HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ὀδυνώμενος 1
ὅθεν 1
ὀθνείων 1
οἱ 97
Οἱ 2
οἵ 7
οἳ 5

Fréquences [« »]
90 ἐγώ
95 μὴ
93 περὶ
97 οἱ
99 οὐ
104 τὸν
106 δ´

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

οἱ

Pages

[325]   ἔχει, οὕτω δ´ αὐτοῦ πεφυκότος οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρες εἰ τὰ μὲν

[328]   εἶναι ἀνθρωπίνην ἐπιμέλειαν ᾗ ἀγαθοὶ οἱ ἀγαθοὶ γίγνονται· νῦν δὲ πέπεισμαι.

[325]   μή, σκέψαι ὡς θαυμασίως γίγνονται οἱ ἀγαθοί. ὅτι μὲν γὰρ διδακτὸν

[324]   ἀγαθῶν, τί δήποτε οἱ ἄνδρες οἱ ἀγαθοὶ τὰ μὲν ἄλλα τοὺς

[337]   δόξαν ψευδομένων— (ἡμεῖς τ´ αὖ οἱ ἀκούοντες μάλιστ´ ἂν οὕτως εὐφραινοίμεθα,

[322]   ἰατρικὴν πολλοῖς ἱκανὸς ἰδιώταις, καὶ οἱ ἄλλοι δημιουργοί· καὶ δίκην δὴ

[342]   ὁ Ἱππίας ἐκελευέτην πάνυ, καὶ οἱ ἄλλοι. Ἐγὼ τοίνυν, ἦν δ´

[319]   ἐγὼ γὰρ Ἀθηναίους, ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι Ἕλληνες, φημὶ σοφοὺς εἶναι.

[341]   τὸ χαλεπὸν" ἔλεγεν ὅπερ ἡμεῖς οἱ ἄλλοι, οὐ τὸ κακόν, ἀλλ´

[358]   οὖν ὁ Πρόδικος συνωμολόγησε, καὶ οἱ ἄλλοι. Τί δὲ δή, ὦ

[359]   (ἔρχονται οἱ δειλοί τε καὶ οἱ ἀνδρεῖοι. Ἀλλὰ μέντοι, ἔφη, ὦ

[359]   οἵ τε δειλοὶ ἔρχονται καὶ οἱ ἀνδρεῖοι. αὐτίκα εἰς τὸν πόλεμον

[350]   ἔγωγε ἐρωτηθεὶς ὑπὸ σοῦ εἰ οἱ ἀνδρεῖοι θαρραλέοι εἰσίν, ὡμολόγησα· εἰ

[360]   Ἀνάγκη, ἔφη, ὁμολογεῖν. Οὐκοῦν ὅλως οἱ (ἀνδρεῖοι οὐκ αἰσχροὺς φόβους φοβοῦνται,

[324]   ἀνδρῶν τῶν ἀγαθῶν, τί δήποτε οἱ ἄνδρες οἱ ἀγαθοὶ τὰ μὲν

[357]   ἢ ἀριθμητική; Ὁμολογοῖεν ἂν ἡμῖν οἱ ἄνθρωποι ἢ οὔ; Ἐδόκουν ἂν

[352]   καὶ ἄλλα οὐκ ὀρθῶς λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι. Ἴθι δὴ μετ´ ἐμοῦ

[346]   αὐτοῖς ἀμελοῦσιν αὐτῶν μὴ ἐγκαλῶσιν οἱ ἄνθρωποι μηδ´ ὀνειδίζωσιν ὅτι ἀμελοῦσιν,

[348]   εὐπορώτεροι γάρ πως ἅπαντές ἐσμεν οἱ ἄνθρωποι πρὸς ἅπαν ἔργον καὶ

[356]   τὸν βίον; ἆρ´ ἂν ὁμολογοῖεν οἱ ἄνθρωποι πρὸς ταῦτα ἡμᾶς τὴν

[329]   ἦν δ´ ἐγώ, καὶ μεταλαμβάνουσιν οἱ ἄνθρωποι τούτων τῶν τῆς ἀρετῆς

[350]   εἰσίν; πότερον οἱ ἱππικοὶ ἢ οἱ ἄφιπποι; Οἱ ἱππικοί. Τίνες δὲ

[326]   εἰκῇ πράττωσιν, ἀλλ´ ἀτεχνῶς ὥσπερ οἱ γραμματισταὶ τοῖς μήπω δεινοῖς γράφειν

[347]   ταῦτά φασιν τὸν ποιητὴν νοεῖν, οἱ δ´ ἕτερα, περὶ πράγματος διαλεγόμενοι

[329]   ἀρετῆς μορίων οἱ μὲν ἄλλο, οἱ δὲ ἄλλο, ἢ ἀνάγκη, ἐάνπερ

[359]   δειλοὶ ἐπὶ τὰ θαρραλέα ἔρχονται, οἱ δὲ ἀνδρεῖοι ἐπὶ τὰ δεινά;

[325]   ἢ γραμμάτων τε καὶ κιθαρίσεως· οἱ δὲ διδάσκαλοι τούτων τε ἐπιμελοῦνται,

[315]   κηλῶν τῇ φωνῇ ὥσπερ (Ὀρφεύς, οἱ δὲ κατὰ τὴν φωνὴν ἕπονται

[342]   κρατοῦντας τῶν Ἑλλήνων τοὺς Λακεδαιμονίους· οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι, ἐπειδὰν βούλωνται ἀνέδην

[359]   πόλεμον οἱ μὲν ἐθέλουσιν ἰέναι, οἱ δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. Πότερον, ἔφην

[360]   τοῦτο δι´ ὃ δειλοί εἰσιν οἱ δειλοί, δειλίαν ἢ ἀνδρείαν καλεῖς;

[360]   καὶ ἀγαθά; Ναί. Οὐκοῦν καὶ οἱ δειλοὶ καὶ οἱ θρασεῖς καὶ

[360]   γοῦν, ἔφη. Ἆρ´ οὖν γιγνώσκοντες οἱ δειλοὶ οὐκ ἐθέλουσιν ἰέναι ἐπὶ

[359]   τοὺς ἀνδρείους; ἦ ἐφ´ ἅπερ οἱ δειλοί; Οὐκ ἔφη. Οὐκοῦν ἐφ´

[359]   γε ἐπὶ τὰ αὐτὰ (ἔρχονται οἱ δειλοί τε καὶ οἱ ἀνδρεῖοι.

[335]   ἐξέλθῃς, οὐχ ὁμοίως ἡμῖν ἔσονται οἱ διάλογοι. δέομαι οὖν σου παραμεῖναι

[337]   φίλοι τοῖς φίλοις, ἐρίζουσιν δὲ οἱ διάφοροί τε καὶ ἐχθροὶ ἀλλήλοις—

[327]   τοῖς τοιούτοις ἀνθρώποις γενόμενος, ὥσπερ οἱ ἐν ἐκείνῳ τῷ χορῷ μισάνθρωποι,

[315]   καὶ ἐν κόσμῳ περιεσχίζοντο οὗτοι οἱ ἐπήκοοι ἔνθεν καὶ ἔνθεν, καὶ

[350]   εἰσιν, φαίην ἄν· ἔπειτα, εἰ οἱ ἐπιστάμενοι παλαίειν δυνατώτεροί εἰσιν τῶν

[350]   πάντα, εἰ τοῦτο ζητεῖς, ἔφη, οἱ ἐπιστήμονες τῶν μὴ ἐπισταμένων θαρραλεώτεροί

[312]   ἡμᾶς, Τῶν τί σοφῶν εἰσιν οἱ ζωγράφοι ἐπιστήμονες, εἴποιμεν ἄν που

[350]   εἰσίν, ὡμολόγησα· εἰ δὲ καὶ οἱ θαρραλέοι ἀνδρεῖοι, οὐκ ἠρωτήθην— εἰ

[350]   καὶ λίαν γε θαρροῦντας. Οὐκοῦν οἱ θαρραλέοι οὗτοι καὶ ἀνδρεῖοί εἰσιν;

[345]   καὶ ἄριστοί εἰσιν οὓς ἂν οἱ θεοὶ φιλῶσιν. Ταῦτά τε οὖν

[360]   Οὐκοῦν καὶ οἱ δειλοὶ καὶ οἱ θρασεῖς καὶ οἱ μαινόμενοι τοὐναντίον

[345]   καὶ κακὸς γένοιτο— ἡμεῖς δὲ οἱ ἰατρικῆς ἰδιῶται οὐκ ἄν ποτε

[334]   τοῦτο κάκιστον· καὶ διὰ τοῦτο οἱ ἰατροὶ πάντες ἀπαγορεύουσιν τοῖς ἀσθενοῦσιν

[350]   ἵππων πολεμεῖν θαρραλέοι εἰσίν; πότερον οἱ ἱππικοὶ ἢ οἱ ἄφιπποι; Οἱ

[350]   οὕτω μετιὼν ἔροιό με εἰ οἱ ἰσχυροὶ (δυνατοί εἰσιν, φαίην ἄν·

[341]   οὖν καὶ τὸ χαλεπὸν" αὖ οἱ Κεῖοι καὶ ὁ Σιμωνίδης ἢ

[350]   (φρέατα κολυμβῶσιν θαρραλέως; Ἔγωγε, ὅτι οἱ κολυμβηταί. Πότερον διότι ἐπίστανται ἢ

[354]   ἐναντίον εἰ ἐροίμεθα· Ὦ ἄνθρωποι οἱ λέγοντες αὖ ἀγαθὰ ἀνιαρὰ εἶναι,

[337]   συνουσία γίγνοιτο· ὑμεῖς τε γὰρ οἱ λέγοντες μάλιστ´ ἂν οὕτως ἐν

[333]   οὖν δὴ λύσωμεν; οὗτοι γὰρ οἱ λόγοι ἀμφότεροι οὐ πάνυ μουσικῶς

[360]   δειλοὶ καὶ οἱ θρασεῖς καὶ οἱ μαινόμενοι τοὐναντίον αἰσχρούς τε φόβους

[336]   γὰρ ὅδε ὁμολογεῖ μὴ μετεῖναί οἱ μακρολογίας καὶ παραχωρεῖ Πρωταγόρᾳ, τοῦ

[316]   τῇ πόλει, τοῦτο δὲ οἴεταί οἱ μάλιστ´ ἂν γενέσθαι, εἰ σοὶ

[326]   ἄλλαις πράξεσιν. καὶ ταῦτα ποιοῦσιν οἱ μάλιστα δυνάμενοι μάλιστα μάλιστα δὲ

[329]   τούτων τῶν τῆς ἀρετῆς μορίων οἱ μὲν ἄλλο, οἱ δὲ ἄλλο,

[318]   ἄλλῳ τῳ συγγενόμενος τῶν σοφιστῶν. οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι λωβῶνται τοὺς

[359]   Ναί, ἦ δ´ ὅς. Πότερον οἱ μὲν δειλοὶ ἐπὶ τὰ θαρραλέα

[359]   ἀνδρεῖοι. αὐτίκα εἰς τὸν πόλεμον οἱ μὲν ἐθέλουσιν ἰέναι, οἱ δὲ

[347]   οἱ πολλοὶ ἐν τοῖς λόγοις οἱ μὲν ταῦτά φασιν τὸν ποιητὴν

[342]   ἐν ταῖς πόλεσι λακωνίζοντας, καὶ οἱ μὲν ὦτά τε κατάγνυνται μιμούμενοι

[315]   ἀλλ´ ἐπειδὴ αὐτὸς ἀναστρέφοι καὶ οἱ μετ´ ἐκείνου, εὖ πως καὶ

[350]   πέλτας ἔχοντες; οἱ πελταστικοὶ ἢ οἱ μή; Οἱ πελταστικοί. καὶ τὰ

[332]   Οὐκοῦν (σωφροσύνῃ σωφρονοῦσιν; Ἀνάγκη. Οὐκοῦν οἱ μὴ ὀρθῶς πράττοντες ἀφρόνως πράττουσιν

[326]   τε ἐπιμελοῦνται καὶ ὅπως ἂν οἱ νέοι μηδὲν κακουργῶσιν· πρὸς δὲ

[323]   ἢ καταγελῶσιν (ἢ χαλεπαίνουσιν, καὶ οἱ οἰκεῖοι προσιόντες νουθετοῦσιν ὡς μαινόμενον·

[350]   (Οὐκοῦν οὗτοι, ἦν δ´ ἐγώ, οἱ οὕτω θαρραλέοι ὄντες οὐκ ἀνδρεῖοι

[334]   ὄψοις. Εἰπόντος οὖν ταῦτα αὐτοῦ οἱ παρόντες ἀνεθορύβησαν ὡς εὖ λέγοι,

[337]   σοφὸς εἶπεν, Ὦ ἄνδρες, ἔφη, οἱ παρόντες, ἡγοῦμαι ἐγὼ ὑμᾶς συγγενεῖς

[350]   ἱππικοί. Τίνες δὲ πέλτας ἔχοντες; οἱ πελταστικοὶ ἢ οἱ μή; Οἱ

[313]   ἃ πωλεῖ ἐξαπατήσῃ ἡμᾶς, ὥσπερ οἱ περὶ τὴν τοῦ σώματος τροφήν,

[326]   δυνάμενοι μάλιστα μάλιστα δὲ δύνανται οἱ πλουσιώτατοι— καὶ οἱ τούτων ὑεῖς,

[347]   ὧν λέγουσιν, ἐπαγόμενοί τε αὐτοὺς οἱ πολλοὶ ἐν τοῖς λόγοις οἱ

[351]   Πρωταγόρα; μὴ καὶ σύ, ὥσπερ οἱ πολλοί, ἡδέ´ ἄττα καλεῖς κακὰ

[336]   περὶ ὅτου τὸ ἐρώτημα ἦν οἱ πολλοὶ τῶν ἀκουόντων· ἐπεὶ Σωκράτη

[352]   καὶ ἀληθῆ. οἶσθα οὖν ὅτι οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐμοί τε

[347]   μὲν λάβωνται ἀνδρῶν οἷοίπερ ἡμῶν οἱ πολλοί φασιν εἶναι, οὐδὲν δέονται

[349]   ἴτας γε, ἔφη, ἐφ´ ἃ οἱ πολλοὶ φοβοῦνται ἰέναι. Φέρε δή,

[328]   τῶν φαύλων ἀγαθούς, ἐπεὶ καὶ οἱ Πολυκλείτου ὑεῖς, Παράλου καὶ Ξανθίππου

[329]   ἐὰν μὴ ἐπιλάβηταί τις, καὶ οἱ ῥήτορες οὕτω, σμικρὰ (ἐρωτηθέντες δόλιχον

[324]   ὡς μὲν οὖν εἰκότως ἀποδέχονται οἱ σοὶ πολῖται καὶ χαλκέως καὶ

[324]   ἀδικεῖν, καὶ οὐχ ἥκιστα Ἀθηναῖοι οἱ σοὶ πολῖται· ὥστε κατὰ τοῦτον

[319]   οὕτως ἔχει, ἀλλὰ ἰδίᾳ ἡμῖν οἱ σοφώτατοι καὶ ἄριστοι τῶν πολιτῶν

[350]   μαινόμενοι φαίνονται; καὶ ἐκεῖ αὖ οἱ σοφώτατοι οὗτοι καὶ θαρραλεώτατοί εἰσιν,

[345]   ἀλλ´ εὖ ἴσασιν ὅτι πάντες οἱ τὰ αἰσχρὰ καὶ τὰ κακὰ

[313]   ἰατρὸς ὤν. οὕτω δὲ καὶ οἱ τὰ μαθήματα περιάγοντες κατὰ τὰς

[319]   ὁ ἐπιχειρῶν λέγειν καταθορυβηθείς, ἢ οἱ τοξόται αὐτὸν ἀφελκύσωσιν ἢ ἐξάρωνται

[328]   τ´ ἦν ὁ πατὴρ καὶ οἱ τοῦ πατρὸς φίλοι ὄντες ὁμότεχνοι,

[326]   δὲ δύνανται οἱ πλουσιώτατοι— καὶ οἱ τούτων ὑεῖς, πρῳαίτατα εἰς διδασκάλων

[312]   περὶ τεκτόνων, ὅτι οὗτοί εἰσιν οἱ τῶν σοφῶν ἐπιστήμονες· ἀλλ´ (εἴ

[337]   μὲν γὰρ καὶ δι´ εὔνοιαν οἱ φίλοι τοῖς φίλοις, ἐρίζουσιν δὲ

[313]   ψυχήν· ὡς δ´ αὕτως καὶ οἱ ὠνούμενοι παρ´ αὐτῶν, ἐὰν μή

[313]   ἐπαινοῦσιν δὲ πάντα πωλοῦντες, οὔτε οἱ ὠνούμενοι παρ´ αὐτῶν, ἐὰν μή

Pages
[325]	ἔχει, οὕτω δ´ αὐτοῦ πεφυκότος	οἱ	ἀγαθοὶ ἄνδρες εἰ τὰ μὲν
[328]	εἶναι ἀνθρωπίνην ἐπιμέλειαν ᾗ ἀγαθοὶ	οἱ	ἀγαθοὶ γίγνονται· νῦν δὲ πέπεισμαι.
[325]	μή, σκέψαι ὡς θαυμασίως γίγνονται	οἱ	ἀγαθοί. ὅτι μὲν γὰρ διδακτὸν
[324]	ἀγαθῶν, τί δήποτε οἱ ἄνδρες	οἱ	ἀγαθοὶ τὰ μὲν ἄλλα τοὺς
[337]	δόξαν ψευδομένων— (ἡμεῖς τ´ αὖ	οἱ	ἀκούοντες μάλιστ´ ἂν οὕτως εὐφραινοίμεθα,
[322]	ἰατρικὴν πολλοῖς ἱκανὸς ἰδιώταις, καὶ	οἱ	ἄλλοι δημιουργοί· καὶ δίκην δὴ
[342]	ὁ Ἱππίας ἐκελευέτην πάνυ, καὶ	οἱ	ἄλλοι. Ἐγὼ τοίνυν, ἦν δ´
[319]	ἐγὼ γὰρ Ἀθηναίους, ὥσπερ καὶ	οἱ	ἄλλοι Ἕλληνες, φημὶ σοφοὺς εἶναι.
[341]	τὸ χαλεπὸν" ἔλεγεν ὅπερ ἡμεῖς	οἱ	ἄλλοι, οὐ τὸ κακόν, ἀλλ´
[358]	οὖν ὁ Πρόδικος συνωμολόγησε, καὶ	οἱ	ἄλλοι. Τί δὲ δή, ὦ
[359]	(ἔρχονται οἱ δειλοί τε καὶ	οἱ	ἀνδρεῖοι. Ἀλλὰ μέντοι, ἔφη, ὦ
[359]	οἵ τε δειλοὶ ἔρχονται καὶ	οἱ	ἀνδρεῖοι. αὐτίκα εἰς τὸν πόλεμον
[350]	ἔγωγε ἐρωτηθεὶς ὑπὸ σοῦ εἰ	οἱ	ἀνδρεῖοι θαρραλέοι εἰσίν, ὡμολόγησα· εἰ
[360]	Ἀνάγκη, ἔφη, ὁμολογεῖν. Οὐκοῦν ὅλως	οἱ	(ἀνδρεῖοι οὐκ αἰσχροὺς φόβους φοβοῦνται,
[324]	ἀνδρῶν τῶν ἀγαθῶν, τί δήποτε	οἱ	ἄνδρες οἱ ἀγαθοὶ τὰ μὲν
[357]	ἢ ἀριθμητική; Ὁμολογοῖεν ἂν ἡμῖν	οἱ	ἄνθρωποι ἢ οὔ; Ἐδόκουν ἂν
[352]	καὶ ἄλλα οὐκ ὀρθῶς λέγουσιν	οἱ	ἄνθρωποι. Ἴθι δὴ μετ´ ἐμοῦ
[346]	αὐτοῖς ἀμελοῦσιν αὐτῶν μὴ ἐγκαλῶσιν	οἱ	ἄνθρωποι μηδ´ ὀνειδίζωσιν ὅτι ἀμελοῦσιν,
[348]	εὐπορώτεροι γάρ πως ἅπαντές ἐσμεν	οἱ	ἄνθρωποι πρὸς ἅπαν ἔργον καὶ
[356]	τὸν βίον; ἆρ´ ἂν ὁμολογοῖεν	οἱ	ἄνθρωποι πρὸς ταῦτα ἡμᾶς τὴν
[329]	ἦν δ´ ἐγώ, καὶ μεταλαμβάνουσιν	οἱ	ἄνθρωποι τούτων τῶν τῆς ἀρετῆς
[350]	εἰσίν; πότερον οἱ ἱππικοὶ ἢ	οἱ	ἄφιπποι; Οἱ ἱππικοί. Τίνες δὲ
[326]	εἰκῇ πράττωσιν, ἀλλ´ ἀτεχνῶς ὥσπερ	οἱ	γραμματισταὶ τοῖς μήπω δεινοῖς γράφειν
[347]	ταῦτά φασιν τὸν ποιητὴν νοεῖν,	οἱ	δ´ ἕτερα, περὶ πράγματος διαλεγόμενοι
[329]	ἀρετῆς μορίων οἱ μὲν ἄλλο,	οἱ	δὲ ἄλλο, ἢ ἀνάγκη, ἐάνπερ
[359]	δειλοὶ ἐπὶ τὰ θαρραλέα ἔρχονται,	οἱ	δὲ ἀνδρεῖοι ἐπὶ τὰ δεινά;
[325]	ἢ γραμμάτων τε καὶ κιθαρίσεως·	οἱ	δὲ διδάσκαλοι τούτων τε ἐπιμελοῦνται,
[315]	κηλῶν τῇ φωνῇ ὥσπερ (Ὀρφεύς,	οἱ	δὲ κατὰ τὴν φωνὴν ἕπονται
[342]	κρατοῦντας τῶν Ἑλλήνων τοὺς Λακεδαιμονίους·	οἱ	δὲ Λακεδαιμόνιοι, ἐπειδὰν βούλωνται ἀνέδην
[359]	πόλεμον οἱ μὲν ἐθέλουσιν ἰέναι,	οἱ	δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. Πότερον, ἔφην
[360]	τοῦτο δι´ ὃ δειλοί εἰσιν	οἱ	δειλοί, δειλίαν ἢ ἀνδρείαν καλεῖς;
[360]	καὶ ἀγαθά; Ναί. Οὐκοῦν καὶ	οἱ	δειλοὶ καὶ οἱ θρασεῖς καὶ
[360]	γοῦν, ἔφη. Ἆρ´ οὖν γιγνώσκοντες	οἱ	δειλοὶ οὐκ ἐθέλουσιν ἰέναι ἐπὶ
[359]	τοὺς ἀνδρείους; ἦ ἐφ´ ἅπερ	οἱ	δειλοί; Οὐκ ἔφη. Οὐκοῦν ἐφ´
[359]	γε ἐπὶ τὰ αὐτὰ (ἔρχονται	οἱ	δειλοί τε καὶ οἱ ἀνδρεῖοι.
[335]	ἐξέλθῃς, οὐχ ὁμοίως ἡμῖν ἔσονται	οἱ	διάλογοι. δέομαι οὖν σου παραμεῖναι
[337]	φίλοι τοῖς φίλοις, ἐρίζουσιν δὲ	οἱ	διάφοροί τε καὶ ἐχθροὶ ἀλλήλοις—
[327]	τοῖς τοιούτοις ἀνθρώποις γενόμενος, ὥσπερ	οἱ	ἐν ἐκείνῳ τῷ χορῷ μισάνθρωποι,
[315]	καὶ ἐν κόσμῳ περιεσχίζοντο οὗτοι	οἱ	ἐπήκοοι ἔνθεν καὶ ἔνθεν, καὶ
[350]	εἰσιν, φαίην ἄν· ἔπειτα, εἰ	οἱ	ἐπιστάμενοι παλαίειν δυνατώτεροί εἰσιν τῶν
[350]	πάντα, εἰ τοῦτο ζητεῖς, ἔφη,	οἱ	ἐπιστήμονες τῶν μὴ ἐπισταμένων θαρραλεώτεροί
[312]	ἡμᾶς, Τῶν τί σοφῶν εἰσιν	οἱ	ζωγράφοι ἐπιστήμονες, εἴποιμεν ἄν που
[350]	εἰσίν, ὡμολόγησα· εἰ δὲ καὶ	οἱ	θαρραλέοι ἀνδρεῖοι, οὐκ ἠρωτήθην— εἰ
[350]	καὶ λίαν γε θαρροῦντας. Οὐκοῦν	οἱ	θαρραλέοι οὗτοι καὶ ἀνδρεῖοί εἰσιν;
[345]	καὶ ἄριστοί εἰσιν οὓς ἂν	οἱ	θεοὶ φιλῶσιν. Ταῦτά τε οὖν
[360]	Οὐκοῦν καὶ οἱ δειλοὶ καὶ	οἱ	θρασεῖς καὶ οἱ μαινόμενοι τοὐναντίον
[345]	καὶ κακὸς γένοιτο— ἡμεῖς δὲ	οἱ	ἰατρικῆς ἰδιῶται οὐκ ἄν ποτε
[334]	τοῦτο κάκιστον· καὶ διὰ τοῦτο	οἱ	ἰατροὶ πάντες ἀπαγορεύουσιν τοῖς ἀσθενοῦσιν
[350]	ἵππων πολεμεῖν θαρραλέοι εἰσίν; πότερον	οἱ	ἱππικοὶ ἢ οἱ ἄφιπποι; Οἱ
[350]	οὕτω μετιὼν ἔροιό με εἰ	οἱ	ἰσχυροὶ (δυνατοί εἰσιν, φαίην ἄν·
[341]	οὖν καὶ τὸ χαλεπὸν" αὖ	οἱ	Κεῖοι καὶ ὁ Σιμωνίδης ἢ
[350]	(φρέατα κολυμβῶσιν θαρραλέως; Ἔγωγε, ὅτι	οἱ	κολυμβηταί. Πότερον διότι ἐπίστανται ἢ
[354]	ἐναντίον εἰ ἐροίμεθα· Ὦ ἄνθρωποι	οἱ	λέγοντες αὖ ἀγαθὰ ἀνιαρὰ εἶναι,
[337]	συνουσία γίγνοιτο· ὑμεῖς τε γὰρ	οἱ	λέγοντες μάλιστ´ ἂν οὕτως ἐν
[333]	οὖν δὴ λύσωμεν; οὗτοι γὰρ	οἱ	λόγοι ἀμφότεροι οὐ πάνυ μουσικῶς
[360]	δειλοὶ καὶ οἱ θρασεῖς καὶ	οἱ	μαινόμενοι τοὐναντίον αἰσχρούς τε φόβους
[336]	γὰρ ὅδε ὁμολογεῖ μὴ μετεῖναί	οἱ	μακρολογίας καὶ παραχωρεῖ Πρωταγόρᾳ, τοῦ
[316]	τῇ πόλει, τοῦτο δὲ οἴεταί	οἱ	μάλιστ´ ἂν γενέσθαι, εἰ σοὶ
[326]	ἄλλαις πράξεσιν. καὶ ταῦτα ποιοῦσιν	οἱ	μάλιστα δυνάμενοι μάλιστα μάλιστα δὲ
[329]	τούτων τῶν τῆς ἀρετῆς μορίων	οἱ	μὲν ἄλλο, οἱ δὲ ἄλλο,
[318]	ἄλλῳ τῳ συγγενόμενος τῶν σοφιστῶν.	οἱ	μὲν γὰρ ἄλλοι λωβῶνται τοὺς
[359]	Ναί, ἦ δ´ ὅς. Πότερον	οἱ	μὲν δειλοὶ ἐπὶ τὰ θαρραλέα
[359]	ἀνδρεῖοι. αὐτίκα εἰς τὸν πόλεμον	οἱ	μὲν ἐθέλουσιν ἰέναι, οἱ δὲ
[347]	οἱ πολλοὶ ἐν τοῖς λόγοις	οἱ	μὲν ταῦτά φασιν τὸν ποιητὴν
[342]	ἐν ταῖς πόλεσι λακωνίζοντας, καὶ	οἱ	μὲν ὦτά τε κατάγνυνται μιμούμενοι
[315]	ἀλλ´ ἐπειδὴ αὐτὸς ἀναστρέφοι καὶ	οἱ	μετ´ ἐκείνου, εὖ πως καὶ
[350]	πέλτας ἔχοντες; οἱ πελταστικοὶ ἢ	οἱ	μή; Οἱ πελταστικοί. καὶ τὰ
[332]	Οὐκοῦν (σωφροσύνῃ σωφρονοῦσιν; Ἀνάγκη. Οὐκοῦν	οἱ	μὴ ὀρθῶς πράττοντες ἀφρόνως πράττουσιν
[326]	τε ἐπιμελοῦνται καὶ ὅπως ἂν	οἱ	νέοι μηδὲν κακουργῶσιν· πρὸς δὲ
[323]	ἢ καταγελῶσιν (ἢ χαλεπαίνουσιν, καὶ	οἱ	οἰκεῖοι προσιόντες νουθετοῦσιν ὡς μαινόμενον·
[350]	(Οὐκοῦν οὗτοι, ἦν δ´ ἐγώ,	οἱ	οὕτω θαρραλέοι ὄντες οὐκ ἀνδρεῖοι
[334]	ὄψοις. Εἰπόντος οὖν ταῦτα αὐτοῦ	οἱ	παρόντες ἀνεθορύβησαν ὡς εὖ λέγοι,
[337]	σοφὸς εἶπεν, Ὦ ἄνδρες, ἔφη,	οἱ	παρόντες, ἡγοῦμαι ἐγὼ ὑμᾶς συγγενεῖς
[350]	ἱππικοί. Τίνες δὲ πέλτας ἔχοντες;	οἱ	πελταστικοὶ ἢ οἱ μή; Οἱ
[313]	ἃ πωλεῖ ἐξαπατήσῃ ἡμᾶς, ὥσπερ	οἱ	περὶ τὴν τοῦ σώματος τροφήν,
[326]	δυνάμενοι μάλιστα μάλιστα δὲ δύνανται	οἱ	πλουσιώτατοι— καὶ οἱ τούτων ὑεῖς,
[347]	ὧν λέγουσιν, ἐπαγόμενοί τε αὐτοὺς	οἱ	πολλοὶ ἐν τοῖς λόγοις οἱ
[351]	Πρωταγόρα; μὴ καὶ σύ, ὥσπερ	οἱ	πολλοί, ἡδέ´ ἄττα καλεῖς κακὰ
[336]	περὶ ὅτου τὸ ἐρώτημα ἦν	οἱ	πολλοὶ τῶν ἀκουόντων· ἐπεὶ Σωκράτη
[352]	καὶ ἀληθῆ. οἶσθα οὖν ὅτι	οἱ	πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐμοί τε
[347]	μὲν λάβωνται ἀνδρῶν οἷοίπερ ἡμῶν	οἱ	πολλοί φασιν εἶναι, οὐδὲν δέονται
[349]	ἴτας γε, ἔφη, ἐφ´ ἃ	οἱ	πολλοὶ φοβοῦνται ἰέναι. Φέρε δή,
[328]	τῶν φαύλων ἀγαθούς, ἐπεὶ καὶ	οἱ	Πολυκλείτου ὑεῖς, Παράλου καὶ Ξανθίππου
[329]	ἐὰν μὴ ἐπιλάβηταί τις, καὶ	οἱ	ῥήτορες οὕτω, σμικρὰ (ἐρωτηθέντες δόλιχον
[324]	ὡς μὲν οὖν εἰκότως ἀποδέχονται	οἱ	σοὶ πολῖται καὶ χαλκέως καὶ
[324]	ἀδικεῖν, καὶ οὐχ ἥκιστα Ἀθηναῖοι	οἱ	σοὶ πολῖται· ὥστε κατὰ τοῦτον
[319]	οὕτως ἔχει, ἀλλὰ ἰδίᾳ ἡμῖν	οἱ	σοφώτατοι καὶ ἄριστοι τῶν πολιτῶν
[350]	μαινόμενοι φαίνονται; καὶ ἐκεῖ αὖ	οἱ	σοφώτατοι οὗτοι καὶ θαρραλεώτατοί εἰσιν,
[345]	ἀλλ´ εὖ ἴσασιν ὅτι πάντες	οἱ	τὰ αἰσχρὰ καὶ τὰ κακὰ
[313]	ἰατρὸς ὤν. οὕτω δὲ καὶ	οἱ	τὰ μαθήματα περιάγοντες κατὰ τὰς
[319]	ὁ ἐπιχειρῶν λέγειν καταθορυβηθείς, ἢ	οἱ	τοξόται αὐτὸν ἀφελκύσωσιν ἢ ἐξάρωνται
[328]	τ´ ἦν ὁ πατὴρ καὶ	οἱ	τοῦ πατρὸς φίλοι ὄντες ὁμότεχνοι,
[326]	δὲ δύνανται οἱ πλουσιώτατοι— καὶ	οἱ	τούτων ὑεῖς, πρῳαίτατα εἰς διδασκάλων
[312]	περὶ τεκτόνων, ὅτι οὗτοί εἰσιν	οἱ	τῶν σοφῶν ἐπιστήμονες· ἀλλ´ (εἴ
[337]	μὲν γὰρ καὶ δι´ εὔνοιαν	οἱ	φίλοι τοῖς φίλοις, ἐρίζουσιν δὲ
[313]	ψυχήν· ὡς δ´ αὕτως καὶ	οἱ	ὠνούμενοι παρ´ αὐτῶν, ἐὰν μή
[313]	ἐπαινοῦσιν δὲ πάντα πωλοῦντες, οὔτε	οἱ	ὠνούμενοι παρ´ αὐτῶν, ἐὰν μή

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/05/2006