Pages
[516]	χείρους; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρ'	ἀγαθὸς τὰ πολιτικὰ Περικλῆς ἦν
[454]	ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον	ἄρ'	αὖ ὅτι οὐ ταὐτόν ἐστιν.
[462]	(ἀπεργασίας, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν	ἄρ'	ἐστὶν ὀψοποιία καὶ ῥητορική; ~(Σωκράτης)
[479]	ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, ὦ Πῶλε,	ἆρ'	αἰσθάνῃ τὰ συμβαίνοντα ἐκ τοῦ
[472]	ἀδικῶν δὲ δὴ εὐδαίμων ~ἔσται	ἆρ'	ἂν τυγχάνῃ δίκης τε καὶ
[454]	εἰ γάρ τίς σε ἔροιτο·	ἆρ'	ἔστιν τις, ὦ Γοργία, ~πίστις
[453]	ὅτι ὁ τὰ ζῷα ~γράφων,	ἆρ'	οὐκ ἂν δικαίως σε ἠρόμην
[499]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	ἆρ'	οὖν ἀγαθαὶ μὲν αἱ ὠφέλιμοι,
[477]	ἢ ἀμφότερα; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ πένεσθαι
[463]	καὶ ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν ἂν μάθοις ἀποκριναμένου; ἔστιν
[466]	~Πῶλε; τί τάχα δράσεις; ~(Πῶλος)	~ἆρ'	οὖν δοκοῦσί σοι ὡς κόλακες
[449]	ἐνθάδε ἀλλὰ καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν ἐθελήσαις ἄν, ὦ Γοργία,
[495]	~πάθος πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν, εἴπερ ἐναντία ἐστὶν ταῦτα
[467]	ἕνεκα πράττει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν ἔστιν τι τῶν ὄντων
[450]	~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	ἆρ'	οὖν, (ἣν νυνδὴ ἐλέγομεν, ἡ
[468]	ἦ γάρ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν καὶ ἃ βούλεται, εἴπερ
[510]	διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν καὶ τὸ μὴ ἀδικεῖν;
[450]	λέγων, ~ὡς ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν μανθάνω οἵαν αὐτὴν βούλει
[488]	γε ὄντων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	ἆρ'	οὖν οἱ πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως,
[478]	δίκην δώσοντας; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ χρώμενοι
[479]	κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν οὐ περὶ τούτου, ὦ
[478]	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν οὕτως ἂν περὶ σῶμα
[513]	~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν οὕτως ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστιν
[500]	~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν παντὸς ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι
[498]	οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ καὶ
[479]	εἰ σοί γε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν συμβαίνει μέγιστον κακὸν ἡ
[499]	κακόν τι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν τὰς τοιάσδε λέγεις, οἷον
[478]	κάλλιστόν ~ἐστιν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	ἆρ'	οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν,
[468]	δὲ ὄντα οὐ βουλόμεθα. τὰ	γὰρ	ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς φῂς σύ,
[505]	λέγομεν καὶ τί ψεῦδος· κοινὸν	γὰρ	ἀγαθὸν ἅπασι φανερὸν γενέσθαι αὐτό.
[522]	τὸ δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν	γὰρ	ἀδικημάτων γέμοντα ~τὴν ψυχὴν εἰς
[509]	ἀδικεῖν, ἱκανὸν τοῦτ' ἐστίν οὐ	γὰρ	~ἀδικήσει ἢ καὶ ἐπὶ (τοῦτο
[507]	ὁ τοιοῦτος οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν	γὰρ	ἀδύνατος, ὅτῳ δὲ μὴ ἔνι
[502]	οὐδὲ πρὸς τὸ ἥδιστον; ἠνία	γὰρ	ᾄδων τοὺς θεατάς. ἀλλὰ δὴ
[473]	οὔτε ὁ διδοὺς δίκην δυοῖν	γὰρ	ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος μὲν (οὐκ ἂν
[473]	ὦ Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ	γὰρ	ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς
[468]	βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ κακά. ἦ	γάρ;	ἀληθῆ σοι δοκῶ ~λέγειν, ὦ
[451]	τὸ ~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα	γάρ·	ἀλλὰ πρὸς τί τοῦτο λέγεις;
[495]	ὑγιείας ἔχει καὶ νόσου; οὐ	γὰρ	ἅμα δήπου ὑγιαίνει τε καὶ
[497]	κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν	γὰρ	ἅμα παύεται, τῶν δὲ οὔ,
[508]	πλεονεξίαν οἴει δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας	γὰρ	ἀμελεῖς. εἶεν· ἢ ἐξελεγκτέος δὴ
[465]	οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ	γὰρ	ἄν, εἰ μὴ ἡ ψυχὴ
[487]	ἐπ' ἄλλην βάσανον ἀναφέρειν. οὐ	γὰρ	ἄν ποτε αὐτὸ ~συνεχώρησας σὺ
[507]	κακόν, λῃστοῦ βίον ζῶντα. οὔτε	γὰρ	ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν
[510]	εἴη, οὐδ' ἂν οὗτος· καταφρονοῖ	γὰρ	ἂν αὐτοῦ ὁ ~τύραννος καὶ
[517]	τῇ ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ ἐχρῶντο οὐ	γὰρ	ἂν ἐξέπεσον οὔτε τῇ κολακικῇ.
[465]	εἰπεῖν ὥσπερ οἱ ~γεωμέτραι ἤδη	γὰρ	(ἂν ἴσως ἀκολουθήσαις ὅτι ὃ
[472]	ἐστιν πρὸς τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε	γὰρ	ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ
[492]	εὐδαίμονες εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι	γὰρ	ἂν οὕτω γε καὶ οἱ
[507]	θεοὺς καὶ περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ	γὰρ	ἂν σωφρονοῖ τὰ μὴ προσήκοντα
[521]	μ' ~ἔσται ὁ εἰσάγων οὐδεὶς	γὰρ	ἂν χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον
[512]	ζῆν τῷ μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ· κακῶς	γὰρ	ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν. ~διὰ ταῦτα
[483]	νόμῳ δὲ τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ	(γὰρ	~ἀνδρὸς τοῦτό γ' ἐστὶν τὸ
[448]	ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ	γὰρ	ἀπεκρινάμην ὅτι εἴη ἡ καλλίστη;
[469]	τυραννὶς θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν	γὰρ	ἄρα ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ
[519]	τοῦτο ἄτοπον ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες	γὰρ	~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν
[497]	καλεῖς ἄφρονας καὶ δειλούς; οὐ	γὰρ	ἄρτι γε, ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους
[448]	καὶ ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ· πολλὰ	γὰρ	ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί δέ,
[463]	Γοργίας (ἐπιτηδεύει, οὐκ οἶδα ~καὶ	γὰρ	ἄρτι ἐκ τοῦ λόγου οὐδὲν
[484]	ἀπριάτας ~λέγει οὕτω πως τὸ	γὰρ	ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι λέγει δ'
[500]	καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον	~γὰρ	αὖ, εἰ μνημονεύεις, (ὅτι εἶεν
[449]	γε ὡς διὰ βραχυτάτων. καὶ	γὰρ	αὖ καὶ ~τοῦτο ἕν ἐστιν
[482]	εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης	γὰρ	αὖ τῆς ὁμολογίας ~αὐτὸς ὑπὸ
[502]	ἣν οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα· κολακικὴν	γὰρ	αὐτήν φαμεν εἶναι. ~(Καλλίκλης) πάνυ
[458]	μεντἂν ἐλεγχθέντων ἢ ~ἐλεγξάντων· μεῖζον	γὰρ	αὐτὸ ἀγαθὸν ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ μεῖζον
[455]	ὦ ~Γοργία, τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ	γὰρ	αὐτός τε φῂς ῥήτωρ εἶναι
[447]	αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες. καὶ	γὰρ	αὐτῷ ἓν τοῦτ' ἦν τῆς
[512]	ὡς οὐδὲν ~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς	γὰρ	αὐτῷ ὁ λόγος. ἀλλὰ σὺ
[475]	ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι, ὦ Πῶλε· οὐδὲν	γὰρ	βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως τῷ λόγῳ
[467]	βούλονται, ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς	γὰρ	βούλεται πλεῖν τε καὶ ~κινδυνεύειν
[451]	~διαπραττομένων τε καὶ κυρουμένων· ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε
[447]	ἐμὲ ἥκειν οἴκαδε· παρ' ἐμοὶ	γὰρ	(Γοργίας) καταλύει ~καὶ ἐπιδείξεται ὑμῖν.
[460]	τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου· ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ τοίνυν
[459]	οὐκ ἰατρός γε ὤν· ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ
[449]	τὴν τῶν ἱματίων ἐργασίαν· ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[450]	~ἀπόκριναι· εἰσὶν ἡμῖν τέχναι. ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ
[462]	ᾖ τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ	γὰρ	Γοργίου ἕνεκα λέγειν, μὴ οἴηταί
[523]	γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας	γὰρ	δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ τὸν κριτὴν
[527]	τὴν ~(ἄτιμον ταύτην πληγήν· οὐδὲν	γὰρ	δεινὸν πείσῃ, ἐὰν τῷ ὄντι
[480]	ἐστὶν τῆς ῥητορικῆς; δεῖ ~μὲν	γὰρ	δὴ ἐκ τῶν νῦν ὡμολογημένων
[451]	σύ, ὦ Γοργία. τυγχάνει μὲν	γὰρ	δὴ ἡ ῥητορικὴ οὖσα τῶν
[474]	ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα. ἐγὼ	γὰρ	δὴ οἶμαι καὶ ἐμὲ καὶ
[507]	καὶ ἀνδρεῖόν γε ἀνάγκη· οὐ	γὰρ	δὴ σώφρονος ἀνδρός ἐστιν οὔτε
[520]	τάχους λαμβάνοι (τὸ ἀργύριον· οὐ	γὰρ	δὴ τῇ βραδυτῆτι οἶμαι ἀδικοῦσιν
[513]	αὐτοὺς τοὺς πολίτας ποιοῦντας; ἄνευ	γὰρ	δὴ τούτου, ὡς ἐν τοῖς
[480]	ἄλλως δὲ μή; ~(Πῶλος) τί	γὰρ	δὴ φῶμεν, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[459]	ἐν τοῖς μὴ εἰδόσιν; οὐ	γὰρ	δήπου ἔν γε τοῖς εἰδόσι
[462]	ἔλεγχέ τε καὶ ἐλέγχου. ~φῂς	γὰρ	δήπου καὶ σὺ ἐπίστασθαι ἅπερ
[455]	αὐτὸς γὰρ καλῶς ὑφηγήσω. οἶσθα	γὰρ	δήπου ὅτι τὰ νεώρια ~ταῦτα
[455]	ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς μόνον· οὐ	γὰρ	δήπου ὄχλον γ' ἂν ~δύναιτο
[489]	σαφῶς εἰδέναι ὅτι λέγεις. οὐ	γὰρ	δήπου σύ γε ~τοὺς δύο
[525]	τῶν πόλεων ~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι	γὰρ	διὰ τὴν ἐξουσίαν μέγιστα καὶ
[463]	πρῶτον ἀποκρίνωμαι ὅτι ἐστίν. οὐ	~γὰρ	δίκαιον, ὦ Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ
[510]	δοκεῖ ἥπερ ἐμοί. ἐμοὶ μὲν	γὰρ	δοκεῖ ἥδε· ἢ αὐτὸν ἄρχειν
[504]	ἔλεγχε καὶ μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ	γὰρ	δοκεῖ ταῖς μὲν τοῦ σώματος
[494]	Σώκρατες, τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ	γὰρ	ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε,
[469]	λέγοντος τῷ λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ	γὰρ	ἐγὼ ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν
[515]	τοὐναντίον διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ	γὰρ	ἔγωγε ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους
[506]	καὶ τοῖς ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι	γὰρ	ἔγωγε καὶ ~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου
[471]	ὧν σὺ φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ	γὰρ	ἐθέλεις, ἐπεὶ δοκεῖ γέ σοι
[493]	αὐτοῦ γυμνασίου τῇ νῦν. σκόπει	γὰρ	εἰ ~τοιόνδε λέγεις περὶ τοῦ
[453]	ποιοῖ ~περὶ ὅτου λέγεται. σκόπει	γὰρ	εἴ σοι δοκῶ δικαίως ἀνερωτᾶν
[488]	~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον ὄντα. ἐγὼ	γὰρ	εἴ τι μὴ ὀρθῶς πράττω
[486]	πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν	γὰρ	εἴ τις σοῦ λαβόμενος ἢ
[494]	ἐκπλαγῇς οὐδὲ μὴ αἰσχυνθῇς· ἀνδρεῖος	γὰρ	εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον. ~(Καλλίκλης)
[521]	μοι εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος	γὰρ	εἶ, ὥσπερ ἤρξω παρρησιάζεσθαι πρὸς
[479]	ὑγίεια καὶ ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι	γὰρ	~ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν ὡμολογημένων
[471]	τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ	γὰρ	ἐκεῖ οἱ ἕτεροι τοὺς ἑτέρους
[459]	ἔσται ὁ ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ	γὰρ	ἔλεγον, ἔν γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης)
[491]	καὶ ἐγὼ σοῦ; σὺ ~μὲν	γὰρ	ἐμὲ φῂς ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν,
[485]	ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην. καὶ	γὰρ	ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται πρὸς
[467]	οὗ ἕνεκα πλέουσιν, πλουτεῖν· ~πλούτου	γὰρ	ἕνεκα πλέουσιν. ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[457]	ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνος μὲν	γὰρ	ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν, ὁ
[474]	~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν οὖν· καὶ	γὰρ	ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι ποτ' ἐρεῖς.
[486]	καί μοι μηδὲν ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ	γὰρ	ἐρῶ ~τῇ σῇ οὐκ αἰσχρὸν
[513]	σοι πείθομαι. ~(Σωκράτης) ~ὁ δήμου	γὰρ	ἔρως, ὦ Καλλίκλεις, ἐνὼν ἐν
[452]	Σώκρατες, ἐξαπατᾷ σε Γοργίας· οὐ	γάρ	ἐστιν ἡ τούτου τέχνη περὶ
[451]	λογιστικὴ ἔχει περὶ τὸ αὐτὸ	γάρ	ἐστιν, τό τε ἄρτιον καὶ
[512]	ἐλάττω ἐνίοτε δύναται σῴζειν· πόλεις	γὰρ	ἔστιν ὅτε ὅλας ~σῴζει. μή
[456]	μᾶλλον ἢ ἄλλος ὁστισοῦν· οὐ	~γὰρ	ἔστιν περὶ ὅτου οὐκ ἂν
[453]	~ἄκουσον δή, ὦ Γοργία. ἐγὼ	γὰρ	εὖ ἴσθ' ὅτι, ὡς (ἐμαυτὸν
[520]	εἴπερ ἀληθῆ ἔλεγον. ἄλλην μὲν	γὰρ	εὐεργεσίαν τις εὐεργετηθείς, οἷον ~ταχὺς
[480]	ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ τοῦτο μὲν	γὰρ	~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ ἄλλον ἀδικῇ
[523]	κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι	γάρ,	ἔφη, οἱ κρινόμενοι ~κρίνονται· ζῶντες
[470]	δεῖ παλαιοῖς (πράγμασιν ἐλέγχειν· τὰ	~γὰρ	ἐχθὲς καὶ πρώην γεγονότα ταῦτα
[527]	ὄντες βουλεύεσθαι ἢ νῦν. αἰσχρὸν	γὰρ	ἔχοντάς γε ὡς νῦν φαινόμεθα
[463]	οὖν ἂν μάθοις ἀποκριναμένου; ἔστιν	γὰρ	ἡ ῥητορικὴ κατὰ τὸν ἐμὸν
[477]	οὐκοῦν εἴπερ καλά, ἀγαθά; ἢ	γὰρ	ἡδέα ἢ ὠφέλιμα. ~(Πῶλος) ἀνάγκη.
[456]	δέ σοι τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις	γὰρ	ἤδη ~ἔγωγε μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ
[522]	ἂν εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον. ~οὔτε	γὰρ	ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα ἕξω αὐτοῖς
[513]	πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν	γὰρ	(ἤθει λεγομένων τῶν λόγων ἕκαστοι
[487]	ἄλλοι οὐκ ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί τε	γὰρ	ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ ἂν φήσαιεν
[448]	ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν	γὰρ	καὶ ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ· πολλὰ
[525]	δὲ τούτοις καὶ Ὅμηρος· βασιλέας	γὰρ	καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς
[447]	~οὐδὲν πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες· ἐγὼ	γὰρ	καὶ ἰάσομαι. φίλος γάρ μοι
[447]	μάλα γε ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ	γὰρ	καὶ καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν ὀλίγον
[466]	ἔχω, ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον	γάρ.	καὶ νῦν ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει
[484]	ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων. ἐὰν	γὰρ	καὶ πάνυ εὐφυὴς ᾖ καὶ
[503]	σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ. εἰ	γὰρ	καὶ τοῦτό ἐστι διπλοῦν, τὸ
[472]	εἴ τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων. καὶ	γὰρ	καὶ τυγχάνει περὶ ὧν ἀμφισβητοῦμεν
[455]	καὶ τὸ σὸν σπεύδειν· ἴσως	γὰρ	καὶ τυγχάνει τις τῶν ἔνδον
[463]	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ	γὰρ	κακὰ αἰσχρὰ καλῶ ἐπειδὴ δεῖ
[478]	γάρ; ~(Πῶλος) (ναί. ~(Σωκράτης) ~μεγάλου	γὰρ	κακοῦ ἀπαλλάττεται, ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι
[523]	παύσω τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν μὲν	γὰρ	κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι
[513]	ἢ κολακεία ~τυγχάνει οὖσα· ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ἔστω, εἰ βούλει, σοὶ
[499]	ἀγαθαί, αἱ δὲ κακαί· ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν
[520]	τις αὐτῷ ἀργύριον διδῷ. ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ
[499]	φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ
[520]	~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ
[496]	(οἶμαι καὶ ἄλογον γίγνεται· ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ'
[510]	ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι δίκην. ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ
[470]	λέγω, ὦ Πῶλε· τὸν μὲν	γὰρ	καλὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ
[455]	τῆς ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν· αὐτὸς	γὰρ	καλῶς ὑφηγήσω. οἶσθα γὰρ δήπου
[472]	μὴ εἰδέναι τε αἴσχιστον· τὸ	~γὰρ	κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν ἢ γιγνώσκειν
[482]	πολὺ ἧττον ἔμπληκτος· ὁ μὲν	γὰρ	Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ
[488]	~οὐκοῦν τὰ τῶν βελτιόνων; οἱ	γὰρ	κρείττους βελτίους πολὺ κατὰ τὸν
[523]	ἔφη, οἱ κρινόμενοι ~κρίνονται· ζῶντες	γὰρ	κρίνονται. ~Πολλοὶ οὖν, ἦ δ'
[460]	~μαθήσεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δή· καλῶς	γὰρ	λέγεις. ἐάνπερ ῥητορικὸν σύ τινα
[454]	(εἶναι, ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ	γὰρ	λέγω, τοῦ ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι
[471]	λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς	γάρ	με ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ
[472]	εἷς ὢν οὐχ ὁμολογῶ· οὐ	γάρ	με σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας
[485]	τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ μὲν	γὰρ	μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ
[517]	τῇ ~πόλει ὧν ἐπεθύμει. ἀλλὰ	γὰρ	μεταβιβάζειν τὰς ἐπιθυμίας καὶ μὴ
[513]	~ὀρθῶς βουλεύῃ, ὦ Καλλίκλεις· οὐ	γὰρ	μιμητὴν δεῖ εἶναι ἀλλ' αὐτοφυῶς
[447]	ἐγὼ γὰρ καὶ ἰάσομαι. φίλος	γάρ	μοι (Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν,
[490]	τὸν ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο	γάρ	μοι δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν καὶ
[487]	ἀπατῶν ~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν· φίλος	γάρ	μοι εἶ, ὡς καὶ αὐτὸς
[448]	πολὺ ἂν ἥδιον σέ. ~δῆλος	γάρ	μοι πῶλος καὶ ἐξ ὧν
[495]	αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ	γάρ	μοι, τοὺς εὖ πράττοντας τοῖς
[465]	ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν ἐστίν· λέγοντος	γάρ	μου ~βραχέα οὐκ ἐμάνθανες, οὐδὲ
[467]	εἶναι, (τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ	γὰρ	νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ οὖν
[448]	~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ	γὰρ	νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην, καὶ
[485]	~Σώκρατες, οὗτος ὁ ἀνήρ. ὃ	γὰρ	νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ τῷ
[503]	τις τούτων τοιοῦτος γέγονεν· φέρε	γάρ,	~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ
[448]	πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς λόγους· ἀλλὰ	γὰρ	ὃ ~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν) τι οὐ
[519]	εἶναι καὶ ὅσοι σοφισταί. καὶ	γὰρ	οἱ ~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ ὄντες,
[503]	ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν	γὰρ	οἳ κηδόμενοι τῶν πολιτῶν λέγουσιν
[470]	~καὶ ἀληθῆ γε ἐρῶ· οὐ	γὰρ	οἶδα παιδείας ὅπως ἔχει καὶ
[489]	ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο ποιούμενος; ἐμὲ	γὰρ	οἴει ἄλλο τι λέγειν τὸ
[454]	ὦ Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς	γὰρ	οἴει· γνώσῃ δὲ ἐνθένδε. εἰ
[451]	~γεωμετρίαν ῥητορικὴν λέγειν. ~(Γοργίας) ὀρθῶς	γὰρ	οἴει, ὦ Σώκρατες, καὶ δικαίως
[483]	τῶν ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι	γὰρ	οἶμαι αὐτοὶ ἂν τὸ ἴσον
[496]	~ψυχῆς εἴτε σώματος βούλει; οὐδὲν	γὰρ	οἶμαι διαφέρει. ἔστι ταῦτα ἢ
[490]	ταῦτ' ἔστιν ἃ λέγω. τοῦτο	γὰρ	οἶμαι ἐγὼ τὸ δίκαιον εἶναι
[525]	τιμωρίαις συνεχόμενον ὡς ἀνίατον οὐ	γὰρ	~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ· διὸ καὶ
[511]	περιπατεῖ ἐν μετρίῳ ~σχήματι· λογίζεσθαι	γὰρ	οἶμαι ἐπίσταται ὅτι ἄδηλόν ἐστιν
[496]	~(Καλλίκλης) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον	γὰρ	(οἶμαι καὶ ἄλογον γίγνεται· ἦ
[505]	ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ	γὰρ	οἶμαι λυσιτελεῖ μετὰ μοχθηρίας σώματος
[458]	μεγίστου ἢ ἄλλον ἀπαλλάξαι. οὐδὲν	γὰρ	οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν εἶναι ἀνθρώπῳ,
[449]	τε διὰ ~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ	γὰρ	οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς τοῦτο
[525]	ἐνθάδε καὶ ἐν Ἅιδου· οὐ	γὰρ	οἷόν τε ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι.
[523]	λέξω ἃ μέλλω λέγειν. ὥσπερ	γὰρ	Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν
[523]	ἐγὼ δὲ ~λόγον· ὡς ἀληθῆ	γὰρ	ὄντα σοι λέξω ἃ μέλλω
[519]	τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι	γάρ,	ὅταν ἡ πόλις τινὰ τῶν
[455]	ὁ ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει; δῆλον	γὰρ	ὅτι ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει τὸν
[500]	~οὕτως ἀποδέχου ὡς παίζοντος· ὁρᾷς	γὰρ	ὅτι περὶ τούτου ἡμῖν εἰσιν
[487]	ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ	γὰρ	(ὅτι τὸν μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς
[520]	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον	γὰρ	ὅτι τοῦτο αἴτιόν ἐστιν, ὅτι
[506]	γε κόσμον ἔχουσα κοσμία; ~πῶς	γὰρ	οὐ μέλλει; ~ἡ δέ (γε
[491]	λέγεις τοὺς σώφρονας. ~(Σωκράτης) ~πῶς	γὰρ	(οὔ) οὐδεὶς ὅστις οὐκ ἂν
[469]	λέγω τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Πῶλος) ~ὅστις οὖν ἀποκτείνυσιν
[449]	λέγειν, καὶ φρονεῖν; ~(Γοργίας) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν, (ἣν
[478]	καὶ ~ὑγιῆ εἶναι. ~(Πῶλος) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως
[453]	ἄν σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ
[476]	ἀνάγκη τι κάεσθαι; ~(Πῶλος) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα
[496]	ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ δήπου καὶ
[498]	ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων
[516]	ἐστὶν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς
[464]	τι καὶ ψυχήν; ~(Γοργίας) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τούτων
[499]	αἱ δὲ πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰς μὲν
[475]	καὶ τοῦτο ἀνάγκη; ~(Πῶλος) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~πρῶτον (μὲν δὴ
[488]	σὺ ἄρτι ἔλεγες. ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ τῶν πολλῶν
[477]	ἡγῇ τινα εἶναι; ~(Πῶλος) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~ταύτην οὖν οὐκ
[498]	εἶδες ἄνδρα δειλόν; ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ἀπιόντων
[495]	ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε δὴ ὅπως
[476]	ὑπό τινος ποιοῦντος; ~(Πῶλος) πῶς	γὰρ	οὔ; ὑπό γε τοῦ κολάζοντος.
[452]	~ἔργον μέγιστόν ἐστιν ἀγαθόν; πῶς	γὰρ	οὔ, φαίη ἂν ἴσως, ὦ
[487]	αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ δέοντος· πῶς	γὰρ	οὔ; ~ὥ γε εἰς τοσοῦτον
[527]	σὺ πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς· ἔστι	γὰρ	οὐδενὸς ~ἄξιος ὦ Καλλίκλεις.
[503]	χρόνῳ χείρους ~ὄντες; ἐγὼ μὲν	γὰρ	οὐκ οἶδα τίς ἐστιν οὗτος.
[452]	ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον; ~φήσομεν. πῶς	γὰρ	οὔκ; ἐρεῖ. καὶ μὴν ἀμφισβητεῖ
[466]	εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ	γὰρ	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν οἴει
[505]	μοχθηρίας σώματος ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη	γὰρ	~οὕτω καὶ ζῆν μοχθηρῶς. ἢ
[504]	οὔ; ~(Καλλίκλης) συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί	γὰρ	ὄφελος, ὦ Καλλίκλεις, σώματί γε
[485]	ψελλιζομένους καὶ παίζοντας. ὅταν μὲν	γὰρ	~παιδίον ἴδω, ᾧ ἔτι προσήκει
[483]	ἐδιώκαθες κατὰ φύσιν. φύσει μὲν	γὰρ	πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ καὶ
[456]	ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν	γὰρ	παρέδοσαν ἐπὶ τῷ δικαίως χρῆσθαι
[462]	μοι δοκεῖ εἶναι; ~(Πῶλος) ~οὐ	γὰρ	πέπυσμαι ὅτι ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν
[494]	πείθεις, ὦ Σώκρατες. τῷ μὲν	γὰρ	πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ
[448]	ἐμπειριῶν ἐμπείρως ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν	γὰρ	ποιεῖ τὸν αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι
[466]	σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον· οὐδὲν	~(γὰρ	ποιεῖν ὧν βούλονται ὡς ἔπος
[519]	δὲ ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης	γὰρ	πόλεως (οὐδ' ἂν εἷς ποτε
[487]	καὶ ~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν. ἐγὼ	γὰρ	πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ οὐχ
[517]	~λέγω, ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων	γὰρ	ποριστικὸν εἶναι ἢ κάπηλον ὄντα
[505]	οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὕτω	γάρ	που αὐτῇ ἄμεινον τῇ ψυχῇ;
[482]	κατηγόρει ~πρὸς σὲ παθεῖν. ἔφη	γάρ	που Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ,
[478]	~(Πῶλος) ἦν γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει	γάρ	που καὶ δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ
[479]	δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν	γάρ	που οὗτοι, ὦ ἄριστε, τὸ
[499]	~(Καλλίκλης) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα	γάρ	που τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν
[523]	προειδότας αὐτοὺς τὸν θάνατον· νῦν	~γὰρ	προί̈ σασι. τοῦτο μὲν οὖν
[457]	περὶ τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν	γὰρ	πρὸς ἅπαντάς ἐστιν ὁ ῥήτωρ
[465]	τὸ τοιοῦτον, ὦ Πῶλε τοῦτο	γὰρ	~πρὸς σὲ λέγω ὅτι τοῦ
[491]	πόλεως πράγματα καὶ ~ἀνδρείους. τούτους	γὰρ	(προσήκει τῶν πόλεων ἄρχειν, καὶ
[447]	ἐθελήσειεν ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι	γὰρ	πυθέσθαι παρ' αὐτοῦ τίς ἡ
[463]	βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ	γάρ	(πω πέπυσται ὁποῖόν φημι ἐγὼ
[463]	~εἰκότως γε, ὦ Γοργία· οὐδὲν	γάρ	πω σαφὲς λέγω, πῶλος δὲ
[470]	~οὐκ οἶδα, ὦ Πῶλε· οὐ	γάρ	πω συγγέγονα τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος)
[468]	ποιεῖ ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἦ	γάρ;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[478]	~(Σωκράτης) ἀλλ' ὠφέλιμόν γε. ἦ	γάρ;	~(Πῶλος) (ναί. ~(Σωκράτης) ~μεγάλου γὰρ
[480]	ὡς ἱκανὸν κακὸν ἕξοντα. οὐ	γάρ;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν
[451]	ἀπόκρισιν ἣν ἠρόμην διαπέρανον. ἐπεὶ	γὰρ	ῥητορικὴ τυγχάνει ~μὲν οὖσα τούτων
[451]	(καὶ οὐδέν πω σαφές. ~οἴομαι	γάρ	σε ἀκηκοέναι ἐν τοῖς συμποσίοις
[473]	ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν· φίλον	γάρ	σε ~ἡγοῦμαι. νῦν μὲν οὖν
[497]	βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι	γάρ	σοι οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει
[459]	οὐδὲν διδάξεις ~τὸν ἀφικνούμενον οὐ	γὰρ	σὸν ἔργον ποιήσεις δ' ἐν
[481]	~σπουδάζοντα ἢ παίζοντα; εἰ μὲν	γὰρ	σπουδάζεις τε καὶ τυγχάνει ταῦτα
[492]	ἐπεξέρχῃ τῷ λόγῳ παρρησιαζόμενος· σαφῶς	γὰρ	~σὺ νῦν λέγεις ἃ οἱ
[495]	δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης) καὶ	γὰρ	σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[495]	εἶναι μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον	γάρ.	~(Σωκράτης) ἄλλο τι οὖν ὡς
[497]	ἀδύνατον φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ	γάρ.	~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ γε χαίρειν
[477]	νυνδὴ (ὡμολόγηται ἡμῖν; ~(Πῶλος) ὡμολόγηται	γάρ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι
[478]	ἀπαλλαγὴ ἦν, πονηρίας; ~(Πῶλος) ἦν	γάρ.	~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ που καὶ
[519]	τοὺς παλαιούς, ~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ	γὰρ	σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης λιμένων καὶ
[495]	τὸ πάντως χαίρειν· ταῦτά τε	γὰρ	τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ καὶ
[519]	τῆς πόλεως ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει	γὰρ	ταὐτὸν ~εἶναι, ὅσοι τε πολιτικοὶ
[456]	τῇ ἄλλῃ πάσῃ ἀγωνίᾳ. καὶ	~γὰρ	(τῇ ἄλλῃ ἀγωνίᾳ οὐ τούτου
[522]	μήτε εἰρηκὼς μήτε εἰργασμένος. αὕτη	γὰρ	τῆς βοηθείας ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν
[521]	ἂν κρίνοιτο κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει	γάρ,	τί ἂν ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος
[476]	τι, ὁ αὐτὸς λόγος; τέμνεται	γάρ	τι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[456]	δύναμίς ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς. δαιμονία	γάρ	τις ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ μέγεθος
[454]	οἴει· γνώσῃ δὲ ἐνθένδε. εἰ	γάρ	τίς σε ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν
[522]	φέροντα (τὸν θάνατον. ~αὐτὸ μὲν	γὰρ	τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις
[484]	τοὺς λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει	γὰρ	τὸ τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ
[505]	τίς οὖν ἄλλος ἐθέλει; μὴ	γάρ	τοι ἀτελῆ γε τὸν λόγον
[506]	χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ	γάρ	~τοι ἔγωγε εἰδὼς λέγω ἃ
[484]	ἔλθῃς ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία	γάρ	τοί ἐστιν, ὦ Σώκρατες, χαρίεν,
[492]	λέγεις δεινὸς ὁ βίος. οὐ	γάρ	τοι θαυμάζοιμ' ἂν εἰ ~Εὐριπίδης
[499]	ἐκ τῶν ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς	γάρ	τοι καὶ τρίς φασιν καλὸν
[455]	περὶ τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν	γάρ	τοι ~οὐδ' αὐτός πω δύναμαι
[458]	καὶ τὸ τῶν παρόντων. πάλαι	γάρ	τοι, πρὶν καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν,
[458]	τοῖς λεγομένοις ὑπὸ σοῦ· ἴσως	γάρ	τοι σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος ἐγὼ
[488]	καλεῖς σὺ καὶ κρείττω; (οὐδὲ	γάρ	τοι τότε οἷός ~τ' ἦ
[493]	τῷ ὄντι ἴσως τέθναμεν· ἤδη	γάρ	του ἔγωγε καὶ ~ἤκουσα τῶν
[478]	ὅτι μηδὲ κάμνων. ~(Σωκράτης) ~οὐ	γὰρ	τοῦτ' ἦν εὐδαιμονία, ὡς ἔοικε,
[469]	ὂν τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ	γὰρ	τοῦτο μέγιστον; οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι
[512]	σῴζειν τε καὶ σῴζεσθαι. μὴ	γὰρ	τοῦτο μέν, τὸ ζῆν ὁποσονδὴ
[453]	μοι δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν	γὰρ	τοῦτο τὸ ~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης)
[465]	ἦν, ὦ φίλε Πῶλε σὺ	γὰρ	τούτων ἔμπειρος ὁμοῦ ἂν ~πάντα
[475]	μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον	γὰρ	τυγχάνει ὄν. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[482]	αἰσχυνθεὶς ἃ ἐνόει ~εἰπεῖν. σὺ	γὰρ	τῷ ὄντι, ὦ Σώκρατες, εἰς
[517]	ἐν τοῖς λόγοις· ἐν παντὶ	γὰρ	τῷ χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν
[484]	καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ	γὰρ	τῶν νόμων ἄπειροι ~γίγνονται τῶν
[481]	τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς	γὰρ	τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν τε καὶ
[506]	ἆρα ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν	γάρ	φημι. ~(τάξει ἆρα τεταγμένον καὶ
[449]	ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή· ῥητορικῆς	γὰρ	φῂς ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι καὶ
[501]	βέλτιον εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν	γάρ,	ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι,
[525]	ἦν ἢ οἷς ἐξῆν ἀλλὰ	γάρ,	ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν (δυναμένων
[526]	ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν	γάρ,	ὦ Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ ἐπαίνου
[466]	γέ σοι πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ	γάρ,	ὦ Πῶλε, ἐγὼ καὶ τοὺς
[482]	παιδικά, παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν. λέγει	γάρ,	ὦ φίλε ἑταῖρε, ἃ νῦν
[474]	ἐγὼ οἶμαι δεῖν εἶναι. ἐγὼ	γὰρ	ὧν ἂν λέγω ἕνα μὲν
[521]	ὅνπερ πρὸς Πῶλον ἔλεγον· ~κρινοῦμαι	γὰρ	ὡς ἐν παιδίοις ἰατρὸς ἂν
[494]	~(Σωκράτης) ~εὖγε, ὦ βέλτιστε· διατέλει	γὰρ	ὥσπερ ἤρξω, καὶ ὅπως μὴ
[471]	τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς	φρέαρ	ἐμβαλὼν καὶ ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν
[472]	~ἐγὼ αὖ οἶμαι. παραβαλόντες οὖν	παρ'	ἀλλήλους σκεψώμεθα εἴ τι διοίσουσιν
[452]	ὂν ἢ παρὰ Γοργίᾳ ἢ	παρ'	ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν οὖν
[461]	ἐὰν μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς	~παρ'	αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν, ἔπειτα ἐκ
[482]	ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται	παρ'	~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος τὰ δίκαια
[447]	(ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ πυθέσθαι	παρ'	αὐτοῦ τίς ἡ δύναμις τῆς
[452]	ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας) ὅδε τὴν	παρ'	αὑτῷ ~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν
[447]	πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε	παρ'	ἐμὲ ἥκειν οἴκαδε· παρ' ἐμοὶ
[506]	σὺ ἐμοί, ἀλλὰ μέγιστος εὐεργέτης	παρ'	ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε, ὠγαθέ,
[447]	βούλησθε παρ' ἐμὲ ἥκειν οἴκαδε·	παρ'	ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας) καταλύει ~καὶ
[470]	φημί, ὦ Πῶλε, εἴ σοι	παρ'	ἐμοῦ ἥδιόν ἐστιν ἀκούειν, ὅταν
[460]	τύχῃ μὴ εἰδώς, καὶ ταῦτα	παρ'	ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δή·
[470]	ἔοικε, καὶ παρὰ σοῦ καὶ	παρ'	ἐμοῦ ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[462]	δέ, ὦ Πῶλε; ἤδη πέπυσαι	παρ'	ἐμοῦ ὅτι φημὶ (αὐτὴν εἶναι,
[500]	δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ τὰ	παρ'	ἐμοῦ ~οὕτως ἀποδέχου ὡς παίζοντος·
[482]	~ταῦτα λέγων. νόμιζε τοίνυν καὶ	παρ'	ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα τοιαῦτα ἀκούειν,
[505]	ἔλεγον, εἷς ὢν ἱκανὸς ~γένωμαι.	ἀτὰρ	κινδυνεύει ἀναγκαιότατον εἶναι οὕτως. εἰ
[462]	γὰρ δήπου καὶ σὺ ἐπίστασθαι	ἅπερ	(Γοργίας) ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[484]	δοκεῖ δέ μοι καὶ ~Πίνδαρος	ἅπερ	ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ
[483]	αἰσχύνηται (καὶ μὴ τολμᾷ λέγειν	ἅπερ	νοεῖ, ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν. ὃ
[487]	σου ἀκούω ταὐτὰ ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος	ἅπερ	τοῖς σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν μοι
[512]	εἰ βούλοιτο λέγειν, ὦ ~Καλλίκλεις,	ἅπερ	ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ πρᾶγμα, καταχώσειεν
[488]	ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ ταὐτὰ πράττοντα	ἅπερ	ὡμολόγησα, πάνυ με ἡγοῦ βλᾶκα
[451]	(συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ μὲν ἄλλα	~καθάπερ	ἡ ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ ἔχει
[485]	~ἄττα ἐπέρχεται πρὸς σὲ λέγειν,	οἷάπερ	ἐκεῖνος πρὸς τὸν ἀδελφόν, ὅτι
[510]	ὀλίγιστα; ~σκέψαι εἰ σοὶ δοκεῖ	ἥπερ	ἐμοί. ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ
[481]	Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι οὖν σου ἑκάστοτε,	καίπερ	ὄντος δεινοῦ, ~ὅτι ἂν φῇ
[512]	νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι τὸν κυβερνήτην,	καίπερ	σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ γε, ὦ
[515]	Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἴπερ	ἀγαθοί, δῆλον ὅτι ἕκαστος αὐτῶν
[515]	ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ τῶν ὡμολογημένων,	εἴπερ	ἀγαθός γ' ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης.
[516]	ἔστω δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	εἴπερ	ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε καὶ χείρους;
[474]	ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ κάκιον,	εἴπερ	αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης)
[475]	αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἴπερ	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι,
[520]	τὸ εἰκός, μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει,	εἴπερ	ἀληθῆ ἔλεγον. ἄλλην μὲν γὰρ
[472]	ἀδικοῦντά τε καὶ ἄδικον ὄντα,	εἴπερ	Ἀρχέλαον ἄδικον μὲν ἡγῇ ~εἶναι,
[463]	~γὰρ δίκαιον, ὦ Πῶλε· ἀλλ'	εἴπερ	βούλει πυθέσθαι, ἐρώτα ὁποῖον μόριον
[471]	κατὰ τὸν σὸν λόγον; ~(Σωκράτης)	εἴπερ	γε, ὦ φίλε, ἄδικος. ~(Πῶλος)
[477]	ὠφελίαν; βελτίων τὴν ψυχὴν γίγνεται,	εἴπερ	~δικαίως κολάζεται; ~(Πῶλος) εἰκός γε.
[458]	τό γ' ἐμὸν οὐδὲν κωλύει,	εἴπερ	ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ
[516]	γεγονέναι ἀντὶ ~ἀδικωτέρων ὑπ' ἐκείνου,	εἴπερ	(ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν
[495]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν,	εἴπερ	ἐναντία ἐστὶν ταῦτα ἀλλήλοις, ἀνάγκη
[468]	δύναται ἐν τῇ πόλει ταύτῃ,	εἴπερ	ἐστὶ τὸ ~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν
[515]	συνουσίᾳ τῇ σῇ; ὀκνεῖς ἀποκρίνασθαι,	~εἴπερ	ἔστιν τι ἔργον σὸν ἔτι
[494]	ἡδέως ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	εἴπερ	ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[477]	κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	εἴπερ	καλά, ἀγαθά; ἢ γὰρ ἡδέα
[478]	ποιεῖ ἢ ὠφελίαν ἢ ἀμφότερα,	εἴπερ	κάλλιστόν ~ἐστιν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[510]	μὴ ἀδικεῖν; ἢ πολλοῦ δεῖ,	εἴπερ	ὅμοιος ἔσται τῷ ἄρχοντι ὄντι
[495]	ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ ὄντα ἐξετάζοις,	εἴπερ	παρὰ τὰ δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς.
[495]	τοίνυν ὀρθῶς ποιῶ οὔτ' ἐγώ,	εἴπερ	ποιῶ τοῦτο, οὔτε σύ. ἀλλ'
[480]	ἢ πῶς λέγομεν, ὦ Πῶλε,	εἴπερ	τὰ πρότερον μένει ἡμῖν ~ὁμολογήματα;
[468]	ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἴπερ	ταῦτα ὁμολογοῦμεν, εἴ τις ἀποκτείνει
[450]	ῥητορικὰς καλεῖς, οὔσας περὶ λόγους,	εἴπερ	~ταύτην ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ ἂν
[453]	ἴσθ' ὅτι, ὡς (ἐμαυτὸν πείθω,	εἴπερ	τις ~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος
[459]	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἴπερ	τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται, τοῦ
[468]	~ἆρ' οὖν καὶ ἃ βούλεται,	εἴπερ	τυγχάνει ταῦτα κακὰ ὄντα; τί
[520]	ἀσφαλὲς ταύτην τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι,	εἴπερ	τῷ ὄντι ~δύναιτό τις ἀγαθοὺς
[498]	χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά, αἱ ἡδοναί,	εἴπερ	χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[522]	ἐθέλω λόγον λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'	ἐπείπερ	γε καὶ τἆλλα ἐπέρανας, καὶ
[497]	σμικρά τε καὶ στενὰ ταῦτα,	ἐπείπερ	Γοργίᾳ δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων
[527]	ὁρᾷς ὅτι τρεῖς ὄντες ὑμεῖς,	~οἵπερ	σοφώτατοί ἐστε τῶν νῦν Ἑλλήνων,
[521]	τόδε μέντοι εὖ οἶδ' ὅτι,	ἐάνπερ	εἰσίω εἰς ~δικαστήριον περὶ (τούτων
[460]	~ἔχε δή· καλῶς γὰρ λέγεις.	ἐάνπερ	ῥητορικὸν σύ τινα ποιήσῃς, ἀνάγκη
[477]	ἄρα; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα	ἥνπερ	ἐγὼ ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν; βελτίων
[524]	ἔχει τὴν ἕξιν τὴν αὑτοῦ	ἥνπερ	καὶ ὅτε ἔζη ὁ ἄνθρωπος,
[517]	ὄντι γε ~ἐστὶν σώματος θεραπεία,	ἥνπερ	καὶ προσήκει τούτων ἄρχειν πασῶν
[510]	εἶναι ~ὡς οἷόν τε μάλιστα,	ὅνπερ	οἱ παλαιοί τε καὶ σοφοὶ
[521]	αὐτὸς δέ μοι ἥκει λόγος	ὅνπερ	πρὸς Πῶλον ἔλεγον· ~κρινοῦμαι γὰρ
[458]	καὶ σὺ εἶ τῶν ἀνθρώπων	ὧνπερ	καὶ ἐγώ, ~ἡδέως ἄν σε
[449]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ	ὧνπερ	λέγειν, καὶ φρονεῖν; ~(Γοργίας) πῶς
[453]	ἐπὶ τῶν αὐτῶν τεχνῶν λέγωμεν	ὧνπερ	νυνδή· ἡ ἀριθμητικὴ οὐ διδάσκει
[482]	λεγομένοις. ἢ οὖν ἐκείνην ἐξέλεγξον,	ὅπερ	~ἄρτι ἔλεγον, ὡς οὐ τὸ
[469]	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο λέγω	ὅπερ	ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν τῇ πόλει,
[454]	δῆλον (εἶναι, ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ	ὅπερ	γὰρ λέγω, τοῦ ἑξῆς ἕνεκα
[482]	δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος Πώλου πάθος	ὅπερ	Γοργίου κατηγόρει ~πρὸς σὲ παθεῖν.
[469]	εἰ τὸ τυραννεῖν γε λέγεις	ὅπερ	ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο
[448]	ἂν αὐτὸν ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ	ὅπερ	ἐκεῖνον; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Χαιρεφῶν)
[492]	δή φασιν εἶναι τὴν ἀκολασίαν,	ὅπερ	ἐν τοῖς πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον,
[503]	εἰ δὲ μὴ τοῦτο, ἀλλ'	~ὅπερ	ἐν τῷ ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν
[452]	σὲ ~δημιουργὸν εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας)	~ὅπερ	ἐστίν, ὦ Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ
[483]	μὲν γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν	ὅπερ	καὶ κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ
[465]	~ἰατρικήν, τοῦτο ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην.	ὅπερ	μέντοι λέγω, διέστηκε μὲν ~οὕτω
[517]	εἰπεῖν οὐδὲν (τούτων διέφερον ἐκεῖνοι·	ὅπερ	μόνον ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου.
[474]	μὴ ~ἔχεις τούτων βελτίω ἔλεγχον,	ὅπερ	νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν
[485]	φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι νῦν	ὅπερ	ὁ ~Ζῆθος πρὸς τὸν Ἀμφίονα
[526]	ἄριστε, κακοὶ γίγνονται τῶν δυναστῶν.	~ὅπερ	οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς
[467]	πότερόν σοι δοκοῦσιν τοῦτο βούλεσθαι	ὅπερ	~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ φάρμακον καὶ
[464]	τῶν μορίων, προσποιεῖται (εἶναι τοῦτο	ὅπερ	ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ μὲν βελτίστου
[449]	~ἤρξατο, εἰς αὖθις ἀποθέσθαι; ἀλλ'	ὅπερ	ὑπισχνῇ, μὴ ψεύσῃ, ἀλλὰ ἐθέλησον
[513]	ὅπως μή, ὦ δαιμόνιε, πεισόμεθα	ὅπερ	φασὶ τὰς τὴν σελήνην ~καθαιρούσας,
[448]	ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ δέ γε	ἧσπερ	Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ
[448]	(Γοργίας) ἐπιστήμων ὢν τῆς τέχνης	ἧσπερ	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί
[527]	τινὰ βίον ζῆν ἢ τοῦτον,	ὅσπερ	καὶ ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ'
[474]	~λέγε δή μοι, ἵν' εἰδῇς,	ὥσπερ	ἂν εἰ ἐξ ἀρχῆς σε
[447]	ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ὥσπερ	ἂν εἰ ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων
[453]	σοι δοκῶ δικαίως ἀνερωτᾶν σε·	ὥσπερ	ἂν εἰ ~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν
[518]	προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ τὰ πολιτικά,	ὥσπερ	ἂν εἰ περὶ τὰ ~γυμναστικὰ
[451]	τὸ κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν.	ὥσπερ	ἂν εἴ τίς με ἔροιτο
[479]	ἄριστε, τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν	ὥσπερ	ἂν εἴ τις ~τοῖς μεγίστοις
[460]	ὦ Γοργία; ~(καὶ πρὸς Διός,	ὥσπερ	ἄρτι εἶπες, ἀποκαλύψας τῆς ῥητορικῆς
[483]	τῆς φύσεως, τὰ τοῦ νόμου.	~ὥσπερ	αὐτίκα ἐν τούτοις, τῷ ἀδικεῖν
[523]	σοι λέξω ἃ μέλλω λέγειν.	ὥσπερ	γὰρ Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο τὴν
[484]	ἢ πολιτικὴν (πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι γίγνονται,	ὥσπερ	γε οἶμαι οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν
[527]	ταῦτα μῦθός σοι δοκεῖ λέγεσθαι	ὥσπερ	γραὸς καὶ καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ
[507]	(ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις, τὸν σώφρονα,	ὥσπερ	διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον
[461]	κέρδος ἡγοῖο εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι	ὥσπερ	ἐγώ, ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ
[520]	ἢ ἐγγύς τι καὶ παραπλήσιον,	ὥσπερ	ἐγὼ ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον· σὺ
[522]	πεινῆν ~καὶ διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ	ὥσπερ	ἐγὼ πολλὰ καὶ ἡδέα καὶ
[462]	μέρει ~ἐρωτῶν τε καὶ ἐρωτώμενος,	ὥσπερ	ἐγώ τε καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ
[501]	μὲν ~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι δ' αὖ,	ὥσπερ	ἐκεῖ, τὴν ἡδονὴν μόνον τῆς
[504]	κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν	ὥσπερ	ἐκεῖ τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί
[511]	χρήματα ἐκ τῶν ἐσχάτων κινδύνων,	ὥσπερ	ἡ ῥητορική. καὶ ~αὕτη μὲν
[449]	τί τῶν ὄντων τυγχάνει οὖσα;	ὥσπερ	ἡ ὑφαντικὴ ~περὶ τὴν τῶν
[494]	~εὖγε, ὦ βέλτιστε· διατέλει γὰρ	ὥσπερ	ἤρξω, καὶ ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ.
[488]	ἀμαθίᾳ τῇ ἐμῇ· σὺ οὖν,	ὥσπερ	~ἤρξω νουθετεῖν με, μὴ ἀποστῇς,
[521]	ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ εἶ,	ὥσπερ	ἤρξω παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ, διατελεῖν
[475]	βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως τῷ λόγῳ	ὥσπερ	~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου, καὶ ἢ
[454]	καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις,	ὥσπερ	καὶ ἄρτι ἔλεγον, καὶ περὶ
[493]	δ' ἑτέρῳ τὰ μὲν νάματα,	ὥσπερ	~καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι,
[511]	ἀεὶ ~ἐκ τῶν (κινδύνων σῴζουσιν,	ὥσπερ	καὶ ἣν σὺ κελεύεις ἐμὲ
[503]	ἐρεῖ, ἀλλ' ~(ἀποβλέπων πρός τι;	ὥσπερ	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ
[488]	νόμους ~τίθενται ἐπὶ τῷ ἑνί,	ὥσπερ	καὶ σὺ ἄρτι ἔλεγες. ~(Καλλίκλης)
[457]	δικαίως καὶ τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι,	ὥσπερ	καὶ τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν δὲ
[465]	λόγον. ~(τῇ μὲν οὖν ἰατρικῇ,	ὥσπερ	λέγω, ἡ ὀψοποιικὴ κολακεία ὑπόκειται·
[484]	ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ νέων λαμβάνοντες,	~ὥσπερ	λέοντας, κατεπᾴδοντές τε καὶ γοητεύοντες
[494]	ὃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, τὸ	ὥσπερ	λίθον ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ, μήτε
[521]	ἕξει ὅτι χρήσεται αὐτοῖς, ἀλλ'	ὥσπερ	με ~ἀδίκως ἀφείλετο, οὕτως καὶ
[449]	οὖν ἐθελήσαις ἄν, ὦ Γοργία,	ὥσπερ	νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ μὲν
[461]	σὺ περὶ τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις	ὥσπερ	νῦν λέγεις; ἢ ~οἴει ὅτι
[509]	ὅτι μέντοι ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα,	~ὥσπερ	νῦν, οὐδεὶς οἷός τ' ἐστὶν
[490]	ἐὰν ἐν τῷ αὐτῷ ὦμεν,	ὥσπερ	νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν
[462]	εἰρημένου καὶ ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν βούλει,	ὥσπερ	νυνδὴ ἔλεγον, ἀναθέμενος ὅτι σοι
[466]	μὲν ἐν ταῖς πόλεσιν σμικρότατον,	ὥσπερ	νυνδὴ ἔλεγον· οὐδὲν ~(γὰρ ποιεῖν
[458]	οἶδ' εἰ πώποτε ἥσθην οὕτως	ὥσπερ	νυνί· ὥστ' ἔμοιγε, κἂν ~τὴν
[508]	εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ	ὥσπερ	οἱ ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε
[465]	μὴ μακρολογῶ, ἐθέλω σοι εἰπεῖν	ὥσπερ	οἱ ~γεωμέτραι ἤδη γὰρ (ἂν
[471]	ῥητορικῶς γάρ με ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν,	ὥσπερ	οἱ ἐν τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι
[451]	ἡ ~περὶ τί; εἴποιμ' ἂν	ὥσπερ	οἱ ἐν τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι,
[464]	ἢ ἐν ἀνδράσιν οὕτως ~ἀνοήτοις	ὥσπερ	οἱ παῖδες, πότερος ἐπαί̈ ει
[491]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ποικίλον ἀλλ'	ὥσπερ	οἱ πολλοί, σώφρονα ὄντα καὶ
[466]	ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί δέ; οὐχ,	ὥσπερ	οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν τε (ὃν
[466]	(οἱ ῥήτορες οὓς ἂν ~βούλωνται,	ὥσπερ	οἱ τύραννοι, καὶ χρήματα ἀφαιροῦνται
[527]	μεγίστων εἰς τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας	~ὥσπερ	οὖν ἡγεμόνι τῷ λόγῳ χρησώμεθα
[499]	ὡς πανοῦργος εἶ καί μοι	(ὥσπερ	παιδὶ χρῇ, τοτὲ μὲν ~τὰ
[502]	τοῦ ~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες τοῦ κοινοῦ,	ὥσπερ	παισὶ προσομιλοῦσι τοῖς δήμοις, ~χαρίζεσθαι
[480]	δώσει δίκην, παρὰ τὸν δικαστὴν	ὥσπερ	παρὰ τὸν ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως
[454]	ἔργον, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι, δικαίως	~ὥσπερ	περὶ τοῦ ζωγράφου μετὰ τοῦτο
[495]	ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ αὐτῶν ἔχειν	ὥσπερ	~περὶ ὑγιείας ἔχει καὶ νόσου;
[485]	(ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας	ὥσπερ	πρὸς τοὺς ψελλιζομένους καὶ παίζοντας.
[451]	ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ' ἂν αὐτῷ,	~ὥσπερ	σὺ ἄρτι, ὅτι τῶν διὰ
[506]	ἐὰν ἐξελέγχῃς, οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι	ὥσπερ	σὺ ἐμοί, ἀλλὰ μέγιστος εὐεργέτης
[487]	διὰ τὸ μὴ σοφοὶ εἶναι	ὥσπερ	σύ· ἕτεροι δὲ σοφοὶ μέν
[447]	δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς αὖθις,	ὥσπερ	σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν
[505]	ἄμεινόν ἐστιν ἢ ἡ ἀκολασία,	ὥσπερ	σὺ νυνδὴ ᾤου. ~(Καλλίκλης) οὐκ
[487]	διὰ τὸ μὴ κήδεσθαί μου	ὥσπερ	σύ· τὼ δὲ ~ξένω τώδε,
[479]	(μήτε κολάζεσθαι μήτε δίκην διδόναι,	~ὥσπερ	σὺ φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι καὶ
[448]	ὅντινα δέοι ~καλεῖν τὸν Γοργίαν·	ὥσπερ	τὰ ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν
[499]	ἐνδῷ ὁτιοῦν, τούτου ἅσμενος ἔχῃ	ὥσπερ	τὰ μειράκια. ὡς δὴ σὺ
[480]	~παρέχειν μύσαντα εὖ καὶ ἀνδρείως	ὥσπερ	τέμνειν καὶ κάειν ἰατρῷ, τὸ
[456]	ὦ Σώκρατες, τῇ ῥητορικῇ χρῆσθαι	ὥσπερ	τῇ ἄλλῃ πάσῃ ἀγωνίᾳ. καὶ
[448]	~ἐγκωμιάζεις μὲν αὐτοῦ τὴν τέχνην	ὥσπερ	τινὸς ψέγοντος, ἥτις δέ ἐστιν
[497]	οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς,	ὥσπερ	τοὺς καλοὺς οἷς ἂν κάλλος
[486]	καὶ πιθανὸν ἂν λάβοις, ~οὔθ'	ὑπὲρ	ἄλλου νεανικὸν βούλευμα βουλεύσαιο. ~καίτοι,
[515]	ἢ οὔ; ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν· ἐγὼ	ὑπὲρ	σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν τοῦτο
[457]	οἷα καὶ τοὺς παρόντας ~ἄχθεσθαι	ὑπὲρ	σφῶν αὐτῶν, ὅτι τοιούτων ἀνθρώπων
[480]	~ἐπὶ μὲν ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι	ὑπὲρ	τῆς ἀδικίας τῆς αὑτοῦ ἢ
[485]	πρὸς τὸν Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου,	οὗπερ	ἐμνήσθην. καὶ γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ'
[508]	εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι	ὅσῳπερ	(αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ τὸν
[458]	μεῖζον γὰρ αὐτὸ ἀγαθὸν ἡγοῦμαι,	ὅσῳπερ	μεῖζον ἀγαθόν ἐστιν ~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι
[520]	ἀληθείᾳ κάλλιόν ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς	ὅσῳπερ	~νομοθετικὴ δικαστικῆς καὶ γυμναστικὴ ἰατρικῆς·
[469]	δικαίως λέγεις ἢ ἀδίκως; ~(Πῶλος)	~ὁπότερ'	ἂν ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν
[493]	τοῦτο ἄρα τις μυθολογῶν κομψὸς	ἀνήρ,	ἴσως Σικελός ~τις ἢ Ἰταλικός,
[521]	ὑμᾶς καὶ κακὰ ὅδε εἴργασται	ἀνὴρ	καὶ ~αὐτούς, καὶ τοὺς νεωτάτους
[503]	γέγονεν· φέρε γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς	ἀνὴρ	καὶ ἐπὶ τὸ βέλτιστον λέγων,
[485]	δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες, οὗτος ὁ	ἀνήρ.	ὃ γὰρ νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει
[489]	ἐπὶ τὴν φύσιν. ~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ	ἀνὴρ	οὐ παύσεται φλυαρῶν. εἰπέ μοι,
[505]	ἄλλον τινὰ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) ~οὗτος	ἀνὴρ	οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος καὶ αὐτὸς
[484]	οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν γένηται ἔχων	ἀνήρ,	πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας
[467]	ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Πῶλος) οὗτος	ἀνήρ	~(Σωκράτης) ~οὔ φημι ποιεῖν αὐτοὺς
[483]	τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευσεν ἢ ὁ	πατὴρ	αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ (ἄλλα
[502]	πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὁ	πατὴρ	αὐτοῦ Μέλης; ἦ πρὸς τὸ
[493]	φοροῖεν εἰς τὸν τετρημένον πίθον	ὕδωρ	ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ
[459]	τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται ὁ	~ῥήτωρ.	~(Γοργίας) καὶ γὰρ ἔλεγον, ἔν
[455]	ἐπειδὴ γὰρ αὐτός τε φῂς	ῥήτωρ	εἶναι καὶ ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς,
[504]	~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα βλέπων ὁ	ῥήτωρ	ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός τε καὶ
[455]	~(Σωκράτης) ~οὐδ' ἄρα διδασκαλικὸς ὁ	ῥήτωρ	ἐστὶν δικαστηρίων τε καὶ τῶν
[520]	ὦ μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ	ῥήτωρ,	ἢ ἐγγύς τι καὶ παραπλήσιον,
[459]	ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως ἔχει ὁ	ῥήτωρ	καὶ ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ μὲν
[457]	γὰρ πρὸς ἅπαντάς ἐστιν ὁ	ῥήτωρ	καὶ περὶ παντὸς λέγειν, ὥστε
[468]	χρήματα, εἴτε τύραννος ὢν εἴτε	ῥήτωρ,	οἰόμενος ἄμεινον εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει
[460]	δὲ οὕτως καὶ ἐὰν ὁ	ῥήτωρ	τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως χρῆται, ~μὴ
[461]	ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες ~ὅτι ὁ	ῥήτωρ	(τῇ ῥητορικῇ κἂν ἀδίκως χρῷτο,
[459]	εἰδόσι πιθανώτερος ἔσται, ὅταν ὁ	ῥήτωρ	τοῦ ~ἰατροῦ πιθανώτερος ᾖ. τοῦτο
[459]	ἐλαττοῦται ἢ μὴ ἐλαττοῦται ὁ	ῥήτωρ	τῶν ἄλλων διὰ τὸ οὕτως
[471]	σχεδὸν ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν εἰς ἅμαξαν,	νύκτωρ	~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε καὶ ἠφάνισεν