HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

Liste des contextes (ordre alphabétique)

υ = 61 formes différentes pour 168 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Pages

[355]   οὖν τύχῃ ὁ ἐρόμενος ἡμᾶς ὑβριστὴς ὤν, γελάσεται (καὶ ἐρεῖ· Ἦ

[354]   ὅτι εἰς τὸν ὕστερον χρόνον ὑγίειαί τε ἀπ´ αὐτῶν γίγνονται καὶ

[352]   ἐκ τοῦ εἴδους ἢ πρὸς ὑγίειαν ἢ πρὸς ἄλλο τι τῶν

[341]   οὐδὲ δεινῆς εἰρήνης" οὐδὲ δεινῆς ὑγιείας, ἀλλὰ δεινῆς νόσου" καὶ δεινοῦ

[346]   ἀπάλαμνος, εἰδώς τ´ ὀνησίπολιν δίκαν ὑγιὴς ἀνήρ· οὔ μιν ἐγὼ μωμήσομαι—

[328]   ἡμῖν διδάξειεν τοὺς τῶν χειροτεχνῶν ὑεῖς αὐτὴν ταύτην τὴν τέχνην ἣν

[327]   ἀγαθῶν αὐλητῶν ἀγαθοὺς αὐλητὰς τοὺς ὑεῖς γίγνεσθαι ἢ τῶν φαύλων; οἶμαι

[328]   θαυμαστὸν τῶν ἀγαθῶν πατέρων φαύλους ὑεῖς γίγνεσθαι καὶ τῶν φαύλων ἀγαθούς,

[325]   τὰ μὲν ἄλλα ἄρα τοὺς ὑεῖς διδάσκονται, ἐφ´ οἷς οὐκ ἔστι

[324]   τὰ μὲν ἄλλα τοὺς αὑτῶν ὑεῖς διδάσκουσιν ἃ διδασκάλων ἔχεται καὶ

[328]   ἀγαθούς, ἐπεὶ καὶ οἱ Πολυκλείτου ὑεῖς, Παράλου καὶ Ξανθίππου τοῦδε ἡλικιῶται,

[326]   οἱ πλουσιώτατοι— καὶ οἱ τούτων ὑεῖς, πρῳαίτατα εἰς διδασκάλων τῆς ἡλικίας

[325]   τὰ μὲν ἄλλα διδάσκονται τοὺς ὑεῖς, τοῦτο δὲ μή, σκέψαι ὡς

[326]   οὖν τῶν ἀγαθῶν πατέρων πολλοὶ ὑεῖς φαῦλοι γίγνονται; τοῦτο αὖ μάθε·

[309]   σοι εἶναι, ὥστε τοῦ Κλεινίου ὑέος καλλίων σοι φανῆναι; (ΣΩ. Πῶς

[358]   τοῖς πολλοῖς ἀποκεκριμένοι ἂν ἦμεν· ὑμᾶς δὲ δὴ μετὰ Πρωταγόρου ἐρωτῶ,

[337]   ἔφη, οἱ παρόντες, ἡγοῦμαι ἐγὼ ὑμᾶς συγγενεῖς τε καὶ οἰκείους καὶ

[337]   Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, ἀξιῶ ὑμᾶς συγχωρεῖν καὶ ἀλλήλοις περὶ τῶν

[337]   Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, συμβῆναι ὑμᾶς ὥσπερ ὑπὸ διαιτητῶν ἡμῶν συμβιβαζόντων

[357]   τί ποτ´ ἐστὶν καὶ τί ὑμεῖς αὐτό φατε εἶναι; εἴπατε (ἡμῖν.

[353]   τί ποτ´ ἐστίν, καὶ τί ὑμεῖς αὐτό φατε εἶναι; εἴπατον ἡμῖν.

[357]   ἡδονῆς καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων· ὑμεῖς δὲ δὴ ἔφατε τὴν ἡδονὴν

[357]   εἶναι καὶ Πρόδικος καὶ Ἱππίας· ὑμεῖς δὲ διὰ τὸ οἴεσθαι ἄλλο

[338]   ὑμεῖς κοινῇ δεησόμεθα αὐτοῦ ἅπερ ὑμεῖς ἐμοῦ, μὴ διαφθείρειν τὴν συνουσίαν·

[354]   τί ἐστίν ποτε τοῦτο ὃ ὑμεῖς καλεῖτε τῶν ἡδονῶν ἥττω εἶναι·

[338]   ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι, καὶ ἐγὼ καὶ ὑμεῖς κοινῇ δεησόμεθα αὐτοῦ ἅπερ ὑμεῖς

[337]   καλλίστη ἡμῖν ἡ συνουσία γίγνοιτο· ὑμεῖς τε γὰρ οἱ λέγοντες μάλιστ´

[357]   ὑμῶν αὐτῶν καταγελάσεσθε. καὶ γὰρ ὑμεῖς ὡμολογήκατε ἐπιστήμης ἐνδείᾳ ἐξαμαρτάνειν περὶ

[316]   μουσικὴν δὲ Ἀγαθοκλῆς τε ὁ ὑμέτερος πρόσχημα ἐποιήσατο, μέγας ὢν σοφιστής,

[357]   εἶναι οὔτε αὐτοὶ οὔτε τοὺς ὑμετέρους παῖδας παρὰ τοὺς τούτων διδασκάλους

[358]   ὑμῖν ὁ λόγος) πότερον δοκῶ ὑμῖν ἀληθῆ λέγειν ἢ ψεύδεσθαι. Ὑπερφυῶς

[342]   περὶ τοῦ ᾄσματος τούτου, πειράσομαι ὑμῖν διεξελθεῖν. φιλοσοφία γάρ ἐστιν παλαιοτάτη

[353]   ὡδί· Ἀκούετε δή· πειρασόμεθα γὰρ ὑμῖν ἐγώ τε καὶ Πρωταγόρας φράσαι.

[357]   εἰ μὲν οὖν τότε εὐθὺς ὑμῖν εἴπομεν ὅτι Ἀμαθία, κατεγελᾶτε ἂν

[347]   περὶ αὐτοῦ εὖ ἔχων, ὃν ὑμῖν ἐπιδείξω, ἂν βούλησθε. Καὶ ὁ

[345]   καρπὸν αἰνύμεθα χθονός· ἐπί θ´ ὑμῖν εὑρὼν ἀπαγγελέω, (φησίν— οὕτω σφόδρα

[346]   καρπὸν αἰνύμεθα χθονός, ἐπί θ´ ὑμῖν εὑρὼν ἀπαγγελέω· ὥστε τούτου γ´

[326]   τῇ κολάσει ταύτῃ καὶ παρ´ ὑμῖν (καὶ ἄλλοθι πολλαχοῦ, ὡς εὐθυνούσης

[320]   μοι, ἔφη, χαριέστερον εἶναι μῦθον ὑμῖν λέγειν. Ἦν γάρ ποτε χρόνος

[358]   Πρόδικε (κοινὸς γὰρ δὴ ἔστω ὑμῖν ὁ λόγος) πότερον δοκῶ ὑμῖν

[357]   τοῦ εἰδότος ἀνθρώπου, ἐπειδὴ δὲ ὑμῖν οὐχ ὡμολογοῦμεν, μετὰ τοῦτο ἤρεσθε

[356]   τόδε μοι ἀποκρίνασθε, φήσω. φαίνεται ὑμῖν τῇ ὄψει τὰ αὐτὰ μεγέθη

[355]   ἢ τὴν ἀνίαν· ἢ ἀρκεῖ ὑμῖν τὸ ἡδέως καταβιῶναι τὸν βίον

[353]   τι γάρ, ὦ ἄνθρωποι, φατὲ ὑμῖν τοῦτο γίγνεσθαι ἐν τοῖσδε, οἷον

[355]   μετὰ τοῦτο ἀκούετε. φημὶ γὰρ ὑμῖν τούτου οὕτως ἔχοντος γελοῖον τὸν

[355]   οὐκ ἀξίων ὄντων νικᾶν ἐν ὑμῖν τῶν ἀγαθῶν τὰ κακά, ἢ

[338]   ἐπιστάτην καὶ πρύτανιν ἑλέσθαι ὃς ὑμῖν (φυλάξει τὸ μέτριον μῆκος τῶν

[320]   ἔφη, οὐ φθονήσω· ἀλλὰ πότερον ὑμῖν, ὡς πρεσβύτερος νεωτέροις, μῦθον λέγων

[353]   Πρωταγόρας. Οὐκοῦν φαίνεται, ὦ ἄνθρωποι, ὑμῖν, ὥς φαμεν ἐγώ τε καὶ

[338]   μὲν ἀληθείᾳ, ὡς ἐγᾦμαι, ἀδύνατον ὑμῖν ὥστε Πρωταγόρου τοῦδε σοφώτερόν τινα

[343]   γράψαντες ταῦτα ἃ δὴ πάντες ὑμνοῦσιν, Γνῶθι σαυτόν καὶ Μηδὲν ἄγαν.

[317]   ἅττ´ ἂν οὗτοι διαγγέλλωσι, ταῦτα ὑμνοῦσιν— τὸ οὖν ἀποδιδράσκοντα μὴ δύνασθαι

[357]   δὲ ἂν ἡμῶν καταγελᾶτε, καὶ ὑμῶν αὐτῶν καταγελάσεσθε. καὶ γὰρ ὑμεῖς

[359]   ἔτι μᾶλλον ἐπειδὴ ταῦτα μεθ´ ὑμῶν διεξῆλθον. ἠρόμην δ´ οὖν τοῦτον

[317]   οὐδενὸς ὅτου οὐ πάντων ἂν ὑμῶν καθ´ ἡλικίαν πατὴρ εἴην ὥστε

[330]   πρότερον ἐλέγετε; ἆρ´ οὐκ ὀρθῶς ὑμῶν κατήκουσα; ἐδόξατέ μοι φάναι τὰ

[339]   Σιμωνίδης πρὸς Σκόπαν τὸν Κρέοντος ὑὸν τοῦ Θετταλοῦ ὅτι— (ἄνδρ´ ἀγαθὸν

[327]   οὔ, ἀλλὰ ὅτου ἔτυχεν ὁ ὑὸς εὐφυέστατος γενόμενος εἰς αὔλησιν, οὗτος

[316]   ἐστὶν μὲν τῶν ἐπιχωρίων, Ἀπολλοδώρου ὑός, οἰκίας μεγάλης τε καὶ εὐδαίμονος,

[310]   βαθέος ὄρθρου, Ἱπποκράτης, ὁ Ἀπολλοδώρου ὑὸς Φάσωνος δὲ ἀδελφός, τὴν (θύραν

[319]   ἡγοῦμαι οὐ διδακτὸν εἶναι μηδ´ ὑπ´ ἀνθρώπων παρασκευαστὸν ἀνθρώποις, δίκαιός εἰμι

[325]   γένηται, ὃς δ´ ἂν μὴ ὑπακούῃ κολαζόμενος καὶ διδασκόμενος, ὡς ἀνίατον

[345]   δῆλον ὅτι ᾧ πρῶτον μὲν ὑπάρχει ἰατρῷ εἶναι, ἔπειτα ἀγαθῷ ἰατρῷ—

[321]   καὶ εἰς εὐνὰς ἰοῦσιν ὅπως ὑπάρχοι τὰ αὐτὰ ταῦτα στρωμνὴ οἰκεία

[339]   γε τὸ μὲν πρῶτον αὐτὸς ὑπέθετο χαλεπὸν εἶναι ἄνδρα ἀγαθὸν γενέσθαι

[343]   ᾄσματι τὸ ἀλαθέως, οὑτωσί πως ὑπειπόντα τὸ τοῦ Πιττακοῦ, ὥσπερ ἂν

[320]   λόγῳ διεξελθών; Πολλοὶ οὖν αὐτῷ ὑπέλαβον τῶν παρακαθημένων ὁποτέρως βούλοιτο οὕτως

[341]   τοῦτο ἴσως οὐχ οὕτως Σιμωνίδης ὑπελάμβανεν ὥσπερ σὺ ὑπολαμβάνεις, ἀλλ´ ὥσπερ

[331]   ἀποκρινούμεθα; ἐγὼ μὲν γὰρ αὐτὸς ὑπέρ γε ἐμαυτοῦ φαίην ἂν καὶ

[310]   νῦν ἥκω παρὰ σέ, ἵνα ὑπὲρ ἐμοῦ διαλεχθῇς αὐτῷ. ἐγὼ γὰρ

[309]   νῦν ἡμέρᾳ· καὶ γὰρ πολλὰ ὑπὲρ ἐμοῦ εἶπε βοηθῶν ἐμοί, καὶ

[316]   Ὀρθῶς, ἔφη, προμηθῇ, ὦ Σώκρατες, ὑπὲρ ἐμοῦ. ξένον γὰρ ἄνδρα καὶ

[311]   τὸν τῶν Ἀσκληπιαδῶν, ἀργύριον τελεῖν ὑπὲρ σαυτοῦ μισθὸν ἐκείνῳ, εἴ τίς

[311]   τὸν Ἀθηναῖον ἐπενόεις ἀφικόμενος μισθὸν ὑπὲρ σαυτοῦ τελεῖν ἐκείνοις, εἴ τίς

[311]   ἰέναι, ἀργύριον τελῶν ἐκείνῳ μισθὸν ὑπὲρ σεαυτοῦ, ὡς παρὰ τίνα ἀφιξόμενος

[340]   γὰρ οὖν καὶ δεῖται τὸ ὑπὲρ Σιμωνίδου ἐπανόρθωμα τῆς σῆς μουσικῆς,

[311]   ἐκείνῳ μισθὸν ἕτοιμοι ἐσόμεθα τελεῖν ὑπὲρ σοῦ, ἂν μὲν ἐξικνῆται τὰ

[331]   καὶ τὴν ὁσιότητα δίκαιον· καὶ ὑπὲρ σοῦ δέ, εἴ με ἐῴης,

[361]   ᾧ χρώμενος ἐγὼ καὶ προμηθούμενος ὑπὲρ τοῦ βίου τοῦ ἐμαυτοῦ παντὸς

[317]   πρότερον μνείαν ἐποιοῦ πρὸς ἐμὲ ὑπὲρ τοῦ νεανίσκου. ~(Καὶ ἐγὼ εἶπον

[318]   εἰπὲ τῷ νεανίσκῳ καὶ ἐμοὶ ὑπὲρ (τούτου ἐρωτῶντι, Ἱπποκράτης ὅδε Πρωταγόρᾳ

[356]   λυπηρά, ἐὰν μὲν τὰ ἀνιαρὰ ὑπερβάλληται ὑπὸ τῶν ἡδέων, ἐάντε τὰ

[343]   ἂν καὶ οὐ Σιμωνίδου ἀλλ´ ὑπερβατὸν δεῖ θεῖναι ἐν τῷ ᾄσματι

[356]   πρὸς λύπην ἐστίν, ἀλλ´ ἢ ὑπερβολὴ ἀλλήλων καὶ ἔλλειψις; ταῦτα δ´

[357]   ἂν οὐ μετρητική τις, ἐπειδήπερ ὑπερβολῆς τε καὶ ἐνδείας ἐστὶν ἡ

[357]   πρῶτον μὲν οὐ μετρητικὴ φαίνεται, ὑπερβολῆς τε καὶ ἐνδείας οὖσα καὶ

[358]   ὑμῖν ἀληθῆ λέγειν ἢ ψεύδεσθαι. Ὑπερφυῶς ἐδόκει ἅπασιν ἀληθῆ εἶναι τὰ

[312]   ὃς εἶπεν ἐρυθριάσας— ἤδη γὰρ ὑπέφαινέν τι ἡμέρας, ὥστε καταφανῆ αὐτὸν

[309]   χαριεστάτην ἥβην εἶναι τοῦ πρῶτον ὑπηνήτου, ἣν νῦν Ἀλκιβιάδης ἔχει; (ΕΤ.

[326]   ἵνα τὰ σώματα βελτίω ἔχοντες ὑπηρετῶσι τῇ διανοίᾳ χρηστῇ (οὔσῃ, καὶ

[319]   λέγειν τὴν πολιτικὴν τέχνην καὶ ὑπισχνεῖσθαι ποιεῖν ἄνδρας ἀγαθοὺς πολίτας. Αὐτὸ

[310]   με ἐκ τοῦ κόπου ὁ ὕπνος ἀνῆκεν, εὐθὺς ἀναστὰς οὕτω δεῦρο

[339]   ἐγὼ τὸ μὲν πρῶτον, ὡσπερεὶ ὑπὸ ἀγαθοῦ πύκτου πληγείς, ἐσκοτώθην τε

[320]   περὶ αὐτοῦ μὴ διαφθαρῇ δὴ ὑπὸ Ἀλκιβιάδου, ἀποσπάσας ἀπὸ τούτου, καταθέμενος

[345]   πόνου ἢ ὑπὸ νόσου ἢ ὑπὸ ἄλλου τινὸς περιπτώματος— αὕτη γὰρ

[347]   καὶ τῶν λόγων τῶν ἑαυτῶν ὑπὸ ἀπαιδευσίας, τιμίας ποιοῦσι (τὰς αὐλητρίδας,

[332]   μὲν ὑπὸ σωφροσύνης, τὸ δὲ ὑπὸ ἀφροσύνης; Ναί. Ἐναντίως; Πάνυ γε.

[332]   σωφροσύνης πράττεσθαι, τὸ δὲ ἀφρόνως ὑπὸ ἀφροσύνης; (Συνεχώρει. Οὐκοῦν εἴπερ ἐναντίως

[337]   καὶ Σώκρατες, συμβῆναι ὑμᾶς ὥσπερ ὑπὸ διαιτητῶν ἡμῶν συμβιβαζόντων ~(εἰς τὸ

[332]   (Συνεχώρει. Οὐκοῦν εἴπερ ἐναντίως πράττεται, ὑπὸ ἐναντίου πράττοιτ´ ἄν; Ναί. Πράττεται

[332]   Ναί. Ἐναντίως; Πάνυ γε. Οὐκοῦν ὑπὸ ἐναντίων ὄντων; Ναί. Ἐναντίον ἄρ´

[332]   Ὡμολογήκαμεν. Τὸ δὲ ἐναντίως πραττόμενον ὑπὸ ἐναντίων πράττεσθαι; Ἔφη. Ὡμολογήκαμεν δὲ

[352]   ὅτι ποτε αἴτιόν ἐστι τούτου, ὑπὸ ἡδονῆς φασιν (ἡττωμένους ἢ λύπης

[355]   ἐκεῖνος ἐρήσεται ἡμᾶς· ἡμῖν δὲ ὑπὸ μὲν ἡδονῆς οὐκέτι ἔξεστιν εἰπεῖν—

[352]   τὰ κακά, μὴ ἂν κρατηθῆναι ὑπὸ μηδενὸς ὥστε ἄλλ´ ἄττα πράττειν

[345]   χρόνου ἢ ὑπὸ πόνου ἢ ὑπὸ νόσου ἢ ὑπὸ ἄλλου τινὸς

[345]   κακὸς ἢ ὑπὸ χρόνου ἢ ὑπὸ πόνου ἢ ὑπὸ νόσου ἢ

[353]   γίγνεσθαι ἐν τοῖσδε, οἷον πολλάκις ὑπὸ σίτων καὶ ποτῶν καὶ ἀφροδισίων

[350]   καὶ ἀπεκρινόμην σοι. ἔγωγε ἐρωτηθεὶς ὑπὸ σοῦ εἰ οἱ ἀνδρεῖοι θαρραλέοι

[329]   πολλαχοῦ ἐν τοῖς λόγοις ἐλέγετο ὑπὸ σοῦ ἡ δικαιοσύνη καὶ σωφροσύνη

[332]   Ἔφη. Τὸ δὲ σωφρόνως πραττόμενον ὑπὸ σωφροσύνης πράττεσθαι, τὸ δὲ ἀφρόνως

[332]   Ναί. Πράττεται δὲ τὸ μὲν ὑπὸ σωφροσύνης, τὸ δὲ ὑπὸ ἀφροσύνης;

[310]   σοι φράζειν ὅτι διωξοίμην αὐτόν, ὑπό τινος ἄλλου ἐπελαθόμην. ἐπειδὴ δὲ

[352]   ἢ ὧν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον ὑπό τινος τούτων κρατουμένους ταῦτα ποιεῖν

[355]   ἀποκρινώμεθα καὶ λέγωμεν ὅτι Ἡττώμενος Ὑπὸ τίνος; φήσει. Τοῦ ἀγαθοῦ, φήσομεν

[332]   εἴ τι δὴ ὡσαύτως πράττεται, ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ πράττεται, καὶ εἴ

[340]   ἔφη Ὅμηρος τὸν Σκάμανδρον πολιορκούμενον ὑπὸ τοῦ Ἀχιλλέως τὸν Σιμόεντα παρακαλεῖν,

[355]   ἔρηται, Διὰ τί; Ἡττώμενος, φήσομεν· Ὑπὸ τοῦ; ἐκεῖνος ἐρήσεται ἡμᾶς· ἡμῖν

[332]   πράττεται, καὶ εἴ τι ἐναντίως, ὑπὸ τοῦ ἐναντίου; Συνέφη. Φέρε δή,

[315]   ταμιείῳ ἐχρῆτο Ἱππόνικος, νῦν δὲ ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν καταλυόντων ὁ

[355]   ἐθέλει διὰ τὰς παραχρῆμα ἡδονάς, ὑπὸ τούτων ἡττώμενος. ὡς δὲ ταῦτα

[321]   ὀλιγογονίαν προσῆψε, τοῖς δ´ ἀναλισκομένοις ὑπὸ τούτων πολυγονίαν, σωτηρίαν τῷ γένει

[355]   οὐ δέον αὐτὸν πράττειν, ἡττώμενος ὑπὸ τῶν ἀγαθῶν. ἆρα, φήσει, οὐκ

[352]   ἐπιστήμης ὥσπερ περὶ ἀνδραπόδου, περιελκομένης ὑπὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων. ἆρ´ οὖν

[359]   Λέγεται δή, ὦ Σώκρατες, οὕτως ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. Ἀληθῆ, ἔφην ἐγώ,

[356]   ἐνῇ· ἐὰν (δὲ τὰ ἡδέα ὑπὸ τῶν ἀνιαρῶν, οὐ πρακτέα. μή

[356]   τῶν πόρρω ἐάντε τὰ πόρρω ὑπὸ τῶν ἐγγύς, ταύτην τὴν πρᾶξιν

[356]   γιγνώσκων ὅτι ἀνιαρά ἐστιν, ~ἡττώμενος (ὑπὸ τῶν ἡδέων, δῆλον ὅτι ἀναξίων

[356]   ἐὰν μὲν τὰ ἀνιαρὰ ὑπερβάλληται ὑπὸ τῶν ἡδέων, ἐάντε τὰ ἐγγὺς

[355]   πράττει αὐτά, ἐξὸν μὴ πράττειν, ὑπὸ τῶν ἡδονῶν (ἀγόμενος καὶ ἐκπληττόμενος·

[353]   τοῦτο τὸ πάθος, ~ὅ φασιν ὑπὸ (τῶν ἡδονῶν ἡττᾶσθαι καὶ οὐ

[322]   δὲ οὐκ ἦσαν· ἀπώλλυντο οὖν ὑπὸ τῶν θηρίων διὰ τὸ πανταχῇ

[354]   καὶ τὰς στρατείας καὶ τὰς ὑπὸ τῶν ἰατρῶν θεραπείας τὰς διὰ

[339]   εἶναι· ἔστιν δὲ τοῦτο τὰ ὑπὸ τῶν ποιητῶν λεγόμενα οἷόν τ´

[356]   τῶν ἡδέων, ἐάντε τὰ ἐγγὺς ὑπὸ τῶν πόρρω ἐάντε τὰ πόρρω

[343]   περιεφέρετο τοῦτο τὸ ῥῆμα ἐγκωμιαζόμενον ὑπὸ τῶν σοφῶν, τὸ Χαλεπὸν ἐσθλὸν

[345]   ἄν ποτε καὶ κακὸς ἢ ὑπὸ χρόνου ἢ ὑπὸ πόνου ἢ

[326]   μήπω δεινοῖς γράφειν τῶν παίδων ὑπογράψαντες γραμμὰς τῇ γραφίδι οὕτω τὸ

[326]   δὲ καὶ ἡ πόλις νόμους ὑπογράψασα, ἀγαθῶν καὶ παλαιῶν νομοθετῶν εὑρήματα,

[322]   καὶ οἰκήσεις καὶ ἐσθῆτας καὶ ὑποδέσεις καὶ στρωμνὰς καὶ τὰς ἐκ

[321]   τε καὶ αὐτοφυὴς ἑκάστῳ· καὶ (ὑποδῶν τὰ μὲν ὁπλαῖς, τὰ δὲ

[361]   Πρωταγόρας δ´ αὖ διδακτὸν τότε ὑποθέμενος, νῦν τοὐναντίον ἔοικεν σπεύδοντι ὀλίγου

[313]   εἰς οἷόν τινα κίνδυνον ἔρχῃ ὑποθήσων τὴν ψυχήν; ἢ εἰ μὲν

[359]   ταῦτα πᾶσιν. Οὕτω δὴ τούτων ὑποκειμένων, ἦν δ´ ἐγώ, Πρόδικέ τε

[349]   ἢ ἑκάστῳ τῶν ὀνομάτων τούτων ὑπόκειταί τις ἴδιος οὐσία καὶ πρᾶγμα

[349]   ἀποκρυπτομένων ~(σύ γ´ ἀναφανδὸν σεαυτὸν ὑποκηρυξάμενος εἰς πάντας τοὺς Ἕλληνας, σοφιστὴν

[334]   λόγος. ὥσπερ οὖν εἰ ἐτύγχανον ὑπόκωφος ὤν, ᾤου ἂν χρῆναι, εἴπερ

[343]   φαίνεται ἐμβεβλῆσθαι, ἐὰν μή τις ὑπολάβῃ πρὸς τὸ τοῦ Πιττακοῦ ῥῆμα

[336]   ὅπως ἂν αὖ σὺ βούλῃ. Ὑπολαβὼν οὖν ὁ Ἀλκιβιάδης, Οὐ καλῶς

[318]   τοσοῦτος ὅ γε ἡμέτερος λόγος. Ὑπολαβὼν οὖν ὁ Πρωταγόρας εἶπεν· Ὦ

[341]   οὕτως Σιμωνίδης ὑπελάμβανεν ὥσπερ σὺ ὑπολαμβάνεις, ἀλλ´ ὥσπερ περὶ τοῦ δεινοῦ"

[312]   ὦ Ἱππόκρατες, μὴ οὐ τοιαύτην ὑπολαμβάνεις σου τὴν παρὰ Πρωταγόρου μάθησιν

[341]   καὶ ὁ Σιμωνίδης ἢ κακὸν ὑπολαμβάνουσι ἢ ἄλλο τι ὃ σὺ

[349]   διόρισαι, ὡς ἔγωγε οὐδέν σοι ὑπόλογον τίθεμαι, ἐάν πῃ ἄλλῃ νῦν

[309]   ἡμῖν εἰρῆσθαι, καὶ πώγωνος ἤδη ὑποπιμπλάμενος. (ΣΩ. Εἶτα τί τοῦτο; οὐ

[338]   ἐρωτᾶν, πάλιν οὗτος ἐμοὶ λόγον ὑποσχέτω ὁμοίως. ἐὰν οὖν μὴ δοκῇ

[317]   τὸν λόγον ποιεῖσθαι. Καὶ ἐγώ— ὑπώπτευσα γὰρ βούλεσθαι αὐτὸν τῷ τε

[318]   βελτίονι γεγονότι, καὶ ἐν τῇ ὑστεραίᾳ ταὐτὰ ταῦτα· καὶ ἑκάστης ἡμέρας

[353]   κακά ἐστιν, (ἀλλὰ διὰ τὰ ὕστερον γιγνόμενα, νόσους τε καὶ τἆλλα.

[359]   ταῦτα λέγω, ἀλλ´ ἃ τὸ ὕστερον εἶπεν. τὸ γὰρ ὕστερον ἔφη

[359]   τὸ ὕστερον εἶπεν. τὸ γὰρ ὕστερον ἔφη τὰ μὲν τέτταρα ἐπιεικῶς

[322]   γίγνεται, Προμηθέα δὲ δι´ Ἐπιμηθέα ὕστερον, ᾗπερ λέγεται, κλοπῆς δίκη μετῆλθεν.

[353]   εἴ τι τούτων εἰς τὸ ὕστερον μηδὲν παρασκευάζει, χαίρειν δὲ μόνον

[339]   ὥστε ἤτοι τὸ πρότερον ἢ ὕστερον οὐκ ὀρθῶς λέγει. Εἰπὼν οὖν

[356]   παραχρῆμα ἡδὺ τοῦ εἰς τὸν ὕστερον χρόνον καὶ ἡδέος καὶ λυπηροῦ,

[353]   αὐτῶν, ἢ ὅτι εἰς τὸν ὕστερον χρόνον νόσους τε ποιεῖ καὶ

[354]   ἀλγηδόνας, ἢ ὅτι εἰς τὸν ὕστερον χρόνον ὑγίειαί τε ἀπ´ αὐτῶν

[326]   καὶ ἀναγκάζουσι γράφειν κατὰ τὴν ὑφήγησιν τῶν γραμμῶν, ὣς δὲ καὶ

Pages
[355]	οὖν τύχῃ ὁ ἐρόμενος ἡμᾶς	ὑβριστὴς	ὤν, γελάσεται (καὶ ἐρεῖ· Ἦ
[354]	ὅτι εἰς τὸν ὕστερον χρόνον	ὑγίειαί	τε ἀπ´ αὐτῶν γίγνονται καὶ
[352]	ἐκ τοῦ εἴδους ἢ πρὸς	ὑγίειαν	ἢ πρὸς ἄλλο τι τῶν
[341]	οὐδὲ δεινῆς εἰρήνης" οὐδὲ δεινῆς	ὑγιείας,	ἀλλὰ δεινῆς νόσου" καὶ δεινοῦ
[346]	ἀπάλαμνος, εἰδώς τ´ ὀνησίπολιν δίκαν	ὑγιὴς	ἀνήρ· οὔ μιν ἐγὼ μωμήσομαι—
[328]	ἡμῖν διδάξειεν τοὺς τῶν χειροτεχνῶν	ὑεῖς	αὐτὴν ταύτην τὴν τέχνην ἣν
[327]	ἀγαθῶν αὐλητῶν ἀγαθοὺς αὐλητὰς τοὺς	ὑεῖς	γίγνεσθαι ἢ τῶν φαύλων; οἶμαι
[328]	θαυμαστὸν τῶν ἀγαθῶν πατέρων φαύλους	ὑεῖς	γίγνεσθαι καὶ τῶν φαύλων ἀγαθούς,
[325]	τὰ μὲν ἄλλα ἄρα τοὺς	ὑεῖς	διδάσκονται, ἐφ´ οἷς οὐκ ἔστι
[324]	τὰ μὲν ἄλλα τοὺς αὑτῶν	ὑεῖς	διδάσκουσιν ἃ διδασκάλων ἔχεται καὶ
[328]	ἀγαθούς, ἐπεὶ καὶ οἱ Πολυκλείτου	ὑεῖς,	Παράλου καὶ Ξανθίππου τοῦδε ἡλικιῶται,
[326]	οἱ πλουσιώτατοι— καὶ οἱ τούτων	ὑεῖς,	πρῳαίτατα εἰς διδασκάλων τῆς ἡλικίας
[325]	τὰ μὲν ἄλλα διδάσκονται τοὺς	ὑεῖς,	τοῦτο δὲ μή, σκέψαι ὡς
[326]	οὖν τῶν ἀγαθῶν πατέρων πολλοὶ	ὑεῖς	φαῦλοι γίγνονται; τοῦτο αὖ μάθε·
[309]	σοι εἶναι, ὥστε τοῦ Κλεινίου	ὑέος	καλλίων σοι φανῆναι; (ΣΩ. Πῶς
[358]	τοῖς πολλοῖς ἀποκεκριμένοι ἂν ἦμεν·	ὑμᾶς	δὲ δὴ μετὰ Πρωταγόρου ἐρωτῶ,
[337]	ἔφη, οἱ παρόντες, ἡγοῦμαι ἐγὼ	ὑμᾶς	συγγενεῖς τε καὶ οἰκείους καὶ
[337]	Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, ἀξιῶ	ὑμᾶς	συγχωρεῖν καὶ ἀλλήλοις περὶ τῶν
[337]	Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, συμβῆναι	ὑμᾶς	ὥσπερ ὑπὸ διαιτητῶν ἡμῶν συμβιβαζόντων
[357]	τί ποτ´ ἐστὶν καὶ τί	ὑμεῖς	αὐτό φατε εἶναι; εἴπατε (ἡμῖν.
[353]	τί ποτ´ ἐστίν, καὶ τί	ὑμεῖς	αὐτό φατε εἶναι; εἴπατον ἡμῖν.
[357]	ἡδονῆς καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων·	ὑμεῖς	δὲ δὴ ἔφατε τὴν ἡδονὴν
[357]	εἶναι καὶ Πρόδικος καὶ Ἱππίας·	ὑμεῖς	δὲ διὰ τὸ οἴεσθαι ἄλλο
[338]	ὑμεῖς κοινῇ δεησόμεθα αὐτοῦ ἅπερ	ὑμεῖς	ἐμοῦ, μὴ διαφθείρειν τὴν συνουσίαν·
[354]	τί ἐστίν ποτε τοῦτο ὃ	ὑμεῖς	καλεῖτε τῶν ἡδονῶν ἥττω εἶναι·
[338]	ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι, καὶ ἐγὼ καὶ	ὑμεῖς	κοινῇ δεησόμεθα αὐτοῦ ἅπερ ὑμεῖς
[337]	καλλίστη ἡμῖν ἡ συνουσία γίγνοιτο·	ὑμεῖς	τε γὰρ οἱ λέγοντες μάλιστ´
[357]	ὑμῶν αὐτῶν καταγελάσεσθε. καὶ γὰρ	ὑμεῖς	ὡμολογήκατε ἐπιστήμης ἐνδείᾳ ἐξαμαρτάνειν περὶ
[316]	μουσικὴν δὲ Ἀγαθοκλῆς τε ὁ	ὑμέτερος	πρόσχημα ἐποιήσατο, μέγας ὢν σοφιστής,
[357]	εἶναι οὔτε αὐτοὶ οὔτε τοὺς	ὑμετέρους	παῖδας παρὰ τοὺς τούτων διδασκάλους
[358]	ὑμῖν ὁ λόγος) πότερον δοκῶ	ὑμῖν	ἀληθῆ λέγειν ἢ ψεύδεσθαι. Ὑπερφυῶς
[342]	περὶ τοῦ ᾄσματος τούτου, πειράσομαι	ὑμῖν	διεξελθεῖν. φιλοσοφία γάρ ἐστιν παλαιοτάτη
[353]	ὡδί· Ἀκούετε δή· πειρασόμεθα γὰρ	ὑμῖν	ἐγώ τε καὶ Πρωταγόρας φράσαι.
[357]	εἰ μὲν οὖν τότε εὐθὺς	ὑμῖν	εἴπομεν ὅτι Ἀμαθία, κατεγελᾶτε ἂν
[347]	περὶ αὐτοῦ εὖ ἔχων, ὃν	ὑμῖν	ἐπιδείξω, ἂν βούλησθε. Καὶ ὁ
[345]	καρπὸν αἰνύμεθα χθονός· ἐπί θ´	ὑμῖν	εὑρὼν ἀπαγγελέω, (φησίν— οὕτω σφόδρα
[346]	καρπὸν αἰνύμεθα χθονός, ἐπί θ´	ὑμῖν	εὑρὼν ἀπαγγελέω· ὥστε τούτου γ´
[326]	τῇ κολάσει ταύτῃ καὶ παρ´	ὑμῖν	(καὶ ἄλλοθι πολλαχοῦ, ὡς εὐθυνούσης
[320]	μοι, ἔφη, χαριέστερον εἶναι μῦθον	ὑμῖν	λέγειν. Ἦν γάρ ποτε χρόνος
[358]	Πρόδικε (κοινὸς γὰρ δὴ ἔστω	ὑμῖν	ὁ λόγος) πότερον δοκῶ ὑμῖν
[357]	τοῦ εἰδότος ἀνθρώπου, ἐπειδὴ δὲ	ὑμῖν	οὐχ ὡμολογοῦμεν, μετὰ τοῦτο ἤρεσθε
[356]	τόδε μοι ἀποκρίνασθε, φήσω. φαίνεται	ὑμῖν	τῇ ὄψει τὰ αὐτὰ μεγέθη
[355]	ἢ τὴν ἀνίαν· ἢ ἀρκεῖ	ὑμῖν	τὸ ἡδέως καταβιῶναι τὸν βίον
[353]	τι γάρ, ὦ ἄνθρωποι, φατὲ	ὑμῖν	τοῦτο γίγνεσθαι ἐν τοῖσδε, οἷον
[355]	μετὰ τοῦτο ἀκούετε. φημὶ γὰρ	ὑμῖν	τούτου οὕτως ἔχοντος γελοῖον τὸν
[355]	οὐκ ἀξίων ὄντων νικᾶν ἐν	ὑμῖν	τῶν ἀγαθῶν τὰ κακά, ἢ
[338]	ἐπιστάτην καὶ πρύτανιν ἑλέσθαι ὃς	ὑμῖν	(φυλάξει τὸ μέτριον μῆκος τῶν
[320]	ἔφη, οὐ φθονήσω· ἀλλὰ πότερον	ὑμῖν,	ὡς πρεσβύτερος νεωτέροις, μῦθον λέγων
[353]	Πρωταγόρας. Οὐκοῦν φαίνεται, ὦ ἄνθρωποι,	ὑμῖν,	ὥς φαμεν ἐγώ τε καὶ
[338]	μὲν ἀληθείᾳ, ὡς ἐγᾦμαι, ἀδύνατον	ὑμῖν	ὥστε Πρωταγόρου τοῦδε σοφώτερόν τινα
[343]	γράψαντες ταῦτα ἃ δὴ πάντες	ὑμνοῦσιν,	Γνῶθι σαυτόν καὶ Μηδὲν ἄγαν.
[317]	ἅττ´ ἂν οὗτοι διαγγέλλωσι, ταῦτα	ὑμνοῦσιν—	τὸ οὖν ἀποδιδράσκοντα μὴ δύνασθαι
[357]	δὲ ἂν ἡμῶν καταγελᾶτε, καὶ	ὑμῶν	αὐτῶν καταγελάσεσθε. καὶ γὰρ ὑμεῖς
[359]	ἔτι μᾶλλον ἐπειδὴ ταῦτα μεθ´	ὑμῶν	διεξῆλθον. ἠρόμην δ´ οὖν τοῦτον
[317]	οὐδενὸς ὅτου οὐ πάντων ἂν	ὑμῶν	καθ´ ἡλικίαν πατὴρ εἴην ὥστε
[330]	πρότερον ἐλέγετε; ἆρ´ οὐκ ὀρθῶς	ὑμῶν	κατήκουσα; ἐδόξατέ μοι φάναι τὰ
[339]	Σιμωνίδης πρὸς Σκόπαν τὸν Κρέοντος	ὑὸν	τοῦ Θετταλοῦ ὅτι— (ἄνδρ´ ἀγαθὸν
[327]	οὔ, ἀλλὰ ὅτου ἔτυχεν ὁ	ὑὸς	εὐφυέστατος γενόμενος εἰς αὔλησιν, οὗτος
[316]	ἐστὶν μὲν τῶν ἐπιχωρίων, Ἀπολλοδώρου	ὑός,	οἰκίας μεγάλης τε καὶ εὐδαίμονος,
[310]	βαθέος ὄρθρου, Ἱπποκράτης, ὁ Ἀπολλοδώρου	ὑὸς	Φάσωνος δὲ ἀδελφός, τὴν (θύραν
[319]	ἡγοῦμαι οὐ διδακτὸν εἶναι μηδ´	ὑπ´	ἀνθρώπων παρασκευαστὸν ἀνθρώποις, δίκαιός εἰμι
[325]	γένηται, ὃς δ´ ἂν μὴ	ὑπακούῃ	κολαζόμενος καὶ διδασκόμενος, ὡς ἀνίατον
[345]	δῆλον ὅτι ᾧ πρῶτον μὲν	ὑπάρχει	ἰατρῷ εἶναι, ἔπειτα ἀγαθῷ ἰατρῷ—
[321]	καὶ εἰς εὐνὰς ἰοῦσιν ὅπως	ὑπάρχοι	τὰ αὐτὰ ταῦτα στρωμνὴ οἰκεία
[339]	γε τὸ μὲν πρῶτον αὐτὸς	ὑπέθετο	χαλεπὸν εἶναι ἄνδρα ἀγαθὸν γενέσθαι
[343]	ᾄσματι τὸ ἀλαθέως, οὑτωσί πως	ὑπειπόντα	τὸ τοῦ Πιττακοῦ, ὥσπερ ἂν
[320]	λόγῳ διεξελθών; Πολλοὶ οὖν αὐτῷ	ὑπέλαβον	τῶν παρακαθημένων ὁποτέρως βούλοιτο οὕτως
[341]	τοῦτο ἴσως οὐχ οὕτως Σιμωνίδης	ὑπελάμβανεν	ὥσπερ σὺ ὑπολαμβάνεις, ἀλλ´ ὥσπερ
[331]	ἀποκρινούμεθα; ἐγὼ μὲν γὰρ αὐτὸς	ὑπέρ	γε ἐμαυτοῦ φαίην ἂν καὶ
[310]	νῦν ἥκω παρὰ σέ, ἵνα	ὑπὲρ	ἐμοῦ διαλεχθῇς αὐτῷ. ἐγὼ γὰρ
[309]	νῦν ἡμέρᾳ· καὶ γὰρ πολλὰ	ὑπὲρ	ἐμοῦ εἶπε βοηθῶν ἐμοί, καὶ
[316]	Ὀρθῶς, ἔφη, προμηθῇ, ὦ Σώκρατες,	ὑπὲρ	ἐμοῦ. ξένον γὰρ ἄνδρα καὶ
[311]	τὸν τῶν Ἀσκληπιαδῶν, ἀργύριον τελεῖν	ὑπὲρ	σαυτοῦ μισθὸν ἐκείνῳ, εἴ τίς
[311]	τὸν Ἀθηναῖον ἐπενόεις ἀφικόμενος μισθὸν	ὑπὲρ	σαυτοῦ τελεῖν ἐκείνοις, εἴ τίς
[311]	ἰέναι, ἀργύριον τελῶν ἐκείνῳ μισθὸν	ὑπὲρ	σεαυτοῦ, ὡς παρὰ τίνα ἀφιξόμενος
[340]	γὰρ οὖν καὶ δεῖται τὸ	ὑπὲρ	Σιμωνίδου ἐπανόρθωμα τῆς σῆς μουσικῆς,
[311]	ἐκείνῳ μισθὸν ἕτοιμοι ἐσόμεθα τελεῖν	ὑπὲρ	σοῦ, ἂν μὲν ἐξικνῆται τὰ
[331]	καὶ τὴν ὁσιότητα δίκαιον· καὶ	ὑπὲρ	σοῦ δέ, εἴ με ἐῴης,
[361]	ᾧ χρώμενος ἐγὼ καὶ προμηθούμενος	ὑπὲρ	τοῦ βίου τοῦ ἐμαυτοῦ παντὸς
[317]	πρότερον μνείαν ἐποιοῦ πρὸς ἐμὲ	ὑπὲρ	τοῦ νεανίσκου. ~(Καὶ ἐγὼ εἶπον
[318]	εἰπὲ τῷ νεανίσκῳ καὶ ἐμοὶ	ὑπὲρ	(τούτου ἐρωτῶντι, Ἱπποκράτης ὅδε Πρωταγόρᾳ
[356]	λυπηρά, ἐὰν μὲν τὰ ἀνιαρὰ	ὑπερβάλληται	ὑπὸ τῶν ἡδέων, ἐάντε τὰ
[343]	ἂν καὶ οὐ Σιμωνίδου ἀλλ´	ὑπερβατὸν	δεῖ θεῖναι ἐν τῷ ᾄσματι
[356]	πρὸς λύπην ἐστίν, ἀλλ´ ἢ	ὑπερβολὴ	ἀλλήλων καὶ ἔλλειψις; ταῦτα δ´
[357]	ἂν οὐ μετρητική τις, ἐπειδήπερ	ὑπερβολῆς	τε καὶ ἐνδείας ἐστὶν ἡ
[357]	πρῶτον μὲν οὐ μετρητικὴ φαίνεται,	ὑπερβολῆς	τε καὶ ἐνδείας οὖσα καὶ
[358]	ὑμῖν ἀληθῆ λέγειν ἢ ψεύδεσθαι.	Ὑπερφυῶς	ἐδόκει ἅπασιν ἀληθῆ εἶναι τὰ
[312]	ὃς εἶπεν ἐρυθριάσας— ἤδη γὰρ	ὑπέφαινέν	τι ἡμέρας, ὥστε καταφανῆ αὐτὸν
[309]	χαριεστάτην ἥβην εἶναι τοῦ πρῶτον	ὑπηνήτου,	ἣν νῦν Ἀλκιβιάδης ἔχει; (ΕΤ.
[326]	ἵνα τὰ σώματα βελτίω ἔχοντες	ὑπηρετῶσι	τῇ διανοίᾳ χρηστῇ (οὔσῃ, καὶ
[319]	λέγειν τὴν πολιτικὴν τέχνην καὶ	ὑπισχνεῖσθαι	ποιεῖν ἄνδρας ἀγαθοὺς πολίτας. Αὐτὸ
[310]	με ἐκ τοῦ κόπου ὁ	ὕπνος	ἀνῆκεν, εὐθὺς ἀναστὰς οὕτω δεῦρο
[339]	ἐγὼ τὸ μὲν πρῶτον, ὡσπερεὶ	ὑπὸ	ἀγαθοῦ πύκτου πληγείς, ἐσκοτώθην τε
[320]	περὶ αὐτοῦ μὴ διαφθαρῇ δὴ	ὑπὸ	Ἀλκιβιάδου, ἀποσπάσας ἀπὸ τούτου, καταθέμενος
[345]	πόνου ἢ ὑπὸ νόσου ἢ	ὑπὸ	ἄλλου τινὸς περιπτώματος— αὕτη γὰρ
[347]	καὶ τῶν λόγων τῶν ἑαυτῶν	ὑπὸ	ἀπαιδευσίας, τιμίας ποιοῦσι (τὰς αὐλητρίδας,
[332]	μὲν ὑπὸ σωφροσύνης, τὸ δὲ	ὑπὸ	ἀφροσύνης; Ναί. Ἐναντίως; Πάνυ γε.
[332]	σωφροσύνης πράττεσθαι, τὸ δὲ ἀφρόνως	ὑπὸ	ἀφροσύνης; (Συνεχώρει. Οὐκοῦν εἴπερ ἐναντίως
[337]	καὶ Σώκρατες, συμβῆναι ὑμᾶς ὥσπερ	ὑπὸ	διαιτητῶν ἡμῶν συμβιβαζόντων ~(εἰς τὸ
[332]	(Συνεχώρει. Οὐκοῦν εἴπερ ἐναντίως πράττεται,	ὑπὸ	ἐναντίου πράττοιτ´ ἄν; Ναί. Πράττεται
[332]	Ναί. Ἐναντίως; Πάνυ γε. Οὐκοῦν	ὑπὸ	ἐναντίων ὄντων; Ναί. Ἐναντίον ἄρ´
[332]	Ὡμολογήκαμεν. Τὸ δὲ ἐναντίως πραττόμενον	ὑπὸ	ἐναντίων πράττεσθαι; Ἔφη. Ὡμολογήκαμεν δὲ
[352]	ὅτι ποτε αἴτιόν ἐστι τούτου,	ὑπὸ	ἡδονῆς φασιν (ἡττωμένους ἢ λύπης
[355]	ἐκεῖνος ἐρήσεται ἡμᾶς· ἡμῖν δὲ	ὑπὸ	μὲν ἡδονῆς οὐκέτι ἔξεστιν εἰπεῖν—
[352]	τὰ κακά, μὴ ἂν κρατηθῆναι	ὑπὸ	μηδενὸς ὥστε ἄλλ´ ἄττα πράττειν
[345]	χρόνου ἢ ὑπὸ πόνου ἢ	ὑπὸ	νόσου ἢ ὑπὸ ἄλλου τινὸς
[345]	κακὸς ἢ ὑπὸ χρόνου ἢ	ὑπὸ	πόνου ἢ ὑπὸ νόσου ἢ
[353]	γίγνεσθαι ἐν τοῖσδε, οἷον πολλάκις	ὑπὸ	σίτων καὶ ποτῶν καὶ ἀφροδισίων
[350]	καὶ ἀπεκρινόμην σοι. ἔγωγε ἐρωτηθεὶς	ὑπὸ	σοῦ εἰ οἱ ἀνδρεῖοι θαρραλέοι
[329]	πολλαχοῦ ἐν τοῖς λόγοις ἐλέγετο	ὑπὸ	σοῦ ἡ δικαιοσύνη καὶ σωφροσύνη
[332]	Ἔφη. Τὸ δὲ σωφρόνως πραττόμενον	ὑπὸ	σωφροσύνης πράττεσθαι, τὸ δὲ ἀφρόνως
[332]	Ναί. Πράττεται δὲ τὸ μὲν	ὑπὸ	σωφροσύνης, τὸ δὲ ὑπὸ ἀφροσύνης;
[310]	σοι φράζειν ὅτι διωξοίμην αὐτόν,	ὑπό	τινος ἄλλου ἐπελαθόμην. ἐπειδὴ δὲ
[352]	ἢ ὧν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον	ὑπό	τινος τούτων κρατουμένους ταῦτα ποιεῖν
[355]	ἀποκρινώμεθα καὶ λέγωμεν ὅτι Ἡττώμενος	Ὑπὸ	τίνος; φήσει. Τοῦ ἀγαθοῦ, φήσομεν
[332]	εἴ τι δὴ ὡσαύτως πράττεται,	ὑπὸ	τοῦ αὐτοῦ πράττεται, καὶ εἴ
[340]	ἔφη Ὅμηρος τὸν Σκάμανδρον πολιορκούμενον	ὑπὸ	τοῦ Ἀχιλλέως τὸν Σιμόεντα παρακαλεῖν,
[355]	ἔρηται, Διὰ τί; Ἡττώμενος, φήσομεν·	Ὑπὸ	τοῦ; ἐκεῖνος ἐρήσεται ἡμᾶς· ἡμῖν
[332]	πράττεται, καὶ εἴ τι ἐναντίως,	ὑπὸ	τοῦ ἐναντίου; Συνέφη. Φέρε δή,
[315]	ταμιείῳ ἐχρῆτο Ἱππόνικος, νῦν δὲ	ὑπὸ	τοῦ πλήθους τῶν καταλυόντων ὁ
[355]	ἐθέλει διὰ τὰς παραχρῆμα ἡδονάς,	ὑπὸ	τούτων ἡττώμενος. ὡς δὲ ταῦτα
[321]	ὀλιγογονίαν προσῆψε, τοῖς δ´ ἀναλισκομένοις	ὑπὸ	τούτων πολυγονίαν, σωτηρίαν τῷ γένει
[355]	οὐ δέον αὐτὸν πράττειν, ἡττώμενος	ὑπὸ	τῶν ἀγαθῶν. ἆρα, φήσει, οὐκ
[352]	ἐπιστήμης ὥσπερ περὶ ἀνδραπόδου, περιελκομένης	ὑπὸ	τῶν ἄλλων ἁπάντων. ἆρ´ οὖν
[359]	Λέγεται δή, ὦ Σώκρατες, οὕτως	ὑπὸ	τῶν ἀνθρώπων. Ἀληθῆ, ἔφην ἐγώ,
[356]	ἐνῇ· ἐὰν (δὲ τὰ ἡδέα	ὑπὸ	τῶν ἀνιαρῶν, οὐ πρακτέα. μή
[356]	τῶν πόρρω ἐάντε τὰ πόρρω	ὑπὸ	τῶν ἐγγύς, ταύτην τὴν πρᾶξιν
[356]	γιγνώσκων ὅτι ἀνιαρά ἐστιν, ~ἡττώμενος	(ὑπὸ	τῶν ἡδέων, δῆλον ὅτι ἀναξίων
[356]	ἐὰν μὲν τὰ ἀνιαρὰ ὑπερβάλληται	ὑπὸ	τῶν ἡδέων, ἐάντε τὰ ἐγγὺς
[355]	πράττει αὐτά, ἐξὸν μὴ πράττειν,	ὑπὸ	τῶν ἡδονῶν (ἀγόμενος καὶ ἐκπληττόμενος·
[353]	τοῦτο τὸ πάθος, ~ὅ φασιν	ὑπὸ	(τῶν ἡδονῶν ἡττᾶσθαι καὶ οὐ
[322]	δὲ οὐκ ἦσαν· ἀπώλλυντο οὖν	ὑπὸ	τῶν θηρίων διὰ τὸ πανταχῇ
[354]	καὶ τὰς στρατείας καὶ τὰς	ὑπὸ	τῶν ἰατρῶν θεραπείας τὰς διὰ
[339]	εἶναι· ἔστιν δὲ τοῦτο τὰ	ὑπὸ	τῶν ποιητῶν λεγόμενα οἷόν τ´
[356]	τῶν ἡδέων, ἐάντε τὰ ἐγγὺς	ὑπὸ	τῶν πόρρω ἐάντε τὰ πόρρω
[343]	περιεφέρετο τοῦτο τὸ ῥῆμα ἐγκωμιαζόμενον	ὑπὸ	τῶν σοφῶν, τὸ Χαλεπὸν ἐσθλὸν
[345]	ἄν ποτε καὶ κακὸς ἢ	ὑπὸ	χρόνου ἢ ὑπὸ πόνου ἢ
[326]	μήπω δεινοῖς γράφειν τῶν παίδων	ὑπογράψαντες	γραμμὰς τῇ γραφίδι οὕτω τὸ
[326]	δὲ καὶ ἡ πόλις νόμους	ὑπογράψασα,	ἀγαθῶν καὶ παλαιῶν νομοθετῶν εὑρήματα,
[322]	καὶ οἰκήσεις καὶ ἐσθῆτας καὶ	ὑποδέσεις	καὶ στρωμνὰς καὶ τὰς ἐκ
[321]	τε καὶ αὐτοφυὴς ἑκάστῳ· καὶ	(ὑποδῶν	τὰ μὲν ὁπλαῖς, τὰ δὲ
[361]	Πρωταγόρας δ´ αὖ διδακτὸν τότε	ὑποθέμενος,	νῦν τοὐναντίον ἔοικεν σπεύδοντι ὀλίγου
[313]	εἰς οἷόν τινα κίνδυνον ἔρχῃ	ὑποθήσων	τὴν ψυχήν; ἢ εἰ μὲν
[359]	ταῦτα πᾶσιν. Οὕτω δὴ τούτων	ὑποκειμένων,	ἦν δ´ ἐγώ, Πρόδικέ τε
[349]	ἢ ἑκάστῳ τῶν ὀνομάτων τούτων	ὑπόκειταί	τις ἴδιος οὐσία καὶ πρᾶγμα
[349]	ἀποκρυπτομένων ~(σύ γ´ ἀναφανδὸν σεαυτὸν	ὑποκηρυξάμενος	εἰς πάντας τοὺς Ἕλληνας, σοφιστὴν
[334]	λόγος. ὥσπερ οὖν εἰ ἐτύγχανον	ὑπόκωφος	ὤν, ᾤου ἂν χρῆναι, εἴπερ
[343]	φαίνεται ἐμβεβλῆσθαι, ἐὰν μή τις	ὑπολάβῃ	πρὸς τὸ τοῦ Πιττακοῦ ῥῆμα
[336]	ὅπως ἂν αὖ σὺ βούλῃ.	Ὑπολαβὼν	οὖν ὁ Ἀλκιβιάδης, Οὐ καλῶς
[318]	τοσοῦτος ὅ γε ἡμέτερος λόγος.	Ὑπολαβὼν	οὖν ὁ Πρωταγόρας εἶπεν· Ὦ
[341]	οὕτως Σιμωνίδης ὑπελάμβανεν ὥσπερ σὺ	ὑπολαμβάνεις,	ἀλλ´ ὥσπερ περὶ τοῦ δεινοῦ"
[312]	ὦ Ἱππόκρατες, μὴ οὐ τοιαύτην	ὑπολαμβάνεις	σου τὴν παρὰ Πρωταγόρου μάθησιν
[341]	καὶ ὁ Σιμωνίδης ἢ κακὸν	ὑπολαμβάνουσι	ἢ ἄλλο τι ὃ σὺ
[349]	διόρισαι, ὡς ἔγωγε οὐδέν σοι	ὑπόλογον	τίθεμαι, ἐάν πῃ ἄλλῃ νῦν
[309]	ἡμῖν εἰρῆσθαι, καὶ πώγωνος ἤδη	ὑποπιμπλάμενος.	(ΣΩ. Εἶτα τί τοῦτο; οὐ
[338]	ἐρωτᾶν, πάλιν οὗτος ἐμοὶ λόγον	ὑποσχέτω	ὁμοίως. ἐὰν οὖν μὴ δοκῇ
[317]	τὸν λόγον ποιεῖσθαι. Καὶ ἐγώ—	ὑπώπτευσα	γὰρ βούλεσθαι αὐτὸν τῷ τε
[318]	βελτίονι γεγονότι, καὶ ἐν τῇ	ὑστεραίᾳ	ταὐτὰ ταῦτα· καὶ ἑκάστης ἡμέρας
[353]	κακά ἐστιν, (ἀλλὰ διὰ τὰ	ὕστερον	γιγνόμενα, νόσους τε καὶ τἆλλα.
[359]	ταῦτα λέγω, ἀλλ´ ἃ τὸ	ὕστερον	εἶπεν. τὸ γὰρ ὕστερον ἔφη
[359]	τὸ ὕστερον εἶπεν. τὸ γὰρ	ὕστερον	ἔφη τὰ μὲν τέτταρα ἐπιεικῶς
[322]	γίγνεται, Προμηθέα δὲ δι´ Ἐπιμηθέα	ὕστερον,	ᾗπερ λέγεται, κλοπῆς δίκη μετῆλθεν.
[353]	εἴ τι τούτων εἰς τὸ	ὕστερον	μηδὲν παρασκευάζει, χαίρειν δὲ μόνον
[339]	ὥστε ἤτοι τὸ πρότερον ἢ	ὕστερον	οὐκ ὀρθῶς λέγει. Εἰπὼν οὖν
[356]	παραχρῆμα ἡδὺ τοῦ εἰς τὸν	ὕστερον	χρόνον καὶ ἡδέος καὶ λυπηροῦ,
[353]	αὐτῶν, ἢ ὅτι εἰς τὸν	ὕστερον	χρόνον νόσους τε ποιεῖ καὶ
[354]	ἀλγηδόνας, ἢ ὅτι εἰς τὸν	ὕστερον	χρόνον ὑγίειαί τε ἀπ´ αὐτῶν
[326]	καὶ ἀναγκάζουσι γράφειν κατὰ τὴν	ὑφήγησιν	τῶν γραμμῶν, ὣς δὲ καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/05/2006