Pages |
[323] |
ἄλλης
πολιτικῆς
ἀρετῆς,
τόδε
αὖ
|
λαβὲ |
τεκμήριον.
ἐν
γὰρ
ταῖς
ἄλλαις |
[342] |
ἐθέλω
σοι
εἰπεῖν,
~(εἰ
βούλει
|
λαβεῖν |
μου
πεῖραν
ὅπως
ἔχω,
ὃ |
[329] |
ἢ
ἀνάγκη,
ἐάνπερ
τις
ἓν
|
λάβῃ, |
ἅπαντα
ἔχειν;
Οὐδαμῶς,
ἔφη,
ἐπεὶ |
[361] |
καὶ
καταγελᾶν,
καὶ
εἰ
φωνὴν
|
λάβοι, |
εἰπεῖν
ἂν
ὅτι
Ἄτοποί
γ´
|
[314] |
μάθημα
ἐν
αὐτῇ
τῇ
ψυχῇ
|
λαβόντα |
καὶ
μαθόντα
ἀπιέναι
ἢ
βεβλαμμένον |
[347] |
αἱ
τοιαίδε
συνουσίαι,
ἐὰν
μὲν
|
λάβωνται |
ἀνδρῶν
οἷοίπερ
ἡμῶν
οἱ
πολλοί |
[317] |
διαπράξασθαι
ὃ
ἐβουλήθησαν—
οὐ
γὰρ
|
λαθεῖν |
τῶν
ἀνθρώπων
τοὺς
δυναμένους
ἐν |
[342] |
συγγενέσθαι
σοφισταῖς
καὶ
ἤδη
ἄχθωνται
|
λάθρᾳ |
συγγιγνόμενοι,
ξενηλασίας
ποιούμενοι
τῶν
τε |
[321] |
τὸ
κοινόν,
ἐν
ᾧ
(ἐφιλοτεχνείτην,
|
λαθὼν |
εἰσέρχεται,
καὶ
κλέψας
τήν
τε |
[342] |
ἐν
Κρήτῃ
τε
καὶ
(ἐν
|
Λακεδαίμονι, |
καὶ
σοφισταὶ
πλεῖστοι
γῆς
ἐκεῖ |
[342] |
Ἑλλήνων
τοὺς
Λακεδαιμονίους·
οἱ
δὲ
|
Λακεδαιμόνιοι, |
ἐπειδὰν
βούλωνται
ἀνέδην
τοῖς
παρ´ |
[342] |
ἐγὼ
ταῦτα
ἀληθῆ
λέγω
καὶ
|
Λακεδαιμόνιοι |
πρὸς
φιλοσοφίαν
καὶ
λόγους
ἄριστα
|
[343] |
καὶ
ἕβδομος
ἐν
τούτοις
ἐλέγετο
|
Λακεδαιμόνιος |
Χίλων.
οὗτοι
πάντες
ζηλωταὶ
καὶ |
[342] |
τούτοις
κρατοῦντας
τῶν
Ἑλλήνων
τοὺς
|
Λακεδαιμονίους· |
οἱ
δὲ
Λακεδαιμόνιοι,
ἐπειδὰν
βούλωνται |
[343] |
ἐρασταὶ
καὶ
μαθηταὶ
ἦσαν
τῆς
|
Λακεδαιμονίων |
παιδείας,
καὶ
καταμάθοι
ἄν
τις |
[342] |
ὧδε·
εἰ
γὰρ
ἐθέλει
τις
|
Λακεδαιμονίων |
τῷ
φαυλοτάτῳ
συγγενέσθαι,
τὰ
μὲν |
[342] |
καὶ
τῶν
πάλαι,
ὅτι
τὸ
|
λακωνίζειν |
πολὺ
μᾶλλόν
ἐστιν
φιλοσοφεῖν
ἢ |
[342] |
ἐξηπατήκασιν
τοὺς
ἐν
ταῖς
πόλεσι
|
λακωνίζοντας, |
καὶ
οἱ
μὲν
ὦτά
τε |
[342] |
συγγιγνόμενοι,
ξενηλασίας
ποιούμενοι
τῶν
τε
|
λακωνιζόντων |
τούτων
καὶ
ἐάν
τις
ἄλλος |
[343] |
παλαιῶν
τῆς
φιλοσοφίας,
βραχυλογία
τις
|
Λακωνική· |
καὶ
δὴ
καὶ
τοῦ
Πιττακοῦ
|
[358] |
οὔτε
ἰέναι
ἐπὶ
ταῦτα
οὔτε
|
λαμβάνειν |
ἑκόντα.
~Ἐδόκει
(καὶ
ταῦτα
πᾶσιν. |
[356] |
μεγάλα
μήκη
καὶ
πράττειν
καὶ
|
λαμβάνειν, |
τὰ
δὲ
σμικρὰ
καὶ
φεύγειν
|
[355] |
ἀντὶ
ἐλαττόνων
ἀγαθῶν
μείζω
κακὰ
|
λαμβάνειν. |
Ταῦτα
μὲν
οὖν
οὕτω.
μεταλάβωμεν |
[348] |
ἀληθείας
καὶ
ἡμῶν
αὐτῶν
πεῖραν
|
λαμβάνοντας· |
κἂν
μὲν
βούλῃ
ἔτι
ἐρωτᾶν, |
[348] |
τοῖς
ἑαυτῶν
λόγοις
πεῖραν
ἀλλήλων
|
λαμβάνοντες |
καὶ
διδόντες.
τοὺς
τοιούτους
μοι |
[312] |
μέλλεις
νῦν
πράττειν,
ἤ
σε
|
λανθάνει; |
ἦν
δ´
ἐγώ.
Τοῦ
πέρι; |
[342] |
ὢν
ἐπιδημήσῃ,
συγγίγνονται
τοῖς
σοφισταῖς
|
λανθάνοντες |
τοὺς
ξένους,
καὶ
αὐτοὶ
οὐδένα |
[312] |
πράγματι.
Οἶμαί
γ´,
ἔφη,
εἰδέναι.
|
Λέγε |
δή,
τί
ἡγῇ
εἶναι
τὸν |
[339] |
σοι
καλῶς
πεποιῆσθαι,
εἰ
ἐναντία
|
λέγει |
αὐτὸς
αὑτῷ
ὁ
ποιητής;
Οὐ |
[344] |
ῥήματος
διὰ
παντὸς
τοῦ
ᾄσματος.
|
Λέγει |
γὰρ
μετὰ
τοῦτο
ὀλίγα
διελθών, |
[341] |
εὐθὺς
τὸ
μετὰ
τοῦτο
ῥῆμα·
|
λέγει |
γὰρ
ὅτι—
θεὸς
ἂν
μόνος |
[339] |
εἰς
ποίησιν·
τοσοῦτον
μόνον
διοίσει.
|
λέγει |
γάρ
που
Σιμωνίδης
πρὸς
Σκόπαν |
[339] |
πρότερον
ἢ
ὕστερον
οὐκ
ὀρθῶς
|
λέγει. |
Εἰπὼν
οὖν
ταῦτα
πολλοῖς
θόρυβον |
[341] |
φησίν,
κακόν
ἐστιν·
οὐδεὶς
γοῦν
|
λέγει |
ἑκάστοτε
δεινοῦ
πλούτου"
οὐδὲ
δεινῆς |
[327] |
διὰ
ταῦτα
πᾶς
παντὶ
προθύμως
|
λέγει |
καὶ
διδάσκει
καὶ
τὰ
δίκαια |
[339] |
ὁ
αὐτὸς
οὗτος
καὶ
τάδε
|
λέγει |
κἀκεῖνα
τὰ
ἔμπροσθεν;
Οἶδα,
ἦν |
[340] |
εἶναι
τῷ
γενέσθαι,
οὐκ
ἐναντία
|
λέγει |
ὁ
Σιμωνίδης
αὐτὸς
αὑτῷ.
καὶ |
[346] |
ταῦτα
δὴ
καὶ
τῷ
Πιττακῷ
|
λέγει |
ὅτι
Ἐγώ,
(ὦ
Πιττακέ,
οὐ |
[310] |
ἐμέλλομεν
ἀναπαύεσθαι,
τότε
μοι
ἁδελφὸς
|
λέγει |
ὅτι
ἥκει
Πρωταγόρας.
καὶ
ἔτι |
[339] |
ἔφη,
ὅτι
προϊόντος
τοῦ
ᾄσματος
|
λέγει |
που—
οὐδέ
μοι
ἐμμελέως
τὸ |
[343] |
ἀληθείᾳ
ἀγαθόν,
οὐκ
ἐπὶ
τούτῳ
|
λέγει |
τὴν
ἀλήθειαν,
ὡς
ἄρα
ὄντων |
[341] |
ἐπεὶ
ὅτι
γε
Σιμωνίδης
οὐ
|
λέγει |
τὸ
χαλεπὸν
(κακόν,
μέγα
τεκμήριόν |
[345] |
ἐπαινέτης
εἶναι,
ἀλλὰ
περὶ
ἑαυτοῦ
|
λέγει |
τοῦτο
τὸ
ἑκών.
ἡγεῖτο
γὰρ |
[312] |
ἦ
δ´
ὅς,
ὥσπερ
τοὔνομα
|
λέγει, |
τοῦτον
εἶναι
τὸν
τῶν
σοφῶν |
[331] |
εἰ
οὖν
εἴποι·
Ἀληθῆ
ὅδε
|
λέγει, |
ὦ
Πρωταγόρα;
σὺ
φῂς
οὐκ |
[346] |
αἰσχρὰ
μὴ
μέμεικται.
(οὐ
τοῦτο
|
λέγει, |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
ἔλεγε
πάντα |
[312] |
εἴπερ
γε
ἃ
διανοοῦμαι
χρὴ
|
λέγειν. |
Ἀλλ´
ἄρα,
ὦ
Ἱππόκρατες,
μὴ
|
[310] |
ἐπαινοῦσιν
καί
φασιν
σοφώτατον
εἶναι
|
λέγειν· |
ἀλλὰ
τί
οὐ
βαδίζομεν
παρ´ |
[319] |
ἂν
εἴη
καὶ
πράττειν
καὶ
|
λέγειν. |
Ἆρα,
ἔφην
ἐγώ,
ἕπομαί
σου |
[340] |
ἐμοί.
οὐ
γὰρ
φαίνεται
ἐναντία
|
λέγειν |
αὐτὸς
αὑτῷ
Σιμωνίδης.
σὺ
γάρ, |
[312] |
σοφιστὴς
περὶ
τίνος
δεινὸν
ποιεῖ
|
λέγειν; |
Δῆλον
ὅτι
περὶ
οὗπερ
καὶ
|
[347] |
τῶν
μεγίστων
ψευδόμενος
δοκεῖς
ἀληθῆ
|
λέγειν, |
διὰ
ταῦτά
σε
ἐγὼ
ψέγω. |
[320] |
κάμπτομαι
καὶ
οἶμαί
τί
σε
|
λέγειν |
διὰ
τὸ
ἡγεῖσθαί
σε
πολλῶν
|
[334] |
περὶ
τῶν
αὐτῶν
καὶ
μακρὰ
|
λέγειν, |
ἐὰν
βούλῃ,
οὕτως
ὥστε
τὸν |
[354] |
ἢ
ἔχετέ
τι
ἄλλο
τέλος
|
(λέγειν, |
εἰς
ὃ
ἀποβλέψαντες
αὐτὰ
ἀγαθὰ |
[323] |
ἐκεῖ
σωφροσύνην
ἡγοῦντο
εἶναι,
τἀληθῆ
|
λέγειν, |
ἐνταῦθα
μανίαν,
καί
φασιν
πάντας |
[358] |
λόγος)
πότερον
δοκῶ
ὑμῖν
ἀληθῆ
|
λέγειν |
ἢ
ψεύδεσθαι.
Ὑπερφυῶς
ἐδόκει
ἅπασιν |
[320] |
ἔφη,
χαριέστερον
εἶναι
μῦθον
ὑμῖν
|
λέγειν. |
Ἦν
γάρ
ποτε
χρόνος
ὅτε |
[312] |
ἢ
ἐπιστάτην
τοῦ
ποιῆσαι
δεινὸν
|
λέγειν; |
Ἴσως
ἄν,
ἦν
δ´
ἐγώ, |
[312] |
Δί´,
ἔφη,
οὐκέτι
ἔχω
σοι
|
λέγειν. |
~(Καὶ
ἐγὼ
εἶπον
μετὰ
τοῦτο· |
[341] |
τοῦδε.
(ἔχεις
τι
πρὸς
ταῦτα
|
λέγειν; |
Καὶ
ὁ
Πρωταγόρας,
Πολλοῦ
γε |
[312] |
δ´
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν
ἔξεστι
|
λέγειν |
καὶ
περὶ
ζωγράφων
καὶ
περὶ
|
[319] |
ἢ
αὐτὸς
ἀποστῇ
ὁ
ἐπιχειρῶν
|
λέγειν
|
καταθορυβηθείς,
ἢ
οἱ
τοξόται
αὐτὸν |
[320] |
καὶ
ἄλλους
σοι
παμπόλλους
ἔχω
|
λέγειν, |
οἳ
αὐτοὶ
ἀγαθοὶ
ὄντες
οὐδένα |
[343] |
μανικὸν
ἂν
φανείη,
εἰ
βουλόμενος
|
λέγειν |
ὅτι
ἄνδρα
ἀγαθὸν
γενέσθαι
χαλεπόν, |
[312] |
ὁ
κιθαριστὴς
(δεινὸν
δήπου
ποιεῖ
|
λέγειν |
περὶ
οὗπερ
καὶ
ἐπιστήμονα,
περὶ |
[336] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
δίκαια
δοκεῖ
|
λέγειν
|
Πρωταγόρας
ἀξιῶν
αὑτῷ
τε
ἐξεῖναι |
[361] |
ἡ
ἀρετή,
ὥσπερ
Πρωταγόρας
ἐπεχείρει
|
λέγειν, |
σαφῶς
οὐκ
ἂν
ἦν
διδακτόν· |
[341] |
οἶμαι,
ἔφην,
ὦ
Πρωταγόρα,
τοῦτο
|
λέγειν
|
Σιμωνίδην,
καὶ
Πρόδικόν
γε
τόνδε |
[356] |
ὅτι
οὐκ
ἂν
ἔχοιεν
ἄλλως
|
λέγειν. |
Συνεδόκει
καὶ
ἐκείνῳ.
Ὅτε
δὴ |
[326] |
γιγνόμενοι
χρήσιμοι
ὦσιν
εἰς
τὸ
|
λέγειν |
τε
καὶ
πράττειν·
πᾶς
γὰρ |
[319] |
τῷ
λόγῳ;
δοκεῖς
γάρ
μοι
|
λέγειν |
τὴν
πολιτικὴν
τέχνην
καὶ
ὑπισχνεῖσθαι |
[348] |
ταῦτα
διασκέψασθαι.
ἡγοῦμαι
γὰρ
πάνυ
|
λέγειν |
τι
τὸν
Ὅμηρον
τὸ—
(σύν |
[343] |
τοῦ
Πιττακοῦ
ῥῆμα
ὥσπερ
ἐρίζοντα
|
λέγειν |
τὸν
Σιμωνίδην·
λέγοντος
τοῦ
Πιττακοῦ |
[336] |
μὲν
οὖν
δοκεῖ
ἐπιεικέστερα
Σωκράτης
|
λέγειν· |
χρὴ
γὰρ
ἕκαστον
τὴν
ἑαυτοῦ |
[337] |
Πρόδικος,
Καλῶς
μοι,
ἔφη,
δοκεῖς
|
λέγειν, |
ὦ
Κριτία·
χρὴ
γὰρ
τοὺς |
[341] |
ἔμμεναι.
Ἀλλὰ
τί
οἴει,
ἔφη,
|
λέγειν, |
ὦ
Σώκρατες,
Σιμωνίδην
ἄλλο
ἢ |
[350] |
χρωμένῳ
τοῖς
αὐτοῖς
τεκμηρίοις
τούτοις,
|
λέγειν |
ὡς
κατὰ
τὴν
ἐμὴν
ὁμολογίαν |
[312] |
ὅτου
ὁ
σοφιστὴς
δεινὸν
ποιεῖ
|
λέγειν· |
ὥσπερ
ὁ
κιθαριστὴς
(δεινὸν
δήπου |
[359] |
τῶν
ἀνθρώπων.
Ἀληθῆ,
ἔφην
ἐγώ,
|
λέγεις· |
ἀλλ´
οὐ
τοῦτο
(ἐρωτῶ,
ἀλλὰ |
[318] |
Πρωταγόρα,
τοῦτο
μὲν
οὐδὲν
θαυμαστὸν
|
λέγεις, |
ἀλλὰ
εἰκός,
ἐπεὶ
κἂν
σύ, |
[313] |
ὦ
Σώκρατες,
ἐξ
ὧν
σὺ
|
λέγεις. |
Ἆρ´
οὖν,
ὦ
Ἱππόκρατες,
ὁ |
[351] |
καὶ
εὐτροφίας
τῶν
ψυχῶν
γίγνεται.
|
Λέγεις |
δέ
τινας,
ἔφην,
ὦ
Πρωταγόρα, |
[323] |
ταῖς
ἄλλαις
ἀρεταῖς,
ὥσπερ
σὺ
|
λέγεις, |
ἐάν
τις
φῇ
ἀγαθὸς
αὐλητὴς
|
[358] |
εἴτε
γὰρ
ἡδὺ
εἴτε
τερπνὸν
|
λέγεις |
εἴτε
χαρτόν,
εἴτε
ὁπόθεν
καὶ |
[333] |
Ἔστω,
ἔφη.
Τὸ
δὲ
σωφρονεῖν
|
λέγεις |
εὖ
φρονεῖν;
Ἔφη.
Τὸ
δ´ |
[351] |
οὐκ
ἀγαθόν
ἐστιν.
Ὥσπερ
σὺ
|
λέγεις, |
ἔφη,
ἑκάστοτε,
ὦ
Σώκρατες,
σκοπώμεθα |
[340] |
ἀληθείᾳ
γενέσθαι
χαλεπὸν
εἴη;
Ἀληθῆ
|
λέγεις, |
ἔφη
ὁ
Πρόδικος.
Τὸν
δέ |
[336] |
οὖν
ὁ
Ἀλκιβιάδης,
Οὐ
καλῶς
|
λέγεις, |
ἔφη,
ὦ
Καλλία·
Σωκράτης
μὲν |
[349] |
λέγεις.
πότερον
τοὺς
ἀνδρείους
θαρραλέους
|
λέγεις |
ἢ
ἄλλο
τι;
Καὶ
ἴτας |
[359] |
ἐγώ,
εἰπὲ
ἡμῖν,
ἐπὶ
τί
|
λέγεις |
ἴτας
εἶναι
τοὺς
ἀνδρείους;
ἦ |
[359] |
πράξεις
ἁπάσας
ἀγαθὰς
ὡμολογήσαμεν.
Ἀληθῆ
|
λέγεις, |
καὶ
ἀεὶ
ἔμοιγε
δοκεῖ
οὕτως. |
[353] |
ἐῶ
χαίρειν.
Ἀλλ´,
ἔφη,
ὀρθῶς
|
λέγεις· |
καὶ
πέραινε
ὥσπερ
ἤρξω.
(Πάλιν |
[354] |
δήποτε
ἕνεκα
πολλὰ
περὶ
τούτου
|
λέγεις |
καὶ
πολλαχῇ;
Συγγιγνώσκετέ
μοι,
φαίην |
[354] |
ἀλλ´
οὐχ
ἕξετε.
Ἀληθῆ,
ἔφη,
|
λέγεις, |
ὁ
Πρωταγόρας.
Πάλιν
τοίνυν,
ἔφην |
[344] |
ὅτι
Ὦ
Πιττακέ,
οὐκ
ἀληθῆ
|
λέγεις· |
οὐ
γὰρ
εἶναι
ἀλλὰ
γενέσθαι |
[333] |
ἢ
εἰ
κακῶς;
Εἰ
εὖ.
|
Λέγεις |
οὖν
ἀγαθὰ
ἄττα
εἶναι;
Λέγω. |
[339] |
μεμεληκὸς
τοῦ
ᾄσματος.
Εὖ,
ἔφη,
|
λέγεις. |
πότερον
οὖν
καλῶς
σοι
δοκεῖ |
[349] |
ἄξιον
γάρ
τοι
ἐπισκέψασθαι
ὃ
|
λέγεις. |
πότερον
τοὺς
ἀνδρείους
θαρραλέους
λέγεις |
[309] |
εἶναι
Πρωταγόρας.
(ΕΤ.
Ὢ
τί
|
λέγεις; |
Πρωταγόρας
ἐπιδεδήμηκεν;
(ΣΩ.
Τρίτην
γε |
[350] |
εἰσιν.
Πῶς
οὖν,
ἔφην
ἐγώ,
|
λέγεις |
τοὺς
ἀνδρείους;
οὐχὶ
τοὺς
θαρραλέους |
[342] |
πεῖραν
ὅπως
ἔχω,
ὃ
σὺ
|
λέγεις |
τοῦτο,
περὶ
ἐπῶν·
ἐὰν
δὲ |
[344] |
εἶναι
ἄνδρα
ἀγαθόν,
ὡς
σὺ
|
λέγεις, |
ὦ
Πιττακέ,
ἀδύνατον
καὶ
οὐκ |
[334] |
ἠρόμην.
~Πότερον,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
λέγεις, |
ὦ
(Πρωταγόρα,
ἃ
μηδενὶ
ἀνθρώπων |
[352] |
Καὶ
δοκεῖ,
ἔφη,
ὥσπερ
σὺ
|
λέγεις, |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἅμα,
(εἴπερ |
[359] |
Καὶ
τοῦτο,
ἔφην
ἐγώ,
ἀληθὲς
|
λέγεις· |
ὥστ´
εἰ
τοῦτο
ὀρθῶς
ἀπεδείχθη, |
[359] |
δὲ
ἀνδρεῖοι
ἐπὶ
τὰ
δεινά;
|
Λέγεται |
δή,
ὦ
Σώκρατες,
οὕτως
ὑπὸ
|
[322] |
δὲ
δι´
Ἐπιμηθέα
ὕστερον,
ᾗπερ
|
λέγεται, |
κλοπῆς
δίκη
μετῆλθεν.
Ἐπειδὴ
δὲ |
[335] |
διαλέξομαι.
σὺ
μὲν
γάρ,
ὡς
|
λέγεται |
περὶ
σοῦ,
φῂς
δὲ
καὶ |
[355] |
φήσει,
ὅτι
τὸ
ἡττᾶσθαι
τοῦτο
|
λέγετε, |
ἀντὶ
ἐλαττόνων
ἀγαθῶν
μείζω
κακὰ |
[354] |
καὶ
αὐτὸ
τὸ
χαίρειν
τότε
|
λέγετε |
κακὸν
εἶναι,
ὅταν
μειζόνων
ἡδονῶν |
[354] |
εἶναι,
ἆρα
οὐ
τὰ
τοιάδε
|
λέγετε, |
οἷον
τά
τε
γυμνάσια
καὶ |
[355] |
καὶ
ἐκπληττόμενος·
καὶ
αὖθις
αὖ
|
λέγετε |
ὅτι
γιγνώσκων
ὁ
ἄνθρωπος
τἀγαθὰ |
[355] |
γελάσεται
(καὶ
ἐρεῖ·
Ἦ
γελοῖον
|
λέγετε |
πρᾶγμα,
εἰ
πράττει
τις
κακά, |
[358] |
δή;
ἀμαθίαν
ἆρα
τὸ
τοιόνδε
|
λέγετε, |
τὸ
ψευδῆ
ἔχειν
δόξαν
καὶ |
[353] |
λεγόντων
ἡμῶν
ὅτι
Οὐκ
ὀρθῶς
|
λέγετε, |
ὦ
ἄνθρωποι,
ἀλλὰ
ψεύδεσθε,
ἔροιντ´
|
[323] |
οὗτος
αὐτὸς
καθ´
αὑτοῦ
τἀληθῆ
|
λέγῃ |
ἐναντίον
πολλῶν,
ὃ
ἐκεῖ
σωφροσύνην
|
[334] |
καὶ
ἐάν
τίς
μοι
μακρὰ
|
λέγῃ, |
(ἐπιλανθάνομαι
περὶ
οὗ
ἂν
ᾖ |
[310] |
μὴν
καὶ
ἡμεῖς
σοί,
ἐὰν
|
λέγῃς. |
(ΣΩ.
Διπλῆ
ἂν
εἴη
ἡ |
[355] |
γελοῖον
τὸν
λόγον
γίγνεσθαι,
ὅταν
|
λέγητε
|
ὅτι
πολλάκις
γιγνώσκων
τὰ
κακὰ |
[339] |
ἅμα
μέντοι
ἐφοβούμην
μὴ
τὶ
|
λέγοι) |
ἀτάρ,
ἔφην
ἐγώ,
σοὶ
οὐ |
[359] |
οὖν
τοῦτον
εἰ
τοὺς
ἀνδρείους
|
λέγοι |
θαρραλέους·
ὁ
δέ,
Καὶ
(ἴτας |
[334] |
οἱ
παρόντες
ἀνεθορύβησαν
ὡς
εὖ
|
λέγοι, |
καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Ὦ
Πρωταγόρα, |
[344] |
ὀλίγα
διελθών,
ὡς
ἂν
εἰ
|
λέγοι
|
λόγον,
ὅτι
γενέσθαι
μὲν
ἄνδρα |
[339] |
χρόνος
ἐγγένηται
τῇ
σκέψει
τί
|
λέγοι |
ὁ
ποιητής—
τρέπομαι
πρὸς
τὸν |
[356] |
καὶ
ἧττον.
εἰ
γάρ
τις
|
λέγοι |
ὅτι
Ἀλλὰ
πολὺ
διαφέρει,
ὦ
|
[341] |
μόνῳ·
ἀκόλαστον
γὰρ
ἄν
τινα
|
λέγοι |
Σιμωνίδην
ὁ
Πρόδικος
καὶ
οὐδαμῶς |
[312] |
ἄν,
ἦν
δ´
ἐγώ,
ἀληθῆ
|
λέγοιμεν, |
οὐ
μέντοι
ἱκανῶς
γε·
ἐρωτήσεως |
[310] |
μὴ
ἀγαθά
γε.
Εὖ
ἂν
|
λέγοις, |
ἦν
δ´
ἐγώ·
ἔστι
δὲ
|
[317] |
Πρωταγόρας,
Νῦν
δὴ
ἄν,
ἔφη,
|
λέγοις, |
ὦ
Σώκρατες,
ἐπειδὴ
καὶ
οἵδε |
[316] |
οἰκήματι
γιγνόμενος
ἀσαφῆ
ἐποίει
τὰ
|
λεγόμενα. |
Καὶ
ἡμεῖς
μὲν
ἄρτι
εἰσεληλύθεμεν, |
[325] |
ἐπειδὰν
θᾶττον
συνιῇ
τις
τὰ
|
λεγόμενα, |
καὶ
τροφὸς
καὶ
μήτηρ
καὶ |
[339] |
τοῦτο
τὰ
ὑπὸ
τῶν
ποιητῶν
|
λεγόμενα |
οἷόν
τ´
εἶναι
συνιέναι
ἅ |
[311] |
(ἀποκριναίμεθα;
τί
ὄνομα
ἄλλο
γε
|
λεγόμενον |
περὶ
Πρωταγόρου
ἀκούομεν;
ὥσπερ
περὶ |
[342] |
ἔπειτα,
ὅπου
ἂν
τύχῃ
τῶν
|
λεγομένων, |
ἐνέβαλεν
ῥῆμα
ἄξιον
λόγου
βραχὺ |
[315] |
οἳ
ὄπισθεν
ἠκολούθουν
ἐπακούοντες
τῶν
|
λεγομένων |
τὸ
μὲν
πολὺ
ξένοι
ἐφαίνοντο— |
[340] |
ὡς
οἴεται
Πρωταγόρας,
ταὐτὸν
ἑαυτῷ
|
λέγοντα, |
ἀλλ´
ἄλλο.
οὐ
γὰρ
τοῦτο |
[339] |
λέγοντος;
καίτοι
ὁπότε
τὸν
ταὐτὰ
|
λέγοντα |
αὑτῷ
μέμφεται,
δῆλον
ὅτι
καὶ |
[339] |
ἐπελάθετο,
καὶ
Πιττακὸν
τὸν
ταὐτὰ
|
λέγοντα |
ἑαυτῷ,
ὅτι
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι, |
[346] |
δεῖ
ἐν
τῷ
ἑκών
διαλαβεῖν
|
λέγοντα— |
ὅστις
ἕρδῃ
μηδὲν
αἰσχρόν,
ἄκων |
[343] |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
θεῖμεν
αὐτὸν
|
λέγοντα |
τὸν
Πιττακὸν
καὶ
Σιμωνίδην
ἀποκρινόμενον
|
[341] |
ἐγώ,
ὦ
Πρόδικε,
τὸν
Πιττακὸν
|
λέγοντα |
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι,
ὥσπερ
ἂν
|
[333] |
λόγοι
ἀμφότεροι
οὐ
πάνυ
μουσικῶς
|
λέγονται· |
οὐ
γὰρ
συνᾴδουσιν
οὐδὲ
συναρμόττουσιν
|
[347] |
τούτων
διὰ
τῆς
αὑτῶν
φωνῆς,
|
λέγοντάς |
τε
καὶ
ἀκούοντας
ἐν
μέρει |
[354] |
εἰ
ἐροίμεθα·
Ὦ
ἄνθρωποι
οἱ
|
λέγοντες |
αὖ
ἀγαθὰ
ἀνιαρὰ
εἶναι,
ἆρα |
[337] |
γίγνοιτο·
ὑμεῖς
τε
γὰρ
οἱ
|
λέγοντες |
μάλιστ´
ἂν
οὕτως
ἐν
ἡμῖν |
[319] |
ᾤμην
διδακτὸν
(εἶναι,
σοὶ
δὲ
|
λέγοντι |
οὐκ
ἔχω
ὅπως
{ἂν}
ἀπιστῶ. |
[342] |
οὖν
Πρωταγόρας
ἀκούσας
μου
ταῦτα
|
λέγοντος, |
Εἰ
σὺ
βούλει,
ἔφη,
ὦ |
[348] |
ἔδοξεν,
τοῦ
τε
Ἀλκιβιάδου
ταῦτα
|
λέγοντος |
καὶ
τοῦ
Καλλίου
δεομένου
καὶ
|
[339] |
ἀποδέχεσθαι
αὐτοῦ
τὰ
αὐτὰ
ἑαυτῷ
|
λέγοντος; |
καίτοι
ὁπότε
τὸν
ταὐτὰ
λέγοντα |
[320] |
ἐπειδὴ
δέ
σου
ἀκούω
ταῦτα
|
λέγοντος, |
κάμπτομαι
καὶ
οἶμαί
τί
σε |
[341] |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
ἤκουεν
αὐτοῦ
|
λέγοντος |
ὅτι
ἐστὶν
κακὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι. |
[348] |
ἐπαυσάμεθα
διεξιόντες,
τούτοις
τέλος
ἐπιθεῖναι.
|
(Λέγοντος |
οὖν
ἐμοῦ
ταῦτα
καὶ
τοιαῦτα |
[343] |
ὥσπερ
ἐρίζοντα
λέγειν
τὸν
Σιμωνίδην·
|
λέγοντος |
τοῦ
Πιττακοῦ
ὅτι
χαλεπὸν
ἐσθλὸν |
[329] |
πείθομαι·
(ὃ
δ´
ἐθαύμασά
σου
|
λέγοντος, |
τοῦτό
μοι
ἐν
τῇ
ψυχῇ
|
[353] |
γε
αὐτά.
ἴσως
γὰρ
ἂν
|
λεγόντων |
ἡμῶν
ὅτι
Οὐκ
ὀρθῶς
λέγετε, |
[347] |
οἷόν
τ´
ἐστὶν
περὶ
ὧν
|
λέγουσιν, |
ἐπαγόμενοί
τε
αὐτοὺς
οἱ
πολλοὶ |
[352] |
Σώκρατες,
καὶ
ἄλλα
οὐκ
ὀρθῶς
|
λέγουσιν |
οἱ
ἄνθρωποι.
Ἴθι
δὴ
μετ´ |
[353] |
οἳ
ὅτι
ἂν
τύχωσι
τοῦτο
|
λέγουσιν; |
(Οἶμαι,
ἦν
δ´
ἐγώ,
εἶναί |
[359] |
ἔχειν
δύναμιν·
ἀλλ´
οὐ
ταῦτα
|
λέγω, |
ἀλλ´
ἃ
τὸ
ὕστερον
εἶπεν. |
[333] |
Λέγεις
οὖν
ἀγαθὰ
ἄττα
εἶναι;
|
Λέγω. |
Ἆρ´
οὖν,
ἦν
δ´
ἐγώ, |
[361] |
μὲν
τηλικούτων
καὶ
πάνυ·
καὶ
|
λέγω |
γε
ὅτι
οὐκ
ἂν
θαυμάζοιμι |
[343] |
ἅπαντες,
εἰ
ἄρα
ἐγὼ
ἀληθῆ
|
λέγω. |
εὐθὺς
γὰρ
τὸ
πρῶτον
τοῦ |
[349] |
δὲ
γνώσῃ
ὅτι
ἐγὼ
ἀληθῆ
|
λέγω· |
εὑρήσεις
γὰρ
πολλοὺς
τῶν
ἀνθρώπων |
[354] |
(ἀγαθόν,
ἢ
πρὸς
ὃ
ἐγὼ
|
λέγω, |
ἔχετε
ἡμῖν
εἰπεῖν·
ἀλλ´
οὐχ |
[351] |
καὶ
ἀνιαρὰ
ἀγαθά;
ἐγὼ
γὰρ
|
λέγω, |
καθ´
ὃ
ἡδέα
ἐστίν,
ἆρα |
[351] |
Πάνυ
γ´,
ἔφη.
Τοῦτο
τοίνυν
|
λέγω, |
καθ´
ὅσον
ἡδέα
ἐστίν,
εἰ |
[342] |
ἂν
ὅτι
ἐγὼ
ταῦτα
ἀληθῆ
|
λέγω |
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
πρὸς
φιλοσοφίαν
καὶ |
[358] |
λέγω,
ὦ
Πρόδικε)
προσδοκίαν
τινὰ
|
λέγω |
κακοῦ
τοῦτο,
εἴτε
φόβον
εἴτε |
[331] |
ἐμέ
τε
καὶ
σέ"
τοῦτο
|
λέγω, |
οἰόμενος
οὕτω
τὸν
λόγον
βέλτιστ´
|
[323] |
ἡγεῖσθαι
παντὶ
μετεῖναι
αὐτῆς,
ταῦτα
|
λέγω· |
ὅτι
δὲ
αὐτὴν
οὐ
φύσει |
[360] |
ἀποκρινόμενον·
χαριοῦμαι
οὖν
σοι,
καὶ
|
λέγω |
ὅτι
ἐκ
τῶν
ὡμολογημένων
ἀδύνατόν |
[343] |
ἄγαν.
τοῦ
δὴ
ἕνεκα
ταῦτα
|
λέγω; |
ὅτι
οὗτος
ὁ
τρόπος
ἦν |
[341] |
ἢ
σὲ
ἢ
ἄλλον
τινὰ
|
λέγω |
ὅτι
Πρωταγόρας
σοφὸς
καὶ
δεινός |
[327] |
ἰδιωτεύειν.
εἰ
γὰρ
δὴ
ὃ
|
λέγω |
οὕτως
ἔχει—
ἔχει
δὲ
μάλιστα
|
[316] |
ἄλλοι
πολλοί.
οὗτοι
πάντες,
ὥσπερ
|
λέγω, |
φοβηθέντες
τὸν
φθόνον
ταῖς
τέχναις |
[358] |
ἆρα
ὅπερ
ἐγώ;
(πρὸς
σὲ
|
λέγω, |
ὦ
Πρόδικε)
προσδοκίαν
τινὰ
λέγω |
[349] |
ἔλεγες.
Ἀλλ´
ἐγώ
σοι,
ἔφη,
|
λέγω, |
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι
ταῦτα
πάντα
|
[355] |
ἐπὶ
τοῖς
αὐτοῖς
τούτοις,
καὶ
|
λέγωμεν
|
ὅτι
Ἄνθρωπος
πράττει—
τότε
μὲν |
[355] |
(καὶ
ἀνιαρῷ.
θέμενοι
δὴ
οὕτω
|
λέγωμεν |
ὅτι
Γιγνώσκων
ὁ
ἄνθρωπος
τὰ |
[355] |
ἀγαθόν—
ἐκείνῳ
δὴ
ἀποκρινώμεθα
καὶ
|
λέγωμεν |
ὅτι
Ἡττώμενος
Ὑπὸ
τίνος;
φήσει. |
[355] |
ἐλέγομεν
τὰ
κακά,
νῦν
δὲ
|
λέγωμεν |
τὰ
ἀνιαρά,
γιγνώσκων
ὅτι
ἀνιαρά |
[320] |
ὑμῖν,
ὡς
πρεσβύτερος
νεωτέροις,
μῦθον
|
λέγων |
ἐπιδείξω
ἢ
λόγῳ
διεξελθών;
Πολλοὶ |
[352] |
Καλῶς
γε,
ἔφην
ἐγώ,
σὺ
|
λέγων |
καὶ
ἀληθῆ.
οἶσθα
οὖν
ὅτι |
[341] |
γέρας,
οὐ
δήπου
τοῦτό
γε
|
λέγων, |
κακὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι,
εἶτα
τὸν |
[339] |
αὐτὸς
ἑαυτῷ
ὁ
ταῦτα
ἀμφότερα
|
λέγων, |
ὅς
γε
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[361] |
τε
καὶ
Πρωταγόρα·
σὺ
μὲν
|
λέγων |
ὅτι
οὐ
διδακτόν
ἐστιν
ἀρετὴ |
[346] |
(τῶν
Μυτιληναίων,
ὡς
πρὸς
Πιττακὸν
|
λέγων |
τὸ
πάντας
δὲ
ἐπαίνημι
καὶ |
[310] |
ἐπειγόμενος,
καὶ
τῇ
φωνῇ
μέγα
|
λέγων, |
Ὦ
Σώκρατες,
ἔφη,
ἐγρήγορας
ἢ |
[361] |
λόγον
ἑκάτερος
ἀπετείναμεν,
ἐγὼ
μὲν
|
λέγων |
ὡς
οὐ
διδακτὸν
ἀρετή,
σὺ |
[341] |
οὐκ
ἠπίστατο
ὀρθῶς
διαιρεῖν
ἅτε
|
Λέσβιος |
ὢν
καὶ
ἐν
φωνῇ
βαρβάρῳ |
[346] |
ἂν
εἰ
ἔλεγε
πάντα
τοι
|
λευκά, |
οἷς
μέλανα
μὴ
μέμεικται—
γελοῖον |
[315] |
ὅ
τε
Κήπιδος
καὶ
ὁ
|
Λευκολοφίδου, |
καὶ
ἄλλοι
τινὲς
ἐφαίνοντο·
περὶ |
[331] |
γέ
πῃ
προσέοικεν.
τὸ
γὰρ
|
λευκὸν |
τῷ
μέλανι
ἔστιν
ὅπῃ
προσέοικεν, |
[327] |
Φερεκράτης
ὁ
ποιητὴς
ἐδίδαξεν
ἐπὶ
|
Ληναίῳ. |
ἦ
σφόδρα
ἐν
τοῖς
τοιούτοις |
[356] |
τὰ
μείζω
ἀεὶ
καὶ
πλείω
|
ληπτέα· |
ἐὰν
δὲ
λυπηρὰ
πρὸς
λυπηρά, |
[347] |
ἱκανοὺς
ὄντας
συνεῖναι
ἄνευ
τῶν
|
λήρων |
τε
καὶ
παιδιῶν
τούτων
διὰ |
[350] |
Ἔγωγε,
ἦ
δ´
ὅς,
καὶ
|
λίαν |
γε
θαρροῦντας.
Οὐκοῦν
οἱ
θαρραλέοι |
[338] |
διαλόγων
ζητεῖν
τὸ
κατὰ
βραχὺ
|
λίαν, |
εἰ
μὴ
ἡδὺ
Πρωταγόρᾳ,
ἀλλ´ |
[310] |
παρὰ
σὲ
ἰέναι,
ἔπειτά
μοι
|
λίαν |
πόρρω
ἔδοξε
τῶν
νυκτῶν
εἶναι· |
[354] |
καὶ
τομῶν
καὶ
φαρμακειῶν
καὶ
|
λιμοκτονιῶν |
γιγνομένας,
ὅτι
ταῦτα
ἀγαθὰ
μέν |
[343] |
ὁ
ἡμέτερος
καὶ
Κλεόβουλος
ὁ
|
Λίνδιος
|
καὶ
Μύσων
ὁ
Χηνεύς,
καὶ |
[335] |
ἔφην,
ὦ
Πρωταγόρα,
οὐδ´
ἐγὼ
|
λιπαρῶς |
ἔχω
παρὰ
τὰ
σοὶ
δοκοῦντα
|
[315] |
ἐδυνάμην
ἔγωγε
μαθεῖν
ἔξωθεν,
καίπερ
|
λιπαρῶς
|
ἔχων
ἀκούειν
τοῦ
Προδίκου—
πάσσοφος |
[318] |
αὖ
ἄγοντες
ἐμβάλλουσιν
εἰς
τέχνας,
|
λογισμούς |
τε
καὶ
ἀστρονομίαν
καὶ
γεωμετρίαν |
[333] |
δὴ
λύσωμεν;
οὗτοι
γὰρ
οἱ
|
λόγοι |
ἀμφότεροι
οὐ
πάνυ
μουσικῶς
λέγονται· |
[359] |
ἐν
οἷς
σὺ
ἔλεγες
τοῖς
|
λόγοις |
ἀπεδείχθη
ἄρτι
ὅτι
ἀδύνατον.
Καὶ |
[329] |
καὶ
αὖ
πολλαχοῦ
ἐν
τοῖς
|
λόγοις |
ἐλέγετο
ὑπὸ
σοῦ
ἡ
δικαιοσύνη |
[342] |
τὰ
μὲν
πολλὰ
ἐν
τοῖς
|
λόγοις |
εὑρήσει
(αὐτὸν
φαῦλόν
τινα
φαινόμενον, |
[338] |
καὶ
χαλάσαι
τὰς
ἡνίας
τοῖς
|
λόγοις, |
ἵνα
μεγαλοπρεπέστεροι
καὶ
εὐσχημονέστεροι
ἡμῖν |
[347] |
αὐτοὺς
οἱ
πολλοὶ
ἐν
τοῖς
|
λόγοις |
οἱ
μὲν
ταῦτά
φασιν
τὸν
|
[337] |
χρὴ
γὰρ
τοὺς
ἐν
τοιοῖσδε
|
λόγοις
|
παραγιγνομένους
κοινοὺς
μὲν
εἶναι
ἀμφοῖν |
[348] |
δι´
ἑαυτῶν,
ἐν
τοῖς
ἑαυτῶν
|
λόγοις |
πεῖραν
ἀλλήλων
λαμβάνοντες
καὶ
διδόντες. |
[340] |
γε
παρατετύχηκεν
ἡμῖν
ἐν
τοῖς
|
λόγοις |
Πρόδικος
ὅδε.
~κινδυνεύει
γάρ
τοι, |
[336] |
λόγους
καὶ
οὐκ
ἐθέλων
(διδόναι
|
λόγον, |
ἀλλ´
ἀπομηκύνων
ἕως
ἂν
ἐπιλάθωνται |
[336] |
μὴ
ἐφ´
ἑκάστῃ
ἐρωτήσει
μακρὸν
|
λόγον |
ἀποτείνων,
ἐκκρούων
τοὺς
λόγους
καὶ |
[331] |
τοῦτο
λέγω,
οἰόμενος
οὕτω
τὸν
|
λόγον |
βέλτιστ´
(ἂν
ἐλέγχεσθαι,
εἴ
τις |
[355] |
τούτου
οὕτως
ἔχοντος
γελοῖον
τὸν
|
λόγον |
γίγνεσθαι,
ὅταν
λέγητε
ὅτι
πολλάκις |
[333] |
ἔφη,
πρὸς
τοῦτον
πρῶτον
τὸν
|
λόγον |
διαλέχθητι
τὸν
τῶν
πολλῶν.
Ἀλλ´
|
[325] |
παρ´
ἕκαστον
καὶ
ἔργον
καὶ
|
λόγον |
διδάσκοντες
καὶ
ἐνδεικνύμενοι
ὅτι
τὸ |
[351] |
αὐτό,
καὶ
ἐὰν
μὲν
πρὸς
|
λόγον |
δοκῇ
εἶναι
τὸ
σκέμμα
καὶ |
[339] |
ἐπίστασθαι
διελεῖν
τε
καὶ
ἐρωτώμενον
|
λόγον |
δοῦναι.
καὶ
δὴ
καὶ
νῦν |
[333] |
ταῦτα
εἴτε
μή·
τὸν
γὰρ
|
λόγον |
ἔγωγε
μάλιστα
ἐξετάζω,
συμβαίνει
μέντοι |
[328] |
Σώκρατες,
ἐγὼ
καὶ
μῦθον
καὶ
|
λόγον
|
εἴρηκα,
ὡς
διδακτὸν
ἀρετὴ
καὶ |
[348] |
ποιεῖν,
οὐκ
ἐθέλων
εἴτε
δώσει
|
λόγον |
εἴτε
μὴ
διασαφεῖν;
ἐμοὶ
γὰρ |
[361] |
ἐγώ
τε
καὶ
σὺ
μακρὸν
|
λόγον |
ἑκάτερος
ἀπετείναμεν,
ἐγὼ
μὲν
λέγων |
[350] |
ἀνδρειότατοι;
καὶ
κατὰ
τοῦτον
τὸν
|
λόγον |
ἡ
σοφία
ἂν
ἀνδρεία
εἴη; |
[333] |
ἡμῖν
ὁ
Πρωταγόρας—
τὸν
γὰρ
|
λόγον |
ᾐτιᾶτο
δυσχερῆ
εἶναι—
ἔπειτα
μέντοι |
[324] |
πολῖται·
ὥστε
κατὰ
τοῦτον
τὸν
|
λόγον |
καὶ
Ἀθηναῖοί
εἰσι
τῶν
ἡγουμένων |
[348] |
ἄνθρωποι
πρὸς
ἅπαν
ἔργον
καὶ
|
λόγον |
καὶ
διανόημα·
μοῦνος
δ´
εἴπερ |
[338] |
ἐπειδὰν
ἱκανῶς
ἐρωτήσῃ,
πάλιν
δώσειν
|
λόγον |
κατὰ
σμικρὸν
ἀποκρινόμενος.
Ἤρξατο
οὖν |
[334] |
ἐὰν
βούλῃ,
οὕτως
ὥστε
τὸν
|
λόγον |
μηδέποτε
ἐπιλιπεῖν,
~καὶ
αὖ
βραχέα |
[344] |
διελθών,
ὡς
ἂν
εἰ
λέγοι
|
λόγον, |
ὅτι
γενέσθαι
μὲν
ἄνδρα
ἀγαθὸν |
[313] |
ἥκων
περὶ
μὲν
τούτου
οὐδένα
|
λόγον |
οὐδὲ
συμβουλὴν
ποιῇ,
εἴτε
χρὴ |
[317] |
ἐναντίον
τῶν
ἔνδον
ὄντων
τὸν
|
λόγον |
ποιεῖσθαι.
Καὶ
ἐγώ—
ὑπώπτευσα
γὰρ |
[333] |
Πότερον
οὖν
πρὸς
ἐκείνους
τὸν
|
λόγον |
ποιήσομαι,
ἔφην,
ἢ
πρὸς
σέ; |
[336] |
(οἷός
τ´
εἶναι
καὶ
ἐπίστασθαι
|
λόγον |
τε
δοῦναι
καὶ
δέξασθαι
θαυμάζοιμ´ |
[344] |
ἀλαθέως.
οὕτω
φαίνεται
{τὸ}
πρὸς
|
λόγον |
τὸ
μέν
ἐμβεβλημένον
καὶ
τὸ |
[338] |
βούληται
ἐρωτᾶν,
πάλιν
οὗτος
ἐμοὶ
|
λόγον |
ὑποσχέτω
ὁμοίως.
ἐὰν
οὖν
μὴ |
[343] |
τοῦτο
γὰρ
οὐδὲ
πρὸς
ἕνα
|
λόγον
|
φαίνεται
ἐμβεβλῆσθαι,
ἐὰν
μή
τις |
[324] |
οὐκέτι
μῦθόν
σοι
ἐρῶ
ἀλλὰ
|
λόγον. |
ὧδε
γὰρ
ἐννόησον·
πότερον
ἔστιν |
[331] |
τῆς
ἀρετῆς;
σὸς
οὗτος
ὁ
|
λόγος |
ἐστίν;
τί
ἂν
αὐτῷ
ἀποκρίναιο; |
[322] |
μὲν
περὶ
ἀρετῆς
τεκτονικῆς
ᾖ
|
λόγος |
ἢ
ἄλλης
τινὸς
δημιουργικῆς,
ὀλίγοις |
[347] |
ἔστιν
μέντοι,
ἔφη,
καὶ
(ἐμοὶ
|
λόγος |
περὶ
αὐτοῦ
εὖ
ἔχων,
ὃν |
[358] |
γὰρ
δὴ
ἔστω
ὑμῖν
ὁ
|
λόγος) |
πότερον
δοκῶ
ὑμῖν
ἀληθῆ
λέγειν |
[318] |
πυθέσθαι.
τοσοῦτος
ὅ
γε
ἡμέτερος
|
λόγος. |
Ὑπολαβὼν
οὖν
ὁ
Πρωταγόρας
εἶπεν· |
[334] |
περὶ
οὗ
ἂν
ᾖ
ὁ
|
λόγος. |
ὥσπερ
οὖν
εἰ
ἐτύγχανον
ὑπόκωφος |
[351] |
σὺ
γὰρ
καὶ
κατάρχεις
τοῦ
|
λόγου. |
~(Ἆρ´
οὖν,
ἦν
δ´
ἐγώ, |
[342] |
τῶν
λεγομένων,
ἐνέβαλεν
ῥῆμα
ἄξιον
|
λόγου |
βραχὺ
καὶ
συνεστραμμένον
ὥσπερ
δεινὸς |
[314] |
προθύρῳ
ἐγενόμεθα,
ἐπιστάντες
περί
τινος
|
λόγου |
διελεγόμεθα,
ὃς
ἡμῖν
κατὰ
τὴν |
[324] |
ἀλογίστως
τιμωρεῖται·
ὁ
δὲ
μετὰ
|
λόγου
|
ἐπιχειρῶν
κολάζειν
οὐ
τοῦ
παρεληλυθότος |
[328] |
καὶ
τοιαῦτα
ἐπιδειξάμενος
ἀπεπαύσατο
τοῦ
|
λόγου. |
καὶ
ἐγὼ
ἐπὶ
μὲν
πολὺν |
[329] |
σμικρὰ
(ἐρωτηθέντες
δόλιχον
κατατείνουσι
τοῦ
|
λόγου. |
Πρωταγόρας
δὲ
ὅδε
ἱκανὸς
μὲν |
[329] |
~(δημηγόρων,
τάχ´
ἂν
καὶ
τοιούτους
|
λόγους |
ἀκούσειεν
ἢ
Περικλέους
ἢ
ἄλλου |
[342] |
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
πρὸς
φιλοσοφίαν
καὶ
|
λόγους |
ἄριστα
πεπαίδευνται,
ὧδε·
εἰ
γὰρ |
[335] |
εἴην
σοι
παραμεῖναι
ἀποτείνοντι
μακροὺς
|
λόγους— |
ἐλθεῖν
γάρ
ποί
με
δεῖ— |
[329] |
δὲ
ὅδε
ἱκανὸς
μὲν
μακροὺς
|
λόγους |
καὶ
καλοὺς
εἰπεῖν,
ὡς
αὐτὰ |
[336] |
μακρὸν
λόγον
ἀποτείνων,
ἐκκρούων
τοὺς
|
λόγους |
καὶ
οὐκ
ἐθέλων
(διδόναι
λόγον, |
[348] |
ἡμῶν
αὐτῶν
πρὸς
ἀλλήλους
τοὺς
|
λόγους |
ποιεῖσθαι,
τῆς
ἀληθείας
καὶ
ἡμῶν |
[341] |
οἷός
τ´
ἔσῃ
τῷ
σαυτοῦ
|
λόγῳ
|
βοηθεῖν.
ἐπεὶ
ὅτι
γε
Σιμωνίδης |
[320] |
νεωτέροις,
μῦθον
λέγων
ἐπιδείξω
ἢ
|
λόγῳ |
διεξελθών;
Πολλοὶ
οὖν
αὐτῷ
ὑπέλαβον |
[319] |
ἔφην
ἐγώ,
ἕπομαί
σου
τῷ
|
λόγῳ; |
δοκεῖς
γάρ
μοι
λέγειν
τὴν |
[337] |
ἄνευ
ἀπάτης,
ἐπαινεῖσθαι
δὲ
ἐν
|
λόγῳ |
πολλάκις
παρὰ
δόξαν
ψευδομένων—
(ἡμεῖς |
[329] |
αὐτὰ
δίελθέ
μοι
ἀκριβῶς
τῷ
|
λόγῳ, |
πότερον
ἓν
μέν
τί
ἐστιν |
[337] |
συγχωρεῖν
καὶ
ἀλλήλοις
περὶ
τῶν
|
λόγων |
ἀμφισβητεῖν
μέν,
(ἐρίζειν
δὲ
μή— |
[338] |
φεύγειν
εἰς
τὸ
πέλαγος
τῶν
|
λόγων |
ἀποκρύψαντα
γῆν,
ἀλλὰ
μέσον
τι |
[335] |
ἐγὼ
πολλοῖς
ἤδη
εἰς
ἀγῶνα
|
λόγων |
ἀφικόμην
ἀνθρώποις,
καὶ
εἰ
τοῦτο |
[338] |
αἰσχρὸν
εἴη
βραβευτὴν
ἑλέσθαι
τῶν
|
λόγων. |
εἴτε
γὰρ
χείρων
ἔσται
ἡμῶν |
[338] |
(φυλάξει
τὸ
μέτριον
μῆκος
τῶν
|
λόγων |
ἑκατέρου.
Ταῦτα
ἤρεσε
τοῖς
παροῦσι, |
[361] |
προθυμίαν
καὶ
τὴν
διέξοδον
τῶν
|
λόγων. |
καὶ
γὰρ
οὔτε
(τἆλλα
οἶμαι |
[333] |
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα,
λύσωμεν
τῶν
|
λόγων; |
τὸ
ἓν
ἑνὶ
μόνον
ἐναντίον |
[347] |
τῆς
ἑαυτῶν
φωνῆς
καὶ
τῶν
|
λόγων |
τῶν
ἑαυτῶν
ὑπὸ
ἀπαιδευσίας,
τιμίας |
[361] |
ἡμῶν
ἡ
ἄρτι
ἔξοδος
τῶν
|
λόγων |
ὥσπερ
ἄνθρωπος
κατηγορεῖν
τε
καὶ |
[333] |
μὴ
ἀποκάμωμεν
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
|
λοιπὰ |
διασκεψώμεθα.
ἆρά
τίς
σοι
δοκεῖ |
[324] |
γέ
μοι
(φαίνεται.
Ἔτι
δὴ
|
λοιπὴ |
ἀπορία
ἐστίν,
ἣν
ἀπορεῖς
περὶ |
[321] |
τὰς
δυνάμεις
εἰς
τὰ
ἄλογα·
|
λοιπὸν |
δὴ
ἀκόσμητον
ἔτι
αὐτῷ
ἦν |
[324] |
εἶναι;
ἐν
τούτῳ
γὰρ
αὕτη
|
λύεται |
ἡ
ἀπορία
ἣν
σὺ
ἀπορεῖς |
[354] |
ἢ
ὅσας
αὐτὸ
ἔχει,
ἢ
|
λύπας |
μείζους
παρασκευάζῃ
τῶν
ἐν
(αὐτῷ |
[354] |
ἀλλ´
ἢ
ἡδονάς
τε
καὶ
|
λύπας; |
Οὐκ
ἂν
φαῖεν,
ὡς
ἐγᾦμαι. |
[354] |
λυπεῖσθαι
ἀγαθόν,
ὅταν
ἢ
μείζους
|
λύπας |
τῶν
ἐν
αὐτῷ
οὐσῶν
ἀπαλλάττῃ |
[354] |
ἀποβλέπετε,
ὅταν
καλῆτε
αὐτὸ
τὸ
|
λυπεῖσθαι
|
(ἀγαθόν,
ἢ
πρὸς
ὃ
ἐγὼ |
[354] |
τρόπος;
τότε
καλεῖτε
αὐτὸ
τὸ
|
λυπεῖσθαι
|
ἀγαθόν,
ὅταν
ἢ
μείζους
λύπας |
[354] |
πάλιν
καὶ
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
|
λυπεῖσθαι |
ὁ
αὐτὸς
τρόπος;
τότε
καλεῖτε |
[356] |
ἂν
ἔγωγε,
ἢ
ἡδονῇ
καὶ
|
λύπῃ; |
οὐ
γὰρ
ἔσθ´
ὅτῳ
ἄλλῳ. |
[352] |
τοτὲ
δὲ
ἡδονήν,
τοτὲ
δὲ
|
λύπην, |
ἐνίοτε
δὲ
ἔρωτα,
πολλάκις
δὲ |
[356] |
τίς
ἄλλη
ἀναξία
ἡδονῇ
πρὸς
|
λύπην |
ἐστίν,
ἀλλ´
ἢ
ὑπερβολὴ
ἀλλήλων |
[354] |
ἄρα
ἡγεῖσθ´
εἶναι
κακόν,
τὴν
|
λύπην, |
καὶ
ἀγαθὸν
τὴν
ἡδονήν,
ἐπεὶ |
[354] |
ὡς
ἀγαθὸν
ὄν,
τὴν
δὲ
|
λύπην |
φεύγετε
ὡς
κακόν;
Συνεδόκει.
Τοῦτ´ |
[356] |
σμικρότερα·
ἐὰν
δὲ
ἡδέα
πρὸς
|
λυπηρά, |
ἐὰν
μὲν
τὰ
ἀνιαρὰ
ὑπερβάλληται |
[356] |
τὰ
ἡδέα
καὶ
συνθεὶς
τὰ
|
λυπηρά, |
καὶ
τὸ
ἐγγὺς
καὶ
τὸ |
[356] |
καὶ
πλείω
ληπτέα·
ἐὰν
δὲ
|
λυπηρὰ |
πρὸς
λυπηρά,
τὰ
ἐλάττω
καὶ |
[356] |
ληπτέα·
ἐὰν
δὲ
λυπηρὰ
πρὸς
|
λυπηρά, |
τὰ
ἐλάττω
καὶ
σμικρότερα·
ἐὰν |
[356] |
ὕστερον
χρόνον
καὶ
ἡδέος
καὶ
|
λυπηροῦ, |
Μῶν
ἄλλῳ
τῳ,
φαίην
ἂν |
[357] |
δὲ
δὴ
ἡδονῆς
τε
καὶ
|
λύπης |
ἐν
ὀρθῇ
τῇ
αἱρέσει
ἐφάνη |
[352] |
ὑπὸ
ἡδονῆς
φασιν
(ἡττωμένους
ἢ
|
λύπης |
ἢ
ὧν
νυνδὴ
ἐγὼ
ἔλεγον |
[354] |
ὅτι
εἰς
ἡδονὰς
ἀποτελευτᾷ
καὶ
|
λυπῶν |
ἀπαλλαγάς
τε
καὶ
ἀποτροπάς;
ἢ |
[355] |
ἡδέως
καταβιῶναι
τὸν
βίον
ἄνευ
|
λυπῶν; |
εἰ
δὲ
ἀρκεῖ
καὶ
μὴ |
[354] |
ἀπαλλάττῃ
ἢ
μείζους
ἡδονὰς
τῶν
|
λυπῶν |
παρασκευάζῃ;
ἐπεὶ
εἰ
πρὸς
ἄλλο |
[357] |
τὴν
τῶν
ἡδονῶν
αἵρεσιν
καὶ
|
λυπῶν |
τοὺς
ἐξαμαρτάνοντας—
ταῦτα
δέ
ἐστιν |
[327] |
(ἀποκρύπτεται
ὥσπερ
τῶν
ἄλλων
τεχνημάτων—
|
λυσιτελεῖ
|
γὰρ
οἶμαι
ἡμῖν
ἡ
ἀλλήλων |
[333] |
προσώπου
μόρια;
πότερον
οὖν
δὴ
|
λύσωμεν; |
οὗτοι
γὰρ
οἱ
λόγοι
ἀμφότεροι |
[333] |
Φημί.
Πότερον
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα,
|
λύσωμεν |
τῶν
λόγων;
τὸ
ἓν
ἑνὶ |
[318] |
σοφιστῶν.
οἱ
μὲν
γὰρ
ἄλλοι
|
λωβῶνται |
τοὺς
νέους·
(τὰς
γὰρ
τέχνας |