Pages
[310]	εἶναι λέγειν· ἀλλὰ τί οὐ	βαδίζομεν	παρ´ αὐτόν, ~(ἵνα ἔνδον καταλάβωμεν;
[310]	γὰρ παρελθούσης νυκτὸς ταυτησί, ἔτι	βαθέος	ὄρθρου, Ἱπποκράτης, ὁ Ἀπολλοδώρου ὑὸς
[317]	Ἱππίᾳ— ἐκεῖ γὰρ προϋπῆρχε τὰ	βάθρα—	ἐν δὲ τούτῳ Καλλίας τε
[325]	φωνήν, παρατιθέασιν αὐτοῖς ἐπὶ τῶν	βάθρων	ἀναγιγνώσκειν ποιητῶν ἀγαθῶν ποιήματα καὶ
[315]	περὶ αὐτὸν δ´ ἐκάθηντο ἐπὶ	βάθρων	Ἐρυξίμαχός τε ὁ Ἀκουμενοῦ καὶ
[317]	καὶ αὐτοί τε ἀντιλαβόμενοι τῶν	βάθρων	καὶ τῶν κλινῶν κατεσκευάζομεν παρὰ
[326]	ἄρχεσθαι, ὃς δ´ ἂν ἐκτὸς	βαίνῃ	τούτων, κολάζει· καὶ ὄνομα τῇ
[310]	δὲ ἀδελφός, τὴν (θύραν τῇ	βακτηρίᾳ	πάνυ σφόδρα ἔκρουε, καὶ ἐπειδὴ
[345]	ἐς ἄπρακτον ἐλπίδα μοῖραν αἰῶνος	βαλέω,	πανάμωμον ἄνθρωπον, εὐρυεδοῦς ὅσοι καρπὸν
[341]	Λέσβιος ὢν καὶ ἐν φωνῇ	βαρβάρῳ	τεθραμμένος; Ἀκούεις δή, ἔφην ἐγώ,
[332]	τι ἐναντίον ἄλλο πλὴν τὸ	βαρύ;	Οὐκ ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν δ´
[316]	καὶ θεῖος— ἀλλὰ διὰ τὴν	βαρύτητα	τῆς φωνῆς βόμβος τις ἐν
[348]	ὅτῳ ἐπιδείξηται καὶ μεθ´ ὅτου	βεβαιώσηται,	ἕως ἂν ἐντύχῃ. ὥσπερ καὶ
[351]	εὖ ἄν σοι δοκεῖ οὕτως	βεβιωκέναι;	Ἔμοιγ´, ἔφη. Τὸ μὲν ἄρα
[314]	λαβόντα καὶ μαθόντα ἀπιέναι ἢ	βεβλαμμένον	ἢ ὠφελημένον. ταῦτα οὖν σκοπώμεθα
[339]	δ´ ἐγώ. Ὅρα δή, ἔφη,	(βέλτιον.	Ἀλλ´, ὠγαθέ, ἔσκεμμαι ἱκανῶς. Οἶσθα
[318]	ἑκάστης ἡμέρας ἀεὶ ἐπὶ τὸ	βέλτιον	ἐπιδιδόναι. (Καὶ ἐγὼ ἀκούσας εἶπον·
[338]	ἐκ (περιττοῦ ᾑρήσεται. ἀλλὰ δὴ	βελτίονα	ἡμῶν αἱρήσεσθε. τῇ μὲν ἀληθείᾳ,
[318]	ἡμέρᾳ ἐμοὶ συγγένῃ, ἀπιέναι οἴκαδε	βελτίονι	γεγονότι, καὶ ἐν τῇ ὑστεραίᾳ
[338]	ἂν ἔχοι τὸν χείρω τῶν	βελτιόνων	ἐπιστατεῖν, εἴτε ὅμοιος, οὐδ´ οὕτως
[316]	καὶ νεωτέρων, ἑαυτῷ συνεῖναι ὡς	βελτίους	ἐσομένους διὰ (τὴν ἑαυτοῦ συνουσίαν,
[324]	δὲ αὐτοὶ ἀρετὴν ἀγαθοὶ οὐδενὸς	βελτίους	ποιοῦσιν. τούτου δὴ πέρι, ὦ
[331]	λέγω, οἰόμενος οὕτω τὸν λόγον	βέλτιστ´	(ἂν ἐλέγχεσθαι, εἴ τις τὸ
[348]	ἢ ἄλλῳ τινί, ἡγούμενός σε	βέλτιστ´	ἂν ἐπισκέψασθαι καὶ περὶ τῶν
[353]	οὐ πράττειν διὰ ταῦτα τὰ	βέλτιστα,	ἐπεὶ γιγνώσκειν γε αὐτά. ἴσως
[352]	ἀλλὰ πολλούς φασι γιγνώσκοντας τὰ	βέλτιστα	οὐκ ἐθέλειν πράττειν, ἐξὸν αὐτοῖς,
[358]	χαίρεις τὰ τοιαῦτα (ὀνομάζων, ὦ	βέλτιστε	Πρόδικε, τοῦτό μοι πρὸς ὃ
[325]	περὶ τούτου διαμάχονται, ὅπως ὡς	βέλτιστος	ἔσται ὁ παῖς, παρ´ ἕκαστον
[316]	ταύταις πείθοντα τῶν νέων τοὺς	βελτίστους	ἀπολείποντας τὰς τῶν ἄλλων συνουσίας,
[358]	οὔτε εἰδὼς οὔτε οἰόμενος ἄλλα	βελτίω	εἶναι ἢ (ἃ ποιεῖ, καὶ
[317]	ἀνθρώπους, καὶ εὐλάβειαν ταύτην οἶμαι	βελτίω	ἐκείνης εἶναι, τὸ ὁμολογεῖν μᾶλλον
[320]	αὐτοὶ ἀγαθοὶ ὄντες οὐδένα πώποτε	βελτίω	ἐποίησαν οὔτε τῶν οἰκείων οὔτε
[318]	αὐτὸν ἐπανέροιτο· Τί δὴ φῂς	βελτίω	ἔσεσθαι καὶ εἰς τί ἐπιδώσειν;
[326]	παιδοτρίβου πέμπουσιν, ἵνα τὰ σώματα	βελτίω	ἔχοντες ὑπηρετῶσι τῇ διανοίᾳ χρηστῇ
[358]	ἔπειτα ποιεῖ ταῦτα, ἐξὸν τὰ	βελτίω·	οὐδὲ τὸ ἥττω εἶναι αὑτοῦ
[342]	φαίνεσθαι τὸν προσδιαλεγόμενον παιδὸς μηδὲν	βελτίω.	τοῦτο οὖν αὐτὸ καὶ τῶν
[338]	εἰ δὲ αἱρήσεσθε μὲν μηδὲν	βελτίω,	φήσετε δέ, αἰσχρὸν καὶ τοῦτο
[318]	διδάξειεν ὃ μὴ τυγχάνοις ἐπιστάμενος,	βελτίων	ἂν γένοιο. ἀλλὰ μὴ οὕτως,
[318]	ᾗ ἂν αὐτῷ ἡμέρᾳ συγγένηται,	βελτίων	ἄπεισι γενόμενος καὶ τῶν ἄλλων
[325]	καὶ γυναῖκα, ἕωσπερ ἂν κολαζόμενος	βελτίων	γένηται, ὃς δ´ ἂν μὴ
[318]	ὅτι ἑκάστης ἡμέρας συνὼν αὐτῷ	βελτίων	ἔσται καὶ ἐπιδώσει, εἰ αὐτὸν
[335]	διαλέγεσθαι, οὕτω διελεγόμην, οὐδενὸς ἂν	βελτίων	ἐφαινόμην οὐδ´ ἂν ἐγένετο Πρωταγόρου
[318]	σοῦ, ἐπανέροιτο αὐτὸν εἰς ὅτι	βελτίων	καθ´ ἡμέραν ἔσται συγγιγνόμενος ἐκείνῳ,
[337]	ἀνθρώπων, πολλὰ παρὰ τὴν φύσιν	βιάζεται—	ἡμᾶς οὖν αἰσχρὸν τὴν μὲν
[343]	καὶ Πιττακὸς ὁ Μυτιληναῖος καὶ	Βίας	ὁ Πριηνεὺς καὶ Σόλων ὁ
[329]	δὲ ἐπανέροιτό τινά τι, ὥσπερ	βιβλία	οὐδὲν ἔχουσιν οὔτε ἀποκρίνασθαι οὔτε
[355]	ὑμῖν τὸ ἡδέως καταβιῶναι τὸν	βίον	ἄνευ λυπῶν; εἰ δὲ ἀρκεῖ
[356]	ἀληθεῖ καὶ ἔσωσεν ἂν τὸν	βίον;	ἆρ´ ἂν ὁμολογοῖεν οἱ ἄνθρωποι
[357]	~τί ἂν ἔσῳζεν ἡμῖν τὸν	(βίον;	ἆρ´ ἂν οὐκ ἐπιστήμη; καὶ
[321]	τὴν μὲν οὖν περὶ τὸν	βίον	σοφίαν ἄνθρωπος ταύτῃ ἔσχεν, τὴν
[351]	δ´ εἰ ἡδέως βιοὺς τὸν	βίον	τελευτήσειεν; οὐκ εὖ ἄν σοι
[351]	καὶ πρὸς πάντα τὸν ἄλλον	βίον	τὸν ἐμόν, ὅτι ἔστι μὲν
[326]	καὶ πράττειν· πᾶς γὰρ ὁ	βίος	τοῦ ἀνθρώπου εὐρυθμίας τε καὶ
[356]	ἂν ἡμῖν σωτηρία ἐφάνη τοῦ	βίου;	ἆρα ἡ μετρητικὴ τέχνη ἢ
[322]	τούτου εὐπορία μὲν ἀνθρώπῳ τοῦ	(βίου	γίγνεται, Προμηθέα δὲ δι´ Ἐπιμηθέα
[356]	ἡμῖν ἦν ἡ σωτηρία τοῦ	βίου,	ὁπότε τὸ πλέον ὀρθῶς ἔδει
[357]	ἐφάνη ἡμῖν ἡ σωτηρία τοῦ	βίου	οὖσα, τοῦ τε πλέονος καὶ
[361]	ἐγὼ καὶ προμηθούμενος ὑπὲρ τοῦ	βίου	τοῦ ἐμαυτοῦ παντὸς πάντα ταῦτα
[351]	ἔφη. Τί δ´ εἰ ἡδέως	βιοὺς	τὸν βίον τελευτήσειεν; οὐκ εὖ
[334]	μὲν ῥίζαις ἀγαθά, ταῖς δὲ	βλάσταις	πονηρά, οἷον καὶ ἡ κόπρος
[328]	πως ἐμαυτὸν ὡσπερεὶ συναγείρας εἶπον,	βλέψας	πρὸς τὸν Ἱπποκράτη· Ὦ παῖ
[348]	ὁ Ἀλκιβιάδης πρὸς τὸν Καλλίαν	βλέψας,	Ὦ Καλλία, δοκεῖ σοι, ἔφη,
[341]	τ´ ἔσῃ τῷ σαυτοῦ λόγῳ	βοηθεῖν.	ἐπεὶ ὅτι γε Σιμωνίδης οὐ
[340]	μέντοι Σιμωνίδης πολίτης· ~(δίκαιος εἶ	βοηθεῖν	τῷ ἀνδρί. δοκῶ οὖν μοι
[352]	ἀλλ´ ἱκανὴν εἶναι τὴν φρόνησιν	βοηθεῖν	τῷ ἀνθρώπῳ; Καὶ δοκεῖ, ἔφη,
[322]	αὐτοῖς πρὸς μὲν τροφὴν ἱκανὴ	βοηθὸς	ἦν, πρὸς δὲ τὸν τῶν
[309]	γὰρ πολλὰ ὑπὲρ ἐμοῦ εἶπε	βοηθῶν	ἐμοί, καὶ οὖν καὶ ἄρτι
[316]	διὰ τὴν βαρύτητα τῆς φωνῆς	βόμβος	τις ἐν τῷ οἰκήματι γιγνόμενος
[321]	ἔδωκεν εἶναι τροφὴν ζῴων ἄλλων	βοράν·	καὶ τοῖς μὲν ὀλιγογονίαν προσῆψε,
[321]	ἐξεπόριζεν, τοῖς μὲν ἐκ γῆς	βοτάνην,	ἄλλοις δὲ δένδρων καρπούς, τοῖς
[353]	γενέσθαι, ἕπου· εἰ δὲ μὴ	βούλει,	εἴ σοι φίλον, ἐῶ χαίρειν.
[331]	τοῦτο διαφέρει; ἔφη· εἰ γὰρ	βούλει,	ἔστω ἡμῖν καὶ δικαιοσύνη ὅσιον
[333]	ἔφην, ἢ πρὸς σέ; Εἰ	βούλει,	ἔφη, πρὸς τοῦτον πρῶτον τὸν
[342]	μου ταῦτα λέγοντος, Εἰ σὺ	βούλει,	ἔφη, ὦ Σώκρατες· ὁ δὲ
[351]	οὖν, ἦν δ´ ἐγώ, σὺ	βούλει	ἡγεμονεύειν τῆς σκέψεως, ἢ ἐγὼ
[320]	περιτύχωσιν τῇ ἀρετῇ. εἰ δὲ	βούλει,	Κλεινίαν, τὸν Ἀλκιβιάδου τουτουῒ νεώτερον
[342]	ᾄσματι, ἐθέλω σοι εἰπεῖν, ~(εἰ	βούλει	λαβεῖν μου πεῖραν ὅπως ἔχω,
[331]	οὐδὲν γὰρ δέομαι τὸ εἰ	βούλει"	τοῦτο καὶ εἴ σοι δοκεῖ"
[317]	ποιεῖσθαι. Καὶ ἐγώ— ὑπώπτευσα γὰρ	βούλεσθαι	αὐτὸν τῷ τε Προδίκῳ καὶ
[340]	σῆς μουσικῆς, ᾗ τό τε	βούλεσθαι	καὶ (ἐπιθυμεῖν διαιρεῖς ὡς οὐ
[317]	μὲν οὖν, ἔφη ὁ Πρωταγόρας.	Βούλεσθε	οὖν, ὁ Καλλίας ἔφη, συνέδριον
[317]	μοι ἥδιστόν ἐστιν, εἴ τι	βούλεσθε,	περὶ τούτων ἁπάντων ἐναντίον τῶν
[347]	Σωκράτης, Πρωταγόρας μὲν εἰ ἔτι	βούλεται	ἐρωτᾶν, ἀποκρίνεσθαι Σωκράτη, εἰ δὲ
[336]	αὑτῷ τε ἐξεῖναι διαλέγεσθαι ὅπως	βούλεται,	καὶ σὺ ὅπως ἂν αὖ
[347]	ὁπότερον αὐτῷ ἥδιον· εἰ δὲ	βούλεται,	περὶ μὲν ᾀσμάτων τε καὶ
[338]	διάλογοι ἡμῖν γίγνωνται· εἰ μὴ	βούλεται	(Πρωταγόρας ἀποκρίνεσθαι, οὗτος μὲν ἐρωτάτω,
[347]	ἀποκρίνεσθαι Σωκράτη, εἰ δὲ δὴ	βούλεται	Σωκράτει ἀποκρίνεσθαι, ἐρωτᾶν τὸν ἕτερον.
[333]	Τὸ δ´ εὖ φρονεῖν εὖ	βουλεύεσθαι,	ὅτι ἀδικοῦσιν; Ἔστω, ἔφη. Πότερον,
[319]	τῶν τῆς (πόλεως διοικήσεως δέῃ	βουλεύσασθαι,	συμβουλεύει αὐτοῖς ἀνιστάμενος περὶ τούτων
[335]	ἡμῖν γίγνεσθαι, ἀλλ´ ἐπειδὰν σὺ	βούλῃ	διαλέγεσθαι ὡς ἐγὼ δύναμαι ἕπεσθαι,
[361]	τούτων δὲ εἰς αὖθις, ὅταν	βούλῃ,	διέξιμεν· νῦν δ´ ὥρα ἤδη
[348]	αὐτῶν πεῖραν λαμβάνοντας· κἂν μὲν	βούλῃ	ἔτι ἐρωτᾶν, ἕτοιμός εἰμί σοι
[334]	αὐτῶν καὶ μακρὰ λέγειν, ἐὰν	βούλῃ,	οὕτως ὥστε τὸν λόγον μηδέποτε
[342]	τοῦτο, περὶ ἐπῶν· ἐὰν δὲ	βούλῃ,	σοῦ ἀκούσομαι. Ὁ μὲν οὖν
[348]	σοι παρέχειν ἀποκρινόμενος· ἐὰν δὲ	βούλῃ,	σὺ ἐμοὶ παράσχες, περὶ ὧν
[336]	σὺ ὅπως ἂν αὖ σὺ	βούλῃ.	Ὑπολαβὼν οὖν ὁ Ἀλκιβιάδης, Οὐ
[347]	ἔχων, ὃν ὑμῖν ἐπιδείξω, ἂν	βούλησθε.	Καὶ ὁ Ἀλκιβιάδης, Ναί, ἔφη,
[344]	τὸν ὅλον διεξέλθωμεν καὶ τὴν	βούλησιν,	ὅτι παντὸς μᾶλλον ἔλεγχός ἐστιν
[348]	διαλέγηται ἢ ἄλλος ὅστις ἂν	βούληται	ἄλλῳ. (Καὶ ὁ Πρωταγόρας αἰσχυνθείς,
[328]	παρ´ ἐμοῦ μάθῃ, ἐὰν μὲν	βούληται,	ἀποδέδωκεν ὃ ἐγὼ πράττομαι ἀργύριον·
[338]	ἐγὼ ἀποκρίνωμαι ὁπός´ ἂν οὗτος	βούληται	ἐρωτᾶν, πάλιν οὗτος ἐμοὶ λόγον
[325]	ἄνδρα, ἐάν τι καὶ ἄλλο	βούληται	μανθάνειν ἢ πράττειν, οὕτω πράττειν,
[361]	ἔχω καταφανῆ αὐτὰ γενέσθαι, καὶ	βουλοίμην	ἂν ταῦτα διεξελθόντας ἡμᾶς ἐξελθεῖν
[335]	νῦν ἐπαινῶ καὶ φιλῶ, ὥστε	βουλοίμην	ἂν χαρίζεσθαί σοι, εἴ μου
[331]	τρόπῳ (κἂν ταῦτα ἐλέγχοις, εἰ	βούλοιο,	ὡς ἅπαντά ἐστιν ὅμοια ἀλλήλοις.
[320]	αὐτῷ ὑπέλαβον τῶν παρακαθημένων ὁποτέρως	βούλοιτο	οὕτως διεξιέναι. Δοκεῖ τοίνυν μοι,
[358]	Πρόδικε, τοῦτό μοι πρὸς ὃ	βούλομαι	ἀπόκριναι. Γελάσας οὖν ὁ Πρόδικος
[316]	Ἱπποκράτης οὗτος. Πότερον, ἔφη, μόνῳ	βουλόμενοι	διαλεχθῆναι ἢ καὶ μετὰ τῶν
[348]	διαλέγεσθαί μέ σοι ἄλλο τι	βουλόμενον	ἢ ἃ αὐτὸς ἀπορῶ ἑκάστοτε,
[343]	ᾄσματος μανικὸν ἂν φανείη, εἰ	βουλόμενος	λέγειν ὅτι ἄνδρα ἀγαθὸν γενέσθαι
[360]	ἐρωτῶ πάντα ταῦτα ἢ σκέψασθαι	βουλόμενος	πῶς ποτ´ ἔχει τὰ περὶ
[342]	Λακεδαιμονίους· οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι, ἐπειδὰν	βούλωνται	ἀνέδην τοῖς παρ´ αὑτοῖς συγγενέσθαι
[334]	οὐδέτερα, ἵπποις δέ· τὰ δὲ	βουσὶν	μόνον, τὰ δὲ κυσίν· τὰ
[338]	οὖν ἐγὼ ὅτι αἰσχρὸν εἴη	βραβευτὴν	ἑλέσθαι τῶν λόγων. εἴτε γὰρ
[336]	ταχὺ θεῖν, οὗτος δὲ δύναται	βραδέως.	εἰ οὖν ἐπιθυμεῖς ἐμοῦ καὶ
[332]	καὶ εἴ τι μετὰ βραδυτῆτος,	(βραδέως;	Ἔφη. Καὶ εἴ τι δὴ
[332]	ταχέως, καὶ εἴ τι μετὰ	βραδυτῆτος,	(βραδέως; Ἔφη. Καὶ εἴ τι
[343]	τὴν σοφίαν τοιαύτην οὖσαν, ῥήματα	βραχέα	ἀξιομνημόνευτα ἑκάστῳ εἰρημένα· οὗτοι καὶ
[334]	ἕπεσθαι. Πῶς οὖν κελεύεις με	βραχέα	ἀποκρίνεσθαι; ἢ βραχύτερά σοι, ἔφη,
[335]	λόγον μηδέποτε ἐπιλιπεῖν, ~καὶ αὖ	βραχέα	(οὕτως ὥστε μηδένα σοῦ ἐν
[342]	ἱμάντας περιειλίττονται καὶ φιλογυμναστοῦσιν καὶ	βραχείας	ἀναβολὰς φοροῦσιν, ὡς δὴ τούτοις
[336]	τὸ πρῶτόν μοι ἀπεκρίνατο διὰ	βραχέων	τε καὶ αὐτὰ τὰ ἐρωτώμενα,
[329]	δὲ καὶ ἐρωτηθεὶς ἀποκρίνασθαι κατὰ	βραχὺ	καὶ ἐρόμενος περιμεῖναί τε καὶ
[342]	λεγομένων, ἐνέβαλεν ῥῆμα ἄξιον λόγου	βραχὺ	καὶ συνεστραμμένον ὥσπερ δεινὸς ἀκοντιστής,
[338]	τῶν διαλόγων ζητεῖν τὸ κατὰ	βραχὺ	λίαν, εἰ μὴ ἡδὺ Πρωταγόρᾳ,
[335]	καὶ ἐν μακρολογίᾳ καὶ ἐν	βραχυλογίᾳ	οἷός τ´ εἶ συνουσίας ποιεῖσθαι
[343]	ἦν τῶν παλαιῶν τῆς φιλοσοφίας,	βραχυλογία	τις Λακωνική· καὶ δὴ καὶ
[335]	χρῶ τρόπῳ πρός με, τῇ	βραχυλογίᾳ.	Ὦ Σώκρατες, ἔφη, ἐγὼ πολλοῖς
[334]	κελεύεις με βραχέα ἀποκρίνεσθαι; ἢ	βραχύτερά	σοι, ἔφη, ἀποκρίνωμαι ἢ δεῖ;
[334]	σύντεμνέ μοι τὰς ἀποκρίσεις καὶ	βραχυτέρας	ποίει, εἰ μέλλω σοι ἕπεσθαι.
[335]	(οὕτως ὥστε μηδένα σοῦ ἐν	βραχυτέροις	εἰπεῖν· εἰ οὖν μέλλεις ἐμοὶ
[322]	μόνον θεοὺς ἐνόμισεν, καὶ ἐπεχείρει	βωμούς	τε ἱδρύεσθαι καὶ ἀγάλματα θεῶν·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/05/2006