Pages |
[312] |
δ´
ἐγώ,
πρὸς
θεῶν,
οὐκ
|
ἂν |
αἰσχύνοιο
εἰς
τοὺς
Ἕλληνας
σαυτὸν |
[344] |
μὴ
οὐ
κακὸν
ἔμμεναι,
ὃν
|
{ἂν} |
ἀμήχανος
συμφορὰ
καθέλῃ.
τίνα
οὖν |
[350] |
τοῦτον
τὸν
λόγον
ἡ
σοφία
|
ἂν |
ἀνδρεία
εἴη;
Οὐ
καλῶς,
ἔφη, |
[327] |
πολλάκις
μὲν
ἀγαθοῦ
αὐλητοῦ
φαῦλος
|
ἂν |
ἀπέβη,
πολλάκις
δ´
ἂν
φαύλου |
[311] |
(μισθὸν
ὡς
τίνι
ὄντι;
τί
|
ἂν |
ἀπεκρίνω;
Εἶπον
ἄν,
ἔφη,
ὅτι |
[311] |
Πολυκλείτῳ
τε
καὶ
Φειδίᾳ;
τί
|
ἂν |
ἀπεκρίνω;
Εἶπον
ἂν
ὡς
ἀγαλματοποιοῖς. |
[319] |
δὲ
λέγοντι
οὐκ
ἔχω
ὅπως
|
{ἂν} |
ἀπιστῶ.
ὅθεν
δὲ
αὐτὸ
ἡγοῦμαι |
[330] |
τί
δὲ
σύ;
οὐχ
οὕτως
|
ἂν
|
ἀποκρίναιο;
Πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη. |
[312] |
τῶν
τί
σοφῶν
ἐστιν;
τί
|
ἂν |
ἀποκρινοίμεθα
αὐτῷ;
ποίας
ἐργασίας
ἐπιστάτης; |
[318] |
εὐβουλία
περὶ
τῶν
οἰκείων,
ὅπως
|
ἂν |
ἄριστα
τὴν
αὑτοῦ
οἰκίαν
διοικοῖ, |
[336] |
ὅπως
βούλεται,
καὶ
σὺ
ὅπως
|
ἂν |
αὖ
σὺ
βούλῃ.
Ὑπολαβὼν
οὖν |
[353] |
πράττειν;
Φαῖεν
ἄν.
Οὐκοῦν
ἐροίμεθ´
|
ἂν |
αὐτοὺς
ἐγώ
τε
καὶ
σὺ |
[354] |
Συνεδόκει
ἡμῖν
ἀμφοῖν.
Οὐκοῦν
πάλιν
|
ἂν |
αὐτοὺς
τὸ
ἐναντίον
εἰ
ἐροίμεθα· |
[353] |
ποιεῖ
καὶ
ὁπῃοῦν;
ἆρ´
οἰόμεθ´
|
ἂν |
αὐτούς,
ὦ
Πρωταγόρα,
ἄλλο
τι |
[311] |
νῷ
ἔχετε
χρήματα
τελεῖν;
τί
|
ἂν |
αὐτῷ
(ἀποκριναίμεθα;
τί
ὄνομα
ἄλλο |
[330] |
ἐστιν
ἢ
ἄδικον;
ἐγὼ
μὲν
|
ἂν |
αὐτῷ
ἀποκριναίμην
ὅτι
δίκαιον·
σὺ |
[331] |
οὗτος
ὁ
λόγος
ἐστίν;
τί
|
ἂν |
αὐτῷ
ἀποκρίναιο;
Ἀνάγκη,
ἔφη,
ὦ |
[310] |
ναὶ
μὰ
Δία,
ἔφην
ἐγώ,
|
ἂν |
αὐτῷ
διδῷς
ἀργύριον
καὶ
πείθῃς |
[318] |
Ἱπποκράτης
ὅδε
Πρωταγόρᾳ
συγγενόμενος,
ᾗ
|
ἂν |
αὐτῷ
ἡμέρᾳ
συγγένηται,
βελτίων
ἄπεισι |
[318] |
καὶ
εἰς
τί
ἐπιδώσειν;
εἴποι
|
ἂν |
αὐτῷ
ὁ
Ζεύξιππος
ὅτι
πρὸς |
[332] |
Ὡμολογήκαμεν
δὲ
ἐναντίως
πράττεσθαι
ὃ
|
ἂν |
ἀφρόνως
πράττηται
τῷ
σωφρόνως
πραττομένῳ; |
[335] |
με
διαλέγεσθαι,
οὕτω
διελεγόμην,
οὐδενὸς
|
ἂν |
βελτίων
ἐφαινόμην
οὐδ´
ἂν
ἐγένετο |
[347] |
εὖ
ἔχων,
ὃν
ὑμῖν
ἐπιδείξω,
|
ἂν |
βούλησθε.
Καὶ
ὁ
Ἀλκιβιάδης,
Ναί, |
[348] |
τῳ
διαλέγηται
ἢ
ἄλλος
ὅστις
|
ἂν |
βούληται
ἄλλῳ.
(Καὶ
ὁ
Πρωταγόρας |
[309] |
αὐτοῦ
θαμά.
(ΕΤ.
Καὶ
τί
|
ἂν |
γεγονὸς
εἴη
περὶ
σὲ
κἀκεῖνον |
[316] |
τοῦτο
δὲ
οἴεταί
οἱ
μάλιστ´
|
ἂν |
γενέσθαι,
εἰ
σοὶ
συγγένοιτο·
ταῦτ´ |
[322] |
καὶ
πάντες
μετεχόντων·
οὐ
γὰρ
|
ἂν
|
γένοιντο
πόλεις,
εἰ
ὀλίγοι
αὐτῶν |
[318] |
ὃ
μὴ
τυγχάνοις
ἐπιστάμενος,
βελτίων
|
ἂν |
γένοιο.
ἀλλὰ
μὴ
οὕτως,
ἀλλ´ |
[345] |
τοιούτων·
ὅστις
δὲ
μὴ
ἰατρὸς
|
ἂν |
γένοιτο
κακῶς
πράξας,
δῆλον
ὅτι |
[361] |
ἡ
ἀνδρεία,
ᾧ
τρόπῳ
μάλιστ´
|
ἂν |
διδακτὸν
φανείη
ἡ
ἀρετή.
εἰ |
[328] |
ὄντες
ὁμότεχνοι,
τούτους
ἔτι
τίς
|
ἂν |
διδάξειεν,
οὐ
ῥᾴδιον
οἶμαι
εἶναι, |
[335] |
οὐδενὸς
ἂν
βελτίων
ἐφαινόμην
οὐδ´
|
ἂν |
ἐγένετο
Πρωταγόρου
ὄνομα
ἐν
τοῖς |
[333] |
(ἄνθρωπος
σωφρονεῖν,
ὅτι
ἀδικεῖ;
Αἰσχυνοίμην
|
ἂν |
ἔγωγ´,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τοῦτο |
[330] |
εἶναι
ἢ
οἷον
ὅσιον;
ἀγανακτήσαιμ´
|
ἂν |
ἔγωγ´,
ἔφην,
τῷ
ἐρωτήματι,
καὶ |
[330] |
δικαιοσύνη
οἷον
δίκαιον
εἶναι,
φαίην
|
ἂν |
ἔγωγε
ἀποκρινόμενος
τῷ
(ἐρωτῶντι·
οὐκοῦν |
[356] |
λυπηροῦ,
Μῶν
ἄλλῳ
τῳ,
φαίην
|
ἂν |
ἔγωγε,
ἢ
ἡδονῇ
καὶ
λύπῃ; |
[353] |
ἡμῖν,
ἐμὲ
ἡγήσασθαι
ᾗ
οἶμαι
|
ἂν |
ἔγωγε
κάλλιστα
φανερὸν
γενέσθαι,
ἕπου· |
[330] |
αὐτῶν
οἷον
τὸ
ἕτερον·
εἴποιμ´
|
ἂν |
ἔγωγε
ὅτι
Τὰ
μὲν
ἄλλα |
[353] |
εἶναι
τῶν
ἡδονῶν
ἐλέγομεν;
εἴποιμ´
|
ἂν |
ἔγωγε
πρὸς
αὐτοὺς
ὡδί·
Ἀκούετε |
[354] |
καὶ
πολλαχῇ;
Συγγιγνώσκετέ
μοι,
φαίην
|
ἂν |
ἔγωγε.
πρῶτον
μὲν
γὰρ
οὐ |
[318] |
ἀλλὰ
μὴ
οὕτως,
ἀλλ´
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
αὐτίκα
μάλα
μεταβαλὼν
τὴν |
[335] |
δέοιο·
νῦν
δ´
ἐστὶν
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
δέοιό
μου
Κρίσωνι
τῷ |
[346] |
μέμεικται.
(οὐ
τοῦτο
λέγει,
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
ἔλεγε
πάντα
τοι
λευκά, |
[327] |
ἐκείνῳ
τῷ
χορῷ
μισάνθρωποι,
ἀγαπήσαις
|
ἂν |
εἰ
ἐντύχοις
Εὐρυβάτῳ
καὶ
Φρυνώνδᾳ, |
[311] |
ἀφιξόμενος
καὶ
τίς
γενησόμενος;
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
ἐπενόεις
παρὰ
τὸν
σαυτοῦ |
[328] |
οὐδείς
σοι
φαίνεται·
~εἶθ´,
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
ζητοῖς
τίς
διδάσκαλος
(τοῦ |
[341] |
λέγοντα
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι,
ὥσπερ
|
ἂν
|
εἰ
ἤκουεν
αὐτοῦ
λέγοντος
ὅτι |
[343] |
ὑπειπόντα
τὸ
τοῦ
Πιττακοῦ,
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
θεῖμεν
αὐτὸν
λέγοντα
τὸν |
[344] |
μετὰ
τοῦτο
ὀλίγα
διελθών,
ὡς
|
ἂν |
εἰ
λέγοι
λόγον,
ὅτι
γενέσθαι |
[312] |
ποτε
ὁ
σοφιστής
ἐστιν,
θαυμάζοιμ´
|
ἂν |
εἰ
οἶσθα.
καίτοι
εἰ
τοῦτ´ |
[336] |
τε
δοῦναι
καὶ
δέξασθαι
θαυμάζοιμ´
|
ἂν |
εἴ
τῳ
ἀνθρώπων
παραχωρεῖ.
εἰ |
[344] |
καὶ
μεμελημένως
ἔχει—
ἀλλὰ
μακρὸν
|
ἂν |
εἴη
αὐτὸ
οὕτω
διελθεῖν·
ἀλλὰ |
[360] |
καὶ
μὴ
δεινῶν
ἀμαθία
δειλία
|
ἂν |
εἴη;
Ἐπένευσε.
Ἀλλὰ
μήν,
ἦν |
[333] |
καὶ
μάλ´
ἀκόντως.
Οὐκοῦν
ἓν
|
ἂν |
εἴη
ἡ
σωφροσύνη
καὶ
ἡ
|
[310] |
σοί,
ἐὰν
λέγῃς.
(ΣΩ.
Διπλῆ
|
ἂν |
εἴη
ἡ
χάρις.
ἀλλ´
οὖν |
[319] |
ὅπως
τὰ
τῆς
πόλεως
δυνατώτατος
|
ἂν |
εἴη
καὶ
πράττειν
καὶ
λέγειν. |
[346] |
μέλανα
μὴ
μέμεικται—
γελοῖον
γὰρ
|
ἂν |
εἴη
πολλαχῇ—
ἀλλ´
ὅτι
αὐτὸς |
[350] |
μετιὼν
καὶ
τὴν
ἰσχὺν
οἰηθείης
|
ἂν |
εἶναι
σοφίαν.
πρῶτον
μὲν
γὰρ |
[312] |
αὐτῷ;
ποίας
ἐργασίας
ἐπιστάτης;
Τί
|
ἂν
|
εἴποιμεν
αὐτὸν
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες, |
[328] |
τίς
διδάσκαλος
(τοῦ
ἑλληνίζειν,
οὐδ´
|
ἂν |
εἷς
φανείη,
οὐδέ
γ´
ἂν |
[346] |
εἴ
τις
χαίρει
ψέγων,
ἐμπλησθείη
|
ἂν |
ἐκείνους
μεμφόμενος—
πάντα
τοι
καλά, |
[326] |
ἄρχειν
καὶ
ἄρχεσθαι,
ὃς
δ´
|
ἂν |
ἐκτὸς
βαίνῃ
τούτων,
κολάζει·
καὶ |
[345] |
ὥστε
τούτους
φάναι
ἐπαινεῖν,
ὃς
|
ἂν |
ἑκὼν
μηδὲν
κακὸν
ποιῇ,
ὡς |
[331] |
οἰόμενος
οὕτω
τὸν
λόγον
βέλτιστ´
|
(ἂν |
ἐλέγχεσθαι,
εἴ
τις
τὸ
εἴ" |
[327] |
εὐφυέστατος
γενόμενος
εἰς
αὔλησιν,
οὗτος
|
(ἂν |
ἐλλόγιμος
ηὐξήθη,
ὅτου
δὲ
ἀφυής, |
[357] |
ἀλλὰ
τοῦτο
ἀεὶ
κρατεῖν,
ὅπου
|
ἂν |
ἐνῇ,
καὶ
ἡδονῆς
καὶ
τῶν |
[335] |
παραμεῖναι
ἡμῖν·
ὡς
ἐγὼ
οὐδ´
|
ἂν |
ἑνὸς
ἥδιον
ἀκούσαιμι
ἢ
σοῦ |
[348] |
καὶ
μεθ´
ὅτου
βεβαιώσηται,
ἕως
|
ἂν |
ἐντύχῃ.
ὥσπερ
καὶ
ἐγὼ
ἕνεκα
|
[355] |
Οὐκ
ἀξίων
ὄντων·
οὐ
γὰρ
|
ἂν
|
ἐξημάρτανεν
ὅν
φαμεν
ἥττω
εἶναι |
[318] |
ἐμὲ
ἀφικόμενος
οὐ
πείσεται
ἅπερ
|
ἂν |
ἔπαθεν
ἄλλῳ
τῳ
συγγενόμενος
τῶν |
[347] |
σε
ἠρώτησα,
ὦ
Πρωταγόρα,
ἡδέως
|
ἂν |
ἐπὶ
τέλος
ἔλθοιμι
μετὰ
σοῦ |
[336] |
(διδόναι
λόγον,
ἀλλ´
ἀπομηκύνων
ἕως
|
ἂν |
ἐπιλάθωνται
περὶ
ὅτου
τὸ
ἐρώτημα |
[348] |
ἄλλῳ
τινί,
ἡγούμενός
σε
βέλτιστ´
|
ἂν |
ἐπισκέψασθαι
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων |
[356] |
ἡ
δὲ
μετρητικὴ
ἄκυρον
μὲν
|
ἂν |
ἐποίησε
τοῦτο
τὸ
φάντασμα,
δηλώσασα
|
[356] |
δηλώσασα
(δὲ
τὸ
ἀληθὲς
ἡσυχίαν
|
ἂν |
ἐποίησεν
ἔχειν
τὴν
ψυχὴν
μένουσαν |
[357] |
ἐγγὺς
εἴτε
πόρρω
εἴη;
~τί
|
ἂν |
ἔσῳζεν
ἡμῖν
τὸν
(βίον;
ἆρ´ |
[351] |
Ἆρ´
οὖν
δοκεῖ
σοι
ἄνθρωπος
|
ἂν |
εὖ
ζῆν,
εἰ
ἀνιώμενός
τε |
[341] |
τὸν
θεόν
φησιν
μόνον
τοῦτο
|
ἂν |
ἔχειν
καὶ
τῷ
θεῷ
τοῦτο
|
[338] |
ἡμῶν
ὁ
αἱρεθείς,
οὐκ
ὀρθῶς
|
ἂν |
ἔχοι
τὸν
χείρω
τῶν
βελτιόνων |
[356] |
ὦ
ἄνθρωποι;
οἶδ´
ὅτι
οὐκ
|
ἂν |
ἔχοιεν
ἄλλως
λέγειν.
Συνεδόκει
καὶ |
[325] |
παίδων
σμικρῶν
ἀρξάμενοι,
μέχρι
οὗπερ
|
ἂν |
ζῶσι,
καὶ
διδάσκουσι
καὶ
νουθετοῦσιν. |
[319] |
ἀλλὰ
καταγελῶσι
καὶ
θορυβοῦσιν,
ἕως
|
ἂν |
ἢ
αὐτὸς
ἀποστῇ
ὁ
ἐπιχειρῶν |
[346] |
οὐδένα
ἐπαινέσομαι,
ἀλλά
μοι
ἐξαρκεῖ
|
ἂν |
ᾖ
μέσος
καὶ
μηδὲν
κακὸν |
[334] |
μακρὰ
λέγῃ,
(ἐπιλανθάνομαι
περὶ
οὗ
|
ἂν |
ᾖ
ὁ
λόγος.
ὥσπερ
οὖν |
[361] |
κατ´
ἀρχὰς
ἔλεγον,
μετὰ
σοῦ
|
ἂν |
ἥδιστα
ταῦτα
συνδιασκοποίην.
Καὶ
ὁ |
[361] |
αὐτὸ
ἢ
ἐπιστήμην·
καὶ
οὕτως
|
ἂν |
ἥκιστα
εἴη
διδακτόν.
ἐγὼ
οὖν, |
[353] |
ὦ
ἄνθρωποι,
ἀλλὰ
ψεύδεσθε,
ἔροιντ´
|
ἂν |
ἡμᾶς·
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ |
[358] |
~(Ταῦτα
μὲν
τοῖς
πολλοῖς
ἀποκεκριμένοι
|
ἂν |
ἦμεν·
ὑμᾶς
δὲ
δὴ
μετὰ |
[318] |
σοι,
ἐὰν
ἐμοὶ
συνῇς,
ᾗ
|
ἂν |
ἡμέρᾳ
ἐμοὶ
συγγένῃ,
ἀπιέναι
οἴκαδε |
[352] |
δ´
ἐγώ,
τῇδέ
πῃ
καταφανὲς
|
ἂν |
ἡμῖν
γένοιτο;
ὥσπερ
εἴ
τις |
[328] |
ἂν
οἶμαι
εἰ
ζητοῖς
τίς
|
ἂν |
ἡμῖν
διδάξειεν
τοὺς
τῶν
χειροτεχνῶν |
[357] |
ἄλλη
τις
ἢ
ἀριθμητική;
Ὁμολογοῖεν
|
ἂν |
ἡμῖν
οἱ
ἄνθρωποι
ἢ
οὔ; |
[356] |
φεύγειν
καὶ
μὴ
πράττειν,
τίς
|
ἂν |
ἡμῖν
σωτηρία
ἐφάνη
τοῦ
βίου; |
[357] |
κατεγελᾶτε
ἂν
ἡμῶν·
νῦν
δὲ
|
ἂν |
ἡμῶν
καταγελᾶτε,
καὶ
ὑμῶν
αὐτῶν |
[357] |
ὑμῖν
εἴπομεν
ὅτι
Ἀμαθία,
κατεγελᾶτε
|
ἂν |
ἡμῶν·
νῦν
δὲ
ἂν
ἡμῶν |
[361] |
Πρωταγόρας
ἐπεχείρει
λέγειν,
σαφῶς
οὐκ
|
ἂν |
ἦν
διδακτόν·
νῦν
δὲ
εἰ |
[315] |
αὐτῷ
εἶναι
Ἀγάθωνα,
καὶ
οὐκ
|
ἂν |
θαυμάζοιμι
εἰ
παιδικὰ
Παυσανίου
τυγχάνει |
[349] |
ἄλλῃ
νῦν
φήσῃς·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
θαυμάζοιμι
εἰ
τότε
ἀποπειρώμενός
(μου |
[361] |
καὶ
λέγω
γε
ὅτι
οὐκ
|
ἂν |
θαυμάζοιμι
εἰ
τῶν
ἐλλογίμων
γένοιο |
[344] |
γεωργὸν
χαλεπὴ
ὥρα
ἐπελθοῦσα
ἀμήχανον
|
ἂν |
θείη,
καὶ
ἰατρὸν
ταὐτὰ
ταῦτα. |
[347] |
συμπόται
καὶ
πεπαιδευμένοι
εἰσίν,
οὐκ
|
ἂν |
ἴδοις
οὔτ´
αὐλητρίδας
οὔτε
ὀρχηστρίδας |
[335] |
δεῖ—
εἶμι·
ἐπεὶ
καὶ
ταῦτ´
|
ἂν |
ἴσως
οὐκ
ἀηδῶς
σου
ἤκουον. |
[354] |
ἄλλο
τι
τέλος
ἀποβλέψαντες,
ἔχοιτε
|
ἂν |
καὶ
ἡμῖν
εἰπεῖν·
ἀλλ´
οὐχ |
[345] |
ἔπειτα
ἀγαθῷ
ἰατρῷ—
οὗτος
γὰρ
|
ἂν |
καὶ
κακὸς
γένοιτο—
ἡμεῖς
δὲ |
[343] |
εὔηθες
γὰρ
τοῦτό
γε
φανείη
|
ἂν |
καὶ
οὐ
Σιμωνίδου
ἀλλ´
ὑπερβατὸν |
[331] |
αὐτὸς
ὑπέρ
γε
ἐμαυτοῦ
φαίην
|
ἂν |
καὶ
τὴν
δικαιοσύνην
ὅσιον
εἶναι |
[329] |
συγγένοιτο
ὁτῳοῦν
τῶν
~(δημηγόρων,
τάχ´
|
ἂν |
καὶ
τοιούτους
λόγους
ἀκούσειεν
ἢ |
[357] |
οἱ
ἄνθρωποι
ἢ
οὔ;
Ἐδόκουν
|
ἂν |
καὶ
τῷ
Πρωταγόρᾳ
ὁμολογεῖν.
Εἶεν, |
[353] |
δὲ
μόνον
ποιεῖ,
ὅμως
δ´
|
ἂν |
κακὰ
ἦν,
ὅτι
μαθόντα
χαίρειν |
[345] |
κακὸς
δὲ
κακῶς·
τίς
οὖν
|
ἂν |
κακὸς
ἰατρὸς
γένοιτο;
δῆλον
ὅτι |
[337] |
καὶ
ἐχθροὶ
ἀλλήλοις—
καὶ
οὕτως
|
ἂν |
καλλίστη
ἡμῖν
ἡ
συνουσία
γίγνοιτο· |
[344] |
οὖν
οὐ
τὸν
κείμενόν
τις
|
ἂν |
καταβάλοι,
ἀλλὰ
τὸν
μὲν
ἑστῶτά
|
[361] |
ὅτι
τούτου
φανεροῦ
(γενομένου
μάλιστ´
|
ἂν |
κατάδηλον
γένοιτο
ἐκεῖνο
περὶ
οὗ |
[325] |
καὶ
ἄνδρα
καὶ
γυναῖκα,
ἕωσπερ
|
ἂν |
κολαζόμενος
βελτίων
γένηται,
ὃς
δ´ |
[352] |
τἀγαθὰ
καὶ
τὰ
κακά,
μὴ
|
ἂν |
κρατηθῆναι
ὑπὸ
μηδενὸς
ὥστε
ἄλλ´ |
[310] |
εἰ
μὴ
ἀγαθά
γε.
Εὖ
|
ἂν |
λέγοις,
ἦν
δ´
ἐγώ·
ἔστι |
[353] |
γιγνώσκειν
γε
αὐτά.
ἴσως
γὰρ
|
ἂν |
λεγόντων
ἡμῶν
ὅτι
Οὐκ
ὀρθῶς |
[311] |
ἕτοιμοι
ἐσόμεθα
τελεῖν
ὑπὲρ
σοῦ,
|
ἂν |
μὲν
ἐξικνῆται
τὰ
ἡμέτερα
χρήματα |
[345] |
καὶ
ὁ
Σιμωνίδης
οὐχ
ὃς
|
ἂν |
μὴ
κακὰ
ποιῇ
ἑκών,
τούτων |
[346] |
φιλόψογος,
ἐπεὶ—
ἔμοιγ´
ἐξαρκεῖ
ὃς
|
ἂν |
μὴ
κακὸς
ᾖ
μηδ´
ἄγαν |
[341] |
οὐ
τὸ
κακόν,
ἀλλ´
ὃ
|
ἂν |
μὴ
ῥᾴδιον
ᾖ
ἀλλὰ
διὰ |
[325] |
κολαζόμενος
βελτίων
γένηται,
ὃς
δ´
|
ἂν |
μὴ
ὑπακούῃ
κολαζόμενος
καὶ
διδασκόμενος, |
[341] |
ῥῆμα·
λέγει
γὰρ
ὅτι—
θεὸς
|
ἂν |
μόνος
τοῦτ´
ἔχοι
γέρας,
οὐ |
[344] |
καὶ
οὐκ
ἀνθρώπειον,
ἀλλὰ
θεὸς
|
ἂν |
μόνος
τοῦτο
ἔχοι
τὸ
γέρας, |
[345] |
δὲ
καὶ
ἄριστοί
εἰσιν
οὓς
|
ἂν |
οἱ
θεοὶ
φιλῶσιν.
Ταῦτά
τε |
[326] |
σωφροσύνης
τε
ἐπιμελοῦνται
καὶ
ὅπως
|
ἂν |
οἱ
νέοι
μηδὲν
κακουργῶσιν·
πρὸς |
[328] |
ἂν
εἷς
φανείη,
οὐδέ
γ´
|
ἂν |
οἶμαι
εἰ
ζητοῖς
τίς
ἂν |
[335] |
τις
ἀσχολία
ἐστὶν
καὶ
οὐκ
|
ἂν |
οἷός
τ´
εἴην
σοι
παραμεῖναι |
[335] |
μακρὰ
ταῦτα
ἀδύνατος,
ἐπεὶ
ἐβουλόμην
|
ἂν |
οἷός
τ´
εἶναι.
ἀλλὰ
σὲ |
[324] |
οἵ
τε
ἄλλοι
ἄνθρωποι
οὓς
|
ἂν |
οἴωνται
ἀδικεῖν,
καὶ
οὐχ
ἥκιστα |
[356] |
ἔσωσεν
ἂν
τὸν
βίον;
ἆρ´
|
ἂν
|
ὁμολογοῖεν
οἱ
ἄνθρωποι
πρὸς
ταῦτα |
[336] |
ἀεὶ
φιλόνικός
ἐστι
πρὸς
ὃ
|
ἂν |
ὁρμήσῃ·
ἡμᾶς
δὲ
οὐδὲν
δεῖ |
[361] |
καὶ
εἰ
φωνὴν
λάβοι,
εἰπεῖν
|
ἂν |
ὅτι
Ἄτοποί
γ´
ἐστέ,
ὦ |
[342] |
ἀλλὰ
καὶ
γυναῖκες.
γνοῖτε
δ´
|
ἂν |
ὅτι
ἐγὼ
ταῦτα
ἀληθῆ
λέγω |
[318] |
ἡμέραν
ἔσται
συγγιγνόμενος
ἐκείνῳ,
εἴποι
|
ἂν |
ὅτι
εἰς
αὔλησιν·
οὕτω
δὴ |
[350] |
γάρ
με
τότε
ἤρου,
εἶπον
|
ἂν |
ὅτι
(οὐ
πάντες—
τοὺς
δὲ |
[357] |
ἂν
οὐκ
ἐπιστήμη;
καὶ
ἆρ´
|
ἂν |
οὐ
μετρητική
τις,
ἐπειδήπερ
ὑπερβολῆς |
[357] |
ἔσῳζεν
ἡμῖν
τὸν
(βίον;
ἆρ´
|
ἂν |
οὐκ
ἐπιστήμη;
καὶ
ἆρ´
ἂν |
[355] |
Τοῦ
ἀγαθοῦ,
φήσομεν
νὴ
Δία.
|
ἂν |
οὖν
τύχῃ
ὁ
ἐρόμενος
ἡμᾶς |
[317] |
εἰπεῖν
οὐδὲν
αἰσθάνονται,
ἀλλ´
ἅττ´
|
ἂν |
οὗτοι
διαγγέλλωσι,
ταῦτα
ὑμνοῦσιν—
τὸ |
[338] |
ἐπειδὰν
δὲ
ἐγὼ
ἀποκρίνωμαι
ὁπός´
|
ἂν |
οὗτος
βούληται
ἐρωτᾶν,
πάλιν
οὗτος
|
[337] |
τε
γὰρ
οἱ
λέγοντες
μάλιστ´
|
ἂν |
οὕτως
ἐν
ἡμῖν
τοῖς
ἀκούουσιν |
[337] |
τ´
αὖ
οἱ
ἀκούοντες
μάλιστ´
|
ἂν |
οὕτως
εὐφραινοίμεθα,
οὐχ
ἡδοίμεσθα—
εὐφραίνεσθαι |
[327] |
ἀγαθός·
ἀλλ´
οὖν
αὐληταί
γ´
|
ἂν |
πάντες
ἦσαν
ἱκανοὶ
ὡς
πρὸς |
[323] |
καὶ
ἐξ
ἐπιμελείας
παραγίγνεσθαι
ᾧ
|
ἂν |
παραγίγνηται,
τοῦτό
σοι
μετὰ
τοῦτο |
[313] |
εἰς
συμβουλὴν
τούς
τε
φίλους
|
ἂν |
παρεκάλεις
καὶ
τοὺς
οἰκείους
σκοπούμενος |
[313] |
αὐτὸ
γενέσθαι
ἢ
πονηρόν,
πολλὰ
|
ἂν |
περιεσκέψω
εἴτ´
ἐπιτρεπτέον
εἴτε
οὔ, |
[327] |
Εὐρυβάτῳ
καὶ
Φρυνώνδᾳ,
καὶ
ἀνολοφύραι´
|
ἂν |
ποθῶν
τὴν
τῶν
ἐνθάδε
ἀνθρώπων
|
[344] |
κυβερνήτην
μέγας
χειμὼν
ἐπιπεσὼν
ἀμήχανον
|
ἂν |
ποιήσειεν,
καὶ
γεωργὸν
χαλεπὴ
ὥρα |
[344] |
τὸν
εὐμήχανον
ὄντα
ποτὲ
ἀμήχανος
|
ἂν
|
συμφορὰ
καθέλοι,
τὸν
δὲ
ἀεὶ |
[333] |
οὐδὲ
συναρμόττουσιν
ἀλλήλοις.
πῶς
γὰρ
|
ἂν |
συνᾴδοιεν,
εἴπερ
γε
ἀνάγκη
ἑνὶ
|
[356] |
τὴν
πρᾶξιν
πρακτέον
ἐν
ᾗ
|
ἂν |
ταῦτ´
ἐνῇ·
ἐὰν
(δὲ
τὰ |
[353] |
ἔφη
ὁ
Πρωταγόρας,
τοὺς
πολλοὺς
|
ἂν |
ταῦτα
ἀποκρίνασθαι.
Οὐκοῦν
νόσους
ποιοῦντα |
[331] |
δέ,
εἴ
με
ἐῴης,
ταὐτὰ
|
ἂν |
ταῦτα
ἀποκρινοίμην,
ὅτι
ἤτοι
ταὐτόν |
[361] |
καταφανῆ
αὐτὰ
γενέσθαι,
καὶ
βουλοίμην
|
ἂν |
ταῦτα
διεξελθόντας
ἡμᾶς
ἐξελθεῖν
καὶ |
[356] |
ταῦτα
ἡμᾶς
τὴν
μετρητικὴν
σῴζειν
|
ἂν |
τέχνην
ἢ
ἄλλην;
Τὴν
μετρητικήν, |
[324] |
ἕνεκα
ἀδικήματος
τιμωρεῖται—
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
τό
γε
πραχθὲν
ἀγένητον
θείη— |
[356] |
ἐπὶ
τῷ
ἀληθεῖ
καὶ
ἔσωσεν
|
ἂν |
τὸν
βίον;
ἆρ´
ἂν
ὁμολογοῖεν |
[342] |
φαῦλόν
τινα
φαινόμενον,
ἔπειτα,
ὅπου
|
ἂν |
τύχῃ
τῶν
λεγομένων,
ἐνέβαλεν
ῥῆμα |
[353] |
πολλῶν
δόξαν
ἀνθρώπων,
οἳ
ὅτι
|
ἂν |
τύχωσι
τοῦτο
λέγουσιν;
(Οἶμαι,
ἦν |
[328] |
οἶμαι
εἷς
εἶναι,
καὶ
διαφερόντως
|
ἂν |
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
ὀνῆσαί
τινα |
[310] |
ἐν
(τούτῳ
εἴη·
ὡς
οὔτ´
|
ἂν |
τῶν
ἐμῶν
ἐπιλίποιμι
οὐδὲν
οὔτε |
[317] |
ἐστιν—
οὐδενὸς
ὅτου
οὐ
πάντων
|
ἂν |
ὑμῶν
καθ´
ἡλικίαν
πατὴρ
εἴην
|
[354] |
ἡδονάς
τε
καὶ
λύπας;
Οὐκ
|
ἂν |
φαῖεν,
ὡς
ἐγᾦμαι.
Οὐδ´
ἐμοὶ |
[340] |
Σιμωνίδης
αὐτὸς
αὑτῷ.
καὶ
ἴσως
|
ἂν
|
(φαίη
Πρόδικος
ὅδε
καὶ
ἄλλοι |
[339] |
σοὶ
οὐ
φαίνεται;
Πῶς
γὰρ
|
ἂν
|
(φαίνοιτο
ὁμολογεῖν
αὐτὸς
ἑαυτῷ
ὁ |
[343] |
τὸ
πρῶτον
τοῦ
ᾄσματος
μανικὸν
|
ἂν |
φανείη,
εἰ
βουλόμενος
λέγειν
ὅτι |
[327] |
φαῦλος
ἂν
ἀπέβη,
πολλάκις
δ´
|
ἂν |
φαύλου
ἀγαθός·
ἀλλ´
οὖν
αὐληταί |
[328] |
ἐλθὼν
εἰς
ἱερόν,
ὀμόσας
ὅσου
|
ἂν |
φῇ
ἄξια
εἶναι
τὰ
μαθήματα, |
[311] |
καὶ
περιιόντες
αὐτοῦ
διατρίψωμεν
ἕως
|
ἂν |
φῶς
γένηται·
εἶτα
ἴωμεν.
καὶ |
[335] |
ἐπαινῶ
καὶ
φιλῶ,
ὥστε
βουλοίμην
|
ἂν |
χαρίζεσθαί
σοι,
εἴ
μου
δυνατὰ |
[334] |
εἰ
ἐτύγχανον
ὑπόκωφος
ὤν,
ᾤου
|
ἂν |
χρῆναι,
εἴπερ
ἔμελλές
μοι
διαλέξεσθαι, |
[330] |
ὅτι
δίκαιον·
σὺ
δὲ
τίν´
|
ἂν |
ψῆφον
θεῖο;
τὴν
αὐτὴν
ἐμοὶ |
[311] |
Φειδίᾳ;
τί
ἂν
ἀπεκρίνω;
Εἶπον
|
ἂν |
ὡς
ἀγαλματοποιοῖς.
Ὡς
τίς
δὲ |