Pages
[322]	νενέμηνται δὲ ὧδε· εἷς ἔχων	ἰατρικὴν	πολλοῖς ἱκανὸς ἰδιώταις, καὶ οἱ
[345]	κακὸς γένοιτο— ἡμεῖς δὲ οἱ	ἰατρικῆς	ἰδιῶται οὐκ ἄν ποτε γενοίμεθα
[313]	τύχῃ περὶ τὴν ψυχὴν αὖ	ἰατρικὸς	ὤν. εἰ μὲν οὖν σὺ
[345]	ποτε γενοίμεθα κακῶς πράξαντες οὔτε	ἰατροὶ	οὔτε τέκτονες οὔτε (ἄλλο οὐδὲν
[334]	κάκιστον· καὶ διὰ τοῦτο οἱ	ἰατροὶ	πάντες ἀπαγορεύουσιν τοῖς ἀσθενοῦσιν μὴ
[345]	μάθησις. τίς δὲ εὐπραγία ἀγαθὸν	ἰατρὸν	ποιεῖ; δῆλον ὅτι ἡ τῶν
[344]	ἐπελθοῦσα ἀμήχανον ἂν θείη, καὶ	ἰατρὸν	ταὐτὰ ταῦτα. τῷ μὲν γὰρ
[345]	τῶν τοιούτων· ὅστις δὲ μὴ	ἰατρὸς	ἂν γένοιτο κακῶς πράξας, δῆλον
[345]	κακῶς· τίς οὖν ἂν κακὸς	ἰατρὸς	γένοιτο; δῆλον ὅτι ᾧ πρῶτον
[357]	μεγίστη, ἧς Πρωταγόρας ὅδε φησὶν	ἰατρὸς	εἶναι καὶ Πρόδικος καὶ Ἱππίας·
[311]	ἰατρῷ. Ὡς τίς γενησόμενος; Ὡς	ἰατρός,	ἔφη. Εἰ δὲ παρὰ Πολύκλειτον
[340]	(Πρωταγόρα, καὶ εἰμί τις γελοῖος	ἰατρός·	ἰώμενος μεῖζον τὸ νόσημα ποιῶ.
[345]	πράξας, δῆλον ὅτι οὐδὲ κακὸς	ἰατρός.	οὕτω καὶ ὁ μὲν ἀγαθὸς
[313]	μή τις τύχῃ γυμναστικὸς ἢ	ἰατρὸς	ὤν. οὕτω δὲ καὶ οἱ
[345]	ὅτι ᾧ πρῶτον μὲν ὑπάρχει	ἰατρῷ	εἶναι, ἔπειτα ἀγαθῷ ἰατρῷ— οὗτος
[345]	ὑπάρχει ἰατρῷ εἶναι, ἔπειτα ἀγαθῷ	ἰατρῷ—	οὗτος γὰρ ἂν καὶ κακὸς
[311]	Εἶπον ἄν, ἔφη, ὅτι ὡς	ἰατρῷ.	Ὡς τίς γενησόμενος; Ὡς ἰατρός,
[354]	στρατείας καὶ τὰς ὑπὸ τῶν	ἰατρῶν	θεραπείας τὰς διὰ καύσεών τε
[315]	τὴν φύσιν, τὴν δ´ οὖν	ἰδέαν	πάνυ καλός. ἔδοξα ἀκοῦσαι ὄνομα
[314]	θάρρει· (Πρωταγόραν γάρ τοι δεόμενοι	ἰδεῖν	ἤλθομεν· εἰσάγγειλον οὖν. μόγις οὖν
[319]	τῆς πόλεως οὕτως ἔχει, ἀλλὰ	ἰδίᾳ	ἡμῖν οἱ σοφώτατοι καὶ ἄριστοι
[325]	γὰρ διδακτὸν αὐτὸ ἡγοῦνται καὶ	ἰδίᾳ	καὶ δημοσίᾳ, ἀπεδείξαμεν· διδακτοῦ δὲ
[326]	τῆς ἐπιμελείας οὔσης περὶ ἀρετῆς	ἰδίᾳ	καὶ δημοσίᾳ, θαυμάζεις, ὦ Σώκρατες,
[327]	ἐδύνατο ἕκαστος, καὶ τοῦτο καὶ	ἰδίᾳ	καὶ δημοσίᾳ πᾶς πάντα καὶ
[357]	διδόντες τούτοις κακῶς πράττετε καὶ	ἰδίᾳ	καὶ δημοσίᾳ. ~(Ταῦτα μὲν τοῖς
[324]	πάντες ἔχουσιν ὅσοιπερ (τιμωροῦνται καὶ	ἰδίᾳ	καὶ δημοσίᾳ. τιμωροῦνται δὲ καὶ
[343]	καὶ δὴ καὶ τοῦ Πιττακοῦ	ἰδίᾳ	περιεφέρετο τοῦτο τὸ ῥῆμα ἐγκωμιαζόμενον
[359]	τὸ ἕτερον οἷον τὸ ἕτερον,	ἰδίαν	δὲ αὑτοῦ ἕκαστον ἔχειν δύναμιν·
[349]	μόριά ἐστιν καὶ ἀλλήλοις ἀνόμοια,	ἰδίαν	ἕκαστα δύναμιν ἔχοντα. ταῦτα εἰ
[330]	Ἦ καὶ δύναμιν αὐτῶν ἕκαστον	ἰδίαν	ἔχει; ὥσπερ τὰ τοῦ προσώπου,
[349]	τῶν ὀνομάτων τούτων ὑπόκειταί τις	ἴδιος	οὐσία καὶ πρᾶγμα ἔχον ἑαυτοῦ
[349]	ἐπὶ ἑνὶ εἶναι, ἀλλὰ (ἕκαστον	ἰδίῳ	πράγματι τῶν ὀνομάτων τούτων ἐπικεῖσθαι,
[345]	γένοιτο— ἡμεῖς δὲ οἱ ἰατρικῆς	ἰδιῶται	οὐκ ἄν ποτε γενοίμεθα κακῶς
[322]	εἷς ἔχων ἰατρικὴν πολλοῖς ἱκανὸς	ἰδιώταις,	καὶ οἱ ἄλλοι δημιουργοί· καὶ
[327]	ἦσαν ἱκανοὶ ὡς πρὸς τοὺς	ἰδιώτας	καὶ μηδὲν αὐλήσεως ἐπαΐοντας. οὕτως
[327]	μέλλει πόλις εἶναι, οὐδένα δεῖ	ἰδιωτεύειν.	εἰ γὰρ δὴ ὃ λέγω
[312]	ἀλλ´ ἐπὶ παιδείᾳ, ὡς τὸν	ἰδιώτην	καὶ τὸν ἐλεύθερον πρέπει. Πάνυ
[344]	ἀρχῇ; δῆλον ὅτι οὐ τὸν	ἰδιώτην·	ὁ μὲν γὰρ ἰδιώτης ἀεὶ
[344]	τὸν ἰδιώτην· ὁ μὲν γὰρ	ἰδιώτης	ἀεὶ καθῄρηται. ὥσπερ οὖν οὐ
[347]	καὶ πεπαιδευμένοι εἰσίν, οὐκ ἂν	ἴδοις	οὔτ´ αὐλητρίδας οὔτε ὀρχηστρίδας οὔτε
[309]	καὶ μήν μοι καὶ πρῴην	ἰδόντι	καλὸς μὲν ἐφαίνετο ἀνὴρ ἔτι,
[322]	ἐνόμισεν, καὶ ἐπεχείρει βωμούς τε	ἱδρύεσθαι	καὶ ἀγάλματα θεῶν· ἔπειτα φωνὴν
[340]	γὰρ ἀρετῆς ἔμπροσθεν τοὺς θεοὺς	ἱδρῶτα	θεῖναι— ὅταν δέ τις αὐτῆς
[314]	ἐκρούσαμεν τὴν θύραν, ἀνοίξας καὶ	ἰδὼν	ἡμᾶς, Ἔα, ἔφη, σοφισταί τινες·
[315]	τοῦτον τὸν χορὸν μάλιστα ἔγωγε	ἰδὼν	ἥσθην, ὡς καλῶς ηὐλαβοῦντο μηδέποτε
[324]	οὗτος μήτε ἄλλος ὁ τοῦτον	ἰδὼν	κολασθέντα. καὶ τοιαύτην διάνοιαν ἔχων
[352]	τι τῶν τοῦ σώματος ἔργων,	ἰδὼν	τὸ πρόσωπον καὶ τὰς χεῖρας
[358]	τις ἀνθρώπων ἐθελήσει ἐπὶ ταῦτα	ἰέναι	ἃ δέδοικεν, ἐξὸν ἐπὶ ἃ
[358]	ἃ οἴεται κακὰ εἶναι ἐθέλειν	ἰέναι	ἀντὶ τῶν ἀγαθῶν· ὅταν τε
[311]	Ἱππόκρατες, παρὰ Πρωταγόραν νῦν ἐπιχειρεῖς	ἰέναι,	ἀργύριον τελῶν ἐκείνῳ μισθὸν ὑπὲρ
[310]	μὲν ἐνεχείρησα εὐθὺς παρὰ σὲ	ἰέναι,	ἔπειτά μοι λίαν πόρρω ἔδοξε
[358]	δὲ ἡγεῖται κακά, οὐδένα οὔτε	ἰέναι	ἐπὶ ταῦτα οὔτε λαμβάνειν ἑκόντα.
[360]	γιγνώσκοντες οἱ δειλοὶ οὐκ ἐθέλουσιν	ἰέναι	ἐπὶ τὸ κάλλιόν τε καὶ
[359]	Πότερον, ἔφην ἐγώ, καλὸν ὂν	ἰέναι	ἢ αἰσχρόν; Καλόν, ἔφη. Οὐκοῦν
[323]	ἣν δεῖ διὰ δικαιοσύνης πᾶσαν	ἰέναι	καὶ σωφροσύνης, εἰκότως ἅπαντος ἀνδρὸς
[360]	εἰς τὸν πόλεμον οὐκ ἐθέλειν	ἰέναι,	καλὸν ὂν καὶ ἀγαθόν; Τοὺς
[359]	τὸν πόλεμον οἱ μὲν ἐθέλουσιν	ἰέναι,	οἱ δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. Πότερον,
[362]	καὶ γὰρ ἐμοὶ οἷπερ ἔφην	ἰέναι	πάλαι ὥρα, ἀλλὰ Καλλίᾳ τῷ
[349]	ἐφ´ ἃ οἱ πολλοὶ φοβοῦνται	ἰέναι.	Φέρε δή, τὴν ἀρετὴν καλόν
[328]	(ἐὰν δὲ μή, ἐλθὼν εἰς	ἱερόν,	ὀμόσας ὅσου ἂν φῇ ἄξια
[359]	ὦ Πρωταγόρα, ταῦτα ἀποκρινόμενος; Ὡμολόγει.	Ἴθι	δή, ἔφην ἐγώ, εἰπὲ ἡμῖν,
[333]	εἶναι— ἔπειτα μέντοι συνεχώρησεν ἀποκρίνεσθαι.	Ἴθι	δή, ἔφην ἐγώ, ἐξ ἀρχῆς
[332]	ἐναντίον καὶ οὐ πολλά; Συνωμολόγει.	(Ἴθι	δή, ἦν δ´ ἐγώ, ἀναλογισώμεθα
[333]	ὁσιότης σχεδόν τι ταὐτὸν ὄν.	Ἴθι	δή, ἦν δ´ ἐγώ, ὦ
[352]	οὐκ ὀρθῶς λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι.	Ἴθι	δὴ μετ´ ἐμοῦ ἐπιχείρησον πείθειν
[352]	καὶ τὰς χεῖρας ἄκρας εἴποι·	Ἴθι	δή μοι ἀποκαλύψας καὶ τὰ
[352]	φῄς, δέομαι τοιοῦτόν τι εἰπεῖν·	Ἴθι	δή μοι, ὦ Πρωταγόρα, (καὶ
[322]	τέχνη αὐτοῖς πρὸς μὲν τροφὴν	ἱκανὴ	βοηθὸς ἦν, πρὸς δὲ τὸν
[352]	ἢ ἃν ἐπιστήμη κελεύῃ, ἀλλ´	ἱκανὴν	εἶναι τὴν φρόνησιν βοηθεῖν τῷ
[327]	αὐληταί γ´ ἂν πάντες ἦσαν	ἱκανοὶ	ὡς πρὸς τοὺς ἰδιώτας καὶ
[321]	τε θριξὶν καὶ στερεοῖς δέρμασιν,	ἱκανοῖς	μὲν ἀμῦναι χειμῶνα, δυνατοῖς δὲ
[329]	καλοὺς εἰπεῖν, ὡς αὐτὰ δηλοῖ,	ἱκανὸς	δὲ καὶ ἐρωτηθεὶς ἀποκρίνασθαι κατὰ
[322]	ὧδε· εἷς ἔχων ἰατρικὴν πολλοῖς	ἱκανὸς	ἰδιώταις, καὶ οἱ ἄλλοι δημιουργοί·
[329]	τοῦ λόγου. Πρωταγόρας δὲ ὅδε	ἱκανὸς	μὲν μακροὺς λόγους καὶ καλοὺς
[347]	οὔτε ψαλτρίας, ἀλλὰ αὐτοὺς αὑτοῖς	ἱκανοὺς	ὄντας συνεῖναι ἄνευ τῶν λήρων
[329]	Περικλέους ἢ ἄλλου τινὸς τῶν	ἱκανῶν	εἰπεῖν· εἰ δὲ ἐπανέροιτό τινά
[312]	ἐγώ, ἀληθῆ λέγοιμεν, οὐ μέντοι	ἱκανῶς	γε· ἐρωτήσεως γὰρ ἔτι ἡ
[338]	ἠναγκάσθη ὁμολογῆσαι ἐρωτήσειν, καὶ ἐπειδὰν	ἱκανῶς	ἐρωτήσῃ, πάλιν δώσειν λόγον κατὰ
[339]	ἔφη, (βέλτιον. Ἀλλ´, ὠγαθέ, ἔσκεμμαι	ἱκανῶς.	Οἶσθα οὖν, ἔφη, ὅτι προϊόντος
[324]	ἀρετήν, ἀποδέδεικταί σοι, ὦ Σώκρατες,	ἱκανῶς,	ὥς γέ μοι (φαίνεται. Ἔτι
[340]	δέ τις αὐτῆς εἰς ἄκρον	ἵκηται,	ῥηϊδίην δἤπειτα πέλειν, χαλεπήν περ
[316]	τινας ᾔσθημαι καὶ γυμναστικήν, οἷον	Ἴκκος	τε ὁ Ταραντῖνος καὶ ὁ
[339]	πύκτου πληγείς, ἐσκοτώθην τε καὶ	ἰλιγγίασα	εἰπόντος αὐτοῦ ταῦτα καὶ τῶν
[342]	τε κατάγνυνται μιμούμενοι (αὐτούς, καὶ	ἱμάντας	περιειλίττονται καὶ φιλογυμναστοῦσιν καὶ βραχείας
[335]	εἰ δέοιό μου Κρίσωνι τῷ	Ἱμεραίῳ	δρομεῖ ἀκμάζοντι ἕπεσθαι, ἢ τῶν
[322]	ἀνθρώπους αἰδῶ τε καὶ δίκην,	ἵν´	εἶεν πόλεων κόσμοι τε καὶ
[338]	διαφέρει. ἀλλ´ οὑτωσὶ ἐθέλω ποιῆσαι,	ἵν´	ὃ προθυμεῖσθε συνουσία τε καὶ
[314]	ἡμῖν κατὰ τὴν ὁδὸν ἐνέπεσεν·	ἵν´	οὖν μὴ ἀτελὴς γένοιτο, ἀλλὰ
[346]	πονηρίαν τῶν γονέων ἢ πατρίδος,	ἵνα	αὐτοῖς ἀμελοῦσιν αὐτῶν μὴ ἐγκαλῶσιν
[323]	αὕτη, ὦ Σώκρατες, τούτου αἰτία.	Ἵνα	δὲ μὴ οἴῃ ἀπατᾶσθαι ὡς
[311]	τί οὐ βαδίζομεν παρ´ αὐτόν,	~(ἵνα	ἔνδον καταλάβωμεν; καταλύει δ´, ὡς
[317]	ἐκαλέσαμεν καὶ τοὺς μετ´ αὐτῶν,	ἵνα	ἐπακούσωσιν ἡμῶν; Πάνυ μὲν οὖν,
[352]	στήθη καὶ τὸ μετάφρενον ἐπίδειξον,	ἵνα	ἐπισκέψωμαι σαφέστερον, καὶ ἐγὼ τοιοῦτόν
[335]	ἡμῖν συγχωρεῖν τὸν ἀμφότερα δυνάμενον,	ἵνα	ἡ συνουσία ἐγίγνετο· νῦν δὲ
[326]	οἰκειοῦσθαι ταῖς ψυχαῖς τῶν παίδων,	ἵνα	ἡμερώτεροί τε ὦσιν, καὶ εὐρυθμότεροι
[317]	ὁ Καλλίας ἔφη, συνέδριον κατασκευάσωμεν,	ἵνα	καθεζόμενοι διαλέγησθε; Ἐδόκει χρῆναι· ἅσμενοι
[338]	χαλάσαι τὰς ἡνίας τοῖς λόγοις,	ἵνα	μεγαλοπρεπέστεροι καὶ εὐσχημονέστεροι ἡμῖν φαίνωνται,
[342]	πόλεις ἐξιέναι, ὥσπερ οὐδὲ Κρῆτες,	ἵνα	μὴ ἀπομανθάνωσιν ἃ αὐτοὶ διδάσκουσιν.
[324]	θείη— ἀλλὰ τοῦ μέλλοντος χάριν,	ἵνα	μὴ αὖθις ἀδικήσῃ μήτε αὐτὸς
[326]	κατὰ τούτους ζῆν κατὰ παράδειγμα,	(ἵνα	μὴ αὐτοὶ ἐφ´ αὑτῶν εἰκῇ
[342]	ἐξαρνοῦνται καὶ σχηματίζονται ἀμαθεῖς εἶναι,	ἵνα	μὴ κατάδηλοι ὦσιν ὅτι σοφίᾳ
[323]	οὐδὲ κολάζει τοὺς ταῦτα ἔχοντας,	ἵνα	μὴ τοιοῦτοι ὦσιν, ἀλλ´ ἐλεοῦσιν·
[339]	γε πρὸς σὲ εἰρῆσθαι τἀληθῆ,	ἵνα	μοι χρόνος ἐγγένηται τῇ σκέψει
[326]	καὶ ἐγκώμια παλαιῶν ἀνδρῶν ἀγαθῶν,	ἵνα	ὁ παῖς ζηλῶν μιμῆται καὶ
[326]	πρὸς τούτοις εἰς παιδοτρίβου πέμπουσιν,	ἵνα	τὰ σώματα βελτίω ἔχοντες ὑπηρετῶσι
[348]	εἰπέτω ὅτι οὐκ ἐθέλει διαλέγεσθαι,	ἵνα	τούτῳ μὲν ταῦτα συνειδῶμεν, Σωκράτης
[310]	καὶ νῦν ἥκω παρὰ σέ,	ἵνα	ὑπὲρ ἐμοῦ διαλεχθῇς αὐτῷ. ἐγὼ
[316]	ἐμοῦ. ξένον γὰρ ἄνδρα καὶ	ἰόντα	εἰς πόλεις μεγάλας, καὶ ἐν
[321]	καὶ καύματα, καὶ εἰς εὐνὰς	ἰοῦσιν	ὅπως ὑπάρχοι τὰ αὐτὰ ταῦτα
[359]	δ´ ἐγώ, Πρόδικέ τε καὶ	Ἱππία,	ἀπολογείσθω ἡμῖν Πρωταγόρας ὅδε ἃ
[358]	καλεῖτε. Ἐδόκει Πρωταγόρᾳ μὲν καὶ	Ἱππίᾳ	δέος τε καὶ φόβος εἶναι
[347]	ὁ Ἀλκιβιάδης, Ναί, ἔφη, ὦ	Ἱππία,	εἰς αὖθίς γε· νῦν δὲ
[317]	τῶν κλινῶν κατεσκευάζομεν παρὰ τῷ	Ἱππίᾳ—	ἐκεῖ γὰρ προϋπῆρχε τὰ βάθρα—
[317]	τῷ τε Προδίκῳ καὶ τῷ	Ἱππίᾳ	ἐνδείξασθαι καὶ καλλωπίσασθαι ὅτι ἐρασταὶ
[336]	ὁ εἰπών· Ὦ Πρόδικε καὶ	Ἱππία,	Καλλίας μὲν δοκεῖ μοι μάλα
[358]	δὴ μετὰ Πρωταγόρου ἐρωτῶ, ὦ	Ἱππία	τε καὶ Πρόδικε (κοινὸς γὰρ
[318]	διδάσκοντες— καὶ ἅμα εἰς τὸν	Ἱππίαν	ἀπέβλεψεν— παρὰ δ´ ἐμὲ ἀφικόμενος
[317]	ἐγώ, οὐ καὶ Πρόδικον καὶ	Ἱππίαν	ἐκαλέσαμεν καὶ τοὺς μετ´ αὐτῶν,
[315]	μετεώρων ἀστρονομικὰ ἄττα διερωτᾶν τὸν	Ἱππίαν,	ὁ δ´ ἐν θρόνῳ καθήμενος
[315]	δὲ μετ´ εἰσενόησα, ἔφη Ὅμηρος,	Ἱππίαν	τὸν (Ἠλεῖον, καθήμενον ἐν τῷ
[342]	δὲ Πρόδικός τε καὶ ὁ	Ἱππίας	ἐκελευέτην πάνυ, καὶ οἱ ἄλλοι.
[347]	τοῦτο τὸ ᾆσμα. Καὶ ὁ	Ἱππίας,	Εὖ μέν μοι δοκεῖς, ἔφη,
[314]	Πρωταγόρας αὐτόθι ἐστίν, (ἀλλὰ καὶ	Ἱππίας	ὁ Ἠλεῖος— οἶμαι δὲ καὶ
[337]	ἀπεδέξαντο· μετὰ δὲ τὸν Πρόδικον	Ἱππίας	ὁ σοφὸς εἶπεν, Ὦ ἄνδρες,
[357]	ἰατρὸς εἶναι καὶ Πρόδικος καὶ	Ἱππίας·	ὑμεῖς δὲ διὰ τὸ οἴεσθαι
[350]	πολεμεῖν θαρραλέοι εἰσίν; πότερον οἱ	ἱππικοὶ	ἢ οἱ ἄφιπποι; Οἱ ἱππικοί.
[350]	ἱππικοὶ ἢ οἱ ἄφιπποι; Οἱ	ἱππικοί.	Τίνες δὲ πέλτας ἔχοντες; οἱ
[334]	τὰ δὲ ἀνθρώποις μὲν οὐδέτερα,	ἵπποις	δέ· τὰ δὲ βουσὶν μόνον,
[311]	μοι, μέλλεις τελεῖν, ὦ Ἱππόκρατες,	Ἱπποκράτει	(μισθὸν ὡς τίνι ὄντι; τί
[311]	Εἰπέ μοι, μέλλεις τελεῖν, ὦ	Ἱππόκρατες,	Ἱπποκράτει (μισθὸν ὡς τίνι ὄντι;
[312]	χρὴ λέγειν. Ἀλλ´ ἄρα, ὦ	Ἱππόκρατες,	μὴ οὐ τοιαύτην ὑπολαμβάνεις σου
[313]	σὺ λέγεις. Ἆρ´ οὖν, ὦ	Ἱππόκρατες,	ὁ σοφιστὴς τυγχάνει ὢν ἔμπορός
[311]	Εἰπέ μοι, ἔφην ἐγώ, ὦ	Ἱππόκρατες,	παρὰ Πρωταγόραν νῦν ἐπιχειρεῖς ἰέναι,
[311]	μοι, ὦ Σώκρατές τε καὶ	Ἱππόκρατες,	ὡς τίνι ὄντι τῷ Πρωταγόρᾳ
[311]	παρὰ τὸν σαυτοῦ ὁμώνυμον ἐλθὼν	Ἱπποκράτη	τὸν Κῷον, τὸν τῶν Ἀσκληπιαδῶν,
[328]	συναγείρας εἶπον, βλέψας πρὸς τὸν	Ἱπποκράτη·	Ὦ παῖ Ἀπολλοδώρου, ὡς χάριν
[318]	ἥπερ ἄρτι, περὶ ὧν ἀφικόμην.	Ἱπποκράτης	γὰρ ὅδε τυγχάνει ἐν ἐπιθυμίᾳ
[318]	τοῖς καλῶς ἐρωτῶσι χαίρω ἀποκρινόμενος.	Ἱπποκράτης	γὰρ παρ´ ἐμὲ ἀφικόμενος οὐ
[310]	ἐγὼ τὴν φωνὴν γνοὺς αὐτοῦ,	Ἱπποκράτης,	ἔφην, οὗτος· μή τι νεώτερον
[310]	νυκτὸς ταυτησί, ἔτι βαθέος ὄρθρου,	Ἱπποκράτης,	ὁ Ἀπολλοδώρου ὑὸς Φάσωνος δὲ
[318]	αὐτίκα μάλα μεταβαλὼν τὴν ἐπιθυμίαν	Ἱπποκράτης	ὅδε ἐπιθυμήσειεν τῆς συνουσίας τούτου
[316]	ἐστιν, ἔφη, οὗ ἕνεκα ἥκετε;	Ἱπποκράτης	ὅδε ἐστὶν μὲν τῶν ἐπιχωρίων,
[318]	καὶ ἐμοὶ ὑπὲρ (τούτου ἐρωτῶντι,	Ἱπποκράτης	ὅδε Πρωταγόρᾳ συγγενόμενος, ᾗ ἂν
[316]	τοι ἤλθομεν ἐγώ τε καὶ	Ἱπποκράτης	οὗτος. Πότερον, ἔφη, μόνῳ βουλόμενοι
[311]	περιῇμεν· καὶ ἐγὼ (ἀποπειρώμενος τοῦ	Ἱπποκράτους	τῆς ῥώμης διεσκόπουν αὐτὸν καὶ
[315]	τοῦ μὲν ὡς ταμιείῳ ἐχρῆτο	Ἱππόνικος,	νῦν δὲ ὑπὸ τοῦ πλήθους
[335]	ἀνειστήκη ὡς ἐξιών— Ὦ παῖ	Ἱππονίκου,	ἀεὶ μὲν ἔγωγέ σου τὴν
[311]	ἐγὼ ἤκουσα, παρὰ Καλλίᾳ τῷ	Ἱππονίκου·	ἀλλ´ ἴωμεν. Καὶ ἐγὼ εἶπον·
[314]	τοῦ ἐπὶ θάτερα Καλλίας ὁ	Ἱππονίκου	καὶ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ~(ὁ
[350]	ἐπίστανται. Τίνες δὲ ἀπὸ τῶν	ἵππων	πολεμεῖν θαρραλέοι εἰσίν; πότερον οἱ
[356]	ὡσαύτως; καὶ αἱ φωναὶ αἱ	ἴσαι	ἐγγύθεν μὲν μείζους, πόρρωθεν δὲ
[345]	κακὰ ἑκόντα ἐργάζεσθαι, ἀλλ´ εὖ	ἴσασιν	ὅτι πάντες οἱ τὰ αἰσχρὰ
[323]	ποιεῖν; ταῦτα μὲν γὰρ οἶμαι	ἴσασιν	ὅτι φύσει τε καὶ τύχῃ
[313]	ὧν ἄγουσιν ἀγωγίμων οὔτε αὐτοὶ	ἴσασιν	ὅτι χρηστὸν ἢ πονηρὸν περὶ
[337]	γὰρ ἀκοῦσαι δεῖ ἀμφοτέρων, μὴ	ἴσον	δὲ νεῖμαι ἑκατέρῳ, ἀλλὰ τῷ
[357]	τε καὶ ἐνδείας οὖσα καὶ	ἰσότητος	πρὸς ἀλλήλας σκέψις; Ἀλλ´ ἀνάγκη.
[337]	εἶναι ἀμφοῖν τοῖν διαλεγομένοιν ἀκροατάς,	ἴσους	δὲ μή— ἔστιν γὰρ οὐ
[356]	ὅτῳ ἄλλῳ. ἀλλ´ ὥσπερ (ἀγαθὸς	ἱστάναι	ἄνθρωπος, συνθεὶς τὰ ἡδέα καὶ
[357]	δὲ ἐξαμαρτανομένη πρᾶξις (ἄνευ ἐπιστήμης	ἴστε	που καὶ αὐτοὶ ὅτι ἀμαθίᾳ
[356]	μὲν γὰρ ἡδέα πρὸς ἡδέα	ἱστῇς,	τὰ μείζω ἀεὶ καὶ πλείω
[332]	σωφροσύνῃ; Ὡμολόγει. Οὐκοῦν εἴ τι	ἰσχύϊ	πράττεται, ἰσχυρῶς πράττεται, καὶ εἴ
[351]	ταὐτὸν εἶναι δύναμίν τε καὶ	ἰσχύν,	ἀλλὰ τὸ μὲν καὶ ἀπὸ
[320]	νέμει. νέμων δὲ τοῖς μὲν	ἰσχὺν	ἄνευ τάχους προσῆπτεν, (τοὺς δ´
[351]	ἀπὸ μανίας γε καὶ θυμοῦ,	ἰσχὺν	δὲ ἀπὸ φύσεως καὶ εὐτροφίας
[350]	τῷ τρόπῳ μετιὼν καὶ τὴν	ἰσχὺν	οἰηθείης ἂν εἶναι σοφίαν. πρῶτον
[350]	μετιὼν ἔροιό με εἰ οἱ	ἰσχυροὶ	(δυνατοί εἰσιν, φαίην ἄν· ἔπειτα,
[352]	περὶ ἐπιστήμης τοιοῦτόν τι, οὐκ	ἰσχυρὸν	οὐδ´ ἡγεμονικὸν οὐδ´ ἀρχικὸν εἶναι·
[350]	δυνατοὺς ἰσχυροὺς εἶναι, τοὺς μέντοι	ἰσχυροὺς	δυνατούς· ~(οὐ γὰρ ταὐτὸν εἶναι
[350]	οὐδ´ ἐνταῦθα ὁμολογῶ τοὺς δυνατοὺς	ἰσχυροὺς	εἶναι, τοὺς μέντοι ἰσχυροὺς δυνατούς·
[332]	Οὐκοῦν εἴ τι ἰσχύϊ πράττεται,	ἰσχυρῶς	πράττεται, καὶ εἴ τι ἀσθενείᾳ,
[350]	ἐμὴν ὁμολογίαν ἡ σοφία ἐστὶν	ἰσχύς.	ἐγὼ δὲ οὐδαμοῦ οὐδ´ ἐνταῦθα
[312]	ἐπιστάτην τοῦ ποιῆσαι δεινὸν λέγειν;	Ἴσως	ἄν, ἦν δ´ ἐγώ, ἀληθῆ
[340]	ὁ Σιμωνίδης αὐτὸς αὑτῷ. καὶ	ἴσως	ἂν (φαίη Πρόδικος ὅδε καὶ
[355]	ἡδονῶν. Κατὰ τί δέ, φήσει	ἴσως,	ἀνάξιά ἐστιν τἀγαθὰ τῶν κακῶν
[353]	βέλτιστα, ἐπεὶ γιγνώσκειν γε αὐτά.	ἴσως	γὰρ ἂν λεγόντων ἡμῶν ὅτι
[333]	ἔγωγε μάλιστα ἐξετάζω, συμβαίνει μέντοι	ἴσως	καὶ ἐμὲ τὸν ἐρωτῶντα καὶ
[335]	εἶμι· ἐπεὶ καὶ ταῦτ´ ἂν	ἴσως	οὐκ ἀηδῶς σου ἤκουον. Καὶ
[341]	ὡς τοῦ δεινοῦ κακοῦ ὄντος.	ἴσως	οὖν καὶ τὸ χαλεπὸν" αὖ
[341]	ὅτι καὶ τὸ χαλεπὸν" τοῦτο	ἴσως	οὐχ οὕτως Σιμωνίδης ὑπελάμβανεν ὥσπερ
[359]	λέγοι θαρραλέους· ὁ δέ, Καὶ	(ἴτας	γ´, ἔφη. μέμνησαι, ἦν δ´
[349]	λέγεις ἢ ἄλλο τι; Καὶ	ἴτας	γε, ἔφη, ἐφ´ ἃ οἱ
[359]	ἀλλὰ σὺ ἐπὶ τί φῂς	ἴτας	εἶναι τοὺς ἀνδρείους; ἆρ´ ἐπὶ
[359]	εἰπὲ ἡμῖν, ἐπὶ τί λέγεις	ἴτας	εἶναι τοὺς ἀνδρείους; ἦ ἐφ´
[314]	διελέσθαι. νῦν μέντοι, ὥσπερ ὡρμήσαμεν,	ἴωμεν	καὶ ἀκούσωμεν τοῦ ἀνδρός, ἔπειτα
[311]	ἕως ἂν φῶς γένηται· εἶτα	ἴωμεν.	καὶ γὰρ τὰ πολλὰ Πρωταγόρας
[311]	παρὰ Καλλίᾳ τῷ Ἱππονίκου· ἀλλ´	ἴωμεν.	Καὶ ἐγὼ εἶπον· Μήπω, ἀγαθέ,
[311]	ἐγὼ εἶπον· Μήπω, ἀγαθέ, ἐκεῖσε	ἴωμεν—	πρῲ γάρ ἐστιν— ἀλλὰ δεῦρο
[340]	καὶ εἰμί τις γελοῖος ἰατρός·	ἰώμενος	μεῖζον τὸ νόσημα ποιῶ. Ἀλλ´
[323]	δὲ εἰς συμβουλὴν πολιτικῆς (ἀρετῆς	ἴωσιν,	ἣν δεῖ διὰ δικαιοσύνης πᾶσαν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/05/2006