HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ψ = 18 formes différentes pour 30 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Pages

[347]   οὔτ´ αὐλητρίδας οὔτε ὀρχηστρίδας οὔτε ψαλτρίας, ἀλλὰ αὐτοὺς αὑτοῖς ἱκανοὺς ὄντας

[346]   τὰ μέσα ἀποδέχεται ὥστε μὴ ψέγειν. καὶ οὐ ζητῶ, ἔφη, πανάμωμον

[346]   ὅτι ἀμελοῦσιν, ὥστε ἔτι μᾶλλον ψέγειν τε αὐτοὺς καὶ ἔχθρας (ἑκουσίους

[346]   συμβῇ, ὥσπερ ἁσμένους ὁρᾶν καὶ ψέγοντας ἐπιδεικνύναι καὶ κατηγορεῖν τὴν πονηρίαν

[346]   Πιττακέ, οὐ διὰ ταῦτά σε ψέγω, ὅτι εἰμὶ φιλόψογος, ἐπεὶ— ἔμοιγ´

[347]   λέγειν, διὰ ταῦτά σε ἐγὼ ψέγω. ταῦτά μοι δοκεῖ, ὦ Πρόδικε

[346]   γενέθλα, ὥστ´ εἴ τις χαίρει ψέγων, ἐμπλησθείη ἂν ἐκείνους μεμφόμενος— πάντα

[358]   δοκῶ ὑμῖν ἀληθῆ λέγειν ἢ ψεύδεσθαι. Ὑπερφυῶς ἐδόκει ἅπασιν ἀληθῆ εἶναι

[353]   ὀρθῶς λέγετε, ὦ ἄνθρωποι, ἀλλὰ ψεύδεσθε, ἔροιντ´ ἂν ἡμᾶς· Ὦ Πρωταγόρα

[358]   ἆρα τὸ τοιόνδε λέγετε, τὸ ψευδῆ ἔχειν δόξαν καὶ ἐψεῦσθαι περὶ

[347]   γὰρ καὶ περὶ τῶν μεγίστων ψευδόμενος δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν, διὰ ταῦτά

[337]   ἐν λόγῳ πολλάκις παρὰ δόξαν ψευδομένων— (ἡμεῖς τ´ αὖ οἱ ἀκούοντες

[330]   δίκαιον· σὺ δὲ τίν´ ἂν ψῆφον θεῖο; τὴν αὐτὴν ἐμοὶ ἢ

[339]   ποσὶ καὶ νόῳ τετράγωνον, ἄνευ ψόγου τετυγμένον. τοῦτο ἐπίστασαι τὸ ᾆσμα,

[344]   ποσὶ καὶ νόῳ τετράγωνον, ἄνευ ψόγου τετυγμένον, χαλεπὸν ἀλαθέως. οὕτω φαίνεται

[337]   μὲν γὰρ ἔστιν παρὰ ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀκουόντων ἄνευ ἀπάτης, ἐπαινεῖσθαι

[326]   τὰς ἁρμονίας ἀναγκάζουσιν οἰκειοῦσθαι ταῖς ψυχαῖς τῶν παίδων, ἵνα ἡμερώτεροί τε

[329]   λέγοντος, τοῦτό μοι ἐν τῇ ψυχῇ ἀποπλήρωσον. ἔλεγες γὰρ ὅτι ὁ

[314]   τὸ μάθημα ἐν αὐτῇ τῇ ψυχῇ λαβόντα καὶ μαθόντα ἀπιέναι ἢ

[313]   τις. Τρέφεται δέ, ὦ Σώκρατες, ψυχὴ τίνι; Μαθήμασιν δήπου, ἦν δ´

[313]   κάπηλος τῶν ἀγωγίμων, ἀφ´ ὧν ψυχὴ τρέφεται; φαίνεται γὰρ ἔμοιγε τοιοῦτός

[313]   ἀφικομένῳ τούτῳ ξένῳ τὴν σὴν ψυχήν, ἀλλ´ ἑσπέρας ἀκούσας, ὡς φῄς,

[313]   μή τις τύχῃ περὶ τὴν ψυχὴν αὖ ἰατρικὸς ὤν. εἰ μὲν

[313]   τινα κίνδυνον ἔρχῃ ὑποθήσων τὴν ψυχήν; ἢ εἰ μὲν τὸ σῶμα

[313]   πλείονος τοῦ σώματος ἡγῇ, τὴν ψυχήν, καὶ ἐν ᾧ πάντ´ ἐστὶν

[356]   ἡσυχίαν ἂν ἐποίησεν ἔχειν τὴν ψυχὴν μένουσαν ἐπὶ τῷ ἀληθεῖ καὶ

[312]   ἀγνοεῖς, οὐδὲ ὅτῳ παραδίδως τὴν ψυχὴν οἶσθα, οὔτ´ εἰ ἀγαθῷ οὔτ´

[312]   Τοῦ πέρι; Ὅτι μέλλεις τὴν ψυχὴν τὴν σαυτοῦ παρασχεῖν (θεραπεῦσαι ἀνδρί,

[313]   χρηστὸν ἢ πονηρὸν (πρὸς τὴν ψυχήν· ὡς δ´ αὕτως καὶ οἱ

[351]   ἀπὸ φύσεως καὶ εὐτροφίας τῶν ψυχῶν γίγνεται. Λέγεις δέ τινας, ἔφην,

Pages
[347]	οὔτ´ αὐλητρίδας οὔτε ὀρχηστρίδας οὔτε	ψαλτρίας,	ἀλλὰ αὐτοὺς αὑτοῖς ἱκανοὺς ὄντας
[346]	τὰ μέσα ἀποδέχεται ὥστε μὴ	ψέγειν.	καὶ οὐ ζητῶ, ἔφη, πανάμωμον
[346]	ὅτι ἀμελοῦσιν, ὥστε ἔτι μᾶλλον	ψέγειν	τε αὐτοὺς καὶ ἔχθρας (ἑκουσίους
[346]	συμβῇ, ὥσπερ ἁσμένους ὁρᾶν καὶ	ψέγοντας	ἐπιδεικνύναι καὶ κατηγορεῖν τὴν πονηρίαν
[346]	Πιττακέ, οὐ διὰ ταῦτά σε	ψέγω,	ὅτι εἰμὶ φιλόψογος, ἐπεὶ— ἔμοιγ´
[347]	λέγειν, διὰ ταῦτά σε ἐγὼ	ψέγω.	ταῦτά μοι δοκεῖ, ὦ Πρόδικε
[346]	γενέθλα, ὥστ´ εἴ τις χαίρει	ψέγων,	ἐμπλησθείη ἂν ἐκείνους μεμφόμενος— πάντα
[358]	δοκῶ ὑμῖν ἀληθῆ λέγειν ἢ	ψεύδεσθαι.	Ὑπερφυῶς ἐδόκει ἅπασιν ἀληθῆ εἶναι
[353]	ὀρθῶς λέγετε, ὦ ἄνθρωποι, ἀλλὰ	ψεύδεσθε,	ἔροιντ´ ἂν ἡμᾶς· Ὦ Πρωταγόρα
[358]	ἆρα τὸ τοιόνδε λέγετε, τὸ	ψευδῆ	ἔχειν δόξαν καὶ ἐψεῦσθαι περὶ
[347]	γὰρ καὶ περὶ τῶν μεγίστων	ψευδόμενος	δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν, διὰ ταῦτά
[337]	ἐν λόγῳ πολλάκις παρὰ δόξαν	ψευδομένων—	(ἡμεῖς τ´ αὖ οἱ ἀκούοντες
[330]	δίκαιον· σὺ δὲ τίν´ ἂν	ψῆφον	θεῖο; τὴν αὐτὴν ἐμοὶ ἢ
[339]	ποσὶ καὶ νόῳ τετράγωνον, ἄνευ	ψόγου	τετυγμένον. τοῦτο ἐπίστασαι τὸ ᾆσμα,
[344]	ποσὶ καὶ νόῳ τετράγωνον, ἄνευ	ψόγου	τετυγμένον, χαλεπὸν ἀλαθέως. οὕτω φαίνεται
[337]	μὲν γὰρ ἔστιν παρὰ ταῖς	ψυχαῖς	τῶν ἀκουόντων ἄνευ ἀπάτης, ἐπαινεῖσθαι
[326]	τὰς ἁρμονίας ἀναγκάζουσιν οἰκειοῦσθαι ταῖς	ψυχαῖς	τῶν παίδων, ἵνα ἡμερώτεροί τε
[329]	λέγοντος, τοῦτό μοι ἐν τῇ	ψυχῇ	ἀποπλήρωσον. ἔλεγες γὰρ ὅτι ὁ
[314]	τὸ μάθημα ἐν αὐτῇ τῇ	ψυχῇ	λαβόντα καὶ μαθόντα ἀπιέναι ἢ
[313]	τις. Τρέφεται δέ, ὦ Σώκρατες,	ψυχὴ	τίνι; Μαθήμασιν δήπου, ἦν δ´
[313]	κάπηλος τῶν ἀγωγίμων, ἀφ´ ὧν	ψυχὴ	τρέφεται; φαίνεται γὰρ ἔμοιγε τοιοῦτός
[313]	ἀφικομένῳ τούτῳ ξένῳ τὴν σὴν	ψυχήν,	ἀλλ´ ἑσπέρας ἀκούσας, ὡς φῄς,
[313]	μή τις τύχῃ περὶ τὴν	ψυχὴν	αὖ ἰατρικὸς ὤν. εἰ μὲν
[313]	τινα κίνδυνον ἔρχῃ ὑποθήσων τὴν	ψυχήν;	ἢ εἰ μὲν τὸ σῶμα
[313]	πλείονος τοῦ σώματος ἡγῇ, τὴν	ψυχήν,	καὶ ἐν ᾧ πάντ´ ἐστὶν
[356]	ἡσυχίαν ἂν ἐποίησεν ἔχειν τὴν	ψυχὴν	μένουσαν ἐπὶ τῷ ἀληθεῖ καὶ
[312]	ἀγνοεῖς, οὐδὲ ὅτῳ παραδίδως τὴν	ψυχὴν	οἶσθα, οὔτ´ εἰ ἀγαθῷ οὔτ´
[312]	Τοῦ πέρι; Ὅτι μέλλεις τὴν	ψυχὴν	τὴν σαυτοῦ παρασχεῖν (θεραπεῦσαι ἀνδρί,
[313]	χρηστὸν ἢ πονηρὸν (πρὸς τὴν	ψυχήν·	ὡς δ´ αὕτως καὶ οἱ
[351]	ἀπὸ φύσεως καὶ εὐτροφίας τῶν	ψυχῶν	γίγνεται. Λέγεις δέ τινας, ἔφην,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/05/2006