Pages
[465]	τῷ σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ' ~αὐτὸ	αὑτῷ,	καὶ μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο
[522]	πράττω τὸ ὑμέτερον δὴ τοῦτο,	ὦ	~ἄνδρες δικασταί, οὔτε ἄλλο οὐδέν·
[452]	σὺ δὲ δὴ τίς εἶ,	ὦ	ἄνθρωπε, καὶ τί τὸ σὸν
[526]	ὁ Λυσιμάχου· οἱ δὲ πολλοί,	ὦ	ἄριστε, κακοὶ γίγνονται τῶν δυναστῶν.
[505]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ ψυχήν,	ὦ	ἄριστε, οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος;
[479]	~(Σωκράτης) ~σχεδὸν γάρ που οὗτοι,	ὦ	ἄριστε, τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν
[515]	ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως δή,	ὦ	βέλτιστε, ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ τῶν
[515]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν δέ,	ὦ	βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ μὲν
[494]	~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε,	ὦ	βέλτιστε· διατέλει γὰρ ὥσπερ ἤρξω,
[461]	βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν πάθοις,	ὦ	βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ
[511]	σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ,	ὦ	βέλτιστε; ἦ καὶ ἡ τοῦ
[482]	τῷ βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε οἶμαι,	ὦ	βέλτιστε, καὶ τὴν λύραν μοι
[491]	μαλακίαν τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς,	ὦ	βέλτιστε Καλλίκλεις, ὡς οὐ ταὐτὰ
[494]	~ἦ γὰρ ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα,	ὦ	γενναῖε, ἢ ἐκεῖνος ὃς ἂν
[473]	εἶναι ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ,	ὦ	γενναῖε Πῶλε, καὶ οὐκ ἐλέγχεις·
[521]	διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα με,	ὦ	γενναιότατε, παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι
[458]	ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή,	ὦ	Γοργία, ἃ θαυμάζω ἐν τοῖς
[449]	ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν Ἥραν,	ὦ	Γοργία, ἄγαμαί γε τὰς ἀποκρίσεις,
[447]	~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ μοι,	ὦ	Γοργία, ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς ὅδε
[454]	τὴν πειθὼ καὶ περὶ τούτων,	ὦ	Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα μὴ θαυμάζῃς
[451]	Σώκρατες, καὶ ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ὦ	Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο λέγεις
[449]	περὶ λόγους. ~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους,	ὦ	Γοργία; ἆρα οἳ δηλοῦσι τοὺς
[449]	καλεῖν χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον δέ,	ὦ	Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν εἰπὲ τίνα
[448]	ἦ που ἄρα ῥᾳδίως ἀποκρινῇ,	ὦ	Γοργία. ~(Γοργίας) πάρεστι τούτου πεῖραν,
[453]	~(Σωκράτης) ~νῦν μοι δοκεῖς δηλῶσαι,	ὦ	Γοργία, ἐγγύτατα τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα
[453]	~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή,	ὦ	Γοργία. ἐγὼ γὰρ εὖ ἴσθ'
[463]	αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν μοι,	ὦ	Γοργία, εἶναί τι ἐπιτήδευμα τεχνικὸν
[454]	~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι δή,	ὦ	Γοργία, ἐπειδή γε καὶ σοὶ
[452]	ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι οὖν νομίσας,	ὦ	Γοργία, ἐρωτᾶσθαι καὶ ὑπ' ἐκείνων
[455]	ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι· τί ἡμῖν,	ὦ	Γοργία, ἔσται, ~ἐάν σοι συνῶμεν;
[506]	ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δή,	ὦ	Γοργία, καὶ αὐτὸς ἡδέως μὲν
[449]	εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν δεῖ,	ὦ	Γοργία· καί μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ
[459]	ἢ πῶς τὰ τοιαῦτα ἔχει,	ὦ	Γοργία; ~(καὶ πρὸς Διός, ὥσπερ
[457]	οὐ τὸν διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι,	ὦ	Γοργία, καὶ σὲ ἔμπειρον εἶναι
[450]	λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν,	ὦ	Γοργία, λέγεις; ἀλλ' οὐκ οἶμαί
[460]	~καὶ ἐν τοῖς πρώτοις γε,	ὦ	Γοργία, λόγοις ἐλέγετο ὅτι ἡ
[463]	ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε,	ὦ	Γοργία· οὐδὲν γάρ πω σαφὲς
[461]	ποτὲ ἔχει, μὰ τὸν (κύνα,	ὦ	~Γοργία, οὐκ ὀλίγης συνουσίας ἐστὶν
[450]	μὴν καὶ αἱ ἄλλαι τέχναι,	ὦ	Γοργία, οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν
[456]	τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ θαυμάζων,	ὦ	Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ τίς ποτε
[455]	τῶν ~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα,	ὦ	Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ
[454]	σε ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν τις,	ὦ	Γοργία, ~πίστις ψευδὴς καὶ ἀληθής;
[497]	~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης)	ὦ	Γοργία· σμικρὰ καὶ ὀλίγου ἄξια
[455]	δὲ οὔ· ἢ πῶς λέγεις,	ὦ	~Γοργία, τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ
[458]	πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν θορύβου,	ὦ	Γοργία τε καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ
[451]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ σύ,	ὦ	Γοργία. τυγχάνει μὲν γὰρ δὴ
[448]	τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γε,	ὦ	Γοργία, φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς
[449]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις ἄν,	ὦ	Γοργία, ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι
[489]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ μέν,	ὦ	δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς πάλαι τοπάζω
[517]	τούτων ὅστις (βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης)	~ὦ	δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ ψέγω τούτους
[513]	~λυσιτελεῖ καὶ ἐμοί, ὅπως μή,	ὦ	δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ φασὶ τὰς
[469]	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως γε,	ὦ	ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν γε
[508]	τοῦτο διὰ ~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν,	~ὦ	ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν.
[473]	δέ γε καὶ σὲ ποιῆσαι,	ὦ	ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν· φίλον
[491]	ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; αὑτῶν,	ὦ	ἑταῖρε, τί; ἦ τι ἄρχοντας
[519]	δοκεῖ σοι τοῦτο ἄτοπον εἶναι,	ὦ	ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν με
[489]	~ἐπειδὴ οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους; καὶ	ὦ	θαυμάσιε πρᾳότερόν με προδίδασκε, ἵνα
[470]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν,	ὦ	θαυμάσιε, (τὸ μέγα δύνασθαι) πάλιν
[512]	καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ γε,	ὦ	θαυμάσιε, τὸν μηχανοποιόν, ὃς οὔτε
[527]	παρακαλεῖς· ἔστι γὰρ οὐδενὸς ~ἄξιος	ὦ	Καλλίκλεις.
[524]	πορείας τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν,	ὦ	Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω
[447]	πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι,	ὦ	Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν
[497]	οἶδα ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας) ~μηδαμῶς,	ὦ	Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου καὶ ἡμῶν
[447]	ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις,	ὦ	Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν ἂν
[497]	οὐ σὴ αὕτη ἡ τιμή,	ὦ	Καλλίκλεις· ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι
[482]	θεόν, ~οὔ σοι ὁμολογήσει Καλλικλῆς,	ὦ	Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν ἅπαντι
[490]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ μόνον γε,	ὦ	Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν
[506]	παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι,	ὦ	Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ μὲν δὴ ἥ
[512]	εἶναι; καίτοι εἰ βούλοιτο λέγειν,	ὦ	~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ
[514]	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους,	ὦ	Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν
[521]	χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι εἰπέ,	ὦ	Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ εἶ, ὥσπερ
[501]	εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν γάρ,	ὦ	Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι, καὶ
[481]	ἔοικεν, ἢ ἃ δεῖ; ~(Σωκράτης)	~ὦ	Καλλίκλεις, εἰ μή τι ἦν
[525]	ἢ οἷς ἐξῆν ἀλλὰ γάρ,	ὦ	Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν (δυναμένων εἰσὶ
[493]	ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ οὗτος σοί,	ὦ	Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται ὡς τῶν ἐν
[524]	καὶ περὶ τὴν ψυχὴν εἶναι,	ὦ	Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα ἐστὶν ἐν
[513]	~(Σωκράτης) ~ὁ δήμου γὰρ ἔρως,	ὦ	Καλλίκλεις, ἐνὼν ἐν τῇ ψυχῇ
[492]	ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς γε,	ὦ	Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ λόγῳ παρρησιαζόμενος·
[502]	θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον,	ὦ	Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν εἶναι;
[503]	ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν γε,	ὦ	Καλλίκλεις, ἣν πρότερον σὺ ἔλεγες
[507]	εἴη. φασὶ δ' οἱ σοφοί,	ὦ	Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν καὶ (γῆν
[526]	~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ,	ὦ	Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον
[497]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ,	ὦ	Καλλίκλεις· καὶ πρόιθί γε ἔτι
[509]	ἆρα ἄλλως ἢ οὕτως ἔχει,	ὦ	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης)
[513]	κεφαλή. λέγομέν τι πρὸς ~ταῦτα,	ὦ	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅντινά
[499]	ἀγαθὰ εἶναι; οὐ ταῦτα ἀνάγκη,	ὦ	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~πάλαι τοί σου
[500]	ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ πρὸς Φιλίου,	ὦ	Καλλίκλεις, μήτε αὐτὸς οἴου δεῖν
[522]	ἐκεῖνό γε ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι,	ὦ	Καλλίκλεις, ὃ σὺ πολλάκις ὡμολόγησας·
[518]	κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ νῦν,	ὦ	~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις
[497]	δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ,	ὦ	Καλλίκλεις, ὅτι τὰ μεγάλα μεμύησαι
[513]	ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ~ὀρθῶς βουλεύῃ,	ὦ	Καλλίκλεις· οὐ γὰρ μιμητὴν δεῖ
[514]	~ἄνδρα μήτε γυναῖκα, πρὸς Διός,	ὦ	Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον ἂν ἦν
[486]	χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον τὴν ψυχήν,	ὦ	Καλλίκλεις, οὐκ ἂν οἴει με
[506]	τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ δὲ σύ,	ὦ	~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι τὸν
[519]	ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν με ~ἠνάγκασας,	ὦ	Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης)
[490]	ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον τῷ βελτίστῳ,	ὦ	Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως, ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης)
[487]	δὲ καλλίστη ἐστὶν ἡ σκέψις,	ὦ	~Καλλίκλεις, περὶ τούτων ὧν σὺ
[509]	αὐτό γέ μοι τοῦτο ἀπεκρίνω,	~ὦ	Καλλίκλεις, πότερόν σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς
[494]	καὶ ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι,	ὦ	Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν καὶ Γοργίαν
[508]	τὰ συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν ~ἐκεῖνα,	ὦ	Καλλίκλεις, συμβαίνει πάντα, ἐφ' οἷς
[504]	συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί γὰρ ὄφελος,	ὦ	Καλλίκλεις, σώματί γε κάμνοντι καὶ
[495]	~(Σωκράτης) σὺ δὲ τῷ ὄντι,	ὦ	Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[487]	σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς ἐγώ,	ὦ	Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς γεγονότας
[501]	δοκεῖ σοι τοιαύτη τις εἶναι,	~ὦ	Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν ἡμῶν μόνον
[494]	ἔτι τί σε ἐρωτῶ; ὅρα,	ὦ	Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς
[515]	(ἐάν τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ,	ὦ	Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις
[458]	διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν,	ὦ	Καλλίκλεις, τό γ' ἐμὸν οὐδὲν
[508]	καὶ ἔτι λέγεσθαι· οὔ φημι,	ὦ	~Καλλίκλεις, τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης
[507]	ὅπου δεῖ· ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη,	ὦ	Καλλίκλεις, τὸν σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν,
[495]	αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις,	ὦ	Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους λόγους, καὶ
[481]	παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν δοκεῖ,	ὦ	Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι
[526]	θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ~ἐγὼ μὲν οὖν,	ὦ	Καλλίκλεις, ὑπό τε τούτων τῶν
[526]	τινός, ~μάλιστα μέν, ἔγωγέ φημι,	ὦ	Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος
[489]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν Ζῆθον,	ὦ	Καλλίκλεις, ᾧ σὺ χρώμενος πολλὰ
[521]	φαύλου. ~(Σωκράτης) ~ἀνόητος ἄρα εἰμί,	ὦ	Καλλίκλεις, ὡς ἀληθῶς, εἰ μὴ
[499]	~δὲ χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ,	ὦ	Καλλίκλεις, ὡς πανοῦργος εἶ καί
[461]	ἀγροικία ἐστὶν ~τοὺς λόγους. ~(Σωκράτης)	~ὦ	κάλλιστε Πῶλε, ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες
[467]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ κακηγόρει,	ὦ	λῷστε Πῶλε, ἵνα προσείπω σε
[520]	τι διαφέρειν τούτους ἐκείνων; ταὐτόν,	ὦ	μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ,
[495]	ποιῶ τοῦτο, οὔτε σύ. ἀλλ'	ὦ	μακάριε, ἄθρει ~μὴ οὐ τοῦτο
[469]	κατὰ τὴν αὐτοῦ δόξαν. ~(Σωκράτης)	~ὦ	μακάριε, ἐμοῦ δὴ λέγοντος τῷ
[512]	τοῦ σῴζειν ~ἕνεκα πεποίηνται. ἀλλ'	ὦ	μακάριε, ὅρα μὴ ἄλλο τι
[471]	σοι ὡς ἐγὼ λέγω. ~(Σωκράτης)	~ὦ	μακάριε, ῥητορικῶς γάρ με ἐπιχειρεῖς
[521]	αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις λέγων ὅτι	ὦ	παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς καὶ κακὰ
[522]	ὅτι ταῦτα πάντα ἐγὼ ἐποίουν,	ὦ	παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον τι οἴει
[493]	ἐνδειξάμενος, ἐάν πως οἷός τε	ὦ,	πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως
[473]	Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ δῆτα,	ὦ	Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ γὰρ
[463]	ὅτι ἐστίν. οὐ ~γὰρ δίκαιον,	ὦ	Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ βούλει πυθέσθαι,
[479]	εἰ δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν,	ὦ	Πῶλε, ἆρ' αἰσθάνῃ τὰ συμβαίνοντα
[473]	διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας. τί τοῦτο,	ὦ	Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο αὖ τοῦτο
[466]	σοι πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ γάρ,	ὦ	Πῶλε, ἐγὼ καὶ τοὺς ῥήτορας
[471]	~καὶ κατ' ἀρχὰς τῶν λόγων,	ὦ	Πῶλε, ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα ὅτι
[480]	χρήσιμος οὐδὲν ἡ ῥητορικὴ ἡμῖν,	ὦ	Πῶλε, εἰ μὴ ~εἴ τις
[470]	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν τοίνυν φημί,	ὦ	Πῶλε, εἴ σοι παρ' ἐμοῦ
[480]	καὶ ἀνίατον· ἢ πῶς λέγομεν,	ὦ	Πῶλε, εἴπερ τὰ πρότερον μένει
[469]	ἐγχειρίδιον λέγοιμι πρὸς σὲ ὅτι	ὦ	Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς τις καὶ
[448]	δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι,	ὦ	Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος τίνος
[466]	~νὴ τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι,	ὦ	Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου ὧν λέγεις
[468]	γάρ; ἀληθῆ σοι δοκῶ ~λέγειν,	ὦ	Πῶλε, ἢ οὔ; τί οὐκ
[481]	ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ,	ὦ	Πῶλε, ἡ ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι,
[462]	εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί δέ,	ὦ	Πῶλε; ἤδη πέπυσαι παρ' ἐμοῦ
[461]	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν,	ὦ	Πῶλε, ἢν καθέρξῃς, ᾗ τὸ
[469]	~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ ὁ ἀποκτεινύς,	ὦ	Πῶλε, καὶ ἧττον ἢ ὁ
[474]	σε ἠρώτων· πότερον δοκεῖ σοι,	ὦ	~Πῶλε, κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν
[472]	δέ γε τὴν ἐμὴν δόξαν,	ὦ	Πῶλε, ὁ ἀδικῶν τε καὶ
[475]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν,	ὦ	Πῶλε, ὁ ἔλεγχος παρὰ τὸν
[448]	ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί δέ,	ὦ	Πῶλε; οἴει σὺ κάλλιον ἂν
[470]	ἢ ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα,	ὦ	Πῶλε· οὐ γάρ πω συγγέγονα
[475]	τοῦ ἧττον; μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι,	ὦ	Πῶλε· οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ
[473]	ἐπεὶ ἐροῦ τινα τουτωνί. ~(Σωκράτης)	~ὦ	Πῶλε, οὐκ εἰμὶ τῶν πολιτικῶν,
[473]	~(Σωκράτης) ὡς σύ γε οἴει,	ὦ	Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ γε οἰόμενος.
[462]	τίς τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης) οὐδεμία,	ὦ	Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί; φάθι.
[480]	φῶμεν οὕτως ἢ μὴ φῶμεν,	ὦ	Πῶλε; ~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν, ὦ
[462]	δή, χάριτος καὶ ἡδονῆς (ἀπεργασίας,	ὦ	Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ' ἐστὶν
[469]	ἀμφοτέρως ζηλωτόν ἐστιν; ~(Σωκράτης) εὐφήμει,	ὦ	Πῶλε. ~(Πῶλος) τί δή; ~(Σωκράτης)
[466]	ἀλλ' οὐ μνημονεύεις τηλικοῦτος ὤν,	ὦ	~Πῶλε; τί τάχα δράσεις; ~(Πῶλος)
[480]	εἰ οὖν δὴ ταῦτα ἀληθῆ,	ὦ	Πῶλε, τίς ἡ μεγάλη χρεία
[479]	καὶ οἱ τὴν δίκην φεύγοντες,	ὦ	~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν,
[470]	~(Σωκράτης) ~ὥς γε ἐγὼ λέγω,	ὦ	Πῶλε· τὸν μὲν γὰρ καλὸν
[465]	αἰσχρόν φημι (εἶναι τὸ τοιοῦτον,	ὦ	Πῶλε τοῦτο γὰρ ~πρὸς σὲ
[462]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ,	ὦ	Πῶλε, ὥς γε πρὸς σὲ
[489]	ταῦτα εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν,	ὦ	σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις; ~(Καλλίκλης)
[495]	ἢ ἕτερον; ~(Καλλίκλης) ἕτερον δήπου,	ὦ	σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης) ἦ καὶ
[505]	~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα λέγεις,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον τινὰ ἐρώτα.
[463]	λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ τὸν Δία,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ οὐδὲ αὐτὸς
[470]	~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ σε ἐλέγξαι,	ὦ	Σώκρατες· ἀλλ' οὐχὶ κἂν παῖς
[453]	τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλά μοι δοκεῖς ἱκανῶς
[453]	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~οὐ δῆτα,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλὰ πάντων μάλιστα πείθει.
[454]	τι; ~(Γοργίας) οἴομαι μὲν ἔγωγε,	ὦ	Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ
[477]	ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ,	ὦ	Σώκρατες, ἀπὸ τούτων γε. ~(Σωκράτης)
[470]	ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ μὲν οὖν,	ὦ	Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης)
[458]	~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ τὸ λοιπόν,	ὦ	Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ γε μὴ
[459]	εἰδότων. ~(Γοργίας) ~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη,	ὦ	Σώκρατες, γίγνεται, μὴ μαθόντα τὰς
[482]	~εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης)	~ὦ	Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς
[505]	λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς βίαιος εἶ,	ὦ	Σώκρατες. ἐὰν δὲ ἐμοὶ πείθῃ,
[452]	πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων· (σκόπει δῆτα,	ὦ	Σώκρατες, ἐάν ~σοι πλούτου φανῇ
[460]	~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγὼ μὲν οἶμαι,	ὦ	Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ μὴ εἰδώς,
[447]	ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα,	ὦ	Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ καὶ ἰάσομαι.
[449]	σε καλεῖν; ~(Γοργίας) ~ἀγαθόν γε,	ὦ	Σώκρατες, εἰ δὴ ὅ γε
[463]	οὐδενὸς τῶν καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος,	ὦ	Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν ἐμὲ αἰσχυνθῇς.
[451]	εἰ φαίη, περὶ τί εἰσιν,	ὦ	Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν ὅτι ~περὶ
[482]	~εἰπεῖν. σὺ γὰρ τῷ ὄντι,	ὦ	Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ
[480]	ὦ Πῶλε; ~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν,	ὦ	Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ, τοῖς μέντοι
[449]	ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν,	ὦ	Σώκρατες, ἔνιαι τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι
[452]	πρῶτον μὲν ὁ ~ἰατρὸς ὅτι	ὦ	Σώκρατες, ἐξαπατᾷ σε Γοργίας· οὐ
[473]	ἔτι τοῦτ' ἐκείνου χαλεπώτερόν ἐστιν,	ὦ	Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ δῆτα,
[491]	λέγω. ~(Καλλίκλης) ~πάνυ γε σφόδρα,	ὦ	Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς ἂν εὐδαίμων
[462]	ποιήσω ταῦτα. καί μοι ἀπόκριναι,	ὦ	Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας) ἀπορεῖν σοι
[449]	~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ γὰρ οἶμαι,	ὦ	Σώκρατες, ἐπιεικῶς τοῦτο ποιεῖν. ~(Σωκράτης)
[473]	καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά γε,	ὦ	Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι
[511]	τοὺς λόγους ἄνω καὶ κάτω,	ὦ	Σώκρατες· ἢ οὐκ ~οἶσθα ὅτι
[478]	ἰατρικῆς, δίκης. ~(Πῶλος) πολὺ διαφέρει,	ὦ	Σώκρατες, ἡ δίκη. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[475]	καὶ καλῶς γε νῦν ὁρίζῃ,	ὦ	Σώκρατες, ἡδονῇ τε καὶ ἀγαθῷ
[492]	ἑαυτῶν ~πόλει; ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ,	ὦ	Σώκρατες, ἣν φῂς σὺ διώκειν,
[486]	~καίτοι πῶς σοφὸν τοῦτό ἐστιν,	ὦ	Σώκρατες, ἥτις εὐφυῆ λαβοῦσα τέχνη
[499]	~(Καλλίκλης) ~πάλαι τοί σου ἀκροῶμαι,	ὦ	Σώκρατες, καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος ὅτι, κἂν
[451]	τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων,	ὦ	Σώκρατες, καὶ ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[494]	ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἄτοπος εἶ,	ὦ	Σώκρατες, καὶ ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης)
[452]	~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί τἄν,	ὦ	Σώκρατες, καὶ αὐτὸς εἴ σοι
[458]	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ μὲν ἔγωγε,	ὦ	Σώκρατες, καὶ αὐτὸς τοιοῦτος εἶναι
[447]	~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν,	ὦ	Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτῷ ἓν
[451]	λέγειν. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γὰρ οἴει,	ὦ	Σώκρατες, καὶ δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης)
[522]	πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν σοι,	ὦ	Σώκρατες, καλῶς ἔχειν ἄνθρωπος ἐν
[502]	~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό γε,	ὦ	Σώκρατες, Κινησίου γε πέρι. ~(Σωκράτης)
[477]	αἰσχίστη, καὶ κακίστη; ~(Πῶλος) πῶς,	ὦ	Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ
[517]	~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ γε δεῖ,	ὦ	Σώκρατες, μή ποτέ τις τῶν
[456]	ᾖ ὧν νυνδὴ σὺ ἔλεγες,	ὦ	Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι οἱ ῥήτορές
[473]	μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι,	ὦ	Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα λέγῃς ἃ
[454]	~τὸ εἰδέναι; ~(Γοργίας) δῆλον δήπου,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι ἐξ ἧς τὸ
[470]	οὐ δῆτα. ~(Πῶλος) ~δῆλον δή,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ τὸν μέγαν
[502]	~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ τοῦτό γε,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι πρὸς τὴν (ἡδονὴν
[456]	~(Γοργίας) ~εἰ πάντα γε εἰδείης,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι ὡς ἔπος εἰπεῖν
[470]	ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μήν,	ὦ	Σώκρατες, οὐδέν γέ σε δεῖ
[489]	οὐ παύσεται φλυαρῶν. εἰπέ μοι,	ὦ	Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν
[468]	βούλεται. ~(Πῶλος) ~ὡς δὴ σύ,	ὦ	Σώκρατες, οὐκ ἂν δέξαιο ἐξεῖναί
[485]	πληγῶν μοι δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι,	ὦ	~Σώκρατες, οὗτος ὁ ἀνήρ. ὃ
[461]	ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος) ~τί δέ,	ὦ	Σώκρατες; οὕτω καὶ σὺ περὶ
[469]	ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν ὅτι	ὦ	Σώκρατες, οὕτω μὲν πάντες ἂν
[447]	~πολέμου καὶ μάχης φασὶ χρῆναι,	ὦ	Σώκρατες, οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[510]	ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι τοῦτο,	ὦ	Σώκρατες, οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς τὸν
[476]	ἐστιν ἢ ποιεῖν; ~(Πῶλος) ἀνάγκη,	ὦ	Σώκρατες, πάσχειν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό
[513]	μοι τρόπον δοκεῖς εὖ λέγειν,	ὦ	Σώκρατες, πέπονθα δὲ τὸ τῶν
[521]	κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι δοκεῖς,	ὦ	Σώκρατες, πιστεύειν μηδ' ἂν ἓν
[481]	θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ μοι,	ὦ	Σώκρατες, (πότερόν σε θῶμεν νυνὶ
[485]	ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ δέ,	ὦ	~Σώκρατες, πρὸς σὲ ἐπιεικῶς ἔχω
[455]	~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγώ σοι πειράσομαι,	ὦ	Σώκρατες, σαφῶς ἀποκαλύψαι τὴν τῆς
[504]	τί δὲ οὐκ αὐτὸς λέγεις,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἴ σοι
[515]	δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης) φιλόνικος εἶ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ φιλονικίᾳ
[515]	τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε οὐκέτι
[475]	~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ ἂν δεξαίμην,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος δέ τις
[453]	σέ. ~(Γοργίας) τί οὖν δή,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ νῦν.
[486]	πρὸς τί δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ·
[480]	~(Πῶλος) τί γὰρ δὴ φῶμεν,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν ἄρα
[450]	~πάνυ μὲν οὖν καλῶς ὑπολαμβάνεις,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι δέ γέ
[451]	~(Γοργίας) ὀρθῶς γε λέγων σύ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ
[454]	ὀρθῶς γέ μοι δοκεῖς ποιεῖν,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ
[489]	~ἀποφοιτήσω παρὰ σοῦ. ~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν Ζῆθον,
[467]	σχέτλιά γε λέγεις καὶ ὑπερφυῆ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ κακηγόρει, ὦ
[497]	~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα σοφίζῃ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ,
[448]	ἢ διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος) τί δή,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι, ὦ Πῶλε,
[490]	~(Καλλίκλης) ὡς ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ μόνον γε,
[495]	ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης) καὶ γὰρ σύ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ τοίνυν ὀρθῶς
[467]	οὔτε κακόν; ~(Πῶλος) πολλὴ ἀνάγκη,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λέγεις εἶναι
[469]	δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς δῆτα,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς μέγιστον
[478]	σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς ἰατρούς,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ δὲ τοὺς
[449]	ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας) τῆς ῥητορικῆς,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ῥήτορα ἄρα χρή
[476]	εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά μοι δοκεῖ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ
[495]	~(Καλλίκλης) ὡς σύ γε οἴει,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ τῷ
[448]	οὐ ποιεῖ. ~(Γοργίας) τί μάλιστα,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~τὸ ἐρωτώμενον οὐ
[493]	μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ' ἀληθέστερον εἴρηκας,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἄλλην
[452]	εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας) ~ὅπερ ἐστίν,	ὦ	Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν
[456]	τοιαύτη τῆς τέχνης· ~δεῖ μέντοι,	ὦ	Σώκρατες, τῇ ῥητορικῇ χρῆσθαι ὥσπερ
[454]	~ταύτης τοίνυν τῆς πειθοῦς λέγω,	ὦ	Σώκρατες, τῆς ἐν τοῖς δικαστηρίοις
[451]	ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν τῶν ~τεχνῶν·	ὦ	Σώκρατες, τίς (ἐστιν ἡ ἀριθμητικὴ
[485]	ὢν ἄνθρωπος ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον,	ὦ	~Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται, καὶ
[494]	οὐκ αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα ἄγων,	ὦ	Σώκρατες, τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ
[475]	ἢ οἱ ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος) οὐδαμῶς,	ὦ	Σώκρατες, τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) οὐκ
[494]	οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις,	ὦ	Σώκρατες. τῷ μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ
[450]	ᾖ περὶ λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι,	ὦ	Σώκρατες, τῶν μὲν ἄλλων τεχνῶν
[452]	γὰρ οὔ, φαίη ἂν ἴσως,	ὦ	Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί δ' ἐστὶν
[484]	~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ τοί ἐστιν,	ὦ	Σώκρατες, χαρίεν, ἄν τις αὐτοῦ
[506]	~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν οὐ δοκεῖ,	ὦ	Σώκρατες, χρῆναί πω (ἀπιέναι, ἀλλὰ
[485]	πρὸς τὸν ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς,	ὦ	~Σώκρατες, ὧν δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι,
[510]	πολιτείας ἑταῖρον εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς,	ὦ	Σώκρατες, ὡς ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι
[521]	σοι Μυσόν γε ἥδιον καλεῖν,	ὦ	Σώκρατες· ὡς εἰ μὴ ταῦτά
[471]	σὸν λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ γε,	ὦ	φίλε, ἄδικος. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μὲν
[466]	ἔγωγε σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης) ~εἶεν,	ὦ	φίλε· ἔπειτα δύο ἅμα με
[482]	παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν. λέγει γάρ,	ὦ	φίλε ἑταῖρε, ἃ νῦν ἐμοῦ
[479]	~ἆρ' οὖν οὐ περὶ τούτου,	ὦ	φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν τὸν
[507]	ἔχω παρὰ ταῦτα ἄλλα φάναι,	ὦ	φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ δ' εἰ
[465]	~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ ἦν,	ὦ	φίλε Πῶλε σὺ γὰρ τούτων
[486]	ἄλλου νεανικὸν βούλευμα βουλεύσαιο. ~καίτοι,	ὦ	φίλε Σώκρατες καί μοι μηδὲν
[497]	~ὅτι οὐ τὰ αὐτὰ γίγνεται,	ὦ	φίλε, τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ
[513]	μή τι σὺ ἄλλο λέγεις,	ὦ	φίλη κεφαλή. λέγομέν τι πρὸς
[448]	Δία· ἂν δέ γε βούλῃ,	ὦ	(Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν γὰρ
[447]	εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ,	ὦ	(Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης) ἀκοῦσαι Γοργίου;
[447]	ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἦ καλῶς λέγεις.	ὦ	(Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν) τί
[448]	τίς σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ,	ὦ	(Χαιρεφῶν) καὶ γὰρ νυνδὴ αὐτὰ
[458]	πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς,	ὦ	(Χαιρεφῶν) καὶ μὲν δὴ καὶ
[448]	Γοργία. ~(Γοργίας) πάρεστι τούτου πεῖραν,	ὦ	(Χαιρεφῶν) λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ Δία·
[448]	καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος)	~ὦ	(Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι ἐν ἀνθρώποις
[481]	ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης) ~εἰπέ μοι,	ὦ	(Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης) ἢ
[487]	τοῦ δέοντος· πῶς γὰρ οὔ;	~ὥ	γε εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον,
[471]	μὲν δὴ πῶς οὐκ ἄδικος;	ᾧ	γε προσῆκε μὲν τῆς ἀρχῆς
[501]	μόνον σῳζομένη (τοῦ εἰωθότος γίγνεσθαι,	ᾧ	δὴ καὶ ~πορίζεται τὰς ἡδονάς.
[493]	τῆς ~δὲ ψυχῆς τοῦτο ἐν	ᾧ	ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει ὂν οἷον
[502]	ἡ τῆς τραγῳδίας ποίησις, ἐφ'	ᾧ	ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν αὐτῆς τὸ
[485]	ὅταν μὲν γὰρ ~παιδίον ἴδω,	ᾧ	ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον
[451]	ἀνθρώπων τοῦτο τὸ ~σκολιόν, ἐν	ᾧ	καταριθμοῦνται ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν μὲν
[483]	τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς	ᾧ	~κρεῖττόν ἐστιν τεθνάναι ἢ ζῆν,
[484]	ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ ᾄσματι ἐν	ᾧ	λέγει ὅτι ~νόμος ὁ πάντων
[471]	τι οὗτός ~ἐστιν ὁ λόγος,	ᾧ	με καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε,
[496]	(σκόπει. νοσεῖ ~που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς,	ᾧ	ὄνομα ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[519]	σχόντας δὲ δικαιοσύνην, ἀδικεῖν τούτῳ	ᾧ	οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ σοι
[465]	ὅτι οὐκ ἔχει λόγον οὐδένα	ᾧ	προσφέρει ἃ προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα
[527]	τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ,	ᾧ	σὺ πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς· ἔστι
[489]	~μὰ τὸν Ζῆθον, ὦ Καλλίκλεις,	ᾧ	σὺ χρώμενος πολλὰ νυνδὴ εἰρωνεύου
[482]	τε ~καὶ διαφωνεῖν, καὶ χορὸν	ᾧ	χορηγοίην, (καὶ πλείστους ἀνθρώπους μὴ
[494]	λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ ἐγὼ	ἄγω	ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε, ἢ ἐκεῖνος
[494]	τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ	ἐγὼ	ἄγω ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε, ἢ
[524]	~ταῦτ' ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ	ἐγὼ	ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι· καὶ
[461]	ἡγοῖο εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ	ἐγώ,	ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ
[472]	ἔστιν δὲ καὶ ἄλλος, ὃν	~ἐγὼ	αὖ οἶμαι. παραβαλόντες οὖν παρ'
[493]	τι ~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν ὃ	ἐγὼ	βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν πως
[474]	διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα.	ἐγὼ	γὰρ δὴ οἶμαι καὶ ἐμὲ
[488]	καὶ ~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον ὄντα.	ἐγὼ	γὰρ εἴ τι μὴ ὀρθῶς
[453]	~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή, ὦ Γοργία.	ἐγὼ	γὰρ εὖ ἴσθ' ὅτι, ὡς
[447]	~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες·	ἐγὼ	γὰρ καὶ ἰάσομαι. φίλος γάρ
[487]	τε καὶ ~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν.	ἐγὼ	γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ
[474]	οἷον ἐγὼ οἶμαι δεῖν εἶναι.	ἐγὼ	γὰρ ὧν ἂν λέγω ἕνα
[489]	ἡ ~φύσις, ἃ δὴ καὶ	ἐγὼ	γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς λόγοις,
[517]	καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν.	ἐγὼ	γοῦν σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι
[454]	ὃ δοκεῖ ~μὲν δῆλον (εἶναι,	ἐγὼ	δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ λέγω,
[497]	μεγάλα μεμύησαι πρὶν τὰ σμικρά·	ἐγὼ	δ' οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι.
[472]	~τῆς οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς.	ἐγὼ	δὲ ἂν μὴ σὲ αὐτὸν
[463]	εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι.	ἐγὼ	δὲ αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον
[473]	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	δέ γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί,
[474]	διδόναι δίκην τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος)	~ἐγὼ	δέ γε οὔτ' ἐμὲ οὔτ'
[462]	~με διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα.	ἐγὼ	δέ, ~εἰ μὲν τοῦτό ἐστιν
[523]	ἡγήσῃ μῦθον, ὡς ἐγὼ οἶμαι,	ἐγὼ	δὲ ~λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ
[490]	ποτὰ καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας·	(ἐγὼ	δὲ οὐ ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης)
[522]	οὗτοι εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν,	ἐγὼ	δὲ οὔτε τοὺς πορίζοντας ζηλῶ
[491]	ταὐτὰ λέγειν, καὶ μέμφῃ μοι·	ἐγὼ	δὲ σοῦ τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε
[465]	αἰτίαν ἑκάστου μὴ ἔχειν εἰπεῖν.	ἐγὼ	δὲ ~τέχνην οὐ καλῶ ὃ
[458]	εἰ δὲ μή, ἐῴην ἄν.	~ἐγὼ	δὲ τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως
[479]	μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν διδόντα,	ἐγὼ	δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος
[472]	διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	δέ φημι ἀδύνατον. ἓν μὲν
[485]	μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι.	ἐγὼ	δέ, ὦ ~Σώκρατες, πρὸς σὲ
[469]	διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω (μέγα	ἐγὼ	δύναμαι ἐν τῇδε τῇ πόλει,
[461]	ἐπανόρθου δίκαιος δ' εἶ ~καὶ	ἐγὼ	ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων εἴ τί
[495]	~οὐ τοίνυν ὀρθῶς ποιῶ οὔτ'	ἐγώ,	εἴπερ ποιῶ τοῦτο, οὔτε σύ.
[521]	τι ἔχω, ἵνα μὴ αὖ	~ἐγὼ	εἴπω ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ
[521]	βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ καὶ	ἐγὼ	~εἴπω, ὅτι Πονηρός γε ὢν
[526]	καὶ ἡ κρίσις ἣν νυνδὴ	ἐγὼ	ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ τὸν
[500]	δή, ἃ καὶ πρὸς τούσδε	ἐγὼ	ἔλεγον, διομολόγησαί μοι, εἰ ἄρα
[492]	ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν	ἐγὼ	ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς βελτίους τὴν
[474]	τούτων βελτίω ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ	ἐγὼ	ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν τῷ μέρει
[468]	οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα	ἐγὼ	ἔλεγον, λέγων ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον
[475]	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα	ἐγὼ	ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν ἐγὼ
[520]	ἐγγύς τι καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ	ἐγὼ	ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον· σὺ δὲ
[494]	ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν, ὃ νυνδὴ	ἐγὼ	ἔλεγον, τὸ ὥσπερ λίθον ζῆν,
[469]	τῷ λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ	ἐγὼ	ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ
[462]	τέχνην ἐν τῷ συγγράμματι (ὃ	ἐγὼ	ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί τοῦτο
[527]	καὶ ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον ἢ	ἐγὼ	ἐνθάδε σὺ ἐκεῖ, καί σε
[509]	ὅπως ἔχει, ὅτι μέντοι ὧν	ἐγὼ	ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς οἷός
[456]	οὐ δυναμένου τοῦ ἰατροῦ πεῖσαι,	ἐγὼ	ἔπεισα, οὐκ ἄλλῃ τέχνῃ ἢ
[500]	(οὖν βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς ἄρτι	ἐγὼ	ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ καὶ
[487]	τὸν Χολαργέα· καί ποτε ὑμῶν	ἐγὼ	~ἐπήκουσα βουλευομένων μέχρι ὅποι τὴν
[522]	~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα πάντα	ἐγὼ	ἐποίουν, ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον
[452]	ἡ ἐμή” εἰ οὖν αὐτὸν	ἐγὼ	ἐροίμην· σὺ ~δὲ τίς ὢν
[453]	οὖν δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	ἐρῶ νῦν. ἐγὼ τὴν ἀπὸ
[504]	~ἀλλ' εἴ σοι ἥδιόν ἐστιν,	ἐγὼ	ἐρῶ· σὺ δέ, ἂν μέν
[518]	ἐν τῇ πόλει, καὶ ἐπειδὰν	ἐγὼ	ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους
[510]	~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὡς	ἐγὼ	ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν τι
[523]	εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς· ἀλλ'	ἐγώ,	ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν
[458]	εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ	ἐγώ,	~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην· εἰ
[461]	λόγοις. καὶ νῦν εἴ τι	ἐγὼ	καὶ ~(Γοργίας) ἐν τοῖς λόγοις
[473]	τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι	ἐγώ,	καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος)
[506]	~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς	ἐγὼ	καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ
[515]	ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς καὶ	ἐγὼ	καὶ σύ, ὅτι τὸ μὲν
[466]	~ἀμφότερα. φημὶ γάρ, ὦ Πῶλε,	ἐγὼ	καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς
[463]	ταύτης μόριον καὶ ~τὴν ῥητορικὴν	ἐγὼ	καλῶ καὶ τήν γε κομμωτικὴν
[463]	ποτε οὗτος ἡγεῖται ~ὃ δ'	ἐγὼ	καλῶ τὴν ῥητορικήν, πράγματός τινός
[504]	δέ, ἂν μέν σοι δοκῶ	ἐγὼ	καλῶς λέγειν, φάθι, ~εἰ δὲ
[512]	βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν ὃ	ἐγὼ	λέγω, ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν
[463]	ἀποκρίνασθαι ὡς ἤδη ~εἰδότι ἃ	ἐγὼ	λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ τὸν Δία,
[484]	δέ μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ	ἐγὼ	λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ ᾄσματι
[518]	καὶ ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι	~ἐγὼ	λέγω· ἥκεις δὲ ὀλίγον ὕστερον
[522]	εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως (πάντα ταῦτα	ἐγὼ	λέγω, καὶ πράττω τὸ ὑμέτερον
[508]	πρόσθεν λόγοις οὕτω φανέντα, ὡς	ἐγὼ	λέγω, κατέχεται καὶ δέδεται, ~καὶ
[471]	ἐπεὶ δοκεῖ γέ σοι ὡς	ἐγὼ	λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς
[469]	σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ ὧν	ἐγὼ	λέγω τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς
[470]	εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς γε	ἐγὼ	λέγω, ὦ Πῶλε· τὸν μὲν
[510]	τῶν νέων, τίνα ἂν τρόπον	ἐγὼ	μέγα ~δυναίμην καὶ μηδείς με
[481]	ἐρῶντε δύο ὄντε δυοῖν ἑκάτερος,	ἐγὼ	~μὲν Ἀλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου
[503]	τῷ πρόσθεν χρόνῳ χείρους ~ὄντες;	ἐγὼ	μὲν γὰρ οὐκ οἶδα τίς
[455]	καὶ λέγομεν περὶ τῆς (ῥητορικῆς·	ἐγὼ	μὲν γάρ τοι ~οὐδ' αὐτός
[506]	ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα ἔστιν ταῦτα;	~ἐγὼ	μὲν γάρ φημι. ~(τάξει ἆρα
[460]	ἡ δύναμίς ἐστιν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'	ἐγὼ	μὲν οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐὰν
[507]	~ἡ ἄρα σώφρων ψυχὴ ἀγαθή.	ἐγὼ	μὲν οὐκ ἔχω παρὰ ταῦτα
[509]	λέγων μὴ οὐ καταγέλαστος εἶναι.	ἐγὼ	μὲν ~οὖν αὖ τίθημι (ταῦτα
[523]	ἵνα δικαία ἡ κρίσις ᾖ.	~ἐγὼ	μὲν οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος
[507]	ὁ ἀκόλαστος, ὃν σὺ ἐπῄνεις.	~ἐγὼ	μὲν οὖν ταῦτα οὕτω τίθεμαι
[526]	~χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν.	~ἐγὼ	μὲν οὖν, ὦ Καλλίκλεις, ὑπό
[470]	Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	μὲν τοίνυν φημί, ὦ Πῶλε,
[489]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἐγὼ	μέν, ὦ δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς
[509]	τε ἄλλως λέγοντα ἢ ὡς	ἐγὼ	νῦν λέγω καλῶς λέγειν· ἐπεὶ
[522]	γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι καὶ	ἐγὼ	οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι ἂν
[454]	καὶ ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς	ἐγὼ	οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί
[474]	~καὶ πείρασαι τοῦ ἐλέγχου οἷον	ἐγὼ	οἶμαι δεῖν εἶναι. ἐγὼ γὰρ
[523]	σὺ μὲν ἡγήσῃ μῦθον, ὡς	ἐγὼ	οἶμαι, ἐγὼ δὲ ~λόγον· ὡς
[514]	ἢ δοῦλος ἢ ἐλεύθερος; ~κἂν	ἐγὼ	οἶμαι περὶ σοῦ ἕτερα τοιαῦτα
[518]	οὖν ἠγανάκτεις, εἴ σοι ἔλεγον	ἐγὼ	~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις οὐδὲν
[466]	ὥς γέ φησιν πῶλος. ~(Πῶλος)	ἐγὼ	οὔ φημι; φημὶ μὲν οὖν
[463]	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'	ἐγὼ	οὐδὲ αὐτὸς συνίημι ὅτι λέγεις.
[458]	γάρ τοι σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος	ἐγὼ	οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς
[458]	~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς σέ.	~(ἐγὼ	οὖν, εἰ μὲν καὶ σὺ
[475]	ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν	ἐγὼ	οὔτ' ἂν σὺ οὔτ' ἄλλος
[474]	πολλοῦ γε δεῖ, ἀλλ' οὔτ'	ἐγὼ	οὔτε σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδείς.
[508]	λέγεται ἢ οὔ, ὡς ἄρα	ἐγὼ	οὐχ οἷός τ' εἰμὶ βοηθῆσαι
[461]	~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ ἂν αὖ	ἐγὼ	πάθοιμι, ~εἰ μὴ ἐξέσται (μοι
[463]	εἶναι τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἐγὼ	πειράσομαι φράσαι ὅ γέ μοι
[522]	~καὶ διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ	ἐγὼ	πολλὰ καὶ ἡδέα καὶ παντοδαπὰ
[473]	σκόπει δὲ καὶ σύ. εἶπον	ἐγώ	~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν τὸ
[500]	~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν αὖ	ἐγὼ	πρὸς Πῶλον καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον
[506]	φαίνηται ~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί,	ἐγὼ	πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι ταῦτα,
[469]	τὸ τυραννεῖν γε λέγεις ὅπερ	ἐγώ.	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο λέγω
[476]	καὶ ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν, καὶ	ἐγὼ	σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους
[486]	σοι εἶναι οὕτως ἔχειν ὡς	ἐγὼ	σὲ οἶμαι ἔχειν καὶ τοὺς
[472]	βούλῃ τῶν ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ'	ἐγώ	σοι εἷς ὢν οὐχ ὁμολογῶ·
[486]	~ἐγώ σοι ἐρῶ· νῦν οἶμαι	ἐγὼ	σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι.
[486]	τοῦτο ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ἐγώ	σοι ἐρῶ· νῦν οἶμαι ἐγὼ
[487]	εἶ εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι;	ἐγώ	σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς ἐγώ,
[472]	δὲ οὐδὲ σοί, ἐὰν μὴ	ἐγώ	σοι ~μαρτυρῶ εἷς ὢν μόνος,
[511]	αὕτη σοι δοκεῖ σμικρὰ εἶναι,	ἐγώ	σοι ~(μείζω ταύτης ἐρῶ, τὴν
[491]	φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον, ὃ	ἐγώ	σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι
[517]	καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα καὶ	ἐγώ	~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους
[455]	οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'	ἐγώ	σοι πειράσομαι, ὦ Σώκρατες, σαφῶς
[500]	~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἐγώ	σοι σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν
[488]	καὶ τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ'	ἐγώ	σοι σαφῶς λέγω, ὅτι ταὐτόν
[466]	διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν οὖν καὶ	(ἐγὼ	σοῦ ἀποκρινομένου μὴ ἔχω ὅτι
[492]	δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν	~ἐγώ	σου μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα
[491]	σύ τ' ἐμοῦ κατηγορεῖς καὶ	ἐγὼ	σοῦ; σὺ ~μὲν γὰρ ἐμὲ
[453]	~ἡγῇ εἶναι, καὶ εἴ τι	ἐγὼ	συνίημι, λέγεις ὅτι πειθοῦς δημιουργός
[492]	τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα	ἐγώ.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ὀρθῶς λέγονται
[482]	ἀκούειν, καὶ μὴ ~θαύμαζε ὅτι	ἐγὼ	ταῦτα λέγω, ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν,
[509]	αὐτὸς ~λόγος ἐστιν ἀεί, ὅτι	ἐγὼ	ταῦτα οὐκ οἶδα ὅπως ἔχει,
[462]	~ἐρωτῶν τε καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ	ἐγώ	τε καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ τε
[509]	ὁμολογεῖν ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις	ἐγώ	τε καὶ πῶλος ἢ οὔ,
[500]	σοι σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν	ἐγώ	τε καὶ σὺ εἶναι μέν
[517]	ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν	ἐγώ	τε καὶ σὺ ἐν τοῖς
[481]	πάθημα. λέγω δ' ἐννοήσας ὅτι	ἐγώ	τε καὶ ~σὺ νῦν τυγχάνομεν
[514]	ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου ἂν	ἐγώ	τε ~σὲ καὶ σὺ ἐμέ,
[453]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ νῦν.	ἐγὼ	τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς πειθώ,
[450]	διὰ λόγων ~(ἐστίν. διὰ ταῦτ'	ἐγὼ	τὴν ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ εἶναι
[452]	ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ τέχνης ἢ	ἐγὼ	τῆς ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ
[463]	γάρ (πω πέπυσται ὁποῖόν φημι	ἐγὼ	τῆς κολακείας μόριον ~εἶναι τὴν
[455]	~μαθητής σου βουλόμενος γενέσθαι, ὡς	ἐγώ	τινας σχεδὸν καὶ συχνοὺς ~αἰσθάνομαι,
[490]	ἃ λέγω. τοῦτο γὰρ οἶμαι	ἐγὼ	τὸ δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ
[463]	τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ	(ἐγὼ	τὸ κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι
[454]	τε καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἐγώ	τοι ὑπώπτευον ταύτην σε λέγειν
[460]	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	τοίνυν σου τότε ταῦτα λέγοντος
[458]	τοι, πρὶν καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν,	~ἐγὼ	τοῖς παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ
[470]	~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα	ἐγὼ	τῷ παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην
[515]	~ὡμολογήκαμεν ἢ οὔ; ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν·	ἐγὼ	ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν
[471]	καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ	ἐγὼ	ὑπὸ σοῦ νῦν, ὡς σὺ
[477]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ	ἐγὼ	ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν; βελτίων τὴν
[526]	καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν	ἐγώ	φημι ἀντὶ πάντων τῶν ἐνθάδε
[525]	ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ νουθετήματα. ~(ὧν	ἐγώ	φημι ἕνα καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι,
[450]	περὶ λόγους, ὀρθῶς λέγων, ~ὡς	ἐγώ	φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν μανθάνω
[465]	καὶ ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν οὖν	ἐγώ	φημι τὴν ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας·
[517]	εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε, οὐδ'	ἐγὼ	ψέγω τούτους ὥς γε διακόνους
[487]	ἐγώ σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς	ἐγώ,	ὦ Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς
[476]	τὸ μὴ διδόναι, ὡς αὖ	ἐγὼ	ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ τῇδε· τὸ
[506]	~δίειμι (μὲν οὖν τῷ λόγῳ	ἐγὼ	ὡς ἄν μοι δοκῇ ἔχειν·
[522]	ἐστιν. εἰ δὲ βούλει, σοὶ	~ἐγώ,	ὡς τοῦτο οὕτως ἔχει, ἐθέλω
[506]	οὐδὲ γάρ ~τοι ἔγωγε εἰδὼς	λέγω	ἃ λέγω, ἀλλὰ ζητῶ κοινῇ
[512]	εἰ μὴ ἔστιν ὃ ἐγὼ	λέγω,	ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή,
[506]	~τοι ἔγωγε εἰδὼς λέγω ἃ	λέγω,	ἀλλὰ ζητῶ κοινῇ μεθ' ὑμῶν,
[464]	ἡ κολακευτικὴ ~αἰσθομένη οὐ γνοῦσα	λέγω	ἀλλὰ στοχασαμένη τέτραχα ἑαυτὴν διανείμασα,
[482]	μὴ ~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ ταῦτα	λέγω,	ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ
[491]	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον	λέγω	αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ τοῦτο
[466]	τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν	λέγω	γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν μοι
[463]	ὡς ἤδη ~εἰδότι ἃ ἐγὼ	λέγω.	~(Γοργίας) ~μὰ τὸν Δία, ὦ
[481]	τῷ ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ πάθημα.	λέγω	δ' ἐννοήσας ὅτι ἐγώ τε
[476]	τοιοῦτον οἷον ποιεῖ τὸ ποιοῦν;	λέγω	δὲ ~τὸ τοιόνδε· εἴ τις
[453]	~μόνη ἢ καὶ ἄλλαι τέχναι;	λέγω	δὲ τὸ τοιόνδε· ὅστις διδάσκει
[507]	δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης)	~λέγω	δὴ ὅτι, εἰ ἡ σώφρων
[465]	ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην. ὅπερ μέντοι	λέγω,	διέστηκε μὲν ~οὕτω φύσει, ἅτε
[464]	ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ	λέγω.	δυοῖν ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν δύο
[493]	~φέρε δή, ἄλλην σοι εἰκόνα	λέγω	ἐκ τοῦ αὐτοῦ γυμνασίου τῇ
[521]	χάριν ~λέγων τοὺς λόγους οὓς	λέγω	ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς τὸ βέλτιστον,
[521]	κομψὰ ταῦτα, οὐχ ἕξω ὅτι	~λέγω	ἐν τῷ δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς
[474]	εἶναι. ἐγὼ γὰρ ὧν ἂν	λέγω	ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι,
[484]	μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ	λέγω	ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ ᾄσματι ἐν
[465]	~(τῇ μὲν οὖν ἰατρικῇ, ὥσπερ	λέγω,	ἡ ὀψοποιικὴ κολακεία ὑπόκειται· τῇ
[458]	ἐλεγχθέντων εἴ τι μὴ ἀληθὲς	λέγω,	ἡδέως δ' ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ
[518]	ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ	λέγω·	ἥκεις δὲ ὀλίγον ὕστερον λέγων
[517]	σοι διὰ τῶν αὐτῶν εἰκόνων	~λέγω,	ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων γὰρ
[464]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον	λέγω	καὶ ἐν σώματι εἶναι καὶ
[518]	μέν μοι δοκεῖς μανθάνειν ὅτι	λέγω,	καὶ ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι
[522]	~ὅτι δικαίως (πάντα ταῦτα ἐγὼ	λέγω,	καὶ πράττω τὸ ὑμέτερον δὴ
[489]	ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία τούτους	λέγω,	καὶ σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις
[494]	γε καὶ διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης)	~λέγω,	καὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας
[500]	ἴσως οὖν οὔπω οἶσθα τί	λέγω.	~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[491]	ἂν γνοίη ὅτι οὐ τοῦτο	λέγω.	~(Καλλίκλης) ~πάνυ γε σφόδρα, ὦ
[509]	λέγοντα ἢ ὡς ἐγὼ νῦν	λέγω	καλῶς λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ
[508]	λόγοις οὕτω φανέντα, ὡς ἐγὼ	λέγω,	κατέχεται καὶ δέδεται, ~καὶ (εἰ
[472]	μάρτυρας παρασχέσθαι ὡς οὐκ ἀληθῆ	λέγω·	μαρτυρήσουσί σοι, ~ἐὰν μὲν βούλῃ,
[506]	ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι.	λέγω	μέντοι ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ χρῆναι
[469]	ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο	λέγω	ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν τῇ
[455]	αὐτός πω δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι	λέγω.	ὅταν περὶ ἰατρῶν αἱρέσεως ᾖ
[491]	ὃ ἐγώ σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος	λέγω,	ὅτι δεῖ τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον
[448]	νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην, καὶ	λέγω	ὅτι ~οὐδείς μέ πω ἠρώτηκε
[488]	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ σοι σαφῶς	λέγω,	ὅτι ταὐτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[489]	τὸ βελτίους; οὐ ~πάλαι σοι	λέγω	ὅτι ταὐτόν φημι εἶναι τὸ
[465]	Πῶλε τοῦτο γὰρ ~πρὸς σὲ	λέγω	ὅτι τοῦ ἡδέος στοχάζεται ἄνευ
[453]	σὲ ἐρήσομαι, ἀλλ' οὐκ αὐτὸς	λέγω;	οὐ σοῦ ~ἕνεκα ἀλλὰ τοῦ
[491]	κρείττους οἵ εἰσιν οὐ σκυτοτόμους	~λέγω	οὐδὲ μαγείρους, ἀλλ' (οἳ ἂν
[472]	μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ ὧν	λέγω,	οὐδὲν οἶμαι ἄξιον λόγου μοι
[464]	οὖσαν δ' οὔ; οἷον τοιόνδε	λέγω·	πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν τὰ
[509]	δύναμιν ἢ βούλησιν; ὧδε ~δὲ	λέγω·	πότερον ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι,
[491]	~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε καὶ πάλαι	λέγω.	πρῶτον μὲν τοὺς κρείττους οἵ
[463]	Γοργία· οὐδὲν γάρ πω σαφὲς	λέγω,	πῶλος δὲ ὅδε νέος ἐστὶ
[496]	τὸ μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ	(λέγω.	~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ' οὖν τό
[488]	ἔλεγον καὶ τότε καὶ νῦν	λέγω.	~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ τὸν αὐτὸν
[490]	φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ οὐ ταῦτα	~λέγω.	~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ τὸν φρονιμώτερον
[471]	δοκεῖ γέ σοι ὡς ἐγὼ	λέγω.	~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς γάρ
[457]	(ἀκροαταὶ ~γενέσθαι. τοῦ δὴ ἕνεκα	λέγω	ταῦτα; ὅτι νῦν ἐμοὶ δοκεῖς
[464]	δυοῖν ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν δύο	λέγω	τέχνας· τὴν μὲν ἐπὶ τῇ
[464]	τοῦ σώματος ~θεραπείας δύο μόρια	λέγω,	τὴν μὲν γυμναστικήν, τὴν δὲ
[496]	ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ	λέγω	τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε·
[521]	εὖ καὶ γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης)	λέγω	τοίνυν ὅτι ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης)
[466]	δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~λέγω	τοίνυν σοι ὅτι δύο ταῦτ'
[454]	ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ	λέγω,	τοῦ ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν
[490]	~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν ἃ	λέγω.	τοῦτο γὰρ οἶμαι ἐγὼ τὸ
[469]	δοκεῖ ἔχειν περὶ ὧν ἐγὼ	λέγω	τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς γὰρ
[447]	σκυτοτόμος· ἢ οὐ μανθάνεις ὡς	λέγω;	~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ
[470]	ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς γε ἐγὼ	λέγω,	ὦ Πῶλε· τὸν μὲν γὰρ
[454]	~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν τῆς πειθοῦς	λέγω,	ὦ Σώκρατες, τῆς ἐν τοῖς
[517]	~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ	ψέγω	τούτους ὥς γε διακόνους εἶναι
[515]	περὶ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ὧν	ὀλίγῳ	πρότερον ἔλεγες, εἰ ἔτι σοι
[460]	γε. ~(Σωκράτης) ~μέμνησαι οὖν λέγων	ὀλίγῳ	πρότερον ὅτι οὐ δεῖ τοῖς
[455]	γ' ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον ἐν	ὀλίγῳ	χρόνῳ διδάξαι οὕτω μεγάλα πράγματα.
[517]	δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ	ῥιγῷ,	ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ' ~ὧν
[456]	ἄνδρα καὶ ἰατρόν, ~εἰ δέοι	λόγῳ	διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ ἢ ἐν
[506]	αὐτό. ~δίειμι (μὲν οὖν τῷ	λόγῳ	ἐγὼ ὡς ἄν μοι δοκῇ
[469]	μακάριε, ἐμοῦ δὴ λέγοντος τῷ	λόγῳ	ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ ἐγὼ ἐν
[503]	ἀλλ' ~ὅπερ ἐν τῷ ὑστέρῳ	λόγῳ	ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι αἳ
[457]	ζητοῦντας τὸ προκείμενον ἐν ~τῷ	λόγῳ·	καὶ ἔνιοί γε τελευτῶντες αἴσχιστα
[451]	ἐμοῦ λέγοντος ὅτι καὶ αὕτη	λόγῳ	κυροῦται τὰ πάντα, οἱ ~δὲ
[524]	ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ	λόγῳ,	οἷος εἶναι παρεσκεύαστο τὸ σῶμα
[492]	γε, ὦ Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ	λόγῳ	παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ ~σὺ νῦν
[451]	δὴ ἡ ῥητορικὴ οὖσα τῶν	λόγῳ	τὰ πάντα ~διαπραττομένων τε καὶ
[451]	ὅτι καὶ αὕτη ἐστὶν τῶν	λόγῳ	τὸ πᾶν κυρουμένων· καὶ εἰ
[512]	τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι δικαίῳ	λόγῳ	τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ (τῶν
[520]	εἰς σφᾶς, ἢ τῷ αὐτῷ	λόγῳ	τούτῳ ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν
[471]	σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ	λόγῳ,	φάσκων τὸν ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα
[527]	ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι τῷ	λόγῳ	χρησώμεθα τῷ νῦν παραφανέντι, ὃς
[451]	τῶν τεχνῶν τῶν τὸ πολὺ	λόγῳ	χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ ~καὶ ἄλλαι
[495]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ	λόγῳ	ὡς σοῦ σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[475]	γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως τῷ	λόγῳ	ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου, καὶ
[456]	ἐκκλησίᾳ ἢ ἐν ἄλλῳ τινὶ	συλλόγῳ	ὁπότερον δεῖ ~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ
[452]	ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν ἄλλῳ	συλλόγῳ	~παντί, ὅστις ἂν πολιτικὸς σύλλογος
[493]	οὐδ' ἂν ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα	μυθολογῶ,	οὐδέν τι μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης)
[496]	καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης)	ὁμολογῶ,	ἀλλὰ μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν·
[517]	πολλὰ τοιαῦτα καὶ ἐγώ ~σοι	ὁμολογῶ	δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν.
[472]	ἐγώ σοι εἷς ὢν οὐχ	ὁμολογῶ·	οὐ γάρ με σὺ ἀναγκάζεις,
[467]	πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ γὰρ νῦν	ὁμολογῶ.	~(Πῶλος) οὐκ οὖν ποιοῦσιν ἃ
[496]	ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ὑπερφυῶς ὡς	ὁμολογῶ.	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ ἐπὶ τὰ
[476]	τὸ πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ'	ὁμολογῶ.	~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ ὁμολογουμένων, τὸ
[471]	μὴν οὐδέν γέ σοι τούτων	ὁμολογῶ	ὧν σὺ φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ
[465]	γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν' οὖν μὴ	μακρολογῶ,	ἐθέλω σοι εἰπεῖν ὥσπερ οἱ
[516]	ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ	ἔργῳ	οὐδενί· ἢ δοκεῖ σοι; ~(Καλλίκλης)
[489]	ἃ δὴ καὶ ἐγὼ γνοὺς	κακουργῶ	ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν
[480]	φανερὸν ἄγειν τὸ ἀδίκημα, ἵνα	δῷ	δίκην καὶ ~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν
[481]	(πράττοντα καὶ λέγοντα, ὅπως μὴ	δῷ	δίκην μηδὲ ἔλθῃ παρὰ τὸν
[481]	ὅπως ἂν διαφύγῃ καὶ μὴ	δῷ	δίκην ὁ ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε
[485]	(πράγματος· ὅταν δὲ δὴ πρεσβύτερον	ἴδω	ἔτι ~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον,
[485]	παίζοντας. ὅταν μὲν γὰρ ~παιδίον	ἴδω,	ᾧ ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω,
[472]	ἀδικῶν, ἧττον δὲ ~ἄθλιος ἐὰν	διδῷ	δίκην καὶ τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ
[472]	ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν μὴ	διδῷ	δίκην μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν,
[504]	ἁπάσας, καὶ δῶρον ~ἐάν τι	διδῷ,	δώσει, καὶ ἐάν τι ἀφαιρῆται,
[520]	~ἐὰν μή τις αὐτῷ ἀργύριον	διδῷ.	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[481]	~χρυσίον ᾖ> ἡρπακὼς πολύ, μὴ	ἀποδιδῷ	τοῦτο ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ
[467]	~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ	εἰδῶ	ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν
[499]	ὅτι, κἂν ~παίζων τίς σοι	ἐνδῷ	ὁτιοῦν, τούτου ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ
[524]	τριόδῳ ~ἐξ ἧς φέρετον τὼ	ὁδώ,	ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους,
[524]	ἐν τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ	τριόδῳ	~ἐξ ἧς φέρετον τὼ ὁδώ,
[474]	λόγος ᾖ, τοὺς δὲ ~πολλοὺς	ἐῶ	χαίρειν, καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι,
[476]	σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους	ἐῶ	χαίρειν. καὶ τοῦτο μὲν ἡμῖν
[512]	ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων τῷ	θεῷ	καὶ πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν ὅτι
[507]	ἂν εἴη ὁ τοιοῦτος οὔτε	θεῷ·	κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ δὲ
[485]	καὶ πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ	νέῳ	μὲν γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν
[458]	~ἄκουε δή, ὦ Γοργία, ἃ	θαυμάζω	ἐν τοῖς λεγομένοις ὑπὸ σοῦ·
[489]	ὦ δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς πάλαι	τοπάζω	τοιοῦτόν τί σε λέγειν τὸ
[526]	τῶν ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι, καὶ	ὀνειδίζω	σοι ὅτι οὐχ οἷός ~τ'
[484]	γνώσῃ δέ, ἂν ἐπὶ τὰ	μείζω	ἔλθῃς ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία
[511]	δοκεῖ σμικρὰ εἶναι, ἐγώ σοι	~(μείζω	ταύτης ἐρῶ, τὴν κυβερνητικήν, ἣ
[499]	γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς τῷ	ἀγαθῷ	ἢ καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ
[475]	ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ τε καὶ	ἀγαθῷ	ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[459]	αἰσχρὸν ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον,	πειθὼ	δὲ περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε
[453]	εὖ ἴσθ' ὅτι, ὡς (ἐμαυτὸν	πείθω,	εἴπερ τις ~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται
[453]	ἐγὼ τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς	πειθώ,	ἥτις ποτ' ἐστὶν ἣν σὺ
[454]	ὑπώπτευον ταύτην σε λέγειν τὴν	πειθὼ	καὶ περὶ τούτων, ὦ Γοργία·
[494]	ἀκολάστου ἀμείνω εἶναι, ἢ οὐ	πείθω;	~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις, ὦ Σώκρατες.
[454]	~(Σωκράτης) ~ποτέραν οὖν ἡ ῥητορικὴ	πειθὼ	ποιεῖ ἐν δικαστηρίοις τε καὶ
[453]	ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν σοι δοκεῖ	πειθὼ	ποιεῖν ἡ ῥητορικὴ ~μόνη ἢ
[453]	καὶ ~περὶ ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν	πειθώ,	σαφῶς μὲν εὖ ἴσθ' ὅτι
[453]	~σε τίνα ποτὲ λέγεις τὴν	πειθὼ	τὴν ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς καὶ
[493]	ἔχοντα βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ πότερον	~(πείθω	τί σε καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους
[494]	εἶναι ἢ τὸν τοῦ κοσμίου;	πείθω	τί σε ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι
[453]	πλέον τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ	πειθὼ	τοῖς ἀκούουσιν ἐν τῇ ψυχῇ
[514]	λεγόμενον δὴ τοῦτο ἐν τῷ	πίθῳ	τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ
[452]	τί ἐστιν (τοῦτο τὸ ἀγαθόν;	ἀποκρινάσθω	~(Γοργίας) ἴθι οὖν νομίσας, ὦ
[447]	εἰς αὖθις, ὥσπερ σὺ ~λέγεις,	ποιησάσθω.	~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν
[463]	εἰ οὖν βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι,	~πυνθανέσθω·	οὐ γάρ (πω πέπυσται ὁποῖόν
[512]	ὧν τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι	δικαίῳ	λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ
[483]	καὶ πλέον ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ	δικαίῳ	χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα
[486]	οἶμαι ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ	ἑρμαίῳ	ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης) τί δή; ~(Σωκράτης)
[526]	καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν τῷ	βίῳ,	ἠγάσθη τε καὶ ἐς μακάρων
[482]	ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν ἅπαντι τῷ	βίῳ.	~καίτοι ἔγωγε οἶμαι, ὦ βέλτιστε,
[500]	εἰ ἔστιν τούτω διττὼ τὼ	βίω,	σκέψασθαι τί τε διαφέρετον ἀλλήλοιν
[473]	καὶ ἄρχων ἐν τῇ πόλει	~διαβιῷ	ποιῶν ὅτι ἂν βούληται, ζηλωτὸς
[503]	διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ βέλτιστα, εἴτε	ἡδίω	~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται τοῖς ἀκούουσιν.
[496]	γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ἔτι	πλείω	ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν
[485]	καλὸν μετέχειν, καὶ οὐκ αἰσχρὸν	μειρακίῳ	ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ ἤδη
[485]	~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ μὲν γὰρ	μειρακίῳ	ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν
[479]	δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν	ἀθλίῳ	εἶναι διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων,
[453]	~καὶ ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα·	ἀξιῶ	δὲ καὶ σέ. ~(Γοργίας) τί
[450]	ταῦτ' ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν τέχνην	ἀξιῶ	εἶναι περὶ λόγους, ὀρθῶς λέγων,
[510]	~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ ἐπὶ τὸ	οἵῳ	τε εἶναι ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν
[510]	σοφοὶ λέγουσιν, ὁ ὅμοιος τῷ	ὁμοίῳ.	~οὐ καὶ σοί; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.
[483]	ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν. ἐπεὶ	~ποίῳ	δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ τὴν
[495]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ τοίνυν ὀρθῶς	ποιῶ	οὔτ' ἐγώ, εἴπερ ποιῶ τοῦτο,
[495]	ὀρθῶς ποιῶ οὔτ' ἐγώ, εἴπερ	ποιῶ	τοῦτο, οὔτε σύ. ἀλλ' ὦ
[507]	~δικαιοσύνη παρέσται καὶ σωφροσύνη (τῷ	μακαρίῳ	μέλλοντι ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν, οὐκ
[487]	καὶ ἐμοὶ εἶ εὔνους. ~(τίνι	τεκμηρίῳ	χρῶμαι; ἐγώ σοι ἐρῶ. οἶδα
[452]	εἶναι τοῖς λόγοις καὶ ἐν	δικαστηρίῳ	δικαστὰς καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς
[521]	ἕξω ὅτι ~λέγω ἐν τῷ	δικαστηρίῳ.	ὁ αὐτὸς δέ μοι ἥκει
[452]	ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ ἐν	~βουλευτηρίῳ	βουλευτὰς καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς
[525]	ἐκεῖ ἐν Ἅιδου ἐν τῷ	~δεσμωτηρίῳ,	τοῖς ἀεὶ τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις
[511]	καὶ τὴν ναῦν περιπατεῖ ἐν	μετρίῳ	~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ οἶμαι ἐπίσταται
[513]	λόγων ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ ~δὲ	ἀλλοτρίῳ	ἄχθονται, εἰ μή τι σὺ
[477]	ὡς μεγάλῃ βλάβῃ καὶ κακῷ	θαυμασίῳ	ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ τῆς ψυχῆς
[494]	~πότερον εἰ τὴν κεφαλὴν μόνον	κνησιῷ	ἢ ἔτι τί σε ἐρωτῶ;
[521]	μέντοι εὖ οἶδ' ὅτι, ἐάνπερ	εἰσίω	εἰς ~δικαστήριον περὶ (τούτων τινὸς
[479]	ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ (καὶ	ἀνοσίῳ,	ὅθεν καὶ πᾶν ποιοῦσιν ὥστε
[472]	~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν ἐν τῷ	Διονυσίῳ,	ἐὰν δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ
[514]	μὴ ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς ~μηδένα	(βελτίω	γεγονότα τὸ σῶμα, μήτε τῶν
[474]	ἀλλ' εἰ μὴ ~ἔχεις τούτων	βελτίω	ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,
[527]	εἴ πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν	βελτίω	καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν δὲ
[488]	~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ τὸν αὐτὸν	βελτίω	καλεῖς σὺ καὶ κρείττω; (οὐδὲ
[490]	~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ τὸν φρονιμώτερον	βελτίω	λέγεις; φάθι ἢ μή. ~(Καλλίκλης)
[488]	βέλτιον ταὐτὸν ὄν, ἢ ἔστι	βελτίω	μὲν εἶναι, ἥττω δὲ καὶ
[490]	τὸ δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ	βελτίω	~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν
[515]	ἀλλήλους, φέρε, Καλλικλῆς ἤδη τινὰ	βελτίω	πεποίηκεν τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις
[515]	Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις	βελτίω	πεποιηκέναι ἄνθρωπον τῇ συνουσίᾳ τῇ
[490]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ τὸν	βελτίω	πλέον δεῖν ἔχειν; ~(Καλλίκλης) οὐ
[503]	αἳ μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι	βελτίω	ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν
[488]	τῶν ἡττόνων καὶ ἄρχειν τὸν	βελτίω	τῶν ~χειρόνων καὶ πλέον ἔχειν
[475]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν τῷ	ἐναντίῳ,	λύπῃ τε καὶ κακῷ; ~(Πῶλος)
[522]	ἂν οἴει ἐν τούτῳ τῷ	κακῷ	ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν; ἢ
[475]	~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν εἴη ἢ	κακῷ	ἢ ἀμφοτέροις; οὐ καὶ τοῦτο
[477]	ἄρα ὡς μεγάλῃ βλάβῃ καὶ	κακῷ	θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ τῆς
[475]	τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε καὶ	κακῷ;	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν ἄρα
[475]	λείπεται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τῷ	κακῷ.	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ
[475]	αἴσχιον ᾖ, ἤτοι λύπῃ ἢ	κακῷ	~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἔσται· ἢ οὐκ
[475]	κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	κακῷ	ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν κάκιον ἂν
[479]	ψυχῇ συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ	ἀδίκῳ	(καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ πᾶν
[510]	ὅμοιος ἔσται τῷ ἄρχοντι ὄντι	ἀδίκῳ	~καὶ παρὰ τούτῳ μέγα δυνήσεται;
[516]	βούλει σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ	δοκῶ	γε σοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης)
[453]	λέγεται. σκόπει γὰρ εἴ σοι	δοκῶ	δικαίως ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ ἂν
[504]	σὺ δέ, ἂν μέν σοι	δοκῶ	ἐγὼ καλῶς λέγειν, φάθι, ~εἰ
[510]	δὴ καὶ τόδε ἐάν σοι	δοκῶ	εὖ λέγειν. φίλος μοι δοκεῖ
[468]	κακά. ἦ γάρ; ἀληθῆ σοι	δοκῶ	~λέγειν, ὦ Πῶλε, ἢ οὔ;
[506]	ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου, ἐάν τί σοι	δοκῶ	μὴ (καλῶς λέγειν. καί με
[506]	τῳ ὑμῶν μὴ ~τὰ ὄντα	δοκῶ	ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ
[521]	σοι εἴπω δι' ὅτι ταῦτα	προσδοκῶ;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι
[526]	ὢν καὶ ζῆν καὶ ἐπειδὰν	ἀποθνῄσκω	~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ καὶ τοὺς
[463]	φύσει δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις·	καλῶ	δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ κεφάλαιον
[463]	ἔγωγε τὰ γὰρ κακὰ αἰσχρὰ	καλῶ	ἐπειδὴ δεῖ σοι ἀποκρίνασθαι ὡς
[464]	ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν οὖν αὐτὸ	καλῶ,	~καὶ αἰσχρόν φημι (εἶναι τὸ
[463]	μόριον καὶ ~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ	καλῶ	καὶ τήν γε κομμωτικὴν καὶ
[465]	εἰπεῖν. ἐγὼ δὲ ~τέχνην οὐ	καλῶ	ὃ ἂν ᾖ ἄλογον πρᾶγμα·
[454]	ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας)	καλῶ.	~(Σωκράτης) τί δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας)
[464]	μὲν ἐπὶ τῇ ψυχῇ πολιτικὴν	καλῶ,	τὴν δὲ ἐπὶ ~σώματι μίαν
[463]	οὗτος ἡγεῖται ~ὃ δ' ἐγὼ	καλῶ	τὴν ῥητορικήν, πράγματός τινός ἐστι
[526]	ζῆν καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν.	παρακαλῶ	δὲ καὶ τοὺς ἄλλους πάντας
[526]	~δύναμαι, καὶ δὴ καὶ σὲ	ἀντιπαρακαλῶ	ἐπὶ τοῦτον τὸν βίον καὶ
[467]	μή, αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ'	ἐθέλω	ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ εἰδῶ ὅτι
[522]	~ἐγώ, ὡς τοῦτο οὕτως ἔχει,	ἐθέλω	λόγον λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ
[465]	ἀμελεῖν. ἵν' οὖν μὴ μακρολογῶ,	ἐθέλω	σοι εἰπεῖν ὥσπερ οἱ ~γεωμέτραι
[461]	δίκαιος δ' εἶ ~καὶ ἐγὼ	ἐθέλω	τῶν ὡμολογημένων εἴ τί σοι
[465]	τούτων δὲ πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς,	ἐθέλω	~ὑποσχεῖν λόγον. ~(τῇ μὲν οὖν
[522]	ἐγὼ δὲ οὔτε τοὺς πορίζοντας	ζηλῶ	οὔτε οἷς πορίζεται· ἐάν ~τέ
[487]	καὶ Πῶλος, σοφὼ μὲν καὶ	(φίλω	ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας
[452]	παιδοτρίβην· ὁ δὲ χρηματιστὴς οὗτος	ἄλλῳ	~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ οὐχ αὑτῷ,
[507]	βίον ζῶντα. οὔτε γὰρ ἂν	ἄλλῳ	ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν εἴη ὁ
[522]	~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ καὶ	ἄλλῳ	βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν καὶ ἐν
[453]	(ἐμαυτὸν πείθω, εἴπερ τις ~ἄλλος	ἄλλῳ	διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο
[516]	οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν	ἄλλῳ	ἔργῳ οὐδενί· ἢ δοκεῖ σοι;
[452]	ἢ παρὰ Γοργίᾳ ἢ παρ'	ἄλλῳ	ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν οὖν πρὸς
[483]	ἐστιν αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ	ἄλλῳ	οὗ ἂν κήδηται. ἀλλ' οἶμαι
[452]	ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν	ἄλλῳ	συλλόγῳ ~παντί, ὅστις ἂν πολιτικὸς
[456]	διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ ἢ ἐν	ἄλλῳ	τινὶ συλλόγῳ ὁπότερον δεῖ ~αἱρεθῆναι
[505]	τοῦτον τὸν λόγον, ἢ ~καὶ	ἄλλῳ	τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς οὖν
[523]	γὰρ ὄντα σοι λέξω ἃ	μέλλω	λέγειν. ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει,
[459]	~οὐκοῦν περὶ πάντων ὥστ' ἐν	ὄχλῳ	πιθανὸν εἶναι, οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ
[459]	καὶ γὰρ ἔλεγον, ἔν γε	ὄχλῳ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ ἐν ὄχλῳ
[459]	ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ ἐν	ὄχλῳ	τοῦτό ἐστιν, ἐν τοῖς μὴ
[502]	~ἢ ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ	ὄχλῳ	τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ
[499]	εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί τε καὶ	Πώλῳ.	ἆρα καὶ σοὶ συνδοκεῖ οὕτω,
[487]	σοφὼ μὲν καὶ (φίλω ἐστὸν	ἐμώ,	~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω
[498]	ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ τοῦτο. ἐν	πολέμῳ	δὲ ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν;
[513]	ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν τῷ Ἀθηναίων	δήμῳ	καὶ ~ναὶ μὰ Δία τῷ
[500]	~πράττοντα, λέγοντά τε ἐν τῷ	δήμῳ	καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον
[451]	ἂν ὥσπερ οἱ ἐν τῷ	δήμῳ	(συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ μὲν ἄλλα
[513]	σὲ ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ	δήμῳ	τῷ Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις τούτῳ
[515]	Περικλῆς ἤρχετο λέγειν ἐν τῷ	δήμῳ,	χείρους ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι ἢ
[464]	ὁ ἰατρὸς ἢ ὁ ὀψοποιός,	λιμῷ	ἂν ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν
[489]	πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ	νόμῳ	ἄρα μόνον ἐστὶν αἴσχιον τὸ
[483]	ὅπερ καὶ κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι,	νόμῳ	δὲ τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ
[482]	φύσει μὲν οὐκ ἔστιν καλά,	νόμῳ	δέ. ὡς τὰ ~πολλὰ δὲ
[483]	φαυλότεροι ὄντες. διὰ ~ταῦτα δὴ	νόμῳ	μὲν τοῦτο ἄδικον καὶ αἰσχρὸν
[474]	~πάνυ μὲν οὖν· καὶ γὰρ	ἐπιθυμῶ	εἰδέναι ὅτι ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης)
[481]	~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεοὺς ἀλλ'	ἐπιθυμῶ.	εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες, (πότερόν
[508]	ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν	ἄνω	~ἐκεῖ ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις
[481]	ἔχειν, οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ'	~ἄνω	(καὶ κάτω μεταβαλλομένου· ἔν τε
[511]	ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε τοὺς λόγους	ἄνω	καὶ κάτω, ὦ Σώκρατες· ἢ
[493]	ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν	ἄνω	κάτω, καὶ τοῦτο ἄρα τις
[458]	~ὀρθῶς λέγοντος ἐγὼ οὐκ ὀρθῶς	ὑπολαμβάνω.	ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν οἷός τ'
[477]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ ἐγὼ	ὑπολαμβάνω	τὴν ὠφελίαν; βελτίων τὴν ψυχὴν
[490]	σιτίων γε οὐδὲ ποτῶν. ~(Σωκράτης)	~μανθάνω,	ἀλλ' ἴσως ἱματίων, καὶ δεῖ
[496]	πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω. ~(Σωκράτης)	μανθάνω·	ἀλλ' οὖν τό γε πεινῆν
[447]	οὐ μανθάνεις ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν)	~μανθάνω	καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ μοι, ὦ
[450]	ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	μανθάνω	οἵαν αὐτὴν βούλει καλεῖν; τάχα
[474]	αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης)	~μανθάνω·	οὐ (ταὐτὸν ἡγῇ σύ, ὡς
[488]	ἴσθι τοῦτο ὅτι οὐχ ἑκὼν	ἐξαμαρτάνω	ἀλλ' ἀμαθίᾳ τῇ ἐμῇ· σὺ
[487]	καὶ παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ πολλοῖς	ἐντυγχάνω	οἳ ἐμὲ οὐχ οἷοί τέ
[452]	οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ τῷ	δυναμένῳ	λέγειν καὶ ~πείθειν τὰ πλήθη.
[466]	λέγεις ἀγαθόν τι εἶναι τῷ	δυναμένῳ.	~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν λέγω γε.
[466]	δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν εἶναι τῷ	δυναμένῳ.	~(Πῶλος) φημὶ γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης)
[494]	ὦ Σώκρατες. τῷ μὲν γὰρ	πληρωσαμένῳ	ἐκείνῳ οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία,
[458]	τοιούτων λόγων καὶ οὕτω λεγομένων	ἀφεμένῳ	προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι ἄλλο πράττειν.
[511]	μοχθηρῷ ὄντι τὴν ψυχὴν καὶ	~λελωβημένῳ	διὰ τὴν μίμησιν τοῦ δεσπότου
[493]	τετρημένον πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ	τετρημένῳ	~κοσκίνῳ. τὸ δὲ κόσκινον ἄρα
[504]	σώματί γε κάμνοντι καὶ μοχθηρῶς	διακειμένῳ	~σιτία πολλὰ διδόναι καὶ τὰ
[448]	~οὔκ, εἰ αὐτῷ γε σοὶ	βουλομένῳ	ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολὺ ἂν
[508]	κινδύνων, εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ τῷ	βουλομένῳ	ὥσπερ οἱ ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος,
[504]	τάξεώς τε καὶ τοῦ κόσμου	γιγνομένῳ;	~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν ἴσως
[504]	αὖ τῷ ἐν τῇ ψυχῇ	ἐγγιγνομένῳ	ἐκ τῆς τάξεως καὶ τοῦ
[476]	~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα πάθος τῷ	τυπτομένῳ	ἐστὶν οἷον ἂν τὸ τύπτον
[508]	αἴσχιον εἶναι ἢ ἐμοὶ τῷ	ἀδικουμένῳ.	ταῦτα ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ ἐν
[525]	τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς	τιμωρουμένῳ,	ἢ βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι
[460]	τῷ ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ ὀρθῶς	χρωμένῳ	τῇ ῥητορικῇ; ἐρρήθη ταῦτα ἢ
[487]	μου ὥσπερ σύ· τὼ δὲ	~ξένω	τώδε, Γοργίας τε καὶ Πῶλος,
[471]	~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν	ἐκείνῳ,	ἀλλ' εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν καὶ
[493]	τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ ~καὶ	ἐκείνῳ,	δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ,
[494]	Σώκρατες. τῷ μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ	ἐκείνῳ	οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ
[510]	~ὅπως ὅτι μάλιστα ὅμοιος ἔσται	ἐκείνῳ.	οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[527]	καὶ τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ	ἐκείνῳ,	ᾧ σὺ πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς·
[494]	τὸν κόσμιον βίον τοῦ ἀκολάστου	ἀμείνω	εἶναι, ἢ οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης)
[488]	~χειρόνων καὶ πλέον ἔχειν τὸν	ἀμείνω	τοῦ φαυλοτέρου; μή τι ἄλλο
[483]	~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν ἐστιν τὸν	ἀμείνω	τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν καὶ
[519]	~ἔοικά γε· νῦν γοῦν συχνοὺς	τείνω	τῶν λόγων, ἐπειδή μοι οὐκ
[493]	ψυχὴν ~εἶναι· τὴν δὲ ψυχὴν	κοσκίνῳ	ἀπῄκασεν τὴν τῶν ἀνοήτων ὡς
[493]	πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ	~κοσκίνῳ.	τὸ δὲ κόσκινον ἄρα λέγει,
[524]	δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός·	Μίνῳ	δὲ ~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν
[523]	~δύο μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας,	Μίνω	τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ
[490]	~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν ᾖ ἐν	κοινῷ	πολλὰ σιτία καὶ ποτά, ὦμεν
[449]	αὐτῷ καλῶς (καὶ διὰ βραχέων	ἀπεκρίνω,	καὶ νῦν οὕτως εἰπὲ τίς
[448]	ψέγοντος, ἥτις δέ ἐστιν οὐκ	~ἀπεκρίνω.	~(Πῶλος) οὐ γὰρ ἀπεκρινάμην ὅτι
[509]	οὐκ αὐτό γέ μοι τοῦτο	ἀπεκρίνω,	~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν σοι δοκοῦμεν
[462]	ἀγροικότερον ᾖ τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν·	ὀκνῶ	γὰρ Γοργίου ἕνεκα λέγειν, μὴ
[520]	δεινὸν αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ	μόνῳ	ἀσφαλὲς ταύτην τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι,
[475]	ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν τῷ ~ἔμπροσθεν	χρόνῳ	αἴσχιον εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[518]	πλησμονὴ ~νόσον φέρουσα συχνῷ ὕστερον	χρόνῳ,	ἅτε ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα,
[455]	ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ	χρόνῳ	διδάξαι οὕτω μεγάλα πράγματα. ~(Γοργίας)
[488]	ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ τῷ ὑστέρῳ	χρόνῳ	μὴ ταὐτὰ πράττοντα ἅπερ ὡμολόγησα,
[517]	λόγοις· ἐν παντὶ γὰρ τῷ	χρόνῳ	ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα εἰς
[503]	ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν τῷ πρόσθεν	χρόνῳ	χείρους ~ὄντες; ἐγὼ μὲν γὰρ
[518]	ἡ τότε πλησμονὴ ~νόσον φέρουσα	συχνῷ	ὕστερον χρόνῳ, ἅτε ἄνευ τοῦ
[522]	~οὔτε γὰρ ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα	ἕξω	αὐτοῖς λέγειν, ἃς οὗτοι εὐεργεσίας
[522]	ἢ δημοσίᾳ, οὔτε τὸ ἀληθὲς	ἕξω	εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως (πάντα ταῦτα
[470]	ἄρα ἐγὼ τῷ παιδὶ χάριν	ἕξω,	ἴσην δὲ καὶ σοί, ἐάν
[521]	παραινεῖς, τὰ κομψὰ ταῦτα, οὐχ	ἕξω	ὅτι ~λέγω ἐν τῷ δικαστηρίῳ.
[523]	ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι	λέξω	ἃ μέλλω λέγειν. ὥσπερ γὰρ
[464]	δή σοι, ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον	ἐπιδείξω	ὃ λέγω. δυοῖν ὄντοιν τοῖν
[494]	ὦ βέλτιστε· διατέλει γὰρ ὥσπερ	ἤρξω,	καὶ ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ
[488]	τῇ ἐμῇ· σὺ οὖν, ὥσπερ	~ἤρξω	νουθετεῖν με, μὴ ἀποστῇς, ἀλλ'
[521]	Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ εἶ, ὥσπερ	ἤρξω	παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ, διατελεῖν ἃ
[466]	αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ τὸν κύνα,	ἀμφιγνοῶ	μέντοι, ὦ Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου
[487]	ταῦτ' ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ.	~ἐννοῶ	γὰρ (ὅτι τὸν μέλλοντα βασανιεῖν
[506]	οὐ δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, χρῆναί	πω	(ἀπιέναι, ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε τὸν
[455]	μὲν γάρ τοι ~οὐδ' αὐτός	πω	δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι λέγω. ὅταν
[448]	καὶ λέγω ὅτι ~οὐδείς μέ	πω	ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν πολλῶν ἐτῶν.
[463]	πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ γάρ	(πω	πέπυσται ὁποῖόν φημι ἐγὼ τῆς
[463]	γε, ὦ Γοργία· οὐδὲν γάρ	πω	σαφὲς λέγω, πῶλος δὲ ὅδε
[451]	καὶ τοῦτο λέγεις (καὶ οὐδέν	πω	σαφές. ~οἴομαι γάρ σε ἀκηκοέναι
[470]	οἶδα, ὦ Πῶλε· οὐ γάρ	πω	συγγέγονα τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί
[521]	ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι. βούλει σοι	εἴπω	δι' ὅτι ταῦτα προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης)
[503]	~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω ἔγωγε πῶς	εἴπω.	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν ζητῇς καλῶς,
[521]	μετ' ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα μὴ	εἴπω	μόνος, ἐπιχειρεῖν τῇ ὡς ἀληθῶς
[521]	ἔχω, ἵνα μὴ αὖ ~ἐγὼ	εἴπω	ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ ἕξει
[521]	ἵνα μὴ αὖ καὶ ἐγὼ	~εἴπω,	ὅτι Πονηρός γε ὢν ἀγαθὸν
[467]	κακηγόρει, ὦ λῷστε Πῶλε, ἵνα	προσείπω	σε (κατὰ σέ· ἀλλ' εἰ
[526]	τούτων τῶν λόγων πέπεισμαι, ~καὶ	σκοπῶ	ὅπως ἀποφανοῦμαι τῷ κριτῇ ὡς
[492]	δέομαι οὖν ~ἐγώ σου μηδενὶ	τρόπῳ	ἀνεῖναι, ἵνα τῷ ὄντι κατάδηλον
[469]	κἂν ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ τῷ	τρόπῳ	ἥντινά σοι δοκοῖ, καὶ τά
[480]	ἄλλον ἀδικῇ ὁ ἐχθρός, παντὶ	τρόπῳ	παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα καὶ λέγοντα,
[463]	τὴν ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν λέληθα	οὔπω	ἀποκεκριμένος, ὁ δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ
[497]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ	οὔπω	εἶδες ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι
[500]	~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως οὖν	οὔπω	οἶσθα τί λέγω. ~(Καλλίκλης) οὐ
[505]	λυσιτελεῖ μετὰ μοχθηρίας σώματος ζῆν	ἀνθρώπῳ·	ἀνάγκη γὰρ ~οὕτω καὶ ζῆν
[512]	ἄμεινόν ἐστιν ζῆν τῷ μοχθηρῷ	~ἀνθρώπῳ·	κακῶς γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν.
[485]	νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ τῷ	ἀνθρώπῳ,	κἂν ~πάνυ εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ
[458]	γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν εἶναι	ἀνθρώπῳ,	ὅσον δόξα (ψευδὴς περὶ ὧν
[507]	ζῶντα. οὔτε γὰρ ἂν ἄλλῳ	ἀνθρώπῳ	~προσφιλὴς ἂν εἴη ὁ τοιοῦτος
[485]	ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ εὐφυὴς ᾖ,	ἀνάνδρῳ	γενέσθαι φεύγοντι τὰ μέσα τῆς
[500]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγώ σοι σαφέστερον	ἐρῶ.	ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν ἐγώ τε καὶ
[453]	δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	ἐρῶ	νῦν. ἐγὼ τὴν ἀπὸ τῆς
[486]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι	ἐρῶ·	νῦν οἶμαι ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς
[487]	~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι; ἐγώ σοι	ἐρῶ.	οἶδα ὑμᾶς ἐγώ, ὦ Καλλίκλεις,
[470]	~ὄντα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἀληθῆ γε	ἐρῶ·	οὐ γὰρ οἶδα παιδείας ὅπως
[456]	ἔχει. (μέγα δέ σοι τεκμήριον	ἐρῶ·	πολλάκις γὰρ ἤδη ~ἔγωγε μετὰ
[504]	εἴ σοι ἥδιόν ἐστιν, ἐγὼ	ἐρῶ·	σὺ δέ, ἂν μέν σοι
[486]	μοι μηδὲν ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ γὰρ	ἐρῶ	~τῇ σῇ οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ
[511]	εἶναι, ἐγώ σοι ~(μείζω ταύτης	ἐρῶ,	τὴν κυβερνητικήν, ἣ οὐ μόνον
[493]	ἀκολάστου, οἷον ~εἰ δυοῖν ἀνδροῖν	ἑκατέρῳ	πίθοι πολλοὶ εἶεν καὶ τῷ
[524]	ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ	ἑτέρω,	ἵνα ὡς δικαιοτάτη ἡ ~κρίσις
[475]	οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τῷ	ἑτέρῳ	λείπεται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τῷ
[503]	καὶ προσαναγκάζει τὸ ἕτερον τῷ	ἑτέρῳ	πρέπον τε εἶναι καὶ ἁρμόττειν,
[493]	τούτων ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ δ'	ἑτέρῳ	τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ ~καὶ
[481]	ἂν ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ	ἑτέρῳ	τὸ ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω δ'
[493]	εἰς τὸν τετρημένον πίθον ὕδωρ	ἑτέρῳ	τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ δὲ
[475]	θάτερον κάλλιον ᾖ, ἢ τῷ	ἑτέρῳ	τούτοιν ἢ ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον κάλλιόν
[493]	πολλοὶ εἶεν καὶ τῷ μὲν	(ἑτέρῳ	ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις, ὁ μὲν
[484]	ἐν τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ	περαιτέρω	τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν
[487]	ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας καὶ	αἰσχυντηροτέρω	μᾶλλον τοῦ δέοντος· πῶς γὰρ
[487]	μὲν καὶ (φίλω ἐστὸν ἐμώ,	~ἐνδεεστέρω	δὲ παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον
[503]	τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ ἐν τῷ	ὑστέρῳ	λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι
[488]	σοι ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ τῷ	ὑστέρῳ	χρόνῳ μὴ ταὐτὰ πράττοντα ἅπερ
[512]	ἄρα ἐν τῷ τοῦ σώματος	~τιμιωτέρῳ,	τῇ ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα ἔχει
[512]	οὐκ ἄμεινόν ἐστιν ζῆν τῷ	μοχθηρῷ	~ἀνθρώπῳ· κακῶς γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν
[511]	τὸ μέγιστον αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει	μοχθηρῷ	ὄντι τὴν ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ
[485]	διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ παῖζον,	χαίρω	~τε καὶ χαρίεν μοι φαίνεται
[451]	δὲ ~καὶ ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι,	πειρῶ	εἰπεῖν ἡ περὶ τί ἐν
[504]	τῆς τάξεως καὶ τοῦ κόσμου;	πειρῶ	~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ
[455]	περὶ ὧν νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν;	πειρῶ	οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'
[503]	(ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ	χείρω,	μή, τοῦτο δὲ τέχνη τις
[519]	ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ νῦν	ὁρῶ	γιγνόμενον καὶ ἀκούω τῶν παλαιῶν
[486]	ἔχειν καὶ τοὺς ~ἄλλους τοὺς	πόρρω	ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν γὰρ
[458]	πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν ἴσως	πόρρω	ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν
[484]	καὶ πάνυ εὐφυὴς ᾖ καὶ	πόρρω	τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων
[456]	τεμεῖν ἢ καῦσαι παρασχεῖν τῷ	~ἰατρῷ,	οὐ δυναμένου τοῦ ἰατροῦ πεῖσαι,
[475]	ἀλλὰ γενναίως τῷ λόγῳ ὥσπερ	~ἰατρῷ	παρέχων ἀποκρίνου, καὶ ἢ (φάθι
[480]	ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν	ἰατρῷ,	τὸ ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν διώκοντα,
[472]	σοί, ἐὰν μὴ ἐγώ σοι	~μαρτυρῶ	εἷς ὢν μόνος, τοὺς δ'
[466]	ἀποκρίσει εἴ ~τι ἔχεις χρῆσθαι,	χρῶ.	~(Πῶλος) ~τί οὖν φῄς; κολακεία
[501]	ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ	συγχωρῶ,	ἵνα σοι καὶ περανθῇ ὁ
[504]	ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	συγχωρῶ.	~(Σωκράτης) ~τί γὰρ ὄφελος, ὦ
[455]	~δύναμιν ἅπασαν· αὐτὸς γὰρ καλῶς	ὑφηγήσω.	οἶσθα γὰρ δήπου ὅτι τὰ
[516]	ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει σοι	ὁμολογήσω;	~(Σωκράτης) εἰ δοκῶ γε σοι
[449]	δὲ εἰς αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ	ποιήσω,	καὶ οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι.
[462]	ἐρώτα ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ	ποιήσω	ταῦτα. καί μοι ἀπόκριναι, ὦ
[489]	πρᾳότερόν με προδίδασκε, ἵνα μὴ	~ἀποφοιτήσω	παρὰ σοῦ. ~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ, ὦ
[495]	ᾖ ὁ λόγος, ἐὰν ἕτερον	φήσω	εἶναι, τὸ αὐτό φημι ~εἶναι.
[479]	ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν	ὅσῳ	ἀθλιώτερόν ἐστι μὴ ὑγιοῦς σώματος
[523]	ὁ Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ, ἔφη,	παύσω	τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν μὲν γὰρ
[485]	~ὅταν δὲ σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου	ἀκούσω,	πικρόν τί μοι δοκεῖ χρῆμα
[524]	Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα	δώσω	ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ
[499]	ὁμοίως γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς	τῷ	ἀγαθῷ ἢ καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς
[483]	νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα ἐν τούτοις,	τῷ	ἀδικεῖν τε καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι,
[483]	τούτοις, τῷ ἀδικεῖν τε καὶ	τῷ	ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ κατὰ νόμον
[508]	καὶ αἴσχιον εἶναι ἢ ἐμοὶ	τῷ	ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ
[509]	τῶν κακῶν ~ἐστιν ἡ ἀδικία	τῷ	ἀδικοῦντι καὶ ἔτι τούτου μεῖζον
[508]	καὶ ἐμὲ καὶ ~τὰ ἐμὰ	τῷ	ἀδικοῦντι καὶ κάκιον καὶ αἴσχιον
[460]	ἐξελαύνειν ἐκ τῆς πόλεως, ἀλλὰ	τῷ	ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ ὀρθῶς χρωμένῳ
[513]	τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν	τῷ	Ἀθηναίων δήμῳ καὶ ~ναὶ μὰ
[513]	ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ δήμῳ	τῷ	Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς
[470]	Πῶλε· οὐ γάρ πω συγγέγονα	τῷ	ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί δέ; συγγενόμενος
[485]	γὰρ νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ	τῷ	ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ εὐφυὴς ᾖ,
[510]	πολλοῦ δεῖ, εἴπερ ὅμοιος ἔσται	τῷ	ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ
[510]	ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι	τῷ	ἄρχοντι. οὗτος ~μέγα (ἐν ταύτῃ
[484]	ἅπερ ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν	τῷ	ᾄσματι ἐν ᾧ λέγει ὅτι
[465]	ἂν ~πάντα χρήματα ἐφύρετο ἐν	τῷ	αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων τῶν τε
[465]	δ' ἐγγὺς ὄντων φύρονται ἐν	τῷ	αὐτῷ καὶ περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ
[520]	πονηρόν ἐστιν εἰς σφᾶς, ἢ	τῷ	αὐτῷ λόγῳ τούτῳ ἅμα καὶ
[490]	αὖ νῦν λέγεις; ἐὰν ἐν	τῷ	αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ νῦν, πολλοὶ
[513]	πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν·	τῷ	αὑτῶν γὰρ (ἤθει λεγομένων τῶν
[490]	πάντων ἀσθενέστατος ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον	τῷ	βελτίστῳ, ὦ Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως,
[526]	πράξαντος καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν	τῷ	βίῳ, ἠγάσθη τε καὶ ἐς
[482]	Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν ἅπαντι	τῷ	βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε οἶμαι, ὦ
[500]	~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν τούτω διττὼ	τὼ	βίω, σκέψασθαι τί τε διαφέρετον
[508]	μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ	τῷ	βουλομένῳ ὥσπερ οἱ ἄτιμοι τοῦ
[481]	ἡ ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι, ἐπεὶ	τῷ	γε μὴ μέλλοντι ~ἀδικεῖν οὐ
[493]	ἀλλ' ἕνεκα τούτων ἡσυχίαν ἔχοι·	τῷ	δ' ἑτέρῳ τὰ μὲν νάματα,
[464]	τοῦ μὲν βελτίστου οὐδὲν φροντίζει,	τῷ	δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν
[513]	λεγομένων τῶν λόγων ἕκαστοι χαίρουσι,	τῷ	~δὲ ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ μή
[490]	πάντα ἐκεῖνον δεῖ νέμειν, ἐν	τῷ	δὲ ἀναλίσκειν τε αὐτὰ καὶ
[487]	μὴ κήδεσθαί μου ὥσπερ σύ·	τὼ	δὲ ~ξένω τώδε, Γοργίας τε
[525]	ἀνηρτημένους ἐκεῖ ἐν Ἅιδου ἐν	τῷ	~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ τῶν ἀδίκων
[510]	τοῖς αὐτοῖς χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι	τῷ	δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι
[500]	ταῦτα ~πράττοντα, λέγοντά τε ἐν	τῷ	δήμῳ καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ
[451]	εἴποιμ' ἂν ὥσπερ οἱ ἐν	τῷ	δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ μὲν
[513]	δεῖ σὲ ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι	τῷ	δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις
[515]	ὅτε Περικλῆς ἤρχετο λέγειν ἐν	τῷ	δήμῳ, χείρους ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι
[505]	τὸν λόγον, ἢ ~καὶ ἄλλῳ	τῳ	διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς οὖν ἄλλος
[460]	τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως χρῆται, ~μὴ	τῷ	διδάξαντι ἐγκαλεῖν μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ
[456]	ἐκεῖνοι μὲν γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ	τῷ	δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς τοὺς
[521]	οὐχ ἕξω ὅτι ~λέγω ἐν	τῷ	δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς δέ μοι
[472]	οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν ἐν	τῷ	Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης
[452]	καὶ οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ	τῷ	δυναμένῳ λέγειν καὶ ~πείθειν τὰ
[466]	γε λέγεις ἀγαθόν τι εἶναι	τῷ	δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν λέγω
[466]	μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν εἶναι	τῷ	δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ γὰρ οὖν.
[506]	αὖ καὶ ~ζῴου παντός, οὐ	τῷ	εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει
[504]	ὄνομά ἐστιν ἐν τῷ σώματι	τῷ	ἐκ τῆς τάξεώς τε καὶ
[477]	ἐστιν ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐν	τῷ	ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον
[475]	ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν	τῷ	~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον εἶναι τὸ
[504]	~(Σωκράτης) ~ἔγωγε. τί δὲ αὖ	τῷ	ἐν τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ
[525]	προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει δὲ παντὶ	τῷ	ἐν τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ' ἄλλου
[475]	~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν	τῷ	ἐναντίῳ, λύπῃ τε καὶ κακῷ;
[488]	καὶ τοὺς νόμους ~τίθενται ἐπὶ	τῷ	ἑνί, ὥσπερ καὶ σὺ ἄρτι
[499]	σῶμα ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν	τῷ	ἐσθίειν ~καὶ πίνειν ἡδονάς, ἦ
[524]	δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν τι	τὼ	ἑτέρω, ἵνα ὡς δικαιοτάτη ἡ
[475]	~(Πῶλος) οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	τῷ	ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[503]	τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει τὸ ἕτερον	τῷ	ἑτέρῳ πρέπον τε εἶναι καὶ
[481]	οὐκ ἂν ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι	τῷ	ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω
[475]	καλοῖν θάτερον κάλλιον ᾖ, ἢ	τῷ	ἑτέρῳ τούτοιν ἢ ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον
[512]	φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων	τῷ	θεῷ καὶ πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν
[474]	κατὰ ἡδονήν τινα, ἐὰν ἐν	τῷ	θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας;
[456]	ἢ τεμεῖν ἢ καῦσαι παρασχεῖν	τῷ	~ἰατρῷ, οὐ δυναμένου τοῦ ἰατροῦ
[522]	τί ἂν οἴει ἐν τούτῳ	τῷ	κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν;
[475]	ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	τῷ	κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[526]	πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι	τῷ	κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν·
[524]	οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν	τῷ	λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ ~ἐξ
[506]	γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι (μὲν οὖν	τῷ	λόγῳ ἐγὼ ὡς ἄν μοι
[469]	~ὦ μακάριε, ἐμοῦ δὴ λέγοντος	τῷ	λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ ἐγὼ
[457]	οὐ ζητοῦντας τὸ προκείμενον ἐν	~τῷ	λόγῳ· καὶ ἔνιοί γε τελευτῶντες
[492]	ἀγεννῶς γε, ὦ Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ	τῷ	λόγῳ παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ ~σὺ
[471]	ὡς σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ	τῷ	λόγῳ, φάσκων τὸν ἀδικοῦντα οὐκ
[527]	ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι	τῷ	λόγῳ χρησώμεθα τῷ νῦν παραφανέντι,
[495]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα	τῷ	λόγῳ ὡς σοῦ σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης)
[475]	οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως	τῷ	λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου,
[507]	ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται καὶ σωφροσύνη	(τῷ	μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν,
[490]	αὐτῷ, ὅτι βελτίων ἐστίν, ἢ	τῷ	μὲν ~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον δεῖ
[494]	~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις, ὦ Σώκρατες.	τῷ	μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ'
[493]	ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ εἶεν καὶ	τῷ	μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις,
[474]	ὅρα οὖν εἰ ἐθελήσεις ἐν	τῷ	μέρει διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ
[462]	ἀναθέμενος ὅτι σοι δοκεῖ, ἐν	τῷ	μέρει ~ἐρωτῶν τε καὶ ἐρωτώμενος,
[474]	νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν	τῷ	μέρει παράδος, ~καὶ πείρασαι τοῦ
[517]	ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι σώματος, παντὶ	τῷ	μὴ εἰδότι ὅτι ~ἔστιν τις
[512]	ὅτι οὐκ ἄμεινόν ἐστιν ζῆν	τῷ	μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ· κακῶς γὰρ ἀνάγκη
[527]	οὖν ἡγεμόνι τῷ λόγῳ χρησώμεθα	τῷ	νῦν παραφανέντι, ὃς ἡμῖν σημαίνει
[524]	τῇ τριόδῳ ~ἐξ ἧς φέρετον	τὼ	ὁδώ, ἡ μὲν εἰς μακάρων
[510]	καὶ σοφοὶ λέγουσιν, ὁ ὅμοιος	τῷ	ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ σοί; ~(Καλλίκλης)
[493]	Σικελός ~τις ἢ Ἰταλικός, παράγων	τῷ	ὀνόματι διὰ τὸ πιθανόν τε
[517]	τε καὶ ἰατρική, ἣ δὴ	τῷ	ὄντι γε ~ἐστὶν σώματος θεραπεία,
[520]	ταύτην τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ	τῷ	ὄντι ~δύναιτό τις ἀγαθοὺς ποιεῖν.
[527]	οὐδὲν γὰρ δεινὸν πείσῃ, ἐὰν	τῷ	ὄντι ᾖς καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν
[493]	κατθανεῖν δὲ ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς	τῷ	ὄντι ἴσως τέθναμεν· ἤδη γάρ
[492]	σου μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα	τῷ	ὄντι κατάδηλον γένηται πῶς βιωτέον.
[487]	εἶ, ὡς καὶ αὐτὸς φῄς.	τῷ	ὄντι οὖν ἡ ἐμὴ καὶ
[495]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ	τῷ	ὄντι, ὦ Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ;
[482]	ἃ ἐνόει ~εἰπεῖν. σὺ γὰρ	τῷ	ὄντι, ὦ Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα
[526]	ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι	~τῷ	ὄντι ὡς ἂν δύνωμαι βέλτιστος
[502]	γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι	τῷ	ὄχλῳ τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον
[470]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα ἐγὼ	τῷ	παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην δὲ
[514]	τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο ἐν	τῷ	πίθῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν,
[520]	σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ	τῷ	πράγματι ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς
[523]	μὲν οὖν καὶ δὴ εἴρηται	τῷ	Προμηθεῖ (ὅπως ἂν παύσῃ ~αὐτῶν.
[503]	ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν	τῷ	πρόσθεν χρόνῳ χείρους ~ὄντες; ἐγὼ
[513]	δήμῳ καὶ ~ναὶ μὰ Δία	τῷ	Πυριλάμπους γε πρός. ὅστις οὖν
[450]	βούλεσθαι ῥητορικὴν καλεῖν, οὐχ ὅτι	τῷ	~ῥήματι οὕτως εἶπες, ὅτι ἡ
[462]	φῂς σὺ ποιῆσαι τέχνην ἐν	τῷ	συγγράμματι (ὃ ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων.
[464]	καὶ προσποιεῖται τὰ βέλτιστα σιτία	τῷ	σώματι εἰδέναι, ~ὥστ' εἰ δέοι
[465]	ἄν, εἰ μὴ ἡ ψυχὴ	τῷ	σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ' ~αὐτὸ αὑτῷ,
[499]	αἱ μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν	τῷ	σώματι, ἢ ἰσχὺν ἢ ~ἄλλην
[524]	εἶχε τῶν πληγῶν οὐλὰς ἐν	τῷ	σώματι ἢ ὑπὸ μαστίγων ἢ
[489]	ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων πλὴν ~ἴσως	τῷ	σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ οὗτοι φῶσιν,
[504]	~τί οὖν ὄνομά ἐστιν ἐν	τῷ	σώματι τῷ ἐκ τῆς τάξεώς
[507]	ἂν εἴη ὁ ἐναντίως ~ἔχων	τῷ	σώφρονι, ὁ ἀκόλαστος, ὃν σὺ
[510]	ἐκεῖνος μόνος ἄξιος λόγου φίλος	τῷ	τοιούτῳ, ὃς ἂν ὁμοήθης ὤν,
[512]	εἰ δέ τις ἄρα ἐν	τῷ	τοῦ σώματος ~τιμιωτέρῳ, τῇ ψυχῇ,
[469]	ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ	τῷ	τρόπῳ ἥντινά σοι δοκοῖ, καὶ
[476]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα πάθος	τῷ	τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον ἂν τὸ
[512]	ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν, καὶ	~τῷ	ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ' ἂν δοῦναι
[506]	μοι δοκῇ ἔχειν· ἐὰν δέ	τῳ	ὑμῶν μὴ ~τὰ ὄντα δοκῶ
[503]	μὴ τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ ἐν	τῷ	ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν
[488]	μέν σοι ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ	τῷ	ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ ταὐτὰ πράττοντα
[517]	τοῖς λόγοις· ἐν παντὶ γὰρ	τῷ	χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα
[494]	ἐστὶν τὸ ~ἡδέως ζῆν, ἐν	τῷ	ὡς πλεῖστον ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[493]	οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω	κάτω,	καὶ τοῦτο ἄρα τις μυθολογῶν
[481]	δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ' ~ἄνω (καὶ	κάτω	μεταβαλλομένου· ἔν τε τῇ ἐκκλησίᾳ,
[511]	ἑκάστοτε τοὺς λόγους ἄνω καὶ	κάτω,	ὦ Σώκρατες· ἢ οὐκ ~οἶσθα
[476]	καὶ τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτως	ἐχέτω·	μετὰ τοῦτο ~δὲ περὶ οὗ
[506]	εἰδὼς λέγω ἃ λέγω, ἀλλὰ	ζητῶ	κοινῇ μεθ' ὑμῶν, ὥστε, ἂν
[507]	οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος,	ὅτῳ	δὲ μὴ ἔνι ~κοινωνία, φιλία
[506]	καὶ ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ, ἥτις	ἑκάστῳ	ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα ἔστιν ταῦτα;
[510]	λέγειν. φίλος μοι δοκεῖ ἕκαστος	ἑκάστῳ	εἶναι ~ὡς οἷόν τε μάλιστα,
[506]	~κόσμος τις ἄρα ἐγγενόμενος ἐν	ἑκάστῳ	ὁ ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει
[452]	ἄρχειν ἐν τῇ αὑτοῦ πόλει	~ἑκάστῳ.	~(Σωκράτης) τί οὖν δὴ τοῦτο
[516]	γε σοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης)	ἔστω	δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ
[513]	~τυγχάνει οὖσα· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	ἔστω,	εἰ βούλει, σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης)
[510]	τοὺς ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης)	~ἔστω	σοι τοῦτο, ὦ Σώκρατες, οὕτως,
[505]	καὶ ἔλαττον; ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης)	ἔστω.	~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ οἶμαι λυσιτελεῖ
[516]	ἀδικωτέρους τε καὶ χείρους; ~(Καλλίκλης)	ἔστω.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς τὰ
[504]	σωφροσύνη. φῂς ~ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	ἔστω.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα βλέπων
[504]	τοῦτ' ~ἔχειν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	ἔστω	τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα
[464]	οὐδὲν φροντίζει, τῷ δὲ ἀεὶ	ἡδίστῳ	θηρεύεται τὴν ἄνοιαν ~καὶ ἐξαπατᾷ,
[490]	πλεονεκτεῖν τῶν ~σπερμάτων καὶ ὡς	πλείστῳ	σπέρματι χρῆσθαι εἰς τὴν αὑτοῦ
[490]	ἀσθενέστατος ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον τῷ	βελτίστῳ,	ὦ Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως, ὠγαθέ;
[512]	ὅτι κυβερνήτου, ~οὔτε ἄλλου οὐδενὸς	ἐλάττω	ἐνίοτε δύναται σῴζειν· πόλεις γὰρ
[488]	γὰρ εἴ τι μὴ ὀρθῶς	πράττω	κατὰ τὸν βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ,
[515]	παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις ὅτι οὐ	πράττω,	οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους, φέρε, Καλλικλῆς
[522]	(πάντα ταῦτα ἐγὼ λέγω, καὶ	πράττω	τὸ ὑμέτερον δὴ τοῦτο, ὦ
[488]	ἢ ἔστι βελτίω μὲν εἶναι,	ἥττω	δὲ καὶ ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω
[500]	ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν τούτω	διττὼ	τὼ βίω, σκέψασθαι τί τε
[488]	ἥττω δὲ καὶ ἀσθενέστερον, καὶ	~κρείττω	μὲν εἶναι, μοχθηρότερον δέ· ἢ
[488]	αὐτὸν βελτίω καλεῖς σὺ καὶ	κρείττω;	(οὐδὲ γάρ τοι τότε οἷός
[488]	κατὰ ~φύσιν; ἄγειν βίᾳ τὸν	κρείττω	τὰ τῶν ἡττόνων καὶ ἄρχειν
[483]	~οὕτω τὸ δίκαιον κέκριται, τὸν	κρείττω	τοῦ ἥττονος ἄρχειν καὶ πλέον
[465]	~πάντα χρήματα ἐφύρετο ἐν τῷ	αὐτῷ,	ἀκρίτων ὄντων τῶν τε ἰατρικῶν
[471]	ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ οὐ μετεμέλησεν	αὐτῷ,	ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν,
[520]	φάναι συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή τις	αὐτῷ	ἀργύριον διδῷ. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[466]	ποιῇ ταῦτα ἃ ἂν δοκῇ	αὐτῷ	βέλτιστα εἶναι, νοῦν μὴ ~ἔχων;
[448]	ἐροῦ αὐτόν. ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ	αὐτῷ	γε σοὶ βουλομένῳ ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι,
[469]	οὖν ἀποκτείνυσιν ὃν ἂν δόξῃ	αὐτῷ,	δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι
[525]	ἀνίατον οὐ γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν	αὐτῷ·	διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ
[481]	ἄτοπά ἐστιν, ἴσως εἴποις ἂν	αὐτῷ,	εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι
[447]	ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ	αὐτῷ	ἓν τοῦτ' ἦν τῆς ~ἐπιδείξεως·
[510]	τοὐναντίον οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ ἔσται	αὐτῷ	ἐπὶ τὸ οἵῳ τε εἶναι
[468]	τινὰ ἢ ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν	αὐτῷ	ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα ἢ δήσαντα.
[469]	δύνασθαι, τὸ ποιεῖν ἃ δοκεῖ	αὐτῷ·	ἢ δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος) οὐ
[468]	οὗτος δήπου ποιεῖ ἃ δοκεῖ	αὐτῷ·	ἦ γάρ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[504]	εἶναι ὑγιεινόν, ἐξ οὗ ἐν	αὐτῷ	ἡ ὑγίεια γίγνεται καὶ ἡ
[465]	ἐγγὺς ὄντων φύρονται ἐν τῷ	αὐτῷ	καὶ περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ
[511]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ μέγιστον	αὐτῷ	κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι τὴν
[449]	ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ	αὐτῷ	καλῶς (καὶ διὰ βραχέων ἀπεκρίνω,
[520]	ἐστιν εἰς σφᾶς, ἢ τῷ	αὐτῷ	λόγῳ τούτῳ ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν
[458]	λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν καὶ	αὐτῷ	μὴ γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε
[468]	ποιοῦντα ἐν πόλει ἃ δοκεῖ	~αὐτῷ	μὴ μέγα δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν
[520]	ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν	αὐτῷ	μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ ἀσφαλὲς
[520]	ὁ παιδοτρίβης καὶ μὴ συνθέμενος	αὐτῷ	μισθὸν ὅτι μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς
[512]	οὐδὲν ~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ	αὐτῷ	ὁ λόγος. ἀλλὰ σὺ οὐδὲν
[520]	ἀποστερήσειε τὴν χάριν, εἰ προοῖτο	~αὐτῷ	ὁ παιδοτρίβης καὶ μὴ συνθέμενος
[510]	με ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς ἔοικεν,	αὐτῷ	ὁδός ἐστιν, εὐθὺς ἐκ νέου
[490]	τῶν σιτίων πλέον ἡμῶν ἑκτέον	αὐτῷ,	ὅτι βελτίων ἐστίν, ἢ τῷ
[453]	καὶ περὶ τί, ἀποκρινούμεθά που	αὐτῷ	~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ
[463]	καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ δὲ	αὐτῷ	οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε καλὸν
[469]	τῇ πόλει, ὃ ἂν δοκῇ	αὐτῷ,	ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι καὶ
[503]	ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός τι	αὐτῷ	σχῇ τοῦτο ὃ ἐργάζεται. οἷον
[506]	Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι διελεγόμην, ~ἕως	αὐτῷ	τὴν τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν
[468]	εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον εἶναι	αὐτῷ,	~τυγχάνει δὲ ὂν κάκιον, οὗτος
[522]	~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό γε ἓν	αὐτῷ	ὑπάρχοι, ὦ Καλλίκλεις, ὃ σὺ
[490]	νῦν λέγεις; ἐὰν ἐν τῷ	αὐτῷ	ὦμεν, ὥσπερ νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι,
[451]	ἡ ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ' ἂν	αὐτῷ,	~ὥσπερ σὺ ἄρτι, ὅτι τῶν
[452]	ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ οὐχ	αὑτῷ,	ἀλλὰ σοὶ τῷ δυναμένῳ λέγειν
[483]	μὴ οἷός ~τέ ἐστιν αὐτὸς	αὑτῷ	βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ οὗ ἂν
[486]	φῶτα ~ἔθηκε χείρονα, μήτε αὐτὸν	αὑτῷ	δυνάμενον βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ
[482]	τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν	αὑτῷ	εἰπεῖν, σὲ δὲ αὐτὸ τοῦτο
[487]	αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς	αὑτῷ	ἐναντία λέγειν ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων,
[517]	ἐστιν ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι καὶ	αὑτῷ	καὶ τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι
[522]	πολλάκις ὡμολόγησας· εἰ ~βεβοηθηκὼς εἴη	αὑτῷ,	μήτε περὶ (ἀνθρώπους μήτε περὶ
[509]	~βοήθειαν μὴ δύνασθαι βοηθεῖν μήτε	αὑτῷ	μήτε τοῖς αὑτοῦ φίλοις τε
[452]	γε (Γοργίας) ὅδε τὴν παρ'	αὑτῷ	~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν εἶναι
[509]	οὖν ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν	αὑτῷ,	(ὥστε ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας ταύτας
[522]	οὕτως διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος ὢν	ἑαυτῷ	βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό γε
[491]	καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν	ἑαυτῷ.	~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς εἶ· τοὺς
[509]	βοήθειαν μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν	~ἑαυτῷ	καταγέλαστος ἂν τῇ ἀληθείᾳ εἴη;
[522]	εἰργασμένος. αὕτη γὰρ τῆς βοηθείας	ἑαυτῷ	πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι.
[482]	μᾶλλον ἢ ἕνα ὄντα ἐμὲ	ἐμαυτῷ	ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν.
[522]	ταύτην τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα	ἐμαυτῷ	καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν
[508]	οἷός τ' εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε	ἐμαυτῷ	οὔτε τῶν ~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ
[506]	μὴ ~τὰ ὄντα δοκῶ ὁμολογεῖν	ἐμαυτῷ,	χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ
[486]	οὐκ ἂν ἔχοις ὅτι (χρήσαιο	σαυτῷ,	ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν καὶ ~χασμῷο
[526]	ὅτι οὐχ οἷός ~τ' ἔσῃ	σαυτῷ	βοηθῆσαι, ὅταν ἡ δίκη σοι
[495]	ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ τὰ δοκοῦντα	σαυτῷ	ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης) καὶ γὰρ σύ,
[505]	λέγων κατὰ σαυτὸν ἢ ~ἀποκρινόμενος	σαυτῷ;	~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι τὸ τοῦ
[472]	τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά γε, ἐπεὶ	οὕτω	γ' ἂν ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης)
[505]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	οὕτω	γάρ που αὐτῇ ἄμεινον τῇ
[492]	~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι γὰρ ἂν	οὕτω	γε καὶ οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι
[469]	δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος) οὐ δῆτα	οὕτω	γε. ~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν εἰπεῖν
[514]	ἢ πολλὰ καὶ μηδενὸς ἄξια,	οὕτω	δὴ ἀνόητον ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν
[508]	ἐάντε, τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ	οὕτω	~διακεῖσθαι πάντων δὴ αἴσχιστόν ἐστιν,
[457]	καὶ μαθόντες καὶ διδάξαντες ἑαυτούς,	(οὕτω	~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν
[495]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δή μοι, ἐπειδὴ	οὕτω	δοκεῖ, διελοῦ τάδε· ἐπιστήμην που
[461]	(τῇ ῥητορικῇ κἂν ἀδίκως χρῷτο,	οὕτω	~θαυμάσας καὶ ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν
[476]	σφόδρα γε κάει ἢ ἀλγεινῶς,	οὕτω	κάεσθαι τὸ καόμενον ὡς ἂν
[505]	σώματος ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ	~οὕτω	καὶ ζῆν μοχθηρῶς. ἢ οὐχ
[509]	ὡς ἑκάστου κακοῦ μέγεθος πέφυκεν,	οὕτω	καὶ κάλλος τοῦ δυνατὸν εἶναι
[507]	προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι	οὕτω.	~καὶ μὴν περὶ μὲν ἀνθρώπους
[467]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν	οὕτω	καὶ περὶ πάντων; ἐάν τίς
[461]	~(Πῶλος) ~τί δέ, ὦ Σώκρατες;	οὕτω	καὶ σὺ περὶ τῆς ῥητορικῆς
[474]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τἆλλα πάντα	οὕτω	καὶ σχήματα καὶ χρώματα ἢ
[476]	τύπτει ἢ ταχὺ ὁ (τύπτων,	οὕτω	καὶ τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος)
[520]	~δύναιτό τις ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ	οὕτω;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ'
[460]	τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ τἆλλα	οὕτω	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, ὁ
[527]	καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα	οὕτω	κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε ἤδη, ἐὰν
[489]	~(Σωκράτης) εἶεν, ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις·	οὕτω	λέγεις; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν.
[458]	~ἀσχολία, ὥστε τοιούτων λόγων καὶ	οὕτω	λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι
[469]	κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται	~οὕτω	(μέγα ἐγὼ δύναμαι ἐν τῇδε
[455]	τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι	οὕτω	μεγάλα πράγματα. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα.
[514]	ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν,	οὕτω	μὲν διακειμένων, νοῦν ἐχόντων ἦν
[469]	εἴποις ἰδὼν ὅτι ὦ Σώκρατες,	οὕτω	μὲν πάντες ἂν μέγα ~δύναιντο,
[480]	~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη ταῦτα ἐκείνοις	οὕτω	μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως δὲ μή;
[447]	μάχης φασὶ χρῆναι, ὦ Σώκρατες,	οὕτω	μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ, τὸ
[514]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οὕτω	πάντα, τά τε ἄλλα κἂν
[514]	~ἀνόητόν σοι δοκεῖ ἂν εἶναι	οὕτω	πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν
[507]	σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι,	οὕτω	~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους
[470]	λέγε. ~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον τὸν	οὕτω	πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ
[453]	~ἕνεκα ἀλλὰ τοῦ λόγου, ἵνα	οὕτω	προί̈ ῃ ὡς μάλιστ' ἂν
[479]	ἢ οὐ δοκεῖ καὶ σοὶ	οὕτω;	~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε,
[466]	πῶς δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι	οὕτω	πως ἔλεγες· ἦ οὐχὶ ἀποκτεινύασιν
[484]	~ἔργοισιν Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει	οὕτω	πως τὸ γὰρ ᾆσμα οὐκ
[456]	τις ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ μέγεθος	οὕτω	σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ πάντα γε
[469]	ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί δέ;	οὕτω	σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ ὧν
[472]	εὐδαίμονα δέ. ἄλλο τι ὡς	οὕτω	σου νομίζοντος διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ
[504]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο	οὕτω.	~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα καὶ κόσμου
[499]	Πώλῳ. ἆρα καὶ σοὶ συνδοκεῖ	οὕτω,	τέλος εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων
[507]	ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα	οὕτω	τίθεμαι καί φημι ταῦτα ἀληθῆ
[483]	πόλεσι καὶ τοῖς γένεσιν, ὅτι	~οὕτω	τὸ δίκαιον κέκριται, τὸν κρείττω
[494]	ἐκεῖνος ὃς ἂν φῇ ἀνέδην	οὕτω	τοὺς ~χαίροντας, ὅπως ἂν χαίρωσιν,
[504]	τὸ σῶμα καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν	οὕτω	τοῦτ' ~ἔχειν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[518]	οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν, οἵ, ἂν	οὕτω	τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες τὰ
[508]	~ἐκεῖ ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις	οὕτω	φανέντα, ὡς ἐγὼ λέγω, κατέχεται
[465]	ὅπερ μέντοι λέγω, διέστηκε μὲν	~οὕτω	φύσει, ἅτε δ' ἐγγὺς ὄντων
[527]	πολλούς, φευκτέον· καὶ τῇ ῥητορικῇ	οὕτω	~χρηστέον ἐπὶ τὸ δίκαιον ἀεί,
[485]	ἴδω, ᾧ ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι	οὕτω,	ψελλιζόμενον καὶ παῖζον, χαίρω ~τε
[486]	νῦν οἶμαι ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς	τοιούτῳ	ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης) τί δή;
[510]	μόνος ἄξιος λόγου φίλος τῷ	τοιούτῳ,	ὃς ἂν ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ
[493]	τὸν τετρημένον πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ	τοιούτῳ	τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ δὲ κόσκινον
[508]	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον	τοσούτῳ	κάκιον· ~καὶ τὸν μέλλοντα ὀρθῶς
[520]	σφᾶς, ἢ τῷ αὐτῷ λόγῳ	τούτῳ	ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι
[512]	πολλὰ νοσήματα ἔχει καὶ ἀνίατα,	τούτῳ	δὲ βιωτέον ἐστὶν ~καὶ τοῦτον
[500]	καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν	τούτω	διττὼ τὼ βίω, σκέψασθαι τί
[515]	ἀλλὰ τόδε μοι εἰπὲ ἐπὶ	τούτῳ,	εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα
[510]	ἂν αὐτὸν ὁ τύραννος καὶ	τούτῳ	ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ νοῦ οὐκ
[518]	σὺ νῦν, ὦ ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον	τούτῳ	ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους, οἳ τούτους
[494]	ἔτι μήτε λυπούμενον. ἀλλ' ἐν	τούτῳ	ἐστὶν τὸ ~ἡδέως ζῆν, ἐν
[506]	αὐτὸς ἡδέως μὲν ἂν Καλλικλεῖ	τούτῳ	ἔτι διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ τὴν
[470]	δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί δέ; ἐν	τούτῳ	ἡ πᾶσα εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης)
[484]	~αντιοπε τέ ἐστιν ἕκαστος ἐν	τούτῳ,	καὶ ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων
[510]	ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ	τούτῳ	μέγα δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε,
[484]	ἐπείγεται, ~νέμων τὸ πλεῖστον ἡμέρας	τούτῳ	μέρος, ~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει
[519]	ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ μέμφεσθαι	τούτῳ	ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς γεγονώς
[527]	~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν καὶ τεθνάναι.	τούτῳ	οὖν ἑπώμεθα, καὶ τοὺς ἄλλους
[479]	ὁστισοῦν μὴ δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν,	τούτῳ	προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως τῶν
[513]	δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις	τούτῳ	προσφιλὴς εἶναι καὶ μέγα δύνασθαι
[512]	ἂν ~εἷς ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ	τούτῳ	σκεπτέον τίν' ἂν τρόπον τοῦτον
[510]	οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τούτῳ	τὸ μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ
[485]	ὃ γὰρ νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει	τούτῳ	τῷ ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ εὐφυὴς
[522]	~ὑμᾶς· τί ἂν οἴει ἐν	τούτῳ	τῷ κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν
[471]	νῦν, ὡς σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι	τούτῳ	τῷ λόγῳ, φάσκων τὸν ἀδικοῦντα
[520]	καὶ σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι	τούτῳ	τῷ πράγματι ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν,
[469]	~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη οἰκία	τούτῳ	τῷ τρόπῳ ἥντινά σοι δοκοῖ,
[519]	διδασκάλου, σχόντας δὲ δικαιοσύνην, ἀδικεῖν	τούτῳ	ᾧ οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ
[515]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ φιλονικίᾳ γε	ἐρωτῶ,	ἀλλ' ὡς ἀληθῶς βουλόμενος εἰδέναι
[448]	βούλει, ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν)	~ἐρωτῶ	δή. εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων
[463]	φημὶ εἶναι τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος)	~ἐρωτῶ	δή, καὶ ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον.
[462]	μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος)	ἐρωτῶ	δή, τίς τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης)
[466]	λόγου τινὸς ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος)	ἐρωτῶ	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε
[496]	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ἔτι πλείω	ἐρωτῶ,	ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν καὶ
[518]	τῇ πόλει, καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ	ἐρωτῶ	οἵτινες, δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι
[494]	κνησιῷ ἢ ἔτι τί σε	ἐρωτῶ;	ὅρα, ὦ Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ,
[454]	ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν λόγον	ἐρωτῶ,	οὐ σοῦ ἕνεκα ἀλλ' ἵνα
[475]	ἢ (φάθι ἢ μὴ ἃ	ἐρωτῶ.	~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ ἂν δεξαίμην,
[466]	ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος) ἀλλ' ἔγωγε σὲ	ἐρωτῶ.	~(Σωκράτης) ~εἶεν, ὦ φίλε· ἔπειτα
[456]	καὶ θαυμάζων, ὦ Γοργία, πάλαι	ἐρωτῶ	τίς ποτε ἡ δύναμίς ἐστιν
[489]	σε λέγειν τὸ ~κρεῖττον, καὶ	ἀνερωτῶ	γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι ὅτι λέγεις.
[454]	~μὲν δῆλον (εἶναι, ἐγὼ δ'	ἐπανερωτῶ	ὅπερ γὰρ λέγω, τοῦ ἑξῆς
[485]	πρὸς σὲ ἐπιεικῶς ἔχω φιλικῶς·	κινδυνεύω	οὖν πεπονθέναι νῦν ὅπερ ὁ
[490]	βούλεσθαι λέγειν καὶ οὐ ῥήματι	θηρεύω	εἰ ὁ ~εἷς τῶν μυρίων
[453]	οὐκ οἶδα, οὐ μὴν ~ἀλλ'	ὑποπτεύω	γε ἣν οἶμαί σε λέγειν
[524]	ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς	πιστεύω	(ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ ~τούτων
[515]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε οὐκέτι	ἀκούω,	ἀλλ' οἶδα σαφῶς καὶ ἐγὼ
[470]	~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ μή, ἀλλ'	ἀκούω	γε. ~(Πῶλος) ~εὐδαίμων οὖν σοι
[515]	ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ γὰρ ἔγωγε	ἀκούω,	~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ
[487]	λήσετε διαφθαρέντες. ἐπειδὴ οὖν σου	ἀκούω	ταὐτὰ ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος ἅπερ τοῖς
[519]	καὶ νῦν ὁρῶ γιγνόμενον καὶ	ἀκούω	τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι
[487]	τώδε, Γοργίας τε καὶ Πῶλος,	σοφὼ	μὲν καὶ (φίλω ἐστὸν ἐμώ,
[466]	~καὶ σὺ λόγον, ἐὰν δὲ	ἔχω,	ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον γάρ.
[503]	ἄνδρα τούτων τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ	ἔχω	ἔγωγε πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'
[503]	~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μὰ Δία οὐκ	ἔχω	ἔγωγέ σοι εἰπεῖν τῶν γε
[521]	μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται ἐάν τι	ἔχω,	ἵνα μὴ αὖ ~ἐγὼ εἴπω
[486]	ψυχήν, εὖ εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς	ἔχω	καὶ οὐδέν με δεῖ ἄλλης
[466]	καὶ (ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου μὴ	ἔχω	ὅτι χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ σὺ
[507]	ψυχὴ ἀγαθή. ἐγὼ μὲν οὐκ	ἔχω	παρὰ ταῦτα ἄλλα φάναι, ὦ
[464]	μίαν μὲν οὕτως ὀνομάσαι οὐκ	ἔχω	σοι, μιᾶς δὲ οὔσης τῆς
[474]	περὶ σώματος κάλλους; ~(Πῶλος) οὐκ	ἔχω.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τἆλλα πάντα
[485]	ὦ ~Σώκρατες, πρὸς σὲ ἐπιεικῶς	ἔχω	φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι νῦν
[485]	ἄξιον. ταὐτὸν οὖν ἔγωγε τοῦτο	πάσχω	καὶ πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ
[485]	χρῆμα γίγνεται, καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον	πάσχω	πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς
[522]	οὐδέν· ὥστε ἴσως, ὅτι ἂν	τύχω,	τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν