HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Gorgias

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ν = 1530 formes différentes pour 6411 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Pages

[458]   διερωτῴην· εἰ δὲ μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ δὲ τίνων εἰμί; τῶν

[486]   ~πάνυ φαύλου καὶ μοχθηροῦ, ἀποθάνοις ἄν, εἰ βούλοιτο θανάτου σοι τιμᾶσθαι.

[522]   ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν· εἰ δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ

[465]   ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ γὰρ ἄν, εἰ μὴ ἡ ψυχὴ τῷ

[452]   ὅτι ~τὸ μετὰ τοῦτο ἔροιτ' ἄν· καὶ τί ἐστιν (τοῦτο τὸ

[516]   ~μὴ διὰ τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι οὗτοι, εἰ ἦσαν ἄνδρες

[522]   εὖ οἶδα ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις ἄν με φέροντα (τὸν θάνατον. ~αὐτὸ

[506]   οὖν τῷ λόγῳ ἐγὼ ὡς ἄν μοι δοκῇ ἔχειν· ἐὰν δέ

[460]   οὗτος φαίνεται, ὁ ῥητορικός, οὐκ ἄν ποτε ἀδικήσας. ἢ οὔ; ~(Γοργίας)

[487]   ἄλλην βάσανον ἀναφέρειν. οὐ γὰρ ἄν ποτε αὐτὸ ~συνεχώρησας σὺ οὔτε

[510]   ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ νοῦ οὐκ ἄν ποτε δύναιτο φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης)

[516]   ἀγαθοί, ὡς σὺ ~φῄς, οὐκ ἄν ποτε ταῦτα ἔπασχον. οὔκουν οἵ

[510]   αὐτοῦ ὁ ~τύραννος καὶ οὐκ ἄν ποτε ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν.

[455]   συχνοὺς ~αἰσθάνομαι, οἳ ἴσως αἰσχύνοιντ' ἄν σε ἀνερέσθαι. ὑπ' (ἐμοῦ οὖν

[458]   ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ ἐγώ, ~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην· εἰ δὲ μή,

[453]   ἄλλος ἢ Ζεῦξις ἔγραφε, καλῶς ἄν σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ

[501]   ~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ μὲν ἄν σοι δοκῇ τούτων εἶναι, φάθι,

[527]   ~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον ἄν τι ἡμῖν δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα,

[510]   ὡς ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν τι καλῶς λέγῃς; τοῦτό ~μοι

[484]   τοί ἐστιν, ὦ Σώκρατες, χαρίεν, ἄν τις αὐτοῦ μετρίως ~ἅψηται ἐν

[462]   κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε ὅτι ἄν τις βούληται, ὡς ~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι;

[450]   ἔχουσα ῥητορική ἐστιν, καὶ ~ὑπολάβοι ἄν τις, εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν

[526]   τὴν τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν ἃ ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ καὶ

[483]   ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ (ἄλλα μυρία ἄν τις ἔχοι τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ'

[447]   ὅδε ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἄν τίς σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ,

[501]   ψυχὴν καὶ περὶ ἄλλο ὅτου ἄν τις τὴν ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως

[520]   γε ταύτης τῆς πράξεως, ὅντιν' ἄν τις τρόπον ὡς βέλτιστος εἴη

[452]   ἦ σὺ τούτου δημιουργός; φαίη ἄν. τίς ὤν; ~χρηματιστής. τί οὖν;

[452]   τὸ σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν, τὸ δὲ ἔργον μού ἐστιν

[487]   οὐδ' αὖ ἀπατῶν ~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν· φίλος γάρ μοι εἶ, ὡς

[449]   ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις ἄν, ὦ Γοργία, ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα,

[454]   ~πίστις ψευδὴς καὶ ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς ἐγὼ οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί.

[469]   γε. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης)

[480]   οἰκείων καὶ τῶν ἄλλων ὃς ἂν ἀεὶ τῶν φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν,

[492]   καὶ ψόγον; ἢ πῶς οὐκ ἂν ἄθλιοι γεγονότες ~(εἶεν ὑπὸ τοῦ

[472]   ἥκιστά γε, ἐπεὶ οὕτω γ' ἂν ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐὰν

[471]   ἐβούλετο τὰ δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν εὐδαίμων κατὰ

[493]   κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων, ἢ οὐδ' ἂν ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα μυθολογῶ, οὐδέν

[471]   ~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ' ἂν ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον

[507]   λῃστοῦ βίον ζῶντα. οὔτε γὰρ ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν εἴη

[519]   καὶ τούτου τοῦ λόγου τί ἂν ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς

[522]   παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον τι οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι τοὺς τοιούτους δικαστάς; οὐ

[498]   ἂν χαίρωσι, κακοὶ δὲ οἳ ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)

[464]   ἰατρὸς ἢ ὁ ὀψοποιός, λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν

[521]   κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ, τί ἂν ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν

[520]   ~ταχὺς γενόμενος διὰ παιδοτρίβην, ἴσως ἂν ἀποστερήσειε τὴν χάριν, εἰ προοῖτο

[461]   τὸ ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ ἂν αὖ ἐγὼ πάθοιμι, ~εἰ μὴ

[452]   ἢ ἐγὼ τῆς ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ καὶ πρὸς τοῦτον· σὺ

[501]   ἡδονὴν μόνον τῆς ψυχῆς, τίνα ἂν ~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο, ἥτις δὲ

[488]   ~μοι, καὶ τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό, καὶ ἐάν με λάβῃς

[466]   ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι ὅτι ἂν αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος)

[518]   τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ' οἳ ἂν αὐτοῖς τύχωσι ~τότε παρόντες καὶ

[522]   ~οὐκοῦν οἴει ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ εἰπεῖν;

[510]   πολὺ βελτίων εἴη, φοβοῖτο δήπου ἂν αὐτὸν ὁ τύραννος καὶ τούτῳ

[448]   αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν ~τέχνης, τίνα ἂν αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος) δῆλον

[448]   ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί ἂν αὐτὸν ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ ὅπερ

[456]   γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον

[512]   ἂν δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ' ἂν αὐτὸς λαβεῖν τὴν ἐκείνου. ~καίτοι

[510]   οὐδ' ἂν οὗτος· καταφρονοῖ γὰρ ἂν αὐτοῦ ὁ ~τύραννος καὶ οὐκ

[504]   ἀεὶ τὸν νοῦν ~ἔχων, ὅπως ἂν αὐτοῦ τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη μὲν

[481]   ~ὡς ἄτοπά ἐστιν, ἴσως εἴποις ἂν αὐτῷ, εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν,

[451]   (ἐστιν ἡ ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ' ἂν αὐτῷ, ~ὥσπερ σὺ ἄρτι, ὅτι

[512]   νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ' ὅτι φαίης ἂν βελτίων εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων.

[494]   τοίνυν καὶ τὸν κνώμενον ἡδέως ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως,

[509]   ~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι δίκην, τίνα ἂν βοήθειαν μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν

[454]   σαυτοῦ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν ~ὅπως ἂν βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς

[472]   οἰκία ἢ ἄλλη συγγένεια ἥντινα ἂν βούλῃ τῶν ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ'

[457]   τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ ὅτου ἂν βούληται· ἀλλ' ~οὐδέν τι μᾶλλον

[511]   ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι ἀποκτενεῖ μέν, ἂν βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς ὢν καλὸν

[473]   τῇ πόλει ~διαβιῷ ποιῶν ὅτι ἂν βούληται, ζηλωτὸς ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος

[497]   ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως ἂν βούληται. ~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα δὴ σὺ

[461]   οὐκ ἐξέσται μοι λέγειν ὁπόσα ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν πάθοις,

[466]   οὐχὶ ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες οὓς ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ οἱ τύραννοι, καὶ

[449]   ἐστιν ὧν φημι, μηδένα ἂν ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ αὐτὰ εἰπεῖν.

[491]   γὰρ (οὔ) οὐδεὶς ὅστις οὐκ ἂν γνοίη ὅτι οὐ τοῦτο λέγω.

[470]   ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί δέ; συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως δὲ αὐτόθεν οὐ

[448]   ὦ Πῶλε; οἴει σὺ κάλλιον ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί δὲ

[448]   (Χαιρεφῶν) λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ Δία· ἂν δέ γε βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν)

[475]   ἃ ἐρωτῶ. ~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ ἂν δεξαίμην, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος

[468]   δὴ σύ, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἂν δέξαιο ἐξεῖναί σοι ποιεῖν ὅτι

[469]   ~(Πῶλος) σὺ ἄρα τυραννεῖν οὐκ ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ

[447]   ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων δημιουργός, ἀπεκρίνατο ἂν δήπου σοι ~ὅτι σκυτοτόμος· ἢ

[449]   οἳ δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας, ὡς ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας) οὔ. ~(Σωκράτης)

[481]   ~ἐὰν δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν διαφύγῃ καὶ μὴ δῷ δίκην

[453]   τὰ ζῷα ~γράφων, ἆρ' οὐκ ἂν δικαίως σε ἠρόμην ὁ τὰ

[486]   (τινὶ διατρέπεις μορφώματι, καὶ ~οὔτ' ἂν δίκης βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς

[466]   ἐάν τις ποιῇ ταῦτα ἃ ἂν δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα εἶναι, νοῦν

[469]   ἐξεῖναι ἐν τῇ πόλει, ὃ ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ

[509]   καὶ ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς γοῦν ἂν δόξειεν οὑτωσί, οὓς σὺ εἰ

[512]   καὶ ~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ' ἂν δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ' ἂν

[505]   καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν τὸν λόγον, ἢ

[455]   οὐ γὰρ δήπου ὄχλον γ' ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ

[526]   ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ ὄντι ὡς ἂν δύνωμαι βέλτιστος ὢν καὶ ζῆν

[516]   ταῦτ' εἰς ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει σοι ὁμολογήσω;

[475]   ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν ἐγὼ οὔτ' ἂν σὺ οὔτ'

[514]   ἱκανοὶ ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου ἂν ἐγώ τε ~σὲ καὶ σὺ

[506]   ἐστὶν ἡ ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην ἂν ἔγωγε. ~κόσμος τις ἄρα ἐγγενόμενος

[469]   ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν ἂν ἔγωγε οὐδέτερα· εἰ δ' ἀναγκαῖον

[516]   καὶ βοῶν τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν ἐδόκει εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν μὴ

[474]   δή μοι, ἵν' εἰδῇς, ὥσπερ ἂν εἰ ἐξ ἀρχῆς σε ἠρώτων·

[447]   ~(Χαιρεφῶν) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν εἰ ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων δημιουργός,

[453]   δοκῶ δικαίως ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ ἂν εἰ ~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν τίς

[492]   βίος. οὐ γάρ τοι θαυμάζοιμ' ἂν εἰ ~Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν τοῖσδε

[518]   ἀνθρώπους περὶ τὰ πολιτικά, ὥσπερ ἂν εἰ περὶ τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ

[451]   κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ ἂν εἴ τίς με ἔροιτο ὧν

[482]   ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ τις μὴ φαίη διὰ

[479]   τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν εἴ τις ~τοῖς μεγίστοις νοσήμασιν

[503]   ἔργον τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός τι αὐτῷ σχῇ τοῦτο

[493]   ἀιδὲς δὴ λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν

[473]   γὰρ ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος μὲν (οὐκ ἂν εἴη ἀθλιώτερος μέντοι ὁ διαφεύγων

[504]   καὶ κόσμου τυχοῦσα οἰκία χρηστὴ ἂν εἴη, ἀταξίας δὲ μοχθηρά; ~(Καλλίκλης)

[475]   ἐστιν καὶ λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν εἴη ἢ κακῷ ἢ ἀμφοτέροις;

[502]   φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία ἂν εἴη· ἢ οὐ ῥητορεύειν δοκοῦσί

[460]   ταῦτα λέγοντος ὑπέλαβον ὡς οὐδέποτ' ἂν εἴη ἡ ῥητορικὴ ~ἄδικον πρᾶγμα,

[503]   μὲν ἕτερόν που τούτου κολακεία ἂν εἴη ~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ

[507]   κακῶς πράττοντα ἄθλιον· οὗτος δ' ἂν εἴη ὁ ἐναντίως ~ἔχων τῷ

[507]   γὰρ ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν εἴη ὁ τοιοῦτος οὔτε θεῷ·

[497]   ἑτέρων ὄντων· πῶς οὖν ταὐτὰ ἂν εἴη τὰ ~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς

[496]   δῆλον ~ὅτι ταῦτά γε οὐκ ἂν εἴη τό τε ἀγαθὸν καὶ

[475]   κακῷ ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν κάκιον ἂν εἴη τοῦ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) δῆλον

[481]   ἢ ἡμῶν ὁ βίος ἀνατετραμμένος ἂν εἴη τῶν ἀνθρώπων καὶ ~πάντα

[507]   μὴ ἔνι ~κοινωνία, φιλία οὐκ ἂν εἴη. φασὶ δ' οἱ σοφοί,

[514]   παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν σοι δοκεῖ ἂν εἶναι οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.

[469]   σοι δείξαιμι ~τὸ ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν ὅτι ὦ Σώκρατες,

[491]   ~λέγω οὐδὲ μαγείρους, ἀλλ' (οἳ ἂν εἰς τὰ τῆς πόλεως πράγματα

[512]   γυναιξὶν ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ' ἂν ~εἷς ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ τούτῳ

[519]   ἐστιν· προστάτης γὰρ πόλεως (οὐδ' ἂν εἷς ποτε ~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ'

[521]   ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν καὶ οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς εἰς δικαστήριον ὑπὸ πάνυ

[522]   ἐγὼ οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ

[474]   λέγεις καλὰ εἶναι, πρὸς ὃ ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ, πρὸς τοῦτο,

[451]   τε καὶ περιττὸν (γνῶσις) ὅσα ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ ὄντα. εἰ δ'

[458]   μὴ ἀληθὲς λέγω, ἡδέως δ' ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ τίς τι μὴ

[448]   ἄρα φάσκοντες αὐτὸν εἶναι καλῶς ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ

[458]   τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως μὲν ἂν ἐλεγχθέντων εἴ τι μὴ ἀληθὲς

[449]   ἕν ἐστιν ὧν φημι, μηδένα ἂν ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ αὐτὰ

[521]   δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, πιστεύειν μηδ' ἂν ἓν τούτων παθεῖν, ὡς οἰκῶν

[517]   ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ ἐχρῶντο οὐ γὰρ ἂν ἐξέπεσον οὔτε τῇ κολακικῇ. ~(Καλλίκλης)

[484]   ἀληθὲς οὕτως ἔχει, γνώσῃ δέ, ἂν ἐπὶ τὰ μείζω ἔλθῃς ἐάσας

[516]   ἦν Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων καὶ βοῶν

[495]   τοὺς πρώτους λόγους, καὶ οὐκ ἂν ἔτι μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ

[475]   μὴ λύπῃ, ἀμφοτέροις μὲν οὐκ ἂν ἔτι ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος) οὐ φαίνεται.

[491]   σφόδρα, ὦ Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς ἂν εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν;

[486]   μηδὲν ~ἀδικοῦντα, οἶσθ' ὅτι οὐκ ἂν ἔχοις ὅτι (χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ'

[514]   καὶ παρὰ τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει ἂν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.

[465]   δὲ ~τέχνην οὐ καλῶ ὃ ἂν ᾖ ἄλογον πρᾶγμα· τούτων δὲ

[450]   εἴπερ ~ταύτην ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ ἂν ᾖ περὶ λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι,

[448]   βουλομένῳ ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολὺ ἂν ἥδιον σέ. ~δῆλος γάρ μοι

[514]   τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ

[452]   εἶναι ἢ τὴν σήν, φαῖμεν ἂν ἡμεῖς. δῆλον οὖν ὅτι ~τὸ

[447]   ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ πυθέσθαι

[453]   οὕτω προί̈ ῃ ὡς μάλιστ' ἂν ἡμῖν καταφανὲς ποιοῖ ~περὶ ὅτου

[527]   καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ οὐδέν γ' ἂν ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν τούτων, εἴ

[481]   πάθος ἢ οἱ ἄλλοι, οὐκ ἂν ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ

[514]   Διός, ὦ Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον ἂν ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον

[527]   ~αὐτῶν, καὶ οὐδέν γ' ἂν ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν τούτων, εἴ πῃ

[525]   τε καὶ ἀνθρώπων οὗτοι οἳ ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ

[465]   ὥσπερ οἱ ~γεωμέτραι ἤδη γὰρ (ἂν ἴσως ἀκολουθήσαις ὅτι ὃ κομμωτικὴ

[452]   τίς ὢν ταῦτα λέγεις; εἴποι ἂν ἴσως ὅτι ἰατρός. τί οὖν

[452]   ἀγαθόν; πῶς γὰρ οὔ, φαίη ἂν ἴσως, ὦ Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί

[449]   ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι καὶ ποιῆσαι ἂν καὶ ~ἄλλον ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ

[450]   ἀλλὰ τὸ τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν καὶ διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ

[522]   ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν καὶ ἐν ~πολλοῖς καὶ ἐν

[472]   πρὸς τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν

[474]   ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) καὶ σύ γ' ἂν καὶ οἱ ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος)

[507]   γε σώφρων τὰ προσήκοντα πράττοι ἂν καὶ περὶ θεοὺς καὶ περὶ

[486]   ἂν ὀρθῶς λόγον, οὔτ' εἰκὸς ἂν καὶ πιθανὸν ἂν λάβοις, ~οὔθ'

[486]   ὅτι (χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν καὶ ~χασμῷο οὐκ ἔχων ὅτι

[477]   γε μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον ἂν κακὸν εἴη τῶν ~ὄντων. ~(Πῶλος)

[506]   Γοργία, καὶ αὐτὸς ἡδέως μὲν ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι διελεγόμην, ~ἕως

[497]   καλεῖς, ὥσπερ τοὺς καλοὺς οἷς ἂν κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)

[448]   τίνος τέχνης ἐπιστήμων ἐστίν, τίνα ἂν καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος)

[480]   τοῦτο ~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ, ὅπως ἂν καταδήλων τῶν ἀδικημάτων γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται

[483]   αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ οὗ ἂν κήδηται. ἀλλ' οἶμαι οἱ τιθέμενοι

[521]   γὰρ ὡς ἐν παιδίοις ἰατρὸς ἂν κρίνοιτο κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ,

[486]   οὔτ' εἰκὸς ἂν καὶ πιθανὸν ἂν λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν

[503]   ἐπὶ τὸ βέλτιστον λέγων, ἃ ἂν λέγῃ ἄλλο τι οὐκ εἰκῇ

[504]   ~λόγους προσοίσει ταῖς ψυχαῖς οὓς ἂν λέγῃ, καὶ τὰς πράξεις ἁπάσας,

[520]   ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ τί ἂν λέγοις ἀνθρώπων πέρι οὐδενὸς ἀξίων;

[463]   ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἂν μάθοις ἀποκριναμένου; ἔστιν γὰρ ἡ

[475]   οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον

[469]   εἴη ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος)

[474]   ἀνθρώπων οὐδένα. ἐπεὶ σὺ δέξαι' ἂν μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης)

[500]   εἰσιν οἱ λόγοι, οὗ τί ~ἂν μᾶλλον σπουδάσειέ τις καὶ σμικρὸν

[469]   ὦ Σώκρατες, οὕτω μὲν πάντες ἂν μέγα ~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη

[504]   ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ· σὺ δέ, ἂν μέν σοι δοκῶ ἐγὼ καλῶς

[501]   τούτων εἶναι, φάθι, ἣ δ' ἂν μή, μὴ ~φάθι. (πρῶτον δὲ

[472]   καὶ τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ δὲ ἂν μὴ σὲ αὐτὸν ἕνα ὄντα

[512]   καὶ ὡς ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν, καὶ ~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ

[491]   καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες ἃ ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ ἀποκάμνωσι

[452]   μετὰ δὲ τὸν παιδοτρίβην εἴποι ἂν ὁ χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ

[501]   ὅπως ἐρεῖ τι τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν οἱ ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ

[522]   καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί ἂν οἴει ἐν τούτῳ τῷ κακῷ

[486]   τὴν ψυχήν, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἂν οἴει με ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων

[513]   τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ ἐν ᾗ ἂν οἰκῇ, ~καὶ νῦν δὲ ἄρα

[518]   ψέξουσιν καὶ κακόν τι ποιήσουσιν, ἂν οἷοί τ' ὦσι, τοὺς δὲ

[519]   ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης) ~σὺ δ' οὐκ ἂν οἷός τ' εἴης λέγειν, εἰ

[510]   λόγου φίλος τῷ τοιούτῳ, ὃς ἂν ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων καὶ

[486]   ~οὔτ' ἂν δίκης βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς λόγον, οὔτ' εἰκὸς ἂν

[451]   λογιστικὴν τίνα καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν ὅτι καὶ αὕτη ἐστὶν τῶν

[451]   τί εἰσιν, ὦ Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν ὅτι ~περὶ τὴν τῶν ἄστρων

[521]   ἐν τῇδε τῇ πόλει ~ὁντινοῦν ἂν ὅτι τύχοι, τοῦτο παθεῖν. τόδε

[451]   ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ τί; εἴποιμ' ἂν ὅτι τῶν περὶ τὸ ἄρτιόν

[518]   ὄψον, ὁ δὲ οἶνον. ἴσως ἂν οὖν ἠγανάκτεις, εἴ σοι ἔλεγον

[467]   οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πῶς ἂν οὖν οἱ ῥήτορες μέγα δύναιντο

[452]   ἢ παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν οὖν πρὸς αὐτόν· τί δὲ

[475]   ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~δέξαιο ἂν οὖν σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον

[510]   τις πολὺ φαυλότερος εἴη, οὐδ' ἂν οὗτος· καταφρονοῖ γὰρ ἂν αὐτοῦ

[492]   εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι γὰρ ἂν οὕτω γε καὶ οἱ νεκροὶ

[518]   κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν, οἵ, ἂν οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες

[471]   ὁ λόγος, ᾧ με καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ ὑπὸ

[465]   σὺ γὰρ τούτων ἔμπειρος ὁμοῦ ἂν ~πάντα χρήματα ἐφύρετο ἐν τῷ

[516]   ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου, ὃς ἂν παραλαβὼν ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ

[509]   δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε

[525]   ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες πάσχοντα ἃ ἂν πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν

[523]   δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ (ὅπως ἂν παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον

[520]   οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἂν περὶ ἐκείνων λέγοις, οἳ φάσκοντες

[478]   οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως ἂν περὶ σῶμα εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος εἴη,

[456]   ~γὰρ ἔστιν περὶ ὅτου οὐκ ἂν πιθανώτερον εἴποι ὁ ῥητορικὸς ἢ

[469]   λέγεις ἢ ἀδίκως; ~(Πῶλος) ~ὁπότερ' ἂν ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν ἐστιν;

[476]   ἄρτι ἔλεγον, περὶ πάντων, οἷον ἂν ποιῇ τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ

[452]   ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί, ὅστις ἂν πολιτικὸς σύλλογος γίγνηται. καίτοι ἐν

[494]   ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη γ' ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ τὸ

[465]   πρὸς αὑτό, τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ ἦν, ὦ φίλε Πῶλε

[505]   ὁ αὐτὸς τρόπος; ἕως μὲν ἂν πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός τε ~οὖσα

[507]   τε καὶ ~καλῶς πράττειν ἃ ἂν πράττῃ, τὸν δ' εὖ πράττοντα

[507]   ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα πράττων δίκαι' ἂν πράττοι, περὶ δὲ ~θεοὺς ὅσια·

[467]   οἱ ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι ὃ ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο οὗ

[463]   ἡγοῦμαι εἶναι τὴν ῥητορικὴν πρὶν ἂν πρῶτον ἀποκρίνωμαι ὅτι ἐστίν. οὐ

[481]   ἢ οἱ ἄλλοι, οὐκ ἂν ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ τὸ

[464]   ~ἔχειν τὰ σώματα, οὓς οὐκ ἂν ῥᾳδίως αἴσθοιτό τις ὅτι οὐκ

[461]   μὴ καλῶς ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι ὅτι ἂν σὺ βούλῃ, ἐάν μοι ἓν

[475]   ὅτι οὔτ' ἂν ἐγὼ οὔτ' ἂν σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων

[507]   καὶ περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ ἂν σωφρονοῖ τὰ μὴ προσήκοντα πράττων;

[525]   ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ' ἂν τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ διὰ

[478]   ~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει ὢν ὃς ἂν τὰ μέγιστα ἀδικῶν καὶ χρώμενος

[492]   ἢ τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν, τί ἂν> τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον καὶ κάκιον

[509]   δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν ~ἑαυτῷ καταγέλαστος ἂν τῇ ἀληθείᾳ εἴη; ἆρα οὐ

[514]   ὦ Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον ἂν ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον ἀνοίας

[506]   ζητῶ κοινῇ μεθ' ὑμῶν, ὥστε, ἂν τὶ φαίνηται ~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν

[503]   τινὰ ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν ὃ ~ἂν τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει τὸ ἕτερον

[504]   τε εἶναι καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν τὸ (ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε

[483]   ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι αὐτοὶ ἂν τὸ ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες.

[476]   οὕτω κάεσθαι τὸ καόμενον ὡς ἂν τὸ κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ

[476]   πάθος τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον ἂν τὸ τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ

[525]   λέγει πῶλος, καὶ ἄλλον ~ὅστις ἂν τοιοῦτος τύραννος ᾖ· οἶμαι δὲ

[456]   φανῆναι τὸν ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ βούλοιτο.

[454]   τοῦ ζωγράφου μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ' ἂν τὸν λέγοντα· ποίας δὴ ~πειθοῦς

[457]   τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο ἂν τοῦτο ποιῆσαι οὔτε τοὺς ἄλλους

[521]   ὦ Σώκρατες, πιστεύειν μηδ' ἂν ἓν τούτων παθεῖν, ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν

[510]   τῇ πόλει τῶν νέων, τίνα ἂν τρόπον ἐγὼ μέγα ~δυναίμην καὶ

[491]   πόλεως πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα ἂν τρόπον εὖ οἰκοῖτο, καὶ μὴ

[512]   τὸ ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον τίν' ἂν τρόπον τοῦτον ὃν μέλλοι χρόνον

[472]   δὲ δὴ εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ' ἂν τυγχάνῃ δίκης τε καὶ τιμωρίας;

[500]   πρὸς ἐμὲ παίζειν ~μηδ' ὅτι ἂν τύχῃς παρὰ τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου,

[522]   ἄλλο οὐδέν· ὥστε ἴσως, ὅτι ἂν τύχω, τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ

[512]   ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις, λέγων καὶ

[456]   ὁπότερον δεῖ ~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν φανῆναι τὸν ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι

[485]   βέλτιστος ὤν" ~αντιοπε (ὅπου δ' ἂν φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει καὶ

[494]   ὦ γενναῖε, ἢ ἐκεῖνος ὃς ἂν φῇ ἀνέδην οὕτω τοὺς ~χαίροντας,

[481]   σου τὰ παιδικὰ καὶ ὅπως ἂν φῇ ἔχειν, οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν,

[481]   ἑκάστοτε, καίπερ ὄντος δεινοῦ, ~ὅτι ἂν φῇ σου τὰ παιδικὰ καὶ

[487]   τε γὰρ ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ εἶ

[477]   δ' ἐν σώματος κατασκευῇ; κακίαν ἂν φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον

[473]   ὅταν τοιαῦτα λέγῃς ἃ οὐδεὶς ἂν φήσειεν ~ἀνθρώπων; ἐπεὶ ἐροῦ τινα

[498]   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα οἳ ἂν χαίρωσι, κακοὶ δὲ οἳ ἂν

[494]   ἀνέδην οὕτω τοὺς ~χαίροντας, ὅπως ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ μὴ

[521]   ~ἔσται ὁ εἰσάγων οὐδεὶς γὰρ ἂν χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι

[479]   παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους καὶ ὅπως ἂν ὦσιν ὡς πιθανώτατοι λέγειν· εἰ

[451]   ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ τί; εἴποιμ' ἂν ὥσπερ οἱ ἐν τῷ δήμῳ

[486]   δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ' ὅτι, ἅν μοι σὺ ὁμολογήσῃς περὶ ὧν

[470]   ὦ Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ τὸν μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα.

[524]   ἢ ἀμφότερα ζῶντος, τούτου καὶ ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς μέγας, καὶ

[526]   βέλτιστος ὢν καὶ ζῆν καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ καὶ

[484]   ὥσπερ γε οἶμαι οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ εἰς τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς

[461]   κτώμεθα ἑταίρους καὶ ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν ~αὐτοὶ πρεσβύτεροι γενόμενοι σφαλλώμεθα, παρόντες

[524]   πάντα ἐστὶν ἐν τῇ ~ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ τοῦ σώματος, τά τε

[524]   καὶ τοῦ σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν δὲ διαλυθῆτον ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν,

[485]   οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ ἤδη πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος

[516]   ~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους καὶ

[518]   πολῖται ἐν τῇ πόλει, καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς μοι

[523]   καὶ γένη καὶ ~πλούτους, καί, ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς

[526]   τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα

[524]   ἐν τῇ ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ τὸν δικαστήν,

[484]   τῶν ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν εἴς τινα ἰδίαν

[494]   ἔλεγον, τὸ ὥσπερ λίθον ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ, μήτε χαίροντα ἔτι μήτε

[527]   δικαστήν, ~(τὸν τῆς Αἰγίνης ὑόν, ἐπειδάν σου ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ, χασμήσῃ καὶ

[523]   τὸν βίον διελθόντα καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα

[524]   τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι,

[473]   αὖ τοῦτο εἶδος ἐλέγχου ἐστίν, ~ἐπειδάν τίς τι εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν

[471]   ἕτεροι τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν λόγων ὧν ἂν λέγωσι

[473]   οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις; ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων,

[473]   ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν με σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος)

[524]   Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω, ἵνα

[472]   ἂν ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐὰν ἄρα μὴ τυγχάνῃ δίκης ὁ

[494]   τούτους τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν ~δέονται; ~(Καλλίκλης)

[482]   που Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται παρ' ~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος

[472]   ταὐτὰ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ κατ' ἐμοῦ μάρτυρας παρασχέσθαι

[511]   τὸν μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα.

[527]   καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται, καὶ ναὶ μὰ Δία

[469]   καὶ τυραννὶς θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν γὰρ ἄρα ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ

[484]   δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ καὶ πάνυ εὐφυὴς ᾖ

[480]   ἐχθροῦ τοῦτο μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ ἄλλον ἀδικῇ ὁ ἐχθρός,

[472]   ἑστῶτές εἰσιν ἐν τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου,

[447]   ἡμῖν, εἰ μὲν δοκεῖ, νῦν, ἐὰν δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης)

[472]   Πυθίου τοῦτο τὸ καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν δὲ βούλῃ, ἡ ~Περικλέους ὅλη

[497]   ἢ τὰ ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς; ἐὰν δὲ βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι

[480]   γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν δέ γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς

[484]   τὸ καλὸν καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν δέ γε οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν

[507]   μὲν μηδὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς ἢ

[480]   ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν δὲ

[517]   πεινῇ τὰ σώματα ~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ

[481]   μηδὲ ἔλθῃ παρὰ τὸν δικαστήν· ~ἐὰν δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν

[505]   ~ὡς βίαιος εἶ, ὦ Σώκρατες. ἐὰν δὲ ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν

[511]   σώσῃ, οἶμαι δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο, ἐὰν δὲ ἐξ Αἰγύπτου ἢ ἐκ

[466]   χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ σὺ λόγον, ἐὰν δὲ ἔχω, ἔα με χρῆσθαι·

[480]   παρέχοντα, ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ

[480]   ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον

[457]   χρῆσθαι, ὥσπερ καὶ τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν δὲ οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός τις

[484]   μετρίως ~ἅψηται ἐν τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ,

[517]   σιτία, ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα,

[483]   νόμον λέγῃ, κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ τὰ τῆς φύσεως, τὰ

[489]   λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν νόμον ἄγων, ἐὰν δέ τις κατὰ νόμον, ἐπὶ

[527]   εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν δέ τις κατά τι κακὸς

[490]   ~πλέον, τῶν δ' ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν δὲ τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος ὤν,

[506]   ὡς ἄν μοι δοκῇ ἔχειν· ἐὰν δέ τῳ ὑμῶν μὴ ~τὰ

[480]   δεῖν, ἐὰν δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν δὲ

[473]   καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ ἐὰν διαφυγὼν τύραννος καταστῇ καὶ ἄρχων

[472]   τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον δὲ ~ἄθλιος ἐὰν διδῷ δίκην καὶ τυγχάνῃ δίκης

[527]   οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε ἤδη, ἐὰν δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς,

[509]   βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται, ἢ ἐὰν δύναμιν ~παρασκευάσηται τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι,

[509]   δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὅτι ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ

[464]   ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή σοι, ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ λέγω.

[490]   τί ποτε αὖ νῦν λέγεις; ἐὰν ἐν τῷ αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ

[474]   τοῦτο, ἢ κατὰ ἡδονήν τινα, ἐὰν ἐν τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ

[506]   μὴ (καλῶς λέγειν. καί με ἐὰν ἐξελέγχῃς, οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι ὥσπερ

[492]   τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή

[495]   μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι, τὸ αὐτό

[496]   ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν ἄρα ἄττα ὧν ἅμα

[458]   εἰ δὲ καὶ ~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ διαλύωμεν

[503]   ἔγωγε πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν

[454]   Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα μὴ θαυμάζῃς ἐὰν καὶ ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν τί

[470]   ἕξω, ἴσην δὲ καὶ σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας.

[488]   τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό, καὶ ἐάν με λάβῃς νῦν μέν σοι

[472]   οὐκ ἀληθῆ λέγω· μαρτυρήσουσί σοι, ~ἐὰν μὲν βούλῃ, Νικίας ὁ Νικηράτου

[480]   διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν, ἐὰν μέν γε πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς

[511]   ἀλλὰ ταὐτὰ διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ, ἐὰν ~μὲν ἐξ Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ,

[466]   τ' ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν οὖν καὶ (ἐγὼ σοῦ

[517]   ἐστιν, ᾗ δυνατὸν εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν πεινῇ τὰ σώματα ~ἡμῶν,

[470]   δύνασθαι) πάλιν αὖ σοι φαίνεται, ἐὰν μὲν ~πράττοντι ἃ δοκεῖ ἕπηται

[483]   κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν τις ~κατὰ νόμον λέγῃ,

[489]   γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν τις κατὰ φύσιν λέγῃ,

[468]   χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ' ἐὰν μὲν ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα

[509]   δὲ δὴ τοῦ ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖν, ἱκανὸν τοῦτ'

[509]   βούλησιν; ὧδε ~δὲ λέγω· πότερον ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται,

[472]   πάντως μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν μὴ διδῷ δίκην μηδὲ τυγχάνῃ

[473]   γε εὐδαίμονας αὖ τοὺς ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ διδῶσι δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ

[472]   ᾖ· οἶμαι δὲ οὐδὲ σοί, ἐὰν μὴ ἐγώ σοι ~μαρτυρῶ εἷς

[461]   καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά, καὶ ἐὰν μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς ~παρ'

[519]   κακῶν· σοῦ δὲ ἴσως ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ εὐλαβῇ, καὶ τοῦ ἐμοῦ

[514]   ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν (προσφέρειν, ~ἐὰν μὴ καλὴ κἀγαθὴ ἡ διάνοια

[509]   τινα καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς, ἐὰν μὴ μάθῃ αὐτὰ καὶ ἀσκήσῃ,

[459]   ἔσῃ αὐτὸν διδάξαι τὴν ῥητορικήν, ἐὰν μὴ προειδῇ περὶ τούτων τὴν

[467]   οἱ τύραννοι ἐν ταῖς πόλεσιν, ἐὰν μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου

[520]   αἰσχρὸν νενόμισται μὴ φάναι συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή τις αὐτῷ ἀργύριον διδῷ.

[461]   ~ἀναθέσθαι ὅτι ἂν σὺ βούλῃ, ἐάν μοι ἓν μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος)

[489]   ~μοι ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν μοι ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι ἤδη ~παρὰ

[480]   ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν, ἐὰν μόνον μὴ αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ

[460]   ~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων, ἐὰν ὁ πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί

[460]   ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως καὶ ἐὰν ὁ ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως

[483]   τε φύσις καὶ ὁ νόμος· ~ἐὰν οὖν τις αἰσχύνηται (καὶ μὴ

[511]   Αἰγύπτου ἢ ἐκ ~τοῦ Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ, ταύτης τῆς μεγάλης εὐεργεσίας,

[457]   (οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν περί του ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ

[513]   τῇ σῇ ἀντιστατεῖ μοι· ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ

[493]   ὃ ἐγὼ βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν πως οἷός τε ὦ, πεῖσαι

[448]   ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί δὲ τοῦτο, ἐὰν σοί γε ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν) οὐδέν·

[510]   ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ τόδε ἐάν σοι δοκῶ εὖ λέγειν. φίλος

[452]   ἁπάντων· (σκόπει δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἐάν ~σοι πλούτου φανῇ τι μεῖζον

[455]   τί ἡμῖν, ὦ Γοργία, ἔσται, ~ἐάν σοι συνῶμεν; περὶ τίνων τῇ

[489]   κρεῖττον; ἢ οἴει με λέγειν, ~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ δούλων καὶ παντοδαπῶν

[522]   πορίζοντας ζηλῶ οὔτε οἷς πορίζεται· ἐάν ~τέ τίς με ἢ νεωτέρους

[508]   αὑτοῦ καὶ ὑέος καὶ ἑταίρου, ἐάν τι ἀδικῇ, καὶ ~τῇ ῥητορικῇ

[502]   ~θεαταῖς μόνον, ἢ καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν τι αὐτοῖς ἡδὺ μὲν ᾖ

[504]   ~ἐάν τι διδῷ, δώσει, καὶ ἐάν τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο

[504]   τὰς πράξεις ἁπάσας, καὶ δῶρον ~ἐάν τι διδῷ, δώσει, καὶ ἐάν

[521]   ἀγαθὸν ὄντα· μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται ἐάν τι ἔχω, ἵνα μὴ αὖ

[459]   τὸ οὕτως ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν τι ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ·

[458]   τούτων τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν ἐάν τι λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν

[506]   οὖν ἐμοῦ γε ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου, ἐάν τί σοι δοκῶ μὴ (καλῶς

[481]   μεταβαλλομένου· ἔν τε τῇ ἐκκλησίᾳ, ἐάν τι σοῦ λέγοντος ὁ ~δῆμος

[487]   δῆλον ὅτι τούτων πέρι νυνί· (ἐάν τι σὺ ἐν τοῖς λόγοις

[458]   φῂς ποιεῖν οἷός τ' εἶναι, ~ἐάν τις βούληται παρὰ σοῦ μανθάνειν;

[456]   ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε μὰ Δία ἐάν τις εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ

[453]   ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐάν τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας πειθοῦς

[466]   ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν οἴει εἶναι, ἐάν τις ποιῇ ταῦτα ἃ ἂν

[489]   ~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα θηρεύων, καὶ (ἐάν τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο

[494]   ὅρα, ὦ Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς σε τὰ ἐχόμενα τούτοις

[515]   δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε μοι, (ἐάν τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ

[499]   συμβαίνει καὶ τὰ πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν τις ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα τε

[467]   οὖν οὕτω καὶ περὶ πάντων; ἐάν τίς τι πράττῃ ἕνεκά του,

[460]   ἐγὼ μὲν οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ μὴ εἰδώς, καὶ ταῦτα

[527]   πληγήν· οὐδὲν γὰρ δεινὸν πείσῃ, ἐὰν τῷ ὄντι ᾖς καλὸς κἀγαθός,

[461]   εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων

[491]   τὰς μὲν ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς μεγίστας εἶναι καὶ μὴ

[486]   ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ φύσιν ψυχῆς ὧδε γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις μορφώματι, καὶ

[482]   φαίη διὰ δὴ ταύτην τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν,

[468]   ἀγαθόν τι κατὰ τὴν σὴν ὁμολογίαν; ~(Πῶλος) οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ

[461]   τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν, ὦ Πῶλε, ἢν καθέρξῃς, ᾗ

[482]   σὲ παθεῖν. ἔφη γάρ που Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται

[500]   αὖ ἐγὼ πρὸς Πῶλον καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον ~γὰρ αὖ,

[508]   ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων, ὃ αὖ Γοργίαν ἔφη πῶλος δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι.

[494]   ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν καὶ Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα,

[449]   τίς ἡ τέχνη ~καὶ τίνα Γοργίαν καλεῖν χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον δέ,

[448]   καὶ ὅντινα δέοι ~καλεῖν τὸν Γοργίαν· ὥσπερ τὰ ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο

[484]   ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν εἴς τινα ἰδίαν ἢ πολιτικὴν (πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι γίγνονται,

[487]   δόξα, μὴ προθυμεῖσθαι εἰς τὴν ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις

[496]   πλείω ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης)

[526]   τὰς τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ ὄντι ὡς

[487]   ~ἐθέλουσιν δέ μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ τὸ μὴ κήδεσθαί μου

[482]   φορτικὰ καὶ δημηγορικά, ~φάσκων τὴν ἀλήθειαν διώκειν, ἃ φύσει μὲν οὐκ

[472]   οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν πρὸς τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη

[459]   μὴ προειδῇ περὶ τούτων τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ πῶς τὰ τοιαῦτα ἔχει,

[522]   εἰπεῖν; ἢ εἰ εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα πάντα ἐγὼ ἐποίουν,

[501]   ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν τινα ἔχουσαι τοῦ βελτίστου περὶ

[522]   ἐμέ τις ἐξελέγχοι ταύτην τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ

[509]   μὴ διδόναι δίκην, τίνα ἂν βοήθειαν μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν ~ἑαυτῷ

[509]   ἀνάγκη ταύτην εἶναι τὴν αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ δύνασθαι βοηθεῖν μήτε αὑτῷ

[514]   πῶς ἔχει τὸ σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν; ἢ ἤδη τις ἄλλος διὰ

[504]   καὶ τοῦ κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης)

[467]   ἀγαθὸν μὲν σοφίαν τε καὶ ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ τἆλλα τὰ

[499]   ἦ ἄρα τούτων αἱ μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν τῷ σώματι, ἢ

[501]   καὶ ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι καὶ περὶ σῶμα καὶ

[502]   τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν εἶναι; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)

[467]   (τέχνην τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ δέ με

[527]   (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην· καὶ πᾶσαν κολακείαν καὶ τὴν περὶ ἑαυτὸν καὶ

[464]   λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν οὖν αὐτὸ καλῶ, ~καὶ

[463]   δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως

[514]   τοῦτο ἐν τῷ πίθῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς τε

[477]   σώματος κατασκευῇ; κακίαν ἂν φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον καὶ ~αἶσχος

[496]   ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ

[521]   ποτέραν οὖν με παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν τῆς πόλεως, διόρισόν μοι· τὴν

[495]   σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης) ἦ καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ

[495]   ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ

[492]   οὔσαις ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν

[495]   ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές τινα εἶναι μετὰ

[495]   τι οὖν ὡς ἕτερον τὴν ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης δύο ταῦτα ἔλεγες;

[474]   καλὰ οὐχὶ ἤτοι κατὰ τὴν χρείαν λέγεις καλὰ εἶναι, πρὸς ὃ

[516]   ἵνα αὐτοῦ δέκα ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ

[518]   καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ σώματος πραγματείαν, τὰς ἄλλας τέχνας, τὴν δὲ

[492]   ἀρχήν τινα ἢ τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν, τί ἂν> τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον

[477]   οὖν οὐκ ἀδικίαν καλεῖς καὶ ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ τὰ τοιαῦτα;

[518]   ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος ὁ ~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν καὶ Σάραμβος

[477]   σκόπει· ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην τινὰ ἐνορᾷς ἢ πενίαν;

[477]   ~τί δ' ἐν