Pages
[522]	εἰς δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ ἡδονὰς	ἃς	ἐκπεπόρικα ἕξω αὐτοῖς λέγειν, ἃς
[499]	λέγεις, οἷον κατὰ τὸ σῶμα	ἃς	νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν τῷ ἐσθίειν
[454]	ὅσον ἐστίν· καὶ ~τὰς ἄλλας	ἃς	νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας ἁπάσας ἕξομεν
[450]	τοιαύτας (μοι δοκεῖς ~λέγειν, περὶ	ἃς	οὐ φῂς τὴν ῥητορικὴν εἶναι·
[522]	ἃς ἐκπεπόρικα ἕξω αὐτοῖς λέγειν,	ἃς	οὗτοι εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν,
[486]	εἴποις, καὶ εἰς τὸ δικαστήριον	ἀναβάς,	κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ φαύλου καὶ
[484]	ἐπειδὰν αὖ εἰς τὰς ~ὑμετέρας	διατριβὰς	ἔλθωσιν καὶ τοὺς λόγους, καταγέλαστοί
[456]	οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ τοὺς	~(παιδοτρίβας	καὶ τοὺς ἐν τοῖς ὅπλοις
[511]	τὴν τέχνην καὶ ταῦτα ~διαπραξάμενος	ἐκβὰς	παρὰ τὴν θάλατταν καὶ τὴν
[473]	~πολλὰς καὶ μεγάλας καὶ παντοδαπὰς	λώβας	αὐτός τε λωβηθεὶς καὶ τοὺς
[524]	καὶ ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς	μέγας,	καὶ εἰ παχύς, παχὺς καὶ
[511]	~νυνδὴ ἔλεγον, καὶ αὐτὸν καὶ	παῖδας	καὶ χρήματα καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ'
[473]	λωβηθεὶς καὶ τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν	παῖδάς	τε καὶ γυναῖκα τὸ ἔσχατον
[513]	τὰς τὴν σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς	Θετταλίδας·	σὺν τοῖς φιλτάτοις ἡ αἵρεσις
[484]	ἡμέτερα γράμματα καὶ μαγγανεύματα καὶ	ἐπῳδὰς	~καὶ νόμους τοὺς παρὰ φύσιν
[472]	δ' ἄλλους πάντας τούτους χαίρειν	ἐᾷς.	ἔστιν μὲν οὖν ~οὗτός τις
[525]	μαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ Ὅμηρος·	βασιλέας	γὰρ καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν
[491]	τοὺς θεούς, ἀτεχνῶς γε ἀεὶ	σκυτέας	τε καὶ κναφέας καὶ μαγείρους
[491]	γε ἀεὶ σκυτέας τε καὶ	κναφέας	καὶ μαγείρους λέγων καὶ ~ἰατροὺς
[481]	τὸν καλὸν τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα	~πέπονθας.	τοῖς γὰρ τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν
[483]	ἢ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπὶ	~Σκύθας;	ἢ (ἄλλα μυρία ἄν τις
[518]	αὐτῶν, προσαπολοῦσιν αὐτῶν καὶ τὰς	ἀρχαίας	~σάρκας· οἱ (δ' αὖ δι'
[524]	κομήτης τούτου καὶ ὁ νεκρός.	μαστιγίας	~αὖ εἴ τις ἦν καὶ
[482]	ἐκ (ταύτης γὰρ αὖ τῆς	ὁμολογίας	~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς ἐν
[461]	ἔπειτα ἐκ ταύτης ἴσως τῆς	ὁμολογίας	ἐναντίον τι ~συνέβη ἐν τοῖς
[449]	αὐτοῦ τούτου ποίησαι, τῆς ~βραχυλογίας,	μακρολογίας	δὲ εἰς αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ
[449]	ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου ποίησαι, τῆς	~βραχυλογίας,	μακρολογίας δὲ εἰς αὖθις. ~(Γοργίας)
[449]	ῥήτορα ἄρα χρή σε καλεῖν;	~(Γοργίας)	~ἀγαθόν γε, ὦ Σώκρατες, εἰ
[458]	οὐδὲν κωλύει, εἴπερ ἐθέλει (Γοργίας)	~(Γοργίας)	~αἰσχρὸν δὴ τὸ λοιπόν, ὦ
[482]	μαθεῖν, εἰ ~διδάξοι αὐτὸν ὁ	(Γοργίας)	αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ φάναι διδάξειν
[451]	τοῦ σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν ἀδόλως.	~(Γοργίας)	ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ πρὸς τί
[450]	μοι ~δοκεῖς λέγειν τὴν ῥητορικήν.	~(Γοργίας)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὔτοι
[454]	αὖ ὅτι οὐ ταὐτόν ἐστιν.	~(Γοργίας)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ μὴν
[454]	ῥητορικὴ μόνη πειθοῦς ἐστιν δημιουργός.	~(Γοργίας)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν
[459]	εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται.	~(Γοργίας)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ
[464]	τε καὶ τῶν γυμναστικῶν τις.	~(Γοργίας)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον
[448]	ὅτι ἄν τίς σε ἐρωτᾷ;	~(Γοργίας)	~ἀληθῆ, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ γὰρ
[460]	τίς ~ποθ' ἡ δύναμίς ἐστιν.	~(Γοργίας)	~ἀλλ' ἐγὼ μὲν οἶμαι, ὦ
[455]	ἔλεγεν; πειρῶ οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι.	~(Γοργίας)	~ἀλλ' ἐγώ σοι πειράσομαι, ὦ
[506]	ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ ~ἀπίωμεν.	~(Γοργίας)	~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν οὐ δοκεῖ,
[449]	~βραχυλογίας, μακρολογίας δὲ εἰς αὖθις.	~(Γοργίας)	~ἀλλὰ ποιήσω, καὶ οὐδενὸς φήσεις
[448]	οὐ πάνυ μοι φαίνεται ἀποκρίνεσθαι.	~(Γοργίας)	ἀλλὰ σύ, εἰ βούλει, ἐροῦ
[497]	ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ καὶ ~ἐξελέγχει.	~(Γοργίας)	~ἀλλὰ τί σοὶ διαφέρει; πάντως
[463]	ὅδε νέος ἐστὶ καὶ ὀξύς.	~(Γοργίας)	~ἀλλὰ τοῦτον μὲν ἔα, ἐμοὶ
[458]	χαίρειν καὶ διαλύωμεν τὸν λόγον.	~(Γοργίας)	~ἀλλὰ φημὶ μὲν ἔγωγε, ὦ
[450]	δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν καὶ λέγειν;	~(Γοργίας)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἡ ἰατρικὴ
[460]	βουλήσεται ὅ γε δίκαιος ἀδικεῖν.	~(Γοργίας)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τὸν δὲ ῥητορικὸν
[462]	μοι ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες· ἐπειδὴ	(Γοργίας)	ἀπορεῖν σοι ~δοκεῖ περὶ τῆς
[458]	ἐμὸν οὐδὲν κωλύει, εἴπερ ἐθέλει	(Γοργίας)	~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ τὸ λοιπόν,
[454]	ἢ ἐξ ἧς ~τὸ εἰδέναι;	~(Γοργίας)	δῆλον δήπου, ὦ Σώκρατες, ὅτι
[459]	ἀνεπιστήμων ὧν ὁ ἰατρὸς ἐπιστήμων.	~(Γοργίας)	δῆλον ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ
[454]	καλῶ. ~(Σωκράτης) τί δέ; πεπιστευκέναι;	~(Γοργίας)	(ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ταὐτὸν
[464]	οἴει τινὰ εἶναι ἑκατέρου εὐεξίαν;	~(Γοργίας)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; δοκοῦσαν
[456]	καταφαίνεται τὸ μέγεθος οὕτω σκοποῦντι.	~(Γοργίας)	~εἰ πάντα γε εἰδείης, ὦ
[449]	κατὰ ~βραχὺ τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι.	~(Γοργίας)	~εἰσὶ μέν, ὦ Σώκρατες, ἔνιαι
[462]	ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ τε καὶ	(Γοργίας)	ἔλεγχέ τε καὶ ἐλέγχου. ~φῂς
[454]	δοκεῖ σοι ~(δίκαιον εἶναι ἐπανερέσθαι;	~(Γοργίας)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι δή, ὦ
[461]	νῦν εἴ τι ἐγὼ καὶ	~(Γοργίας)	ἐν τοῖς λόγοις σφαλλόμεθα, σὺ
[449]	σε φῶμεν δυνατὸν εἶναι ποιεῖν;	~(Γοργίας)	~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ ταῦτα οὐ
[448]	Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος τίνος	(Γοργίας)	ἐπιστήμων τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις μὲν αὐτοῦ
[448]	~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ δή. εἰ ἐτύγχανε	(Γοργίας)	ἐπιστήμων ὢν τῆς τέχνης ἧσπερ
[463]	τοῦτό ἐστιν ἡ ῥητορικὴ ἣν	Γοργίας	(ἐπιτηδεύει, οὐκ οἶδα ~καὶ γὰρ
[460]	ῥητορικῇ; ἐρρήθη ταῦτα ἢ οὔ;	~(Γοργίας)	ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν (δέ γε
[454]	πεπεισμένοι εἰσὶν καὶ οἱ πεπιστευκότες.	~(Γοργίας)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν
[451]	τε καὶ κυρουμένων· ἦ γάρ;	~(Γοργίας)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ
[464]	ψυχήν, (ἔχει δὲ οὐδὲν μᾶλλον.	~(Γοργίας)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή
[448]	ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν καὶ	(Γοργίας)	ἐστὶν ὅδε, καὶ μετέχει τῆς
[462]	δήπου καὶ σὺ ἐπίστασθαι ἅπερ	(Γοργίας)	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[447]	ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ καὶ καλὰ	(Γοργίας)	ἡμῖν ὀλίγον πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης)
[461]	νῦν λέγεις; ἢ ~οἴει ὅτι	Γοργίας	ᾐσχύνθη σοι μὴ προσομολογῆσαι τὸν
[452]	ἐστιν (τοῦτο τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω	~(Γοργίας)	ἴθι οὖν νομίσας, ὦ Γοργία,
[459]	ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται ὁ ~ῥήτωρ.	~(Γοργίας)	καὶ γὰρ ἔλεγον, ἔν γε
[454]	ὑπόθεσιν ~ὅπως ἂν βούλῃ περαίνῃς.	~(Γοργίας)	~καὶ ὀρθῶς γέ μοι δοκεῖς
[456]	περὶ τοῦ διὰ μέσου τείχους.	~(Γοργίας)	~καὶ ὅταν γέ τις αἵρεσις
[449]	με καλεῖν. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ βούλομαι.	~(Γοργίας)	κάλει δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[447]		~Γοργίας.	~Καλλίκλης Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος.
[454]	τόδε ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι μεμαθηκέναι;	~(Γοργίας)	καλῶ. ~(Σωκράτης) τί δέ; πεπιστευκέναι;
[447]	ἥκειν οἴκαδε· παρ' ἐμοὶ γὰρ	(Γοργίας)	καταλύει ~καὶ ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης)
[463]	ἤδη ~εἰδότι ἃ ἐγὼ λέγω.	~(Γοργίας)	~μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες,
[450]	τούς γε περὶ τὰ νοσήματα;	~(Γοργίας)	μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ
[452]	καὶ αὐτὸς εἴ σοι ἔχοι	~(Γοργίας)	μεῖζον ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ
[448]	γε βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ.	(Γοργίας)	μὲν γὰρ καὶ ἀπειρηκέναι μοι
[497]	~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδα ὅτι λέγεις.	~(Γοργίας)	~μηδαμῶς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου
[460]	δικαίου καὶ ἀδίκου· ἦ γάρ;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ τοίνυν σου
[453]	ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα πολλὰ ζῷα;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε
[460]	καὶ ὁ τὰ μουσικὰ μουσικός;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὁ τὰ
[449]	περὶ τὴν τῶν μελῶν ποίησιν;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν Ἥραν,
[459]	ἰατρός γε ὤν· ἦ γάρ;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ μὴ
[455]	τὸ δίκαιόν τε καὶ ἄδικον.	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ' ἄρα διδασκαλικὸς
[460]	ἐκ τοῦ λόγου δίκαιον εἶναι.	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται
[454]	καὶ περὶ ὅτι· ἢ οὔ;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ῥητορικὴ
[460]	δὲ δίκαιος δίκαιά που πράττει.	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν
[449]	τῶν ἱματίων ἐργασίαν· ἦ γάρ;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ
[460]	τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ οὔ;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ὁ
[458]	τις βούληται παρὰ σοῦ μανθάνειν;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ πάντων
[449]	μὴν λέγειν γε ποιεῖ δυνατούς.	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ
[450]	εἰσὶν ἡμῖν τέχναι. ἦ γάρ;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ οἶμαι
[453]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πείθει;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα δημιουργός
[454]	φαίης ἄν, ὡς ἐγὼ οἶμαι.	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἐπιστήμη
[450]	ὡς ἔοικεν, περὶ λόγους ἐστίν.	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) τούς γε περὶ
[452]	ἐρεῖ. καὶ μὴν ἀμφισβητεῖ γε	(Γοργίας)	ὅδε τὴν παρ' αὑτῷ ~τέχνην
[454]	~καὶ πίστις, ἢ ἄλλο τι;	~(Γοργίας)	οἴομαι μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες,
[452]	καὶ σὲ ~δημιουργὸν εἶναι αὐτοῦ.	~(Γοργίας)	~ὅπερ ἐστίν, ὦ Σώκρατες, τῇ
[451]	οὔτε τὴν ~γεωμετρίαν ῥητορικὴν λέγειν.	~(Γοργίας)	ὀρθῶς γὰρ οἴει, ὦ Σώκρατες,
[451]	πῶς πρὸς ἄλληλα τάχους ἔχει.	~(Γοργίας)	ὀρθῶς γε λέγων σύ, ὦ
[450]	ἣ ἂν ᾖ περὶ λόγους;	~(Γοργίας)	~ὅτι, ὦ Σώκρατες, τῶν μὲν
[452]	ὅτι ὦ Σώκρατες, ἐξαπατᾷ σε	Γοργίας·	οὐ γάρ ἐστιν ἡ τούτου
[449]	τοὺς λόγους ἡ ῥητορική ἐστιν.	~(Γοργίας)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν
[455]	χρόνῳ διδάξαι οὕτω μεγάλα πράγματα.	~(Γοργίας)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,
[453]	ὃ διδάσκει πείθει ἢ οὔ;	~(Γοργίας)	~οὐ δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ
[460]	ἄρα βουλήσεται ὁ ῥητορικὸς ἀδικεῖν.	~(Γοργίας)	οὐ φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~μέμνησαι
[449]	κάμνοντας, ὡς ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν;	~(Γοργίας)	οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα περὶ
[454]	ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς καὶ ἀληθής;	~(Γοργίας)	οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον ἄρ' αὖ
[453]	ἀκούουσιν ἐν τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν;	~(Γοργίας)	~οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλά μοι
[527]	σύ τε καὶ πῶλος καὶ	(Γοργίας)	οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς δεῖ
[459]	εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι τῶν εἰδότων.	~(Γοργίας)	~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη, ὦ Σώκρατες,
[460]	ὁ τὰ δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος;	~(Γοργίας)	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ
[449]	ὡς οἷόν τε διὰ ~βραχυτάτων.	~(Γοργίας)	~πάνυ γὰρ οἶμαι, ὦ Σώκρατες,
[453]	τῶν ζῴων γράφων καὶ ποῦ;	~(Γοργίας)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ
[450]	τε τῶν σωμάτων ~καὶ καχεξίαν;	~(Γοργίας)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν
[459]	ἔσται, τοῦ εἰδότος πιθανώτερος γίγνεται;	~(Γοργίας)	πάνυ (γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἰατρός
[453]	ἀριθμοῦ, καὶ ὁ ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος;	~(Γοργίας)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[460]	οἷον ἡ ἐπιστήμη ἕκαστον ἀπεργάζεται;	~(Γοργίας)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κατὰ
[454]	τοῦ εἰδέναι, ~τὸ δ' ἐπιστήμην;	~(Γοργίας)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ποτέραν οὖν
[460]	ἢ ὕστερον μαθόντα παρὰ σοῦ.	~(Γοργίας)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;
[450]	τὴν ῥητορικὴν εἶναι· ἢ οὔ;	~(Γοργίας)	~πάνυ μὲν οὖν καλῶς ὑπολαμβάνεις,
[459]	εἶναι, οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ ~(πείθοντα;	~(Γοργίας)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἔλεγές
[448]	ἄρα ῥᾳδίως ἀποκρινῇ, ὦ Γοργία.	~(Γοργίας)	πάρεστι τούτου πεῖραν, ὦ (Χαιρεφῶν)
[449]	τί τῶν ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη;	~(Γοργίας)	περὶ λόγους. ~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους,
[447]	~Γοργίας. ~Καλλίκλης Σωκράτης Χαιρεφῶν	Γοργίας	Πῶλος. ~(Καλλίκλης) ~πολέμου καὶ μάχης
[449]	περὶ ὧνπερ λέγειν, καὶ φρονεῖν;	~(Γοργίας)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ἆρ'
[453]	ἔγραφε, καλῶς ἄν σοι ἀπεκέκριτο;	~(Γοργίας)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[464]	που καλεῖς τι καὶ ψυχήν;	~(Γοργίας)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[451]	εἰσὶν οἷς ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται;	~(Γοργίας)	τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων,
[454]	γε καὶ σοὶ δοκεῖ οὕτως.	~(Γοργίας)	~ταύτης τοίνυν τῆς πειθοῦς λέγω,
[487]	σύ· τὼ δὲ ~ξένω τώδε,	Γοργίας	τε καὶ Πῶλος, σοφὼ μὲν
[449]	~καλεῖν ὡς τίνος ἐπιστήμονα τέχνης.	~(Γοργίας)	τῆς ῥητορικῆς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[448]	~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν) τι οὐ ποιεῖ.	~(Γοργίας)	τί μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[453]	ἕνα· ἀξιῶ δὲ καὶ σέ.	~(Γοργίας)	τί οὖν δή, ὦ Σώκρατες;
[463]	ἐστι μόριον οὐδενὸς τῶν καλῶν.	~(Γοργίας)	~τίνος, ὦ Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν
[452]	τί οὖν δὴ τοῦτο λέγεις;	~(Γοργίας)	~τὸ πείθειν ἔγωγ' οἷόν τ'
[459]	τοῦτο συμβαίνει ἢ ἄλλο τι;	~(Γοργίας)	τοῦτο ἐνταῦθά γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης)
[460]	δὲ δίκαιον βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν;	~(Γοργίας)	φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα
[460]	ἄν ποτε ἀδικήσας. ἢ οὔ;	~(Γοργίας)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν τοῖς
[453]	δημιουργός ἐστιν καὶ ἡ ἀριθμητική;	~(Γοργίας)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐάν τις
[450]	οὗ ἑκάστη ἐστὶν ἡ τέχνη.	~(Γοργίας)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν δή
[447]	καὶ ἰάσομαι. φίλος γάρ μοι	(Γοργίας)	ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ μὲν
[450]	τῶν μὲν ἄλλων τεχνῶν περὶ	χειρουργίας	τε καὶ τοιαύτας ~πράξεις ὡς
[502]	αὕτη καὶ θαυμαστή, ἡ τῆς	τραγῳδίας	ποίησις, ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν; ~πότερόν
[470]	γε ἐρῶ· οὐ γὰρ οἶδα	παιδείας	ὅπως ἔχει καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος)
[485]	ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας μὲν ὅσον	~παιδείας	χάριν καλὸν μετέχειν, καὶ οὐκ
[496]	δὲ πίνειν πλήρωσίς τε τῆς	ἐνδείας	καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[526]	~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν καὶ μετ'	ἀληθείας,	ἀνδρὸς ἰδιώτου ἢ ἄλλου τινός,
[487]	ὁμολογία τέλος ἤδη ἕξει τῆς	ἀληθείας.	πάντων δὲ καλλίστη ἐστὶν ἡ
[525]	οὐδὲν εὐθὺ διὰ τὸ ἄνευ	ἀληθείας	τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ
[522]	μήτε εἰργασμένος. αὕτη γὰρ τῆς	βοηθείας	ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη
[496]	ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε καὶ τῆς	ὑγιείας	ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν
[452]	δ' ἐστὶν μεῖζον ἀγαθὸν (ἀνθρώποις	ὑγιείας;	εἰ δ' αὖ μετὰ τοῦτον
[495]	περὶ αὐτῶν ἔχειν ὥσπερ ~περὶ	ὑγιείας	ἔχει καὶ νόσου; οὐ γὰρ
[495]	ὁ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται	ὑγιείας	τε καὶ νόσου. ~(Καλλίκλης) πῶς
[466]	σοι εἶναι ἡ ῥητορική; ~(Σωκράτης)	~κολακείας	μὲν οὖν ἔγωγε εἶπον μόριον.
[463]	πέπυσται ὁποῖόν φημι ἐγὼ τῆς	κολακείας	μόριον ~εἶναι τὴν ῥητορικήν, ἀλλ'
[463]	πυθέσθαι, ἐρώτα ὁποῖον μόριον τῆς	~κολακείας	φημὶ εἶναι τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος)
[519]	ἔλθῃ ἡ καταβολὴ αὕτη τῆς	ἀσθενείας,	τοὺς τότε παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους,
[525]	πάντα σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους καὶ	ἀλαζονείας	καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ τὸ
[464]	δὲ οὔσης τῆς τοῦ σώματος	~θεραπείας	δύο μόρια λέγω, τὴν μὲν
[463]	οὔ, ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς καὶ	ἀνδρείας	καὶ φύσει δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς
[524]	ἡ ~κρίσις ᾖ περὶ τῆς	πορείας	τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν, ὦ
[510]	καὶ τυραννεῖν, ἢ τῆς ὑπαρχούσης	πολιτείας	ἑταῖρον εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, ὦ
[447]	ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ μάλα γε	ἀστείας	ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ καὶ καλὰ
[465]	τὴν ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον	(ὀψοποιίας	ἐν ψυχῇ, ὡς ἐκεῖνο ἐν
[477]	κολάζεται; ~(Πῶλος) εἰκός γε. ~(Σωκράτης)	κακίας	ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ δίκην
[508]	σωφροσύνης κτήσει εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες,	κακίας	δὲ ~οἱ ἄθλιοι, ἢ εἰ
[525]	οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ	ἀδικίας,	ἃ ~ἑκάστη ἡ πρᾶξις αὐτοῦ
[525]	οὐ γὰρ οἷόν τε ἄλλως	ἀδικίας	ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ' ἂν τὰ
[478]	~(Σωκράτης) ~τίς δὲ πονηρίας καὶ	ἀδικίας;	εἰ μὴ οὕτως εὐπορεῖς, ὧδε
[478]	νόσου, δίκη δὲ ~ἀκολασίας καὶ	ἀδικίας.	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί οὖν
[480]	ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς	ἀδικίας	τῆς αὑτοῦ ἢ γονέων ἢ
[480]	μὴ ἐγχρονισθὲν τὸ νόσημα τῆς	ἀδικίας	ὕπουλον τὴν ψυχὴν ~ποιήσει καὶ
[480]	γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται τοῦ μεγίστου κακοῦ,	ἀδικίας.	φῶμεν οὕτως ἢ μὴ φῶμεν,
[484]	εὐφυὴς ᾖ καὶ πόρρω τῆς	ἡλικίας	φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων ἄπειρον γεγονέναι
[472]	μαρτυρήσουσί σοι, ~ἐὰν μὲν βούλῃ,	Νικίας	ὁ Νικηράτου καὶ οἱ ἀδελφοὶ
[522]	λέγειν, ἃς οὗτοι εὐεργεσίας καὶ	~ὠφελίας	νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ οὔτε τοὺς
[509]	~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας τὰς	ὠφελίας	ταύτας ἔχειν, τήν τε ἀπὸ
[464]	οὕτως ὀνομάσαι οὐκ ἔχω σοι,	μιᾶς	δὲ οὔσης τῆς τοῦ σώματος
[480]	δὲ δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν δὲ	ζημίας,	~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ φυγῆς, φεύγοντα,
[496]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὅταν τῆς	ὀφθαλμίας	ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε καὶ τῆς
[520]	συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα ~ἀργύριον, οἷον	οἰκοδομίας	πέρι ἢ τῶν ἄλλων τεχνῶν,
[451]	οἱ ~δὲ λόγοι οἱ τῆς	ἀστρονομίας,	εἰ φαίη, περὶ τί εἰσιν,
[494]	~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ τὰς ἄλλας	ἐπιθυμίας	ἁπάσας ἔχοντα καὶ δυνάμενον πληροῦντα
[503]	ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής, τὸ τὰς	~ἐπιθυμίας	ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς αὑτοῦ καὶ
[505]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὰς	ἐπιθυμίας	ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα φαγεῖν ὅσον
[507]	μέλλοντι ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν, οὐκ	ἐπιθυμίας	ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι καὶ ταύτας
[517]	ἐπεθύμει. ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν τὰς	ἐπιθυμίας	καὶ μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ
[491]	τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς μὲν	ἐπιθυμίας	τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς μεγίστας
[492]	καί ~μοι λέγε· τὰς μὲν	ἐπιθυμίας	φῂς οὐ κολαστέον, εἰ μέλλει
[498]	τὰς ἡδονάς, κακὰ δὲ τὰς	ἀνίας;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς
[478]	δή. ~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ μὲν ἄρα	πενίας	ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ δὲ νόσου, δίκη
[477]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τίς οὖν τέχνη	πενίας	ἀπαλλάττει; οὐ χρηματιστική; ~(Πῶλος) ναί.
[470]	τοῦτον τὸν Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα	Μακεδονίας;	~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ μή, ἀλλ'
[504]	τυχοῦσα οἰκία χρηστὴ ἂν εἴη,	ἀταξίας	δὲ μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[504]	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἡ ψυχή;	ἀταξίας	τυχοῦσα ἔσται χρηστή, ἢ τάξεώς
[514]	ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον	ἀνοίας	ἐλθεῖν ἀνθρώπους, ὥστε, πρὶν ἰδιωτεύοντας
[454]	τοῦτο ἐπανεροίμεθ' ἂν τὸν λέγοντα·	ποίας	δὴ ~πειθοῦς καὶ τῆς περὶ
[453]	~οὐκοῦν ἐάν τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς	ποίας	πειθοῦς καὶ περὶ τί, ἀποκρινούμεθά
[470]	ἐάν με ἐλέγξῃς καὶ ~ἀπαλλάξῃς	φλυαρίας.	ἀλλὰ μὴ κάμῃς φίλον ἄνδρα
[490]	καὶ ποτὰ καὶ ἰατροὺς καὶ	φλυαρίας·	(ἐγὼ δὲ οὐ ταῦτα ~λέγω.
[486]	ληρήματα χρὴ φάναι εἶναι εἴτε	φλυαρίας,	ἐξ ὧν κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις δόμοις·
[452]	ἀγαθὸν καὶ αἴτιον ἅμα μὲν	~ἐλευθερίας	αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα δὲ
[505]	~οὐ γὰρ οἶμαι λυσιτελεῖ μετὰ	μοχθηρίας	σώματος ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ
[478]	δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ γίγνεται	πονηρίας	ἡ δίκη. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[478]	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς δὲ	πονηρίας	καὶ ἀδικίας; εἰ μὴ οὕτως
[477]	ψυχῆς, τριῶν ὄντων, τριττὰς εἴρηκας	~πονηρίας,	πενίαν, νόσον, ἀδικίαν; ~(Πῶλος) ναί.
[478]	διδόναι μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ ἦν,	πονηρίας;	~(Πῶλος) ἦν γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει
[525]	ὕβρεως καὶ ἀκρατίας τῶν πράξεων	ἀσυμμετρίας	τε ~καὶ αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν
[508]	δὲ πλεονεξίαν οἴει δεῖν ἀσκεῖν·	~γεωμετρίας	γὰρ ἀμελεῖς. εἶεν· ἢ ἐξελεγκτέος
[472]	μὴ διδῷ δίκην μηδὲ τυγχάνῃ	τιμωρίας	ἀδικῶν, ἧττον δὲ ~ἄθλιος ἐὰν
[472]	ἂν τυγχάνῃ δίκης τε καὶ	τιμωρίας;	~(Πῶλος) ἥκιστά γε, ἐπεὶ οὕτω
[523]	ἐμαυτοῦ, ~δύο μὲν ἐκ τῆς	Ἀσίας,	Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα
[524]	δικαστήν, οἱ μὲν ἐκ τῆς	Ἀσίας	(παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς
[524]	καὶ τοὺς μὲν ~ἐκ τῆς	Ἀσίας	Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δὲ ἐκ
[462]	~(Σωκράτης) χάριτός τινος καὶ ἡδονῆς	ἀπεργασίας.	~(Πῶλος) ~οὐκοῦν καλόν σοι δοκεῖ
[462]	~φημὶ δή, χάριτος καὶ ἡδονῆς	(ἀπεργασίας,	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ'
[478]	(ἰατρικὴ δὲ νόσου, δίκη δὲ	~ἀκολασίας	καὶ ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[522]	ἕξω αὐτοῖς λέγειν, ἃς οὗτοι	εὐεργεσίας	καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ
[511]	(ἐὰν πάμπολυ, ταύτης τῆς μεγάλης	εὐεργεσίας,	σώσασα ἃ ~νυνδὴ ἔλεγον, καὶ
[487]	(φίλω ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ	παρρησίας	καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ δέοντος·
[527]	(τῶν μεγίστων εἰς τοσοῦτον ἥκομεν	ἀπαιδευσίας	~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι τῷ λόγῳ
[472]	ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν με ἐκ ~τῆς	οὐσίας	καὶ τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ δὲ
[457]	διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς	συνουσίας,	ἀλλ' ἐὰν περί του ἀμφισβητήσωσιν
[461]	(κύνα, ὦ ~Γοργία, οὐκ ὀλίγης	συνουσίας	ἐστὶν ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος)
[525]	ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ	ἐξουσίας	καὶ τρυφῆς καὶ ὕβρεως καὶ
[525]	καὶ τρυφῆς καὶ ὕβρεως καὶ	ἀκρατίας	τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας τε ~καὶ
[525]	οἱ τούτους ὁρῶντες διὰ ~τὰς	ἁμαρτίας	τὰ μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα καὶ
[487]	ποτε αὐτὸ ~συνεχώρησας σὺ οὔτε	σοφίας	ἐνδείᾳ οὔτ' αἰσχύνης περιουσίᾳ, οὐδ'
[487]	Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς γεγονότας	σοφίας,	σέ τε καὶ Τείσανδρον τὸν
[486]	τοὺς ~ἄλλους τοὺς πόρρω ἀεὶ	φιλοσοφίας	ἐλαύνοντας; νῦν γὰρ εἴ τις
[485]	τὸ ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν.	φιλοσοφίας	μὲν ὅσον ~παιδείας χάριν καλὸν
[481]	Ἀλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου καὶ	φιλοσοφίας,	σὺ δὲ δυοῖν, τοῦ τε
[497]	ἀνιώμενον δέ γε χαίρειν δυνατὸν	ὡμολόγηκας.	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα
[521]	~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς ὃ πολλάκις	εἴρηκας,	ὅτι ἀποκτενεῖ με ὁ βουλόμενος,
[477]	καὶ ψυχῆς, τριῶν ὄντων, τριττὰς	εἴρηκας	~πονηρίας, πενίαν, νόσον, ἀδικίαν; ~(Πῶλος)
[493]	μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ' ἀληθέστερον	εἴρηκας,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,
[511]	καὶ παῖδας καὶ χρήματα καὶ	γυναῖκας,	ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν λιμένα δύο
[518]	ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς τε καὶ	διακονικὰς	καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ σώματος
[474]	οὐ (ταὐτὸν ἡγῇ σύ, ὡς	ἔοικας,	καλόν τε καὶ ἀγαθὸν καὶ
[450]	ποτε τὰς ἄλλας τέχνας οὐ	ῥητορικὰς	καλεῖς, οὔσας περὶ λόγους, εἴπερ
[471]	ὡς ἀποδώσων τὴν ἀρχὴν ἣν	Περδίκκας	~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας καὶ καταμεθύσας
[518]	προσαπολοῦσιν αὐτῶν καὶ τὰς ἀρχαίας	~σάρκας·	οἱ (δ' αὖ δι' ἀπειρίαν
[473]	ἐκκάηται, καὶ ἄλλας ~πολλὰς καὶ	μεγάλας	καὶ παντοδαπὰς λώβας αὐτός τε
[473]	~τυραννεύσας. τί τοῦτο, ὦ Πῶλε;	γελᾷς;	ἄλλο αὖ τοῦτο εἶδος ἐλέγχου
[459]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ τὰς	ἄλλας	ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως ἔχει ὁ
[454]	περιττὸν ὅσον ἐστίν· καὶ ~τὰς	ἄλλας	ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας ἁπάσας
[494]	πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ τὰς	ἄλλας	ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα καὶ δυνάμενον
[518]	εἰς ἀρετὴν (σώματος, τὰς δ'	ἄλλας	πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ
[473]	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ	ἄλλας	~πολλὰς καὶ μεγάλας καὶ παντοδαπὰς
[520]	ἄρα, ὡς ἔοικε, τὰς μὲν	ἄλλας	συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα ~ἀργύριον, οἷον
[459]	Σώκρατες, γίγνεται, μὴ μαθόντα τὰς	ἄλλας	τέχνας ~ἀλλὰ μίαν ταύτην, μηδὲν
[450]	~τί οὖν δή ποτε τὰς	ἄλλας	τέχνας οὐ ῥητορικὰς καλεῖς, οὔσας
[518]	~εἶναι περὶ σώματος πραγματείαν, τὰς	ἄλλας	τέχνας, τὴν δὲ γυμναστικὴν καὶ
[473]	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ ἄλλας	~πολλὰς	καὶ μεγάλας καὶ παντοδαπὰς λώβας
[501]	τοῦτο, περὶ δὲ δύο καὶ	πολλὰς	οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ, ἀλλὰ
[501]	καὶ περὶ δύο καὶ περὶ	πολλάς.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἁθρόαις ἅμα
[512]	σῴζειν· πόλεις γὰρ ἔστιν ὅτε	ὅλας	~σῴζει. μή σοι δοκεῖ κατὰ
[524]	καὶ ἴχνη εἶχε τῶν πληγῶν	οὐλὰς	ἐν τῷ σώματι ἢ ὑπὸ
[520]	ὡς ἔοικε, τὰς μὲν ἄλλας	συμβουλὰς	συμβουλεύειν λαμβάνοντα ~ἀργύριον, οἷον οἰκοδομίας
[511]	μελετᾶν τὰς τέχνας ταύτας αἳ	ἡμᾶς	ἀεὶ ~ἐκ τῶν (κινδύνων σῴζουσιν,
[514]	πότερον ἔδει ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι	ἡμᾶς	αὐτοὺς καὶ ~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν
[447]	(Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν ἀγορᾷ ἀναγκάσας	ἡμᾶς	~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα, ὦ
[449]	~καὶ τίνα Γοργίαν καλεῖν χρὴ	ἡμᾶς.	μᾶλλον δέ, ὦ Γοργία, αὐτὸς
[514]	καὶ εἰ μὴ ηὑρίσκομεν δι'	ἡμᾶς	~μηδένα (βελτίω γεγονότα τὸ σῶμα,
[453]	νυνδή· ἡ ἀριθμητικὴ οὐ διδάσκει	~ἡμᾶς	ὅσα ἐστὶν τὰ τοῦ ἀριθμοῦ,
[512]	σεμνύνεσθαι τὸν κυβερνήτην, καίπερ σῴζοντα	ἡμᾶς,	~οὐδέ γε, ὦ θαυμάσιε, τὸν
[453]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐάν τις ἐρωτᾷ	ἡμᾶς	ποίας πειθοῦς καὶ περὶ τί,
[514]	~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει ἂν	ἡμᾶς	σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ~(ἐξετάσαι
[505]	ποιήσομεν, οἶμαι ~ἔγωγε χρῆναι πάντας	ἡμᾶς	φιλονίκως ἔχειν πρὸς τὸ εἰδέναι
[526]	ψυχήν· χαίρειν οὖν ~ἐάσας τὰς	τιμὰς	τὰς τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν
[462]	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ	τιμᾷς	τὸ χαρίζεσθαι, σμικρόν τί μοι
[487]	χρῶμαι; ἐγώ σοι ἐρῶ. οἶδα	ὑμᾶς	ἐγώ, ὦ Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας
[458]	πάλαι γάρ τοι, πρὶν καὶ	ὑμᾶς	ἐλθεῖν, ~ἐγὼ τοῖς παροῦσι πολλὰ
[521]	λέγων ὅτι ὦ παῖδες, πολλὰ	ὑμᾶς	καὶ κακὰ ὅδε εἴργασται ἀνὴρ
[522]	καὶ ἡδέα καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν	~ὑμᾶς·	τί ἂν οἴει ἐν τούτῳ
[512]	σεμνύνων (τὸ πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν	ὑμᾶς	τοῖς ~λόγοις, λέγων καὶ παρακαλῶν
[511]	ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν λιμένα δύο	δραχμὰς	ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς ὁ ἔχων
[456]	συμβουλεύοντες καὶ οἱ νικῶντες τὰς	γνώμας	περὶ τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ
[522]	ἀλλ' ἐπείπερ γε καὶ τἆλλα	ἐπέρανας,	καὶ τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε
[526]	γέγονεν καὶ εἰς τοὺς ἄλλους	Ἕλληνας,	~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου· οἱ δὲ
[518]	καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ τὸ δίκαιον	δεσποίνας	εἶναι τούτων. ταὐτὰ οὖν ταῦτα
[458]	χρὴ καὶ τὸ τούτων, μή	τινας	αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους τι καὶ
[489]	τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις ἢ ἄλλους	τινάς;	~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία
[489]	πρός με· ~ἀλλ' ἴθι εἰπέ,	τίνας	λέγεις τοὺς βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης)
[491]	~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν ἀπαλλάγηθι	τίνας	ποτὲ λέγεις τοὺς βελτίους τε
[455]	σου βουλόμενος γενέσθαι, ὡς ἐγώ	τινας	σχεδὸν καὶ συχνοὺς ~αἰσθάνομαι, οἳ
[478]	σκόπει· ποῖ ἄγομεν καὶ ~παρὰ	τίνας	τοὺς κάμνοντας τὰ σώματα; ~(Πῶλος)
[511]	συμπλεόντων οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι καὶ	οὕστινας	ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς
[511]	οἶμαι ἐπίσταται ὅτι ἄδηλόν ἐστιν	οὕστινάς	τε ὠφέληκεν ~τῶν συμπλεόντων οὐκ
[522]	εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ	ἡδονὰς	ἃς ἐκπεπόρικα ἕξω αὐτοῖς λέγειν,
[499]	ἐν τῷ ἐσθίειν ~καὶ πίνειν	ἡδονάς,	ἦ ἄρα τούτων αἱ μὲν
[499]	~οὐκοῦν τὰς μὲν χρηστὰς καὶ	ἡδονὰς	καὶ λύπας καὶ αἱρετέον ἐστὶν
[507]	καὶ πράγματα καὶ ἀνθρώπους καὶ	~ἡδονὰς	καὶ λύπας φεύγειν καὶ διώκειν,
[498]	τὰ δὲ ἀγαθὰ εἶναι τὰς	ἡδονάς,	κακὰ δὲ τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης)
[499]	οὐχ ἡγεῖσθαι τὰς μὲν βελτίους	ἡδονάς,	τὰς ~δὲ χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ
[501]	ᾧ δὴ καὶ ~πορίζεται τὰς	ἡδονάς.	ταῦτ' οὖν πρῶτον σκόπει εἰ
[500]	ἐτίθην τῶν μὲν περὶ τὰς	ἡδονὰς	~τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ
[473]	~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ δέ γε	εὐδαίμονας	αὖ τοὺς ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ
[494]	~ἄθλιος; ἢ τούτους τολμήσεις λέγειν	εὐδαίμονας	εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν
[495]	τοὺς ~χαίροντας, ὅπως ἂν χαίρωσιν,	~(εὐδαίμονας	εἶναι, καὶ μὴ διορίζηται τῶν
[497]	~τί δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς	ἄφρονας	καὶ δειλούς; οὐ γὰρ ἄρτι
[498]	λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους καὶ τοὺς	~ἄφρονας	καὶ τοὺς δειλοὺς καὶ τοὺς
[491]	εἶ· τοὺς ἠλιθίους λέγεις τοὺς	σώφρονας.	~(Σωκράτης) ~πῶς γὰρ (οὔ) οὐδεὶς
[459]	γίγνεται, μὴ μαθόντα τὰς ἄλλας	τέχνας	~ἀλλὰ μίαν ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι
[454]	~τὰς ἄλλας ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν	τέχνας	ἁπάσας ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς
[450]	οὖν δή ποτε τὰς ἄλλας	τέχνας	οὐ ῥητορικὰς καλεῖς, οὔσας περὶ
[511]	χρόνον ζῆν, καὶ μελετᾶν τὰς	τέχνας	ταύτας αἳ ἡμᾶς ἀεὶ ~ἐκ
[518]	περὶ σώματος πραγματείαν, τὰς ἄλλας	τέχνας,	τὴν δὲ γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν
[464]	ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν δύο λέγω	τέχνας·	τὴν μὲν ἐπὶ τῇ ψυχῇ
[459]	καὶ περὶ τὰς ἄλλας ἁπάσας	τέχνας	ὡσαύτως ἔχει ὁ ῥήτωρ καὶ
[474]	καὶ χρώματα καὶ σχήματα καὶ	φωνὰς	~καὶ ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων
[474]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ τὰς	φωνὰς	καὶ τὰ κατὰ τὴν μουσικὴν
[467]	ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ κολακείαν, ἐμὲ	ἐξελέγξας;	εἰ δέ με ἐάσεις ἀνέλεγκτον,
[484]	ἀνήρ, πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ	διαρρήξας	καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας τὰ ἡμέτερα
[471]	ἀλλ' εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν καὶ	ἀποπνίξας	~πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν
[465]	ἐγώ φημι τὴν ῥητορικὴν εἶναι,	ἀκήκοας·	~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ, ὡς
[503]	νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ καὶ σὺ	ἀκήκοας;	~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν γε, ὦ
[461]	τοῖς (λόγοις τοῦτο ὃ> δὴ	ἀγαπᾷς,	αὐτὸς ἀγαγὼν ἐπὶ τοιαῦτα ~ἐρωτήματα
[473]	ἄλλας ~πολλὰς καὶ μεγάλας καὶ	παντοδαπὰς	λώβας αὐτός τε λωβηθεὶς καὶ
[494]	αὐτά, ἢ τὰς ~ἐσχάτας λυποῖτο	λύπας·	ἆρα τοιούτου ἑκατέρου ὄντος τοῦ
[499]	μὲν χρηστὰς καὶ ἡδονὰς καὶ	λύπας	καὶ αἱρετέον ἐστὶν καὶ πρακτέον;
[507]	καὶ ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς καὶ	λύπας	φεύγειν καὶ διώκειν, καὶ ὑπομένοντα
[487]	οἶδα ὑμᾶς ἐγώ, ὦ Καλλίκλεις,	τέτταρας	~ὄντας κοινωνοὺς γεγονότας σοφίας, σέ
[485]	αἷς ἔφη ὁ ποιητὴς τοὺς	ἄνδρας	ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ ~τὸν
[526]	κωλύει καὶ ἐν τούτοις ἀγαθοὺς	ἄνδρας	ἐγγίγνεσθαι, καὶ σφόδρα γε ἄξιον
[497]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀγαθοὺς	ἄνδρας	καλεῖς ἄφρονας καὶ δειλούς; οὐ
[517]	ἔμπροσθεν, καὶ προείλου τούτους τοὺς	ἄνδρας·	οὗτοι δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου
[486]	~ἐγκατοικήσεις δόμοις· ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας	ἄνδρας	τὰ μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς
[484]	τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων τὸ πλεῖστον	ἡμέρας	τούτῳ μέρος, ~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ
[484]	πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ εἰς τὰς	~ὑμετέρας	διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ τοὺς λόγους,
[509]	παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε	ἀμφοτέρας	τὰς ὠφελίας ταύτας ἔχειν, τήν
[523]	οὖν, ἦ δ' ὅς, ψυχὰς	πονηρὰς	ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε
[499]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τὰς δὲ	πονηρὰς	οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)
[488]	αἱ μεγάλαι πόλεις ἐπὶ τὰς	σμικρὰς	κατὰ τὸ φύσει δίκαιον ~ἔρχονται,
[489]	~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς	ἄρα ὅτι σὺ αὐτὸς ὀνόματα
[470]	~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον τὸν Περδίκκου	ὁρᾷς	ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ
[469]	τουτωνὶ τῶν ἀνθρώπων ὧν σὺ	ὁρᾷς	αὐτίκα μάλα δεῖν τεθνάναι, τεθνήξει
[500]	ἐμοῦ ~οὕτως ἀποδέχου ὡς παίζοντος·	ὁρᾷς	γὰρ ὅτι περὶ τούτου ἡμῖν
[461]	χαίρειν. ὕστερον δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων	ὁρᾷς	δὴ καὶ ~αὐτὸς ὅτι αὖ
[456]	νυνδὴ σὺ ἔλεγες, ὦ Σώκρατες,	ὁρᾷς	ὅτι οἱ ῥήτορές ~εἰσιν οἱ
[527]	καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν δὲ	ὁρᾷς	ὅτι τρεῖς ὄντες ὑμεῖς, ~οἵπερ
[475]	τυγχάνει ὄν. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς	οὖν, ὦ Πῶλε, ὁ ἔλεγχος
[491]	διὰ μαλακίαν τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς,	ὦ βέλτιστε Καλλίκλεις, ὡς οὐ
[510]	ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον εἶναι. ~(Καλλίκλης)	~ὁρᾷς,	ὦ Σώκρατες, ὡς ἐγὼ ἕτοιμός
[485]	μέσα τῆς πόλεως καὶ τὰς	~ἀγοράς,	ἐν αἷς ἔφη ὁ ποιητὴς
[477]	~κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην τινὰ	ἐνορᾷς	ἢ πενίαν; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ
[479]	καὶ τοὺς ἄλλους τυράννους καὶ	~ῥήτορας	καὶ δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης)
[466]	ὦ Πῶλε, ἐγὼ καὶ τοὺς	ῥήτορας	καὶ τοὺς τυράννους ~δύνασθαι μὲν
[467]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀποδείξεις τοὺς	ῥήτορας	νοῦν ἔχοντας καὶ (τέχνην τὴν
[525]	ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς	φρουρᾶς,	οἷ μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι τὰ
[472]	ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ κατ' ἐμοῦ	μάρτυρας	παρασχέσθαι ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγω·
[471]	τῶν λόγων ὧν ἂν λέγωσι	μάρτυρας	πολλοὺς παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ
[472]	γάρ με σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ	~ψευδομάρτυρας	πολλοὺς κατ' ἐμοῦ παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς
[511]	παῖδας καὶ χρήματα καὶ γυναῖκας,	ἀποβιβάσασ'	εἰς ~τὸν λιμένα δύο δραχμὰς
[484]	ἂν ἐπὶ τὰ μείζω ἔλθῃς	ἐάσας	ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ τοί
[511]	τε ὠφέληκεν ~τῶν συμπλεόντων οὐκ	ἐάσας	καταποντωθῆναι καὶ οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς
[526]	ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν· χαίρειν οὖν	~ἐάσας	τὰς τιμὰς τὰς τῶν πολλῶν
[447]	αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν ἀγορᾷ	ἀναγκάσας	ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα,
[519]	ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν με	~ἠνάγκασας,	ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι.
[493]	εἴη πίθος, ~διὰ τὴν ἀπληστίαν	ἀπεικάσας.	τοὐναντίον δὴ οὗτος σοί, ὦ
[461]	ῥητορικῇ κἂν ἀδίκως χρῷτο, οὕτω	~θαυμάσας	καὶ ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν τὰ
[518]	ἀρετὴν (σώματος, τὰς δ' ἄλλας	πάσας	ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ καὶ
[454]	ἄλλας ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας	ἁπάσας	ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας
[494]	~λέγω, καὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας	ἁπάσας	ἔχοντα καὶ δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα
[504]	ἂν λέγῃ, καὶ τὰς πράξεις	ἁπάσας,	καὶ δῶρον ~ἐάν τι διδῷ,
[456]	Σώκρατες, ὅτι ὡς ἔπος εἰπεῖν	ἁπάσας	τὰς δυνάμεις ~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ
[459]	~οὐκοῦν καὶ περὶ τὰς ἄλλας	ἁπάσας	τέχνας ὡσαύτως ἔχει ὁ ῥήτωρ
[517]	ὅτι ~ἔστιν τις παρὰ ταύτας	ἁπάσας	τέχνη γυμναστική τε καὶ ἰατρική,
[503]	τί οὐχὶ καὶ ἐμοὶ αὐτὸν	~ἔφρασας	τίς ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μὰ
[522]	ὦ Καλλίκλεις, ὃ σὺ πολλάκις	ὡμολόγησας·	εἰ ~βεβοηθηκὼς εἴη αὑτῷ, μήτε
[452]	ὧν ἐπῄνεσεν ὁ τὸ σκολιὸν	~ποιήσας,	ἰατρός τε καὶ παιδοτρίβης καὶ
[520]	τὸ σημεῖον εἶναι, εἰ εὖ	ποιήσας	~ταύτην τὴν εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ
[471]	καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα	ἀδικήσας	ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ
[460]	ὁ ῥητορικός, οὐκ ἄν ποτε	ἀδικήσας.	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[487]	τούτων ὧν σὺ δή μοι	ἐπετίμησας,	~ποῖόν τινα χρὴ εἶναι τὸν
[481]	τὸ ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω δ'	ἐννοήσας	ὅτι ἐγώ τε καὶ ~σὺ
[461]	ἢν καθέρξῃς, ᾗ τὸ πρῶτον	ἐπεχείρησας	χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί δέ; οὐκ
[487]	οὐ γὰρ ἄν ποτε αὐτὸ	~συνεχώρησας	σὺ οὔτε σοφίας ἐνδείᾳ οὔτ'
[484]	ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας καὶ ~διαφυγών,	καταπατήσας	τὰ ἡμέτερα γράμματα καὶ μαγγανεύματα
[456]	Δία ἐάν τις εἰς παλαίστραν	~φοιτήσας	εὖ ἔχων τὸ σῶμα καὶ
[524]	τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκείνους	ἐπιστήσας	θεᾶται ἑκάστου τὴν ψυχήν, οὐκ
[527]	ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν καὶ	τελευτήσας,	ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει. καὶ
[452]	ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι οὖν	νομίσας,	ὦ Γοργία, ἐρωτᾶσθαι καὶ ὑπ'
[471]	ἀρχὴν ἣν Περδίκκας ~αὐτὸν ἀφείλετο,	ξενίσας	καὶ καταμεθύσας αὐτόν τε καὶ
[473]	ἀθλιώτερος μέντοι ὁ διαφεύγων καὶ	~τυραννεύσας.	τί τοῦτο, ὦ Πῶλε; γελᾷς;
[471]	Περδίκκας ~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας καὶ	καταμεθύσας	αὐτόν τε καὶ τὸν ὑὸν
[454]	ἁπάσας ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς	οὔσας	καὶ ἧστινος καὶ περὶ ὅτι·
[450]	ἄλλας τέχνας οὐ ῥητορικὰς καλεῖς,	οὔσας	περὶ λόγους, εἴπερ ~ταύτην ῥητορικὴν
[513]	ὅπερ φασὶ τὰς τὴν σελήνην	~καθαιρούσας,	τὰς Θετταλίδας· σὺν τοῖς φιλτάτοις
[485]	τὰ μέσα τῆς πόλεως καὶ	τὰς	~ἀγοράς, ἐν αἷς ἔφη ὁ
[459]	συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ	τὰς	ἄλλας ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως ἔχει
[454]	τὸ περιττὸν ὅσον ἐστίν· καὶ	~τὰς	ἄλλας ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας
[494]	διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ	τὰς	ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα καὶ
[459]	ὦ Σώκρατες, γίγνεται, μὴ μαθόντα	τὰς	ἄλλας τέχνας ~ἀλλὰ μίαν ταύτην,
[450]	~(Σωκράτης) ~τί οὖν δή ποτε	τὰς	ἄλλας τέχνας οὐ ῥητορικὰς καλεῖς,
[518]	ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ σώματος πραγματείαν,	τὰς	ἄλλας τέχνας, τὴν δὲ γυμναστικὴν
[525]	ὀνίνανται οἱ τούτους ὁρῶντες διὰ	~τὰς	ἁμαρτίας τὰ μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα
[498]	εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ δὲ	τὰς	ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[449]	Ἥραν, ὦ Γοργία, ἄγαμαί γε	τὰς	ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν
[518]	ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν αὐτῶν καὶ	τὰς	ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ (δ' αὖ
[503]	τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ	τὰς	αὑτοῦ καὶ τὰς τῶν ἄλλων·
[484]	οὔτε ~δόντος τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο	τὰς	βοῦς, (ὡς τούτου ὄντος τοῦ
[456]	οἱ συμβουλεύοντες καὶ οἱ νικῶντες	τὰς	γνώμας περὶ τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα
[518]	ποτῶν ἐστιν εἰς ἀρετὴν (σώματος,	τὰς	δ' ἄλλας πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν·
[499]	πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	τὰς	δὲ πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον
[499]	ἡγεῖσθαι τὰς μὲν βελτίους ἡδονάς,	τὰς	~δὲ χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ,
[456]	ὅτι ὡς ἔπος εἰπεῖν ἁπάσας	τὰς	δυνάμεις ~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ ἔχει.
[491]	ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς μὲν ἐπιθυμίας	τὰς	~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς μεγίστας εἶναι
[503]	σὺ ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής, τὸ	τὰς	~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς αὑτοῦ
[505]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	τὰς	ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα φαγεῖν
[517]	ὧν ἐπεθύμει. ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν	τὰς	ἐπιθυμίας καὶ μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες
[494]	καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά, ἢ	τὰς	~ἐσχάτας λυποῖτο λύπας· ἆρα τοιούτου
[498]	~κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ εἶναι	τὰς	ἡδονάς, κακὰ δὲ τὰς ἀνίας;
[501]	γίγνεσθαι, ᾧ δὴ καὶ ~πορίζεται	τὰς	ἡδονάς. ταῦτ' οὖν πρῶτον σκόπει
[500]	καὶ ἐτίθην τῶν μὲν περὶ	τὰς	ἡδονὰς ~τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ
[513]	φασὶ τὰς τὴν σελήνην ~καθαιρούσας,	τὰς	Θετταλίδας· σὺν τοῖς φιλτάτοις ἡ
[520]	~διὰ ταῦτ' ἄρα, ὡς ἔοικε,	τὰς	μὲν ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα
[499]	ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι	τὰς	μὲν βελτίους ἡδονάς, τὰς ~δὲ
[491]	ὅτι δεῖ τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον	τὰς	μὲν ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν
[492]	πῶς βιωτέον. καί ~μοι λέγε·	τὰς	μὲν ἐπιθυμίας φῂς οὐ κολαστέον,
[499]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὰς	μὲν χρηστὰς καὶ ἡδονὰς καὶ
[513]	οὖν ὅτι δύ' ἔφαμεν εἶναι	τὰς	παρασκευὰς ἐπὶ τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν,
[504]	ψυχαῖς οὓς ἂν λέγῃ, καὶ	τὰς	πράξεις ἁπάσας, καὶ δῶρον ~ἐάν
[488]	ὡς αἱ μεγάλαι πόλεις ἐπὶ	τὰς	σμικρὰς κατὰ τὸ φύσει δίκαιον
[457]	καὶ διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι	τὰς	συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν περί του
[511]	πλεῖστον χρόνον ζῆν, καὶ μελετᾶν	τὰς	τέχνας ταύτας αἳ ἡμᾶς ἀεὶ
[513]	ὦ δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ φασὶ	τὰς	τὴν σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς Θετταλίδας·
[526]	τὴν ψυχήν· χαίρειν οὖν ~ἐάσας	τὰς	τιμὰς τὰς τῶν πολλῶν ἀνθρώπων,
[499]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	τὰς	τοιάσδε λέγεις, οἷον κατὰ τὸ
[450]	καὶ ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι πολλαί.	τὰς	τοιαύτας (μοι δοκεῖς ~λέγειν, περὶ
[503]	ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς αὑτοῦ καὶ	τὰς	τῶν ἄλλων· εἰ δὲ μὴ
[526]	χαίρειν οὖν ~ἐάσας τὰς τιμὰς	τὰς	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν
[484]	οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ εἰς	τὰς	~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ τοὺς
[474]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ	τὰς	φωνὰς καὶ τὰ κατὰ τὴν
[512]	ἐνέβησαν, οὔτε τὰ σώματα ~οὔτε	τὰς	ψυχάς. λογίζεται οὖν ὅτι οὐκ,
[511]	τὴν κυβερνητικήν, ἣ οὐ μόνον	τὰς	ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ ~καὶ τὰ
[509]	ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας	τὰς	ὠφελίας ταύτας ἔχειν, τήν τε
[502]	ἥδιστον; ἠνία γὰρ ᾄδων τοὺς	θεατάς.	ἀλλὰ δὴ σκόπει· ~οὐχὶ ἥ
[484]	χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν Ἡρακλέος, ἐπεὶ	ἀπριάτας	~λέγει οὕτω πως τὸ γὰρ
[494]	(ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά, ἢ τὰς	~ἐσχάτας	λυποῖτο λύπας· ἆρα τοιούτου ἑκατέρου
[515]	ἕκαστος αὐτῶν βελτίους ἐποίει τοὺς	πολίτας	ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει ἢ οὔ;
[513]	θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς τοὺς	πολίτας	ποιοῦντας; ἄνευ γὰρ δὴ τούτου,
[509]	ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας	πάντας	ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι τοῦτο,
[526]	παρακαλῶ δὲ καὶ τοὺς ἄλλους	πάντας	ἀνθρώπους, καθ' ὅσον ~δύναμαι, καὶ
[449]	οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα περὶ	πάντας	γε τοὺς λόγους ἡ ῥητορική
[503]	οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους	πάντας	~δημιουργούς, ὅντινα βούλει αὐτῶν, ὡς
[505]	μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι ~ἔγωγε χρῆναι	πάντας	ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν πρὸς τὸ
[472]	ὢν μόνος, τοὺς δ' ἄλλους	πάντας	τούτους χαίρειν ἐᾷς. ἔστιν μὲν
[484]	~καὶ νόμους τοὺς παρὰ φύσιν	ἅπαντας,	ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος ὁ
[457]	ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν γὰρ πρὸς	ἅπαντάς	ἐστιν ὁ ῥήτωρ καὶ περὶ
[456]	οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ πρὸς	ἅπαντας	χρῆσθαι ~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν
[500]	ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ καὶ	ὁμολογήσαντας	~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν τούτω διττὼ
[519]	ἀνθρώπους ἀγαθοὺς καὶ δικαίους γενομένους,	ἐξαιρεθέντας	μὲν ~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ διδασκάλου,
[505]	μεταξὺ θέμις εἶναι (καταλείπειν, ἀλλ'	~ἐπιθέντας	κεφαλήν, ἵνα μὴ ἄνευ κεφαλῆς
[518]	~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈	οντας	καλὸν κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν,
[487]	ὑμᾶς ἐγώ, ὦ Καλλίκλεις, τέτταρας	~ὄντας	κοινωνοὺς γεγονότας σοφίας, σέ τε
[527]	~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς τὶ	ὄντας,	οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ περὶ
[483]	ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς	ὄντας	πλέον ἔχειν, ἵνα μὴ αὐτῶν
[473]	αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς δὲ	διδόντας	δίκην ἧττον. βούλει καὶ ~τοῦτο
[484]	αὐτῶν, ἐκ νέων λαμβάνοντες, ~ὥσπερ	λέοντας,	κατεπᾴδοντές τε καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα
[485]	ὥσπερ πρὸς τοὺς ψελλιζομένους καὶ	παίζοντας.	ὅταν μὲν γὰρ ~παιδίον ἴδω,
[522]	νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ οὔτε τοὺς	πορίζοντας	ζηλῶ οὔτε οἷς πορίζεται· ἐάν
[516]	ἐδόκει εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν μὴ	λακτίζοντας	ἑαυτὸν μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας
[509]	ὡμολογήσαμεν μηδένα ~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ'	ἄκοντας	τοὺς ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης)
[456]	καὶ τοὺς ἐν τοῖς ὅπλοις	διδάσκοντας	μάχεσθαι μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν
[478]	δὲ τοὺς ἀδικοῦντας καὶ τοὺς	ἀκολασταίνοντας;	~(Πῶλος) παρὰ τοὺς δικαστὰς λέγεις;
[516]	λακτίζοντας ἑαυτὸν μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ	δάκνοντας	~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας δι'
[478]	ἄγομεν καὶ ~παρὰ τίνας τοὺς	κάμνοντας	τὰ σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς
[449]	Γοργία; ἆρα οἳ δηλοῦσι τοὺς	κάμνοντας,	ὡς ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας)
[486]	~ἄλλους τοὺς πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας	ἐλαύνοντας;	νῦν γὰρ εἴ τις σοῦ
[519]	αὕτη τῆς ἀσθενείας, τοὺς τότε	παρόντας	αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ καὶ
[474]	νῦν με κέλευε ἐπιψηφίζειν τοὺς	παρόντας,	ἀλλ' εἰ μὴ ~ἔχεις τούτων
[457]	αὐτῶν τοιαῦτα οἷα καὶ τοὺς	παρόντας	~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν, ὅτι
[494]	ἂν φῇ ἀνέδην οὕτω τοὺς	~χαίροντας,	ὅπως ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι,
[478]	δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην	δώσοντας;	~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[495]	~εἰπὲ γάρ μοι, τοὺς εὖ	πράττοντας	τοῖς κακῶς πράττουσιν οὐ τοὐναντίον
[516]	παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν μηδὲ	κυρίττοντας	μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα
[514]	ἀνοίας ἐλθεῖν ἀνθρώπους, ὥστε, πρὶν	ἰδιωτεύοντας	πολλὰ ~μὲν ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι,
[486]	κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις δόμοις· ζηλῶν οὐκ	ἐλέγχοντας	ἄνδρας τὰ μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ'
[527]	βουλεύεσθαι ἢ νῦν. αἰσχρὸν γὰρ	ἔχοντάς	γε ὡς νῦν φαινόμεθα ~ἔχειν,
[467]	~οὐκοῦν ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας νοῦν	ἔχοντας	καὶ (τέχνην τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ
[491]	ὦ ἑταῖρε, τί; ἦ τι	ἄρχοντας	ἢ ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις;
[491]	ἔχειν τούτους τῶν ἄλλων, τοὺς	ἄρχοντας	τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[456]	καὶ τοὺς ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ	ὑπάρχοντας·	~(οἱ δὲ μεταστρέψαντες χρῶνται τῇ
[519]	μὲν ~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ διδασκάλου,	σχόντας	δὲ δικαιοσύνην, ἀδικεῖν τούτῳ ᾧ
[525]	καὶ ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα πάθη	πάσχοντας	τὸν ~ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα
[513]	ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς τοὺς πολίτας	ποιοῦντας;	ἄνευ γὰρ δὴ τούτου, ὡς
[516]	μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα	ποιοῦντας	δι' ἀγριότητα. ἢ οὐ δοκεῖ
[473]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ τοὺς	ἀδικοῦντας	ἀθλίους ἔφην εἶναι ἐγώ, καὶ
[456]	πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ τοὺς	ἀδικοῦντας,	ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ δὲ
[473]	δέ γε εὐδαίμονας αὖ τοὺς	ἀδικοῦντας,	ἐὰν μὴ διδῶσι δίκην. ~(Πῶλος)
[478]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ δὲ τοὺς	ἀδικοῦντας	καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ
[509]	~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας τοὺς	ἀδικοῦντας	πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι
[457]	φθόνον ~οἴονται τὸν ἑαυτῶν λέγειν,	φιλονικοῦντας	ἀλλ' οὐ ζητοῦντας τὸ προκείμενον
[527]	δικαιοσύνην καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν	~ἀσκοῦντας	καὶ ζῆν καὶ τεθνάναι. τούτῳ
[474]	τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ ~τοὺς	θεωροῦντας;	ἔχεις τι ἐκτὸς τούτων λέγειν
[457]	ἑαυτῶν λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ	ζητοῦντας	τὸ προκείμενον ἐν ~τῷ λόγῳ·
[485]	τοῦτο πάσχω καὶ πρὸς τοὺς	~φιλοσοφοῦντας.	παρὰ νέῳ μὲν γὰρ μειρακίῳ
[485]	ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς	~φιλοσοφοῦντας	ὥσπερ πρὸς τοὺς ψελλιζομένους καὶ
[518]	αὖ δι' ἀπειρίαν οὐ τοὺς	ἑστιῶντας	αἰτιάσονται τῶν νόσων ~αἰτίους εἶναι
[523]	μὲν οὖν, ἔφη, παυστέον ἐστὶν	προειδότας	αὐτοὺς τὸν θάνατον· νῦν ~γὰρ
[514]	τε ἡμῶν ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους	γεγονότας	καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν καὶ
[525]	καὶ τὰ τῶν πόλεων ~πραξάντων	γεγονότας·	οὗτοι γὰρ διὰ τὴν ἐξουσίαν
[487]	ὦ Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς	γεγονότας	σοφίας, σέ τε καὶ Τείσανδρον
[452]	~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ	ἐκκλησιαστὰς	καὶ ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί,
[452]	τοῖς λόγοις καὶ ἐν δικαστηρίῳ	δικαστὰς	καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ
[478]	τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς	δικαστὰς	λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην δώσοντας;
[522]	οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι τοὺς τοιούτους	δικαστάς;	οὐ μέγα; ~(Καλλίκλης) ἴσως· οἴεσθαί
[523]	ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην	δικαστὰς	ὑεῖς ἐμαυτοῦ, ~δύο μὲν ἐκ
[484]	νόμους τοὺς παρὰ φύσιν ἅπαντας,	ἐπαναστὰς	ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος ὁ ~δοῦλος,
[525]	καὶ Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ καὶ	~δυνάστας	ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς ἐν Ἅιδου
[479]	ἄλλους τυράννους καὶ ~ῥήτορας καὶ	δυνάστας;	~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν γάρ
[518]	διακόνους μοι λέγεις καὶ ~ἐπιθυμιῶν	παρασκευαστὰς	ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈ οντας καλὸν
[499]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰς μὲν	χρηστὰς	καὶ ἡδονὰς καὶ λύπας καὶ
[491]	ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς	μεγίστας	εἶναι καὶ μὴ κολάζειν, ~(ταύταις
[492]	εἶναι, ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς ὡς	μεγίστας	πλήρωσιν αὐταῖς ἁμόθεν γέ ποθεν
[477]	σώματος καὶ ψυχῆς, τριῶν ὄντων,	τριττὰς	εἴρηκας ~πονηρίας, πενίαν, νόσον, ἀδικίαν;
[492]	οἷον δεῖ εἶναι, ἐῶντα ~δὲ	αὐτὰς	ὡς μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς ἁμόθεν
[450]	ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι πολλαί. τὰς	τοιαύτας	(μοι δοκεῖς ~λέγειν, περὶ ἃς
[450]	τεχνῶν περὶ χειρουργίας τε καὶ	τοιαύτας	~πράξεις ὡς ἔπος εἰπεῖν πᾶσά
[518]	(σώματος, τὰς δ' ἄλλας πάσας	ταύτας	~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ καὶ ταύτας
[511]	ζῆν, καὶ μελετᾶν τὰς τέχνας	ταύτας	αἳ ἡμᾶς ἀεὶ ~ἐκ τῶν
[517]	εἰδότι ὅτι ~ἔστιν τις παρὰ	ταύτας	ἁπάσας τέχνη γυμναστική τε καὶ
[507]	ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι καὶ	ταύτας	ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν, λῃστοῦ
[509]	αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας	ταύτας	ἔχειν, τήν τε ἀπὸ ~τοῦ
[503]	πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον,	(ταύτας	μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ χείρω,
[518]	ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ καὶ	ταύτας	μὲν δουλοπρεπεῖς τε καὶ διακονικὰς
[452]	δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ	βουλευτὰς	καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ
[523]	ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων·	τεθνεῶτας	γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ τὸν
[462]	εἶναι, ὥστε τὸ μετὰ ~τοῦτο	ἐρωτᾷς	εἰ οὐ καλή μοι δοκεῖ
[503]	~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο	ἐρωτᾷς·	εἰσὶ μὲν γὰρ οἳ κηδόμενοι
[466]	ἀγαθοὶ ~ῥήτορες; ~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα τοῦτ'	ἐρωτᾷς	ἢ λόγου τινὸς ἀρχὴν λέγεις;
[462]	τίνα φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~ἆρα	ἐρωτᾷς	ἥντινα τέχνην φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος)
[466]	γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ ἐμὲ	ἐρωτᾷς.	~(Πῶλος) ἀλλ' ἔγωγε σὲ ἐρωτῶ.
[466]	φίλε· ἔπειτα δύο ἅμα με	ἐρωτᾷς;	~(Πῶλος) πῶς δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[486]	~(Καλλίκλης) πρὸς τί δὴ τοῦτο	ἐρωτᾷς,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι
[513]	ὅτι δύ' ἔφαμεν εἶναι τὰς	παρασκευὰς	ἐπὶ τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ
[519]	κατηγοροῦσιν τῶν μαθητῶν ὡς ἀδικοῦσι	σφᾶς	~(αὑτούς) τούς τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες
[520]	παιδεύουσιν, ὡς πονηρόν ἐστιν εἰς	σφᾶς,	ἢ τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ
[516]	οἵ γε ἀγαθοὶ ἡνίοχοι κατ'	ἀρχὰς	μὲν ~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν
[471]	ἢ Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ κατ'	ἀρχὰς	τῶν λόγων, ὦ Πῶλε, ἔγωγέ
[499]	καίτοι οὐκ ᾤμην γε ~κατ'	ἀρχὰς	ὑπὸ σοῦ ἑκόντος εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι,
[512]	οὔτε τὰ σώματα ~οὔτε τὰς	ψυχάς.	λογίζεται οὖν ὅτι οὐκ, εἰ
[523]	~Πολλοὶ οὖν, ἦ δ' ὅς,	ψυχὰς	πονηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά
[511]	κυβερνητικήν, ἣ οὐ μόνον τὰς	ψυχὰς	σῴζει ἀλλὰ ~καὶ τὰ σώματα
[471]	οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως	~ἐκθρέψας	καὶ ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ,
[460]	πρὸς Διός, ὥσπερ ἄρτι εἶπες,	ἀποκαλύψας	τῆς ῥητορικῆς εἰπὲ τίς ~ποθ'
[526]	τῷ βίῳ, ἠγάσθη τε καὶ	ἐς	μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ
[503]	ὦ Καλλίκλεις, ἣν πρότερον σὺ	ἔλεγες	ἀρετήν, ἀληθής, τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας
[488]	οὕτως, ὡς ἄρτι αὖ σὺ	ἔλεγες,	~δίκαιον εἶναι τὸ ἴσον ἔχειν
[515]	τῶν ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ πρότερον	ἔλεγες,	εἰ ἔτι σοι ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ
[497]	ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους καὶ φρονίμους	ἔλεγες·	ἢ οὐ τούτους ἀγαθοὺς καλεῖς;
[466]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι οὕτω πως	ἔλεγες·	ἦ οὐχὶ ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες
[488]	ἑνί, ὥσπερ καὶ σὺ ἄρτι	ἔλεγες.	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[495]	ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης δύο ταῦτα	ἔλεγες;	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) τί
[518]	γεγόνασιν ἢ εἰσὶν σωμάτων ~θεραπευταί,	ἔλεγές	μοι πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων ὁ
[487]	ὁ λόγος ὃν ὀλίγον πρότερον	ἔλεγες	ὁμολογεῖ σοι. ~ἔχει δὴ οὑτωσὶ
[460]	ποιεῖται· ~ἐπειδὴ δὲ ὀλίγον ὕστερον	ἔλεγες	~ὅτι ὁ ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ
[457]	οὐδὲ σύμφωνα οἷς τὸ πρῶτον	ἔλεγες	περὶ τῆς ῥητορικῆς· φοβοῦμαι οὖν
[496]	τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν	ἔλεγες	πότερον ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν ~εἶναι;
[495]	~(Σωκράτης) οὐ καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ	ἔλεγές	τινα εἶναι μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης)
[475]	τοῦ ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ	ἔλεγες	τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι,
[459]	~(Γοργίας) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~ἔλεγές	τοι νυνδὴ ὅτι καὶ περὶ
[456]	αἵρεσις ᾖ ὧν νυνδὴ σὺ	ἔλεγες,	ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι οἱ
[502]	ἐρεῖ, εἰ δέ τι τυγχάνει	ἀηδὲς	καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ καὶ
[461]	~ὦ κάλλιστε Πῶλε, ἀλλά τοι	ἐξεπίτηδες	κτώμεθα ἑταίρους καὶ ὑεῖς, ἵνα
[517]	ἔρχεται σώματα εἰς ἐπιθυμίαν· καὶ	ἐξεπίτηδές	σοι διὰ τῶν αὐτῶν εἰκόνων
[493]	ὡς τῶν ἐν Ἅιδου τὸ	ἀιδὲς	δὴ λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι ἂν
[521]	~κατηγοροῖ τις λέγων ὅτι ὦ	παῖδες,	πολλὰ ὑμᾶς καὶ κακὰ ὅδε
[464]	ἀνδράσιν οὕτως ~ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ	παῖδες,	πότερος ἐπαί̈ ει περὶ τῶν
[522]	ταῦτα πάντα ἐγὼ ἐποίουν, ὦ	παῖδες,	ὑγιεινῶς, πόσον τι οἴει ~ἂν
[498]	τοῦτο. ἐν πολέμῳ δὲ ἤδη	εἶδες	ἄνδρα δειλόν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[497]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ οὔπω	εἶδες	ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε·
[497]	δέ; παῖδα ἀνόητον χαίροντα ἤδη	εἶδες;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ
[503]	(ἀλλ' οὐ πώποτε σὺ ταύτην	εἶδες	τὴν ~ῥητορικήν· ἢ εἴ τινα
[472]	ἀδελφοὶ μετ' αὐτοῦ, ὧν οἱ	τρίποδες	οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν ἐν
[483]	~αἴσχιον λέγοντος, σὺ τὸν λόγον	ἐδιώκαθες	κατὰ φύσιν. φύσει μὲν γὰρ
[462]	~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον ᾖ τὸ	ἀληθὲς	εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ Γοργίου ἕνεκα
[522]	ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ, οὔτε τὸ	ἀληθὲς	ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως (πάντα
[458]	~ἐλεγξάντων εἴ τίς τι μὴ	ἀληθὲς	λέγοι, οὐκ ἀηδέστερον μεντἂν ἐλεγχθέντων
[458]	ἂν ἐλεγχθέντων εἴ τι μὴ	ἀληθὲς	λέγω, ἡδέως δ' ἂν ~ἐλεγξάντων
[473]	Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ γὰρ	ἀληθὲς	οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις;
[484]	καὶ ἡττόνων. ~τὸ μὲν οὖν	ἀληθὲς	οὕτως ἔχει, γνώσῃ δέ, ἂν
[505]	ἔχειν πρὸς τὸ εἰδέναι τὸ	ἀληθὲς	τί ἐστιν ~περὶ ὧν λέγομεν
[461]	ἐνταῦθα τούτου μόνος ἀτυχήσαις. ~ἀλλὰ	ἀντίθες	τοι· σοῦ μακρὰ λέγοντος καὶ
[470]	παλαιοῖς (πράγμασιν ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ	ἐχθὲς	καὶ πρώην γεγονότα ταῦτα ἱκανά
[524]	~βασιλέως ἢ δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν	ὑγιὲς	ὂν τῆς ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην
[466]	~ἆρ' οὖν δοκοῦσί σοι ὡς	κόλακες	ἐν ταῖς πόλεσι φαῦλοι νομίζεσθαι
[520]	αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ	ἀσφαλὲς	ταύτην τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ
[465]	λέγοντος γάρ μου ~βραχέα οὐκ	ἐμάνθανες,	οὐδὲ χρῆσθαι τῇ ἀποκρίσει ἥν
[457]	τὸ πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ	~καταφανὲς	γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς σέ. ~(ἐγὼ
[463]	ἐκ τοῦ λόγου οὐδὲν ἡμῖν	καταφανὲς	ἐγένετο τί ποτε οὗτος ἡγεῖται
[453]	ῃ ὡς μάλιστ' ἂν ἡμῖν	καταφανὲς	ποιοῖ ~περὶ ὅτου λέγεται. σκόπει
[499]	ὃ νῦν λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί	τινές	εἰσιν αἱ μὲν ἀγαθαί, αἱ
[501]	σοι ἱκανῶς λέγεσθαι, καὶ ~εἶναί	τινες	καὶ περὶ ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι
[491]	~ἕτερόν τι ἥκεις ἔχων· ἀνδρειότεροί	τινες	ὑπὸ σοῦ λέγονται οἱ κρείττους
[501]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν	αἵτινές	εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο
[518]	περὶ τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος	οἵτινες	ἀγαθοὶ γεγόνασιν ἢ εἰσὶν σωμάτων
[518]	πόλει, καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ	οἵτινες,	δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους
[492]	ὀρθῶς λέγονται οἱ μηδενὸς δεόμενοι	εὐδαίμονες	εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι γὰρ
[470]	ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι	εὐδαίμονές	εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ ποῖα ταῦτα;
[508]	καὶ σωφροσύνης κτήσει εὐδαίμονες οἱ	εὐδαίμονες,	κακίας δὲ ~οἱ ἄθλιοι, ἢ
[508]	οὐ δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης κτήσει	εὐδαίμονες	οἱ εὐδαίμονες, κακίας δὲ ~οἱ
[498]	μὲν καὶ χαίρουσιν καὶ οἱ	ἄφρονες	καὶ οἱ φρόνιμοι καὶ οἱ
[498]	ἀγαθοί, οἱ δὲ δειλοὶ καὶ	ἄφρονες	κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως
[498]	λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι ἢ οἱ	ἄφρονες;	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε οὐ πολύ
[498]	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ οἱ	ἄφρονες,	ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[455]	~κατασκευῆς ἢ νεωρίων, ἀλλ' οἱ	ἀρχιτέκτονες·	οὐδ' αὖ ὅταν στρατηγῶν αἱρέσεως
[485]	τὰ ὦτα καί μοι δοκεῖ	δουλοπρεπές	τι εἶναι· ὅταν δὲ (ἀνδρὸς
[460]	~(καὶ πρὸς Διός, ὥσπερ ἄρτι	εἶπες,	ἀποκαλύψας τῆς ῥητορικῆς εἰπὲ τίς
[450]	οὐχ ὅτι τῷ ~ῥήματι οὕτως	εἶπες,	ὅτι ἡ διὰ λόγου τὸ
[453]	τῶν ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ μοι	εἶπες	ὅτι ὁ τὰ ζῷα ~γράφων,
[473]	σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι,	εἶπες;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν
[497]	~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι. ὅθεν οὖν	ἀπέλιπες	ἀποκρίνου, εἰ οὐχ ἅμα παύεται
[516]	ἄν; καίτοι οὗτοι, εἰ ἦσαν	ἄνδρες	ἀγαθοί, ὡς σὺ ~φῄς, οὐκ
[522]	τὸ ὑμέτερον δὴ τοῦτο, ὦ	~ἄνδρες	δικασταί, οὔτε ἄλλο οὐδέν· ὥστε
[505]	γένηται, ἃ πρὸ τοῦ δύο	ἄνδρες	ἔλεγον, εἷς ὢν ἱκανὸς ~γένωμαι.
[456]	ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι οἱ	ῥήτορές	~εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες καὶ οἱ
[517]	νῦν ὄντες, ὥστε, εἰ οὗτοι	ῥήτορες	ἦσαν, οὔτε τῇ ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ
[465]	καὶ περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ	~ῥήτορες,	καὶ οὐκ ἔχουσιν ὅτι χρήσονται
[467]	~(Σωκράτης) ~πῶς ἂν οὖν οἱ	ῥήτορες	μέγα δύναιντο ἢ οἱ τύραννοι
[467]	δέ με ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ	ῥήτορες	οἱ ~ποιοῦντες ἐν ταῖς πόλεσιν
[466]	ἔλεγες· ἦ οὐχὶ ἀποκτεινύασιν (οἱ	ῥήτορες	οὓς ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ οἱ
[466]	ἐν τῇ πόλει δύνασθαι οἱ	ῥήτορες.	~(Πῶλος) ~τί δέ; οὐχ, ὥσπερ
[466]	πόλεσι φαῦλοι νομίζεσθαι οἱ ἀγαθοὶ	~ῥήτορες;	~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα τοῦτ' ἐρωτᾷς ἢ
[502]	τὸ βέλτιστον ἀεὶ λέγειν οἱ	ῥήτορες,	τούτου ~στοχαζόμενοι, ὅπως οἱ πολῖται
[523]	κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ	μάρτυρες,	~μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν· (οἱ
[505]	οὐκ οἶδ' ἅττα λέγεις, ὦ	Σώκρατες,	ἀλλ' ἄλλον τινὰ ἐρώτα. ~(Σωκράτης)
[463]	~(Γοργίας) ~μὰ τὸν Δία, ὦ	Σώκρατες,	ἀλλ' ἐγὼ οὐδὲ αὐτὸς συνίημι
[470]	~χαλεπόν γέ σε ἐλέγξαι, ὦ	Σώκρατες·	ἀλλ' οὐχὶ κἂν παῖς σε
[453]	ψυχῇ ~ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς, ὦ	Σώκρατες,	ἀλλά μοι δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι·
[453]	οὔ; ~(Γοργίας) ~οὐ δῆτα, ὦ	Σώκρατες,	ἀλλὰ πάντων μάλιστα πείθει. ~(Σωκράτης)
[454]	~(Γοργίας) οἴομαι μὲν ἔγωγε, ὦ	Σώκρατες,	ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ οἴει·
[477]	~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ	Σώκρατες,	ἀπὸ τούτων γε. ~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ
[470]	~(Πῶλος) ~σὺ μὲν οὖν, ὦ	Σώκρατες,	ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ
[458]	θορύβου, ὦ Γοργία τε καὶ	Σώκρατες,	αὐτοὶ ἀκούετε τούτων τῶν ἀνδρῶν
[458]	~αἰσχρὸν δὴ τὸ λοιπόν, ὦ	Σώκρατες,	γίγνεται ἐμέ γε μὴ ἐθέλειν,
[459]	~(Γοργίας) ~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη, ὦ	Σώκρατες,	γίγνεται, μὴ μαθόντα τὰς ἄλλας
[482]	καὶ ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ	Σώκρατες,	δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς λόγοις
[505]	~(Καλλίκλης) ~ὡς βίαιος εἶ, ὦ	Σώκρατες.	ἐὰν δὲ ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις
[452]	καταφρονῶν ἁπάντων· (σκόπει δῆτα, ὦ	Σώκρατες,	ἐάν ~σοι πλούτου φανῇ τι
[460]	~ἀλλ' ἐγὼ μὲν οἶμαι, ὦ	Σώκρατες,	ἐὰν τύχῃ μὴ εἰδώς, καὶ
[447]	~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα, ὦ	Σώκρατες·	ἐγὼ γὰρ καὶ ἰάσομαι. φίλος
[449]	καλεῖν; ~(Γοργίας) ~ἀγαθόν γε, ὦ	Σώκρατες,	εἰ δὴ ὅ γε εὔχομαι
[463]	τῶν καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος, ὦ	Σώκρατες;	εἰπέ· μηδὲν ἐμὲ αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης)
[451]	φαίη, περὶ τί εἰσιν, ὦ	Σώκρατες;	εἴποιμ' ἂν ὅτι ~περὶ τὴν
[482]	σὺ γὰρ τῷ ὄντι, ὦ	Σώκρατες,	εἰς τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ καὶ
[480]	Πῶλε; ~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν, ὦ	Σώκρατες,	ἔμοιγε δοκεῖ, τοῖς μέντοι ἔμπροσθεν
[449]	ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν, ὦ	Σώκρατες,	ἔνιαι τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ
[452]	μὲν ὁ ~ἰατρὸς ὅτι ὦ	Σώκρατες,	ἐξαπατᾷ σε Γοργίας· οὐ γάρ
[473]	τοῦτ' ἐκείνου χαλεπώτερόν ἐστιν, ὦ	Σώκρατες,	ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ δῆτα, ὦ
[491]	~(Καλλίκλης) ~πάνυ γε σφόδρα, ὦ	Σώκρατες.	ἐπεὶ πῶς ἂν εὐδαίμων γένοιτο
[462]	ταῦτα. καί μοι ἀπόκριναι, ὦ	Σώκρατες·	ἐπειδὴ (Γοργίας) ἀπορεῖν σοι ~δοκεῖ
[449]	~(Γοργίας) ~πάνυ γὰρ οἶμαι, ὦ	Σώκρατες,	ἐπιεικῶς τοῦτο ποιεῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ
[473]	ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά γε, ὦ	Σώκρατες,	ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι δέ
[511]	λόγους ἄνω καὶ κάτω, ὦ	Σώκρατες·	ἢ οὐκ ~οἶσθα ὅτι οὗτος
[478]	δίκης. ~(Πῶλος) πολὺ διαφέρει, ὦ	Σώκρατες,	ἡ δίκη. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν αὖ
[475]	καλῶς γε νῦν ὁρίζῃ, ὦ	Σώκρατες,	ἡδονῇ τε καὶ ἀγαθῷ ὁριζόμενος
[492]	~πόλει; ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ, ὦ	Σώκρατες,	ἣν φῂς σὺ διώκειν, ὧδ'
[486]	πῶς σοφὸν τοῦτό ἐστιν, ὦ	Σώκρατες,	ἥτις εὐφυῆ λαβοῦσα τέχνη φῶτα
[499]	~πάλαι τοί σου ἀκροῶμαι, ὦ	Σώκρατες,	καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος ὅτι, κἂν ~παίζων
[451]	μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ	Σώκρατες,	καὶ ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ὦ
[494]	~(Καλλίκλης) ὡς ἄτοπος εἶ, ὦ	Σώκρατες,	καὶ ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι,
[452]	εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί τἄν, ὦ	Σώκρατες,	καὶ αὐτὸς εἴ σοι ἔχοι
[458]	~ἀλλὰ φημὶ μὲν ἔγωγε, ὦ	Σώκρατες,	καὶ αὐτὸς τοιοῦτος εἶναι οἷον
[447]	οἷον τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ	Σώκρατες.	καὶ γὰρ αὐτῷ ἓν τοῦτ'
[451]	~(Γοργίας) ὀρθῶς γὰρ οἴει, ὦ	Σώκρατες,	καὶ δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[486]	βούλευμα βουλεύσαιο. ~καίτοι, ὦ φίλε	Σώκρατες	καί μοι μηδὲν ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ
[522]	~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν σοι, ὦ	Σώκρατες,	καλῶς ἔχειν ἄνθρωπος ἐν πόλει
[502]	δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὦ	Σώκρατες,	Κινησίου γε πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί
[477]	καὶ κακίστη; ~(Πῶλος) πῶς, ὦ	Σώκρατες,	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ τὸ
[517]	μέντοι πολλοῦ γε δεῖ, ὦ	Σώκρατες,	μή ποτέ τις τῶν νῦν
[456]	ὧν νυνδὴ σὺ ἔλεγες, ὦ	Σώκρατες,	ὁρᾷς ὅτι οἱ ῥήτορές ~εἰσιν
[473]	~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι, ὦ	Σώκρατες,	ὅταν τοιαῦτα λέγῃς ἃ οὐδεὶς
[454]	εἰδέναι; ~(Γοργίας) δῆλον δήπου, ὦ	Σώκρατες,	ὅτι ἐξ ἧς τὸ πιστεύειν.
[470]	δῆτα. ~(Πῶλος) ~δῆλον δή, ὦ	Σώκρατες,	ὅτι οὐδὲ τὸν μέγαν βασιλέα
[502]	~δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὦ	Σώκρατες,	ὅτι πρὸς τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον
[456]	~εἰ πάντα γε εἰδείης, ὦ	Σώκρατες,	ὅτι ὡς ἔπος εἰπεῖν ἁπάσας
[470]	ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μήν, ὦ	Σώκρατες,	οὐδέν γέ σε δεῖ παλαιοῖς
[489]	παύσεται φλυαρῶν. εἰπέ μοι, ὦ	Σώκρατες,	οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα
[468]	~(Πῶλος) ~ὡς δὴ σύ, ὦ	Σώκρατες,	οὐκ ἂν δέξαιο ἐξεῖναί σοι
[485]	μοι δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι, ὦ	~Σώκρατες,	οὗτος ὁ ἀνήρ. ὃ γὰρ
[461]	διασκέψασθαι. ~(Πῶλος) ~τί δέ, ὦ	Σώκρατες;	οὕτω καὶ σὺ περὶ τῆς
[469]	ἂν εἴποις ἰδὼν ὅτι ὦ	Σώκρατες,	οὕτω μὲν πάντες ἂν μέγα
[447]	καὶ μάχης φασὶ χρῆναι, ὦ	Σώκρατες,	οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ,
[510]	~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι τοῦτο, ὦ	Σώκρατες,	οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς τὸν λόγον.
[476]	ἢ ποιεῖν; ~(Πῶλος) ἀνάγκη, ὦ	Σώκρατες,	πάσχειν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό τινος
[513]	τρόπον δοκεῖς εὖ λέγειν, ὦ	Σώκρατες,	πέπονθα δὲ τὸ τῶν ~πολλῶν
[521]	~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι δοκεῖς, ὦ	Σώκρατες,	πιστεύειν μηδ' ἂν ἓν τούτων
[481]	ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ μοι, ὦ	Σώκρατες,	(πότερόν σε θῶμεν νυνὶ ~σπουδάζοντα
[485]	μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ δέ, ὦ	~Σώκρατες,	πρὸς σὲ ἐπιεικῶς ἔχω φιλικῶς·
[455]	~ἀλλ' ἐγώ σοι πειράσομαι, ὦ	Σώκρατες,	σαφῶς ἀποκαλύψαι τὴν τῆς ῥητορικῆς
[504]	δὲ οὐκ αὐτὸς λέγεις, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἴ σοι ἥδιόν
[515]	ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης) φιλόνικος εἶ, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ φιλονικίᾳ γε
[515]	ὦτα κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε οὐκέτι ἀκούω,
[475]	ἀλλ' οὐκ ἂν δεξαίμην, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ἄλλος δέ τις ἀνθρώπων;
[453]	~(Γοργίας) τί οὖν δή, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ νῦν. ἐγὼ
[486]	τί δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ· νῦν
[480]	τί γὰρ δὴ φῶμεν, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν ἄρα τὸ
[450]	μὲν οὖν καλῶς ὑπολαμβάνεις, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~ἕτεραι δέ γέ εἰσι
[451]	ὀρθῶς γε λέγων σύ, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ σύ,
[454]	γέ μοι δοκεῖς ποιεῖν, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ τόδε
[489]	παρὰ σοῦ. ~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν Ζῆθον, ὦ
[467]	γε λέγεις καὶ ὑπερφυῆ, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~μὴ κακηγόρει, ὦ λῷστε
[497]	οὐκ οἶδ' ἅττα σοφίζῃ, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ, ὦ
[448]	διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος) τί δή, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) ~ὅτι, ὦ Πῶλε, ἐρομένου
[490]	ὡς ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) οὐ μόνον γε, ὦ
[495]	~(Καλλίκλης) καὶ γὰρ σύ, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~οὐ τοίνυν ὀρθῶς ποιῶ
[467]	κακόν; ~(Πῶλος) πολλὴ ἀνάγκη, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λέγεις εἶναι ἀγαθὸν
[469]	ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς δῆτα, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς μέγιστον τῶν
[478]	~(Πῶλος) παρὰ τοὺς ἰατρούς, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ποῖ δὲ τοὺς ἀδικοῦντας
[449]	τέχνης. ~(Γοργίας) τῆς ῥητορικῆς, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ῥήτορα ἄρα χρή σε
[476]	~(Πῶλος) ἀλλά μοι δοκεῖ, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ τόδε·
[495]	ὡς σύ γε οἴει, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) σὺ δὲ τῷ ὄντι,
[448]	ποιεῖ. ~(Γοργίας) τί μάλιστα, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) ~τὸ ἐρωτώμενον οὐ πάνυ
[493]	~(Καλλίκλης) τοῦτ' ἀληθέστερον εἴρηκας, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἄλλην σοι
[452]	αὐτοῦ. ~(Γοργίας) ~ὅπερ ἐστίν, ὦ	Σώκρατες,	τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν καὶ
[456]	τῆς τέχνης· ~δεῖ μέντοι, ὦ	Σώκρατες,	τῇ ῥητορικῇ χρῆσθαι ὥσπερ τῇ
[454]	τοίνυν τῆς πειθοῦς λέγω, ὦ	Σώκρατες,	τῆς ἐν τοῖς δικαστηρίοις καὶ
[451]	περὶ ἡστινοσοῦν τῶν ~τεχνῶν· ὦ	Σώκρατες,	τίς (ἐστιν ἡ ἀριθμητικὴ τέχνη;
[485]	ἄνθρωπος ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ὦ	~Σώκρατες,	τὸ χρῆμα γίγνεται, καὶ ἔγωγε
[494]	αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα ἄγων, ὦ	Σώκρατες,	τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ
[475]	οἱ ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος) οὐδαμῶς, ὦ	Σώκρατες,	τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἄρα
[494]	πείθω; ~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις, ὦ	Σώκρατες.	τῷ μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ
[450]	περὶ λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι, ὦ	Σώκρατες,	τῶν μὲν ἄλλων τεχνῶν περὶ
[452]	οὔ, φαίη ἂν ἴσως, ὦ	Σώκρατες,	ὑγίεια; ~τί δ' ἐστὶν μεῖζον
[484]	φιλοσοφία γάρ τοί ἐστιν, ὦ	Σώκρατες,	χαρίεν, ἄν τις αὐτοῦ μετρίως
[506]	ἐμοὶ μὲν οὐ δοκεῖ, ὦ	Σώκρατες,	χρῆναί πω (ἀπιέναι, ἀλλὰ διεξελθεῖν
[485]	τὸν ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς, ὦ	~Σώκρατες,	ὧν δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ
[510]	ἑταῖρον εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, ὦ	Σώκρατες,	ὡς ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν,
[521]	Μυσόν γε ἥδιον καλεῖν, ὦ	Σώκρατες·	ὡς εἰ μὴ ταῦτά γε
[518]	ἂν οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ	παχύναντες	τὰ σώματα τῶν ~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι
[457]	πρὸς ἀλλήλους καὶ μαθόντες καὶ	διδάξαντες	ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας,
[457]	τέχνῃ οὐκ ὀρθῶς. οὔκουν ~οἱ	διδάξαντες	πονηροί, οὐδὲ ἡ τέχνη οὔτε
[469]	ὅτι ὦ Σώκρατες, οὕτω μὲν	πάντες	ἂν μέγα ~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν
[503]	τι; ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι	πάντες	δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς τὸ αὑτῶν
[475]	ἀλλὰ σοὶ μὲν οἱ ἄλλοι	πάντες	ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ δὲ
[474]	γ' ἂν καὶ οἱ ἄλλοι	πάντες.	~(Πῶλος) πολλοῦ γε δεῖ, ἀλλ'
[472]	ὧν σὺ λέγεις ὀλίγου σοι	πάντες	συμφήσουσιν ταὐτὰ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ
[527]	~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα οὕτω κοινῇ	ἀσκήσαντες,	τότε ἤδη, ἐὰν δοκῇ χρῆναι,
[518]	αὐτῶν, οἵ, ἂν οὕτω τύχωσιν,	ἐμπλήσαντες	καὶ παχύναντες τὰ σώματα τῶν
[514]	τά τε ἄλλα κἂν εἰ	ἐπιχειρήσαντες	δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους ὡς ἱκανοὶ
[457]	λοιδορηθέντες τε ~καὶ εἰπόντες καὶ	ἀκούσαντες	περὶ σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα οἷα
[457]	ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ δὲ	μεταστρέψαντες	χρῶνται τῇ ἰσχύϊ καὶ τῇ
[457]	ἔνιοί γε τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται,	λοιδορηθέντες	τε ~καὶ εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες
[487]	τοῦ δέοντος ~σοφώτεροι γενόμενοι λήσετε	διαφθαρέντες.	ἐπειδὴ οὖν σου ἀκούω ταὐτὰ
[491]	φρόνιμοι, ἀλλὰ καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ	ὄντες	ἃ ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, καὶ
[525]	οὐκέτι ~ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι	ὄντες,	ἄλλοι δὲ ὀνίνανται οἱ τούτους
[527]	ἡμῖν δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα, ~βελτίους	ὄντες	βουλεύεσθαι ἢ νῦν. αἰσχρὸν γὰρ
[483]	ἂν τὸ ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι	ὄντες.	διὰ ~ταῦτα δὴ νόμῳ μὲν
[503]	ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ χείρους	~ὄντες;	ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ οἶδα
[514]	~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους ὡς ἱκανοὶ ἰατροὶ	ὄντες,	ἐπεσκεψάμεθα δήπου ἂν ἐγώ τε
[450]	~λόγους ἐστὶν τούτους, οἳ τυγχάνουσιν	ὄντες	περὶ τὸ πρᾶγμα οὗ ἑκάστη
[519]	γὰρ οἱ ~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ	ὄντες,	τοῦτο ἄτοπον ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες
[527]	νῦν δὲ ὁρᾷς ὅτι τρεῖς	ὄντες	ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε τῶν
[517]	~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου τοῖς νῦν	ὄντες,	ὥστε, εἰ οὗτοι ῥήτορες ἦσαν,
[484]	κατεπᾴδοντές τε καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα	(λέγοντες	~ὡς τὸ ἴσον χρὴ ἔχειν
[479]	ποιεῖν καὶ οἱ τὴν δίκην	φεύγοντες,	ὦ ~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ
[451]	τὸ ~σκολιόν, ἐν ᾧ καταριθμοῦνται	ᾄδοντες	ὅτι ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν,
[484]	ἐκ νέων λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας,	κατεπᾴδοντές	τε καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες
[525]	μὲν ~ὠφελούμενοί τε καὶ δίκην	διδόντες	ὑπὸ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων
[519]	ἀποστεροῦντες καὶ ἄλλην χάριν οὐκ	ἀποδιδόντες,	~(εὖ παθόντες ὑπ' αὐτῶν. καὶ
[467]	(ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οἱ	πλέοντές	τε καὶ τὸν ἄλλον χρηματισμὸν
[523]	~ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ	δικάζοντες	ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν· ~κακῶς οὖν
[478]	τινὶ χρώμενοι κολάζουσιν οἱ ὀρθῶς	κολάζοντες;	~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ
[457]	διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ	μαθόντες	καὶ διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι
[519]	ἄλλην χάριν οὐκ ἀποδιδόντες, ~(εὖ	παθόντες	ὑπ' αὐτῶν. καὶ τούτου τοῦ
[517]	τὰς ἐπιθυμίας καὶ μὴ ἐπιτρέπειν,	~πείθοντες	καὶ βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο ὅθεν
[523]	ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων ~νήσων	ἰόντες	ἔλεγον πρὸς τὸν Δία ὅτι
[448]	πάνυ γε. ~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν ἄρα	φάσκοντες	αὐτὸν εἶναι καλῶς ἂν ἐλέγομεν.
[519]	ὄντες, τοῦτο ἄτοπον ἐργάζονται πρᾶγμα·	φάσκοντες	γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις
[520]	ἂν περὶ ἐκείνων λέγοις, οἳ	φάσκοντες	προεστάναι τῆς πόλεως καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι
[468]	ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν ἄρα	διώκοντες	καὶ βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι
[472]	ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ αὖ οἶμαι.	παραβαλόντες	οὖν παρ' ἀλλήλους σκεψώμεθα εἴ
[492]	καὶ τῆς σωφροσύνης, μηδὲν πλέον	~νέμοντες	τοῖς φίλοις τοῖς αὑτῶν ἢ
[483]	ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ νέων	λαμβάνοντες,	~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές τε καὶ
[467]	πράττουσιν; οἷον οἱ τὰ φάρμακα	~πίνοντες	παρὰ τῶν ἰατρῶν πότερόν σοι
[514]	παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ	πράξοντες	τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰ
[503]	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ	(βλέποντες)	~πρὸς τὸ αὑτῶν ἔργον ἕκαστος
[457]	αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε ~καὶ	εἰπόντες	καὶ ἀκούσαντες περὶ σφῶν αὐτῶν
[518]	οἳ ἂν αὐτοῖς τύχωσι ~τότε	παρόντες	καὶ συμβουλεύοντές τι, ὅταν δὴ
[461]	ἐπειδὰν ~αὐτοὶ πρεσβύτεροι γενόμενοι σφαλλώμεθα,	παρόντες	ὑμεῖς οἱ νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν
[498]	ἀγαθῶν παρόντων ἀγαθοί εἰσιν οἱ	χαίροντες;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τί δέ;
[523]	ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες,	~μαρτυρήσοντες	ὡς δικαίως βεβιώκασιν· (οἱ οὖν
[483]	κατὰ τοῦτον ὃν ἡμεῖς τιθέμεθα·	πλάττοντες	τοὺς ~βελτίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν
[456]	ὅτι οἱ ῥήτορές ~εἰσιν οἱ	συμβουλεύοντες	καὶ οἱ νικῶντες τὰς γνώμας
[518]	αὐτοῖς τύχωσι ~τότε παρόντες καὶ	συμβουλεύοντές	τι, ὅταν δὴ αὐτοῖς ἥκῃ
[484]	~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές τε καὶ	γοητεύοντες	καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς τὸ ἴσον
[501]	τι τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν οἱ	ἀκούοντες	βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι μέλλει
[453]	ὅτι καὶ ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι	γράφοντες	ἄλλα πολλὰ ζῷα; ~(Γοργίας) ναί.
[523]	ἦ δ' ὅς, ψυχὰς πονηρὰς	ἔχοντες	ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ
[492]	ἢ τοῖς ἐχθροῖς, καὶ ταῦτα	ἄρχοντες	ἐν τῇ ἑαυτῶν ~πόλει; ἀλλὰ
[483]	ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν·	ἐκφοβοῦντες	τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων καὶ
[467]	βούλονται; ~(Σωκράτης) οὔ φημι. ~(Πῶλος)	ποιοῦντες	ἃ δοκεῖ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) φημί.
[467]	ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες οἱ	~ποιοῦντες	ἐν ταῖς πόλεσιν ἃ δοκεῖ
[468]	ἀγαθοῦ ἅπαντα ταῦτα ποιοῦσιν οἱ	ποιοῦντες.	~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν,
[470]	ἐστὶν καὶ ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ	ἀδικοῦντες	ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ
[475]	~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ	ἀδικοῦντες	ἢ οἱ ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος) οὐδαμῶς,
[448]	τέχνης ἐπιστήμων ἐστίν, τίνα ἂν	καλοῦντες	αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος) ~ὦ
[517]	τὸ αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ	ἀγνοοῦντες	ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ γοῦν
[454]	ἕνεκα ἀλλ' ἵνα μὴ ἐθιζώμεθα	ὑπονοοῦντες	~προαρπάζειν ἀλλήλων τὰ λεγόμενα, ἀλλὰ
[519]	σφᾶς ~(αὑτούς) τούς τε μισθοὺς	ἀποστεροῦντες	καὶ ἄλλην χάριν οὐκ ἀποδιδόντες,
[502]	ἕνεκα τοῦ ἰδίου τοῦ ~αὑτῶν	ὀλιγωροῦντες	τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ προσομιλοῦσι
[527]	θαυμαστὸν καταφρονεῖν τούτων, εἴ πῃ	ζητοῦντες	~εἴχομεν αὐτῶν βελτίω καὶ ἀληθέστερα
[518]	ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους, οἳ τούτους ~εἱστιάκασιν	εὐωχοῦντες	ὧν ἐπεθύμουν. καί φασι μεγάλην
[523]	γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι ~κρίνονται·	ζῶντες	γὰρ κρίνονται. ~Πολλοὶ οὖν, ἦ
[523]	τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος	ζῶντες	~ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ
[456]	~εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες καὶ οἱ	νικῶντες	τὰς γνώμας περὶ τούτων. ~(Σωκράτης)
[525]	ἄλλοι δὲ ὀνίνανται οἱ τούτους	ὁρῶντες	διὰ ~τὰς ἁμαρτίας τὰ μέγιστα
[525]	τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι	~ὁρῶντες	πάσχοντα ἃ ἂν πάσχῃ φοβούμενοι
[457]	~τῷ λόγῳ· καὶ ἔνιοί γε	τελευτῶντες	αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε ~καὶ
[481]	~σὺ νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν τι	πεπονθότες,	ἐρῶντε δύο ὄντε δυοῖν ἑκάτερος,
[454]	~(ἀλλὰ μὴν οἵ τέ γε	μεμαθηκότες	πεπεισμένοι εἰσὶν καὶ οἱ πεπιστευκότες.
[519]	πολλὰ καὶ ~ἀγαθὰ τὴν πόλιν	πεποιηκότες	ἄρα ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται,
[454]	μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν καὶ οἱ	πεπιστευκότες.	~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~βούλει
[492]	ἢ πῶς οὐκ ἂν ἄθλιοι	γεγονότες	~(εἶεν ὑπὸ τοῦ καλοῦ τοῦ
[472]	ὧν οἱ τρίποδες οἱ ~ἐφεξῆς	ἑστῶτές	εἰσιν ἐν τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν
[463]	ὦ Γοργία· οὐδὲν γάρ πω	σαφὲς	λέγω, πῶλος δὲ ὅδε νέος
[451]	τοῦτο λέγεις (καὶ οὐδέν πω	σαφές.	~οἴομαι γάρ σε ἀκηκοέναι ἐν
[497]	ἡ τιμή, ὦ Καλλίκλεις· ἀλλ'	ὑπόσχες	~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως ἂν βούληται.
[527]	δεινὸν πείσῃ, ἐὰν τῷ ὄντι	ᾖς	καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα
[454]	δικαίων τε καὶ ἀδίκων; ἐξ	ἧς	πιστεύειν γίγνεται ἄνευ τοῦ εἰδέναι
[519]	ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς τῆς πόλεως	ἧς	προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν ~εἶναι,
[454]	ἄνευ τοῦ εἰδέναι ἢ ἐξ	ἧς	~τὸ εἰδέναι; ~(Γοργίας) δῆλον δήπου,
[454]	δήπου, ὦ Σώκρατες, ὅτι ἐξ	ἧς	τὸ πιστεύειν. ~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ
[524]	λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ ~ἐξ	ἧς	φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν
[488]	ἂν αὐτό, καὶ ἐάν με	λάβῃς	νῦν μέν σοι ὁμολογήσαντα, ἐν
[457]	οὖν ~διελέγχειν σε, μή με	ὑπολάβῃς	οὐ πρὸς τὸ πρᾶγμα φιλονικοῦντα
[452]	δ' αὖ μετὰ τοῦτον ὁ	~παιδοτρίβης	εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί τἄν, ὦ
[520]	χάριν, εἰ προοῖτο ~αὐτῷ ὁ	παιδοτρίβης	καὶ μὴ συνθέμενος αὐτῷ μισθὸν
[452]	σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός τε καὶ	παιδοτρίβης	καὶ χρηματιστής, καὶ εἴποι πρῶτον
[452]	καὶ τί τὸ σὸν ἔργον;	~παιδοτρίβης,	φαίη ἄν, τὸ δὲ ἔργον
[523]	συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς	γῆς	πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα
[494]	~ἐποίησα, σὺ δὲ οὐ μὴ	ἐκπλαγῇς	οὐδὲ μὴ αἰσχυνθῇς· ἀνδρεῖος γὰρ
[473]	ἐξεληλέγχθαι, ὦ Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα	λέγῃς	ἃ οὐδεὶς ἂν φήσειεν ~ἀνθρώπων;
[496]	λέγεις ἅμα, ὅταν διψῶντα ~πίνειν	λέγῃς;	ἢ οὐχ ἅμα τοῦτο γίγνεται
[510]	εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν τι καλῶς	λέγῃς;	τοῦτό ~μοι δοκεῖς πάνυ καλῶς
[461]	τὸν (κύνα, ὦ ~Γοργία, οὐκ	ὀλίγης	συνουσίας ἐστὶν ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι.
[450]	τέχνης περαίνοιτο ἂν καὶ διὰ	σιγῆς,	οἷον ~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία καὶ
[480]	δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ	φυγῆς,	φεύγοντα, ἐὰν δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα,
[515]	γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ Κίμων καὶ	Μιλτιάδης	~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[468]	ἢ μή, οὐδὲ ζηλοῖς ὅταν	ἴδῃς	τινὰ ἢ ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν
[497]	ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα	εἰδῇς	ὡς σοφὸς (ὤν με νουθετεῖς.
[474]	~(Σωκράτης) ~λέγε δή μοι, ἵν'	εἰδῇς,	ὥσπερ ἂν εἰ ἐξ ἀρχῆς
[526]	καὶ εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας,	~Ἀριστείδης	ὁ Λυσιμάχου· οἱ δὲ πολλοί,
[492]	γάρ τοι θαυμάζοιμ' ἂν εἰ	~Εὐριπίδης	ἀληθῆ ἐν τοῖσδε λέγει, λέγων
[454]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν	ψευδὴς	καὶ ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης)
[454]	ἔστιν τις, ὦ Γοργία, ~πίστις	ψευδὴς	καὶ ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς
[458]	κακὸν εἶναι ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα	(ψευδὴς	περὶ ὧν τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν
[454]	ὦ Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα μὴ	θαυμάζῃς	ἐὰν καὶ ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν
[517]	αὐτῶν εἰκόνων ~λέγω, ἵνα ῥᾷον	καταμάθῃς.	τούτων γὰρ ποριστικὸν εἶναι ἢ
[454]	δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς καὶ	ἀληθής;	~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον ἄρ'
[508]	~οἱ ἄθλιοι, ἢ εἰ οὗτος	ἀληθής	ἐστιν, σκεπτέον τί τὰ συμβαίνοντα.
[503]	ἣν πρότερον σὺ ἔλεγες ἀρετήν,	ἀληθής,	τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ
[454]	ὦ Γοργία, ~πίστις ψευδὴς καὶ	ἀληθής;	φαίης ἄν, ὡς ἐγὼ οἶμαι.
[510]	φίλος τῷ τοιούτῳ, ὃς ἂν	ὁμοήθης	ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων καὶ ἐπαινῶν,
[484]	δέ, ἂν ἐπὶ τὰ μείζω	ἔλθῃς	ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ
[494]	οὐ μὴ ἐκπλαγῇς οὐδὲ μὴ	αἰσχυνθῇς·	ἀνδρεῖος γὰρ εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου
[463]	ὦ Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν ἐμὲ	αἰσχυνθῇς.	~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ
[486]	φίλε Σώκρατες καί μοι μηδὲν	ἀχθεσθῇς·	εὐνοίᾳ γὰρ ἐρῶ ~τῇ σῇ
[454]	Γοργία, ~πίστις ψευδὴς καὶ ἀληθής;	φαίης	ἄν, ὡς ἐγὼ οἶμαι. ~(Γοργίας)
[512]	ὧν νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ' ὅτι	φαίης	ἂν βελτίων εἶναι καὶ ἐκ
[480]	ἀδίκημα, ἵνα δῷ δίκην καὶ	~ὑγιὴς	γένηται, ἀναγκάζειν τε αὑτὸν καὶ
[519]	δ' οὐκ ἂν οἷός τ'	εἴης	λέγειν, εἰ μή τίς σοι
[456]	σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ πάντα γε	εἰδείης,	ὦ Σώκρατες, ὅτι ὡς ἔπος
[470]	~(Πῶλος) ~τί δέ; συγγενόμενος ἂν	γνοίης,	ἄλλως δὲ αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις
[486]	διατρέπεις μορφώματι, καὶ ~οὔτ' ἂν	δίκης	βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς λόγον,
[523]	τὸ τῆς τίσεώς τε καὶ	δίκης	~δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν,
[472]	~ἀλλ' ἐὰν ἄρα μὴ τυγχάνῃ	δίκης	ὁ ἀδικῶν, κατὰ τὸν σὸν
[478]	τίνων λέγεις; ~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς,	δίκης.	~(Πῶλος) πολὺ διαφέρει, ὦ Σώκρατες,
[472]	εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ' ἂν τυγχάνῃ	δίκης	τε καὶ τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά
[472]	ἐὰν διδῷ δίκην καὶ τυγχάνῃ	δίκης	ὑπὸ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων.
[522]	ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν· εἰ δὲ	κολακικῆς	ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην ἔγωγε, εὖ
[455]	(δημιουργός ἐστιν πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ	~διδασκαλικῆς	περὶ τὸ δίκαιόν τε καὶ
[454]	ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ ~ὅτι τῆς	διδασκαλικῆς	τῆς περὶ τὸ (ἄρτιόν τε
[449]	βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή·	ῥητορικῆς	γὰρ φῂς ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι
[456]	ποτε ἡ δύναμίς ἐστιν τῆς	~ῥητορικῆς.	δαιμονία γάρ τις ἔμοιγε καταφαίνεται
[480]	ἡ μεγάλη χρεία ἐστὶν τῆς	ῥητορικῆς;	δεῖ ~μὲν γὰρ δὴ ἐκ
[459]	δὲ μή, σὺ ὁ τῆς	ῥητορικῆς	διδάσκαλος τούτων μὲν οὐδὲν διδάξεις
[461]	οὕτω καὶ σὺ περὶ τῆς	ῥητορικῆς	δοξάζεις ὥσπερ νῦν λέγεις; ἢ
[455]	Σώκρατες, σαφῶς ἀποκαλύψαι τὴν τῆς	ῥητορικῆς	~δύναμιν ἅπασαν· αὐτὸς γὰρ καλῶς
[457]	δὴ λόγος καὶ περὶ τῆς	ῥητορικῆς.	~δυνατὸς μὲν γὰρ πρὸς ἅπαντάς
[455]	ποτε καὶ λέγομεν περὶ τῆς	(ῥητορικῆς·	ἐγὼ μὲν γάρ τοι ~οὐδ'
[453]	~ἴθι δὴ καὶ περὶ τῆς	ῥητορικῆς	εἰπέ· πότερόν σοι δοκεῖ πειθὼ
[460]	ὥσπερ ἄρτι εἶπες, ἀποκαλύψας τῆς	ῥητορικῆς	εἰπὲ τίς ~ποθ' ἡ δύναμίς
[522]	ἀγανακτοίην ἄν· εἰ δὲ κολακικῆς	ῥητορικῆς	ἐνδείᾳ ~τελευτῴην ἔγωγε, εὖ οἶδα
[453]	τὴν πειθὼ τὴν ἀπὸ τῆς	(ῥητορικῆς	καὶ περὶ τίνων αὐτὴν ~εἶναι.
[520]	δὲ ἀληθείᾳ κάλλιόν ἐστιν σοφιστικὴ	ῥητορικῆς	ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ δικαστικῆς καὶ γυμναστικὴ
[450]	ἐστιν ἡ ἐπιστήμη, τῆς δὲ	ῥητορικῆς	οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον χειρούργημα, ἀλλὰ
[453]	νῦν. ἐγὼ τὴν ἀπὸ τῆς	ῥητορικῆς	πειθώ, ἥτις ποτ' ἐστὶν ἣν
[449]	ἀπόκριναι οὕτως καὶ περὶ τῆς	ῥητορικῆς,	περὶ τί τῶν ὄντων ~ἐστὶν
[462]	ἀπορεῖν σοι ~δοκεῖ περὶ τῆς	ῥητορικῆς,	σὺ αὐτὴν τίνα φῂς εἶναι;
[457]	τὸ πρῶτον ἔλεγες περὶ τῆς	ῥητορικῆς·	φοβοῦμαι οὖν ~διελέγχειν σε, μή
[449]	τίνος ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας) τῆς	ῥητορικῆς,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ῥήτορα ἄρα
[478]	~(Πῶλος) τίνων λέγεις; ~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς,	ἰατρικῆς,	δίκης. ~(Πῶλος) πολὺ διαφέρει, ὦ
[520]	ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ δικαστικῆς καὶ γυμναστικὴ	ἰατρικῆς·	μόνοις δ' ἔγωγε καὶ ᾤμην
[464]	τὴν δὲ ἰατρικήν· τῆς δὲ	~πολιτικῆς	ἀντὶ μὲν τῆς γυμναστικῆς τὴν
[463]	ἐμοὶ δ' εἰπὲ πῶς λέγεις	πολιτικῆς	μορίου εἴδωλον εἶναι τὴν ~ῥητορικήν.
[463]	ῥητορικὴ κατὰ τὸν ἐμὸν λόγον	~πολιτικῆς	μορίου εἴδωλον. ~(Πῶλος) ~τί οὖν;
[520]	ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ	δικαστικῆς	καὶ γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις δ'
[465]	τοῦ οἰκείου τοῦ ~διὰ τῆς	γυμναστικῆς	ἀμελεῖν. ἵν' οὖν μὴ μακρολογῶ,
[518]	Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις οὐδὲν περὶ	γυμναστικῆς·	διακόνους μοι λέγεις καὶ ~ἐπιθυμιῶν
[464]	δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν τῆς	γυμναστικῆς	τὴν νομοθετικήν, ἀντίστροφον δὲ τῇ
[463]	τεχνικὸν μὲν οὔ, ψυχῆς δὲ	~στοχαστικῆς	καὶ ἀνδρείας καὶ φύσει δεινῆς
[478]	λέγεις) ~(Πῶλος) τίνων λέγεις; ~(Σωκράτης)	χρηματιστικῆς,	ἰατρικῆς, δίκης. ~(Πῶλος) πολὺ διαφέρει,
[455]	ὡς ἔοικεν, πειθοῦς (δημιουργός ἐστιν	πιστευτικῆς	ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ τὸ
[511]	Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ, ταύτης τῆς	μεγάλης	εὐεργεσίας, σώσασα ἃ ~νυνδὴ ἔλεγον,
[469]	ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ	μάλης	ἐγχειρίδιον λέγοιμι πρὸς σὲ ὅτι
[469]	κἄν τινα δόξῃ μοι τῆς	κεφαλῆς	αὐτῶν καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς ἔσται
[505]	~ἐπιθέντας κεφαλήν, ἵνα μὴ ἄνευ	κεφαλῆς	περιίῃ. ἀπόκριναι οὖν καὶ τὰ
[502]	~τί δὲ ὁ πατὴρ αὐτοῦ	Μέλης;	ἦ πρὸς τὸ βέλτιστον βλέπων
[507]	οὔτε γὰρ ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ	~προσφιλὴς	ἂν εἴη ὁ τοιοῦτος οὔτε
[513]	τῷ Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις τούτῳ	προσφιλὴς	εἶναι καὶ μέγα δύνασθαι ἐν
[497]	ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν οἱ ~λόγοι.	~(Καλλίκλης)	~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης)
[503]	οὐκ ἔχω ἔγωγε πῶς εἴπω.	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' ἐὰν ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις.
[488]	τὸ βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον;	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' ἐγώ σοι σαφῶς λέγω,
[491]	ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ' αὐτὸς ἐρεῖς;	~(Καλλίκλης)	~ἀλλ' ἔγωγε καὶ πάλαι λέγω.
[491]	καὶ ~κρείττους καὶ εἰς ὅτι.	~(Καλλίκλης)	~ἀλλ' εἴρηκά γε ἔγωγε τοὺς
[522]	οὕτως ἔχει, ἐθέλω λόγον λέξαι.	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' ἐπείπερ γε καὶ τἆλλα
[489]	ἅτε ἱκανοῦ ἀνδρὸς διαγνῶναι ὡμολογηκότος.	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' οἵ γε πολλοὶ νομίζουσιν
[496]	καὶ εὖ ~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου.	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης)
[498]	οἱ κακοί) εἰσιν οἱ κακοί;	~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ μὰ Δί' οὐκ οἶδ'
[503]	ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας τίς ἐστιν;	~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ μὰ Δία οὐκ ἔχω
[517]	ἂν ἐξέπεσον οὔτε τῇ κολακικῇ.	~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ γε δεῖ,
[489]	φρονιμωτέρους λέγεις ἢ ἄλλους τινάς;	~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία τούτους
[490]	ὁ ~εἷς τῶν μυρίων κρείττων.	~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν ἃ λέγω.
[488]	~δίκαιον εἶναι, ἢ ὀρθῶς μέμνημαι;	~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον καὶ τότε
[498]	οἱ δειλοὶ ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι;	~(Καλλίκλης)	ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ δὲ
[498]	λυποῦνται ἢ καὶ οἱ ἀνδρεῖοι;	~(Καλλίκλης)	ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης)
[504]	τάξεώς τε καὶ κόσμου τινός;	~(Καλλίκλης)	ἀνάγκη ἐκ τῶν πρόσθεν καὶ
[499]	~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν ἀνιώμενον;	~(Καλλίκλης)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ
[502]	ἢ λόγοι γίγνονται τὸ λειπόμενον;	~(Καλλίκλης)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς πολὺν
[496]	~εἶναι; αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν.	~(Καλλίκλης)	ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ μέντοι πεινῶντα
[505]	ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν λόγον καταλύομεν;	~(Καλλίκλης)	αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ
[505]	ἀτελῆ γε τὸν λόγον καταλίπωμεν.	~(Καλλίκλης)	~αὐτὸς δὲ οὐκ ἂν δύναιο
[516]	~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο.	~(Καλλίκλης)	βούλει σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ
[499]	~(Σωκράτης) τὰς δὲ πονηρὰς οὔ;	~(Καλλίκλης)	δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ
[509]	τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται;	~(Καλλίκλης)	δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὅτι
[502]	(χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ τῶν θεατῶν;	~(Καλλίκλης)	δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὦ
[502]	~παρεσκευάσθαι ἡ τῶν τραγῳδιῶν ποίησις;	~(Καλλίκλης)	~δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὦ
[522]	ὅτι ἂν τύχω, τοῦτο πείσομαι.	~(Καλλίκλης)	~δοκεῖ οὖν σοι, ὦ Σώκρατες,
[520]	φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν;	~(Καλλίκλης)	~ἔγωγε· ἀλλὰ τί ἂν λέγοις
[498]	τοὺς κακούς· ἢ οὐκέτι φῄς;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα οἳ
[490]	βελτίω λέγεις; φάθι ἢ μή.	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ τὸν
[497]	παῖδα ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ οὔπω
[495]	οὐ τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, εἴπερ
[495]	ὄντι, ὦ Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ
[494]	οἷον πεινῆν καὶ πεινῶντα ἐσθίειν;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε
[495]	τάδε· ἐπιστήμην που καλεῖς τι;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ ἀνδρείαν
[498]	ἡδονάς, κακὰ δὲ τὰς ἀνίας;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν
[496]	τι ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ
[505]	συγχωρεῖς τοῦτό γε καὶ σύ;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ ψυχήν,
[498]	καὶ μᾶλλον ἔτι τοὺς δειλούς;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ κοινῇ
[497]	καλοὺς οἷς ἂν κάλλος παρῇ;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀγαθοὺς
[500]	εἶ καὶ σὺ ἐκ τρίτων;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν ἄρα
[497]	ὡμολόγεις· νῦν δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε· τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)
[521]	ἄρα με, ὦ γενναιότατε, παρακαλεῖς.	~(Καλλίκλης)	~εἴ σοι Μυσόν γε ἥδιον
[498]	τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου.	~(Καλλίκλης)	εἶδον. ~(Σωκράτης) τί δέ; νοῦν
[481]	τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα.	~(Καλλίκλης)	~εἰπέ μοι, ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει
[489]	ἵνα μὴ ~ἀποφοιτήσω παρὰ σοῦ.	~(Καλλίκλης)	εἰρωνεύῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ
[495]	ἔλεγές τινα εἶναι μετὰ ἐπιστήμης;	~(Καλλίκλης)	ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι
[519]	~καὶ ὢν ἔπειτα πονηρός ἐστιν;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις
[501]	διώκειν, ἄλλο δ' οὐδὲν φροντίζειν;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[502]	οἱ ποιηταὶ ἐν τοῖς ~θεάτροις;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα ἡμεῖς
[514]	δοκεῖ ἂν εἶναι οὕτω πράττειν;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν δέ, ὦ
[515]	Κίμων καὶ Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς.	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί,
[510]	τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ σοί;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου τύραννός
[502]	διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ
[520]	τῶν ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν.	~(Καλλίκλης)	ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δέ
[497]	~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως ἂν βούληται.	~(Καλλίκλης)	~Ἐρώτα δὴ σὺ τὰ σμικρά
[510]	ἄν ποτε δύναιτο φίλος γενέσθαι;	~(Καλλίκλης)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε
[497]	ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν ἅμα παύεται;	~(Καλλίκλης)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[496]	διαφέρει. ἔστι ταῦτα ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν εὖ
[521]	οὔ. ἔστι ταῦτα οὕτως ἔχοντα;	~(Καλλίκλης)	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν οὖν
[504]	ἔστιν ταῦτα ἢ οὐκ ἔστιν;	~(Καλλίκλης)	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ γε
[516]	δοκῶ γε σοι ἀληθῆ λέγειν.	~(Καλλίκλης)	ἔστω δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[513]	κολακεία ~τυγχάνει οὖσα· ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ἔστω, εἰ βούλει, σοὶ οὕτως.
[510]	ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν;	~(Καλλίκλης)	~ἔστω σοι τοῦτο, ὦ Σώκρατες,
[505]	λόγον καὶ ἔλαττον; ἔστι ταῦτα;	~(Καλλίκλης)	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ οἶμαι
[516]	ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε καὶ χείρους;	~(Καλλίκλης)	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς
[504]	καὶ σωφροσύνη. φῂς ~ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα
[504]	οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	ἔστω τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως
[495]	καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ ἕτερον;	~(Καλλίκλης)	ἕτερον δήπου, ὦ σοφώτατε σύ.
[495]	δὴ ὅπως μεμνησόμεθα ταῦτα, ὅτι	Καλλικλῆς	ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν καὶ
[515]	πράττω, οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους, φέρε,	Καλλικλῆς	ἤδη τινὰ βελτίω πεποίηκεν τῶν
[496]	καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται;	~(Καλλίκλης)	ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ
[495]	ἡδέων ὃ οὐκ ἔστιν ἀγαθόν;	~(Καλλίκλης)	~ἵνα δή μοι μὴ ἀνομολογούμενος
[522]	τοὺς τοιούτους δικαστάς; οὐ μέγα;	~(Καλλίκλης)	ἴσως· οἴεσθαί γε χρή. ~(Σωκράτης)
[515]	ἢ ὅτε ~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν;	~(Καλλίκλης)	ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως δή,
[498]	ἀπιόντων δ' οὐ μᾶλλον χαίρουσιν;	~(Καλλίκλης)	ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν
[495]	παρὰ τὰ δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς.	~(Καλλίκλης)	καὶ γὰρ σύ, ὦ Σώκρατες.
[447]	κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν;	~(Καλλίκλης)	~καὶ μάλα γε ἀστείας ἑορτῆς·
[510]	ποτε ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν.	~(Καλλίκλης)	καὶ ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται
[507]	σὺ δ' εἰ ἔχεις, δίδασκε.	~(Καλλίκλης)	λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης) ~λέγω δὴ
[506]	μέγιστος εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ.	~(Καλλίκλης)	λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ πέραινε.
[494]	διψῆν γε καὶ διψῶντα πίνειν;	~(Καλλίκλης)	~λέγω, καὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας
[521]	νῦν εὖ καὶ γενναίως εἰπέ.	~(Καλλίκλης)	λέγω τοίνυν ὅτι ὡς διακονήσοντα.
[511]	σεμνή τίς σοι δοκεῖ εἶναι;	~(Καλλίκλης)	μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[496]	κατὰ τὸ πίνειν χαίρειν λέγεις;	~(Καλλίκλης)	μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης)
[498]	~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως;	~(Καλλίκλης)	μᾶλλον ἴσως οἱ δειλοί. ~(Σωκράτης)
[511]	τὴν ἐν τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν;	~(Καλλίκλης)	ναὶ μὰ Δία ὀρθῶς γέ
[496]	γε. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν τὸ
[516]	δὲ τί φῄς; οὐχ οὕτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους
[497]	(καὶ τῶν ἡδονῶν ἅμα παύεται;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν τῶν
[499]	αἱ δὲ κακαί· ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ
[520]	αὐτῷ ἀργύριον διδῷ. ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ ὅτι
[510]	χαίρων ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως ἔχει;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα τις
[504]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πλοῖον ὡσαύτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν καὶ
[496]	καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τάχος καὶ
[499]	καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν
[499]	ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν χαίροντα;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν
[520]	ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ τις
[505]	ζῆν μοχθηρῶς. ἢ οὐχ οὕτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὰς
[496]	τε τῆς ἐνδείας καὶ ἡδονή;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ τὸ
[499]	δὲ καὶ μᾶλλον τὸν ~κακόν;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται
[515]	ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς
[488]	πολὺ κατὰ τὸν σὸν λόγον.	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τούτων
[510]	ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ τὸ
[498]	ἧττον, οἳ δὲ παραπλησίως παραπλησίως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως
[498]	δὲ δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν
[498]	καὶ οἱ ἄφρονες, ὡς ἔοικεν.	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ οἱ
[501]	κιθαριστικὴ ἡ ἐν τοῖς ἀγῶσιν;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ἡ
[498]	παρόντων ἀγαθοί εἰσιν οἱ χαίροντες;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) τί δέ; τοῖς
[516]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς ἐπεμέλετο;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; οὐκ
[496]	μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ πίνειν
[505]	ἐστὶν ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ κολάζειν;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ κολάζεσθαι ἄρα
[481]	μέντοι οἷον τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν.	~(Καλλίκλης)	~νὴ τοὺς θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ.
[491]	ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν αὐτῶν.	~(Καλλίκλης)	~νὴ τοὺς θεούς, ἀτεχνῶς γε
[458]	προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι ἄλλο πράττειν.	~(Καλλίκλης)	~νὴ τοὺς θεούς, ὦ (Χαιρεφῶν)
[447]	μοι, ὦ Γοργία, ἀληθῆ λέγει	Καλλικλῆς	ὅδε ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι ὅτι
[492]	οἱ μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι.	~(Καλλίκλης)	~οἱ λίθοι γὰρ ἂν οὕτω
[497]	δὲ οὔπω εἶδες ἀνόητον χαίροντα;	~(Καλλίκλης)	οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ τί τοῦτο;
[498]	οἱ φρόνιμοι ἢ οἱ ἄφρονες;	~(Καλλίκλης)	οἶμαι ἔγωγε οὐ πολύ τι
[501]	ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον τὸ βέλτιστον;	~(Καλλίκλης)	οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν
[496]	ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι;	~(Καλλίκλης)	ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης)
[510]	τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον εἶναι.	~(Καλλίκλης)	~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὡς ἐγὼ
[495]	ὁμολογεῖ· οἶμαι δέ γε οὐδὲ	Καλλικλῆς,	ὅταν αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς.
[500]	οὖν οὔπω οἶσθα τί λέγω.	~(Καλλίκλης)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγώ
[494]	ἀμείνω εἶναι, ἢ οὐ πείθω;	~(Καλλίκλης)	~οὐ πείθεις, ὦ Σώκρατες. τῷ
[490]	τὸν βελτίω πλέον δεῖν ἔχειν;	~(Καλλίκλης)	οὐ σιτίων γε οὐδὲ ποτῶν.
[516]	ἦν ἐκ τούτου τοῦ λόγου.	~(Καλλίκλης)	οὐ σύ γε φῄς. ~(Σωκράτης)
[496]	ὑγιαίνει γε ἅμα τοὺς αὐτούς;	~(Καλλίκλης)	οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[505]	οὗ ὁ λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος.	~(Καλλίκλης)	~οὐδέ γέ μοι μέλει οὐδὲν
[447]	αὖθις, ὥσπερ σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω.	~(Καλλίκλης)	~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν,
[494]	ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν ~δέονται;	~(Καλλίκλης)	οὐκ αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα ἄγων,
[509]	ἢ οὕτως ἔχει, ὦ Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης)	οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν
[501]	τὴν αὐτὴν δόξαν ἢ ἀντίφῃς;	~(Καλλίκλης)	~οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα
[516]	ἔργῳ οὐδενί· ἢ δοκεῖ σοι;	~(Καλλίκλης)	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα,
[505]	ἀκολασία, ὥσπερ σὺ νυνδὴ ᾤου.	~(Καλλίκλης)	οὐκ οἶδ' ἅττα λέγεις, ὦ
[497]	~γίγνεται τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ.	~(Καλλίκλης)	οὐκ οἶδ' ἅττα σοφίζῃ, ὦ
[513]	τι πρὸς ~ταῦτα, ὦ Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης)	~οὐκ οἶδ' ὅντινά μοι τρόπον
[511]	μίμησιν τοῦ δεσπότου καὶ δύναμιν.	~(Καλλίκλης)	~οὐκ οἶδ' ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε
[497]	ἅμα ἡδόμενος διὰ τοῦ πίνειν;	~(Καλλίκλης)	οὐκ οἶδα ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας)
[501]	δύο καὶ πολλὰς οὐκ ἔστιν;	~(Καλλίκλης)	οὔκ, ἀλλὰ καὶ περὶ δύο
[447]	αὐτό γέ τοι τοῦτο πάρεσμεν.	~(Καλλίκλης)	~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε παρ' ἐμὲ
[511]	πονηρὸς ὢν καλὸν κἀγαθὸν ὄντα.	~(Καλλίκλης)	οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ τὸ
[489]	κατὰ νόμον, ἐπὶ τὴν φύσιν.	~(Καλλίκλης)	~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ παύσεται φλυαρῶν.
[500]	ἢ (σύμφαθι ἢ μή σύμφῃς;	~(Καλλίκλης)	οὕτως φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή,
[503]	χείρους (διὰ ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν;	~(Καλλίκλης)	~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς·
[499]	οὐ ταῦτα ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης)	~πάλαι τοί σου ἀκροῶμαι, ὦ
[496]	καὶ ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου;	~(Καλλίκλης)	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν
[514]	δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως ἔχειν;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε, εἴ σοι ἥδιον.
[516]	ἢ παρέλαβε; δοκεῖ ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε, ἵνα σοι χαρίσωμαι.
[495]	τῷ λόγῳ ὡς σοῦ σπουδάζοντος;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[491]	γνοίη ὅτι οὐ τοῦτο λέγω.	~(Καλλίκλης)	~πάνυ γε σφόδρα, ὦ Σώκρατες.
[499]	δὲ τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ
[500]	ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ τῶν ~ἡδέων.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[513]	ὂν εἴτε ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[510]	~λόγος, ἐν τῇ πόλει διαπεπράξεται.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[502]	κολακικὴν γὰρ αὐτήν φαμεν εἶναι.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί
[496]	~(Σωκράτης) καὶ τάχος καὶ βραδυτῆτα;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ
[490]	καὶ κρείττων ἔσται εἰς ταῦτα;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν
[520]	φασιν ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως ἔχει;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ προέσθαι
[498]	κακοὶ δὲ οἳ ἂν ἀνιῶνται;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ μέν
[521]	εἴπω δι' ὅτι ταῦτα προσδοκῶ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι μετ'
[514]	ἐμάθομεν; ἔδει ἂν ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δεύτερον
[513]	ταῦτα ἦν ἃ τότε ~ὡριζόμεθα;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἡ
[499]	αἱ δὲ (τἀναντία τούτων ~κακαί;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[516]	αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν τὰ ~πολιτικά;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ
[514]	ταῦτα ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω
[488]	νόμιμα τὰ τῶν κρειττόνων ἐστίν.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ
[505]	που αὐτῇ ἄμεινον τῇ ψυχῇ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ
[494]	οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ
[499]	καὶ αἱρετέον ἐστὶν καὶ πρακτέον;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τὰς δὲ
[504]	τὰ σώματά φαμεν τὰ ἡμέτερα;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ'
[510]	καὶ τέχνην, ~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν
[522]	αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ εἰπεῖν;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι
[502]	Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν εἶναι;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,
[499]	ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ αἱ βλαβεραί;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ
[489]	ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις;	~(Καλλίκλης)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[497]	ἢ οὐ τούτους ἀγαθοὺς καλεῖς;	~(Καλλίκλης)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) τί
[494]	τὰ ~τρήματα εἶναι ταῖς ἐκροαῖς;	~(Καλλίκλης)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ
[498]	πάρεστιν τὰ κακά, αἱ λῦπαι;	~(Καλλίκλης)	πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ γε
[490]	ὦ Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως, ὠγαθέ;	~(Καλλίκλης)	~περὶ σιτία, λέγεις, καὶ ποτὰ
[490]	ὑποδήματα καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν.	~(Καλλίκλης)	ποῖα ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων. ~(Σωκράτης)
[490]	πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι;	~(Καλλίκλης)	ποίων ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰς
[447]	~Καλλίκλης Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος.	~(Καλλίκλης)	~πολέμου καὶ μάχης φασὶ χρῆναι,
[486]	οὐδέν με δεῖ ἄλλης ~βασάνου;	~(Καλλίκλης)	πρὸς τί δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς,
[496]	ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ
[498]	τἀγαθά, αἱ ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[499]	χρησταί εἰσιν, αἱ δὲ πονηραί;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[516]	τῶν ~ζῴων ἐστὶν ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[488]	ὥσπερ καὶ σὺ ἄρτι ἔλεγες.	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ
[498]	δὲ ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί
[495]	ἦ καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε
[491]	ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν δὲ ἄλλων;	~(Καλλίκλης)	πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης)
[491]	ἦ τι ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους;	~(Καλλίκλης)	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον
[495]	ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε καὶ νόσου.	~(Καλλίκλης)	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) οἷον περὶ
[519]	ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι.	~(Καλλίκλης)	~σὺ δ' οὐκ ἂν οἷός
[504]	δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί γὰρ ὄφελος,
[496]	καὶ ἄλογον γίγνεται· ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν
[498]	δ' οὖν καὶ οἱ δειλοί;	~(Καλλίκλης)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ οἱ
[496]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τὸ διψῆν;	~(Καλλίκλης)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν
[495]	τῆς ἐπιστήμης δύο ταῦτα ἔλεγες;	~(Καλλίκλης)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) τί δέ;
[495]	ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον.	~(Καλλίκλης)	~Σωκράτης δέ γε ἡμῖν ὁ
[447]	~Γοργίας.	~Καλλίκλης	Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης)
[500]	ἢ τεχνικοῦ δεῖ εἰς ἕκαστον;	~(Καλλίκλης)	τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν
[503]	οὐκ οἶδα τίς ἐστιν οὗτος.	~(Καλλίκλης)	~τί δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις
[504]	εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ὄνομα.	~(Καλλίκλης)	τί δὲ οὐκ αὐτὸς λέγεις,
[447]	ἐὰν δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις.	~(Καλλίκλης)	~τί δέ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ
[486]	σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι.	~(Καλλίκλης)	τί δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ'
[515]	ἀγαθός γ' ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης.	~(Καλλίκλης)	τί οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν·
[516]	δῆλον ὅτι ὡς πονηροῦ ὄντος.	~(Καλλίκλης)	τί οὖν; τούτου ἕνεκα κακὸς
[489]	τίνας λέγεις τοὺς βελτίους εἶναι;	~(Καλλίκλης)	τοὺς ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς
[493]	μυθολογῶ, οὐδέν τι μᾶλλον μεταθήσῃ;	~(Καλλίκλης)	τοῦτ' ἀληθέστερον εἴρηκας, ὦ Σώκρατες.
[515]	~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα.	~(Καλλίκλης)	~τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις
[504]	τε καὶ τοῦ κόσμου γιγνομένῳ;	~(Καλλίκλης)	Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν ἴσως λέγεις.
[497]	δέ γε χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας.	~(Καλλίκλης)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα τὸ
[502]	ἄρα τίς ἐστιν ἡ ποιητική.	~(Καλλίκλης)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία
[510]	μὴ ~διδόναι δίκην. ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ μέγιστον
[497]	(πράττειν ἅμα ἀδύνατον φῂς εἶναι.	~(Καλλίκλης)	φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ
[498]	δὲ οἱ δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν οἵ
[488]	φύσιν καλά, κρειττόνων γε ὄντων;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν οἱ
[498]	οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παραπλησίως
[499]	κακαὶ δὲ αἱ κακόν τι;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν τὰς
[502]	δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα τίς
[520]	τις ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ οὕτω;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ' ἄρα,
[496]	~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά γε.	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί.
[496]	ἑκάτερον καὶ λαμβάνει καὶ ἀπολλύει;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν
[497]	διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν καὶ ἡδόμενος.	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ πεινῶν
[504]	ἂν εἴη, ἀταξίας δὲ μοχθηρά;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πλοῖον
[496]	πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ οὐχί;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τὸ
[505]	βελτίων ἔσται· φῂς ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) οὕτω γάρ που
[498]	νοῦν ἔχοντα λυπούμενον καὶ χαίροντα;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ μᾶλλον
[492]	καὶ ~(τοῦτο εἶναι τὴν ἀρετήν;	~(Καλλίκλης)	φημὶ ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[494]	γὰρ εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον.	~(Καλλίκλης)	φημὶ τοίνυν καὶ τὸν κνώμενον
[515]	ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν;	~(Καλλίκλης)	φιλόνικος εἶ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[482]	Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ σοι ὁμολογήσει	Καλλικλῆς,	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν
[482]	ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν.	~(Καλλίκλης)	~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν
[506]	οὐ ταὐτόν, ὡς ἐγὼ καὶ	Καλλικλῆς	ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ τὸ ἡδὺ
[490]	χρῆσθαι εἰς τὴν αὑτοῦ γῆν.	~(Καλλίκλης)	ὡς ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις, ὦ
[494]	τὸν βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν.	~(Καλλίκλης)	ὡς ἄτοπος εἶ, ὦ Σώκρατες,
[505]	ἡμῖν ὁ λόγος κεφαλὴν λάβῃ.	~(Καλλίκλης)	~ὡς βίαιος εἶ, ὦ Σώκρατες.
[491]	ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν ἑαυτῷ.	~(Καλλίκλης)	ὡς ἡδὺς εἶ· τοὺς ἠλιθίους
[495]	οὕτως ἔχει, καὶ ἄλλα πολλά.	~(Καλλίκλης)	ὡς σύ γε οἴει, ὦ
[521]	αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ αἰσχρῶς, κακῶς.	~(Καλλίκλης)	~ὥς μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες,
[516]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων	Περικλῆς	ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί
[516]	~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς τὰ πολιτικὰ	Περικλῆς	ἦν ἐκ τούτου τοῦ λόγου.
[515]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε	Περικλῆς	ἤρχετο λέγειν ἐν τῷ δήμῳ,
[515]	σοι ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ πολῖται γεγονέναι,	(Περικλῆς	καὶ Κίμων καὶ Μιλτιάδης ~καὶ
[515]	ὅτι τὸ μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει	Περικλῆς	καὶ οὐδεμίαν αἰσχρὰν δίκην κατεψηφίσαντο
[516]	οὖν; τούτου ἕνεκα κακὸς ἦν	Περικλῆς;	~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς
[515]	καὶ Κίμων καὶ Μιλτιάδης ~καὶ	Θεμιστοκλῆς.	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ
[486]	ἔχω καὶ οὐδέν με δεῖ	ἄλλης	~βασάνου; ~(Καλλίκλης) πρὸς τί δὴ
[518]	νόσων ~αἰτίους εἶναι καὶ τῆς	ἀποβολῆς	τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ' οἳ
[455]	λιμένων κατασκευὴ ἐκ τῆς ~Θεμιστοκλέους	συμβουλῆς	γέγονεν, τὰ δ' ἐκ τῆς
[470]	καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ	κάμῃς	φίλον ἄνδρα εὐεργετῶν, ἀλλ' ἔλεγχε.
[452]	αὑτοῦ τέχνης ἢ ἐγὼ τῆς	ἐμῆς·	εἴποιμ' ἂν ~αὖ καὶ πρὸς
[495]	ὡς ἕτερον τὴν ἀνδρείαν τῆς	ἐπιστήμης	δύο ταῦτα ἔλεγες; ~(Καλλίκλης) σφόδρα
[511]	~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ ταύτης τῆς	ἐπιστήμης.	εἰ δ' αὕτη σοι δοκεῖ
[495]	νυνδὴ ἔλεγές τινα εἶναι μετὰ	ἐπιστήμης;	~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο
[510]	τοῦτο, ὦ Σώκρατες, οὕτως, ἵνα	διαπεράνῃς	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ
[506]	ὅσ' ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς ~τινος	παραγενομένης;	~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι, ὦ
[451]	ἄστρων φορὰν καὶ ἡλίου καὶ	σελήνης,	πῶς πρὸς ἄλληλα τάχους ἔχει.
[454]	τὴν ὑπόθεσιν ~ὅπως ἂν βούλῃ	περαίνῃς.	~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς γέ μοι
[511]	τῇ δικανικῇ, ἐὰν ~μὲν ἐξ	Αἰγίνης	δεῦρο σώσῃ, οἶμαι δύ' ὀβολοὺς
[527]	παρὰ τὸν δικαστήν, ~(τὸν τῆς	Αἰγίνης	ὑόν, ἐπειδάν σου ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ,
[463]	~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας καὶ φύσει	δεινῆς	προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ δὲ
[465]	κακοῦργός τε καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ	ἀγεννὴς	καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ χρώμασιν
[513]	μὲν ἑτέρα, ἡ πρὸς ἡδονήν,	ἀγεννὴς	καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ κολακεία
[462]	ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός τινος καὶ	ἡδονῆς	ἀπεργασίας. ~(Πῶλος) ~οὐκοῦν καλόν σοι
[462]	~(Σωκράτης) ~φημὶ δή, χάριτος καὶ	ἡδονῆς	(ἀπεργασίας, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν
[500]	εἶεν παρασκευαὶ αἱ μὲν μέχρι	ἡδονῆς,	αὐτὸ ~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι
[495]	~(Σωκράτης) ἦ καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν	ἡδονῆς;	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[501]	τι τὴν φύσιν σκεψαμένη τῆς	ἡδονῆς	οὔτε τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως τε
[501]	~ἰατρική· ἡ δ' ἑτέρα τῆς	ἡδονῆς,	πρὸς ἣν ἡ θεραπεία αὐτῇ
[502]	καὶ ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις	ἡδονῆς	χάριν ~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[508]	λόγος (ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς οὐ	δικαιοσύνης	καὶ σωφροσύνης κτήσει εὐδαίμονες οἱ
[492]	ὑπὸ τοῦ καλοῦ τοῦ τῆς	δικαιοσύνης	καὶ τῆς σωφροσύνης, μηδὲν πλέον
[519]	αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ σωφροσύνης καὶ	δικαιοσύνης	λιμένων καὶ ~νεωρίων καὶ τειχῶν
[470]	οἶδα παιδείας ὅπως ἔχει καὶ	δικαιοσύνης.	~(Πῶλος) ~τί δέ; ἐν τούτῳ
[460]	πρᾶγμα, ὅ γ' ἀεὶ περὶ	δικαιοσύνης	τοὺς λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ δὲ
[492]	καὶ κάκιον εἴη σωφροσύνης καὶ	~δικαιοσύνης	τούτοις τοῖς ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν
[519]	παλαιούς, ~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ	σωφροσύνης	καὶ δικαιοσύνης λιμένων καὶ ~νεωρίων
[492]	ἀληθείᾳ αἴσχιον καὶ κάκιον εἴη	σωφροσύνης	καὶ ~δικαιοσύνης τούτοις τοῖς ἀνθρώποις,
[508]	ἐστιν, ~ὡς οὐ δικαιοσύνης καὶ	σωφροσύνης	κτήσει εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες, κακίας
[492]	τοῦ τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς	σωφροσύνης,	μηδὲν πλέον ~νέμοντες τοῖς φίλοις
[487]	οὔ; ~ὥ γε εἰς τοσοῦτον	αἰσχύνης	ἐληλύθατον, ὥστε διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι
[487]	σὺ οὔτε σοφίας ἐνδείᾳ οὔτ'	αἰσχύνης	περιουσίᾳ, οὐδ' αὖ ἀπατῶν ~ἐμὲ
[523]	ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν ~θεωροῦντα	ἐξαίφνης	ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον πάντων τῶν
[449]	χρὴ ~καλεῖν ὡς τίνος ἐπιστήμονα	τέχνης.	~(Γοργίας) τῆς ῥητορικῆς, ὦ Σώκρατες.
[456]	τοσαύτη ἐστὶν καὶ τοιαύτη τῆς	τέχνης·	~δεῖ μέντοι, ὦ Σώκρατες, τῇ
[448]	(Χαιρεφῶν) τος τίνος (Γοργίας) ἐπιστήμων	τέχνης,	~ἐγκωμιάζεις μὲν αὐτοῦ τὴν τέχνην
[449]	δή· ῥητορικῆς γὰρ φῂς ἐπιστήμων	τέχνης	(εἶναι καὶ ποιῆσαι ἂν καὶ
[448]	~(Χαιρεφῶν) ~νῦν δ' ἐπειδὴ τίνος	τέχνης	ἐπιστήμων ἐστίν, τίνα ἂν καλοῦντες
[452]	λέγεις; ἦ τὸ τῆς σῆς	τέχνης	~ἔργον μέγιστόν ἐστιν ἀγαθόν; πῶς
[452]	μεῖζον ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ	τέχνης	ἢ ἐγὼ τῆς ἐμῆς· εἴποιμ'
[448]	ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων ὢν τῆς	τέχνης	ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος,
[455]	εὖ ἔχει τὰ τῆς σῆς	τέχνης	παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι. καὶ ἐμὲ
[450]	δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ τῆς	τέχνης	περαίνοιτο ἂν καὶ διὰ σιγῆς,
[512]	ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ τῆς	τέχνης	τῆς ἐκείνου, καὶ ὡς ἐν
[448]	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν	~τέχνης,	τίνα ἂν αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν;
[447]	αὐτοῦ τίς ἡ δύναμις τῆς	τέχνης	τοῦ ἀνδρός, καὶ τί ~ἐστιν
[516]	δέκα ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν ~τῆς	φωνῆς;	καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν
[470]	σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς καὶ	~ἀπαλλάξῃς	φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ κάμῃς φίλον
[470]	δὲ καὶ σοί, ἐάν με	ἐλέγξῃς	καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ
[454]	ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ λέγω, τοῦ	ἑξῆς	ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν λόγον ἐρωτῶ,
[494]	τίς σε τὰ ἐχόμενα τούτοις	ἐφεξῆς	ἅπαντα ἐρωτᾷ. καὶ τούτων ~τοιούτων
[472]	αὐτοῦ, ὧν οἱ τρίποδες οἱ	~ἐφεξῆς	ἑστῶτές εἰσιν ἐν τῷ Διονυσίῳ,
[461]	~τὴν μακρολογίαν, ὦ Πῶλε, ἢν	καθέρξῃς,	ᾗ τὸ πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι.
[483]	ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ δικαίῳ χρώμενος	Ξέρξης	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευσεν ἢ
[521]	ταῦτά γε ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ	εἴπῃς	ὃ πολλάκις εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ
[524]	Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ ἐκ τῆς	Εὐρώπης,	Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι,
[524]	κρινεῖ, τοὺς δὲ ἐκ τῆς	Εὐρώπης	Αἰακός· Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα δώσω
[508]	ὦ ~Καλλίκλεις, τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ	κόρρης	ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ γε
[527]	ἴσως ~τυπτήσει τις καὶ ἐπὶ	κόρρης	ἀτίμως καὶ πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα
[508]	τὸ τοῦ σοῦ λόγου, ἐπὶ	κόρρης,	ἐάντε χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν
[486]	καὶ ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ	κόρρης	τύπτοντα μὴ ~διδόναι δίκην. ἀλλ'
[452]	οὖν λέγεις; ἦ τὸ τῆς	σῆς	τέχνης ~ἔργον μέγιστόν ἐστιν ἀγαθόν;
[455]	~ῥητορικούς, εὖ ἔχει τὰ τῆς	σῆς	τέχνης παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι. καὶ
[502]	εἴ τις περιέλοι τῆς ποιήσεως	πάσης	τό τε μέλος καὶ τὸν
[489]	τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν μοι	ὁμολογήσῃς,	βεβαιώσωμαι ἤδη ~παρὰ σοῦ, ἅτε
[487]	τι σὺ ἐν τοῖς λόγοις	~ὁμολογήσῃς	μοι, βεβασανισμένον τοῦτ' ἤδη ἔσται
[486]	οἶδ' ὅτι, ἅν μοι σὺ	ὁμολογήσῃς	περὶ ὧν ἡ ἐμὴ ψυχὴ
[460]	λέγεις. ἐάνπερ ῥητορικὸν σύ τινα	ποιήσῃς,	ἀνάγκη αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ δίκαια
[488]	~εἶναι καὶ (μηκέτι ποτέ με	νουθετήσῃς	ὕστερον, ὡς μηδενὸς ἄξιον ὄντα.
[464]	οὐκ ἔχω σοι, μιᾶς δὲ	οὔσης	τῆς τοῦ σώματος ~θεραπείας δύο
[480]	ἑταίρων ἢ ~παίδων ἢ πατρίδος	ἀδικούσης	οὐ χρήσιμος οὐδὲν ἡ ῥητορικὴ
[510]	ἢ καὶ τυραννεῖν, ἢ τῆς	ὑπαρχούσης	πολιτείας ἑταῖρον εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς,
[487]	ἱκανῶς ψυχῆς πέρι ~ὀρθῶς τε	ζώσης	καὶ μὴ τρία ἄρα δεῖ
[480]	μὲν ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ	τῆς	ἀδικίας τῆς αὑτοῦ ἢ γονέων
[480]	ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν τὸ νόσημα	τῆς	ἀδικίας ὕπουλον τὴν ψυχὴν ~ποιήσει
[527]	ἐλθὼν παρὰ τὸν δικαστήν, ~(τὸν	τῆς	Αἰγίνης ὑόν, ἐπειδάν σου ἐπιλαβόμενος
[506]	κόσμον ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς ἀμείνων	τῆς	ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ μὴν ἥ
[487]	~σὴ ὁμολογία τέλος ἤδη ἕξει	τῆς	ἀληθείας. πάντων δὲ καλλίστη ἐστὶν
[518]	τῶν νόσων ~αἰτίους εἶναι καὶ	τῆς	ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ'
[471]	ἄδικος; ᾧ γε προσῆκε μὲν	τῆς	ἀρχῆς οὐδὲν ἣν νῦν ἔχει,
[519]	οὖν ἔλθῃ ἡ καταβολὴ αὕτη	τῆς	ἀσθενείας, τοὺς τότε παρόντας αἰτιάσονται
[523]	ὑεῖς ἐμαυτοῦ, ~δύο μὲν ἐκ	τῆς	Ἀσίας, Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν,
[524]	τὸν δικαστήν, οἱ μὲν ἐκ	τῆς	Ἀσίας (παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ
[524]	Τάρταρον. καὶ τοὺς μὲν ~ἐκ	τῆς	Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δὲ
[451]	πάντα, οἱ ~δὲ λόγοι οἱ	τῆς	ἀστρονομίας, εἰ φαίη, περὶ τί
[462]	ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς γε, ἀλλὰ	τῆς	αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος)
[480]	τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς ἀδικίας	τῆς	αὑτοῦ ἢ γονέων ἢ ἑταίρων
[452]	ἔχοι ~(Γοργίας) μεῖζον ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι	τῆς	αὑτοῦ τέχνης ἢ ἐγὼ τῆς
[523]	ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς	τῆς	~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ
[522]	εἰρηκὼς μήτε εἰργασμένος. αὕτη γὰρ	τῆς	βοηθείας ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται
[449]	μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου ποίησαι,	τῆς	~βραχυλογίας, μακρολογίας δὲ εἰς αὖθις.
[523]	τῶν συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ	τῆς	γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον,
[465]	ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου τοῦ ~διὰ	τῆς	γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν' οὖν μὴ
[464]	τῆς δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν	τῆς	γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν, ἀντίστροφον δὲ
[464]	μὲν γυμναστικήν, τὴν δὲ ἰατρικήν·	τῆς	δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν τῆς
[450]	εἰπεῖν πᾶσά ἐστιν ἡ ἐπιστήμη,	τῆς	δὲ ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον
[493]	μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα,	τῆς	~δὲ ψυχῆς τοῦτο ἐν ᾧ
[454]	τί, ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ ~ὅτι	τῆς	διδασκαλικῆς τῆς περὶ τὸ (ἄρτιόν
[492]	~(εἶεν ὑπὸ τοῦ καλοῦ τοῦ	τῆς	δικαιοσύνης καὶ τῆς σωφροσύνης, μηδὲν
[513]	ἡ αἵρεσις ἡμῖν ἔσται ταύτης	~τῆς	δυνάμεως τῆς ἐν τῇ πόλει.
[512]	αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ τῆς τέχνης	τῆς	ἐκείνου, καὶ ὡς ἐν ὀνείδει
[461]	βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ	τῆς	Ἑλλάδος ~πλείστη ἐστὶν ἐξουσία τοῦ
[452]	τῆς αὑτοῦ τέχνης ἢ ἐγὼ	τῆς	ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ καὶ
[513]	ἡμῖν ἔσται ταύτης ~τῆς δυνάμεως	τῆς	ἐν τῇ πόλει. εἰ δέ
[454]	τῆς πειθοῦς λέγω, ὦ Σώκρατες,	τῆς	ἐν τοῖς δικαστηρίοις καὶ ἐν
[496]	τὸ δὲ πίνειν πλήρωσίς τε	τῆς	ἐνδείας καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί.
[447]	γὰρ αὐτῷ ἓν τοῦτ' ἦν	τῆς	~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν
[495]	οὖν ὡς ἕτερον τὴν ἀνδρείαν	τῆς	ἐπιστήμης δύο ταῦτα ἔλεγες; ~(Καλλίκλης)
[511]	τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ ταύτης	τῆς	ἐπιστήμης. εἰ δ' αὕτη σοι
[463]	κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι δοκεῖ	τῆς	ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα
[524]	καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ ἐκ	τῆς	Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν
[524]	Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δὲ ἐκ	τῆς	Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα
[501]	οὔτε τι τὴν φύσιν σκεψαμένη	τῆς	ἡδονῆς οὔτε τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως
[501]	ἡ ~ἰατρική· ἡ δ' ἑτέρα	τῆς	ἡδονῆς, πρὸς ἣν ἡ θεραπεία
[484]	πάνυ εὐφυὴς ᾖ καὶ πόρρω	τῆς	ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων ἄπειρον
[455]	ἡ τῶν λιμένων κατασκευὴ ἐκ	τῆς	~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς γέγονεν, τὰ δ'
[448]	(Γοργίας) ἐστὶν ὅδε, καὶ μετέχει	τῆς	~καλλίστης τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς
[469]	δόξῃ· κἄν τινα δόξῃ μοι	τῆς	κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς
[463]	(πω πέπυσται ὁποῖόν φημι ἐγὼ	τῆς	κολακείας μόριον ~εἶναι τὴν ῥητορικήν,
[463]	βούλει πυθέσθαι, ἐρώτα ὁποῖον μόριον	τῆς	~κολακείας φημὶ εἶναι τὴν ῥητορικήν.
[500]	~μελέτην τινὰ εἶναι καὶ παρασκευὴν	τῆς	κτήσεως, τὴν μὲν τοῦ ἡδέος
[511]	~τοῦ Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ, ταύτης	τῆς	μεγάλης εὐεργεσίας, σώσασα ἃ ~νυνδὴ
[482]	ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης γὰρ αὖ	τῆς	ὁμολογίας ~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς
[461]	διδάξειν, ἔπειτα ἐκ ταύτης ἴσως	τῆς	ὁμολογίας ἐναντίον τι ~συνέβη ἐν
[472]	παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν με ἐκ	~τῆς	οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ
[496]	ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὅταν	τῆς	ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε καὶ
[510]	~τίς οὖν ποτ' ἐστὶν τέχνη	τῆς	παρασκευῆς τοῦ μηδὲν ἀδικεῖσθαι ἢ
[454]	δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν	τῆς	πειθοῦς λέγω, ὦ Σώκρατες, τῆς
[454]	λέγοντα· ποίας δὴ ~πειθοῦς καὶ	τῆς	περὶ τί πειθοῦς ἡ ῥητορική
[454]	που αὐτῷ ~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς	τῆς	περὶ τὸ (ἄρτιόν τε καὶ
[455]	συμβουλῆς γέγονεν, τὰ δ' ἐκ	τῆς	Περικλέους ἀλλ' οὐκ ἐκ τῶν
[502]	~φέρε δή, εἴ τις περιέλοι	τῆς	ποιήσεως πάσης τό τε μέλος
[460]	διδάξαντι ἐγκαλεῖν μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ	τῆς	πόλεως, ἀλλὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ
[521]	οὖν με παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν	τῆς	πόλεως, διόρισόν μοι· τὴν τοῦ
[508]	χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ	τῆς	πόλεως, ἐάντε, τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι·
[519]	ποτε ~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς	τῆς	πόλεως ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ
[520]	ἐκείνων λέγοις, οἳ φάσκοντες προεστάναι	τῆς	πόλεως καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς
[485]	ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι τὰ μέσα	τῆς	πόλεως καὶ τὰς ~ἀγοράς, ἐν
[507]	τὰ αὑτοῦ συντείνοντα καὶ τὰ	τῆς	πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται καὶ
[515]	αὐτὸς ἄρτι ἄρχῃ πράττειν τὰ	τῆς	~πόλεως πράγματα, ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς
[515]	ἐπιμελήσῃ ἡμῖν ἐλθὼν ~ἐπὶ τὰ	(τῆς	πόλεως πράγματα ἢ ὅπως ὅτι
[491]	ἔγωγε τοὺς φρονίμους εἰς τὰ	τῆς	πόλεως πράγματα καὶ ~ἀνδρείους. τούτους
[491]	ἀλλ' (οἳ ἂν εἰς τὰ	τῆς	πόλεως πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα
[524]	δικαιοτάτη ἡ ~κρίσις ᾖ περὶ	τῆς	πορείας τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν,
[520]	~(Σωκράτης) ~περὶ δέ γε ταύτης	τῆς	πράξεως, ὅντιν' ἄν τις τρόπον
[456]	τίς ποτε ἡ δύναμίς ἐστιν	τῆς	~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ τις ἔμοιγε
[480]	τίς ἡ μεγάλη χρεία ἐστὶν	τῆς	ῥητορικῆς; δεῖ ~μὲν γὰρ δὴ
[459]	εἰ δὲ μή, σὺ ὁ	τῆς	ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων μὲν οὐδὲν
[461]	Σώκρατες; οὕτω καὶ σὺ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ νῦν λέγεις;
[455]	ὦ Σώκρατες, σαφῶς ἀποκαλύψαι τὴν	τῆς	ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν· αὐτὸς γὰρ
[457]	αὐτὸς δὴ λόγος καὶ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν γὰρ πρὸς
[455]	τί ποτε καὶ λέγομεν περὶ	τῆς	(ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν γάρ τοι
[453]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν σοι δοκεῖ
[460]	Διός, ὥσπερ ἄρτι εἶπες, ἀποκαλύψας	τῆς	ῥητορικῆς εἰπὲ τίς ~ποθ' ἡ
[453]	λέγεις τὴν πειθὼ τὴν ἀπὸ	τῆς	(ῥητορικῆς καὶ περὶ τίνων αὐτὴν
[453]	ἐρῶ νῦν. ἐγὼ τὴν ἀπὸ	τῆς	ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις ποτ' ἐστὶν
[449]	μοι ἀπόκριναι οὕτως καὶ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς, περὶ τί τῶν ὄντων
[462]	(Γοργίας) ἀπορεῖν σοι ~δοκεῖ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν τίνα φῂς
[457]	οἷς τὸ πρῶτον ἔλεγες περὶ	τῆς	ῥητορικῆς· φοβοῦμαι οὖν ~διελέγχειν σε,
[449]	ὡς τίνος ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας)	τῆς	ῥητορικῆς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ῥήτορα
[452]	τί οὖν λέγεις; ἦ τὸ	τῆς	σῆς τέχνης ~ἔργον μέγιστόν ἐστιν
[455]	ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ ἔχει τὰ	τῆς	σῆς τέχνης παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι.
[492]	καλοῦ τοῦ τῆς δικαιοσύνης καὶ	τῆς	σωφροσύνης, μηδὲν πλέον ~νέμοντες τοῖς
[504]	ἐν τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ	τῆς	τάξεως καὶ τοῦ κόσμου; πειρῶ
[504]	ἐν τῷ σώματι τῷ ἐκ	τῆς	τάξεώς τε καὶ τοῦ κόσμου
[456]	δύναμις τοσαύτη ἐστὶν καὶ τοιαύτη	τῆς	τέχνης· ~δεῖ μέντοι, ὦ Σώκρατες,
[448]	εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων ὢν	τῆς	τέχνης ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ
[450]	ἔνιαι δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ	τῆς	τέχνης περαίνοιτο ἂν καὶ διὰ
[512]	οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ	τῆς	τέχνης τῆς ἐκείνου, καὶ ὡς
[447]	παρ' αὐτοῦ τίς ἡ δύναμις	τῆς	τέχνης τοῦ ἀνδρός, καὶ τί
[523]	ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς τὸ	τῆς	τίσεώς τε καὶ δίκης ~δεσμωτήριον,
[506]	τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν ἀντὶ	τῆς	τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ δὲ σύ,
[464]	ἔχω σοι, μιᾶς δὲ οὔσης	τῆς	τοῦ σώματος ~θεραπείας δύο μόρια
[502]	σεμνὴ αὕτη καὶ θαυμαστή, ἡ	τῆς	τραγῳδίας ποίησις, ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν;
[496]	ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε καὶ	τῆς	ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν καὶ
[510]	~πόλει ἢ καὶ τυραννεῖν, ἢ	τῆς	ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον εἶναι. ~(Καλλίκλης)
[525]	δὲ ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ	τῆς	φρουρᾶς, οἷ μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι
[484]	~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ	τῆς	φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ μοι
[524]	γυμνωθῇ τοῦ σώματος, τά τε	τῆς	φύσεως καὶ τὰ παθήματα ἃ
[483]	Δία κατὰ νόμον γε τὸν	τῆς	~φύσεως, οὐ μέντοι ἴσως κατὰ
[483]	φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ τὰ	τῆς	φύσεως, τὰ τοῦ νόμου. ~ὥσπερ
[516]	αὐτοῦ δέκα ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν	~τῆς	φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα
[524]	δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲς ὂν	τῆς	ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν
[524]	ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις,	τῆς	ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ~ἀπ'
[493]	ἀμυήτους, (τῶν δ' ἀνοήτων τοῦτο	τῆς	ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί,
[477]	κακῷ θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ	τῆς	ψυχῆς πονηρία αἴσχιστόν ἐστι πάντων,
[477]	ἡ ἀδικία καὶ συλλήβδην ἡ	τῆς	ψυχῆς ~πονηρία; ~(Πῶλος) πολύ γε.
[491]	καὶ μὴ ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν	τῆς	ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ βέλτιστε
[504]	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ γε	τῆς	ψυχῆς τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν
[523]	καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ	τῆς	ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ
[501]	ὥσπερ ἐκεῖ, τὴν ἡδονὴν μόνον	τῆς	ψυχῆς, τίνα ἂν ~αὐτῇ τρόπον
[472]	τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ βούλῃ,	Ἀριστοκράτης	(ὁ ~Σκελλίου, οὗ αὖ ἐστιν
[477]	ἡδέα ἢ ὠφέλιμα. ~(Πῶλος) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	ἀγαθὰ ἄρα πάσχει ὁ δίκην
[498]	ἢ οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	ἀγαθοὶ ἄρα οἳ ἂν χαίρωσι,
[499]	καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν χαίροντα;
[466]	δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ γὰρ οὖν.	~(Σωκράτης)	~ἀγαθὸν οὖν οἴει εἶναι, ἐάν
[479]	καὶ σοὶ οὕτω; ~(Πῶλος) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~ἀγνοῶν γε, ὡς ἔοικεν, οἷόν
[496]	φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~αἰσθάνῃ οὖν τὸ συμβαῖνον, ὅτι
[477]	ἐν τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα.	~(Σωκράτης)	~αἴσχιστον δὲ ἀδικία καὶ σύμπασα
[463]	ἢ αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν εἶναι;	~(Σωκράτης)	~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ γὰρ κακὰ
[506]	λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ πέραινε.	~(Σωκράτης)	~ἄκουε δὴ ἐξ ἀρχῆς ἐμοῦ
[523]	τἆλλα ἐπέρανας, καὶ τοῦτο πέρανον.	~(Σωκράτης)	~Ἄκουε δή, φασί, μάλα καλοῦ
[458]	~τε καὶ ἐρώτα ὅτι βούλει.	~(Σωκράτης)	~ἄκουε δή, ὦ Γοργία, ἃ
[447]	~τί δέ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ	(Σωκράτης)	ἀκοῦσαι Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ' αὐτό
[453]	γὰρ τοῦτο τὸ ~κεφάλαιον αὐτῆς.	~(Σωκράτης)	~ἄκουσον δή, ὦ Γοργία. ἐγὼ
[517]	δοκεῖ σοι; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~ἀληθεῖς ἄρα, ὡς ἔοικεν, οἱ
[468]	σὴν ὁμολογίαν; ~(Πῶλος) οὐκ ἔστιν.	~(Σωκράτης)	~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, λέγων
[475]	κατά γε τοῦτον τὸν λόγον.	~(Σωκράτης)	~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι
[498]	ἔγωγε οὐ πολύ τι διαφέρειν.	~(Σωκράτης)	ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ τοῦτο. ἐν
[472]	οὕτω γ' ἂν ἀθλιώτατος εἴη.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ἐὰν ἄρα μὴ τυγχάνῃ
[489]	λέγεις; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ἐγὼ μέν, ὦ δαιμόνιε,
[463]	μορίου εἴδωλον εἶναι τὴν ~ῥητορικήν.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ
[500]	τί λέγω. ~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ἐγώ σοι σαφέστερον ἐρῶ.
[490]	~(Καλλίκλης) ποῖα ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' εἰ μὴ τὰ τοιαῦτα
[504]	οὐκ αὐτὸς λέγεις, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' εἴ σοι ἥδιόν ἐστιν,
[490]	ἀμπεχόμενον περιιέναι; ~(Καλλίκλης) ποίων ἱματίων;	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' εἰς ὑποδήματα δῆλον ὅτι
[496]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.	~(Σωκράτης)	ἀλλ' ἐν μέρει οἶμαι ἑκάτερον
[447]	χρῆναι, ὦ Σώκρατες, οὕτω μεταλαγχάνειν.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ἦ, τὸ λεγόμενον, κατόπιν
[490]	φάθι ἢ μή. ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	ἀλλ' οὐ τὸν βελτίω πλέον
[515]	~(Καλλίκλης) φιλόνικος εἶ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' οὐ φιλονικίᾳ γε ἐρωτῶ,
[505]	λόγον καταλύομεν; ~(Καλλίκλης) αὐτὸς γνώσῃ.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' οὐδὲ τοὺς μύθους φασὶ
[450]	τὴν ῥητορικήν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' οὔτοι τούτων γε οὐδεμίαν
[451]	πραγμάτων, ὦ Σώκρατες, καὶ ἄριστα.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ὦ Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ
[478]	ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	ἀλλ' ὠφέλιμόν γε. ἦ γάρ;
[449]	ἔφη Ὅμηρος, βούλει με καλεῖν.	~(Σωκράτης)	ἀλλὰ βούλομαι. ~(Γοργίας) κάλει δή.
[492]	καὶ οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὲν δὴ καὶ ὥς
[506]	σου αὐτοῦ διιόντος τὰ ἐπίλοιπα.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὲν δή, ὦ Γοργία,
[516]	φῄς; οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους γε αὐτοὺς
[497]	ταῦτα ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν εὖ γε πράττοντα
[449]	ῥητορική ἐστιν. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν λέγειν γε ποιεῖ
[498]	δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν οἵ γε φρόνιμοι
[454]	ταὐτόν ἐστιν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~(ἀλλὰ μὴν οἵ τέ γε
[477]	ὁ ~σὸς λόγος. ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μήν που τό γε
[497]	ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν τῶν ἀγαθῶν γε
[458]	ἡμέραν ὅλην ἐθέλητε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μήν, ὦ Καλλίκλεις, τό
[515]	κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ τάδε οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ'
[467]	ἕνεκα πλέουσιν. ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἄλλο τι οὖν οὕτω καὶ
[475]	ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) δῆλον δὴ ὅτι.	~(Σωκράτης)	~ἄλλο τι οὖν ὑπὸ μὲν
[495]	μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ.	~(Σωκράτης)	ἄλλο τι οὖν ὡς ἕτερον
[475]	οὐκ ἂν δεξαίμην, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	ἄλλος δέ τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος)
[500]	δεῖ εἰς ἕκαστον; ~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ.	~(Σωκράτης)	~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν αὖ ἐγὼ
[497]	χαίροντα ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	ἄνδρα δὲ οὔπω εἶδες ἀνόητον
[499]	δὲ τὸν ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ χαίρειν τὸν
[497]	φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ.	~(Σωκράτης)	ἀνιώμενον δέ γε χαίρειν δυνατὸν
[521]	ἴσως μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου καὶ φαύλου.	~(Σωκράτης)	~ἀνόητος ἄρα εἰμί, ὦ Καλλίκλεις,
[498]	~(Καλλίκλης) μᾶλλον ἴσως οἱ δειλοί.	~(Σωκράτης)	ἀπιόντων δ' οὐ μᾶλλον χαίρουσιν;
[454]	~(δίκαιον εἶναι ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~ἀπόκριναι δή, ὦ Γοργία, ἐπειδή
[499]	κακαί· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ μὲν αἱ
[477]	~βλάβῃ ἢ ἀμφότερα; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ
[463]	δή, καὶ ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν ἂν μάθοις ἀποκριναμένου;
[449]	μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ καὶ ἄλλοθι.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις ἄν, ὦ
[495]	ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν, εἴπερ ἐναντία ἐστὶν
[467]	(οὗ ἕνεκα πράττει; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν ἔστιν τι τῶν
[450]	φρονεῖν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	ἆρ' οὖν, (ἣν νυνδὴ ἐλέγομεν,
[468]	αὐτῷ· ἦ γάρ; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν καὶ ἃ βούλεται,
[510]	πόλει διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν καὶ τὸ μὴ
[450]	ὀρθῶς λέγων, ~ὡς ἐγώ φημι.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν μανθάνω οἵαν αὐτὴν
[488]	κρειττόνων γε ὄντων; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	ἆρ' οὖν οἱ πολλοὶ νομίζουσιν
[478]	οὐκοῦν δίκην δώσοντας; ~(Πῶλος) φημί.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ
[479]	πρῶτον κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν οὐ περὶ τούτου,
[478]	εἶναι. ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν οὕτως ἂν περὶ
[513]	ὃ ~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν οὕτως ἐπιχειρητέον ἡμῖν
[500]	τῶν ~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν παντὸς ἀνδρός ἐστιν
[498]	καὶ οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ
[479]	~(Πῶλος) εἰ σοί γε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν συμβαίνει μέγιστον κακὸν
[499]	αἱ κακόν τι; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν τὰς τοιάσδε λέγεις,
[478]	εἴπερ κάλλιστόν ~ἐστιν; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	ἆρ' οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ
[453]	καὶ ποῦ; ~(Γοργίας) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἆρα διὰ τοῦτο, ὅτι καὶ
[462]	σὺ αὐτὴν τίνα φῂς εἶναι;	~(Σωκράτης)	~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην φημὶ
[477]	~(Σωκράτης) ὠφελεῖται ἄρα; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἆρα ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω τὴν
[498]	καὶ οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι.	~(Σωκράτης)	ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης) μᾶλλον ἴσως
[477]	ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἆρα οὖν τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται
[476]	τοῦ ~ποιοῦντος; ~(Πῶλος) ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~ἆρα τοῦτο πάσχον ὃ τὸ
[454]	οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	~βούλει οὖν δύο εἴδη θῶμεν
[462]	ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν φῂς εἶναι;	~(Σωκράτης)	~βούλει οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς τὸ
[469]	ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν;	~(Σωκράτης)	~βουλοίμην μὲν ἂν ἔγωγε οὐδέτερα·
[495]	καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης)	~Σωκράτης	δέ γε ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν
[461]	μοι λέγειν ὁπόσα ἂν βούλωμαι;	~(Σωκράτης)	~δεινὰ μεντἂν πάθοις, ὦ βέλτιστε,
[475]	γε κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε.	~(Σωκράτης)	~δέξαιο ἂν οὖν σὺ μᾶλλον
[479]	ἐμμονὴ τοῦ κακοῦ; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~δεύτερον ἄρα ἐστὶν τῶν κακῶν
[478]	κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος) δῆλον δή.	~(Σωκράτης)	δεύτερος δέ που ὁ ἀπαλλαττόμενος.
[454]	ψευδὴς καὶ ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς.	~(Σωκράτης)	~δῆλον ἄρ' αὖ ὅτι οὐ
[520]	διδῷ. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~δῆλον γὰρ ὅτι τοῦτο αἴτιόν
[502]	λέγονται οἱ λόγοι; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	δημηγορία ἄρα τίς ἐστιν ἡ
[520]	ποιεῖν. οὐχ οὕτω; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	~διὰ ταῦτ' ἄρα, ὡς ἔοικε,
[495]	εἶναι, τὸ αὐτό φημι ~εἶναι.	~(Σωκράτης)	~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους
[476]	κολάζων (δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	δίκαια ποιῶν ἢ οὔ; ~(Πῶλος)
[468]	ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα ἢ δήσαντα.	~(Σωκράτης)	δικαίως λέγεις ἢ ἀδίκως; ~(Πῶλος)
[496]	πίνειν χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα.	~(Σωκράτης)	διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[463]	Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν ἐμὲ αἰσχυνθῇς.	~(Σωκράτης)	~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ Γοργία,
[509]	ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως.	~(Σωκράτης)	~δυοῖν οὖν ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν
[480]	οὐ γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἐὰν δέ γε ἀδικήσῃ ἢ
[496]	ἀπαλλάττεται ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως δήπου.	~(Σωκράτης)	~ἐὰν εὕρωμεν ἄρα ἄττα ὧν
[473]	δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~ἐγὼ δέ γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους
[472]	νομίζοντος διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἐγὼ δέ φημι ἀδύνατον. ἓν
[453]	τί οὖν δή, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ἐγὼ ἐρῶ νῦν. ἐγὼ τὴν
[470]	ὦ Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο.	~(Σωκράτης)	~ἐγὼ μὲν τοίνυν φημί, ὦ
[486]	δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ἐγώ σοι ἐρῶ· νῦν οἶμαι
[460]	ἀδίκου· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἐγὼ τοίνυν σου τότε ταῦτα
[504]	Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν ἴσως λέγεις.	~(Σωκράτης)	~ἔγωγε. τί δὲ αὖ τῷ
[510]	οὐχ ~οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~εἰ ἄρα τις ἐννοήσειεν ἐν
[453]	ἄλλα πολλὰ ζῷα; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~εἰ δέ γε μηδεὶς ἄλλος
[470]	τὸν Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας;	~(Σωκράτης)	~εἰ δὲ μή, ἀλλ' ἀκούω
[477]	ψυχῆς ~πονηρία; ~(Πῶλος) πολύ γε.	~(Σωκράτης)	εἰ δὴ αἰσχίστη, καὶ κακίστη;
[516]	ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει σοι ὁμολογήσω;	~(Σωκράτης)	εἰ δοκῶ γε σοι ἀληθῆ
[522]	~καὶ ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν;	~(Σωκράτης)	~εἰ ἐκεῖνό γε ἓν αὐτῷ
[503]	τετελευτηκότα, οὗ καὶ σὺ ἀκήκοας;	~(Σωκράτης)	~εἰ ἔστιν γε, ὦ Καλλίκλεις,
[459]	ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τῶν δημιουργῶν;	~(Σωκράτης)	~εἰ μὲν ἐλαττοῦται ἢ μὴ
[514]	πάνυ γε, εἴ σοι ἥδιον.	~(Σωκράτης)	~εἰ οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους, ὦ
[486]	δόξα καὶ ἄλλα πολλὰ ἀγαθά.	~(Σωκράτης)	~εἰ χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον τὴν
[496]	~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα.	~(Σωκράτης)	εἶεν· διψῶντα δὲ δὴ πίνειν
[480]	ὅτι ἀληθῆ ἐλέγετο; ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~εἶεν· εἰ οὖν δὴ ταῦτα
[502]	φαμεν εἶναι. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~εἶεν· τί δὲ ἡ πρὸς
[505]	ταῦτά σοι Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην.	~(Σωκράτης)	εἶεν· τί οὖν δὴ ποιήσομεν;
[489]	φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα εἶναι νόμιμα;	~(Σωκράτης)	εἶεν, ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω
[466]	~(Πῶλος) ἀλλ' ἔγωγε σὲ ἐρωτῶ.	~(Σωκράτης)	~εἶεν, ὦ φίλε· ἔπειτα δύο
[463]	οὐδὲ αὐτὸς συνίημι ὅτι λέγεις.	~(Σωκράτης)	~εἰκότως γε, ὦ Γοργία· οὐδὲν
[471]	Ἀρχέλαος κατὰ τὸν σὸν λόγον;	~(Σωκράτης)	εἴπερ γε, ὦ φίλε, ἄδικος.
[466]	~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν λέγω γε.	~(Σωκράτης)	~ἐλάχιστον τοίνυν μοι δοκοῦσι τῶν
[455]	ἢ καὶ περὶ ὧν νυνδὴ	Σωκράτης	ἔλεγεν; πειρῶ οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι.
[459]	~(πείθοντα; ~(Γοργίας) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~ἔλεγές τοι νυνδὴ ὅτι καὶ
[462]	σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι;	~(Σωκράτης)	ἔμοιγε, εἰ μή τι σὺ
[462]	~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις;	~(Σωκράτης)	ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα. ~(Πῶλος) ἐμπειρία
[491]	ἢ ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις;	~(Σωκράτης)	~ἕνα ἕκαστον λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ
[468]	ἢ μή; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἕνεκ' ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα
[499]	πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον δή.	~(Σωκράτης)	~ἕνεκα γάρ που τῶν ἀγαθῶν
[503]	δὲ καὶ οἵους σὺ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~ἐξαρκεῖ. εἰ γὰρ καὶ τοῦτό
[467]	ἐν ταῖς πόλεσιν, ἐὰν μὴ	~(Σωκράτης)	ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου ὅτι ποιοῦσιν
[519]	εἰ μή τίς σοι ἀποκρίνοιτο;	~(Σωκράτης)	~ἔοικά γε· νῦν γοῦν συχνοὺς
[454]	ἐστιν δημιουργός. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνη ἀπεργάζεται
[480]	γὰρ δὴ φῶμεν, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ἐπὶ μὲν ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι
[521]	ταῦτα οὕτως ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.	~(Σωκράτης)	~ἐπὶ ποτέραν οὖν με παρακαλεῖς
[495]	Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ λόγῳ ὡς
[462]	τί μοι χαρίσασθαι; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	ἐροῦ νῦν με, ὀψοποιία ἥτις
[466]	φαῦλοι νομίζεσθαι οἱ ἀγαθοὶ ~ῥήτορες;	~(Σωκράτης)	~ἐρώτημα τοῦτ' ἐρωτᾷς ἢ λόγου
[468]	μοι δοκεῖ ποιεῖν ἃ βούλεται.	~(Σωκράτης)	~ἔστιν οὖν ὅπως ὁ τοιοῦτος
[450]	οὖν καλῶς ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἕτεραι δέ γέ εἰσι τῶν
[449]	ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς τοῦτο ποιεῖν.	~(Σωκράτης)	~εὖ λέγεις. ἴθι δή μοι
[447]	(Γοργίας) καταλύει ~καὶ ἐπιδείξεται ὑμῖν.	~(Σωκράτης)	~εὖ λέγεις, ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ'
[486]	ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης) τί δή;	~(Σωκράτης)	~εὖ οἶδ' ὅτι, ἅν μοι
[494]	δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν.	~(Σωκράτης)	~εὖγε, ὦ βέλτιστε· διατέλει γὰρ
[478]	πονηρίας ἡ δίκη. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα ὁ μὴ
[473]	ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν οὐδέποτε ἔσται
[497]	ταῦτα, ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ οὕτως.	~(Σωκράτης)	~εὐδαίμων εἶ, ὦ Καλλίκλεις, ὅτι
[469]	ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν ἐστιν;	~(Σωκράτης)	εὐφήμει, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) τί
[490]	καὶ πλέον ἔχειν τῶν φαυλοτέρων.	~(Σωκράτης)	~ἔχε δὴ αὐτοῦ. τί ποτε
[460]	καὶ ταῦτα παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται.	~(Σωκράτης)	~ἔχε δή· καλῶς γὰρ λέγεις.
[501]	τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ἔχεις οὖν εἰπεῖν αἵτινές εἰσιν
[470]	~(Πῶλος) οὐ δῆτα οὕτω γε.	~(Σωκράτης)	ἔχεις οὖν εἰπεῖν δι' ὅτι
[476]	~τὸ αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ἔχεις οὖν λέγειν ὡς οὐχὶ
[481]	μοι, ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα	(Σωκράτης)	ἢ παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν
[494]	ἄγων, ὦ Σώκρατες, τοὺς λόγους;	~(Σωκράτης)	~ἦ γὰρ ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα,
[495]	ἕτερον δήπου, ὦ σοφώτατε σύ.	~(Σωκράτης)	ἦ καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς;
[496]	καὶ βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἦ καὶ τἀγαθὰ καὶ τὴν
[447]	καὶ ~πρὸς ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι.	~(Σωκράτης)	~ἦ καλῶς λέγεις. ὦ (Χαιρεφῶν)
[490]	εἰς ταῦτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἦ οὖν τούτων τῶν σιτίων
[477]	εἴη τῶν ~ὄντων. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἡ ἀδικία ἄρα καὶ ἡ
[513]	ἔστω, εἰ βούλει, σοὶ οὕτως.	~(Σωκράτης)	~ἡ δέ γε ἑτέρα, ὅπως
[455]	ὅτι ἐξ ἧς τὸ πιστεύειν.	~(Σωκράτης)	~ἡ ῥητορικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[469]	μέγιστον; οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον;	~(Σωκράτης)	ἥκιστά γε. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα
[469]	ἐλεινός τε καὶ ἄθλιός ἐστιν.	~(Σωκράτης)	~ἧττον ἢ ὁ ἀποκτεινύς, ὦ
[496]	ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης) ἥκιστά γε.	~(Σωκράτης)	θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι καὶ ἄλογον
[503]	ἀλλ' ἐὰν ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις.	~(Σωκράτης)	~ἴδωμεν δὴ οὑτωσὶ ἀτρέμα σκοπούμενοι
[500]	μή σύμφῃς; ~(Καλλίκλης) οὕτως φημί.	~(Σωκράτης)	~ἴθι δή, ἃ καὶ πρὸς
[496]	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ.	~(Σωκράτης)	~ἴθι δὴ ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν
[453]	ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~ἴθι δὴ καὶ περὶ τῆς
[451]	γε λέγων σύ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἴθι δὴ καὶ σύ, ὦ
[454]	μοι δοκεῖς ποιεῖν, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἴθι δὴ καὶ τόδε ἐπισκεψώμεθα.
[495]	σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε σφόδρα.	~(Σωκράτης)	~ἴθι δή μοι, ἐπειδὴ οὕτω
[451]	ὦ Σώκρατες, καὶ δικαίως ὑπολαμβάνεις.	~(Σωκράτης)	~ἴθι νυν καὶ σὺ τὴν
[505]	κατὰ σαυτὸν ἢ ~ἀποκρινόμενος σαυτῷ;	~(Σωκράτης)	~ἵνα μοι τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου
[499]	βελτίους ἡδονάς, τὰς ~δὲ χείρους.	~(Σωκράτης)	~ἰοῦ ἰοῦ, ὦ Καλλίκλεις, ὡς
[473]	Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ γε οἰόμενος.	~(Σωκράτης)	~ἴσως. σὺ δέ γε εὐδαίμονας
[470]	βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα.	~(Σωκράτης)	~καὶ ἀληθῆ γε ἐρῶ· οὐ
[467]	αὐτοῖς βέλτιστα εἶναι, (τούτου πρόσθεν)	~(Σωκράτης)	καὶ γὰρ νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος)
[494]	καὶ πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	καὶ διψῆν γε καὶ διψῶντα
[454]	ἐστι δίκαιά τε καὶ ἄδικα.	~(Σωκράτης)	~καὶ ἐγώ τοι ὑπώπτευον ταύτην
[476]	τέμνεται γάρ τι. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~καὶ εἰ μέγα γε ἢ
[476]	κάεσθαι; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~καὶ εἰ σφόδρα γε κάει
[476]	ἀνάγκη τι τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~καὶ εἰ σφόδρα τύπτει ἢ
[460]	ἀδικήσας. ἢ οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~καὶ ἐν τοῖς πρώτοις γε,
[510]	οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς τὸν λόγον.	~(Σωκράτης)	~καὶ ἐπὶ τοῦτο ἄρα, ὡς
[450]	φρονεῖν καὶ λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~καὶ ἡ ἰατρικὴ ἄρα, ὡς
[471]	Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον ἢ Ἀρχέλαος.	~(Σωκράτης)	~καὶ κατ' ἀρχὰς τῶν λόγων,
[448]	ἀπεκρινάμην ὅτι εἴη ἡ καλλίστη;	~(Σωκράτης)	~καὶ μάλα. ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ
[479]	τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε.	~(Σωκράτης)	~καὶ μὴν ἀπαλλαγή γε ἐφάνη
[450]	~καὶ καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~καὶ μὴν καὶ αἱ ἄλλαι
[504]	καὶ πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	καὶ μὴν καὶ τὰ σώματά
[511]	~(Καλλίκλης) μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~καὶ μὴν σῴζει γε καὶ
[474]	μουσικὴν πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~καὶ μὴν τά γε κατὰ
[462]	ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~καὶ νῦν δὴ τούτων ὁπότερον
[460]	τὰ μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~καὶ ὁ τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός;
[498]	οἱ δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.	~(Σωκράτης)	καὶ οἱ ἄφρονες, ὡς ἔοικεν.
[475]	ἢ ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~καὶ ὅταν δὲ δὴ δυοῖν
[520]	οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~καὶ προέσθαι γε δήπου τὴν
[474]	ἂν μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν;	~(Σωκράτης)	καὶ σύ γ' ἂν καὶ
[496]	καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	καὶ τάχος καὶ βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης)
[516]	πάνυ γε, ἵνα σοι χαρίσωμαι.	~(Σωκράτης)	~καὶ τόδε τοίνυν μοι χάρισαι
[473]	δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην
[477]	~δικαίως κολάζεται; ~(Πῶλος) εἰκός γε.	~(Σωκράτης)	κακίας ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ
[478]	καὶ δίκην διδούς. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	κάκιστα ἄρα ζῇ ὁ ἔχων
[499]	αὖ τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	κακὸν δὲ τὸν ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης)
[499]	φαμεν. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα καὶ
[498]	κακά, αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν.	~(Σωκράτης)	~κακῶν δέ γε παρουσίᾳ φῂς
[454]	μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἄλλο.	~(Σωκράτης)	~καλῶς γὰρ οἴει· γνώσῃ δὲ
[448]	μετέχει τῆς ~καλλίστης τῶν τεχνῶν.	~(Σωκράτης)	~καλῶς γε, ὦ Γοργία, φαίνεται
[472]	λόγον εὐδαίμων ἔσται; ~(Πῶλος) φημί.	~(Σωκράτης)	~κατὰ δέ γε τὴν ἐμὴν
[466]	δοκεῖ σοι εἶναι ἡ ῥητορική;	~(Σωκράτης)	~κολακείας μὲν οὖν ἔγωγε εἶπον
[521]	λέγω τοίνυν ὅτι ὡς διακονήσοντα.	~(Σωκράτης)	~κολακεύσοντα ἄρα με, ὦ γενναιότατε,
[474]	ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι ποτ' ἐρεῖς.	~(Σωκράτης)	~λέγε δή μοι, ἵν' εἰδῇς,
[451]	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	~λέγε δὴ τῶν περὶ τί;
[455]	ἀλλ' οὐκ ἐκ τῶν ~δημιουργῶν.	~(Σωκράτης)	~λέγεται ταῦτα, ὦ Γοργία, περὶ
[507]	ἔχεις, δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ' ὠγαθέ.	~(Σωκράτης)	~λέγω δὴ ὅτι, εἰ ἡ
[466]	ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~λέγω τοίνυν σοι ὅτι δύο
[510]	σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης) καὶ ταῦτ' ἀληθῆ.	~(Σωκράτης)	~λείπεται δὴ ἐκεῖνος μόνος ἄξιος
[496]	~(Σωκράτης) διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ
[470]	αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ;	~(Σωκράτης)	μὰ Δί' οὐ δῆτα. ~(Πῶλος)
[516]	~(Καλλίκλης) οὐ σύ γε φῄς.	~(Σωκράτης)	~μὰ Δί' οὐδέ γε σὺ
[489]	σοῦ. ~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~μὰ τὸν Ζῆθον, ὦ Καλλίκλεις,
[466]	φημι; φημὶ μὲν οὖν ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~μὰ τὸν οὐ σύ γε,
[490]	οὐ σιτίων γε οὐδὲ ποτῶν.	~(Σωκράτης)	~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως ἱματίων, καὶ
[496]	μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω.	~(Σωκράτης)	μανθάνω· ἀλλ' οὖν τό γε
[474]	εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά γε.	~(Σωκράτης)	~μανθάνω· οὐ (ταὐτὸν ἡγῇ σύ,
[478]	γε. ἦ γάρ; ~(Πῶλος) (ναί.	~(Σωκράτης)	~μεγάλου γὰρ κακοῦ ἀπαλλάττεται, ὥστε
[460]	ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) οὐ φαίνεταί γε.	~(Σωκράτης)	~μέμνησαι οὖν λέγων ὀλίγῳ πρότερον
[462]	μόριον. ~(Πῶλος) τίνος λέγεις ταύτης;	~(Σωκράτης)	~μὴ ἀγροικότερον ᾖ τὸ ἀληθὲς
[521]	εἰ μὴ ταῦτά γε ποιήσεις	~(Σωκράτης)	~μὴ εἴπῃς ὃ πολλάκις εἴρηκας,
[467]	λέγεις καὶ ὑπερφυῆ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~μὴ κακηγόρει, ὦ λῷστε Πῶλε,
[473]	ταῦτα λέγεις ἀδύνατον εἶναι ἐξελέγχειν;	~(Σωκράτης)	~μορμολύττῃ αὖ, ὦ γενναῖε Πῶλε,
[449]	τῶν μελῶν ποίησιν; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~νὴ τὴν Ἥραν, ὦ Γοργία,
[466]	πόλεων ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς;	~(Σωκράτης)	~νὴ τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι,
[502]	ἐν τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~νῦν ἄρα ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν
[475]	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	νῦν δέ γε κάκιον ἐφάνη.
[460]	ταῦτα ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη.	~(Σωκράτης)	~νῦν (δέ γε ὁ αὐτὸς
[515]	εἶναι οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~νῦν δέ, ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν,
[453]	λέγειν καὶ ~πείθειν τὰ πλήθη.	~(Σωκράτης)	~νῦν μοι δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ
[460]	μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως δήπου.	~(Σωκράτης)	~ὁ δὲ δίκαιος δίκαιά που
[459]	ὤν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~ὁ δὲ μὴ ἰατρός γε
[476]	οὔ; ὑπό γε τοῦ κολάζοντος.	~(Σωκράτης)	ὁ δὲ ὀρθῶς κολάζων (δικαίως
[513]	πάθος· οὐ πάνυ σοι πείθομαι.	~(Σωκράτης)	~ὁ δήμου γὰρ ἔρως, ὦ
[459]	ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον ὅτι.	~(Σωκράτης)	~ὁ οὐκ εἰδὼς ἄρα τοῦ
[498]	ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οἳ μέν γε μᾶλλον μᾶλλον,
[511]	~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα.	~(Σωκράτης)	~οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεις, εἰ μὴ
[521]	ταῦτα προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οἶμαι μετ' ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα
[457]	ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ τὸν διδάξαντα.	~(Σωκράτης)	~οἶμαι, ὦ Γοργία, καὶ σὲ
[496]	καὶ νόσου. ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις;	~(Σωκράτης)	οἷον περὶ ὅτου βούλει τοῦ
[497]	οἶδ' ἅττα σοφίζῃ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ, ὦ Καλλίκλεις·
[516]	τούτου ἕνεκα κακὸς ἦν Περικλῆς;	~(Σωκράτης)	~ὄνων γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς καὶ
[489]	εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς ἄρα ὅτι σὺ αὐτὸς
[475]	γὰρ τυγχάνει ὄν. ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς οὖν, ὦ Πῶλε, ὁ
[491]	ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν τῆς ψυχῆς.	~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς, ὦ βέλτιστε Καλλίκλεις, ὡς
[447]	ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν) τί ἔρωμαι;	~(Σωκράτης)	ὅστις ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν) πῶς λέγεις;
[475]	τε καὶ κακῷ; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~ὅταν ἄρα δυοῖν καλοῖν θάτερον
[452]	ἀλλὰ πρὸς τί τοῦτο λέγεις;	~(Σωκράτης)	~ὅτι εἴ σοι αὐτίκα παρασταῖεν
[497]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε· τί οὖν δή;	~(Σωκράτης)	~ὅτι οὐ τὰ αὐτὰ γίγνεται,
[469]	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) τί δή;	~(Σωκράτης)	~ὅτι οὐ χρὴ οὔτε τοὺς
[448]	~(Πῶλος) τί δή, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ὅτι, ὦ Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν)
[505]	ἔλαττον; ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω.	~(Σωκράτης)	~οὐ γὰρ οἶμαι λυσιτελεῖ μετὰ
[478]	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι μηδὲ κάμνων.	~(Σωκράτης)	~οὐ γὰρ τοῦτ' ἦν εὐδαιμονία,
[496]	ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	οὐ δήπου καὶ ὑγιαίνει γε
[473]	χαλεπώτερόν ἐστιν, ὦ Σώκρατες, ἐξελέγξαι.	~(Σωκράτης)	~οὐ δῆτα, ὦ Πῶλε, ἀλλ'
[495]	που καλεῖς τι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	οὐ καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές
[474]	ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐ καὶ τὰς φωνὰς καὶ
[490]	ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	οὐ μόνον γε, ὦ Καλλίκλεις,
[489]	οἵ γε πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως.	~(Σωκράτης)	~οὐ νόμῳ ἄρα μόνον ἐστὶν
[511]	τοῦτο δὴ καὶ τὸ ἀγανακτητόν;	~(Σωκράτης)	~οὐ νοῦν γε ἔχοντι, ὡς
[495]	καὶ γὰρ σύ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~οὐ τοίνυν ὀρθῶς ποιῶ οὔτ'
[467]	ἃ βούλονται; ~(Πῶλος) οὗτος ἀνήρ	~(Σωκράτης)	~οὔ φημι ποιεῖν αὐτοὺς ἃ
[467]	οὐκ οὖν ποιοῦσιν ἃ βούλονται;	~(Σωκράτης)	οὔ φημι. ~(Πῶλος) ποιοῦντες ἃ
[455]	τε καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐδ' ἄρα διδασκαλικὸς ὁ ῥήτωρ
[462]	ἄρ' ἐστὶν ὀψοποιία καὶ ῥητορική;	~(Σωκράτης)	~οὐδαμῶς γε, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς
[510]	φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	~οὐδέ γε εἴ τις πολὺ
[466]	ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος) ἐρωτῶ ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Πῶλος)
[462]	τέχνην φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε,
[462]	ἐρωτῶ δή, τίς τέχνη ὀψοποιία;	~(Σωκράτης)	οὐδεμία, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀλλὰ
[498]	οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ τί τοῦτο;	~(Σωκράτης)	οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) εἶδον.
[515]	πολίτης. ~(Καλλίκλης) τί οὖν δή;	~(Σωκράτης)	~οὐδέν· ἀλλὰ τόδε μοι εἰπὲ
[498]	εἰ δὲ μή, παραπλησίως γε.	~(Σωκράτης)	οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν δ' οὖν
[491]	~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις;	~(Σωκράτης)	~οὐδὲν ποικίλον ἀλλ' ὥσπερ οἱ
[460]	λόγου δίκαιον εἶναι. ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὁ ῥητορικὸς
[460]	δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας) φαίνεταί γε.	~(Σωκράτης)	~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὅ γε
[492]	ἀνθρώπων, φλυαρία καὶ οὐδενὸς ἄξια.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἀγεννῶς γε, ὦ Καλλίκλεις,
[516]	τε καὶ χείρους; ~(Καλλίκλης) ἔστω.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς τὰ πολιτικὰ
[475]	οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, τοῦτό γε.	~(Σωκράτης)	οὐκ ἄρα λύπῃ γε ὑπερέχει.
[492]	ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα ἐγώ.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα ὀρθῶς λέγονται οἱ
[449]	ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας) οὔ.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα περὶ πάντας γε
[454]	ὅτι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα ῥητορικὴ μόνη πειθοῦς
[468]	ἕνεκα ταῦτα ποιοῦμεν; ~(Πῶλος) μάλιστα.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα σφάττειν βουλόμεθα οὐδ'
[497]	χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα τὸ χαίρειν ἐστὶν
[466]	με ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος) πῶς δύο;	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρτι οὕτω πως ἔλεγες·
[469]	δοκεῖ σοι ~εἶναι καὶ ἐλεινός;	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ μέντοι ζηλωτός.
[459]	πιθανώτερος γίγνεται; ~(Γοργίας) πάνυ (γε.	~(Σωκράτης)	οὐκ ἰατρός γε ὤν· ἦ
[515]	~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης) ἴσως.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἴσως δή, ὦ βέλτιστε,
[470]	σοι δοκεῖ εἶναι ἢ ἄθλιος;	~(Σωκράτης)	~οὐκ οἶδα, ὦ Πῶλε· οὐ
[498]	Δί' οὐκ οἶδ' ὅτι λέγεις.	~(Σωκράτης)	~οὐκ οἶσθ' ὅτι τοὺς ἀγαθοὺς
[448]	σύ, εἰ βούλει, ἐροῦ αὐτόν.	~(Σωκράτης)	~οὔκ, εἰ αὐτῷ γε σοὶ
[466]	μέγιστον δύνανται ἐν ταῖς πόλεσιν;	~(Σωκράτης)	~οὔκ, εἰ τὸ δύνασθαί γε
[469]	ἄρα τυραννεῖν οὐκ ἂν δέξαιο;	~(Σωκράτης)	~οὔκ, εἰ τὸ τυραννεῖν γε
[498]	χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων ἀγαθοί εἰσιν
[519]	πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων τῶν
[494]	ἐν τῷ ὡς πλεῖστον ἐπιρρεῖν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἀνάγκη γ' ἂν πολὺ
[460]	δίκαιά που πράττει. ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν δίκαιον
[516]	οὔ; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης)
[479]	ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ἀποδέδεικται ὅτι ἀληθῆ ἐλέγετο;
[467]	μέγα δύνασθαι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας νοῦν
[478]	διαφέρει, ὦ Σώκρατες, ἡ δίκη.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν αὖ ἤτοι ἡδονὴν πλείστην
[514]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν δεύτερον αὖ τόδε, εἴ
[478]	~(Πῶλος) παρὰ τοὺς δικαστὰς λέγεις;	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν δίκην δώσοντας; ~(Πῶλος) φημί.
[453]	καὶ ἡ ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἐάν τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς
[475]	γε ὑπερέχει. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἰ μὴ λύπῃ, ἀμφοτέροις
[520]	ἀδικίᾳ· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἴ τις αὐτὸ τοῦτο
[515]	Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί, δῆλον ὅτι
[516]	λέγειν. ~(Καλλίκλης) ἔστω δὴ ταῦτα.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε
[475]	δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν
[494]	τὸν κνώμενον ἡδέως ἂν βιῶναι.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως;
[477]	πάσχει, ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν εἴπερ καλά, ἀγαθά; ἢ
[468]	τί οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀληθῆ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἴπερ ταῦτα ὁμολογοῦμεν, εἴ
[459]	πιθανώτερος ἔσται. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἴπερ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος
[477]	(ὡμολόγηται ἡμῖν; ~(Πῶλος) ὡμολόγηται γάρ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι καὶ
[480]	μέντοι ἔμπροσθεν ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ἢ κἀκεῖνα λυτέον ἢ
[513]	τότε ~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἡ μὲν ἑτέρα, ἡ
[501]	περὶ δύο καὶ περὶ πολλάς.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι
[501]	οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ αἱ τοιαίδε ἅπασαι,
[449]	ἀλλὰ βούλομαι. ~(Γοργίας) κάλει δή.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ἄλλους σε φῶμεν
[468]	ἀγαθοῦ· ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν'
[476]	τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ εἰ κάει τις,
[476]	κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ εἰ τέμνει τι,
[477]	καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ ἐν ψυχῇ πονηρίαν
[450]	περὶ τὰ νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ἡ γυμναστικὴ περὶ
[449]	ἐργασίαν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ἡ μουσικὴ περὶ
[496]	λαμβάνει καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν
[474]	ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ κάκιον, εἴπερ αἴσχιον.
[499]	τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ λῦπαι ὡσαύτως αἱ
[460]	τεκτονικός, ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ὁ τὰ μουσικὰ
[467]	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ οἱ πλέοντές τε
[453]	ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ πείθει; ~(Γοργίας) ναί.
[497]	ἡμῶν καὶ ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ πεινῶν καὶ τῶν
[459]	~(Γοργίας) τοῦτο ἐνταῦθά γε συμβαίνει.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ περὶ τὰς ἄλλας
[504]	ἀταξίας δὲ μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης)
[462]	(Γοργίας) ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ σὺ κελεύεις σαυτὸν
[474]	σώματος κάλλους; ~(Πῶλος) οὐκ ἔχω.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ τἆλλα πάντα οὕτω
[505]	ἢ οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι,
[496]	ἀνιαρόν. ἢ οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ τὸ διψῆν; ~(Καλλίκλης)
[475]	ἀμφότερα. ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ τὸ τῶν μαθημάτων
[464]	ψυχήν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ τούτων οἴει τινὰ
[497]	ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ τῶν λυπῶν (καὶ
[475]	~(Σωκράτης) τῷ κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν
[496]	ἐνδείας καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν κατὰ τὸ πίνειν χαίρειν
[460]	ἕκαστον ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον τὸν λόγον
[467]	~(Πῶλος) πολλὴ ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν λέγεις εἶναι ἀγαθὸν μὲν
[498]	οὐ μᾶλλον χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) ἴσως.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν καὶ χαίρουσιν
[476]	ποιῶν ἢ οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος δίκην διδοὺς
[488]	σαφῶς λέγω, ὅτι ταὐτόν ἐστιν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν οἱ πολλοὶ τοῦ ἑνὸς
[516]	τὰ ~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν οἵ γε δίκαιοι ἥμεροι,
[522]	~(Καλλίκλης) ἴσως· οἴεσθαί γε χρή.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν οἴει ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ
[499]	μᾶλλον τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς καὶ
[510]	~οὐ καὶ σοί; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ὅπου τύραννός ἐστιν ἄρχων
[515]	ἐποίει ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς ἤρχετο λέγειν
[478]	καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει ὢν ὃς
[514]	(ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν οὕτω πάντα, τά τε
[459]	παρὰ σοῦ μανθάνειν; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν περὶ πάντων ὥστ' ἐν
[449]	γε ποιεῖ δυνατούς. ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ λέγειν, καὶ
[502]	γίγνονται τὸ λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν πρὸς πολὺν ὄχλον καὶ
[504]	φῂς ~ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα βλέπων ὁ
[502]	ἐστιν ἡ ποιητική. ~(Καλλίκλης) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία ἂν εἴη·
[491]	τούτων ἡμῖν ὄντα τὸν λόγον.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς περὶ τίνων
[488]	τὸν σὸν λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὰ τούτων νόμιμα κατὰ
[488]	κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὰ τῶν βελτιόνων; οἱ
[499]	πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὰς μὲν χρηστὰς καὶ
[475]	καὶ ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ ~καλόν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ,
[478]	φαίνεταί μοι ὁ μὴ ἰατρευόμενος.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὸ δίκην διδόναι μεγίστου
[505]	τῇ ψυχῇ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν τὸ εἴργειν ἐστὶν ἀφ'
[459]	γὰρ ἔλεγον, ἔν γε ὄχλῳ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὸ ἐν ὄχλῳ τοῦτό
[511]	δίκην. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὸ μέγιστον αὐτῷ κακὸν
[502]	καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις,
[498]	δὲ τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά,
[496]	ἡδὺ φῂς εἶναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις τὸ
[510]	ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τούτῳ τὸ μὲν μὴ
[475]	ἔτι ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος) οὐ φαίνεται.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν τῷ ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος)
[476]	~(Πῶλος) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, πάσχειν.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ὑπό τινος ποιοῦντος; ~(Πῶλος)
[498]	δὲ παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως χαίρειν καὶ
[477]	τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν χρημάτων (καὶ σώματος καὶ
[470]	οὐ κακόν; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν, ὦ θαυμάσιε, (τὸ μέγα
[468]	ποιοῦσιν οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν, ἃ ἕνεκά του
[474]	οὔτε σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδείς.	~(Σωκράτης)	οὔκουν ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν
[505]	Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον τινὰ ἐρώτα.	~(Σωκράτης)	~οὗτος ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος
[478]	που ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν.	~(Σωκράτης)	οὗτος δ' ἦν ὁ νουθετούμενός
[505]	φῂς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	οὕτω γάρ που αὐτῇ ἄμεινον
[469]	~(Πῶλος) πῶς δῆτα, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~οὕτως, ὡς μέγιστον τῶν κακῶν
[495]	οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα. ἢ ὁμολογεῖ;	~(Σωκράτης)	~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι δέ γε
[466]	τοῦτο ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι;	~(Σωκράτης)	οὔχ, ὥς γέ φησιν πῶλος.
[453]	Σώκρατες, ἀλλὰ πάντων μάλιστα πείθει.	~(Σωκράτης)	~πάλιν δὴ ἐπὶ τῶν αὐτῶν
[498]	καὶ ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν καὶ λυποῦνται
[450]	τέχναι. ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~πασῶν δὴ οἶμαι τῶν τεχνῶν
[453]	οὐκοῦν καὶ πείθει; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~πειθοῦς ἄρα δημιουργός ἐστιν καὶ
[473]	γε, ὦ Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν.	~(Σωκράτης)	~πειράσομαι δέ γε καὶ σὲ
[520]	οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε.	~(Σωκράτης)	~περὶ δέ γε ταύτης τῆς
[505]	γε καὶ σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~περὶ δὲ ψυχήν, ὦ ἄριστε,
[478]	παρὰ τοὺς ἰατρούς, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	ποῖ δὲ τοὺς ἀδικοῦντας καὶ
[449]	~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ λόγους.	~(Σωκράτης)	~ποίους τούτους, ὦ Γοργία; ἆρα
[490]	τούτους λέγω, καὶ σφόδρα γε.	~(Σωκράτης)	~πολλάκις ἄρα εἷς φρονῶν μυρίων
[470]	ἐλέγξειεν ὅτι οὐκ ~ἀληθῆ λέγεις;	~(Σωκράτης)	~πολλὴν ἄρα ἐγὼ τῷ παιδὶ
[470]	παρ' ἐμοῦ ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~πότε οὖν σὺ φῂς ἄμεινον
[454]	δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ποτέραν οὖν ἡ ῥητορικὴ πειθὼ
[498]	λυπούμενον καὶ χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	~πότεροι δὲ μᾶλλον χαίρουσι καὶ
[501]	λόγος καὶ Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι.	(Σωκράτης)	~πότερον δὲ περὶ μὲν μίαν
[488]	καὶ τότε καὶ νῦν λέγω.	~(Σωκράτης)	~πότερον δὲ τὸν αὐτὸν βελτίω
[494]	καὶ εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~πότερον εἰ τὴν κεφαλὴν μόνον
[490]	(ἐγὼ δὲ οὐ ταῦτα ~λέγω.	~(Σωκράτης)	~πότερον οὐ τὸν φρονιμώτερον βελτίω
[496]	τὸ διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.	~(Σωκράτης)	~πότερον οὖν ἔτι πλείω ἐρωτῶ,
[467]	ἵνα καὶ εἰδῶ ὅτι λέγεις.	~(Σωκράτης)	~πότερον οὖν σοι δοκοῦσιν οἱ
[468]	κακά; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα.	~(Σωκράτης)	~πότερον οὖν τὰ μεταξὺ ταῦτα
[454]	τί δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~πότερον οὖν ταὐτὸν δοκεῖ σοι
[462]	σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι;	~(Σωκράτης)	~πρᾶγμα ὃ φῂς σὺ ποιῆσαι
[498]	ἄφρονες, ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	προσιόντων δὲ οἱ δειλοὶ μόνον
[475]	ἀνάγκη; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~πρῶτον (μὲν δὴ σκεψώμεθα, ἆρα
[467]	εἶναι· ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~πῶς ἂν οὖν οἱ ῥήτορες
[491]	τοὺς ἠλιθίους λέγεις τοὺς σώφρονας.	~(Σωκράτης)	~πῶς γὰρ (οὔ) οὐδεὶς ὅστις
[469]	ὧν ἐγὼ λέγω τῶν ἀνθρώπων;	~(Σωκράτης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Πῶλος) ~ὅστις
[514]	πρὸς θεῶν, αὐτὸς δὲ ὁ	(Σωκράτης)	πῶς ἔχει τὸ σῶμα πρὸς
[449]	~(Γοργίας) τῆς ῥητορικῆς, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	ῥήτορα ἄρα χρή σε καλεῖν;
[476]	ἀλλά μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~σκόπει δὴ καὶ τόδε· ἆρα
[510]	~μοι δοκεῖς πάνυ καλῶς εἰρηκέναι.	~(Σωκράτης)	~σκόπει δὴ καὶ τόδε ἐάν
[473]	κάκιον εἶναι. ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	σὺ δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος)
[495]	σύ γε οἴει, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	σὺ δὲ τῷ ὄντι, ὦ
[476]	τὸ τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~συλλήβδην δὴ ὅρα εἰ ὁμολογεῖς,
[498]	ἔτι τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~συλλόγισαι δὴ κοινῇ μετ' ἐμοῦ
[479]	~ῥήτορας καὶ δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε.	~(Σωκράτης)	~σχεδὸν γάρ που οὗτοι, ὦ
[478]	ἦν, πονηρίας; ~(Πῶλος) ἦν γάρ.	~(Σωκράτης)	~σωφρονίζει γάρ που καὶ δικαιοτέρους
[476]	διδοὺς δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	τὰ δὲ δίκαιά που καλὰ
[467]	δὲ τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~τὰ δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε
[470]	~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν.	~(Σωκράτης)	τὰ ποῖα ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον
[488]	ἔλεγες. ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	τὰ τῶν πολλῶν ἄρα νόμιμα
[504]	ἢ οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.	~(Σωκράτης)	~ταῖς δέ γε τῆς ψυχῆς
[504]	οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο οὕτω.	~(Σωκράτης)	~τάξεως ἄρα καὶ κόσμου τυχοῦσα
[499]	καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	τὰς δὲ πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης)
[456]	νικῶντες τὰς γνώμας περὶ τούτων.	~(Σωκράτης)	~ταῦτα καὶ θαυμάζων, ὦ Γοργία,
[477]	εἶναι; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~ταύτην οὖν οὐκ ἀδικίαν καλεῖς
[461]	φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις;	~(Σωκράτης)	~τὴν μακρολογίαν, ὦ Πῶλε, ἢν
[504]	συγχωρεῖς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) συγχωρῶ.	~(Σωκράτης)	~τί γὰρ ὄφελος, ὦ Καλλίκλεις,
[520]	λέγοις ἀνθρώπων πέρι οὐδενὸς ἀξίων;	~(Σωκράτης)	~τί δ' ἂν περὶ ἐκείνων
[477]	πενίαν; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ πενίαν.	~(Σωκράτης)	~τί δ' ἐν σώματος κατασκευῇ;
[504]	τὰ ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~τί δ' ἡ ψυχή; ἀταξίας
[497]	ἂν κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~τί δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς
[478]	μηδὲ ~κτῆσις. ~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	~τί δέ; ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν
[491]	ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων.	~(Σωκράτης)	~τί δέ; αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε,
[474]	ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ δή; αἴσχιον πότερον
[502]	ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ δὴ ἡ σεμνὴ
[509]	τοῦτό γε, ὅτι ἐὰν δύναμιν.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ δὴ τοῦ ἀδικεῖν;
[464]	εἶναι ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~τί δέ; δοκοῦσαν μὲν εὐεξίαν,
[454]	ὡς ἐγὼ οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~τί δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς
[501]	ἐν τοῖς ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ ἡ τῶν χορῶν
[495]	ταῦτα ἔλεγες; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.	~(Σωκράτης)	τί δέ; ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην
[498]	οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) εἶδον.	~(Σωκράτης)	τί δέ; νοῦν ἔχοντα λυπούμενον
[502]	ὦ Σώκρατες, Κινησίου γε πέρι.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ ὁ πατὴρ αὐτοῦ
[496]	τοὺς αὐτούς; ~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ ὅταν τῆς ὀφθαλμίας
[497]	καλεῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	τί δέ; παῖδα ἀνόητον χαίροντα
[454]	καλεῖς τι μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ.	~(Σωκράτης)	τί δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε.
[474]	~καὶ αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ τόδε; τὰ καλὰ
[498]	εἰσιν οἱ χαίροντες; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	τί δέ; τοῖς ἀνιωμένοις οὐ
[503]	τῶν γε νῦν ῥητόρων οὐδένα.	~(Σωκράτης)	~τί δέ; τῶν παλαιῶν ἔχεις
[511]	Δία ὀρθῶς γέ σοι συμβουλεύων.	~(Σωκράτης)	~τί δέ, ὦ βέλτιστε; ἦ
[462]	χαρίζεσθαι οἷόν τε εἶναι ἀνθρώποις;	~(Σωκράτης)	~τί δέ, ὦ Πῶλε; ἤδη
[470]	τὴν τοιαύτην δύναμιν; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	τί δή; λέγε. ~(Πῶλος) ~ὅτι
[498]	δειλόν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~τί οὖν; ἀπιόντων τῶν πολεμίων
[450]	ἐστὶν ἡ τέχνη. ~(Γοργίας) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~τί οὖν δή ποτε τὰς
[452]	ἐν τῇ αὑτοῦ πόλει ~ἑκάστῳ.	~(Σωκράτης)	τί οὖν δὴ τοῦτο λέγεις;
[460]	παρὰ σοῦ. ~(Γοργίας) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~τί οὖν; ὁ τὰ τεκτονικὰ
[504]	τῶν πρόσθεν καὶ τοῦτο συνομολογεῖν.	~(Σωκράτης)	~τί οὖν ὄνομά ἐστιν ἐν
[516]	ἀνθρώπων Περικλῆς ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~τί οὖν; οὐκ ἔδει αὐτούς,
[478]	~ἀκολασίας καὶ ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	τί οὖν τούτων κάλλιστόν ἐστιν
[477]	ἀπαλλάττει; οὐ χρηματιστική; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	τίς δὲ νόσου; οὐκ ἰατρική;
[478]	νόσου; οὐκ ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~τίς δὲ πονηρίας καὶ ἀδικίας;
[505]	ἢ ~καὶ ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ.	~(Σωκράτης)	τίς οὖν ἄλλος ἐθέλει; μὴ
[510]	μὴ ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~τίς οὖν ποτ' ἐστὶν τέχνη
[477]	ὄντων ~κακόν ἐστιν; ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	τίς οὖν τέχνη πενίας ἀπαλλάττει;
[477]	πενίαν, νόσον, ἀδικίαν; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~τίς οὖν τούτων τῶν πονηριῶν
[468]	τὰ (μεταξὺ δήπου τῶν ἀγαθῶν.	~(Σωκράτης)	~τὸ ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες καὶ
[479]	τὸ δίκην διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει.	~(Σωκράτης)	τὸ δέ γε μὴ διδόναι
[470]	τὸν οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν.	~(Σωκράτης)	τὸ δὲ ζημιοῦσθαι οὐ κακόν;
[496]	λυπούμενον δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	τὸ δὲ πίνειν πλήρωσίς τε
[448]	~(Γοργίας) τί μάλιστα, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~τὸ ἐρωτώμενον οὐ πάνυ μοι
[505]	ὧν ἐπιθυμεῖ κολάζειν; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~τὸ κολάζεσθαι ἄρα τῇ ψυχῇ
[464]	γυμναστικῶν τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~τὸ τοιοῦτον λέγω καὶ ἐν
[494]	ὦ Σώκρατες, καὶ ἀτεχνῶς δημηγόρος.	~(Σωκράτης)	~τοιγάρτοι, ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν
[476]	τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~τοιοῦτον ἄρα πάθος τῷ τυπτομένῳ
[522]	(χρὴ εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~τοιοῦτον μέντοι καὶ ἐγὼ οἶδα
[469]	οὐκ ἄρτι ἄθλιον ἔφησθα εἶναι;	~(Σωκράτης)	~τὸν ἀδίκως γε, ὦ ἑταῖρε,
[460]	γε δίκαιος ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~τὸν δὲ ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ
[480]	ναί, τοῦτό γε οὕτως ἔχει.	~(Σωκράτης)	~τοὐναντίον δέ γε αὖ μεταβαλόντα,
[450]	περὶ λόγους ἐστίν. ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	τούς γε περὶ τὰ νοσήματα;
[470]	δὲ οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~τοῦτο μὲν δή, ὡς ἔοικε,
[449]	βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ αὐτὰ εἰπεῖν.	~(Σωκράτης)	~τούτου μὴν δεῖ, ὦ Γοργία·
[476]	καλὰ ὡμολόγηται; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	τούτων ἄρα ὁ μὲν ποιεῖ
[476]	πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ' ὁμολογῶ.	~(Σωκράτης)	~τούτων δὴ ὁμολογουμένων, τὸ δίκην
[447]	(Γοργίας) ἡμῖν ὀλίγον πρότερον ~ἐπεδείξατο.	~(Σωκράτης)	~τούτων μέντοι, ὦ Καλλίκλεις, αἴτιος
[475]	τῷ ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	τῷ κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)
[500]	σὺ ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~τῶν ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα δεῖ
[477]	ὦ Σώκρατες, ἀπὸ τούτων γε.	~(Σωκράτης)	~ὑπερφυεῖ τινι ἄρα ὡς μεγάλῃ
[493]	τοῦτ' ἀληθέστερον εἴρηκας, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~φέρε δή, ἄλλην σοι εἰκόνα
[502]	κολακείαν εἶναι; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~φέρε δή, εἴ τις περιέλοι
[455]	μεγάλα πράγματα. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	~φέρε δή, ἴδωμεν τί ποτε
[495]	ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~φέρε δὴ ὅπως μεμνησόμεθα ταῦτα,
[475]	ἢ οὐκ ἀνάγκη; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~φέρε δή, πῶς ἐλέγετο νυνδὴ
[449]	καὶ οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι.	~(Σωκράτης)	~φέρε δή· ῥητορικῆς γὰρ φῂς
[464]	οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	~φέρε δή σοι, ἐὰν δύνωμαι,
[462]	Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί; φάθι.	~(Σωκράτης)	φημὶ δή, ἐμπειρία τις. ~(Πῶλος)
[462]	ἐμπειρία τις. ~(Πῶλος) τίς; φάθι.	~(Σωκράτης)	~φημὶ δή, χάριτος καὶ ἡδονῆς
[467]	~(Πῶλος) ποιοῦντες ἃ δοκεῖ αὐτοῖς;	~(Σωκράτης)	φημί. ~(Πῶλος) σχέτλιά γε λέγεις
[447]	~Γοργίας. ~Καλλίκλης	Σωκράτης	Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης) ~πολέμου
[494]	ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~χαραδριοῦ τινα αὖ σὺ βίον
[462]	ἄλλο λέγεις. ~(Πῶλος) τίνος ἐμπειρία;	~(Σωκράτης)	χάριτός τινος καὶ ἡδονῆς ἀπεργασίας.
[478]	ὀρθῶς κολάζοντες; ~(Πῶλος) δῆλον δή.	~(Σωκράτης)	~χρηματιστικὴ μὲν ἄρα πενίας ἀπαλλάττει,
[478]	(ὧν λέγεις) ~(Πῶλος) τίνων λέγεις;	~(Σωκράτης)	χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς, δίκης. ~(Πῶλος) πολὺ
[497]	~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν	(Σωκράτης)	ὦ Γοργία· σμικρὰ καὶ ὀλίγου
[517]	οἷα τούτων ὅστις (βούλει εἴργασται.	~(Σωκράτης)	~ὦ δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ ψέγω
[481]	ὡς ἔοικεν, ἢ ἃ δεῖ;	~(Σωκράτης)	~ὦ Καλλίκλεις, εἰ μή τι
[461]	πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν ~τοὺς λόγους.	~(Σωκράτης)	~ὦ κάλλιστε Πῶλε, ἀλλά τοι
[469]	πράττοντι κατὰ τὴν αὐτοῦ δόξαν.	~(Σωκράτης)	~ὦ μακάριε, ἐμοῦ δὴ λέγοντος
[471]	γέ σοι ὡς ἐγὼ λέγω.	~(Σωκράτης)	~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς γάρ με
[473]	~ἀνθρώπων; ἐπεὶ ἐροῦ τινα τουτωνί.	~(Σωκράτης)	~ὦ Πῶλε, οὐκ εἰμὶ τῶν
[477]	~(Πῶλος) πῶς, ὦ Σώκρατες, λέγεις;	~(Σωκράτης)	~ὡδί· ἀεὶ τὸ αἴσχιστον ἤτοι
[473]	σοῦ. ~(Πῶλος) ναὶ μὰ Δία.	~(Σωκράτης)	ὡς σύ γε οἴει, ὦ
[470]	τούτῳ ἡ πᾶσα εὐδαιμονία ἐστίν;	~(Σωκράτης)	~ὥς γε ἐγὼ λέγω, ὦ
[447]	ὅστις ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν) πῶς λέγεις;	~(Σωκράτης)	~ὥσπερ ἂν εἰ ἐτύγχανεν ὢν
[477]	ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ἔοικεν.	~(Σωκράτης)	ὠφελεῖται ἄρα; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[499]	αἱ βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	ὠφέλιμοι δέ γε αἱ ἀγαθόν
[520]	αὐτῆς κατηγοροῦσιν, ὅταν τύχωσιν, ~ὡς	πονηροτάτης;	οἴει τι διαφέρειν τούτους ἐκείνων;
[519]	τὸ δὲ ὅλον ψεῦδός ἐστιν·	προστάτης	γὰρ πόλεως (οὐδ' ἂν εἷς
[506]	ὥσπερ σὺ ἐμοί, ἀλλὰ μέγιστος	εὐεργέτης	παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε,
[519]	ἄτοπον ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ	~ἀρετῆς	διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν
[506]	τἆλλα πάντα ὅσ' ἀγαθά ἐστιν,	ἀρετῆς	~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον
[503]	πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν	ζητῇς	καλῶς, εὑρήσεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ
[455]	τυγχάνει τις τῶν ἔνδον ὄντων	~μαθητής	σου βουλόμενος γενέσθαι, ὡς ἐγώ
[451]	τρίτον δέ, ὥς φησιν ὁ	ποιητὴς	τοῦ σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν ἀδόλως.
[485]	~ἀγοράς, ἐν αἷς ἔφη ὁ	ποιητὴς	τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι
[516]	Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν ἂν	ἐπιμελητὴς	καὶ ἵππων καὶ βοῶν τοιοῦτος
[516]	οὐ δοκεῖ σοι (κακὸς ~εἶναι	ἐπιμελητὴς	ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου, ὃς ἂν
[524]	καὶ εἰ αὖ ἐπετήδευε κομᾶν,	κομήτης	τούτου καὶ ὁ νεκρός. μαστιγίας
[515]	εἴπερ ἀγαθός γ' ἦν ~ἐκεῖνος	πολίτης.	~(Καλλίκλης) τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)
[460]	ἐκ τῶν πόλεων, ἐὰν ὁ	πύκτης	τῇ πυκτικῇ χρῆταί τε καὶ
[484]	παρὰ φύσιν ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη	δεσπότης	ἡμέτερος ὁ ~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα
[508]	ἀλλὰ λέληθέν σε ὅτι ἡ	ἰσότης	ἡ γεωμετρικὴ καὶ ἐν ~θεοῖς
[447]	~ἀλλ' ἦ, τὸ λεγόμενον, κατόπιν	ἑορτῆς	ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ
[447]	~(Καλλίκλης) ~καὶ μάλα γε ἀστείας	ἑορτῆς·	πολλὰ γὰρ καὶ καλὰ (Γοργίας)
[448]	ἐστὶν ὅδε, καὶ μετέχει τῆς	~καλλίστης	τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γε,
[452]	ἰατρός τε καὶ παιδοτρίβης καὶ	χρηματιστής,	καὶ εἴποι πρῶτον μὲν ὁ
[452]	δὲ τὸν παιδοτρίβην· ὁ δὲ	χρηματιστὴς	οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ
[452]	δημιουργός; φαίη ἄν. τίς ὤν;	~χρηματιστής.	τί οὖν; κρίνεις σὺ μέγιστον
[452]	τὸν παιδοτρίβην εἴποι ἂν ὁ	χρηματιστής,	~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων·
[520]	ἐκείνων; ταὐτόν, ὦ μακάρι' ἐστὶν	~σοφιστὴς	καὶ ῥήτωρ, ἢ ἐγγύς τι
[488]	ὥσπερ ~ἤρξω νουθετεῖν με, μὴ	ἀποστῇς,	ἀλλ' ἱκανῶς μοι ἔνδειξαι τί
[512]	~καὶ τοῦτον ὀνήσει, ἄντε ἐκ	θαλάττης	ἄντε ἐκ δικαστηρίου ἐάντε ἄλλοθεν
[461]	βούλῃ, ἐάν μοι ἓν μόνον	φυλάττῃς.	~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)
[453]	ἡ ῥητορική, ~καὶ ἡ πραγματεία	αὐτῆς	ἅπασα καὶ τὸ κεφάλαιον εἰς
[519]	πόλιν πεποιηκότες ἄρα ἀδίκως ὑπ'	αὐτῆς	ἀπόλλυνται, ὡς ὁ τούτων ~λόγος.
[481]	τίς μοι δοκεῖ ἡ χρεία	αὐτῆς	εἶναι, εἰ δὴ καὶ ἔστιν
[520]	ὅπως ὡς βελτίστη ἔσται, πάλιν	αὐτῆς	κατηγοροῦσιν, ὅταν τύχωσιν, ~ὡς πονηροτάτης;
[462]	~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς γε, ἀλλὰ τῆς	αὐτῆς	μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος) τίνος
[453]	ἔστιν γὰρ τοῦτο τὸ ~κεφάλαιον	αὐτῆς.	~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή, ὦ Γοργία.
[519]	εἷς ποτε ~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ'	αὐτῆς	τῆς πόλεως ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει
[502]	ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν	αὐτῆς	τὸ ἐπιχείρημα καὶ ἡ σπουδή,
[506]	ψυχὴ ἄρα κόσμον ἔχουσα τὸν	ἑαυτῆς	ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ
[482]	αἴσχιον εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι· ἐκ	(ταύτης	γὰρ αὖ τῆς ὁμολογίας ~αὐτὸς
[511]	σμικρὰ εἶναι, ἐγώ σοι ~(μείζω	ταύτης	ἐρῶ, τὴν κυβερνητικήν, ἣ οὐ
[461]	αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν, ἔπειτα ἐκ	ταύτης	ἴσως τῆς ὁμολογίας ἐναντίον τι
[465]	~αὐτὸ αὑτῷ, καὶ μὴ ὑπὸ	ταύτης	κατεθεωρεῖτο καὶ διεκρίνετο ἥ τε
[463]	~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ κεφάλαιον κολακείαν.	ταύτης	μοι δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ
[463]	τέχνη ἀλλ' ἐμπειρία καὶ τριβή.	ταύτης	μόριον καὶ ~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ
[462]	ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος) τίνος λέγεις	ταύτης;	~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον ᾖ τὸ
[513]	φιλτάτοις ἡ αἵρεσις ἡμῖν ἔσται	ταύτης	~τῆς δυνάμεως τῆς ἐν τῇ
[511]	τι τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ	ταύτης	τῆς ἐπιστήμης. εἰ δ' αὕτη
[511]	ἐκ ~τοῦ Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ,	ταύτης	τῆς μεγάλης εὐεργεσίας, σώσασα ἃ
[520]	γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δέ γε	ταύτης	τῆς πράξεως, ὅντιν' ἄν τις
[454]	καὶ σοὶ δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας)	~ταύτης	τοίνυν τῆς πειθοῦς λέγω, ὦ
[507]	ἄλλος τις τῶν οἰκείων, ἢ	ἰδιώτης	ἢ πόλις, ἐπιθετέον δίκην καὶ
[525]	εἴ τις ἄλλος πονηρὸς ἦν	~ἰδιώτης,	οὐδεὶς πεποίηκεν μεγάλαις τιμωρίαις συνεχόμενον
[510]	οὖν ποτ' ἐστὶν τέχνη τῆς	παρασκευῆς	τοῦ μηδὲν ἀδικεῖσθαι ἢ ὡς
[455]	τειχῶν περὶ οἰκοδομήσεως ἢ λιμένων	~κατασκευῆς	ἢ νεωρίων, ἀλλ' οἱ ἀρχιτέκτονες·
[485]	τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ	εὐφυὴς	ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι τὰ
[484]	~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ καὶ πάνυ	εὐφυὴς	ᾖ καὶ πόρρω τῆς ἡλικίας
[467]	δὲ δύναμίς ἐστιν, ὡς σὺ	φῄς,	ἀγαθόν, τὸ δὲ ποιεῖν ἄνευ
[491]	σοῦ; σὺ ~μὲν γὰρ ἐμὲ	φῂς	ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν, καὶ μέμφῃ
[470]	ναί. ~(Σωκράτης) ~πότε οὖν σὺ	φῂς	ἄμεινον εἶναι ταῦτα ποιεῖν; εἰπὲ
[479]	μήτε δίκην διδόναι, ~ὥσπερ σὺ	φῂς	Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς ἄλλους
[462]	(Γοργίας) ἔλεγχέ τε καὶ ἐλέγχου.	~φῂς	γὰρ δήπου καὶ σὺ ἐπίστασθαι
[496]	πίνειν ἄλλο τι ἢ ἡδὺ	φῂς	εἶναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[497]	πράττοντα κακῶς (πράττειν ἅμα ἀδύνατον	φῂς	εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης)
[462]	τῆς ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν τίνα	φῂς	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα
[462]	πέπυσμαι ὅτι ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν	φῂς	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ
[495]	ἔτι καὶ νῦν λέγε πότερον	φῂς	εἶναι τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ
[449]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή· ῥητορικῆς γὰρ	φῂς	ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι καὶ ποιῆσαι
[504]	ἔστιν δικαιοσύνη τε καὶ σωφροσύνη.	φῂς	~ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης)
[505]	ἢ ἀφ' ὧν βελτίων ἔσται·	φῂς	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[487]	καὶ μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε	φῂς	καὶ ὁ λόγος ὃν ὀλίγον
[498]	κακοὺς τοὺς κακούς· ἢ οὐκέτι	φῄς;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα
[466]	χρῆσθαι, χρῶ. ~(Πῶλος) ~τί οὖν	φῄς;	κολακεία δοκεῖ σοι εἶναι ἡ
[498]	οἱ ἀνδρεῖοι παραπλησίως, (ὡς σὺ	φῄς,	μᾶλλον δὲ οἱ δειλοὶ τῶν
[492]	~μοι λέγε· τὰς μὲν ἐπιθυμίας	φῂς	οὐ κολαστέον, εἰ μέλλει τις
[516]	ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί, ὡς σὺ	~φῄς,	οὐκ ἄν ποτε ταῦτα ἔπασχον.
[516]	ἔφη Ὅμηρος· σὺ δὲ τί	φῄς;	οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[498]	παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	φῂς	παραπλησίως χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι τοὺς
[498]	οἶσθ' ὅτι τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαθῶν	φῂς	παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς, καὶ κακοὺς
[458]	ἐγὼ οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν	φῂς	ποιεῖν οἷός τ' εἶναι, ~ἐάν
[471]	σοι τούτων ὁμολογῶ ὧν σὺ	φῄς.	~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ ἐθέλεις, ἐπεὶ
[455]	τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ αὐτός τε	φῂς	ῥήτωρ εἶναι καὶ ἄλλους ποιεῖν
[492]	τῇ ἀληθείᾳ, ὦ Σώκρατες, ἣν	φῂς	σὺ διώκειν, ὧδ' ἔχει· τρυφὴ
[498]	~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ γε παρουσίᾳ	φῂς	σὺ εἶναι κακοὺς τοὺς κακούς·
[452]	~ἀπόκριναι τί ἐστιν τοῦτο ὃ	φῂς	σὺ μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι τοῖς
[462]	ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα ὃ	φῂς	σὺ ποιῆσαι τέχνην ἐν τῷ
[468]	τὰ γὰρ ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς	φῂς	σύ, τὰ ~δὲ μήτε ἀγαθὰ
[516]	λόγου. ~(Καλλίκλης) οὐ σύ γε	φῄς.	~(Σωκράτης) ~μὰ Δί' οὐδέ γε
[450]	δοκεῖς ~λέγειν, περὶ ἃς οὐ	φῂς	τὴν ῥητορικὴν εἶναι· ἢ οὔ;
[488]	~ἀρχῆς δέ μοι ἐπανάλαβε πῶς	φῂς	τὸ δίκαιον ἔχειν καὶ σὺ
[458]	εἰ μὲν οὖν καὶ σὺ	φῂς	τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ δὲ
[487]	μοι εἶ, ὡς καὶ αὐτὸς	φῄς.	τῷ ὄντι οὖν ἡ ἐμὴ
[466]	γε, ἐπεὶ τὸ μέγα δύνασθαι	ἔφης	ἀγαθὸν εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος)
[501]	τούτων τὴν αὐτὴν δόξαν ἢ	ἀντίφῃς;	~(Καλλίκλης) ~οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ,
[500]	πρῶτον ἢ (σύμφαθι ἢ μή	σύμφῃς;	~(Καλλίκλης) οὕτως φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[525]	τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ	τρυφῆς	καὶ ὕβρεως καὶ ἀκρατίας τῶν
[447]	Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης) ~πολέμου καὶ	μάχης	φασὶ χρῆναι, ὦ Σώκρατες, οὕτω
[506]	(καλῶς λέγειν. καί με ἐὰν	ἐξελέγχῃς,	οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι ὥσπερ σὺ
[488]	ὡς μηδενὸς ἄξιον ὄντα. ἐξ	~ἀρχῆς	δέ μοι ἐπανάλαβε πῶς φῂς
[489]	ἢ σύ. ἀλλὰ πάλιν ἐξ	ἀρχῆς	εἰπὲ τί ποτε λέγεις τοὺς
[506]	πέραινε. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δὴ ἐξ	ἀρχῆς	ἐμοῦ ἀναλαβόντος τὸν λόγον. ἆρα
[471]	ᾧ γε προσῆκε μὲν τῆς	ἀρχῆς	οὐδὲν ἣν νῦν ἔχει, ὄντι
[474]	εἰδῇς, ὥσπερ ἂν εἰ ἐξ	ἀρχῆς	σε ἠρώτων· πότερον δοκεῖ σοι,
[492]	αὑτῶν ἀνανδρίαν. ἐπεὶ ὅσοις ἐξ	ἀρχῆς	ὑπῆρξεν ἢ βασιλέων ~ὑέσιν εἶναι
[500]	ἐμὲ παίζειν ~μηδ' ὅτι ἂν	τύχῃς	παρὰ τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ'
[524]	κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲς ὂν τῆς	ψυχῆς,	~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν μεστὴν
[477]	εἰκός γε. ~(Σωκράτης) κακίας ἄρα	ψυχῆς	ἀπαλλάττεται ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος)
[506]	καὶ σκεύους καὶ σώματος καὶ	ψυχῆς	αὖ καὶ ~ζῴου παντός, οὐ
[463]	τι ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν οὔ,	ψυχῆς	δὲ ~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας καὶ
[496]	αὐτὸν τόπον καὶ χρόνον εἴτε	~ψυχῆς	εἴτε σώματος βούλει; οὐδὲν γὰρ
[524]	ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς	ψυχῆς	καὶ τοῦ σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν·
[493]	(τῶν δ' ἀνοήτων τοῦτο τῆς	ψυχῆς	οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ
[487]	(ὅτι τὸν μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς	ψυχῆς	πέρι ~ὀρθῶς τε ζώσης καὶ
[477]	θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ τῆς	ψυχῆς	πονηρία αἴσχιστόν ἐστι πάντων, ἐπειδὴ
[477]	ἡ ἀκολασία καὶ ἡ ἄλλη	ψυχῆς	πονηρία μέγιστον τῶν ὄντων ~κακόν
[477]	~αἴσχιστον δὲ ἀδικία καὶ σύμπασα	ψυχῆς	πονηρία νυνδὴ (ὡμολόγηται ἡμῖν; ~(Πῶλος)
[477]	ἀδικία καὶ συλλήβδην ἡ τῆς	ψυχῆς	~πονηρία; ~(Πῶλος) πολύ γε. ~(Σωκράτης)
[491]	μὴ ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν τῆς	ψυχῆς.	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ βέλτιστε Καλλίκλεις,
[504]	~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ γε τῆς	ψυχῆς	τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν τε
[523]	αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς	ψυχῆς	τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα
[501]	ἐκεῖ, τὴν ἡδονὴν μόνον τῆς	ψυχῆς,	τίνα ἂν ~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο,
[493]	ἐστιν ἡμῖν σῆμα, τῆς ~δὲ	ψυχῆς	τοῦτο ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ
[477]	~οὐκοῦν χρημάτων (καὶ σώματος καὶ	ψυχῆς,	τριῶν ὄντων, τριττὰς εἴρηκας ~πονηρίας,
[486]	δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ φύσιν	ψυχῆς	ὧδε γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις
[486]	ἔχοις ὅτι (χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ'	ἰλιγγιῴης	ἂν καὶ ~χασμῷο οὐκ ἔχων
[485]	πόλεως καὶ τὰς ~ἀγοράς, ἐν	αἷς	ἔφη ὁ ποιητὴς τοὺς ἄνδρας
[460]	πρότερον ὅτι οὐ δεῖ τοῖς	(παιδοτρίβαις	ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν
[525]	ἦν ~ἰδιώτης, οὐδεὶς πεποίηκεν μεγάλαις	τιμωρίαις	συνεχόμενον ὡς ἀνίατον οὐ γὰρ
[525]	πονηρὸς ἦν ~ἰδιώτης, οὐδεὶς πεποίηκεν	μεγάλαις	τιμωρίαις συνεχόμενον ὡς ἀνίατον οὐ
[464]	~τὴν δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι μὲν δὴ	ἀλλήλαις,	ἅτε περὶ τὸ αὐτὸ οὖσαι,
[483]	ζῴοις καὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν	ὅλαις	ταῖς πόλεσι καὶ τοῖς γένεσιν,
[492]	αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς	ἡδοναῖς	πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην (καὶ
[501]	περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	ἁθρόαις	ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον
[494]	ἄττα τὰ ~τρήματα εἶναι ταῖς	ἐκροαῖς;	~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[471]	λόγος, ᾧ με καὶ ἂν	παῖς	ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ ὑπὸ σοῦ
[470]	ὦ Σώκρατες· ἀλλ' οὐχὶ κἂν	παῖς	σε ἐλέγξειεν ὅτι οὐκ ~ἀληθῆ
[479]	ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ	~παῖς	τὸ κάεσθαι καὶ τὸ τέμνεσθαι,
[512]	ἐκείνου, καὶ ὡς ἐν ὀνείδει	ἀποκαλέσαις	ἂν μηχανοποιόν, καὶ ~τῷ ὑεῖ
[465]	~γεωμέτραι ἤδη γὰρ (ἂν ἴσως	ἀκολουθήσαις	ὅτι ὃ κομμωτικὴ πρὸς ~γυμναστικήν,
[449]	καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	ἐθελήσαις	ἄν, ὦ Γοργία, ὥσπερ νῦν
[487]	περιουσίᾳ, οὐδ' αὖ ἀπατῶν ~ἐμὲ	συγχωρήσαις	ἄν· φίλος γάρ μοι εἶ,
[477]	ἐν σώματος κατασκευῇ; κακίαν ἂν	φήσαις	ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον καὶ
[461]	ἔπειτα σὺ ἐνταῦθα τούτου μόνος	ἀτυχήσαις.	~ἀλλὰ ἀντίθες τοι· σοῦ μακρὰ
[492]	κολάζειν, ~(ταύταις δὲ ὡς μεγίσταις	οὔσαις	ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν
[512]	τούτων τῷ θεῷ καὶ πιστεύσαντα	ταῖς	γυναιξὶν ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ'
[504]	οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)	~ταῖς	δέ γε τῆς ψυχῆς τάξεσι
[494]	μεγάλ' ἄττα τὰ ~τρήματα εἶναι	ταῖς	ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν.
[492]	καὶ αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι	ταῖς	ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην
[504]	μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ	ταῖς	μὲν τοῦ σώματος τάξεσιν ~ὄνομα
[483]	καὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν ὅλαις	ταῖς	πόλεσι καὶ τοῖς γένεσιν, ὅτι
[466]	δοκοῦσί σοι ὡς κόλακες ἐν	ταῖς	πόλεσι φαῦλοι νομίζεσθαι οἱ ἀγαθοὶ
[467]	οἱ ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες ἐν	ταῖς	πόλεσιν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς καὶ
[502]	(καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς ἐν	~ταῖς	πόλεσιν δήμους τοὺς τῶν ἐλευθέρων
[467]	δύναιντο ἢ οἱ τύραννοι ἐν	ταῖς	πόλεσιν, ἐὰν μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ
[466]	τοὺς τυράννους ~δύνασθαι μὲν ἐν	ταῖς	πόλεσιν σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον·
[466]	νομίζεσθαι; οὐ μέγιστον δύνανται ἐν	ταῖς	πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ
[450]	τι ~ἴσους τοὺς λόγους ἔχουσι	ταῖς	πράξεσιν, αἱ δὲ πολλαὶ πλείους,
[465]	σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς χάρισι	ταῖς	πρὸς αὑτό, τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου
[465]	αὐτὸ τὸ σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον	ταῖς	χάρισι ταῖς πρὸς αὑτό, τὸ
[504]	τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη μὲν ἐν	ταῖς	ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία δὲ ἀπαλλάττηται,
[504]	ἀγαθός, καὶ τοὺς ~λόγους προσοίσει	ταῖς	ψυχαῖς οὓς ἂν λέγῃ, καὶ
[502]	ὡς σοὶ δοκεῖ, χαρίζεσθαι τοῖς	~θεαταῖς	μόνον, ἢ καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν
[502]	ὥρμηται καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς	θεαταῖς.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον, ὦ
[504]	~ἔχων, ὅπως ἂν αὐτοῦ τοῖς	πολίταις	(δικαιοσύνη μὲν ἐν ταῖς ψυχαῖς
[513]	ἐστιν τῇ πόλει καὶ τοῖς	πολίταις	θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς τοὺς
[502]	οὗτοι πρὸς τὸ χαρίζεσθαι τοῖς	πολίταις	ὡρμημένοι, καὶ ἕνεκα τοῦ ἰδίου
[492]	μὴ κολάζειν, ~(ταύταις δὲ ὡς	μεγίσταις	οὔσαις ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν δι'
[520]	ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις τε καὶ	σοφισταῖς	οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ τῷ
[501]	ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον	αὐταῖς	ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε
[492]	~δὲ αὐτὰς ὡς μεγίστας πλήρωσιν	αὐταῖς	ἁμόθεν γέ ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ
[450]	ἡ πρᾶξις καὶ τὸ (κῦρος	αὐταῖς	διὰ λόγων ἐστίν. τῶν τοιούτων
[492]	μεγίστας εἶναι καὶ μὴ κολάζειν,	~(ταύταις	δὲ ὡς μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν
[504]	πολίταις (δικαιοσύνη μὲν ἐν ταῖς	ψυχαῖς	~γίγνηται, ἀδικία δὲ ἀπαλλάττηται, καὶ
[504]	καὶ τοὺς ~λόγους προσοίσει ταῖς	ψυχαῖς	οὓς ἂν λέγῃ, καὶ τὰς
[499]	συμβαίνει ἐκ τῶν ὡμολογημένων· ~καὶ	δὶς	γάρ τοι καὶ τρίς φασιν
[518]	ἔλεγον ἐγὼ ~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈	εις	οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς· διακόνους μοι
[522]	γὰρ ἀδικημάτων γέμοντα ~τὴν ψυχὴν	εἰς	Ἅιδου ἀφικέσθαι πάντων ἔσχατον κακῶν
[471]	ἀνεψιὸν αὑτοῦ, σχεδὸν ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν	εἰς	ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε
[519]	λεγόντων τῶν φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους	εἰς	~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ τί
[518]	τῶν ~σιτίων ἢ ποτῶν ἐστιν	εἰς	ἀρετὴν (σώματος, τὰς δ' ἄλλας
[449]	τοῦτο, οἷον καὶ πῶλος ~ἤρξατο,	εἰς	αὖθις ἀποθέσθαι; ἀλλ' ὅπερ ὑπισχνῇ,
[449]	ποίησαι, τῆς ~βραχυλογίας, μακρολογίας δὲ	εἰς	αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω, καὶ
[447]	δοκεῖ, νῦν, ἐὰν δὲ βούλῃ,	εἰς	αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ, ὦ
[447]	διδάσκει· τὴν δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν	εἰς	αὖθις, ὥσπερ σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω.
[516]	ἢ οἵους παρέλαβεν, καὶ ταῦτ'	εἰς	~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο.
[522]	ὅτι πάθος πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν	εἰς	δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ ἡδονὰς ἃς
[521]	εὖ οἶδ' ὅτι, ἐάνπερ εἰσίω	εἰς	~δικαστήριον περὶ (τούτων τινὸς κινδυνεύων,
[521]	~ἐκποδὼν καὶ οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς	εἰς	δικαστήριον ὑπὸ πάνυ ἴσως μοχθηροῦ
[481]	τοῦτο ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ	εἰς	~ἑαυτὸν καὶ εἰς τοὺς ἑαυτοῦ
[500]	ὁποῖα ~κακά, ἢ τεχνικοῦ δεῖ	εἰς	ἕκαστον; ~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν
[517]	ὑποδήματα, ἄλλ' ~ὧν ἔρχεται σώματα	εἰς	ἐπιθυμίαν· καὶ ἐξεπίτηδές σοι διὰ
[448]	ὦ Γοργία, φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι	εἰς	λόγους· ἀλλὰ γὰρ ὃ ~ὑπέσχετο
[523]	διελθόντα καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ,	εἰς	μακάρων νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν
[524]	φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν	εἰς	μακάρων νήσους, ἡ δ' εἰς
[515]	δειλοὺς καὶ λάλους καὶ ~φιλαργύρους,	εἰς	μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν
[491]	βελτίους τε καὶ ~κρείττους καὶ	εἰς	ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά γε
[474]	σχήματα καὶ φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα,	εἰς	οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς ἑκάστοτε καλά;
[456]	γε μὰ Δία ἐάν τις	εἰς	παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ ἔχων τὸ
[456]	τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ δὲ καὶ	εἰς	πόλιν ὅπῃ βούλει ἐλθόντα ῥητορικὸν
[520]	~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς πονηρόν ἐστιν	εἰς	σφᾶς, ἢ τῷ αὐτῷ λόγῳ
[491]	εἴρηκά γε ἔγωγε τοὺς φρονίμους	εἰς	τὰ τῆς πόλεως πράγματα καὶ
[491]	οὐδὲ μαγείρους, ἀλλ' (οἳ ἂν	εἰς	τὰ τῆς πόλεως πράγματα φρόνιμοι
[461]	~δίκαια καὶ ἄλλους διδάξειν; ἀλλ'	εἰς	τὰ τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ ἀγροικία
[503]	~δημιουργούς, ὅντινα βούλει αὐτῶν, ὡς	εἰς	τάξιν τινὰ ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν
[526]	τις· καὶ τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν	εἰς	Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε
[524]	εἰς μακάρων νήσους, ἡ δ'	εἰς	Τάρταρον. καὶ τοὺς μὲν ~ἐκ
[484]	οἶμαι οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ	εἰς	τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ
[490]	ὅτι δεῖ πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον	εἰς	ταῦτα ~καὶ βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον
[490]	ὤν, βελτίων καὶ κρείττων ἔσται	εἰς	ταῦτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[487]	τοιάδε τις δόξα, μὴ προθυμεῖσθαι	εἰς	τὴν ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι
[490]	καὶ ὡς πλείστῳ σπέρματι χρῆσθαι	εἰς	τὴν αὑτοῦ γῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς
[525]	~ἑκάστη ἡ πρᾶξις αὐτοῦ ἐξωμόρξατο	εἰς	τὴν ψυχήν, καὶ πάντα σκολιὰ
[517]	χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα	εἰς	τὸ αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ
[516]	προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ τὸν Μαραθῶνι	εἰς	τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ
[486]	ἢ ~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοιούτων	εἰς	τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν
[486]	οὐκ ἔχων ὅτι εἴποις, καὶ	εἰς	τὸ δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν
[490]	ἀναλίσκειν τε αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι	~εἰς	τὸ ἑαυτοῦ σῶμα οὐ πλεονεκτητέον,
[497]	Καλλίκλεις· καὶ πρόιθί γε ἔτι	εἰς	τὸ ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων ~ληρεῖς)
[523]	τὸν δὲ ἀδίκως καὶ ἀθέως	εἰς	τὸ τῆς τίσεώς τε καὶ
[480]	ἀδικῶν, ~καὶ μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ'	εἰς	τὸ φανερὸν ἄγειν τὸ ἀδίκημα,
[482]	γὰρ τῷ ὄντι, ὦ Σώκρατες,	εἰς	τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ καὶ δημηγορικά,
[494]	ὧν ~δέονται; ~(Καλλίκλης) οὐκ αἰσχύνῃ	εἰς	τοιαῦτα ἄγων, ὦ Σώκρατες, τοὺς
[511]	καὶ χρήματα καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ'	εἰς	~τὸν λιμένα δύο δραχμὰς ἐπράξατο,
[493]	εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν	εἰς	τὸν τετρημένον πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ
[487]	πῶς γὰρ οὔ; ~ὥ γε	εἰς	τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε διὰ
[514]	καταγέλαστον ἂν ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ,	εἰς	τοσοῦτον ἀνοίας ἐλθεῖν ἀνθρώπους, ὥστε,
[527]	καὶ ταῦτα περὶ (τῶν μεγίστων	εἰς	τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν
[526]	καὶ πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ	εἰς	τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ
[481]	ἀναλίσκῃ καὶ εἰς ~ἑαυτὸν καὶ	εἰς	τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ ἀθέως,
[507]	βλέποντα δεῖ ~ζῆν, καὶ πάντα	εἰς	τοῦτο τὰ αὑτοῦ συντείνοντα καὶ
[453]	αὐτῆς ἅπασα καὶ τὸ κεφάλαιον	εἰς	τοῦτο τελευτᾷ· ἢ ἔχεις τι
[490]	~(Καλλίκλης) ποίων ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	εἰς	ὑποδήματα δῆλον ὅτι δεῖ πλεονεκτεῖν
[513]	εἰ μέλλεις τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι	εἰς	φιλίαν τῷ Ἀθηναίων δήμῳ καὶ
[471]	ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ'	εἰς	φρέαρ ἐμβαλὼν καὶ ἀποπνίξας ~πρὸς
[511]	ἐκ θανάτου τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν	εἴς	τι τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ
[484]	ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν	εἴς	τινα ἰδίαν ἢ πολιτικὴν (πρᾶξιν,
[490]	μὲν ~ἰσχυροί, οἱ δ' ἀσθενεῖς,	εἷς	δὲ ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος περὶ
[526]	(διαχειρίζειν ἃ ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ·	εἷς	δὲ καὶ πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν
[512]	ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ' ἂν	~εἷς	ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον
[519]	προστάτης γὰρ πόλεως (οὐδ' ἂν	εἷς	ποτε ~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς
[490]	οὐ ῥήματι θηρεύω εἰ ὁ	~εἷς	τῶν μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ
[490]	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις ἄρα	εἷς	φρονῶν μυρίων μὴ φρονούντων κρείττων
[505]	πρὸ τοῦ δύο ἄνδρες ἔλεγον,	εἷς	ὢν ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ κινδυνεύει
[476]	ἐμοῦ, ~ἐμοὶ δὲ σὺ ἐξαρκεῖς	εἷς	ὢν (μόνος καὶ ὁμολογῶν καὶ
[472]	ἐὰν μὴ ἐγώ σοι ~μαρτυρῶ	εἷς	ὢν μόνος, τοὺς δ' ἄλλους
[472]	ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ' ἐγώ σοι	εἷς	ὢν οὐχ ὁμολογῶ· οὐ γάρ
[482]	ὄντι, ὦ Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα	ἄγεις	φορτικὰ καὶ δημηγορικά, ~φάσκων τὴν
[481]	μὴ φῇ οὕτως ἔχειν, μεταβαλλόμενος	λέγεις	ἃ ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ πρὸς
[467]	ἀγαθὰ μήτε κακὰ ἆρα τοιάδε	λέγεις,	ἃ ἐνίοτε μὲν μετέχει τοῦ
[492]	παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ ~σὺ νῦν	λέγεις	ἃ οἱ ἄλλοι διανοοῦνται μέν,
[466]	~οὔκ, εἰ τὸ δύνασθαί γε	λέγεις	ἀγαθόν τι εἶναι τῷ δυναμένῳ.
[473]	καὶ τῶν ἄλλων ξένων; ταῦτα	λέγεις	ἀδύνατον εἶναι ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ
[494]	~χαραδριοῦ τινα αὖ σὺ βίον	λέγεις,	ἀλλ' οὐ νεκροῦ οὐδὲ λίθου.
[450]	ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν, ὦ Γοργία,	λέγεις;	ἀλλ' οὐκ οἶμαί σε οὔτε
[481]	τυγχάνει ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα ἃ	λέγεις,	ἄλλο τι ἢ ἡμῶν ὁ
[496]	τὸ συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον χαίρειν	λέγεις	ἅμα, ὅταν διψῶντα ~πίνειν λέγῃς;
[463]	~τί οὖν; καλὸν ἢ αἰσχρὸν	λέγεις	αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε
[497]	πίνειν; ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδα ὅτι	λέγεις.	~(Γοργίας) ~μηδαμῶς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλ'
[452]	~(Σωκράτης) τί οὖν δὴ τοῦτο	λέγεις;	~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν ἔγωγ' οἷόν
[492]	δὴ καὶ ὥς γε σὺ	λέγεις	δεινὸς ὁ βίος. οὐ γάρ
[489]	ἄρα ὅτι σὺ αὐτὸς ὀνόματα	λέγεις,	δηλοῖς δὲ οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς,
[473]	ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς	λέγεις;	ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι
[490]	αὐτοῦ. τί ποτε αὖ νῦν	λέγεις;	ἐὰν ἐν τῷ αὐτῷ ὦμεν,
[460]	~(Σωκράτης) ~ἔχε δή· καλῶς γὰρ	λέγεις.	ἐάνπερ ῥητορικὸν σύ τινα ποιήσῃς,
[467]	ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	λέγεις	εἶναι ἀγαθὸν μὲν σοφίαν τε
[452]	σὺ ~δὲ τίς ὢν ταῦτα	λέγεις;	εἴποι ἂν ἴσως ὅτι ἰατρός.
[468]	χρήματα ἢ δήσαντα. ~(Σωκράτης) δικαίως	λέγεις	ἢ ἀδίκως; ~(Πῶλος) ~ὁπότερ' ἂν
[468]	τἆλλα τὰ τοιαῦτα; οὐ ταῦτα	~λέγεις;	ἢ ἄλλ' ἄττα καλεῖς τὰ
[489]	~καὶ κρείττους πότερον τοὺς φρονιμωτέρους	λέγεις	ἢ ἄλλους τινάς; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ
[461]	τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ νῦν	λέγεις;	ἢ ~οἴει ὅτι Γοργίας ᾐσχύνθη
[452]	ἴσως ὅτι ἰατρός. τί οὖν	λέγεις;	ἦ τὸ τῆς σῆς τέχνης
[481]	λέγοντος ἑκάστοτε ἃ διὰ τούτους	λέγεις	θαυμάζοι ~ὡς ἄτοπά ἐστιν, ἴσως
[449]	ἐπιεικῶς τοῦτο ποιεῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ	λέγεις.	ἴθι δή μοι ἀπόκριναι οὕτως
[490]	~ἀλλ' εἰ μὴ τὰ τοιαῦτα	λέγεις,	ἴσως τὰ τοιάδε· οἷον γεωργικὸν
[466]	ὧν λέγεις πότερον αὐτὸς ~ταῦτα	λέγεις	καὶ γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ
[518]	οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς· διακόνους μοι	λέγεις	καὶ ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ
[451]	ὦ Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο	λέγεις	(καὶ οὐδέν πω σαφές. ~οἴομαι
[453]	ἥτις ποτ' ἐστὶν ἣν σὺ	λέγεις	καὶ ~περὶ ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν
[490]	οὕτως, ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης) ~περὶ σιτία,	λέγεις,	καὶ ποτὰ καὶ ἰατροὺς καὶ
[505]	μοι μέλει οὐδὲν ὧν σὺ	λέγεις,	καὶ ταῦτά σοι Γοργίου χάριν
[467]	~(Σωκράτης) φημί. ~(Πῶλος) σχέτλιά γε	λέγεις	καὶ ὑπερφυῆ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[474]	οὐχὶ ἤτοι κατὰ τὴν χρείαν	λέγεις	καλὰ εἶναι, πρὸς ὃ ἂν
[496]	οὐκοῦν κατὰ τὸ πίνειν χαίρειν	λέγεις;	~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά γε.
[489]	εἶεν, ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω	λέγεις;	~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[499]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν τὰς τοιάσδε	λέγεις,	οἷον κατὰ τὸ σῶμα ἃς
[494]	καί μοι λέγε· τὸ ~τοιόνδε	λέγεις	οἷον πεινῆν καὶ πεινῶντα ἐσθίειν;
[472]	~καὶ νῦν περὶ ὧν σὺ	λέγεις	ὀλίγου σοι πάντες συμφήσουσιν ταὐτὰ
[469]	~οὔκ, εἰ τὸ τυραννεῖν γε	λέγεις	ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε
[499]	δή, ὡς ἔοικεν, ὃ νῦν	λέγεις,	~ὅτι ἡδοναί τινές εἰσιν αἱ
[453]	καὶ εἴ τι ἐγὼ συνίημι,	λέγεις	ὅτι πειθοῦς δημιουργός ἐστιν ἡ
[489]	ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι ὅτι	λέγεις.	οὐ γὰρ δήπου σύ γε
[493]	νῦν. σκόπει γὰρ εἰ ~τοιόνδε	λέγεις	περὶ τοῦ βίου ἑκατέρου, τοῦ
[491]	σοῦ τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ	λέγεις	περὶ τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ
[447]	ἐπίδειξιν εἰς αὖθις, ὥσπερ σὺ	~λέγεις,	ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον τὸ
[463]	ἔα, ἐμοὶ δ' εἰπὲ πῶς	λέγεις	πολιτικῆς μορίου εἴδωλον εἶναι τὴν
[521]	(τούτων τινὸς κινδυνεύων, ὃ σὺ	λέγεις,	πονηρός τίς μ' ~ἔσται ὁ
[466]	ὦ Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου ὧν	λέγεις	πότερον αὐτὸς ~ταῦτα λέγεις καὶ
[466]	ἐρωτᾷς ἢ λόγου τινὸς ἀρχὴν	λέγεις;	~(Πῶλος) ἐρωτῶ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ
[462]	εἰ μή τι σὺ ἄλλο	λέγεις.	~(Πῶλος) τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός
[478]	οὖν τούτων κάλλιστόν ἐστιν (ὧν	λέγεις)	~(Πῶλος) τίνων λέγεις; ~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς,
[450]	λέγειν τὴν ῥητορικήν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὔτοι τούτων γε
[454]	οὐ ταὐτόν ἐστιν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ μὴν οἵ τέ
[504]	~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν ἴσως	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~ἔγωγε. τί δὲ αὖ
[463]	ἐγὼ οὐδὲ αὐτὸς συνίημι ὅτι	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε, ὦ Γοργία·
[462]	ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί τοῦτο	λέγεις;	~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα. ~(Πῶλος)
[491]	ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης) πῶς	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον λέγω αὐτὸν
[503]	εἰσὶν δὲ καὶ οἵους σὺ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ. εἰ γὰρ καὶ
[454]	πειθοῦς ἐστιν δημιουργός. ~(Γοργίας) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνη
[495]	τε καὶ νόσου. ~(Καλλίκλης) πῶς	λέγεις;	~(Σωκράτης) οἷον περὶ ὅτου βούλει
[451]	γάρ· ἀλλὰ πρὸς τί τοῦτο	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~ὅτι εἴ σοι αὐτίκα
[491]	ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ποικίλον ἀλλ' ὥσπερ
[498]	μὰ Δί' οὐκ οἶδ' ὅτι	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶσθ' ὅτι τοὺς
[478]	ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς δικαστὰς	λέγεις;	~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην δώσοντας; ~(Πῶλος)
[459]	ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται. ~(Γοργίας) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ τοῦ ἰατροῦ
[470]	σε ἐλέγξειεν ὅτι οὐκ ~ἀληθῆ	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα ἐγὼ τῷ
[467]	ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ εἰδῶ ὅτι	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν σοι δοκοῦσιν
[461]	μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί τοῦτο	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν, ὦ Πῶλε,
[464]	τῶν γυμναστικῶν τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον λέγω καὶ
[478]	ἐστιν (ὧν λέγεις) ~(Πῶλος) τίνων	λέγεις;	~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς, δίκης. ~(Πῶλος)
[477]	κακίστη; ~(Πῶλος) πῶς, ὦ Σώκρατες,	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ τὸ αἴσχιστον
[447]	~(Σωκράτης) ὅστις ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν) πῶς	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν εἰ ἐτύγχανεν
[462]	μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος) τίνος	λέγεις	ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον ᾖ
[453]	ἧττον ἐρήσομαί ~σε τίνα ποτὲ	λέγεις	τὴν πειθὼ τὴν ἀπὸ τῆς
[488]	τοῦ φαυλοτέρου; μή τι ἄλλο	λέγεις	τὸ ~δίκαιον εἶναι, ἢ ὀρθῶς
[496]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ	λέγεις	τὸ μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου
[494]	τοιούτου ἑκατέρου ὄντος τοῦ βίου,	λέγεις	τὸν τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι
[489]	με· ~ἀλλ' ἴθι εἰπέ, τίνας	λέγεις	τοὺς βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς
[489]	ἐξ ἀρχῆς εἰπὲ τί ποτε	λέγεις	τοὺς βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ τοὺς
[491]	ὠγαθέ, εἰπὼν ἀπαλλάγηθι τίνας ποτὲ	λέγεις	τοὺς βελτίους τε καὶ ~κρείττους
[491]	ὡς ἡδὺς εἶ· τοὺς ἠλιθίους	λέγεις	τοὺς σώφρονας. ~(Σωκράτης) ~πῶς γὰρ
[490]	~πότερον οὐ τὸν φρονιμώτερον βελτίω	λέγεις;	φάθι ἢ μή. ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[455]	ῥητορικοὶ δὲ οὔ· ἢ πῶς	λέγεις,	ὦ ~Γοργία, τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ
[447]	~καὶ ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ	λέγεις,	ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν
[505]	ᾤου. ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα	λέγεις,	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον τινὰ
[504]	~(Καλλίκλης) τί δὲ οὐκ αὐτὸς	λέγεις,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἴ
[490]	γῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἀεὶ ταὐτὰ	λέγεις,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ μόνον
[513]	εἰ μή τι σὺ ἄλλο	λέγεις,	ὦ φίλη κεφαλή. λέγομέν τι
[447]	ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἦ καλῶς	λέγεις.	ὦ (Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν)
[496]	οὖν ἔτι πλείω ἐρωτῶ, ἢ	ὁμολογεῖς	ἅπασαν ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν
[467]	νοῦ ἃ ~δοκεῖ καὶ σὺ	ὁμολογεῖς	κακὸν εἶναι· ἢ οὔ; ~(Πῶλος)
[497]	σὺ ὡμολόγεις· νῦν δὲ ~οὐχ	ὁμολογεῖς;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε· τί οὖν δή;
[476]	~(Σωκράτης) ~συλλήβδην δὴ ὅρα εἰ	ὁμολογεῖς,	ὃ ἄρτι ἔλεγον, περὶ πάντων,
[518]	δοκεῖς μανθάνειν ὅτι λέγω, καὶ	ὁμολογεῖς	ὡς εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ λέγω·
[497]	οὐχ ἅμα παύεται, ὡς σὺ	ὡμολόγεις·	νῦν δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης)
[516]	οὐδέ γε σὺ ἐξ ὧν	ὡμολόγεις.	πάλιν δὲ λέγε μοι περὶ
[467]	μ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~οὐκ ἄρτι	ὡμολόγεις	ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα
[517]	τῇδε τῇ πόλει. σὺ δὲ	ὡμολόγεις	τῶν γε ~νῦν οὐδένα, τῶν
[483]	σὺ τοῦτο τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς	κακουργεῖς	ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν
[453]	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε	μηδεὶς	ἄλλος ἢ Ζεῦξις ἔγραφε, καλῶς
[510]	τρόπον ἐγὼ μέγα ~δυναίμην καὶ	μηδείς	με ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς ἔοικεν,
[473]	Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα λέγῃς ἃ	οὐδεὶς	ἂν φήσειεν ~ἀνθρώπων; ἐπεὶ ἐροῦ
[475]	οὔτ' ἂν σὺ οὔτ' ἄλλος	οὐδεὶς	ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν
[521]	τίς μ' ~ἔσται ὁ εἰσάγων	οὐδεὶς	γὰρ ἂν χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ'
[448]	καλλίστη; ~(Σωκράτης) ~καὶ μάλα. ἀλλ'	οὐδεὶς	ἐρωτᾷ ποία τις ἡ Γοργίου
[448]	ταῦτα ἐπηγγελλόμην, καὶ λέγω ὅτι	~οὐδείς	μέ πω ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν
[509]	ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν,	οὐδεὶς	οἷός τ' ἐστὶν ἄλλως λέγων
[491]	σώφρονας. ~(Σωκράτης) ~πῶς γὰρ (οὔ)	οὐδεὶς	ὅστις οὐκ ἂν γνοίη ὅτι
[525]	τις ἄλλος πονηρὸς ἦν ~ἰδιώτης,	οὐδεὶς	πεποίηκεν μεγάλαις τιμωρίαις συνεχόμενον ὡς
[474]	ἐγὼ οὔτε σὺ οὔτ' ἄλλος	οὐδείς.	~(Σωκράτης) οὔκουν ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ
[522]	~αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν	οὐδεὶς	φοβεῖται, ὅστις μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός
[510]	ταύτῃ τῇ πόλει δυνήσεται, τοῦτον	οὐδεὶς	χαίρων ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως ἔχει;
[481]	ἢ παίζοντα; εἰ μὲν γὰρ	σπουδάζεις	τε καὶ τυγχάνει ταῦτα ἀληθῆ
[518]	ὦ ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ·	ἐγκωμιάζεις	ἀνθρώπους, οἳ τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες
[448]	τος τίνος (Γοργίας) ἐπιστήμων τέχνης,	~ἐγκωμιάζεις	μὲν αὐτοῦ τὴν τέχνην ὥσπερ
[472]	ὁμολογῶ· οὐ γάρ με σὺ	ἀναγκάζεις,	ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας πολλοὺς κατ' ἐμοῦ
[482]	λέγει δὲ ἃ σὺ νῦν	~θαυμάζεις,	παρῆσθα δὲ καὶ αὐτὸς λεγομένοις.
[461]	καὶ σὺ περὶ τῆς ῥητορικῆς	δοξάζεις	ὥσπερ νῦν λέγεις; ἢ ~οἴει
[508]	ποτ' ἐστὶν ἃ σὺ ἐμοὶ	ὀνειδίζεις,	ἆρα ~καλῶς λέγεται ἢ οὔ,
[515]	πράγματα, ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς καὶ	ὀνειδίζεις	ὅτι οὐ πράττω, οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα
[473]	καὶ παντοδαπὰς λώβας αὐτός τε	λωβηθεὶς	καὶ τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς
[517]	σοι; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~ἀληθεῖς	ἄρα, ὡς ἔοικεν, οἱ ἔμπροσθεν
[520]	ἄλλην μὲν γὰρ εὐεργεσίαν τις	εὐεργετηθείς,	οἷον ~ταχὺς γενόμενος διὰ παιδοτρίβην,
[494]	ἢ οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης) ~οὐ	πείθεις,	ὦ Σώκρατες. τῷ μὲν γὰρ
[482]	συμποδισθεὶς ἐν τοῖς λόγοις ἐπεστομίσθη,	αἰσχυνθεὶς	ἃ ἐνόει ~εἰπεῖν. σὺ γὰρ
[515]	τῇ ἑαυτοῦ πόλει, νῦν μοι	~ἀναμνησθεὶς	εἰπὲ περὶ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν
[482]	τῆς ὁμολογίας ~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ	συμποδισθεὶς	ἐν τοῖς λόγοις ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς
[521]	ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν τούτοις	ληφθείς,	εἰ αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις λέγων
[473]	ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων, καὶ	~ληφθεὶς	στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται καὶ τοὺς
[521]	οἰκῶν ~ἐκποδὼν καὶ οὐκ ἂν	εἰσαχθεὶς	εἰς δικαστήριον ὑπὸ πάνυ ἴσως
[493]	εἶεν καὶ τῷ μὲν (ἑτέρῳ	ὑγιεῖς	καὶ ~πλήρεις, ὁ μὲν οἴνου,
[518]	ὡς εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ λέγω·	ἥκεις	δὲ ὀλίγον ὕστερον λέγων ὅτι
[491]	νῦν δ' αὖ ~ἕτερόν τι	ἥκεις	ἔχων· ἀνδρειότεροί τινες ὑπὸ σοῦ
[490]	τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ μοι	δοκεῖς	βούλεσθαι λέγειν καὶ οὐ ῥήματι
[453]	τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν μοι	δοκεῖς	δηλῶσαι, ὦ Γοργία, ἐγγύτατα τὴν
[513]	~οὐκ οἶδ' ὅντινά μοι τρόπον	δοκεῖς	εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες, πέπονθα
[471]	ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα ὅτι μοι	δοκεῖς	εὖ πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι,
[453]	~οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλά μοι	δοκεῖς	ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ τοῦτο
[488]	ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους, οἷόν μοι	δοκεῖς	καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ
[450]	ἄλλαι πολλαί. τὰς τοιαύτας (μοι	δοκεῖς	~λέγειν, περὶ ἃς οὐ φῂς
[450]	ἐστίν. τῶν τοιούτων τινά μοι	~δοκεῖς	λέγειν τὴν ῥητορικήν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ
[518]	~περὶ ψυχήν, τοτὲ μέν μοι	δοκεῖς	μανθάνειν ὅτι λέγω, καὶ ὁμολογεῖς
[518]	καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες,	δοκεῖς	μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ
[482]	ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες,	δοκεῖς	νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς λόγοις ὡς
[508]	οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ δέ μοι	δοκεῖς	οὐ προσέχειν τὸν νοῦν ~τούτοις,
[510]	τι καλῶς λέγῃς; τοῦτό ~μοι	δοκεῖς	πάνυ καλῶς εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~σκόπει
[454]	~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς γέ μοι	δοκεῖς	ποιεῖν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[457]	λέγω ταῦτα; ὅτι νῦν ἐμοὶ	δοκεῖς	σὺ οὐ πάνυ ἀκόλουθα ~λέγειν
[521]	αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι	δοκεῖς,	ὦ Σώκρατες, πιστεύειν μηδ' ἂν
[476]	πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ δὲ σὺ	ἐξαρκεῖς	εἷς ὢν (μόνος καὶ ὁμολογῶν
[470]	γνοίης, ἄλλως δὲ αὐτόθεν οὐ	γιγνώσκεις	ὅτι εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης) μὰ Δί'
[497]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας	καλεῖς	ἄφρονας καὶ δειλούς; οὐ γὰρ
[474]	~καὶ ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων	καλεῖς	ἑκάστοτε καλά; οἷον πρῶτον τὰ
[450]	περὶ λόγους, εἴπερ ~ταύτην ῥητορικὴν	καλεῖς,	ἣ ἂν ᾖ περὶ λόγους;
[477]	~(Σωκράτης) ~ταύτην οὖν οὐκ ἀδικίαν	καλεῖς	καὶ ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ
[488]	λέγοις. πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους	καλεῖς	καὶ ~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου
[497]	ἔλεγες· ἢ οὐ τούτους ἀγαθοὺς	καλεῖς;	~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[450]	τὰς ἄλλας τέχνας οὐ ῥητορικὰς	καλεῖς,	οὔσας περὶ λόγους, εἴπερ ~ταύτην
[476]	δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ αὐτὸ	καλεῖς;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν
[488]	~πότερον δὲ τὸν αὐτὸν βελτίω	καλεῖς	σὺ καὶ κρείττω; (οὐδὲ γάρ
[466]	νοῦν μὴ ~ἔχων; καὶ τοῦτο	καλεῖς	σὺ μέγα δύνασθαι; ~(Πῶλος) οὐκ
[468]	ταῦτα ~λέγεις; ἢ ἄλλ' ἄττα	καλεῖς	τὰ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακά;
[451]	ἔροιτο· τὴν δὲ λογιστικὴν τίνα	καλεῖς	τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν ὅτι καὶ
[464]	Πῶλος ὅδε (ἐλέγξει. σῶμά που	καλεῖς	τι καὶ ψυχήν; ~(Γοργίας) πῶς
[495]	δοκεῖ, διελοῦ τάδε· ἐπιστήμην που	καλεῖς	τι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ
[454]	~ἴθι δὴ καὶ τόδε ἐπισκεψώμεθα.	καλεῖς	τι μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης)
[497]	ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς	καλεῖς,	ὥσπερ τοὺς καλοὺς οἷς ἂν
[500]	ζῆν, πότερον ἐπὶ ὃν σὺ	παρακαλεῖς	ἐμέ, τὰ τοῦ ἀνδρὸς δὴ
[527]	ἐκείνῳ, ᾧ σὺ πιστεύων ἐμὲ	παρακαλεῖς·	ἔστι γὰρ οὐδενὸς ~ἄξιος ὦ
[515]	τῆς ~πόλεως πράγματα, ἐμὲ δὲ	παρακαλεῖς	καὶ ὀνειδίζεις ὅτι οὐ πράττω,
[521]	~κολακεύσοντα ἄρα με, ὦ γενναιότατε,	παρακαλεῖς.	~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι Μυσόν γε
[521]	~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν οὖν με	παρακαλεῖς	τὴν θεραπείαν τῆς πόλεως, διόρισόν
[519]	τῶν λόγων, ἐπειδή μοι οὐκ	ἐθέλεις	~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὲ πρὸς
[471]	σὺ φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ	ἐθέλεις,	ἐπεὶ δοκεῖ γέ σοι ὡς
[506]	δὲ σύ, ὦ ~Καλλίκλεις, οὐκ	ἐθέλεις	συνδιαπερᾶναι τὸν λόγον, ἀλλ' οὖν
[508]	οἴει δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας γὰρ	ἀμελεῖς.	εἶεν· ἢ ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος
[485]	ἐκεῖνος πρὸς τὸν ἀδελφόν, ὅτι	ἀμελεῖς,	ὦ ~Σώκρατες, ὧν δεῖ σε
[527]	ἔστι γὰρ οὐδενὸς ~ἄξιος ὦ	Καλλίκλεις.
[524]	τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν, ὦ	Καλλίκλεις,	ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ
[447]	~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι, ὦ	Καλλίκλεις,	αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν ἀγορᾷ
[497]	ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας) ~μηδαμῶς, ὦ	Καλλίκλεις,	ἀλλ' ἀποκρίνου καὶ ἡμῶν ἕνεκα,
[447]	ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις, ὦ	Καλλίκλεις.	ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν ἂν (ἡμῖν
[497]	σὴ αὕτη ἡ τιμή, ὦ	Καλλίκλεις·	ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως
[482]	~οὔ σοι ὁμολογήσει Καλλικλῆς, ὦ	Καλλίκλεις,	ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν ἅπαντι τῷ
[490]	~(Σωκράτης) οὐ μόνον γε, ὦ	Καλλίκλεις,	ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν αὐτῶν.
[506]	~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι, ὦ	Καλλίκλεις.	~ἀλλὰ μὲν δὴ ἥ γε
[512]	καίτοι εἰ βούλοιτο λέγειν, ὦ	~Καλλίκλεις,	ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ πρᾶγμα,
[514]	~εἰ οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους, ὦ	Καλλίκλεις,	δημοσίᾳ πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων
[521]	ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι εἰπέ, ὦ	Καλλίκλεις·	~δίκαιος γὰρ εἶ, ὥσπερ ἤρξω
[501]	χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν γάρ, ὦ	Καλλίκλεις,	δοκοῦσίν τε εἶναι, καὶ ἔγωγέ
[511]	τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα, ὠγαθὲ	Καλλίκλεις,	εἰ μὴ κωφός γ' εἰμί,
[481]	ἢ ἃ δεῖ; ~(Σωκράτης) ~ὦ	Καλλίκλεις,	εἰ μή τι ἦν τοῖς
[525]	οἷς ἐξῆν ἀλλὰ γάρ, ὦ	Καλλίκλεις,	~ἐκ τῶν (δυναμένων εἰσὶ καὶ
[493]	τοὐναντίον δὴ οὗτος σοί, ὦ	Καλλίκλεις,	~ἐνδείκνυται ὡς τῶν ἐν Ἅιδου
[524]	περὶ τὴν ψυχὴν εἶναι, ὦ	Καλλίκλεις·	ἔνδηλα πάντα ἐστὶν ἐν τῇ
[513]	~ὁ δήμου γὰρ ἔρως, ὦ	Καλλίκλεις,	ἐνὼν ἐν τῇ ψυχῇ τῇ
[492]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς γε, ὦ	Καλλίκλεις,	ἐπεξέρχῃ τῷ λόγῳ παρρησιαζόμενος· σαφῶς
[502]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον, ὦ	Καλλίκλεις,	ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν εἶναι; ~(Καλλίκλης)
[503]	~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν γε, ὦ	Καλλίκλεις,	ἣν πρότερον σὺ ἔλεγες ἀρετήν,
[489]	μὴ φθόνει ~μοι ἀποκρίνασθαι τοῦτο,	Καλλίκλεις,	ἵν' ἐάν μοι ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι
[507]	φασὶ δ' οἱ σοφοί, ὦ	Καλλίκλεις,	~καὶ οὐρανὸν καὶ (γῆν καὶ
[526]	τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ, ὦ	Καλλίκλεις,	καὶ πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον ἐν
[497]	~(Σωκράτης) ~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ, ὦ	Καλλίκλεις·	καὶ πρόιθί γε ἔτι εἰς
[509]	ἄλλως ἢ οὕτως ἔχει, ὦ	Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν
[513]	λέγομέν τι πρὸς ~ταῦτα, ὦ	Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅντινά μοι
[499]	εἶναι; οὐ ταῦτα ἀνάγκη, ὦ	Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης) ~πάλαι τοί σου ἀκροῶμαι,
[500]	~τέχνην. καὶ πρὸς Φιλίου, ὦ	Καλλίκλεις,	μήτε αὐτὸς οἴου δεῖν πρὸς
[522]	γε ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι, ὦ	Καλλίκλεις,	ὃ σὺ πολλάκις ὡμολόγησας· εἰ
[518]	(ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ νῦν, ὦ	~Καλλίκλεις,	ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους,
[497]	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ, ὦ	Καλλίκλεις,	ὅτι τὰ μεγάλα μεμύησαι πρὶν
[513]	δοκεῖ, οὐκ ~ὀρθῶς βουλεύῃ, ὦ	Καλλίκλεις·	οὐ γὰρ μιμητὴν δεῖ εἶναι
[514]	μήτε γυναῖκα, πρὸς Διός, ὦ	Καλλίκλεις,	οὐ καταγέλαστον ἂν ἦν τῇ
[486]	ἔχων ἐτύγχανον τὴν ψυχήν, ὦ	Καλλίκλεις,	οὐκ ἂν οἴει με ἅσμενον
[506]	Ζήθου· ἐπειδὴ δὲ σύ, ὦ	~Καλλίκλεις,	οὐκ ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι τὸν λόγον,
[519]	ἀληθῶς δημηγορεῖν με ~ἠνάγκασας, ὦ	Καλλίκλεις,	οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης) ~σὺ
[489]	νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν, ὦ σοφώτατε	Καλλίκλεις·	οὕτω λέγεις; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν
[490]	πάντων ~ἐλάχιστον τῷ βελτίστῳ, ὦ	Καλλίκλεις;	οὐχ οὕτως, ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης) ~περὶ
[487]	καλλίστη ἐστὶν ἡ σκέψις, ὦ	~Καλλίκλεις,	περὶ τούτων ὧν σὺ δή
[509]	γέ μοι τοῦτο ἀπεκρίνω, ~ὦ	Καλλίκλεις,	πότερόν σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι
[494]	ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ	Καλλίκλεις,	Πῶλον μὲν καὶ Γοργίαν καὶ
[507]	ταῦτα ἄλλα φάναι, ὦ φίλε	~Καλλίκλεις·	σὺ δ' εἰ ἔχεις, δίδασκε.
[508]	συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν ~ἐκεῖνα, ὦ	Καλλίκλεις,	συμβαίνει πάντα, ἐφ' οἷς σύ
[504]	~(Σωκράτης) ~τί γὰρ ὄφελος, ὦ	Καλλίκλεις,	σώματί γε κάμνοντι καὶ μοχθηρῶς
[495]	σὺ δὲ τῷ ὄντι, ὦ	Καλλίκλεις,	ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[487]	ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς ἐγώ, ὦ	Καλλίκλεις,	τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς γεγονότας σοφίας,
[501]	σοι τοιαύτη τις εἶναι, ~ὦ	Καλλίκλεις,	τὴν ἡδονὴν ἡμῶν μόνον διώκειν,
[494]	τί σε ἐρωτῶ; ὅρα, ὦ	Καλλίκλεις,	τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς σε
[515]	τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ	Καλλίκλεις,	τί ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις βελτίω
[458]	χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν, ὦ	Καλλίκλεις,	τό γ' ἐμὸν οὐδὲν κωλύει,
[508]	ἔτι λέγεσθαι· οὔ φημι, ὦ	~Καλλίκλεις,	τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης ἀδίκως
[507]	δεῖ· ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη, ὦ	Καλλίκλεις,	τὸν σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον
[495]	φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ	Καλλίκλεις,	τοὺς πρώτους λόγους, καὶ οὐκ
[481]	~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ	Καλλίκλεις,	ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι οἷον
[526]	νέκυσσιν. ~ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ	Καλλίκλεις,	ὑπό τε τούτων τῶν λόγων
[526]	~μάλιστα μέν, ἔγωγέ φημι, ὦ	Καλλίκλεις,	φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος καὶ
[489]	~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν Ζῆθον, ὦ	Καλλίκλεις,	ᾧ σὺ χρώμενος πολλὰ νυνδὴ
[521]	~(Σωκράτης) ~ἀνόητος ἄρα εἰμί, ὦ	Καλλίκλεις,	ὡς ἀληθῶς, εἰ μὴ οἴομαι
[491]	ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ βέλτιστε	Καλλίκλεις,	ὡς οὐ ταὐτὰ σύ τ'
[499]	χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ, ὦ	Καλλίκλεις,	ὡς πανοῦργος εἶ καί μοι
[513]	ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον ~τούτοις, εἰ	μέλλεις	τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν
[513]	τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εἰ	~μέλλεις	τούτῳ προσφιλὴς εἶναι καὶ μέγα
[512]	οὐδενὸς ἐλάττω ἐνίοτε δύναται σῴζειν·	πόλεις	γὰρ ἔστιν ὅτε ὅλας ~σῴζει.
[488]	τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ μεγάλαι	πόλεις	ἐπὶ τὰς σμικρὰς κατὰ τὸ
[456]	ὡς ἔπος εἰπεῖν ἁπάσας τὰς	δυνάμεις	~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ ἔχει. (μέγα
[479]	ὡς πιθανώτατοι λέγειν· εἰ δὲ	ἡμεῖς	ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, ὦ Πῶλε, ἆρ'
[452]	ἢ τὴν σήν, φαῖμεν ἂν	ἡμεῖς.	δῆλον οὖν ὅτι ~τὸ μετὰ
[502]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα	ἡμεῖς	ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα πρὸς δῆμον
[517]	ἔμπροσθεν λόγοι ἦσαν, (ὅτι οὐδένα	ἡμεῖς	ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα τὰ
[506]	μὴν ἀγαθοί γέ ἐσμεν καὶ	ἡμεῖς	καὶ τἆλλα πάντα ὅσ' ἀγαθά
[503]	ἐν τῷ ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν	ἡμεῖς	ὁμολογεῖν ὅτι αἳ μὲν τῶν
[493]	~ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡς νῦν	ἡμεῖς	τέθναμεν καὶ τὸ μὲν σῶμά
[483]	μέντοι ἴσως κατὰ τοῦτον ὃν	ἡμεῖς	τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους καὶ
[493]	~τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν; ~(καὶ	ἡμεῖς	τῷ ὄντι ἴσως τέθναμεν· ἤδη
[523]	οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος ἢ	ὑμεῖς	ἐποιησάμην δικαστὰς ὑεῖς ἐμαυτοῦ, ~δύο
[500]	πολιτευόμενον ~τοῦτον τὸν τρόπον ὃν	ὑμεῖς	νῦν πολιτεύεσθε, ἢ (ἐπὶ) τόνδε
[461]	~αὐτοὶ πρεσβύτεροι γενόμενοι σφαλλώμεθα, παρόντες	ὑμεῖς	οἱ νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν
[527]	δὲ ὁρᾷς ὅτι τρεῖς ὄντες	ὑμεῖς,	~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε τῶν νῦν
[512]	βούλοιτο λέγειν, ὦ ~Καλλίκλεις, ἅπερ	ὑμεῖς,	σεμνύνων (τὸ πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν
[513]	~ἀπεργάσεται, οὗτός σε ποιήσει, ὡς	ἐπιθυμεῖς	πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν·
[451]	οἴει, ὦ Σώκρατες, καὶ δικαίως	ὑπολαμβάνεις.	~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν καὶ σὺ
[450]	~(Γοργίας) ~πάνυ μὲν οὖν καλῶς	ὑπολαμβάνεις,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι δέ
[447]	σοι ~ὅτι σκυτοτόμος· ἢ οὐ	μανθάνεις	ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ
[483]	οἱ τιθέμενοι ~τοὺς νόμους οἱ	ἀσθενεῖς	ἄνθρωποί εἰσιν καὶ οἱ πολλοί.
[490]	οἱ μὲν ~ἰσχυροί, οἱ δ'	ἀσθενεῖς,	εἷς δὲ ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος
[507]	σώφρονι, ὁ ἀκόλαστος, ὃν σὺ	ἐπῄνεις.	~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα οὕτω
[512]	~καίτοι ἐξ ὧν τὰ σαυτοῦ	ἐπαινεῖς,	τίνι δικαίῳ λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ
[521]	οὐκ ἐθέλων ποιεῖν ἃ σὺ	παραινεῖς,	τὰ κομψὰ ταῦτα, οὐχ ἕξω
[452]	τίς ὤν; ~χρηματιστής. τί οὖν;	κρίνεις	σὺ μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἶναι
[515]	ἄνθρωπον τῇ συνουσίᾳ τῇ σῇ;	ὀκνεῖς	ἀποκρίνασθαι, ~εἴπερ ἔστιν τι ἔργον
[527]	δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ γραὸς καὶ	καταφρονεῖς	~αὐτῶν, καὶ οὐδέν γ' ἂν
[512]	ἀλλὰ σὺ οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ	καταφρονεῖς	~καὶ τῆς τέχνης τῆς ἐκείνου,
[512]	τίνι δικαίῳ λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ	καταφρονεῖς	~καὶ (τῶν ἄλλων ὧν νυνδὴ
[520]	εἶναι, τὴν ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ	καταφρονεῖς.	τῇ δὲ ἀληθείᾳ κάλλιόν ἐστιν
[459]	ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων μὲν οὐδὲν	διδάξεις	~τὸν ἀφικνούμενον οὐ γὰρ σὸν
[504]	οὓς ἂν λέγῃ, καὶ τὰς	πράξεις	ἁπάσας, καὶ δῶρον ~ἐάν τι
[450]	περὶ χειρουργίας τε καὶ τοιαύτας	~πράξεις	ὡς ἔπος εἰπεῖν πᾶσά ἐστιν
[452]	ταύτῃ τῇ δυνάμει δοῦλον ~μὲν	ἕξεις	τὸν ἰατρόν, δοῦλον δὲ τὸν
[467]	~(Πῶλος) οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἀποδείξεις	τοὺς ῥήτορας νοῦν ἔχοντας καὶ
[486]	~εὐμουσίαν ἄσκει, καὶ ἄσκει ὁπόθεν	δόξεις	φρονεῖν, ἄλλοις τὰ κομψὰ ταῦτα
[521]	παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ, διατελεῖν ἃ	νοεῖς	λέγων. ~καὶ νῦν εὖ καὶ
[485]	ἔφη ὁ ποιητὴς τοὺς ἄνδρας	ἀριπρεπεῖς	γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ ~τὸν λοιπὸν
[518]	διὸ δὴ καὶ ταύτας μὲν	δουλοπρεπεῖς	τε καὶ διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους
[486]	ψυχῆς ὧδε γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ	διατρέπεις	μορφώματι, καὶ ~οὔτ' ἂν δίκης
[490]	~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης) ποῖα ὑποδήματα;	φλυαρεῖς	ἔχων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὴ
[491]	ἐμοῦ ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ' αὐτὸς	ἐρεῖς;	~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε καὶ πάλαι
[495]	εἴπερ παρὰ τὰ δοκοῦντα σαυτῷ	ἐρεῖς.	~(Καλλίκλης) καὶ γὰρ σύ, ὦ
[491]	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ	ἐρεῖς	περὶ τίνων ὁ κρείττων τε
[474]	γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι ποτ'	ἐρεῖς.	~(Σωκράτης) ~λέγε δή μοι, ἵν'
[515]	ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ Καλλίκλεις, τί	ἐρεῖς;	τίνα ~φήσεις βελτίω πεποιηκέναι ἄνθρωπον
[489]	λέγεις, δηλοῖς δὲ οὐδέν; οὐκ	ἐρεῖς,	τοὺς βελτίους ~καὶ κρείττους πότερον
[469]	γε ~Ἀθηναίων νεώρια καὶ αἱ	τριήρεις	καὶ τὰ πλοῖα πάντα καὶ
[497]	εἰς τὸ ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων	~ληρεῖς)	ἵνα εἰδῇς ὡς σοφὸς (ὤν
[493]	τῷ μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ	~πλήρεις,	ὁ μὲν οἴνου, ὁ δὲ
[495]	τὸ αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης)	~διαφθείρεις,	ὦ Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους λόγους,
[472]	~ψευδομάρτυρας πολλοὺς κατ' ἐμοῦ παρασχόμενος	ἐπιχειρεῖς	ἐκβάλλειν με ἐκ ~τῆς οὐσίας
[471]	~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς γάρ με	ἐπιχειρεῖς	ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς
[473]	~(Πῶλος) ἄτοπά γε, ὦ Σώκρατες,	ἐπιχειρεῖς	λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι δέ γε
[482]	δημηγόρος ὤν· καὶ ~νῦν ταῦτα	δημηγορεῖς	ταὐτὸν παθόντος Πώλου πάθος ὅπερ
[491]	οὐ ταὐτὰ σύ τ' ἐμοῦ	κατηγορεῖς	καὶ ἐγὼ σοῦ; σὺ ~μὲν
[478]	καὶ ἀδικίας; εἰ μὴ οὕτως	εὐπορεῖς,	ὧδε σκόπει· ποῖ ἄγομεν καὶ
[527]	εὑρεῖν· νῦν δὲ ὁρᾷς ὅτι	τρεῖς	ὄντες ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε
[504]	ἀρετὴ ἐγγίγνηται, κακία δὲ ἀπίῃ.	συγχωρεῖς	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) συγχωρῶ. ~(Σωκράτης)
[505]	οὐδέποτ' ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι ὧν ἐπιθυμεῖ;	συγχωρεῖς	τοῦτό γε καὶ σύ; ~(Καλλίκλης)
[482]	~ἔσχατον κακῶν· ἢ εἰ τοῦτο	ἐάσεις	ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν κύνα τὸν
[467]	ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ δέ με	ἐάσεις	ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες
[505]	Σώκρατες. ἐὰν δὲ ἐμοὶ πείθῃ,	ἐάσεις	χαίρειν τοῦτον τὸν λόγον, ἢ
[527]	σου ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ, χασμήσῃ καὶ	ἰλιγγιάσεις	οὐδὲν ἧττον ἢ ἐγὼ ἐνθάδε
[466]	ὤν, ὦ ~Πῶλε; τί τάχα	δράσεις;	~(Πῶλος) ~ἆρ' οὖν δοκοῦσί σοι
[459]	ἀφικνούμενον οὐ γὰρ σὸν ἔργον	ποιήσεις	δ' ἐν τοῖς πολλοῖς δοκεῖν
[521]	ὡς εἰ μὴ ταῦτά γε	ποιήσεις	~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς ὃ πολλάκις
[486]	εἴτε φλυαρίας, ἐξ ὧν κενοῖσιν	~ἐγκατοικήσεις	δόμοις· ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας
[474]	οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα οὖν εἰ	ἐθελήσεις	ἐν τῷ μέρει διδόναι ἔλεγχον
[494]	αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος; ἢ τούτους	τολμήσεις	λέγειν εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως
[527]	πειθόμενος ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ ἀφικόμενος	εὐδαιμονήσεις	καὶ ζῶν καὶ τελευτήσας, ὡς
[503]	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν ζητῇς καλῶς,	εὑρήσεις.	~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ οὑτωσὶ ἀτρέμα
[515]	ὦ Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς; τίνα	~φήσεις	βελτίω πεποιηκέναι ἄνθρωπον τῇ συνουσίᾳ
[449]	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω, καὶ οὐδενὸς	φήσεις	βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή·
[470]	οὐδὲ τὸν μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν	φήσεις	εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἀληθῆ
[449]	ὦ Γοργία, ἄγαμαί γε τὰς	ἀποκρίσεις,	ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν τε
[501]	οὖν εἰπεῖν αἵτινές εἰσιν αἱ	ἐπιτηδεύσεις	αἱ τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον δέ,
[509]	οὑτωσί, οὓς σὺ εἰ μὴ	λύσεις	ἢ σοῦ τις νεανικώτερος, ~οὐχ
[497]	εἰδῇς ὡς σοφὸς (ὤν με	νουθετεῖς.	οὐχ ἅμα διψῶν τε ἕκαστος
[465]	πρᾶγμα· τούτων δὲ πέρι εἰ	ἀμφισβητεῖς,	ἐθέλω ~ὑποσχεῖν λόγον. ~(τῇ μὲν
[518]	δὲ οἶνον. ἴσως ἂν οὖν	ἠγανάκτεις,	εἴ σοι ἔλεγον ἐγὼ ~ὅτι
[523]	πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς	ὑεῖς	ἐμαυτοῦ, ~δύο μὲν ἐκ τῆς
[461]	τοι ἐξεπίτηδες κτώμεθα ἑταίρους καὶ	ὑεῖς,	ἵνα ἐπειδὰν ~αὐτοὶ πρεσβύτεροι γενόμενοι
[511]	σῴζουσιν, ὥσπερ καὶ ἣν σὺ	κελεύεις	ἐμὲ μελετᾶν τὴν ~ῥητορικὴν τὴν
[462]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σὺ	κελεύεις	σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε ὅτι ἄν
[499]	ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον εἶναι, εἰ	μνημονεύεις,	~ἐμοί τε καὶ Πώλῳ. ἆρα
[500]	λέγων. ἔλεγον ~γὰρ αὖ, εἰ	μνημονεύεις,	(ὅτι εἶεν παρασκευαὶ αἱ μὲν
[466]	ἔγωγε εἶπον μόριον. ἀλλ' οὐ	μνημονεύεις	τηλικοῦτος ὤν, ὦ ~Πῶλε; τί
[489]	ἔχειν, ἀλλὰ καὶ φύσει· ὥστε	κινδυνεύεις	οὐκ ἀληθῆ λέγειν ἐν τοῖς
[474]	~ὠφελίαν ἢ δι' ἀμφότερα καλὰ	προσαγορεύεις;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ
[503]	~(Καλλίκλης) ~τί δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ	ἀκούεις	ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα καὶ Κίμωνα
[482]	φίλε ἑταῖρε, ἃ νῦν ἐμοῦ	ἀκούεις,	καί μοί ἐστιν τῶν ~ἑτέρων
[515]	~(Καλλίκλης) ~τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων	ἀκούεις	ταῦτα, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[519]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἀκούεις	τοιαῦτα λεγόντων τῶν φασκόντων παιδεύειν
[486]	φρονεῖν, ἄλλοις τὰ κομψὰ ταῦτα	~ἀφείς,	εἴτε ληρήματα χρὴ φάναι εἶναι
[511]	δύναμιν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅπῃ	στρέφεις	ἑκάστοτε τοὺς λόγους ἄνω καὶ
[473]	ὦ γενναῖε Πῶλε, καὶ οὐκ	ἐλέγχεις·	ἄρτι δὲ ἐμαρτύρου. ὅμως δὲ
[487]	μεγίστων. σὺ δὲ ταῦτα πάντα	ἔχεις	ἃ οἱ ἄλλοι οὐκ ἔχουσιν·
[507]	φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ δ' εἰ	ἔχεις,	δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης)
[467]	(κατὰ σέ· ἀλλ' εἰ μὲν	ἔχεις	~ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι,
[487]	δεῖ ἔχειν ἃ σὺ πάντα	ἔχεις,	ἐπιστήμην τε καὶ ~εὔνοιαν καὶ
[501]	βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἔχεις	οὖν εἰπεῖν αἵτινές εἰσιν αἱ
[470]	οὐ δῆτα οὕτω γε. ~(Σωκράτης)	ἔχεις	οὖν εἰπεῖν δι' ὅτι μέμφῃ
[476]	αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἔχεις	οὖν λέγειν ὡς οὐχὶ τά
[474]	θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας;	ἔχεις	τι ἐκτὸς τούτων λέγειν περὶ
[453]	κεφάλαιον εἰς τοῦτο τελευτᾷ· ἢ	ἔχεις	τι ~λέγειν ἐπὶ πλέον τὴν
[503]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; τῶν παλαιῶν	ἔχεις	τινὰ εἰπεῖν δι' ὅντινα αἰτίαν
[474]	τοὺς παρόντας, ἀλλ' εἰ μὴ	~ἔχεις	τούτων βελτίω ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ
[503]	τὴν ~ῥητορικήν· ἢ εἴ τινα	ἔχεις	τῶν ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν, τί
[466]	ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει εἴ ~τι	ἔχεις	χρῆσθαι, χρῶ. ~(Πῶλος) ~τί οὖν
[449]	οἷον καὶ πῶλος ~ἤρξατο, εἰς	αὖθις	ἀποθέσθαι; ἀλλ' ὅπερ ὑπισχνῇ, μὴ
[449]	τῆς ~βραχυλογίας, μακρολογίας δὲ εἰς	αὖθις.	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω, καὶ οὐδενὸς
[491]	καὶ ~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου,	αὖθις	δὲ τοὺς φρονιμωτέρους, νῦν δ'
[447]	νῦν, ἐὰν δὲ βούλῃ, εἰς	αὖθις.	~(Καλλίκλης) ~τί δέ, ὦ (Χαιρεφῶν)
[447]	τὴν δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς	αὖθις,	ὥσπερ σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης)
[490]	λέγω, καὶ σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)	~πολλάκις	ἄρα εἷς φρονῶν μυρίων μὴ
[456]	(μέγα δέ σοι τεκμήριον ἐρῶ·	πολλάκις	γὰρ ἤδη ~ἔγωγε μετὰ τοῦ
[521]	ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς ὃ	πολλάκις	εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ με ὁ
[515]	οἱ πολῖται ὦμεν; ἢ οὐ	~πολλάκις	ἤδη ὡμολογήκαμεν τοῦτο δεῖν πράττειν
[522]	αὕτη γὰρ τῆς βοηθείας ἑαυτῷ	πολλάκις	~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι. εἰ
[513]	σῇ ἀντιστατεῖ μοι· ἀλλ' ἐὰν	~πολλάκις	(ἴσως καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ ταῦτα
[511]	σοῦ ἀκούων καὶ Πώλου ἄρτι	~πολλάκις	καὶ τῶν ἄλλων ὀλίγου πάντων
[519]	φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι	πολλάκις	κατηγοροῦσιν τῶν μαθητῶν ὡς ἀδικοῦσι
[508]	ὁ δὲ δὴ ἐμὸς ὅστις,	~πολλάκις	μὲν ἤδη εἴρηται, οὐδὲν δὲ
[517]	ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ γοῦν σε	πολλάκις	οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ ἐγνωκέναι ὡς
[524]	οὐκ εἰδὼς ὅτου ~ἐστίν, ἀλλὰ	πολλάκις	τοῦ μεγάλου βασιλέως ἐπιλαβόμενος ἢ
[522]	ὑπάρχοι, ὦ Καλλίκλεις, ὃ σὺ	πολλάκις	ὡμολόγησας· εἰ ~βεβοηθηκὼς εἴη αὑτῷ,
[507]	τῶν οἰκείων, ἢ ἰδιώτης ἢ	πόλις,	ἐπιθετέον δίκην καὶ κολαστέον, ~εἰ
[519]	πέρι. ~αἰσθάνομαι γάρ, ὅταν ἡ	πόλις	τινὰ τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται
[460]	ῥητορικῆς εἰπὲ τίς ~ποθ' ἡ	δύναμίς	ἐστιν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγὼ μὲν
[456]	πάλαι ἐρωτῶ τίς ποτε ἡ	δύναμίς	ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ
[467]	ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ δὲ	δύναμίς	ἐστιν, ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν,
[447]	πυθέσθαι παρ' αὐτοῦ τίς ἡ	δύναμις	τῆς τέχνης τοῦ ἀνδρός, καὶ
[469]	σὲ ὅτι ὦ Πῶλε, ἐμοὶ	~δύναμίς	τις καὶ τυραννὶς θαυμασία ἄρτι
[456]	ἐν πλήθει. ἡ μὲν οὖν	δύναμις	τοσαύτη ἐστὶν καὶ τοιαύτη τῆς
[505]	οὐδὲ τοὺς μύθους φασὶ μεταξὺ	θέμις	εἶναι (καταλείπειν, ἀλλ' ~ἐπιθέντας κεφαλήν,
[469]	Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς τις καὶ	τυραννὶς	θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν γὰρ
[525]	καὶ ἀδικίας, ἃ ~ἑκάστη ἡ	πρᾶξις	αὐτοῦ ἐξωμόρξατο εἰς τὴν ψυχήν,
[450]	~τοιοῦτον χειρούργημα, ἀλλὰ πᾶσα ἡ	πρᾶξις	καὶ ἡ κύρωσις διὰ λόγων
[450]	καὶ τὸ παράπαν ~πᾶσα ἡ	πρᾶξις	καὶ τὸ (κῦρος αὐταῖς διὰ
[453]	δέ γε μηδεὶς ἄλλος ἢ	Ζεῦξις	ἔγραφε, καλῶς ἄν σοι ἀπεκέκριτο;
[453]	ἐρωτῶν τίς ἐστιν τῶν ζωγράφων	Ζεῦξις,	εἴ μοι εἶπες ὅτι ὁ
[497]	ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ τοὺς καλοὺς	οἷς	ἂν κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[484]	τὴν πόλιν, καὶ τῶν λόγων	οἷς	δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν τοῖς
[519]	καὶ τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς	οἷς	~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων ὄντων τῶν
[525]	διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ	οἷς	ἐξῆν ἀλλὰ γάρ, ὦ Καλλίκλεις,
[492]	καὶ ~δικαιοσύνης τούτοις τοῖς ἀνθρώποις,	οἷς	ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν καὶ
[486]	ἄνδρας τὰ μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ'	~οἷς	ἔστιν καὶ βίος καὶ δόξα
[451]	οὗ οὗτοι οἱ λόγοι εἰσὶν	οἷς	ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας) τὰ
[527]	ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς τὶ ὄντας,	οἷς	οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ περὶ τῶν
[522]	οὔτε τοὺς πορίζοντας ζηλῶ οὔτε	οἷς	πορίζεται· ἐάν ~τέ τίς με
[508]	ὦ Καλλίκλεις, συμβαίνει πάντα, ἐφ'	οἷς	σύ με ἤρου εἰ σπουδάζων
[457]	πάνυ ἀκόλουθα ~λέγειν οὐδὲ σύμφωνα	οἷς	τὸ πρῶτον ἔλεγες περὶ τῆς
[486]	εἰκὸς ἂν καὶ πιθανὸν ἂν	λάβοις,	~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν βούλευμα
[520]	~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ τί ἂν	λέγοις	ἀνθρώπων πέρι οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης)
[520]	~τί δ' ἂν περὶ ἐκείνων	λέγοις,	οἳ φάσκοντες προεστάναι τῆς πόλεως
[488]	ἦ μαθεῖν σου τί ποτε	λέγοις.	πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς
[522]	καὶ ἐν ~πολλοῖς καὶ ἐν	ὀλίγοις	ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος ὑπὸ μόνου,
[483]	σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν τοῖς	λόγοις,	ἐὰν μέν τις ~κατὰ νόμον
[489]	ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς	λόγοις,	ἐὰν μέν τις κατὰ φύσιν
[509]	ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν	λόγοις	ἐγώ τε καὶ πῶλος ἢ
[460]	τοῖς πρώτοις γε, ὦ Γοργία,	λόγοις	ἐλέγετο ὅτι ἡ ῥητορικὴ περὶ
[517]	τε καὶ σὺ ἐν τοῖς	λόγοις·	ἐν παντὶ γὰρ τῷ χρόνῳ
[482]	ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς ἐν τοῖς	λόγοις	ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς ἃ ἐνόει ~εἰπεῖν.
[452]	ἔγωγ' οἷόν τ' εἶναι τοῖς	λόγοις	καὶ ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ
[461]	καὶ ἐν ἔργοις καὶ ἐν	λόγοις.	καὶ νῦν εἴ τι ἐγὼ
[512]	πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς τοῖς	~λόγοις,	λέγων καὶ παρακαλῶν ἐπὶ τὸ
[487]	(ἐάν τι σὺ ἐν τοῖς	λόγοις	~ὁμολογήσῃς μοι, βεβασανισμένον τοῦτ' ἤδη
[508]	ἄνω ~ἐκεῖ ἐν τοῖς πρόσθεν	λόγοις	οὕτω φανέντα, ὡς ἐγὼ λέγω,
[481]	τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν τε καὶ	λόγοις	οὐχ οἷός τ' εἶ ~ἐναντιοῦσθαι,
[458]	δὴ καὶ αὐτὸς πολλοῖς ἤδη	λόγοις	~παραγενόμενος οὐκ οἶδ' εἰ πώποτε
[461]	ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας) ἐν τοῖς	λόγοις	σφαλλόμεθα, σὺ παρὼν ἐπανόρθου δίκαιος
[450]	εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν τοῖς	λόγοις,	τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν, ὦ
[451]	εἰπεῖν ἡ περὶ τί ἐν	λόγοις	τὸ κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν.
[461]	ἐναντίον τι ~συνέβη ἐν τοῖς	(λόγοις	τοῦτο ὃ> δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς
[527]	φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ' ἐν τοσούτοις	λόγοις	τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος οὗτος
[482]	Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς	λόγοις	ὡς ἀληθῶς δημηγόρος ὤν· καὶ
[509]	εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς καὶ ἀδαμαντίνοις	~λόγοις,	ὡς γοῦν ἂν δόξειεν οὑτωσί,
[518]	τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι τοῖς τούτων	ἔργοις	διὰ τὸ εἰδέναι ὅτι χρηστὸν
[461]	ἡμῶν τὸν βίον καὶ ἐν	ἔργοις	καὶ ἐν λόγοις. καὶ νῦν
[514]	ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν τοῖς ~δημοσίοις	ἔργοις	καὶ παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ' αὐτά.
[522]	ἔγωγε, εὖ οἶδα ὅτι ῥᾳδίως	ἴδοις	ἄν με φέροντα (τὸν θάνατον.
[508]	ἰσότης ἡ γεωμετρικὴ καὶ ἐν	~θεοῖς	καὶ ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται,
[523]	καὶ νῦν ~ἔτι ἔστιν ἐν	θεοῖς,	τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως
[495]	μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ ὄντα	ἐξετάζοις,	εἴπερ παρὰ τὰ δοκοῦντα σαυτῷ
[497]	ἂν εἴη τὰ ~ἡδέα τοῖς	ἀγαθοῖς	ἢ τὰ ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς;
[463]	μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἂν	μάθοις	ἀποκριναμένου; ἔστιν γὰρ ἡ ῥητορικὴ
[461]	ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν	πάθοις,	ὦ βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος,
[470]	Σώκρατες, οὐδέν γέ σε δεῖ	παλαιοῖς	(πράγμασιν ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ ἐχθὲς
[484]	δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν τοῖς	~συμβολαίοις	τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ καὶ
[521]	διόρισόν μοι· τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι	Ἀθηναίοις	ὅπως ὡς βέλτιστοι ἔσονται, ὡς
[521]	ἔλεγον· ~κρινοῦμαι γὰρ ὡς ἐν	παιδίοις	ἰατρὸς ἂν κρίνοιτο κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ.
[509]	τοῖς αὑτοῦ φίλοις τε καὶ	οἰκείοις,	~δευτέραν δὲ (τὴν τοῦ δευτέρου
[511]	τὴν ~ῥητορικὴν τὴν ἐν τοῖς	δικαστηρίοις	διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ Δία
[471]	ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς	δικαστηρίοις	~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ γὰρ ἐκεῖ
[454]	ὦ Σώκρατες, τῆς ἐν τοῖς	δικαστηρίοις	καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις,
[454]	ἡ ῥητορικὴ πειθὼ ποιεῖ ἐν	δικαστηρίοις	τε καὶ τοῖς ἄλλοις ὄχλοις
[514]	ἀνόητον ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν τοῖς	~δημοσίοις	ἔργοις καὶ παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ'
[451]	γάρ σε ἀκηκοέναι ἐν τοῖς	συμποσίοις	ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο τὸ ~σκολιόν,
[497]	ἀγαθοῖς ἢ τὰ ἀνιαρὰ τοῖς	κακοῖς;	ἐὰν δὲ βούλῃ, καὶ τῇδε
[527]	ἐὰν δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα τοῖς	πολιτικοῖς,	ἢ ὁποῖον ἄν τι ἡμῖν
[512]	ὅτι οὐκ, εἰ μέν τις	μεγάλοις	καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ τὸ
[512]	αὐτοῦ οὔτ' ἂν δοῦναι θυγατέρα	ἐθέλοις,	οὔτ' ἂν αὐτὸς λαβεῖν τὴν
[489]	ὅτι σὺ αὐτὸς ὀνόματα λέγεις,	δηλοῖς	δὲ οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς, τοὺς
[468]	πόλει ~μᾶλλον ἢ μή, οὐδὲ	ζηλοῖς	ὅταν ἴδῃς τινὰ ἢ ἀποκτείναντα
[495]	οὖν, εἴπερ ἐναντία ἐστὶν ταῦτα	ἀλλήλοις,	ἀνάγκη περὶ αὐτῶν ἔχειν ὥσπερ
[500]	διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ καὶ ὁμολογήσαντας	~ἀλλήλοις,	εἰ ἔστιν τούτω διττὼ τὼ
[482]	τὰ ~πολλὰ δὲ ταῦτα ἐναντί'	ἀλλήλοις	ἐστίν, ἥ τε φύσις καὶ
[487]	ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε	ἀλλήλοις	ὅπως μὴ πέρα τοῦ δέοντος
[509]	μήτε αὑτῷ μήτε τοῖς αὑτοῦ	φίλοις	τε καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν δὲ
[492]	σωφροσύνης, μηδὲν πλέον ~νέμοντες τοῖς	φίλοις	τοῖς αὑτῶν ἢ τοῖς ἐχθροῖς,
[525]	καὶ ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι τοῖς	ἄλλοις	γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες πάσχοντα
[506]	φαίνεται δέ μοι καὶ τοῖς	ἄλλοις	δοκεῖν. βούλομαι γὰρ ἔγωγε καὶ
[483]	οὕτως ἔχει, καὶ ἐν ~τοῖς	ἄλλοις	ζῴοις καὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν
[517]	~δόξαι καὶ αὑτῷ καὶ τοῖς	ἄλλοις	θεραπευτὴν εἶναι σώματος, παντὶ τῷ
[454]	ἐν δικαστηρίοις τε καὶ τοῖς	ἄλλοις	ὄχλοις ~περὶ τῶν δικαίων τε
[454]	τοῖς δικαστηρίοις καὶ ἐν τοῖς	~ἄλλοις	ὄχλοις, ὥσπερ καὶ ἄρτι ἔλεγον,
[486]	καὶ ἄσκει ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν,	ἄλλοις	τὰ κομψὰ ταῦτα ~ἀφείς, εἴτε
[459]	ἔργον ποιήσεις δ' ἐν τοῖς	πολλοῖς	δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα
[487]	~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ	πολλοῖς	ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ οὐχ οἷοί
[458]	καὶ μὲν δὴ καὶ αὐτὸς	πολλοῖς	ἤδη λόγοις ~παραγενόμενος οὐκ οἶδ'
[522]	βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν καὶ ἐν	~πολλοῖς	καὶ ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος καὶ
[492]	γίγνηται. ~ἀλλὰ τοῦτ' οἶμαι τοῖς	πολλοῖς	οὐ δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν τοὺς
[474]	ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ	(πολλοῖς	οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα οὖν εἰ
[456]	~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς ἐν τοῖς	ὅπλοις	διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν τε καὶ
[456]	τε καὶ παγκρατιάζειν καὶ ἐν	ὅπλοις	μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων εἶναι καὶ
[454]	δικαστηρίοις τε καὶ τοῖς ἄλλοις	ὄχλοις	~περὶ τῶν δικαίων τε καὶ
[454]	δικαστηρίοις καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις	ὄχλοις,	ὥσπερ καὶ ἄρτι ἔλεγον, καὶ
[502]	κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ προσομιλοῦσι τοῖς	δήμοις,	~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον, ~εἰ
[486]	φλυαρίας, ἐξ ὧν κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις	δόμοις·	ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας τὰ
[486]	τυχὼν ~πάνυ φαύλου καὶ μοχθηροῦ,	ἀποθάνοις	ἄν, εἰ βούλοιτο θανάτου σοι
[482]	~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ καὶ αὐτὸς	λεγομένοις.	ἢ οὖν ἐκείνην ἐξέλεγξον, ὅπερ
[458]	Γοργία, ἃ θαυμάζω ἐν τοῖς	λεγομένοις	ὑπὸ σοῦ· ἴσως γάρ τοι
[525]	~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ τῶν ἀδίκων	ἀφικνουμένοις	θεάματα καὶ νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ
[498]	ναί. ~(Σωκράτης) τί δέ; τοῖς	ἀνιωμένοις	οὐ πάρεστιν τὰ κακά, αἱ
[480]	ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη ταῦτα	ἐκείνοις	οὕτω μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως δὲ
[509]	τι εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς καὶ	ἀδαμαντίνοις	~λόγοις, ὡς γοῦν ἂν δόξειεν
[520]	~νομοθετικὴ δικαστικῆς καὶ γυμναστικὴ ἰατρικῆς·	μόνοις	δ' ἔγωγε καὶ ᾤμην τοῖς
[520]	ἄνευ μισθοῦ, ὡς τὸ εἰκός,	μόνοις	τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ ἀληθῆ ἔλεγον.
[481]	θαυμάζοι ~ὡς ἄτοπά ἐστιν, ἴσως	εἴποις	ἂν αὐτῷ, εἰ βούλοιο τἀληθῆ
[469]	δείξαιμι ~τὸ ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν	εἴποις	ἰδὼν ὅτι ὦ Σώκρατες, οὕτω
[486]	καὶ ~χασμῷο οὐκ ἔχων ὅτι	εἴποις,	καὶ εἰς τὸ δικαστήριον ἀναβάς,
[452]	τί οὖν; κρίνεις σὺ μέγιστον	ἀνθρώποις	ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον; ~φήσομεν. πῶς
[452]	περὶ ~τὸ μέγιστον ἀγαθὸν τοῖς	ἀνθρώποις,	ἀλλ' ἡ ἐμή” εἰ οὖν
[452]	ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς	ἀνθρώποις,	ἅμα δὲ τοῦ ἄλλων ἄρχειν
[448]	~ὦ (Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι ἐν	ἀνθρώποις	εἰσὶν ἐκ τῶν ἐμπειριῶν ἐμπείρως
[484]	ὁμιλεῖν ἐν τοῖς ~συμβολαίοις τοῖς	ἀνθρώποις	καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, καὶ
[452]	σὺ μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι τοῖς	ἀνθρώποις	καὶ σὲ ~δημιουργὸν εἶναι αὐτοῦ.
[463]	καὶ φύσει δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς	ἀνθρώποις·	καλῶ δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ
[508]	καὶ ἐν ~θεοῖς καὶ ἐν	ἀνθρώποις	μέγα δύναται, σὺ δὲ πλεονεξίαν
[492]	σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης τούτοις τοῖς	ἀνθρώποις,	οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν
[481]	εἰ μή τι ἦν τοῖς	ἀνθρώποις	πάθος, τοῖς μὲν ἄλλο τι,
[462]	εἶναι, χαρίζεσθαι οἷόν τε εἶναι	ἀνθρώποις;	~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ Πῶλε;
[524]	ᾖ περὶ τῆς πορείας τοῖς	ἀνθρώποις.	~ταῦτ' ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ
[452]	~τί δ' ἐστὶν μεῖζον ἀγαθὸν	(ἀνθρώποις	ὑγιείας; εἰ δ' αὖ μετὰ
[497]	ἡδέσιν οὐδὲ τὰ κακὰ τοῖς	ἀνιαροῖς.	~τῶν μὲν γὰρ ἅμα παύεται,
[475]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὴ λύπῃ,	ἀμφοτέροις	μὲν οὐκ ἂν ἔτι ὑπερβάλλοι.
[475]	ἂν εἴη ἢ κακῷ ἢ	ἀμφοτέροις;	οὐ καὶ τοῦτο ἀνάγκη; ~(Πῶλος)
[475]	ἤτοι ἡδονῇ ἢ ὠφελίᾳ ἢ	ἀμφοτέροις.	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[475]	ἢ τῷ ἑτέρῳ τούτοιν ἢ	ἀμφοτέροις	~ὑπερβάλλον κάλλιόν ἐστιν, ἤτοι ἡδονῇ
[449]	ὧν φημι, μηδένα ἂν ἐν	βραχυτέροις	ἐμοῦ τὰ αὐτὰ εἰπεῖν. ~(Σωκράτης)
[509]	(εἰ ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν ἔστιν,	σιδηροῖς	καὶ ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς γοῦν
[492]	φίλοις τοῖς αὑτῶν ἢ τοῖς	ἐχθροῖς,	καὶ ταῦτα ἄρχοντες ἐν τῇ
[520]	δ' ἔγωγε καὶ ᾤμην τοῖς	~δημηγόροις	τε καὶ σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν
[502]	σοι οἱ ποιηταὶ ἐν τοῖς	~θεάτροις;	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα
[479]	περὶ ~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς	ἰατροῖς	μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς
[492]	διὰ τὴν αὑτῶν ἀνανδρίαν. ἐπεὶ	ὅσοις	ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν ἢ βασιλέων
[497]	ταὐτὰ ἂν εἴη τὰ ~ἡδέα	τοῖς	ἀγαθοῖς ἢ τὰ ἀνιαρὰ τοῖς
[501]	οἷον ἡ κιθαριστικὴ ἡ ἐν	τοῖς	ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί
[493]	ἔχοντος βίου τὸν κοσμίως καὶ	~τοῖς	ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως
[525]	ἐν Ἅιδου ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ,	τοῖς	ἀεὶ τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα
[503]	εἴτε ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται	τοῖς	ἀκούουσιν. (ἀλλ' οὐ πώποτε σὺ
[453]	τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ πειθὼ	τοῖς	ἀκούουσιν ἐν τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν;
[525]	~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι	τοῖς	ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες
[506]	λόγον· φαίνεται δέ μοι καὶ	τοῖς	ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ ἔγωγε
[483]	ὅτι οὕτως ἔχει, καὶ ἐν	~τοῖς	ἄλλοις ζῴοις καὶ τῶν ἀνθρώπων
[517]	τοιοῦτον ~δόξαι καὶ αὑτῷ καὶ	τοῖς	ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι σώματος, παντὶ
[454]	ποιεῖ ἐν δικαστηρίοις τε καὶ	τοῖς	ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ τῶν δικαίων
[454]	ἐν τοῖς δικαστηρίοις καὶ ἐν	τοῖς	~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ καὶ ἄρτι
[452]	τέχνη περὶ ~τὸ μέγιστον ἀγαθὸν	τοῖς	ἀνθρώποις, ἀλλ' ἡ ἐμή” εἰ
[452]	αἴτιον ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς	τοῖς	ἀνθρώποις, ἅμα δὲ τοῦ ἄλλων
[484]	χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν τοῖς ~συμβολαίοις	τοῖς	ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ,
[452]	φῂς σὺ μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι	τοῖς	ἀνθρώποις καὶ σὲ ~δημιουργὸν εἶναι
[463]	ἀνδρείας καὶ φύσει δεινῆς προσομιλεῖν	τοῖς	ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ
[492]	εἴη σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης τούτοις	τοῖς	ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν
[481]	Καλλίκλεις, εἰ μή τι ἦν	τοῖς	ἀνθρώποις πάθος, τοῖς μὲν ἄλλο
[524]	~κρίσις ᾖ περὶ τῆς πορείας	τοῖς	ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις,
[497]	τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ τὰ κακὰ	τοῖς	ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν γὰρ ἅμα
[498]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τί δέ;	τοῖς	ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν τὰ κακά,
[510]	εὐθὺς ἐκ νέου ~ἐθίζειν αὑτὸν	τοῖς	αὐτοῖς χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι τῷ
[509]	δύνασθαι βοηθεῖν μήτε αὑτῷ μήτε	τοῖς	αὑτοῦ φίλοις τε καὶ οἰκείοις,
[492]	μηδὲν πλέον ~νέμοντες τοῖς φίλοις	τοῖς	αὑτῶν ἢ τοῖς ἐχθροῖς, καὶ
[481]	καλὸν τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας.	τοῖς	γὰρ τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν τε
[483]	ἐν ὅλαις ταῖς πόλεσι καὶ	τοῖς	γένεσιν, ὅτι ~οὕτω τὸ δίκαιον
[481]	πάθος, τοῖς μὲν ἄλλο τι,	τοῖς	δὲ ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ
[474]	χαίρειν, καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι,	τοῖς	δὲ (πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα
[520]	μόνοις δ' ἔγωγε καὶ ᾤμην	τοῖς	~δημηγόροις τε καὶ σοφισταῖς οὐκ
[502]	τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ προσομιλοῦσι	τοῖς	δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον,
[514]	δὴ ἀνόητον ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν	τοῖς	~δημοσίοις ἔργοις καὶ παρακαλεῖν ἀλλήλους
[511]	μελετᾶν τὴν ~ῥητορικὴν τὴν ἐν	τοῖς	δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ
[471]	ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ ἐν	τοῖς	δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ γὰρ
[454]	λέγω, ὦ Σώκρατες, τῆς ἐν	τοῖς	δικαστηρίοις καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις
[459]	οὐ γὰρ δήπου ἔν γε	τοῖς	εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται.
[513]	γὰρ δὴ τούτου, ὡς ἐν	τοῖς	~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην
[509]	δοκοῦμεν ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν ἐν	τοῖς	~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ τε καὶ
[473]	σύ. εἶπον ἐγώ ~που ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι
[492]	τοῖς φίλοις τοῖς αὑτῶν ἢ	τοῖς	ἐχθροῖς, καὶ ταῦτα ἄρχοντες ἐν
[497]	αὐτὰ γίγνεται, ὦ φίλε, τἀγαθὰ	τοῖς	ἡδέσιν οὐδὲ τὰ κακὰ τοῖς
[502]	σπουδή, ὡς σοὶ δοκεῖ, χαρίζεσθαι	τοῖς	~θεαταῖς μόνον, ἢ καὶ διαμάχεσθαι,
[502]	μᾶλλον ὥρμηται καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι	τοῖς	θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον,
[502]	δοκοῦσί σοι οἱ ποιηταὶ ἐν	τοῖς	~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν
[479]	τῶν περὶ ~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων	τοῖς	ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ
[497]	τοῖς ἀγαθοῖς ἢ τὰ ἀνιαρὰ	τοῖς	κακοῖς; ἐὰν δὲ βούλῃ, καὶ
[495]	γάρ μοι, τοὺς εὖ πράττοντας	τοῖς	κακῶς πράττουσιν οὐ τοὐναντίον ἡγῇ
[458]	ὦ Γοργία, ἃ θαυμάζω ἐν	τοῖς	λεγομένοις ὑπὸ σοῦ· ἴσως γάρ
[489]	καὶ ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ ἐν	τοῖς	λόγοις, ἐὰν μέν τις κατὰ
[483]	τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν	τοῖς	λόγοις, ἐὰν μέν τις ~κατὰ
[517]	ἐγώ τε καὶ σὺ ἐν	τοῖς	λόγοις· ἐν παντὶ γὰρ τῷ
[482]	~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς ἐν	τοῖς	λόγοις ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς ἃ ἐνόει
[452]	πείθειν ἔγωγ' οἷόν τ' εἶναι	τοῖς	λόγοις καὶ ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς
[512]	(τὸ πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς	τοῖς	~λόγοις, λέγων καὶ παρακαλῶν ἐπὶ
[487]	νυνί· (ἐάν τι σὺ ἐν	τοῖς	λόγοις ~ὁμολογήσῃς μοι, βεβασανισμένον τοῦτ'
[461]	τι ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας) ἐν	τοῖς	λόγοις σφαλλόμεθα, σὺ παρὼν ἐπανόρθου
[450]	τις, εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν	τοῖς	λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν,
[461]	ὁμολογίας ἐναντίον τι ~συνέβη ἐν	τοῖς	(λόγοις τοῦτο ὃ> δὴ ἀγαπᾷς,
[482]	~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν	τοῖς	λόγοις ὡς ἀληθῶς δημηγόρος ὤν·
[479]	εἰσὶν ὥσπερ ἂν εἴ τις	~τοῖς	μεγίστοις νοσήμασιν συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ
[481]	τι ἦν τοῖς ἀνθρώποις πάθος,	τοῖς	μὲν ἄλλο τι, τοῖς δὲ
[480]	μέν, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ,	τοῖς	μέντοι ἔμπροσθεν ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται.
[459]	ἐν ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν, ἐν	τοῖς	μὴ εἰδόσιν; οὐ γὰρ δήπου
[517]	οὗτοι δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου	τοῖς	νῦν ὄντες, ὥστε, εἰ οὗτοι
[456]	τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς ἐν	τοῖς	ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν τε
[459]	τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι	τοῖς	οὐκ εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι τῶν
[460]	ὀλίγῳ πρότερον ὅτι οὐ δεῖ	τοῖς	(παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ
[458]	πρὶν καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ	τοῖς	παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν
[457]	λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι ἐν	τοῖς	πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ ὅτου ἂν
[504]	νοῦν ~ἔχων, ὅπως ἂν αὐτοῦ	τοῖς	πολίταις (δικαιοσύνη μὲν ἐν ταῖς
[513]	ἡμῖν ἐστιν τῇ πόλει καὶ	τοῖς	πολίταις θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς
[502]	~καὶ οὗτοι πρὸς τὸ χαρίζεσθαι	τοῖς	πολίταις ὡρμημένοι, καὶ ἕνεκα τοῦ
[527]	ἤδη, ἐὰν δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα	τοῖς	πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον ἄν τι
[459]	σὸν ἔργον ποιήσεις δ' ἐν	τοῖς	πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν τὰ
[492]	ἐπιθυμία γίγνηται. ~ἀλλὰ τοῦτ' οἶμαι	τοῖς	πολλοῖς οὐ δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν
[492]	εἶναι τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν	τοῖς	πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς
[508]	ταῦτα ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ ἐν	τοῖς	πρόσθεν λόγοις οὕτω φανέντα, ὡς
[481]	τις χρεία, ὡς ~ἔν γε	τοῖς	πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης)
[489]	κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ λέγειν ἐν	τοῖς	~πρόσθεν οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν
[460]	~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν	τοῖς	πρώτοις γε, ὦ Γοργία, λόγοις
[487]	ἀκούω ταὐτὰ ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος ἅπερ	τοῖς	σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν μοι τεκμήριόν
[484]	οἷς δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν	τοῖς	~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ
[451]	~οἴομαι γάρ σε ἀκηκοέναι ἐν	τοῖς	συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο τὸ
[518]	πασῶν τῶν τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι	τοῖς	τούτων ἔργοις διὰ τὸ εἰδέναι
[492]	τῆς σωφροσύνης, μηδὲν πλέον ~νέμοντες	τοῖς	φίλοις τοῖς αὑτῶν ἢ τοῖς
[513]	σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς Θετταλίδας· σὺν	τοῖς	φιλτάτοις ἡ αἵρεσις ἡμῖν ἔσται
[498]	ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τοῖς	χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά, αἱ ἡδοναί,
[512]	εἰ μέν τις μεγάλοις καὶ	ἀνιάτοις	νοσήμασιν ~κατὰ τὸ σῶμα συνεχόμενος
[513]	~καθαιρούσας, τὰς Θετταλίδας· σὺν τοῖς	φιλτάτοις	ἡ αἵρεσις ἡμῖν ἔσται ταύτης
[487]	ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος ἅπερ τοῖς σεαυτοῦ	ἑταιροτάτοις,	ἱκανόν μοι τεκμήριόν ἐστιν ὅτι
[464]	ἰατρόν, ἢ ἐν ἀνδράσιν οὕτως	~ἀνοήτοις	ὥσπερ οἱ παῖδες, πότερος ἐπαί̈
[479]	ὥσπερ ἂν εἴ τις ~τοῖς	μεγίστοις	νοσήμασιν συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ διδόναι
[521]	ἀφελόμενος οὐχ ἕξει ὅτι χρήσεται	αὐτοῖς,	ἀλλ' ὥσπερ με ~ἀδίκως ἀφείλετο,
[455]	νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν; πειρῶ οὖν	~αὐτοῖς	ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγώ σοι
[467]	ἄρτι ὡμολόγεις ποιεῖν ἃ δοκεῖ	αὐτοῖς	βέλτιστα εἶναι, (τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης)
[466]	εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι ὅτι ἂν	αὐτοῖς	δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν
[525]	δι' ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν γίγνεται	αὐτοῖς	ἡ ~ὠφελία καὶ ἐνθάδε καὶ
[502]	ἢ καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν τι	αὐτοῖς	ἡδὺ μὲν ᾖ καὶ κεχαρισμένον,
[518]	καὶ συμβουλεύοντές τι, ὅταν δὴ	αὐτοῖς	ἥκῃ ἡ τότε πλησμονὴ ~νόσον
[467]	ἐν ταῖς πόλεσιν ἃ δοκεῖ	αὐτοῖς	καὶ οἱ τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν
[522]	γὰρ ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα ἕξω	αὐτοῖς	λέγειν, ἃς οὗτοι εὐεργεσίας καὶ
[523]	τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ	αὐτοῖς	~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ
[502]	παισὶ προσομιλοῦσι τοῖς δήμοις, ~χαρίζεσθαι	αὐτοῖς	πειρώμενοι μόνον, ~εἰ δέ γε
[523]	ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται	αὐτοῖς	πολλοὶ μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως
[466]	~τῶν πόλεων ὃν ἂν δοκῇ	αὐτοῖς;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~λέγω τοίνυν
[466]	τῶν πόλεων ὃν ἂν δοκῇ	αὐτοῖς;	~(Σωκράτης) ~νὴ τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ
[467]	φημι. ~(Πῶλος) ποιοῦντες ἃ δοκεῖ	αὐτοῖς;	~(Σωκράτης) φημί. ~(Πῶλος) σχέτλιά γε
[457]	πολλῶν λόγων καὶ καθεωρακέναι ἐν	~αὐτοῖς	τὸ τοιόνδε, ὅτι οὐ ῥᾳδίως
[452]	καὶ αἴτιον ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας	αὐτοῖς	τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα δὲ τοῦ
[518]	ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ' οἳ ἂν	αὐτοῖς	τύχωσι ~τότε παρόντες καὶ συμβουλεύοντές
[510]	ἐκ νέου ~ἐθίζειν αὑτὸν τοῖς	αὐτοῖς	χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ,
[483]	πρὸς αὑτοὺς οὖν καὶ τὸ	~αὑτοῖς	συμφέρον τούς τε νόμους τίθενται
[492]	καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ	ἑαυτοῖς	δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν πολλῶν
[465]	ἔχουσιν ὅτι χρήσονται οὔτε αὐτοὶ	ἑαυτοῖς	οὔτε οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις.
[527]	ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ' ἐν	τοσούτοις	λόγοις τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος
[526]	οὐδὲν ~μὴν κωλύει καὶ ἐν	τούτοις	ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι, καὶ σφόδρα
[513]	δεῖ εἶναι ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον	~τούτοις,	εἰ μέλλεις τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι
[520]	μισθοῦ, ὡς τὸ εἰκός, μόνοις	τούτοις	~ἐνεχώρει, εἴπερ ἀληθῆ ἔλεγον. ἄλλην
[494]	ἐάν τίς σε τὰ ἐχόμενα	τούτοις	ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ. καὶ τούτων
[465]	ἑαυτοῖς οὔτε οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι	τούτοις.	καὶ γὰρ ἄν, εἰ μὴ
[525]	ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ	τούτοις	καὶ Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ καὶ
[508]	δοκεῖς οὐ προσέχειν τὸν νοῦν	~τούτοις,	καὶ ταῦτα σοφὸς ὤν, ἀλλὰ
[521]	ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν	τούτοις	ληφθείς, εἰ αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις
[513]	γε πρός. ὅστις οὖν σε	τούτοις	ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται, οὗτός σε ποιήσει,
[456]	παρέδοσαν ἐπὶ τῷ δικαίως χρῆσθαι	~τούτοις	πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ τοὺς
[492]	κάκιον εἴη σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης	τούτοις	τοῖς ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν
[483]	τοῦ νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα ἐν	τούτοις,	τῷ ἀδικεῖν τε καὶ τῷ
[460]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν τοῖς	πρώτοις	γε, ὦ Γοργία, λόγοις ἐλέγετο
[486]	~ἀδικοῦντα, οἶσθ' ὅτι οὐκ ἂν	ἔχοις	ὅτι (χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης
[483]	ἔχει, καὶ ἐν ~τοῖς ἄλλοις	ζῴοις	καὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν ὅλαις
[499]	~καὶ δὶς γάρ τοι καὶ	τρίς	φασιν καλὸν (εἶναι τὰ καλὰ
[456]	~(Γοργίας) ~καὶ ὅταν γέ τις	αἵρεσις	ᾖ ὧν νυνδὴ σὺ ἔλεγες,
[513]	Θετταλίδας· σὺν τοῖς φιλτάτοις ἡ	αἵρεσις	ἡμῖν ἔσται ταύτης ~τῆς δυνάμεως
[454]	εἶναι μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι, καὶ	μάθησις	~καὶ πίστις, ἢ ἄλλο τι;
[502]	καὶ θαυμαστή, ἡ τῆς τραγῳδίας	ποίησις,	ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν
[502]	πᾶσα καὶ ἡ τῶν διθυράμβων	ποίησις	ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.
[502]	δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι ἡ τῶν τραγῳδιῶν	ποίησις;	~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ τοῦτό γε,
[501]	διδασκαλία καὶ ἡ τῶν διθυράμβων	ποίησις;	οὐ τοιαύτη τίς σοι ~καταφαίνεται;
[478]	ἀπαλλαγή, ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν μηδὲ	~κτῆσις.	~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί
[523]	τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ	κρίσις	ᾖ. ~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα
[523]	καὶ ~πλούτους, καί, ἐπειδὰν ἡ	κρίσις	ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες,
[524]	ἑτέρω, ἵνα ὡς δικαιοτάτη ἡ	~κρίσις	ᾖ περὶ τῆς πορείας τοῖς
[526]	δίκη σοι ᾖ καὶ ἡ	κρίσις	ἣν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ~ἀλλὰ
[524]	οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν	διάλυσις,	τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος,
[489]	ἐστὶν ὁ νόμος καὶ ἡ	~φύσις,	ἃ δὴ καὶ ἐγὼ γνοὺς
[483]	καλοῦσιν· ἡ δέ γε οἶμαι	φύσις	αὐτὴ ἀποφαίνει ~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν
[482]	ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ τε	φύσις	καὶ ὁ νόμος· ~ἐὰν οὖν
[451]	τὸ ἄρτιόν τε καὶ περιττὸν	(γνῶσις)	ὅσα ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ ὄντα.
[496]	ναί. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ πίνειν	πλήρωσίς	τε τῆς ἐνδείας καὶ ἡδονή;
[450]	πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ ἡ	κύρωσις	διὰ λόγων ~(ἐστίν. διὰ ταῦτ'
[520]	προέσθαι, εἴπερ τῷ ὄντι ~δύναιτό	τις	ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ οὕτω; ~(Καλλίκλης)
[456]	τείχους. ~(Γοργίας) ~καὶ ὅταν γέ	τις	αἵρεσις ᾖ ὧν νυνδὴ σὺ
[483]	καὶ ὁ νόμος· ~ἐὰν οὖν	τις	αἰσχύνηται (καὶ μὴ τολμᾷ λέγειν
[453]	ὅτι, ὡς (ἐμαυτὸν πείθω, εἴπερ	τις	~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι
[514]	σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν; ἢ ἤδη	τις	ἄλλος διὰ Σωκράτην ἀπηλλάγη νόσου,
[525]	Τιτυόν· Θερσίτην δέ, καὶ εἴ	τις	ἄλλος πονηρὸς ἦν ~ἰδιώτης, οὐδεὶς
[476]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ κάει	τις,	ἀνάγκη τι κάεσθαι; ~(Πῶλος) πῶς
[475]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος δέ	τις	ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ μοι δοκεῖ
[468]	~οὐκοῦν εἴπερ ταῦτα ὁμολογοῦμεν, εἴ	τις	ἀποκτείνει τινὰ ἢ ἐκβάλλει ἐκ
[506]	ἑκάστου; ~φαίην ἂν ἔγωγε. ~κόσμος	τις	ἄρα ἐγγενόμενος ἐν ἑκάστῳ ὁ
[512]	ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ δέ	τις	ἄρα ἐν τῷ τοῦ σώματος
[520]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ	τις	αὐτὸ τοῦτο ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν,
[484]	ἐστιν, ὦ Σώκρατες, χαρίεν, ἄν	τις	αὐτοῦ μετρίως ~ἅψηται ἐν τῇ
[520]	μὴ φάναι συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή	τις	αὐτῷ ἀργύριον διδῷ. ἦ γάρ;
[458]	ἐθέλειν, αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν ὅτι	τις	βούλεται. (ἀλλ' εἰ δοκεῖ τουτοισί,
[458]	ποιεῖν οἷός τ' εἶναι, ~ἐάν	τις	βούληται παρὰ σοῦ μανθάνειν; ~(Γοργίας)
[462]	σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε ὅτι ἄν	τις	βούληται, ὡς ~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος)
[447]	ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι	τις	βούλοιτο τῶν ἔνδον ὄντων, καὶ
[467]	ὃ βούλονται, ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε	τίς	γὰρ βούλεται πλεῖν τε καὶ
[464]	~ἰατρός τε καὶ τῶν γυμναστικῶν	τις.	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ
[492]	ἀληθῆ ἐν τοῖσδε λέγει, λέγων	~τίς	δ' οἶδεν, εἰ τὸ ζῆν
[477]	οὐ χρηματιστική; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	τίς	δὲ νόσου; οὐκ ἰατρική; ~(Πῶλος)
[478]	οὐκ ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~τίς	δὲ πονηρίας καὶ ἀδικίας; εἰ
[487]	ὅτι ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν τοιάδε	τις	δόξα, μὴ προθυμεῖσθαι εἰς τὴν
[450]	ῥητορική ἐστιν, καὶ ~ὑπολάβοι ἄν	τις,	εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν τοῖς
[452]	πρὸς τοῦτον· σὺ δὲ δὴ	τίς	εἶ, ὦ ἄνθρωπε, καὶ τί
[503]	χείρω, μή, τοῦτο δὲ τέχνη	τις	εἴη τοιοῦτον ἄνδρα τούτων τινὰ
[501]	αὐλητικήν. οὐ δοκεῖ σοι τοιαύτη	τις	εἶναι, ~ὦ Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν
[456]	οὐδέ γε μὰ Δία ἐάν	τις	εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ ἔχων
[456]	ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ	τις	ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ μέγεθος οὕτω
[510]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα	τις	ἐννοήσειεν ἐν ταύτῃ τῇ πόλει
[522]	εἶναι. εἰ μὲν οὖν ἐμέ	τις	ἐξελέγχοι ταύτην τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον
[526]	τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν ἃ ἄν	τις	~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ καὶ πάνυ
[453]	~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐάν	τις	ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας πειθοῦς καὶ
[451]	ἡστινοσοῦν τῶν ~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες,	τίς	(ἐστιν ἡ ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ'
[502]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα	τίς	ἐστιν ἡ ποιητική. ~(Καλλίκλης) φαίνεται.
[503]	οὐχὶ καὶ ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας	τίς	ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μὰ Δία
[503]	ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ οἶδα	τίς	ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ;
[453]	ἂν εἰ ~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν	τίς	ἐστιν τῶν ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ
[512]	καὶ τὰ ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός	τις	ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι ὁ ψόγος
[520]	ἔλεγον. ἄλλην μὲν γὰρ εὐεργεσίαν	τις	εὐεργετηθείς, οἷον ~ταχὺς γενόμενος διὰ
[483]	~Σκύθας; ἢ (ἄλλα μυρία ἄν	τις	ἔχοι τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' οἶμαι
[493]	μυθολογῶν κομψὸς ἀνήρ, ἴσως Σικελός	~τις	ἢ Ἰταλικός, παράγων τῷ ὀνόματι
[448]	μάλα. ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ ποία	τις	ἡ Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ τίς,
[447]	~βούλομαι γὰρ πυθέσθαι παρ' αὐτοῦ	τίς	ἡ δύναμις τῆς τέχνης τοῦ
[480]	δὴ ταῦτα ἀληθῆ, ὦ Πῶλε,	τίς	ἡ μεγάλη χρεία ἐστὶν τῆς
[517]	ἐγνωκέναι ὡς ἄρα διττὴ ~αὕτη	τις	(ἡ πραγματεία ἔστιν καὶ περὶ
[449]	ἀπεκρίνω, καὶ νῦν οὕτως εἰπὲ	τίς	ἡ τέχνη ~καὶ τίνα Γοργίαν
[481]	τι ~(ἢ) τὸ αὐτό, ἀλλά	τις	ἡμῶν ἴδιόν τι ἔπασχεν πάθος
[524]	ὁ νεκρός. μαστιγίας ~αὖ εἴ	τις	ἦν καὶ ἴχνη εἶχε τῶν
[527]	ἐκεῖ, καί σε ἴσως ~τυπτήσει	τις	καὶ ἐπὶ κόρρης ἀτίμως καὶ
[448]	τις ἡ Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ	τίς,	καὶ ὅντινα δέοι ~καλεῖν τὸν
[500]	οὗ τί ~ἂν μᾶλλον σπουδάσειέ	τις	καὶ σμικρὸν νοῦν ἔχων ἄνθρωπος,
[526]	οὔθ' ὧντινων, ὅτι δὲ πονηρός	τις·	καὶ τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς
[469]	ὅτι ὦ Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς	τις	καὶ τυραννὶς θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν·
[489]	τὸν νόμον ἄγων, ἐὰν δέ	τις	κατὰ νόμον, ἐπὶ τὴν φύσιν.
[483]	ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν	τις	~κατὰ νόμον λέγῃ, κατὰ φύσιν
[527]	~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν δέ	τις	κατά τι κακὸς γίγνηται, κολαστέος
[489]	ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν	τις	κατὰ φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν
[457]	ἐὰν δὲ οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός	τις	~κᾆτα ταύτῃ τῇ δυνάμει καὶ
[521]	τούτοις ληφθείς, εἰ αὐτοῦ ~κατηγοροῖ	τις	λέγων ὅτι ὦ παῖδες, πολλὰ
[521]	κινδυνεύων, ὃ σὺ λέγεις, πονηρός	τίς	μ' ~ἔσται ὁ εἰσάγων οὐδεὶς
[451]	~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ ἂν εἴ	τίς	με ἔροιτο ὧν νυνδὴ ἔλεγον
[522]	οὔτε οἷς πορίζεται· ἐάν ~τέ	τίς	με ἢ νεωτέρους φῇ διαφθείρειν
[512]	οὖν ὅτι οὐκ, εἰ μέν	τις	μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ
[482]	~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ	τις	μὴ φαίη διὰ δὴ ταύτην
[481]	μὴ μέλλοντι ~ἀδικεῖν οὐ μεγάλη	τίς	μοι δοκεῖ ἡ χρεία αὐτῆς
[493]	ἄνω κάτω, καὶ τοῦτο ἄρα	τις	μυθολογῶν κομψὸς ἀνήρ, ἴσως Σικελός
[509]	εἰ μὴ λύσεις ἢ σοῦ	τις	νεανικώτερος, ~οὐχ οἷόν τε ἄλλως
[492]	φῂς οὐ κολαστέον, εἰ μέλλει	τις	οἷον δεῖ εἶναι, ἐῶντα ~δὲ
[464]	οὓς οὐκ ἂν ῥᾳδίως αἴσθοιτό	τις	ὅτι οὐκ εὖ ἔχουσιν, ἀλλ'
[505]	~καὶ ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης)	τίς	οὖν ἄλλος ἐθέλει; μὴ γάρ
[510]	ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τίς	οὖν ποτ' ἐστὶν τέχνη τῆς
[477]	~κακόν ἐστιν; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	τίς	οὖν τέχνη πενίας ἀπαλλάττει; οὐ
[477]	νόσον, ἀδικίαν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~τίς	οὖν τούτων τῶν πονηριῶν αἰσχίστη;
[517]	τῷ μὴ εἰδότι ὅτι ~ἔστιν	τις	παρὰ ταύτας ἁπάσας τέχνη γυμναστική
[482]	τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι εἰ μή	τις	παύσει τὰ (σὰ παιδικὰ τούτων
[502]	γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, εἴ	τις	περιέλοι τῆς ποιήσεως πάσης τό
[460]	εἶπες, ἀποκαλύψας τῆς ῥητορικῆς εἰπὲ	τίς	~ποθ' ἡ δύναμίς ἐστιν. ~(Γοργίας)
[466]	~ἀγαθὸν οὖν οἴει εἶναι, ἐάν	τις	ποιῇ ταῦτα ἃ ἂν δοκῇ
[510]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε εἴ	τις	πολὺ φαυλότερος εἴη, οὐδ' ἂν
[456]	θαυμάζων, ὦ Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ	τίς	ποτε ἡ δύναμίς ἐστιν τῆς
[462]	φάθι. ~(Σωκράτης) φημὶ δή, ἐμπειρία	τις.	~(Πῶλος) τίς; φάθι. ~(Σωκράτης) ~φημὶ
[489]	ὢν ὀνόματα θηρεύων, καὶ (ἐάν	τις	ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο ποιούμενος;
[454]	γνώσῃ δὲ ἐνθένδε. εἰ γάρ	τίς	σε ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν τις,
[447]	ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἄν	τίς	σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, ὦ
[494]	ὦ Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν	τίς	σε τὰ ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς
[515]	ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε μοι, (ἐάν	τίς	σε ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ Καλλίκλεις,
[519]	τ' εἴης λέγειν, εἰ μή	τίς	σοι ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης) ~ἔοικά γε·
[511]	ἡ τοῦ νεῖν ἐπιστήμη σεμνή	τίς	σοι δοκεῖ εἶναι; ~(Καλλίκλης) μὰ
[499]	καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος ὅτι, κἂν ~παίζων	τίς	σοι ἐνδῷ ὁτιοῦν, τούτου ἅσμενος
[501]	τῶν διθυράμβων ποίησις; οὐ τοιαύτη	τίς	σοι ~καταφαίνεται; ἢ ἡγῇ τι
[486]	φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν γὰρ εἴ	τις	σοῦ λαβόμενος ἢ ~ἄλλου ὁτουοῦν
[481]	τ' εἶ ~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε, εἴ	τίς	σου λέγοντος ἑκάστοτε ἃ διὰ
[470]	ἐστιν ἀκούειν, ὅταν μὲν ~δικαίως	τις	ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον εἶναι, ὅταν
[499]	καὶ τὰ πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν	τις	ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα τε καὶ
[462]	τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος) ἐρωτῶ δή,	τίς	τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης) οὐδεμία, ὦ
[451]	ἄρτιον ἡ λογιστική. καὶ εἴ	τις	τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος
[501]	καὶ περὶ ἄλλο ὅτου ἄν	τις	τὴν ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως ἔχων
[473]	τοῦτο εἶδος ἐλέγχου ἐστίν, ~ἐπειδάν	τίς	τι εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν δὲ
[458]	ἡδέως δ' ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ	τίς	τι μὴ ἀληθὲς λέγοι, οὐκ
[476]	δὴ καὶ τόδε· ἆρα εἴ	τίς	τι ποιεῖ, ἀνάγκη τι εἶναι
[467]	οὕτω καὶ περὶ πάντων; ἐάν	τίς	τι πράττῃ ἕνεκά του, οὐ
[451]	ἄρτι, ὅτι τῶν διὰ λόγου	τις	τὸ κῦρος ἐχουσῶν. καὶ εἴ
[479]	διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν εἴ	τις	~τοῖς μεγίστοις νοσήμασιν συνισχόμενος διαπράξαιτο
[510]	ἄρχων ἄγριος καὶ ἀπαίδευτος, εἴ	τις	τούτου ἐν τῇ ~πόλει πολὺ
[503]	δὴ οὑτωσὶ ἀτρέμα σκοπούμενοι εἴ	τις	τούτων τοιοῦτος γέγονεν· φέρε γάρ,
[520]	ταύτης τῆς πράξεως, ὅντιν' ἄν	τις	τρόπον ὡς βέλτιστος εἴη καὶ
[472]	ἐᾷς. ἔστιν μὲν οὖν ~οὗτός	τις	τρόπος ἐλέγχου, ὡς σύ τε
[476]	λέγω δὲ ~τὸ τοιόνδε· εἴ	τις	τύπτει, ἀνάγκη τι τύπτεσθαι; ~(Πῶλος)
[455]	σπεύδειν· ἴσως γὰρ καὶ τυγχάνει	τις	τῶν ἔνδον ὄντων ~μαθητής σου
[517]	δεῖ, ὦ Σώκρατες, μή ποτέ	τις	τῶν νῦν ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται
[507]	δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς ἢ ἄλλος	τις	τῶν οἰκείων, ἢ ἰδιώτης ἢ
[451]	ῥητορικὴ τυγχάνει ~μὲν οὖσα τούτων	τις	τῶν τεχνῶν τῶν τὸ πολὺ
[472]	~ἐνίοτε γὰρ ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη	τις	ὑπὸ πολλῶν καὶ δοκούντων εἶναί
[480]	ὦ Πῶλε, εἰ μὴ ~εἴ	τις	(ὑπολάβοι ἐπὶ τοὐναντίον κατηγορεῖν δεῖν
[462]	φημὶ δή, ἐμπειρία τις. ~(Πῶλος)	τίς;	φάθι. ~(Σωκράτης) ~φημὶ δή, χάριτος
[481]	εἶναι, εἰ δὴ καὶ ἔστιν	τις	χρεία, ὡς ~ἔν γε τοῖς
[485]	εἶναι· ὅταν δὲ (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ	τις	ψελλιζομένου ἢ παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον
[454]	τίς σε ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν	τις,	ὦ Γοργία, ~πίστις ψευδὴς καὶ
[452]	σὺ τούτου δημιουργός; φαίη ἄν.	τίς	ὤν; ~χρηματιστής. τί οὖν; κρίνεις
[452]	αὐτὸν ἐγὼ ἐροίμην· σὺ ~δὲ	τίς	ὢν ταῦτα λέγεις; εἴποι ἂν
[480]	ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς ἢ ἄλλος	τις	ὧν ἂν κήδηται, αὐτὸν ἑκόντα
[509]	ἀληθείᾳ εἴη; ἆρα οὐ ταύτην,	ἥτις	ἀποτρέψει τὴν ~μεγίστην ἡμῶν βλάβην;
[448]	τὴν τέχνην ὥσπερ τινὸς ψέγοντος,	ἥτις	δέ ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος)
[501]	τίνα ἂν ~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο,	ἥτις	δὲ ἢ βελτίων ἢ χείρων
[506]	τάξει καὶ ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ,	ἥτις	ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα ἔστιν
[486]	σοφὸν τοῦτό ἐστιν, ὦ Σώκρατες,	ἥτις	εὐφυῆ λαβοῦσα τέχνη φῶτα ~ἔθηκε
[462]	~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν με, ὀψοποιία	ἥτις	μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος)
[453]	τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς πειθώ,	ἥτις	ποτ' ἐστὶν ἣν σὺ λέγεις
[513]	ἀνθρώπων παραδώσειν ~τέχνην τινὰ τοιαύτην,	ἥτις	(σε ποιήσει μέγα δύνασθαι ἐν
[454]	καὶ πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις ~καὶ	πίστις,	ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας) οἴομαι
[454]	ἆρ' ἔστιν τις, ὦ Γοργία,	~πίστις	ψευδὴς καὶ ἀληθής; φαίης ἄν,
[483]	~κρεῖττόν ἐστιν τεθνάναι ἢ ζῆν,	ὅστις	ἀδικούμενος καὶ προπηλακιζόμενος μὴ οἷός
[471]	οὐκ εὐδαιμονέστατος, καὶ ἴσως ἔστιν	ὅστις	~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ'
[452]	καὶ ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί,	ὅστις	ἂν πολιτικὸς σύλλογος γίγνηται. καίτοι
[525]	ἀληθῆ λέγει πῶλος, καὶ ἄλλον	~ὅστις	ἂν τοιοῦτος τύραννος ᾖ· οἶμαι
[517]	ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα τούτων	ὅστις	(βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε,
[453]	τέχναι; λέγω δὲ τὸ τοιόνδε·	ὅστις	διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον ὃ
[447]	αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν) τί ἔρωμαι; ~(Σωκράτης)	ὅστις	ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)
[472]	ὅστις τε εὐδαίμων ἐστὶν καὶ	~(ὅστις	μή. αὐτίκα πρῶτον, περὶ οὗ
[522]	γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται,	ὅστις	μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε καὶ
[526]	αὐτοῦ οὐκ οἶδεν οὐδέν, οὔθ'	ὅστις	οὔθ' ὧντινων, ὅτι δὲ πονηρός
[491]	~(Σωκράτης) ~πῶς γὰρ (οὔ) οὐδεὶς	ὅστις	οὐκ ἂν γνοίη ὅτι οὐ
[469]	~(Σωκράτης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Πῶλος)	~ὅστις	οὖν ἀποκτείνυσιν ὃν ἂν δόξῃ
[513]	Δία τῷ Πυριλάμπους γε πρός.	ὅστις	οὖν σε τούτοις ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται,
[508]	λόγος. ὁ δὲ δὴ ἐμὸς	ὅστις,	~πολλάκις μὲν ἤδη εἴρηται, οὐδὲν
[515]	βελτίω πεποίηκεν τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν	ὅστις	πρότερον πονηρὸς ὤν, ἄδικός τε
[472]	ἐστιν ἢ γιγνώσκειν ἢ ἀγνοεῖν	ὅστις	τε εὐδαίμων ἐστὶν καὶ ~(ὅστις
[487]	πάντων δὲ καλλίστη ἐστὶν ἡ	σκέψις,	ὦ ~Καλλίκλεις, περὶ τούτων ὧν
[506]	καὶ ἡμεῖς καὶ τἆλλα πάντα	ὅσ'	ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς ~τινος παραγενομένης;
[471]	~γέγονεν, ἐπεὶ τὰ μέγιστα ἠδίκηκεν·	(ὅς	γε πρῶτον μὲν τοῦτον αὐτὸν
[523]	κρίνονται. ~Πολλοὶ οὖν, ἦ δ'	ὅς,	ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ
[480]	τῶν οἰκείων καὶ τῶν ἄλλων	ὃς	ἂν ἀεὶ τῶν φίλων τυγχάνῃ
[510]	ἄξιος λόγου φίλος τῷ τοιούτῳ,	ὃς	ἂν ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων
[516]	~εἶναι ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου,	ὃς	ἂν παραλαβὼν ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα
[478]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει ὢν	ὃς	ἂν τὰ μέγιστα ἀδικῶν καὶ
[494]	ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε, ἢ ἐκεῖνος	ὃς	ἂν φῇ ἀνέδην οὕτω τοὺς
[527]	λόγῳ χρησώμεθα τῷ νῦν παραφανέντι,	ὃς	ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι οὗτος ὁ
[512]	γε, ὦ θαυμάσιε, τὸν μηχανοποιόν,	ὃς	οὔτε στρατηγοῦ, μὴ ὅτι κυβερνήτου,
[479]	ἐγὼ δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε	Ἀρχέλαος	εἴτ' ἄλλος ἀνθρώπων ὁστισοῦν μὴ
[471]	ἄθλιος ἄρα οὗτός ἐστιν ὁ	Ἀρχέλαος	κατὰ τὸν σὸν λόγον; ~(Σωκράτης)
[471]	ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον ἢ	Ἀρχέλαος.	~(Σωκράτης) ~καὶ κατ' ἀρχὰς τῶν
[527]	μῦθός σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ	γραὸς	καὶ καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ οὐδέν
[518]	ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν καὶ	Σάραμβος	ὁ κάπηλος, ὅτι οὗτοι ~θαυμάσιοι
[512]	ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ ὁ	λόγος.	ἀλλὰ σὺ οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ
[495]	μοι μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ	λόγος,	ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι, τὸ
[510]	μέγα (δύνασθαι, ὡς ὁ ὑμέτερος	~λόγος,	ἐν τῇ πόλει διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης)
[505]	τοῦτο πάσχων περὶ οὗ ὁ	λόγος	~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ
[509]	λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ αὐτὸς	~λόγος	ἐστιν ἀεί, ὅτι ἐγὼ ταῦτα
[453]	αὐτὸ τοῦτο περὶ ὅτου ὁ	λόγος	ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ εἶναι τούτων
[472]	πρῶτον, περὶ οὗ νῦν ὁ	λόγος	ἐστίν, σὺ ἡγῇ οἷόν τε
[472]	περὶ ὧν ἂν (ἡμῖν ὁ	λόγος	ᾖ· οἶμαι δὲ οὐδὲ σοί,
[474]	πρὸς ὃν ἄν μοι ὁ	λόγος	ᾖ, τοὺς δὲ ~πολλοὺς ἐῶ
[508]	ἢ ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος ὁ	λόγος	(ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς οὐ δικαιοσύνης
[501]	ἵνα σοι καὶ περανθῇ ὁ	λόγος	καὶ Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης)
[457]	οἶμαι ὀρθῶς. ὁ αὐτὸς δὴ	λόγος	καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς
[505]	τὰ λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν ὁ	λόγος	κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς βίαιος
[508]	αἴσχιστόν ἐστιν, ὡς ὁ σὸς	λόγος.	ὁ δὲ δὴ ἐμὸς ὅστις,
[487]	αὐτός τε φῂς καὶ ὁ	λόγος	ὃν ὀλίγον πρότερον ἔλεγες ὁμολογεῖ
[521]	ὁ αὐτὸς δέ μοι ἥκει	λόγος	ὅνπερ πρὸς Πῶλον ἔλεγον· ~κρινοῦμαι
[463]	τέχνη, ~ὡς δὲ ὁ ἐμὸς	λόγος,	οὐκ ἔστιν τέχνη ἀλλ' ἐμπειρία
[477]	ἀλγηδόνι γε, ὡς ὁ ~σὸς	λόγος.	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν
[511]	νοῦν γε ἔχοντι, ὡς ὁ	λόγος	σημαίνει. ἢ οἴει δεῖν τοῦτο
[527]	ζῶν καὶ τελευτήσας, ὡς ~ὁ	λόγος	σημαίνει. καὶ ἔασόν τινά σου
[476]	εἰ τέμνει τι, ὁ αὐτὸς	λόγος;	τέμνεται γάρ τι. ~(Πῶλος) ναί.
[519]	αὐτῆς ἀπόλλυνται, ὡς ὁ τούτων	~λόγος.	τὸ δὲ ὅλον ψεῦδός ἐστιν·
[471]	ἄλλο τι οὗτός ~ἐστιν ὁ	λόγος,	ᾧ με καὶ ἂν παῖς
[458]	ὧν τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν ὁ	λόγος	ὤν. εἰ μὲν οὖν καὶ
[527]	ἐλεγχομένων μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ	λόγος,	ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν
[452]	συλλόγῳ ~παντί, ὅστις ἂν πολιτικὸς	σύλλογος	γίγνηται. καίτοι ἐν ταύτῃ τῇ
[455]	ἰατρῶν αἱρέσεως ᾖ τῇ ~πόλει	σύλλογος	ἢ περὶ ναυπηγῶν ἢ περὶ
[512]	τις ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι ὁ	ψόγος	~γίγνεται καὶ μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ
[447]	ἂν εἰ ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων	δημιουργός,	ἀπεκρίνατο ἂν δήπου σοι ~ὅτι
[454]	ἄρα ῥητορικὴ μόνη πειθοῦς ἐστιν	δημιουργός.	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ
[453]	ἐγὼ συνίημι, λέγεις ὅτι πειθοῦς	δημιουργός	ἐστιν ἡ ῥητορική, ~καὶ ἡ
[453]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα	δημιουργός	ἐστιν καὶ ἡ ἀριθμητική; ~(Γοργίας)
[455]	ῥητορικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν, πειθοῦς	(δημιουργός	ἐστιν πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς
[452]	δὲ δή; ἦ σὺ τούτου	δημιουργός;	φαίη ἄν. τίς ὤν; ~χρηματιστής.
[465]	αὐτὸν τρόπον τοῦτον ἡ κομμωτική,	κακοῦργός	τε καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς
[499]	~ἰοῦ ἰοῦ, ὦ Καλλίκλεις, ὡς	πανοῦργος	εἶ καί μοι (ὥσπερ παιδὶ
[461]	εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ τῆς	Ἑλλάδος	~πλείστη ἐστὶν ἐξουσία τοῦ λέγειν,
[474]	ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν τῷ μέρει	παράδος,	~καὶ πείρασαι τοῦ ἐλέγχου οἷον
[473]	Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο αὖ τοῦτο	εἶδος	ἐλέγχου ἐστίν, ~ἐπειδάν τίς τι
[503]	τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως ἂν	εἶδός	τι αὐτῷ σχῇ τοῦτο ὃ
[480]	ἢ ἑταίρων ἢ ~παίδων ἢ	πατρίδος	ἀδικούσης οὐ χρήσιμος οὐδὲν ἡ
[510]	ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς ἔοικεν, αὐτῷ	ὁδός	ἐστιν, εὐθὺς ἐκ νέου ~ἐθίζειν
[461]	τοὺς ~λόγους, ὅτι εἰ μὲν	κέρδος	ἡγοῖο εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ
[519]	τούτων ~λόγος. τὸ δὲ ὅλον	ψεῦδός	ἐστιν· προστάτης γὰρ πόλεως (οὐδ'
[505]	~περὶ ὧν λέγομεν καὶ τί	ψεῦδος·	κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν ἅπασι φανερὸν
[500]	τῆς κτήσεως, τὴν μὲν τοῦ	ἡδέος	θήραν, τὴν ~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ
[465]	~πρὸς σὲ λέγω ὅτι τοῦ	ἡδέος	στοχάζεται ἄνευ τοῦ βελτίστου· τέχνην
[506]	ἢ τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ	ἡδέος;	~τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ.
[484]	βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν	Ἡρακλέος,	ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει οὕτω πως
[463]	σαφὲς λέγω, πῶλος δὲ ὅδε	νέος	ἐστὶ καὶ ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ
[508]	~γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς. εἶεν· ἢ	ἐξελεγκτέος	δὴ οὗτος ὁ λόγος (ἡμῖν
[527]	τις κατά τι κακὸς γίγνηται,	κολαστέος	ἐστί, καὶ τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν
[508]	κατηγορητέον εἴη καὶ αὑτοῦ καὶ	ὑέος	καὶ ἑταίρου, ἐάν τι ἀδικῇ,
[450]	τὸ πολύ ἐστιν καὶ λόγου	βραχέος	~δέονται, ἔνιαι δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ
[450]	~εἰπεῖν ἢ οὐδενὸς προσδέονται ἢ	βραχέος	πάνυ, οἷον ἡ ἀριθμητικὴ καὶ
[503]	τοιοῦτος γέγονεν· φέρε γάρ, ~ὁ	ἀγαθὸς	ἀνὴρ καὶ ἐπὶ τὸ βέλτιστον
[515]	ἀνάγκη ἐκ τῶν ὡμολογημένων, εἴπερ	ἀγαθός	γ' ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης. ~(Καλλίκλης)
[519]	μέμφεσθαι τούτῳ ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ	ἀγαθὸς	γεγονώς τε ~καὶ ὢν ἔπειτα
[504]	ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός τε καὶ	ἀγαθός,	καὶ τοὺς ~λόγους προσοίσει ταῖς
[499]	τῷ ἀγαθῷ ἢ καὶ μᾶλλον	~(ἀγαθὸς	ὁ κακός; οὐ ταῦτα συμβαίνει
[516]	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ'	ἀγαθὸς	τὰ πολιτικὰ Περικλῆς ἦν ἐκ
[499]	~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς καὶ	ἀγαθὸς	τῷ ἀγαθῷ ἢ καὶ μᾶλλον
[516]	ἐκείνου, εἴπερ (ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο αὐτῶν	ἀγαθὸς	ὢν τὰ ~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[527]	ἐὰν τῷ ὄντι ᾖς καλὸς	κἀγαθός,	~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα οὕτω κοινῇ
[515]	ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα καλός τε	κἀγαθὸς	γέγονεν, ἢ ξένος ἢ ἀστός,
[481]	τις ἡμῶν ἴδιόν τι ἔπασχεν	πάθος	ἢ οἱ ἄλλοι, οὐκ ἂν
[482]	ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος Πώλου	πάθος	ὅπερ Γοργίου κατηγόρει ~πρὸς σὲ
[513]	πέπονθα δὲ τὸ τῶν ~πολλῶν	πάθος·	οὐ πάνυ σοι πείθομαι. ~(Σωκράτης)
[522]	μέντοι καὶ ἐγὼ οἶδα ὅτι	πάθος	πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον.
[495]	κακῶς πράττουσιν οὐ τοὐναντίον ἡγῇ	~πάθος	πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[481]	μή τι ἦν τοῖς ἀνθρώποις	πάθος,	τοῖς μὲν ἄλλο τι, τοῖς
[476]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα	πάθος	τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον ἂν
[482]	καὶ φάναι διδάξειν διὰ τὸ	ἔθος	τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν
[456]	γάρ τις ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ	μέγεθος	οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ πάντα
[509]	τἆλλα ~οὕτως· ὡς ἑκάστου κακοῦ	μέγεθος	πέφυκεν, οὕτω καὶ κάλλος τοῦ
[485]	οὖν πεπονθέναι νῦν ὅπερ ὁ	~Ζῆθος	πρὸς τὸν Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου,
[493]	οὐ στεγανόν, ὡς τετρημένος εἴη	πίθος,	~διὰ τὴν ἀπληστίαν ἀπεικάσας. τοὐναντίον
[527]	προπηλακιεῖ. ~τάχα δ' οὖν ταῦτα	μῦθός	σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ γραὸς
[505]	λόγος κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς	βίαιος	εἶ, ὦ Σώκρατες. ἐὰν δὲ
[460]	~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὅ γε	δίκαιος	ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τὸν
[521]	τἀληθῆ μοι εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις·	~δίκαιος	γὰρ εἶ, ὥσπερ ἤρξω παρρησιάζεσθαι
[460]	καὶ ὁ τὰ δίκαια μεμαθηκὼς	δίκαιος;	~(Γοργίας) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ
[461]	λόγοις σφαλλόμεθα, σὺ παρὼν ἐπανόρθου	δίκαιος	δ' εἶ ~καὶ ἐγὼ ἐθέλω
[460]	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ	δίκαιος	δίκαιά που πράττει. ~(Γοργίας) ναί.
[481]	ἄλλο τι ἢ ἡμῶν ὁ	βίος	ἀνατετραμμένος ἂν εἴη τῶν ἀνθρώπων
[486]	(ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς ἔστιν καὶ	βίος	καὶ δόξα καὶ ἄλλα πολλὰ
[492]	γε σὺ λέγεις δεινὸς ὁ	βίος.	οὐ γάρ τοι θαυμάζοιμ' ἂν
[494]	ὄντων κεφάλαιον, ὁ τῶν κιναίδων	βίος,	οὗτος οὐ δεινὸς καὶ αἰσχρὸς
[523]	Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ	Διὸς	τὴν ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες ~ἦσαν
[514]	μήτε ~ἄνδρα μήτε γυναῖκα, πρὸς	Διός,	ὦ Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον ἂν
[460]	ἔχει, ὦ Γοργία; ~(καὶ πρὸς	Διός,	ὥσπερ ἄρτι εἶπες, ἀποκαλύψας τῆς
[482]	ἧττον ἔμπληκτος· ὁ μὲν γὰρ	Κλεινίειος	οὗτος ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ λόγων,
[506]	ἐγγενόμενος ἐν ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου	οἰκεῖος	ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον τῶν ὄντων;
[494]	μὴ ἐκπλαγῇς οὐδὲ μὴ αἰσχυνθῇς·	ἀνδρεῖος	γὰρ εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον.
[472]	καὶ ὁ ἄδικος πάντως μὲν	ἄθλιος,	~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν μὴ διδῷ
[471]	ἄδικον καὶ πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος)	ἄθλιος	ἄρα οὗτός ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος
[471]	λόγον. νῦν δὲ θαυμασίως ὡς	ἄθλιος	~γέγονεν, ἐπεὶ τὰ μέγιστα ἠδίκηκεν·
[469]	ἂν δόξῃ αὐτῷ, δικαίως ἀποκτεινύς,	ἄθλιος	δοκεῖ σοι ~εἶναι καὶ ἐλεινός;
[472]	τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον δὲ	~ἄθλιος	ἐὰν διδῷ δίκην καὶ τυγχάνῃ
[512]	συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη, οὗτος μὲν	ἄθλιός	ἐστιν ὅτι οὐκ ~ἀπέθανεν, καὶ
[469]	ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός τε καὶ	ἄθλιός	ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ ὁ
[494]	οὐ δεινὸς καὶ αἰσχρὸς καὶ	~ἄθλιος;	ἢ τούτους τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας
[470]	οὖν σοι δοκεῖ εἶναι ἢ	ἄθλιος;	~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα, ὦ Πῶλε·
[472]	~οὗτος δὲ ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς	ἄξιός	ἐστιν πρὸς τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε
[510]	~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ ἐκεῖνος μόνος	ἄξιος	λόγου φίλος τῷ τοιούτῳ, ὃς
[527]	ἐμὲ παρακαλεῖς· ἔστι γὰρ οὐδενὸς	~ἄξιος	ὦ Καλλίκλεις.
[524]	~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ λόγῳ,	οἷος	εἶναι παρεσκεύαστο τὸ σῶμα ζῶν,
[487]	εἶ. καὶ μὴν ὅτι γε	οἷος	παρρησιάζεσθαι καὶ μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός
[481]	βουλεύμασίν τε καὶ λόγοις οὐχ	οἷός	τ' εἶ ~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε, εἴ
[519]	~(Καλλίκλης) ~σὺ δ' οὐκ ἂν	οἷός	τ' εἴης λέγειν, εἰ μή
[508]	οὔ, ὡς ἄρα ἐγὼ οὐχ	οἷός	τ' εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ
[458]	ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν	οἷός	τ' εἶναι, ~ἐάν τις βούληται
[526]	καὶ ὀνειδίζω σοι ὅτι οὐχ	οἷός	~τ' ἔσῃ σαυτῷ βοηθῆσαι, ὅταν
[509]	ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς	οἷός	τ' ἐστὶν ἄλλως λέγων μὴ
[488]	κρείττω; (οὐδὲ γάρ τοι τότε	οἷός	~τ' ἦ μαθεῖν σου τί
[465]	ἀποκρίσει ἥν σοι ἀπεκρινάμην οὐδὲν	~οἷός	τ' ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως.
[459]	ὄντα; ἢ τὸ παράπαν ~οὐχ	οἷός	τε ἔσῃ αὐτὸν διδάξαι τὴν
[483]	ὅστις ἀδικούμενος καὶ προπηλακιζόμενος μὴ	οἷός	~τέ ἐστιν αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν
[493]	βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν πως	οἷός	τε ὦ, πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ
[510]	καὶ παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι μάλιστα	ὅμοιος	ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)
[510]	ἀδικεῖν; ἢ πολλοῦ δεῖ, εἴπερ	ὅμοιος	ἔσται τῷ ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ
[510]	τε καὶ σοφοὶ λέγουσιν, ὁ	ὅμοιος	τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ σοί;
[512]	αὑτὸν καὶ τὰ ἑαυτοῦ ὄντα	ὁποῖός	τις ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι ὁ
[464]	~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς ἢ ὁ	ὀψοποιός,	λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν.
[510]	~οὐκοῦν ὅπου τύραννός ἐστιν ἄρχων	ἄγριος	καὶ ἀπαίδευτος, εἴ τις τούτου
[505]	καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄδικος καὶ	ἀνόσιος,	εἴργειν αὐτὴν δεῖ τῶν ἐπιθυμιῶν
[447]	~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι, ὦ Καλλίκλεις,	αἴτιος	(Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν ἀγορᾷ ἀναγκάσας
[526]	~ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ ὁ	Αἰακός	ἑκάτερος τούτων ῥάβδον ἔχων δικάζει
[524]	τοὺς δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης	Αἰακός·	Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν,
[516]	ἵππων καὶ βοῶν τοιοῦτος ὢν	κακὸς	ἂν ἐδόκει εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν
[527]	ἐὰν δέ τις κατά τι	κακὸς	γίγνηται, κολαστέος ἐστί, καὶ τοῦτο
[516]	ἀγριότητα. ἢ οὐ δοκεῖ σοι	(κακὸς	~εἶναι ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου,
[516]	~(Καλλίκλης) τί οὖν; τούτου ἕνεκα	κακὸς	ἦν Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν
[499]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται	κακὸς	καὶ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ ἢ
[499]	ἢ καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ	κακός;	οὐ ταῦτα συμβαίνει καὶ τὰ
[449]	τὸ δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ	μῆκος	τῶν λόγων τοῦτο, οἷον καὶ
[518]	σπουδάζων, Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος καὶ	Μίθαικος	ὁ ~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν
[471]	ἣν νῦν ἔχει, ὄντι ~ἐκ	γυναικὸς	ἣ ἦν δούλη Ἀλκέτου τοῦ
[505]	τε ~οὖσα καὶ ἀκόλαστος καὶ	ἄδικος	καὶ ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν δεῖ
[472]	ὁ ἀδικῶν τε καὶ ὁ	ἄδικος	πάντως μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι
[471]	~(Σωκράτης) εἴπερ γε, ὦ φίλε,	ἄδικος.	~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μὲν δὴ πῶς
[515]	ἔστιν ὅστις πρότερον πονηρὸς ὤν,	ἄδικός	τε καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄφρων,
[471]	~ἀλλὰ μὲν δὴ πῶς οὐκ	ἄδικος;	ᾧ γε προσῆκε μὲν τῆς
[448]	τέχνης ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ	~Ἡρόδικος,	τί ἂν αὐτὸν ὠνομάζομεν δικαίως;
[486]	προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς λόγον, οὔτ'	εἰκὸς	ἂν καὶ πιθανὸν ἂν λάβοις,
[477]	γίγνεται, εἴπερ ~δικαίως κολάζεται; ~(Πῶλος)	εἰκός	γε. ~(Σωκράτης) κακίας ἄρα ψυχῆς
[520]	εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ, ὡς τὸ	εἰκός,	μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ ἀληθῆ
[490]	ἰατρὸς ὤν, ᾖ δέ, ~οἷον	εἰκός,	τῶν μὲν ἰσχυρότερος, τῶν δὲ
[455]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ' ἄρα	διδασκαλικὸς	ὁ ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων τε
[493]	ἀνήρ, ἴσως Σικελός ~τις ἢ	Ἰταλικός,	παράγων τῷ ὀνόματι διὰ τὸ
[515]	ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης)	φιλόνικος	εἶ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[460]	οὖν; ὁ τὰ τεκτονικὰ μεμαθηκὼς	τεκτονικός,	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[504]	βλέπων ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ	τεχνικός	τε καὶ ἀγαθός, καὶ τοὺς
[460]	~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὁ	ῥητορικὸς	ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) οὐ φαίνεταί γε.
[457]	τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν δὲ οἶμαι	ῥητορικὸς	γενόμενός τις ~κᾆτα ταύτῃ τῇ
[456]	οὐκ ἂν πιθανώτερον εἴποι ὁ	ῥητορικὸς	ἢ ἄλλος ὁστισοῦν τῶν ~δημιουργῶν
[456]	πείσειεν ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ	ῥητορικὸς	μᾶλλον ἢ ἄλλος ὁστισοῦν· οὐ
[455]	ἄλλο ~τι ἢ τότε ὁ	ῥητορικὸς	οὐ συμβουλεύσει; δῆλον γὰρ ὅτι
[460]	ὁ αὐτὸς οὗτος φαίνεται, ὁ	ῥητορικός,	οὐκ ἄν ποτε ἀδικήσας. ἢ
[459]	καὶ κακὸν οὕτως ἔχων ὁ	ῥητορικὸς	ὡς περὶ τὸ ὑγιεινὸν καὶ
[460]	~(Σωκράτης) ~καὶ ὁ τὰ ἰατρικὰ	ἰατρικός;	καὶ τἆλλα οὕτω κατὰ τὸν
[460]	~οὐκοῦν καὶ ὁ τὰ μουσικὰ	μουσικός;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὁ
[453]	τὰ τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ ὁ	ἀριθμητικὸς	ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[513]	οὗτός σε ποιήσει, ὡς ἐπιθυμεῖς	πολιτικὸς	εἶναι, πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν· τῷ
[452]	ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί, ὅστις ἂν	πολιτικὸς	σύλλογος γίγνηται. καίτοι ἐν ταύτῃ
[456]	εὖ ἔχων τὸ σῶμα καὶ	πυκτικὸς	γενόμενος, ἔπειτα τὸν πατέρα τύπτῃ
[455]	τε πέρι καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ	πιστικὸς	μόνον· οὐ γὰρ δήπου ὄχλον
[527]	πείσῃ, ἐὰν τῷ ὄντι ᾖς	καλὸς	κἀγαθός, ~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα οὕτω
[515]	ἀκόλαστος καὶ ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα	καλός	τε κἀγαθὸς γέγονεν, ἢ ξένος
[459]	μή, σὺ ὁ τῆς ῥητορικῆς	διδάσκαλος	τούτων μὲν οὐδὲν διδάξεις ~τὸν
[493]	τις μυθολογῶν κομψὸς ἀνήρ, ἴσως	Σικελός	~τις ἢ Ἰταλικός, παράγων τῷ
[502]	τῆς ποιήσεως πάσης τό τε	μέλος	καὶ τὸν ῥυθμὸν καὶ τὸ
[499]	ἆρα καὶ σοὶ συνδοκεῖ οὕτω,	τέλος	εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων ~τὸ
[487]	ἐμὴ καὶ ἡ ~σὴ ὁμολογία	τέλος	ἤδη ἕξει τῆς ἀληθείας. πάντων
[514]	ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν	ὄφελος	ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν (προσφέρειν, ~ἐὰν
[504]	~(Καλλίκλης) συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί γὰρ	ὄφελος,	ὦ Καλλίκλεις, σώματί γε κάμνοντι
[448]	ἀλλὰ πολὺ ἂν ἥδιον σέ.	~δῆλος	γάρ μοι πῶλος καὶ ἐξ
[518]	τὴν Σικελικὴν καὶ Σάραμβος ὁ	κάπηλος,	ὅτι οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων
[447]	Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ καὶ ἰάσομαι.	φίλος	γάρ μοι (Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται
[487]	αὖ ἀπατῶν ~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν·	φίλος	γάρ μοι εἶ, ὡς καὶ
[510]	νοῦ οὐκ ἄν ποτε δύναιτο	φίλος	γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[510]	ἐάν σοι δοκῶ εὖ λέγειν.	φίλος	μοι δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι
[510]	δὴ ἐκεῖνος μόνος ἄξιος λόγου	φίλος	τῷ τοιούτῳ, ὃς ἂν ὁμοήθης
[453]	ὡς (ἐμαυτὸν πείθω, εἴπερ τις	~ἄλλος	ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ
[479]	~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ'	ἄλλος	ἀνθρώπων ὁστισοῦν μὴ δίδωσι ~δίκην
[475]	ἂν δεξαίμην, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	ἄλλος	δέ τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ
[514]	πρὸς ~ὑγίειαν; ἢ ἤδη τις	ἄλλος	διὰ Σωκράτην ἀπηλλάγη νόσου, ἢ
[505]	τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς οὖν	ἄλλος	ἐθέλει; μὴ γάρ τοι ἀτελῆ
[453]	~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε μηδεὶς	ἄλλος	ἢ Ζεῦξις ἔγραφε, καλῶς ἄν
[472]	ἄλλοι πολλοί· ἔστιν δὲ καὶ	ἄλλος,	ὃν ~ἐγὼ αὖ οἶμαι. παραβαλόντες
[471]	ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ' ἂν	ἄλλος	ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον ἢ
[456]	ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον ἢ	ἄλλος	ὁστισοῦν· οὐ ~γὰρ ἔστιν περὶ
[456]	πιθανώτερον εἴποι ὁ ῥητορικὸς ἢ	ἄλλος	ὁστισοῦν τῶν ~δημιουργῶν ἐν πλήθει.
[475]	ἐγὼ οὔτ' ἂν σὺ οὔτ'	ἄλλος	οὐδεὶς ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον
[474]	οὔτ' ἐγὼ οὔτε σὺ οὔτ'	ἄλλος	οὐδείς. ~(Σωκράτης) οὔκουν ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος)
[525]	Θερσίτην δέ, καὶ εἴ τις	ἄλλος	πονηρὸς ἦν ~ἰδιώτης, οὐδεὶς πεποίηκεν
[507]	δὲ δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς ἢ	ἄλλος	τις τῶν οἰκείων, ἢ ἰδιώτης
[480]	γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς ἢ	ἄλλος	τις ὧν ἂν κήδηται, αὐτὸν
[465]	~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον	κάλλος	ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου τοῦ ~διὰ
[497]	ὥσπερ τοὺς καλοὺς οἷς ἂν	κάλλος	παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί
[509]	κακοῦ μέγεθος πέφυκεν, οὕτω καὶ	κάλλος	τοῦ δυνατὸν εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα
[475]	~οὐκοῦν καὶ τὸ τῶν μαθημάτων	κάλλος	ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ γε· καὶ
[485]	ὤν" ~αντιοπε (ὅπου δ' ἂν	φαῦλος	ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει καὶ λοιδορεῖ
[514]	διὰ Σωκράτην ἀπηλλάγη νόσου, ἢ	δοῦλος	ἢ ἐλεύθερος; ~κἂν ἐγὼ οἶμαι
[515]	ἢ ξένος ἢ ἀστός, ἢ	δοῦλος	ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε μοι, (ἐάν
[471]	καὶ κατὰ μὲν τὸ ~δίκαιον	δοῦλος	ἦν Ἀλκέτου, καὶ εἰ ἐβούλετο
[484]	ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος ὁ	~δοῦλος,	καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ τῆς
[519]	~αὐτούς· ~ὅτι δὲ οἰδεῖ καὶ	ὕπουλός	ἐστιν (δι' ἐκείνους τοὺς παλαιούς,
[471]	δὲ ἄδικον καὶ πονηρὸν ἄθλιον.	~(Πῶλος)	ἄθλιος ἄρα οὗτός ἐστιν ὁ
[473]	σύ γε οἴει, ὦ Πῶλε.	~(Πῶλος)	ἀληθῆ γε οἰόμενος. ~(Σωκράτης) ~ἴσως.
[468]	ἢ οὔ; τί οὐκ ἀποκρίνῃ;	~(Πῶλος)	ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ταῦτα
[466]	σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ ἐμὲ ἐρωτᾷς.	~(Πῶλος)	ἀλλ' ἔγωγε σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης)
[469]	τυραννεῖν γε λέγεις ὅπερ ἐγώ.	~(Πῶλος)	~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο λέγω ὅπερ
[467]	εἰ δὲ μή, αὐτὸς ἀποκρίνου.	~(Πῶλος)	~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ
[473]	ἧττον. βούλει καὶ ~τοῦτο ἐλέγχειν;	~(Πῶλος)	~ἀλλ' ἔτι τοῦτ' ἐκείνου χαλεπώτερόν
[476]	~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ πάσχον πάσχειν.	~(Πῶλος)	ἀλλ' ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ
[468]	κακὰ ὄντα; τί οὐκ ἀποκρίνῃ;	~(Πῶλος)	ἀλλ' οὔ μοι δοκεῖ ποιεῖν
[475]	(φάθι ἢ μὴ ἃ ἐρωτῶ.	~(Πῶλος)	ἀλλ' οὐκ ἂν δεξαίμην, ὦ
[471]	εἴπερ γε, ὦ φίλε, ἄδικος.	~(Πῶλος)	~ἀλλὰ μὲν δὴ πῶς οὐκ
[466]	ἀγαθόν τι εἶναι τῷ δυναμένῳ.	~(Πῶλος)	ἀλλὰ μὴν λέγω γε. ~(Σωκράτης)
[470]	φίλον ἄνδρα εὐεργετῶν, ἀλλ' ἔλεγχε.	~(Πῶλος)	~ἀλλὰ μήν, ὦ Σώκρατες, οὐδέν
[476]	ὅσον δίκαια; καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ.	~(Πῶλος)	ἀλλά μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.
[462]	βούλει ποίει, ἐρώτα ἢ ἀποκρίνου.	~(Πῶλος)	~ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα. καί μοι
[462]	γε πρὸς σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι.	~(Πῶλος)	ἀλλὰ τί σοι δοκεῖ ἡ
[462]	ὀψοποιία; ~(Σωκράτης) οὐδεμία, ὦ Πῶλε.	~(Πῶλος)	ἀλλὰ τί; φάθι. ~(Σωκράτης) φημὶ
[477]	ἢ γὰρ ἡδέα ἢ ὠφέλιμα.	~(Πῶλος)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ ἄρα πάσχει
[477]	ἐστὶν ἢ ~βλάβῃ ἢ ἀμφότερα;	~(Πῶλος)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἀλγεινότερόν
[476]	τις τύπτει, ἀνάγκη τι τύπτεσθαι;	~(Πῶλος)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα
[475]	ἐναντίῳ, λύπῃ τε καὶ κακῷ;	~(Πῶλος)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν ἄρα δυοῖν
[478]	τίς δὲ νόσου; οὐκ ἰατρική;	~(Πῶλος)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς δὲ πονηρίας
[476]	πάσχειν τί ἐστιν ἢ ποιεῖν;	~(Πῶλος)	ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, πάσχειν. ~(Σωκράτης)
[466]	ὦ ~Πῶλε; τί τάχα δράσεις;	~(Πῶλος)	~ἆρ' οὖν δοκοῦσί σοι ὡς
[470]	εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ ποῖα ταῦτα;	~(Πῶλος)	~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον τὸν Περδίκκου
[473]	ὑπὸ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων.	~(Πῶλος)	ἄτοπά γε, ὦ Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς
[480]	ἢ μὴ φῶμεν, ὦ Πῶλε;	~(Πῶλος)	~ἄτοπα μέν, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε
[463]	οὐδὲν γάρ πω σαφὲς λέγω,	πῶλος	δὲ ὅδε νέος ἐστὶ καὶ
[475]	κάκιον ἂν εἴη τοῦ ἀδικεῖσθαι.	~(Πῶλος)	δῆλον δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο
[478]	τοῦτο ~(μέγιστον τῶν κακῶν ἐφάνη.	~(Πῶλος)	δῆλον δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος δέ
[478]	χρώμενοι κολάζουσιν οἱ ὀρθῶς κολάζοντες;	~(Πῶλος)	δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ μὲν
[470]	~(Σωκράτης) μὰ Δί' οὐ δῆτα.	~(Πῶλος)	~δῆλον δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι
[448]	τίνα ἂν αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν;	~(Πῶλος)	δῆλον ὅτι ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν) ~νῦν
[478]	ἰατρευόμενος, ἢ ~μηδὲ κάμνων ἀρχήν;	~(Πῶλος)	δῆλον ὅτι μηδὲ κάμνων. ~(Σωκράτης)
[467]	τὸ ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα πίνουσιν;	~(Πῶλος)	δῆλον ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης)
[508]	δικαίων, ὃ αὖ Γοργίαν ἔφη	πῶλος	δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων δὲ
[476]	~(Σωκράτης) δίκαια ποιῶν ἢ οὔ;	~(Πῶλος)	δίκαια. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος
[474]	μὴ διδόναι δίκην τοῦ διδόναι.	~(Πῶλος)	~ἐγὼ δέ γε οὔτ' ἐμὲ
[466]	οὔχ, ὥς γέ φησιν πῶλος.	~(Πῶλος)	ἐγὼ οὔ φημι; φημὶ μὲν
[462]	χαρίζεσθαι, σμικρόν τί μοι χαρίσασθαι;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν με,
[473]	ἐὰν ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν
[476]	ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ αὐτὸ καλεῖς;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν λέγειν
[466]	πόλεων ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~λέγω τοίνυν σοι
[474]	ἢ δι' ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ τὰς
[462]	ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην φημὶ εἶναι;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ,
[477]	καὶ ~αἶσχος καὶ τὰ τοιαῦτα;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἐν
[462]	ἐπίστασθαι ἅπερ (Γοργίας) ἢ οὔ;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σὺ
[467]	ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι· ἢ οὔ;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πῶς ἂν οὖν
[467]	~τοιαῦτα, κακὰ δὲ τἀναντία τούτων;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ μήτε
[470]	ὅτι μέμφῃ τὴν τοιαύτην δύναμιν;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) τί δή; λέγε.
[479]	λόγου; ἢ βούλει ~συλλογισώμεθα αὐτά;	~(Πῶλος)	εἰ σοί γε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[477]	ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ ~δικαίως κολάζεται;	~(Πῶλος)	εἰκός γε. ~(Σωκράτης) κακίας ἄρα
[475]	εἶναι, τὸ δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον;	~(Πῶλος)	ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον
[476]	πάσχον ὑπὸ τούτου τοῦ ~ποιοῦντος;	~(Πῶλος)	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο
[479]	οὐ δοκεῖ καὶ σοὶ οὕτω;	~(Πῶλος)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε, ὡς
[462]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα.	~(Πῶλος)	ἐμπειρία ἄρα σοι δοκεῖ ἡ
[475]	νῦν δέ γε κάκιον ἐφάνη.	~(Πῶλος)	ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~δέξαιο ἂν οὖν
[479]	τυράννους καὶ ~ῥήτορας καὶ δυνάστας;	~(Πῶλος)	ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν γάρ που
[479]	τε καὶ πρῶτον κακῶν πέφυκεν.	~(Πῶλος)	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ
[475]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τῷ κακῷ.	~(Πῶλος)	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον
[478]	δεύτερος δέ που ὁ ἀπαλλαττόμενος.	~(Πῶλος)	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος δ' ἦν
[477]	ἄρα πάσχει ὁ δίκην διδούς;	~(Πῶλος)	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ὠφελεῖται ἄρα; ~(Πῶλος)
[448]	ἀλλ' ἐπειδὴ σὺ βούλει, ἀποκρίνου.	~(Πῶλος)	Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ δή. εἰ
[463]	~κολακείας φημὶ εἶναι τὴν ῥητορικήν.	~(Πῶλος)	~ἐρωτῶ δή, καὶ ἀπόκριναι ὁποῖον
[462]	ἥτις μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι.	~(Πῶλος)	ἐρωτῶ δή, τίς τέχνη ὀψοποιία;
[466]	ἢ λόγου τινὸς ἀρχὴν λέγεις;	~(Πῶλος)	ἐρωτῶ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι
[478]	ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν μηδὲ ~κτῆσις.	~(Πῶλος)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[470]	δὲ μή, ἀλλ' ἀκούω γε.	~(Πῶλος)	~εὐδαίμων οὖν σοι δοκεῖ εἶναι
[509]	~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ τε καὶ	πῶλος	ἢ οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν μηδένα
[469]	κακῶν τυγχάνει ὂν τὸ ἀδικεῖν.	~(Πῶλος)	ἦ γὰρ τοῦτο μέγιστον; οὐ
[469]	πρός τὸν δὲ δικαίως ~ἀζήλωτον.	~(Πῶλος)	~ἦ που ὅ γε ἀποθνῄσκων
[472]	τυγχάνῃ δίκης τε καὶ τιμωρίας;	~(Πῶλος)	ἥκιστά γε, ἐπεὶ οὕτω γ'
[474]	οὐκοῦν καὶ κάκιον, εἴπερ αἴσχιον.	~(Πῶλος)	ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω· οὐ
[478]	μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ ἦν, πονηρίας;	~(Πῶλος)	ἦν γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ
[449]	τῶν λόγων τοῦτο, οἷον καὶ	πῶλος	~ἤρξατο, εἰς αὖθις ἀποθέσθαι; ἀλλ'
[525]	Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λέγει	πῶλος,	καὶ ἄλλον ~ὅστις ἂν τοιοῦτος
[527]	νῦν Ἑλλήνων, σύ τε καὶ	πῶλος	καὶ (Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι
[448]	ἥδιον σέ. ~δῆλος γάρ μοι	πῶλος	καὶ ἐξ ὧν εἴρηκεν ὅτι
[447]	~Γοργίας. ~Καλλίκλης Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας	Πῶλος.	~(Καλλίκλης) ~πολέμου καὶ μάχης φασὶ
[479]	τοῦ κακοῦ τὸ δίκην διδόναι;	~(Πῶλος)	κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ δέ γε
[477]	τῶν ὡμολογημένων ἐν τῷ ἔμπροσθεν.	~(Πῶλος)	μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον δὲ ἀδικία
[468]	~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα ταῦτα ποιοῦμεν;	~(Πῶλος)	μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σφάττειν
[473]	ἐγώ, καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ.	~(Πῶλος)	ναὶ μὰ Δία. ~(Σωκράτης) ὡς
[467]	ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα πράττει;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἔστιν
[468]	ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἦ γάρ;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ
[478]	ἢ ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν ~ἐστιν;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν τὸ
[477]	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ὠφελεῖται ἄρα;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ ἐγὼ
[477]	ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ δίκην διδούς;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα οὖν τοῦ
[479]	μὴ διδόναι ἐμμονὴ τοῦ κακοῦ;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον ἄρα ἐστὶν
[476]	δὲ ὀρθῶς κολάζων (δικαίως κολάζει;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) δίκαια ποιῶν ἢ
[478]	ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας ἡ δίκη.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα
[477]	ἂν κακὸν εἴη τῶν ~ὄντων.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία ἄρα
[476]	αὐτὸς λόγος; τέμνεται γάρ τι.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ μέγα
[474]	κατὰ τὴν μουσικὴν πάντα ὡσαύτως;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν τά
[473]	~(Σωκράτης) σὺ δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας
[478]	καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην διδούς.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) κάκιστα ἄρα ζῇ
[478]	ἀλλ' ὠφέλιμόν γε. ἦ γάρ;	~(Πῶλος)	(ναί. ~(Σωκράτης) ~μεγάλου γὰρ κακοῦ
[475]	εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) νῦν δέ γε
[479]	ἦν τὰ ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀποδέδεικται ὅτι
[476]	ὁ δὲ πάσχει, ὁ κολαζόμενος.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ καλά,
[468]	ἕνεκα, τοῦ ἀγαθοῦ· ἢ οὔ;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν,
[470]	σοῦ καὶ παρ' ἐμοῦ ὁμολογεῖται.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~πότε οὖν σὺ
[477]	τέχνη πενίας ἀπαλλάττει; οὐ χρηματιστική;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) τίς δὲ νόσου;
[477]	εἴρηκας ~πονηρίας, πενίαν, νόσον, ἀδικίαν;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν τούτων
[476]	οὕτω καὶ τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα πάθος
[475]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τῷ ἑτέρῳ λείπεται.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) τῷ κακῷ. ~(Πῶλος)
[475]	αἴσχιον ἔσται· ἢ οὐκ ἀνάγκη;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πῶς
[480]	λυτέον ἢ τάδε ἀνάγκη συμβαίνειν;	~(Πῶλος)	ναί, τοῦτό γε οὕτως ἔχει.
[448]	αὐτὸν εἶναι καλῶς ἂν ἐλέγομεν.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ δέ γε
[448]	τούτου πεῖραν, ὦ (Χαιρεφῶν) λαμβάνειν.	~(Πῶλος)	~νὴ Δία· ἂν δέ γε
[464]	ὂν τοῦτο, ~εἰ δὲ μὴ	Πῶλος	ὅδε (ἐλέγξει. σῶμά που καλεῖς
[469]	~(Σωκράτης) δικαίως λέγεις ἢ ἀδίκως;	~(Πῶλος)	~ὁπότερ' ἂν ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως
[469]	ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Πῶλος)	~ὅστις οὖν ἀποκτείνυσιν ὃν ἂν
[470]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) τί δή; λέγε.	~(Πῶλος)	~ὅτι ἀναγκαῖον τὸν οὕτω πράττοντα
[448]	ἥτις δέ ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω.	~(Πῶλος)	οὐ γὰρ ἀπεκρινάμην ὅτι εἴη
[471]	τούτων ὁμολογῶ ὧν σὺ φῄς.	~(Πῶλος)	~οὐ γὰρ ἐθέλεις, ἐπεὶ δοκεῖ
[462]	οὐ καλή μοι δοκεῖ εἶναι;	~(Πῶλος)	~οὐ γὰρ πέπυσμαι ὅτι ἐμπειρίαν
[469]	δοκεῖ αὐτῷ· ἢ δοκεῖ σοι;	~(Πῶλος)	οὐ δῆτα οὕτω γε. ~(Σωκράτης)
[475]	οὐκ ἄρα λύπῃ γε ὑπερέχει.	~(Πῶλος)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ
[474]	ἀγαθὸν καὶ κακὸν ~καὶ αἰσχρόν.	~(Πῶλος)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[475]	μὲν οὐκ ἂν ἔτι ὑπερβάλλοι.	~(Πῶλος)	οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τῷ
[475]	~(Σωκράτης) ἄλλος δέ τις ἀνθρώπων;	~(Πῶλος)	οὔ μοι δοκεῖ κατά γε
[475]	οἱ ἀδικοῦντες ἢ οἱ ἀδικούμενοι;	~(Πῶλος)	οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, τοῦτό γε.
[469]	~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ μέντοι ζηλωτός.	~(Πῶλος)	οὐκ ἄρτι ἄθλιον ἔφησθα εἶναι;
[467]	ἃ βούλονται· ἀλλά μ' ἔλεγχε.	~(Πῶλος)	~οὐκ ἄρτι ὡμολόγεις ποιεῖν ἃ
[466]	τοῦτο καλεῖς σὺ μέγα δύνασθαι;	~(Πῶλος)	οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀποδείξεις
[478]	ἐστιν, καὶ χαίρουσιν οἱ ἰατρευόμενοι;	~(Πῶλος)	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ἀλλ'
[475]	εἶναι ἢ ἡδέα ἢ ἀμφότερα.	~(Πῶλος)	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[477]	~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν καὶ ἀμαθῆ;	~(Πῶλος)	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,
[468]	τι κατὰ τὴν σὴν ὁμολογίαν;	~(Πῶλος)	οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα
[474]	τούτων λέγειν περὶ σώματος κάλλους;	~(Πῶλος)	οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[473]	εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν δὲ μή;	~(Πῶλος)	~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι, ὦ Σώκρατες,
[467]	~(Σωκράτης) καὶ γὰρ νῦν ὁμολογῶ.	~(Πῶλος)	οὐκ οὖν ποιοῦσιν ἃ βούλονται;
[477]	ἄλλην τινὰ ἐνορᾷς ἢ πενίαν;	~(Πῶλος)	οὔκ, ἀλλὰ πενίαν. ~(Σωκράτης) ~τί
[468]	τὰ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακά;	~(Πῶλος)	οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[462]	χάριτός τινος καὶ ἡδονῆς ἀπεργασίας.	~(Πῶλος)	~οὐκοῦν καλόν σοι δοκεῖ ἡ
[466]	ἂν αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι.	~(Πῶλος)	οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν τὸ μέγα
[467]	Πώλου ὅτι ποιοῦσιν ἃ βούλονται;	~(Πῶλος)	οὗτος ἀνήρ ~(Σωκράτης) ~οὔ φημι
[475]	τὸ τῶν μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως;	~(Πῶλος)	~πάνυ γε· καὶ καλῶς γε
[467]	πλουτεῖν· ~πλούτου γὰρ ἕνεκα πλέουσιν.	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι
[480]	ἱκανὸν κακὸν ἕξοντα. οὐ γάρ;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν δέ
[472]	ὡς οὕτω σου νομίζοντος διανοώμεθα;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ
[468]	ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν ἢ μή;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκ' ἄρα
[475]	ἡδονῇ ἢ ὠφελίᾳ ἢ ἀμφοτέροις.	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὅταν
[476]	οἷον ἂν τὸ τύπτον ποιῇ;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[476]	ὡς ἂν τὸ κᾶον κάῃ;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[470]	τὸ δὲ ζημιοῦσθαι οὐ κακόν;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ
[473]	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι.	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ
[470]	~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε δὲ οὔ;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτο μὲν
[476]	δὲ δίκαιά που καλὰ ὡμολόγηται;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τούτων ἄρα
[448]	ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ ὅπερ ἐκεῖνον;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν ἄρα
[474]	ἄλλος οὐδείς. ~(Σωκράτης) οὔκουν ἀποκρινῇ;	~(Πῶλος)	~πάνυ μὲν οὖν· καὶ γὰρ
[473]	ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ διδῶσι δίκην.	~(Πῶλος)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ
[462]	τις βούληται, ὡς ~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι;	~(Πῶλος)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[477]	καὶ δειλίαν καὶ τὰ τοιαῦτα;	~(Πῶλος)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[478]	τοὺς ἀδικοῦντας καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας;	~(Πῶλος)	παρὰ τοὺς δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης)
[478]	τίνας τοὺς κάμνοντας τὰ σώματα;	~(Πῶλος)	παρὰ τοὺς ἰατρούς, ὦ Σώκρατες.
[448]	~καλῶς γε, ὦ Γοργία, φαίνεται	πῶλος	παρεσκευάσθαι εἰς λόγους· ἀλλὰ γὰρ
[467]	ἃ βούλονται; ~(Σωκράτης) οὔ φημι.	~(Πῶλος)	ποιοῦντες ἃ δοκεῖ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης)
[467]	τούτων, ~οὔτε ἀγαθὸν οὔτε κακόν;	~(Πῶλος)	πολλὴ ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[474]	ἂν καὶ οἱ ἄλλοι πάντες.	~(Πῶλος)	πολλοῦ γε δεῖ, ἀλλ' οὔτ'
[477]	συλλήβδην ἡ τῆς ψυχῆς ~πονηρία;	~(Πῶλος)	πολύ γε. ~(Σωκράτης) εἰ δὴ
[478]	λέγεις; ~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς, δίκης.	~(Πῶλος)	πολὺ διαφέρει, ὦ Σώκρατες, ἡ
[463]	τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ οὖν βούλεται	πῶλος	πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ γάρ (πω
[466]	~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς γέ φησιν	πῶλος.	~(Πῶλος) ἐγὼ οὔ φημι; φημὶ
[478]	τὴν ἀλγηδόνα καὶ ~ὑγιῆ εἶναι.	~(Πῶλος)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[476]	κάει τις, ἀνάγκη τι κάεσθαι;	~(Πῶλος)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~καὶ
[475]	ἀμφοτέροις; οὐ καὶ τοῦτο ἀνάγκη;	~(Πῶλος)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~πρῶτον
[477]	ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ τινα εἶναι;	~(Πῶλος)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ταύτην
[476]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό τινος ποιοῦντος;	~(Πῶλος)	πῶς γὰρ οὔ; ὑπό γε
[469]	ἧττον ἢ ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων.	~(Πῶλος)	πῶς δῆτα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[466]	ἔπειτα δύο ἅμα με ἐρωτᾷς;	~(Πῶλος)	πῶς δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι
[473]	τὸ γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται.	~(Πῶλος)	~πῶς λέγεις; ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος
[466]	~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε δοκοῦσιν.	~(Πῶλος)	~πῶς οὐ νομίζεσθαι; οὐ μέγιστον
[477]	εἰ δὴ αἰσχίστη, καὶ κακίστη;	~(Πῶλος)	πῶς, ὦ Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης)
[487]	~ξένω τώδε, Γοργίας τε καὶ	Πῶλος,	σοφὼ μὲν καὶ (φίλω ἐστὸν
[469]	ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά γε.	~(Πῶλος)	σὺ ἄρα βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι
[469]	ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν.	~(Πῶλος)	σὺ ἄρα τυραννεῖν οὐκ ἂν
[470]	ποιεῖν; εἰπὲ τίνα ὅρον ὁρίζῃ.	~(Πῶλος)	~σὺ μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες,
[467]	ἃ δοκεῖ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) φημί.	~(Πῶλος)	σχέτλιά γε λέγεις καὶ ὑπερφυῆ,
[468]	πράττωσιν, ἢ ~τἀγαθὰ τῶν μεταξύ;	~(Πῶλος)	τὰ (μεταξὺ δήπου τῶν ἀγαθῶν.
[462]	καὶ ἡδονῆς (ἀπεργασίας, ὦ Πῶλε.	~(Πῶλος)	ταὐτὸν ἄρ' ἐστὶν ὀψοποιία καὶ
[480]	μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως δὲ μή;	~(Πῶλος)	τί γὰρ δὴ φῶμεν, ὦ
[470]	παιδείας ὅπως ἔχει καὶ δικαιοσύνης.	~(Πῶλος)	~τί δέ; ἐν τούτῳ ἡ
[461]	ᾗ τὸ πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι.	~(Πῶλος)	τί δέ; οὐκ ἐξέσται μοι
[469]	οὔτε τοὺς ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν.	~(Πῶλος)	~τί δέ; οὕτω σοι δοκεῖ
[466]	τῇ πόλει δύνασθαι οἱ ῥήτορες.	~(Πῶλος)	~τί δέ; οὐχ, ὥσπερ οἱ
[470]	γάρ πω συγγέγονα τῷ ἀνδρί.	~(Πῶλος)	~τί δέ; συγγενόμενος ἂν γνοίης,
[448]	σὺ κάλλιον ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι;	~(Πῶλος)	τί δὲ τοῦτο, ἐὰν σοί
[461]	συνουσίας ἐστὶν ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι.	~(Πῶλος)	~τί δέ, ὦ Σώκρατες; οὕτω
[469]	ἐστιν; ~(Σωκράτης) εὐφήμει, ὦ Πῶλε.	~(Πῶλος)	τί δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ
[448]	ῥητορικὴν μᾶλλον ~μεμελέτηκεν ἢ διαλέγεσθαι.	~(Πῶλος)	τί δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[463]	ἐμὸν λόγον ~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον.	~(Πῶλος)	~τί οὖν; καλὸν ἢ αἰσχρὸν
[466]	εἴ ~τι ἔχεις χρῆσθαι, χρῶ.	~(Πῶλος)	~τί οὖν φῄς; κολακεία δοκεῖ
[462]	συγγράμματι (ὃ ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων.	~(Πῶλος)	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν
[461]	ἐάν μοι ἓν μόνον φυλάττῃς.	~(Πῶλος)	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν
[462]	μή τι σὺ ἄλλο λέγεις.	~(Πῶλος)	τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός τινος
[462]	τῆς αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον.	~(Πῶλος)	τίνος λέγεις ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ
[478]	τούτων κάλλιστόν ἐστιν (ὧν λέγεις)	~(Πῶλος)	τίνων λέγεις; ~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς,
[462]	~(Σωκράτης) φημὶ δή, ἐμπειρία τις.	~(Πῶλος)	τίς; φάθι. ~(Σωκράτης) ~φημὶ δή,
[474]	ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου.	~(Πῶλος)	τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[474]	τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι;	~(Πῶλος)	τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί
[479]	ἡ ἀδικία καὶ τὸ (ἀδικεῖν;	~(Πῶλος)	φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν
[478]	ὁ μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων δέ;	~(Πῶλος)	φαίνεταί μοι ὁ μὴ ἰατρευόμενος.
[477]	γε, ὡς ὁ ~σὸς λόγος.	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν που
[479]	οὐκοῦν ἀποδέδεικται ὅτι ἀληθῆ ἐλέγετο;	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· εἰ οὖν
[475]	ἀδικεῖσθαι· κάκιον γὰρ τυγχάνει ὄν.	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν, ὦ
[478]	ἔχων (ἀδικίαν) καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος.	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει
[476]	~τεμνόμενον οἷον τὸ τέμνον τέμνει;	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~συλλήβδην δὴ ὅρα
[476]	κολαζόμενος δίκην διδοὺς δίκαια πάσχει;	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ δὲ δίκαιά
[478]	δίκη δὲ ~ἀκολασίας καὶ ἀδικίας.	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί οὖν τούτων
[477]	μέγιστον τῶν ὄντων ~κακόν ἐστιν;	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τίς οὖν τέχνη
[466]	ἔφης ἀγαθὸν εἶναι τῷ δυναμένῳ.	~(Πῶλος)	φημὶ γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν
[478]	λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην δώσοντας;	~(Πῶλος)	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ
[472]	τὸν σὸν λόγον εὐδαίμων ἔσται;	~(Πῶλος)	φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ δέ γε
[468]	ἅπαντα ταῦτα ποιοῦσιν οἱ ποιοῦντες.	~(Πῶλος)	φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν, ἃ
[470]	εἶναι, ὅταν δὲ ἀδίκως, κάκιον.	~(Πῶλος)	~χαλεπόν γέ σε ἐλέγξαι, ὦ
[448]	ἂν καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν;	~(Πῶλος)	~ὦ (Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι ἐν
[477]	ψυχῆς πονηρία νυνδὴ (ὡμολόγηται ἡμῖν;	~(Πῶλος)	ὡμολόγηται γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ
[468]	δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν ἃ βούλεται.	~(Πῶλος)	~ὡς δὴ σύ, ὦ Σώκρατες,
[463]	εἶναι τέχνη, ~ὡς δὲ ὁ	ἐμὸς	λόγος, οὐκ ἔστιν τέχνη ἀλλ'
[508]	σὸς λόγος. ὁ δὲ δὴ	ἐμὸς	ὅστις, ~πολλάκις μὲν ἤδη εἴρηται,
[481]	ἐάν τι σοῦ λέγοντος ὁ	~δῆμος	ὁ Ἀθηναίων μὴ φῇ οὕτως
[526]	~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ καὶ πάνυ	ἐλλόγιμος	γέγονεν καὶ εἰς τοὺς ἄλλους
[510]	~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὡς ἐγὼ	ἕτοιμός	εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν τι καλῶς
[526]	ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος, ἐάντε	ἰάσιμος	ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι· ὁ
[481]	δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ἡ ῥητορικὴ	χρήσιμος	εἶναι, ἐπεὶ τῷ γε μὴ
[480]	~παίδων ἢ πατρίδος ἀδικούσης οὐ	χρήσιμος	οὐδὲν ἡ ῥητορικὴ ἡμῖν, ὦ
[482]	ἥ τε φύσις καὶ ὁ	νόμος·	~ἐὰν οὖν τις αἰσχύνηται (καὶ
[512]	ἐστὶν ζῆν. ~διὰ ταῦτα οὐ	νόμος	ἐστὶ σεμνύνεσθαι τὸν κυβερνήτην, καίπερ
[489]	λέγων ὅτι ἐναντίον ἐστὶν ὁ	νόμος	καὶ ἡ ~φύσις, ἃ δὴ
[484]	ᾄσματι ἐν ᾧ λέγει ὅτι	~νόμος	ὁ πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν τε
[523]	τοῦ ~πατρὸς παρέλαβον. ἦν οὖν	νόμος	ὅδε περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου,
[504]	καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν τε καὶ	νόμος,	ὅθεν καὶ ~νόμιμοι γίγνονται καὶ
[447]	ἀπεκρίνατο ἂν δήπου σοι ~ὅτι	σκυτοτόμος·	ἢ οὐ μανθάνεις ὡς λέγω;
[506]	ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην ἂν ἔγωγε.	~κόσμος	τις ἄρα ἐγγενόμενος ἐν ἑκάστῳ
[512]	μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν ~τἆλλά ἐστιν·	ἱκανὸς	γὰρ αὐτῷ ὁ λόγος. ἀλλὰ
[505]	δύο ἄνδρες ἔλεγον, εἷς ὢν	ἱκανὸς	~γένωμαι. ἀτὰρ κινδυνεύει ἀναγκαιότατον εἶναι
[488]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἱ πολλοὶ τοῦ	ἑνὸς	κρείττους εἰσὶν κατὰ φύσιν; οἳ
[489]	~τοὺς δύο βελτίους ἡγῇ τοῦ	ἑνός,	οὐδὲ τοὺς σοὺς δούλους βελτίους
[514]	ἢ ~μηδὲν ἢ πολλὰ καὶ	μηδενὸς	ἄξια, οὕτω δὴ ἀνόητον ἦν
[488]	ποτέ με νουθετήσῃς ὕστερον, ὡς	μηδενὸς	ἄξιον ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς δέ
[489]	συλλεγῇ δούλων καὶ παντοδαπῶν ἀνθρώπων	μηδενὸς	ἀξίων πλὴν ~ἴσως τῷ σώματι
[492]	~οὐκ ἄρα ὀρθῶς λέγονται οἱ	μηδενὸς	δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ
[492]	ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν καὶ	~μηδενὸς	ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην
[450]	λόγου βραχέος ~δέονται, ἔνιαι δὲ	οὐδενὸς	ἀλλὰ τὸ τῆς τέχνης περαίνοιτο
[492]	φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία καὶ	οὐδενὸς	ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς γε,
[472]	μηδένα. ~οὗτος δὲ ὁ ἔλεγχος	οὐδενὸς	ἄξιός ἐστιν πρὸς τὴν (ἀλήθειαν·
[527]	πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς· ἔστι γὰρ	οὐδενὸς	~ἄξιος ὦ Καλλίκλεις.
[520]	τί ἂν λέγοις ἀνθρώπων πέρι	οὐδενὸς	ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἂν
[485]	μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε	οὐδενὸς	ἀξιώσοντα ἑαυτὸν οὔτε ~καλοῦ οὔτε
[512]	μὴ ὅτι κυβερνήτου, ~οὔτε ἄλλου	οὐδενὸς	ἐλάττω ἐνίοτε δύναται σῴζειν· πόλεις
[450]	ἔργου ὡς ἔπος ~εἰπεῖν ἢ	οὐδενὸς	προσδέονται ἢ βραχέος πάνυ, οἷον
[463]	ῥητορικήν, πράγματός τινός ἐστι μόριον	οὐδενὸς	τῶν καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος, ὦ
[449]	αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω, καὶ	οὐδενὸς	φήσεις βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[484]	ἐπίσταμαι λέγει δ' ὅτι οὔτε	πριάμενος	οὔτε ~δόντος τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο
[526]	τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον,	ἐπισημηνάμενος,	ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ
[516]	~καὶ τόδε τοίνυν μοι χάρισαι	ἀποκρινάμενος·	πότερον καὶ ὁ ἄνθρωπος ἓν
[509]	δίκην, τίνα ἂν βοήθειαν μὴ	δυνάμενος	ἄνθρωπος βοηθεῖν ~ἑαυτῷ καταγέλαστος ἂν
[511]	ἔχων τὴν τέχνην καὶ ταῦτα	~διαπραξάμενος	ἐκβὰς παρὰ τὴν θάλατταν καὶ
[493]	μὴν ὃ ἐγὼ βούλομαί σοι	ἐνδειξάμενος,	ἐάν πως οἷός τε ὦ,
[471]	ἔστιν ὅστις ~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ	(ἀρξάμενος	δέξαιτ' ἂν ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων
[509]	τὸ ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν	παρασκευασάμενος	ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας
[461]	ἀδίκως χρῷτο, οὕτω ~θαυμάσας καὶ	ἡγησάμενος	οὐ συνᾴδειν τὰ λεγόμενα ἐκείνους
[484]	γένηται ἔχων ἀνήρ, πάντα ταῦτα	ἀποσεισάμενος	καὶ διαρρήξας καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας
[493]	ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν οὖν ἕτερος	πληρωσάμενος	μήτ' ἐποχετεύοι μήτε τι ~φροντίζοι,
[462]	ὅτι ἄν τις βούληται, ὡς	~ἐπιστάμενος	ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.
[482]	ἐὰν ἀφίκηται παρ' ~αὐτὸν μὴ	ἐπιστάμενος	τὰ δίκαια ὁ τὴν ῥητορικὴν
[496]	ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ εὖ ~μάλα	σκεψάμενος	ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ὑπερφυῶς ὡς
[476]	ἐστιν, καθ' ὅσον δίκαια; καὶ	~διασκεψάμενος	εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά μοι δοκεῖ,
[471]	αὐτὸν τὸν ~δεσπότην καὶ θεῖον	μεταπεμψάμενος	ὡς ἀποδώσων τὴν ἀρχὴν ἣν
[462]	~αὐτὸν βούλει, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον,	ἀναθέμενος	ὅτι σοι δοκεῖ, ἐν τῷ
[520]	~αὐτῷ ὁ παιδοτρίβης καὶ μὴ	συνθέμενος	αὐτῷ μισθὸν ὅτι μάλιστα ἅμα
[459]	ἄδικον, πειθὼ δὲ περὶ αὐτῶν	μεμηχανημένος	ὥστε δοκεῖν ~εἰδέναι οὐκ εἰδὼς
[493]	αὐτοῦ καὶ οὐ στεγανόν, ὡς	τετρημένος	εἴη πίθος, ~διὰ τὴν ἀπληστίαν
[522]	ἔχειν ἄνθρωπος ἐν πόλει οὕτως	διακείμενος	~καὶ ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν;
[463]	ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν λέληθα οὔπω	ἀποκεκριμένος,	ὁ δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ
[481]	τι ἢ ἡμῶν ὁ βίος	ἀνατετραμμένος	ἂν εἴη τῶν ἀνθρώπων καὶ
[486]	νῦν γὰρ εἴ τις σοῦ	λαβόμενος	ἢ ~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοιούτων
[527]	τῆς Αἰγίνης ὑόν, ἐπειδάν σου	ἐπιλαβόμενος	~ἄγῃ, χασμήσῃ καὶ ἰλιγγιάσεις οὐδὲν
[524]	ἀλλὰ πολλάκις τοῦ μεγάλου βασιλέως	ἐπιλαβόμενος	ἢ ἄλλου ὁτουοῦν ~βασιλέως ἢ
[503]	αὑτῶν ἔργον ἕκαστος οὐκ εἰκῇ	ἐκλεγόμενος	προσφέρει (πρὸς τὸ ἔργον τὸ
[497]	ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται καὶ ἅμα	ἡδόμενος	διὰ τοῦ πίνειν; ~(Καλλίκλης) οὐκ
[497]	παύεται διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν καὶ	ἡδόμενος.	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[491]	δίκαιον, ὃ ἐγώ σοι ~νῦν	παρρησιαζόμενος	λέγω, ὅτι δεῖ τὸν ὀρθῶς
[492]	ὦ Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ λόγῳ	παρρησιαζόμενος·	σαφῶς γὰρ ~σὺ νῦν λέγεις
[476]	~(Πῶλος) δίκαια. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὁ	κολαζόμενος	δίκην διδοὺς δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος)
[505]	περὶ οὗ ὁ λόγος ~ἐστί,	κολαζόμενος.	~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ μοι μέλει
[476]	καλά, ὁ δὲ πάσχει, ὁ	κολαζόμενος.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ
[483]	ἢ ζῆν, ὅστις ἀδικούμενος καὶ	προπηλακιζόμενος	μὴ οἷός ~τέ ἐστιν αὐτὸς
[473]	ἂν βούληται, ζηλωτὸς ὢν καὶ	εὐδαιμονιζόμενος	ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν καὶ τῶν
[475]	Σώκρατες, ἡδονῇ τε καὶ ἀγαθῷ	ὁριζόμενος	τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ
[452]	δὲ χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται	χρηματιζόμενος	καὶ οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ
[527]	ἄλλῃ πάσῃ πράξει. ἐμοὶ οὖν	πειθόμενος	~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις
[468]	εἴτε τύραννος ὢν εἴτε ῥήτωρ,	οἰόμενος	ἄμεινον εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ
[479]	οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ δὲ ~τοὐναντίον	οἰόμενος,	εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ' ἄλλος ἀνθρώπων
[473]	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ γε	οἰόμενος.	~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ δέ γε
[527]	οὖν πειθόμενος ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ	ἀφικόμενος	εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν καὶ τελευτήσας,
[461]	πάθοις, ὦ βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε	ἀφικόμενος,	οὗ τῆς Ἑλλάδος ~πλείστη ἐστὶν
[526]	~δοκῇ εἶναι· ὁ δὲ ἐκεῖσε	ἀφικόμενος	(τὰ προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε δ'
[521]	αὖ ~ἐγὼ εἴπω ὅτι ἀλλ'	ἀφελόμενος	οὐχ ἕξει ὅτι χρήσεται αὐτοῖς,
[475]	ὁ ἔλεγχος παρὰ τὸν ἔλεγχον	παραβαλλόμενος	ὅτι οὐδὲν ~ἔοικεν, ἀλλὰ σοὶ
[481]	Ἀθηναίων μὴ φῇ οὕτως ἔχειν,	μεταβαλλόμενος	λέγεις ἃ ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ
[455]	τῶν ἔνδον ὄντων ~μαθητής σου	βουλόμενος	γενέσθαι, ὡς ἐγώ τινας σχεδὸν
[453]	εἴπερ τις ~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται	βουλόμενος	εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο περὶ ὅτου
[515]	γε ἐρωτῶ, ἀλλ' ὡς ἀληθῶς	βουλόμενος	εἰδέναι ὅντινά ποτε ~τρόπον οἴει
[521]	εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ με ὁ	βουλόμενος,	ἵνα μὴ αὖ καὶ ἐγὼ
[482]	τὰ δίκαια ὁ τὴν ῥητορικὴν	(βουλόμενος	μαθεῖν, εἰ ~διδάξοι αὐτὸν ὁ
[520]	εὐεργεσίαν τις εὐεργετηθείς, οἷον ~ταχὺς	γενόμενος	διὰ παιδοτρίβην, ἴσως ἂν ἀποστερήσειε
[456]	ἔχων τὸ σῶμα καὶ πυκτικὸς	γενόμενος,	ἔπειτα τὸν πατέρα τύπτῃ καὶ
[471]	ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος	γενόμενος	καὶ οὐ μετεμέλησεν αὐτῷ, ἀλλ'
[457]	ἀγωνίᾳ. ἐὰν δὲ οἶμαι ῥητορικὸς	γενόμενός	τις ~κᾆτα ταύτῃ τῇ δυνάμει
[458]	καὶ αὐτὸς πολλοῖς ἤδη λόγοις	~παραγενόμενος	οὐκ οἶδ' εἰ πώποτε ἥσθην
[506]	ἂν ἔγωγε. ~κόσμος τις ἄρα	ἐγγενόμενος	ἐν ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου οἰκεῖος
[470]	τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί δέ;	συγγενόμενος	ἂν γνοίης, ἄλλως δὲ αὐτόθεν
[505]	ἢ λέγων κατὰ σαυτὸν ἢ	~ἀποκρινόμενος	σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι τὸ
[474]	ἐν τῷ μέρει διδόναι ἔλεγχον	ἀποκρινόμενος	τὰ ~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ δὴ
[449]	τὸ μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ'	ἀποκρινόμενος,	τὸ δὲ μῆκος τῶν λόγων
[489]	μὴ ~ἁλώσῃ ἐνταῦθα σὺ αὖ	αἰσχυνόμενος.	νομίζουσιν, ἢ οὔ, οἱ πολλοὶ
[478]	~(Σωκράτης) δεύτερος δέ που ὁ	ἀπαλλαττόμενος.	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος δ'
[478]	ὁ ἔχων (ἀδικίαν) καὶ μὴ	ἀπαλλαττόμενος.	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὗτος
[478]	ἐν ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος καὶ	ἀπαλλαττόμενος	τοῦ κακοῦ, ἢ ὁ μὴ
[478]	ἦν ὁ νουθετούμενός τε καὶ	ἐπιπληττόμενος	καὶ δίκην διδούς. ~(Πῶλος) ναί.
[478]	τοῦ κακοῦ, ἢ ὁ μὴ	ἰατρευόμενος,	ἔχων δέ; ~(Πῶλος) φαίνεταί μοι
[478]	περὶ σῶμα εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος εἴη,	ἰατρευόμενος,	ἢ ~μηδὲ κάμνων ἀρχήν; ~(Πῶλος)
[478]	σώματι εἴτ' ἐν ψυχῇ, ὁ	~ἰατρευόμενος	καὶ ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ, ἢ
[478]	~(Πῶλος) φαίνεταί μοι ὁ μὴ	ἰατρευόμενος.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ δίκην διδόναι
[522]	ἐν ~πολλοῖς καὶ ἐν ὀλίγοις	ἐξελεγχόμενος	καὶ μόνος ὑπὸ μόνου, καὶ
[512]	ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ τὸ σῶμα	συνεχόμενος	μὴ ἀπεπνίγη, οὗτος μὲν ἄθλιός
[489]	λέγειν τὸ ~κρεῖττον, καὶ ἀνερωτῶ	γλιχόμενος	σαφῶς εἰδέναι ὅτι λέγεις. οὐ
[472]	ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας πολλοὺς κατ' ἐμοῦ	παρασχόμενος	ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν με ἐκ ~τῆς
[479]	εἴ τις ~τοῖς μεγίστοις νοσήμασιν	συνισχόμενος	διαπράξαιτο μὴ διδόναι δίκην τῶν
[499]	τίς σοι ἐνδῷ ὁτιοῦν, τούτου	ἅσμενος	ἔχῃ ὥσπερ τὰ μειράκια. ὡς
[522]	ἄδικον ~μηδὲν μήτε εἰρηκὼς μήτε	εἰργασμένος.	αὕτη γὰρ τῆς βοηθείας ἑαυτῷ
[473]	ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε ὁ	~κατειργασμένος	τὴν τυραννίδα ἀδίκως οὔτε ὁ
[479]	ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύεσθαι,	φοβούμενος	ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ κάεσθαι καὶ
[485]	ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ,	ἡγούμενος	οὕτως αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ'
[495]	~(Καλλίκλης) ~ἵνα δή μοι μὴ	ἀνομολογούμενος	ᾖ ὁ λόγος, ἐὰν ἕτερον
[489]	τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο	ποιούμενος;	ἐμὲ γὰρ οἴει ἄλλο τι
[483]	ἐστιν τεθνάναι ἢ ζῆν, ὅστις	ἀδικούμενος	καὶ προπηλακιζόμενος μὴ οἷός ~τέ
[505]	~(Σωκράτης) ~οὗτος ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει	ὠφελούμενος	καὶ αὐτὸς τοῦτο πάσχων περὶ
[511]	οὐκ ~οἶσθα ὅτι οὗτος ὁ	μιμούμενος	τὸν μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ,
[499]	σου ἀκροῶμαι, ὦ Σώκρατες, καθομολογῶν,	ἐνθυμούμενος	ὅτι, κἂν ~παίζων τίς σοι
[478]	~(Σωκράτης) οὗτος δ' ἦν ὁ	νουθετούμενός	τε καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην
[478]	ἂν τὰ μέγιστα ἀδικῶν καὶ	χρώμενος	μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται ~ὥστε μήτε
[483]	πλέον ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ δικαίῳ	χρώμενος	Ξέρξης ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευσεν
[489]	Ζῆθον, ὦ Καλλίκλεις, ᾧ σὺ	χρώμενος	πολλὰ νυνδὴ εἰρωνεύου πρός με·
[462]	τῷ μέρει ~ἐρωτῶν τε καὶ	ἐρωτώμενος,	ὥσπερ ἐγώ τε καὶ (Γοργίας)
[455]	σε ἀνερέσθαι. ὑπ' (ἐμοῦ οὖν	~ἀνερωτώμενος	νόμισον καὶ ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι·
[515]	καλός τε κἀγαθὸς γέγονεν, ἢ	ξένος	ἢ ἀστός, ἢ δοῦλος ἢ
[494]	τῶν κιναίδων βίος, οὗτος οὐ	δεινὸς	καὶ αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος; ἢ
[492]	καὶ ὥς γε σὺ λέγεις	δεινὸς	ὁ βίος. οὐ γάρ τοι
[481]	οὕτως ἔχειν, μεταβαλλόμενος λέγεις ἃ	ἐκεῖνος	~βούλεται, καὶ πρὸς τὸν Πυριλάμπους
[516]	ἀντὶ ~ἀδικωτέρων ὑπ' ἐκείνου, εἴπερ	(ἐκεῖνος	ἐπεμελεῖτο αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν τὰ
[503]	ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους ~γεγονέναι, ἐπειδὴ	ἐκεῖνος	ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν τῷ πρόσθεν
[457]	καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων.	ἐκεῖνος	μὲν γὰρ ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ
[502]	βλέπων ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ	~ἐκεῖνος	μὲν οὐδὲ πρὸς τὸ ἥδιστον;
[510]	ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ	ἐκεῖνος	μόνος ἄξιος λόγου φίλος τῷ
[504]	πρὸς ταῦτα βλέπων ὁ ῥήτωρ	ἐκεῖνος,	ὁ τεχνικός τε καὶ ἀγαθός,
[494]	ἄγω ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε, ἢ	ἐκεῖνος	ὃς ἂν φῇ ἀνέδην οὕτω
[525]	Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ καὶ ~δυνάστας	ἐκεῖνος	πεποίηκεν (τοὺς ἐν Ἅιδου τὸν
[515]	ὡμολογημένων, εἴπερ ἀγαθός γ' ἦν	~ἐκεῖνος	πολίτης. ~(Καλλίκλης) τί οὖν δή;
[485]	ἐπέρχεται πρὸς σὲ λέγειν, οἷάπερ	ἐκεῖνος	πρὸς τὸν ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς,
[526]	οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς	ἐκεῖνος	τοιοῦτόν τινα λάβῃ, ἄλλο μὲν
[469]	ἄθλιος δοκεῖ σοι ~εἶναι καὶ	ἐλεινός;	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ μέντοι
[469]	που ὅ γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως	ἐλεινός	τε καὶ ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης)
[466]	~ἐρώτημα τοῦτ' ἐρωτᾷς ἢ λόγου	τινὸς	ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος) ἐρωτῶ ἔγωγε.
[448]	ὦ Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος	τίνος	(Γοργίας) ἐπιστήμων τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις μὲν
[455]	περὶ ναυπηγῶν ἢ περὶ ἄλλου	τινὸς	δημιουργικοῦ ἔθνους, ἄλλο ~τι ἢ
[462]	τι σὺ ἄλλο λέγεις. ~(Πῶλος)	τίνος	ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός τινος καὶ
[449]	τίνα σε χρὴ ~καλεῖν ὡς	τίνος	ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας) τῆς ῥητορικῆς,
[463]	ἐγὼ καλῶ τὴν ῥητορικήν, πράγματός	τινός	ἐστι μόριον οὐδενὸς τῶν καλῶν.
[462]	~(Πῶλος) τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός	τινος	καὶ ἡδονῆς ἀπεργασίας. ~(Πῶλος) ~οὐκοῦν
[504]	ἢ τάξεώς τε καὶ κόσμου	τινός;	~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ τῶν πρόσθεν
[521]	εἰσίω εἰς ~δικαστήριον περὶ (τούτων	τινὸς	κινδυνεύων, ὃ σὺ λέγεις, πονηρός
[462]	αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος)	τίνος	λέγεις ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον
[526]	ἀληθείας, ἀνδρὸς ἰδιώτου ἢ ἄλλου	τινός,	~μάλιστα μέν, ἔγωγέ φημι, ὦ
[524]	παθήματα ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον εἴ	τινος	μέγα ἦν τὸ σῶμα φύσει
[506]	πάντα ὅσ' ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς	~τινος	παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι,
[476]	Σώκρατες, πάσχειν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό	τινος	ποιοῦντος; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;
[455]	στρατηγῶν αἱρέσεως ~πέρι ἢ τάξεώς	τινος	πρὸς πολεμίους ἢ χωρίων (καταλήψεως
[448]	ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν) ~νῦν δ' ἐπειδὴ	τίνος	τέχνης ἐπιστήμων ἐστίν, τίνα ἂν
[448]	μὲν αὐτοῦ τὴν τέχνην ὥσπερ	τινὸς	ψέγοντος, ἥτις δέ ἐστιν οὐκ
[463]	μόριον οὐδενὸς τῶν καλῶν. ~(Γοργίας)	~τίνος,	ὦ Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν ἐμὲ
[483]	πάθημα, τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου	τινὸς	ᾧ ~κρεῖττόν ἐστιν τεθνάναι ἢ
[454]	ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας καὶ	ἧστινος	καὶ περὶ ὅτι· ἢ οὔ;
[510]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου	τύραννός	ἐστιν ἄρχων ἄγριος καὶ ἀπαίδευτος,
[525]	καὶ ἄλλον ~ὅστις ἂν τοιοῦτος	τύραννος	ᾖ· οἶμαι δὲ καὶ τοὺς
[510]	καταφρονοῖ γὰρ ἂν αὐτοῦ ὁ	~τύραννος	καὶ οὐκ ἄν ποτε ὡς
[510]	φοβοῖτο δήπου ἂν αὐτὸν ὁ	τύραννος	καὶ τούτῳ ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ
[473]	~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ ἐὰν διαφυγὼν	τύραννος	καταστῇ καὶ ἄρχων ἐν τῇ
[468]	πόλεως ἢ ~ἀφαιρεῖται χρήματα, εἴτε	τύραννος	ὢν εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον
[452]	ὅδε τὴν παρ' αὑτῷ ~τέχνην	μείζονος	ἀγαθοῦ αἰτίαν εἶναι ἢ τὴν
[488]	ὁ αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν τοῦ	βελτίονος	~καὶ τοῦ κρείττονος; τοῦτό μοι
[484]	τἆλλα κτήματα εἶναι πάντα τοῦ	βελτίονός	τε καὶ κρείττονος ~τὰ τῶν
[506]	διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ τὴν τοῦ	Ἀμφίονος	ἀπέδωκα ῥῆσιν ἀντὶ τῆς τοῦ
[510]	ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ ἐκεῖνος	μόνος	ἄξιος λόγου φίλος τῷ τοιούτῳ,
[461]	λέγειν, ἔπειτα σὺ ἐνταῦθα τούτου	μόνος	ἀτυχήσαις. ~ἀλλὰ ἀντίθες τοι· σοῦ
[521]	ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα μὴ εἴπω	μόνος,	ἐπιχειρεῖν τῇ ὡς ἀληθῶς ~πολιτικῇ
[526]	ὁ δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται,	μόνος	ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς φησιν
[476]	δὲ σὺ ἐξαρκεῖς εἷς ὢν	(μόνος	καὶ ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν, καὶ
[527]	τοσούτοις λόγοις τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων	μόνος	οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ λόγος, ὡς
[472]	ἐγώ σοι ~μαρτυρῶ εἷς ὢν	μόνος,	τοὺς δ' ἄλλους πάντας τούτους
[521]	τέχνῃ καὶ πράττειν τὰ πολιτικὰ	μόνος	τῶν νῦν· ἅτε οὖν οὐ
[522]	καὶ ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος καὶ	μόνος	ὑπὸ μόνου, καὶ εἰ διὰ
[501]	ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως ἔχων τοῦ	ἀμείνονός	τε καὶ τοῦ χείρονος· σὺ
[483]	δίκαιόν ἐστιν τὸν ἀμείνω τοῦ	χείρονος	πλέον ἔχειν καὶ τὸν ~δυνατώτερον
[501]	τοῦ ἀμείνονός τε καὶ τοῦ	χείρονος·	σὺ δὲ δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι
[507]	γε ἀνάγκη· οὐ γὰρ δὴ	σώφρονος	ἀνδρός ἐστιν οὔτε ~διώκειν οὔτε
[493]	τοῦ βίου ἑκατέρου, τοῦ τε	σώφρονος	καὶ τοῦ ἀκολάστου, οἷον ~εἰ
[483]	δίκαιον κέκριται, τὸν κρείττω τοῦ	ἥττονος	ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν. ἐπεὶ
[484]	πάντα τοῦ βελτίονός τε καὶ	κρείττονος	~τὰ τῶν χειρόνων τε καὶ
[488]	ἐστὶν τοῦ βελτίονος ~καὶ τοῦ	κρείττονος;	τοῦτό μοι αὐτὸ σαφῶς διόρισον,
[487]	τὸν Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν	Ἀνδροτίωνος	καὶ Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα· καί
[516]	πάλιν δὲ λέγε μοι περὶ	Κίμωνος·	οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν οὗτοι οὓς
[456]	εἰδείης, ὦ Σώκρατες, ὅτι ὡς	ἔπος	εἰπεῖν ἁπάσας τὰς δυνάμεις ~συλλαβοῦσα
[450]	πᾶν περαίνουσι, καὶ ἔργου ὡς	ἔπος	~εἰπεῖν ἢ οὐδενὸς προσδέονται ἢ
[501]	~αἰτίαν, ἀλόγως τε παντάπασιν ὡς	ἔπος	εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ καὶ
[517]	ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ πολῖται, ~ὡς	ἔπος	εἰπεῖν οὐδὲν (τούτων διέφερον ἐκεῖνοι·
[505]	τὰ πολλά, κάμνοντα δὲ ὡς	ἔπος	~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι ὧν
[450]	τε καὶ τοιαύτας ~πράξεις ὡς	ἔπος	εἰπεῖν πᾶσά ἐστιν ἡ ἐπιστήμη,
[466]	~(γὰρ ποιεῖν ὧν βούλονται ὡς	ἔπος	εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι ὅτι ἂν
[518]	μοι πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων ὁ	ἀρτοκόπος	καὶ Μίθαικος ὁ ~τὴν ὀψοποιίαν
[507]	εἶναι. οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ ὁ	σκοπὸς	εἶναι πρὸς ὃν βλέποντα δεῖ
[527]	ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι οὗτος ὁ	τρόπος	ἄριστος τοῦ βίου, καὶ τὴν
[472]	ἔστιν μὲν οὖν ~οὗτός τις	τρόπος	ἐλέγχου, ὡς σύ τε οἴει
[505]	ὦ ἄριστε, οὐχ ὁ αὐτὸς	τρόπος;	ἕως μὲν ἂν πονηρὰ ᾖ,
[494]	~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς	ἄτοπος	εἶ, ὦ Σώκρατες, καὶ ἀτεχνῶς
[509]	τίνα ἂν βοήθειαν μὴ δυνάμενος	ἄνθρωπος	βοηθεῖν ~ἑαυτῷ καταγέλαστος ἂν τῇ
[509]	ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν παρασκευασάμενος	ἄνθρωπος	~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας τὰς
[453]	τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ ὁ ἀριθμητικὸς	ἄνθρωπος;	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[491]	ἐπεὶ πῶς ἂν εὐδαίμων γένοιτο	ἄνθρωπος	~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν
[478]	οὕτως ἂν περὶ σῶμα εὐδαιμονέστατος	ἄνθρωπος	εἴη, ἰατρευόμενος, ἢ ~μηδὲ κάμνων
[522]	σοι, ὦ Σώκρατες, καλῶς ἔχειν	ἄνθρωπος	ἐν πόλει οὕτως διακείμενος ~καὶ
[521]	τί ἂν ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος	ἄνθρωπος	ἐν τούτοις ληφθείς, εἰ αὐτοῦ
[516]	χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ ὁ	ἄνθρωπος	ἓν τῶν ~ζῴων ἐστὶν ἢ
[524]	ἔσχεν ἐν τῇ ψυχῇ ὁ	ἄνθρωπος.	ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ τὸν
[485]	~ἐπειδὰν δὲ ἤδη πρεσβύτερος ὢν	ἄνθρωπος	ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ὦ ~Σώκρατες,
[500]	τις καὶ σμικρὸν νοῦν ἔχων	ἄνθρωπος,	ἢ τοῦτο, ὅντινα χρὴ ~τρόπον
[496]	ἄττα ὧν ἅμα τε ἀπαλλάττεται	ἄνθρωπος	καὶ ἅμα ἔχει, δῆλον ~ὅτι
[473]	~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις; ἐὰν ἀδικῶν	ἄνθρωπος	ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων, καὶ ~ληφθεὶς
[495]	ὑγιαίνει τε καὶ νοσεῖ ὁ	ἄνθρωπος,	~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε
[496]	σώματος ἀπολαβὼν (σκόπει. νοσεῖ ~που	ἄνθρωπος	ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης)
[524]	ἥνπερ καὶ ὅτε ἔζη ὁ	ἄνθρωπος,	τό τε σῶμα τὴν ~φύσιν
[484]	δίκαιον. δοκεῖ δέ μοι καὶ	~Πίνδαρος	ἅπερ ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν
[488]	δίκαιον ἔχειν καὶ σὺ καὶ	Πίνδαρος	τὸ κατὰ ~φύσιν; ἄγειν βίᾳ
[485]	δουλοπρεπές τι εἶναι· ὅταν δὲ	(ἀνδρὸς	~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου ἢ παίζοντα
[500]	σὺ παρακαλεῖς ἐμέ, τὰ τοῦ	ἀνδρὸς	δὴ ταῦτα ~πράττοντα, λέγοντά τε
[489]	ἤδη ~παρὰ σοῦ, ἅτε ἱκανοῦ	ἀνδρὸς	διαγνῶναι ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' οἵ
[500]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παντὸς	ἀνδρός	ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ τῶν
[507]	ἀνάγκη· οὐ γὰρ δὴ σώφρονος	ἀνδρός	ἐστιν οὔτε ~διώκειν οὔτε φεύγειν
[526]	ὁσίως βεβιωκυῖαν καὶ μετ' ἀληθείας,	ἀνδρὸς	ἰδιώτου ἢ ἄλλου τινός, ~μάλιστα
[447]	ἡ δύναμις τῆς τέχνης τοῦ	ἀνδρός,	καὶ τί ~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί
[483]	δὲ τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ	~ἀνδρὸς	τοῦτό γ' ἐστὶν τὸ πάθημα,
[522]	μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε καὶ	ἄνανδρός	ἐστιν, τὸ δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται·
[514]	ἀπηλλάγη νόσου, ἢ δοῦλος ἢ	ἐλεύθερος;	~κἂν ἐγὼ οἶμαι περὶ σοῦ
[515]	ἢ ἀστός, ἢ δοῦλος ἢ	~ἐλεύθερος;	λέγε μοι, (ἐάν τίς σε
[465]	καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς καὶ	ἀνελεύθερος,	σχήμασιν καὶ χρώμασιν καὶ λειότητι
[484]	~νέμων τὸ πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ	μέρος,	~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει βέλτιστος
[487]	ὥστε διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ	~ἑκάτερος	αὐτῶν αὐτὸς αὑτῷ ἐναντία λέγειν
[481]	πεπονθότες, ἐρῶντε δύο ὄντε δυοῖν	ἑκάτερος,	ἐγὼ ~μὲν Ἀλκιβιάδου τε τοῦ
[526]	δὲ ταῦτα καὶ ὁ Αἰακός	ἑκάτερος	τούτων ῥάβδον ἔχων δικάζει ὁ
[493]	~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν οὖν	ἕτερος	πληρωσάμενος μήτ' ἐποχετεύοι μήτε τι
[457]	ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ φῇ ὁ	~ἕτερος	τὸν ἕτερον ὀρθῶς λέγειν ἢ
[473]	~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν οὐδέποτε ἔσται	οὐδέτερος	αὐτῶν, οὔτε ὁ ~κατειργασμένος τὴν
[484]	φύσιν ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης	ἡμέτερος	ὁ ~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν
[510]	καὶ μέγα (δύνασθαι, ὡς ὁ	ὑμέτερος	~λόγος, ἐν τῇ πόλει διαπεπράξεται.
[510]	~οὐδέ γε εἴ τις πολὺ	φαυλότερος	εἴη, οὐδ' ἂν οὗτος· καταφρονοῖ
[478]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀθλιώτερος	πότερος	δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν εἴτ' ἐν
[464]	οὕτως ~ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ παῖδες,	πότερος	ἐπαί̈ ει περὶ τῶν χρηστῶν
[523]	~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς	πρότερος	ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς ὑεῖς
[490]	δέ, ~οἷον εἰκός, τῶν μὲν	ἰσχυρότερος,	τῶν δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο τι
[490]	τῶν μὲν ἰσχυρότερος, τῶν δὲ	ἀσθενέστερος,	ἄλλο τι ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος
[473]	ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ, οὗτος	~εὐδαιμονέστερος	ἔσται ἢ ἐὰν διαφυγὼν τύραννος
[525]	~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ· διὸ καὶ	εὐδαιμονέστερος	ἦν ἢ οἷς ἐξῆν ἀλλὰ
[473]	διδοὺς δίκην δυοῖν γὰρ ἀθλίοιν	~εὐδαιμονέστερος	μὲν (οὐκ ἂν εἴη ἀθλιώτερος
[473]	τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~εὐδαιμονέστερος	μὲν τοίνυν οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος
[485]	ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ ἤδη	πρεσβύτερος	ὢν ἄνθρωπος ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον,
[478]	ἐφάνη. ~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)	δεύτερος	δέ που ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος)
[472]	ὁ ἄδικος πάντως μὲν ἄθλιος,	~ἀθλιώτερος	μέντοι ἐὰν μὴ διδῷ δίκην
[473]	~εὐδαιμονέστερος μὲν (οὐκ ἂν εἴη	ἀθλιώτερος	μέντοι ὁ διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας.
[478]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	ἀθλιώτερος	πότερος δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν εἴτ'
[509]	μὴ λύσεις ἢ σοῦ τις	νεανικώτερος,	~οὐχ οἷόν τε ἄλλως λέγοντα
[490]	ἀσθενέστερος, ἄλλο τι ἢ οὗτος,	~φρονιμώτερος	ἡμῶν ὤν, βελτίων καὶ κρείττων
[490]	ἀσθενεῖς, εἷς δὲ ἡμῶν ᾖ	φρονιμώτερος	περὶ ταῦτα, ἰατρὸς ὤν, ᾖ
[491]	τίνων ὁ κρείττων τε καὶ	φρονιμώτερος	πλέον ἔχων δικαίως ~πλεονεκτεῖ; ἢ
[459]	ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται, τοῦ εἰδότος	πιθανώτερος	γίγνεται; ~(Γοργίας) πάνυ (γε. ~(Σωκράτης)
[457]	καὶ περὶ παντὸς λέγειν, ὥστε	~πιθανώτερος	εἶναι ἐν τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ
[459]	γε τοῖς εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ	πιθανώτερος	ἔσται. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[459]	περὶ τοῦ ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ	πιθανώτερος	ἔσται ὁ ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ
[459]	τοῦ εἰδότος ἐν οὐκ εἰδόσι	πιθανώτερος	ἔσται, ὅταν ὁ ῥήτωρ τοῦ
[459]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ τοῦ ἰατροῦ	πιθανώτερος	ἔσται, τοῦ εἰδότος πιθανώτερος γίγνεται;
[459]	ὅταν ὁ ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ	πιθανώτερος	ᾖ. τοῦτο συμβαίνει ἢ ἄλλο
[525]	ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ	Ὅμηρος·	βασιλέας γὰρ καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος
[449]	γε εὔχομαι εἶναι, ὡς ἔφη	Ὅμηρος,	βούλει με καλεῖν. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ
[523]	ἃ μέλλω λέγειν. ὥσπερ γὰρ	Ὅμηρος	λέγει, ~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ
[516]	γε δίκαιοι ἥμεροι, ὡς ἔφη	Ὅμηρος·	σὺ δὲ τί φῄς; οὐχ
[521]	αὖ καὶ ἐγὼ ~εἴπω, ὅτι	Πονηρός	γε ὢν ἀγαθὸν ὄντα· μηδ'
[519]	γεγονώς τε ~καὶ ὢν ἔπειτα	πονηρός	ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[525]	δέ, καὶ εἴ τις ἄλλος	πονηρὸς	ἦν ~ἰδιώτης, οὐδεὶς πεποίηκεν μεγάλαις
[526]	ὅστις οὔθ' ὧντινων, ὅτι δὲ	πονηρός	τις· καὶ τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν
[521]	τινὸς κινδυνεύων, ὃ σὺ λέγεις,	πονηρός	τίς μ' ~ἔσται ὁ εἰσάγων
[515]	τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις πρότερον	πονηρὸς	ὤν, ἄδικός τε καὶ ἀκόλαστος
[481]	μὲν μηδέποτε, ἀλλ' ἀθάνατος ἔσται	πονηρὸς	~ὤν, εἰ δὲ μή, ὅπως
[511]	ἀποκτενεῖ μέν, ἂν βούληται, ἀλλὰ	πονηρὸς	ὢν καλὸν κἀγαθὸν ὄντα. ~(Καλλίκλης)
[481]	καὶ μὴ δῷ δίκην ὁ	ἐχθρός,	ἀλλ' ἐάντε ~χρυσίον ᾖ> ἡρπακὼς
[480]	ἐὰν δὲ ἄλλον ἀδικῇ ὁ	ἐχθρός,	παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα
[448]	Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ	ἔμπειρος	ἦν ~τέχνης, τίνα ἂν αὐτὸν
[465]	φίλε Πῶλε σὺ γὰρ τούτων	ἔμπειρος	ὁμοῦ ἂν ~πάντα χρήματα ἐφύρετο
[524]	κομᾶν, κομήτης τούτου καὶ ὁ	νεκρός.	μαστιγίας ~αὖ εἴ τις ἦν
[524]	τούτου καὶ ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ	νεκρὸς	μέγας, καὶ εἰ παχύς, παχὺς
[488]	μοχθηρότερον δέ· ἢ ὁ αὐτὸς	(ὅρος	ἐστὶν τοῦ βελτίονος ~καὶ τοῦ
[494]	εἶ, ὦ Σώκρατες, καὶ ἀτεχνῶς	δημηγόρος.	~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον
[482]	ἐν τοῖς λόγοις ὡς ἀληθῶς	δημηγόρος	ὤν· καὶ ~νῦν ταῦτα δημηγορεῖς
[451]	ὅτι καὶ πρὸς αὑτὰ καὶ	πρὸς	ἄλληλα πῶς ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ
[451]	καὶ ἡλίου καὶ σελήνης, πῶς	πρὸς	ἄλληλα τάχους ἔχει. ~(Γοργίας) ὀρθῶς
[457]	ὧν ἂν ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι	πρὸς	ἀλλήλους καὶ μαθόντες καὶ διδάξαντες
[456]	δυνατόν, εἰ βούλοιτο. καὶ εἰ	πρὸς	ἄλλον γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο,
[466]	ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ σοι	πρὸς	~ἀμφότερα. φημὶ γάρ, ὦ Πῶλε,
[447]	βούλοιτο τῶν ἔνδον ὄντων, καὶ	~πρὸς	ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἦ
[457]	τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν γὰρ	πρὸς	ἅπαντάς ἐστιν ὁ ῥήτωρ καὶ
[456]	ἀγωνίᾳ οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ	πρὸς	ἅπαντας χρῆσθαι ~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν
[451]	διαφέρει δὲ τοσοῦτον, ὅτι καὶ	πρὸς	αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα πῶς
[465]	ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς χάρισι ταῖς	πρὸς	αὑτό, τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν
[452]	ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν οὖν	πρὸς	αὐτόν· τί δὲ δή; ἦ
[483]	ἄνθρωποί εἰσιν καὶ οἱ πολλοί.	πρὸς	αὑτοὺς οὖν καὶ τὸ ~αὑτοῖς
[465]	ἴσως ἀκολουθήσαις ὅτι ὃ κομμωτικὴ	πρὸς	~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν,
[479]	~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν,	πρὸς	δὲ τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν
[502]	ἄρα ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα	πρὸς	δῆμον τοιοῦτον οἷον παίδων τε
[465]	ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν, τοῦτο ῥητορικὴ	πρὸς	δικαιοσύνην. ὅπερ μέντοι λέγω, διέστηκε
[514]	ἀστῶν, μήτε ~ἄνδρα μήτε γυναῖκα,	πρὸς	Διός, ὦ Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον
[460]	τοιαῦτα ἔχει, ὦ Γοργία; ~(καὶ	πρὸς	Διός, ὥσπερ ἄρτι εἶπες, ἀποκαλύψας
[521]	γὰρ εἶ, ὥσπερ ἤρξω παρρησιάζεσθαι	πρὸς	ἐμέ, διατελεῖν ἃ νοεῖς λέγων.
[493]	ἄρα λέγει, ὡς ἔφη ὁ	πρὸς	ἐμὲ (λέγων, τὴν ψυχὴν ~εἶναι·
[500]	Καλλίκλεις, μήτε αὐτὸς οἴου δεῖν	πρὸς	ἐμὲ παίζειν ~μηδ' ὅτι ἂν
[513]	~οὐκοῦν ἡ μὲν ἑτέρα, ἡ	πρὸς	ἡδονήν, ἀγεννὴς καὶ οὐδὲν ἄλλο
[513]	σῶμα καὶ ψυχήν, μίαν μὲν	πρὸς	ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν δὲ
[501]	ἡ δ' ἑτέρα τῆς ἡδονῆς,	πρὸς	ἣν ἡ θεραπεία αὐτῇ ἐστιν
[486]	βασανίζουσιν τὸν χρυσόν, τὴν ἀρίστην,	πρὸς	~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν, εἴ
[514]	~σὲ καὶ σὺ ἐμέ, φέρε	πρὸς	θεῶν, αὐτὸς δὲ ὁ (Σωκράτης)
[465]	νομοθετικήν, καὶ ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ	πρὸς	~ἰατρικήν, τοῦτο ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην.
[459]	αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν τι ἡμῖν	πρὸς	λόγου ᾖ· νῦν δὲ τόδε
[489]	σὺ χρώμενος πολλὰ νυνδὴ εἰρωνεύου	πρός	με· ~ἀλλ' ἴθι εἰπέ, τίνας
[465]	κομμωτικὴ πρὸς ~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ	πρὸς	νομοθετικήν, καὶ ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ
[474]	τὴν χρείαν λέγεις καλὰ εἶναι,	πρὸς	ὃ ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ,
[519]	ὅταν καὶ τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι	(πρὸς	οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων ὄντων
[474]	μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι, αὐτὸν	πρὸς	ὃν ἄν μοι ὁ λόγος
[507]	ἔμοιγε δοκεῖ ὁ σκοπὸς εἶναι	πρὸς	ὃν βλέποντα δεῖ ~ζῆν, καὶ
[513]	μὰ Δία τῷ Πυριλάμπους γε	πρός.	ὅστις οὖν σε τούτοις ὁμοιότατον
[455]	αἱρέσεως ~πέρι ἢ τάξεώς τινος	πρὸς	πολεμίους ἢ χωρίων (καταλήψεως συμβουλὴ
[502]	λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	πρὸς	πολὺν ὄχλον καὶ δῆμον οὗτοι
[521]	δέ μοι ἥκει λόγος ὅνπερ	πρὸς	Πῶλον ἔλεγον· ~κρινοῦμαι γὰρ ὡς
[500]	~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν αὖ ἐγὼ	πρὸς	Πῶλον καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων.
[520]	καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ ἔλεγον	πρὸς	~Πῶλον· σὺ δὲ δι' ἄγνοιαν
[457]	λέγειν τοῦ ~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ	πρὸς	σέ. ~(ἐγὼ οὖν, εἰ μὲν
[485]	φθέγξασθαι. ἐγὼ δέ, ὦ ~Σώκρατες,	πρὸς	σὲ ἐπιεικῶς ἔχω φιλικῶς· κινδυνεύω
[485]	γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται	πρὸς	σὲ λέγειν, οἷάπερ ἐκεῖνος πρὸς
[465]	τοιοῦτον, ὦ Πῶλε τοῦτο γὰρ	~πρὸς	σὲ λέγω ὅτι τοῦ ἡδέος
[469]	λαβὼν ὑπὸ μάλης ἐγχειρίδιον λέγοιμι	πρὸς	σὲ ὅτι ὦ Πῶλε, ἐμοὶ
[482]	Πώλου πάθος ὅπερ Γοργίου κατηγόρει	~πρὸς	σὲ παθεῖν. ἔφη γάρ που
[462]	δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ὥς γε	πρὸς	σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος) ἀλλὰ
[504]	οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	πρὸς	ταῦτα βλέπων ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος,
[513]	ὦ φίλη κεφαλή. λέγομέν τι	πρὸς	~ταῦτα, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ
[472]	ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν	πρὸς	τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ ἂν
[502]	τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες, ὅτι	πρὸς	τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται καὶ
[471]	εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν καὶ ἀποπνίξας	~πρὸς	τὴν μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν χῆνα
[471]	ἐπῄνεσα ὅτι μοι δοκεῖς εὖ	πρὸς	τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ δὲ
[486]	με δεῖ ἄλλης ~βασάνου; ~(Καλλίκλης)	πρὸς	τί δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς, ὦ
[451]	ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ	πρὸς	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[503]	οὐκ εἰκῇ ἐρεῖ, ἀλλ' ~(ἀποβλέπων	πρός	τι; ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι
[503]	οἱ ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες)	~πρὸς	τὸ αὑτῶν ἔργον ἕκαστος οὐκ
[502]	αὕτη ἐστίν; ~πότερόν σοι δοκοῦσιν	πρὸς	τὸ βέλτιστον ἀεὶ λέγειν οἱ
[502]	ὁ πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; ἦ	πρὸς	τὸ βέλτιστον βλέπων ἐδόκει σοι
[464]	δὴ τούτων οὐσῶν, καὶ ἀεὶ	πρὸς	τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν μὲν
[513]	ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν δὲ	~πρὸς	τὸ βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ
[521]	λόγους οὓς λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ	πρὸς	τὸ βέλτιστον, οὐ πρὸς ~(τὸ
[505]	χρῆναι πάντας ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν	πρὸς	τὸ εἰδέναι τὸ ἀληθὲς τί
[503]	ἕκαστος οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει	(πρὸς	τὸ ἔργον τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ'
[502]	κιθαρῳδεῖν; ἢ ~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ	πρὸς	τὸ ἥδιστον; ἠνία γὰρ ᾄδων
[521]	ἀλλὰ πρὸς τὸ βέλτιστον, οὐ	πρὸς	~(τὸ ἥδιστον, καὶ οὐκ ἐθέλων
[457]	σε, μή με ὑπολάβῃς οὐ	πρὸς	τὸ πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ
[502]	αὑτῶν λόγους, ἢ ~καὶ οὗτοι	πρὸς	τὸ χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις ὡρμημένοι,
[485]	πρὸς σὲ λέγειν, οἷάπερ ἐκεῖνος	πρὸς	τὸν ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς, ὦ
[502]	~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί δὲ ἡ	πρὸς	τὸν Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ (καὶ
[485]	πεπονθέναι νῦν ὅπερ ὁ ~Ζῆθος	πρὸς	τὸν Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ
[469]	ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν γε	πρός	τὸν δὲ δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος)
[523]	ἐκ μακάρων ~νήσων ἰόντες ἔλεγον	πρὸς	τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν (σφιν
[481]	λέγεις ἃ ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ	πρὸς	τὸν Πυριλάμπους νεανίαν τὸν καλὸν
[456]	ἐπὶ τῷ δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις	πρὸς	τοὺς πολεμίους καὶ τοὺς ἀδικοῦντας,
[485]	οὖν ἔγωγε τοῦτο πάσχω καὶ	πρὸς	τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ μὲν
[485]	γίγνεται, καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω	πρὸς	τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς
[485]	πάσχω πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ	πρὸς	τοὺς ψελλιζομένους καὶ παίζοντας. ὅταν
[500]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δή, ἃ καὶ	πρὸς	τούσδε ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί μοι,
[504]	καὶ ἐάν τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται,	πρὸς	τοῦτο ἀεὶ τὸν νοῦν ~ἔχων,
[474]	ὃ ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ,	πρὸς	τοῦτο, ἢ κατὰ ἡδονήν τινα,
[452]	ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ καὶ	πρὸς	τοῦτον· σὺ δὲ δὴ τίς
[514]	(Σωκράτης) πῶς ἔχει τὸ σῶμα	πρὸς	~ὑγίειαν; ἢ ἤδη τις ἄλλος
[519]	ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὲ	πρὸς	Φιλίου, οὐ δοκεῖ σοι ἄλογον
[500]	ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ	πρὸς	Φιλίου, ὦ Καλλίκλεις, μήτε αὐτὸς
[510]	καὶ οὐκ ἄν ποτε ὡς	πρὸς	φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης) καὶ ταῦτ'
[521]	τῶν νῦν· ἅτε οὖν οὐ	πρὸς	χάριν ~λέγων τοὺς λόγους οὓς
[521]	ἰατρόν, ἢ ὡς ~διακονήσοντα καὶ	πρὸς	χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι εἰπέ,
[521]	~κρινοῦμαι γὰρ ὡς ἐν παιδίοις	ἰατρὸς	ἂν κρίνοιτο κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει
[459]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ μὴ	ἰατρός	γε δήπου ἀνεπιστήμων ὧν ὁ
[459]	~(Γοργίας) πάνυ (γε. ~(Σωκράτης) οὐκ	ἰατρός	γε ὤν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)
[459]	γε δήπου ἀνεπιστήμων ὧν ὁ	ἰατρὸς	ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον ὅτι. ~(Σωκράτης)
[464]	χρηστῶν σιτίων καὶ ~(πονηρῶν, ὁ	ἰατρὸς	ἢ ὁ ὀψοποιός, λιμῷ ἂν
[452]	καὶ εἴποι πρῶτον μὲν ὁ	~ἰατρὸς	ὅτι ὦ Σώκρατες, ἐξαπατᾷ σε
[452]	ἐπῄνεσεν ὁ τὸ σκολιὸν ~ποιήσας,	ἰατρός	τε καὶ παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής,
[464]	οὐκ εὖ ἔχουσιν, ἀλλ' ἢ	~ἰατρός	τε καὶ τῶν γυμναστικῶν τις.
[452]	λέγεις; εἴποι ἂν ἴσως ὅτι	ἰατρός.	τί οὖν λέγεις; ἦ τὸ
[490]	ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος περὶ ταῦτα,	ἰατρὸς	ὤν, ᾖ δέ, ~οἷον εἰκός,
[523]	ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ	~πατρὸς	παρέλαβον. ἦν οὖν νόμος ὅδε
[450]	~πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ τὸ	(κῦρος	αὐταῖς διὰ λόγων ἐστίν. τῶν
[450]	ὅτι ἡ διὰ λόγου τὸ	κῦρος	ἔχουσα ῥητορική ἐστιν, καὶ ~ὑπολάβοι
[451]	περὶ τί ἐν λόγοις τὸ	κῦρος	ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ ἂν
[451]	τῶν διὰ λόγου τις τὸ	κῦρος	ἐχουσῶν. καὶ εἴ με ἐπανέροιτο·
[494]	βίος, οὗτος οὐ δεινὸς καὶ	αἰσχρὸς	καὶ ~ἄθλιος; ἢ τούτους τολμήσεις
[508]	δὴ αἴσχιστόν ἐστιν, ὡς ὁ	σὸς	λόγος. ὁ δὲ δὴ ἐμὸς
[477]	οὐκ ἀλγηδόνι γε, ὡς ὁ	~σὸς	λόγος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[448]	~ὅτι, ὦ Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν)	τος	τίνος (Γοργίας) ἐπιστήμων τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις
[526]	Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε	ἀνίατος	~δοκῇ εἶναι· ὁ δὲ ἐκεῖσε
[524]	ἃ διὰ ~τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου	πράγματος	ἔσχεν ἐν τῇ ψυχῇ ὁ
[485]	ἑαυτὸν οὔτε ~καλοῦ οὔτε γενναίου	(πράγματος·	ὅταν δὲ δὴ πρεσβύτερον ἴδω
[463]	δ' ἐγὼ καλῶ τὴν ῥητορικήν,	πράγματός	τινός ἐστι μόριον οὐδενὸς τῶν
[524]	διάλυσις, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ	σώματος,	~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν δὲ διαλυθῆτον
[496]	οἷον περὶ ὅτου βούλει τοῦ	σώματος	ἀπολαβὼν (σκόπει. νοσεῖ ~που ἄνθρωπος
[499]	ἢ ~ἄλλην τινὰ ἀρετὴν τοῦ	σώματος,	αὗται μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ
[496]	καὶ χρόνον εἴτε ~ψυχῆς εἴτε	σώματος	βούλει; οὐδὲν γὰρ οἶμαι διαφέρει.
[504]	καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ τοῦ	~σώματος.	ἔστιν ταῦτα ἢ οὐκ ἔστιν;
[505]	γὰρ οἶμαι λυσιτελεῖ μετὰ μοχθηρίας	σώματος	ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ ~οὕτω
[517]	δὴ τῷ ὄντι γε ~ἐστὶν	σώματος	θεραπεία, ἥνπερ καὶ προσήκει τούτων
[464]	μιᾶς δὲ οὔσης τῆς τοῦ	σώματος	~θεραπείας δύο μόρια λέγω, τὴν
[506]	ἀρετὴ ἑκάστου, καὶ σκεύους καὶ	σώματος	καὶ ψυχῆς αὖ καὶ ~ζῴου
[477]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν χρημάτων (καὶ	σώματος	καὶ ψυχῆς, τριῶν ὄντων, τριττὰς
[474]	τι ἐκτὸς τούτων λέγειν περὶ	σώματος	κάλλους; ~(Πῶλος) οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης)
[477]	πενίαν. ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἐν	σώματος	κατασκευῇ; κακίαν ἂν φήσαις ἀσθένειαν
[479]	ἐστιν ἡ ὑγίεια καὶ ἀρετὴ	σώματος.	κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ τῶν νῦν
[479]	ὅσῳ ἀθλιώτερόν ἐστι μὴ ὑγιοῦς	σώματος	μὴ ὑγιεῖ ψυχῇ συνοικεῖν, ἀλλὰ
[517]	καὶ τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι	σώματος,	παντὶ τῷ μὴ εἰδότι ὅτι
[518]	διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ	σώματος	πραγματείαν, τὰς ἄλλας τέχνας, τὴν
[524]	τῇ ~ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ τοῦ	σώματος,	τά τε τῆς φύσεως καὶ
[504]	γὰρ δοκεῖ ταῖς μὲν τοῦ	σώματος	τάξεσιν ~ὄνομα εἶναι ὑγιεινόν, ἐξ
[518]	ἢ ποτῶν ἐστιν εἰς ἀρετὴν	(σώματος,	τὰς δ' ἄλλας πάσας ταύτας
[512]	τις ἄρα ἐν τῷ τοῦ	σώματος	~τιμιωτέρῳ, τῇ ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα
[524]	τοιόνδε τι λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ	θάνατος	τυγχάνει ὤν, ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ,
[481]	ἀποθανεῖται, μάλιστα μὲν μηδέποτε, ἀλλ'	ἀθάνατος	ἔσται πονηρὸς ~ὤν, εἰ δὲ
[457]	λόγος καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς.	~δυνατὸς	μὲν γὰρ πρὸς ἅπαντάς ἐστιν
[507]	τοιοῦτος οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ	ἀδύνατος,	ὅτῳ δὲ μὴ ἔνι ~κοινωνία,
[522]	ἐν πόλει οὕτως διακείμενος ~καὶ	ἀδύνατος	ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ
[490]	ἑκτέον· ἐὰν δὲ τύχῃ πάντων	ἀσθενέστατος	ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον τῷ βελτίστῳ,
[478]	οὖν οὕτως ἂν περὶ σῶμα	εὐδαιμονέστατος	ἄνθρωπος εἴη, ἰατρευόμενος, ἢ ~μηδὲ
[471]	~ἐστιν πάντων Μακεδόνων, ἀλλ' οὐκ	εὐδαιμονέστατος,	καὶ ἴσως ἔστιν ὅστις ~Ἀθηναίων
[478]	ἡ δίκη. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~εὐδαιμονέστατος	μὲν ἄρα ὁ μὴ ἔχων
[471]	καὶ ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν	ἀθλιώτατος	γενόμενος καὶ οὐ μετεμέλησεν αὐτῷ,
[472]	γε, ἐπεὶ οὕτω γ' ἂν	ἀθλιώτατος	εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐὰν ἄρα
[471]	μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν ἐν Μακεδονίᾳ,	ἀθλιώτατός	~ἐστιν πάντων Μακεδόνων, ἀλλ' οὐκ
[489]	ἢ οἴει με λέγειν, ~ἐὰν	συρφετὸς	συλλεγῇ δούλων καὶ παντοδαπῶν ἀνθρώπων
[501]	ἡγῇ τι φροντίζειν Κινησίαν τὸν	Μέλητος,	ὅπως ἐρεῖ τι τοιοῦτον ~ὅθεν
[521]	μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου καὶ φαύλου. ~(Σωκράτης)	~ἀνόητος	ἄρα εἰμί, ὦ Καλλίκλεις, ὡς
[505]	ἕως μὲν ἂν πονηρὰ ᾖ,	ἀνόητός	τε ~οὖσα καὶ ἀκόλαστος καὶ
[525]	τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας τε ~καὶ	αἰσχρότητος	γέμουσαν τὴν ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν
[493]	ὁ μὲν οἴνου, ὁ δὲ	μέλιτος,	ὁ δὲ γάλακτος, καὶ ἄλλοι
[462]	τίς; φάθι. ~(Σωκράτης) ~φημὶ δή,	χάριτος	καὶ ἡδονῆς (ἀπεργασίας, ὦ Πῶλε.
[462]	λέγεις. ~(Πῶλος) τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης)	χάριτός	τινος καὶ ἡδονῆς ἀπεργασίας. ~(Πῶλος)
[493]	ὁ δὲ μέλιτος, ὁ δὲ	γάλακτος,	καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα
[523]	ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ	ἐκτὸς	κακῶν, τὸν δὲ ἀδίκως καὶ
[474]	καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου	ἐκτὸς	τούτων ~ἐστίν, τὰ καλά, τοῦ
[474]	ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας; ἔχεις τι	ἐκτὸς	τούτων λέγειν περὶ σώματος κάλλους;
[482]	τῶν ~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον	ἔμπληκτος·	ὁ μὲν γὰρ Κλεινίειος οὗτος
[526]	ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ	πράξαντος	καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν τῷ
[500]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	παντὸς	ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ
[457]	ἐστιν ὁ ῥήτωρ καὶ περὶ	παντὸς	λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι ἐν
[527]	μᾶλλον ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ	~παντὸς	μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον οὐ τὸ
[506]	καὶ ψυχῆς αὖ καὶ ~ζῴου	παντός,	οὐ τῷ εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται,
[510]	ὁ τύραννος καὶ τούτῳ ἐξ	~ἅπαντος	(τοῦ νοῦ οὐκ ἄν ποτε
[526]	τὰ αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ	~πολυπραγμονήσαντος	ἐν τῷ βίῳ, ἠγάσθη τε
[524]	σῶμα ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα ~καὶ	τελευτήσαντος	ἢ πάντα ἢ τὰ πολλὰ
[492]	τῶν ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν	ὄντος,	αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν
[481]	αἰσθάνομαι οὖν σου ἑκάστοτε, καίπερ	ὄντος	δεινοῦ, ~ὅτι ἂν φῇ σου
[509]	καὶ ἔτι τούτου μεῖζον μεγίστου	ὄντος,	εἰ οἷόν τε, τὸ ~ἀδικοῦντα
[516]	ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι ὡς πονηροῦ	ὄντος.	~(Καλλίκλης) τί οὖν; τούτου ἕνεκα
[494]	λυποῖτο λύπας· ἆρα τοιούτου ἑκατέρου	ὄντος	τοῦ βίου, λέγεις τὸν τοῦ
[484]	ἠλάσατο τὰς βοῦς, (ὡς τούτου	ὄντος	τοῦ δικαίου ~φύσει, καὶ βοῦς
[499]	σοῦ ἑκόντος εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς	ὄντος	φίλου· νῦν δὲ ~ἐψεύσθην, καὶ
[506]	~ἄκουε δὴ ἐξ ἀρχῆς ἐμοῦ	ἀναλαβόντος	τὸν λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ
[465]	οὖν ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν ἐστίν·	λέγοντος	γάρ μου ~βραχέα οὐκ ἐμάνθανες,
[458]	ἴσως γάρ τοι σοῦ ~ὀρθῶς	λέγοντος	ἐγὼ οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν
[481]	~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε, εἴ τίς σου	λέγοντος	ἑκάστοτε ἃ διὰ τούτους λέγεις
[461]	~ἀλλὰ ἀντίθες τοι· σοῦ μακρὰ	λέγοντος	καὶ μὴ ἐθέλοντος τὸ ἐρωτώμενον
[481]	τῇ ἐκκλησίᾳ, ἐάν τι σοῦ	λέγοντος	ὁ ~δῆμος ὁ Ἀθηναίων μὴ
[451]	τις τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ	λέγοντος	ὅτι καὶ αὕτη λόγῳ κυροῦται
[483]	Πώλου τὸ κατὰ νόμον ~αἴσχιον	λέγοντος,	σὺ τὸν λόγον ἐδιώκαθες κατὰ
[469]	~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ἐμοῦ δὴ	λέγοντος	τῷ λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ
[460]	~ἐγὼ τοίνυν σου τότε ταῦτα	λέγοντος	ὑπέλαβον ὡς οὐδέποτ' ἂν εἴη
[448]	αὐτοῦ τὴν τέχνην ὥσπερ τινὸς	ψέγοντος,	ἥτις δέ ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω.
[484]	δ' ὅτι οὔτε πριάμενος οὔτε	~δόντος	τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο τὰς βοῦς,
[479]	τὸν μὴ διδόντα ~δίκην τοῦ	διδόντος;	οὐ ταῦτ' ἦν τὰ ὑπ'
[484]	ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ περαιτέρω τοῦ	δέοντος	ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων. ἐὰν
[487]	παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ	δέοντος·	πῶς γὰρ οὔ; ~ὥ γε
[487]	ἀλλήλοις ὅπως μὴ πέρα τοῦ	δέοντος	~σοφώτεροι γενόμενοι λήσετε διαφθαρέντες. ἐπειδὴ
[495]	ἄρα τῷ λόγῳ ὡς σοῦ	σπουδάζοντος;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε σφόδρα. ~(Σωκράτης)
[476]	γὰρ οὔ; ὑπό γε τοῦ	κολάζοντος.	~(Σωκράτης) ὁ δὲ ὀρθῶς κολάζων
[500]	παρ' ἐμοῦ ~οὕτως ἀποδέχου ὡς	παίζοντος·	ὁρᾷς γὰρ ὅτι περὶ τούτου
[472]	ἄλλο τι ὡς οὕτω σου	νομίζοντος	διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[482]	καὶ ~νῦν ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν	παθόντος	Πώλου πάθος ὅπερ Γοργίου κατηγόρει
[506]	καὶ ~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ	διιόντος	τὰ ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν
[499]	γε ~κατ' ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ	ἑκόντος	εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος φίλου·
[508]	βουλομένῳ ὥσπερ οἱ ἄτιμοι τοῦ	ἐθέλοντος,	(ἄντε τύπτειν βούληται, ~τὸ νεανικὸν
[461]	σοῦ μακρὰ λέγοντος καὶ μὴ	ἐθέλοντος	τὸ ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ
[491]	δικαίως ~πλεονεκτεῖ; ἢ οὔτε ἐμοῦ	ὑποβάλλοντος	ἀνέξῃ οὔτ' αὐτὸς ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης)
[523]	αὐτὴν τὴν ψυχὴν ~θεωροῦντα ἐξαίφνης	ἀποθανόντος	ἑκάστου, ἔρημον πάντων τῶν συγγενῶν
[524]	καὶ εἰ παχύς, παχὺς καὶ	ἀποθανόντος,	καὶ ~τἆλλα οὕτως· καὶ εἰ
[506]	(παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν δὲ οὗ	παρόντος	~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ γε. ~ἀλλὰ
[487]	οὖν σου ἀκούω ταὐτὰ ἐμοὶ	~συμβουλεύοντος	ἅπερ τοῖς σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν
[515]	ἔστιν τι ἔργον σὸν ἔτι	ἰδιωτεύοντος,	πρὶν δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης) φιλόνικος
[493]	ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως καὶ ἀκολάστως	ἔχοντος	βίου τὸν κοσμίως καὶ ~τοῖς
[523]	νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν	ἔχοντος	ζῶντες ~ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ
[476]	καὶ πάσχον ὑπὸ τούτου τοῦ	~ποιοῦντος;	~(Πῶλος) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα
[476]	πάσχειν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό τινος	ποιοῦντος;	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ὑπό
[521]	ἐν παιδίοις ἰατρὸς ἂν κρίνοιτο	κατηγοροῦντος	ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ, τί ἂν
[524]	του ἦν μέλη ἢ διεστραμμένα	ζῶντος,	καὶ (τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα.
[524]	φύσει ἢ τροφῇ ἢ ἀμφότερα	ζῶντος,	τούτου καὶ ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ
[501]	μᾶλλον δέ, εἰ ~βούλει, ἐμοῦ	ἐρωτῶντος,	ἣ μὲν ἄν σοι δοκῇ
[518]	εἰ περὶ τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ	ἐρωτῶντος	οἵτινες ἀγαθοὶ γεγόνασιν ἢ εἰσὶν
[448]	δέ γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ	Ἀγλαοφῶντος	ἢ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος
[459]	~ὁ οὐκ εἰδὼς ἄρα τοῦ	εἰδότος	ἐν οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος ἔσται,
[459]	ἐν οὐκ εἰδόσιν (μᾶλλον τοῦ	εἰδότος;	ἢ ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ ~δεῖ
[459]	τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται, τοῦ	εἰδότος	πιθανώτερος γίγνεται; ~(Γοργίας) πάνυ (γε.
[501]	~ἐμπειρίᾳ μνήμην μόνον σῳζομένη (τοῦ	εἰωθότος	γίγνεσθαι, ᾧ δὴ καὶ ~πορίζεται
[489]	σοῦ, ἅτε ἱκανοῦ ἀνδρὸς διαγνῶναι	ὡμολογηκότος.	~(Καλλίκλης) ἀλλ' οἵ γε πολλοὶ
[515]	κἀγαθὸς γέγονεν, ἢ ξένος ἢ	ἀστός,	ἢ δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε
[515]	~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί, δῆλον ὅτι	ἕκαστος	αὐτῶν βελτίους ἐποίει τοὺς πολίτας
[503]	αὐτῶν, ὡς εἰς τάξιν τινὰ	ἕκαστος	ἕκαστον τίθησιν ὃ ~ἂν τιθῇ,
[510]	εὖ λέγειν. φίλος μοι δοκεῖ	ἕκαστος	ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς οἷόν τε
[484]	τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ ἐστιν	ἕκαστος	ἐν τούτῳ, καὶ ἐπὶ τοῦτ'
[497]	εἰ οὐχ ἅμα παύεται διψῶν	~ἕκαστος	ἡμῶν καὶ ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί.
[507]	δὲ φευκτέον ὡς ἔχει ποδῶν	ἕκαστος	ἡμῶν, καὶ ~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν
[497]	νουθετεῖς. οὐχ ἅμα διψῶν τε	ἕκαστος	~ἡμῶν πέπαυται καὶ ἅμα ἡδόμενος
[503]	(βλέποντες) ~πρὸς τὸ αὑτῶν ἔργον	ἕκαστος	οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς
[509]	μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν ~ἑαυτῷ	καταγέλαστος	ἂν τῇ ἀληθείᾳ εἴη; ἆρα
[509]	ἐστὶν ἄλλως λέγων μὴ οὐ	καταγέλαστος	εἶναι. ἐγὼ μὲν ~οὖν αὖ
[512]	ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός τις ἔτυχεν,	καταγέλαστός	σοι ὁ ψόγος ~γίγνεται καὶ
[505]	ᾖ, ἀνόητός τε ~οὖσα καὶ	ἀκόλαστος	καὶ ἄδικος καὶ ἀνόσιος, εἴργειν
[515]	πονηρὸς ὤν, ἄδικός τε καὶ	ἀκόλαστος	καὶ ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα καλός
[507]	ἐναντίως ~ἔχων τῷ σώφρονι, ὁ	ἀκόλαστος,	ὃν σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν
[507]	αὕτη ἡ ἄφρων τε καὶ	ἀκόλαστος.	~πάνυ γε. ~καὶ μὴν ὅ
[521]	ὁ εἰσάγων οὐδεὶς γὰρ ἂν	χρηστὸς	μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι καὶ
[506]	σοι ὥσπερ σὺ ἐμοί, ἀλλὰ	μέγιστος	εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης)
[522]	οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις μὴ παντάπασιν	ἀλόγιστός	~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν, τὸ
[527]	σημαίνει ~ὅτι οὗτος ὁ τρόπος	ἄριστος	τοῦ βίου, καὶ τὴν δικαιοσύνην
[520]	ὅντιν' ἄν τις τρόπον ὡς	βέλτιστος	εἴη καὶ ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ
[484]	μέρος, ~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει	βέλτιστος	ὤν" ~αντιοπε (ὅπου δ' ἂν
[526]	~τῷ ὄντι ὡς ἂν δύνωμαι	βέλτιστος	ὢν καὶ ζῆν καὶ ἐπειδὰν
[461]	(λόγοις τοῦτο ὃ> δὴ ἀγαπᾷς,	αὐτὸς	ἀγαγὼν ἐπὶ τοιαῦτα ~ἐρωτήματα ἐπεὶ
[480]	εἴτε ~ὁντινοῦν, ἐὰν μόνον μὴ	αὐτὸς	ἀδικῆται ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ τοῦτο
[506]	δοκεῖν. βούλομαι γὰρ ἔγωγε καὶ	~αὐτὸς	ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ διιόντος τὰ
[467]	ὅτι ψεύδομαι, εἰ δὲ μή,	αὐτὸς	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι,
[515]	βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ μὲν	αὐτὸς	ἄρτι ἄρχῃ πράττειν τὰ τῆς
[495]	δέ γε οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν	αὐτὸς	αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ
[484]	πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ μέρος, ~ἵν'	αὐτὸς	αὑτοῦ τυγχάνει βέλτιστος ὤν" ~αντιοπε
[483]	προπηλακιζόμενος μὴ οἷός ~τέ ἐστιν	αὐτὸς	αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ οὗ
[487]	τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν	αὐτὸς	αὑτῷ ἐναντία λέγειν ἐναντίον πολλῶν
[455]	τὴν τῆς ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν·	αὐτὸς	γὰρ καλῶς ὑφηγήσω. οἶσθα γὰρ
[505]	μεταξὺ τὸν λόγον καταλύομεν; ~(Καλλίκλης)	αὐτὸς	γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ τοὺς
[521]	~λέγω ἐν τῷ δικαστηρίῳ. ὁ	αὐτὸς	δέ μοι ἥκει λόγος ὅνπερ
[514]	σὺ ἐμέ, φέρε πρὸς θεῶν,	αὐτὸς	δὲ ὁ (Σωκράτης) πῶς ἔχει
[505]	γε τὸν λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης)	~αὐτὸς	δὲ οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν
[457]	μὴ χρώμενοι οἶμαι ὀρθῶς. ὁ	αὐτὸς	δὴ λόγος καὶ περὶ τῆς
[461]	ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς ~παρ' αὐτόν,	αὐτὸς	διδάξειν, ἔπειτα ἐκ ταύτης ἴσως
[485]	εὐνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος οὕτως	αὐτὸς	ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι τὸ
[452]	θαυμάζοιμί τἄν, ὦ Σώκρατες, καὶ	αὐτὸς	εἴ σοι ἔχοι ~(Γοργίας) μεῖζον
[491]	οὔτε ἐμοῦ ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ'	αὐτὸς	ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε καὶ
[507]	κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ δεηθῇ ἢ	~αὐτὸς	ἢ ἄλλος τις τῶν οἰκείων,
[480]	~ἐὰν δέ γε ἀδικήσῃ ἢ	αὐτὸς	ἢ ἄλλος τις ὧν ἂν
[506]	μὲν δή, ὦ Γοργία, καὶ	αὐτὸς	ἡδέως μὲν ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ
[455]	περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ καὶ	αὐτὸς	ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν περὶ
[449]	ἡμᾶς. μᾶλλον δέ, ὦ Γοργία,	αὐτὸς	ἡμῖν εἰπὲ τίνα σε χρὴ
[506]	ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε, ὠγαθέ,	αὐτὸς	καὶ πέραινε. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δὴ
[512]	δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ' ἂν	αὐτὸς	λαβεῖν τὴν ἐκείνου. ~καίτοι ἐξ
[504]	ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί δὲ οὐκ	αὐτὸς	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[482]	νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ καὶ	αὐτὸς	λεγομένοις. ἢ οὖν ἐκείνην ἐξέλεγξον,
[453]	ὑποπτεύων σὲ ἐρήσομαι, ἀλλ' οὐκ	αὐτὸς	λέγω; οὐ σοῦ ~ἕνεκα ἀλλὰ
[509]	καλῶς λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ	αὐτὸς	~λόγος ἐστιν ἀεί, ὅτι ἐγὼ
[476]	καὶ εἰ τέμνει τι, ὁ	αὐτὸς	λόγος; τέμνεται γάρ τι. ~(Πῶλος)
[511]	λιμένα δύο δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ	αὐτὸς	ὁ ἔχων τὴν τέχνην καὶ
[500]	πρὸς Φιλίου, ὦ Καλλίκλεις, μήτε	αὐτὸς	οἴου δεῖν πρὸς ἐμὲ παίζειν
[489]	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα ὅτι σὺ	αὐτὸς	ὀνόματα λέγεις, δηλοῖς δὲ οὐδέν;
[488]	εἶναι, μοχθηρότερον δέ· ἢ ὁ	αὐτὸς	(ὅρος ἐστὶν τοῦ βελτίονος ~καὶ
[461]	ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ καὶ	~αὐτὸς	ὅτι αὖ ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν
[460]	~(Σωκράτης) ~νῦν (δέ γε ὁ	αὐτὸς	οὗτος φαίνεται, ὁ ῥητορικός, οὐκ
[489]	ἐγὼ μέν, ὦ δαιμόνιε, καὶ	αὐτὸς	πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν τί σε
[458]	(Χαιρεφῶν) καὶ μὲν δὴ καὶ	αὐτὸς	πολλοῖς ἤδη λόγοις ~παραγενόμενος οὐκ
[455]	ἐγὼ μὲν γάρ τοι ~οὐδ'	αὐτός	πω δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι λέγω.
[463]	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ οὐδὲ	αὐτὸς	συνίημι ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως
[465]	οὐκ ἐῶν μακροὺς λόγους λέγειν	αὐτὸς	συχνὸν λόγον ~ἀποτέτακα. ἄξιον μὲν
[466]	ἐφ' ἑκάστου ὧν λέγεις πότερον	αὐτὸς	~ταῦτα λέγεις καὶ γνώμην σαυτοῦ
[482]	ὀρθῶς, τότε· νῦν δὲ πάλιν	αὐτὸς	ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε
[473]	καὶ μεγάλας καὶ παντοδαπὰς λώβας	αὐτός	τε λωβηθεὶς καὶ τοὺς αὑτοῦ
[487]	οἷος παρρησιάζεσθαι καὶ μὴ ~αἰσχύνεσθαι,	αὐτός	τε φῂς καὶ ὁ λόγος
[455]	~Γοργία, τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ	αὐτός	τε φῂς ῥήτωρ εἶναι καὶ
[458]	μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, καὶ	αὐτὸς	τοιοῦτος εἶναι οἷον σὺ ὑφηγῇ·
[505]	ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος καὶ	αὐτὸς	τοῦτο πάσχων περὶ οὗ ὁ
[505]	ψυχήν, ὦ ἄριστε, οὐχ ὁ	αὐτὸς	τρόπος; ἕως μὲν ἂν πονηρὰ
[482]	(ταύτης γὰρ αὖ τῆς ὁμολογίας	~αὐτὸς	ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς ἐν τοῖς
[453]	αὐτὴν ~εἶναι. τοῦ ἕνεκα δὴ	αὐτὸς	ὑποπτεύων σὲ ἐρήσομαι, ἀλλ' οὐκ
[487]	γάρ μοι εἶ, ὡς καὶ	αὐτὸς	φῄς. τῷ ὄντι οὖν ἡ
[510]	τύραννός ἐστιν ἄρχων ἄγριος καὶ	ἀπαίδευτος,	εἴ τις τούτου ἐν τῇ
[508]	δὲ ~οἱ ἄθλιοι, ἢ εἰ	οὗτος	ἀληθής ἐστιν, σκεπτέον τί τὰ
[482]	ἔμπληκτος· ὁ μὲν γὰρ Κλεινίειος	οὗτος	ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ λόγων, ἡ
[452]	τὸν παιδοτρίβην· ὁ δὲ χρηματιστὴς	οὗτος	ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ οὐχ
[505]	ἀλλ' ἄλλον τινὰ ἐρώτα. ~(Σωκράτης)	~οὗτος	ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος καὶ
[467]	ὅτι ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Πῶλος)	οὗτος	ἀνήρ ~(Σωκράτης) ~οὔ φημι ποιεῖν
[507]	πονηρὸν καὶ κακῶς πράττοντα ἄθλιον·	οὗτος	δ' ἂν εἴη ὁ ἐναντίως
[478]	ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	οὗτος	δ' ἦν ὁ νουθετούμενός τε
[484]	βασιλεὺς ~θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων·	~οὗτος	δὲ δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν
[472]	ἕνα τινὰ παρέχηται ἢ μηδένα.	~οὗτος	δὲ ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός
[468]	αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ ὂν κάκιον,	οὗτος	δήπου ποιεῖ ἃ δοκεῖ αὐτῷ·
[500]	~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί ποτ' ἐστὶν	οὗτος	ἐκείνου διαφέρων. ἴσως (οὖν βέλτιστόν
[507]	κολαστέον, ~εἰ μέλλει εὐδαίμων εἶναι.	οὗτος	ἔμοιγε δοκεῖ ὁ σκοπὸς εἶναι
[471]	πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα	οὗτός	ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος κατὰ τὸν
[471]	ἠμεληκέναι· καὶ νῦν ἄλλο τι	οὗτός	~ἐστιν ὁ λόγος, ᾧ με
[473]	τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ,	οὗτος	~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ ἐὰν διαφυγὼν
[463]	ἡμῖν καταφανὲς ἐγένετο τί ποτε	οὗτος	ἡγεῖται ~ὃ δ' ἐγὼ καλῶ
[527]	λόγοις τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος	οὗτος	~ἠρεμεῖ ὁ λόγος, ὡς εὐλαβητέον
[503]	γὰρ οὐκ οἶδα τίς ἐστιν	οὗτος.	~(Καλλίκλης) ~τί δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ
[510]	πολὺ φαυλότερος εἴη, οὐδ' ἂν	οὗτος·	καταφρονοῖ γὰρ ἂν αὐτοῦ ὁ
[510]	ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι.	οὗτος	~μέγα (ἐν ταύτῃ τῇ πόλει
[512]	τὸ σῶμα συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη,	οὗτος	μὲν ἄθλιός ἐστιν ὅτι οὐκ
[485]	δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες,	οὗτος	ὁ ἀνήρ. ὃ γὰρ νυνδὴ
[508]	ἀμελεῖς. εἶεν· ἢ ἐξελεγκτέος δὴ	οὗτος	ὁ λόγος (ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς
[511]	Σώκρατες· ἢ οὐκ ~οἶσθα ὅτι	οὗτος	ὁ μιμούμενος τὸν μὴ μιμούμενον
[527]	παραφανέντι, ὃς ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι	οὗτος	ὁ τρόπος ἄριστος τοῦ βίου,
[469]	αὐτίκα μάλα δεῖν τεθνάναι, τεθνήξει	~οὗτος	ὃν ἂν δόξῃ· κἄν τινα
[494]	κεφάλαιον, ὁ τῶν κιναίδων βίος,	οὗτος	οὐ δεινὸς καὶ αἰσχρὸς καὶ
[513]	οὖν σε τούτοις ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται,	οὗτός	σε ποιήσει, ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς
[493]	τὴν ἀπληστίαν ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ	οὗτος	σοί, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται ὡς
[472]	χαίρειν ἐᾷς. ἔστιν μὲν οὖν	~οὗτός	τις τρόπος ἐλέγχου, ὡς σύ
[478]	ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οὗτος	τυγχάνει ὢν ὃς ἂν τὰ
[460]	~νῦν (δέ γε ὁ αὐτὸς	οὗτος	φαίνεται, ὁ ῥητορικός, οὐκ ἄν
[490]	δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο τι ἢ	οὗτος,	~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν, βελτίων καὶ
[521]	γάρ, τί ἂν ἀπολογοῖτο ὁ	τοιοῦτος	ἄνθρωπος ἐν τούτοις ληφθείς, εἰ
[503]	ἀτρέμα σκοπούμενοι εἴ τις τούτων	τοιοῦτος	γέγονεν· φέρε γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς
[458]	μὲν οὖν καὶ σὺ φῂς	τοιοῦτος	εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ δὲ καὶ
[458]	ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς	τοιοῦτος	εἶναι οἷον σὺ ὑφηγῇ· ἴσως
[460]	αὐτὸν λόγον, ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα	τοιοῦτός	ἐστιν οἷον ἡ ἐπιστήμη ἕκαστον
[497]	οἱ ~λόγοι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἀεὶ	τοιοῦτός	ἐστιν (Σωκράτης) ὦ Γοργία· σμικρὰ
[468]	~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν ὅπως ὁ	τοιοῦτος	(μέγα δύναται ἐν τῇ πόλει
[507]	ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν εἴη ὁ	τοιοῦτος	οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος,
[525]	πῶλος, καὶ ἄλλον ~ὅστις ἂν	τοιοῦτος	τύραννος ᾖ· οἶμαι δὲ καὶ
[481]	ὅπως ὡς (πλεῖστον χρόνον βιώσεται	τοιοῦτος	ὤν. ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε
[516]	ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων καὶ βοῶν	τοιοῦτος	ὢν κακὸς ἂν ἐδόκει εἶναι,
[466]	εἶπον μόριον. ἀλλ' οὐ μνημονεύεις	τηλικοῦτος	ὤν, ὦ ~Πῶλε; τί τάχα
[489]	μοι, ὦ Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ	~τηλικοῦτος	ὢν ὀνόματα θηρεύων, καὶ (ἐάν
[524]	μέλη ἢ διεστραμμένα ζῶντος, καὶ	(τεθνεῶτος	ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ
[524]	ἢ ~ἄλλων τραυμάτων ζῶν, καὶ	τεθνεῶτος	τὸ σῶμα ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα
[469]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ μέντοι	ζηλωτός.	~(Πῶλος) οὐκ ἄρτι ἄθλιον ἔφησθα
[473]	~διαβιῷ ποιῶν ὅτι ἂν βούληται,	ζηλωτὸς	ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν
[506]	~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ	πρῶτος	συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι ταῦτα, εἰ
[500]	(ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο τῶν ἄλλων;	σύμψηφος	ἡμῖν εἶ καὶ σὺ ἐκ
[448]	Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ	ἀδελφὸς	αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν ~τέχνης, τίνα
[448]	ὢν τῆς τέχνης ἧσπερ ὁ	ἀδελφὸς	αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί ἂν αὐτὸν
[508]	τὸν νοῦν ~τούτοις, καὶ ταῦτα	σοφὸς	ὤν, ἀλλὰ λέληθέν σε ὅτι
[497]	ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα εἰδῇς ὡς	σοφὸς	(ὤν με νουθετεῖς. οὐχ ἅμα
[511]	~οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεις, εἰ μὴ	κωφός	γ' εἰμί, καὶ σοῦ ἀκούων
[496]	ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ	τάχος	καὶ βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[462]	ἐν τῷ συγγράμματι (ὃ ἐγὼ	ἔναγχος	~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις;
[472]	ἢ μηδένα. ~οὗτος δὲ ὁ	ἔλεγχος	οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν πρὸς τὴν
[475]	~ὁρᾷς οὖν, ὦ Πῶλε, ὁ	ἔλεγχος	παρὰ τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι
[477]	ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον καὶ	~αἶσχος	καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[493]	καὶ τοῦτο ἄρα τις μυθολογῶν	κομψὸς	ἀνήρ, ἴσως Σικελός ~τις ἢ
[517]	μόνον ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου.	ναῦς	δὲ καὶ τείχη καὶ νεώρια
[465]	μὲν ~οὕτω φύσει, ἅτε δ'	ἐγγὺς	ὄντων φύρονται ἐν τῷ αὐτῷ
[520]	ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ, ἢ	ἐγγύς	τι καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ
[491]	τῶν ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς	ἡδὺς	εἶ· τοὺς ἠλιθίους λέγεις τοὺς
[523]	ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν ὁ	Ζεύς·	ἀλλ' ἐγώ, ἔφη, παύσω τοῦτο
[523]	λέγει, ~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ	Ζεὺς	καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ
[484]	λέγει ὅτι ~νόμος ὁ πάντων	βασιλεὺς	~θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος
[495]	μεμνησόμεθα ταῦτα, ὅτι Καλλικλῆς ἔφη	Ἀχαρνεὺς	ἡδὺ μὲν καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν
[526]	ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς φησιν	Ὀδυσσεὺς	ὁ ~Ὁμήρου ἰδεῖν αὐτὸν ~χρύσεον
[526]	~ὅπερ οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ	Ῥαδάμανθυς	ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα λάβῃ, ἄλλο
[524]	Ἀσίας (παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ	Ῥαδάμανθυς	ἐκείνους ἐπιστήσας θεᾶται ἑκάστου τὴν
[524]	τοὺς μὲν ~ἐκ τῆς Ἀσίας	Ῥαδάμανθυς	κρινεῖ, τοὺς δὲ ἐκ τῆς
[510]	ὡς ἔοικεν, αὐτῷ ὁδός ἐστιν,	εὐθὺς	ἐκ νέου ~ἐθίζειν αὑτὸν τοῖς
[469]	ὃν ἂν δόξῃ αὐτῷ, δικαίως	ἀποκτεινύς,	ἄθλιος δοκεῖ σοι ~εἶναι καὶ
[469]	ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ ὁ	ἀποκτεινύς,	ὦ Πῶλε, καὶ ἧττον ἢ
[463]	δὲ ὅδε νέος ἐστὶ καὶ	ὀξύς.	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον μὲν ἔα,
[520]	~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν	οὕς	φασιν ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως ἔχει;
[466]	ἦ οὐχὶ ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες	οὓς	ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ οἱ τύραννοι,
[504]	τοὺς ~λόγους προσοίσει ταῖς ψυχαῖς	οὓς	ἂν λέγῃ, καὶ τὰς πράξεις
[516]	Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν οὗτοι	οὓς	ἐθεράπευεν, ἵνα αὐτοῦ δέκα ἐτῶν
[521]	πρὸς χάριν ~λέγων τοὺς λόγους	οὓς	λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς τὸ
[504]	τε δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ καὶ	οὓς	νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ περὶ τὸ
[464]	δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν τὰ σώματα,	οὓς	οὐκ ἂν ῥᾳδίως αἴσθοιτό τις
[509]	ὡς γοῦν ἂν δόξειεν οὑτωσί,	οὓς	σὺ εἰ μὴ λύσεις ἢ
[484]	ὄντος τοῦ δικαίου ~φύσει, καὶ	βοῦς	καὶ τἆλλα κτήματα εἶναι πάντα
[484]	~δόντος τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο τὰς	βοῦς,	(ὡς τούτου ὄντος τοῦ δικαίου
[503]	~τοὺς ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους, τοὺς	ναυπηγούς,	τοὺς ἄλλους πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα
[527]	περὶ τοὺς ~ἄλλους, καὶ περὶ	ὀλίγους	καὶ περὶ πολλούς, φευκτέον· καὶ
[448]	Γοργία, φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς	λόγους·	ἀλλὰ γὰρ ὃ ~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν)
[511]	οἶδ' ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε τοὺς	λόγους	ἄνω καὶ κάτω, ὦ Σώκρατες·
[450]	καλεῖς, ἣ ἂν ᾖ περὶ	λόγους;	~(Γοργίας) ~ὅτι, ὦ Σώκρατες, τῶν
[460]	ἐλέγετο ὅτι ἡ ῥητορικὴ περὶ	λόγους	εἴη ~οὐ τοὺς τοῦ ἀρτίου
[450]	οὐ ῥητορικὰς καλεῖς, οὔσας περὶ	λόγους,	εἴπερ ~ταύτην ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ
[450]	ἰατρικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν, περὶ	λόγους	ἐστίν. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) τούς
[450]	~οὐκοῦν καὶ ἡ γυμναστικὴ περὶ	λόγους	ἐστὶν τοὺς περὶ εὐεξίαν τε
[450]	οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν περὶ	~λόγους	ἐστὶν τούτους, οἳ τυγχάνουσιν ὄντες
[450]	ἔνιαι σχεδόν τι ~ἴσους τοὺς	λόγους	ἔχουσι ταῖς πράξεσιν, αἱ δὲ
[522]	τοὺς πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα πικροὺς	λόγους	ἢ ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ, οὔτε
[502]	βέλτιστοι ἔσονται διὰ τοὺς αὑτῶν	λόγους,	ἢ ~καὶ οὗτοι πρὸς τὸ
[449]	ἄρα περὶ πάντας γε τοὺς	λόγους	ἡ ῥητορική ἐστιν. ~(Γοργίας) οὐ
[495]	~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους	λόγους,	καὶ οὐκ ἂν ἔτι μετ'
[484]	~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ τοὺς	λόγους,	καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ τὸ
[465]	ὅτι σε οὐκ ἐῶν μακροὺς	λόγους	λέγειν αὐτὸς συχνὸν λόγον ~ἀποτέτακα.
[450]	ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ εἶναι περὶ	λόγους,	ὀρθῶς λέγων, ~ὡς ἐγώ φημι.
[461]	τὰ λεγόμενα ἐκείνους εἶπον τοὺς	~λόγους,	ὅτι εἰ μὲν κέρδος ἡγοῖο
[521]	οὐ πρὸς χάριν ~λέγων τοὺς	λόγους	οὓς λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς
[449]	ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν τοὺς	λόγους	~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν ἀλλὰ (πειράσομαί
[460]	γ' ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης τοὺς	λόγους	ποιεῖται· ~ἐπειδὴ δὲ ὀλίγον ὕστερον
[504]	τε καὶ ἀγαθός, καὶ τοὺς	~λόγους	προσοίσει ταῖς ψυχαῖς οὓς ἂν
[494]	τοιαῦτα ἄγων, ὦ Σώκρατες, τοὺς	λόγους;	~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ ἐγὼ ἄγω
[449]	ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ	λόγους.	~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους, ὦ Γοργία;
[461]	ἄγειν πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν ~τοὺς	λόγους.	~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε Πῶλε, ἀλλά
[483]	τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς	~(ψόγους	ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν
[515]	ἔγωγε ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους	ἀργοὺς	καὶ δειλοὺς καὶ λάλους καὶ
[457]	τοῦτο ποιῆσαι οὔτε τοὺς ἄλλους	δημιουργούς,	ἀλλὰ δικαίως καὶ τῇ ~ῥητορικῇ
[503]	τοὺς ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους πάντας	~δημιουργούς,	ὅντινα βούλει αὐτῶν, ὡς εἰς
[454]	τέχνας ἁπάσας ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς	~δημιουργοὺς	οὔσας καὶ ἧστινος καὶ περὶ
[476]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος δίκην	διδοὺς	δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[473]	τὴν τυραννίδα ἀδίκως οὔτε ὁ	διδοὺς	δίκην δυοῖν γὰρ ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος
[522]	πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα πώματα	διδοὺς	καὶ πεινῆν ~καὶ διψῆν ἀναγκάζων,
[477]	ἀγαθὰ ἄρα πάσχει ὁ δίκην	διδούς;	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ὠφελεῖται ἄρα;
[477]	ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ δίκην	διδούς;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα οὖν
[478]	τε καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην	διδούς.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) κάκιστα ἄρα
[520]	αὐτῷ μισθὸν ὅτι μάλιστα ἅμα	μεταδιδοὺς	~τοῦ τάχους λαμβάνοι (τὸ ἀργύριον·
[471]	εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας καὶ	ἀποδοὺς	τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς
[525]	ψυχήν, καὶ πάντα σκολιὰ ὑπὸ	~ψεύδους	καὶ ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ
[522]	μήτε περὶ (ἀνθρώπους μήτε περὶ	θεοὺς	ἄδικον ~μηδὲν μήτε εἰρηκὼς μήτε
[481]	αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς	θεοὺς	ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ μοι, ὦ
[491]	τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς	θεούς,	ἀτεχνῶς γε ἀεὶ σκυτέας τε
[508]	~καὶ οὐρανὸν καὶ (γῆν καὶ	θεοὺς	καὶ ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν συνέχειν
[507]	προσήκοντα πράττοι ἂν καὶ περὶ	θεοὺς	καὶ περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ
[507]	δίκαι' ἂν πράττοι, περὶ δὲ	~θεοὺς	ὅσια· τὸν δὲ τὰ δίκαια
[458]	ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς	θεούς,	ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ μὲν δὴ
[455]	γέγονεν, τὰ δ' ἐκ τῆς	Περικλέους	ἀλλ' οὐκ ἐκ τῶν ~δημιουργῶν.
[455]	ταῦτα, ὦ Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους·	Περικλέους	δὲ καὶ αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε
[516]	ἐπὶ ~τελευτῇ τοῦ βίου τοῦ	Περικλέους,	κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου δὲ
[472]	ἀνάθημα, ἐὰν δὲ βούλῃ, ἡ	~Περικλέους	ὅλη οἰκία ἢ ἄλλη συγγένεια
[455]	~λέγεται ταῦτα, ὦ Γοργία, περὶ	Θεμιστοκλέους·	Περικλέους δὲ καὶ αὐτὸς ἤκουον
[455]	τῶν λιμένων κατασκευὴ ἐκ τῆς	~Θεμιστοκλέους	συμβουλῆς γέγονεν, τὰ δ' ἐκ
[498]	~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶσθ' ὅτι τοὺς	ἀγαθοὺς	ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς,
[526]	~μὴν κωλύει καὶ ἐν τούτοις	ἀγαθοὺς	ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι, καὶ σφόδρα γε
[497]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	ἀγαθοὺς	ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας καὶ δειλούς;
[519]	ἂν ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους	ἀγαθοὺς	καὶ δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν
[514]	ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους τε ἡμῶν	ἀγαθοὺς	καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα
[498]	ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ εἶναι	ἀγαθούς,	καὶ κακοὺς δὲ ~κακῶν; τὰ
[497]	φρονίμους ἔλεγες· ἢ οὐ τούτους	ἀγαθοὺς	καλεῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν.
[497]	τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ	ἀγαθοὺς	καλεῖς, ὥσπερ τοὺς καλοὺς οἷς
[497]	ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει δέ̓ τοὺς	ἀγαθοὺς	οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς,
[520]	εἴπερ τῷ ὄντι ~δύναιτό τις	ἀγαθοὺς	ποιεῖν. οὐχ οὕτω; ~(Καλλίκλης) φημί.
[472]	ἐκ ~τῆς οὐσίας καὶ τοῦ	ἀληθοῦς.	ἐγὼ δὲ ἂν μὴ σὲ
[451]	καὶ πρὸς ἄλληλα πῶς ἔχει	~πλήθους	ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν καὶ τὸ
[453]	καὶ πείθει; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~πειθοῦς	ἄρα δημιουργός ἐστιν καὶ ἡ
[453]	τι ἐγὼ συνίημι, λέγεις ὅτι	πειθοῦς	δημιουργός ἐστιν ἡ ῥητορική, ~καὶ
[455]	~ἡ ῥητορικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν,	πειθοῦς	(δημιουργός ἐστιν πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ
[454]	ἐλέγομεν τέχνας ἁπάσας ἕξομεν ἀποδεῖξαι	πειθοῦς	~δημιουργοὺς οὔσας καὶ ἧστινος καὶ
[454]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ῥητορικὴ μόνη	πειθοῦς	ἐστιν δημιουργός. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.
[454]	~πειθοῦς καὶ τῆς περὶ τί	πειθοῦς	ἡ ῥητορική ἐστιν τέχνη; ἢ
[459]	ὅπως ἔχει, μηχανὴν (δέ τινα	~πειθοῦς	ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι τοῖς οὐκ
[453]	ἐάν τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας	πειθοῦς	καὶ περὶ τί, ἀποκρινούμεθά που
[454]	ἂν τὸν λέγοντα· ποίας δὴ	~πειθοῦς	καὶ τῆς περὶ τί πειθοῦς
[454]	οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν τῆς	πειθοῦς	λέγω, ὦ Σώκρατες, τῆς ἐν
[454]	~βούλει οὖν δύο εἴδη θῶμεν	πειθοῦς,	τὸ μὲν πίστιν παρεχόμενον ἄνευ
[468]	καὶ πλεῖν, καὶ οἷον αὖ	λίθους	καὶ ξύλα καὶ τἆλλα τὰ
[519]	ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς) τούς τε	μισθοὺς	ἀποστεροῦντες καὶ ἄλλην χάριν οὐκ
[505]	γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ τοὺς	μύθους	φασὶ μεταξὺ θέμις εἶναι (καταλείπειν,
[519]	εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς καὶ	δικαίους	γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν ὑπὸ
[519]	ὕπουλός ἐστιν (δι' ἐκείνους τοὺς	παλαιούς,	~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ σωφροσύνης
[515]	γὰρ ἔγωγε ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι	Ἀθηναίους	ἀργοὺς καὶ δειλοὺς καὶ λάλους
[479]	~ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν ἐστι μὴ	ὑγιοῦς	σώματος μὴ ὑγιεῖ ψυχῇ συνοικεῖν,
[450]	ταῖς πράξεσιν, αἱ δὲ πολλαὶ	πλείους,	καὶ τὸ παράπαν ~πᾶσα ἡ
[498]	καὶ τοὺς δειλοὺς καὶ τοὺς	ἀνδρείους,	ἢ καὶ μᾶλλον ἔτι τοὺς
[497]	γὰρ ἄρτι γε, ἀλλὰ τοὺς	~ἀνδρείους	καὶ φρονίμους ἔλεγες· ἢ οὐ
[491]	τὰ τῆς πόλεως πράγματα καὶ	~ἀνδρείους.	τούτους γὰρ (προσήκει τῶν πόλεων
[491]	~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς εἶ· τοὺς	ἠλιθίους	λέγεις τοὺς σώφρονας. ~(Σωκράτης) ~πῶς
[469]	τοὺς ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε τοὺς	ἀθλίους,	ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί δέ;
[473]	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας	ἀθλίους	ἔφην εἶναι ἐγώ, καὶ ἐξηλέγχθην
[455]	~πέρι ἢ τάξεώς τινος πρὸς	πολεμίους	ἢ χωρίων (καταλήψεως συμβουλὴ ᾖ,
[456]	δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς τοὺς	πολεμίους	καὶ τοὺς ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ
[493]	καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς	κοσμίους	τῶν ~ἀκολάστων, ἢ οὐδ' ἂν
[516]	ἀγριωτέρους γε αὐτοὺς ἀπέφηνεν ἢ	οἵους	παρέλαβεν, καὶ ταῦτ' εἰς ~αὑτόν,
[503]	ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν δὲ καὶ	οἵους	σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ. εἰ
[449]	ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ λόγους. ~(Σωκράτης)	~ποίους	τούτους, ὦ Γοργία; ἆρα οἳ
[512]	παρακαλῶν ἐπὶ τὸ δεῖν γίγνεσθαι	μηχανοποιούς,	ὡς οὐδὲν ~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς
[518]	τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν νόσων	~αἰτίους	εἶναι καὶ τῆς ἀποβολῆς τῶν
[518]	τοὺς δὲ ~προτέρους ἐκείνους καὶ	αἰτίους	τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ
[519]	Κίμωνα καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς	~αἰτίους	τῶν κακῶν· σοῦ δὲ ἴσως
[491]	λέγονται οἱ κρείττους καὶ οἱ	~βελτίους.	ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν ἀπαλλάγηθι τίνας
[503]	δι' ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι	βελτίους	~γεγονέναι, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο δημηγορεῖν,
[515]	εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα	βελτίους	~γεγονέναι, ἢ πᾶν τοὐναντίον διαφθαρῆναι
[501]	τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν οἱ ἀκούοντες	βελτίους	γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι
[525]	πάσχοντα ἃ ἂν πάσχῃ φοβούμενοι	βελτίους	γίγνωνται. εἰσὶν δὲ οἱ μὲν
[489]	ἴθι εἰπέ, τίνας λέγεις τοὺς	βελτίους	εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους ἔγωγε.
[512]	ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς	βελτίους	ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι ἐνέβησαν, οὔτε
[489]	εἰπὲ τί ποτε λέγεις τοὺς	βελτίους,	~ἐπειδὴ οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους; καὶ
[515]	ἀγαθοί, δῆλον ὅτι ἕκαστος αὐτῶν	βελτίους	ἐποίει τοὺς πολίτας ἀντὶ ~χειρόνων.
[503]	πειρώμενοι μόνον, ~εἰ δέ γε	βελτίους	ἔσονται ἢ χείρους (διὰ ταῦτα,
[489]	δήπου σύ γε ~τοὺς δύο	βελτίους	ἡγῇ τοῦ ἑνός, οὐδὲ τοὺς
[499]	ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι τὰς μὲν	βελτίους	ἡδονάς, τὰς ~δὲ χείρους. ~(Σωκράτης)
[489]	δὲ οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς, τοὺς	βελτίους	~καὶ κρείττους πότερον τοὺς φρονιμωτέρους
[527]	τι ἡμῖν δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα,	~βελτίους	ὄντες βουλεύεσθαι ἢ νῦν. αἰσχρὸν
[489]	τὸ κρείττους εἶναι ἢ τὸ	βελτίους;	οὐ ~πάλαι σοι λέγω ὅτι
[488]	τῶν βελτιόνων; οἱ γὰρ κρείττους	βελτίους	πολὺ κατὰ τὸν σὸν λόγον.
[489]	ἑνός, οὐδὲ τοὺς σοὺς δούλους	βελτίους	σοῦ, ὅτι ~ἰσχυρότεροί εἰσιν ἢ
[491]	ἀπαλλάγηθι τίνας ποτὲ λέγεις τοὺς	βελτίους	τε καὶ ~κρείττους καὶ εἰς
[491]	αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ μὲν τοὺς	(βελτίους	τε καὶ ~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους
[492]	πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς	βελτίους	τὴν φύσιν ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ
[498]	φῂς παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς, καὶ	κακοὺς	δὲ ~κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ
[498]	φῂς σὺ εἶναι κακοὺς τοὺς	κακούς·	ἢ οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[498]	γε παρουσίᾳ φῂς σὺ εἶναι	κακοὺς	τοὺς κακούς· ἢ οὐκέτι φῄς;
[455]	ῥήτωρ εἶναι καὶ ἄλλους ποιεῖν	~ῥητορικούς,	εὖ ἔχει τὰ τῆς σῆς
[497]	παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ τοὺς	καλοὺς	οἷς ἂν κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης)
[452]	τὸ δὲ ἔργον μού ἐστιν	καλούς	τε καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς
[514]	~καὶ εἰ μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι	διδασκάλους	τε ἡμῶν ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους
[515]	Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ δειλοὺς καὶ	λάλους	καὶ ~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν πρῶτον
[514]	τοῖς ~δημοσίοις ἔργοις καὶ παρακαλεῖν	ἀλλήλους	ἐπ' αὐτά. φῶμεν ταῦτα ὀρθῶς
[457]	ἂν ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς	ἀλλήλους	καὶ μαθόντες καὶ διδάξαντες ἑαυτούς,
[472]	αὖ οἶμαι. παραβαλόντες οὖν παρ'	ἀλλήλους	σκεψώμεθα εἴ τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων.
[515]	ὅτι οὐ πράττω, οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα	ἀλλήλους,	φέρε, Καλλικλῆς ἤδη τινὰ βελτίω
[514]	ἥδιον. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν παρεκαλοῦμεν	ἀλλήλους,	ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες τῶν
[514]	κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν	ἀλλήλους	ὡς ἱκανοὶ ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα
[515]	~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ	δειλοὺς	καὶ λάλους καὶ ~φιλαργύρους, εἰς
[498]	καὶ τοὺς ~ἄφρονας καὶ τοὺς	δειλοὺς	καὶ τοὺς ἀνδρείους, ἢ καὶ
[498]	ἢ καὶ μᾶλλον ἔτι τοὺς	δειλούς;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ
[497]	ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας καὶ	δειλούς;	οὐ γὰρ ἄρτι γε, ἀλλὰ
[456]	ἐχθρῶν, οὐ τούτου ἕνεκα τοὺς	φίλους	δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν τε
[479]	κακοῦ, καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ	~φίλους	καὶ ὅπως ἂν ὦσιν ὡς
[474]	ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τοὺς	ἄλλους	ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι
[457]	ἂν τοῦτο ποιῆσαι οὔτε τοὺς	ἄλλους	δημιουργούς, ἀλλὰ δικαίως καὶ τῇ
[461]	αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια καὶ	ἄλλους	διδάξειν; ἀλλ' εἰς τὰ τοιαῦτα
[526]	ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ εἰς τοὺς	ἄλλους	Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου· οἱ
[476]	ἐγὼ σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς	ἄλλους	ἐῶ χαίρειν. καὶ τοῦτο μὲν
[527]	ἑαυτὸν καὶ τὴν περὶ τοὺς	~ἄλλους,	καὶ περὶ ὀλίγους καὶ περὶ
[480]	ἀναγκάζειν τε αὑτὸν καὶ τοὺς	ἄλλους	μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν μύσαντα
[526]	~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ καὶ τοὺς	ἄλλους	πάντας ἀνθρώπους, καθ' ὅσον ~δύναμαι,
[503]	τοὺς οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς, τοὺς	ἄλλους	πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα βούλει αὐτῶν,
[472]	εἷς ὢν μόνος, τοὺς δ'	ἄλλους	πάντας τούτους χαίρειν ἐᾷς. ἔστιν
[527]	τούτῳ οὖν ἑπώμεθα, καὶ τοὺς	ἄλλους	~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ, ᾧ σὺ
[455]	τε φῂς ῥήτωρ εἶναι καὶ	ἄλλους	ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ ἔχει τὰ
[449]	κάλει δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	ἄλλους	σε φῶμεν δυνατὸν εἶναι ποιεῖν;
[489]	πότερον τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις ἢ	ἄλλους	τινάς; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ναὶ μὰ
[514]	αὐτούς τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ	ἄλλους	τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν σοι
[502]	Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ (καὶ τοὺς	ἄλλους	τοὺς ἐν ~ταῖς πόλεσιν δήμους
[486]	σὲ οἶμαι ἔχειν καὶ τοὺς	~ἄλλους	τοὺς πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας;
[479]	φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς	ἄλλους	τυράννους καὶ ~ῥήτορας καὶ δυνάστας;
[474]	ἐκτὸς τούτων λέγειν περὶ σώματος	κάλλους;	~(Πῶλος) οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[525]	ᾖ· οἶμαι δὲ καὶ τοὺς	πολλοὺς	εἶναι τούτων τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ
[474]	ὁ λόγος ᾖ, τοὺς δὲ	~πολλοὺς	ἐῶ χαίρειν, καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν
[472]	με σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας	πολλοὺς	κατ' ἐμοῦ παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν
[471]	λόγων ὧν ἂν λέγωσι μάρτυρας	πολλοὺς	παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ δὲ
[527]	καὶ περὶ ὀλίγους καὶ περὶ	πολλούς,	φευκτέον· καὶ τῇ ῥητορικῇ οὕτω
[511]	Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ, οἶμαι δύ'	ὀβολοὺς	ἐπράξατο, ἐὰν δὲ ἐξ Αἰγύπτου
[519]	ἀσθενείας, τοὺς τότε παρόντας αἰτιάσονται	~συμβούλους,	Θεμιστοκλέα δὲ καὶ Κίμωνα καὶ
[489]	τοῦ ἑνός, οὐδὲ τοὺς σοὺς	δούλους	βελτίους σοῦ, ὅτι ~ἰσχυρότεροί εἰσιν
[502]	ἄλλους τοὺς ἐν ~ταῖς πόλεσιν	δήμους	τοὺς τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί
[514]	διδασκάλους τε ἡμῶν ἀγαθοὺς καὶ	~(ἐλλογίμους	γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν
[471]	λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται καὶ	~εὐδοκίμους,	ὁ δὲ τἀναντία λέγων ἕνα
[491]	~ἀλλ' εἴρηκά γε ἔγωγε τοὺς	φρονίμους	εἰς τὰ τῆς πόλεως πράγματα
[497]	γε, ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους καὶ	φρονίμους	ἔλεγες· ἢ οὐ τούτους ἀγαθοὺς
[498]	παραπλησίως χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι τοὺς	φρονίμους	καὶ τοὺς ~ἄφρονας καὶ τοὺς
[473]	στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται καὶ τοὺς	ὀφθαλμοὺς	ἐκκάηται, καὶ ἄλλας ~πολλὰς καὶ
[523]	πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν	ὀφθαλμοὺς	καὶ ὦτα καὶ ὅλον τὸ
[496]	ἀπολαβὼν (σκόπει. νοσεῖ ~που ἄνθρωπος	ὀφθαλμούς,	ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης) πῶς
[503]	βούλει ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους, τοὺς	οἰκοδόμους,	τοὺς ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους πάντας
[474]	μὴν τά γε κατὰ τοὺς	νόμους	καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου
[483]	ἀλλ' οἶμαι οἱ τιθέμενοι ~τοὺς	νόμους	οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν καὶ
[488]	φύσιν; οἳ δὴ καὶ τοὺς	νόμους	~τίθενται ἐπὶ τῷ ἑνί, ὥσπερ
[483]	τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον τούς τε	νόμους	τίθενται καὶ τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν
[484]	καὶ μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ	νόμους	τοὺς παρὰ φύσιν ἅπαντας, ἐπαναστὰς
[491]	τοὺς κρείττους οἵ εἰσιν οὐ	σκυτοτόμους	~λέγω οὐδὲ μαγείρους, ἀλλ' (οἳ
[492]	εἶναι ἢ αὐτοὺς τῇ φύσει	ἱκανοὺς	ἐκπορίσασθαι ἀρχήν τινα ἢ τυραννίδα
[489]	~φύσις, ἃ δὴ καὶ ἐγὼ	γνοὺς	κακουργῶ ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν
[525]	τὸν ~ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα	ἀνηρτημένους	ἐκεῖ ἐν Ἅιδου ἐν τῷ
[485]	τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς	ψελλιζομένους	καὶ παίζοντας. ὅταν μὲν γὰρ
[465]	ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον κάλλος	ἐφελκομένους	τοῦ οἰκείου τοῦ ~διὰ τῆς
[500]	ὡς ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι,	διελομένους	δὲ καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ
[458]	τούτων, μή τινας αὐτῶν κατέχομεν	~βουλομένους	τι καὶ ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν)
[519]	~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς καὶ δικαίους	γενομένους,	ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ
[456]	τοὺς πολεμίους καὶ τοὺς ἀδικοῦντας,	ἀμυνομένους,	μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ δὲ μεταστρέψαντες
[491]	τί; ἦ τι ἄρχοντας ἢ	ἀρχομένους;	~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα
[525]	ἐν Ἅιδου τὸν ἀεὶ χρόνον	τιμωρουμένους,	~Τάνταλον καὶ Σίσυφον καὶ Τιτυόν·
[455]	ἢ περὶ ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ	ἔθνους,	ἄλλο ~τι ἢ τότε ὁ
[483]	τε νόμους τίθενται καὶ τοὺς	ἐπαίνους	ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν·
[461]	ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν τὰ λεγόμενα	ἐκείνους	εἶπον τοὺς ~λόγους, ὅτι εἰ
[524]	(παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς	ἐκείνους	ἐπιστήσας θεᾶται ἑκάστου τὴν ψυχήν,
[518]	τ' ὦσι, τοὺς δὲ ~προτέρους	ἐκείνους	καὶ αἰτίους τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν.
[519]	οἰδεῖ καὶ ὕπουλός ἐστιν (δι'	ἐκείνους	τοὺς παλαιούς, ~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ
[517]	ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι	ἐκείνους	τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν γελοῖον
[516]	θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους καὶ αὐτοὶ	~ἀμείνους	γένωνται ἡνίοχοι, τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ
[489]	τοὺς βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς	ἀμείνους	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα ὅτι
[517]	βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο ὅθεν ἔμελλον	ἀμείνους	ἔσεσθαι οἱ πολῖται, ~ὡς ἔπος
[523]	(ὅπως ἂν παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα	γυμνοὺς	κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ
[466]	καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς	τυράννους	~δύνασθαι μὲν ἐν ταῖς πόλεσιν
[479]	Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς ἄλλους	τυράννους	καὶ ~ῥήτορας καὶ δυνάστας; ~(Πῶλος)
[517]	ἐγὼ ψέγω τούτους ὥς γε	διακόνους	εἶναι πόλεως, ἀλλά μοι ~δοκοῦσι
[518]	ἐπαί̈ εις οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς·	διακόνους	μοι λέγεις καὶ ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς
[487]	ἐστιν ὅτι ~ὡς ἀληθῶς μοι	εὔνους	εἶ. καὶ μὴν ὅτι γε
[487]	φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ εἶ	εὔνους.	~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι; ἐγώ σοι
[455]	ὡς ἐγώ τινας σχεδὸν καὶ	συχνοὺς	~αἰσθάνομαι, οἳ ἴσως αἰσχύνοιντ' ἄν
[519]	~(Σωκράτης) ~ἔοικά γε· νῦν γοῦν	συχνοὺς	τείνω τῶν λόγων, ἐπειδή μοι
[487]	ἐγώ, ὦ Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας	κοινωνοὺς	γεγονότας σοφίας, σέ τε καὶ
[481]	τε Ἀθηναίων ~δήμου καὶ τοῦ	Πυριλάμπους.	αἰσθάνομαι οὖν σου ἑκάστοτε, καίπερ
[513]	καὶ ~ναὶ μὰ Δία τῷ	Πυριλάμπους	γε πρός. ὅστις οὖν σε
[481]	ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ πρὸς τὸν	Πυριλάμπους	νεανίαν τὸν καλὸν τοῦτον τοιαῦτα
[516]	ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς	ἵππους	καὶ αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται ἡνίοχοι,
[519]	τί ἂν ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα,	ἀνθρώπους	ἀγαθοὺς καὶ δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας
[519]	τοιαῦτα λεγόντων τῶν φασκόντων παιδεύειν	ἀνθρώπους	εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ
[526]	δὲ καὶ τοὺς ἄλλους πάντας	ἀνθρώπους,	καθ' ὅσον ~δύναμαι, καὶ δὴ
[492]	~δουλούμενοι τοὺς βελτίους τὴν φύσιν	ἀνθρώπους,	καὶ αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι
[470]	ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι τε καὶ ἐξελαύνειν	ἀνθρώπους	καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε δὲ
[507]	ἃ δεῖ καὶ πράγματα καὶ	ἀνθρώπους	καὶ ~ἡδονὰς καὶ λύπας φεύγειν
[482]	χορὸν ᾧ χορηγοίην, (καὶ πλείστους	ἀνθρώπους	μὴ ~ὁμολογεῖν μοι ἀλλ' ἐναντία
[522]	~βεβοηθηκὼς εἴη αὑτῷ, μήτε περὶ	(ἀνθρώπους	μήτε περὶ θεοὺς ἄδικον ~μηδὲν
[518]	~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις	ἀνθρώπους,	οἳ τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν
[511]	καὶ αὕτη ἐκ θανάτου τοὺς	ἀνθρώπους,	ὅταν εἴς τι τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν
[456]	ἕνεκα δεῖ πρὸς ἅπαντας χρῆσθαι	~ἀνθρώπους,	ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν τε καὶ
[507]	καὶ περὶ θεοὺς καὶ περὶ	~ἀνθρώπους·	οὐ γὰρ ἂν σωφρονοῖ τὰ
[518]	μοι λέγεις καὶ ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς	ἀνθρώπους,	οὐκ ἐπαί̈ οντας καλὸν κἀγαθὸν
[518]	οἵτινες, δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι	ἀνθρώπους	περὶ τὰ πολιτικά, ὥσπερ ἂν
[507]	οὕτω. ~καὶ μὴν περὶ μὲν	ἀνθρώπους	τὰ προσήκοντα πράττων δίκαι' ἂν
[452]	τε καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς	ἀνθρώπους	τὰ σώματα. μετὰ δὲ τὸν
[508]	καὶ (γῆν καὶ θεοὺς καὶ	ἀνθρώπους	τὴν κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ φιλίαν
[474]	καὶ σὲ καὶ τοὺς ἄλλους	ἀνθρώπους	τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον
[514]	~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον ἀνοίας ἐλθεῖν	ἀνθρώπους,	ὥστε, πρὶν ἰδιωτεύοντας πολλὰ ~μὲν
[518]	δουλοπρεπεῖς τε καὶ διακονικὰς καὶ	ἀνελευθέρους	~εἶναι περὶ σώματος πραγματείαν, τὰς
[471]	γὰρ ἐκεῖ οἱ ἕτεροι τοὺς	ἑτέρους	δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν λόγων
[516]	ἔδει αὐτούς, ὡς ἄρτι ὡμολογοῦμεν,	δικαιοτέρους	γεγονέναι ἀντὶ ~ἀδικωτέρων ὑπ' ἐκείνου,
[478]	~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ που καὶ	δικαιοτέρους	ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας
[517]	τοιαῦτα καὶ ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ	δεινοτέρους	εἶναι ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα
[518]	οἷοί τ' ὦσι, τοὺς δὲ	~προτέρους	ἐκείνους καὶ αἰτίους τῶν κακῶν
[489]	τοὺς βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ τοὺς	ἰσχυροτέρους;	καὶ ὦ θαυμάσιε πρᾳότερόν με
[488]	τί ποτε λέγοις. πότερον τοὺς	ἰσχυροτέρους	κρείττους καλεῖς καὶ ~δεῖ ἀκροᾶσθαι
[491]	(βελτίους τε καὶ ~κρείττους τοὺς	ἰσχυροτέρους	ὡρίζου, αὖθις δὲ τοὺς φρονιμωτέρους,
[471]	~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε καὶ ἠφάνισεν	ἀμφοτέρους.	καὶ ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν
[488]	~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς	ἀσθενεστέρους,	οἷόν μοι δοκεῖς καὶ τότε
[483]	τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς	ἐρρωμενεστέρους	τῶν ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς ὄντας
[493]	~(πείθω τί σε καὶ μετατίθεσθαι	εὐδαιμονεστέρους	εἶναι τοὺς κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων,
[522]	διαφθείρειν ἀπορεῖν ποιοῦντα, ἢ τοὺς	πρεσβυτέρους	~κακηγορεῖν λέγοντα πικροὺς λόγους ἢ
[522]	ἐάν ~τέ τίς με ἢ	νεωτέρους	φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν ποιοῦντα, ἢ
[516]	δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ	ἀγριωτέρους,	ἀδικωτέρους τε καὶ χείρους; ~(Καλλίκλης)
[516]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν	ἀγριωτέρους	γε αὐτοὺς ἀπέφηνεν ἢ οἵους
[516]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους,	ἀδικωτέρους	τε καὶ χείρους; ~(Καλλίκλης) ἔστω.
[489]	βελτίους ~καὶ κρείττους πότερον τοὺς	φρονιμωτέρους	λέγεις ἢ ἄλλους τινάς; ~(Καλλίκλης)
[491]	ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις δὲ τοὺς	φρονιμωτέρους,	νῦν δ' αὖ ~ἕτερόν τι
[461]	Πῶλε, ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες κτώμεθα	ἑταίρους	καὶ ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν ~αὐτοὶ
[491]	εἰσιν οὐ σκυτοτόμους ~λέγω οὐδὲ	μαγείρους,	ἀλλ' (οἳ ἂν εἰς τὰ
[491]	σκυτέας τε καὶ κναφέας καὶ	μαγείρους	λέγων καὶ ~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ,
[503]	δέ γε βελτίους ἔσονται ἢ	χείρους	(διὰ ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης)
[515]	δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα	χείρους	ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ
[515]	ἤρχετο λέγειν ἐν τῷ δήμῳ,	χείρους	ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε
[516]	εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε καὶ	χείρους;	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ'
[503]	δημηγορεῖν, ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ	χείρους	~ὄντες; ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ
[499]	μὲν βελτίους ἡδονάς, τὰς ~δὲ	χείρους.	~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ, ὦ Καλλίκλεις,
[465]	πεποίηκα, ὅτι σε οὐκ ἐῶν	μακροὺς	λόγους λέγειν αὐτὸς συχνὸν λόγον
[522]	ἢ τοὺς πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα	πικροὺς	λόγους ἢ ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ,
[490]	σιτία, λέγεις, καὶ ποτὰ καὶ	ἰατροὺς	καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ οὐ
[491]	κναφέας καὶ μαγείρους λέγων καὶ	~ἰατροὺς	οὐδὲν παύῃ, ὡς περὶ τούτων
[457]	τούτου ἕνεκα δεῖ οὔτε τοὺς	ἰατροὺς	τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο
[478]	τὰ σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς	ἰατρούς,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ δὲ
[515]	καὶ δειλοὺς καὶ λάλους καὶ	~φιλαργύρους,	εἰς μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης)
[452]	μού ἐστιν καλούς τε καὶ	ἰσχυροὺς	ποιεῖν ~τοὺς ἀνθρώπους τὰ σώματα.
[489]	ἡγῇ τοῦ ἑνός, οὐδὲ τοὺς	σοὺς	δούλους βελτίους σοῦ, ὅτι ~ἰσχυρότεροί
[526]	ἠγάσθη τε καὶ ἐς μακάρων	νήσους	ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ
[523]	~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων	νήσους	ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ
[524]	ὁδώ, ἡ μὲν εἰς μακάρων	νήσους,	ἡ δ' εἰς Τάρταρον. καὶ
[450]	τέχναι, ὧν ἔνιαι σχεδόν τι	~ἴσους	τοὺς λόγους ἔχουσι ταῖς πράξεσιν,
[498]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶσθ' ὅτι	τοὺς	ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ εἶναι
[497]	οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει δέ̓	τοὺς	ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς
[473]	ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ	τοὺς	ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι ἐγώ,
[456]	~τούτοις πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ	τοὺς	ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ
[473]	σὺ δέ γε εὐδαίμονας αὖ	τοὺς	ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ διδῶσι δίκην.
[478]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ δὲ	τοὺς	ἀδικοῦντας καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος)
[509]	μηδένα ~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας	τοὺς	ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω
[469]	~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ χρὴ οὔτε	τοὺς	ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε τοὺς ἀθλίους,
[469]	οὔτε τοὺς ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε	τοὺς	ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί
[519]	καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν,	τοὺς	~αἰτίους τῶν κακῶν· σοῦ δὲ
[478]	ποῖ δὲ τοὺς ἀδικοῦντας καὶ	τοὺς	ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς δικαστὰς
[474]	καὶ ἐμὲ καὶ σὲ καὶ	τοὺς	ἄλλους ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ
[457]	~δύναιτο ἂν τοῦτο ποιῆσαι οὔτε	τοὺς	ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ δικαίως καὶ
[526]	πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ εἰς	τοὺς	ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου·
[476]	καὶ ἐγὼ σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων	τοὺς	ἄλλους ἐῶ χαίρειν. καὶ τοῦτο
[527]	περὶ ἑαυτὸν καὶ τὴν περὶ	τοὺς	~ἄλλους, καὶ περὶ ὀλίγους καὶ
[480]	γένηται, ἀναγκάζειν τε αὑτὸν καὶ	τοὺς	ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν
[526]	ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ καὶ	τοὺς	ἄλλους πάντας ἀνθρώπους, καθ' ὅσον
[503]	ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς,	τοὺς	ἄλλους πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα βούλει
[527]	τεθνάναι. τούτῳ οὖν ἑπώμεθα, καὶ	τοὺς	ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ, ᾧ
[502]	τὸν Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ (καὶ	τοὺς	ἄλλους τοὺς ἐν ~ταῖς πόλεσιν
[486]	ἐγὼ σὲ οἶμαι ἔχειν καὶ	τοὺς	~ἄλλους τοὺς πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας
[479]	σὺ φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι καὶ	τοὺς	ἄλλους τυράννους καὶ ~ῥήτορας καὶ
[489]	λέγεις τοὺς βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης)	τοὺς	ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα
[485]	ἐν αἷς ἔφη ὁ ποιητὴς	τοὺς	ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ
[517]	μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ προείλου τούτους	τοὺς	ἄνδρας· οὗτοι δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ
[498]	~ἄφρονας καὶ τοὺς δειλοὺς καὶ	τοὺς	ἀνδρείους, ἢ καὶ μᾶλλον ἔτι
[497]	οὐ γὰρ ἄρτι γε, ἀλλὰ	τοὺς	~ἀνδρείους καὶ φρονίμους ἔλεγες· ἢ
[511]	γε καὶ αὕτη ἐκ θανάτου	τοὺς	ἀνθρώπους, ὅταν εἴς τι τοιοῦτον
[452]	καλούς τε καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν	~τοὺς	ἀνθρώπους τὰ σώματα. μετὰ δὲ
[491]	πλέον ἔχειν τούτους τῶν ἄλλων,	τοὺς	ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί
[488]	καὶ ~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου	τοὺς	ἀσθενεστέρους, οἷόν μοι δοκεῖς καὶ
[473]	λώβας αὐτός τε λωβηθεὶς καὶ	τοὺς	αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς τε καὶ
[496]	δήπου καὶ ὑγιαίνει γε ἅμα	τοὺς	αὐτούς; ~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης)
[502]	πολῖται ὡς βέλτιστοι ἔσονται διὰ	τοὺς	αὑτῶν λόγους, ἢ ~καὶ οὗτοι
[498]	καὶ λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους καὶ	τοὺς	~ἄφρονας καὶ τοὺς δειλοὺς καὶ
[489]	~ἀλλ' ἴθι εἰπέ, τίνας λέγεις	τοὺς	βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους
[489]	ἀρχῆς εἰπὲ τί ποτε λέγεις	τοὺς	βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους;
[489]	δηλοῖς δὲ οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς,	τοὺς	βελτίους ~καὶ κρείττους πότερον τοὺς
[491]	εἰπὼν ἀπαλλάγηθι τίνας ποτὲ λέγεις	τοὺς	βελτίους τε καὶ ~κρείττους καὶ
[491]	τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ μὲν	τοὺς	(βελτίους τε καὶ ~κρείττους τοὺς
[492]	τοῖς πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι	τοὺς	βελτίους τὴν φύσιν ἀνθρώπους, καὶ
[483]	τοῦτον ὃν ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες	τοὺς	~βελτίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν,
[450]	λόγους ἐστίν. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	τούς	γε περὶ τὰ νοσήματα; ~(Γοργίας)
[472]	σοι ~μαρτυρῶ εἷς ὢν μόνος,	τοὺς	δ' ἄλλους πάντας τούτους χαίρειν
[490]	~λόγον, καὶ τοῦτον ἄρχειν δεῖ,	τοὺς	δ' ἄρχεσθαι, καὶ πλέον ἔχειν
[493]	τε καὶ πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον,	τοὺς	δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν δ'
[473]	δέ γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί,	τοὺς	δὲ διδόντας δίκην ἧττον. βούλει
[524]	~ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ,	τοὺς	δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός·
[474]	ἄν μοι ὁ λόγος ᾖ,	τοὺς	δὲ ~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν, καὶ
[518]	ποιήσουσιν, ἂν οἷοί τ' ὦσι,	τοὺς	δὲ ~προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους
[498]	φρονίμους καὶ τοὺς ~ἄφρονας καὶ	τοὺς	δειλοὺς καὶ τοὺς ἀνδρείους, ἢ
[498]	ἀνδρείους, ἢ καὶ μᾶλλον ἔτι	τοὺς	δειλούς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι
[478]	καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ	τοὺς	δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην
[489]	οὐ γὰρ δήπου σύ γε	~τοὺς	δύο βελτίους ἡγῇ τοῦ ἑνός,
[481]	καὶ εἰς ~ἑαυτὸν καὶ εἰς	τοὺς	ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ ἀθέως, ἐάντε
[525]	γὰρ καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν	(τοὺς	ἐν Ἅιδου τὸν ἀεὶ χρόνον
[502]	δῆμον ῥητορικὴ (καὶ τοὺς ἄλλους	τοὺς	ἐν ~ταῖς πόλεσιν δήμους τοὺς
[456]	ἕνεκα δεῖ τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ	τοὺς	ἐν τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι
[483]	τούς τε νόμους τίθενται καὶ	τοὺς	ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς ~(ψόγους
[483]	καὶ τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες	τοὺς	ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς
[518]	(δ' αὖ δι' ἀπειρίαν οὐ	τοὺς	ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν νόσων ~αἰτίους
[471]	καὶ γὰρ ἐκεῖ οἱ ἕτεροι	τοὺς	ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν
[495]	θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ μοι,	τοὺς	εὖ πράττοντας τοῖς κακῶς πράττουσιν
[503]	ἐργάζεται. οἷον εἰ βούλει ἰδεῖν	~τοὺς	ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς,
[491]	ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς εἶ·	τοὺς	ἠλιθίους λέγεις τοὺς σώφρονας. ~(Σωκράτης)
[502]	τὸ ἥδιστον; ἠνία γὰρ ᾄδων	τοὺς	θεατάς. ἀλλὰ δὴ σκόπει· ~οὐχὶ
[481]	τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ	τοὺς	θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ μοι,
[491]	περὶ τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ	τοὺς	θεούς, ἀτεχνῶς γε ἀεὶ σκυτέας
[458]	~γενέσθαι ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ	τοὺς	θεούς, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ μὲν
[474]	ἐν τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ	~τοὺς	θεωροῦντας; ἔχεις τι ἐκτὸς τούτων
[457]	μᾶλλον τούτου ἕνεκα δεῖ οὔτε	τοὺς	ἰατροὺς τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι
[478]	κάμνοντας τὰ σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ	τοὺς	ἰατρούς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ
[516]	τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν	τοὺς	ἵππους καὶ αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται
[489]	λέγεις τοὺς βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ	τοὺς	ἰσχυροτέρους; καὶ ὦ θαυμάσιε πρᾳότερόν
[488]	σου τί ποτε λέγοις. πότερον	τοὺς	ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς καὶ ~δεῖ
[491]	τοὺς (βελτίους τε καὶ ~κρείττους	τοὺς	ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις δὲ τοὺς
[498]	παρουσίᾳ φῂς σὺ εἶναι κακοὺς	τοὺς	κακούς· ἢ οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης)
[497]	~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ	τοὺς	καλοὺς οἷς ἂν κάλλος παρῇ;
[478]	ποῖ ἄγομεν καὶ ~παρὰ τίνας	τοὺς	κάμνοντας τὰ σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ
[449]	ὦ Γοργία; ἆρα οἳ δηλοῦσι	τοὺς	κάμνοντας, ὡς ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν;
[493]	σε καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι	τοὺς	κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων, ἢ οὐδ'
[491]	καὶ πάλαι λέγω. πρῶτον μὲν	τοὺς	κρείττους οἵ εἰσιν οὐ σκυτοτόμους
[511]	~οὐκ οἶδ' ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε	τοὺς	λόγους ἄνω καὶ κάτω, ὦ
[450]	ὧν ἔνιαι σχεδόν τι ~ἴσους	τοὺς	λόγους ἔχουσι ταῖς πράξεσιν, αἱ
[449]	~οὐκ ἄρα περὶ πάντας γε	τοὺς	λόγους ἡ ῥητορική ἐστιν. ~(Γοργίας)
[484]	τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ	τοὺς	λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ
[461]	συνᾴδειν τὰ λεγόμενα ἐκείνους εἶπον	τοὺς	~λόγους, ὅτι εἰ μὲν κέρδος
[521]	οὖν οὐ πρὸς χάριν ~λέγων	τοὺς	λόγους οὓς λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ
[449]	τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν	τοὺς	λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν ἀλλὰ
[460]	ὅ γ' ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης	τοὺς	λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ δὲ ὀλίγον
[504]	τεχνικός τε καὶ ἀγαθός, καὶ	τοὺς	~λόγους προσοίσει ταῖς ψυχαῖς οὓς
[494]	εἰς τοιαῦτα ἄγων, ὦ Σώκρατες,	τοὺς	λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ ἐγὼ
[461]	τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν	~τοὺς	λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε Πῶλε,
[524]	ἡ δ' εἰς Τάρταρον. καὶ	τοὺς	μὲν ~ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς
[505]	αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ	τοὺς	μύθους φασὶ μεταξὺ θέμις εἶναι
[503]	ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους,	τοὺς	ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους πάντας ~δημιουργούς,
[521]	εἴργασται ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς, καὶ	τοὺς	νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει τέμνων τε
[474]	~καὶ μὴν τά γε κατὰ	τοὺς	νόμους καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ
[483]	κήδηται. ἀλλ' οἶμαι οἱ τιθέμενοι	~τοὺς	νόμους οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν
[488]	κατὰ φύσιν; οἳ δὴ καὶ	τοὺς	νόμους ~τίθενται ἐπὶ τῷ ἑνί,
[503]	εἰ βούλει ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους,	τοὺς	οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους
[473]	~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται καὶ	τοὺς	ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ ἄλλας ~πολλὰς
[456]	φίλων, οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ	τοὺς	~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς ἐν τοῖς
[519]	καὶ ὕπουλός ἐστιν (δι' ἐκείνους	τοὺς	παλαιούς, ~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ
[484]	μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους	τοὺς	παρὰ φύσιν ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη
[474]	μηδὲ νῦν με κέλευε ἐπιψηφίζειν	τοὺς	παρόντας, ἀλλ' εἰ μὴ ~ἔχεις
[457]	σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα οἷα καὶ	τοὺς	παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν,
[450]	ἡ γυμναστικὴ περὶ λόγους ἐστὶν	τοὺς	περὶ εὐεξίαν τε τῶν σωμάτων
[456]	τῷ δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς	τοὺς	πολεμίους καὶ τοὺς ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους,
[515]	ὅτι ἕκαστος αὐτῶν βελτίους ἐποίει	τοὺς	πολίτας ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει ἢ
[513]	πολίταις θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς	τοὺς	πολίτας ποιοῦντας; ἄνευ γὰρ δὴ
[525]	τύραννος ᾖ· οἶμαι δὲ καὶ	τοὺς	πολλοὺς εἶναι τούτων τῶν ~παραδειγμάτων
[522]	~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ οὔτε	τοὺς	πορίζοντας ζηλῶ οὔτε οἷς πορίζεται·
[486]	οἶμαι ἔχειν καὶ τοὺς ~ἄλλους	τοὺς	πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν
[522]	φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν ποιοῦντα, ἢ	τοὺς	πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα πικροὺς λόγους
[495]	~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις,	τοὺς	πρώτους λόγους, καὶ οὐκ ἂν
[466]	γάρ, ὦ Πῶλε, ἐγὼ καὶ	τοὺς	ῥήτορας καὶ τοὺς τυράννους ~δύνασθαι
[467]	οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀποδείξεις	τοὺς	ῥήτορας νοῦν ἔχοντας καὶ (τέχνην
[489]	βελτίους ἡγῇ τοῦ ἑνός, οὐδὲ	τοὺς	σοὺς δούλους βελτίους σοῦ, ὅτι
[491]	ἡδὺς εἶ· τοὺς ἠλιθίους λέγεις	τοὺς	σώφρονας. ~(Σωκράτης) ~πῶς γὰρ (οὔ)
[519]	μαθητῶν ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς)	τούς	τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες καὶ ἄλλην
[483]	οὖν καὶ τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον	τούς	τε νόμους τίθενται καὶ τοὺς
[492]	πολλοῖς οὐ δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν	τοὺς	τοιούτους δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν
[522]	πόσον τι οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι	τοὺς	τοιούτους δικαστάς; οὐ μέγα; ~(Καλλίκλης)
[519]	ἡ καταβολὴ αὕτη τῆς ἀσθενείας,	τοὺς	τότε παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα
[460]	ῥητορικὴ περὶ λόγους εἴη ~οὐ	τοὺς	τοῦ ἀρτίου καὶ περιττοῦ, ἀλλὰ
[460]	τοῦ ἀρτίου καὶ περιττοῦ, ἀλλὰ	τοὺς	τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου· ἦ
[466]	ἐγὼ καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ	τοὺς	τυράννους ~δύνασθαι μὲν ἐν ταῖς
[502]	τοὺς ἐν ~ταῖς πόλεσιν δήμους	τοὺς	τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί ποτε
[485]	ἔγωγε τοῦτο πάσχω καὶ πρὸς	τοὺς	~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ μὲν γὰρ
[485]	καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω πρὸς	τοὺς	~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς ψελλιζομένους
[456]	καὶ ἐχθρῶν, οὐ τούτου ἕνεκα	τοὺς	φίλους δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν
[491]	~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά γε ἔγωγε	τοὺς	φρονίμους εἰς τὰ τῆς πόλεως
[498]	φῂς παραπλησίως χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι	τοὺς	φρονίμους καὶ τοὺς ~ἄφρονας καὶ
[489]	τοὺς βελτίους ~καὶ κρείττους πότερον	τοὺς	φρονιμωτέρους λέγεις ἢ ἄλλους τινάς;
[491]	τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις δὲ	τοὺς	φρονιμωτέρους, νῦν δ' αὖ ~ἕτερόν
[494]	ὃς ἂν φῇ ἀνέδην οὕτω	τοὺς	~χαίροντας, ὅπως ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας
[485]	πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς	τοὺς	ψελλιζομένους καὶ παίζοντας. ὅταν μὲν
[483]	καὶ τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ	τοὺς	~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους
[449]	~ἀλλὰ μὴν λέγειν γε ποιεῖ	δυνατούς.	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ
[450]	ἰατρικὴ περὶ τῶν καμνόντων ~ποιεῖ	δυνατοὺς	εἶναι φρονεῖν καὶ λέγειν; ~(Γοργίας)
[483]	τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων καὶ	~δυνατοὺς	ὄντας πλέον ἔχειν, ἵνα μὴ
[518]	ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς μοι	~ὁμοιοτάτους	προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ τὰ πολιτικά,
[483]	τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους καὶ	ἐρρωμενεστάτους	ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ νέων λαμβάνοντες,
[521]	ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς, καὶ τοὺς	νεωτάτους	ὑμῶν διαφθείρει τέμνων τε καὶ
[473]	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ γε αὐτοὺς	ἀθλιωτάτους	φημί, τοὺς δὲ διδόντας δίκην
[493]	πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς δὲ	ἀνοήτους	ἀμυήτους, (τῶν δ' ἀνοήτων τοῦτο
[493]	ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς δὲ ἀνοήτους	ἀμυήτους,	(τῶν δ' ἀνοήτων τοῦτο τῆς
[518]	γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί, ὁ μὲν	ἄρτους	θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ δὲ ὄψον,
[507]	οὕτω ~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα	ἀκολάστους	εἶναι καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν,
[518]	σωμάτων θεραπευταί, ὁ μὲν ἄρτους	θαυμαστοὺς	~(παρασκευάζων, ὁ δὲ ὄψον, ὁ
[482]	καὶ χορὸν ᾧ χορηγοίην, (καὶ	πλείστους	ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν μοι ἀλλ'
[513]	καὶ τοῖς πολίταις θεραπεύειν, ὡς	~βελτίστους	αὐτοὺς τοὺς πολίτας ποιοῦντας; ἄνευ
[483]	ὃν ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς	~βελτίστους	καὶ ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ
[488]	τὰ τῶν βελτιόνων; οἱ γὰρ	κρείττους	βελτίους πολὺ κατὰ τὸν σὸν
[489]	οἴει ἄλλο τι λέγειν τὸ	κρείττους	εἶναι ἢ τὸ βελτίους; οὐ
[488]	τὸ φύσει δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι	κρείττους	εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ
[488]	~οὐκοῦν οἱ πολλοὶ τοῦ ἑνὸς	κρείττους	εἰσὶν κατὰ φύσιν; οἳ δὴ
[491]	λέγεις τοὺς βελτίους τε καὶ	~κρείττους	καὶ εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ'
[491]	τινες ὑπὸ σοῦ λέγονται οἱ	κρείττους	καὶ οἱ ~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ,
[488]	ποτε λέγοις. πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους	κρείττους	καλεῖς καὶ ~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ
[491]	πάλαι λέγω. πρῶτον μὲν τοὺς	κρείττους	οἵ εἰσιν οὐ σκυτοτόμους ~λέγω
[489]	οὐκ ἐρεῖς, τοὺς βελτίους ~καὶ	κρείττους	πότερον τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις ἢ
[491]	μὲν τοὺς (βελτίους τε καὶ	~κρείττους	τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις δὲ
[467]	ἀνήρ ~(Σωκράτης) ~οὔ φημι ποιεῖν	αὐτοὺς	ἃ βούλονται· ἀλλά μ' ἔλεγχε.
[473]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ γε	αὐτοὺς	ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς δὲ διδόντας
[516]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους γε	αὐτοὺς	ἀπέφηνεν ἢ οἵους παρέλαβεν, καὶ
[512]	οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν	(αὐτοὺς	βελτίους ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι ἐνέβησαν,
[514]	ἔδει ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς	αὐτοὺς	καὶ ~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν εἰ
[521]	κακὰ ὅδε εἴργασται ἀνὴρ καὶ	~αὐτούς,	καὶ τοὺς νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει
[496]	καὶ ὑγιαίνει γε ἅμα τοὺς	αὐτούς;	~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί
[518]	φασι μεγάλην τὴν πόλιν πεποιηκέναι	~αὐτούς·	~ὅτι δὲ οἰδεῖ καὶ ὕπουλός
[514]	τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ	αὐτούς	τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ ἄλλους
[492]	ἢ βασιλέων ~ὑέσιν εἶναι ἢ	αὐτοὺς	τῇ φύσει ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι ἀρχήν
[523]	οὖν, ἔφη, παυστέον ἐστὶν προειδότας	αὐτοὺς	τὸν θάνατον· νῦν ~γὰρ προί̈
[513]	τοῖς πολίταις θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους	αὐτοὺς	τοὺς πολίτας ποιοῦντας; ἄνευ γὰρ
[516]	~(Σωκράτης) ~τί οὖν; οὐκ ἔδει	αὐτούς,	ὡς ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους γεγονέναι
[483]	εἰσιν καὶ οἱ πολλοί. πρὸς	αὑτοὺς	οὖν καὶ τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον
[519]	τῶν μαθητῶν ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς	~(αὑτούς)	τούς τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες καὶ
[457]	ἀλλήλους καὶ μαθόντες καὶ διδάξαντες	ἑαυτούς,	(οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας, ἀλλ'
[492]	οὐ δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν τοὺς	τοιούτους	δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν
[522]	τι οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι τοὺς	τοιούτους	δικαστάς; οὐ μέγα; ~(Καλλίκλης) ἴσως·
[514]	τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ ἄλλους	τοιούτους	παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν σοι δοκεῖ
[523]	τε καλὰ καὶ γένη καὶ	~πλούτους,	καί, ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ,
[497]	καὶ φρονίμους ἔλεγες· ἢ οὐ	τούτους	ἀγαθοὺς καλεῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν
[518]	ἅτε ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα,	τούτους	~αἰτιάσονται καὶ ψέξουσιν καὶ κακόν
[491]	τῆς πόλεως πράγματα καὶ ~ἀνδρείους.	τούτους	γὰρ (προσήκει τῶν πόλεων ἄρχειν,
[518]	τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους, οἳ	τούτους	~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν ἐπεθύμουν. καί
[520]	~ὡς πονηροτάτης; οἴει τι διαφέρειν	τούτους	ἐκείνων; ταὐτόν, ὦ μακάρι' ἐστὶν
[481]	σου λέγοντος ἑκάστοτε ἃ διὰ	τούτους	λέγεις θαυμάζοι ~ὡς ἄτοπά ἐστιν,
[489]	~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία	τούτους	λέγω, καὶ σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[450]	ἑκάστη αὐτῶν περὶ ~λόγους ἐστὶν	τούτους,	οἳ τυγχάνουσιν ὄντες περὶ τὸ
[525]	ὄντες, ἄλλοι δὲ ὀνίνανται οἱ	τούτους	ὁρῶντες διὰ ~τὰς ἁμαρτίας τὰ
[494]	καὶ αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος; ἢ	τούτους	τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν
[517]	τῶν μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ προείλου	τούτους	τοὺς ἄνδρας· οὗτοι δὲ ~ἀνεφάνησαν
[491]	δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον ἔχειν	τούτους	τῶν ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας τῶν
[472]	μόνος, τοὺς δ' ἄλλους πάντας	τούτους	χαίρειν ἐᾷς. ἔστιν μὲν οὖν
[449]	~(Γοργίας) περὶ λόγους. ~(Σωκράτης) ~ποίους	τούτους,	ὦ Γοργία; ἆρα οἳ δηλοῦσι
[517]	~ὦ δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ ψέγω	τούτους	ὥς γε διακόνους εἶναι πόλεως,
[469]	~ὅτι οὐ χρὴ οὔτε τοὺς	ἀζηλώτους	ζηλοῦν οὔτε τοὺς ἀθλίους, ἀλλ'
[495]	~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις, τοὺς	πρώτους	λόγους, καὶ οὐκ ἂν ἔτι
[506]	ἥ γε ἀρετὴ ἑκάστου, καὶ	σκεύους	καὶ σώματος καὶ ψυχῆς αὖ
[503]	οἷον εἰ βούλει ἰδεῖν ~τοὺς	ζωγράφους,	τοὺς οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς, τοὺς
[451]	καὶ σελήνης, πῶς πρὸς ἄλληλα	τάχους	ἔχει. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γε λέγων
[520]	ὅτι μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ	τάχους	λαμβάνοι (τὸ ἀργύριον· οὐ γὰρ
[455]	ἡμῖν περὶ τοῦ διὰ μέσου	τείχους.	~(Γοργίας) ~καὶ ὅταν γέ τις
[524]	νεκρὸς μέγας, καὶ εἰ παχύς,	παχὺς	καὶ ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα οὕτως·
[524]	ὁ νεκρὸς μέγας, καὶ εἰ	παχύς,	παχὺς καὶ ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα
[520]	γὰρ εὐεργεσίαν τις εὐεργετηθείς, οἷον	~ταχὺς	γενόμενος διὰ παιδοτρίβην, ἴσως ἂν
[519]	τινὰ τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται	ὡς	~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων καὶ σχετλιαζόντων ὡς
[519]	εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν μαθητῶν	ὡς	ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς) τούς τε
[490]	εἰς τὴν αὑτοῦ γῆν. ~(Καλλίκλης)	ὡς	ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις, ὦ Σώκρατες.
[471]	σὸν λόγον. νῦν δὲ θαυμασίως	ὡς	ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ τὰ μέγιστα
[488]	μοι δοκεῖς καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι,	ὡς	αἱ μεγάλαι πόλεις ἐπὶ τὰς
[483]	μὴ αὐτῶν πλέον ἔχωσιν, λέγουσιν	ὡς	αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν,
[523]	ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ δὲ ~λόγον·	ὡς	ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι λέξω
[512]	ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν γε	ὡς	ἀληθῶς ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν καὶ
[515]	οὐ φιλονικίᾳ γε ἐρωτῶ, ἀλλ'	ὡς	ἀληθῶς βουλόμενος εἰδέναι ὅντινά ποτε
[519]	τοῦτο ἄτοπον εἶναι, ὦ ἑταῖρε;	ὡς	ἀληθῶς δημηγορεῖν με ~ἠνάγκασας, ὦ
[482]	δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς λόγοις	ὡς	ἀληθῶς δημηγόρος ὤν· καὶ ~νῦν
[521]	~ἀνόητος ἄρα εἰμί, ὦ Καλλίκλεις,	ὡς	ἀληθῶς, εἰ μὴ οἴομαι ἐν
[487]	ἱκανόν μοι τεκμήριόν ἐστιν ὅτι	~ὡς	ἀληθῶς μοι εὔνους εἶ. καὶ
[521]	μὴ εἴπω μόνος, ἐπιχειρεῖν τῇ	ὡς	ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ καὶ πράττειν
[506]	(μὲν οὖν τῷ λόγῳ ἐγὼ	ὡς	ἄν μοι δοκῇ ἔχειν· ἐὰν
[449]	ἆρα οἳ δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας,	ὡς	ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας) οὔ.
[526]	ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ ὄντι	ὡς	ἂν δύνωμαι βέλτιστος ὢν καὶ
[476]	ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι τὸ καόμενον	ὡς	ἂν τὸ κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος)
[525]	οὐδεὶς πεποίηκεν μεγάλαις τιμωρίαις συνεχόμενον	ὡς	ἀνίατον οὐ γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν
[527]	καὶ ἔασόν τινά σου καταφρονῆσαι	ὡς	ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται,
[471]	τὸν ~δεσπότην καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος	ὡς	ἀποδώσων τὴν ἀρχὴν ἣν Περδίκκας
[517]	πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ ἐγνωκέναι	ὡς	ἄρα διττὴ ~αὕτη τις (ἡ
[508]	ἆρα ~καλῶς λέγεται ἢ οὔ,	ὡς	ἄρα ἐγὼ οὐχ οἷός τ'
[512]	τοῦτον ὃν μέλλοι χρόνον ~βιῶναι	ὡς	ἄριστα βιοίη, ~ἆρα ἐξομοιῶν (αὑτὸν
[488]	οὖν οἱ πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως,	ὡς	ἄρτι αὖ σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον
[500]	διαφέρων. ἴσως (οὖν βέλτιστόν ~ἐστιν,	ὡς	ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους
[516]	~τί οὖν; οὐκ ἔδει αὐτούς,	ὡς	ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους γεγονέναι ἀντὶ
[481]	ἃ διὰ τούτους λέγεις θαυμάζοι	~ὡς	ἄτοπά ἐστιν, ἴσως εἴποις ἂν
[494]	βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης)	ὡς	ἄτοπος εἶ, ὦ Σώκρατες, καὶ
[476]	ἢ μεῖζον τὸ μὴ διδόναι,	ὡς	αὖ ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ
[503]	ἕτερον καλόν, τὸ παρασκευάζειν ὅπως	ὡς	βέλτισται ~ἔσονται τῶν πολιτῶν αἱ
[520]	τῆς πόλεως καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως	ὡς	βελτίστη ἔσται, πάλιν αὐτῆς κατηγοροῦσιν,
[502]	τούτου ~στοχαζόμενοι, ὅπως οἱ πολῖται	ὡς	βέλτιστοι ἔσονται διὰ τοὺς αὑτῶν
[521]	τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως	ὡς	βέλτιστοι ἔσονται, ὡς ἰατρόν, ἢ
[513]	~ἡ δέ γε ἑτέρα, ὅπως	ὡς	βέλτιστον ἔσται τοῦτο, εἴτε σῶμα
[520]	πράξεως, ὅντιν' ἄν τις τρόπον	ὡς	βέλτιστος εἴη καὶ ἄριστα ~τὴν
[513]	πόλει καὶ τοῖς πολίταις θεραπεύειν,	ὡς	~βελτίστους αὐτοὺς τοὺς πολίτας ποιοῦντας;
[505]	ὁ λόγος κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης)	~ὡς	βίαιος εἶ, ὦ Σώκρατες. ἐὰν
[509]	ἔστιν, σιδηροῖς καὶ ἀδαμαντίνοις ~λόγοις,	ὡς	γοῦν ἂν δόξειεν οὑτωσί, οὓς
[463]	ὃ δοκεῖ μὲν εἶναι τέχνη,	~ὡς	δὲ ὁ ἐμὸς λόγος, οὐκ
[527]	καὶ (Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι	ὡς	δεῖ ἄλλον τινὰ βίον ζῆν
[519]	ὡς ~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων καὶ σχετλιαζόντων	ὡς	δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ καὶ ~ἀγαθὰ
[499]	ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ τὰ μειράκια.	ὡς	δὴ σὺ οἴει ~ἐμὲ ἢ
[468]	μηδὲ ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Πῶλος)	~ὡς	δὴ σύ, ὦ Σώκρατες, οὐκ
[449]	οὐ μὴν ἀλλὰ (πειράσομαί γε	ὡς	διὰ βραχυτάτων. καὶ γὰρ αὖ
[521]	βέλτιστοι ἔσονται, ὡς ἰατρόν, ἢ	ὡς	~διακονήσοντα καὶ πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα;
[521]	εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν ὅτι	ὡς	διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα με,
[524]	ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω, ἵνα	ὡς	δικαιοτάτη ἡ ~κρίσις ᾖ περὶ
[523]	ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες	ὡς	δικαίως βεβιώκασιν· (οἱ οὖν δικασταὶ
[509]	δύναμίν τινα καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι,	~ὡς,	ἐὰν μὴ μάθῃ αὐτὰ καὶ
[510]	εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες,	ὡς	ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν
[506]	τὸ ~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν,	ὡς	ἐγὼ καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον
[508]	τοῖς πρόσθεν λόγοις οὕτω φανέντα,	ὡς	ἐγὼ λέγω, κατέχεται καὶ δέδεται,
[471]	ἐθέλεις, ἐπεὶ δοκεῖ γέ σοι	ὡς	ἐγὼ λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε,
[509]	οἷόν τε ἄλλως λέγοντα ἢ	ὡς	ἐγὼ νῦν λέγω καλῶς λέγειν·
[454]	ψευδὴς καὶ ἀληθής; φαίης ἄν,	ὡς	ἐγὼ οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[523]	ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ μῦθον,	ὡς	ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ δὲ ~λόγον·
[486]	δοκεῖ σοι εἶναι οὕτως ἔχειν	ὡς	ἐγὼ σὲ οἶμαι ἔχειν καὶ
[455]	ὄντων ~μαθητής σου βουλόμενος γενέσθαι,	ὡς	ἐγώ τινας σχεδὸν καὶ συχνοὺς
[450]	εἶναι περὶ λόγους, ὀρθῶς λέγων,	~ὡς	ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[452]	παιδοτρίβην εἴποι ἂν ὁ χρηματιστής,	~ὡς	ἐγᾦμαι πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων· (σκόπει
[521]	γε ἥδιον καλεῖν, ὦ Σώκρατες·	ὡς	εἰ μὴ ταῦτά γε ποιήσεις
[518]	μανθάνειν ὅτι λέγω, καὶ ὁμολογεῖς	ὡς	εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ λέγω· ἥκεις
[503]	πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα βούλει αὐτῶν,	ὡς	εἰς τάξιν τινὰ ἕκαστος ἕκαστον
[509]	τοῦ τρίτου καὶ τἆλλα ~οὕτως·	ὡς	ἑκάστου κακοῦ μέγεθος πέφυκεν, οὕτω
[465]	ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ,	ὡς	ἐκεῖνο ἐν σώματι. ἴσως μὲν
[453]	ἐγὼ γὰρ εὖ ἴσθ' ὅτι,	ὡς	(ἐμαυτὸν πείθω, εἴπερ τις ~ἄλλος
[524]	συμβαίνειν. ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν,	ὡς	~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ
[513]	βέλτιον εἴτ' ἐπὶ τὸ χεῖρον,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ~ὀρθῶς βουλεύῃ,
[512]	τῆς τέχνης τῆς ἐκείνου, καὶ	ὡς	ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν,
[521]	πρὸς Πῶλον ἔλεγον· ~κρινοῦμαι γὰρ	ὡς	ἐν παιδίοις ἰατρὸς ἂν κρίνοιτο
[513]	ποιοῦντας; ἄνευ γὰρ δὴ τούτου,	ὡς	ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν
[481]	δὴ καὶ ἔστιν τις χρεία,	ὡς	~ἔν γε τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ
[474]	~μανθάνω· οὐ (ταὐτὸν ἡγῇ σύ,	ὡς	ἔοικας, καλόν τε καὶ ἀγαθὸν
[470]	γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτο μὲν δή,	ὡς	ἔοικε, καὶ παρὰ σοῦ καὶ
[478]	~οὐ γὰρ τοῦτ' ἦν εὐδαιμονία,	ὡς	ἔοικε, κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ τὴν
[494]	ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ δέ,	ὡς	~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι. καὶ
[520]	φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ' ἄρα,	ὡς	ἔοικε, τὰς μὲν ἄλλας συμβουλὰς
[499]	φίλου· νῦν δὲ ~ἐψεύσθην, καὶ	ὡς	ἔοικεν ἀνάγκη μοι κατὰ τὸν
[510]	καὶ μηδείς με ἀδικοῖ; αὕτη,	ὡς	ἔοικεν, αὐτῷ ὁδός ἐστιν, εὐθὺς
[470]	ἀγαθόν τε εἶναι, καὶ τοῦτο,	ὡς	~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ μέγα δύνασθαι·
[507]	δὲ ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον,	ὡς	ἔοικεν, εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην μὲν
[481]	καὶ ~πάντα τὰ ἐναντία πράττομεν,	ὡς	ἔοικεν, ἢ ἃ δεῖ; ~(Σωκράτης)
[498]	γε. ~(Σωκράτης) καὶ οἱ ἄφρονες,	ὡς	ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων
[499]	παρὰ σοῦ. ἔστιν δὲ δή,	ὡς	ἔοικεν, ὃ νῦν λέγεις, ~ὅτι
[517]	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα,	ὡς	ἔοικεν, οἱ ἔμπροσθεν λόγοι ἦσαν,
[479]	~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε,	ὡς	ἔοικεν, οἷόν ἐστιν ἡ ὑγίεια
[510]	~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ τοῦτο ἄρα,	ὡς	ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν τινα
[455]	πιστεύειν. ~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ ἄρα,	ὡς	ἔοικεν, πειθοῦς (δημιουργός ἐστιν πιστευτικῆς
[450]	~(Σωκράτης) ~καὶ ἡ ἰατρικὴ ἄρα,	ὡς	ἔοικεν, περὶ λόγους ἐστίν. ~(Γοργίας)
[513]	ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται, οὗτός σε ποιήσει,	ὡς	ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν καὶ
[462]	ἑκάστοτε ὅτι ἄν τις βούληται,	ὡς	~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν
[456]	γε εἰδείης, ὦ Σώκρατες, ὅτι	ὡς	ἔπος εἰπεῖν ἁπάσας τὰς δυνάμεις
[450]	λόγου πᾶν περαίνουσι, καὶ ἔργου	ὡς	ἔπος ~εἰπεῖν ἢ οὐδενὸς προσδέονται
[501]	τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως τε παντάπασιν	ὡς	ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ
[517]	ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ πολῖται,	~ὡς	ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν (τούτων διέφερον
[505]	ὡς τὰ πολλά, κάμνοντα δὲ	ὡς	ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι
[450]	χειρουργίας τε καὶ τοιαύτας ~πράξεις	ὡς	ἔπος εἰπεῖν πᾶσά ἐστιν ἡ
[466]	οὐδὲν ~(γὰρ ποιεῖν ὧν βούλονται	ὡς	ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι ὅτι
[471]	γνήσιον τοῦ Περδίκκου ὑόν, παῖδα	ὡς	ἑπτέτη, οὗ ἡ ~ἀρχὴ ἐγίγνετο
[495]	γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι οὖν	ὡς	ἕτερον τὴν ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης
[497]	ἅμα παύεται, τῶν δὲ οὔ,	ὡς	ἑτέρων ὄντων· πῶς οὖν ταὐτὰ
[527]	μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ λόγος,	ὡς	εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον
[493]	τὸ δὲ κόσκινον ἄρα λέγει,	ὡς	ἔφη ὁ πρὸς ἐμὲ (λέγων,
[449]	δὴ ὅ γε εὔχομαι εἶναι,	ὡς	ἔφη Ὅμηρος, βούλει με καλεῖν.
[516]	~οὐκοῦν οἵ γε δίκαιοι ἥμεροι,	ὡς	ἔφη Ὅμηρος· σὺ δὲ τί
[507]	~καὶ ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ φευκτέον	ὡς	ἔχει ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν, καὶ
[463]	καλῶ ἐπειδὴ δεῖ σοι ἀποκρίνασθαι	ὡς	ἤδη ~εἰδότι ἃ ἐγὼ λέγω.
[491]	(ἄρχοντα τῶν ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης)	ὡς	ἡδὺς εἶ· τοὺς ἠλιθίους λέγεις
[521]	Ἀθηναίοις ὅπως ὡς βέλτιστοι ἔσονται,	ὡς	ἰατρόν, ἢ ὡς ~διακονήσοντα καὶ
[514]	εἰ ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους	ὡς	ἱκανοὶ ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου
[480]	μάλιστα φυλάττειν ὅπως ~μὴ ἀδικήσει,	ὡς	ἱκανὸν κακὸν ἕξοντα. οὐ γάρ;
[487]	ἄν· φίλος γάρ μοι εἶ,	ὡς	καὶ αὐτὸς φῄς. τῷ ὄντι
[466]	~(Πῶλος) ~ἆρ' οὖν δοκοῦσί σοι	ὡς	κόλακες ἐν ταῖς πόλεσι φαῦλοι
[447]	~ὅτι σκυτοτόμος· ἢ οὐ μανθάνεις	ὡς	λέγω; ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι.
[453]	λόγου, ἵνα οὕτω προί̈ ῃ	ὡς	μάλιστ' ἂν ἡμῖν καταφανὲς ποιοῖ
[477]	γε. ~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ τινι ἄρα	ὡς	μεγάλῃ βλάβῃ καὶ κακῷ θαυμασίῳ
[492]	καὶ μὴ κολάζειν, ~(ταύταις δὲ	ὡς	μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν
[491]	μὲν ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν	ὡς	μεγίστας εἶναι καὶ μὴ κολάζειν,
[492]	δεῖ εἶναι, ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς	ὡς	μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς ἁμόθεν γέ
[469]	δῆτα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως,	ὡς	μέγιστον τῶν κακῶν τυγχάνει ὂν
[488]	(μηκέτι ποτέ με νουθετήσῃς ὕστερον,	ὡς	μηδενὸς ἄξιον ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς
[493]	ἔγωγε καὶ ~ἤκουσα τῶν σοφῶν	ὡς	νῦν ἡμεῖς τέθναμεν καὶ τὸ
[527]	νῦν. αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς γε	ὡς	νῦν φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι
[511]	~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν γε ἔχοντι,	ὡς	ὁ λόγος σημαίνει. ἢ οἴει
[527]	εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν καὶ τελευτήσας,	ὡς	~ὁ λόγος σημαίνει. καὶ ἔασόν
[508]	~διακεῖσθαι πάντων δὴ αἴσχιστόν ἐστιν,	ὡς	ὁ σὸς λόγος. ὁ δὲ
[477]	πάντων, ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι γε,	ὡς	ὁ ~σὸς λόγος. ~(Πῶλος) φαίνεται.
[519]	ἄρα ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται,	ὡς	ὁ τούτων ~λόγος. τὸ δὲ
[510]	μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα (δύνασθαι,	ὡς	ὁ ὑμέτερος ~λόγος, ἐν τῇ
[521]	μηδ' ἂν ἓν τούτων παθεῖν,	ὡς	οἰκῶν ~ἐκποδὼν καὶ οὐκ ἂν
[449]	γε τὰς ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ	ὡς	οἷόν τε διὰ ~βραχυτάτων. ~(Γοργίας)
[510]	μοι δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι	~ὡς	οἷόν τε μάλιστα, ὅνπερ οἱ
[510]	παρασκευῆς τοῦ μηδὲν ἀδικεῖσθαι ἢ	ὡς	ὀλίγιστα; ~σκέψαι εἰ σοὶ δοκεῖ
[513]	νῦν δὲ ἄρα δεῖ σὲ	ὡς	ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ δήμῳ τῷ
[496]	σκεψάμενος ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ὑπερφυῶς	ὡς	ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ ἐπὶ
[499]	ὑπὸ σοῦ ἑκόντος εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι,	ὡς	ὄντος φίλου· νῦν δὲ ~ἐψεύσθην,
[508]	οὗτος ὁ λόγος (ἡμῖν ἐστιν,	~ὡς	οὐ δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης κτήσει
[491]	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ βέλτιστε Καλλίκλεις,	ὡς	οὐ ταὐτὰ σύ τ' ἐμοῦ
[482]	ἐκείνην ἐξέλεγξον, ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον,	ὡς	οὐ τὸ ἀδικεῖν ἐστιν καὶ
[512]	ἐπὶ τὸ δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς,	ὡς	οὐδὲν ~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ
[460]	σου τότε ταῦτα λέγοντος ὑπέλαβον	ὡς	οὐδέποτ' ἂν εἴη ἡ ῥητορικὴ
[472]	βούλῃ κατ' ἐμοῦ μάρτυρας παρασχέσθαι	ὡς	οὐκ ἀληθῆ λέγω· μαρτυρήσουσί σοι,
[472]	~εἶναι, εὐδαίμονα δέ. ἄλλο τι	ὡς	οὕτω σου νομίζοντος διανοώμεθα; ~(Πῶλος)
[476]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν λέγειν	ὡς	οὐχὶ τά γε δίκαια πάντα
[500]	τὰ παρ' ἐμοῦ ~οὕτως ἀποδέχου	ὡς	παίζοντος· ὁρᾷς γὰρ ὅτι περὶ
[499]	~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ, ὦ Καλλίκλεις,	ὡς	πανοῦργος εἶ καί μοι (ὥσπερ
[459]	κακὸν οὕτως ἔχων ὁ ῥητορικὸς	ὡς	περὶ τὸ ὑγιεινὸν καὶ περὶ
[491]	λέγων καὶ ~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ,	ὡς	περὶ τούτων ἡμῖν ὄντα τὸν
[479]	~φίλους καὶ ὅπως ἂν ὦσιν	ὡς	πιθανώτατοι λέγειν· εἰ δὲ ἡμεῖς
[510]	ἐπὶ τὸ οἵῳ τε εἶναι	ὡς	πλεῖστα ἀδικεῖν καὶ ἀδικοῦντα μὴ
[494]	τὸ ~ἡδέως ζῆν, ἐν τῷ	ὡς	πλεῖστον ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη
[481]	~ὤν, εἰ δὲ μή, ὅπως	ὡς	(πλεῖστον χρόνον βιώσεται τοιοῦτος ὤν.
[511]	οἴει δεῖν τοῦτο παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον,	ὡς	πλεῖστον χρόνον ζῆν, καὶ μελετᾶν
[490]	δεῖ πλεονεκτεῖν τῶν ~σπερμάτων καὶ	ὡς	πλείστῳ σπέρματι χρῆσθαι εἰς τὴν
[470]	σε ἐξελέγξαι ἐστὶν καὶ ἀποδεῖξαι	ὡς	~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν.
[487]	ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί τε γὰρ ἱκανῶς,	ὡς	πολλοὶ ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ
[520]	τῷ πράγματι ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν,	ὡς	πονηρόν ἐστιν εἰς σφᾶς, ἢ
[520]	πάλιν αὐτῆς κατηγοροῦσιν, ὅταν τύχωσιν,	~ὡς	πονηροτάτης; οἴει τι διαφέρειν τούτους
[516]	καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι	ὡς	πονηροῦ ὄντος. ~(Καλλίκλης) τί οὖν;
[510]	~τύραννος καὶ οὐκ ἄν ποτε	ὡς	πρὸς φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης) καὶ
[502]	τὸ ἐπιχείρημα καὶ ἡ σπουδή,	ὡς	σοὶ δοκεῖ, χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς
[495]	~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ λόγῳ	ὡς	σοῦ σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε
[497]	(ὅτι ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα εἰδῇς	ὡς	σοφὸς (ὤν με νουθετεῖς. οὐχ
[473]	~(Πῶλος) ναὶ μὰ Δία. ~(Σωκράτης)	ὡς	σύ γε οἴει, ὦ Πῶλε.
[495]	ἔχει, καὶ ἄλλα πολλά. ~(Καλλίκλης)	ὡς	σύ γε οἴει, ὦ Σώκρατες.
[471]	καὶ ἐγὼ ὑπὸ σοῦ νῦν,	ὡς	σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ
[472]	οὖν ~οὗτός τις τρόπος ἐλέγχου,	ὡς	σύ τε οἴει καὶ ἄλλοι
[467]	~κεκτήσονται, ἡ δὲ δύναμίς ἐστιν,	ὡς	σὺ φῄς, ἀγαθόν, τὸ δὲ
[498]	δειλοὶ ~καὶ οἱ ἀνδρεῖοι παραπλησίως,	(ὡς	σὺ φῄς, μᾶλλον δὲ οἱ
[516]	οὗτοι, εἰ ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί,	ὡς	σὺ ~φῄς, οὐκ ἄν ποτε
[497]	καὶ κακῶν οὐχ ἅμα παύεται,	ὡς	σὺ ὡμολόγεις· νῦν δὲ ~οὐχ
[476]	~ἆρα μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν,	ὡς	σὺ ᾤου, ἢ μεῖζον τὸ
[482]	οὐκ ἔστιν καλά, νόμῳ δέ.	ὡς	τὰ ~πολλὰ δὲ ταῦτα ἐναντί'
[505]	ὑγιαίνοντα μὲν ἐῶσιν οἱ ἰατροὶ	ὡς	τὰ πολλά, κάμνοντα δὲ ὡς
[480]	αὐτὸν ἑκόντα ἰέναι ἐκεῖσε ~ὅπου	ὡς	τάχιστα δώσει δίκην, παρὰ τὸν
[493]	κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν τῶν ἀνοήτων	ὡς	τετρημένην, ἅτε οὐ ~δυναμένην στέγειν
[493]	ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ οὐ στεγανόν,	ὡς	τετρημένος εἴη πίθος, ~διὰ τὴν
[527]	νῦν φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι	ὡς	τὶ ὄντας, οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ
[449]	εἰπὲ τίνα σε χρὴ ~καλεῖν	ὡς	τίνος ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας) τῆς
[520]	δήπου τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ,	ὡς	τὸ εἰκός, μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει,
[484]	τε καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες	~ὡς	τὸ ἴσον χρὴ ἔχειν καὶ
[488]	ὅτι κρείττους εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι,	ὡς	τὸ κρεῖττον καὶ τὸ ἰσχυρότερον
[522]	εἰ δὲ βούλει, σοὶ ~ἐγώ,	ὡς	τοῦτο οὕτως ἔχει, ἐθέλω λόγον
[484]	τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο τὰς βοῦς,	(ὡς	τούτου ὄντος τοῦ δικαίου ~φύσει,
[493]	οὗτος σοί, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται	ὡς	τῶν ἐν Ἅιδου τὸ ἀιδὲς
[526]	σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι τῷ κριτῇ	ὡς	ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν· χαίρειν οὖν
[511]	κοσμία, καὶ οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη	~ὡς	ὑπερήφανόν τι διαπραττομένη, ἀλλὰ ταὐτὰ
[468]	βουλόμεθα. τὰ γὰρ ἀγαθὰ βουλόμεθα,	ὡς	φῂς σύ, τὰ ~δὲ μήτε
[517]	δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ ψέγω τούτους	ὥς	γε διακόνους εἶναι πόλεως, ἀλλά
[470]	ἡ πᾶσα εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης)	~ὥς	γε ἐγὼ λέγω, ὦ Πῶλε·
[482]	τοῦτο ἀγαπᾶν καί σου ~καταγελᾶν,	ὥς	γέ μοι δοκεῖν ὀρθῶς, τότε·
[462]	~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε,	ὥς	γε πρὸς σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι.
[492]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δὴ καὶ	ὥς	γε σὺ λέγεις δεινὸς ὁ
[466]	τὸ μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ,	ὥς	γέ φησιν πῶλος. ~(Πῶλος) ἐγὼ
[521]	~εἰ δὲ αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης)	~ὥς	μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, πιστεύειν
[451]	~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον δέ,	ὥς	φησιν ὁ ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ,
[526]	κάθηται, μόνος ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον,	ὥς	φησιν Ὀδυσσεὺς ὁ ~Ὁμήρου ἰδεῖν
[469]	τῆς κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι δεῖν,	~κατεαγὼς	ἔσται αὐτίκα μάλα, κἂν θοἰμάτιον
[501]	τῆς ἡδονῆς οὔτε τὴν ~αἰτίαν,	ἀλόγως	τε παντάπασιν ὡς ἔπος εἰπεῖν
[459]	δῆλον ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ	εἰδὼς	ἄρα τοῦ εἰδότος ἐν οὐκ
[459]	μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν ~εἰδέναι οὐκ	εἰδὼς	ἐν οὐκ εἰδόσιν (μᾶλλον τοῦ
[460]	ὦ Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ μὴ	εἰδώς,	καὶ ταῦτα παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται.
[506]	ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ ~τοι ἔγωγε	εἰδὼς	λέγω ἃ λέγω, ἀλλὰ ζητῶ
[518]	ὅτι λέγω, καὶ ὁμολογεῖς ὡς	εἰδὼς	ὅτι ~ἐγὼ λέγω· ἥκεις δὲ
[512]	ἐάσας καταποντωθῆναι καὶ οὕστινας ἔβλαψεν,	~εἰδὼς	ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους ἐξεβίβασεν
[524]	θεᾶται ἑκάστου τὴν ψυχήν, οὐκ	εἰδὼς	ὅτου ~ἐστίν, ἀλλὰ πολλάκις τοῦ
[461]	καὶ ἐὰν μὴ ἔλθῃ ταῦτα	εἰδὼς	~παρ' αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν, ἔπειτα
[459]	ἄλλαι τέχναι, αὐτὰ μὲν οὐκ	εἰδώς,	τί ἀγαθὸν ἢ τί κακόν
[504]	πρέπον τε εἶναι καὶ ἁρμόττειν,	~ἕως	ἂν τὸ (ἅπαν συστήσηται τεταγμένον
[506]	ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι διελεγόμην,	~ἕως	αὐτῷ τὴν τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα
[505]	ἄριστε, οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος;	ἕως	μὲν ἂν πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός
[458]	τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ ἐγώ,	~ἡδέως	ἄν σε διερωτῴην· εἰ δὲ
[494]	φημὶ τοίνυν καὶ τὸν κνώμενον	ἡδέως	ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ
[458]	εἴ τι μὴ ἀληθὲς λέγω,	ἡδέως	δ' ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ τίς
[494]	ἀλλ' ἐν τούτῳ ἐστὶν τὸ	~ἡδέως	ζῆν, ἐν τῷ ὡς πλεῖστον
[494]	ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ	ἡδέως,	καὶ εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[458]	~ἐγὼ δὲ τίνων εἰμί; τῶν	ἡδέως	μὲν ἂν ἐλεγχθέντων εἴ τι
[506]	δή, ὦ Γοργία, καὶ αὐτὸς	ἡδέως	μὲν ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι
[481]	εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ	ἀθέως,	ἐάντε αὖ θανάτου ἄξια ἠδικηκὼς
[523]	κακῶν, τὸν δὲ ἀδίκως καὶ	ἀθέως	εἰς τὸ τῆς τίσεώς τε
[507]	καὶ ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι	τελέως,	τὸν δὲ ἀγαθὸν εὖ τε
[524]	~ἐστίν, ἀλλὰ πολλάκις τοῦ μεγάλου	βασιλέως	ἐπιλαβόμενος ἢ ἄλλου ὁτουοῦν ~βασιλέως
[524]	βασιλέως ἐπιλαβόμενος ἢ ἄλλου ὁτουοῦν	~βασιλέως	ἢ δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲς
[517]	τούτους ὥς γε διακόνους εἶναι	πόλεως,	ἀλλά μοι ~δοκοῦσι τῶν γε
[460]	ἐγκαλεῖν μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ τῆς	πόλεως,	ἀλλὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ
[521]	με παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν τῆς	πόλεως,	διόρισόν μοι· τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι
[508]	ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ τῆς	πόλεως,	ἐάντε, τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ
[468]	ἀποκτείνει τινὰ ἢ ἐκβάλλει ἐκ	πόλεως	ἢ ~ἀφαιρεῖται χρήματα, εἴτε τύραννος
[519]	~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς τῆς	πόλεως	ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν
[520]	λέγοις, οἳ φάσκοντες προεστάναι τῆς	πόλεως	καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς βελτίστη
[485]	γενέσθαι φεύγοντι τὰ μέσα τῆς	πόλεως	καὶ τὰς ~ἀγοράς, ἐν αἷς
[507]	αὑτοῦ συντείνοντα καὶ τὰ τῆς	πόλεως,	ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται καὶ σωφροσύνη
[519]	ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης γὰρ	πόλεως	(οὐδ' ἂν εἷς ποτε ~ἀδίκως
[515]	ἄρτι ἄρχῃ πράττειν τὰ τῆς	~πόλεως	πράγματα, ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς καὶ
[515]	ἡμῖν ἐλθὼν ~ἐπὶ τὰ (τῆς	πόλεως	πράγματα ἢ ὅπως ὅτι βέλτιστοι
[491]	τοὺς φρονίμους εἰς τὰ τῆς	πόλεως	πράγματα καὶ ~ἀνδρείους. τούτους γὰρ
[491]	(οἳ ἂν εἰς τὰ τῆς	πόλεως	πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα ἂν
[513]	αἵρεσις ἡμῖν ἔσται ταύτης ~τῆς	δυνάμεως	τῆς ἐν τῇ πόλει. εἰ
[520]	~περὶ δέ γε ταύτης τῆς	πράξεως,	ὅντιν' ἄν τις τρόπον ὡς
[504]	~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης)	~τάξεως	ἄρα καὶ κόσμου τυχοῦσα οἰκία
[504]	τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ τῆς	τάξεως	καὶ τοῦ κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν
[504]	ἀταξίας τυχοῦσα ἔσται χρηστή, ἢ	τάξεώς	τε καὶ κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης)
[504]	τῷ σώματι τῷ ἐκ τῆς	τάξεώς	τε καὶ τοῦ κόσμου γιγνομένῳ;
[455]	ὅταν στρατηγῶν αἱρέσεως ~πέρι ἢ	τάξεώς	τινος πρὸς πολεμίους ἢ χωρίων
[447]	αὐτῷ ἓν τοῦτ' ἦν τῆς	~ἐπιδείξεως·	ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι
[525]	~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς καὶ	ὕβρεως	καὶ ἀκρατίας τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας
[455]	ὅτι λέγω. ὅταν περὶ ἰατρῶν	αἱρέσεως	ᾖ τῇ ~πόλει σύλλογος ἢ
[455]	ἀρχιτέκτονες· οὐδ' αὖ ὅταν στρατηγῶν	αἱρέσεως	~πέρι ἢ τάξεώς τινος πρὸς
[465]	~οἷός τ' ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου	διηγήσεως.	~ἐὰν μὲν οὖν καὶ (ἐγὼ
[502]	δή, εἴ τις περιέλοι τῆς	ποιήσεως	πάσης τό τε μέλος καὶ
[455]	αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν τειχῶν περὶ	οἰκοδομήσεως	ἢ λιμένων ~κατασκευῆς ἢ νεωρίων,
[500]	τινὰ εἶναι καὶ παρασκευὴν τῆς	κτήσεως,	τὴν μὲν τοῦ ἡδέος θήραν,
[523]	καὶ ἀθέως εἰς τὸ τῆς	τίσεώς	τε καὶ δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ
[462]	γε, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς μὲν	ἐπιτηδεύσεως	μόριον. ~(Πῶλος) τίνος λέγεις ταύτης;
[463]	κολακείαν. ταύτης μοι δοκεῖ τῆς	ἐπιτηδεύσεως	~πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα μόρια
[484]	καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ τῆς	φύσεως	δίκαιον. δοκεῖ δέ μοι καὶ
[524]	τοῦ σώματος, τά τε τῆς	φύσεως	καὶ τὰ παθήματα ἃ διὰ
[483]	κατὰ νόμον γε τὸν τῆς	~φύσεως,	οὐ μέντοι ἴσως κατὰ τοῦτον
[483]	ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ τὰ τῆς	φύσεως,	τὰ τοῦ νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα
[455]	τινος πρὸς πολεμίους ἢ χωρίων	(καταλήψεως	συμβουλὴ ᾖ, ~ἀλλ' οἱ στρατηγικοὶ
[512]	ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν γε ὡς	ἀληθῶς	ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν καὶ οὐ
[515]	φιλονικίᾳ γε ἐρωτῶ, ἀλλ' ὡς	ἀληθῶς	βουλόμενος εἰδέναι ὅντινά ποτε ~τρόπον
[519]	ἄτοπον εἶναι, ὦ ἑταῖρε; ὡς	ἀληθῶς	δημηγορεῖν με ~ἠνάγκασας, ὦ Καλλίκλεις,
[482]	νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς λόγοις ὡς	ἀληθῶς	δημηγόρος ὤν· καὶ ~νῦν ταῦτα
[521]	ἄρα εἰμί, ὦ Καλλίκλεις, ὡς	ἀληθῶς,	εἰ μὴ οἴομαι ἐν τῇδε
[487]	μοι τεκμήριόν ἐστιν ὅτι ~ὡς	ἀληθῶς	μοι εὔνους εἶ. καὶ μὴν
[521]	εἴπω μόνος, ἐπιχειρεῖν τῇ ὡς	ἀληθῶς	~πολιτικῇ τέχνῃ καὶ πράττειν τὰ
[509]	~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν σοι δοκοῦμεν	ὀρθῶς	ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν
[491]	παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι δεῖ τὸν	ὀρθῶς	βιωσόμενον τὰς μὲν ἐπιθυμίας τὰς
[513]	χεῖρον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ	~ὀρθῶς	βουλεύῃ, ὦ Καλλίκλεις· οὐ γὰρ
[451]	τὴν ~γεωμετρίαν ῥητορικὴν λέγειν. ~(Γοργίας)	ὀρθῶς	γὰρ οἴει, ὦ Σώκρατες, καὶ
[451]	πρὸς ἄλληλα τάχους ἔχει. ~(Γοργίας)	ὀρθῶς	γε λέγων σύ, ὦ Σώκρατες.
[454]	ἂν βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ	ὀρθῶς	γέ μοι δοκεῖς ποιεῖν, ὦ
[511]	διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ Δία	ὀρθῶς	γέ σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί
[495]	Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται	ὀρθῶς.	~εἰπὲ γάρ μοι, τοὺς εὖ
[448]	ἦν ~τέχνης, τίνα ἂν αὐτὸν	ὀρθῶς	ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι ζωγράφον.
[489]	λέγειν ἐν τοῖς ~πρόσθεν οὐδὲ	ὀρθῶς	ἐμοῦ κατηγορεῖν λέγων ὅτι ἐναντίον
[448]	ἐστίν, τίνα ἂν καλοῦντες αὐτὸν	ὀρθῶς	~καλοῖμεν; ~(Πῶλος) ~ὦ (Χαιρεφῶν) πολλαὶ
[478]	δικαιοσύνῃ τινὶ χρώμενοι κολάζουσιν οἱ	ὀρθῶς	κολάζοντες; ~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)
[476]	τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ δὲ	ὀρθῶς	κολάζων (δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος) ναί.
[457]	φῇ ὁ ~ἕτερος τὸν ἕτερον	ὀρθῶς	λέγειν ἢ μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί
[514]	ἀλλήλους ἐπ' αὐτά. φῶμεν ταῦτα	ὀρθῶς	~λέγεσθαι (ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[492]	ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα	ὀρθῶς	λέγονται οἱ μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες
[458]	σοῦ· ἴσως γάρ τοι σοῦ	~ὀρθῶς	λέγοντος ἐγὼ οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω.
[450]	τέχνην ἀξιῶ εἶναι περὶ λόγους,	ὀρθῶς	λέγων, ~ὡς ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης)
[486]	ἂν δίκης βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν	ὀρθῶς	λόγον, οὔτ' εἰκὸς ἂν καὶ
[488]	λέγεις τὸ ~δίκαιον εἶναι, ἢ	ὀρθῶς	μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον
[457]	~ἀλλ' οἱ μὴ χρώμενοι οἶμαι	ὀρθῶς.	ὁ αὐτὸς δὴ λόγος καὶ
[457]	ἰσχύϊ καὶ τῇ τέχνῃ οὐκ	ὀρθῶς.	οὔκουν ~οἱ διδάξαντες πονηροί, οὐδὲ
[495]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ τοίνυν	ὀρθῶς	ποιῶ οὔτ' ἐγώ, εἴπερ ποιῶ
[488]	ἐγὼ γὰρ εἴ τι μὴ	ὀρθῶς	πράττω κατὰ τὸν βίον τὸν
[508]	τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ τὸν μέλλοντα	ὀρθῶς	ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα δεῖ
[487]	μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς πέρι	~ὀρθῶς	τε ζώσης καὶ μὴ τρία
[525]	ἐν τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ' ἄλλου	ὀρθῶς	τιμωρουμένῳ, ἢ βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ
[482]	~καταγελᾶν, ὥς γέ μοι δοκεῖν	ὀρθῶς,	τότε· νῦν δὲ πάλιν αὐτὸς
[458]	σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος ἐγὼ οὐκ	ὀρθῶς	ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν οἷός
[457]	ἐναντίως χρῆται. τὸν οὖν οὐκ	ὀρθῶς	χρώμενον μισεῖν δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν
[460]	ἀλλὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ	ὀρθῶς	χρωμένῳ τῇ ῥητορικῇ; ἐρρήθη ταῦτα
[476]	διδόναι δίκην καὶ τὸ κολάζεσθαι	δικαίως	ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ αὐτὸ καλεῖς;
[469]	ἐλεινόν γε πρός τὸν δὲ	δικαίως	~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ που ὅ
[453]	σκόπει γὰρ εἴ σοι δοκῶ	δικαίως	ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ ἂν εἰ
[469]	Πῶλε, καὶ ἧττον ἢ ὁ	δικαίως	ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς δῆτα, ὦ
[469]	ἀποκτείνυσιν ὃν ἂν δόξῃ αὐτῷ,	δικαίως	ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι ~εἶναι
[523]	αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες ὡς	δικαίως	βεβιώκασιν· (οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό
[526]	μεγάλῃ ἐξουσίᾳ τοῦ ἀδικεῖν γενόμενον	δικαίως	διαβιῶναι. ὀλίγοι δὲ ~γίγνονται οἱ
[526]	ταύτην τὴν ἀρετὴν τὴν τοῦ	δικαίως	(διαχειρίζειν ἃ ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ·
[471]	δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι	δικαίως	~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν
[457]	οὔτε τοὺς ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ	δικαίως	καὶ τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι, ὥσπερ
[476]	~(Σωκράτης) ὁ δὲ ὀρθῶς κολάζων	(δικαίως	κολάζει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) δίκαια
[477]	βελτίων τὴν ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ	~δικαίως	κολάζεται; ~(Πῶλος) εἰκός γε. ~(Σωκράτης)
[468]	~ἀφελόμενον χρήματα ἢ δήσαντα. ~(Σωκράτης)	δικαίως	λέγεις ἢ ἀδίκως; ~(Πῶλος) ~ὁπότερ'
[448]	~Ἡρόδικος, τί ἂν αὐτὸν ὠνομάζομεν	δικαίως;	οὐχ ὅπερ ἐκεῖνον; ~(Πῶλος) πάνυ
[522]	τὸ ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι	δικαίως	(πάντα ταῦτα ἐγὼ λέγω, καὶ
[491]	τε καὶ φρονιμώτερος πλέον ἔχων	δικαίως	~πλεονεκτεῖ; ἢ οὔτε ἐμοῦ ὑποβάλλοντος
[453]	ζῷα ~γράφων, ἆρ' οὐκ ἂν	δικαίως	σε ἠρόμην ὁ τὰ ποῖα
[470]	ἥδιόν ἐστιν ἀκούειν, ὅταν μὲν	~δικαίως	τις ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον εἶναι,
[523]	θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν	δικαίως	τὸν βίον διελθόντα καὶ ~(ὁσίως,
[451]	γὰρ οἴει, ὦ Σώκρατες, καὶ	δικαίως	ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν καὶ
[456]	μὲν γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ τῷ	δικαίως	χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς τοὺς πολεμίους
[454]	τὸ ἔργον, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι,	δικαίως	~ὥσπερ περὶ τοῦ ζωγράφου μετὰ
[521]	λέγων. ~καὶ νῦν εὖ καὶ	γενναίως	εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν ὅτι
[475]	Πῶλε· οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ	γενναίως	τῷ λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων
[464]	τὰ σώματα, οὓς οὐκ ἂν	ῥᾳδίως	αἴσθοιτό τις ὅτι οὐκ εὖ
[448]	ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν) ἦ που ἄρα	ῥᾳδίως	ἀποκρινῇ, ὦ Γοργία. ~(Γοργίας) πάρεστι
[457]	~αὐτοῖς τὸ τοιόνδε, ὅτι οὐ	ῥᾳδίως	δύνανται περὶ ὧν ἂν ἐπιχειρήσωσιν
[522]	~τελευτῴην ἔγωγε, εὖ οἶδα ὅτι	ῥᾳδίως	ἴδοις ἄν με φέροντα (τὸν
[480]	ἀλλὰ ~παρέχειν μύσαντα εὖ καὶ	ἀνδρείως	ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν ἰατρῷ,
[493]	καὶ ἀκολάστως ἔχοντος βίου τὸν	κοσμίως	καὶ ~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς
[499]	~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ὁμοίως	γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς τῷ
[499]	χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ κακὸν	ὁμοίως,	ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον τὸν
[498]	ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα	ὁμοίως;	~(Καλλίκλης) μᾶλλον ἴσως οἱ δειλοί.
[484]	Σώκρατες, χαρίεν, ἄν τις αὐτοῦ	μετρίως	~ἅψηται ἐν τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν
[471]	τὸν σὸν λόγον. νῦν δὲ	θαυμασίως	ὡς ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ τὰ
[498]	ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~παραπλησίως	ἄρα χαίρουσιν καὶ λυποῦνται οἱ
[498]	ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ δὲ μή,	παραπλησίως	γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν
[498]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	παραπλησίως	εἰσὶν ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ οἱ
[498]	ἧττον ἧττον, οἳ δὲ παραπλησίως	παραπλησίως;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς
[498]	δ' ἧττον ἧττον, οἳ δὲ	παραπλησίως	παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[498]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς	παραπλησίως	χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους
[498]	οἱ δειλοὶ ~καὶ οἱ ἀνδρεῖοι	παραπλησίως,	(ὡς σὺ φῄς, μᾶλλον δὲ
[526]	πάσχει. ἐνίοτε δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν	ὁσίως	βεβιωκυῖαν καὶ μετ' ἀληθείας, ἀνδρὸς
[523]	δικαίως τὸν βίον διελθόντα καὶ	~(ὁσίως,	ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους
[507]	οὗτος δ' ἂν εἴη ὁ	ἐναντίως	~ἔχων τῷ σώφρονι, ὁ ἀκόλαστος,
[457]	(δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν, ὁ ~δ'	ἐναντίως	χρῆται. τὸν οὖν οὐκ ὀρθῶς
[523]	τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν μὲν γὰρ	κακῶς	αἱ δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ,
[512]	ἐστιν ζῆν τῷ μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ·	κακῶς	γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν. ~διὰ
[521]	ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ αἰσχρῶς,	κακῶς.	~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι δοκεῖς, ὦ
[523]	ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν·	~κακῶς	οὖν αἱ δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ
[480]	μεταβαλόντα, εἰ ἄρα δεῖ τινα	κακῶς	ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν,
[497]	~ἀλλὰ μὴν εὖ γε πράττοντα	κακῶς	(πράττειν ἅμα ἀδύνατον φῂς εἶναι.
[507]	~εἶναι, τὸν δὲ πονηρὸν καὶ	κακῶς	πράττοντα ἄθλιον· οὗτος δ' ἂν
[495]	μοι, τοὺς εὖ πράττοντας τοῖς	κακῶς	πράττουσιν οὐ τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος
[497]	εὖ πράττειν οὐδὲ τὸ ἀνιᾶσθαι	κακῶς,	ὥστε ἕτερον ~γίγνεται τὸ ἡδὺ
[481]	ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε ~χρυσίον ᾖ>	ἡρπακὼς	πολύ, μὴ ἀποδιδῷ τοῦτο ἀλλ'
[460]	λόγον καὶ ὁ τὰ δίκαια	μεμαθηκὼς	δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)
[460]	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, ὁ	μεμαθηκὼς	~ἕκαστα τοιοῦτός ἐστιν οἷον ἡ
[460]	~τί οὖν; ὁ τὰ τεκτονικὰ	μεμαθηκὼς	τεκτονικός, ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί.
[522]	ὃ σὺ πολλάκις ὡμολόγησας· εἰ	~βεβοηθηκὼς	εἴη αὑτῷ, μήτε περὶ (ἀνθρώπους
[481]	ἀθέως, ἐάντε αὖ θανάτου ἄξια	ἠδικηκὼς	~ᾖ, ὅπως μὴ ἀποθανεῖται, μάλιστα
[480]	ἐὰν μέν γε πληγῶν ἄξια	~ἠδικηκὼς	(ᾖ, τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν δὲ
[471]	~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν, ἅτε μέγιστα	ἠδικηκὼς	τῶν ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός ~ἐστιν
[483]	καὶ σὺ τοῦτο τὸ σοφὸν	κατανενοηκὼς	κακουργεῖς ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν
[522]	περὶ θεοὺς ἄδικον ~μηδὲν μήτε	εἰρηκὼς	μήτε εἰργασμένος. αὕτη γὰρ τῆς
[486]	ἐρῶ· νῦν οἶμαι ἐγὼ σοὶ	ἐντετυχηκὼς	τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης) τί
[508]	~Καλλίκλεις, τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης	ἀδίκως	αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ γε τὸ
[521]	(λαβὼν ἀδίκως χρήσεται, εἰ δὲ	ἀδίκως,	αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ αἰσχρῶς, κακῶς.
[519]	πόλεως (οὐδ' ἂν εἷς ποτε	~ἀδίκως	ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς τῆς πόλεως
[521]	χρήσεται αὐτοῖς, ἀλλ' ὥσπερ με	~ἀδίκως	ἀφείλετο, οὕτως καὶ (λαβὼν ἀδίκως
[469]	ἄθλιον ἔφησθα εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν	ἀδίκως	γε, ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ
[469]	~ἦ που ὅ γε ἀποθνῄσκων	ἀδίκως	ἐλεινός τε καὶ ἄθλιός ἐστιν.
[473]	δὲ ~ὑπόμνησόν με σμικρόν. ἐὰν	ἀδίκως	ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[481]	~ἑαυτὸν καὶ εἰς τοὺς ἑαυτοῦ	ἀδίκως	καὶ ἀθέως, ἐάντε αὖ θανάτου
[523]	~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, τὸν δὲ	ἀδίκως	καὶ ἀθέως εἰς τὸ τῆς
[508]	καὶ ~ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ	ἀδίκως	καὶ τέμνειν καὶ αἴσχιον καὶ
[470]	ποιῇ, ἄμεινον εἶναι, ὅταν δὲ	ἀδίκως,	κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ σε
[473]	οὔτε ὁ ~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα	ἀδίκως	οὔτε ὁ διδοὺς δίκην δυοῖν
[468]	δήσαντα. ~(Σωκράτης) δικαίως λέγεις ἢ	ἀδίκως;	~(Πῶλος) ~ὁπότερ' ἂν ποιῇ, οὐκ
[519]	~ἀγαθὰ τὴν πόλιν πεποιηκότες ἄρα	ἀδίκως	ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται, ὡς ὁ
[521]	~ἀδίκως ἀφείλετο, οὕτως καὶ (λαβὼν	ἀδίκως	χρήσεται, εἰ δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς,
[461]	ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον εἶναι	ἀδίκως	χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν
[460]	τῇ πυκτικῇ χρῆταί τε καὶ	ἀδίκως	~χρῆται καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ
[460]	ἐὰν ὁ ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ	ἀδίκως	χρῆται, ~μὴ τῷ διδάξαντι ἐγκαλεῖν
[461]	ὁ ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ κἂν	ἀδίκως	χρῷτο, οὕτω ~θαυμάσας καὶ ἡγησάμενος
[485]	δέ, ὦ ~Σώκρατες, πρὸς σὲ	ἐπιεικῶς	ἔχω φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι
[493]	ἀπιστίαν τε καὶ λήθην. ταῦτ'	ἐπιεικῶς	μέν ἐστιν ὑπό τι ~ἄτοπα,
[449]	~πάνυ γὰρ οἶμαι, ὦ Σώκρατες,	ἐπιεικῶς	τοῦτο ποιεῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις.
[485]	~Σώκρατες, πρὸς σὲ ἐπιεικῶς ἔχω	φιλικῶς·	κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι νῦν ὅπερ
[505]	οἶμαι ~ἔγωγε χρῆναι πάντας ἡμᾶς	φιλονίκως	ἔχειν πρὸς τὸ εἰδέναι τὸ
[471]	ἐγὼ λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε,	ῥητορικῶς	γάρ με ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ
[523]	ᾖ. ~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα	ἐγνωκὼς	πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς
[453]	μηδεὶς ἄλλος ἢ Ζεῦξις ἔγραφε,	καλῶς	ἄν σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας) πῶς
[448]	ἰατρὸν ἄρα φάσκοντες αὐτὸν εἶναι	καλῶς	ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν)
[460]	ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δή·	καλῶς	γὰρ λέγεις. ἐάνπερ ῥητορικὸν σύ
[454]	ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης)	~καλῶς	γὰρ οἴει· γνώσῃ δὲ ἐνθένδε.
[475]	ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ γε· καὶ	καλῶς	γε νῦν ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες,
[448]	τῆς ~καλλίστης τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης)	~καλῶς	γε, ὦ Γοργία, φαίνεται πῶλος
[510]	λέγῃς; τοῦτό ~μοι δοκεῖς πάνυ	καλῶς	εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ
[503]	εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν ζητῇς	καλῶς,	εὑρήσεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ οὑτωσὶ
[522]	~δοκεῖ οὖν σοι, ὦ Σώκρατες,	καλῶς	ἔχειν ἄνθρωπος ἐν πόλει οὕτως
[449]	σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ αὐτῷ	καλῶς	(καὶ διὰ βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ
[509]	ἢ ὡς ἐγὼ νῦν λέγω	καλῶς	λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ αὐτὸς
[506]	ἐάν τί σοι δοκῶ μὴ	(καλῶς	λέγειν. καί με ἐὰν ἐξελέγχῃς,
[504]	ἂν μέν σοι δοκῶ ἐγὼ	καλῶς	λέγειν, φάθι, ~εἰ δὲ μή,
[447]	ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἦ	καλῶς	λέγεις. ὦ (Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν.
[508]	ἃ σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις, ἆρα	~καλῶς	λέγεται ἢ οὔ, ὡς ἄρα
[510]	ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν τι	καλῶς	λέγῃς; τοῦτό ~μοι δοκεῖς πάνυ
[507]	δὲ ἀγαθὸν εὖ τε καὶ	~καλῶς	πράττειν ἃ ἂν πράττῃ, τὸν
[486]	αὐτήν, εἴ μοι ὁμολογήσειεν ἐκείνη	καλῶς	~τεθεραπεῦσθαι τὴν ψυχήν, εὖ εἴσεσθαι
[450]	οὔ; ~(Γοργίας) ~πάνυ μὲν οὖν	καλῶς	ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι
[455]	ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν· αὐτὸς γὰρ	καλῶς	ὑφηγήσω. οἶσθα γὰρ δήπου ὅτι
[461]	εἴ τί σοι δοκεῖ μὴ	καλῶς	ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι ὅτι ἂν σὺ
[525]	Ἅιδου· οὐ γὰρ οἷόν τε	ἄλλως	ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ' ἂν
[470]	~τί δέ; συγγενόμενος ἂν γνοίης,	ἄλλως	δὲ αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις ὅτι
[480]	ταῦτα ἐκείνοις οὕτω μὲν συμφωνεῖν,	ἄλλως	δὲ μή; ~(Πῶλος) τί γὰρ
[509]	καὶ αἰσχύνη τοῦ μή. ἆρα	ἄλλως	ἢ οὕτως ἔχει, ὦ Καλλίκλεις;
[509]	τις νεανικώτερος, ~οὐχ οἷόν τε	ἄλλως	λέγοντα ἢ ὡς ἐγὼ νῦν
[509]	νῦν, οὐδεὶς οἷός τ' ἐστὶν	ἄλλως	λέγων μὴ οὐ καταγέλαστος εἶναι.
[509]	ἔχει, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ	ἄλλως.	~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν ὄντοιν, τοῦ
[448]	δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων	~ἄλλως,	τῶν δὲ ἀρίστων οἱ ἄριστοι·
[451]	ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν	ἀδόλως.	~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ πρὸς
[468]	τῶν πόλεων οὐδὲ χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι	ἁπλῶς	οὕτως, ἀλλ' ἐὰν μὲν ὠφέλιμα
[479]	καθορᾶν, πρὸς δὲ τὸ ὠφέλιμον	τυφλῶς	ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν
[497]	οὐκ οἶδα ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας)	~μηδαμῶς,	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου καὶ
[462]	ἐστὶν ὀψοποιία καὶ ῥητορική; ~(Σωκράτης)	~οὐδαμῶς	γε, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς μὲν
[454]	ἐστὶν ψευδὴς καὶ ἀληθής; ~(Γοργίας)	οὐδαμῶς.	~(Σωκράτης) ~δῆλον ἄρ' αὖ ὅτι
[453]	ἐν τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν; ~(Γοργίας)	~οὐδαμῶς,	ὦ Σώκρατες, ἀλλά μοι δοκεῖς
[475]	ἀδικοῦντες ἢ οἱ ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος)	οὐδαμῶς,	ὦ Σώκρατες, τοῦτό γε. ~(Σωκράτης)
[470]	~πράττοντι ἃ δοκεῖ ἕπηται τὸ	ὠφελίμως	πράττειν, ἀγαθόν τε εἶναι, καὶ
[527]	~τυπτήσει τις καὶ ἐπὶ κόρρης	ἀτίμως	καὶ πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα δ'
[525]	τὴν ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν δὲ	ἀτίμως	ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς φρουρᾶς,
[525]	οἳ ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν·	ὅμως	δὲ δι' ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν
[464]	καὶ ἡ δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ·	~ὅμως	δὲ διαφέρουσίν τι ἀλλήλων. τεττάρων
[473]	οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι δὲ ἐμαρτύρου.	ὅμως	δὲ ~ὑπόμνησόν με σμικρόν. ἐὰν
[461]	οὐκ ὀλίγης συνουσίας ἐστὶν ὥστε	ἱκανῶς	διασκέψασθαι. ~(Πῶλος) ~τί δέ, ὦ
[486]	τὴν ψυχήν, εὖ εἴσεσθαι ὅτι	ἱκανῶς	ἔχω καὶ οὐδέν με δεῖ
[493]	κοσμίως καὶ ~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν	ἱκανῶς	καὶ ἐξαρκούντως ἔχοντα βίον ἑλέσθαι.
[501]	πρῶτον σκόπει εἰ δοκεῖ σοι	ἱκανῶς	λέγεσθαι, καὶ ~εἶναί τινες καὶ
[488]	νουθετεῖν με, μὴ ἀποστῇς, ἀλλ'	ἱκανῶς	μοι ἔνδειξαι τί ἔστιν τοῦτο
[453]	ὦ Σώκρατες, ἀλλά μοι δοκεῖς	ἱκανῶς	ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ τοῦτο τὸ
[495]	οὐκ ἂν ἔτι μετ' ἐμοῦ	ἱκανῶς	~τὰ ὄντα ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ
[514]	πολλὰ δὲ κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι	ἱκανῶς	τὴν ~τέχνην, τὸ λεγόμενον δὴ
[487]	μοι, βεβασανισμένον τοῦτ' ἤδη ἔσται	ἱκανῶς	ὑπ' ἐμοῦ τε καὶ σοῦ,
[448]	δὲ τοῦτο, ἐὰν σοί γε	ἱκανῶς;	~(Χαιρεφῶν) οὐδέν· ἀλλ' ἐπειδὴ σὺ
[487]	γὰρ (ὅτι τὸν μέλλοντα βασανιεῖν	ἱκανῶς	ψυχῆς πέρι ~ὀρθῶς τε ζώσης
[487]	οὐκ ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί τε γὰρ	ἱκανῶς,	ὡς πολλοὶ ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων,
[476]	εἰ σφόδρα γε κάει ἢ	ἀλγεινῶς,	οὕτω κάεσθαι τὸ καόμενον ὡς
[522]	πάντα ἐγὼ ἐποίουν, ὦ παῖδες,	ὑγιεινῶς,	πόσον τι οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι
[526]	ῥάβδον ἔχων δικάζει ὁ δὲ	Μίνως	~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος ἔχων χρυσοῦν
[492]	καὶ οὐδενὸς ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἀγεννῶς	γε, ὦ Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ
[519]	τούτῳ ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς	γεγονώς	τε ~καὶ ὢν ἔπειτα πονηρός
[494]	εἰ καὶ ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα,	ἀφθόνως	ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα
[494]	τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν	ἀφθόνως	ἔχωσιν ὧν ~δέονται; ~(Καλλίκλης) οὐκ
[494]	κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα τὸν βίον	~εὐδαιμόνως	ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἄτοπος
[494]	ἔχοντα καὶ δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα	εὐδαιμόνως	ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε, ὦ βέλτιστε·
[494]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως, καὶ	εὐδαιμόνως;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[491]	αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς,	ἀτεχνῶς	γε ἀεὶ σκυτέας τε καὶ
[486]	ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν οὐσίαν,	ἀτεχνῶς	δὲ ἄτιμον ζῆν ἐν τῇ
[494]	ἄτοπος εἶ, ὦ Σώκρατες, καὶ	ἀτεχνῶς	δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ Καλλίκλεις,
[501]	θεραπεία αὐτῇ ἐστιν ἅπασα, κομιδῇ	~ἀτέχνως	ἐπ' αὐτὴν ἔρχεται, οὔτε τι
[525]	πάθη πάσχοντας τὸν ~ἀεὶ χρόνον,	ἀτεχνῶς	παραδείγματα ἀνηρτημένους ἐκεῖ ἐν Ἅιδου
[524]	ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ	ἀκηκοὼς	πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ
[491]	γε σφόδρα, ὦ Σώκρατες. ἐπεὶ	πῶς	ἂν εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων
[467]	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~πῶς	ἂν οὖν οἱ ῥήτορες μέγα
[492]	ἵνα τῷ ὄντι κατάδηλον γένηται	πῶς	βιωτέον. καί ~μοι λέγε· τὰς
[506]	ἥ γε κόσμον ἔχουσα κοσμία;	~πῶς	γὰρ οὐ μέλλει; ~ἡ δέ
[491]	ἠλιθίους λέγεις τοὺς σώφρονας. ~(Σωκράτης)	~πῶς	γὰρ (οὔ) οὐδεὶς ὅστις οὐκ
[469]	ἐγὼ λέγω τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Πῶλος) ~ὅστις οὖν
[478]	ἀλγηδόνα καὶ ~ὑγιῆ εἶναι. ~(Πῶλος)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[449]	ὧνπερ λέγειν, καὶ φρονεῖν; ~(Γοργίας)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν,
[453]	καλῶς ἄν σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ
[476]	τις, ἀνάγκη τι κάεσθαι; ~(Πῶλος)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ
[496]	ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ δήπου
[498]	αἱ ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀγαθῶν
[516]	~ζῴων ἐστὶν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων
[464]	καλεῖς τι καὶ ψυχήν; ~(Γοργίας)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[499]	εἰσιν, αἱ δὲ πονηραί; ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰς
[475]	οὐ καὶ τοῦτο ἀνάγκη; ~(Πῶλος)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~πρῶτον (μὲν
[488]	καὶ σὺ ἄρτι ἔλεγες. ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ τῶν
[477]	πονηρίαν ἡγῇ τινα εἶναι; ~(Πῶλος)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ταύτην οὖν
[498]	ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν; ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;
[495]	καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε δὴ
[476]	οὐκοῦν ὑπό τινος ποιοῦντος; ~(Πῶλος)	πῶς	γὰρ οὔ; ὑπό γε τοῦ
[452]	τέχνης ~ἔργον μέγιστόν ἐστιν ἀγαθόν;	πῶς	γὰρ οὔ, φαίη ἂν ἴσως,
[487]	καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ δέοντος·	πῶς	γὰρ οὔ; ~ὥ γε εἰς
[452]	ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον; ~φήσομεν.	πῶς	γὰρ οὔκ; ἐρεῖ. καὶ μὴν
[469]	ἢ ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος)	πῶς	δῆτα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως,
[466]	δύο ἅμα με ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος)	πῶς	δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι οὕτω
[491]	~ἄρχειν, τῶν δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης)	πῶς	ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν
[503]	τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω ἔγωγε	πῶς	εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν ζητῇς
[466]	δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι οὕτω	πως	ἔλεγες· ἦ οὐχὶ ἀποκτεινύασιν (οἱ
[475]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,	πῶς	ἐλέγετο νυνδὴ περὶ τοῦ ἀδικεῖν
[451]	πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα	πῶς	ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν
[514]	θεῶν, αὐτὸς δὲ ὁ (Σωκράτης)	πῶς	ἔχει τὸ σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν;
[473]	γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος)	~πῶς	λέγεις; ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ
[463]	μὲν ἔα, ἐμοὶ δ' εἰπὲ	πῶς	λέγεις πολιτικῆς μορίου εἴδωλον εἶναι
[491]	τι ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης)	πῶς	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον λέγω
[495]	ὑγιείας τε καὶ νόσου. ~(Καλλίκλης)	πῶς	λέγεις; ~(Σωκράτης) οἷον περὶ ὅτου
[447]	ἔρωμαι; ~(Σωκράτης) ὅστις ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν)	πῶς	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν εἰ
[455]	οἱ ῥητορικοὶ δὲ οὔ· ἢ	πῶς	λέγεις, ὦ ~Γοργία, τὰ τοιαῦτα;
[480]	ψυχὴν ~ποιήσει καὶ ἀνίατον· ἢ	πῶς	λέγομεν, ὦ Πῶλε, εἴπερ τὰ
[493]	ἐγὼ βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν	πως	οἷός τε ὦ, πεῖσαι ~μεταθέσθαι,
[466]	~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Πῶλος)	~πῶς	οὐ νομίζεσθαι; οὐ μέγιστον δύνανται
[471]	ἄδικος. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μὲν δὴ	πῶς	οὐκ ἄδικος; ᾧ γε προσῆκε
[492]	καὶ λόγον καὶ ψόγον; ἢ	πῶς	οὐκ ἂν ἄθλιοι γεγονότες ~(εἶεν
[497]	δὲ οὔ, ὡς ἑτέρων ὄντων·	πῶς	οὖν ταὐτὰ ἂν εἴη τὰ
[451]	φορὰν καὶ ἡλίου καὶ σελήνης,	πῶς	πρὸς ἄλληλα τάχους ἔχει. ~(Γοργίας)
[486]	βούλοιτο θανάτου σοι τιμᾶσθαι. ~καίτοι	πῶς	σοφὸν τοῦτό ἐστιν, ὦ Σώκρατες,
[459]	περὶ τούτων τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ	πῶς	τὰ τοιαῦτα ἔχει, ὦ Γοργία;
[484]	Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει οὕτω	πως	τὸ γὰρ ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι
[488]	ἐξ ~ἀρχῆς δέ μοι ἐπανάλαβε	πῶς	φῂς τὸ δίκαιον ἔχειν καὶ
[477]	δὴ αἰσχίστη, καὶ κακίστη; ~(Πῶλος)	πῶς,	ὦ Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί·
[504]	τοῦτο ἀεὶ τὸν νοῦν ~ἔχων,	ὅπως	ἂν αὐτοῦ τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη
[454]	τὰ σαυτοῦ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν	~ὅπως	ἂν βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ
[497]	Καλλίκλεις· ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι	ὅπως	ἂν βούληται. ~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα δὴ
[481]	δικαστήν· ~ἐὰν δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον	ὅπως	ἂν διαφύγῃ καὶ μὴ δῷ
[503]	τὸ ἔργον τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ'	ὅπως	ἂν εἶδός τι αὐτῷ σχῇ
[480]	ἐπὶ τοῦτο ~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ,	ὅπως	ἂν καταδήλων τῶν ἀδικημάτων γιγνομένων
[523]	καὶ δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ	(ὅπως	ἂν παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς
[481]	φῇ σου τὰ παιδικὰ καὶ	ὅπως	ἂν φῇ ἔχειν, οὐ δυναμένου
[494]	φῇ ἀνέδην οὕτω τοὺς ~χαίροντας,	ὅπως	ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ
[479]	χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους καὶ	ὅπως	ἂν ὦσιν ὡς πιθανώτατοι λέγειν·
[526]	τῶν λόγων πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ	ὅπως	ἀποφανοῦμαι τῷ κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην
[507]	συντείνοντα καὶ τὰ τῆς πόλεως,	ὅπως	~δικαιοσύνη παρέσται καὶ σωφροσύνη (τῷ
[501]	τι φροντίζειν Κινησίαν τὸν Μέλητος,	ὅπως	ἐρεῖ τι τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν
[514]	ὥστε, πρὶν ἰδιωτεύοντας πολλὰ ~μὲν	ὅπως	ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ δὲ κατορθῶσαι
[470]	ἐρῶ· οὐ γὰρ οἶδα παιδείας	ὅπως	ἔχει καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί
[459]	πράγματα οὐδὲν δεῖ αὐτὴν εἰδέναι	ὅπως	ἔχει, μηχανὴν (δέ τινα ~πειθοῦς
[509]	ὅτι ἐγὼ ταῦτα οὐκ οἶδα	ὅπως	ἔχει, ὅτι μέντοι ὧν ἐγὼ
[495]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε δὴ	ὅπως	μεμνησόμεθα ταῦτα, ὅτι Καλλικλῆς ἔφη
[480]	ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα φυλάττειν	ὅπως	~μὴ ἀδικήσει, ὡς ἱκανὸν κακὸν
[510]	ἐστὶ δύναμίν τινα καὶ τέχνην,	~ὅπως	μὴ ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[489]	ἔστιν ταῦτα ἢ οὔ; καὶ	ὅπως	μὴ ~ἁλώσῃ ἐνταῦθα σὺ αὖ
[494]	διατέλει γὰρ ὥσπερ ἤρξω, καὶ	ὅπως	μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ δέ, ὡς
[481]	αὖ θανάτου ἄξια ἠδικηκὼς ~ᾖ,	ὅπως	μὴ ἀποθανεῖται, μάλιστα μὲν μηδέποτε,
[481]	παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα καὶ λέγοντα,	ὅπως	μὴ δῷ δίκην μηδὲ ἔλθῃ
[480]	ὥσπερ παρὰ τὸν ἰατρόν, ~(σπεύδοντα	ὅπως	μὴ ἐγχρονισθὲν τὸ νόσημα τῆς
[487]	φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις	ὅπως	μὴ πέρα τοῦ δέοντος ~σοφώτεροι
[513]	εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ καὶ ἐμοί,	ὅπως	μή, ὦ δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ
[468]	ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν	ὅπως	ὁ τοιοῦτος (μέγα δύναται ἐν
[502]	λέγειν οἱ ῥήτορες, τούτου ~στοχαζόμενοι,	ὅπως	οἱ πολῖται ὡς βέλτιστοι ἔσονται
[515]	τὰ (τῆς πόλεως πράγματα ἢ	ὅπως	ὅτι βέλτιστοι οἱ πολῖται ὦμεν;
[510]	ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν	~ὅπως	ὅτι μάλιστα ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ.
[502]	ᾖ καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ,	ὅπως	τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ, εἰ
[503]	δ' ἕτερον καλόν, τὸ παρασκευάζειν	ὅπως	ὡς βέλτισται ~ἔσονται τῶν πολιτῶν
[520]	προεστάναι τῆς πόλεως καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι	ὅπως	ὡς βελτίστη ἔσται, πάλιν αὐτῆς
[521]	μοι· τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις	ὅπως	ὡς βέλτιστοι ἔσονται, ὡς ἰατρόν,
[513]	~(Σωκράτης) ~ἡ δέ γε ἑτέρα,	ὅπως	ὡς βέλτιστον ἔσται τοῦτο, εἴτε
[481]	πονηρὸς ~ὤν, εἰ δὲ μή,	ὅπως	ὡς (πλεῖστον χρόνον βιώσεται τοιοῦτος
[513]	πείθομαι. ~(Σωκράτης) ~ὁ δήμου γὰρ	ἔρως,	ὦ Καλλίκλεις, ἐνὼν ἐν τῇ
[499]	φάσκων οὕτως ἔχειν, τοτὲ δὲ	ἑτέρως,	ἐξαπατῶν με. καίτοι οὐκ ᾤμην
[502]	ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε μή;	ποτέρως	σοι δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι ἡ τῶν
[469]	~(Πῶλος) ~ὁπότερ' ἂν ποιῇ, οὐκ	ἀμφοτέρως	ζηλωτόν ἐστιν; ~(Σωκράτης) εὐφήμει, ὦ
[504]	Καλλίκλεις, σώματί γε κάμνοντι καὶ	μοχθηρῶς	διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ διδόναι καὶ
[505]	ἀνάγκη γὰρ ~οὕτω καὶ ζῆν	μοχθηρῶς.	ἢ οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί.
[448]	ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ τῶν ἐμπειριῶν	ἐμπείρως	~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν γὰρ ποιεῖ
[521]	ἀδίκως χρήσεται, εἰ δὲ ἀδίκως,	αἰσχρῶς,	~εἰ δὲ αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης)
[521]	δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ	αἰσχρῶς,	κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι δοκεῖς,
[455]	σχεδὸν καὶ συχνοὺς ~αἰσθάνομαι, οἳ	ἴσως	αἰσχύνοιντ' ἄν σε ἀνερέσθαι. ὑπ'
[465]	οἱ ~γεωμέτραι ἤδη γὰρ (ἂν	ἴσως	ἀκολουθήσαις ὅτι ὃ κομμωτικὴ πρὸς
[520]	οἷον ~ταχὺς γενόμενος διὰ παιδοτρίβην,	ἴσως	ἂν ἀποστερήσειε τὴν χάριν, εἰ
[469]	ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι ~τὸ ἐγχειρίδιον,	ἴσως	ἂν εἴποις ἰδὼν ὅτι ὦ
[518]	δὲ ὄψον, ὁ δὲ οἶνον.	ἴσως	ἂν οὖν ἠγανάκτεις, εἴ σοι
[455]	~νόμισον καὶ τὸ σὸν σπεύδειν·	ἴσως	γὰρ καὶ τυγχάνει τις τῶν
[458]	ἐν τοῖς λεγομένοις ὑπὸ σοῦ·	ἴσως	γάρ τοι σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος
[499]	τὸν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως,	ἴσως	δὲ καὶ μᾶλλον τὸν ~κακόν;
[490]	καλὸν καὶ ἀγαθόν, τοῦτον δὴ	ἴσως	δεῖ πλεονεκτεῖν τῶν ~σπερμάτων καὶ
[515]	ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἴσως	δή, ὦ βέλτιστε, ἀλλ' ἀνάγκη
[481]	λέγεις θαυμάζοι ~ὡς ἄτοπά ἐστιν,	ἴσως	εἴποις ἂν αὐτῷ, εἰ βούλοιο
[519]	~αἰτίους τῶν κακῶν· σοῦ δὲ	ἴσως	ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ εὐλαβῇ, καὶ
[471]	Μακεδόνων, ἀλλ' οὐκ εὐδαιμονέστατος, καὶ	ἴσως	ἔστιν ὅστις ~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ
[490]	οὐδὲ ποτῶν. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω, ἀλλ'	ἴσως	ἱματίων, καὶ δεῖ τὸν ὑφαντικώτατον
[513]	ἀντιστατεῖ μοι· ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις	(ἴσως	καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ ταῦτα διασκοπώμεθα,
[483]	τὸν τῆς ~φύσεως, οὐ μέντοι	ἴσως	κατὰ τοῦτον ὃν ἡμεῖς τιθέμεθα·
[504]	γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν	ἴσως	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε. τί δὲ
[490]	ταῦτα ~καὶ βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον	ἴσως	μέγιστα δεῖ ὑποδήματα καὶ πλεῖστα
[465]	ψυχῇ, ὡς ἐκεῖνο ἐν σώματι.	ἴσως	μὲν οὖν ~ἄτοπον πεποίηκα, ὅτι
[458]	τοιοῦτος εἶναι οἷον σὺ ὑφηγῇ·	ἴσως	~μέντοι χρῆν ἐννοεῖν καὶ τὸ
[521]	εἰσαχθεὶς εἰς δικαστήριον ὑπὸ πάνυ	ἴσως	μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου καὶ φαύλου. ~(Σωκράτης)
[498]	~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης) μᾶλλον	ἴσως	οἱ δειλοί. ~(Σωκράτης) ἀπιόντων δ'
[522]	τοιούτους δικαστάς; οὐ μέγα; ~(Καλλίκλης)	ἴσως·	οἴεσθαί γε χρή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[522]	δικασταί, οὔτε ἄλλο οὐδέν· ὥστε	ἴσως,	ὅτι ἂν τύχω, τοῦτο πείσομαι.
[452]	ὢν ταῦτα λέγεις; εἴποι ἂν	ἴσως	ὅτι ἰατρός. τί οὖν λέγεις;
[500]	ποτ' ἐστὶν οὗτος ἐκείνου διαφέρων.	ἴσως	(οὖν βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς ἄρτι
[500]	ἀλλήλοιν καὶ ~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν.	ἴσως	οὖν οὔπω οἶσθα τί λέγω.
[458]	παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν	ἴσως	πόρρω ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν διαλεγώμεθα. σκοπεῖν
[493]	ἄρα τις μυθολογῶν κομψὸς ἀνήρ,	ἴσως	Σικελός ~τις ἢ Ἰταλικός, παράγων
[480]	ἔμοιγε δοκεῖ, τοῖς μέντοι ἔμπροσθεν	ἴσως	σοι ~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἢ
[473]	~(Πῶλος) ἀληθῆ γε οἰόμενος. ~(Σωκράτης)	~ἴσως.	σὺ δέ γε εὐδαίμονας αὖ
[519]	αἰτίων ὄντων τῶν κακῶν ἀλλ'	ἴσως	συναιτίων. καίτοι ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα
[515]	ὅτε ~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης)	ἴσως.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως δή, ὦ
[498]	δ' οὐ μᾶλλον χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης)	ἴσως.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν καὶ
[490]	εἰ μὴ τὰ τοιαῦτα λέγεις,	ἴσως	τὰ τοιάδε· οἷον γεωργικὸν ἄνδρα
[493]	ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς τῷ ὄντι	ἴσως	τέθναμεν· ἤδη γάρ του ἔγωγε
[461]	αὐτὸς διδάξειν, ἔπειτα ἐκ ταύτης	ἴσως	τῆς ὁμολογίας ἐναντίον τι ~συνέβη
[527]	ἐνθάδε σὺ ἐκεῖ, καί σε	ἴσως	~τυπτήσει τις καὶ ἐπὶ κόρρης
[489]	παντοδαπῶν ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων πλὴν	~ἴσως	τῷ σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ οὗτοι
[452]	πῶς γὰρ οὔ, φαίη ἂν	ἴσως,	ὦ Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί δ'
[496]	ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης)	πάντως	δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν ἄρα
[460]	τὰ δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας)	πάντως	δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ δίκαιος
[472]	ἀδικῶν τε καὶ ὁ ἄδικος	πάντως	μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν
[497]	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τί σοὶ διαφέρει;	πάντως	οὐ σὴ αὕτη ἡ τιμή,
[527]	καὶ ἐπὶ κόρρης ἀτίμως καὶ	πάντως	προπηλακιεῖ. ~τάχα δ' οὖν ταῦτα
[495]	τοῦτο ᾖ τὸ ἀγαθόν, τὸ	πάντως	χαίρειν· ταῦτά τε γὰρ τὰ
[479]	ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι	διαφερόντως	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ
[493]	~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς καὶ	ἐξαρκούντως	ἔχοντα βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ πότερον
[463]	αὐτὸς συνίημι ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης)	~εἰκότως	γε, ὦ Γοργία· οὐδὲν γάρ
[501]	ἄν τις τὴν ἡδονὴν ~θεραπεύῃ,	ἀσκέπτως	ἔχων τοῦ ἀμείνονός τε καὶ
[493]	~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως καὶ	ἀκολάστως	ἔχοντος βίου τὸν κοσμίως καὶ
[493]	ὦ, πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ	ἀπλήστως	καὶ ἀκολάστως ἔχοντος βίου τὸν
[499]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ λῦπαι	ὡσαύτως	αἱ μὲν χρησταί εἰσιν, αἱ
[460]	καὶ ἀδίκως ~χρῆται καὶ ἀδικῇ,	ὡσαύτως	δὲ οὕτως καὶ ἐὰν ὁ
[459]	περὶ τὰς ἄλλας ἁπάσας τέχνας	ὡσαύτως	ἔχει ὁ ῥήτωρ καὶ ἡ
[504]	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πλοῖον	ὡσαύτως;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν
[496]	οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν	ὡσαύτως;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τάχος
[474]	τὰ κατὰ τὴν μουσικὴν πάντα	ὡσαύτως;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν
[475]	καὶ τὸ τῶν μαθημάτων κάλλος	ὡσαύτως;	~(Πῶλος) ~πάνυ γε· καὶ καλῶς
[468]	πόλεων οὐδὲ χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς	οὕτως,	ἀλλ' ἐὰν μὲν ὠφέλιμα ᾖ
[478]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	οὕτως	ἂν περὶ σῶμα εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος
[464]	καὶ ἰατρόν, ἢ ἐν ἀνδράσιν	οὕτως	~ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ παῖδες, πότερος
[500]	μήτ' (αὖ τὰ παρ' ἐμοῦ	~οὕτως	ἀποδέχου ὡς παίζοντος· ὁρᾷς γὰρ
[485]	ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος	οὕτως	αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι
[454]	ἐπειδή γε καὶ σοὶ δοκεῖ	οὕτως.	~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν τῆς πειθοῦς
[522]	καλῶς ἔχειν ἄνθρωπος ἐν πόλει	οὕτως	διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ
[505]	~γένωμαι. ἀτὰρ κινδυνεύει ἀναγκαιότατον εἶναι	οὕτως.	εἰ μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι ~ἔγωγε
[449]	διὰ βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ νῦν	οὕτως	εἰπὲ τίς ἡ τέχνη ~καὶ
[450]	καλεῖν, οὐχ ὅτι τῷ ~ῥήματι	οὕτως	εἶπες, ὅτι ἡ διὰ λόγου
[513]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	οὕτως	ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστιν τῇ πόλει
[478]	πονηρίας καὶ ἀδικίας; εἰ μὴ	οὕτως	εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει· ποῖ ἄγομεν
[484]	ἡττόνων. ~τὸ μὲν οὖν ἀληθὲς	οὕτως	ἔχει, γνώσῃ δέ, ἂν ἐπὶ
[522]	βούλει, σοὶ ~ἐγώ, ὡς τοῦτο	οὕτως	ἔχει, ἐθέλω λόγον λέξαι. ~(Καλλίκλης)
[495]	αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο	οὕτως	ἔχει, καὶ ἄλλα πολλά. ~(Καλλίκλης)
[483]	δηλοῖ δὲ ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι	οὕτως	ἔχει, καὶ ἐν ~τοῖς ἄλλοις
[509]	(ταῦτα οὕτως ἔχειν· εἰ δὲ	οὕτως	ἔχει καὶ μέγιστον τῶν κακῶν
[510]	τοῦτον οὐδεὶς χαίρων ἀδικήσει. οὐχ	~οὕτως	ἔχει; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[520]	ὠφελήκασιν οὕς φασιν ὠφελεῖν. οὐχ	οὕτως	ἔχει; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[480]	συμβαίνειν; ~(Πῶλος) ναί, τοῦτό γε	οὕτως	ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον δέ γε
[509]	τοῦ μή. ἆρα ἄλλως ἢ	οὕτως	ἔχει, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ
[459]	ῥήτωρ τῶν ἄλλων διὰ τὸ	οὕτως	ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν τι
[509]	μὲν ~οὖν αὖ τίθημι (ταῦτα	οὕτως	ἔχειν· εἰ δὲ οὕτως ἔχει
[514]	ἢ ἄλλην δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν	οὕτως	ἔχειν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε, εἴ
[481]	~δῆμος ὁ Ἀθηναίων μὴ φῇ	οὕτως	ἔχειν, μεταβαλλόμενος λέγεις ἃ ἐκεῖνος
[499]	τοτὲ μὲν ~τὰ αὐτὰ φάσκων	οὕτως	ἔχειν, τοτὲ δὲ ἑτέρως, ἐξαπατῶν
[486]	οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ σοι εἶναι	οὕτως	ἔχειν ὡς ἐγὼ σὲ οἶμαι
[476]	χαίρειν. καὶ τοῦτο μὲν ἡμῖν	οὕτως	ἐχέτω· μετὰ τοῦτο ~δὲ περὶ
[520]	δὲ μή, οὔ. ἔστι ταῦτα	οὕτως	ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ
[508]	δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων δὲ	οὕτως	ἐχόντων σκεψώμεθα τί ποτ' ἐστὶν
[450]	αἱ ἄλλαι τέχναι, ὦ Γοργία,	οὕτως	(ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν περὶ ~λόγους
[459]	καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν καὶ κακὸν	οὕτως	ἔχων ὁ ῥητορικὸς ὡς περὶ
[480]	τοῦ μεγίστου κακοῦ, ἀδικίας. φῶμεν	οὕτως	ἢ μὴ φῶμεν, ὦ Πῶλε;
[510]	~ἔστω σοι τοῦτο, ὦ Σώκρατες,	οὕτως,	ἵνα διαπεράνῃς τὸν λόγον. ~(Σωκράτης)
[460]	~χρῆται καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ	οὕτως	καὶ ἐὰν ὁ ῥήτωρ τῇ
[524]	παχὺς καὶ ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα	οὕτως·	καὶ εἰ αὖ ἐπετήδευε κομᾶν,
[521]	ἀλλ' ὥσπερ με ~ἀδίκως ἀφείλετο,	οὕτως	καὶ (λαβὼν ἀδίκως χρήσεται, εἰ
[449]	λέγεις. ἴθι δή μοι ἀπόκριναι	οὕτως	καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς, περὶ
[516]	σὺ δὲ τί φῄς; οὐχ	οὕτως;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν
[505]	καὶ ζῆν μοχθηρῶς. ἢ οὐχ	οὕτως;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[510]	μάλιστα ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ	οὕτως;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ
[464]	δὲ ἐπὶ ~σώματι μίαν μὲν	οὕτως	ὀνομάσαι οὐκ ἔχω σοι, μιᾶς
[497]	στενὰ ταῦτα, ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ	οὕτως.	~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ, ὦ Καλλίκλεις,
[513]	~(Καλλίκλης) ἔστω, εἰ βούλει, σοὶ	οὕτως.	~(Σωκράτης) ~ἡ δέ γε ἑτέρα,
[489]	ἀλλ' οἵ γε πολλοὶ νομίζουσιν	οὕτως.	~(Σωκράτης) ~οὐ νόμῳ ἄρα μόνον
[500]	(σύμφαθι ἢ μή σύμφῃς; ~(Καλλίκλης)	οὕτως	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή, ἃ
[490]	τῷ βελτίστῳ, ὦ Καλλίκλεις; οὐχ	οὕτως,	ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης) ~περὶ σιτία, λέγεις,
[488]	ἆρ' οὖν οἱ πολλοὶ νομίζουσιν	οὕτως,	ὡς ἄρτι αὖ σὺ ἔλεγες,
[509]	τὴν τοῦ τρίτου καὶ τἆλλα	~οὕτως·	ὡς ἑκάστου κακοῦ μέγεθος πέφυκεν,
[469]	πῶς δῆτα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~οὕτως,	ὡς μέγιστον τῶν κακῶν τυγχάνει
[458]	οὐκ οἶδ' εἰ πώποτε ἥσθην	οὕτως	ὥσπερ νυνί· ὥστ' ἔμοιγε, κἂν
[513]	γὰρ μιμητὴν δεῖ εἶναι ἀλλ'	αὐτοφυῶς	ὅμοιον ~τούτοις, εἰ μέλλεις τι
[481]	~ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ Καλλίκλεις,	ὑπερφυῶς	σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι οἷον τὸ
[496]	~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'	ὑπερφυῶς	ὡς ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ
[518]	καὶ Μίθαικος ὁ ~τὴν ὀψοποιίαν	συγγεγραφὼς	τὴν Σικελικὴν καὶ Σάραμβος ὁ
[455]	ἐγώ σοι πειράσομαι, ὦ Σώκρατες,	σαφῶς	ἀποκαλύψαι τὴν τῆς ῥητορικῆς ~δύναμιν
[492]	Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ λόγῳ παρρησιαζόμενος·	σαφῶς	γὰρ ~σὺ νῦν λέγεις ἃ
[485]	τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ, ~ὅταν δὲ	σαφῶς	διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν τί
[488]	τοῦ κρείττονος; τοῦτό μοι αὐτὸ	σαφῶς	διόρισον, ταὐτὸν ἢ ἕτερόν ἐστιν
[489]	τὸ ~κρεῖττον, καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος	σαφῶς	εἰδέναι ὅτι λέγεις. οὐ γὰρ
[515]	τάδε οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ' οἶδα	σαφῶς	καὶ ἐγὼ καὶ σύ, ὅτι
[488]	ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ σοι	σαφῶς	λέγω, ὅτι ταὐτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης)
[453]	~περὶ ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν πειθώ,	σαφῶς	μὲν εὖ ἴσθ' ὅτι οὐκ
[457]	ἕτερον ὀρθῶς λέγειν ἢ μὴ	σαφῶς,	χαλεπαίνουσί τε καὶ κατὰ φθόνον