Pages |
[325] |
ἔχει,
οὕτω
δ´
αὐτοῦ
πεφυκότος
|
οἱ |
ἀγαθοὶ
ἄνδρες
εἰ
τὰ
μὲν |
[328] |
εἶναι
ἀνθρωπίνην
ἐπιμέλειαν
ᾗ
ἀγαθοὶ
|
οἱ |
ἀγαθοὶ
γίγνονται·
νῦν
δὲ
πέπεισμαι. |
[325] |
μή,
σκέψαι
ὡς
θαυμασίως
γίγνονται
|
οἱ |
ἀγαθοί.
ὅτι
μὲν
γὰρ
διδακτὸν |
[324] |
ἀγαθῶν,
τί
δήποτε
οἱ
ἄνδρες
|
οἱ |
ἀγαθοὶ
τὰ
μὲν
ἄλλα
τοὺς |
[337] |
δόξαν
ψευδομένων—
(ἡμεῖς
τ´
αὖ
|
οἱ |
ἀκούοντες
μάλιστ´
ἂν
οὕτως
εὐφραινοίμεθα, |
[322] |
ἰατρικὴν
πολλοῖς
ἱκανὸς
ἰδιώταις,
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι
δημιουργοί·
καὶ
δίκην
δὴ |
[342] |
ὁ
Ἱππίας
ἐκελευέτην
πάνυ,
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι.
Ἐγὼ
τοίνυν,
ἦν
δ´ |
[319] |
ἐγὼ
γὰρ
Ἀθηναίους,
ὥσπερ
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι
Ἕλληνες,
φημὶ
σοφοὺς
εἶναι. |
[341] |
τὸ
χαλεπὸν"
ἔλεγεν
ὅπερ
ἡμεῖς
|
οἱ |
ἄλλοι,
οὐ
τὸ
κακόν,
ἀλλ´ |
[358] |
οὖν
ὁ
Πρόδικος
συνωμολόγησε,
καὶ
|
οἱ
|
ἄλλοι.
Τί
δὲ
δή,
ὦ |
[359] |
(ἔρχονται
οἱ
δειλοί
τε
καὶ
|
οἱ |
ἀνδρεῖοι.
Ἀλλὰ
μέντοι,
ἔφη,
ὦ |
[359] |
οἵ
τε
δειλοὶ
ἔρχονται
καὶ
|
οἱ |
ἀνδρεῖοι.
αὐτίκα
εἰς
τὸν
πόλεμον |
[350] |
ἔγωγε
ἐρωτηθεὶς
ὑπὸ
σοῦ
εἰ
|
οἱ
|
ἀνδρεῖοι
θαρραλέοι
εἰσίν,
ὡμολόγησα·
εἰ |
[360] |
Ἀνάγκη,
ἔφη,
ὁμολογεῖν.
Οὐκοῦν
ὅλως
|
οἱ
|
(ἀνδρεῖοι
οὐκ
αἰσχροὺς
φόβους
φοβοῦνται, |
[324] |
ἀνδρῶν
τῶν
ἀγαθῶν,
τί
δήποτε
|
οἱ |
ἄνδρες
οἱ
ἀγαθοὶ
τὰ
μὲν |
[357] |
ἢ
ἀριθμητική;
Ὁμολογοῖεν
ἂν
ἡμῖν
|
οἱ |
ἄνθρωποι
ἢ
οὔ;
Ἐδόκουν
ἂν |
[352] |
καὶ
ἄλλα
οὐκ
ὀρθῶς
λέγουσιν
|
οἱ |
ἄνθρωποι.
Ἴθι
δὴ
μετ´
ἐμοῦ |
[346] |
αὐτοῖς
ἀμελοῦσιν
αὐτῶν
μὴ
ἐγκαλῶσιν
|
οἱ |
ἄνθρωποι
μηδ´
ὀνειδίζωσιν
ὅτι
ἀμελοῦσιν, |
[348] |
εὐπορώτεροι
γάρ
πως
ἅπαντές
ἐσμεν
|
οἱ |
ἄνθρωποι
πρὸς
ἅπαν
ἔργον
καὶ |
[356] |
τὸν
βίον;
ἆρ´
ἂν
ὁμολογοῖεν
|
οἱ |
ἄνθρωποι
πρὸς
ταῦτα
ἡμᾶς
τὴν |
[329] |
ἦν
δ´
ἐγώ,
καὶ
μεταλαμβάνουσιν
|
οἱ |
ἄνθρωποι
τούτων
τῶν
τῆς
ἀρετῆς |
[350] |
εἰσίν;
πότερον
οἱ
ἱππικοὶ
ἢ
|
οἱ |
ἄφιπποι;
Οἱ
ἱππικοί.
Τίνες
δὲ
|
[326] |
εἰκῇ
πράττωσιν,
ἀλλ´
ἀτεχνῶς
ὥσπερ
|
οἱ |
γραμματισταὶ
τοῖς
μήπω
δεινοῖς
γράφειν |
[347] |
ταῦτά
φασιν
τὸν
ποιητὴν
νοεῖν,
|
οἱ |
δ´
ἕτερα,
περὶ
πράγματος
διαλεγόμενοι |
[329] |
ἀρετῆς
μορίων
οἱ
μὲν
ἄλλο,
|
οἱ
|
δὲ
ἄλλο,
ἢ
ἀνάγκη,
ἐάνπερ |
[359] |
δειλοὶ
ἐπὶ
τὰ
θαρραλέα
ἔρχονται,
|
οἱ |
δὲ
ἀνδρεῖοι
ἐπὶ
τὰ
δεινά; |
[325] |
ἢ
γραμμάτων
τε
καὶ
κιθαρίσεως·
|
οἱ
|
δὲ
διδάσκαλοι
τούτων
τε
ἐπιμελοῦνται, |
[315] |
κηλῶν
τῇ
φωνῇ
ὥσπερ
(Ὀρφεύς,
|
οἱ |
δὲ
κατὰ
τὴν
φωνὴν
ἕπονται |
[342] |
κρατοῦντας
τῶν
Ἑλλήνων
τοὺς
Λακεδαιμονίους·
|
οἱ |
δὲ
Λακεδαιμόνιοι,
ἐπειδὰν
βούλωνται
ἀνέδην |
[359] |
πόλεμον
οἱ
μὲν
ἐθέλουσιν
ἰέναι,
|
οἱ |
δὲ
οὐκ
ἐθέλουσιν.
Πότερον,
ἔφην |
[360] |
τοῦτο
δι´
ὃ
δειλοί
εἰσιν
|
οἱ |
δειλοί,
δειλίαν
ἢ
ἀνδρείαν
καλεῖς; |
[360] |
καὶ
ἀγαθά;
Ναί.
Οὐκοῦν
καὶ
|
οἱ |
δειλοὶ
καὶ
οἱ
θρασεῖς
καὶ |
[360] |
γοῦν,
ἔφη.
Ἆρ´
οὖν
γιγνώσκοντες
|
οἱ |
δειλοὶ
οὐκ
ἐθέλουσιν
ἰέναι
ἐπὶ |
[359] |
τοὺς
ἀνδρείους;
ἦ
ἐφ´
ἅπερ
|
οἱ
|
δειλοί;
Οὐκ
ἔφη.
Οὐκοῦν
ἐφ´ |
[359] |
γε
ἐπὶ
τὰ
αὐτὰ
(ἔρχονται
|
οἱ |
δειλοί
τε
καὶ
οἱ
ἀνδρεῖοι. |
[335] |
ἐξέλθῃς,
οὐχ
ὁμοίως
ἡμῖν
ἔσονται
|
οἱ |
διάλογοι.
δέομαι
οὖν
σου
παραμεῖναι |
[337] |
φίλοι
τοῖς
φίλοις,
ἐρίζουσιν
δὲ
|
οἱ |
διάφοροί
τε
καὶ
ἐχθροὶ
ἀλλήλοις— |
[327] |
τοῖς
τοιούτοις
ἀνθρώποις
γενόμενος,
ὥσπερ
|
οἱ |
ἐν
ἐκείνῳ
τῷ
χορῷ
μισάνθρωποι, |
[315] |
καὶ
ἐν
κόσμῳ
περιεσχίζοντο
οὗτοι
|
οἱ |
ἐπήκοοι
ἔνθεν
καὶ
ἔνθεν,
καὶ |
[350] |
εἰσιν,
φαίην
ἄν·
ἔπειτα,
εἰ
|
οἱ |
ἐπιστάμενοι
παλαίειν
δυνατώτεροί
εἰσιν
τῶν |
[350] |
πάντα,
εἰ
τοῦτο
ζητεῖς,
ἔφη,
|
οἱ |
ἐπιστήμονες
τῶν
μὴ
ἐπισταμένων
θαρραλεώτεροί |
[312] |
ἡμᾶς,
Τῶν
τί
σοφῶν
εἰσιν
|
οἱ |
ζωγράφοι
ἐπιστήμονες,
εἴποιμεν
ἄν
που |
[350] |
εἰσίν,
ὡμολόγησα·
εἰ
δὲ
καὶ
|
οἱ |
θαρραλέοι
ἀνδρεῖοι,
οὐκ
ἠρωτήθην—
εἰ |
[350] |
καὶ
λίαν
γε
θαρροῦντας.
Οὐκοῦν
|
οἱ |
θαρραλέοι
οὗτοι
καὶ
ἀνδρεῖοί
εἰσιν; |
[345] |
καὶ
ἄριστοί
εἰσιν
οὓς
ἂν
|
οἱ |
θεοὶ
φιλῶσιν.
Ταῦτά
τε
οὖν |
[360] |
Οὐκοῦν
καὶ
οἱ
δειλοὶ
καὶ
|
οἱ |
θρασεῖς
καὶ
οἱ
μαινόμενοι
τοὐναντίον |
[345] |
καὶ
κακὸς
γένοιτο—
ἡμεῖς
δὲ
|
οἱ |
ἰατρικῆς
ἰδιῶται
οὐκ
ἄν
ποτε |
[334] |
τοῦτο
κάκιστον·
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
οἱ |
ἰατροὶ
πάντες
ἀπαγορεύουσιν
τοῖς
ἀσθενοῦσιν |
[350] |
ἵππων
πολεμεῖν
θαρραλέοι
εἰσίν;
πότερον
|
οἱ |
ἱππικοὶ
ἢ
οἱ
ἄφιπποι;
Οἱ |
[350] |
οὕτω
μετιὼν
ἔροιό
με
εἰ
|
οἱ |
ἰσχυροὶ
(δυνατοί
εἰσιν,
φαίην
ἄν· |
[341] |
οὖν
καὶ
τὸ
χαλεπὸν"
αὖ
|
οἱ
|
Κεῖοι
καὶ
ὁ
Σιμωνίδης
ἢ |
[350] |
(φρέατα
κολυμβῶσιν
θαρραλέως;
Ἔγωγε,
ὅτι
|
οἱ |
κολυμβηταί.
Πότερον
διότι
ἐπίστανται
ἢ |
[354] |
ἐναντίον
εἰ
ἐροίμεθα·
Ὦ
ἄνθρωποι
|
οἱ |
λέγοντες
αὖ
ἀγαθὰ
ἀνιαρὰ
εἶναι, |
[337] |
συνουσία
γίγνοιτο·
ὑμεῖς
τε
γὰρ
|
οἱ |
λέγοντες
μάλιστ´
ἂν
οὕτως
ἐν |
[333] |
οὖν
δὴ
λύσωμεν;
οὗτοι
γὰρ
|
οἱ |
λόγοι
ἀμφότεροι
οὐ
πάνυ
μουσικῶς |
[360] |
δειλοὶ
καὶ
οἱ
θρασεῖς
καὶ
|
οἱ |
μαινόμενοι
τοὐναντίον
αἰσχρούς
τε
φόβους |
[336] |
γὰρ
ὅδε
ὁμολογεῖ
μὴ
μετεῖναί
|
οἱ
|
μακρολογίας
καὶ
παραχωρεῖ
Πρωταγόρᾳ,
τοῦ |
[316] |
τῇ
πόλει,
τοῦτο
δὲ
οἴεταί
|
οἱ
|
μάλιστ´
ἂν
γενέσθαι,
εἰ
σοὶ |
[326] |
ἄλλαις
πράξεσιν.
καὶ
ταῦτα
ποιοῦσιν
|
οἱ |
μάλιστα
δυνάμενοι
μάλιστα
μάλιστα
δὲ |
[329] |
τούτων
τῶν
τῆς
ἀρετῆς
μορίων
|
οἱ |
μὲν
ἄλλο,
οἱ
δὲ
ἄλλο, |
[318] |
ἄλλῳ
τῳ
συγγενόμενος
τῶν
σοφιστῶν.
|
οἱ |
μὲν
γὰρ
ἄλλοι
λωβῶνται
τοὺς |
[359] |
Ναί,
ἦ
δ´
ὅς.
Πότερον
|
οἱ |
μὲν
δειλοὶ
ἐπὶ
τὰ
θαρραλέα |
[359] |
ἀνδρεῖοι.
αὐτίκα
εἰς
τὸν
πόλεμον
|
οἱ |
μὲν
ἐθέλουσιν
ἰέναι,
οἱ
δὲ |
[347] |
οἱ
πολλοὶ
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
οἱ |
μὲν
ταῦτά
φασιν
τὸν
ποιητὴν |
[342] |
ἐν
ταῖς
πόλεσι
λακωνίζοντας,
καὶ
|
οἱ |
μὲν
ὦτά
τε
κατάγνυνται
μιμούμενοι
|
[315] |
ἀλλ´
ἐπειδὴ
αὐτὸς
ἀναστρέφοι
καὶ
|
οἱ |
μετ´
ἐκείνου,
εὖ
πως
καὶ |
[350] |
πέλτας
ἔχοντες;
οἱ
πελταστικοὶ
ἢ
|
οἱ |
μή;
Οἱ
πελταστικοί.
καὶ
τὰ |
[332] |
Οὐκοῦν
(σωφροσύνῃ
σωφρονοῦσιν;
Ἀνάγκη.
Οὐκοῦν
|
οἱ |
μὴ
ὀρθῶς
πράττοντες
ἀφρόνως
πράττουσιν |
[326] |
τε
ἐπιμελοῦνται
καὶ
ὅπως
ἂν
|
οἱ |
νέοι
μηδὲν
κακουργῶσιν·
πρὸς
δὲ |
[323] |
ἢ
καταγελῶσιν
(ἢ
χαλεπαίνουσιν,
καὶ
|
οἱ |
οἰκεῖοι
προσιόντες
νουθετοῦσιν
ὡς
μαινόμενον· |
[350] |
(Οὐκοῦν
οὗτοι,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
οἱ |
οὕτω
θαρραλέοι
ὄντες
οὐκ
ἀνδρεῖοι |
[334] |
ὄψοις.
Εἰπόντος
οὖν
ταῦτα
αὐτοῦ
|
οἱ |
παρόντες
ἀνεθορύβησαν
ὡς
εὖ
λέγοι, |
[337] |
σοφὸς
εἶπεν,
Ὦ
ἄνδρες,
ἔφη,
|
οἱ |
παρόντες,
ἡγοῦμαι
ἐγὼ
ὑμᾶς
συγγενεῖς |
[350] |
ἱππικοί.
Τίνες
δὲ
πέλτας
ἔχοντες;
|
οἱ |
πελταστικοὶ
ἢ
οἱ
μή;
Οἱ |
[313] |
ἃ
πωλεῖ
ἐξαπατήσῃ
ἡμᾶς,
ὥσπερ
|
οἱ |
περὶ
τὴν
τοῦ
σώματος
τροφήν, |
[326] |
δυνάμενοι
μάλιστα
μάλιστα
δὲ
δύνανται
|
οἱ |
πλουσιώτατοι—
καὶ
οἱ
τούτων
ὑεῖς, |
[347] |
ὧν
λέγουσιν,
ἐπαγόμενοί
τε
αὐτοὺς
|
οἱ |
πολλοὶ
ἐν
τοῖς
λόγοις
οἱ |
[351] |
Πρωταγόρα;
μὴ
καὶ
σύ,
ὥσπερ
|
οἱ |
πολλοί,
ἡδέ´
ἄττα
καλεῖς
κακὰ |
[336] |
περὶ
ὅτου
τὸ
ἐρώτημα
ἦν
|
οἱ |
πολλοὶ
τῶν
ἀκουόντων·
ἐπεὶ
Σωκράτη
|
[352] |
καὶ
ἀληθῆ.
οἶσθα
οὖν
ὅτι
|
οἱ |
πολλοὶ
τῶν
ἀνθρώπων
ἐμοί
τε |
[347] |
μὲν
λάβωνται
ἀνδρῶν
οἷοίπερ
ἡμῶν
|
οἱ |
πολλοί
φασιν
εἶναι,
οὐδὲν
δέονται |
[349] |
ἴτας
γε,
ἔφη,
ἐφ´
ἃ
|
οἱ |
πολλοὶ
φοβοῦνται
ἰέναι.
Φέρε
δή, |
[328] |
τῶν
φαύλων
ἀγαθούς,
ἐπεὶ
καὶ
|
οἱ |
Πολυκλείτου
ὑεῖς,
Παράλου
καὶ
Ξανθίππου |
[329] |
ἐὰν
μὴ
ἐπιλάβηταί
τις,
καὶ
|
οἱ |
ῥήτορες
οὕτω,
σμικρὰ
(ἐρωτηθέντες
δόλιχον |
[324] |
ὡς
μὲν
οὖν
εἰκότως
ἀποδέχονται
|
οἱ |
σοὶ
πολῖται
καὶ
χαλκέως
καὶ |
[324] |
ἀδικεῖν,
καὶ
οὐχ
ἥκιστα
Ἀθηναῖοι
|
οἱ |
σοὶ
πολῖται·
ὥστε
κατὰ
τοῦτον |
[319] |
οὕτως
ἔχει,
ἀλλὰ
ἰδίᾳ
ἡμῖν
|
οἱ |
σοφώτατοι
καὶ
ἄριστοι
τῶν
πολιτῶν |
[350] |
μαινόμενοι
φαίνονται;
καὶ
ἐκεῖ
αὖ
|
οἱ |
σοφώτατοι
οὗτοι
καὶ
θαρραλεώτατοί
εἰσιν, |
[345] |
ἀλλ´
εὖ
ἴσασιν
ὅτι
πάντες
|
οἱ |
τὰ
αἰσχρὰ
καὶ
τὰ
κακὰ |
[313] |
ἰατρὸς
ὤν.
οὕτω
δὲ
καὶ
|
οἱ |
τὰ
μαθήματα
περιάγοντες
κατὰ
τὰς |
[319] |
ὁ
ἐπιχειρῶν
λέγειν
καταθορυβηθείς,
ἢ
|
οἱ |
τοξόται
αὐτὸν
ἀφελκύσωσιν
ἢ
ἐξάρωνται
|
[328] |
τ´
ἦν
ὁ
πατὴρ
καὶ
|
οἱ |
τοῦ
πατρὸς
φίλοι
ὄντες
ὁμότεχνοι, |
[326] |
δὲ
δύνανται
οἱ
πλουσιώτατοι—
καὶ
|
οἱ
|
τούτων
ὑεῖς,
πρῳαίτατα
εἰς
διδασκάλων |
[312] |
περὶ
τεκτόνων,
ὅτι
οὗτοί
εἰσιν
|
οἱ |
τῶν
σοφῶν
ἐπιστήμονες·
ἀλλ´
(εἴ |
[337] |
μὲν
γὰρ
καὶ
δι´
εὔνοιαν
|
οἱ
|
φίλοι
τοῖς
φίλοις,
ἐρίζουσιν
δὲ |
[313] |
ψυχήν·
ὡς
δ´
αὕτως
καὶ
|
οἱ |
ὠνούμενοι
παρ´
αὐτῶν,
ἐὰν
μή |
[313] |
ἐπαινοῦσιν
δὲ
πάντα
πωλοῦντες,
οὔτε
|
οἱ |
ὠνούμενοι
παρ´
αὐτῶν,
ἐὰν
μή |