Pages
[458]	διερωτῴην· εἰ δὲ μή, ἐῴην	ἄν.	~ἐγὼ δὲ τίνων εἰμί; τῶν
[486]	~πάνυ φαύλου καὶ μοχθηροῦ, ἀποθάνοις	ἄν,	εἰ βούλοιτο θανάτου σοι τιμᾶσθαι.
[522]	ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην	ἄν·	εἰ δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ
[465]	ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ γὰρ	ἄν,	εἰ μὴ ἡ ψυχὴ τῷ
[452]	ὅτι ~τὸ μετὰ τοῦτο ἔροιτ'	ἄν·	καὶ τί ἐστιν (τοῦτο τὸ
[516]	~μὴ διὰ τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν	ἄν;	καίτοι οὗτοι, εἰ ἦσαν ἄνδρες
[522]	εὖ οἶδα ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις	ἄν	με φέροντα (τὸν θάνατον. ~αὐτὸ
[506]	οὖν τῷ λόγῳ ἐγὼ ὡς	ἄν	μοι δοκῇ ἔχειν· ἐὰν δέ
[460]	οὗτος φαίνεται, ὁ ῥητορικός, οὐκ	ἄν	ποτε ἀδικήσας. ἢ οὔ; ~(Γοργίας)
[487]	ἄλλην βάσανον ἀναφέρειν. οὐ γὰρ	ἄν	ποτε αὐτὸ ~συνεχώρησας σὺ οὔτε
[510]	ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ νοῦ οὐκ	ἄν	ποτε δύναιτο φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης)
[516]	ἀγαθοί, ὡς σὺ ~φῄς, οὐκ	ἄν	ποτε ταῦτα ἔπασχον. οὔκουν οἵ
[510]	αὐτοῦ ὁ ~τύραννος καὶ οὐκ	ἄν	ποτε ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν.
[455]	συχνοὺς ~αἰσθάνομαι, οἳ ἴσως αἰσχύνοιντ'	ἄν	σε ἀνερέσθαι. ὑπ' (ἐμοῦ οὖν
[458]	ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ ἐγώ, ~ἡδέως	ἄν	σε διερωτῴην· εἰ δὲ μή,
[453]	ἄλλος ἢ Ζεῦξις ἔγραφε, καλῶς	ἄν	σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ
[501]	~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ μὲν	ἄν	σοι δοκῇ τούτων εἶναι, φάθι,
[527]	~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον	ἄν	τι ἡμῖν δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα,
[510]	ὡς ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν,	(ἄν	τι καλῶς λέγῃς; τοῦτό ~μοι
[484]	τοί ἐστιν, ὦ Σώκρατες, χαρίεν,	ἄν	τις αὐτοῦ μετρίως ~ἅψηται ἐν
[462]	κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε ὅτι	ἄν	τις βούληται, ὡς ~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι;
[450]	ἔχουσα ῥητορική ἐστιν, καὶ ~ὑπολάβοι	ἄν	τις, εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν
[526]	τὴν τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν ἃ	ἄν	τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ καὶ
[483]	ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ (ἄλλα μυρία	ἄν	τις ἔχοι τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ'
[447]	ὅδε ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι ὅτι	ἄν	τίς σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ,
[501]	ψυχὴν καὶ περὶ ἄλλο ὅτου	ἄν	τις τὴν ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως
[520]	γε ταύτης τῆς πράξεως, ὅντιν'	ἄν	τις τρόπον ὡς βέλτιστος εἴη
[452]	ἦ σὺ τούτου δημιουργός; φαίη	ἄν.	τίς ὤν; ~χρηματιστής. τί οὖν;
[452]	τὸ σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη	ἄν,	τὸ δὲ ἔργον μού ἐστιν
[487]	οὐδ' αὖ ἀπατῶν ~ἐμὲ συγχωρήσαις	ἄν·	φίλος γάρ μοι εἶ, ὡς
[449]	ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις	ἄν,	ὦ Γοργία, ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα,
[454]	~πίστις ψευδὴς καὶ ἀληθής; φαίης	ἄν,	ὡς ἐγὼ οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί.
[469]	γε. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα βούλοιο	ἂν	ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης)
[480]	οἰκείων καὶ τῶν ἄλλων ὃς	ἂν	ἀεὶ τῶν φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν,
[492]	καὶ ψόγον; ἢ πῶς οὐκ	ἂν	ἄθλιοι γεγονότες ~(εἶεν ὑπὸ τοῦ
[472]	ἥκιστά γε, ἐπεὶ οὕτω γ'	ἂν	ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐὰν
[471]	ἐβούλετο τὰ δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν	ἂν	~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν εὐδαίμων κατὰ
[493]	κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων, ἢ οὐδ'	ἂν	ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα μυθολογῶ, οὐδέν
[471]	~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ'	ἂν	ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον
[507]	λῃστοῦ βίον ζῶντα. οὔτε γὰρ	ἂν	ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν εἴη
[519]	καὶ τούτου τοῦ λόγου τί	ἂν	ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς
[522]	παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον τι οἴει	~ἂν	ἀναβοῆσαι τοὺς τοιούτους δικαστάς; οὐ
[498]	ἂν χαίρωσι, κακοὶ δὲ οἳ	ἂν	ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[464]	ἰατρὸς ἢ ὁ ὀψοποιός, λιμῷ	ἂν	ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν
[521]	κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ, τί	ἂν	ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν
[520]	~ταχὺς γενόμενος διὰ παιδοτρίβην, ἴσως	ἂν	ἀποστερήσειε τὴν χάριν, εἰ προοῖτο
[461]	τὸ ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ	ἂν	αὖ ἐγὼ πάθοιμι, ~εἰ μὴ
[452]	ἢ ἐγὼ τῆς ἐμῆς· εἴποιμ'	ἂν	~αὖ καὶ πρὸς τοῦτον· σὺ
[501]	ἡδονὴν μόνον τῆς ψυχῆς, τίνα	ἂν	~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο, ἥτις δὲ
[488]	~μοι, καὶ τίνα τρόπον κτησαίμην	ἂν	αὐτό, καὶ ἐάν με λάβῃς
[466]	ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι ὅτι	ἂν	αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος)
[518]	τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ' οἳ	ἂν	αὐτοῖς τύχωσι ~τότε παρόντες καὶ
[522]	~οὐκοῦν οἴει ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ	ἂν	αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ εἰπεῖν;
[510]	πολὺ βελτίων εἴη, φοβοῖτο δήπου	ἂν	αὐτὸν ὁ τύραννος καὶ τούτῳ
[448]	αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν ~τέχνης, τίνα	ἂν	αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος) δῆλον
[448]	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί	ἂν	αὐτὸν ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ ὅπερ
[456]	γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν	ἂν	αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον
[512]	ἂν δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ'	ἂν	αὐτὸς λαβεῖν τὴν ἐκείνου. ~καίτοι
[510]	οὐδ' ἂν οὗτος· καταφρονοῖ γὰρ	ἂν	αὐτοῦ ὁ ~τύραννος καὶ οὐκ
[504]	ἀεὶ τὸν νοῦν ~ἔχων, ὅπως	ἂν	αὐτοῦ τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη μὲν
[481]	~ὡς ἄτοπά ἐστιν, ἴσως εἴποις	ἂν	αὐτῷ, εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν,
[451]	(ἐστιν ἡ ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ'	ἂν	αὐτῷ, ~ὥσπερ σὺ ἄρτι, ὅτι
[512]	νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ' ὅτι φαίης	ἂν	βελτίων εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων.
[494]	τοίνυν καὶ τὸν κνώμενον ἡδέως	ἂν	βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως,
[509]	~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι δίκην, τίνα	ἂν	βοήθειαν μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν
[454]	σαυτοῦ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν ~ὅπως	ἂν	βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς
[472]	οἰκία ἢ ἄλλη συγγένεια ἥντινα	ἂν	βούλῃ τῶν ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ'
[457]	τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ ὅτου	ἂν	βούληται· ἀλλ' ~οὐδέν τι μᾶλλον
[511]	ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι ἀποκτενεῖ μέν,	ἂν	βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς ὢν καλὸν
[473]	τῇ πόλει ~διαβιῷ ποιῶν ὅτι	ἂν	βούληται, ζηλωτὸς ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος
[497]	ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως	ἂν	βούληται. ~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα δὴ σὺ
[461]	οὐκ ἐξέσται μοι λέγειν ὁπόσα	ἂν	βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν πάθοις,
[466]	οὐχὶ ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες οὓς	ἂν	~βούλωνται, ὥσπερ οἱ τύραννοι, καὶ
[449]	ἐστιν ὧν φημι, μηδένα ἂν	ἐν	βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ αὐτὰ εἰπεῖν.
[491]	γὰρ (οὔ) οὐδεὶς ὅστις οὐκ	ἂν	γνοίη ὅτι οὐ τοῦτο λέγω.
[470]	ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί δέ; συγγενόμενος	ἂν	γνοίης, ἄλλως δὲ αὐτόθεν οὐ
[448]	ὦ Πῶλε; οἴει σὺ κάλλιον	ἂν	Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί δὲ
[448]	(Χαιρεφῶν) λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ Δία·	ἂν	δέ γε βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν)
[475]	ἃ ἐρωτῶ. ~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ	ἂν	δεξαίμην, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος
[468]	δὴ σύ, ὦ Σώκρατες, οὐκ	ἂν	δέξαιο ἐξεῖναί σοι ποιεῖν ὅτι
[469]	~(Πῶλος) σὺ ἄρα τυραννεῖν οὐκ	ἂν	δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ
[447]	ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων δημιουργός, ἀπεκρίνατο	ἂν	δήπου σοι ~ὅτι σκυτοτόμος· ἢ
[449]	οἳ δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας, ὡς	ἂν	διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας) οὔ. ~(Σωκράτης)
[481]	~ἐὰν δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως	ἂν	διαφύγῃ καὶ μὴ δῷ δίκην
[453]	τὰ ζῷα ~γράφων, ἆρ' οὐκ	ἂν	δικαίως σε ἠρόμην ὁ τὰ
[486]	(τινὶ διατρέπεις μορφώματι, καὶ ~οὔτ'	ἂν	δίκης βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς
[466]	ἐάν τις ποιῇ ταῦτα ἃ	ἂν	δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα εἶναι, νοῦν
[469]	ἐξεῖναι ἐν τῇ πόλει, ὃ	ἂν	δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ
[509]	καὶ ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς γοῦν	ἂν	δόξειεν οὑτωσί, οὓς σὺ εἰ
[512]	καὶ ~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ'	ἂν	δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ' ἂν
[505]	καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ οὐκ	ἂν	δύναιο διελθεῖν τὸν λόγον, ἢ
[455]	οὐ γὰρ δήπου ὄχλον γ'	ἂν	~δύναιτο τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ
[526]	ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ ὄντι ὡς	ἂν	δύνωμαι βέλτιστος ὢν καὶ ζῆν
[516]	ταῦτ' εἰς ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ'	ἂν	ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει σοι ὁμολογήσω;
[475]	ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι οὔτ'	ἂν	ἐγὼ οὔτ' ἂν σὺ οὔτ'
[514]	ἱκανοὶ ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου	ἂν	ἐγώ τε ~σὲ καὶ σὺ
[506]	ἐστὶν ἡ ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην	ἂν	ἔγωγε. ~κόσμος τις ἄρα ἐγγενόμενος
[469]	ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν	ἂν	ἔγωγε οὐδέτερα· εἰ δ' ἀναγκαῖον
[516]	καὶ βοῶν τοιοῦτος ὢν κακὸς	ἂν	ἐδόκει εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν μὴ
[474]	δή μοι, ἵν' εἰδῇς, ὥσπερ	ἂν	εἰ ἐξ ἀρχῆς σε ἠρώτων·
[447]	~(Χαιρεφῶν) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ	ἂν	εἰ ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων δημιουργός,
[453]	δοκῶ δικαίως ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ	ἂν	εἰ ~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν τίς
[492]	βίος. οὐ γάρ τοι θαυμάζοιμ'	ἂν	εἰ ~Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν τοῖσδε
[518]	ἀνθρώπους περὶ τὰ πολιτικά, ὥσπερ	ἂν	εἰ περὶ τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ
[451]	κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ	ἂν	εἴ τίς με ἔροιτο ὧν
[482]	ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν	ἂν	εἴ τις μὴ φαίη διὰ
[479]	τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ	ἂν	εἴ τις ~τοῖς μεγίστοις νοσήμασιν
[503]	ἔργον τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως	ἂν	εἶδός τι αὐτῷ σχῇ τοῦτο
[493]	ἀιδὲς δὴ λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι	ἂν	εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν
[473]	γὰρ ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος μὲν (οὐκ	ἂν	εἴη ἀθλιώτερος μέντοι ὁ διαφεύγων
[504]	καὶ κόσμου τυχοῦσα οἰκία χρηστὴ	ἂν	εἴη, ἀταξίας δὲ μοχθηρά; ~(Καλλίκλης)
[475]	ἐστιν καὶ λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον	ἂν	εἴη ἢ κακῷ ἢ ἀμφοτέροις;
[502]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία	ἂν	εἴη· ἢ οὐ ῥητορεύειν δοκοῦσί
[460]	ταῦτα λέγοντος ὑπέλαβον ὡς οὐδέποτ'	ἂν	εἴη ἡ ῥητορικὴ ~ἄδικον πρᾶγμα,
[503]	μὲν ἕτερόν που τούτου κολακεία	ἂν	εἴη ~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ
[507]	κακῶς πράττοντα ἄθλιον· οὗτος δ'	ἂν	εἴη ὁ ἐναντίως ~ἔχων τῷ
[507]	γὰρ ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς	ἂν	εἴη ὁ τοιοῦτος οὔτε θεῷ·
[497]	ἑτέρων ὄντων· πῶς οὖν ταὐτὰ	ἂν	εἴη τὰ ~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς
[496]	δῆλον ~ὅτι ταῦτά γε οὐκ	ἂν	εἴη τό τε ἀγαθὸν καὶ
[475]	κακῷ ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν κάκιον	ἂν	εἴη τοῦ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) δῆλον
[481]	ἢ ἡμῶν ὁ βίος ἀνατετραμμένος	ἂν	εἴη τῶν ἀνθρώπων καὶ ~πάντα
[507]	μὴ ἔνι ~κοινωνία, φιλία οὐκ	ἂν	εἴη. φασὶ δ' οἱ σοφοί,
[514]	παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν σοι δοκεῖ	ἂν	εἶναι οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.
[469]	σοι δείξαιμι ~τὸ ἐγχειρίδιον, ἴσως	ἂν	εἴποις ἰδὼν ὅτι ὦ Σώκρατες,
[491]	~λέγω οὐδὲ μαγείρους, ἀλλ' (οἳ	ἂν	εἰς τὰ τῆς πόλεως πράγματα
[512]	γυναιξὶν ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ'	ἂν	~εἷς ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ τούτῳ
[519]	ἐστιν· προστάτης γὰρ πόλεως (οὐδ'	ἂν	εἷς ποτε ~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ'
[521]	ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν καὶ οὐκ	ἂν	εἰσαχθεὶς εἰς δικαστήριον ὑπὸ πάνυ
[522]	ἐγὼ οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι	ἂν	εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ
[474]	λέγεις καλὰ εἶναι, πρὸς ὃ	ἂν	ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ, πρὸς τοῦτο,
[451]	τε καὶ περιττὸν (γνῶσις) ὅσα	ἂν	~ἑκάτερα τυγχάνῃ ὄντα. εἰ δ'
[458]	μὴ ἀληθὲς λέγω, ἡδέως δ'	ἂν	~ἐλεγξάντων εἴ τίς τι μὴ
[448]	ἄρα φάσκοντες αὐτὸν εἶναι καλῶς	ἂν	ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ
[458]	τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως μὲν	ἂν	ἐλεγχθέντων εἴ τι μὴ ἀληθὲς
[449]	ἕν ἐστιν ὧν φημι, μηδένα	ἂν	ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ αὐτὰ
[521]	δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, πιστεύειν μηδ'	ἂν	ἓν τούτων παθεῖν, ὡς οἰκῶν
[517]	ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ ἐχρῶντο οὐ γὰρ	ἂν	ἐξέπεσον οὔτε τῇ κολακικῇ. ~(Καλλίκλης)
[484]	ἀληθὲς οὕτως ἔχει, γνώσῃ δέ,	ἂν	ἐπὶ τὰ μείζω ἔλθῃς ἐάσας
[516]	ἦν Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν	ἂν	ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων καὶ βοῶν
[495]	τοὺς πρώτους λόγους, καὶ οὐκ	ἂν	ἔτι μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ
[475]	μὴ λύπῃ, ἀμφοτέροις μὲν οὐκ	ἂν	ἔτι ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος) οὐ φαίνεται.
[491]	σφόδρα, ὦ Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς	ἂν	εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν;
[486]	μηδὲν ~ἀδικοῦντα, οἶσθ' ὅτι οὐκ	ἂν	ἔχοις ὅτι (χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ'
[514]	καὶ παρὰ τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει	ἂν	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[465]	δὲ ~τέχνην οὐ καλῶ ὃ	ἂν	ᾖ ἄλογον πρᾶγμα· τούτων δὲ
[450]	εἴπερ ~ταύτην ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ	ἂν	ᾖ περὶ λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι,
[448]	βουλομένῳ ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολὺ	ἂν	ἥδιον σέ. ~δῆλος γάρ μοι
[514]	τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει	ἂν	ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ
[452]	εἶναι ἢ τὴν σήν, φαῖμεν	ἂν	ἡμεῖς. δῆλον οὖν ὅτι ~τὸ
[447]	ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν	ἂν	(ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ πυθέσθαι
[453]	οὕτω προί̈ ῃ ὡς μάλιστ'	ἂν	ἡμῖν καταφανὲς ποιοῖ ~περὶ ὅτου
[527]	καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ οὐδέν γ'	ἂν	ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν τούτων, εἴ
[481]	πάθος ἢ οἱ ἄλλοι, οὐκ	ἂν	ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ
[514]	Διός, ὦ Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον	ἂν	ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον
[527]	~αὐτῶν, καὶ οὐδέν γ' ἂν	ἦν	θαυμαστὸν καταφρονεῖν τούτων, εἴ πῃ
[525]	τε καὶ ἀνθρώπων οὗτοι οἳ	ἂν	ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ
[465]	ὥσπερ οἱ ~γεωμέτραι ἤδη γὰρ	(ἂν	ἴσως ἀκολουθήσαις ὅτι ὃ κομμωτικὴ
[452]	τίς ὢν ταῦτα λέγεις; εἴποι	ἂν	ἴσως ὅτι ἰατρός. τί οὖν
[452]	ἀγαθόν; πῶς γὰρ οὔ, φαίη	ἂν	ἴσως, ὦ Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί
[449]	ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι καὶ ποιῆσαι	ἂν	καὶ ~ἄλλον ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ
[450]	ἀλλὰ τὸ τῆς τέχνης περαίνοιτο	ἂν	καὶ διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ
[522]	ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην	ἂν	καὶ ἐν ~πολλοῖς καὶ ἐν
[472]	πρὸς τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ	ἂν	καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν
[474]	ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) καὶ σύ γ'	ἂν	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος)
[507]	γε σώφρων τὰ προσήκοντα πράττοι	ἂν	καὶ περὶ θεοὺς καὶ περὶ
[486]	ἂν ὀρθῶς λόγον, οὔτ' εἰκὸς	ἂν	καὶ πιθανὸν ἂν λάβοις, ~οὔθ'
[486]	ὅτι (χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης	ἂν	καὶ ~χασμῷο οὐκ ἔχων ὅτι
[477]	γε μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον	ἂν	κακὸν εἴη τῶν ~ὄντων. ~(Πῶλος)
[506]	Γοργία, καὶ αὐτὸς ἡδέως μὲν	ἂν	Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι διελεγόμην, ~ἕως
[497]	καλεῖς, ὥσπερ τοὺς καλοὺς οἷς	ἂν	κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[448]	τίνος τέχνης ἐπιστήμων ἐστίν, τίνα	ἂν	καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος)
[480]	τοῦτο ~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ, ὅπως	ἂν	καταδήλων τῶν ἀδικημάτων γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται
[483]	αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ οὗ	ἂν	κήδηται. ἀλλ' οἶμαι οἱ τιθέμενοι
[521]	γὰρ ὡς ἐν παιδίοις ἰατρὸς	ἂν	κρίνοιτο κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ,
[486]	οὔτ' εἰκὸς ἂν καὶ πιθανὸν	ἂν	λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν
[503]	ἐπὶ τὸ βέλτιστον λέγων, ἃ	ἂν	λέγῃ ἄλλο τι οὐκ εἰκῇ
[504]	~λόγους προσοίσει ταῖς ψυχαῖς οὓς	ἂν	λέγῃ, καὶ τὰς πράξεις ἁπάσας,
[520]	~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ τί	ἂν	λέγοις ἀνθρώπων πέρι οὐδενὸς ἀξίων;
[463]	ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	ἂν	μάθοις ἀποκριναμένου; ἔστιν γὰρ ἡ
[475]	οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων ~δέξαιτ'	ἂν	μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον
[469]	εἴη ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην	ἂν	μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος)
[474]	ἀνθρώπων οὐδένα. ἐπεὶ σὺ δέξαι'	ἂν	μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης)
[500]	εἰσιν οἱ λόγοι, οὗ τί	~ἂν	μᾶλλον σπουδάσειέ τις καὶ σμικρὸν
[469]	ὦ Σώκρατες, οὕτω μὲν πάντες	ἂν	μέγα ~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη
[504]	ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ· σὺ δέ,	ἂν	μέν σοι δοκῶ ἐγὼ καλῶς
[501]	τούτων εἶναι, φάθι, ἣ δ'	ἂν	μή, μὴ ~φάθι. (πρῶτον δὲ
[472]	καὶ τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ δὲ	ἂν	μὴ σὲ αὐτὸν ἕνα ὄντα
[512]	καὶ ὡς ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις	ἂν	μηχανοποιόν, καὶ ~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ
[491]	καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες ἃ	ἂν	νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ ἀποκάμνωσι
[452]	μετὰ δὲ τὸν παιδοτρίβην εἴποι	ἂν	ὁ χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ
[501]	ὅπως ἐρεῖ τι τοιοῦτον ~ὅθεν	ἂν	οἱ ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ
[522]	καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί	ἂν	οἴει ἐν τούτῳ τῷ κακῷ
[486]	τὴν ψυχήν, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ	ἂν	οἴει με ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων
[513]	τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ ἐν ᾗ	ἂν	οἰκῇ, ~καὶ νῦν δὲ ἄρα
[518]	ψέξουσιν καὶ κακόν τι ποιήσουσιν,	ἂν	οἷοί τ' ὦσι, τοὺς δὲ
[519]	ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης) ~σὺ δ' οὐκ	ἂν	οἷός τ' εἴης λέγειν, εἰ
[510]	λόγου φίλος τῷ τοιούτῳ, ὃς	ἂν	ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων καὶ
[486]	~οὔτ' ἂν δίκης βουλαῖσι προσθεῖ'	ἂν	ὀρθῶς λόγον, οὔτ' εἰκὸς ἂν
[451]	λογιστικὴν τίνα καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ'	ἂν	ὅτι καὶ αὕτη ἐστὶν τῶν
[451]	τί εἰσιν, ὦ Σώκρατες; εἴποιμ'	ἂν	ὅτι ~περὶ τὴν τῶν ἄστρων
[521]	ἐν τῇδε τῇ πόλει ~ὁντινοῦν	ἂν	ὅτι τύχοι, τοῦτο παθεῖν. τόδε
[451]	ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ τί; εἴποιμ'	ἂν	ὅτι τῶν περὶ τὸ ἄρτιόν
[518]	ὄψον, ὁ δὲ οἶνον. ἴσως	ἂν	οὖν ἠγανάκτεις, εἴ σοι ἔλεγον
[467]	οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πῶς	ἂν	οὖν οἱ ῥήτορες μέγα δύναιντο
[452]	ἢ παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν	ἂν	οὖν πρὸς αὐτόν· τί δὲ
[475]	ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~δέξαιο	ἂν	οὖν σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον
[510]	τις πολὺ φαυλότερος εἴη, οὐδ'	ἂν	οὗτος· καταφρονοῖ γὰρ ἂν αὐτοῦ
[492]	εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι γὰρ	ἂν	οὕτω γε καὶ οἱ νεκροὶ
[518]	κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν, οἵ,	ἂν	οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες
[471]	ὁ λόγος, ᾧ με καὶ	ἂν	παῖς ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ ὑπὸ
[465]	σὺ γὰρ τούτων ἔμπειρος ὁμοῦ	ἂν	~πάντα χρήματα ἐφύρετο ἐν τῷ
[516]	ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου, ὃς	ἂν	παραλαβὼν ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ
[509]	δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. τί οὖν	ἂν	παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε
[525]	ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες πάσχοντα ἃ	ἂν	πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν
[523]	δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ (ὅπως	ἂν	παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον
[520]	οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί δ'	ἂν	περὶ ἐκείνων λέγοις, οἳ φάσκοντες
[478]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως	ἂν	περὶ σῶμα εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος εἴη,
[456]	~γὰρ ἔστιν περὶ ὅτου οὐκ	ἂν	πιθανώτερον εἴποι ὁ ῥητορικὸς ἢ
[469]	λέγεις ἢ ἀδίκως; ~(Πῶλος) ~ὁπότερ'	ἂν	ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν ἐστιν;
[476]	ἄρτι ἔλεγον, περὶ πάντων, οἷον	ἂν	ποιῇ τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ
[452]	ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί, ὅστις	ἂν	πολιτικὸς σύλλογος γίγνηται. καίτοι ἐν
[494]	ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη γ'	ἂν	πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ τὸ
[465]	πρὸς αὑτό, τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου	ἂν	πολὺ ἦν, ὦ φίλε Πῶλε
[505]	ὁ αὐτὸς τρόπος; ἕως μὲν	ἂν	πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός τε ~οὖσα
[507]	τε καὶ ~καλῶς πράττειν ἃ	ἂν	πράττῃ, τὸν δ' εὖ πράττοντα
[507]	ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα πράττων δίκαι'	ἂν	πράττοι, περὶ δὲ ~θεοὺς ὅσια·
[467]	οἱ ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι ὃ	ἂν	πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο οὗ
[463]	ἡγοῦμαι εἶναι τὴν ῥητορικὴν πρὶν	ἂν	πρῶτον ἀποκρίνωμαι ὅτι ἐστίν. οὐ
[481]	ἢ οἱ ἄλλοι, οὐκ ἂν	ἦν	ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ τὸ
[464]	~ἔχειν τὰ σώματα, οὓς οὐκ	ἂν	ῥᾳδίως αἴσθοιτό τις ὅτι οὐκ
[461]	μὴ καλῶς ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι ὅτι	ἂν	σὺ βούλῃ, ἐάν μοι ἓν
[475]	ὅτι οὔτ' ἂν ἐγὼ οὔτ'	ἂν	σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων
[507]	καὶ περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ	ἂν	σωφρονοῖ τὰ μὴ προσήκοντα πράττων;
[525]	ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ'	ἂν	τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ διὰ
[478]	~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει ὢν ὃς	ἂν	τὰ μέγιστα ἀδικῶν καὶ χρώμενος
[492]	ἢ τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν, τί	ἂν>	τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον καὶ κάκιον
[509]	δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν ~ἑαυτῷ καταγέλαστος	ἂν	τῇ ἀληθείᾳ εἴη; ἆρα οὐ
[514]	ὦ Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον ἂν	ἦν	τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον ἀνοίας
[506]	ζητῶ κοινῇ μεθ' ὑμῶν, ὥστε,	ἂν	τὶ φαίνηται ~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν
[503]	τινὰ ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν ὃ	~ἂν	τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει τὸ ἕτερον
[504]	τε εἶναι καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως	ἂν	τὸ (ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε
[483]	ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι αὐτοὶ	ἂν	τὸ ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες.
[476]	οὕτω κάεσθαι τὸ καόμενον ὡς	ἂν	τὸ κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ
[476]	πάθος τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον	ἂν	τὸ τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ
[525]	λέγει πῶλος, καὶ ἄλλον ~ὅστις	ἂν	τοιοῦτος τύραννος ᾖ· οἶμαι δὲ
[456]	φανῆναι τὸν ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι	ἂν	τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ βούλοιτο.
[454]	τοῦ ζωγράφου μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ'	ἂν	τὸν λέγοντα· ποίας δὴ ~πειθοῦς
[457]	τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο	ἂν	τοῦτο ποιῆσαι οὔτε τοὺς ἄλλους
[521]	ὦ Σώκρατες, πιστεύειν μηδ' ἂν	ἓν	τούτων παθεῖν, ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν
[510]	τῇ πόλει τῶν νέων, τίνα	ἂν	τρόπον ἐγὼ μέγα ~δυναίμην καὶ
[491]	πόλεως πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα	ἂν	τρόπον εὖ οἰκοῖτο, καὶ μὴ
[512]	τὸ ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον τίν'	ἂν	τρόπον τοῦτον ὃν μέλλοι χρόνον
[472]	δὲ δὴ εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ'	ἂν	τυγχάνῃ δίκης τε καὶ τιμωρίας;
[500]	πρὸς ἐμὲ παίζειν ~μηδ' ὅτι	ἂν	τύχῃς παρὰ τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου,
[522]	ἄλλο οὐδέν· ὥστε ἴσως, ὅτι	ἂν	τύχω, τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ
[512]	ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ πρᾶγμα, καταχώσειεν	ἂν	ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις, λέγων καὶ
[456]	ὁπότερον δεῖ ~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ	(ἂν	φανῆναι τὸν ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι
[485]	βέλτιστος ὤν" ~αντιοπε (ὅπου δ'	ἂν	φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει καὶ
[494]	ὦ γενναῖε, ἢ ἐκεῖνος ὃς	ἂν	φῇ ἀνέδην οὕτω τοὺς ~χαίροντας,
[481]	σου τὰ παιδικὰ καὶ ὅπως	ἂν	φῇ ἔχειν, οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν,
[481]	ἑκάστοτε, καίπερ ὄντος δεινοῦ, ~ὅτι	ἂν	φῇ σου τὰ παιδικὰ καὶ
[487]	τε γὰρ ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ	ἂν	φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ εἶ
[477]	δ' ἐν σώματος κατασκευῇ; κακίαν	ἂν	φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον
[473]	ὅταν τοιαῦτα λέγῃς ἃ οὐδεὶς	ἂν	φήσειεν ~ἀνθρώπων; ἐπεὶ ἐροῦ τινα
[498]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα οἳ	ἂν	χαίρωσι, κακοὶ δὲ οἳ ἂν
[494]	ἀνέδην οὕτω τοὺς ~χαίροντας, ὅπως	ἂν	χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ μὴ
[521]	~ἔσται ὁ εἰσάγων οὐδεὶς γὰρ	ἂν	χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι
[479]	παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους καὶ ὅπως	ἂν	ὦσιν ὡς πιθανώτατοι λέγειν· εἰ
[451]	ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ τί; εἴποιμ'	ἂν	ὥσπερ οἱ ἐν τῷ δήμῳ
[486]	δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ' ὅτι,	ἅν	μοι σὺ ὁμολογήσῃς περὶ ὧν
[470]	ὦ Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ τὸν	μέγαν	βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα.
[524]	ἢ ἀμφότερα ζῶντος, τούτου καὶ	~ἐπειδὰν	ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς μέγας, καὶ
[526]	βέλτιστος ὢν καὶ ζῆν καὶ	ἐπειδὰν	ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ καὶ
[484]	ὥσπερ γε οἶμαι οἱ πολιτικοί,	ἐπειδὰν	αὖ εἰς τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς
[461]	κτώμεθα ἑταίρους καὶ ὑεῖς, ἵνα	ἐπειδὰν	~αὐτοὶ πρεσβύτεροι γενόμενοι σφαλλώμεθα, παρόντες
[524]	πάντα ἐστὶν ἐν τῇ ~ψυχῇ,	ἐπειδὰν	γυμνωθῇ τοῦ σώματος, τά τε
[524]	καὶ τοῦ σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν·	ἐπειδὰν	δὲ διαλυθῆτον ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν,
[485]	οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν·	~ἐπειδὰν	δὲ ἤδη πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος
[516]	~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν ζευγῶν,	ἐπειδὰν	δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους καὶ
[518]	πολῖται ἐν τῇ πόλει, καὶ	ἐπειδὰν	ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς μοι
[523]	καὶ γένη καὶ ~πλούτους, καί,	ἐπειδὰν	ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς
[526]	τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν ἔλεγον,	ἐπειδὰν	ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα
[524]	ἐν τῇ ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος.	ἐπειδὰν	οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ τὸν δικαστήν,
[484]	τῶν ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται.	ἐπειδὰν	οὖν ἔλθωσιν εἴς τινα ἰδίαν
[494]	ἔλεγον, τὸ ὥσπερ λίθον ζῆν,	ἐπειδὰν	~(πληρώσῃ, μήτε χαίροντα ἔτι μήτε
[527]	δικαστήν, ~(τὸν τῆς Αἰγίνης ὑόν,	ἐπειδάν	σου ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ, χασμήσῃ καὶ
[523]	τὸν βίον διελθόντα καὶ ~(ὁσίως,	ἐπειδὰν	τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα
[524]	τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν	ἐπειδὰν	τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι,
[473]	αὖ τοῦτο εἶδος ἐλέγχου ἐστίν,	~ἐπειδάν	τίς τι εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν
[471]	ἕτεροι τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν,	~ἐπειδὰν	τῶν λόγων ὧν ἂν λέγωσι
[473]	οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις;	ἐὰν	ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων,
[473]	ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν με σμικρόν.	ἐὰν	ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος)
[524]	Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν,	ἐὰν	ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω, ἵνα
[472]	ἂν ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἐὰν	ἄρα μὴ τυγχάνῃ δίκης ὁ
[494]	τούτους τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας εἶναι,	ἐὰν	ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν ~δέονται; ~(Καλλίκλης)
[482]	που Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ,	ἐὰν	ἀφίκηται παρ' ~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος
[472]	ταὐτὰ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξένοι,	~ἐὰν	βούλῃ κατ' ἐμοῦ μάρτυρας παρασχέσθαι
[511]	τὸν μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ,	ἐὰν	~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα.
[527]	καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι,	ἐὰν	βούληται, καὶ ναὶ μὰ Δία
[469]	καὶ τυραννὶς θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν·	ἐὰν	γὰρ ἄρα ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ
[484]	δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων.	ἐὰν	γὰρ καὶ πάνυ εὐφυὴς ᾖ
[480]	ἐχθροῦ τοῦτο μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον	ἐὰν	δὲ ἄλλον ἀδικῇ ὁ ἐχθρός,
[472]	ἑστῶτές εἰσιν ἐν τῷ Διονυσίῳ,	ἐὰν	δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου,
[447]	ἡμῖν, εἰ μὲν δοκεῖ, νῦν,	ἐὰν	δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης)
[472]	Πυθίου τοῦτο τὸ καλὸν ἀνάθημα,	ἐὰν	δὲ βούλῃ, ἡ ~Περικλέους ὅλη
[497]	ἢ τὰ ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς;	ἐὰν	δὲ βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι
[480]	γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἐὰν	δέ γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς
[484]	τὸ καλὸν καὶ τὸ δίκαιον.	ἐὰν	δέ γε οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν
[507]	μὲν μηδὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι,	ἐὰν	δὲ δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς ἢ
[480]	ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν παρέχοντα,	ἐὰν	δὲ δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν δὲ
[517]	πεινῇ τὰ σώματα ~ἡμῶν, σιτία,	ἐὰν	δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ
[481]	μηδὲ ἔλθῃ παρὰ τὸν δικαστήν·	~ἐὰν	δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν
[505]	~ὡς βίαιος εἶ, ὦ Σώκρατες.	ἐὰν	δὲ ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν
[511]	σώσῃ, οἶμαι δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο,	ἐὰν	δὲ ἐξ Αἰγύπτου ἢ ἐκ
[466]	χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ σὺ λόγον,	ἐὰν	δὲ ἔχω, ἔα με χρῆσθαι·
[480]	παρέχοντα, ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν,	ἐὰν	δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ
[480]	~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ φυγῆς, φεύγοντα,	ἐὰν	δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον
[457]	χρῆσθαι, ὥσπερ καὶ τῇ ἀγωνίᾳ.	ἐὰν	δὲ οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός τις
[484]	μετρίως ~ἅψηται ἐν τῇ ἡλικίᾳ·	ἐὰν	δὲ περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ,
[517]	σιτία, ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά,	ἐὰν	δὲ ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα,
[483]	νόμον λέγῃ, κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν,	ἐὰν	δὲ τὰ τῆς φύσεως, τὰ
[489]	λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν νόμον ἄγων,	ἐὰν	δέ τις κατὰ νόμον, ἐπὶ
[527]	εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ·	ἐὰν	δέ τις κατά τι κακὸς
[490]	~πλέον, τῶν δ' ἔλαττον ἑκτέον·	ἐὰν	δὲ τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος ὤν,
[506]	ὡς ἄν μοι δοκῇ ἔχειν·	ἐὰν	δέ τῳ ὑμῶν μὴ ~τὰ
[480]	δεῖν, ἐὰν δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα,	ἐὰν	δὲ φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν δὲ
[473]	καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ	ἐὰν	διαφυγὼν τύραννος καταστῇ καὶ ἄρχων
[472]	τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον δὲ ~ἄθλιος	ἐὰν	διδῷ δίκην καὶ τυγχάνῃ δίκης
[527]	οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε ἤδη,	ἐὰν	δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς,
[509]	βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται, ἢ	ἐὰν	δύναμιν ~παρασκευάσηται τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι,
[509]	δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὅτι	ἐὰν	δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ
[464]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή σοι,	ἐὰν	δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ λέγω.
[490]	τί ποτε αὖ νῦν λέγεις;	ἐὰν	ἐν τῷ αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ
[474]	τοῦτο, ἢ κατὰ ἡδονήν τινα,	ἐὰν	ἐν τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ
[506]	μὴ (καλῶς λέγειν. καί με	ἐὰν	ἐξελέγχῃς, οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι ὥσπερ
[492]	τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία,	ἐὰν	ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή
[495]	μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ λόγος,	ἐὰν	ἕτερον φήσω εἶναι, τὸ αὐτό
[496]	ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)	~ἐὰν	εὕρωμεν ἄρα ἄττα ὧν ἅμα
[458]	εἰ δὲ καὶ ~δοκεῖ χρῆναι	ἐᾶν,	ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ διαλύωμεν
[503]	ἔγωγε πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'	ἐὰν	ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν
[454]	Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα μὴ θαυμάζῃς	ἐὰν	καὶ ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν τί
[470]	ἕξω, ἴσην δὲ καὶ σοί,	ἐάν	με ἐλέγξῃς καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας.
[488]	τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό, καὶ	ἐάν	με λάβῃς νῦν μέν σοι
[472]	οὐκ ἀληθῆ λέγω· μαρτυρήσουσί σοι,	~ἐὰν	μὲν βούλῃ, Νικίας ὁ Νικηράτου
[480]	διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν,	ἐὰν	μέν γε πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς
[511]	ἀλλὰ ταὐτὰ διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ,	ἐὰν	~μὲν ἐξ Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ,
[466]	τ' ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως.	~ἐὰν	μὲν οὖν καὶ (ἐγὼ σοῦ
[517]	ἐστιν, ᾗ δυνατὸν εἶναι ἐκπορίζειν,	ἐὰν	μὲν πεινῇ τὰ σώματα ~ἡμῶν,
[470]	δύνασθαι) πάλιν αὖ σοι φαίνεται,	ἐὰν	μὲν ~πράττοντι ἃ δοκεῖ ἕπηται
[483]	κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν τοῖς λόγοις,	ἐὰν	μέν τις ~κατὰ νόμον λέγῃ,
[489]	γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς λόγοις,	ἐὰν	μέν τις κατὰ φύσιν λέγῃ,
[468]	χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ'	ἐὰν	μὲν ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα
[509]	δὲ δὴ τοῦ ἀδικεῖν; πότερον	ἐὰν	μὴ βούληται ἀδικεῖν, ἱκανὸν τοῦτ'
[509]	βούλησιν; ὧδε ~δὲ λέγω· πότερον	ἐὰν	μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται,
[472]	πάντως μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι	ἐὰν	μὴ διδῷ δίκην μηδὲ τυγχάνῃ
[473]	γε εὐδαίμονας αὖ τοὺς ἀδικοῦντας,	ἐὰν	μὴ διδῶσι δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ
[472]	ᾖ· οἶμαι δὲ οὐδὲ σοί,	ἐὰν	μὴ ἐγώ σοι ~μαρτυρῶ εἷς
[461]	καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά, καὶ	ἐὰν	μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς ~παρ'
[519]	κακῶν· σοῦ δὲ ἴσως ἐπιλήψονται,	ἐὰν	μὴ εὐλαβῇ, καὶ τοῦ ἐμοῦ
[514]	ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν (προσφέρειν,	~ἐὰν	μὴ καλὴ κἀγαθὴ ἡ διάνοια
[509]	τινα καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς,	ἐὰν	μὴ μάθῃ αὐτὰ καὶ ἀσκήσῃ,
[459]	ἔσῃ αὐτὸν διδάξαι τὴν ῥητορικήν,	ἐὰν	μὴ προειδῇ περὶ τούτων τὴν
[467]	οἱ τύραννοι ἐν ταῖς πόλεσιν,	ἐὰν	μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου
[520]	αἰσχρὸν νενόμισται μὴ φάναι συμβουλεύειν,	~ἐὰν	μή τις αὐτῷ ἀργύριον διδῷ.
[461]	~ἀναθέσθαι ὅτι ἂν σὺ βούλῃ,	ἐάν	μοι ἓν μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος)
[489]	~μοι ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν'	ἐάν	μοι ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι ἤδη ~παρὰ
[480]	ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν,	ἐὰν	μόνον μὴ αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ
[460]	~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων,	ἐὰν	ὁ πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί
[460]	ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως καὶ	ἐὰν	ὁ ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως
[483]	τε φύσις καὶ ὁ νόμος·	~ἐὰν	οὖν τις αἰσχύνηται (καὶ μὴ
[511]	Αἰγύπτου ἢ ἐκ ~τοῦ Πόντου,	(ἐὰν	πάμπολυ, ταύτης τῆς μεγάλης εὐεργεσίας,
[457]	(οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας, ἀλλ'	ἐὰν	περί του ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ
[513]	τῇ σῇ ἀντιστατεῖ μοι· ἀλλ'	ἐὰν	~πολλάκις (ἴσως καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ
[493]	ὃ ἐγὼ βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος,	ἐάν	πως οἷός τε ὦ, πεῖσαι
[448]	ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί δὲ τοῦτο,	ἐὰν	σοί γε ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν) οὐδέν·
[510]	~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ τόδε	ἐάν	σοι δοκῶ εὖ λέγειν. φίλος
[452]	ἁπάντων· (σκόπει δῆτα, ὦ Σώκρατες,	ἐάν	~σοι πλούτου φανῇ τι μεῖζον
[455]	τί ἡμῖν, ὦ Γοργία, ἔσται,	~ἐάν	σοι συνῶμεν; περὶ τίνων τῇ
[489]	κρεῖττον; ἢ οἴει με λέγειν,	~ἐὰν	συρφετὸς συλλεγῇ δούλων καὶ παντοδαπῶν
[522]	πορίζοντας ζηλῶ οὔτε οἷς πορίζεται·	ἐάν	~τέ τίς με ἢ νεωτέρους
[508]	αὑτοῦ καὶ ὑέος καὶ ἑταίρου,	ἐάν	τι ἀδικῇ, καὶ ~τῇ ῥητορικῇ
[502]	~θεαταῖς μόνον, ἢ καὶ διαμάχεσθαι,	ἐάν	τι αὐτοῖς ἡδὺ μὲν ᾖ
[504]	~ἐάν τι διδῷ, δώσει, καὶ	ἐάν	τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο
[504]	τὰς πράξεις ἁπάσας, καὶ δῶρον	~ἐάν	τι διδῷ, δώσει, καὶ ἐάν
[521]	ἀγαθὸν ὄντα· μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται	ἐάν	τι ἔχω, ἵνα μὴ αὖ
[459]	τὸ οὕτως ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα,	ἐάν	τι ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ·
[458]	τούτων τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν	ἐάν	τι λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν
[506]	οὖν ἐμοῦ γε ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου,	ἐάν	τί σοι δοκῶ μὴ (καλῶς
[481]	μεταβαλλομένου· ἔν τε τῇ ἐκκλησίᾳ,	ἐάν	τι σοῦ λέγοντος ὁ ~δῆμος
[487]	δῆλον ὅτι τούτων πέρι νυνί·	(ἐάν	τι σὺ ἐν τοῖς λόγοις
[458]	φῂς ποιεῖν οἷός τ' εἶναι,	~ἐάν	τις βούληται παρὰ σοῦ μανθάνειν;
[456]	ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε μὰ Δία	ἐάν	τις εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ
[453]	ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἐάν	τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας πειθοῦς
[466]	~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν οἴει εἶναι,	ἐάν	τις ποιῇ ταῦτα ἃ ἂν
[489]	~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα θηρεύων, καὶ	(ἐάν	τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο
[494]	ὅρα, ὦ Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ,	ἐάν	τίς σε τὰ ἐχόμενα τούτοις
[515]	δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε μοι,	(ἐάν	τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ
[499]	συμβαίνει καὶ τὰ πρότερα ἐκεῖνα,	ἐάν	τις ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα τε
[467]	οὖν οὕτω καὶ περὶ πάντων;	ἐάν	τίς τι πράττῃ ἕνεκά του,
[460]	ἐγὼ μὲν οἶμαι, ὦ Σώκρατες,	ἐὰν	τύχῃ μὴ εἰδώς, καὶ ταῦτα
[527]	πληγήν· οὐδὲν γὰρ δεινὸν πείσῃ,	ἐὰν	τῷ ὄντι ᾖς καλὸς κἀγαθός,
[461]	εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ μή,	ἐᾶν	χαίρειν. ὕστερον δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων
[491]	τὰς μὲν ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ	ἐᾶν	ὡς μεγίστας εἶναι καὶ μὴ
[486]	ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ φύσιν ψυχῆς ὧδε	γενναίαν	μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις μορφώματι, καὶ
[482]	φαίη διὰ δὴ ταύτην τὴν	ὁμολογίαν	~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν,
[468]	ἀγαθόν τι κατὰ τὴν σὴν	ὁμολογίαν;	~(Πῶλος) οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ
[461]	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν	μακρολογίαν,	ὦ Πῶλε, ἢν καθέρξῃς, ᾗ
[482]	σὲ παθεῖν. ἔφη γάρ που	Γοργίαν	ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται
[500]	αὖ ἐγὼ πρὸς Πῶλον καὶ	Γοργίαν	ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον ~γὰρ αὖ,
[508]	ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων, ὃ αὖ	Γοργίαν	ἔφη πῶλος δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι.
[494]	ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν καὶ	Γοργίαν	καὶ ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα,
[449]	τίς ἡ τέχνη ~καὶ τίνα	Γοργίαν	καλεῖν χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον δέ,
[448]	καὶ ὅντινα δέοι ~καλεῖν τὸν	Γοργίαν·	ὥσπερ τὰ ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο
[484]	ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν εἴς τινα	ἰδίαν	ἢ πολιτικὴν (πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι γίγνονται,
[487]	δόξα, μὴ προθυμεῖσθαι εἰς τὴν	ἀκρίβειαν	φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις
[496]	πλείω ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν	ἔνδειαν	καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης)
[526]	τὰς τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν	ἀλήθειαν	ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ ὄντι ὡς
[487]	~ἐθέλουσιν δέ μοι λέγειν τὴν	ἀλήθειαν	διὰ τὸ μὴ κήδεσθαί μου
[482]	φορτικὰ καὶ δημηγορικά, ~φάσκων τὴν	ἀλήθειαν	διώκειν, ἃ φύσει μὲν οὐκ
[472]	οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν πρὸς τὴν	(ἀλήθειαν·	~ἐνίοτε γὰρ ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη
[459]	μὴ προειδῇ περὶ τούτων τὴν	~ἀλήθειαν;	ἢ πῶς τὰ τοιαῦτα ἔχει,
[522]	εἰπεῖν; ἢ εἰ εἴποι ~τὴν	ἀλήθειαν,	ὅτι ταῦτα πάντα ἐγὼ ἐποίουν,
[501]	ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ μὲν τεχνικαί,	~προμήθειάν	τινα ἔχουσαι τοῦ βελτίστου περὶ
[522]	ἐμέ τις ἐξελέγχοι ταύτην τὴν	~βοήθειαν	ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ
[509]	μὴ διδόναι δίκην, τίνα ἂν	βοήθειαν	μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν ~ἑαυτῷ
[509]	ἀνάγκη ταύτην εἶναι τὴν αἰσχίστην	~βοήθειαν	μὴ δύνασθαι βοηθεῖν μήτε αὑτῷ
[514]	πῶς ἔχει τὸ σῶμα πρὸς	~ὑγίειαν;	ἢ ἤδη τις ἄλλος διὰ
[504]	καὶ τοῦ κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης)	Ὑγίειαν	καὶ ἰσχὺν ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης)
[467]	ἀγαθὸν μὲν σοφίαν τε καὶ	ὑγίειαν	καὶ πλοῦτον καὶ τἆλλα τὰ
[499]	ἦ ἄρα τούτων αἱ μὲν	ὑγίειαν	ποιοῦσαι ἐν τῷ σώματι, ἢ
[501]	καὶ ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον	κολακείαν	~εἶναι καὶ περὶ σῶμα καὶ
[502]	τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ	κολακείαν	εἶναι; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[467]	(τέχνην τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ	κολακείαν,	ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ δέ με
[527]	(κολαζόμενον ~διδόναι δίκην· καὶ πᾶσαν	κολακείαν	καὶ τὴν περὶ ἑαυτὸν καὶ
[464]	λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν.	~κολακείαν	μὲν οὖν αὐτὸ καλῶ, ~καὶ
[463]	δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ κεφάλαιον	κολακείαν.	ταύτης μοι δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως
[514]	τοῦτο ἐν τῷ πίθῳ τὴν	κεραμείαν	ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς τε
[477]	σώματος κατασκευῇ; κακίαν ἂν φήσαις	ἀσθένειαν	εἶναι καὶ νόσον καὶ ~αἶσχος
[496]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν καὶ	ἀσθένειαν	ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ
[521]	ποτέραν οὖν με παρακαλεῖς τὴν	θεραπείαν	τῆς πόλεως, διόρισόν μοι· τὴν
[495]	σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης) ἦ καὶ	ἀνδρείαν	ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[495]	ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ καὶ	ἀνδρείαν	καὶ ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ
[492]	οὔσαις ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν δι'	ἀνδρείαν	~καὶ φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν
[495]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ	ἀνδρείαν	νυνδὴ ἔλεγές τινα εἶναι μετὰ
[495]	τι οὖν ὡς ἕτερον τὴν	ἀνδρείαν	τῆς ἐπιστήμης δύο ταῦτα ἔλεγες;
[474]	καλὰ οὐχὶ ἤτοι κατὰ τὴν	χρείαν	λέγεις καλὰ εἶναι, πρὸς ὃ
[516]	ἵνα αὐτοῦ δέκα ἐτῶν μὴ	ἀκούσειαν	~τῆς φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ
[518]	καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ σώματος	πραγματείαν,	τὰς ἄλλας τέχνας, τὴν δὲ
[492]	ἀρχήν τινα ἢ τυραννίδα ἢ	~δυναστείαν,	τί ἂν> τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον
[477]	οὖν οὐκ ἀδικίαν καλεῖς καὶ	ἀμαθίαν	καὶ δειλίαν καὶ τὰ τοιαῦτα;
[518]	ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος ὁ ~τὴν	ὀψοποιίαν	συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν καὶ Σάραμβος
[477]	σκόπει· ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου	κακίαν	ἄλλην τινὰ ἐνορᾷς ἢ πενίαν;
[477]	~τί δ' ἐν σώματος κατασκευῇ;	κακίαν	ἂν φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ
[478]	μὲν ἄρα ὁ μὴ ἔχων	κακίαν	ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο ~(μέγιστον
[491]	ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ ἀποκάμνωσι διὰ	μαλακίαν	τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ
[478]	κάκιστα ἄρα ζῇ ὁ ἔχων	(ἀδικίαν)	καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) φαίνεται.
[477]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~ταύτην οὖν οὐκ	ἀδικίαν	καλεῖς καὶ ἀμαθίαν καὶ δειλίαν
[520]	τις αὐτὸ τοῦτο ἀφαιρεῖ, τὴν	ἀδικίαν,	οὐδὲν δεινὸν αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ,
[477]	τριττὰς εἴρηκας ~πονηρίας, πενίαν, νόσον,	ἀδικίαν;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν
[519]	καὶ δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν	~ἀδικίαν	ὑπὸ τοῦ διδασκάλου, σχόντας δὲ
[520]	εἴη καὶ ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ	οἰκίαν	διοικοῖ ἢ πόλιν, αἰσχρὸν νενόμισται
[477]	~ἆρα ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω τὴν	ὠφελίαν;	βελτίων τὴν ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ
[478]	ἤτοι ἡδονὴν πλείστην ποιεῖ ἢ	ὠφελίαν	ἢ ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν ~ἐστιν;
[474]	διὰ ἡδονήν τινα ἢ διὰ	~ὠφελίαν	ἢ δι' ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις;
[477]	ἀδικίαν καλεῖς καὶ ἀμαθίαν καὶ	δειλίαν	καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ
[480]	αὑτὸν καὶ τοὺς ἄλλους μὴ	ἀποδειλιᾶν	ἀλλὰ ~παρέχειν μύσαντα εὖ καὶ
[508]	ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ	φιλίαν	καὶ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην καὶ
[513]	μέλλεις τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς	φιλίαν	τῷ Ἀθηναίων δήμῳ καὶ ~ναὶ
[464]	καλῶ, τὴν δὲ ἐπὶ ~σώματι	μίαν	μὲν οὕτως ὀνομάσαι οὐκ ἔχω
[513]	~θεραπεύειν, καὶ σῶμα καὶ ψυχήν,	μίαν	μὲν πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν
[459]	μαθόντα τὰς ἄλλας τέχνας ~ἀλλὰ	μίαν	ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τῶν δημιουργῶν;
[501]	(Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ μὲν	μίαν	ψυχὴν ἔστιν τοῦτο, περὶ δὲ
[522]	καὶ εἰ διὰ ταύτην ~τὴν	ἀδυναμίαν	ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν· εἰ δὲ
[492]	δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν	ἀδυναμίαν,	~καὶ αἰσχρὸν δή φασιν εἶναι
[515]	μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ	οὐδεμίαν	αἰσχρὰν δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ Ἀθηναῖοι,
[479]	τὸν τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην	οὐδεμίαν	διδόντα, ἐγὼ δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος,
[450]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὔτοι τούτων γε	οὐδεμίαν	οἶμαί σε βούλεσθαι ῥητορικὴν καλεῖν,
[514]	ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν	οὐδεμίαν	(προσφέρειν, ~ἐὰν μὴ καλὴ κἀγαθὴ
[451]	λογιστική. καὶ εἴ τις τὴν	~ἀστρονομίαν	ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος ὅτι καὶ
[508]	κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ ἑταῖρε, οὐκ	ἀκοσμίαν	οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ δέ μοι
[496]	ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν καὶ	ἐπιθυμίαν	~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ, ἀλλὰ
[517]	ἄλλ' ~ὧν ἔρχεται σώματα εἰς	ἐπιθυμίαν·	καὶ ἐξεπίτηδές σοι διὰ τῶν
[481]	~βούλεται, καὶ πρὸς τὸν Πυριλάμπους	νεανίαν	τὸν καλὸν τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα
[477]	τριῶν ὄντων, τριττὰς εἴρηκας ~πονηρίας,	πενίαν,	νόσον, ἀδικίαν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[477]	κακίαν ἄλλην τινὰ ἐνορᾷς ἢ	πενίαν;	~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ πενίαν. ~(Σωκράτης)
[477]	ἢ πενίαν; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ	πενίαν.	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἐν σώματος
[496]	~ἦ καὶ τἀγαθὰ καὶ τὴν	εὐδαιμονίαν	καὶ τἀναντία τούτων, κακά τε
[508]	καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους τὴν	κοινωνίαν	συνέχειν ~καὶ φιλίαν καὶ κοσμιότητα
[508]	ἀνθρώποις μέγα δύναται, σὺ δὲ	πλεονεξίαν	οἴει δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας γὰρ
[464]	τούτων οἴει τινὰ εἶναι ἑκατέρου	εὐεξίαν;	~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[464]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; δοκοῦσαν μὲν	εὐεξίαν,	οὖσαν δ' οὔ; οἷον τοιόνδε
[450]	περὶ λόγους ἐστὶν τοὺς περὶ	εὐεξίαν	τε τῶν σωμάτων ~καὶ καχεξίαν;
[450]	εὐεξίαν τε τῶν σωμάτων ~καὶ	καχεξίαν;	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[450]	φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν μανθάνω	οἵαν	αὐτὴν βούλει καλεῖν; τάχα δὲ
[464]	δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν	ἄνοιαν	~καὶ ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ πλείστου
[520]	πρὸς ~Πῶλον· σὺ δὲ δι'	ἄγνοιαν	(τὸ μὲν πάγκαλόν τι οἴει
[487]	πάντα ἔχεις, ἐπιστήμην τε καὶ	~εὔνοιαν	καὶ παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ πολλοῖς
[492]	τὴν ~δικαιοσύνην διὰ τὴν αὑτῶν	ἀνανδρίαν.	ἐπεὶ ὅσοις ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν
[477]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἐν ψυχῇ	πονηρίαν	ἡγῇ τινα εἶναι; ~(Πῶλος) πῶς
[518]	~σάρκας· οἱ (δ' αὖ δι'	ἀπειρίαν	οὐ τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν
[500]	περὶ τὰς ἡδονὰς ~τὴν μαγειρικὴν	ἐμπειρίαν	ἀλλὰ οὐ τέχνην, τῶν δὲ
[462]	~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)	ἐμπειρίαν	ἔγωγέ τινα. ~(Πῶλος) ἐμπειρία ἄρα
[465]	αὐτὴν οὔ ~φημι εἶναι ἀλλ'	ἐμπειρίαν,	ὅτι οὐκ ἔχει λόγον οὐδένα
[462]	~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ πέπυσμαι ὅτι	ἐμπειρίαν	τινὰ αὐτὴν φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης)
[515]	καὶ λάλους καὶ ~φιλαργύρους, εἰς	μισθοφορίαν	πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν τὰ
[450]	οὔτε τὴν ἀριθμητικὴν οὔτε τὴν	~γεωμετρίαν	ῥητορικὴν λέγειν. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γὰρ
[492]	καὶ ~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία, ἐὰν	ἐπικουρίαν	ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή τε
[449]	ὑφαντικὴ ~περὶ τὴν τῶν ἱματίων	ἐργασίαν·	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[507]	σωφροσύνην μὲν διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον,	ἀκολασίαν	δὲ φευκτέον ὡς ἔχει ποδῶν
[492]	αἰσχρὸν δή φασιν εἶναι τὴν	ἀκολασίαν,	ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν ἐγὼ
[508]	~ὦ ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ	ἀκολασίαν.	σὺ δέ μοι δοκεῖς οὐ
[520]	~καὶ προέσθαι γε δήπου τὴν	εὐεργεσίαν	ἄνευ μισθοῦ, ὡς τὸ εἰκός,
[520]	εἰ εὖ ποιήσας ~ταύτην τὴν	εὐεργεσίαν	ἀντ' εὖ πείσεται· εἰ δὲ
[514]	~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην	εὐεργεσίαν	οὐδεμίαν (προσφέρειν, ~ἐὰν μὴ καλὴ
[520]	ἀλλὰ μόνῳ ἀσφαλὲς ταύτην τὴν	εὐεργεσίαν	προέσθαι, εἴπερ τῷ ὄντι ~δύναιτό
[520]	ἀληθῆ ἔλεγον. ἄλλην μὲν γὰρ	εὐεργεσίαν	τις εὐεργετηθείς, οἷον ~ταχὺς γενόμενος
[501]	~καταφαίνεται; ἢ ἡγῇ τι φροντίζειν	Κινησίαν	τὸν Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ τι
[487]	ἐπιστήμην τε καὶ ~εὔνοιαν καὶ	παρρησίαν.	ἐγὼ γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ
[486]	(τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν	οὐσίαν,	ἀτεχνῶς δὲ ἄτιμον ζῆν ἐν
[486]	παῦσαι δὲ ἐλέγχων, πραγμάτων δ'	~εὐμουσίαν	ἄσκει, καὶ ἄσκει ὁπόθεν δόξεις
[525]	γεγονότας· οὗτοι γὰρ διὰ τὴν	ἐξουσίαν	μέγιστα καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι.
[501]	σκεψαμένη τῆς ἡδονῆς οὔτε τὴν	~αἰτίαν,	ἀλόγως τε παντάπασιν ὡς ἔπος
[452]	παρ' αὑτῷ ~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ	αἰτίαν	εἶναι ἢ τὴν σήν, φαῖμεν
[465]	τὴν φύσιν ἐστίν, ὥστε τὴν	αἰτίαν	ἑκάστου μὴ ἔχειν εἰπεῖν. ἐγὼ
[503]	ἔχεις τινὰ εἰπεῖν δι' ὅντινα	αἰτίαν	ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους ~γεγονέναι, ἐπειδὴ
[501]	τὴν φύσιν ~ἔσκεπται καὶ τὴν	αἰτίαν	ὧν πράττει, καὶ λόγον ἔχει
[493]	τετρημένος εἴη πίθος, ~διὰ τὴν	ἀπληστίαν	ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ οὗτος σοί,
[493]	ἅτε οὐ ~δυναμένην στέγειν δι'	ἀπιστίαν	τε καὶ λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς
[526]	ἐνίοτε δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως	βεβιωκυῖαν	καὶ μετ' ἀληθείας, ἀνδρὸς ἰδιώτου
[487]	~ἐπήκουσα βουλευομένων μέχρι ὅποι τὴν	σοφίαν	ἀσκητέον εἴη, καὶ οἶδα ὅτι
[467]	~οὐκοῦν λέγεις εἶναι ἀγαθὸν μὲν	σοφίαν	τε καὶ ὑγίειαν καὶ πλοῦτον
[485]	νέῳ μὲν γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν	φιλοσοφίαν	ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν μοι δοκεῖ,
[482]	ἐγὼ ταῦτα λέγω, ἀλλὰ τὴν	φιλοσοφίαν,	τὰ ἐμὰ παιδικά, παῦσον ~ταῦτα
[484]	τὰ μείζω ἔλθῃς ἐάσας ἤδη	~φιλοσοφίαν.	φιλοσοφία γάρ τοί ἐστιν, ὦ
[493]	τι ~φροντίζοι, ἀλλ' ἕνεκα τούτων	ἡσυχίαν	ἔχοι· τῷ δ' ἑτέρῳ τὰ
[469]	τεθνήξει ~οὗτος ὃν ἂν δόξῃ·	κἄν	τινα δόξῃ μοι τῆς κεφαλῆς
[461]	~ὅτι ὁ ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ	κἂν	ἀδίκως χρῷτο, οὕτω ~θαυμάσας καὶ
[514]	νόσου, ἢ δοῦλος ἢ ἐλεύθερος;	~κἂν	ἐγὼ οἶμαι περὶ σοῦ ἕτερα
[514]	οὕτω πάντα, τά τε ἄλλα	κἂν	εἰ ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους
[469]	πάντες ἂν μέγα ~δύναιντο, ἐπεὶ	κἂν	ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ τῷ τρόπῳ
[469]	δεῖν, ~κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα μάλα,	κἂν	θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω
[499]	ὦ Σώκρατες, καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος ὅτι,	κἂν	~παίζων τίς σοι ἐνδῷ ὁτιοῦν,
[470]	ἐλέγξαι, ὦ Σώκρατες· ἀλλ' οὐχὶ	κἂν	παῖς σε ἐλέγξειεν ὅτι οὐκ
[485]	ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ,	κἂν	~πάνυ εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι
[458]	οὕτως ὥσπερ νυνί· ὥστ' ἔμοιγε,	κἂν	~τὴν ἡμέραν ὅλην ἐθέλητε διαλέγεσθαι,
[473]	ἐστίν, ~ἐπειδάν τίς τι εἴπῃ,	καταγελᾶν,	ἐλέγχειν δὲ μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ
[482]	αὐτὸ τοῦτο ἀγαπᾶν καί σου	~καταγελᾶν,	ὥς γέ μοι δοκεῖν ὀρθῶς,
[524]	οὕτως· καὶ εἰ αὖ ἐπετήδευε	κομᾶν,	κομήτης τούτου καὶ ὁ νεκρός.
[471]	αὑτοῦ, σχεδὸν ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν εἰς	ἅμαξαν,	νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε καὶ
[457]	δεῖ οὔτε τοὺς ἰατροὺς τὴν	δόξαν	ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο ἂν τοῦτο
[501]	ἡμῖν περὶ τούτων τὴν αὐτὴν	δόξαν	ἢ ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ ἔγωγε,
[469]	πάντα πράττοντι κατὰ τὴν αὐτοῦ	δόξαν.	~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ἐμοῦ δὴ
[472]	~κατὰ δέ γε τὴν ἐμὴν	δόξαν,	ὦ Πῶλε, ὁ ἀδικῶν τε
[483]	κατὰ φύσιν. φύσει μὲν γὰρ	πᾶν	~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ καὶ κάκιον,
[451]	αὕτη ἐστὶν τῶν λόγῳ τὸ	πᾶν	κυρουμένων· καὶ εἰ ἐπανέροιτο· ἡ
[450]	τῶν τεχνῶν αἳ διὰ λόγου	πᾶν	περαίνουσι, καὶ ἔργου ὡς ἔπος
[479]	ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ	πᾶν	ποιοῦσιν ὥστε δίκην μὴ διδόναι
[515]	διὰ Περικλέα βελτίους ~γεγονέναι, ἢ	πᾶν	τοὐναντίον διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ
[510]	μέγα δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε,	πᾶν	τοὐναντίον οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ ἔσται
[504]	καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν τὸ	(ἅπαν	συστήσηται τεταγμένον τε καὶ κεκοσμημένον
[482]	εἰπεῖν, σὲ δὲ αὐτὸ τοῦτο	ἀγαπᾶν	καί σου ~καταγελᾶν, ὥς γέ
[459]	εἶναι οὐκ ὄντα; ἢ τὸ	παράπαν	~οὐχ οἷός τε ἔσῃ αὐτὸν
[450]	δὲ πολλαὶ πλείους, καὶ τὸ	παράπαν	~πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ τὸ
[458]	νυνί· ὥστ' ἔμοιγε, κἂν ~τὴν	ἡμέραν	ὅλην ἐθέλητε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης)
[494]	δ' ἀεὶ καὶ νύκτα καὶ	(ἡμέραν	πιμπλάναι αὐτά, ἢ τὰς ~ἐσχάτας
[513]	μὲν πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν	ἑτέραν	δὲ ~πρὸς τὸ βέλτιστον, μὴ
[495]	σύ. ~(Σωκράτης) ἦ καὶ ἀνδρείαν	ἑτέραν	ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[454]	ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ποτέραν	οὖν ἡ ῥητορικὴ πειθὼ ποιεῖ
[521]	ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ	ποτέραν	οὖν με παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν
[509]	αὑτοῦ φίλοις τε καὶ οἰκείοις,	~δευτέραν	δὲ (τὴν τοῦ δευτέρου κακοῦ
[449]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν	Ἥραν,	ὦ Γοργία, ἄγαμαί γε τὰς
[500]	κτήσεως, τὴν μὲν τοῦ ἡδέος	θήραν,	τὴν ~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ
[448]	ὦ Γοργία. ~(Γοργίας) πάρεστι τούτου	πεῖραν,	ὦ (Χαιρεφῶν) λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ
[479]	ὦ ~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ	καθορᾶν,	πρὸς δὲ τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς
[451]	ὅτι ~περὶ τὴν τῶν ἄστρων	φορὰν	καὶ ἡλίου καὶ σελήνης, πῶς
[471]	ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ	Κλεοπάτραν	χῆνα ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν καὶ
[456]	μὰ Δία ἐάν τις εἰς	παλαίστραν	~φοιτήσας εὖ ἔχων τὸ σῶμα
[482]	οἶμαι, ὦ βέλτιστε, καὶ τὴν	λύραν	μοι κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν τε
[515]	πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ οὐδεμίαν	αἰσχρὰν	δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα
[527]	καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην· καὶ	πᾶσαν	κολακείαν καὶ τὴν περὶ ἑαυτὸν
[486]	ὑπὸ δὲ (τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι	πᾶσαν	τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς δὲ ἄτιμον
[455]	ἀποκαλύψαι τὴν τῆς ῥητορικῆς ~δύναμιν	ἅπασαν·	αὐτὸς γὰρ καλῶς ὑφηγήσω. οἶσθα
[496]	ἔτι πλείω ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς	ἅπασαν	ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι;
[516]	ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ	ἐγεγόνεσαν	(ὑπ' αὐτοῦ, ἐπὶ ~τελευτῇ τοῦ
[516]	ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι οὗτοι, εἰ	ἦσαν	ἄνδρες ἀγαθοί, ὡς σὺ ~φῄς,
[515]	κατεψηφίσαντο αὐτοῦ Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα χείρους	ἦσαν·	~ἐπειδὴ δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν
[523]	Διὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες	~ἦσαν	ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες
[515]	λέγειν ἐν τῷ δήμῳ, χείρους	ἦσαν	οἱ Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε ~τὰ
[517]	ὡς ἔοικεν, οἱ ἔμπροσθεν λόγοι	ἦσαν,	(ὅτι οὐδένα ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα
[517]	ὄντες, ὥστε, εἰ οὗτοι ῥήτορες	ἦσαν,	οὔτε τῇ ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ ἐχρῶντο
[512]	(αὐτοὺς βελτίους ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι	ἐνέβησαν,	οὔτε τὰ σώματα ~οὔτε τὰς
[516]	φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα	ἐποίησαν	καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ
[516]	κατεψηφίσαντο, ὀλίγου δὲ καὶ ~θανάτου	ἐτίμησαν,	δῆλον ὅτι ὡς πονηροῦ ὄντος.
[517]	τούτους τοὺς ἄνδρας· οὗτοι δὲ	~ἀνεφάνησαν	ἐξ ἴσου τοῖς νῦν ὄντες,
[516]	λέγε μοι περὶ Κίμωνος· οὐκ	~ἐξωστράκισαν	αὐτὸν οὗτοι οὓς ἐθεράπευεν, ἵνα
[456]	τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ	παρέδοσαν	ἐπὶ τῷ δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις
[464]	~τί δέ; δοκοῦσαν μὲν εὐεξίαν,	οὖσαν	δ' οὔ; οἷον τοιόνδε λέγω·
[482]	τὰ ἐμὰ παιδικά, παῦσον ~ταῦτα	λέγουσαν.	λέγει γάρ, ὦ φίλε ἑταῖρε,
[511]	~ῥητορικὴν τὴν ἐν τοῖς δικαστηρίοις	διασῴζουσαν;	~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ Δία ὀρθῶς
[464]	~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	δοκοῦσαν	μὲν εὐεξίαν, οὖσαν δ' οὔ;
[525]	πράξεων ἀσυμμετρίας τε ~καὶ αἰσχρότητος	γέμουσαν	τὴν ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν δὲ
[516]	ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν καὶ φυγῇ	προσεζημίωσαν;	~Μιλτιάδην δὲ τὸν Μαραθῶνι εἰς
[457]	σφῶν αὐτῶν, ὅτι τοιούτων ἀνθρώπων	ἠξίωσαν	(ἀκροαταὶ ~γενέσθαι. τοῦ δὴ ἕνεκα
[452]	ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί	τἄν,	ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς εἴ
[511]	ὡς πλεῖστον χρόνον ζῆν, καὶ	μελετᾶν	τὰς τέχνας ταύτας αἳ ἡμᾶς
[511]	καὶ ἣν σὺ κελεύεις ἐμὲ	μελετᾶν	τὴν ~ῥητορικὴν τὴν ἐν τοῖς
[458]	μὴ ἀληθὲς λέγοι, οὐκ ἀηδέστερον	μεντἂν	ἐλεγχθέντων ἢ ~ἐλεγξάντων· μεῖζον γὰρ
[461]	ὁπόσα ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ	μεντἂν	πάθοις, ὦ βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε
[475]	καὶ κακῷ; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~ὅταν	ἄρα δυοῖν καλοῖν θάτερον κάλλιον
[495]	οἶμαι δέ γε οὐδὲ Καλλικλῆς,	ὅταν	αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ
[468]	ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες καὶ βαδίζομεν	ὅταν	βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον εἶναι, ~καὶ
[447]	τοι τοῦτο πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν	ὅταν	βούλησθε παρ' ἐμὲ ἥκειν οἴκαδε·
[456]	διὰ μέσου τείχους. ~(Γοργίας) ~καὶ	ὅταν	γέ τις αἵρεσις ᾖ ὧν
[470]	τις ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον εἶναι,	ὅταν	δὲ ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν
[485]	μοι δοκεῖ δουλοπρεπές τι εἶναι·	ὅταν	δὲ (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου
[475]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ὅταν	δὲ δὴ δυοῖν αἰσχροῖν τὸ
[485]	οὔτε ~καλοῦ οὔτε γενναίου (πράγματος·	ὅταν	δὲ δὴ πρεσβύτερον ἴδω ἔτι
[485]	πρέπον τῇ τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ,	~ὅταν	δὲ σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω,
[518]	~τότε παρόντες καὶ συμβουλεύοντές τι,	ὅταν	δὴ αὐτοῖς ἥκῃ ἡ τότε
[496]	ὅτι λυπούμενον χαίρειν λέγεις ἅμα,	ὅταν	διψῶντα ~πίνειν λέγῃς; ἢ οὐχ
[511]	αὕτη ἐκ θανάτου τοὺς ἀνθρώπους,	ὅταν	εἴς τι τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ
[468]	εἶναι, ~καὶ τὸ ἐναντίον ἕσταμεν	ὅταν	ἑστῶμεν, τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα, τοῦ
[526]	οἷός ~τ' ἔσῃ σαυτῷ βοηθῆσαι,	ὅταν	ἡ δίκη σοι ᾖ καὶ
[519]	παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι γάρ,	ὅταν	ἡ πόλις τινὰ τῶν πολιτικῶν
[468]	~μᾶλλον ἢ μή, οὐδὲ ζηλοῖς	ὅταν	ἴδῃς τινὰ ἢ ἀποκτείναντα ὃν
[519]	καὶ τοῦ ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου,	ὅταν	καὶ τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς
[485]	πρὸς τοὺς ψελλιζομένους καὶ παίζοντας.	ὅταν	μὲν γὰρ ~παιδίον ἴδω, ᾧ
[470]	παρ' ἐμοῦ ἥδιόν ἐστιν ἀκούειν,	ὅταν	μὲν ~δικαίως τις ταῦτα ποιῇ,
[459]	ἐν οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος ἔσται,	ὅταν	ὁ ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ πιθανώτερος
[519]	τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν·	~ὅταν	οὖν ἔλθῃ ἡ καταβολὴ αὕτη
[455]	πω δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι λέγω.	ὅταν	περὶ ἰατρῶν αἱρέσεως ᾖ τῇ
[468]	ταῦτα ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν	ὅταν	πράττωσιν, ἢ ~τἀγαθὰ τῶν μεταξύ;
[455]	ἀλλ' οἱ ἀρχιτέκτονες· οὐδ' αὖ	ὅταν	στρατηγῶν αἱρέσεως ~πέρι ἢ τάξεώς
[455]	τὸν ~τεχνικώτατον δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ'	ὅταν	τειχῶν περὶ οἰκοδομήσεως ἢ λιμένων
[496]	οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	ὅταν	τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε
[473]	~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι, ὦ Σώκρατες,	ὅταν	τοιαῦτα λέγῃς ἃ οὐδεὶς ἂν
[520]	βελτίστη ἔσται, πάλιν αὐτῆς κατηγοροῦσιν,	ὅταν	τύχωσιν, ~ὡς πονηροτάτης; οἴει τι
[511]	ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ τὴν	θάλατταν	καὶ τὴν ναῦν περιπατεῖ ἐν
[523]	τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν	τελευτᾶν·	~κακῶς οὖν αἱ δίκαι ἐκρίνοντο.
[462]	~οὐκοῦν καὶ σὺ κελεύεις σαυτὸν	ἐρωτᾶν	ἑκάστοτε ὅτι ἄν τις βούληται,
[467]	ἀλλ' εἰ μὲν ἔχεις ~ἐμὲ	ἐρωτᾶν,	ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι, εἰ δὲ
[481]	οὐδὲν μέντοι οἷον τὸ αὐτὸν	~ἐρωτᾶν.	~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεοὺς ἀλλ'
[458]	γε μὴ ἐθέλειν, αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον	ἐρωτᾶν	ὅτι τις βούλεται. (ἀλλ' εἰ
[447]	τῆς ~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ	ἐρωτᾶν	ὅτι τις βούλοιτο τῶν ἔνδον
[447]	~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν	ἐρωτᾶν,	ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτῷ
[453]	γὰρ εἴ σοι δοκῶ δικαίως	ἀνερωτᾶν	σε· ὥσπερ ἂν εἰ ~ἐτύγχανόν
[447]	ὦ Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε,	ἐν	ἀγορᾷ ἀναγκάσας ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν)
[469]	λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ ἐγὼ	ἐν	ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ μάλης
[525]	χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα ἀνηρτημένους ἐκεῖ	ἐν	Ἅιδου ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς
[525]	ἡ ~ὠφελία καὶ ἐνθάδε καὶ	ἐν	Ἅιδου· οὐ γὰρ οἷόν τε
[493]	ὦ Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται ὡς τῶν	ἐν	Ἅιδου τὸ ἀιδὲς δὴ λέγων
[525]	καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς	ἐν	Ἅιδου τὸν ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους,
[485]	τῆς πόλεως καὶ τὰς ~ἀγοράς,	ἐν	αἷς ἔφη ὁ ποιητὴς τοὺς
[516]	ταῦτ' οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ'	~ἐν	ἄλλῳ ἔργῳ οὐδενί· ἢ δοκεῖ
[452]	καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ	ἐν	ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί, ὅστις ἂν
[456]	λόγῳ διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ ἢ	ἐν	ἄλλῳ τινὶ συλλόγῳ ὁπότερον δεῖ
[464]	ὀψοποιόν τε καὶ ἰατρόν, ἢ	ἐν	ἀνδράσιν οὕτως ~ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ
[448]	~(Πῶλος) ~ὦ (Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι	ἐν	ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ τῶν ἐμπειριῶν
[508]	γεωμετρικὴ καὶ ἐν ~θεοῖς καὶ	ἐν	ἀνθρώποις μέγα δύναται, σὺ δὲ
[482]	Καλλικλῆς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει	ἐν	ἅπαντι τῷ βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε
[457]	εἶναι πολλῶν λόγων καὶ καθεωρακέναι	ἐν	~αὐτοῖς τὸ τοιόνδε, ὅτι οὐ
[504]	~ὄνομα εἶναι ὑγιεινόν, ἐξ οὗ	ἐν	αὐτῷ ἡ ὑγίεια γίγνεται καὶ
[452]	καὶ ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ	ἐν	~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ
[485]	λοιπὸν βίον βιῶναι μετὰ μειρακίων	ἐν	γωνίᾳ τριῶν ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα,
[488]	λάβῃς νῦν μέν σοι ὁμολογήσαντα,	ἐν	~δὲ τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ
[454]	οὖν ἡ ῥητορικὴ πειθὼ ποιεῖ	ἐν	δικαστηρίοις τε καὶ τοῖς ἄλλοις
[452]	τ' εἶναι τοῖς λόγοις καὶ	ἐν	δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ
[491]	ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν	ἐν	ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς εἶ·
[455]	οὐ συμβουλεύσει; δῆλον γὰρ ὅτι	ἐν	ἑκάστῃ αἱρέσει τὸν ~τεχνικώτατον δεῖ
[506]	ἔγωγε. ~κόσμος τις ἄρα ἐγγενόμενος	ἐν	ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν
[452]	καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ	ἐν	ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν ἄλλῳ
[456]	ἰατρόν, ~εἰ δέοι λόγῳ διαγωνίζεσθαι	ἐν	ἐκκλησίᾳ ἢ ἐν ἄλλῳ τινὶ
[461]	~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν βίον καὶ	ἐν	ἔργοις καὶ ἐν λόγοις. καὶ
[513]	ἐξομοιῶν (αὑτὸν τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ	ἐν	ᾗ ἂν οἰκῇ, ~καὶ νῦν
[515]	ποτε ~τρόπον οἴει δεῖν πολιτεύεσθαι	ἐν	ἡμῖν. ἢ ἄλλου του ἄρα
[516]	ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι ταῦτ' οὔτ'	ἐν	ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ ἔργῳ
[508]	ἡ ἰσότης ἡ γεωμετρικὴ καὶ	ἐν	~θεοῖς καὶ ἐν ἀνθρώποις μέγα
[523]	ἀεὶ καὶ νῦν ~ἔτι ἔστιν	ἐν	θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν
[490]	πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν ᾖ	ἐν	κοινῷ πολλὰ σιτία καὶ ποτά,
[461]	βίον καὶ ἐν ἔργοις καὶ	ἐν	λόγοις. καὶ νῦν εἴ τι
[451]	πειρῶ εἰπεῖν ἡ περὶ τί	ἐν	λόγοις τὸ κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική
[471]	νῦν, ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν	ἐν	Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός ~ἐστιν πάντων Μακεδόνων,
[526]	Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον	ἐν	μεγάλῃ ἐξουσίᾳ τοῦ ἀδικεῖν γενόμενον
[496]	ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει λαμβάνει καὶ	ἐν	μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως
[496]	τούτων, κακά τε καὶ ἀθλιότητα,	~ἐν	μέρει λαμβάνει καὶ ἐν μέρει
[496]	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ'	ἐν	μέρει οἶμαι ἑκάτερον καὶ λαμβάνει
[511]	θάλατταν καὶ τὴν ναῦν περιπατεῖ	ἐν	μετρίῳ ~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ οἶμαι
[483]	ἄλλοις ζῴοις καὶ τῶν ἀνθρώπων	ἐν	ὅλαις ταῖς πόλεσι καὶ τοῖς
[522]	ἂν καὶ ἐν ~πολλοῖς καὶ	ἐν	ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος ὑπὸ
[455]	ὄχλον γ' ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον	ἐν	ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι οὕτω μεγάλα
[512]	τέχνης τῆς ἐκείνου, καὶ ὡς	ἐν	ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν, καὶ
[456]	πυκτεύειν τε καὶ παγκρατιάζειν καὶ	ἐν	ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων εἶναι
[459]	οὐκ εἰδὼς ἄρα τοῦ εἰδότος	ἐν	οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος ἔσται, ὅταν
[459]	ὥστε δοκεῖν ~εἰδέναι οὐκ εἰδὼς	ἐν	οὐκ εἰδόσιν (μᾶλλον τοῦ εἰδότος;
[459]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ πάντων ὥστ'	ἐν	ὄχλῳ πιθανὸν εἶναι, οὐ διδάσκοντα
[459]	γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ	ἐν	ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν, ἐν τοῖς
[521]	Πῶλον ἔλεγον· ~κρινοῦμαι γὰρ ὡς	ἐν	παιδίοις ἰατρὸς ἂν κρίνοιτο κατηγοροῦντος
[464]	σώματι εἰδέναι, ~ὥστ' εἰ δέοι	ἐν	παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε καὶ
[517]	καὶ σὺ ἐν τοῖς λόγοις·	ἐν	παντὶ γὰρ τῷ χρόνῳ ὃν
[522]	γε χρή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἴει	ἐν	πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν αὐτὸν ἔχεσθαι
[523]	εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν	ἐν	πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, τὸν
[456]	ἢ ἄλλος ὁστισοῦν τῶν ~δημιουργῶν	ἐν	πλήθει. ἡ μὲν οὖν δύναμις
[468]	λέγων ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα	ἐν	πόλει ἃ δοκεῖ ~αὐτῷ μὴ
[522]	ὦ Σώκρατες, καλῶς ἔχειν ἄνθρωπος	ἐν	πόλει οὕτως διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος
[498]	~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ τοῦτο.	ἐν	πολέμῳ δὲ ἤδη εἶδες ἄνδρα
[522]	ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν καὶ	ἐν	~πολλοῖς καὶ ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος
[472]	(ὁ ~Σκελλίου, οὗ αὖ ἐστιν	ἐν	Πυθίου τοῦτο τὸ καλὸν ἀνάθημα,
[464]	~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον λέγω καὶ	ἐν	σώματι εἶναι καὶ ἐν ψυχῇ,
[478]	πότερος δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν εἴτ'	ἐν	σώματι εἴτ' ἐν ψυχῇ, ὁ
[465]	(ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ, ὡς ἐκεῖνο	ἐν	σώματι. ἴσως μὲν οὖν ~ἄτοπον
[477]	ἀλλὰ πενίαν. ~(Σωκράτης) ~τί δ'	ἐν	σώματος κατασκευῇ; κακίαν ἂν φήσαις
[466]	οὖν δοκοῦσί σοι ὡς κόλακες	ἐν	ταῖς πόλεσι φαῦλοι νομίζεσθαι οἱ
[467]	ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες	ἐν	ταῖς πόλεσιν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς
[502]	ῥητορικὴ (καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς	ἐν	~ταῖς πόλεσιν δήμους τοὺς τῶν
[467]	μέγα δύναιντο ἢ οἱ τύραννοι	ἐν	ταῖς πόλεσιν, ἐὰν μὴ ~(Σωκράτης)
[466]	καὶ τοὺς τυράννους ~δύνασθαι μὲν	ἐν	ταῖς πόλεσιν σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ
[466]	οὐ νομίζεσθαι; οὐ μέγιστον δύνανται	ἐν	ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ
[504]	αὐτοῦ τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη μὲν	ἐν	ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία δὲ
[452]	ἂν πολιτικὸς σύλλογος γίγνηται. καίτοι	ἐν	ταύτῃ τῇ δυνάμει δοῦλον ~μὲν
[510]	ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι. οὗτος ~μέγα	(ἐν	ταύτῃ τῇ πόλει δυνήσεται, τοῦτον
[510]	~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα τις ἐννοήσειεν	ἐν	ταύτῃ τῇ πόλει τῶν νέων,
[452]	ἅμα δὲ τοῦ ἄλλων ἄρχειν	ἐν	τῇ αὑτοῦ πόλει ~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης)
[492]	τοῖς ἐχθροῖς, καὶ ταῦτα ἄρχοντες	ἐν	τῇ ἑαυτῶν ~πόλει; ἀλλὰ τῇ
[484]	ἄν τις αὐτοῦ μετρίως ~ἅψηται	ἐν	τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ περαιτέρω
[511]	τῶν ἄλλων ὀλίγου πάντων τῶν	ἐν	τῇ πόλει· ἀλλὰ καὶ σὺ
[473]	διαφυγὼν τύραννος καταστῇ καὶ ἄρχων	ἐν	τῇ πόλει ~διαβιῷ ποιῶν ὅτι
[510]	(δύνασθαι, ὡς ὁ ὑμέτερος ~λόγος,	ἐν	τῇ πόλει διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης) πάνυ
[466]	~ἐλάχιστον τοίνυν μοι δοκοῦσι τῶν	ἐν	τῇ πόλει δύνασθαι οἱ ῥήτορες.
[513]	ἔσται ταύτης ~τῆς δυνάμεως τῆς	ἐν	τῇ πόλει. εἰ δέ σοι
[510]	ἥδε· ἢ αὐτὸν ἄρχειν δεῖν	ἐν	τῇ ~πόλει ἢ καὶ τυραννεῖν,
[518]	ἄνθρωποι (καλοὶ κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν πολῖται	ἐν	τῇ πόλει, καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ
[468]	σοι ποιεῖν ὅτι δοκεῖ σοι	ἐν	τῇ πόλει ~μᾶλλον ἢ μή,
[469]	τοῦτο λέγω ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι	ἐν	τῇ πόλει, ὃ ἂν δοκῇ
[510]	καὶ ἀπαίδευτος, εἴ τις τούτου	ἐν	τῇ ~πόλει πολὺ βελτίων εἴη,
[468]	ὅπως ὁ τοιοῦτος (μέγα δύναται	ἐν	τῇ πόλει ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ
[513]	ἥτις (σε ποιήσει μέγα δύνασθαι	ἐν	τῇ πόλει τῇδε ~ἀνόμοιον ὄντα
[486]	οὐσίαν, ἀτεχνῶς δὲ ἄτιμον ζῆν	ἐν	τῇ πόλει; τὸν δὲ ~τοιοῦτον,
[513]	προσφιλὴς εἶναι καὶ μέγα δύνασθαι	ἐν	τῇ πόλει· τοῦθ' ὅρα εἰ
[524]	τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι,	ἐν	τῇ τριόδῳ ~ἐξ ἧς φέρετον
[504]	~ἔγωγε. τί δὲ αὖ τῷ	ἐν	τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ τῆς
[524]	ὦ Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα ἐστὶν	ἐν	τῇ ~ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ τοῦ
[524]	~τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου πράγματος ἔσχεν	ἐν	τῇ ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος. ἐπειδὰν
[453]	δύνασθαι ἢ πειθὼ τοῖς ἀκούουσιν	ἐν	τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς,
[513]	γὰρ ἔρως, ὦ Καλλίκλεις, ἐνὼν	ἐν	τῇ ψυχῇ τῇ σῇ ἀντιστατεῖ
[469]	ἔσται ~οὕτω (μέγα ἐγὼ δύναμαι	ἐν	τῇδε τῇ πόλει, εἰ οὖν
[521]	ὡς ἀληθῶς, εἰ μὴ οἴομαι	ἐν	τῇδε τῇ πόλει ~ὁντινοῦν ἂν
[517]	~ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα τὰ πολιτικὰ	ἐν	τῇδε τῇ πόλει. σὺ δὲ
[525]	πάθη. ~(προσήκει δὲ παντὶ τῷ	ἐν	τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς
[501]	ἅπασαι, οἷον ἡ κιθαριστικὴ ἡ	ἐν	τοῖς ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[483]	πολλαχοῦ ὅτι οὕτως ἔχει, καὶ	ἐν	~τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ τῶν
[454]	τῆς ἐν τοῖς δικαστηρίοις καὶ	ἐν	τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ καὶ
[511]	ἐμὲ μελετᾶν τὴν ~ῥητορικὴν τὴν	ἐν	τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ
[471]	με ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ	ἐν	τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ
[454]	πειθοῦς λέγω, ὦ Σώκρατες, τῆς	ἐν	τοῖς δικαστηρίοις καὶ ἐν τοῖς
[513]	ἄνευ γὰρ δὴ τούτου, ὡς	ἐν	τοῖς ~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος
[509]	σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν	ἐν	τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ τε
[473]	καὶ σύ. εἶπον ἐγώ ~που	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[502]	ῥητορεύειν δοκοῦσί σοι οἱ ποιηταὶ	ἐν	τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[458]	δή, ὦ Γοργία, ἃ θαυμάζω	ἐν	τοῖς λεγομένοις ὑπὸ σοῦ· ἴσως
[483]	τοῦτο τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς	ἐν	τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν τις
[489]	δὴ καὶ ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ	ἐν	τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν τις
[517]	~ποιοῦμεν ἐγώ τε καὶ σὺ	ἐν	τοῖς λόγοις· ἐν παντὶ γὰρ
[482]	ὁμολογίας ~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς	ἐν	τοῖς λόγοις ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς ἃ
[487]	πέρι νυνί· (ἐάν τι σὺ	ἐν	τοῖς λόγοις ~ὁμολογήσῃς μοι, βεβασανισμένον
[461]	εἴ τι ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας)	ἐν	τοῖς λόγοις σφαλλόμεθα, σὺ παρὼν
[450]	ἄν τις, εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν	ἐν	τοῖς λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα
[461]	τῆς ὁμολογίας ἐναντίον τι ~συνέβη	ἐν	τοῖς (λόγοις τοῦτο ὃ> δὴ
[482]	~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι	ἐν	τοῖς λόγοις ὡς ἀληθῶς δημηγόρος
[459]	τὸ ἐν ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν,	ἐν	τοῖς μὴ εἰδόσιν; οὐ γὰρ
[456]	δεῖ τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς	ἐν	τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν
[457]	παντὸς λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι	ἐν	τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ ὅτου
[459]	γὰρ σὸν ἔργον ποιήσεις δ'	ἐν	τοῖς πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν
[492]	φασιν εἶναι τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ	ἐν	τοῖς πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι
[508]	ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ	ἐν	τοῖς πρόσθεν λόγοις οὕτω φανέντα,
[489]	ὥστε κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ λέγειν	ἐν	τοῖς ~πρόσθεν οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ
[460]	οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἐν	τοῖς πρώτοις γε, ὦ Γοργία,
[484]	λόγων οἷς δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν	ἐν	τοῖς ~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις καὶ
[451]	σαφές. ~οἴομαι γάρ σε ἀκηκοέναι	ἐν	τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο
[492]	θαυμάζοιμ' ἂν εἰ ~Εὐριπίδης ἀληθῆ	ἐν	τοῖσδε λέγει, λέγων ~τίς δ'
[527]	καὶ ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ'	ἐν	τοσούτοις λόγοις τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων
[526]	ἄνθρωποι· οὐδὲν ~μὴν κωλύει καὶ	ἐν	τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι, καὶ
[521]	ἂν ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος	ἐν	τούτοις ληφθείς, εἰ αὐτοῦ ~κατηγοροῖ
[483]	τὰ τοῦ νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα	ἐν	τούτοις, τῷ ἀδικεῖν τε καὶ
[494]	χαίροντα ἔτι μήτε λυπούμενον. ἀλλ'	ἐν	τούτῳ ἐστὶν τὸ ~ἡδέως ζῆν,
[470]	καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί δέ;	ἐν	τούτῳ ἡ πᾶσα εὐδαιμονία ἐστίν;
[484]	Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ ἐστιν ἕκαστος	ἐν	τούτῳ, καὶ ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται,
[522]	ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί ἂν οἴει	ἐν	τούτῳ τῷ κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν
[484]	~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι	ἐν	τῷ ᾄσματι ἐν ᾧ λέγει
[465]	ὁμοῦ ἂν ~πάντα χρήματα ἐφύρετο	ἐν	τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων τῶν
[465]	ἅτε δ' ἐγγὺς ὄντων φύρονται	ἐν	τῷ αὐτῷ καὶ περὶ ταὐτὰ
[490]	ποτε αὖ νῦν λέγεις; ἐὰν	ἐν	τῷ αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ νῦν,
[526]	αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος	ἐν	τῷ βίῳ, ἠγάσθη τε καὶ
[490]	~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον δεῖ νέμειν,	ἐν	τῷ δὲ ἀναλίσκειν τε αὐτὰ
[525]	παραδείγματα ἀνηρτημένους ἐκεῖ ἐν Ἅιδου	ἐν	τῷ ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ τῶν
[500]	δὴ ταῦτα ~πράττοντα, λέγοντά τε	ἐν	τῷ δήμῳ καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα
[451]	τί; εἴποιμ' ἂν ὥσπερ οἱ	ἐν	τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ
[515]	~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς ἤρχετο λέγειν	ἐν	τῷ δήμῳ, χείρους ἦσαν οἱ
[521]	ταῦτα, οὐχ ἕξω ὅτι ~λέγω	ἐν	τῷ δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς δέ
[472]	τρίποδες οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν	ἐν	τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ βούλῃ,
[477]	~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ τῶν ὡμολογημένων	ἐν	τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης)
[475]	καὶ ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν	ἐν	τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον εἶναι
[499]	τὸ σῶμα ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν	ἐν	τῷ ἐσθίειν ~καὶ πίνειν ἡδονάς,
[474]	ἢ κατὰ ἡδονήν τινα, ἐὰν	ἐν	τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ ~τοὺς
[524]	~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν	ἐν	τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ
[457]	ἀλλ' οὐ ζητοῦντας τὸ προκείμενον	ἐν	~τῷ λόγῳ· καὶ ἔνιοί γε
[474]	~διαλέγομαι. ὅρα οὖν εἰ ἐθελήσεις	ἐν	τῷ μέρει διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος
[462]	ἔλεγον, ἀναθέμενος ὅτι σοι δοκεῖ,	ἐν	τῷ μέρει ~ἐρωτῶν τε καὶ
[474]	ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ἐμοὶ	ἐν	τῷ μέρει παράδος, ~καὶ πείρασαι
[514]	~τέχνην, τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο	ἐν	τῷ πίθῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν
[503]	~γεγονέναι, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο δημηγορεῖν,	ἐν	τῷ πρόσθεν χρόνῳ χείρους ~ὄντες;
[462]	ὃ φῂς σὺ ποιῆσαι τέχνην	ἐν	τῷ συγγράμματι (ὃ ἐγὼ ἔναγχος
[499]	τούτων αἱ μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι	ἐν	τῷ σώματι, ἢ ἰσχὺν ἢ
[524]	ἴχνη εἶχε τῶν πληγῶν οὐλὰς	ἐν	τῷ σώματι ἢ ὑπὸ μαστίγων
[504]	~(Σωκράτης) ~τί οὖν ὄνομά ἐστιν	ἐν	τῷ σώματι τῷ ἐκ τῆς
[512]	ὠφέληται· εἰ δέ τις ἄρα	ἐν	τῷ τοῦ σώματος ~τιμιωτέρῳ, τῇ
[503]	δὲ μὴ τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ	ἐν	τῷ ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς
[494]	τούτῳ ἐστὶν τὸ ~ἡδέως ζῆν,	ἐν	τῷ ὡς πλεῖστον ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης)
[487]	εἴη, καὶ οἶδα ὅτι ἐνίκα	~ἐν	ὑμῖν τοιάδε τις δόξα, μὴ
[500]	(ἐπὶ) τόνδε τὸν βίον τὸν	ἐν	~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί ποτ' ἐστὶν
[477]	ἀπαλλάττεται (κακοῦ; ὧδε δὲ σκόπει·	ἐν	χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην
[478]	ἄρα ὁ μὴ ἔχων κακίαν	ἐν	ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο ~(μέγιστον τῶν
[478]	κακὸν εἴτ' ἐν σώματι εἴτ'	ἐν	ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος καὶ ἀπαλλαττόμενος
[464]	καὶ ἐν σώματι εἶναι καὶ	ἐν	ψυχῇ, ὃ ποιεῖ μὲν δοκεῖν
[477]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	ἐν	ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ τινα εἶναι;
[465]	ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας	ἐν	ψυχῇ, ὡς ἐκεῖνο ἐν σώματι.
[493]	σῆμα, τῆς ~δὲ ψυχῆς τοῦτο	ἐν	ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει ὂν
[451]	ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο τὸ ~σκολιόν,	ἐν	ᾧ καταριθμοῦνται ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν
[484]	λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ ᾄσματι	ἐν	ᾧ λέγει ὅτι ~νόμος ὁ
[459]	~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ γὰρ ἔλεγον,	ἔν	γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ
[459]	μὴ εἰδόσιν; οὐ γὰρ δήπου	ἔν	γε τοῖς εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ
[481]	καὶ ἔστιν τις χρεία, ὡς	~ἔν	γε τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη
[481]	ἀλλ' ~ἄνω (καὶ κάτω μεταβαλλομένου·	ἔν	τε τῇ ἐκκλησίᾳ, ἐάν τι
[449]	καὶ γὰρ αὖ καὶ ~τοῦτο	ἕν	ἐστιν ὧν φημι, μηδένα ἂν
[522]	βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό γε	ἓν	αὐτῷ ὑπάρχοι, ὦ Καλλίκλεις, ὃ
[463]	μὲν καὶ ἄλλα μόρια εἶναι,	ἓν	δὲ καὶ ἡ ὀψοποιική· ὃ
[472]	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ φημι ἀδύνατον.	ἓν	μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν
[461]	ἂν σὺ βούλῃ, ἐάν μοι	ἓν	μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί τοῦτο
[447]	ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτῷ	ἓν	τοῦτ' ἦν τῆς ~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε
[516]	ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ ὁ ἄνθρωπος	ἓν	τῶν ~ζῴων ἐστὶν ἢ οὔ;
[516]	γε αὐτοὺς ἀπέφηνεν ἢ οἵους	παρέλαβεν,	καὶ ταῦτ' εἰς ~αὑτόν, ὃν
[515]	Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε ~τὰ τελευταῖα	ἔλεγεν;	~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως
[455]	καὶ περὶ ὧν νυνδὴ Σωκράτης	ἔλεγεν;	πειρῶ οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας)
[510]	ἐστὶν τέχνη τῆς παρασκευῆς τοῦ	μηδὲν	ἀδικεῖσθαι ἢ ὡς ὀλίγιστα; ~σκέψαι
[486]	τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν	μηδὲν	~ἀδικοῦντα, οἶσθ' ὅτι οὐκ ἂν
[486]	ὦ φίλε Σώκρατες καί μοι	μηδὲν	ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ γὰρ ἐρῶ ~τῇ
[507]	ἡμῶν, καὶ ~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν	μηδὲν	δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ
[459]	ἄλλας τέχνας ~ἀλλὰ μίαν ταύτην,	μηδὲν	ἐλαττοῦσθαι τῶν δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ
[463]	~(Γοργίας) ~τίνος, ὦ Σώκρατες; εἰπέ·	μηδὲν	ἐμὲ αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν
[514]	αὐτῶν ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά τε ἢ	~μηδὲν	ἢ πολλὰ καὶ μηδενὸς ἄξια,
[522]	(ἀνθρώπους μήτε περὶ θεοὺς ἄδικον	~μηδὲν	μήτε εἰρηκὼς μήτε εἰργασμένος. αὕτη
[492]	τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς σωφροσύνης,	μηδὲν	πλέον ~νέμοντες τοῖς φίλοις τοῖς
[501]	καὶ ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι,	μηδὲν	σκοπούμενον τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι
[525]	~καὶ αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν ψυχὴν	εἶδεν·	ἰδὼν δὲ ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν
[524]	ἄλλου ὁτουοῦν ~βασιλέως ἢ δυνάστου	κατεῖδεν	οὐδὲν ὑγιὲς ὂν τῆς ψυχῆς,
[492]	τοῖσδε λέγει, λέγων ~τίς δ'	οἶδεν,	εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι
[512]	ἐάντε ἄλλοθεν ~ὁποθενοῦν (σώσῃ, ἀλλ'	οἶδεν	ὅτι οὐκ ἄμεινόν ἐστιν ζῆν
[526]	ἄλλο μὲν ~περὶ αὐτοῦ οὐκ	οἶδεν	οὐδέν, οὔθ' ὅστις οὔθ' ὧντινων,
[467]	δοκεῖ αὐτοῖς καὶ οἱ τύραννοι	οὐδὲν	ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ δὲ
[520]	πέρι ἢ τῶν ἄλλων τεχνῶν,	οὐδὲν	αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης)
[498]	ἔγωγε· ἀλλὰ τί τοῦτο; ~(Σωκράτης)	οὐδέν·	ἀλλ' ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) εἶδον. ~(Σωκράτης)
[448]	ἐὰν σοί γε ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν)	οὐδέν·	ἀλλ' ἐπειδὴ σὺ βούλει, ἀποκρίνου.
[515]	~(Καλλίκλης) τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)	~οὐδέν·	ἀλλὰ τόδε μοι εἰπὲ ἐπὶ
[524]	τυγχάνει ὤν, ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ,	οὐδὲν	ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις,
[513]	ἡ πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς καὶ	οὐδὲν	ἄλλο ἢ κολακεία ~τυγχάνει οὖσα·
[474]	καὶ φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα, εἰς	οὐδὲν	ἀποβλέπων καλεῖς ἑκάστοτε καλά; οἷον
[525]	οὗτοι αὐτοὶ μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται	οὐδέν,	ἅτε ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι δὲ
[512]	καὶ οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι	οὐδὲν	(αὐτοὺς βελτίους ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι
[527]	γραὸς καὶ καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ	οὐδέν	γ' ἂν ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν
[475]	μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι, ὦ Πῶλε·	οὐδὲν	γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως τῷ
[527]	πατάξαι τὴν ~(ἄτιμον ταύτην πληγήν·	οὐδὲν	γὰρ δεινὸν πείσῃ, ἐὰν τῷ
[496]	εἴτε ~ψυχῆς εἴτε σώματος βούλει;	οὐδὲν	γὰρ οἶμαι διαφέρει. ἔστι ταῦτα
[458]	τοῦ μεγίστου ἢ ἄλλον ἀπαλλάξαι.	οὐδὲν	γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν εἶναι
[466]	πόλεσιν σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον·	οὐδὲν	~(γὰρ ποιεῖν ὧν βούλονται ὡς
[463]	~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε, ὦ Γοργία·	οὐδὲν	γάρ πω σαφὲς λέγω, πῶλος
[521]	μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι καὶ	~οὐδέν	γε ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι. βούλει
[470]	~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μήν, ὦ Σώκρατες,	οὐδέν	γέ σε δεῖ παλαιοῖς (πράγμασιν
[471]	εἶναι; πόθεν, ~ὠγαθέ; καὶ μὴν	οὐδέν	γέ σοι τούτων ὁμολογῶ ὧν
[508]	ὅστις, ~πολλάκις μὲν ἤδη εἴρηται,	οὐδὲν	δὲ κωλύει καὶ ἔτι λέγεσθαι·
[459]	ῥητορική· ~αὐτὰ μὲν τὰ πράγματα	οὐδὲν	δεῖ αὐτὴν εἰδέναι ὅπως ἔχει,
[491]	ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ τοῦτο μὲν	οὐδὲν	δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν
[520]	αὐτὸ τοῦτο ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν,	οὐδὲν	δεινὸν αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ
[501]	τε παντάπασιν ὡς ἔπος εἰπεῖν	οὐδὲν	διαριθμησαμένη, τριβῇ καὶ ~ἐμπειρίᾳ μνήμην
[498]	δὲ μή, παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης)	οὐδὲν	διαφέρει. χαίρουσιν δ' οὖν καὶ
[459]	τῆς ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων μὲν	οὐδὲν	διδάξεις ~τὸν ἀφικνούμενον οὐ γὰρ
[475]	παρὰ τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι	οὐδὲν	~ἔοικεν, ἀλλὰ σοὶ μὲν οἱ
[450]	ἡ ἐπιστήμη, τῆς δὲ ῥητορικῆς	οὐδέν	ἐστιν ~τοιοῦτον χειρούργημα, ἀλλὰ πᾶσα
[525]	ὑπὸ ~ψεύδους καὶ ἀλαζονείας καὶ	οὐδὲν	εὐθὺ διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείας
[480]	ἢ πατρίδος ἀδικούσης οὐ χρήσιμος	οὐδὲν	ἡ ῥητορικὴ ἡμῖν, ὦ Πῶλε,
[463]	γὰρ ἄρτι ἐκ τοῦ λόγου	οὐδὲν	ἡμῖν καταφανὲς ἐγένετο τί ποτε
[471]	γε προσῆκε μὲν τῆς ἀρχῆς	οὐδὲν	ἣν νῦν ἔχει, ὄντι ~ἐκ
[512]	αὐτῷ ὁ λόγος. ἀλλὰ σὺ	οὐδὲν	ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ τῆς
[527]	ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ, χασμήσῃ καὶ ἰλιγγιάσεις	οὐδὲν	ἧττον ἢ ἐγὼ ἐνθάδε σὺ
[517]	~ὑφάντην ἢ σκυτοτόμον ἢ σκυτοδεψόν,	οὐδὲν	θαυμαστόν ἐστιν ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι
[458]	ὦ Καλλίκλεις, τό γ' ἐμὸν	οὐδὲν	κωλύει, εἴπερ ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας)
[464]	καὶ τὴν ψυχήν, (ἔχει δὲ	οὐδὲν	μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[486]	εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς ἔχω καὶ	οὐδέν	με δεῖ ἄλλης ~βασάνου; ~(Καλλίκλης)
[453]	σε λέγειν καὶ περὶ ὧν·	οὐδὲν	μέντοι ἧττον ἐρήσομαί ~σε τίνα
[481]	δοκεῖ, ὦ Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν·	οὐδὲν	μέντοι οἷον τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν.
[526]	οἱ σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι ἄνθρωποι·	οὐδὲν	~μὴν κωλύει καὶ ἐν τούτοις
[472]	~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ ὧν λέγω,	οὐδὲν	οἶμαι ἄξιον λόγου μοι ~πεπεράνθαι
[447]	ὥσπερ σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης)	~οὐδὲν	οἷον τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ
[465]	τῇ ἀποκρίσει ἥν σοι ἀπεκρινάμην	οὐδὲν	~οἷός τ' ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου
[526]	μὲν ~περὶ αὐτοῦ οὐκ οἶδεν	οὐδέν,	οὔθ' ὅστις οὔθ' ὧντινων, ὅτι
[489]	αὐτὸς ὀνόματα λέγεις, δηλοῖς δὲ	οὐδέν;	οὐκ ἐρεῖς, τοὺς βελτίους ~καὶ
[514]	ὡς ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν,	~οὐδὲν	ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν (προσφέρειν,
[491]	καὶ μαγείρους λέγων καὶ ~ἰατροὺς	οὐδὲν	παύῃ, ὡς περὶ τούτων ἡμῖν
[517]	γὰρ τῷ χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα	~οὐδὲν	παυόμεθα εἰς τὸ αὐτὸ ἀεὶ
[518]	οὐκ ἐπαί̈ οντας καλὸν κἀγαθὸν	οὐδὲν	~περὶ αὐτῶν, οἵ, ἂν οὕτω
[518]	ἐγὼ ~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις	οὐδὲν	περὶ γυμναστικῆς· διακόνους μοι λέγεις
[491]	πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης)	~οὐδὲν	ποικίλον ἀλλ' ὥσπερ οἱ πολλοί,
[448]	~οὐδείς μέ πω ἠρώτηκε καινὸν	οὐδὲν	πολλῶν ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν) ἦ που
[447]	ἀγορᾷ ἀναγκάσας ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν)	~οὐδὲν	πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ
[451]	ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο λέγεις (καὶ	οὐδέν	πω σαφές. ~οἴομαι γάρ σε
[512]	τὸ δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς	οὐδὲν	~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ
[493]	ἂν ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα μυθολογῶ,	οὐδέν	τι μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ'
[457]	περὶ ὅτου ἂν βούληται· ἀλλ'	~οὐδέν	τι μᾶλλον τούτου ἕνεκα δεῖ
[517]	οἱ πολῖται, ~ὡς ἔπος εἰπεῖν	οὐδὲν	(τούτων διέφερον ἐκεῖνοι· ὅπερ μόνον
[524]	ὁτουοῦν ~βασιλέως ἢ δυνάστου κατεῖδεν	οὐδὲν	ὑγιὲς ὂν τῆς ψυχῆς, ~ἀλλὰ
[512]	ἐστιν ὅτι οὐκ ~ἀπέθανεν, καὶ	οὐδὲν	ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ δέ
[464]	ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ μὲν βελτίστου	οὐδὲν	φροντίζει, τῷ δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ
[501]	ἡμῶν μόνον διώκειν, ἄλλο δ'	οὐδὲν	φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[503]	ἔσονται ἢ χείρους (διὰ ταῦτα,	οὐδὲν	φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι
[505]	~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ μοι μέλει	οὐδὲν	ὧν σὺ λέγεις, καὶ ταῦτά
[522]	ὦ ~ἄνδρες δικασταί, οὔτε ἄλλο	οὐδέν·	ὥστε ἴσως, ὅτι ἂν τύχω,
[520]	ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι	οὐδὲν	ὠφελήκασιν οὕς φασιν ὠφελεῖν. οὐχ
[471]	ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα ἀδικήσας	ἔλαθεν	~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ οὐ
[456]	πρὸς ἅπαντας χρῆσθαι ~ἀνθρώπους, ὅτι	ἔμαθεν	πυκτεύειν τε καὶ παγκρατιάζειν καὶ
[482]	δὲ πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο	~ἔπαθεν.	καὶ ἔγωγε κατ' αὐτὸ τοῦτο
[495]	~Σωκράτης δέ γε ἡμῖν ὁ	Ἀλωπεκῆθεν	οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα. ἢ ὁμολογεῖ;
[508]	καὶ ταῦτα σοφὸς ὤν, ἀλλὰ	λέληθέν	σε ὅτι ἡ ἰσότης ἡ
[501]	Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ τι τοιοῦτον	~ὅθεν	ἂν οἱ ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο,
[517]	~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο	ὅθεν	ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ πολῖται,
[504]	κοσμήσεσιν νόμιμόν τε καὶ νόμος,	ὅθεν	καὶ ~νόμιμοι γίγνονται καὶ κόσμιοι·
[479]	~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ,	ὅθεν	καὶ πᾶν ποιοῦσιν ὥστε δίκην
[497]	δ' οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι.	ὅθεν	οὖν ἀπέλιπες ἀποκρίνου, εἰ οὐχ
[492]	οἶμαι τοῖς πολλοῖς οὐ δυνατόν·	~ὅθεν	ψέγουσιν τοὺς τοιούτους δι' αἰσχύνην,
[512]	θαλάττης ἄντε ἐκ δικαστηρίου ἐάντε	ἄλλοθεν	~ὁποθενοῦν (σώσῃ, ἀλλ' οἶδεν ὅτι
[492]	αὐτὰς ὡς μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς	ἁμόθεν	γέ ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο
[492]	μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς ἁμόθεν γέ	ποθεν	ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο εἶναι τὴν
[471]	τὸν ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα εἶναι;	πόθεν,	~ὠγαθέ; καὶ μὴν οὐδέν γέ
[486]	δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει, καὶ ἄσκει	ὁπόθεν	δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις τὰ κομψὰ
[470]	συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως δὲ	αὐτόθεν	οὐ γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης)
[480]	τὸν ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως μὴ	ἐγχρονισθὲν	τὸ νόσημα τῆς ἀδικίας ὕπουλον
[492]	τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν τοῖς	πρόσθεν	ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς βελτίους
[508]	σκεπτέον τί τὰ συμβαίνοντα. τὰ	πρόσθεν	~ἐκεῖνα, ὦ Καλλίκλεις, συμβαίνει πάντα,
[504]	τινός; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ τῶν	πρόσθεν	καὶ τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί
[508]	ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ ἐν τοῖς	πρόσθεν	λόγοις οὕτω φανέντα, ὡς ἐγὼ
[481]	χρεία, ὡς ~ἔν γε τοῖς	πρόσθεν	οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης) ~εἰπέ
[489]	οὐκ ἀληθῆ λέγειν ἐν τοῖς	~πρόσθεν	οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν λέγων
[467]	δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα εἶναι, (τούτου	πρόσθεν)	~(Σωκράτης) καὶ γὰρ νῦν ὁμολογῶ.
[503]	ἐκεῖνος ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν τῷ	πρόσθεν	χρόνῳ χείρους ~ὄντες; ἐγὼ μὲν
[523]	προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ αὐτοῖς ~πάντα	ἐπίπροσθεν	γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα
[513]	δὴ τούτου, ὡς ἐν τοῖς	~ἔμπροσθεν	ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν
[480]	Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ, τοῖς μέντοι	ἔμπροσθεν	ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[517]	γε ~νῦν οὐδένα, τῶν μέντοι	ἔμπροσθεν,	καὶ προείλου τούτους τοὺς ἄνδρας·
[517]	~ἀληθεῖς ἄρα, ὡς ἔοικεν, οἱ	ἔμπροσθεν	λόγοι ἦσαν, (ὅτι οὐδένα ἡμεῖς
[509]	ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν ἐν τοῖς	~ἔμπροσθεν	λόγοις ἐγώ τε καὶ πῶλος
[497]	πρόιθί γε ἔτι εἰς τὸ	ἔμπροσθεν,	(ὅτι ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα εἰδῇς
[477]	ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐν τῷ	ἔμπροσθεν.	~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον δὲ
[448]	~καλεῖν τὸν Γοργίαν· ὥσπερ τὰ	ἔμπροσθέν	σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ αὐτῷ
[473]	εἶπον ἐγώ ~που ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον
[475]	σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν τῷ	~ἔμπροσθεν	χρόνῳ αἴσχιον εἶναι τὸ ἀδικεῖν
[496]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ ἐπὶ τὰ	ἔμπροσθεν	ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν ἔλεγες πότερον
[485]	(ὅπου δ' ἂν φαῦλος ᾖ,	ἐντεῦθεν	φεύγει καὶ λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ
[448]	μοι ~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ ἄρτι	διελήλυθεν.	~(Χαιρεφῶν) τί δέ, ὦ Πῶλε;
[487]	γὰρ ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ ἂν	φήσαιεν	Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ εἶ εὔνους.
[452]	~(Σωκράτης) ~ὅτι εἴ σοι αὐτίκα	παρασταῖεν	οἱ δημιουργοὶ τούτων ὧν ἐπῄνεσεν
[472]	ἀδύνατον. ἓν μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν.	εἶεν·	ἀδικῶν δὲ δὴ εὐδαίμων ~ἔσται
[496]	ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης)	εἶεν·	διψῶντα δὲ δὴ πίνειν ἄλλο
[480]	ἀληθῆ ἐλέγετο; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~εἶεν·	εἰ οὖν δὴ ταῦτα ἀληθῆ,
[508]	δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς.	εἶεν·	ἢ ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος ὁ
[493]	δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ	εἶεν	καὶ τῷ μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς
[493]	δὴ λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι ἂν	εἶεν,	οἱ ~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν εἰς
[500]	~γὰρ αὖ, εἰ μνημονεύεις, (ὅτι	εἶεν	παρασκευαὶ αἱ μὲν μέχρι ἡδονῆς,
[492]	γε καὶ οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι	εἶεν.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δὴ καὶ
[502]	εἶναι. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~εἶεν·	τί δὲ ἡ πρὸς τὸν
[505]	σοι Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης)	εἶεν·	τί οὖν δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ
[492]	πῶς οὐκ ἂν ἄθλιοι γεγονότες	~(εἶεν	ὑπὸ τοῦ καλοῦ τοῦ τῆς
[489]	αὐτὰ ταῦτα εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης)	εἶεν,	ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις;
[466]	ἀλλ' ἔγωγε σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης)	~εἶεν,	ὦ φίλε· ἔπειτα δύο ἅμα
[470]	ἀλλ' οὐχὶ κἂν παῖς σε	ἐλέγξειεν	ὅτι οὐκ ~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης)
[509]	ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς γοῦν ἂν	δόξειεν	οὑτωσί, οὓς σὺ εἰ μὴ
[510]	ἄν ποτε ὡς πρὸς φίλον	σπουδάσειεν.	~(Καλλίκλης) καὶ ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης)
[486]	ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν, εἴ μοι	ὁμολογήσειεν	ἐκείνη καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι τὴν ψυχήν,
[509]	τί οὖν ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος	~βοηθήσειεν	αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας
[447]	λέγεις, ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα	ἐθελήσειεν	ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ
[510]	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα τις	ἐννοήσειεν	ἐν ταύτῃ τῇ πόλει τῶν
[473]	τοιαῦτα λέγῃς ἃ οὐδεὶς ἂν	φήσειεν	~ἀνθρώπων; ἐπεὶ ἐροῦ τινα τουτωνί.
[456]	ἄλλον γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο,	πείσειεν	ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς
[512]	ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ πρᾶγμα,	καταχώσειεν	ἂν ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις, λέγων
[523]	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ	μέλλοιεν	τελευτᾶν· ~κακῶς οὖν αἱ δίκαι
[449]	τοὺς κάμνοντας, ὡς ἂν διαιτώμενοι	~ὑγιαίνοιεν;	~(Γοργίας) οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα
[493]	ἂν εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι, καὶ	φοροῖεν	εἰς τὸν τετρημένον πίθον ὕδωρ
[482]	τὸ ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι	ἀγανακτοῖεν	ἂν εἴ τις μὴ φαίη
[484]	γάρ τοί ἐστιν, ὦ Σώκρατες,	χαρίεν,	ἄν τις αὐτοῦ μετρίως ~ἅψηται
[485]	καὶ παῖζον, χαίρω ~τε καὶ	χαρίεν	μοι φαίνεται καὶ ἐλευθέριον καὶ
[502]	τῆς τραγῳδίας ποίησις, ἐφ' ᾧ	ἐσπούδακεν;	~πότερόν ἐστιν αὐτῆς τὸ ἐπιχείρημα
[525]	ἄλλος πονηρὸς ἦν ~ἰδιώτης, οὐδεὶς	πεποίηκεν	μεγάλαις τιμωρίαις συνεχόμενον ὡς ἀνίατον
[525]	βασιλέας γὰρ καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος	πεποίηκεν	(τοὺς ἐν Ἅιδου τὸν ἀεὶ
[515]	φέρε, Καλλικλῆς ἤδη τινὰ βελτίω	πεποίηκεν	τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις πρότερον
[471]	ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ τὰ μέγιστα	ἠδίκηκεν·	(ὅς γε πρῶτον μὲν τοῦτον
[511]	ὅτι ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς τε	ὠφέληκεν	~τῶν συμπλεόντων οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι
[448]	μοι πῶλος καὶ ἐξ ὧν	εἴρηκεν	ὅτι τὴν καλουμένην ῥητορικὴν μᾶλλον
[448]	ὅτι τὴν καλουμένην ῥητορικὴν μᾶλλον	~μεμελέτηκεν	ἢ διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος) τί δή,
[475]	τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι οὐδὲν	~ἔοικεν,	ἀλλὰ σοὶ μὲν οἱ ἄλλοι
[499]	νῦν δὲ ~ἐψεύσθην, καὶ ὡς	ἔοικεν	ἀνάγκη μοι κατὰ τὸν παλαιὸν
[510]	μηδείς με ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς	ἔοικεν,	αὐτῷ ὁδός ἐστιν, εὐθὺς ἐκ
[470]	τε εἶναι, καὶ τοῦτο, ὡς	~ἔοικεν,	ἐστὶν τὸ μέγα δύνασθαι· εἰ
[507]	ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον, ὡς	ἔοικεν,	εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην μὲν διωκτέον
[481]	~πάντα τὰ ἐναντία πράττομεν, ὡς	ἔοικεν,	ἢ ἃ δεῖ; ~(Σωκράτης) ~ὦ
[498]	~(Σωκράτης) καὶ οἱ ἄφρονες, ὡς	ἔοικεν.	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ
[499]	σοῦ. ἔστιν δὲ δή, ὡς	ἔοικεν,	ὃ νῦν λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί
[517]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα, ὡς	ἔοικεν,	οἱ ἔμπροσθεν λόγοι ἦσαν, (ὅτι
[479]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε, ὡς	ἔοικεν,	οἷόν ἐστιν ἡ ὑγίεια καὶ
[510]	~καὶ ἐπὶ τοῦτο ἄρα, ὡς	ἔοικεν,	παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν τινα καὶ
[455]	~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ ἄρα, ὡς	ἔοικεν,	πειθοῦς (δημιουργός ἐστιν πιστευτικῆς ἀλλ'
[450]	~καὶ ἡ ἰατρικὴ ἄρα, ὡς	ἔοικεν,	περὶ λόγους ἐστίν. ~(Γοργίας) ναί.
[479]	καὶ πρῶτον κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος)	ἔοικεν.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ περὶ
[475]	ναί. ~(Σωκράτης) τῷ κακῷ. ~(Πῶλος)	ἔοικεν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον τὸ
[478]	δέ που ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος)	ἔοικεν.	~(Σωκράτης) οὗτος δ' ἦν ὁ
[477]	πάσχει ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος)	ἔοικεν.	~(Σωκράτης) ὠφελεῖται ἄρα; ~(Πῶλος) ναί.
[464]	οὖν τὴν ἰατρικὴν ἡ ~ὀψοποιικὴ	ὑποδέδυκεν,	καὶ προσποιεῖται τὰ βέλτιστα σιτία
[509]	~οὕτως· ὡς ἑκάστου κακοῦ μέγεθος	πέφυκεν,	οὕτω καὶ κάλλος τοῦ δυνατὸν
[479]	μέγιστόν τε καὶ πρῶτον κακῶν	πέφυκεν.	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[457]	μὲν γὰρ ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ	παρέδωκεν,	ὁ ~δ' ἐναντίως χρῆται. τὸν
[499]	~ὅτι ἡδοναί τινές εἰσιν αἱ	μὲν	ἀγαθαί, αἱ δὲ κακαί· ἦ
[499]	τινὰ ἀρετὴν τοῦ σώματος, αὗται	μὲν	ἀγαθαί, αἱ δὲ (τἀναντία τούτων
[475]	καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες τὸ	μὲν	~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ δὲ
[519]	ἀγαθοὺς καὶ δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας	μὲν	~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ διδασκάλου, σχόντας
[472]	τε καὶ ὁ ἄδικος πάντως	μὲν	ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν μὴ
[512]	σῶμα συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη, οὗτος	μὲν	ἄθλιός ἐστιν ὅτι οὐκ ~ἀπέθανεν,
[499]	ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ	μὲν	αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ αἱ
[481]	δύο ὄντε δυοῖν ἑκάτερος, ἐγὼ	~μὲν	Ἀλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου καὶ
[451]	τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ	μὲν	ἄλλα ~καθάπερ ἡ ἀριθμητικὴ ἡ
[520]	ταῦτ' ἄρα, ὡς ἔοικε, τὰς	μὲν	ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα ~ἀργύριον,
[481]	ἦν τοῖς ἀνθρώποις πάθος, τοῖς	μὲν	ἄλλο τι, τοῖς δὲ ἄλλο
[450]	~(Γοργίας) ~ὅτι, ὦ Σώκρατες, τῶν	μὲν	ἄλλων τεχνῶν περὶ χειρουργίας τε
[470]	τόδε· ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε	μὲν	ἄμεινον εἶναι ταῦτα ~ποιεῖν ἃ
[501]	εἰ ~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ	μὲν	ἄν σοι δοκῇ τούτων εἶναι,
[511]	σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι ἀποκτενεῖ	μέν,	ἂν βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς ὢν
[469]	μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην	μὲν	ἂν ἔγωγε οὐδέτερα· εἰ δ'
[458]	δὲ τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως	μὲν	ἂν ἐλεγχθέντων εἴ τι μὴ
[506]	ὦ Γοργία, καὶ αὐτὸς ἡδέως	μὲν	ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι διελεγόμην,
[505]	οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος; ἕως	μὲν	ἂν πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός τε
[507]	εἶναι οὕτω. ~καὶ μὴν περὶ	μὲν	ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα πράττων δίκαι'
[503]	βελτίω ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας	μὲν	~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ χείρω, μή,
[478]	δίκη. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος	μὲν	ἄρα ὁ μὴ ἔχων κακίαν
[478]	~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ	μὲν	ἄρα πενίας ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ δὲ
[480]	φῶμεν, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ	μὲν	ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς
[451]	ᾧ καταριθμοῦνται ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν	μὲν	ἄριστόν ἐστιν, τὸ δὲ ~δεύτερον
[518]	~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί, ὁ	μὲν	ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ δὲ
[490]	ὅτι βελτίων ἐστίν, ἢ τῷ	μὲν	~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον δεῖ νέμειν,
[515]	ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ	μὲν	αὐτὸς ἄρτι ἄρχῃ πράττειν τὰ
[448]	τίνος (Γοργίας) ἐπιστήμων τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις	μὲν	αὐτοῦ τὴν τέχνην ὥσπερ τινὸς
[499]	ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι τὰς	μὲν	βελτίους ἡδονάς, τὰς ~δὲ χείρους.
[464]	τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ	μὲν	βελτίστου οὐδὲν φροντίζει, τῷ δὲ
[472]	ἀληθῆ λέγω· μαρτυρήσουσί σοι, ~ἐὰν	μὲν	βούλῃ, Νικίας ὁ Νικηράτου καὶ
[497]	τὰ κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν	μὲν	γὰρ ἅμα παύεται, τῶν δὲ
[480]	χρεία ἐστὶν τῆς ῥητορικῆς; δεῖ	~μὲν	γὰρ δὴ ἐκ τῶν νῦν
[451]	καὶ σύ, ὦ Γοργία. τυγχάνει	μὲν	γὰρ δὴ ἡ ῥητορικὴ οὖσα
[510]	σοὶ δοκεῖ ἥπερ ἐμοί. ἐμοὶ	μὲν	γὰρ δοκεῖ ἥδε· ἢ αὐτὸν
[491]	κατηγορεῖς καὶ ἐγὼ σοῦ; σὺ	~μὲν	γὰρ ἐμὲ φῂς ἀεὶ ταὐτὰ
[457]	~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνος	μὲν	γὰρ ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν,
[520]	~ἐνεχώρει, εἴπερ ἀληθῆ ἔλεγον. ἄλλην	μὲν	γὰρ εὐεργεσίαν τις εὐεργετηθείς, οἷον
[480]	ἀδικῆται ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ τοῦτο	μὲν	γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ ἄλλον
[448]	βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας)	μὲν	γὰρ καὶ ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ·
[523]	ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν	μὲν	γὰρ κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται.
[470]	ἐγὼ λέγω, ὦ Πῶλε· τὸν	μὲν	γὰρ καλὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα
[482]	παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔμπληκτος· ὁ	μὲν	γὰρ Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε ~ἄλλων
[485]	πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ	μὲν	γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι,
[503]	ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς· εἰσὶ	μὲν	γὰρ οἳ κηδόμενοι τῶν πολιτῶν
[503]	πρόσθεν χρόνῳ χείρους ~ὄντες; ἐγὼ	μὲν	γὰρ οὐκ οἶδα τίς ἐστιν
[485]	τοὺς ψελλιζομένους καὶ παίζοντας. ὅταν	μὲν	γὰρ ~παιδίον ἴδω, ᾧ ἔτι
[483]	λόγον ἐδιώκαθες κατὰ φύσιν. φύσει	μὲν	γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ
[456]	~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι	μὲν	γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ τῷ δικαίως
[494]	~οὐ πείθεις, ὦ Σώκρατες. τῷ	μὲν	γὰρ πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ' ἔστιν
[448]	τῶν ἐμπειριῶν ἐμπείρως ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία	μὲν	γὰρ ποιεῖ τὸν αἰῶνα ἡμῶν
[457]	καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς	μὲν	γὰρ πρὸς ἅπαντάς ἐστιν ὁ
[481]	νυνὶ ~σπουδάζοντα ἢ παίζοντα; εἰ	μὲν	γὰρ σπουδάζεις τε καὶ τυγχάνει
[522]	με φέροντα (τὸν θάνατον. ~αὐτὸ	μὲν	γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται,
[455]	λέγομεν περὶ τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ	μὲν	γάρ τοι ~οὐδ' αὐτός πω
[506]	αὐτῶν· ἆρα ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ	μὲν	γάρ φημι. ~(τάξει ἆρα τεταγμένον
[501]	εἴτε βέλτιον εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ	~μὲν	γάρ, ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε
[498]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ	μέν	γε μᾶλλον μᾶλλον, οἳ δ'
[480]	μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν, ἐὰν	μέν	γε πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ,
[464]	~θεραπείας δύο μόρια λέγω, τὴν	μὲν	γυμναστικήν, τὴν δὲ ἰατρικήν· τῆς
[464]	τῇ ἰατρικῇ ~τὴν δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι	μὲν	δὴ ἀλλήλαις, ἅτε περὶ τὸ
[506]	ἀναγκαῖον εἶναι, ὦ Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ	μὲν	δὴ ἥ γε ἀρετὴ ἑκάστου,
[507]	ὅσιον εἶναι. ~ἔστι ταῦτα. ~καὶ	μὲν	δὴ καὶ ἀνδρεῖόν γε ἀνάγκη·
[458]	τοὺς θεούς, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ	μὲν	δὴ καὶ αὐτὸς πολλοῖς ἤδη
[492]	νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὲν	δὴ καὶ ὥς γε σὺ
[471]	ὦ φίλε, ἄδικος. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ	μὲν	δὴ πῶς οὐκ ἄδικος; ᾧ
[475]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~πρῶτον	(μὲν	δὴ σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει
[506]	διιόντος τὰ ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὲν	δή, ὦ Γοργία, καὶ αὐτὸς
[470]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτο	μὲν	δή, ὡς ἔοικε, καὶ παρὰ
[454]	τί σε ἀνέρωμαι, ὃ δοκεῖ	~μὲν	δῆλον (εἶναι, ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ
[514]	ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν, οὕτω	μὲν	διακειμένων, νοῦν ἐχόντων ἦν ἂν
[470]	ἐμοῦ ἥδιόν ἐστιν ἀκούειν, ὅταν	μὲν	~δικαίως τις ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον
[523]	ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν	μὲν	δικαίως τὸν βίον διελθόντα καὶ
[496]	οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις τὸ	μὲν	διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης)
[507]	ὡς ἔοικεν, εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην	μὲν	διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ
[447]	(Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ	μὲν	δοκεῖ, νῦν, ἐὰν δὲ βούλῃ,
[481]	(Σωκράτης) ἢ παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ	μὲν	δοκεῖ, ὦ Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν·
[464]	καὶ ἐν ψυχῇ, ὃ ποιεῖ	μὲν	δοκεῖν εὖ ἔχειν τὸ ~σῶμα
[518]	~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ καὶ ταύτας	μὲν	δουλοπρεπεῖς τε καὶ διακονικὰς καὶ
[463]	καὶ ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον	μὲν	ἔα, ἐμοὶ δ' εἰπὲ πῶς
[480]	ἐπὶ τοὐναντίον κατηγορεῖν δεῖν μάλιστα	μὲν	ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ καὶ τῶν
[504]	ἀδικία δὲ ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη	μὲν	ἐγγίγνηται, ἀκολασία δὲ ~ἀπαλλάττηται, καὶ
[526]	ἰδιώτου ἢ ἄλλου τινός, ~μάλιστα	μέν,	ἔγωγέ φημι, ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου
[454]	ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας) οἴομαι	μὲν	ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης)
[458]	τὸν λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ	μὲν	ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς
[514]	ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ~(ἐξετάσαι πρῶτον	μὲν	εἰ ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην ἢ
[488]	ταὐτὸν ὄν, ἢ ἔστι βελτίω	μὲν	εἶναι, ἥττω δὲ καὶ ἀσθενέστερον,
[488]	δὲ καὶ ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω	μὲν	εἶναι, μοχθηρότερον δέ· ἢ ὁ
[463]	καὶ ἡ ὀψοποιική· ὃ δοκεῖ	μὲν	εἶναι τέχνη, ~ὡς δὲ ὁ
[499]	λέγειν τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν	μὲν	εἶναι τὸν φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν
[494]	μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι. καὶ πρῶτον	μὲν	εἰπὲ εἰ καὶ ψωρῶντα καὶ
[524]	ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ	μὲν	εἰς μακάρων νήσους, ἡ δ'
[487]	ὥσπερ σύ· ἕτεροι δὲ σοφοὶ	μέν	εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν δέ μοι
[523]	ἐποιησάμην δικαστὰς ὑεῖς ἐμαυτοῦ, ~δύο	μὲν	ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε
[524]	~ἀφίκωνται παρὰ τὸν δικαστήν, οἱ	μὲν	ἐκ τῆς Ἀσίας (παρὰ τὸν
[524]	δ' εἰς Τάρταρον. καὶ τοὺς	μὲν	~ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ,
[459]	ἐλαττοῦσθαι τῶν δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ	μὲν	ἐλαττοῦται ἢ μὴ ἐλαττοῦται ὁ
[452]	μέγιστον ἀγαθὸν καὶ αἴτιον ἅμα	μὲν	~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα
[466]	ῥήτορας καὶ τοὺς τυράννους ~δύνασθαι	μὲν	ἐν ταῖς πόλεσιν σμικρότατον, ὥσπερ
[504]	ἂν αὐτοῦ τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη	μὲν	ἐν ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία
[511]	ταὐτὰ διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ, ἐὰν	~μὲν	ἐξ Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ, οἶμαι
[452]	ἐν ταύτῃ τῇ δυνάμει δοῦλον	~μὲν	ἕξεις τὸν ἰατρόν, δοῦλον δὲ
[464]	~πραγμάτοιν δύο λέγω τέχνας· τὴν	μὲν	ἐπὶ τῇ ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ,
[491]	δεῖ τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς	μὲν	ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς
[492]	βιωτέον. καί ~μοι λέγε· τὰς	μὲν	ἐπιθυμίας φῂς οὐ κολαστέον, εἰ
[462]	~οὐδαμῶς γε, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς	μὲν	ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος) τίνος λέγεις
[450]	δὴ οἶμαι τῶν τεχνῶν τῶν	μὲν	ἐργασία τὸ πολύ ἐστιν καὶ
[449]	ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ	μὲν	~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος, τὸ
[492]	δ' οἶδεν, εἰ τὸ ζῆν	μέν	ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν δὲ
[493]	τε καὶ λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς	μέν	ἐστιν ὑπό τι ~ἄτοπα, δηλοῖ
[517]	περὶ τὴν ψυχήν, καὶ ἡ	~μὲν	ἑτέρα διακονική ἐστιν, ᾗ δυνατὸν
[513]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἡ	μὲν	ἑτέρα, ἡ πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς
[503]	καὶ τοῦτό ἐστι διπλοῦν, τὸ	μὲν	ἕτερόν που τούτου κολακεία ἂν
[493]	πίθοι πολλοὶ εἶεν καὶ τῷ	μὲν	(ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις, ὁ
[453]	ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν πειθώ, σαφῶς	μὲν	εὖ ἴσθ' ὅτι οὐκ οἶδα,
[464]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; δοκοῦσαν	μὲν	εὐεξίαν, οὖσαν δ' οὔ; οἷον
[467]	σε (κατὰ σέ· ἀλλ' εἰ	μὲν	ἔχεις ~ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι
[505]	βούλεται ἢ ~διψῶντα πιεῖν, ὑγιαίνοντα	μὲν	ἐῶσιν οἱ ἰατροὶ ὡς τὰ
[502]	διαμάχεσθαι, ἐάν τι αὐτοῖς ἡδὺ	μὲν	ᾖ καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ,
[472]	ἄδικον ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον	μὲν	ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα δέ. ἄλλο
[523]	μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ	μὲν	ἡγήσῃ μῦθον, ὡς ἐγὼ οἶμαι,
[508]	δὲ δὴ ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις	μὲν	ἤδη εἴρηται, οὐδὲν δὲ κωλύει
[476]	ἄλλους ἐῶ χαίρειν. καὶ τοῦτο	μὲν	ἡμῖν οὕτως ἐχέτω· μετὰ τοῦτο
[514]	ἢ αἰσχρόν ἐστιν· ~καὶ εἰ	μὲν	ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους τε ἡμῶν
[458]	καὶ ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ	μὲν	θορύβου, ὦ Γοργία τε καὶ
[490]	ποτά, ὦμεν δὲ παντοδαποί, οἱ	μὲν	~ἰσχυροί, οἱ δ' ἀσθενεῖς, εἷς
[490]	ᾖ δέ, ~οἷον εἰκός, τῶν	μὲν	ἰσχυρότερος, τῶν δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο
[495]	ὅτι Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ	μὲν	καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην
[463]	μοι δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ	μὲν	καὶ ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν
[494]	~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον	μὲν	καὶ Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα καὶ
[514]	~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ	μὲν	καὶ καλὰ μετὰ τῶν ~διδασκάλων
[458]	πρὸς σέ. ~(ἐγὼ οὖν, εἰ	μὲν	καὶ σὺ εἶ τῶν ἀνθρώπων
[487]	Γοργίας τε καὶ Πῶλος, σοφὼ	μὲν	καὶ (φίλω ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω
[498]	~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται	μὲν	καὶ χαίρουσιν καὶ οἱ ἄφρονες
[461]	εἶπον τοὺς ~λόγους, ὅτι εἰ	μὲν	κέρδος ἡγοῖο εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι
[492]	λέγεις ἃ οἱ ἄλλοι διανοοῦνται	μέν,	λέγειν δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι
[467]	ἆρα τοιάδε λέγεις, ἃ ἐνίοτε	μὲν	μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε δὲ
[500]	μνημονεύεις, (ὅτι εἶεν παρασκευαὶ αἱ	μὲν	μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ ~τοῦτο μόνον
[510]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ τὸ	μὲν	μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα (δύνασθαι,
[502]	κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ, ὅπως τοῦτο	μὲν	μὴ ἐρεῖ, εἰ δέ τι
[507]	ἕκαστος ἡμῶν, καὶ ~παρασκευαστέον μάλιστα	μὲν	μηδὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν
[481]	~ᾖ, ὅπως μὴ ἀποθανεῖται, μάλιστα	μὲν	μηδέποτε, ἀλλ' ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς
[501]	~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ	μὲν	μίαν ψυχὴν ἔστιν τοῦτο, περὶ
[518]	ἔστιν καὶ ~περὶ ψυχήν, τοτὲ	μέν	μοι δοκεῖς μανθάνειν ὅτι λέγω,
[493]	ἔχοι· τῷ δ' ἑτέρῳ τὰ	μὲν	νάματα, ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ
[452]	καὶ χρηματιστής, καὶ εἴποι πρῶτον	μὲν	ὁ ~ἰατρὸς ὅτι ὦ Σώκρατες,
[475]	ὅτι οὐδὲν ~ἔοικεν, ἀλλὰ σοὶ	μὲν	οἱ ἄλλοι πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν
[460]	δύναμίς ἐστιν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγὼ	μὲν	οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ
[493]	(ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις, ὁ	μὲν	οἴνου, ὁ δὲ μέλιτος, ὁ
[501]	τὴν ψυχήν, αἱ δὲ τούτου	μὲν	~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι δ' αὖ, ὥσπερ
[514]	ἀνθρώπους, ὥστε, πρὶν ἰδιωτεύοντας πολλὰ	~μὲν	ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ δὲ
[485]	ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας	μὲν	ὅσον ~παιδείας χάριν καλὸν μετέχειν,
[506]	καὶ ~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ	μὲν	οὐ δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, χρῆναί
[463]	Γοργία, εἶναί τι ἐπιτήδευμα τεχνικὸν	μὲν	οὔ, ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς καὶ
[502]	ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ ~ἐκεῖνος	μὲν	οὐδὲ πρὸς τὸ ἥδιστον; ἠνία
[491]	αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ τοῦτο	μὲν	οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν,
[459]	ὁ τῆς ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων	μὲν	οὐδὲν διδάξεις ~τὸν ἀφικνούμενον οὐ
[473]	δίκην δυοῖν γὰρ ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος	μὲν	(οὐκ ἂν εἴη ἀθλιώτερος μέντοι
[475]	~οὐκοῦν εἰ μὴ λύπῃ, ἀμφοτέροις	μὲν	οὐκ ἂν ἔτι ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος)
[459]	~ὧν αἱ ἄλλαι τέχναι, αὐτὰ	μὲν	οὐκ εἰδώς, τί ἀγαθὸν ἢ
[516]	γε ἀγαθοὶ ἡνίοχοι κατ' ἀρχὰς	μὲν	~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν ζευγῶν,
[482]	τὴν ἀλήθειαν διώκειν, ἃ φύσει	μὲν	οὐκ ἔστιν καλά, νόμῳ δέ.
[507]	ἄρα σώφρων ψυχὴ ἀγαθή. ἐγὼ	μὲν	οὐκ ἔχω παρὰ ταῦτα ἄλλα
[525]	παραδείγματα γίγνεται, καὶ οὗτοι αὐτοὶ	μὲν	οὐκέτι ~ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι
[473]	φίλον γάρ σε ~ἡγοῦμαι. νῦν	μὲν	οὖν ἃ διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν·
[484]	χειρόνων τε καὶ ἡττόνων. ~τὸ	μὲν	οὖν ἀληθὲς οὕτως ἔχει, γνώσῃ
[465]	ὡς ἐκεῖνο ἐν σώματι. ἴσως	μὲν	οὖν ~ἄτοπον πεποίηκα, ὅτι σε
[509]	μὴ οὐ καταγέλαστος εἶναι. ἐγὼ	μὲν	~οὖν αὖ τίθημι (ταῦτα οὕτως
[464]	ἂν ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν	μὲν	οὖν αὐτὸ καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν
[456]	τῶν ~δημιουργῶν ἐν πλήθει. ἡ	μὲν	οὖν δύναμις τοσαύτη ἐστὶν καὶ
[465]	καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν. ὃ	μὲν	οὖν ἐγώ φημι τὴν ῥητορικὴν
[466]	εἶναι ἡ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~κολακείας	μὲν	οὖν ἔγωγε εἶπον μόριον. ἀλλ'
[466]	~(Πῶλος) ἐγὼ οὔ φημι; φημὶ	μὲν	οὖν ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν
[522]	~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι. εἰ	μὲν	οὖν ἐμέ τις ἐξελέγχοι ταύτην
[465]	αὐτὸς συχνὸν λόγον ~ἀποτέτακα. ἄξιον	μὲν	οὖν ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν ἐστίν·
[493]	πόνων καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ	μὲν	οὖν ἕτερος πληρωσάμενος μήτ' ἐποχετεύοι
[523]	καὶ τὰ τῶν κρινομένων. ~πρῶτον	μὲν	οὖν, ἔφη, παυστέον ἐστὶν προειδότας
[465]	ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν λόγον. ~(τῇ	μὲν	οὖν ἰατρικῇ, ὥσπερ λέγω, ἡ
[474]	~(Σωκράτης) οὔκουν ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ	μὲν	οὖν· καὶ γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι
[523]	νῦν ~γὰρ προί̈ σασι. τοῦτο	μὲν	οὖν καὶ δὴ εἴρηται τῷ
[466]	ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν	μὲν	οὖν καὶ (ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου
[458]	~ἡμῖν ὁ λόγος ὤν. εἰ	μὲν	οὖν καὶ σὺ φῂς τοιοῦτος
[450]	εἶναι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~πάνυ	μὲν	οὖν καλῶς ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες.
[472]	πάντας τούτους χαίρειν ἐᾷς. ἔστιν	μὲν	οὖν ~οὗτός τις τρόπος ἐλέγχου,
[489]	Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις; ~(Καλλίκλης) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ μέν,
[473]	μὴ διδῶσι δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ γε
[459]	διδάσκοντα ἀλλὰ ~(πείθοντα; ~(Γοργίας) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἔλεγές τοι νυνδὴ
[462]	ὡς ~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν δὴ
[477]	καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν χρημάτων (καὶ
[497]	τούτους ἀγαθοὺς καλεῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) τί δέ; παῖδα
[494]	εἶναι ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ τινα αὖ
[523]	δικαία ἡ κρίσις ᾖ. ~ἐγὼ	μὲν	οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος ἢ
[507]	ἀκόλαστος, ὃν σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ	μὲν	οὖν ταῦτα οὕτω τίθεμαι καί
[464]	δοκεῖ πλείστου ἀξία εἶναι. ὑπὸ	μὲν	οὖν τὴν ἰατρικὴν ἡ ~ὀψοποιικὴ
[506]	ἅπασι φανερὸν γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι	(μὲν	οὖν τῷ λόγῳ ἐγὼ ὡς
[526]	σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ~ἐγὼ	μὲν	οὖν, ὦ Καλλίκλεις, ὑπό τε
[470]	τίνα ὅρον ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ	μὲν	οὖν, ὦ Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ)
[451]	διαπέρανον. ἐπεὶ γὰρ ῥητορικὴ τυγχάνει	~μὲν	οὖσα τούτων τις τῶν τεχνῶν
[465]	δικαιοσύνην. ὅπερ μέντοι λέγω, διέστηκε	μὲν	~οὕτω φύσει, ἅτε δ' ἐγγὺς
[464]	τὴν δὲ ἐπὶ ~σώματι μίαν	μὲν	οὕτως ὀνομάσαι οὐκ ἔχω σοι,
[500]	ἔλεγον δέ που ὅτι ἡ	μὲν	ὀψοποιικὴ οὔ μοι δοκεῖ τέχνη
[520]	σὺ δὲ δι' ἄγνοιαν (τὸ	μὲν	πάγκαλόν τι οἴει εἶναι, τὴν
[469]	ἰδὼν ὅτι ὦ Σώκρατες, οὕτω	μὲν	πάντες ἂν μέγα ~δύναιντο, ἐπεὶ
[474]	γὰρ ὧν ἂν λέγω ἕνα	μὲν	~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς
[517]	ᾗ δυνατὸν εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν	μὲν	πεινῇ τὰ σώματα ~ἡμῶν, σιτία,
[526]	ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα λάβῃ, ἄλλο	μὲν	~περὶ αὐτοῦ οὐκ οἶδεν οὐδέν,
[500]	ὅτι κακόν· καὶ ἐτίθην τῶν	μὲν	περὶ τὰς ἡδονὰς ~τὴν μαγειρικὴν
[454]	δύο εἴδη θῶμεν πειθοῦς, τὸ	μὲν	πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ εἰδέναι,
[490]	μὴ μέλλει ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ τῶν	μὲν	~πλέον, τῶν δ' ἔλαττον ἑκτέον·
[476]	γε. ~(Σωκράτης) τούτων ἄρα ὁ	μὲν	ποιεῖ καλά, ὁ δὲ πάσχει,
[493]	νάματα, ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ	μὲν	πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ, τὰ δ'
[470]	πάλιν αὖ σοι φαίνεται, ἐὰν	μὲν	~πράττοντι ἃ δοκεῖ ἕπηται τὸ
[513]	καὶ σῶμα καὶ ψυχήν, μίαν	μὲν	πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν
[511]	ὥσπερ ἡ ῥητορική. καὶ ~αὕτη	μὲν	προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ κοσμία, καὶ
[515]	ἐγὼ καὶ σύ, ὅτι τὸ	μὲν	πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ οὐδεμίαν
[504]	ἐγὼ ἐρῶ· σὺ δέ, ἂν	μέν	σοι δοκῶ ἐγὼ καλῶς λέγειν,
[488]	καὶ ἐάν με λάβῃς νῦν	μέν	σοι ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ τῷ
[467]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λέγεις εἶναι ἀγαθὸν	μὲν	σοφίαν τε καὶ ὑγίειαν καὶ
[480]	οὐκ ἀνάγκη ταῦτα ἐκείνοις οὕτω	μὲν	συμφωνεῖν, ἄλλως δὲ μή; ~(Πῶλος)
[493]	νῦν ἡμεῖς τέθναμεν καὶ τὸ	μὲν	σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα, τῆς
[499]	μοι (ὥσπερ παιδὶ χρῇ, τοτὲ	μὲν	~τὰ αὐτὰ φάσκων οὕτως ἔχειν,
[459]	ῥήτωρ καὶ ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ	μὲν	τὰ πράγματα οὐδὲν δεῖ αὐτὴν
[501]	ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ	μὲν	τεχνικαί, ~προμήθειάν τινα ἔχουσαι τοῦ
[471]	οὐκ ἄδικος; ᾧ γε προσῆκε	μὲν	τῆς ἀρχῆς οὐδὲν ἣν νῦν
[464]	ἰατρικήν· τῆς δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ	μὲν	τῆς γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν, ἀντίστροφον
[500]	ἐγώ τε καὶ σὺ εἶναι	μέν	τι ~ἀγαθόν, εἶναι δέ τι
[483]	κακουργεῖς ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν	μέν	τις ~κατὰ νόμον λέγῃ, κατὰ
[489]	κακουργῶ ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν	μέν	τις κατὰ φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ
[512]	λογίζεται οὖν ὅτι οὐκ, εἰ	μέν	τις μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν
[471]	τοῦ Περδίκκου ἀδελφοῦ, καὶ κατὰ	μὲν	τὸ ~δίκαιον δοῦλος ἦν Ἀλκέτου,
[512]	καὶ σῴζεσθαι. μὴ γὰρ τοῦτο	μέν,	τὸ ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν
[464]	πρὸς τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν	μὲν	τὸ σῶμα, τῶν δὲ τὴν
[473]	εἶπες; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος	μὲν	τοίνυν οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν,
[470]	ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	μὲν	τοίνυν φημί, ὦ Πῶλε, εἴ
[479]	τούτου, ὦ φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ	μὲν	τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ
[500]	καὶ παρασκευὴν τῆς κτήσεως, τὴν	μὲν	τοῦ ἡδέος θήραν, τὴν ~δὲ
[504]	ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ ταῖς	μὲν	τοῦ σώματος τάξεσιν ~ὄνομα εἶναι
[491]	περὶ τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ	μὲν	τοὺς (βελτίους τε καὶ ~κρείττους
[491]	ἔγωγε καὶ πάλαι λέγω. πρῶτον	μὲν	τοὺς κρείττους οἵ εἰσιν οὐ
[472]	~ἐγὼ δέ φημι ἀδύνατον. ἓν	μὲν	τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν δὲ
[483]	ὄντες. διὰ ~ταῦτα δὴ νόμῳ	μὲν	τοῦτο ἄδικον καὶ αἰσχρὸν λέγεται,
[463]	ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ, ~εἰ	μὲν	τοῦτό ἐστιν ἡ ῥητορικὴ ἣν
[471]	μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς γε πρῶτον	μὲν	τοῦτον αὐτὸν τὸν ~δεσπότην καὶ
[501]	δ' ἰατρική, λέγων ὅτι ἡ	μὲν	τούτου οὗ θεραπεύει καὶ τὴν
[503]	ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι αἳ	μὲν	τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι
[475]	~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν ὑπὸ	μὲν	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ
[499]	ἡδονάς, ἦ ἄρα τούτων αἱ	μὲν	ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν τῷ σώματι,
[509]	ἀδικεῖν τε καὶ ἀδικεῖσθαι, μεῖζον	μέν	φαμεν κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον
[499]	οὐκοῦν καὶ λῦπαι ὡσαύτως αἱ	μὲν	χρησταί εἰσιν, αἱ δὲ πονηραί;
[499]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰς	μὲν	χρηστὰς καὶ ἡδονὰς καὶ λύπας
[489]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ	μέν,	ὦ δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς πάλαι
[480]	φῶμεν, ὦ Πῶλε; ~(Πῶλος) ~ἄτοπα	μέν,	ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ, τοῖς
[449]	τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ	μέν,	ὦ Σώκρατες, ἔνιαι τῶν ἀποκρίσεων
[468]	~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ' ἐὰν	μὲν	ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν
[525]	βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν δὲ οἱ	μὲν	~ὠφελούμενοί τε καὶ δίκην διδόντες
[500]	ἐγώ σοι σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ	ὡμολογήκαμεν	ἐγώ τε καὶ σὺ εἶναι
[515]	ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν ἢ οὔ; ἀποκρίνου.	ὡμολογήκαμεν·	ἐγὼ ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ
[515]	δεῖν πράττειν τὸν πολιτικὸν ἄνδρα;	~ὡμολογήκαμεν	ἢ οὔ; ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν· ἐγὼ
[515]	ὦμεν; ἢ οὐ ~πολλάκις ἤδη	ὡμολογήκαμεν	τοῦτο δεῖν πράττειν τὸν πολιτικὸν
[479]	λέγειν· εἰ δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ	~ὡμολογήκαμεν,	ὦ Πῶλε, ἆρ' αἰσθάνῃ τὰ
[514]	τόδε, εἴ τι πώποτε οἰκοδόμημα	ᾠκοδομήκαμεν	ἰδίᾳ ἢ τῶν ~φίλων τινὶ
[502]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα ἡμεῖς	ηὑρήκαμεν	ῥητορικήν τινα πρὸς δῆμον τοιοῦτον
[493]	~(καὶ ἡμεῖς τῷ ὄντι ἴσως	τέθναμεν·	ἤδη γάρ του ἔγωγε καὶ
[493]	τῶν σοφῶν ὡς νῦν ἡμεῖς	τέθναμεν	καὶ τὸ μὲν σῶμά ἐστιν
[468]	ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ὡμολογήσαμεν,	ἃ ἕνεκά του ποιοῦμεν, μὴ
[509]	καὶ πῶλος ἢ οὔ, ἡνίκα	ὡμολογήσαμεν	μηδένα ~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας
[506]	ταὐτόν, ὡς ἐγὼ καὶ Καλλικλῆς	ὡμολογήσαμεν.	~πότερον δὲ τὸ ἡδὺ ἕνεκα
[476]	~δὲ περὶ οὗ τὸ δεύτερον	ἠμφεσβητήσαμεν	σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα διδόναι δίκην
[479]	οὐ περὶ τούτου, ὦ φίλε,	ἠμφεσβητήσαμεν,	σὺ μὲν τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων
[468]	βέλτιον εἶναι, ~καὶ τὸ ἐναντίον	ἕσταμεν	ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα,
[502]	πάνυ ~ἀγάμεθα· κολακικὴν γὰρ αὐτήν	φαμεν	εἶναι. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[499]	εἶναι τὸν φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν	φαμεν.	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[509]	τε καὶ ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν	φαμεν	κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ
[504]	καὶ μὴν καὶ τὰ σώματά	φαμεν	τὰ ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[513]	~ἀναμνήσθητι δ' οὖν ὅτι δύ'	ἔφαμεν	εἶναι τὰς παρασκευὰς ἐπὶ τὸ
[502]	οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις,	ἔφαμεν	νυνδὴ κολακείαν εἶναι; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[514]	ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων	~ἀπηλλάγημεν,	οὕτω μὲν διακειμένων, νοῦν ἐχόντων
[503]	~ὅπερ ἐν τῷ ὑστέρῳ λόγῳ	ἠναγκάσθημεν	ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι αἳ μὲν
[452]	αἰτίαν εἶναι ἢ τὴν σήν,	φαῖμεν	ἂν ἡμεῖς. δῆλον οὖν ὅτι
[452]	Γοργίᾳ ἢ παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν.	~φαῖμεν	ἂν οὖν πρὸς αὐτόν· τί
[448]	τίνα ἂν καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς	~καλοῖμεν;	~(Πῶλος) ~ὦ (Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι
[478]	οὕτως εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει· ποῖ	ἄγομεν	καὶ ~παρὰ τίνας τοὺς κάμνοντας
[517]	περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι	~λέγομεν.	ἐγὼ γοῦν σε πολλάκις οἶμαι
[505]	ἀληθὲς τί ἐστιν ~περὶ ὧν	λέγομεν	καὶ τί ψεῦδος· κοινὸν γὰρ
[455]	δή, ἴδωμεν τί ποτε καὶ	λέγομεν	περὶ τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν
[513]	ἄλλο λέγεις, ὦ φίλη κεφαλή.	λέγομέν	τι πρὸς ~ταῦτα, ὦ Καλλίκλεις;
[480]	~ποιήσει καὶ ἀνίατον· ἢ πῶς	λέγομεν,	ὦ Πῶλε, εἴπερ τὰ πρότερον
[470]	εἶναι ταῦτα ~ποιεῖν ἃ νυνδὴ	ἐλέγομεν,	ἀποκτεινύναι τε καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους
[499]	κατὰ τὸ σῶμα ἃς νυνδὴ	ἐλέγομεν	ἐν τῷ ἐσθίειν ~καὶ πίνειν
[450]	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν, (ἣν νυνδὴ	ἐλέγομεν,	ἡ ἰατρικὴ περὶ τῶν καμνόντων
[504]	ἄλλοι δημιουργοὶ καὶ οὓς νυνδὴ	ἐλέγομεν,	οἱ περὶ τὸ σῶμα, παιδοτρίβαι
[448]	φάσκοντες αὐτὸν εἶναι καλῶς ἂν	ἐλέγομεν.	~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ δέ
[454]	καὶ ~τὰς ἄλλας ἃς νυνδὴ	ἐλέγομεν	τέχνας ἁπάσας ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς
[448]	αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί ἂν αὐτὸν	ὠνομάζομεν	δικαίως; οὐχ ὅπερ ἐκεῖνον; ~(Πῶλος)
[468]	~τὸ ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες καὶ	βαδίζομεν	ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον εἶναι,
[514]	τὴν ~οἰκοδομικήν, καὶ παρὰ τοῦ	ἐμάθομεν;	ἔδει ἂν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[507]	ὦ Καλλίκλεις, τὸν σώφρονα, ὥσπερ	διήλθομεν,	δίκαιον ~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον καὶ
[527]	περὶ (τῶν μεγίστων εἰς τοσοῦτον	ἥκομεν	ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι τῷ
[447]	ἦ, τὸ λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς	ἥκομεν	καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ μάλα
[514]	τοιαῦτα ἐσκόπουν· καὶ εἰ μὴ	ηὑρίσκομεν	δι' ἡμᾶς ~μηδένα (βελτίω γεγονότα
[513]	τούτου, ὡς ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν	ηὑρίσκομεν,	~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν
[514]	αἰσχρόν ἐστιν· ~καὶ εἰ μὲν	ηὑρίσκομεν	σκοπούμενοι διδασκάλους τε ἡμῶν ἀγαθοὺς
[468]	ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ	ἐκβάλλομεν	καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον
[481]	ἐγώ τε καὶ ~σὺ νῦν	τυγχάνομεν	ταὐτόν τι πεπονθότες, ἐρῶντε δύο
[454]	ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας ἁπάσας	ἕξομεν	ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας καὶ
[505]	~(Σωκράτης) εἶεν· τί οὖν δὴ	ποιήσομεν;	μεταξὺ τὸν λόγον καταλύομεν; ~(Καλλίκλης)
[505]	ἀναγκαιότατον εἶναι οὕτως. εἰ μέντοι	ποιήσομεν,	οἶμαι ~ἔγωγε χρῆναι πάντας ἡμᾶς
[452]	μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον;	~φήσομεν.	πῶς γὰρ οὔκ; ἐρεῖ. καὶ
[481]	ἀνθρώπων καὶ ~πάντα τὰ ἐναντία	πράττομεν,	ὡς ἔοικεν, ἢ ἃ δεῖ;
[513]	τυγχάνει ὂν εἴτε ψυχή, ὃ	~θεραπεύομεν;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[505]	δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν λόγον	καταλύομεν;	~(Καλλίκλης) αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[458]	τὸ τούτων, μή τινας αὐτῶν	κατέχομεν	~βουλομένους τι καὶ ἄλλο πράττειν.
[527]	καταφρονεῖν τούτων, εἴ πῃ ζητοῦντες	~εἴχομεν	αὐτῶν βελτίω καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν·
[514]	~ἔργα· εἰ δὲ μήτε διδάσκαλον	εἴχομεν	ἡμῶν αὐτῶν ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά τε
[514]	πρὶν ἰδιωτεύοντας πολλὰ ~μὲν ὅπως	ἐτύχομεν	ποιῆσαι, πολλὰ δὲ κατορθῶσαι καὶ
[506]	γε. ~ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί γέ	ἐσμεν	καὶ ἡμεῖς καὶ τἆλλα πάντα
[506]	ἀγαθὸν δὲ οὗ παρόντος ~ἀγαθοί	ἐσμεν;	~πάνυ γε. ~ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί
[447]	~ἐπ' αὐτό γέ τοι τοῦτο	πάρεσμεν.	~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε παρ'
[517]	λόγοι ἦσαν, (ὅτι οὐδένα ἡμεῖς	ἴσμεν	~ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα τὰ πολιτικὰ
[468]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	ἀποκτείνυμεν,	εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν
[468]	~οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν'	ἀποκτείνυμεν,	καὶ ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα,
[468]	ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ταῦτα	ὁμολογοῦμεν,	εἴ τις ἀποκτείνει τινὰ ἢ
[470]	δὲ καὶ τόδε· ἄλλο τι	ὁμολογοῦμεν	ἐνίοτε μὲν ἄμεινον εἶναι ταῦτα
[504]	που τὸ σῶμα καὶ συντάττουσιν.	ὁμολογοῦμεν	οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν ἢ οὔ;
[496]	τε ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν.	ὁμολογοῦμεν	ταῦτα; καὶ εὖ ~μάλα σκεψάμενος
[516]	οὐκ ἔδει αὐτούς, ὡς ἄρτι	ὡμολογοῦμεν,	δικαιοτέρους γεγονέναι ἀντὶ ~ἀδικωτέρων ὑπ'
[517]	τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν γελοῖον	~ποιοῦμεν	ἐγώ τε καὶ σὺ ἐν
[468]	~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν, ἃ ἕνεκά του	ποιοῦμεν,	μὴ ἐκεῖνα βούλεσθαι, (ἀλλ' ~ἐκεῖνο
[468]	(ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα ταῦτα	ποιοῦμεν;	~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα
[509]	ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν σοι	δοκοῦμεν	ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν ἐν τοῖς
[448]	~τέχνης, τίνα ἂν αὐτὸν ὀρθῶς	ἐκαλοῦμεν;	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν)
[514]	σοι ἥδιον. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν	παρεκαλοῦμεν	ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες
[514]	ἄλλα κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν	~παρεκαλοῦμεν	ἀλλήλους ὡς ἱκανοὶ ἰατροὶ ὄντες,
[458]	ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν ἴσως πόρρω	ἀποτενοῦμεν,	~(ἢν διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν χρὴ
[447]	λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν καὶ	ὑστεροῦμεν;	~(Καλλίκλης) ~καὶ μάλα γε ἀστείας
[472]	φημι ἀδύνατον. ἓν μὲν τουτὶ	ἀμφισβητοῦμεν.	εἶεν· ἀδικῶν δὲ δὴ εὐδαίμων
[472]	γὰρ καὶ τυγχάνει περὶ ὧν	ἀμφισβητοῦμεν	οὐ πάνυ σμικρὰ ὄντα, ~ἀλλὰ
[490]	κοινῷ πολλὰ σιτία καὶ ποτά,	ὦμεν	δὲ παντοδαποί, οἱ μὲν ~ἰσχυροί,
[515]	ὅπως ὅτι βέλτιστοι οἱ πολῖται	ὦμεν;	ἢ οὐ ~πολλάκις ἤδη ὡμολογήκαμεν
[490]	λέγεις; ἐὰν ἐν τῷ αὐτῷ	ὦμεν,	ὥσπερ νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ
[453]	δὴ ἐπὶ τῶν αὐτῶν τεχνῶν	λέγωμεν	ὧνπερ νυνδή· ἡ ἀριθμητικὴ οὐ
[503]	ἐὰν ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις. ~(Σωκράτης)	~ἴδωμεν	δὴ οὑτωσὶ ἀτρέμα σκοπούμενοι εἴ
[455]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,	ἴδωμεν	τί ποτε καὶ λέγομεν περὶ
[506]	λόγον· εἰ δὲ μὴ βούλεσθε,	ἐῶμεν	ἤδη χαίρειν καὶ ~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας)
[458]	δὲ καὶ ~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν,	ἐῶμεν	ἤδη χαίρειν καὶ διαλύωμεν τὸν
[468]	ἄρα διώκοντες καὶ βαδίζομεν ὅταν	βαδίζωμεν,	οἰόμενοι βέλτιον εἶναι, ~καὶ τὸ
[481]	μοι, ὦ Σώκρατες, (πότερόν σε	θῶμεν	νυνὶ ~σπουδάζοντα ἢ παίζοντα; εἰ
[454]	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν δύο εἴδη	θῶμεν	πειθοῦς, τὸ μὲν πίστιν παρεχόμενον
[500]	εἰς ἕκαστον; ~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης)	~ἀναμνησθῶμεν	δὴ ὧν αὖ ἐγὼ πρὸς
[506]	βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ	~ἀπίωμεν.	~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν οὐ
[527]	οὖν ἑπώμεθα, καὶ τοὺς ἄλλους	~παρακαλῶμεν,	μὴ ἐκείνῳ, ᾧ σὺ πιστεύων
[455]	ὦ Γοργία, ἔσται, ~ἐάν σοι	συνῶμεν;	περὶ τίνων τῇ πόλει συμβουλεύειν
[505]	τοι ἀτελῆ γε τὸν λόγον	καταλίπωμεν.	~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ οὐκ ἂν
[495]	ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἐπιχειρῶμεν	ἄρα τῷ λόγῳ ὡς σοῦ
[496]	~(Καλλίκλης) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν	εὕρωμεν	ἄρα ἄττα ὧν ἅμα τε
[510]	τινα καὶ τέχνην, ~ὅπως μὴ	ἀδικήσωμεν.	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τίς
[468]	~καὶ τὸ ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν	ἑστῶμεν,	τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα, τοῦ ἀγαθοῦ·
[458]	ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ	διαλύωμεν	τὸν λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ
[449]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἄλλους σε	φῶμεν	δυνατὸν εἶναι ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί
[514]	τινων ἢ ἄλλην δύναμιν ἡντινοῦν.	φῶμεν	οὕτως ἔχειν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε,
[480]	~ἀπαλλάττωνται τοῦ μεγίστου κακοῦ, ἀδικίας.	φῶμεν	οὕτως ἢ μὴ φῶμεν, ὦ
[514]	καὶ παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ' αὐτά.	φῶμεν	ταῦτα ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ οὔ;
[480]	ἀδικίας. φῶμεν οὕτως ἢ μὴ	φῶμεν,	ὦ Πῶλε; ~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν,
[480]	μή; ~(Πῶλος) τί γὰρ δὴ	φῶμεν,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν
[512]	μὲν ἄθλιός ἐστιν ὅτι οὐκ	~ἀπέθανεν,	καὶ οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται·
[447]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν εἰ	ἐτύγχανεν	ὢν ὑποδημάτων δημιουργός, ἀπεκρίνατο ἂν
[516]	~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους γε αὐτοὺς	ἀπέφηνεν	ἢ οἵους παρέλαβεν, καὶ ταῦτ'
[471]	νῦν δὲ θαυμασίως ὡς ἄθλιος	~γέγονεν,	ἐπεὶ τὰ μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς
[515]	~διὰ Καλλικλέα καλός τε κἀγαθὸς	γέγονεν,	ἢ ξένος ἢ ἀστός, ἢ
[526]	εἷς δὲ καὶ πάνυ ἐλλόγιμος	γέγονεν	καὶ εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας,
[455]	κατασκευὴ ἐκ τῆς ~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς	γέγονεν,	τὰ δ' ἐκ τῆς Περικλέους
[503]	σκοπούμενοι εἴ τις τούτων τοιοῦτος	γέγονεν·	φέρε γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ
[469]	τις καὶ τυραννὶς θαυμασία ἄρτι	προσγέγονεν·	ἐὰν γὰρ ἄρα ἐμοὶ δόξῃ
[471]	ἐμβαλὼν εἰς ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν	ἀπέσφαξέν	τε καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ
[468]	ἴδῃς τινὰ ἢ ἀποκτείναντα ὃν	ἔδοξεν	αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα ἢ
[499]	που τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν	ἔδοξεν	πρακτέον εἶναι, εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί
[492]	ἀνανδρίαν. ἐπεὶ ὅσοις ἐξ ἀρχῆς	ὑπῆρξεν	ἢ βασιλέων ~ὑέσιν εἶναι ἢ
[523]	φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι.	εἶπεν	οὖν ὁ Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ,
[512]	~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους	ἐξεβίβασεν	ἢ οἷοι ἐνέβησαν, οὔτε τὰ
[493]	~εἶναι· τὴν δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ	ἀπῄκασεν	τὴν τῶν ἀνοήτων ὡς τετρημένην,
[452]	παρασταῖεν οἱ δημιουργοὶ τούτων ὧν	ἐπῄνεσεν	ὁ τὸ σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός
[516]	εἰ ~μὴ διὰ τὸν πρύτανιν,	ἐνέπεσεν	ἄν; καίτοι οὗτοι, εἰ ἦσαν
[471]	~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ οὐ	μετεμέλησεν	αὐτῷ, ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν
[482]	οὐκ ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι σοι	συνεχώρησεν	τὸ ~ἀδικεῖν αἴσχιον εἶναι τοῦ
[471]	νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε καὶ	ἠφάνισεν	ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν
[483]	χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα	ἐστράτευσεν	ἢ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπὶ
[455]	δὲ καὶ αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε	συνεβούλευεν	ἡμῖν περὶ τοῦ διὰ μέσου
[471]	εἰ ἐβούλετο τὰ δίκαια ποιεῖν,	ἐδούλευεν	ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν εὐδαίμων
[516]	οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν οὗτοι οὓς	ἐθεράπευεν,	ἵνα αὐτοῦ δέκα ἐτῶν μὴ
[481]	ἀλλά τις ἡμῶν ἴδιόν τι	ἔπασχεν	πάθος ἢ οἱ ἄλλοι, οὐκ
[524]	διὰ ~τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου πράγματος	ἔσχεν	ἐν τῇ ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος.
[512]	τὰ ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός τις	ἔτυχεν,	καταγέλαστός σοι ὁ ψόγος ~γίγνεται
[511]	οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι καὶ οὕστινας	ἔβλαψεν,	~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους
[484]	ἡμέτερος ὁ ~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα	(ἐξέλαμψεν	τὸ τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ
[526]	πονηρός τις· καὶ τοῦτο ~κατιδὼν	ἀπέπεμψεν	εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος
[525]	εἶδεν· ἰδὼν δὲ ἀτίμως ταύτην	ἀπέπεμψεν	~εὐθὺ τῆς φρουρᾶς, οἷ μέλλει
[523]	ἔλεγον πρὸς τὸν Δία ὅτι	φοιτῷέν	(σφιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι. εἶπεν
[458]	καὶ νῦν ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν,	~(ἢν	διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν χρὴ καὶ
[461]	~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν, ὦ Πῶλε,	ἢν	καθέρξῃς, ᾗ τὸ πρῶτον ἐπεχείρησας
[513]	καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον. οὐ ταῦτα	ἦν	ἃ τότε ~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[471]	κατὰ μὲν τὸ ~δίκαιον δοῦλος	ἦν	Ἀλκέτου, καὶ εἰ ἐβούλετο τὰ
[514]	οὕτω μὲν διακειμένων, νοῦν ἐχόντων	ἦν	ἂν ἰέναι ἐπὶ τὰ δημόσια
[478]	κακοῦ ἀπαλλαγὴ ἦν, πονηρίας; ~(Πῶλος)	ἦν	γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ που
[507]	τῇ σώφρονι πεπονθυῖα κακή ~ἐστιν·	ἦν	δὲ αὕτη ἡ ἄφρων τε
[514]	μηδενὸς ἄξια, οὕτω δὴ ἀνόητον	ἦν	δήπου ἐπιχειρεῖν τοῖς ~δημοσίοις ἔργοις
[471]	ἔχει, ὄντι ~ἐκ γυναικὸς ἣ	ἦν	δούλη Ἀλκέτου τοῦ Περδίκκου ἀδελφοῦ,
[516]	ἄρ' ἀγαθὸς τὰ πολιτικὰ Περικλῆς	ἦν	ἐκ τούτου τοῦ λόγου. ~(Καλλίκλης)
[515]	τῶν ὡμολογημένων, εἴπερ ἀγαθός γ'	ἦν	~ἐκεῖνος πολίτης. ~(Καλλίκλης) τί οὖν
[478]	κάμνων. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ τοῦτ'	ἦν	εὐδαιμονία, ὡς ἔοικε, κακοῦ ἀπαλλαγή,
[471]	ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ	ἦν	εὐδαίμων κατὰ τὸν σὸν λόγον.
[525]	ἐξῆν αὐτῷ· διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος	ἦν	ἢ οἷς ἐξῆν ἀλλὰ γάρ,
[525]	καὶ εἴ τις ἄλλος πονηρὸς	ἦν	~ἰδιώτης, οὐδεὶς πεποίηκεν μεγάλαις τιμωρίαις
[514]	μὲν διακειμένων, νοῦν ἐχόντων ἦν	ἂν	ἰέναι ἐπὶ τὰ δημόσια ~ἔργα·
[524]	νεκρός. μαστιγίας ~αὖ εἴ τις	ἦν	καὶ ἴχνη εἶχε τῶν πληγῶν
[524]	ἔχον· ἢ ~κατεαγότα εἴ του	ἦν	μέλη ἢ διεστραμμένα ζῶντος, καὶ
[478]	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος δ'	ἦν	ὁ νουθετούμενός τε καὶ ἐπιπληττόμενος
[523]	ἐπειδὴ παρὰ τοῦ ~πατρὸς παρέλαβον.	ἦν	οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων
[516]	τί οὖν; τούτου ἕνεκα κακὸς	ἦν	Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν ἂν
[478]	δίκην διδόναι μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ	ἦν,	πονηρίας; ~(Πῶλος) ἦν γάρ. ~(Σωκράτης)
[479]	~δίκην τοῦ διδόντος; οὐ ταῦτ'	ἦν	τὰ ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα; ~(Πῶλος)
[448]	ἢ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος	ἦν	~τέχνης, τίνα ἂν αὐτὸν ὀρθῶς
[447]	καὶ γὰρ αὐτῷ ἓν τοῦτ'	ἦν	τῆς ~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ
[508]	αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα	ἦν,	τὸ εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[524]	(πάντα. ~οἷον εἴ τινος μέγα	ἦν	τὸ σῶμα φύσει ἢ τροφῇ
[481]	~ὦ Καλλίκλεις, εἰ μή τι	ἦν	τοῖς ἀνθρώποις πάθος, τοῖς μὲν
[465]	τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ	ἦν,	ὦ φίλε Πῶλε σὺ γὰρ
[465]	ἐμάνθανες, οὐδὲ χρῆσθαι τῇ ἀποκρίσει	ἥν	σοι ἀπεκρινάμην οὐδὲν ~οἷός τ'
[463]	μὲν τοῦτό ἐστιν ἡ ῥητορικὴ	ἣν	Γοργίας (ἐπιτηδεύει, οὐκ οἶδα ~καὶ
[501]	δ' ἑτέρα τῆς ἡδονῆς, πρὸς	ἣν	ἡ θεραπεία αὐτῇ ἐστιν ἅπασα,
[451]	νυν καὶ σὺ τὴν ἀπόκρισιν	ἣν	ἠρόμην διαπέρανον. ἐπεὶ γὰρ ῥητορικὴ
[471]	προσῆκε μὲν τῆς ἀρχῆς οὐδὲν	ἣν	νῦν ἔχει, ὄντι ~ἐκ γυναικὸς
[526]	σοι ᾖ καὶ ἡ κρίσις	ἣν	νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν
[450]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν,	(ἣν	νυνδὴ ἐλέγομεν, ἡ ἰατρικὴ περὶ
[453]	οὐ μὴν ~ἀλλ' ὑποπτεύω γε	ἣν	οἶμαί σε λέγειν καὶ περὶ
[502]	ἀνδρῶν, καὶ δούλων καὶ ἐλευθέρων,	ἣν	οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα· κολακικὴν γὰρ
[471]	μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων τὴν ἀρχὴν	ἣν	Περδίκκας ~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας καὶ
[503]	~εἰ ἔστιν γε, ὦ Καλλίκλεις,	ἣν	πρότερον σὺ ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής,
[511]	τῶν (κινδύνων σῴζουσιν, ὥσπερ καὶ	ἣν	σὺ κελεύεις ἐμὲ μελετᾶν τὴν
[453]	ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις ποτ' ἐστὶν	ἣν	σὺ λέγεις καὶ ~περὶ ὧντινων
[492]	ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ, ὦ Σώκρατες,	ἣν	φῂς σὺ διώκειν, ὧδ' ἔχει·
[509]	ἥτις ἀποτρέψει τὴν ~μεγίστην ἡμῶν	βλάβην;	ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη ταύτην εἶναι
[477]	ἤτοι λύπην μεγίστην παρέχον ἢ	βλάβην	ἢ ἀμφότερα ~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ
[452]	τὰ σώματα. μετὰ δὲ τὸν	παιδοτρίβην	εἴποι ἂν ὁ χρηματιστής, ~ὡς
[520]	εὐεργετηθείς, οἷον ~ταχὺς γενόμενος διὰ	παιδοτρίβην,	ἴσως ἂν ἀποστερήσειε τὴν χάριν,
[452]	τὸν ἰατρόν, δοῦλον δὲ τὸν	παιδοτρίβην·	ὁ δὲ χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ
[508]	ὦ Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν καὶ	(γῆν	καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους τὴν
[490]	σπέρματι χρῆσθαι εἰς τὴν αὑτοῦ	γῆν.	~(Καλλίκλης) ὡς ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις,
[490]	τοιάδε· οἷον γεωργικὸν ἄνδρα περὶ	γῆν	~φρόνιμόν τε καὶ καλὸν καὶ
[527]	θαρρῶν πατάξαι τὴν ~(ἄτιμον ταύτην	πληγήν·	οὐδὲν γὰρ δεινὸν πείσῃ, ἐὰν
[516]	ταῦτα ἐποίησαν καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν;	~Μιλτιάδην	δὲ τὸν Μαραθῶνι εἰς τὸ
[503]	ἀγαθὸν γεγονότα καὶ Κίμωνα καὶ	~Μιλτιάδην	καὶ Περικλέα τουτονὶ τὸν νεωστὶ
[476]	τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~συλλήβδην	δὴ ὅρα εἰ ὁμολογεῖς, ὃ
[477]	αἰσχίστη; οὐχ ἡ ἀδικία καὶ	συλλήβδην	ἡ τῆς ψυχῆς ~πονηρία; ~(Πῶλος)
[508]	~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ	συλλήβδην	ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ καὶ
[484]	καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων, καὶ	συλλήβδην	τῶν ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται.
[494]	ἢ ἐκεῖνος ὃς ἂν φῇ	ἀνέδην	οὕτω τοὺς ~χαίροντας, ὅπως ἂν
[487]	καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ	Ναυσικύδην	τὸν Χολαργέα· καί ποτε ὑμῶν
[505]	οἶμαι λυσιτελεῖ μετὰ μοχθηρίας σώματος	ζῆν	ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ ~οὕτω καὶ
[512]	~ἀνθρώπῳ· κακῶς γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν	ζῆν.	~διὰ ταῦτα οὐ νόμος ἐστὶ
[486]	τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς δὲ ἄτιμον	ζῆν	ἐν τῇ πόλει; τὸν δὲ
[494]	ἐν τούτῳ ἐστὶν τὸ ~ἡδέως	ζῆν,	ἐν τῷ ὡς πλεῖστον ἐπιρρεῖν.
[494]	ἐγὼ ἔλεγον, τὸ ὥσπερ λίθον	ζῆν,	ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ, μήτε χαίροντα ἔτι
[527]	ὡς δεῖ ἄλλον τινὰ βίον	ζῆν	ἢ τοῦτον, ὅσπερ καὶ ἐκεῖσε
[526]	ἂν δύνωμαι βέλτιστος ὢν καὶ	ζῆν	καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ
[492]	ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν δὲ	ζῆν;	~(καὶ ἡμεῖς τῷ ὄντι ἴσως
[511]	παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον χρόνον	ζῆν,	καὶ μελετᾶν τὰς τέχνας ταύτας
[507]	εἶναι πρὸς ὃν βλέποντα δεῖ	~ζῆν,	καὶ πάντα εἰς τοῦτο τὰ
[527]	τὴν ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ	ζῆν	καὶ τεθνάναι. τούτῳ οὖν ἑπώμεθα,
[494]	διατελοῦντα τὸν βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι	ζῆν.	~(Καλλίκλης) ὡς ἄτοπος εἶ, ὦ
[492]	~τίς δ' οἶδεν, εἰ τὸ	ζῆν	μέν ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν
[505]	ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ ~οὕτω καὶ	ζῆν	μοχθηρῶς. ἢ οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)
[512]	μὴ γὰρ τοῦτο μέν, τὸ	ζῆν	ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν γε ὡς
[483]	ᾧ ~κρεῖττόν ἐστιν τεθνάναι ἢ	ζῆν,	ὅστις ἀδικούμενος καὶ προπηλακιζόμενος μὴ
[500]	ἢ τοῦτο, ὅντινα χρὴ ~τρόπον	ζῆν,	πότερον ἐπὶ ὃν σὺ παρακαλεῖς
[494]	καὶ δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως	ζῆν.	~(Σωκράτης) ~εὖγε, ὦ βέλτιστε· διατέλει
[512]	οἶδεν ὅτι οὐκ ἄμεινόν ἐστιν	ζῆν	τῷ μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ· κακῶς γὰρ
[493]	στέγειν δι' ἀπιστίαν τε καὶ	λήθην.	ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν ἐστιν ὑπό
[500]	ἀγαθὸν καὶ ὅτι κακόν· καὶ	ἐτίθην	τῶν μὲν περὶ τὰς ἡδονὰς
[458]	~παραγενόμενος οὐκ οἶδ' εἰ πώποτε	ἥσθην	οὕτως ὥσπερ νυνί· ὥστ' ἔμοιγε,
[485]	τὸν Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ	ἐμνήσθην.	καὶ γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα
[499]	ὡς ὄντος φίλου· νῦν δὲ	~ἐψεύσθην,	καὶ ὡς ἔοικεν ἀνάγκη μοι
[473]	ἀθλίους ἔφην εἶναι ἐγώ, καὶ	ἐξηλέγχθην	ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος) ναὶ μὰ
[506]	κεκοσμημένον ἐστὶν ἡ ἀρετὴ ἑκάστου;	~φαίην	ἂν ἔγωγε. ~κόσμος τις ἄρα
[482]	~καὶ διαφωνεῖν, καὶ χορὸν ᾧ	χορηγοίην,	(καὶ πλείστους ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν
[522]	διὰ ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι,	ἀγανακτοίην	ἄν· εἰ δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς
[479]	ἄλλος ἀνθρώπων ὁστισοῦν μὴ δίδωσι	~δίκην	ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι
[486]	ἐπὶ κόρρης τύπτοντα μὴ ~διδόναι	δίκην.	ἀλλ' ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου, παῦσαι
[476]	ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα διδόναι	δίκην	~ἆρα μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν,
[478]	μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ	δίκην	διδόναι μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ ἦν,
[476]	~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ ὁμολογουμένων, τὸ	δίκην	διδόναι πότερον πάσχειν τί ἐστιν
[479]	ἐφάνη τούτου τοῦ κακοῦ τὸ	δίκην	διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ
[479]	μήτε νουθετεῖσθαι (μήτε κολάζεσθαι μήτε	δίκην	διδόναι, ~ὥσπερ σὺ φῂς Ἀρχέλαον
[525]	οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί τε καὶ	δίκην	διδόντες ὑπὸ θεῶν τε καὶ
[476]	δίκαια. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος	δίκην	διδοὺς δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται.
[477]	~(Σωκράτης) ἀγαθὰ ἄρα πάσχει ὁ	δίκην	διδούς; ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ὠφελεῖται
[477]	κακίας ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ	δίκην	διδούς; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα
[478]	νουθετούμενός τε καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ	δίκην	διδούς. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) κάκιστα
[473]	τυραννίδα ἀδίκως οὔτε ὁ διδοὺς	δίκην	δυοῖν γὰρ ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος μὲν
[478]	τοὺς δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	δίκην	δώσοντας; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[510]	ἀδικεῖν καὶ ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι	δίκην.	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[473]	ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς δὲ διδόντας	δίκην	ἧττον. βούλει καὶ ~τοῦτο ἐλέγχειν;
[507]	ἢ ἰδιώτης ἢ πόλις, ἐπιθετέον	δίκην	καὶ κολαστέον, ~εἰ μέλλει εὐδαίμων
[527]	τὸ γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι	δίκην·	καὶ πᾶσαν κολακείαν καὶ τὴν
[476]	~σκοπώμεθα δὲ τῇδε· τὸ διδόναι	δίκην	καὶ τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα
[472]	ἧττον δὲ ~ἄθλιος ἐὰν διδῷ	δίκην	καὶ τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν
[480]	ἄγειν τὸ ἀδίκημα, ἵνα δῷ	δίκην	καὶ ~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν τε
[515]	~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ οὐδεμίαν αἰσχρὰν	δίκην	κατεψηφίσαντο αὐτοῦ Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα χείρους
[482]	τὸ ἀδικεῖν ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα	δίκην	μὴ διδόναι ἁπάντων ~ἔσχατον κακῶν·
[479]	ὅθεν καὶ πᾶν ποιοῦσιν ὥστε	δίκην	μὴ διδόναι ~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι τοῦ
[481]	καὶ λέγοντα, ὅπως μὴ δῷ	δίκην	μηδὲ ἔλθῃ παρὰ τὸν δικαστήν·
[472]	~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν μὴ διδῷ	δίκην	μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον
[481]	ἂν διαφύγῃ καὶ μὴ δῷ	δίκην	ὁ ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε ~χρυσίον
[479]	~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα	(δίκην	οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ δὲ ~τοὐναντίον
[479]	τὸ δὲ ἀδικοῦντα μὴ διδόναι	~δίκην	πάντων μέγιστόν τε καὶ πρῶτον
[480]	ἐκεῖσε ~ὅπου ὡς τάχιστα δώσει	δίκην,	παρὰ τὸν δικαστὴν ὥσπερ παρὰ
[473]	τοὺς ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ διδῶσι	δίκην.	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[509]	τε, τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι	δίκην,	τίνα ἂν βοήθειαν μὴ δυνάμενος
[474]	ἡγεῖσθαι καὶ τὸ μὴ διδόναι	δίκην	τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ δέ
[479]	εἶναι καὶ τὸν μὴ διδόντα	~δίκην	τοῦ διδόντος; οὐ ταῦτ' ἦν
[479]	νοσήμασιν συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ διδόναι	δίκην	τῶν περὶ ~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων
[479]	τι ποιεῖν καὶ οἱ τὴν	δίκην	φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν
[502]	ἐλευθέρων, ἣν οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα·	κολακικὴν	γὰρ αὐτήν φαμεν εἶναι. ~(Καλλίκλης)
[518]	ὁ ~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν	Σικελικὴν	καὶ Σάραμβος ὁ κάπηλος, ὅτι
[514]	τέχνην ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν	~οἰκοδομικήν,	καὶ παρὰ τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει
[500]	μὲν περὶ τὰς ἡδονὰς ~τὴν	μαγειρικὴν	ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ τέχνην, τῶν
[463]	τῆς κολακείας μόριον ~εἶναι τὴν	ῥητορικήν,	ἀλλ' αὐτὸν λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος,
[467]	νοῦν ἔχοντας καὶ (τέχνην τὴν	ῥητορικὴν	~ἀλλὰ μὴ κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας;
[500]	τε ἐν τῷ δήμῳ καὶ	ῥητορικὴν	ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον τὸν
[482]	ἐπιστάμενος τὰ δίκαια ὁ τὴν	ῥητορικὴν	(βουλόμενος μαθεῖν, εἰ ~διδάξοι αὐτὸν
[450]	τινά μοι ~δοκεῖς λέγειν τὴν	ῥητορικήν.	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[453]	τι ~λέγειν ἐπὶ πλέον τὴν	ῥητορικὴν	δύνασθαι ἢ πειθὼ τοῖς ἀκούουσιν
[459]	τε ἔσῃ αὐτὸν διδάξαι τὴν	ῥητορικήν,	ἐὰν μὴ προειδῇ περὶ τούτων
[463]	τριβή. ταύτης μόριον καὶ ~τὴν	ῥητορικὴν	ἐγὼ καλῶ καὶ τήν γε
[459]	σὲ τὸν μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν	~ῥητορικήν;	εἰ δὲ μή, σὺ ὁ
[465]	μὲν οὖν ἐγώ φημι τὴν	ῥητορικὴν	εἶναι, ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας ἐν
[450]	περὶ ἃς οὐ φῂς τὴν	ῥητορικὴν	εἶναι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~πάνυ
[503]	πώποτε σὺ ταύτην εἶδες τὴν	~ῥητορικήν·	ἢ εἴ τινα ἔχεις τῶν
[453]	δηλῶσαι, ὦ Γοργία, ἐγγύτατα τὴν	(ῥητορικὴν	ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ εἶναι, καὶ
[450]	γε οὐδεμίαν οἶμαί σε βούλεσθαι	ῥητορικὴν	καλεῖν, οὐχ ὅτι τῷ ~ῥήματι
[450]	οὔσας περὶ λόγους, εἴπερ ~ταύτην	ῥητορικὴν	καλεῖς, ἣ ἂν ᾖ περὶ
[450]	τὴν ἀριθμητικὴν οὔτε τὴν ~γεωμετρίαν	ῥητορικὴν	λέγειν. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γὰρ οἴει,
[448]	ὧν εἴρηκεν ὅτι τὴν καλουμένην	ῥητορικὴν	μᾶλλον ~μεμελέτηκεν ἢ διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος)
[471]	μοι δοκεῖς εὖ πρὸς τὴν	~ῥητορικὴν	πεπαιδεῦσθαι, τοῦ δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι·
[463]	~ὃ δ' ἐγὼ καλῶ τὴν	ῥητορικήν,	πράγματός τινός ἐστι μόριον οὐδενὸς
[463]	εἴτε ~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι εἶναι τὴν	ῥητορικὴν	πρὶν ἂν πρῶτον ἀποκρίνωμαι ὅτι
[463]	τῆς ~κολακείας φημὶ εἶναι τὴν	ῥητορικήν.	~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή, καὶ ἀπόκριναι
[463]	πολιτικῆς μορίου εἴδωλον εἶναι τὴν	~ῥητορικήν.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι φράσαι
[450]	~(ἐστίν. διὰ ταῦτ' ἐγὼ τὴν	ῥητορικὴν	τέχνην ἀξιῶ εἶναι περὶ λόγους,
[511]	σὺ κελεύεις ἐμὲ μελετᾶν τὴν	~ῥητορικὴν	τὴν ἐν τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν;
[502]	~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα ἡμεῖς ηὑρήκαμεν	ῥητορικήν	τινα πρὸς δῆμον τοιοῦτον οἷον
[520]	πάγκαλόν τι οἴει εἶναι, τὴν	ῥητορικήν,	τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς. τῇ δὲ
[450]	τοῖς λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα	~ῥητορικήν,	ὦ Γοργία, λέγεις; ἀλλ' οὐκ
[464]	εἶναι. ὑπὸ μὲν οὖν τὴν	ἰατρικὴν	ἡ ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν, καὶ προσποιεῖται
[518]	τέχνας, τὴν δὲ γυμναστικὴν καὶ	~ἰατρικὴν	κατὰ τὸ δίκαιον δεσποίνας εἶναι
[500]	δὲ περὶ τὸ ἀγαθὸν τὴν	ἰατρικὴν	~τέχνην. καὶ πρὸς Φιλίου, ὦ
[464]	τὴν μὲν γυμναστικήν, τὴν δὲ	ἰατρικήν·	τῆς δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν
[465]	καὶ ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ πρὸς	~ἰατρικήν,	τοῦτο ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην. ὅπερ
[474]	φωνὰς καὶ τὰ κατὰ τὴν	μουσικὴν	πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[464]	ἀντὶ μὲν τῆς γυμναστικῆς τὴν	νομοθετικήν,	ἀντίστροφον δὲ τῇ ἰατρικῇ ~τὴν
[465]	πρὸς ~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ πρὸς	νομοθετικήν,	καὶ ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ πρὸς
[501]	~φάθι. (πρῶτον δὲ σκεψώμεθα τὴν	αὐλητικήν.	οὐ δοκεῖ σοι τοιαύτη τις
[450]	δυσχεραίνειν ἐν τοῖς λόγοις, τὴν	ἀριθμητικὴν	ἄρα ~ῥητορικήν, ὦ Γοργία, λέγεις;
[450]	οὐκ οἶμαί σε οὔτε τὴν	ἀριθμητικὴν	οὔτε τὴν ~γεωμετρίαν ῥητορικὴν λέγειν.
[511]	σοι ~(μείζω ταύτης ἐρῶ, τὴν	κυβερνητικήν,	ἣ οὐ μόνον τὰς ψυχὰς
[464]	τὴν μὲν ἐπὶ τῇ ψυχῇ	πολιτικὴν	καλῶ, τὴν δὲ ἐπὶ ~σώματι
[484]	ἔλθωσιν εἴς τινα ἰδίαν ἢ	πολιτικὴν	(πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ γε
[518]	τὰς ἄλλας τέχνας, τὴν δὲ	γυμναστικὴν	καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ τὸ δίκαιον
[464]	δύο μόρια λέγω, τὴν μὲν	γυμναστικήν,	τὴν δὲ ἰατρικήν· τῆς δὲ
[465]	ἀκολουθήσαις ὅτι ὃ κομμωτικὴ πρὸς	~γυμναστικήν,	τοῦτο σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν, καὶ
[451]	δ' αὖ ἔροιτο· τὴν δὲ	λογιστικὴν	τίνα καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν
[463]	τήν γε κομμωτικὴν καὶ τὴν	σοφιστικήν,	τέτταρα ~ταῦτα μόρια ἐπὶ τέτταρσιν
[463]	ἐγὼ καλῶ καὶ τήν γε	κομμωτικὴν	καὶ τὴν σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα
[518]	εὐωχοῦντες ὧν ἐπεθύμουν. καί φασι	μεγάλην	τὴν πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι
[505]	θέμις εἶναι (καταλείπειν, ἀλλ' ~ἐπιθέντας	κεφαλήν,	ἵνα μὴ ἄνευ κεφαλῆς περιίῃ.
[505]	λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν ὁ λόγος	κεφαλὴν	λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς βίαιος εἶ,
[494]	γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ τὴν	κεφαλὴν	μόνον κνησιῷ ἢ ἔτι τί
[527]	καὶ τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν	ἄλλην	ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν καὶ
[487]	καὶ ~οὐκέτι αὐτὸ δεήσει ἐπ'	ἄλλην	βάσανον ἀναφέρειν. οὐ γὰρ ἄν
[514]	~λαμβάνειν ἢ ἀρχήν τινων ἢ	ἄλλην	δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως ἔχειν;
[526]	(τὰ προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε δ'	ἄλλην	~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν καὶ μετ'
[447]	τε καὶ διδάσκει· τὴν δὲ	ἄλλην	ἐπίδειξιν εἰς αὖθις, ὥσπερ σὺ
[514]	τοῖς ~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος	ἄλλην	εὐεργεσίαν οὐδεμίαν (προσφέρειν, ~ἐὰν μὴ
[520]	τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ ἀληθῆ ἔλεγον.	ἄλλην	μὲν γὰρ εὐεργεσίαν τις εὐεργετηθείς,
[493]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,	ἄλλην	σοι εἰκόνα λέγω ἐκ τοῦ
[499]	τῷ σώματι, ἢ ἰσχὺν ἢ	~ἄλλην	τινὰ ἀρετὴν τοῦ σώματος, αὗται
[477]	ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν	ἄλλην	τινὰ ἐνορᾷς ἢ πενίαν; ~(Πῶλος)
[519]	τούς τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες καὶ	ἄλλην	χάριν οὐκ ἀποδιδόντες, ~(εὖ παθόντες
[470]	ὅτι οὐκ ~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης)	~πολλὴν	ἄρα ἐγὼ τῷ παιδὶ χάριν
[458]	ὥστ' ἔμοιγε, κἂν ~τὴν ἡμέραν	ὅλην	ἐθέλητε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[475]	μὲν οἱ ἄλλοι πάντες ὁμολογοῦσιν	πλὴν	ἐμοῦ, ~ἐμοὶ δὲ σὺ ἐξαρκεῖς
[489]	καὶ παντοδαπῶν ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων	πλὴν	~ἴσως τῷ σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ
[506]	~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ γε. ~ἀλλὰ	μὴν	ἀγαθοί γέ ἐσμεν καὶ ἡμεῖς
[516]	οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	ἀγριωτέρους γε αὐτοὺς ἀπέφηνεν ἢ
[453]	ἴσθ' ὅτι οὐκ οἶδα, οὐ	μὴν	~ἀλλ' ὑποπτεύω γε ἣν οἶμαί
[449]	μακρῶν τοὺς λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ	μὴν	ἀλλὰ (πειράσομαί γε ὡς διὰ
[452]	πῶς γὰρ οὔκ; ἐρεῖ. καὶ	μὴν	ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας) ὅδε τὴν
[479]	~(Πῶλος) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	μὴν	ἀπαλλαγή γε ἐφάνη τούτου τοῦ
[449]	τὰ αὐτὰ εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου	μὴν	δεῖ, ὦ Γοργία· καί μοι
[497]	οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	εὖ γε πράττοντα κακῶς (πράττειν
[506]	ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ	μὴν	ἥ γε κόσμον ἔχουσα κοσμία;
[450]	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	μὴν	καὶ αἱ ἄλλαι τέχναι, ὦ
[504]	ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ	μὴν	καὶ τὰ σώματά φαμεν τὰ
[526]	σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι ἄνθρωποι· οὐδὲν	~μὴν	κωλύει καὶ ἐν τούτοις ἀγαθοὺς
[449]	~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	λέγειν γε ποιεῖ δυνατούς. ~(Γοργίας)
[466]	εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ	μὴν	λέγω γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν
[507]	καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ γε. ~καὶ	μὴν	ὅ γε σώφρων τὰ προσήκοντα
[493]	ἐστιν ὑπό τι ~ἄτοπα, δηλοῖ	μὴν	ὃ ἐγὼ βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος,
[498]	~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	οἵ γε φρόνιμοι καὶ οἱ
[454]	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ	μὴν	οἵ τέ γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι
[487]	ἀληθῶς μοι εὔνους εἶ. καὶ	μὴν	ὅτι γε οἷος παρρησιάζεσθαι καὶ
[471]	εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν, ~ὠγαθέ; καὶ	μὴν	οὐδέν γέ σοι τούτων ὁμολογῶ
[507]	~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι οὕτω. ~καὶ	μὴν	περὶ μὲν ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα
[477]	λόγος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μήν	που τό γε μεγίστῃ βλάβῃ
[511]	Δί' οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	μὴν	σῴζει γε καὶ αὕτη ἐκ
[474]	ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ	μὴν	τά γε κατὰ τοὺς νόμους
[497]	παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	τῶν ἀγαθῶν γε καὶ κακῶν
[458]	ἐθέλητε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μήν,	ὦ Καλλίκλεις, τό γ' ἐμὸν
[470]	εὐεργετῶν, ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ	μήν,	ὦ Σώκρατες, οὐδέν γέ σε
[448]	οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ γὰρ	ἀπεκρινάμην	ὅτι εἴη ἡ καλλίστη; ~(Σωκράτης)
[465]	χρῆσθαι τῇ ἀποκρίσει ἥν σοι	ἀπεκρινάμην	οὐδὲν ~οἷός τ' ἦσθα, ἀλλ'
[505]	καὶ ταῦτά σοι Γοργίου χάριν	ἀπεκρινάμην.	~(Σωκράτης) εἶεν· τί οὖν δὴ
[458]	ἐλθεῖν, ~ἐγὼ τοῖς παροῦσι πολλὰ	ἐπεδειξάμην,	καὶ νῦν ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν,
[523]	ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς	ἐποιησάμην	δικαστὰς ὑεῖς ἐμαυτοῦ, ~δύο μὲν
[474]	ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον καὶ οὐκ	ἠπιστάμην	ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν μηδὲ νῦν
[472]	~(Σωκράτης) ~κατὰ δέ γε τὴν	ἐμὴν	δόξαν, ὦ Πῶλε, ὁ ἀδικῶν
[501]	οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ καὶ ~ἐμπειρίᾳ	μνήμην	μόνον σῳζομένη (τοῦ εἰωθότος γίγνεσθαι,
[454]	ἄνευ τοῦ εἰδέναι, ~τὸ δ'	ἐπιστήμην;	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ποτέραν
[495]	μὲν καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι,	ἐπιστήμην	δὲ καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων
[495]	ἐπειδὴ οὕτω δοκεῖ, διελοῦ τάδε·	ἐπιστήμην	που καλεῖς τι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[495]	~(Σωκράτης) τί δέ; ἡδονὴν καὶ	ἐπιστήμην	ταὐτὸν ἢ ἕτερον; ~(Καλλίκλης) ἕτερον
[487]	ἔχειν ἃ σὺ πάντα ἔχεις,	ἐπιστήμην	τε καὶ ~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν.
[510]	τίνα ἂν τρόπον ἐγὼ μέγα	~δυναίμην	καὶ μηδείς με ἀδικοῖ; αὕτη,
[475]	ἐρωτῶ. ~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ ἂν	δεξαίμην,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος δέ
[488]	ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ τίνα τρόπον	κτησαίμην	ἂν αὐτό, καὶ ἐάν με
[469]	ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι,	~ἑλοίμην	ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν.
[469]	ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης)	~βουλοίμην	μὲν ἂν ἔγωγε οὐδέτερα· εἰ
[522]	ὄντα ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν,	αἰσχυνοίμην	ἂν καὶ ἐν ~πολλοῖς καὶ
[452]	ἐμή” εἰ οὖν αὐτὸν ἐγὼ	ἐροίμην·	σὺ ~δὲ τίς ὢν ταῦτα
[506]	μὲν ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι	διελεγόμην,	~ἕως αὐτῷ τὴν τοῦ Ἀμφίονος
[448]	καὶ γὰρ νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα	ἐπηγγελλόμην,	καὶ λέγω ὅτι ~οὐδείς μέ
[451]	καὶ σὺ τὴν ἀπόκρισιν ἣν	ἠρόμην	διαπέρανον. ἐπεὶ γὰρ ῥητορικὴ τυγχάνει
[453]	ἆρ' οὐκ ἂν δικαίως σε	ἠρόμην	ὁ τὰ ποῖα τῶν ζῴων
[499]	ἑτέρως, ἐξαπατῶν με. καίτοι οὐκ	ᾤμην	γε ~κατ' ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ
[497]	τὰ σμικρά· ἐγὼ δ' οὐκ	~ᾤμην	θεμιτὸν εἶναι. ὅθεν οὖν ἀπέλιπες
[476]	μὴ διδόναι, ὡς αὖ ἐγὼ	ᾤμην.	~σκοπώμεθα δὲ τῇδε· τὸ διδόναι
[520]	ἰατρικῆς· μόνοις δ' ἔγωγε καὶ	ᾤμην	τοῖς ~δημηγόροις τε καὶ σοφισταῖς
[466]	πότερον αὐτὸς ~ταῦτα λέγεις καὶ	γνώμην	σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ ἐμὲ ἐρωτᾷς.
[465]	~ἀποτέτακα. ἄξιον μὲν οὖν ἐμοὶ	συγγνώμην	ἔχειν ἐστίν· λέγοντος γάρ μου
[484]	ἐὰν δέ γε οἶμαι φύσιν	~ἱκανὴν	γένηται ἔχων ἀνήρ, πάντα ταῦτα
[459]	δεῖ αὐτὴν εἰδέναι ὅπως ἔχει,	μηχανὴν	(δέ τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε
[493]	ἀνοήτων ὡς τετρημένην, ἅτε οὐ	~δυναμένην	στέγειν δι' ἀπιστίαν τε καὶ
[493]	ἀπῄκασεν τὴν τῶν ἀνοήτων ὡς	τετρημένην,	ἅτε οὐ ~δυναμένην στέγειν δι'
[512]	πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν ὅτι τὴν	εἱμαρμένην	οὐδ' ἂν ~εἷς ἐκφύγοι, τὸ
[448]	ἐξ ὧν εἴρηκεν ὅτι τὴν	καλουμένην	ῥητορικὴν μᾶλλον ~μεμελέτηκεν ἢ διαλέγεσθαι.
[525]	ὑγιὲς ὂν τῆς ψυχῆς, ~ἀλλὰ	διαμεμαστιγωμένην	καὶ οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν
[513]	πεισόμεθα ὅπερ φασὶ τὰς τὴν	σελήνην	~καθαιρούσας, τὰς Θετταλίδας· σὺν τοῖς
[482]	καὶ αὐτὸς λεγομένοις. ἢ οὖν	ἐκείνην	ἐξέλεγξον, ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον, ὡς
[496]	μανθάνω· ἀλλ' οὖν τό γε	πεινῆν	αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ οὐχί; ~(Καλλίκλης)
[496]	ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ	πεινῆν	ἔλεγες πότερον ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν
[522]	ποιεῖ, πικρότατα πώματα διδοὺς καὶ	πεινῆν	~καὶ διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ
[494]	λέγε· τὸ ~τοιόνδε λέγεις οἷον	πεινῆν	καὶ πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[496]	ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ λέγω τὸ	πεινῆν.	~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ μέντοι
[513]	ἡ μὲν ἑτέρα, ἡ πρὸς	ἡδονήν,	ἀγεννὴς καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ
[501]	τις εἶναι, ~ὦ Καλλίκλεις, τὴν	ἡδονὴν	ἡμῶν μόνον διώκειν, ἄλλο δ'
[501]	ἄλλο ὅτου ἄν τις τὴν	ἡδονὴν	~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως ἔχων τοῦ ἀμείνονός
[495]	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) τί δέ;	ἡδονὴν	καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ ἕτερον;
[502]	ὦ Σώκρατες, ὅτι πρὸς τὴν	(ἡδονὴν	μᾶλλον ὥρμηται καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι
[501]	δ' αὖ, ὥσπερ ἐκεῖ, τὴν	ἡδονὴν	μόνον τῆς ψυχῆς, τίνα ἂν
[513]	καὶ ψυχήν, μίαν μὲν πρὸς	ἡδονὴν	ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν δὲ ~πρὸς
[478]	δίκη. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν αὖ ἤτοι	ἡδονὴν	πλείστην ποιεῖ ἢ ὠφελίαν ἢ
[474]	ᾖ, πρὸς τοῦτο, ἢ κατὰ	ἡδονήν	τινα, ἐὰν ἐν τῷ θεωρεῖσθαι
[474]	σχήματα καὶ χρώματα ἢ διὰ	ἡδονήν	τινα ἢ διὰ ~ὠφελίαν ἢ
[519]	ὑπὸ τοῦ διδασκάλου, σχόντας δὲ	δικαιοσύνην,	ἀδικεῖν τούτῳ ᾧ οὐκ ~ἔχουσιν;
[492]	ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην (καὶ τὴν	~δικαιοσύνην	διὰ τὴν αὑτῶν ἀνανδρίαν. ἐπεὶ
[464]	ἀντίστροφον δὲ τῇ ἰατρικῇ ~τὴν	δικαιοσύνην.	(ἐπικοινωνοῦσι μὲν δὴ ἀλλήλαις, ἅτε
[527]	ἄριστος τοῦ βίου, καὶ τὴν	δικαιοσύνην	καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας
[465]	πρὸς ~ἰατρικήν, τοῦτο ῥητορικὴ πρὸς	δικαιοσύνην.	ὅπερ μέντοι λέγω, διέστηκε μὲν
[508]	~καὶ φιλίαν καὶ κοσμιότητα καὶ	σωφροσύνην	καὶ δικαιότητα, καὶ τὸ ὅλον
[492]	ταῖς ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν	σωφροσύνην	(καὶ τὴν ~δικαιοσύνην διὰ τὴν
[507]	βουλόμενον, ὡς ἔοικεν, εὐδαίμονα (εἶναι	σωφροσύνην	μὲν διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον, ἀκολασίαν
[492]	~ὅθεν ψέγουσιν τοὺς τοιούτους δι'	αἰσχύνην,	ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν, ~καὶ
[508]	αὖ Γοργίαν ἔφη πῶλος δι'	αἰσχύνην	ὁμολογῆσαι. ~τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων
[450]	διὰ ταῦτ' ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν	τέχνην	ἀξιῶ εἶναι περὶ λόγους, ὀρθῶς
[448]	τὸν αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ	τέχνην,	~ἀπειρία δὲ κατὰ τύχην. ἑκάστων
[465]	ἡδέος στοχάζεται ἄνευ τοῦ βελτίστου·	τέχνην	δὲ αὐτὴν οὔ ~φημι εἶναι
[451]	τὴν δὲ λογιστικὴν τίνα καλεῖς	τέχνην;	~εἴποιμ' ἂν ὅτι καὶ αὕτη
[462]	~πρᾶγμα ὃ φῂς σὺ ποιῆσαι	τέχνην	ἐν τῷ συγγράμματι (ὃ ἐγὼ
[514]	πρῶτον μὲν εἰ ἐπιστάμεθα τὴν	τέχνην	ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν ~οἰκοδομικήν,
[453]	Γοργία, ἐγγύτατα τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα	τέχνην	~ἡγῇ εἶναι, καὶ εἴ τι
[500]	περὶ τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν	~τέχνην.	καὶ πρὸς Φιλίου, ὦ Καλλίκλεις,
[511]	καὶ αὐτὸς ὁ ἔχων τὴν	τέχνην	καὶ ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ
[452]	(Γοργίας) ὅδε τὴν παρ' αὑτῷ	~τέχνην	μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν εἶναι ἢ
[510]	παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν τινα καὶ	τέχνην,	~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης) πάνυ
[465]	μὴ ἔχειν εἰπεῖν. ἐγὼ δὲ	~τέχνην	οὐ καλῶ ὃ ἂν ᾖ
[509]	(τοῦτο δεῖ δύναμίν τινα καὶ	τέχνην	παρασκευάσασθαι, ~ὡς, ἐὰν μὴ μάθῃ
[467]	τοὺς ῥήτορας νοῦν ἔχοντας καὶ	(τέχνην	τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ κολακείαν,
[513]	σοι οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν	~τέχνην	τινὰ τοιαύτην, ἥτις (σε ποιήσει
[514]	κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν	~τέχνην,	τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο ἐν
[500]	~τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ	τέχνην,	τῶν δὲ περὶ τὸ ἀγαθὸν
[462]	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα	τέχνην	φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[448]	τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις μὲν αὐτοῦ τὴν	τέχνην	ὥσπερ τινὸς ψέγοντος, ἥτις δέ
[525]	καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ οἷς	ἐξῆν	ἀλλὰ γάρ, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ
[525]	ὡς ἀνίατον οὐ γὰρ ~οἶμαι	ἐξῆν	αὐτῷ· διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν
[516]	~τελευτῇ τοῦ βίου τοῦ Περικλέους,	κλοπὴν	αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου δὲ καὶ
[477]	~ὡδί· ἀεὶ τὸ αἴσχιστον ἤτοι	λύπην	μεγίστην παρέχον ἢ βλάβην ἢ
[458]	οἷον σὺ ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι	χρῆν	ἐννοεῖν καὶ τὸ τῶν παρόντων.
[468]	δύνασθαι ἀγαθόν τι κατὰ τὴν	σὴν	ὁμολογίαν; ~(Πῶλος) οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης)
[452]	ἀγαθοῦ αἰτίαν εἶναι ἢ τὴν	σήν,	φαῖμεν ἂν ἡμεῖς. δῆλον οὖν
[470]	ἐγὼ τῷ παιδὶ χάριν ἕξω,	ἴσην	δὲ καὶ σοί, ἐάν με
[486]	ἄλλα πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ	χρυσῆν	ἔχων ἐτύγχανον τὴν ψυχήν, ὦ
[520]	εἴ τις αὐτὸ τοῦτο ἀφαιρεῖ,	τὴν	ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν αὐτῷ μήποτε
[522]	μόνου, καὶ εἰ διὰ ταύτην	~τὴν	ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν· εἰ
[509]	ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη ταύτην εἶναι	τὴν	αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ δύνασθαι βοηθεῖν
[501]	φύσιν σκεψαμένη τῆς ἡδονῆς οὔτε	τὴν	~αἰτίαν, ἀλόγως τε παντάπασιν ὡς
[465]	ἄττα τὴν φύσιν ἐστίν, ὥστε	τὴν	αἰτίαν ἑκάστου μὴ ἔχειν εἰπεῖν.
[501]	καὶ τὴν φύσιν ~ἔσκεπται καὶ	τὴν	αἰτίαν ὧν πράττει, καὶ λόγον
[492]	~καὶ αἰσχρὸν δή φασιν εἶναι	τὴν	ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν
[487]	τις δόξα, μὴ προθυμεῖσθαι εἰς	τὴν	ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε
[478]	κακοῦ ἀπαλλάττεται, ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι	τὴν	ἀλγηδόνα καὶ ~ὑγιῆ εἶναι. ~(Πῶλος)
[526]	τιμὰς τὰς τῶν πολλῶν ἀνθρώπων,	τὴν	ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ ὄντι
[487]	οὐκ ~ἐθέλουσιν δέ μοι λέγειν	τὴν	ἀλήθειαν διὰ τὸ μὴ κήδεσθαί
[482]	ἄγεις φορτικὰ καὶ δημηγορικά, ~φάσκων	τὴν	ἀλήθειαν διώκειν, ἃ φύσει μὲν
[472]	ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν πρὸς	τὴν	(ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ ἂν καὶ
[459]	ἐὰν μὴ προειδῇ περὶ τούτων	τὴν	~ἀλήθειαν; ἢ πῶς τὰ τοιαῦτα
[522]	ἔχειν εἰπεῖν; ἢ εἰ εἴποι	~τὴν	ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα πάντα ἐγὼ
[527]	βίου, καὶ τὴν δικαιοσύνην καὶ	τὴν	ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν
[495]	ἄλλο τι οὖν ὡς ἕτερον	τὴν	ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης δύο ταῦτα
[493]	δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν	τῶν	ἀνοήτων ὡς τετρημένην, ἅτε οὐ
[464]	τῷ δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται	τὴν	ἄνοιαν ~καὶ ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ
[493]	ὡς τετρημένος εἴη πίθος, ~διὰ	τὴν	ἀπληστίαν ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ οὗτος
[453]	τίνα ποτὲ λέγεις τὴν πειθὼ	τὴν	ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς καὶ περὶ
[453]	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ νῦν. ἐγὼ	τὴν	ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις
[509]	ἀπὸ ~τοῦ μὴ ἀδικεῖν καὶ	τὴν	ἀπὸ τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα
[451]	~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν καὶ σὺ	τὴν	ἀπόκρισιν ἣν ἠρόμην διαπέρανον. ἐπεὶ
[492]	ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο εἶναι	τὴν	ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα ἐγώ.
[526]	καὶ ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην	τὴν	ἀρετὴν τὴν τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν
[450]	βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν τοῖς λόγοις,	τὴν	ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν, ὦ Γοργία,
[450]	ἀλλ' οὐκ οἶμαί σε οὔτε	τὴν	ἀριθμητικὴν οὔτε τὴν ~γεωμετρίαν ῥητορικὴν
[486]	λίθων ᾗ βασανίζουσιν τὸν χρυσόν,	τὴν	ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν
[471]	γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς	τὴν	ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς φρέαρ
[523]	καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς	τὴν	ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες ~ἦσαν ζώντων,
[471]	καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων	τὴν	ἀρχὴν ἣν Περδίκκας ~αὐτὸν ἀφείλετο,
[478]	ὡς ἔοικε, κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ	τὴν	ἀρχὴν μηδὲ ~κτῆσις. ~(Πῶλος) ἔστι
[523]	ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο	τὴν	ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ ὁ
[451]	ἡ λογιστική. καὶ εἴ τις	τὴν	~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος ὅτι
[451]	εἴποιμ' ἂν ὅτι ~περὶ τὴν	τῶν	ἄστρων φορὰν καὶ ἡλίου καὶ
[527]	Δία σύ γε θαρρῶν πατάξαι	τὴν	~(ἄτιμον ταύτην πληγήν· οὐδὲν γὰρ
[501]	μὴ ~φάθι. (πρῶτον δὲ σκεψώμεθα	τὴν	αὐλητικήν. οὐ δοκεῖ σοι τοιαύτη
[501]	πότερον ~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ τούτων	τὴν	αὐτὴν δόξαν ἢ ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης)
[469]	ἐκβάλλοντι καὶ πάντα πράττοντι κατὰ	τὴν	αὐτοῦ δόξαν. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε,
[490]	ὡς πλείστῳ σπέρματι χρῆσθαι εἰς	τὴν	αὑτοῦ γῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἀεὶ
[524]	ἑκάτερον ~αὐτοῖν ἔχει τὴν ἕξιν	τὴν	αὑτοῦ ἥνπερ καὶ ὅτε ἔζη
[524]	τό τε σῶμα τὴν ~φύσιν	τὴν	αὑτοῦ καὶ τὰ θεραπεύματα καὶ
[520]	ὡς βέλτιστος εἴη καὶ ἄριστα	~τὴν	αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ ἢ πόλιν,
[492]	τοὺς τοιούτους δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι	τὴν	αὑτῶν ἀδυναμίαν, ~καὶ αἰσχρὸν δή
[492]	σωφροσύνην (καὶ τὴν ~δικαιοσύνην διὰ	τὴν	αὑτῶν ἀνανδρίαν. ἐπεὶ ὅσοις ἐξ
[522]	οὖν ἐμέ τις ἐξελέγχοι ταύτην	τὴν	~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ καὶ
[463]	~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ καὶ	τήν	γε κομμωτικὴν καὶ τὴν σοφιστικήν,
[450]	σε οὔτε τὴν ἀριθμητικὴν οὔτε	τὴν	~γεωμετρίαν ῥητορικὴν λέγειν. ~(Γοργίας) ὀρθῶς
[447]	ὃ ἐπαγγέλλεταί τε καὶ διδάσκει·	τὴν	δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς αὖθις,
[518]	σώματος πραγματείαν, τὰς ἄλλας τέχνας,	τὴν	δὲ γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ
[464]	ἐπὶ τῇ ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ,	τὴν	δὲ ἐπὶ ~σώματι μίαν μὲν
[464]	μόρια λέγω, τὴν μὲν γυμναστικήν,	τὴν	δὲ ἰατρικήν· τῆς δὲ ~πολιτικῆς
[451]	ὄντα. εἰ δ' αὖ ἔροιτο·	τὴν	δὲ λογιστικὴν τίνα καλεῖς τέχνην;
[500]	τὴν μὲν τοῦ ἡδέος θήραν,	τὴν	~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ
[493]	ἐμὲ (λέγων, τὴν ψυχὴν ~εἶναι·	τὴν	δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν
[492]	πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην (καὶ	τὴν	~δικαιοσύνην διὰ τὴν αὑτῶν ἀνανδρίαν.
[464]	νομοθετικήν, ἀντίστροφον δὲ τῇ ἰατρικῇ	~τὴν	δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι μὲν δὴ ἀλλήλαις,
[527]	τρόπος ἄριστος τοῦ βίου, καὶ	τὴν	δικαιοσύνην καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν
[479]	τοιοῦτόν τι ποιεῖν καὶ οἱ	τὴν	δίκην φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε, τὸ
[457]	ἕνεκα δεῖ οὔτε τοὺς ἰατροὺς	τὴν	δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο ἂν
[512]	καὶ πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν ὅτι	τὴν	εἱμαρμένην οὐδ' ἂν ~εἷς ἐκφύγοι,
[512]	ἐθέλοις, οὔτ' ἂν αὐτὸς λαβεῖν	τὴν	ἐκείνου. ~καίτοι ἐξ ὧν τὰ
[483]	~ποίῳ δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα ἐστράτευσεν ἢ ὁ πατὴρ
[472]	φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ δέ γε	τὴν	ἐμὴν δόξαν, ὦ Πῶλε, ὁ
[511]	κελεύεις ἐμὲ μελετᾶν τὴν ~ῥητορικὴν	τὴν	ἐν τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης)
[524]	πολὺ ἧττον ἑκάτερον ~αὐτοῖν ἔχει	τὴν	ἕξιν τὴν αὑτοῦ ἥνπερ καὶ
[525]	~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι γὰρ διὰ	τὴν	ἐξουσίαν μέγιστα καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα
[524]	καὶ τὰ παθήματα ἃ διὰ	~τὴν	ἐπιτήδευσιν ἑκάστου πράγματος ἔσχεν ἐν
[513]	μίαν μὲν πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν,	τὴν	ἑτέραν δὲ ~πρὸς τὸ βέλτιστον,
[496]	~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ τἀγαθὰ καὶ	τὴν	εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία τούτων, κακά
[520]	~(Σωκράτης) ~καὶ προέσθαι γε δήπου	τὴν	εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ, ὡς τὸ
[520]	εἶναι, εἰ εὖ ποιήσας ~ταύτην	τὴν	εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ πείσεται· εἰ
[520]	~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ ἀσφαλὲς ταύτην	τὴν	εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ τῷ ὄντι
[501]	τοιαύτη τις εἶναι, ~ὦ Καλλίκλεις,	τὴν	ἡδονὴν ἡμῶν μόνον διώκειν, ἄλλο
[501]	περὶ ἄλλο ὅτου ἄν τις	τὴν	ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως ἔχων τοῦ
[502]	γε, ὦ Σώκρατες, ὅτι πρὸς	τὴν	(ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται καὶ ~τὸ
[501]	ἐσκεμμέναι δ' αὖ, ὥσπερ ἐκεῖ,	τὴν	ἡδονὴν μόνον τῆς ψυχῆς, τίνα
[458]	ὥσπερ νυνί· ὥστ' ἔμοιγε, κἂν	~τὴν	ἡμέραν ὅλην ἐθέλητε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε.
[449]	ποίησιν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ	τὴν	Ἥραν, ὦ Γοργία, ἄγαμαί γε
[511]	καὶ ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ	τὴν	θάλατταν καὶ τὴν ναῦν περιπατεῖ
[521]	~ἐπὶ ποτέραν οὖν με παρακαλεῖς	τὴν	θεραπείαν τῆς πόλεως, διόρισόν μοι·
[464]	ἀξία εἶναι. ὑπὸ μὲν οὖν	τὴν	ἰατρικὴν ἡ ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν, καὶ
[500]	τῶν δὲ περὶ τὸ ἀγαθὸν	τὴν	ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ πρὸς Φιλίου,
[449]	ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ ~περὶ τὴν	τῶν	ἱματίων ἐργασίαν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)
[448]	καὶ ἐξ ὧν εἴρηκεν ὅτι	τὴν	καλουμένην ῥητορικὴν μᾶλλον ~μεμελέτηκεν ἢ
[514]	δὴ τοῦτο ἐν τῷ πίθῳ	τὴν	κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς
[494]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ	τὴν	κεφαλὴν μόνον κνησιῷ ἢ ἔτι
[508]	(γῆν καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους	τὴν	κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ φιλίαν καὶ
[511]	ἐγώ σοι ~(μείζω ταύτης ἐρῶ,	τὴν	κυβερνητικήν, ἣ οὐ μόνον τὰς
[482]	ἔγωγε οἶμαι, ὦ βέλτιστε, καὶ	τὴν	λύραν μοι κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν
[500]	τῶν μὲν περὶ τὰς ἡδονὰς	~τὴν	μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ τέχνην,
[461]	~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)	~τὴν	μακρολογίαν, ὦ Πῶλε, ἢν καθέρξῃς,
[509]	ἆρα οὐ ταύτην, ἥτις ἀποτρέψει	τὴν	~μεγίστην ἡμῶν βλάβην; ἀλλὰ πολλὴ
[449]	καὶ ἡ μουσικὴ περὶ τὴν	τῶν	μελῶν ποίησιν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[464]	σώματος ~θεραπείας δύο μόρια λέγω,	τὴν	μὲν γυμναστικήν, τὴν δὲ ἰατρικήν·
[464]	τοῖν ~πραγμάτοιν δύο λέγω τέχνας·	τὴν	μὲν ἐπὶ τῇ ψυχῇ πολιτικὴν
[500]	εἶναι καὶ παρασκευὴν τῆς κτήσεως,	τὴν	μὲν τοῦ ἡδέος θήραν, τὴν
[471]	φρέαρ ἐμβαλὼν καὶ ἀποπνίξας ~πρὸς	τὴν	μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη
[456]	ἔπειτα τὸν πατέρα τύπτῃ καὶ	~τὴν	μητέρα ἢ ἄλλον τινὰ τῶν
[511]	τὴν ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ διὰ	τὴν	μίμησιν τοῦ δεσπότου καὶ δύναμιν.
[474]	τὰς φωνὰς καὶ τὰ κατὰ	τὴν	μουσικὴν πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί.
[511]	ἐκβὰς παρὰ τὴν θάλατταν καὶ	τὴν	ναῦν περιπατεῖ ἐν μετρίῳ ~σχήματι·
[464]	~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν τῆς γυμναστικῆς	τὴν	νομοθετικήν, ἀντίστροφον δὲ τῇ ἰατρικῇ
[514]	τὴν τέχνην ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα,	τὴν	~οἰκοδομικήν, καὶ παρὰ τοῦ ἐμάθομεν;
[482]	μὴ φαίη διὰ δὴ ταύτην	τὴν	ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ
[486]	δὲ (τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν	τὴν	οὐσίαν, ἀτεχνῶς δὲ ἄτιμον ζῆν
[518]	ὁ ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος ὁ	~τὴν	ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν καὶ
[452]	μὴν ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας) ὅδε	τὴν	παρ' αὑτῷ ~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ
[454]	τοι ὑπώπτευον ταύτην σε λέγειν	τὴν	πειθὼ καὶ περὶ τούτων, ὦ
[453]	ἐρήσομαί ~σε τίνα ποτὲ λέγεις	τὴν	πειθὼ τὴν ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς
[527]	δίκην· καὶ πᾶσαν κολακείαν καὶ	τὴν	περὶ ἑαυτὸν καὶ τὴν περὶ
[527]	καὶ τὴν περὶ ἑαυτὸν καὶ	τὴν	περὶ τοὺς ~ἄλλους, καὶ περὶ
[484]	νόμων ἄπειροι ~γίγνονται τῶν κατὰ	τὴν	πόλιν, καὶ τῶν λόγων οἷς
[519]	φόρων καὶ τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι	τὴν	πόλιν· ~ὅταν οὖν ἔλθῃ ἡ
[518]	ὧν ἐπεθύμουν. καί φασι μεγάλην	τὴν	πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι δὲ
[519]	δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ καὶ ~ἀγαθὰ	τὴν	πόλιν πεποιηκότες ἄρα ἀδίκως ὑπ'
[463]	ἐγὼ τῆς κολακείας μόριον ~εἶναι	τὴν	ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν λέληθα οὔπω
[467]	ῥήτορας νοῦν ἔχοντας καὶ (τέχνην	τὴν	ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ κολακείαν, ἐμὲ
[482]	μὴ ἐπιστάμενος τὰ δίκαια ὁ	τὴν	ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν, εἰ ~διδάξοι
[450]	τοιούτων τινά μοι ~δοκεῖς λέγειν	τὴν	ῥητορικήν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[453]	ἔχεις τι ~λέγειν ἐπὶ πλέον	τὴν	ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ πειθὼ τοῖς
[459]	οἷός τε ἔσῃ αὐτὸν διδάξαι	τὴν	ῥητορικήν, ἐὰν μὴ προειδῇ περὶ
[463]	καὶ τριβή. ταύτης μόριον καὶ	~τὴν	ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ καὶ τήν
[459]	παρὰ σὲ τὸν μέλλοντα μαθήσεσθαι	τὴν	~ῥητορικήν; εἰ δὲ μή, σὺ
[465]	ὃ μὲν οὖν ἐγώ φημι	τὴν	ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας
[450]	~λέγειν, περὶ ἃς οὐ φῂς	τὴν	ῥητορικὴν εἶναι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας)
[503]	οὐ πώποτε σὺ ταύτην εἶδες	τὴν	~ῥητορικήν· ἢ εἴ τινα ἔχεις
[453]	δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ Γοργία, ἐγγύτατα	τὴν	(ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ εἶναι,
[471]	ὅτι μοι δοκεῖς εὖ πρὸς	τὴν	~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ δὲ διαλέγεσθαι
[463]	ἡγεῖται ~ὃ δ' ἐγὼ καλῶ	τὴν	ῥητορικήν, πράγματός τινός ἐστι μόριον
[463]	καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι εἶναι	τὴν	ῥητορικὴν πρὶν ἂν πρῶτον ἀποκρίνωμαι
[463]	μόριον τῆς ~κολακείας φημὶ εἶναι	τὴν	ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή, καὶ
[463]	λέγεις πολιτικῆς μορίου εἴδωλον εἶναι	τὴν	~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι
[450]	λόγων ~(ἐστίν. διὰ ταῦτ' ἐγὼ	τὴν	ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ εἶναι περὶ
[511]	ἣν σὺ κελεύεις ἐμὲ μελετᾶν	τὴν	~ῥητορικὴν τὴν ἐν τοῖς δικαστηρίοις
[520]	μὲν πάγκαλόν τι οἴει εἶναι,	τὴν	ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς. τῇ
[513]	δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ φασὶ τὰς	τὴν	σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς Θετταλίδας· σὺν
[468]	~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν τι κατὰ	τὴν	σὴν ὁμολογίαν; ~(Πῶλος) οὐκ ἔστιν.
[452]	μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν εἶναι ἢ	τὴν	σήν, φαῖμεν ἂν ἡμεῖς. δῆλον
[518]	Μίθαικος ὁ ~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς	τὴν	Σικελικὴν καὶ Σάραμβος ὁ κάπηλος,
[487]	ἐγὼ ~ἐπήκουσα βουλευομένων μέχρι ὅποι	τὴν	σοφίαν ἀσκητέον εἴη, καὶ οἶδα
[463]	καὶ τήν γε κομμωτικὴν καὶ	τὴν	σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα μόρια ἐπὶ
[492]	~ἐκπορίζεσθαι ταῖς ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν	τὴν	σωφροσύνην (καὶ τὴν ~δικαιοσύνην διὰ
[509]	ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας ταύτας ἔχειν,	τήν	τε ἀπὸ ~τοῦ μὴ ἀδικεῖν
[514]	~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν εἰ ἐπιστάμεθα	τὴν	τέχνην ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν
[511]	ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς ὁ ἔχων	τὴν	τέχνην καὶ ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς
[514]	δὲ κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς	τὴν	~τέχνην, τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο
[448]	ἐπιστήμων τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις μὲν αὐτοῦ	τὴν	τέχνην ὥσπερ τινὸς ψέγοντος, ἥτις
[455]	πειράσομαι, ὦ Σώκρατες, σαφῶς ἀποκαλύψαι	τὴν	τῆς ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν· αὐτὸς
[470]	οὖν εἰπεῖν δι' ὅτι μέμφῃ	τὴν	τοιαύτην δύναμιν; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[506]	τούτῳ ἔτι διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ	τὴν	τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν ἀντὶ
[509]	τε καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν δὲ	(τὴν	τοῦ δευτέρου κακοῦ καὶ τρίτην
[521]	θεραπείαν τῆς πόλεως, διόρισόν μοι·	τὴν	τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως ὡς
[483]	ἀλλ' οἶμαι οὗτοι κατὰ ~φύσιν	τὴν	τοῦ δικαίου ταῦτα πράττουσιν, καὶ
[526]	~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην τὴν ἀρετὴν	τὴν	τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν ἃ ἄν
[509]	τοῦ δευτέρου κακοῦ καὶ τρίτην	τὴν	τοῦ τρίτου καὶ τἆλλα ~οὕτως·
[473]	οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε ὁ ~κατειργασμένος	τὴν	τυραννίδα ἀδίκως οὔτε ὁ διδοὺς
[493]	τὴν δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν	τὴν	τῶν ἀνοήτων ὡς τετρημένην, ἅτε
[451]	Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν ὅτι ~περὶ	τὴν	τῶν ἄστρων φορὰν καὶ ἡλίου
[449]	οὖσα; ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ ~περὶ	τὴν	τῶν ἱματίων ἐργασίαν· ἦ γάρ;
[449]	~οὐκοῦν καὶ ἡ μουσικὴ περὶ	τὴν	τῶν μελῶν ποίησιν; ~(Γοργίας) ναί.
[454]	ἀλλὰ σὺ τὰ σαυτοῦ κατὰ	τὴν	ὑπόθεσιν ~ὅπως ἂν βούλῃ περαίνῃς.
[482]	ὅτι ἐγὼ ταῦτα λέγω, ἀλλὰ	τὴν	φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ παιδικά, παῦσον
[492]	ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς βελτίους	τὴν	φύσιν ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ οὐ
[501]	μὲν τούτου οὗ θεραπεύει καὶ	τὴν	φύσιν ~ἔσκεπται καὶ τὴν αἰτίαν
[465]	προσφέρει ἃ προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα	τὴν	φύσιν ἐστίν, ὥστε τὴν αἰτίαν
[489]	δέ τις κατὰ νόμον, ἐπὶ	τὴν	φύσιν. ~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ
[501]	ἐπ' αὐτὴν ἔρχεται, οὔτε τι	τὴν	φύσιν σκεψαμένη τῆς ἡδονῆς οὔτε
[524]	ὁ ἄνθρωπος, τό τε σῶμα	τὴν	~φύσιν τὴν αὑτοῦ καὶ τὰ
[520]	διὰ παιδοτρίβην, ἴσως ἂν ἀποστερήσειε	τὴν	χάριν, εἰ προοῖτο ~αὐτῷ ὁ
[474]	τὰ καλὰ οὐχὶ ἤτοι κατὰ	τὴν	χρείαν λέγεις καλὰ εἶναι, πρὸς
[501]	τινα ἔχουσαι τοῦ βελτίστου περὶ	τὴν	ψυχήν, αἱ δὲ τούτου μὲν
[477]	ἐγὼ ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν; βελτίων	τὴν	ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ ~δικαίως κολάζεται;
[525]	ἀσυμμετρίας τε ~καὶ αἰσχρότητος γέμουσαν	τὴν	ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν δὲ ἀτίμως
[493]	ἔφη ὁ πρὸς ἐμὲ (λέγων,	τὴν	ψυχὴν ~εἶναι· τὴν δὲ ψυχὴν
[524]	δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα καὶ περὶ	τὴν	ψυχὴν εἶναι, ὦ Καλλίκλεις· ἔνδηλα
[522]	φοβεῖται· πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων γέμοντα	~τὴν	ψυχὴν εἰς Ἅιδου ἀφικέσθαι πάντων
[486]	μοι ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι	τὴν	ψυχήν, εὖ εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς
[464]	εὖ ἔχειν τὸ ~σῶμα καὶ	τὴν	ψυχήν, (ἔχει δὲ οὐδὲν μᾶλλον.
[464]	μὲν τὸ σῶμα, τῶν δὲ	τὴν	ψυχήν, ἡ κολακευτικὴ ~αἰσθομένη οὐ
[523]	τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν	τὴν	ψυχὴν ~θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου,
[517]	περὶ τὸ σῶμα καὶ περὶ	τὴν	ψυχήν, καὶ ἡ ~μὲν ἑτέρα
[511]	αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι	τὴν	ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ διὰ τὴν
[525]	ἡ πρᾶξις αὐτοῦ ἐξωμόρξατο εἰς	τὴν	ψυχήν, καὶ πάντα σκολιὰ ὑπὸ
[524]	Ῥαδάμανθυς ἐκείνους ἐπιστήσας θεᾶται ἑκάστου	τὴν	ψυχήν, οὐκ εἰδὼς ὅτου ~ἐστίν,
[480]	τὸ νόσημα τῆς ἀδικίας ὕπουλον	τὴν	ψυχὴν ~ποιήσει καὶ ἀνίατον· ἢ
[526]	ἀποφανοῦμαι τῷ κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην	τὴν	ψυχήν· χαίρειν οὖν ~ἐάσας τὰς
[486]	~(Σωκράτης) ~εἰ χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον	τὴν	ψυχήν, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἂν
[477]	~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω	τὴν	ὠφελίαν; βελτίων τὴν ψυχὴν γίγνεται,
[514]	ἢ ἤδη τις ἄλλος διὰ	Σωκράτην	ἀπηλλάγη νόσου, ἢ δοῦλος ἢ
[526]	ὅπως ἀποφανοῦμαι τῷ κριτῇ ὡς	ὑγιεστάτην	τὴν ψυχήν· χαίρειν οὖν ~ἐάσας
[500]	τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ αὐτοῖν	~μελέτην	τινὰ εἶναι καὶ παρασκευὴν τῆς
[503]	Καλλίκλεις, ἣν πρότερον σὺ ἔλεγες	ἀρετήν,	ἀληθής, τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι
[527]	τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν ἄλλην	ἀρετὴν	~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν καὶ τεθνάναι.
[519]	τῶν φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς	~ἀρετήν;	~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ τί ἂν
[492]	ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο εἶναι τὴν	ἀρετήν;	~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης)
[527]	ὄντι ᾖς καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν	ἀρετήν.	κἄπειτα οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε
[518]	~σιτίων ἢ ποτῶν ἐστιν εἰς	ἀρετὴν	(σώματος, τὰς δ' ἄλλας πάσας
[526]	ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην τὴν	ἀρετὴν	τὴν τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν ἃ
[499]	ἢ ἰσχὺν ἢ ~ἄλλην τινὰ	ἀρετὴν	τοῦ σώματος, αὗται μὲν ἀγαθαί,
[513]	βουλεύῃ, ὦ Καλλίκλεις· οὐ γὰρ	μιμητὴν	δεῖ εἶναι ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον
[512]	οὐ νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι τὸν	κυβερνήτην,	καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ γε,
[523]	γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ τὸν	κριτὴν	δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ
[509]	(τὴν τοῦ δευτέρου κακοῦ καὶ	τρίτην	τὴν τοῦ τρίτου καὶ τἆλλα
[525]	~Τάνταλον καὶ Σίσυφον καὶ Τιτυόν·	Θερσίτην	δέ, καὶ εἴ τις ἄλλος
[517]	(τούτων, σιτοποιὸν ἢ ὀψοποιὸν ἢ	~ὑφάντην	ἢ σκυτοτόμον ἢ σκυτοδεψόν, οὐδὲν
[492]	~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς	δεσπότην	ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων
[471]	πρῶτον μὲν τοῦτον αὐτὸν τὸν	~δεσπότην	καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων
[481]	δίκην μηδὲ ἔλθῃ παρὰ τὸν	δικαστήν·	~ἐὰν δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως
[524]	ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ τὸν	δικαστήν,	οἱ μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας
[526]	ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ τὸν	δικαστήν,	~(τὸν τῆς Αἰγίνης ὑόν, ἐπειδάν
[480]	τάχιστα δώσει δίκην, παρὰ τὸν	δικαστὴν	ὥσπερ παρὰ τὸν ἰατρόν, ~(σπεύδοντα
[525]	ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν	μεστὴν	ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ ἀδικίας, ἃ
[509]	οὐ ταύτην, ἥτις ἀποτρέψει τὴν	~μεγίστην	ἡμῶν βλάβην; ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη
[477]	ἀεὶ τὸ αἴσχιστον ἤτοι λύπην	μεγίστην	παρέχον ἢ βλάβην ἢ ἀμφότερα
[478]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν αὖ ἤτοι ἡδονὴν	πλείστην	ποιεῖ ἢ ὠφελίαν ἢ ἀμφότερα,
[486]	ᾗ βασανίζουσιν τὸν χρυσόν, τὴν	ἀρίστην,	πρὸς ~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν,
[509]	πολλὴ ἀνάγκη ταύτην εἶναι τὴν	αἰσχίστην	~βοήθειαν μὴ δύνασθαι βοηθεῖν μήτε
[450]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν μανθάνω οἵαν	αὐτὴν	βούλει καλεῖν; τάχα δὲ εἴσομαι
[505]	καὶ ἄδικος καὶ ἀνόσιος, εἴργειν	αὐτὴν	δεῖ τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ~μὴ
[501]	~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ τούτων τὴν	αὐτὴν	δόξαν ἢ ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ
[486]	ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν	αὐτήν,	εἴ μοι ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς
[459]	μὲν τὰ πράγματα οὐδὲν δεῖ	αὐτὴν	εἰδέναι ὅπως ἔχει, μηχανὴν (δέ
[463]	οὖν; καλὸν ἢ αἰσχρὸν λέγεις	αὐτὴν	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ
[453]	τῆς (ῥητορικῆς καὶ περὶ τίνων	αὐτὴν	~εἶναι. τοῦ ἕνεκα δὴ αὐτὸς
[462]	πέπυσαι παρ' ἐμοῦ ὅτι φημὶ	(αὐτὴν	εἶναι, ὥστε τὸ μετὰ ~τοῦτο
[501]	ἐστιν ἅπασα, κομιδῇ ~ἀτέχνως ἐπ'	αὐτὴν	ἔρχεται, οὔτε τι τὴν φύσιν
[465]	ἄνευ τοῦ βελτίστου· τέχνην δὲ	αὐτὴν	οὔ ~φημι εἶναι ἀλλ' ἐμπειρίαν,
[523]	εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ	αὐτὴν	τὴν ψυχὴν ~θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος
[462]	~δοκεῖ περὶ τῆς ῥητορικῆς, σὺ	αὐτὴν	τίνα φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~ἆρα
[502]	οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα· κολακικὴν γὰρ	αὐτήν	φαμεν εἶναι. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[462]	γὰρ πέπυσμαι ὅτι ἐμπειρίαν τινὰ	αὐτὴν	φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν,
[464]	γνοῦσα λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη τέτραχα	ἑαυτὴν	διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον τῶν
[470]	εἰπεῖν δι' ὅτι μέμφῃ τὴν	τοιαύτην	δύναμιν; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) τί
[513]	ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν ~τέχνην τινὰ	τοιαύτην,	ἥτις (σε ποιήσει μέγα δύνασθαι
[525]	ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν δὲ ἀτίμως	ταύτην	ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς φρουρᾶς, οἷ
[503]	ἀκούουσιν. (ἀλλ' οὐ πώποτε σὺ	ταύτην	εἶδες τὴν ~ῥητορικήν· ἢ εἴ
[509]	ἡμῶν βλάβην; ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη	ταύτην	εἶναι τὴν αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ
[509]	τῇ ἀληθείᾳ εἴη; ἆρα οὐ	ταύτην,	ἥτις ἀποτρέψει τὴν ~μεγίστην ἡμῶν
[459]	τὰς ἄλλας τέχνας ~ἀλλὰ μίαν	ταύτην,	μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τῶν δημιουργῶν; ~(Σωκράτης)
[477]	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~ταύτην	οὖν οὐκ ἀδικίαν καλεῖς καὶ
[527]	γε θαρρῶν πατάξαι τὴν ~(ἄτιμον	ταύτην	πληγήν· οὐδὲν γὰρ δεινὸν πείσῃ,
[450]	καλεῖς, οὔσας περὶ λόγους, εἴπερ	~ταύτην	ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ ἂν ᾖ
[454]	~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ τοι ὑπώπτευον	ταύτην	σε λέγειν τὴν πειθὼ καὶ
[522]	ὑπὸ μόνου, καὶ εἰ διὰ	ταύτην	~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν·
[526]	δὲ καὶ ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ	ταύτην	τὴν ἀρετὴν τὴν τοῦ δικαίως
[522]	μὲν οὖν ἐμέ τις ἐξελέγχοι	ταύτην	τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ
[520]	σημεῖον εἶναι, εἰ εὖ ποιήσας	~ταύτην	τὴν εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ πείσεται·
[520]	μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ ἀσφαλὲς	ταύτην	τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ τῷ
[482]	τις μὴ φαίη διὰ δὴ	ταύτην	τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν
[517]	καὶ αὑτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις	θεραπευτὴν	εἶναι σώματος, παντὶ τῷ μὴ
[471]	αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν αὑτοῦ, σχεδὸν	ἡλικιώτην,	ἐμβαλὼν εἰς ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν
[500]	αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ εἶναι καὶ	παρασκευὴν	τῆς κτήσεως, τὴν μὲν τοῦ
[473]	~(Σωκράτης) ~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους	ἔφην	εἶναι ἐγώ, καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ
[471]	δικαίως ~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς τὴν	ἀρχὴν	ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν
[523]	ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν	ἀρχὴν	ἔχοντος ζῶντες ~ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ
[471]	θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων τὴν	ἀρχὴν	ἣν Περδίκκας ~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας
[466]	τοῦτ' ἐρωτᾷς ἢ λόγου τινὸς	ἀρχὴν	λέγεις; ~(Πῶλος) ἐρωτῶ ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[478]	ἔοικε, κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ τὴν	ἀρχὴν	μηδὲ ~κτῆσις. ~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα.
[523]	γὰρ Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο τὴν	ἀρχὴν	ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν
[478]	εἴη, ἰατρευόμενος, ἢ ~μηδὲ κάμνων	ἀρχήν;	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι μηδὲ κάμνων.
[492]	αὐτοὺς τῇ φύσει ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι	ἀρχήν	τινα ἢ τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν,
[514]	ἢ χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν ἢ	ἀρχήν	τινων ἢ ἄλλην δύναμιν ἡντινοῦν.
[448]	κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία δὲ κατὰ	τύχην.	ἑκάστων δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι
[501]	ἔχουσαι τοῦ βελτίστου περὶ τὴν	ψυχήν,	αἱ δὲ τούτου μὲν ~ὀλιγωροῦσαι,
[477]	ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν; βελτίων τὴν	ψυχὴν	γίγνεται, εἴπερ ~δικαίως κολάζεται; ~(Πῶλος)
[464]	σῶμά που καλεῖς τι καὶ	ψυχήν;	~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[525]	τε ~καὶ αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν	ψυχὴν	εἶδεν· ἰδὼν δὲ ἀτίμως ταύτην
[493]	ὁ πρὸς ἐμὲ (λέγων, τὴν	ψυχὴν	~εἶναι· τὴν δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ
[524]	~τοῦτ' ἄρα καὶ περὶ τὴν	ψυχὴν	εἶναι, ὦ Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα
[522]	πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων γέμοντα ~τὴν	ψυχὴν	εἰς Ἅιδου ἀφικέσθαι πάντων ἔσχατον
[501]	~πότερον δὲ περὶ μὲν μίαν	ψυχὴν	ἔστιν τοῦτο, περὶ δὲ δύο
[486]	ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι τὴν	ψυχήν,	εὖ εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς ἔχω
[464]	ἔχειν τὸ ~σῶμα καὶ τὴν	ψυχήν,	(ἔχει δὲ οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας)
[464]	τὸ σῶμα, τῶν δὲ τὴν	ψυχήν,	ἡ κολακευτικὴ ~αἰσθομένη οὐ γνοῦσα
[523]	αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν	ψυχὴν	~θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον
[517]	τὸ σῶμα καὶ περὶ τὴν	ψυχήν,	καὶ ἡ ~μὲν ἑτέρα διακονική
[511]	κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι τὴν	ψυχὴν	καὶ ~λελωβημένῳ διὰ τὴν μίμησιν
[525]	πρᾶξις αὐτοῦ ἐξωμόρξατο εἰς τὴν	ψυχήν,	καὶ πάντα σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους
[501]	καὶ περὶ σῶμα καὶ περὶ	ψυχὴν	καὶ περὶ ἄλλο ὅτου ἄν
[493]	τὴν ψυχὴν ~εἶναι· τὴν δὲ	ψυχὴν	κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν τῶν ἀνοήτων
[513]	ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ σῶμα καὶ	ψυχήν,	μίαν μὲν πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν,
[524]	ἐκείνους ἐπιστήσας θεᾶται ἑκάστου τὴν	ψυχήν,	οὐκ εἰδὼς ὅτου ~ἐστίν, ἀλλὰ
[480]	νόσημα τῆς ἀδικίας ὕπουλον τὴν	ψυχὴν	~ποιήσει καὶ ἀνίατον· ἢ πῶς
[501]	καὶ ~εἶναί τινες καὶ περὶ	ψυχὴν	τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ μὲν
[518]	ταῦτα ὅτι ἔστιν καὶ ~περὶ	ψυχήν,	τοτὲ μέν μοι δοκεῖς μανθάνειν
[526]	τῷ κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην τὴν	ψυχήν·	χαίρειν οὖν ~ἐάσας τὰς τιμὰς
[505]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ	ψυχήν,	ὦ ἄριστε, οὐχ ὁ αὐτὸς
[486]	~εἰ χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον τὴν	ψυχήν,	ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἂν οἴει
[522]	πώματα διδοὺς καὶ πεινῆν ~καὶ	διψῆν	ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ
[494]	ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ	διψῆν	γε καὶ διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης)
[496]	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τὸ	διψῆν;	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[458]	σε διερωτῴην· εἰ δὲ μή,	ἐῴην	ἄν. ~ἐγὼ δὲ τίνων εἰμί;
[470]	ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ ἐχθὲς καὶ	πρώην	γεγονότα ταῦτα ἱκανά σε ἐξελέγξαι
[522]	εἰ δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ	~τελευτῴην	ἔγωγε, εὖ οἶδα ὅτι ῥᾳδίως
[458]	καὶ ἐγώ, ~ἡδέως ἄν σε	διερωτῴην·	εἰ δὲ μή, ἐῴην ἄν.
[484]	τὸ πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ μέρος,	~ἵν'	αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει βέλτιστος ὤν"
[489]	φθόνει ~μοι ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις,	ἵν'	ἐάν μοι ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι ἤδη
[474]	ἐρεῖς. ~(Σωκράτης) ~λέγε δή μοι,	ἵν'	εἰδῇς, ὥσπερ ἂν εἰ ἐξ
[465]	τοῦ ~διὰ τῆς γυμναστικῆς ἀμελεῖν.	ἵν'	οὖν μὴ μακρολογῶ, ἐθέλω σοι
[480]	καὶ ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν καὶ	κάειν	ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν
[512]	θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ' ἂν αὐτὸς	λαβεῖν	τὴν ἐκείνου. ~καίτοι ἐξ ὧν
[488]	καὶ Πίνδαρος τὸ κατὰ ~φύσιν;	ἄγειν	βίᾳ τὸν κρείττω τὰ τῶν
[461]	διδάξειν; ἀλλ' εἰς τὰ τοιαῦτα	ἄγειν	πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν ~τοὺς λόγους.
[480]	ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς τὸ φανερὸν	ἄγειν	τὸ ἀδίκημα, ἵνα δῷ δίκην
[505]	τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα	φαγεῖν	ὅσον βούλεται ἢ ~διψῶντα πιεῖν,
[483]	μυρία ἄν τις ἔχοι τοιαῦτα	λέγειν.	ἀλλ' οἶμαι οὗτοι κατὰ ~φύσιν
[483]	τις αἰσχύνηται (καὶ μὴ τολμᾷ	λέγειν	ἅπερ νοεῖ, ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν.
[522]	ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα ἕξω αὐτοῖς	λέγειν,	ἃς οὗτοι εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας
[465]	σε οὐκ ἐῶν μακροὺς λόγους	λέγειν	αὐτὸς συχνὸν λόγον ~ἀποτέτακα. ἄξιον
[449]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν	λέγειν	γε ποιεῖ δυνατούς. ~(Γοργίας) ναί.
[450]	~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν καὶ	λέγειν;	~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἡ
[450]	ἀριθμητικὴν οὔτε τὴν ~γεωμετρίαν ῥητορικὴν	λέγειν.	~(Γοργίας) ὀρθῶς γὰρ οἴει, ὦ
[492]	ἃ οἱ ἄλλοι διανοοῦνται μέν,	λέγειν	δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν
[489]	τὸ κρεῖττον; ἢ οἴει με	λέγειν,	~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ δούλων καὶ
[479]	ὅπως ἂν ὦσιν ὡς πιθανώτατοι	λέγειν·	εἰ δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν,
[519]	οὐκ ἂν οἷός τ' εἴης	λέγειν,	εἰ μή τίς σοι ἀποκρίνοιτο;
[500]	ἄρα σοι ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ	λέγειν.	ἔλεγον δέ που ὅτι ἡ
[489]	φύσει· ὥστε κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ	λέγειν	ἐν τοῖς ~πρόσθεν οὐδὲ ὀρθῶς
[515]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς ἤρχετο	λέγειν	ἐν τῷ δήμῳ, χείρους ἦσαν
[487]	~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς αὑτῷ ἐναντία	λέγειν	ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα
[509]	ὡς ἐγὼ νῦν λέγω καλῶς	λέγειν·	ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ αὐτὸς ~λόγος
[461]	Ἑλλάδος ~πλείστη ἐστὶν ἐξουσία τοῦ	λέγειν,	ἔπειτα σὺ ἐνταῦθα τούτου μόνος
[453]	τοῦτο τελευτᾷ· ἢ ἔχεις τι	~λέγειν	ἐπὶ πλέον τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι
[494]	καὶ ~ἄθλιος; ἢ τούτους τολμήσεις	λέγειν	εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν
[457]	ὁ ~ἕτερος τὸν ἕτερον ὀρθῶς	λέγειν	ἢ μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί τε
[506]	τί σοι δοκῶ μὴ (καλῶς	λέγειν.	καί με ἐὰν ἐξελέγχῃς, οὐκ
[491]	γὰρ ἐμὲ φῂς ἀεὶ ταὐτὰ	λέγειν,	καὶ μέμφῃ μοι· ἐγὼ δὲ
[490]	τοῦτο γάρ μοι δοκεῖς βούλεσθαι	λέγειν	καὶ οὐ ῥήματι θηρεύω εἰ
[452]	αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ τῷ δυναμένῳ	λέγειν	καὶ ~πείθειν τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης)
[453]	ὑποπτεύω γε ἣν οἶμαί σε	λέγειν	καὶ περὶ ὧν· οὐδὲν μέντοι
[449]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ	λέγειν,	καὶ φρονεῖν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ
[516]	εἰ δοκῶ γε σοι ἀληθῆ	λέγειν.	~(Καλλίκλης) ἔστω δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[482]	ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ ἐναντία	λέγειν.	~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι
[482]	μὴ ~ὁμολογεῖν μοι ἀλλ' ἐναντία	λέγειν	μᾶλλον ἢ ἕνα ὄντα ἐμὲ
[462]	εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ Γοργίου ἕνεκα	λέγειν,	μὴ οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν τὸ
[483]	λέγειν ἅπερ νοεῖ, ἀναγκάζεται ἐναντία	~λέγειν.	ὃ δὴ καὶ σὺ τοῦτο
[502]	δοκοῦσιν πρὸς τὸ βέλτιστον ἀεὶ	λέγειν	οἱ ῥήτορες, τούτου ~στοχαζόμενοι, ὅπως
[485]	τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται πρὸς σὲ	λέγειν,	οἷάπερ ἐκεῖνος πρὸς τὸν ἀδελφόν,
[461]	τί δέ; οὐκ ἐξέσται μοι	λέγειν	ὁπόσα ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ
[481]	ἂν αὐτῷ, εἰ βούλοιο τἀληθῆ	λέγειν,	~ὅτι εἰ μή τις παύσει
[457]	δοκεῖς σὺ οὐ πάνυ ἀκόλουθα	~λέγειν	οὐδὲ σύμφωνα οἷς τὸ πρῶτον
[450]	πολλαί. τὰς τοιαύτας (μοι δοκεῖς	~λέγειν,	περὶ ἃς οὐ φῂς τὴν
[474]	θεωροῦντας; ἔχεις τι ἐκτὸς τούτων	λέγειν	περὶ σώματος κάλλους; ~(Πῶλος) οὐκ
[473]	ἄτοπά γε, ὦ Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς	λέγειν.	~(Σωκράτης) ~πειράσομαι δέ γε καὶ
[499]	φασιν καλὸν (εἶναι τὰ καλὰ	λέγειν	τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν
[487]	εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν δέ μοι	λέγειν	τὴν ἀλήθειαν διὰ τὸ μὴ
[454]	ἐγώ τοι ὑπώπτευον ταύτην σε	λέγειν	τὴν πειθὼ καὶ περὶ τούτων,
[450]	τῶν τοιούτων τινά μοι ~δοκεῖς	λέγειν	τὴν ῥητορικήν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.
[489]	πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν τί σε	λέγειν	τὸ ~κρεῖττον, καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος
[489]	ἐμὲ γὰρ οἴει ἄλλο τι	λέγειν	τὸ κρείττους εἶναι ἢ τὸ
[457]	οὐ πρὸς τὸ πρᾶγμα φιλονικοῦντα	λέγειν	τοῦ ~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς
[504]	μέν σοι δοκῶ ἐγὼ καλῶς	λέγειν,	φάθι, ~εἰ δὲ μή, ἔλεγχε
[473]	ποιῆσαι, ὦ ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ	λέγειν·	φίλον γάρ σε ~ἡγοῦμαι. νῦν
[457]	κατὰ φθόνον ~οἴονται τὸν ἑαυτῶν	λέγειν,	φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ ζητοῦντας τὸ
[510]	τόδε ἐάν σοι δοκῶ εὖ	λέγειν.	φίλος μοι δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ
[512]	δικανικὸν εἶναι; καίτοι εἰ βούλοιτο	λέγειν,	ὦ ~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων
[468]	ἦ γάρ; ἀληθῆ σοι δοκῶ	~λέγειν,	ὦ Πῶλε, ἢ οὔ; τί
[513]	ὅντινά μοι τρόπον δοκεῖς εὖ	λέγειν,	ὦ Σώκρατες, πέπονθα δὲ τὸ
[476]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν	λέγειν	ὡς οὐχὶ τά γε δίκαια
[523]	ὄντα σοι λέξω ἃ μέλλω	λέγειν.	ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο
[457]	ὁ ῥήτωρ καὶ περὶ παντὸς	λέγειν,	ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι ἐν τοῖς
[481]	ἂν φῇ ἔχειν, οὐ δυναμένου	ἀντιλέγειν,	ἀλλ' ~ἄνω (καὶ κάτω μεταβαλλομένου·
[493]	ὡς τετρημένην, ἅτε οὐ ~δυναμένην	στέγειν	δι' ἀπιστίαν τε καὶ λήθην.
[467]	~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ φάρμακον καὶ	ἀλγεῖν,	ἢ ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν, οὗ
[506]	ὑμῶν μὴ ~τὰ ὄντα δοκῶ	ὁμολογεῖν	ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν.
[509]	πότερόν σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι	ὁμολογεῖν	ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ
[482]	χορηγοίην, (καὶ πλείστους ἀνθρώπους μὴ	~ὁμολογεῖν	μοι ἀλλ' ἐναντία λέγειν μᾶλλον
[503]	τῷ ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς	ὁμολογεῖν	ὅτι αἳ μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν
[504]	ἐκ τῶν πρόσθεν καὶ τοῦτο	συνομολογεῖν.	~(Σωκράτης) ~τί οὖν ὄνομά ἐστιν
[505]	ἀκόλαστος καὶ ἄδικος καὶ ἀνόσιος,	εἴργειν	αὐτὴν δεῖ τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ
[505]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ	εἴργειν	ἐστὶν ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ κολάζειν;
[507]	ἀνδρός ἐστιν οὔτε ~διώκειν οὔτε	φεύγειν	ἃ μὴ προσήκει, ἀλλ' ἃ
[507]	ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς καὶ λύπας	φεύγειν	καὶ διώκειν, καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν
[508]	δύναται, σὺ δὲ πλεονεξίαν οἴει	δεῖν	ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς. εἶεν·
[512]	λέγων καὶ παρακαλῶν ἐπὶ τὸ	δεῖν	γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν ~τἆλλά
[480]	τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν δὲ δεσμοῦ,	δεῖν,	ἐὰν δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν
[474]	τοῦ ἐλέγχου οἷον ἐγὼ οἶμαι	δεῖν	εἶναι. ἐγὼ γὰρ ὧν ἂν
[510]	δοκεῖ ἥδε· ἢ αὐτὸν ἄρχειν	δεῖν	ἐν τῇ ~πόλει ἢ καὶ
[490]	ἀλλ' οὐ τὸν βελτίω πλέον	δεῖν	ἔχειν; ~(Καλλίκλης) οὐ σιτίων γε
[469]	μοι τῆς κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι	δεῖν,	~κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα μάλα, κἂν
[480]	τις (ὑπολάβοι ἐπὶ τοὐναντίον κατηγορεῖν	δεῖν	μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ
[500]	~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου ἕνεκα	δεῖν	πάντα τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ
[515]	εἰδέναι ὅντινά ποτε ~τρόπον οἴει	δεῖν	πολιτεύεσθαι ἐν ἡμῖν. ἢ ἄλλου
[515]	οὐ ~πολλάκις ἤδη ὡμολογήκαμεν τοῦτο	δεῖν	πράττειν τὸν πολιτικὸν ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν
[500]	ὦ Καλλίκλεις, μήτε αὐτὸς οἴου	δεῖν	πρὸς ἐμὲ παίζειν ~μηδ' ὅτι
[469]	ὧν σὺ ὁρᾷς αὐτίκα μάλα	δεῖν	τεθνάναι, τεθνήξει ~οὗτος ὃν ἂν
[511]	ὁ λόγος σημαίνει. ἢ οἴει	δεῖν	τοῦτο παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον
[461]	οὕτω ~θαυμάσας καὶ ἡγησάμενος οὐ	συνᾴδειν	τὰ λεγόμενα ἐκείνους εἶπον τοὺς
[526]	ὥς φησιν Ὀδυσσεὺς ὁ ~Ὁμήρου	ἰδεῖν	αὐτὸν ~χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα
[524]	καὶ τεθνεῶτος τὸ σῶμα ἔστιν	ἰδεῖν	ταῦτα ἔχον· ἢ ~κατεαγότα εἴ
[503]	ὃ ἐργάζεται. οἷον εἰ βούλει	ἰδεῖν	~τοὺς ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους, τοὺς
[455]	νῦν ~νόμισον καὶ τὸ σὸν	σπεύδειν·	ἴσως γὰρ καὶ τυγχάνει τις
[462]	ἕνεκα λέγειν, μὴ οἴηταί ~με	διακωμῳδεῖν	τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ,
[502]	τὸ βέλτιστον βλέπων ἐδόκει σοι	κιθαρῳδεῖν;	ἢ ~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ πρὸς
[469]	ζηλοῦν οὔτε τοὺς ἀθλίους, ἀλλ'	ἐλεεῖν.	~(Πῶλος) ~τί δέ; οὕτω σοι
[517]	~πόλει ὧν ἐπεθύμει. ἀλλὰ γὰρ	μεταβιβάζειν	τὰς ἐπιθυμίας καὶ μὴ ἐπιτρέπειν,
[481]	μὲν δοκεῖ, ὦ Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς	σπουδάζειν·	οὐδὲν μέντοι οἷον τὸ αὐτὸν
[456]	ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν τε καὶ	παγκρατιάζειν	καὶ ἐν ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε
[480]	δῷ δίκην καὶ ~ὑγιὴς γένηται,	ἀναγκάζειν	τε αὑτὸν καὶ τοὺς ἄλλους
[505]	εἴργειν ἐστὶν ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ	κολάζειν;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ κολάζεσθαι
[491]	ὡς μεγίστας εἶναι καὶ μὴ	κολάζειν,	~(ταύταις δὲ ὡς μεγίσταις οὔσαις
[492]	πλήρωσιν αὐταῖς ἁμόθεν γέ ποθεν	ἑτοιμάζειν,	καὶ ~(τοῦτο εἶναι τὴν ἀρετήν;
[454]	ἀλλ' ἵνα μὴ ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες	~προαρπάζειν	ἀλλήλων τὰ λεγόμενα, ἀλλὰ σὺ
[510]	καὶ ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ, καὶ	παρασκευάζειν	~ὅπως ὅτι μάλιστα ὅμοιος ἔσται
[503]	τὸ δ' ἕτερον καλόν, τὸ	παρασκευάζειν	ὅπως ὡς βέλτισται ~ἔσονται τῶν
[515]	τοῦτο δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα	παρασκευάζειν	τῇ ἑαυτοῦ πόλει, νῦν μοι
[500]	αὐτὸς οἴου δεῖν πρὸς ἐμὲ	παίζειν	~μηδ' ὅτι ἂν τύχῃς παρὰ
[468]	δὲ οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι καὶ	βαδίζειν	καὶ ~τρέχειν καὶ πλεῖν, καὶ
[510]	ὁδός ἐστιν, εὐθὺς ἐκ νέου	~ἐθίζειν	αὑτὸν τοῖς αὐτοῖς χαίρειν καὶ
[487]	ἐμὲ οὐχ οἷοί τέ εἰσιν	~βασανίζειν	διὰ τὸ μὴ σοφοὶ εἶναι
[526]	τὴν ἀρετὴν τὴν τοῦ δικαίως	(διαχειρίζειν	ἃ ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς
[517]	διακονική ἐστιν, ᾗ δυνατὸν εἶναι	ἐκπορίζειν,	ἐὰν μὲν πεινῇ τὰ σώματα
[517]	ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους τούτων	ἐκπορίζειν.	πρᾶγμα οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν ἐγώ
[517]	γεγονέναι καὶ μᾶλλον οἷοί τε	ἐκπορίζειν	τῇ ~πόλει ὧν ἐπεθύμει. ἀλλὰ
[501]	μόνον διώκειν, ἄλλο δ' οὐδὲν	φροντίζειν;	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[501]	σοι ~καταφαίνεται; ἢ ἡγῇ τι	φροντίζειν	Κινησίαν τὸν Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ
[473]	φυλὴ ~ἐπρυτάνευε καὶ ἔδει με	ἐπιψηφίζειν,	~(γέλωτα παρεῖχον καὶ οὐκ ἠπιστάμην
[474]	~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν, καὶ ἕνα	ἐπιψηφίζειν	ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ (πολλοῖς οὐδὲ
[474]	~(γέλωτα παρεῖχον καὶ οὐκ ἠπιστάμην	ἐπιψηφίζειν.	~μὴ οὖν μηδὲ νῦν με
[474]	οὖν μηδὲ νῦν με κέλευε	ἐπιψηφίζειν	τοὺς παρόντας, ἀλλ' εἰ μὴ
[512]	αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή, τὸ	~σῴζειν	αὑτὸν καὶ τὰ ἑαυτοῦ ὄντα
[512]	τῶν ἄλλων τεχνῶν ὅσαι τοῦ	σῴζειν	~ἕνεκα πεποίηνται. ἀλλ' ὦ μακάριε,
[512]	ἄλλου οὐδενὸς ἐλάττω ἐνίοτε δύναται	σῴζειν·	πόλεις γὰρ ἔστιν ὅτε ὅλας
[512]	τὸ ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ τὸ	σῴζειν	τε καὶ σῴζεσθαι. μὴ γὰρ
[482]	δίκαια ὁ τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος	μαθεῖν,	εἰ ~διδάξοι αὐτὸν ὁ (Γοργίας)
[488]	τοι τότε οἷός ~τ' ἦ	μαθεῖν	σου τί ποτε λέγοις. πότερον
[482]	ὅπερ Γοργίου κατηγόρει ~πρὸς σὲ	παθεῖν.	ἔφη γάρ που Γοργίαν ἐρωτώμενον
[521]	~ὁντινοῦν ἂν ὅτι τύχοι, τοῦτο	παθεῖν.	τόδε μέντοι εὖ οἶδ' ὅτι,
[521]	πιστεύειν μηδ' ἂν ἓν τούτων	παθεῖν,	ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν καὶ οὐκ
[522]	ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ	βοηθεῖν,	αἰσχυνοίμην ἂν καὶ ἐν ~πολλοῖς
[509]	ἂν βοήθειαν μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος	βοηθεῖν	~ἑαυτῷ καταγέλαστος ἂν τῇ ἀληθείᾳ
[509]	τοῦ δυνατὸν εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα	βοηθεῖν	καὶ αἰσχύνη τοῦ μή. ἆρα
[486]	χείρονα, μήτε αὐτὸν αὑτῷ δυνάμενον	βοηθεῖν	μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν ~μεγίστων
[483]	οἷός ~τέ ἐστιν αὐτὸς αὑτῷ	βοηθεῖν	μηδὲ ἄλλῳ οὗ ἂν κήδηται.
[509]	τὴν αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ δύνασθαι	βοηθεῖν	μήτε αὑτῷ μήτε τοῖς αὑτοῦ
[522]	διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ	βοηθεῖν;	~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό γε ἓν
[452]	δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας) ~τὸ	πείθειν	ἔγωγ' οἷόν τ' εἶναι τοῖς
[452]	σοὶ τῷ δυναμένῳ λέγειν καὶ	~πείθειν	τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν μοι
[514]	τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον ἀνοίας	ἐλθεῖν	ἀνθρώπους, ὥστε, πρὶν ἰδιωτεύοντας πολλὰ
[458]	γάρ τοι, πρὶν καὶ ὑμᾶς	ἐλθεῖν,	~ἐγὼ τοῖς παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην,
[505]	~αὐτὸς δὲ οὐκ ἂν δύναιο	διελθεῖν	τὸν λόγον, ἢ λέγων κατὰ
[506]	Σώκρατες, χρῆναί πω (ἀπιέναι, ἀλλὰ	διεξελθεῖν	~σε τὸν λόγον· φαίνεται δέ
[496]	ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ μέντοι πεινῶντα	ἐσθίειν	ἡδὺ (λέγω. ~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ'
[499]	ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν τῷ	ἐσθίειν	~καὶ πίνειν ἡδονάς, ἦ ἄρα
[494]	λέγεις οἷον πεινῆν καὶ πεινῶντα	ἐσθίειν;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ διψῆν
[487]	~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι τὸν μέλλοντα	βασανιεῖν	ἱκανῶς ψυχῆς πέρι ~ὀρθῶς τε
[468]	~αὐτῷ μὴ μέγα δύνασθαι μηδὲ	ποιεῖν	ἃ βούλεται. ~(Πῶλος) ~ὡς δὴ
[468]	~(Πῶλος) ἀλλ' οὔ μοι δοκεῖ	ποιεῖν	ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν
[467]	ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~οὐκ ἄρτι ὡμολόγεις	ποιεῖν	ἃ δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα εἶναι,
[469]	ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι, τὸ	ποιεῖν	ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἢ δοκεῖ
[470]	ἐνίοτε μὲν ἄμεινον εἶναι ταῦτα	~ποιεῖν	ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι τε
[521]	~(τὸ ἥδιστον, καὶ οὐκ ἐθέλων	ποιεῖν	ἃ σὺ παραινεῖς, τὰ κομψὰ
[465]	λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε	ποιεῖν	ἀλλότριον κάλλος ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου
[467]	σὺ φῄς, ἀγαθόν, τὸ δὲ	ποιεῖν	ἄνευ νοῦ ἃ ~δοκεῖ καὶ
[467]	οὗτος ἀνήρ ~(Σωκράτης) ~οὔ φημι	ποιεῖν	αὐτοὺς ἃ βούλονται· ἀλλά μ'
[449]	ἄλλους σε φῶμεν δυνατὸν εἶναι	ποιεῖν;	~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ ταῦτα
[453]	τοῖς ἀκούουσιν ἐν τῇ ψυχῇ	~ποιεῖν;	~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλά
[471]	καὶ εἰ ἐβούλετο τὰ δίκαια	ποιεῖν,	ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν
[470]	σὺ φῂς ἄμεινον εἶναι ταῦτα	ποιεῖν;	εἰπὲ τίνα ὅρον ὁρίζῃ. ~(Πῶλος)
[480]	εἰ ἄρα δεῖ τινα κακῶς	ποιεῖν,	εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν, ἐὰν
[505]	καὶ ~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ' ἄττα	ποιεῖν	ἢ ἀφ' ὧν βελτίων ἔσται·
[468]	οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι ἡμῖν ταῦτα	ποιεῖν	ἢ μή; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[453]	εἰπέ· πότερόν σοι δοκεῖ πειθὼ	ποιεῖν	ἡ ῥητορικὴ ~μόνη ἢ καὶ
[479]	νῦν ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι	ποιεῖν	καὶ οἱ τὴν δίκην φεύγοντες,
[499]	παλαιὸν λόγον τὸ παρὸν εὖ	ποιεῖν	~καὶ τοῦτο δέχεσθαι τὸ διδόμενον
[466]	ὧν βούλονται ὡς ἔπος εἰπεῖν,	ποιεῖν	μέντοι ὅτι ἂν αὐτοῖς δόξῃ
[458]	οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς	ποιεῖν	οἷός τ' εἶναι, ~ἐάν τις
[468]	οὐκ ἂν δέξαιο ἐξεῖναί σοι	ποιεῖν	ὅτι δοκεῖ σοι ἐν τῇ
[520]	τῷ ὄντι ~δύναιτό τις ἀγαθοὺς	ποιεῖν.	οὐχ οὕτω; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[476]	πότερον πάσχειν τί ἐστιν ἢ	ποιεῖν;	~(Πῶλος) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, πάσχειν.
[455]	φῂς ῥήτωρ εἶναι καὶ ἄλλους	ποιεῖν	~ῥητορικούς, εὖ ἔχει τὰ τῆς
[449]	οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς τοῦτο	ποιεῖν.	~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις. ἴθι δή
[452]	ἐστιν καλούς τε καὶ ἰσχυροὺς	ποιεῖν	~τοὺς ἀνθρώπους τὰ σώματα. μετὰ
[469]	πόλει, ὃ ἂν δοκῇ αὐτῷ,	ποιεῖν	~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι
[454]	~καὶ ὀρθῶς γέ μοι δοκεῖς	ποιεῖν,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ
[466]	ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον· οὐδὲν ~(γὰρ	ποιεῖν	ὧν βούλονται ὡς ἔπος εἰπεῖν,
[520]	παθόντα ~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ ἀντ' εὖ	ποιεῖν,	ὥστε καλὸν δοκεῖ τὸ σημεῖον
[456]	~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ φάρμακον	πιεῖν	ἢ τεμεῖν ἢ καῦσαι παρασχεῖν
[505]	φαγεῖν ὅσον βούλεται ἢ ~διψῶντα	πιεῖν,	ὑγιαίνοντα μὲν ἐῶσιν οἱ ἰατροὶ
[447]	~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε παρ' ἐμὲ	ἥκειν	οἴκαδε· παρ' ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας)
[479]	μὴ δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ	προσήκειν	ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως τῶν ἄλλων
[482]	Πῶλον, ὅτι σοι συνεχώρησεν τὸ	~ἀδικεῖν	αἴσχιον εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι· ἐκ
[475]	~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ δὲ	ἀδικεῖν	αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[509]	οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν μηδένα ~βουλόμενον	ἀδικεῖν,	ἀλλ' ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας πάντας
[483]	ζητεῖν ἔχειν τῶν ~πολλῶν, καὶ	ἀδικεῖν	αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ δέ γε
[526]	~ἄξιον ἐν μεγάλῃ ἐξουσίᾳ τοῦ	ἀδικεῖν	γενόμενον δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι δὲ
[460]	ἄρα βουλήσεται ὅ γε δίκαιος	ἀδικεῖν.	~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τὸν δὲ
[460]	~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὁ ῥητορικὸς	ἀδικεῖν.	~(Γοργίας) οὐ φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)
[509]	μεῖζον μέν φαμεν κακὸν τὸ	~ἀδικεῖν,	ἔλαττον δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. τί
[482]	~ἄρτι ἔλεγον, ὡς οὐ τὸ	ἀδικεῖν	ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα δίκην μὴ
[469]	οὐδέτερα· εἰ δ' ἀναγκαῖον εἴη	ἀδικεῖν	ἢ ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον
[475]	οὐδεὶς ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον	ἀδικεῖν	ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον γὰρ τυγχάνει
[510]	~ἆρ' οὖν καὶ τὸ μὴ	ἀδικεῖν;	ἢ πολλοῦ δεῖ, εἴπερ ὅμοιος
[474]	δὲ δή; αἴσχιον πότερον τὸ	ἀδικεῖν	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)
[474]	ὦ ~Πῶλε, κάκιον εἶναι, τὸ	ἀδικεῖν	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ
[509]	ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν μὴ βούληται	ἀδικεῖν,	ἱκανὸν τοῦτ' ἐστίν οὐ γὰρ
[475]	πῶς ἐλέγετο νυνδὴ περὶ τοῦ	ἀδικεῖν	καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες τὸ
[510]	οἵῳ τε εἶναι ὡς πλεῖστα	ἀδικεῖν	καὶ ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι δίκην.
[508]	καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν	ἀδικεῖν	καὶ ἐμὲ καὶ ~τὰ ἐμὰ
[509]	τήν τε ἀπὸ ~τοῦ μὴ	ἀδικεῖν	καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ μὴ
[475]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον τὸ	ἀδικεῖν	κάκιον ἂν εἴη τοῦ ἀδικεῖσθαι.
[509]	ἀλλ' ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας πάντας	ἀδικεῖν;	~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι τοῦτο, ὦ
[527]	λόγος, ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ	ἀδικεῖν	μᾶλλον ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ
[486]	εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων	ἀδικεῖν	μηδὲν ~ἀδικοῦντα, οἶσθ' ὅτι οὐκ
[481]	ἐπεὶ τῷ γε μὴ μέλλοντι	~ἀδικεῖν	οὐ μεγάλη τίς μοι δοκεῖ
[483]	τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ τὸ	ἀδικεῖν.	οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό γ'
[509]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ τοῦ	ἀδικεῖν;	πότερον ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖν,
[469]	τῶν κακῶν τυγχάνει ὂν τὸ	ἀδικεῖν.	~(Πῶλος) ἦ γὰρ τοῦτο μέγιστον;
[469]	~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἢ	ἀδικεῖν.	~(Πῶλος) σὺ ἄρα τυραννεῖν οὐκ
[479]	κακὸν ἡ ἀδικία καὶ τὸ	(ἀδικεῖν;	~(Πῶλος) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[469]	βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ	ἀδικεῖν;	~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν ἂν ἔγωγε
[474]	δέξαι' ἂν μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι ἢ	ἀδικεῖν;	~(Σωκράτης) καὶ σύ γ' ἂν
[474]	τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ	ἀδικεῖν.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ κάκιον, εἴπερ
[461]	χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν	ἀδικεῖν.	ταῦτα οὖν ὅπῃ ποτὲ ἔχει,
[509]	~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν ὄντοιν, τοῦ	ἀδικεῖν	τε καὶ ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν
[483]	~ὥσπερ αὐτίκα ἐν τούτοις, τῷ	ἀδικεῖν	τε καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου
[479]	ἐστὶν τῶν κακῶν μεγέθει τὸ	ἀδικεῖν·	τὸ δὲ ἀδικοῦντα μὴ διδόναι
[483]	πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ	ἀδικεῖν,	τὸ πλέον τῶν ἄλλων ~ζητεῖν
[489]	ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον τὸ	ἀδικεῖν	(τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα ἢ
[475]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν ἐστιν
[475]	σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι μᾶλλον
[473]	~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι. ~(Πῶλος)
[474]	καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὸ	~ἀδικεῖν	τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ
[489]	δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει ~μοι
[508]	~ἄρα ἦν, τὸ εἶναι τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ
[489]	ἄρα μόνον ἐστὶν αἴσχιον τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον ~τὸ
[475]	~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον εἶναι τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[519]	τοῦ διδασκάλου, σχόντας δὲ δικαιοσύνην,	ἀδικεῖν	τούτῳ ᾧ οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ
[522]	καὶ ἄνανδρός ἐστιν, τὸ δὲ	ἀδικεῖν	φοβεῖται· πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων γέμοντα
[523]	τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα	οἰκεῖν	ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν,
[479]	ὑγιοῦς σώματος μὴ ὑγιεῖ ψυχῇ	συνοικεῖν,	ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ (καὶ
[459]	τὰ τοιαῦτα οὐκ εἰδότα καὶ	δοκεῖν	ἀγαθὸν εἶναι οὐκ ὄντα; ἢ
[506]	δέ μοι καὶ τοῖς ἄλλοις	δοκεῖν.	βούλομαι γὰρ ἔγωγε καὶ ~αὐτὸς
[459]	ποιήσεις δ' ἐν τοῖς πολλοῖς	δοκεῖν	εἰδέναι ~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα οὐκ
[459]	δὲ περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε	δοκεῖν	~εἰδέναι οὐκ εἰδὼς ἐν οὐκ
[527]	μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον οὐ τὸ	δοκεῖν	εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ εἶναι,
[464]	ἐν ψυχῇ, ὃ ποιεῖ μὲν	δοκεῖν	εὖ ἔχειν τὸ ~σῶμα καὶ
[482]	σου ~καταγελᾶν, ὥς γέ μοι	δοκεῖν	ὀρθῶς, τότε· νῦν δὲ πάλιν
[508]	σὺ δὲ πλεονεξίαν οἴει δεῖν	ἀσκεῖν·	~γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς. εἶεν· ἢ
[522]	θάνατον. ~αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ	ἀποθνῄσκειν	οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις μὴ παντάπασιν
[526]	καὶ ζῆν καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω	~(ἀποθνῄσκειν.	παρακαλῶ δὲ καὶ τοὺς ἄλλους
[490]	δεῖ νέμειν, ἐν τῷ δὲ	ἀναλίσκειν	τε αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς
[472]	~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν ἢ	γιγνώσκειν	ἢ ἀγνοεῖν ὅστις τε εὐδαίμων
[470]	ὅτι οὐδὲ τὸν μέγαν βασιλέα	γιγνώσκειν	φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[482]	καὶ δημηγορικά, ~φάσκων τὴν ἀλήθειαν	διώκειν,	ἃ φύσει μὲν οὐκ ἔστιν
[501]	Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν ἡμῶν μόνον	διώκειν,	ἄλλο δ' οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης)
[507]	~ἡδονὰς καὶ λύπας φεύγειν καὶ	διώκειν,	καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου δεῖ·
[507]	δὴ σώφρονος ἀνδρός ἐστιν οὔτε	~διώκειν	οὔτε φεύγειν ἃ μὴ προσήκει,
[492]	ὦ Σώκρατες, ἣν φῂς σὺ	διώκειν,	ὧδ' ἔχει· τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία
[516]	τὸν Μαραθῶνι εἰς τὸ βάραθρον	(ἐμβαλεῖν	ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ ~μὴ διὰ
[449]	~(Σωκράτης) ῥήτορα ἄρα χρή σε	καλεῖν;	~(Γοργίας) ~ἀγαθόν γε, ὦ Σώκρατες,
[450]	οὐδεμίαν οἶμαί σε βούλεσθαι ῥητορικὴν	καλεῖν,	οὐχ ὅτι τῷ ~ῥήματι οὕτως
[449]	ὡς ἔφη Ὅμηρος, βούλει με	καλεῖν.	~(Σωκράτης) ἀλλὰ βούλομαι. ~(Γοργίας) κάλει
[450]	οὖν μανθάνω οἵαν αὐτὴν βούλει	καλεῖν;	τάχα δὲ εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ'
[448]	ἀλλὰ τίς, καὶ ὅντινα δέοι	~καλεῖν	τὸν Γοργίαν· ὥσπερ τὰ ἔμπροσθέν
[449]	ἡ τέχνη ~καὶ τίνα Γοργίαν	καλεῖν	χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον δέ, ὦ
[521]	~εἴ σοι Μυσόν γε ἥδιον	καλεῖν,	ὦ Σώκρατες· ὡς εἰ μὴ
[449]	ἡμῖν εἰπὲ τίνα σε χρὴ	~καλεῖν	ὡς τίνος ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας)
[514]	ἐπιχειρεῖν τοῖς ~δημοσίοις ἔργοις καὶ	παρακαλεῖν	ἀλλήλους ἐπ' αὐτά. φῶμεν ταῦτα
[514]	δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ ἄλλους τοιούτους	παρακαλεῖν;	οὐκ ~ἀνόητόν σοι δοκεῖ ἂν
[460]	ἀδίκως χρῆται, ~μὴ τῷ διδάξαντι	ἐγκαλεῖν	μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ τῆς πόλεως,
[460]	ὅτι οὐ δεῖ τοῖς (παιδοτρίβαις	ἐγκαλεῖν	~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων,
[461]	ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ καὶ	ἐθέλειν	ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν ὅπῃ ποτὲ
[458]	Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ γε μὴ	ἐθέλειν,	αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν ὅτι τις
[465]	οἰκείου τοῦ ~διὰ τῆς γυμναστικῆς	ἀμελεῖν.	ἵν' οὖν μὴ μακρολογῶ, ἐθέλω
[521]	ὥσπερ ἤρξω παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ,	διατελεῖν	ἃ νοεῖς λέγων. ~καὶ νῦν
[491]	~ἱκανοὶ ὄντες ἃ ἂν νοήσωσιν	ἐπιτελεῖν,	καὶ μὴ ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν
[503]	ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν	~ἀποτελεῖν,	αἳ δὲ χείρω, μή, τοῦτο
[520]	ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν οὕς φασιν	ὠφελεῖν.	οὐχ οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[484]	τῶν λόγων οἷς δεῖ χρώμενον	ὁμιλεῖν	ἐν τοῖς ~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις
[513]	ψυχήν, μίαν μὲν πρὸς ἡδονὴν	ὁμιλεῖν,	τὴν ἑτέραν δὲ ~πρὸς τὸ
[463]	καὶ ἀνδρείας καὶ φύσει δεινῆς	προσομιλεῖν	τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ
[508]	κόρρης, ἐάντε χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε	ἐκβάλλειν	ἐκ τῆς πόλεως, ἐάντε, τὸ
[460]	δεῖ τοῖς (παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν ~οὐδ'	ἐκβάλλειν	ἐκ τῶν πόλεων, ἐὰν ὁ
[456]	διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν τε καὶ	~ἐκβάλλειν	ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν
[457]	διδάξαντα δεῖ μισεῖν τε καὶ	~ἐκβάλλειν	ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνος μὲν
[468]	~οὐκ ἄρα σφάττειν βουλόμεθα οὐδ'	ἐκβάλλειν	ἐκ τῶν πόλεων οὐδὲ χρήματα
[457]	ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν δίκαιον καὶ	ἐκβάλλειν	~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ τὸν
[472]	πολλοὺς κατ' ἐμοῦ παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς	ἐκβάλλειν	με ἐκ ~τῆς οὐσίας καὶ
[468]	καὶ βαδίζειν καὶ ~τρέχειν καὶ	πλεῖν,	καὶ οἷον αὖ λίθους καὶ
[467]	ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς γὰρ βούλεται	πλεῖν	τε καὶ ~κινδυνεύειν καὶ πράγματ'
[490]	μὲν ~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον δεῖ	νέμειν,	ἐν τῷ δὲ ἀναλίσκειν τε
[456]	ἐθέλοντα ἢ φάρμακον πιεῖν ἢ	τεμεῖν	ἢ καῦσαι παρασχεῖν τῷ ~ἰατρῷ,
[520]	τῶν εὐεργεσιῶν τὸν εὖ παθόντα	~ἐπιθυμεῖν	ποιεῖ ἀντ' εὖ ποιεῖν, ὥστε
[511]	βέλτιστε; ἦ καὶ ἡ τοῦ	νεῖν	ἐπιστήμη σεμνή τίς σοι δοκεῖ
[514]	τῶν μελλόντων ἢ χρήματα πολλὰ	~λαμβάνειν	ἢ ἀρχήν τινων ἢ ἄλλην
[448]	πάρεστι τούτου πεῖραν, ὦ (Χαιρεφῶν)	λαμβάνειν.	~(Πῶλος) ~νὴ Δία· ἂν δέ
[458]	~ἐάν τις βούληται παρὰ σοῦ	μανθάνειν;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ
[514]	τῷ πίθῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν	μανθάνειν,	~καὶ αὐτούς τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν
[518]	ψυχήν, τοτὲ μέν μοι δοκεῖς	μανθάνειν	ὅτι λέγω, καὶ ὁμολογεῖς ὡς
[471]	χῆνα ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν καὶ	~ἀποθανεῖν.	τοιγάρτοι νῦν, ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς
[464]	ἢ ὁ ὀψοποιός, λιμῷ ἂν	ἀποθανεῖν	τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν οὖν
[492]	ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ	κατθανεῖν	δὲ ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς τῷ
[492]	εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι	κατθανεῖν,	~τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν; ~(καὶ
[447]	φασὶ χρῆναι, ὦ Σώκρατες, οὕτω	μεταλαγχάνειν.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ, τὸ λεγόμενον,
[524]	τῶν λόγων τοιόνδε τι λογίζομαι	συμβαίνειν.	ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς
[480]	κἀκεῖνα λυτέον ἢ τάδε ἀνάγκη	συμβαίνειν;	~(Πῶλος) ναί, τοῦτό γε οὕτως
[451]	ἐν ᾧ καταριθμοῦνται ᾄδοντες ὅτι	ὑγιαίνειν	μὲν ἄριστόν ἐστιν, τὸ δὲ
[467]	καὶ ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο, τὸ	ὑγιαίνειν,	οὗ ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος) δῆλον
[467]	πίνουσιν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι τὸ	(ὑγιαίνειν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οἱ πλέοντές
[485]	ἑαυτοῦ, ἡγούμενος οὕτως αὐτὸς ἑαυτὸν	ἐπαινεῖν.	~ἀλλ' οἶμαι τὸ ὀρθότατόν ἐστιν
[510]	Σώκρατες, ὡς ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι	ἐπαινεῖν,	(ἄν τι καλῶς λέγῃς; τοῦτό
[450]	~ὑπολάβοι ἄν τις, εἰ βούλοιτο	δυσχεραίνειν	ἐν τοῖς λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν
[496]	~(Σωκράτης) εἶεν· διψῶντα δὲ δὴ	πίνειν	ἄλλο τι ἢ ἡδὺ φῂς
[499]	ἐλέγομεν ἐν τῷ ἐσθίειν ~καὶ	πίνειν	ἡδονάς, ἦ ἄρα τούτων αἱ
[494]	καὶ διψῆν γε καὶ διψῶντα	πίνειν;	~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ τὰς ἄλλας
[497]	καὶ ἅμα ἡδόμενος διὰ τοῦ	πίνειν;	~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδα ὅτι λέγεις.
[496]	χαίρειν λέγεις ἅμα, ὅταν διψῶντα	~πίνειν	λέγῃς; ἢ οὐχ ἅμα τοῦτο
[496]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ	πίνειν	πλήρωσίς τε τῆς ἐνδείας καὶ
[467]	δοκοῦσιν τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν,	πίνειν	τὸ φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἢ
[496]	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ τὸ	πίνειν	χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης)
[524]	Αἰακός· Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα δώσω	ἐπιδιακρίνειν,	ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω,
[477]	ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ πένεσθαι καὶ	κάμνειν	τὸ ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον
[508]	καὶ τὰ ἐμὰ ἀδίκως καὶ	τέμνειν	καὶ αἴσχιον καὶ κάκιον, καὶ
[480]	μύσαντα εὖ καὶ ἀνδρείως ὥσπερ	τέμνειν	καὶ κάειν ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν
[469]	δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ	τυραννεῖν	γε λέγεις ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος)
[510]	ἐν τῇ ~πόλει ἢ καὶ	τυραννεῖν,	ἢ τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον
[469]	ἢ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα	τυραννεῖν	οὐκ ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ,
[486]	ἄσκει, καὶ ἄσκει ὁπόθεν δόξεις	φρονεῖν,	ἄλλοις τὰ κομψὰ ταῦτα ~ἀφείς,
[449]	~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ λέγειν, καὶ	φρονεῖν;	~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[450]	τῶν καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι	φρονεῖν	καὶ λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[527]	οὐδέν γ' ἂν ἦν θαυμαστὸν	καταφρονεῖν	τούτων, εἴ πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν
[470]	νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι τε καὶ	ἐξελαύνειν	ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε
[460]	~μὴ τῷ διδάξαντι ἐγκαλεῖν μηδ'	ἐξελαύνειν	ἐκ τῆς πόλεως, ἀλλὰ τῷ
[507]	εἴη ὁ τοιοῦτος οὔτε θεῷ·	κοινωνεῖν	γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ δὲ μὴ
[482]	κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν τε ~καὶ	διαφωνεῖν,	καὶ χορὸν ᾧ χορηγοίην, (καὶ
[480]	ἀνάγκη ταῦτα ἐκείνοις οὕτω μὲν	συμφωνεῖν,	ἄλλως δὲ μή; ~(Πῶλος) τί
[461]	ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια καὶ ἄλλους	διδάξειν;	ἀλλ' εἰς τὰ τοιαῦτα ἄγειν
[482]	(Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ φάναι	διδάξειν	διὰ τὸ ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων,
[461]	ταῦτα εἰδὼς ~παρ' αὐτόν, αὐτὸς	διδάξειν,	ἔπειτα ἐκ ταύτης ἴσως τῆς
[518]	τὰς δ' ἄλλας πάσας ταύτας	~ἀγνοεῖν·	διὸ δὴ καὶ ταύτας μὲν
[472]	αὐτῶν ἐστιν ἢ γιγνώσκειν ἢ	ἀγνοεῖν	ὅστις τε εὐδαίμων ἐστὶν καὶ
[479]	τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ	~ἀγνοεῖν	ὅσῳ ἀθλιώτερόν ἐστι μὴ ὑγιοῦς
[458]	σὺ ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι χρῆν	ἐννοεῖν	καὶ τὸ τῶν παρόντων. πάλαι
[485]	μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ	~πρέπειν	μοι δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν
[505]	δεῖ τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ~μὴ	ἐπιτρέπειν	ἄλλ' ἄττα ποιεῖν ἢ ἀφ'
[517]	μεταβιβάζειν τὰς ἐπιθυμίας καὶ μὴ	ἐπιτρέπειν,	~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο
[501]	οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν	εἰπεῖν	αἵτινές εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ
[456]	ὦ Σώκρατες, ὅτι ὡς ἔπος	εἰπεῖν	ἁπάσας τὰς δυνάμεις ~συλλαβοῦσα ὑφ'
[503]	δέ; τῶν παλαιῶν ἔχεις τινὰ	εἰπεῖν	δι' ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι
[470]	οὕτω γε. ~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν	εἰπεῖν	δι' ὅτι μέμφῃ τὴν τοιαύτην
[456]	ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν τὸν	~εἰπεῖν	δυνατόν, εἰ βούλοιτο. καὶ εἰ
[465]	τὴν αἰτίαν ἑκάστου μὴ ἔχειν	εἰπεῖν.	ἐγὼ δὲ ~τέχνην οὐ καλῶ
[509]	δέδεται, ~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν τι	εἰπεῖν	ἔστιν, σιδηροῖς καὶ ἀδαμαντίνοις ~λόγοις,
[522]	τῷ κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν	εἰπεῖν;	ἢ εἰ εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν,
[450]	περαίνουσι, καὶ ἔργου ὡς ἔπος	~εἰπεῖν	ἢ οὐδενὸς προσδέονται ἢ βραχέος
[451]	~καὶ ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ	εἰπεῖν	ἡ περὶ τί ἐν λόγοις
[522]	ἂν αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ	εἰπεῖν;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον
[462]	~μὴ ἀγροικότερον ᾖ τὸ ἀληθὲς	εἰπεῖν·	ὀκνῶ γὰρ Γοργίου ἕνεκα λέγειν,
[522]	δημοσίᾳ, οὔτε τὸ ἀληθὲς ἕξω	εἰπεῖν,	~ὅτι δικαίως (πάντα ταῦτα ἐγὼ
[501]	ἀλόγως τε παντάπασιν ὡς ἔπος	εἰπεῖν	οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ καὶ ~ἐμπειρίᾳ
[517]	ἔσεσθαι οἱ πολῖται, ~ὡς ἔπος	εἰπεῖν	οὐδὲν (τούτων διέφερον ἐκεῖνοι· ὅπερ
[505]	πολλά, κάμνοντα δὲ ὡς ἔπος	~εἰπεῖν	οὐδέποτ' ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι ὧν ἐπιθυμεῖ;
[450]	καὶ τοιαύτας ~πράξεις ὡς ἔπος	εἰπεῖν	πᾶσά ἐστιν ἡ ἐπιστήμη, τῆς
[466]	ποιεῖν ὧν βούλονται ὡς ἔπος	εἰπεῖν,	ποιεῖν μέντοι ὅτι ἂν αὐτοῖς
[482]	ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ	εἰπεῖν,	σὲ δὲ αὐτὸ τοῦτο ἀγαπᾶν
[482]	λόγοις ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς ἃ ἐνόει	~εἰπεῖν.	σὺ γὰρ τῷ ὄντι, ὦ
[449]	ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ αὐτὰ	εἰπεῖν.	~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν δεῖ, ὦ
[503]	τινα ἔχεις τῶν ῥητόρων τοιοῦτον	εἰπεῖν,	τί οὐχὶ καὶ ἐμοὶ αὐτὸν
[503]	Δία οὐκ ἔχω ἔγωγέ σοι	εἰπεῖν	τῶν γε νῦν ῥητόρων οὐδένα.
[504]	τοῦ κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν καὶ	εἰπεῖν	ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης)
[465]	οὖν μὴ μακρολογῶ, ἐθέλω σοι	εἰπεῖν	ὥσπερ οἱ ~γεωμέτραι ἤδη γὰρ
[505]	μύθους φασὶ μεταξὺ θέμις εἶναι	(καταλείπειν,	ἀλλ' ~ἐπιθέντας κεφαλήν, ἵνα μὴ
[458]	ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν διαλεγώμεθα.	σκοπεῖν	οὖν χρὴ καὶ τὸ τούτων,
[507]	φεύγειν καὶ διώκειν, καὶ ὑπομένοντα	καρτερεῖν	ὅπου δεῖ· ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη,
[498]	οἶμαι ἔγωγε οὐ πολύ τι	διαφέρειν.	~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ τοῦτο.
[520]	τύχωσιν, ~ὡς πονηροτάτης; οἴει τι	διαφέρειν	τούτους ἐκείνων; ταὐτόν, ὦ μακάρι'
[487]	αὐτὸ δεήσει ἐπ' ἄλλην βάσανον	ἀναφέρειν.	οὐ γὰρ ἄν ποτε αὐτὸ
[514]	~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν	(προσφέρειν,	~ἐὰν μὴ καλὴ κἀγαθὴ ἡ
[497]	γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ γε	χαίρειν	δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[472]	τοὺς δ' ἄλλους πάντας τούτους	χαίρειν	ἐᾷς. ἔστιν μὲν οὖν ~οὗτός
[497]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα τὸ	χαίρειν	ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ τὸ
[506]	δὲ μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη	χαίρειν	καὶ ~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ
[510]	νέου ~ἐθίζειν αὑτὸν τοῖς αὐτοῖς	χαίρειν	καὶ ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ, καὶ
[458]	~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη	χαίρειν	καὶ διαλύωμεν τὸν λόγον. ~(Γοργίας)
[474]	ᾖ, τοὺς δὲ ~πολλοὺς ἐῶ	χαίρειν,	καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς
[498]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως	χαίρειν	καὶ λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους καὶ
[476]	~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους ἐῶ	χαίρειν.	καὶ τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτως
[496]	οὖν τὸ συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον	χαίρειν	λέγεις ἅμα, ὅταν διψῶντα ~πίνειν
[496]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ τὸ πίνειν	χαίρειν	λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά
[498]	πολεμίων πότεροί σοι ἐδόκουν μᾶλλον	χαίρειν,	οἱ δειλοὶ ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι;
[526]	κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν·	χαίρειν	οὖν ~ἐάσας τὰς τιμὰς τὰς
[474]	τινα, ἐὰν ἐν τῷ θεωρεῖσθαι	χαίρειν	ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας; ἔχεις τι
[495]	ᾖ τὸ ἀγαθόν, τὸ πάντως	χαίρειν·	ταῦτά τε γὰρ τὰ νυνδὴ
[499]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ	χαίρειν	τὸν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως,
[505]	ἐὰν δὲ ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις	χαίρειν	τοῦτον τὸν λόγον, ἢ ~καὶ
[461]	~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ μή, ἐᾶν	χαίρειν.	ὕστερον δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς
[522]	τίς με ἢ νεωτέρους φῇ	διαφθείρειν	ἀπορεῖν ποιοῦντα, ἢ τοὺς πρεσβυτέρους
[514]	μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς τε δημοσιεύειν	ἐπιχειρεῖν	καὶ ἄλλους τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ
[515]	σὸν ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν	ἐπιχειρεῖν;	~(Καλλίκλης) φιλόνικος εἶ, ὦ Σώκρατες.
[514]	ἐν τῷ πίθῳ τὴν κεραμείαν	ἐπιχειρεῖν	μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς τε δημοσιεύειν
[521]	Ἀθηναίων, ἵνα μὴ εἴπω μόνος,	ἐπιχειρεῖν	τῇ ὡς ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ
[514]	οὕτω δὴ ἀνόητον ἦν δήπου	ἐπιχειρεῖν	τοῖς ~δημοσίοις ἔργοις καὶ παρακαλεῖν
[522]	ἀπορεῖν ποιοῦντα, ἢ τοὺς πρεσβυτέρους	~κακηγορεῖν	λέγοντα πικροὺς λόγους ἢ ἰδίᾳ
[503]	βελτίους ~γεγονέναι, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο	δημηγορεῖν,	ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ χείρους
[519]	εἶναι, ὦ ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς	δημηγορεῖν	με ~ἠνάγκασας, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ
[480]	~εἴ τις (ὑπολάβοι ἐπὶ τοὐναντίον	κατηγορεῖν	δεῖν μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα
[489]	τοῖς ~πρόσθεν οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ	κατηγορεῖν	λέγων ὅτι ἐναντίον ἐστὶν ὁ
[520]	λόγῳ τούτῳ ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν	κατηγορεῖν	ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν οὕς φασιν
[522]	κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων καὶ πνίγων	ἀπορεῖν	ποιεῖ, πικρότατα πώματα διδοὺς καὶ
[522]	με ἢ νεωτέρους φῇ διαφθείρειν	ἀπορεῖν	ποιοῦντα, ἢ τοὺς πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν
[462]	ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας)	ἀπορεῖν	σοι ~δοκεῖ περὶ τῆς ῥητορικῆς,
[494]	ζῆν, ἐν τῷ ὡς πλεῖστον	ἐπιρρεῖν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη γ' ἂν
[504]	τάξεως καὶ τοῦ κόσμου; πειρῶ	~εὑρεῖν	καὶ εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ τὸ
[527]	~εἴχομεν αὐτῶν βελτίω καὶ ἀληθέστερα	εὑρεῖν·	νῦν δὲ ὁρᾷς ὅτι τρεῖς
[486]	οὐκ ἂν οἴει με ἅσμενον	~εὑρεῖν	τούτων τινὰ τῶν λίθων ᾗ
[520]	~δημηγόροις τε καὶ σοφισταῖς οὐκ	ἐγχωρεῖν	μέμφεσθαι τούτῳ τῷ πράγματι ὃ
[508]	καὶ ἃ Πῶλον αἰσχύνῃ ᾤου	συγχωρεῖν,	ἀληθῆ ~ἄρα ἦν, τὸ εἶναι
[471]	αὐτοῦ Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη διώκοντα	ἐμπεσεῖν	καὶ ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν, ἅτε
[457]	τὸν οὖν οὐκ ὀρθῶς χρώμενον	μισεῖν	δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι
[456]	ἐν τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι	μισεῖν	τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν
[457]	ἀδικῇ, οὐ τὸν διδάξαντα δεῖ	μισεῖν	τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν
[513]	δέ σοι οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων	παραδώσειν	~τέχνην τινὰ τοιαύτην, ἥτις (σε
[490]	δεῖ ὑποδήματα καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον	περιπατεῖν.	~(Καλλίκλης) ποῖα ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων.
[488]	ἐμῇ· σὺ οὖν, ὥσπερ ~ἤρξω	νουθετεῖν	με, μὴ ἀποστῇς, ἀλλ' ἱκανῶς
[492]	ὡς μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν εἶναι	ὑπηρετεῖν	δι' ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν, καὶ
[483]	ἀδικεῖν, τὸ πλέον τῶν ἄλλων	~ζητεῖν	ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι αὐτοὶ
[483]	καὶ αἰσχρὸν λέγεται, τὸ πλέον	ζητεῖν	ἔχειν τῶν ~πολλῶν, καὶ ἀδικεῖν
[483]	ὡς αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον τὸ	πλεονεκτεῖν,	καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ ἀδικεῖν,
[490]	εἰς ὑποδήματα δῆλον ὅτι δεῖ	πλεονεκτεῖν	τὸν (φρονιμώτατον εἰς ταῦτα ~καὶ
[490]	ἀγαθόν, τοῦτον δὴ ἴσως δεῖ	πλεονεκτεῖν	τῶν ~σπερμάτων καὶ ὡς πλείστῳ
[456]	τοὺς φίλους δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ	κεντεῖν	τε καὶ ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε
[508]	καὶ αἴσχιον καὶ κάκιον, καὶ	κλέπτειν	γε ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι καὶ
[493]	τυγχάνει ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ	~μεταπίπτειν	ἄνω κάτω, καὶ τοῦτο ἄρα
[508]	οἱ ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε	τύπτειν	βούληται, ~τὸ νεανικὸν δὴ τοῦτο
[508]	οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ	τύπτειν	καὶ ~ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ
[456]	τούτου ἕνεκα τοὺς φίλους δεῖ	~τύπτειν	οὐδὲ κεντεῖν τε καὶ ἀποκτεινύναι.
[480]	γε πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ,	τύπτειν	παρέχοντα, ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν,
[480]	νῦν ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα	φυλάττειν	ὅπως ~μὴ ἀδικήσει, ὡς ἱκανὸν
[507]	ἀγαθὸν εὖ τε καὶ ~καλῶς	πράττειν	ἃ ἂν πράττῃ, τὸν δ'
[470]	ἃ δοκεῖ ἕπηται τὸ ὠφελίμως	πράττειν,	ἀγαθόν τε εἶναι, καὶ τοῦτο,
[500]	καὶ τἆλλα καὶ τὰ ἡδέα	πράττειν,	ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ τῶν ~ἡδέων.
[497]	μὴν εὖ γε πράττοντα κακῶς	(πράττειν	ἅμα ἀδύνατον φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης)
[468]	μὲν ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα	πράττειν	~αὐτά, βλαβερὰ δὲ ὄντα οὐ
[460]	τὸν δὲ δίκαιον βούλεσθαι δίκαια	~πράττειν;	~(Γοργίας) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε
[514]	σοι δοκεῖ ἂν εἶναι οὕτω	πράττειν;	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν δέ,
[458]	ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι ἄλλο	πράττειν.	~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς, ὦ
[497]	ἄρα τὸ χαίρειν ἐστὶν εὖ	πράττειν	οὐδὲ τὸ ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε
[507]	(τῷ μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι, οὕτω	~πράττειν,	οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι
[521]	ὡς ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ καὶ	πράττειν	τὰ πολιτικὰ μόνος τῶν νῦν·
[515]	σὺ μὲν αὐτὸς ἄρτι ἄρχῃ	πράττειν	τὰ τῆς ~πόλεως πράγματα, ἐμὲ
[515]	~πολλάκις ἤδη ὡμολογήκαμεν τοῦτο δεῖν	πράττειν	τὸν πολιτικὸν ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν ἢ
[458]	κατέχομεν ~βουλομένους τι καὶ ἄλλο	πράττειν.	~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν θορύβου, ὦ
[468]	~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα	σφάττειν	βουλόμεθα οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν
[503]	ἑτέρῳ πρέπον τε εἶναι καὶ	ἁρμόττειν,	~ἕως ἂν τὸ (ἅπαν συστήσηται
[451]	ὁ ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ, τὸ	~πλουτεῖν	ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ
[467]	ἐκεῖνο οἶμαι οὗ ἕνεκα πλέουσιν,	πλουτεῖν·	~πλούτου γὰρ ἕνεκα πλέουσιν. ~(Πῶλος)
[492]	τούτοις τοῖς ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν	ἀπολαύειν	τῶν ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν
[488]	εἶναι τὸν ἄνδρα καὶ τί	(ἐπιτηδεύειν	καὶ μέχρι τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον
[519]	ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων τῶν φασκόντων	παιδεύειν	ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε·
[514]	ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς τε	δημοσιεύειν	ἐπιχειρεῖν καὶ ἄλλους τοιούτους παρακαλεῖν;
[515]	ἔργον σὸν ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν	δημοσιεύειν	ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης) φιλόνικος εἶ, ὦ
[514]	τε ἄλλα κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες	δημοσιεύειν	~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους ὡς ἱκανοὶ ἰατροὶ
[473]	εἰμὶ τῶν πολιτικῶν, καὶ πέρυσι	βουλεύειν	λαχών, ἐπειδὴ ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε
[520]	πόλιν, αἰσχρὸν νενόμισται μὴ φάναι	συμβουλεύειν,	~ἐὰν μή τις αὐτῷ ἀργύριον
[520]	ἔοικε, τὰς μὲν ἄλλας συμβουλὰς	συμβουλεύειν	λαμβάνοντα ~ἀργύριον, οἷον οἰκοδομίας πέρι
[455]	συνῶμεν; περὶ τίνων τῇ πόλει	συμβουλεύειν	οἷοί τε ἐσόμεθα; πότερον ~περὶ
[467]	γὰρ βούλεται πλεῖν τε καὶ	~κινδυνεύειν	καὶ πράγματ' ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο
[513]	τὰς παρασκευὰς ἐπὶ τὸ ἕκαστον	~θεραπεύειν,	καὶ σῶμα καὶ ψυχήν, μίαν
[513]	τῇ πόλει καὶ τοῖς πολίταις	θεραπεύειν,	ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς τοὺς πολίτας
[502]	δημηγορία ἂν εἴη· ἢ οὐ	ῥητορεύειν	δοκοῦσί σοι οἱ ποιηταὶ ἐν
[456]	ἅπαντας χρῆσθαι ~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν	πυκτεύειν	τε καὶ παγκρατιάζειν καὶ ἐν
[454]	τε καὶ ἀδίκων; ἐξ ἧς	πιστεύειν	γίγνεται ἄνευ τοῦ εἰδέναι ἢ
[521]	~ὥς μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες,	πιστεύειν	μηδ' ἂν ἓν τούτων παθεῖν,
[454]	Σώκρατες, ὅτι ἐξ ἧς τὸ	πιστεύειν.	~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ ἄρα, ὡς
[458]	ἀκούετε τούτων τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων	ἀκούειν	ἐάν τι λέγητε· ἐμοὶ δ'
[482]	παρ' ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα τοιαῦτα	ἀκούειν,	καὶ μὴ ~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ
[470]	σοι παρ' ἐμοῦ ἥδιόν ἐστιν	ἀκούειν,	ὅταν μὲν ~δικαίως τις ταῦτα
[462]	ἐξέσται (μοι ἀπιέναι καὶ μὴ	ἀκούειν	σου; ~ἀλλ' εἴ τι κήδῃ
[487]	μὴ προθυμεῖσθαι εἰς τὴν ἀκρίβειαν	φιλοσοφεῖν,	ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις ὅπως
[485]	καὶ οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι	φιλοσοφεῖν·	~ἐπειδὰν δὲ ἤδη πρεσβύτερος ὢν
[473]	~ἐπειδάν τίς τι εἴπῃ, καταγελᾶν,	ἐλέγχειν	δὲ μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει
[471]	οἱ ἕτεροι τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν	ἐλέγχειν,	~ἐπειδὰν τῶν λόγων ὧν ἂν
[471]	οἱ ἐν τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι	ἐλέγχειν.	καὶ γὰρ ἐκεῖ οἱ ἕτεροι
[506]	ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ	ἐλέγχειν.	οὐδὲ γάρ ~τοι ἔγωγε εἰδὼς
[473]	δίκην ἧττον. βούλει καὶ ~τοῦτο	ἐλέγχειν;	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι τοῦτ' ἐκείνου
[470]	γέ σε δεῖ παλαιοῖς (πράγμασιν	ἐλέγχειν·	τὰ ~γὰρ ἐχθὲς καὶ πρώην
[471]	μακάριε, ῥητορικῶς γάρ με ἐπιχειρεῖς	ἐλέγχειν,	ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς δικαστηρίοις
[457]	περὶ τῆς ῥητορικῆς· φοβοῦμαι οὖν	~διελέγχειν	σε, μή με ὑπολάβῃς οὐ
[473]	ξένων; ταῦτα λέγεις ἀδύνατον εἶναι	ἐξελέγχειν;	~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ, ὦ γενναῖε
[487]	καὶ μὴ τρία ἄρα δεῖ	ἔχειν	ἃ σὺ πάντα ἔχεις, ἐπιστήμην
[483]	τὸ πλέον τῶν ἄλλων ~ζητεῖν	ἔχειν·	ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι αὐτοὶ ἂν
[467]	τε καὶ ~κινδυνεύειν καὶ πράγματ'	ἔχειν;	ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι οὗ ἕνεκα
[489]	οὔ, οἱ πολλοὶ τὸ ἴσον	ἔχειν	~ἀλλ' οὐ τὸ πλέον δίκαιον
[489]	(ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον ~τὸ ἴσον	ἔχειν,	ἀλλὰ καὶ φύσει· ὥστε κινδυνεύεις
[522]	οὖν σοι, ὦ Σώκρατες, καλῶς	ἔχειν	ἄνθρωπος ἐν πόλει οὕτως διακείμενος
[459]	τῶν ἄλλων διὰ τὸ οὕτως	ἔχειν,	αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν τι ἡμῖν
[506]	ἐγὼ ὡς ἄν μοι δοκῇ	ἔχειν·	ἐὰν δέ τῳ ὑμῶν μὴ
[509]	~οὖν αὖ τίθημι (ταῦτα οὕτως	ἔχειν·	εἰ δὲ οὕτως ἔχει καὶ
[465]	ὥστε τὴν αἰτίαν ἑκάστου μὴ	ἔχειν	εἰπεῖν. ἐγὼ δὲ ~τέχνην οὐ
[522]	τούτῳ τῷ κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν	ἔχειν	εἰπεῖν; ἢ εἰ εἴποι ~τὴν
[483]	τοῦ ἥττονος ἄρχειν καὶ πλέον	ἔχειν.	ἐπεὶ ~ποίῳ δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης
[527]	ἔχοντάς γε ὡς νῦν φαινόμεθα	~ἔχειν,	ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς τὶ ὄντας,
[465]	ἄξιον μὲν οὖν ἐμοὶ συγγνώμην	ἔχειν	ἐστίν· λέγοντος γάρ μου ~βραχέα
[504]	καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω τοῦτ'	~ἔχειν	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο
[483]	ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς ὄντας πλέον	ἔχειν,	ἵνα μὴ αὐτῶν πλέον ἔχωσιν,
[479]	πρὸς δὲ τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς	ἔχειν	καὶ ~ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν ἐστι
[488]	ἔλεγες, ~δίκαιον εἶναι τὸ ἴσον	ἔχειν	~καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν (τοῦ
[490]	δεῖ τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον	ἔχειν	~καὶ πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον
[488]	ἐπανάλαβε πῶς φῂς τὸ δίκαιον	ἔχειν	καὶ σὺ καὶ Πίνδαρος τὸ
[483]	τὸν ἀμείνω τοῦ χείρονος πλέον	ἔχειν	καὶ τὸν ~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου.
[486]	ἔχειν ὡς ἐγὼ σὲ οἶμαι	ἔχειν	καὶ τοὺς ~ἄλλους τοὺς πόρρω
[484]	(λέγοντες ~ὡς τὸ ἴσον χρὴ	ἔχειν	καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ καλὸν
[490]	οὐ τὸν βελτίω πλέον δεῖν	ἔχειν;	~(Καλλίκλης) οὐ σιτίων γε οὐδὲ
[514]	ἄλλην δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως	ἔχειν;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε, εἴ σοι
[481]	ὁ Ἀθηναίων μὴ φῇ οὕτως	ἔχειν,	μεταβαλλόμενος λέγεις ἃ ἐκεῖνος ~βούλεται,
[481]	παιδικὰ καὶ ὅπως ἂν φῇ	ἔχειν,	οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ' ~ἄνω
[469]	~τί δέ; οὕτω σοι δοκεῖ	ἔχειν	περὶ ὧν ἐγὼ λέγω τῶν
[505]	~ἔγωγε χρῆναι πάντας ἡμᾶς φιλονίκως	ἔχειν	πρὸς τὸ εἰδέναι τὸ ἀληθὲς
[464]	τοιόνδε λέγω· πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ	~ἔχειν	τὰ σώματα, οὓς οὐκ ἂν
[509]	(ὥστε ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας ταύτας	ἔχειν,	τήν τε ἀπὸ ~τοῦ μὴ
[464]	ὃ ποιεῖ μὲν δοκεῖν εὖ	ἔχειν	τὸ ~σῶμα καὶ τὴν ψυχήν,
[488]	βελτίω τῶν ~χειρόνων καὶ πλέον	ἔχειν	τὸν ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου; μή
[490]	τοὺς δ' ἄρχεσθαι, καὶ πλέον	ἔχειν	τὸν ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο
[499]	μὲν ~τὰ αὐτὰ φάσκων οὕτως	ἔχειν,	τοτὲ δὲ ἑτέρως, ἐξαπατῶν με.
[491]	τὸ δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον	ἔχειν	τούτους τῶν ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας
[483]	αἰσχρὸν λέγεται, τὸ πλέον ζητεῖν	ἔχειν	τῶν ~πολλῶν, καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ
[490]	φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν καὶ πλέον	ἔχειν	τῶν φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δὴ
[486]	αἰσχρὸν δοκεῖ σοι εἶναι οὕτως	ἔχειν	ὡς ἐγὼ σὲ οἶμαι ἔχειν
[495]	ταῦτα ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ αὐτῶν	ἔχειν	ὥσπερ ~περὶ ὑγιείας ἔχει καὶ
[508]	θεοὺς καὶ ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν	συνέχειν	~καὶ φιλίαν καὶ κοσμιότητα καὶ
[480]	τοὺς ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ	~παρέχειν	μύσαντα εὖ καὶ ἀνδρείως ὥσπερ
[468]	οἷον καθῆσθαι καὶ βαδίζειν καὶ	~τρέχειν	καὶ πλεῖν, καὶ οἷον αὖ
[508]	σὺ δέ μοι δοκεῖς οὐ	προσέχειν	τὸν νοῦν ~τούτοις, καὶ ταῦτα
[485]	μὲν ὅσον ~παιδείας χάριν καλὸν	μετέχειν,	καὶ οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι
[490]	τὸν σὸν ~λόγον, καὶ τοῦτον	ἄρχειν	δεῖ, τοὺς δ' ἄρχεσθαι, καὶ
[510]	γὰρ δοκεῖ ἥδε· ἢ αὐτὸν	ἄρχειν	δεῖν ἐν τῇ ~πόλει ἢ
[452]	ἀνθρώποις, ἅμα δὲ τοῦ ἄλλων	ἄρχειν	ἐν τῇ αὑτοῦ πόλει ~ἑκάστῳ.
[483]	κέκριται, τὸν κρείττω τοῦ ἥττονος	ἄρχειν	καὶ πλέον ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ
[490]	βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ	ἄρχειν	καὶ πλέον ἔχειν τῶν φαυλοτέρων.
[491]	τούτους γὰρ (προσήκει τῶν πόλεων	ἄρχειν,	καὶ τὸ δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν,
[490]	βελτίων ἐστίν, ἢ τῷ μὲν	~ἄρχειν	πάντα ἐκεῖνον δεῖ νέμειν, ἐν
[517]	θεραπεία, ἥνπερ καὶ προσήκει τούτων	ἄρχειν	πασῶν τῶν τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι
[488]	κρείττω τὰ τῶν ἡττόνων καὶ	ἄρχειν	τὸν βελτίω τῶν ~χειρόνων καὶ
[491]	μὲν οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ	~ἄρχειν,	τῶν δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς
[476]	τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ πάσχον	πάσχειν.	~(Πῶλος) ἀλλ' ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~τούτων
[476]	ποιεῖν; ~(Πῶλος) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες,	πάσχειν.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό τινος ποιοῦντος;
[476]	ὁμολογουμένων, τὸ δίκην διδόναι πότερον	πάσχειν	τί ἐστιν ἢ ποιεῖν; ~(Πῶλος)
[456]	πιεῖν ἢ τεμεῖν ἢ καῦσαι	παρασχεῖν	τῷ ~ἰατρῷ, οὐ δυναμένου τοῦ
[485]	οἶμαι τὸ ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων	μετασχεῖν.	φιλοσοφίας μὲν ὅσον ~παιδείας χάριν
[465]	δὲ πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω	~ὑποσχεῖν	λόγον. ~(τῇ μὲν οὖν ἰατρικῇ,
[508]	γε ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι καὶ	τοιχωρυχεῖν	καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ
[470]	ὦ θαυμάσιε, (τὸ μέγα δύνασθαι)	πάλιν	αὖ σοι φαίνεται, ἐὰν μὲν
[520]	~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς βελτίστη ἔσται,	πάλιν	αὐτῆς κατηγοροῦσιν, ὅταν τύχωσιν, ~ὡς
[482]	δοκεῖν ὀρθῶς, τότε· νῦν δὲ	πάλιν	αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ
[516]	γε σὺ ἐξ ὧν ὡμολόγεις.	πάλιν	δὲ λέγε μοι περὶ Κίμωνος·
[453]	ἀλλὰ πάντων μάλιστα πείθει. ~(Σωκράτης)	~πάλιν	δὴ ἐπὶ τῶν αὐτῶν τεχνῶν
[489]	~ἰσχυρότεροί εἰσιν ἢ σύ. ἀλλὰ	πάλιν	ἐξ ἀρχῆς εἰπὲ τί ποτε
[520]	~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ ἢ	πόλιν,	αἰσχρὸν νενόμισται μὴ φάναι συμβουλεύειν,
[484]	ἄπειροι ~γίγνονται τῶν κατὰ τὴν	πόλιν,	καὶ τῶν λόγων οἷς δεῖ
[456]	~ῥητορικῇ. φημὶ δὲ καὶ εἰς	πόλιν	ὅπῃ βούλει ἐλθόντα ῥητορικὸν ἄνδρα
[519]	καὶ τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν	πόλιν·	~ὅταν οὖν ἔλθῃ ἡ καταβολὴ
[518]	ἐπεθύμουν. καί φασι μεγάλην τὴν	πόλιν	πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι δὲ οἰδεῖ
[519]	πάσχουσι· πολλὰ καὶ ~ἀγαθὰ τὴν	πόλιν	πεποιηκότες ἄρα ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς
[455]	σαφῶς ἀποκαλύψαι τὴν τῆς ῥητορικῆς	~δύναμιν	ἅπασαν· αὐτὸς γὰρ καλῶς ὑφηγήσω.
[509]	ἀπὸ τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα	δύναμιν	ἢ βούλησιν; ὧδε ~δὲ λέγω·
[514]	ἢ ἀρχήν τινων ἢ ἄλλην	δύναμιν	ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως ἔχειν; ~(Καλλίκλης)
[511]	τὴν μίμησιν τοῦ δεσπότου καὶ	δύναμιν.	~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅπῃ στρέφεις
[509]	ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται, ἢ ἐὰν	δύναμιν	~παρασκευάσηται τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ
[470]	δι' ὅτι μέμφῃ τὴν τοιαύτην	δύναμιν;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) τί δή;
[509]	δὴ τοῦτό γε, ὅτι ἐὰν	δύναμιν.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ τοῦ
[510]	ἄρα, ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ	δύναμίν	τινα καὶ τέχνην, ~ὅπως μὴ
[509]	ἢ καὶ ἐπὶ (τοῦτο δεῖ	δύναμίν	τινα καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς,
[508]	ἢ ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα	ἡμῖν	ἄνω ~ἐκεῖ ἐν τοῖς πρόσθεν
[502]	τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί ποτε	ἡμῖν	αὕτη ἐστίν; ~πότερόν σοι δοκοῦσιν
[447]	Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν ἂν	(ἡμῖν	διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ πυθέσθαι παρ'
[527]	πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον ἄν τι	ἡμῖν	δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα, ~βελτίους ὄντες
[499]	γάρ που τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα	ἡμῖν	ἔδοξεν πρακτέον εἶναι, εἰ μνημονεύεις,
[447]	γάρ μοι (Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται	ἡμῖν,	εἰ μὲν δοκεῖ, νῦν, ἐὰν
[500]	οὐκ ~ἐκεῖνο τῶν ἄλλων; σύμψηφος	ἡμῖν	εἶ καὶ σὺ ἐκ τρίτων;
[449]	μᾶλλον δέ, ὦ Γοργία, αὐτὸς	ἡμῖν	εἰπὲ τίνα σε χρὴ ~καλεῖν
[500]	ὁρᾷς γὰρ ὅτι περὶ τούτου	ἡμῖν	εἰσιν οἱ λόγοι, οὗ τί
[515]	ἢ ἄλλου του ἄρα ἐπιμελήσῃ	ἡμῖν	ἐλθὼν ~ἐπὶ τὰ (τῆς πόλεως
[475]	ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο	ἡμῖν	ἐν τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον
[513]	σὺν τοῖς φιλτάτοις ἡ αἵρεσις	ἡμῖν	ἔσται ταύτης ~τῆς δυνάμεως τῆς
[513]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως ἐπιχειρητέον	ἡμῖν	ἐστιν τῇ πόλει καὶ τοῖς
[508]	ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος ὁ λόγος	(ἡμῖν	ἐστιν, ~ὡς οὐ δικαιοσύνης καὶ
[515]	~τρόπον οἴει δεῖν πολιτεύεσθαι ἐν	ἡμῖν.	ἢ ἄλλου του ἄρα ἐπιμελήσῃ
[490]	ὥσπερ νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ	ἡμῖν	ᾖ ἐν κοινῷ πολλὰ σιτία
[463]	ἄρτι ἐκ τοῦ λόγου οὐδὲν	ἡμῖν	καταφανὲς ἐγένετο τί ποτε οὗτος
[453]	προί̈ ῃ ὡς μάλιστ' ἂν	ἡμῖν	καταφανὲς ποιοῖ ~περὶ ὅτου λέγεται.
[495]	~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης δέ γε	ἡμῖν	ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα.
[472]	μοι ~πεπεράνθαι περὶ ὧν ἂν	(ἡμῖν	ὁ λόγος ᾖ· οἶμαι δὲ
[505]	οὖν καὶ τὰ λοιπά, ~ἵνα	ἡμῖν	ὁ λόγος κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης)
[458]	(ψευδὴς περὶ ὧν τυγχάνει νῦν	~ἡμῖν	ὁ λόγος ὤν. εἰ μὲν
[447]	πολλὰ γὰρ καὶ καλὰ (Γοργίας)	ἡμῖν	ὀλίγον πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων
[480]	Πῶλε, εἴπερ τὰ πρότερον μένει	ἡμῖν	~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη ταῦτα ἐκείνοις
[491]	οὐδὲν παύῃ, ὡς περὶ τούτων	ἡμῖν	ὄντα τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[476]	ἐῶ χαίρειν. καὶ τοῦτο μὲν	ἡμῖν	οὕτως ἐχέτω· μετὰ τοῦτο ~δὲ
[455]	καὶ αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν	ἡμῖν	περὶ τοῦ διὰ μέσου τείχους.
[501]	σὺ δὲ δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι	ἡμῖν	περὶ τούτων τὴν αὐτὴν δόξαν
[514]	καλὰ μετὰ τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα	ἡμῖν,	πολλὰ δὲ καὶ ἴδια ἡμῶν
[459]	ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν τι	ἡμῖν	πρὸς λόγου ᾖ· νῦν δὲ
[477]	σύμπασα ψυχῆς πονηρία νυνδὴ (ὡμολόγηται	ἡμῖν;	~(Πῶλος) ὡμολόγηται γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[493]	καὶ τὸ μὲν σῶμά ἐστιν	ἡμῖν	σῆμα, τῆς ~δὲ ψυχῆς τοῦτο
[527]	χρησώμεθα τῷ νῦν παραφανέντι, ὃς	ἡμῖν	σημαίνει ~ὅτι οὗτος ὁ τρόπος
[498]	δὴ κοινῇ μετ' ἐμοῦ τί	ἡμῖν	συμβαίνει ἐκ τῶν ὡμολογημένων· ~καὶ
[468]	~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι	ἡμῖν	ταῦτα ποιεῖν ἢ μή; ~(Πῶλος)
[450]	εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν	ἡμῖν	τέχναι. ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.
[455]	καὶ ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι· τί	ἡμῖν,	ὦ Γοργία, ἔσται, ~ἐάν σοι
[480]	οὐ χρήσιμος οὐδὲν ἡ ῥητορικὴ	ἡμῖν,	ὦ Πῶλε, εἰ μὴ ~εἴ
[479]	κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ τῶν νῦν	ἡμῖν	ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι ποιεῖν καὶ
[522]	γὰρ τῆς βοηθείας ἑαυτῷ πολλάκις	~ἡμῖν	ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι. εἰ μὲν
[447]	γὰρ (Γοργίας) καταλύει ~καὶ ἐπιδείξεται	ὑμῖν.	~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις, ὦ Καλλίκλεις.
[487]	καὶ οἶδα ὅτι ἐνίκα ~ἐν	ὑμῖν	τοιάδε τις δόξα, μὴ προθυμεῖσθαι
[516]	καὶ εἰ ~μὴ διὰ τὸν	πρύτανιν,	ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι οὗτοι, εἰ
[484]	εἴς τινα ἰδίαν ἢ πολιτικὴν	(πρᾶξιν,	~καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ γε οἶμαι
[503]	ὅντινα βούλει αὐτῶν, ὡς εἰς	τάξιν	τινὰ ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν ὃ
[524]	ἧττον ἑκάτερον ~αὐτοῖν ἔχει τὴν	ἕξιν	τὴν αὑτοῦ ἥνπερ καὶ ὅτε
[512]	τῷ θεῷ καὶ πιστεύσαντα ταῖς	γυναιξὶν	ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ' ἂν
[449]	δεῖ, ὦ Γοργία· καί μοι	ἐπίδειξιν	αὐτοῦ τούτου ποίησαι, τῆς ~βραχυλογίας,
[447]	καὶ διδάσκει· τὴν δὲ ἄλλην	ἐπίδειξιν	εἰς αὖθις, ὥσπερ σὺ ~λέγεις,
[473]	ὁ διδοὺς δίκην δυοῖν γὰρ	ἀθλίοιν	~εὐδαιμονέστερος μὲν (οὐκ ἂν εἴη
[475]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν ἄρα δυοῖν	καλοῖν	θάτερον κάλλιον ᾖ, ἢ τῷ
[524]	ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ~ἀπ'	ἀλλήλοιν·	ἐπειδὰν δὲ διαλυθῆτον ἄρα ἀπ'
[500]	βίω, σκέψασθαι τί τε διαφέρετον	ἀλλήλοιν	καὶ ~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως
[524]	ἐπειδὰν δὲ διαλυθῆτον ἄρα ἀπ'	ἀλλήλοιν,	οὐ πολὺ ἧττον ἑκάτερον ~αὐτοῖν
[493]	τοῦ ἀκολάστου, οἷον ~εἰ δυοῖν	ἀνδροῖν	ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ εἶεν καὶ
[475]	~καὶ ὅταν δὲ δὴ δυοῖν	αἰσχροῖν	τὸ (ἕτερον αἴσχιον ᾖ, ἤτοι
[464]	ἐπιδείξω ὃ λέγω. δυοῖν ὄντοιν	τοῖν	~πραγμάτοιν δύο λέγω τέχνας· τὴν
[524]	δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν	πραγμάτοιν	διάλυσις, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ
[464]	ὃ λέγω. δυοῖν ὄντοιν τοῖν	~πραγμάτοιν	δύο λέγω τέχνας· τὴν μὲν
[464]	σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ λέγω. δυοῖν	ὄντοιν	τοῖν ~πραγμάτοιν δύο λέγω τέχνας·
[509]	οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν	ὄντοιν,	τοῦ ἀδικεῖν τε καὶ ἀδικεῖσθαι,
[478]	~τί δέ; ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν	ἐχόντοιν	κακὸν εἴτ' ἐν σώματι εἴτ'
[524]	ἀλλήλοιν, οὐ πολὺ ἧττον ἑκάτερον	~αὐτοῖν	ἔχει τὴν ἕξιν τὴν αὑτοῦ
[500]	διαφέρετον ἀλλήλοιν καὶ ~ὁπότερον βιωτέον	αὐτοῖν.	ἴσως οὖν οὔπω οἶσθα τί
[500]	ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ	αὐτοῖν	~μελέτην τινὰ εἶναι καὶ παρασκευὴν
[475]	κάλλιον ᾖ, ἢ τῷ ἑτέρῳ	τούτοιν	ἢ ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον κάλλιόν ἐστιν,
[475]	~(Σωκράτης) ~καὶ ὅταν δὲ δὴ	δυοῖν	αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον αἴσχιον ᾖ,
[493]	καὶ τοῦ ἀκολάστου, οἷον ~εἰ	δυοῖν	ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ εἶεν
[473]	ἀδίκως οὔτε ὁ διδοὺς δίκην	δυοῖν	γὰρ ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος μὲν (οὐκ
[481]	τι πεπονθότες, ἐρῶντε δύο ὄντε	δυοῖν	ἑκάτερος, ἐγὼ ~μὲν Ἀλκιβιάδου τε
[478]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀθλιώτερος πότερος	δυοῖν	ἐχόντοιν κακὸν εἴτ' ἐν σώματι
[475]	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν ἄρα	δυοῖν	καλοῖν θάτερον κάλλιον ᾖ, ἢ
[464]	δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ λέγω.	δυοῖν	ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν δύο λέγω
[509]	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης)	~δυοῖν	οὖν ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν τε
[524]	~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ	δυοῖν	πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς ψυχῆς καὶ
[481]	Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας, σὺ δὲ	δυοῖν,	τοῦ τε Ἀθηναίων ~δήμου καὶ
[447]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ, τὸ λεγόμενον,	κατόπιν	ἑορτῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης)
[505]	λέγεις, καὶ ταῦτά σοι Γοργίου	χάριν	ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης) εἶεν· τί οὖν
[520]	παιδοτρίβην, ἴσως ἂν ἀποστερήσειε τὴν	χάριν,	εἰ προοῖτο ~αὐτῷ ὁ παιδοτρίβης
[470]	~πολλὴν ἄρα ἐγὼ τῷ παιδὶ	χάριν	ἕξω, ἴσην δὲ καὶ σοί,
[502]	ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς	χάριν	~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί
[485]	μετασχεῖν. φιλοσοφίας μὲν ὅσον ~παιδείας	χάριν	καλὸν μετέχειν, καὶ οὐκ αἰσχρὸν
[521]	νῦν· ἅτε οὖν οὐ πρὸς	χάριν	~λέγων τοὺς λόγους οὓς λέγω
[521]	ἢ ὡς ~διακονήσοντα καὶ πρὸς	χάριν	ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι εἰπέ, ὦ
[519]	τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες καὶ ἄλλην	χάριν	οὐκ ἀποδιδόντες, ~(εὖ παθόντες ὑπ'
[463]	~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι εἶναι τὴν ῥητορικὴν	πρὶν	ἂν πρῶτον ἀποκρίνωμαι ὅτι ἐστίν.
[515]	τι ἔργον σὸν ἔτι ἰδιωτεύοντος,	πρὶν	δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης) φιλόνικος εἶ,
[514]	τοσοῦτον ἀνοίας ἐλθεῖν ἀνθρώπους, ὥστε,	πρὶν	ἰδιωτεύοντας πολλὰ ~μὲν ὅπως ἐτύχομεν
[458]	τῶν παρόντων. πάλαι γάρ τοι,	πρὶν	καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ τοῖς
[497]	Καλλίκλεις, ὅτι τὰ μεγάλα μεμύησαι	πρὶν	τὰ σμικρά· ἐγὼ δ' οὐκ
[518]	ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους, οἳ τούτους	~εἱστιάκασιν	εὐωχοῦντες ὧν ἐπεθύμουν. καί φασι
[520]	καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν	ὠφελήκασιν	οὕς φασιν ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως
[523]	πολλοὶ μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως	βεβιώκασιν·	(οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό τε
[463]	τέτταρα ~ταῦτα μόρια ἐπὶ τέτταρσιν	πράγμασιν.	εἰ οὖν βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι,
[470]	οὐδέν γέ σε δεῖ παλαιοῖς	(πράγμασιν	ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ ἐχθὲς καὶ
[512]	μέν τις μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις	νοσήμασιν	~κατὰ τὸ σῶμα συνεχόμενος μὴ
[479]	ἂν εἴ τις ~τοῖς μεγίστοις	νοσήμασιν	συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ διδόναι δίκην
[465]	~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος,	σχήμασιν	καὶ χρώμασιν καὶ λειότητι καὶ
[481]	~πέπονθας. τοῖς γὰρ τῶν παιδικῶν	βουλεύμασίν	τε καὶ λόγοις οὐχ οἷός
[465]	ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ	χρώμασιν	καὶ λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα,
[518]	~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες ἀγαθοὶ	γεγόνασιν	ἢ εἰσὶν σωμάτων ~θεραπευταί, ἔλεγές
[526]	ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι	γεγόνασιν,	οἶμαι δὲ καὶ ἔσονται ~καλοὶ
[518]	λέγων ὅτι ἄνθρωποι (καλοὶ κἀγαθοὶ	~γεγόνασιν	πολῖται ἐν τῇ πόλει, καὶ
[518]	ὁ κάπηλος, ὅτι οὗτοι ~θαυμάσιοι	γεγόνασιν	σωμάτων θεραπευταί, ὁ μὲν ἄρτους
[522]	ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις μὴ	παντάπασιν	ἀλόγιστός ~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν,
[484]	ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην τῶν ἠθῶν	παντάπασιν	ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν
[501]	οὔτε τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως τε	παντάπασιν	ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη,
[464]	τε καὶ ἰατρόν, ἢ ἐν	ἀνδράσιν	οὕτως ~ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ παῖδες,
[466]	οὕτω πως ἔλεγες· ἦ οὐχὶ	ἀποκτεινύασιν	(οἱ ῥήτορες οὓς ἂν ~βούλωνται,
[466]	δέ; οὐχ, ὥσπερ οἱ τύραννοι,	ἀποκτεινύασίν	τε (ὃν ἂν βούλωνται, καὶ
[492]	αὑτῶν ἀδυναμίαν, ~καὶ αἰσχρὸν δή	φασιν	εἶναι τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν
[499]	δὶς γάρ τοι καὶ τρίς	φασιν	καλὸν (εἶναι τὰ καλὰ λέγειν
[520]	κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν οὕς	φασιν	ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης)
[497]	γίγνεται, ὦ φίλε, τἀγαθὰ τοῖς	ἡδέσιν	οὐδὲ τὰ κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς.
[457]	ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι ἐν τοῖς	πλήθεσιν	(ἔμβραχυ περὶ ὅτου ἂν βούληται·
[454]	σὺ τὰ σαυτοῦ κατὰ τὴν	ὑπόθεσιν	~ὅπως ἂν βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας)
[467]	ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες ἐν ταῖς	πόλεσιν	ἃ δοκεῖ αὐτοῖς καὶ οἱ
[502]	τοὺς ἄλλους τοὺς ἐν ~ταῖς	πόλεσιν	δήμους τοὺς τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν,
[467]	ἢ οἱ τύραννοι ἐν ταῖς	πόλεσιν,	ἐὰν μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ
[466]	τυράννους ~δύνασθαι μὲν ἐν ταῖς	πόλεσιν	σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον· οὐδὲν
[466]	οὐ μέγιστον δύνανται ἐν ταῖς	πόλεσιν;	~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ δύνασθαί
[483]	ὅλαις ταῖς πόλεσι καὶ τοῖς	γένεσιν,	ὅτι ~οὕτω τὸ δίκαιον κέκριται,
[450]	~ἴσους τοὺς λόγους ἔχουσι ταῖς	πράξεσιν,	αἱ δὲ πολλαὶ πλείους, καὶ
[504]	δοκεῖ ταῖς μὲν τοῦ σώματος	τάξεσιν	~ὄνομα εἶναι ὑγιεινόν, ἐξ οὗ
[504]	γε τῆς ψυχῆς τάξεσι καὶ	κοσμήσεσιν	νόμιμόν τε καὶ νόμος, ὅθεν
[492]	ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν ἢ βασιλέων	~ὑέσιν	εἶναι ἢ αὐτοὺς τῇ φύσει
[503]	εἰς τάξιν τινὰ ἕκαστος ἕκαστον	τίθησιν	ὃ ~ἂν τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει
[465]	καὶ χρώμασιν καὶ λειότητι καὶ	~ἐσθῆσιν	ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον κάλλος
[449]	μουσικὴ περὶ τὴν τῶν μελῶν	ποίησιν;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν
[509]	μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα δύναμιν ἢ	βούλησιν;	ὧδε ~δὲ λέγω· πότερον ἐὰν
[511]	ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ διὰ τὴν	μίμησιν	τοῦ δεσπότου καὶ δύναμιν. ~(Καλλίκλης)
[492]	εἶναι ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν ~καὶ	φρόνησιν,	καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν ἀεὶ
[506]	αὐτῷ τὴν τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα	ῥῆσιν	ἀντὶ τῆς τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ
[484]	καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ δή,	φησίν,	~ἄγει δικαιῶν τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ
[451]	καλὸν γενέσθαι, τρίτον δέ, ὥς	φησιν	ὁ ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ, τὸ
[526]	μόνος ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς	φησιν	Ὀδυσσεὺς ὁ ~Ὁμήρου ἰδεῖν αὐτὸν
[466]	δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς γέ	φησιν	πῶλος. ~(Πῶλος) ἐγὼ οὔ φημι;
[498]	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παραπλησίως	εἰσὶν	ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ οἱ ἀγαθοί
[499]	λῦπαι ὡσαύτως αἱ μὲν χρησταί	εἰσιν,	αἱ δὲ πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς
[501]	~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν αἵτινές	εἰσιν	αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο ποιοῦσαι;
[499]	νῦν λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί τινές	εἰσιν	αἱ μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ
[487]	οἳ ἐμὲ οὐχ οἷοί τέ	εἰσιν	~βασανίζειν διὰ τὸ μὴ σοφοὶ
[503]	τῶν πολιτῶν λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν,	εἰσὶν	δὲ καὶ οἵους σὺ λέγεις.
[525]	ἂν πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται.	εἰσὶν	δὲ οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί τε
[448]	(Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι ἐν ἀνθρώποις	εἰσὶν	ἐκ τῶν ἐμπειριῶν ἐμπείρως ~ηὑρημέναι·
[472]	οἱ τρίποδες οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές	εἰσιν	ἐν τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ
[489]	δούλους βελτίους σοῦ, ὅτι ~ἰσχυρότεροί	εἰσιν	ἢ σύ. ἀλλὰ πάλιν ἐξ
[450]	δὲ εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι·	εἰσὶν	ἡμῖν τέχναι. ἦ γάρ; ~(Γοργίας)
[488]	φύσει δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι κρείττους	εἰσὶν	καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ κρεῖττον
[454]	οἵ τέ γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι	εἰσὶν	καὶ οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι
[483]	~τοὺς νόμους οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί	εἰσιν	καὶ οἱ πολλοί. πρὸς αὑτοὺς
[488]	οἱ πολλοὶ τοῦ ἑνὸς κρείττους	εἰσὶν	κατὰ φύσιν; οἳ δὴ καὶ
[498]	(οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί)	εἰσιν	οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ μὰ
[500]	γὰρ ὅτι περὶ τούτου ἡμῖν	εἰσιν	οἱ λόγοι, οὗ τί ~ἂν
[456]	Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι οἱ ῥήτορές	~εἰσιν	οἱ συμβουλεύοντες καὶ οἱ νικῶντες
[498]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων ἀγαθοί	εἰσιν	οἱ χαίροντες; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[451]	περὶ οὗ οὗτοι οἱ λόγοι	εἰσὶν	οἷς ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας)
[491]	πρῶτον μὲν τοὺς κρείττους οἵ	εἰσιν	οὐ σκυτοτόμους ~λέγω οὐδὲ μαγείρους,
[487]	σύ· ἕτεροι δὲ σοφοὶ μέν	εἰσιν,	οὐκ ~ἐθέλουσιν δέ μοι λέγειν
[484]	ἔλθωσιν καὶ τοὺς λόγους, καταγέλαστοί	εἰσιν.	~συμβαίνει γὰρ τὸ τοῦ Εὐριπίδου·
[470]	ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές	εἰσιν.	~(Σωκράτης) τὰ ποῖα ταῦτα; ~(Πῶλος)
[518]	ἐρωτῶντος οἵτινες ἀγαθοὶ γεγόνασιν ἢ	εἰσὶν	σωμάτων ~θεραπευταί, ἔλεγές μοι πάνυ
[451]	ἀστρονομίας, εἰ φαίη, περὶ τί	εἰσιν,	ὦ Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν ὅτι
[479]	ὦ ἄριστε, τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι	εἰσὶν	ὥσπερ ἂν εἴ τις ~τοῖς
[484]	τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι	~ἔργοισιν	Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει οὕτω
[486]	εἶναι εἴτε φλυαρίας, ἐξ ὧν	κενοῖσιν	~ἐγκατοικήσεις δόμοις· ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας
[451]	~ἴθι νυν καὶ σὺ τὴν	ἀπόκρισιν	ἣν ἠρόμην διαπέρανον. ἐπεὶ γὰρ
[459]	~εἰδέναι οὐκ εἰδὼς ἐν οὐκ	εἰδόσιν	(μᾶλλον τοῦ εἰδότος; ἢ ἀνάγκη
[459]	τοῦτό ἐστιν, ἐν τοῖς μὴ	εἰδόσιν;	οὐ γὰρ δήπου ἔν γε
[463]	σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα μόρια ἐπὶ	τέτταρσιν	πράγμασιν. εἰ οὖν βούλεται πῶλος
[526]	αὐτὸν ~χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα	νέκυσσιν.	~ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ Καλλίκλεις,
[524]	τὰ παθήματα ἃ διὰ ~τὴν	ἐπιτήδευσιν	ἑκάστου πράγματος ἔσχεν ἐν τῇ
[469]	γὰρ οὔ; ~(Πῶλος) ~ὅστις οὖν	ἀποκτείνυσιν	ὃν ἂν δόξῃ αὐτῷ, δικαίως
[503]	γὰρ οἳ κηδόμενοι τῶν πολιτῶν	λέγουσιν	ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν δὲ καὶ
[503]	κηδόμενοι τῶν πολιτῶν λέγουσιν ἃ	~λέγουσιν,	εἰσὶν δὲ καὶ οἵους σὺ
[510]	οἱ παλαιοί τε καὶ σοφοὶ	λέγουσιν,	ὁ ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ
[483]	ἵνα μὴ αὐτῶν πλέον ἔχωσιν,	λέγουσιν	ὡς αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον τὸ
[483]	ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς ~(ψόγους	ψέγουσιν·	ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων
[492]	τοῖς πολλοῖς οὐ δυνατόν· ~ὅθεν	ψέγουσιν	τοὺς τοιούτους δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι
[475]	σοὶ μὲν οἱ ἄλλοι πάντες	ὁμολογοῦσιν	πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ δὲ σὺ
[467]	ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι οὗ ἕνεκα	πλέουσιν,	πλουτεῖν· ~πλούτου γὰρ ἕνεκα πλέουσιν.
[467]	πλέουσιν, πλουτεῖν· ~πλούτου γὰρ ἕνεκα	πλέουσιν.	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο
[478]	οὖν οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ χρώμενοι	κολάζουσιν	οἱ ὀρθῶς κολάζοντες; ~(Πῶλος) δῆλον
[522]	ἃς οὗτοι εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας	νομίζουσιν,	ἐγὼ δὲ οὔτε τοὺς πορίζοντας
[489]	~ἁλώσῃ ἐνταῦθα σὺ αὖ αἰσχυνόμενος.	νομίζουσιν,	ἢ οὔ, οἱ πολλοὶ τὸ
[489]	~(Καλλίκλης) ἀλλ' οἵ γε πολλοὶ	νομίζουσιν	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ νόμῳ ἄρα
[488]	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν οἱ πολλοὶ	νομίζουσιν	οὕτως, ὡς ἄρτι αὖ σὺ
[486]	τούτων τινὰ τῶν λίθων ᾗ	βασανίζουσιν	τὸν χρυσόν, τὴν ἀρίστην, πρὸς
[503]	ἢ χείρους (διὰ ταῦτα, οὐδὲν	φροντίζουσιν;	~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο
[511]	ἡμᾶς ἀεὶ ~ἐκ τῶν (κινδύνων	σῴζουσιν,	ὥσπερ καὶ ἣν σὺ κελεύεις
[467]	~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου ὅτι	ποιοῦσιν	ἃ βούλονται; ~(Πῶλος) οὗτος ἀνήρ
[467]	νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ οὖν	ποιοῦσιν	ἃ βούλονται; ~(Σωκράτης) οὔ φημι.
[467]	τοῦτό ~ἐστιν ὃ βούλονται, ὃ	ποιοῦσιν	ἑκάστοτε τίς γὰρ βούλεται πλεῖν
[468]	ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα ταῦτα	ποιοῦσιν	οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης)
[467]	σοι δοκοῦσιν τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ	~ποιοῦσιν,	πίνειν τὸ φάρμακον καὶ ἀλγεῖν,
[479]	(καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ πᾶν	ποιοῦσιν	ὥστε δίκην μὴ διδόναι ~μηδ'
[520]	γὰρ δὴ τῇ βραδυτῆτι οἶμαι	ἀδικοῦσιν	~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ
[515]	πρότερον ἔλεγες, εἰ ἔτι σοι	~δοκοῦσιν	ἀγαθοὶ πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ
[471]	ἐκεῖ οἱ ἕτεροι τοὺς ἑτέρους	δοκοῦσιν	ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν λόγων ὧν
[464]	οὔ; οἷον τοιόνδε λέγω· πολλοὶ	δοκοῦσιν	εὖ ~ἔχειν τὰ σώματα, οὓς
[467]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν σοι	δοκοῦσιν	οἱ ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι ὃ
[502]	ἡμῖν αὕτη ἐστίν; ~πότερόν σοι	δοκοῦσιν	πρὸς τὸ βέλτιστον ἀεὶ λέγειν
[466]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε	δοκοῦσιν.	~(Πῶλος) ~πῶς οὐ νομίζεσθαι; οὐ
[501]	ἐμοὶ ~μὲν γάρ, ὦ Καλλίκλεις,	δοκοῦσίν	τε εἶναι, καὶ ἔγωγέ φημι
[467]	παρὰ τῶν ἰατρῶν πότερόν σοι	δοκοῦσιν	τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν
[483]	τῶν ~πολλῶν, καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ	καλοῦσιν·	ἡ δέ γε οἶμαι φύσις
[523]	δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον	καλοῦσιν,	ἰέναι. ~Τούτων δὲ δικασταὶ ἐπὶ
[508]	ὅλον τοῦτο διὰ ~ταῦτα κόσμον	καλοῦσιν,	~ὦ ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ
[487]	δὲ σοφοὶ μέν εἰσιν, οὐκ	~ἐθέλουσιν	δέ μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν
[492]	διανοοῦνται μέν, λέγειν δὲ οὐκ	ἐθέλουσιν.	δέομαι οὖν ~ἐγώ σου μηδενὶ
[466]	βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ	ἐκβάλλουσιν	ἐκ τῶν πόλεων ὃν ἂν
[518]	τῶν ~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν,	προσαπολοῦσιν	αὐτῶν καὶ τὰς ἀρχαίας ~σάρκας·
[448]	κατὰ τύχην. ἑκάστων δὲ τούτων	μεταλαμβάνουσιν	ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως, τῶν δὲ
[451]	τῶν τὸ πολὺ λόγῳ χρωμένων,	τυγχάνουσιν	δὲ ~καὶ ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι,
[450]	περὶ ~λόγους ἐστὶν τούτους, οἳ	τυγχάνουσιν	ὄντες περὶ τὸ πρᾶγμα οὗ
[483]	νόμους τίθενται καὶ τοὺς ἐπαίνους	ἐπαινοῦσιν	καὶ τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες
[492]	δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς ἡδοναῖς πλήρωσιν	ἐπαινοῦσιν	τὴν σωφροσύνην (καὶ τὴν ~δικαιοσύνην
[467]	ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα	πίνουσιν;	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν.
[466]	τύραννοι, καὶ χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ	ἐξελαύνουσιν	ἐκ ~τῶν πόλεων ὃν ἂν
[518]	ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους ~αἰτιάσονται καὶ	ψέξουσιν	καὶ κακόν τι ποιήσουσιν, ἂν
[493]	τὸν κοσμίως καὶ ~τοῖς ἀεὶ	παροῦσιν	ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως ἔχοντα βίον
[464]	δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως δὲ	διαφέρουσίν	τι ἀλλήλων. τεττάρων δὴ τούτων
[498]	παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν διαφέρει.	χαίρουσιν	δ' οὖν καὶ οἱ δειλοί;
[498]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα	χαίρουσιν	καὶ λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ καὶ
[498]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν καὶ	χαίρουσιν	καὶ οἱ ἄφρονες καὶ οἱ
[498]	~(Σωκράτης) ἀπιόντων δ' οὐ μᾶλλον	χαίρουσιν;	~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται
[498]	πάρεστιν τἀγαθά, αἱ ἡδοναί, εἴπερ	χαίρουσιν;	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[478]	τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν, καὶ	χαίρουσιν	οἱ ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε
[498]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς	χαίρουσιν	πάρεστιν τἀγαθά, αἱ ἡδοναί, εἴπερ
[520]	ὡς βελτίστη ἔσται, πάλιν αὐτῆς	κατηγοροῦσιν,	ὅταν τύχωσιν, ~ὡς πονηροτάτης; οἴει
[519]	γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις	κατηγοροῦσιν	τῶν μαθητῶν ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς
[518]	ἐκείνους καὶ αἰτίους τῶν κακῶν	(ἐγκωμιάσουσιν.	καὶ σὺ νῦν, ὦ ~Καλλίκλεις,
[519]	δὲ καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα	ἐγκωμιάσουσιν,	τοὺς ~αἰτίους τῶν κακῶν· σοῦ
[524]	Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι,	δικάσουσιν	ἐν τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ
[518]	καὶ ψέξουσιν καὶ κακόν τι	ποιήσουσιν,	ἂν οἷοί τ' ὦσι, τοὺς
[472]	σὺ λέγεις ὀλίγου σοι πάντες	συμφήσουσιν	ταὐτὰ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξένοι,
[472]	παρ' ἀλλήλους σκεψώμεθα εἴ τι	διοίσουσιν	~ἀλλήλων. καὶ γὰρ καὶ τυγχάνει
[455]	ᾖ, ~ἀλλ' οἱ στρατηγικοὶ τότε	συμβουλεύσουσιν,	οἱ ῥητορικοὶ δὲ οὔ· ἢ
[516]	ἡνίοχοι κατ' ἀρχὰς μὲν ~οὐκ	ἐκπίπτουσιν	ἐκ τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ
[516]	αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται ἡνίοχοι, τότ'	ἐκπίπτουσιν·	οὐκ ἔστι ταῦτ' οὔτ' ἐν
[483]	~φύσιν τὴν τοῦ δικαίου ταῦτα	πράττουσιν,	καὶ ναὶ μὰ Δία κατὰ
[467]	οὗ ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ' ὃ	πράττουσιν;	οἷον οἱ τὰ φάρμακα ~πίνοντες
[468]	μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν	πράττουσιν	ὅταν πράττωσιν, ἢ ~τἀγαθὰ τῶν
[495]	τοὺς εὖ πράττοντας τοῖς κακῶς	πράττουσιν	οὐ τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι;
[467]	~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα	πράττουσιν	τοῦθ' ὃ πράττουσιν; οἷον οἱ
[504]	κοσμοῦσί που τὸ σῶμα καὶ	συντάττουσιν.	ὁμολογοῦμεν οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν ἢ
[520]	τούτῳ τῷ πράγματι ὃ ~αὐτοὶ	παιδεύουσιν,	ὡς πονηρόν ἐστιν εἰς σφᾶς,
[503]	ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται τοῖς	ἀκούουσιν.	(ἀλλ' οὐ πώποτε σὺ ταύτην
[453]	ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ πειθὼ τοῖς	ἀκούουσιν	ἐν τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν; ~(Γοργίας)
[503]	τινὰ εἰπεῖν δι' ὅντινα αἰτίαν	ἔχουσιν	Ἀθηναῖοι βελτίους ~γεγονέναι, ἐπειδὴ ἐκεῖνος
[464]	αἴσθοιτό τις ὅτι οὐκ εὖ	ἔχουσιν,	ἀλλ' ἢ ~ἰατρός τε καὶ
[450]	ἄλλαι τέχναι, ὦ Γοργία, οὕτως	(ἔχουσιν·	ἑκάστη αὐτῶν περὶ ~λόγους ἐστὶν
[465]	σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες, καὶ οὐκ	ἔχουσιν	ὅτι χρήσονται οὔτε αὐτοὶ ἑαυτοῖς
[519]	δικαιοσύνην, ἀδικεῖν τούτῳ ᾧ οὐκ	~ἔχουσιν;	οὐ δοκεῖ σοι τοῦτο ἄτοπον
[487]	ἔχεις ἃ οἱ ἄλλοι οὐκ	ἔχουσιν·	~πεπαίδευσαί τε γὰρ ἱκανῶς, ὡς
[488]	σὺ καὶ Πίνδαρος τὸ κατὰ	~φύσιν;	ἄγειν βίᾳ τὸν κρείττω τὰ
[492]	ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς βελτίους τὴν	φύσιν	ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι
[484]	ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους τοὺς παρὰ	φύσιν	ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος
[501]	τούτου οὗ θεραπεύει καὶ τὴν	φύσιν	~ἔσκεπται καὶ τὴν αἰτίαν ὧν
[465]	ἃ προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα τὴν	φύσιν	ἐστίν, ὥστε τὴν αἰτίαν ἑκάστου
[484]	δίκαιον. ἐὰν δέ γε οἶμαι	φύσιν	~ἱκανὴν γένηται ἔχων ἀνήρ, πάντα
[488]	~οὐκοῦν τὰ τούτων νόμιμα κατὰ	φύσιν	καλά, κρειττόνων γε ὄντων; ~(Καλλίκλης)
[489]	τις κατὰ νόμον, ἐπὶ τὴν	φύσιν.	~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ παύσεται
[491]	ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν τὸ κατὰ	φύσιν	καλὸν καὶ δίκαιον, ὃ ἐγώ
[489]	λόγοις, ἐὰν μέν τις κατὰ	φύσιν	λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν νόμον ἄγων,
[488]	τοῦ ἑνὸς κρείττους εἰσὶν κατὰ	φύσιν;	οἳ δὴ καὶ τοὺς νόμους
[501]	αὐτὴν ἔρχεται, οὔτε τι τὴν	φύσιν	σκεψαμένη τῆς ἡδονῆς οὔτε τὴν
[492]	ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα, τὰ παρὰ	φύσιν	~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία καὶ οὐδενὸς
[524]	ἄνθρωπος, τό τε σῶμα τὴν	~φύσιν	τὴν αὑτοῦ καὶ τὰ θεραπεύματα
[483]	λέγειν. ἀλλ' οἶμαι οὗτοι κατὰ	~φύσιν	τὴν τοῦ δικαίου ταῦτα πράττουσιν,
[483]	τις ~κατὰ νόμον λέγῃ, κατὰ	φύσιν	ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ τὰ τῆς
[483]	σὺ τὸν λόγον ἐδιώκαθες κατὰ	φύσιν.	φύσει μὲν γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν
[486]	ὧν δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ	φύσιν	ψυχῆς ὧδε γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ
[491]	τὰ τῆς πόλεως πράγματα φρόνιμοι	~ὦσιν,	ὅντινα ἂν τρόπον εὖ οἰκοῖτο,
[479]	καὶ ~φίλους καὶ ὅπως ἂν	ὦσιν	ὡς πιθανώτατοι λέγειν· εἰ δὲ
[501]	ἡ κιθαριστικὴ ἡ ἐν τοῖς	ἀγῶσιν;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[505]	δὲ ὡς ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ'	ἐῶσιν	ἐμπίμπλασθαι ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς τοῦτό
[505]	ἢ ~διψῶντα πιεῖν, ὑγιαίνοντα μὲν	ἐῶσιν	οἱ ἰατροὶ ὡς τὰ πολλά,
[484]	παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν	ἔλθωσιν	εἴς τινα ἰδίαν ἢ πολιτικὴν
[484]	αὖ εἰς τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς	ἔλθωσιν	καὶ τοὺς λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν.
[497]	ἀποκρίνου καὶ ἡμῶν ἕνεκα, ἵνα	περανθῶσιν	οἱ ~λόγοι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἀεὶ
[492]	ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς ὡς μεγίστας	πλήρωσιν	αὐταῖς ἁμόθεν γέ ποθεν ἑτοιμάζειν,
[492]	οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς ἡδοναῖς	πλήρωσιν	ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην (καὶ τὴν
[502]	καὶ λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε	χαίρωσιν	ἐάντε μή; ποτέρως σοι δοκεῖ
[494]	οὕτω τοὺς ~χαίροντας, ὅπως ἂν	χαίρωσιν,	~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ μὴ διορίζηται
[511]	ἀνθρώπους, ὅταν εἴς τι τοιοῦτον	~ἐμπέσωσιν	οὗ δεῖ ταύτης τῆς ἐπιστήμης.
[491]	ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες ἃ ἂν	νοήσωσιν	ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ ἀποκάμνωσι διὰ
[457]	ῥᾳδίως δύνανται περὶ ὧν ἂν	ἐπιχειρήσωσιν	διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ
[457]	συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν περί του	ἀμφισβητήσωσιν	καὶ μὴ φῇ ὁ ~ἕτερος
[516]	ἐκ τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ	θεραπεύσωσιν	τοὺς ἵππους καὶ αὐτοὶ ~ἀμείνους
[525]	οὗτοι οἳ ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα	ἁμάρτωσιν·	ὅμως δὲ δι' ἀλγηδόνων καὶ
[467]	ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι ὃ ἂν	πράττωσιν	~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα
[468]	ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν	πράττωσιν,	ἢ ~τἀγαθὰ τῶν μεταξύ; ~(Πῶλος)
[489]	τῷ σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ οὗτοι	φῶσιν,	αὐτὰ ταῦτα εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης)
[483]	ἔχειν, ἵνα μὴ αὐτῶν πλέον	ἔχωσιν,	λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον
[483]	οἶμαι αὐτοὶ ἂν τὸ ἴσον	ἔχωσιν	φαυλότεροι ὄντες. διὰ ~ταῦτα δὴ
[494]	λέγειν εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως	ἔχωσιν	ὧν ~δέονται; ~(Καλλίκλης) οὐκ αἰσχύνῃ
[518]	~περὶ αὐτῶν, οἵ, ἂν οὕτω	τύχωσιν,	ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες τὰ σώματα
[520]	ἔσται, πάλιν αὐτῆς κατηγοροῦσιν, ὅταν	τύχωσιν,	~ὡς πονηροτάτης; οἴει τι διαφέρειν
[512]	ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον	τίν'	ἂν τρόπον τοῦτον ὃν μέλλοι
[468]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ	τιν'	ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα
[520]	δέ γε ταύτης τῆς πράξεως,	ὅντιν'	ἄν τις τρόπον ὡς βέλτιστος
[508]	οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα τί ποτ'	ἐστὶν	ἃ σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις, ἆρα
[452]	τῆς σῆς τέχνης ~ἔργον μέγιστόν	ἐστιν	ἀγαθόν; πῶς γὰρ οὔ, φαίη
[517]	διέφερον ἐκεῖνοι· ὅπερ μόνον ἔργον	ἐστὶν	~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς δὲ καὶ
[509]	ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ αὐτὸς ~λόγος	ἐστιν	ἀεί, ὅτι ἐγὼ ταῦτα οὐκ
[489]	~(Σωκράτης) ~οὐ νόμῳ ἄρα μόνον	ἐστὶν	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι,
[470]	εἴ σοι παρ' ἐμοῦ ἥδιόν	ἐστιν	ἀκούειν, ὅταν μὲν ~δικαίως τις
[457]	αἰτία οὔτε πονηρὰ τούτου ἕνεκά	ἐστιν,	~ἀλλ' οἱ μὴ χρώμενοι οἶμαι
[524]	τὴν ψυχήν, οὐκ εἰδὼς ὅτου	~ἐστίν,	ἀλλὰ πολλάκις τοῦ μεγάλου βασιλέως
[509]	~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς οἷός τ'	ἐστὶν	ἄλλως λέγων μὴ οὐ καταγέλαστος
[485]	ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι τὸ ὀρθότατόν	ἐστιν	ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας μὲν ὅσον
[501]	πρὸς ἣν ἡ θεραπεία αὐτῇ	ἐστιν	ἅπασα, κομιδῇ ~ἀτέχνως ἐπ' αὐτὴν
[448]	εἰ αὐτῷ γε σοὶ βουλομένῳ	ἐστὶν	ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολὺ ἂν ἥδιον
[492]	ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ'	ἐστὶν	ἀρετή τε καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ
[512]	ἐγὼ λέγω, ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ'	ἐστὶν	ἀρετή, τὸ ~σῴζειν αὑτὸν καὶ
[506]	καὶ τἆλλα πάντα ὅσ' ἀγαθά	ἐστιν,	ἀρετῆς ~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ
[510]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου τύραννός	ἐστιν	ἄρχων ἄγριος καὶ ἀπαίδευτος, εἴ
[486]	ἐμὴ ψυχὴ δοξάζει, ταῦτ' ἤδη	ἐστὶν	~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι
[502]	ποίησις, ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν; ~πότερόν	ἐστιν	αὐτῆς τὸ ἐπιχείρημα καὶ ἡ
[458]	ἀγαθὸν ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ μεῖζον ἀγαθόν	ἐστιν	~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι κακοῦ τοῦ μεγίστου
[483]	καὶ προπηλακιζόμενος μὴ οἷός ~τέ	ἐστιν	αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ
[505]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ εἴργειν	ἐστὶν	ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ κολάζειν; ~(Καλλίκλης)
[454]	ἄρ' αὖ ὅτι οὐ ταὐτόν	ἐστιν.	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ
[460]	εἰπὲ τίς ~ποθ' ἡ δύναμίς	ἐστιν.	~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγὼ μὲν οἶμαι,
[450]	ἄρα, ὡς ἔοικεν, περὶ λόγους	ἐστίν.	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) τούς γε
[449]	γε τοὺς λόγους ἡ ῥητορική	ἐστιν.	~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[454]	~οὐκ ἄρα ῥητορικὴ μόνη πειθοῦς	ἐστιν	δημιουργός. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[519]	~ὅτι δὲ οἰδεῖ καὶ ὕπουλός	ἐστιν	(δι' ἐκείνους τοὺς παλαιούς, ~οὐκ
[450]	καὶ ἡ κύρωσις διὰ λόγων	~(ἐστίν.	διὰ ταῦτ' ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν
[455]	~οὐδ' ἄρα διδασκαλικὸς ὁ ῥήτωρ	ἐστὶν	δικαστηρίων τε καὶ τῶν ἄλλων
[504]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἴ σοι ἥδιόν	ἐστιν,	ἐγὼ ἐρῶ· σὺ δέ, ἂν
[522]	Ἅιδου ἀφικέσθαι πάντων ἔσχατον κακῶν	ἐστιν.	εἰ δὲ βούλει, σοὶ ~ἐγώ,
[518]	πονηρὸν τῶν ~σιτίων ἢ ποτῶν	ἐστιν	εἰς ἀρετὴν (σώματος, τὰς δ'
[520]	ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς πονηρόν	ἐστιν	εἰς σφᾶς, ἢ τῷ αὐτῷ
[477]	ἢ βλάβην ἢ ἀμφότερα ~αἴσχιστόν	ἐστιν	ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐν τῷ
[484]	τὸ τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ	ἐστιν	ἕκαστος ἐν τούτῳ, καὶ ἐπὶ
[500]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παντὸς ἀνδρός	ἐστιν	ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ τῶν ἡδέων
[472]	Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου, οὗ αὖ	ἐστιν	ἐν Πυθίου τοῦτο τὸ καλὸν
[524]	εἶναι, ὦ Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα	ἐστὶν	ἐν τῇ ~ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ
[459]	~οὐκοῦν τὸ ἐν ὄχλῳ τοῦτό	ἐστιν,	ἐν τοῖς μὴ εἰδόσιν; οὐ
[504]	συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν ὄνομά	ἐστιν	ἐν τῷ σώματι τῷ ἐκ
[461]	ἀφικόμενος, οὗ τῆς Ἑλλάδος ~πλείστη	ἐστὶν	ἐξουσία τοῦ λέγειν, ἔπειτα σὺ
[473]	ἄλλο αὖ τοῦτο εἶδος ἐλέγχου	ἐστίν,	~ἐπειδάν τίς τι εἴπῃ, καταγελᾶν,
[449]	ῥητορικῆς, περὶ τί τῶν ὄντων	~ἐστὶν	ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ λόγους. ~(Σωκράτης)
[497]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα τὸ χαίρειν	ἐστὶν	εὖ πράττειν οὐδὲ τὸ ἀνιᾶσθαι
[510]	αὕτη, ὡς ἔοικεν, αὐτῷ ὁδός	ἐστιν,	εὐθὺς ἐκ νέου ~ἐθίζειν αὑτὸν
[512]	μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ· κακῶς γὰρ ἀνάγκη	ἐστὶν	ζῆν. ~διὰ ταῦτα οὐ νόμος
[512]	ἀλλ' οἶδεν ὅτι οὐκ ἄμεινόν	ἐστιν	ζῆν τῷ μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ· κακῶς
[477]	καὶ ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων	ἐστὶν	ἢ ~βλάβῃ ἢ ἀμφότερα; ~(Πῶλος)
[472]	αἴσχιστον· τὸ ~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν	ἐστιν	ἢ γιγνώσκειν ἢ ἀγνοεῖν ὅστις
[505]	κολάζεσθαι ἄρα τῇ ψυχῇ ἄμεινόν	ἐστιν	ἢ ἡ ἀκολασία, ὥσπερ σὺ
[467]	ὃ οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν γ'	ἐστὶν	ἢ κακὸν ἢ μεταξὺ τούτων,
[516]	ὁ ἄνθρωπος ἓν τῶν ~ζῴων	ἐστὶν	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[476]	δίκην διδόναι πότερον πάσχειν τί	ἐστιν	ἢ ποιεῖν; ~(Πῶλος) ἀνάγκη, ὦ
[459]	τί ἀγαθὸν ἢ τί κακόν	ἐστιν	ἢ τί καλὸν ἢ ~τί
[490]	ἡμῶν ἑκτέον αὐτῷ, ὅτι βελτίων	ἐστίν,	ἢ τῷ μὲν ~ἄρχειν πάντα
[509]	ἔχει καὶ μέγιστον τῶν κακῶν	~ἐστιν	ἡ ἀδικία τῷ ἀδικοῦντι καὶ
[506]	~(τάξει ἆρα τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον	ἐστὶν	ἡ ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην ἂν
[451]	τῶν ~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες, τίς	(ἐστιν	ἡ ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ' ἂν
[450]	~πράξεις ὡς ἔπος εἰπεῖν πᾶσά	ἐστιν	ἡ ἐπιστήμη, τῆς δὲ ῥητορικῆς
[502]	φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα τίς	ἐστιν	ἡ ποιητική. ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[463]	ἐγὼ δέ, ~εἰ μὲν τοῦτό	ἐστιν	ἡ ῥητορικὴ ἣν Γοργίας (ἐπιτηδεύει,
[453]	συνίημι, λέγεις ὅτι πειθοῦς δημιουργός	ἐστιν	ἡ ῥητορική, ~καὶ ἡ πραγματεία
[487]	τῆς ἀληθείας. πάντων δὲ καλλίστη	ἐστὶν	ἡ σκέψις, ὦ ~Καλλίκλεις, περὶ
[450]	περὶ τὸ πρᾶγμα οὗ ἑκάστη	ἐστὶν	ἡ τέχνη. ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[507]	ὅτι, εἰ ἡ σώφρων ἀγαθή	ἐστιν,	ἡ τοὐναντίον τῇ σώφρονι πεπονθυῖα
[452]	ἐξαπατᾷ σε Γοργίας· οὐ γάρ	ἐστιν	ἡ τούτου τέχνη περὶ ~τὸ
[479]	~ἀγνοῶν γε, ὡς ἔοικεν, οἷόν	ἐστιν	ἡ ὑγίεια καὶ ἀρετὴ σώματος.
[482]	~πολλὰ δὲ ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις	ἐστίν,	ἥ τε φύσις καὶ ὁ
[517]	καὶ ἡ ~μὲν ἑτέρα διακονική	ἐστιν,	ᾗ δυνατὸν εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν
[493]	τέθναμεν καὶ τὸ μὲν σῶμά	ἐστιν	ἡμῖν σῆμα, τῆς ~δὲ ψυχῆς
[507]	τοὐναντίον τῇ σώφρονι πεπονθυῖα κακή	~ἐστιν·	ἦν δὲ αὕτη ἡ ἄφρων
[453]	τῆς ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις ποτ'	ἐστὶν	ἣν σὺ λέγεις καὶ ~περὶ
[475]	τούτοιν ἢ ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον κάλλιόν	ἐστιν,	ἤτοι ἡδονῇ ἢ ὠφελίᾳ ἢ
[512]	γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν ~τἆλλά	ἐστιν·	ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ ὁ λόγος.
[481]	τούτους λέγεις θαυμάζοι ~ὡς ἄτοπά	ἐστιν,	ἴσως εἴποις ἂν αὐτῷ, εἰ
[476]	τά γε δίκαια πάντα καλά	ἐστιν,	καθ' ὅσον δίκαια; καὶ ~διασκεψάμενος
[482]	ἔλεγον, ὡς οὐ τὸ ἀδικεῖν	ἐστιν	καὶ ἀδικοῦντα δίκην μὴ διδόναι
[470]	γεγονότα ταῦτα ἱκανά σε ἐξελέγξαι	ἐστὶν	καὶ ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες
[514]	τὸ οἰκοδόμημα καλὸν ἢ αἰσχρόν	ἐστιν·	~καὶ εἰ μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι
[453]	τοῦτο περὶ ὅτου ὁ λόγος	ἐστίν,	~καὶ ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα·
[453]	ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα δημιουργός	ἐστιν	καὶ ἡ ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται.
[511]	ῥητορική. καὶ ~αὕτη μὲν προσεσταλμένη	ἐστὶν	καὶ κοσμία, καὶ οὐ σεμνύνεται
[450]	τῶν μὲν ἐργασία τὸ πολύ	ἐστιν	καὶ λόγου βραχέος ~δέονται, ἔνιαι
[475]	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν	ἐστιν	καὶ λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν
[500]	ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ τῶν ἡδέων	ἐστὶν	καὶ ὁποῖα ~κακά, ἢ τεχνικοῦ
[472]	ἢ ἀγνοεῖν ὅστις τε εὐδαίμων	ἐστὶν	καὶ ~(ὅστις μή. αὐτίκα πρῶτον,
[512]	γε ὡς ἀληθῶς ἄνδρα ἐατέον	ἐστὶν	καὶ οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα
[499]	ἡδονὰς καὶ λύπας καὶ αἱρετέον	ἐστὶν	καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[454]	τε καὶ τὸ περιττὸν ὅσον	ἐστίν·	καὶ ~τὰς ἄλλας ἃς νυνδὴ
[456]	ἡ μὲν οὖν δύναμις τοσαύτη	ἐστὶν	καὶ τοιαύτη τῆς τέχνης· ~δεῖ
[512]	καὶ ἀνίατα, τούτῳ δὲ βιωτέον	ἐστὶν	~καὶ τοῦτον ὀνήσει, ἄντε ἐκ
[450]	λόγου τὸ κῦρος ἔχουσα ῥητορική	ἐστιν,	καὶ ~ὑπολάβοι ἄν τις, εἰ
[478]	ἆρ' οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ	ἐστιν,	καὶ χαίρουσιν οἱ ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος)
[503]	καὶ ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας τίς	ἐστιν;	~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μὰ Δία οὐκ
[519]	τε ~καὶ ὢν ἔπειτα πονηρός	ἐστιν;	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[496]	τὸ μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου	ἐστίν;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ
[488]	ἄρα νόμιμα τὰ τῶν κρειττόνων	ἐστίν.	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[452]	ἄν, τὸ δὲ ἔργον μού	ἐστιν	καλούς τε καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν
[490]	φρονῶν μυρίων μὴ φρονούντων κρείττων	ἐστὶν	κατὰ τὸν σὸν ~λόγον, καὶ
[465]	μὲν οὖν ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν	ἐστίν·	λέγοντος γάρ μου ~βραχέα οὐκ
[452]	ὦ Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί δ'	ἐστὶν	μεῖζον ἀγαθὸν (ἀνθρώποις ὑγιείας; εἰ
[471]	ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα οὗτός	ἐστιν	ὁ Ἀρχέλαος κατὰ τὸν σὸν
[471]	καὶ νῦν ἄλλο τι οὗτός	~ἐστιν	ὁ λόγος, ᾧ με καὶ
[489]	ἐμοῦ κατηγορεῖν λέγων ὅτι ἐναντίον	ἐστὶν	ὁ νόμος καὶ ἡ ~φύσις,
[457]	~δυνατὸς μὲν γὰρ πρὸς ἅπαντάς	ἐστιν	ὁ ῥήτωρ καὶ περὶ παντὸς
[467]	ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό	~ἐστιν	ὃ βούλονται, ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε
[447]	τέχνης τοῦ ἀνδρός, καὶ τί	~ἐστιν	ὃ ἐπαγγέλλεταί τε καὶ διδάσκει·
[448]	οἱ ἄριστοι· ὧν καὶ (Γοργίας)	ἐστὶν	ὅδε, καὶ μετέχει τῆς ~καλλίστης
[476]	~τοιοῦτον ἄρα πάθος τῷ τυπτομένῳ	ἐστὶν	οἷον ἂν τὸ τύπτον ποιῇ;
[460]	λόγον, ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα τοιοῦτός	ἐστιν	οἷον ἡ ἐπιστήμη ἕκαστον ἀπεργάζεται;
[517]	σκυτοτόμον ἢ σκυτοδεψόν, οὐδὲν θαυμαστόν	ἐστιν	ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι καὶ αὑτῷ
[483]	φύσει μὲν γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν	ἐστιν	ὅπερ καὶ κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι,
[520]	~δῆλον γὰρ ὅτι τοῦτο αἴτιόν	ἐστιν,	ὅτι μόνη αὕτη τῶν εὐεργεσιῶν
[512]	μὴ ἀπεπνίγη, οὗτος μὲν ἄθλιός	ἐστιν	ὅτι οὐκ ~ἀπέθανεν, καὶ οὐδὲν
[487]	σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν μοι τεκμήριόν	ἐστιν	ὅτι ~ὡς ἀληθῶς μοι εὔνους
[509]	μὴ βούληται ἀδικεῖν, ἱκανὸν τοῦτ'	ἐστίν	οὐ γὰρ ~ἀδικήσει ἢ καὶ
[463]	πρὶν ἂν πρῶτον ἀποκρίνωμαι ὅτι	ἐστίν.	οὐ ~γὰρ δίκαιον, ὦ Πῶλε·
[506]	καὶ τὸ ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό	ἐστιν;	οὐ ταὐτόν, ὡς ἐγὼ καὶ
[448]	ὥσπερ τινὸς ψέγοντος, ἥτις δέ	ἐστιν	οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ γὰρ
[511]	γὰρ οἶμαι ἐπίσταται ὅτι ἄδηλόν	ἐστιν	οὕστινάς τε ὠφέληκεν ~τῶν συμπλεόντων
[507]	οὐ γὰρ δὴ σώφρονος ἀνδρός	ἐστιν	οὔτε ~διώκειν οὔτε φεύγειν ἃ
[500]	ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί ποτ'	ἐστὶν	οὗτος ἐκείνου διαφέρων. ἴσως (οὖν
[503]	μὲν γὰρ οὐκ οἶδα τίς	ἐστιν	οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ; Θεμιστοκλέα
[462]	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ'	ἐστὶν	ὀψοποιία καὶ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς
[471]	ἠδικηκὼς τῶν ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός	~ἐστιν	πάντων Μακεδόνων, ἀλλ' οὐκ εὐδαιμονέστατος,
[453]	λέγεις καὶ ~περὶ ὧντινων πραγμάτων	ἐστὶν	πειθώ, σαφῶς μὲν εὖ ἴσθ'
[505]	τὸ εἰδέναι τὸ ἀληθὲς τί	ἐστιν	~περὶ ὧν λέγομεν καὶ τί
[455]	ἄρα, ὡς ἔοικεν, πειθοῦς (δημιουργός	ἐστιν	πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ
[491]	ἄρχειν, καὶ τὸ δίκαιον τοῦτ'	~ἐστίν,	πλέον ἔχειν τούτους τῶν ἄλλων,
[502]	ἀνδρῶν, τί ποτε ἡμῖν αὕτη	ἐστίν;	~πότερόν σοι δοκοῦσιν πρὸς τὸ
[523]	~πρῶτον μὲν οὖν, ἔφη, παυστέον	ἐστὶν	προειδότας αὐτοὺς τὸν θάνατον· νῦν
[472]	δὲ ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός	ἐστιν	πρὸς τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ
[519]	~λόγος. τὸ δὲ ὅλον ψεῦδός	ἐστιν·	προστάτης γὰρ πόλεως (οὐδ' ἂν
[478]	ὠφελίαν ἢ ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν	~ἐστιν;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν
[477]	πονηρία μέγιστον τῶν ὄντων ~κακόν	ἐστιν;	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τίς οὖν
[508]	ἄθλιοι, ἢ εἰ οὗτος ἀληθής	ἐστιν,	σκεπτέον τί τὰ συμβαίνοντα. τὰ
[473]	μὲν οὖν ἃ διαφερόμεθα ταῦτ'	ἐστιν·	σκόπει δὲ καὶ σύ. εἶπον
[520]	τούτους ἐκείνων; ταὐτόν, ὦ μακάρι'	ἐστὶν	~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ, ἢ ἐγγύς
[520]	καταφρονεῖς. τῇ δὲ ἀληθείᾳ κάλλιόν	ἐστιν	σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ δικαστικῆς
[472]	περὶ οὗ νῦν ὁ λόγος	ἐστίν,	σὺ ἡγῇ οἷόν τε εἶναι
[469]	ἂν ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν	ἐστιν;	~(Σωκράτης) εὐφήμει, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)
[469]	ἀδίκως ἐλεινός τε καὶ ἄθλιός	ἐστιν.	~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ ὁ ἀποκτεινύς,
[488]	σοι σαφῶς λέγω, ὅτι ταὐτόν	ἐστιν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἱ πολλοὶ τοῦ
[470]	ἀναγκαῖον τὸν οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί	ἐστιν.	~(Σωκράτης) τὸ δὲ ζημιοῦσθαι οὐ
[497]	~λόγοι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός	ἐστιν	(Σωκράτης) ὦ Γοργία· σμικρὰ καὶ
[470]	ἐν τούτῳ ἡ πᾶσα εὐδαιμονία	ἐστίν;	~(Σωκράτης) ~ὥς γε ἐγὼ λέγω,
[517]	ἣ δὴ τῷ ὄντι γε	~ἐστὶν	σώματος θεραπεία, ἥνπερ καὶ προσήκει
[466]	τοίνυν σοι ὅτι δύο ταῦτ'	ἐστιν	τὰ ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ
[474]	ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου ἐκτὸς τούτων	~ἐστίν,	τὰ καλά, τοῦ ἢ ὠφέλιμα
[492]	~εὐδαιμονία, τὰ δὲ ἄλλα ταῦτ'	ἐστὶν	τὰ καλλωπίσματα, τὰ παρὰ φύσιν
[453]	ἀριθμητικὴ οὐ διδάσκει ~ἡμᾶς ὅσα	ἐστὶν	τὰ τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ ὁ
[495]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, εἴπερ ἐναντία	ἐστὶν	ταῦτα ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ αὐτῶν
[483]	ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ ~κρεῖττόν	ἐστιν	τεθνάναι ἢ ζῆν, ὅστις ἀδικούμενος
[454]	περὶ τί πειθοῦς ἡ ῥητορική	ἐστιν	τέχνη; ἢ οὐ δοκεῖ σοι
[510]	γε. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν ποτ'	ἐστὶν	τέχνη τῆς παρασκευῆς τοῦ μηδὲν
[513]	~ἆρ' οὖν οὕτως ἐπιχειρητέον ἡμῖν	ἐστιν	τῇ πόλει καὶ τοῖς πολίταις
[456]	ἐρωτῶ τίς ποτε ἡ δύναμίς	ἐστιν	τῆς ~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ τις
[480]	Πῶλε, τίς ἡ μεγάλη χρεία	ἐστὶν	τῆς ῥητορικῆς; δεῖ ~μὲν γὰρ
[448]	δ' ἐπειδὴ τίνος τέχνης ἐπιστήμων	ἐστίν,	τίνα ἂν καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς
[527]	~ἠρεμεῖ ὁ λόγος, ὡς εὐλαβητέον	ἐστὶν	τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ τὸ
[483]	ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό	ἐστιν	τὸ ἀδικεῖν, τὸ πλέον τῶν
[522]	παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε καὶ ἄνανδρός	ἐστιν,	τὸ δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν
[451]	ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν	ἐστιν,	τὸ δὲ ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι,
[494]	μήτε λυπούμενον. ἀλλ' ἐν τούτῳ	ἐστὶν	τὸ ~ἡδέως ζῆν, ἐν τῷ
[484]	ἴσον χρὴ ἔχειν καὶ τοῦτό	ἐστιν	τὸ καλὸν καὶ τὸ δίκαιον.
[491]	ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ'	ἐστὶν	τὸ κατὰ φύσιν καλὸν καὶ
[488]	σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν ἢ ἕτερόν	ἐστιν	τὸ ~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον
[470]	εἶναι, καὶ τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν,	ἐστὶν	τὸ μέγα δύνασθαι· εἰ δὲ
[483]	οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό γ'	ἐστὶν	τὸ πάθημα, τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ'
[451]	ἔχει περὶ τὸ αὐτὸ γάρ	ἐστιν,	τό τε ἄρτιον καὶ ~τὸ
[450]	ἐπιστήμη, τῆς δὲ ῥητορικῆς οὐδέν	ἐστιν	~τοιοῦτον χειρούργημα, ἀλλὰ πᾶσα ἡ
[483]	αὐτὴ ἀποφαίνει ~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν	ἐστιν	τὸν ἀμείνω τοῦ χείρονος πλέον
[488]	δέ· ἢ ὁ αὐτὸς (ὅρος	ἐστὶν	τοῦ βελτίονος ~καὶ τοῦ κρείττονος;
[477]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἀλγεινότερόν	ἐστιν	τοῦ πένεσθαι καὶ κάμνειν τὸ
[461]	τὰ τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ ἀγροικία	ἐστὶν	~τοὺς λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε
[450]	καὶ ἡ γυμναστικὴ περὶ λόγους	ἐστὶν	τοὺς περὶ εὐεξίαν τε τῶν
[452]	καὶ ὑπ' ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί	ἐστιν	τοῦτο ὃ φῂς σὺ μέγιστον
[506]	ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ δέ	ἐστιν	τοῦτο οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν
[452]	τοῦτο ἔροιτ' ἄν· καὶ τί	ἐστιν	(τοῦτο τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας)
[450]	(ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν περὶ ~λόγους	ἐστὶν	τούτους, οἳ τυγχάνουσιν ὄντες περὶ
[482]	νῦν ἐμοῦ ἀκούεις, καί μοί	ἐστιν	τῶν ~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον
[453]	εἰ ~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν τίς	ἐστιν	τῶν ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ μοι
[479]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον ἄρα	ἐστὶν	τῶν κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν·
[451]	~εἴποιμ' ἂν ὅτι καὶ αὕτη	ἐστὶν	τῶν λόγῳ τὸ πᾶν κυρουμένων·
[450]	τὸ (κῦρος αὐταῖς διὰ λόγων	ἐστίν.	τῶν τοιούτων τινά μοι ~δοκεῖς
[493]	καὶ λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν	ἐστιν	ὑπό τι ~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν
[447]	~(Χαιρεφῶν) τί ἔρωμαι; ~(Σωκράτης) ὅστις	ἐστίν.	~(Χαιρεφῶν) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ
[454]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἐπιστήμη	ἐστὶν	ψευδὴς καὶ ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς.
[473]	~ἀλλ' ἔτι τοῦτ' ἐκείνου χαλεπώτερόν	ἐστιν,	ὦ Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[486]	τιμᾶσθαι. ~καίτοι πῶς σοφὸν τοῦτό	ἐστιν,	ὦ Σώκρατες, ἥτις εὐφυῆ λαβοῦσα
[452]	~δημιουργὸν εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας) ~ὅπερ	ἐστίν,	ὦ Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον
[484]	ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ τοί	ἐστιν,	ὦ Σώκρατες, χαρίεν, ἄν τις
[478]	~(Σωκράτης) τί οὖν τούτων κάλλιστόν	ἐστιν	(ὧν λέγεις) ~(Πῶλος) τίνων λέγεις;
[449]	γὰρ αὖ καὶ ~τοῦτο ἕν	ἐστιν	ὧν φημι, μηδένα ἂν ἐν
[484]	φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων ἄπειρον γεγονέναι	(ἐστὶν	ὧν χρὴ ἔμπειρον εἶναι τὸν
[500]	ἐκείνου διαφέρων. ἴσως (οὖν βέλτιστόν	~ἐστιν,	ὡς ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι,
[508]	οὕτω ~διακεῖσθαι πάντων δὴ αἴσχιστόν	ἐστιν,	ὡς ὁ σὸς λόγος. ὁ
[508]	δὴ οὗτος ὁ λόγος (ἡμῖν	ἐστιν,	~ὡς οὐ δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης
[467]	τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ δὲ δύναμίς	ἐστιν,	ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν, τὸ
[476]	δίκην ~ἆρα μέγιστον τῶν κακῶν	ἐστιν,	ὡς σὺ ᾤου, ἢ μεῖζον
[451]	λόγοις τὸ κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική	ἐστιν.	ὥσπερ ἂν εἴ τίς με
[461]	ὦ ~Γοργία, οὐκ ὀλίγης συνουσίας	ἐστὶν	ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος) ~τί
[465]	προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα τὴν φύσιν	ἐστίν,	ὥστε τὴν αἰτίαν ἑκάστου μὴ
[490]	μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ'	ἔστιν	ἃ λέγω. τοῦτο γὰρ οἶμαι
[495]	τι τῶν ἡδέων ὃ οὐκ	ἔστιν	ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης) ~ἵνα δή μοι
[507]	ταῦτα ἀληθῆ εἶναι· εἰ δὲ	ἔστιν	ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον, ὡς ἔοικεν,
[468]	ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, λέγων ὅτι	ἔστιν	ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν πόλει ἃ
[463]	~ἆρ' οὖν ἂν μάθοις ἀποκριναμένου;	ἔστιν	γὰρ ἡ ῥητορικὴ κατὰ τὸν
[453]	ἀλλά μοι δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι·	ἔστιν	γὰρ τοῦτο τὸ ~κεφάλαιον αὐτῆς.
[503]	καὶ σὺ ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~εἰ	ἔστιν	γε, ὦ Καλλίκλεις, ἣν πρότερον
[499]	δέχεσθαι τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ.	ἔστιν	δὲ δή, ὡς ἔοικεν, ὃ
[472]	τε οἴει καὶ ἄλλοι πολλοί·	ἔστιν	δὲ καὶ ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ
[504]	γίγνονται καὶ κόσμιοι· ταῦτα δ'	ἔστιν	δικαιοσύνη τε καὶ σωφροσύνη. φῂς
[523]	καὶ ἀεὶ καὶ νῦν ~ἔτι	ἔστιν	ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν
[494]	μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ'	ἔστιν	ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν,
[524]	ζῶν, καὶ τεθνεῶτος τὸ σῶμα	ἔστιν	ἰδεῖν ταῦτα ἔχον· ἢ ~κατεαγότα
[486]	τὰ μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς	ἔστιν	καὶ βίος καὶ δόξα καὶ
[517]	διττὴ ~αὕτη τις (ἡ πραγματεία	ἔστιν	καὶ περὶ τὸ σῶμα καὶ
[518]	τούτων. ταὐτὰ οὖν ταῦτα ὅτι	ἔστιν	καὶ ~περὶ ψυχήν, τοτὲ μέν
[482]	διώκειν, ἃ φύσει μὲν οὐκ	ἔστιν	καλά, νόμῳ δέ. ὡς τὰ
[504]	~σώματος. ἔστιν ταῦτα ἢ οὐκ	ἔστιν;	~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ
[501]	δὲ δύο καὶ πολλὰς οὐκ	ἔστιν;	~(Καλλίκλης) οὔκ, ἀλλὰ καὶ περὶ
[472]	ἄλλους πάντας τούτους χαίρειν ἐᾷς.	ἔστιν	μὲν οὖν ~οὗτός τις τρόπος
[512]	τὸ δὲ βέλτιον εἰ μὴ	ἔστιν	ὃ ἐγὼ λέγω, ἀλλ' αὐτὸ
[494]	ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ τοῦτ'	ἔστιν,	ὃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, τὸ
[471]	ἀλλ' οὐκ εὐδαιμονέστατος, καὶ ἴσως	ἔστιν	ὅστις ~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος
[515]	τινὰ βελτίω πεποίηκεν τῶν ~πολιτῶν;	ἔστιν	ὅστις πρότερον πονηρὸς ὤν, ἄδικός
[512]	ἐνίοτε δύναται σῴζειν· πόλεις γὰρ	ἔστιν	ὅτε ὅλας ~σῴζει. μή σοι
[468]	δοκεῖ ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης)	~ἔστιν	οὖν ὅπως ὁ τοιοῦτος (μέγα
[456]	ἢ ἄλλος ὁστισοῦν· οὐ ~γὰρ	ἔστιν	περὶ ὅτου οὐκ ἂν πιθανώτερον
[509]	~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν	ἔστιν,	σιδηροῖς καὶ ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς
[468]	τὴν σὴν ὁμολογίαν; ~(Πῶλος) οὐκ	ἔστιν.	~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον,
[496]	ἔστι ταῦτα ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	ἔστιν.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν εὖ γε
[521]	ἔστι ταῦτα οὕτως ἔχοντα; ~(Καλλίκλης)	ἔστιν.	~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν οὖν με
[504]	ταῦτα ἢ οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης)	ἔστιν.	~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ γε τῆς
[506]	ἥτις ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα	ἔστιν	ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν γάρ φημι.
[489]	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι;	ἔστιν	ταῦτα ἢ οὔ; καὶ ὅπως
[504]	ἡ ἄλλη ἀρετὴ τοῦ ~σώματος.	ἔστιν	ταῦτα ἢ οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης)
[463]	δὲ ὁ ἐμὸς λόγος, οὐκ	ἔστιν	τέχνη ἀλλ' ἐμπειρία καὶ τριβή.
[515]	τῇ σῇ; ὀκνεῖς ἀποκρίνασθαι, ~εἴπερ	ἔστιν	τι ἔργον σὸν ἔτι ἰδιωτεύοντος,
[467]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	ἔστιν	τι τῶν ὄντων ὃ οὐχὶ
[517]	παντὶ τῷ μὴ εἰδότι ὅτι	~ἔστιν	τις παρὰ ταύτας ἁπάσας τέχνη
[481]	αὐτῆς εἶναι, εἰ δὴ καὶ	ἔστιν	τις χρεία, ὡς ~ἔν γε
[454]	γάρ τίς σε ἔροιτο· ἆρ'	ἔστιν	τις, ὦ Γοργία, ~πίστις ψευδὴς
[466]	~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο	ἔστιν	τὸ μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ,
[469]	ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ ἄρα τοῦτ'	ἔστιν	τὸ μέγα δύνασθαι, τὸ ποιεῖν
[488]	ἀλλ' ἱκανῶς μοι ἔνδειξαι τί	ἔστιν	τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ
[501]	δὲ περὶ μὲν μίαν ψυχὴν	ἔστιν	τοῦτο, περὶ δὲ δύο καὶ
[500]	δὲ καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ	ἔστιν	τούτω διττὼ τὼ βίω, σκέψασθαι
[524]	τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ'	ἔστιν,	ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς
[486]	εἴ τι καὶ ἀγροικότερον εἰρῆσθαι,	ἔξεστιν	ἐπὶ κόρρης τύπτοντα μὴ ~διδόναι
[498]	τὰ κακά, αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης)	πάρεστιν.	~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ γε παρουσίᾳ
[498]	τί δέ; τοῖς ἀνιωμένοις οὐ	πάρεστιν	τὰ κακά, αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης)
[498]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν	πάρεστιν	τἀγαθά, αἱ ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν;
[454]	εἴδη θῶμεν πειθοῦς, τὸ μὲν	πίστιν	παρεχόμενον ἄνευ τοῦ εἰδέναι, ~τὸ
[523]	πρὸς τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν	(σφιν	ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν
[488]	τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον ταὐτὸν	ὄν,	ἢ ἔστι βελτίω μὲν εἶναι,
[475]	ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον γὰρ τυγχάνει	ὄν.	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν,
[513]	ἔσται τοῦτο, εἴτε σῶμα τυγχάνει	ὂν	εἴτε ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης)
[452]	πλούτου φανῇ τι μεῖζον ἀγαθὸν	ὂν	ἢ παρὰ Γοργίᾳ ἢ παρ'
[468]	ἄμεινον εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ	ὂν	κάκιον, οὗτος δήπου ποιεῖ ἃ
[493]	ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει	ὂν	οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω
[524]	ἢ δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲς	ὂν	τῆς ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ
[469]	ὡς μέγιστον τῶν κακῶν τυγχάνει	ὂν	τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ γὰρ
[463]	φαίνεται εἶναι ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει	ὂν	τοῦτο, ~εἰ δὲ μὴ Πῶλος
[474]	~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς	ὃν	ἄν μοι ὁ λόγος ᾖ,
[466]	ὥσπερ οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν τε	(ὃν	ἂν βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα
[466]	καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν πόλεων	ὃν	ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[466]	καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν πόλεων	ὃν	ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ
[469]	οὔ; ~(Πῶλος) ~ὅστις οὖν ἀποκτείνυσιν	ὃν	ἂν δόξῃ αὐτῷ, δικαίως ἀποκτεινύς,
[469]	μάλα δεῖν τεθνάναι, τεθνήξει ~οὗτος	ὃν	ἂν δόξῃ· κἄν τινα δόξῃ
[507]	δοκεῖ ὁ σκοπὸς εἶναι πρὸς	ὃν	βλέποντα δεῖ ~ζῆν, καὶ πάντα
[466]	οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν τε (ὃν	ἂν	βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ
[517]	ἐν παντὶ γὰρ τῷ χρόνῳ	ὃν	διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα εἰς τὸ
[466]	ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν πόλεων ὃν	ἂν	δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[466]	ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν πόλεων ὃν	ἂν	δοκῇ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ τὸν
[469]	~(Πῶλος) ~ὅστις οὖν ἀποκτείνυσιν ὃν	ἂν	δόξῃ αὐτῷ, δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος
[469]	δεῖν τεθνάναι, τεθνήξει ~οὗτος ὃν	ἂν	δόξῃ· κἄν τινα δόξῃ μοι
[472]	πολλοί· ἔστιν δὲ καὶ ἄλλος,	ὃν	~ἐγὼ αὖ οἶμαι. παραβαλόντες οὖν
[526]	βίον καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον,	~ὃν	ἐγώ φημι ἀντὶ πάντων τῶν
[468]	ὅταν ἴδῃς τινὰ ἢ ἀποκτείναντα	ὃν	ἔδοξεν αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα
[516]	παρέλαβεν, καὶ ταῦτ' εἰς ~αὑτόν,	ὃν	ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει
[483]	οὐ μέντοι ἴσως κατὰ τοῦτον	ὃν	ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους
[512]	σκεπτέον τίν' ἂν τρόπον τοῦτον	ὃν	μέλλοι χρόνον ~βιῶναι ὡς ἄριστα
[474]	μάρτυρα ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς ὃν	ἄν	μοι ὁ λόγος ᾖ, τοὺς
[487]	τε φῂς καὶ ὁ λόγος	ὃν	ὀλίγον πρότερον ἔλεγες ὁμολογεῖ σοι.
[507]	~ἔχων τῷ σώφρονι, ὁ ἀκόλαστος,	ὃν	σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν οὖν
[523]	δή, φασί, μάλα καλοῦ λόγου,	ὃν	σὺ μὲν ἡγήσῃ μῦθον, ὡς
[500]	χρὴ ~τρόπον ζῆν, πότερον ἐπὶ	ὃν	σὺ παρακαλεῖς ἐμέ, τὰ τοῦ
[500]	καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον τὸν τρόπον	ὃν	ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε, ἢ (ἐπὶ)
[476]	τὸ καόμενον ὡς ἂν τὸ	κᾶον	κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[472]	τε καὶ ἄδικον ὄντα, εἴπερ	Ἀρχέλαον	ἄδικον μὲν ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα
[470]	~(Σωκράτης) τὰ ποῖα ταῦτα; ~(Πῶλος)	~Ἀρχέλαον	δήπου τοῦτον τὸν Περδίκκου ὁρᾷς
[525]	~(ὧν ἐγώ φημι ἕνα καὶ	Ἀρχέλαον	ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λέγει πῶλος,
[479]	φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν τὸν	Ἀρχέλαον	~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα
[479]	δίκην διδόναι, ~ὥσπερ σὺ φῂς	Ἀρχέλαον	παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς ἄλλους τυράννους
[517]	τῶν αὐτῶν εἰκόνων ~λέγω, ἵνα	ῥᾷον	καταμάθῃς. τούτων γὰρ ποριστικὸν εἶναι
[460]	τοίνυν σου τότε ταῦτα λέγοντος	ὑπέλαβον	ὡς οὐδέποτ' ἂν εἴη ἡ
[523]	Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ ~πατρὸς	παρέλαβον.	ἦν οὖν νόμος ὅδε περὶ
[526]	ἡ κρίσις ἣν νυνδὴ ἐγὼ	ἔλεγον,	~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ τὸν δικαστήν,
[520]	μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ ἀληθῆ	ἔλεγον.	ἄλλην μὲν γὰρ εὐεργεσίαν τις
[462]	ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν βούλει, ὥσπερ νυνδὴ	ἔλεγον,	ἀναθέμενος ὅτι σοι δοκεῖ, ἐν
[500]	Πῶλον καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων.	ἔλεγον	~γὰρ αὖ, εἰ μνημονεύεις, (ὅτι
[495]	τινα εἶναι μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης)	ἔλεγον	γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι οὖν
[500]	σοι ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ λέγειν.	ἔλεγον	δέ που ὅτι ἡ μὲν
[500]	ἃ καὶ πρὸς τούσδε ἐγὼ	ἔλεγον,	διομολόγησαί μοι, εἰ ἄρα σοι
[492]	ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν ἐγὼ	ἔλεγον,	~δουλούμενοι τοὺς βελτίους τὴν φύσιν
[518]	ἂν οὖν ἠγανάκτεις, εἴ σοι	ἔλεγον	ἐγὼ ~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις
[505]	ἃ πρὸ τοῦ δύο ἄνδρες	ἔλεγον,	εἷς ὢν ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ
[474]	βελτίω ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ	ἔλεγον,	ἐμοὶ ἐν τῷ μέρει παράδος,
[459]	ὁ ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ γὰρ	ἔλεγον,	ἔν γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[526]	γίγνονται τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν	ἔλεγον,	ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν
[511]	μεγάλης εὐεργεσίας, σώσασα ἃ ~νυνδὴ	ἔλεγον,	καὶ αὐτὸν καὶ παῖδας καὶ
[454]	~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ καὶ ἄρτι	ἔλεγον,	καὶ περὶ τούτων ἅ ἐστι
[488]	ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα	ἔλεγον	καὶ τότε καὶ νῦν λέγω.
[521]	ἥκει λόγος ὅνπερ πρὸς Πῶλον	ἔλεγον·	~κρινοῦμαι γὰρ ὡς ἐν παιδίοις
[468]	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ	ἔλεγον,	λέγων ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα
[512]	~καὶ (τῶν ἄλλων ὧν νυνδὴ	ἔλεγον;	οἶδ' ὅτι φαίης ἂν βελτίων
[475]	λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ	ἔλεγον,	ὅτι οὔτ' ἂν ἐγὼ οὔτ'
[466]	ταῖς πόλεσιν σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ	ἔλεγον·	οὐδὲν ~(γὰρ ποιεῖν ὧν βούλονται
[451]	τίς με ἔροιτο ὧν νυνδὴ	ἔλεγον	περὶ ἡστινοσοῦν τῶν ~τεχνῶν· ὦ
[476]	ὅρα εἰ ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι	ἔλεγον,	περὶ πάντων, οἷον ἂν ποιῇ
[520]	τι καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ	ἔλεγον	πρὸς ~Πῶλον· σὺ δὲ δι'
[523]	οἱ ἐκ μακάρων ~νήσων ἰόντες	ἔλεγον	πρὸς τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν
[475]	τὸ δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος)	ἔλεγον.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον τὸ
[494]	τοῦτ' ἔστιν, ὃ νυνδὴ ἐγὼ	ἔλεγον,	τὸ ὥσπερ λίθον ζῆν, ἐπειδὰν
[485]	ὁ ἀνήρ. ὃ γὰρ νυνδὴ	ἔλεγον,	ὑπάρχει τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ, κἂν
[482]	οὖν ἐκείνην ἐξέλεγξον, ὅπερ ~ἄρτι	ἔλεγον,	ὡς οὐ τὸ ἀδικεῖν ἐστιν
[487]	φῂς καὶ ὁ λόγος ὃν	ὀλίγον	πρότερον ἔλεγες ὁμολογεῖ σοι. ~ἔχει
[447]	γὰρ καὶ καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν	ὀλίγον	πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι,
[460]	τοὺς λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ δὲ	ὀλίγον	ὕστερον ἔλεγες ~ὅτι ὁ ῥήτωρ
[518]	ὅτι ~ἐγὼ λέγω· ἥκεις δὲ	ὀλίγον	ὕστερον λέγων ὅτι ἄνθρωποι (καλοὶ
[454]	ἵνα μὴ θαυμάζῃς ἐὰν καὶ	ὀλίγον	ὕστερον τοιοῦτόν τί σε ἀνέρωμαι,
[471]	καὶ οὐ μετεμέλησεν αὐτῷ, ἀλλ'	ὀλίγον	~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν, τὸν γνήσιον
[506]	~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι τὸν	λόγον,	ἀλλ' οὖν ἐμοῦ γε ἀκούων
[465]	μακροὺς λόγους λέγειν αὐτὸς συχνὸν	λόγον	~ἀποτέτακα. ἄξιον μὲν οὖν ἐμοὶ
[506]	ἐξ ἀρχῆς ἐμοῦ ἀναλαβόντος τὸν	λόγον.	ἆρα τὸ ἡδὺ καὶ τὸ
[458]	ἤδη χαίρειν καὶ διαλύωμεν τὸν	λόγον.	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ μὲν ἔγωγε,
[466]	ὅτι χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ σὺ	λόγον,	ἐὰν δὲ ἔχω, ἔα με
[483]	νόμον ~αἴσχιον λέγοντος, σὺ τὸν	λόγον	ἐδιώκαθες κατὰ φύσιν. φύσει μὲν
[506]	εἰ ~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν	λόγον·	εἰ δὲ μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν
[454]	τοῦ ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν	λόγον	ἐρωτῶ, οὐ σοῦ ἕνεκα ἀλλ'
[472]	ὁ ἀδικῶν, κατὰ τὸν σὸν	λόγον	εὐδαίμων ἔσται; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης)
[501]	τὴν αἰτίαν ὧν πράττει, καὶ	λόγον	ἔχει τούτων ἑκάστου δοῦναι, ἡ
[505]	πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν τοῦτον τὸν	λόγον,	ἢ ~καὶ ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ.
[505]	οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν τὸν	λόγον,	ἢ λέγων κατὰ σαυτὸν ἢ
[504]	τοὐναντίον κατά γε τὸν δίκαιον	λόγον	καὶ ἔλαττον; ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης)
[460]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον τὸν	λόγον	καὶ ὁ τὰ δίκαια μεμαθηκὼς
[490]	κρείττων ἐστὶν κατὰ τὸν σὸν	~λόγον,	καὶ τοῦτον ἄρχειν δεῖ, τοὺς
[492]	πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον τε καὶ	λόγον	καὶ ψόγον; ἢ πῶς οὐκ
[488]	βελτίους πολὺ κατὰ τὸν σὸν	λόγον.	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ
[505]	γάρ τοι ἀτελῆ γε τὸν	λόγον	καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ οὐκ
[505]	οὖν δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν	λόγον	καταλύομεν; ~(Καλλίκλης) αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης)
[522]	ὡς τοῦτο οὕτως ἔχει, ἐθέλω	λόγον	λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ γε
[471]	ἦν εὐδαίμων κατὰ τὸν σὸν	λόγον.	νῦν δὲ θαυμασίως ὡς ἄθλιος
[460]	τἆλλα οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν	λόγον,	ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα τοιοῦτός ἐστιν
[465]	ἀλλ' ἐμπειρίαν, ὅτι οὐκ ἔχει	λόγον	οὐδένα ᾧ προσφέρει ἃ προσφέρει
[486]	δίκης βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς	λόγον,	οὔτ' εἰκὸς ἂν καὶ πιθανὸν
[463]	ἡ ῥητορικὴ κατὰ τὸν ἐμὸν	λόγον	~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον. ~(Πῶλος) ~τί
[475]	δοκεῖ κατά γε τοῦτον τὸν	λόγον.	~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον,
[471]	ὁ Ἀρχέλαος κατὰ τὸν σὸν	λόγον;	~(Σωκράτης) εἴπερ γε, ὦ φίλε,
[510]	Σώκρατες, οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς τὸν	λόγον.	~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ τοῦτο ἄρα,
[491]	περὶ τούτων ἡμῖν ὄντα τὸν	λόγον.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς περὶ
[465]	πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν	λόγον.	~(τῇ μὲν οὖν ἰατρικῇ, ὥσπερ
[499]	ἀνάγκη μοι κατὰ τὸν παλαιὸν	λόγον	τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν ~καὶ
[506]	(ἀπιέναι, ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε τὸν	λόγον·	φαίνεται δέ μοι καὶ τοῖς
[523]	ὡς ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ δὲ	~λόγον·	ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι
[496]	~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι καὶ	ἄλογον	γίγνεται· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) σφόδρα
[519]	πρὸς Φιλίου, οὐ δοκεῖ σοι	ἄλογον	εἶναι ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ
[465]	οὐ καλῶ ὃ ἂν ᾖ	ἄλογον	πρᾶγμα· τούτων δὲ πέρι εἰ
[492]	νόμον τε καὶ λόγον καὶ	ψόγον;	ἢ πῶς οὐκ ἂν ἄθλιοι
[454]	οὐ μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ	ἔργον,	ἀλλὰ καὶ ἄλλαι, δικαίως ~ὥσπερ
[503]	δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς τὸ αὑτῶν	ἔργον	ἕκαστος οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει
[517]	(τούτων διέφερον ἐκεῖνοι· ὅπερ μόνον	ἔργον	ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς δὲ
[452]	ἦ τὸ τῆς σῆς τέχνης	~ἔργον	μέγιστόν ἐστιν ἀγαθόν; πῶς γὰρ
[452]	~παιδοτρίβης, φαίη ἄν, τὸ δὲ	ἔργον	μού ἐστιν καλούς τε καὶ
[452]	ἄνθρωπε, καὶ τί τὸ σὸν	ἔργον;	~παιδοτρίβης, φαίη ἄν, τὸ δὲ
[459]	~τὸν ἀφικνούμενον οὐ γὰρ σὸν	ἔργον	ποιήσεις δ' ἐν τοῖς πολλοῖς
[515]	ὀκνεῖς ἀποκρίνασθαι, ~εἴπερ ἔστιν τι	ἔργον	σὸν ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν
[503]	εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς τὸ	ἔργον	τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως ἂν
[452]	εἶναι τοῖς ἀνθρώποις καὶ σὲ	~δημιουργὸν	εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας) ~ὅπερ ἐστίν,
[456]	καὶ εἰ πρὸς ἄλλον γε	δημιουργὸν	ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν αὑτὸν
[517]	κάπηλον ὄντα ἢ ~ἔμπορον ἢ	δημιουργόν	του αὐτῶν (τούτων, σιτοποιὸν ἢ
[526]	καὶ ὁ Αἰακός ἑκάτερος τούτων	ῥάβδον	ἔχων δικάζει ὁ δὲ Μίνως
[479]	καὶ δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης)	~σχεδὸν	γάρ που οὗτοι, ὦ ἄριστε,
[471]	ὑὸν αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν αὑτοῦ,	σχεδὸν	ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν εἰς ἅμαξαν, νύκτωρ
[455]	βουλόμενος γενέσθαι, ὡς ἐγώ τινας	σχεδὸν	καὶ συχνοὺς ~αἰσθάνομαι, οἳ ἴσως
[450]	ἄλλαι πολλαὶ τέχναι, ὧν ἔνιαι	σχεδόν	τι ~ἴσους τοὺς λόγους ἔχουσι
[472]	οὐ πάνυ σμικρὰ ὄντα, ~ἀλλὰ	σχεδόν	τι ταῦτα περὶ ὧν εἰδέναι
[498]	~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης)	εἶδον.	~(Σωκράτης) τί δέ; νοῦν ἔχοντα
[447]	ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλοιτο τῶν	ἔνδον	ὄντων, καὶ ~πρὸς ἅπαντα ἔφη
[455]	γὰρ καὶ τυγχάνει τις τῶν	ἔνδον	ὄντων ~μαθητής σου βουλόμενος γενέσθαι,
[482]	μὰ τὸν κύνα τὸν Αἰγυπτίων	θεόν,	~οὔ σοι ὁμολογήσει Καλλικλῆς, ὦ
[490]	~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ τὸν βελτίω	πλέον	δεῖν ἔχειν; ~(Καλλίκλης) οὐ σιτίων
[489]	ἴσον ἔχειν ~ἀλλ' οὐ τὸ	πλέον	δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον τὸ
[483]	κρείττω τοῦ ἥττονος ἄρχειν καὶ	πλέον	ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ δικαίῳ χρώμενος
[483]	τῶν ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς ὄντας	πλέον	ἔχειν, ἵνα μὴ αὐτῶν πλέον
[483]	ἐστιν τὸν ἀμείνω τοῦ χείρονος	πλέον	ἔχειν καὶ τὸν ~δυνατώτερον τοῦ
[488]	τὸν βελτίω τῶν ~χειρόνων καὶ	πλέον	ἔχειν τὸν ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου;
[490]	δεῖ, τοὺς δ' ἄρχεσθαι, καὶ	πλέον	ἔχειν τὸν ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων·
[491]	καὶ τὸ δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν,	πλέον	ἔχειν τούτους τῶν ἄλλων, τοὺς
[490]	καὶ φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν καὶ	πλέον	ἔχειν τῶν φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης) ~ἔχε
[491]	ὁ κρείττων τε καὶ φρονιμώτερος	πλέον	ἔχων δικαίως ~πλεονεκτεῖ; ἢ οὔτε
[483]	πλέον ἔχειν, ἵνα μὴ αὐτῶν	πλέον	ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν ~καὶ
[483]	ἄδικον καὶ αἰσχρὸν λέγεται, τὸ	πλέον	ζητεῖν ἔχειν τῶν ~πολλῶν, καὶ
[504]	μὴ ὀνήσει αὐτὸ ἔσθ' ὅτι	~πλέον	ἢ τοὐναντίον κατά γε τὸν
[490]	~ἦ οὖν τούτων τῶν σιτίων	πλέον	ἡμῶν ἑκτέον αὐτῷ, ὅτι βελτίων
[492]	δικαιοσύνης καὶ τῆς σωφροσύνης, μηδὲν	πλέον	~νέμοντες τοῖς φίλοις τοῖς αὑτῶν
[453]	ἢ ἔχεις τι ~λέγειν ἐπὶ	πλέον	τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ πειθὼ
[483]	τοῦτό ἐστιν τὸ ἀδικεῖν, τὸ	πλέον	τῶν ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι
[490]	μέλλει ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ τῶν μὲν	~πλέον,	τῶν δ' ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν
[526]	Ὀδυσσεὺς ὁ ~Ὁμήρου ἰδεῖν αὐτὸν	~χρύσεον	σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ~ἐγὼ
[512]	~τόν γε ὡς ἀληθῶς ἄνδρα	ἐατέον	ἐστὶν καὶ οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ
[507]	οἰκείων, ἢ ἰδιώτης ἢ πόλις,	ἐπιθετέον	δίκην καὶ κολαστέον, ~εἰ μέλλει
[499]	καὶ ἡδονὰς καὶ λύπας καὶ	αἱρετέον	ἐστὶν καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[480]	τοῦ ἐχθροῦ τοῦτο μὲν γὰρ	~εὐλαβητέον	ἐὰν δὲ ἄλλον ἀδικῇ ὁ
[527]	οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ λόγος, ὡς	εὐλαβητέον	ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ
[507]	(εἶναι σωφροσύνην μὲν διωκτέον ~καὶ	ἀσκητέον,	ἀκολασίαν δὲ φευκτέον ὡς ἔχει
[487]	βουλευομένων μέχρι ὅποι τὴν σοφίαν	ἀσκητέον	εἴη, καὶ οἶδα ὅτι ἐνίκα
[481]	τὸν δικαστήν· ~ἐὰν δὲ ἔλθῃ,	μηχανητέον	ὅπως ἂν διαφύγῃ καὶ μὴ
[513]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως	ἐπιχειρητέον	ἡμῖν ἐστιν τῇ πόλει καὶ
[508]	εἰ σπουδάζων λέγοιμι, ~λέγοντα ὅτι	κατηγορητέον	εἴη καὶ αὑτοῦ καὶ ὑέος
[527]	ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ	μελετητέον	οὐ τὸ δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν
[490]	~εἰς τὸ ἑαυτοῦ σῶμα οὐ	πλεονεκτητέον,	εἰ μὴ μέλλει ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ
[512]	ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν καὶ οὐ	φιλοψυχητέον,	ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων τῷ
[523]	ἂν παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς	κριτέον	ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ
[499]	τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν	πρακτέον	εἶναι, εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί τε
[506]	τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ	πρακτέον,	ἢ τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ
[499]	λύπας καὶ αἱρετέον ἐστὶν καὶ	πρακτέον;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τὰς
[490]	τούτων τῶν σιτίων πλέον ἡμῶν	ἑκτέον	αὐτῷ, ὅτι βελτίων ἐστίν, ἢ
[490]	μὲν ~πλέον, τῶν δ' ἔλαττον	ἑκτέον·	ἐὰν δὲ τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος
[527]	περὶ ὀλίγους καὶ περὶ πολλούς,	φευκτέον·	καὶ τῇ ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον
[507]	διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ	φευκτέον	ὡς ἔχει ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν,
[507]	ἔοικεν, εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην μὲν	διωκτέον	~καὶ ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ φευκτέον
[508]	ἢ εἰ οὗτος ἀληθής ἐστιν,	σκεπτέον	τί τὰ συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν
[512]	~εἷς ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ τούτῳ	σκεπτέον	τίν' ἂν τρόπον τοῦτον ὃν
[507]	ἢ πόλις, ἐπιθετέον δίκην καὶ	κολαστέον,	~εἰ μέλλει εὐδαίμων εἶναι. οὗτος
[492]	τὰς μὲν ἐπιθυμίας φῂς οὐ	κολαστέον,	εἰ μέλλει τις οἷον δεῖ
[510]	ἐπὶ τοῦτο ἄρα, ὡς ἔοικεν,	παρασκευαστέον	ἐστὶ δύναμίν τινα καὶ τέχνην,
[480]	ἀδικῇ ὁ ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ	παρασκευαστέον,	~καὶ (πράττοντα καὶ λέγοντα, ὅπως
[507]	ἔχει ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν, καὶ	~παρασκευαστέον	μάλιστα μὲν μηδὲν δεῖσθαι τοῦ
[527]	φευκτέον· καὶ τῇ ῥητορικῇ οὕτω	~χρηστέον	ἐπὶ τὸ δίκαιον ἀεί, καὶ
[508]	καὶ ~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο	χρηστέον·	καὶ ἃ Πῶλον αἰσχύνῃ ᾤου
[523]	κρινομένων. ~πρῶτον μὲν οὖν, ἔφη,	παυστέον	ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς τὸν θάνατον·
[488]	ἔνδειξαι τί ἔστιν τοῦτο ὃ	ἐπιτηδευτέον	~μοι, καὶ τίνα τρόπον κτησαίμην
[480]	~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἢ κἀκεῖνα	λυτέον	ἢ τάδε ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος)
[500]	τε διαφέρετον ἀλλήλοιν καὶ ~ὁπότερον	βιωτέον	αὐτοῖν. ἴσως οὖν οὔπω οἶσθα
[512]	ἔχει καὶ ἀνίατα, τούτῳ δὲ	βιωτέον	ἐστὶν ~καὶ τοῦτον ὀνήσει, ἄντε
[492]	τῷ ὄντι κατάδηλον γένηται πῶς	βιωτέον.	καί ~μοι λέγε· τὰς μὲν
[485]	προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ	παῖζον,	χαίρω ~τε καὶ χαρίεν μοι
[452]	Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί δ' ἐστὶν	μεῖζον	ἀγαθὸν (ἀνθρώποις ὑγιείας; εἰ δ'
[452]	αὐτὸς εἴ σοι ἔχοι ~(Γοργίας)	μεῖζον	ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ τέχνης
[458]	γὰρ αὐτὸ ἀγαθὸν ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ	μεῖζον	ἀγαθόν ἐστιν ~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι κακοῦ
[452]	ἐάν ~σοι πλούτου φανῇ τι	μεῖζον	ἀγαθὸν ὂν ἢ παρὰ Γοργίᾳ
[458]	ἀηδέστερον μεντἂν ἐλεγχθέντων ἢ ~ἐλεγξάντων·	μεῖζον	γὰρ αὐτὸ ἀγαθὸν ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ
[509]	τῷ ἀδικοῦντι καὶ ἔτι τούτου	μεῖζον	μεγίστου ὄντος, εἰ οἷόν τε,
[509]	τοῦ ἀδικεῖν τε καὶ ἀδικεῖσθαι,	μεῖζον	μέν φαμεν κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν,
[469]	τοῦτο μέγιστον; οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι	μεῖζον;	~(Σωκράτης) ἥκιστά γε. ~(Πῶλος) σὺ
[476]	ἐστιν, ὡς σὺ ᾤου, ἢ	μεῖζον	τὸ μὴ διδόναι, ὡς αὖ
[527]	μελετητέον οὐ τὸ δοκεῖν εἶναι	ἀγαθὸν	ἀλλὰ τὸ εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ
[507]	~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον	ἀγαθὸν	ἄνδρα εἶναι τελέως, τὸν δὲ
[470]	τὸν μὲν γὰρ καλὸν καὶ	ἀγαθὸν	ἄνδρα καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί
[515]	εἰ ~τοίνυν τοῦτο δεῖ τὸν	ἀγαθὸν	ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ πόλει,
[452]	ὑγίεια; ~τί δ' ἐστὶν μεῖζον	ἀγαθὸν	(ἀνθρώποις ὑγιείας; εἰ δ' αὖ
[505]	καὶ τί ψεῦδος· κοινὸν γὰρ	ἀγαθὸν	ἅπασι φανερὸν γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι
[452]	καὶ τί ἐστιν (τοῦτο τὸ	ἀγαθόν;	ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι οὖν νομίσας,
[468]	δήπου τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης) ~τὸ	ἀγαθὸν	ἄρα διώκοντες καὶ βαδίζομεν ὅταν
[467]	τῶν ὄντων ὃ οὐχὶ ἤτοι	ἀγαθόν	γ' ἐστὶν ἢ κακὸν ἢ
[449]	ἄρα χρή σε καλεῖν; ~(Γοργίας)	~ἀγαθόν	γε, ὦ Σώκρατες, εἰ δὴ
[503]	δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις ἄνδρα	ἀγαθὸν	γεγονότα καὶ Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην
[517]	(ὅτι οὐδένα ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα	ἀγαθὸν	γεγονότα τὰ πολιτικὰ ἐν τῇδε
[499]	δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	ἀγαθὸν	δὲ αὖ τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης)
[506]	ἐστιν τοῦτο οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα,	ἀγαθὸν	δὲ οὗ παρόντος ~ἀγαθοί ἐσμεν;
[500]	καὶ σὺ εἶναι μέν τι	~ἀγαθόν,	εἶναι δέ τι ἡδύ, ἕτερον
[459]	τοιαῦτα οὐκ εἰδότα καὶ δοκεῖν	ἀγαθὸν	εἶναι οὐκ ὄντα; ἢ τὸ
[452]	οὖν; κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνθρώποις	ἀγαθὸν	εἶναι πλοῦτον; ~φήσομεν. πῶς γὰρ
[452]	τοῦτο ὃ φῂς σὺ μέγιστον	ἀγαθὸν	εἶναι τοῖς ἀνθρώποις καὶ σὲ
[466]	ἐπεὶ τὸ μέγα δύνασθαι ἔφης	ἀγαθὸν	εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ
[506]	τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ τὸ	ἀγαθὸν	ἕνεκα τοῦ ἡδέος; ~τὸ ἡδὺ
[452]	εἴ σοι ἔχοι ~(Γοργίας) μεῖζον	ἀγαθὸν	ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ τέχνης ἢ
[458]	αὐτὸ ἀγαθὸν ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ μεῖζον	ἀγαθόν	ἐστιν ~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι κακοῦ τοῦ
[507]	ἄνδρα εἶναι τελέως, τὸν δὲ	ἀγαθὸν	εὖ τε καὶ ~καλῶς πράττειν
[495]	εἶναι τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ	ἀγαθόν,	ἢ εἶναί τι τῶν ἡδέων
[459]	αὐτὰ μὲν οὐκ εἰδώς, τί	ἀγαθὸν	ἢ τί κακόν ἐστιν ἢ
[512]	τι τὸ γενναῖον καὶ τὸ	ἀγαθὸν	ᾖ ~ἢ τὸ σῴζειν τε
[458]	ἢ ~ἐλεγξάντων· μεῖζον γὰρ αὐτὸ	ἀγαθὸν	ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ μεῖζον ἀγαθόν ἐστιν
[452]	ὦ Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον	ἀγαθὸν	καὶ αἴτιον ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας
[499]	εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων ~τὸ	ἀγαθόν,	~καὶ ἐκείνου ἕνεκα δεῖν πάντα
[474]	ὡς ἔοικας, καλόν τε καὶ	ἀγαθὸν	καὶ κακὸν ~καὶ αἰσχρόν. ~(Πῶλος)
[499]	~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ χαίρειν τὸν	ἀγαθὸν	καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ
[459]	αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν καὶ	~ἀγαθὸν	καὶ κακὸν οὕτως ἔχων ὁ
[480]	τέμνειν καὶ κάειν ἰατρῷ, τὸ	ἀγαθὸν	~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον
[500]	αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι τε	ἀγαθὸν	καὶ ὅτι κακόν· καὶ ἐτίθην
[496]	οὐκ ἂν εἴη τό τε	ἀγαθὸν	καὶ τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα;
[495]	τῶν ἡδέων ὃ οὐκ ἔστιν	ἀγαθόν;	~(Καλλίκλης) ~ἵνα δή μοι μὴ
[499]	καλὰ λέγειν τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι.	ἀγαθὸν	μὲν εἶναι τὸν φρόνιμον καὶ
[467]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λέγεις εἶναι	ἀγαθὸν	μὲν σοφίαν τε καὶ ὑγίειαν
[527]	κολαστέος ἐστί, καὶ τοῦτο ~δεύτερον	ἀγαθὸν	μετὰ τὸ εἶναι δίκαιον, τὸ
[452]	~σοι πλούτου φανῇ τι μεῖζον	ἀγαθὸν	ὂν ἢ παρὰ Γοργίᾳ ἢ
[521]	~εἴπω, ὅτι Πονηρός γε ὢν	ἀγαθὸν	ὄντα· μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται ἐάν
[466]	~(Πῶλος) φημὶ γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης)	~ἀγαθὸν	οὖν οἴει εἶναι, ἐάν τις
[467]	κακὸν ἢ μεταξὺ τούτων, ~οὔτε	ἀγαθὸν	οὔτε κακόν; ~(Πῶλος) πολλὴ ἀνάγκη,
[506]	ἐν ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου οἰκεῖος	ἀγαθὸν	παρέχει ~ἕκαστον τῶν ὄντων; ~ἔμοιγε
[452]	σῆς τέχνης ~ἔργον μέγιστόν ἐστιν	ἀγαθόν;	πῶς γὰρ οὔ, φαίη ἂν
[495]	ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν καὶ	~ἀγαθὸν	ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ καὶ
[470]	δοκεῖ ἕπηται τὸ ὠφελίμως πράττειν,	ἀγαθόν	τε εἶναι, καὶ τοῦτο, ὡς
[500]	τέχνην, τῶν δὲ περὶ τὸ	ἀγαθὸν	τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ πρὸς
[466]	εἰ τὸ δύνασθαί γε λέγεις	ἀγαθόν	τι εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος)
[468]	εἴπερ ἐστὶ τὸ ~μέγα δύνασθαι	ἀγαθόν	τι κατὰ τὴν σὴν ὁμολογίαν;
[499]	~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ γε αἱ	ἀγαθόν	τι ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ αἱ
[506]	ἆρα τὸ ἡδὺ καὶ τὸ	ἀγαθὸν	τὸ ~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν,
[467]	δύναμίς ἐστιν, ὡς σὺ φῄς,	ἀγαθόν,	τὸ δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ
[495]	~μὴ οὐ τοῦτο ᾖ τὸ	ἀγαθόν,	τὸ πάντως χαίρειν· ταῦτά τε
[452]	τούτου τέχνη περὶ ~τὸ μέγιστον	ἀγαθὸν	τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ' ἡ ἐμή”
[467]	αὐτοῖς καὶ οἱ τύραννοι οὐδὲν	ἀγαθὸν	τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ δὲ δύναμίς
[490]	~φρόνιμόν τε καὶ καλὸν καὶ	ἀγαθόν,	τοῦτον δὴ ἴσως δεῖ πλεονεκτεῖν
[519]	οὐ δοκεῖ σοι ἄλογον εἶναι	ἀγαθὸν	~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ μέμφεσθαι τούτῳ
[484]	ἔμπειρον εἶναι τὸν μέλλοντα ~καλὸν	κἀγαθὸν	καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ
[511]	βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς ὢν καλὸν	κἀγαθὸν	ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ
[518]	ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈ οντας καλὸν	κἀγαθὸν	οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν, οἵ, ἂν
[489]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν	Ζῆθον,	ὦ Καλλίκλεις, ᾧ σὺ χρώμενος
[494]	νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, τὸ ὥσπερ	λίθον	ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ, μήτε χαίροντα
[493]	πιθανόν τε καὶ πειστικὸν ὠνόμασε	~πίθον,	τοὺς δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν
[493]	καὶ φοροῖεν εἰς τὸν τετρημένον	πίθον	ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ.
[520]	παιδοτρίβης καὶ μὴ συνθέμενος αὐτῷ	μισθὸν	ὅτι μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ
[523]	λόγου, ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ	μῦθον,	ὡς ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ δὲ
[469]	ἂν ἔγωγε οὐδέτερα· εἰ δ'	ἀναγκαῖον	εἴη ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην
[506]	ἀρετῆς ~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ	ἀναγκαῖον	εἶναι, ὦ Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ μὲν
[470]	τί δή; λέγε. ~(Πῶλος) ~ὅτι	ἀναγκαῖον	τὸν οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν.
[527]	ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ τὸ	δίκαιον	ἀεί, καὶ τῇ ἄλλῃ πάσῃ
[508]	τὸν μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι	δίκαιον	ἄρα δεῖ εἶναι καὶ ἐπιστήμονα
[460]	ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι, τὸν δὲ	δίκαιον	βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας) φαίνεταί
[466]	δὲ ἔχω, ἔα με χρῆσθαι·	δίκαιον	γάρ. καὶ νῦν ταύτῃ τῇ
[518]	γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ τὸ	δίκαιον	δεσποίνας εἶναι τούτων. ταὐτὰ οὖν
[484]	ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ τῆς φύσεως	δίκαιον.	δοκεῖ δέ μοι καὶ ~Πίνδαρος
[471]	ἀδελφοῦ, καὶ κατὰ μὲν τὸ	~δίκαιον	δοῦλος ἦν Ἀλκέτου, καὶ εἰ
[484]	ἐστιν τὸ καλὸν καὶ τὸ	δίκαιον.	ἐὰν δέ γε οἶμαι φύσιν
[460]	ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ τοῦ λόγου	δίκαιον	εἶναι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε
[454]	τέχνη; ἢ οὐ δοκεῖ σοι	~(δίκαιον	εἶναι ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[488]	μή τι ἄλλο λέγεις τὸ	~δίκαιον	εἶναι, ἢ ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης)
[489]	ἔχειν ~ἀλλ' οὐ τὸ πλέον	δίκαιον	εἶναι, καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν
[488]	ὡς ἄρτι αὖ σὺ ἔλεγες,	~δίκαιον	εἶναι τὸ ἴσον ἔχειν ~καὶ
[460]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν	δίκαιον	εἶναι, τὸν δὲ δίκαιον βούλεσθαι
[490]	τοῦτο γὰρ οἶμαι ἐγὼ τὸ	δίκαιον	εἶναι φύσει, τὸ βελτίω ~ὄντα
[488]	τὰς σμικρὰς κατὰ τὸ φύσει	δίκαιον	~ἔρχονται, ὅτι κρείττους εἰσὶν καὶ
[483]	φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει ~(αὐτό, ὅτι	δίκαιόν	ἐστιν τὸν ἀμείνω τοῦ χείρονος
[488]	μοι ἐπανάλαβε πῶς φῂς τὸ	δίκαιον	ἔχειν καὶ σὺ καὶ Πίνδαρος
[459]	καλὸν ἢ ~τί αἰσχρὸν ἢ	δίκαιον	ἢ ἄδικον, πειθὼ δὲ περὶ
[457]	οὖν οὐκ ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν	δίκαιον	καὶ ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ'
[507]	δίκαια καὶ ὅσια πράττοντα ἀνάγκη	δίκαιον	καὶ ὅσιον εἶναι. ~ἔστι ταῦτα.
[459]	σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει περὶ τὸ	δίκαιον	καὶ τὸ ἄδικον καὶ τὸ
[483]	τοῖς γένεσιν, ὅτι ~οὕτω τὸ	δίκαιον	κέκριται, τὸν κρείττω τοῦ ἥττονος
[504]	ἢ τοὐναντίον κατά γε τὸν	δίκαιον	λόγον καὶ ἔλαττον; ἔστι ταῦτα;
[491]	τὸ κατὰ φύσιν καλὸν καὶ	δίκαιον,	ὃ ἐγώ σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος
[507]	Καλλίκλεις, τὸν σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν,	δίκαιον	~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον
[471]	ἡ ~ἀρχὴ ἐγίγνετο κατὰ τὸ	δίκαιον,	οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως
[455]	ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ τὸ	δίκαιόν	τε καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί.
[527]	~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ τὸ εἶναι	δίκαιον,	τὸ γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι
[489]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ	δίκαιον	~τὸ ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ καὶ
[491]	τῶν πόλεων ἄρχειν, καὶ τὸ	δίκαιον	τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον ἔχειν τούτους
[463]	ἀποκρίνωμαι ὅτι ἐστίν. οὐ ~γὰρ	δίκαιον,	ὦ Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ βούλει
[499]	ἔοικεν ἀνάγκη μοι κατὰ τὸν	παλαιὸν	λόγον τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν
[453]	ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ τοῦτο τὸ	~κεφάλαιον	αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή, ὦ
[472]	εἰδέναι τε αἴσχιστον· τὸ ~γὰρ	κεφάλαιον	αὐτῶν ἐστιν ἢ γιγνώσκειν ἢ
[453]	πραγματεία αὐτῆς ἅπασα καὶ τὸ	κεφάλαιον	εἰς τοῦτο τελευτᾷ· ἢ ἔχεις
[463]	καλῶ δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ	κεφάλαιον	κολακείαν. ταύτης μοι δοκεῖ τῆς
[494]	ἐρωτᾷ. καὶ τούτων ~τοιούτων ὄντων	κεφάλαιον,	ὁ τῶν κιναίδων βίος, οὗτος
[489]	καὶ (ἐάν τις ῥήματι ἁμάρτῃ,	ἕρμαιον	~τοῦτο ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ οἴει
[487]	σέ τε καὶ Τείσανδρον τὸν	Ἀφιδναῖον	καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ
[512]	ὅρα μὴ ἄλλο τι τὸ	γενναῖον	καὶ τὸ ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ
[485]	γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ ~τὸν λοιπὸν	βίον	βιῶναι μετὰ μειρακίων ἐν γωνίᾳ
[523]	ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως τὸν	βίον	διελθόντα καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ,
[493]	παροῦσιν ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως ἔχοντα	βίον	ἑλέσθαι. ἀλλὰ πότερον ~(πείθω τί
[494]	τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα τὸν	βίον	~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς
[527]	ἀποδεῖξαι ὡς δεῖ ἄλλον τινὰ	βίον	ζῆν ἢ τοῦτον, ὅσπερ καὶ
[507]	ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν, λῃστοῦ	βίον	ζῶντα. οὔτε γὰρ ἂν ἄλλῳ
[461]	οἱ νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν	βίον	καὶ ἐν ἔργοις καὶ ἐν
[526]	σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον τὸν	βίον	καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν
[494]	~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ τινα αὖ σὺ	βίον	λέγεις, ἀλλ' οὐ νεκροῦ οὐδὲ
[488]	μὴ ὀρθῶς πράττω κατὰ τὸν	βίον	τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι τοῦτο
[500]	πολιτεύεσθε, ἢ (ἐπὶ) τόνδε τὸν	βίον	τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί
[494]	ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι τὸν κόσμιον	βίον	τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω εἶναι, ἢ
[481]	οἱ ἄλλοι, οὐκ ἂν ἦν	ῥᾴδιον	~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ
[470]	Πῶλε, εἴ σοι παρ' ἐμοῦ	ἥδιόν	ἐστιν ἀκούειν, ὅταν μὲν ~δικαίως
[504]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἴ σοι	ἥδιόν	ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ· σὺ δέ,
[521]	~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι Μυσόν γε	ἥδιον	καλεῖν, ὦ Σώκρατες· ὡς εἰ
[448]	ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολὺ ἂν	ἥδιον	σέ. ~δῆλος γάρ μοι πῶλος
[514]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε, εἴ σοι	ἥδιον.	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους,
[481]	τὸ αὐτό, ἀλλά τις ἡμῶν	ἴδιόν	τι ἔπασχεν πάθος ἢ οἱ
[485]	καὶ παίζοντας. ὅταν μὲν γὰρ	~παιδίον	ἴδω, ᾧ ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι
[469]	οὖν ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι ~τὸ	ἐγχειρίδιον,	ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν ὅτι
[469]	ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ μάλης	ἐγχειρίδιον	λέγοιμι πρὸς σὲ ὅτι ὦ
[471]	τοῦτον αὐτὸν τὸν ~δεσπότην καὶ	θεῖον	μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων τὴν ἀρχὴν
[520]	ποιεῖν, ὥστε καλὸν δοκεῖ τὸ	σημεῖον	εἶναι, εἰ εὖ ποιήσας ~ταύτην
[507]	ταῦτα. ~καὶ μὲν δὴ καὶ	ἀνδρεῖόν	γε ἀνάγκη· οὐ γὰρ δὴ
[507]	ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα καὶ	ἀνδρεῖον	καὶ ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι
[499]	μὲν εἶναι τὸν φρόνιμον καὶ	ἀνδρεῖόν	φαμεν. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.
[475]	~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν	κάκιον	ἂν εἴη τοῦ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος)
[475]	ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι·	κάκιον	γὰρ τυγχάνει ὄν. ~(Πῶλος) φαίνεται.
[492]	ἂν> τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον καὶ	κάκιον	εἴη σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης τούτοις
[473]	ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι	κάκιον	εἶναι. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[474]	πότερον δοκεῖ σοι, ὦ ~Πῶλε,	κάκιον	εἶναι, τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ
[475]	οὐκ ἔλεγες τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι	κάκιον	εἶναι, τὸ δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον;
[474]	τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	κάκιον,	εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά γε.
[475]	ναί. ~(Σωκράτης) νῦν δέ γε	κάκιον	ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~δέξαιο
[474]	ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι	κάκιον	ἡγεῖσθαι καὶ τὸ μὴ διδόναι
[508]	~τὰ ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ	κάκιον	καὶ αἴσχιον εἶναι ἢ ἐμοὶ
[508]	καὶ τέμνειν καὶ αἴσχιον καὶ	κάκιον,	καὶ κλέπτειν γε ἅμα ~καὶ
[475]	ἂν οὖν σὺ μᾶλλον τὸ	κάκιον	καὶ τὸ αἴσχιον ἀντὶ τοῦ
[508]	τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ	κάκιον·	~καὶ τὸν μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν
[468]	εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ ὂν	κάκιον,	οὗτος δήπου ποιεῖ ἃ δοκεῖ
[470]	ἄμεινον εἶναι, ὅταν δὲ ἀδίκως,	κάκιον.	~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ σε ἐλέγξαι,
[483]	πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ καὶ	κάκιον,	τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ τὸ
[469]	μέντοι ζηλωτός. ~(Πῶλος) οὐκ ἄρτι	ἄθλιον	ἔφησθα εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως
[507]	δὲ πονηρὸν καὶ κακῶς πράττοντα	ἄθλιον·	οὗτος δ' ἂν εἴη ὁ
[470]	τὸν δὲ ἄδικον καὶ πονηρὸν	ἄθλιον.	~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα οὗτός ἐστιν
[448]	δέ, ὦ Πῶλε; οἴει σὺ	κάλλιον	ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί
[475]	ἑτέρῳ τούτοιν ἢ ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον	κάλλιόν	ἐστιν, ἤτοι ἡδονῇ ἢ ὠφελίᾳ
[520]	~δὲ καταφρονεῖς. τῇ δὲ ἀληθείᾳ	κάλλιόν	ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ
[475]	~ὅταν ἄρα δυοῖν καλοῖν θάτερον	κάλλιον	ᾖ, ἢ τῷ ἑτέρῳ τούτοιν
[451]	συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο τὸ	~σκολιόν,	ἐν ᾧ καταριθμοῦνται ᾄδοντες ὅτι
[452]	τούτων ὧν ἐπῄνεσεν ὁ τὸ	σκολιὸν	~ποιήσας, ἰατρός τε καὶ παιδοτρίβης
[494]	σε ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι τὸν	κόσμιον	βίον τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω εἶναι,
[526]	ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι, καὶ σφόδρα γε	ἄξιον	~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ,
[461]	εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ,	ἄξιον	εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ μή,
[526]	ὦ Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ ἐπαίνου	~ἄξιον	ἐν μεγάλῃ ἐξουσίᾳ τοῦ ἀδικεῖν
[472]	περὶ ὧν λέγω, οὐδὲν οἶμαι	ἄξιον	λόγου μοι ~πεπεράνθαι περὶ ὧν
[465]	λέγειν αὐτὸς συχνὸν λόγον ~ἀποτέτακα.	ἄξιον	μὲν οὖν ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν
[488]	με νουθετήσῃς ὕστερον, ὡς μηδενὸς	ἄξιον	ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς δέ μοι
[485]	φαίνεται καὶ ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν	ἄξιον.	ταὐτὸν οὖν ἔγωγε τοῦτο πάσχω
[476]	ὃ ἄρτι ἔλεγον, περὶ πάντων,	οἷον	ἂν ποιῇ τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον
[476]	ἄρα πάθος τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν	οἷον	ἂν τὸ τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος)
[493]	ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει ὂν	οἷον	ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω κάτω,
[468]	καὶ ~τρέχειν καὶ πλεῖν, καὶ	οἷον	αὖ λίθους καὶ ξύλα καὶ
[490]	τοιαῦτα λέγεις, ἴσως τὰ τοιάδε·	οἷον	γεωργικὸν ἄνδρα περὶ γῆν ~φρόνιμόν
[450]	περαίνοιτο ἂν καὶ διὰ σιγῆς,	οἷον	~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι
[492]	οὐ κολαστέον, εἰ μέλλει τις	οἷον	δεῖ εἶναι, ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς
[474]	παράδος, ~καὶ πείρασαι τοῦ ἐλέγχου	οἷον	ἐγὼ οἶμαι δεῖν εἶναι. ἐγὼ
[503]	αὐτῷ σχῇ τοῦτο ὃ ἐργάζεται.	οἷον	εἰ βούλει ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους,
[493]	τε σώφρονος καὶ τοῦ ἀκολάστου,	οἷον	~εἰ δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι
[524]	καὶ τὰ παθήματα ἔνδηλα (πάντα.	~οἷον	εἴ τινος μέγα ἦν τὸ
[490]	ταῦτα, ἰατρὸς ὤν, ᾖ δέ,	~οἷον	εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος, τῶν
[479]	~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε, ὡς ἔοικεν,	οἷόν	ἐστιν ἡ ὑγίεια καὶ ἀρετὴ
[450]	οὐδενὸς προσδέονται ἢ βραχέος πάνυ,	οἷον	ἡ ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ ~καὶ
[460]	ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα τοιοῦτός ἐστιν	οἷον	ἡ ἐπιστήμη ἕκαστον ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας)
[501]	οὐκοῦν καὶ αἱ τοιαίδε ἅπασαι,	οἷον	ἡ κιθαριστικὴ ἡ ἐν τοῖς
[468]	τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου,	οἷον	καθῆσθαι καὶ βαδίζειν καὶ ~τρέχειν
[449]	δὲ μῆκος τῶν λόγων τοῦτο,	οἷον	καὶ πῶλος ~ἤρξατο, εἰς αὖθις
[474]	δὲ τόδε; τὰ καλὰ πάντα,	οἷον	καὶ σώματα καὶ χρώματα καὶ
[499]	~ἆρ' οὖν τὰς τοιάσδε λέγεις,	οἷον	κατὰ τὸ σῶμα ἃς νυνδὴ
[488]	ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους,	οἷόν	μοι δοκεῖς καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι,
[467]	ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ' ὃ πράττουσιν;	οἷον	οἱ τὰ φάρμακα ~πίνοντες παρὰ
[520]	ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα ~ἀργύριον,	οἷον	οἰκοδομίας πέρι ἢ τῶν ἄλλων
[502]	ῥητορικήν τινα πρὸς δῆμον τοιοῦτον	οἷον	παίδων τε ~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν
[494]	μοι λέγε· τὸ ~τοιόνδε λέγεις	οἷον	πεινῆν καὶ πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης)
[505]	~οὐκοῦν καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι,	οἷον	πεινῶντα φαγεῖν ὅσον βούλεται ἢ
[496]	νόσου. ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)	οἷον	περὶ ὅτου βούλει τοῦ σώματος
[476]	τὸ ποιοῦν ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον	οἷον	ποιεῖ τὸ ποιοῦν; λέγω δὲ
[474]	οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς ἑκάστοτε καλά;	οἷον	πρῶτον τὰ ~σώματα τὰ καλὰ
[458]	Σώκρατες, καὶ αὐτὸς τοιοῦτος εἶναι	οἷον	σὺ ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι χρῆν
[452]	λέγεις; ~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν ἔγωγ'	οἷόν	τ' εἶναι τοῖς λόγοις καὶ
[520]	μὲν γὰρ εὐεργεσίαν τις εὐεργετηθείς,	οἷον	~ταχὺς γενόμενος διὰ παιδοτρίβην, ἴσως
[525]	καὶ ἐν Ἅιδου· οὐ γὰρ	οἷόν	τε ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ
[509]	ἢ σοῦ τις νεανικώτερος, ~οὐχ	οἷόν	τε ἄλλως λέγοντα ἢ ὡς
[449]	τὰς ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς	οἷόν	τε διὰ ~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ
[462]	δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι, χαρίζεσθαι	οἷόν	τε εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί
[472]	ὁ λόγος ἐστίν, σὺ ἡγῇ	οἷόν	τε εἶναι ~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά
[510]	δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς	οἷόν	τε μάλιστα, ὅνπερ οἱ παλαιοί
[509]	τούτου μεῖζον μεγίστου ὄντος, εἰ	οἷόν	τε, τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι
[481]	Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι	οἷον	τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ
[447]	σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν	οἷον	τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες.
[476]	τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον	οἷον	τὸ τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος) φαίνεται.
[464]	μὲν εὐεξίαν, οὖσαν δ' οὔ;	οἷον	τοιόνδε λέγω· πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ
[517]	ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν	γελοῖον	~ποιοῦμεν ἐγώ τε καὶ σὺ
[504]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	πλοῖον	ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ
[513]	μιμητὴν δεῖ εἶναι ἀλλ' αὐτοφυῶς	ὅμοιον	~τούτοις, εἰ μέλλεις τι γνήσιον
[513]	δύνασθαι ἐν τῇ πόλει τῇδε	~ἀνόμοιον	ὄντα τῇ πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ
[488]	ὧν σὺ δή μοι ἐπετίμησας,	~ποῖόν	τινα χρὴ εἶναι τὸν ἄνδρα
[527]	χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς, ἢ	ὁποῖον	ἄν τι ἡμῖν δοκῇ, τότε
[463]	~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή, καὶ ἀπόκριναι	ὁποῖον	μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἂν
[463]	ἀλλ' εἴπερ βούλει πυθέσθαι, ἐρώτα	ὁποῖον	μόριον τῆς ~κολακείας φημὶ εἶναι
[463]	~πυνθανέσθω· οὐ γάρ (πω πέπυσται	ὁποῖόν	φημι ἐγὼ τῆς κολακείας μόριον
[512]	ὡς ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν	μηχανοποιόν,	καὶ ~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ'
[512]	~οὐδέ γε, ὦ θαυμάσιε, τὸν	μηχανοποιόν,	ὃς οὔτε στρατηγοῦ, μὴ ὅτι
[517]	ἢ δημιουργόν του αὐτῶν (τούτων,	σιτοποιὸν	ἢ ὀψοποιὸν ἢ ~ὑφάντην ἢ
[517]	του αὐτῶν (τούτων, σιτοποιὸν ἢ	ὀψοποιὸν	ἢ ~ὑφάντην ἢ σκυτοτόμον ἢ
[464]	εἰ δέοι ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι	ὀψοποιόν	τε καὶ ἰατρόν, ἢ ἐν
[494]	πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ τὸ	ἀπιὸν	εἶναι, καὶ μεγάλ' ἄττα τὰ
[472]	σὺ ἡγῇ οἷόν τε εἶναι	~μακάριον	ἄνδρα ἀδικοῦντά τε καὶ ἄδικον
[507]	πράττῃ, τὸν δ' εὖ πράττοντα	μακάριόν	τε καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν
[485]	καὶ χαρίεν μοι φαίνεται καὶ	ἐλευθέριον	καὶ πρέπον τῇ τοῦ παιδίου
[456]	αὑτῇ ἔχει. (μέγα δέ σοι	τεκμήριον	ἐρῶ· πολλάκις γὰρ ἤδη ~ἔγωγε
[487]	τοῖς σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν μοι	τεκμήριόν	ἐστιν ὅτι ~ὡς ἀληθῶς μοι
[486]	ὅτι εἴποις, καὶ εἰς τὸ	δικαστήριον	ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ φαύλου
[522]	πάθος πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν εἰς	δικαστήριον.	~οὔτε γὰρ ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα
[521]	οἶδ' ὅτι, ἐάνπερ εἰσίω εἰς	~δικαστήριον	περὶ (τούτων τινὸς κινδυνεύων, ὃ
[521]	καὶ οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς εἰς	δικαστήριον	ὑπὸ πάνυ ἴσως μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου
[486]	ὁτουοῦν τῶν τοιούτων εἰς τὸ	δεσμωτήριον	ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν ~ἀδικοῦντα,
[523]	τῆς τίσεώς τε καὶ δίκης	~δεσμωτήριον,	ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι.
[466]	~κολακείας μὲν οὖν ἔγωγε εἶπον	μόριον.	ἀλλ' οὐ μνημονεύεις τηλικοῦτος ὤν,
[463]	ὁποῖόν φημι ἐγὼ τῆς κολακείας	μόριον	~εἶναι τὴν ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν
[463]	ἀλλ' ἐμπειρία καὶ τριβή. ταύτης	μόριον	καὶ ~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ
[463]	τὴν ῥητορικήν, πράγματός τινός ἐστι	μόριον	οὐδενὸς τῶν καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος,
[462]	ἀλλὰ τῆς αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως	μόριον.	~(Πῶλος) τίνος λέγεις ταύτης; ~(Σωκράτης)
[463]	~ἐρωτῶ δή, καὶ ἀπόκριναι ὁποῖον	μόριον.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἂν μάθοις
[463]	εἴπερ βούλει πυθέσθαι, ἐρώτα ὁποῖον	μόριον	τῆς ~κολακείας φημὶ εἶναι τὴν
[465]	καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν	ἀλλότριον	κάλλος ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου τοῦ
[520]	συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή τις αὐτῷ	ἀργύριον	διδῷ. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.
[520]	μὲν ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα	~ἀργύριον,	οἷον οἰκοδομίας πέρι ἢ τῶν
[520]	μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους λαμβάνοι (τὸ	ἀργύριον·	οὐ γὰρ δὴ τῇ βραδυτῆτι
[496]	ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης)	θαυμάσιον	γὰρ (οἶμαι καὶ ἄλογον γίγνεται·
[520]	ῥήτωρ, ἢ ἐγγύς τι καὶ	παραπλήσιον,	ὥσπερ ἐγὼ ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον·
[513]	ὅμοιον ~τούτοις, εἰ μέλλεις τι	γνήσιον	ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν τῷ Ἀθηναίων
[471]	ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν, τὸν	γνήσιον	τοῦ Περδίκκου ὑόν, παῖδα ὡς
[507]	δίκαιον ~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον καὶ	ὅσιον	ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι τελέως, τὸν
[507]	ὅσια πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον καὶ	ὅσιον	εἶναι. ~ἔστι ταῦτα. ~καὶ μὲν
[481]	δίκην ὁ ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε	~χρυσίον	ᾖ> ἡρπακὼς πολύ, μὴ ἀποδιδῷ
[490]	καὶ δεῖ τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον	ἱμάτιον	ἔχειν ~καὶ πλεῖστα καὶ κάλλιστα
[469]	~κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα μάλα, κἂν	θοἰμάτιον	διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω (μέγα
[452]	τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν καὶ	αἴτιον	ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς
[520]	~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ ὅτι τοῦτο	αἴτιόν	ἐστιν, ὅτι μόνη αὕτη τῶν
[512]	καὶ ἐκ ~βελτιόνων. τὸ δὲ	βέλτιον	εἰ μὴ ἔστιν ὃ ἐγὼ
[468]	καὶ βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι	βέλτιον	εἶναι, ~καὶ τὸ ἐναντίον ἕσταμεν
[513]	τῇ πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ τὸ	βέλτιον	εἴτ' ἐπὶ τὸ χεῖρον, ὡς
[501]	ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε	βέλτιον	εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν γάρ,
[488]	ἐστιν τὸ ~κρεῖττον καὶ τὸ	βέλτιον	καὶ τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ'
[489]	ὅτι ταὐτόν φημι εἶναι τὸ	βέλτιον	καὶ τὸ κρεῖττον; ἢ οἴει
[500]	μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ	βέλτιον	καὶ τὸ χεῖρον, αἱ δὲ
[513]	ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως καὶ)	βέλτιον	(ταὐτὰ ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι
[488]	κρεῖττον καὶ τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ	βέλτιον	ταὐτὸν ὄν, ἢ ἔστι βελτίω
[508]	σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε τὸ	βαλλάντιον,	ἀλλὰ τὸ τύπτειν καὶ ~ἐμὲ
[468]	οἰόμενοι βέλτιον εἶναι, ~καὶ τὸ	ἐναντίον	ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ αὐτοῦ
[489]	ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν λέγων ὅτι	ἐναντίον	ἐστὶν ὁ νόμος καὶ ἡ
[487]	αὐτῶν αὐτὸς αὑτῷ ἐναντία λέγειν	ἐναντίον	πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα περὶ
[461]	ἐκ ταύτης ἴσως τῆς ὁμολογίας	ἐναντίον	τι ~συνέβη ἐν τοῖς (λόγοις
[480]	τοῦτό γε οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης)	~τοὐναντίον	δέ γε αὖ μεταβαλόντα, εἰ
[493]	πίθος, ~διὰ τὴν ἀπληστίαν ἀπεικάσας.	τοὐναντίον	δὴ οὗτος σοί, ὦ Καλλίκλεις,
[515]	Περικλέα βελτίους ~γεγονέναι, ἢ πᾶν	τοὐναντίον	διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ γὰρ
[495]	πράττοντας τοῖς κακῶς πράττουσιν οὐ	τοὐναντίον	ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[504]	αὐτὸ ἔσθ' ὅτι ~πλέον ἢ	τοὐναντίον	κατά γε τὸν δίκαιον λόγον
[480]	μὴ ~εἴ τις (ὑπολάβοι ἐπὶ	τοὐναντίον	κατηγορεῖν δεῖν μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ,
[479]	(δίκην οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ δὲ	~τοὐναντίον	οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ' ἄλλος
[491]	μέμφῃ μοι· ἐγὼ δὲ σοῦ	τοὐναντίον,	ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ λέγεις περὶ
[510]	δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε, πᾶν	τοὐναντίον	οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ
[507]	ἡ σώφρων ἀγαθή ἐστιν, ἡ	τοὐναντίον	τῇ σώφρονι πεπονθυῖα κακή ~ἐστιν·
[451]	ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν καὶ τὸ	ἄρτιον	ἡ λογιστική. καὶ εἴ τις
[451]	αὐτὸ γάρ ἐστιν, τό τε	ἄρτιον	καὶ ~τὸ περιττόν διαφέρει δὲ
[451]	ἂν ὅτι τῶν περὶ τὸ	ἄρτιόν	τε καὶ περιττὸν (γνῶσις) ὅσα
[454]	τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ τὸ	(ἄρτιόν	τε καὶ τὸ περιττὸν ὅσον
[475]	λυπηρότερόν ἐστιν καὶ λύπῃ ~ὑπερβάλλον	αἴσχιον	ἂν εἴη ἢ κακῷ ἢ
[475]	μᾶλλον τὸ κάκιον καὶ τὸ	αἴσχιον	ἀντὶ τοῦ ἧττον; μὴ ὄκνει
[508]	τῷ ἀδικοῦντι καὶ κάκιον καὶ	αἴσχιον	εἶναι ἢ ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ.
[475]	ἡμῖν ἐν τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ	αἴσχιον	εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι;
[482]	ὅτι σοι συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν	αἴσχιον	εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης
[475]	ἤτοι λύπῃ ἢ κακῷ ~ὑπερβάλλον	αἴσχιον	ἔσται· ἢ οὐκ ἀνάγκη; ~(Πῶλος)
[483]	φύσιν. φύσει μὲν γὰρ πᾶν	~αἴσχιόν	ἐστιν ὅπερ καὶ κάκιον, τὸ
[475]	δὴ δυοῖν αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον	αἴσχιον	ᾖ, ἤτοι λύπῃ ἢ κακῷ
[492]	~δυναστείαν, τί ἂν> τῇ ἀληθείᾳ	αἴσχιον	καὶ κάκιον εἴη σωφροσύνης καὶ
[508]	ἐμὰ ἀδίκως καὶ τέμνειν καὶ	αἴσχιον	καὶ κάκιον, καὶ κλέπτειν γε
[483]	ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ κατὰ νόμον	~αἴσχιον	λέγοντος, σὺ τὸν λόγον ἐδιώκαθες
[474]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή;	αἴσχιον	πότερον τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ
[475]	κάκιον εἶναι, τὸ δὲ ἀδικεῖν	αἴσχιον;	~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ
[474]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ κάκιον, εἴπερ	αἴσχιον.	~(Πῶλος) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω·
[489]	εἶναι τὸ ἴσον ἔχειν ~καὶ	αἴσχιον	τὸ ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν
[475]	~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ	αἴσχιον	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι
[489]	τὸ πλέον δίκαιον εἶναι, καὶ	αἴσχιον	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ
[489]	~οὐ νόμῳ ἄρα μόνον ἐστὶν	αἴσχιον	τὸ ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ
[508]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ	(αἴσχιον	τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ τὸν μέλλοντα
[471]	καὶ τὸν ὑὸν αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον,	ἀνεψιὸν	αὑτοῦ, σχεδὸν ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν εἰς
[524]	~(ἕνα δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης,	Αἰακόν·	~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν
[499]	τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	κακὸν	δὲ τὸν ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη.
[499]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	κακὸν	δὲ τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν;
[477]	μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον ἂν	κακὸν	εἴη τῶν ~ὄντων. ~(Πῶλος) ναί.
[458]	ἀπαλλάξαι. οὐδὲν γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον	κακὸν	εἶναι ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα (ψευδὴς
[467]	ἃ ~δοκεῖ καὶ σὺ ὁμολογεῖς	κακὸν	εἶναι· ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[478]	δέ; ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν ἐχόντοιν	κακὸν	εἴτ' ἐν σώματι εἴτ' ἐν
[480]	ὅπως ~μὴ ἀδικήσει, ὡς ἱκανὸν	κακὸν	ἕξοντα. οὐ γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ
[459]	εἰδώς, τί ἀγαθὸν ἢ τί	κακόν	ἐστιν ἢ τί καλὸν ἢ
[477]	ψυχῆς πονηρία μέγιστον τῶν ὄντων	~κακόν	ἐστιν; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τίς
[467]	ἤτοι ἀγαθόν γ' ἐστὶν ἢ	κακὸν	ἢ μεταξὺ τούτων, ~οὔτε ἀγαθὸν
[479]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν συμβαίνει μέγιστον	κακὸν	ἡ ἀδικία καὶ τὸ (ἀδικεῖν;
[474]	καλόν τε καὶ ἀγαθὸν καὶ	κακὸν	~καὶ αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα.
[500]	ὅτι τε ἀγαθὸν καὶ ὅτι	κακόν·	καὶ ἐτίθην τῶν μὲν περὶ
[470]	μέγα δύνασθαι· εἰ δὲ μή,	κακὸν	καὶ σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ
[499]	ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον τὸν	~κακόν;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως
[507]	καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον	κακόν,	λῃστοῦ βίον ζῶντα. οὔτε γὰρ
[499]	καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ	κακὸν	ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον
[496]	τό τε ἀγαθὸν καὶ τὸ	κακόν.	ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ εὖ ~μάλα
[459]	τὸ καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν καὶ	κακὸν	οὕτως ἔχων ὁ ῥητορικὸς ὡς
[470]	~(Σωκράτης) τὸ δὲ ζημιοῦσθαι οὐ	κακόν;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν,
[467]	μεταξὺ τούτων, ~οὔτε ἀγαθὸν οὔτε	κακόν;	~(Πῶλος) πολλὴ ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες.
[499]	τι ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ αἱ	κακόν	τι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[518]	τούτους ~αἰτιάσονται καὶ ψέξουσιν καὶ	κακόν	τι ποιήσουσιν, ἂν οἷοί τ'
[509]	καὶ ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν	κακὸν	τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ τὸ
[511]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ μέγιστον αὐτῷ	κακὸν	ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι τὴν ψυχὴν
[467]	βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ	φάρμακον	καὶ ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο, τὸ
[456]	τῶν ~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ	φάρμακον	πιεῖν ἢ τεμεῖν ἢ καῦσαι
[490]	λέγεις, ἴσως τὰ τοιάδε· οἷον	γεωργικὸν	ἄνδρα περὶ γῆν ~φρόνιμόν τε
[455]	περὶ τὸ δίκαιόν τε καὶ	ἄδικον.	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ' ἄρα
[477]	τοῦ πένεσθαι καὶ κάμνειν τὸ	ἄδικον	εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν
[483]	~ταῦτα δὴ νόμῳ μὲν τοῦτο	ἄδικον	καὶ αἰσχρὸν λέγεται, τὸ πλέον
[470]	~εὐδαίμονα εἶναί φημι, τὸν δὲ	ἄδικον	καὶ πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος
[459]	περὶ τὸ δίκαιον καὶ τὸ	ἄδικον	καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ
[472]	καὶ ἄδικον ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον	ἄδικον	μὲν ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα δέ.
[522]	περὶ (ἀνθρώπους μήτε περὶ θεοὺς	ἄδικον	~μηδὲν μήτε εἰρηκὼς μήτε εἰργασμένος.
[472]	~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά τε καὶ	ἄδικον	ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον μὲν
[459]	~τί αἰσχρὸν ἢ δίκαιον ἢ	ἄδικον,	πειθὼ δὲ περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος
[460]	οὐδέποτ' ἂν εἴη ἡ ῥητορικὴ	~ἄδικον	πρᾶγμα, ὅ γ' ἀεὶ περὶ
[483]	ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν ~καὶ	ἄδικον	τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν
[486]	ἂν λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου	νεανικὸν	βούλευμα βουλεύσαιο. ~καίτοι, ὦ φίλε
[508]	ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν βούληται, ~τὸ	νεανικὸν	δὴ τοῦτο τὸ τοῦ σοῦ
[512]	μή σοι δοκεῖ κατὰ τὸν	δικανικὸν	εἶναι; καίτοι εἰ βούλοιτο λέγειν,
[463]	ὦ Γοργία, εἶναί τι ἐπιτήδευμα	τεχνικὸν	μὲν οὔ, ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς
[461]	~αὐτὸς ὅτι αὖ ὁμολογεῖται τὸν	ῥητορικὸν	ἀδύνατον εἶναι ἀδίκως χρῆσθαι τῇ
[460]	~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τὸν δὲ	ῥητορικὸν	ἀνάγκη ἐκ τοῦ λόγου δίκαιον
[456]	εἰς πόλιν ὅπῃ βούλει ἐλθόντα	ῥητορικὸν	ἄνδρα καὶ ἰατρόν, ~εἰ δέοι
[461]	ᾐσχύνθη σοι μὴ προσομολογῆσαι τὸν	ῥητορικὸν	ἄνδρα μὴ οὐχὶ ~καὶ τὰ
[460]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν	ῥητορικὸν	δίκαιον εἶναι, τὸν δὲ δίκαιον
[508]	κάκιον· ~καὶ τὸν μέλλοντα ὀρθῶς	ῥητορικὸν	ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα δεῖ εἶναι
[460]	δή· καλῶς γὰρ λέγεις. ἐάνπερ	ῥητορικὸν	σύ τινα ποιήσῃς, ἀνάγκη αὐτὸν
[513]	ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν καὶ	~ῥητορικόν·	τῷ αὑτῶν γὰρ (ἤθει λεγομένων
[458]	λέγοντος ἐγὼ οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω.	ῥητορικὸν	φῂς ποιεῖν οἷός τ' εἶναι,
[515]	ὡμολογήκαμεν τοῦτο δεῖν πράττειν τὸν	πολιτικὸν	ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν ἢ οὔ; ἀποκρίνου.
[513]	ποιήσει, ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς εἶναι,	πολιτικὸν	καὶ ~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν γὰρ
[493]	διὰ τὸ πιθανόν τε καὶ	πειστικὸν	ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς δὲ ἀνοήτους
[517]	ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων γὰρ	ποριστικὸν	εἶναι ἢ κάπηλον ὄντα ἢ
[472]	ἐστιν ἐν Πυθίου τοῦτο τὸ	καλὸν	ἀνάθημα, ἐὰν δὲ βούλῃ, ἡ
[451]	ἄριστόν ἐστιν, τὸ δὲ ~δεύτερον	καλὸν	γενέσθαι, τρίτον δέ, ὥς φησιν
[480]	κάειν ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν ~καὶ	καλὸν	διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν,
[520]	ποιεῖ ἀντ' εὖ ποιεῖν, ὥστε	καλὸν	δοκεῖ τὸ σημεῖον εἶναι, εἰ
[499]	γάρ τοι καὶ τρίς φασιν	καλὸν	(εἶναι τὰ καλὰ λέγειν τε
[463]	αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε	καλὸν	εἴτε ~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι εἶναι τὴν
[514]	αὐτῶν, καὶ τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα	καλὸν	ἢ αἰσχρόν ἐστιν· ~καὶ εἰ
[463]	μορίου εἴδωλον. ~(Πῶλος) ~τί οὖν;	καλὸν	ἢ αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν εἶναι;
[459]	τί κακόν ἐστιν ἢ τί	καλὸν	ἢ ~τί αἰσχρὸν ἢ δίκαιον
[463]	ὁ δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ	καλὸν	ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ δὲ αὐτῷ
[484]	χρὴ ἔμπειρον εἶναι τὸν μέλλοντα	~καλὸν	κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα.
[511]	ἂν βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς ὢν	καλὸν	κἀγαθὸν ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο
[518]	παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈ οντας	καλὸν	κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν, οἵ,
[470]	ὦ Πῶλε· τὸν μὲν γὰρ	καλὸν	καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ γυναῖκα
[459]	καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ	καλὸν	καὶ ~ἀγαθὸν καὶ κακὸν οὕτως
[490]	περὶ γῆν ~φρόνιμόν τε καὶ	καλὸν	καὶ ἀγαθόν, τοῦτον δὴ ἴσως
[491]	τοῦτ' ἐστὶν τὸ κατὰ φύσιν	καλὸν	καὶ δίκαιον, ὃ ἐγώ σοι
[484]	ἔχειν καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ	καλὸν	καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν δέ
[485]	φιλοσοφίας μὲν ὅσον ~παιδείας χάριν	καλὸν	μετέχειν, καὶ οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ
[462]	καὶ ἡδονῆς ἀπεργασίας. ~(Πῶλος) ~οὐκοῦν	καλόν	σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι,
[475]	τε καὶ ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ	~καλόν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν τῷ
[474]	(ταὐτὸν ἡγῇ σύ, ὡς ἔοικας,	καλόν	τε καὶ ἀγαθὸν καὶ κακὸν
[503]	αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον	καλόν,	τὸ παρασκευάζειν ὅπως ὡς βέλτισται
[481]	πρὸς τὸν Πυριλάμπους νεανίαν τὸν	καλὸν	τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς
[520]	δὲ δι' ἄγνοιαν (τὸ μὲν	πάγκαλόν	τι οἴει εἶναι, τὴν ῥητορικήν,
[514]	δημόσια ~ἔργα· εἰ δὲ μήτε	διδάσκαλον	εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά
[525]	Ἅιδου τὸν ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους,	~Τάνταλον	καὶ Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην
[501]	τῶν ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε	μέλον	αὐταῖς ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι (μόνον,
[454]	καὶ ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης)	~δῆλον	ἄρ' αὖ ὅτι οὐ ταὐτόν
[455]	τότε ὁ ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει;	δῆλον	γὰρ ὅτι ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει
[520]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~δῆλον	γὰρ ὅτι τοῦτο αἴτιόν ἐστιν,
[475]	ἂν εἴη τοῦ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος)	δῆλον	δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι
[478]	~(μέγιστον τῶν κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος)	δῆλον	δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος δέ που
[499]	τὰς δὲ πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης)	δῆλον	δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ που
[478]	κολάζουσιν οἱ ὀρθῶς κολάζοντες; ~(Πῶλος)	δῆλον	δή. ~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ μὲν ἄρα
[509]	μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης)	δῆλον	δὴ τοῦτό γε, ὅτι ἐὰν
[502]	τῷ ὄχλῳ τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης)	δῆλον	δὴ τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες,
[502]	ἡ τῶν τραγῳδιῶν ποίησις; ~(Καλλίκλης)	~δῆλον	δὴ τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες,
[470]	μὰ Δί' οὐ δῆτα. ~(Πῶλος)	~δῆλον	δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ
[454]	ἐξ ἧς ~τὸ εἰδέναι; ~(Γοργίας)	δῆλον	δήπου, ὦ Σώκρατες, ὅτι ἐξ
[454]	σε ἀνέρωμαι, ὃ δοκεῖ ~μὲν	δῆλον	(εἶναι, ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ
[490]	ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰς ὑποδήματα	δῆλον	ὅτι δεῖ πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον
[515]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί,	δῆλον	ὅτι ἕκαστος αὐτῶν βελτίους ἐποίει
[448]	ἂν αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος)	δῆλον	ὅτι ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν) ~νῦν δ'
[478]	ἢ ~μηδὲ κάμνων ἀρχήν; ~(Πῶλος)	δῆλον	ὅτι μηδὲ κάμνων. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[459]	ὧν ὁ ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας)	δῆλον	ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ εἰδὼς
[496]	ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ ἅμα ἔχει,	δῆλον	~ὅτι ταῦτά γε οὐκ ἂν
[467]	ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος)	δῆλον	ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[487]	ὁμολογεῖ σοι. ~ἔχει δὴ οὑτωσὶ	δῆλον	ὅτι τούτων πέρι νυνί· (ἐάν
[516]	ὀλίγου δὲ καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν,	δῆλον	ὅτι ὡς πονηροῦ ὄντος. ~(Καλλίκλης)
[452]	τὴν σήν, φαῖμεν ἂν ἡμεῖς.	δῆλον	οὖν ὅτι ~τὸ μετὰ τοῦτο
[511]	λογίζεσθαι γὰρ οἶμαι ἐπίσταται ὅτι	ἄδηλόν	ἐστιν οὕστινάς τε ὠφέληκεν ~τῶν
[492]	τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα τῷ ὄντι	κατάδηλον	γένηται πῶς βιωτέον. καί ~μοι
[517]	τούτων γὰρ ποριστικὸν εἶναι ἢ	κάπηλον	ὄντα ἢ ~ἔμπορον ἢ δημιουργόν
[477]	ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ	δειλὸν	καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε
[499]	κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα καὶ	δειλόν;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν
[498]	πολέμῳ δὲ ἤδη εἶδες ἄνδρα	δειλόν;	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[491]	ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν	ποικίλον	ἀλλ' ὥσπερ οἱ πολλοί, σώφρονα
[470]	~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ κάμῃς	φίλον	ἄνδρα εὐεργετῶν, ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος)
[473]	ὦ ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν·	φίλον	γάρ σε ~ἡγοῦμαι. νῦν μὲν
[510]	οὐκ ἄν ποτε ὡς πρὸς	φίλον	σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης) καὶ ταῦτ' ἀληθῆ.
[480]	μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ	ἄλλον	ἀδικῇ ὁ ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ
[474]	δέ γε οὔτ' ἐμὲ οὔτ'	ἄλλον	ἀνθρώπων οὐδένα. ἐπεὶ σὺ δέξαι'
[458]	ἀπαλλαγῆναι κακοῦ τοῦ μεγίστου ἢ	ἄλλον	ἀπαλλάξαι. οὐδὲν γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον
[456]	εἰ βούλοιτο. καὶ εἰ πρὸς	ἄλλον	γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν
[486]	~μεγίστων κινδύνων μήτε ἑαυτὸν μήτε	ἄλλον	μηδένα, ὑπὸ δὲ (τῶν ἐχθρῶν
[499]	σὺ οἴει ~ἐμὲ ἢ καὶ	ἄλλον	ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι τὰς
[525]	εἰ ἀληθῆ λέγει πῶλος, καὶ	ἄλλον	~ὅστις ἂν τοιοῦτος τύραννος ᾖ·
[449]	(εἶναι καὶ ποιῆσαι ἂν καὶ	~ἄλλον	ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ περὶ τί
[527]	οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς δεῖ	ἄλλον	τινὰ βίον ζῆν ἢ τοῦτον,
[505]	ἅττα λέγεις, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'	ἄλλον	τινὰ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) ~οὗτος ἀνὴρ
[456]	τύπτῃ καὶ ~τὴν μητέρα ἢ	ἄλλον	τινὰ τῶν οἰκείων ἢ τῶν
[467]	οἱ πλέοντές τε καὶ τὸν	ἄλλον	χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό ~ἐστιν
[475]	ἤτοι λυπηρότερόν ἐστιν καὶ λύπῃ	~ὑπερβάλλον	αἴσχιον ἂν εἴη ἢ κακῷ
[475]	ᾖ, ἤτοι λύπῃ ἢ κακῷ	~ὑπερβάλλον	αἴσχιον ἔσται· ἢ οὐκ ἀνάγκη;
[477]	ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι καὶ ἀνίᾳ	ὑπερβάλλον	αἴσχιστον τούτων ἐστὶν ἢ ~βλάβῃ
[475]	τῷ ἑτέρῳ τούτοιν ἢ ἀμφοτέροις	~ὑπερβάλλον	κάλλιόν ἐστιν, ἤτοι ἡδονῇ ἢ
[477]	που τό γε μεγίστῃ βλάβῃ	ὑπερβάλλον	μέγιστον ἂν κακὸν εἴη τῶν
[475]	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ	ὑπερβάλλον	τὸ ἀδικεῖν κάκιον ἂν εἴη
[498]	οἱ κακοί; ἢ καὶ ἔτι	~μᾶλλον	ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ
[499]	ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ ἢ καὶ	μᾶλλον	~(ἀγαθὸς ὁ κακός; οὐ ταῦτα
[475]	ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν	μᾶλλον	ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον γὰρ
[469]	ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην ἂν	μᾶλλον	ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) σὺ
[474]	οὐδένα. ἐπεὶ σὺ δέξαι' ἂν	μᾶλλον	~ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) καὶ
[527]	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς	μᾶλλον	ἀνδρὶ μελετητέον οὐ τὸ δοκεῖν
[464]	τὴν ψυχήν, (ἔχει δὲ οὐδὲν	μᾶλλον.	~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[501]	αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο ποιοῦσαι;	μᾶλλον	δέ, εἰ ~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος,
[498]	ἀνδρεῖοι παραπλησίως, (ὡς σὺ φῄς,	μᾶλλον	δὲ οἱ δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων;
[449]	τίνα Γοργίαν καλεῖν χρὴ ἡμᾶς.	μᾶλλον	δέ, ὦ Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν
[498]	~οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε	(μᾶλλον)	εἰ δὲ μή, παραπλησίως γε.
[459]	ὥστε φαίνεσθαι τοῖς οὐκ εἰδόσι	μᾶλλον	εἰδέναι τῶν εἰδότων. ~(Γοργίας) ~οὐκοῦν
[498]	καὶ τοὺς ἀνδρείους, ἢ καὶ	μᾶλλον	ἔτι τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[469]	σὺ ἄρα βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι	μᾶλλον	ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν
[456]	ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς	μᾶλλον	ἢ ἄλλος ὁστισοῦν· οὐ ~γὰρ
[471]	ἂν ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι	μᾶλλον	ἢ Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ κατ'
[482]	~ὁμολογεῖν μοι ἀλλ' ἐναντία λέγειν	μᾶλλον	ἢ ἕνα ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ
[468]	δοκεῖ σοι ἐν τῇ πόλει	~μᾶλλον	ἢ μή, οὐδὲ ζηλοῖς ὅταν
[527]	ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν	μᾶλλον	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς
[498]	ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης)	μᾶλλον	ἴσως οἱ δειλοί. ~(Σωκράτης) ἀπιόντων
[498]	γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ μέν γε	μᾶλλον	μᾶλλον, οἳ δ' ἧττον ἧττον,
[448]	εἴρηκεν ὅτι τὴν καλουμένην ῥητορικὴν	μᾶλλον	~μεμελέτηκεν ἢ διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος) τί
[493]	πολλὰ τοιαῦτα μυθολογῶ, οὐδέν τι	μᾶλλον	μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ' ἀληθέστερον εἴρηκας,
[475]	ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι	μᾶλλον	οἱ ἀδικοῦντες ἢ οἱ ἀδικούμενοι;
[498]	~(Σωκράτης) ~οἳ μέν γε μᾶλλον	μᾶλλον,	οἳ δ' ἧττον ἧττον, οἳ
[517]	γε νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ	μᾶλλον	οἷοί τε ἐκπορίζειν τῇ ~πόλει
[500]	οἱ λόγοι, οὗ τί ~ἂν	μᾶλλον	σπουδάσειέ τις καὶ σμικρὸν νοῦν
[475]	~(Σωκράτης) ~δέξαιο ἂν οὖν σὺ	μᾶλλον	τὸ κάκιον καὶ τὸ αἴσχιον
[499]	κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ	μᾶλλον	τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[487]	~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω	μᾶλλον	τοῦ δέοντος· πῶς γὰρ οὔ;
[459]	οὐκ εἰδὼς ἐν οὐκ εἰδόσιν	(μᾶλλον	τοῦ εἰδότος; ἢ ἀνάγκη εἰδέναι,
[457]	ἂν βούληται· ἀλλ' ~οὐδέν τι	μᾶλλον	τούτου ἕνεκα δεῖ οὔτε τοὺς
[498]	τῶν πολεμίων πότεροί σοι ἐδόκουν	μᾶλλον	χαίρειν, οἱ δειλοὶ ἢ ~οἱ
[498]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ	μᾶλλον	χαίρουσι καὶ λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι
[498]	δειλοί. ~(Σωκράτης) ἀπιόντων δ' οὐ	μᾶλλον	χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[502]	Σώκρατες, ὅτι πρὸς τὴν (ἡδονὴν	μᾶλλον	ὥρμηται καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς
[517]	καὶ βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο ὅθεν	ἔμελλον	ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ πολῖται, ~ὡς
[486]	χρυσόν, τὴν ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα	ἔμελλον	προσαγαγὼν αὐτήν, εἴ μοι ὁμολογήσειεν
[523]	~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ	ὅλον	τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ
[508]	σωφροσύνην καὶ δικαιότητα, καὶ τὸ	ὅλον	τοῦτο διὰ ~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν,
[519]	ὁ τούτων ~λόγος. τὸ δὲ	ὅλον	ψεῦδός ἐστιν· προστάτης γὰρ πόλεως
[452]	δοῦλον ~μὲν ἕξεις τὸν ἰατρόν,	δοῦλον	δὲ τὸν παιδοτρίβην· ὁ δὲ
[452]	καίτοι ἐν ταύτῃ τῇ δυνάμει	δοῦλον	~μὲν ἕξεις τὸν ἰατρόν, δοῦλον
[480]	ἐγχρονισθὲν τὸ νόσημα τῆς ἀδικίας	ὕπουλον	τὴν ψυχὴν ~ποιήσει καὶ ἀνίατον·
[455]	πιστικὸς μόνον· οὐ γὰρ δήπου	ὄχλον	γ' ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον ἐν
[502]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς πολὺν	ὄχλον	καὶ δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ
[463]	εἰπὲ πῶς λέγεις πολιτικῆς μορίου	εἴδωλον	εἶναι τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[463]	τὸν ἐμὸν λόγον ~πολιτικῆς μορίου	εἴδωλον.	~(Πῶλος) ~τί οὖν; καλὸν ἢ
[508]	ἐπὶ τοῦτο χρηστέον· καὶ ἃ	Πῶλον	αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα
[521]	μοι ἥκει λόγος ὅνπερ πρὸς	Πῶλον	ἔλεγον· ~κρινοῦμαι γὰρ ὡς ἐν
[500]	δὴ ὧν αὖ ἐγὼ πρὸς	Πῶλον	καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον
[494]	δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ Καλλίκλεις,	Πῶλον	μὲν καὶ Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα
[482]	κατ' αὐτὸ τοῦτο οὐκ ἄγαμαι	Πῶλον,	ὅτι σοι συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν
[520]	παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ ἔλεγον πρὸς	~Πῶλον·	σὺ δὲ δι' ἄγνοιαν (τὸ
[463]	γὰρ ἡ ῥητορικὴ κατὰ τὸν	ἐμὸν	λόγον ~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον. ~(Πῶλος)
[458]	μήν, ὦ Καλλίκλεις, τό γ'	ἐμὸν	οὐδὲν κωλύει, εἴπερ ἐθέλει (Γοργίας)
[508]	~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ σῶμα τὸ	ἐμὸν	οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ
[502]	οὐκοῦν πρὸς πολὺν ὄχλον καὶ	δῆμον	οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι; ~(Καλλίκλης)
[502]	δὲ ἡ πρὸς τὸν Ἀθηναίων	δῆμον	ῥητορικὴ (καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς
[502]	ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα πρὸς	δῆμον	τοιοῦτον οἷον παίδων τε ~ὁμοῦ
[523]	ψυχὴν ~θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου,	ἔρημον	πάντων τῶν συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα
[502]	τό τε μέλος καὶ τὸν	ῥυθμὸν	καὶ τὸ ~μέτρον, ἄλλο τι
[484]	τὸν μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν καὶ	εὐδόκιμον	ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ γὰρ τῶν
[478]	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ἀλλ'	ὠφέλιμόν	γε. ἦ γάρ; ~(Πῶλος) (ναί.
[502]	δέ τι τυγχάνει ἀηδὲς καὶ	ὠφέλιμον,	τοῦτο ~δὲ καὶ λέξει καὶ
[479]	αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ τὸ	ὠφέλιμον	τυφλῶς ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν ὅσῳ
[504]	τῆς ψυχῆς τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν	νόμιμόν	τε καὶ νόμος, ὅθεν καὶ
[499]	~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν	φρόνιμον	καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ γάρ;
[490]	οἷον γεωργικὸν ἄνδρα περὶ γῆν	~φρόνιμόν	τε καὶ καλὸν καὶ ἀγαθόν,
[474]	εἶναι, πρὸς ὃ ἂν ἕκαστον	~χρήσιμον	ᾖ, πρὸς τοῦτο, ἢ κατὰ
[451]	ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ὦ Γοργία,	ἀμφισβητήσιμον	καὶ τοῦτο λέγεις (καὶ οὐδέν
[486]	πᾶσαν τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς δὲ	ἄτιμον	ζῆν ἐν τῇ πόλει; τὸν
[527]	σύ γε θαρρῶν πατάξαι τὴν	~(ἄτιμον	ταύτην πληγήν· οὐδὲν γὰρ δεινὸν
[489]	κατὰ φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν	νόμον	ἄγων, ἐὰν δέ τις κατὰ
[483]	τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ κατὰ	νόμον	~αἴσχιον λέγοντος, σὺ τὸν λόγον
[483]	καὶ ναὶ μὰ Δία κατὰ	νόμον	γε τὸν τῆς ~φύσεως, οὐ
[489]	ἄγων, ἐὰν δέ τις κατὰ	νόμον,	ἐπὶ τὴν φύσιν. ~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ
[483]	λόγοις, ἐὰν μέν τις ~κατὰ	νόμον	λέγῃ, κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν
[492]	ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων	νόμον	τε καὶ λόγον καὶ ψόγον;
[517]	ἢ ὀψοποιὸν ἢ ~ὑφάντην ἢ	σκυτοτόμον	ἢ σκυτοδεψόν, οὐδὲν θαυμαστόν ἐστιν
[490]	εἰς ταῦτα ~καὶ βέλτιστον. τὸν	σκυτοτόμον	ἴσως μέγιστα δεῖ ὑποδήματα καὶ
[467]	πλέοντές τε καὶ τὸν ἄλλον	χρηματισμὸν	χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό ~ἐστιν ὃ
[506]	~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ μὴν ἥ γε	κόσμον	ἔχουσα κοσμία; ~πῶς γὰρ οὐ
[506]	~ἔμοιγε δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ ἄρα	κόσμον	ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς ἀμείνων τῆς
[523]	τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν	κόσμον,	ἵνα δικαία ἡ κρίσις ᾖ.
[508]	τὸ ὅλον τοῦτο διὰ ~ταῦτα	κόσμον	καλοῦσιν, ~ὦ ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν
[493]	τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ οὐ	στεγανόν,	ὡς τετρημένος εἴη πίθος, ~διὰ
[486]	λόγον, οὔτ' εἰκὸς ἂν καὶ	πιθανὸν	ἂν λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου
[459]	περὶ πάντων ὥστ' ἐν ὄχλῳ	πιθανὸν	εἶναι, οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ ~(πείθοντα;
[493]	παράγων τῷ ὀνόματι διὰ τὸ	πιθανόν	τε καὶ πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον,
[492]	~(ταύταις δὲ ὡς μεγίσταις οὔσαις	ἱκανὸν	εἶναι ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν ~καὶ
[480]	φυλάττειν ὅπως ~μὴ ἀδικήσει, ὡς	ἱκανὸν	κακὸν ἕξοντα. οὐ γάρ; ~(Πῶλος)
[485]	ἐλεύθερον δὲ καὶ μέγα καὶ	ἱκανὸν	μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ δέ, ὦ
[487]	~συμβουλεύοντος ἅπερ τοῖς σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις,	ἱκανόν	μοι τεκμήριόν ἐστιν ὅτι ~ὡς
[509]	πότερον ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖν,	ἱκανὸν	τοῦτ' ἐστίν οὐ γὰρ ~ἀδικήσει
[522]	καὶ τἆλλα ἐπέρανας, καὶ τοῦτο	πέρανον.	~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή, φασί, μάλα
[451]	σὺ τὴν ἀπόκρισιν ἣν ἠρόμην	διαπέρανον.	ἐπεὶ γὰρ ῥητορικὴ τυγχάνει ~μὲν
[508]	οἱ σοφοί, ὦ Καλλίκλεις, ~καὶ	οὐρανὸν	καὶ (γῆν καὶ θεοὺς καὶ
[487]	~οὐκέτι αὐτὸ δεήσει ἐπ' ἄλλην	βάσανον	ἀναφέρειν. οὐ γὰρ ἄν ποτε
[511]	καὶ οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη ~ὡς	ὑπερήφανόν	τι διαπραττομένη, ἀλλὰ ταὐτὰ διαπραξαμένη
[500]	ἐγὼ πρὸς Πῶλον καὶ Γοργίαν	ἐτύγχανον	λέγων. ἔλεγον ~γὰρ αὖ, εἰ
[453]	ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ ἂν εἰ	~ἐτύγχανόν	σε ἐρωτῶν τίς ἐστιν τῶν
[486]	ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ χρυσῆν ἔχων	ἐτύγχανον	τὴν ψυχήν, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ
[458]	ἐμέ γε μὴ ἐθέλειν, αὐτὸν	~ἐπαγγειλάμενον	ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλεται. (ἀλλ'
[486]	~ἔθηκε χείρονα, μήτε αὐτὸν αὑτῷ	δυνάμενον	βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν
[494]	ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα καὶ	δυνάμενον	πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης)
[459]	ἢ ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ ~δεῖ	προεπιστάμενον	ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ σὲ τὸν
[506]	μὲν γάρ φημι. ~(τάξει ἆρα	τεταγμένον	καὶ κεκοσμημένον ἐστὶν ἡ ἀρετὴ
[504]	~ἕως ἂν τὸ (ἅπαν συστήσηται	τεταγμένον	τε καὶ κεκοσμημένον πρᾶγμα· καὶ
[490]	μέγιστα δεῖ ὑποδήματα καὶ πλεῖστα	~ὑποδεδεμένον	περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης) ποῖα ὑποδήματα; φλυαρεῖς
[506]	φημι. ~(τάξει ἆρα τεταγμένον καὶ	κεκοσμημένον	ἐστὶν ἡ ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην
[504]	(ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε καὶ	κεκοσμημένον	πρᾶγμα· καὶ ~οἵ τε δὴ
[493]	~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν εἰς τὸν	τετρημένον	πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ
[457]	φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ ζητοῦντας τὸ	προκείμενον	ἐν ~τῷ λόγῳ· καὶ ἔνιοί
[476]	ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι τὸ	καόμενον	ὡς ἂν τὸ κᾶον κάῃ;
[514]	γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν ~τέχνην, τὸ	λεγόμενον	δὴ τοῦτο ἐν τῷ πίθῳ
[447]	μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ, τὸ	λεγόμενον,	κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν;
[499]	ποιεῖν ~καὶ τοῦτο δέχεσθαι τὸ	διδόμενον	παρὰ σοῦ. ἔστιν δὲ δή,
[527]	εἶναι δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι καὶ	(κολαζόμενον	~διδόναι δίκην· καὶ πᾶσαν κολακείαν
[480]	ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ	ὑπολογιζόμενον	τὸ ἀλγεινόν, ἐὰν μέν γε
[485]	ᾧ ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω,	ψελλιζόμενον	καὶ παῖζον, χαίρω ~τε καὶ
[513]	δὲ ~πρὸς τὸ βέλτιστον, μὴ	καταχαριζόμενον	ἀλλὰ διαμαχόμενον. οὐ ταῦτα ἦν
[468]	ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν αὐτῷ ἢ	~ἀφελόμενον	χρήματα ἢ δήσαντα. ~(Σωκράτης) δικαίως
[509]	ἢ οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν μηδένα	~βουλόμενον	ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας
[507]	εἰ δὲ ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν	βουλόμενον,	ὡς ἔοικεν, εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην
[519]	~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ νῦν ὁρῶ	γιγνόμενον	καὶ ἀκούω τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν
[523]	ἀλλ' ἐγώ, ἔφη, παύσω τοῦτο	γιγνόμενον.	~νῦν μὲν γὰρ κακῶς αἱ
[526]	ἐν μεγάλῃ ἐξουσίᾳ τοῦ ἀδικεῖν	γενόμενον	δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι δὲ ~γίγνονται
[476]	ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται τὸ	~τεμνόμενον	οἷον τὸ τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος)
[502]	τι ἢ λόγοι γίγνονται τὸ	λειπόμενον;	~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς
[491]	λέγω, ὅτι δεῖ τὸν ὀρθῶς	βιωσόμενον	τὰς μὲν ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ
[476]	ὁ (τύπτων, οὕτω καὶ τὸ	τυπτόμενον	τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον
[485]	ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ	ἀπαλλαττόμενον,	πληγῶν μοι δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι,
[500]	δήμῳ καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ	πολιτευόμενον	~τοῦτον τὸν τρόπον ὃν ὑμεῖς
[513]	τὸ βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ	διαμαχόμενον.	οὐ ταῦτα ἦν ἃ τότε
[525]	~ἰδιώτης, οὐδεὶς πεποίηκεν μεγάλαις τιμωρίαις	συνεχόμενον	ὡς ἀνίατον οὐ γὰρ ~οἶμαι
[490]	ἔχειν ~καὶ πλεῖστα καὶ κάλλιστα	ἀμπεχόμενον	περιιέναι; ~(Καλλίκλης) ποίων ἱματίων; ~(Σωκράτης)
[454]	θῶμεν πειθοῦς, τὸ μὲν πίστιν	παρεχόμενον	ἄνευ τοῦ εἰδέναι, ~τὸ δ'
[486]	Καλλίκλεις, οὐκ ἂν οἴει με	ἅσμενον	~εὑρεῖν τούτων τινὰ τῶν λίθων
[487]	ἐν τοῖς λόγοις ~ὁμολογήσῃς μοι,	βεβασανισμένον	τοῦτ' ἤδη ἔσται ἱκανῶς ὑπ'
[502]	αὐτοῖς ἡδὺ μὲν ᾖ καὶ	κεχαρισμένον,	~πονηρὸν δέ, ὅπως τοῦτο μὲν
[469]	αὐτίκα μάλα, κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι,	διεσχισμένον	ἔσται ~οὕτω (μέγα ἐγὼ δύναμαι
[511]	οὗτος ὁ μιμούμενος τὸν μὴ	μιμούμενον	ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται, καὶ
[459]	τούτων μὲν οὐδὲν διδάξεις ~τὸν	ἀφικνούμενον	οὐ γὰρ σὸν ἔργον ποιήσεις
[501]	ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν	σκοπούμενον	τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε.
[494]	~(πληρώσῃ, μήτε χαίροντα ἔτι μήτε	λυπούμενον.	ἀλλ' ἐν τούτῳ ἐστὶν τὸ
[496]	οὗ λέγεις τὸ μὲν διψῶντα	λυπούμενον	δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[498]	~(Σωκράτης) τί δέ; νοῦν ἔχοντα	λυπούμενον	καὶ χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[496]	διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	λυπούμενον;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν
[496]	~αἰσθάνῃ οὖν τὸ συμβαῖνον, ὅτι	λυπούμενον	χαίρειν λέγεις ἅμα, ὅταν διψῶντα
[497]	εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης)	ἀνιώμενον	δέ γε χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας.
[499]	ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν	ἀνιώμενον;	~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ
[465]	ἀλλ' αὐτὸ τὸ σῶμα ἔκρινε	σταθμώμενον	ταῖς χάρισι ταῖς πρὸς αὑτό,
[494]	~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι,	κνώμενον	διατελοῦντα τὸν βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι
[494]	~(Καλλίκλης) φημὶ τοίνυν καὶ τὸν	κνώμενον	ἡδέως ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[457]	χρῆται. τὸν οὖν οὐκ ὀρθῶς	χρώμενον	μισεῖν δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν ~καὶ
[484]	καὶ τῶν λόγων οἷς δεῖ	χρώμενον	ὁμιλεῖν ἐν τοῖς ~συμβολαίοις τοῖς
[480]	ἄλλων οἰκείων καὶ ἐπὶ τοῦτο	~χρώμενον	τῇ ῥητορικῇ, ὅπως ἂν καταδήλων
[449]	ἀλλὰ ἐθέλησον κατὰ ~βραχὺ τὸ	ἐρωτώμενον	ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν, ὦ
[461]	λέγοντος καὶ μὴ ἐθέλοντος τὸ	ἐρωτώμενον	~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ ἂν αὖ
[448]	μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~τὸ	ἐρωτώμενον	οὐ πάνυ μοι φαίνεται ἀποκρίνεσθαι.
[482]	παθεῖν. ἔφη γάρ που Γοργίαν	ἐρωτώμενον	ὑπὸ σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται παρ'
[496]	ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν τὸ	συμβαῖνον,	ὅτι λυπούμενον χαίρειν λέγεις ἅμα,
[448]	ὅτι ~οὐδείς μέ πω ἠρώτηκε	καινὸν	οὐδὲν πολλῶν ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν) ἦ
[479]	δίκην φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε, τὸ	ἀλγεινὸν	αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ τὸ
[480]	καλὸν διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ	ἀλγεινόν,	ἐὰν μέν γε πληγῶν ἄξια
[479]	κάεσθαι καὶ τὸ τέμνεσθαι, ὅτι	(ἀλγεινόν.	ἢ οὐ δοκεῖ καὶ σοὶ
[476]	ἢ βαθὺ τὸ τμῆμα ἢ	ἀλγεινόν,	τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον
[520]	τοῦτο ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν	δεινὸν	αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ
[527]	~(ἄτιμον ταύτην πληγήν· οὐδὲν γὰρ	δεινὸν	πείσῃ, ἐὰν τῷ ὄντι ᾖς
[504]	τοῦ σώματος τάξεσιν ~ὄνομα εἶναι	ὑγιεινόν,	ἐξ οὗ ἐν αὐτῷ ἡ
[459]	ὁ ῥητορικὸς ὡς περὶ τὸ	ὑγιεινὸν	καὶ περὶ τὰ ἄλλα ~ὧν
[511]	ὁ μιμούμενος τὸν μὴ μιμούμενον	ἐκεῖνον	ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται
[490]	ἢ τῷ μὲν ~ἄρχειν πάντα	ἐκεῖνον	δεῖ νέμειν, ἐν τῷ δὲ
[448]	αὐτὸν ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ ὅπερ	ἐκεῖνον;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν
[523]	~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα	ἐκεῖνον	τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ
[469]	γε, ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ	ἐλεινόν	γε πρός τὸν δὲ δικαίως
[468]	τύραννος ὢν εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος	ἄμεινον	εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ ὂν
[468]	ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι	ἄμεινον	εἶναι ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν ἢ
[470]	μὲν ~δικαίως τις ταῦτα ποιῇ,	ἄμεινον	εἶναι, ὅταν δὲ ἀδίκως, κάκιον.
[470]	ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν	ἄμεινον	εἶναι ταῦτα ~ποιεῖν ἃ νυνδὴ
[470]	~(Σωκράτης) ~πότε οὖν σὺ φῂς	ἄμεινον	εἶναι ταῦτα ποιεῖν; εἰπὲ τίνα
[512]	(σώσῃ, ἀλλ' οἶδεν ὅτι οὐκ	ἄμεινόν	ἐστιν ζῆν τῷ μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ·
[505]	~τὸ κολάζεσθαι ἄρα τῇ ψυχῇ	ἄμεινόν	ἐστιν ἢ ἡ ἀκολασία, ὥσπερ
[505]	~(Σωκράτης) οὕτω γάρ που αὐτῇ	ἄμεινον	τῇ ψυχῇ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[493]	τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ δὲ	κόσκινον	ἄρα λέγει, ὡς ἔφη ὁ
[518]	ὁ δὲ ὄψον, ὁ δὲ	οἶνον.	ἴσως ἂν οὖν ἠγανάκτεις, εἴ
[505]	ὧν λέγομεν καὶ τί ψεῦδος·	κοινὸν	γὰρ ἀγαθὸν ἅπασι φανερὸν γενέσθαι
[476]	τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον οἷον τὸ	τέμνον	τέμνει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~συλλήβδην
[523]	κρίνεσθαι. ~καὶ τὸν κριτὴν δεῖ	γυμνὸν	εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ
[457]	σαφῶς, χαλεπαίνουσί τε καὶ κατὰ	φθόνον	~οἴονται τὸν ἑαυτῶν λέγειν, φιλονικοῦντας
[490]	λέγεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ	μόνον	γε, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ
[501]	~ὦ Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν ἡμῶν	μόνον	διώκειν, ἄλλο δ' οὐδὲν φροντίζειν;
[502]	τοῖς δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι	μόνον,	~εἰ δέ γε βελτίους ἔσονται
[501]	μέλον αὐταῖς ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι	(μόνον,	εἴτε βέλτιον εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ
[449]	~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ ταῦτα οὐ	μόνον	ἐνθάδε ἀλλὰ καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης)
[476]	καὶ μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ σὲ	~μόνον	ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους ἐῶ χαίρειν.
[517]	οὐδὲν (τούτων διέφερον ἐκεῖνοι· ὅπερ	μόνον	ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς
[489]	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ νόμῳ ἄρα	μόνον	ἐστὶν αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[502]	σοὶ δοκεῖ, χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς	μόνον,	ἢ καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν τι
[455]	τε ἐσόμεθα; πότερον ~περὶ δικαίου	μόνον	καὶ ἀδίκου ἢ καὶ περὶ
[494]	ἀνδρεῖος γὰρ εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου	μόνον.	~(Καλλίκλης) φημὶ τοίνυν καὶ τὸν
[494]	~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ τὴν κεφαλὴν	μόνον	κνησιῷ ἢ ἔτι τί σε
[498]	~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ οἱ δειλοὶ	μόνον	λυποῦνται ἢ καὶ οἱ ἀνδρεῖοι;
[480]	εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν, ἐὰν	μόνον	μὴ αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ τοῦ
[455]	πέρι καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς	μόνον·	οὐ γὰρ δήπου ὄχλον γ'
[500]	μὲν μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ ~τοῦτο	μόνον	παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ βέλτιον
[501]	διαριθμησαμένη, τριβῇ καὶ ~ἐμπειρίᾳ μνήμην	μόνον	σῳζομένη (τοῦ εἰωθότος γίγνεσθαι, ᾧ
[511]	ἐρῶ, τὴν κυβερνητικήν, ἣ οὐ	μόνον	τὰς ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ ~καὶ
[501]	αὖ, ὥσπερ ἐκεῖ, τὴν ἡδονὴν	μόνον	τῆς ψυχῆς, τίνα ἂν ~αὐτῇ
[491]	τρόπον εὖ οἰκοῖτο, καὶ μὴ	μόνον	φρόνιμοι, ἀλλὰ καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ
[461]	σὺ βούλῃ, ἐάν μοι ἓν	μόνον	φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις;
[525]	φοβερώτατα πάθη πάσχοντας τὸν ~ἀεὶ	χρόνον,	ἀτεχνῶς παραδείγματα ἀνηρτημένους ἐκεῖ ἐν
[512]	ἂν τρόπον τοῦτον ὃν μέλλοι	χρόνον	~βιῶναι ὡς ἄριστα βιοίη, ~ἆρα
[481]	δὲ μή, ὅπως ὡς (πλεῖστον	χρόνον	βιώσεται τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ τὰ
[496]	κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον καὶ	χρόνον	εἴτε ~ψυχῆς εἴτε σώματος βούλει;
[511]	τοῦτο παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον	χρόνον	ζῆν, καὶ μελετᾶν τὰς τέχνας
[524]	ἢ τὰ πολλὰ ἐπί τινα	χρόνον.	ταὐτὸν δή μοι δοκεῖ ~τοῦτ'
[525]	(τοὺς ἐν Ἅιδου τὸν ἀεὶ	χρόνον	τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ Σίσυφον καὶ
[512]	τοῦτο μέν, τὸ ζῆν ὁποσονδὴ	(χρόνον,	~τόν γε ὡς ἀληθῶς ἄνδρα
[465]	ἐῶν μακροὺς λόγους λέγειν αὐτὸς	συχνὸν	λόγον ~ἀποτέτακα. ἄξιον μὲν οὖν
[482]	ἢ ἕνα ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ	ἀσύμφωνον	~εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης)
[482]	αὐτὸς λεγομένοις. ἢ οὖν ἐκείνην	ἐξέλεγξον,	ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον, ὡς οὐ
[492]	~δικαιοσύνης τούτοις τοῖς ἀνθρώποις, οἷς	ἐξὸν	ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς
[467]	εἰ μὲν ἔχεις ~ἐμὲ ἐρωτᾶν,	ἐπίδειξον	ὅτι ψεύδομαι, εἰ δὲ μή,
[526]	γε ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων·	χαλεπὸν	γάρ, ὦ Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ
[470]	ὅταν δὲ ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος)	~χαλεπόν	γέ σε ἐλέγξαι, ὦ Σώκρατες·
[503]	προσαναγκάζει τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ	πρέπον	τε εἶναι καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως
[485]	μοι φαίνεται καὶ ἐλευθέριον καὶ	πρέπον	τῇ τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ, ~ὅταν
[473]	ἐστιν· σκόπει δὲ καὶ σύ.	εἶπον	ἐγώ ~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν
[466]	~(Σωκράτης) ~κολακείας μὲν οὖν ἔγωγε	εἶπον	μόριον. ἀλλ' οὐ μνημονεύεις τηλικοῦτος
[461]	οὐ συνᾴδειν τὰ λεγόμενα ἐκείνους	εἶπον	τοὺς ~λόγους, ὅτι εἰ μὲν
[485]	ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ ~τὸν	λοιπὸν	βίον βιῶναι μετὰ μειρακίων ἐν
[458]	(Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ τὸ	λοιπόν,	ὦ Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ γε
[501]	τῆς ψυχῆς, τίνα ἂν ~αὐτῇ	τρόπον	γίγνοιτο, ἥτις δὲ ἢ βελτίων
[513]	~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅντινά μοι	τρόπον	δοκεῖς εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες,
[510]	πόλει τῶν νέων, τίνα ἂν	τρόπον	ἐγὼ μέγα ~δυναίμην καὶ μηδείς
[491]	πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα ἂν	τρόπον	εὖ οἰκοῖτο, καὶ μὴ μόνον
[500]	ἄνθρωπος, ἢ τοῦτο, ὅντινα χρὴ	~τρόπον	ζῆν, πότερον ἐπὶ ὃν σὺ
[488]	ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ τίνα	τρόπον	κτησαίμην ἂν αὐτό, καὶ ἐάν
[515]	ἀληθῶς βουλόμενος εἰδέναι ὅντινά ποτε	~τρόπον	οἴει δεῖν πολιτεύεσθαι ἐν ἡμῖν.
[500]	ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον τὸν	τρόπον	ὃν ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε, ἢ
[465]	δὲ ~γυμναστικῇ κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	τοῦτον ἡ κομμωτική, κακοῦργός τε
[512]	ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον τίν' ἂν	τρόπον	τοῦτον ὃν μέλλοι χρόνον ~βιῶναι
[520]	τῆς πράξεως, ὅντιν' ἄν τις	τρόπον	ὡς βέλτιστος εἴη καὶ ἄριστα
[496]	τοῦτο γίγνεται κατὰ τὸν αὐτὸν	τόπον	καὶ χρόνον εἴτε ~ψυχῆς εἴτε
[521]	ἄνθρωπον εἰσαγάγοι καὶ ~οὐδέν γε	ἄτοπον	εἰ ἀποθάνοιμι. βούλει σοι εἴπω
[519]	~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ σοι τοῦτο	ἄτοπον	εἶναι, ὦ ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς
[519]	~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ ὄντες, τοῦτο	ἄτοπον	ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς
[465]	ἐν σώματι. ἴσως μὲν οὖν	~ἄτοπον	πεποίηκα, ὅτι σε οὐκ ἐῶν
[521]	γὰρ ἂν χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ'	ἄνθρωπον	εἰσαγάγοι καὶ ~οὐδέν γε ἄτοπον
[468]	ἐγὼ ἔλεγον, λέγων ὅτι ἔστιν	ἄνθρωπον	ποιοῦντα ἐν πόλει ἃ δοκεῖ
[503]	~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι τὸν	ἄνθρωπον,	(ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ
[515]	ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις βελτίω πεποιηκέναι	ἄνθρωπον	τῇ συνουσίᾳ τῇ σῇ; ὀκνεῖς
[485]	ἐλεύθερόν τινα εἶναι τοῦτον τὸν	ἄνθρωπον,	τὸν ~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον
[511]	ἢ οἴει δεῖν τοῦτο παρασκευάζεσθαι	~ἄνθρωπον,	ὡς πλεῖστον χρόνον ζῆν, καὶ
[496]	αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης)	ἀνιαρὸν	ἔγωγε· τὸ μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν
[496]	πεινῆν ἔλεγες πότερον ἡδὺ ἢ	ἀνιαρὸν	~εἶναι; αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν.
[496]	ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν	~ἀνιαρὸν	εἶναι; ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ
[496]	οὖν τό γε πεινῆν αὐτὸ	ἀνιαρόν.	ἢ οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[499]	κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον τὸ	παρὸν	εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο δέχεσθαι
[526]	καὶ τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς	Τάρταρον,	ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος
[524]	μακάρων νήσους, ἡ δ' εἰς	Τάρταρον.	καὶ τοὺς μὲν ~ἐκ τῆς
[523]	καὶ δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ δὴ	Τάρταρον	καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων δὲ δικασταὶ
[485]	παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται καὶ	ἄνανδρον	~καὶ πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν οὖν
[471]	τε καὶ τὸν ὑὸν αὐτοῦ	~Ἀλέξανδρον,	ἀνεψιὸν αὑτοῦ, σχεδὸν ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν
[487]	γεγονότας σοφίας, σέ τε καὶ	Τείσανδρον	τὸν Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν
[485]	γωνίᾳ τριῶν ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα,	ἐλεύθερον	δὲ καὶ μέγα καὶ ἱκανὸν
[485]	~πρέπειν μοι δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι	ἐλεύθερόν	τινα εἶναι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον,
[485]	ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα	ἀνελεύθερον	καὶ οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν
[480]	μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς τὸ	φανερὸν	ἄγειν τὸ ἀδίκημα, ἵνα δῷ
[505]	ψεῦδος· κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν ἅπασι	φανερὸν	γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι (μὲν οὖν
[475]	~(Σωκράτης) ~ὅταν ἄρα δυοῖν καλοῖν	θάτερον	κάλλιον ᾖ, ἢ τῷ ἑτέρῳ
[524]	ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ πολὺ ἧττον	ἑκάτερον	~αὐτοῖν ἔχει τὴν ἕξιν τὴν
[496]	~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν μέρει οἶμαι	ἑκάτερον	καὶ λαμβάνει καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης)
[475]	δὲ δὴ δυοῖν αἰσχροῖν τὸ	(ἕτερον	αἴσχιον ᾖ, ἤτοι λύπῃ ἢ
[497]	οὐδὲ τὸ ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε	ἕτερον	~γίγνεται τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ.
[500]	~ἀγαθόν, εἶναι δέ τι ἡδύ,	ἕτερον	δὲ τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ,
[495]	ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ ἕτερον; ~(Καλλίκλης)	ἕτερον	δήπου, ὦ σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης)
[485]	καὶ λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ δ'	ἕτερον	ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος
[488]	αὐτὸ σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν ἢ	ἕτερόν	ἐστιν τὸ ~κρεῖττον καὶ τὸ
[495]	ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ	ἕτερον;	~(Καλλίκλης) ἕτερον δήπου, ὦ σοφώτατε
[495]	καὶ ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ	~ἕτερον.	~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης δέ γε ἡμῖν
[503]	~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ δ'	ἕτερον	καλόν, τὸ παρασκευάζειν ὅπως ὡς
[457]	μὴ φῇ ὁ ~ἕτερος τὸν	ἕτερον	ὀρθῶς λέγειν ἢ μὴ σαφῶς,
[503]	τοῦτό ἐστι διπλοῦν, τὸ μὲν	ἕτερόν	που τούτου κολακεία ἂν εἴη
[495]	~(Σωκράτης) ἄλλο τι οὖν ὡς	ἕτερον	τὴν ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης δύο
[491]	τοὺς φρονιμωτέρους, νῦν δ' αὖ	~ἕτερόν	τι ἥκεις ἔχων· ἀνδρειότεροί τινες
[503]	~ἂν τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει τὸ	ἕτερον	τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε εἶναι
[495]	ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ λόγος, ἐὰν	ἕτερον	φήσω εἶναι, τὸ αὐτό φημι
[514]	ἢ τῶν ~φίλων τινὶ ἢ	ἡμέτερον	αὐτῶν, καὶ τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα
[522]	ἐγὼ λέγω, καὶ πράττω τὸ	ὑμέτερον	δὴ τοῦτο, ὦ ~ἄνδρες δικασταί,
[458]	λόγων καὶ οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ	προὐργιαίτερόν	τι ~γενέσθαι ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης)
[489]	τοὺς ἰσχυροτέρους; καὶ ὦ θαυμάσιε	πρᾳότερόν	με προδίδασκε, ἵνα μὴ ~ἀποφοιτήσω
[486]	δὲ ~τοιοῦτον, εἴ τι καὶ	ἀγροικότερον	εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης τύπτοντα
[462]	τίνος λέγεις ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ	ἀγροικότερον	ᾖ τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ
[509]	κατέχεται καὶ δέδεται, ~καὶ (εἰ	ἀγροικότερόν	τι εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς καὶ
[477]	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	ἀλγεινότερόν	ἐστιν τοῦ πένεσθαι καὶ κάμνειν
[466]	Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου ὧν λέγεις	πότερον	αὐτὸς ~ταῦτα λέγεις καὶ γνώμην
[501]	καὶ Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης)	~πότερον	δὲ περὶ μὲν μίαν ψυχὴν
[506]	ὡς ἐγὼ καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν.	~πότερον	δὲ τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ
[488]	τότε καὶ νῦν λέγω. ~(Σωκράτης)	~πότερον	δὲ τὸν αὐτὸν βελτίω καλεῖς
[474]	εἰ ἐξ ἀρχῆς σε ἠρώτων·	πότερον	δοκεῖ σοι, ὦ ~Πῶλε, κάκιον
[509]	~τί δὲ δὴ τοῦ ἀδικεῖν;	πότερον	ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖν, ἱκανὸν
[509]	ἢ βούλησιν; ὧδε ~δὲ λέγω·	πότερον	ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ
[514]	ἱερῶν ἐπὶ τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα,	πότερον	ἔδει ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς
[494]	εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~πότερον	εἰ τὴν κεφαλὴν μόνον κνησιῷ
[500]	τοῦτο, ὅντινα χρὴ ~τρόπον ζῆν,	πότερον	ἐπὶ ὃν σὺ παρακαλεῖς ἐμέ,
[502]	τραγῳδίας ποίησις, ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν;	~πότερόν	ἐστιν αὐτῆς τὸ ἐπιχείρημα καὶ
[496]	ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν ἔλεγες	πότερον	ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ
[516]	τόδε τοίνυν μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος·	πότερον	καὶ ὁ ἄνθρωπος ἓν τῶν
[453]	τοιόνδε· ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα,	~πότερον	ὃ διδάσκει πείθει ἢ οὔ;
[490]	δὲ οὐ ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης)	~πότερον	οὐ τὸν φρονιμώτερον βελτίω λέγεις;
[496]	διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)	~πότερον	οὖν ἔτι πλείω ἐρωτῶ, ἢ
[467]	καὶ εἰδῶ ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης)	~πότερον	οὖν σοι δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι
[468]	~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~πότερον	οὖν τὰ μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα
[454]	δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~πότερον	οὖν ταὐτὸν δοκεῖ σοι εἶναι
[476]	δὴ ὁμολογουμένων, τὸ δίκην διδόναι	πότερον	πάσχειν τί ἐστιν ἢ ποιεῖν;
[493]	ἐξαρκούντως ἔχοντα βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ	πότερον	~(πείθω τί σε καὶ μετατίθεσθαι
[455]	πόλει συμβουλεύειν οἷοί τε ἐσόμεθα;	πότερον	~περὶ δικαίου μόνον καὶ ἀδίκου
[481]	ἐπιθυμῶ. εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες,	(πότερόν	σε θῶμεν νυνὶ ~σπουδάζοντα ἢ
[453]	καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς εἰπέ·	πότερόν	σοι δοκεῖ πειθὼ ποιεῖν ἡ
[509]	μοι τοῦτο ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις,	πότερόν	σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν
[502]	τί ποτε ἡμῖν αὕτη ἐστίν;	~πότερόν	σοι δοκοῦσιν πρὸς τὸ βέλτιστον
[467]	φάρμακα ~πίνοντες παρὰ τῶν ἰατρῶν	πότερόν	σοι δοκοῦσιν τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ
[501]	τοῦ χείρονος· σὺ δὲ δὴ	πότερον	~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ τούτων τὴν
[474]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή; αἴσχιον	πότερον	τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι;
[488]	μαθεῖν σου τί ποτε λέγοις.	πότερον	τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς καὶ
[489]	ἐρεῖς, τοὺς βελτίους ~καὶ κρείττους	πότερον	τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις ἢ ἄλλους
[495]	ἀλλ' ἔτι καὶ νῦν λέγε	πότερον	φῂς εἶναι τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ
[500]	τί τε διαφέρετον ἀλλήλοιν καὶ	~ὁπότερον	βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως οὖν οὔπω
[462]	~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν δὴ τούτων	ὁπότερον	βούλει ποίει, ἐρώτα ἢ ἀποκρίνου.
[456]	ἢ ἐν ἄλλῳ τινὶ συλλόγῳ	ὁπότερον	δεῖ ~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν
[488]	ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν εἶναι,	μοχθηρότερον	δέ· ἢ ὁ αὐτὸς (ὅρος
[475]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι	λυπηρότερόν	ἐστιν καὶ λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον
[460]	δίκαια καὶ τὰ ἄδικα ἤτοι	πρότερόν	γε ἢ ὕστερον μαθόντα παρὰ
[463]	ἐγὼ δὲ αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι	πρότερον	εἴτε καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι
[515]	ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ	πρότερον	ἔλεγες, εἰ ἔτι σοι ~δοκοῦσιν
[487]	καὶ ὁ λόγος ὃν ὀλίγον	πρότερον	ἔλεγες ὁμολογεῖ σοι. ~ἔχει δὴ
[447]	καὶ καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν ὀλίγον	πρότερον	~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι, ὦ
[480]	λέγομεν, ὦ Πῶλε, εἴπερ τὰ	πρότερον	μένει ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη
[460]	~(Σωκράτης) ~μέμνησαι οὖν λέγων ὀλίγῳ	πρότερον	ὅτι οὐ δεῖ τοῖς (παιδοτρίβαις
[515]	πεποίηκεν τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις	πρότερον	πονηρὸς ὤν, ἄδικός τε καὶ
[459]	λόγου ᾖ· νῦν δὲ τόδε	πρότερον	σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει περὶ τὸ
[503]	ἔστιν γε, ὦ Καλλίκλεις, ἣν	πρότερον	σὺ ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής, τὸ
[488]	ὡς τὸ κρεῖττον καὶ τὸ	ἰσχυρότερον	~καὶ βέλτιον ταὐτὸν ὄν, ἢ
[488]	καὶ τὸ βέλτιον καὶ τὸ	ἰσχυρότερον;	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ σοι σαφῶς
[458]	τι μὴ ἀληθὲς λέγοι, οὐκ	ἀηδέστερον	μεντἂν ἐλεγχθέντων ἢ ~ἐλεγξάντων· μεῖζον
[493]	τι μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ'	ἀληθέστερον	εἴρηκας, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[488]	μὲν εἶναι, ἥττω δὲ καὶ	ἀσθενέστερον,	καὶ ~κρείττω μὲν εἶναι, μοχθηρότερον
[494]	βίου, λέγεις τὸν τοῦ ~ἀκολάστου	εὐδαιμονέστερον	εἶναι ἢ τὸν τοῦ κοσμίου;
[450]	βούλει καλεῖν; τάχα δὲ εἴσομαι	σαφέστερον.	ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν ἡμῖν τέχναι.
[464]	~φέρε δή σοι, ἐὰν δύνωμαι,	σαφέστερον	ἐπιδείξω ὃ λέγω. δυοῖν ὄντοιν
[500]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγώ σοι	σαφέστερον	ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν ἐγώ τε
[461]	εἰ δὲ μή, ἐᾶν χαίρειν.	ὕστερον	δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ
[460]	λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ δὲ ὀλίγον	ὕστερον	ἔλεγες ~ὅτι ὁ ῥήτωρ (τῇ
[518]	~ἐγὼ λέγω· ἥκεις δὲ ὀλίγον	ὕστερον	λέγων ὅτι ἄνθρωποι (καλοὶ κἀγαθοὶ
[460]	ἄδικα ἤτοι πρότερόν γε ἢ	ὕστερον	μαθόντα παρὰ σοῦ. ~(Γοργίας) πάνυ
[454]	μὴ θαυμάζῃς ἐὰν καὶ ὀλίγον	ὕστερον	τοιοῦτόν τί σε ἀνέρωμαι, ὃ
[471]	οὐ μετεμέλησεν αὐτῷ, ἀλλ' ὀλίγον	~(ὕστερον	τὸν ἀδελφόν, τὸν γνήσιον τοῦ
[518]	τότε πλησμονὴ ~νόσον φέρουσα συχνῷ	ὕστερον	χρόνῳ, ἅτε ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ
[488]	καὶ (μηκέτι ποτέ με νουθετήσῃς	ὕστερον,	ὡς μηδενὸς ἄξιον ὄντα. ἐξ
[485]	γενναίου (πράγματος· ὅταν δὲ δὴ	πρεσβύτερον	ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ
[488]	(ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι τοῦ, καὶ	~πρεσβύτερον	καὶ νεώτερον ὄντα. ἐγὼ γὰρ
[527]	γίγνηται, κολαστέος ἐστί, καὶ τοῦτο	~δεύτερον	ἀγαθὸν μετὰ τὸ εἶναι δίκαιον,
[479]	τοῦ κακοῦ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~δεύτερον	ἄρα ἐστὶν τῶν κακῶν μεγέθει
[514]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	δεύτερον	αὖ τόδε, εἴ τι πώποτε
[476]	τοῦτο ~δὲ περὶ οὗ τὸ	δεύτερον	ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα διδόναι
[451]	μὲν ἄριστόν ἐστιν, τὸ δὲ	~δεύτερον	καλὸν γενέσθαι, τρίτον δέ, ὥς
[519]	τούτου τοῦ λόγου τί ἂν	ἀλογώτερον	εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς καὶ
[488]	μέχρι τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον καὶ	νεώτερον	ὄντα. ἐγὼ γὰρ εἴ τι
[479]	ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου	ἀθλιώτερον	εἶναι καὶ τὸν μὴ διδόντα
[479]	τυφλῶς ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν ὅσῳ	ἀθλιώτερόν	ἐστι μὴ ὑγιοῦς σώματος μὴ
[490]	~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ τὸν	φρονιμώτερον	βελτίω λέγεις; φάθι ἢ μή.
[490]	φύσει, τὸ βελτίω ~ὄντα καὶ	φρονιμώτερον	καὶ ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν
[456]	ἔστιν περὶ ὅτου οὐκ ἂν	πιθανώτερον	εἴποι ὁ ῥητορικὸς ἢ ἄλλος
[473]	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι τοῦτ' ἐκείνου	χαλεπώτερόν	ἐστιν, ὦ Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης)
[483]	χείρονος πλέον ἔχειν καὶ τὸν	~δυνατώτερον	τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ ταῦτα
[517]	~ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν (τούτων	διέφερον	ἐκεῖνοι· ὅπερ μόνον ἔργον ἐστὶν
[483]	αὑτοὺς οὖν καὶ τὸ ~αὑτοῖς	συμφέρον	τούς τε νόμους τίθενται καὶ
[470]	φημι, τὸν δὲ ἄδικον καὶ	πονηρὸν	ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα οὗτός
[502]	ἡδὺ μὲν ᾖ καὶ κεχαρισμένον,	~πονηρὸν	δέ, ὅπως τοῦτο μὲν μὴ
[520]	πράγματι ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς	πονηρόν	ἐστιν εἰς σφᾶς, ἢ τῷ
[507]	καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν δὲ	πονηρὸν	καὶ κακῶς πράττοντα ἄθλιον· οὗτος
[518]	τὸ εἰδέναι ὅτι χρηστὸν καὶ	πονηρὸν	τῶν ~σιτίων ἢ ποτῶν ἐστιν
[516]	δὲ τὸν Μαραθῶνι εἰς τὸ	βάραθρον	(ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ ~μὴ
[480]	δεῖ τινα κακῶς ποιεῖν, εἴτ'	ἐχθρὸν	εἴτε ~ὁντινοῦν, ἐὰν μόνον μὴ
[510]	τυραννεῖν, ἢ τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας	ἑταῖρον	εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες,
[484]	τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων	ἄπειρον	γεγονέναι (ἐστὶν ὧν χρὴ ἔμπειρον
[457]	~οἶμαι, ὦ Γοργία, καὶ σὲ	ἔμπειρον	εἶναι πολλῶν λόγων καὶ καθεωρακέναι
[484]	ἄπειρον γεγονέναι (ἐστὶν ὧν χρὴ	ἔμπειρον	εἶναι τὸν μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν
[500]	δὲ τὸ βέλτιον καὶ τὸ	χεῖρον,	αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι τε
[501]	χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε βέλτιον εἴτε	χεῖρον.	ἐμοὶ ~μὲν γάρ, ὦ Καλλίκλεις,
[513]	τὸ βέλτιον εἴτ' ἐπὶ τὸ	χεῖρον,	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ~ὀρθῶς
[470]	εἰ δὲ μή, κακὸν καὶ	σμικρὸν	δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ καὶ τόδε·
[473]	ἐμαρτύρου. ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν με	σμικρόν.	ἐὰν ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες;
[500]	~ἂν μᾶλλον σπουδάσειέ τις καὶ	σμικρὸν	νοῦν ἔχων ἄνθρωπος, ἢ τοῦτο,
[462]	οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς τὸ χαρίζεσθαι,	σμικρόν	τί μοι χαρίσασθαι; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[485]	δὲ σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω,	πικρόν	τί μοι δοκεῖ χρῆμα εἶναι
[470]	εἶναι ταῦτα ποιεῖν; εἰπὲ τίνα	ὅρον	ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ μὲν οὖν,
[480]	θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα	κατήγορον	καὶ αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων
[517]	εἶναι ἢ κάπηλον ὄντα ἢ	~ἔμπορον	ἢ δημιουργόν του αὐτῶν (τούτων,
[482]	ἀνάρμοστόν τε ~καὶ διαφωνεῖν, καὶ	χορὸν	ᾧ χορηγοίην, (καὶ πλείστους ἀνθρώπους
[456]	ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν φανῆναι τὸν	ἰατρόν,	ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν τὸν ~εἰπεῖν
[448]	ἐκεῖνον; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Χαιρεφῶν)	ἰατρὸν	ἄρα φάσκοντες αὐτὸν εἶναι καλῶς
[452]	δυνάμει δοῦλον ~μὲν ἕξεις τὸν	ἰατρόν,	δοῦλον δὲ τὸν παιδοτρίβην· ὁ
[456]	βούλει ἐλθόντα ῥητορικὸν ἄνδρα καὶ	ἰατρόν,	~εἰ δέοι λόγῳ διαγωνίζεσθαι ἐν
[522]	ἐν τούτῳ τῷ κακῷ ἀποληφθέντα	ἰατρὸν	ἔχειν εἰπεῖν; ἢ εἰ εἴποι
[464]	παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε καὶ	ἰατρόν,	ἢ ἐν ἀνδράσιν οὕτως ~ἀνοήτοις
[521]	ὅπως ὡς βέλτιστοι ἔσονται, ὡς	ἰατρόν,	ἢ ὡς ~διακονήσοντα καὶ πρὸς
[464]	ὀψοποιός, λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν τὸν	ἰατρόν.	~κολακείαν μὲν οὖν αὐτὸ καλῶ,
[456]	τινὶ συλλόγῳ ὁπότερον δεῖ ~αἱρεθῆναι	ἰατρόν,	οὐδαμοῦ (ἂν φανῆναι τὸν ἰατρόν,
[480]	τὸν δικαστὴν ὥσπερ παρὰ τὸν	ἰατρόν,	~(σπεύδοντα ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν τὸ
[502]	καὶ τὸν ῥυθμὸν καὶ τὸ	~μέτρον,	ἄλλο τι ἢ λόγοι γίγνονται
[526]	ὁ ~Ὁμήρου ἰδεῖν αὐτὸν ~χρύσεον	σκῆπτρον	ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ~ἐγὼ μὲν
[526]	~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος ἔχων χρυσοῦν	(σκῆπτρον,	ὥς φησιν Ὀδυσσεὺς ὁ ~Ὁμήρου
[527]	~βελτίους ὄντες βουλεύεσθαι ἢ νῦν.	αἰσχρὸν	γὰρ ἔχοντάς γε ὡς νῦν
[458]	κωλύει, εἴπερ ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας)	~αἰσχρὸν	δὴ τὸ λοιπόν, ὦ Σώκρατες,
[492]	ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν, ~καὶ	αἰσχρὸν	δή φασιν εἶναι τὴν ἀκολασίαν,
[486]	γὰρ ἐρῶ ~τῇ σῇ οὐκ	αἰσχρὸν	δοκεῖ σοι εἶναι οὕτως ἔχειν
[463]	αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης)	~αἰσχρὸν	ἔγωγε τὰ γὰρ κακὰ αἰσχρὰ
[514]	τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα καλὸν ἢ	αἰσχρόν	ἐστιν· ~καὶ εἰ μὲν ηὑρίσκομεν
[459]	ἢ τί καλὸν ἢ ~τί	αἰσχρὸν	ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον, πειθὼ
[463]	ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε καλὸν εἴτε	~αἰσχρὸν	ἡγοῦμαι εἶναι τὴν ῥητορικὴν πρὶν
[483]	αὐτῶν πλέον ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς	αἰσχρὸν	~καὶ ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ
[459]	καὶ τὸ ἄδικον καὶ τὸ	αἰσχρὸν	καὶ τὸ καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν
[520]	ἢ τῶν ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν	αἰσχρόν.	~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ
[463]	~(Πῶλος) ~τί οὖν; καλὸν ἢ	αἰσχρὸν	λέγεις αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν
[483]	νόμῳ μὲν τοῦτο ἄδικον καὶ	αἰσχρὸν	λέγεται, τὸ πλέον ζητεῖν ἔχειν
[485]	χάριν καλὸν μετέχειν, καὶ οὐκ	αἰσχρὸν	μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ
[520]	αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ ἢ πόλιν,	αἰσχρὸν	νενόμισται μὴ φάναι συμβουλεύειν, ~ἐὰν
[474]	καὶ ἀγαθὸν καὶ κακὸν ~καὶ	αἰσχρόν.	~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί
[475]	τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ	αἰσχρὸν	τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε καὶ
[465]	μὲν οὖν αὐτὸ καλῶ, ~καὶ	αἰσχρόν	φημι (εἶναι τὸ τοιοῦτον, ὦ
[504]	καὶ τὰς πράξεις ἁπάσας, καὶ	δῶρον	~ἐάν τι διδῷ, δώσει, καὶ
[452]	ὦ ἄνθρωπε, καὶ τί τὸ	σὸν	ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν, τὸ
[459]	διδάξεις ~τὸν ἀφικνούμενον οὐ γὰρ	σὸν	ἔργον ποιήσεις δ' ἐν τοῖς
[515]	ἀποκρίνασθαι, ~εἴπερ ἔστιν τι ἔργον	σὸν	ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν;
[472]	δίκης ὁ ἀδικῶν, κατὰ τὸν	σὸν	λόγον εὐδαίμων ἔσται; ~(Πῶλος) φημί.
[490]	φρονούντων κρείττων ἐστὶν κατὰ τὸν	σὸν	~λόγον, καὶ τοῦτον ἄρχειν δεῖ,
[488]	κρείττους βελτίους πολὺ κατὰ τὸν	σὸν	λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[471]	καὶ ἦν εὐδαίμων κατὰ τὸν	σὸν	λόγον. νῦν δὲ θαυμασίως ὡς
[471]	ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος κατὰ τὸν	σὸν	λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ γε, ὦ
[455]	ἐμὲ νῦν ~νόμισον καὶ τὸ	σὸν	σπεύδειν· ἴσως γὰρ καὶ τυγχάνει
[527]	ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει. καὶ	ἔασόν	τινά σου καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου
[517]	~ῥητορικῇ ἐχρῶντο οὐ γὰρ ἂν	ἐξέπεσον	οὔτε τῇ κολακικῇ. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ
[527]	πάσῃ πράξει. ἐμοὶ οὖν πειθόμενος	~ἀκολούθησον	ἐνταῦθα, οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις καὶ
[449]	ὅπερ ὑπισχνῇ, μὴ ψεύσῃ, ἀλλὰ	ἐθέλησον	κατὰ ~βραχὺ τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι.
[473]	ἄρτι δὲ ἐμαρτύρου. ὅμως δὲ	~ὑπόμνησόν	με σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως ἐπιβουλεύων
[489]	ἢ οὔ, οἱ πολλοὶ τὸ	ἴσον	ἔχειν ~ἀλλ' οὐ τὸ πλέον
[489]	τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον ~τὸ	ἴσον	ἔχειν, ἀλλὰ καὶ φύσει· ὥστε
[488]	σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον εἶναι τὸ	ἴσον	ἔχειν ~καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν
[483]	γὰρ οἶμαι αὐτοὶ ἂν τὸ	ἴσον	ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες. διὰ ~ταῦτα
[484]	γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς τὸ	ἴσον	χρὴ ἔχειν καὶ τοῦτό ἐστιν
[455]	σοῦ πυνθάνεσθαι. καὶ ἐμὲ νῦν	~νόμισον	καὶ τὸ σὸν σπεύδειν· ἴσως
[455]	ἀνερέσθαι. ὑπ' (ἐμοῦ οὖν ~ἀνερωτώμενος	νόμισον	καὶ ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι· τί
[521]	παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν τῆς πόλεως,	διόρισόν	μοι· τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις
[488]	κρείττονος; τοῦτό μοι αὐτὸ σαφῶς	διόρισον,	ταὐτὸν ἢ ἕτερόν ἐστιν τὸ
[505]	ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα φαγεῖν	ὅσον	βούλεται ἢ ~διψῶντα πιεῖν, ὑγιαίνοντα
[476]	δίκαια πάντα καλά ἐστιν, καθ'	ὅσον	δίκαια; καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος)
[458]	οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν εἶναι ἀνθρώπῳ,	ὅσον	δόξα (ψευδὴς περὶ ὧν τυγχάνει
[526]	τοὺς ἄλλους πάντας ἀνθρώπους, καθ'	ὅσον	~δύναμαι, καὶ δὴ καὶ σὲ
[454]	(ἄρτιόν τε καὶ τὸ περιττὸν	ὅσον	ἐστίν· καὶ ~τὰς ἄλλας ἃς
[485]	ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας μὲν	ὅσον	~παιδείας χάριν καλὸν μετέχειν, καὶ
[477]	ὄντων, τριττὰς εἴρηκας ~πονηρίας, πενίαν,	νόσον,	ἀδικίαν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς
[477]	ἂν φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ	νόσον	καὶ ~αἶσχος καὶ τὰ τοιαῦτα;
[518]	αὐτοῖς ἥκῃ ἡ τότε πλησμονὴ	~νόσον	φέρουσα συχνῷ ὕστερον χρόνῳ, ἅτε
[522]	ἐγὼ ἐποίουν, ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς,	πόσον	τι οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι τοὺς
[482]	τὴν φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ παιδικά,	παῦσον	~ταῦτα λέγουσαν. λέγει γάρ, ὦ
[521]	γενναιότατε, παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι	Μυσόν	γε ἥδιον καλεῖν, ὦ Σώκρατες·
[453]	τοῦτο τὸ ~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης)	~ἄκουσον	δή, ὦ Γοργία. ἐγὼ γὰρ
[486]	τῶν λίθων ᾗ βασανίζουσιν τὸν	χρυσόν,	τὴν ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα ἔμελλον
[515]	ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν τοῦτο δεῖ	τὸν	ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ
[499]	~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ χαίρειν	τὸν	ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως
[526]	ἐπὶ τοῦτον τὸν βίον καὶ	τὸν	ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν ἐγώ φημι
[485]	σὲ λέγειν, οἷάπερ ἐκεῖνος πρὸς	τὸν	ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς, ὦ ~Σώκρατες,
[471]	μετεμέλησεν αὐτῷ, ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον	τὸν	ἀδελφόν, τὸν γνήσιον τοῦ Περδίκκου
[471]	~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ λόγῳ, φάσκων	τὸν	ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν,
[479]	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ	τὸν	ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι
[469]	ἄρτι ἄθλιον ἔφησθα εἶναι; ~(Σωκράτης)	~τὸν	ἀδίκως γε, ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα,
[525]	ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα πάθη πάσχοντας	τὸν	~ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα ἀνηρτημένους
[525]	ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς ἐν Ἅιδου	τὸν	ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ
[502]	~εἶεν· τί δὲ ἡ πρὸς	τὸν	Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ (καὶ τοὺς
[482]	ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν κύνα	τὸν	Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ σοι ὁμολογήσει
[448]	~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν γὰρ ποιεῖ	τὸν	αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ τέχνην,
[467]	καὶ οἱ πλέοντές τε καὶ	τὸν	ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό
[488]	τῶν ~χειρόνων καὶ πλέον ἔχειν	τὸν	ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου; μή τι
[483]	ἀποφαίνει ~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν ἐστιν	τὸν	ἀμείνω τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν
[485]	νῦν ὅπερ ὁ ~Ζῆθος πρὸς	τὸν	Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην.
[488]	ἐπετίμησας, ~ποῖόν τινα χρὴ εἶναι	τὸν	ἄνδρα καὶ τί (ἐπιτηδεύειν καὶ
[487]	Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα	τὸν	Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα·
[503]	τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι	τὸν	ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ
[485]	ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα εἶναι τοῦτον	τὸν	ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα
[499]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ	τὸν	ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι
[479]	ὦ φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν	τὸν	Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ μέγιστα
[490]	δ' ἄρχεσθαι, καὶ πλέον ἔχειν	τὸν	ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ
[488]	νῦν λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ	τὸν	αὐτὸν βελτίω καλεῖς σὺ καὶ
[460]	ἰατρικός; καὶ τἆλλα οὕτω κατὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον, ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα
[496]	οὐχ ἅμα τοῦτο γίγνεται κατὰ	τὸν	αὐτὸν τόπον καὶ χρόνον εἴτε
[465]	ὑπόκειται· τῇ δὲ ~γυμναστικῇ κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον τοῦτον ἡ κομμωτική,
[487]	σοφίας, σέ τε καὶ Τείσανδρον	τὸν	Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος
[459]	διδάσκαλος τούτων μὲν οὐδὲν διδάξεις	~τὸν	ἀφικνούμενον οὐ γὰρ σὸν ἔργον
[499]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ	τὸν	ἄφρονα καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[490]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ	τὸν	βελτίω πλέον δεῖν ἔχειν; ~(Καλλίκλης)
[488]	τὰ τῶν ἡττόνων καὶ ἄρχειν	τὸν	βελτίω τῶν ~χειρόνων καὶ πλέον
[523]	τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως	τὸν	βίον διελθόντα καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν
[494]	ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα	τὸν	βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης)
[461]	ὑμεῖς οἱ νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν	τὸν	βίον καὶ ἐν ἔργοις καὶ
[526]	καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον	τὸν	βίον καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον,
[488]	τι μὴ ὀρθῶς πράττω κατὰ	τὸν	βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι
[500]	νῦν πολιτεύεσθε, ἢ (ἐπὶ) τόνδε	τὸν	βίον τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ
[507]	εἶναι· εἰ δὲ ἔστιν ἀληθῆ,	~τὸν	βουλόμενον, ὡς ἔοικεν, εὐδαίμονα (εἶναι
[512]	μέν, τὸ ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον,	~τόν	γε ὡς ἀληθῶς ἄνδρα ἐατέον
[471]	ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν,	τὸν	γνήσιον τοῦ Περδίκκου ὑόν, παῖδα
[448]	τίς, καὶ ὅντινα δέοι ~καλεῖν	τὸν	Γοργίαν· ὥσπερ τὰ ἔμπροσθέν σοι
[507]	~καλῶς πράττειν ἃ ἂν πράττῃ,	τὸν	δ' εὖ πράττοντα μακάριόν τε
[507]	ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι τελέως,	τὸν	δὲ ἀγαθὸν εὖ τε καὶ
[470]	καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι,	τὸν	δὲ ἄδικον καὶ πονηρὸν ἄθλιον.
[523]	ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν,	τὸν	δὲ ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς
[460]	ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι,	τὸν	δὲ δίκαιον βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν;
[469]	ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν γε πρός	τὸν	δὲ δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ
[485]	τινα εἶναι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον,	τὸν	~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ
[507]	μακάριόν τε καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι,	τὸν	δὲ πονηρὸν καὶ κακῶς πράττοντα
[460]	δίκαιος ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~τὸν	δὲ ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ τοῦ
[507]	πράττοι, περὶ δὲ ~θεοὺς ὅσια·	τὸν	δὲ τὰ δίκαια καὶ ὅσια
[486]	ἄτιμον ζῆν ἐν τῇ πόλει;	τὸν	δὲ ~τοιοῦτον, εἴ τι καὶ
[471]	γε πρῶτον μὲν τοῦτον αὐτὸν	τὸν	~δεσπότην καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς
[523]	μακάρων ~νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς	τὸν	Δία ὅτι φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι
[463]	ἃ ἐγὼ λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ	τὸν	Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ
[457]	καὶ τῇ τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ	τὸν	διδάξαντα δεῖ μισεῖν τε καὶ
[457]	ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ	τὸν	διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι, ὦ Γοργία,
[504]	~πλέον ἢ τοὐναντίον κατά γε	τὸν	δίκαιον λόγον καὶ ἔλαττον; ἔστι
[512]	~σῴζει. μή σοι δοκεῖ κατὰ	τὸν	δικανικὸν εἶναι; καίτοι εἰ βούλοιτο
[481]	δῷ δίκην μηδὲ ἔλθῃ παρὰ	τὸν	δικαστήν· ~ἐὰν δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον
[524]	ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ	τὸν	δικαστήν, οἱ μὲν ἐκ τῆς
[526]	ἐγὼ ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ	τὸν	δικαστήν, ~(τὸν τῆς Αἰγίνης ὑόν,
[480]	ὡς τάχιστα δώσει δίκην, παρὰ	τὸν	δικαστὴν ὥσπερ παρὰ τὸν ἰατρόν,
[483]	τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν καὶ	τὸν	~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ
[506]	~καὶ ψυχὴ ἄρα κόσμον ἔχουσα	τὸν	ἑαυτῆς ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη.
[457]	τε καὶ κατὰ φθόνον ~οἴονται	τὸν	ἑαυτῶν λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ
[456]	τὸν ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν	τὸν	~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ βούλοιτο. καὶ
[475]	ὦ Πῶλε, ὁ ἔλεγχος παρὰ	τὸν	ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι οὐδὲν ~ἔοικεν,
[488]	ὀρθῶς πράττω κατὰ τὸν βίον	τὸν	~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι τοῦτο ὅτι
[463]	ἔστιν γὰρ ἡ ῥητορικὴ κατὰ	τὸν	ἐμὸν λόγον ~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον.
[500]	ἢ (ἐπὶ) τόνδε τὸν βίον	τὸν	ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί ποτ'
[457]	καὶ μὴ φῇ ὁ ~ἕτερος	τὸν	ἕτερον ὀρθῶς λέγειν ἢ μὴ
[520]	ὅτι μόνη αὕτη τῶν εὐεργεσιῶν	τὸν	εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ ἀντ'
[489]	εἰρωνεύῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ	τὸν	Ζῆθον, ὦ Καλλίκλεις, ᾧ σὺ
[522]	ῥᾳδίως ἴδοις ἄν με φέροντα	(τὸν	θάνατον. ~αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ
[523]	ἔφη, παυστέον ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς	τὸν	θάνατον· νῦν ~γὰρ προί̈ σασι.
[456]	~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν φανῆναι	τὸν	ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν τὸν
[452]	τῇ δυνάμει δοῦλον ~μὲν ἕξεις	τὸν	ἰατρόν, δοῦλον δὲ τὸν παιδοτρίβην·
[464]	ὁ ὀψοποιός, λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν	τὸν	ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν οὖν αὐτὸ
[480]	παρὰ τὸν δικαστὴν ὥσπερ παρὰ	τὸν	ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν
[499]	ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον	τὸν	~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[481]	καὶ πρὸς τὸν Πυριλάμπους νεανίαν	τὸν	καλὸν τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας.
[494]	μόνον. ~(Καλλίκλης) φημὶ τοίνυν καὶ	τὸν	κνώμενον ἡδέως ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης)
[494]	τί σε ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι	τὸν	κόσμιον βίον τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω
[493]	ἀπλήστως καὶ ἀκολάστως ἔχοντος βίου	τὸν	κοσμίως καὶ ~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν
[523]	ἐπὶ τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον	τὸν	κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις
[488]	τὸ κατὰ ~φύσιν; ἄγειν βίᾳ	τὸν	κρείττω τὰ τῶν ἡττόνων καὶ
[483]	ὅτι ~οὕτω τὸ δίκαιον κέκριται,	τὸν	κρείττω τοῦ ἥττονος ἄρχειν καὶ
[523]	τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ	τὸν	κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα,
[512]	ταῦτα οὐ νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι	τὸν	κυβερνήτην, καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ
[466]	ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ	τὸν	κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι, ὦ Πῶλε,
[482]	εἰ τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ	τὸν	κύνα τὸν Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ
[461]	οὖν ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μὰ	τὸν	(κύνα, ὦ ~Γοργία, οὐκ ὀλίγης
[454]	ζωγράφου μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ' ἂν	τὸν	λέγοντα· ποίας δὴ ~πειθοῦς καὶ
[511]	χρήματα καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς	~τὸν	λιμένα δύο δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ
[506]	ὦ ~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι	τὸν	λόγον, ἀλλ' οὖν ἐμοῦ γε
[506]	δὴ ἐξ ἀρχῆς ἐμοῦ ἀναλαβόντος	τὸν	λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ καὶ
[458]	ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ διαλύωμεν	τὸν	λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ μὲν
[483]	κατὰ νόμον ~αἴσχιον λέγοντος, σὺ	τὸν	λόγον ἐδιώκαθες κατὰ φύσιν. φύσει
[506]	ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι	τὸν	λόγον· εἰ δὲ μὴ βούλεσθε,
[454]	λέγω, τοῦ ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι	τὸν	λόγον ἐρωτῶ, οὐ σοῦ ἕνεκα
[505]	ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν τοῦτον	τὸν	λόγον, ἢ ~καὶ ἄλλῳ τῳ
[505]	δὲ οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν	τὸν	λόγον, ἢ λέγων κατὰ σαυτὸν
[460]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον	τὸν	λόγον καὶ ὁ τὰ δίκαια
[505]	μὴ γάρ τοι ἀτελῆ γε	τὸν	λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ
[505]	τί οὖν δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ	τὸν	λόγον καταλύομεν; ~(Καλλίκλης) αὐτὸς γνώσῃ.
[475]	μοι δοκεῖ κατά γε τοῦτον	τὸν	λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ
[510]	ὦ Σώκρατες, οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς	τὸν	λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ τοῦτο
[491]	ὡς περὶ τούτων ἡμῖν ὄντα	τὸν	λόγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς
[506]	πω (ἀπιέναι, ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε	τὸν	λόγον· φαίνεται δέ μοι καὶ
[485]	ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ	~τὸν	λοιπὸν βίον βιῶναι μετὰ μειρακίων
[516]	καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ	τὸν	Μαραθῶνι εἰς τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν
[470]	δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ	τὸν	μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα
[501]	ἢ ἡγῇ τι φροντίζειν Κινησίαν	τὸν	Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ τι τοιοῦτον
[487]	~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι	τὸν	μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς πέρι
[484]	(ἐστὶν ὧν χρὴ ἔμπειρον εἶναι	τὸν	μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον
[459]	προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ σὲ	τὸν	μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν; εἰ
[508]	ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ	τὸν	μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον
[470]	γε ἐγὼ λέγω, ὦ Πῶλε·	τὸν	μὲν γὰρ καλὸν καὶ ἀγαθὸν
[523]	ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων	τὸν	μὲν δικαίως τὸν βίον διελθόντα
[479]	τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι καὶ	τὸν	μὴ διδόντα ~δίκην τοῦ διδόντος;
[511]	~οἶσθα ὅτι οὗτος ὁ μιμούμενος	τὸν	μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν
[512]	ἡμᾶς, ~οὐδέ γε, ὦ θαυμάσιε,	τὸν	μηχανοποιόν, ὃς οὔτε στρατηγοῦ, μὴ
[503]	καὶ ~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα τουτονὶ	τὸν	νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ καὶ σὺ
[489]	τις κατὰ φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ	τὸν	νόμον ἄγων, ἐὰν δέ τις
[504]	ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο ἀεὶ	τὸν	νοῦν ~ἔχων, ὅπως ἂν αὐτοῦ
[508]	δέ μοι δοκεῖς οὐ προσέχειν	τὸν	νοῦν ~τούτοις, καὶ ταῦτα σοφὸς
[491]	~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι δεῖ	τὸν	ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς μὲν ἐπιθυμίας
[466]	μὲν οὖν ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~μὰ	τὸν	οὐ σύ γε, ἐπεὶ τὸ
[457]	παρέδωκεν, ὁ ~δ' ἐναντίως χρῆται.	τὸν	οὖν οὐκ ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν
[470]	δή; λέγε. ~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον	τὸν	οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης)
[452]	ἀνθρώπους τὰ σώματα. μετὰ δὲ	τὸν	παιδοτρίβην εἴποι ἂν ὁ χρηματιστής,
[452]	ἕξεις τὸν ἰατρόν, δοῦλον δὲ	τὸν	παιδοτρίβην· ὁ δὲ χρηματιστὴς οὗτος
[499]	ὡς ἔοικεν ἀνάγκη μοι κατὰ	τὸν	παλαιὸν λόγον τὸ παρὸν εὖ
[456]	σῶμα καὶ πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα	τὸν	πατέρα τύπτῃ καὶ ~τὴν μητέρα
[470]	ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον	τὸν	Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης)
[515]	ἤδη ὡμολογήκαμεν τοῦτο δεῖν πράττειν	τὸν	πολιτικὸν ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν ἢ οὔ;
[492]	αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν	τῶν	πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον τε καὶ
[516]	ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ ~μὴ διὰ	τὸν	πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι οὗτοι,
[481]	ἃ ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ πρὸς	τὸν	Πυριλάμπους νεανίαν τὸν καλὸν τοῦτον
[524]	μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας (παρὰ	τὸν	Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκείνους ἐπιστήσας
[461]	καὶ ~αὐτὸς ὅτι αὖ ὁμολογεῖται	τὸν	ῥητορικὸν ἀδύνατον εἶναι ἀδίκως χρῆσθαι
[461]	Γοργίας ᾐσχύνθη σοι μὴ προσομολογῆσαι	τὸν	ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ οὐχὶ ~καὶ
[460]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη	τὸν	ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι, τὸν δὲ
[502]	πάσης τό τε μέλος καὶ	τὸν	ῥυθμὸν καὶ τὸ ~μέτρον, ἄλλο
[490]	(φρονιμώτατον εἰς ταῦτα ~καὶ βέλτιστον.	τὸν	σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα δεῖ ὑποδήματα
[472]	τυγχάνῃ δίκης ὁ ἀδικῶν, κατὰ	τὸν	σὸν λόγον εὐδαίμων ἔσται; ~(Πῶλος)
[490]	μὴ φρονούντων κρείττων ἐστὶν κατὰ	τὸν	σὸν ~λόγον, καὶ τοῦτον ἄρχειν
[488]	γὰρ κρείττους βελτίους πολὺ κατὰ	τὸν	σὸν λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[471]	~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν εὐδαίμων κατὰ	τὸν	σὸν λόγον. νῦν δὲ θαυμασίως
[471]	οὗτός ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος κατὰ	τὸν	σὸν λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ γε,
[507]	ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις,	τὸν	σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα
[479]	σὺ μὲν τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων	τὸν	τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν
[493]	οἱ ~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν εἰς	τὸν	τετρημένον πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ
[455]	γὰρ ὅτι ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει	τὸν	~τεχνικώτατον δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν
[527]	~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ τὸν δικαστήν,	~(τὸν	τῆς Αἰγίνης ὑόν, ἐπειδάν σου
[483]	μὰ Δία κατὰ νόμον γε	τὸν	τῆς ~φύσεως, οὐ μέντοι ἴσως
[494]	ἑκατέρου ὄντος τοῦ βίου, λέγεις	τὸν	τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι ἢ
[494]	τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι ἢ	τὸν	τοῦ κοσμίου; πείθω τί σε
[500]	ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον	τὸν	τρόπον ὃν ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε,
[492]	ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο	τὸν	τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον τε
[471]	καὶ καταμεθύσας αὐτόν τε καὶ	τὸν	ὑὸν αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν αὑτοῦ,
[490]	ἀλλ' ἴσως ἱματίων, καὶ δεῖ	τὸν	ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ
[499]	καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν εἶναι	τὸν	φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ
[490]	ὑποδήματα δῆλον ὅτι δεῖ πλεονεκτεῖν	τὸν	(φρονιμώτατον εἰς ταῦτα ~καὶ βέλτιστον.
[490]	ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ	τὸν	φρονιμώτερον βελτίω λέγεις; φάθι ἢ
[499]	γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ αὖ	τὸν	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν
[487]	~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην	τὸν	Χολαργέα· καί ποτε ὑμῶν ἐγὼ
[486]	τινὰ τῶν λίθων ᾗ βασανίζουσιν	τὸν	χρυσόν, τὴν ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα
[487]	~ὥ γε εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης	ἐληλύθατον,	ὥστε διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ
[480]	ὕπουλον τὴν ψυχὴν ~ποιήσει καὶ	ἀνίατον·	ἢ πῶς λέγομεν, ὦ Πῶλε,
[525]	πεποίηκεν μεγάλαις τιμωρίαις συνεχόμενον ὡς	ἀνίατον	οὐ γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ·
[522]	ἴδοις ἄν με φέροντα (τὸν	θάνατον.	~αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν
[523]	παυστέον ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς τὸν	θάνατον·	νῦν ~γὰρ προί̈ σασι. τοῦτο
[456]	ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν τὸν ~εἰπεῖν	δυνατόν,	εἰ βούλοιτο. καὶ εἰ πρὸς
[517]	~μὲν ἑτέρα διακονική ἐστιν, ᾗ	δυνατὸν	εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν πεινῇ
[509]	πέφυκεν, οὕτω καὶ κάλλος τοῦ	δυνατὸν	εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν καὶ
[449]	~οὐκοῦν καὶ ἄλλους σε φῶμεν	δυνατὸν	εἶναι ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί γε
[492]	τοῦτ' οἶμαι τοῖς πολλοῖς οὐ	δυνατόν·	~ὅθεν ψέγουσιν τοὺς τοιούτους δι'
[497]	~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ γε χαίρειν	δυνατὸν	ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[461]	ὅτι αὖ ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν	ἀδύνατον	εἶναι ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ
[473]	τῶν ἄλλων ξένων; ταῦτα λέγεις	ἀδύνατον	εἶναι ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ,
[472]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ φημι	ἀδύνατον.	ἓν μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν·
[522]	τις ἐξελέγχοι ταύτην τὴν ~βοήθειαν	ἀδύνατον	ὄντα ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν,
[473]	~οὐ δῆτα, ὦ Πῶλε, ἀλλ'	ἀδύνατον·	τὸ γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται.
[497]	γε πράττοντα κακῶς (πράττειν ἅμα	ἀδύνατον	φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ.
[485]	ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι τὸ	ὀρθότατόν	ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας μὲν
[484]	δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν τὸ	βιαιότατον	~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν Ἡρακλέος,
[505]	ὢν ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ κινδυνεύει	ἀναγκαιότατον	εἶναι οὕτως. εἰ μέντοι ποιήσομεν,
[513]	πρός. ὅστις οὖν σε τούτοις	ὁμοιότατον	~ἀπεργάσεται, οὗτός σε ποιήσει, ὡς
[513]	δὲ ἄρα δεῖ σὲ ὡς	ὁμοιότατον	γίγνεσθαι τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων,
[485]	τὸ χρῆμα γίγνεται, καὶ ἔγωγε	(ὁμοιότατον	πάσχω πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ
[518]	καὶ σὺ νῦν, ὦ ~Καλλίκλεις,	ὁμοιότατον	τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους, οἳ
[477]	ὡμολόγηται γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ	ἀνιαρότατόν	ἐστι καὶ ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον
[466]	~δύνασθαι μὲν ἐν ταῖς πόλεσιν	σμικρότατον,	ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον· οὐδὲν ~(γὰρ
[455]	ὅτι ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει τὸν	~τεχνικώτατον	δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν τειχῶν
[490]	ἴσως ἱματίων, καὶ δεῖ τὸν	ὑφαντικώτατον	μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ πλεῖστα
[490]	δῆλον ὅτι δεῖ πλεονεκτεῖν τὸν	(φρονιμώτατον	εἰς ταῦτα ~καὶ βέλτιστον. τὸν
[473]	παῖδάς τε καὶ γυναῖκα τὸ	ἔσχατον	ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος
[508]	ἐκ τῆς πόλεως, ἐάντε, τὸ	ἔσχατον,	ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι πάντων
[522]	ψυχὴν εἰς Ἅιδου ἀφικέσθαι πάντων	ἔσχατον	κακῶν ἐστιν. εἰ δὲ βούλει,
[482]	ἀδικοῦντα δίκην μὴ διδόναι ἁπάντων	~ἔσχατον	κακῶν· ἢ εἰ τοῦτο ἐάσεις
[524]	ἐν τῇ τριόδῳ ~ἐξ ἧς	φέρετον	τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς
[500]	τὼ βίω, σκέψασθαι τί τε	διαφέρετον	ἀλλήλοιν καὶ ~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν.
[524]	σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν δὲ	διαλυθῆτον	ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ πολὺ
[514]	καὶ μηδενὸς ἄξια, οὕτω δὴ	ἀνόητον	ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν τοῖς ~δημοσίοις
[519]	ἀλλ' ἴσως συναιτίων. καίτοι ἔγωγε	~ἀνόητον	πρᾶγμα καὶ νῦν ὁρῶ γιγνόμενον
[514]	καὶ ἄλλους τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ	~ἀνόητόν	σοι δοκεῖ ἂν εἶναι οὕτω
[497]	οὖν. ~(Σωκράτης) τί δέ; παῖδα	ἀνόητον	χαίροντα ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[497]	~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ οὔπω εἶδες	ἀνόητον	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ
[524]	δὲ ~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν	ἀπορῆτόν	τι τὼ ἑτέρω, ἵνα ὡς
[511]	οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ τὸ	ἀγανακτητόν;	~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν γε ἔχοντι,
[497]	σμικρά· ἐγὼ δ' οὐκ ~ᾤμην	θεμιτὸν	εἶναι. ὅθεν οὖν ἀπέλιπες ἀποκρίνου,
[451]	τὸ δὲ ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι,	τρίτον	δέ, ὥς φησιν ὁ ποιητὴς
[482]	κακῶν· ἢ εἰ τοῦτο ἐάσεις	ἀνέλεγκτον,	μὰ τὸν κύνα τὸν Αἰγυπτίων
[467]	ἐξελέγξας; εἰ δέ με ἐάσεις	ἀνέλεγκτον,	οἱ ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες ἐν
[476]	τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον ἂν τὸ	τύπτον	ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[460]	τοιοῦτός ἐστιν οἷον ἡ ἐπιστήμη	ἕκαστον	ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[513]	εἶναι τὰς παρασκευὰς ἐπὶ τὸ	ἕκαστον	~θεραπεύειν, καὶ σῶμα καὶ ψυχήν,
[500]	~κακά, ἢ τεχνικοῦ δεῖ εἰς	ἕκαστον;	~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ
[491]	~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα	ἕκαστον	λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ
[503]	ὡς εἰς τάξιν τινὰ ἕκαστος	ἕκαστον	τίθησιν ὃ ~ἂν τιθῇ, καὶ
[464]	τέτραχα ἑαυτὴν διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ	ἕκαστον	τῶν μορίων, προσποιεῖται (εἶναι τοῦτο
[506]	ὁ ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει	~ἕκαστον	τῶν ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ. ~καὶ
[474]	καλὰ εἶναι, πρὸς ὃ ἂν	ἕκαστον	~χρήσιμον ᾖ, πρὸς τοῦτο, ἢ
[514]	πρὸς Διός, ὦ Καλλίκλεις, οὐ	καταγέλαστον	ἂν ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς
[485]	τις ψελλιζομένου ἢ παίζοντα ὁρᾷ,	καταγέλαστον	φαίνεται καὶ ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν
[485]	πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος ἔτι φιλοσοφῇ,	καταγέλαστον,	ὦ ~Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται,
[493]	οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ	ἀκόλαστον	αὐτοῦ καὶ οὐ στεγανόν, ὡς
[477]	κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι καὶ	~ἀκόλαστον	καὶ δειλὸν καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος)
[517]	ἢ σκυτοτόμον ἢ σκυτοδεψόν, οὐδὲν	θαυμαστόν	ἐστιν ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι καὶ
[527]	καὶ οὐδέν γ' ἂν ἦν	θαυμαστὸν	καταφρονεῖν τούτων, εἴ πῃ ζητοῦντες
[487]	Πῶλος, σοφὼ μὲν καὶ (φίλω	ἐστὸν	ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας καὶ
[518]	ἔργοις διὰ τὸ εἰδέναι ὅτι	χρηστὸν	καὶ πονηρὸν τῶν ~σιτίων ἢ
[452]	ἐστιν τοῦτο ὃ φῂς σὺ	μέγιστον	ἀγαθὸν εἶναι τοῖς ἀνθρώποις καὶ
[452]	ἐστίν, ὦ Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ	μέγιστον	ἀγαθὸν καὶ αἴτιον ἅμα μὲν
[452]	ἡ τούτου τέχνη περὶ ~τὸ	μέγιστον	ἀγαθὸν τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ' ἡ
[477]	τό γε μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον	μέγιστον	ἂν κακὸν εἴη τῶν ~ὄντων.
[452]	~χρηματιστής. τί οὖν; κρίνεις σὺ	μέγιστον	ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον; ~φήσομεν.
[511]	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ	μέγιστον	αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι
[466]	~(Πῶλος) ~πῶς οὐ νομίζεσθαι; οὐ	μέγιστον	δύνανται ἐν ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης)
[452]	τὸ τῆς σῆς τέχνης ~ἔργον	μέγιστόν	ἐστιν ἀγαθόν; πῶς γὰρ οὔ,
[490]	ἱματίων, καὶ δεῖ τὸν ὑφαντικώτατον	μέγιστον	ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ πλεῖστα καὶ
[479]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν συμβαίνει	μέγιστον	κακὸν ἡ ἀδικία καὶ τὸ
[469]	ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ γὰρ τοῦτο	μέγιστον;	οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης)
[479]	ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην πάντων	μέγιστόν	τε καὶ πρῶτον κακῶν πέφυκεν.
[509]	εἰ δὲ οὕτως ἔχει καὶ	μέγιστον	τῶν κακῶν ~ἐστιν ἡ ἀδικία
[476]	τὸ ἀδικοῦντα διδόναι δίκην ~ἆρα	μέγιστον	τῶν κακῶν ἐστιν, ὡς σὺ
[478]	κακίαν ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο	~(μέγιστον	τῶν κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος) δῆλον
[469]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς	μέγιστον	τῶν κακῶν τυγχάνει ὂν τὸ
[477]	καὶ ἡ ἄλλη ψυχῆς πονηρία	μέγιστον	τῶν ὄντων ~κακόν ἐστιν; ~(Πῶλος)
[502]	~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ πρὸς τὸ	ἥδιστον;	ἠνία γὰρ ᾄδων τοὺς θεατάς.
[521]	τὸ βέλτιστον, οὐ πρὸς ~(τὸ	ἥδιστον,	καὶ οὐκ ἐθέλων ποιεῖν ἃ
[494]	~ἡδέως ζῆν, ἐν τῷ ὡς	πλεῖστον	ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη γ'
[484]	ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων τὸ	πλεῖστον	ἡμέρας τούτῳ μέρος, ~ἵν' αὐτὸς
[481]	εἰ δὲ μή, ὅπως ὡς	(πλεῖστον	χρόνον βιώσεται τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ
[511]	δεῖν τοῦτο παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον, ὡς	πλεῖστον	χρόνον ζῆν, καὶ μελετᾶν τὰς
[478]	ἢ ὠφελίαν ἢ ἀμφότερα, εἴπερ	κάλλιστόν	~ἐστιν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ'
[478]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί οὖν τούτων	κάλλιστόν	ἐστιν (ὧν λέγεις) ~(Πῶλος) τίνων
[472]	ταῦτα περὶ ὧν εἰδέναι τε	κάλλιστον	μὴ εἰδέναι τε αἴσχιστον· τὸ
[451]	καταριθμοῦνται ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν μὲν	ἄριστόν	ἐστιν, τὸ δὲ ~δεύτερον καλὸν
[502]	~πότερόν σοι δοκοῦσιν πρὸς τὸ	βέλτιστον	ἀεὶ λέγειν οἱ ῥήτορες, τούτου
[502]	αὐτοῦ Μέλης; ἦ πρὸς τὸ	βέλτιστον	βλέπων ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ
[466]	μέντοι ὅτι ἂν αὐτοῖς δόξῃ	~βέλτιστον	εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν
[513]	δέ γε ἑτέρα, ὅπως ὡς	βέλτιστον	ἔσται τοῦτο, εἴτε σῶμα τυγχάνει
[500]	οὗτος ἐκείνου διαφέρων. ἴσως (οὖν	βέλτιστόν	~ἐστιν, ὡς ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα,
[464]	οὐσῶν, καὶ ἀεὶ πρὸς τὸ	~βέλτιστον	θεραπευουσῶν τῶν μὲν τὸ σῶμα,
[501]	χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον τὸ	βέλτιστον;	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις
[503]	ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ τὸ	βέλτιστον	λέγων, ἃ ἂν λέγῃ ἄλλο
[513]	τὴν ἑτέραν δὲ ~πρὸς τὸ	βέλτιστον,	μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον. οὐ
[521]	λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς τὸ	βέλτιστον,	οὐ πρὸς ~(τὸ ἥδιστον, καὶ
[490]	τὸν (φρονιμώτατον εἰς ταῦτα ~καὶ	βέλτιστον.	τὸν σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα δεῖ
[466]	ἀλλὰ μὴν λέγω γε. ~(Σωκράτης)	~ἐλάχιστον	τοίνυν μοι δοκοῦσι τῶν ἐν
[490]	τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος ὤν, πάντων	~ἐλάχιστον	τῷ βελτίστῳ, ὦ Καλλίκλεις; οὐχ
[477]	τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης)	~αἴσχιστον	δὲ ἀδικία καὶ σύμπασα ψυχῆς
[508]	τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης ἀδίκως	αἴσχιστον	εἶναι, οὐδέ γε τὸ ~τέμνεσθαι
[477]	~(τἆλλα ἡ τῆς ψυχῆς πονηρία	αἴσχιστόν	ἐστι πάντων, ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι
[477]	παρέχον ἢ βλάβην ἢ ἀμφότερα	~αἴσχιστόν	ἐστιν ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐν
[508]	καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι πάντων δὴ	αἴσχιστόν	ἐστιν, ὡς ὁ σὸς λόγος.
[477]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ τὸ	αἴσχιστον	ἤτοι λύπην μεγίστην παρέχον ἢ
[472]	τε κάλλιστον μὴ εἰδέναι τε	αἴσχιστον·	τὸ ~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν
[477]	ἀνιαρότατόν ἐστι καὶ ἀνίᾳ ὑπερβάλλον	αἴσχιστον	τούτων ἐστὶν ἢ ~βλάβῃ ἢ
[482]	τὴν λύραν μοι κρεῖττον εἶναι	ἀνάρμοστόν	τε ~καὶ διαφωνεῖν, καὶ χορὸν
[509]	μέν φαμεν κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν,	ἔλαττον	δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. τί οὖν
[490]	τῶν μὲν ~πλέον, τῶν δ'	ἔλαττον	ἑκτέον· ἐὰν δὲ τύχῃ πάντων
[504]	γε τὸν δίκαιον λόγον καὶ	ἔλαττον;	ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης)
[512]	ὁ λόγος. ἀλλὰ σὺ οὐδὲν	ἧττον	αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ τῆς τέχνης
[473]	φημί, τοὺς δὲ διδόντας δίκην	ἧττον.	βούλει καὶ ~τοῦτο ἐλέγχειν; ~(Πῶλος)
[472]	δίκην μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν,	ἧττον	δὲ ~ἄθλιος ἐὰν διδῷ δίκην
[524]	ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ πολὺ	ἧττον	ἑκάτερον ~αὐτοῖν ἔχει τὴν ἕξιν
[482]	ἐστιν τῶν ~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ	ἧττον	ἔμπληκτος· ὁ μὲν γὰρ Κλεινίειος
[453]	καὶ περὶ ὧν· οὐδὲν μέντοι	ἧττον	ἐρήσομαί ~σε τίνα ποτὲ λέγεις
[527]	~ἄγῃ, χασμήσῃ καὶ ἰλιγγιάσεις οὐδὲν	ἧττον	ἢ ἐγὼ ἐνθάδε σὺ ἐκεῖ,
[469]	τε καὶ ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης)	~ἧττον	ἢ ὁ ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε,
[469]	ὁ ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε, καὶ	ἧττον	ἢ ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος)
[498]	γε μᾶλλον μᾶλλον, οἳ δ'	ἧττον	ἧττον, οἳ δὲ παραπλησίως παραπλησίως;
[475]	καὶ τὸ αἴσχιον ἀντὶ τοῦ	ἧττον;	μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι, ὦ Πῶλε·
[498]	μᾶλλον μᾶλλον, οἳ δ' ἧττον	ἧττον,	οἳ δὲ παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης)
[482]	βέλτιστε, καὶ τὴν λύραν μοι	κρεῖττον	εἶναι ἀνάρμοστόν τε ~καὶ διαφωνεῖν,
[483]	ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ	~κρεῖττόν	ἐστιν τεθνάναι ἢ ζῆν, ὅστις
[489]	εἶναι τὸ βέλτιον καὶ τὸ	κρεῖττον;	ἢ οἴει με λέγειν, ~ἐὰν
[489]	τοιοῦτόν τί σε λέγειν τὸ	~κρεῖττον,	καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι
[488]	ταὐτὸν ἢ ἕτερόν ἐστιν τὸ	~κρεῖττον	καὶ τὸ βέλτιον καὶ τὸ
[488]	εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ	κρεῖττον	καὶ τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον
[451]	περὶ τὸ ἄρτιόν τε καὶ	περιττὸν	(γνῶσις) ὅσα ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ
[451]	τό τε ἄρτιον καὶ ~τὸ	περιττόν	διαφέρει δὲ τοσοῦτον, ὅτι καὶ
[451]	πῶς ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ	περιττὸν	καὶ τὸ ἄρτιον ἡ λογιστική.
[454]	τὸ (ἄρτιόν τε καὶ τὸ	περιττὸν	ὅσον ἐστίν· καὶ ~τὰς ἄλλας
[458]	ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ μεῖζον ἀγαθόν ἐστιν	~αὐτὸν	ἀπαλλαγῆναι κακοῦ τοῦ μεγίστου ἢ
[510]	μὲν γὰρ δοκεῖ ἥδε· ἢ	αὐτὸν	ἄρχειν δεῖν ἐν τῇ ~πόλει
[461]	μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς ~παρ'	αὐτόν,	αὐτὸς διδάξειν, ἔπειτα ἐκ ταύτης
[486]	τέχνη φῶτα ~ἔθηκε χείρονα, μήτε	αὐτὸν	αὑτῷ δυνάμενον βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι
[482]	ταύτην τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία	αὐτὸν	αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ δὲ αὐτὸ
[471]	ἀποδώσων τὴν ἀρχὴν ἣν Περδίκκας	~αὐτὸν	ἀφείλετο, ξενίσας καὶ καταμεθύσας αὐτόν
[488]	λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ τὸν	αὐτὸν	βελτίω καλεῖς σὺ καὶ κρείττω;
[462]	λόγου τοῦ εἰρημένου καὶ ἐπανορθώσασθαι	~αὐτὸν	βούλει, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον, ἀναθέμενος
[459]	παράπαν ~οὐχ οἷός τε ἔσῃ	αὐτὸν	διδάξαι τὴν ῥητορικήν, ἐὰν μὴ
[480]	δὴ ἐκ τῶν νῦν ὡμολογημένων	αὐτὸν	ἑαυτὸν μάλιστα φυλάττειν ὅπως ~μὴ
[491]	ἢ τοῦτο μὲν οὐδὲν δεῖ,	αὐτὸν	ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν δὲ ἄλλων;
[491]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον λέγω	αὐτὸν	ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ τοῦτο μὲν
[491]	πολλοί, σώφρονα ὄντα καὶ ἐγκρατῆ	αὐτὸν	ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν
[452]	ἀλλ' ἡ ἐμή” εἰ οὖν	αὐτὸν	ἐγὼ ἐροίμην· σὺ ~δὲ τίς
[460]	ῥητορικὸν σύ τινα ποιήσῃς, ἀνάγκη	αὐτὸν	~εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ τὰ
[448]	γε. ~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν ἄρα φάσκοντες	αὐτὸν	εἶναι καλῶς ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος)
[480]	ἄλλος τις ὧν ἂν κήδηται,	αὐτὸν	ἑκόντα ἰέναι ἐκεῖσε ~ὅπου ὡς
[472]	ἐγὼ δὲ ἂν μὴ σὲ	αὐτὸν	ἕνα ὄντα μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα
[458]	γίγνεται ἐμέ γε μὴ ἐθέλειν,	αὐτὸν	~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλεται.
[461]	οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ καὶ	αὐτὸν	ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια καὶ ἄλλους
[481]	σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι οἷον τὸ	αὐτὸν	~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεοὺς
[447]	ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον τὸ	αὐτὸν	ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ
[503]	εἰπεῖν, τί οὐχὶ καὶ ἐμοὶ	αὐτὸν	~ἔφρασας τίς ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ
[522]	οἴει ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν	αὐτὸν	ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης)
[511]	σώσασα ἃ ~νυνδὴ ἔλεγον, καὶ	αὐτὸν	καὶ παῖδας καὶ χρήματα καὶ
[482]	~διδάξοι αὐτὸν ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι	αὐτὸν	καὶ φάναι διδάξειν διὰ τὸ
[463]	μόριον ~εἶναι τὴν ῥητορικήν, ἀλλ'	αὐτὸν	λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ δὲ
[460]	καὶ τἆλλα οὕτω κατὰ τὸν	αὐτὸν	λόγον, ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα τοιοῦτός
[482]	ὑπὸ σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται παρ'	~αὐτὸν	μὴ ἐπιστάμενος τὰ δίκαια ὁ
[482]	ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν, εἰ ~διδάξοι	αὐτὸν	ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ
[510]	βελτίων εἴη, φοβοῖτο δήπου ἂν	αὐτὸν	ὁ τύραννος καὶ τούτῳ ἐξ
[448]	ἔμπειρος ἦν ~τέχνης, τίνα ἂν	αὐτὸν	ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι
[448]	ἐπιστήμων ἐστίν, τίνα ἂν καλοῦντες	αὐτὸν	ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος) ~ὦ (Χαιρεφῶν)
[516]	μοι περὶ Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν	αὐτὸν	οὗτοι οὓς ἐθεράπευεν, ἵνα αὐτοῦ
[474]	ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι,	αὐτὸν	πρὸς ὃν ἄν μοι ὁ
[480]	φεύγοντα, ἐὰν δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα,	αὐτὸν	~πρῶτον ὄντα κατήγορον καὶ αὑτοῦ
[448]	ἀλλὰ σύ, εἰ βούλει, ἐροῦ	αὐτόν.	~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ αὐτῷ γε
[459]	ἐν τοῖς πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι	~αὐτὸν	τὰ τοιαῦτα οὐκ εἰδότα καὶ
[471]	~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας καὶ καταμεθύσας	αὐτόν	τε καὶ τὸν ὑὸν αὐτοῦ
[452]	ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν οὖν πρὸς	αὐτόν·	τί δὲ δή; ἦ σὺ
[471]	(ὅς γε πρῶτον μὲν τοῦτον	αὐτὸν	τὸν ~δεσπότην καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος
[496]	ἅμα τοῦτο γίγνεται κατὰ τὸν	αὐτὸν	τόπον καὶ χρόνον εἴτε ~ψυχῆς
[465]	τῇ δὲ ~γυμναστικῇ κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον τοῦτον ἡ κομμωτική, κακοῦργός
[447]	καλῶς λέγεις. ὦ (Χαιρεφῶν) ἐροῦ	αὐτόν.	~(Χαιρεφῶν) τί ἔρωμαι; ~(Σωκράτης) ὅστις
[526]	φησιν Ὀδυσσεὺς ὁ ~Ὁμήρου ἰδεῖν	αὐτὸν	~χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν.
[448]	ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί ἂν	αὐτὸν	ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ ὅπερ ἐκεῖνον;
[456]	δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν	αὑτὸν	ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον ἢ
[495]	γε οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς	αὑτὸν	θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ μοι,
[512]	τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή, τὸ ~σῴζειν	αὑτὸν	καὶ τὰ ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός
[480]	καὶ ~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν τε	αὑτὸν	καὶ τοὺς ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν
[516]	οἵους παρέλαβεν, καὶ ταῦτ' εἰς	~αὑτόν,	ὃν ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης)
[513]	ὡς ἄριστα βιοίη, ~ἆρα ἐξομοιῶν	(αὑτὸν	τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ ἐν ᾗ
[510]	ἐστιν, εὐθὺς ἐκ νέου ~ἐθίζειν	αὑτὸν	τοῖς αὐτοῖς χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι
[471]	ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν	~ἑαυτὸν	ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ οὐ μετεμέλησεν
[485]	τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος οὕτως αὐτὸς	ἑαυτὸν	ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι τὸ ὀρθότατόν
[481]	ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ εἰς	~ἑαυτὸν	καὶ εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως
[527]	πᾶσαν κολακείαν καὶ τὴν περὶ	ἑαυτὸν	καὶ τὴν περὶ τοὺς ~ἄλλους,
[480]	ἐκ τῶν νῦν ὡμολογημένων αὐτὸν	ἑαυτὸν	μάλιστα φυλάττειν ὅπως ~μὴ ἀδικήσει,
[516]	εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας	ἑαυτὸν	μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε
[486]	ἐκ τῶν ~μεγίστων κινδύνων μήτε	ἑαυτὸν	μήτε ἄλλον μηδένα, ὑπὸ δὲ
[485]	ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα	ἑαυτὸν	οὔτε ~καλοῦ οὔτε γενναίου (πράγματος·
[453]	γὰρ εὖ ἴσθ' ὅτι, ὡς	(ἐμαυτὸν	πείθω, εἴπερ τις ~ἄλλος ἄλλῳ
[462]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σὺ κελεύεις	σαυτὸν	ἐρωτᾶν ἑκάστοτε ὅτι ἄν τις
[505]	τὸν λόγον, ἢ λέγων κατὰ	σαυτὸν	ἢ ~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα
[462]	ἡδονῆς (ἀπεργασίας, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)	ταὐτὸν	ἄρ' ἐστὶν ὀψοποιία καὶ ῥητορική;
[524]	τὰ πολλὰ ἐπί τινα χρόνον.	ταὐτὸν	δή μοι δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα
[454]	~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν	ταὐτὸν	δοκεῖ σοι εἶναι μεμαθηκέναι καὶ
[495]	Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν καὶ ~ἀγαθὸν	ταὐτὸν	εἶναι, ἐπιστήμην δὲ καὶ ἀνδρείαν
[519]	πόλεως ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ	ταὐτὸν	~εἶναι, ὅσοι τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται
[454]	~δῆλον ἄρ' αὖ ὅτι οὐ	ταὐτόν	ἐστιν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[488]	ἐγώ σοι σαφῶς λέγω, ὅτι	ταὐτόν	ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἱ πολλοὶ
[488]	τοῦτό μοι αὐτὸ σαφῶς διόρισον,	ταὐτὸν	ἢ ἕτερόν ἐστιν τὸ ~κρεῖττον
[495]	τί δέ; ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην	ταὐτὸν	ἢ ἕτερον; ~(Καλλίκλης) ἕτερον δήπου,
[474]	ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω· οὐ	(ταὐτὸν	ἡγῇ σύ, ὡς ἔοικας, καλόν
[488]	καὶ τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον	ταὐτὸν	ὄν, ἢ ἔστι βελτίω μὲν
[485]	καὶ ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν ἄξιον.	ταὐτὸν	οὖν ἔγωγε τοῦτο πάσχω καὶ
[482]	ὤν· καὶ ~νῦν ταῦτα δημηγορεῖς	ταὐτὸν	παθόντος Πώλου πάθος ὅπερ Γοργίου
[481]	τε καὶ ~σὺ νῦν τυγχάνομεν	ταὐτόν	τι πεπονθότες, ἐρῶντε δύο ὄντε
[482]	τότε· νῦν δὲ πάλιν αὐτὸς	ταὐτὸν	τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε κατ'
[489]	οὐ ~πάλαι σοι λέγω ὅτι	ταὐτόν	φημι εἶναι τὸ βέλτιον καὶ
[520]	οἴει τι διαφέρειν τούτους ἐκείνων;	ταὐτόν,	ὦ μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ
[506]	ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό ἐστιν; οὐ	ταὐτόν,	ὡς ἐγὼ καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν.
[507]	εἶναι καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν,	ἀνήνυτον	κακόν, λῃστοῦ βίον ζῶντα. οὔτε
[503]	τοῦτο δὲ τέχνη τις εἴη	τοιοῦτον	ἄνδρα τούτων τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ
[476]	τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~τοιοῦτον	ἄρα πάθος τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν
[517]	σκυτοδεψόν, οὐδὲν θαυμαστόν ἐστιν ὄντα	τοιοῦτον	~δόξαι καὶ αὑτῷ καὶ τοῖς
[486]	ἐν τῇ πόλει; τὸν δὲ	~τοιοῦτον,	εἴ τι καὶ ἀγροικότερον εἰρῆσθαι,
[503]	εἴ τινα ἔχεις τῶν ῥητόρων	τοιοῦτον	εἰπεῖν, τί οὐχὶ καὶ ἐμοὶ
[511]	τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν εἴς τι	τοιοῦτον	~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ ταύτης τῆς
[501]	εἶναι, καὶ ἔγωγέ φημι τὸ	τοιοῦτον	κολακείαν ~εἶναι καὶ περὶ σῶμα
[464]	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ	τοιοῦτον	λέγω καὶ ἐν σώματι εἶναι
[522]	εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τοιοῦτον	μέντοι καὶ ἐγὼ οἶδα ὅτι
[501]	τὸν Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ τι	τοιοῦτον	~ὅθεν ἂν οἱ ἀκούοντες βελτίους
[502]	ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα πρὸς δῆμον	τοιοῦτον	οἷον παίδων τε ~ὁμοῦ καὶ
[476]	ὃ τὸ ποιοῦν ποιεῖ, καὶ	τοιοῦτον	οἷον ποιεῖ τὸ ποιοῦν; λέγω
[479]	~ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν ὡμολογημένων	τοιοῦτόν	τι ποιεῖν καὶ οἱ τὴν
[454]	θαυμάζῃς ἐὰν καὶ ὀλίγον ὕστερον	τοιοῦτόν	τί σε ἀνέρωμαι, ὃ δοκεῖ
[489]	δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς πάλαι τοπάζω	τοιοῦτόν	τί σε λέγειν τὸ ~κρεῖττον,
[526]	ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος	τοιοῦτόν	τινα λάβῃ, ἄλλο μὲν ~περὶ
[476]	βαθὺ τὸ τμῆμα ἢ ἀλγεινόν,	τοιοῦτον	(τμῆμα τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον οἷον
[476]	οἷον ἂν ποιῇ τὸ ~ποιοῦν,	τοιοῦτον	τὸ πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ'
[450]	τῆς δὲ ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν	~τοιοῦτον	χειρούργημα, ἀλλὰ πᾶσα ἡ πρᾶξις
[502]	τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ	τοιοῦτον,	ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν
[465]	~καὶ αἰσχρόν φημι (εἶναι τὸ	τοιοῦτον,	ὦ Πῶλε τοῦτο γὰρ ~πρὸς
[467]	σοφίαν τε καὶ ὑγίειαν καὶ	πλοῦτον	καὶ τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ
[452]	σὺ μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἶναι	πλοῦτον;	~φήσομεν. πῶς γὰρ οὔκ; ἐρεῖ.
[487]	γὰρ οὔ; ~ὥ γε εἰς	τοσοῦτον	αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε διὰ τὸ
[514]	ἂν ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς	τοσοῦτον	ἀνοίας ἐλθεῖν ἀνθρώπους, ὥστε, πρὶν
[455]	δήπου ὄχλον γ' ἂν ~δύναιτο	τοσοῦτον	ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι οὕτω
[527]	ταῦτα περὶ (τῶν μεγίστων εἰς	τοσοῦτον	ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι
[458]	ἄλλον ἀπαλλάξαι. οὐδὲν γὰρ οἶμαι	~τοσοῦτον	κακὸν εἶναι ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα
[451]	καὶ ~τὸ περιττόν διαφέρει δὲ	τοσοῦτον,	ὅτι καὶ πρὸς αὑτὰ καὶ
[490]	κατὰ τὸν σὸν ~λόγον, καὶ	τοῦτον	ἄρχειν δεῖ, τοὺς δ' ἄρχεσθαι,
[471]	ἠδίκηκεν· (ὅς γε πρῶτον μὲν	τοῦτον	αὐτὸν τὸν ~δεσπότην καὶ θεῖον
[490]	τε καὶ καλὸν καὶ ἀγαθόν,	τοῦτον	δὴ ἴσως δεῖ πλεονεκτεῖν τῶν
[465]	~γυμναστικῇ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον	τοῦτον	ἡ κομμωτική, κακοῦργός τε καὶ
[463]	ἐστὶ καὶ ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ	τοῦτον	μὲν ἔα, ἐμοὶ δ' εἰπὲ
[452]	ὑγιείας; εἰ δ' αὖ μετὰ	τοῦτον	ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί
[526]	τὸν βίον καὶ τὸν ἀγῶνα	τοῦτον,	~ὃν ἐγώ φημι ἀντὶ πάντων
[483]	~φύσεως, οὐ μέντοι ἴσως κατὰ	τοῦτον	ὃν ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς
[512]	τούτῳ σκεπτέον τίν' ἂν τρόπον	τοῦτον	ὃν μέλλοι χρόνον ~βιῶναι ὡς
[512]	τούτῳ δὲ βιωτέον ἐστὶν ~καὶ	τοῦτον	ὀνήσει, ἄντε ἐκ θαλάττης ἄντε
[527]	ἄλλον τινὰ βίον ζῆν ἢ	τοῦτον,	ὅσπερ καὶ ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων.
[510]	(ἐν ταύτῃ τῇ πόλει δυνήσεται,	τοῦτον	οὐδεὶς χαίρων ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως
[452]	εἴποιμ' ἂν ~αὖ καὶ πρὸς	τοῦτον·	σὺ δὲ δὴ τίς εἶ,
[481]	τὸν Πυριλάμπους νεανίαν τὸν καλὸν	τοῦτον	τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς γὰρ
[485]	καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα εἶναι	τοῦτον	τὸν ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ μὴ
[526]	δὴ καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ	τοῦτον	τὸν βίον καὶ τὸν ἀγῶνα
[505]	δὲ ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν	τοῦτον	τὸν λόγον, ἢ ~καὶ ἄλλῳ
[460]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κατὰ	τοῦτον	τὸν λόγον καὶ ὁ τὰ
[475]	οὔ μοι δοκεῖ κατά γε	τοῦτον	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα
[470]	ποῖα ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου	τοῦτον	τὸν Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας;
[500]	καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον	~τοῦτον	τὸν τρόπον ὃν ὑμεῖς νῦν
[469]	~ὁπότερ' ἂν ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως	ζηλωτόν	ἐστιν; ~(Σωκράτης) εὐφήμει, ὦ Πῶλε.
[469]	γε πρός τὸν δὲ δικαίως	~ἀζήλωτον.	~(Πῶλος) ~ἦ που ὅ γε
[463]	εἶναι τὴν ῥητορικὴν πρὶν ἂν	πρῶτον	ἀποκρίνωμαι ὅτι ἐστίν. οὐ ~γὰρ
[501]	δ' ἂν μή, μὴ ~φάθι.	(πρῶτον	δὲ σκεψώμεθα τὴν αὐλητικήν. οὐ
[457]	~λέγειν οὐδὲ σύμφωνα οἷς τὸ	πρῶτον	ἔλεγες περὶ τῆς ῥητορικῆς· φοβοῦμαι
[461]	Πῶλε, ἢν καθέρξῃς, ᾗ τὸ	πρῶτον	ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί δέ;
[500]	ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ μοι τοῦτο	πρῶτον	ἢ (σύμφαθι ἢ μή σύμφῃς;
[515]	καὶ σύ, ὅτι τὸ μὲν	πρῶτον	~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ οὐδεμίαν αἰσχρὰν
[479]	~δίκην πάντων μέγιστόν τε καὶ	πρῶτον	κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)
[515]	λάλους καὶ ~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν	πρῶτον	καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν τὰ ὦτα
[475]	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~πρῶτον	(μὲν δὴ σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ
[514]	σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ~(ἐξετάσαι	πρῶτον	μὲν εἰ ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην
[494]	~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι. καὶ	πρῶτον	μὲν εἰπὲ εἰ καὶ ψωρῶντα
[452]	παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής, καὶ εἴποι	πρῶτον	μὲν ὁ ~ἰατρὸς ὅτι ὦ
[523]	ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν κρινομένων.	~πρῶτον	μὲν οὖν, ἔφη, παυστέον ἐστὶν
[491]	~ἀλλ' ἔγωγε καὶ πάλαι λέγω.	πρῶτον	μὲν τοὺς κρείττους οἵ εἰσιν
[471]	τὰ μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς γε	πρῶτον	μὲν τοῦτον αὐτὸν τὸν ~δεσπότην
[480]	ἐὰν δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν	~πρῶτον	ὄντα κατήγορον καὶ αὑτοῦ καὶ
[472]	ἐστὶν καὶ ~(ὅστις μή. αὐτίκα	πρῶτον,	περὶ οὗ νῦν ὁ λόγος
[501]	~πορίζεται τὰς ἡδονάς. ταῦτ' οὖν	πρῶτον	σκόπει εἰ δοκεῖ σοι ἱκανῶς
[474]	ἀποβλέπων καλεῖς ἑκάστοτε καλά; οἷον	πρῶτον	τὰ ~σώματα τὰ καλὰ οὐχὶ
[471]	καταμεθύσας αὐτόν τε καὶ τὸν	ὑὸν	αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν αὑτοῦ, σχεδὸν
[527]	τὸν δικαστήν, ~(τὸν τῆς Αἰγίνης	ὑόν,	ἐπειδάν σου ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ, χασμήσῃ
[471]	ἀδελφόν, τὸν γνήσιον τοῦ Περδίκκου	ὑόν,	παῖδα ὡς ἑπτέτη, οὗ ἡ
[454]	ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ τοι	ὑπώπτευον	ταύτην σε λέγειν τὴν πειθὼ
[455]	Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ καὶ αὐτὸς	ἤκουον	~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν περὶ τοῦ
[525]	τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ Σίσυφον καὶ	Τιτυόν·	Θερσίτην δέ, καὶ εἴ τις
[448]	ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι	ζωγράφον.	~(Χαιρεφῶν) ~νῦν δ' ἐπειδὴ τίνος
[485]	λέγειν, οἷάπερ ἐκεῖνος πρὸς τὸν	ἀδελφόν,	ὅτι ἀμελεῖς, ὦ ~Σώκρατες, ὧν
[471]	αὐτῷ, ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν	ἀδελφόν,	τὸν γνήσιον τοῦ Περδίκκου ὑόν,
[464]	μὲν τῆς γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν,	ἀντίστροφον	δὲ τῇ ἰατρικῇ ~τὴν δικαιοσύνην.
[465]	φημι τὴν ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας·	~ἀντίστροφον	(ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ, ὡς ἐκεῖνο
[483]	δὴ καὶ σὺ τοῦτο τὸ	σοφὸν	κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν τοῖς λόγοις,
[486]	θανάτου σοι τιμᾶσθαι. ~καίτοι πῶς	σοφὸν	τοῦτό ἐστιν, ὦ Σώκρατες, ἥτις
[525]	ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ	Σίσυφον	καὶ Τιτυόν· Θερσίτην δέ, καὶ
[474]	ἐθελήσεις ἐν τῷ μέρει διδόναι	ἔλεγχον	ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ
[474]	εἰ μὴ ~ἔχεις τούτων βελτίω	ἔλεγχον,	ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ἐμοὶ
[475]	Πῶλε, ὁ ἔλεγχος παρὰ τὸν	ἔλεγχον	παραβαλλόμενος ὅτι οὐδὲν ~ἔοικεν, ἀλλὰ
[524]	τὸ σῶμα ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα	ἔχον·	ἢ ~κατεαγότα εἴ του ἦν
[477]	τὸ αἴσχιστον ἤτοι λύπην μεγίστην	παρέχον	ἢ βλάβην ἢ ἀμφότερα ~αἴσχιστόν
[474]	καὶ ἔδει με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα	παρεῖχον	καὶ οὐκ ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ
[476]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο	πάσχον	ὃ τὸ ποιοῦν ποιεῖ, καὶ
[476]	ποιῇ τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ	πάσχον	πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ' ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης)
[476]	ποιεῖ, ἀνάγκη τι εἶναι καὶ	πάσχον	ὑπὸ τούτου τοῦ ~ποιοῦντος; ~(Πῶλος)
[516]	~φῄς, οὐκ ἄν ποτε ταῦτα	ἔπασχον.	οὔκουν οἵ γε ἀγαθοὶ ἡνίοχοι
[517]	ἢ ~ὑφάντην ἢ σκυτοτόμον ἢ	σκυτοδεψόν,	οὐδὲν θαυμαστόν ἐστιν ὄντα τοιοῦτον
[518]	ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ δὲ	ὄψον,	ὁ δὲ οἶνον. ἴσως ἂν
[511]	παρὰ τὴν θάλατταν καὶ τὴν	ναῦν	περιπατεῖ ἐν μετρίῳ ~σχήματι· λογίζεσθαι
[523]	τῆς Ἀσίας, Μίνω τε καὶ	Ῥαδάμανθυν,	~(ἕνα δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης,
[524]	ἐκ τῆς Ἀσίας (παρὰ τὸν	Ῥαδάμανθυν,	~ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκείνους ἐπιστήσας θεᾶται
[502]	~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς	πολὺν	ὄχλον καὶ δῆμον οὗτοι λέγονται
[527]	βουλευσόμεθα, ~βελτίους ὄντες βουλεύεσθαι ἢ	νῦν.	αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς γε ὡς
[471]	τοῦ δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ	νῦν	ἄλλο τι οὗτός ~ἐστιν ὁ
[502]	τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~νῦν	ἄρα ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα
[471]	διώκοντα ἐμπεσεῖν καὶ ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι	νῦν,	ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν ἐν
[521]	πράττειν τὰ πολιτικὰ μόνος τῶν	νῦν·	ἅτε οὖν οὐ πρὸς χάριν
[486]	τοὺς πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας;	νῦν	γὰρ εἴ τις σοῦ λαβόμενος
[523]	ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς τὸν θάνατον·	νῦν	~γὰρ προί̈ σασι. τοῦτο μὲν
[519]	σοι ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης) ~ἔοικά γε·	νῦν	γοῦν συχνοὺς τείνω τῶν λόγων,
[491]	ὡρίζου, αὖθις δὲ τοὺς φρονιμωτέρους,	νῦν	δ' αὖ ~ἕτερόν τι ἥκεις
[448]	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν)	~νῦν	δ' ἐπειδὴ τίνος τέχνης ἐπιστήμων
[513]	ἐν ᾗ ἂν οἰκῇ, ~καὶ	νῦν	δὲ ἄρα δεῖ σὲ ὡς
[475]	τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	νῦν	δέ γε κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος)
[460]	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης)	~νῦν	(δέ γε ὁ αὐτὸς οὗτος
[499]	εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος φίλου·	νῦν	δὲ ~ἐψεύσθην, καὶ ὡς ἔοικεν
[471]	εὐδαίμων κατὰ τὸν σὸν λόγον.	νῦν	δὲ θαυμασίως ὡς ἄθλιος ~γέγονεν,
[527]	αὐτῶν βελτίω καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν·	νῦν	δὲ ὁρᾷς ὅτι τρεῖς ὄντες
[497]	ἅμα παύεται, ὡς σὺ ὡμολόγεις·	νῦν	δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε·
[482]	γέ μοι δοκεῖν ὀρθῶς, τότε·	νῦν	δὲ πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο
[459]	τι ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ·	νῦν	δὲ τόδε πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα
[515]	οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~νῦν	δέ, ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ
[462]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~καὶ	νῦν	δὴ τούτων ὁπότερον βούλει ποίει,
[517]	ἀλλά μοι ~δοκοῦσι τῶν γε	νῦν	διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ μᾶλλον οἷοί
[449]	ἐθελήσαις ἄν, ὦ Γοργία, ὥσπερ	νῦν	διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ μὲν ~ἐρωτῶν,
[447]	~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ μὲν δοκεῖ,	νῦν,	ἐὰν δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις.
[453]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ	νῦν.	ἐγὼ τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς
[461]	ἔργοις καὶ ἐν λόγοις. καὶ	νῦν	εἴ τι ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας)
[527]	ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε τῶν	νῦν	Ἑλλήνων, σύ τε καὶ πῶλος
[457]	δὴ ἕνεκα λέγω ταῦτα; ὅτι	νῦν	ἐμοὶ δοκεῖς σὺ οὐ πάνυ
[482]	γάρ, ὦ φίλε ἑταῖρε, ἃ	νῦν	ἐμοῦ ἀκούεις, καί μοί ἐστιν
[517]	Σώκρατες, μή ποτέ τις τῶν	νῦν	ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα τούτων
[523]	ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ	νῦν	~ἔτι ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν
[521]	διατελεῖν ἃ νοεῖς λέγων. ~καὶ	νῦν	εὖ καὶ γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης)
[471]	μὲν τῆς ἀρχῆς οὐδὲν ἣν	νῦν	ἔχει, ὄντι ~ἐκ γυναικὸς ἣ
[493]	καὶ ~ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡς	νῦν	ἡμεῖς τέθναμεν καὶ τὸ μὲν
[458]	δόξα (ψευδὴς περὶ ὧν τυγχάνει	νῦν	~ἡμῖν ὁ λόγος ὤν. εἰ
[479]	σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ τῶν	νῦν	ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι ποιεῖν
[482]	αὐτῶν, λέγει δὲ ἃ σὺ	νῦν	~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ καὶ αὐτὸς
[458]	τοῖς παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ	νῦν	ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν διαλεγώμεθα.
[451]	καὶ δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι	νυν	καὶ σὺ τὴν ἀπόκρισιν ἣν
[495]	καὶ κακαί; ἀλλ' ἔτι καὶ	νῦν	λέγε πότερον φῂς εἶναι τὸ
[492]	λόγῳ παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ ~σὺ	νῦν	λέγεις ἃ οἱ ἄλλοι διανοοῦνται
[490]	δὴ αὐτοῦ. τί ποτε αὖ	νῦν	λέγεις; ἐὰν ἐν τῷ αὐτῷ
[461]	περὶ τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ	νῦν	λέγεις; ἢ ~οἴει ὅτι Γοργίας
[499]	δὲ δή, ὡς ἔοικεν, ὃ	νῦν	λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί τινές εἰσιν
[509]	ἄλλως λέγοντα ἢ ὡς ἐγὼ	νῦν	λέγω καλῶς λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε
[488]	ταῦτα ἔλεγον καὶ τότε καὶ	νῦν	λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ τὸν
[474]	ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν μηδὲ	νῦν	με κέλευε ἐπιψηφίζειν τοὺς παρόντας,
[462]	χαρίσασθαι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ	νῦν	με, ὀψοποιία ἥτις μοι δοκεῖ
[523]	ἐγώ, ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον.	~νῦν	μὲν γὰρ κακῶς αἱ δίκαι
[473]	λέγειν· φίλον γάρ σε ~ἡγοῦμαι.	νῦν	μὲν οὖν ἃ διαφερόμεθα ταῦτ'
[488]	αὐτό, καὶ ἐάν με λάβῃς	νῦν	μέν σοι ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ
[515]	ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ πόλει,	νῦν	μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ ἐκείνων
[453]	καὶ ~πείθειν τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης)	~νῦν	μοι δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ Γοργία,
[455]	παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι. καὶ ἐμὲ	νῦν	~νόμισον καὶ τὸ σὸν σπεύδειν·
[472]	μή. αὐτίκα πρῶτον, περὶ οὗ	νῦν	ὁ λόγος ἐστίν, σὺ ἡγῇ
[486]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ·	νῦν	οἶμαι ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ
[467]	(τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ γὰρ	νῦν	ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ οὖν ποιοῦσιν
[517]	δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου τοῖς	νῦν	ὄντες, ὥστε, εἰ οὗτοι ῥήτορες
[485]	ἔχω φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι	νῦν	ὅπερ ὁ ~Ζῆθος πρὸς τὸν
[475]	~πάνυ γε· καὶ καλῶς γε	νῦν	ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ τε
[519]	καίτοι ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ	νῦν	ὁρῶ γιγνόμενον καὶ ἀκούω τῶν
[509]	μέντοι ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ	νῦν,	οὐδεὶς οἷός τ' ἐστὶν ἄλλως
[517]	σὺ δὲ ὡμολόγεις τῶν γε	~νῦν	οὐδένα, τῶν μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ
[449]	(καὶ διὰ βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ	νῦν	οὕτως εἰπὲ τίς ἡ τέχνη
[527]	ἡγεμόνι τῷ λόγῳ χρησώμεθα τῷ	νῦν	παραφανέντι, ὃς ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι
[491]	καὶ δίκαιον, ὃ ἐγώ σοι	~νῦν	παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι δεῖ τὸν
[472]	καὶ δοκούντων εἶναί τι. ~καὶ	νῦν	περὶ ὧν σὺ λέγεις ὀλίγου
[500]	~τοῦτον τὸν τρόπον ὃν ὑμεῖς	νῦν	πολιτεύεσθε, ἢ (ἐπὶ) τόνδε τὸν
[490]	ἐν τῷ αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ	νῦν,	πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν ᾖ
[503]	ἔγωγέ σοι εἰπεῖν τῶν γε	νῦν	ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[493]	ἐκ τοῦ αὐτοῦ γυμνασίου τῇ	νῦν.	σκόπει γὰρ εἰ ~τοιόνδε λέγεις
[482]	ὡς ἀληθῶς δημηγόρος ὤν· καὶ	~νῦν	ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος Πώλου
[466]	με χρῆσθαι· δίκαιον γάρ. καὶ	νῦν	ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει εἴ ~τι
[481]	ὅτι ἐγώ τε καὶ ~σὺ	νῦν	τυγχάνομεν ταὐτόν τι πεπονθότες, ἐρῶντε
[527]	αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς γε ὡς	νῦν	φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς
[518]	τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ	νῦν,	ὦ ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ·
[480]	~μὲν γὰρ δὴ ἐκ τῶν	νῦν	ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα φυλάττειν
[471]	ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ ὑπὸ σοῦ	νῦν,	ὡς σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ
[482]	παύσῃ ποτὲ ~ταῦτα λέγων. νόμιζε	τοίνυν	καὶ παρ' ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα
[494]	ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον. ~(Καλλίκλης) φημὶ	τοίνυν	καὶ τὸν κνώμενον ἡδέως ἂν
[466]	μὴν λέγω γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον	τοίνυν	μοι δοκοῦσι τῶν ἐν τῇ
[516]	σοι χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης) ~καὶ τόδε	τοίνυν	μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ
[463]	μηδὲν ἐμὲ αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ	τοίνυν	μοι, ὦ Γοργία, εἶναί τι
[495]	σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ	τοίνυν	ὀρθῶς ποιῶ οὔτ' ἐγώ, εἴπερ
[521]	καὶ γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω	τοίνυν	ὅτι ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα
[454]	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ	τοίνυν	οὐ μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ
[473]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν	τοίνυν	οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε
[466]	αὐτοῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~λέγω	τοίνυν	σοι ὅτι δύο ταῦτ' ἐστιν
[460]	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	τοίνυν	σου τότε ταῦτα λέγοντος ὑπέλαβον
[454]	σοὶ δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης	τοίνυν	τῆς πειθοῦς λέγω, ὦ Σώκρατες,
[515]	ἐγὼ ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ	~τοίνυν	τοῦτο δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα
[470]	(ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν	τοίνυν	φημί, ὦ Πῶλε, εἴ σοι
[473]	γάρ σε ~ἡγοῦμαι. νῦν μὲν	οὖν	ἃ διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν· σκόπει
[499]	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ'	οὖν	ἀγαθαὶ μὲν αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ
[523]	δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν· ~κακῶς	οὖν	αἱ δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ τε
[477]	ἀμφότερα; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ πένεσθαι καὶ
[484]	τε καὶ ἡττόνων. ~τὸ μὲν	οὖν	ἀληθὲς οὕτως ἔχει, γνώσῃ δέ,
[505]	ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς	οὖν	ἄλλος ἐθέλει; μὴ γάρ τοι
[463]	ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	ἂν μάθοις ἀποκριναμένου; ἔστιν γὰρ
[509]	ἔλαττον δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. τί	οὖν	ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ,
[455]	ἄν σε ἀνερέσθαι. ὑπ' (ἐμοῦ	οὖν	~ἀνερωτώμενος νόμισον καὶ ὑπ' ἐκείνων
[497]	οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι. ὅθεν	οὖν	ἀπέλιπες ἀποκρίνου, εἰ οὐχ ἅμα
[498]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί	οὖν;	ἀπιόντων τῶν πολεμίων πότεροί σοι
[469]	ἐν τῇδε τῇ πόλει, εἰ	οὖν	ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι ~τὸ ἐγχειρίδιον,
[469]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Πῶλος) ~ὅστις	οὖν	ἀποκτείνυσιν ὃν ἂν δόξῃ αὐτῷ,
[465]	ἐκεῖνο ἐν σώματι. ἴσως μὲν	οὖν	~ἄτοπον πεποίηκα, ὅτι σε οὐκ
[509]	οὐ καταγέλαστος εἶναι. ἐγὼ μὲν	~οὖν	αὖ τίθημι (ταῦτα οὕτως ἔχειν·
[464]	ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν	οὖν	αὐτὸ καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν φημι
[455]	ὧν νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν; πειρῶ	οὖν	~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγώ
[452]	ἀνθρώποις, ἀλλ' ἡ ἐμή” εἰ	οὖν	αὐτὸν ἐγὼ ἐροίμην· σὺ ~δὲ
[524]	τῇ ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος. ἐπειδὰν	οὖν	~ἀφίκωνται παρὰ τὸν δικαστήν, οἱ
[500]	ἐστὶν οὗτος ἐκείνου διαφέρων. ἴσως	(οὖν	βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς ἄρτι ἐγὼ
[463]	μόρια ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ	οὖν	βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ
[517]	εἶναι ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα	οὖν	γελοῖον ~ποιοῦμεν ἐγώ τε καὶ
[505]	χάριν ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης) εἶεν· τί	οὖν	δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν λόγον
[450]	τέχνη. ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~τί	οὖν	δή ποτε τὰς ἄλλας τέχνας
[497]	~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε· τί	οὖν	δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ τὰ
[515]	ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης. ~(Καλλίκλης) τί	οὖν	δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν· ἀλλὰ τόδε
[480]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· εἰ	οὖν	δὴ ταῦτα ἀληθῆ, ὦ Πῶλε,
[452]	αὑτοῦ πόλει ~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης) τί	οὖν	δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας) ~τὸ
[453]	δὲ καὶ σέ. ~(Γοργίας) τί	οὖν	δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ
[457]	ἔλεγες περὶ τῆς ῥητορικῆς· φοβοῦμαι	οὖν	~διελέγχειν σε, μή με ὑπολάβῃς
[523]	~μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν· (οἱ	οὖν	δικασταὶ ὑπό τε τούτων ~ἐκπλήττονται,
[466]	τί τάχα δράσεις; ~(Πῶλος) ~ἆρ'	οὖν	δοκοῦσί σοι ὡς κόλακες ἐν
[456]	~δημιουργῶν ἐν πλήθει. ἡ μὲν	οὖν	δύναμις τοσαύτη ἐστὶν καὶ τοιαύτη
[454]	~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~βούλει	οὖν	δύο εἴδη θῶμεν πειθοῦς, τὸ
[526]	ὡς ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν· χαίρειν	οὖν	~ἐάσας τὰς τιμὰς τὰς τῶν
[492]	λέγειν δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι	οὖν	~ἐγώ σου μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι,
[465]	~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν	οὖν	ἐγώ φημι τὴν ῥητορικὴν εἶναι,
[466]	ἡ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~κολακείας μὲν	οὖν	ἔγωγε εἶπον μόριον. ἀλλ' οὐ
[466]	ἐγὼ οὔ φημι; φημὶ μὲν	οὖν	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν οὐ
[485]	ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν	οὖν	ἔγωγε τοῦτο πάσχω καὶ πρὸς
[449]	ἀλλὰ καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	ἐθελήσαις ἄν, ὦ Γοργία, ὥσπερ
[474]	δὲ (πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα	οὖν	εἰ ἐθελήσεις ἐν τῷ μέρει
[458]	γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς σέ. ~(ἐγὼ	οὖν,	εἰ μὲν καὶ σὺ εἶ
[501]	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις	οὖν	εἰπεῖν αἵτινές εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις
[470]	δῆτα οὕτω γε. ~(Σωκράτης) ἔχεις	οὖν	εἰπεῖν δι' ὅτι μέμφῃ τὴν
[495]	πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν,	εἴπερ ἐναντία ἐστὶν ταῦτα ἀλλήλοις,
[482]	δὲ καὶ αὐτὸς λεγομένοις. ἢ	οὖν	ἐκείνην ἐξέλεγξον, ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον,
[526]	κακοὶ γίγνονται τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ	οὖν	ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος
[519]	φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν· ~ὅταν	οὖν	ἔλθῃ ἡ καταβολὴ αὕτη τῆς
[484]	ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν	οὖν	ἔλθωσιν εἴς τινα ἰδίαν ἢ
[522]	ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι. εἰ μὲν	οὖν	ἐμέ τις ἐξελέγχοι ταύτην τὴν
[465]	συχνὸν λόγον ~ἀποτέτακα. ἄξιον μὲν	οὖν	ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν ἐστίν· λέγοντος
[506]	ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι τὸν λόγον, ἀλλ'	οὖν	ἐμοῦ γε ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου, ἐάν
[524]	ἐκ τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι	οὖν	ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ
[462]	αὐτὴν φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~βούλει	οὖν,	ἐπειδὴ τιμᾷς τὸ χαρίζεσθαι, σμικρόν
[527]	καὶ ζῆν καὶ τεθνάναι. τούτῳ	οὖν	ἑπώμεθα, καὶ τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν,
[467]	πράττει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	ἔστιν τι τῶν ὄντων ὃ
[493]	καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν	οὖν	ἕτερος πληρωσάμενος μήτ' ἐποχετεύοι μήτε
[496]	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον	οὖν	ἔτι πλείω ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς
[523]	τὰ τῶν κρινομένων. ~πρῶτον μὲν	οὖν,	ἔφη, παυστέον ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς
[523]	~κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται. ~Πολλοὶ	οὖν,	ἦ δ' ὅς, ψυχὰς πονηρὰς
[487]	καὶ αὐτὸς φῄς. τῷ ὄντι	οὖν	ἡ ἐμὴ καὶ ἡ ~σὴ
[454]	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ποτέραν	οὖν	ἡ ῥητορικὴ πειθὼ ποιεῖ ἐν
[518]	ὁ δὲ οἶνον. ἴσως ἂν	οὖν	ἠγανάκτεις, εἴ σοι ἔλεγον ἐγὼ
[527]	εἰς τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ	οὖν	ἡγεμόνι τῷ λόγῳ χρησώμεθα τῷ
[450]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ἆρ'	οὖν,	(ἣν νυνδὴ ἐλέγομεν, ἡ ἰατρικὴ
[465]	ἐθέλω ~ὑποσχεῖν λόγον. ~(τῇ μὲν	οὖν	ἰατρικῇ, ὥσπερ λέγω, ἡ ὀψοποιικὴ
[468]	γάρ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	καὶ ἃ βούλεται, εἴπερ τυγχάνει
[458]	ἐάν τι λέγητε· ἐμοὶ δ'	οὖν	καὶ αὐτῷ μὴ γένοιτο τοσαύτη
[474]	οὔκουν ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν	οὖν·	καὶ γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι
[523]	~γὰρ προί̈ σασι. τοῦτο μὲν	οὖν	καὶ δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ
[466]	ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν	οὖν	καὶ (ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου μὴ
[498]	~(Σωκράτης) οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν δ'	οὖν	καὶ οἱ δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα
[458]	ὁ λόγος ὤν. εἰ μὲν	οὖν	καὶ σὺ φῂς τοιοῦτος εἶναι,
[505]	μὴ ἄνευ κεφαλῆς περιίῃ. ἀπόκριναι	οὖν	καὶ τὰ λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν
[483]	καὶ οἱ πολλοί. πρὸς αὑτοὺς	οὖν	καὶ τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον τούς
[510]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	καὶ τὸ μὴ ἀδικεῖν; ἢ
[463]	~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον. ~(Πῶλος) ~τί	οὖν;	καλὸν ἢ αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν
[450]	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~πάνυ μὲν	οὖν	καλῶς ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[452]	ἄν. τίς ὤν; ~χρηματιστής. τί	οὖν;	κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν
[476]	καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις	οὖν	λέγειν ὡς οὐχὶ τά γε
[452]	ἂν ἴσως ὅτι ἰατρός. τί	οὖν	λέγεις; ἦ τὸ τῆς σῆς
[460]	οὐ φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~μέμνησαι	οὖν	λέγων ὀλίγῳ πρότερον ὅτι οὐ
[450]	~ὡς ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	μανθάνω οἵαν αὐτὴν βούλει καλεῖν;
[521]	~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν	οὖν	με παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν τῆς
[465]	~διὰ τῆς γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν'	οὖν	μὴ μακρολογῶ, ἐθέλω σοι εἰπεῖν
[474]	καὶ οὐκ ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ	οὖν	μηδὲ νῦν με κέλευε ἐπιψηφίζειν
[452]	τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι	οὖν	νομίσας, ὦ Γοργία, ἐρωτᾶσθαι καὶ
[523]	παρὰ τοῦ ~πατρὸς παρέλαβον. ἦν	οὖν	νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ
[523]	(σφιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι. εἶπεν	οὖν	ὁ Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ, ἔφη,
[460]	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί	οὖν;	ὁ τὰ τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός,
[488]	ὄντων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ'	οὖν	οἱ πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως, ὡς
[467]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πῶς ἂν	οὖν	οἱ ῥήτορες μέγα δύναιντο ἢ
[466]	φημὶ γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν	οὖν	οἴει εἶναι, ἐάν τις ποιῇ
[504]	καὶ τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί	οὖν	ὄνομά ἐστιν ἐν τῷ σώματι
[509]	~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν	οὖν	ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν τε καὶ
[461]	~ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν ἀδικεῖν. ταῦτα	οὖν	ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μὰ τὸν
[468]	ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν	οὖν	ὅπως ὁ τοιοῦτος (μέγα δύναται
[513]	ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι δ'	οὖν	ὅτι δύ' ἔφαμεν εἶναι τὰς
[512]	σώματα ~οὔτε τὰς ψυχάς. λογίζεται	οὖν	ὅτι οὐκ, εἰ μέν τις
[452]	σήν, φαῖμεν ἂν ἡμεῖς. δῆλον	οὖν	ὅτι ~τὸ μετὰ τοῦτο ἔροιτ'
[478]	δώσοντας; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ χρώμενοι κολάζουσιν
[479]	πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	οὐ περὶ τούτου, ὦ φίλε,
[521]	πολιτικὰ μόνος τῶν νῦν· ἅτε	οὖν	οὐ πρὸς χάριν ~λέγων τοὺς
[477]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ταύτην	οὖν	οὐκ ἀδικίαν καλεῖς καὶ ἀμαθίαν
[516]	ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί	οὖν;	οὐκ ἔδει αὐτούς, ὡς ἄρτι
[457]	ὁ ~δ' ἐναντίως χρῆται. τὸν	οὖν	οὐκ ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν δίκαιον
[500]	καὶ ~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως	οὖν	οὔπω οἶσθα τί λέγω. ~(Καλλίκλης)
[472]	τούτους χαίρειν ἐᾷς. ἔστιν μὲν	οὖν	~οὗτός τις τρόπος ἐλέγχου, ὡς
[467]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι	οὖν	οὕτω καὶ περὶ πάντων; ἐάν
[478]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	οὕτως ἂν περὶ σῶμα εὐδαιμονέστατος
[513]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	οὕτως ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστιν τῇ
[500]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	παντὸς ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα
[472]	ὃν ~ἐγὼ αὖ οἶμαι. παραβαλόντες	οὖν	παρ' ἀλλήλους σκεψώμεθα εἴ τι
[498]	κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ
[514]	εἴ σοι ἥδιον. ~(Σωκράτης) ~εἰ	οὖν	παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ
[527]	τῇ ἄλλῃ πάσῃ πράξει. ἐμοὶ	οὖν	πειθόμενος ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ ἀφικόμενος
[485]	σὲ ἐπιεικῶς ἔχω φιλικῶς· κινδυνεύω	οὖν	πεπονθέναι νῦν ὅπερ ὁ ~Ζῆθος
[523]	αἱ δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ τε	οὖν	Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ
[467]	γὰρ νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ	οὖν	ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Σωκράτης) οὔ
[510]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τίς	οὖν	ποτ' ἐστὶν τέχνη τῆς παρασκευῆς
[452]	παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν	οὖν	πρὸς αὐτόν· τί δὲ δή;
[501]	καὶ ~πορίζεται τὰς ἡδονάς. ταῦτ'	οὖν	πρῶτον σκόπει εἰ δοκεῖ σοι
[513]	τῷ Πυριλάμπους γε πρός. ὅστις	οὖν	σε τούτοις ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται, οὗτός
[470]	ἀλλ' ἀκούω γε. ~(Πῶλος) ~εὐδαίμων	οὖν	σοι δοκεῖ εἶναι ἢ ἄθλιος;
[467]	εἰδῶ ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον	οὖν	σοι δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι τοῦτο
[522]	τύχω, τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ	οὖν	σοι, ὦ Σώκρατες, καλῶς ἔχειν
[487]	~σοφώτεροι γενόμενοι λήσετε διαφθαρέντες. ἐπειδὴ	οὖν	σου ἀκούω ταὐτὰ ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος
[481]	~δήμου καὶ τοῦ Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι	οὖν	σου ἑκάστοτε, καίπερ ὄντος δεινοῦ,
[475]	~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~δέξαιο ἂν	οὖν	σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον καὶ
[470]	ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~πότε	οὖν	σὺ φῂς ἄμεινον εἶναι ταῦτα
[479]	σοί γε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	συμβαίνει μέγιστον κακὸν ἡ ἀδικία
[466]	τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ γὰρ	οὖν.	~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν οἴει εἶναι,
[489]	οὕτω λέγεις; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ μέν, ὦ
[473]	διδῶσι δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ γε αὐτοὺς
[459]	ἀλλὰ ~(πείθοντα; ~(Γοργίας) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~ἔλεγές τοι νυνδὴ ὅτι
[462]	~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν δὴ τούτων
[477]	τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν χρημάτων (καὶ σώματος
[497]	ἀγαθοὺς καλεῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) τί δέ; παῖδα ἀνόητον
[494]	ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ τινα αὖ σὺ
[468]	οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~πότερον	οὖν	τὰ μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα τῶν
[499]	τι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	τὰς τοιάσδε λέγεις, οἷον κατὰ
[523]	ἡ κρίσις ᾖ. ~ἐγὼ μὲν	οὖν	ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς
[527]	καὶ πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα δ'	οὖν	ταῦτα μῦθός σοι δοκεῖ λέγεσθαι
[518]	δίκαιον δεσποίνας εἶναι τούτων. ταὐτὰ	οὖν	ταῦτα ὅτι ἔστιν καὶ ~περὶ
[507]	ὃν σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν	οὖν	ταῦτα οὕτω τίθεμαι καί φημι
[497]	οὔ, ὡς ἑτέρων ὄντων· πῶς	οὖν	ταὐτὰ ἂν εἴη τὰ ~ἡδέα
[454]	πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον	οὖν	ταὐτὸν δοκεῖ σοι εἶναι μεμαθηκέναι
[477]	ἐστιν; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τίς	οὖν	τέχνη πενίας ἀπαλλάττει; οὐ χρηματιστική;
[464]	πλείστου ἀξία εἶναι. ὑπὸ μὲν	οὖν	τὴν ἰατρικὴν ἡ ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν,
[483]	φύσις καὶ ὁ νόμος· ~ἐὰν	οὖν	τις αἰσχύνηται (καὶ μὴ τολμᾷ
[496]	ἡδὺ (λέγω. ~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ'	οὖν	τό γε πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν.
[478]	~ἐστιν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ'	οὖν	τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν, καὶ
[496]	λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ	οὖν	τὸ συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον χαίρειν
[477]	διδούς; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα	οὖν	τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ; ὧδε
[516]	ὡς πονηροῦ ὄντος. ~(Καλλίκλης) τί	οὖν;	τούτου ἕνεκα κακὸς ἦν Περικλῆς;
[478]	ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί	οὖν	τούτων κάλλιστόν ἐστιν (ὧν λέγεις)
[477]	ἀδικίαν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς	οὖν	τούτων τῶν πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ
[490]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ	οὖν	τούτων τῶν σιτίων πλέον ἡμῶν
[506]	φανερὸν γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι (μὲν	οὖν	τῷ λόγῳ ἐγὼ ὡς ἄν
[475]	δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι	οὖν	ὑπὸ μὲν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων
[466]	ἔχεις χρῆσθαι, χρῶ. ~(Πῶλος) ~τί	οὖν	φῄς; κολακεία δοκεῖ σοι εἶναι
[458]	πόρρω ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν διαλεγώμεθα. σκοπεῖν	οὖν	χρὴ καὶ τὸ τούτων, μή
[526]	ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ~ἐγὼ μὲν	οὖν,	ὦ Καλλίκλεις, ὑπό τε τούτων
[475]	ὄν. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς	οὖν,	ὦ Πῶλε, ὁ ἔλεγχος παρὰ
[470]	ὅρον ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ μὲν	οὖν,	ὦ Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο.
[495]	ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι	οὖν	ὡς ἕτερον τὴν ἀνδρείαν τῆς
[488]	ἀλλ' ἀμαθίᾳ τῇ ἐμῇ· σὺ	οὖν,	ὥσπερ ~ἤρξω νουθετεῖν με, μὴ
[456]	εἰ πρὸς ἄλλον γε δημιουργὸν	ὁντιναοῦν	~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι
[509]	σιδηροῖς καὶ ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς	γοῦν	ἂν δόξειεν οὑτωσί, οὓς σὺ
[516]	κακὸς ἦν Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων	γοῦν	ἂν ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων καὶ
[447]	τοῦτ' ἦν τῆς ~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε	γοῦν	νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλοιτο
[517]	ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ	γοῦν	σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ
[519]	ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης) ~ἔοικά γε· νῦν	γοῦν	συχνοὺς τείνω τῶν λόγων, ἐπειδή
[476]	καὶ τοιοῦτον οἷον ποιεῖ τὸ	ποιοῦν;	λέγω δὲ ~τὸ τοιόνδε· εἴ
[476]	~ἆρα τοῦτο πάσχον ὃ τὸ	ποιοῦν	ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον οἷον ποιεῖ
[476]	πάντων, οἷον ἂν ποιῇ τὸ	~ποιοῦν,	τοιοῦτον τὸ πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος)
[522]	ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα πάντα ἐγὼ	ἐποίουν,	ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον τι
[508]	ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην	ὁτιοῦν	ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ καὶ ~τὰ
[504]	ἥδιστα ἢ ποτὰ ἢ ἄλλ'	ὁτιοῦν,	ὃ μὴ ὀνήσει αὐτὸ ἔσθ'
[453]	δὲ τὸ τοιόνδε· ὅστις διδάσκει	ὁτιοῦν	πρᾶγμα, ~πότερον ὃ διδάσκει πείθει
[499]	κἂν ~παίζων τίς σοι ἐνδῷ	ὁτιοῦν,	τούτου ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ τὰ
[496]	ἅμα τοὺς αὐτούς; ~(Καλλίκλης) οὐδ'	ὁπωστιοῦν.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὅταν τῆς
[498]	ἀπιόντων τῶν πολεμίων πότεροί σοι	ἐδόκουν	μᾶλλον χαίρειν, οἱ δειλοὶ ἢ
[498]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ἀγαθῶν παρόντων ἀγαθοί εἰσιν οἱ
[519]	ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων τῶν φασκόντων
[494]	τῷ ὡς πλεῖστον ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἀνάγκη γ' ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ,
[460]	που πράττει. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι,
[516]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ἀνθρώπων Περικλῆς ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης) ναί.
[479]	ἐμοῦ λεγόμενα; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ἀποδέδεικται ὅτι ἀληθῆ ἐλέγετο; ~(Πῶλος)
[467]	δύνασθαι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας νοῦν ἔχοντας
[478]	ὦ Σώκρατες, ἡ δίκη. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	αὖ ἤτοι ἡδονὴν πλείστην ποιεῖ
[514]	οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	δεύτερον αὖ τόδε, εἴ τι
[478]	παρὰ τοὺς δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	δίκην δώσοντας; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης)
[453]	ἡ ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἐάν τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας
[475]	ὑπερέχει. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἰ μὴ λύπῃ, ἀμφοτέροις μὲν
[520]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἴ τις αὐτὸ τοῦτο ἀφαιρεῖ,
[515]	~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἴπερ ἀγαθοί, δῆλον ὅτι ἕκαστος
[516]	~(Καλλίκλης) ἔστω δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε καὶ
[475]	ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἴπερ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[494]	κνώμενον ἡδέως ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	εἴπερ ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης)
[477]	ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	εἴπερ καλά, ἀγαθά; ἢ γὰρ
[468]	οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀληθῆ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἴπερ ταῦτα ὁμολογοῦμεν, εἴ τις
[459]	ἔσται. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἴπερ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται,
[477]	ἡμῖν; ~(Πῶλος) ὡμολόγηται γάρ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι καὶ ἀνίᾳ
[480]	ἔμπροσθεν ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ἢ κἀκεῖνα λυτέον ἢ τάδε
[513]	~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἡ μὲν ἑτέρα, ἡ πρὸς
[501]	δύο καὶ περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι,
[501]	φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ αἱ τοιαίδε ἅπασαι, οἷον
[449]	βούλομαι. ~(Γοργίας) κάλει δή. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ ἄλλους σε φῶμεν δυνατὸν
[468]	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν,
[476]	ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ εἰ κάει τις, ἀνάγκη
[476]	κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ εἰ τέμνει τι, ὁ
[477]	τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ ἐν ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ
[450]	τὰ νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ ἡ γυμναστικὴ περὶ λόγους
[449]	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ ἡ μουσικὴ περὶ τὴν
[496]	καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως;
[474]	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ κάκιον, εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος)
[499]	~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ λῦπαι ὡσαύτως αἱ μὲν
[460]	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ ὁ τὰ μουσικὰ μουσικός;
[467]	δῆλον ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ οἱ πλέοντές τε καὶ
[453]	ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ πείθει; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[497]	καὶ ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ πεινῶν καὶ τῶν ἄλλων
[459]	τοῦτο ἐνταῦθά γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ περὶ τὰς ἄλλας ἁπάσας
[504]	δὲ μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί.
[462]	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ σὺ κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν
[474]	κάλλους; ~(Πῶλος) οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ τἆλλα πάντα οὕτω καὶ
[505]	οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον
[496]	ἢ οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ τὸ διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα
[475]	~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ τὸ τῶν μαθημάτων κάλλος
[464]	~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ τούτων οἴει τινὰ εἶναι
[497]	παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ τῶν λυπῶν (καὶ τῶν
[475]	τῷ κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	κακῷ ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν κάκιον
[462]	τινος καὶ ἡδονῆς ἀπεργασίας. ~(Πῶλος)	~οὐκοῦν	καλόν σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ
[496]	καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	κατὰ τὸ πίνειν χαίρειν λέγεις;
[460]	ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	κατὰ τοῦτον τὸν λόγον καὶ
[467]	πολλὴ ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	λέγεις εἶναι ἀγαθὸν μὲν σοφίαν
[498]	μᾶλλον χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	λυποῦνται μὲν καὶ χαίρουσιν καὶ
[476]	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ὁ κολαζόμενος δίκην διδοὺς δίκαια
[488]	λέγω, ὅτι ταὐτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	οἱ πολλοὶ τοῦ ἑνὸς κρείττους
[516]	~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	οἵ γε δίκαιοι ἥμεροι, ὡς
[522]	ἴσως· οἴεσθαί γε χρή. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	οἴει ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν
[499]	τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ὁμοίως γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς
[510]	καὶ σοί; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ὅπου τύραννός ἐστιν ἄρχων ἄγριος
[447]	γέ τοι τοῦτο πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης)	~οὐκοῦν	ὅταν βούλησθε παρ' ἐμὲ ἥκειν
[515]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ὅτε Περικλῆς ἤρχετο λέγειν ἐν
[478]	μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	οὗτος τυγχάνει ὢν ὃς ἂν
[514]	οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	οὕτω πάντα, τά τε ἄλλα
[459]	σοῦ μανθάνειν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	περὶ πάντων ὥστ' ἐν ὄχλῳ
[449]	ποιεῖ δυνατούς. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	περὶ ὧνπερ λέγειν, καὶ φρονεῖν;
[459]	μᾶλλον εἰδέναι τῶν εἰδότων. ~(Γοργίας)	~οὐκοῦν	πολλὴ ῥᾳστώνη, ὦ Σώκρατες, γίγνεται,
[502]	τὸ λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	πρὸς πολὺν ὄχλον καὶ δῆμον
[504]	~ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	πρὸς ταῦτα βλέπων ὁ ῥήτωρ
[502]	ἡ ποιητική. ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ῥητορικὴ δημηγορία ἂν εἴη· ἢ
[491]	ἡμῖν ὄντα τὸν λόγον. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	σὺ ἐρεῖς περὶ τίνων ὁ
[488]	σὸν λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὰ τούτων νόμιμα κατὰ φύσιν
[488]	ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὰ τῶν βελτιόνων; οἱ γὰρ
[499]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὰς μὲν χρηστὰς καὶ ἡδονὰς
[475]	ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὸ αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ
[478]	μοι ὁ μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὸ δίκην διδόναι μεγίστου κακοῦ
[505]	ψυχῇ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	τὸ εἴργειν ἐστὶν ἀφ' ὧν
[459]	ἔλεγον, ἔν γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὸ ἐν ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν,
[511]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὸ μέγιστον αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει
[502]	~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	τὸ τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν
[498]	τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά, αἱ
[511]	ὢν καλὸν κἀγαθὸν ὄντα. ~(Καλλίκλης)	οὐκοῦν	τοῦτο δὴ καὶ τὸ ἀγανακτητόν;
[466]	αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος)	οὐκοῦν	τοῦτο ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι;
[496]	φῂς εἶναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	τούτου οὗ λέγεις τὸ μὲν
[510]	οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τούτῳ τὸ μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι
[475]	ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος) οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	τῷ ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος) ναί.
[476]	ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, πάσχειν. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ὑπό τινος ποιοῦντος; ~(Πῶλος) πῶς
[498]	παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	φῂς παραπλησίως χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι
[477]	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	χρημάτων (καὶ σώματος καὶ ψυχῆς,
[470]	κακόν; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν,	ὦ θαυμάσιε, (τὸ μέγα δύνασθαι)
[468]	οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ὡμολογήσαμεν, ἃ ἕνεκά του ποιοῦμεν,
[474]	σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδείς. ~(Σωκράτης)	οὔκουν	ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν οὖν·
[457]	καὶ τῇ τέχνῃ οὐκ ὀρθῶς.	οὔκουν	~οἱ διδάξαντες πονηροί, οὐδὲ ἡ
[516]	οὐκ ἄν ποτε ταῦτα ἔπασχον.	οὔκουν	οἵ γε ἀγαθοὶ ἡνίοχοι κατ'
[469]	οὐ χρὴ οὔτε τοὺς ἀζηλώτους	ζηλοῦν	οὔτε τοὺς ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν.
[503]	ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ	ἁπλοῦν	ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν
[503]	εἰ γὰρ καὶ τοῦτό ἐστι	διπλοῦν,	τὸ μὲν ἕτερόν που τούτου
[518]	οἳ τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν	ἐπεθύμουν.	καί φασι μεγάλην τὴν πόλιν
[511]	καὶ τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ	νοῦν	γε ἔχοντι, ὡς ὁ λόγος
[498]	~(Καλλίκλης) εἶδον. ~(Σωκράτης) τί δέ;	νοῦν	ἔχοντα λυπούμενον καὶ χαίροντα; ~(Καλλίκλης)
[467]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας	νοῦν	ἔχοντας καὶ (τέχνην τὴν ῥητορικὴν
[514]	διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν, οὕτω μὲν διακειμένων,	νοῦν	ἐχόντων ἦν ἂν ἰέναι ἐπὶ
[500]	μᾶλλον σπουδάσειέ τις καὶ σμικρὸν	νοῦν	ἔχων ἄνθρωπος, ἢ τοῦτο, ὅντινα
[504]	ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὸν	νοῦν	~ἔχων, ὅπως ἂν αὐτοῦ τοῖς
[466]	ἂν δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα εἶναι,	νοῦν	μὴ ~ἔχων; καὶ τοῦτο καλεῖς
[508]	μοι δοκεῖς οὐ προσέχειν τὸν	νοῦν	~τούτοις, καὶ ταῦτα σοφὸς ὤν,
[512]	ἄντε ἐκ δικαστηρίου ἐάντε ἄλλοθεν	~ὁποθενοῦν	(σώσῃ, ἀλλ' οἶδεν ὅτι οὐκ
[514]	ἀρχήν τινων ἢ ἄλλην δύναμιν	ἡντινοῦν.	φῶμεν οὕτως ἔχειν; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[521]	οἴομαι ἐν τῇδε τῇ πόλει	~ὁντινοῦν	ἂν ὅτι τύχοι, τοῦτο παθεῖν.
[499]	οἴει ~ἐμὲ ἢ καὶ ἄλλον	ὁντινοῦν	ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι τὰς μὲν
[513]	πόλει. εἰ δέ σοι οἴει	ὁντινοῦν	ἀνθρώπων παραδώσειν ~τέχνην τινὰ τοιαύτην,
[480]	κακῶς ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε	~ὁντινοῦν,	ἐὰν μόνον μὴ αὐτὸς ἀδικῆται
[514]	οἶμαι περὶ σοῦ ἕτερα τοιαῦτα	ἐσκόπουν·	καὶ εἰ μὴ ηὑρίσκομεν δι'
[507]	ἀκολάστους εἶναι καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα	~πληροῦν,	ἀνήνυτον κακόν, λῃστοῦ βίον ζῶντα.
[471]	σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ' ἂν ἄλλος	ὁστισοῦν	Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον ἢ Ἀρχέλαος.
[479]	εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ' ἄλλος ἀνθρώπων	ὁστισοῦν	μὴ δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ
[516]	δοκεῖ σοι (κακὸς ~εἶναι ἐπιμελητὴς	ὁστισοῦν	ὁτουοῦν ζῴου, ὃς ἂν παραλαβὼν
[456]	ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον ἢ ἄλλος	ὁστισοῦν·	οὐ ~γὰρ ἔστιν περὶ ὅτου
[456]	εἴποι ὁ ῥητορικὸς ἢ ἄλλος	ὁστισοῦν	τῶν ~δημιουργῶν ἐν πλήθει. ἡ
[451]	ἔροιτο ὧν νυνδὴ ἔλεγον περὶ	ἡστινοσοῦν	τῶν ~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες, τίς
[526]	Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος ἔχων	χρυσοῦν	(σκῆπτρον, ὥς φησιν Ὀδυσσεὺς ὁ
[524]	μεγάλου βασιλέως ἐπιλαβόμενος ἢ ἄλλου	ὁτουοῦν	~βασιλέως ἢ δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν
[516]	σοι (κακὸς ~εἶναι ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν	ὁτουοῦν	ζῴου, ὃς ἂν παραλαβὼν ἡμερώτερα
[486]	τις σοῦ λαβόμενος ἢ ~ἄλλου	ὁτουοῦν	τῶν τοιούτων εἰς τὸ δεσμωτήριον
[522]	πολλὰ καὶ ἡδέα καὶ παντοδαπὰ	ηὐώχουν	~ὑμᾶς· τί ἂν οἴει ἐν
[491]	ἂν εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων	ὁτῳοῦν;	ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν τὸ κατὰ
[452]	παρὰ Γοργίᾳ ἢ παρ' ἄλλῳ	ὁτῳοῦν.	~φαῖμεν ἂν οὖν πρὸς αὐτόν·
[513]	τὴν σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς Θετταλίδας·	σὺν	τοῖς φιλτάτοις ἡ αἵρεσις ἡμῖν
[499]	ποιοῦσαι ἐν τῷ σώματι, ἢ	ἰσχὺν	ἢ ~ἄλλην τινὰ ἀρετὴν τοῦ
[504]	κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν καὶ	ἰσχὺν	ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε. τί
[496]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	ἰσχὺν	καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί.
[515]	~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις πρότερον πονηρὸς	ὤν,	ἄδικός τε καὶ ἀκόλαστος καὶ
[508]	νοῦν ~τούτοις, καὶ ταῦτα σοφὸς	ὤν,	ἀλλὰ λέληθέν σε ὅτι ἡ
[484]	~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει βέλτιστος	ὤν"	~αντιοπε (ὅπου δ' ἂν φαῦλος
[490]	τι ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν	ὤν,	βελτίων καὶ κρείττων ἔσται εἰς
[481]	μηδέποτε, ἀλλ' ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς	~ὤν,	εἰ δὲ μή, ὅπως ὡς
[458]	τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν ὁ λόγος	ὤν.	εἰ μὲν οὖν καὶ σὺ
[481]	ὡς (πλεῖστον χρόνον βιώσεται τοιοῦτος	ὤν.	ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ,
[459]	(γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἰατρός γε	ὤν·	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[490]	ᾖ φρονιμώτερος περὶ ταῦτα, ἰατρὸς	ὤν,	ᾖ δέ, ~οἷον εἰκός, τῶν
[482]	τοῖς λόγοις ὡς ἀληθῶς δημηγόρος	ὤν·	καὶ ~νῦν ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν
[497]	~ληρεῖς) ἵνα εἰδῇς ὡς σοφὸς	(ὤν	με νουθετεῖς. οὐχ ἅμα διψῶν
[490]	ἐὰν δὲ τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος	ὤν,	πάντων ~ἐλάχιστον τῷ βελτίστῳ, ὦ
[510]	τῷ τοιούτῳ, ὃς ἂν ὁμοήθης	ὤν,	~ταὐτὰ ψέγων καὶ ἐπαινῶν, ἐθέλῃ
[452]	τούτου δημιουργός; φαίη ἄν. τίς	ὤν;	~χρηματιστής. τί οὖν; κρίνεις σὺ
[466]	μόριον. ἀλλ' οὐ μνημονεύεις τηλικοῦτος	ὤν,	ὦ ~Πῶλε; τί τάχα δράσεις;
[524]	λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ θάνατος τυγχάνει	ὤν,	ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο
[521]	ἐγὼ ~εἴπω, ὅτι Πονηρός γε	ὢν	ἀγαθὸν ὄντα· μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται
[485]	φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ ἤδη πρεσβύτερος	ὢν	ἄνθρωπος ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ὦ
[522]	πόλει οὕτως διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος	ὢν	ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό
[468]	ἢ ~ἀφαιρεῖται χρήματα, εἴτε τύραννος	ὢν	εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον εἶναι
[519]	ἑαυτοῦ ἀγαθὸς γεγονώς τε ~καὶ	ὢν	ἔπειτα πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε
[505]	τοῦ δύο ἄνδρες ἔλεγον, εἷς	ὢν	ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ κινδυνεύει ἀναγκαιότατον
[473]	ποιῶν ὅτι ἂν βούληται, ζηλωτὸς	ὢν	καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν
[526]	ὄντι ὡς ἂν δύνωμαι βέλτιστος	ὢν	καὶ ζῆν καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω
[516]	καὶ ἵππων καὶ βοῶν τοιοῦτος	ὢν	κακὸς ἂν ἐδόκει εἶναι, ~εἰ
[511]	μέν, ἂν βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς	ὢν	καλὸν κἀγαθὸν ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν
[476]	~ἐμοὶ δὲ σὺ ἐξαρκεῖς εἷς	ὢν	(μόνος καὶ ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν,
[472]	μὴ ἐγώ σοι ~μαρτυρῶ εἷς	ὢν	μόνος, τοὺς δ' ἄλλους πάντας
[489]	ὦ Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος	ὢν	ὀνόματα θηρεύων, καὶ (ἐάν τις
[478]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει	ὢν	ὃς ἂν τὰ μέγιστα ἀδικῶν
[472]	~ἐκλέξασθαι. ἀλλ' ἐγώ σοι εἷς	ὢν	οὐχ ὁμολογῶ· οὐ γάρ με
[516]	εἴπερ (ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο αὐτῶν ἀγαθὸς	ὢν	τὰ ~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[452]	ἐγὼ ἐροίμην· σὺ ~δὲ τίς	ὢν	ταῦτα λέγεις; εἴποι ἂν ἴσως
[448]	δή. εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων	ὢν	τῆς τέχνης ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς
[447]	~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν εἰ ἐτύγχανεν	ὢν	ὑποδημάτων δημιουργός, ἀπεκρίνατο ἂν δήπου
[492]	~καὶ φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν	ἂν	ἀεὶ ἡ ἐπιθυμία γίγνηται. ~ἀλλὰ
[459]	ὑγιεινὸν καὶ περὶ τὰ ἄλλα	~ὧν	αἱ ἄλλαι τέχναι, αὐτὰ μὲν
[496]	~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν ἄρα ἄττα	ὧν	ἅμα τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ
[472]	καὶ γὰρ καὶ τυγχάνει περὶ	ὧν	ἀμφισβητοῦμεν οὐ πάνυ σμικρὰ ὄντα,
[492]	ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι	ὧν	ἂν ἀεὶ ἡ ἐπιθυμία γίγνηται.
[457]	ὅτι οὐ ῥᾳδίως δύνανται περὶ	ὧν	ἂν ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς
[472]	ἄξιον λόγου μοι ~πεπεράνθαι περὶ	ὧν	ἂν (ἡμῖν ὁ λόγος ᾖ·
[480]	ἢ αὐτὸς ἢ ἄλλος τις	ὧν	ἂν κήδηται, αὐτὸν ἑκόντα ἰέναι
[474]	οἶμαι δεῖν εἶναι. ἐγὼ γὰρ	ὧν	ἂν λέγω ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι
[471]	δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν λόγων	ὧν	ἂν λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται
[500]	~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ	ὧν	αὖ ἐγὼ πρὸς Πῶλον καὶ
[505]	ἄλλ' ἄττα ποιεῖν ἢ ἀφ'	ὧν	βελτίων ἔσται· φῂς ἢ οὔ;
[466]	νυνδὴ ἔλεγον· οὐδὲν ~(γὰρ ποιεῖν	ὧν	βούλονται ὡς ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν
[485]	ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς, ὦ ~Σώκρατες,	ὧν	δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ φύσιν
[494]	εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν	ὧν	~δέονται; ~(Καλλίκλης) οὐκ αἰσχύνῃ εἰς
[509]	οἶδα ὅπως ἔχει, ὅτι μέντοι	ὧν	ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς
[469]	οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ	ὧν	ἐγὼ λέγω τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης)
[525]	ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ νουθετήματα.	~(ὧν	ἐγώ φημι ἕνα καὶ Ἀρχέλαον
[472]	~ἀλλὰ σχεδόν τι ταῦτα περὶ	ὧν	εἰδέναι τε κάλλιστον μὴ εἰδέναι
[448]	γάρ μοι πῶλος καὶ ἐξ	ὧν	εἴρηκεν ὅτι τὴν καλουμένην ῥητορικὴν
[450]	γε καὶ ἄλλαι πολλαὶ τέχναι,	ὧν	ἔνιαι σχεδόν τι ~ἴσους τοὺς
[517]	οἷοί τε ἐκπορίζειν τῇ ~πόλει	ὧν	ἐπεθύμει. ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν τὰς
[518]	ἀνθρώπους, οἳ τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες	ὧν	ἐπεθύμουν. καί φασι μεγάλην τὴν
[452]	αὐτίκα παρασταῖεν οἱ δημιουργοὶ τούτων	ὧν	ἐπῄνεσεν ὁ τὸ σκολιὸν ~ποιήσας,
[505]	οὐκοῦν τὸ εἴργειν ἐστὶν ἀφ'	ὧν	ἐπιθυμεῖ κολάζειν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[505]	ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι	ὧν	ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς τοῦτό γε καὶ
[457]	οὐ ῥᾳδίως δύνανται περὶ ὧν	ἂν	ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους
[517]	ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ'	~ὧν	ἔρχεται σώματα εἰς ἐπιθυμίαν· καὶ
[486]	ἅν μοι σὺ ὁμολογήσῃς περὶ	ὧν	ἡ ἐμὴ ψυχὴ δοξάζει, ταῦτ'
[472]	λόγου μοι ~πεπεράνθαι περὶ ὧν	ἂν	(ἡμῖν ὁ λόγος ᾖ· οἶμαι
[448]	τῶν δὲ ἀρίστων οἱ ἄριστοι·	ὧν	καὶ (Γοργίας) ἐστὶν ὅδε, καὶ
[486]	φάναι εἶναι εἴτε φλυαρίας, ἐξ	ὧν	κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις δόμοις· ζηλῶν οὐκ
[480]	αὐτὸς ἢ ἄλλος τις ὧν	ἂν	κήδηται, αὐτὸν ἑκόντα ἰέναι ἐκεῖσε
[466]	μέντοι, ὦ Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου	ὧν	λέγεις πότερον αὐτὸς ~ταῦτα λέγεις
[478]	τί οὖν τούτων κάλλιστόν ἐστιν	(ὧν	λέγεις) ~(Πῶλος) τίνων λέγεις; ~(Σωκράτης)
[505]	τὸ ἀληθὲς τί ἐστιν ~περὶ	ὧν	λέγομεν καὶ τί ψεῦδος· κοινὸν
[474]	δεῖν εἶναι. ἐγὼ γὰρ ὧν	ἂν	λέγω ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα
[472]	ὄντα μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ	ὧν	λέγω, οὐδὲν οἶμαι ἄξιον λόγου
[471]	ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν λόγων ὧν	ἂν	λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται καὶ
[512]	μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ (τῶν ἄλλων	ὧν	νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ' ὅτι φαίης
[451]	ἂν εἴ τίς με ἔροιτο	ὧν	νυνδὴ ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν τῶν
[456]	ὅταν γέ τις αἵρεσις ᾖ	ὧν	νυνδὴ σὺ ἔλεγες, ὦ Σώκρατες,
[455]	καὶ ἀδίκου ἢ καὶ περὶ	ὧν	νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν; πειρῶ οὖν
[459]	μὴ ἰατρός γε δήπου ἀνεπιστήμων	ὧν	ὁ ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον
[472]	καὶ οἱ ἀδελφοὶ μετ' αὐτοῦ,	ὧν	οἱ τρίποδες οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές
[515]	εἰπὲ περὶ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν	ὧν	ὀλίγῳ πρότερον ἔλεγες, εἰ ἔτι
[453]	οἶμαί σε λέγειν καὶ περὶ	ὧν·	οὐδὲν μέντοι ἧττον ἐρήσομαί ~σε
[501]	φύσιν ~ἔσκεπται καὶ τὴν αἰτίαν	ὧν	πράττει, καὶ λόγον ἔχει τούτων
[487]	σκέψις, ὦ ~Καλλίκλεις, περὶ τούτων	ὧν	σὺ δή μοι ἐπετίμησας, ~ποῖόν
[505]	~οὐδέ γέ μοι μέλει οὐδὲν	ὧν	σὺ λέγεις, καὶ ταῦτά σοι
[472]	εἶναί τι. ~καὶ νῦν περὶ	ὧν	σὺ λέγεις ὀλίγου σοι πάντες
[469]	δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ τῶν ἀνθρώπων	ὧν	σὺ ὁρᾷς αὐτίκα μάλα δεῖν
[471]	οὐδέν γέ σοι τούτων ὁμολογῶ	ὧν	σὺ φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ
[512]	λαβεῖν τὴν ἐκείνου. ~καίτοι ἐξ	ὧν	τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι δικαίῳ
[458]	ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα (ψευδὴς περὶ	ὧν	τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν ὁ λόγος
[449]	αὖ καὶ ~τοῦτο ἕν ἐστιν	ὧν	φημι, μηδένα ἂν ἐν βραχυτέροις
[484]	ἀνάγκη ~πάντων ἄπειρον γεγονέναι (ἐστὶν	ὧν	χρὴ ἔμπειρον εἶναι τὸν μέλλοντα
[516]	Δί' οὐδέ γε σὺ ἐξ	ὧν	ὡμολόγεις. πάλιν δὲ λέγε μοι
[521]	ὑμῶν διαφθείρει τέμνων τε καὶ	κάων,	~καὶ (ἰσχναίνων καὶ πνίγων ἀπορεῖν
[521]	με ~ἀδίκως ἀφείλετο, οὕτως καὶ	(λαβὼν	ἀδίκως χρήσεται, εἰ δὲ ἀδίκως,
[469]	γὰρ ἐγὼ ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ	λαβὼν	ὑπὸ μάλης ἐγχειρίδιον λέγοιμι πρὸς
[516]	ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου, ὃς ἂν	παραλαβὼν	ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ παρέλαβε;
[516]	κακὸς ἂν ἐδόκει εἶναι, ~εἰ	παραλαβὼν	μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν μηδὲ κυρίττοντας
[496]	περὶ ὅτου βούλει τοῦ σώματος	ἀπολαβὼν	(σκόπει. νοσεῖ ~που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς,
[502]	σοι πᾶσα καὶ ἡ τῶν	διθυράμβων	ποίησις ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης)
[501]	χορῶν διδασκαλία καὶ ἡ τῶν	διθυράμβων	ποίησις; οὐ τοιαύτη τίς σοι
[489]	φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν νόμον	ἄγων,	ἐὰν δέ τις κατὰ νόμον,
[494]	~(Καλλίκλης) οὐκ αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα	ἄγων,	ὦ Σώκρατες, τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης)
[461]	τοῦτο ὃ> δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς	ἀγαγὼν	ἐπὶ τοιαῦτα ~ἐρωτήματα ἐπεὶ τίνα
[471]	ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν εἰς ἅμαξαν, νύκτωρ	~ἐξαγαγὼν	ἀπέσφαξέν τε καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους.
[486]	τὴν ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα ἔμελλον	προσαγαγὼν	αὐτήν, εἴ μοι ὁμολογήσειεν ἐκείνη
[493]	ἴσως Σικελός ~τις ἢ Ἰταλικός,	παράγων	τῷ ὀνόματι διὰ τὸ πιθανόν
[521]	πονηρός τίς μ' ~ἔσται ὁ	εἰσάγων	οὐδεὶς γὰρ ἂν χρηστὸς μὴ
[503]	ἀνὴρ καὶ ἐπὶ τὸ βέλτιστον	λέγων,	ἃ ἂν λέγῃ ἄλλο τι
[500]	πρὸς Πῶλον καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον	λέγων.	ἔλεγον ~γὰρ αὖ, εἰ μνημονεύεις,
[471]	καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ δὲ τἀναντία	λέγων	ἕνα τινὰ παρέχηται ἢ μηδένα.
[491]	τε καὶ κναφέας καὶ μαγείρους	λέγων	καὶ ~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ, ὡς
[521]	πρὸς ἐμέ, διατελεῖν ἃ νοεῖς	λέγων.	~καὶ νῦν εὖ καὶ γενναίως
[512]	καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις,	λέγων	καὶ παρακαλῶν ἐπὶ τὸ δεῖν
[505]	δύναιο διελθεῖν τὸν λόγον, ἢ	λέγων	κατὰ σαυτὸν ἢ ~ἀποκρινόμενος σαυτῷ;
[509]	οὐδεὶς οἷός τ' ἐστὶν ἄλλως	λέγων	μὴ οὐ καταγέλαστος εἶναι. ἐγὼ
[482]	οὐδὲ σὺ παύσῃ ποτὲ ~ταῦτα	λέγων.	νόμιζε τοίνυν καὶ παρ' ἐμοῦ
[506]	ὑμῶν, ὥστε, ἂν τὶ φαίνηται	~λέγων	ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος
[460]	φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~μέμνησαι οὖν	λέγων	ὀλίγῳ πρότερον ὅτι οὐ δεῖ
[518]	λέγω· ἥκεις δὲ ὀλίγον ὕστερον	λέγων	ὅτι ἄνθρωποι (καλοὶ κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν
[489]	~πρόσθεν οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν	λέγων	ὅτι ἐναντίον ἐστὶν ὁ νόμος
[468]	~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον,	λέγων	ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν
[501]	ἀλλ' ~ἐμπειρία, ~(ἡ δ' ἰατρική,	λέγων	ὅτι ἡ μὲν τούτου οὗ
[521]	ληφθείς, εἰ αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις	λέγων	ὅτι ὦ παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς
[493]	ἐν Ἅιδου τὸ ἀιδὲς δὴ	λέγων	οὗτοι ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν, οἱ
[451]	τάχους ἔχει. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γε	λέγων	σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[494]	κοσμίου; πείθω τί σε ταῦτα	λέγων	~συγχωρῆσαι τὸν κόσμιον βίον τοῦ
[493]	ὡς ἔφη ὁ πρὸς ἐμὲ	(λέγων,	τὴν ψυχὴν ~εἶναι· τὴν δὲ
[492]	~Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν τοῖσδε λέγει,	λέγων	~τίς δ' οἶδεν, εἰ τὸ
[521]	ἅτε οὖν οὐ πρὸς χάριν	~λέγων	τοὺς λόγους οὓς λέγω ἑκάστοτε,
[450]	ἀξιῶ εἶναι περὶ λόγους, ὀρθῶς	λέγων,	~ὡς ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[510]	ὃς ἂν ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ	ψέγων	καὶ ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ
[480]	τὸ ἀλγεινόν, ἐὰν μέν γε	πληγῶν	ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν παρέχοντα,
[485]	καταγέλαστον φαίνεται καὶ ἄνανδρον ~καὶ	πληγῶν	ἄξιον. ταὐτὸν οὖν ἔγωγε τοῦτο
[485]	ἔτι ~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον,	πληγῶν	μοι δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι, ὦ
[524]	ἦν καὶ ἴχνη εἶχε τῶν	πληγῶν	οὐλὰς ἐν τῷ σώματι ἢ
[455]	τῇ ~πόλει σύλλογος ἢ περὶ	ναυπηγῶν	ἢ περὶ ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ
[455]	οἱ ἀρχιτέκτονες· οὐδ' αὖ ὅταν	στρατηγῶν	αἱρέσεως ~πέρι ἢ τάξεώς τινος
[521]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι μετ'	ὀλίγων	Ἀθηναίων, ἵνα μὴ εἴπω μόνος,
[522]	καὶ κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων καὶ	πνίγων	ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα πώματα διδοὺς
[524]	ἐν τῷ σώματι ἢ ὑπὸ	μαστίγων	ἢ ~ἄλλων τραυμάτων ζῶν, καὶ
[513]	αὑτῶν γὰρ (ἤθει λεγομένων τῶν	λόγων	ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ ~δὲ ἀλλοτρίῳ
[519]	νῦν γοῦν συχνοὺς τείνω τῶν	λόγων,	ἐπειδή μοι οὐκ ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι.
[450]	πρᾶξις καὶ ἡ κύρωσις διὰ	λόγων	~(ἐστίν. διὰ ταῦτ' ἐγὼ τὴν
[450]	καὶ τὸ (κῦρος αὐταῖς διὰ	λόγων	ἐστίν. τῶν τοιούτων τινά μοι
[482]	Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ	λόγων,	ἡ δὲ φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν
[457]	καὶ σὲ ἔμπειρον εἶναι πολλῶν	λόγων	καὶ καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς τὸ
[458]	γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε τοιούτων	λόγων	καὶ οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν
[484]	κατὰ τὴν πόλιν, καὶ τῶν	λόγων	οἷς δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν
[482]	τὰ (σὰ παιδικὰ τούτων τῶν	λόγων,	οὐδὲ σὺ παύσῃ ποτὲ ~ταῦτα
[526]	Καλλίκλεις, ὑπό τε τούτων τῶν	λόγων	πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι
[524]	εἶναι· καὶ ἐκ ~τούτων τῶν	λόγων	τοιόνδε τι λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ
[449]	ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος τῶν	λόγων	τοῦτο, οἷον καὶ πῶλος ~ἤρξατο,
[471]	~(Σωκράτης) ~καὶ κατ' ἀρχὰς τῶν	λόγων,	ὦ Πῶλε, ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα
[471]	ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν	λόγων	ὧν ἂν λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς
[493]	κάτω, καὶ τοῦτο ἄρα τις	μυθολογῶν	κομψὸς ἀνήρ, ἴσως Σικελός ~τις
[476]	ἐξαρκεῖς εἷς ὢν (μόνος καὶ	ὁμολογῶν	καὶ μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ σὲ
[499]	τοί σου ἀκροῶμαι, ὦ Σώκρατες,	καθομολογῶν,	ἐνθυμούμενος ὅτι, κἂν ~παίζων τίς
[456]	ῥητορικὸς ἢ ἄλλος ὁστισοῦν τῶν	~δημιουργῶν	ἐν πλήθει. ἡ μὲν οὖν
[459]	μίαν ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τῶν	δημιουργῶν;	~(Σωκράτης) ~εἰ μὲν ἐλαττοῦται ἢ
[455]	Περικλέους ἀλλ' οὐκ ἐκ τῶν	~δημιουργῶν.	~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα, ὦ Γοργία,
[516]	μὲν ~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν	ζευγῶν,	ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους
[473]	ἂν εἴη ἀθλιώτερος μέντοι ὁ	διαφεύγων	καὶ ~τυραννεύσας. τί τοῦτο, ὦ
[484]	ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας καὶ	~διαφυγών,	καταπατήσας τὰ ἡμέτερα γράμματα καὶ
[473]	οὗτος ~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ ἐὰν	διαφυγὼν	τύραννος καταστῇ καὶ ἄρχων ἐν
[502]	πρὸς τὸ ἥδιστον; ἠνία γὰρ	ᾄδων	τοὺς θεατάς. ἀλλὰ δὴ σκόπει·
[525]	αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν ψυχὴν εἶδεν·	ἰδὼν	δὲ ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ
[469]	~τὸ ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν εἴποις	ἰδὼν	ὅτι ὦ Σώκρατες, οὕτω μὲν
[494]	~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον, ὁ τῶν	κιναίδων	βίος, οὗτος οὐ δεινὸς καὶ
[480]	ἢ γονέων ἢ ἑταίρων ἢ	~παίδων	ἢ πατρίδος ἀδικούσης οὐ χρήσιμος
[502]	τινα πρὸς δῆμον τοιοῦτον οἷον	παίδων	τε ~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν καὶ
[523]	ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ ὁ	Ποσειδῶν	καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ
[473]	τε λωβηθεὶς καὶ τοὺς αὑτοῦ	~ἐπιδὼν	παῖδάς τε καὶ γυναῖκα τὸ
[526]	προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε δ' ἄλλην	~εἰσιδὼν	ὁσίως βεβιωκυῖαν καὶ μετ' ἀληθείας,
[526]	δὲ πονηρός τις· καὶ τοῦτο	~κατιδὼν	ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος, ἐάντε
[507]	ἀκολασίαν δὲ φευκτέον ὡς ἔχει	ποδῶν	ἕκαστος ἡμῶν, καὶ ~παρασκευαστέον μάλιστα
[521]	ἓν τούτων παθεῖν, ὡς οἰκῶν	~ἐκποδὼν	καὶ οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς εἰς
[492]	ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς	ἐμποδὼν	ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο
[465]	~ἄτοπον πεποίηκα, ὅτι σε οὐκ	ἐῶν	μακροὺς λόγους λέγειν αὐτὸς συχνὸν
[500]	ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ τῶν	ἡδέων	ἐστὶν καὶ ὁποῖα ~κακά, ἢ
[500]	πράττειν, ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ τῶν	~ἡδέων.	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[495]	ἀγαθόν, ἢ εἶναί τι τῶν	ἡδέων	ὃ οὐκ ἔστιν ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης)
[514]	καὶ σὺ ἐμέ, φέρε πρὸς	θεῶν,	αὐτὸς δὲ ὁ (Σωκράτης) πῶς
[525]	τε καὶ δίκην διδόντες ὑπὸ	θεῶν	τε καὶ ἀνθρώπων οὗτοι οἳ
[472]	δίκην καὶ τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ	θεῶν	τε καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά
[525]	τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων καὶ	βασιλέων	καὶ δυναστῶν καὶ τὰ τῶν
[492]	ὅσοις ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν ἢ	βασιλέων	~ὑέσιν εἶναι ἢ αὐτοὺς τῇ
[491]	~ἀνδρείους. τούτους γὰρ (προσήκει τῶν	πόλεων	ἄρχειν, καὶ τὸ δίκαιον τοῦτ'
[460]	ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν	πόλεων,	ἐὰν ὁ πύκτης τῇ πυκτικῇ
[456]	τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν	πόλεων.	ἐκεῖνοι μὲν γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ
[457]	τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν	πόλεων.	ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἐπὶ (δικαίου
[466]	ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν	πόλεων	ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος)
[466]	χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν	πόλεων	ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης)
[468]	βουλόμεθα οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν	πόλεων	οὐδὲ χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως,
[525]	καὶ δυναστῶν καὶ τὰ τῶν	πόλεων	~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι γὰρ διὰ
[483]	καὶ ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ	νέων	λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές τε
[510]	ἐν ταύτῃ τῇ πόλει τῶν	νέων,	τίνα ἂν τρόπον ἐγὼ μέγα
[480]	τῆς ἀδικίας τῆς αὑτοῦ ἢ	γονέων	ἢ ἑταίρων ἢ ~παίδων ἢ
[525]	καὶ ὕβρεως καὶ ἀκρατίας τῶν	πράξεων	ἀσυμμετρίας τε ~καὶ αἰσχρότητος γέμουσαν
[499]	οὕτω, τέλος εἶναι ἁπασῶν τῶν	πράξεων	~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου ἕνεκα
[449]	μέν, ὦ Σώκρατες, ἔνιαι τῶν	ἀποκρίσεων	ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν τοὺς λόγους
[449]	~καὶ αὐτῷ καλῶς (καὶ διὰ	βραχέων	ἀπεκρίνω, καὶ νῦν οὕτως εἰπὲ
[524]	οἷος εἶναι παρεσκεύαστο τὸ σῶμα	ζῶν,	ἔνδηλα ταῦτα ~καὶ τελευτήσαντος ἢ
[524]	ὑπὸ μαστίγων ἢ ~ἄλλων τραυμάτων	ζῶν,	καὶ τεθνεῶτος τὸ σῶμα ἔστιν
[527]	ἐνταῦθα, οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις καὶ	ζῶν	καὶ τελευτήσας, ὡς ~ὁ λόγος
[518]	σωμάτων ~θεραπευταί, ἔλεγές μοι πάνυ	σπουδάζων,	Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος
[508]	οἷς σύ με ἤρου εἰ	σπουδάζων	λέγοιμι, ~λέγοντα ὅτι κατηγορητέον εἴη
[522]	διδοὺς καὶ πεινῆν ~καὶ διψῆν	ἀναγκάζων,	οὐχ ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ καὶ
[476]	κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ δὲ ὀρθῶς	κολάζων	(δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[456]	περὶ τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ	θαυμάζων,	ὦ Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ τίς
[518]	θεραπευταί, ὁ μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς	~(παρασκευάζων,	ὁ δὲ ὄψον, ὁ δὲ
[499]	Σώκρατες, καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος ὅτι, κἂν	~παίζων	τίς σοι ἐνδῷ ὁτιοῦν, τούτου
[479]	ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν τὸν Ἀρχέλαον	~εὐδαιμονίζων	τὸν τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην
[476]	μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ σὲ ~μόνον	ἐπιψηφίζων	τοὺς ἄλλους ἐῶ χαίρειν. καὶ
[499]	~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ που τῶν	ἀγαθῶν	ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον εἶναι,
[500]	τρίτων; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν	ἀγαθῶν	ἄρα ἕνεκα δεῖ καὶ τἆλλα
[497]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν τῶν	ἀγαθῶν	γε καὶ κακῶν οὐχ ἅμα
[492]	ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν	ἀγαθῶν	καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ
[498]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ἀγαθῶν	παρόντων ἀγαθοί εἰσιν οἱ χαίροντες;
[497]	ἄθρει δέ̓ τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ	~ἀγαθῶν	παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ τοὺς
[468]	τὰ μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα τῶν	ἀγαθῶν	πράττουσιν ὅταν πράττωσιν, ἢ ~τἀγαθὰ
[468]	~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ δήπου τῶν	ἀγαθῶν.	~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες
[498]	~οὐκ οἶσθ' ὅτι τοὺς ἀγαθοὺς	ἀγαθῶν	φῂς παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς, καὶ
[484]	τῶν ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην τῶν	ἠθῶν	παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν
[486]	ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων τινὰ τῶν	λίθων	ᾗ βασανίζουσιν τὸν χρυσόν, τὴν
[515]	ἄλλου του ἄρα ἐπιμελήσῃ ἡμῖν	ἐλθὼν	~ἐπὶ τὰ (τῆς πόλεως πράγματα
[526]	ἣν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ~ἀλλὰ	ἐλθὼν	παρὰ τὸν δικαστήν, ~(τὸν τῆς
[522]	οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι ἂν	εἰσελθὼν	εἰς δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ ἡδονὰς
[456]	καὶ μετὰ τῶν ἄλλων ἰατρῶν	εἰσελθὼν	παρά τινα τῶν ~καμνόντων οὐχὶ
[508]	δεῖ εἶναι καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν	δικαίων,	ὃ αὖ Γοργίαν ἔφη πῶλος
[454]	τοῖς ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ τῶν	δικαίων	τε καὶ ἀδίκων; ἐξ ἧς
[455]	τε καὶ τῶν ἄλλων ὄχλων	~δικαίων	τε πέρι καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ
[484]	~οὗτος δὲ δή, φησίν, ~ἄγει	δικαιῶν	τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι
[519]	ὁρῶ γιγνόμενον καὶ ἀκούω τῶν	παλαιῶν	ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι γάρ, ὅταν
[503]	οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; τῶν	παλαιῶν	ἔχεις τινὰ εἰπεῖν δι' ὅντινα
[471]	εὐδαιμονέστατος, καὶ ἴσως ἔστιν ὅστις	~Ἀθηναίων	ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ' ἂν
[502]	τί δὲ ἡ πρὸς τὸν	Ἀθηναίων	δῆμον ῥητορικὴ (καὶ τοὺς ἄλλους
[481]	σὺ δὲ δυοῖν, τοῦ τε	Ἀθηναίων	~δήμου καὶ τοῦ Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι
[513]	γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν τῷ	Ἀθηναίων	δήμῳ καὶ ~ναὶ μὰ Δία
[513]	ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ δήμῳ τῷ	Ἀθηναίων,	εἰ ~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς εἶναι
[521]	γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι μετ' ὀλίγων	Ἀθηναίων,	ἵνα μὴ εἴπω μόνος, ἐπιχειρεῖν
[487]	ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ ἂν φήσαιεν	Ἀθηναίων,	καὶ ἐμοὶ εἶ εὔνους. ~(τίνι
[455]	~ταῦτα (καὶ τὰ τείχη τὰ	Ἀθηναίων	καὶ ἡ τῶν λιμένων κατασκευὴ
[481]	σοῦ λέγοντος ὁ ~δῆμος ὁ	Ἀθηναίων	μὴ φῇ οὕτως ἔχειν, μεταβαλλόμενος
[469]	σοι δοκοῖ, καὶ τά γε	~Ἀθηναίων	νεώρια καὶ αἱ τριήρεις καὶ
[518]	εἶναι καὶ τῆς ἀποβολῆς τῶν	ἀρχαίων	σαρκῶν, ἀλλ' οἳ ἂν αὐτοῖς
[502]	σοι δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι ἡ τῶν	τραγῳδιῶν	ποίησις; ~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ τοῦτό
[507]	~αὐτὸς ἢ ἄλλος τις τῶν	οἰκείων,	ἢ ἰδιώτης ἢ πόλις, ἐπιθετέον
[456]	μητέρα ἢ ἄλλον τινὰ τῶν	οἰκείων	ἢ τῶν φίλων, οὐ τούτου
[480]	καὶ αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων	οἰκείων	καὶ ἐπὶ τοῦτο ~χρώμενον τῇ
[480]	ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ καὶ τῶν	οἰκείων	καὶ τῶν ἄλλων ὃς ἂν
[508]	τῶν ~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ τῶν	οἰκείων,	οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν μεγίστων
[484]	ἡδονῶν τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν	ἀνθρωπείων,	καὶ συλλήβδην τῶν ἠθῶν παντάπασιν
[451]	χρῆται; ~(Γοργίας) τὰ μέγιστα τῶν	ἀνθρωπείων	πραγμάτων, ὦ Σώκρατες, καὶ ἄριστα.
[498]	μᾶλλον δὲ οἱ δειλοὶ τῶν	~ἀνδρείων;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν
[485]	~τὸν λοιπὸν βίον βιῶναι μετὰ	μειρακίων	ἐν γωνίᾳ τριῶν ἢ (τεττάρων
[525]	διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ	(ἐπιορκιῶν	καὶ ἀδικίας, ἃ ~ἑκάστη ἡ
[498]	~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ἀπιόντων τῶν	πολεμίων	πότεροί σοι ἐδόκουν μᾶλλον χαίρειν,
[491]	αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν καὶ	ἐπιθυμιῶν	(ἄρχοντα τῶν ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης)
[497]	καὶ πεινῶν καὶ τῶν ἄλλων	ἐπιθυμιῶν	καὶ ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης)
[505]	ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν δεῖ τῶν	ἐπιθυμιῶν	καὶ ~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ' ἄττα
[518]	γυμναστικῆς· διακόνους μοι λέγεις καὶ	~ἐπιθυμιῶν	παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈ οντας
[503]	ὁμολογεῖν ὅτι αἳ μὲν τῶν	~ἐπιθυμιῶν	πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον,
[484]	καὶ τῶν ἡδονῶν τε καὶ	~ἐπιθυμιῶν	τῶν ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην τῶν
[489]	δούλων καὶ παντοδαπῶν ἀνθρώπων μηδενὸς	ἀξίων	πλὴν ~ἴσως τῷ σώματι ἰσχυρίσασθαι,
[520]	ἂν λέγοις ἀνθρώπων πέρι οὐδενὸς	ἀξίων;	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἂν περὶ
[513]	~βιῶναι ὡς ἄριστα βιοίη, ~ἆρα	ἐξομοιῶν	(αὑτὸν τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ ἐν
[476]	κολάζει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) δίκαια	ποιῶν	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια. ~(Σωκράτης)
[490]	καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι; ~(Καλλίκλης)	ποίων	ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰς ὑποδήματα
[473]	ἄρχων ἐν τῇ πόλει ~διαβιῷ	ποιῶν	ὅτι ἂν βούληται, ζηλωτὸς ὢν
[518]	~θεραπευταί, ἔλεγές μοι πάνυ σπουδάζων,	Θεαρίων	ὁ ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος ὁ
[519]	τειχῶν καὶ φόρων καὶ τοιούτων	φλυαριῶν	ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν· ~ὅταν οὖν
[477]	~(Σωκράτης) ~τίς οὖν τούτων τῶν	πονηριῶν	αἰσχίστη; οὐχ ἡ ἀδικία καὶ
[455]	ἄρα διδασκαλικὸς ὁ ῥήτωρ ἐστὶν	δικαστηρίων	τε καὶ τῶν ἄλλων ὄχλων
[448]	ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ τῶν	ἐμπειριῶν	ἐμπείρως ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν γὰρ
[464]	διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον τῶν	μορίων,	προσποιεῖται (εἶναι τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ,
[485]	βιῶναι μετὰ μειρακίων ἐν γωνίᾳ	τριῶν	ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ
[477]	χρημάτων (καὶ σώματος καὶ ψυχῆς,	τριῶν	ὄντων, τριττὰς εἴρηκας ~πονηρίας, πενίαν,
[490]	θηρεύω εἰ ὁ ~εἷς τῶν	μυρίων	κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν
[490]	~(Σωκράτης) ~πολλάκις ἄρα εἷς φρονῶν	μυρίων	μὴ φρονούντων κρείττων ἐστὶν κατὰ
[455]	οἰκοδομήσεως ἢ λιμένων ~κατασκευῆς ἢ	νεωρίων,	ἀλλ' οἱ ἀρχιτέκτονες· οὐδ' αὖ
[514]	τὰ οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν ἢ	νεωρίων	ἢ ἱερῶν ἐπὶ τὰ ~μέγιστα
[519]	σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης λιμένων καὶ	~νεωρίων	καὶ τειχῶν καὶ φόρων καὶ
[455]	τάξεώς τινος πρὸς πολεμίους ἢ	χωρίων	(καταλήψεως συμβουλὴ ᾖ, ~ἀλλ' οἱ
[520]	ἐστιν, ὅτι μόνη αὕτη τῶν	εὐεργεσιῶν	τὸν εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ
[449]	ἡ ὑφαντικὴ ~περὶ τὴν τῶν	ἱματίων	ἐργασίαν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.
[490]	ποτῶν. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως	ἱματίων,	καὶ δεῖ τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον
[490]	κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι; ~(Καλλίκλης) ποίων	ἱματίων;	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰς ὑποδήματα δῆλον
[519]	προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ	αἰτίων	ὄντων τῶν κακῶν ἀλλ' ἴσως
[519]	ὄντων τῶν κακῶν ἀλλ' ἴσως	συναιτίων.	καίτοι ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ
[490]	πλέον δεῖν ἔχειν; ~(Καλλίκλης) οὐ	σιτίων	γε οὐδὲ ποτῶν. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω,
[518]	ὅτι χρηστὸν καὶ πονηρὸν τῶν	~σιτίων	ἢ ποτῶν ἐστιν εἰς ἀρετὴν
[464]	ἐπαί̈ ει περὶ τῶν χρηστῶν	σιτίων	καὶ ~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς ἢ
[490]	~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν τούτων τῶν	σιτίων	πλέον ἡμῶν ἑκτέον αὐτῷ, ὅτι
[510]	τούτου ἐν τῇ ~πόλει πολὺ	βελτίων	εἴη, φοβοῖτο δήπου ἂν αὐτὸν
[512]	ἔλεγον; οἶδ' ὅτι φαίης ἂν	βελτίων	εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων. τὸ
[505]	ἄττα ποιεῖν ἢ ἀφ' ὧν	βελτίων	ἔσται· φῂς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[490]	πλέον ἡμῶν ἑκτέον αὐτῷ, ὅτι	βελτίων	ἐστίν, ἢ τῷ μὲν ~ἄρχειν
[501]	τρόπον γίγνοιτο, ἥτις δὲ ἢ	βελτίων	ἢ χείρων τῶν ἡδονῶν, οὔτε
[490]	ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν,	βελτίων	καὶ κρείττων ἔσται εἰς ταῦτα;
[477]	ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν;	βελτίων	τὴν ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ ~δικαίως
[482]	ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν κύνα τὸν	Αἰγυπτίων	θεόν, ~οὔ σοι ὁμολογήσει Καλλικλῆς,
[519]	~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων ὄντων τῶν	κακῶν	ἀλλ' ἴσως συναιτίων. καίτοι ἔγωγε
[498]	αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης)	~κακῶν	δέ γε παρουσίᾳ φῂς σὺ
[518]	~προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους τῶν	κακῶν	(ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ νῦν, ὦ
[522]	εἰς Ἅιδου ἀφικέσθαι πάντων ἔσχατον	κακῶν	ἐστιν. εἰ δὲ βούλει, σοὶ
[509]	οὕτως ἔχει καὶ μέγιστον τῶν	κακῶν	~ἐστιν ἡ ἀδικία τῷ ἀδικοῦντι
[476]	διδόναι δίκην ~ἆρα μέγιστον τῶν	κακῶν	ἐστιν, ὡς σὺ ᾤου, ἢ
[478]	ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο ~(μέγιστον τῶν	κακῶν	ἐφάνη. ~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)
[482]	δίκην μὴ διδόναι ἁπάντων ~ἔσχατον	κακῶν·	ἢ εἰ τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον,
[479]	~(Σωκράτης) ~δεύτερον ἄρα ἐστὶν τῶν	κακῶν	μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ δὲ
[497]	μὴν τῶν ἀγαθῶν γε καὶ	κακῶν	οὐχ ἅμα παύεται, ὡς σὺ
[479]	πάντων μέγιστόν τε καὶ πρῶτον	κακῶν	πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[519]	Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς ~αἰτίους τῶν	κακῶν·	σοῦ δὲ ἴσως ἐπιλήψονται, ἐὰν
[498]	εἶναι ἀγαθούς, καὶ κακοὺς δὲ	~κακῶν;	τὰ δὲ ἀγαθὰ εἶναι τὰς
[523]	οἰκεῖν ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς	κακῶν,	τὸν δὲ ἀδίκως καὶ ἀθέως
[469]	~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς μέγιστον τῶν	κακῶν	τυγχάνει ὂν τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος)
[488]	εὖ ἴσθι τοῦτο ὅτι οὐχ	ἑκὼν	ἐξαμαρτάνω ἀλλ' ἀμαθίᾳ τῇ ἐμῇ·
[502]	οἷον παίδων τε ~ὁμοῦ καὶ	γυναικῶν	καὶ ἀνδρῶν, καὶ δούλων καὶ
[455]	ὄχλων ~δικαίων τε πέρι καὶ	ἀδίκων,	ἀλλὰ πιστικὸς μόνον· οὐ γὰρ
[473]	ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις; ἐὰν	ἀδικῶν	ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων, καὶ
[525]	τῷ ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ τῶν	ἀδίκων	ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ νουθετήματα. ~(ὧν
[472]	ἓν μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν·	ἀδικῶν	δὲ δὴ εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ'
[454]	~περὶ τῶν δικαίων τε καὶ	ἀδίκων;	ἐξ ἧς πιστεύειν γίγνεται ἄνευ
[472]	διδῷ δίκην μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας	ἀδικῶν,	ἧττον δὲ ~ἄθλιος ἐὰν διδῷ
[480]	ἂν ἀεὶ τῶν φίλων τυγχάνῃ	ἀδικῶν,	~καὶ μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς
[478]	ὢν ὃς ἂν τὰ μέγιστα	ἀδικῶν	καὶ χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται
[472]	ἄρα μὴ τυγχάνῃ δίκης ὁ	ἀδικῶν,	κατὰ τὸν σὸν λόγον εὐδαίμων
[472]	ἐμὴν δόξαν, ὦ Πῶλε, ὁ	ἀδικῶν	τε καὶ ὁ ἄδικος πάντως
[479]	ἀνθρώπων ὁστισοῦν μὴ δίδωσι ~δίκην	ἀδικῶν,	τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως
[481]	ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς γὰρ τῶν	παιδικῶν	βουλεύμασίν τε καὶ λόγοις οὐχ
[482]	καί μοί ἐστιν τῶν ~ἑτέρων	παιδικῶν	πολὺ ἧττον ἔμπληκτος· ὁ μὲν
[465]	τε ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ	ὀψοποιικῶν.	ὃ μὲν οὖν ἐγώ φημι
[521]	ἂν ἓν τούτων παθεῖν, ὡς	οἰκῶν	~ἐκποδὼν καὶ οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς
[465]	αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων τῶν τε	ἰατρικῶν	καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν. ὃ
[519]	ὅταν ἡ πόλις τινὰ τῶν	πολιτικῶν	ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων
[473]	~ὦ Πῶλε, οὐκ εἰμὶ τῶν	πολιτικῶν,	καὶ πέρυσι βουλεύειν λαχών, ἐπειδὴ
[514]	ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες τῶν	~πολιτικῶν	πραγμάτων ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά, ἢ
[464]	ἢ ~ἰατρός τε καὶ τῶν	γυμναστικῶν	τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[518]	καὶ τῆς ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων	σαρκῶν,	ἀλλ' οἳ ἂν αὐτοῖς τύχωσι
[527]	τῷ ὄντι ᾖς καλὸς κἀγαθός,	~ἀσκῶν	ἀρετήν. κἄπειτα οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες,
[526]	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν	ἀσκῶν	πειράσομαι ~τῷ ὄντι ὡς ἂν
[486]	τοιούτων εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι,	φάσκων	ἀδικεῖν μηδὲν ~ἀδικοῦντα, οἶσθ' ὅτι
[499]	χρῇ, τοτὲ μὲν ~τὰ αὐτὰ	φάσκων	οὕτως ἔχειν, τοτὲ δὲ ἑτέρως,
[482]	τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ καὶ δημηγορικά,	~φάσκων	τὴν ἀλήθειαν διώκειν, ἃ φύσει
[471]	οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ λόγῳ,	φάσκων	τὸν ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα εἶναι;
[469]	~(Πῶλος) ~ἦ που ὅ γε	ἀποθνῄσκων	ἀδίκως ἐλεινός τε καὶ ἄθλιός
[469]	καὶ ἧττον ἢ ὁ δικαίως	ἀποθνῄσκων.	~(Πῶλος) πῶς δῆτα, ὦ Σώκρατες;
[471]	~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν αὑτοῦ, σχεδὸν ἡλικιώτην,	ἐμβαλὼν	εἰς ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν
[471]	ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς φρέαρ	ἐμβαλὼν	καὶ ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν μητέρα
[463]	τινός ἐστι μόριον οὐδενὸς τῶν	καλῶν.	~(Γοργίας) ~τίνος, ὦ Σώκρατες; εἰπέ·
[512]	ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις, λέγων καὶ	παρακαλῶν	ἐπὶ τὸ δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς,
[514]	καὶ ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν	διδασκάλων	~ἀπηλλάγημεν, οὕτω μὲν διακειμένων, νοῦν
[514]	μὲν καὶ καλὰ μετὰ τῶν	~διδασκάλων	ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ δὲ καὶ
[519]	με ~ἠνάγκασας, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ	ἐθέλων	ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης) ~σὺ δ' οὐκ
[521]	πρὸς ~(τὸ ἥδιστον, καὶ οὐκ	ἐθέλων	ποιεῖν ἃ σὺ παραινεῖς, τὰ
[449]	ἡ μουσικὴ περὶ τὴν τῶν	μελῶν	ποίησιν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ
[480]	~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ, ὅπως ἂν	καταδήλων	τῶν ἀδικημάτων γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται τοῦ
[486]	ἐξ ὧν κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις δόμοις·	ζηλῶν	οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας τὰ μικρὰ
[472]	ἀλλήλους σκεψώμεθα εἴ τι διοίσουσιν	~ἀλλήλων.	καὶ γὰρ καὶ τυγχάνει περὶ
[495]	ἐπιστήμην δὲ καὶ ἀνδρείαν καὶ	ἀλλήλων	καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης)
[517]	αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες	ἀλλήλων	ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ γοῦν σε
[454]	ἵνα μὴ ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν	ἀλλήλων	τὰ λεγόμενα, ἀλλὰ σὺ τὰ
[464]	νομοθετικῇ· ~ὅμως δὲ διαφέρουσίν τι	ἀλλήλων.	τεττάρων δὴ τούτων οὐσῶν, καὶ
[456]	μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων εἶναι καὶ	φίλων	καὶ ἐχθρῶν, οὐ τούτου ἕνεκα
[456]	τινὰ τῶν οἰκείων ἢ τῶν	φίλων,	οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ τοὺς
[508]	βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε τῶν	~φίλων	οὐδενὶ οὐδὲ τῶν οἰκείων, οὐδ'
[514]	οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ τῶν	~φίλων	τινὶ ἢ ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ
[480]	ἄλλων ὃς ἂν ἀεὶ τῶν	φίλων	τυγχάνῃ ἀδικῶν, ~καὶ μὴ ἀποκρύπτεσθαι
[448]	ἑκάστων δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι	ἄλλων	~ἄλλως, τῶν δὲ ἀρίστων οἱ
[479]	προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως τῶν	ἄλλων	ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα
[452]	τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα δὲ τοῦ	ἄλλων	ἄρχειν ἐν τῇ αὑτοῦ πόλει
[459]	μὴ ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ τῶν	ἄλλων	διὰ τὸ οὕτως ἔχειν, αὐτίκα
[503]	τὰς αὑτοῦ καὶ τὰς τῶν	ἄλλων·	εἰ δὲ μὴ τοῦτο, ἀλλ'
[527]	ἀλλ' ἐν τοσούτοις λόγοις τῶν	ἄλλων	ἐλεγχομένων μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ
[497]	~οὐκοῦν καὶ πεινῶν καὶ τῶν	ἄλλων	ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν ἅμα παύεται;
[482]	μὲν γὰρ Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε	~ἄλλων	ἐστὶ λόγων, ἡ δὲ φιλοσοφία
[483]	τὸ ἀδικεῖν, τὸ πλέον τῶν	ἄλλων	~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι
[456]	τοῦ ἀδελφοῦ καὶ μετὰ τῶν	ἄλλων	ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά τινα τῶν
[491]	αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν δὲ	ἄλλων;	~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις;
[473]	ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν καὶ τῶν	ἄλλων	ξένων; ταῦτα λέγεις ἀδύνατον εἶναι
[480]	κατήγορον καὶ αὑτοῦ καὶ τῶν	ἄλλων	οἰκείων καὶ ἐπὶ τοῦτο ~χρώμενον
[511]	Πώλου ἄρτι ~πολλάκις καὶ τῶν	ἄλλων	ὀλίγου πάντων τῶν ἐν τῇ
[480]	καὶ τῶν οἰκείων καὶ τῶν	ἄλλων	ὃς ἂν ἀεὶ τῶν φίλων
[455]	ἐστὶν δικαστηρίων τε καὶ τῶν	ἄλλων	ὄχλων ~δικαίων τε πέρι καὶ
[500]	πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο τῶν	ἄλλων;	σύμψηφος ἡμῖν εἶ καὶ σὺ
[512]	μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ καὶ τῶν	ἄλλων	τεχνῶν ὅσαι τοῦ σῴζειν ~ἕνεκα
[520]	οἷον οἰκοδομίας πέρι ἢ τῶν	ἄλλων	τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης) ἔοικέ
[450]	~ὅτι, ὦ Σώκρατες, τῶν μὲν	ἄλλων	τεχνῶν περὶ χειρουργίας τε καὶ
[491]	~ἐστίν, πλέον ἔχειν τούτους τῶν	ἄλλων,	τοὺς ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης)
[524]	σώματι ἢ ὑπὸ μαστίγων ἢ	~ἄλλων	τραυμάτων ζῶν, καὶ τεθνεῶτος τὸ
[512]	τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ (τῶν	ἄλλων	ὧν νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ' ὅτι
[487]	αὐτὸς αὑτῷ ἐναντία λέγειν ἐναντίον	πολλῶν	ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα περὶ τῶν
[475]	τι οὖν ὑπὸ μὲν τῶν	πολλῶν	ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο
[492]	ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν	πολλῶν	~ἀνθρώπων νόμον τε καὶ λόγον
[526]	~ἐάσας τὰς τιμὰς τὰς τῶν	πολλῶν	ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι
[488]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ τῶν	πολλῶν	ἄρα νόμιμα τὰ τῶν κρειττόνων
[522]	ἐστιν, τὸ δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται·	πολλῶν	γὰρ ἀδικημάτων γέμοντα ~τὴν ψυχὴν
[448]	μέ πω ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν	πολλῶν	ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν) ἦ που ἄρα
[483]	τὸ πλέον ζητεῖν ἔχειν τῶν	~πολλῶν,	καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ
[472]	ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ	πολλῶν	καὶ δοκούντων εἶναί τι. ~καὶ
[457]	Γοργία, καὶ σὲ ἔμπειρον εἶναι	πολλῶν	λόγων καὶ καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς
[493]	δὲ γάλακτος, καὶ ἄλλοι πολλοὶ	πολλῶν,	~νάματα δὲ σπάνια καὶ χαλεπὰ
[513]	Σώκρατες, πέπονθα δὲ τὸ τῶν	~πολλῶν	πάθος· οὐ πάνυ σοι πείθομαι.
[493]	ἑκάστου τούτων εἴη καὶ μετὰ	πολλῶν	πόνων καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ
[525]	τῆς ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ	οὐλῶν	μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ ἀδικίας,
[502]	καὶ γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν, καὶ	δούλων	καὶ ἐλευθέρων, ἣν οὐ πάνυ
[489]	με λέγειν, ~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ	δούλων	καὶ παντοδαπῶν ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων
[455]	δικαστηρίων τε καὶ τῶν ἄλλων	ὄχλων	~δικαίων τε πέρι καὶ ἀδίκων,
[484]	τούτῳ, καὶ ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται,	~νέμων	τὸ πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ μέρος,
[514]	μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους τε	ἡμῶν	ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ
[483]	πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους	ἡμῶν	αὐτῶν, ἐκ νέων λαμβάνοντες, ~ὥσπερ
[514]	εἰ δὲ μήτε διδάσκαλον εἴχομεν	ἡμῶν	αὐτῶν ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά τε ἢ
[509]	ταύτην, ἥτις ἀποτρέψει τὴν ~μεγίστην	ἡμῶν	βλάβην; ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη ταύτην
[490]	οὖν τούτων τῶν σιτίων πλέον	ἡμῶν	ἑκτέον αὐτῷ, ὅτι βελτίων ἐστίν,
[497]	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου καὶ	ἡμῶν	ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν οἱ ~λόγοι.
[514]	ἡμῖν, πολλὰ δὲ καὶ ἴδια	ἡμῶν	ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν, οὕτω
[461]	μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον δὲ	ἡμῶν	ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ καὶ ~αὐτὸς
[490]	οἱ δ' ἀσθενεῖς, εἷς δὲ	ἡμῶν	ᾖ φρονιμώτερος περὶ ταῦτα, ἰατρὸς
[481]	~(ἢ) τὸ αὐτό, ἀλλά τις	ἡμῶν	ἴδιόν τι ἔπασχεν πάθος ἢ
[497]	οὐχ ἅμα παύεται διψῶν ~ἕκαστος	ἡμῶν	καὶ ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[507]	φευκτέον ὡς ἔχει ποδῶν ἕκαστος	ἡμῶν,	καὶ ~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν μηδὲν
[501]	εἶναι, ~ὦ Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν	ἡμῶν	μόνον διώκειν, ἄλλο δ' οὐδὲν
[481]	ἃ λέγεις, ἄλλο τι ἢ	ἡμῶν	ὁ βίος ἀνατετραμμένος ἂν εἴη
[497]	οὐχ ἅμα διψῶν τε ἕκαστος	~ἡμῶν	πέπαυται καὶ ἅμα ἡδόμενος διὰ
[448]	μὲν γὰρ ποιεῖ τὸν αἰῶνα	ἡμῶν	πορεύεσθαι κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία δὲ
[517]	ἐὰν μὲν πεινῇ τὰ σώματα	~ἡμῶν,	σιτία, ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά,
[461]	παρόντες ὑμεῖς οἱ νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε	ἡμῶν	τὸν βίον καὶ ἐν ἔργοις
[490]	ἄλλο τι ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος	ἡμῶν	ὤν, βελτίων καὶ κρείττων ἔσται
[459]	δήπου ἀνεπιστήμων ὧν ὁ ἰατρὸς	ἐπιστήμων.	~(Γοργίας) δῆλον ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ὁ
[448]	~νῦν δ' ἐπειδὴ τίνος τέχνης	ἐπιστήμων	ἐστίν, τίνα ἂν καλοῦντες αὐτὸν
[448]	ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος τίνος (Γοργίας)	ἐπιστήμων	τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις μὲν αὐτοῦ τὴν
[449]	~φέρε δή· ῥητορικῆς γὰρ φῂς	ἐπιστήμων	τέχνης (εἶναι καὶ ποιῆσαι ἂν
[448]	~ἐρωτῶ δή. εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας)	ἐπιστήμων	ὢν τῆς τέχνης ἧσπερ ὁ
[459]	δὲ μὴ ἰατρός γε δήπου	ἀνεπιστήμων	ὧν ὁ ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας)
[471]	κατὰ τὸ δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη	εὐδαίμων	γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς
[491]	ὦ Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς ἂν	εὐδαίμων	γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ
[497]	ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης)	~εὐδαίμων	εἶ, ὦ Καλλίκλεις, ὅτι τὰ
[507]	δίκην καὶ κολαστέον, ~εἰ μέλλει	εὐδαίμων	εἶναι. οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ ὁ
[472]	ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν δὲ δὴ	εὐδαίμων	~ἔσται ἆρ' ἂν τυγχάνῃ δίκης
[472]	ἀδικῶν, κατὰ τὸν σὸν λόγον	εὐδαίμων	ἔσται; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ
[472]	γιγνώσκειν ἢ ἀγνοεῖν ὅστις τε	εὐδαίμων	ἐστὶν καὶ ~(ὅστις μή. αὐτίκα
[471]	ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν	εὐδαίμων	κατὰ τὸν σὸν λόγον. νῦν
[470]	μή, ἀλλ' ἀκούω γε. ~(Πῶλος)	~εὐδαίμων	οὖν σοι δοκεῖ εἶναι ἢ
[515]	ἀγαθοὶ πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ	Κίμων	καὶ Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης)
[496]	καὶ τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν	ὀφθαλμῶν	καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται;
[484]	ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ γὰρ τῶν	νόμων	ἄπειροι ~γίγνονται τῶν κατὰ τὴν
[521]	καὶ ~αὐτούς, καὶ τοὺς νεωτάτους	ὑμῶν	διαφθείρει τέμνων τε καὶ κάων,
[487]	Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα· καί ποτε	ὑμῶν	ἐγὼ ~ἐπήκουσα βουλευομένων μέχρι ὅποι
[506]	δοκῇ ἔχειν· ἐὰν δέ τῳ	ὑμῶν	μὴ ~τὰ ὄντα δοκῶ ὁμολογεῖν
[506]	λέγω, ἀλλὰ ζητῶ κοινῇ μεθ'	ὑμῶν,	ὥστε, ἂν τὶ φαίνηται ~λέγων
[462]	τῷ συγγράμματι (ὃ ἐγὼ ἔναγχος	~ἀνέγνων.	~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)
[513]	δήμου γὰρ ἔρως, ὦ Καλλίκλεις,	ἐνὼν	ἐν τῇ ψυχῇ τῇ σῇ
[523]	ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον πάντων τῶν	συγγενῶν	καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς
[526]	γάρ, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν	(δυναμένων	εἰσὶ καὶ οἱ σφόδρα πονηροὶ
[480]	γὰρ δὴ ἐκ τῶν νῦν	ὡμολογημένων	αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα φυλάττειν ὅπως
[461]	εἶ ~καὶ ἐγὼ ἐθέλω τῶν	ὡμολογημένων	εἴ τί σοι δοκεῖ μὴ
[515]	βέλτιστε, ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ τῶν	ὡμολογημένων,	εἴπερ ἀγαθός γ' ἦν ~ἐκεῖνος
[477]	ἀμφότερα ~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ τῶν	ὡμολογημένων	ἐν τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα.
[498]	τί ἡμῖν συμβαίνει ἐκ τῶν	ὡμολογημένων·	~καὶ δὶς γάρ τοι καὶ
[479]	γὰρ ~ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν	ὡμολογημένων	τοιοῦτόν τι ποιεῖν καὶ οἱ
[514]	τῶν διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν, οὕτω μὲν	διακειμένων,	νοῦν ἐχόντων ἦν ἂν ἰέναι
[519]	ἄνευ γὰρ σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης	λιμένων	καὶ ~νεωρίων καὶ τειχῶν καὶ
[455]	τὰ Ἀθηναίων καὶ ἡ τῶν	λιμένων	κατασκευὴ ἐκ τῆς ~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς
[455]	ὅταν τειχῶν περὶ οἰκοδομήσεως ἢ	λιμένων	~κατασκευῆς ἢ νεωρίων, ἀλλ' οἱ
[458]	ὥστε τοιούτων λόγων καὶ οὕτω	λεγομένων	ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι ἄλλο
[513]	~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν γὰρ (ἤθει	λεγομένων	τῶν λόγων ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ
[458]	αὐτοὶ ἀκούετε τούτων τῶν ἀνδρῶν	~βουλομένων	ἀκούειν ἐάν τι λέγητε· ἐμοὶ
[480]	ὅπως ἂν καταδήλων τῶν ἀδικημάτων	γιγνομένων	~ἀπαλλάττωνται τοῦ μεγίστου κακοῦ, ἀδικίας.
[526]	σφόδρα γε ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν	γιγνομένων·	χαλεπὸν γάρ, ὦ Καλλίκλεις, καὶ
[523]	αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν	κρινομένων.	~πρῶτον μὲν οὖν, ἔφη, παυστέον
[451]	οὖσα τῶν λόγῳ τὰ πάντα	~διαπραττομένων	τε καὶ κυρουμένων· ἦ γάρ;
[487]	καί ποτε ὑμῶν ἐγὼ ~ἐπήκουσα	βουλευομένων	μέχρι ὅποι τὴν σοφίαν ἀσκητέον
[527]	ἐν τοσούτοις λόγοις τῶν ἄλλων	ἐλεγχομένων	μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ λόγος,
[491]	τῶν ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας τῶν	ἀρχομένων.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; αὑτῶν, ὦ
[490]	πλέον ἔχειν τὸν ἄρχοντα τῶν	~ἀρχομένων·	τοῦτο γάρ μοι δοκεῖς βούλεσθαι
[476]	ἀλλ' ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ	ὁμολογουμένων,	τὸ δίκην διδόναι πότερον πάσχειν
[461]	ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον δὲ ἡμῶν	ἐπισκοπουμένων	ὁρᾷς δὴ καὶ ~αὐτὸς ὅτι
[451]	τὰ πάντα ~διαπραττομένων τε καὶ	κυρουμένων·	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.
[451]	ἐστὶν τῶν λόγῳ τὸ πᾶν	κυρουμένων·	καὶ εἰ ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ
[451]	τεχνῶν τῶν τὸ πολὺ λόγῳ	χρωμένων,	τυγχάνουσιν δὲ ~καὶ ἄλλαι τοιαῦται
[514]	γεγονότα τὸ σῶμα, μήτε τῶν	ξένων	μήτε τῶν ἀστῶν, μήτε ~ἄνδρα
[473]	τῶν ~(πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων	ξένων;	ταῦτα λέγεις ἀδύνατον εἶναι ἐξελέγχειν;
[527]	~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε τῶν νῦν	Ἑλλήνων,	σύ τε καὶ πῶλος καὶ
[522]	τέμνων τε καὶ κάων, ~καὶ	(ἰσχναίνων	καὶ πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα
[510]	ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων καὶ	ἐπαινῶν,	ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι τῷ
[465]	ὄντων τῶν τε ἰατρικῶν καὶ	~ὑγιεινῶν	καὶ ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν οὖν
[455]	οὖν ~ἀνερωτώμενος νόμισον καὶ ὑπ'	ἐκείνων	ἀνερωτᾶσθαι· τί ἡμῖν, ὦ Γοργία,
[452]	ὦ Γοργία, ἐρωτᾶσθαι καὶ ὑπ'	ἐκείνων	καὶ ὑπ' ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί
[520]	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἂν περὶ	ἐκείνων	λέγοις, οἳ φάσκοντες προεστάναι τῆς
[520]	πονηροτάτης; οἴει τι διαφέρειν τούτους	ἐκείνων;	ταὐτόν, ὦ μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς
[515]	νῦν μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ	ἐκείνων	τῶν ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ πρότερον
[506]	ἄρα κόσμον ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς	ἀμείνων	τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ μὴν
[497]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	πεινῶν	καὶ τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ
[453]	ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς καὶ περὶ	τίνων	αὐτὴν ~εἶναι. τοῦ ἕνεκα δὴ
[458]	μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ δὲ	τίνων	εἰμί; τῶν ἡδέως μὲν ἂν
[514]	χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν ἢ ἀρχήν	τινων	ἢ ἄλλην δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν
[478]	κάλλιστόν ἐστιν (ὧν λέγεις) ~(Πῶλος)	τίνων	λέγεις; ~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς, δίκης.
[491]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς περὶ	τίνων	ὁ κρείττων τε καὶ φρονιμώτερος
[455]	ἔσται, ~ἐάν σοι συνῶμεν; περὶ	τίνων	τῇ πόλει συμβουλεύειν οἷοί τε
[526]	οἶδεν οὐδέν, οὔθ' ὅστις οὔθ'	ὧντινων,	ὅτι δὲ πονηρός τις· καὶ
[453]	ἣν σὺ λέγεις καὶ ~περὶ	ὧντινων	πραγμάτων ἐστὶν πειθώ, σαφῶς μὲν
[478]	ἄνθρωπος εἴη, ἰατρευόμενος, ἢ ~μηδὲ	κάμνων	ἀρχήν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι μηδὲ
[478]	ἀρχήν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι μηδὲ	κάμνων.	~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ τοῦτ' ἦν
[521]	καὶ τοὺς νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει	τέμνων	τε καὶ κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων
[525]	εἶναι τούτων τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ	τυράννων	καὶ βασιλέων καὶ δυναστῶν καὶ
[516]	ἕνεκα κακὸς ἦν Περικλῆς; ~(Σωκράτης)	~ὄνων	γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων
[471]	ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός ~ἐστιν πάντων	Μακεδόνων,	ἀλλ' οὐκ εὐδαιμονέστατος, καὶ ἴσως
[471]	(ἀρξάμενος δέξαιτ' ἂν ἄλλος ὁστισοῦν	Μακεδόνων	~γενέσθαι μᾶλλον ἢ Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης)
[497]	καὶ τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ	ἡδονῶν	ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα.
[497]	καὶ τῶν λυπῶν (καὶ τῶν	ἡδονῶν	ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[491]	καὶ ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν	ἡδονῶν	καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν
[495]	εἶναι, καὶ μὴ διορίζηται τῶν	ἡδονῶν	~ὁποῖαι ἀγαθαὶ καὶ κακαί; ἀλλ'
[501]	ἢ βελτίων ἢ χείρων τῶν	ἡδονῶν,	οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον αὐταῖς
[484]	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, καὶ τῶν	ἡδονῶν	τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων,
[525]	~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ δι'	ἀλγηδόνων	καὶ ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς ἡ
[488]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τῶν	βελτιόνων;	οἱ γὰρ κρείττους βελτίους πολὺ
[512]	ἂν βελτίων εἶναι καὶ ἐκ	~βελτιόνων.	τὸ δὲ βέλτιον εἰ μὴ
[517]	ἐξεπίτηδές σοι διὰ τῶν αὐτῶν	εἰκόνων	~λέγω, ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων
[493]	τούτων εἴη καὶ μετὰ πολλῶν	πόνων	καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν
[515]	βελτίους ἐποίει τοὺς πολίτας ἀντὶ	~χειρόνων.	ἐποίει ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ναί.
[488]	καὶ ἄρχειν τὸν βελτίω τῶν	~χειρόνων	καὶ πλέον ἔχειν τὸν ἀμείνω
[484]	τε καὶ κρείττονος ~τὰ τῶν	χειρόνων	τε καὶ ἡττόνων. ~τὸ μὲν
[490]	γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις ἄρα εἷς	φρονῶν	μυρίων μὴ φρονούντων κρείττων ἐστὶν
[452]	ὁ χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ	καταφρονῶν	ἁπάντων· (σκόπει δῆτα, ὦ Σώκρατες,
[488]	βίᾳ τὸν κρείττω τὰ τῶν	ἡττόνων	καὶ ἄρχειν τὸν βελτίω τῶν
[484]	~τὰ τῶν χειρόνων τε καὶ	ἡττόνων.	~τὸ μὲν οὖν ἀληθὲς οὕτως
[488]	τούτων νόμιμα κατὰ φύσιν καλά,	κρειττόνων	γε ὄντων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[488]	πολλῶν ἄρα νόμιμα τὰ τῶν	κρειττόνων	ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[508]	οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν μεγίστων	κινδύνων,	εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ
[486]	μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν ~μεγίστων	κινδύνων	μήτε ἑαυτὸν μήτε ἄλλον μηδένα,
[511]	αἳ ἡμᾶς ἀεὶ ~ἐκ τῶν	(κινδύνων	σῴζουσιν, ὥσπερ καὶ ἣν σὺ
[511]	τὰ χρήματα ἐκ τῶν ἐσχάτων	κινδύνων,	ὥσπερ ἡ ῥητορική. καὶ ~αὕτη
[525]	ὅμως δὲ δι' ἀλγηδόνων καὶ	ὀδυνῶν	γίγνεται αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία καὶ
[512]	λέγειν, ὦ ~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς,	σεμνύνων	(τὸ πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς
[450]	~ἕτεραι δέ γέ εἰσι τῶν	τεχνῶν	αἳ διὰ λόγου πᾶν περαίνουσι,
[517]	προσήκει τούτων ἄρχειν πασῶν τῶν	τεχνῶν	~καὶ χρῆσθαι τοῖς τούτων ἔργοις
[453]	~πάλιν δὴ ἐπὶ τῶν αὐτῶν	τεχνῶν	λέγωμεν ὧνπερ νυνδή· ἡ ἀριθμητικὴ
[512]	καὶ ἰατροῦ καὶ τῶν ἄλλων	τεχνῶν	ὅσαι τοῦ σῴζειν ~ἕνεκα πεποίηνται.
[520]	οἰκοδομίας πέρι ἢ τῶν ἄλλων	τεχνῶν,	οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε.
[450]	ὦ Σώκρατες, τῶν μὲν ἄλλων	τεχνῶν	περὶ χειρουργίας τε καὶ τοιαύτας
[448]	καὶ μετέχει τῆς ~καλλίστης τῶν	τεχνῶν.	~(Σωκράτης) ~καλῶς γε, ὦ Γοργία,
[450]	~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ οἶμαι τῶν	τεχνῶν	τῶν μὲν ἐργασία τὸ πολύ
[451]	~μὲν οὖσα τούτων τις τῶν	τεχνῶν	τῶν τὸ πολὺ λόγῳ χρωμένων,
[451]	νυνδὴ ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν τῶν	~τεχνῶν·	ὦ Σώκρατες, τίς (ἐστιν ἡ
[526]	φημι ἀντὶ πάντων τῶν ἐνθάδε	ἀγώνων	εἶναι, καὶ ὀνειδίζω σοι ὅτι
[516]	ἂν ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων καὶ	βοῶν	τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν ἐδόκει
[479]	σοὶ οὕτω; ~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~ἀγνοῶν	γε, ὡς ἔοικεν, οἷόν ἐστιν
[489]	~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ δούλων καὶ	παντοδαπῶν	ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων πλὴν ~ἴσως
[493]	καὶ μετὰ πολλῶν πόνων καὶ	~χαλεπῶν	ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν οὖν ἕτερος
[502]	Μέλης; ἦ πρὸς τὸ βέλτιστον	βλέπων	ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ ~ἐκεῖνος
[504]	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα	βλέπων	ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός
[474]	φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν	ἀποβλέπων	καλεῖς ἑκάστοτε καλά; οἷον πρῶτον
[503]	τι οὐκ εἰκῇ ἐρεῖ, ἀλλ'	~(ἀποβλέπων	πρός τι; ὥσπερ καὶ οἱ
[491]	καὶ οἱ ~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ,	εἰπὼν	ἀπαλλάγηθι τίνας ποτὲ λέγεις τοὺς
[526]	ἔχων δικάζει ὁ δὲ Μίνως	~ἐπισκοπῶν	κάθηται, μόνος ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον,
[516]	~ὄνων γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς καὶ	ἵππων	καὶ βοῶν τοιοῦτος ὢν κακὸς
[497]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τῶν	λυπῶν	(καὶ τῶν ἡδονῶν ἅμα παύεται;
[475]	ἂν σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς	ἀνθρώπων	~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ
[484]	τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν	~ἀνθρώπων.	ἐὰν γὰρ καὶ πάνυ εὐφυὴς
[483]	~τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ τῶν	ἀνθρώπων	ἐν ὅλαις ταῖς πόλεσι καὶ
[518]	καὶ παχύναντες τὰ σώματα τῶν	~ἀνθρώπων,	ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν αὐτῶν
[473]	λέγῃς ἃ οὐδεὶς ἂν φήσειεν	~ἀνθρώπων;	ἐπεὶ ἐροῦ τινα τουτωνί. ~(Σωκράτης)
[523]	ἦν οὖν νόμος ὅδε περὶ	ἀνθρώπων	ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ
[457]	ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν, ὅτι τοιούτων	ἀνθρώπων	ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ ~γενέσθαι. τοῦ δὴ
[479]	ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως τῶν ἄλλων	ἀνθρώπων,	~καὶ ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα τοῦ
[483]	ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν	ἀνθρώπων	καὶ ~δυνατοὺς ὄντας πλέον ἔχειν,
[481]	βίος ἀνατετραμμένος ἂν εἴη τῶν	ἀνθρώπων	καὶ ~πάντα τὰ ἐναντία πράττομεν,
[487]	αὑτῷ ἐναντία λέγειν ἐναντίον πολλῶν	ἀνθρώπων,	καὶ ~ταῦτα περὶ τῶν μεγίστων.
[475]	οὖν ὑπὸ μὲν τῶν πολλῶν	ἀνθρώπων	καὶ ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν
[489]	συρφετὸς συλλεγῇ δούλων καὶ παντοδαπῶν	ἀνθρώπων	μηδενὸς ἀξίων πλὴν ~ἴσως τῷ
[492]	δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν πολλῶν	~ἀνθρώπων	νόμον τε καὶ λόγον καὶ
[479]	οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ' ἄλλος	ἀνθρώπων	ὁστισοῦν μὴ δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν,
[482]	διδάξειν διὰ τὸ ἔθος τῶν	~ἀνθρώπων,	ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ τις
[474]	γε οὔτ' ἐμὲ οὔτ' ἄλλον	ἀνθρώπων	οὐδένα. ἐπεὶ σὺ δέξαι' ἂν
[525]	διδόντες ὑπὸ θεῶν τε καὶ	ἀνθρώπων	οὗτοι οἳ ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα
[499]	~ἐμὲ ἢ καὶ ἄλλον ὁντινοῦν	ἀνθρώπων	οὐχ ἡγεῖσθαι τὰς μὲν βελτίους
[513]	εἰ δέ σοι οἴει ὁντινοῦν	ἀνθρώπων	παραδώσειν ~τέχνην τινὰ τοιαύτην, ἥτις
[520]	~ἔγωγε· ἀλλὰ τί ἂν λέγοις	ἀνθρώπων	πέρι οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί
[516]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ἀνθρώπων	Περικλῆς ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[472]	δίκης ὑπὸ θεῶν τε καὶ	ἀνθρώπων.	~(Πῶλος) ἄτοπά γε, ὦ Σώκρατες,
[475]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος δέ τις	ἀνθρώπων;	~(Πῶλος) οὔ μοι δοκεῖ κατά
[469]	περὶ ὧν ἐγὼ λέγω τῶν	ἀνθρώπων;	~(Σωκράτης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Πῶλος)
[526]	τὰς τιμὰς τὰς τῶν πολλῶν	ἀνθρώπων,	τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ
[523]	~ἔτι ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν	ἀνθρώπων	τὸν μὲν δικαίως τὸν βίον
[451]	ἀκηκοέναι ἐν τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων	ἀνθρώπων	τοῦτο τὸ ~σκολιόν, ἐν ᾧ
[492]	καλλωπίσματα, τὰ παρὰ φύσιν ~συνθήματα	ἀνθρώπων,	φλυαρία καὶ οὐδενὸς ἄξια. ~(Σωκράτης)
[469]	ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ τῶν	ἀνθρώπων	ὧν σὺ ὁρᾷς αὐτίκα μάλα
[458]	μὲν καὶ σὺ εἶ τῶν	ἀνθρώπων	ὧνπερ καὶ ἐγώ, ~ἡδέως ἄν
[526]	βίῳ, ἠγάσθη τε καὶ ἐς	μακάρων	νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ ταῦτα
[523]	καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς	μακάρων	νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ
[524]	τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς	μακάρων	νήσους, ἡ δ' εἰς Τάρταρον.
[523]	καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ	μακάρων	~νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν
[461]	ἐν τοῖς λόγοις σφαλλόμεθα, σὺ	παρὼν	ἐπανόρθου δίκαιος δ' εἶ ~καὶ
[464]	~ὅμως δὲ διαφέρουσίν τι ἀλλήλων.	τεττάρων	δὴ τούτων οὐσῶν, καὶ ἀεὶ
[485]	μειρακίων ἐν γωνίᾳ τριῶν ἢ	(τεττάρων	~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ καὶ μέγα
[489]	~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ παύσεται	φλυαρῶν.	εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες, οὐκ
[458]	Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε τούτων τῶν	ἀνδρῶν	~βουλομένων ἀκούειν ἐάν τι λέγητε·
[515]	~(Σωκράτης) ~νῦν δέ, ὦ βέλτιστε	ἀνδρῶν,	ἐπειδὴ σὺ μὲν αὐτὸς ἄρτι
[502]	τε ~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν καὶ	ἀνδρῶν,	καὶ δούλων καὶ ἐλευθέρων, ἣν
[519]	ἡ πόλις τινὰ τῶν πολιτικῶν	ἀνδρῶν	μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων καὶ
[519]	γιγνόμενον καὶ ἀκούω τῶν παλαιῶν	ἀνδρῶν	πέρι. ~αἰσθάνομαι γάρ, ὅταν ἡ
[502]	πόλεσιν δήμους τοὺς τῶν ἐλευθέρων	ἀνδρῶν,	τί ποτε ἡμῖν αὕτη ἐστίν;
[515]	~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ ἐκείνων τῶν	ἀνδρῶν	ὧν ὀλίγῳ πρότερον ἔλεγες, εἰ
[502]	~ταῖς πόλεσιν δήμους τοὺς τῶν	ἐλευθέρων	ἀνδρῶν, τί ποτε ἡμῖν αὕτη
[502]	καὶ ἀνδρῶν, καὶ δούλων καὶ	ἐλευθέρων,	ἣν οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα· κολακικὴν
[514]	ἢ τειχῶν ἢ νεωρίων ἢ	ἱερῶν	ἐπὶ τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον
[497]	παύεται, τῶν δὲ οὔ, ὡς	ἑτέρων	ὄντων· πῶς οὖν ταὐτὰ ἂν
[482]	ἀκούεις, καί μοί ἐστιν τῶν	~ἑτέρων	παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔμπληκτος· ὁ
[490]	ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν τῶν	φαυλοτέρων.	~(Σωκράτης) ~ἔχε δὴ αὐτοῦ. τί
[496]	~τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν ἅμα	ἀμφοτέρων	ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης)
[485]	~ἀλλ' οἶμαι τὸ ὀρθότατόν ἐστιν	ἀμφοτέρων	μετασχεῖν. φιλοσοφίας μὲν ὅσον ~παιδείας
[516]	ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους γεγονέναι ἀντὶ	~ἀδικωτέρων	ὑπ' ἐκείνου, εἴπερ (ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο
[500]	τί ποτ' ἐστὶν οὗτος ἐκείνου	διαφέρων.	ἴσως (οὖν βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς
[527]	τοῦτον, ὅσπερ καὶ ἐκεῖσε φαίνεται	~συμφέρων.	ἀλλ' ἐν τοσούτοις λόγοις τῶν
[464]	περὶ τῶν χρηστῶν σιτίων καὶ	~(πονηρῶν,	ὁ ἰατρὸς ἢ ὁ ὀψοποιός,
[456]	κρείττων εἶναι καὶ φίλων καὶ	ἐχθρῶν,	οὐ τούτου ἕνεκα τοὺς φίλους
[486]	ἄλλον μηδένα, ὑπὸ δὲ (τῶν	ἐχθρῶν	~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς
[480]	τῆς αὑτοῦ ἢ γονέων ἢ	ἑταίρων	ἢ ~παίδων ἢ πατρίδος ἀδικούσης
[510]	τῇ πόλει δυνήσεται, τοῦτον οὐδεὶς	χαίρων	ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης)
[501]	ἥτις δὲ ἢ βελτίων ἢ	χείρων	τῶν ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε
[449]	ἔνιαι τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ	μακρῶν	τοὺς λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν
[485]	παρὰ νέῳ μὲν γὰρ μειρακίῳ	ὁρῶν	φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν μοι
[503]	σοι εἰπεῖν τῶν γε νῦν	ῥητόρων	οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; τῶν
[503]	ἢ εἴ τινα ἔχεις τῶν	ῥητόρων	τοιοῦτον εἰπεῖν, τί οὐχὶ καὶ
[519]	καὶ ~νεωρίων καὶ τειχῶν καὶ	φόρων	καὶ τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν
[501]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ ἡ τῶν	χορῶν	διδασκαλία καὶ ἡ τῶν διθυράμβων
[527]	ναὶ μὰ Δία σύ γε	θαρρῶν	πατάξαι τὴν ~(ἄτιμον ταύτην πληγήν·
[455]	κατανοῆσαι ὅτι λέγω. ὅταν περὶ	ἰατρῶν	αἱρέσεως ᾖ τῇ ~πόλει σύλλογος
[456]	ἀδελφοῦ καὶ μετὰ τῶν ἄλλων	ἰατρῶν	εἰσελθὼν παρά τινα τῶν ~καμνόντων
[467]	τὰ φάρμακα ~πίνοντες παρὰ τῶν	ἰατρῶν	πότερόν σοι δοκοῦσιν τοῦτο βούλεσθαι
[451]	ἂν ὅτι ~περὶ τὴν τῶν	ἄστρων	φορὰν καὶ ἡλίου καὶ σελήνης,
[476]	ὢν (μόνος καὶ ὁμολογῶν καὶ	μαρτυρῶν,	καὶ ἐγὼ σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων
[515]	ἄδικός τε καὶ ἀκόλαστος καὶ	ἄφρων,	~διὰ Καλλικλέα καλός τε κἀγαθὸς
[507]	~ἐστιν· ἦν δὲ αὕτη ἡ	ἄφρων	τε καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ γε.
[507]	~λέγω δὴ ὅτι, εἰ ἡ	σώφρων	ἀγαθή ἐστιν, ἡ τοὐναντίον τῇ
[507]	μέλλει; ~ἡ δέ (γε κοσμία	σώφρων;	~πολλὴ ἀνάγκη. ~ἡ ἄρα σώφρων
[507]	γε. ~καὶ μὴν ὅ γε	σώφρων	τὰ προσήκοντα πράττοι ἂν καὶ
[507]	σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη. ~ἡ ἄρα	σώφρων	ψυχὴ ἀγαθή. ἐγὼ μὲν οὐκ
[450]	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~πασῶν	δὴ οἶμαι τῶν τεχνῶν τῶν
[517]	ἥνπερ καὶ προσήκει τούτων ἄρχειν	πασῶν	τῶν τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι τοῖς
[499]	σοὶ συνδοκεῖ οὕτω, τέλος εἶναι	ἁπασῶν	τῶν πράξεων ~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ
[523]	οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων	~νήσων	ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν Δία
[518]	οὐ τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν	νόσων	~αἰτίους εἶναι καὶ τῆς ἀποβολῆς
[464]	τι ἀλλήλων. τεττάρων δὴ τούτων	οὐσῶν,	καὶ ἀεὶ πρὸς τὸ ~βέλτιστον
[464]	καὶ ἀεὶ πρὸς τὸ ~βέλτιστον	θεραπευουσῶν	τῶν μὲν τὸ σῶμα, τῶν
[451]	διὰ λόγου τις τὸ κῦρος	ἐχουσῶν.	καὶ εἴ με ἐπανέροιτο· ~τῶν
[471]	~δεσπότην καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς	ἀποδώσων	τὴν ἀρχὴν ἣν Περδίκκας ~αὐτὸν
[499]	δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ που	τῶν	ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον
[500]	ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~τῶν	ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα δεῖ καὶ
[497]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν	τῶν	ἀγαθῶν γε καὶ κακῶν οὐχ
[492]	τοῖς ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν	τῶν	ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος,
[468]	οὖν τὰ μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα	τῶν	ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν πράττωσιν, ἢ
[468]	μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ δήπου	τῶν	ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν ἄρα
[480]	τῇ ῥητορικῇ, ὅπως ἂν καταδήλων	τῶν	ἀδικημάτων γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται τοῦ μεγίστου
[525]	ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ	τῶν	ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ νουθετήματα.
[493]	μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς κοσμίους	τῶν	~ἀκολάστων, ἢ οὐδ' ἂν ἄλλα
[479]	τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ τὸν
[459]	ἢ μὴ ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ	τῶν	ἄλλων διὰ τὸ οὕτως ἔχειν,
[503]	καὶ τὰς αὑτοῦ καὶ τὰς	τῶν	ἄλλων· εἰ δὲ μὴ τοῦτο,
[527]	~συμφέρων. ἀλλ' ἐν τοσούτοις λόγοις	τῶν	ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ
[497]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ πεινῶν καὶ	τῶν	ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν ἅμα
[483]	ἐστιν τὸ ἀδικεῖν, τὸ πλέον	τῶν	ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ
[456]	μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ μετὰ	τῶν	ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά τινα
[473]	εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν καὶ	τῶν	ἄλλων ξένων; ταῦτα λέγεις ἀδύνατον
[480]	ὄντα κατήγορον καὶ αὑτοῦ καὶ	τῶν	ἄλλων οἰκείων καὶ ἐπὶ τοῦτο
[511]	καὶ Πώλου ἄρτι ~πολλάκις καὶ	τῶν	ἄλλων ὀλίγου πάντων τῶν ἐν
[480]	δὲ καὶ τῶν οἰκείων καὶ	τῶν	ἄλλων ὃς ἂν ἀεὶ τῶν
[455]	ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων τε καὶ	τῶν	ἄλλων ὄχλων ~δικαίων τε πέρι
[500]	τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο	τῶν	ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν εἶ καὶ
[512]	καὶ μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ καὶ	τῶν	ἄλλων τεχνῶν ὅσαι τοῦ σῴζειν
[520]	~ἀργύριον, οἷον οἰκοδομίας πέρι ἢ	τῶν	ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης)
[491]	τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον ἔχειν τούτους	τῶν	ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων.
[512]	λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ	(τῶν	ἄλλων ὧν νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ'
[498]	φῄς, μᾶλλον δὲ οἱ δειλοὶ	τῶν	~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[458]	καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε τούτων	τῶν	ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν ἐάν τι
[515]	μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ ἐκείνων	τῶν	ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ πρότερον ἔλεγες,
[484]	τῶν ἡδονῶν τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν	τῶν	ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην τῶν ἠθῶν
[451]	~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας) τὰ μέγιστα	τῶν	ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ Σώκρατες, καὶ
[484]	περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ	τῶν	~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ καὶ πάνυ
[483]	ἐν ~τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ	τῶν	ἀνθρώπων ἐν ὅλαις ταῖς πόλεσι
[518]	ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες τὰ σώματα	τῶν	~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν
[483]	~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους	τῶν	ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς ὄντας πλέον
[481]	ὁ βίος ἀνατετραμμένος ἂν εἴη	τῶν	ἀνθρώπων καὶ ~πάντα τὰ ἐναντία
[482]	φάναι διδάξειν διὰ τὸ ἔθος	τῶν	~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ
[469]	ἔχειν περὶ ὧν ἐγὼ λέγω	τῶν	ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς γὰρ οὔ;
[523]	νῦν ~ἔτι ἔστιν ἐν θεοῖς,	τῶν	ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως τὸν
[469]	ἄρα ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ	τῶν	ἀνθρώπων ὧν σὺ ὁρᾷς αὐτίκα
[458]	εἰ μὲν καὶ σὺ εἶ	τῶν	ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ ἐγώ, ~ἡδέως
[449]	~εἰσὶ μέν, ὦ Σώκρατες, ἔνιαι	τῶν	ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν τοὺς
[518]	~αἰτίους εἶναι καὶ τῆς ἀποβολῆς	τῶν	ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ' οἳ ἂν
[491]	τούτους τῶν ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας	τῶν	ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; αὑτῶν,
[490]	καὶ πλέον ἔχειν τὸν ἄρχοντα	τῶν	~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ μοι δοκεῖς
[514]	σῶμα, μήτε τῶν ξένων μήτε	τῶν	ἀστῶν, μήτε ~ἄνδρα μήτε γυναῖκα,
[491]	ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ λέγεις περὶ	τῶν	αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ μὲν τοὺς
[517]	ἐπιθυμίαν· καὶ ἐξεπίτηδές σοι διὰ	τῶν	αὐτῶν εἰκόνων ~λέγω, ἵνα ῥᾷον
[527]	οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ περὶ	τῶν	~αὐτῶν, καὶ ταῦτα περὶ (τῶν
[490]	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ περὶ	τῶν	αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς,
[482]	λόγων, ἡ δὲ φιλοσοφία ἀεὶ	(τῶν	αὐτῶν, λέγει δὲ ἃ σὺ
[453]	πείθει. ~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ ἐπὶ	τῶν	αὐτῶν τεχνῶν λέγωμεν ὧνπερ νυνδή·
[488]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ	τῶν	βελτιόνων; οἱ γὰρ κρείττους βελτίους
[517]	εἶναι πόλεως, ἀλλά μοι ~δοκοῦσι	τῶν	γε νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ
[517]	τῇ πόλει. σὺ δὲ ὡμολόγεις	τῶν	γε ~νῦν οὐδένα, τῶν μέντοι
[503]	οὐκ ἔχω ἔγωγέ σοι εἰπεῖν	τῶν	γε νῦν ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης)
[526]	καὶ σφόδρα γε ἄξιον ~ἄγασθαι	τῶν	γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ, ὦ Καλλίκλεις,
[464]	ἀλλ' ἢ ~ἰατρός τε καὶ	τῶν	γυμναστικῶν τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.
[493]	~πίθον, τοὺς δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους,	(τῶν	δ' ἀνοήτων τοῦτο τῆς ψυχῆς
[490]	ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ τῶν μὲν ~πλέον,	τῶν	δ' ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν δὲ
[491]	οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν,	τῶν	δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ
[448]	τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως,	τῶν	δὲ ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν
[490]	~οἷον εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος,	τῶν	δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο τι ἢ
[497]	~τῶν μὲν γὰρ ἅμα παύεται,	τῶν	δὲ οὔ, ὡς ἑτέρων ὄντων·
[500]	μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ τέχνην,	τῶν	δὲ περὶ τὸ ἀγαθὸν τὴν
[464]	θεραπευουσῶν τῶν μὲν τὸ σῶμα,	τῶν	δὲ τὴν ψυχήν, ἡ κολακευτικὴ
[456]	ὁ ῥητορικὸς ἢ ἄλλος ὁστισοῦν	τῶν	~δημιουργῶν ἐν πλήθει. ἡ μὲν
[459]	~ἀλλὰ μίαν ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι	τῶν	δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ μὲν ἐλαττοῦται
[455]	τῆς Περικλέους ἀλλ' οὐκ ἐκ	τῶν	~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα, ὦ
[451]	αὐτῷ, ~ὥσπερ σὺ ἄρτι, ὅτι	τῶν	διὰ λόγου τις τὸ κῦρος
[514]	δὲ καὶ ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ	τῶν	διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν, οὕτω μὲν διακειμένων,
[514]	πολλὰ μὲν καὶ καλὰ μετὰ	τῶν	~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ δὲ
[502]	δοκεῖ σοι πᾶσα καὶ ἡ	τῶν	διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι;
[501]	τῶν χορῶν διδασκαλία καὶ ἡ	τῶν	διθυράμβων ποίησις; οὐ τοιαύτη τίς
[508]	ἄρα δεῖ εἶναι καὶ ἐπιστήμονα	~τῶν	δικαίων, ὃ αὖ Γοργίαν ἔφη
[454]	καὶ τοῖς ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ	τῶν	δικαίων τε καὶ ἀδίκων; ἐξ
[526]	ἀλλὰ γάρ, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ	τῶν	(δυναμένων εἰσὶ καὶ οἱ σφόδρα
[526]	πολλοί, ὦ ἄριστε, κακοὶ γίγνονται	τῶν	δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν
[459]	τοῖς οὐκ εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι	τῶν	εἰδότων. ~(Γοργίας) ~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη,
[502]	ἐν ~ταῖς πόλεσιν δήμους τοὺς	τῶν	ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί ποτε ἡμῖν
[448]	τέχναι ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ	τῶν	ἐμπειριῶν ἐμπείρως ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν
[493]	σοί, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται ὡς	τῶν	ἐν Ἅιδου τὸ ἀιδὲς δὴ
[491]	~τῶν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα	τῶν	ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς
[471]	τοιγάρτοι νῦν, ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς	τῶν	ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός ~ἐστιν πάντων
[511]	καὶ τῶν ἄλλων ὀλίγου πάντων	τῶν	ἐν τῇ πόλει· ἀλλὰ καὶ
[466]	~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν μοι δοκοῦσι	τῶν	ἐν τῇ πόλει δύνασθαι οἱ
[447]	νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλοιτο	τῶν	ἔνδον ὄντων, καὶ ~πρὸς ἅπαντα
[455]	ἴσως γὰρ καὶ τυγχάνει τις	τῶν	ἔνδον ὄντων ~μαθητής σου βουλόμενος
[526]	~ὃν ἐγώ φημι ἀντὶ πάντων	τῶν	ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι, καὶ ὀνειδίζω
[472]	ἄλλη συγγένεια ἥντινα ἂν βούλῃ	τῶν	ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ' ἐγώ σοι
[505]	καὶ ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν δεῖ	τῶν	ἐπιθυμιῶν καὶ ~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ'
[503]	ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι αἳ μὲν	τῶν	~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι τὸν
[511]	σώματα καὶ τὰ χρήματα ἐκ	τῶν	ἐσχάτων κινδύνων, ὥσπερ ἡ ῥητορική.
[482]	ἐμοῦ ἀκούεις, καί μοί ἐστιν	τῶν	~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔμπληκτος·
[520]	αἴτιόν ἐστιν, ὅτι μόνη αὕτη	τῶν	εὐεργεσιῶν τὸν εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν
[486]	μήτε ἄλλον μηδένα, ὑπὸ δὲ	(τῶν	ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν οὐσίαν,
[516]	ἀρχὰς μὲν ~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ	τῶν	ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς
[453]	~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν τίς ἐστιν	τῶν	ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ μοι εἶπες
[453]	σε ἠρόμην ὁ τὰ ποῖα	τῶν	ζῴων γράφων καὶ ποῦ; ~(Γοργίας)
[516]	πότερον καὶ ὁ ἄνθρωπος ἓν	τῶν	~ζῴων ἐστὶν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[500]	ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ	τῶν	ἡδέων ἐστὶν καὶ ὁποῖα ~κακά,
[500]	ἡδέα πράττειν, ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ	τῶν	~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[495]	καὶ ἀγαθόν, ἢ εἶναί τι	τῶν	ἡδέων ὃ οὐκ ἔστιν ἀγαθόν;
[458]	ἄν. ~ἐγὼ δὲ τίνων εἰμί;	τῶν	ἡδέως μὲν ἂν ἐλεγχθέντων εἴ
[497]	οὐκοῦν καὶ τῶν λυπῶν (καὶ	τῶν	ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί.
[491]	ὄντα καὶ ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ,	~τῶν	ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν
[495]	~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ μὴ διορίζηται	τῶν	ἡδονῶν ~ὁποῖαι ἀγαθαὶ καὶ κακαί;
[501]	δὲ ἢ βελτίων ἢ χείρων	τῶν	ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον
[484]	καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, καὶ	τῶν	ἡδονῶν τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν
[484]	~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην	τῶν	ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν
[488]	ἄγειν βίᾳ τὸν κρείττω τὰ	τῶν	ἡττόνων καὶ ἄρχειν τὸν βελτίω
[502]	ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ	τῶν	θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό
[467]	οἱ τὰ φάρμακα ~πίνοντες παρὰ	τῶν	ἰατρῶν πότερόν σοι δοκοῦσιν τοῦτο
[519]	οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων ὄντων	τῶν	κακῶν ἀλλ' ἴσως συναιτίων. καίτοι
[518]	δὲ ~προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους	τῶν	κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ νῦν,
[509]	δὲ οὕτως ἔχει καὶ μέγιστον	τῶν	κακῶν ~ἐστιν ἡ ἀδικία τῷ
[476]	ἀδικοῦντα διδόναι δίκην ~ἆρα μέγιστον	τῶν	κακῶν ἐστιν, ὡς σὺ ᾤου,
[478]	ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο ~(μέγιστον	τῶν	κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος) δῆλον δή.
[479]	ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον ἄρα ἐστὶν	τῶν	κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ
[519]	καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς ~αἰτίους	τῶν	κακῶν· σοῦ δὲ ἴσως ἐπιλήψονται,
[469]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς μέγιστον	τῶν	κακῶν τυγχάνει ὂν τὸ ἀδικεῖν.
[463]	πράγματός τινός ἐστι μόριον οὐδενὸς	τῶν	καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος, ὦ Σώκρατες;
[456]	ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά τινα	τῶν	~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ φάρμακον
[450]	νυνδὴ ἐλέγομεν, ἡ ἰατρικὴ περὶ	τῶν	καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν
[484]	γὰρ τῶν νόμων ἄπειροι ~γίγνονται	τῶν	κατὰ τὴν πόλιν, καὶ τῶν
[494]	τούτων ~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον, ὁ	τῶν	κιναίδων βίος, οὗτος οὐ δεινὸς
[511]	ταύτας αἳ ἡμᾶς ἀεὶ ~ἐκ	τῶν	(κινδύνων σῴζουσιν, ὥσπερ καὶ ἣν
[488]	τῶν πολλῶν ἄρα νόμιμα τὰ	τῶν	κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[523]	τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ	τῶν	κρινομένων. ~πρῶτον μὲν οὖν, ἔφη,
[486]	με ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων τινὰ	τῶν	λίθων ᾗ βασανίζουσιν τὸν χρυσόν,
[455]	τείχη τὰ Ἀθηναίων καὶ ἡ	τῶν	λιμένων κατασκευὴ ἐκ τῆς ~Θεμιστοκλέους
[451]	γὰρ δὴ ἡ ῥητορικὴ οὖσα	τῶν	λόγῳ τὰ πάντα ~διαπραττομένων τε
[451]	ἂν ὅτι καὶ αὕτη ἐστὶν	τῶν	λόγῳ τὸ πᾶν κυρουμένων· καὶ
[513]	τῷ αὑτῶν γὰρ (ἤθει λεγομένων	τῶν	λόγων ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ ~δὲ
[519]	γε· νῦν γοῦν συχνοὺς τείνω	τῶν	λόγων, ἐπειδή μοι οὐκ ἐθέλεις
[484]	τῶν κατὰ τὴν πόλιν, καὶ	τῶν	λόγων οἷς δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν
[482]	παύσει τὰ (σὰ παιδικὰ τούτων	τῶν	λόγων, οὐδὲ σὺ παύσῃ ποτὲ
[526]	ὦ Καλλίκλεις, ὑπό τε τούτων	τῶν	λόγων πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ ὅπως
[524]	(ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ ~τούτων	τῶν	λόγων τοιόνδε τι λογίζομαι συμβαίνειν.
[449]	δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος	τῶν	λόγων τοῦτο, οἷον καὶ πῶλος
[471]	Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ κατ' ἀρχὰς	τῶν	λόγων, ὦ Πῶλε, ἔγωγέ σε
[471]	τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν	τῶν	λόγων ὧν ἂν λέγωσι μάρτυρας
[497]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	τῶν	λυπῶν (καὶ τῶν ἡδονῶν ἅμα
[475]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὸ	τῶν	μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ
[519]	~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν	τῶν	μαθητῶν ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς)
[527]	τῶν ~αὐτῶν, καὶ ταῦτα περὶ	(τῶν	μεγίστων εἰς τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας
[508]	τῶν οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ	τῶν	μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ
[486]	δυνάμενον βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ	τῶν	~μεγίστων κινδύνων μήτε ἑαυτὸν μήτε
[487]	πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα περὶ	τῶν	μεγίστων. σὺ δὲ ταῦτα πάντα
[514]	καλὴ κἀγαθὴ ἡ διάνοια ᾖ	τῶν	μελλόντων ἢ χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν
[450]	λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι, ὦ Σώκρατες,	τῶν	μὲν ἄλλων τεχνῶν περὶ χειρουργίας
[497]	οὐδὲ τὰ κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς.	~τῶν	μὲν γὰρ ἅμα παύεται, τῶν
[450]	~πασῶν δὴ οἶμαι τῶν τεχνῶν	τῶν	μὲν ἐργασία τὸ πολύ ἐστιν
[490]	ὤν, ᾖ δέ, ~οἷον εἰκός,	τῶν	μὲν ἰσχυρότερος, τῶν δὲ ἀσθενέστερος,
[500]	καὶ ὅτι κακόν· καὶ ἐτίθην	τῶν	μὲν περὶ τὰς ἡδονὰς ~τὴν
[490]	εἰ μὴ μέλλει ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ	τῶν	μὲν ~πλέον, τῶν δ' ἔλαττον
[464]	ἀεὶ πρὸς τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν	τῶν	μὲν τὸ σῶμα, τῶν δὲ
[517]	ὡμολόγεις τῶν γε ~νῦν οὐδένα,	τῶν	μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ προείλου τούτους
[468]	πράττουσιν ὅταν πράττωσιν, ἢ ~τἀγαθὰ	τῶν	μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ δήπου
[464]	ἑαυτὴν διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον	τῶν	μορίων, προσποιεῖται (εἶναι τοῦτο ὅπερ
[490]	ῥήματι θηρεύω εἰ ὁ ~εἷς	τῶν	μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ'
[510]	ἐννοήσειεν ἐν ταύτῃ τῇ πόλει	τῶν	νέων, τίνα ἂν τρόπον ἐγὼ
[484]	εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ γὰρ	τῶν	νόμων ἄπειροι ~γίγνονται τῶν κατὰ
[518]	ἀπειρίαν οὐ τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται	τῶν	νόσων ~αἰτίους εἶναι καὶ τῆς
[521]	καὶ πράττειν τὰ πολιτικὰ μόνος	τῶν	νῦν· ἅτε οὖν οὐ πρὸς
[527]	ὄντες ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε	τῶν	νῦν Ἑλλήνων, σύ τε καὶ
[517]	ὦ Σώκρατες, μή ποτέ τις	τῶν	νῦν ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα
[479]	ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ	τῶν	νῦν ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι
[480]	δεῖ ~μὲν γὰρ δὴ ἐκ	τῶν	νῦν ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα
[514]	(βελτίω γεγονότα τὸ σῶμα, μήτε	τῶν	ξένων μήτε τῶν ἀστῶν, μήτε
[507]	ἢ ~αὐτὸς ἢ ἄλλος τις	τῶν	οἰκείων, ἢ ἰδιώτης ἢ πόλις,
[456]	~τὴν μητέρα ἢ ἄλλον τινὰ	τῶν	οἰκείων ἢ τῶν φίλων, οὐ
[480]	μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ καὶ	τῶν	οἰκείων καὶ τῶν ἄλλων ὃς
[508]	οὔτε τῶν ~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ	τῶν	οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν
[506]	ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον	τῶν	ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ
[449]	περὶ τῆς ῥητορικῆς, περὶ τί	τῶν	ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ
[477]	ἡ ἄλλη ψυχῆς πονηρία μέγιστον	τῶν	ὄντων ~κακόν ἐστιν; ~(Πῶλος) φαίνεται.
[467]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἔστιν τι	τῶν	ὄντων ὃ οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν
[451]	περὶ τί; τί> ἐστι τοῦτο	τῶν	ὄντων, περὶ οὗ οὗτοι οἱ
[477]	ὑπερβάλλον μέγιστον ἂν κακὸν εἴη	τῶν	~ὄντων. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ
[449]	ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ περὶ τί	τῶν	ὄντων τυγχάνει οὖσα; ὥσπερ ἡ
[496]	τότε καὶ τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται	~τῶν	ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων
[481]	τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς γὰρ	τῶν	παιδικῶν βουλεύμασίν τε καὶ λόγοις
[519]	νῦν ὁρῶ γιγνόμενον καὶ ἀκούω	τῶν	παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι γάρ,
[503]	ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	τῶν	παλαιῶν ἔχεις τινὰ εἰπεῖν δι'
[525]	καὶ τοὺς πολλοὺς εἶναι τούτων	τῶν	~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων καὶ βασιλέων
[458]	~μέντοι χρῆν ἐννοεῖν καὶ τὸ	τῶν	παρόντων. πάλαι γάρ τοι, πρὶν
[451]	ἐχουσῶν. καὶ εἴ με ἐπανέροιτο·	~τῶν	περὶ τί; εἴποιμ' ἂν ὅτι
[451]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ	τῶν	περὶ τί; τί> ἐστι τοῦτο
[451]	περὶ τί; εἴποιμ' ἂν ὅτι	τῶν	περὶ τὸ ἄρτιόν τε καὶ
[479]	συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ διδόναι δίκην	τῶν	περὶ ~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς
[524]	τις ἦν καὶ ἴχνη εἶχε	τῶν	πληγῶν οὐλὰς ἐν τῷ σώματι
[498]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ἀπιόντων	τῶν	πολεμίων πότεροί σοι ἐδόκουν μᾶλλον
[491]	καὶ ~ἀνδρείους. τούτους γὰρ (προσήκει	τῶν	πόλεων ἄρχειν, καὶ τὸ δίκαιον
[460]	(παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων, ἐὰν ὁ πύκτης τῇ
[456]	μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ παρέδοσαν
[457]	μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων. ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἐπὶ
[466]	~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ	τῶν	πόλεων ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς;
[466]	χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ	~τῶν	πόλεων ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς;
[468]	σφάττειν βουλόμεθα οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων οὐδὲ χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς
[525]	βασιλέων καὶ δυναστῶν καὶ τὰ	τῶν	πόλεων ~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι γὰρ
[519]	γάρ, ὅταν ἡ πόλις τινὰ	τῶν	πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα,
[473]	~(Σωκράτης) ~ὦ Πῶλε, οὐκ εἰμὶ	τῶν	πολιτικῶν, καὶ πέρυσι βουλεύειν λαχών,
[514]	ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες	τῶν	~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά,
[503]	παρασκευάζειν ὅπως ὡς βέλτισται ~ἔσονται	τῶν	πολιτῶν αἱ ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι
[515]	Καλλικλῆς ἤδη τινὰ βελτίω πεποίηκεν	τῶν	~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις πρότερον πονηρὸς
[473]	ζηλωτὸς ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ	τῶν	~(πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων ξένων;
[503]	εἰσὶ μὲν γὰρ οἳ κηδόμενοι	τῶν	πολιτῶν λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν
[475]	~ἄλλο τι οὖν ὑπὸ μὲν	τῶν	πολλῶν ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ σοῦ
[526]	οὖν ~ἐάσας τὰς τιμὰς τὰς	τῶν	πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν
[488]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ	τῶν	πολλῶν ἄρα νόμιμα τὰ τῶν
[483]	λέγεται, τὸ πλέον ζητεῖν ἔχειν	τῶν	~πολλῶν, καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν·
[513]	ὦ Σώκρατες, πέπονθα δὲ τὸ	τῶν	~πολλῶν πάθος· οὐ πάνυ σοι
[477]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν τούτων	τῶν	πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ ἡ ἀδικία
[525]	τρυφῆς καὶ ὕβρεως καὶ ἀκρατίας	τῶν	πράξεων ἀσυμμετρίας τε ~καὶ αἰσχρότητος
[499]	συνδοκεῖ οὕτω, τέλος εἶναι ἁπασῶν	τῶν	πράξεων ~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου
[504]	κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ	τῶν	πρόσθεν καὶ τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης)
[503]	~ῥητορικήν· ἢ εἴ τινα ἔχεις	τῶν	ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν, τί οὐχὶ
[518]	εἰδέναι ὅτι χρηστὸν καὶ πονηρὸν	τῶν	~σιτίων ἢ ποτῶν ἐστιν εἰς
[490]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν τούτων	τῶν	σιτίων πλέον ἡμῶν ἑκτέον αὐτῷ,
[493]	γάρ του ἔγωγε καὶ ~ἤκουσα	τῶν	σοφῶν ὡς νῦν ἡμεῖς τέθναμεν
[490]	τοῦτον δὴ ἴσως δεῖ πλεονεκτεῖν	τῶν	~σπερμάτων καὶ ὡς πλείστῳ σπέρματι
[523]	ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον πάντων	τῶν	συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς
[511]	ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς τε ὠφέληκεν	~τῶν	συμπλεόντων οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι καὶ
[450]	ἐστὶν τοὺς περὶ εὐεξίαν τε	τῶν	σωμάτων ~καὶ καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ
[515]	εἰς μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης)	~τῶν	τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα,
[465]	ἐν τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων	τῶν	τε ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ
[450]	~(Σωκράτης) ~ἕτεραι δέ γέ εἰσι	τῶν	τεχνῶν αἳ διὰ λόγου πᾶν
[517]	καὶ προσήκει τούτων ἄρχειν πασῶν	τῶν	τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι τοῖς τούτων
[448]	ὅδε, καὶ μετέχει τῆς ~καλλίστης	τῶν	τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γε, ὦ
[450]	ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ οἶμαι	τῶν	τεχνῶν τῶν μὲν ἐργασία τὸ
[451]	τυγχάνει ~μὲν οὖσα τούτων τις	τῶν	τεχνῶν τῶν τὸ πολὺ λόγῳ
[451]	ὧν νυνδὴ ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν	τῶν	~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες, τίς (ἐστιν
[451]	οὖσα τούτων τις τῶν τεχνῶν	τῶν	τὸ πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν
[486]	σοῦ λαβόμενος ἢ ~ἄλλου ὁτουοῦν	τῶν	τοιούτων εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι,
[450]	(κῦρος αὐταῖς διὰ λόγων ἐστίν.	τῶν	τοιούτων τινά μοι ~δοκεῖς λέγειν
[502]	ποτέρως σοι δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι ἡ	τῶν	τραγῳδιῶν ποίησις; ~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ
[519]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων	τῶν	φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν;
[490]	καὶ ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν	τῶν	φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δὴ αὐτοῦ.
[456]	ἄλλον τινὰ τῶν οἰκείων ἢ	τῶν	φίλων, οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ
[508]	εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε	τῶν	~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ τῶν οἰκείων,
[514]	πώποτε οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ	τῶν	~φίλων τινὶ ἢ ἡμέτερον αὐτῶν,
[480]	τῶν ἄλλων ὃς ἂν ἀεὶ	τῶν	φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν, ~καὶ μὴ
[488]	ἡττόνων καὶ ἄρχειν τὸν βελτίω	τῶν	~χειρόνων καὶ πλέον ἔχειν τὸν
[484]	βελτίονός τε καὶ κρείττονος ~τὰ	τῶν	χειρόνων τε καὶ ἡττόνων. ~τὸ
[501]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ἡ	τῶν	χορῶν διδασκαλία καὶ ἡ τῶν
[464]	παῖδες, πότερος ἐπαί̈ ει περὶ	τῶν	χρηστῶν σιτίων καὶ ~(πονηρῶν, ὁ
[461]	δ' εἶ ~καὶ ἐγὼ ἐθέλω	τῶν	ὡμολογημένων εἴ τί σοι δοκεῖ
[515]	ὦ βέλτιστε, ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων, εἴπερ ἀγαθός γ' ἦν
[477]	ἢ ἀμφότερα ~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων ἐν τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος)
[498]	ἐμοῦ τί ἡμῖν συμβαίνει ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς γάρ τοι
[502]	μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ τῶν	θεατῶν;	~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό γε,
[486]	ἐμοὶ πείθου, παῦσαι δὲ ἐλέγχων,	πραγμάτων	δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει, καὶ ἄσκει
[514]	Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν	πραγμάτων	ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν
[453]	σὺ λέγεις καὶ ~περὶ ὧντινων	πραγμάτων	ἐστὶν πειθώ, σαφῶς μὲν εὖ
[451]	~(Γοργίας) τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων	πραγμάτων,	ὦ Σώκρατες, καὶ ἄριστα. ~(Σωκράτης)
[525]	τοὺς πολλοὺς εἶναι τούτων τῶν	~παραδειγμάτων	ἐκ τυράννων καὶ βασιλέων καὶ
[447]	~ὥσπερ ἂν εἰ ἐτύγχανεν ὢν	ὑποδημάτων	δημιουργός, ἀπεκρίνατο ἂν δήπου σοι
[475]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὸ τῶν	μαθημάτων	κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ γε·
[522]	δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ	ἀδικημάτων	γέμοντα ~τὴν ψυχὴν εἰς Ἅιδου
[480]	ῥητορικῇ, ὅπως ἂν καταδήλων τῶν	ἀδικημάτων	γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται τοῦ μεγίστου κακοῦ,
[477]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	χρημάτων	(καὶ σώματος καὶ ψυχῆς, τριῶν
[477]	(κακοῦ; ὧδε δὲ σκόπει· ἐν	χρημάτων	~κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην τινὰ
[479]	δίκην τῶν περὶ ~τὸ σῶμα	ἁμαρτημάτων	τοῖς ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος
[490]	δὴ ἴσως δεῖ πλεονεκτεῖν τῶν	~σπερμάτων	καὶ ὡς πλείστῳ σπέρματι χρῆσθαι
[524]	ἢ ὑπὸ μαστίγων ἢ ~ἄλλων	τραυμάτων	ζῶν, καὶ τεθνεῶτος τὸ σῶμα
[518]	οἵτινες ἀγαθοὶ γεγόνασιν ἢ εἰσὶν	σωμάτων	~θεραπευταί, ἔλεγές μοι πάνυ σπουδάζων,
[518]	κάπηλος, ὅτι οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν	σωμάτων	θεραπευταί, ὁ μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς
[450]	τοὺς περὶ εὐεξίαν τε τῶν	σωμάτων	~καὶ καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ γε.
[484]	πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν τε καὶ	ἀθανάτων·	~οὗτος δὲ δή, φησίν, ~ἄγει
[484]	ὅτι ~νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς	~θνατῶν	τε καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ
[487]	οὔτ' αἰσχύνης περιουσίᾳ, οὐδ' αὖ	ἀπατῶν	~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν· φίλος γάρ
[499]	οὕτως ἔχειν, τοτὲ δὲ ἑτέρως,	ἐξαπατῶν	με. καίτοι οὐκ ᾤμην γε
[449]	ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν τε διὰ	~βραχυτάτων.	~(Γοργίας) ~πάνυ γὰρ οἶμαι, ὦ
[449]	ἀλλὰ (πειράσομαί γε ὡς διὰ	βραχυτάτων.	καὶ γὰρ αὖ καὶ ~τοῦτο
[511]	καὶ τὰ χρήματα ἐκ τῶν	ἐσχάτων	κινδύνων, ὥσπερ ἡ ῥητορική. καὶ
[516]	οὓς ἐθεράπευεν, ἵνα αὐτοῦ δέκα	ἐτῶν	μὴ ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς; καὶ
[448]	πω ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν πολλῶν	ἐτῶν.	~(Χαιρεφῶν) ἦ που ἄρα ῥᾳδίως
[470]	ἀλλὰ μὴ κάμῃς φίλον ἄνδρα	εὐεργετῶν,	ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μήν,
[506]	ἂν τὶ φαίνηται ~λέγων ὁ	ἀμφισβητῶν	ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω
[519]	διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν	μαθητῶν	ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς) τούς
[493]	δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν δ'	ἀνοήτων	τοῦτο τῆς ψυχῆς οὗ αἱ
[493]	ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν τῶν	ἀνοήτων	ὡς τετρημένην, ἅτε οὐ ~δυναμένην
[503]	ὅπως ὡς βέλτισται ~ἔσονται τῶν	πολιτῶν	αἱ ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα
[515]	ἤδη τινὰ βελτίω πεποίηκεν τῶν	~πολιτῶν;	ἔστιν ὅστις πρότερον πονηρὸς ὤν,
[473]	ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν	~(πολιτῶν	καὶ τῶν ἄλλων ξένων; ταῦτα
[503]	μὲν γὰρ οἳ κηδόμενοι τῶν	πολιτῶν	λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν δὲ
[465]	χρήματα ἐφύρετο ἐν τῷ αὐτῷ,	ἀκρίτων	ὄντων τῶν τε ἰατρικῶν καὶ
[500]	ἡμῖν εἶ καὶ σὺ ἐκ	τρίτων;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν
[525]	δυναστῶν καὶ τὰ τῶν πόλεων	~πραξάντων	γεγονότας· οὗτοι γὰρ διὰ τὴν
[458]	ἀληθὲς λέγω, ἡδέως δ' ἂν	~ἐλεγξάντων	εἴ τίς τι μὴ ἀληθὲς
[458]	οὐκ ἀηδέστερον μεντἂν ἐλεγχθέντων ἢ	~ἐλεγξάντων·	μεῖζον γὰρ αὐτὸ ἀγαθὸν ἡγοῦμαι,
[484]	πόρρω τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη	~πάντων	ἄπειρον γεγονέναι (ἐστὶν ὧν χρὴ
[490]	ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν δὲ τύχῃ	πάντων	ἀσθενέστατος ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον τῷ
[484]	ᾧ λέγει ὅτι ~νόμος ὁ	πάντων	βασιλεὺς ~θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων·
[487]	τέλος ἤδη ἕξει τῆς ἀληθείας.	πάντων	δὲ καλλίστη ἐστὶν ἡ σκέψις,
[508]	ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι	πάντων	δὴ αἴσχιστόν ἐστιν, ὡς ὁ
[467]	τι οὖν οὕτω καὶ περὶ	πάντων;	ἐάν τίς τι πράττῃ ἕνεκά
[490]	δὲ τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος ὤν,	πάντων	~ἐλάχιστον τῷ βελτίστῳ, ὦ Καλλίκλεις;
[477]	τῆς ψυχῆς πονηρία αἴσχιστόν ἐστι	πάντων,	ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι γε, ὡς
[522]	~τὴν ψυχὴν εἰς Ἅιδου ἀφικέσθαι	πάντων	ἔσχατον κακῶν ἐστιν. εἰ δὲ
[471]	τῶν ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός ~ἐστιν	πάντων	Μακεδόνων, ἀλλ' οὐκ εὐδαιμονέστατος, καὶ
[453]	~οὐ δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ	πάντων	μάλιστα πείθει. ~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ
[479]	δὲ ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην	πάντων	μέγιστόν τε καὶ πρῶτον κακῶν
[476]	ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι ἔλεγον, περὶ	πάντων,	οἷον ἂν ποιῇ τὸ ~ποιοῦν,
[511]	~πολλάκις καὶ τῶν ἄλλων ὀλίγου	πάντων	τῶν ἐν τῇ πόλει· ἀλλὰ
[526]	τοῦτον, ~ὃν ἐγώ φημι ἀντὶ	πάντων	τῶν ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι, καὶ
[523]	~θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον	πάντων	τῶν συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ
[459]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ	πάντων	ὥστ' ἐν ὄχλῳ πιθανὸν εἶναι,
[482]	καὶ ἀδικοῦντα δίκην μὴ διδόναι	ἁπάντων	~ἔσχατον κακῶν· ἢ εἰ τοῦτο
[452]	χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ καταφρονῶν	ἁπάντων·	(σκόπει δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἐάν
[523]	παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον	ἁπάντων	τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι.
[458]	εἰμί; τῶν ἡδέως μὲν ἂν	ἐλεγχθέντων	εἴ τι μὴ ἀληθὲς λέγω,
[458]	ἀληθὲς λέγοι, οὐκ ἀηδέστερον μεντἂν	ἐλεγχθέντων	ἢ ~ἐλεγξάντων· μεῖζον γὰρ αὐτὸ
[506]	οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον τῶν	ὄντων;	~ἔμοιγε δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ ἄρα
[449]	τῆς ῥητορικῆς, περὶ τί τῶν	ὄντων	~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ λόγους.
[447]	ὅτι τις βούλοιτο τῶν ἔνδον	ὄντων,	καὶ ~πρὸς ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι.
[477]	ἄλλη ψυχῆς πονηρία μέγιστον τῶν	ὄντων	~κακόν ἐστιν; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[488]	κατὰ φύσιν καλά, κρειττόνων γε	ὄντων;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν
[494]	ἅπαντα ἐρωτᾷ. καὶ τούτων ~τοιούτων	ὄντων	κεφάλαιον, ὁ τῶν κιναίδων βίος,
[455]	καὶ τυγχάνει τις τῶν ἔνδον	ὄντων	~μαθητής σου βουλόμενος γενέσθαι, ὡς
[467]	~ἆρ' οὖν ἔστιν τι τῶν	ὄντων	ὃ οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν γ'
[451]	τί; τί> ἐστι τοῦτο τῶν	ὄντων,	περὶ οὗ οὗτοι οἱ λόγοι
[477]	μέγιστον ἂν κακὸν εἴη τῶν	~ὄντων.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία
[497]	τῶν δὲ οὔ, ὡς ἑτέρων	ὄντων·	πῶς οὖν ταὐτὰ ἂν εἴη
[477]	(καὶ σώματος καὶ ψυχῆς, τριῶν	ὄντων,	τριττὰς εἴρηκας ~πονηρίας, πενίαν, νόσον,
[449]	ἡ ῥητορικὴ περὶ τί τῶν	ὄντων	τυγχάνει οὖσα; ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ
[519]	(πρὸς οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων	ὄντων	τῶν κακῶν ἀλλ' ἴσως συναιτίων.
[465]	ἐφύρετο ἐν τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων	ὄντων	τῶν τε ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν
[465]	~οὕτω φύσει, ἅτε δ' ἐγγὺς	ὄντων	φύρονται ἐν τῷ αὐτῷ καὶ
[519]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα	λεγόντων	τῶν φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς
[451]	σε ἀκηκοέναι ἐν τοῖς συμποσίοις	ᾀδόντων	ἀνθρώπων τοῦτο τὸ ~σκολιόν, ἐν
[511]	ἐστιν οὕστινάς τε ὠφέληκεν ~τῶν	συμπλεόντων	οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι καὶ οὕστινας
[519]	μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων καὶ	σχετλιαζόντων	ὡς δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ καὶ
[498]	μᾶλλον ἴσως οἱ δειλοί. ~(Σωκράτης)	ἀπιόντων	δ' οὐ μᾶλλον χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης)
[498]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;	ἀπιόντων	τῶν πολεμίων πότεροί σοι ἐδόκουν
[498]	ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	προσιόντων	δὲ οἱ δειλοὶ μόνον λυποῦνται
[519]	~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων τῶν	φασκόντων	παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης)
[514]	κἀγαθὴ ἡ διάνοια ᾖ τῶν	μελλόντων	ἢ χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν ἢ
[456]	ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά τινα τῶν	~καμνόντων	οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ φάρμακον πιεῖν
[450]	ἐλέγομεν, ἡ ἰατρικὴ περὶ τῶν	καμνόντων	~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν καὶ
[498]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀγαθῶν	παρόντων	ἀγαθοί εἰσιν οἱ χαίροντες; ~(Καλλίκλης)
[458]	χρῆν ἐννοεῖν καὶ τὸ τῶν	παρόντων.	πάλαι γάρ τοι, πρὶν καὶ
[514]	~ἀπηλλάγημεν, οὕτω μὲν διακειμένων, νοῦν	ἐχόντων	ἦν ἂν ἰέναι ἐπὶ τὰ
[508]	αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων δὲ οὕτως	ἐχόντων	σκεψώμεθα τί ποτ' ἐστὶν ἃ
[472]	καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν καὶ	δοκούντων	εἶναί τι. ~καὶ νῦν περὶ
[490]	ἄρα εἷς φρονῶν μυρίων μὴ	φρονούντων	κρείττων ἐστὶν κατὰ τὸν σὸν
[519]	πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα,	ἀγανακτούντων	καὶ σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ πάσχουσι·
[523]	τὴν ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες ~ἦσαν	ζώντων,	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ
[515]	καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν τὰ ὦτα	κατεαγότων	ἀκούεις ταῦτα, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[459]	οὐκ εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι τῶν	εἰδότων.	~(Γοργίας) ~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη, ὦ
[518]	καὶ πονηρὸν τῶν ~σιτίων ἢ	ποτῶν	ἐστιν εἰς ἀρετὴν (σώματος, τὰς
[490]	~(Καλλίκλης) οὐ σιτίων γε οὐδὲ	ποτῶν.	~(Σωκράτης) ~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως ἱματίων,
[476]	σφόδρα τύπτει ἢ ταχὺ ὁ	(τύπτων,	οὕτω καὶ τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι;
[514]	μήτε τῶν ξένων μήτε τῶν	ἀστῶν,	μήτε ~ἄνδρα μήτε γυναῖκα, πρὸς
[448]	τέχνην, ~ἀπειρία δὲ κατὰ τύχην.	ἑκάστων	δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων
[493]	εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς κοσμίους τῶν	~ἀκολάστων,	ἢ οὐδ' ἂν ἄλλα πολλὰ
[525]	ἐκ τυράννων καὶ βασιλέων καὶ	δυναστῶν	καὶ τὰ τῶν πόλεων ~πραξάντων
[526]	ὦ ἄριστε, κακοὶ γίγνονται τῶν	δυναστῶν.	~ὅπερ οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ
[464]	πότερος ἐπαί̈ ει περὶ τῶν	χρηστῶν	σιτίων καὶ ~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς
[527]	~αὐτῶν, καὶ ταῦτα περὶ (τῶν	μεγίστων	εἰς τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ
[508]	οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν	μεγίστων	κινδύνων, εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ τῷ
[486]	βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν	~μεγίστων	κινδύνων μήτε ἑαυτὸν μήτε ἄλλον
[487]	ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα περὶ τῶν	μεγίστων.	σὺ δὲ ταῦτα πάντα ἔχεις
[448]	ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως, τῶν δὲ	ἀρίστων	οἱ ἄριστοι· ὧν καὶ (Γοργίας)
[507]	ἂν σωφρονοῖ τὰ μὴ προσήκοντα	πράττων;	~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι οὕτω. ~καὶ
[507]	περὶ μὲν ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα	πράττων	δίκαι' ἂν πράττοι, περὶ δὲ
[456]	καὶ ἐν ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε	κρείττων	εἶναι καὶ φίλων καὶ ἐχθρῶν,
[490]	~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν, βελτίων καὶ	κρείττων	ἔσται εἰς ταῦτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[490]	εἷς φρονῶν μυρίων μὴ φρονούντων	κρείττων	ἐστὶν κατὰ τὸν σὸν ~λόγον,
[490]	εἰ ὁ ~εἷς τῶν μυρίων	κρείττων.	~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν ἃ
[491]	σὺ ἐρεῖς περὶ τίνων ὁ	κρείττων	τε καὶ φρονιμώτερος πλέον ἔχων
[516]	ὑπ' ἐκείνου, εἴπερ (ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο	αὐτῶν	ἀγαθὸς ὢν τὰ ~πολιτικά; ~(Καλλίκλης)
[491]	~οὐδέποτε ταὐτὰ λέγεις περὶ τῶν	αὐτῶν,	ἀλλὰ τοτὲ μὲν τοὺς (βελτίους
[506]	καὶ ~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ ἀποδέδοται	αὐτῶν·	ἆρα ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν
[487]	διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος	αὐτῶν	αὐτὸς αὑτῷ ἐναντία λέγειν ἐναντίον
[515]	εἴπερ ἀγαθοί, δῆλον ὅτι ἕκαστος	αὐτῶν	βελτίους ἐποίει τοὺς πολίτας ἀντὶ
[527]	τούτων, εἴ πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν	αὐτῶν	βελτίω καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν
[517]	καὶ ἐξεπίτηδές σοι διὰ τῶν	αὐτῶν	εἰκόνων ~λέγω, ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς.
[483]	τοὺς ~βελτίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν	αὐτῶν,	ἐκ νέων λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας,
[523]	τῷ Προμηθεῖ (ὅπως ἂν παύσῃ	~αὐτῶν.	ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων·
[514]	δὲ μήτε διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν	αὐτῶν	ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά τε ἢ ~μηδὲν
[472]	τε αἴσχιστον· τὸ ~γὰρ κεφάλαιον	αὐτῶν	ἐστιν ἢ γιγνώσκειν ἢ ἀγνοεῖν
[495]	ἐστὶν ταῦτα ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ	αὐτῶν	ἔχειν ὥσπερ ~περὶ ὑγιείας ἔχει
[527]	λέγεσθαι ὥσπερ γραὸς καὶ καταφρονεῖς	~αὐτῶν,	καὶ οὐδέν γ' ἂν ἦν
[518]	~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν	αὐτῶν	καὶ τὰς ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ
[527]	οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ περὶ τῶν	~αὐτῶν,	καὶ ταῦτα περὶ (τῶν μεγίστων
[514]	τῶν ~φίλων τινὶ ἢ ἡμέτερον	αὐτῶν,	καὶ τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα καλὸν
[519]	οὐκ ἀποδιδόντες, ~(εὖ παθόντες ὑπ'	αὐτῶν.	καὶ τούτου τοῦ λόγου τί
[490]	Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν	αὐτῶν.	~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς, ἀτεχνῶς
[469]	τινα δόξῃ μοι τῆς κεφαλῆς	αὐτῶν	καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα
[458]	καὶ τὸ τούτων, μή τινας	αὐτῶν	κατέχομεν ~βουλομένους τι καὶ ἄλλο
[482]	ἡ δὲ φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν	αὐτῶν,	λέγει δὲ ἃ σὺ νῦν
[459]	ἢ ἄδικον, πειθὼ δὲ περὶ	αὐτῶν	μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν ~εἰδέναι οὐκ
[518]	οντας καλὸν κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ	αὐτῶν,	οἵ, ἂν οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες
[457]	τοὺς παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν	αὐτῶν,	ὅτι τοιούτων ἀνθρώπων ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ
[473]	μὲν τοίνυν οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος	αὐτῶν,	οὔτε ὁ ~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα
[450]	ὦ Γοργία, οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη	αὐτῶν	περὶ ~λόγους ἐστὶν τούτους, οἳ
[483]	ὄντας πλέον ἔχειν, ἵνα μὴ	αὐτῶν	πλέον ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν
[518]	σώματα τῶν ~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ'	αὐτῶν,	προσαπολοῦσιν αὐτῶν καὶ τὰς ἀρχαίας
[453]	~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ ἐπὶ τῶν	αὐτῶν	τεχνῶν λέγωμεν ὧνπερ νυνδή· ἡ
[457]	εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες περὶ σφῶν	αὐτῶν	τοιαῦτα οἷα καὶ τοὺς παρόντας
[517]	ἢ ~ἔμπορον ἢ δημιουργόν του	αὐτῶν	(τούτων, σιτοποιὸν ἢ ὀψοποιὸν ἢ
[503]	ἄλλους πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα βούλει	αὐτῶν,	ὡς εἰς τάξιν τινὰ ἕκαστος
[492]	τοιούτους δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν	αὑτῶν	ἀδυναμίαν, ~καὶ αἰσχρὸν δή φασιν
[503]	προσφέρει (πρὸς τὸ ἔργον τὸ	~αὑτῶν,	ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός τι
[523]	~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ	αὑτῶν	ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν κρινομένων.
[492]	(καὶ τὴν ~δικαιοσύνην διὰ τὴν	αὑτῶν	ἀνανδρίαν. ἐπεὶ ὅσοις ἐξ ἀρχῆς
[513]	εἶναι, πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν· τῷ	αὑτῶν	γὰρ (ἤθει λεγομένων τῶν λόγων
[503]	πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς τὸ	αὑτῶν	ἔργον ἕκαστος οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος
[492]	πλέον ~νέμοντες τοῖς φίλοις τοῖς	αὑτῶν	ἢ τοῖς ἐχθροῖς, καὶ ταῦτα
[502]	ὡς βέλτιστοι ἔσονται διὰ τοὺς	αὑτῶν	λόγους, ἢ ~καὶ οὗτοι πρὸς
[502]	καὶ ἕνεκα τοῦ ἰδίου τοῦ	~αὑτῶν	ὀλιγωροῦντες τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ
[523]	δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς	~αὑτῶν	ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ ὅλον
[491]	τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	αὑτῶν,	ὦ ἑταῖρε, τί; ἦ τι
[520]	αὐτῷ λόγῳ τούτῳ ἅμα καὶ	~ἑαυτῶν	κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν οὕς
[457]	καὶ κατὰ φθόνον ~οἴονται τὸν	ἑαυτῶν	λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ ζητοῦντας
[492]	καὶ ταῦτα ἄρχοντες ἐν τῇ	ἑαυτῶν	~πόλει; ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ, ὦ
[496]	ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν καὶ	τελευτῶν	ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης) ἥκιστά
[457]	~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν, ὅτι	τοιούτων	ἀνθρώπων ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ ~γενέσθαι. τοῦ
[486]	λαβόμενος ἢ ~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν	τοιούτων	εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων
[458]	μὴ γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε	τοιούτων	λόγων καὶ οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ
[494]	ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ. καὶ τούτων	~τοιούτων	ὄντων κεφάλαιον, ὁ τῶν κιναίδων
[450]	αὐταῖς διὰ λόγων ἐστίν. τῶν	τοιούτων	τινά μοι ~δοκεῖς λέγειν τὴν
[519]	καὶ τειχῶν καὶ φόρων καὶ	τοιούτων	φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν· ~ὅταν
[523]	καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ	Πλούτων,	ἐπειδὴ παρὰ τοῦ ~πατρὸς παρέλαβον.
[523]	δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ τε οὖν	Πλούτων	καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ
[454]	καὶ ἄρτι ἔλεγον, καὶ περὶ	τούτων	ἅ ἐστι δίκαιά τε καὶ
[499]	~καὶ πίνειν ἡδονάς, ἦ ἄρα	τούτων	αἱ μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν
[476]	ὡμολόγηται; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	τούτων	ἄρα ὁ μὲν ποιεῖ καλά,
[517]	σώματος θεραπεία, ἥνπερ καὶ προσήκει	τούτων	ἄρχειν πασῶν τῶν τεχνῶν ~καὶ
[474]	παρόντας, ἀλλ' εἰ μὴ ~ἔχεις	τούτων	βελτίω ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ
[517]	εἰκόνων ~λέγω, ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς.	τούτων	γὰρ ποριστικὸν εἶναι ἢ κάπηλον
[450]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὔτοι	τούτων	γε οὐδεμίαν οἶμαί σε βούλεσθαι
[477]	ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἀπὸ	τούτων	γε. ~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ τινι ἄρα
[523]	ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι.	~Τούτων	δὲ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ
[508]	ἔφη πῶλος δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι.	~τούτων	δὲ οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα τί
[465]	ὃ ἂν ᾖ ἄλογον πρᾶγμα·	τούτων	δὲ πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω
[476]	πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ' ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης)	~τούτων	δὴ ὁμολογουμένων, τὸ δίκην διδόναι
[517]	πολῖται, ~ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν	(τούτων	διέφερον ἐκεῖνοι· ὅπερ μόνον ἔργον
[527]	γ' ἂν ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν	τούτων,	εἴ πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν
[493]	δὲ σπάνια καὶ χαλεπὰ ἑκάστου	τούτων	εἴη καὶ μετὰ πολλῶν πόνων
[501]	ἣ μὲν ἄν σοι δοκῇ	τούτων	εἶναι, φάθι, ἣ δ' ἂν
[501]	ὧν πράττει, καὶ λόγον ἔχει	τούτων	ἑκάστου δοῦναι, ἡ ~ἰατρική· ἡ
[523]	(οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό τε	τούτων	~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ
[517]	~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους	τούτων	ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν
[465]	ὦ φίλε Πῶλε σὺ γὰρ	τούτων	ἔμπειρος ὁμοῦ ἂν ~πάντα χρήματα
[453]	λόγος ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ εἶναι	τούτων	ἕνα· ἀξιῶ δὲ καὶ σέ.
[518]	τῶν τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι τοῖς	τούτων	ἔργοις διὰ τὸ εἰδέναι ὅτι
[477]	ἐστι καὶ ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον	τούτων	ἐστὶν ἢ ~βλάβῃ ἢ ἀμφότερα;
[474]	τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου ἐκτὸς	τούτων	~ἐστίν, τὰ καλά, τοῦ ἢ
[464]	περὶ τὸ αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι	τούτων,	ἥ τε ἰατρικὴ τῇ γυμναστικῇ
[491]	~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ, ὡς περὶ	τούτων	ἡμῖν ὄντα τὸν λόγον. ~(Σωκράτης)
[493]	μήτε τι ~φροντίζοι, ἀλλ' ἕνεκα	τούτων	ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ δ' ἑτέρῳ
[496]	καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία	τούτων,	κακά τε καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν
[499]	μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ (τἀναντία	τούτων	~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[478]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί οὖν	τούτων	κάλλιστόν ἐστιν (ὧν λέγεις) ~(Πῶλος)
[474]	~τοὺς θεωροῦντας; ἔχεις τι ἐκτὸς	τούτων	λέγειν περὶ σώματος κάλλους; ~(Πῶλος)
[519]	ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται, ὡς ὁ	τούτων	~λόγος. τὸ δὲ ὅλον ψεῦδός
[459]	σὺ ὁ τῆς ῥητορικῆς διδάσκαλος	τούτων	μὲν οὐδὲν διδάξεις ~τὸν ἀφικνούμενον
[447]	ἡμῖν ὀλίγον πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης)	~τούτων	μέντοι, ὦ Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν)
[448]	δὲ κατὰ τύχην. ἑκάστων δὲ	τούτων	μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως, τῶν
[458]	σκοπεῖν οὖν χρὴ καὶ τὸ	τούτων,	μή τινας αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους
[488]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ	τούτων	νόμιμα κατὰ φύσιν καλά, κρειττόνων
[464]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	τούτων	οἴει τινὰ εἶναι ἑκατέρου εὐεξίαν;
[471]	καὶ μὴν οὐδέν γέ σοι	τούτων	ὁμολογῶ ὧν σὺ φῄς. ~(Πῶλος)
[462]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν δὴ	τούτων	ὁπότερον βούλει ποίει, ἐρώτα ἢ
[517]	νῦν ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα	τούτων	ὅστις (βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ
[464]	διαφέρουσίν τι ἀλλήλων. τεττάρων δὴ	τούτων	οὐσῶν, καὶ ἀεὶ πρὸς τὸ
[467]	ἐστὶν ἢ κακὸν ἢ μεταξὺ	τούτων,	~οὔτε ἀγαθὸν οὔτε κακόν; ~(Πῶλος)
[521]	Σώκρατες, πιστεύειν μηδ' ἂν ἓν	τούτων	παθεῖν, ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν καὶ
[487]	~ἔχει δὴ οὑτωσὶ δῆλον ὅτι	τούτων	πέρι νυνί· (ἐάν τι σὺ
[467]	τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ δὲ τἀναντία	τούτων;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ
[526]	ταῦτα καὶ ὁ Αἰακός ἑκάτερος	τούτων	ῥάβδον ἔχων δικάζει ὁ δὲ
[517]	~ἔμπορον ἢ δημιουργόν του αὐτῶν	(τούτων,	σιτοποιὸν ἢ ὀψοποιὸν ἢ ~ὑφάντην
[456]	οἱ νικῶντες τὰς γνώμας περὶ	τούτων.	~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ θαυμάζων, ὦ
[525]	τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ	τούτων	τὰ παραδείγματα γίγνεται, καὶ οὗτοι
[518]	κατὰ τὸ δίκαιον δεσποίνας εἶναι	τούτων.	ταὐτὰ οὖν ταῦτα ὅτι ἔστιν
[523]	~αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων	τούτων·	τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ
[459]	ῥητορικήν, ἐὰν μὴ προειδῇ περὶ	τούτων	τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ πῶς τὰ
[501]	δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ	τούτων	τὴν αὐτὴν δόξαν ἢ ἀντίφῃς;
[503]	τέχνη τις εἴη τοιοῦτον ἄνδρα	τούτων	τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω ἔγωγε
[486]	ἂν οἴει με ἅσμενον ~εὑρεῖν	τούτων	τινὰ τῶν λίθων ᾗ βασανίζουσιν
[521]	ἐάνπερ εἰσίω εἰς ~δικαστήριον περὶ	(τούτων	τινὸς κινδυνεύων, ὃ σὺ λέγεις,
[451]	γὰρ ῥητορικὴ τυγχάνει ~μὲν οὖσα	τούτων	τις τῶν τεχνῶν τῶν τὸ
[503]	οὑτωσὶ ἀτρέμα σκοπούμενοι εἴ τις	τούτων	τοιοῦτος γέγονεν· φέρε γάρ, ~ὁ
[494]	τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ. καὶ	τούτων	~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον, ὁ τῶν
[512]	οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ	τούτων	τῷ θεῷ καὶ πιστεύσαντα ταῖς
[458]	τε καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε	τούτων	τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν ἐάν
[482]	τις παύσει τὰ (σὰ παιδικὰ	τούτων	τῶν λόγων, οὐδὲ σὺ παύσῃ
[526]	οὖν, ὦ Καλλίκλεις, ὑπό τε	τούτων	τῶν λόγων πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ
[524]	πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ	~τούτων	τῶν λόγων τοιόνδε τι λογίζομαι
[525]	δὲ καὶ τοὺς πολλοὺς εἶναι	τούτων	τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων καὶ
[477]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν	τούτων	τῶν πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ ἡ
[490]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν	τούτων	τῶν σιτίων πλέον ἡμῶν ἑκτέον
[454]	λέγειν τὴν πειθὼ καὶ περὶ	τούτων,	ὦ Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα μὴ
[452]	σοι αὐτίκα παρασταῖεν οἱ δημιουργοὶ	τούτων	ὧν ἐπῄνεσεν ὁ τὸ σκολιὸν
[487]	ἡ σκέψις, ὦ ~Καλλίκλεις, περὶ	τούτων	ὧν σὺ δή μοι ἐπετίμησας,
[462]	σοι δοκεῖ, ἐν τῷ μέρει	~ἐρωτῶν	τε καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ
[453]	ὥσπερ ἂν εἰ ~ἐτύγχανόν σε	ἐρωτῶν	τίς ἐστιν τῶν ζωγράφων Ζεῦξις,
[449]	νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ μὲν	~ἐρωτῶν,	τὸ δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ
[483]	~κατὰ νόμον λέγῃ, κατὰ φύσιν	ὑπερωτῶν,	ἐὰν δὲ τὰ τῆς φύσεως,
[474]	ἂν εἰ ἐξ ἀρχῆς σε	ἠρώτων·	πότερον δοκεῖ σοι, ὦ ~Πῶλε,
[473]	ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι	(ἐπιβουλεύων,	καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται
[473]	~ὑπόμνησόν με σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως	ἐπιβουλεύων	τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[511]	μὰ Δία ὀρθῶς γέ σοι	συμβουλεύων.	~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ βέλτιστε;
[491]	πῶς ἂν εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος	~δουλεύων	ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν τὸ
[521]	εἰς ~δικαστήριον περὶ (τούτων τινὸς	κινδυνεύων,	ὃ σὺ λέγεις, πονηρός τίς
[489]	οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα	θηρεύων,	καὶ (ἐάν τις ῥήματι ἁμάρτῃ,
[453]	~εἶναι. τοῦ ἕνεκα δὴ αὐτὸς	ὑποπτεύων	σὲ ἐρήσομαι, ἀλλ' οὐκ αὐτὸς
[527]	~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ, ᾧ σὺ	πιστεύων	ἐμὲ παρακαλεῖς· ἔστι γὰρ οὐδενὸς
[506]	λόγον, ἀλλ' οὖν ἐμοῦ γε	ἀκούων	~ἐπιλαμβάνου, ἐάν τί σοι δοκῶ
[511]	κωφός γ' εἰμί, καὶ σοῦ	ἀκούων	καὶ Πώλου ἄρτι ~πολλάκις καὶ
[453]	εἶπες ὅτι ὁ τὰ ζῷα	~γράφων,	ἆρ' οὐκ ἂν δικαίως σε
[453]	ὁ τὰ ποῖα τῶν ζῴων	γράφων	καὶ ποῦ; ~(Γοργίας) πάνυ γε.
[453]	σε ἐρωτῶν τίς ἐστιν τῶν	ζωγράφων	Ζεῦξις, εἴ μοι εἶπες ὅτι
[447]	~Γοργίας. ~Καλλίκλης Σωκράτης	Χαιρεφῶν	Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης) ~πολέμου καὶ
[448]	καλῶς ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί.	~(Χαιρεφῶν)	~εἰ δέ γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν
[481]	σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης) ἢ παίζει;	~(Χαιρεφῶν)	~ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ Καλλίκλεις,
[448]	ἂν δέ γε βούλῃ, ὦ	(Χαιρεφῶν)	ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν γὰρ καὶ
[447]	(Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης) ἀκοῦσαι Γοργίου;	~(Χαιρεφῶν)	~ἐπ' αὐτό γέ τοι τοῦτο
[447]	αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ, ὦ	(Χαιρεφῶν)	ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης) ἀκοῦσαι Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν)
[447]	~(Σωκράτης) ~ἦ καλῶς λέγεις. ὦ	(Χαιρεφῶν)	ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν) τί ἔρωμαι;
[448]	σὺ βούλει, ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) Ἐρώτα.	~(Χαιρεφῶν)	~ἐρωτῶ δή. εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας)
[448]	ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν πολλῶν ἐτῶν.	~(Χαιρεφῶν)	ἦ που ἄρα ῥᾳδίως ἀποκρινῇ,
[448]	ὅπερ ἐκεῖνον; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Χαιρεφῶν)	ἰατρὸν ἄρα φάσκοντες αὐτὸν εἶναι
[448]	ὥσπερ τὰ ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο	Χαιρεφῶν	~καὶ αὐτῷ καλῶς (καὶ διὰ
[448]	σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, ὦ	(Χαιρεφῶν)	καὶ γὰρ νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα
[458]	~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς, ὦ	(Χαιρεφῶν)	καὶ μὲν δὴ καὶ αὐτὸς
[448]	~(Γοργίας) πάρεστι τούτου πεῖραν, ὦ	(Χαιρεφῶν)	λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ Δία· ἂν
[447]	ἢ οὐ μανθάνεις ὡς λέγω;	~(Χαιρεφῶν)	~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ μοι,
[448]	ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι ζωγράφον.	~(Χαιρεφῶν)	~νῦν δ' ἐπειδὴ τίνος τέχνης
[447]	~τούτων μέντοι, ὦ Καλλίκλεις, αἴτιος	(Χαιρεφῶν)	ὅδε, ἐν ἀγορᾷ ἀναγκάσας ἡμᾶς
[448]	τοῦτο, ἐὰν σοί γε ἱκανῶς;	~(Χαιρεφῶν)	οὐδέν· ἀλλ' ἐπειδὴ σὺ βούλει,
[447]	ἐν ἀγορᾷ ἀναγκάσας ἡμᾶς ~διατρῖψαι.	~(Χαιρεφῶν)	~οὐδὲν πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες· ἐγὼ
[448]	αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος) ~ὦ	(Χαιρεφῶν)	πολλαὶ τέχναι ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν
[447]	τί ἔρωμαι; ~(Σωκράτης) ὅστις ἐστίν.	~(Χαιρεφῶν)	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν
[481]	οὖσα. ~(Καλλίκλης) ~εἰπέ μοι, ὦ	(Χαιρεφῶν)	σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης) ἢ παίζει;
[448]	~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ ἄρτι διελήλυθεν.	~(Χαιρεφῶν)	τί δέ, ὦ Πῶλε; οἴει
[447]	λέγεις. ὦ (Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν.	~(Χαιρεφῶν)	τί ἔρωμαι; ~(Σωκράτης) ὅστις ἐστίν.
[448]	λόγους· ἀλλὰ γὰρ ὃ ~ὑπέσχετο	(Χαιρεφῶν)	τι οὐ ποιεῖ. ~(Γοργίας) τί
[448]	~(Σωκράτης) ~ὅτι, ὦ Πῶλε, ἐρομένου	(Χαιρεφῶν)	τος τίνος (Γοργίας) ἐπιστήμων τέχνης,
[458]	~βουλομένους τι καὶ ἄλλο πράττειν.	~(Χαιρεφῶν)	~τοῦ μὲν θορύβου, ὦ Γοργία
[493]	του ἔγωγε καὶ ~ἤκουσα τῶν	σοφῶν	ὡς νῦν ἡμεῖς τέθναμεν καὶ
[448]	~(Χαιρεφῶν) ~εἰ δέ γε ἧσπερ	Ἀριστοφῶν	ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ ἀδελφὸς
[457]	καὶ τοὺς παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ	σφῶν	αὐτῶν, ὅτι τοιούτων ἀνθρώπων ἠξίωσαν
[457]	~καὶ εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες περὶ	σφῶν	αὐτῶν τοιαῦτα οἷα καὶ τοὺς
[473]	τῶν πολιτικῶν, καὶ πέρυσι βουλεύειν	λαχών,	ἐπειδὴ ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε καὶ
[486]	ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου, παῦσαι δὲ	ἐλέγχων,	πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει, καὶ
[478]	~(Σωκράτης) κάκιστα ἄρα ζῇ ὁ	ἔχων	(ἀδικίαν) καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος)
[481]	πολύ, μὴ ἀποδιδῷ τοῦτο ἀλλ'	ἔχων	ἀναλίσκῃ καὶ εἰς ~ἑαυτὸν καὶ
[491]	δ' αὖ ~ἕτερόν τι ἥκεις	ἔχων·	ἀνδρειότεροί τινες ὑπὸ σοῦ λέγονται
[484]	γε οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν γένηται	ἔχων	ἀνήρ, πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ
[500]	σπουδάσειέ τις καὶ σμικρὸν νοῦν	ἔχων	ἄνθρωπος, ἢ τοῦτο, ὅντινα χρὴ
[478]	κακοῦ, ἢ ὁ μὴ ἰατρευόμενος,	ἔχων	δέ; ~(Πῶλος) φαίνεταί μοι ὁ
[526]	ὁ Αἰακός ἑκάτερος τούτων ῥάβδον	ἔχων	δικάζει ὁ δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν
[491]	κρείττων τε καὶ φρονιμώτερος πλέον	ἔχων	δικαίως ~πλεονεκτεῖ; ἢ οὔτε ἐμοῦ
[486]	πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ χρυσῆν	ἔχων	ἐτύγχανον τὴν ψυχήν, ὦ Καλλίκλεις,
[466]	αὐτῷ βέλτιστα εἶναι, νοῦν μὴ	~ἔχων;	καὶ τοῦτο καλεῖς σὺ μέγα
[478]	~εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα ὁ μὴ	ἔχων	κακίαν ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο
[497]	ἔτι εἰς τὸ ἔμπροσθεν, (ὅτι	ἔχων	~ληρεῖς) ἵνα εἰδῇς ὡς σοφὸς
[459]	καὶ ~ἀγαθὸν καὶ κακὸν οὕτως	ἔχων	ὁ ῥητορικὸς ὡς περὶ τὸ
[504]	πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὸν νοῦν	~ἔχων,	ὅπως ἂν αὐτοῦ τοῖς πολίταις
[486]	ἰλιγγιῴης ἂν καὶ ~χασμῷο οὐκ	ἔχων	ὅτι εἴποις, καὶ εἰς τὸ
[490]	περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης) ποῖα ὑποδήματα; φλυαρεῖς	ἔχων.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὴ τὰ
[511]	δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς ὁ	ἔχων	τὴν τέχνην καὶ ταῦτα ~διαπραξάμενος
[456]	τις εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ	ἔχων	τὸ σῶμα καὶ πυκτικὸς γενόμενος,
[501]	τις τὴν ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως	ἔχων	τοῦ ἀμείνονός τε καὶ τοῦ
[507]	δ' ἂν εἴη ὁ ἐναντίως	~ἔχων	τῷ σώφρονι, ὁ ἀκόλαστος, ὃν
[526]	δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος	ἔχων	χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς φησιν Ὀδυσσεὺς
[475]	γενναίως τῷ λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ	παρέχων	ἀποκρίνου, καὶ ἢ (φάθι ἢ
[514]	πραγμάτων ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά, ἢ	τειχῶν	ἢ νεωρίων ἢ ἱερῶν ἐπὶ
[519]	δικαιοσύνης λιμένων καὶ ~νεωρίων καὶ	τειχῶν	καὶ φόρων καὶ τοιούτων φλυαριῶν
[455]	~τεχνικώτατον δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν	τειχῶν	περὶ οἰκοδομήσεως ἢ λιμένων ~κατασκευῆς
[510]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου τύραννός ἐστιν	ἄρχων	ἄγριος καὶ ἀπαίδευτος, εἴ τις
[473]	ἐὰν διαφυγὼν τύραννος καταστῇ καὶ	ἄρχων	ἐν τῇ πόλει ~διαβιῷ ποιῶν
[505]	ὑπομένει ὠφελούμενος καὶ αὐτὸς τοῦτο	πάσχων	περὶ οὗ ὁ λόγος ~ἐστί,
[486]	εἰς τὸ δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου	τυχὼν	~πάνυ φαύλου καὶ μοχθηροῦ, ἀποθάνοις
[497]	ἀποκρίνου, εἰ οὐχ ἅμα παύεται	διψῶν	~ἕκαστος ἡμῶν καὶ ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης)
[497]	(ὤν με νουθετεῖς. οὐχ ἅμα	διψῶν	τε ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται καὶ
[453]	ἠρόμην ὁ τὰ ποῖα τῶν	ζῴων	γράφων καὶ ποῦ; ~(Γοργίας) πάνυ
[516]	καὶ ὁ ἄνθρωπος ἓν τῶν	~ζῴων	ἐστὶν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πῶς