Pages |
[352] |
οὐκ
ἐθέλειν
πράττειν,
ἐξὸν
αὐτοῖς,
|
ἀλλὰ |
ἄλλα
πράττειν·
καὶ
ὅσους
δὴ |
[347] |
αὐλητρίδας
οὔτε
ὀρχηστρίδας
οὔτε
ψαλτρίας,
|
ἀλλὰ |
αὐτοὺς
αὑτοῖς
ἱκανοὺς
ὄντας
συνεῖναι |
[310] |
ἦ
ὅτε
τὸ
πρότερον
ἐπεδήμησε.
|
ἀλλὰ |
γάρ,
ὦ
Σώκρατες,
πάντες
τὸν |
[344] |
ἀληθῆ
λέγεις·
οὐ
γὰρ
εἶναι
|
ἀλλὰ |
γενέσθαι
μέν
ἐστιν
ἄνδρα
ἀγαθὸν |
[343] |
ἔμμεναι,
ἀμφισβητοῦντα
εἰπεῖν
ὅτι
Οὔκ,
|
ἀλλὰ |
γενέσθαι
μὲν
χαλεπὸν
ἄνδρα
ἀγαθόν |
[341] |
δεινῆς
εἰρήνης"
οὐδὲ
δεινῆς
ὑγιείας,
|
ἀλλὰ
|
δεινῆς
νόσου"
καὶ
δεινοῦ
πολέμου" |
[311] |
ἐκεῖσε
ἴωμεν—
πρῲ
γάρ
ἐστιν—
|
ἀλλὰ |
δεῦρο
ἐξαναστῶμεν
εἰς
τὴν
αὐλήν, |
[338] |
ποιήσει,
ὥστε
ἐκ
(περιττοῦ
ᾑρήσεται.
|
ἀλλὰ |
δὴ
βελτίονα
ἡμῶν
αἱρήσεσθε.
τῇ
|
[341] |
ὃ
ἂν
μὴ
ῥᾴδιον
ᾖ
|
ἀλλὰ |
διὰ
πολλῶν
πραγμάτων
γίγνηται.
Ἀλλὰ |
[353] |
τῆς
παραχρῆμα
ἐργασίαν
κακά
ἐστιν,
|
(ἀλλὰ |
διὰ
τὰ
ὕστερον
γιγνόμενα,
νόσους |
[316] |
δοκεῖ
ἁνὴρ
~(εἶναι
καὶ
θεῖος—
|
ἀλλὰ |
διὰ
τὴν
βαρύτητα
τῆς
φωνῆς |
[314] |
ἵν´
οὖν
μὴ
ἀτελὴς
γένοιτο,
|
ἀλλὰ
|
διαπερανάμενοι
οὕτως
ἐσίοιμεν,
στάντες
ἐν |
[323] |
εἶναι
οὐδ´
ἀπὸ
τοῦ
αὐτομάτου,
|
ἀλλὰ |
διδακτόν
τε
καὶ
ἐξ
ἐπιμελείας |
[325] |
τεκτονικὴ
οὐδὲ
χαλκεία
οὐδὲ
κεραμεία
|
~(ἀλλὰ |
δικαιοσύνη
καὶ
σωφροσύνη
καὶ
τὸ |
[342] |
οὓς
Πρωταγόρας
ἔλεγε
τοὺς
σοφιστάς,
|
ἀλλὰ |
δοκῶσιν
τῷ
μάχεσθαι
καὶ
ἀνδρείᾳ |
[318] |
τοῦτο
μὲν
οὐδὲν
θαυμαστὸν
λέγεις,
|
ἀλλὰ |
εἰκός,
ἐπεὶ
κἂν
σύ,
καίπερ |
[349] |
οὐκ
ὀνόματα
ἐπὶ
ἑνὶ
εἶναι,
|
ἀλλὰ
|
(ἕκαστον
ἰδίῳ
πράγματι
τῶν
ὀνομάτων |
[314] |
Καλλίαν
ἥκομεν
οὔτε
σοφισταί
ἐσμεν.
|
ἀλλὰ |
θάρρει·
(Πρωταγόραν
γάρ
τοι
δεόμενοι |
[344] |
Πιττακέ,
ἀδύνατον
καὶ
οὐκ
ἀνθρώπειον,
|
ἀλλὰ |
θεὸς
ἂν
μόνος
τοῦτο
ἔχοι |
[319] |
κοινὸν
τῆς
πόλεως
οὕτως
ἔχει,
|
ἀλλὰ |
ἰδίᾳ
ἡμῖν
οἱ
σοφώτατοι
καὶ |
[342] |
ἄνδρες
ἐπὶ
παιδεύσει
μέγα
φρονοῦντες,
|
ἀλλὰ |
καὶ
γυναῖκες.
γνοῖτε
δ´
ἂν |
[357] |
κακά—
καὶ
οὐ
μόνον
ἐπιστήμης,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἧς
τὸ
πρόσθεν
ἔτι
|
[314] |
οὐ
μόνος
Πρωταγόρας
αὐτόθι
ἐστίν,
|
(ἀλλὰ |
καὶ
Ἱππίας
ὁ
Ἠλεῖος—
οἶμαι |
[351] |
ἀπόκρισιν
ἐμοὶ
ἀσφαλέστερον
εἶναι
ἀποκρίνασθαι,
|
ἀλλὰ |
καὶ
πρὸς
πάντα
τὸν
ἄλλον |
[333] |
ἐγώ,
ὦ
Πρωταγόρα,
μὴ
ἀποκάμωμεν
|
ἀλλὰ
|
καὶ
τὰ
λοιπὰ
διασκεψώμεθα.
ἆρά |
[362] |
οἷπερ
ἔφην
ἰέναι
πάλαι
ὥρα,
|
ἀλλὰ |
Καλλίᾳ
τῷ
καλῷ
χαριζόμενος
παρέμεινα. |
[328] |
ἀρετῆς
καὶ
τῶν
ἄλλων
πάντων·
|
ἀλλὰ |
κἂν
εἰ
ὀλίγον
ἔστιν
τις |
[319] |
γενναίων,
οὐδέν
τι
μᾶλλον
ἀποδέχονται,
|
ἀλλὰ |
καταγελῶσι
καὶ
θορυβοῦσιν,
ἕως
ἂν |
[317] |
οὖν
ἀποδιδράσκοντα
μὴ
δύνασθαι
ἀποδρᾶναι,
|
ἀλλὰ |
καταφανῆ
εἶναι,
πολλὴ
μωρία
καὶ |
[357] |
πέμπετε,
ὡς
οὐ
διδακτοῦ
ὄντος,
|
ἀλλὰ |
κηδόμενοι
τοῦ
ἀργυρίου
καὶ
οὐ |
[336] |
συμφιλονικεῖν
οὔτε
Σωκράτει
οὔτε
Πρωταγόρᾳ,
|
ἀλλὰ |
κοινῇ
ἀμφοτέρων
δεῖσθαι
μὴ
μεταξὺ
|
[324] |
Σώκρατες,
οὐκέτι
μῦθόν
σοι
ἐρῶ
|
ἀλλὰ |
λόγον.
ὧδε
γὰρ
ἐννόησον·
πότερον |
[350] |
οὕτω
θαρραλέοι
ὄντες
οὐκ
ἀνδρεῖοι
|
ἀλλὰ |
μαινόμενοι
φαίνονται;
καὶ
ἐκεῖ
αὖ |
[344] |
γὰρ
χαριέντως
καὶ
μεμελημένως
ἔχει—
|
ἀλλὰ |
μακρὸν
ἂν
εἴη
αὐτὸ
οὕτω |
[338] |
πέλαγος
τῶν
λόγων
ἀποκρύψαντα
γῆν,
|
ἀλλὰ |
μέσον
τι
ἀμφοτέρους
τεμεῖν.
ὣς |
[318] |
τυγχάνοις
ἐπιστάμενος,
βελτίων
ἂν
γένοιο.
|
ἀλλὰ |
μὴ
οὕτως,
ἀλλ´
ὥσπερ
ἂν |
[327] |
τῶν
φαύλων;
οἶμαι
μὲν
οὔ,
|
ἀλλὰ
|
ὅτου
ἔτυχεν
ὁ
ὑὸς
εὐφυέστατος |
[341] |
καὶ
Πρόδικόν
γε
τόνδε
εἰδέναι,
|
ἀλλὰ |
παίζειν
καὶ
σοῦ
δοκεῖν
ἀποπειρᾶσθαι |
[338] |
τούτου
ἕνεκα
ἕνα
ἐπιστάτην
γενέσθαι,
|
ἀλλὰ |
πάντες
κοινῇ
ἐπιστατήσετε.
Ἐδόκει
πᾶσιν |
[345] |
ἑκών,
τούτων
φησὶν
ἐπαινέτης
εἶναι,
|
ἀλλὰ |
περὶ
ἑαυτοῦ
λέγει
τοῦτο
τὸ |
[352] |
τε
καὶ
σοὶ
οὐ
πείθονται,
|
ἀλλὰ |
πολλούς
φασι
γιγνώσκοντας
τὰ
βέλτιστα |
[326] |
ἀρετή;
ἀλλ´
οὐ
χρὴ
θαυμάζειν,
|
ἀλλὰ |
πολὺ
μᾶλλον
εἰ
μὴ
διδακτόν. |
[320] |
ὦ
Σώκρατες,
ἔφη,
οὐ
φθονήσω·
|
ἀλλὰ |
πότερον
ὑμῖν,
ὡς
πρεσβύτερος
νεωτέροις, |
[360] |
οὕτως.
Ὀρθῶς
γε,
ἔφην
ἐγώ.
|
~(ἀλλὰ |
ποτέρους
φῂς
εἰς
τὸν
πόλεμον |
[335] |
ἐβουλόμην
ἂν
οἷός
τ´
εἶναι.
|
ἀλλὰ |
σὲ
ἐχρῆν
ἡμῖν
συγχωρεῖν
τὸν |
[359] |
λέγεις·
ἀλλ´
οὐ
τοῦτο
(ἐρωτῶ,
|
ἀλλὰ |
σὺ
ἐπὶ
τί
φῂς
ἴτας |
[323] |
(ἐάν
τις
ταῦτα
μὴ
ἔχῃ,
|
ἀλλὰ |
τἀναντία
τούτων
κακά,
ἐπὶ
τούτοις |
[348] |
πράγματος
διαλεγόμενοι
ὃ
ἀδυνατοῦσι
ἐξελέγξαι·
|
~ἀλλὰ |
τὰς
μὲν
τοιαύτας
συνουσίας
(ἐῶσιν |
[310] |
καί
φασιν
σοφώτατον
εἶναι
λέγειν·
|
ἀλλὰ |
τί
οὐ
βαδίζομεν
παρ´
αὐτόν, |
[353] |
τοῦτο
τὸ
πάθημα
ἡδονῆς
ἡττᾶσθαι,
|
ἀλλὰ |
τί
ποτ´
ἐστίν,
καὶ
τί |
[357] |
τοῦτο
τὸ
πάθημα
ἡδονῆς
ἡττᾶσθαι,
|
ἀλλὰ |
τί
ποτ´
ἐστὶν
καὶ
τί |
[331] |
δοκεῖ
ἐν
αὐτῷ
διάφορον
εἶναι.
|
ἀλλὰ |
τί
τοῦτο
διαφέρει;
ἔφη·
εἰ |
[340] |
γενέσθαι
ἐσθλόν,
ὥσπερ
ὁ
Σιμωνίδης,
|
ἀλλὰ |
τὸ
ἔμμεναι·
ἔστιν
δὲ
οὐ
|
[351] |
εἶναι
δύναμίν
τε
καὶ
ἰσχύν,
|
ἀλλὰ |
τὸ
μὲν
καὶ
ἀπὸ
ἐπιστήμης |
[358] |
οὐδέν,
ἔφην
ἐγώ,
Πρόδικε,
διαφέρει·
|
ἀλλὰ |
τόδε.
εἰ
ἀληθῆ
τὰ
ἔμπροσθέν |
[344] |
τὸν
κείμενόν
τις
ἂν
καταβάλοι,
|
ἀλλὰ |
τὸν
μὲν
ἑστῶτά
ποτε
καταβάλοι |
[344] |
ἂν
εἴη
αὐτὸ
οὕτω
διελθεῖν·
|
ἀλλὰ |
τὸν
τύπον
αὐτοῦ
τὸν
ὅλον |
[324] |
τό
γε
πραχθὲν
ἀγένητον
θείη—
|
ἀλλὰ
|
τοῦ
μέλλοντος
χάριν,
ἵνα
μὴ |
[357] |
ὡμολογοῦμεν
ἐπιστήμης
μηδὲν
εἶναι
κρεῖττον,
|
ἀλλὰ |
τοῦτο
ἀεὶ
κρατεῖν,
ὅπου
ἂν |
[337] |
μὴ
ἴσον
δὲ
νεῖμαι
ἑκατέρῳ,
|
ἀλλὰ
|
τῷ
μὲν
σοφωτέρῳ
πλέον,
τῷ |
[335] |
σοῦ
τε
καὶ
Πρωταγόρου
διαλεγομένων.
|
ἀλλὰ |
χάρισαι
ἡμῖν
πᾶσιν.
Καὶ
ἐγὼ |
[353] |
Οὐκ
ὀρθῶς
λέγετε,
ὦ
ἄνθρωποι,
|
ἀλλὰ |
ψεύδεσθε,
ἔροιντ´
ἂν
ἡμᾶς·
Ὦ |