Pages
[488]	ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς δέ μοι	ἐπανάλαβε	πῶς φῂς τὸ δίκαιον ἔχειν
[516]	παραλαβὼν ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ	παρέλαβε;	δοκεῖ ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[516]	ποτε ταῦτα ἔπασχον. οὔκουν οἵ	γε	ἀγαθοὶ ἡνίοχοι κατ' ἀρχὰς μὲν
[480]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν δέ	γε	ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς ἢ ἄλλος
[491]	~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς, ἀτεχνῶς	γε	ἀεὶ σκυτέας τε καὶ κναφέας
[469]	ἥντινά σοι δοκοῖ, καὶ τά	γε	~Ἀθηναίων νεώρια καὶ αἱ τριήρεις
[499]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ	γε	αἱ ἀγαθόν τι ποιοῦσαι, κακαὶ
[506]	τὸν λόγον, ἀλλ' οὖν ἐμοῦ	γε	ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου, ἐάν τί σοι
[506]	οὗ παρόντος ~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ	γε.	~ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί γέ ἐσμεν
[462]	ὀψοποιία καὶ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς	γε,	ἀλλὰ τῆς αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως
[497]	καὶ δειλούς; οὐ γὰρ ἄρτι	γε,	ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους καὶ φρονίμους
[508]	αἴσχιον καὶ κάκιον, καὶ κλέπτειν	γε	ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν
[496]	~(Σωκράτης) οὐ δήπου καὶ ὑγιαίνει	γε	ἅμα τοὺς αὐτούς; ~(Καλλίκλης) οὐδ'
[507]	~καὶ μὲν δὴ καὶ ἀνδρεῖόν	γε	ἀνάγκη· οὐ γὰρ δὴ σώφρονος
[526]	ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι, καὶ σφόδρα	γε	ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν
[469]	~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ που ὅ	γε	ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός τε καὶ
[506]	Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ μὲν δὴ ἥ	γε	ἀρετὴ ἑκάστου, καὶ σκεύους καὶ
[447]	καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ μάλα	γε	ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ καὶ
[521]	ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι καὶ ~οὐδέν	γε	ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι. βούλει σοι
[480]	οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον δέ	γε	αὖ μεταβαλόντα, εἰ ἄρα δεῖ
[473]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ	γε	αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς δὲ
[516]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους	γε	αὐτοὺς ἀπέφηνεν ἢ οἵους παρέλαβεν,
[503]	αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον, ~εἰ δέ	γε	βελτίους ἔσονται ἢ χείρους (διὰ
[448]	~(Πῶλος) ~νὴ Δία· ἂν δέ	γε	βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας)
[452]	οὔκ; ἐρεῖ. καὶ μὴν ἀμφισβητεῖ	γε	(Γοργίας) ὅδε τὴν παρ' αὑτῷ
[474]	οἱ ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος) πολλοῦ	γε	δεῖ, ἀλλ' οὔτ' ἐγὼ οὔτε
[517]	κολακικῇ. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ	γε	δεῖ, ὦ Σώκρατες, μή ποτέ
[449]	δυνατὸν εἶναι ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί	γε	δὴ ταῦτα οὐ μόνον ἐνθάδε
[456]	βούλοιτο. καὶ εἰ πρὸς ἄλλον	γε	δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν
[459]	~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ μὴ ἰατρός	γε	δήπου ἀνεπιστήμων ὧν ὁ ἰατρὸς
[520]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ προέσθαι	γε	δήπου τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ,
[517]	οὐδ' ἐγὼ ψέγω τούτους ὥς	γε	διακόνους εἶναι πόλεως, ἀλλά μοι
[476]	οὖν λέγειν ὡς οὐχὶ τά	γε	δίκαια πάντα καλά ἐστιν, καθ'
[516]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ	γε	δίκαιοι ἥμεροι, ὡς ἔφη Ὅμηρος·
[460]	~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὅ	γε	δίκαιος ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[479]	~συλλογισώμεθα αὐτά; ~(Πῶλος) εἰ σοί	γε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν συμβαίνει
[470]	πᾶσα εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς	γε	ἐγὼ λέγω, ὦ Πῶλε· τὸν
[491]	εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά	γε	ἔγωγε τοὺς φρονίμους εἰς τὰ
[514]	φῶμεν οὕτως ἔχειν; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε,	εἴ σοι ἥδιον. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[510]	~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ	γε	εἴ τις πολὺ φαυλότερος εἴη,
[456]	οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ πάντα	γε	εἰδείης, ὦ Σώκρατες, ὅτι ὡς
[487]	δέοντος· πῶς γὰρ οὔ; ~ὥ	γε	εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε
[450]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι δέ	γέ	εἰσι τῶν τεχνῶν αἳ διὰ
[522]	ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό	γε	ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι, ὦ Καλλίκλεις,
[472]	τε καὶ τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά	γε,	ἐπεὶ οὕτω γ' ἂν ἀθλιώτατος
[466]	~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν οὐ σύ	γε,	ἐπεὶ τὸ μέγα δύνασθαι ἔφης
[470]	εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἀληθῆ	γε	ἐρῶ· οὐ γὰρ οἶδα παιδείας
[515]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ φιλονικίᾳ	γε	ἐρωτῶ, ἀλλ' ὡς ἀληθῶς βουλόμενος
[506]	~πάνυ γε. ~ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί	γέ	ἐσμεν καὶ ἡμεῖς καὶ τἆλλα
[517]	ἰατρική, ἣ δὴ τῷ ὄντι	γε	~ἐστὶν σώματος θεραπεία, ἥνπερ καὶ
[513]	σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ δέ	γε	ἑτέρα, ὅπως ὡς βέλτιστον ἔσται
[497]	ἀκκίζῃ, ὦ Καλλίκλεις· καὶ πρόιθί	γε	ἔτι εἰς τὸ ἔμπροσθεν, (ὅτι
[473]	οἰόμενος. ~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ δέ	γε	εὐδαίμονας αὖ τοὺς ἀδικοῦντας, ἐὰν
[449]	ὦ Σώκρατες, εἰ δὴ ὅ	γε	εὔχομαι εἶναι, ὡς ἔφη Ὅμηρος,
[479]	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν ἀπαλλαγή	γε	ἐφάνη τούτου τοῦ κακοῦ τὸ
[511]	τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν	γε	ἔχοντι, ὡς ὁ λόγος σημαίνει.
[476]	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ μέγα	γε	ἢ βαθὺ τὸ τμῆμα ἢ
[460]	καὶ τὰ ἄδικα ἤτοι πρότερόν	γε	ἢ ὕστερον μαθόντα παρὰ σοῦ.
[478]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ὠφέλιμόν	γε.	ἦ γάρ; ~(Πῶλος) (ναί. ~(Σωκράτης)
[521]	παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι Μυσόν	γε	ἥδιον καλεῖν, ὦ Σώκρατες· ὡς
[495]	ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης δέ	γε	ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ
[453]	οἶδα, οὐ μὴν ~ἀλλ' ὑποπτεύω	γε	ἣν οἶμαί σε λέγειν καὶ
[448]	~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ δέ	γε	ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ
[527]	καὶ ναὶ μὰ Δία σύ	γε	θαρρῶν πατάξαι τὴν ~(ἄτιμον ταύτην
[448]	τί δὲ τοῦτο, ἐὰν σοί	γε	ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν) οὐδέν· ἀλλ' ἐπειδὴ
[516]	δοκεῖ ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε,	ἵνα σοι χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[476]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα	γε	κάει ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι
[450]	λογιστικὴ ~καὶ γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική	γε	καὶ ἄλλαι πολλαὶ τέχναι, ὧν
[511]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν σῴζει	γε	καὶ αὕτη ἐκ θανάτου τοὺς
[494]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ διψῆν	γε	καὶ διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω,
[497]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν τῶν ἀγαθῶν	γε	καὶ κακῶν οὐχ ἅμα παύεται,
[475]	μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ	γε·	καὶ καλῶς γε νῦν ὁρίζῃ,
[507]	ἄφρων τε καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ	γε.	~καὶ μὴν ὅ γε σώφρων
[492]	~οἱ λίθοι γὰρ ἂν οὕτω	γε	καὶ οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν.
[473]	ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι δέ	γε	καὶ σὲ ποιῆσαι, ὦ ἑταῖρε,
[454]	~ἀπόκριναι δή, ὦ Γοργία, ἐπειδή	γε	καὶ σοὶ δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας)
[505]	ἐμπίμπλασθαι ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς τοῦτό	γε	καὶ σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[522]	λόγον λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ	γε	καὶ τἆλλα ἐπέρανας, καὶ τοῦτο
[475]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) νῦν δέ	γε	κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης)
[496]	λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά	γε.	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης)
[504]	γὰρ ὄφελος, ὦ Καλλίκλεις, σώματί	γε	κάμνοντι καὶ μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία
[499]	ἐξαπατῶν με. καίτοι οὐκ ᾤμην	γε	~κατ' ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ ἑκόντος
[474]	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν τά	γε	κατὰ τοὺς νόμους καὶ τὰ
[463]	ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ καὶ τήν	γε	κομμωτικὴν καὶ τὴν σοφιστικήν, τέτταρα
[507]	γὰρ οὐ μέλλει; ~ἡ δέ	(γε	κοσμία σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη. ~ἡ
[506]	ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ μὴν ἥ	γε	κόσμον ἔχουσα κοσμία; ~πῶς γὰρ
[466]	~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ δύνασθαί	γε	λέγεις ἀγαθόν τι εἶναι τῷ
[467]	αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) φημί. ~(Πῶλος) σχέτλιά	γε	λέγεις καὶ ὑπερφυῆ, ὦ Σώκρατες.
[469]	~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ τυραννεῖν	γε	λέγεις ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ'
[451]	ἄλληλα τάχους ἔχει. ~(Γοργίας) ὀρθῶς	γε	λέγων σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[456]	κεντεῖν τε καὶ ἀποκτεινύναι. οὐδέ	γε	μὰ Δία ἐάν τις εἰς
[498]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ μέν	γε	μᾶλλον μᾶλλον, οἳ δ' ἧττον
[477]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν που τό	γε	μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον ἂν
[454]	~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ μὴν οἵ τέ	γε	μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν καὶ οἱ
[479]	~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ δέ	γε	μὴ διδόναι ἐμμονὴ τοῦ κακοῦ;
[458]	λοιπόν, ὦ Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ	γε	μὴ ἐθέλειν, αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν
[481]	ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι, ἐπεὶ τῷ	γε	μὴ μέλλοντι ~ἀδικεῖν οὐ μεγάλη
[453]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ δέ	γε	μηδεὶς ἄλλος ἢ Ζεῦξις ἔγραφε,
[482]	ἀγαπᾶν καί σου ~καταγελᾶν, ὥς	γέ	μοι δοκεῖν ὀρθῶς, τότε· νῦν
[454]	βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς	γέ	μοι δοκεῖς ποιεῖν, ὦ Σώκρατες.
[505]	λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ	γέ	μοι μέλει οὐδὲν ὧν σὺ
[509]	ἀσκήσῃ, ἀδικήσει; τί οὐκ αὐτό	γέ	μοι τοῦτο ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις,
[463]	~ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ	γέ	μοι φαίνεται εἶναι ἡ ῥητορική·
[519]	τίς σοι ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης) ~ἔοικά	γε·	νῦν γοῦν συχνοὺς τείνω τῶν
[517]	πόλεως, ἀλλά μοι ~δοκοῦσι τῶν	γε	νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ μᾶλλον
[475]	~(Πῶλος) ~πάνυ γε· καὶ καλῶς	γε	νῦν ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ
[517]	πόλει. σὺ δὲ ὡμολόγεις τῶν	γε	~νῦν οὐδένα, τῶν μέντοι ἔμπροσθεν,
[503]	ἔχω ἔγωγέ σοι εἰπεῖν τῶν	γε	νῦν ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί
[460]	~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν (δέ	γε	ὁ αὐτὸς οὗτος φαίνεται, ὁ
[473]	μὰ Δία. ~(Σωκράτης) ὡς σύ	γε	οἴει, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ
[495]	ἄλλα πολλά. ~(Καλλίκλης) ὡς σύ	γε	οἴει, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ
[484]	πολιτικὴν (πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ	γε	οἶμαι οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ
[484]	καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν δέ	γε	οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν γένηται ἔχων
[483]	ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ δέ	γε	οἶμαι φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει ~(αὐτό,
[473]	οἴει, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ	γε	οἰόμενος. ~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ δέ
[487]	εὔνους εἶ. καὶ μὴν ὅτι	γε	οἷος παρρησιάζεσθαι καὶ μὴ ~αἰσχύνεσθαι,
[488]	νόμιμα κατὰ φύσιν καλά, κρειττόνων	γε	ὄντων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ'
[509]	ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό	γε,	ὅτι ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί
[495]	~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι δέ	γε	οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς αὑτὸν
[490]	δεῖν ἔχειν; ~(Καλλίκλης) οὐ σιτίων	γε	οὐδὲ ποτῶν. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω, ἀλλ'
[450]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὔτοι τούτων	γε	οὐδεμίαν οἶμαί σε βούλεσθαι ῥητορικὴν
[496]	ἅμα ἔχει, δῆλον ~ὅτι ταῦτά	γε	οὐκ ἂν εἴη τό τε
[474]	τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ δέ	γε	οὔτ' ἐμὲ οὔτ' ἄλλον ἀνθρώπων
[480]	ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος) ναί, τοῦτό	γε	οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον δέ
[459]	~(Γοργίας) καὶ γὰρ ἔλεγον, ἔν	γε	ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ ἐν
[498]	~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ	γε	παρουσίᾳ φῂς σὺ εἶναι κακοὺς
[496]	~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ' οὖν τό	γε	πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ οὐχί;
[502]	τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες, Κινησίου	γε	πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὁ
[450]	ἐστίν. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) τούς	γε	περὶ τὰ νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα.
[480]	ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν, ἐὰν μέν	γε	πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν
[492]	ὡς μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς ἁμόθεν	γέ	ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο εἶναι
[449]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν λέγειν	γε	ποιεῖ δυνατούς. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[521]	Σώκρατες· ὡς εἰ μὴ ταῦτά	γε	ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς ὃ
[489]	διαγνῶναι ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' οἵ	γε	πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[497]	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν εὖ	γε	πράττοντα κακῶς (πράττειν ἅμα ἀδύνατον
[513]	~ναὶ μὰ Δία τῷ Πυριλάμπους	γε	πρός. ὅστις οὖν σε τούτοις
[462]	ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ὥς	γε	πρὸς σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος)
[469]	ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν	γε	πρός τὸν δὲ δικαίως ~ἀζήλωτον.
[471]	δὴ πῶς οὐκ ἄδικος; ᾧ	γε	προσῆκε μὲν τῆς ἀρχῆς οὐδὲν
[471]	ἐπεὶ τὰ μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς	γε	πρῶτον μὲν τοῦτον αὐτὸν τὸν
[470]	~εἰ δὲ μή, ἀλλ' ἀκούω	γε.	~(Πῶλος) ~εὐδαίμων οὖν σοι δοκεῖ
[469]	τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά	γε.	~(Πῶλος) σὺ ἄρα βούλοιο ἂν
[470]	~ἀλλὰ μήν, ὦ Σώκρατες, οὐδέν	γέ	σε δεῖ παλαιοῖς (πράγμασιν ἐλέγχειν·
[470]	δὲ ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν	γέ	σε ἐλέγξαι, ὦ Σώκρατες· ἀλλ'
[516]	σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ δοκῶ	γε	σοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης) ἔστω
[448]	αὐτόν. ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ αὐτῷ	γε	σοὶ βουλομένῳ ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ
[466]	ἐστιν τὰ ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί	γέ	σοι πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ γάρ,
[511]	~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ Δία ὀρθῶς	γέ	σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ,
[471]	πόθεν, ~ὠγαθέ; καὶ μὴν οὐδέν	γέ	σοι τούτων ὁμολογῶ ὧν σὺ
[471]	~οὐ γὰρ ἐθέλεις, ἐπεὶ δοκεῖ	γέ	σοι ὡς ἐγὼ λέγω. ~(Σωκράτης)
[516]	φῄς. ~(Σωκράτης) ~μὰ Δί' οὐδέ	γε	σὺ ἐξ ὧν ὡμολόγεις. πάλιν
[492]	~ἀλλὰ μὲν δὴ καὶ ὥς	γε	σὺ λέγεις δεινὸς ὁ βίος.
[459]	ἄλλο τι; ~(Γοργίας) τοῦτο ἐνταῦθά	γε	συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ
[495]	ὡς σοῦ σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε	σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή μοι,
[491]	οὐ τοῦτο λέγω. ~(Καλλίκλης) ~πάνυ	γε	σφόδρα, ὦ Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς
[499]	ἄφρονα καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν
[496]	γίγνεται· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) σφόδρα	γε.	~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν μέρει οἶμαι
[467]	γὰρ ἕνεκα πλέουσιν. ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν οὕτω
[510]	τῇ πόλει διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ τὸ
[513]	ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως ἐπιχειρητέον
[500]	τἀγαθὰ τῶν ~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παντὸς ἀνδρός
[453]	γράφων καὶ ποῦ; ~(Γοργίας) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ τοῦτο, ὅτι
[480]	ἕξοντα. οὐ γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἐὰν δέ γε ἀδικήσῃ
[472]	σου νομίζοντος διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ φημι ἀδύνατον.
[477]	τῆς ψυχῆς ~πονηρία; ~(Πῶλος) πολύ	γε.	~(Σωκράτης) εἰ δὴ αἰσχίστη, καὶ
[502]	αὐτήν φαμεν εἶναι. ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί δὲ ἡ
[466]	δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν λέγω	γε.	~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν μοι δοκοῦσι
[468]	ποιεῖν ἢ μή; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἕνεκ' ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ
[469]	σοι; ~(Πῶλος) οὐ δῆτα οὕτω	γε.	~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν εἰπεῖν δι'
[496]	τάχος καὶ βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ τἀγαθὰ καὶ
[490]	ἔσται εἰς ταῦτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν τούτων τῶν
[496]	ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης) ἥκιστά	γε.	~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι καὶ
[479]	καὶ τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί	γε.	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν ἀπαλλαγή γε
[450]	σωμάτων ~καὶ καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ αἱ
[498]	καὶ οἱ δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα	γε.	~(Σωκράτης) καὶ οἱ ἄφρονες, ὡς
[475]	ὠφελίᾳ ἢ ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~καὶ ὅταν δὲ δὴ
[520]	οὐχ οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~καὶ προέσθαι γε δήπου
[477]	εἴπερ ~δικαίως κολάζεται; ~(Πῶλος) εἰκός	γε.	~(Σωκράτης) κακίας ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται
[474]	κάκιον, εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά	γε.	~(Σωκράτης) ~μανθάνω· οὐ (ταὐτὸν ἡγῇ
[460]	ῥητορικὸς ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) οὐ φαίνεταί	γε.	~(Σωκράτης) ~μέμνησαι οὖν λέγων ὀλίγῳ
[498]	οἳ ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οἳ μέν γε μᾶλλον
[521]	ὅτι ταῦτα προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οἶμαι μετ' ὀλίγων Ἀθηναίων,
[498]	(μᾶλλον) εἰ δὲ μή, παραπλησίως	γε.	~(Σωκράτης) οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν δ'
[460]	βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας) φαίνεταί	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὅ
[475]	~(Πῶλος) οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, τοῦτό	γε.	~(Σωκράτης) οὐκ ἄρα λύπῃ γε
[459]	εἰδότος πιθανώτερος γίγνεται; ~(Γοργίας) πάνυ	(γε.	~(Σωκράτης) οὐκ ἰατρός γε ὤν·
[514]	ἂν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δεύτερον αὖ τόδε,
[513]	ἃ τότε ~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἡ μὲν ἑτέρα,
[476]	τὸ τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ κάει
[476]	τὸ κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ τέμνει
[499]	(τἀναντία τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ λῦπαι ὡσαύτως
[453]	ὁ ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πείθει; ~(Γοργίας)
[460]	ἐπιστήμη ἕκαστον ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον τὸν
[516]	ὢν τὰ ~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ γε δίκαιοι
[514]	~λέγεσθαι (ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω πάντα, τά
[488]	τῶν κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τῶν βελτιόνων;
[505]	ἄμεινον τῇ ψυχῇ; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ εἴργειν ἐστὶν
[470]	ζημιοῦσθαι οὐ κακόν; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ θαυμάσιε, (τὸ
[520]	τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης) ἔοικέ	γε.	~(Σωκράτης) ~περὶ δέ γε ταύτης
[489]	Δία τούτους λέγω, καὶ σφόδρα	γε.	~(Σωκράτης) ~πολλάκις ἄρα εἷς φρονῶν
[454]	~τὸ δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ποτέραν οὖν ἡ ῥητορικὴ
[494]	ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ τὴν κεφαλὴν
[496]	καὶ τὸ διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα	γε.	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ἔτι πλείω
[473]	ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι. ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) σὺ δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι.
[499]	ἐστὶν καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) τὰς δὲ πονηρὰς οὔ;
[504]	φαμεν τὰ ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἡ ψυχή;
[495]	δύο ταῦτα ἔλεγες; ~(Καλλίκλης) σφόδρα	γε.	~(Σωκράτης) τί δέ; ἡδονὴν καὶ
[460]	μαθόντα παρὰ σοῦ. ~(Γοργίας) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ὁ τὰ
[510]	~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~τίς οὖν ποτ' ἐστὶν
[522]	ὅτι (χρὴ εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι καὶ ἐγὼ
[470]	ἐνίοτε δὲ οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~τοῦτο μὲν δή, ὡς
[476]	που καλὰ ὡμολόγηται; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) τούτων ἄρα ὁ μὲν
[477]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἀπὸ τούτων	γε.	~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ τινι ἄρα ὡς
[502]	νυνδὴ κολακείαν εἶναι; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, εἴ τις
[499]	δὲ αἱ βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ γε αἱ
[507]	~πάνυ γε. ~καὶ μὴν ὅ	γε	σώφρων τὰ προσήκοντα πράττοι ἂν
[449]	τὴν Ἥραν, ὦ Γοργία, ἄγαμαί	γε	τὰς ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς
[520]	ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δέ	γε	ταύτης τῆς πράξεως, ὅντιν' ἄν
[457]	ἐν ~τῷ λόγῳ· καὶ ἔνιοί	γε	τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε
[472]	~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ δέ	γε	τὴν ἐμὴν δόξαν, ὦ Πῶλε,
[504]	~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ	γε	τῆς ψυχῆς τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν
[456]	μέσου τείχους. ~(Γοργίας) ~καὶ ὅταν	γέ	τις αἵρεσις ᾖ ὧν νυνδὴ
[508]	κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ	γε	τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ σῶμα
[447]	ἀκοῦσαι Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ' αὐτό	γέ	τοι τοῦτο πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν
[459]	εἰδόσιν; οὐ γὰρ δήπου ἔν	γε	τοῖς εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος
[481]	ἔστιν τις χρεία, ὡς ~ἔν	γε	τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα.
[504]	ὅτι ~πλέον ἢ τοὐναντίον κατά	γε	τὸν δίκαιον λόγον καὶ ἔλαττον;
[505]	ἐθέλει; μὴ γάρ τοι ἀτελῆ	γε	τὸν λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς
[483]	ναὶ μὰ Δία κατὰ νόμον	γε	τὸν τῆς ~φύσεως, οὐ μέντοι
[476]	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ὑπό	γε	τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ δὲ
[489]	λέγεις. οὐ γὰρ δήπου σύ	γε	~τοὺς δύο βελτίους ἡγῇ τοῦ
[449]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα περὶ πάντας	γε	τοὺς λόγους ἡ ῥητορική ἐστιν.
[475]	~(Πῶλος) οὔ μοι δοκεῖ κατά	γε	τοῦτον τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ
[475]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἄρα λύπῃ	γε	ὑπερέχει. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[516]	τοῦ λόγου. ~(Καλλίκλης) οὐ σύ	γε	φῄς. ~(Σωκράτης) ~μὰ Δί' οὐδέ
[466]	μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς	γέ	φησιν πῶλος. ~(Πῶλος) ἐγὼ οὔ
[498]	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν οἵ	γε	φρόνιμοι καὶ οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί,
[497]	φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ	γε	χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης) φαίνεται.
[448]	οὐχ ὅπερ ἐκεῖνον; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν ἄρα φάσκοντες αὐτὸν
[522]	οὐ μέγα; ~(Καλλίκλης) ἴσως· οἴεσθαί	γε	χρή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἴει ἐν
[460]	~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν τοῖς πρώτοις	γε,	ὦ Γοργία, λόγοις ἐλέγετο ὅτι
[463]	συνίημι ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως	γε,	ὦ Γοργία· οὐδὲν γάρ πω
[448]	~καλλίστης τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς	γε,	ὦ Γοργία, φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι
[469]	ἔφησθα εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως	γε,	ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν
[512]	κυβερνήτην, καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ	γε,	ὦ θαυμάσιε, τὸν μηχανοποιόν, ὃς
[490]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ μόνον	γε,	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ περὶ
[492]	οὐδενὸς ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς	γε,	ὦ Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ λόγῳ
[503]	σὺ ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν	γε,	ὦ Καλλίκλεις, ἣν πρότερον σὺ
[449]	χρή σε καλεῖν; ~(Γοργίας) ~ἀγαθόν	γε,	ὦ Σώκρατες, εἰ δὴ ὅ
[473]	τε καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά	γε,	ὦ Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης)
[502]	θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό	γε,	ὦ Σώκρατες, Κινησίου γε πέρι.
[502]	ποίησις; ~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ τοῦτό	γε,	ὦ Σώκρατες, ὅτι πρὸς τὴν
[471]	τὸν σὸν λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ	γε,	ὦ φίλε, ἄδικος. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ
[459]	πάνυ (γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἰατρός	γε	ὤν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.
[521]	καὶ ἐγὼ ~εἴπω, ὅτι Πονηρός	γε	ὢν ἀγαθὸν ὄντα· μηδ' ὅτι
[512]	τὸ ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν	γε	ὡς ἀληθῶς ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν
[449]	~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν ἀλλὰ (πειράσομαί	γε	ὡς διὰ βραχυτάτων. καὶ γὰρ
[479]	οὕτω; ~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν	γε,	ὡς ἔοικεν, οἷόν ἐστιν ἡ
[527]	ἢ νῦν. αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς	γε	ὡς νῦν φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα
[477]	ἐστι πάντων, ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι	γε,	ὡς ὁ ~σὸς λόγος. ~(Πῶλος)
[474]	εἰδέναι ὅτι ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης)	~λέγε	δή μοι, ἵν' εἰδῇς, ὥσπερ
[451]	γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~λέγε	δὴ τῶν περὶ τί; τί>
[515]	ἀστός, ἢ δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος;	λέγε	μοι, (ἐάν τίς σε ταῦτα
[516]	ἐξ ὧν ὡμολόγεις. πάλιν δὲ	λέγε	μοι περὶ Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν
[495]	κακαί; ἀλλ' ἔτι καὶ νῦν	λέγε	πότερον φῂς εἶναι τὸ αὐτὸ
[470]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) τί δή;	λέγε.	~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον τὸν οὕτω
[492]	γένηται πῶς βιωτέον. καί ~μοι	λέγε·	τὰς μὲν ἐπιθυμίας φῂς οὐ
[494]	νεκροῦ οὐδὲ λίθου. καί μοι	λέγε·	τὸ ~τοιόνδε λέγεις οἷον πεινῆν
[506]	εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης)	λέγε,	ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ πέραινε. ~(Σωκράτης)
[506]	ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς ~τινος παραγενομένης;	~ἔμοιγε	δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι, ὦ Καλλίκλεις.
[506]	ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον τῶν ὄντων;	~ἔμοιγε	δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ ἄρα κόσμον
[507]	~εἰ μέλλει εὐδαίμων εἶναι. οὗτος	ἔμοιγε	δοκεῖ ὁ σκοπὸς εἶναι πρὸς
[478]	χαίρουσιν οἱ ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ὠφέλιμόν γε.
[476]	ὑπὸ τούτου τοῦ ~ποιοῦντος; ~(Πῶλος)	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο πάσχον
[519]	ὢν ἔπειτα πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα
[501]	ἄλλο δ' οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ αἱ
[475]	ἡδέα ἢ ἀμφότερα. ~(Πῶλος) οὐκ	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὸ
[480]	~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν, ὦ Σώκρατες,	ἔμοιγε	δοκεῖ, τοῖς μέντοι ἔμπροσθεν ἴσως
[481]	τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα	ἔμοιγε	δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ἡ ῥητορικὴ
[462]	εἶναι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία	ἔμοιγε	δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ὥς γε
[477]	δειλὸν καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ	ἔμοιγε	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἀπὸ τούτων
[466]	ἐρωτῶ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι	ἔμοιγε	δοκοῦσιν. ~(Πῶλος) ~πῶς οὐ νομίζεσθαι;
[462]	δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης)	ἔμοιγε,	εἰ μή τι σὺ ἄλλο
[458]	ἥσθην οὕτως ὥσπερ νυνί· ὥστ'	ἔμοιγε,	κἂν ~τὴν ἡμέραν ὅλην ἐθέλητε
[456]	τῆς ~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ τις	ἔμοιγε	καταφαίνεται τὸ μέγεθος οὕτω σκοποῦντι.
[498]	ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι	ἔμοιγε	(μᾶλλον) εἰ δὲ μή, παραπλησίως
[509]	νῦν λέγω καλῶς λέγειν· ἐπεὶ	ἔμοιγε	ὁ αὐτὸς ~λόγος ἐστιν ἀεί,
[469]	~εἶναι καὶ ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἔμοιγε,	οὐδὲ μέντοι ζηλωτός. ~(Πῶλος) οὐκ
[479]	δοκεῖ καὶ σοὶ οὕτω; ~(Πῶλος)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε, ὡς ἔοικεν,
[516]	ἢ δοκεῖ σοι; ~(Καλλίκλης) οὐκ	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[454]	σοι ~(δίκαιον εἶναι ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι δή, ὦ Γοργία,
[511]	εἶναι; ~(Καλλίκλης) μὰ Δί' οὐκ	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν σῴζει γε
[502]	ποιηταὶ ἐν τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα ἡμεῖς ηὑρήκαμεν
[514]	ἂν εἶναι οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~νῦν δέ, ὦ βέλτιστε
[515]	καὶ Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί, δῆλον
[510]	ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ σοί; ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου τύραννός ἐστιν
[474]	τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή; αἴσχιον
[502]	ποίησις ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ ἡ
[494]	πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης)	~εὖγε,	ὦ βέλτιστε· διατέλει γὰρ ὥσπερ
[515]	διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ γὰρ	ἔγωγε	ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς
[501]	δόξαν ἢ ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ	ἔγωγε,	ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα σοι καὶ
[520]	παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης)	~ἔγωγε·	ἀλλὰ τί ἂν λέγοις ἀνθρώπων
[497]	εἶδες ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι	ἔγωγε·	ἀλλὰ τί τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν·
[519]	κακῶν ἀλλ' ἴσως συναιτίων. καίτοι	ἔγωγε	~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ νῦν ὁρῶ
[506]	καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ ~τοι	ἔγωγε	εἰδὼς λέγω ἃ λέγω, ἀλλὰ
[466]	ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~κολακείας μὲν οὖν	ἔγωγε	εἶπον μόριον. ἀλλ' οὐ μνημονεύεις
[522]	δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην	ἔγωγε,	εὖ οἶδα ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις
[506]	τοῖς ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ	ἔγωγε	καὶ ~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ
[493]	ἴσως τέθναμεν· ἤδη γάρ του	ἔγωγε	καὶ ~ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡς
[491]	οὔτ' αὐτὸς ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ'	ἔγωγε	καὶ πάλαι λέγω. πρῶτον μὲν
[520]	καὶ γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις δ'	ἔγωγε	καὶ ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις τε
[482]	αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ	ἔγωγε	κατ' αὐτὸ τοῦτο οὐκ ἄγαμαι
[506]	ἡ ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην ἂν	ἔγωγε.	~κόσμος τις ἄρα ἐγγενόμενος ἐν
[456]	τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις γὰρ ἤδη	~ἔγωγε	μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ μετὰ
[482]	ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ. ~καίτοι	ἔγωγε	οἶμαι, ὦ βέλτιστε, καὶ τὴν
[485]	~Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται, καὶ	ἔγωγε	(ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας
[498]	ἢ οἱ ἄφρονες; ~(Καλλίκλης) οἶμαι	ἔγωγε	οὐ πολύ τι διαφέρειν. ~(Σωκράτης)
[469]	ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν ἂν	ἔγωγε	οὐδέτερα· εἰ δ' ἀναγκαῖον εἴη
[510]	τούτῳ μέγα δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι	ἔγωγε,	πᾶν τοὐναντίον οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ
[503]	τούτων τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω	ἔγωγε	πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν
[471]	ἀρχὰς τῶν λόγων, ὦ Πῶλε,	ἔγωγέ	σε ἐπῄνεσα ὅτι μοι δοκεῖς
[466]	ἢ ἐμὲ ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος) ἀλλ'	ἔγωγε	σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης) ~εἶεν, ὦ
[503]	~ἀλλὰ μὰ Δία οὐκ ἔχω	ἔγωγέ	σοι εἰπεῖν τῶν γε νῦν
[498]	κακούς· ἢ οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα οἳ ἂν
[490]	λέγεις; φάθι ἢ μή. ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ τὸν βελτίω
[497]	ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ οὔπω εἶδες
[495]	τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, εἴπερ ἐναντία
[495]	ὦ Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ λόγῳ
[462]	σμικρόν τί μοι χαρίσασθαι; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν με, ὀψοποιία
[473]	ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν οὐδέποτε
[501]	σκοπούμενον τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν αἵτινές
[476]	ἆρα ~τὸ αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν λέγειν ὡς
[494]	πεινῆν καὶ πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε καὶ
[466]	ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~λέγω τοίνυν σοι ὅτι
[466]	οὔ φημι; φημὶ μὲν οὖν	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν οὐ σύ
[489]	βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα ὅτι σὺ
[495]	ἐπιστήμην που καλεῖς τι; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) οὐ καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ
[474]	δι' ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ τὰς φωνὰς
[466]	τινὸς ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος) ἐρωτῶ	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε δοκοῦσιν.
[462]	ἥντινα τέχνην φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ
[466]	σὺ μέγα δύνασθαι; ~(Πῶλος) οὐκ	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας
[477]	~αἶσχος καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἐν ψυχῇ
[462]	ἅπερ (Γοργίας) ἢ οὔ; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σὺ κελεύεις
[498]	κακὰ δὲ τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν
[496]	ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις
[505]	τοῦτό γε καὶ σύ; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ ψυχήν, ὦ
[454]	~(Σωκράτης) τί δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας)	(ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ταὐτὸν δοκεῖ
[467]	κακὸν εἶναι· ἢ οὔ; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~πῶς ἂν οὖν οἱ
[498]	μᾶλλον ἔτι τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ κοινῇ μετ'
[467]	κακὰ δὲ τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ μήτε ἀγαθὰ
[497]	οἷς ἂν κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας
[464]	τινὰ εἶναι ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; δοκοῦσαν μὲν
[470]	μέμφῃ τὴν τοιαύτην δύναμιν; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) τί δή; λέγε. ~(Πῶλος)
[500]	καὶ σὺ ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα
[463]	λέγεις αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν	ἔγωγε	τὰ γὰρ κακὰ αἰσχρὰ καλῶ
[504]	καὶ ἰσχὺν ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης)	~ἔγωγε.	τί δὲ αὖ τῷ ἐν
[497]	νῦν δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε·	τί οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[462]	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν	ἔγωγέ	τινα. ~(Πῶλος) ἐμπειρία ἄρα σοι
[496]	λέγω τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν	ἔγωγε·	τὸ μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ
[491]	ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά γε	ἔγωγε	τοὺς φρονίμους εἰς τὰ τῆς
[469]	λέγεις ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ'	ἔγωγε	τοῦτο λέγω ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι
[485]	~καὶ πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν οὖν	ἔγωγε	τοῦτο πάσχω καὶ πρὸς τοὺς
[501]	Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι, καὶ	ἔγωγέ	φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι
[526]	ἢ ἄλλου τινός, ~μάλιστα μέν,	ἔγωγέ	φημι, ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ
[505]	οὕτως. εἰ μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι	~ἔγωγε	χρῆναι πάντας ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν
[454]	ἄλλο τι; ~(Γοργίας) οἴομαι μὲν	ἔγωγε,	ὦ Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς
[458]	λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ μὲν	ἔγωγε,	ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς τοιοῦτος
[482]	φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν αὐτῶν, λέγει	δὲ	ἃ σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα
[498]	καὶ κακοὺς δὲ ~κακῶν; τὰ	δὲ	ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ
[507]	ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι τελέως, τὸν	δὲ	ἀγαθὸν εὖ τε καὶ ~καλῶς
[497]	παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας καὶ
[475]	μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ	δὲ	ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης)
[522]	~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν, τὸ	δὲ	ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων
[477]	ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον	δὲ	ἀδικία καὶ σύμπασα ψυχῆς πονηρία
[470]	γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι, τὸν	δὲ	ἄδικον καὶ πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος)
[479]	κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ	δὲ	ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην πάντων
[521]	καὶ (λαβὼν ἀδίκως χρήσεται, εἰ	δὲ	ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ αἰσχρῶς,
[523]	πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, τὸν	δὲ	ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς τὸ
[470]	ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον εἶναι, ὅταν	δὲ	ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ
[464]	μὲν βελτίστου οὐδὲν φροντίζει, τῷ	δὲ	ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν ἄνοιαν
[472]	μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον	δὲ	~ἄθλιος ἐὰν διδῷ δίκην καὶ
[478]	~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν
[499]	ἀγαθαὶ μὲν αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ	δὲ	αἱ βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[499]	αἱ ἀγαθόν τι ποιοῦσαι, κακαὶ	δὲ	αἱ κακόν τι; ~(Καλλίκλης) φημί.
[521]	εἰ δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ	δὲ	αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι
[478]	ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ δὲ νόσου, δίκη	δὲ	~ἀκολασίας καὶ ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται.
[520]	ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς. τῇ	δὲ	ἀληθείᾳ κάλλιόν ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς
[492]	ἀρετή τε καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ	δὲ	ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα,
[447]	ἐπαγγέλλεταί τε καὶ διδάσκει· τὴν	δὲ	ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς αὖθις, ὥσπερ
[481]	τοῖς μὲν ἄλλο τι, τοῖς	δὲ	ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ αὐτό,
[472]	ἄδικον μὲν ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα	δέ.	ἄλλο τι ὡς οὕτω σου
[480]	τοῦτο μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν	δὲ	ἄλλον ἀδικῇ ὁ ἐχθρός, παντὶ
[513]	τῶν λόγων ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ	~δὲ	ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ μή τι
[491]	δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν	δὲ	ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα
[484]	οὖν ἀληθὲς οὕτως ἔχει, γνώσῃ	δέ,	ἂν ἐπὶ τὰ μείζω ἔλθῃς
[504]	ἥδιόν ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ· σὺ	δέ,	ἂν μέν σοι δοκῶ ἐγὼ
[472]	οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ	δὲ	ἂν μὴ σὲ αὐτὸν ἕνα
[490]	ἐκεῖνον δεῖ νέμειν, ἐν τῷ	δὲ	ἀναλίσκειν τε αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι
[485]	δοκεῖ δουλοπρεπές τι εἶναι· ὅταν	δὲ	(ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου ἢ
[517]	προείλου τούτους τοὺς ἄνδρας· οὗτοι	δὲ	~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου τοῖς νῦν
[493]	καὶ πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς	δὲ	ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν δ' ἀνοήτων
[504]	καὶ σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία	δὲ	~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ
[504]	ἐν ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία	δὲ	ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται,
[504]	ἡ ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται, κακία	δὲ	ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[513]	ᾗ ἂν οἰκῇ, ~καὶ νῦν	δὲ	ἄρα δεῖ σὲ ὡς ὁμοιότατον
[448]	μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως, τῶν	δὲ	ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν καὶ
[490]	εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος, τῶν	δὲ	ἀσθενέστερος, ἄλλο τι ἢ οὗτος,
[486]	~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς	δὲ	ἄτιμον ζῆν ἐν τῇ πόλει;
[525]	γέμουσαν τὴν ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν	δὲ	ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς
[499]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν	δὲ	αὖ τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί.
[504]	ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε. τί	δὲ	αὖ τῷ ἐν τῇ ψυχῇ
[492]	τις οἷον δεῖ εἶναι, ἐῶντα	~δὲ	αὐτὰς ὡς μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς
[507]	σώφρονι πεπονθυῖα κακή ~ἐστιν· ἦν	δὲ	αὕτη ἡ ἄφρων τε καὶ
[465]	στοχάζεται ἄνευ τοῦ βελτίστου· τέχνην	δὲ	αὐτὴν οὔ ~φημι εἶναι ἀλλ'
[482]	ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ	δὲ	αὐτὸ τοῦτο ἀγαπᾶν καί σου
[470]	δέ; συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως	δὲ	αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ;
[500]	τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου	δὲ	αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ εἶναι καὶ
[463]	δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ	δὲ	~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ κεφάλαιον κολακείαν.
[463]	~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ	δὲ	αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε
[491]	ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε, τί; ἦ
[512]	εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων. τὸ	δὲ	βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν ὃ
[512]	νοσήματα ἔχει καὶ ἀνίατα, τούτῳ	δὲ	βιωτέον ἐστὶν ~καὶ τοῦτον ὀνήσει,
[522]	πάντων ἔσχατον κακῶν ἐστιν. εἰ	δὲ	βούλει, σοὶ ~ἐγώ, ὡς τοῦτο
[472]	εἰσιν ἐν τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν	δὲ	βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου, οὗ
[447]	εἰ μὲν δοκεῖ, νῦν, ἐὰν	δὲ	βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί
[472]	τοῦτο τὸ καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν	δὲ	βούλῃ, ἡ ~Περικλέους ὅλη οἰκία
[497]	τὰ ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς; ἐὰν	δὲ	βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι
[493]	οἴνου, ὁ δὲ μέλιτος, ὁ	δὲ	γάλακτος, καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν,
[480]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν	δέ	γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς ἢ
[499]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι	δέ	γε αἱ ἀγαθόν τι ποιοῦσαι,
[480]	γε οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον	δέ	γε αὖ μεταβαλόντα, εἰ ἄρα
[473]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	δέ	γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς
[503]	~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον, ~εἰ	δέ	γε βελτίους ἔσονται ἢ χείρους
[448]	λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ Δία· ἂν	δέ	γε βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ.
[450]	ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι	δέ	γέ εἰσι τῶν τεχνῶν αἳ
[513]	βούλει, σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ	δέ	γε ἑτέρα, ὅπως ὡς βέλτιστον
[473]	γε οἰόμενος. ~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ	δέ	γε εὐδαίμονας αὖ τοὺς ἀδικοῦντας,
[495]	τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης	δέ	γε ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ
[448]	ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ	δέ	γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος
[473]	Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι	δέ	γε καὶ σὲ ποιῆσαι, ὦ
[475]	ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) νῦν	δέ	γε κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε.
[507]	~πῶς γὰρ οὐ μέλλει; ~ἡ	δέ	(γε κοσμία σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη.
[479]	διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ	δέ	γε μὴ διδόναι ἐμμονὴ τοῦ
[453]	ζῷα; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ	δέ	γε μηδεὶς ἄλλος ἢ Ζεῦξις
[460]	οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν	(δέ	γε ὁ αὐτὸς οὗτος φαίνεται,
[484]	καλὸν καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν	δέ	γε οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν γένηται
[483]	καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ	δέ	γε οἶμαι φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει
[495]	ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι	δέ	γε οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς
[474]	δίκην τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ	δέ	γε οὔτ' ἐμὲ οὔτ' ἄλλον
[498]	λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν	δέ	γε παρουσίᾳ φῂς σὺ εἶναι
[520]	~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ	δέ	γε ταύτης τῆς πράξεως, ὅντιν'
[472]	ἔσται; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ	δέ	γε τὴν ἐμὴν δόξαν, ὦ
[504]	ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς	δέ	γε τῆς ψυχῆς τάξεσι καὶ
[497]	~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον	δέ	γε χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης)
[526]	ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι	δὲ	~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ
[500]	βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον, αἱ	δὲ	~γιγνώσκουσαι ὅτι τε ἀγαθὸν καὶ
[465]	ἡ ὀψοποιικὴ κολακεία ὑπόκειται· τῇ	δὲ	~γυμναστικῇ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[518]	πραγματείαν, τὰς ἄλλας τέχνας, τὴν	δὲ	γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ τὸ
[507]	μηδὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν	δὲ	δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς ἢ ἄλλος
[498]	καὶ οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ	δὲ	δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης)
[480]	~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν	δὲ	δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν δὲ ζημίας,
[451]	ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν, τὸ	δὲ	~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον δέ,
[474]	τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	δή; αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν
[475]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὅταν	δὲ	δὴ δυοῖν αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον
[508]	ὡς ὁ σὸς λόγος. ὁ	δὲ	δὴ ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις μὲν
[472]	μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν	δὲ	δὴ εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ' ἂν
[452]	ἂν οὖν πρὸς αὐτόν· τί	δὲ	δή; ἦ σὺ τούτου δημιουργός;
[502]	~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	δὴ ἡ σεμνὴ αὕτη καὶ
[496]	μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν· διψῶντα	δὲ	δὴ πίνειν ἄλλο τι ἢ
[501]	τε καὶ τοῦ χείρονος· σὺ	δὲ	δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ
[485]	~καλοῦ οὔτε γενναίου (πράγματος· ὅταν	δὲ	δὴ πρεσβύτερον ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα
[452]	~αὖ καὶ πρὸς τοῦτον· σὺ	δὲ	δὴ τίς εἶ, ὦ ἄνθρωπε,
[509]	ὅτι ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	δὴ τοῦ ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν
[484]	~θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος	δὲ	δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν τὸ
[499]	τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ. ἔστιν	δὲ	δή, ὡς ἔοικεν, ὃ νῦν
[520]	ἐγὼ ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον· σὺ	δὲ	δι' ἄγνοιαν (τὸ μὲν πάγκαλόν
[525]	ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως	δὲ	δι' ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν γίγνεται
[471]	πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ	δὲ	διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ νῦν ἄλλο
[524]	τοῦ σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν	δὲ	διαλυθῆτον ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ
[464]	ἡ δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως	δὲ	διαφέρουσίν τι ἀλλήλων. τεττάρων δὴ
[473]	γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς	δὲ	διδόντας δίκην ἧττον. βούλει καὶ
[476]	πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ	δὲ	δίκαιά που καλὰ ὡμολόγηται; ~(Πῶλος)
[460]	τὸν ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι, τὸν	δὲ	δίκαιον βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας)
[460]	~(Γοργίας) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ	δὲ	δίκαιος δίκαιά που πράττει. ~(Γοργίας)
[519]	~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ διδασκάλου, σχόντας	δὲ	δικαιοσύνην, ἀδικεῖν τούτῳ ᾧ οὐκ
[469]	καὶ ἐλεινόν γε πρός τὸν	δὲ	δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ που
[523]	δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων	δὲ	δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι
[517]	τὰ σώματα ~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν	δὲ	διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ ῥιγῷ,
[464]	εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	δοκοῦσαν μὲν εὐεξίαν, οὖσαν δ'
[467]	οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ	δὲ	δύναμίς ἐστιν, ὡς σὺ φῄς,
[501]	μίαν ψυχὴν ἔστιν τοῦτο, περὶ	δὲ	δύο καὶ πολλὰς οὐκ ἔστιν;
[481]	τοῦ Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας, σὺ	δὲ	δυοῖν, τοῦ τε Ἀθηναίων ~δήμου
[501]	ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον	δέ,	εἰ ~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ
[462]	διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ	δέ,	~εἰ μὲν τοῦτό ἐστιν ἡ
[449]	τούτου ποίησαι, τῆς ~βραχυλογίας, μακρολογίας	δὲ	εἰς αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω,
[450]	οἵαν αὐτὴν βούλει καλεῖν; τάχα	δὲ	εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν
[524]	Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα	δὲ	ἐκ τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι
[524]	τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς	δὲ	ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ
[526]	ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι· ὁ	δὲ	ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα πάσχει.
[486]	ἀλλ' ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου, παῦσαι	δὲ	ἐλέγχων, πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει,
[481]	ἔλθῃ παρὰ τὸν δικαστήν· ~ἐὰν	δὲ	ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν διαφύγῃ
[473]	Πῶλε, καὶ οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι	δὲ	ἐμαρτύρου. ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν με
[505]	βίαιος εἶ, ὦ Σώκρατες. ἐὰν	δὲ	ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν τοῦτον
[470]	ἔχει καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	ἐν τούτῳ ἡ πᾶσα εὐδαιμονία
[454]	~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ οἴει· γνώσῃ	δὲ	ἐνθένδε. εἰ γάρ τίς σε
[511]	οἶμαι δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο, ἐὰν	δὲ	ἐξ Αἰγύπτου ἢ ἐκ ~τοῦ
[463]	αὐτὸν λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ	δὲ	ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι
[464]	τῇ ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ, τὴν	δὲ	ἐπὶ ~σώματι μίαν μὲν οὕτως
[508]	ἐκ τῶν μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ	δὲ	~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ ὥσπερ οἱ
[454]	οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς καὶ ἀληθής;
[452]	ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν, τὸ	δὲ	ἔργον μού ἐστιν καλούς τε
[448]	τέχνην ὥσπερ τινὸς ψέγοντος, ἥτις	δέ	ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ
[506]	ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ	δέ	ἐστιν τοῦτο οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα,
[507]	φημι ταῦτα ἀληθῆ εἶναι· εἰ	δὲ	ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον, ὡς
[499]	αὐτὰ φάσκων οὕτως ἔχειν, τοτὲ	δὲ	ἑτέρως, ἐξαπατῶν με. καίτοι οὐκ
[466]	ἀπότεινε ~καὶ σὺ λόγον, ἐὰν	δὲ	ἔχω, ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον
[499]	ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος φίλου· νῦν	δὲ	~ἐψεύσθην, καὶ ὡς ἔοικεν ἀνάγκη
[480]	ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν	δὲ	ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ φυγῆς,
[470]	πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ	δὲ	ζημιοῦσθαι οὐ κακόν; ~(Πῶλος) πάνυ
[492]	μέν ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν	δὲ	ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς τῷ ὄντι
[501]	ἂν ~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο, ἥτις	δὲ	ἢ βελτίων ἢ χείρων τῶν
[488]	καὶ ~κρείττω μὲν εἶναι, μοχθηρότερον	δέ·	ἢ ὁ αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν
[502]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί	δὲ	ἡ πρὸς τὸν Ἀθηναίων δῆμον
[501]	ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	ἡ τῶν χορῶν διδασκαλία καὶ
[498]	ἀρκεῖ καὶ τοῦτο. ἐν πολέμῳ	δὲ	ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν; ~(Καλλίκλης)
[485]	αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν	δὲ	ἤδη πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος ἔτι
[495]	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ
[479]	ὦσιν ὡς πιθανώτατοι λέγειν· εἰ	δὲ	ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, ὦ Πῶλε,
[461]	δὲ μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον	δὲ	ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ καὶ
[490]	~ἰσχυροί, οἱ δ' ἀσθενεῖς, εἷς	δὲ	ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος περὶ ταῦτα,
[480]	ἐὰν δὲ φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν	δὲ	θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα
[471]	κατὰ τὸν σὸν λόγον. νῦν	δὲ	θαυμασίως ὡς ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ
[503]	τίς ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί	δέ;	Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν
[507]	πράττων δίκαι' ἂν πράττοι, περὶ	δὲ	~θεοὺς ὅσια· τὸν δὲ τὰ
[516]	ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν	δὲ	θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους καὶ αὐτοὶ
[464]	λέγω, τὴν μὲν γυμναστικήν, τὴν	δὲ	ἰατρικήν· τῆς δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ
[519]	τοὺς ~αἰτίους τῶν κακῶν· σοῦ	δὲ	ἴσως ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ εὐλαβῇ,
[451]	τὸ πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν	δὲ	~καὶ ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ
[472]	οἴει καὶ ἄλλοι πολλοί· ἔστιν	δὲ	καὶ ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ αὖ
[495]	καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην	δὲ	καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων καὶ
[488]	ἔστι βελτίω μὲν εἶναι, ἥττω	δὲ	καὶ ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν
[455]	ὦ Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους	δὲ	καὶ αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν
[482]	ἃ σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα	δὲ	καὶ αὐτὸς λεγομένοις. ἢ οὖν
[458]	φῂς τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ	δὲ	καὶ ~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν
[525]	καὶ Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην	δέ,	καὶ εἴ τις ἄλλος πονηρὸς
[456]	τέχνῃ ἢ τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ	δὲ	καὶ εἰς πόλιν ὅπῃ βούλει
[526]	ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι	δὲ	καὶ ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην
[463]	καὶ ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν	δὲ	καὶ ἡ ὀψοποιική· ὃ δοκεῖ
[516]	Περικλέους, κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου	δὲ	καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι
[514]	τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ	δὲ	καὶ ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν
[519]	τότε παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα	δὲ	καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν,
[502]	τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο	~δὲ	καὶ λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε
[499]	ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως	δὲ	καὶ μᾶλλον τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης)
[485]	τριῶν ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον	δὲ	καὶ μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε
[503]	πολιτῶν λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν	δὲ	καὶ οἵους σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[500]	ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους	δὲ	καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν
[526]	ἃ ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς	δὲ	καὶ πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ
[453]	ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ	δὲ	καὶ σέ. ~(Γοργίας) τί οὖν
[470]	τῷ παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην	δὲ	καὶ σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς
[473]	ἃ διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν· σκόπει	δὲ	καὶ σύ. εἶπον ἐγώ ~που
[517]	ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς	δὲ	καὶ τείχη καὶ νεώρια καὶ
[470]	κακὸν καὶ σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα	δὲ	καὶ τόδε· ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν
[526]	καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ	δὲ	καὶ τοὺς ἄλλους πάντας ἀνθρώπους,
[525]	ἂν τοιοῦτος τύραννος ᾖ· οἶμαι	δὲ	καὶ τοὺς πολλοὺς εἶναι τούτων
[480]	δεῖν μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα	δὲ	καὶ τῶν οἰκείων καὶ τῶν
[499]	ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι	δὲ	καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ
[499]	εἰσιν αἱ μὲν ἀγαθαί, αἱ	δὲ	κακαί· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.
[498]	παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς, καὶ κακοὺς	δὲ	~κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ εἶναι
[487]	ἤδη ἕξει τῆς ἀληθείας. πάντων	δὲ	καλλίστη ἐστὶν ἡ σκέψις, ὦ
[516]	Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ	δὲ	καλοὶ κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ,
[448]	ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία	δὲ	κατὰ τύχην. ἑκάστων δὲ τούτων
[520]	οἴει εἶναι, τὴν ῥητορικήν, τοῦ	~δὲ	καταφρονεῖς. τῇ δὲ ἀληθείᾳ κάλλιόν
[514]	~μὲν ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ	δὲ	κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν
[522]	ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν· εἰ	δὲ	κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην ἔγωγε,
[493]	ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ	δὲ	κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς ἔφη
[508]	~πολλάκις μὲν ἤδη εἴρηται, οὐδὲν	δὲ	κωλύει καὶ ἔτι λέγεσθαι· οὔ
[516]	σὺ ἐξ ὧν ὡμολόγεις. πάλιν	δὲ	λέγε μοι περὶ Κίμωνος· οὐκ
[509]	πότερα δύναμιν ἢ βούλησιν; ὧδε	~δὲ	λέγω· πότερον ἐὰν μὴ βούληται
[451]	εἰ δ' αὖ ἔροιτο· τὴν	δὲ	λογιστικὴν τίνα καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ'
[451]	λόγῳ κυροῦται τὰ πάντα, οἱ	~δὲ	λόγοι οἱ τῆς ἀστρονομίας, εἰ
[523]	μῦθον, ὡς ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ	δὲ	~λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα
[524]	(τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ	δὲ	λόγῳ, οἷος εἶναι παρεσκεύαστο τὸ
[498]	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι	δὲ	μᾶλλον χαίρουσι καὶ λυποῦνται, οἱ
[467]	μὴ κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ	δέ	με ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες
[493]	~πλήρεις, ὁ μὲν οἴνου, ὁ	δὲ	μέλιτος, ὁ δὲ γάλακτος, καὶ
[457]	ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ	δὲ	μεταστρέψαντες χρῶνται τῇ ἰσχύϊ καὶ
[470]	ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης) ~εἰ	δὲ	μή, ἀλλ' ἀκούω γε. ~(Πῶλος)
[467]	ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι, εἰ	δὲ	μή, αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ'
[506]	χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν λόγον· εἰ	δὲ	μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν
[461]	ἐγώ, ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ	δὲ	μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον δὲ
[504]	ἐγὼ καλῶς λέγειν, φάθι, ~εἰ	δὲ	μή, ἔλεγχε καὶ μὴ ἐπίτρεπε.
[507]	θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ	δὲ	μὴ ἔνι ~κοινωνία, φιλία οὐκ
[458]	~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην· εἰ	δὲ	μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ δὲ
[459]	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ	δὲ	μὴ ἰατρός γε δήπου ἀνεπιστήμων
[470]	ἐστὶν τὸ μέγα δύνασθαι· εἰ	δὲ	μή, κακὸν καὶ σμικρὸν δύνασθαι.
[481]	ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς ~ὤν, εἰ	δὲ	μή, ὅπως ὡς (πλεῖστον χρόνον
[520]	εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ πείσεται· εἰ	δὲ	μή, οὔ. ἔστι ταῦτα οὕτως
[498]	~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ	δὲ	μή, παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν
[464]	ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν τοῦτο, ~εἰ	δὲ	μὴ Πῶλος ὅδε (ἐλέγξει. σῶμά
[473]	τίς τι εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν	δὲ	μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι,
[480]	ἐκείνοις οὕτω μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως	δὲ	μή; ~(Πῶλος) τί γὰρ δὴ
[459]	μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν; εἰ	δὲ	μή, σὺ ὁ τῆς ῥητορικῆς
[503]	καὶ τὰς τῶν ἄλλων· εἰ	δὲ	μὴ τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ ἐν
[485]	εἶναι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, τὸν	~δὲ	μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε
[449]	~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος, τὸ	δὲ	μῆκος τῶν λόγων τοῦτο, οἷον
[467]	τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ	δὲ	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ ἆρα
[468]	βουλόμεθα, ὡς φῂς σύ, τὰ	~δὲ	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ οὐ
[514]	ἐπὶ τὰ δημόσια ~ἔργα· εἰ	δὲ	μήτε διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν
[526]	τούτων ῥάβδον ἔχων δικάζει ὁ	δὲ	Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος ἔχων
[508]	οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ	δέ	μοι δοκεῖς οὐ προσέχειν τὸν
[488]	μηδενὸς ἄξιον ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς	δέ	μοι ἐπανάλαβε πῶς φῂς τὸ
[521]	ἐν τῷ δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς	δέ	μοι ἥκει λόγος ὅνπερ πρὸς
[484]	τὸ τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ	δέ	μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ
[506]	διεξελθεῖν ~σε τὸν λόγον· φαίνεται	δέ	μοι καὶ τοῖς ἄλλοις δοκεῖν.
[487]	σοφοὶ μέν εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν	δέ	μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ
[500]	τὴν ~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ	δέ	μοι τοῦτο πρῶτον ἢ (σύμφαθι
[504]	οἰκία χρηστὴ ἂν εἴη, ἀταξίας	δὲ	μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[478]	μὲν ἄρα πενίας ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ	δὲ	νόσου, δίκη δὲ ~ἀκολασίας καὶ
[477]	χρηματιστική; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τίς	δὲ	νόσου; οὐκ ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.
[498]	ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) εἶδον. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	νοῦν ἔχοντα λυπούμενον καὶ χαίροντα;
[487]	κήδεσθαί μου ὥσπερ σύ· τὼ	δὲ	~ξένω τώδε, Γοργίας τε καὶ
[472]	τινὰ παρέχηται ἢ μηδένα. ~οὗτος	δὲ	ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν
[463]	δοκεῖ μὲν εἶναι τέχνη, ~ὡς	δὲ	ὁ ἐμὸς λόγος, οὐκ ἔστιν
[502]	Κινησίου γε πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	ὁ πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; ἦ
[514]	ἐμέ, φέρε πρὸς θεῶν, αὐτὸς	δὲ	ὁ (Σωκράτης) πῶς ἔχει τὸ
[463]	γάρ πω σαφὲς λέγω, πῶλος	δὲ	ὅδε νέος ἐστὶ καὶ ὀξύς.
[508]	κτήσει εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες, κακίας	δὲ	~οἱ ἄθλιοι, ἢ εἰ οὗτος
[498]	ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων	δὲ	οἱ δειλοὶ μόνον λυποῦνται ἢ
[498]	παραπλησίως, (ὡς σὺ φῄς, μᾶλλον	δὲ	οἱ δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης)
[525]	πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν	δὲ	οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί τε καὶ
[498]	ἄρα οἳ ἂν χαίρωσι, κακοὶ	δὲ	οἳ ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[519]	τὴν πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι	δὲ	οἰδεῖ καὶ ὕπουλός ἐστιν (δι'
[457]	ὥσπερ καὶ τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν	δὲ	οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός τις ~κᾆτα
[518]	~(παρασκευάζων, ὁ δὲ ὄψον, ὁ	δὲ	οἶνον. ἴσως ἂν οὖν ἠγανάκτεις,
[490]	περὶ ταῦτα, ἰατρὸς ὤν, ᾖ	δέ,	~οἷον εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος,
[460]	δικαιοσύνης τοὺς λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ	δὲ	ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες ~ὅτι ὁ
[518]	εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ λέγω· ἥκεις	δὲ	ὀλίγον ὕστερον λέγων ὅτι ἄνθρωποι
[519]	ὡς ὁ τούτων ~λόγος. τὸ	δὲ	ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης γὰρ
[468]	οἰόμενος ἄμεινον εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει	δὲ	ὂν κάκιον, οὗτος δήπου ποιεῖ
[525]	οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι	δὲ	ὀνίνανται οἱ τούτους ὁρῶντες διὰ
[468]	ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ	δὲ	ὄντα οὐ βουλόμεθα. τὰ γὰρ
[502]	μὲν ᾖ καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν	δέ,	ὅπως τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ,
[527]	βελτίω καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν	δὲ	ὁρᾷς ὅτι τρεῖς ὄντες ὑμεῖς,
[476]	γε τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ	δὲ	ὀρθῶς κολάζων (δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος)
[496]	~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	ὅταν τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα
[494]	ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ	δὲ	οὐ μὴ ἐκπλαγῇς οὐδὲ μὴ
[490]	καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ	δὲ	οὐ ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[455]	στρατηγικοὶ τότε συμβουλεύσουσιν, οἱ ῥητορικοὶ	δὲ	οὔ· ἢ πῶς λέγεις, ὦ
[470]	ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε	δὲ	οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[497]	μὲν γὰρ ἅμα παύεται, τῶν	δὲ	οὔ, ὡς ἑτέρων ὄντων· πῶς
[506]	τοῦτο οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν	δὲ	οὗ παρόντος ~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ
[472]	(ἡμῖν ὁ λόγος ᾖ· οἶμαι	δὲ	οὐδὲ σοί, ἐὰν μὴ ἐγώ
[464]	~σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, (ἔχει	δὲ	οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.
[489]	σὺ αὐτὸς ὀνόματα λέγεις, δηλοῖς	δὲ	οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς, τοὺς βελτίους
[450]	καὶ λόγου βραχέος ~δέονται, ἔνιαι	δὲ	οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ τῆς τέχνης
[468]	~(ἐνίοτε δὲ τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε	δὲ	οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι καὶ βαδίζειν
[505]	τὸν λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς	δὲ	οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν τὸν
[504]	ἐκεῖ τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί	δὲ	οὐκ αὐτὸς λέγεις, ὦ Σώκρατες;
[492]	οἱ ἄλλοι διανοοῦνται μέν, λέγειν	δὲ	οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν ~ἐγώ
[461]	πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί	δέ;	οὐκ ἐξέσται μοι λέγειν ὁπόσα
[497]	εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα	δὲ	οὔπω εἶδες ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης)
[464]	ὀνομάσαι οὐκ ἔχω σοι, μιᾶς	δὲ	οὔσης τῆς τοῦ σώματος ~θεραπείας
[522]	εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ	δὲ	οὔτε τοὺς πορίζοντας ζηλῶ οὔτε
[469]	ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ
[509]	τίθημι (ταῦτα οὕτως ἔχειν· εἰ	δὲ	οὕτως ἔχει καὶ μέγιστον τῶν
[508]	πῶλος δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων	δὲ	οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα τί ποτ'
[460]	ἀδίκως ~χρῆται καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως	δὲ	οὕτως καὶ ἐὰν ὁ ῥήτωρ
[497]	παύεται, ὡς σὺ ὡμολόγεις· νῦν	δὲ	~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε· τί
[466]	δύνασθαι οἱ ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	οὐχ, ὥσπερ οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν
[518]	μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ	δὲ	ὄψον, ὁ δὲ οἶνον. ἴσως
[497]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	παῖδα ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες;
[482]	μοι δοκεῖν ὀρθῶς, τότε· νῦν	δὲ	πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν.
[525]	ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει	δὲ	παντὶ τῷ ἐν τιμωρίᾳ ὄντι,
[490]	πολλὰ σιτία καὶ ποτά, ὦμεν	δὲ	παντοδαποί, οἱ μὲν ~ἰσχυροί, οἱ
[515]	τὰ τῆς ~πόλεως πράγματα, ἐμὲ	δὲ	παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις ὅτι οὐ
[498]	οἳ δ' ἧττον ἧττον, οἳ	δὲ	παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[487]	καὶ (φίλω ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω	δὲ	παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ
[476]	ὁ μὲν ποιεῖ καλά, ὁ	δὲ	πάσχει, ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί.
[454]	μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[484]	~ἅψηται ἐν τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν	δὲ	περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ
[459]	ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον, πειθὼ	δὲ	περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν
[465]	ἂν ᾖ ἄλογον πρᾶγμα· τούτων	δὲ	πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν
[501]	Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον	δὲ	περὶ μὲν μίαν ψυχὴν ἔστιν
[476]	ἡμῖν οὕτως ἐχέτω· μετὰ τοῦτο	~δὲ	περὶ οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν
[500]	ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ τέχνην, τῶν	δὲ	περὶ τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν
[496]	ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τὸ	δὲ	πίνειν πλήρωσίς τε τῆς ἐνδείας
[508]	ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται, σὺ	δὲ	πλεονεξίαν οἴει δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας
[467]	ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν, τὸ	δὲ	ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ ~δοκεῖ
[464]	γυμναστικήν, τὴν δὲ ἰατρικήν· τῆς	δὲ	~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν τῆς γυμναστικῆς
[450]	λόγους ἔχουσι ταῖς πράξεσιν, αἱ	δὲ	πολλαὶ πλείους, καὶ τὸ παράπαν
[526]	Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου· οἱ	δὲ	πολλοί, ὦ ἄριστε, κακοὶ γίγνονται
[474]	καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς	δὲ	(πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα οὖν
[474]	μοι ὁ λόγος ᾖ, τοὺς	δὲ	~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν, καὶ ἕνα
[499]	αἱ μὲν χρησταί εἰσιν, αἱ	δὲ	πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[499]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τὰς	δὲ	πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον δή.
[478]	ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς	δὲ	πονηρίας καὶ ἀδικίας; εἰ μὴ
[507]	τε καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν	δὲ	πονηρὸν καὶ κακῶς πράττοντα ἄθλιον·
[526]	οὔθ' ὅστις οὔθ' ὧντινων, ὅτι	δὲ	πονηρός τις· καὶ τοῦτο ~κατιδὼν
[478]	~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος	δέ	που ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν.
[500]	ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον	δέ	που ὅτι ἡ μὲν ὀψοποιικὴ
[524]	ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ	δὲ	~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν
[513]	πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν	δὲ	~πρὸς τὸ βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον
[518]	ἂν οἷοί τ' ὦσι, τοὺς	δὲ	~προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους τῶν
[478]	ἢ ὁ μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων	δέ;	~(Πῶλος) φαίνεταί μοι ὁ μὴ
[450]	πᾶσά ἐστιν ἡ ἐπιστήμη, τῆς	δὲ	ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον χειρούργημα,
[460]	ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τὸν	δὲ	ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ τοῦ λόγου
[517]	ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν	δὲ	ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ'
[485]	τῇ τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ, ~ὅταν	δὲ	σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν
[501]	ἂν μή, μὴ ~φάθι. (πρῶτον	δὲ	σκεψώμεθα τὴν αὐλητικήν. οὐ δοκεῖ
[477]	τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ; ὧδε	δὲ	σκόπει· ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου
[513]	τῆς ἐν τῇ πόλει. εἰ	δέ	σοι οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν
[456]	~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ ἔχει. (μέγα	δέ	σοι τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις γὰρ
[491]	λέγειν, καὶ μέμφῃ μοι· ἐγὼ	δὲ	σοῦ τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ
[487]	σοφοὶ εἶναι ὥσπερ σύ· ἕτεροι	δὲ	σοφοὶ μέν εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν
[493]	καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα	δὲ	σπάνια καὶ χαλεπὰ ἑκάστου τούτων
[463]	ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν οὔ, ψυχῆς	δὲ	~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας καὶ φύσει
[476]	πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ	δὲ	σὺ ἐξαρκεῖς εἷς ὢν (μόνος
[506]	ἀντὶ τῆς τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ	δὲ	σύ, ὦ ~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις
[470]	συγγέγονα τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως δὲ
[493]	ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ	δέ,	τὰ δ' ἀγγεῖα τετρημένα καὶ
[507]	περὶ δὲ ~θεοὺς ὅσια· τὸν	δὲ	τὰ δίκαια καὶ ὅσια πράττοντα
[483]	λέγῃ, κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν	δὲ	τὰ τῆς φύσεως, τὰ τοῦ
[471]	πολλοὺς παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ	δὲ	τἀναντία λέγων ἕνα τινὰ παρέχηται
[499]	σώματος, αὗται μὲν ἀγαθαί, αἱ	δὲ	(τἀναντία τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[467]	καὶ τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ	δὲ	τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[498]	ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ	δὲ	τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[482]	νόμῳ δέ. ὡς τὰ ~πολλὰ	δὲ	ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ
[526]	ἐς μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ	δὲ	ταῦτα καὶ ὁ Αἰακός ἑκάτερος
[487]	~ταῦτα περὶ τῶν μεγίστων. σὺ	δὲ	ταῦτα πάντα ἔχεις ἃ οἱ
[483]	τὸν ~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ	δὲ	ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι οὕτως ἔχει,
[503]	αἳ δὲ χείρω, μή, τοῦτο	δὲ	τέχνη τις εἴη τοιοῦτον ἄνδρα
[465]	ἑκάστου μὴ ἔχειν εἰπεῖν. ἐγὼ	δὲ	~τέχνην οὐ καλῶ ὃ ἂν
[464]	τῆς γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν, ἀντίστροφον	δὲ	τῇ ἰατρικῇ ~τὴν δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι
[476]	ὡς αὖ ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα	δὲ	τῇδε· τὸ διδόναι δίκην καὶ
[509]	φίλοις τε καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν	δὲ	(τὴν τοῦ δευτέρου κακοῦ καὶ
[464]	τῶν μὲν τὸ σῶμα, τῶν	δὲ	τὴν ψυχήν, ἡ κολακευτικὴ ~αἰσθομένη
[500]	εἶναι μέν τι ~ἀγαθόν, εἶναι	δέ	τι ἡδύ, ἕτερον δὲ τὸ
[502]	τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ, εἰ	δέ	τι τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον,
[516]	ἥμεροι, ὡς ἔφη Ὅμηρος· σὺ	δὲ	τί φῄς; οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)
[459]	αὐτὴν εἰδέναι ὅπως ἔχει, μηχανὴν	(δέ	τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι
[458]	δὲ μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ	δὲ	τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως μὲν
[475]	δεξαίμην, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος	δέ	τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ μοι
[512]	οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ	δέ	τις ἄρα ἐν τῷ τοῦ
[489]	~ἐπὶ τὸν νόμον ἄγων, ἐὰν	δέ	τις κατὰ νόμον, ἐπὶ τὴν
[527]	καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν	δέ	τις κατά τι κακὸς γίγνηται,
[452]	οὖν αὐτὸν ἐγὼ ἐροίμην· σὺ	~δὲ	τίς ὢν ταῦτα λέγεις; εἴποι
[483]	καὶ κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ	δὲ	τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς
[473]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ	δὲ	τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[509]	φαμεν κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον	δὲ	τὸ ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν
[500]	αὐτὸ ~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι	δὲ	τὸ βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον,
[506]	ἐγὼ καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον	δὲ	τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ
[500]	εἶναι δέ τι ἡδύ, ἕτερον	δὲ	τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου
[476]	οἷον ποιεῖ τὸ ποιοῦν; λέγω	δὲ	~τὸ τοιόνδε· εἴ τις τύπτει,
[453]	ἢ καὶ ἄλλαι τέχναι; λέγω	δὲ	τὸ τοιόνδε· ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν
[513]	εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες, πέπονθα	δὲ	τὸ τῶν ~πολλῶν πάθος· οὐ
[479]	τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς	δὲ	τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ
[459]	ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ· νῦν	δὲ	τόδε πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει
[474]	~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	τόδε; τὰ καλὰ πάντα, οἷον
[486]	ζῆν ἐν τῇ πόλει; τὸν	δὲ	~τοιοῦτον, εἴ τι καὶ ἀγροικότερον
[498]	χαίροντες; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	τοῖς ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν τὰ
[499]	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν	δὲ	τὸν ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[488]	καὶ νῦν λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον	δὲ	τὸν αὐτὸν βελτίω καλεῖς σὺ
[499]	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν	δὲ	τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης)
[485]	τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι	δὲ	~τὸν λοιπὸν βίον βιῶναι μετὰ
[516]	ἐποίησαν καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην	δὲ	τὸν Μαραθῶνι εἰς τὸ βάραθρον
[452]	~τοὺς ἀνθρώπους τὰ σώματα. μετὰ	δὲ	τὸν παιδοτρίβην εἴποι ἂν ὁ
[452]	~μὲν ἕξεις τὸν ἰατρόν, δοῦλον	δὲ	τὸν παιδοτρίβην· ὁ δὲ χρηματιστὴς
[451]	ἄρτιον καὶ ~τὸ περιττόν διαφέρει	δὲ	τοσοῦτον, ὅτι καὶ πρὸς αὑτὰ
[500]	μὲν τοῦ ἡδέος θήραν, τὴν	~δὲ	τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ μοι
[452]	~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα	δὲ	τοῦ ἄλλων ἄρχειν ἐν τῇ
[468]	μὲν μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε	δὲ	τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου,
[479]	ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ	δὲ	~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ'
[497]	σοι οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει	δέ̓	τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ
[478]	ἰατρούς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ	δὲ	τοὺς ἀδικοῦντας καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας;
[491]	~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις	δὲ	τοὺς φρονιμωτέρους, νῦν δ' αὖ
[448]	ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί	δὲ	τοῦτο, ἐὰν σοί γε ἱκανῶς;
[525]	καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ	δὲ	τούτοις καὶ Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ
[501]	βελτίστου περὶ τὴν ψυχήν, αἱ	δὲ	τούτου μὲν ~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι δ'
[448]	~ἀπειρία δὲ κατὰ τύχην. ἑκάστων	δὲ	τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως,
[490]	τῶν δ' ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν	δὲ	τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος ὤν, πάντων
[495]	οἴει, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ	δὲ	τῷ ὄντι, ὦ Καλλίκλεις, ταῦτα
[506]	ἄν μοι δοκῇ ἔχειν· ἐὰν	δέ	τῳ ὑμῶν μὴ ~τὰ ὄντα
[488]	νῦν μέν σοι ὁμολογήσαντα, ἐν	~δὲ	τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ ταὐτὰ
[486]	ἑαυτὸν μήτε ἄλλον μηδένα, ὑπὸ	δὲ	(τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν
[503]	νῦν ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	τῶν παλαιῶν ἔχεις τινὰ εἰπεῖν
[473]	ἐλέγχεις· ἄρτι δὲ ἐμαρτύρου. ὅμως	δὲ	~ὑπόμνησόν με σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως
[507]	μὲν διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον, ἀκολασίαν	δὲ	φευκτέον ὡς ἔχει ποδῶν ἕκαστος
[472]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	δέ	φημι ἀδύνατον. ἓν μὲν τουτὶ
[482]	ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ λόγων, ἡ	δὲ	φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν αὐτῶν, λέγει
[480]	ἐὰν δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν	δὲ	φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν δὲ θανάτου,
[499]	τὰς μὲν βελτίους ἡδονάς, τὰς	~δὲ	χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ, ὦ
[503]	ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ	δὲ	χείρω, μή, τοῦτο δὲ τέχνη
[452]	δοῦλον δὲ τὸν παιδοτρίβην· ὁ	δὲ	χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος
[493]	(λέγων, τὴν ψυχὴν ~εἶναι· τὴν	δὲ	ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν τῶν
[505]	σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ	δὲ	ψυχήν, ὦ ἄριστε, οὐχ ὁ
[493]	σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα, τῆς	~δὲ	ψυχῆς τοῦτο ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι
[515]	πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν	δέ,	ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ
[511]	γέ σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ,	ὦ βέλτιστε; ἦ καὶ ἡ
[449]	Γοργίαν καλεῖν χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον	δέ,	ὦ Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν εἰπὲ
[462]	τε εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί	δέ,	ὦ Πῶλε; ἤδη πέπυσαι παρ'
[448]	γὰρ ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί	δέ,	ὦ Πῶλε; οἴει σὺ κάλλιον
[461]	ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος) ~τί	δέ,	ὦ Σώκρατες; οὕτω καὶ σὺ
[485]	καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ	δέ,	ὦ ~Σώκρατες, πρὸς σὲ ἐπιεικῶς
[447]	βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί	δέ,	ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης) ἀκοῦσαι
[517]	ἐν τῇδε τῇ πόλει. σὺ	δὲ	ὡμολόγεις τῶν γε ~νῦν οὐδένα,
[494]	καὶ ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ	δέ,	ὡς ~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι.
[505]	ἰατροὶ ὡς τὰ πολλά, κάμνοντα	δὲ	ὡς ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν
[492]	εἶναι καὶ μὴ κολάζειν, ~(ταύταις	δὲ	ὡς μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν εἶναι
[482]	μὲν οὐκ ἔστιν καλά, νόμῳ	δέ.	ὡς τὰ ~πολλὰ δὲ ταῦτα
[451]	δὲ ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον	δέ,	ὥς φησιν ὁ ποιητὴς τοῦ
[526]	ἐγώ φημι ἀντὶ πάντων τῶν	ἐνθάδε	ἀγώνων εἶναι, καὶ ὀνειδίζω σοι
[449]	γε δὴ ταῦτα οὐ μόνον	ἐνθάδε	ἀλλὰ καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[472]	συγγένεια ἥντινα ἂν βούλῃ τῶν	ἐνθάδε	~ἐκλέξασθαι. ἀλλ' ἐγώ σοι εἷς
[526]	~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ	ἐνθάδε	καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι δὲ
[525]	γίγνεται αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία καὶ	ἐνθάδε	καὶ ἐν Ἅιδου· οὐ γὰρ
[527]	ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον ἢ ἐγὼ	ἐνθάδε	σὺ ἐκεῖ, καί σε ἴσως
[467]	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ ἆρα	τοιάδε	λέγεις, ἃ ἐνίοτε μὲν μετέχει
[490]	τὰ τοιαῦτα λέγεις, ἴσως τὰ	τοιάδε·	οἷον γεωργικὸν ἄνδρα περὶ γῆν
[487]	οἶδα ὅτι ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν	τοιάδε	τις δόξα, μὴ προθυμεῖσθαι εἰς
[447]	ὅταν βούλησθε παρ' ἐμὲ ἥκειν	οἴκαδε·	παρ' ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας) καταλύει
[480]	οὐκοῦν ἢ κἀκεῖνα λυτέον ἢ	τάδε	ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος) ναί, τοῦτό
[495]	μοι, ἐπειδὴ οὕτω δοκεῖ, διελοῦ	τάδε·	ἐπιστήμην που καλεῖς τι; ~(Καλλίκλης)
[515]	ταῦτα, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	τάδε	οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς
[510]	ἐμοί. ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ	ἥδε·	ἢ αὐτὸν ἄρχειν δεῖν ἐν
[483]	~τέ ἐστιν αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν	μηδὲ	ἄλλῳ οὗ ἂν κήδηται. ἀλλ'
[516]	μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν μηδὲ κυρίττοντας	μηδὲ	δάκνοντας ~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας
[481]	λέγοντα, ὅπως μὴ δῷ δίκην	μηδὲ	ἔλθῃ παρὰ τὸν δικαστήν· ~ἐὰν
[479]	~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς	μηδὲ	ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ
[478]	εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος εἴη, ἰατρευόμενος, ἢ	~μηδὲ	κάμνων ἀρχήν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι
[478]	κάμνων ἀρχήν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι	μηδὲ	κάμνων. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ τοῦτ'
[478]	κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν	μηδὲ	~κτῆσις. ~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[516]	~εἰ παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν	μηδὲ	κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε ταῦτα
[474]	οὐκ ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν	μηδὲ	νῦν με κέλευε ἐπιψηφίζειν τοὺς
[468]	δοκεῖ ~αὐτῷ μὴ μέγα δύνασθαι	μηδὲ	ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Πῶλος) ~ὡς
[472]	μέντοι ἐὰν μὴ διδῷ δίκην	μηδὲ	τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον δὲ
[513]	μέγα δύνασθαι ἐν τῇ πόλει	τῇδε	~ἀνόμοιον ὄντα τῇ πολιτείᾳ εἴτ'
[497]	κακοῖς; ἐὰν δὲ βούλῃ, καὶ	τῇδε	ἐπίσκεψαι ~οἶμαι γάρ σοι οὐδὲ
[469]	~οὕτω (μέγα ἐγὼ δύναμαι ἐν	τῇδε	τῇ πόλει, εἰ οὖν ἀπιστοῦντί
[521]	ἀληθῶς, εἰ μὴ οἴομαι ἐν	τῇδε	τῇ πόλει ~ὁντινοῦν ἂν ὅτι
[517]	ἀγαθὸν γεγονότα τὰ πολιτικὰ ἐν	τῇδε	τῇ πόλει. σὺ δὲ ὡμολόγεις
[476]	αὖ ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ	τῇδε·	τὸ διδόναι δίκην καὶ τὸ
[501]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ αἱ	τοιαίδε	ἅπασαι, οἷον ἡ κιθαριστικὴ ἡ
[454]	~καλῶς γὰρ οἴει· γνώσῃ δὲ	ἐνθένδε.	εἰ γάρ τίς σε ἔροιτο·
[476]	τὸ ποιοῦν; λέγω δὲ ~τὸ	τοιόνδε·	εἴ τις τύπτει, ἀνάγκη τι
[494]	λίθου. καί μοι λέγε· τὸ	~τοιόνδε	λέγεις οἷον πεινῆν καὶ πεινῶντα
[493]	τῇ νῦν. σκόπει γὰρ εἰ	~τοιόνδε	λέγεις περὶ τοῦ βίου ἑκατέρου,
[464]	εὐεξίαν, οὖσαν δ' οὔ; οἷον	τοιόνδε	λέγω· πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν
[453]	ἄλλαι τέχναι; λέγω δὲ τὸ	τοιόνδε·	ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον
[457]	καὶ καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς τὸ	τοιόνδε,	ὅτι οὐ ῥᾳδίως δύνανται περὶ
[524]	καὶ ἐκ ~τούτων τῶν λόγων	τοιόνδε	τι λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ θάνατος
[500]	ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε, ἢ (ἐπὶ)	τόνδε	τὸν βίον τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ,
[521]	παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς καὶ κακὰ	ὅδε	εἴργασται ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς, καὶ
[464]	τοῦτο, ~εἰ δὲ μὴ Πῶλος	ὅδε	(ἐλέγξει. σῶμά που καλεῖς τι
[447]	μέντοι, ὦ Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν)	ὅδε,	ἐν ἀγορᾷ ἀναγκάσας ἡμᾶς ~διατρῖψαι.
[448]	ἄριστοι· ὧν καὶ (Γοργίας) ἐστὶν	ὅδε,	καὶ μετέχει τῆς ~καλλίστης τῶν
[463]	πω σαφὲς λέγω, πῶλος δὲ	ὅδε	νέος ἐστὶ καὶ ὀξύς. ~(Γοργίας)
[447]	ὦ Γοργία, ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς	ὅδε	ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἄν
[523]	~πατρὸς παρέλαβον. ἦν οὖν νόμος	ὅδε	περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου, καὶ
[452]	καὶ μὴν ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας)	ὅδε	τὴν παρ' αὑτῷ ~τέχνην μείζονος
[470]	σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ καὶ	τόδε·	ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν
[476]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ	τόδε·	ἆρα εἴ τίς τι ποιεῖ,
[510]	εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ	τόδε	ἐάν σοι δοκῶ εὖ λέγειν.
[514]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δεύτερον αὖ	τόδε,	εἴ τι πώποτε οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν
[454]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ	τόδε	ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας)
[521]	ἂν ὅτι τύχοι, τοῦτο παθεῖν.	τόδε	μέντοι εὖ οἶδ' ὅτι, ἐάνπερ
[515]	οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν· ἀλλὰ	τόδε	μοι εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ, εἰ
[459]	πρὸς λόγου ᾖ· νῦν δὲ	τόδε	πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει περὶ
[474]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	τόδε;	τὰ καλὰ πάντα, οἷον καὶ
[516]	ἵνα σοι χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης) ~καὶ	τόδε	τοίνυν μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον
[499]	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν τὰς	τοιάσδε	λέγεις, οἷον κατὰ τὸ σῶμα
[492]	ἂν εἰ ~Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν	τοῖσδε	λέγει, λέγων ~τίς δ' οἶδεν,
[500]	~ἴθι δή, ἃ καὶ πρὸς	τούσδε	ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί μοι, εἰ
[508]	καλοῦσιν, ~ὦ ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν	οὐδὲ	ἀκολασίαν. σὺ δέ μοι δοκεῖς
[495]	τε καὶ νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος,	~οὐδὲ	ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε καὶ
[463]	Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ	οὐδὲ	αὐτὸς συνίημι ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης)
[483]	ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ τὸ ἀδικεῖν.	οὐδὲ	(γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό γ' ἐστὶν
[506]	ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν.	οὐδὲ	γάρ ~τοι ἔγωγε εἰδὼς λέγω
[488]	βελτίω καλεῖς σὺ καὶ κρείττω;	(οὐδὲ	γάρ τοι τότε οἷός ~τ'
[510]	γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~οὐδέ	γε εἴ τις πολὺ φαυλότερος
[456]	οὐδὲ κεντεῖν τε καὶ ἀποκτεινύναι.	οὐδέ	γε μὰ Δία ἐάν τις
[505]	ὁ λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης)	~οὐδέ	γέ μοι μέλει οὐδὲν ὧν
[516]	γε φῄς. ~(Σωκράτης) ~μὰ Δί'	οὐδέ	γε σὺ ἐξ ὧν ὡμολόγεις.
[508]	ἐπὶ κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι,	οὐδέ	γε τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ
[512]	τὸν κυβερνήτην, καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς,	~οὐδέ	γε, ὦ θαυμάσιε, τὸν μηχανοποιόν,
[474]	ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ (πολλοῖς	οὐδὲ	~διαλέγομαι. ὅρα οὖν εἰ ἐθελήσεις
[489]	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι,	οὐδὲ	δίκαιον ~τὸ ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ
[468]	τῇ πόλει ~μᾶλλον ἢ μή,	οὐδὲ	ζηλοῖς ὅταν ἴδῃς τινὰ ἢ
[457]	ὀρθῶς. οὔκουν ~οἱ διδάξαντες πονηροί,	οὐδὲ	ἡ τέχνη οὔτε αἰτία οὔτε
[495]	~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι δέ γε	οὐδὲ	Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται
[456]	ἕνεκα τοὺς φίλους δεῖ ~τύπτειν	οὐδὲ	κεντεῖν τε καὶ ἀποκτεινύναι. οὐδέ
[494]	βίον λέγεις, ἀλλ' οὐ νεκροῦ	οὐδὲ	λίθου. καί μοι λέγε· τὸ
[491]	οἵ εἰσιν οὐ σκυτοτόμους ~λέγω	οὐδὲ	μαγείρους, ἀλλ' (οἳ ἂν εἰς
[469]	καὶ ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε,	οὐδὲ	μέντοι ζηλωτός. ~(Πῶλος) οὐκ ἄρτι
[494]	σὺ δὲ οὐ μὴ ἐκπλαγῇς	οὐδὲ	μὴ αἰσχυνθῇς· ἀνδρεῖος γὰρ εἶ.
[466]	λέγεις; ~(Πῶλος) ἐρωτῶ ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐδὲ	νομίζεσθαι ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Πῶλος) ~πῶς
[489]	ἀληθῆ λέγειν ἐν τοῖς ~πρόσθεν	οὐδὲ	ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν λέγων ὅτι
[490]	ἔχειν; ~(Καλλίκλης) οὐ σιτίων γε	οὐδὲ	ποτῶν. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως
[502]	σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ ~ἐκεῖνος μὲν	οὐδὲ	πρὸς τὸ ἥδιστον; ἠνία γὰρ
[472]	ὁ λόγος ᾖ· οἶμαι δὲ	οὐδὲ	σοί, ἐὰν μὴ ἐγώ σοι
[482]	(σὰ παιδικὰ τούτων τῶν λόγων,	οὐδὲ	σὺ παύσῃ ποτὲ ~ταῦτα λέγων.
[457]	σὺ οὐ πάνυ ἀκόλουθα ~λέγειν	οὐδὲ	σύμφωνα οἷς τὸ πρῶτον ἔλεγες
[468]	ἀγαθὰ μήτε κακὰ οὐ βουλόμεθα,	οὐδὲ	τὰ κακά. ἦ γάρ; ἀληθῆ
[497]	ὦ φίλε, τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν	οὐδὲ	τὰ κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν
[497]	τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι γάρ σοι	οὐδὲ	ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει δέ̓ τοὺς
[497]	τὸ χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν	οὐδὲ	τὸ ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον
[470]	~δῆλον δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι	οὐδὲ	τὸν μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις
[505]	~(Καλλίκλης) αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	οὐδὲ	τοὺς μύθους φασὶ μεταξὺ θέμις
[489]	δύο βελτίους ἡγῇ τοῦ ἑνός,	οὐδὲ	τοὺς σοὺς δούλους βελτίους σοῦ,
[508]	ἐμαυτῷ οὔτε τῶν ~φίλων οὐδενὶ	οὐδὲ	τῶν οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ
[468]	οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων	οὐδὲ	χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ'
[465]	γάρ μου ~βραχέα οὐκ ἐμάνθανες,	οὐδὲ	χρῆσθαι τῇ ἀποκρίσει ἥν σοι
[486]	σε ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ φύσιν ψυχῆς	ὧδε	γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις μορφώματι,
[509]	ἀδικεῖσθαι; πότερα δύναμιν ἢ βούλησιν;	ὧδε	~δὲ λέγω· πότερον ἐὰν μὴ
[477]	οὖν τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ;	ὧδε	δὲ σκόπει· ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ
[478]	ἀδικίας; εἰ μὴ οὕτως εὐπορεῖς,	ὧδε	σκόπει· ποῖ ἄγομεν καὶ ~παρὰ
[487]	ὥσπερ σύ· τὼ δὲ ~ξένω	τώδε,	Γοργίας τε καὶ Πῶλος, σοφὼ
[501]	περανθῇ ὁ λόγος καὶ Γοργίᾳ	τῷδε	~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ
[482]	ἕτερα τοιαῦτα ἀκούειν, καὶ μὴ	~θαύμαζε	ὅτι ἐγὼ ταῦτα λέγω, ἀλλὰ
[461]	μεντἂν πάθοις, ὦ βέλτιστε, εἰ	Ἀθήναζε	ἀφικόμενος, οὗ τῆς Ἑλλάδος ~πλείστη
[482]	σὺ παύσῃ ποτὲ ~ταῦτα λέγων.	νόμιζε	τοίνυν καὶ παρ' ἐμοῦ χρῆναι
[506]	παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε,	ὠγαθέ,	αὐτὸς καὶ πέραινε. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε
[519]	μοι οὐκ ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ'	ὠγαθέ,	εἰπὲ πρὸς Φιλίου, οὐ δοκεῖ
[491]	κρείττους καὶ οἱ ~βελτίους. ἀλλ'	ὠγαθέ,	εἰπὼν ἀπαλλάγηθι τίνας ποτὲ λέγεις
[486]	τύπτοντα μὴ ~διδόναι δίκην. ἀλλ'	ὠγαθέ,	ἐμοὶ πείθου, παῦσαι δὲ ἐλέγχων,
[471]	ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν,	~ὠγαθέ;	καὶ μὴν οὐδέν γέ σοι
[511]	ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα,	ὠγαθὲ	Καλλίκλεις, εἰ μὴ κωφός γ'
[490]	βελτίστῳ, ὦ Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως,	ὠγαθέ;	~(Καλλίκλης) ~περὶ σιτία, λέγεις, καὶ
[507]	εἰ ἔχεις, δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ'	ὠγαθέ.	~(Σωκράτης) ~λέγω δὴ ὅτι, εἰ
[506]	τὸν λόγον· εἰ δὲ μὴ	βούλεσθε,	ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ ~ἀπίωμεν.
[487]	τὴν ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι	(παρεκελεύεσθε	ἀλλήλοις ὅπως μὴ πέρα τοῦ
[500]	τὸν τρόπον ὃν ὑμεῖς νῦν	πολιτεύεσθε,	ἢ (ἐπὶ) τόνδε τὸν βίον
[447]	τοῦτο πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν	βούλησθε	παρ' ἐμὲ ἥκειν οἴκαδε· παρ'
[458]	~τὴν ἡμέραν ὅλην ἐθέλητε διαλέγεσθαι,	χαριεῖσθε.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν, ὦ Καλλίκλεις,
[494]	γὰρ ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα, ὦ	γενναῖε,	ἢ ἐκεῖνος ὃς ἂν φῇ
[473]	ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ, ὦ	γενναῖε	Πῶλε, καὶ οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι
[471]	ᾧ με καὶ ἂν παῖς	ἐξελέγξειε,	καὶ ἐγὼ ὑπὸ σοῦ νῦν,
[500]	λόγοι, οὗ τί ~ἂν μᾶλλον	σπουδάσειέ	τις καὶ σμικρὸν νοῦν ἔχων
[520]	γενόμενος διὰ παιδοτρίβην, ἴσως ἂν	ἀποστερήσειε	τὴν χάριν, εἰ προοῖτο ~αὐτῷ
[489]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ μέν, ὦ	δαιμόνιε,	καὶ αὐτὸς πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν
[517]	ὅστις (βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ	δαιμόνιε,	οὐδ' ἐγὼ ψέγω τούτους ὥς
[513]	καὶ ἐμοί, ὅπως μή, ὦ	δαιμόνιε,	πεισόμεθα ὅπερ φασὶ τὰς τὴν
[495]	τοῦτο, οὔτε σύ. ἀλλ' ὦ	μακάριε,	ἄθρει ~μὴ οὐ τοῦτο ᾖ
[469]	τὴν αὐτοῦ δόξαν. ~(Σωκράτης) ~ὦ	μακάριε,	ἐμοῦ δὴ λέγοντος τῷ λόγῳ
[512]	σῴζειν ~ἕνεκα πεποίηνται. ἀλλ' ὦ	μακάριε,	ὅρα μὴ ἄλλο τι τὸ
[471]	ὡς ἐγὼ λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ	μακάριε,	ῥητορικῶς γάρ με ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν,
[489]	οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους; καὶ ὦ	θαυμάσιε	πρᾳότερόν με προδίδασκε, ἵνα μὴ
[470]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ	θαυμάσιε,	(τὸ μέγα δύνασθαι) πάλιν αὖ
[512]	σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ γε, ὦ	θαυμάσιε,	τὸν μηχανοποιόν, ὃς οὔτε στρατηγοῦ,
[486]	ἥτις εὐφυῆ λαβοῦσα τέχνη φῶτα	~ἔθηκε	χείρονα, μήτε αὐτὸν αὑτῷ δυνάμενον
[471]	πῶς οὐκ ἄδικος; ᾧ γε	προσῆκε	μὲν τῆς ἀρχῆς οὐδὲν ἣν
[465]	πρὸς δικαιοσύνην. ὅπερ μέντοι λέγω,	διέστηκε	μὲν ~οὕτω φύσει, ἅτε δ'
[448]	λέγω ὅτι ~οὐδείς μέ πω	ἠρώτηκε	καινὸν οὐδὲν πολλῶν ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν)
[520]	ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης)	ἔοικέ	γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δέ γε
[470]	~(Σωκράτης) ~τοῦτο μὲν δή, ὡς	ἔοικε,	καὶ παρὰ σοῦ καὶ παρ'
[478]	γὰρ τοῦτ' ἦν εὐδαιμονία, ὡς	ἔοικε,	κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν
[494]	μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ δέ, ὡς	~ἔοικε,	μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι. καὶ πρῶτον
[475]	δέ γε κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος)	ἔοικε.	~(Σωκράτης) ~δέξαιο ἂν οὖν σὺ
[479]	καὶ ~ῥήτορας καὶ δυνάστας; ~(Πῶλος)	ἔοικε.	~(Σωκράτης) ~σχεδὸν γάρ που οὗτοι,
[520]	~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ' ἄρα, ὡς	ἔοικε,	τὰς μὲν ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν
[507]	~Καλλίκλεις· σὺ δ' εἰ ἔχεις,	δίδασκε.	~(Καλλίκλης) λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης) ~λέγω
[489]	καὶ ὦ θαυμάσιε πρᾳότερόν με	προδίδασκε,	ἵνα μὴ ~ἀποφοιτήσω παρὰ σοῦ.
[471]	λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ γε, ὦ	φίλε,	ἄδικος. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μὲν δὴ
[466]	σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης) ~εἶεν, ὦ	φίλε·	ἔπειτα δύο ἅμα με ἐρωτᾷς;
[482]	~ταῦτα λέγουσαν. λέγει γάρ, ὦ	φίλε	ἑταῖρε, ἃ νῦν ἐμοῦ ἀκούεις,
[479]	οὖν οὐ περὶ τούτου, ὦ	φίλε,	ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν τὸν Ἀρχέλαον
[507]	παρὰ ταῦτα ἄλλα φάναι, ὦ	φίλε	~Καλλίκλεις· σὺ δ' εἰ ἔχεις,
[465]	Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ ἦν, ὦ	φίλε	Πῶλε σὺ γὰρ τούτων ἔμπειρος
[486]	νεανικὸν βούλευμα βουλεύσαιο. ~καίτοι, ὦ	φίλε	Σώκρατες καί μοι μηδὲν ἀχθεσθῇς·
[497]	οὐ τὰ αὐτὰ γίγνεται, ὦ	φίλε,	τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ τὰ
[473]	ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ δῆτα, ὦ	Πῶλε,	ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ γὰρ ἀληθὲς
[463]	ἐστίν. οὐ ~γὰρ δίκαιον, ὦ	Πῶλε·	ἀλλ' εἴπερ βούλει πυθέσθαι, ἐρώτα
[461]	~τοὺς λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε	Πῶλε,	ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες κτώμεθα ἑταίρους
[479]	δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, ὦ	Πῶλε,	ἆρ' αἰσθάνῃ τὰ συμβαίνοντα ἐκ
[473]	καὶ ~τυραννεύσας. τί τοῦτο, ὦ	Πῶλε;	γελᾷς; ἄλλο αὖ τοῦτο εἶδος
[466]	πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ γάρ, ὦ	Πῶλε,	ἐγὼ καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ
[471]	κατ' ἀρχὰς τῶν λόγων, ὦ	Πῶλε,	ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα ὅτι μοι
[480]	οὐδὲν ἡ ῥητορικὴ ἡμῖν, ὦ	Πῶλε,	εἰ μὴ ~εἴ τις (ὑπολάβοι
[470]	~ἐγὼ μὲν τοίνυν φημί, ὦ	Πῶλε,	εἴ σοι παρ' ἐμοῦ ἥδιόν
[480]	ἀνίατον· ἢ πῶς λέγομεν, ὦ	Πῶλε,	εἴπερ τὰ πρότερον μένει ἡμῖν
[469]	λέγοιμι πρὸς σὲ ὅτι ὦ	Πῶλε,	ἐμοὶ ~δύναμίς τις καὶ τυραννὶς
[448]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι, ὦ	Πῶλε,	ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος τίνος (Γοργίας)
[466]	τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι, ὦ	Πῶλε,	ἐφ' ἑκάστου ὧν λέγεις πότερον
[468]	ἀληθῆ σοι δοκῶ ~λέγειν, ὦ	Πῶλε,	ἢ οὔ; τί οὐκ ἀποκρίνῃ;
[481]	τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ	Πῶλε,	ἡ ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι, ἐπεὶ
[462]	ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ	Πῶλε;	ἤδη πέπυσαι παρ' ἐμοῦ ὅτι
[461]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν, ὦ	Πῶλε,	ἢν καθέρξῃς, ᾗ τὸ πρῶτον
[467]	~(Σωκράτης) ~μὴ κακηγόρει, ὦ λῷστε	Πῶλε,	ἵνα προσείπω σε (κατὰ σέ·
[469]	~ἧττον ἢ ὁ ἀποκτεινύς, ὦ	Πῶλε,	καὶ ἧττον ἢ ὁ δικαίως
[473]	~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ, ὦ γενναῖε	Πῶλε,	καὶ οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι δὲ
[474]	ἠρώτων· πότερον δοκεῖ σοι, ὦ	~Πῶλε,	κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν ἢ
[472]	γε τὴν ἐμὴν δόξαν, ὦ	Πῶλε,	ὁ ἀδικῶν τε καὶ ὁ
[475]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν, ὦ	Πῶλε,	ὁ ἔλεγχος παρὰ τὸν ἔλεγχον
[448]	διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί δέ, ὦ	Πῶλε;	οἴει σὺ κάλλιον ἂν Γοργίου
[470]	ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα, ὦ	Πῶλε·	οὐ γάρ πω συγγέγονα τῷ
[475]	ἧττον; μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι, ὦ	Πῶλε·	οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως
[473]	ἐροῦ τινα τουτωνί. ~(Σωκράτης) ~ὦ	Πῶλε,	οὐκ εἰμὶ τῶν πολιτικῶν, καὶ
[473]	ὡς σύ γε οἴει, ὦ	Πῶλε.	~(Πῶλος) ἀληθῆ γε οἰόμενος. ~(Σωκράτης)
[462]	τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης) οὐδεμία, ὦ	Πῶλε.	~(Πῶλος) ἀλλὰ τί; φάθι. ~(Σωκράτης)
[480]	οὕτως ἢ μὴ φῶμεν, ὦ	Πῶλε;	~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν, ὦ Σώκρατες,
[462]	χάριτος καὶ ἡδονῆς (ἀπεργασίας, ὦ	Πῶλε.	~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ' ἐστὶν ὀψοποιία
[469]	ζηλωτόν ἐστιν; ~(Σωκράτης) εὐφήμει, ὦ	Πῶλε.	~(Πῶλος) τί δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[465]	ἂν πολὺ ἦν, ὦ φίλε	Πῶλε	σὺ γὰρ τούτων ἔμπειρος ὁμοῦ
[466]	οὐ μνημονεύεις τηλικοῦτος ὤν, ὦ	~Πῶλε;	τί τάχα δράσεις; ~(Πῶλος) ~ἆρ'
[480]	οὖν δὴ ταῦτα ἀληθῆ, ὦ	Πῶλε,	τίς ἡ μεγάλη χρεία ἐστὶν
[479]	οἱ τὴν δίκην φεύγοντες, ὦ	~Πῶλε,	τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς
[470]	~ὥς γε ἐγὼ λέγω, ὦ	Πῶλε·	τὸν μὲν γὰρ καλὸν καὶ
[465]	φημι (εἶναι τὸ τοιοῦτον, ὦ	Πῶλε	τοῦτο γὰρ ~πρὸς σὲ λέγω
[462]	~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ	Πῶλε,	ὥς γε πρὸς σὲ τἀληθῆ
[510]	ἐγὼ μέγα ~δυναίμην καὶ μηδείς	με	ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς ἔοικεν, αὐτῷ
[521]	ὅτι χρήσεται αὐτοῖς, ἀλλ' ὥσπερ	με	~ἀδίκως ἀφείλετο, οὕτως καὶ (λαβὼν
[489]	χρώμενος πολλὰ νυνδὴ εἰρωνεύου πρός	με·	~ἀλλ' ἴθι εἰπέ, τίνας λέγεις
[486]	ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἂν οἴει	με	ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων τινὰ τῶν
[486]	ὅτι ἱκανῶς ἔχω καὶ οὐδέν	με	δεῖ ἄλλης ~βασάνου; ~(Καλλίκλης) πρὸς
[462]	Γοργίου ἕνεκα λέγειν, μὴ οἴηταί	~με	διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ
[506]	δοκῶ μὴ (καλῶς λέγειν. καί	με	ἐὰν ἐξελέγχῃς, οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι
[467]	κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ δέ	με	ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες οἱ
[472]	κατ' ἐμοῦ παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν	με	ἐκ ~τῆς οὐσίας καὶ τοῦ
[470]	ἴσην δὲ καὶ σοί, ἐάν	με	ἐλέγξῃς καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ
[451]	τὸ κῦρος ἐχουσῶν. καὶ εἴ	με	ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ τί; εἴποιμ'
[471]	~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς γάρ	με	ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ ἐν
[473]	ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε καὶ ἔδει	με	ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον καὶ οὐκ
[451]	ἐστιν. ὥσπερ ἂν εἴ τίς	με	ἔροιτο ὧν νυνδὴ ἔλεγον περὶ
[466]	ὦ φίλε· ἔπειτα δύο ἅμα	με	ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος) πῶς δύο; ~(Σωκράτης)
[522]	οἷς πορίζεται· ἐάν ~τέ τίς	με	ἢ νεωτέρους φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν
[488]	ταὐτὰ πράττοντα ἅπερ ὡμολόγησα, πάνυ	με	ἡγοῦ βλᾶκα ~εἶναι καὶ (μηκέτι
[519]	ὦ ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν	με	~ἠνάγκασας, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων
[508]	συμβαίνει πάντα, ἐφ' οἷς σύ	με	ἤρου εἰ σπουδάζων λέγοιμι, ~λέγοντα
[471]	οὗτός ~ἐστιν ὁ λόγος, ᾧ	με	καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ
[499]	ἔχειν, τοτὲ δὲ ἑτέρως, ἐξαπατῶν	με.	καίτοι οὐκ ᾤμην γε ~κατ'
[449]	εἶναι, ὡς ἔφη Ὅμηρος, βούλει	με	καλεῖν. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ βούλομαι. ~(Γοργίας)
[474]	ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν μηδὲ νῦν	με	κέλευε ἐπιψηφίζειν τοὺς παρόντας, ἀλλ'
[488]	κτησαίμην ἂν αὐτό, καὶ ἐάν	με	λάβῃς νῦν μέν σοι ὁμολογήσαντα,
[489]	καὶ τὸ κρεῖττον; ἢ οἴει	με	λέγειν, ~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ δούλων
[488]	σὺ οὖν, ὥσπερ ~ἤρξω νουθετεῖν	με,	μὴ ἀποστῇς, ἀλλ' ἱκανῶς μοι
[497]	ἵνα εἰδῇς ὡς σοφὸς (ὤν	με	νουθετεῖς. οὐχ ἅμα διψῶν τε
[488]	βλᾶκα ~εἶναι καὶ (μηκέτι ποτέ	με	νουθετήσῃς ὕστερον, ὡς μηδενὸς ἄξιον
[521]	ὃ πολλάκις εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ	με	ὁ βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ
[462]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν	με,	ὀψοποιία ἥτις μοι δοκεῖ τέχνη
[521]	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν οὖν	με	παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν τῆς πόλεως,
[489]	ἰσχυροτέρους; καὶ ὦ θαυμάσιε πρᾳότερόν	με	προδίδασκε, ἵνα μὴ ~ἀποφοιτήσω παρὰ
[448]	ἐπηγγελλόμην, καὶ λέγω ὅτι ~οὐδείς	μέ	πω ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν πολλῶν
[473]	δὲ ἐμαρτύρου. ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν	με	σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι,
[472]	ὢν οὐχ ὁμολογῶ· οὐ γάρ	με	σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας πολλοὺς
[457]	φοβοῦμαι οὖν ~διελέγχειν σε, μή	με	ὑπολάβῃς οὐ πρὸς τὸ πρᾶγμα
[522]	οἶδα ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις ἄν	με	φέροντα (τὸν θάνατον. ~αὐτὸ μὲν
[466]	λόγον, ἐὰν δὲ ἔχω, ἔα	με	χρῆσθαι· δίκαιον γάρ. καὶ νῦν
[521]	ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα	με,	ὦ γενναιότατε, παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης) ~εἴ
[463]	~τίνος, ὦ Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν	ἐμὲ	αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν μοι,
[494]	δεῖ δέ, ὡς ~ἔοικε, μηδ'	ἐμὲ	ἀπαισχυνθῆναι. καὶ πρῶτον μὲν εἰπὲ
[489]	ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο ποιούμενος;	ἐμὲ	γὰρ οἴει ἄλλο τι λέγειν
[458]	τὸ λοιπόν, ὦ Σώκρατες, γίγνεται	ἐμέ	γε μὴ ἐθέλειν, αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον
[515]	πράττειν τὰ τῆς ~πόλεως πράγματα,	ἐμὲ	δὲ παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις ὅτι
[521]	εἶ, ὥσπερ ἤρξω παρρησιάζεσθαι πρὸς	ἐμέ,	διατελεῖν ἃ νοεῖς λέγων. ~καὶ
[453]	ὅτου ὁ λόγος ἐστίν, ~καὶ	ἐμὲ	εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ δὲ
[482]	λέγειν μᾶλλον ἢ ἕνα ὄντα	ἐμὲ	ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ ἐναντία
[467]	τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ κολακείαν,	ἐμὲ	ἐξελέγξας; εἰ δέ με ἐάσεις
[467]	σέ· ἀλλ' εἰ μὲν ἔχεις	~ἐμὲ	ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι, εἰ
[466]	καὶ γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ	ἐμὲ	ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος) ἀλλ' ἔγωγε σὲ
[499]	μειράκια. ὡς δὴ σὺ οἴει	~ἐμὲ	ἢ καὶ ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων
[447]	~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε παρ'	ἐμὲ	ἥκειν οἴκαδε· παρ' ἐμοὶ γὰρ
[474]	ἐγὼ γὰρ δὴ οἶμαι καὶ	ἐμὲ	καὶ σὲ καὶ τοὺς ἄλλους
[508]	βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν καὶ	~ἐμὲ	καὶ τὰ ἐμὰ ἀδίκως καὶ
[508]	καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ	ἐμὲ	καὶ ~τὰ ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι
[493]	λέγει, ὡς ἔφη ὁ πρὸς	ἐμὲ	(λέγων, τὴν ψυχὴν ~εἶναι· τὴν
[511]	ὥσπερ καὶ ἣν σὺ κελεύεις	ἐμὲ	μελετᾶν τὴν ~ῥητορικὴν τὴν ἐν
[455]	τέχνης παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι. καὶ	ἐμὲ	νῦν ~νόμισον καὶ τὸ σὸν
[474]	~(Πῶλος) ~ἐγὼ δέ γε οὔτ'	ἐμὲ	οὔτ' ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα. ἐπεὶ
[487]	ἐγὼ γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ	ἐμὲ	οὐχ οἷοί τέ εἰσιν ~βασανίζειν
[500]	μήτε αὐτὸς οἴου δεῖν πρὸς	ἐμὲ	παίζειν ~μηδ' ὅτι ἂν τύχῃς
[527]	μὴ ἐκείνῳ, ᾧ σὺ πιστεύων	ἐμὲ	παρακαλεῖς· ἔστι γὰρ οὐδενὸς ~ἄξιος
[487]	αἰσχύνης περιουσίᾳ, οὐδ' αὖ ἀπατῶν	~ἐμὲ	συγχωρήσαις ἄν· φίλος γάρ μοι
[500]	πότερον ἐπὶ ὃν σὺ παρακαλεῖς	ἐμέ,	τὰ τοῦ ἀνδρὸς δὴ ταῦτα
[522]	κρατίστη εἶναι. εἰ μὲν οὖν	ἐμέ	τις ἐξελέγχοι ταύτην τὴν ~βοήθειαν
[514]	ἐγώ τε ~σὲ καὶ σὺ	ἐμέ,	φέρε πρὸς θεῶν, αὐτὸς δὲ
[491]	ἐγὼ σοῦ; σὺ ~μὲν γὰρ	ἐμὲ	φῂς ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν, καὶ
[448]	Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ δή. εἰ	ἐτύγχανε	(Γοργίας) ἐπιστήμων ὢν τῆς τέχνης
[506]	~(Καλλίκλης) λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ	πέραινε.	~(Σωκράτης) ~ἄκουε δὴ ἐξ ἀρχῆς
[466]	ἀποκρινομένου μὴ ἔχω ὅτι χρήσωμαι,	ἀπότεινε	~καὶ σὺ λόγον, ἐὰν δὲ
[465]	~ἰατρική, ἀλλ' αὐτὸ τὸ σῶμα	ἔκρινε	σταθμώμενον ταῖς χάρισι ταῖς πρὸς
[516]	ἑαυτὸν μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας	~ἀπέδειξε	ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας δι' ἀγριότητα.
[504]	δὲ μή, ἔλεγχε καὶ μὴ	ἐπίτρεπε.	ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ ταῖς μὲν
[495]	ὅταν αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς.	~εἰπὲ	γάρ μοι, τοὺς εὖ πράττοντας
[494]	ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι. καὶ πρῶτον μὲν	εἰπὲ	εἰ καὶ ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα,
[515]	~(Σωκράτης) ~οὐδέν· ἀλλὰ τόδε μοι	εἰπὲ	ἐπὶ τούτῳ, εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι
[521]	~καὶ νῦν εὖ καὶ γενναίως	εἰπέ.	~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν ὅτι ὡς
[463]	καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος, ὦ Σώκρατες;	εἰπέ·	μηδὲν ἐμὲ αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ
[447]	λέγω; ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι.	εἰπέ	μοι, ὦ Γοργία, ἀληθῆ λέγει
[489]	~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ παύσεται φλυαρῶν.	εἰπέ	μοι, ὦ Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ
[481]	~νὴ τοὺς θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ.	εἰπέ	μοι, ὦ Σώκρατες, (πότερόν σε
[481]	πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης)	~εἰπέ	μοι, ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα
[515]	ἑαυτοῦ πόλει, νῦν μοι ~ἀναμνησθεὶς	εἰπὲ	περὶ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ὧν
[453]	δὴ καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς	εἰπέ·	πότερόν σοι δοκεῖ πειθὼ ποιεῖν
[519]	οὐκ ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ' ὠγαθέ,	εἰπὲ	πρὸς Φιλίου, οὐ δοκεῖ σοι
[476]	καθ' ὅσον δίκαια; καὶ ~διασκεψάμενος	εἰπέ.	~(Πῶλος) ἀλλά μοι δοκεῖ, ὦ
[463]	τοῦτον μὲν ἔα, ἐμοὶ δ'	εἰπὲ	πῶς λέγεις πολιτικῆς μορίου εἴδωλον
[489]	σύ. ἀλλὰ πάλιν ἐξ ἀρχῆς	εἰπὲ	τί ποτε λέγεις τοὺς βελτίους,
[470]	φῂς ἄμεινον εἶναι ταῦτα ποιεῖν;	εἰπὲ	τίνα ὅρον ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ
[449]	δέ, ὦ Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν	εἰπὲ	τίνα σε χρὴ ~καλεῖν ὡς
[489]	εἰρωνεύου πρός με· ~ἀλλ' ἴθι	εἰπέ,	τίνας λέγεις τοὺς βελτίους εἶναι;
[449]	βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ νῦν οὕτως	εἰπὲ	τίς ἡ τέχνη ~καὶ τίνα
[460]	ἄρτι εἶπες, ἀποκαλύψας τῆς ῥητορικῆς	εἰπὲ	τίς ~ποθ' ἡ δύναμίς ἐστιν.
[521]	πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι	εἰπέ,	ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ εἶ,
[485]	αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει βέλτιστος ὤν"	~αντιοπε	(ὅπου δ' ἂν φαῦλος ᾖ,
[484]	~συμβαίνει γὰρ τὸ τοῦ Εὐριπίδου·	~αντιοπε	τέ ἐστιν ἕκαστος ἐν τούτῳ,
[518]	εἴ σοι ἔλεγον ἐγὼ ~ὅτι	Ἄνθρωπε,	ἐπαί̈ εις οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς·
[452]	δὲ δὴ τίς εἶ, ὦ	ἄνθρωπε,	καὶ τί τὸ σὸν ἔργον;
[503]	εἴ τις τούτων τοιοῦτος γέγονεν·	φέρε	γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ
[493]	ἀληθέστερον εἴρηκας, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~φέρε	δή, ἄλλην σοι εἰκόνα λέγω
[502]	εἶναι; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~φέρε	δή, εἴ τις περιέλοι τῆς
[455]	πράγματα. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~φέρε	δή, ἴδωμεν τί ποτε καὶ
[495]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~φέρε	δὴ ὅπως μεμνησόμεθα ταῦτα, ὅτι
[475]	οὐκ ἀνάγκη; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~φέρε	δή, πῶς ἐλέγετο νυνδὴ περὶ
[449]	οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης)	~φέρε	δή· ῥητορικῆς γὰρ φῂς ἐπιστήμων
[464]	μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~φέρε	δή σοι, ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον
[515]	οὐ πράττω, οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους,	φέρε,	Καλλικλῆς ἤδη τινὰ βελτίω πεποίηκεν
[514]	τε ~σὲ καὶ σὺ ἐμέ,	φέρε	πρὸς θεῶν, αὐτὸς δὲ ὁ
[482]	λέγουσαν. λέγει γάρ, ὦ φίλε	ἑταῖρε,	ἃ νῦν ἐμοῦ ἀκούεις, καί
[469]	~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως γε, ὦ	ἑταῖρε,	ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν γε πρός
[508]	διὰ ~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ	ἑταῖρε,	οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ
[473]	γε καὶ σὲ ποιῆσαι, ὦ	ἑταῖρε,	ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν· φίλον γάρ
[491]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; αὑτῶν, ὦ	ἑταῖρε,	τί; ἦ τι ἄρχοντας ἢ
[519]	σοι τοῦτο ἄτοπον εἶναι, ὦ	ἑταῖρε;	ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν με ~ἠνάγκασας,
[451]	οὐδέν πω σαφές. ~οἴομαι γάρ	σε	ἀκηκοέναι ἐν τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων
[467]	Πῶλε, ἵνα προσείπω σε (κατὰ	σέ·	ἀλλ' εἰ μὲν ἔχεις ~ἐμὲ
[455]	~αἰσθάνομαι, οἳ ἴσως αἰσχύνοιντ' ἄν	σε	ἀνερέσθαι. ὑπ' (ἐμοῦ οὖν ~ἀνερωτώμενος
[454]	καὶ ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν τί	σε	ἀνέρωμαι, ὃ δοκεῖ ~μὲν δῆλον
[526]	ὅσον ~δύναμαι, καὶ δὴ καὶ	σὲ	ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον τὸν βίον
[472]	ἀληθοῦς. ἐγὼ δὲ ἂν μὴ	σὲ	αὐτὸν ἕνα ὄντα μάρτυρα ~παράσχωμαι
[450]	οὔτοι τούτων γε οὐδεμίαν οἶμαί	σε	βούλεσθαι ῥητορικὴν καλεῖν, οὐχ ὅτι
[452]	~ἰατρὸς ὅτι ὦ Σώκρατες, ἐξαπατᾷ	σε	Γοργίας· οὐ γάρ ἐστιν ἡ
[453]	τούτων ἕνα· ἀξιῶ δὲ καὶ	σέ.	~(Γοργίας) τί οὖν δή, ὦ
[482]	~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν,	σὲ	δὲ αὐτὸ τοῦτο ἀγαπᾶν καί
[470]	μήν, ὦ Σώκρατες, οὐδέν γέ	σε	δεῖ παλαιοῖς (πράγμασιν ἐλέγχειν· τὰ
[448]	ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολὺ ἂν ἥδιον	σέ.	~δῆλος γάρ μοι πῶλος καὶ
[452]	ἀγαθὸν εἶναι τοῖς ἀνθρώποις καὶ	σὲ	~δημιουργὸν εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας) ~ὅπερ
[458]	ὧνπερ καὶ ἐγώ, ~ἡδέως ἄν	σε	διερωτῴην· εἰ δὲ μή, ἐῴην
[457]	τοῦ ~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς	σέ.	~(ἐγὼ οὖν, εἰ μὲν καὶ
[470]	ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ	σε	ἐλέγξαι, ὦ Σώκρατες· ἀλλ' οὐχὶ
[470]	Σώκρατες· ἀλλ' οὐχὶ κἂν παῖς	σε	ἐλέγξειεν ὅτι οὐκ ~ἀληθῆ λέγεις;
[457]	~(Σωκράτης) ~οἶμαι, ὦ Γοργία, καὶ	σὲ	ἔμπειρον εἶναι πολλῶν λόγων καὶ
[470]	καὶ πρώην γεγονότα ταῦτα ἱκανά	σε	ἐξελέγξαι ἐστὶν καὶ ἀποδεῖξαι ὡς
[471]	τῶν λόγων, ὦ Πῶλε, ἔγωγέ	σε	ἐπῄνεσα ὅτι μοι δοκεῖς εὖ
[485]	ἐγὼ δέ, ὦ ~Σώκρατες, πρὸς	σὲ	ἐπιεικῶς ἔχω φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν
[485]	ἀμελεῖς, ὦ ~Σώκρατες, ὧν δεῖ	σε	ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ φύσιν ψυχῆς ὧδε
[453]	τοῦ ἕνεκα δὴ αὐτὸς ὑποπτεύων	σὲ	ἐρήσομαι, ἀλλ' οὐκ αὐτὸς λέγω;
[454]	δὲ ἐνθένδε. εἰ γάρ τίς	σε	ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν τις, ὦ
[447]	~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἄν τίς	σε	ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, ὦ (Χαιρεφῶν)
[494]	μόνον κνησιῷ ἢ ἔτι τί	σε	ἐρωτῶ; ὅρα, ὦ Καλλίκλεις, τί
[466]	ἐμὲ ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος) ἀλλ' ἔγωγε	σὲ	ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης) ~εἶεν, ὦ φίλε·
[453]	σε· ὥσπερ ἂν εἰ ~ἐτύγχανόν	σε	ἐρωτῶν τίς ἐστιν τῶν ζωγράφων
[473]	ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν· φίλον γάρ	σε	~ἡγοῦμαι. νῦν μὲν οὖν ἃ
[453]	~γράφων, ἆρ' οὐκ ἂν δικαίως	σε	ἠρόμην ὁ τὰ ποῖα τῶν
[474]	ὥσπερ ἂν εἰ ἐξ ἀρχῆς	σε	ἠρώτων· πότερον δοκεῖ σοι, ὦ
[481]	εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες, (πότερόν	σε	θῶμεν νυνὶ ~σπουδάζοντα ἢ παίζοντα;
[527]	ἐγὼ ἐνθάδε σὺ ἐκεῖ, καί	σε	ἴσως ~τυπτήσει τις καὶ ἐπὶ
[493]	ἑλέσθαι. ἀλλὰ πότερον ~(πείθω τί	σε	καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς
[514]	ἐπεσκεψάμεθα δήπου ἂν ἐγώ τε	~σὲ	καὶ σὺ ἐμέ, φέρε πρὸς
[474]	δὴ οἶμαι καὶ ἐμὲ καὶ	σὲ	καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὸ
[449]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ῥήτορα ἄρα χρή	σε	καλεῖν; ~(Γοργίας) ~ἀγαθόν γε, ὦ
[467]	ὦ λῷστε Πῶλε, ἵνα προσείπω	σε	(κατὰ σέ· ἀλλ' εἰ μὲν
[453]	~ἀλλ' ὑποπτεύω γε ἣν οἶμαί	σε	λέγειν καὶ περὶ ὧν· οὐδὲν
[485]	ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται πρὸς	σὲ	λέγειν, οἷάπερ ἐκεῖνος πρὸς τὸν
[454]	~καὶ ἐγώ τοι ὑπώπτευον ταύτην	σε	λέγειν τὴν πειθὼ καὶ περὶ
[489]	αὐτὸς πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν τί	σε	λέγειν τὸ ~κρεῖττον, καὶ ἀνερωτῶ
[465]	ὦ Πῶλε τοῦτο γὰρ ~πρὸς	σὲ	λέγω ὅτι τοῦ ἡδέος στοχάζεται
[457]	τῆς ῥητορικῆς· φοβοῦμαι οὖν ~διελέγχειν	σε,	μή με ὑπολάβῃς οὐ πρὸς
[476]	ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ	σὲ	~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους ἐῶ
[486]	εἶναι οὕτως ἔχειν ὡς ἐγὼ	σὲ	οἶμαι ἔχειν καὶ τοὺς ~ἄλλους
[508]	ταῦτα σοφὸς ὤν, ἀλλὰ λέληθέν	σε	ὅτι ἡ ἰσότης ἡ γεωμετρικὴ
[469]	ὑπὸ μάλης ἐγχειρίδιον λέγοιμι πρὸς	σὲ	ὅτι ὦ Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς
[465]	μὲν οὖν ~ἄτοπον πεποίηκα, ὅτι	σε	οὐκ ἐῶν μακροὺς λόγους λέγειν
[450]	Γοργία, λέγεις; ἀλλ' οὐκ οἶμαί	σε	οὔτε τὴν ἀριθμητικὴν οὔτε τὴν
[482]	πάθος ὅπερ Γοργίου κατηγόρει ~πρὸς	σὲ	παθεῖν. ἔφη γάρ που Γοργίαν
[473]	~(Σωκράτης) ~πειράσομαι δέ γε καὶ	σὲ	ποιῆσαι, ὦ ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ
[513]	παραδώσειν ~τέχνην τινὰ τοιαύτην, ἥτις	(σε	ποιήσει μέγα δύνασθαι ἐν τῇ
[513]	σε τούτοις ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται, οὗτός	σε	ποιήσει, ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς εἶναι,
[517]	ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ γοῦν	σε	πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ ἐγνωκέναι
[494]	Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς	σε	τὰ ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα
[462]	ὦ Πῶλε, ὥς γε πρὸς	σὲ	τἀληθῆ εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί
[515]	~ἐλεύθερος; λέγε μοι, (ἐάν τίς	σε	ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ Καλλίκλεις, τί
[494]	τὸν τοῦ κοσμίου; πείθω τί	σε	ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι τὸν κόσμιον
[487]	τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς γεγονότας σοφίας,	σέ	τε καὶ Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον
[453]	ὧν· οὐδὲν μέντοι ἧττον ἐρήσομαί	~σε	τίνα ποτὲ λέγεις τὴν πειθὼ
[506]	χρῆναί πω (ἀπιέναι, ἀλλὰ διεξελθεῖν	~σε	τὸν λόγον· φαίνεται δέ μοι
[459]	~δεῖ προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ	σὲ	τὸν μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν;
[513]	Πυριλάμπους γε πρός. ὅστις οὖν	σε	τούτοις ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται, οὗτός σε
[449]	δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἄλλους	σε	φῶμεν δυνατὸν εἶναι ποιεῖν; ~(Γοργίας)
[449]	Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν εἰπὲ τίνα	σε	χρὴ ~καλεῖν ὡς τίνος ἐπιστήμονα
[513]	~καὶ νῦν δὲ ἄρα δεῖ	σὲ	ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ δήμῳ
[453]	εἴ σοι δοκῶ δικαίως ἀνερωτᾶν	σε·	ὥσπερ ἂν εἰ ~ἐτύγχανόν σε
[493]	τὸ πιθανόν τε καὶ πειστικὸν	ὠνόμασε	~πίθον, τοὺς δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους,
[526]	ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι· ὁ δὲ	ἐκεῖσε	ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε
[480]	ἂν κήδηται, αὐτὸν ἑκόντα ἰέναι	ἐκεῖσε	~ὅπου ὡς τάχιστα δώσει δίκην,
[527]	ζῆν ἢ τοῦτον, ὅσπερ καὶ	ἐκεῖσε	φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ' ἐν τοσούτοις
[523]	Δία ὅτι φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι	ἑκατέρωσε	~ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς·
[500]	χεῖρον, αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι	τε	ἀγαθὸν καὶ ὅτι κακόν· καὶ
[496]	γε οὐκ ἂν εἴη τό	τε	ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν
[481]	φιλοσοφίας, σὺ δὲ δυοῖν, τοῦ	τε	Ἀθηναίων ~δήμου καὶ τοῦ Πυριλάμπους.
[472]	εἰδέναι τε κάλλιστον μὴ εἰδέναι	τε	αἴσχιστον· τὸ ~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν
[514]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω πάντα, τά	τε	ἄλλα κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν
[525]	ἐν Ἅιδου· οὐ γὰρ οἷόν	τε	ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ'
[509]	σοῦ τις νεανικώτερος, ~οὐχ οἷόν	τε	ἄλλως λέγοντα ἢ ὡς ἐγὼ
[496]	εὕρωμεν ἄρα ἄττα ὧν ἅμα	τε	ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ ἅμα ἔχει,
[509]	τὰς ὠφελίας ταύτας ἔχειν, τήν	τε	ἀπὸ ~τοῦ μὴ ἀδικεῖν καὶ
[451]	τὸ αὐτὸ γάρ ἐστιν, τό	τε	ἄρτιον καὶ ~τὸ περιττόν διαφέρει
[490]	νέμειν, ἐν τῷ δὲ ἀναλίσκειν	τε	αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς τὸ
[480]	δίκην καὶ ~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν	τε	αὑτὸν καὶ τοὺς ἄλλους μὴ
[487]	οἱ ἄλλοι οὐκ ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί	τε	γὰρ ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ ἂν
[495]	ἀγαθόν, τὸ πάντως χαίρειν· ταῦτά	τε	γὰρ τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ
[454]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ μὴν οἵ	τέ	γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν καὶ
[504]	καὶ κεκοσμημένον πρᾶγμα· καὶ ~οἵ	τε	δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ καὶ οὓς
[514]	κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς	τε	δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ ἄλλους τοιούτους
[449]	ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν	τε	διὰ ~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ γὰρ
[500]	διττὼ τὼ βίω, σκέψασθαι τί	τε	διαφέρετον ἀλλήλοιν καὶ ~ὁπότερον βιωτέον
[462]	ἡ ῥητορικὴ εἶναι, χαρίζεσθαι οἷόν	τε	εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί δέ,
[503]	τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ πρέπον	τε	εἶναι καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν
[501]	~μὲν γάρ, ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν	τε	εἶναι, καὶ ἔγωγέ φημι τὸ
[470]	ἕπηται τὸ ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν	τε	εἶναι, καὶ τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν,
[472]	λόγος ἐστίν, σὺ ἡγῇ οἷόν	τε	εἶναι ~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά τε
[510]	ἔσται αὐτῷ ἐπὶ τὸ οἵῳ	τε	εἶναι ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν καὶ
[487]	ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ οὐχ οἷοί	τέ	εἰσιν ~βασανίζειν διὰ τὸ μὴ
[497]	με νουθετεῖς. οὐχ ἅμα διψῶν	τε	ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται καὶ ἅμα
[517]	διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ μᾶλλον οἷοί	τε	ἐκπορίζειν τῇ ~πόλει ὧν ἐπεθύμει.
[500]	ἀνδρὸς δὴ ταῦτα ~πράττοντα, λέγοντά	τε	ἐν τῷ δήμῳ καὶ ῥητορικὴν
[459]	ἢ τὸ παράπαν ~οὐχ οἷός	τε	ἔσῃ αὐτὸν διδάξαι τὴν ῥητορικήν,
[455]	τίνων τῇ πόλει συμβουλεύειν οἷοί	τε	ἐσόμεθα; πότερον ~περὶ δικαίου μόνον
[483]	ἀδικούμενος καὶ προπηλακιζόμενος μὴ οἷός	~τέ	ἐστιν αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ
[484]	γὰρ τὸ τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε	τέ	ἐστιν ἕκαστος ἐν τούτῳ, καὶ
[472]	ἢ γιγνώσκειν ἢ ἀγνοεῖν ὅστις	τε	εὐδαίμων ἐστὶν καὶ ~(ὅστις μή.
[487]	βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς πέρι ~ὀρθῶς	τε	ζώσης καὶ μὴ τρία ἄρα
[514]	εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά	τε	ἢ ~μηδὲν ἢ πολλὰ καὶ
[514]	εἰ μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους	τε	ἡμῶν ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας
[464]	αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι τούτων, ἥ	τε	ἰατρικὴ τῇ γυμναστικῇ καὶ ἡ
[465]	τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων τῶν	τε	ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν.
[515]	καὶ ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα καλός	τε	κἀγαθὸς γέγονεν, ἢ ξένος ἢ
[499]	ἐάν τις ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα	τε	καὶ ἀγαθὰ εἶναι; οὐ ταῦτα
[474]	ἡγῇ σύ, ὡς ἔοικας, καλόν	τε	καὶ ἀγαθὸν καὶ κακὸν ~καὶ
[504]	ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός	τε	καὶ ἀγαθός, καὶ τοὺς ~λόγους
[475]	νῦν ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ	τε	καὶ ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ ~καλόν.
[454]	περὶ τούτων ἅ ἐστι δίκαιά	τε	καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ
[509]	~δυοῖν οὖν ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν	τε	καὶ ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν
[455]	οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ τὸ δίκαιόν	τε	καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[472]	τε εἶναι ~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά	τε	καὶ ἄδικον ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον
[454]	ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ τῶν δικαίων	τε	καὶ ἀδίκων; ἐξ ἧς πιστεύειν
[460]	ὁ πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί	τε	καὶ ἀδίκως ~χρῆται καὶ ἀδικῇ,
[484]	~νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν	τε	καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ δή,
[469]	ὅ γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός	τε	καὶ ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον
[496]	εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία τούτων, κακά	τε	καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει λαμβάνει
[525]	καὶ ἀκρατίας τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας	τε	~καὶ αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν ψυχὴν
[515]	ὅστις πρότερον πονηρὸς ὤν, ἄδικός	τε	καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄφρων, ~διὰ
[507]	ἦν δὲ αὕτη ἡ ἄφρων	τε	καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ γε. ~καὶ
[522]	φοβεῖται, ὅστις μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός	~τε	καὶ ἄνανδρός ἐστιν, τὸ δὲ
[525]	καὶ δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν	τε	καὶ ἀνθρώπων οὗτοι οἳ ἂν
[472]	καὶ τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν	τε	καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά γε,
[465]	τρόπον τοῦτον ἡ κομμωτική, κακοῦργός	τε	καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς καὶ
[456]	φίλους δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν	τε	καὶ ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε μὰ
[484]	νέων λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές	τε	καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς
[462]	τε καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ	τε	καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ τε καὶ
[473]	καὶ τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς	τε	καὶ γυναῖκα τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ
[518]	δὴ καὶ ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς	τε	καὶ διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι
[482]	λύραν μοι κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν	τε	~καὶ διαφωνεῖν, καὶ χορὸν ᾧ
[447]	καὶ τί ~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί	τε	καὶ διδάσκει· τὴν δὲ ἄλλην
[525]	εἰσὶν δὲ οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί	τε	καὶ δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν
[523]	ἀθέως εἰς τὸ τῆς τίσεώς	τε	καὶ δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ δὴ
[457]	γε τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες	τε	~καὶ εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες περὶ
[457]	οὐ τὸν διδάξαντα δεῖ μισεῖν	τε	καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων.
[456]	τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν	τε	καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων.
[462]	ἐγώ τε καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ	τε	καὶ ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ δήπου
[470]	~ποιεῖν ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι	τε	καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι
[484]	καὶ δημοσίᾳ, καὶ τῶν ἡδονῶν	τε	καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων, καὶ
[478]	οὗτος δ' ἦν ὁ νουθετούμενός	τε	καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην διδούς.
[499]	καλὸν (εἶναι τὰ καλὰ λέγειν	τε	καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν εἶναι
[458]	(ἀλλ' εἰ δοκεῖ τουτοισί, διαλέγου	~τε	καὶ ἐρώτα ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης)
[462]	δοκεῖ, ἐν τῷ μέρει ~ἐρωτῶν	τε	καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ τε
[526]	~πολυπραγμονήσαντος ἐν τῷ βίῳ, ἠγάσθη	τε	καὶ ἐς μακάρων νήσους ἀπέπεμψε.
[507]	τὸν δ' εὖ πράττοντα μακάριόν	τε	καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν δὲ
[492]	ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή	τε	καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ δὲ ἄλλα
[487]	ἃ σὺ πάντα ἔχεις, ἐπιστήμην	τε	καὶ ~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν. ἐγὼ
[484]	καὶ κρείττονος ~τὰ τῶν χειρόνων	τε	καὶ ἡττόνων. ~τὸ μὲν οὖν
[471]	εἰς ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν	τε	καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα
[517]	παρὰ ταύτας ἁπάσας τέχνη γυμναστική	τε	καὶ ἰατρική, ἣ δὴ τῷ
[504]	οἱ περὶ τὸ σῶμα, παιδοτρίβαι	~τε	καὶ ἰατροί, κοσμοῦσί που τὸ
[464]	δέοι ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν	τε	καὶ ἰατρόν, ἢ ἐν ἀνδράσιν
[452]	δὲ ἔργον μού ἐστιν καλούς	τε	καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς ἀνθρώπους
[475]	τὸ αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ	τε	καὶ κακῷ; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[490]	γεωργικὸν ἄνδρα περὶ γῆν ~φρόνιμόν	τε	καὶ καλὸν καὶ ἀγαθόν, τοῦτον
[507]	τελέως, τὸν δὲ ἀγαθὸν εὖ	τε	καὶ ~καλῶς πράττειν ἃ ἂν
[457]	λέγειν ἢ μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί	τε	καὶ κατὰ φθόνον ~οἴονται τὸν
[521]	τοὺς νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει τέμνων	τε	καὶ κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων καὶ
[504]	ἂν τὸ (ἅπαν συστήσηται τεταγμένον	τε	καὶ κεκοσμημένον πρᾶγμα· καὶ ~οἵ
[467]	ἑκάστοτε τίς γὰρ βούλεται πλεῖν	τε	καὶ ~κινδυνεύειν καὶ πράγματ' ἔχειν;
[491]	θεούς, ἀτεχνῶς γε ἀεὶ σκυτέας	τε	καὶ κναφέας καὶ μαγείρους λέγων
[504]	τυχοῦσα ἔσται χρηστή, ἢ τάξεώς	τε	καὶ κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη
[484]	κτήματα εἶναι πάντα τοῦ βελτίονός	τε	καὶ κρείττονος ~τὰ τῶν χειρόνων
[491]	τίνας ποτὲ λέγεις τοὺς βελτίους	τε	καὶ ~κρείττους καὶ εἰς ὅτι.
[491]	ἀλλὰ τοτὲ μὲν τοὺς (βελτίους	τε	καὶ ~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου,
[451]	τῶν λόγῳ τὰ πάντα ~διαπραττομένων	τε	καὶ κυρουμένων· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)
[493]	οὐ ~δυναμένην στέγειν δι' ἀπιστίαν	τε	καὶ λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν
[481]	τοῖς γὰρ τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν	τε	καὶ λόγοις οὐχ οἷός τ'
[492]	τὸν τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον	τε	καὶ λόγον καὶ ψόγον; ἢ
[504]	ψυχῆς τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν	τε	καὶ νόμος, ὅθεν καὶ ~νόμιμοι
[495]	οὐ γὰρ ἅμα δήπου ὑγιαίνει	τε	καὶ νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ
[495]	ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας	τε	καὶ νόσου. ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις;
[472]	δόξαν, ὦ Πῶλε, ὁ ἀδικῶν	τε	καὶ ὁ ἄδικος πάντως μὲν
[498]	ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ οἱ ἀγαθοί	τε	καὶ οἱ κακοί; ἢ καὶ
[509]	αὑτῷ μήτε τοῖς αὑτοῦ φίλοις	τε	καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν δὲ (τὴν
[456]	χρῆσθαι ~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν	τε	καὶ παγκρατιάζειν καὶ ἐν ὅπλοις
[452]	ὁ τὸ σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός	τε	καὶ παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής, καὶ
[493]	τῷ ὀνόματι διὰ τὸ πιθανόν	τε	καὶ πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς
[451]	ὅτι τῶν περὶ τὸ ἄρτιόν	τε	καὶ περιττὸν (γνῶσις) ὅσα ἂν
[479]	μὴ διδόναι ~δίκην πάντων μέγιστόν	τε	καὶ πρῶτον κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος)
[509]	ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ	τε	καὶ πῶλος ἢ οὔ, ἡνίκα
[527]	ἐστε τῶν νῦν Ἑλλήνων, σύ	τε	καὶ πῶλος καὶ (Γοργίας) οὐκ
[487]	τὼ δὲ ~ξένω τώδε, Γοργίας	τε	καὶ Πῶλος, σοφὼ μὲν καὶ
[499]	πρακτέον εἶναι, εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί	τε	καὶ Πώλῳ. ἆρα καὶ σοὶ
[523]	μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω	τε	καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ ἐκ
[487]	ἤδη ἔσται ἱκανῶς ὑπ' ἐμοῦ	τε	καὶ σοῦ, καὶ ~οὐκέτι αὐτὸ
[520]	ἔγωγε καὶ ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις	τε	καὶ σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι
[510]	τε μάλιστα, ὅνπερ οἱ παλαιοί	τε	καὶ σοφοὶ λέγουσιν, ὁ ὅμοιος
[497]	~Ἐρώτα δὴ σὺ τὰ σμικρά	τε	καὶ στενὰ ταῦτα, ἐπείπερ Γοργίᾳ
[500]	σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν ἐγώ	τε	καὶ σὺ εἶναι μέν τι
[517]	πρᾶγμα οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν ἐγώ	τε	καὶ σὺ ἐν τοῖς λόγοις·
[481]	λέγω δ' ἐννοήσας ὅτι ἐγώ	τε	καὶ ~σὺ νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν
[512]	ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ τὸ σῴζειν	τε	καὶ σῴζεσθαι. μὴ γὰρ τοῦτο
[458]	~τοῦ μὲν θορύβου, ὦ Γοργία	τε	καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε τούτων
[504]	κόσμιοι· ταῦτα δ' ἔστιν δικαιοσύνη	τε	καὶ σωφροσύνη. φῂς ~ἢ οὔ;
[487]	~ὄντας κοινωνοὺς γεγονότας σοφίας, σέ	τε	καὶ Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον καὶ
[472]	~ἔσται ἆρ' ἂν τυγχάνῃ δίκης	τε	καὶ τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά γε,
[454]	διδασκαλικῆς τῆς περὶ τὸ (ἄρτιόν	τε	καὶ τὸ περιττὸν ὅσον ἐστίν·
[450]	μὲν ἄλλων τεχνῶν περὶ χειρουργίας	τε	καὶ τοιαύτας ~πράξεις ὡς ἔπος
[454]	ῥητορικὴ πειθὼ ποιεῖ ἐν δικαστηρίοις	τε	καὶ τοῖς ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ
[467]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οἱ πλέοντές	τε	καὶ τὸν ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι
[471]	ἀφείλετο, ξενίσας καὶ καταμεθύσας αὐτόν	τε	καὶ τὸν ὑὸν αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον,
[504]	σώματι τῷ ἐκ τῆς τάξεώς	τε	καὶ τοῦ κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης)
[501]	~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως ἔχων τοῦ ἀμείνονός	τε	καὶ τοῦ χείρονος· σὺ δὲ
[481]	παίζοντα; εἰ μὲν γὰρ σπουδάζεις	τε	καὶ τυγχάνει ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα
[483]	αὐτίκα ἐν τούτοις, τῷ ἀδικεῖν	τε	καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ
[455]	διδασκαλικὸς ὁ ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων	τε	καὶ τῶν ἄλλων ὄχλων ~δικαίων
[464]	εὖ ἔχουσιν, ἀλλ' ἢ ~ἰατρός	τε	καὶ τῶν γυμναστικῶν τις. ~(Γοργίας)
[467]	λέγεις εἶναι ἀγαθὸν μὲν σοφίαν	τε	καὶ ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ
[491]	ἐρεῖς περὶ τίνων ὁ κρείττων	τε	καὶ φρονιμώτερος πλέον ἔχων δικαίως
[485]	οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ παῖζον, χαίρω	~τε	καὶ χαρίεν μοι φαίνεται καὶ
[516]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους	τε	καὶ χείρους; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης)
[519]	ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς γεγονώς	τε	~καὶ ὢν ἔπειτα πονηρός ἐστιν;
[523]	πονηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά	τε	καλὰ καὶ γένη καὶ ~πλούτους,
[472]	τι ταῦτα περὶ ὧν εἰδέναι	τε	κάλλιστον μὴ εἰδέναι τε αἴσχιστον·
[502]	ἀλλὰ δὴ σκόπει· ~οὐχὶ ἥ	τε	κιθαρῳδικὴ δοκεῖ σοι πᾶσα καὶ
[473]	μεγάλας καὶ παντοδαπὰς λώβας αὐτός	τε	λωβηθεὶς καὶ τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν
[510]	ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς οἷόν	τε	μάλιστα, ὅνπερ οἱ παλαιοί τε
[502]	περιέλοι τῆς ποιήσεως πάσης τό	τε	μέλος καὶ τὸν ῥυθμὸν καὶ
[519]	ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς) τούς	τε	μισθοὺς ἀποστεροῦντες καὶ ἄλλην χάριν
[483]	καὶ τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον τούς	τε	νόμους τίθενται καὶ τοὺς ἐπαίνους
[472]	τις τρόπος ἐλέγχου, ὡς σύ	τε	οἴει καὶ ἄλλοι πολλοί· ἔστιν
[502]	πρὸς δῆμον τοιοῦτον οἷον παίδων	τε	~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν,
[466]	οὐχ, ὥσπερ οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν	τε	(ὃν ἂν βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται
[523]	οὖν αἱ δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ	τε	οὖν Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ
[505]	μὲν ἂν πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός	τε	~οὖσα καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄδικος
[465]	ταύτης κατεθεωρεῖτο καὶ διεκρίνετο ἥ	τε	ὀψοποιικὴ καὶ ἡ ~ἰατρική, ἀλλ'
[501]	ἡδονῆς οὔτε τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως	τε	παντάπασιν ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν
[455]	καὶ τῶν ἄλλων ὄχλων ~δικαίων	τε	πέρι καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς
[519]	κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν ~εἶναι, ὅσοι	τε	πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι καὶ ὅσοι
[514]	ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου ἂν ἐγώ	τε	~σὲ καὶ σὺ ἐμέ, φέρε
[524]	ὅτε ἔζη ὁ ἄνθρωπος, τό	τε	σῶμα τὴν ~φύσιν τὴν αὑτοῦ
[493]	περὶ τοῦ βίου ἑκατέρου, τοῦ	τε	σώφρονος καὶ τοῦ ἀκολάστου, οἷον
[481]	~ἄνω (καὶ κάτω μεταβαλλομένου· ἔν	τε	τῇ ἐκκλησίᾳ, ἐάν τι σοῦ
[496]	~(Σωκράτης) τὸ δὲ πίνειν πλήρωσίς	τε	τῆς ἐνδείας καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης)
[524]	ἐπειδὰν γυμνωθῇ τοῦ σώματος, τά	τε	τῆς φύσεως καὶ τὰ παθήματα
[522]	ζηλῶ οὔτε οἷς πορίζεται· ἐάν	~τέ	τίς με ἢ νεωτέρους φῇ
[509]	μεῖζον μεγίστου ὄντος, εἰ οἷόν	τε,	τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι δίκην,
[481]	δυοῖν ἑκάτερος, ἐγὼ ~μὲν Ἀλκιβιάδου	τε	τοῦ Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας, σὺ
[523]	βεβιώκασιν· (οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό	τε	τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ
[526]	μὲν οὖν, ὦ Καλλίκλεις, ὑπό	τε	τούτων τῶν λόγων πέπεισμαι, ~καὶ
[450]	λόγους ἐστὶν τοὺς περὶ εὐεξίαν	τε	τῶν σωμάτων ~καὶ καχεξίαν; ~(Γοργίας)
[487]	παρρησιάζεσθαι καὶ μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός	τε	φῂς καὶ ὁ λόγος ὃν
[455]	τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ αὐτός	τε	φῂς ῥήτωρ εἶναι καὶ ἄλλους
[482]	ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ	τε	φύσις καὶ ὁ νόμος· ~ἐὰν
[493]	σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν πως οἷός	τε	ὦ, πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ
[511]	ἐπίσταται ὅτι ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς	τε	ὠφέληκεν ~τῶν συμπλεόντων οὐκ ἐάσας
[518]	~νόσον φέρουσα συχνῷ ὕστερον χρόνῳ,	ἅτε	ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους
[525]	αὐτοὶ μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται οὐδέν,	ἅτε	ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι δὲ ὀνίνανται
[465]	λέγω, διέστηκε μὲν ~οὕτω φύσει,	ἅτε	δ' ἐγγὺς ὄντων φύρονται ἐν
[489]	ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι ἤδη ~παρὰ σοῦ,	ἅτε	ἱκανοῦ ἀνδρὸς διαγνῶναι ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης)
[471]	ἐμπεσεῖν καὶ ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν,	ἅτε	μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν ἐν Μακεδονίᾳ,
[493]	τὴν τῶν ἀνοήτων ὡς τετρημένην,	ἅτε	οὐ ~δυναμένην στέγειν δι' ἀπιστίαν
[521]	τὰ πολιτικὰ μόνος τῶν νῦν·	ἅτε	οὖν οὐ πρὸς χάριν ~λέγων
[464]	δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι μὲν δὴ ἀλλήλαις,	ἅτε	περὶ τὸ αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι
[521]	~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα με, ὦ	γενναιότατε,	παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι Μυσόν
[489]	εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν, ὦ	σοφώτατε	Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[495]	ἕτερον; ~(Καλλίκλης) ἕτερον δήπου, ὦ	σοφώτατε	σύ. ~(Σωκράτης) ἦ καὶ ἀνδρείαν
[487]	πέρα τοῦ δέοντος ~σοφώτεροι γενόμενοι	λήσετε	διαφθαρέντες. ἐπειδὴ οὖν σου ἀκούω
[458]	Γοργία τε καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ	ἀκούετε	τούτων τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν
[527]	καὶ πῶλος καὶ (Γοργίας) οὐκ	~ἔχετε	ἀποδεῖξαι ὡς δεῖ ἄλλον τινὰ
[458]	ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν ἐάν τι	λέγητε·	ἐμοὶ δ' οὖν καὶ αὐτῷ
[458]	ἔμοιγε, κἂν ~τὴν ἡμέραν ὅλην	ἐθέλητε	διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν,
[467]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ	μήτε	ἀγαθὰ μήτε κακὰ ἆρα τοιάδε
[468]	ὡς φῂς σύ, τὰ ~δὲ	μήτε	ἀγαθὰ μήτε κακὰ οὐ βουλόμεθα,
[468]	ἢ ἄλλ' ἄττα καλεῖς τὰ	μήτε	ἀγαθὰ μήτε κακά; ~(Πῶλος) οὔκ,
[486]	τῶν ~μεγίστων κινδύνων μήτε ἑαυτὸν	μήτε	ἄλλον μηδένα, ὑπὸ δὲ (τῶν
[514]	τῶν ξένων μήτε τῶν ἀστῶν,	μήτε	~ἄνδρα μήτε γυναῖκα, πρὸς Διός,
[486]	λαβοῦσα τέχνη φῶτα ~ἔθηκε χείρονα,	μήτε	αὐτὸν αὑτῷ δυνάμενον βοηθεῖν μηδ'
[500]	καὶ πρὸς Φιλίου, ὦ Καλλίκλεις,	μήτε	αὐτὸς οἴου δεῖν πρὸς ἐμὲ
[509]	αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ δύνασθαι βοηθεῖν	μήτε	αὑτῷ μήτε τοῖς αὑτοῦ φίλοις
[514]	μήτε τῶν ἀστῶν, μήτε ~ἄνδρα	μήτε	γυναῖκα, πρὸς Διός, ὦ Καλλίκλεις,
[514]	τὰ δημόσια ~ἔργα· εἰ δὲ	μήτε	διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν ἐπιδεῖξαι
[479]	~ὥστε μήτε νουθετεῖσθαι (μήτε κολάζεσθαι	μήτε	δίκην διδόναι, ~ὥσπερ σὺ φῂς
[486]	ἐκσῶσαι ἐκ τῶν ~μεγίστων κινδύνων	μήτε	ἑαυτὸν μήτε ἄλλον μηδένα, ὑπὸ
[522]	θεοὺς ἄδικον ~μηδὲν μήτε εἰρηκὼς	μήτε	εἰργασμένος. αὕτη γὰρ τῆς βοηθείας
[522]	μήτε περὶ θεοὺς ἄδικον ~μηδὲν	μήτε	εἰρηκὼς μήτε εἰργασμένος. αὕτη γὰρ
[467]	~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ μήτε ἀγαθὰ	μήτε	κακὰ ἆρα τοιάδε λέγεις, ἃ
[468]	σύ, τὰ ~δὲ μήτε ἀγαθὰ	μήτε	κακὰ οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ
[468]	ἄττα καλεῖς τὰ μήτε ἀγαθὰ	μήτε	κακά; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα.
[479]	ἀδικίᾳ ~διαπράξηται ~ὥστε μήτε νουθετεῖσθαι	(μήτε	κολάζεσθαι μήτε δίκην διδόναι, ~ὥσπερ
[494]	ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ, μήτε χαίροντα ἔτι	μήτε	λυπούμενον. ἀλλ' ἐν τούτῳ ἐστὶν
[479]	χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται ~ὥστε	μήτε	νουθετεῖσθαι (μήτε κολάζεσθαι μήτε δίκην
[522]	ὡμολόγησας· εἰ ~βεβοηθηκὼς εἴη αὑτῷ,	μήτε	περὶ (ἀνθρώπους μήτε περὶ θεοὺς
[522]	εἴη αὑτῷ, μήτε περὶ (ἀνθρώπους	μήτε	περὶ θεοὺς ἄδικον ~μηδὲν μήτε
[493]	οὖν ἕτερος πληρωσάμενος μήτ' ἐποχετεύοι	μήτε	τι ~φροντίζοι, ἀλλ' ἕνεκα τούτων
[509]	μὴ δύνασθαι βοηθεῖν μήτε αὑτῷ	μήτε	τοῖς αὑτοῦ φίλοις τε καὶ
[514]	τὸ σῶμα, μήτε τῶν ξένων	μήτε	τῶν ἀστῶν, μήτε ~ἄνδρα μήτε
[514]	~μηδένα (βελτίω γεγονότα τὸ σῶμα,	μήτε	τῶν ξένων μήτε τῶν ἀστῶν,
[494]	ὥσπερ λίθον ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ,	μήτε	χαίροντα ἔτι μήτε λυπούμενον. ἀλλ'
[503]	λέγοντα τὰ βέλτιστα, εἴτε ἡδίω	~εἴτε	ἀηδέστερα ἔσται τοῖς ἀκούουσιν. (ἀλλ'
[463]	οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε καλὸν	εἴτε	~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι εἶναι τὴν ῥητορικὴν
[479]	διδόντα, ἐγὼ δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος,	εἴτε	Ἀρχέλαος εἴτ' ἄλλος ἀνθρώπων ὁστισοῦν
[501]	αὐταῖς ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι (μόνον,	εἴτε	βέλτιον εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν
[503]	καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ βέλτιστα,	εἴτε	ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται τοῖς
[463]	δὲ αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον	εἴτε	καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι εἶναι
[486]	ἄλλοις τὰ κομψὰ ταῦτα ~ἀφείς,	εἴτε	ληρήματα χρὴ φάναι εἶναι εἴτε
[480]	τινα κακῶς ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν	εἴτε	~ὁντινοῦν, ἐὰν μόνον μὴ αὐτὸς
[468]	~ἀφαιρεῖται χρήματα, εἴτε τύραννος ὢν	εἴτε	ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον εἶναι αὐτῷ,
[513]	ὅπως ὡς βέλτιστον ἔσται τοῦτο,	εἴτε	σῶμα τυγχάνει ὂν εἴτε ψυχή,
[496]	τόπον καὶ χρόνον εἴτε ~ψυχῆς	εἴτε	σώματος βούλει; οὐδὲν γὰρ οἶμαι
[468]	ἐκ πόλεως ἢ ~ἀφαιρεῖται χρήματα,	εἴτε	τύραννος ὢν εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος
[486]	εἴτε ληρήματα χρὴ φάναι εἶναι	εἴτε	φλυαρίας, ἐξ ὧν κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις
[501]	ἢ χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε βέλτιον	εἴτε	χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν γάρ, ὦ
[513]	τοῦτο, εἴτε σῶμα τυγχάνει ὂν	εἴτε	ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[496]	τὸν αὐτὸν τόπον καὶ χρόνον	εἴτε	~ψυχῆς εἴτε σώματος βούλει; οὐδὲν
[512]	τοῦτον ὀνήσει, ἄντε ἐκ θαλάττης	ἄντε	ἐκ δικαστηρίου ἐάντε ἄλλοθεν ~ὁποθενοῦν
[512]	βιωτέον ἐστὶν ~καὶ τοῦτον ὀνήσει,	ἄντε	ἐκ θαλάττης ἄντε ἐκ δικαστηρίου
[508]	ὥσπερ οἱ ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος,	(ἄντε	τύπτειν βούληται, ~τὸ νεανικὸν δὴ
[512]	ἐκ θαλάττης ἄντε ἐκ δικαστηρίου	ἐάντε	ἄλλοθεν ~ὁποθενοῦν (σώσῃ, ἀλλ' οἶδεν
[526]	εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος	ἐάντε	ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι· ὁ δὲ
[481]	τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ ἀθέως,	ἐάντε	αὖ θανάτου ἄξια ἠδικηκὼς ~ᾖ,
[508]	ἐπὶ κόρρης, ἐάντε χρήματα ἀφαιρεῖσθαι,	~ἐάντε	ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως, ἐάντε,
[526]	~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος,	ἐάντε	ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι·
[502]	λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν	ἐάντε	μή; ποτέρως σοι δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι
[508]	~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως,	ἐάντε,	τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω
[502]	~δὲ καὶ λέξει καὶ ᾄσεται,	ἐάντε	χαίρωσιν ἐάντε μή; ποτέρως σοι
[508]	τοῦ σοῦ λόγου, ἐπὶ κόρρης,	ἐάντε	χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ
[481]	δῷ δίκην ὁ ἐχθρός, ἀλλ'	ἐάντε	~χρυσίον ᾖ> ἡρπακὼς πολύ, μὴ
[481]	ταὐτόν τι πεπονθότες, ἐρῶντε δύο	ὄντε	δυοῖν ἑκάτερος, ἐγὼ ~μὲν Ἀλκιβιάδου
[481]	νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν τι πεπονθότες,	ἐρῶντε	δύο ὄντε δυοῖν ἑκάτερος, ἐγὼ
[524]	ἕξιν τὴν αὑτοῦ ἥνπερ καὶ	ὅτε	ἔζη ὁ ἄνθρωπος, τό τε
[512]	δύναται σῴζειν· πόλεις γὰρ ἔστιν	ὅτε	ὅλας ~σῴζει. μή σοι δοκεῖ
[515]	οὔ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ὅτε	Περικλῆς ἤρχετο λέγειν ἐν τῷ
[455]	Περικλέους δὲ καὶ αὐτὸς ἤκουον	~ὅτε	συνεβούλευεν ἡμῖν περὶ τοῦ διὰ
[515]	χείρους ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι ἢ	ὅτε	~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης) ἴσως.
[472]	ἄξιός ἐστιν πρὸς τὴν (ἀλήθειαν·	~ἐνίοτε	γὰρ ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις
[526]	ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα πάσχει.	ἐνίοτε	δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν
[470]	ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα,	ἐνίοτε	δὲ οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[468]	ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε δὲ τοῦ κακοῦ,	ἐνίοτε	δὲ οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι καὶ
[468]	ἐνίοτε μὲν μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ,	~(ἐνίοτε	δὲ τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε δὲ
[512]	κυβερνήτου, ~οὔτε ἄλλου οὐδενὸς ἐλάττω	ἐνίοτε	δύναται σῴζειν· πόλεις γὰρ ἔστιν
[470]	καὶ τόδε· ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν	ἐνίοτε	μὲν ἄμεινον εἶναι ταῦτα ~ποιεῖν
[467]	κακὰ ἆρα τοιάδε λέγεις, ἃ	ἐνίοτε	μὲν μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε
[482]	ὁ μὲν γὰρ Κλεινίειος οὗτος	ἄλλοτε	~ἄλλων ἐστὶ λόγων, ἡ δὲ
[460]	φαίνεται, ὁ ῥητορικός, οὐκ ἄν	ποτε	ἀδικήσας. ἢ οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται.
[519]	γὰρ πόλεως (οὐδ' ἂν εἷς	ποτε	~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς τῆς
[490]	~(Σωκράτης) ~ἔχε δὴ αὐτοῦ. τί	ποτε	αὖ νῦν λέγεις; ἐὰν ἐν
[487]	βάσανον ἀναφέρειν. οὐ γὰρ ἄν	ποτε	αὐτὸ ~συνεχώρησας σὺ οὔτε σοφίας
[510]	~ἅπαντος (τοῦ νοῦ οὐκ ἄν	ποτε	δύναιτο φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι
[461]	ἐθέλειν ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν ὅπῃ	ποτὲ	ἔχει, μὰ τὸν (κύνα, ὦ
[456]	ὦ Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ τίς	ποτε	ἡ δύναμίς ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς.
[502]	τοὺς τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί	ποτε	ἡμῖν αὕτη ἐστίν; ~πότερόν σοι
[455]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἴδωμεν τί	ποτε	καὶ λέγομεν περὶ τῆς (ῥητορικῆς·
[453]	μέντοι ἧττον ἐρήσομαί ~σε τίνα	ποτὲ	λέγεις τὴν πειθὼ τὴν ἀπὸ
[489]	πάλιν ἐξ ἀρχῆς εἰπὲ τί	ποτε	λέγεις τοὺς βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ
[491]	ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν ἀπαλλάγηθι τίνας	ποτὲ	λέγεις τοὺς βελτίους τε καὶ
[488]	~τ' ἦ μαθεῖν σου τί	ποτε	λέγοις. πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους
[488]	ἡγοῦ βλᾶκα ~εἶναι καὶ (μηκέτι	ποτέ	με νουθετήσῃς ὕστερον, ὡς μηδενὸς
[470]	ἐμοῦ ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~πότε	οὖν σὺ φῂς ἄμεινον εἶναι
[463]	οὐδὲν ἡμῖν καταφανὲς ἐγένετο τί	ποτε	οὗτος ἡγεῖται ~ὃ δ' ἐγὼ
[450]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν δή	ποτε	τὰς ἄλλας τέχνας οὐ ῥητορικὰς
[516]	ὡς σὺ ~φῄς, οὐκ ἄν	ποτε	ταῦτα ἔπασχον. οὔκουν οἵ γε
[482]	τῶν λόγων, οὐδὲ σὺ παύσῃ	ποτὲ	~ταῦτα λέγων. νόμιζε τοίνυν καὶ
[517]	γε δεῖ, ὦ Σώκρατες, μή	ποτέ	τις τῶν νῦν ἔργα τοιαῦτα
[515]	ὡς ἀληθῶς βουλόμενος εἰδέναι ὅντινά	ποτε	~τρόπον οἴει δεῖν πολιτεύεσθαι ἐν
[487]	καὶ Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα· καί	ποτε	ὑμῶν ἐγὼ ~ἐπήκουσα βουλευομένων μέχρι
[510]	ὁ ~τύραννος καὶ οὐκ ἄν	ποτε	ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης)
[481]	ὅπως μὴ ἀποθανεῖται, μάλιστα μὲν	μηδέποτε,	ἀλλ' ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς ~ὤν,
[485]	δὲ καὶ μέγα καὶ ἱκανὸν	μηδέποτε	φθέγξασθαι. ἐγὼ δέ, ὦ ~Σώκρατες,
[460]	δίκαιον εἶναι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐδέποτε	ἄρα βουλήσεται ὁ ῥητορικὸς ἀδικεῖν.
[460]	~πράττειν; ~(Γοργίας) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)	~οὐδέποτε	ἄρα βουλήσεται ὅ γε δίκαιος
[473]	ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ γὰρ ἀληθὲς	οὐδέποτε	ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις; ἐὰν
[473]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν	οὐδέποτε	ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε ὁ
[485]	~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ	οὐδέποτε	οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν οὔτε ~καλοῦ
[527]	νεανιεύεσθαι ὡς τὶ ὄντας, οἷς	οὐδέποτε	ταὐτὰ δοκεῖ περὶ τῶν ~αὐτῶν,
[491]	ἐγὼ δὲ σοῦ τοὐναντίον, ὅτι	~οὐδέποτε	ταὐτὰ λέγεις περὶ τῶν αὐτῶν,
[520]	τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν αὐτῷ	μήποτε	~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ ἀσφαλὲς ταύτην
[458]	λόγοις ~παραγενόμενος οὐκ οἶδ' εἰ	πώποτε	ἥσθην οὕτως ὥσπερ νυνί· ὥστ'
[514]	δεύτερον αὖ τόδε, εἴ τι	πώποτε	οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ τῶν
[503]	ἔσται τοῖς ἀκούουσιν. (ἀλλ' οὐ	πώποτε	σὺ ταύτην εἶδες τὴν ~ῥητορικήν·
[500]	μοι, εἰ ἄρα σοι ἔδοξα	τότε	~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον δέ που
[527]	ὁποῖον ἄν τι ἡμῖν δοκῇ,	τότε	βουλευσόμεθα, ~βελτίους ὄντες βουλεύεσθαι ἢ
[499]	~τὰ αὐτὰ φάσκων οὕτως ἔχειν,	τοτὲ	δὲ ἑτέρως, ἐξαπατῶν με. καίτοι
[488]	ἀσθενεστέρους, οἷόν μοι δοκεῖς καὶ	τότε	~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ μεγάλαι πόλεις
[527]	ἀρετήν. κἄπειτα οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες,	τότε	ἤδη, ἐὰν δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα
[488]	~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον καὶ	τότε	καὶ νῦν λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[496]	ὅταν τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα	τότε	καὶ τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν
[518]	ὅτι ἔστιν καὶ ~περὶ ψυχήν,	τοτὲ	μέν μοι δοκεῖς μανθάνειν ὅτι
[499]	καί μοι (ὥσπερ παιδὶ χρῇ,	τοτὲ	μὲν ~τὰ αὐτὰ φάσκων οὕτως
[491]	λέγεις περὶ τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ	τοτὲ	μὲν τοὺς (βελτίους τε καὶ
[482]	ὥς γέ μοι δοκεῖν ὀρθῶς,	τότε·	νῦν δὲ πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν
[455]	δημιουργικοῦ ἔθνους, ἄλλο ~τι ἢ	τότε	ὁ ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει; δῆλον
[488]	καὶ κρείττω; (οὐδὲ γάρ τοι	τότε	οἷός ~τ' ἦ μαθεῖν σου
[519]	καταβολὴ αὕτη τῆς ἀσθενείας, τοὺς	τότε	παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ
[518]	ἀλλ' οἳ ἂν αὐτοῖς τύχωσι	~τότε	παρόντες καὶ συμβουλεύοντές τι, ὅταν
[518]	ὅταν δὴ αὐτοῖς ἥκῃ ἡ	τότε	πλησμονὴ ~νόσον φέρουσα συχνῷ ὕστερον
[455]	συμβουλὴ ᾖ, ~ἀλλ' οἱ στρατηγικοὶ	τότε	συμβουλεύσουσιν, οἱ ῥητορικοὶ δὲ οὔ·
[460]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ τοίνυν σου	τότε	ταῦτα λέγοντος ὑπέλαβον ὡς οὐδέποτ'
[513]	διαμαχόμενον. οὐ ταῦτα ἦν ἃ	τότε	~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[481]	ὥστε, εἴ τίς σου λέγοντος	ἑκάστοτε	ἃ διὰ τούτους λέγεις θαυμάζοι
[521]	~λέγων τοὺς λόγους οὓς λέγω	ἑκάστοτε,	ἀλλὰ πρὸς τὸ βέλτιστον, οὐ
[467]	τοῦτο βούλεσθαι ὃ ἂν πράττωσιν	~ἑκάστοτε,	ἢ ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα πράττουσιν
[481]	τοῦ Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι οὖν σου	ἑκάστοτε,	καίπερ ὄντος δεινοῦ, ~ὅτι ἂν
[474]	ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς	ἑκάστοτε	καλά; οἷον πρῶτον τὰ ~σώματα
[462]	καὶ σὺ κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν	ἑκάστοτε	ὅτι ἄν τις βούληται, ὡς
[467]	~ἐστιν ὃ βούλονται, ὃ ποιοῦσιν	ἑκάστοτε	τίς γὰρ βούλεται πλεῖν τε
[511]	~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅπῃ στρέφεις	ἑκάστοτε	τοὺς λόγους ἄνω καὶ κάτω,
[527]	τρεῖς ὄντες ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί	ἐστε	τῶν νῦν Ἑλλήνων, σύ τε
[461]	ἐστὶν ~τοὺς λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ	κάλλιστε	Πῶλε, ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες κτώμεθα
[526]	Λυσιμάχου· οἱ δὲ πολλοί, ὦ	ἄριστε,	κακοὶ γίγνονται τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ
[505]	~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ ψυχήν, ὦ	ἄριστε,	οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος; ἕως
[479]	~σχεδὸν γάρ που οὗτοι, ὦ	ἄριστε,	τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ
[515]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως δή, ὦ	βέλτιστε,	ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ τῶν ὡμολογημένων,
[515]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν δέ, ὦ	βέλτιστε	ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ μὲν αὐτὸς
[494]	εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε, ὦ	βέλτιστε·	διατέλει γὰρ ὥσπερ ἤρξω, καὶ
[461]	~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν πάθοις, ὦ	βέλτιστε,	εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ τῆς
[511]	συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ	βέλτιστε;	ἦ καὶ ἡ τοῦ νεῖν
[482]	βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε οἶμαι, ὦ	βέλτιστε,	καὶ τὴν λύραν μοι κρεῖττον
[491]	τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ	βέλτιστε	Καλλίκλεις, ὡς οὐ ταὐτὰ σύ
[509]	ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ,	(ὥστε	ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας ταύτας ἔχειν,
[506]	ἀλλὰ ζητῶ κοινῇ μεθ' ὑμῶν,	ὥστε,	ἂν τὶ φαίνηται ~λέγων ὁ
[487]	γε εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον,	ὥστε	διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος
[479]	ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ πᾶν ποιοῦσιν	ὥστε	δίκην μὴ διδόναι ~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι
[464]	θηρεύεται τὴν ἄνοιαν ~καὶ ἐξαπατᾷ,	ὥστε	δοκεῖ πλείστου ἀξία εἶναι. ὑπὸ
[459]	πειθὼ δὲ περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος	ὥστε	δοκεῖν ~εἰδέναι οὐκ εἰδὼς ἐν
[517]	ἐξ ἴσου τοῖς νῦν ὄντες,	ὥστε,	εἰ οὗτοι ῥήτορες ἦσαν, οὔτε
[481]	οὐχ οἷός τ' εἶ ~ἐναντιοῦσθαι,	ὥστε,	εἴ τίς σου λέγοντος ἑκάστοτε
[497]	πράττειν οὐδὲ τὸ ἀνιᾶσθαι κακῶς,	ὥστε	ἕτερον ~γίγνεται τὸ ἡδὺ τοῦ
[461]	~Γοργία, οὐκ ὀλίγης συνουσίας ἐστὶν	ὥστε	ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος) ~τί δέ,
[522]	~ἄνδρες δικασταί, οὔτε ἄλλο οὐδέν·	ὥστε	ἴσως, ὅτι ἂν τύχω, τοῦτο
[520]	~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ ἀντ' εὖ ποιεῖν,	ὥστε	καλὸν δοκεῖ τὸ σημεῖον εἶναι,
[489]	ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ καὶ φύσει·	ὥστε	κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ λέγειν ἐν
[456]	παγκρατιάζειν καὶ ἐν ὅπλοις μάχεσθαι,	~ὥστε	κρείττων εἶναι καὶ φίλων καὶ
[478]	~(Σωκράτης) ~μεγάλου γὰρ κακοῦ ἀπαλλάττεται,	ὥστε	λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα καὶ
[479]	καὶ χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται	~ὥστε	μήτε νουθετεῖσθαι (μήτε κολάζεσθαι μήτε
[457]	ῥήτωρ καὶ περὶ παντὸς λέγειν,	ὥστε	~πιθανώτερος εἶναι ἐν τοῖς πλήθεσιν
[465]	καὶ λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα,	ὥστε	ποιεῖν ἀλλότριον κάλλος ἐφελκομένους τοῦ
[507]	καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου δεῖ·	ὥστε	~πολλὴ (ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις, τὸν
[514]	εἰς τοσοῦτον ἀνοίας ἐλθεῖν ἀνθρώπους,	ὥστε,	πρὶν ἰδιωτεύοντας πολλὰ ~μὲν ὅπως
[465]	~ὁποῖ' ἄττα τὴν φύσιν ἐστίν,	ὥστε	τὴν αἰτίαν ἑκάστου μὴ ἔχειν
[462]	ἐμοῦ ὅτι φημὶ (αὐτὴν εἶναι,	ὥστε	τὸ μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ
[458]	αὐτῷ μὴ γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία,	ὥστε	τοιούτων λόγων καὶ οὕτω λεγομένων
[459]	μηχανὴν (δέ τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι	ὥστε	φαίνεσθαι τοῖς οὐκ εἰδόσι μᾶλλον
[467]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ κακηγόρει, ὦ	λῷστε	Πῶλε, ἵνα προσείπω σε (κατὰ
[467]	ἢ κακὸν ἢ μεταξὺ τούτων,	~οὔτε	ἀγαθὸν οὔτε κακόν; ~(Πῶλος) πολλὴ
[457]	διδάξαντες πονηροί, οὐδὲ ἡ τέχνη	οὔτε	αἰτία οὔτε πονηρὰ τούτου ἕνεκά
[522]	δὴ τοῦτο, ὦ ~ἄνδρες δικασταί,	οὔτε	ἄλλο οὐδέν· ὥστε ἴσως, ὅτι
[512]	οὔτε στρατηγοῦ, μὴ ὅτι κυβερνήτου,	~οὔτε	ἄλλου οὐδενὸς ἐλάττω ἐνίοτε δύναται
[465]	καὶ οὐκ ἔχουσιν ὅτι χρήσονται	οὔτε	αὐτοὶ ἑαυτοῖς οὔτε οἱ ἄλλοι
[507]	ἀνήνυτον κακόν, λῃστοῦ βίον ζῶντα.	οὔτε	γὰρ ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς
[522]	πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον.	~οὔτε	γὰρ ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα ἕξω
[485]	οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν οὔτε ~καλοῦ	οὔτε	γενναίου (πράγματος· ὅταν δὲ δὴ
[507]	γὰρ δὴ σώφρονος ἀνδρός ἐστιν	οὔτε	~διώκειν οὔτε φεύγειν ἃ μὴ
[484]	λέγει δ' ὅτι οὔτε πριάμενος	οὔτε	~δόντος τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο τὰς
[508]	οὐχ οἷός τ' εἰμὶ βοηθῆσαι	οὔτε	ἐμαυτῷ οὔτε τῶν ~φίλων οὐδενὶ
[491]	πλέον ἔχων δικαίως ~πλεονεκτεῖ; ἢ	οὔτε	ἐμοῦ ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ' αὐτὸς
[507]	~προσφιλὴς ἂν εἴη ὁ τοιοῦτος	οὔτε	θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ
[467]	ἢ μεταξὺ τούτων, ~οὔτε ἀγαθὸν	οὔτε	κακόν; ~(Πῶλος) πολλὴ ἀνάγκη, ὦ
[485]	καὶ οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν	οὔτε	~καλοῦ οὔτε γενναίου (πράγματος· ὅταν
[501]	χείρων τῶν ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι	~οὔτε	μέλον αὐταῖς ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι
[473]	ὁ ~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα ἀδίκως	οὔτε	ὁ διδοὺς δίκην δυοῖν γὰρ
[473]	τοίνυν οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν,	οὔτε	ὁ ~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα ἀδίκως
[465]	ὅτι χρήσονται οὔτε αὐτοὶ ἑαυτοῖς	οὔτε	οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ
[522]	δὲ οὔτε τοὺς πορίζοντας ζηλῶ	οὔτε	οἷς πορίζεται· ἐάν ~τέ τίς
[457]	οὐδὲ ἡ τέχνη οὔτε αἰτία	οὔτε	πονηρὰ τούτου ἕνεκά ἐστιν, ~ἀλλ'
[484]	οὐκ ἐπίσταμαι λέγει δ' ὅτι	οὔτε	πριάμενος οὔτε ~δόντος τοῦ Γηρυόνου
[501]	βελτίων ἢ χείρων τῶν ἡδονῶν,	οὔτε	σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον αὐταῖς ἄλλο
[487]	ἄν ποτε αὐτὸ ~συνεχώρησας σὺ	οὔτε	σοφίας ἐνδείᾳ οὔτ' αἰσχύνης περιουσίᾳ,
[512]	ὦ θαυμάσιε, τὸν μηχανοποιόν, ὃς	οὔτε	στρατηγοῦ, μὴ ὅτι κυβερνήτου, ~οὔτε
[495]	οὔτ' ἐγώ, εἴπερ ποιῶ τοῦτο,	οὔτε	σύ. ἀλλ' ὦ μακάριε, ἄθρει
[474]	γε δεῖ, ἀλλ' οὔτ' ἐγὼ	οὔτε	σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδείς. ~(Σωκράτης)
[512]	βελτίους ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι ἐνέβησαν,	οὔτε	τὰ σώματα ~οὔτε τὰς ψυχάς.
[512]	οἷοι ἐνέβησαν, οὔτε τὰ σώματα	~οὔτε	τὰς ψυχάς. λογίζεται οὖν ὅτι
[517]	ὥστε, εἰ οὗτοι ῥήτορες ἦσαν,	οὔτε	τῇ ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ ἐχρῶντο οὐ
[517]	ἐχρῶντο οὐ γὰρ ἂν ἐξέπεσον	οὔτε	τῇ κολακικῇ. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μέντοι
[501]	τὴν φύσιν σκεψαμένη τῆς ἡδονῆς	οὔτε	τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως τε παντάπασιν
[450]	λέγεις; ἀλλ' οὐκ οἶμαί σε	οὔτε	τὴν ἀριθμητικὴν οὔτε τὴν ~γεωμετρίαν
[450]	οἶμαί σε οὔτε τὴν ἀριθμητικὴν	οὔτε	τὴν ~γεωμετρίαν ῥητορικὴν λέγειν. ~(Γοργίας)
[501]	κομιδῇ ~ἀτέχνως ἐπ' αὐτὴν ἔρχεται,	οὔτε	τι τὴν φύσιν σκεψαμένη τῆς
[522]	λόγους ἢ ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ,	οὔτε	τὸ ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι
[508]	(οὔτε τὸ σῶμα τὸ ἐμὸν	οὔτε	τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν
[508]	εἶναι, οὐδέ γε τὸ ~τέμνεσθαι	(οὔτε	τὸ σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε
[469]	δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ χρὴ	οὔτε	τοὺς ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε τοὺς
[469]	χρὴ οὔτε τοὺς ἀζηλώτους ζηλοῦν	οὔτε	τοὺς ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος)
[457]	ὅτι ~δύναιτο ἂν τοῦτο ποιῆσαι	οὔτε	τοὺς ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ δικαίως
[457]	τι μᾶλλον τούτου ἕνεκα δεῖ	οὔτε	τοὺς ἰατροὺς τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι
[522]	καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ	οὔτε	τοὺς πορίζοντας ζηλῶ οὔτε οἷς
[508]	τ' εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ	οὔτε	τῶν ~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ τῶν
[507]	σώφρονος ἀνδρός ἐστιν οὔτε ~διώκειν	οὔτε	φεύγειν ἃ μὴ προσήκει, ἀλλ'
[461]	σφαλλώμεθα, παρόντες ὑμεῖς οἱ νεώτεροι	~ἐπανορθῶτε	ἡμῶν τὸν βίον καὶ ἐν
[524]	~τἆλλα οὕτως· καὶ εἰ αὖ	ἐπετήδευε	κομᾶν, κομήτης τούτου καὶ ὁ
[474]	~μὴ οὖν μηδὲ νῦν με	κέλευε	ἐπιψηφίζειν τοὺς παρόντας, ἀλλ' εἰ
[447]	ἓν τοῦτ' ἦν τῆς ~ἐπιδείξεως·	ἐκέλευε	γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι τις
[473]	βουλεύειν λαχών, ἐπειδὴ ἡ φυλὴ	~ἐπρυτάνευε	καὶ ἔδει με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα
[506]	ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ πέραινε. ~(Σωκράτης)	~ἄκουε	δὴ ἐξ ἀρχῆς ἐμοῦ ἀναλαβόντος
[523]	ἐπέρανας, καὶ τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης)	~Ἄκουε	δή, φασί, μάλα καλοῦ λόγου,
[458]	καὶ ἐρώτα ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης)	~ἄκουε	δή, ὦ Γοργία, ἃ θαυμάζω
[511]	πόλει· ἀλλὰ καὶ σὺ ἐμοῦ	~ἄκουε,	ὅτι ἀποκτενεῖ μέν, ἂν βούληται,
[453]	γε μηδεὶς ἄλλος ἢ Ζεῦξις	ἔγραφε,	καλῶς ἄν σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας)
[504]	λέγειν, φάθι, ~εἰ δὲ μή,	ἔλεγχε	καὶ μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ
[470]	κάμῃς φίλον ἄνδρα εὐεργετῶν, ἀλλ'	ἔλεγχε.	~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μήν, ὦ Σώκρατες,
[467]	αὐτοὺς ἃ βούλονται· ἀλλά μ'	ἔλεγχε.	~(Πῶλος) ~οὐκ ἄρτι ὡμολόγεις ποιεῖν
[462]	ὥσπερ ἐγώ τε καὶ (Γοργίας)	ἔλεγχέ	τε καὶ ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ
[490]	πλέον ἔχειν τῶν φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης)	~ἔχε	δὴ αὐτοῦ. τί ποτε αὖ
[460]	ταῦτα παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης)	~ἔχε	δή· καλῶς γὰρ λέγεις. ἐάνπερ
[524]	εἴ τις ἦν καὶ ἴχνη	εἶχε	τῶν πληγῶν οὐλὰς ἐν τῷ
[526]	τε καὶ ἐς μακάρων νήσους	ἀπέπεμψε.	~ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ ὁ