HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Gorgias

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ω  =  201 formes différentes pour 1175 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Pages
[465]   τῷ σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ' ~αὐτὸ  αὑτῷ,   καὶ μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο
[522]   πράττω τὸ ὑμέτερον δὴ τοῦτο,     ~ἄνδρες δικασταί, οὔτε ἄλλο οὐδέν·
[452]   σὺ δὲ δὴ τίς εἶ,     ἄνθρωπε, καὶ τί τὸ σὸν
[526]   Λυσιμάχου· οἱ δὲ πολλοί,     ἄριστε, κακοὶ γίγνονται τῶν δυναστῶν.
[505]   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ ψυχήν,     ἄριστε, οὐχ αὐτὸς τρόπος;
[479]   ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν γάρ που οὗτοι,     ἄριστε, τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν
[515]   ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως δή,     βέλτιστε, ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ τῶν
[515]   ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν δέ,     βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ μὲν
[494]   ~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε,     βέλτιστε· διατέλει γὰρ ὥσπερ ἤρξω,
[461]   βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν πάθοις,     βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ
[511]   σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ,     βέλτιστε; καὶ τοῦ
[482]   τῷ βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε οἶμαι,     βέλτιστε, καὶ τὴν λύραν μοι
[491]   μαλακίαν τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς,     βέλτιστε Καλλίκλεις, ὡς οὐ ταὐτὰ
[494]   ~ἦ γὰρ ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα,     γενναῖε, ἐκεῖνος ὃς ἂν
[473]   εἶναι ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ,     γενναῖε Πῶλε, καὶ οὐκ ἐλέγχεις·
[521]   διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα με,     γενναιότατε, παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι
[458]   ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή,     Γοργία, θαυμάζω ἐν τοῖς
[449]   ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν Ἥραν,     Γοργία, ἄγαμαί γε τὰς ἀποκρίσεις,
[447]   ~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ μοι,     Γοργία, ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς ὅδε
[454]   τὴν πειθὼ καὶ περὶ τούτων,     Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα μὴ θαυμάζῃς
[451]   Σώκρατες, καὶ ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'     Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο λέγεις
[449]   περὶ λόγους. ~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους,     Γοργία; ἆρα οἳ δηλοῦσι τοὺς
[449]   καλεῖν χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον δέ,     Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν εἰπὲ τίνα
[448]   που ἄρα ῥᾳδίως ἀποκρινῇ,     Γοργία. ~(Γοργίας) πάρεστι τούτου πεῖραν,
[453]   ~(Σωκράτης) ~νῦν μοι δοκεῖς δηλῶσαι,     Γοργία, ἐγγύτατα τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα
[453]   ~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή,     Γοργία. ἐγὼ γὰρ εὖ ἴσθ'
[463]   αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν μοι,     Γοργία, εἶναί τι ἐπιτήδευμα τεχνικὸν
[454]   ~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι δή,     Γοργία, ἐπειδή γε καὶ σοὶ
[452]   ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι οὖν νομίσας,     Γοργία, ἐρωτᾶσθαι καὶ ὑπ' ἐκείνων
[455]   ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι· τί ἡμῖν,     Γοργία, ἔσται, ~ἐάν σοι συνῶμεν;
[506]   ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δή,     Γοργία, καὶ αὐτὸς ἡδέως μὲν
[449]   εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν δεῖ,     Γοργία· καί μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ
[459]   πῶς τὰ τοιαῦτα ἔχει,     Γοργία; ~(καὶ πρὸς Διός, ὥσπερ
[457]   οὐ τὸν διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι,     Γοργία, καὶ σὲ ἔμπειρον εἶναι
[450]   λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν,     Γοργία, λέγεις; ἀλλ' οὐκ οἶμαί
[460]   ~καὶ ἐν τοῖς πρώτοις γε,     Γοργία, λόγοις ἐλέγετο ὅτι
[463]   ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε,     Γοργία· οὐδὲν γάρ πω σαφὲς
[461]   ποτὲ ἔχει, μὰ τὸν (κύνα,     ~Γοργία, οὐκ ὀλίγης συνουσίας ἐστὶν
[450]   μὴν καὶ αἱ ἄλλαι τέχναι,     Γοργία, οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν
[456]   τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ θαυμάζων,     Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ τίς ποτε
[455]   τῶν ~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα,     Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ
[454]   σε ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν τις,     Γοργία, ~πίστις ψευδὴς καὶ ἀληθής;
[497]   ~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης)     Γοργία· σμικρὰ καὶ ὀλίγου ἄξια
[455]   δὲ οὔ· πῶς λέγεις,     ~Γοργία, τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ
[458]   πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν θορύβου,     Γοργία τε καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ
[451]   ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ σύ,     Γοργία. τυγχάνει μὲν γὰρ δὴ
[448]   τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γε,     Γοργία, φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς
[449]   ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις ἄν,     Γοργία, ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι
[489]   οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ μέν,     δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς πάλαι τοπάζω
[517]   τούτων ὅστις (βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης)  ~ὦ   δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ ψέγω τούτους
[513]   ~λυσιτελεῖ καὶ ἐμοί, ὅπως μή,     δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ φασὶ τὰς
[469]   εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως γε,     ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν γε
[508]   τοῦτο διὰ ~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν,  ~ὦ   ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν.
[473]   δέ γε καὶ σὲ ποιῆσαι,     ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν· φίλον
[491]   ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; αὑτῶν,     ἑταῖρε, τί; τι ἄρχοντας
[519]   δοκεῖ σοι τοῦτο ἄτοπον εἶναι,     ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν με
[489]   ~ἐπειδὴ οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους; καὶ     θαυμάσιε πρᾳότερόν με προδίδασκε, ἵνα
[470]   ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν,     θαυμάσιε, (τὸ μέγα δύνασθαι) πάλιν
[512]   καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ γε,     θαυμάσιε, τὸν μηχανοποιόν, ὃς οὔτε
[527]   παρακαλεῖς· ἔστι γὰρ οὐδενὸς ~ἄξιος     Καλλίκλεις.
[524]   πορείας τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν,     Καλλίκλεις, ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω
[447]   πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι,     Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν
[497]   οἶδα ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας) ~μηδαμῶς,     Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου καὶ ἡμῶν
[447]   ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις,     Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν ἂν
[497]   οὐ σὴ αὕτη τιμή,     Καλλίκλεις· ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι
[482]   θεόν, ~οὔ σοι ὁμολογήσει Καλλικλῆς,     Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν ἅπαντι
[490]   Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ μόνον γε,     Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν
[506]   παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι,     Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ μὲν δὴ
[512]   εἶναι; καίτοι εἰ βούλοιτο λέγειν,     ~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ
[514]   ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους,     Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν
[521]   χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι εἰπέ,     Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ εἶ, ὥσπερ
[501]   εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν γάρ,     Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι, καὶ
[481]   ἔοικεν, δεῖ; ~(Σωκράτης)  ~ὦ   Καλλίκλεις, εἰ μή τι ἦν
[525]   οἷς ἐξῆν ἀλλὰ γάρ,     Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν (δυναμένων εἰσὶ
[493]   ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ οὗτος σοί,     Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται ὡς τῶν ἐν
[524]   καὶ περὶ τὴν ψυχὴν εἶναι,     Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα ἐστὶν ἐν
[513]   ~(Σωκράτης) ~ὁ δήμου γὰρ ἔρως,     Καλλίκλεις, ἐνὼν ἐν τῇ ψυχῇ
[492]   ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς γε,     Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ λόγῳ παρρησιαζόμενος·
[502]   θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον,     Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν εἶναι;
[503]   ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν γε,     Καλλίκλεις, ἣν πρότερον σὺ ἔλεγες
[507]   εἴη. φασὶ δ' οἱ σοφοί,     Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν καὶ (γῆν
[526]   ~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ,     Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον
[497]   Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ,     Καλλίκλεις· καὶ πρόιθί γε ἔτι
[509]   ἆρα ἄλλως οὕτως ἔχει,     Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης)
[513]   κεφαλή. λέγομέν τι πρὸς ~ταῦτα,     Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅντινά
[499]   ἀγαθὰ εἶναι; οὐ ταῦτα ἀνάγκη,     Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~πάλαι τοί σου
[500]   ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ πρὸς Φιλίου,     Καλλίκλεις, μήτε αὐτὸς οἴου δεῖν
[522]   ἐκεῖνό γε ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι,     Καλλίκλεις, σὺ πολλάκις ὡμολόγησας·
[518]   κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ νῦν,     ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις
[497]   δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ,     Καλλίκλεις, ὅτι τὰ μεγάλα μεμύησαι
[513]   ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ~ὀρθῶς βουλεύῃ,     Καλλίκλεις· οὐ γὰρ μιμητὴν δεῖ
[514]   ~ἄνδρα μήτε γυναῖκα, πρὸς Διός,     Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον ἂν ἦν
[486]   χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον τὴν ψυχήν,     Καλλίκλεις, οὐκ ἂν οἴει με
[506]   τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ δὲ σύ,     ~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι τὸν
[519]   ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν με ~ἠνάγκασας,     Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης)
[490]   ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον τῷ βελτίστῳ,     Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως, ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης)
[487]   δὲ καλλίστη ἐστὶν σκέψις,     ~Καλλίκλεις, περὶ τούτων ὧν σὺ
[509]   αὐτό γέ μοι τοῦτο ἀπεκρίνω,  ~ὦ   Καλλίκλεις, πότερόν σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς
[494]   καὶ ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι,     Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν καὶ Γοργίαν
[508]   τὰ συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν ~ἐκεῖνα,     Καλλίκλεις, συμβαίνει πάντα, ἐφ' οἷς
[504]   συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί γὰρ ὄφελος,     Καλλίκλεις, σώματί γε κάμνοντι καὶ
[495]   ~(Σωκράτης) σὺ δὲ τῷ ὄντι,     Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[487]   σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς ἐγώ,     Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς γεγονότας
[501]   δοκεῖ σοι τοιαύτη τις εἶναι,  ~ὦ   Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν ἡμῶν μόνον
[494]   ἔτι τί σε ἐρωτῶ; ὅρα,     Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς
[515]   (ἐάν τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ,     Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις
[458]   διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν,     Καλλίκλεις, τό γ' ἐμὸν οὐδὲν
[508]   καὶ ἔτι λέγεσθαι· οὔ φημι,     ~Καλλίκλεις, τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης
[507]   ὅπου δεῖ· ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη,     Καλλίκλεις, τὸν σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν,
[495]   αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις,     Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους λόγους, καὶ
[481]   παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν δοκεῖ,     Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι
[526]   θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ~ἐγὼ μὲν οὖν,     Καλλίκλεις, ὑπό τε τούτων τῶν
[526]   τινός, ~μάλιστα μέν, ἔγωγέ φημι,     Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος
[489]   Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν Ζῆθον,     Καλλίκλεις, σὺ χρώμενος πολλὰ
[521]   φαύλου. ~(Σωκράτης) ~ἀνόητος ἄρα εἰμί,     Καλλίκλεις, ὡς ἀληθῶς, εἰ μὴ
[499]   ~δὲ χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ,     Καλλίκλεις, ὡς πανοῦργος εἶ καί
[461]   ἀγροικία ἐστὶν ~τοὺς λόγους. ~(Σωκράτης)  ~ὦ   κάλλιστε Πῶλε, ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες
[467]   Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ κακηγόρει,     λῷστε Πῶλε, ἵνα προσείπω σε
[520]   τι διαφέρειν τούτους ἐκείνων; ταὐτόν,     μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ,
[495]   ποιῶ τοῦτο, οὔτε σύ. ἀλλ'     μακάριε, ἄθρει ~μὴ οὐ τοῦτο
[469]   κατὰ τὴν αὐτοῦ δόξαν. ~(Σωκράτης)  ~ὦ   μακάριε, ἐμοῦ δὴ λέγοντος τῷ
[512]   τοῦ σῴζειν ~ἕνεκα πεποίηνται. ἀλλ'     μακάριε, ὅρα μὴ ἄλλο τι
[471]   σοι ὡς ἐγὼ λέγω. ~(Σωκράτης)  ~ὦ   μακάριε, ῥητορικῶς γάρ με ἐπιχειρεῖς
[521]   αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις λέγων ὅτι     παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς καὶ κακὰ
[522]   ὅτι ταῦτα πάντα ἐγὼ ἐποίουν,     παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον τι οἴει
[493]   ἐνδειξάμενος, ἐάν πως οἷός τε  ὦ,   πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως
[473]   Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ δῆτα,     Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ γὰρ
[463]   ὅτι ἐστίν. οὐ ~γὰρ δίκαιον,     Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ βούλει πυθέσθαι,
[479]   εἰ δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν,     Πῶλε, ἆρ' αἰσθάνῃ τὰ συμβαίνοντα
[473]   διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας. τί τοῦτο,     Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο αὖ τοῦτο
[466]   σοι πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ γάρ,     Πῶλε, ἐγὼ καὶ τοὺς ῥήτορας
[471]   ~καὶ κατ' ἀρχὰς τῶν λόγων,     Πῶλε, ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα ὅτι
[480]   χρήσιμος οὐδὲν ῥητορικὴ ἡμῖν,     Πῶλε, εἰ μὴ ~εἴ τις
[470]   ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν τοίνυν φημί,     Πῶλε, εἴ σοι παρ' ἐμοῦ
[480]   καὶ ἀνίατον· πῶς λέγομεν,     Πῶλε, εἴπερ τὰ πρότερον μένει
[469]   ἐγχειρίδιον λέγοιμι πρὸς σὲ ὅτι     Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς τις καὶ
[448]   δή, Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι,     Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος τίνος
[466]   ~νὴ τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι,     Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου ὧν λέγεις
[468]   γάρ; ἀληθῆ σοι δοκῶ ~λέγειν,     Πῶλε, οὔ; τί οὐκ
[481]   ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ,     Πῶλε, ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι,
[462]   εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί δέ,     Πῶλε; ἤδη πέπυσαι παρ' ἐμοῦ
[461]   τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν,     Πῶλε, ἢν καθέρξῃς, τὸ
[469]   ~(Σωκράτης) ~ἧττον ἀποκτεινύς,     Πῶλε, καὶ ἧττον
[474]   σε ἠρώτων· πότερον δοκεῖ σοι,     ~Πῶλε, κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν
[472]   δέ γε τὴν ἐμὴν δόξαν,     Πῶλε, ἀδικῶν τε καὶ
[475]   ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν,     Πῶλε, ἔλεγχος παρὰ τὸν
[448]   ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί δέ,     Πῶλε; οἴει σὺ κάλλιον ἂν
[470]   ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα,     Πῶλε· οὐ γάρ πω συγγέγονα
[475]   τοῦ ἧττον; μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι,     Πῶλε· οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ
[473]   ἐπεὶ ἐροῦ τινα τουτωνί. ~(Σωκράτης)  ~ὦ   Πῶλε, οὐκ εἰμὶ τῶν πολιτικῶν,
[473]   ~(Σωκράτης) ὡς σύ γε οἴει,     Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ γε οἰόμενος.
[462]   τίς τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης) οὐδεμία,     Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί; φάθι.
[480]   φῶμεν οὕτως μὴ φῶμεν,     Πῶλε; ~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν,
[462]   δή, χάριτος καὶ ἡδονῆς (ἀπεργασίας,     Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ' ἐστὶν
[469]   ἀμφοτέρως ζηλωτόν ἐστιν; ~(Σωκράτης) εὐφήμει,     Πῶλε. ~(Πῶλος) τί δή; ~(Σωκράτης)
[466]   ἀλλ' οὐ μνημονεύεις τηλικοῦτος ὤν,     ~Πῶλε; τί τάχα δράσεις; ~(Πῶλος)
[480]   εἰ οὖν δὴ ταῦτα ἀληθῆ,     Πῶλε, τίς μεγάλη χρεία
[479]   καὶ οἱ τὴν δίκην φεύγοντες,     ~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν,
[470]   ~(Σωκράτης) ~ὥς γε ἐγὼ λέγω,     Πῶλε· τὸν μὲν γὰρ καλὸν
[465]   αἰσχρόν φημι (εἶναι τὸ τοιοῦτον,     Πῶλε τοῦτο γὰρ ~πρὸς σὲ
[462]   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ,     Πῶλε, ὥς γε πρὸς σὲ
[489]   ταῦτα εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν,     σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις; ~(Καλλίκλης)
[495]   ἕτερον; ~(Καλλίκλης) ἕτερον δήπου,     σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης) καὶ
[505]   ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα λέγεις,     Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον τινὰ ἐρώτα.
[463]   λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ τὸν Δία,     Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ οὐδὲ αὐτὸς
[470]   ~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ σε ἐλέγξαι,     Σώκρατες· ἀλλ' οὐχὶ κἂν παῖς
[453]   τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς,     Σώκρατες, ἀλλά μοι δοκεῖς ἱκανῶς
[453]   οὔ; ~(Γοργίας) ~οὐ δῆτα,     Σώκρατες, ἀλλὰ πάντων μάλιστα πείθει.
[454]   τι; ~(Γοργίας) οἴομαι μὲν ἔγωγε,     Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ
[477]   ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ,     Σώκρατες, ἀπὸ τούτων γε. ~(Σωκράτης)
[470]   ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ μὲν οὖν,     Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης)
[458]   ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ τὸ λοιπόν,     Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ γε μὴ
[459]   εἰδότων. ~(Γοργίας) ~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη,     Σώκρατες, γίγνεται, μὴ μαθόντα τὰς
[482]   ~εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης)  ~ὦ   Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς
[505]   λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς βίαιος εἶ,     Σώκρατες. ἐὰν δὲ ἐμοὶ πείθῃ,
[452]   πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων· (σκόπει δῆτα,     Σώκρατες, ἐάν ~σοι πλούτου φανῇ
[460]   ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγὼ μὲν οἶμαι,     Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ μὴ εἰδώς,
[447]   ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα,     Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ καὶ ἰάσομαι.
[449]   σε καλεῖν; ~(Γοργίας) ~ἀγαθόν γε,     Σώκρατες, εἰ δὴ γε
[463]   οὐδενὸς τῶν καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος,     Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν ἐμὲ αἰσχυνθῇς.
[451]   εἰ φαίη, περὶ τί εἰσιν,     Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν ὅτι ~περὶ
[482]   ~εἰπεῖν. σὺ γὰρ τῷ ὄντι,     Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ
[480]   Πῶλε; ~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν,     Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ, τοῖς μέντοι
[449]   ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν,     Σώκρατες, ἔνιαι τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι
[452]   πρῶτον μὲν ~ἰατρὸς ὅτι     Σώκρατες, ἐξαπατᾷ σε Γοργίας· οὐ
[473]   ἔτι τοῦτ' ἐκείνου χαλεπώτερόν ἐστιν,     Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ δῆτα,
[491]   λέγω. ~(Καλλίκλης) ~πάνυ γε σφόδρα,     Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς ἂν εὐδαίμων
[462]   ποιήσω ταῦτα. καί μοι ἀπόκριναι,     Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας) ἀπορεῖν σοι
[449]   ~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ γὰρ οἶμαι,     Σώκρατες, ἐπιεικῶς τοῦτο ποιεῖν. ~(Σωκράτης)
[473]   καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά γε,     Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι
[511]   τοὺς λόγους ἄνω καὶ κάτω,     Σώκρατες· οὐκ ~οἶσθα ὅτι
[478]   ἰατρικῆς, δίκης. ~(Πῶλος) πολὺ διαφέρει,     Σώκρατες, δίκη. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[475]   καὶ καλῶς γε νῦν ὁρίζῃ,     Σώκρατες, ἡδονῇ τε καὶ ἀγαθῷ
[492]   ἑαυτῶν ~πόλει; ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ,     Σώκρατες, ἣν φῂς σὺ διώκειν,
[486]   ~καίτοι πῶς σοφὸν τοῦτό ἐστιν,     Σώκρατες, ἥτις εὐφυῆ λαβοῦσα τέχνη
[499]   ~(Καλλίκλης) ~πάλαι τοί σου ἀκροῶμαι,     Σώκρατες, καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος ὅτι, κἂν
[451]   τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων,     Σώκρατες, καὶ ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[494]   ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἄτοπος εἶ,     Σώκρατες, καὶ ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης)
[452]   ~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί τἄν,     Σώκρατες, καὶ αὐτὸς εἴ σοι
[458]   ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ μὲν ἔγωγε,     Σώκρατες, καὶ αὐτὸς τοιοῦτος εἶναι
[447]   ~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν,     Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτῷ ἓν
[451]   λέγειν. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γὰρ οἴει,     Σώκρατες, καὶ δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης)
[522]   πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν σοι,     Σώκρατες, καλῶς ἔχειν ἄνθρωπος ἐν
[502]   ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό γε,     Σώκρατες, Κινησίου γε πέρι. ~(Σωκράτης)
[477]   αἰσχίστη, καὶ κακίστη; ~(Πῶλος) πῶς,     Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ
[517]   ~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ γε δεῖ,     Σώκρατες, μή ποτέ τις τῶν
[456]   ὧν νυνδὴ σὺ ἔλεγες,     Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι οἱ ῥήτορές
[473]   μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι,     Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα λέγῃς
[454]   ~τὸ εἰδέναι; ~(Γοργίας) δῆλον δήπου,     Σώκρατες, ὅτι ἐξ ἧς τὸ
[470]   οὐ δῆτα. ~(Πῶλος) ~δῆλον δή,     Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ τὸν μέγαν
[502]   ~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ τοῦτό γε,     Σώκρατες, ὅτι πρὸς τὴν (ἡδονὴν
[456]   ~(Γοργίας) ~εἰ πάντα γε εἰδείης,     Σώκρατες, ὅτι ὡς ἔπος εἰπεῖν
[470]   ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μήν,     Σώκρατες, οὐδέν γέ σε δεῖ
[489]   οὐ παύσεται φλυαρῶν. εἰπέ μοι,     Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν
[468]   βούλεται. ~(Πῶλος) ~ὡς δὴ σύ,     Σώκρατες, οὐκ ἂν δέξαιο ἐξεῖναί
[485]   πληγῶν μοι δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι,     ~Σώκρατες, οὗτος ἀνήρ.
[461]   ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος) ~τί δέ,     Σώκρατες; οὕτω καὶ σὺ περὶ
[469]   ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν ὅτι     Σώκρατες, οὕτω μὲν πάντες ἂν
[447]   ~πολέμου καὶ μάχης φασὶ χρῆναι,     Σώκρατες, οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[510]   ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι τοῦτο,     Σώκρατες, οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς τὸν
[476]   ἐστιν ποιεῖν; ~(Πῶλος) ἀνάγκη,     Σώκρατες, πάσχειν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό
[513]   μοι τρόπον δοκεῖς εὖ λέγειν,     Σώκρατες, πέπονθα δὲ τὸ τῶν
[521]   κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι δοκεῖς,     Σώκρατες, πιστεύειν μηδ' ἂν ἓν
[481]   θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ μοι,     Σώκρατες, (πότερόν σε θῶμεν νυνὶ
[485]   ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ δέ,     ~Σώκρατες, πρὸς σὲ ἐπιεικῶς ἔχω
[455]   ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγώ σοι πειράσομαι,     Σώκρατες, σαφῶς ἀποκαλύψαι τὴν τῆς
[504]   τί δὲ οὐκ αὐτὸς λέγεις,     Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἴ σοι
[515]   δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης) φιλόνικος εἶ,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ φιλονικίᾳ
[515]   τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε οὐκέτι
[475]   ~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ ἂν δεξαίμην,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος δέ τις
[453]   σέ. ~(Γοργίας) τί οὖν δή,     Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ νῦν.
[486]   πρὸς τί δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς,     Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ·
[480]   ~(Πῶλος) τί γὰρ δὴ φῶμεν,     Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν ἄρα
[450]   ~πάνυ μὲν οὖν καλῶς ὑπολαμβάνεις,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι δέ γέ
[451]   ~(Γοργίας) ὀρθῶς γε λέγων σύ,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ
[454]   ὀρθῶς γέ μοι δοκεῖς ποιεῖν,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ
[489]   ~ἀποφοιτήσω παρὰ σοῦ. ~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν Ζῆθον,
[467]   σχέτλιά γε λέγεις καὶ ὑπερφυῆ,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ κακηγόρει,
[497]   ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα σοφίζῃ,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ,
[448]   διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος) τί δή,     Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι, Πῶλε,
[490]   ~(Καλλίκλης) ὡς ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ μόνον γε,
[495]   ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης) καὶ γὰρ σύ,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ τοίνυν ὀρθῶς
[467]   οὔτε κακόν; ~(Πῶλος) πολλὴ ἀνάγκη,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λέγεις εἶναι
[469]   δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς δῆτα,     Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς μέγιστον
[478]   σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς ἰατρούς,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ δὲ τοὺς
[449]   ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας) τῆς ῥητορικῆς,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ῥήτορα ἄρα χρή
[476]   εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά μοι δοκεῖ,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ
[495]   ~(Καλλίκλης) ὡς σύ γε οἴει,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ τῷ
[448]   οὐ ποιεῖ. ~(Γοργίας) τί μάλιστα,     Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~τὸ ἐρωτώμενον οὐ
[493]   μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ' ἀληθέστερον εἴρηκας,     Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἄλλην
[452]   εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας) ~ὅπερ ἐστίν,     Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν
[456]   τοιαύτη τῆς τέχνης· ~δεῖ μέντοι,     Σώκρατες, τῇ ῥητορικῇ χρῆσθαι ὥσπερ
[454]   ~ταύτης τοίνυν τῆς πειθοῦς λέγω,     Σώκρατες, τῆς ἐν τοῖς δικαστηρίοις
[451]   ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν τῶν ~τεχνῶν·     Σώκρατες, τίς (ἐστιν ἀριθμητικὴ
[485]   ὢν ἄνθρωπος ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον,     ~Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται, καὶ
[494]   οὐκ αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα ἄγων,     Σώκρατες, τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ
[475]   οἱ ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος) οὐδαμῶς,     Σώκρατες, τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) οὐκ
[494]   οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις,     Σώκρατες. τῷ μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ
[450]   περὶ λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι,     Σώκρατες, τῶν μὲν ἄλλων τεχνῶν
[452]   γὰρ οὔ, φαίη ἂν ἴσως,     Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί δ' ἐστὶν
[484]   ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ τοί ἐστιν,     Σώκρατες, χαρίεν, ἄν τις αὐτοῦ
[506]   ~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν οὐ δοκεῖ,     Σώκρατες, χρῆναί πω (ἀπιέναι, ἀλλὰ
[485]   πρὸς τὸν ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς,     ~Σώκρατες, ὧν δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι,
[510]   πολιτείας ἑταῖρον εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς,     Σώκρατες, ὡς ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι
[521]   σοι Μυσόν γε ἥδιον καλεῖν,     Σώκρατες· ὡς εἰ μὴ ταῦτά
[471]   σὸν λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ γε,     φίλε, ἄδικος. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μὲν
[466]   ἔγωγε σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης) ~εἶεν,     φίλε· ἔπειτα δύο ἅμα με
[482]   παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν. λέγει γάρ,     φίλε ἑταῖρε, νῦν ἐμοῦ
[479]   ~ἆρ' οὖν οὐ περὶ τούτου,     φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν τὸν
[507]   ἔχω παρὰ ταῦτα ἄλλα φάναι,     φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ δ' εἰ
[465]   ~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ ἦν,     φίλε Πῶλε σὺ γὰρ τούτων
[486]   ἄλλου νεανικὸν βούλευμα βουλεύσαιο. ~καίτοι,     φίλε Σώκρατες καί μοι μηδὲν
[497]   ~ὅτι οὐ τὰ αὐτὰ γίγνεται,     φίλε, τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ
[513]   μή τι σὺ ἄλλο λέγεις,     φίλη κεφαλή. λέγομέν τι πρὸς
[448]   Δία· ἂν δέ γε βούλῃ,     (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν γὰρ
[447]   εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ,     (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης) ἀκοῦσαι Γοργίου;
[447]   ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἦ καλῶς λέγεις.     (Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν) τί
[448]   τίς σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ,     (Χαιρεφῶν) καὶ γὰρ νυνδὴ αὐτὰ
[458]   πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς,     (Χαιρεφῶν) καὶ μὲν δὴ καὶ
[448]   Γοργία. ~(Γοργίας) πάρεστι τούτου πεῖραν,     (Χαιρεφῶν) λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ Δία·
[448]   καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος)  ~ὦ   (Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι ἐν ἀνθρώποις
[481]   ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης) ~εἰπέ μοι,     (Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης)
[487]   τοῦ δέοντος· πῶς γὰρ οὔ;  ~ὥ   γε εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον,
[471]   μὲν δὴ πῶς οὐκ ἄδικος;     γε προσῆκε μὲν τῆς ἀρχῆς
[501]   μόνον σῳζομένη (τοῦ εἰωθότος γίγνεσθαι,     δὴ καὶ ~πορίζεται τὰς ἡδονάς.
[493]   τῆς ~δὲ ψυχῆς τοῦτο ἐν     ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει ὂν οἷον
[502]   τῆς τραγῳδίας ποίησις, ἐφ'     ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν αὐτῆς τὸ
[485]   ὅταν μὲν γὰρ ~παιδίον ἴδω,     ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον
[451]   ἀνθρώπων τοῦτο τὸ ~σκολιόν, ἐν     καταριθμοῦνται ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν μὲν
[483]   τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς     ~κρεῖττόν ἐστιν τεθνάναι ζῆν,
[484]   ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ ᾄσματι ἐν     λέγει ὅτι ~νόμος πάντων
[471]   τι οὗτός ~ἐστιν λόγος,     με καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε,
[496]   (σκόπει. νοσεῖ ~που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς,     ὄνομα ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[519]   σχόντας δὲ δικαιοσύνην, ἀδικεῖν τούτῳ     οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ σοι
[465]   ὅτι οὐκ ἔχει λόγον οὐδένα     προσφέρει προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα
[527]   τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ,     σὺ πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς· ἔστι
[489]   ~μὰ τὸν Ζῆθον, Καλλίκλεις,     σὺ χρώμενος πολλὰ νυνδὴ εἰρωνεύου
[482]   τε ~καὶ διαφωνεῖν, καὶ χορὸν     χορηγοίην, (καὶ πλείστους ἀνθρώπους μὴ
[494]   λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ ἐγὼ  ἄγω   ἐνταῦθα, γενναῖε, ἐκεῖνος
[494]   τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ  ἐγὼ   ἄγω ἐνταῦθα, γενναῖε,
[524]   ~ταῦτ' ἔστιν, Καλλίκλεις,  ἐγὼ   ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι· καὶ
[461]   ἡγοῖο εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ  ἐγώ,   ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ
[472]   ἔστιν δὲ καὶ ἄλλος, ὃν  ~ἐγὼ   αὖ οἶμαι. παραβαλόντες οὖν παρ'
[493]   τι ~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν  ἐγὼ   βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν πως
[474]   διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα.  ἐγὼ   γὰρ δὴ οἶμαι καὶ ἐμὲ
[488]   καὶ ~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον ὄντα.  ἐγὼ   γὰρ εἴ τι μὴ ὀρθῶς
[453]   ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή, Γοργία.  ἐγὼ   γὰρ εὖ ἴσθ' ὅτι, ὡς
[447]   ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα, Σώκρατες·  ἐγὼ   γὰρ καὶ ἰάσομαι. φίλος γάρ
[487]   τε καὶ ~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν.  ἐγὼ   γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ
[474]   οἷον ἐγὼ οἶμαι δεῖν εἶναι.  ἐγὼ   γὰρ ὧν ἂν λέγω ἕνα
[489]   ~φύσις, δὴ καὶ  ἐγὼ   γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς λόγοις,
[517]   καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν.  ἐγὼ   γοῦν σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι
[454]   δοκεῖ ~μὲν δῆλον (εἶναι,  ἐγὼ   δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ λέγω,
[497]   μεγάλα μεμύησαι πρὶν τὰ σμικρά·  ἐγὼ   δ' οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι.
[472]   ~τῆς οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς.  ἐγὼ   δὲ ἂν μὴ σὲ αὐτὸν
[463]   εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι.  ἐγὼ   δὲ αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον
[473]   ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)  ~ἐγὼ   δέ γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί,
[474]   διδόναι δίκην τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος)  ~ἐγὼ   δέ γε οὔτ' ἐμὲ οὔτ'
[462]   ~με διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα.  ἐγὼ   δέ, ~εἰ μὲν τοῦτό ἐστιν
[523]   ἡγήσῃ μῦθον, ὡς ἐγὼ οἶμαι,  ἐγὼ   δὲ ~λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ
[490]   ποτὰ καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας·  (ἐγὼ   δὲ οὐ ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης)
[522]   οὗτοι εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν,  ἐγὼ   δὲ οὔτε τοὺς πορίζοντας ζηλῶ
[491]   ταὐτὰ λέγειν, καὶ μέμφῃ μοι·  ἐγὼ   δὲ σοῦ τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε
[465]   αἰτίαν ἑκάστου μὴ ἔχειν εἰπεῖν.  ἐγὼ   δὲ ~τέχνην οὐ καλῶ
[458]   εἰ δὲ μή, ἐῴην ἄν.  ~ἐγὼ   δὲ τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως
[479]   μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν διδόντα,  ἐγὼ   δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος
[472]   διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)  ~ἐγὼ   δέ φημι ἀδύνατον. ἓν μὲν
[485]   μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι.  ἐγὼ   δέ, ~Σώκρατες, πρὸς σὲ
[469]   διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω (μέγα  ἐγὼ   δύναμαι ἐν τῇδε τῇ πόλει,
[461]   ἐπανόρθου δίκαιος δ' εἶ ~καὶ  ἐγὼ   ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων εἴ τί
[495]   ~οὐ τοίνυν ὀρθῶς ποιῶ οὔτ'  ἐγώ,   εἴπερ ποιῶ τοῦτο, οὔτε σύ.
[521]   τι ἔχω, ἵνα μὴ αὖ  ~ἐγὼ   εἴπω ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ
[521]   βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ καὶ  ἐγὼ   ~εἴπω, ὅτι Πονηρός γε ὢν
[526]   καὶ κρίσις ἣν νυνδὴ  ἐγὼ   ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ τὸν
[500]   δή, καὶ πρὸς τούσδε  ἐγὼ   ἔλεγον, διομολόγησαί μοι, εἰ ἄρα
[492]   ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν  ἐγὼ   ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς βελτίους τὴν
[474]   τούτων βελτίω ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ  ἐγὼ   ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν τῷ μέρει
[468]   οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα  ἐγὼ   ἔλεγον, λέγων ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον
[475]   τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα  ἐγὼ   ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν ἐγὼ
[520]   ἐγγύς τι καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ  ἐγὼ   ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον· σὺ δὲ
[494]   ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν, νυνδὴ  ἐγὼ   ἔλεγον, τὸ ὥσπερ λίθον ζῆν,
[469]   τῷ λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ  ἐγὼ   ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ
[462]   τέχνην ἐν τῷ συγγράμματι (ὃ  ἐγὼ   ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί τοῦτο
[527]   καὶ ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον  ἐγὼ   ἐνθάδε σὺ ἐκεῖ, καί σε
[509]   ὅπως ἔχει, ὅτι μέντοι ὧν  ἐγὼ   ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς οἷός
[456]   οὐ δυναμένου τοῦ ἰατροῦ πεῖσαι,  ἐγὼ   ἔπεισα, οὐκ ἄλλῃ τέχνῃ
[500]   (οὖν βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς ἄρτι  ἐγὼ   ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ καὶ
[487]   τὸν Χολαργέα· καί ποτε ὑμῶν  ἐγὼ   ~ἐπήκουσα βουλευομένων μέχρι ὅποι τὴν
[522]   ~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα πάντα  ἐγὼ   ἐποίουν, παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον
[452]   ἐμή” εἰ οὖν αὐτὸν  ἐγὼ   ἐροίμην· σὺ ~δὲ τίς ὢν
[453]   οὖν δή, Σώκρατες; ~(Σωκράτης)  ~ἐγὼ   ἐρῶ νῦν. ἐγὼ τὴν ἀπὸ
[504]   ~ἀλλ' εἴ σοι ἥδιόν ἐστιν,  ἐγὼ   ἐρῶ· σὺ δέ, ἂν μέν
[518]   ἐν τῇ πόλει, καὶ ἐπειδὰν  ἐγὼ   ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους
[510]   ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, Σώκρατες, ὡς  ἐγὼ   ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν τι
[523]   εἶπεν οὖν Ζεύς· ἀλλ'  ἐγώ,   ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν
[458]   εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ  ἐγώ,   ~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην· εἰ
[461]   λόγοις. καὶ νῦν εἴ τι  ἐγὼ   καὶ ~(Γοργίας) ἐν τοῖς λόγοις
[473]   τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι  ἐγώ,   καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος)
[506]   ~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς  ἐγὼ   καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ
[515]   ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς καὶ  ἐγὼ   καὶ σύ, ὅτι τὸ μὲν
[466]   ~ἀμφότερα. φημὶ γάρ, Πῶλε,  ἐγὼ   καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς
[463]   ταύτης μόριον καὶ ~τὴν ῥητορικὴν  ἐγὼ   καλῶ καὶ τήν γε κομμωτικὴν
[463]   ποτε οὗτος ἡγεῖται ~ὃ δ'  ἐγὼ   καλῶ τὴν ῥητορικήν, πράγματός τινός
[504]   δέ, ἂν μέν σοι δοκῶ  ἐγὼ   καλῶς λέγειν, φάθι, ~εἰ δὲ
[512]   βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν  ἐγὼ   λέγω, ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν
[463]   ἀποκρίνασθαι ὡς ἤδη ~εἰδότι  ἐγὼ   λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ τὸν Δία,
[484]   δέ μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ  ἐγὼ   λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ ᾄσματι
[518]   καὶ ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι  ~ἐγὼ   λέγω· ἥκεις δὲ ὀλίγον ὕστερον
[522]   εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως (πάντα ταῦτα  ἐγὼ   λέγω, καὶ πράττω τὸ ὑμέτερον
[508]   πρόσθεν λόγοις οὕτω φανέντα, ὡς  ἐγὼ   λέγω, κατέχεται καὶ δέδεται, ~καὶ
[471]   ἐπεὶ δοκεῖ γέ σοι ὡς  ἐγὼ   λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς
[469]   σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ ὧν  ἐγὼ   λέγω τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς
[470]   εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς γε  ἐγὼ   λέγω, Πῶλε· τὸν μὲν
[510]   τῶν νέων, τίνα ἂν τρόπον  ἐγὼ   μέγα ~δυναίμην καὶ μηδείς με
[481]   ἐρῶντε δύο ὄντε δυοῖν ἑκάτερος,  ἐγὼ   ~μὲν Ἀλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου
[503]   τῷ πρόσθεν χρόνῳ χείρους ~ὄντες;  ἐγὼ   μὲν γὰρ οὐκ οἶδα τίς
[455]   καὶ λέγομεν περὶ τῆς (ῥητορικῆς·  ἐγὼ   μὲν γάρ τοι ~οὐδ' αὐτός
[506]   ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα ἔστιν ταῦτα;  ~ἐγὼ   μὲν γάρ φημι. ~(τάξει ἆρα
[460]   δύναμίς ἐστιν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'  ἐγὼ   μὲν οἶμαι, Σώκρατες, ἐὰν
[507]   ~ἡ ἄρα σώφρων ψυχὴ ἀγαθή.  ἐγὼ   μὲν οὐκ ἔχω παρὰ ταῦτα
[509]   λέγων μὴ οὐ καταγέλαστος εἶναι.  ἐγὼ   μὲν ~οὖν αὖ τίθημι (ταῦτα
[523]   ἵνα δικαία κρίσις ᾖ.  ~ἐγὼ   μὲν οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος
[507]   ἀκόλαστος, ὃν σὺ ἐπῄνεις.  ~ἐγὼ   μὲν οὖν ταῦτα οὕτω τίθεμαι
[526]   ~χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν.  ~ἐγὼ   μὲν οὖν, Καλλίκλεις, ὑπό
[470]   Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης)  ~ἐγὼ   μὲν τοίνυν φημί, Πῶλε,
[489]   πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'  ἐγὼ   μέν, δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς
[509]   τε ἄλλως λέγοντα ὡς  ἐγὼ   νῦν λέγω καλῶς λέγειν· ἐπεὶ
[522]   γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι καὶ  ἐγὼ   οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι ἂν
[454]   καὶ ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς  ἐγὼ   οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί
[474]   ~καὶ πείρασαι τοῦ ἐλέγχου οἷον  ἐγὼ   οἶμαι δεῖν εἶναι. ἐγὼ γὰρ
[523]   σὺ μὲν ἡγήσῃ μῦθον, ὡς  ἐγὼ   οἶμαι, ἐγὼ δὲ ~λόγον· ὡς
[514]   δοῦλος ἐλεύθερος; ~κἂν  ἐγὼ   οἶμαι περὶ σοῦ ἕτερα τοιαῦτα
[518]   οὖν ἠγανάκτεις, εἴ σοι ἔλεγον  ἐγὼ   ~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις οὐδὲν
[466]   ὥς γέ φησιν πῶλος. ~(Πῶλος)  ἐγὼ   οὔ φημι; φημὶ μὲν οὖν
[463]   τὸν Δία, Σώκρατες, ἀλλ'  ἐγὼ   οὐδὲ αὐτὸς συνίημι ὅτι λέγεις.
[458]   γάρ τοι σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος  ἐγὼ   οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς
[458]   ~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς σέ.  ~(ἐγὼ   οὖν, εἰ μὲν καὶ σὺ
[475]   ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν  ἐγὼ   οὔτ' ἂν σὺ οὔτ' ἄλλος
[474]   πολλοῦ γε δεῖ, ἀλλ' οὔτ'  ἐγὼ   οὔτε σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδείς.
[508]   λέγεται οὔ, ὡς ἄρα  ἐγὼ   οὐχ οἷός τ' εἰμὶ βοηθῆσαι
[461]   ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ ἂν αὖ  ἐγὼ   πάθοιμι, ~εἰ μὴ ἐξέσται (μοι
[463]   εἶναι τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'  ἐγὼ   πειράσομαι φράσαι γέ μοι
[522]   ~καὶ διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ  ἐγὼ   πολλὰ καὶ ἡδέα καὶ παντοδαπὰ
[473]   σκόπει δὲ καὶ σύ. εἶπον  ἐγώ   ~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν τὸ
[500]   ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν αὖ  ἐγὼ   πρὸς Πῶλον καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον
[506]   φαίνηται ~λέγων ἀμφισβητῶν ἐμοί,  ἐγὼ   πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι ταῦτα,
[469]   τὸ τυραννεῖν γε λέγεις ὅπερ  ἐγώ.   ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο λέγω
[476]   καὶ ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν, καὶ  ἐγὼ   σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους
[486]   σοι εἶναι οὕτως ἔχειν ὡς  ἐγὼ   σὲ οἶμαι ἔχειν καὶ τοὺς
[472]   βούλῃ τῶν ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ'  ἐγώ   σοι εἷς ὢν οὐχ ὁμολογῶ·
[486]   ~ἐγώ σοι ἐρῶ· νῦν οἶμαι  ἐγὼ   σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι.
[486]   τοῦτο ἐρωτᾷς, Σώκρατες; ~(Σωκράτης)  ~ἐγώ   σοι ἐρῶ· νῦν οἶμαι ἐγὼ
[487]   εἶ εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι;  ἐγώ   σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς ἐγώ,
[472]   δὲ οὐδὲ σοί, ἐὰν μὴ  ἐγώ   σοι ~μαρτυρῶ εἷς ὢν μόνος,
[511]   αὕτη σοι δοκεῖ σμικρὰ εἶναι,  ἐγώ   σοι ~(μείζω ταύτης ἐρῶ, τὴν
[491]   φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον,  ἐγώ   σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι
[517]   καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα καὶ  ἐγώ   ~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους
[455]   οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'  ἐγώ   σοι πειράσομαι, Σώκρατες, σαφῶς
[500]   ~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'  ἐγώ   σοι σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν
[488]   καὶ τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ'  ἐγώ   σοι σαφῶς λέγω, ὅτι ταὐτόν
[466]   διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν οὖν καὶ  (ἐγὼ   σοῦ ἀποκρινομένου μὴ ἔχω ὅτι
[492]   δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν  ~ἐγώ   σου μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα
[491]   σύ τ' ἐμοῦ κατηγορεῖς καὶ  ἐγὼ   σοῦ; σὺ ~μὲν γὰρ ἐμὲ
[453]   ~ἡγῇ εἶναι, καὶ εἴ τι  ἐγὼ   συνίημι, λέγεις ὅτι πειθοῦς δημιουργός
[492]   τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα  ἐγώ.   ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ὀρθῶς λέγονται
[482]   ἀκούειν, καὶ μὴ ~θαύμαζε ὅτι  ἐγὼ   ταῦτα λέγω, ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν,
[509]   αὐτὸς ~λόγος ἐστιν ἀεί, ὅτι  ἐγὼ   ταῦτα οὐκ οἶδα ὅπως ἔχει,
[462]   ~ἐρωτῶν τε καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ  ἐγώ   τε καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ τε
[509]   ὁμολογεῖν ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις  ἐγώ   τε καὶ πῶλος οὔ,
[500]   σοι σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν  ἐγώ   τε καὶ σὺ εἶναι μέν
[517]   ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν  ἐγώ   τε καὶ σὺ ἐν τοῖς
[481]   πάθημα. λέγω δ' ἐννοήσας ὅτι  ἐγώ   τε καὶ ~σὺ νῦν τυγχάνομεν
[514]   ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου ἂν  ἐγώ   τε ~σὲ καὶ σὺ ἐμέ,
[453]   Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ νῦν.  ἐγὼ   τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς πειθώ,
[450]   διὰ λόγων ~(ἐστίν. διὰ ταῦτ'  ἐγὼ   τὴν ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ εἶναι
[452]   ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ τέχνης  ἐγὼ   τῆς ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ
[463]   γάρ (πω πέπυσται ὁποῖόν φημι  ἐγὼ   τῆς κολακείας μόριον ~εἶναι τὴν
[455]   ~μαθητής σου βουλόμενος γενέσθαι, ὡς  ἐγώ   τινας σχεδὸν καὶ συχνοὺς ~αἰσθάνομαι,
[490]   λέγω. τοῦτο γὰρ οἶμαι  ἐγὼ   τὸ δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ
[463]   τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ  (ἐγὼ   τὸ κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι
[454]   τε καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ  ἐγώ   τοι ὑπώπτευον ταύτην σε λέγειν
[460]   γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)  ~ἐγὼ   τοίνυν σου τότε ταῦτα λέγοντος
[458]   τοι, πρὶν καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν,  ~ἐγὼ   τοῖς παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ
[470]   ~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα  ἐγὼ   τῷ παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην
[515]   ~ὡμολογήκαμεν οὔ; ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν·  ἐγὼ   ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν
[471]   καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ  ἐγὼ   ὑπὸ σοῦ νῦν, ὡς σὺ
[477]   ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ  ἐγὼ   ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν; βελτίων τὴν
[526]   καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν  ἐγώ   φημι ἀντὶ πάντων τῶν ἐνθάδε
[525]   ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ νουθετήματα. ~(ὧν  ἐγώ   φημι ἕνα καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι,
[450]   περὶ λόγους, ὀρθῶς λέγων, ~ὡς  ἐγώ   φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν μανθάνω
[465]   καὶ ὀψοποιικῶν. μὲν οὖν  ἐγώ   φημι τὴν ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας·
[517]   εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε, οὐδ'  ἐγὼ   ψέγω τούτους ὥς γε διακόνους
[487]   ἐγώ σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς  ἐγώ,   Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς
[476]   τὸ μὴ διδόναι, ὡς αὖ  ἐγὼ   ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ τῇδε· τὸ
[506]   ~δίειμι (μὲν οὖν τῷ λόγῳ  ἐγὼ   ὡς ἄν μοι δοκῇ ἔχειν·
[522]   ἐστιν. εἰ δὲ βούλει, σοὶ  ~ἐγώ,   ὡς τοῦτο οὕτως ἔχει, ἐθέλω
[506]   οὐδὲ γάρ ~τοι ἔγωγε εἰδὼς  λέγω   λέγω, ἀλλὰ ζητῶ κοινῇ
[512]   εἰ μὴ ἔστιν ἐγὼ  λέγω,   ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή,
[506]   ~τοι ἔγωγε εἰδὼς λέγω  λέγω,   ἀλλὰ ζητῶ κοινῇ μεθ' ὑμῶν,
[464]   κολακευτικὴ ~αἰσθομένη οὐ γνοῦσα  λέγω   ἀλλὰ στοχασαμένη τέτραχα ἑαυτὴν διανείμασα,
[482]   μὴ ~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ ταῦτα  λέγω,   ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ
[491]   πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον  λέγω   αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα· τοῦτο
[466]   τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν  λέγω   γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν μοι
[463]   ὡς ἤδη ~εἰδότι ἐγὼ  λέγω.   ~(Γοργίας) ~μὰ τὸν Δία,
[481]   τῷ ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ πάθημα.  λέγω   δ' ἐννοήσας ὅτι ἐγώ τε
[476]   τοιοῦτον οἷον ποιεῖ τὸ ποιοῦν;  λέγω   δὲ ~τὸ τοιόνδε· εἴ τις
[453]   ~μόνη καὶ ἄλλαι τέχναι;  λέγω   δὲ τὸ τοιόνδε· ὅστις διδάσκει
[507]   δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης)  ~λέγω   δὴ ὅτι, εἰ σώφρων
[465]   ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην. ὅπερ μέντοι  λέγω,   διέστηκε μὲν ~οὕτω φύσει, ἅτε
[464]   ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω  λέγω.   δυοῖν ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν δύο
[493]   ~φέρε δή, ἄλλην σοι εἰκόνα  λέγω   ἐκ τοῦ αὐτοῦ γυμνασίου τῇ
[521]   χάριν ~λέγων τοὺς λόγους οὓς  λέγω   ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς τὸ βέλτιστον,
[521]   κομψὰ ταῦτα, οὐχ ἕξω ὅτι  ~λέγω   ἐν τῷ δικαστηρίῳ. αὐτὸς
[474]   εἶναι. ἐγὼ γὰρ ὧν ἂν  λέγω   ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι,
[484]   μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ  λέγω   ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ ᾄσματι ἐν
[465]   ~(τῇ μὲν οὖν ἰατρικῇ, ὥσπερ  λέγω,   ὀψοποιικὴ κολακεία ὑπόκειται· τῇ
[458]   ἐλεγχθέντων εἴ τι μὴ ἀληθὲς  λέγω,   ἡδέως δ' ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ
[518]   ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ  λέγω·   ἥκεις δὲ ὀλίγον ὕστερον λέγων
[517]   σοι διὰ τῶν αὐτῶν εἰκόνων  ~λέγω,   ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων γὰρ
[464]   ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον  λέγω   καὶ ἐν σώματι εἶναι καὶ
[518]   μέν μοι δοκεῖς μανθάνειν ὅτι  λέγω,   καὶ ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι
[522]   ~ὅτι δικαίως (πάντα ταῦτα ἐγὼ  λέγω,   καὶ πράττω τὸ ὑμέτερον δὴ
[489]   ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία τούτους  λέγω,   καὶ σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις
[494]   γε καὶ διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης)  ~λέγω,   καὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας
[500]   ἴσως οὖν οὔπω οἶσθα τί  λέγω.   ~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[491]   ἂν γνοίη ὅτι οὐ τοῦτο  λέγω.   ~(Καλλίκλης) ~πάνυ γε σφόδρα,
[509]   λέγοντα ὡς ἐγὼ νῦν  λέγω   καλῶς λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε
[508]   λόγοις οὕτω φανέντα, ὡς ἐγὼ  λέγω,   κατέχεται καὶ δέδεται, ~καὶ (εἰ
[472]   μάρτυρας παρασχέσθαι ὡς οὐκ ἀληθῆ  λέγω·   μαρτυρήσουσί σοι, ~ἐὰν μὲν βούλῃ,
[506]   ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι.  λέγω   μέντοι ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ χρῆναι
[469]   ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο  λέγω   ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν τῇ
[455]   αὐτός πω δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι  λέγω.   ὅταν περὶ ἰατρῶν αἱρέσεως
[491]   ἐγώ σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος  λέγω,   ὅτι δεῖ τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον
[448]   νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην, καὶ  λέγω   ὅτι ~οὐδείς μέ πω ἠρώτηκε
[488]   ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ σοι σαφῶς  λέγω,   ὅτι ταὐτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[489]   τὸ βελτίους; οὐ ~πάλαι σοι  λέγω   ὅτι ταὐτόν φημι εἶναι τὸ
[465]   Πῶλε τοῦτο γὰρ ~πρὸς σὲ  λέγω   ὅτι τοῦ ἡδέος στοχάζεται ἄνευ
[453]   σὲ ἐρήσομαι, ἀλλ' οὐκ αὐτὸς  λέγω;   οὐ σοῦ ~ἕνεκα ἀλλὰ τοῦ
[491]   κρείττους οἵ εἰσιν οὐ σκυτοτόμους  ~λέγω   οὐδὲ μαγείρους, ἀλλ' (οἳ ἂν
[472]   μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ ὧν  λέγω,   οὐδὲν οἶμαι ἄξιον λόγου μοι
[464]   οὖσαν δ' οὔ; οἷον τοιόνδε  λέγω·   πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν τὰ
[509]   δύναμιν βούλησιν; ὧδε ~δὲ  λέγω·   πότερον ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι,
[491]   ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε καὶ πάλαι  λέγω.   πρῶτον μὲν τοὺς κρείττους οἵ
[463]   Γοργία· οὐδὲν γάρ πω σαφὲς  λέγω,   πῶλος δὲ ὅδε νέος ἐστὶ
[496]   τὸ μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ  (λέγω.   ~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ' οὖν τό
[488]   ἔλεγον καὶ τότε καὶ νῦν  λέγω.   ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ τὸν αὐτὸν
[490]   φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ οὐ ταῦτα  ~λέγω.   ~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ τὸν φρονιμώτερον
[471]   δοκεῖ γέ σοι ὡς ἐγὼ  λέγω.   ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς γάρ
[457]   (ἀκροαταὶ ~γενέσθαι. τοῦ δὴ ἕνεκα  λέγω   ταῦτα; ὅτι νῦν ἐμοὶ δοκεῖς
[464]   δυοῖν ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν δύο  λέγω   τέχνας· τὴν μὲν ἐπὶ τῇ
[464]   τοῦ σώματος ~θεραπείας δύο μόρια  λέγω,   τὴν μὲν γυμναστικήν, τὴν δὲ
[496]   ἡδὺ ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ  λέγω   τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε·
[521]   εὖ καὶ γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης)  λέγω   τοίνυν ὅτι ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης)
[466]   δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)  ~λέγω   τοίνυν σοι ὅτι δύο ταῦτ'
[454]   ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ  λέγω,   τοῦ ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν
[490]   ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν  λέγω.   τοῦτο γὰρ οἶμαι ἐγὼ τὸ
[469]   δοκεῖ ἔχειν περὶ ὧν ἐγὼ  λέγω   τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς γὰρ
[447]   σκυτοτόμος· οὐ μανθάνεις ὡς  λέγω;   ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ
[470]   ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς γε ἐγὼ  λέγω,   Πῶλε· τὸν μὲν γὰρ
[454]   ~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν τῆς πειθοῦς  λέγω,   Σώκρατες, τῆς ἐν τοῖς
[517]   ~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ  ψέγω   τούτους ὥς γε διακόνους εἶναι
[515]   περὶ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ὧν  ὀλίγῳ   πρότερον ἔλεγες, εἰ ἔτι σοι
[460]   γε. ~(Σωκράτης) ~μέμνησαι οὖν λέγων  ὀλίγῳ   πρότερον ὅτι οὐ δεῖ τοῖς
[455]   γ' ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον ἐν  ὀλίγῳ   χρόνῳ διδάξαι οὕτω μεγάλα πράγματα.
[517]   δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ  ῥιγῷ,   ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ' ~ὧν
[456]   ἄνδρα καὶ ἰατρόν, ~εἰ δέοι  λόγῳ   διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ ἐν
[506]   αὐτό. ~δίειμι (μὲν οὖν τῷ  λόγῳ   ἐγὼ ὡς ἄν μοι δοκῇ
[469]   μακάριε, ἐμοῦ δὴ λέγοντος τῷ  λόγῳ   ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ ἐγὼ ἐν
[503]   ἀλλ' ~ὅπερ ἐν τῷ ὑστέρῳ  λόγῳ   ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι αἳ
[457]   ζητοῦντας τὸ προκείμενον ἐν ~τῷ  λόγῳ·   καὶ ἔνιοί γε τελευτῶντες αἴσχιστα
[451]   ἐμοῦ λέγοντος ὅτι καὶ αὕτη  λόγῳ   κυροῦται τὰ πάντα, οἱ ~δὲ
[524]   ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ  λόγῳ,   οἷος εἶναι παρεσκεύαστο τὸ σῶμα
[492]   γε, Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ  λόγῳ   παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ ~σὺ νῦν
[451]   δὴ ῥητορικὴ οὖσα τῶν  λόγῳ   τὰ πάντα ~διαπραττομένων τε καὶ
[451]   ὅτι καὶ αὕτη ἐστὶν τῶν  λόγῳ   τὸ πᾶν κυρουμένων· καὶ εἰ
[512]   τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι δικαίῳ  λόγῳ   τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ (τῶν
[520]   εἰς σφᾶς, τῷ αὐτῷ  λόγῳ   τούτῳ ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν
[471]   σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ  λόγῳ,   φάσκων τὸν ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα
[527]   ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι τῷ  λόγῳ   χρησώμεθα τῷ νῦν παραφανέντι, ὃς
[451]   τῶν τεχνῶν τῶν τὸ πολὺ  λόγῳ   χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ ~καὶ ἄλλαι
[495]   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ  λόγῳ   ὡς σοῦ σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[475]   γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως τῷ  λόγῳ   ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου, καὶ
[456]   ἐκκλησίᾳ ἐν ἄλλῳ τινὶ  συλλόγῳ   ὁπότερον δεῖ ~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ
[452]   ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν ἄλλῳ  συλλόγῳ   ~παντί, ὅστις ἂν πολιτικὸς σύλλογος
[493]   οὐδ' ἂν ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα  μυθολογῶ,   οὐδέν τι μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης)
[496]   καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης)  ὁμολογῶ,   ἀλλὰ μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν·
[517]   πολλὰ τοιαῦτα καὶ ἐγώ ~σοι  ὁμολογῶ   δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν.
[472]   ἐγώ σοι εἷς ὢν οὐχ  ὁμολογῶ·   οὐ γάρ με σὺ ἀναγκάζεις,
[467]   πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ γὰρ νῦν  ὁμολογῶ.   ~(Πῶλος) οὐκ οὖν ποιοῦσιν
[496]   ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ὑπερφυῶς ὡς  ὁμολογῶ.   ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ ἐπὶ τὰ
[476]   τὸ πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ'  ὁμολογῶ.   ~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ ὁμολογουμένων, τὸ
[471]   μὴν οὐδέν γέ σοι τούτων  ὁμολογῶ   ὧν σὺ φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ
[465]   γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν' οὖν μὴ  μακρολογῶ,   ἐθέλω σοι εἰπεῖν ὥσπερ οἱ
[516]   ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ  ἔργῳ   οὐδενί· δοκεῖ σοι; ~(Καλλίκλης)
[489]   δὴ καὶ ἐγὼ γνοὺς  κακουργῶ   ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν
[480]   φανερὸν ἄγειν τὸ ἀδίκημα, ἵνα  δῷ   δίκην καὶ ~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν
[481]   (πράττοντα καὶ λέγοντα, ὅπως μὴ  δῷ   δίκην μηδὲ ἔλθῃ παρὰ τὸν
[481]   ὅπως ἂν διαφύγῃ καὶ μὴ  δῷ   δίκην ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε
[485]   (πράγματος· ὅταν δὲ δὴ πρεσβύτερον  ἴδω   ἔτι ~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον,
[485]   παίζοντας. ὅταν μὲν γὰρ ~παιδίον  ἴδω,   ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω,
[472]   ἀδικῶν, ἧττον δὲ ~ἄθλιος ἐὰν  διδῷ   δίκην καὶ τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ
[472]   ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν μὴ  διδῷ   δίκην μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν,
[504]   ἁπάσας, καὶ δῶρον ~ἐάν τι  διδῷ,   δώσει, καὶ ἐάν τι ἀφαιρῆται,
[520]   ~ἐὰν μή τις αὐτῷ ἀργύριον  διδῷ.   γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[481]   ~χρυσίον ᾖ> ἡρπακὼς πολύ, μὴ  ἀποδιδῷ   τοῦτο ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ
[467]   ~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ  εἰδῶ   ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν
[499]   ὅτι, κἂν ~παίζων τίς σοι  ἐνδῷ   ὁτιοῦν, τούτου ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ
[524]   τριόδῳ ~ἐξ ἧς φέρετον τὼ  ὁδώ,   μὲν εἰς μακάρων νήσους,
[524]   ἐν τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ  τριόδῳ   ~ἐξ ἧς φέρετον τὼ ὁδώ,
[474]   λόγος ᾖ, τοὺς δὲ ~πολλοὺς  ἐῶ   χαίρειν, καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι,
[476]   σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους  ἐῶ   χαίρειν. καὶ τοῦτο μὲν ἡμῖν
[512]   ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων τῷ  θεῷ   καὶ πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν ὅτι
[507]   ἂν εἴη τοιοῦτος οὔτε  θεῷ·   κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ δὲ
[485]   καὶ πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ  νέῳ   μὲν γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν
[458]   ~ἄκουε δή, Γοργία,  θαυμάζω   ἐν τοῖς λεγομένοις ὑπὸ σοῦ·
[489]   δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς πάλαι  τοπάζω   τοιοῦτόν τί σε λέγειν τὸ
[526]   τῶν ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι, καὶ  ὀνειδίζω   σοι ὅτι οὐχ οἷός ~τ'
[484]   γνώσῃ δέ, ἂν ἐπὶ τὰ  μείζω   ἔλθῃς ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία
[511]   δοκεῖ σμικρὰ εἶναι, ἐγώ σοι  ~(μείζω   ταύτης ἐρῶ, τὴν κυβερνητικήν,
[499]   γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς τῷ  ἀγαθῷ   καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς
[475]   Σώκρατες, ἡδονῇ τε καὶ  ἀγαθῷ   ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[459]   αἰσχρὸν δίκαιον ἄδικον,  πειθὼ   δὲ περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε
[453]   εὖ ἴσθ' ὅτι, ὡς (ἐμαυτὸν  πείθω,   εἴπερ τις ~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται
[453]   ἐγὼ τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς  πειθώ,   ἥτις ποτ' ἐστὶν ἣν σὺ
[454]   ὑπώπτευον ταύτην σε λέγειν τὴν  πειθὼ   καὶ περὶ τούτων, Γοργία·
[494]   ἀκολάστου ἀμείνω εἶναι, οὐ  πείθω;   ~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις, Σώκρατες.
[454]   ~(Σωκράτης) ~ποτέραν οὖν ῥητορικὴ  πειθὼ   ποιεῖ ἐν δικαστηρίοις τε καὶ
[453]   ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν σοι δοκεῖ  πειθὼ   ποιεῖν ῥητορικὴ ~μόνη
[453]   καὶ ~περὶ ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν  πειθώ,   σαφῶς μὲν εὖ ἴσθ' ὅτι
[453]   ~σε τίνα ποτὲ λέγεις τὴν  πειθὼ   τὴν ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς καὶ
[493]   ἔχοντα βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ πότερον  ~(πείθω   τί σε καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους
[494]   εἶναι τὸν τοῦ κοσμίου;  πείθω   τί σε ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι
[453]   πλέον τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι  πειθὼ   τοῖς ἀκούουσιν ἐν τῇ ψυχῇ
[514]   λεγόμενον δὴ τοῦτο ἐν τῷ  πίθῳ   τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ
[452]   τί ἐστιν (τοῦτο τὸ ἀγαθόν;  ἀποκρινάσθω   ~(Γοργίας) ἴθι οὖν νομίσας,
[447]   εἰς αὖθις, ὥσπερ σὺ ~λέγεις,  ποιησάσθω.   ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν
[463]   εἰ οὖν βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι,  ~πυνθανέσθω·   οὐ γάρ (πω πέπυσται ὁποῖόν
[512]   ὧν τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι  δικαίῳ   λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ
[483]   καὶ πλέον ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ  δικαίῳ   χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα
[486]   οἶμαι ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ  ἑρμαίῳ   ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης) τί δή; ~(Σωκράτης)
[526]   καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν τῷ  βίῳ,   ἠγάσθη τε καὶ ἐς μακάρων
[482]   ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν ἅπαντι τῷ  βίῳ.   ~καίτοι ἔγωγε οἶμαι, βέλτιστε,
[500]   εἰ ἔστιν τούτω διττὼ τὼ  βίω,   σκέψασθαι τί τε διαφέρετον ἀλλήλοιν
[473]   καὶ ἄρχων ἐν τῇ πόλει  ~διαβιῷ   ποιῶν ὅτι ἂν βούληται, ζηλωτὸς
[503]   διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ βέλτιστα, εἴτε  ἡδίω   ~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται τοῖς ἀκούουσιν.
[496]   γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ἔτι  πλείω   ἐρωτῶ, ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν
[485]   καλὸν μετέχειν, καὶ οὐκ αἰσχρὸν  μειρακίῳ   ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ ἤδη
[485]   ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ μὲν γὰρ  μειρακίῳ   ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν
[479]   δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν  ἀθλίῳ   εἶναι διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων,
[453]   ~καὶ ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα·  ἀξιῶ   δὲ καὶ σέ. ~(Γοργίας) τί
[450]   ταῦτ' ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν τέχνην  ἀξιῶ   εἶναι περὶ λόγους, ὀρθῶς λέγων,
[510]   ~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ ἐπὶ τὸ  οἵῳ   τε εἶναι ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν
[510]   σοφοὶ λέγουσιν, ὅμοιος τῷ  ὁμοίῳ.   ~οὐ καὶ σοί; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.
[483]   ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν. ἐπεὶ  ~ποίῳ   δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ τὴν
[495]   Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ τοίνυν ὀρθῶς  ποιῶ   οὔτ' ἐγώ, εἴπερ ποιῶ τοῦτο,
[495]   ὀρθῶς ποιῶ οὔτ' ἐγώ, εἴπερ  ποιῶ   τοῦτο, οὔτε σύ. ἀλλ'
[507]   ~δικαιοσύνη παρέσται καὶ σωφροσύνη (τῷ  μακαρίῳ   μέλλοντι ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν, οὐκ
[487]   καὶ ἐμοὶ εἶ εὔνους. ~(τίνι  τεκμηρίῳ   χρῶμαι; ἐγώ σοι ἐρῶ. οἶδα
[452]   εἶναι τοῖς λόγοις καὶ ἐν  δικαστηρίῳ   δικαστὰς καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς
[521]   ἕξω ὅτι ~λέγω ἐν τῷ  δικαστηρίῳ.   αὐτὸς δέ μοι ἥκει
[452]   ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ ἐν  ~βουλευτηρίῳ   βουλευτὰς καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς
[525]   ἐκεῖ ἐν Ἅιδου ἐν τῷ  ~δεσμωτηρίῳ,   τοῖς ἀεὶ τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις
[511]   καὶ τὴν ναῦν περιπατεῖ ἐν  μετρίῳ   ~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ οἶμαι ἐπίσταται
[513]   λόγων ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ ~δὲ  ἀλλοτρίῳ   ἄχθονται, εἰ μή τι σὺ
[477]   ὡς μεγάλῃ βλάβῃ καὶ κακῷ  θαυμασίῳ   ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα τῆς ψυχῆς
[494]   ~πότερον εἰ τὴν κεφαλὴν μόνον  κνησιῷ   ἔτι τί σε ἐρωτῶ;
[521]   μέντοι εὖ οἶδ' ὅτι, ἐάνπερ  εἰσίω   εἰς ~δικαστήριον περὶ (τούτων τινὸς
[479]   ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ (καὶ  ἀνοσίῳ,   ὅθεν καὶ πᾶν ποιοῦσιν ὥστε
[472]   ~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν ἐν τῷ  Διονυσίῳ,   ἐὰν δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ
[514]   μὴ ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς ~μηδένα  (βελτίω   γεγονότα τὸ σῶμα, μήτε τῶν
[474]   ἀλλ' εἰ μὴ ~ἔχεις τούτων  βελτίω   ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,
[527]   εἴ πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν  βελτίω   καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν δὲ
[488]   ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ τὸν αὐτὸν  βελτίω   καλεῖς σὺ καὶ κρείττω; (οὐδὲ
[490]   ~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ τὸν φρονιμώτερον  βελτίω   λέγεις; φάθι μή. ~(Καλλίκλης)
[488]   βέλτιον ταὐτὸν ὄν, ἔστι  βελτίω   μὲν εἶναι, ἥττω δὲ καὶ
[490]   τὸ δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ  βελτίω   ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν
[515]   ἀλλήλους, φέρε, Καλλικλῆς ἤδη τινὰ  βελτίω   πεποίηκεν τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις
[515]   Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις  βελτίω   πεποιηκέναι ἄνθρωπον τῇ συνουσίᾳ τῇ
[490]   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ τὸν  βελτίω   πλέον δεῖν ἔχειν; ~(Καλλίκλης) οὐ
[503]   αἳ μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι  βελτίω   ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν
[488]   τῶν ἡττόνων καὶ ἄρχειν τὸν  βελτίω   τῶν ~χειρόνων καὶ πλέον ἔχειν
[475]   ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν τῷ  ἐναντίῳ,   λύπῃ τε καὶ κακῷ; ~(Πῶλος)
[522]   ἂν οἴει ἐν τούτῳ τῷ  κακῷ   ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν;
[475]   ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν εἴη  κακῷ   ἀμφοτέροις; οὐ καὶ τοῦτο
[477]   ἄρα ὡς μεγάλῃ βλάβῃ καὶ  κακῷ   θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα τῆς
[475]   τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε καὶ  κακῷ;   ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν ἄρα
[475]   λείπεται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τῷ  κακῷ.   ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ
[475]   αἴσχιον ᾖ, ἤτοι λύπῃ  κακῷ   ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἔσται· οὐκ
[475]   κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  κακῷ   ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν κάκιον ἂν
[479]   ψυχῇ συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ  ἀδίκῳ   (καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ πᾶν
[510]   ὅμοιος ἔσται τῷ ἄρχοντι ὄντι  ἀδίκῳ   ~καὶ παρὰ τούτῳ μέγα δυνήσεται;
[516]   βούλει σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ  δοκῶ   γε σοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης)
[453]   λέγεται. σκόπει γὰρ εἴ σοι  δοκῶ   δικαίως ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ ἂν
[504]   σὺ δέ, ἂν μέν σοι  δοκῶ   ἐγὼ καλῶς λέγειν, φάθι, ~εἰ
[510]   δὴ καὶ τόδε ἐάν σοι  δοκῶ   εὖ λέγειν. φίλος μοι δοκεῖ
[468]   κακά. γάρ; ἀληθῆ σοι  δοκῶ   ~λέγειν, Πῶλε, οὔ;
[506]   ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου, ἐάν τί σοι  δοκῶ   μὴ (καλῶς λέγειν. καί με
[506]   τῳ ὑμῶν μὴ ~τὰ ὄντα  δοκῶ   ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ
[521]   σοι εἴπω δι' ὅτι ταῦτα  προσδοκῶ;   ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι
[526]   ὢν καὶ ζῆν καὶ ἐπειδὰν  ἀποθνῄσκω   ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ καὶ τοὺς
[463]   φύσει δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις·  καλῶ   δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ κεφάλαιον
[463]   ἔγωγε τὰ γὰρ κακὰ αἰσχρὰ  καλῶ   ἐπειδὴ δεῖ σοι ἀποκρίνασθαι ὡς
[464]   ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν οὖν αὐτὸ  καλῶ,   ~καὶ αἰσχρόν φημι (εἶναι τὸ
[463]   μόριον καὶ ~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ  καλῶ   καὶ τήν γε κομμωτικὴν καὶ
[465]   εἰπεῖν. ἐγὼ δὲ ~τέχνην οὐ  καλῶ   ἂν ἄλογον πρᾶγμα·
[454]   ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας)  καλῶ.   ~(Σωκράτης) τί δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας)
[464]   μὲν ἐπὶ τῇ ψυχῇ πολιτικὴν  καλῶ,   τὴν δὲ ἐπὶ ~σώματι μίαν
[463]   οὗτος ἡγεῖται ~ὃ δ' ἐγὼ  καλῶ   τὴν ῥητορικήν, πράγματός τινός ἐστι
[526]   ζῆν καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν.  παρακαλῶ   δὲ καὶ τοὺς ἄλλους πάντας
[526]   ~δύναμαι, καὶ δὴ καὶ σὲ  ἀντιπαρακαλῶ   ἐπὶ τοῦτον τὸν βίον καὶ
[467]   μή, αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ'  ἐθέλω   ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ εἰδῶ ὅτι
[522]   ~ἐγώ, ὡς τοῦτο οὕτως ἔχει,  ἐθέλω   λόγον λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ
[465]   ἀμελεῖν. ἵν' οὖν μὴ μακρολογῶ,  ἐθέλω   σοι εἰπεῖν ὥσπερ οἱ ~γεωμέτραι
[461]   δίκαιος δ' εἶ ~καὶ ἐγὼ  ἐθέλω   τῶν ὡμολογημένων εἴ τί σοι
[465]   τούτων δὲ πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς,  ἐθέλω   ~ὑποσχεῖν λόγον. ~(τῇ μὲν οὖν
[522]   ἐγὼ δὲ οὔτε τοὺς πορίζοντας  ζηλῶ   οὔτε οἷς πορίζεται· ἐάν ~τέ
[487]   καὶ Πῶλος, σοφὼ μὲν καὶ  (φίλω   ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας
[452]   παιδοτρίβην· δὲ χρηματιστὴς οὗτος  ἄλλῳ   ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ οὐχ αὑτῷ,
[507]   βίον ζῶντα. οὔτε γὰρ ἂν  ἄλλῳ   ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν εἴη
[522]   ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ καὶ  ἄλλῳ   βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν καὶ ἐν
[453]   (ἐμαυτὸν πείθω, εἴπερ τις ~ἄλλος  ἄλλῳ   διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο
[516]   οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν  ἄλλῳ   ἔργῳ οὐδενί· δοκεῖ σοι;
[452]   παρὰ Γοργίᾳ παρ'  ἄλλῳ   ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν οὖν πρὸς
[483]   ἐστιν αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ  ἄλλῳ   οὗ ἂν κήδηται. ἀλλ' οἶμαι
[452]   ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν  ἄλλῳ   συλλόγῳ ~παντί, ὅστις ἂν πολιτικὸς
[456]   διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ ἐν  ἄλλῳ   τινὶ συλλόγῳ ὁπότερον δεῖ ~αἱρεθῆναι
[505]   τοῦτον τὸν λόγον, ~καὶ  ἄλλῳ   τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς οὖν
[523]   γὰρ ὄντα σοι λέξω  μέλλω   λέγειν. ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει,
[459]   ~οὐκοῦν περὶ πάντων ὥστ' ἐν  ὄχλῳ   πιθανὸν εἶναι, οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ
[459]   καὶ γὰρ ἔλεγον, ἔν γε  ὄχλῳ.   ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ ἐν ὄχλῳ
[459]   ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ ἐν  ὄχλῳ   τοῦτό ἐστιν, ἐν τοῖς μὴ
[502]   ~ἢ ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ  ὄχλῳ   τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ
[499]   εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί τε καὶ  Πώλῳ.   ἆρα καὶ σοὶ συνδοκεῖ οὕτω,
[487]   σοφὼ μὲν καὶ (φίλω ἐστὸν  ἐμώ,   ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω
[498]   ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ τοῦτο. ἐν  πολέμῳ   δὲ ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν;
[513]   ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν τῷ Ἀθηναίων  δήμῳ   καὶ ~ναὶ μὰ Δία τῷ
[500]   ~πράττοντα, λέγοντά τε ἐν τῷ  δήμῳ   καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον
[451]   ἂν ὥσπερ οἱ ἐν τῷ  δήμῳ   (συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ μὲν ἄλλα
[513]   σὲ ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ  δήμῳ   τῷ Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις τούτῳ
[515]   Περικλῆς ἤρχετο λέγειν ἐν τῷ  δήμῳ,   χείρους ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι
[464]   ἰατρὸς ὀψοποιός,  λιμῷ   ἂν ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν
[489]   πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ  νόμῳ   ἄρα μόνον ἐστὶν αἴσχιον τὸ
[483]   ὅπερ καὶ κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι,  νόμῳ   δὲ τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ
[482]   φύσει μὲν οὐκ ἔστιν καλά,  νόμῳ   δέ. ὡς τὰ ~πολλὰ δὲ
[483]   φαυλότεροι ὄντες. διὰ ~ταῦτα δὴ  νόμῳ   μὲν τοῦτο ἄδικον καὶ αἰσχρὸν
[474]   ~πάνυ μὲν οὖν· καὶ γὰρ  ἐπιθυμῶ   εἰδέναι ὅτι ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης)
[481]   ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεοὺς ἀλλ'  ἐπιθυμῶ.   εἰπέ μοι, Σώκρατες, (πότερόν
[508]   ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν  ἄνω   ~ἐκεῖ ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις
[481]   ἔχειν, οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ'  ~ἄνω   (καὶ κάτω μεταβαλλομένου· ἔν τε
[511]   ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε τοὺς λόγους  ἄνω   καὶ κάτω, Σώκρατες·
[493]   ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν  ἄνω   κάτω, καὶ τοῦτο ἄρα τις
[458]   ~ὀρθῶς λέγοντος ἐγὼ οὐκ ὀρθῶς  ὑπολαμβάνω.   ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν οἷός τ'
[477]   ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ ἐγὼ  ὑπολαμβάνω   τὴν ὠφελίαν; βελτίων τὴν ψυχὴν
[490]   σιτίων γε οὐδὲ ποτῶν. ~(Σωκράτης)  ~μανθάνω,   ἀλλ' ἴσως ἱματίων, καὶ δεῖ
[496]   πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω. ~(Σωκράτης)  μανθάνω·   ἀλλ' οὖν τό γε πεινῆν
[447]   οὐ μανθάνεις ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν)  ~μανθάνω   καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ μοι,
[450]   ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν  μανθάνω   οἵαν αὐτὴν βούλει καλεῖν; τάχα
[474]   αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης)  ~μανθάνω·   οὐ (ταὐτὸν ἡγῇ σύ, ὡς
[488]   ἴσθι τοῦτο ὅτι οὐχ ἑκὼν  ἐξαμαρτάνω   ἀλλ' ἀμαθίᾳ τῇ ἐμῇ· σὺ
[487]   καὶ παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ πολλοῖς  ἐντυγχάνω   οἳ ἐμὲ οὐχ οἷοί τέ
[452]   οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ τῷ  δυναμένῳ   λέγειν καὶ ~πείθειν τὰ πλήθη.
[466]   λέγεις ἀγαθόν τι εἶναι τῷ  δυναμένῳ.   ~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν λέγω γε.
[466]   δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν εἶναι τῷ  δυναμένῳ.   ~(Πῶλος) φημὶ γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης)
[494]   Σώκρατες. τῷ μὲν γὰρ  πληρωσαμένῳ   ἐκείνῳ οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία,
[458]   τοιούτων λόγων καὶ οὕτω λεγομένων  ἀφεμένῳ   προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι ἄλλο πράττειν.
[511]   μοχθηρῷ ὄντι τὴν ψυχὴν καὶ  ~λελωβημένῳ   διὰ τὴν μίμησιν τοῦ δεσπότου
[493]   τετρημένον πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ  τετρημένῳ   ~κοσκίνῳ. τὸ δὲ κόσκινον ἄρα
[504]   σώματί γε κάμνοντι καὶ μοχθηρῶς  διακειμένῳ   ~σιτία πολλὰ διδόναι καὶ τὰ
[448]   ~οὔκ, εἰ αὐτῷ γε σοὶ  βουλομένῳ   ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολὺ ἂν
[508]   κινδύνων, εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ τῷ  βουλομένῳ   ὥσπερ οἱ ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος,
[504]   τάξεώς τε καὶ τοῦ κόσμου  γιγνομένῳ;   ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν ἴσως
[504]   αὖ τῷ ἐν τῇ ψυχῇ  ἐγγιγνομένῳ   ἐκ τῆς τάξεως καὶ τοῦ
[476]   ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα πάθος τῷ  τυπτομένῳ   ἐστὶν οἷον ἂν τὸ τύπτον
[508]   αἴσχιον εἶναι ἐμοὶ τῷ  ἀδικουμένῳ.   ταῦτα ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ ἐν
[525]   τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς  τιμωρουμένῳ,   βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι
[460]   τῷ ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ ὀρθῶς  χρωμένῳ   τῇ ῥητορικῇ; ἐρρήθη ταῦτα
[487]   μου ὥσπερ σύ· τὼ δὲ  ~ξένω   τώδε, Γοργίας τε καὶ Πῶλος,
[471]   ~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν  ἐκείνῳ,   ἀλλ' εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν καὶ
[493]   τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ ~καὶ  ἐκείνῳ,   δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ,
[494]   Σώκρατες. τῷ μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ  ἐκείνῳ   οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ
[510]   ~ὅπως ὅτι μάλιστα ὅμοιος ἔσται  ἐκείνῳ.   οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[527]   καὶ τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ  ἐκείνῳ,   σὺ πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς·
[494]   τὸν κόσμιον βίον τοῦ ἀκολάστου  ἀμείνω   εἶναι, οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης)
[488]   ~χειρόνων καὶ πλέον ἔχειν τὸν  ἀμείνω   τοῦ φαυλοτέρου; μή τι ἄλλο
[483]   ~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν ἐστιν τὸν  ἀμείνω   τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν καὶ
[519]   ~ἔοικά γε· νῦν γοῦν συχνοὺς  τείνω   τῶν λόγων, ἐπειδή μοι οὐκ
[493]   ψυχὴν ~εἶναι· τὴν δὲ ψυχὴν  κοσκίνῳ   ἀπῄκασεν τὴν τῶν ἀνοήτων ὡς
[493]   πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ  ~κοσκίνῳ.   τὸ δὲ κόσκινον ἄρα λέγει,
[524]   δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός·  Μίνῳ   δὲ ~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν
[523]   ~δύο μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας,  Μίνω   τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ
[490]   ~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν ἐν  κοινῷ   πολλὰ σιτία καὶ ποτά, ὦμεν
[449]   αὐτῷ καλῶς (καὶ διὰ βραχέων  ἀπεκρίνω,   καὶ νῦν οὕτως εἰπὲ τίς
[448]   ψέγοντος, ἥτις δέ ἐστιν οὐκ  ~ἀπεκρίνω.   ~(Πῶλος) οὐ γὰρ ἀπεκρινάμην ὅτι
[509]   οὐκ αὐτό γέ μοι τοῦτο  ἀπεκρίνω,   ~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν σοι δοκοῦμεν
[462]   ἀγροικότερον τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν·  ὀκνῶ   γὰρ Γοργίου ἕνεκα λέγειν, μὴ
[520]   δεινὸν αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ  μόνῳ   ἀσφαλὲς ταύτην τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι,
[475]   ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν τῷ ~ἔμπροσθεν  χρόνῳ   αἴσχιον εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[518]   πλησμονὴ ~νόσον φέρουσα συχνῷ ὕστερον  χρόνῳ,   ἅτε ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα,
[455]   ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ  χρόνῳ   διδάξαι οὕτω μεγάλα πράγματα. ~(Γοργίας)
[488]   ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ τῷ ὑστέρῳ  χρόνῳ   μὴ ταὐτὰ πράττοντα ἅπερ ὡμολόγησα,
[517]   λόγοις· ἐν παντὶ γὰρ τῷ  χρόνῳ   ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα εἰς
[503]   ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν τῷ πρόσθεν  χρόνῳ   χείρους ~ὄντες; ἐγὼ μὲν γὰρ
[518]   τότε πλησμονὴ ~νόσον φέρουσα  συχνῷ   ὕστερον χρόνῳ, ἅτε ἄνευ τοῦ
[522]   ~οὔτε γὰρ ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα  ἕξω   αὐτοῖς λέγειν, ἃς οὗτοι εὐεργεσίας
[522]   δημοσίᾳ, οὔτε τὸ ἀληθὲς  ἕξω   εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως (πάντα ταῦτα
[470]   ἄρα ἐγὼ τῷ παιδὶ χάριν  ἕξω,   ἴσην δὲ καὶ σοί, ἐάν
[521]   παραινεῖς, τὰ κομψὰ ταῦτα, οὐχ  ἕξω   ὅτι ~λέγω ἐν τῷ δικαστηρίῳ.
[523]   ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι  λέξω   μέλλω λέγειν. ὥσπερ γὰρ
[464]   δή σοι, ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον  ἐπιδείξω   λέγω. δυοῖν ὄντοιν τοῖν
[494]   βέλτιστε· διατέλει γὰρ ὥσπερ  ἤρξω,   καὶ ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ
[488]   τῇ ἐμῇ· σὺ οὖν, ὥσπερ  ~ἤρξω   νουθετεῖν με, μὴ ἀποστῇς, ἀλλ'
[521]   Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ εἶ, ὥσπερ  ἤρξω   παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ, διατελεῖν
[466]   αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ τὸν κύνα,  ἀμφιγνοῶ   μέντοι, Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου
[487]   ταῦτ' ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ.  ~ἐννοῶ   γὰρ (ὅτι τὸν μέλλοντα βασανιεῖν
[506]   οὐ δοκεῖ, Σώκρατες, χρῆναί  πω   (ἀπιέναι, ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε τὸν
[455]   μὲν γάρ τοι ~οὐδ' αὐτός  πω   δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι λέγω. ὅταν
[448]   καὶ λέγω ὅτι ~οὐδείς μέ  πω   ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν πολλῶν ἐτῶν.
[463]   πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ γάρ  (πω   πέπυσται ὁποῖόν φημι ἐγὼ τῆς
[463]   γε, Γοργία· οὐδὲν γάρ  πω   σαφὲς λέγω, πῶλος δὲ ὅδε
[451]   καὶ τοῦτο λέγεις (καὶ οὐδέν  πω   σαφές. ~οἴομαι γάρ σε ἀκηκοέναι
[470]   οἶδα, Πῶλε· οὐ γάρ  πω   συγγέγονα τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί
[521]   ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι. βούλει σοι  εἴπω   δι' ὅτι ταῦτα προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης)
[503]   ~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω ἔγωγε πῶς  εἴπω.   ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν ζητῇς καλῶς,
[521]   μετ' ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα μὴ  εἴπω   μόνος, ἐπιχειρεῖν τῇ ὡς ἀληθῶς
[521]   ἔχω, ἵνα μὴ αὖ ~ἐγὼ  εἴπω   ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ ἕξει
[521]   ἵνα μὴ αὖ καὶ ἐγὼ  ~εἴπω,   ὅτι Πονηρός γε ὢν ἀγαθὸν
[467]   κακηγόρει, λῷστε Πῶλε, ἵνα  προσείπω   σε (κατὰ σέ· ἀλλ' εἰ
[526]   τούτων τῶν λόγων πέπεισμαι, ~καὶ  σκοπῶ   ὅπως ἀποφανοῦμαι τῷ κριτῇ ὡς
[492]   δέομαι οὖν ~ἐγώ σου μηδενὶ  τρόπῳ   ἀνεῖναι, ἵνα τῷ ὄντι κατάδηλον
[469]   κἂν ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ τῷ  τρόπῳ   ἥντινά σοι δοκοῖ, καὶ τά
[480]   ἄλλον ἀδικῇ ἐχθρός, παντὶ  τρόπῳ   παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα καὶ λέγοντα,
[463]   τὴν ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν λέληθα  οὔπω   ἀποκεκριμένος, δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ
[497]   ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ  οὔπω   εἶδες ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι
[500]   ~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως οὖν  οὔπω   οἶσθα τί λέγω. ~(Καλλίκλης) οὐ
[505]   λυσιτελεῖ μετὰ μοχθηρίας σώματος ζῆν  ἀνθρώπῳ·   ἀνάγκη γὰρ ~οὕτω καὶ ζῆν
[512]   ἄμεινόν ἐστιν ζῆν τῷ μοχθηρῷ  ~ἀνθρώπῳ·   κακῶς γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν.
[485]   νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ τῷ  ἀνθρώπῳ,   κἂν ~πάνυ εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ
[458]   γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν εἶναι  ἀνθρώπῳ,   ὅσον δόξα (ψευδὴς περὶ ὧν
[507]   ζῶντα. οὔτε γὰρ ἂν ἄλλῳ  ἀνθρώπῳ   ~προσφιλὴς ἂν εἴη τοιοῦτος
[485]   ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ εὐφυὴς ᾖ,  ἀνάνδρῳ   γενέσθαι φεύγοντι τὰ μέσα τῆς
[500]   ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγώ σοι σαφέστερον  ἐρῶ.   ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν ἐγώ τε καὶ
[453]   δή, Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ  ἐρῶ   νῦν. ἐγὼ τὴν ἀπὸ τῆς
[486]   Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι  ἐρῶ·   νῦν οἶμαι ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς
[487]   ~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι; ἐγώ σοι  ἐρῶ.   οἶδα ὑμᾶς ἐγώ, Καλλίκλεις,
[470]   ~ὄντα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἀληθῆ γε  ἐρῶ·   οὐ γὰρ οἶδα παιδείας ὅπως
[456]   ἔχει. (μέγα δέ σοι τεκμήριον  ἐρῶ·   πολλάκις γὰρ ἤδη ~ἔγωγε μετὰ
[504]   εἴ σοι ἥδιόν ἐστιν, ἐγὼ  ἐρῶ·   σὺ δέ, ἂν μέν σοι
[486]   μοι μηδὲν ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ γὰρ  ἐρῶ   ~τῇ σῇ οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ
[511]   εἶναι, ἐγώ σοι ~(μείζω ταύτης  ἐρῶ,   τὴν κυβερνητικήν, οὐ μόνον
[493]   ἀκολάστου, οἷον ~εἰ δυοῖν ἀνδροῖν  ἑκατέρῳ   πίθοι πολλοὶ εἶεν καὶ τῷ
[524]   ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ  ἑτέρω,   ἵνα ὡς δικαιοτάτη ~κρίσις
[475]   οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τῷ  ἑτέρῳ   λείπεται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τῷ
[503]   καὶ προσαναγκάζει τὸ ἕτερον τῷ  ἑτέρῳ   πρέπον τε εἶναι καὶ ἁρμόττειν,
[493]   τούτων ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ δ'  ἑτέρῳ   τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ ~καὶ
[481]   ἂν ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ  ἑτέρῳ   τὸ ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω δ'
[493]   εἰς τὸν τετρημένον πίθον ὕδωρ  ἑτέρῳ   τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ δὲ
[475]   θάτερον κάλλιον ᾖ, τῷ  ἑτέρῳ   τούτοιν ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον κάλλιόν
[493]   πολλοὶ εἶεν καὶ τῷ μὲν  (ἑτέρῳ   ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις, μὲν
[484]   ἐν τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ  περαιτέρω   τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν
[487]   ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας καὶ  αἰσχυντηροτέρω   μᾶλλον τοῦ δέοντος· πῶς γὰρ
[487]   μὲν καὶ (φίλω ἐστὸν ἐμώ,  ~ἐνδεεστέρω   δὲ παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον
[503]   τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ ἐν τῷ  ὑστέρῳ   λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι
[488]   σοι ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ τῷ  ὑστέρῳ   χρόνῳ μὴ ταὐτὰ πράττοντα ἅπερ
[512]   ἄρα ἐν τῷ τοῦ σώματος  ~τιμιωτέρῳ,   τῇ ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα ἔχει
[512]   οὐκ ἄμεινόν ἐστιν ζῆν τῷ  μοχθηρῷ   ~ἀνθρώπῳ· κακῶς γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν
[511]   τὸ μέγιστον αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει  μοχθηρῷ   ὄντι τὴν ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ
[485]   διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ παῖζον,  χαίρω   ~τε καὶ χαρίεν μοι φαίνεται
[451]   δὲ ~καὶ ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι,  πειρῶ   εἰπεῖν περὶ τί ἐν
[504]   τῆς τάξεως καὶ τοῦ κόσμου;  πειρῶ   ~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ
[455]   περὶ ὧν νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν;  πειρῶ   οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'
[503]   (ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ  χείρω,   μή, τοῦτο δὲ τέχνη τις
[519]   ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ νῦν  ὁρῶ   γιγνόμενον καὶ ἀκούω τῶν παλαιῶν
[486]   ἔχειν καὶ τοὺς ~ἄλλους τοὺς  πόρρω   ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν γὰρ
[458]   πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν ἴσως  πόρρω   ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν
[484]   καὶ πάνυ εὐφυὴς καὶ  πόρρω   τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων
[456]   τεμεῖν καῦσαι παρασχεῖν τῷ  ~ἰατρῷ,   οὐ δυναμένου τοῦ ἰατροῦ πεῖσαι,
[475]   ἀλλὰ γενναίως τῷ λόγῳ ὥσπερ  ~ἰατρῷ   παρέχων ἀποκρίνου, καὶ (φάθι
[480]   ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν  ἰατρῷ,   τὸ ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν διώκοντα,
[472]   σοί, ἐὰν μὴ ἐγώ σοι  ~μαρτυρῶ   εἷς ὢν μόνος, τοὺς δ'
[466]   ἀποκρίσει εἴ ~τι ἔχεις χρῆσθαι,  χρῶ.   ~(Πῶλος) ~τί οὖν φῄς; κολακεία
[501]   ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ  συγχωρῶ,   ἵνα σοι καὶ περανθῇ
[504]   ἀπίῃ. συγχωρεῖς οὔ; ~(Καλλίκλης)  συγχωρῶ.   ~(Σωκράτης) ~τί γὰρ ὄφελος,
[455]   ~δύναμιν ἅπασαν· αὐτὸς γὰρ καλῶς  ὑφηγήσω.   οἶσθα γὰρ δήπου ὅτι τὰ
[516]   ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει σοι  ὁμολογήσω;   ~(Σωκράτης) εἰ δοκῶ γε σοι
[449]   δὲ εἰς αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ  ποιήσω,   καὶ οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι.
[462]   ἐρώτα ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ  ποιήσω   ταῦτα. καί μοι ἀπόκριναι,
[489]   πρᾳότερόν με προδίδασκε, ἵνα μὴ  ~ἀποφοιτήσω   παρὰ σοῦ. ~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ,
[495]   λόγος, ἐὰν ἕτερον  φήσω   εἶναι, τὸ αὐτό φημι ~εἶναι.
[479]   ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν  ὅσῳ   ἀθλιώτερόν ἐστι μὴ ὑγιοῦς σώματος
[523]   Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ, ἔφη,  παύσω   τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν μὲν γὰρ
[485]   ~ὅταν δὲ σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου  ἀκούσω,   πικρόν τί μοι δοκεῖ χρῆμα
[524]   Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα  δώσω   ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ
[499]   ὁμοίως γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς  τῷ   ἀγαθῷ καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς
[483]   νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα ἐν τούτοις,  τῷ   ἀδικεῖν τε καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι,
[483]   τούτοις, τῷ ἀδικεῖν τε καὶ  τῷ   ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ κατὰ νόμον
[508]   καὶ αἴσχιον εἶναι ἐμοὶ  τῷ   ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ
[509]   τῶν κακῶν ~ἐστιν ἀδικία  τῷ   ἀδικοῦντι καὶ ἔτι τούτου μεῖζον
[508]   καὶ ἐμὲ καὶ ~τὰ ἐμὰ  τῷ   ἀδικοῦντι καὶ κάκιον καὶ αἴσχιον
[460]   ἐξελαύνειν ἐκ τῆς πόλεως, ἀλλὰ  τῷ   ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ ὀρθῶς χρωμένῳ
[513]   τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν  τῷ   Ἀθηναίων δήμῳ καὶ ~ναὶ μὰ
[513]   ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ δήμῳ  τῷ   Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς
[470]   Πῶλε· οὐ γάρ πω συγγέγονα  τῷ   ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί δέ; συγγενόμενος
[485]   γὰρ νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ  τῷ   ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ εὐφυὴς ᾖ,
[510]   πολλοῦ δεῖ, εἴπερ ὅμοιος ἔσται  τῷ   ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ
[510]   ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι  τῷ   ἄρχοντι. οὗτος ~μέγα (ἐν ταύτῃ
[484]   ἅπερ ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν  τῷ   ᾄσματι ἐν λέγει ὅτι
[465]   ἂν ~πάντα χρήματα ἐφύρετο ἐν  τῷ   αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων τῶν τε
[465]   δ' ἐγγὺς ὄντων φύρονται ἐν  τῷ   αὐτῷ καὶ περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ
[520]   πονηρόν ἐστιν εἰς σφᾶς,  τῷ   αὐτῷ λόγῳ τούτῳ ἅμα καὶ
[490]   αὖ νῦν λέγεις; ἐὰν ἐν  τῷ   αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ νῦν, πολλοὶ
[513]   πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν·  τῷ   αὑτῶν γὰρ (ἤθει λεγομένων τῶν
[490]   πάντων ἀσθενέστατος ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον  τῷ   βελτίστῳ, Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως,
[526]   πράξαντος καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν  τῷ   βίῳ, ἠγάσθη τε καὶ ἐς
[482]   Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν ἅπαντι  τῷ   βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε οἶμαι,
[500]   ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν τούτω διττὼ  τὼ   βίω, σκέψασθαι τί τε διαφέρετον
[508]   μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ  τῷ   βουλομένῳ ὥσπερ οἱ ἄτιμοι τοῦ
[481]   ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι, ἐπεὶ  τῷ   γε μὴ μέλλοντι ~ἀδικεῖν οὐ
[493]   ἀλλ' ἕνεκα τούτων ἡσυχίαν ἔχοι·  τῷ   δ' ἑτέρῳ τὰ μὲν νάματα,
[464]   τοῦ μὲν βελτίστου οὐδὲν φροντίζει,  τῷ   δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν
[513]   λεγομένων τῶν λόγων ἕκαστοι χαίρουσι,  τῷ   ~δὲ ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ μή
[490]   πάντα ἐκεῖνον δεῖ νέμειν, ἐν  τῷ   δὲ ἀναλίσκειν τε αὐτὰ καὶ
[487]   μὴ κήδεσθαί μου ὥσπερ σύ·  τὼ   δὲ ~ξένω τώδε, Γοργίας τε
[525]   ἀνηρτημένους ἐκεῖ ἐν Ἅιδου ἐν  τῷ   ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ τῶν ἀδίκων
[510]   τοῖς αὐτοῖς χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι  τῷ   δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι
[500]   ταῦτα ~πράττοντα, λέγοντά τε ἐν  τῷ   δήμῳ καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ
[451]   εἴποιμ' ἂν ὥσπερ οἱ ἐν  τῷ   δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ μὲν
[513]   δεῖ σὲ ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι  τῷ   δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις
[515]   ὅτε Περικλῆς ἤρχετο λέγειν ἐν  τῷ   δήμῳ, χείρους ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι
[505]   τὸν λόγον, ~καὶ ἄλλῳ  τῳ   διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς οὖν ἄλλος
[460]   τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως χρῆται, ~μὴ  τῷ   διδάξαντι ἐγκαλεῖν μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ
[456]   ἐκεῖνοι μὲν γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ  τῷ   δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς τοὺς
[521]   οὐχ ἕξω ὅτι ~λέγω ἐν  τῷ   δικαστηρίῳ. αὐτὸς δέ μοι
[472]   οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν ἐν  τῷ   Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης
[452]   καὶ οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ  τῷ   δυναμένῳ λέγειν καὶ ~πείθειν τὰ
[466]   γε λέγεις ἀγαθόν τι εἶναι  τῷ   δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν λέγω
[466]   μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν εἶναι  τῷ   δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ γὰρ οὖν.
[506]   αὖ καὶ ~ζῴου παντός, οὐ  τῷ   εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει
[504]   ὄνομά ἐστιν ἐν τῷ σώματι  τῷ   ἐκ τῆς τάξεώς τε καὶ
[477]   ἐστιν ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐν  τῷ   ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον
[475]   ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν  τῷ   ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον εἶναι τὸ
[504]   ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε. τί δὲ αὖ  τῷ   ἐν τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ
[525]   προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει δὲ παντὶ  τῷ   ἐν τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ' ἄλλου
[475]   ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν  τῷ   ἐναντίῳ, λύπῃ τε καὶ κακῷ;
[488]   καὶ τοὺς νόμους ~τίθενται ἐπὶ  τῷ   ἑνί, ὥσπερ καὶ σὺ ἄρτι
[499]   σῶμα ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν  τῷ   ἐσθίειν ~καὶ πίνειν ἡδονάς,
[524]   δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν τι  τὼ   ἑτέρω, ἵνα ὡς δικαιοτάτη
[475]   ~(Πῶλος) οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  τῷ   ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[503]   τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει τὸ ἕτερον  τῷ   ἑτέρῳ πρέπον τε εἶναι καὶ
[481]   οὐκ ἂν ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι  τῷ   ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω
[475]   καλοῖν θάτερον κάλλιον ᾖ,  τῷ   ἑτέρῳ τούτοιν ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον
[512]   φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων  τῷ   θεῷ καὶ πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν
[474]   κατὰ ἡδονήν τινα, ἐὰν ἐν  τῷ   θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας;
[456]   τεμεῖν καῦσαι παρασχεῖν  τῷ   ~ἰατρῷ, οὐ δυναμένου τοῦ ἰατροῦ
[522]   τί ἂν οἴει ἐν τούτῳ  τῷ   κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν;
[475]   ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)  τῷ   κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[526]   πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι  τῷ   κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν·
[524]   οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν  τῷ   λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ ~ἐξ
[506]   γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι (μὲν οὖν  τῷ   λόγῳ ἐγὼ ὡς ἄν μοι
[469]   ~ὦ μακάριε, ἐμοῦ δὴ λέγοντος  τῷ   λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ ἐγὼ
[457]   οὐ ζητοῦντας τὸ προκείμενον ἐν  ~τῷ   λόγῳ· καὶ ἔνιοί γε τελευτῶντες
[492]   ἀγεννῶς γε, Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ  τῷ   λόγῳ παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ ~σὺ
[471]   ὡς σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ  τῷ   λόγῳ, φάσκων τὸν ἀδικοῦντα οὐκ
[527]   ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι  τῷ   λόγῳ χρησώμεθα τῷ νῦν παραφανέντι,
[495]   ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα  τῷ   λόγῳ ὡς σοῦ σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης)
[475]   οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως  τῷ   λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου,
[507]   ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται καὶ σωφροσύνη  (τῷ   μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν,
[490]   αὐτῷ, ὅτι βελτίων ἐστίν,  τῷ   μὲν ~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον δεῖ
[494]   ~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις, Σώκρατες.  τῷ   μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ'
[493]   ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ εἶεν καὶ  τῷ   μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις,
[474]   ὅρα οὖν εἰ ἐθελήσεις ἐν  τῷ   μέρει διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ
[462]   ἀναθέμενος ὅτι σοι δοκεῖ, ἐν  τῷ   μέρει ~ἐρωτῶν τε καὶ ἐρωτώμενος,
[474]   νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν  τῷ   μέρει παράδος, ~καὶ πείρασαι τοῦ
[517]   ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι σώματος, παντὶ  τῷ   μὴ εἰδότι ὅτι ~ἔστιν τις
[512]   ὅτι οὐκ ἄμεινόν ἐστιν ζῆν  τῷ   μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ· κακῶς γὰρ ἀνάγκη
[527]   οὖν ἡγεμόνι τῷ λόγῳ χρησώμεθα  τῷ   νῦν παραφανέντι, ὃς ἡμῖν σημαίνει
[524]   τῇ τριόδῳ ~ἐξ ἧς φέρετον  τὼ   ὁδώ, μὲν εἰς μακάρων
[510]   καὶ σοφοὶ λέγουσιν, ὅμοιος  τῷ   ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ σοί; ~(Καλλίκλης)
[493]   Σικελός ~τις Ἰταλικός, παράγων  τῷ   ὀνόματι διὰ τὸ πιθανόν τε
[517]   τε καὶ ἰατρική, δὴ  τῷ   ὄντι γε ~ἐστὶν σώματος θεραπεία,
[520]   ταύτην τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ  τῷ   ὄντι ~δύναιτό τις ἀγαθοὺς ποιεῖν.
[527]   οὐδὲν γὰρ δεινὸν πείσῃ, ἐὰν  τῷ   ὄντι ᾖς καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν
[493]   κατθανεῖν δὲ ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς  τῷ   ὄντι ἴσως τέθναμεν· ἤδη γάρ
[492]   σου μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα  τῷ   ὄντι κατάδηλον γένηται πῶς βιωτέον.
[487]   εἶ, ὡς καὶ αὐτὸς φῄς.  τῷ   ὄντι οὖν ἐμὴ καὶ
[495]   Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ  τῷ   ὄντι, Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ;
[482]   ἐνόει ~εἰπεῖν. σὺ γὰρ  τῷ   ὄντι, Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα
[526]   ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι  ~τῷ   ὄντι ὡς ἂν δύνωμαι βέλτιστος
[502]   γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι  τῷ   ὄχλῳ τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον
[470]   λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα ἐγὼ  τῷ   παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην δὲ
[514]   τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο ἐν  τῷ   πίθῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν,
[520]   σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ  τῷ   πράγματι ~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς
[523]   μὲν οὖν καὶ δὴ εἴρηται  τῷ   Προμηθεῖ (ὅπως ἂν παύσῃ ~αὐτῶν.
[503]   ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν  τῷ   πρόσθεν χρόνῳ χείρους ~ὄντες; ἐγὼ
[513]   δήμῳ καὶ ~ναὶ μὰ Δία  τῷ   Πυριλάμπους γε πρός. ὅστις οὖν
[450]   βούλεσθαι ῥητορικὴν καλεῖν, οὐχ ὅτι  τῷ   ~ῥήματι οὕτως εἶπες, ὅτι
[462]   φῂς σὺ ποιῆσαι τέχνην ἐν  τῷ   συγγράμματι (ὃ ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων.
[464]   καὶ προσποιεῖται τὰ βέλτιστα σιτία  τῷ   σώματι εἰδέναι, ~ὥστ' εἰ δέοι
[465]   ἄν, εἰ μὴ ψυχὴ  τῷ   σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ' ~αὐτὸ αὑτῷ,
[499]   αἱ μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν  τῷ   σώματι, ἰσχὺν ~ἄλλην
[524]   εἶχε τῶν πληγῶν οὐλὰς ἐν  τῷ   σώματι ὑπὸ μαστίγων
[489]   ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων πλὴν ~ἴσως  τῷ   σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ οὗτοι φῶσιν,
[504]   ~τί οὖν ὄνομά ἐστιν ἐν  τῷ   σώματι τῷ ἐκ τῆς τάξεώς
[507]   ἂν εἴη ἐναντίως ~ἔχων  τῷ   σώφρονι, ἀκόλαστος, ὃν σὺ
[510]   ἐκεῖνος μόνος ἄξιος λόγου φίλος  τῷ   τοιούτῳ, ὃς ἂν ὁμοήθης ὤν,
[512]   εἰ δέ τις ἄρα ἐν  τῷ   τοῦ σώματος ~τιμιωτέρῳ, τῇ ψυχῇ,
[469]   ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ  τῷ   τρόπῳ ἥντινά σοι δοκοῖ, καὶ
[476]   ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα πάθος  τῷ   τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον ἂν τὸ
[512]   ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν, καὶ  ~τῷ   ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ' ἂν δοῦναι
[506]   μοι δοκῇ ἔχειν· ἐὰν δέ  τῳ   ὑμῶν μὴ ~τὰ ὄντα δοκῶ
[503]   μὴ τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ ἐν  τῷ   ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν
[488]   μέν σοι ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ  τῷ   ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ ταὐτὰ πράττοντα
[517]   τοῖς λόγοις· ἐν παντὶ γὰρ  τῷ   χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα
[494]   ἐστὶν τὸ ~ἡδέως ζῆν, ἐν  τῷ   ὡς πλεῖστον ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[493]   οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω  κάτω,   καὶ τοῦτο ἄρα τις μυθολογῶν
[481]   δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ' ~ἄνω (καὶ  κάτω   μεταβαλλομένου· ἔν τε τῇ ἐκκλησίᾳ,
[511]   ἑκάστοτε τοὺς λόγους ἄνω καὶ  κάτω,   Σώκρατες· οὐκ ~οἶσθα
[476]   καὶ τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτως  ἐχέτω·   μετὰ τοῦτο ~δὲ περὶ οὗ
[506]   εἰδὼς λέγω λέγω, ἀλλὰ  ζητῶ   κοινῇ μεθ' ὑμῶν, ὥστε, ἂν
[507]   οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος,  ὅτῳ   δὲ μὴ ἔνι ~κοινωνία, φιλία
[506]   καὶ ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ, ἥτις  ἑκάστῳ   ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα ἔστιν ταῦτα;
[510]   λέγειν. φίλος μοι δοκεῖ ἕκαστος  ἑκάστῳ   εἶναι ~ὡς οἷόν τε μάλιστα,
[506]   ~κόσμος τις ἄρα ἐγγενόμενος ἐν  ἑκάστῳ   ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει
[452]   ἄρχειν ἐν τῇ αὑτοῦ πόλει  ~ἑκάστῳ.   ~(Σωκράτης) τί οὖν δὴ τοῦτο
[516]   γε σοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης)  ἔστω   δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ
[513]   ~τυγχάνει οὖσα· γάρ; ~(Καλλίκλης)  ἔστω,   εἰ βούλει, σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης)
[510]   τοὺς ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης)  ~ἔστω   σοι τοῦτο, Σώκρατες, οὕτως,
[505]   καὶ ἔλαττον; ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης)  ἔστω.   ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ οἶμαι λυσιτελεῖ
[516]   ἀδικωτέρους τε καὶ χείρους; ~(Καλλίκλης)  ἔστω.   ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς τὰ
[504]   σωφροσύνη. φῂς ~ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)  ἔστω.   ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα βλέπων
[504]   τοῦτ' ~ἔχειν οὔ; ~(Καλλίκλης)  ἔστω   τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα
[464]   οὐδὲν φροντίζει, τῷ δὲ ἀεὶ  ἡδίστῳ   θηρεύεται τὴν ἄνοιαν ~καὶ ἐξαπατᾷ,
[490]   πλεονεκτεῖν τῶν ~σπερμάτων καὶ ὡς  πλείστῳ   σπέρματι χρῆσθαι εἰς τὴν αὑτοῦ
[490]   ἀσθενέστατος ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον τῷ  βελτίστῳ,   Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως, ὠγαθέ;
[512]   ὅτι κυβερνήτου, ~οὔτε ἄλλου οὐδενὸς  ἐλάττω   ἐνίοτε δύναται σῴζειν· πόλεις γὰρ
[488]   γὰρ εἴ τι μὴ ὀρθῶς  πράττω   κατὰ τὸν βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ,
[515]   παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις ὅτι οὐ  πράττω,   οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους, φέρε, Καλλικλῆς
[522]   (πάντα ταῦτα ἐγὼ λέγω, καὶ  πράττω   τὸ ὑμέτερον δὴ τοῦτο,
[488]   ἔστι βελτίω μὲν εἶναι,  ἥττω   δὲ καὶ ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω
[500]   ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν τούτω  διττὼ   τὼ βίω, σκέψασθαι τί τε
[488]   ἥττω δὲ καὶ ἀσθενέστερον, καὶ  ~κρείττω   μὲν εἶναι, μοχθηρότερον δέ·
[488]   αὐτὸν βελτίω καλεῖς σὺ καὶ  κρείττω;   (οὐδὲ γάρ τοι τότε οἷός
[488]   κατὰ ~φύσιν; ἄγειν βίᾳ τὸν  κρείττω   τὰ τῶν ἡττόνων καὶ ἄρχειν
[483]   ~οὕτω τὸ δίκαιον κέκριται, τὸν  κρείττω   τοῦ ἥττονος ἄρχειν καὶ πλέον
[465]   ~πάντα χρήματα ἐφύρετο ἐν τῷ  αὐτῷ,   ἀκρίτων ὄντων τῶν τε ἰατρικῶν
[471]   ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ οὐ μετεμέλησεν  αὐτῷ,   ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν,
[520]   φάναι συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή τις  αὐτῷ   ἀργύριον διδῷ. γάρ; ~(Καλλίκλης)
[466]   ποιῇ ταῦτα ἂν δοκῇ  αὐτῷ   βέλτιστα εἶναι, νοῦν μὴ ~ἔχων;
[448]   ἐροῦ αὐτόν. ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ  αὐτῷ   γε σοὶ βουλομένῳ ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι,
[469]   οὖν ἀποκτείνυσιν ὃν ἂν δόξῃ  αὐτῷ,   δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι
[525]   ἀνίατον οὐ γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν  αὐτῷ·   διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν
[481]   ἄτοπά ἐστιν, ἴσως εἴποις ἂν  αὐτῷ,   εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι
[447]   ἐρωτᾶν, Σώκρατες. καὶ γὰρ  αὐτῷ   ἓν τοῦτ' ἦν τῆς ~ἐπιδείξεως·
[510]   τοὐναντίον οὑτωσὶ ~παρασκευὴ ἔσται  αὐτῷ   ἐπὶ τὸ οἵῳ τε εἶναι
[468]   τινὰ ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν  αὐτῷ   ~ἀφελόμενον χρήματα δήσαντα.
[469]   δύνασθαι, τὸ ποιεῖν δοκεῖ  αὐτῷ·   δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος) οὐ
[468]   οὗτος δήπου ποιεῖ δοκεῖ  αὐτῷ·   γάρ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[504]   εἶναι ὑγιεινόν, ἐξ οὗ ἐν  αὐτῷ   ὑγίεια γίγνεται καὶ
[465]   ἐγγὺς ὄντων φύρονται ἐν τῷ  αὐτῷ   καὶ περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ
[511]   φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ μέγιστον  αὐτῷ   κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι τὴν
[449]   ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ  αὐτῷ   καλῶς (καὶ διὰ βραχέων ἀπεκρίνω,
[520]   ἐστιν εἰς σφᾶς, τῷ  αὐτῷ   λόγῳ τούτῳ ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν
[458]   λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν καὶ  αὐτῷ   μὴ γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε
[468]   ποιοῦντα ἐν πόλει δοκεῖ  ~αὐτῷ   μὴ μέγα δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν
[520]   ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν  αὐτῷ   μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ ἀσφαλὲς
[520]   παιδοτρίβης καὶ μὴ συνθέμενος  αὐτῷ   μισθὸν ὅτι μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς
[512]   οὐδὲν ~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ  αὐτῷ   λόγος. ἀλλὰ σὺ οὐδὲν
[520]   ἀποστερήσειε τὴν χάριν, εἰ προοῖτο  ~αὐτῷ   παιδοτρίβης καὶ μὴ συνθέμενος
[510]   με ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς ἔοικεν,  αὐτῷ   ὁδός ἐστιν, εὐθὺς ἐκ νέου
[490]   τῶν σιτίων πλέον ἡμῶν ἑκτέον  αὐτῷ,   ὅτι βελτίων ἐστίν, τῷ
[453]   καὶ περὶ τί, ἀποκρινούμεθά που  αὐτῷ   ~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ
[463]   καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ δὲ  αὐτῷ   οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε καλὸν
[469]   τῇ πόλει, ἂν δοκῇ  αὐτῷ,   ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι καὶ
[503]   ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός τι  αὐτῷ   σχῇ τοῦτο ἐργάζεται. οἷον
[506]   Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι διελεγόμην, ~ἕως  αὐτῷ   τὴν τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν
[468]   εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον εἶναι  αὐτῷ,   ~τυγχάνει δὲ ὂν κάκιον, οὗτος
[522]   ~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό γε ἓν  αὐτῷ   ὑπάρχοι, Καλλίκλεις, σὺ
[490]   νῦν λέγεις; ἐὰν ἐν τῷ  αὐτῷ   ὦμεν, ὥσπερ νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι,
[451]   ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ' ἂν  αὐτῷ,   ~ὥσπερ σὺ ἄρτι, ὅτι τῶν
[452]   ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ οὐχ  αὑτῷ,   ἀλλὰ σοὶ τῷ δυναμένῳ λέγειν
[483]   μὴ οἷός ~τέ ἐστιν αὐτὸς  αὑτῷ   βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ οὗ ἂν
[486]   φῶτα ~ἔθηκε χείρονα, μήτε αὐτὸν  αὑτῷ   δυνάμενον βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ
[482]   τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν  αὑτῷ   εἰπεῖν, σὲ δὲ αὐτὸ τοῦτο
[487]   αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς  αὑτῷ   ἐναντία λέγειν ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων,
[517]   ἐστιν ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι καὶ  αὑτῷ   καὶ τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι
[522]   πολλάκις ὡμολόγησας· εἰ ~βεβοηθηκὼς εἴη  αὑτῷ,   μήτε περὶ (ἀνθρώπους μήτε περὶ
[509]   ~βοήθειαν μὴ δύνασθαι βοηθεῖν μήτε  αὑτῷ   μήτε τοῖς αὑτοῦ φίλοις τε
[452]   γε (Γοργίας) ὅδε τὴν παρ'  αὑτῷ   ~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν εἶναι
[509]   οὖν ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν  αὑτῷ,   (ὥστε ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας ταύτας
[522]   οὕτως διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος ὢν  ἑαυτῷ   βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό γε
[491]   καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν  ἑαυτῷ.   ~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς εἶ· τοὺς
[509]   βοήθειαν μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν  ~ἑαυτῷ   καταγέλαστος ἂν τῇ ἀληθείᾳ εἴη;
[522]   εἰργασμένος. αὕτη γὰρ τῆς βοηθείας  ἑαυτῷ   πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι.
[482]   μᾶλλον ἕνα ὄντα ἐμὲ  ἐμαυτῷ   ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν.
[522]   ταύτην τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα  ἐμαυτῷ   καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν
[508]   οἷός τ' εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε  ἐμαυτῷ   οὔτε τῶν ~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ
[506]   μὴ ~τὰ ὄντα δοκῶ ὁμολογεῖν  ἐμαυτῷ,   χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ
[486]   οὐκ ἂν ἔχοις ὅτι (χρήσαιο  σαυτῷ,   ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν καὶ ~χασμῷο
[526]   ὅτι οὐχ οἷός ~τ' ἔσῃ  σαυτῷ   βοηθῆσαι, ὅταν δίκη σοι
[495]   ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ τὰ δοκοῦντα  σαυτῷ   ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης) καὶ γὰρ σύ,
[505]   λέγων κατὰ σαυτὸν ~ἀποκρινόμενος  σαυτῷ;   ~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι τὸ τοῦ
[472]   τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά γε, ἐπεὶ  οὕτω   γ' ἂν ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης)
[505]   οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)  οὕτω   γάρ που αὐτῇ ἄμεινον τῇ
[492]   ~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι γὰρ ἂν  οὕτω   γε καὶ οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι
[469]   δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος) οὐ δῆτα  οὕτω   γε. ~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν εἰπεῖν
[514]   πολλὰ καὶ μηδενὸς ἄξια,  οὕτω   δὴ ἀνόητον ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν
[508]   ἐάντε, τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ  οὕτω   ~διακεῖσθαι πάντων δὴ αἴσχιστόν ἐστιν,
[457]   καὶ μαθόντες καὶ διδάξαντες ἑαυτούς,  (οὕτω   ~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν
[495]   ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή μοι, ἐπειδὴ  οὕτω   δοκεῖ, διελοῦ τάδε· ἐπιστήμην που
[461]   (τῇ ῥητορικῇ κἂν ἀδίκως χρῷτο,  οὕτω   ~θαυμάσας καὶ ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν
[476]   σφόδρα γε κάει ἀλγεινῶς,  οὕτω   κάεσθαι τὸ καόμενον ὡς ἂν
[505]   σώματος ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ  ~οὕτω   καὶ ζῆν μοχθηρῶς. οὐχ
[509]   ὡς ἑκάστου κακοῦ μέγεθος πέφυκεν,  οὕτω   καὶ κάλλος τοῦ δυνατὸν εἶναι
[507]   προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι  οὕτω.   ~καὶ μὴν περὶ μὲν ἀνθρώπους
[467]   γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν  οὕτω   καὶ περὶ πάντων; ἐάν τίς
[461]   ~(Πῶλος) ~τί δέ, Σώκρατες;  οὕτω   καὶ σὺ περὶ τῆς ῥητορικῆς
[474]   ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τἆλλα πάντα  οὕτω   καὶ σχήματα καὶ χρώματα
[476]   τύπτει ταχὺ (τύπτων,  οὕτω   καὶ τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος)
[520]   ~δύναιτό τις ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ  οὕτω;   ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ'
[460]   τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ τἆλλα  οὕτω   κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον,
[527]   καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα  οὕτω   κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε ἤδη, ἐὰν
[489]   ~(Σωκράτης) εἶεν, σοφώτατε Καλλίκλεις·  οὕτω   λέγεις; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν.
[458]   ~ἀσχολία, ὥστε τοιούτων λόγων καὶ  οὕτω   λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι
[469]   κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται  ~οὕτω   (μέγα ἐγὼ δύναμαι ἐν τῇδε
[455]   τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι  οὕτω   μεγάλα πράγματα. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα.
[514]   ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν,  οὕτω   μὲν διακειμένων, νοῦν ἐχόντων ἦν
[469]   εἴποις ἰδὼν ὅτι Σώκρατες,  οὕτω   μὲν πάντες ἂν μέγα ~δύναιντο,
[480]   ~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη ταῦτα ἐκείνοις  οὕτω   μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως δὲ μή;
[447]   μάχης φασὶ χρῆναι, Σώκρατες,  οὕτω   μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ, τὸ
[514]   ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  οὕτω   πάντα, τά τε ἄλλα κἂν
[514]   ~ἀνόητόν σοι δοκεῖ ἂν εἶναι  οὕτω   πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν
[507]   σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι,  οὕτω   ~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους
[470]   λέγε. ~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον τὸν  οὕτω   πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ
[453]   ~ἕνεκα ἀλλὰ τοῦ λόγου, ἵνα  οὕτω   προί̈ ὡς μάλιστ' ἂν
[479]   οὐ δοκεῖ καὶ σοὶ  οὕτω;   ~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε,
[466]   πῶς δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι  οὕτω   πως ἔλεγες· οὐχὶ ἀποκτεινύασιν
[484]   ~ἔργοισιν Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει  οὕτω   πως τὸ γὰρ ᾆσμα οὐκ
[456]   τις ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ μέγεθος  οὕτω   σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ πάντα γε
[469]   ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί δέ;  οὕτω   σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ ὧν
[472]   εὐδαίμονα δέ. ἄλλο τι ὡς  οὕτω   σου νομίζοντος διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ
[504]   οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο  οὕτω.   ~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα καὶ κόσμου
[499]   Πώλῳ. ἆρα καὶ σοὶ συνδοκεῖ  οὕτω,   τέλος εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων
[507]   ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα  οὕτω   τίθεμαι καί φημι ταῦτα ἀληθῆ
[483]   πόλεσι καὶ τοῖς γένεσιν, ὅτι  ~οὕτω   τὸ δίκαιον κέκριται, τὸν κρείττω
[494]   ἐκεῖνος ὃς ἂν φῇ ἀνέδην  οὕτω   τοὺς ~χαίροντας, ὅπως ἂν χαίρωσιν,
[504]   τὸ σῶμα καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν  οὕτω   τοῦτ' ~ἔχειν οὔ; ~(Καλλίκλης)
[518]   οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν, οἵ, ἂν  οὕτω   τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες τὰ
[508]   ~ἐκεῖ ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις  οὕτω   φανέντα, ὡς ἐγὼ λέγω, κατέχεται
[465]   ὅπερ μέντοι λέγω, διέστηκε μὲν  ~οὕτω   φύσει, ἅτε δ' ἐγγὺς ὄντων
[527]   πολλούς, φευκτέον· καὶ τῇ ῥητορικῇ  οὕτω   ~χρηστέον ἐπὶ τὸ δίκαιον ἀεί,
[485]   ἴδω, ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι  οὕτω,   ψελλιζόμενον καὶ παῖζον, χαίρω ~τε
[486]   νῦν οἶμαι ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς  τοιούτῳ   ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης) τί δή;
[510]   μόνος ἄξιος λόγου φίλος τῷ  τοιούτῳ,   ὃς ἂν ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ
[493]   τὸν τετρημένον πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ  τοιούτῳ   τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ δὲ κόσκινον
[508]   ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον  τοσούτῳ   κάκιον· ~καὶ τὸν μέλλοντα ὀρθῶς
[520]   σφᾶς, τῷ αὐτῷ λόγῳ  τούτῳ   ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι
[512]   πολλὰ νοσήματα ἔχει καὶ ἀνίατα,  τούτῳ   δὲ βιωτέον ἐστὶν ~καὶ τοῦτον
[500]   καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν  τούτω   διττὼ τὼ βίω, σκέψασθαι τί
[515]   ἀλλὰ τόδε μοι εἰπὲ ἐπὶ  τούτῳ,   εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα
[510]   ἂν αὐτὸν τύραννος καὶ  τούτῳ   ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ νοῦ οὐκ
[518]   σὺ νῦν, ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον  τούτῳ   ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους, οἳ τούτους
[494]   ἔτι μήτε λυπούμενον. ἀλλ' ἐν  τούτῳ   ἐστὶν τὸ ~ἡδέως ζῆν, ἐν
[506]   αὐτὸς ἡδέως μὲν ἂν Καλλικλεῖ  τούτῳ   ἔτι διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ τὴν
[470]   δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί δέ; ἐν  τούτῳ   πᾶσα εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης)
[484]   ~αντιοπε τέ ἐστιν ἕκαστος ἐν  τούτῳ,   καὶ ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων
[510]   ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ  τούτῳ   μέγα δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε,
[484]   ἐπείγεται, ~νέμων τὸ πλεῖστον ἡμέρας  τούτῳ   μέρος, ~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει
[519]   ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ μέμφεσθαι  τούτῳ   ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς γεγονώς
[527]   ~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν καὶ τεθνάναι.  τούτῳ   οὖν ἑπώμεθα, καὶ τοὺς ἄλλους
[479]   ὁστισοῦν μὴ δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν,  τούτῳ   προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως τῶν
[513]   δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις  τούτῳ   προσφιλὴς εἶναι καὶ μέγα δύνασθαι
[512]   ἂν ~εἷς ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ  τούτῳ   σκεπτέον τίν' ἂν τρόπον τοῦτον
[510]   οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  τούτῳ   τὸ μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ
[485]   γὰρ νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει  τούτῳ   τῷ ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ εὐφυὴς
[522]   ~ὑμᾶς· τί ἂν οἴει ἐν  τούτῳ   τῷ κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν
[471]   νῦν, ὡς σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι  τούτῳ   τῷ λόγῳ, φάσκων τὸν ἀδικοῦντα
[520]   καὶ σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι  τούτῳ   τῷ πράγματι ~αὐτοὶ παιδεύουσιν,
[469]   ~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη οἰκία  τούτῳ   τῷ τρόπῳ ἥντινά σοι δοκοῖ,
[519]   διδασκάλου, σχόντας δὲ δικαιοσύνην, ἀδικεῖν  τούτῳ   οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ
[515]   ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ φιλονικίᾳ γε  ἐρωτῶ,   ἀλλ' ὡς ἀληθῶς βουλόμενος εἰδέναι
[448]   βούλει, ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν)  ~ἐρωτῶ   δή. εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων
[463]   φημὶ εἶναι τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος)  ~ἐρωτῶ   δή, καὶ ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον.
[462]   μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος)  ἐρωτῶ   δή, τίς τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης)
[466]   λόγου τινὸς ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος)  ἐρωτῶ   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε
[496]   ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ἔτι πλείω  ἐρωτῶ,   ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν καὶ
[518]   τῇ πόλει, καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ  ἐρωτῶ   οἵτινες, δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι
[494]   κνησιῷ ἔτι τί σε  ἐρωτῶ;   ὅρα, Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ,
[454]   ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν λόγον  ἐρωτῶ,   οὐ σοῦ ἕνεκα ἀλλ' ἵνα
[475]   (φάθι μὴ  ἐρωτῶ.   ~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ ἂν δεξαίμην,
[466]   ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος) ἀλλ' ἔγωγε σὲ  ἐρωτῶ.   ~(Σωκράτης) ~εἶεν, φίλε· ἔπειτα
[456]   καὶ θαυμάζων, Γοργία, πάλαι  ἐρωτῶ   τίς ποτε δύναμίς ἐστιν
[489]   σε λέγειν τὸ ~κρεῖττον, καὶ  ἀνερωτῶ   γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι ὅτι λέγεις.
[454]   ~μὲν δῆλον (εἶναι, ἐγὼ δ'  ἐπανερωτῶ   ὅπερ γὰρ λέγω, τοῦ ἑξῆς
[485]   πρὸς σὲ ἐπιεικῶς ἔχω φιλικῶς·  κινδυνεύω   οὖν πεπονθέναι νῦν ὅπερ
[490]   βούλεσθαι λέγειν καὶ οὐ ῥήματι  θηρεύω   εἰ ~εἷς τῶν μυρίων
[453]   οὐκ οἶδα, οὐ μὴν ~ἀλλ'  ὑποπτεύω   γε ἣν οἶμαί σε λέγειν
[524]   Καλλίκλεις, ἐγὼ ἀκηκοὼς  πιστεύω   (ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ ~τούτων
[515]   Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε οὐκέτι  ἀκούω,   ἀλλ' οἶδα σαφῶς καὶ ἐγὼ
[470]   ~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ μή, ἀλλ'  ἀκούω   γε. ~(Πῶλος) ~εὐδαίμων οὖν σοι
[515]   ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ γὰρ ἔγωγε  ἀκούω,   ~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ
[487]   λήσετε διαφθαρέντες. ἐπειδὴ οὖν σου  ἀκούω   ταὐτὰ ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος ἅπερ τοῖς
[519]   καὶ νῦν ὁρῶ γιγνόμενον καὶ  ἀκούω   τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι
[487]   τώδε, Γοργίας τε καὶ Πῶλος,  σοφὼ   μὲν καὶ (φίλω ἐστὸν ἐμώ,
[466]   ~καὶ σὺ λόγον, ἐὰν δὲ  ἔχω,   ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον γάρ.
[503]   ἄνδρα τούτων τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ  ἔχω   ἔγωγε πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'
[503]   ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μὰ Δία οὐκ  ἔχω   ἔγωγέ σοι εἰπεῖν τῶν γε
[521]   μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται ἐάν τι  ἔχω,   ἵνα μὴ αὖ ~ἐγὼ εἴπω
[486]   ψυχήν, εὖ εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς  ἔχω   καὶ οὐδέν με δεῖ ἄλλης
[466]   καὶ (ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου μὴ  ἔχω   ὅτι χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ σὺ
[507]   ψυχὴ ἀγαθή. ἐγὼ μὲν οὐκ  ἔχω   παρὰ ταῦτα ἄλλα φάναι,
[464]   μίαν μὲν οὕτως ὀνομάσαι οὐκ  ἔχω   σοι, μιᾶς δὲ οὔσης τῆς
[474]   περὶ σώματος κάλλους; ~(Πῶλος) οὐκ  ἔχω.   ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τἆλλα πάντα
[485]   ~Σώκρατες, πρὸς σὲ ἐπιεικῶς  ἔχω   φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι νῦν
[485]   ἄξιον. ταὐτὸν οὖν ἔγωγε τοῦτο  πάσχω   καὶ πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ
[485]   χρῆμα γίγνεται, καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον  πάσχω   πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς
[522]   οὐδέν· ὥστε ἴσως, ὅτι ἂν  τύχω,   τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 25/11/2005