Alphabétiquement     [«   »]
οὐκέτι 5
οὐκοῦν 1
Οὐκοῦν 26
οὖν 142
οὗπερ 4
οὔπω 2
οὐρίᾳ 1
Fréquences     [«    »]
123 εἰ
131
127 τὰ
142 οὖν
149 γὰρ
149 ὅτι
162 εἶναι
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

οὖν


Pages
[333]   εἰ κακῶς; Εἰ εὖ. Λέγεις  οὖν   ἀγαθὰ ἄττα εἶναι; Λέγω. Ἆρ´
[322]   καὶ σῴζεσθαι κτίζοντες πόλεις· ὅτ´  οὖν   ἁθροισθεῖεν, ἠδίκουν ἀλλήλους ἅτε οὐκ
[337]   παρὰ τὴν φύσιν βιάζεται— ἡμᾶς  οὖν   αἰσχρὸν τὴν μὲν φύσιν τῶν
[310]   ἂν εἴη χάρις. ἀλλ´  οὖν   ἀκούετε. Τῆς γὰρ παρελθούσης νυκτὸς
[344]   {ἂν} ἀμήχανος συμφορὰ καθέλῃ. τίνα  οὖν   ἀμήχανος συμφορὰ καθαιρεῖ ἐν πλοίου
[345]   μάθησις. κακὸς δὲ κακῶς· τίς  οὖν   ἂν κακὸς ἰατρὸς γένοιτο; δῆλον
[317]   οὗτοι διαγγέλλωσι, ταῦτα ὑμνοῦσιν— τὸ  οὖν   ἀποδιδράσκοντα μὴ δύνασθαι ἀποδρᾶναι, ἀλλὰ
[327]   δ´ ἂν φαύλου ἀγαθός· ἀλλ´  οὖν   αὐληταί γ´ ἂν πάντες ἦσαν
[329]   τι εἴη συλλήβδην, ἀρετή· ταῦτ´  οὖν   αὐτὰ δίελθέ μοι ἀκριβῶς τῷ
[342]   προσδιαλεγόμενον παιδὸς μηδὲν βελτίω. τοῦτο  οὖν   αὐτὸ καὶ τῶν νῦν εἰσὶν
[318]   ὢν τῆς σῆς συνουσίας· ὅτι  οὖν   αὐτῷ ἀποβήσεται, ἐάν σοι συνῇ,
[320]   ἐπιδείξω λόγῳ διεξελθών; Πολλοὶ  οὖν   αὐτῷ ὑπέλαβον τῶν παρακαθημένων ὁποτέρως
[360]   ἡδύ; Ὡμολόγηται γοῦν, ἔφη. Ἆρ´  οὖν   γιγνώσκοντες οἱ δειλοὶ οὐκ ἐθέλουσιν
[322]   ὥστε πάλιν σκεδαννύμενοι διεφθείροντο. (Ζεὺς  οὖν   δείσας περὶ τῷ γένει ἡμῶν
[316]   ἕνεκα ἤλθομεν, αὐτὸς σκέψαι. Τί  οὖν   δή ἐστιν, ἔφη, οὗ ἕνεκα
[333]   τὰ τοῦ προσώπου μόρια; πότερον  οὖν   δὴ λύσωμεν; οὗτοι γὰρ οἱ
[354]   με ἀνέροισθε, ἄνθρωποι, Τίνος  οὖν   δήποτε ἕνεκα πολλὰ περὶ τούτου
[309]   ἐντυχὼν πάρει; (ΣΩ. Σοφωτάτῳ μὲν  οὖν   δήπου τῶν γε νῦν, εἴ
[336]   φησιν ἐπιλήσμων εἶναι. ἐμοὶ μὲν  οὖν   δοκεῖ ἐπιεικέστερα Σωκράτης λέγειν· χρὴ
[351]   τοὺς δὲ κακῶς; Ἔφη. Ἆρ´  οὖν   δοκεῖ σοι ἄνθρωπος ἂν εὖ
[333]   μόνον σύ γε ἀποκρίνῃ, εἴτ´  οὖν   δοκεῖ σοι ταῦτα εἴτε μή·
[338]   καὶ ἑλέσθαι ἐδέοντο ἐπιστάτην. εἶπον  οὖν   ἐγὼ ὅτι αἰσχρὸν εἴη βραβευτὴν
[334]   ἂν λόγος. ὥσπερ  οὖν   εἰ ἐτύγχανον ὑπόκωφος ὤν, ᾤου
[330]   δὲ σοί; Κἀμοί, ἔφη. Τί  οὖν;   εἴ τις ἔροιτο ἐμέ τε
[324]   καὶ διδακτὸν ἀρετήν. ὡς μὲν  οὖν   εἰκότως ἀποδέχονται οἱ σοὶ πολῖται
[331]   ἀπεκρίνατο, ἐγὼ δὲ ἠρώτων. εἰ  οὖν   εἴποι· Ἀληθῆ ὅδε λέγει,
[337]   πάσχοντα αὐτῷ τῷ σώματι. Ταῦτα  οὖν   εἰπόντος τοῦ Προδίκου πολλοὶ πάνυ
[345]   κακὸς δ´ εἰ κακῶς. ~(τίς  οὖν   εἰς γράμματα ἀγαθὴ πρᾶξίς ἐστιν,
[348]   διεξιόντες, τούτοις τέλος ἐπιθεῖναι. (Λέγοντος  οὖν   ἐμοῦ ταῦτα καὶ τοιαῦτα ἄλλα
[356]   δὲ σμικρότεραι; Φαῖεν ἄν. Εἰ  οὖν   (ἐν τούτῳ ἡμῖν ἦν τὸ
[336]   οὗτος δὲ δύναται βραδέως. εἰ  οὖν   ἐπιθυμεῖς ἐμοῦ καὶ Πρωταγόρου ἀκούειν,
[322]   καὶ δεσμοὶ φιλίας συναγωγοί. ἐρωτᾷ  οὖν   Ἑρμῆς Δία τίνα οὖν τρόπον
[338]   λόγον κατὰ σμικρὸν ἀποκρινόμενος. Ἤρξατο  οὖν   ἐρωτᾶν οὑτωσί πως· Ἡγοῦμαι, ἔφη,
[349]   διδάσκαλον σαυτὸν παρέχεις; Κάλλιστον μὲν  οὖν,   ἔφη, εἰ μὴ μαίνομαί γε.
[330]   οὕτως ἂν ἀποκρίναιο; Πάνυ μὲν  οὖν,   ἔφη. Εἰ οὖν μετὰ τοῦτο
[317]   ἵνα ἐπακούσωσιν ἡμῶν; Πάνυ μὲν  οὖν,   ἔφη Πρωταγόρας. Βούλεσθε οὖν,
[339]   Ἀλλ´, ὠγαθέ, ἔσκεμμαι ἱκανῶς. Οἶσθα  οὖν,   ἔφη, ὅτι προϊόντος τοῦ ᾄσματος
[358]   τοῦτο πᾶσι συνεδόκει. Ἄλλο τι  οὖν,   ἔφην ἐγώ, ἐπί γε τὰ
[358]   ταῦτα συνεδόκει ἅπασιν ἡμῖν. Τί  οὖν;   ἔφην ἐγώ, καλεῖτέ τι δέος
[350]   οὗτοί γε μαινόμενοί εἰσιν. Πῶς  οὖν,   ἔφην ἐγώ, λέγεις τοὺς ἀνδρείους;
[317]   ἐρασταὶ (αὐτοῦ ἀφιγμένοι εἶμεν— Τί  οὖν,   ἔφην ἐγώ, οὐ καὶ Πρόδικον
[320]   τὰ δὲ αὐτὸν ἐξηυρηκέναι. εἰ  οὖν   ἔχεις ἐναργέστερον ἡμῖν ἐπιδεῖξαι ὡς
[333]   παρατετάχθαι πρὸς τὸ ἀποκρίνεσθαι· ἐπειδὴ  οὖν   ἑώρων αὐτὸν οὕτως ἔχοντα, εὐλαβούμενος
[316]   γενέσθαι, εἰ σοὶ συγγένοιτο· ταῦτ´  οὖν   ἤδη σὺ σκόπει, πότερον περὶ
[329]   πρὸς τὸ ὅλον πρόσωπον. Πότερον  οὖν,   ἦν δ´ ἐγώ, καὶ μεταλαμβάνουσιν
[351]   μή, τότε ἤδη ἀμφισβητήσομεν. Πότερον  οὖν,   ἦν δ´ ἐγώ, σὺ βούλει
[333]   ἀγαθὰ ἄττα εἶναι; Λέγω. Ἆρ´  οὖν,   ἦν δ´ ἐγώ, ταῦτ´ ἐστὶν
[352]   καὶ κατάρχεις τοῦ λόγου. ~(Ἆρ´  οὖν,   ἦν δ´ ἐγώ, τῇδέ πῃ
[349]   εἰ μὴ μαίνομαί γε. Πότερον  οὖν,   ἦν δ´ ἐγώ, τὸ μέν
[315]   (κἀγαθὸν τὴν φύσιν, τὴν δ´  οὖν   ἰδέαν πάνυ καλός. ἔδοξα ἀκοῦσαι
[309]   ἐμοῦ εἶπε βοηθῶν ἐμοί, καὶ  οὖν   καὶ ἄρτι ἀπ´ ἐκείνου ἔρχομαι.
[340]   τὸν Σιμωνίδην ἐκπέρσῃ. καὶ γὰρ  οὖν   καὶ δεῖται τὸ ὑπὲρ Σιμωνίδου
[337]   ἀνθρώπων διαφέρεσθαι ἀλλήλοις. ἐγὼ μὲν  οὖν   καὶ δέομαι καὶ συμβουλεύω,
[346]   ἐγὼ ἐπαινῶ καὶ φιλῶ. σὲ  οὖν,   καὶ εἰ μέσως ~(ἔλεγες ἐπιεικῆ
[336]   τῳ ἀνθρώπων παραχωρεῖ. εἰ μὲν  οὖν   καὶ Πρωταγόρας ὁμολογεῖ φαυλότερος εἶναι
[352]   ὑπὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων. ἆρ´  οὖν   καὶ σοὶ τοιοῦτόν τι περὶ
[330]   σοφοὶ δὲ οὔ. ~Ἔστιν γὰρ  οὖν   καὶ ταῦτα μόρια (τῆς ἀρετῆς,
[341]   τοῦ δεινοῦ κακοῦ ὄντος. ἴσως  οὖν   καὶ τὸ χαλεπὸν" αὖ οἱ
[311]   τελοῦντες τὰ χρήματα; Μάλιστα. Εἰ  οὖν   καὶ τοῦτό τίς σε προσέροιτο·
[310]   παῖδα τουτονί; (ΣΩ. Πάνυ μὲν  οὖν·   καὶ χάριν γε εἴσομαι, ἐὰν
[339]   ᾄσματος. Εὖ, ἔφη, λέγεις. πότερον  οὖν   καλῶς σοι δοκεῖ πεποιῆσθαι καὶ
[354]   δέ; Φαῖεν ἄν; Συνεδόκει. Πότερον  (οὖν   κατὰ τόδε ἀγαθὰ αὐτὰ καλεῖτε,
[334]   εἰ μέλλω σοι ἕπεσθαι. Πῶς  οὖν   κελεύεις με βραχέα ἀποκρίνεσθαι;
[335]   σοῦ ἐν βραχυτέροις εἰπεῖν· εἰ  οὖν   μέλλεις ἐμοὶ διαλέξεσθαι, τῷ ἑτέρῳ
[330]   Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Εἰ  οὖν   μετὰ τοῦτο εἴποι ἐρωτῶν ἡμᾶς·
[330]   καὶ σύ; Ναί, ἔφη. Εἰ  οὖν   μετὰ τοῦτο ἡμᾶς ἔροιτο· Οὐκοῦν
[314]   κατὰ τὴν ὁδὸν ἐνέπεσεν· ἵν´  οὖν   μὴ ἀτελὴς γένοιτο, ἀλλὰ διαπερανάμενοι
[338]   ἐμοὶ λόγον ὑποσχέτω ὁμοίως. ἐὰν  οὖν   μὴ δοκῇ πρόθυμος εἶναι πρὸς
[314]   τοι δεόμενοι ἰδεῖν ἤλθομεν· εἰσάγγειλον  οὖν.   μόγις οὖν ποτε ἡμῖν ἅνθρωπος
[312]   τὸν ἐλεύθερον πρέπει. Πάνυ μὲν  οὖν   μοι δοκεῖ, ἔφη, τοιαύτη μᾶλλον
[340]   εἶ βοηθεῖν τῷ ἀνδρί. δοκῶ  οὖν   μοι ἐγὼ παρακαλεῖν σέ· ὥσπερ
[361]   ἡμῶν, ὡς φῂς σύ. ἤρεσεν  οὖν   μοι καὶ ἐν τῷ μύθῳ
[314]   διελεγόμεθα ἕως συνωμολογήσαμεν ἀλλήλοις. δοκεῖ  οὖν   μοι, θυρωρός, εὐνοῦχός τις,
[336]   ἂν αὖ σὺ βούλῃ. Ὑπολαβὼν  οὖν   Ἀλκιβιάδης, Οὐ καλῶς λέγεις,
[348]   Πρωταγόρας ὁπότερα ποιήσοι. εἶπεν  οὖν   Ἀλκιβιάδης πρὸς τὸν Καλλίαν
[317]   οὖν, ἔφη Πρωταγόρας. Βούλεσθε  οὖν,   Καλλίας ἔφη, συνέδριον κατασκευάσωμεν,
[358]   πρὸς βούλομαι ἀπόκριναι. Γελάσας  οὖν   Πρόδικος συνωμολόγησε, καὶ οἱ
[318]   γε ἡμέτερος λόγος. Ὑπολαβὼν  οὖν   Πρωταγόρας εἶπεν· νεανίσκε,
[312]   παρὰ Πρωταγόρου μάθησις. Οἶσθα  οὖν   μέλλεις νῦν πράττειν,
[313]   ἐγὼ εἶπον μετὰ τοῦτο· Τί  οὖν;   οἶσθα εἰς οἷόν τινα κίνδυνον
[330]   τοῦτο εἴποι ἐρωτῶν ἡμᾶς· Πῶς  οὖν   ὀλίγον πρότερον ἐλέγετε; ἆρ´ οὐκ
[334]   (Ναί, ἦν δ´ ἐγώ. Πότερα  οὖν   ὅσα ἐμοὶ δοκεῖ δεῖν ἀποκρίνεσθαι,
[319]   Ἕλληνες, φημὶ σοφοὺς εἶναι. ὁρῶ  οὖν,   ὅταν συλλεγῶμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν,
[332]   ἐστὶν ἀφροσύνη σωφροσύνης; Φαίνεται. Μέμνησαι  οὖν   ὅτι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ὡμολόγηται
[352]   σὺ λέγων καὶ ἀληθῆ. οἶσθα  οὖν   ὅτι οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων
[310]   εἰπὼν καὶ ἀκούσας. (ΕΤ. Τί  οὖν   οὐ διηγήσω ἡμῖν τὴν συνουσίαν,
[321]   τῷ γένει πορίζων. ἅτε δὴ  οὖν   οὐ πάνυ τι σοφὸς ὢν
[349]   τούτου μισθὸν ἀξιώσας ἄρνυσθαι. πῶς  οὖν   οὐ σὲ χρῆν παρακαλεῖν ἐπὶ
[344]   γὰρ ἰδιώτης ἀεὶ καθῄρηται. ὥσπερ  οὖν   οὐ τὸν κείμενόν τις ἂν
[327]   δίκαια καὶ τὰ νόμιμα— εἰ  οὖν   οὕτω καὶ ἐν αὐλήσει πᾶσαν
[330]   οὔτε κατὰ τὰ ἄλλα· ἆρ´  οὖν   οὕτω καὶ τὰ τῆς ἀρετῆς
[355]   μείζω κακὰ λαμβάνειν. Ταῦτα μὲν  οὖν   οὕτω. μεταλάβωμεν δὴ τὰ ὀνόματα
[354]   ἔφη Πρωταγόρας. Ἄλλο τι  οὖν   πάλιν καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ
[323]   εἶναι ἐν ἀνθρώποις. Ὅτι μὲν  οὖν   πάντ´ ἄνδρα εἰκότως ἀποδέχονται περὶ
[345]   οἱ θεοὶ φιλῶσιν. Ταῦτά τε  οὖν   πάντα πρὸς τὸν Πιττακὸν εἴρηται,
[321]   δὴ δωρεῖται ἀνθρώπῳ. τὴν μὲν  οὖν   περὶ τὸν βίον σοφίαν ἄνθρωπος
[338]   μέσον τι ἀμφοτέρους τεμεῖν. ὣς  οὖν   ποιήσετε, καὶ πείθεσθέ μοι ῥαβδοῦχον
[346]   τι τῶν τοιούτων. τοὺς μὲν  οὖν   πονηρούς, ὅταν τοιοῦτόν τι αὐτοῖς
[314]   ἰδεῖν ἤλθομεν· εἰσάγγειλον οὖν. μόγις  οὖν   ποτε ἡμῖν ἅνθρωπος ἀνέῳξεν τὴν
[341]   σὺ οὐ μανθάνεις· ἐρώμεθα  οὖν   Πρόδικον— δίκαιον γὰρ τὴν Σιμωνίδου
[340]   περ ἐοῦσαν, ἐκτῆσθαι. μὲν  οὖν   Πρόδικος ἀκούσας ταῦτα ἐπῄνεσέν με·
[315]   ξένοις κατάλυσιν πεποίηκεν. μὲν  οὖν   Πρόδικος ἔτι κατέκειτο, ἐγκεκαλυμμένος ἐν
[333]   γέ φασιν τῶν ἀνθρώπων. Πότερον  οὖν   πρὸς ἐκείνους τὸν λόγον ποιήσομαι,
[342]   βούλῃ, σοῦ ἀκούσομαι. μὲν  οὖν   Πρωταγόρας ἀκούσας μου ταῦτα λέγοντος,
[333]   τὸν ἀποκρινόμενον ἐξετάζεσθαι. (Τὸ μὲν  οὖν   πρῶτον ἐκαλλωπίζετο ἡμῖν Πρωταγόρας—
[343]   τὸ Χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι.  οὖν   Σιμωνίδης, (ἅτε φιλότιμος ὢν ἐπὶ
[314]   βεβλαμμένον ὠφελημένον. ταῦτα  οὖν   σκοπώμεθα καὶ μετὰ τῶν πρεσβυτέρων
[353]   ἀρετῆς πῶς ποτ´ ἔχει. εἰ  οὖν   σοι δοκεῖ ἐμμένειν οἷς ἄρτι
[339]   Οἶδα, ἦν δ´ ἐγώ. Δοκεῖ  οὖν   σοι, ἔφη, ταῦτα ἐκείνοις ὁμολογεῖσθαι;
[310]   ἀνδρείαν καὶ τὴν πτοίησιν, Τί  οὖν   σοι, ἦν δ´ ἐγώ, τοῦτο;
[360]   ἐμὲ εἶναι τὸν ἀποκρινόμενον· χαριοῦμαι  οὖν   σοι, καὶ λέγω ὅτι ἐκ
[335]   ἡμῖν ἔσονται οἱ διάλογοι. δέομαι  οὖν   σου παραμεῖναι ἡμῖν· ὡς ἐγὼ
[349]   ἕτερον αὐτῶν τὸ ἕτερον; ἔφησθα  οὖν   σὺ οὐκ ὀνόματα ἐπὶ ἑνὶ
[313]   αὖ ἰατρικὸς ὤν. εἰ μὲν  οὖν   σὺ τυγχάνεις ἐπιστήμων τούτων τί
[321]   ἐκ γῆς εἰς φῶς. ἀπορίᾳ  οὖν   σχόμενος Προμηθεὺς ἥντινα σωτηρίαν
[309]   νῦν Ἀλκιβιάδης ἔχει; (ΕΤ. Τί  οὖν   τὰ νῦν; παρ´ ἐκείνου
[334]   σιτίοις τε καὶ ὄψοις. Εἰπόντος  οὖν   ταῦτα αὐτοῦ οἱ παρόντες ἀνεθορύβησαν
[339]   ὕστερον οὐκ ὀρθῶς λέγει. Εἰπὼν  οὖν   ταῦτα πολλοῖς θόρυβον παρέσχεν καὶ
[324]   ἀποτροπῆς γοῦν ἕνεκα κολάζει. ταύτην  οὖν   τὴν δόξαν πάντες ἔχουσιν ὅσοιπερ
[326]   εὐθυνούσης τῆς δίκης, εὐθῦναι. τοσαύτης  οὖν   τῆς ἐπιμελείας οὔσης περὶ ἀρετῆς
[350]   ὡς οἷόν τε μάλιστα. ~Οἶσθα  οὖν   τίνες εἰς τὰ (φρέατα κολυμβῶσιν
[355]   ἐστιν, ὅμως αὐτὰ ποιεῖ. ἐὰν  οὖν   τις ἡμᾶς ἔρηται, Διὰ τί;
[311]   τὰ τῶν φίλων προσαναλίσκοντες. εἰ  οὖν   τις ἡμᾶς περὶ ταῦτα οὕτω
[343]   τοῖς τότε ἀνθρώποις. εἰς τοῦτο  οὖν   τὸ ῥῆμα καὶ τούτου ἕνεκα
[357]   εἶναι; εἴπατε (ἡμῖν. εἰ μὲν  οὖν   τότε εὐθὺς ὑμῖν εἴπομεν ὅτι
[360]   ἀμαθίαν; Οὕτως (ἔχει, ἔφη. Τί  οὖν;   τοῦτο δι´ δειλοί εἰσιν
[319]   ἄνδρας ἀγαθοὺς πολίτας. Αὐτὸ μὲν  οὖν   τοῦτό ἐστιν, ἔφη, Σώκρατες,
[359]   μεθ´ ὑμῶν διεξῆλθον. ἠρόμην δ´  οὖν   τοῦτον εἰ τοὺς ἀνδρείους λέγοι
[317]   ἄλλοις καὶ πανοῦργον εἶναι. ἐγὼ  οὖν   τούτων τὴν ἐναντίαν ἅπασαν ὁδὸν
[322]   ἐρωτᾷ οὖν Ἑρμῆς Δία τίνα  οὖν   τρόπον δοίη δίκην καὶ αἰδῶ
[355]   ἀγαθοῦ, φήσομεν νὴ Δία. ἂν  οὖν   τύχῃ ἐρόμενος ἡμᾶς ὑβριστὴς
[326]   εἰ μὴ διδακτόν. Διὰ τί  οὖν   τῶν ἀγαθῶν πατέρων πολλοὶ ὑεῖς
[322]   πόλεις δὲ οὐκ ἦσαν· ἀπώλλυντο  οὖν   ὑπὸ τῶν θηρίων διὰ τὸ
[353]   ἐγώ, εἰ ἔροιντο ἡμᾶς· Τί  οὖν   φατε τοῦτο εἶναι, ἡμεῖς
[313]   ἐξ ὧν σὺ λέγεις. Ἆρ´  οὖν,   Ἱππόκρατες, σοφιστὴς τυγχάνει
[331]   ἔφη, Σώκρατες, ὁμολογεῖν. Τί  οὖν,   Πρωταγόρα, ἀποκρινούμεθα αὐτῷ, ταῦτα
[320]   οἰκείων οὔτε τῶν ἀλλοτρίων. ἐγὼ  οὖν,   Πρωταγόρα, εἰς ταῦτα ἀποβλέπων
[333]   μόνον ἐναντίον (εἶναι; Φημί. Πότερον  οὖν,   Πρωταγόρα, λύσωμεν τῶν λόγων;
[361]   ἂν ἥκιστα εἴη διδακτόν. ἐγὼ  οὖν,   Πρωταγόρα, πάντα ταῦτα καθορῶν
[329]   ὀλίγοις ἐστὶ παρεσκευασμένα. νῦν  οὖν,   Πρωταγόρα, σμικροῦ τινος ἐνδεής
[319]   κελευόντων τῶν πρυτάνεων. περὶ μὲν  οὖν   ὧν οἴονται ἐν τέχνῃ εἶναι,
[316]   καὶ Κριτίας Καλλαίσχρου. Ἡμεῖς  οὖν   ὡς εἰσήλθομεν, ἔτι σμίκρ´ ἄττα




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Ugo BRATELLI (NIMISPAUCI)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/05/2006