Pages
[499]	γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ γε	αἱ	ἀγαθόν τι ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ
[459]	καὶ περὶ τὰ ἄλλα ~ὧν	αἱ	ἄλλαι τέχναι, αὐτὰ μὲν οὐκ
[450]	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ	αἱ	ἄλλαι τέχναι, ὦ Γοργία, οὕτως
[499]	μὲν αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ	αἱ	βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[500]	τὸ βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον,	αἱ	δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι τε ἀγαθὸν
[499]	τινές εἰσιν αἱ μὲν ἀγαθαί,	αἱ	δὲ κακαί· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[450]	τοὺς λόγους ἔχουσι ταῖς πράξεσιν,	αἱ	δὲ πολλαὶ πλείους, καὶ τὸ
[499]	ὡσαύτως αἱ μὲν χρησταί εἰσιν,	αἱ	δὲ πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[499]	τοῦ σώματος, αὗται μὲν ἀγαθαί,	αἱ	δὲ (τἀναντία τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης)
[501]	τοῦ βελτίστου περὶ τὴν ψυχήν,	αἱ	δὲ τούτου μὲν ~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι
[523]	γιγνόμενον. ~νῦν μὲν γὰρ κακῶς	αἱ	δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη,
[523]	ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν· ~κακῶς οὖν	αἱ	δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ τε οὖν
[493]	ἀνοήτων τοῦτο τῆς ψυχῆς οὗ	αἱ	~ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ
[501]	~ἔχεις οὖν εἰπεῖν αἵτινές εἰσιν	αἱ	ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον
[498]	~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά,	αἱ	ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) πῶς
[499]	ἀγαθόν τι ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ	αἱ	κακόν τι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[498]	ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν τὰ κακά,	αἱ	λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν
[488]	δοκεῖς καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς	αἱ	μεγάλαι πόλεις ἐπὶ τὰς σμικρὰς
[499]	λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί τινές εἰσιν	αἱ	μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ κακαί·
[500]	εἰ μνημονεύεις, (ὅτι εἶεν παρασκευαὶ	αἱ	μὲν μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ ~τοῦτο
[501]	περὶ ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι,	αἱ	μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν τινα ἔχουσαι
[499]	πίνειν ἡδονάς, ἦ ἄρα τούτων	αἱ	μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν τῷ
[499]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ λῦπαι ὡσαύτως	αἱ	μὲν χρησταί εἰσιν, αἱ δὲ
[501]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	αἱ	τοιαίδε ἅπασαι, οἷον ἡ κιθαριστικὴ
[501]	εἰπεῖν αἵτινές εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις	αἱ	τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον δέ, εἰ
[469]	τά γε ~Ἀθηναίων νεώρια καὶ	αἱ	τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα πάντα
[503]	ὡς βέλτισται ~ἔσονται τῶν πολιτῶν	αἱ	ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ
[499]	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ μὲν	αἱ	ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ αἱ βλαβεραί;
[503]	τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν,	αἳ	δὲ χείρω, μή, τοῦτο δὲ
[450]	δέ γέ εἰσι τῶν τεχνῶν	αἳ	διὰ λόγου πᾶν περαίνουσι, καὶ
[511]	καὶ μελετᾶν τὰς τέχνας ταύτας	αἳ	ἡμᾶς ἀεὶ ~ἐκ τῶν (κινδύνων
[503]	λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι	αἳ	μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω
[504]	ἐλέγομεν, οἱ περὶ τὸ σῶμα,	παιδοτρίβαι	~τε καὶ ἰατροί, κοσμοῦσί που
[499]	ἡδοναί τινές εἰσιν αἱ μὲν	ἀγαθαί,	αἱ δὲ κακαί· ἦ γάρ;
[499]	ἀρετὴν τοῦ σώματος, αὗται μὲν	ἀγαθαί,	αἱ δὲ (τἀναντία τούτων ~κακαί;
[495]	μὴ διορίζηται τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι	ἀγαθαὶ	καὶ κακαί; ἀλλ' ἔτι καὶ
[499]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν	ἀγαθαὶ	μὲν αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ
[472]	οὐδὲν οἶμαι ἄξιον λόγου μοι	~πεπεράνθαι	περὶ ὧν ἂν (ἡμῖν ὁ
[526]	ἐγγίγνεσθαι, καὶ σφόδρα γε ἄξιον	~ἄγασθαι	τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ, ὦ
[499]	τὸν ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~ἀνιᾶσθαι	δὲ καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν
[497]	ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ τὸ	ἀνιᾶσθαι	κακῶς, ὥστε ἕτερον ~γίγνεται τὸ
[505]	ὡς ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν	ἐμπίμπλασθαι	ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς τοῦτό γε
[486]	μηδένα, ὑπὸ δὲ (τῶν ἐχθρῶν	~περισυλᾶσθαι	πᾶσαν τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς δὲ
[486]	ἄν, εἰ βούλοιτο θανάτου σοι	τιμᾶσθαι.	~καίτοι πῶς σοφὸν τοῦτό ἐστιν,
[525]	τιμωρουμένῳ, ἢ βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ	ὀνίνασθαι	ἢ παραδείγματι τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι,
[515]	τῇ συνουσίᾳ τῇ σῇ; ὀκνεῖς	ἀποκρίνασθαι,	~εἴπερ ἔστιν τι ἔργον σὸν
[448]	οἴει σὺ κάλλιον ἂν Γοργίου	ἀποκρίνασθαι;	~(Πῶλος) τί δὲ τοῦτο, ἐὰν
[489]	τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει ~μοι	ἀποκρίνασθαι	τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν μοι
[475]	ἀντὶ τοῦ ἧττον; μὴ ὄκνει	~ἀποκρίνασθαι,	ὦ Πῶλε· οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ·
[463]	αἰσχρὰ καλῶ ἐπειδὴ δεῖ σοι	ἀποκρίνασθαι	ὡς ἤδη ~εἰδότι ἃ ἐγὼ
[468]	ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ τὸ ~μέγα	δύνασθαι	ἀγαθόν τι κατὰ τὴν σὴν
[509]	εἶναι τὴν αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ	δύνασθαι	βοηθεῖν μήτε αὑτῷ μήτε τοῖς
[466]	πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ	δύνασθαί	γε λέγεις ἀγαθόν τι εἶναι
[470]	ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ μέγα	δύνασθαι·	εἰ δὲ μή, κακὸν καὶ
[513]	τοιαύτην, ἥτις (σε ποιήσει μέγα	δύνασθαι	ἐν τῇ πόλει τῇδε ~ἀνόμοιον
[513]	τούτῳ προσφιλὴς εἶναι καὶ μέγα	δύνασθαι	ἐν τῇ πόλει· τοῦθ' ὅρα
[466]	σύ γε, ἐπεὶ τὸ μέγα	δύνασθαι	ἔφης ἀγαθὸν εἶναι τῷ δυναμένῳ.
[453]	~λέγειν ἐπὶ πλέον τὴν ῥητορικὴν	δύνασθαι	ἢ πειθὼ τοῖς ἀκούουσιν ἐν
[466]	τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς τυράννους	~δύνασθαι	μὲν ἐν ταῖς πόλεσιν σμικρότατον,
[468]	ἃ δοκεῖ ~αὐτῷ μὴ μέγα	δύνασθαι	μηδὲ ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Πῶλος)
[466]	δοκοῦσι τῶν ἐν τῇ πόλει	δύνασθαι	οἱ ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί δέ;
[470]	~οὐκοῦν, ὦ θαυμάσιε, (τὸ μέγα	δύνασθαι)	πάλιν αὖ σοι φαίνεται, ἐὰν
[466]	καὶ τοῦτο καλεῖς σὺ μέγα	δύνασθαι;	~(Πῶλος) οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[470]	δὲ μή, κακὸν καὶ σμικρὸν	δύνασθαι.	~(σκεψώμεθα δὲ καὶ τόδε· ἄλλο
[466]	οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν τὸ μέγα	δύνασθαι;	~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς γέ φησιν
[469]	ἄρα τοῦτ' ἔστιν τὸ μέγα	δύνασθαι,	τὸ ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτῷ·
[510]	μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα	(δύνασθαι,	ὡς ὁ ὑμέτερος ~λόγος, ἐν
[485]	καὶ μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε	φθέγξασθαι.	ἐγὼ δέ, ὦ ~Σώκρατες, πρὸς
[472]	ἥντινα ἂν βούλῃ τῶν ἐνθάδε	~ἐκλέξασθαι.	ἀλλ' ἐγώ σοι εἷς ὢν
[500]	~ἆρ' οὖν παντὸς ἀνδρός ἐστιν	ἐκλέξασθαι	ποῖα ἀγαθὰ τῶν ἡδέων ἐστὶν
[481]	ἄλλοι, οὐκ ἂν ἦν ῥᾴδιον	~(ἐνδείξασθαι	τῷ ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ πάθημα.
[488]	ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς καὶ ~δεῖ	ἀκροᾶσθαι	τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους, οἷόν
[514]	ποιῆσαι, πολλὰ δὲ κατορθῶσαι καὶ	γυμνάσασθαι	ἱκανῶς τὴν ~τέχνην, τὸ λεγόμενον
[509]	δεῖ δύναμίν τινα καὶ τέχνην	παρασκευάσασθαι,	~ὡς, ἐὰν μὴ μάθῃ αὐτὰ
[462]	τὸ χαρίζεσθαι, σμικρόν τί μοι	χαρίσασθαι;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν
[492]	ἢ αὐτοὺς τῇ φύσει ἱκανοὺς	ἐκπορίσασθαι	ἀρχήν τινα ἢ τυραννίδα ἢ
[489]	ἀξίων πλὴν ~ἴσως τῷ σώματι	ἰσχυρίσασθαι,	καὶ οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα
[462]	τοῦ λόγου τοῦ εἰρημένου καὶ	ἐπανορθώσασθαι	~αὐτὸν βούλει, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον,
[462]	~φῂς γὰρ δήπου καὶ σὺ	ἐπίστασθαι	ἅπερ (Γοργίας) ἢ οὔ; ~(Πῶλος)
[461]	ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ καὶ αὐτὸν	ἐπίστασθαι	τὰ ~δίκαια καὶ ἄλλους διδάξειν;
[452]	ἴθι οὖν νομίσας, ὦ Γοργία,	ἐρωτᾶσθαι	καὶ ὑπ' ἐκείνων καὶ ὑπ'
[455]	~ἀνερωτώμενος νόμισον καὶ ὑπ' ἐκείνων	ἀνερωτᾶσθαι·	τί ἡμῖν, ὦ Γοργία, ἔσται,
[448]	γε, ὦ Γοργία, φαίνεται πῶλος	παρεσκευάσθαι	εἰς λόγους· ἀλλὰ γὰρ ὃ
[502]	ἐάντε μή; ποτέρως σοι δοκεῖ	~παρεσκευάσθαι	ἡ τῶν τραγῳδιῶν ποίησις; ~(Καλλίκλης)
[479]	διδόναι, ~ὥσπερ σὺ φῂς Ἀρχέλαον	παρεσκευάσθαι	καὶ τοὺς ἄλλους τυράννους καὶ
[514]	οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει ἂν ἡμᾶς	σκέψασθαι	ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ~(ἐξετάσαι πρῶτον
[500]	ἔστιν τούτω διττὼ τὼ βίω,	σκέψασθαι	τί τε διαφέρετον ἀλλήλοιν καὶ
[461]	ὀλίγης συνουσίας ἐστὶν ὥστε ἱκανῶς	διασκέψασθαι.	~(Πῶλος) ~τί δέ, ὦ Σώκρατες;
[479]	ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ	κάεσθαι	καὶ τὸ τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν.
[476]	εἰ κάει τις, ἀνάγκη τι	κάεσθαι;	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[476]	γε κάει ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω	κάεσθαι	τὸ καόμενον ὡς ἂν τὸ
[514]	ἐπ' αὐτά. φῶμεν ταῦτα ὀρθῶς	~λέγεσθαι	(ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[501]	σκόπει εἰ δοκεῖ σοι ἱκανῶς	λέγεσθαι,	καὶ ~εἶναί τινες καὶ περὶ
[508]	οὐδὲν δὲ κωλύει καὶ ἔτι	λέγεσθαι·	οὔ φημι, ὦ ~Καλλίκλεις, τὸ
[527]	οὖν ταῦτα μῦθός σοι δοκεῖ	λέγεσθαι	ὥσπερ γραὸς καὶ καταφρονεῖς ~αὐτῶν,
[457]	δύνανται περὶ ὧν ἂν ἐπιχειρήσωσιν	διαλέγεσθαι	~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ μαθόντες
[461]	ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον εἴη	~διαλέγεσθαι,	εἰ δὲ μή, ἐᾶν χαίρειν.
[471]	τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ δὲ	διαλέγεσθαι	ἠμεληκέναι· καὶ νῦν ἄλλο τι
[485]	~παιδίον ἴδω, ᾧ ἔτι προσήκει	διαλέγεσθαι	οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ παῖζον, χαίρω
[448]	καλουμένην ῥητορικὴν μᾶλλον ~μεμελέτηκεν ἢ	διαλέγεσθαι.	~(Πῶλος) τί δή, ὦ Σώκρατες;
[458]	κἂν ~τὴν ἡμέραν ὅλην ἐθέλητε	διαλέγεσθαι,	χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν, ὦ
[487]	τὴν ἀλήθειαν διὰ τὸ μὴ	κήδεσθαί	μου ὥσπερ σύ· τὼ δὲ
[513]	~τούτοις, εἰ μέλλεις τι γνήσιον	ἀπεργάζεσθαι	εἰς φιλίαν τῷ Ἀθηναίων δήμῳ
[487]	καὶ μὴν ὅτι γε οἷος	παρρησιάζεσθαι	καὶ μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε
[521]	~δίκαιος γὰρ εἶ, ὥσπερ ἤρξω	παρρησιάζεσθαι	πρὸς ἐμέ, διατελεῖν ἃ νοεῖς
[505]	κολάζειν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ	κολάζεσθαι	ἄρα τῇ ψυχῇ ἄμεινόν ἐστιν
[476]	τὸ διδόναι δίκην καὶ τὸ	κολάζεσθαι	δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ αὐτὸ
[507]	μάλιστα μὲν μηδὲν δεῖσθαι τοῦ	κολάζεσθαι,	ἐὰν δὲ δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς
[479]	~διαπράξηται ~ὥστε μήτε νουθετεῖσθαι (μήτε	κολάζεσθαι	μήτε δίκην διδόναι, ~ὥσπερ σὺ
[511]	σημαίνει. ἢ οἴει δεῖν τοῦτο	παρασκευάζεσθαι	~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον χρόνον ζῆν,
[511]	ναῦν περιπατεῖ ἐν μετρίῳ ~σχήματι·	λογίζεσθαι	γὰρ οἶμαι ἐπίσταται ὅτι ἄδηλόν
[508]	καὶ κλέπτειν γε ἅμα ~καὶ	ἀνδραποδίζεσθαι	καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν
[466]	~(Πῶλος) ἐρωτῶ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ	νομίζεσθαι	ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Πῶλος) ~πῶς οὐ
[466]	κόλακες ἐν ταῖς πόλεσι φαῦλοι	νομίζεσθαι	οἱ ἀγαθοὶ ~ῥήτορες; ~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα
[466]	ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Πῶλος) ~πῶς οὐ	νομίζεσθαι;	οὐ μέγιστον δύνανται ἐν ταῖς
[456]	καὶ ἰατρόν, ~εἰ δέοι λόγῳ	διαγωνίζεσθαι	ἐν ἐκκλησίᾳ ἢ ἐν ἄλλῳ
[464]	~ὥστ' εἰ δέοι ἐν παισὶ	διαγωνίζεσθαι	ὀψοποιόν τε καὶ ἰατρόν, ἢ
[502]	ὥσπερ παισὶ προσομιλοῦσι τοῖς δήμοις,	~χαρίζεσθαι	αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον, ~εἰ δέ
[501]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἁθρόαις ἅμα	χαρίζεσθαι	ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον τὸ βέλτιστον;
[501]	~οὔτε μέλον αὐταῖς ἄλλο ἢ	χαρίζεσθαι	(μόνον, εἴτε βέλτιον εἴτε χεῖρον.
[462]	σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι,	χαρίζεσθαι	οἷόν τε εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης)
[462]	~βούλει οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς τὸ	χαρίζεσθαι,	σμικρόν τί μοι χαρίσασθαι; ~(Πῶλος)
[502]	ἡ σπουδή, ὡς σοὶ δοκεῖ,	χαρίζεσθαι	τοῖς ~θεαταῖς μόνον, ἢ καὶ
[502]	(ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται καὶ ~τὸ	χαρίζεσθαι	τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ
[502]	ἢ ~καὶ οὗτοι πρὸς τὸ	χαρίζεσθαι	τοῖς πολίταις ὡρμημένοι, καὶ ἕνεκα
[453]	Σώκρατες, ἀλλά μοι δοκεῖς ἱκανῶς	ὁρίζεσθαι·	ἔστιν γὰρ τοῦτο τὸ ~κεφάλαιον
[493]	ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν	πορίζεσθαι,	χαλεπὰ δέ, τὰ δ' ἀγγεῖα
[492]	ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι	~ἐκπορίζεσθαι	ταῖς ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν
[512]	~ἢ τὸ σῴζειν τε καὶ	σῴζεσθαι.	μὴ γὰρ τοῦτο μέν, τὸ
[461]	σοι δοκεῖ μὴ καλῶς ὡμολογῆσθαι,	~ἀναθέσθαι	ὅτι ἂν σὺ βούλῃ, ἐάν
[493]	πως οἷός τε ὦ, πεῖσαι	~μεταθέσθαι,	ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως καὶ ἀκολάστως
[493]	ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει ὂν οἷον	ἀναπείθεσθαι	καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω κάτω, καὶ
[493]	πότερον ~(πείθω τί σε καὶ	μετατίθεσθαι	εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς κοσμίους τῶν
[449]	καὶ πῶλος ~ἤρξατο, εἰς αὖθις	ἀποθέσθαι;	ἀλλ' ὅπερ ὑπισχνῇ, μὴ ψεύσῃ,
[463]	ὦ Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ βούλει	πυθέσθαι,	ἐρώτα ὁποῖον μόριον τῆς ~κολακείας
[447]	ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ	πυθέσθαι	παρ' αὐτοῦ τίς ἡ δύναμις
[510]	αὑτὸν τοῖς αὐτοῖς χαίρειν καὶ	ἄχθεσθαι	τῷ δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν ~ὅπως
[457]	τοιαῦτα οἷα καὶ τοὺς παρόντας	~ἄχθεσθαι	ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν, ὅτι τοιούτων
[522]	δικαστάς; οὐ μέγα; ~(Καλλίκλης) ἴσως·	οἴεσθαί	γε χρή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἴει
[522]	γέμοντα ~τὴν ψυχὴν εἰς Ἅιδου	ἀφικέσθαι	πάντων ἔσχατον κακῶν ἐστιν. εἰ
[459]	εἰδέναι, καὶ ~δεῖ προεπιστάμενον ταῦτα	ἀφικέσθαι	παρὰ σὲ τὸν μέλλοντα μαθήσεσθαι
[493]	ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως ἔχοντα βίον	ἑλέσθαι.	ἀλλὰ πότερον ~(πείθω τί σε
[456]	ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν αὑτὸν	ἑλέσθαι	ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον ἢ ἄλλος
[468]	ἕνεκά του ποιοῦμεν, μὴ ἐκεῖνα	βούλεσθαι,	(ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα ταῦτα
[460]	δίκαιον εἶναι, τὸν δὲ δίκαιον	βούλεσθαι	δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας) φαίνεταί γε.
[490]	~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ μοι δοκεῖς	βούλεσθαι	λέγειν καὶ οὐ ῥήματι θηρεύω
[467]	σοι δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι τοῦτο	βούλεσθαι	ὃ ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ
[467]	ἰατρῶν πότερόν σοι δοκοῦσιν τοῦτο	βούλεσθαι	ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ φάρμακον
[450]	τούτων γε οὐδεμίαν οἶμαί σε	βούλεσθαι	ῥητορικὴν καλεῖν, οὐχ ὅτι τῷ
[506]	ὄντα δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ	ἀντιλαμβάνεσθαι	καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ ~τοι
[455]	τῆς σῆς τέχνης παρὰ σοῦ	πυνθάνεσθαι.	καὶ ἐμὲ νῦν ~νόμισον καὶ
[463]	πράγμασιν. εἰ οὖν βούλεται πῶλος	πυνθάνεσθαι,	~πυνθανέσθω· οὐ γάρ (πω πέπυσται
[525]	ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι τοῖς ἄλλοις	γίγνεσθαι,	ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες πάσχοντα ἃ
[527]	μετὰ τὸ εἶναι δίκαιον, τὸ	γίγνεσθαι	καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην· καὶ
[525]	ἄλλου ὀρθῶς τιμωρουμένῳ, ἢ βελτίονι	~γίγνεσθαι	καὶ ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι τοῖς
[485]	ὁ ποιητὴς τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς	γίγνεσθαι,	καταδεδυκότι δὲ ~τὸν λοιπὸν βίον
[512]	καὶ παρακαλῶν ἐπὶ τὸ δεῖν	γίγνεσθαι	μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν ~τἆλλά ἐστιν·
[513]	ἄρα δεῖ σὲ ὡς ὁμοιότατον	γίγνεσθαι	τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εἰ
[501]	μνήμην μόνον σῳζομένη (τοῦ εἰωθότος	γίγνεσθαι,	ᾧ δὴ καὶ ~πορίζεται τὰς
[526]	καὶ ἐν τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας	ἐγγίγνεσθαι,	καὶ σφόδρα γε ἄξιον ~ἄγασθαι
[457]	πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ ~καταφανὲς	γενέσθαι,	ἀλλὰ πρὸς σέ. ~(ἐγὼ οὖν,
[458]	οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι	~γενέσθαι	ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς
[505]	κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν ἅπασι φανερὸν	γενέσθαι	αὐτό. ~δίειμι (μὲν οὖν τῷ
[471]	τὸ δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων	γενέσθαι	δικαίως ~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς τὴν
[510]	οὐκ ἄν ποτε δύναιτο φίλος	γενέσθαι;	~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ
[471]	δέξαιτ' ἂν ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων	~γενέσθαι	μᾶλλον ἢ Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[457]	ὅτι τοιούτων ἀνθρώπων ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ	~γενέσθαι.	τοῦ δὴ ἕνεκα λέγω ταῦτα;
[451]	ἐστιν, τὸ δὲ ~δεύτερον καλὸν	γενέσθαι,	τρίτον δέ, ὥς φησιν ὁ
[485]	κἂν ~πάνυ εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ	γενέσθαι	φεύγοντι τὰ μέσα τῆς πόλεως
[455]	ἔνδον ὄντων ~μαθητής σου βουλόμενος	γενέσθαι,	ὡς ἐγώ τινας σχεδὸν καὶ
[477]	~ἆρ' οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ	πένεσθαι	καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι
[454]	γὰρ λέγω, τοῦ ἑξῆς ἕνεκα	~περαίνεσθαι	τὸν λόγον ἐρωτῶ, οὐ σοῦ
[459]	(δέ τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε	φαίνεσθαι	τοῖς οὐκ εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι
[518]	ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους	προτείνεσθαι	ἀνθρώπους περὶ τὰ πολιτικά, ὥσπερ
[523]	ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ	κρίνεσθαι.	~καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν
[519]	λόγων, ἐπειδή μοι οὐκ ἐθέλεις	~ἀποκρίνεσθαι.	ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὲ πρὸς Φιλίου,
[448]	αὐτῷ γε σοὶ βουλομένῳ ἐστὶν	ἀποκρίνεσθαι,	ἀλλὰ πολὺ ἂν ἥδιον σέ.
[455]	Σωκράτης ἔλεγεν; πειρῶ οὖν ~αὐτοῖς	ἀποκρίνεσθαι.	~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγώ σοι πειράσομαι,
[448]	ἐρωτώμενον οὐ πάνυ μοι φαίνεται	ἀποκρίνεσθαι.	~(Γοργίας) ἀλλὰ σύ, εἰ βούλει,
[449]	ἐθέλησον κατὰ ~βραχὺ τὸ ἐρωτώμενον	ἀποκρίνεσθαι.	~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν, ὦ Σώκρατες,
[467]	αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἐθέλω	ἀποκρίνεσθαι,	ἵνα καὶ εἰδῶ ὅτι λέγεις.
[519]	~ἠνάγκασας, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων	ἀποκρίνεσθαι.	~(Καλλίκλης) ~σὺ δ' οὐκ ἂν
[447]	λέγει Καλλικλῆς ὅδε ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ	ἀποκρίνεσθαι	ὅτι ἄν τίς σε ἐρωτᾷ;
[461]	καὶ μὴ ἐθέλοντος τὸ ἐρωτώμενον	~ἀποκρίνεσθαι,	οὐ δεινὰ ἂν αὖ ἐγὼ
[462]	ἄν τις βούληται, ὡς ~ἐπιστάμενος	ἀποκρίνεσθαι;	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[479]	~παῖς τὸ κάεσθαι καὶ τὸ	τέμνεσθαι,	ὅτι (ἀλγεινόν. ἢ οὐ δοκεῖ
[508]	αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ γε τὸ	~τέμνεσθαι	(οὔτε τὸ σῶμα τὸ ἐμὸν
[512]	~διὰ ταῦτα οὐ νόμος ἐστὶ	σεμνύνεσθαι	τὸν κυβερνήτην, καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς,
[487]	γε οἷος παρρησιάζεσθαι καὶ μὴ	~αἰσχύνεσθαι,	αὐτός τε φῂς καὶ ὁ
[494]	καὶ Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα καὶ	αἰσχύνεσθαι	~ἐποίησα, σὺ δὲ οὐ μὴ
[487]	αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε διὰ τὸ	αἰσχύνεσθαι	τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς αὑτῷ
[520]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	προέσθαι	γε δήπου τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ
[520]	μόνῳ ἀσφαλὲς ταύτην τὴν εὐεργεσίαν	προέσθαι,	εἴπερ τῷ ὄντι ~δύναιτό τις
[455]	οἳ ἴσως αἰσχύνοιντ' ἄν σε	ἀνερέσθαι.	ὑπ' (ἐμοῦ οὖν ~ἀνερωτώμενος νόμισον
[454]	οὐ δοκεῖ σοι ~(δίκαιον εἶναι	ἐπανερέσθαι;	~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι δή,
[484]	μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον	ἔσεσθαι	ἄνδρα. καὶ γὰρ τῶν νόμων
[508]	~καὶ τὸν μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν	ἔσεσθαι	δίκαιον ἄρα δεῖ εἶναι καὶ
[525]	ἐγώ φημι ἕνα καὶ Ἀρχέλαον	ἔσεσθαι,	εἰ ἀληθῆ λέγει πῶλος, καὶ
[517]	ἐπὶ τοῦτο ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους	ἔσεσθαι	οἱ πολῖται, ~ὡς ἔπος εἰπεῖν
[507]	καὶ σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ μέλλοντι	ἔσεσθαι,	οὕτω ~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα
[459]	ἀφικέσθαι παρὰ σὲ τὸν μέλλοντα	μαθήσεσθαι	τὴν ~ῥητορικήν; εἰ δὲ μή,
[499]	ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ ἑκόντος εἶναι	ἐξαπατηθήσεσθαι,	ὡς ὄντος φίλου· νῦν δὲ
[461]	τοιαῦτα ~ἐρωτήματα ἐπεὶ τίνα οἴει	ἀπαρνήσεσθαι	μὴ οὐχὶ καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι
[486]	καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι τὴν ψυχήν, εὖ	εἴσεσθαι	ὅτι ἱκανῶς ἔχω καὶ οὐδέν
[480]	φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν, ~καὶ μὴ	ἀποκρύπτεσθαι	ἀλλ' εἰς τὸ φανερὸν ἄγειν
[508]	οὔ φημι, ὦ ~Καλλίκλεις, τὸ	τύπτεσθαι	ἐπὶ κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι,
[476]	εἴ τις τύπτει, ἀνάγκη τι	τύπτεσθαι;	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ
[476]	(τύπτων, οὕτω καὶ τὸ τυπτόμενον	τύπτεσθαι;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα
[525]	γὰρ οἷόν τε ἄλλως ἀδικίας	ἀπαλλάττεσθαι.	~(οἳ δ' ἂν τὰ ἔσχατα
[479]	ὥστε δίκην μὴ διδόναι ~μηδ'	ἀπαλλάττεσθαι	τοῦ μεγίστου κακοῦ, καὶ χρήματα
[500]	ἐκείνου ἕνεκα δεῖν πάντα τἆλλα	πράττεσθαι	(ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο τῶν ἄλλων;
[482]	λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς	νεανιεύεσθαι	ἐν τοῖς λόγοις ὡς ἀληθῶς
[527]	ὡς νῦν φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα	νεανιεύεσθαι	ὡς τὶ ὄντας, οἷς οὐδέποτε
[527]	δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα, ~βελτίους ὄντες	βουλεύεσθαι	ἢ νῦν. αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς
[448]	γὰρ ποιεῖ τὸν αἰῶνα ἡμῶν	πορεύεσθαι	κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία δὲ κατὰ
[478]	ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν τὸ	ἰατρεύεσθαι	ἡδύ ἐστιν, καὶ χαίρουσιν οἱ
[479]	σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς μηδὲ	ἰατρεύεσθαι,	φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ κάεσθαι
[515]	ὅντινά ποτε ~τρόπον οἴει δεῖν	πολιτεύεσθαι	ἐν ἡμῖν. ἢ ἄλλου του
[457]	μαθόντες καὶ διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω	~διαλύεσθαι	τὰς συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν περί
[519]	εἶναι ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ	μέμφεσθαι	τούτῳ ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς
[520]	τε καὶ σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν	μέμφεσθαι	τούτῳ τῷ πράγματι ὃ ~αὐτοὶ
[456]	τοὺς ἐν τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας	μάχεσθαι	μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ
[456]	καὶ παγκρατιάζειν καὶ ἐν ὅπλοις	μάχεσθαι,	~ὥστε κρείττων εἶναι καὶ φίλων
[521]	πόλεως, διόρισόν μοι· τὴν τοῦ	~διαμάχεσθαι	Ἀθηναίοις ὅπως ὡς βέλτιστοι ἔσονται,
[502]	τοῖς ~θεαταῖς μόνον, ἢ καὶ	διαμάχεσθαι,	ἐάν τι αὐτοῖς ἡδὺ μὲν
[503]	τῶν πολιτῶν αἱ ψυχαί, καὶ	διαμάχεσθαι	λέγοντα τὰ βέλτιστα, εἴτε ἡδίω
[461]	μὲν κέρδος ἡγοῖο εἶναι τὸ	ἐλέγχεσθαι	ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι,
[522]	ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν αὐτὸν	ἔχεσθαι	ὅτι (χρὴ εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[499]	παρὸν εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο	δέχεσθαι	τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ. ἔστιν
[490]	τοῦτον ἄρχειν δεῖ, τοὺς δ'	ἄρχεσθαι,	καὶ πλέον ἔχειν τὸν ἄρχοντα
[510]	~ταὐτὰ ψέγων καὶ ἐπαινῶν, ἐθέλῃ	ἄρχεσθαι	καὶ ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι. οὗτος
[474]	ὧν ἂν λέγω ἕνα μὲν	~παρασχέσθαι	μάρτυρα ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς ὃν
[472]	~ἐὰν βούλῃ κατ' ἐμοῦ μάρτυρας	παρασχέσθαι	ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγω· μαρτυρήσουσί
[461]	τί σοι δοκεῖ μὴ καλῶς	ὡμολογῆσθαι,	~ἀναθέσθαι ὅτι ἂν σὺ βούλῃ,
[468]	κακοῦ, ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου, οἷον	καθῆσθαι	καὶ βαδίζειν καὶ ~τρέχειν καὶ
[494]	καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ	κνῆσθαι,	κνώμενον διατελοῦντα τὸν βίον ~εὐδαιμόνως
[486]	~τοιοῦτον, εἴ τι καὶ ἀγροικότερον	εἰρῆσθαι,	ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης τύπτοντα μὴ
[462]	ὥς γε πρὸς σὲ τἀληθῆ	εἰρῆσθαι.	~(Πῶλος) ἀλλὰ τί σοι δοκεῖ
[502]	τῶν διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς χάριν	~ηὑρῆσθαι;	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[456]	τούτου ἕνεκα δεῖ πρὸς ἅπαντας	χρῆσθαι	~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν τε
[466]	ἐὰν δὲ ἔχω, ἔα με	χρῆσθαι·	δίκαιον γάρ. καὶ νῦν ταύτῃ
[490]	~σπερμάτων καὶ ὡς πλείστῳ σπέρματι	χρῆσθαι	εἰς τὴν αὑτοῦ γῆν. ~(Καλλίκλης)
[461]	καθέρξῃς, ᾗ τὸ πρῶτον ἐπεχείρησας	χρῆσθαι.	~(Πῶλος) τί δέ; οὐκ ἐξέσται
[465]	μου ~βραχέα οὐκ ἐμάνθανες, οὐδὲ	χρῆσθαι	τῇ ἀποκρίσει ἥν σοι ἀπεκρινάμην
[461]	τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον εἶναι ἀδίκως	χρῆσθαι	τῇ ~ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν ἀδικεῖν.
[518]	ἄρχειν πασῶν τῶν τεχνῶν ~καὶ	χρῆσθαι	τοῖς τούτων ἔργοις διὰ τὸ
[456]	γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ τῷ δικαίως	χρῆσθαι	~τούτοις πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ
[466]	τῇ ἀποκρίσει εἴ ~τι ἔχεις	χρῆσθαι,	χρῶ. ~(Πῶλος) ~τί οὖν φῄς;
[457]	ἀλλὰ δικαίως καὶ τῇ ~ῥητορικῇ	χρῆσθαι,	ὥσπερ καὶ τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν
[456]	μέντοι, ὦ Σώκρατες, τῇ ῥητορικῇ	χρῆσθαι	ὥσπερ τῇ ἄλλῃ πάσῃ ἀγωνίᾳ.
[490]	δὲ ἀναλίσκειν τε αὐτὰ καὶ	καταχρῆσθαι	~εἰς τὸ ἑαυτοῦ σῶμα οὐ
[487]	εἰς τὴν ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ	~εὐλαβεῖσθαι	(παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις ὅπως μὴ πέρα
[474]	τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον	ἡγεῖσθαι	καὶ τὸ μὴ διδόναι δίκην
[499]	καὶ ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ	ἡγεῖσθαι	τὰς μὲν βελτίους ἡδονάς, τὰς
[497]	~οἶμαι γάρ σοι οὐδὲ ταύτῃ	(ὁμολογεῖσθαι·	ἄθρει δέ̓ τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ
[480]	~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν ἄρα τὸ	ἀπολογεῖσθαι	ὑπὲρ τῆς ἀδικίας τῆς αὑτοῦ
[507]	καὶ ~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν μηδὲν	δεῖσθαι	τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ δεηθῇ
[485]	ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν μοι δοκεῖ ἤδη	δεῖσθαι,	ὦ ~Σώκρατες, οὗτος ὁ ἀνήρ.
[449]	ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν τοὺς λόγους	~ποιεῖσθαι·	οὐ μὴν ἀλλὰ (πειράσομαί γε
[502]	βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι μέλλει	(χαριεῖσθαι	τῷ ὄχλῳ τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης)
[508]	τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω	~διακεῖσθαι	πάντων δὴ αἴσχιστόν ἐστιν, ὡς
[483]	γ' ἐστὶν τὸ πάθημα, τὸ	ἀδικεῖσθαι,	ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ ~κρεῖττόν
[474]	πότερον τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ	ἀδικεῖσθαι;	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης)
[482]	τὸ ~ἀδικεῖν αἴσχιον εἶναι τοῦ	ἀδικεῖσθαι·	ἐκ (ταύτης γὰρ αὖ τῆς
[469]	δ' ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν ἢ	ἀδικεῖσθαι,	~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἢ
[474]	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ	ἀδικεῖσθαι	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή;
[489]	~καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν (τοῦ	ἀδικεῖσθαι;	ἔστιν ταῦτα ἢ οὔ; καὶ
[469]	ἢ ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον	ἀδικεῖσθαι	ἢ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα
[474]	ἐπεὶ σὺ δέξαι' ἂν μᾶλλον	~ἀδικεῖσθαι	ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) καὶ σύ
[510]	τέχνη τῆς παρασκευῆς τοῦ μηδὲν	ἀδικεῖσθαι	ἢ ὡς ὀλίγιστα; ~σκέψαι εἰ
[475]	εἴπερ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ	ἀδικεῖσθαι,	ἤτοι λυπηρότερόν ἐστιν καὶ λύπῃ
[475]	λύπῃ ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν τοῦ	~ἀδικεῖσθαι,	καὶ ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες
[510]	~οὐκοῦν τούτῳ τὸ μὲν μὴ	ἀδικεῖσθαι	καὶ μέγα (δύνασθαι, ὡς ὁ
[527]	τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ τὸ	ἀδικεῖσθαι,	καὶ ~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον
[475]	~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ	ἀδικεῖσθαι·	κάκιον γὰρ τυγχάνει ὄν. ~(Πῶλος)
[473]	τοῖς ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν τοῦ	ἀδικεῖσθαι	κάκιον εἶναι. ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[475]	ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες τὸ μὲν	~ἀδικεῖσθαι	κάκιον εἶναι, τὸ δὲ ἀδικεῖν
[474]	ἄλλους ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ	ἀδικεῖσθαι	κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ τὸ μὴ
[469]	~(Πῶλος) σὺ ἄρα βούλοιο ἂν	ἀδικεῖσθαι	μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην
[509]	ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν τε καὶ	ἀδικεῖσθαι,	μεῖζον μέν φαμεν κακὸν τὸ
[469]	γὰρ τοῦτο μέγιστον; οὐ τὸ	ἀδικεῖσθαι	μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά γε. ~(Πῶλος)
[489]	καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ	ἀδικεῖσθαι;	μὴ φθόνει ~μοι ἀποκρίνασθαι τοῦτο,
[483]	ἐστιν ὅπερ καὶ κάκιον, τὸ	ἀδικεῖσθαι,	νόμῳ δὲ τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ
[508]	τὸ εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ	ἀδικεῖσθαι	ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ
[489]	ἐστὶν αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ	(ἀδικεῖσθαι,	οὐδὲ δίκαιον ~τὸ ἴσον ἔχειν,
[509]	λέγω· πότερον ἐὰν μὴ βούληται	ἀδικεῖσθαι,	οὐκ ἀδικήσεται, ἢ ἐὰν δύναμιν
[509]	ἐὰν δύναμιν ~παρασκευάσηται τοῦ μὴ	ἀδικεῖσθαι,	οὐκ ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ
[475]	νυνδὴ περὶ τοῦ ἀδικεῖν καὶ	ἀδικεῖσθαι;	οὐκ ἔλεγες τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι
[509]	καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ μὴ	ἀδικεῖσθαι;	πότερα δύναμιν ἢ βούλησιν; ὧδε
[475]	ἀδικεῖν κάκιον ἂν εἴη τοῦ	ἀδικεῖσθαι.	~(Πῶλος) δῆλον δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης)
[473]	γε. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ τὸ	ἀδικεῖσθαι.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ τοὺς
[475]	αἴσχιον εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ	ἀδικεῖσθαι;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) νῦν δέ
[474]	εἶναι, τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ	ἀδικεῖσθαι;	~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[483]	τῷ ἀδικεῖν τε καὶ τῷ	ἀδικεῖσθαι,	Πώλου τὸ κατὰ νόμον ~αἴσχιον
[509]	τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ τὸ	ἀδικεῖσθαι.	τί οὖν ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος
[510]	καὶ ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ	ὑποκεῖσθαι	τῷ ἄρχοντι. οὗτος ~μέγα (ἐν
[485]	ὦ ~Σώκρατες, ὧν δεῖ σε	ἐπιμελεῖσθαι,	~καὶ φύσιν ψυχῆς ὧδε γενναίαν
[520]	φάσκοντες προεστάναι τῆς πόλεως καὶ	~ἐπιμελεῖσθαι	ὅπως ὡς βελτίστη ἔσται, πάλιν
[487]	ὑμῖν τοιάδε τις δόξα, μὴ	προθυμεῖσθαι	εἰς τὴν ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ
[447]	ὄντων, καὶ ~πρὸς ἅπαντα ἔφη	ἀποκρινεῖσθαι.	~(Σωκράτης) ~ἦ καλῶς λέγεις. ὦ
[499]	τὰ καλὰ λέγειν τε καὶ	~ἐπισκοπεῖσθαι.	ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν φρόνιμον
[498]	~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως χαίρειν καὶ	λυπεῖσθαι	τοὺς φρονίμους καὶ τοὺς ~ἄφρονας
[455]	ἑκάστῃ αἱρέσει τὸν ~τεχνικώτατον δεῖ	αἱρεῖσθαι.	οὐδ' ὅταν τειχῶν περὶ οἰκοδομήσεως
[500]	~ἐστιν, ὡς ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα,	διαιρεῖσθαι,	διελομένους δὲ καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις,
[468]	ἐκ τῶν πόλεων οὐδὲ χρήματα	~ἀφαιρεῖσθαι	ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ' ἐὰν μὲν
[508]	λόγου, ἐπὶ κόρρης, ἐάντε χρήματα	ἀφαιρεῖσθαι,	~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως,
[457]	οὔτε τοὺς ἰατροὺς τὴν δόξαν	ἀφαιρεῖσθαι	ὅτι ~δύναιτο ἂν τοῦτο ποιῆσαι
[470]	τε καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ	~ἀφαιρεῖσθαι	χρήματα, ἐνίοτε δὲ οὔ; ~(Πῶλος)
[474]	ἡδονήν τινα, ἐὰν ἐν τῷ	θεωρεῖσθαι	χαίρειν ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας; ἔχεις
[479]	μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται ~ὥστε μήτε	νουθετεῖσθαι	(μήτε κολάζεσθαι μήτε δίκην διδόναι,
[469]	ἔσται αὐτίκα μάλα, κἂν θοἰμάτιον	διεσχίσθαι,	διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω (μέγα ἐγὼ
[471]	δοκεῖς εὖ πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν	πεπαιδεῦσθαι,	τοῦ δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ
[486]	εἴ μοι ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς	~τεθεραπεῦσθαι	τὴν ψυχήν, εὖ εἴσεσθαι ὅτι
[484]	καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ λέγω	ἐνδείκνυσθαι	ἐν τῷ ᾄσματι ἐν ᾧ
[488]	οἷόν μοι δοκεῖς καὶ τότε	~ἐνδείκνυσθαι,	ὡς αἱ μεγάλαι πόλεις ἐπὶ
[490]	οὐ πλεονεκτητέον, εἰ μὴ μέλλει	ζημιοῦσθαι,	ἀλλὰ τῶν μὲν ~πλέον, τῶν
[470]	~ὅτι ἀναγκαῖον τὸν οὕτω πράττοντα	ζημιοῦσθαί	ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ ζημιοῦσθαι
[470]	ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ	ζημιοῦσθαι	οὐ κακόν; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[481]	λόγοις οὐχ οἷός τ' εἶ	~ἐναντιοῦσθαι,	ὥστε, εἴ τίς σου λέγοντος
[459]	τέχνας ~ἀλλὰ μίαν ταύτην, μηδὲν	ἐλαττοῦσθαι	τῶν δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ μὲν
[525]	εὐθὺ διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείας	τεθράφθαι·	καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς
[473]	δὲ μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει	ἐξεληλέγχθαι,	ὦ Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα λέγῃς
[449]	ὦ Σώκρατες, ἔνιαι τῶν ἀποκρίσεων	ἀναγκαῖαι	διὰ μακρῶν τοὺς λόγους ~ποιεῖσθαι·
[501]	καὶ περὶ ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι	πραγματεῖαι,	αἱ μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν τινα
[493]	τοῦτο τῆς ψυχῆς οὗ αἱ	~ἐπιθυμίαι	εἰσί, τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ
[493]	~δὲ ψυχῆς τοῦτο ἐν ᾧ	ἐπιθυμίαι	εἰσὶ τυγχάνει ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι
[450]	ἐστιν καὶ λόγου βραχέος ~δέονται,	ἔνιαι	δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ τῆς
[450]	καὶ ἄλλαι πολλαὶ τέχναι, ὧν	ἔνιαι	σχεδόν τι ~ἴσους τοὺς λόγους
[449]	~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν, ὦ Σώκρατες,	ἔνιαι	τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν
[495]	καὶ μὴ διορίζηται τῶν ἡδονῶν	~ὁποῖαι	ἀγαθαὶ καὶ κακαί; ἀλλ' ἔτι
[468]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	καὶ	ἃ βούλεται, εἴπερ τυγχάνει ταῦτα
[508]	~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο χρηστέον·	καὶ	ἃ Πῶλον αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν,
[499]	τις ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα τε	καὶ	ἀγαθὰ εἶναι; οὐ ταῦτα ἀνάγκη,
[519]	σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ	καὶ	~ἀγαθὰ τὴν πόλιν πεποιηκότες ἄρα
[470]	Πῶλε· τὸν μὲν γὰρ καλὸν	καὶ	ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα
[495]	φῂς εἶναι τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ	καὶ	ἀγαθόν, ἢ εἶναί τι τῶν
[474]	σύ, ὡς ἔοικας, καλόν τε	καὶ	ἀγαθὸν καὶ κακὸν ~καὶ αἰσχρόν.
[459]	τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν	καὶ	~ἀγαθὸν καὶ κακὸν οὕτως ἔχων
[495]	Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν	καὶ	~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ
[490]	γῆν ~φρόνιμόν τε καὶ καλὸν	καὶ	ἀγαθόν, τοῦτον δὴ ἴσως δεῖ
[504]	ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός τε	καὶ	ἀγαθός, καὶ τοὺς ~λόγους προσοίσει
[499]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς	καὶ	ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ ἢ καὶ
[475]	ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ τε	καὶ	ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης)
[465]	κομμωτική, κακοῦργός τε καὶ ~ἀπατηλὴ	καὶ	ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ
[479]	δὲ τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν	καὶ	~ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν ἐστι μὴ
[517]	εἰς τὸ αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι	καὶ	ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ
[486]	τὸν δὲ ~τοιοῦτον, εἴ τι	καὶ	ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης
[509]	ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς	καὶ	ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς γοῦν ἂν
[454]	τούτων ἅ ἐστι δίκαιά τε	καὶ	ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ τοι
[483]	πλέον ζητεῖν ἔχειν τῶν ~πολλῶν,	καὶ	ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ δέ
[509]	οὖν ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν τε	καὶ	ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν κακὸν
[475]	ἐλέγετο νυνδὴ περὶ τοῦ ἀδικεῖν	καὶ	ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες τὸ μὲν
[460]	χρῆταί τε καὶ ἀδίκως ~χρῆται	καὶ	ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως καὶ
[525]	καὶ οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν	καὶ	ἀδικίας, ἃ ~ἑκάστη ἡ πρᾶξις
[478]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς δὲ πονηρίας	καὶ	ἀδικίας; εἰ μὴ οὕτως εὐπορεῖς,
[478]	δὲ νόσου, δίκη δὲ ~ἀκολασίας	καὶ	ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί
[455]	~διδασκαλικῆς περὶ τὸ δίκαιόν τε	καὶ	ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ'
[472]	εἶναι ~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά τε	καὶ	ἄδικον ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον
[483]	πλέον ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν	~καὶ	ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό
[505]	ἀνόητός τε ~οὖσα καὶ ἀκόλαστος	καὶ	ἄδικος καὶ ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν
[455]	ἐσόμεθα; πότερον ~περὶ δικαίου μόνον	καὶ	ἀδίκου ἢ καὶ περὶ ὧν
[460]	περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς τοῦ δικαίου	καὶ	ἀδίκου· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.
[482]	ὡς οὐ τὸ ἀδικεῖν ἐστιν	καὶ	ἀδικοῦντα δίκην μὴ διδόναι ἁπάντων
[510]	τε εἶναι ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν	καὶ	ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι δίκην. ἦ
[479]	ὑγιεῖ ψυχῇ συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ	καὶ	ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ
[455]	ἄλλων ὄχλων ~δικαίων τε πέρι	καὶ	ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς μόνον· οὐ
[454]	ὄχλοις ~περὶ τῶν δικαίων τε	καὶ	ἀδίκων; ἐξ ἧς πιστεύειν γίγνεται
[460]	πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί τε	καὶ	ἀδίκως ~χρῆται καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως
[522]	ἄνθρωπος ἐν πόλει οὕτως διακείμενος	~καὶ	ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης)
[523]	ὅδε περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου,	καὶ	ἀεὶ καὶ νῦν ~ἔτι ἔστιν
[464]	ἀλλήλων. τεττάρων δὴ τούτων οὐσῶν,	καὶ	ἀεὶ πρὸς τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν
[479]	εἶναι διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων,	~καὶ	ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου
[484]	ὁ πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν τε	καὶ	ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ δή, φησίν,
[481]	καὶ εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως	καὶ	ἀθέως, ἐάντε αὖ θανάτου ἄξια
[523]	ἐκτὸς κακῶν, τὸν δὲ ἀδίκως	καὶ	ἀθέως εἰς τὸ τῆς τίσεώς
[469]	γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός τε	καὶ	ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ
[494]	οὗτος οὐ δεινὸς καὶ αἰσχρὸς	καὶ	~ἄθλιος; ἢ τούτους τολμήσεις λέγειν
[496]	καὶ τἀναντία τούτων, κακά τε	καὶ	ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει λαμβάνει καὶ
[501]	καὶ περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν
[450]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν	καὶ	αἱ ἄλλαι τέχναι, ὦ Γοργία,
[501]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	αἱ τοιαίδε ἅπασαι, οἷον ἡ
[469]	καὶ τά γε ~Ἀθηναίων νεώρια	καὶ	αἱ τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα
[499]	χρηστὰς καὶ ἡδονὰς καὶ λύπας	καὶ	αἱρετέον ἐστὶν καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης)
[508]	ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ κάκιον	καὶ	αἴσχιον εἶναι ἢ ἐμοὶ τῷ
[508]	τὰ ἐμὰ ἀδίκως καὶ τέμνειν	καὶ	αἴσχιον καὶ κάκιον, καὶ κλέπτειν
[489]	~δίκαιον εἶναι τὸ ἴσον ἔχειν	~καὶ	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι;
[489]	οὐ τὸ πλέον δίκαιον εἶναι,	καὶ	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι;
[477]	φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον	καὶ	~αἶσχος καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος)
[503]	που τούτου κολακεία ἂν εἴη	~καὶ	αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον
[495]	γὰρ τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ	καὶ	αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο
[492]	αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν,	~καὶ	αἰσχρὸν δή φασιν εἶναι τὴν
[483]	δὴ νόμῳ μὲν τοῦτο ἄδικον	καὶ	αἰσχρὸν λέγεται, τὸ πλέον ζητεῖν
[474]	τε καὶ ἀγαθὸν καὶ κακὸν	~καὶ	αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[465]	~κολακείαν μὲν οὖν αὐτὸ καλῶ,	~καὶ	αἰσχρόν φημι (εἶναι τὸ τοιοῦτον,
[494]	κιναίδων βίος, οὗτος οὐ δεινὸς	καὶ	αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος; ἢ τούτους
[525]	ἀκρατίας τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας τε	~καὶ	αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν ψυχὴν εἶδεν·
[494]	μὲν καὶ Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα	καὶ	αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ δὲ οὐ
[509]	δυνατὸν εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν	καὶ	αἰσχύνη τοῦ μή. ἆρα ἄλλως
[487]	ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας	καὶ	αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ δέοντος· πῶς
[452]	Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν	καὶ	αἴτιον ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς
[518]	ὦσι, τοὺς δὲ ~προτέρους ἐκείνους	καὶ	αἰτίους τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ
[492]	σὺ διώκειν, ὧδ' ἔχει· τρυφὴ	καὶ	~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν
[477]	καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι	καὶ	~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν καὶ ἀμαθῆ;
[505]	πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός τε ~οὖσα	καὶ	ἀκόλαστος καὶ ἄδικος καὶ ἀνόσιος,
[515]	πρότερον πονηρὸς ὤν, ἄδικός τε	καὶ	ἀκόλαστος καὶ ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα
[507]	δὲ αὕτη ἡ ἄφρων τε	καὶ	ἀκόλαστος. ~πάνυ γε. ~καὶ μὴν
[493]	πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως	καὶ	ἀκολάστως ἔχοντος βίου τὸν κοσμίως
[457]	ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε ~καὶ εἰπόντες	καὶ	ἀκούσαντες περὶ σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα
[519]	πρᾶγμα καὶ νῦν ὁρῶ γιγνόμενον	καὶ	ἀκούω τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι.
[525]	ἐξουσίας καὶ τρυφῆς καὶ ὕβρεως	καὶ	ἀκρατίας τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας τε
[525]	καὶ πάντα σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους	καὶ	ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ
[467]	ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ φάρμακον	καὶ	ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν,
[475]	ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι,	καὶ	ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες ἢ
[527]	πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν βελτίω	καὶ	ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν δὲ ὁρᾷς
[470]	γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἀληθῆ γε ἐρῶ· οὐ γὰρ
[454]	~τί δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς	καὶ	ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον
[454]	τις, ὦ Γοργία, ~πίστις ψευδὴς	καὶ	ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς ἐγὼ
[463]	δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν	καὶ	ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν δὲ
[486]	ἔστιν καὶ βίος καὶ δόξα	καὶ	ἄλλα πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[495]	συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει,	καὶ	ἄλλα πολλά. ~(Καλλίκλης) ὡς σύ
[517]	δὲ καὶ τείχη καὶ νεώρια	καὶ	ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα καὶ ἐγώ
[454]	ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ ἔργον, ἀλλὰ	καὶ	ἄλλαι, δικαίως ~ὥσπερ περὶ τοῦ
[450]	σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία	καὶ	ἄλλαι πολλαί. τὰς τοιαύτας (μοι
[450]	~καὶ γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική γε	καὶ	ἄλλαι πολλαὶ τέχναι, ὧν ἔνιαι
[453]	ποιεῖν ἡ ῥητορικὴ ~μόνη ἢ	καὶ	ἄλλαι τέχναι; λέγω δὲ τὸ
[451]	πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ	~καὶ	ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν
[473]	ἐκτέμνηται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται,	καὶ	ἄλλας ~πολλὰς καὶ μεγάλας καὶ
[495]	εἶναι, ἐπιστήμην δὲ καὶ ἀνδρείαν	καὶ	ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον.
[519]	~(αὑτούς) τούς τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες	καὶ	ἄλλην χάριν οὐκ ἀποδιδόντες, ~(εὖ
[458]	τινας αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους τι	καὶ	ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν
[526]	οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε	καὶ	ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι δὲ καὶ
[449]	ταῦτα οὐ μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ	καὶ	ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις
[453]	~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ τοῦτο, ὅτι	καὶ	ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα
[472]	ἐλέγχου, ὡς σύ τε οἴει	καὶ	ἄλλοι πολλοί· ἔστιν δὲ καὶ
[493]	δὲ μέλιτος, ὁ δὲ γάλακτος,	καὶ	ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα δὲ
[499]	δὴ σὺ οἴει ~ἐμὲ ἢ	καὶ	ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι
[525]	ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λέγει πῶλος,	καὶ	ἄλλον ~ὅστις ἂν τοιοῦτος τύραννος
[449]	τέχνης (εἶναι καὶ ποιῆσαι ἂν	καὶ	~ἄλλον ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ περὶ
[472]	καὶ ἄλλοι πολλοί· ἔστιν δὲ	καὶ	ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ αὖ οἶμαι.
[461]	καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια	καὶ	ἄλλους διδάξειν; ἀλλ' εἰς τὰ
[455]	αὐτός τε φῂς ῥήτωρ εἶναι	καὶ	ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ ἔχει
[449]	~(Γοργίας) κάλει δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἄλλους σε φῶμεν δυνατὸν εἶναι
[514]	~καὶ αὐτούς τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν	καὶ	ἄλλους τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν
[522]	τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ	καὶ	ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν καὶ
[505]	χαίρειν τοῦτον τὸν λόγον, ἢ	~καὶ	ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς
[496]	γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι	καὶ	ἄλογον γίγνεται· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[496]	ὧν ἅμα τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος	καὶ	ἅμα ἔχει, δῆλον ~ὅτι ταῦτά
[497]	διψῶν τε ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται	καὶ	ἅμα ἡδόμενος διὰ τοῦ πίνειν;
[523]	δικασταὶ ὑπό τε τούτων ~ἐκπλήττονται,	καὶ	ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι,
[477]	εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν	καὶ	ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ,
[477]	~ταύτην οὖν οὐκ ἀδικίαν καλεῖς	καὶ	ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ τὰ
[471]	~ἐστιν ὁ λόγος, ᾧ με	καὶ	ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ
[485]	ἢ παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται	καὶ	ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν
[522]	ὅστις μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε	καὶ	ἄνανδρός ἐστιν, τὸ δὲ ἀδικεῖν
[508]	κάκιον, καὶ κλέπτειν γε ἅμα	~καὶ	ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην
[495]	ὦ σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης) ἦ	καὶ	ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς
[495]	~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ	καὶ	ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων καὶ τοῦ
[495]	τι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ	καὶ	ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές τινα εἶναι
[463]	μὲν οὔ, ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς	καὶ	ἀνδρείας καὶ φύσει δεινῆς προσομιλεῖν
[491]	καὶ μὴ μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ	καὶ	ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες ἃ ἂν
[507]	~ἔστι ταῦτα. ~καὶ μὲν δὴ	καὶ	ἀνδρεῖόν γε ἀνάγκη· οὐ γὰρ
[507]	σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα	καὶ	ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα
[499]	ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν φρόνιμον	καὶ	ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[491]	εἰς τὰ τῆς πόλεως πράγματα	καὶ	~ἀνδρείους. τούτους γὰρ (προσήκει τῶν
[480]	ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν μύσαντα εὖ	καὶ	ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν
[450]	καὶ διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ	καὶ	ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι πολλαί. τὰς
[502]	παίδων τε ~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν	καὶ	ἀνδρῶν, καὶ δούλων καὶ ἐλευθέρων,
[487]	τε καὶ Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον	καὶ	~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην
[465]	τε καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς	καὶ	ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ χρώμασιν καὶ
[518]	μὲν δουλοπρεπεῖς τε καὶ διακονικὰς	καὶ	ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ σώματος πραγματείαν,
[489]	τί σε λέγειν τὸ ~κρεῖττον,	καὶ	ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι ὅτι
[507]	ἀλλ' ἃ δεῖ καὶ πράγματα	καὶ	ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς καὶ λύπας
[508]	οὐρανὸν καὶ (γῆν καὶ θεοὺς	καὶ	ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ
[525]	δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν τε	καὶ	ἀνθρώπων οὗτοι οἳ ἂν ἰάσιμα
[472]	τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν τε	καὶ	ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά γε, ὦ
[485]	τί μοι δοκεῖ χρῆμα εἶναι	~καὶ	ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα καί
[477]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι	καὶ	ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων ἐστὶν
[512]	τῇ ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα ἔχει	καὶ	ἀνίατα, τούτῳ δὲ βιωτέον ἐστὶν
[512]	οὐκ, εἰ μέν τις μεγάλοις	καὶ	ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ τὸ σῶμα
[480]	ἀδικίας ὕπουλον τὴν ψυχὴν ~ποιήσει	καὶ	ἀνίατον· ἢ πῶς λέγομεν, ὦ
[505]	~οὖσα καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄδικος	καὶ	ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν δεῖ τῶν
[479]	συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ	(καὶ	ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ πᾶν ποιοῦσιν
[525]	γὰρ διὰ τὴν ἐξουσίαν μέγιστα	καὶ	ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ
[510]	ὅπου τύραννός ἐστιν ἄρχων ἄγριος	καὶ	ἀπαίδευτος, εἴ τις τούτου ἐν
[470]	καὶ σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς	καὶ	~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ κάμῃς
[478]	εἴτ' ἐν ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος	καὶ	ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ, ἢ ὁ
[465]	τοῦτον ἡ κομμωτική, κακοῦργός τε	καὶ	~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος,
[448]	(Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν γὰρ	καὶ	ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ
[506]	μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν	καὶ	~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν
[470]	ταῦτα ἱκανά σε ἐξελέγξαι ἐστὶν	καὶ	ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι
[471]	ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας	καὶ	ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ'
[471]	Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν	καὶ	~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν, ἅτε μέγιστα
[524]	μέγας, καὶ εἰ παχύς, παχὺς	καὶ	ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα οὕτως· καὶ
[463]	τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή,	καὶ	ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[466]	δύο ταῦτ' ἐστιν τὰ ἐρωτήματα,	καὶ	ἀποκρινοῦμαί γέ σοι πρὸς ~ἀμφότερα.
[468]	οὔ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ
[457]	χρώμενον μισεῖν δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν	~καὶ	ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ τὸν διδάξαντα.
[456]	δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν τε	καὶ	ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε μὰ Δία
[469]	ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο,	καὶ	ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι καὶ πάντα
[496]	μέρει οἶμαι ἑκάτερον καὶ λαμβάνει	καὶ	ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[492]	ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν,	καὶ	ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν ἀεὶ ἡ
[471]	ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν	καὶ	ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ
[479]	ἔοικεν, οἷόν ἐστιν ἡ ὑγίεια	καὶ	ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ
[451]	τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ Σώκρατες,	καὶ	ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ὦ Γοργία,
[520]	τις τρόπον ὡς βέλτιστος εἴη	καὶ	ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ
[503]	τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε εἶναι	καὶ	ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν τὸ (ἅπαν
[454]	ἐν τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ	καὶ	ἄρτι ἔλεγον, καὶ περὶ τούτων
[490]	τὸ βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον	καὶ	ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν τῶν
[488]	τὸν κρείττω τὰ τῶν ἡττόνων	καὶ	ἄρχειν τὸν βελτίω τῶν ~χειρόνων
[525]	νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ φημι ἕνα	καὶ	Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λέγει
[473]	ἢ ἐὰν διαφυγὼν τύραννος καταστῇ	καὶ	ἄρχων ἐν τῇ πόλει ~διαβιῷ
[502]	ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ καὶ λέξει	καὶ	ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε μή;
[496]	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν	καὶ	ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[488]	βελτίω μὲν εἶναι, ἥττω δὲ	καὶ	ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν εἶναι,
[486]	ἐλέγχων, πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει,	καὶ	ἄσκει ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις
[509]	~ὡς, ἐὰν μὴ μάθῃ αὐτὰ	καὶ	ἀσκήσῃ, ἀδικήσει; τί οὐκ αὐτό
[507]	εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην μὲν διωκτέον	~καὶ	ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ φευκτέον ὡς
[494]	ὡς ἄτοπος εἶ, ὦ Σώκρατες,	καὶ	ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ
[511]	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν σῴζει γε	καὶ	αὕτη ἐκ θανάτου τοὺς ἀνθρώπους,
[451]	καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν ὅτι	καὶ	αὕτη ἐστὶν τῶν λόγῳ τὸ
[451]	~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος ὅτι	καὶ	αὕτη λόγῳ κυροῦται τὰ πάντα,
[511]	ἐσχάτων κινδύνων, ὥσπερ ἡ ῥητορική.	καὶ	~αὕτη μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ
[516]	ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους	καὶ	αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται ἡνίοχοι, τότ'
[523]	τε τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα	καὶ	αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς
[492]	τοὺς βελτίους τὴν φύσιν ἀνθρώπους,	καὶ	αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς
[461]	τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ	καὶ	αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια καὶ
[511]	εὐεργεσίας, σώσασα ἃ ~νυνδὴ ἔλεγον,	καὶ	αὐτὸν καὶ παῖδας καὶ χρήματα
[506]	ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ ἔγωγε	καὶ	~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ διιόντος
[452]	ὅτι θαυμάζοιμί τἄν, ὦ Σώκρατες,	καὶ	αὐτὸς εἴ σοι ἔχοι ~(Γοργίας)
[506]	~ἀλλὰ μὲν δή, ὦ Γοργία,	καὶ	αὐτὸς ἡδέως μὲν ἂν Καλλικλεῖ
[455]	Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ	καὶ	αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν
[482]	σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ	καὶ	αὐτὸς λεγομένοις. ἢ οὖν ἐκείνην
[511]	~τὸν λιμένα δύο δραχμὰς ἐπράξατο,	καὶ	αὐτὸς ὁ ἔχων τὴν τέχνην
[461]	δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ	καὶ	~αὐτὸς ὅτι αὖ ὁμολογεῖται τὸν
[489]	~ἀλλ' ἐγὼ μέν, ὦ δαιμόνιε,	καὶ	αὐτὸς πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν τί
[458]	ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ μὲν δὴ	καὶ	αὐτὸς πολλοῖς ἤδη λόγοις ~παραγενόμενος
[458]	φημὶ μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες,	καὶ	αὐτὸς τοιοῦτος εἶναι οἷον σὺ
[505]	~οὗτος ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος	καὶ	αὐτὸς τοῦτο πάσχων περὶ οὗ
[487]	φίλος γάρ μοι εἶ, ὡς	καὶ	αὐτὸς φῄς. τῷ ὄντι οὖν
[480]	ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα κατήγορον	καὶ	αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων οἰκείων
[508]	λέγοιμι, ~λέγοντα ὅτι κατηγορητέον εἴη	καὶ	αὑτοῦ καὶ ὑέος καὶ ἑταίρου,
[521]	καὶ κακὰ ὅδε εἴργασται ἀνὴρ	καὶ	~αὐτούς, καὶ τοὺς νεωτάτους ὑμῶν
[514]	πίθῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν,	~καὶ	αὐτούς τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ
[449]	τὰ ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν	~καὶ	αὐτῷ καλῶς (καὶ διὰ βραχέων
[458]	τι λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν	καὶ	αὐτῷ μὴ γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία,
[517]	θαυμαστόν ἐστιν ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι	καὶ	αὑτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν
[470]	ἀποκτεινύναι τε καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους	καὶ	~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε δὲ οὔ;
[511]	μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται,	καὶ	ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα,
[468]	εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν	καὶ	~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι
[466]	ἀποκτεινύασίν τε (ὃν ἂν βούλωνται,	καὶ	~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ
[498]	ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ δὲ δειλοὶ	καὶ	ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[515]	ὤν, ἄδικός τε καὶ ἀκόλαστος	καὶ	ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα καλός τε
[510]	~ἐθίζειν αὑτὸν τοῖς αὐτοῖς χαίρειν	καὶ	ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν
[468]	ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι	καὶ	βαδίζειν καὶ ~τρέχειν καὶ πλεῖν,
[468]	~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες	καὶ	βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον
[525]	τούτων τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων	καὶ	βασιλέων καὶ δυναστῶν καὶ τὰ
[513]	μοι· ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως	καὶ)	βέλτιον (ταὐτὰ ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ.
[488]	τὸ κρεῖττον καὶ τὸ ἰσχυρότερον	~καὶ	βέλτιον ταὐτὸν ὄν, ἢ ἔστι
[490]	πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον εἰς ταῦτα	~καὶ	βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα
[517]	ἐπιθυμίας καὶ μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες	καὶ	βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο ὅθεν ἔμελλον
[486]	μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς ἔστιν	καὶ	βίος καὶ δόξα καὶ ἄλλα
[484]	τούτου ὄντος τοῦ δικαίου ~φύσει,	καὶ	βοῦς καὶ τἆλλα κτήματα εἶναι
[516]	γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων	καὶ	βοῶν τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν
[496]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τάχος	καὶ	βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[465]	οὔτε οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις.	καὶ	γὰρ ἄν, εἰ μὴ ἡ
[463]	ἣν Γοργίας (ἐπιτηδεύει, οὐκ οἶδα	~καὶ	γὰρ ἄρτι ἐκ τοῦ λόγου
[449]	(πειράσομαί γε ὡς διὰ βραχυτάτων.	καὶ	γὰρ αὖ καὶ ~τοῦτο ἕν
[447]	τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες.	καὶ	γὰρ αὐτῷ ἓν τοῦτ' ἦν
[471]	ἐν τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν.	καὶ	γὰρ ἐκεῖ οἱ ἕτεροι τοὺς
[459]	πιθανώτερος ἔσται ὁ ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας)	καὶ	γὰρ ἔλεγον, ἔν γε ὄχλῳ.
[485]	Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην.	καὶ	γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται
[474]	ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν οὖν·	καὶ	γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι ποτ'
[472]	σκεψώμεθα εἴ τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων.	καὶ	γὰρ καὶ τυγχάνει περὶ ὧν
[467]	βέλτιστα εἶναι, (τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης)	καὶ	γὰρ νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ
[448]	ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, ὦ (Χαιρεφῶν)	καὶ	γὰρ νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην,
[519]	προσποιοῦνται εἶναι καὶ ὅσοι σοφισταί.	καὶ	γὰρ οἱ ~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ
[495]	τὰ δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης)	καὶ	γὰρ σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[456]	ὥσπερ τῇ ἄλλῃ πάσῃ ἀγωνίᾳ.	καὶ	~γὰρ (τῇ ἄλλῃ ἀγωνίᾳ οὐ
[484]	κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα.	καὶ	γὰρ τῶν νόμων ἄπειροι ~γίγνονται
[523]	ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ	καὶ	γένη καὶ ~πλούτους, καί, ἐπειδὰν
[521]	νοεῖς λέγων. ~καὶ νῦν εὖ	καὶ	γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν
[450]	οἷον ἡ ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ	~καὶ	γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική γε καὶ
[508]	σοφοί, ὦ Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν	καὶ	(γῆν καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους
[466]	λέγεις πότερον αὐτὸς ~ταῦτα λέγεις	καὶ	γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ ἐμὲ
[484]	λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές τε	καὶ	γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς τὸ
[501]	σοι καὶ περανθῇ ὁ λόγος	καὶ	Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον
[500]	ὧν αὖ ἐγὼ πρὸς Πῶλον	καὶ	Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον ~γὰρ
[494]	~τοιγάρτοι, ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν	καὶ	Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι
[462]	καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ τε	καὶ	(Γοργίας) ἔλεγχέ τε καὶ ἐλέγχου.
[461]	καὶ νῦν εἴ τι ἐγὼ	καὶ	~(Γοργίας) ἐν τοῖς λόγοις σφαλλόμεθα,
[448]	δὲ ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν	καὶ	(Γοργίας) ἐστὶν ὅδε, καὶ μετέχει
[527]	Ἑλλήνων, σύ τε καὶ πῶλος	καὶ	(Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς
[514]	ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ δὲ κατορθῶσαι	καὶ	γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν ~τέχνην, τὸ
[520]	σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ δικαστικῆς	καὶ	γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις δ' ἔγωγε
[470]	γὰρ καλὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα	καὶ	γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι, τὸν
[473]	τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς τε	καὶ	γυναῖκα τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ
[511]	αὐτὸν καὶ παῖδας καὶ χρήματα	καὶ	γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν λιμένα
[502]	τοιοῦτον οἷον παίδων τε ~ὁμοῦ	καὶ	γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν, καὶ δούλων
[508]	φανέντα, ὡς ἐγὼ λέγω, κατέχεται	καὶ	δέδεται, ~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν τι
[488]	πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς	καὶ	~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς
[459]	τοῦ εἰδότος; ἢ ἀνάγκη εἰδέναι,	καὶ	~δεῖ προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ
[490]	~(Σωκράτης) ~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως ἱματίων,	καὶ	δεῖ τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον
[477]	οὐκ ἀδικίαν καλεῖς καὶ ἀμαθίαν	καὶ	δειλίαν καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος)
[477]	τὸ ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον	καὶ	δειλὸν καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ
[499]	~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα	καὶ	δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[515]	ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς	καὶ	δειλοὺς καὶ λάλους καὶ ~φιλαργύρους,
[497]	δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας	καὶ	δειλούς; οὐ γὰρ ἄρτι γε,
[523]	προί̈ σασι. τοῦτο μὲν οὖν	καὶ	δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ (ὅπως
[526]	πάντας ἀνθρώπους, καθ' ὅσον ~δύναμαι,	καὶ	δὴ καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ
[482]	Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ	καὶ	δημηγορικά, ~φάσκων τὴν ἀλήθειαν διώκειν,
[502]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς πολὺν ὄχλον	καὶ	δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι;
[527]	ἀλλὰ τὸ εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ	καὶ	δημοσίᾳ· ἐὰν δέ τις κατά
[484]	~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ	καὶ	δημοσίᾳ, καὶ τῶν ἡδονῶν τε
[449]	ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ αὐτῷ καλῶς	(καὶ	διὰ βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ νῦν
[450]	τὸ τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν	καὶ	διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ καὶ
[525]	δ' ἂν τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι	καὶ	διὰ τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι
[518]	καὶ ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς τε	καὶ	διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ
[458]	χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν	καὶ	διαλύωμεν τὸν λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ
[502]	χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς μόνον, ἢ	καὶ	διαμάχεσθαι, ἐάν τι αὐτοῖς ἡδὺ
[503]	~ἔσονται τῶν πολιτῶν αἱ ψυχαί,	καὶ	διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ βέλτιστα, εἴτε
[484]	ἔχων ἀνήρ, πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος	καὶ	διαρρήξας καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας τὰ
[476]	καλά ἐστιν, καθ' ὅσον δίκαια;	καὶ	~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά μοι
[484]	πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας	καὶ	~διαφυγών, καταπατήσας τὰ ἡμέτερα γράμματα
[482]	μοι κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν τε	~καὶ	διαφωνεῖν, καὶ χορὸν ᾧ χορηγοίην,
[457]	~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ μαθόντες	καὶ	διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς
[447]	τί ~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί τε	καὶ	διδάσκει· τὴν δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν
[465]	καὶ μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο	καὶ	διεκρίνετο ἥ τε ὀψοποιικὴ καὶ
[491]	ἐστὶν τὸ κατὰ φύσιν καλὸν	καὶ	δίκαιον, ὃ ἐγώ σοι ~νῦν
[519]	~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ σωφροσύνης	καὶ	δικαιοσύνης λιμένων καὶ ~νεωρίων καὶ
[470]	γὰρ οἶδα παιδείας ὅπως ἔχει	καὶ	δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί δέ; ἐν
[492]	αἴσχιον καὶ κάκιον εἴη σωφροσύνης	καὶ	~δικαιοσύνης τούτοις τοῖς ἀνθρώποις, οἷς
[478]	γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ που	καὶ	δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ γίγνεται
[508]	φιλίαν καὶ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην	καὶ	δικαιότητα, καὶ τὸ ὅλον τοῦτο
[519]	ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς	καὶ	δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν
[451]	ὀρθῶς γὰρ οἴει, ὦ Σώκρατες,	καὶ	δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν
[525]	δὲ οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί τε	καὶ	δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν τε
[478]	ὁ νουθετούμενός τε καὶ ἐπιπληττόμενος	καὶ	δίκην διδούς. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[523]	εἰς τὸ τῆς τίσεώς τε	καὶ	δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον
[499]	ἡμῖν συμβαίνει ἐκ τῶν ὡμολογημένων·	~καὶ	δὶς γάρ τοι καὶ τρίς
[522]	πικρότατα πώματα διδοὺς καὶ πεινῆν	~καὶ	διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ
[494]	πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	καὶ	διψῆν γε καὶ διψῶντα πίνειν;
[494]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε	καὶ	διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ
[507]	καὶ ~ἡδονὰς καὶ λύπας φεύγειν	καὶ	διώκειν, καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου
[458]	τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ δὲ	καὶ	~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη
[459]	~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα οὐκ εἰδότα	καὶ	δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι οὐκ ὄντα;
[472]	καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν	καὶ	δοκούντων εἶναί τι. ~καὶ νῦν
[486]	ἀλλ' ~οἷς ἔστιν καὶ βίος	καὶ	δόξα καὶ ἄλλα πολλὰ ἀγαθά.
[502]	~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν,	καὶ	δούλων καὶ ἐλευθέρων, ἣν οὐ
[494]	τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα	καὶ	δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν.
[511]	διὰ τὴν μίμησιν τοῦ δεσπότου	καὶ	δύναμιν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅπῃ
[525]	τούτοις καὶ Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ	καὶ	~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς ἐν
[479]	τοὺς ἄλλους τυράννους καὶ ~ῥήτορας	καὶ	δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν
[525]	~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων καὶ βασιλέων	καὶ	δυναστῶν καὶ τὰ τῶν πόλεων
[483]	ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων	καὶ	~δυνατοὺς ὄντας πλέον ἔχειν, ἵνα
[504]	λέγῃ, καὶ τὰς πράξεις ἁπάσας,	καὶ	δῶρον ~ἐάν τι διδῷ, δώσει,
[488]	τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό,	καὶ	ἐάν με λάβῃς νῦν μέν
[461]	τὰ καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά,	καὶ	ἐὰν μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς
[460]	καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως	καὶ	ἐὰν ὁ ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ
[504]	δῶρον ~ἐάν τι διδῷ, δώσει,	καὶ	ἐάν τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς
[489]	αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα θηρεύων,	καὶ	(ἐάν τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον
[527]	τελευτήσας, ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει.	καὶ	ἔασόν τινά σου καταφρονῆσαι ὡς
[520]	τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ ἅμα	καὶ	~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν
[491]	ὥσπερ οἱ πολλοί, σώφρονα ὄντα	καὶ	ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν
[517]	γοῦν σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι	καὶ	ἐγνωκέναι ὡς ἄρα διττὴ ~αὕτη
[489]	καὶ ἡ ~φύσις, ἃ δὴ	καὶ	ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς
[461]	παρὼν ἐπανόρθου δίκαιος δ' εἶ	~καὶ	ἐγὼ ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων εἴ
[521]	ὁ βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ	καὶ	ἐγὼ ~εἴπω, ὅτι Πονηρός γε
[458]	σὺ εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ	καὶ	ἐγώ, ~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην·
[515]	οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς	καὶ	ἐγὼ καὶ σύ, ὅτι τὸ
[522]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι	καὶ	ἐγὼ οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι
[476]	(μόνος καὶ ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν,	καὶ	ἐγὼ σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς
[517]	νεώρια καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα	καὶ	ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι
[466]	ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν οὖν	καὶ	(ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου μὴ ἔχω
[491]	ταὐτὰ σύ τ' ἐμοῦ κατηγορεῖς	καὶ	ἐγὼ σοῦ; σὺ ~μὲν γὰρ
[454]	δίκαιά τε καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἐγώ τοι ὑπώπτευον ταύτην σε
[471]	με καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε,	καὶ	ἐγὼ ὑπὸ σοῦ νῦν, ὡς
[482]	πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν.	καὶ	ἔγωγε κατ' αὐτὸ τοῦτο οὐκ
[485]	ὦ ~Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται,	καὶ	ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς
[501]	ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι,	καὶ	ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν
[473]	λαχών, ἐπειδὴ ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε	καὶ	ἔδει με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον
[461]	εἶναι ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ	καὶ	ἐθέλειν ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν ὅπῃ
[509]	ἐγὼ λέγω, κατέχεται καὶ δέδεται,	~καὶ	(εἰ ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν ἔστιν,
[524]	καὶ ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα οὕτως·	καὶ	εἰ αὖ ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης
[522]	ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος ὑπὸ μόνου,	καὶ	εἰ διὰ ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν
[471]	τὸ ~δίκαιον δοῦλος ἦν Ἀλκέτου,	καὶ	εἰ ἐβούλετο τὰ δίκαια ποιεῖν,
[451]	τῶν λόγῳ τὸ πᾶν κυρουμένων·	καὶ	εἰ ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ τί;
[476]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	εἰ κάει τις, ἀνάγκη τι
[476]	γάρ τι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἰ μέγα γε ἢ βαθὺ
[514]	οἰκοδόμημα καλὸν ἢ αἰσχρόν ἐστιν·	~καὶ	εἰ μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους
[516]	εἰς τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο,	καὶ	εἰ ~μὴ διὰ τὸν πρύτανιν,
[514]	περὶ σοῦ ἕτερα τοιαῦτα ἐσκόπουν·	καὶ	εἰ μὴ ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς
[524]	~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς μέγας,	καὶ	εἰ παχύς, παχὺς καὶ ἀποθανόντος,
[456]	τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ βούλοιτο.	καὶ	εἰ πρὸς ἄλλον γε δημιουργὸν
[476]	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἰ σφόδρα γε κάει ἢ
[476]	τι τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἰ σφόδρα τύπτει ἢ ταχὺ
[476]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	εἰ τέμνει τι, ὁ αὐτὸς
[451]	λόγου τις τὸ κῦρος ἐχουσῶν.	καὶ	εἴ με ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ
[453]	(ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ εἶναι,	καὶ	εἴ τι ἐγὼ συνίημι, λέγεις
[525]	Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην δέ,	καὶ	εἴ τις ἄλλος πονηρὸς ἦν
[451]	καὶ τὸ ἄρτιον ἡ λογιστική.	καὶ	εἴ τις τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο,
[467]	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα	καὶ	εἰδῶ ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[501]	εἰ δοκεῖ σοι ἱκανῶς λέγεσθαι,	καὶ	~εἶναί τινες καὶ περὶ ψυχὴν
[504]	καὶ τοῦ κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν	καὶ	εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ὄνομα.
[452]	τε καὶ παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής,	καὶ	εἴποι πρῶτον μὲν ὁ ~ἰατρὸς
[457]	τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε	~καὶ	εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες περὶ σφῶν
[481]	ἀποδιδῷ τοῦτο ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ	καὶ	εἰς ~ἑαυτὸν καὶ εἰς τοὺς
[491]	τοὺς βελτίους τε καὶ ~κρείττους	καὶ	εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά
[456]	ἢ τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ δὲ	καὶ	εἰς πόλιν ὅπῃ βούλει ἐλθόντα
[486]	~χασμῷο οὐκ ἔχων ὅτι εἴποις,	καὶ	εἰς τὸ δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου
[526]	δὲ καὶ πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν	καὶ	εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης
[481]	ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ εἰς ~ἑαυτὸν	καὶ	εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ
[512]	ὅτι φαίης ἂν βελτίων εἶναι	καὶ	ἐκ ~βελτιόνων. τὸ δὲ βέλτιον
[524]	ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι·	καὶ	ἐκ ~τούτων τῶν λόγων τοιόνδε
[456]	ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν τε	καὶ	~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι
[457]	τὸν διδάξαντα δεῖ μισεῖν τε	καὶ	~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνος
[457]	οὐκ ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν δίκαιον	καὶ	ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ
[468]	καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν,	καὶ	ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι
[469]	αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι	καὶ	ἐκβάλλοντι καὶ πάντα πράττοντι κατὰ
[466]	ἂν βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα	καὶ	ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν πόλεων ὃν
[500]	ἁπασῶν τῶν πράξεων ~τὸ ἀγαθόν,	~καὶ	ἐκείνου ἕνεκα δεῖν πάντα τἆλλα
[493]	ἑτέρῳ τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ	~καὶ	ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ
[527]	βίον ζῆν ἢ τοῦτον, ὅσπερ	καὶ	ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ' ἐν
[473]	τυραννίδι (ἐπιβουλεύων, καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται	καὶ	ἐκτέμνηται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται,
[504]	κατά γε τὸν δίκαιον λόγον	καὶ	ἔλαττον; ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω.
[506]	δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι	καὶ	ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ ~τοι ἔγωγε
[462]	τε καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ τε	καὶ	ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ δήπου καὶ
[469]	ἀδίκως γε, ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα,	καὶ	ἐλεινόν γε πρός τὸν δὲ
[469]	ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι ~εἶναι	καὶ	ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ
[492]	ὧδ' ἔχει· τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία	καὶ	ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ'
[485]	~τε καὶ χαρίεν μοι φαίνεται	καὶ	ἐλευθέριον καὶ πρέπον τῇ τοῦ
[502]	γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν, καὶ δούλων	καὶ	ἐλευθέρων, ἣν οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα·
[514]	σκοπούμενοι διδασκάλους τε ἡμῶν ἀγαθοὺς	καὶ	~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ
[453]	περὶ ὅτου ὁ λόγος ἐστίν,	~καὶ	ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ
[474]	~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ δὴ οἶμαι	καὶ	ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τοὺς
[508]	τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν	καὶ	~ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ ἀδίκως
[508]	τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν	καὶ	ἐμὲ καὶ ~τὰ ἐμὰ τῷ
[455]	σῆς τέχνης παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι.	καὶ	ἐμὲ νῦν ~νόμισον καὶ τὸ
[503]	ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν, τί οὐχὶ	καὶ	ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας τίς ἐστιν;
[487]	ὡς πολλοὶ ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων,	καὶ	ἐμοὶ εἶ εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ
[513]	τοῦθ' ὅρα εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ	καὶ	ἐμοί, ὅπως μή, ὦ δαιμόνιε,
[501]	ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ	καὶ	~ἐμπειρίᾳ μνήμην μόνον σῳζομένη (τοῦ
[525]	αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία καὶ ἐνθάδε	καὶ	ἐν Ἅιδου· οὐ γὰρ οἷόν
[452]	βουλευτὰς καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς	καὶ	ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί, ὅστις
[508]	ἡ γεωμετρικὴ καὶ ἐν ~θεοῖς	καὶ	ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται, σὺ
[452]	λόγοις καὶ ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς	καὶ	ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ ἐν
[452]	οἷόν τ' εἶναι τοῖς λόγοις	καὶ	ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ ἐν
[452]	δικαστὰς καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς	καὶ	ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν
[461]	νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν βίον	καὶ	ἐν ἔργοις καὶ ἐν λόγοις.
[508]	ὅτι ἡ ἰσότης ἡ γεωμετρικὴ	καὶ	ἐν ~θεοῖς καὶ ἐν ἀνθρώποις
[461]	τὸν βίον καὶ ἐν ἔργοις	καὶ	ἐν λόγοις. καὶ νῦν εἴ
[496]	καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει λαμβάνει	καὶ	ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης)
[522]	αἰσχυνοίμην ἂν καὶ ἐν ~πολλοῖς	καὶ	ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος
[456]	ἔμαθεν πυκτεύειν τε καὶ παγκρατιάζειν	καὶ	ἐν ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων
[522]	καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν	καὶ	ἐν ~πολλοῖς καὶ ἐν ὀλίγοις
[464]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον λέγω	καὶ	ἐν σώματι εἶναι καὶ ἐν
[483]	ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι οὕτως ἔχει,	καὶ	ἐν ~τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ
[454]	Σώκρατες, τῆς ἐν τοῖς δικαστηρίοις	καὶ	ἐν τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ
[460]	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἐν τοῖς πρώτοις γε, ὦ
[526]	γιγνόμενοι ἄνθρωποι· οὐδὲν ~μὴν κωλύει	καὶ	ἐν τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι,
[464]	λέγω καὶ ἐν σώματι εἶναι	καὶ	ἐν ψυχῇ, ὃ ποιεῖ μὲν
[477]	τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	ἐν ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ τινα
[474]	τοὺς δὲ ~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν,	καὶ	ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ
[482]	ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι	καὶ	ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες,
[502]	τὸ χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις ὡρμημένοι,	καὶ	ἕνεκα τοῦ ἰδίου τοῦ ~αὑτῶν
[526]	δὲ ~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ	καὶ	ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι
[525]	ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία	καὶ	ἐνθάδε καὶ ἐν Ἅιδου· οὐ
[457]	τὸ προκείμενον ἐν ~τῷ λόγῳ·	καὶ	ἔνιοί γε τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται,
[484]	ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος ὁ ~δοῦλος,	καὶ	ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ τῆς φύσεως
[448]	σέ. ~δῆλος γάρ μοι πῶλος	καὶ	ἐξ ὧν εἴρηκεν ὅτι τὴν
[464]	ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν ἄνοιαν	~καὶ	ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ πλείστου ἀξία
[493]	καὶ ~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς	καὶ	ἐξαρκούντως ἔχοντα βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ
[470]	ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι τε	καὶ	ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα,
[466]	οἱ τύραννοι, καὶ χρήματα ἀφαιροῦνται	καὶ	ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν πόλεων ὃν
[497]	σμικρὰ καὶ ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ	καὶ	~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τί σοὶ
[517]	~ὧν ἔρχεται σώματα εἰς ἐπιθυμίαν·	καὶ	ἐξεπίτηδές σοι διὰ τῶν αὐτῶν
[494]	Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν καὶ Γοργίαν	καὶ	ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ
[514]	ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς	καὶ	~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν εἰ ἐπιστάμεθα
[473]	ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι ἐγώ,	καὶ	ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος) ναὶ
[510]	ἂν ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων	καὶ	ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι
[462]	κήδῃ τοῦ λόγου τοῦ εἰρημένου	καὶ	ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν βούλει, ὥσπερ νυνδὴ
[524]	τροφῇ ἢ ἀμφότερα ζῶντος, τούτου	καὶ	~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς μέγας,
[526]	δύνωμαι βέλτιστος ὢν καὶ ζῆν	καὶ	ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ
[518]	~γεγόνασιν πολῖται ἐν τῇ πόλει,	καὶ	ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς
[523]	καλὰ καὶ γένη καὶ ~πλούτους,	καί,	ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται
[527]	καί σε ἴσως ~τυπτήσει τις	καὶ	ἐπὶ κόρρης ἀτίμως καὶ πάντως
[503]	φέρε γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ	καὶ	ἐπὶ τὸ βέλτιστον λέγων, ἃ
[484]	τέ ἐστιν ἕκαστος ἐν τούτῳ,	καὶ	ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων τὸ
[510]	ἵνα διαπεράνῃς τὸν λόγον. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἐπὶ τοῦτο ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[509]	ἐστίν οὐ γὰρ ~ἀδικήσει ἢ	καὶ	ἐπὶ (τοῦτο δεῖ δύναμίν τινα
[480]	αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων οἰκείων	καὶ	ἐπὶ τοῦτο ~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ,
[447]	παρ' ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας) καταλύει	~καὶ	ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις,
[496]	ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν	καὶ	ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ,
[491]	ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν	καὶ	ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν ἑαυτῷ.
[518]	περὶ γυμναστικῆς· διακόνους μοι λέγεις	καὶ	~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈
[484]	δημοσίᾳ, καὶ τῶν ἡδονῶν τε	καὶ	~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην
[520]	οἳ φάσκοντες προεστάναι τῆς πόλεως	καὶ	~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς βελτίστη ἔσται,
[478]	δ' ἦν ὁ νουθετούμενός τε	καὶ	ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην διδούς. ~(Πῶλος)
[499]	(εἶναι τὰ καλὰ λέγειν τε	καὶ	~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν
[495]	γε. ~(Σωκράτης) τί δέ; ἡδονὴν	καὶ	ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ ἕτερον; ~(Καλλίκλης)
[508]	ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα δεῖ εἶναι	καὶ	ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων, ὃ αὖ
[474]	χρώματα καὶ σχήματα καὶ φωνὰς	~καὶ	ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς
[484]	τὰ ἡμέτερα γράμματα καὶ μαγγανεύματα	καὶ	ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους τοὺς παρὰ
[450]	αἳ διὰ λόγου πᾶν περαίνουσι,	καὶ	ἔργου ὡς ἔπος ~εἰπεῖν ἢ
[447]	μανθάνεις ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω	καὶ	ἐρήσομαι. εἰπέ μοι, ὦ Γοργία,
[483]	ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους	καὶ	ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ νέων
[458]	εἰ δοκεῖ τουτοισί, διαλέγου ~τε	καὶ	ἐρώτα ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε
[462]	ἐν τῷ μέρει ~ἐρωτῶν τε	καὶ	ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ τε καὶ
[526]	ἐν τῷ βίῳ, ἠγάσθη τε	καὶ	ἐς μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ
[465]	σχήμασιν καὶ χρώμασιν καὶ λειότητι	καὶ	~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον
[526]	καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι δὲ	καὶ	ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην τὴν
[481]	χρεία αὐτῆς εἶναι, εἰ δὴ	καὶ	ἔστιν τις χρεία, ὡς ~ἔν
[508]	εἴη καὶ αὑτοῦ καὶ ὑέος	καὶ	ἑταίρου, ἐάν τι ἀδικῇ, καὶ
[508]	ἤδη εἴρηται, οὐδὲν δὲ κωλύει	καὶ	ἔτι λέγεσθαι· οὔ φημι, ὦ
[498]	τε καὶ οἱ κακοί; ἢ	καὶ	ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ
[523]	~Τούτων δὲ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου	καὶ	ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν
[509]	~ἐστιν ἡ ἀδικία τῷ ἀδικοῦντι	καὶ	ἔτι τούτου μεῖζον μεγίστου ὄντος,
[500]	τε ἀγαθὸν καὶ ὅτι κακόν·	καὶ	ἐτίθην τῶν μὲν περὶ τὰς
[496]	καὶ τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα;	καὶ	εὖ ~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης)
[507]	δ' εὖ πράττοντα μακάριόν τε	καὶ	εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν δὲ πονηρὸν
[525]	γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ· διὸ	καὶ	εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ οἷς ἐξῆν
[492]	ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή τε	καὶ	~εὐδαιμονία, τὰ δὲ ἄλλα ταῦτ'
[473]	ὅτι ἂν βούληται, ζηλωτὸς ὢν	καὶ	εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν καὶ
[494]	βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως,	καὶ	εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[484]	εἶναι τὸν μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν	καὶ	εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ γὰρ
[471]	ἂν λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται	καὶ	~εὐδοκίμους, ὁ δὲ τἀναντία λέγων
[487]	σὺ πάντα ἔχεις, ἐπιστήμην τε	καὶ	~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ
[456]	~ὥστε κρείττων εἶναι καὶ φίλων	καὶ	ἐχθρῶν, οὐ τούτου ἕνεκα τοὺς
[526]	ὡς ἂν δύνωμαι βέλτιστος ὢν	καὶ	ζῆν καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν.
[527]	καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας	καὶ	ζῆν καὶ τεθνάναι. τούτῳ οὖν
[505]	ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ ~οὕτω	καὶ	ζῆν μοχθηρῶς. ἢ οὐχ οὕτως;
[527]	~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις	καὶ	ζῶν καὶ τελευτήσας, ὡς ~ὁ
[506]	καὶ σώματος καὶ ψυχῆς αὖ	καὶ	~ζῴου παντός, οὐ τῷ εἰκῇ
[475]	λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου,	καὶ	ἢ (φάθι ἢ μὴ ἃ
[477]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία ἄρα	καὶ	ἡ ἀκολασία καὶ ἡ ἄλλη
[504]	μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία δὲ ~ἀπαλλάττηται,	καὶ	ἡ ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται, κακία
[504]	ἐν αὐτῷ ἡ ὑγίεια γίγνεται	καὶ	ἡ ἄλλη ἀρετὴ τοῦ ~σώματος.
[477]	ἀδικία ἄρα καὶ ἡ ἀκολασία	καὶ	ἡ ἄλλη ψυχῆς πονηρία μέγιστον
[453]	~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα δημιουργός ἐστιν	καὶ	ἡ ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[450]	νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἡ γυμναστικὴ περὶ λόγους ἐστὶν
[464]	ἥ τε ἰατρικὴ τῇ γυμναστικῇ	καὶ	ἡ δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως
[465]	καὶ διεκρίνετο ἥ τε ὀψοποιικὴ	καὶ	ἡ ~ἰατρική, ἀλλ' αὐτὸ τὸ
[450]	καὶ λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἡ ἰατρικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[526]	ὅταν ἡ δίκη σοι ᾖ	καὶ	ἡ κρίσις ἣν νυνδὴ ἐγὼ
[450]	χειρούργημα, ἀλλὰ πᾶσα ἡ πρᾶξις	καὶ	ἡ κύρωσις διὰ λόγων ~(ἐστίν.
[517]	σῶμα καὶ περὶ τὴν ψυχήν,	καὶ	ἡ ~μὲν ἑτέρα διακονική ἐστιν,
[449]	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἡ μουσικὴ περὶ τὴν τῶν
[463]	ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν δὲ	καὶ	ἡ ὀψοποιική· ὃ δοκεῖ μὲν
[453]	πειθοῦς δημιουργός ἐστιν ἡ ῥητορική,	~καὶ	ἡ πραγματεία αὐτῆς ἅπασα καὶ
[459]	τέχνας ὡσαύτως ἔχει ὁ ῥήτωρ	καὶ	ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ μὲν τὰ
[487]	τῷ ὄντι οὖν ἡ ἐμὴ	καὶ	ἡ ~σὴ ὁμολογία τέλος ἤδη
[502]	~πότερόν ἐστιν αὐτῆς τὸ ἐπιχείρημα	καὶ	ἡ σπουδή, ὡς σοὶ δοκεῖ,
[511]	~τί δέ, ὦ βέλτιστε; ἦ	καὶ	ἡ τοῦ νεῖν ἐπιστήμη σεμνή
[502]	τε κιθαρῳδικὴ δοκεῖ σοι πᾶσα	καὶ	ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς
[501]	δὲ ἡ τῶν χορῶν διδασκαλία	καὶ	ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις; οὐ
[455]	(καὶ τὰ τείχη τὰ Ἀθηναίων	καὶ	ἡ τῶν λιμένων κατασκευὴ ἐκ
[489]	ὅτι ἐναντίον ἐστὶν ὁ νόμος	καὶ	ἡ ~φύσις, ἃ δὴ καὶ
[461]	κἂν ἀδίκως χρῷτο, οὕτω ~θαυμάσας	καὶ	ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν τὰ λεγόμενα
[485]	ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν μοι δοκεῖ,	καὶ	ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα εἶναι τοῦτον
[522]	ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ	καὶ	ἡδέα καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς·
[497]	ἅμα παύεται διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν	καὶ	ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[499]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰς μὲν χρηστὰς	καὶ	ἡδονὰς καὶ λύπας καὶ αἱρετέον
[507]	δεῖ καὶ πράγματα καὶ ἀνθρώπους	καὶ	~ἡδονὰς καὶ λύπας φεύγειν καὶ
[496]	πίνειν πλήρωσίς τε τῆς ἐνδείας	καὶ	ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[462]	τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός τινος	καὶ	ἡδονῆς ἀπεργασίας. ~(Πῶλος) ~οὐκοῦν καλόν
[462]	φάθι. ~(Σωκράτης) ~φημὶ δή, χάριτος	καὶ	ἡδονῆς (ἀπεργασίας, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)
[497]	πεινῶν καὶ τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν	καὶ	ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι
[493]	τέθναμεν· ἤδη γάρ του ἔγωγε	καὶ	~ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡς νῦν
[451]	~περὶ τὴν τῶν ἄστρων φορὰν	καὶ	ἡλίου καὶ σελήνης, πῶς πρὸς
[506]	~ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί γέ ἐσμεν	καὶ	ἡμεῖς καὶ τἆλλα πάντα ὅσ'
[493]	κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν;	~(καὶ	ἡμεῖς τῷ ὄντι ἴσως τέθναμεν·
[494]	~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ καὶ νύκτα	καὶ	(ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά, ἢ τὰς
[490]	ὦμεν, ὥσπερ νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι,	καὶ	ἡμῖν ᾖ ἐν κοινῷ πολλὰ
[497]	~μηδαμῶς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου	καὶ	ἡμῶν ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν οἱ
[471]	δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ	καὶ	ἦν εὐδαίμων κατὰ τὸν σὸν
[511]	~ἐκ τῶν (κινδύνων σῴζουσιν, ὥσπερ	καὶ	ἣν σὺ κελεύεις ἐμὲ μελετᾶν
[454]	ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας	καὶ	ἧστινος καὶ περὶ ὅτι· ἢ
[469]	ἢ ὁ ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε,	καὶ	ἧττον ἢ ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων.
[484]	κρείττονος ~τὰ τῶν χειρόνων τε	καὶ	ἡττόνων. ~τὸ μὲν οὖν ἀληθὲς
[471]	ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε	καὶ	ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα ἀδικήσας
[516]	κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου δὲ	καὶ	~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι ὡς
[456]	γνώμας περὶ τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα	καὶ	θαυμάζων, ὦ Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ
[502]	δὲ δὴ ἡ σεμνὴ αὕτη	καὶ	θαυμαστή, ἡ τῆς τραγῳδίας ποίησις,
[471]	μὲν τοῦτον αὐτὸν τὸν ~δεσπότην	καὶ	θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων τὴν
[516]	ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς;	καὶ	Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν καὶ
[515]	(Περικλῆς καὶ Κίμων καὶ Μιλτιάδης	~καὶ	Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[508]	Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν καὶ (γῆν	καὶ	θεοὺς καὶ ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν
[447]	πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ	καὶ	ἰάσομαι. φίλος γάρ μοι (Γοργίας)
[478]	γάρ που καὶ δικαιοτέρους ποιεῖ	καὶ	ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας ἡ δίκη.
[517]	ταύτας ἁπάσας τέχνη γυμναστική τε	καὶ	ἰατρική, ἣ δὴ τῷ ὄντι
[518]	ἄλλας τέχνας, τὴν δὲ γυμναστικὴν	καὶ	~ἰατρικὴν κατὰ τὸ δίκαιον δεσποίνας
[504]	περὶ τὸ σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε	καὶ	ἰατροί, κοσμοῦσί που τὸ σῶμα
[456]	ὅπῃ βούλει ἐλθόντα ῥητορικὸν ἄνδρα	καὶ	ἰατρόν, ~εἰ δέοι λόγῳ διαγωνίζεσθαι
[464]	ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε	καὶ	ἰατρόν, ἢ ἐν ἀνδράσιν οὕτως
[512]	ὁ ψόγος ~γίγνεται καὶ μηχανοποιοῦ	καὶ	ἰατροῦ καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν
[490]	~περὶ σιτία, λέγεις, καὶ ποτὰ	καὶ	ἰατροὺς καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ
[491]	καὶ κναφέας καὶ μαγείρους λέγων	καὶ	~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ, ὡς περὶ
[527]	εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ εἶναι,	καὶ	~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν δέ
[484]	ἐν τοῖς ~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις	καὶ	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, καὶ τῶν
[514]	~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ δὲ	καὶ	ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων
[485]	~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ καὶ μέγα	καὶ	ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ δέ,
[527]	ἐπειδάν σου ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ, χασμήσῃ	καὶ	ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον ἢ ἐγὼ
[516]	~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς	καὶ	ἵππων καὶ βοῶν τοιοῦτος ὢν
[522]	διαφθείρει τέμνων τε καὶ κάων,	~καὶ	(ἰσχναίνων καὶ πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ,
[504]	τοῦ κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν	καὶ	ἰσχὺν ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε.
[496]	ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης)
[488]	δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι κρείττους εἰσὶν	καὶ	ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ κρεῖττον καὶ
[452]	ἔργον μού ἐστιν καλούς τε	καὶ	ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς ἀνθρώπους τὰ
[471]	πάντων Μακεδόνων, ἀλλ' οὐκ εὐδαιμονέστατος,	καὶ	ἴσως ἔστιν ὅστις ~Ἀθηναίων ἀπὸ
[524]	μαστιγίας ~αὖ εἴ τις ἦν	καὶ	ἴχνη εἶχε τῶν πληγῶν οὐλὰς
[480]	εὖ καὶ ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν	καὶ	κάειν ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν ~καὶ
[457]	σὲ ἔμπειρον εἶναι πολλῶν λόγων	καὶ	καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς τὸ τοιόνδε,
[521]	ὅτι ὦ παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς	καὶ	κακὰ ὅδε εἴργασται ἀνὴρ καὶ
[495]	διορίζηται τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι ἀγαθαὶ	καὶ	κακαί; ἀλλ' ἔτι καὶ νῦν
[492]	τί ἂν> τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον	καὶ	κάκιον εἴη σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης
[474]	~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	κάκιον, εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά
[508]	καὶ ~τὰ ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι	καὶ	κάκιον καὶ αἴσχιον εἶναι ἢ
[508]	ἀδίκως καὶ τέμνειν καὶ αἴσχιον	καὶ	κάκιον, καὶ κλέπτειν γε ἅμα
[483]	γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ	καὶ	κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ
[477]	γε. ~(Σωκράτης) εἰ δὴ αἰσχίστη,	καὶ	κακίστη; ~(Πῶλος) πῶς, ὦ Σώκρατες,
[498]	~ἆρ' οὖν παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ	καὶ	κακοὶ οἱ ἀγαθοί τε καὶ
[474]	ἔοικας, καλόν τε καὶ ἀγαθὸν	καὶ	κακὸν ~καὶ αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ
[499]	δὲ καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν	καὶ	κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ
[459]	καὶ τὸ καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν	καὶ	κακὸν οὕτως ἔχων ὁ ῥητορικὸς
[518]	γεγονυῖα, τούτους ~αἰτιάσονται καὶ ψέξουσιν	καὶ	κακόν τι ποιήσουσιν, ἂν οἷοί
[498]	ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς,	καὶ	κακοὺς δὲ ~κακῶν; τὰ δὲ
[477]	τινι ἄρα ὡς μεγάλῃ βλάβῃ	καὶ	κακῷ θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ
[475]	αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε	καὶ	κακῷ; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν
[497]	~ἀλλὰ μὴν τῶν ἀγαθῶν γε	καὶ	κακῶν οὐχ ἅμα παύεται, ὡς
[507]	εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν δὲ πονηρὸν	καὶ	κακῶς πράττοντα ἄθλιον· οὗτος δ'
[447]	γε ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ	καὶ	καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν ὀλίγον πρότερον
[514]	γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν	καὶ	καλὰ μετὰ τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα
[506]	ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς ἐγὼ	καὶ	Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ τὸ
[490]	μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ πλεῖστα	καὶ	κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι; ~(Καλλίκλης) ποίων
[509]	ἑκάστου κακοῦ μέγεθος πέφυκεν, οὕτω	καὶ	κάλλος τοῦ δυνατὸν εἶναι ~ἐφ'
[480]	καὶ κάειν ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν	~καὶ	καλὸν διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ
[490]	ἄνδρα περὶ γῆν ~φρόνιμόν τε	καὶ	καλὸν καὶ ἀγαθόν, τοῦτον δὴ
[475]	κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ γε·	καὶ	καλῶς γε νῦν ὁρίζῃ, ὦ
[507]	τὸν δὲ ἀγαθὸν εὖ τε	καὶ	~καλῶς πράττειν ἃ ἂν πράττῃ,
[477]	οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ πένεσθαι	καὶ	κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι καὶ
[471]	~γενέσθαι μᾶλλον ἢ Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης)	~καὶ	κατ' ἀρχὰς τῶν λόγων, ὦ
[471]	δούλη Ἀλκέτου τοῦ Περδίκκου ἀδελφοῦ,	καὶ	κατὰ μὲν τὸ ~δίκαιον δοῦλος
[457]	ἢ μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί τε	καὶ	κατὰ φθόνον ~οἴονται τὸν ἑαυτῶν
[523]	ἑκάστου, ἔρημον πάντων τῶν συγγενῶν	καὶ	~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα
[471]	ἣν Περδίκκας ~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας	καὶ	καταμεθύσας αὐτόν τε καὶ τὸν
[527]	σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ γραὸς	καὶ	καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ οὐδέν γ'
[490]	τῷ δὲ ἀναλίσκειν τε αὐτὰ	καὶ	καταχρῆσθαι ~εἰς τὸ ἑαυτοῦ σῶμα
[472]	τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ ἂν	καὶ	καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν καὶ
[481]	οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ' ~ἄνω	(καὶ	κάτω μεταβαλλομένου· ἔν τε τῇ
[511]	στρέφεις ἑκάστοτε τοὺς λόγους ἄνω	καὶ	κάτω, ὦ Σώκρατες· ἢ οὐκ
[450]	περὶ εὐεξίαν τε τῶν σωμάτων	~καὶ	καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[521]	νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει τέμνων τε	καὶ	κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων καὶ πνίγων
[506]	γάρ φημι. ~(τάξει ἆρα τεταγμένον	καὶ	κεκοσμημένον ἐστὶν ἡ ἀρετὴ ἑκάστου;
[504]	τὸ (ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε	καὶ	κεκοσμημένον πρᾶγμα· καὶ ~οἵ τε
[502]	τι αὐτοῖς ἡδὺ μὲν ᾖ	καὶ	κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ, ὅπως τοῦτο
[515]	~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς	καὶ	Κίμων καὶ Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς.
[503]	οὐκ ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα	καὶ	Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα
[519]	παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ	καὶ	Κίμωνα καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς
[467]	τίς γὰρ βούλεται πλεῖν τε	καὶ	~κινδυνεύειν καὶ πράγματ' ἔχειν; ἀλλ'
[508]	τέμνειν καὶ αἴσχιον καὶ κάκιον,	καὶ	κλέπτειν γε ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι
[491]	ἀτεχνῶς γε ἀεὶ σκυτέας τε	καὶ	κναφέας καὶ μαγείρους λέγων καὶ
[494]	μὲν εἰπὲ εἰ καὶ ψωρῶντα	καὶ	~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι,
[527]	τὸ εἶναι δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι	καὶ	(κολαζόμενον ~διδόναι δίκην· καὶ πᾶσαν
[507]	ἰδιώτης ἢ πόλις, ἐπιθετέον δίκην	καὶ	κολαστέον, ~εἰ μέλλει εὐδαίμων εἶναι.
[504]	δέ γε τῆς ψυχῆς τάξεσι	καὶ	κοσμήσεσιν νόμιμόν τε καὶ νόμος,
[511]	καὶ ~αὕτη μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν	καὶ	κοσμία, καὶ οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη
[504]	νόμος, ὅθεν καὶ ~νόμιμοι γίγνονται	καὶ	κόσμιοι· ταῦτα δ' ἔστιν δικαιοσύνη
[508]	τὴν κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ φιλίαν	καὶ	κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιότητα,
[504]	ἔσται χρηστή, ἢ τάξεώς τε	καὶ	κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ
[504]	τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα	καὶ	κόσμου τυχοῦσα οἰκία χρηστὴ ἂν
[484]	εἶναι πάντα τοῦ βελτίονός τε	καὶ	κρείττονος ~τὰ τῶν χειρόνων τε
[491]	ποτὲ λέγεις τοὺς βελτίους τε	καὶ	~κρείττους καὶ εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης)
[489]	οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς, τοὺς βελτίους	~καὶ	κρείττους πότερον τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις
[491]	τοτὲ μὲν τοὺς (βελτίους τε	καὶ	~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις
[488]	εἶναι, ἥττω δὲ καὶ ἀσθενέστερον,	καὶ	~κρείττω μὲν εἶναι, μοχθηρότερον δέ·
[488]	τὸν αὐτὸν βελτίω καλεῖς σὺ	καὶ	κρείττω; (οὐδὲ γάρ τοι τότε
[490]	οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν, βελτίων	καὶ	κρείττων ἔσται εἰς ταῦτα; ~(Καλλίκλης)
[451]	λόγῳ τὰ πάντα ~διαπραττομένων τε	καὶ	κυρουμένων· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι
[521]	ὥσπερ με ~ἀδίκως ἀφείλετο, οὕτως	καὶ	(λαβὼν ἀδίκως χρήσεται, εἰ δὲ
[515]	πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ δειλοὺς	καὶ	λάλους καὶ ~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν
[496]	ἀλλ' ἐν μέρει οἶμαι ἑκάτερον	καὶ	λαμβάνει καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί.
[450]	καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν	καὶ	λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[455]	~φέρε δή, ἴδωμεν τί ποτε	καὶ	λέγομεν περὶ τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ
[481]	παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα	καὶ	λέγοντα, ὅπως μὴ δῷ δίκην
[448]	γὰρ νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην,	καὶ	λέγω ὅτι ~οὐδείς μέ πω
[465]	καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ χρώμασιν	καὶ	λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε
[511]	ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι τὴν ψυχὴν	καὶ	~λελωβημένῳ διὰ τὴν μίμησιν τοῦ
[502]	ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ	καὶ	λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν
[493]	~δυναμένην στέγειν δι' ἀπιστίαν τε	καὶ	λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν ἐστιν
[473]	ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων,	καὶ	~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται καὶ
[450]	βραχέος πάνυ, οἷον ἡ ἀριθμητικὴ	καὶ	λογιστικὴ ~καὶ γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική
[481]	γὰρ τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν τε	καὶ	λόγοις οὐχ οἷός τ' εἶ
[501]	καὶ τὴν αἰτίαν ὧν πράττει,	καὶ	λόγον ἔχει τούτων ἑκάστου δοῦναι,
[492]	τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον τε	καὶ	λόγον καὶ ψόγον; ἢ πῶς
[450]	μὲν ἐργασία τὸ πολύ ἐστιν	καὶ	λόγου βραχέος ~δέονται, ἔνιαι δὲ
[485]	ἂν φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει	καὶ	λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ δ' ἕτερον
[499]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	λῦπαι ὡσαύτως αἱ μὲν χρησταί
[499]	τὰς μὲν χρηστὰς καὶ ἡδονὰς	καὶ	λύπας καὶ αἱρετέον ἐστὶν καὶ
[507]	πράγματα καὶ ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς	καὶ	λύπας φεύγειν καὶ διώκειν, καὶ
[498]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως χαίρειν	καὶ	λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους καὶ τοὺς
[475]	τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν ἐστιν	καὶ	λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν εἴη
[498]	ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν	καὶ	λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ
[498]	~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ μᾶλλον χαίρουσι	καὶ	λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι ἢ οἱ
[484]	~διαφυγών, καταπατήσας τὰ ἡμέτερα γράμματα	καὶ	μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους
[491]	ἀεὶ σκυτέας τε καὶ κναφέας	καὶ	μαγείρους λέγων καὶ ~ἰατροὺς οὐδὲν
[454]	σοι εἶναι μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι,	καὶ	μάθησις ~καὶ πίστις, ἢ ἄλλο
[457]	ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους	καὶ	μαθόντες καὶ διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω
[448]	ὅτι εἴη ἡ καλλίστη; ~(Σωκράτης)	~καὶ	μάλα. ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ ποία
[447]	ἑορτῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης)	~καὶ	μάλα γε ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ
[499]	καὶ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ ἢ	καὶ	μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ κακός; οὐ
[498]	δειλοὺς καὶ τοὺς ἀνδρείους, ἢ	καὶ	μᾶλλον ἔτι τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης)
[517]	τῶν γε νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι	καὶ	μᾶλλον οἷοί τε ἐκπορίζειν τῇ
[499]	καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ	καὶ	μᾶλλον τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί.
[476]	εἷς ὢν (μόνος καὶ ὁμολογῶν	καὶ	μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ σὲ ~μόνον
[447]	Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης) ~πολέμου	καὶ	μάχης φασὶ χρῆναι, ὦ Σώκρατες,
[506]	σοι δοκῶ μὴ (καλῶς λέγειν.	καί	με ἐὰν ἐξελέγχῃς, οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί
[513]	εἰ ~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς εἶναι	καὶ	μέγα δύνασθαι ἐν τῇ πόλει·
[510]	τούτῳ τὸ μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι	καὶ	μέγα (δύνασθαι, ὡς ὁ ὑμέτερος
[485]	ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ	καὶ	μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι.
[494]	πολὺ καὶ τὸ ἀπιὸν εἶναι,	καὶ	μεγάλ' ἄττα τὰ ~τρήματα εἶναι
[473]	ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ ἄλλας ~πολλὰς	καὶ	μεγάλας καὶ παντοδαπὰς λώβας αὐτός
[509]	ἔχειν· εἰ δὲ οὕτως ἔχει	καὶ	μέγιστον τῶν κακῶν ~ἐστιν ἡ
[511]	~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον χρόνον ζῆν,	καὶ	μελετᾶν τὰς τέχνας ταύτας αἳ
[491]	ἐμὲ φῂς ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν,	καὶ	μέμφῃ μοι· ἐγὼ δὲ σοῦ
[507]	καὶ ὅσιον εἶναι. ~ἔστι ταῦτα.	~καὶ	μὲν δὴ καὶ ἀνδρεῖόν γε
[458]	~νὴ τοὺς θεούς, ὦ (Χαιρεφῶν)	καὶ	μὲν δὴ καὶ αὐτὸς πολλοῖς
[526]	δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν	καὶ	μετ' ἀληθείας, ἀνδρὸς ἰδιώτου ἢ
[493]	καὶ χαλεπὰ ἑκάστου τούτων εἴη	καὶ	μετὰ πολλῶν πόνων καὶ ~χαλεπῶν
[456]	ἤδη ~ἔγωγε μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ	καὶ	μετὰ τῶν ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν
[493]	εἰσὶ τυγχάνει ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι	καὶ	~μεταπίπτειν ἄνω κάτω, καὶ τοῦτο
[493]	ἀλλὰ πότερον ~(πείθω τί σε	καὶ	μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς κοσμίους
[448]	ὧν καὶ (Γοργίας) ἐστὶν ὅδε,	καὶ	μετέχει τῆς ~καλλίστης τῶν τεχνῶν.
[488]	τὸν ἄνδρα καὶ τί (ἐπιτηδεύειν	καὶ	μέχρι τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον καὶ
[487]	μὴν ὅτι γε οἷος παρρησιάζεσθαι	καὶ	μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε φῂς
[462]	~εἰ μὴ ἐξέσται (μοι ἀπιέναι	καὶ	μὴ ἀκούειν σου; ~ἀλλ' εἴ
[485]	δὴ πρεσβύτερον ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα	καὶ	μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν μοι δοκεῖ
[478]	ἄρα ζῇ ὁ ἔχων (ἀδικίαν)	καὶ	μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[491]	ὄντες ἃ ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν,	καὶ	μὴ ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν τῆς
[480]	ἀεὶ τῶν φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν,	~καὶ	μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς τὸ
[495]	ὅπως ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι,	καὶ	μὴ διορίζηται τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι
[481]	ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν διαφύγῃ	καὶ	μὴ δῷ δίκην ὁ ἐχθρός,
[461]	ἀντίθες τοι· σοῦ μακρὰ λέγοντος	καὶ	μὴ ἐθέλοντος τὸ ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι,
[504]	φάθι, ~εἰ δὲ μή, ἔλεγχε	καὶ	μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ
[505]	εἴργειν αὐτὴν δεῖ τῶν ἐπιθυμιῶν	καὶ	~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ' ἄττα ποιεῖν
[517]	ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν τὰς ἐπιθυμίας	καὶ	μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι
[482]	ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα τοιαῦτα ἀκούειν,	καὶ	μὴ ~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ ταῦτα
[491]	~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς μεγίστας εἶναι	καὶ	μὴ κολάζειν, ~(ταύταις δὲ ὡς
[491]	ὅντινα ἂν τρόπον εὖ οἰκοῖτο,	καὶ	μὴ μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ καὶ
[520]	εἰ προοῖτο ~αὐτῷ ὁ παιδοτρίβης	καὶ	μὴ συνθέμενος αὐτῷ μισθὸν ὅτι
[483]	νόμος· ~ἐὰν οὖν τις αἰσχύνηται	(καὶ	μὴ τολμᾷ λέγειν ἅπερ νοεῖ,
[487]	ψυχῆς πέρι ~ὀρθῶς τε ζώσης	καὶ	μὴ τρία ἄρα δεῖ ἔχειν
[465]	σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ' ~αὐτὸ αὑτῷ,	καὶ	μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο καὶ
[457]	ἀλλ' ἐὰν περί του ἀμφισβητήσωσιν	καὶ	μὴ φῇ ὁ ~ἕτερος τὸν
[510]	ἂν τρόπον ἐγὼ μέγα ~δυναίμην	καὶ	μηδείς με ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς
[514]	τε ἢ ~μηδὲν ἢ πολλὰ	καὶ	μηδενὸς ἄξια, οὕτω δὴ ἀνόητον
[492]	οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν	καὶ	~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς
[488]	πάνυ με ἡγοῦ βλᾶκα ~εἶναι	καὶ	(μηκέτι ποτέ με νουθετήσῃς ὕστερον,
[452]	~φήσομεν. πῶς γὰρ οὔκ; ἐρεῖ.	καὶ	μὴν ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας) ὅδε
[479]	(ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὴν ἀπαλλαγή γε ἐφάνη τούτου
[450]	καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὴν καὶ αἱ ἄλλαι τέχναι,
[504]	πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	καὶ	μὴν καὶ τὰ σώματά φαμεν
[507]	τε καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ γε.	~καὶ	μὴν ὅ γε σώφρων τὰ
[487]	~ὡς ἀληθῶς μοι εὔνους εἶ.	καὶ	μὴν ὅτι γε οἷος παρρησιάζεσθαι
[471]	οὐκ εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν, ~ὠγαθέ;	καὶ	μὴν οὐδέν γέ σοι τούτων
[507]	πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι οὕτω.	~καὶ	μὴν περὶ μὲν ἀνθρώπους τὰ
[511]	μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὴν σῴζει γε καὶ αὕτη
[474]	πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὴν τά γε κατὰ τοὺς
[512]	καταγέλαστός σοι ὁ ψόγος ~γίγνεται	καὶ	μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ καὶ τῶν
[518]	πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος	καὶ	Μίθαικος ὁ ~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς
[503]	ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα καὶ Κίμωνα	καὶ	~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα τουτονὶ τὸν
[515]	πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ Κίμων	καὶ	Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.
[462]	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα.	καί	μοι ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες· ἐπειδὴ
[485]	~καὶ ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα	καί	μοι δοκεῖ δουλοπρεπές τι εἶναι·
[449]	~τούτου μὴν δεῖ, ὦ Γοργία·	καί	μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου ποίησαι,
[482]	ἑταῖρε, ἃ νῦν ἐμοῦ ἀκούεις,	καί	μοί ἐστιν τῶν ~ἑτέρων παιδικῶν
[492]	ὄντι κατάδηλον γένηται πῶς βιωτέον.	καί	~μοι λέγε· τὰς μὲν ἐπιθυμίας
[494]	ἀλλ' οὐ νεκροῦ οὐδὲ λίθου.	καί	μοι λέγε· τὸ ~τοιόνδε λέγεις
[486]	βουλεύσαιο. ~καίτοι, ὦ φίλε Σώκρατες	καί	μοι μηδὲν ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ γὰρ
[499]	ὦ Καλλίκλεις, ὡς πανοῦργος εἶ	καί	μοι (ὥσπερ παιδὶ χρῇ, τοτὲ
[522]	~πολλοῖς καὶ ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος	καὶ	μόνος ὑπὸ μόνου, καὶ εἰ
[486]	ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ φαύλου	καὶ	μοχθηροῦ, ἀποθάνοις ἄν, εἰ βούλοιτο
[504]	ὦ Καλλίκλεις, σώματί γε κάμνοντι	καὶ	μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ διδόναι
[483]	τὴν τοῦ δικαίου ταῦτα πράττουσιν,	καὶ	ναὶ μὰ Δία κατὰ νόμον
[527]	ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται,	καὶ	ναὶ μὰ Δία σύ γε
[513]	εἰς φιλίαν τῷ Ἀθηναίων δήμῳ	καὶ	~ναὶ μὰ Δία τῷ Πυριλάμπους
[487]	Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος	καὶ	Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα· καί ποτε
[517]	πολίτου. ναῦς δὲ καὶ τείχη	καὶ	νεώρια καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα
[519]	γὰρ σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης λιμένων	καὶ	~νεωρίων καὶ τειχῶν καὶ φόρων
[488]	καὶ μέχρι τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον	καὶ	νεώτερον ὄντα. ἐγὼ γὰρ εἴ
[504]	νόμιμόν τε καὶ νόμος, ὅθεν	καὶ	~νόμιμοι γίγνονται καὶ κόσμιοι· ταῦτα
[504]	τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν τε	καὶ	νόμος, ὅθεν καὶ ~νόμιμοι γίγνονται
[484]	γράμματα καὶ μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς	~καὶ	νόμους τοὺς παρὰ φύσιν ἅπαντας,
[495]	γὰρ ἅμα δήπου ὑγιαίνει τε	καὶ	νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα
[477]	κακίαν ἂν φήσαις ἀσθένειαν εἶναι	καὶ	νόσον καὶ ~αἶσχος καὶ τὰ
[495]	~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε	καὶ	νόσου. ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)
[495]	ἔχειν ὥσπερ ~περὶ ὑγιείας ἔχει	καὶ	νόσου; οὐ γὰρ ἅμα δήπου
[525]	ἀεὶ τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα	καὶ	νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ φημι ἕνα
[494]	καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ	καὶ	νύκτα καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά,
[471]	πεπαιδεῦσθαι, τοῦ δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι·	καὶ	νῦν ἄλλο τι οὗτός ~ἐστιν
[513]	ταύτῃ ἐν ᾗ ἂν οἰκῇ,	~καὶ	νῦν δὲ ἄρα δεῖ σὲ
[462]	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~καὶ	νῦν δὴ τούτων ὁπότερον βούλει
[461]	ἐν ἔργοις καὶ ἐν λόγοις.	καὶ	νῦν εἴ τι ἐγὼ καὶ
[523]	ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ	καὶ	νῦν ~ἔτι ἔστιν ἐν θεοῖς,
[521]	ἐμέ, διατελεῖν ἃ νοεῖς λέγων.	~καὶ	νῦν εὖ καὶ γενναίως εἰπέ.
[458]	~ἐγὼ τοῖς παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην,	καὶ	νῦν ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν
[495]	ἀγαθαὶ καὶ κακαί; ἀλλ' ἔτι	καὶ	νῦν λέγε πότερον φῂς εἶναι
[488]	ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον καὶ τότε	καὶ	νῦν λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ
[519]	συναιτίων. καίτοι ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα	καὶ	νῦν ὁρῶ γιγνόμενον καὶ ἀκούω
[449]	καλῶς (καὶ διὰ βραχέων ἀπεκρίνω,	καὶ	νῦν οὕτως εἰπὲ τίς ἡ
[472]	πολλῶν καὶ δοκούντων εἶναί τι.	~καὶ	νῦν περὶ ὧν σὺ λέγεις
[482]	λόγοις ὡς ἀληθῶς δημηγόρος ὤν·	καὶ	~νῦν ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος
[466]	ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον γάρ.	καὶ	νῦν ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει εἴ
[468]	πλεῖν, καὶ οἷον αὖ λίθους	καὶ	ξύλα καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα;
[472]	ὦ Πῶλε, ὁ ἀδικῶν τε	καὶ	ὁ ἄδικος πάντως μὲν ἄθλιος,
[526]	νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ ταῦτα	καὶ	ὁ Αἰακός ἑκάτερος τούτων ῥάβδον
[516]	τοίνυν μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον	καὶ	ὁ ἄνθρωπος ἓν τῶν ~ζῴων
[453]	ὅσα ἐστὶν τὰ τοῦ ἀριθμοῦ,	καὶ	ὁ ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ
[487]	μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε φῂς	καὶ	ὁ λόγος ὃν ὀλίγον πρότερον
[524]	αὖ ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης τούτου	καὶ	ὁ νεκρός. μαστιγίας ~αὖ εἴ
[482]	ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ τε φύσις	καὶ	ὁ νόμος· ~ἐὰν οὖν τις
[523]	ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν	καὶ	ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ
[523]	~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς	καὶ	ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων,
[460]	~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον τὸν λόγον	καὶ	ὁ τὰ δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος;
[460]	μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ὁ τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ
[460]	οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ὁ τὰ μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας)
[525]	διὰ ~τὰς ἁμαρτίας τὰ μέγιστα	καὶ	ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα πάθη πάσχοντας
[525]	ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ δι' ἀλγηδόνων	καὶ	ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία
[472]	μὲν βούλῃ, Νικίας ὁ Νικηράτου	καὶ	οἱ ἀδελφοὶ μετ' αὐτοῦ, ὧν
[503]	ἀλλ' ~(ἀποβλέπων πρός τι; ὥσπερ	καὶ	οἱ ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες)
[474]	~(Σωκράτης) καὶ σύ γ' ἂν	καὶ	οἱ ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος) πολλοῦ
[498]	~ἀλλὰ μὴν οἵ γε φρόνιμοι	καὶ	οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ δὲ
[498]	οἱ δειλοὶ μόνον λυποῦνται ἢ	καὶ	οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης)
[498]	οἱ φρόνιμοι καὶ οἱ δειλοὶ	~καὶ	οἱ ἀνδρεῖοι παραπλησίως, (ὡς σὺ
[498]	~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν καὶ χαίρουσιν	καὶ	οἱ ἄφρονες καὶ οἱ φρόνιμοι
[498]	δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)	καὶ	οἱ ἄφρονες, ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης)
[491]	ὑπὸ σοῦ λέγονται οἱ κρείττους	καὶ	οἱ ~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν
[498]	οἱ ἄφρονες καὶ οἱ φρόνιμοι	καὶ	οἱ δειλοὶ ~καὶ οἱ ἀνδρεῖοι
[498]	οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν δ' οὖν	καὶ	οἱ δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.
[523]	ἐκρίνοντο. ὅ τε οὖν Πλούτων	καὶ	οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων
[498]	ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ	καὶ	οἱ κακοί) εἰσιν οἱ κακοί;
[498]	καὶ κακοὶ οἱ ἀγαθοί τε	καὶ	οἱ κακοί; ἢ καὶ ἔτι
[498]	χαίρουσιν καὶ λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ	καὶ	οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[492]	λίθοι γὰρ ἂν οὕτω γε	καὶ	οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν. ~(Σωκράτης)
[456]	οἱ ῥήτορές ~εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες	καὶ	οἱ νικῶντες τὰς γνώμας περὶ
[472]	σοι πάντες συμφήσουσιν ταὐτὰ Ἀθηναῖοι	καὶ	οἱ ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ κατ'
[454]	τέ γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν	καὶ	οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.
[467]	ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	οἱ πλέοντές τε καὶ τὸν
[483]	νόμους οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν	καὶ	οἱ πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν
[526]	Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν (δυναμένων εἰσὶ	καὶ	οἱ σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι ἄνθρωποι·
[479]	ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι ποιεῖν	καὶ	οἱ τὴν δίκην φεύγοντες, ὦ
[467]	ταῖς πόλεσιν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς	καὶ	οἱ τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο
[498]	καὶ χαίρουσιν καὶ οἱ ἄφρονες	καὶ	οἱ φρόνιμοι καὶ οἱ δειλοὶ
[504]	τεταγμένον τε καὶ κεκοσμημένον πρᾶγμα·	καὶ	~οἵ τε δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ
[487]	ὅποι τὴν σοφίαν ἀσκητέον εἴη,	καὶ	οἶδα ὅτι ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν
[509]	μήτε τοῖς αὑτοῦ φίλοις τε	καὶ	οἰκείοις, ~δευτέραν δὲ (τὴν τοῦ
[514]	ἡμῶν ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας	καὶ	οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν καὶ καλὰ
[468]	βαδίζειν καὶ ~τρέχειν καὶ πλεῖν,	καὶ	οἷον αὖ λίθους καὶ ξύλα
[503]	λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν δὲ	καὶ	οἵους σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ.
[454]	~ἀλλ' ἵνα μὴ θαυμάζῃς ἐὰν	καὶ	ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν τί σε
[497]	ἐστιν (Σωκράτης) ὦ Γοργία· σμικρὰ	καὶ	ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ καὶ ~ἐξελέγχει.
[523]	τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα	καὶ	ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα
[525]	~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ τούτοις	καὶ	Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ καὶ ~δυνάστας
[518]	μοι δοκεῖς μανθάνειν ὅτι λέγω,	καὶ	ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ
[500]	ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ	καὶ	ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν τούτω
[476]	σὺ ἐξαρκεῖς εἷς ὢν (μόνος	καὶ	ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ
[515]	~πόλεως πράγματα, ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς	καὶ	ὀνειδίζεις ὅτι οὐ πράττω, οὐκ
[526]	πάντων τῶν ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι,	καὶ	ὀνειδίζω σοι ὅτι οὐχ οἷός
[525]	ὀρθῶς τιμωρουμένῳ, ἢ βελτίονι ~γίγνεσθαι	καὶ	ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι τοῖς ἄλλοις
[448]	ἡ Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ τίς,	καὶ	ὅντινα δέοι ~καλεῖν τὸν Γοργίαν·
[463]	πῶλος δὲ ὅδε νέος ἐστὶ	καὶ	ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον μὲν
[500]	ποῖα ἀγαθὰ τῶν ἡδέων ἐστὶν	καὶ	ὁποῖα ~κακά, ἢ τεχνικοῦ δεῖ
[500]	σκέψασθαι τί τε διαφέρετον ἀλλήλοιν	καὶ	~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως οὖν
[481]	ἂν φῇ σου τὰ παιδικὰ	καὶ	ὅπως ἂν φῇ ἔχειν, οὐ
[479]	καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους	καὶ	ὅπως ἂν ὦσιν ὡς πιθανώτατοι
[489]	ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα ἢ οὔ;	καὶ	ὅπως μὴ ~ἁλώσῃ ἐνταῦθα σὺ
[494]	βέλτιστε· διατέλει γὰρ ὥσπερ ἤρξω,	καὶ	ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ δέ,
[506]	εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει	καὶ	ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ
[454]	~ὅπως ἂν βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας)	~καὶ	ὀρθῶς γέ μοι δοκεῖς ποιεῖν,
[507]	ὅσια· τὸν δὲ τὰ δίκαια	καὶ	ὅσια πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον καὶ
[507]	διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον	καὶ	ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι τελέως,
[507]	καὶ ὅσια πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον	καὶ	ὅσιον εἶναι. ~ἔστι ταῦτα. ~καὶ
[523]	μὲν δικαίως τὸν βίον διελθόντα	καὶ	~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων
[519]	ὅσοι τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι	καὶ	ὅσοι σοφισταί. καὶ γὰρ οἱ
[472]	ἀγνοεῖν ὅστις τε εὐδαίμων ἐστὶν	καὶ	~(ὅστις μή. αὐτίκα πρῶτον, περὶ
[456]	τοῦ διὰ μέσου τείχους. ~(Γοργίας)	~καὶ	ὅταν γέ τις αἵρεσις ᾖ
[475]	ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ὅταν δὲ δὴ δυοῖν αἰσχροῖν
[524]	τὴν ἕξιν τὴν αὑτοῦ ἥνπερ	καὶ	ὅτε ἔζη ὁ ἄνθρωπος, τό
[500]	δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι τε ἀγαθὸν	καὶ	ὅτι κακόν· καὶ ἐτίθην τῶν
[465]	~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν,	καὶ	ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν,
[471]	ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος	καὶ	οὐ μετεμέλησεν αὐτῷ, ἀλλ' ὀλίγον
[526]	Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος	καὶ	οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν τῷ βίῳ,
[490]	γάρ μοι δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν	καὶ	οὐ ῥήματι θηρεύω εἰ ὁ
[511]	μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ κοσμία,	καὶ	οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη ~ὡς ὑπερήφανόν
[493]	~ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ	καὶ	οὐ στεγανόν, ὡς τετρημένος εἴη
[512]	ὡς ἀληθῶς ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν	καὶ	οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ
[515]	τὸ μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς	καὶ	οὐδεμίαν αἰσχρὰν δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ
[513]	ἑτέρα, ἡ πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς	καὶ	οὐδὲν ἄλλο ἢ κολακεία ~τυγχάνει
[527]	ὥσπερ γραὸς καὶ καταφρονεῖς ~αὐτῶν,	καὶ	οὐδέν γ' ἂν ἦν θαυμαστὸν
[521]	χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι	καὶ	~οὐδέν γε ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι.
[525]	σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους καὶ ἀλαζονείας	καὶ	οὐδὲν εὐθὺ διὰ τὸ ἄνευ
[486]	εὖ εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς ἔχω	καὶ	οὐδέν με δεῖ ἄλλης ~βασάνου;
[451]	Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο λέγεις	(καὶ	οὐδέν πω σαφές. ~οἴομαι γάρ
[512]	ἄθλιός ἐστιν ὅτι οὐκ ~ἀπέθανεν,	καὶ	οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ
[492]	παρὰ φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία	καὶ	οὐδενὸς ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς
[449]	εἰς αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω,	καὶ	οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης)
[485]	τὸν ~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον	καὶ	οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν οὔτε
[485]	ὅσον ~παιδείας χάριν καλὸν μετέχειν,	καὶ	οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν·
[510]	γὰρ ἂν αὐτοῦ ὁ ~τύραννος	καὶ	οὐκ ἄν ποτε ὡς πρὸς
[521]	τούτων παθεῖν, ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν	καὶ	οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς εἰς δικαστήριον
[495]	ὦ Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους λόγους,	καὶ	οὐκ ἂν ἔτι μετ' ἐμοῦ
[521]	βέλτιστον, οὐ πρὸς ~(τὸ ἥδιστον,	καὶ	οὐκ ἐθέλων ποιεῖν ἃ σὺ
[473]	~μορμολύττῃ αὖ, ὦ γενναῖε Πῶλε,	καὶ	οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι δὲ ἐμαρτύρου.
[465]	περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες,	καὶ	οὐκ ἔχουσιν ὅτι χρήσονται οὔτε
[474]	ἔδει με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον	καὶ	οὐκ ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν
[460]	τῆς πόλεως, ἀλλὰ τῷ ἀδικοῦντι	καὶ	~οὐκ ὀρθῶς χρωμένῳ τῇ ῥητορικῇ;
[487]	ὑπ' ἐμοῦ τε καὶ σοῦ,	καὶ	~οὐκέτι αὐτὸ δεήσει ἐπ' ἄλλην
[525]	ὂν τῆς ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην	καὶ	οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ
[508]	δ' οἱ σοφοί, ὦ Καλλίκλεις,	~καὶ	οὐρανὸν καὶ (γῆν καὶ θεοὺς
[504]	~οἵ τε δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ	καὶ	οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ περὶ
[511]	~τῶν συμπλεόντων οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι	καὶ	οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν
[486]	γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις μορφώματι,	καὶ	~οὔτ' ἂν δίκης βουλαῖσι προσθεῖ'
[525]	ἐκ τούτων τὰ παραδείγματα γίγνεται,	καὶ	οὗτοι αὐτοὶ μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται
[502]	διὰ τοὺς αὑτῶν λόγους, ἢ	~καὶ	οὗτοι πρὸς τὸ χαρίζεσθαι τοῖς
[489]	πλὴν ~ἴσως τῷ σώματι ἰσχυρίσασθαι,	καὶ	οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα εἶναι
[508]	πόλεως, ἐάντε, τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι·	καὶ	οὕτω ~διακεῖσθαι πάντων δὴ αἴσχιστόν
[458]	τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε τοιούτων λόγων	καὶ	οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι
[452]	χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος	καὶ	οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ τῷ
[465]	τῶν τε ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν	καὶ	ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν οὖν ἐγώ
[456]	~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν τε	καὶ	παγκρατιάζειν καὶ ἐν ὅπλοις μάχεσθαι,
[511]	ἃ ~νυνδὴ ἔλεγον, καὶ αὐτὸν	καὶ	παῖδας καὶ χρήματα καὶ γυναῖκας,
[452]	τὸ σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός τε	καὶ	παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής, καὶ εἴποι
[485]	ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον	καὶ	παῖζον, χαίρω ~τε καὶ χαρίεν
[485]	~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς ψελλιζομένους	καὶ	παίζοντας. ὅταν μὲν γὰρ ~παιδίον
[491]	αὐτὸς ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε	καὶ	πάλαι λέγω. πρῶτον μὲν τοὺς
[479]	καὶ ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν	καὶ	πᾶν ποιοῦσιν ὥστε δίκην μὴ
[507]	πρὸς ὃν βλέποντα δεῖ ~ζῆν,	καὶ	πάντα εἰς τοῦτο τὰ αὑτοῦ
[469]	~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι	καὶ	πάντα πράττοντι κατὰ τὴν αὐτοῦ
[525]	αὐτοῦ ἐξωμόρξατο εἰς τὴν ψυχήν,	καὶ	πάντα σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους καὶ
[481]	ἀνατετραμμένος ἂν εἴη τῶν ἀνθρώπων	καὶ	~πάντα τὰ ἐναντία πράττομεν, ὡς
[522]	ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ καὶ ἡδέα	καὶ	παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί ἂν
[473]	καὶ ἄλλας ~πολλὰς καὶ μεγάλας	καὶ	παντοδαπὰς λώβας αὐτός τε λωβηθεὶς
[489]	λέγειν, ~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ δούλων	καὶ	παντοδαπῶν ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων πλὴν
[527]	ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι,	καὶ	~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον οὐ
[527]	τις καὶ ἐπὶ κόρρης ἀτίμως	καὶ	πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα δ' οὖν
[526]	ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ	καὶ	πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ εἰς
[484]	διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ	καὶ	πάνυ εὐφυὴς ᾖ καὶ πόρρω
[470]	ὡς ἔοικε, καὶ παρὰ σοῦ	καὶ	παρ' ἐμοῦ ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος) ναί.
[482]	ποτὲ ~ταῦτα λέγων. νόμιζε τοίνυν	καὶ	παρ' ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα τοιαῦτα
[470]	~τοῦτο μὲν δή, ὡς ἔοικε,	καὶ	παρὰ σοῦ καὶ παρ' ἐμοῦ
[478]	εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει· ποῖ ἄγομεν	καὶ	~παρὰ τίνας τοὺς κάμνοντας τὰ
[514]	ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν ~οἰκοδομικήν,	καὶ	παρὰ τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει ἂν
[510]	ἔσται τῷ ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ	~καὶ	παρὰ τούτῳ μέγα δυνήσεται; ἀλλ'
[514]	δήπου ἐπιχειρεῖν τοῖς ~δημοσίοις ἔργοις	καὶ	παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ' αὐτά. φῶμεν
[512]	ἂν ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις, λέγων	καὶ	παρακαλῶν ἐπὶ τὸ δεῖν γίγνεσθαι
[520]	καὶ ῥήτωρ, ἢ ἐγγύς τι	καὶ	παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ ἔλεγον πρὸς
[510]	χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ,	καὶ	παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι μάλιστα ὅμοιος
[507]	ὡς ἔχει ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν,	καὶ	~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν μηδὲν δεῖσθαι
[500]	δὲ αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ εἶναι	καὶ	παρασκευὴν τῆς κτήσεως, τὴν μὲν
[487]	ἔχεις, ἐπιστήμην τε καὶ ~εὔνοιαν	καὶ	παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω
[527]	γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην·	καὶ	πᾶσαν κολακείαν καὶ τὴν περὶ
[476]	τι ποιεῖ, ἀνάγκη τι εἶναι	καὶ	πάσχον ὑπὸ τούτου τοῦ ~ποιοῦντος;
[518]	οἵ, ἂν οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες	καὶ	παχύναντες τὰ σώματα τῶν ~ἀνθρώπων,
[453]	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	πείθει; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς
[452]	ἀλλὰ σοὶ τῷ δυναμένῳ λέγειν	καὶ	~πείθειν τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν
[522]	ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα πώματα διδοὺς	καὶ	πεινῆν ~καὶ διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ
[497]	ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	πεινῶν καὶ τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν
[494]	τὸ ~τοιόνδε λέγεις οἷον πεινῆν	καὶ	πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[474]	ἐμοὶ ἐν τῷ μέρει παράδος,	~καὶ	πείρασαι τοῦ ἐλέγχου οἷον ἐγὼ
[493]	ὀνόματι διὰ τὸ πιθανόν τε	καὶ	πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς δὲ
[454]	ταὐτὸν δοκεῖ σοι εἶναι μεμαθηκέναι	καὶ	πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις ~καὶ πίστις,
[506]	~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς	καὶ	πέραινε. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δὴ ἐξ
[501]	ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα σοι	καὶ	περανθῇ ὁ λόγος καὶ Γοργίᾳ
[501]	περὶ σῶμα καὶ περὶ ψυχὴν	καὶ	περὶ ἄλλο ὅτου ἄν τις
[507]	πράττοι ἂν καὶ περὶ θεοὺς	καὶ	περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ ἂν
[501]	οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ, ἀλλὰ	καὶ	περὶ δύο καὶ περὶ πολλάς.
[507]	σώφρων τὰ προσήκοντα πράττοι ἂν	καὶ	περὶ θεοὺς καὶ περὶ ~ἀνθρώπους·
[527]	καὶ τὴν περὶ τοὺς ~ἄλλους,	καὶ	περὶ ὀλίγους καὶ περὶ πολλούς,
[454]	πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας καὶ ἧστινος	καὶ	περὶ ὅτι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας)
[457]	πρὸς ἅπαντάς ἐστιν ὁ ῥήτωρ	καὶ	περὶ παντὸς λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος
[467]	~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν οὕτω	καὶ	περὶ πάντων; ἐάν τίς τι
[501]	οὔκ, ἀλλὰ καὶ περὶ δύο	καὶ	περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[527]	τοὺς ~ἄλλους, καὶ περὶ ὀλίγους	καὶ	περὶ πολλούς, φευκτέον· καὶ τῇ
[501]	φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι	καὶ	περὶ σῶμα καὶ περὶ ψυχὴν
[459]	ῥητορικὸς ὡς περὶ τὸ ὑγιεινὸν	καὶ	περὶ τὰ ἄλλα ~ὧν αἱ
[459]	ἐνταῦθά γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	περὶ τὰς ἄλλας ἁπάσας τέχνας
[465]	ὄντων φύρονται ἐν τῷ αὐτῷ	καὶ	περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες,
[524]	δή μοι δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα	καὶ	περὶ τὴν ψυχὴν εἶναι, ὦ
[517]	ἔστιν καὶ περὶ τὸ σῶμα	καὶ	περὶ τὴν ψυχήν, καὶ ἡ
[457]	ὀρθῶς. ὁ αὐτὸς δὴ λόγος	καὶ	περὶ τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν
[453]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ	καὶ	περὶ τῆς ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν
[449]	ἴθι δή μοι ἀπόκριναι οὕτως	καὶ	περὶ τῆς ῥητορικῆς, περὶ τί
[453]	τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας πειθοῦς	καὶ	περὶ τί, ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ
[453]	πειθὼ τὴν ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς	καὶ	περὶ τίνων αὐτὴν ~εἶναι. τοῦ
[517]	~αὕτη τις (ἡ πραγματεία ἔστιν	καὶ	περὶ τὸ σῶμα καὶ περὶ
[459]	~(Σωκράτης) ~ἔλεγές τοι νυνδὴ ὅτι	καὶ	περὶ τοῦ ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ
[454]	ὄχλοις, ὥσπερ καὶ ἄρτι ἔλεγον,	καὶ	περὶ τούτων ἅ ἐστι δίκαιά
[454]	ταύτην σε λέγειν τὴν πειθὼ	καὶ	περὶ τούτων, ὦ Γοργία· ~ἀλλ'
[490]	μόνον γε, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ	καὶ	περὶ τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ
[501]	κολακείαν ~εἶναι καὶ περὶ σῶμα	καὶ	περὶ ψυχὴν καὶ περὶ ἄλλο
[501]	ἱκανῶς λέγεσθαι, καὶ ~εἶναί τινες	καὶ	περὶ ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι,
[518]	ταὐτὰ οὖν ταῦτα ὅτι ἔστιν	καὶ	~περὶ ψυχήν, τοτὲ μέν μοι
[455]	δικαίου μόνον καὶ ἀδίκου ἢ	καὶ	περὶ ὧν νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν;
[453]	γε ἣν οἶμαί σε λέγειν	καὶ	περὶ ὧν· οὐδὲν μέντοι ἧττον
[453]	ποτ' ἐστὶν ἣν σὺ λέγεις	καὶ	~περὶ ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν πειθώ,
[519]	~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ καὶ Κίμωνα	καὶ	Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς ~αἰτίους τῶν
[503]	γεγονότα καὶ Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην	καὶ	Περικλέα τουτονὶ τὸν νεωστὶ τετελευτηκότα,
[451]	τῶν περὶ τὸ ἄρτιόν τε	καὶ	περιττὸν (γνῶσις) ὅσα ἂν ~ἑκάτερα
[460]	εἴη ~οὐ τοὺς τοῦ ἀρτίου	καὶ	περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς τοῦ δικαίου
[473]	Πῶλε, οὐκ εἰμὶ τῶν πολιτικῶν,	καὶ	πέρυσι βουλεύειν λαχών, ἐπειδὴ ἡ
[450]	ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ ~καὶ γεωμετρικὴ	καὶ	πεττευτική γε καὶ ἄλλαι πολλαὶ
[486]	ὀρθῶς λόγον, οὔτ' εἰκὸς ἂν	καὶ	πιθανὸν ἂν λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ
[484]	φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ μοι	καὶ	~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι
[488]	τὸ δίκαιον ἔχειν καὶ σὺ	καὶ	Πίνδαρος τὸ κατὰ ~φύσιν; ἄγειν
[499]	νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν τῷ ἐσθίειν	~καὶ	πίνειν ἡδονάς, ἦ ἄρα τούτων
[512]	ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων τῷ θεῷ	καὶ	πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν ὅτι τὴν
[454]	μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις	~καὶ	πίστις, ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας)
[468]	καθῆσθαι καὶ βαδίζειν καὶ ~τρέχειν	καὶ	πλεῖν, καὶ οἷον αὖ λίθους
[490]	τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν	~καὶ	πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι;
[490]	σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα δεῖ ὑποδήματα	καὶ	πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης) ποῖα
[482]	διαφωνεῖν, καὶ χορὸν ᾧ χορηγοίην,	(καὶ	πλείστους ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν μοι
[483]	τὸν κρείττω τοῦ ἥττονος ἄρχειν	καὶ	πλέον ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ δικαίῳ
[488]	ἄρχειν τὸν βελτίω τῶν ~χειρόνων	καὶ	πλέον ἔχειν τὸν ἀμείνω τοῦ
[490]	ἄρχειν δεῖ, τοὺς δ' ἄρχεσθαι,	καὶ	πλέον ἔχειν τὸν ἄρχοντα τῶν
[490]	~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν	καὶ	πλέον ἔχειν τῶν φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης)
[485]	ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται καὶ ἄνανδρον	~καὶ	πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν οὖν ἔγωγε
[493]	καὶ τῷ μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς	καὶ	~πλήρεις, ὁ μὲν οἴνου, ὁ
[504]	μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[467]	μὲν σοφίαν τε καὶ ὑγίειαν	καὶ	πλοῦτον καὶ τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα,
[523]	σώματά τε καλὰ καὶ γένη	καὶ	~πλούτους, καί, ἐπειδὰν ἡ κρίσις
[522]	τε καὶ κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων	καὶ	πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα πώματα
[449]	γὰρ φῂς ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι	καὶ	ποιῆσαι ἂν καὶ ~ἄλλον ῥήτορα·
[500]	τῷ δήμῳ καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα	καὶ	πολιτευόμενον ~τοῦτον τὸν τρόπον ὃν
[501]	ἔστιν τοῦτο, περὶ δὲ δύο	καὶ	πολλὰς οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ,
[526]	γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ, ὦ Καλλίκλεις,	καὶ	πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον ἐν μεγάλῃ
[470]	εἶναί φημι, τὸν δὲ ἄδικον	καὶ	πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα
[518]	διὰ τὸ εἰδέναι ὅτι χρηστὸν	καὶ	πονηρὸν τῶν ~σιτίων ἢ ποτῶν
[464]	ει περὶ τῶν χρηστῶν σιτίων	καὶ	~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς ἢ ὁ
[501]	(τοῦ εἰωθότος γίγνεσθαι, ᾧ δὴ	καὶ	~πορίζεται τὰς ἡδονάς. ταῦτ' οὖν
[484]	γὰρ καὶ πάνυ εὐφυὴς ᾖ	καὶ	πόρρω τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη
[490]	ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης) ~περὶ σιτία, λέγεις,	καὶ	ποτὰ καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας·
[490]	ᾖ ἐν κοινῷ πολλὰ σιτία	καὶ	ποτά, ὦμεν δὲ παντοδαποί, οἱ
[487]	Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα·	καί	ποτε ὑμῶν ἐγὼ ~ἐπήκουσα βουλευομένων
[453]	τὰ ποῖα τῶν ζῴων γράφων	καὶ	ποῦ; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[467]	βούλεται πλεῖν τε καὶ ~κινδυνεύειν	καὶ	πράγματ' ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι
[507]	μὴ προσήκει, ἀλλ' ἃ δεῖ	καὶ	πράγματα καὶ ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς
[499]	καὶ λύπας καὶ αἱρετέον ἐστὶν	καὶ	πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[521]	τῇ ὡς ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ	καὶ	πράττειν τὰ πολιτικὰ μόνος τῶν
[481]	ὁ ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον,	~καὶ	(πράττοντα καὶ λέγοντα, ὅπως μὴ
[522]	δικαίως (πάντα ταῦτα ἐγὼ λέγω,	καὶ	πράττω τὸ ὑμέτερον δὴ τοῦτο,
[485]	γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι,	καὶ	~πρέπειν μοι δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι
[485]	χαρίεν μοι φαίνεται καὶ ἐλευθέριον	καὶ	πρέπον τῇ τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ,
[488]	τί (ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι τοῦ,	καὶ	~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον ὄντα. ἐγὼ
[517]	~νῦν οὐδένα, τῶν μέντοι ἔμπροσθεν,	καὶ	προείλου τούτους τοὺς ἄνδρας· οὗτοι
[520]	ἔχει; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	προέσθαι γε δήπου τὴν εὐεργεσίαν
[497]	~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ, ὦ Καλλίκλεις·	καὶ	πρόιθί γε ἔτι εἰς τὸ
[483]	τεθνάναι ἢ ζῆν, ὅστις ἀδικούμενος	καὶ	προπηλακιζόμενος μὴ οἷός ~τέ ἐστιν
[527]	τινά σου καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου	καὶ	~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται, καὶ ναὶ
[451]	τοσοῦτον, ὅτι καὶ πρὸς αὑτὰ	καὶ	πρὸς ἄλληλα πῶς ἔχει ~πλήθους
[447]	τις βούλοιτο τῶν ἔνδον ὄντων,	καὶ	~πρὸς ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης)
[451]	περιττόν διαφέρει δὲ τοσοῦτον, ὅτι	καὶ	πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα
[460]	τὰ τοιαῦτα ἔχει, ὦ Γοργία;	~(καὶ	πρὸς Διός, ὥσπερ ἄρτι εἶπες,
[481]	μεταβαλλόμενος λέγεις ἃ ἐκεῖνος ~βούλεται,	καὶ	πρὸς τὸν Πυριλάμπους νεανίαν τὸν
[485]	ταὐτὸν οὖν ἔγωγε τοῦτο πάσχω	καὶ	πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ
[500]	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή, ἃ	καὶ	πρὸς τούσδε ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί
[452]	τῆς ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ	καὶ	πρὸς τοῦτον· σὺ δὲ δὴ
[500]	τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην.	καὶ	πρὸς Φιλίου, ὦ Καλλίκλεις, μήτε
[521]	ὡς ἰατρόν, ἢ ὡς ~διακονήσοντα	καὶ	πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι
[503]	ἕκαστον τίθησιν ὃ ~ἂν τιθῇ,	καὶ	προσαναγκάζει τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ
[517]	γε ~ἐστὶν σώματος θεραπεία, ἥνπερ	καὶ	προσήκει τούτων ἄρχειν πασῶν τῶν
[464]	τὴν ἰατρικὴν ἡ ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν,	καὶ	προσποιεῖται τὰ βέλτιστα σιτία τῷ
[470]	(πράγμασιν ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ ἐχθὲς	καὶ	πρώην γεγονότα ταῦτα ἱκανά σε
[479]	διδόναι ~δίκην πάντων μέγιστόν τε	καὶ	πρῶτον κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν.
[494]	ὡς ~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι.	καὶ	πρῶτον μὲν εἰπὲ εἰ καὶ
[456]	~φοιτήσας εὖ ἔχων τὸ σῶμα	καὶ	πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα τὸν πατέρα
[509]	τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ τε	καὶ	πῶλος ἢ οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν
[449]	μῆκος τῶν λόγων τοῦτο, οἷον	καὶ	πῶλος ~ἤρξατο, εἰς αὖθις ἀποθέσθαι;
[527]	τῶν νῦν Ἑλλήνων, σύ τε	καὶ	πῶλος καὶ (Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε
[487]	δὲ ~ξένω τώδε, Γοργίας τε	καὶ	Πῶλος, σοφὼ μὲν καὶ (φίλω
[511]	γ' εἰμί, καὶ σοῦ ἀκούων	καὶ	Πώλου ἄρτι ~πολλάκις καὶ τῶν
[499]	εἶναι, εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί τε	καὶ	Πώλῳ. ἆρα καὶ σοὶ συνδοκεῖ
[523]	ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε	καὶ	Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ ἐκ τῆς
[479]	παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς ἄλλους τυράννους	καὶ	~ῥήτορας καὶ δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε.
[465]	αὐτῷ καὶ περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ	καὶ	~ῥήτορες, καὶ οὐκ ἔχουσιν ὅτι
[462]	~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ' ἐστὶν ὀψοποιία	καὶ	ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς γε, ἀλλὰ
[500]	λέγοντά τε ἐν τῷ δήμῳ	καὶ	ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον
[513]	ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν	καὶ	~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν γὰρ (ἤθει
[520]	ταὐτόν, ὦ μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς	καὶ	ῥήτωρ, ἢ ἐγγύς τι καὶ
[493]	δέ, τὰ δ' ἀγγεῖα τετρημένα	καὶ	σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ καὶ
[518]	~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν	καὶ	Σάραμβος ὁ κάπηλος, ὅτι οὗτοι
[526]	καθ' ὅσον ~δύναμαι, καὶ δὴ	καὶ	σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον τὸν
[453]	εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ δὲ	καὶ	σέ. ~(Γοργίας) τί οὖν δή,
[452]	μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι τοῖς ἀνθρώποις	καὶ	σὲ ~δημιουργὸν εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας)
[457]	διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι, ὦ Γοργία,	καὶ	σὲ ἔμπειρον εἶναι πολλῶν λόγων
[527]	ἢ ἐγὼ ἐνθάδε σὺ ἐκεῖ,	καί	σε ἴσως ~τυπτήσει τις καὶ
[474]	γὰρ δὴ οἶμαι καὶ ἐμὲ	καὶ	σὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους
[473]	λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι δέ γε	καὶ	σὲ ποιῆσαι, ὦ ἑταῖρε, ταὐτὰ
[451]	τῶν ἄστρων φορὰν καὶ ἡλίου	καὶ	σελήνης, πῶς πρὸς ἄλληλα τάχους
[525]	τὸν ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον	καὶ	Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην δέ,
[506]	δὴ ἥ γε ἀρετὴ ἑκάστου,	καὶ	σκεύους καὶ σώματος καὶ ψυχῆς
[526]	τε τούτων τῶν λόγων πέπεισμαι,	~καὶ	σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι τῷ κριτῇ
[470]	δύνασθαι· εἰ δὲ μή, κακὸν	καὶ	σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ καὶ
[500]	τί ~ἂν μᾶλλον σπουδάσειέ τις	καὶ	σμικρὸν νοῦν ἔχων ἄνθρωπος, ἢ
[454]	δή, ὦ Γοργία, ἐπειδή γε	καὶ	σοὶ δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης
[470]	παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην δὲ	καὶ	σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς καὶ
[510]	ὁ ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ	καὶ	σοί; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[479]	ὅτι (ἀλγεινόν. ἢ οὐ δοκεῖ	καὶ	σοὶ οὕτω; ~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[499]	~ἐμοί τε καὶ Πώλῳ. ἆρα	καὶ	σοὶ συνδοκεῖ οὕτω, τέλος εἶναι
[511]	εἰ μὴ κωφός γ' εἰμί,	καὶ	σοῦ ἀκούων καὶ Πώλου ἄρτι
[487]	ἔσται ἱκανῶς ὑπ' ἐμοῦ τε	καὶ	σοῦ, καὶ ~οὐκέτι αὐτὸ δεήσει
[482]	σὲ δὲ αὐτὸ τοῦτο ἀγαπᾶν	καί	σου ~καταγελᾶν, ὥς γέ μοι
[520]	καὶ ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις τε	καὶ	σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ
[510]	μάλιστα, ὅνπερ οἱ παλαιοί τε	καὶ	σοφοὶ λέγουσιν, ὁ ὅμοιος τῷ
[497]	δὴ σὺ τὰ σμικρά τε	καὶ	στενὰ ταῦτα, ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ
[503]	τουτονὶ τὸν νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ	καὶ	σὺ ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν
[488]	~τίθενται ἐπὶ τῷ ἑνί, ὥσπερ	καὶ	σὺ ἄρτι ἔλεγες. ~(Καλλίκλης) πῶς
[474]	μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης)	καὶ	σύ γ' ἂν καὶ οἱ
[458]	σέ. ~(ἐγὼ οὖν, εἰ μὲν	καὶ	σὺ εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ
[500]	ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν ἐγώ τε	καὶ	σὺ εἶναι μέν τι ~ἀγαθόν,
[473]	διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν· σκόπει δὲ	καὶ	σύ. εἶπον ἐγώ ~που ἐν
[500]	τῶν ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν εἶ	καὶ	σὺ ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[514]	δήπου ἂν ἐγώ τε ~σὲ	καὶ	σὺ ἐμέ, φέρε πρὸς θεῶν,
[511]	τῶν ἐν τῇ πόλει· ἀλλὰ	καὶ	σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι ἀποκτενεῖ
[517]	οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν ἐγώ τε	καὶ	σὺ ἐν τοῖς λόγοις· ἐν
[462]	καὶ ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ δήπου	καὶ	σὺ ἐπίστασθαι ἅπερ (Γοργίας) ἢ
[488]	πῶς φῂς τὸ δίκαιον ἔχειν	καὶ	σὺ καὶ Πίνδαρος τὸ κατὰ
[505]	ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς τοῦτό γε	καὶ	σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ
[462]	οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	σὺ κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε
[466]	μὴ ἔχω ὅτι χρήσωμαι, ἀπότεινε	~καὶ	σὺ λόγον, ἐὰν δὲ ἔχω,
[481]	δ' ἐννοήσας ὅτι ἐγώ τε	καὶ	~σὺ νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν τι
[518]	καὶ αἰτίους τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν.	καὶ	σὺ νῦν, ὦ ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον
[467]	ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ ~δοκεῖ	καὶ	σὺ ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι· ἢ
[515]	ἀλλ' οἶδα σαφῶς καὶ ἐγὼ	καὶ	σύ, ὅτι τὸ μὲν πρῶτον
[461]	~τί δέ, ὦ Σώκρατες; οὕτω	καὶ	σὺ περὶ τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις
[451]	δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν	καὶ	σὺ τὴν ἀπόκρισιν ἣν ἠρόμην
[483]	ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν. ὃ δὴ	καὶ	σὺ τοῦτο τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς
[458]	λόγος ὤν. εἰ μὲν οὖν	καὶ	σὺ φῂς τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα·
[451]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ	καὶ	σύ, ὦ Γοργία. τυγχάνει μὲν
[477]	πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ ἡ ἀδικία	καὶ	συλλήβδην ἡ τῆς ψυχῆς ~πονηρία;
[508]	ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν	καὶ	συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ
[484]	τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων,	καὶ	συλλήβδην τῶν ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι
[518]	ἂν αὐτοῖς τύχωσι ~τότε παρόντες	καὶ	συμβουλεύοντές τι, ὅταν δὴ αὐτοῖς
[477]	μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον δὲ ἀδικία	καὶ	σύμπασα ψυχῆς πονηρία νυνδὴ (ὡμολόγηται
[504]	ἰατροί, κοσμοῦσί που τὸ σῶμα	καὶ	συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν
[455]	γενέσθαι, ὡς ἐγώ τινας σχεδὸν	καὶ	συχνοὺς ~αἰσθάνομαι, οἳ ἴσως αἰσχύνοιντ'
[526]	ἐν τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι,	καὶ	σφόδρα γε ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν
[489]	ναὶ μὰ Δία τούτους λέγω,	καὶ	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις ἄρα
[519]	ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων	καὶ	σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ
[474]	οἷον καὶ σώματα καὶ χρώματα	καὶ	σχήματα καὶ φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα,
[474]	~οὐκοῦν καὶ τἆλλα πάντα οὕτω	καὶ	σχήματα καὶ χρώματα ἢ διὰ
[512]	ᾖ ~ἢ τὸ σῴζειν τε	καὶ	σῴζεσθαι. μὴ γὰρ τοῦτο μέν,
[458]	μὲν θορύβου, ὦ Γοργία τε	καὶ	Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε τούτων τῶν
[513]	παρασκευὰς ἐπὶ τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν,	καὶ	σῶμα καὶ ψυχήν, μίαν μὲν
[474]	τόδε; τὰ καλὰ πάντα, οἷον	καὶ	σώματα καὶ χρώματα καὶ σχήματα
[506]	γε ἀρετὴ ἑκάστου, καὶ σκεύους	καὶ	σώματος καὶ ψυχῆς αὖ καὶ
[477]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν χρημάτων	(καὶ	σώματος καὶ ψυχῆς, τριῶν ὄντων,
[504]	ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία δὲ ἀπαλλάττηται,	καὶ	σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία δὲ
[507]	τῆς πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται	καὶ	σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι,
[504]	ταῦτα δ' ἔστιν δικαιοσύνη τε	καὶ	σωφροσύνη. φῂς ~ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[508]	συνέχειν ~καὶ φιλίαν καὶ κοσμιότητα	καὶ	σωφροσύνην καὶ δικαιότητα, καὶ τὸ
[508]	(ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς οὐ δικαιοσύνης	καὶ	σωφροσύνης κτήσει εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες,
[461]	δίκαια εἰδέναι καὶ τὰ καλὰ	καὶ	τὰ ἀγαθά, καὶ ἐὰν μὴ
[460]	ἀνάγκη αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ δίκαια	καὶ	τὰ ἄδικα ἤτοι πρότερόν γε
[519]	τοῦ ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν	καὶ	τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς
[523]	δὴ αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται,	καὶ	τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ
[469]	τῷ τρόπῳ ἥντινά σοι δοκοῖ,	καὶ	τά γε ~Ἀθηναίων νεώρια καὶ
[469]	τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα πάντα	καὶ	τὰ δημόσια καὶ τὰ ἴδια·
[461]	τὸν ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ οὐχὶ	~καὶ	τὰ δίκαια εἰδέναι καὶ τὰ
[512]	ἐστὶν ἀρετή, τὸ ~σῴζειν αὑτὸν	καὶ	τὰ ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός τις
[508]	ἀλλὰ τὸ τύπτειν καὶ ~ἐμὲ	καὶ	τὰ ἐμὰ ἀδίκως καὶ τέμνειν
[508]	συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ	καὶ	~τὰ ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ
[474]	τά γε κατὰ τοὺς νόμους	καὶ	τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου ἐκτὸς
[500]	ἄρα ἕνεκα δεῖ καὶ τἆλλα	καὶ	τὰ ἡδέα πράττειν, ἀλλ' οὐ
[504]	μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ διδόναι	καὶ	τὰ ἥδιστα ἢ ποτὰ ἢ
[524]	σῶμα τὴν ~φύσιν τὴν αὑτοῦ	καὶ	τὰ θεραπεύματα καὶ τὰ παθήματα
[469]	πλοῖα πάντα καὶ τὰ δημόσια	καὶ	τὰ ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ ἄρα
[461]	οὐχὶ ~καὶ τὰ δίκαια εἰδέναι	καὶ	τὰ καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά,
[474]	~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ τὰς φωνὰς	καὶ	τὰ κατὰ τὴν μουσικὴν πάντα
[505]	ἄνευ κεφαλῆς περιίῃ. ἀπόκριναι οὖν	καὶ	τὰ λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν ὁ
[524]	σώματος, τά τε τῆς φύσεως	καὶ	τὰ παθήματα ἃ διὰ ~τὴν
[524]	τὴν αὑτοῦ καὶ τὰ θεραπεύματα	καὶ	τὰ παθήματα ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον
[469]	~Ἀθηναίων νεώρια καὶ αἱ τριήρεις	καὶ	τὰ πλοῖα πάντα καὶ τὰ
[499]	ὁ κακός; οὐ ταῦτα συμβαίνει	καὶ	τὰ πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν τις
[511]	μόνον τὰς ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ	~καὶ	τὰ σώματα καὶ τὰ χρήματα
[504]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν	καὶ	τὰ σώματά φαμεν τὰ ἡμέτερα;
[455]	δήπου ὅτι τὰ νεώρια ~ταῦτα	(καὶ	τὰ τείχη τὰ Ἀθηναίων καὶ
[507]	εἰς τοῦτο τὰ αὑτοῦ συντείνοντα	καὶ	τὰ τῆς πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη
[477]	εἶναι καὶ νόσον καὶ ~αἶσχος	καὶ	τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[477]	καλεῖς καὶ ἀμαθίαν καὶ δειλίαν	καὶ	τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν
[523]	γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα	καὶ	τὰ τῶν κρινομένων. ~πρῶτον μὲν
[525]	τυράννων καὶ βασιλέων καὶ δυναστῶν	καὶ	τὰ τῶν πόλεων ~πραξάντων γεγονότας·
[511]	σῴζει ἀλλὰ ~καὶ τὰ σώματα	καὶ	τὰ χρήματα ἐκ τῶν ἐσχάτων
[496]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ	καὶ	τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ
[522]	λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ γε	καὶ	τἆλλα ἐπέρανας, καὶ τοῦτο πέρανον.
[500]	~τῶν ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα δεῖ	καὶ	τἆλλα καὶ τὰ ἡδέα πράττειν,
[484]	τοῦ δικαίου ~φύσει, καὶ βοῦς	καὶ	τἆλλα κτήματα εἶναι πάντα τοῦ
[460]	~καὶ ὁ τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός;	καὶ	τἆλλα οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν
[524]	εἰ παχύς, παχὺς καὶ ἀποθανόντος,	καὶ	~τἆλλα οὕτως· καὶ εἰ αὖ
[509]	καὶ τρίτην τὴν τοῦ τρίτου	καὶ	τἆλλα ~οὕτως· ὡς ἑκάστου κακοῦ
[506]	ἀγαθοί γέ ἐσμεν καὶ ἡμεῖς	καὶ	τἆλλα πάντα ὅσ' ἀγαθά ἐστιν,
[474]	~(Πῶλος) οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	τἆλλα πάντα οὕτω καὶ σχήματα
[467]	τε καὶ ὑγίειαν καὶ πλοῦτον	καὶ	τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ δὲ
[468]	οἷον αὖ λίθους καὶ ξύλα	καὶ	τἆλλα τὰ τοιαῦτα; οὐ ταῦτα
[496]	καὶ τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν	καὶ	τἀναντία τούτων, κακά τε καὶ
[485]	φεύγοντι τὰ μέσα τῆς πόλεως	καὶ	τὰς ~ἀγοράς, ἐν αἷς ἔφη
[454]	καὶ τὸ περιττὸν ὅσον ἐστίν·	καὶ	~τὰς ἄλλας ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν
[494]	καὶ διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω,	καὶ	τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα
[518]	ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν αὐτῶν	καὶ	τὰς ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ (δ'
[503]	ἀληθής, τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι	καὶ	τὰς αὑτοῦ καὶ τὰς τῶν
[505]	οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα
[504]	ταῖς ψυχαῖς οὓς ἂν λέγῃ,	καὶ	τὰς πράξεις ἁπάσας, καὶ δῶρον
[503]	~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς αὑτοῦ	καὶ	τὰς τῶν ἄλλων· εἰ δὲ
[474]	προσαγορεύεις; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ	καὶ	τὰς φωνὰς καὶ τὰ κατὰ
[510]	ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης)	καὶ	ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ
[516]	αὐτοὺς ἀπέφηνεν ἢ οἵους παρέλαβεν,	καὶ	ταῦτ' εἰς ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ'
[471]	ἀπέσφαξέν τε καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους.	καὶ	ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος
[492]	τοῖς αὑτῶν ἢ τοῖς ἐχθροῖς,	καὶ	ταῦτα ἄρχοντες ἐν τῇ ἑαυτῶν
[511]	αὐτὸς ὁ ἔχων τὴν τέχνην	καὶ	ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ τὴν
[460]	Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ μὴ εἰδώς,	καὶ	ταῦτα παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης)
[527]	ταὐτὰ δοκεῖ περὶ τῶν ~αὐτῶν,	καὶ	ταῦτα περὶ (τῶν μεγίστων εἰς
[487]	ἐναντία λέγειν ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων,	καὶ	~ταῦτα περὶ τῶν μεγίστων. σὺ
[505]	μέλει οὐδὲν ὧν σὺ λέγεις,	καὶ	ταῦτά σοι Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην.
[508]	οὐ προσέχειν τὸν νοῦν ~τούτοις,	καὶ	ταῦτα σοφὸς ὤν, ἀλλὰ λέληθέν
[507]	οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι	καὶ	ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν,
[518]	πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ	καὶ	ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς τε καὶ
[496]	ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	καὶ	τάχος καὶ βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[527]	ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν	καὶ	τεθνάναι. τούτῳ οὖν ἑπώμεθα, καὶ
[524]	ἦν μέλη ἢ διεστραμμένα ζῶντος,	καὶ	(τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ
[524]	μαστίγων ἢ ~ἄλλων τραυμάτων ζῶν,	καὶ	τεθνεῶτος τὸ σῶμα ἔστιν ἰδεῖν
[487]	κοινωνοὺς γεγονότας σοφίας, σέ τε	καὶ	Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα
[517]	ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς δὲ	καὶ	τείχη καὶ νεώρια καὶ ἄλλα
[519]	καὶ δικαιοσύνης λιμένων καὶ ~νεωρίων	καὶ	τειχῶν καὶ φόρων καὶ τοιούτων
[524]	τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα	~καὶ	τελευτήσαντος ἢ πάντα ἢ τὰ
[527]	οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν	καὶ	τελευτήσας, ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει.
[496]	τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν	καὶ	τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης)
[508]	~ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ ἀδίκως	καὶ	τέμνειν καὶ αἴσχιον καὶ κάκιον,
[506]	παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει καὶ ὀρθότητι	καὶ	~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν·
[510]	ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν τινα	καὶ	τέχνην, ~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης)
[509]	ἐπὶ (τοῦτο δεῖ δύναμίν τινα	καὶ	τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς, ἐὰν μὴ
[467]	ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας νοῦν ἔχοντας	καὶ	(τέχνην τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ
[457]	καὶ τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι, ὥσπερ	καὶ	τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν δὲ οἶμαι
[527]	~χρηστέον ἐπὶ τὸ δίκαιον ἀεί,	καὶ	τῇ ἄλλῃ πάσῃ πράξει. ἐμοὶ
[508]	καὶ ἑταίρου, ἐάν τι ἀδικῇ,	καὶ	~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο χρηστέον·
[527]	ὀλίγους καὶ περὶ πολλούς, φευκτέον·	καὶ	τῇ ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ
[457]	τοὺς ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ δικαίως	καὶ	τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι, ὥσπερ καὶ
[457]	τις ~κᾆτα ταύτῃ τῇ δυνάμει	καὶ	τῇ τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ τὸν
[457]	δὲ μεταστρέψαντες χρῶνται τῇ ἰσχύϊ	καὶ	τῇ τέχνῃ οὐκ ὀρθῶς. οὔκουν
[497]	τοῖς κακοῖς; ἐὰν δὲ βούλῃ,	καὶ	τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι γάρ σοι
[501]	θεραπεύει καὶ τὴν φύσιν ~ἔσκεπται	καὶ	τὴν αἰτίαν ὧν πράττει, καὶ
[527]	τοῦ βίου, καὶ τὴν δικαιοσύνην	καὶ	τὴν ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ
[509]	τε ἀπὸ ~τοῦ μὴ ἀδικεῖν	καὶ	τὴν ἀπὸ τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι;
[463]	καὶ ~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ	καὶ	τήν γε κομμωτικὴν καὶ τὴν
[492]	ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην	(καὶ	τὴν ~δικαιοσύνην διὰ τὴν αὑτῶν
[527]	ὁ τρόπος ἄριστος τοῦ βίου,	καὶ	τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν ἄλλην
[496]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ τἀγαθὰ	καὶ	τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία τούτων,
[482]	~καίτοι ἔγωγε οἶμαι, ὦ βέλτιστε,	καὶ	τὴν λύραν μοι κρεῖττον εἶναι
[456]	γενόμενος, ἔπειτα τὸν πατέρα τύπτῃ	καὶ	~τὴν μητέρα ἢ ἄλλον τινὰ
[511]	~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ τὴν θάλατταν	καὶ	τὴν ναῦν περιπατεῖ ἐν μετρίῳ
[527]	~διδόναι δίκην· καὶ πᾶσαν κολακείαν	καὶ	τὴν περὶ ἑαυτὸν καὶ τὴν
[527]	κολακείαν καὶ τὴν περὶ ἑαυτὸν	καὶ	τὴν περὶ τοὺς ~ἄλλους, καὶ
[463]	ἐμπειρία καὶ τριβή. ταύτης μόριον	καὶ	~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ καὶ
[463]	καλῶ καὶ τήν γε κομμωτικὴν	καὶ	τὴν σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα μόρια
[501]	ἡ μὲν τούτου οὗ θεραπεύει	καὶ	τὴν φύσιν ~ἔσκεπται καὶ τὴν
[464]	δοκεῖν εὖ ἔχειν τὸ ~σῶμα	καὶ	τὴν ψυχήν, (ἔχει δὲ οὐδὲν
[518]	αἰτιάσονται τῶν νόσων ~αἰτίους εἶναι	καὶ	τῆς ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων σαρκῶν,
[454]	τὸν λέγοντα· ποίας δὴ ~πειθοῦς	καὶ	τῆς περὶ τί πειθοῦς ἡ
[492]	τοῦ καλοῦ τοῦ τῆς δικαιοσύνης	καὶ	τῆς σωφροσύνης, μηδὲν πλέον ~νέμοντες
[512]	σὺ οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς	~καὶ	τῆς τέχνης τῆς ἐκείνου, καὶ
[496]	τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε	καὶ	τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν
[488]	τινα χρὴ εἶναι τὸν ἄνδρα	καὶ	τί (ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι τοῦ,
[447]	δύναμις τῆς τέχνης τοῦ ἀνδρός,	καὶ	τί ~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί τε
[452]	~τὸ μετὰ τοῦτο ἔροιτ' ἄν·	καὶ	τί ἐστιν (τοῦτο τὸ ἀγαθόν;
[500]	τὸν βίον τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ,	καὶ	τί ποτ' ἐστὶν οὗτος ἐκείνου
[452]	δὴ τίς εἶ, ὦ ἄνθρωπε,	καὶ	τί τὸ σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης,
[505]	τί ἐστιν ~περὶ ὧν λέγομεν	καὶ	τί ψεῦδος· κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν
[472]	ἆρ' ἂν τυγχάνῃ δίκης τε	καὶ	τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά γε, ἐπεὶ
[449]	οὕτως εἰπὲ τίς ἡ τέχνη	~καὶ	τίνα Γοργίαν καλεῖν χρὴ ἡμᾶς.
[488]	ἔστιν τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι,	καὶ	τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό,
[525]	χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ Σίσυφον	καὶ	Τιτυόν· Θερσίτην δέ, καὶ εἴ
[512]	μὴ ἄλλο τι τὸ γενναῖον	καὶ	τὸ ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ τὸ
[506]	τὸν λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ	καὶ	τὸ ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό ἐστιν;
[511]	ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ	καὶ	τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν
[479]	συμβαίνει μέγιστον κακὸν ἡ ἀδικία	καὶ	τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε.
[459]	ἆρα ~(τυγχάνει περὶ τὸ δίκαιον	καὶ	τὸ ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν
[475]	οὖν σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον	καὶ	τὸ αἴσχιον ἀντὶ τοῦ ἧττον;
[459]	τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον	καὶ	τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν
[494]	γ' ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ	καὶ	τὸ ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ'
[451]	ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν	καὶ	τὸ ἄρτιον ἡ λογιστική. καὶ
[483]	οἱ πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν	καὶ	τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον τούς τε
[488]	ἢ ἕτερόν ἐστιν τὸ ~κρεῖττον	καὶ	τὸ βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον;
[484]	καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ καλὸν	καὶ	τὸ δίκαιον. ἐὰν δέ γε
[491]	γὰρ (προσήκει τῶν πόλεων ἄρχειν,	καὶ	τὸ δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον
[496]	οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	τὸ διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.
[468]	ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον εἶναι,	~καὶ	τὸ ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν,
[488]	καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ κρεῖττον	καὶ	τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον ταὐτὸν
[488]	τὸ ~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον	καὶ	τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ
[496]	ἂν εἴη τό τε ἀγαθὸν	καὶ	τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ
[459]	τὸ ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν	καὶ	τὸ καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν καὶ
[453]	~καὶ ἡ πραγματεία αὐτῆς ἅπασα	καὶ	τὸ κεφάλαιον εἰς τοῦτο τελευτᾷ·
[476]	δὲ τῇδε· τὸ διδόναι δίκην	καὶ	τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα
[489]	ταὐτόν φημι εἶναι τὸ βέλτιον	καὶ	τὸ κρεῖττον; ἢ οἴει με
[450]	τὸ παράπαν ~πᾶσα ἡ πρᾶξις	καὶ	τὸ (κῦρος αὐταῖς διὰ λόγων
[493]	σοφῶν ὡς νῦν ἡμεῖς τέθναμεν	καὶ	τὸ μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν
[502]	τε μέλος καὶ τὸν ῥυθμὸν	καὶ	τὸ ~μέτρον, ἄλλο τι ἢ
[510]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	καὶ	τὸ μὴ ἀδικεῖν; ἢ πολλοῦ
[474]	~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι	καὶ	τὸ μὴ διδόναι δίκην τοῦ
[508]	κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιότητα,	καὶ	τὸ ὅλον τοῦτο διὰ ~ταῦτα
[450]	πράξεσιν, αἱ δὲ πολλαὶ πλείους,	καὶ	τὸ παράπαν ~πᾶσα ἡ πρᾶξις
[451]	γάρ ἐστιν, τό τε ἄρτιον	καὶ	~τὸ περιττόν διαφέρει δὲ τοσοῦτον,
[454]	τῆς περὶ τὸ (ἄρτιόν τε	καὶ	τὸ περιττὸν ὅσον ἐστίν· καὶ
[455]	πυνθάνεσθαι. καὶ ἐμὲ νῦν ~νόμισον	καὶ	τὸ σὸν σπεύδειν· ἴσως γὰρ
[479]	φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ κάεσθαι	καὶ	τὸ τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν. ἢ
[458]	~(ἢν διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν χρὴ	καὶ	τὸ τούτων, μή τινας αὐτῶν
[476]	ἢ ταχὺ ὁ (τύπτων, οὕτω	καὶ	τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί.
[475]	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	τὸ τῶν μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως;
[458]	ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι χρῆν ἐννοεῖν	καὶ	τὸ τῶν παρόντων. πάλαι γάρ
[502]	πρὸς τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται	καὶ	~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης)
[500]	παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ βέλτιον	καὶ	τὸ χεῖρον, αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι
[470]	καὶ σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ	καὶ	τόδε· ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε
[476]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ	καὶ	τόδε· ἆρα εἴ τίς τι
[510]	καλῶς εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ	καὶ	τόδε ἐάν σοι δοκῶ εὖ
[454]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ	καὶ	τόδε ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι μεμαθηκέναι;
[516]	γε, ἵνα σοι χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης)	~καὶ	τόδε τοίνυν μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος·
[450]	ἄλλων τεχνῶν περὶ χειρουργίας τε	καὶ	τοιαύτας ~πράξεις ὡς ἔπος εἰπεῖν
[456]	μὲν οὖν δύναμις τοσαύτη ἐστὶν	καὶ	τοιαύτη τῆς τέχνης· ~δεῖ μέντοι,
[476]	πάσχον ὃ τὸ ποιοῦν ποιεῖ,	καὶ	τοιοῦτον οἷον ποιεῖ τὸ ποιοῦν;
[519]	~νεωρίων καὶ τειχῶν καὶ φόρων	καὶ	τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν·
[493]	ἀκολάστως ἔχοντος βίου τὸν κοσμίως	καὶ	~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς καὶ
[506]	τὸν λόγον· φαίνεται δέ μοι	καὶ	τοῖς ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ
[517]	ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι καὶ αὑτῷ	καὶ	τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι σώματος,
[454]	πειθὼ ποιεῖ ἐν δικαστηρίοις τε	καὶ	τοῖς ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ τῶν
[483]	ἀνθρώπων ἐν ὅλαις ταῖς πόλεσι	καὶ	τοῖς γένεσιν, ὅτι ~οὕτω τὸ
[513]	ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστιν τῇ πόλει	καὶ	τοῖς πολίταις θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους
[508]	κλέπτειν γε ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι	καὶ	τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν
[526]	ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον τὸν βίον	καὶ	τὸν ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν ἐγώ
[467]	~οὐκοῦν καὶ οἱ πλέοντές τε	καὶ	τὸν ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ
[483]	ἀμείνω τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν	καὶ	τὸν ~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ
[494]	~ἀποκρίνου μόνον. ~(Καλλίκλης) φημὶ τοίνυν	καὶ	τὸν κνώμενον ἡδέως ἂν βιῶναι.
[523]	τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι.	~καὶ	τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι,
[508]	ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον·	~καὶ	τὸν μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι
[479]	ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι	καὶ	τὸν μὴ διδόντα ~δίκην τοῦ
[502]	ποιήσεως πάσης τό τε μέλος	καὶ	τὸν ῥυθμὸν καὶ τὸ ~μέτρον,
[471]	ξενίσας καὶ καταμεθύσας αὐτόν τε	καὶ	τὸν ὑὸν αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν
[488]	τοὺς ἀσθενεστέρους, οἷόν μοι δοκεῖς	καὶ	τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ μεγάλαι
[488]	μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον	καὶ	τότε καὶ νῦν λέγω. ~(Σωκράτης)
[495]	δὲ καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων	καὶ	τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης
[493]	βίου ἑκατέρου, τοῦ τε σώφρονος	καὶ	τοῦ ἀκολάστου, οἷον ~εἰ δυοῖν
[472]	ἐκβάλλειν με ἐκ ~τῆς οὐσίας	καὶ	τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ δὲ ἂν
[519]	ἴσως ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ εὐλαβῇ,	καὶ	τοῦ ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν
[504]	τῷ ἐκ τῆς τάξεώς τε	καὶ	τοῦ κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν
[504]	ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ τῆς τάξεως	καὶ	τοῦ κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν καὶ
[488]	αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν τοῦ βελτίονος	~καὶ	τοῦ κρείττονος; τοῦτό μοι αὐτὸ
[464]	προσποιεῖται (εἶναι τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ,	~καὶ	τοῦ μὲν βελτίστου οὐδὲν φροντίζει,
[481]	δυοῖν, τοῦ τε Ἀθηναίων ~δήμου	καὶ	τοῦ Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι οὖν σου
[524]	δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς ψυχῆς	καὶ	τοῦ σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν
[501]	ἀσκέπτως ἔχων τοῦ ἀμείνονός τε	καὶ	τοῦ χείρονος· σὺ δὲ δὴ
[473]	τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι
[456]	χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς τοὺς πολεμίους	καὶ	τοὺς ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας·
[478]	~(Σωκράτης) ποῖ δὲ τοὺς ἀδικοῦντας	καὶ	τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς
[474]	οἶμαι καὶ ἐμὲ καὶ σὲ	καὶ	τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν
[480]	~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν τε αὑτὸν	καὶ	τοὺς ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ
[526]	ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ	καὶ	τοὺς ἄλλους πάντας ἀνθρώπους, καθ'
[527]	καὶ τεθνάναι. τούτῳ οὖν ἑπώμεθα,	καὶ	τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ,
[502]	πρὸς τὸν Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ	(καὶ	τοὺς ἄλλους τοὺς ἐν ~ταῖς
[486]	ὡς ἐγὼ σὲ οἶμαι ἔχειν	καὶ	τοὺς ~ἄλλους τοὺς πόρρω ἀεὶ
[479]	~ὥσπερ σὺ φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι	καὶ	τοὺς ἄλλους τυράννους καὶ ~ῥήτορας
[498]	τοὺς ~ἄφρονας καὶ τοὺς δειλοὺς	καὶ	τοὺς ἀνδρείους, ἢ καὶ μᾶλλον
[473]	παντοδαπὰς λώβας αὐτός τε λωβηθεὶς	καὶ	τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς τε
[498]	χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους	καὶ	τοὺς ~ἄφρονας καὶ τοὺς δειλοὺς
[498]	τοὺς φρονίμους καὶ τοὺς ~ἄφρονας	καὶ	τοὺς δειλοὺς καὶ τοὺς ἀνδρείους,
[456]	τούτου ἕνεκα δεῖ τοὺς ~(παιδοτρίβας	καὶ	τοὺς ἐν τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας
[483]	συμφέρον τούς τε νόμους τίθενται	καὶ	τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς
[484]	εἰς τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν	καὶ	τοὺς λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει
[504]	ὁ τεχνικός τε καὶ ἀγαθός,	καὶ	τοὺς ~λόγους προσοίσει ταῖς ψυχαῖς
[524]	νήσους, ἡ δ' εἰς Τάρταρον.	καὶ	τοὺς μὲν ~ἐκ τῆς Ἀσίας
[521]	ὅδε εἴργασται ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς,	καὶ	τοὺς νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει τέμνων
[488]	εἰσὶν κατὰ φύσιν; οἳ δὴ	καὶ	τοὺς νόμους ~τίθενται ἐπὶ τῷ
[473]	καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται	καὶ	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ ἄλλας
[457]	περὶ σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα οἷα	καὶ	τοὺς παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν
[525]	τοιοῦτος τύραννος ᾖ· οἶμαι δὲ	καὶ	τοὺς πολλοὺς εἶναι τούτων τῶν
[466]	φημὶ γάρ, ὦ Πῶλε, ἐγὼ	καὶ	τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς τυράννους
[466]	Πῶλε, ἐγὼ καὶ τοὺς ῥήτορας	καὶ	τοὺς τυράννους ~δύνασθαι μὲν ἐν
[483]	τίθενται καὶ τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν	καὶ	τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς
[475]	ἢ κακῷ ἢ ἀμφοτέροις; οὐ	καὶ	τοῦτο ἀνάγκη; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ
[493]	ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω κάτω,	καὶ	τοῦτο ἄρα τις μυθολογῶν κομψὸς
[527]	τι κακὸς γίγνηται, κολαστέος ἐστί,	καὶ	τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ τὸ
[499]	λόγον τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν	~καὶ	τοῦτο δέχεσθαι τὸ διδόμενον παρὰ
[492]	αὐταῖς ἁμόθεν γέ ποθεν ἑτοιμάζειν,	καὶ	~(τοῦτο εἶναι τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης)
[473]	δὲ διδόντας δίκην ἧττον. βούλει	καὶ	~τοῦτο ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι
[498]	τι διαφέρειν. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ	καὶ	τοῦτο. ἐν πολέμῳ δὲ ἤδη
[449]	διὰ βραχυτάτων. καὶ γὰρ αὖ	καὶ	~τοῦτο ἕν ἐστιν ὧν φημι,
[503]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ. εἰ γὰρ	καὶ	τοῦτό ἐστι διπλοῦν, τὸ μὲν
[483]	αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν,	καὶ	τοῦτό ἐστιν τὸ ἀδικεῖν, τὸ
[484]	~ὡς τὸ ἴσον χρὴ ἔχειν	καὶ	τοῦτό ἐστιν τὸ καλὸν καὶ
[466]	βέλτιστα εἶναι, νοῦν μὴ ~ἔχων;	καὶ	τοῦτο καλεῖς σὺ μέγα δύνασθαι;
[526]	ὧντινων, ὅτι δὲ πονηρός τις·	καὶ	τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον,
[451]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ὦ Γοργία, ἀμφισβητήσιμον	καὶ	τοῦτο λέγεις (καὶ οὐδέν πω
[476]	ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους ἐῶ χαίρειν.	καὶ	τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτως ἐχέτω·
[522]	ἐπείπερ γε καὶ τἆλλα ἐπέρανας,	καὶ	τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή,
[504]	~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ τῶν πρόσθεν	καὶ	τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν
[514]	~φίλων τινὶ ἢ ἡμέτερον αὐτῶν,	καὶ	τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα καλὸν ἢ
[470]	ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν τε εἶναι,	καὶ	τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ
[490]	ἐστὶν κατὰ τὸν σὸν ~λόγον,	καὶ	τοῦτον ἄρχειν δεῖ, τοὺς δ'
[512]	ἀνίατα, τούτῳ δὲ βιωτέον ἐστὶν	~καὶ	τοῦτον ὀνήσει, ἄντε ἐκ θαλάττης
[519]	ἀποδιδόντες, ~(εὖ παθόντες ὑπ' αὐτῶν.	καὶ	τούτου τοῦ λόγου τί ἂν
[510]	δήπου ἂν αὐτὸν ὁ τύραννος	καὶ	τούτῳ ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ νοῦ
[464]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	τούτων οἴει τινὰ εἶναι ἑκατέρου
[494]	ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ.	καὶ	τούτων ~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον, ὁ
[468]	οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι καὶ βαδίζειν	καὶ	~τρέχειν καὶ πλεῖν, καὶ οἷον
[463]	οὐκ ἔστιν τέχνη ἀλλ' ἐμπειρία	καὶ	τριβή. ταύτης μόριον καὶ ~τὴν
[499]	ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς γάρ τοι	καὶ	τρίς φασιν καλὸν (εἶναι τὰ
[509]	δὲ (τὴν τοῦ δευτέρου κακοῦ	καὶ	τρίτην τὴν τοῦ τρίτου καὶ
[525]	ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας	καὶ	τρυφῆς καὶ ὕβρεως καὶ ἀκρατίας
[472]	τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων. καὶ γὰρ	καὶ	τυγχάνει περὶ ὧν ἀμφισβητοῦμεν οὐ
[481]	εἰ μὲν γὰρ σπουδάζεις τε	καὶ	τυγχάνει ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα ἃ
[455]	τὸ σὸν σπεύδειν· ἴσως γὰρ	καὶ	τυγχάνει τις τῶν ἔνδον ὄντων
[472]	δὲ ~ἄθλιος ἐὰν διδῷ δίκην	καὶ	τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν τε
[510]	δεῖν ἐν τῇ ~πόλει ἢ	καὶ	τυραννεῖν, ἢ τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας
[473]	εἴη ἀθλιώτερος μέντοι ὁ διαφεύγων	καὶ	~τυραννεύσας. τί τοῦτο, ὦ Πῶλε;
[469]	ὦ Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς τις	καὶ	τυραννὶς θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν
[483]	ἐν τούτοις, τῷ ἀδικεῖν τε	καὶ	τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ κατὰ
[493]	ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ εἶεν	καὶ	τῷ μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ
[512]	ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν,	καὶ	~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ' ἂν
[497]	φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ πεινῶν	καὶ	τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν
[473]	καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν	καὶ	τῶν ἄλλων ξένων; ταῦτα λέγεις
[480]	~πρῶτον ὄντα κατήγορον καὶ αὑτοῦ	καὶ	τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ ἐπὶ
[511]	ἀκούων καὶ Πώλου ἄρτι ~πολλάκις	καὶ	τῶν ἄλλων ὀλίγου πάντων τῶν
[480]	~ἔπειτα δὲ καὶ τῶν οἰκείων	καὶ	τῶν ἄλλων ὃς ἂν ἀεὶ
[455]	ὁ ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων τε	καὶ	τῶν ἄλλων ὄχλων ~δικαίων τε
[512]	~γίγνεται καὶ μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ	καὶ	τῶν ἄλλων τεχνῶν ὅσαι τοῦ
[512]	δικαίῳ λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς	~καὶ	(τῶν ἄλλων ὧν νυνδὴ ἔλεγον;
[483]	καὶ ἐν ~τοῖς ἄλλοις ζῴοις	καὶ	τῶν ἀνθρώπων ἐν ὅλαις ταῖς
[464]	ἔχουσιν, ἀλλ' ἢ ~ἰατρός τε	καὶ	τῶν γυμναστικῶν τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ
[497]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τῶν λυπῶν	(καὶ	τῶν ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης)
[484]	ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ,	καὶ	τῶν ἡδονῶν τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν
[484]	~γίγνονται τῶν κατὰ τὴν πόλιν,	καὶ	τῶν λόγων οἷς δεῖ χρώμενον
[497]	~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	τῶν λυπῶν (καὶ τῶν ἡδονῶν
[480]	μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ	καὶ	τῶν οἰκείων καὶ τῶν ἄλλων
[525]	καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς	καὶ	ὕβρεως καὶ ἀκρατίας τῶν πράξεων
[496]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ δήπου	καὶ	ὑγιαίνει γε ἅμα τοὺς αὐτούς;
[467]	εἶναι ἀγαθὸν μὲν σοφίαν τε	καὶ	ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ τἆλλα
[465]	ἀκρίτων ὄντων τῶν τε ἰατρικῶν	καὶ	~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν
[478]	ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα	καὶ	~ὑγιῆ εἶναι. ~(Πῶλος) πῶς γὰρ
[480]	τὸ ἀδίκημα, ἵνα δῷ δίκην	καὶ	~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν τε αὑτὸν
[461]	ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες κτώμεθα ἑταίρους	καὶ	ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν ~αὐτοὶ πρεσβύτεροι
[508]	ὅτι κατηγορητέον εἴη καὶ αὑτοῦ	καὶ	ὑέος καὶ ἑταίρου, ἐάν τι
[458]	παρόντων. πάλαι γάρ τοι, πρὶν	καὶ	ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ τοῖς παροῦσι
[455]	ὑπ' (ἐμοῦ οὖν ~ἀνερωτώμενος νόμισον	καὶ	ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι· τί ἡμῖν,
[452]	οὖν νομίσας, ὦ Γοργία, ἐρωτᾶσθαι	καὶ	ὑπ' ἐκείνων καὶ ὑπ' ἐμοῦ,
[452]	Γοργία, ἐρωτᾶσθαι καὶ ὑπ' ἐκείνων	καὶ	ὑπ' ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί ἐστιν
[467]	φημί. ~(Πῶλος) σχέτλιά γε λέγεις	καὶ	ὑπερφυῆ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ
[525]	διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι·	καὶ	~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς καὶ
[475]	ὑπὸ μὲν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων	καὶ	ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν
[510]	ψέγων καὶ ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι	καὶ	ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι. οὗτος ~μέγα
[450]	τὸ κῦρος ἔχουσα ῥητορική ἐστιν,	καὶ	~ὑπολάβοι ἄν τις, εἰ βούλοιτο
[507]	καὶ λύπας φεύγειν καὶ διώκειν,	καὶ	ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου δεῖ· ὥστε
[519]	πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι δὲ οἰδεῖ	καὶ	ὕπουλός ἐστιν (δι' ἐκείνους τοὺς
[447]	τὸ λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν	καὶ	ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ μάλα γε
[482]	αὐτὸν ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν	καὶ	φάναι διδάξειν διὰ τὸ ἔθος
[518]	τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν ἐπεθύμουν.	καί	φασι μεγάλην τὴν πόλιν πεποιηκέναι
[521]	ὑπὸ πάνυ ἴσως μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου	καὶ	φαύλου. ~(Σωκράτης) ~ἀνόητος ἄρα εἰμί,
[507]	μὲν οὖν ταῦτα οὕτω τίθεμαι	καί	φημι ταῦτα ἀληθῆ εἶναι· εἰ
[515]	ἀργοὺς καὶ δειλοὺς καὶ λάλους	καὶ	~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα.
[508]	καὶ ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν συνέχειν	~καὶ	φιλίαν καὶ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην
[481]	~μὲν Ἀλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου	καὶ	φιλοσοφίας, σὺ δὲ δυοῖν, τοῦ
[479]	μεγίστου κακοῦ, καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι	καὶ	~φίλους καὶ ὅπως ἂν ὦσιν
[487]	τε καὶ Πῶλος, σοφὼ μὲν	καὶ	(φίλω ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ
[456]	ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων εἶναι	καὶ	φίλων καὶ ἐχθρῶν, οὐ τούτου
[490]	λέγεις, καὶ ποτὰ καὶ ἰατροὺς	καὶ	φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ οὐ ταῦτα
[525]	ἁμαρτίας τὰ μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα	καὶ	φοβερώτατα πάθη πάσχοντας τὸν ~ἀεὶ
[493]	ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι,	καὶ	φοροῖεν εἰς τὸν τετρημένον πίθον
[519]	λιμένων καὶ ~νεωρίων καὶ τειχῶν	καὶ	φόρων καὶ τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι
[449]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ λέγειν,	καὶ	φρονεῖν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;
[492]	ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν	~καὶ	φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν
[497]	ἄρτι γε, ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους	καὶ	φρονίμους ἔλεγες· ἢ οὐ τούτους
[490]	εἶναι φύσει, τὸ βελτίω ~ὄντα	καὶ	φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν καὶ πλέον
[491]	περὶ τίνων ὁ κρείττων τε	καὶ	φρονιμώτερος πλέον ἔχων δικαίως ~πλεονεκτεῖ;
[516]	καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν	καὶ	φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ τὸν
[463]	ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας	καὶ	φύσει δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις·
[489]	δίκαιον ~τὸ ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ	καὶ	φύσει· ὥστε κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ
[486]	~Σώκρατες, ὧν δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι,	~καὶ	φύσιν ψυχῆς ὧδε γενναίαν μειρακιώδει
[474]	σώματα καὶ χρώματα καὶ σχήματα	καὶ	φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν
[499]	~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ	καὶ	χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ κακὸν
[498]	τί δέ; νοῦν ἔχοντα λυπούμενον	καὶ	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι
[498]	ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν	καὶ	χαίρουσιν καὶ οἱ ἄφρονες καὶ
[478]	οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν,	καὶ	χαίρουσιν οἱ ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ
[493]	πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα δὲ σπάνια	καὶ	χαλεπὰ ἑκάστου τούτων εἴη καὶ
[493]	εἴη καὶ μετὰ πολλῶν πόνων	καὶ	~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν οὖν
[485]	ψελλιζόμενον καὶ παῖζον, χαίρω ~τε	καὶ	χαρίεν μοι φαίνεται καὶ ἐλευθέριον
[486]	(χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν	καὶ	~χασμῷο οὐκ ἔχων ὅτι εἴποις,
[516]	οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε	καὶ	χείρους; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[482]	εἶναι ἀνάρμοστόν τε ~καὶ διαφωνεῖν,	καὶ	χορὸν ᾧ χορηγοίην, (καὶ πλείστους
[466]	ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ οἱ τύραννοι,	καὶ	χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ
[511]	ἔλεγον, καὶ αὐτὸν καὶ παῖδας	καὶ	χρήματα καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς
[479]	~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι τοῦ μεγίστου κακοῦ,	καὶ	χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους καὶ
[452]	~ποιήσας, ἰατρός τε καὶ παιδοτρίβης	καὶ	χρηματιστής, καὶ εἴποι πρῶτον μὲν
[518]	τούτων ἄρχειν πασῶν τῶν τεχνῶν	~καὶ	χρῆσθαι τοῖς τούτων ἔργοις διὰ
[496]	γίγνεται κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον	καὶ	χρόνον εἴτε ~ψυχῆς εἴτε σώματος
[465]	καὶ ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν	καὶ	χρώμασιν καὶ λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν
[474]	τἆλλα πάντα οὕτω καὶ σχήματα	καὶ	χρώματα ἢ διὰ ἡδονήν τινα
[474]	καλὰ πάντα, οἷον καὶ σώματα	καὶ	χρώματα καὶ σχήματα καὶ φωνὰς
[478]	ὃς ἂν τὰ μέγιστα ἀδικῶν	καὶ	χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται ~ὥστε
[518]	τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους ~αἰτιάσονται	καὶ	ψέξουσιν καὶ κακόν τι ποιήσουσιν,
[492]	~ἀνθρώπων νόμον τε καὶ λόγον	καὶ	ψόγον; ἢ πῶς οὐκ ἂν
[506]	~ἕκαστον τῶν ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ.	~καὶ	ψυχὴ ἄρα κόσμον ἔχουσα τὸν
[464]	(ἐλέγξει. σῶμά που καλεῖς τι	καὶ	ψυχήν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;
[513]	τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ σῶμα	καὶ	ψυχήν, μίαν μὲν πρὸς ἡδονὴν
[506]	ἑκάστου, καὶ σκεύους καὶ σώματος	καὶ	ψυχῆς αὖ καὶ ~ζῴου παντός,
[477]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν χρημάτων (καὶ σώματος	καὶ	ψυχῆς, τριῶν ὄντων, τριττὰς εἴρηκας
[494]	καὶ πρῶτον μὲν εἰπὲ εἰ	καὶ	ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα
[489]	βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους;	καὶ	ὦ θαυμάσιε πρᾳότερόν με προδίδασκε,
[520]	γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις δ' ἔγωγε	καὶ	ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις τε καὶ
[519]	ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς γεγονώς τε	~καὶ	ὢν ἔπειτα πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης)
[512]	~καὶ τῆς τέχνης τῆς ἐκείνου,	καὶ	ὡς ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν
[499]	ὄντος φίλου· νῦν δὲ ~ἐψεύσθην,	καὶ	ὡς ἔοικεν ἀνάγκη μοι κατὰ
[490]	ἴσως δεῖ πλεονεκτεῖν τῶν ~σπερμάτων	καὶ	ὡς πλείστῳ σπέρματι χρῆσθαι εἰς
[492]	εἶεν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δὴ	καὶ	ὥς γε σὺ λέγεις δεινὸς
[523]	τῆς ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς	καὶ	ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα
[522]	αὐτοῖς λέγειν, ἃς οὗτοι εὐεργεσίας	καὶ	~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ οὔτε
[502]	εἰ δέ τι τυγχάνει ἀηδὲς	καὶ	ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ καὶ λέξει
[495]	τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι ἀγαθαὶ καὶ	κακαί;	ἀλλ' ἔτι καὶ νῦν λέγε
[499]	οὖν ἀγαθαὶ μὲν αἱ ὠφέλιμοι,	κακαὶ	δὲ αἱ βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[499]	γε αἱ ἀγαθόν τι ποιοῦσαι,	κακαὶ	δὲ αἱ κακόν τι; ~(Καλλίκλης)
[499]	αἱ μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ	κακαί·	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[499]	ἀγαθαί, αἱ δὲ (τἀναντία τούτων	~κακαί;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[507]	μὲν ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα πράττων	δίκαι'	ἂν πράττοι, περὶ δὲ ~θεοὺς
[523]	~νῦν μὲν γὰρ κακῶς αἱ	δίκαι	δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ
[523]	μέλλοιεν τελευτᾶν· ~κακῶς οὖν αἱ	δίκαι	ἐκρίνοντο. ὅ τε οὖν Πλούτων
[501]	τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ μὲν	τεχνικαί,	~προμήθειάν τινα ἔχουσαι τοῦ βελτίστου
[488]	καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ	μεγάλαι	πόλεις ἐπὶ τὰς σμικρὰς κατὰ
[458]	ἐννοεῖν καὶ τὸ τῶν παρόντων.	πάλαι	γάρ τοι, πρὶν καὶ ὑμᾶς
[456]	~ταῦτα καὶ θαυμάζων, ὦ Γοργία,	πάλαι	ἐρωτῶ τίς ποτε ἡ δύναμίς
[491]	ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε καὶ	πάλαι	λέγω. πρῶτον μὲν τοὺς κρείττους
[489]	εἶναι ἢ τὸ βελτίους; οὐ	~πάλαι	σοι λέγω ὅτι ταὐτόν φημι
[499]	ταῦτα ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης)	~πάλαι	τοί σου ἀκροῶμαι, ὦ Σώκρατες,
[489]	μέν, ὦ δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς	πάλαι	τοπάζω τοιοῦτόν τί σε λέγειν
[454]	τοῦτο τὸ ἔργον, ἀλλὰ καὶ	ἄλλαι,	δικαίως ~ὥσπερ περὶ τοῦ ζωγράφου
[450]	οἷον ~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία καὶ	ἄλλαι	πολλαί. τὰς τοιαύτας (μοι δοκεῖς
[450]	γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική γε καὶ	ἄλλαι	πολλαὶ τέχναι, ὧν ἔνιαι σχεδόν
[501]	τινες καὶ περὶ ψυχὴν τοιαῦται	ἄλλαι	πραγματεῖαι, αἱ μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν
[459]	περὶ τὰ ἄλλα ~ὧν αἱ	ἄλλαι	τέχναι, αὐτὰ μὲν οὐκ εἰδώς,
[453]	ἡ ῥητορικὴ ~μόνη ἢ καὶ	ἄλλαι	τέχναι; λέγω δὲ τὸ τοιόνδε·
[450]	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ αἱ	ἄλλαι	τέχναι, ὦ Γοργία, οὕτως (ἔχουσιν·
[451]	λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ ~καὶ	ἄλλαι	τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν ἡ
[450]	ἔχουσι ταῖς πράξεσιν, αἱ δὲ	πολλαὶ	πλείους, καὶ τὸ παράπαν ~πᾶσα
[450]	~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι	πολλαί.	τὰς τοιαύτας (μοι δοκεῖς ~λέγειν,
[448]	ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος) ~ὦ (Χαιρεφῶν)	πολλαὶ	τέχναι ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ
[450]	καὶ πεττευτική γε καὶ ἄλλαι	πολλαὶ	τέχναι, ὧν ἔνιαι σχεδόν τι
[449]	~νὴ τὴν Ἥραν, ὦ Γοργία,	ἄγαμαί	γε τὰς ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ
[485]	μὲν γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν	ἄγαμαι,	καὶ ~πρέπειν μοι δοκεῖ, καὶ
[482]	ἔγωγε κατ' αὐτὸ τοῦτο οὐκ	ἄγαμαι	Πῶλον, ὅτι σοι συνεχώρησεν τὸ
[469]	διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω (μέγα ἐγὼ	δύναμαι	ἐν τῇδε τῇ πόλει, εἰ
[526]	ἄλλους πάντας ἀνθρώπους, καθ' ὅσον	~δύναμαι,	καὶ δὴ καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ
[455]	γάρ τοι ~οὐδ' αὐτός πω	δύναμαι	κατανοῆσαι ὅτι λέγω. ὅταν περὶ
[474]	λέγω ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα	ἐπίσταμαι,	αὐτὸν πρὸς ὃν ἄν μοι
[484]	πως τὸ γὰρ ᾆσμα οὐκ	ἐπίσταμαι	λέγει δ' ὅτι οὔτε πριάμενος
[474]	ἐῶ χαίρειν, καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν	ἐπίσταμαι,	τοῖς δὲ (πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι.
[471]	σοῦ νῦν, ὡς σὺ οἴει,	~ἐξελήλεγμαι	τούτῳ τῷ λόγῳ, φάσκων τὸν
[507]	~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα οὕτω	τίθεμαι	καί φημι ταῦτα ἀληθῆ εἶναι·
[488]	τὸ ~δίκαιον εἶναι, ἢ ὀρθῶς	μέμνημαι;	~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον καὶ
[520]	οὐ γὰρ δὴ τῇ βραδυτῆτι	οἶμαι	ἀδικοῦσιν ~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ·
[472]	ὁμολογοῦντα περὶ ὧν λέγω, οὐδὲν	οἶμαι	ἄξιον λόγου μοι ~πεπεράνθαι περὶ
[483]	ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ	οἶμαι	αὐτοὶ ἂν τὸ ἴσον ἔχωσιν
[497]	δὲ βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι	~οἶμαι	γάρ σοι οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι·
[454]	ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς ἐγὼ	οἶμαι.	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[495]	ἢ ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ·	οἶμαι	δέ γε οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν
[526]	καὶ ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν,	οἶμαι	δὲ καὶ ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ
[525]	~ὅστις ἂν τοιοῦτος τύραννος ᾖ·	οἶμαι	δὲ καὶ τοὺς πολλοὺς εἶναι
[472]	ἂν (ἡμῖν ὁ λόγος ᾖ·	οἶμαι	δὲ οὐδὲ σοί, ἐὰν μὴ
[474]	πείρασαι τοῦ ἐλέγχου οἷον ἐγὼ	οἶμαι	δεῖν εἶναι. ἐγὼ γὰρ ὧν
[496]	εἴτε σώματος βούλει; οὐδὲν γὰρ	οἶμαι	διαφέρει. ἔστι ταῦτα ἢ οὔ;
[511]	~μὲν ἐξ Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ,	οἶμαι	δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο, ἐὰν δὲ
[523]	μὲν ἡγήσῃ μῦθον, ὡς ἐγὼ	οἶμαι,	ἐγὼ δὲ ~λόγον· ὡς ἀληθῆ
[486]	~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ· νῦν	οἶμαι	ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ
[490]	ἔστιν ἃ λέγω. τοῦτο γὰρ	οἶμαι	ἐγὼ τὸ δίκαιον εἶναι φύσει,
[497]	οὔπω εἶδες ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης)	οἶμαι	ἔγωγε· ἀλλὰ τί τοῦτο; ~(Σωκράτης)
[498]	φρόνιμοι ἢ οἱ ἄφρονες; ~(Καλλίκλης)	οἶμαι	ἔγωγε οὐ πολύ τι διαφέρειν.
[510]	παρὰ τούτῳ μέγα δυνήσεται; ἀλλ'	οἶμαι	ἔγωγε, πᾶν τοὐναντίον οὑτωσὶ ἡ
[501]	μηδὲν σκοπούμενον τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης)	οἶμαι	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν
[505]	εἶναι οὕτως. εἰ μέντοι ποιήσομεν,	οἶμαι	~ἔγωγε χρῆναι πάντας ἡμᾶς φιλονίκως
[496]	γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν μέρει	οἶμαι	ἑκάτερον καὶ λαμβάνει καὶ ἀπολλύει;
[525]	συνεχόμενον ὡς ἀνίατον οὐ γὰρ	~οἶμαι	ἐξῆν αὐτῷ· διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος
[511]	ἐν μετρίῳ ~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ	οἶμαι	ἐπίσταται ὅτι ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς
[486]	οὕτως ἔχειν ὡς ἐγὼ σὲ	οἶμαι	ἔχειν καὶ τοὺς ~ἄλλους τοὺς
[496]	ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ	(οἶμαι	καὶ ἄλογον γίγνεται· ἦ γάρ;
[474]	τὰ ~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ δὴ	οἶμαι	καὶ ἐμὲ καὶ σὲ καὶ
[505]	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ	οἶμαι	λυσιτελεῖ μετὰ μοχθηρίας σώματος ζῆν
[521]	προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οἶμαι	μετ' ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα μὴ
[484]	(πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ γε	οἶμαι	οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ εἰς
[483]	ἄλλῳ οὗ ἂν κήδηται. ἀλλ'	οἶμαι	οἱ τιθέμενοι ~τοὺς νόμους οἱ
[457]	ἐστιν, ~ἀλλ' οἱ μὴ χρώμενοι	οἶμαι	ὀρθῶς. ὁ αὐτὸς δὴ λόγος
[467]	καὶ πράγματ' ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο	οἶμαι	οὗ ἕνεκα πλέουσιν, πλουτεῖν· ~πλούτου
[483]	τις ἔχοι τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ'	οἶμαι	οὗτοι κατὰ ~φύσιν τὴν τοῦ
[472]	καὶ ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ αὖ	οἶμαι.	παραβαλόντες οὖν παρ' ἀλλήλους σκεψώμεθα
[514]	δοῦλος ἢ ἐλεύθερος; ~κἂν ἐγὼ	οἶμαι	περὶ σοῦ ἕτερα τοιαῦτα ἐσκόπουν·
[457]	καὶ τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν δὲ	οἶμαι	ῥητορικὸς γενόμενός τις ~κᾆτα ταύτῃ
[450]	~ἀλλ' οὔτοι τούτων γε οὐδεμίαν	οἶμαί	σε βούλεσθαι ῥητορικὴν καλεῖν, οὐχ
[453]	μὴν ~ἀλλ' ὑποπτεύω γε ἣν	οἶμαί	σε λέγειν καὶ περὶ ὧν·
[450]	ὦ Γοργία, λέγεις; ἀλλ' οὐκ	οἶμαί	σε οὔτε τὴν ἀριθμητικὴν οὔτε
[485]	οὕτως αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ'	οἶμαι	τὸ ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν.
[492]	ἡ ἐπιθυμία γίγνηται. ~ἀλλὰ τοῦτ'	οἶμαι	τοῖς πολλοῖς οὐ δυνατόν· ~ὅθεν
[458]	ἢ ἄλλον ἀπαλλάξαι. οὐδὲν γὰρ	οἶμαι	~τοσοῦτον κακὸν εἶναι ἀνθρώπῳ, ὅσον
[450]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ	οἶμαι	τῶν τεχνῶν τῶν μὲν ἐργασία
[484]	τὸ δίκαιον. ἐὰν δέ γε	οἶμαι	φύσιν ~ἱκανὴν γένηται ἔχων ἀνήρ,
[483]	αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ δέ γε	οἶμαι	φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει ~(αὐτό, ὅτι
[482]	ἅπαντι τῷ βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε	οἶμαι,	ὦ βέλτιστε, καὶ τὴν λύραν
[457]	ἀλλ' οὐ τὸν διδάξαντα. ~(Σωκράτης)	~οἶμαι,	ὦ Γοργία, καὶ σὲ ἔμπειρον
[460]	ἐστιν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγὼ μὲν	οἶμαι,	ὦ Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ μὴ
[449]	διὰ ~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ γὰρ	οἶμαι,	ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς τοῦτο ποιεῖν.
[517]	~λέγομεν. ἐγὼ γοῦν σε πολλάκις	οἶμαι	ὡμολογηκέναι καὶ ἐγνωκέναι ὡς ἄρα
[474]	ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ (πολλοῖς οὐδὲ	~διαλέγομαι.	ὅρα οὖν εἰ ἐθελήσεις ἐν
[467]	ἔχεις ~ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι	ψεύδομαι,	εἰ δὲ μή, αὐτὸς ἀποκρίνου.
[492]	μέν, λέγειν δὲ οὐκ ἐθέλουσιν.	δέομαι	οὖν ~ἐγώ σου μηδενὶ τρόπῳ
[524]	~τούτων τῶν λόγων τοιόνδε τι	λογίζομαι	συμβαίνειν. ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν,
[513]	~πολλῶν πάθος· οὐ πάνυ σοι	πείθομαι.	~(Σωκράτης) ~ὁ δήμου γὰρ ἔρως,
[451]	λέγεις (καὶ οὐδέν πω σαφές.	~οἴομαι	γάρ σε ἀκηκοέναι ἐν τοῖς
[521]	Καλλίκλεις, ὡς ἀληθῶς, εἰ μὴ	οἴομαι	ἐν τῇδε τῇ πόλει ~ὁντινοῦν
[454]	πίστις, ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας)	οἴομαι	μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἄλλο.
[449]	φῶμεν δυνατὸν εἶναι ποιεῖν; ~(Γοργίας)	~ἐπαγγέλλομαί	γε δὴ ταῦτα οὐ μόνον
[506]	μοι καὶ τοῖς ἄλλοις δοκεῖν.	βούλομαι	γὰρ ἔγωγε καὶ ~αὐτὸς ἀκοῦσαί
[447]	ἆρα ἐθελήσειεν ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι;	~βούλομαι	γὰρ πυθέσθαι παρ' αὐτοῦ τίς
[449]	βούλει με καλεῖν. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ	βούλομαι.	~(Γοργίας) κάλει δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[493]	~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν ὃ ἐγὼ	βούλομαί	σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν πως οἷός
[519]	ἀκούω τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι.	~αἰσθάνομαι	γάρ, ὅταν ἡ πόλις τινὰ
[455]	ἐγώ τινας σχεδὸν καὶ συχνοὺς	~αἰσθάνομαι,	οἳ ἴσως αἰσχύνοιντ' ἄν σε
[481]	Ἀθηναίων ~δήμου καὶ τοῦ Πυριλάμπους.	αἰσθάνομαι	οὖν σου ἑκάστοτε, καίπερ ὄντος
[484]	δικαιῶν τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί·	τεκμαίρομαι	~ἔργοισιν Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει
[447]	ὦ Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ καὶ	ἰάσομαι.	φίλος γάρ μοι (Γοργίας) ὥστ'
[449]	λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν ἀλλὰ	(πειράσομαί	γε ὡς διὰ βραχυτάτων. καὶ
[473]	ὦ Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης)	~πειράσομαι	δέ γε καὶ σὲ ποιῆσαι,
[526]	πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν	πειράσομαι	~τῷ ὄντι ὡς ἂν δύνωμαι
[463]	τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ	πειράσομαι	φράσαι ὅ γέ μοι φαίνεται
[455]	ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγώ σοι	πειράσομαι,	ὦ Σώκρατες, σαφῶς ἀποκαλύψαι τὴν
[506]	καί με ἐὰν ἐξελέγχῃς, οὐκ	~ἀχθεσθήσομαί	σοι ὥσπερ σὺ ἐμοί, ἀλλὰ
[453]	ἕνεκα δὴ αὐτὸς ὑποπτεύων σὲ	ἐρήσομαι,	ἀλλ' οὐκ αὐτὸς λέγω; οὐ
[447]	ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ	ἐρήσομαι.	εἰπέ μοι, ὦ Γοργία, ἀληθῆ
[453]	περὶ ὧν· οὐδὲν μέντοι ἧττον	ἐρήσομαί	~σε τίνα ποτὲ λέγεις τὴν
[506]	ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος	συγχωρήσομαι.	λέγω μέντοι ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ
[450]	αὐτὴν βούλει καλεῖν; τάχα δὲ	εἴσομαι	σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν ἡμῖν
[522]	ἴσως, ὅτι ἂν τύχω, τοῦτο	πείσομαι.	~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν σοι, ὦ
[449]	Σώκρατες, εἰ δὴ ὅ γε	εὔχομαι	εἶναι, ὡς ἔφη Ὅμηρος, βούλει
[526]	ὑπό τε τούτων τῶν λόγων	πέπεισμαι,	~καὶ σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι τῷ
[462]	δοκεῖ εἶναι; ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ	πέπυσμαι	ὅτι ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν φῂς
[457]	πρῶτον ἔλεγες περὶ τῆς ῥητορικῆς·	φοβοῦμαι	οὖν ~διελέγχειν σε, μή με
[463]	δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ καλὸν	ἡγοῦμαι	εἶναι. ἐγὼ δὲ αὐτῷ οὐκ
[463]	πρότερον εἴτε καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν	ἡγοῦμαι	εἶναι τὴν ῥητορικὴν πρὶν ἂν
[485]	καὶ ~πρέπειν μοι δοκεῖ, καὶ	ἡγοῦμαι	ἐλεύθερόν τινα εἶναι τοῦτον τὸν
[473]	ἐμοὶ λέγειν· φίλον γάρ σε	~ἡγοῦμαι.	νῦν μὲν οὖν ἃ διαφερόμεθα
[458]	~ἐλεγξάντων· μεῖζον γὰρ αὐτὸ ἀγαθὸν	ἡγοῦμαι,	ὅσῳπερ μεῖζον ἀγαθόν ἐστιν ~αὐτὸν
[526]	λόγων πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ ὅπως	ἀποφανοῦμαι	τῷ κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην τὴν
[521]	λόγος ὅνπερ πρὸς Πῶλον ἔλεγον·	~κρινοῦμαι	γὰρ ὡς ἐν παιδίοις ἰατρὸς
[466]	ταῦτ' ἐστιν τὰ ἐρωτήματα, καὶ	ἀποκρινοῦμαί	γέ σοι πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ
[515]	ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν· ἐγὼ ὑπὲρ σοῦ	ἀποκρινοῦμαι.	εἰ ~τοίνυν τοῦτο δεῖ τὸν
[463]	εἶναι. ἐγὼ δὲ αὐτῷ οὐκ	ἀποκρινοῦμαι	πρότερον εἴτε καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν
[452]	εἴποι ἂν ὁ χρηματιστής, ~ὡς	ἐγᾦμαι	πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων· (σκόπει δῆτα,
[461]	ἐξέσται μοι λέγειν ὁπόσα ἂν	βούλωμαι;	~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν πάθοις, ὦ
[505]	ἄνδρες ἔλεγον, εἷς ὢν ἱκανὸς	~γένωμαι.	ἀτὰρ κινδυνεύει ἀναγκαιότατον εἶναι οὕτως.
[463]	τὴν ῥητορικὴν πρὶν ἂν πρῶτον	ἀποκρίνωμαι	ὅτι ἐστίν. οὐ ~γὰρ δίκαιον,
[526]	πειράσομαι ~τῷ ὄντι ὡς ἂν	δύνωμαι	βέλτιστος ὢν καὶ ζῆν καὶ
[464]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή σοι, ἐὰν	δύνωμαι,	σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ λέγω. δυοῖν
[499]	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~πάλαι τοί σου	ἀκροῶμαι,	ὦ Σώκρατες, καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος ὅτι,
[447]	(Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν) τί	ἔρωμαι;	~(Σωκράτης) ὅστις ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν) πῶς
[454]	ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν τί σε	ἀνέρωμαι,	ὃ δοκεῖ ~μὲν δῆλον (εἶναι,
[487]	ἐμοὶ εἶ εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ	χρῶμαι;	ἐγώ σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς
[466]	σοῦ ἀποκρινομένου μὴ ἔχω ὅτι	χρήσωμαι,	ἀπότεινε ~καὶ σὺ λόγον, ἐὰν
[516]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε, ἵνα σοι	χαρίσωμαι.	~(Σωκράτης) ~καὶ τόδε τοίνυν μοι
[501]	ὁ λόγος καὶ Γοργίᾳ τῷδε	~χαρίσωμαι.	(Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ μὲν
[489]	Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν μοι ὁμολογήσῃς,	βεβαιώσωμαι	ἤδη ~παρὰ σοῦ, ἅτε ἱκανοῦ
[472]	σὲ αὐτὸν ἕνα ὄντα μάρτυρα	~παράσχωμαι	ὁμολογοῦντα περὶ ὧν λέγω, οὐδὲν
[483]	τοῦ δικαίου ταῦτα πράττουσιν, καὶ	ναὶ	μὰ Δία κατὰ νόμον γε
[511]	ἐν τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης)	ναὶ	μὰ Δία ὀρθῶς γέ σοι
[527]	καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται, καὶ	ναὶ	μὰ Δία σύ γε θαρρῶν
[473]	καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος)	ναὶ	μὰ Δία. ~(Σωκράτης) ὡς σύ
[489]	ἢ ἄλλους τινάς; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ	ναὶ	μὰ Δία τούτους λέγω, καὶ
[513]	φιλίαν τῷ Ἀθηναίων δήμῳ καὶ	~ναὶ	μὰ Δία τῷ Πυριλάμπους γε
[496]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν τὸ συμβαῖνον,
[516]	τί φῄς; οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους γε
[497]	τῶν ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν τῶν ἀγαθῶν
[499]	δὲ κακαί· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ μὲν
[467]	ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα πράττει; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἔστιν τι
[468]	δοκεῖ αὐτῷ· ἦ γάρ; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ ἃ
[478]	ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν ~ἐστιν; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι
[477]	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ὠφελεῖται ἄρα; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω
[477]	ἀπαλλάττεται ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἆρα οὖν τοῦ μεγίστου
[479]	διδόναι ἐμμονὴ τοῦ κακοῦ; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~δεύτερον ἄρα ἐστὶν τῶν
[520]	ἀργύριον διδῷ. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ ὅτι τοῦτο
[476]	ὀρθῶς κολάζων (δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) δίκαια ποιῶν ἢ οὔ;
[460]	καὶ ἀδίκου· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ τοίνυν σου τότε
[510]	ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα τις ἐννοήσειεν
[453]	γράφοντες ἄλλα πολλὰ ζῷα; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε μηδεὶς
[478]	γίγνεται πονηρίας ἡ δίκη. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα ὁ
[477]	κακὸν εἴη τῶν ~ὄντων. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία ἄρα καὶ
[476]	λόγος; τέμνεται γάρ τι. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ μέγα γε
[504]	οὐκοῦν καὶ πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) καὶ μὴν καὶ τὰ
[474]	τὴν μουσικὴν πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν τά γε
[460]	ὁ τὰ μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~καὶ ὁ τὰ ἰατρικὰ
[496]	ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) καὶ τάχος καὶ βραδυτῆτα;
[473]	σὺ δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους
[478]	ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην διδούς. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) κάκιστα ἄρα ζῇ ὁ
[499]	δὲ αὖ τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν ἀνιώμενον;
[499]	ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα
[478]	ὠφέλιμόν γε. ἦ γάρ; ~(Πῶλος)	(ναί.	~(Σωκράτης) ~μεγάλου γὰρ κακοῦ ἀπαλλάττεται,
[449]	τὴν τῶν μελῶν ποίησιν; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν Ἥραν, ὦ
[475]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) νῦν δέ γε κάκιον
[459]	γε ὤν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ μὴ ἰατρός
[455]	δίκαιόν τε καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐδ' ἄρα διδασκαλικὸς ὁ
[460]	τοῦ λόγου δίκαιον εἶναι. ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὁ
[454]	περὶ ὅτι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ῥητορικὴ μόνη
[460]	δίκαιος δίκαιά που πράττει. ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν
[479]	τὰ ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀποδέδεικται ὅτι ἀληθῆ
[520]	ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ τις αὐτὸ
[476]	δὲ πάσχει, ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ καλά, ἀγαθά;
[468]	τοῦ ἀγαθοῦ· ἢ οὔ; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ
[449]	ἱματίων ἐργασίαν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ μουσικὴ
[460]	μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ οὔ; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ὁ τὰ
[505]	μοχθηρῶς. ἢ οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὰς ἐπιθυμίας
[496]	τῆς ἐνδείας καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ τὸ πίνειν
[499]	καὶ μᾶλλον τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς
[515]	~χειρόνων. ἐποίει ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς ἤρχετο
[458]	βούληται παρὰ σοῦ μανθάνειν; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ πάντων ὥστ'
[449]	λέγειν γε ποιεῖ δυνατούς. ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ λέγειν,
[488]	κατὰ τὸν σὸν λόγον. ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τούτων νόμιμα
[510]	ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ τὸ μὲν
[498]	οἳ δὲ παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως χαίρειν
[498]	δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν καὶ
[450]	ἡμῖν τέχναι. ἦ γάρ; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ οἶμαι τῶν
[453]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πείθει; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα δημιουργός ἐστιν
[470]	καὶ παρ' ἐμοῦ ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~πότε οὖν σὺ φῂς
[498]	οἱ ἄφρονες, ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ οἱ δειλοὶ
[454]	ἄν, ὡς ἐγὼ οἶμαι. ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν
[501]	ἡ ἐν τοῖς ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ ἡ τῶν
[498]	ἀγαθοί εἰσιν οἱ χαίροντες; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) τί δέ; τοῖς ἀνιωμένοις
[516]	οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τί οὖν; οὐκ ἔδει
[477]	πενίας ἀπαλλάττει; οὐ χρηματιστική; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) τίς δὲ νόσου; οὐκ
[477]	~πονηρίας, πενίαν, νόσον, ἀδικίαν; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τίς οὖν τούτων τῶν
[496]	διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) τὸ δὲ πίνειν πλήρωσίς
[505]	ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ κολάζειν; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τὸ κολάζεσθαι ἄρα τῇ
[476]	καὶ τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα πάθος τῷ
[450]	ἔοικεν, περὶ λόγους ἐστίν. ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) τούς γε περὶ τὰ
[475]	οὐκοῦν τῷ ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) τῷ κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν.
[475]	ἔσται· ἢ οὐκ ἀνάγκη; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πῶς ἐλέγετο
[480]	ἢ τάδε ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος)	ναί,	τοῦτό γε οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης)
[448]	εἶναι καλῶς ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Χαιρεφῶν) ~εἰ δέ γε ἧσπερ
[494]	ἀεὶ καὶ νύκτα καὶ (ἡμέραν	πιμπλάναι	αὐτά, ἢ τὰς ~ἐσχάτας λυποῖτο
[503]	ἀρετήν, ἀληθής, τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας	ἀποπιμπλάναι	καὶ τὰς αὑτοῦ καὶ τὰς
[505]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὰς ἐπιθυμίας	ἀποπιμπλάναι,	οἷον πεινῶντα φαγεῖν ὅσον βούλεται
[492]	δι' ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν, καὶ	ἀποπιμπλάναι	ὧν ἂν ἀεὶ ἡ ἐπιθυμία
[483]	ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ ~κρεῖττόν ἐστιν	τεθνάναι	ἢ ζῆν, ὅστις ἀδικούμενος καὶ
[469]	σὺ ὁρᾷς αὐτίκα μάλα δεῖν	τεθνάναι,	τεθνήξει ~οὗτος ὃν ἂν δόξῃ·
[527]	ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν καὶ	τεθνάναι.	τούτῳ οὖν ἑπώμεθα, καὶ τοὺς
[506]	σύ, ὦ ~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις	συνδιαπερᾶναι	τὸν λόγον, ἀλλ' οὖν ἐμοῦ
[520]	περὶ ἐκείνων λέγοις, οἳ φάσκοντες	προεστάναι	τῆς πόλεως καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως
[482]	ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ	φάναι	διδάξειν διὰ τὸ ἔθος τῶν
[486]	ταῦτα ~ἀφείς, εἴτε ληρήματα χρὴ	φάναι	εἶναι εἴτε φλυαρίας, ἐξ ὧν
[520]	ἢ πόλιν, αἰσχρὸν νενόμισται μὴ	φάναι	συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή τις αὐτῷ
[507]	οὐκ ἔχω παρὰ ταῦτα ἄλλα	φάναι,	ὦ φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ δ'
[453]	τις ~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος	εἰδέναι	αὐτὸ τοῦτο περὶ ὅτου ὁ
[459]	δ' ἐν τοῖς πολλοῖς δοκεῖν	εἰδέναι	~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα οὐκ εἰδότα
[454]	εἰδέναι ἢ ἐξ ἧς ~τὸ	εἰδέναι;	~(Γοργίας) δῆλον δήπου, ὦ Σώκρατες,
[454]	ἧς πιστεύειν γίγνεται ἄνευ τοῦ	εἰδέναι	ἢ ἐξ ἧς ~τὸ εἰδέναι;
[459]	(μᾶλλον τοῦ εἰδότος; ἢ ἀνάγκη	εἰδέναι,	καὶ ~δεῖ προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι
[461]	μὴ οὐχὶ ~καὶ τὰ δίκαια	εἰδέναι	καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ
[515]	ἐρωτῶ, ἀλλ' ὡς ἀληθῶς βουλόμενος	εἰδέναι	ὅντινά ποτε ~τρόπον οἴει δεῖν
[459]	τὰ πράγματα οὐδὲν δεῖ αὐτὴν	εἰδέναι	ὅπως ἔχει, μηχανὴν (δέ τινα
[489]	~κρεῖττον, καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς	εἰδέναι	ὅτι λέγεις. οὐ γὰρ δήπου
[474]	μὲν οὖν· καὶ γὰρ ἐπιθυμῶ	εἰδέναι	ὅτι ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης) ~λέγε
[518]	τοῖς τούτων ἔργοις διὰ τὸ	εἰδέναι	ὅτι χρηστὸν καὶ πονηρὸν τῶν
[459]	περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν	~εἰδέναι	οὐκ εἰδὼς ἐν οὐκ εἰδόσιν
[460]	σύ τινα ποιήσῃς, ἀνάγκη αὐτὸν	~εἰδέναι	τὰ δίκαια καὶ τὰ ἄδικα
[472]	ὧν εἰδέναι τε κάλλιστον μὴ	εἰδέναι	τε αἴσχιστον· τὸ ~γὰρ κεφάλαιον
[472]	σχεδόν τι ταῦτα περὶ ὧν	εἰδέναι	τε κάλλιστον μὴ εἰδέναι τε
[505]	ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν πρὸς τὸ	εἰδέναι	τὸ ἀληθὲς τί ἐστιν ~περὶ
[454]	μὲν πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ	εἰδέναι,	~τὸ δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ
[459]	φαίνεσθαι τοῖς οὐκ εἰδόσι μᾶλλον	εἰδέναι	τῶν εἰδότων. ~(Γοργίας) ~οὐκοῦν πολλὴ
[464]	τὰ βέλτιστα σιτία τῷ σώματι	εἰδέναι,	~ὥστ' εἰ δέοι ἐν παισὶ
[495]	πράττουσιν οὐ τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος	πεπονθέναι;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν,
[485]	ἐπιεικῶς ἔχω φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν	πεπονθέναι	νῦν ὅπερ ὁ ~Ζῆθος πρὸς
[480]	ὧν ἂν κήδηται, αὐτὸν ἑκόντα	ἰέναι	ἐκεῖσε ~ὅπου ὡς τάχιστα δώσει
[514]	διακειμένων, νοῦν ἐχόντων ἦν ἂν	ἰέναι	ἐπὶ τὰ δημόσια ~ἔργα· εἰ
[523]	~δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν,	ἰέναι.	~Τούτων δὲ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου
[490]	~καὶ πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον	περιιέναι;	~(Καλλίκλης) ποίων ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[506]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, χρῆναί πω	(ἀπιέναι,	ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε τὸν λόγον·
[462]	πάθοιμι, ~εἰ μὴ ἐξέσται (μοι	ἀπιέναι	καὶ μὴ ἀκούειν σου; ~ἀλλ'
[457]	ἔμπειρον εἶναι πολλῶν λόγων καὶ	καθεωρακέναι	ἐν ~αὐτοῖς τὸ τοιόνδε, ὅτι
[517]	ἐγὼ γοῦν σε πολλάκις οἶμαι	ὡμολογηκέναι	καὶ ἐγνωκέναι ὡς ἄρα διττὴ
[454]	καὶ τόδε ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι	μεμαθηκέναι;	~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης) τί δέ;
[454]	οὖν ταὐτὸν δοκεῖ σοι εἶναι	μεμαθηκέναι	καὶ πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις ~καὶ
[515]	ταυτὶ γὰρ ἔγωγε ἀκούω, ~Περικλέα	πεποιηκέναι	Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ δειλοὺς καὶ
[515]	τί ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις βελτίω	πεποιηκέναι	ἄνθρωπον τῇ συνουσίᾳ τῇ σῇ;
[518]	καί φασι μεγάλην τὴν πόλιν	πεποιηκέναι	~αὐτούς· ~ὅτι δὲ οἰδεῖ καὶ
[519]	σοι ἄλογον εἶναι ἀγαθὸν ~φάσκοντα	πεποιηκέναι	τινὰ μέμφεσθαι τούτῳ ὅτι ὑφ'
[471]	~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ δὲ διαλέγεσθαι	ἠμεληκέναι·	καὶ νῦν ἄλλο τι οὗτός
[510]	τοῦτό ~μοι δοκεῖς πάνυ καλῶς	εἰρηκέναι.	~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ τόδε
[448]	ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν γὰρ καὶ	ἀπειρηκέναι	μοι ~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ ἄρτι
[459]	ἔχει, μηχανὴν (δέ τινα ~πειθοῦς	ηὑρηκέναι	ὥστε φαίνεσθαι τοῖς οὐκ εἰδόσι
[486]	ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ	ἐντετυχηκέναι.	~(Καλλίκλης) τί δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ
[454]	~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης) τί δέ;	πεπιστευκέναι;	~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν
[454]	δοκεῖ σοι εἶναι μεμαθηκέναι καὶ	πεπιστευκέναι,	καὶ μάθησις ~καὶ πίστις, ἢ
[517]	σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ	ἐγνωκέναι	ὡς ἄρα διττὴ ~αὕτη τις
[448]	εἰσὶν ἐκ τῶν ἐμπειριῶν ἐμπείρως	~ηὑρημέναι·	ἐμπειρία μὲν γὰρ ποιεῖ τὸν
[501]	αἱ δὲ τούτου μὲν ~ὀλιγωροῦσαι,	ἐσκεμμέναι	δ' αὖ, ὥσπερ ἐκεῖ, τὴν
[501]	ἢ χείρων τῶν ἡδονῶν, οὔτε	σκοπούμεναι	~οὔτε μέλον αὐταῖς ἄλλο ἢ
[503]	ὅτι αἳ μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν	πληρούμεναι	βελτίω ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας
[516]	αὐτούς, ὡς ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους	γεγονέναι	ἀντὶ ~ἀδικωτέρων ὑπ' ἐκείνου, εἴπερ
[503]	ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους	~γεγονέναι,	ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν
[484]	ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων ἄπειρον	γεγονέναι	(ἐστὶν ὧν χρὴ ἔμπειρον εἶναι
[515]	λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα βελτίους	~γεγονέναι,	ἢ πᾶν τοὐναντίον διαφθαρῆναι ὑπ'
[517]	~δοκοῦσι τῶν γε νῦν διακονικώτεροι	γεγονέναι	καὶ μᾶλλον οἷοί τε ἐκπορίζειν
[503]	εἴη τοιοῦτον ἄνδρα τούτων τινὰ	~(γεγονέναι)	οὐκ ἔχω ἔγωγε πῶς εἴπω.
[515]	ἔτι σοι ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ πολῖται	γεγονέναι,	(Περικλῆς καὶ Κίμων καὶ Μιλτιάδης
[451]	πω σαφές. ~οἴομαι γάρ σε	ἀκηκοέναι	ἐν τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων
[458]	ὅσῳπερ μεῖζον ἀγαθόν ἐστιν ~αὐτὸν	ἀπαλλαγῆναι	κακοῦ τοῦ μεγίστου ἢ ἄλλον
[469]	δόξῃ μοι τῆς κεφαλῆς αὐτῶν	καταγῆναι	δεῖν, ~κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα μάλα,
[456]	(ἂν φανῆναι τὸν ἰατρόν, ἀλλ'	αἱρεθῆναι	ἂν τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ
[456]	ἄλλῳ τινὶ συλλόγῳ ὁπότερον δεῖ	~αἱρεθῆναι	ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν φανῆναι τὸν
[506]	μέντοι ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ χρῆναι	διαπερανθῆναι	τὸν λόγον· εἰ δὲ μὴ
[482]	εἰ ~διδάξοι αὐτὸν ὁ (Γοργίας)	αἰσχυνθῆναι	αὐτὸν καὶ φάναι διδάξειν διὰ
[494]	δέ, ὡς ~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ	ἀπαισχυνθῆναι.	καὶ πρῶτον μὲν εἰπὲ εἰ
[482]	διὰ δὴ ταύτην τὴν ὁμολογίαν	~ἀναγκασθῆναι	ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ
[509]	Καλλίκλεις, πότερόν σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς	ἀναγκασθῆναι	ὁμολογεῖν ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις
[447]	ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν ἂν (ἡμῖν	διαλεχθῆναι;	~βούλομαι γὰρ πυθέσθαι παρ' αὐτοῦ
[511]	ὠφέληκεν ~τῶν συμπλεόντων οὐκ ἐάσας	καταποντωθῆναι	καὶ οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι
[525]	τῆς φρουρᾶς, οἷ μέλλει ἐλθοῦσα	ἀνατλῆναι	τὰ προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει δὲ
[456]	δεῖ ~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν	φανῆναι	τὸν ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν
[515]	βελτίους ~γεγονέναι, ἢ πᾶν τοὐναντίον	διαφθαρῆναι	ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ γὰρ ἔγωγε
[506]	λέγω μέντοι ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ	χρῆναι	διαπερανθῆναι τὸν λόγον· εἰ δὲ
[458]	διαλεγώμεθα· εἰ δὲ καὶ ~δοκεῖ	χρῆναι	ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ
[527]	ἀσκήσαντες, τότε ἤδη, ἐὰν δοκῇ	χρῆναι,	~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον
[482]	νόμιζε τοίνυν καὶ παρ' ἐμοῦ	χρῆναι	ἕτερα τοιαῦτα ἀκούειν, καὶ μὴ
[505]	εἰ μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι ~ἔγωγε	χρῆναι	πάντας ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν πρὸς
[506]	μὲν οὐ δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,	χρῆναί	πω (ἀπιέναι, ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε
[447]	~(Καλλίκλης) ~πολέμου καὶ μάχης φασὶ	χρῆναι,	ὦ Σώκρατες, οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης)
[527]	ἀνδρὶ μελετητέον οὐ τὸ δοκεῖν	εἶναι	ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ εἶναι, καὶ
[467]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λέγεις	εἶναι	ἀγαθὸν μὲν σοφίαν τε καὶ
[519]	Φιλίου, οὐ δοκεῖ σοι ἄλογον	εἶναι	ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ μέμφεσθαι
[498]	τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ	εἶναι	ἀγαθούς, καὶ κακοὺς δὲ ~κακῶν;
[461]	αὖ ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον	εἶναι	ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ καὶ
[465]	οὖν ἐγώ φημι τὴν ῥητορικὴν	εἶναι,	ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ,
[513]	Καλλίκλεις· οὐ γὰρ μιμητὴν δεῖ	εἶναι	ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον ~τούτοις, εἰ
[500]	ὀψοποιικὴ οὔ μοι δοκεῖ τέχνη	εἶναι	ἀλλ' ~ἐμπειρία, ~(ἡ δ' ἰατρική,
[465]	τέχνην δὲ αὐτὴν οὔ ~φημι	εἶναι	ἀλλ' ἐμπειρίαν, ὅτι οὐκ ἔχει
[482]	καὶ τὴν λύραν μοι κρεῖττον	εἶναι	ἀνάρμοστόν τε ~καὶ διαφωνεῖν, καὶ
[462]	ῥητορικὴ εἶναι, χαρίζεσθαι οἷόν τε	εἶναι	ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ
[458]	οὐδὲν γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν	εἶναι	ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα (ψευδὴς περὶ
[499]	καὶ σοὶ συνδοκεῖ οὕτω, τέλος	εἶναι	ἁπασῶν τῶν πράξεων ~τὸ ἀγαθόν,
[496]	ἔλεγες πότερον ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν	~εἶναι;	αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης)
[452]	τοῖς ἀνθρώποις καὶ σὲ ~δημιουργὸν	εἶναι	αὐτοῦ. ~(Γοργίας) ~ὅπερ ἐστίν, ὦ
[468]	ὢν εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον	εἶναι	αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ ὂν κάκιον,
[460]	ἀνάγκη ἐκ τοῦ λόγου δίκαιον	εἶναι.	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα
[500]	σὺ εἶναι μέν τι ~ἀγαθόν,	εἶναι	δέ τι ἡδύ, ἕτερον δὲ
[458]	οὖν καὶ σὺ φῂς τοιοῦτος	εἶναι,	διαλεγώμεθα· εἰ δὲ καὶ ~δοκεῖ
[479]	~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ	εἶναι	διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ
[527]	τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ τὸ	εἶναι	δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον
[494]	ἢ τούτους τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας	εἶναι,	ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν ~δέονται;
[458]	ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν οἷός τ'	εἶναι,	~ἐάν τις βούληται παρὰ σοῦ
[466]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν οἴει	εἶναι,	ἐάν τις ποιῇ ταῦτα ἃ
[474]	ἐλέγχου οἷον ἐγὼ οἶμαι δεῖν	εἶναι.	ἐγὼ γὰρ ὧν ἂν λέγω
[454]	ἀνέρωμαι, ὃ δοκεῖ ~μὲν δῆλον	(εἶναι,	ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ
[463]	ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι	εἶναι.	ἐγὼ δὲ αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι
[473]	~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην	εἶναι	ἐγώ, καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ.
[509]	ἄλλως λέγων μὴ οὐ καταγέλαστος	εἶναι.	ἐγὼ μὲν ~οὖν αὖ τίθημι
[511]	δ' αὕτη σοι δοκεῖ σμικρὰ	εἶναι,	ἐγώ σοι ~(μείζω ταύτης ἐρῶ,
[507]	τίθεμαι καί φημι ταῦτα ἀληθῆ	εἶναι·	εἰ δὲ ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν
[481]	μοι δοκεῖ ἡ χρεία αὐτῆς	εἶναι,	εἰ δὴ καὶ ἔστιν τις
[520]	ὥστε καλὸν δοκεῖ τὸ σημεῖον	εἶναι,	εἰ εὖ ποιήσας ~ταύτην τὴν
[522]	ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη	εἶναι.	εἰ μὲν οὖν ἐμέ τις
[499]	ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον	εἶναι,	εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί τε καὶ
[516]	τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν ἐδόκει	εἶναι,	~εἰ παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν
[486]	~ἀφείς, εἴτε ληρήματα χρὴ φάναι	εἶναι	εἴτε φλυαρίας, ἐξ ὧν κενοῖσιν
[464]	~οὐκοῦν καὶ τούτων οἴει τινὰ	εἶναι	ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[517]	καὶ ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους	εἶναι	ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν
[517]	ἑτέρα διακονική ἐστιν, ᾗ δυνατὸν	εἶναι	ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν πεινῇ τὰ
[457]	περὶ παντὸς λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος	εἶναι	ἐν τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ
[463]	~πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα μόρια	εἶναι,	ἓν δὲ καὶ ἡ ὀψοποιική·
[499]	~κατ' ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ ἑκόντος	εἶναι	ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος φίλου· νῦν
[473]	ἄλλων ξένων; ταῦτα λέγεις ἀδύνατον	εἶναι	ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ, ὦ
[454]	ἢ οὐ δοκεῖ σοι ~(δίκαιον	εἶναι	ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι
[481]	ὦ Πῶλε, ἡ ῥητορικὴ χρήσιμος	εἶναι,	ἐπεὶ τῷ γε μὴ μέλλοντι
[516]	ἢ οὐ δοκεῖ σοι (κακὸς	~εἶναι	ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου, ὃς
[495]	ἡδὺ μὲν καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν	εἶναι,	ἐπιστήμην δὲ καὶ ἀνδρείαν καὶ
[507]	πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον καὶ ὅσιον	εἶναι.	~ἔστι ταῦτα. ~καὶ μὲν δὴ
[472]	εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον μὲν ἡγῇ	~εἶναι,	εὐδαίμονα δέ. ἄλλο τι ὡς
[509]	οὕτω καὶ κάλλος τοῦ δυνατὸν	εἶναι	~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν καὶ αἰσχύνη
[492]	εἰ μέλλει τις οἷον δεῖ	εἶναι,	ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς ὡς μεγίστας
[470]	~(Πῶλος) ~εὐδαίμων οὖν σοι δοκεῖ	εἶναι	ἢ ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα,
[492]	ἀρχῆς ὑπῆρξεν ἢ βασιλέων ~ὑέσιν	εἶναι	ἢ αὐτοὺς τῇ φύσει ἱκανοὺς
[508]	ἀδικοῦντι καὶ κάκιον καὶ αἴσχιον	εἶναι	ἢ ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα
[474]	τὰ καλά, τοῦ ἢ ὠφέλιμα	εἶναι	ἢ ἡδέα ἢ ἀμφότερα. ~(Πῶλος)
[517]	ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων γὰρ ποριστικὸν	εἶναι	ἢ κάπηλον ὄντα ἢ ~ἔμπορον
[488]	τι ἄλλο λέγεις τὸ ~δίκαιον	εἶναι,	ἢ ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ
[494]	κόσμιον βίον τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω	εἶναι,	ἢ οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης) ~οὐ
[450]	ἃς οὐ φῂς τὴν ῥητορικὴν	εἶναι·	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~πάνυ μὲν
[467]	~δοκεῖ καὶ σὺ ὁμολογεῖς κακὸν	εἶναι·	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[452]	αὑτῷ ~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν	εἶναι	ἢ τὴν σήν, φαῖμεν ἂν
[489]	ἄλλο τι λέγειν τὸ κρείττους	εἶναι	ἢ τὸ βελτίους; οὐ ~πάλαι
[494]	λέγεις τὸν τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον	εἶναι	ἢ τὸν τοῦ κοσμίου; πείθω
[466]	οὖν φῄς; κολακεία δοκεῖ σοι	εἶναι	ἡ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~κολακείας μὲν
[463]	φράσαι ὅ γέ μοι φαίνεται	εἶναι	ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν τοῦτο,
[468]	καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον	εἶναι	ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν ἢ μή;
[488]	ὄν, ἢ ἔστι βελτίω μὲν	εἶναι,	ἥττω δὲ καὶ ἀσθενέστερον, καὶ
[489]	~ἀλλ' οὐ τὸ πλέον δίκαιον	εἶναι,	καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[477]	πένεσθαι καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον	εἶναι	καὶ ~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν καὶ
[455]	γὰρ αὐτός τε φῂς ῥήτωρ	εἶναι	καὶ ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ
[485]	πικρόν τί μοι δοκεῖ χρῆμα	εἶναι	~καὶ ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα
[503]	ἕτερον τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε	εἶναι	καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν τὸ
[501]	γάρ, ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε	εἶναι,	καὶ ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον
[453]	τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ	εἶναι,	καὶ εἴ τι ἐγὼ συνίημι,
[512]	οἶδ' ὅτι φαίης ἂν βελτίων	εἶναι	καὶ ἐκ ~βελτιόνων. τὸ δὲ
[524]	ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ	εἶναι·	καὶ ἐκ ~τούτων τῶν λόγων
[469]	δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι	~εἶναι	καὶ ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε,
[464]	τοιοῦτον λέγω καὶ ἐν σώματι	εἶναι	καὶ ἐν ψυχῇ, ὃ ποιεῖ
[482]	ἕνα ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον	~εἶναι	καὶ ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ
[508]	ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα δεῖ	εἶναι	καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων, ὃ
[527]	δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ	εἶναι,	καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν
[513]	Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς	εἶναι	καὶ μέγα δύνασθαι ἐν τῇ
[494]	ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ τὸ ἀπιὸν	εἶναι,	καὶ μεγάλ' ἄττα τὰ ~τρήματα
[495]	~χαίροντας, ὅπως ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας	εἶναι,	καὶ μὴ διορίζηται τῶν ἡδονῶν
[491]	τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς μεγίστας	εἶναι	καὶ μὴ κολάζειν, ~(ταύταις δὲ
[488]	ὡμολόγησα, πάνυ με ἡγοῦ βλᾶκα	~εἶναι	καὶ (μηκέτι ποτέ με νουθετήσῃς
[477]	κατασκευῇ; κακίαν ἂν φήσαις ἀσθένειαν	εἶναι	καὶ νόσον καὶ ~αἶσχος καὶ
[526]	ἀντὶ πάντων τῶν ἐνθάδε ἀγώνων	εἶναι,	καὶ ὀνειδίζω σοι ὅτι οὐχ
[519]	~εἶναι, ὅσοι τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται	εἶναι	καὶ ὅσοι σοφισταί. καὶ γὰρ
[500]	ἑκατέρου δὲ αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ	εἶναι	καὶ παρασκευὴν τῆς κτήσεως, τὴν
[476]	τίς τι ποιεῖ, ἀνάγκη τι	εἶναι	καὶ πάσχον ὑπὸ τούτου τοῦ
[501]	ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν	~εἶναι	καὶ περὶ σῶμα καὶ περὶ
[449]	ῥητορικῆς γὰρ φῂς ἐπιστήμων τέχνης	(εἶναι	καὶ ποιῆσαι ἂν καὶ ~ἄλλον
[507]	~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους	εἶναι	καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον
[518]	ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν νόσων ~αἰτίους	εἶναι	καὶ τῆς ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων
[468]	βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον	εἶναι,	~καὶ τὸ ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν
[479]	τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον	εἶναι	καὶ τὸν μὴ διδόντα ~δίκην
[470]	τὸ ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν τε	εἶναι,	καὶ τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν
[456]	ἐν ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων	εἶναι	καὶ φίλων καὶ ἐχθρῶν, οὐ
[512]	σοι δοκεῖ κατὰ τὸν δικανικὸν	εἶναι;	καίτοι εἰ βούλοιτο λέγειν, ὦ
[498]	δέ γε παρουσίᾳ φῂς σὺ	εἶναι	κακοὺς τοὺς κακούς· ἢ οὐκέτι
[496]	ἄλλο τι ἢ ἡδὺ φῂς	εἶναι;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου
[511]	ἐπιστήμη σεμνή τίς σοι δοκεῖ	εἶναι;	~(Καλλίκλης) μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε.
[492]	λέγονται οἱ μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες	εἶναι.	~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι γὰρ ἂν
[496]	ἅπασαν ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν	εἶναι;	~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα.
[510]	ἢ τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον	εἶναι.	~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὡς
[502]	~ἀγάμεθα· κολακικὴν γὰρ αὐτήν φαμεν	εἶναι.	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν·
[502]	ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν	εἶναι;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[489]	εἰπέ, τίνας λέγεις τοὺς βελτίους	εἶναι;	~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[497]	κακῶς (πράττειν ἅμα ἀδύνατον φῂς	εἶναι.	~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον
[448]	~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν ἄρα φάσκοντες αὐτὸν	εἶναι	καλῶς ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί.
[505]	τοὺς μύθους φασὶ μεταξὺ θέμις	εἶναι	(καταλείπειν, ἀλλ' ~ἐπιθέντας κεφαλήν, ἵνα
[472]	ἐστίν, σὺ ἡγῇ οἷόν τε	εἶναι	~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά τε καὶ
[454]	~πότερον οὖν ταὐτὸν δοκεῖ σοι	εἶναι	μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις
[500]	ὡμολογήκαμεν ἐγώ τε καὶ σὺ	εἶναι	μέν τι ~ἀγαθόν, εἶναι δέ
[495]	καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές τινα	εἶναι	μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ.
[488]	καὶ ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν	εἶναι,	μοχθηρότερον δέ· ἢ ὁ αὐτὸς
[489]	καὶ οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα	εἶναι	νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν, ὦ σοφώτατε
[466]	ἃ ἂν δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα	εἶναι,	νοῦν μὴ ~ἔχων; καὶ τοῦτο
[526]	ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ	εἶναι·	ὁ δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ
[497]	ἐγὼ δ' οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν	εἶναι.	ὅθεν οὖν ἀπέλιπες ἀποκρίνου, εἰ
[458]	ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς τοιοῦτος	εἶναι	οἷον σὺ ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι
[519]	ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν	~εἶναι,	ὅσοι τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι
[470]	~δικαίως τις ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον	εἶναι,	ὅταν δὲ ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος)
[485]	καί μοι δοκεῖ δουλοπρεπές τι	εἶναι·	ὅταν δὲ (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις
[459]	πάντων ὥστ' ἐν ὄχλῳ πιθανὸν	εἶναι,	οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ ~(πείθοντα; ~(Γοργίας)
[499]	φῇ ~ἡδέα τε καὶ ἀγαθὰ	εἶναι;	οὐ ταῦτα ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις;
[508]	τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον	εἶναι,	οὐδέ γε τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε
[459]	οὐκ εἰδότα καὶ δοκεῖν ἀγαθὸν	εἶναι	οὐκ ὄντα; ἢ τὸ παράπαν
[507]	καὶ κολαστέον, ~εἰ μέλλει εὐδαίμων	εἶναι.	οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ ὁ σκοπὸς
[507]	μὴ προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ'	εἶναι	οὕτω. ~καὶ μὴν περὶ μὲν
[514]	οὐκ ~ἀνόητόν σοι δοκεῖ ἂν	εἶναι	οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[505]	ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ κινδυνεύει ἀναγκαιότατον	εἶναι	οὕτως. εἰ μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι
[486]	σῇ οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ σοι	εἶναι	οὕτως ἔχειν ὡς ἐγὼ σὲ
[484]	καὶ βοῦς καὶ τἆλλα κτήματα	εἶναι	πάντα τοῦ βελτίονός τε καὶ
[524]	ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ λόγῳ, οἷος	εἶναι	παρεσκεύαστο τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα
[450]	ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ	εἶναι	περὶ λόγους, ὀρθῶς λέγων, ~ὡς
[518]	τε καὶ διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους	~εἶναι	περὶ σώματος πραγματείαν, τὰς ἄλλας
[452]	κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν	εἶναι	πλοῦτον; ~φήσομεν. πῶς γὰρ οὔκ;
[471]	φάσκων τὸν ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα	εἶναι;	πόθεν, ~ὠγαθέ; καὶ μὴν οὐδέν
[449]	καὶ ἄλλους σε φῶμεν δυνατὸν	εἶναι	ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ
[517]	ψέγω τούτους ὥς γε διακόνους	εἶναι	πόλεως, ἀλλά μοι ~δοκοῦσι τῶν
[513]	σε ποιήσει, ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς	εἶναι,	πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν
[519]	πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι	εἶναι	πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν μαθητῶν ὡς
[457]	ὦ Γοργία, καὶ σὲ ἔμπειρον	εἶναι	πολλῶν λόγων καὶ καθεωρακέναι ἐν
[474]	κατὰ τὴν χρείαν λέγεις καλὰ	εἶναι,	πρὸς ὃ ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον
[507]	οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ ὁ σκοπὸς	εἶναι	πρὸς ὃν βλέποντα δεῖ ~ζῆν,
[462]	~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην φημὶ	εἶναι;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε
[462]	ὀψοποιία ἥτις μοι δοκεῖ τέχνη	εἶναι.	~(Πῶλος) ἐρωτῶ δή, τίς τέχνη
[462]	εἰ οὐ καλή μοι δοκεῖ	εἶναι;	~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ πέπυσμαι ὅτι
[466]	ὅτι ἂν αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον	εἶναι.	~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν τὸ
[473]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον	εἶναι.	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ
[477]	ἐν ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ τινα	εἶναι;	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[478]	ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα καὶ ~ὑγιῆ	εἶναι.	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[463]	καλὸν ἢ αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ γὰρ
[462]	ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν τίνα φῂς	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην
[462]	ὅτι ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν φῂς	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς
[495]	φήσω εἶναι, τὸ αὐτό φημι	~εἶναι.	~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις, τοὺς
[462]	ἄρα σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ	εἶναι;	~(Σωκράτης) ἔμοιγε, εἰ μή τι
[462]	τί σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα ὃ φῂς σὺ
[469]	~(Πῶλος) οὐκ ἄρτι ἄθλιον ἔφησθα	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως γε, ὦ
[517]	αὑτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν	εἶναι	σώματος, παντὶ τῷ μὴ εἰδότι
[507]	~τὸν βουλόμενον, ὡς ἔοικεν, εὐδαίμονα	(εἶναι	σωφροσύνην μὲν διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον,
[499]	τοι καὶ τρίς φασιν καλὸν	(εἶναι	τὰ καλὰ λέγειν τε καὶ
[494]	καὶ μεγάλ' ἄττα τὰ ~τρήματα	εἶναι	ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν
[498]	δὲ ~κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ	εἶναι	τὰς ἡδονάς, κακὰ δὲ τὰς
[513]	δ' οὖν ὅτι δύ' ἔφαμεν	εἶναι	τὰς παρασκευὰς ἐπὶ τὸ ἕκαστον
[470]	τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν ἄμεινον	εἶναι	ταῦτα ~ποιεῖν ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν,
[470]	~πότε οὖν σὺ φῂς ἄμεινον	εἶναι	ταῦτα ποιεῖν; εἰπὲ τίνα ὅρον
[523]	~καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν	εἶναι,	τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν
[507]	ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα	εἶναι	τελέως, τὸν δὲ ἀγαθὸν εὖ
[463]	ἡ ὀψοποιική· ὃ δοκεῖ μὲν	εἶναι	τέχνη, ~ὡς δὲ ὁ ἐμὸς
[509]	βλάβην; ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη ταύτην	εἶναι	τὴν αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ δύνασθαι
[492]	ἀδυναμίαν, ~καὶ αἰσχρὸν δή φασιν	εἶναι	τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν τοῖς
[492]	γέ ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο	εἶναι	τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα
[493]	πρὸς ἐμὲ (λέγων, τὴν ψυχὴν	~εἶναι·	τὴν δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν
[463]	φημι ἐγὼ τῆς κολακείας μόριον	~εἶναι	τὴν ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν λέληθα
[463]	εἴτε καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι	εἶναι	τὴν ῥητορικὴν πρὶν ἂν πρῶτον
[463]	ὁποῖον μόριον τῆς ~κολακείας φημὶ	εἶναι	τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή,
[463]	πῶς λέγεις πολιτικῆς μορίου εἴδωλον	εἶναι	τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ
[520]	(τὸ μὲν πάγκαλόν τι οἴει	εἶναι,	τὴν ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς.
[463]	~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ Γοργία,	εἶναί	τι ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν οὔ,
[472]	τις ὑπὸ πολλῶν καὶ δοκούντων	εἶναί	τι. ~καὶ νῦν περὶ ὧν
[495]	αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν, ἢ	εἶναί	τι τῶν ἡδέων ὃ οὐκ
[501]	δοκεῖ σοι ἱκανῶς λέγεσθαι, καὶ	~εἶναί	τινες καὶ περὶ ψυχὴν τοιαῦται
[474]	δοκεῖ σοι, ὦ ~Πῶλε, κάκιον	εἶναι,	τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι;
[508]	συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα ἦν, τὸ	εἶναι	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ
[475]	ἐν τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον	εἶναι	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)
[495]	καὶ νῦν λέγε πότερον φῂς	εἶναι	τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν,
[495]	ὁ λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω	εἶναι,	τὸ αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης)
[489]	σοι λέγω ὅτι ταὐτόν φημι	εἶναι	τὸ βέλτιον καὶ τὸ κρεῖττον;
[475]	ἔλεγες τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον	εἶναι,	τὸ δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος)
[461]	ὅτι εἰ μὲν κέρδος ἡγοῖο	εἶναι	τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον
[488]	ἄρτι αὖ σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον	εἶναι	τὸ ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον
[465]	αὐτὸ καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν φημι	(εἶναι	τὸ τοιοῦτον, ὦ Πῶλε τοῦτο
[452]	ὃ φῂς σὺ μέγιστον ἀγαθὸν	εἶναι	τοῖς ἀνθρώποις καὶ σὲ ~δημιουργὸν
[452]	~τὸ πείθειν ἔγωγ' οἷόν τ'	εἶναι	τοῖς λόγοις καὶ ἐν δικαστηρίῳ
[488]	μοι ἐπετίμησας, ~ποῖόν τινα χρὴ	εἶναι	τὸν ἄνδρα καὶ τί (ἐπιτηδεύειν
[460]	~οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν δίκαιον	εἶναι,	τὸν δὲ δίκαιον βούλεσθαι δίκαια
[507]	πράττοντα μακάριόν τε καὶ εὐδαίμονα	~εἶναι,	τὸν δὲ πονηρὸν καὶ κακῶς
[484]	γεγονέναι (ἐστὶν ὧν χρὴ ἔμπειρον	εἶναι	τὸν μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν καὶ
[499]	τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν	εἶναι	τὸν φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν.
[482]	σοι συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν αἴσχιον	εἶναι	τοῦ ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης γὰρ
[453]	(ῥητορικῆς καὶ περὶ τίνων αὐτὴν	~εἶναι.	τοῦ ἕνεκα δὴ αὐτὸς ὑποπτεύων
[493]	τί σε καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους	εἶναι	τοὺς κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων, ἢ
[464]	ὑπὸ ἕκαστον τῶν μορίων, προσποιεῖται	(εἶναι	τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ
[485]	δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα	εἶναι	τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ
[467]	ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα	εἶναι,	(τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ γὰρ
[453]	ὁ λόγος ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ	εἶναι	τούτων ἕνα· ἀξιῶ δὲ καὶ
[518]	~ἰατρικὴν κατὰ τὸ δίκαιον δεσποίνας	εἶναι	τούτων. ταὐτὰ οὖν ταῦτα ὅτι
[525]	οἶμαι δὲ καὶ τοὺς πολλοὺς	εἶναι	τούτων τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων
[466]	δύνασθαί γε λέγεις ἀγαθόν τι	εἶναι	τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν
[466]	τὸ μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν	εἶναι	τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ γὰρ
[504]	μὲν τοῦ σώματος τάξεσιν ~ὄνομα	εἶναι	ὑγιεινόν, ἐξ οὗ ἐν αὐτῷ
[492]	δὲ ὡς μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν	εἶναι	ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν,
[464]	ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ πλείστου ἀξία	εἶναι.	ὑπὸ μὲν οὖν τὴν ἰατρικὴν
[501]	μὲν ἄν σοι δοκῇ τούτων	εἶναι,	φάθι, ἣ δ' ἂν μή,
[470]	ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα	εἶναί	φημι, τὸν δὲ ἄδικον καὶ
[450]	περὶ τῶν καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς	εἶναι	φρονεῖν καὶ λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη.
[490]	γὰρ οἶμαι ἐγὼ τὸ δίκαιον	εἶναι	φύσει, τὸ βελτίω ~ὄντα καὶ
[462]	καλόν σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ	εἶναι,	χαρίζεσθαι οἷόν τε εἶναι ἀνθρώποις;
[519]	οὐ δοκεῖ σοι τοῦτο ἄτοπον	εἶναι,	ὦ ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν
[506]	~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον	εἶναι,	ὦ Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ μὲν δὴ
[524]	ἄρα καὶ περὶ τὴν ψυχὴν	εἶναι,	ὦ Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα ἐστὶν
[501]	οὐ δοκεῖ σοι τοιαύτη τις	εἶναι,	~ὦ Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν ἡμῶν
[449]	εἰ δὴ ὅ γε εὔχομαι	εἶναι,	ὡς ἔφη Ὅμηρος, βούλει με
[510]	φίλος μοι δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ	εἶναι	~ὡς οἷόν τε μάλιστα, ὅνπερ
[510]	αὐτῷ ἐπὶ τὸ οἵῳ τε	εἶναι	ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν καὶ ἀδικοῦντα
[487]	~βασανίζειν διὰ τὸ μὴ σοφοὶ	εἶναι	ὥσπερ σύ· ἕτεροι δὲ σοφοὶ
[462]	παρ' ἐμοῦ ὅτι φημὶ (αὐτὴν	εἶναι,	ὥστε τὸ μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς
[478]	γὰρ κακοῦ ἀπαλλάττεται, ὥστε λυσιτελεῖ	ὑπομεῖναι	τὴν ἀλγηδόνα καὶ ~ὑγιῆ εἶναι.
[492]	οὖν ~ἐγώ σου μηδενὶ τρόπῳ	ἀνεῖναι,	ἵνα τῷ ὄντι κατάδηλον γένηται
[469]	ἔγωγε τοῦτο λέγω ὅπερ ἄρτι,	ἐξεῖναι	ἐν τῇ πόλει, ὃ ἂν
[468]	ὦ Σώκρατες, οὐκ ἂν δέξαιο	ἐξεῖναί	σοι ποιεῖν ὅτι δοκεῖ σοι
[508]	τῆς πόλεως, ἐάντε, τὸ ἔσχατον,	ἀποκτεῖναι·	καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι πάντων δὴ
[454]	εἶναι ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~ἀπόκριναι	δή, ὦ Γοργία, ἐπειδή γε
[450]	τάχα δὲ εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ'	~ἀπόκριναι·	εἰσὶν ἡμῖν τέχναι. ἦ γάρ;
[463]	ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή, καὶ	ἀπόκριναι	ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[505]	ἵνα μὴ ἄνευ κεφαλῆς περιίῃ.	ἀπόκριναι	οὖν καὶ τὰ λοιπά, ~ἵνα
[449]	~εὖ λέγεις. ἴθι δή μοι	ἀπόκριναι	οὕτως καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς,
[470]	~σὺ μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες,	ἀπόκριναι	(ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν
[452]	ὑπ' ἐκείνων καὶ ὑπ' ἐμοῦ,	~ἀπόκριναι	τί ἐστιν τοῦτο ὃ φῂς
[462]	~ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα. καί μοι	ἀπόκριναι,	ὦ Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας) ἀπορεῖν
[498]	τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά, αἱ	ἡδοναί,	εἴπερ χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[499]	ἔοικεν, ὃ νῦν λέγεις, ~ὅτι	ἡδοναί	τινές εἰσιν αἱ μὲν ἀγαθαί,
[482]	ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα δίκην μὴ	διδόναι	ἁπάντων ~ἔσχατον κακῶν· ἢ εἰ
[486]	ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης τύπτοντα μὴ	~διδόναι	δίκην. ἀλλ' ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου,
[476]	δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα	διδόναι	δίκην ~ἆρα μέγιστον τῶν κακῶν
[510]	πλεῖστα ἀδικεῖν καὶ ἀδικοῦντα μὴ	~διδόναι	δίκην. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται.
[527]	δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον	~διδόναι	δίκην· καὶ πᾶσαν κολακείαν καὶ
[476]	ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ τῇδε· τὸ	διδόναι	δίκην καὶ τὸ κολάζεσθαι δικαίως
[479]	ἀδικεῖν· τὸ δὲ ἀδικοῦντα μὴ	διδόναι	~δίκην πάντων μέγιστόν τε καὶ
[509]	οἷόν τε, τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ	διδόναι	δίκην, τίνα ἂν βοήθειαν μὴ
[474]	κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ τὸ μὴ	διδόναι	δίκην τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ
[479]	μεγίστοις νοσήμασιν συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ	διδόναι	δίκην τῶν περὶ ~τὸ σῶμα
[474]	εἰ ἐθελήσεις ἐν τῷ μέρει	διδόναι	ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα. ἐγὼ
[479]	~(Σωκράτης) τὸ δέ γε μὴ	διδόναι	ἐμμονὴ τοῦ κακοῦ; ~(Πῶλος) ναί.
[504]	καὶ μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ	διδόναι	καὶ τὰ ἥδιστα ἢ ποτὰ
[478]	ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ δίκην	διδόναι	μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ ἦν, πονηρίας;
[479]	πᾶν ποιοῦσιν ὥστε δίκην μὴ	διδόναι	~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι τοῦ μεγίστου κακοῦ,
[476]	~τούτων δὴ ὁμολογουμένων, τὸ δίκην	διδόναι	πότερον πάσχειν τί ἐστιν ἢ
[474]	τὸ μὴ διδόναι δίκην τοῦ	διδόναι.	~(Πῶλος) ~ἐγὼ δέ γε οὔτ'
[479]	τούτου τοῦ κακοῦ τὸ δίκην	διδόναι;	~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ δέ
[476]	ᾤου, ἢ μεῖζον τὸ μὴ	διδόναι,	ὡς αὖ ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα
[479]	νουθετεῖσθαι (μήτε κολάζεσθαι μήτε δίκην	διδόναι,	~ὥσπερ σὺ φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι
[457]	μισεῖν δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν ~καὶ	ἀποκτεινύναι	ἀλλ' οὐ τὸν διδάξαντα. ~(Σωκράτης)
[456]	~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν τε καὶ	ἀποκτεινύναι.	οὐδέ γε μὰ Δία ἐάν
[470]	ταῦτα ~ποιεῖν ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν,	ἀποκτεινύναι	τε καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ
[501]	καὶ λόγον ἔχει τούτων ἑκάστου	δοῦναι,	ἡ ~ἰατρική· ἡ δ' ἑτέρα
[512]	~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ' ἂν	δοῦναι	θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ' ἂν αὐτὸς
[459]	τὰ ἄλλα ~ὧν αἱ ἄλλαι	τέχναι,	αὐτὰ μὲν οὐκ εἰδώς, τί
[448]	~καλοῖμεν; ~(Πῶλος) ~ὦ (Χαιρεφῶν) πολλαὶ	τέχναι	ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ τῶν
[450]	σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν ἡμῖν	τέχναι.	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[453]	ῥητορικὴ ~μόνη ἢ καὶ ἄλλαι	τέχναι;	λέγω δὲ τὸ τοιόνδε· ὅστις
[450]	~καὶ μὴν καὶ αἱ ἄλλαι	τέχναι,	ὦ Γοργία, οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη
[450]	πεττευτική γε καὶ ἄλλαι πολλαὶ	τέχναι,	ὧν ἔνιαι σχεδόν τι ~ἴσους
[485]	καταδεδυκότι δὲ ~τὸν λοιπὸν βίον	βιῶναι	μετὰ μειρακίων ἐν γωνίᾳ τριῶν
[494]	καὶ τὸν κνώμενον ἡδέως ἂν	βιῶναι.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως, καὶ
[512]	τρόπον τοῦτον ὃν μέλλοι χρόνον	~βιῶναι	ὡς ἄριστα βιοίη, ~ἆρα ἐξομοιῶν
[526]	ἐξουσίᾳ τοῦ ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως	διαβιῶναι.	ὀλίγοι δὲ ~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι·
[489]	~παρὰ σοῦ, ἅτε ἱκανοῦ ἀνδρὸς	διαγνῶναι	ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' οἵ γε
[455]	~δύναιτο τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ	διδάξαι	οὕτω μεγάλα πράγματα. ~(Γοργίας) οὐ
[459]	~οὐχ οἷός τε ἔσῃ αὐτὸν	διδάξαι	τὴν ῥητορικήν, ἐὰν μὴ προειδῇ
[458]	κακοῦ τοῦ μεγίστου ἢ ἄλλον	ἀπαλλάξαι.	οὐδὲν γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν
[527]	μὰ Δία σύ γε θαρρῶν	πατάξαι	τὴν ~(ἄτιμον ταύτην πληγήν· οὐδὲν
[470]	κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ σε	ἐλέγξαι,	ὦ Σώκρατες· ἀλλ' οὐχὶ κἂν
[470]	πρώην γεγονότα ταῦτα ἱκανά σε	ἐξελέγξαι	ἐστὶν καὶ ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ
[497]	ὦ Καλλίκλεις· ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει	ἐξελέγξαι	ὅπως ἂν βούληται. ~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα
[473]	ἐκείνου χαλεπώτερόν ἐστιν, ὦ Σώκρατες,	ἐξελέγξαι.	~(Σωκράτης) ~οὐ δῆτα, ὦ Πῶλε,
[474]	ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα. ἐπεὶ σὺ	δέξαι'	ἂν μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν;
[522]	τοῦτο οὕτως ἔχει, ἐθέλω λόγον	λέξαι.	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ γε καὶ
[514]	μήτε διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν	ἐπιδεῖξαι	οἰκοδομήματά τε ἢ ~μηδὲν ἢ
[452]	σοι ἔχοι ~(Γοργίας) μεῖζον ἀγαθὸν	ἐπιδεῖξαι	τῆς αὑτοῦ τέχνης ἢ ἐγὼ
[488]	μὴ ἀποστῇς, ἀλλ' ἱκανῶς μοι	ἔνδειξαι	τί ἔστιν τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον
[454]	νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας ἁπάσας ἕξομεν	ἀποδεῖξαι	πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας καὶ ἧστινος
[527]	πῶλος καὶ (Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε	ἀποδεῖξαι	ὡς δεῖ ἄλλον τινὰ βίον
[470]	ἱκανά σε ἐξελέγξαι ἐστὶν καὶ	ἀποδεῖξαι	ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές
[517]	οὐδὲν θαυμαστόν ἐστιν ὄντα τοιοῦτον	~δόξαι	καὶ αὑτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις
[464]	~ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ παῖδες, πότερος	ἐπαί̈	ει περὶ τῶν χρηστῶν σιτίων
[518]	σοι ἔλεγον ἐγὼ ~ὅτι Ἄνθρωπε,	ἐπαί̈	εις οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς· διακόνους
[518]	καὶ ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ	ἐπαί̈	οντας καλὸν κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ
[498]	οὐ πάρεστιν τὰ κακά, αἱ	λῦπαι;	~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ
[499]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	λῦπαι	ὡσαύτως αἱ μὲν χρησταί εἰσιν,
[499]	αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ αἱ	βλαβεραί;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι
[464]	ἅτε περὶ τὸ αὐτὸ οὖσαι,	~ἑκάτεραι	τούτων, ἥ τε ἰατρικὴ τῇ
[450]	καλῶς ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~ἕτεραι	δέ γέ εἰσι τῶν τεχνῶν
[488]	~ἔρχονται, ὅτι κρείττους εἰσὶν καὶ	ἰσχυρότεραι,	ὡς τὸ κρεῖττον καὶ τὸ
[499]	μὲν χρησταί εἰσιν, αἱ δὲ	πονηραί;	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[465]	ἐθέλω σοι εἰπεῖν ὥσπερ οἱ	~γεωμέτραι	ἤδη γὰρ (ἂν ἴσως ἀκολουθήσαις
[464]	ἐπὶ ~σώματι μίαν μὲν οὕτως	ὀνομάσαι	οὐκ ἔχω σοι, μιᾶς δὲ
[501]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ αἱ τοιαίδε	ἅπασαι,	οἷον ἡ κιθαριστικὴ ἡ ἐν
[474]	ἐν τῷ μέρει παράδος, ~καὶ	πείρασαι	τοῦ ἐλέγχου οἷον ἐγὼ οἶμαι
[463]	~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι	φράσαι	ὅ γέ μοι φαίνεται εἶναι
[514]	ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ	~(ἐξετάσαι	πρῶτον μὲν εἰ ἐπιστάμεθα τὴν
[501]	χείρονος· σὺ δὲ δὴ πότερον	~συγκατατίθεσαι	ἡμῖν περὶ τούτων τὴν αὐτὴν
[449]	ὦ Γοργία, ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα,	διατελέσαι	τὸ μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ'
[508]	Γοργίαν ἔφη πῶλος δι' αἰσχύνην	ὁμολογῆσαι.	~τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα
[500]	καὶ πρὸς τούσδε ἐγὼ ἔλεγον,	διομολόγησαί	μοι, εἰ ἄρα σοι ἔδοξα
[461]	ὅτι Γοργίας ᾐσχύνθη σοι μὴ	προσομολογῆσαι	τὸν ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ οὐχὶ
[526]	οὐχ οἷός ~τ' ἔσῃ σαυτῷ	βοηθῆσαι,	ὅταν ἡ δίκη σοι ᾖ
[508]	ἐγὼ οὐχ οἷός τ' εἰμὶ	βοηθῆσαι	οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε τῶν ~φίλων
[449]	φῂς ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι καὶ	ποιῆσαι	ἂν καὶ ~ἄλλον ῥήτορα· ἡ
[457]	ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο ἂν τοῦτο	ποιῆσαι	οὔτε τοὺς ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ
[514]	ἰδιωτεύοντας πολλὰ ~μὲν ὅπως ἐτύχομεν	ποιῆσαι,	πολλὰ δὲ κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι
[462]	~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα ὃ φῂς σὺ	ποιῆσαι	τέχνην ἐν τῷ συγγράμματι (ὃ
[449]	καί μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου	ποίησαι,	τῆς ~βραχυλογίας, μακρολογίας δὲ εἰς
[473]	~πειράσομαι δέ γε καὶ σὲ	ποιῆσαι,	ὦ ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν·
[460]	~(Γοργίας) οὐ φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)	~μέμνησαι	οὖν λέγων ὀλίγῳ πρότερον ὅτι
[527]	σημαίνει. καὶ ἔασόν τινά σου	καταφρονῆσαι	ὡς ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν
[522]	ὑγιεινῶς, πόσον τι οἴει ~ἂν	ἀναβοῆσαι	τοὺς τοιούτους δικαστάς; οὐ μέγα;
[455]	τοι ~οὐδ' αὐτός πω δύναμαι	κατανοῆσαι	ὅτι λέγω. ὅταν περὶ ἰατρῶν
[494]	πείθω τί σε ταῦτα λέγων	~συγχωρῆσαι	τὸν κόσμιον βίον τοῦ ἀκολάστου
[497]	ὦ Καλλίκλεις, ὅτι τὰ μεγάλα	μεμύησαι	πρὶν τὰ σμικρά· ἐγὼ δ'
[498]	τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~συλλόγισαι	δὴ κοινῇ μετ' ἐμοῦ τί
[456]	~ἰατρῷ, οὐ δυναμένου τοῦ ἰατροῦ	πεῖσαι,	ἐγὼ ἔπεισα, οὐκ ἄλλῃ τέχνῃ
[493]	ἐάν πως οἷός τε ὦ,	πεῖσαι	~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως καὶ
[527]	σου καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου καὶ	~προπηλακίσαι,	ἐὰν βούληται, καὶ ναὶ μὰ
[516]	~(Σωκράτης) ~καὶ τόδε τοίνυν μοι	χάρισαι	ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ ὁ ἄνθρωπος
[512]	ἰατροῦ καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν	ὅσαι	τοῦ σῴζειν ~ἕνεκα πεποίηνται. ἀλλ'
[456]	φάρμακον πιεῖν ἢ τεμεῖν ἢ	καῦσαι	παρασχεῖν τῷ ~ἰατρῷ, οὐ δυναμένου
[486]	δίκην. ἀλλ' ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου,	παῦσαι	δὲ ἐλέγχων, πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν
[487]	ἃ οἱ ἄλλοι οὐκ ἔχουσιν·	~πεπαίδευσαί	τε γὰρ ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ
[464]	ἀλλήλαις, ἅτε περὶ τὸ αὐτὸ	οὖσαι,	~ἑκάτεραι τούτων, ἥ τε ἰατρικὴ
[451]	τυγχάνουσιν δὲ ~καὶ ἄλλαι τοιαῦται	οὖσαι,	πειρῶ εἰπεῖν ἡ περὶ τί
[500]	μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ ~τοῦτο μόνον	παρασκευάζουσαι,	ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ βέλτιον καὶ
[499]	ἄρα τούτων αἱ μὲν ὑγίειαν	ποιοῦσαι	ἐν τῷ σώματι, ἢ ἰσχὺν
[499]	δέ γε αἱ ἀγαθόν τι	ποιοῦσαι,	κακαὶ δὲ αἱ κακόν τι;
[501]	εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο	ποιοῦσαι;	μᾶλλον δέ, εἰ ~βούλει, ἐμοῦ
[447]	δέ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης)	ἀκοῦσαι	Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ' αὐτό γέ
[506]	βούλομαι γὰρ ἔγωγε καὶ ~αὐτὸς	ἀκοῦσαί	σου αὐτοῦ διιόντος τὰ ἐπίλοιπα.
[449]	ποιήσω, καὶ οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου	ἀκοῦσαι.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή· ῥητορικῆς γὰρ
[500]	καὶ τὸ χεῖρον, αἱ δὲ	~γιγνώσκουσαι	ὅτι τε ἀγαθὸν καὶ ὅτι
[500]	ἡδονῆς, αὐτὸ ~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι,	ἀγνοοῦσαι	δὲ τὸ βέλτιον καὶ τὸ
[501]	ψυχήν, αἱ δὲ τούτου μὲν	~ὀλιγωροῦσαι,	ἐσκεμμέναι δ' αὖ, ὥσπερ ἐκεῖ,
[501]	αἱ μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν τινα	ἔχουσαι	τοῦ βελτίστου περὶ τὴν ψυχήν,
[462]	~τί δέ, ὦ Πῶλε; ἤδη	πέπυσαι	παρ' ἐμοῦ ὅτι φημὶ (αὐτὴν
[514]	ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ δὲ	κατορθῶσαι	καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν ~τέχνην,
[453]	πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν μοι δοκεῖς	δηλῶσαι,	ὦ Γοργία, ἐγγύτατα τὴν (ῥητορικὴν
[508]	οὐδενὶ οὐδὲ τῶν οἰκείων, οὐδ'	ἐκσῶσαι	ἐκ τῶν μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ
[486]	αὐτὸν αὑτῷ δυνάμενον βοηθεῖν μηδ'	ἐκσῶσαι	ἐκ τῶν ~μεγίστων κινδύνων μήτε
[524]	Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκείνους ἐπιστήσας	θεᾶται	ἑκάστου τὴν ψυχήν, οὐκ εἰδὼς
[468]	οὖν ὅπως ὁ τοιοῦτος (μέγα	δύναται	ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, εἴπερ
[508]	~θεοῖς καὶ ἐν ἀνθρώποις μέγα	δύναται,	σὺ δὲ πλεονεξίαν οἴει δεῖν
[512]	~οὔτε ἄλλου οὐδενὸς ἐλάττω ἐνίοτε	δύναται	σῴζειν· πόλεις γὰρ ἔστιν ὅτε
[457]	αὐτῶν, ὅτι τοιούτων ἀνθρώπων ἠξίωσαν	(ἀκροαταὶ	~γενέσθαι. τοῦ δὴ ἕνεκα λέγω
[511]	μετρίῳ ~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ οἶμαι	ἐπίσταται	ὅτι ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς τε
[508]	σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις, ἆρα ~καλῶς	λέγεται	ἢ οὔ, ὡς ἄρα ἐγὼ
[453]	ἡμῖν καταφανὲς ποιοῖ ~περὶ ὅτου	λέγεται.	σκόπει γὰρ εἴ σοι δοκῶ
[455]	οὐκ ἐκ τῶν ~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης)	~λέγεται	ταῦτα, ὦ Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους·
[483]	μὲν τοῦτο ἄδικον καὶ αἰσχρὸν	λέγεται,	τὸ πλέον ζητεῖν ἔχειν τῶν
[453]	πείθω, εἴπερ τις ~ἄλλος ἄλλῳ	διαλέγεται	βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο περὶ
[484]	ἐν τούτῳ, καὶ ἐπὶ τοῦτ'	ἐπείγεται,	~νέμων τὸ πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ
[508]	ὡς ἐγὼ λέγω, κατέχεται καὶ	δέδεται,	~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν
[503]	τι αὐτῷ σχῇ τοῦτο ὃ	ἐργάζεται.	οἷον εἰ βούλει ἰδεῖν ~τοὺς
[460]	ἐστιν οἷον ἡ ἐπιστήμη ἕκαστον	ἀπεργάζεται;	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[454]	~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνη	ἀπεργάζεται	τοῦτο τὸ ἔργον, ἀλλὰ καὶ
[483]	μὴ τολμᾷ λέγειν ἅπερ νοεῖ,	ἀναγκάζεται	ἐναντία ~λέγειν. ὃ δὴ καὶ
[477]	τὴν ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ ~δικαίως	κολάζεται;	~(Πῶλος) εἰκός γε. ~(Σωκράτης) κακίας
[465]	σὲ λέγω ὅτι τοῦ ἡδέος	στοχάζεται	ἄνευ τοῦ βελτίστου· τέχνην δὲ
[512]	τὰ σώματα ~οὔτε τὰς ψυχάς.	λογίζεται	οὖν ὅτι οὐκ, εἰ μέν
[522]	τοὺς πορίζοντας ζηλῶ οὔτε οἷς	πορίζεται·	ἐάν ~τέ τίς με ἢ
[501]	εἰωθότος γίγνεσθαι, ᾧ δὴ καὶ	~πορίζεται	τὰς ἡδονάς. ταῦτ' οὖν πρῶτον
[447]	ἀνδρός, καὶ τί ~ἐστιν ὃ	ἐπαγγέλλεταί	τε καὶ διδάσκει· τὴν δὲ
[458]	αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν ὅτι τις	βούλεται.	(ἀλλ' εἰ δοκεῖ τουτοισί, διαλέγου
[468]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ ἃ	βούλεται,	εἴπερ τυγχάνει ταῦτα κακὰ ὄντα;
[505]	ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα φαγεῖν ὅσον	βούλεται	ἢ ~διψῶντα πιεῖν, ὑγιαίνοντα μὲν
[481]	ἔχειν, μεταβαλλόμενος λέγεις ἃ ἐκεῖνος	~βούλεται,	καὶ πρὸς τὸν Πυριλάμπους νεανίαν
[467]	πράττῃ ἕνεκά του, οὐ τοῦτο	~βούλεται	ὃ πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ
[467]	ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς γὰρ	βούλεται	πλεῖν τε καὶ ~κινδυνεύειν καὶ
[463]	ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ οὖν	βούλεται	πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ γάρ
[468]	μέγα δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν ἃ	βούλεται.	~(Πῶλος) ~ὡς δὴ σύ, ὦ
[468]	οὔ μοι δοκεῖ ποιεῖν ἃ	βούλεται.	~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν ὅπως ὁ
[454]	καὶ ἀδίκων; ἐξ ἧς πιστεύειν	γίγνεται	ἄνευ τοῦ εἰδέναι ἢ ἐξ
[525]	δὲ δι' ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν	γίγνεται	αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία καὶ ἐνθάδε
[459]	πιθανώτερος ἔσται, τοῦ εἰδότος πιθανώτερος	γίγνεται;	~(Γοργίας) πάνυ (γε. ~(Σωκράτης) οὐκ
[477]	τὴν ὠφελίαν; βελτίων τὴν ψυχὴν	γίγνεται,	εἴπερ ~δικαίως κολάζεται; ~(Πῶλος) εἰκός
[458]	δὴ τὸ λοιπόν, ὦ Σώκρατες,	γίγνεται	ἐμέ γε μὴ ἐθέλειν, αὐτὸν
[496]	θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι καὶ ἄλογον	γίγνεται·	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.
[485]	καταγέλαστον, ὦ ~Σώκρατες, τὸ χρῆμα	γίγνεται,	καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω πρὸς
[504]	οὗ ἐν αὐτῷ ἡ ὑγίεια	γίγνεται	καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ τοῦ
[512]	ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι ὁ ψόγος	~γίγνεται	καὶ μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ καὶ
[525]	~γένωνται, ἐκ τούτων τὰ παραδείγματα	γίγνεται,	καὶ οὗτοι αὐτοὶ μὲν οὐκέτι
[523]	ταῦτα δὴ αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν	γίγνεται,	καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ
[499]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως	γίγνεται	κακὸς καὶ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ
[496]	λέγῃς; ἢ οὐχ ἅμα τοῦτο	γίγνεται	κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον καὶ
[459]	~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη, ὦ Σώκρατες,	γίγνεται,	μὴ μαθόντα τὰς ἄλλας τέχνας
[478]	καὶ δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ	γίγνεται	πονηρίας ἡ δίκη. ~(Πῶλος) ναί.
[497]	τὸ ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον	~γίγνεται	τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης)
[497]	~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ τὰ αὐτὰ	γίγνεται,	ὦ φίλε, τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν
[506]	παντός, οὐ τῷ εἰκῇ κάλλιστα	παραγίγνεται,	ἀλλὰ τάξει καὶ ὀρθότητι καὶ
[448]	~τὸ ἐρωτώμενον οὐ πάνυ μοι	φαίνεται	ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ἀλλὰ σύ, εἰ
[479]	ἀδικία καὶ τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος)	φαίνεταί	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν ἀπαλλαγή
[460]	ὁ ῥητορικὸς ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) οὐ	φαίνεταί	γε. ~(Σωκράτης) ~μέμνησαι οὖν λέγων
[460]	δίκαιον βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας)	φαίνεταί	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται
[506]	ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε τὸν λόγον·	φαίνεται	δέ μοι καὶ τοῖς ἄλλοις
[470]	μέγα δύνασθαι) πάλιν αὖ σοι	φαίνεται,	ἐὰν μὲν ~πράττοντι ἃ δοκεῖ
[463]	πειράσομαι φράσαι ὅ γέ μοι	φαίνεται	εἶναι ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν
[485]	ψελλιζομένου ἢ παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον	φαίνεται	καὶ ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν ἄξιον.
[485]	χαίρω ~τε καὶ χαρίεν μοι	φαίνεται	καὶ ἐλευθέριον καὶ πρέπον τῇ
[478]	μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων δέ; ~(Πῶλος)	φαίνεταί	μοι ὁ μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης)
[460]	(δέ γε ὁ αὐτὸς οὗτος	φαίνεται,	ὁ ῥητορικός, οὐκ ἄν ποτε
[448]	~(Σωκράτης) ~καλῶς γε, ὦ Γοργία,	φαίνεται	πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς λόγους· ἀλλὰ
[495]	νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ καὶ αἰσχρὰ	φαίνεται	συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει,
[527]	ἢ τοῦτον, ὅσπερ καὶ ἐκεῖσε	φαίνεται	~συμφέρων. ἀλλ' ἐν τοσούτοις λόγοις
[477]	ὡς ὁ ~σὸς λόγος. ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν που τό
[479]	ἀποδέδεικται ὅτι ἀληθῆ ἐλέγετο; ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~εἶεν· εἰ οὖν δὴ
[460]	ποτε ἀδικήσας. ἢ οὔ; ~(Γοργίας)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν τοῖς πρώτοις
[475]	κάκιον γὰρ τυγχάνει ὄν. ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν, ὦ Πῶλε,
[497]	γε χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα τὸ χαίρειν
[453]	ἐστιν καὶ ἡ ἀριθμητική; ~(Γοργίας)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐάν τις ἐρωτᾷ
[478]	(ἀδικίαν) καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει ὢν
[502]	τίς ἐστιν ἡ ποιητική. ~(Καλλίκλης)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία ἂν
[510]	~διδόναι δίκην. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ μέγιστον αὐτῷ
[475]	ἂν ἔτι ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος) οὐ	φαίνεται.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τῷ ἑτέρῳ λείπεται.
[476]	οἷον τὸ τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~συλλήβδην δὴ ὅρα εἰ
[476]	δίκην διδοὺς δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) τὰ δὲ δίκαιά που
[450]	ἑκάστη ἐστὶν ἡ τέχνη. ~(Γοργίας)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~τί οὖν δή ποτε
[478]	δὲ ~ἀκολασίας καὶ ἀδικίας. ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) τί οὖν τούτων κάλλιστόν
[477]	τῶν ὄντων ~κακόν ἐστιν; ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) τίς οὖν τέχνη πενίας
[501]	ποίησις; οὐ τοιαύτη τίς σοι	~καταφαίνεται;	ἢ ἡγῇ τι φροντίζειν Κινησίαν
[456]	~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ τις ἔμοιγε	καταφαίνεται	τὸ μέγεθος οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας)
[476]	τέμνει τι, ὁ αὐτὸς λόγος;	τέμνεται	γάρ τι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[476]	τμῆμα ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα	τέμνεται	τὸ ~τεμνόμενον οἷον τὸ τέμνον
[511]	ἐστὶν καὶ κοσμία, καὶ οὐ	σεμνύνεται	ἐσχηματισμένη ~ὡς ὑπερήφανόν τι διαπραττομένη,
[510]	ὑμέτερος ~λόγος, ἐν τῇ πόλει	διαπεπράξεται.	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[447]	φίλος γάρ μοι (Γοργίας) ὥστ'	~ἐπιδείξεται	ἡμῖν, εἰ μὲν δοκεῖ, νῦν,
[447]	ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας) καταλύει ~καὶ	ἐπιδείξεται	ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις, ὦ
[510]	~(Καλλίκλης) καὶ ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης)	~λείπεται	δὴ ἐκεῖνος μόνος ἄξιος λόγου
[475]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τῷ ἑτέρῳ	λείπεται.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τῷ κακῷ.
[502]	τοῦτο ~δὲ καὶ λέξει καὶ	ᾄσεται,	ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε μή; ποτέρως
[513]	ὅστις οὖν σε τούτοις ὁμοιότατον	~ἀπεργάσεται,	οὗτός σε ποιήσει, ὡς ἐπιθυμεῖς
[460]	εἰδώς, καὶ ταῦτα παρ' ἐμοῦ	~μαθήσεται.	~(Σωκράτης) ~ἔχε δή· καλῶς γὰρ
[509]	ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ	ἀδικήσεται,	ἢ ἐὰν δύναμιν ~παρασκευάσηται τοῦ
[509]	~παρασκευάσηται τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ	ἀδικήσεται;	~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό γε,
[460]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα	βουλήσεται	ὁ ῥητορικὸς ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) οὐ
[460]	φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα	βουλήσεται	ὅ γε δίκαιος ἀδικεῖν. ~(Γοργίας)
[452]	ὁ δὲ χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ	~ἀναφανήσεται	χρηματιζόμενος καὶ οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ
[510]	ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ τούτῳ μέγα	δυνήσεται;	ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε, πᾶν τοὐναντίον
[510]	~μέγα (ἐν ταύτῃ τῇ πόλει	δυνήσεται,	τοῦτον οὐδεὶς χαίρων ἀδικήσει. οὐχ
[521]	ὢν ἀγαθὸν ὄντα· μηδ' ὅτι	ἀφαιρήσεται	ἐάν τι ἔχω, ἵνα μὴ
[504]	δώσει, καὶ ἐάν τι ἀφαιρῆται,	ἀφαιρήσεται,	πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὸν νοῦν
[511]	ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται, καὶ	ἀφαιρήσεται	τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα, ὠγαθὲ
[521]	ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ ἕξει ὅτι	χρήσεται	αὐτοῖς, ἀλλ' ὥσπερ με ~ἀδίκως
[521]	ἀφείλετο, οὕτως καὶ (λαβὼν ἀδίκως	χρήσεται,	εἰ δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ
[520]	~ταύτην τὴν εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ	πείσεται·	εἰ δὲ μή, οὔ. ἔστι
[489]	φύσιν. ~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ	παύσεται	φλυαρῶν. εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες,
[481]	μή, ὅπως ὡς (πλεῖστον χρόνον	βιώσεται	τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα
[496]	ἄρα ἄττα ὧν ἅμα τε	ἀπαλλάττεται	ἄνθρωπος καὶ ἅμα ἔχει, δῆλον
[496]	μέρει λαμβάνει καὶ ἐν μέρει	ἀπαλλάττεται	ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)
[477]	~(Σωκράτης) ~ἆρα οὖν τοῦ μεγίστου	ἀπαλλάττεται	(κακοῦ; ὧδε δὲ σκόπει· ἐν
[477]	γε. ~(Σωκράτης) κακίας ἄρα ψυχῆς	ἀπαλλάττεται	ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ναί.
[496]	ἆρα τότε καὶ τῆς ὑγιείας	ἀπαλλάττεται	~τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν ἅμα
[495]	νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα	ἀπαλλάττεται	ὑγιείας τε καὶ νόσου. ~(Καλλίκλης)
[478]	(ναί. ~(Σωκράτης) ~μεγάλου γὰρ κακοῦ	ἀπαλλάττεται,	ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα
[497]	ἀπέλιπες ἀποκρίνου, εἰ οὐχ ἅμα	παύεται	διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν καὶ ἡδόμενος.
[497]	ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν ἅμα	παύεται;	~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[497]	λυπῶν (καὶ τῶν ἡδονῶν ἅμα	παύεται;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν
[497]	ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν γὰρ ἅμα	παύεται,	τῶν δὲ οὔ, ὡς ἑτέρων
[497]	γε καὶ κακῶν οὐχ ἅμα	παύεται,	ὡς σὺ ὡμολόγεις· νῦν δὲ
[464]	φροντίζει, τῷ δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ	θηρεύεται	τὴν ἄνοιαν ~καὶ ἐξαπατᾷ, ὥστε
[473]	ἀδύνατον· τὸ γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε	ἐλέγχεται.	~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις; ἐὰν ἀδικῶν
[508]	οὕτω φανέντα, ὡς ἐγὼ λέγω,	κατέχεται	καὶ δέδεται, ~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν
[501]	ἅπασα, κομιδῇ ~ἀτέχνως ἐπ' αὐτὴν	ἔρχεται,	οὔτε τι τὴν φύσιν σκεψαμένη
[517]	ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ' ~ὧν	ἔρχεται	σώματα εἰς ἐπιθυμίαν· καὶ ἐξεπίτηδές
[485]	καὶ γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα	ἐπέρχεται	πρὸς σὲ λέγειν, οἷάπερ ἐκεῖνος
[473]	καὶ ἐκτέμνηται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἐκκάηται,	καὶ ἄλλας ~πολλὰς καὶ μεγάλας
[477]	πονηρία νυνδὴ (ὡμολόγηται ἡμῖν; ~(Πῶλος)	ὡμολόγηται	γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν
[477]	καὶ σύμπασα ψυχῆς πονηρία νυνδὴ	(ὡμολόγηται	ἡμῖν; ~(Πῶλος) ὡμολόγηται γάρ. ~(Σωκράτης)
[522]	τῆς βοηθείας ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν	ὡμολόγηται	κρατίστη εἶναι. εἰ μὲν οὖν
[476]	τὰ δὲ δίκαιά που καλὰ	ὡμολόγηται;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τούτων
[483]	βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ οὗ ἂν	κήδηται.	ἀλλ' οἶμαι οἱ τιθέμενοι ~τοὺς
[480]	ἢ ἄλλος τις ὧν ἂν	κήδηται,	αὐτὸν ἑκόντα ἰέναι ἐκεῖσε ~ὅπου
[519]	πόλις τινὰ τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν	μεταχειρίζηται	ὡς ~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων καὶ σχετλιαζόντων
[495]	χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ μὴ	διορίζηται	τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι ἀγαθαὶ καὶ
[526]	δικάζει ὁ δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν	κάθηται,	μόνος ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς
[462]	γὰρ Γοργίου ἕνεκα λέγειν, μὴ	οἴηταί	~με διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα.
[502]	οὐ ῥητορεύειν δοκοῦσί σοι οἱ	ποιηταὶ	ἐν τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.
[480]	~ὁντινοῦν, ἐὰν μόνον μὴ αὐτὸς	ἀδικῆται	ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ τοῦτο μὲν
[482]	Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ, ἐὰν	ἀφίκηται	παρ' ~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος τὰ
[523]	τε οὖν Πλούτων καὶ οἱ	ἐπιμεληταὶ	οἱ ἐκ μακάρων ~νήσων ἰόντες
[512]	~ἀπέθανεν, καὶ οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ	ὠφέληται·	εἰ δέ τις ἄρα ἐν
[509]	τοῦ ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν μὴ	βούληται	ἀδικεῖν, ἱκανὸν τοῦτ' ἐστίν οὐ
[509]	~δὲ λέγω· πότερον ἐὰν μὴ	βούληται	ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται, ἢ ἐὰν
[457]	πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ ὅτου ἂν	βούληται·	ἀλλ' ~οὐδέν τι μᾶλλον τούτου
[511]	~ἄκουε, ὅτι ἀποκτενεῖ μέν, ἂν	βούληται,	ἀλλὰ πονηρὸς ὢν καλὸν κἀγαθὸν
[473]	πόλει ~διαβιῷ ποιῶν ὅτι ἂν	βούληται,	ζηλωτὸς ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ
[511]	μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν	~βούληται,	καὶ ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης)
[527]	ὡς ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν	βούληται,	καὶ ναὶ μὰ Δία σύ
[497]	ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως ἂν	βούληται.	~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα δὴ σὺ τὰ
[458]	οἷός τ' εἶναι, ~ἐάν τις	βούληται	παρὰ σοῦ μανθάνειν; ~(Γοργίας) ναί.
[508]	ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν	βούληται,	~τὸ νεανικὸν δὴ τοῦτο τὸ
[462]	ἐρωτᾶν ἑκάστοτε ὅτι ἄν τις	βούληται,	ὡς ~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος) πάνυ
[502]	ὅτι πρὸς τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον	ὥρμηται	καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς.
[504]	(δικαιοσύνη μὲν ἐν ταῖς ψυχαῖς	~γίγνηται,	ἀδικία δὲ ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη
[492]	ὧν ἂν ἀεὶ ἡ ἐπιθυμία	γίγνηται.	~ἀλλὰ τοῦτ' οἶμαι τοῖς πολλοῖς
[452]	~παντί, ὅστις ἂν πολιτικὸς σύλλογος	γίγνηται.	καίτοι ἐν ταύτῃ τῇ δυνάμει
[527]	δέ τις κατά τι κακὸς	γίγνηται,	κολαστέος ἐστί, καὶ τοῦτο ~δεύτερον
[504]	δὲ ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη μὲν	ἐγγίγνηται,	ἀκολασία δὲ ~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ
[504]	~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ	ἐγγίγνηται,	κακία δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ
[505]	~ἵνα μοι τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου	γένηται,	ἃ πρὸ τοῦ δύο ἄνδρες
[480]	ἵνα δῷ δίκην καὶ ~ὑγιὴς	γένηται,	ἀναγκάζειν τε αὑτὸν καὶ τοὺς
[484]	δέ γε οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν	γένηται	ἔχων ἀνήρ, πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος
[492]	ἀνεῖναι, ἵνα τῷ ὄντι κατάδηλον	γένηται	πῶς βιωτέον. καί ~μοι λέγε·
[506]	μεθ' ὑμῶν, ὥστε, ἂν τὶ	φαίνηται	~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ
[473]	(ἐπιβουλεύων, καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ	ἐκτέμνηται	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ
[483]	ὁ νόμος· ~ἐὰν οὖν τις	αἰσχύνηται	(καὶ μὴ τολμᾷ λέγειν ἅπερ
[478]	ἀδικῶν καὶ χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ	~διαπράξηται	~ὥστε μήτε νουθετεῖσθαι (μήτε κολάζεσθαι
[470]	ἐὰν μὲν ~πράττοντι ἃ δοκεῖ	ἕπηται	τὸ ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν τε
[504]	διδῷ, δώσει, καὶ ἐάν τι	ἀφαιρῆται,	ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὸν
[508]	ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις μὲν ἤδη	εἴρηται,	οὐδὲν δὲ κωλύει καὶ ἔτι
[523]	τοῦτο μὲν οὖν καὶ δὴ	εἴρηται	τῷ Προμηθεῖ (ὅπως ἂν παύσῃ
[451]	λόγοι εἰσὶν οἷς ἡ ~ῥητορικὴ	χρῆται;	~(Γοργίας) τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων
[460]	πυκτικῇ χρῆταί τε καὶ ἀδίκως	~χρῆται	καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως
[460]	ὁ ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως	χρῆται,	~μὴ τῷ διδάξαντι ἐγκαλεῖν μηδ'
[460]	ἐὰν ὁ πύκτης τῇ πυκτικῇ	χρῆταί	τε καὶ ἀδίκως ~χρῆται καὶ
[457]	χρείᾳ παρέδωκεν, ὁ ~δ' ἐναντίως	χρῆται.	τὸν οὖν οὐκ ὀρθῶς χρώμενον
[517]	τις τῶν νῦν ἔργα τοιαῦτα	~ἐργάσηται	οἷα τούτων ὅστις (βούλει εἴργασται.
[495]	οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς αὑτὸν	θεάσηται	ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ μοι, τοὺς
[509]	οὐκ ἀδικήσεται, ἢ ἐὰν δύναμιν	~παρασκευάσηται	τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται;
[504]	ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν τὸ (ἅπαν	συστήσηται	τεταγμένον τε καὶ κεκοσμημένον πρᾶγμα·
[496]	~τί δὲ ὅταν τῆς ὀφθαλμίας	ἀπαλλάττηται;	ἆρα τότε καὶ τῆς ὑγιείας
[504]	σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία δὲ	~ἀπαλλάττηται,	καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται,
[504]	ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία δὲ	ἀπαλλάττηται,	καὶ σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία
[471]	δὲ τἀναντία λέγων ἕνα τινὰ	παρέχηται	ἢ μηδένα. ~οὗτος δὲ ὁ
[484]	χαρίεν, ἄν τις αὐτοῦ μετρίως	~ἅψηται	ἐν τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ
[522]	μὲν γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς	φοβεῖται,	ὅστις μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε
[522]	ἄνανδρός ἐστιν, τὸ δὲ ἀδικεῖν	φοβεῖται·	πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων γέμοντα ~τὴν
[463]	καταφανὲς ἐγένετο τί ποτε οὗτος	ἡγεῖται	~ὃ δ' ἐγὼ καλῶ τὴν
[470]	παρὰ σοῦ καὶ παρ' ἐμοῦ	ὁμολογεῖται.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~πότε οὖν
[480]	τοῖς μέντοι ἔμπροσθεν ἴσως σοι	~ὁμολογεῖται.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἢ κἀκεῖνα λυτέον
[461]	δὴ καὶ ~αὐτὸς ὅτι αὖ	ὁμολογεῖται	τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον εἶναι ἀδίκως
[460]	ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης τοὺς λόγους	ποιεῖται·	~ἐπειδὴ δὲ ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες
[464]	~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον τῶν μορίων,	προσποιεῖται	(εἶναι τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ
[464]	ἰατρικὴν ἡ ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν, καὶ	προσποιεῖται	τὰ βέλτιστα σιτία τῷ σώματι
[465]	ὥσπερ λέγω, ἡ ὀψοποιικὴ κολακεία	ὑπόκειται·	τῇ δὲ ~γυμναστικῇ κατὰ τὸν
[477]	δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	ὠφελεῖται	ἄρα; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα
[481]	ἄξια ἠδικηκὼς ~ᾖ, ὅπως μὴ	ἀποθανεῖται,	μάλιστα μὲν μηδέποτε, ἀλλ' ἀθάνατος
[468]	ἢ ἐκβάλλει ἐκ πόλεως ἢ	~ἀφαιρεῖται	χρήματα, εἴτε τύραννος ὢν εἴτε
[515]	εἰ ἔτι σοι ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ	πολῖται	γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ Κίμων καὶ
[518]	ὅτι ἄνθρωποι (καλοὶ κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν	πολῖται	ἐν τῇ πόλει, καὶ ἐπειδὰν
[515]	ἢ ὅπως ὅτι βέλτιστοι οἱ	πολῖται	ὦμεν; ἢ οὐ ~πολλάκις ἤδη
[502]	ῥήτορες, τούτου ~στοχαζόμενοι, ὅπως οἱ	πολῖται	ὡς βέλτιστοι ἔσονται διὰ τοὺς
[517]	ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ	πολῖται,	~ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν (τούτων
[483]	γένεσιν, ὅτι ~οὕτω τὸ δίκαιον	κέκριται,	τὸν κρείττω τοῦ ἥττονος ἄρχειν
[496]	ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων	ἀπήλλακται;	~(Καλλίκλης) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον
[479]	λεγόμενα; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ἀποδέδεικται	ὅτι ἀληθῆ ἐλέγετο; ~(Πῶλος) φαίνεται.
[525]	ἅτε ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι δὲ	ὀνίνανται	οἱ τούτους ὁρῶντες διὰ ~τὰς
[525]	καὶ οὗτοι αὐτοὶ μὲν οὐκέτι	~ὀνίνανται	οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι
[466]	~πῶς οὐ νομίζεσθαι; οὐ μέγιστον	δύνανται	ἐν ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ,
[457]	τὸ τοιόνδε, ὅτι οὐ ῥᾳδίως	δύνανται	περὶ ὧν ἂν ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι
[488]	οἳ δὴ καὶ τοὺς νόμους	~τίθενται	ἐπὶ τῷ ἑνί, ὥσπερ καὶ
[483]	~αὑτοῖς συμφέρον τούς τε νόμους	τίθενται	καὶ τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ
[512]	τεχνῶν ὅσαι τοῦ σῴζειν ~ἕνεκα	πεποίηνται.	ἀλλ' ὦ μακάριε, ὅρα μὴ
[515]	μοι εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ, εἰ	λέγονται	Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα βελτίους ~γεγονέναι,
[491]	ἔχων· ἀνδρειότεροί τινες ὑπὸ σοῦ	λέγονται	οἱ κρείττους καὶ οἱ ~βελτίους.
[502]	πολὺν ὄχλον καὶ δῆμον οὗτοι	λέγονται	οἱ λόγοι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[492]	ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ὀρθῶς	λέγονται	οἱ μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι.
[450]	πολύ ἐστιν καὶ λόγου βραχέος	~δέονται,	ἔνιαι δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ
[494]	εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν	~δέονται;	~(Καλλίκλης) οὐκ αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα
[450]	ὡς ἔπος ~εἰπεῖν ἢ οὐδενὸς	προσδέονται	ἢ βραχέος πάνυ, οἷον ἡ
[519]	τἆλλα σοφοὶ ὄντες, τοῦτο ἄτοπον	ἐργάζονται	πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι
[523]	μὲν γὰρ κακῶς αἱ δίκαι	δικάζονται.	ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι
[513]	ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ ~δὲ ἀλλοτρίῳ	ἄχθονται,	εἰ μή τι σὺ ἄλλο
[457]	χαλεπαίνουσί τε καὶ κατὰ φθόνον	~οἴονται	τὸν ἑαυτῶν λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ'
[467]	~οὔ φημι ποιεῖν αὐτοὺς ἃ	βούλονται·	ἀλλά μ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~οὐκ
[467]	χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό ~ἐστιν ὃ	βούλονται,	ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς γὰρ
[467]	ὑπὸ Πώλου ὅτι ποιοῦσιν ἃ	βούλονται;	~(Πῶλος) οὗτος ἀνήρ ~(Σωκράτης) ~οὔ
[467]	~(Πῶλος) οὐκ οὖν ποιοῦσιν ἃ	βούλονται;	~(Σωκράτης) οὔ φημι. ~(Πῶλος) ποιοῦντες
[466]	ἔλεγον· οὐδὲν ~(γὰρ ποιεῖν ὧν	βούλονται	ὡς ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι
[519]	(δι' ἐκείνους τοὺς παλαιούς, ~οὐκ	αἰσθάνονται.	ἄνευ γὰρ σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης
[484]	συλλήβδην τῶν ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι	~γίγνονται.	ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν εἴς τινα
[504]	καὶ νόμος, ὅθεν καὶ ~νόμιμοι	γίγνονται	καὶ κόσμιοι· ταῦτα δ' ἔστιν
[526]	γενόμενον δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι δὲ	~γίγνονται	οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε
[502]	~μέτρον, ἄλλο τι ἢ λόγοι	γίγνονται	τὸ λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[526]	δὲ πολλοί, ὦ ἄριστε, κακοὶ	γίγνονται	τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν ἔλεγον,
[484]	καὶ γὰρ τῶν νόμων ἄπειροι	~γίγνονται	τῶν κατὰ τὴν πόλιν, καὶ
[484]	ἰδίαν ἢ πολιτικὴν (πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι	γίγνονται,	ὥσπερ γε οἶμαι οἱ πολιτικοί,
[523]	ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι	~κρίνονται·	ζῶντες γὰρ κρίνονται. ~Πολλοὶ οὖν,
[523]	οἱ κρινόμενοι ~κρίνονται· ζῶντες γὰρ	κρίνονται.	~Πολλοὶ οὖν, ἦ δ' ὅς,
[465]	φύσει, ἅτε δ' ἐγγὺς ὄντων	φύρονται	ἐν τῷ αὐτῷ καὶ περὶ
[518]	ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους	~αἰτιάσονται	καὶ ψέξουσιν καὶ κακόν τι
[519]	τῆς ἀσθενείας, τοὺς τότε παρόντας	αἰτιάσονται	~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ καὶ Κίμωνα
[518]	δι' ἀπειρίαν οὐ τοὺς ἑστιῶντας	αἰτιάσονται	τῶν νόσων ~αἰτίους εἶναι καὶ
[502]	ὅπως οἱ πολῖται ὡς βέλτιστοι	ἔσονται	διὰ τοὺς αὑτῶν λόγους, ἢ
[503]	μόνον, ~εἰ δέ γε βελτίους	ἔσονται	ἢ χείρους (διὰ ταῦτα, οὐδὲν
[526]	ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι δὲ καὶ	ἔσονται	~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην τὴν ἀρετὴν
[503]	τὸ παρασκευάζειν ὅπως ὡς βέλτισται	~ἔσονται	τῶν πολιτῶν αἱ ψυχαί, καὶ
[521]	~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως ὡς βέλτιστοι	ἔσονται,	ὡς ἰατρόν, ἢ ὡς ~διακονήσοντα
[465]	~ῥήτορες, καὶ οὐκ ἔχουσιν ὅτι	χρήσονται	οὔτε αὐτοὶ ἑαυτοῖς οὔτε οἱ
[467]	οἱ τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο	~κεκτήσονται,	ἡ δὲ δύναμίς ἐστιν, ὡς
[457]	καὶ ἔνιοί γε τελευτῶντες αἴσχιστα	ἀπαλλάττονται,	λοιδορηθέντες τε ~καὶ εἰπόντες καὶ
[523]	οὖν δικασταὶ ὑπό τε τούτων	~ἐκπλήττονται,	καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι
[523]	καί, ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ,	ἔρχονται	αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες ὡς
[488]	σμικρὰς κατὰ τὸ φύσει δίκαιον	~ἔρχονται,	ὅτι κρείττους εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι,
[519]	τῶν κακῶν· σοῦ δὲ ἴσως	ἐπιλήψονται,	ἐὰν μὴ εὐλαβῇ, καὶ τοῦ
[519]	πεποιηκότες ἄρα ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς	ἀπόλλυνται,	ὡς ὁ τούτων ~λόγος. τὸ
[519]	ταὐτὸν ~εἶναι, ὅσοι τε πολιτικοὶ	προσποιοῦνται	εἶναι καὶ ὅσοι σοφισταί. καὶ
[451]	τοῦτο τὸ ~σκολιόν, ἐν ᾧ	καταριθμοῦνται	ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν
[492]	νῦν λέγεις ἃ οἱ ἄλλοι	διανοοῦνται	μέν, λέγειν δὲ οὐκ ἐθέλουσιν.
[498]	προσιόντων δὲ οἱ δειλοὶ μόνον	λυποῦνται	ἢ καὶ οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης)
[498]	χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	λυποῦνται	μὲν καὶ χαίρουσιν καὶ οἱ
[498]	~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν καὶ	λυποῦνται	οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί;
[498]	~πότεροι δὲ μᾶλλον χαίρουσι καὶ	λυποῦνται,	οἱ φρόνιμοι ἢ οἱ ἄφρονες;
[466]	ὥσπερ οἱ τύραννοι, καὶ χρήματα	ἀφαιροῦνται	καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν πόλεων
[466]	τε (ὃν ἂν βούλωνται, καὶ	~ἀφαιροῦνται	χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν
[498]	χαίρωσι, κακοὶ δὲ οἳ ἂν	ἀνιῶνται;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ
[524]	ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν	~ἀφίκωνται	παρὰ τὸν δικαστήν, οἱ μὲν
[466]	τύραννοι, ἀποκτεινύασίν τε (ὃν ἂν	βούλωνται,	καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν
[466]	ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες οὓς ἂν	~βούλωνται,	ὥσπερ οἱ τύραννοι, καὶ χρήματα
[525]	ἃ ἂν πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους	γίγνωνται.	εἰσὶν δὲ οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί
[525]	διὰ τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι	~γένωνται,	ἐκ τούτων τὰ παραδείγματα γίγνεται,
[516]	τοὺς ἵππους καὶ αὐτοὶ ~ἀμείνους	γένωνται	ἡνίοχοι, τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι
[457]	μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ δὲ μεταστρέψαντες	χρῶνται	τῇ ἰσχύϊ καὶ τῇ τέχνῃ
[480]	ἂν καταδήλων τῶν ἀδικημάτων γιγνομένων	~ἀπαλλάττωνται	τοῦ μεγίστου κακοῦ, ἀδικίας. φῶμεν
[471]	ὧν ἂν λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς	παρέχωνται	καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ δὲ τἀναντία
[506]	ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ	ἀποδέδοται	αὐτῶν· ἆρα ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ
[501]	οὗ θεραπεύει καὶ τὴν φύσιν	~ἔσκεπται	καὶ τὴν αἰτίαν ὧν πράττει,
[521]	πολλὰ ὑμᾶς καὶ κακὰ ὅδε	εἴργασται	ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς, καὶ τοὺς
[517]	~ἐργάσηται οἷα τούτων ὅστις (βούλει	εἴργασται.	~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ
[523]	Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων δὲ	δικασταὶ	ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ
[522]	ὑμέτερον δὴ τοῦτο, ὦ ~ἄνδρες	δικασταί,	οὔτε ἄλλο οὐδέν· ὥστε ἴσως,
[523]	ὡς δικαίως βεβιώκασιν· (οἱ οὖν	δικασταὶ	ὑπό τε τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ
[472]	εἶεν· ἀδικῶν δὲ δὴ εὐδαίμων	~ἔσται	ἆρ' ἂν τυγχάνῃ δίκης τε
[469]	κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς	ἔσται	αὐτίκα μάλα, κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι,
[510]	πᾶν τοὐναντίον οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ	ἔσται	αὐτῷ ἐπὶ τὸ οἵῳ τε
[459]	τοῖς εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος	ἔσται.	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[455]	ἀνερωτᾶσθαι· τί ἡμῖν, ὦ Γοργία,	ἔσται,	~ἐάν σοι συνῶμεν; περὶ τίνων
[490]	ἡμῶν ὤν, βελτίων καὶ κρείττων	ἔσται	εἰς ταῦτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[510]	παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι μάλιστα ὅμοιος	ἔσται	ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί.
[473]	ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος	ἔσται	ἢ ἐὰν διαφυγὼν τύραννος καταστῇ
[475]	λύπῃ ἢ κακῷ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον	ἔσται·	ἢ οὐκ ἀνάγκη; ~(Πῶλος) ναί.
[487]	~ὁμολογήσῃς μοι, βεβασανισμένον τοῦτ' ἤδη	ἔσται	ἱκανῶς ὑπ' ἐμοῦ τε καὶ
[521]	σὺ λέγεις, πονηρός τίς μ'	~ἔσται	ὁ εἰσάγων οὐδεὶς γὰρ ἂν
[459]	τοῦ ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος	ἔσται	ὁ ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ γὰρ
[459]	εἰδότος ἐν οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος	ἔσται,	ὅταν ὁ ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ
[473]	~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν οὐδέποτε	ἔσται	οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε ὁ ~κατειργασμένος
[469]	μάλα, κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον	ἔσται	~οὕτω (μέγα ἐγὼ δύναμαι ἐν
[520]	καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς βελτίστη	ἔσται,	πάλιν αὐτῆς κατηγοροῦσιν, ὅταν τύχωσιν,
[481]	μάλιστα μὲν μηδέποτε, ἀλλ' ἀθάνατος	ἔσται	πονηρὸς ~ὤν, εἰ δὲ μή,
[472]	κατὰ τὸν σὸν λόγον εὐδαίμων	ἔσται;	~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ δέ
[513]	τοῖς φιλτάτοις ἡ αἵρεσις ἡμῖν	ἔσται	ταύτης ~τῆς δυνάμεως τῆς ἐν
[503]	βέλτιστα, εἴτε ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα	ἔσται	τοῖς ἀκούουσιν. (ἀλλ' οὐ πώποτε
[459]	~οὐκοῦν εἴπερ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος	ἔσται,	τοῦ εἰδότος πιθανώτερος γίγνεται; ~(Γοργίας)
[513]	γε ἑτέρα, ὅπως ὡς βέλτιστον	ἔσται	τοῦτο, εἴτε σῶμα τυγχάνει ὂν
[510]	ἢ πολλοῦ δεῖ, εἴπερ ὅμοιος	ἔσται	τῷ ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ
[505]	ποιεῖν ἢ ἀφ' ὧν βελτίων	ἔσται·	φῂς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί.
[504]	δ' ἡ ψυχή; ἀταξίας τυχοῦσα	ἔσται	χρηστή, ἢ τάξεώς τε καὶ
[462]	αὖ ἐγὼ πάθοιμι, ~εἰ μὴ	ἐξέσται	(μοι ἀπιέναι καὶ μὴ ἀκούειν
[461]	χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί δέ; οὐκ	ἐξέσται	μοι λέγειν ὁπόσα ἂν βούλωμαι;
[507]	τὰ τῆς πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη	παρέσται	καὶ σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ μέλλοντι
[499]	καὶ λῦπαι ὡσαύτως αἱ μὲν	χρησταί	εἰσιν, αἱ δὲ πονηραί; ~(Καλλίκλης)
[520]	οἰκίαν διοικοῖ ἢ πόλιν, αἰσχρὸν	νενόμισται	μὴ φάναι συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή
[503]	καλόν, τὸ παρασκευάζειν ὅπως ὡς	βέλτισται	~ἔσονται τῶν πολιτῶν αἱ ψυχαί,
[519]	πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι καὶ ὅσοι	σοφισταί.	καὶ γὰρ οἱ ~σοφισταί, τἆλλα
[465]	τῷ αὐτῷ καὶ περὶ ταὐτὰ	σοφισταὶ	καὶ ~ῥήτορες, καὶ οὐκ ἔχουσιν
[519]	ὅσοι σοφισταί. καὶ γὰρ οἱ	~σοφισταί,	τἆλλα σοφοὶ ὄντες, τοῦτο ἄτοπον
[463]	πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ γάρ (πω	πέπυσται	ὁποῖόν φημι ἐγὼ τῆς κολακείας
[499]	~ἄλλην τινὰ ἀρετὴν τοῦ σώματος,	αὗται	μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ (τἀναντία
[501]	~εἶναί τινες καὶ περὶ ψυχὴν	τοιαῦται	ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ μὲν τεχνικαί,
[451]	χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ ~καὶ ἄλλαι	τοιαῦται	οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν ἡ περὶ
[497]	ἅμα διψῶν τε ἕκαστος ~ἡμῶν	πέπαυται	καὶ ἅμα ἡδόμενος διὰ τοῦ
[518]	ἀγαθοὶ γεγόνασιν ἢ εἰσὶν σωμάτων	~θεραπευταί,	ἔλεγές μοι πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων
[518]	ὅτι οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων	θεραπευταί,	ὁ μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων,
[493]	δὴ οὗτος σοί, ὦ Καλλίκλεις,	~ἐνδείκνυται	ὡς τῶν ἐν Ἅιδου τὸ
[451]	λέγοντος ὅτι καὶ αὕτη λόγῳ	κυροῦται	τὰ πάντα, οἱ ~δὲ λόγοι
[459]	τῶν δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ μὲν	ἐλαττοῦται	ἢ μὴ ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ
[459]	~εἰ μὲν ἐλαττοῦται ἢ μὴ	ἐλαττοῦται	ὁ ῥήτωρ τῶν ἄλλων διὰ
[473]	ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων, καὶ ~ληφθεὶς	στρεβλῶται	καὶ ἐκτέμνηται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς
[500]	αὖ, εἰ μνημονεύεις, (ὅτι εἶεν	παρασκευαὶ	αἱ μὲν μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ
[503]	βέλτισται ~ἔσονται τῶν πολιτῶν αἱ	ψυχαί,	καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ βέλτιστα,
[510]	μηδὲν ἀδικεῖσθαι ἢ ὡς ὀλίγιστα;	~σκέψαι	εἰ σοὶ δοκεῖ ἥπερ ἐμοί.
[497]	ἐὰν δὲ βούλῃ, καὶ τῇδε	ἐπίσκεψαι	~οἶμαι γάρ σοι οὐδὲ ταύτῃ
[447]	ὅδε, ἐν ἀγορᾷ ἀναγκάσας ἡμᾶς	~διατρῖψαι.	~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες·
[455]	σοι πειράσομαι, ὦ Σώκρατες, σαφῶς	ἀποκαλύψαι	τὴν τῆς ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν·
[520]	ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον· σὺ δὲ	δι'	ἄγνοιαν (τὸ μὲν πάγκαλόν τι
[516]	δάκνοντας ~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας	δι'	ἀγριότητα. ἢ οὐ δοκεῖ σοι
[492]	δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν τοὺς τοιούτους	δι'	αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν,
[508]	ὃ αὖ Γοργίαν ἔφη πῶλος	δι'	αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων δὲ οὕτως
[525]	ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ	δι'	ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς
[474]	τινα ἢ διὰ ~ὠφελίαν ἢ	δι'	ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[492]	μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν	δι'	ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι
[518]	ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ (δ' αὖ	δι'	ἀπειρίαν οὐ τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται
[493]	τετρημένην, ἅτε οὐ ~δυναμένην στέγειν	δι'	ἀπιστίαν τε καὶ λήθην. ταῦτ'
[519]	δὲ οἰδεῖ καὶ ὕπουλός ἐστιν	(δι'	ἐκείνους τοὺς παλαιούς, ~οὐκ αἰσθάνονται.
[514]	ἐσκόπουν· καὶ εἰ μὴ ηὑρίσκομεν	δι'	ἡμᾶς ~μηδένα (βελτίω γεγονότα τὸ
[503]	τῶν παλαιῶν ἔχεις τινὰ εἰπεῖν	δι'	ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους
[470]	γε. ~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν εἰπεῖν	δι'	ὅτι μέμφῃ τὴν τοιαύτην δύναμιν;
[521]	εἰ ἀποθάνοιμι. βούλει σοι εἴπω	δι'	ὅτι ταῦτα προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[470]	γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης) μὰ	Δί'	οὐ δῆτα. ~(Πῶλος) ~δῆλον δή,
[516]	σύ γε φῄς. ~(Σωκράτης) ~μὰ	Δί'	οὐδέ γε σὺ ἐξ ὧν
[511]	σοι δοκεῖ εἶναι; ~(Καλλίκλης) μὰ	Δί'	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν
[498]	οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ μὰ	Δί'	οὐκ οἶδ' ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης)
[470]	~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα ἐγὼ τῷ	παιδὶ	χάριν ἕξω, ἴσην δὲ καὶ
[499]	πανοῦργος εἶ καί μοι (ὥσπερ	παιδὶ	χρῇ, τοτὲ μὲν ~τὰ αὐτὰ
[473]	με σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως ἐπιβουλεύων	τυραννίδι,	εἶπες; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος
[473]	λέγεις; ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ	τυραννίδι	(ἐπιβουλεύων, καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ
[477]	πῶς, ὦ Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ὡδί·	ἀεὶ τὸ αἴσχιστον ἤτοι λύπην
[464]	ὥσπερ οἱ παῖδες, πότερος ἐπαί̈	ει	περὶ τῶν χρηστῶν σιτίων καὶ
[509]	λέγω, κατέχεται καὶ δέδεται, ~καὶ	(εἰ	ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς
[461]	~δεινὰ μεντἂν πάθοις, ὦ βέλτιστε,	εἰ	Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ τῆς Ἑλλάδος
[525]	φημι ἕνα καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι,	εἰ	ἀληθῆ λέγει πῶλος, καὶ ἄλλον
[465]	ἄλογον πρᾶγμα· τούτων δὲ πέρι	εἰ	ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν λόγον. ~(τῇ
[521]	εἰσαγάγοι καὶ ~οὐδέν γε ἄτοπον	εἰ	ἀποθάνοιμι. βούλει σοι εἴπω δι'
[480]	~τοὐναντίον δέ γε αὖ μεταβαλόντα,	εἰ	ἄρα δεῖ τινα κακῶς ποιεῖν,
[500]	τούσδε ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί μοι,	εἰ	ἄρα σοι ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ
[510]	~οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~εἰ	ἄρα τις ἐννοήσειεν ἐν ταύτῃ
[524]	ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα οὕτως· καὶ	εἰ	αὖ ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης τούτου
[521]	τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν τούτοις ληφθείς,	εἰ	αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις λέγων ὅτι
[448]	βούλει, ἐροῦ αὐτόν. ~(Σωκράτης) ~οὔκ,	εἰ	αὐτῷ γε σοὶ βουλομένῳ ἐστὶν
[522]	Καλλίκλεις, ὃ σὺ πολλάκις ὡμολόγησας·	εἰ	~βεβοηθηκὼς εἴη αὑτῷ, μήτε περὶ
[501]	αἱ τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον δέ,	εἰ	~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ μὲν
[448]	φαίνεται ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ἀλλὰ σύ,	εἰ	βούλει, ἐροῦ αὐτόν. ~(Σωκράτης) ~οὔκ,
[503]	σχῇ τοῦτο ὃ ἐργάζεται. οἷον	εἰ	βούλει ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους, τοὺς
[513]	οὖσα· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ἔστω,	εἰ	βούλει, σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ
[481]	ἐστιν, ἴσως εἴποις ἂν αὐτῷ,	εἰ	βούλοιο τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι εἰ
[450]	ἐστιν, καὶ ~ὑπολάβοι ἄν τις,	εἰ	βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν τοῖς λόγοις,
[486]	φαύλου καὶ μοχθηροῦ, ἀποθάνοις ἄν,	εἰ	βούλοιτο θανάτου σοι τιμᾶσθαι. ~καίτοι
[456]	αἱρεθῆναι ἂν τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν,	εἰ	βούλοιτο. καὶ εἰ πρὸς ἄλλον
[512]	κατὰ τὸν δικανικὸν εἶναι; καίτοι	εἰ	βούλοιτο λέγειν, ὦ ~Καλλίκλεις, ἅπερ
[469]	δὴ λέγοντος τῷ λόγῳ ἐπιλαβοῦ.	(εἰ	γὰρ ἐγὼ ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ
[503]	οἵους σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ.	εἰ	γὰρ καὶ τοῦτό ἐστι διπλοῦν,
[454]	γὰρ οἴει· γνώσῃ δὲ ἐνθένδε.	εἰ	γάρ τίς σε ἔροιτο· ἆρ'
[469]	~βουλοίμην μὲν ἂν ἔγωγε οὐδέτερα·	εἰ	δ' ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν ἢ
[451]	ὅσα ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ ὄντα.	εἰ	δ' αὖ ἔροιτο· τὴν δὲ
[452]	ἐστὶν μεῖζον ἀγαθὸν (ἀνθρώποις ὑγιείας;	εἰ	δ' αὖ μετὰ τοῦτον ὁ
[511]	οὗ δεῖ ταύτης τῆς ἐπιστήμης.	εἰ	δ' αὕτη σοι δοκεῖ σμικρὰ
[521]	οὕτως καὶ (λαβὼν ἀδίκως χρήσεται,	εἰ	δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ
[521]	χρήσεται, εἰ δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς,	~εἰ	δὲ αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς
[522]	ἀφικέσθαι πάντων ἔσχατον κακῶν ἐστιν.	εἰ	δὲ βούλει, σοὶ ~ἐγώ, ὡς
[503]	δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον,	~εἰ	δέ γε βελτίους ἔσονται ἢ
[448]	ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν)	~εἰ	δέ γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ
[453]	πολλὰ ζῷα; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~εἰ	δέ γε μηδεὶς ἄλλος ἢ
[507]	καί φημι ταῦτα ἀληθῆ εἶναι·	εἰ	δὲ ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον,
[479]	ἂν ὦσιν ὡς πιθανώτατοι λέγειν·	εἰ	δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, ὦ
[458]	σὺ φῂς τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα·	εἰ	δὲ καὶ ~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν,
[522]	~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν·	εἰ	δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην
[467]	~ἀλλὰ μὴ κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας;	εἰ	δέ με ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ
[470]	Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης)	~εἰ	δὲ μή, ἀλλ' ἀκούω γε.
[467]	~ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι,	εἰ	δὲ μή, αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)
[506]	~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν λόγον·	εἰ	δὲ μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη
[461]	ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι,	εἰ	δὲ μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον
[504]	δοκῶ ἐγὼ καλῶς λέγειν, φάθι,	~εἰ	δὲ μή, ἔλεγχε καὶ μὴ
[458]	ἐγώ, ~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην·	εἰ	δὲ μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ
[470]	~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ μέγα δύνασθαι·	εἰ	δὲ μή, κακὸν καὶ σμικρὸν
[481]	ἀλλ' ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς ~ὤν,	εἰ	δὲ μή, ὅπως ὡς (πλεῖστον
[520]	τὴν εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ πείσεται·	εἰ	δὲ μή, οὔ. ἔστι ταῦτα
[498]	ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον)	εἰ	δὲ μή, παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης)
[464]	ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν τοῦτο,	~εἰ	δὲ μὴ Πῶλος ὅδε (ἐλέγξει.
[459]	τὸν μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν;	εἰ	δὲ μή, σὺ ὁ τῆς
[503]	αὑτοῦ καὶ τὰς τῶν ἄλλων·	εἰ	δὲ μὴ τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ
[514]	ἰέναι ἐπὶ τὰ δημόσια ~ἔργα·	εἰ	δὲ μήτε διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν
[509]	αὖ τίθημι (ταῦτα οὕτως ἔχειν·	εἰ	δὲ οὕτως ἔχει καὶ μέγιστον
[513]	δυνάμεως τῆς ἐν τῇ πόλει.	εἰ	δέ σοι οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων
[502]	ὅπως τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ,	εἰ	δέ τι τυγχάνει ἀηδὲς καὶ
[512]	καὶ οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται·	εἰ	δέ τις ἄρα ἐν τῷ
[464]	σιτία τῷ σώματι εἰδέναι, ~ὥστ'	εἰ	δέοι ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν
[456]	ἐλθόντα ῥητορικὸν ἄνδρα καὶ ἰατρόν,	~εἰ	δέοι λόγῳ διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ
[477]	~πονηρία; ~(Πῶλος) πολύ γε. ~(Σωκράτης)	εἰ	δὴ αἰσχίστη, καὶ κακίστη; ~(Πῶλος)
[481]	δοκεῖ ἡ χρεία αὐτῆς εἶναι,	εἰ	δὴ καὶ ἔστιν τις χρεία,
[449]	~(Γοργίας) ~ἀγαθόν γε, ὦ Σώκρατες,	εἰ	δὴ ὅ γε εὔχομαι εἶναι,
[522]	καὶ μόνος ὑπὸ μόνου, καὶ	εἰ	διὰ ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι,
[482]	ὁ τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν,	εἰ	~διδάξοι αὐτὸν ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι
[501]	ἡδονάς. ταῦτ' οὖν πρῶτον σκόπει	εἰ	δοκεῖ σοι ἱκανῶς λέγεσθαι, καὶ
[458]	ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλεται. (ἀλλ'	εἰ	δοκεῖ τουτοισί, διαλέγου ~τε καὶ
[506]	πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι ταῦτα,	εἰ	~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν λόγον·
[516]	~(Καλλίκλης) βούλει σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης)	εἰ	δοκῶ γε σοι ἀληθῆ λέγειν.
[493]	σώφρονος καὶ τοῦ ἀκολάστου, οἷον	~εἰ	δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ
[471]	~δίκαιον δοῦλος ἦν Ἀλκέτου, καὶ	εἰ	ἐβούλετο τὰ δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν
[474]	(πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα οὖν	εἰ	ἐθελήσεις ἐν τῷ μέρει διδόναι
[522]	ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν; ἢ	εἰ	εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα
[522]	ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης)	~εἰ	ἐκεῖνό γε ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι,
[474]	μοι, ἵν' εἰδῇς, ὥσπερ ἂν	εἰ	ἐξ ἀρχῆς σε ἠρώτων· πότερον
[451]	λόγῳ τὸ πᾶν κυρουμένων· καὶ	εἰ	ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ τί; εἴποιμ'
[514]	αὐτοὺς καὶ ~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν	εἰ	ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην ἢ οὐκ
[514]	πάντα, τά τε ἄλλα κἂν	εἰ	ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους ὡς
[503]	οὗ καὶ σὺ ἀκήκοας; ~(Σωκράτης)	~εἰ	ἔστιν γε, ὦ Καλλίκλεις, ἣν
[500]	διελομένους δὲ καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις,	εἰ	ἔστιν τούτω διττὼ τὼ βίω,
[515]	ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ πρότερον ἔλεγες,	εἰ	ἔτι σοι ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ πολῖται
[448]	~(Πῶλος) Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ δή.	εἰ	ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων ὢν τῆς
[447]	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν	εἰ	ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων δημιουργός, ἀπεκρίνατο
[453]	δικαίως ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ ἂν	εἰ	~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν τίς ἐστιν
[520]	καλὸν δοκεῖ τὸ σημεῖον εἶναι,	εἰ	εὖ ποιήσας ~ταύτην τὴν εὐεργεσίαν
[492]	οὐ γάρ τοι θαυμάζοιμ' ἂν	εἰ	~Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν τοῖσδε λέγει,
[507]	ὦ φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ δ'	εἰ	ἔχεις, δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ' ὠγαθέ.
[507]	ὠγαθέ. ~(Σωκράτης) ~λέγω δὴ ὅτι,	εἰ	ἡ σώφρων ἀγαθή ἐστιν, ἡ
[516]	πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι οὗτοι,	εἰ	ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί, ὡς σὺ
[476]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	εἰ	κάει τις, ἀνάγκη τι κάεσθαι;
[494]	ἀπαισχυνθῆναι. καὶ πρῶτον μὲν εἰπὲ	εἰ	καὶ ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως
[515]	τόδε μοι εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ,	εἰ	λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα βελτίους
[476]	τι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ	εἰ	μέγα γε ἢ βαθὺ τὸ
[507]	πόλις, ἐπιθετέον δίκην καὶ κολαστέον,	~εἰ	μέλλει εὐδαίμων εἶναι. οὗτος ἔμοιγε
[492]	μὲν ἐπιθυμίας φῂς οὐ κολαστέον,	εἰ	μέλλει τις οἷον δεῖ εἶναι,
[513]	εἶναι ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον ~τούτοις,	εἰ	μέλλεις τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς
[513]	γίγνεσθαι τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων,	εἰ	~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς εἶναι καὶ
[481]	θῶμεν νυνὶ ~σπουδάζοντα ἢ παίζοντα;	εἰ	μὲν γὰρ σπουδάζεις τε καὶ
[447]	μοι (Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν,	εἰ	μὲν δοκεῖ, νῦν, ἐὰν δὲ
[459]	μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τῶν δημιουργῶν; ~(Σωκράτης)	~εἰ	μὲν ἐλαττοῦται ἢ μὴ ἐλαττοῦται
[467]	προσείπω σε (κατὰ σέ· ἀλλ'	εἰ	μὲν ἔχεις ~ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον
[514]	καλὸν ἢ αἰσχρόν ἐστιν· ~καὶ	εἰ	μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους τε
[458]	ἀλλὰ πρὸς σέ. ~(ἐγὼ οὖν,	εἰ	μὲν καὶ σὺ εἶ τῶν
[461]	ἐκείνους εἶπον τοὺς ~λόγους, ὅτι	εἰ	μὲν κέρδος ἡγοῖο εἶναι τὸ
[522]	πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι.	εἰ	μὲν οὖν ἐμέ τις ἐξελέγχοι
[458]	νῦν ~ἡμῖν ὁ λόγος ὤν.	εἰ	μὲν οὖν καὶ σὺ φῂς
[512]	ψυχάς. λογίζεται οὖν ὅτι οὐκ,	εἰ	μέν τις μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις
[463]	τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ,	~εἰ	μὲν τοῦτό ἐστιν ἡ ῥητορικὴ
[505]	ἀτὰρ κινδυνεύει ἀναγκαιότατον εἶναι οὕτως.	εἰ	μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι ~ἔγωγε χρῆναι
[516]	τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ	εἰ	~μὴ διὰ τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν
[480]	ἡ ῥητορικὴ ἡμῖν, ὦ Πῶλε,	εἰ	μὴ ~εἴ τις (ὑπολάβοι ἐπὶ
[462]	δεινὰ ἂν αὖ ἐγὼ πάθοιμι,	~εἰ	μὴ ἐξέσται (μοι ἀπιέναι καὶ
[512]	ἐκ ~βελτιόνων. τὸ δὲ βέλτιον	εἰ	μὴ ἔστιν ὃ ἐγὼ λέγω,
[474]	κέλευε ἐπιψηφίζειν τοὺς παρόντας, ἀλλ'	εἰ	μὴ ~ἔχεις τούτων βελτίω ἔλεγχον,
[465]	~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ γὰρ ἄν,	εἰ	μὴ ἡ ψυχὴ τῷ σώματι
[514]	σοῦ ἕτερα τοιαῦτα ἐσκόπουν· καὶ	εἰ	μὴ ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς ~μηδένα
[511]	ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεις,	εἰ	μὴ κωφός γ' εἰμί, καὶ
[475]	~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἰ	μὴ λύπῃ, ἀμφοτέροις μὲν οὐκ
[509]	ἂν δόξειεν οὑτωσί, οὓς σὺ	εἰ	μὴ λύσεις ἢ σοῦ τις
[490]	τὸ ἑαυτοῦ σῶμα οὐ πλεονεκτητέον,	εἰ	μὴ μέλλει ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ τῶν
[521]	εἰμί, ὦ Καλλίκλεις, ὡς ἀληθῶς,	εἰ	μὴ οἴομαι ἐν τῇδε τῇ
[478]	~τίς δὲ πονηρίας καὶ ἀδικίας;	εἰ	μὴ οὕτως εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει·
[490]	ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	εἰ	μὴ τὰ τοιαῦτα λέγεις, ἴσως
[521]	ἥδιον καλεῖν, ὦ Σώκρατες· ὡς	εἰ	μὴ ταῦτά γε ποιήσεις ~(Σωκράτης)
[481]	ἃ δεῖ; ~(Σωκράτης) ~ὦ Καλλίκλεις,	εἰ	μή τι ἦν τοῖς ἀνθρώποις
[513]	χαίρουσι, τῷ ~δὲ ἀλλοτρίῳ ἄχθονται,	εἰ	μή τι σὺ ἄλλο λέγεις,
[462]	ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ἔμοιγε,	εἰ	μή τι σὺ ἄλλο λέγεις.
[482]	εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι	εἰ	μή τις παύσει τὰ (σὰ
[519]	ἂν οἷός τ' εἴης λέγειν,	εἰ	μή τίς σοι ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης)
[499]	ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον εἶναι,	εἰ	μνημονεύεις, ~ἐμοί τε καὶ Πώλῳ.
[500]	ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον ~γὰρ αὖ,	εἰ	μνημονεύεις, (ὅτι εἶεν παρασκευαὶ αἱ
[490]	λέγειν καὶ οὐ ῥήματι θηρεύω	εἰ	ὁ ~εἷς τῶν μυρίων κρείττων.
[509]	ἔτι τούτου μεῖζον μεγίστου ὄντος,	εἰ	οἷόν τε, τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ
[476]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~συλλήβδην δὴ ὅρα	εἰ	ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι ἔλεγον, περὶ
[462]	ὥστε τὸ μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς	εἰ	οὐ καλή μοι δοκεῖ εἶναι;
[463]	οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ δὲ ἐπανερωτᾷ	εἰ	~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ
[469]	δύναμαι ἐν τῇδε τῇ πόλει,	εἰ	οὖν ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι ~τὸ
[452]	τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ' ἡ ἐμή”	εἰ	οὖν αὐτὸν ἐγὼ ἐροίμην· σὺ
[463]	~ταῦτα μόρια ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν.	εἰ	οὖν βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω·
[480]	ἐλέγετο; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἶεν·	εἰ	οὖν δὴ ταῦτα ἀληθῆ, ὦ
[514]	γε, εἴ σοι ἥδιον. ~(Σωκράτης)	~εἰ	οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις,
[517]	ἴσου τοῖς νῦν ὄντες, ὥστε,	εἰ	οὗτοι ῥήτορες ἦσαν, οὔτε τῇ
[508]	κακίας δὲ ~οἱ ἄθλιοι, ἢ	εἰ	οὗτος ἀληθής ἐστιν, σκεπτέον τί
[497]	εἶναι. ὅθεν οὖν ἀπέλιπες ἀποκρίνου,	εἰ	οὐχ ἅμα παύεται διψῶν ~ἕκαστος
[456]	τὸ μέγεθος οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας)	~εἰ	πάντα γε εἰδείης, ὦ Σώκρατες,
[516]	ὢν κακὸς ἂν ἐδόκει εἶναι,	~εἰ	παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν μηδὲ
[524]	ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς μέγας, καὶ	εἰ	παχύς, παχὺς καὶ ἀποθανόντος, καὶ
[518]	περὶ τὰ πολιτικά, ὥσπερ ἂν	εἰ	περὶ τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος
[520]	ἴσως ἂν ἀποστερήσειε τὴν χάριν,	εἰ	προοῖτο ~αὐτῷ ὁ παιδοτρίβης καὶ
[456]	~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ βούλοιτο. καὶ	εἰ	πρὸς ἄλλον γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν
[458]	ἤδη λόγοις ~παραγενόμενος οὐκ οἶδ'	εἰ	πώποτε ἥσθην οὕτως ὥσπερ νυνί·
[479]	ἢ βούλει ~συλλογισώμεθα αὐτά; ~(Πῶλος)	εἰ	σοί γε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[510]	ἀδικεῖσθαι ἢ ὡς ὀλίγιστα; ~σκέψαι	εἰ	σοὶ δοκεῖ ἥπερ ἐμοί. ἐμοὶ
[513]	ἐν τῇ πόλει· τοῦθ' ὅρα	εἰ	σοὶ ~λυσιτελεῖ καὶ ἐμοί, ὅπως
[508]	ἐφ' οἷς σύ με ἤρου	εἰ	σπουδάζων λέγοιμι, ~λέγοντα ὅτι κατηγορητέον
[476]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~καὶ	εἰ	σφόδρα γε κάει ἢ ἀλγεινῶς,
[476]	τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ	εἰ	σφόδρα τύπτει ἢ ταχὺ ὁ
[476]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	εἰ	τέμνει τι, ὁ αὐτὸς λόγος;
[494]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον	εἰ	τὴν κεφαλὴν μόνον κνησιῷ ἢ
[466]	ἐν ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ,	εἰ	τὸ δύνασθαί γε λέγεις ἀγαθόν
[492]	λέγει, λέγων ~τίς δ' οἶδεν,	εἰ	τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,
[469]	οὐκ ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ,	εἰ	τὸ τυραννεῖν γε λέγεις ὅπερ
[515]	ὡμολογήκαμεν· ἐγὼ ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι.	εἰ	~τοίνυν τοῦτο δεῖ τὸν ἀγαθὸν
[493]	γυμνασίου τῇ νῦν. σκόπει γὰρ	εἰ	~τοιόνδε λέγεις περὶ τοῦ βίου
[482]	διδόναι ἁπάντων ~ἔσχατον κακῶν· ἢ	εἰ	τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν
[495]	~πολλὰ καὶ αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα,	εἰ	τοῦτο οὕτως ἔχει, καὶ ἄλλα
[451]	~δὲ λόγοι οἱ τῆς ἀστρονομίας,	εἰ	φαίη, περὶ τί εἰσιν, ὦ
[486]	καὶ ἄλλα πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης)	~εἰ	χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον τὴν ψυχήν,
[451]	τις τὸ κῦρος ἐχουσῶν. καὶ	εἴ	με ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ τί;
[453]	τίς ἐστιν τῶν ζωγράφων Ζεῦξις,	εἴ	μοι εἶπες ὅτι ὁ τὰ
[486]	πρὸς ~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν,	εἴ	μοι ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι
[527]	ἂν ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν τούτων,	εἴ	πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν βελτίω
[452]	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι	εἴ	σοι αὐτίκα παρασταῖεν οἱ δημιουργοὶ
[453]	~περὶ ὅτου λέγεται. σκόπει γὰρ	εἴ	σοι δοκῶ δικαίως ἀνερωτᾶν σε·
[518]	οἶνον. ἴσως ἂν οὖν ἠγανάκτεις,	εἴ	σοι ἔλεγον ἐγὼ ~ὅτι Ἄνθρωπε,
[452]	τἄν, ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς	εἴ	σοι ἔχοι ~(Γοργίας) μεῖζον ἀγαθὸν
[504]	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	εἴ	σοι ἥδιόν ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ·
[514]	οὕτως ἔχειν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε,	εἴ	σοι ἥδιον. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν
[521]	με, ὦ γενναιότατε, παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης)	~εἴ	σοι Μυσόν γε ἥδιον καλεῖν,
[470]	μὲν τοίνυν φημί, ὦ Πῶλε,	εἴ	σοι παρ' ἐμοῦ ἥδιόν ἐστιν
[472]	παραβαλόντες οὖν παρ' ἀλλήλους σκεψώμεθα	εἴ	τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων. καὶ γὰρ
[461]	καὶ ἐν λόγοις. καὶ νῦν	εἴ	τι ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας) ἐν
[453]	ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ εἶναι, καὶ	εἴ	τι ἐγὼ συνίημι, λέγεις ὅτι
[466]	καὶ νῦν ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει	εἴ	~τι ἔχεις χρῆσθαι, χρῶ. ~(Πῶλος)
[486]	τῇ πόλει; τὸν δὲ ~τοιοῦτον,	εἴ	τι καὶ ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν
[462]	καὶ μὴ ἀκούειν σου; ~ἀλλ'	εἴ	τι κήδῃ τοῦ λόγου τοῦ
[458]	τῶν ἡδέως μὲν ἂν ἐλεγχθέντων	εἴ	τι μὴ ἀληθὲς λέγω, ἡδέως
[488]	καὶ νεώτερον ὄντα. ἐγὼ γὰρ	εἴ	τι μὴ ὀρθῶς πράττω κατὰ
[514]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δεύτερον αὖ τόδε,	εἴ	τι πώποτε οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ
[461]	~καὶ ἐγὼ ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων	εἴ	τί σοι δοκεῖ μὴ καλῶς
[468]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν,	εἴ	τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν καὶ
[503]	ταύτην εἶδες τὴν ~ῥητορικήν· ἢ	εἴ	τινα ἔχεις τῶν ῥητόρων τοιοῦτον
[524]	τὰ παθήματα ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον	εἴ	τινος μέγα ἦν τὸ σῶμα
[525]	καὶ Τιτυόν· Θερσίτην δέ, καὶ	εἴ	τις ἄλλος πονηρὸς ἦν ~ἰδιώτης,
[468]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ταῦτα ὁμολογοῦμεν,	εἴ	τις ἀποκτείνει τινὰ ἢ ἐκβάλλει
[520]	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἴ	τις αὐτὸ τοῦτο ἀφαιρεῖ, τὴν
[524]	καὶ ὁ νεκρός. μαστιγίας ~αὖ	εἴ	τις ἦν καὶ ἴχνη εἶχε
[451]	ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ ἂν	εἴ	τίς με ἔροιτο ὧν νυνδὴ
[482]	τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν	εἴ	τις μὴ φαίη διὰ δὴ
[502]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,	εἴ	τις περιέλοι τῆς ποιήσεως πάσης
[510]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε	εἴ	τις πολὺ φαυλότερος εἴη, οὐδ'
[486]	ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν γὰρ	εἴ	τις σοῦ λαβόμενος ἢ ~ἄλλου
[481]	οἷός τ' εἶ ~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε,	εἴ	τίς σου λέγοντος ἑκάστοτε ἃ
[451]	τὸ ἄρτιον ἡ λογιστική. καὶ	εἴ	τις τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ
[458]	λέγω, ἡδέως δ' ἂν ~ἐλεγξάντων	εἴ	τίς τι μὴ ἀληθὲς λέγοι,
[476]	~σκόπει δὴ καὶ τόδε· ἆρα	εἴ	τίς τι ποιεῖ, ἀνάγκη τι
[479]	αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν	εἴ	τις ~τοῖς μεγίστοις νοσήμασιν συνισχόμενος
[510]	ἐστιν ἄρχων ἄγριος καὶ ἀπαίδευτος,	εἴ	τις τούτου ἐν τῇ ~πόλει
[503]	~ἴδωμεν δὴ οὑτωσὶ ἀτρέμα σκοπούμενοι	εἴ	τις τούτων τοιοῦτος γέγονεν· φέρε
[476]	ποιοῦν; λέγω δὲ ~τὸ τοιόνδε·	εἴ	τις τύπτει, ἀνάγκη τι τύπτεσθαι;
[480]	ἡμῖν, ὦ Πῶλε, εἰ μὴ	~εἴ	τις (ὑπολάβοι ἐπὶ τοὐναντίον κατηγορεῖν
[524]	ἰδεῖν ταῦτα ἔχον· ἢ ~κατεαγότα	εἴ	του ἦν μέλη ἢ διεστραμμένα
[494]	οὐδὲ μὴ αἰσχυνθῇς· ἀνδρεῖος γὰρ	εἶ.	ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον. ~(Καλλίκλης) φημὶ
[481]	καὶ λόγοις οὐχ οἷός τ'	εἶ	~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε, εἴ τίς σου
[487]	ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ	εἶ	εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι; ἐγώ
[461]	σὺ παρὼν ἐπανόρθου δίκαιος δ'	εἶ	~καὶ ἐγὼ ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων
[487]	ὅτι ~ὡς ἀληθῶς μοι εὔνους	εἶ.	καὶ μὴν ὅτι γε οἷος
[499]	ἰοῦ, ὦ Καλλίκλεις, ὡς πανοῦργος	εἶ	καί μοι (ὥσπερ παιδὶ χρῇ,
[500]	~ἐκεῖνο τῶν ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν	εἶ	καὶ σὺ ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης)
[491]	ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς	εἶ·	τοὺς ἠλιθίους λέγεις τοὺς σώφρονας.
[458]	οὖν, εἰ μὲν καὶ σὺ	εἶ	τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ ἐγώ,
[452]	τοῦτον· σὺ δὲ δὴ τίς	εἶ,	ὦ ἄνθρωπε, καὶ τί τὸ
[497]	Γοργίᾳ δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων	εἶ,	ὦ Καλλίκλεις, ὅτι τὰ μεγάλα
[505]	κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς βίαιος	εἶ,	ὦ Σώκρατες. ἐὰν δὲ ἐμοὶ
[494]	ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἄτοπος	εἶ,	ὦ Σώκρατες, καὶ ἀτεχνῶς δημηγόρος.
[515]	πρὶν δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης) φιλόνικος	εἶ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ
[487]	συγχωρήσαις ἄν· φίλος γάρ μοι	εἶ,	ὡς καὶ αὐτὸς φῄς. τῷ
[521]	εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ	εἶ,	ὥσπερ ἤρξω παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ,
[511]	τὰς τέχνας ταύτας αἳ ἡμᾶς	ἀεὶ	~ἐκ τῶν (κινδύνων σῴζουσιν, ὥσπερ
[492]	φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν	ἀεὶ	ἡ ἐπιθυμία γίγνηται. ~ἀλλὰ τοῦτ'
[464]	βελτίστου οὐδὲν φροντίζει, τῷ δὲ	ἀεὶ	ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν ἄνοιαν ~καὶ
[494]	τετρημένα καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ'	ἀεὶ	καὶ νύκτα καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι
[523]	περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου, καὶ	ἀεὶ	καὶ νῦν ~ἔτι ἔστιν ἐν
[527]	οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ τὸ δίκαιον	ἀεί,	καὶ τῇ ἄλλῃ πάσῃ πράξει.
[502]	σοι δοκοῦσιν πρὸς τὸ βέλτιστον	ἀεὶ	λέγειν οἱ ῥήτορες, τούτου ~στοχαζόμενοι,
[509]	ἔμοιγε ὁ αὐτὸς ~λόγος ἐστιν	ἀεί,	ὅτι ἐγὼ ταῦτα οὐκ οἶδα
[493]	βίου τὸν κοσμίως καὶ ~τοῖς	ἀεὶ	παροῦσιν ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως ἔχοντα
[460]	ῥητορικὴ ~ἄδικον πρᾶγμα, ὅ γ'	ἀεὶ	περὶ δικαιοσύνης τοὺς λόγους ποιεῖται·
[517]	~οὐδὲν παυόμεθα εἰς τὸ αὐτὸ	ἀεὶ	περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι
[464]	τεττάρων δὴ τούτων οὐσῶν, καὶ	ἀεὶ	πρὸς τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν
[491]	~νὴ τοὺς θεούς, ἀτεχνῶς γε	ἀεὶ	σκυτέας τε καὶ κναφέας καὶ
[491]	σὺ ~μὲν γὰρ ἐμὲ φῂς	ἀεὶ	ταὐτὰ λέγειν, καὶ μέμφῃ μοι·
[490]	τὴν αὑτοῦ γῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς	ἀεὶ	ταὐτὰ λέγεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[477]	ὦ Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί·	ἀεὶ	τὸ αἴσχιστον ἤτοι λύπην μεγίστην
[497]	περανθῶσιν οἱ ~λόγοι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ'	ἀεὶ	τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης) ὦ Γοργία·
[479]	διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ	ἀεὶ	τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον
[504]	τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο	ἀεὶ	τὸν νοῦν ~ἔχων, ὅπως ἂν
[525]	Ἅιδου ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς	ἀεὶ	τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ
[482]	ἐστὶ λόγων, ἡ δὲ φιλοσοφία	ἀεὶ	(τῶν αὐτῶν, λέγει δὲ ἃ
[480]	καὶ τῶν ἄλλων ὃς ἂν	ἀεὶ	τῶν φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν, ~καὶ
[486]	καὶ τοὺς ~ἄλλους τοὺς πόρρω	ἀεὶ	φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν γὰρ εἴ
[525]	καὶ φοβερώτατα πάθη πάσχοντας τὸν	~ἀεὶ	χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα ἀνηρτημένους ἐκεῖ
[525]	πεποίηκεν (τοὺς ἐν Ἅιδου τὸν	ἀεὶ	χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ Σίσυφον
[476]	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα γε	κάει	ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι τὸ
[476]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ	κάει	τις, ἀνάγκη τι κάεσθαι; ~(Πῶλος)
[484]	ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ δή, φησίν,	~ἄγει	δικαιῶν τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί·
[482]	ἐμὰ παιδικά, παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν.	λέγει	γάρ, ὦ φίλε ἑταῖρε, ἃ
[484]	τὸ γὰρ ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι	λέγει	δ' ὅτι οὔτε πριάμενος οὔτε
[482]	δὲ φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν αὐτῶν,	λέγει	δὲ ἃ σὺ νῦν ~θαυμάζεις,
[523]	μέλλω λέγειν. ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος	λέγει,	~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς
[447]	εἰπέ μοι, ὦ Γοργία, ἀληθῆ	λέγει	Καλλικλῆς ὅδε ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι
[492]	εἰ ~Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν τοῖσδε	λέγει,	λέγων ~τίς δ' οἶδεν, εἰ
[484]	ἐν τῷ ᾄσματι ἐν ᾧ	λέγει	ὅτι ~νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς
[484]	τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας	~λέγει	οὕτω πως τὸ γὰρ ᾆσμα
[525]	καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ	λέγει	πῶλος, καὶ ἄλλον ~ὅστις ἂν
[493]	~κοσκίνῳ. τὸ δὲ κόσκινον ἄρα	λέγει,	ὡς ἔφη ὁ πρὸς ἐμὲ
[495]	ταῦτα. ἢ ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ	ὁμολογεῖ·	οἶμαι δέ γε οὐδὲ Καλλικλῆς,
[487]	λόγος ὃν ὀλίγον πρότερον ἔλεγες	ὁμολογεῖ	σοι. ~ἔχει δὴ οὑτωσὶ δῆλον
[495]	Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα. ἢ	ὁμολογεῖ;	~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι δέ
[495]	γε ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ	ὁμολογεῖ	ταῦτα. ἢ ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ
[485]	δ' ἂν φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν	φεύγει	καὶ λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ δ'
[456]	ἐν ἄλλῳ τινὶ συλλόγῳ ὁπότερον	δεῖ	~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν φανῆναι
[455]	ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει τὸν ~τεχνικώτατον	δεῖ	αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν τειχῶν περὶ
[488]	τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς καὶ	~δεῖ	ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους,
[474]	ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος) πολλοῦ γε	δεῖ,	ἀλλ' οὔτ' ἐγὼ οὔτε σὺ
[486]	ἱκανῶς ἔχω καὶ οὐδέν με	δεῖ	ἄλλης ~βασάνου; ~(Καλλίκλης) πρὸς τί
[527]	(Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς	δεῖ	ἄλλον τινὰ βίον ζῆν ἢ
[459]	~αὐτὰ μὲν τὰ πράγματα οὐδὲν	δεῖ	αὐτὴν εἰδέναι ὅπως ἔχει, μηχανὴν
[491]	ἄρχοντα· ἢ τοῦτο μὲν οὐδὲν	δεῖ,	αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν δὲ
[523]	δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ τὸν κριτὴν	δεῖ	γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ
[494]	ἤρξω, καὶ ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ.	δεῖ	δέ, ὡς ~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ
[509]	~ἀδικήσει ἢ καὶ ἐπὶ (τοῦτο	δεῖ	δύναμίν τινα καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι,
[513]	ὦ Καλλίκλεις· οὐ γὰρ μιμητὴν	δεῖ	εἶναι ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον ~τούτοις,
[492]	κολαστέον, εἰ μέλλει τις οἷον	δεῖ	εἶναι, ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς ὡς
[508]	ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα	δεῖ	εἶναι καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων,
[510]	τὸ μὴ ἀδικεῖν; ἢ πολλοῦ	δεῖ,	εἴπερ ὅμοιος ἔσται τῷ ἄρχοντι
[500]	καὶ ὁποῖα ~κακά, ἢ τεχνικοῦ	δεῖ	εἰς ἕκαστον; ~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης)
[487]	ζώσης καὶ μὴ τρία ἄρα	δεῖ	ἔχειν ἃ σὺ πάντα ἔχεις,
[507]	σκοπὸς εἶναι πρὸς ὃν βλέποντα	δεῖ	~ζῆν, καὶ πάντα εἰς τοῦτο
[507]	ἃ μὴ προσήκει, ἀλλ' ἃ	δεῖ	καὶ πράγματα καὶ ἀνθρώπους καὶ
[500]	~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα	δεῖ	καὶ τἆλλα καὶ τὰ ἡδέα
[523]	κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ	δεῖ	κρίνεσθαι. ~καὶ τὸν κριτὴν δεῖ
[480]	μεγάλη χρεία ἐστὶν τῆς ῥητορικῆς;	δεῖ	~μὲν γὰρ δὴ ἐκ τῶν
[456]	ἐστὶν καὶ τοιαύτη τῆς τέχνης·	~δεῖ	μέντοι, ὦ Σώκρατες, τῇ ῥητορικῇ
[457]	τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ τὸν διδάξαντα	δεῖ	μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ
[490]	τῷ μὲν ~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον	δεῖ	νέμειν, ἐν τῷ δὲ ἀναλίσκειν
[457]	~οὐδέν τι μᾶλλον τούτου ἕνεκα	δεῖ	οὔτε τοὺς ἰατροὺς τὴν δόξαν
[470]	ὦ Σώκρατες, οὐδέν γέ σε	δεῖ	παλαιοῖς (πράγμασιν ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ
[490]	~ἀλλ' εἰς ὑποδήματα δῆλον ὅτι	δεῖ	πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον εἰς ταῦτα
[490]	καὶ ἀγαθόν, τοῦτον δὴ ἴσως	δεῖ	πλεονεκτεῖν τῶν ~σπερμάτων καὶ ὡς
[459]	εἰδότος; ἢ ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ	~δεῖ	προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ σὲ
[456]	ἄλλῃ ἀγωνίᾳ οὐ τούτου ἕνεκα	δεῖ	πρὸς ἅπαντας χρῆσθαι ~ἀνθρώπους, ὅτι
[485]	ὅτι ἀμελεῖς, ὦ ~Σώκρατες, ὧν	δεῖ	σε ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ φύσιν ψυχῆς
[513]	οἰκῇ, ~καὶ νῦν δὲ ἄρα	δεῖ	σὲ ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ
[463]	γὰρ κακὰ αἰσχρὰ καλῶ ἐπειδὴ	δεῖ	σοι ἀποκρίνασθαι ὡς ἤδη ~εἰδότι
[481]	πράττομεν, ὡς ἔοικεν, ἢ ἃ	δεῖ;	~(Σωκράτης) ~ὦ Καλλίκλεις, εἰ μή
[511]	εἴς τι τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ	δεῖ	ταύτης τῆς ἐπιστήμης. εἰ δ'
[480]	γε αὖ μεταβαλόντα, εἰ ἄρα	δεῖ	τινα κακῶς ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν
[460]	λέγων ὀλίγῳ πρότερον ὅτι οὐ	δεῖ	τοῖς (παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν
[515]	σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν τοῦτο	δεῖ	τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ
[491]	σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι	δεῖ	τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς μὲν
[490]	~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως ἱματίων, καὶ	δεῖ	τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν
[490]	σὸν ~λόγον, καὶ τοῦτον ἄρχειν	δεῖ,	τοὺς δ' ἄρχεσθαι, καὶ πλέον
[456]	τῶν φίλων, οὐ τούτου ἕνεκα	δεῖ	τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς ἐν
[456]	οὐ τούτου ἕνεκα τοὺς φίλους	δεῖ	~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν τε καὶ
[505]	ἄδικος καὶ ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν	δεῖ	τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ~μὴ ἐπιτρέπειν
[490]	βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα	δεῖ	ὑποδήματα καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν.
[484]	πόλιν, καὶ τῶν λόγων οἷς	δεῖ	χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν τοῖς ~συμβολαίοις
[449]	αὐτὰ εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν	δεῖ,	ὦ Γοργία· καί μοι ἐπίδειξιν
[517]	~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ γε	δεῖ,	ὦ Σώκρατες, μή ποτέ τις
[507]	διώκειν, καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου	δεῖ·	ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις,
[514]	~οἰκοδομικήν, καὶ παρὰ τοῦ ἐμάθομεν;	ἔδει	ἂν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[514]	ἐπὶ τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον	ἔδει	ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς
[516]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; οὐκ	ἔδει	αὐτούς, ὡς ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους
[473]	ἐπειδὴ ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε καὶ	ἔδει	με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον καὶ
[512]	τῆς ἐκείνου, καὶ ὡς ἐν	ὀνείδει	ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν, καὶ ~τῷ
[519]	πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι δὲ	οἰδεῖ	καὶ ὕπουλός ἐστιν (δι' ἐκείνους
[486]	~καὶ φύσιν ψυχῆς ὧδε γενναίαν	μειρακιώδει	(τινὶ διατρέπεις μορφώματι, καὶ ~οὔτ'
[481]	~(Καλλίκλης) ~εἰπέ μοι, ὦ (Χαιρεφῶν)	σπουδάζει	ταῦτα (Σωκράτης) ἢ παίζει; ~(Χαιρεφῶν)
[503]	τίθησιν ὃ ~ἂν τιθῇ, καὶ	προσαναγκάζει	τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ πρέπον
[526]	Αἰακός ἑκάτερος τούτων ῥάβδον ἔχων	δικάζει	ὁ δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται,
[476]	ὁ δὲ ὀρθῶς κολάζων (δικαίως	κολάζει;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) δίκαια ποιῶν
[486]	περὶ ὧν ἡ ἐμὴ ψυχὴ	δοξάζει,	ταῦτ' ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ.
[481]	(Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης) ἢ	παίζει;	~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ
[478]	πονηρίας; ~(Πῶλος) ἦν γάρ. ~(Σωκράτης)	~σωφρονίζει	γάρ που καὶ δικαιοτέρους ποιεῖ
[464]	~καὶ τοῦ μὲν βελτίστου οὐδὲν	φροντίζει,	τῷ δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται
[511]	ἣ οὐ μόνον τὰς ψυχὰς	σῴζει	ἀλλὰ ~καὶ τὰ σώματα καὶ
[511]	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν	σῴζει	γε καὶ αὕτη ἐκ θανάτου
[512]	πόλεις γὰρ ἔστιν ὅτε ὅλας	~σῴζει.	μή σοι δοκεῖ κατὰ τὸν
[479]	~δεύτερον ἄρα ἐστὶν τῶν κακῶν	μεγέθει	τὸ ἀδικεῖν· τὸ δὲ ἀδικοῦντα
[513]	καὶ ~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν γὰρ	(ἤθει	λεγομένων τῶν λόγων ἕκαστοι χαίρουσι,
[456]	ἄλλος ὁστισοῦν τῶν ~δημιουργῶν ἐν	πλήθει.	ἡ μὲν οὖν δύναμις τοσαύτη
[523]	οὖν καὶ δὴ εἴρηται τῷ	Προμηθεῖ	(ὅπως ἂν παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα
[453]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	πείθει;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα
[453]	ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον ὃ διδάσκει	πείθει	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~οὐ δῆτα,
[453]	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πάντων μάλιστα	πείθει.	~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ ἐπὶ τῶν
[486]	καὶ ~οὔτ' ἂν δίκης βουλαῖσι	προσθεῖ'	ἂν ὀρθῶς λόγον, οὔτ' εἰκὸς
[479]	ἐστι μὴ ὑγιοῦς σώματος μὴ	ὑγιεῖ	ψυχῇ συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ
[527]	ἐπὶ κόρρης ἀτίμως καὶ πάντως	προπηλακιεῖ.	~τάχα δ' οὖν ταῦτα μῦθός
[489]	ἕρμαιον ~τοῦτο ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ	οἴει	ἄλλο τι λέγειν τὸ κρείττους
[522]	ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον τι	οἴει	~ἂν ἀναβοῆσαι τοὺς τοιούτους δικαστάς;
[461]	ἐπὶ τοιαῦτα ~ἐρωτήματα ἐπεὶ τίνα	οἴει	ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ καὶ αὐτὸν
[454]	Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ	οἴει·	γνώσῃ δὲ ἐνθένδε. εἰ γάρ
[508]	μέγα δύναται, σὺ δὲ πλεονεξίαν	οἴει	δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς.
[515]	βουλόμενος εἰδέναι ὅντινά ποτε ~τρόπον	οἴει	δεῖν πολιτεύεσθαι ἐν ἡμῖν. ἢ
[511]	ὡς ὁ λόγος σημαίνει. ἢ	οἴει	δεῖν τοῦτο παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον, ὡς
[466]	γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν	οἴει	εἶναι, ἐάν τις ποιῇ ταῦτα
[520]	ἄγνοιαν (τὸ μὲν πάγκαλόν τι	οἴει	εἶναι, τὴν ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ
[499]	τὰ μειράκια. ὡς δὴ σὺ	οἴει	~ἐμὲ ἢ καὶ ἄλλον ὁντινοῦν
[522]	οἴεσθαί γε χρή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οἴει	ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν αὐτὸν
[522]	παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί ἂν	οἴει	ἐν τούτῳ τῷ κακῷ ἀποληφθέντα
[471]	ὑπὸ σοῦ νῦν, ὡς σὺ	οἴει,	~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ λόγῳ, φάσκων
[473]	ἐλέγχειν δὲ μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ	οἴει	ἐξεληλέγχθαι, ὦ Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα
[472]	τρόπος ἐλέγχου, ὡς σύ τε	οἴει	καὶ ἄλλοι πολλοί· ἔστιν δὲ
[486]	ψυχήν, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἂν	οἴει	με ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων τινὰ
[489]	βέλτιον καὶ τὸ κρεῖττον; ἢ	οἴει	με λέγειν, ~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ
[513]	τῇ πόλει. εἰ δέ σοι	οἴει	ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν ~τέχνην τινὰ
[461]	δοξάζεις ὥσπερ νῦν λέγεις; ἢ	~οἴει	ὅτι Γοργίας ᾐσχύνθη σοι μὴ
[448]	~(Χαιρεφῶν) τί δέ, ὦ Πῶλε;	οἴει	σὺ κάλλιον ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι;
[520]	κατηγοροῦσιν, ὅταν τύχωσιν, ~ὡς πονηροτάτης;	οἴει	τι διαφέρειν τούτους ἐκείνων; ταὐτόν,
[464]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τούτων	οἴει	τινὰ εἶναι ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας)
[473]	Δία. ~(Σωκράτης) ὡς σύ γε	οἴει,	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ γε
[451]	ῥητορικὴν λέγειν. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γὰρ	οἴει,	ὦ Σώκρατες, καὶ δικαίως ὑπολαμβάνεις.
[495]	πολλά. ~(Καλλίκλης) ὡς σύ γε	οἴει,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ
[468]	δὲ ὂν κάκιον, οὗτος δήπου	ποιεῖ	ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἦ γάρ;
[476]	τόδε· ἆρα εἴ τίς τι	ποιεῖ,	ἀνάγκη τι εἶναι καὶ πάσχον
[520]	εὐεργεσιῶν τὸν εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν	ποιεῖ	ἀντ' εὖ ποιεῖν, ὥστε καλὸν
[448]	ὃ ~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν) τι οὐ	ποιεῖ.	~(Γοργίας) τί μάλιστα, ὦ Σώκρατες;
[449]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν λέγειν γε	ποιεῖ	δυνατούς. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[450]	ἡ ἰατρικὴ περὶ τῶν καμνόντων	~ποιεῖ	δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν καὶ λέγειν;
[454]	~ποτέραν οὖν ἡ ῥητορικὴ πειθὼ	ποιεῖ	ἐν δικαστηρίοις τε καὶ τοῖς
[462]	νῦν δὴ τούτων ὁπότερον βούλει	ποίει,	ἐρώτα ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ
[478]	~οὐκοῦν αὖ ἤτοι ἡδονὴν πλείστην	ποιεῖ	ἢ ὠφελίαν ἢ ἀμφότερα, εἴπερ
[478]	~σωφρονίζει γάρ που καὶ δικαιοτέρους	ποιεῖ	καὶ ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας ἡ
[476]	τοῦτο πάσχον ὃ τὸ ποιοῦν	ποιεῖ,	καὶ τοιοῦτον οἷον ποιεῖ τὸ
[476]	~(Σωκράτης) τούτων ἄρα ὁ μὲν	ποιεῖ	καλά, ὁ δὲ πάσχει, ὁ
[464]	εἶναι καὶ ἐν ψυχῇ, ὃ	ποιεῖ	μὲν δοκεῖν εὖ ἔχειν τὸ
[522]	~καὶ (ἰσχναίνων καὶ πνίγων ἀπορεῖν	ποιεῖ,	πικρότατα πώματα διδοὺς καὶ πεινῆν
[476]	ποιοῦν ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον οἷον	ποιεῖ	τὸ ποιοῦν; λέγω δὲ ~τὸ
[448]	ἐμπείρως ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν γὰρ	ποιεῖ	τὸν αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ
[515]	ἐποίει τοὺς πολίτας ἀντὶ ~χειρόνων.	ἐποίει	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[515]	δῆλον ὅτι ἕκαστος αὐτῶν βελτίους	ἐποίει	τοὺς πολίτας ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει
[525]	~ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα ἀνηρτημένους	ἐκεῖ	ἐν Ἅιδου ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ,
[508]	τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν ἄνω	~ἐκεῖ	ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις οὕτω
[527]	ἧττον ἢ ἐγὼ ἐνθάδε σὺ	ἐκεῖ,	καί σε ἴσως ~τυπτήσει τις
[471]	δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ γὰρ	ἐκεῖ	οἱ ἕτεροι τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν
[501]	~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι δ' αὖ, ὥσπερ	ἐκεῖ,	τὴν ἡδονὴν μόνον τῆς ψυχῆς,
[504]	πειρῶ ~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν ὥσπερ	ἐκεῖ	τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί δὲ
[521]	δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς δέ μοι	ἥκει	λόγος ὅνπερ πρὸς Πῶλον ἔλεγον·
[507]	~διώκειν οὔτε φεύγειν ἃ μὴ	προσήκει,	ἀλλ' ἃ δεῖ καὶ πράγματα
[525]	ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα πάθη.	~(προσήκει	δὲ παντὶ τῷ ἐν τιμωρίᾳ
[485]	γὰρ ~παιδίον ἴδω, ᾧ ἔτι	προσήκει	διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ παῖζον,
[517]	~ἐστὶν σώματος θεραπεία, ἥνπερ καὶ	προσήκει	τούτων ἄρχειν πασῶν τῶν τεχνῶν
[491]	πράγματα καὶ ~ἀνδρείους. τούτους γὰρ	(προσήκει	τῶν πόλεων ἄρχειν, καὶ τὸ
[514]	τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν σοι	δοκεῖ	ἂν εἶναι οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης)
[506]	ἐστιν, ἀρετῆς ~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε	δοκεῖ	ἀναγκαῖον εἶναι, ὦ Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ
[467]	~οὐκ ἄρτι ὡμολόγεις ποιεῖν ἃ	δοκεῖ	αὐτοῖς βέλτιστα εἶναι, (τούτου πρόσθεν)
[467]	~ποιοῦντες ἐν ταῖς πόλεσιν ἃ	δοκεῖ	αὐτοῖς καὶ οἱ τύραννοι οὐδὲν
[467]	οὔ φημι. ~(Πῶλος) ποιοῦντες ἃ	δοκεῖ	αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) φημί. ~(Πῶλος) σχέτλιά
[469]	μέγα δύνασθαι, τὸ ποιεῖν ἃ	δοκεῖ	αὐτῷ· ἢ δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος)
[468]	κάκιον, οὗτος δήπου ποιεῖ ἃ	δοκεῖ	αὐτῷ· ἦ γάρ; ~(Πῶλος) ναί.
[468]	ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν πόλει ἃ	δοκεῖ	~αὐτῷ μὴ μέγα δύνασθαι μηδὲ
[471]	~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ ἐθέλεις, ἐπεὶ	δοκεῖ	γέ σοι ὡς ἐγὼ λέγω.
[484]	(ἐξέλαμψεν τὸ τῆς φύσεως δίκαιον.	δοκεῖ	δέ μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ
[495]	~ἴθι δή μοι, ἐπειδὴ οὕτω	δοκεῖ,	διελοῦ τάδε· ἐπιστήμην που καλεῖς
[485]	μου τὰ ὦτα καί μοι	δοκεῖ	δουλοπρεπές τι εἶναι· ὅταν δὲ
[470]	γε. ~(Πῶλος) ~εὐδαίμων οὖν σοι	δοκεῖ	εἶναι ἢ ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[511]	νεῖν ἐπιστήμη σεμνή τίς σοι	δοκεῖ	εἶναι; ~(Καλλίκλης) μὰ Δί' οὐκ
[462]	ἐρωτᾷς εἰ οὐ καλή μοι	δοκεῖ	εἶναι; ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ πέπυσμαι
[510]	δοκῶ εὖ λέγειν. φίλος μοι	δοκεῖ	ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς οἷόν
[462]	νυνδὴ ἔλεγον, ἀναθέμενος ὅτι σοι	δοκεῖ,	ἐν τῷ μέρει ~ἐρωτῶν τε
[470]	φαίνεται, ἐὰν μὲν ~πράττοντι ἃ	δοκεῖ	ἕπηται τὸ ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν
[469]	~(Πῶλος) ~τί δέ; οὕτω σοι	δοκεῖ	ἔχειν περὶ ὧν ἐγὼ λέγω
[516]	ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ παρέλαβε;	δοκεῖ	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε,
[462]	τινα. ~(Πῶλος) ἐμπειρία ἄρα σοι	δοκεῖ	ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ἔμοιγε,
[462]	εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί σοι	δοκεῖ	ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα
[462]	ἀπεργασίας. ~(Πῶλος) ~οὐκοῦν καλόν σοι	δοκεῖ	ἡ ῥητορικὴ εἶναι, χαρίζεσθαι οἷόν
[481]	~ἀδικεῖν οὐ μεγάλη τίς μοι	δοκεῖ	ἡ χρεία αὐτῆς εἶναι, εἰ
[510]	ἥπερ ἐμοί. ἐμοὶ μὲν γὰρ	δοκεῖ	ἥδε· ἢ αὐτὸν ἄρχειν δεῖν
[485]	καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν μοι	δοκεῖ	ἤδη δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες, οὗτος
[510]	ὡς ὀλίγιστα; ~σκέψαι εἰ σοὶ	δοκεῖ	ἥπερ ἐμοί. ἐμοὶ μὲν γὰρ
[485]	φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν μοι	δοκεῖ,	καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα εἶναι
[479]	τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν. ἢ οὐ	δοκεῖ	καὶ σοὶ οὕτω; ~(Πῶλος) ἔμοιγε.
[467]	δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ	~δοκεῖ	καὶ σὺ ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι·
[506]	παρέχει ~ἕκαστον τῶν ὄντων; ~ἔμοιγε	δοκεῖ.	~καὶ ψυχὴ ἄρα κόσμον ἔχουσα
[475]	τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ μοι	δοκεῖ	κατά γε τοῦτον τὸν λόγον.
[512]	ὅτε ὅλας ~σῴζει. μή σοι	δοκεῖ	κατὰ τὸν δικανικὸν εἶναι; καίτοι
[527]	δ' οὖν ταῦτα μῦθός σοι	δοκεῖ	λέγεσθαι ὥσπερ γραὸς καὶ καταφρονεῖς
[454]	τοιοῦτόν τί σε ἀνέρωμαι, ὃ	δοκεῖ	~μὲν δῆλον (εἶναι, ἐγὼ δ'
[463]	δὲ καὶ ἡ ὀψοποιική· ὃ	δοκεῖ	μὲν εἶναι τέχνη, ~ὡς δὲ
[461]	τῶν ὡμολογημένων εἴ τί σοι	δοκεῖ	μὴ καλῶς ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι ὅτι
[447]	ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ μὲν	δοκεῖ,	νῦν, ἐὰν δὲ βούλῃ, εἰς
[507]	μέλλει εὐδαίμων εἶναι. οὗτος ἔμοιγε	δοκεῖ	ὁ σκοπὸς εἶναι πρὸς ὃν
[524]	θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς ~ἐμοὶ	δοκεῖ,	οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν
[513]	ἐπὶ τὸ χεῖρον, ὡς ἐμοὶ	δοκεῖ,	οὐκ ~ὀρθῶς βουλεύῃ, ὦ Καλλίκλεις·
[522]	ἂν τύχω, τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης)	~δοκεῖ	οὖν σοι, ὦ Σώκρατες, καλῶς
[454]	Γοργία, ἐπειδή γε καὶ σοὶ	δοκεῖ	οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν τῆς
[497]	καὶ στενὰ ταῦτα, ἐπείπερ Γοργίᾳ	δοκεῖ	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ, ὦ
[502]	χαίρωσιν ἐάντε μή; ποτέρως σοι	δοκεῖ	~παρεσκευάσθαι ἡ τῶν τραγῳδιῶν ποίησις;
[453]	τῆς ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν σοι	δοκεῖ	πειθὼ ποιεῖν ἡ ῥητορικὴ ~μόνη
[462]	Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας) ἀπορεῖν σοι	~δοκεῖ	περὶ τῆς ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν
[527]	τὶ ὄντας, οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ	δοκεῖ	περὶ τῶν ~αὐτῶν, καὶ ταῦτα
[464]	τὴν ἄνοιαν ~καὶ ἐξαπατᾷ, ὥστε	δοκεῖ	πλείστου ἀξία εἶναι. ὑπὸ μὲν
[468]	ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀλλ' οὔ μοι	δοκεῖ	ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν
[448]	μὲν γὰρ καὶ ἀπειρηκέναι μοι	~δοκεῖ·	πολλὰ γὰρ ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν)
[511]	ἐπιστήμης. εἰ δ' αὕτη σοι	δοκεῖ	σμικρὰ εἶναι, ἐγώ σοι ~(μείζω
[519]	ὠγαθέ, εἰπὲ πρὸς Φιλίου, οὐ	δοκεῖ	σοι ἄλογον εἶναι ἀγαθὸν ~φάσκοντα
[454]	ῥητορική ἐστιν τέχνη; ἢ οὐ	δοκεῖ	σοι ~(δίκαιον εἶναι ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας)
[466]	~(Πῶλος) ~τί οὖν φῄς; κολακεία	δοκεῖ	σοι εἶναι ἡ ῥητορική; ~(Σωκράτης)
[469]	δόξῃ αὐτῷ, δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος	δοκεῖ	σοι ~εἶναι καὶ ἐλεινός; ~(Σωκράτης)
[454]	(ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ταὐτὸν	δοκεῖ	σοι εἶναι μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι,
[486]	ἐρῶ ~τῇ σῇ οὐκ αἰσχρὸν	δοκεῖ	σοι εἶναι οὕτως ἔχειν ὡς
[468]	δέξαιο ἐξεῖναί σοι ποιεῖν ὅτι	δοκεῖ	σοι ἐν τῇ πόλει ~μᾶλλον
[501]	ταῦτ' οὖν πρῶτον σκόπει εἰ	δοκεῖ	σοι ἱκανῶς λέγεσθαι, καὶ ~εἶναί
[516]	ποιοῦντας δι' ἀγριότητα. ἢ οὐ	δοκεῖ	σοι (κακὸς ~εἶναι ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν
[516]	~ἐν ἄλλῳ ἔργῳ οὐδενί· ἢ	δοκεῖ	σοι; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[502]	σκόπει· ~οὐχὶ ἥ τε κιθαρῳδικὴ	δοκεῖ	σοι πᾶσα καὶ ἡ τῶν
[469]	ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἢ	δοκεῖ	σοι; ~(Πῶλος) οὐ δῆτα οὕτω
[501]	δὲ σκεψώμεθα τὴν αὐλητικήν. οὐ	δοκεῖ	σοι τοιαύτη τις εἶναι, ~ὦ
[519]	τούτῳ ᾧ οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ	δοκεῖ	σοι τοῦτο ἄτοπον εἶναι, ὦ
[474]	ἐξ ἀρχῆς σε ἠρώτων· πότερον	δοκεῖ	σοι, ὦ ~Πῶλε, κάκιον εἶναι,
[478]	οἱ ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ἀλλ' ὠφέλιμόν γε. ἦ
[479]	αὐτά; ~(Πῶλος) εἰ σοί γε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν συμβαίνει μέγιστον
[476]	τούτου τοῦ ~ποιοῦντος; ~(Πῶλος) ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο πάσχον ὃ
[519]	ἔπειτα πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων
[501]	δ' οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ αἱ τοιαίδε
[475]	ἢ ἀμφότερα. ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὸ τῶν
[504]	καὶ μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ	δοκεῖ	ταῖς μὲν τοῦ σώματος τάξεσιν
[500]	ἡ μὲν ὀψοποιικὴ οὔ μοι	δοκεῖ	τέχνη εἶναι ἀλλ' ~ἐμπειρία, ~(ἡ
[462]	νῦν με, ὀψοποιία ἥτις μοι	δοκεῖ	τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος) ἐρωτῶ δή,
[463]	τὸ κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι	δοκεῖ	τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν καὶ
[520]	ἀντ' εὖ ποιεῖν, ὥστε καλὸν	δοκεῖ	τὸ σημεῖον εἶναι, εἰ εὖ
[463]	εἰπέ· μηδὲν ἐμὲ αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης)	~δοκεῖ	τοίνυν μοι, ὦ Γοργία, εἶναί
[480]	~ἄτοπα μέν, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε	δοκεῖ,	τοῖς μέντοι ἔμπροσθεν ἴσως σοι
[524]	τινα χρόνον. ταὐτὸν δή μοι	δοκεῖ	~τοῦτ' ἄρα καὶ περὶ τὴν
[458]	ὅτι τις βούλεται. (ἀλλ' εἰ	δοκεῖ	τουτοισί, διαλέγου ~τε καὶ ἐρώτα
[502]	καὶ ἡ σπουδή, ὡς σοὶ	δοκεῖ,	χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς μόνον, ἢ
[485]	παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν τί μοι	δοκεῖ	χρῆμα εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ μου
[506]	συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι ταῦτα, εἰ	~δοκεῖ	χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν λόγον· εἰ
[458]	εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ δὲ καὶ	~δοκεῖ	χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν
[481]	ἢ παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν	δοκεῖ,	ὦ Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν
[481]	ὤν. ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε	δοκεῖ,	ὦ Πῶλε, ἡ ῥητορικὴ χρήσιμος
[462]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε	δοκεῖ,	ὦ Πῶλε, ὥς γε πρὸς
[477]	καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες, ἀπὸ τούτων γε.
[476]	~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά μοι	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ
[506]	~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν οὐ	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες, χρῆναί πω (ἀπιέναι,
[516]	βοῶν τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν	ἐδόκει	εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας
[502]	ἦ πρὸς τὸ βέλτιστον βλέπων	ἐδόκει	σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ ~ἐκεῖνος μὲν
[499]	καὶ Πώλῳ. ἆρα καὶ σοὶ	συνδοκεῖ	οὕτω, τέλος εἶναι ἁπασῶν τῶν
[498]	πολύ τι διαφέρειν. ~(Σωκράτης) ἀλλ'	ἀρκεῖ	καὶ τοῦτο. ἐν πολέμῳ δὲ
[503]	καὶ οἵους σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~ἐξαρκεῖ.	εἰ γὰρ καὶ τοῦτό ἐστι
[486]	δὲ ἐλέγχων, πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν	ἄσκει,	καὶ ἄσκει ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν,
[486]	πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει, καὶ	ἄσκει	ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις τὰ
[453]	ὧνπερ νυνδή· ἡ ἀριθμητικὴ οὐ	διδάσκει	~ἡμᾶς ὅσα ἐστὶν τὰ τοῦ
[453]	λέγω δὲ τὸ τοιόνδε· ὅστις	διδάσκει	ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον ὃ διδάσκει
[453]	διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον ὃ	διδάσκει	πείθει ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~οὐ
[447]	~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί τε καὶ	διδάσκει·	τὴν δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς
[449]	καλεῖν. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ βούλομαι. ~(Γοργίας)	κάλει	δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἄλλους
[458]	γ' ἐμὸν οὐδὲν κωλύει, εἴπερ	ἐθέλει	(Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ τὸ
[505]	διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς οὖν ἄλλος	ἐθέλει;	μὴ γάρ τοι ἀτελῆ γε
[505]	κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ μοι	μέλει	οὐδὲν ὧν σὺ λέγεις, καὶ
[494]	ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε, ὦ βέλτιστε·	διατέλει	γὰρ ὥσπερ ἤρξω, καὶ ὅπως
[513]	πόλει· τοῦθ' ὅρα εἰ σοὶ	~λυσιτελεῖ	καὶ ἐμοί, ὅπως μή, ὦ
[505]	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ οἶμαι	λυσιτελεῖ	μετὰ μοχθηρίας σώματος ζῆν ἀνθρώπῳ·
[478]	~μεγάλου γὰρ κακοῦ ἀπαλλάττεται, ὥστε	λυσιτελεῖ	ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα καὶ ~ὑγιῆ
[506]	καὶ αὐτὸς ἡδέως μὲν ἂν	Καλλικλεῖ	τούτῳ ἔτι διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ
[468]	εἴ τις ἀποκτείνει τινὰ ἢ	ἐκβάλλει	ἐκ πόλεως ἢ ~ἀφαιρεῖται χρήματα,
[475]	(μὲν δὴ σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ	ὑπερβάλλει	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ
[525]	ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς φρουρᾶς, οἷ	μέλλει	ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα πάθη.
[507]	ἐπιθετέον δίκην καὶ κολαστέον, ~εἰ	μέλλει	εὐδαίμων εἶναι. οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ
[490]	σῶμα οὐ πλεονεκτητέον, εἰ μὴ	μέλλει	ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ τῶν μὲν ~πλέον,
[506]	ἔχουσα κοσμία; ~πῶς γὰρ οὐ	μέλλει;	~ἡ δέ (γε κοσμία σώφρων;
[492]	ἐπιθυμίας φῂς οὐ κολαστέον, εἰ	μέλλει	τις οἷον δεῖ εἶναι, ἐῶντα
[502]	ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι	μέλλει	(χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ τῶν θεατῶν;
[468]	ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν	πόλει	ἃ δοκεῖ ~αὐτῷ μὴ μέγα
[511]	ὀλίγου πάντων τῶν ἐν τῇ	πόλει·	ἀλλὰ καὶ σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε,
[492]	ταῦτα ἄρχοντες ἐν τῇ ἑαυτῶν	~πόλει;	ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ, ὦ Σώκρατες,
[473]	καταστῇ καὶ ἄρχων ἐν τῇ	πόλει	~διαβιῷ ποιῶν ὅτι ἂν βούληται,
[510]	ὁ ὑμέτερος ~λόγος, ἐν τῇ	πόλει	διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[466]	μοι δοκοῦσι τῶν ἐν τῇ	πόλει	δύνασθαι οἱ ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί
[510]	οὗτος ~μέγα (ἐν ταύτῃ τῇ	πόλει	δυνήσεται, τοῦτον οὐδεὶς χαίρων ἀδικήσει.
[513]	~τῆς δυνάμεως τῆς ἐν τῇ	πόλει.	εἰ δέ σοι οἴει ὁντινοῦν
[469]	ἐγὼ δύναμαι ἐν τῇδε τῇ	πόλει,	εἰ οὖν ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι
[452]	ἄλλων ἄρχειν ἐν τῇ αὑτοῦ	πόλει	~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης) τί οὖν δὴ
[510]	αὐτὸν ἄρχειν δεῖν ἐν τῇ	~πόλει	ἢ καὶ τυραννεῖν, ἢ τῆς
[518]	κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν πολῖται ἐν τῇ	πόλει,	καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες,
[513]	οὕτως ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστιν τῇ	πόλει	καὶ τοῖς πολίταις θεραπεύειν, ὡς
[468]	ὅτι δοκεῖ σοι ἐν τῇ	πόλει	~μᾶλλον ἢ μή, οὐδὲ ζηλοῖς
[515]	ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ	πόλει,	νῦν μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ
[469]	ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν τῇ	πόλει,	ὃ ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν
[521]	μὴ οἴομαι ἐν τῇδε τῇ	πόλει	~ὁντινοῦν ἂν ὅτι τύχοι, τοῦτο
[522]	Σώκρατες, καλῶς ἔχειν ἄνθρωπος ἐν	πόλει	οὕτως διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος ὢν
[510]	εἴ τις τούτου ἐν τῇ	~πόλει	πολὺ βελτίων εἴη, φοβοῖτο δήπου
[517]	τὰ πολιτικὰ ἐν τῇδε τῇ	πόλει.	σὺ δὲ ὡμολόγεις τῶν γε
[455]	περὶ ἰατρῶν αἱρέσεως ᾖ τῇ	~πόλει	σύλλογος ἢ περὶ ναυπηγῶν ἢ
[455]	σοι συνῶμεν; περὶ τίνων τῇ	πόλει	συμβουλεύειν οἷοί τε ἐσόμεθα; πότερον
[468]	τοιοῦτος (μέγα δύναται ἐν τῇ	πόλει	ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ τὸ ~μέγα
[513]	ποιήσει μέγα δύνασθαι ἐν τῇ	πόλει	τῇδε ~ἀνόμοιον ὄντα τῇ πολιτείᾳ
[486]	δὲ ἄτιμον ζῆν ἐν τῇ	πόλει;	τὸν δὲ ~τοιοῦτον, εἴ τι
[513]	καὶ μέγα δύνασθαι ἐν τῇ	πόλει·	τοῦθ' ὅρα εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ
[510]	τις ἐννοήσειεν ἐν ταύτῃ τῇ	πόλει	τῶν νέων, τίνα ἂν τρόπον
[517]	μᾶλλον οἷοί τε ἐκπορίζειν τῇ	~πόλει	ὧν ἐπεθύμει. ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν
[448]	~(Χαιρεφῶν) οὐδέν· ἀλλ' ἐπειδὴ σὺ	βούλει,	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ
[503]	τοὺς ἄλλους πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα	βούλει	αὐτῶν, ὡς εἰς τάξιν τινὰ
[517]	τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα τούτων ὅστις	(βούλει	εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε, οὐδ'
[456]	δὲ καὶ εἰς πόλιν ὅπῃ	βούλει	ἐλθόντα ῥητορικὸν ἄνδρα καὶ ἰατρόν,
[501]	τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον δέ, εἰ	~βούλει,	ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ μὲν ἄν
[448]	ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ἀλλὰ σύ, εἰ	βούλει,	ἐροῦ αὐτόν. ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ
[503]	τοῦτο ὃ ἐργάζεται. οἷον εἰ	βούλει	ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους,
[473]	τοὺς δὲ διδόντας δίκην ἧττον.	βούλει	καὶ ~τοῦτο ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ'
[450]	~ἆρ' οὖν μανθάνω οἵαν αὐτὴν	βούλει	καλεῖν; τάχα δὲ εἴσομαι σαφέστερον.
[449]	εὔχομαι εἶναι, ὡς ἔφη Ὅμηρος,	βούλει	με καλεῖν. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ βούλομαι.
[496]	χρόνον εἴτε ~ψυχῆς εἴτε σώματος	βούλει;	οὐδὲν γὰρ οἶμαι διαφέρει. ἔστι
[454]	πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~βούλει	οὖν δύο εἴδη θῶμεν πειθοῦς,
[462]	τινὰ αὐτὴν φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης)	~βούλει	οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς τὸ χαρίζεσθαι,
[462]	~καὶ νῦν δὴ τούτων ὁπότερον	βούλει	ποίει, ἐρώτα ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)
[463]	δίκαιον, ὦ Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ	βούλει	πυθέσθαι, ἐρώτα ὁποῖον μόριον τῆς
[522]	ἔσχατον κακῶν ἐστιν. εἰ δὲ	βούλει,	σοὶ ~ἐγώ, ὡς τοῦτο οὕτως
[521]	~οὐδέν γε ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι.	βούλει	σοι εἴπω δι' ὅτι ταῦτα
[516]	ὃν ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης)	βούλει	σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ δοκῶ
[513]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ἔστω, εἰ	βούλει,	σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ δέ
[479]	συμβαίνοντα ἐκ τοῦ λόγου; ἢ	βούλει	~συλλογισώμεθα αὐτά; ~(Πῶλος) εἰ σοί
[458]	διαλέγου ~τε καὶ ἐρώτα ὅτι	βούλει.	~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή, ὦ Γοργία,
[496]	λέγεις; ~(Σωκράτης) οἷον περὶ ὅτου	βούλει	τοῦ σώματος ἀπολαβὼν (σκόπει. νοσεῖ
[462]	τοῦ εἰρημένου καὶ ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν	βούλει,	ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον, ἀναθέμενος ὅτι
[452]	γίγνηται. καίτοι ἐν ταύτῃ τῇ	δυνάμει	δοῦλον ~μὲν ἕξεις τὸν ἰατρόν,
[457]	γενόμενός τις ~κᾆτα ταύτῃ τῇ	δυνάμει	καὶ τῇ τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ
[527]	τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος οὗτος	~ἠρεμεῖ	ὁ λόγος, ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν
[469]	οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν ἐστιν; ~(Σωκράτης)	εὐφήμει,	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) τί δή;
[515]	σύ, ὅτι τὸ μὲν πρῶτον	~ηὐδοκίμει	Περικλῆς καὶ οὐδεμίαν αἰσχρὰν δίκην
[517]	τε ἐκπορίζειν τῇ ~πόλει ὧν	ἐπεθύμει.	ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν τὰς ἐπιθυμίας
[505]	τὸ εἴργειν ἐστὶν ἀφ' ὧν	ἐπιθυμεῖ	κολάζειν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ
[505]	~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι ὧν	ἐπιθυμεῖ;	συγχωρεῖς τοῦτό γε καὶ σύ;
[447]	~(Καλλίκλης) ~τί δέ, ὦ (Χαιρεφῶν)	ἐπιθυμεῖ	(Σωκράτης) ἀκοῦσαι Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ'
[496]	ἐν μέρει οἶμαι ἑκάτερον καὶ	λαμβάνει	καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[496]	τε καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει	λαμβάνει	καὶ ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου;
[479]	τοῖς ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος	ὡσπερανεὶ	~παῖς τὸ κάεσθαι καὶ τὸ
[502]	μὴ ἐρεῖ, εἰ δέ τι	τυγχάνει	ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ
[484]	τούτῳ μέρος, ~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ	τυγχάνει	βέλτιστος ὤν" ~αντιοπε (ὅπου δ'
[468]	ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον εἶναι αὐτῷ,	~τυγχάνει	δὲ ὂν κάκιον, οὗτος δήπου
[451]	δὴ καὶ σύ, ὦ Γοργία.	τυγχάνει	μὲν γὰρ δὴ ἡ ῥητορικὴ
[451]	ἠρόμην διαπέρανον. ἐπεὶ γὰρ ῥητορικὴ	τυγχάνει	~μὲν οὖσα τούτων τις τῶν
[458]	ὅσον δόξα (ψευδὴς περὶ ὧν	τυγχάνει	νῦν ~ἡμῖν ὁ λόγος ὤν.
[475]	ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον γὰρ	τυγχάνει	ὄν. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς
[513]	βέλτιστον ἔσται τοῦτο, εἴτε σῶμα	τυγχάνει	ὂν εἴτε ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν;
[493]	τοῦτο ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ	τυγχάνει	ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν
[469]	~οὕτως, ὡς μέγιστον τῶν κακῶν	τυγχάνει	ὂν τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ
[463]	μοι φαίνεται εἶναι ἡ ῥητορική·	~τυγχάνει	ὂν τοῦτο, ~εἰ δὲ μὴ
[513]	καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ κολακεία	~τυγχάνει	οὖσα· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ἔστω,
[449]	ῥητορικὴ περὶ τί τῶν ὄντων	τυγχάνει	οὖσα; ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ ~περὶ
[459]	δὲ τόδε πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα	~(τυγχάνει	περὶ τὸ δίκαιον καὶ τὸ
[472]	διοίσουσιν ~ἀλλήλων. καὶ γὰρ καὶ	τυγχάνει	περὶ ὧν ἀμφισβητοῦμεν οὐ πάνυ
[481]	μὲν γὰρ σπουδάζεις τε καὶ	τυγχάνει	ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα ἃ λέγεις,
[468]	οὖν καὶ ἃ βούλεται, εἴπερ	τυγχάνει	ταῦτα κακὰ ὄντα; τί οὐκ
[455]	σὸν σπεύδειν· ἴσως γὰρ καὶ	τυγχάνει	τις τῶν ἔνδον ὄντων ~μαθητής
[524]	τι λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ θάνατος	τυγχάνει	ὤν, ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν
[478]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὗτος	τυγχάνει	ὢν ὃς ἂν τὰ μέγιστα
[480]	ὦ Πῶλε, εἴπερ τὰ πρότερον	μένει	ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη ταῦτα
[505]	ἐρώτα. ~(Σωκράτης) ~οὗτος ἀνὴρ οὐχ	ὑπομένει	ὠφελούμενος καὶ αὐτὸς τοῦτο πάσχων
[511]	μιμούμενος τὸν μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον	ἀποκτενεῖ,	ἐὰν ~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται τὰ
[521]	εἴπῃς ὃ πολλάκις εἴρηκας, ὅτι	ἀποκτενεῖ	με ὁ βουλόμενος, ἵνα μὴ
[511]	καὶ σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι	ἀποκτενεῖ	μέν, ἂν βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς
[484]	καὶ τοὺς λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν.	~συμβαίνει	γὰρ τὸ τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε
[498]	κοινῇ μετ' ἐμοῦ τί ἡμῖν	συμβαίνει	ἐκ τῶν ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς
[459]	τοῦ ~ἰατροῦ πιθανώτερος ᾖ. τοῦτο	συμβαίνει	ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας) τοῦτο
[499]	~(ἀγαθὸς ὁ κακός; οὐ ταῦτα	συμβαίνει	καὶ τὰ πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν
[479]	γε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	συμβαίνει	μέγιστον κακὸν ἡ ἀδικία καὶ
[508]	τὰ πρόσθεν ~ἐκεῖνα, ὦ Καλλίκλεις,	συμβαίνει	πάντα, ἐφ' οἷς σύ με
[459]	τι; ~(Γοργίας) τοῦτο ἐνταῦθά γε	συμβαίνει.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ τὰς
[496]	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ δήπου καὶ	ὑγιαίνει	γε ἅμα τοὺς αὐτούς; ~(Καλλίκλης)
[495]	νόσου; οὐ γὰρ ἅμα δήπου	ὑγιαίνει	τε καὶ νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος,
[511]	γε ἔχοντι, ὡς ὁ λόγος	σημαίνει.	ἢ οἴει δεῖν τοῦτο παρασκευάζεσθαι
[527]	καὶ τελευτήσας, ὡς ~ὁ λόγος	σημαίνει.	καὶ ἔασόν τινά σου καταφρονῆσαι
[527]	τῷ νῦν παραφανέντι, ὃς ἡμῖν	σημαίνει	~ὅτι οὗτος ὁ τρόπος ἄριστος
[485]	λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ δ' ἕτερον	ἐπαινεῖ,	εὐνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος οὕτως
[483]	δέ γε οἶμαι φύσις αὐτὴ	ἀποφαίνει	~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν ἐστιν τὸν
[468]	εἴπερ ταῦτα ὁμολογοῦμεν, εἴ τις	ἀποκτείνει	τινὰ ἢ ἐκβάλλει ἐκ πόλεως
[524]	μὲν ~ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς	κρινεῖ,	τοὺς δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης
[475]	αἴσχιον ἀντὶ τοῦ ἧττον; μὴ	ὄκνει	~ἀποκρίνασθαι, ὦ Πῶλε· οὐδὲν γὰρ
[476]	τὸ ~τεμνόμενον οἷον τὸ τέμνον	τέμνει;	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~συλλήβδην δὴ
[476]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ	τέμνει	τι, ὁ αὐτὸς λόγος; τέμνεται
[489]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ	φθόνει	~μοι ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν'
[470]	δὲ αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις ὅτι	εὐδαιμονεῖ;	~(Σωκράτης) μὰ Δί' οὐ δῆτα.
[527]	ἀεί, καὶ τῇ ἄλλῃ πάσῃ	πράξει.	ἐμοὶ οὖν πειθόμενος ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα,
[506]	ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν γάρ φημι.	~(τάξει	ἆρα τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον ἐστὶν
[506]	τῷ εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ	τάξει	καὶ ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ, ἥτις
[464]	~εἰ δὲ μὴ Πῶλος ὅδε	(ἐλέγξει.	σῶμά που καλεῖς τι καὶ
[521]	εἴπω ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ	ἕξει	ὅτι χρήσεται αὐτοῖς, ἀλλ' ὥσπερ
[487]	ἡ ~σὴ ὁμολογία τέλος ἤδη	ἕξει	τῆς ἀληθείας. πάντων δὲ καλλίστη
[502]	καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ καὶ	λέξει	καὶ ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε
[469]	ὁρᾷς αὐτίκα μάλα δεῖν τεθνάναι,	τεθνήξει	~οὗτος ὃν ἂν δόξῃ· κἄν
[511]	~οὐκοῦν τὸ μέγιστον αὐτῷ κακὸν	ὑπάρξει	μοχθηρῷ ὄντι τὴν ψυχὴν καὶ
[483]	(καὶ μὴ τολμᾷ λέγειν ἅπερ	νοεῖ,	ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν. ὃ δὴ
[482]	τοῖς λόγοις ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς ἃ	ἐνόει	~εἰπεῖν. σὺ γὰρ τῷ ὄντι,
[484]	~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν Ἡρακλέος,	ἐπεὶ	ἀπριάτας ~λέγει οὕτω πως τὸ
[451]	τὴν ἀπόκρισιν ἣν ἠρόμην διαπέρανον.	ἐπεὶ	γὰρ ῥητορικὴ τυγχάνει ~μὲν οὖσα
[471]	φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ ἐθέλεις,	ἐπεὶ	δοκεῖ γέ σοι ὡς ἐγὼ
[509]	ἐγὼ νῦν λέγω καλῶς λέγειν·	ἐπεὶ	ἔμοιγε ὁ αὐτὸς ~λόγος ἐστιν
[473]	ἃ οὐδεὶς ἂν φήσειεν ~ἀνθρώπων;	ἐπεὶ	ἐροῦ τινα τουτωνί. ~(Σωκράτης) ~ὦ
[526]	ὀλίγοι δὲ ~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι·	ἐπεὶ	καὶ ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν,
[469]	μὲν πάντες ἂν μέγα ~δύναιντο,	ἐπεὶ	κἂν ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ τῷ
[492]	~δικαιοσύνην διὰ τὴν αὑτῶν ἀνανδρίαν.	ἐπεὶ	ὅσοις ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν ἢ
[472]	καὶ τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά γε,	ἐπεὶ	οὕτω γ' ἂν ἀθλιώτατος εἴη.
[483]	ἥττονος ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν.	ἐπεὶ	~ποίῳ δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ
[491]	~πάνυ γε σφόδρα, ὦ Σώκρατες.	ἐπεὶ	πῶς ἂν εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος
[474]	ἐμὲ οὔτ' ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα.	ἐπεὶ	σὺ δέξαι' ἂν μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι
[471]	δὲ θαυμασίως ὡς ἄθλιος ~γέγονεν,	ἐπεὶ	τὰ μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς γε
[461]	αὐτὸς ἀγαγὼν ἐπὶ τοιαῦτα ~ἐρωτήματα	ἐπεὶ	τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ
[466]	~μὰ τὸν οὐ σύ γε,	ἐπεὶ	τὸ μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν
[481]	Πῶλε, ἡ ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι,	ἐπεὶ	τῷ γε μὴ μέλλοντι ~ἀδικεῖν
[493]	τοῦ αὐτοῦ γυμνασίου τῇ νῦν.	σκόπει	γὰρ εἰ ~τοιόνδε λέγεις περὶ
[453]	καταφανὲς ποιοῖ ~περὶ ὅτου λέγεται.	σκόπει	γὰρ εἴ σοι δοκῶ δικαίως
[521]	ἰατρὸς ἂν κρίνοιτο κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ.	~σκόπει	γάρ, τί ἂν ἀπολογοῖτο ὁ
[473]	οὖν ἃ διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν·	σκόπει	δὲ καὶ σύ. εἶπον ἐγώ
[476]	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~σκόπει	δὴ καὶ τόδε· ἆρα εἴ
[510]	δοκεῖς πάνυ καλῶς εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης)	~σκόπει	δὴ καὶ τόδε ἐάν σοι
[452]	~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων·	(σκόπει	δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἐάν ~σοι
[501]	τὰς ἡδονάς. ταῦτ' οὖν πρῶτον	σκόπει	εἰ δοκεῖ σοι ἱκανῶς λέγεσθαι,
[477]	μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ; ὧδε δὲ	σκόπει·	ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν
[496]	ὅτου βούλει τοῦ σώματος ἀπολαβὼν	(σκόπει.	νοσεῖ ~που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ᾧ
[502]	ᾄδων τοὺς θεατάς. ἀλλὰ δὴ	σκόπει·	~οὐχὶ ἥ τε κιθαρῳδικὴ δοκεῖ
[478]	εἰ μὴ οὕτως εὐπορεῖς, ὧδε	σκόπει·	ποῖ ἄγομεν καὶ ~παρὰ τίνας
[451]	πρὸς ἄλληλα πῶς ἔχει ~πλήθους	ἐπισκοπεῖ	τὸ περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον
[503]	λέγῃ ἄλλο τι οὐκ εἰκῇ	ἐρεῖ,	ἀλλ' ~(ἀποβλέπων πρός τι; ὥσπερ
[502]	δέ, ὅπως τοῦτο μὲν μὴ	ἐρεῖ,	εἰ δέ τι τυγχάνει ἀηδὲς
[452]	πλοῦτον; ~φήσομεν. πῶς γὰρ οὔκ;	ἐρεῖ.	καὶ μὴν ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας)
[501]	φροντίζειν Κινησίαν τὸν Μέλητος, ὅπως	ἐρεῖ	τι τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν οἱ
[496]	~ἐν μέρει λαμβάνει καὶ ἐν	μέρει	ἀπαλλάττεται ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως δήπου.
[474]	οὖν εἰ ἐθελήσεις ἐν τῷ	μέρει	διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα.
[462]	ὅτι σοι δοκεῖ, ἐν τῷ	μέρει	~ἐρωτῶν τε καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ
[496]	κακά τε καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν	μέρει	λαμβάνει καὶ ἐν μέρει ἀπαλλάττεται
[496]	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν	μέρει	οἶμαι ἑκάτερον καὶ λαμβάνει καὶ
[474]	ἐγὼ ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν τῷ	μέρει	παράδος, ~καὶ πείρασαι τοῦ ἐλέγχου
[451]	τε ἄρτιον καὶ ~τὸ περιττόν	διαφέρει	δὲ τοσοῦτον, ὅτι καὶ πρὸς
[496]	σώματος βούλει; οὐδὲν γὰρ οἶμαι	διαφέρει.	ἔστι ταῦτα ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[497]	~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τί σοὶ	διαφέρει;	πάντως οὐ σὴ αὕτη ἡ
[498]	μή, παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν	διαφέρει.	χαίρουσιν δ' οὖν καὶ οἱ
[478]	χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς, δίκης. ~(Πῶλος) πολὺ	διαφέρει,	ὦ Σώκρατες, ἡ δίκη. ~(Σωκράτης)
[465]	οὐκ ἔχει λόγον οὐδένα ᾧ	προσφέρει	ἃ προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα τὴν
[465]	λόγον οὐδένα ᾧ προσφέρει ἃ	προσφέρει	~ὁποῖ' ἄττα τὴν φύσιν ἐστίν,
[503]	ἔργον ἕκαστος οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος	προσφέρει	(πρὸς τὸ ἔργον τὸ ~αὑτῶν,
[497]	γάρ σοι οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι·	ἄθρει	δέ̓ τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν
[495]	οὔτε σύ. ἀλλ' ὦ μακάριε,	ἄθρει	~μὴ οὐ τοῦτο ᾖ τὸ
[520]	~οὐκοῦν εἴ τις αὐτὸ τοῦτο	ἀφαιρεῖ,	τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν αὐτῷ
[521]	~αὐτούς, καὶ τοὺς νεωτάτους ὑμῶν	διαφθείρει	τέμνων τε καὶ κάων, ~καὶ
[467]	ὑπερφυῆ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ	κακηγόρει,	ὦ λῷστε Πῶλε, ἵνα προσείπω
[482]	παθόντος Πώλου πάθος ὅπερ Γοργίου	κατηγόρει	~πρὸς σὲ παθεῖν. ἔφη γάρ
[485]	φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει καὶ	λοιδορεῖ	τοῦτο, ~τὸ δ' ἕτερον ἐπαινεῖ,
[525]	μέγιστα καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι.	μαρτυρεῖ	δὲ τούτοις καὶ Ὅμηρος· βασιλέας
[520]	ὡς τὸ εἰκός, μόνοις τούτοις	~ἐνεχώρει,	εἴπερ ἀληθῆ ἔλεγον. ἄλλην μὲν
[455]	δῆλον γὰρ ὅτι ἐν ἑκάστῃ	αἱρέσει	τὸν ~τεχνικώτατον δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ'
[482]	τὸν Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ σοι	ὁμολογήσει	Καλλικλῆς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει
[487]	καὶ σοῦ, καὶ ~οὐκέτι αὐτὸ	δεήσει	ἐπ' ἄλλην βάσανον ἀναφέρειν. οὐ
[480]	τῆς ἀδικίας ὕπουλον τὴν ψυχὴν	~ποιήσει	καὶ ἀνίατον· ἢ πῶς λέγομεν,
[513]	~τέχνην τινὰ τοιαύτην, ἥτις (σε	ποιήσει	μέγα δύνασθαι ἐν τῇ πόλει
[513]	τούτοις ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται, οὗτός σε	ποιήσει,	ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν
[509]	ἱκανὸν τοῦτ' ἐστίν οὐ γὰρ	~ἀδικήσει	ἢ καὶ ἐπὶ (τοῦτο δεῖ
[510]	πόλει δυνήσεται, τοῦτον οὐδεὶς χαίρων	ἀδικήσει.	οὐχ ~οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) ναί.
[509]	μὴ μάθῃ αὐτὰ καὶ ἀσκήσῃ,	ἀδικήσει;	τί οὐκ αὐτό γέ μοι
[480]	ἑαυτὸν μάλιστα φυλάττειν ὅπως ~μὴ	ἀδικήσει,	ὡς ἱκανὸν κακὸν ἕξοντα. οὐ
[512]	δὲ βιωτέον ἐστὶν ~καὶ τοῦτον	ὀνήσει,	ἄντε ἐκ θαλάττης ἄντε ἐκ
[504]	ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν, ὃ μὴ	ὀνήσει	αὐτὸ ἔσθ' ὅτι ~πλέον ἢ
[482]	ὁμολογήσει Καλλικλῆς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ	διαφωνήσει	ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ. ~καίτοι
[508]	~ὡς οὐ δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης	κτήσει	εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες, κακίας δὲ
[527]	σὺ ἐκεῖ, καί σε ἴσως	~τυπτήσει	τις καὶ ἐπὶ κόρρης ἀτίμως
[504]	καὶ ἀγαθός, καὶ τοὺς ~λόγους	προσοίσει	ταῖς ψυχαῖς οὓς ἂν λέγῃ,
[466]	γάρ. καὶ νῦν ταύτῃ τῇ	ἀποκρίσει	εἴ ~τι ἔχεις χρῆσθαι, χρῶ.
[465]	οὐκ ἐμάνθανες, οὐδὲ χρῆσθαι τῇ	ἀποκρίσει	ἥν σοι ἀπεκρινάμην οὐδὲν ~οἷός
[495]	ἅμα δήπου ὑγιαίνει τε καὶ	νοσεῖ	ὁ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται
[496]	βούλει τοῦ σώματος ἀπολαβὼν (σκόπει.	νοσεῖ	~που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα
[482]	λέγειν, ~ὅτι εἰ μή τις	παύσει	τὰ (σὰ παιδικὰ τούτων τῶν
[455]	ἢ τότε ὁ ῥητορικὸς οὐ	συμβουλεύσει;	δῆλον γὰρ ὅτι ἐν ἑκάστῃ
[465]	μέντοι λέγω, διέστηκε μὲν ~οὕτω	φύσει,	ἅτε δ' ἐγγὺς ὄντων φύρονται
[463]	δὲ ~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας καὶ	φύσει	δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ
[488]	ἐπὶ τὰς σμικρὰς κατὰ τὸ	φύσει	δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι κρείττους εἰσὶν
[524]	τινος μέγα ἦν τὸ σῶμα	φύσει	ἢ τροφῇ ἢ ἀμφότερα ζῶντος,
[492]	~ὑέσιν εἶναι ἢ αὐτοὺς τῇ	φύσει	ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι ἀρχήν τινα ἢ
[484]	(ὡς τούτου ὄντος τοῦ δικαίου	~φύσει,	καὶ βοῦς καὶ τἆλλα κτήματα
[483]	τὸν λόγον ἐδιώκαθες κατὰ φύσιν.	φύσει	μὲν γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν
[482]	~φάσκων τὴν ἀλήθειαν διώκειν, ἃ	φύσει	μὲν οὐκ ἔστιν καλά, νόμῳ
[490]	οἶμαι ἐγὼ τὸ δίκαιον εἶναι	φύσει,	τὸ βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον
[489]	~τὸ ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ καὶ	φύσει·	ὥστε κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ λέγειν
[480]	ἰέναι ἐκεῖσε ~ὅπου ὡς τάχιστα	δώσει	δίκην, παρὰ τὸν δικαστὴν ὥσπερ
[504]	καὶ δῶρον ~ἐάν τι διδῷ,	δώσει,	καὶ ἐάν τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται,
[511]	τὴν θάλατταν καὶ τὴν ναῦν	περιπατεῖ	ἐν μετρίῳ ~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ
[497]	τιμή, ὦ Καλλίκλεις· ἀλλ' ὑπόσχες	~Σωκράτει	ἐξελέγξαι ὅπως ἂν βούληται. ~(Καλλίκλης)
[465]	μὴ ἡ ψυχὴ τῷ σώματι	(ἐπεστάτει,	ἀλλ' ~αὐτὸ αὑτῷ, καὶ μὴ
[513]	ἐν τῇ ψυχῇ τῇ σῇ	ἀντιστατεῖ	μοι· ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως
[519]	ὑπ' αὐτῆς τῆς πόλεως ἧς	προστατεῖ.	κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν ~εἶναι, ὅσοι
[452]	γὰρ οὔκ; ἐρεῖ. καὶ μὴν	ἀμφισβητεῖ	γε (Γοργίας) ὅδε τὴν παρ'
[491]	καὶ φρονιμώτερος πλέον ἔχων δικαίως	~πλεονεκτεῖ;	ἢ οὔτε ἐμοῦ ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ
[476]	δὲ ~τὸ τοιόνδε· εἴ τις	τύπτει,	ἀνάγκη τι τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.
[476]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα	τύπτει	ἢ ταχὺ ὁ (τύπτων, οὕτω
[478]	~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ μὲν ἄρα πενίας	ἀπαλλάττει,	(ἰατρικὴ δὲ νόσου, δίκη δὲ
[477]	~(Σωκράτης) τίς οὖν τέχνη πενίας	ἀπαλλάττει;	οὐ χρηματιστική; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[467]	του, οὐ τοῦτο ~βούλεται ὃ	πράττει,	ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα πράττει;
[460]	~ὁ δὲ δίκαιος δίκαιά που	πράττει.	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη
[501]	~ἔσκεπται καὶ τὴν αἰτίαν ὧν	πράττει,	καὶ λόγον ἔχει τούτων ἑκάστου
[467]	πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα	πράττει;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[512]	ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν, καὶ ~τῷ	ὑεῖ	αὐτοῦ οὔτ' ἂν δοῦναι θυγατέρα
[463]	ἐστιν ἡ ῥητορικὴ ἣν Γοργίας	(ἐπιτηδεύει,	οὐκ οἶδα ~καὶ γὰρ ἄρτι
[505]	εἷς ὢν ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ	κινδυνεύει	ἀναγκαιότατον εἶναι οὕτως. εἰ μέντοι
[519]	αὐτῆς τῆς πόλεως ἧς προστατεῖ.	κινδυνεύει	γὰρ ταὐτὸν ~εἶναι, ὅσοι τε
[479]	κακοῦ τὸ δίκην διδόναι; ~(Πῶλος)	κινδυνεύει.	~(Σωκράτης) τὸ δέ γε μὴ
[501]	ὅτι ἡ μὲν τούτου οὗ	θεραπεύει	καὶ τὴν φύσιν ~ἔσκεπται καὶ
[447]	οἴκαδε· παρ' ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας)	καταλύει	~καὶ ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ
[496]	οἶμαι ἑκάτερον καὶ λαμβάνει καὶ	ἀπολλύει;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[458]	Καλλίκλεις, τό γ' ἐμὸν οὐδὲν	κωλύει,	εἴπερ ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν
[526]	πονηροὶ γιγνόμενοι ἄνθρωποι· οὐδὲν ~μὴν	κωλύει	καὶ ἐν τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας
[508]	μὲν ἤδη εἴρηται, οὐδὲν δὲ	κωλύει	καὶ ἔτι λέγεσθαι· οὔ φημι,
[477]	Σώκρατες, ἀπὸ τούτων γε. ~(Σωκράτης)	~ὑπερφυεῖ	τινι ἄρα ὡς μεγάλῃ βλάβῃ
[497]	καὶ ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ καὶ	~ἐξελέγχει.	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τί σοὶ διαφέρει;
[484]	~τὸ μὲν οὖν ἀληθὲς οὕτως	ἔχει,	γνώσῃ δέ, ἂν ἐπὶ τὰ
[451]	σελήνης, πῶς πρὸς ἄλληλα τάχους	ἔχει.	~(Γοργίας) ὀρθῶς γε λέγων σύ,
[464]	τὸ ~σῶμα καὶ τὴν ψυχήν,	(ἔχει	δὲ οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι
[487]	ὀλίγον πρότερον ἔλεγες ὁμολογεῖ σοι.	~ἔχει	δὴ οὑτωσὶ δῆλον ὅτι τούτων
[496]	τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ ἅμα	ἔχει,	δῆλον ~ὅτι ταῦτά γε οὐκ
[522]	σοὶ ~ἐγώ, ὡς τοῦτο οὕτως	ἔχει,	ἐθέλω λόγον λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'
[495]	φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο οὕτως	ἔχει,	καὶ ἄλλα πολλά. ~(Καλλίκλης) ὡς
[512]	~τιμιωτέρῳ, τῇ ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα	ἔχει	καὶ ἀνίατα, τούτῳ δὲ βιωτέον
[470]	οὐ γὰρ οἶδα παιδείας ὅπως	ἔχει	καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί δέ;
[483]	δὲ ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι οὕτως	ἔχει,	καὶ ἐν ~τοῖς ἄλλοις ζῴοις
[509]	οὕτως ἔχειν· εἰ δὲ οὕτως	ἔχει	καὶ μέγιστον τῶν κακῶν ~ἐστιν
[495]	αὐτῶν ἔχειν ὥσπερ ~περὶ ὑγιείας	ἔχει	καὶ νόσου; οὐ γὰρ ἅμα
[510]	οὐδεὶς χαίρων ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως	ἔχει;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα
[520]	οὕς φασιν ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως	ἔχει;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[465]	εἶναι ἀλλ' ἐμπειρίαν, ὅτι οὐκ	ἔχει	λόγον οὐδένα ᾧ προσφέρει ἃ
[461]	ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν ὅπῃ ποτὲ	ἔχει,	μὰ τὸν (κύνα, ὦ ~Γοργία,
[456]	τὰς δυνάμεις ~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ	ἔχει.	(μέγα δέ σοι τεκμήριον ἐρῶ·
[459]	οὐδὲν δεῖ αὐτὴν εἰδέναι ὅπως	ἔχει,	μηχανὴν (δέ τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι
[459]	τὰς ἄλλας ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως	ἔχει	ὁ ῥήτωρ καὶ ἡ ῥητορική·
[471]	τῆς ἀρχῆς οὐδὲν ἣν νῦν	ἔχει,	ὄντι ~ἐκ γυναικὸς ἣ ἦν
[509]	ἐγὼ ταῦτα οὐκ οἶδα ὅπως	ἔχει,	ὅτι μέντοι ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα,
[451]	~καθάπερ ἡ ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ	ἔχει	περὶ τὸ αὐτὸ γάρ ἐστιν,
[451]	αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα πῶς	ἔχει	~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν καὶ
[507]	ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ φευκτέον ὡς	ἔχει	ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν, καὶ ~παρασκευαστέον
[480]	~(Πῶλος) ναί, τοῦτό γε οὕτως	ἔχει.	~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον δέ γε αὖ
[455]	καὶ ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ	ἔχει	τὰ τῆς σῆς τέχνης παρὰ
[524]	οὐ πολὺ ἧττον ἑκάτερον ~αὐτοῖν	ἔχει	τὴν ἕξιν τὴν αὑτοῦ ἥνπερ
[514]	αὐτὸς δὲ ὁ (Σωκράτης) πῶς	ἔχει	τὸ σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν; ἢ
[501]	αἰτίαν ὧν πράττει, καὶ λόγον	ἔχει	τούτων ἑκάστου δοῦναι, ἡ ~ἰατρική·
[492]	ἣν φῂς σὺ διώκειν, ὧδ'	ἔχει·	τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία,
[459]	~ἀλήθειαν; ἢ πῶς τὰ τοιαῦτα	ἔχει,	ὦ Γοργία; ~(καὶ πρὸς Διός,
[509]	μή. ἆρα ἄλλως ἢ οὕτως	ἔχει,	ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως.
[506]	ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν	παρέχει	~ἕκαστον τῶν ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ.
[475]	~(Σωκράτης) οὐκ ἄρα λύπῃ γε	ὑπερέχει.	~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[448]	καὶ (Γοργίας) ἐστὶν ὅδε, καὶ	μετέχει	τῆς ~καλλίστης τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης)
[467]	τοιάδε λέγεις, ἃ ἐνίοτε μὲν	μετέχει	τοῦ ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε δὲ τοῦ
[485]	ἀνήρ. ὃ γὰρ νυνδὴ ἔλεγον,	ὑπάρχει	τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ
[526]	δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα	πάσχει.	ἐνίοτε δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως
[477]	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ ἄρα	πάσχει	ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ἔοικεν.
[476]	μὲν ποιεῖ καλά, ὁ δὲ	πάσχει,	ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[476]	ὁ κολαζόμενος δίκην διδοὺς δίκαια	πάσχει;	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ δὲ
[509]	εἴη; ἆρα οὐ ταύτην, ἥτις	ἀποτρέψει	τὴν ~μεγίστην ἡμῶν βλάβην; ἀλλὰ
[504]	σοι δοκῶ ἐγὼ καλῶς λέγειν,	φάθι,	~εἰ δὲ μή, ἔλεγχε καὶ
[475]	~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου, καὶ ἢ	(φάθι	ἢ μὴ ἃ ἐρωτῶ. ~(Πῶλος)
[490]	οὐ τὸν φρονιμώτερον βελτίω λέγεις;	φάθι	ἢ μή. ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[501]	ἄν σοι δοκῇ τούτων εἶναι,	φάθι,	ἣ δ' ἂν μή, μὴ
[501]	ἣ δ' ἂν μή, μὴ	~φάθι.	(πρῶτον δὲ σκεψώμεθα τὴν αὐλητικήν.
[462]	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί;	φάθι.	~(Σωκράτης) φημὶ δή, ἐμπειρία τις.
[462]	δή, ἐμπειρία τις. ~(Πῶλος) τίς;	φάθι.	~(Σωκράτης) ~φημὶ δή, χάριτος καὶ
[500]	δέ μοι τοῦτο πρῶτον ἢ	(σύμφαθι	ἢ μή σύμφῃς; ~(Καλλίκλης) οὕτως
[491]	οἱ ~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν	ἀπαλλάγηθι	τίνας ποτὲ λέγεις τοὺς βελτίους
[500]	σύμφῃς; ~(Καλλίκλης) οὕτως φημί. ~(Σωκράτης)	~ἴθι	δή, ἃ καὶ πρὸς τούσδε
[496]	ἀλλ' ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης)	~ἴθι	δὴ ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα.
[453]	~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~ἴθι	δὴ καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς
[451]	λέγων σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~ἴθι	δὴ καὶ σύ, ὦ Γοργία.
[454]	δοκεῖς ποιεῖν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~ἴθι	δὴ καὶ τόδε ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς
[449]	τοῦτο ποιεῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις.	ἴθι	δή μοι ἀπόκριναι οὕτως καὶ
[495]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε σφόδρα. ~(Σωκράτης)	~ἴθι	δή μοι, ἐπειδὴ οὕτω δοκεῖ,
[489]	νυνδὴ εἰρωνεύου πρός με· ~ἀλλ'	ἴθι	εἰπέ, τίνας λέγεις τοὺς βελτίους
[451]	Σώκρατες, καὶ δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης)	~ἴθι	νυν καὶ σὺ τὴν ἀπόκρισιν
[452]	(τοῦτο τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας)	ἴθι	οὖν νομίσας, ὦ Γοργία, ἐρωτᾶσθαι
[497]	ἀλλὰ ἀκκίζῃ, ὦ Καλλίκλεις· καὶ	πρόιθί	γε ἔτι εἰς τὸ ἔμπροσθεν,
[526]	τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε καὶ	ἄλλοθι	γεγόνασιν, οἶμαι δὲ καὶ ἔσονται
[449]	οὐ μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ καὶ	ἄλλοθι.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις ἄν,
[488]	τὸν βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ	ἴσθι	τοῦτο ὅτι οὐχ ἑκὼν ἐξαμαρτάνω
[509]	εἶναι. ἐγὼ μὲν ~οὖν αὖ	τίθημι	(ταῦτα οὕτως ἔχειν· εἰ δὲ
[453]	εἶναι, καὶ εἴ τι ἐγὼ	συνίημι,	λέγεις ὅτι πειθοῦς δημιουργός ἐστιν
[463]	Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ οὐδὲ αὐτὸς	συνίημι	ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε,
[472]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ	φημι	ἀδύνατον. ἓν μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν.
[526]	τὸν ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν ἐγώ	φημι	ἀντὶ πάντων τῶν ἐνθάδε ἀγώνων
[462]	ἤδη πέπυσαι παρ' ἐμοῦ ὅτι	φημὶ	(αὐτὴν εἶναι, ὥστε τὸ μετὰ
[466]	ἀγαθὸν εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος)	φημὶ	γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν
[497]	ἅμα ἀδύνατον φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης)	φημὶ	γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ γε
[466]	ἀποκρινοῦμαί γέ σοι πρὸς ~ἀμφότερα.	φημὶ	γάρ, ὦ Πῶλε, ἐγὼ καὶ
[456]	ἄλλῃ τέχνῃ ἢ τῇ ~ῥητορικῇ.	φημὶ	δὲ καὶ εἰς πόλιν ὅπῃ
[462]	~(Πῶλος) ἀλλὰ τί; φάθι. ~(Σωκράτης)	φημὶ	δή, ἐμπειρία τις. ~(Πῶλος) τίς;
[462]	τις. ~(Πῶλος) τίς; φάθι. ~(Σωκράτης)	~φημὶ	δή, χάριτος καὶ ἡδονῆς (ἀπεργασίας,
[463]	οὐ γάρ (πω πέπυσται ὁποῖόν	φημι	ἐγὼ τῆς κολακείας μόριον ~εἶναι
[465]	βελτίστου· τέχνην δὲ αὐτὴν οὔ	~φημι	εἶναι ἀλλ' ἐμπειρίαν, ὅτι οὐκ
[462]	~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην	φημὶ	εἶναι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία
[495]	ἕτερον φήσω εἶναι, τὸ αὐτό	φημι	~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις,
[463]	ἐρώτα ὁποῖον μόριον τῆς ~κολακείας	φημὶ	εἶναι τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ
[489]	~πάλαι σοι λέγω ὅτι ταὐτόν	φημι	εἶναι τὸ βέλτιον καὶ τὸ
[465]	οὖν αὐτὸ καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν	φημι	(εἶναι τὸ τοιοῦτον, ὦ Πῶλε
[525]	θεάματα καὶ νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ	φημι	ἕνα καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ
[458]	διαλύωμεν τὸν λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ	φημὶ	μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, καὶ
[466]	πῶλος. ~(Πῶλος) ἐγὼ οὔ φημι;	φημὶ	μὲν οὖν ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~μὰ
[449]	καὶ ~τοῦτο ἕν ἐστιν ὧν	φημι,	μηδένα ἂν ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ
[467]	~(Πῶλος) οὗτος ἀνήρ ~(Σωκράτης) ~οὔ	φημι	ποιεῖν αὐτοὺς ἃ βούλονται· ἀλλά
[467]	ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Σωκράτης) οὔ	φημι.	~(Πῶλος) ποιοῦντες ἃ δοκεῖ αὐτοῖς;
[467]	ποιοῦντες ἃ δοκεῖ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης)	φημί.	~(Πῶλος) σχέτλιά γε λέγεις καὶ
[498]	οἱ δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν οἵ γε
[450]	λόγους, ὀρθῶς λέγων, ~ὡς ἐγώ	φημι.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν μανθάνω οἵαν
[488]	καλά, κρειττόνων γε ὄντων; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν οἱ πολλοὶ
[478]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην δώσοντας; ~(Πῶλος)	φημί.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ δικαιοσύνῃ
[498]	ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παραπλησίως εἰσὶν
[499]	δὲ αἱ κακόν τι; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν τὰς τοιάσδε
[502]	οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα τίς ἐστιν
[520]	ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ οὕτω; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ' ἄρα, ὡς
[500]	ἢ μή σύμφῃς; ~(Καλλίκλης) οὕτως	φημί.	~(Σωκράτης) ~ἴθι δή, ἃ καὶ
[472]	σὸν λόγον εὐδαίμων ἔσται; ~(Πῶλος)	φημί.	~(Σωκράτης) ~κατὰ δέ γε τὴν
[496]	μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[496]	καὶ λαμβάνει καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν καὶ
[497]	~ἕκαστος ἡμῶν καὶ ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ πεινῶν καὶ
[504]	εἴη, ἀταξίας δὲ μοχθηρά; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πλοῖον ὡσαύτως;
[496]	αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ οὐχί; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τὸ διψῆν;
[468]	ταῦτα ποιοῦσιν οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος)	φημί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν, ἃ ἕνεκά
[505]	ἔσται· φῂς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) οὕτω γάρ που αὐτῇ
[498]	ἔχοντα λυπούμενον καὶ χαίροντα; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ μᾶλλον χαίρουσι
[506]	ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν γάρ	φημι.	~(τάξει ἆρα τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον
[507]	οὖν ταῦτα οὕτω τίθεμαι καί	φημι	ταῦτα ἀληθῆ εἶναι· εἰ δὲ
[492]	~(τοῦτο εἶναι τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης)	φημὶ	ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα
[465]	ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν οὖν ἐγώ	φημι	τὴν ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον
[501]	δοκοῦσίν τε εἶναι, καὶ ἔγωγέ	φημι	τὸ τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι καὶ
[494]	εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον. ~(Καλλίκλης)	φημὶ	τοίνυν καὶ τὸν κνώμενον ἡδέως
[470]	ἄνδρα καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί	φημι,	τὸν δὲ ἄδικον καὶ πονηρὸν
[473]	~ἐγὼ δέ γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους	φημί,	τοὺς δὲ διδόντας δίκην ἧττον.
[466]	φησιν πῶλος. ~(Πῶλος) ἐγὼ οὔ	φημι;	φημὶ μὲν οὖν ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[508]	κωλύει καὶ ἔτι λέγεσθαι· οὔ	φημι,	ὦ ~Καλλίκλεις, τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ
[526]	ἄλλου τινός, ~μάλιστα μέν, ἔγωγέ	φημι,	ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ
[470]	τοῦτο. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν τοίνυν	φημί,	ὦ Πῶλε, εἴ σοι παρ'
[469]	πόλει, εἰ οὖν ἀπιστοῦντί σοι	δείξαιμι	~τὸ ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν εἴποις
[508]	ἄρα ἐγὼ οὐχ οἷός τ'	εἰμὶ	βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε τῶν
[508]	ἐκσῶσαι ἐκ τῶν μεγίστων κινδύνων,	εἰμὶ	δὲ ~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ ὥσπερ
[510]	ὦ Σώκρατες, ὡς ἐγὼ ἕτοιμός	εἰμι	ἐπαινεῖν, (ἄν τι καλῶς λέγῃς;
[511]	Καλλίκλεις, εἰ μὴ κωφός γ'	εἰμί,	καὶ σοῦ ἀκούων καὶ Πώλου
[458]	ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ δὲ τίνων	εἰμί;	τῶν ἡδέως μὲν ἂν ἐλεγχθέντων
[473]	τουτωνί. ~(Σωκράτης) ~ὦ Πῶλε, οὐκ	εἰμὶ	τῶν πολιτικῶν, καὶ πέρυσι βουλεύειν
[521]	καὶ φαύλου. ~(Σωκράτης) ~ἀνόητος ἄρα	εἰμί,	ὦ Καλλίκλεις, ὡς ἀληθῶς, εἰ
[506]	ἀγαθὸν ἅπασι φανερὸν γενέσθαι αὐτό.	~δίειμι	(μὲν οὖν τῷ λόγῳ ἐγὼ
[508]	σύ με ἤρου εἰ σπουδάζων	λέγοιμι,	~λέγοντα ὅτι κατηγορητέον εἴη καὶ
[469]	~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ μάλης ἐγχειρίδιον	λέγοιμι	πρὸς σὲ ὅτι ὦ Πῶλε,
[452]	τοῦτον ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι	θαυμάζοιμί	τἄν, ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς
[522]	καὶ ἐγὼ οἶδα ὅτι πάθος	πάθοιμι	ἂν εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον. ~οὔτε
[461]	οὐ δεινὰ ἂν αὖ ἐγὼ	πάθοιμι,	~εἰ μὴ ἐξέσται (μοι ἀπιέναι
[522]	εἰ διὰ ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν	ἀποθνῄσκοιμι,	ἀγανακτοίην ἄν· εἰ δὲ κολακικῆς
[521]	καὶ ~οὐδέν γε ἄτοπον εἰ	ἀποθάνοιμι.	βούλει σοι εἴπω δι' ὅτι
[507]	γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ δὲ μὴ	ἔνι	~κοινωνία, φιλία οὐκ ἂν εἴη.
[524]	καὶ (τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα.	ἑνὶ	δὲ λόγῳ, οἷος εἶναι παρεσκεύαστο
[488]	τοὺς νόμους ~τίθενται ἐπὶ τῷ	ἑνί,	ὥσπερ καὶ σὺ ἄρτι ἔλεγες.
[492]	ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν ~ἐγώ σου	μηδενὶ	τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα τῷ ὄντι
[516]	ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ ἔργῳ	οὐδενί·	ἢ δοκεῖ σοι; ~(Καλλίκλης) οὐκ
[508]	οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε τῶν ~φίλων	οὐδενὶ	οὐδὲ τῶν οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι
[477]	ἀπὸ τούτων γε. ~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ	τινι	ἄρα ὡς μεγάλῃ βλάβῃ καὶ
[486]	φύσιν ψυχῆς ὧδε γενναίαν μειρακιώδει	(τινὶ	διατρέπεις μορφώματι, καὶ ~οὔτ' ἂν
[512]	ἐξ ὧν τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς,	τίνι	δικαίῳ λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς
[514]	ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ τῶν ~φίλων	τινὶ	ἢ ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ τοῦτο
[456]	ἐν ἐκκλησίᾳ ἢ ἐν ἄλλῳ	τινὶ	συλλόγῳ ὁπότερον δεῖ ~αἱρεθῆναι ἰατρόν,
[487]	Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ εἶ εὔνους.	~(τίνι	τεκμηρίῳ χρῶμαι; ἐγώ σοι ἐρῶ.
[478]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ δικαιοσύνῃ	τινὶ	χρώμενοι κολάζουσιν οἱ ὀρθῶς κολάζοντες;
[477]	αἴσχιστόν ἐστι πάντων, ἐπειδὴ οὐκ	ἀλγηδόνι	γε, ὡς ὁ ~σὸς λόγος.
[525]	ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς τιμωρουμένῳ, ἢ	βελτίονι	~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι
[527]	τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν	ἡγεμόνι	τῷ λόγῳ χρησώμεθα τῷ νῦν
[507]	εἴη ὁ ἐναντίως ~ἔχων τῷ	σώφρονι,	ὁ ἀκόλαστος, ὃν σὺ ἐπῄνεις.
[507]	ἀγαθή ἐστιν, ἡ τοὐναντίον τῇ	σώφρονι	πεπονθυῖα κακή ~ἐστιν· ἦν δὲ
[503]	Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα	τουτονὶ	τὸν νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ καὶ
[487]	οὑτωσὶ δῆλον ὅτι τούτων πέρι	νυνί·	(ἐάν τι σὺ ἐν τοῖς
[481]	ὦ Σώκρατες, (πότερόν σε θῶμεν	νυνὶ	~σπουδάζοντα ἢ παίζοντα; εἰ μὲν
[458]	εἰ πώποτε ἥσθην οὕτως ὥσπερ	νυνί·	ὥστ' ἔμοιγε, κἂν ~τὴν ἡμέραν
[516]	φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ τὸν	Μαραθῶνι	εἰς τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο,
[524]	ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ	λειμῶνι,	ἐν τῇ τριόδῳ ~ἐξ ἧς
[473]	φήσειεν ~ἀνθρώπων; ἐπεὶ ἐροῦ τινα	τουτωνί.	~(Σωκράτης) ~ὦ Πῶλε, οὐκ εἰμὶ
[469]	γὰρ ἄρα ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ	τουτωνὶ	τῶν ἀνθρώπων ὧν σὺ ὁρᾷς
[498]	ἢ καὶ ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ	(οἱ	ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί) εἰσιν
[498]	~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν καὶ λυποῦνται	οἱ	ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης)
[466]	ἐν ταῖς πόλεσι φαῦλοι νομίζεσθαι	οἱ	ἀγαθοὶ ~ῥήτορες; ~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα τοῦτ'
[498]	παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ	οἱ	ἀγαθοί τε καὶ οἱ κακοί;
[472]	βούλῃ, Νικίας ὁ Νικηράτου καὶ	οἱ	ἀδελφοὶ μετ' αὐτοῦ, ὧν οἱ
[475]	ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες ἢ	οἱ	ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος) οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες,
[475]	τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι μᾶλλον	οἱ	ἀδικοῦντες ἢ οἱ ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος)
[515]	ἐν τῷ δήμῳ, χείρους ἦσαν	οἱ	Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε ~τὰ τελευταῖα
[508]	εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες, κακίας δὲ	~οἱ	ἄθλιοι, ἢ εἰ οὗτος ἀληθής
[501]	ἐρεῖ τι τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν	οἱ	ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι
[465]	χρήσονται οὔτε αὐτοὶ ἑαυτοῖς οὔτε	οἱ	ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ γὰρ
[492]	γὰρ ~σὺ νῦν λέγεις ἃ	οἱ	ἄλλοι διανοοῦνται μέν, λέγειν δὲ
[481]	ἴδιόν τι ἔπασχεν πάθος ἢ	οἱ	ἄλλοι, οὐκ ἂν ἦν ῥᾴδιον
[487]	δὲ ταῦτα πάντα ἔχεις ἃ	οἱ	ἄλλοι οὐκ ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί τε
[503]	~(ἀποβλέπων πρός τι; ὥσπερ καὶ	οἱ	ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς
[475]	οὐδὲν ~ἔοικεν, ἀλλὰ σοὶ μὲν	οἱ	ἄλλοι πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ,
[474]	καὶ σύ γ' ἂν καὶ	οἱ	ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος) πολλοῦ γε
[493]	λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν,	οἱ	~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν εἰς τὸν
[498]	μὴν οἵ γε φρόνιμοι καὶ	οἱ	ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ δὲ δειλοὶ
[498]	μᾶλλον χαίρειν, οἱ δειλοὶ ἢ	~οἱ	ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον)
[498]	δειλοὶ μόνον λυποῦνται ἢ καὶ	οἱ	ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα
[498]	φρόνιμοι καὶ οἱ δειλοὶ ~καὶ	οἱ	ἀνδρεῖοι παραπλησίως, (ὡς σὺ φῄς,
[520]	δὴ τῇ βραδυτῆτι οἶμαι ἀδικοῦσιν	~οἱ	ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ γάρ;
[467]	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν σοι δοκοῦσιν	οἱ	ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι ὃ ἂν
[448]	ἄλλων ~ἄλλως, τῶν δὲ ἀρίστων	οἱ	ἄριστοι· ὧν καὶ (Γοργίας) ἐστὶν
[455]	λιμένων ~κατασκευῆς ἢ νεωρίων, ἀλλ'	οἱ	ἀρχιτέκτονες· οὐδ' αὖ ὅταν στρατηγῶν
[483]	οἶμαι οἱ τιθέμενοι ~τοὺς νόμους	οἱ	ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν καὶ οἱ
[508]	δὲ ~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ ὥσπερ	οἱ	ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν
[498]	λυποῦνται μὲν καὶ χαίρουσιν καὶ	οἱ	ἄφρονες καὶ οἱ φρόνιμοι καὶ
[498]	καὶ λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι ἢ	οἱ	ἄφρονες; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε οὐ
[498]	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ	οἱ	ἄφρονες, ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί.
[491]	σοῦ λέγονται οἱ κρείττους καὶ	οἱ	~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν ἀπαλλάγηθι
[488]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τῶν βελτιόνων;	οἱ	γὰρ κρείττους βελτίους πολὺ κατὰ
[465]	μακρολογῶ, ἐθέλω σοι εἰπεῖν ὥσπερ	οἱ	~γεωμέτραι ἤδη γὰρ (ἂν ἴσως
[490]	δὲ παντοδαποί, οἱ μὲν ~ἰσχυροί,	οἱ	δ' ἀσθενεῖς, εἷς δὲ ἡμῶν
[518]	αὐτῶν καὶ τὰς ἀρχαίας ~σάρκας·	οἱ	(δ' αὖ δι' ἀπειρίαν οὐ
[498]	φρόνιμοι καὶ οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί,	οἱ	δὲ δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί;
[451]	αὕτη λόγῳ κυροῦται τὰ πάντα,	οἱ	~δὲ λόγοι οἱ τῆς ἀστρονομίας,
[457]	τοὺς ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας·	~(οἱ	δὲ μεταστρέψαντες χρῶνται τῇ ἰσχύϊ
[526]	ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου·	οἱ	δὲ πολλοί, ὦ ἄριστε, κακοὶ
[498]	πότεροί σοι ἐδόκουν μᾶλλον χαίρειν,	οἱ	δειλοὶ ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης)
[498]	ἄφρονες καὶ οἱ φρόνιμοι καὶ	οἱ	δειλοὶ ~καὶ οἱ ἀνδρεῖοι παραπλησίως,
[498]	διαφέρει. χαίρουσιν δ' οὖν καὶ	οἱ	δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[498]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ	οἱ	δειλοὶ μόνον λυποῦνται ἢ καὶ
[498]	ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης) μᾶλλον ἴσως	οἱ	δειλοί. ~(Σωκράτης) ἀπιόντων δ' οὐ
[498]	(ὡς σὺ φῄς, μᾶλλον δὲ	οἱ	δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί.
[452]	~ὅτι εἴ σοι αὐτίκα παρασταῖεν	οἱ	δημιουργοὶ τούτων ὧν ἐπῄνεσεν ὁ
[457]	τῇ τέχνῃ οὐκ ὀρθῶς. οὔκουν	~οἱ	διδάξαντες πονηροί, οὐδὲ ἡ τέχνη
[523]	οὖν Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ	οἱ	ἐκ μακάρων ~νήσων ἰόντες ἔλεγον
[517]	~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα, ὡς ἔοικεν,	οἱ	ἔμπροσθεν λόγοι ἦσαν, (ὅτι οὐδένα
[471]	γάρ με ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ	οἱ	ἐν τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν.
[451]	~περὶ τί; εἴποιμ' ἂν ὥσπερ	οἱ	ἐν τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι
[523]	ὅ τε οὖν Πλούτων καὶ	οἱ	ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων ~νήσων
[471]	~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ γὰρ ἐκεῖ	οἱ	ἕτεροι τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν,
[508]	δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης κτήσει εὐδαίμονες	οἱ	εὐδαίμονες, κακίας δὲ ~οἱ ἄθλιοι,
[472]	μετ' αὐτοῦ, ὧν οἱ τρίποδες	οἱ	~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν ἐν τῷ
[478]	ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν, καὶ χαίρουσιν	οἱ	ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.
[505]	~διψῶντα πιεῖν, ὑγιαίνοντα μὲν ἐῶσιν	οἱ	ἰατροὶ ὡς τὰ πολλά, κάμνοντα
[498]	~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ καὶ	οἱ	κακοί) εἰσιν οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης)
[498]	κακοὶ οἱ ἀγαθοί τε καὶ	οἱ	κακοί; ἢ καὶ ἔτι ~μᾶλλον
[498]	ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί) εἰσιν	οἱ	κακοί; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ μὰ Δί'
[498]	καὶ λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ καὶ	οἱ	κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[491]	ἀνδρειότεροί τινες ὑπὸ σοῦ λέγονται	οἱ	κρείττους καὶ οἱ ~βελτίους. ἀλλ'
[523]	δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη,	οἱ	κρινόμενοι ~κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται.
[492]	μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι. ~(Καλλίκλης)	~οἱ	λίθοι γὰρ ἂν οὕτω γε
[451]	τῶν ὄντων, περὶ οὗ οὗτοι	οἱ	λόγοι εἰσὶν οἷς ἡ ~ῥητορικὴ
[497]	καὶ ἡμῶν ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν	οἱ	~λόγοι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός
[502]	ὄχλον καὶ δῆμον οὗτοι λέγονται	οἱ	λόγοι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία
[500]	ὅτι περὶ τούτου ἡμῖν εἰσιν	οἱ	λόγοι, οὗ τί ~ἂν μᾶλλον
[524]	οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ τὸν δικαστήν,	οἱ	μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας (παρὰ
[490]	καὶ ποτά, ὦμεν δὲ παντοδαποί,	οἱ	μὲν ~ἰσχυροί, οἱ δ' ἀσθενεῖς,
[525]	φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν δὲ	οἱ	μὲν ~ὠφελούμενοί τε καὶ δίκην
[457]	πονηρὰ τούτου ἕνεκά ἐστιν, ~ἀλλ'	οἱ	μὴ χρώμενοι οἶμαι ὀρθῶς. ὁ
[492]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ὀρθῶς λέγονται	οἱ	μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι. ~(Καλλίκλης)
[492]	γὰρ ἂν οὕτω γε καὶ	οἱ	νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[461]	πρεσβύτεροι γενόμενοι σφαλλώμεθα, παρόντες ὑμεῖς	οἱ	νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν βίον
[456]	ῥήτορές ~εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες καὶ	οἱ	νικῶντες τὰς γνώμας περὶ τούτων.
[472]	πάντες συμφήσουσιν ταὐτὰ Ἀθηναῖοι καὶ	οἱ	ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ κατ' ἐμοῦ
[478]	οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ χρώμενοι κολάζουσιν	οἱ	ὀρθῶς κολάζοντες; ~(Πῶλος) δῆλον δή.
[523]	μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν·	(οἱ	οὖν δικασταὶ ὑπό τε τούτων
[464]	ἐν ἀνδράσιν οὕτως ~ἀνοήτοις ὥσπερ	οἱ	παῖδες, πότερος ἐπαί̈ ει περὶ
[510]	~ὡς οἷόν τε μάλιστα, ὅνπερ	οἱ	παλαιοί τε καὶ σοφοὶ λέγουσιν,
[454]	γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν καὶ	οἱ	πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[504]	δημιουργοὶ καὶ οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν,	οἱ	περὶ τὸ σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε
[467]	τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	οἱ	πλέοντές τε καὶ τὸν ἄλλον
[502]	ἢ οὐ ῥητορεύειν δοκοῦσί σοι	οἱ	ποιηταὶ ἐν τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης)
[467]	με ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες	οἱ	~ποιοῦντες ἐν ταῖς πόλεσιν ἃ
[468]	τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα ταῦτα ποιοῦσιν	οἱ	ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[515]	πράγματα ἢ ὅπως ὅτι βέλτιστοι	οἱ	πολῖται ὦμεν; ἢ οὐ ~πολλάκις
[502]	οἱ ῥήτορες, τούτου ~στοχαζόμενοι, ὅπως	οἱ	πολῖται ὡς βέλτιστοι ἔσονται διὰ
[517]	τοῦτο ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι	οἱ	πολῖται, ~ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν
[484]	~καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ γε οἶμαι	οἱ	πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ εἰς τὰς
[488]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν	οἱ	πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως, ὡς ἄρτι
[483]	οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν καὶ	οἱ	πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν καὶ
[491]	~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ποικίλον ἀλλ' ὥσπερ	οἱ	πολλοί, σώφρονα ὄντα καὶ ἐγκρατῆ
[488]	ὅτι ταὐτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οἱ	πολλοὶ τοῦ ἑνὸς κρείττους εἰσὶν
[456]	ἔλεγες, ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι	οἱ	ῥήτορές ~εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες καὶ
[467]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πῶς ἂν οὖν	οἱ	ῥήτορες μέγα δύναιντο ἢ οἱ
[467]	εἰ δέ με ἐάσεις ἀνέλεγκτον,	οἱ	ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες ἐν ταῖς
[466]	πως ἔλεγες· ἦ οὐχὶ ἀποκτεινύασιν	(οἱ	ῥήτορες οὓς ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ
[466]	τῶν ἐν τῇ πόλει δύνασθαι	οἱ	ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί δέ; οὐχ,
[502]	πρὸς τὸ βέλτιστον ἀεὶ λέγειν	οἱ	ῥήτορες, τούτου ~στοχαζόμενοι, ὅπως οἱ
[455]	~ἀλλ' οἱ στρατηγικοὶ τότε συμβουλεύσουσιν,	οἱ	ῥητορικοὶ δὲ οὔ· ἢ πῶς
[519]	καὶ ὅσοι σοφισταί. καὶ γὰρ	οἱ	~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ ὄντες, τοῦτο
[507]	οὐκ ἂν εἴη. φασὶ δ'	οἱ	σοφοί, ὦ Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν
[455]	χωρίων (καταλήψεως συμβουλὴ ᾖ, ~ἀλλ'	οἱ	στρατηγικοὶ τότε συμβουλεύσουσιν, οἱ ῥητορικοὶ
[456]	ὁρᾷς ὅτι οἱ ῥήτορές ~εἰσιν	οἱ	συμβουλεύοντες καὶ οἱ νικῶντες τὰς
[526]	~ἐκ τῶν (δυναμένων εἰσὶ καὶ	οἱ	σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι ἄνθρωποι· οὐδὲν
[467]	πράττουσιν τοῦθ' ὃ πράττουσιν; οἷον	οἱ	τὰ φάρμακα ~πίνοντες παρὰ τῶν
[479]	ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι ποιεῖν καὶ	οἱ	τὴν δίκην φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε,
[451]	τὰ πάντα, οἱ ~δὲ λόγοι	οἱ	τῆς ἀστρονομίας, εἰ φαίη, περὶ
[483]	οὗ ἂν κήδηται. ἀλλ' οἶμαι	οἱ	τιθέμενοι ~τοὺς νόμους οἱ ἀσθενεῖς
[526]	δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι δὲ ~γίγνονται	οἱ	τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε καὶ
[525]	ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι δὲ ὀνίνανται	οἱ	τούτους ὁρῶντες διὰ ~τὰς ἁμαρτίας
[472]	οἱ ἀδελφοὶ μετ' αὐτοῦ, ὧν	οἱ	τρίποδες οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν
[466]	~(Πῶλος) ~τί δέ; οὐχ, ὥσπερ	οἱ	τύραννοι, ἀποκτεινύασίν τε (ὃν ἂν
[467]	οἱ ῥήτορες μέγα δύναιντο ἢ	οἱ	τύραννοι ἐν ταῖς πόλεσιν, ἐὰν
[466]	ῥήτορες οὓς ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ	οἱ	τύραννοι, καὶ χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ
[467]	πόλεσιν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς καὶ	οἱ	τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται,
[498]	δὲ μᾶλλον χαίρουσι καὶ λυποῦνται,	οἱ	φρόνιμοι ἢ οἱ ἄφρονες; ~(Καλλίκλης)
[498]	χαίρουσιν καὶ οἱ ἄφρονες καὶ	οἱ	φρόνιμοι καὶ οἱ δειλοὶ ~καὶ
[498]	οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων ἀγαθοί εἰσιν	οἱ	χαίροντες; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τί
[518]	καλὸν κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν,	οἵ,	ἂν οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ
[516]	ἄν ποτε ταῦτα ἔπασχον. οὔκουν	οἵ	γε ἀγαθοὶ ἡνίοχοι κατ' ἀρχὰς
[516]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οἵ	γε δίκαιοι ἥμεροι, ὡς ἔφη
[489]	ἀνδρὸς διαγνῶναι ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'	οἵ	γε πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως. ~(Σωκράτης)
[498]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν	οἵ	γε φρόνιμοι καὶ οἱ ἀνδρεῖοι
[491]	λέγω. πρῶτον μὲν τοὺς κρείττους	οἵ	εἰσιν οὐ σκυτοτόμους ~λέγω οὐδὲ
[454]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ μὴν	οἵ	τέ γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν
[504]	τε καὶ κεκοσμημένον πρᾶγμα· καὶ	~οἵ	τε δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ καὶ
[498]	οἳ ἂν χαίρωσι, κακοὶ δὲ	οἳ	ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[518]	ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ'	οἳ	ἂν αὐτοῖς τύχωσι ~τότε παρόντες
[491]	σκυτοτόμους ~λέγω οὐδὲ μαγείρους, ἀλλ'	(οἳ	ἂν εἰς τὰ τῆς πόλεως
[525]	θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων οὗτοι	οἳ	ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως
[498]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα	οἳ	ἂν χαίρωσι, κακοὶ δὲ οἳ
[525]	οἷόν τε ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι.	~(οἳ	δ' ἂν τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι
[498]	~οἳ μέν γε μᾶλλον μᾶλλον,	οἳ	δ' ἧττον ἧττον, οἳ δὲ
[498]	μᾶλλον, οἳ δ' ἧττον ἧττον,	οἳ	δὲ παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί.
[488]	ἑνὸς κρείττους εἰσὶν κατὰ φύσιν;	οἳ	δὴ καὶ τοὺς νόμους ~τίθενται
[449]	~ποίους τούτους, ὦ Γοργία; ἆρα	οἳ	δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας, ὡς ἂν
[487]	παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω	οἳ	ἐμὲ οὐχ οἷοί τέ εἰσιν
[455]	τινας σχεδὸν καὶ συχνοὺς ~αἰσθάνομαι,	οἳ	ἴσως αἰσχύνοιντ' ἄν σε ἀνερέσθαι.
[503]	τοῦτο ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν γὰρ	οἳ	κηδόμενοι τῶν πολιτῶν λέγουσιν ἃ
[498]	ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οἳ	μέν γε μᾶλλον μᾶλλον, οἳ
[518]	ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους,	οἳ	τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν ἐπεθύμουν.
[450]	αὐτῶν περὶ ~λόγους ἐστὶν τούτους,	οἳ	τυγχάνουσιν ὄντες περὶ τὸ πρᾶγμα
[520]	δ' ἂν περὶ ἐκείνων λέγοις,	οἳ	φάσκοντες προεστάναι τῆς πόλεως καὶ
[527]	ἐμοὶ οὖν πειθόμενος ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα,	οἷ	ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν καὶ
[525]	ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς φρουρᾶς,	οἷ	μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα
[450]	κῦρος ἔχουσα ῥητορική ἐστιν, καὶ	~ὑπολάβοι	ἄν τις, εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν
[480]	Πῶλε, εἰ μὴ ~εἴ τις	(ὑπολάβοι	ἐπὶ τοὐναντίον κατηγορεῖν δεῖν μάλιστα
[521]	ἂν χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον	εἰσαγάγοι	καὶ ~οὐδέν γε ἄτοπον εἰ
[486]	τῶν τοιούτων εἰς τὸ δεσμωτήριον	ἀπάγοι,	φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν ~ἀδικοῦντα, οἶσθ'
[458]	εἴ τίς τι μὴ ἀληθὲς	λέγοι,	οὐκ ἀηδέστερον μεντἂν ἐλεγχθέντων ἢ
[526]	τοῦ ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως διαβιῶναι.	ὀλίγοι	δὲ ~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ
[502]	τὸ ~μέτρον, ἄλλο τι ἢ	λόγοι	γίγνονται τὸ λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη.
[451]	ὄντων, περὶ οὗ οὗτοι οἱ	λόγοι	εἰσὶν οἷς ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται;
[517]	ἄρα, ὡς ἔοικεν, οἱ ἔμπροσθεν	λόγοι	ἦσαν, (ὅτι οὐδένα ἡμεῖς ἴσμεν
[497]	ἡμῶν ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν οἱ	~λόγοι.	~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν
[502]	καὶ δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ	λόγοι;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα
[451]	κυροῦται τὰ πάντα, οἱ ~δὲ	λόγοι	οἱ τῆς ἀστρονομίας, εἰ φαίη,
[500]	περὶ τούτου ἡμῖν εἰσιν οἱ	λόγοι,	οὗ τί ~ἂν μᾶλλον σπουδάσειέ
[503]	ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι πάντες	δημιουργοὶ	(βλέποντες) ~πρὸς τὸ αὑτῶν ἔργον
[504]	καὶ ~οἵ τε δὴ ἄλλοι	δημιουργοὶ	καὶ οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ
[452]	εἴ σοι αὐτίκα παρασταῖεν οἱ	δημιουργοὶ	τούτων ὧν ἐπῄνεσεν ὁ τὸ
[512]	τὴν εἱμαρμένην οὐδ' ἂν ~εἷς	ἐκφύγοι,	τὸ ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον τίν'
[464]	τῷ σώματι εἰδέναι, ~ὥστ' εἰ	δέοι	ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε
[448]	τέχνη, ἀλλὰ τίς, καὶ ὅντινα	δέοι	~καλεῖν τὸν Γοργίαν· ὥσπερ τὰ
[456]	ῥητορικὸν ἄνδρα καὶ ἰατρόν, ~εἰ	δέοι	λόγῳ διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ ἢ
[481]	ἑκάστοτε ἃ διὰ τούτους λέγεις	θαυμάζοι	~ὡς ἄτοπά ἐστιν, ἴσως εἴποις
[493]	πληρωσάμενος μήτ' ἐποχετεύοι μήτε τι	~φροντίζοι,	ἀλλ' ἕνεκα τούτων ἡσυχίαν ἔχοι·
[498]	οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	ἀγαθοὶ	ἄρα οἳ ἂν χαίρωσι, κακοὶ
[506]	ἐσμεν; ~πάνυ γε. ~ἀλλὰ μὴν	ἀγαθοί	γέ ἐσμεν καὶ ἡμεῖς καὶ
[518]	τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες	ἀγαθοὶ	γεγόνασιν ἢ εἰσὶν σωμάτων ~θεραπευταί,
[515]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ	ἀγαθοί,	δῆλον ὅτι ἕκαστος αὐτῶν βελτίους
[498]	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων	ἀγαθοί	εἰσιν οἱ χαίροντες; ~(Καλλίκλης) ναί.
[506]	ἡδόμεθα, ἀγαθὸν δὲ οὗ παρόντος	~ἀγαθοί	ἐσμεν; ~πάνυ γε. ~ἀλλὰ μὴν
[516]	ταῦτα ἔπασχον. οὔκουν οἵ γε	ἀγαθοὶ	ἡνίοχοι κατ' ἀρχὰς μὲν ~οὐκ
[498]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παραπλησίως εἰσὶν	ἀγαθοὶ	καὶ κακοὶ οἱ ἀγαθοί τε
[498]	καὶ ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ	ἀγαθοὶ	καὶ οἱ κακοί) εἰσιν οἱ
[498]	ἄρα χαίρουσιν καὶ λυποῦνται οἱ	ἀγαθοὶ	καὶ οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί.
[498]	κακοί; ἢ καὶ ἔτι ~μᾶλλον	ἀγαθοὶ	(οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί)
[498]	γε φρόνιμοι καὶ οἱ ἀνδρεῖοι	ἀγαθοί,	οἱ δὲ δειλοὶ καὶ ἄφρονες
[515]	ἔλεγες, εἰ ἔτι σοι ~δοκοῦσιν	ἀγαθοὶ	πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ Κίμων
[466]	ταῖς πόλεσι φαῦλοι νομίζεσθαι οἱ	ἀγαθοὶ	~ῥήτορες; ~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα τοῦτ' ἐρωτᾷς
[498]	εἰσὶν ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ οἱ	ἀγαθοί	τε καὶ οἱ κακοί; ἢ
[516]	καίτοι οὗτοι, εἰ ἦσαν ἄνδρες	ἀγαθοί,	ὡς σὺ ~φῄς, οὐκ ἄν
[518]	ὕστερον λέγων ὅτι ἄνθρωποι (καλοὶ	κἀγαθοὶ	~γεγόνασιν πολῖται ἐν τῇ πόλει,
[516]	χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ καλοὶ	κἀγαθοὶ	ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ, ἐπὶ ~τελευτῇ
[526]	οἶμαι δὲ καὶ ἔσονται ~καλοὶ	κἀγαθοὶ	ταύτην τὴν ἀρετὴν τὴν τοῦ
[492]	δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ	λίθοι	γὰρ ἂν οὕτω γε καὶ
[493]	οἷον ~εἰ δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ	πίθοι	πολλοὶ εἶεν καὶ τῷ μὲν
[516]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ γε	δίκαιοι	ἥμεροι, ὡς ἔφη Ὅμηρος· σὺ
[510]	οἷόν τε μάλιστα, ὅνπερ οἱ	παλαιοί	τε καὶ σοφοὶ λέγουσιν, ὁ
[503]	εἰπεῖν δι' ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν	Ἀθηναῖοι	βελτίους ~γεγονέναι, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο
[515]	εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ, εἰ λέγονται	Ἀθηναῖοι	διὰ Περικλέα βελτίους ~γεγονέναι, ἢ
[515]	τῷ δήμῳ, χείρους ἦσαν οἱ	Ἀθηναῖοι	ἢ ὅτε ~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν;
[515]	οὐδεμίαν αἰσχρὰν δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ	Ἀθηναῖοι,	~ἡνίκα χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ
[472]	ὀλίγου σοι πάντες συμφήσουσιν ταὐτὰ	Ἀθηναῖοι	καὶ οἱ ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ
[498]	οἵ γε φρόνιμοι καὶ οἱ	ἀνδρεῖοι	ἀγαθοί, οἱ δὲ δειλοὶ καὶ
[491]	μὴ μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ καὶ	ἀνδρεῖοι,	~ἱκανοὶ ὄντες ἃ ἂν νοήσωσιν
[498]	χαίρειν, οἱ δειλοὶ ἢ ~οἱ	ἀνδρεῖοι;	~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ
[498]	μόνον λυποῦνται ἢ καὶ οἱ	ἀνδρεῖοι;	~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως;
[498]	καὶ οἱ δειλοὶ ~καὶ οἱ	ἀνδρεῖοι	παραπλησίως, (ὡς σὺ φῄς, μᾶλλον
[492]	ψόγον; ἢ πῶς οὐκ ἂν	ἄθλιοι	γεγονότες ~(εἶεν ὑπὸ τοῦ καλοῦ
[508]	οἱ εὐδαίμονες, κακίας δὲ ~οἱ	ἄθλιοι,	ἢ εἰ οὗτος ἀληθής ἐστιν,
[504]	ὅθεν καὶ ~νόμιμοι γίγνονται καὶ	κόσμιοι·	ταῦτα δ' ἔστιν δικαιοσύνη τε
[457]	προκείμενον ἐν ~τῷ λόγῳ· καὶ	ἔνιοί	γε τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες
[523]	ὅτι φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε	~ἀνάξιοι.	εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς· ἀλλ'
[512]	οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους ἐξεβίβασεν ἢ	οἷοι	ἐνέβησαν, οὔτε τὰ σώματα ~οὔτε
[518]	καὶ κακόν τι ποιήσουσιν, ἂν	οἷοί	τ' ὦσι, τοὺς δὲ ~προτέρους
[487]	πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ οὐχ	οἷοί	τέ εἰσιν ~βασανίζειν διὰ τὸ
[517]	νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ μᾶλλον	οἷοί	τε ἐκπορίζειν τῇ ~πόλει ὧν
[455]	περὶ τίνων τῇ πόλει συμβουλεύειν	οἷοί	τε ἐσόμεθα; πότερον ~περὶ δικαίου
[453]	ὡς μάλιστ' ἂν ἡμῖν καταφανὲς	ποιοῖ	~περὶ ὅτου λέγεται. σκόπει γὰρ
[518]	Σάραμβος ὁ κάπηλος, ὅτι οὗτοι	~θαυμάσιοι	γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί, ὁ μὲν
[526]	οἱ δὲ πολλοί, ὦ ἄριστε,	κακοὶ	γίγνονται τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν
[498]	ἀγαθοὶ ἄρα οἳ ἂν χαίρωσι,	κακοὶ	δὲ οἳ ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης)
[498]	ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ	κακοί)	εἰσιν οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ
[498]	οἱ ἀγαθοί τε καὶ οἱ	κακοί;	ἢ καὶ ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ
[498]	καὶ οἱ κακοί) εἰσιν οἱ	κακοί;	~(Καλλίκλης) ἀλλὰ μὰ Δί' οὐκ
[498]	οἱ δὲ δειλοὶ καὶ ἄφρονες	κακοί;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα
[498]	λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ	κακοί;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[498]	οὖν παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ καὶ	κακοὶ	οἱ ἀγαθοί τε καὶ οἱ
[455]	(καταλήψεως συμβουλὴ ᾖ, ~ἀλλ' οἱ	στρατηγικοὶ	τότε συμβουλεύσουσιν, οἱ ῥητορικοὶ δὲ
[510]	μέγα ~δυναίμην καὶ μηδείς με	ἀδικοῖ;	αὕτη, ὡς ἔοικεν, αὐτῷ ὁδός
[520]	καὶ ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν	διοικοῖ	ἢ πόλιν, αἰσχρὸν νενόμισται μὴ
[455]	οἱ στρατηγικοὶ τότε συμβουλεύσουσιν, οἱ	ῥητορικοὶ	δὲ οὔ· ἢ πῶς λέγεις,
[484]	γίγνονται, ὥσπερ γε οἶμαι οἱ	πολιτικοί,	ἐπειδὰν αὖ εἰς τὰς ~ὑμετέρας
[519]	γὰρ ταὐτὸν ~εἶναι, ὅσοι τε	πολιτικοὶ	προσποιοῦνται εἶναι καὶ ὅσοι σοφισταί.
[469]	τούτῳ τῷ τρόπῳ ἥντινά σοι	δοκοῖ,	καὶ τά γε ~Ἀθηναίων νεώρια
[518]	ὀλίγον ὕστερον λέγων ὅτι ἄνθρωποι	(καλοὶ	κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν πολῖται ἐν τῇ
[516]	~ἡνίκα χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ	καλοὶ	κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ, ἐπὶ
[526]	γεγόνασιν, οἶμαι δὲ καὶ ἔσονται	~καλοὶ	κἀγαθοὶ ταύτην τὴν ἀρετὴν τὴν
[519]	ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς	διδάσκαλοι	εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν μαθητῶν
[502]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, εἴ τις	περιέλοι	τῆς ποιήσεως πάσης τό τε
[483]	καὶ τὸν ~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου.	δηλοῖ	δὲ ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι οὕτως
[493]	μέν ἐστιν ὑπό τι ~ἄτοπα,	δηλοῖ	μὴν ὃ ἐγὼ βούλομαί σοι
[498]	σοι ἐδόκουν μᾶλλον χαίρειν, οἱ	δειλοὶ	ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι
[498]	οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ δὲ	δειλοὶ	καὶ ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί.
[498]	καὶ οἱ φρόνιμοι καὶ οἱ	δειλοὶ	~καὶ οἱ ἀνδρεῖοι παραπλησίως, (ὡς
[498]	χαίρουσιν δ' οὖν καὶ οἱ	δειλοί;	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ
[498]	ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ οἱ	δειλοὶ	μόνον λυποῦνται ἢ καὶ οἱ
[498]	ὁμοίως; ~(Καλλίκλης) μᾶλλον ἴσως οἱ	δειλοί.	~(Σωκράτης) ἀπιόντων δ' οὐ μᾶλλον
[498]	σὺ φῄς, μᾶλλον δὲ οἱ	δειλοὶ	τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[448]	τύχην. ἑκάστων δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν	ἄλλοι	ἄλλων ~ἄλλως, τῶν δὲ ἀρίστων
[465]	οὔτε αὐτοὶ ἑαυτοῖς οὔτε οἱ	ἄλλοι	~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ γὰρ ἄν,
[525]	~ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι ὄντες,	ἄλλοι	δὲ ὀνίνανται οἱ τούτους ὁρῶντες
[504]	πρᾶγμα· καὶ ~οἵ τε δὴ	ἄλλοι	δημιουργοὶ καὶ οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν,
[492]	~σὺ νῦν λέγεις ἃ οἱ	ἄλλοι	διανοοῦνται μέν, λέγειν δὲ οὐκ
[453]	~ἆρα διὰ τοῦτο, ὅτι καὶ	ἄλλοι	εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα πολλὰ
[525]	παραδείγματι τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα	ἄλλοι	~ὁρῶντες πάσχοντα ἃ ἂν πάσχῃ
[481]	τι ἔπασχεν πάθος ἢ οἱ	ἄλλοι,	οὐκ ἂν ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι
[487]	ταῦτα πάντα ἔχεις ἃ οἱ	ἄλλοι	οὐκ ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί τε γὰρ
[503]	πρός τι; ὥσπερ καὶ οἱ	ἄλλοι	πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς τὸ
[475]	~ἔοικεν, ἀλλὰ σοὶ μὲν οἱ	ἄλλοι	πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ
[474]	σύ γ' ἂν καὶ οἱ	ἄλλοι	πάντες. ~(Πῶλος) πολλοῦ γε δεῖ,
[472]	ὡς σύ τε οἴει καὶ	ἄλλοι	πολλοί· ἔστιν δὲ καὶ ἄλλος,
[493]	μέλιτος, ὁ δὲ γάλακτος, καὶ	ἄλλοι	πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα δὲ σπάνια
[475]	ἀμφοτέροις μὲν οὐκ ἂν ἔτι	ὑπερβάλλοι.	~(Πῶλος) οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[512]	τίν' ἂν τρόπον τοῦτον ὃν	μέλλοι	χρόνον ~βιῶναι ὡς ἄριστα βιοίη,
[470]	ἐξελέγξαι ἐστὶν καὶ ἀποδεῖξαι ὡς	~πολλοὶ	ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης)
[490]	τῷ αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ νῦν,	πολλοὶ	~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν ᾖ ἐν
[487]	~πεπαίδευσαί τε γὰρ ἱκανῶς, ὡς	πολλοὶ	ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ
[464]	δ' οὔ; οἷον τοιόνδε λέγω·	πολλοὶ	δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν τὰ σώματα,
[493]	~εἰ δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι	πολλοὶ	εἶεν καὶ τῷ μὲν (ἑτέρῳ
[472]	σύ τε οἴει καὶ ἄλλοι	πολλοί·	ἔστιν δὲ καὶ ἄλλος, ὃν
[523]	ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς	πολλοὶ	μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν·
[489]	ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' οἵ γε	πολλοὶ	νομίζουσιν οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ νόμῳ
[488]	φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν οἱ	πολλοὶ	νομίζουσιν οὕτως, ὡς ἄρτι αὖ
[523]	κρινόμενοι ~κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται.	~Πολλοὶ	οὖν, ἦ δ' ὅς, ψυχὰς
[493]	ὁ δὲ γάλακτος, καὶ ἄλλοι	πολλοὶ	πολλῶν, ~νάματα δὲ σπάνια καὶ
[483]	ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν καὶ οἱ	πολλοί.	πρὸς αὑτοὺς οὖν καὶ τὸ
[491]	~οὐδὲν ποικίλον ἀλλ' ὥσπερ οἱ	πολλοί,	σώφρονα ὄντα καὶ ἐγκρατῆ αὐτὸν
[489]	αἰσχυνόμενος. νομίζουσιν, ἢ οὔ, οἱ	πολλοὶ	τὸ ἴσον ἔχειν ~ἀλλ' οὐ
[488]	ταὐτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἱ	πολλοὶ	τοῦ ἑνὸς κρείττους εἰσὶν κατὰ
[526]	~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου· οἱ δὲ	πολλοί,	ὦ ἄριστε, κακοὶ γίγνονται τῶν
[466]	ὡς κόλακες ἐν ταῖς πόλεσι	φαῦλοι	νομίζεσθαι οἱ ἀγαθοὶ ~ῥήτορες; ~(Σωκράτης)
[513]	τῇ ψυχῇ τῇ σῇ ἀντιστατεῖ	μοι·	ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως καὶ)
[482]	(καὶ πλείστους ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν	μοι	ἀλλ' ἐναντία λέγειν μᾶλλον ἢ
[515]	παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ πόλει, νῦν	μοι	~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ ἐκείνων τῶν
[462]	ἐγὼ πάθοιμι, ~εἰ μὴ ἐξέσται	(μοι	ἀπιέναι καὶ μὴ ἀκούειν σου;
[449]	~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις. ἴθι δή	μοι	ἀπόκριναι οὕτως καὶ περὶ τῆς
[462]	~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα. καί	μοι	ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας)
[489]	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει	~μοι	ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν
[488]	βελτίονος ~καὶ τοῦ κρείττονος; τοῦτό	μοι	αὐτὸ σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν ἢ
[487]	σὺ ἐν τοῖς λόγοις ~ὁμολογήσῃς	μοι,	βεβασανισμένον τοῦτ' ἤδη ἔσται ἱκανῶς
[447]	γὰρ καὶ ἰάσομαι. φίλος γάρ	μοι	(Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ
[485]	ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα καί	μοι	δοκεῖ δουλοπρεπές τι εἶναι· ὅταν
[462]	~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ οὐ καλή	μοι	δοκεῖ εἶναι; ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ
[510]	σοι δοκῶ εὖ λέγειν. φίλος	μοι	δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς
[481]	μέλλοντι ~ἀδικεῖν οὐ μεγάλη τίς	μοι	δοκεῖ ἡ χρεία αὐτῆς εἶναι,
[485]	~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν	μοι	δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες,
[485]	ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν	μοι	δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα
[475]	δέ τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ	μοι	δοκεῖ κατά γε τοῦτον τὸν
[468]	οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀλλ' οὔ	μοι	δοκεῖ ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης)
[448]	(Γοργίας) μὲν γὰρ καὶ ἀπειρηκέναι	μοι	~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ ἄρτι διελήλυθεν.
[500]	ὅτι ἡ μὲν ὀψοποιικὴ οὔ	μοι	δοκεῖ τέχνη εἶναι ἀλλ' ~ἐμπειρία,
[462]	ἐροῦ νῦν με, ὀψοποιία ἥτις	μοι	δοκεῖ τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος) ἐρωτῶ
[463]	(ἐγὼ τὸ κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης	μοι	δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν
[524]	ἐπί τινα χρόνον. ταὐτὸν δή	μοι	δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα καὶ περὶ
[485]	διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν τί	μοι	δοκεῖ χρῆμα εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ
[476]	καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει
[482]	καί σου ~καταγελᾶν, ὥς γέ	μοι	δοκεῖν ὀρθῶς, τότε· νῦν δὲ
[490]	ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ	μοι	δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν καὶ οὐ
[453]	~πείθειν τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν	μοι	δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ Γοργία, ἐγγύτατα
[471]	Πῶλε, ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα ὅτι	μοι	δοκεῖς εὖ πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν
[453]	~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλά	μοι	δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ
[488]	τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους, οἷόν	μοι	δοκεῖς καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς
[450]	καὶ ἄλλαι πολλαί. τὰς τοιαύτας	(μοι	δοκεῖς ~λέγειν, περὶ ἃς οὐ
[450]	λόγων ἐστίν. τῶν τοιούτων τινά	μοι	~δοκεῖς λέγειν τὴν ῥητορικήν. ~(Γοργίας)
[518]	καὶ ~περὶ ψυχήν, τοτὲ μέν	μοι	δοκεῖς μανθάνειν ὅτι λέγω, καὶ
[508]	ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ δέ	μοι	δοκεῖς οὐ προσέχειν τὸν νοῦν
[510]	(ἄν τι καλῶς λέγῃς; τοῦτό	~μοι	δοκεῖς πάνυ καλῶς εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης)
[454]	περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς γέ	μοι	δοκεῖς ποιεῖν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[521]	δὲ αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς	μοι	δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, πιστεύειν μηδ'
[506]	τῷ λόγῳ ἐγὼ ὡς ἄν	μοι	δοκῇ ἔχειν· ἐὰν δέ τῳ
[517]	γε διακόνους εἶναι πόλεως, ἀλλά	μοι	~δοκοῦσι τῶν γε νῦν διακονικώτεροι
[466]	λέγω γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν	μοι	δοκοῦσι τῶν ἐν τῇ πόλει
[515]	ἢ δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε	μοι,	(ἐάν τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ,
[491]	ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν, καὶ μέμφῃ	μοι·	ἐγὼ δὲ σοῦ τοὐναντίον, ὅτι
[500]	πρὸς τούσδε ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί	μοι,	εἰ ἄρα σοι ἔδοξα τότε
[487]	~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν· φίλος γάρ	μοι	εἶ, ὡς καὶ αὐτὸς φῄς.
[515]	δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν· ἀλλὰ τόδε	μοι	εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ, εἰ λέγονται
[521]	καὶ πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ	μοι	εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ
[453]	ἐστιν τῶν ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ	μοι	εἶπες ὅτι ὁ τὰ ζῷα
[461]	ὅτι ἂν σὺ βούλῃ, ἐάν	μοι	ἓν μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί
[488]	με, μὴ ἀποστῇς, ἀλλ' ἱκανῶς	μοι	ἔνδειξαι τί ἔστιν τοῦτο ὃ
[488]	ἄξιον ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς δέ	μοι	ἐπανάλαβε πῶς φῂς τὸ δίκαιον
[495]	γε σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή	μοι,	ἐπειδὴ οὕτω δοκεῖ, διελοῦ τάδε·
[487]	περὶ τούτων ὧν σὺ δή	μοι	ἐπετίμησας, ~ποῖόν τινα χρὴ εἶναι
[449]	μὴν δεῖ, ὦ Γοργία· καί	μοι	ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου ποίησαι, τῆς
[482]	ἃ νῦν ἐμοῦ ἀκούεις, καί	μοί	ἐστιν τῶν ~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ
[487]	τεκμήριόν ἐστιν ὅτι ~ὡς ἀληθῶς	μοι	εὔνους εἶ. καὶ μὴν ὅτι
[521]	τῷ δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς δέ	μοι	ἥκει λόγος ὅνπερ πρὸς Πῶλον
[474]	ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης) ~λέγε δή	μοι,	ἵν' εἰδῇς, ὥσπερ ἂν εἰ
[484]	τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ	μοι	καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ λέγω
[488]	τί ἔστιν τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον	~μοι,	καὶ τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν
[506]	~σε τὸν λόγον· φαίνεται δέ	μοι	καὶ τοῖς ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι
[499]	~ἐψεύσθην, καὶ ὡς ἔοικεν ἀνάγκη	μοι	κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον τὸ
[482]	ὦ βέλτιστε, καὶ τὴν λύραν	μοι	κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν τε ~καὶ
[492]	κατάδηλον γένηται πῶς βιωτέον. καί	~μοι	λέγε· τὰς μὲν ἐπιθυμίας φῂς
[494]	οὐ νεκροῦ οὐδὲ λίθου. καί	μοι	λέγε· τὸ ~τοιόνδε λέγεις οἷον
[461]	~(Πῶλος) τί δέ; οὐκ ἐξέσται	μοι	λέγειν ὁπόσα ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης)
[487]	μέν εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν δέ	μοι	λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ τὸ
[518]	εις οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς· διακόνους	μοι	λέγεις καὶ ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους,
[505]	~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ	μοι	μέλει οὐδὲν ὧν σὺ λέγεις,
[495]	ἔστιν ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης) ~ἵνα δή	μοι	μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ λόγος,
[486]	~καίτοι, ὦ φίλε Σώκρατες καί	μοι	μηδὲν ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ γὰρ ἐρῶ
[474]	ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς ὃν ἄν	μοι	ὁ λόγος ᾖ, τοὺς δὲ
[478]	ἰατρευόμενος, ἔχων δέ; ~(Πῶλος) φαίνεταί	μοι	ὁ μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[518]	ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς	μοι	~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ τὰ
[486]	~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν, εἴ	μοι	ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι τὴν
[489]	ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν	μοι	ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι ἤδη ~παρὰ σοῦ,
[519]	συχνοὺς τείνω τῶν λόγων, ἐπειδή	μοι	οὐκ ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ' ὠγαθέ,
[518]	ἢ εἰσὶν σωμάτων ~θεραπευταί, ἔλεγές	μοι	πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος
[472]	λέγω, οὐδὲν οἶμαι ἄξιον λόγου	μοι	~πεπεράνθαι περὶ ὧν ἂν (ἡμῖν
[516]	ὧν ὡμολόγεις. πάλιν δὲ λέγε	μοι	περὶ Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν
[448]	ἂν ἥδιον σέ. ~δῆλος γάρ	μοι	πῶλος καὶ ἐξ ὧν εἴρηκεν
[486]	~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ' ὅτι, ἅν	μοι	σὺ ὁμολογήσῃς περὶ ὧν ἡ
[487]	ἅπερ τοῖς σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν	μοι	τεκμήριόν ἐστιν ὅτι ~ὡς ἀληθῶς
[521]	τὴν θεραπείαν τῆς πόλεως, διόρισόν	μοι·	τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως
[469]	ἂν δόξῃ· κἄν τινα δόξῃ	μοι	τῆς κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι δεῖν,
[505]	ἢ ~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα	μοι	τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ
[495]	αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ	μοι,	τοὺς εὖ πράττοντας τοῖς κακῶς
[509]	ἀδικήσει; τί οὐκ αὐτό γέ	μοι	τοῦτο ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν
[500]	~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ	μοι	τοῦτο πρῶτον ἢ (σύμφαθι ἢ
[513]	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅντινά	μοι	τρόπον δοκεῖς εὖ λέγειν, ὦ
[448]	~(Σωκράτης) ~τὸ ἐρωτώμενον οὐ πάνυ	μοι	φαίνεται ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ἀλλὰ σύ,
[463]	ἐγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ γέ	μοι	φαίνεται εἶναι ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει
[485]	παῖζον, χαίρω ~τε καὶ χαρίεν	μοι	φαίνεται καὶ ἐλευθέριον καὶ πρέπον
[516]	χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης) ~καὶ τόδε τοίνυν	μοι	χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ ὁ
[462]	τιμᾷς τὸ χαρίζεσθαι, σμικρόν τί	μοι	χαρίσασθαι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ
[447]	~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ	μοι,	ὦ Γοργία, ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς
[463]	ἐμὲ αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν	μοι,	ὦ Γοργία, εἶναί τι ἐπιτήδευμα
[489]	ἀνὴρ οὐ παύσεται φλυαρῶν. εἰπέ	μοι,	ὦ Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος
[481]	τοὺς θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ	μοι,	ὦ Σώκρατες, (πότερόν σε θῶμεν
[481]	οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης) ~εἰπέ	μοι,	ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης)
[499]	Καλλίκλεις, ὡς πανοῦργος εἶ καί	μοι	(ὥσπερ παιδὶ χρῇ, τοτὲ μὲν
[506]	οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι ὥσπερ σὺ	ἐμοί,	ἀλλὰ μέγιστος εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ
[506]	ἐμοί, ἀλλὰ μέγιστος εὐεργέτης παρ'	ἐμοὶ	~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς
[503]	τοιοῦτον εἰπεῖν, τί οὐχὶ καὶ	ἐμοὶ	αὐτὸν ~ἔφρασας τίς ἐστιν; ~(Καλλίκλης)
[447]	παρ' ἐμὲ ἥκειν οἴκαδε· παρ'	ἐμοὶ	γὰρ (Γοργίας) καταλύει ~καὶ ἐπιδείξεται
[504]	μή, ἔλεγχε καὶ μὴ ἐπίτρεπε.	ἐμοὶ	γὰρ δοκεῖ ταῖς μὲν τοῦ
[463]	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον μὲν ἔα,	ἐμοὶ	δ' εἰπὲ πῶς λέγεις πολιτικῆς
[458]	~βουλομένων ἀκούειν ἐάν τι λέγητε·	ἐμοὶ	δ' οὖν καὶ αὐτῷ μὴ
[524]	ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς	~ἐμοὶ	δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν
[513]	εἴτ' ἐπὶ τὸ χεῖρον, ὡς	ἐμοὶ	δοκεῖ, οὐκ ~ὀρθῶς βουλεύῃ, ὦ
[457]	ἕνεκα λέγω ταῦτα; ὅτι νῦν	ἐμοὶ	δοκεῖς σὺ οὐ πάνυ ἀκόλουθα
[469]	ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν γὰρ ἄρα	ἐμοὶ	δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ τῶν ἀνθρώπων
[469]	πρὸς σὲ ὅτι ὦ Πῶλε,	ἐμοὶ	~δύναμίς τις καὶ τυραννὶς θαυμασία
[506]	τὶ φαίνηται ~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν	ἐμοί,	ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι
[487]	πολλοὶ ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ	ἐμοὶ	εἶ εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι;
[510]	~σκέψαι εἰ σοὶ δοκεῖ ἥπερ	ἐμοί.	ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ ἥδε·
[474]	ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,	ἐμοὶ	ἐν τῷ μέρει παράδος, ~καὶ
[473]	σὲ ποιῆσαι, ὦ ἑταῖρε, ταὐτὰ	ἐμοὶ	λέγειν· φίλον γάρ σε ~ἡγοῦμαι.
[510]	εἰ σοὶ δοκεῖ ἥπερ ἐμοί.	ἐμοὶ	μὲν γὰρ δοκεῖ ἥδε· ἢ
[501]	(μόνον, εἴτε βέλτιον εἴτε χεῖρον.	ἐμοὶ	~μὲν γάρ, ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν
[481]	ταῦτα (Σωκράτης) ἢ παίζει; ~(Χαιρεφῶν)	~ἐμοὶ	μὲν δοκεῖ, ὦ Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς
[506]	χαίρειν καὶ ~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'	ἐμοὶ	μὲν οὐ δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,
[508]	τί ποτ' ἐστὶν ἃ σὺ	ἐμοὶ	ὀνειδίζεις, ἆρα ~καλῶς λέγεται ἢ
[513]	ὅρα εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ καὶ	ἐμοί,	ὅπως μή, ὦ δαιμόνιε, πεισόμεθα
[527]	καὶ τῇ ἄλλῃ πάσῃ πράξει.	ἐμοὶ	οὖν πειθόμενος ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ
[505]	εἶ, ὦ Σώκρατες. ἐὰν δὲ	ἐμοὶ	πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν τοῦτον τὸν
[486]	μὴ ~διδόναι δίκην. ἀλλ' ὠγαθέ,	ἐμοὶ	πείθου, παῦσαι δὲ ἐλέγχων, πραγμάτων
[465]	λόγον ~ἀποτέτακα. ἄξιον μὲν οὖν	ἐμοὶ	συγγνώμην ἔχειν ἐστίν· λέγοντος γάρ
[487]	ἐπειδὴ οὖν σου ἀκούω ταὐτὰ	ἐμοὶ	~συμβουλεύοντος ἅπερ τοῖς σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις,
[499]	ἔδοξεν πρακτέον εἶναι, εἰ μνημονεύεις,	~ἐμοί	τε καὶ Πώλῳ. ἆρα καὶ
[485]	Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην. καὶ γὰρ	ἐμοὶ	τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται πρὸς σὲ
[508]	κάκιον καὶ αἴσχιον εἶναι ἢ	ἐμοὶ	τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν ἄνω
[499]	βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	ὠφέλιμοι	δέ γε αἱ ἀγαθόν τι
[499]	ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ μὲν αἱ	ὠφέλιμοι,	κακαὶ δὲ αἱ βλαβεραί; ~(Καλλίκλης)
[504]	τε καὶ νόμος, ὅθεν καὶ	~νόμιμοι	γίγνονται καὶ κόσμιοι· ταῦτα δ'
[491]	εὖ οἰκοῖτο, καὶ μὴ μόνον	φρόνιμοι,	ἀλλὰ καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες
[498]	μᾶλλον χαίρουσι καὶ λυποῦνται, οἱ	φρόνιμοι	ἢ οἱ ἄφρονες; ~(Καλλίκλης) οἶμαι
[498]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν οἵ γε	φρόνιμοι	καὶ οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ
[498]	καὶ οἱ ἄφρονες καὶ οἱ	φρόνιμοι	καὶ οἱ δειλοὶ ~καὶ οἱ
[491]	εἰς τὰ τῆς πόλεως πράγματα	φρόνιμοι	~ὦσιν, ὅντινα ἂν τρόπον εὖ
[508]	~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ ὥσπερ οἱ	ἄτιμοι	τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν βούληται,
[520]	μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους	λαμβάνοι	(τὸ ἀργύριον· οὐ γὰρ δὴ
[514]	ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους ὡς	ἱκανοὶ	ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου ἂν
[491]	μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ καὶ ἀνδρεῖοι,	~ἱκανοὶ	ὄντες ἃ ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν,
[492]	φύσιν ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ οὐ	δυνάμενοι	~ἐκπορίζεσθαι ταῖς ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν
[457]	περὶ ὧν ἂν ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι	~διορισάμενοι	πρὸς ἀλλήλους καὶ μαθόντες καὶ
[479]	οὗτοι, ὦ ἄριστε, τὸ αὐτὸ	διαπεπραγμένοι	εἰσὶν ὥσπερ ἂν εἴ τις
[483]	ἂν κήδηται. ἀλλ' οἶμαι οἱ	τιθέμενοι	~τοὺς νόμους οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί
[502]	πρὸς τὸ χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις	ὡρμημένοι,	καὶ ἕνεκα τοῦ ἰδίου τοῦ
[523]	ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα	προκεκαλυμμένοι.	ταῦτα δὴ αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν
[503]	ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν γὰρ οἳ	κηδόμενοι	τῶν πολιτῶν λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν,
[492]	ἄρα ὀρθῶς λέγονται οἱ μηδενὸς	δεόμενοι	εὐδαίμονες εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι
[517]	καὶ μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ	βιαζόμενοι	ἐπὶ τοῦτο ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους
[479]	τοῦ μεγίστου κακοῦ, καὶ χρήματα	παρασκευαζόμενοι	καὶ ~φίλους καὶ ὅπως ἂν
[502]	ἀεὶ λέγειν οἱ ῥήτορες, τούτου	~στοχαζόμενοι,	ὅπως οἱ πολῖται ὡς βέλτιστοι
[467]	τε καὶ τὸν ἄλλον χρηματισμὸν	χρηματιζόμενοι	οὐ τοῦτό ~ἐστιν ὃ βούλονται,
[468]	καὶ ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα,	οἰόμενοι	ἄμεινον εἶναι ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν
[468]	διώκοντες καὶ βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν,	οἰόμενοι	βέλτιον εἶναι, ~καὶ τὸ ἐναντίον
[526]	εἰσὶ καὶ οἱ σφόδρα πονηροὶ	γιγνόμενοι	ἄνθρωποι· οὐδὲν ~μὴν κωλύει καὶ
[487]	μὴ πέρα τοῦ δέοντος ~σοφώτεροι	γενόμενοι	λήσετε διαφθαρέντες. ἐπειδὴ οὖν σου
[461]	ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν ~αὐτοὶ πρεσβύτεροι	γενόμενοι	σφαλλώμεθα, παρόντες ὑμεῖς οἱ νεώτεροι
[523]	δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ	κρινόμενοι	~κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται. ~Πολλοὶ
[517]	παυόμεθα εἰς τὸ αὐτὸ ἀεὶ	περιφερόμενοι	καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν.
[492]	ψέγουσιν τοὺς τοιούτους δι' αἰσχύνην,	ἀποκρυπτόμενοι	τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν, ~καὶ αἰσχρὸν
[478]	ἡδύ ἐστιν, καὶ χαίρουσιν οἱ	ἰατρευόμενοι;	~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[451]	ὥσπερ οἱ ἐν τῷ δήμῳ	(συγγραφόμενοι,	ὅτι τὰ μὲν ἄλλα ~καθάπερ
[523]	γὰρ κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται.	ἀμπεχόμενοι	γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι ~κρίνονται·
[523]	~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ	ἀμπεχόμενοι	δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς
[523]	δ' ὅς, ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες	ἠμφιεσμένοι	εἰσὶ σώματά τε καλὰ καὶ
[454]	μὴν οἵ τέ γε μεμαθηκότες	πεπεισμένοι	εἰσὶν καὶ οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας)
[525]	~ὁρῶντες πάσχοντα ἃ ἂν πάσχῃ	φοβούμενοι	βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν δὲ οἱ
[471]	ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς δικαστηρίοις	~ἡγούμενοι	ἐλέγχειν. καὶ γὰρ ἐκεῖ οἱ
[475]	μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες ἢ οἱ	ἀδικούμενοι;	~(Πῶλος) οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, τοῦτό
[525]	γίγνωνται. εἰσὶν δὲ οἱ μὲν	~ὠφελούμενοί	τε καὶ δίκην διδόντες ὑπὸ
[492]	ἐν τοῖς πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον,	~δουλούμενοι	τοὺς βελτίους τὴν φύσιν ἀνθρώπους,
[518]	παχύναντες τὰ σώματα τῶν ~ἀνθρώπων,	ἐπαινούμενοι	ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν αὐτῶν καὶ
[514]	ἐστιν· ~καὶ εἰ μὲν ηὑρίσκομεν	σκοπούμενοι	διδασκάλους τε ἡμῶν ἀγαθοὺς καὶ
[503]	~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ οὑτωσὶ ἀτρέμα	σκοπούμενοι	εἴ τις τούτων τοιοῦτος γέγονεν·
[502]	προσομιλοῦσι τοῖς δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς	πειρώμενοι	μόνον, ~εἰ δέ γε βελτίους
[478]	~ἆρ' οὖν οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ	χρώμενοι	κολάζουσιν οἱ ὀρθῶς κολάζοντες; ~(Πῶλος)
[457]	ἕνεκά ἐστιν, ~ἀλλ' οἱ μὴ	χρώμενοι	οἶμαι ὀρθῶς. ὁ αὐτὸς δὴ
[449]	δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας, ὡς ἂν	διαιτώμενοι	~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας) οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[472]	συμφήσουσιν ταὐτὰ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ	ξένοι,	~ἐὰν βούλῃ κατ' ἐμοῦ μάρτυρας
[456]	καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων.	ἐκεῖνοι	μὲν γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ τῷ
[517]	ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν (τούτων διέφερον	ἐκεῖνοι·	ὅπερ μόνον ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ
[466]	~τί δέ; οὐχ, ὥσπερ οἱ	τύραννοι,	ἀποκτεινύασίν τε (ὃν ἂν βούλωνται,
[467]	ῥήτορες μέγα δύναιντο ἢ οἱ	τύραννοι	ἐν ταῖς πόλεσιν, ἐὰν μὴ
[466]	οὓς ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ οἱ	τύραννοι,	καὶ χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν
[467]	ἃ δοκεῖ αὐτοῖς καὶ οἱ	τύραννοι	οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ
[510]	φαυλότερος εἴη, οὐδ' ἂν οὗτος·	καταφρονοῖ	γὰρ ἂν αὐτοῦ ὁ ~τύραννος
[507]	περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ ἂν	σωφρονοῖ	τὰ μὴ προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη
[482]	τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν, εἰ	~διδάξοι	αὐτὸν ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν
[490]	αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ νῦν, πολλοὶ	~ἁθρόοι,	καὶ ἡμῖν ᾖ ἐν κοινῷ
[478]	μὴ οὕτως εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει·	ποῖ	ἄγομεν καὶ ~παρὰ τίνας τοὺς
[478]	τοὺς ἰατρούς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	ποῖ	δὲ τοὺς ἀδικοῦντας καὶ τοὺς
[490]	σιτία καὶ ποτά, ὦμεν δὲ	παντοδαποί,	οἱ μὲν ~ἰσχυροί, οἱ δ'
[452]	~δὲ τίς ὢν ταῦτα λέγεις;	εἴποι	ἂν ἴσως ὅτι ἰατρός. τί
[452]	σώματα. μετὰ δὲ τὸν παιδοτρίβην	εἴποι	ἂν ὁ χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι
[456]	περὶ ὅτου οὐκ ἂν πιθανώτερον	εἴποι	ὁ ῥητορικὸς ἢ ἄλλος ὁστισοῦν
[452]	αὖ μετὰ τοῦτον ὁ ~παιδοτρίβης	εἴποι	ὅτι θαυμάζοιμί τἄν, ὦ Σώκρατες,
[452]	καὶ παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής, καὶ	εἴποι	πρῶτον μὲν ὁ ~ἰατρὸς ὅτι
[522]	ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν; ἢ εἰ	εἴποι	~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα πάντα
[465]	οὐδένα ᾧ προσφέρει ἃ προσφέρει	~ὁποῖ'	ἄττα τὴν φύσιν ἐστίν, ὥστε
[487]	ὑμῶν ἐγὼ ~ἐπήκουσα βουλευομένων μέχρι	ὅποι	τὴν σοφίαν ἀσκητέον εἴη, καὶ
[520]	τῇ βραδυτῆτι οἶμαι ἀδικοῦσιν ~οἱ	ἄνθρωποι,	ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[483]	τιθέμενοι ~τοὺς νόμους οἱ ἀσθενεῖς	ἄνθρωποί	εἰσιν καὶ οἱ πολλοί. πρὸς
[523]	τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν (σφιν	ἄνθρωποι	ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν ὁ
[470]	καὶ ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες	ἄνθρωποι	εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ ποῖα
[518]	δὲ ὀλίγον ὕστερον λέγων ὅτι	ἄνθρωποι	(καλοὶ κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν πολῖται ἐν
[526]	καὶ οἱ σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι	ἄνθρωποι·	οὐδὲν ~μὴν κωλύει καὶ ἐν
[467]	~πότερον οὖν σοι δοκοῦσιν οἱ	ἄνθρωποι	τοῦτο βούλεσθαι ὃ ἂν πράττωσιν
[465]	αὐτοὶ ἑαυτοῖς οὔτε οἱ ἄλλοι	~ἄνθρωποι	τούτοις. καὶ γὰρ ἄν, εἰ
[516]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ γε δίκαιοι	ἥμεροι,	ὡς ἔφη Ὅμηρος· σὺ δὲ
[487]	μὴ σοφοὶ εἶναι ὥσπερ σύ·	ἕτεροι	δὲ σοφοὶ μέν εἰσιν, οὐκ
[471]	ἐλέγχειν. καὶ γὰρ ἐκεῖ οἱ	ἕτεροι	τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν
[491]	αὖ ~ἕτερόν τι ἥκεις ἔχων·	ἀνδρειότεροί	τινες ὑπὸ σοῦ λέγονται οἱ
[483]	αὐτοὶ ἂν τὸ ἴσον ἔχωσιν	φαυλότεροι	ὄντες. διὰ ~ταῦτα δὴ νόμῳ
[498]	καὶ χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	~πότεροι	δὲ μᾶλλον χαίρουσι καὶ λυποῦνται,
[498]	~τί οὖν; ἀπιόντων τῶν πολεμίων	πότεροί	σοι ἐδόκουν μᾶλλον χαίρειν, οἱ
[489]	σοὺς δούλους βελτίους σοῦ, ὅτι	~ἰσχυρότεροί	εἰσιν ἢ σύ. ἀλλὰ πάλιν
[498]	δειλοὶ ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης)	ἀμφότεροι	ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ δὲ μή,
[498]	ἢ καὶ οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης)	ἀμφότεροι.	~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης) μᾶλλον
[461]	καὶ ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν ~αὐτοὶ	πρεσβύτεροι	γενόμενοι σφαλλώμεθα, παρόντες ὑμεῖς οἱ
[461]	γενόμενοι σφαλλώμεθα, παρόντες ὑμεῖς οἱ	νεώτεροι	~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν βίον καὶ
[517]	μοι ~δοκοῦσι τῶν γε νῦν	διακονικώτεροι	γεγονέναι καὶ μᾶλλον οἷοί τε
[487]	ὅπως μὴ πέρα τοῦ δέοντος	~σοφώτεροι	γενόμενοι λήσετε διαφθαρέντες. ἐπειδὴ οὖν
[526]	(δυναμένων εἰσὶ καὶ οἱ σφόδρα	πονηροὶ	γιγνόμενοι ἄνθρωποι· οὐδὲν ~μὴν κωλύει
[457]	οὐκ ὀρθῶς. οὔκουν ~οἱ διδάξαντες	πονηροί,	οὐδὲ ἡ τέχνη οὔτε αἰτία
[484]	καὶ συλλήβδην τῶν ἠθῶν παντάπασιν	ἄπειροι	~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν εἴς
[484]	ἄνδρα. καὶ γὰρ τῶν νόμων	ἄπειροι	~γίγνονται τῶν κατὰ τὴν πόλιν,
[492]	ἂν οὕτω γε καὶ οἱ	νεκροὶ	εὐδαιμονέστατοι εἶεν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν
[521]	ἐν τούτοις ληφθείς, εἰ αὐτοῦ	~κατηγοροῖ	τις λέγων ὅτι ὦ παῖδες,
[453]	ἀλλὰ τοῦ λόγου, ἵνα οὕτω	προί̈	ῃ ὡς μάλιστ' ἂν ἡμῖν
[523]	αὐτοὺς τὸν θάνατον· νῦν ~γὰρ	προί̈	σασι. τοῦτο μὲν οὖν καὶ
[504]	τὸ σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε καὶ	ἰατροί,	κοσμοῦσί που τὸ σῶμα καὶ
[514]	δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους ὡς ἱκανοὶ	ἰατροὶ	ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου ἂν ἐγώ
[505]	πιεῖν, ὑγιαίνοντα μὲν ἐῶσιν οἱ	ἰατροὶ	ὡς τὰ πολλά, κάμνοντα δὲ
[490]	ὦμεν δὲ παντοδαποί, οἱ μὲν	~ἰσχυροί,	οἱ δ' ἀσθενεῖς, εἷς δὲ
[516]	ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ δοκῶ γε	σοι	ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης) ἔστω δὴ
[519]	εἰπὲ πρὸς Φιλίου, οὐ δοκεῖ	σοι	ἄλογον εἶναι ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι
[453]	ἢ Ζεῦξις ἔγραφε, καλῶς ἄν	σοι	ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;
[465]	οὐδὲ χρῆσθαι τῇ ἀποκρίσει ἥν	σοι	ἀπεκρινάμην οὐδὲν ~οἷός τ' ἦσθα,
[463]	κακὰ αἰσχρὰ καλῶ ἐπειδὴ δεῖ	σοι	ἀποκρίνασθαι ὡς ἤδη ~εἰδότι ἃ
[519]	εἴης λέγειν, εἰ μή τίς	σοι	ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης) ~ἔοικά γε· νῦν
[452]	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι εἴ	σοι	αὐτίκα παρασταῖεν οἱ δημιουργοὶ τούτων
[448]	~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ αὐτῷ γε	σοὶ	βουλομένῳ ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολὺ
[479]	βούλει ~συλλογισώμεθα αὐτά; ~(Πῶλος) εἰ	σοί	γε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[448]	~(Πῶλος) τί δὲ τοῦτο, ἐὰν	σοί	γε ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν) οὐδέν· ἀλλ'
[505]	ὧν σὺ λέγεις, καὶ ταῦτά	σοι	Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης) εἶεν·
[469]	τῇ πόλει, εἰ οὖν ἀπιστοῦντί	σοι	δείξαιμι ~τὸ ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν
[517]	σώματα εἰς ἐπιθυμίαν· καὶ ἐξεπίτηδές	σοι	διὰ τῶν αὐτῶν εἰκόνων ~λέγω,
[497]	καὶ ~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τί	σοὶ	διαφέρει; πάντως οὐ σὴ αὕτη
[454]	ἐστιν τέχνη; ἢ οὐ δοκεῖ	σοι	~(δίκαιον εἶναι ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας) ἔμοιγε.
[514]	ἄλλους τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν	σοι	δοκεῖ ἂν εἶναι οὕτω πράττειν;
[470]	ἀκούω γε. ~(Πῶλος) ~εὐδαίμων οὖν	σοι	δοκεῖ εἶναι ἢ ἄθλιος; ~(Σωκράτης)
[511]	τοῦ νεῖν ἐπιστήμη σεμνή τίς	σοι	δοκεῖ εἶναι; ~(Καλλίκλης) μὰ Δί'
[462]	ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον, ἀναθέμενος ὅτι	σοι	δοκεῖ, ἐν τῷ μέρει ~ἐρωτῶν
[469]	ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί δέ; οὕτω	σοι	δοκεῖ ἔχειν περὶ ὧν ἐγὼ
[462]	ἔγωγέ τινα. ~(Πῶλος) ἐμπειρία ἄρα	σοι	δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης)
[462]	τἀληθῆ εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί	σοι	δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης)
[462]	ἡδονῆς ἀπεργασίας. ~(Πῶλος) ~οὐκοῦν καλόν	σοι	δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι, χαρίζεσθαι
[510]	ἢ ὡς ὀλίγιστα; ~σκέψαι εἰ	σοὶ	δοκεῖ ἥπερ ἐμοί. ἐμοὶ μὲν
[512]	ἔστιν ὅτε ὅλας ~σῴζει. μή	σοι	δοκεῖ κατὰ τὸν δικανικὸν εἶναι;
[527]	~τάχα δ' οὖν ταῦτα μῦθός	σοι	δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ γραὸς καὶ
[461]	ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων εἴ τί	σοι	δοκεῖ μὴ καλῶς ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι
[454]	ὦ Γοργία, ἐπειδή γε καὶ	σοὶ	δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν
[502]	ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε μή; ποτέρως	σοι	δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι ἡ τῶν τραγῳδιῶν
[453]	περὶ τῆς ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν	σοι	δοκεῖ πειθὼ ποιεῖν ἡ ῥητορικὴ
[462]	ὦ Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας) ἀπορεῖν	σοι	~δοκεῖ περὶ τῆς ῥητορικῆς, σὺ
[511]	τῆς ἐπιστήμης. εἰ δ' αὕτη	σοι	δοκεῖ σμικρὰ εἶναι, ἐγώ σοι
[502]	ἐπιχείρημα καὶ ἡ σπουδή, ὡς	σοὶ	δοκεῖ, χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς μόνον,
[501]	ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ μὲν ἄν	σοι	δοκῇ τούτων εἶναι, φάθι, ἣ
[469]	οἰκία τούτῳ τῷ τρόπῳ ἥντινά	σοι	δοκοῖ, καὶ τά γε ~Ἀθηναίων
[509]	τοῦτο ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν	σοι	δοκοῦμεν ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν ἐν
[515]	ὀλίγῳ πρότερον ἔλεγες, εἰ ἔτι	σοι	~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς
[467]	ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν	σοι	δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι
[502]	ποτε ἡμῖν αὕτη ἐστίν; ~πότερόν	σοι	δοκοῦσιν πρὸς τὸ βέλτιστον ἀεὶ
[467]	~πίνοντες παρὰ τῶν ἰατρῶν πότερόν	σοι	δοκοῦσιν τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν,
[453]	ὅτου λέγεται. σκόπει γὰρ εἴ	σοι	δοκῶ δικαίως ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ
[504]	ἐρῶ· σὺ δέ, ἂν μέν	σοι	δοκῶ ἐγὼ καλῶς λέγειν, φάθι,
[510]	~σκόπει δὴ καὶ τόδε ἐάν	σοι	δοκῶ εὖ λέγειν. φίλος μοι
[468]	τὰ κακά. ἦ γάρ; ἀληθῆ	σοι	δοκῶ ~λέγειν, ὦ Πῶλε, ἢ
[506]	γε ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου, ἐάν τί	σοι	δοκῶ μὴ (καλῶς λέγειν. καί
[464]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή	σοι,	ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ
[470]	χάριν ἕξω, ἴσην δὲ καὶ	σοί,	ἐάν με ἐλέγξῃς καὶ ~ἀπαλλάξῃς
[472]	ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγω· μαρτυρήσουσί	σοι,	~ἐὰν μὲν βούλῃ, Νικίας ὁ
[472]	λόγος ᾖ· οἶμαι δὲ οὐδὲ	σοί,	ἐὰν μὴ ἐγώ σοι ~μαρτυρῶ
[522]	κακῶν ἐστιν. εἰ δὲ βούλει,	σοὶ	~ἐγώ, ὡς τοῦτο οὕτως ἔχει,
[498]	οὖν; ἀπιόντων τῶν πολεμίων πότεροί	σοι	ἐδόκουν μᾶλλον χαίρειν, οἱ δειλοὶ
[500]	ἔλεγον, διομολόγησαί μοι, εἰ ἄρα	σοι	ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον
[493]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἄλλην	σοι	εἰκόνα λέγω ἐκ τοῦ αὐτοῦ
[466]	~τί οὖν φῄς; κολακεία δοκεῖ	σοι	εἶναι ἡ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~κολακείας
[469]	αὐτῷ, δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ	σοι	~εἶναι καὶ ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[454]	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ταὐτὸν δοκεῖ	σοι	εἶναι μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι, καὶ
[486]	~τῇ σῇ οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ	σοι	εἶναι οὕτως ἔχειν ὡς ἐγὼ
[503]	μὰ Δία οὐκ ἔχω ἔγωγέ	σοι	εἰπεῖν τῶν γε νῦν ῥητόρων
[465]	ἵν' οὖν μὴ μακρολογῶ, ἐθέλω	σοι	εἰπεῖν ὥσπερ οἱ ~γεωμέτραι ἤδη
[521]	γε ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι. βούλει	σοι	εἴπω δι' ὅτι ταῦτα προσδοκῶ;
[472]	τῶν ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ' ἐγώ	σοι	εἷς ὢν οὐχ ὁμολογῶ· οὐ
[518]	ἴσως ἂν οὖν ἠγανάκτεις, εἴ	σοι	ἔλεγον ἐγὼ ~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈
[468]	ἐξεῖναί σοι ποιεῖν ὅτι δοκεῖ	σοι	ἐν τῇ πόλει ~μᾶλλον ἢ
[493]	δηλοῖ μὴν ὃ ἐγὼ βούλομαί	σοι	ἐνδειξάμενος, ἐάν πως οἷός τε
[499]	ἐνθυμούμενος ὅτι, κἂν ~παίζων τίς	σοι	ἐνδῷ ὁτιοῦν, τούτου ἅσμενος ἔχῃ
[486]	σοι ἐρῶ· νῦν οἶμαι ἐγὼ	σοὶ	ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης)
[486]	ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ	σοι	ἐρῶ· νῦν οἶμαι ἐγὼ σοὶ
[487]	εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι; ἐγώ	σοι	ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς ἐγώ, ὦ
[487]	ὃν ὀλίγον πρότερον ἔλεγες ὁμολογεῖ	σοι.	~ἔχει δὴ οὑτωσὶ δῆλον ὅτι
[452]	ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς εἴ	σοι	ἔχοι ~(Γοργίας) μεῖζον ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι
[526]	σαυτῷ βοηθῆσαι, ὅταν ἡ δίκη	σοι	ᾖ καὶ ἡ κρίσις ἣν
[504]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἴ	σοι	ἥδιόν ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ· σὺ
[514]	ἔχειν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε, εἴ	σοι	ἥδιον. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν παρεκαλοῦμεν
[501]	οὖν πρῶτον σκόπει εἰ δοκεῖ	σοι	ἱκανῶς λέγεσθαι, καὶ ~εἶναί τινες
[501]	~οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα	σοι	καὶ περανθῇ ὁ λόγος καὶ
[516]	δι' ἀγριότητα. ἢ οὐ δοκεῖ	σοι	(κακὸς ~εἶναι ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν ὁτουοῦν
[510]	ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ	σοί;	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου
[516]	ἄλλῳ ἔργῳ οὐδενί· ἢ δοκεῖ	σοι;	~(Καλλίκλης) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς
[501]	διθυράμβων ποίησις; οὐ τοιαύτη τίς	σοι	~καταφαίνεται; ἢ ἡγῇ τι φροντίζειν
[502]	πρὸς τὸ βέλτιστον βλέπων ἐδόκει	σοι	κιθαρῳδεῖν; ἢ ~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ
[489]	ἢ τὸ βελτίους; οὐ ~πάλαι	σοι	λέγω ὅτι ταὐτόν φημι εἶναι
[523]	~λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα	σοι	λέξω ἃ μέλλω λέγειν. ὥσπερ
[513]	τῇ πόλει· τοῦθ' ὅρα εἰ	σοὶ	~λυσιτελεῖ καὶ ἐμοί, ὅπως μή,
[472]	οὐδὲ σοί, ἐὰν μὴ ἐγώ	σοι	~μαρτυρῶ εἷς ὢν μόνος, τοὺς
[511]	σοι δοκεῖ σμικρὰ εἶναι, ἐγώ	σοι	~(μείζω ταύτης ἐρῶ, τὴν κυβερνητικήν,
[475]	παραβαλλόμενος ὅτι οὐδὲν ~ἔοικεν, ἀλλὰ	σοὶ	μὲν οἱ ἄλλοι πάντες ὁμολογοῦσιν
[461]	ἢ ~οἴει ὅτι Γοργίας ᾐσχύνθη	σοι	μὴ προσομολογῆσαι τὸν ῥητορικὸν ἄνδρα
[464]	μὲν οὕτως ὀνομάσαι οὐκ ἔχω	σοι,	μιᾶς δὲ οὔσης τῆς τοῦ
[521]	ὦ γενναιότατε, παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης) ~εἴ	σοι	Μυσόν γε ἥδιον καλεῖν, ὦ
[491]	καλὸν καὶ δίκαιον, ὃ ἐγώ	σοι	~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι δεῖ
[512]	ὄντα ὁποῖός τις ἔτυχεν, καταγέλαστός	σοι	ὁ ψόγος ~γίγνεται καὶ μηχανοποιοῦ
[502]	εἴη· ἢ οὐ ῥητορεύειν δοκοῦσί	σοι	οἱ ποιηταὶ ἐν τοῖς ~θεάτροις;
[513]	ἐν τῇ πόλει. εἰ δέ	σοι	οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν ~τέχνην
[480]	δοκεῖ, τοῖς μέντοι ἔμπροσθεν ἴσως	σοι	~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἢ κἀκεῖνα
[488]	ἐάν με λάβῃς νῦν μέν	σοι	ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ τῷ ὑστέρῳ
[482]	κύνα τὸν Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ	σοι	ὁμολογήσει Καλλικλῆς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ
[516]	ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει	σοι	ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ δοκῶ γε
[517]	ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα καὶ ἐγώ	~σοι	ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους τούτων
[466]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~λέγω τοίνυν	σοι	ὅτι δύο ταῦτ' ἐστιν τὰ
[526]	ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι, καὶ ὀνειδίζω	σοι	ὅτι οὐχ οἷός ~τ' ἔσῃ
[447]	ὑποδημάτων δημιουργός, ἀπεκρίνατο ἂν δήπου	σοι	~ὅτι σκυτοτόμος· ἢ οὐ μανθάνεις
[497]	καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι γάρ	σοι	οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει δέ̓
[479]	(ἀλγεινόν. ἢ οὐ δοκεῖ καὶ	σοὶ	οὕτω; ~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν
[513]	γάρ; ~(Καλλίκλης) ἔστω, εἰ βούλει,	σοὶ	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ δέ γε
[472]	περὶ ὧν σὺ λέγεις ὀλίγου	σοι	πάντες συμφήσουσιν ταὐτὰ Ἀθηναῖοι καὶ
[470]	τοίνυν φημί, ὦ Πῶλε, εἴ	σοι	παρ' ἐμοῦ ἥδιόν ἐστιν ἀκούειν,
[502]	~οὐχὶ ἥ τε κιθαρῳδικὴ δοκεῖ	σοι	πᾶσα καὶ ἡ τῶν διθυράμβων
[513]	τῶν ~πολλῶν πάθος· οὐ πάνυ	σοι	πείθομαι. ~(Σωκράτης) ~ὁ δήμου γὰρ
[455]	~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγώ	σοι	πειράσομαι, ὦ Σώκρατες, σαφῶς ἀποκαλύψαι
[452]	(σκόπει δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἐάν	~σοι	πλούτου φανῇ τι μεῖζον ἀγαθὸν
[468]	Σώκρατες, οὐκ ἂν δέξαιο ἐξεῖναί	σοι	ποιεῖν ὅτι δοκεῖ σοι ἐν
[466]	τὰ ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ	σοι	πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ γάρ, ὦ
[469]	ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἢ δοκεῖ	σοι;	~(Πῶλος) οὐ δῆτα οὕτω γε.
[500]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγώ	σοι	σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν ἐγώ
[488]	τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ	σοι	σαφῶς λέγω, ὅτι ταὐτόν ἐστιν.
[511]	ναὶ μὰ Δία ὀρθῶς γέ	σοι	συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ
[499]	τε καὶ Πώλῳ. ἆρα καὶ	σοὶ	συνδοκεῖ οὕτω, τέλος εἶναι ἁπασῶν
[482]	τοῦτο οὐκ ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι	σοι	συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν αἴσχιον εἶναι
[455]	ἡμῖν, ὦ Γοργία, ἔσται, ~ἐάν	σοι	συνῶμεν; περὶ τίνων τῇ πόλει
[456]	ὑφ' αὑτῇ ἔχει. (μέγα δέ	σοι	τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις γὰρ ἤδη
[486]	ἀποθάνοις ἄν, εἰ βούλοιτο θανάτου	σοι	τιμᾶσθαι. ~καίτοι πῶς σοφὸν τοῦτό
[501]	σκεψώμεθα τὴν αὐλητικήν. οὐ δοκεῖ	σοι	τοιαύτη τις εἶναι, ~ὦ Καλλίκλεις,
[519]	ᾧ οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ	σοι	τοῦτο ἄτοπον εἶναι, ὦ ἑταῖρε;
[510]	ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω	σοι	τοῦτο, ὦ Σώκρατες, οὕτως, ἵνα
[471]	~ὠγαθέ; καὶ μὴν οὐδέν γέ	σοι	τούτων ὁμολογῶ ὧν σὺ φῄς.
[452]	χρηματιζόμενος καὶ οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ	σοὶ	τῷ δυναμένῳ λέγειν καὶ ~πείθειν
[448]	τὸν Γοργίαν· ὥσπερ τὰ ἔμπροσθέν	σοι	ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ αὐτῷ καλῶς
[470]	(τὸ μέγα δύνασθαι) πάλιν αὖ	σοι	φαίνεται, ἐὰν μὲν ~πράττοντι ἃ
[516]	οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε, ἵνα	σοι	χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης) ~καὶ τόδε τοίνυν
[493]	ἀπληστίαν ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ οὗτος	σοί,	ὦ Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται ὡς τῶν
[474]	ἀρχῆς σε ἠρώτων· πότερον δοκεῖ	σοι,	ὦ ~Πῶλε, κάκιον εἶναι, τὸ
[522]	τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν	σοι,	ὦ Σώκρατες, καλῶς ἔχειν ἄνθρωπος
[471]	γὰρ ἐθέλεις, ἐπεὶ δοκεῖ γέ	σοι	ὡς ἐγὼ λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ
[466]	δράσεις; ~(Πῶλος) ~ἆρ' οὖν δοκοῦσί	σοι	ὡς κόλακες ἐν ταῖς πόλεσι
[506]	με ἐὰν ἐξελέγχῃς, οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί	σοι	ὥσπερ σὺ ἐμοί, ἀλλὰ μέγιστος
[519]	τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι καὶ	ὅσοι	σοφισταί. καὶ γὰρ οἱ ~σοφισταί,
[519]	προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν ~εἶναι,	ὅσοι	τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι καὶ
[505]	οὖν ἄλλος ἐθέλει; μὴ γάρ	τοι	ἀτελῆ γε τὸν λόγον καταλίπωμεν.
[506]	ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ	~τοι	ἔγωγε εἰδὼς λέγω ἃ λέγω,
[461]	~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε Πῶλε, ἀλλά	τοι	ἐξεπίτηδες κτώμεθα ἑταίρους καὶ ὑεῖς,
[484]	ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ	τοί	ἐστιν, ὦ Σώκρατες, χαρίεν, ἄν
[492]	δεινὸς ὁ βίος. οὐ γάρ	τοι	θαυμάζοιμ' ἂν εἰ ~Εὐριπίδης ἀληθῆ
[499]	τῶν ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς γάρ	τοι	καὶ τρίς φασιν καλὸν (εἶναι
[459]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἔλεγές	τοι	νυνδὴ ὅτι καὶ περὶ τοῦ
[455]	τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν γάρ	τοι	~οὐδ' αὐτός πω δύναμαι κατανοῆσαι
[458]	τὸ τῶν παρόντων. πάλαι γάρ	τοι,	πρὶν καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ
[499]	ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~πάλαι	τοί	σου ἀκροῶμαι, ὦ Σώκρατες, καθομολογῶν,
[461]	τούτου μόνος ἀτυχήσαις. ~ἀλλὰ ἀντίθες	τοι·	σοῦ μακρὰ λέγοντος καὶ μὴ
[458]	λεγομένοις ὑπὸ σοῦ· ἴσως γάρ	τοι	σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος ἐγὼ οὐκ
[488]	σὺ καὶ κρείττω; (οὐδὲ γάρ	τοι	τότε οἷός ~τ' ἦ μαθεῖν
[447]	Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ' αὐτό γέ	τοι	τοῦτο πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν
[454]	καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ	τοι	ὑπώπτευον ταύτην σε λέγειν τὴν
[525]	καὶ διὰ τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα	ἀνίατοι	~γένωνται, ἐκ τούτων τὰ παραδείγματα
[525]	μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε	ἀνίατοι	ὄντες, ἄλλοι δὲ ὀνίνανται οἱ
[492]	οὕτω γε καὶ οἱ νεκροὶ	εὐδαιμονέστατοι	εἶεν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δὴ
[493]	τὸ ἀιδὲς δὴ λέγων οὗτοι	ἀθλιώτατοι	ἂν εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι, καὶ
[479]	καὶ ὅπως ἂν ὦσιν ὡς	πιθανώτατοι	λέγειν· εἰ δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ
[527]	ὅτι τρεῖς ὄντες ὑμεῖς, ~οἵπερ	σοφώτατοί	ἐστε τῶν νῦν Ἑλλήνων, σύ
[467]	τι τῶν ὄντων ὃ οὐχὶ	ἤτοι	ἀγαθόν γ' ἐστὶν ἢ κακὸν
[475]	ἢ ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον κάλλιόν ἐστιν,	ἤτοι	ἡδονῇ ἢ ὠφελίᾳ ἢ ἀμφοτέροις.
[478]	ἡ δίκη. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν αὖ	ἤτοι	ἡδονὴν πλείστην ποιεῖ ἢ ὠφελίαν
[474]	τὰ ~σώματα τὰ καλὰ οὐχὶ	ἤτοι	κατὰ τὴν χρείαν λέγεις καλὰ
[475]	αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον αἴσχιον ᾖ,	ἤτοι	λύπῃ ἢ κακῷ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον
[477]	~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ τὸ αἴσχιστον	ἤτοι	λύπην μεγίστην παρέχον ἢ βλάβην
[475]	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι,	ἤτοι	λυπηρότερόν ἐστιν καὶ λύπῃ ~ὑπερβάλλον
[460]	τὰ δίκαια καὶ τὰ ἄδικα	ἤτοι	πρότερόν γε ἢ ὕστερον μαθόντα
[493]	οὗτοι ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν, οἱ	~ἀμύητοι,	καὶ φοροῖεν εἰς τὸν τετρημένον
[519]	τῶν κακῶν ἀλλ' ἴσως συναιτίων.	καίτοι	ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ νῦν
[482]	διαφωνήσει ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ.	~καίτοι	ἔγωγε οἶμαι, ὦ βέλτιστε, καὶ
[512]	δοκεῖ κατὰ τὸν δικανικὸν εἶναι;	καίτοι	εἰ βούλοιτο λέγειν, ὦ ~Καλλίκλεις,
[452]	ὅστις ἂν πολιτικὸς σύλλογος γίγνηται.	καίτοι	ἐν ταύτῃ τῇ δυνάμει δοῦλον
[512]	ἂν αὐτὸς λαβεῖν τὴν ἐκείνου.	~καίτοι	ἐξ ὧν τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς,
[499]	τοτὲ δὲ ἑτέρως, ἐξαπατῶν με.	καίτοι	οὐκ ᾤμην γε ~κατ' ἀρχὰς
[516]	διὰ τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν;	καίτοι	οὗτοι, εἰ ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί,
[486]	εἰ βούλοιτο θανάτου σοι τιμᾶσθαι.	~καίτοι	πῶς σοφὸν τοῦτό ἐστιν, ὦ
[486]	ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν βούλευμα βουλεύσαιο.	~καίτοι,	ὦ φίλε Σώκρατες καί μοι
[472]	ἄδικος πάντως μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος	μέντοι	ἐὰν μὴ διδῷ δίκην μηδὲ
[480]	ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ, τοῖς	μέντοι	ἔμπροσθεν ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης)
[517]	τῶν γε ~νῦν οὐδένα, τῶν	μέντοι	ἔμπροσθεν, καὶ προείλου τούτους τοὺς
[521]	ὅτι τύχοι, τοῦτο παθεῖν. τόδε	μέντοι	εὖ οἶδ' ὅτι, ἐάνπερ εἰσίω
[469]	ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ	μέντοι	ζηλωτός. ~(Πῶλος) οὐκ ἄρτι ἄθλιον
[453]	λέγειν καὶ περὶ ὧν· οὐδὲν	μέντοι	ἧττον ἐρήσομαί ~σε τίνα ποτὲ
[483]	γε τὸν τῆς ~φύσεως, οὐ	μέντοι	ἴσως κατὰ τοῦτον ὃν ἡμεῖς
[522]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον	μέντοι	καὶ ἐγὼ οἶδα ὅτι πάθος
[465]	τοῦτο ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην. ὅπερ	μέντοι	λέγω, διέστηκε μὲν ~οὕτω φύσει,
[473]	μὲν (οὐκ ἂν εἴη ἀθλιώτερος	μέντοι	ὁ διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας. τί
[481]	ὦ Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν	μέντοι	οἷον τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης)
[466]	βούλονται ὡς ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν	μέντοι	ὅτι ἂν αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον
[496]	πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ	μέντοι	πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω. ~(Σωκράτης)
[505]	κινδυνεύει ἀναγκαιότατον εἶναι οὕτως. εἰ	μέντοι	ποιήσομεν, οἶμαι ~ἔγωγε χρῆναι πάντας
[517]	οὔτε τῇ κολακικῇ. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ	μέντοι	πολλοῦ γε δεῖ, ὦ Σώκρατες,
[506]	ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω	μέντοι	ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι
[458]	εἶναι οἷον σὺ ὑφηγῇ· ἴσως	~μέντοι	χρῆν ἐννοεῖν καὶ τὸ τῶν
[447]	ὀλίγον πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων	μέντοι,	ὦ Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε,
[466]	~(Σωκράτης) ~νὴ τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ	μέντοι,	ὦ Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου ὧν
[456]	καὶ τοιαύτη τῆς τέχνης· ~δεῖ	μέντοι,	ὦ Σώκρατες, τῇ ῥητορικῇ χρῆσθαι
[509]	οὐκ οἶδα ὅπως ἔχει, ὅτι	μέντοι	ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν,
[471]	ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν καὶ ~ἀποθανεῖν.	τοιγάρτοι	νῦν, ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν
[494]	Σώκρατες, καὶ ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης)	~τοιγάρτοι,	ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν καὶ
[513]	γὰρ (ἤθει λεγομένων τῶν λόγων	ἕκαστοι	χαίρουσι, τῷ ~δὲ ἀλλοτρίῳ ἄχθονται,
[484]	τινα ἰδίαν ἢ πολιτικὴν (πρᾶξιν,	~καταγέλαστοι	γίγνονται, ὥσπερ γε οἶμαι οἱ
[484]	διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ τοὺς λόγους,	καταγέλαστοί	εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ τὸ τοῦ
[448]	~ἄλλως, τῶν δὲ ἀρίστων οἱ	ἄριστοι·	ὧν καὶ (Γοργίας) ἐστὶν ὅδε,
[502]	~στοχαζόμενοι, ὅπως οἱ πολῖται ὡς	βέλτιστοι	ἔσονται διὰ τοὺς αὑτῶν λόγους,
[521]	τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως ὡς	βέλτιστοι	ἔσονται, ὡς ἰατρόν, ἢ ὡς
[515]	πόλεως πράγματα ἢ ὅπως ὅτι	βέλτιστοι	οἱ πολῖται ὦμεν; ἢ οὐ
[507]	ὅ γε σώφρων τὰ προσήκοντα	πράττοι	ἂν καὶ περὶ θεοὺς καὶ
[507]	τὰ προσήκοντα πράττων δίκαι' ἂν	πράττοι,	περὶ δὲ ~θεοὺς ὅσια· τὸν
[458]	ὦ Γοργία τε καὶ Σώκρατες,	αὐτοὶ	ἀκούετε τούτων τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων
[516]	δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους καὶ	αὐτοὶ	~ἀμείνους γένωνται ἡνίοχοι, τότ' ἐκπίπτουσιν·
[523]	τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ	αὐτοὶ	ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς
[483]	~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι	αὐτοὶ	ἂν τὸ ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι
[492]	ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος,	αὐτοὶ	ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν
[465]	οὐκ ἔχουσιν ὅτι χρήσονται οὔτε	αὐτοὶ	ἑαυτοῖς οὔτε οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι
[525]	τὰ παραδείγματα γίγνεται, καὶ οὗτοι	αὐτοὶ	μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε
[492]	βελτίους τὴν φύσιν ἀνθρώπους, καὶ	αὐτοὶ	οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς ἡδοναῖς
[520]	μέμφεσθαι τούτῳ τῷ πράγματι ὃ	~αὐτοὶ	παιδεύουσιν, ὡς πονηρόν ἐστιν εἰς
[461]	ἑταίρους καὶ ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν	~αὐτοὶ	πρεσβύτεροι γενόμενοι σφαλλώμεθα, παρόντες ὑμεῖς
[450]	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	οὔτοι	τούτων γε οὐδεμίαν οἶμαί σε
[493]	Ἅιδου τὸ ἀιδὲς δὴ λέγων	οὗτοι	ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι,
[525]	τούτων τὰ παραδείγματα γίγνεται, καὶ	οὗτοι	αὐτοὶ μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται οὐδέν,
[525]	τὰ τῶν πόλεων ~πραξάντων γεγονότας·	οὗτοι	γὰρ διὰ τὴν ἐξουσίαν μέγιστα
[517]	καὶ προείλου τούτους τοὺς ἄνδρας·	οὗτοι	δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου τοῖς
[516]	τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι	οὗτοι,	εἰ ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί, ὡς
[522]	ἐκπεπόρικα ἕξω αὐτοῖς λέγειν, ἃς	οὗτοι	εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ
[518]	καὶ Σάραμβος ὁ κάπηλος, ὅτι	οὗτοι	~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί, ὁ
[483]	ἔχοι τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' οἶμαι	οὗτοι	κατὰ ~φύσιν τὴν τοῦ δικαίου
[502]	πρὸς πολὺν ὄχλον καὶ δῆμον	οὗτοι	λέγονται οἱ λόγοι; ~(Καλλίκλης) φημί.
[451]	τοῦτο τῶν ὄντων, περὶ οὗ	οὗτοι	οἱ λόγοι εἰσὶν οἷς ἡ
[525]	ὑπὸ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων	οὗτοι	οἳ ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν·
[524]	δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν·	~οὗτοι	οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν
[516]	περὶ Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν	οὗτοι	οὓς ἐθεράπευεν, ἵνα αὐτοῦ δέκα
[502]	τοὺς αὑτῶν λόγους, ἢ ~καὶ	οὗτοι	πρὸς τὸ χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις
[517]	τοῖς νῦν ὄντες, ὥστε, εἰ	οὗτοι	ῥήτορες ἦσαν, οὔτε τῇ ἀληθινῇ
[489]	~ἴσως τῷ σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ	οὗτοι	φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα εἶναι νόμιμα;
[479]	ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν γάρ που	οὗτοι,	ὦ ἄριστε, τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι
[526]	διαβιῶναι. ὀλίγοι δὲ ~γίγνονται οἱ	τοιοῦτοι·	ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι
[493]	μὲν οὖν ἕτερος πληρωσάμενος μήτ'	ἐποχετεύοι	μήτε τι ~φροντίζοι, ἀλλ' ἕνεκα
[453]	τοῦτο, ὅτι καὶ ἄλλοι εἰσὶ	ζωγράφοι	γράφοντες ἄλλα πολλὰ ζῷα; ~(Γοργίας)
[472]	Νικίας ὁ Νικηράτου καὶ οἱ	ἀδελφοὶ	μετ' αὐτοῦ, ὧν οἱ τρίποδες
[487]	εἰσιν ~βασανίζειν διὰ τὸ μὴ	σοφοὶ	εἶναι ὥσπερ σύ· ἕτεροι δὲ
[510]	ὅνπερ οἱ παλαιοί τε καὶ	σοφοὶ	λέγουσιν, ὁ ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ.
[487]	εἶναι ὥσπερ σύ· ἕτεροι δὲ	σοφοὶ	μέν εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν δέ
[519]	καὶ γὰρ οἱ ~σοφισταί, τἆλλα	σοφοὶ	ὄντες, τοῦτο ἄτοπον ἐργάζονται πρᾶγμα·
[507]	ἂν εἴη. φασὶ δ' οἱ	σοφοί,	ὦ Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν καὶ
[522]	εἰ μὲν οὖν ἐμέ τις	ἐξελέγχοι	ταύτην τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα
[452]	Σώκρατες, καὶ αὐτὸς εἴ σοι	ἔχοι	~(Γοργίας) μεῖζον ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι τῆς
[483]	ἢ (ἄλλα μυρία ἄν τις	ἔχοι	τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' οἶμαι οὗτοι
[493]	~φροντίζοι, ἀλλ' ἕνεκα τούτων ἡσυχίαν	ἔχοι·	τῷ δ' ἑτέρῳ τὰ μὲν
[516]	ἔπασχον. οὔκουν οἵ γε ἀγαθοὶ	ἡνίοχοι	κατ' ἀρχὰς μὲν ~οὐκ ἐκπίπτουσιν
[516]	ἵππους καὶ αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται	ἡνίοχοι,	τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι ταῦτ'
[522]	~εἰ ἐκεῖνό γε ἓν αὐτῷ	ὑπάρχοι,	ὦ Καλλίκλεις, ὃ σὺ πολλάκις
[521]	τῇ πόλει ~ὁντινοῦν ἂν ὅτι	τύχοι,	τοῦτο παθεῖν. τόδε μέντοι εὖ
[457]	τῶν πόλεων. ἐκεῖνος μὲν γὰρ	ἐπὶ	(δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν, ὁ ~δ'
[508]	φημι, ὦ ~Καλλίκλεις, τὸ τύπτεσθαι	ἐπὶ	κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ
[527]	σε ἴσως ~τυπτήσει τις καὶ	ἐπὶ	κόρρης ἀτίμως καὶ πάντως προπηλακιεῖ.
[508]	τοῦτο τὸ τοῦ σοῦ λόγου,	ἐπὶ	κόρρης, ἐάντε χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε
[486]	τι καὶ ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν	ἐπὶ	κόρρης τύπτοντα μὴ ~διδόναι δίκην.
[523]	οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων	ἐπὶ	Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ νῦν
[523]	καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων δὲ δικασταὶ	ἐπὶ	Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ
[480]	δὴ φῶμεν, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ἐπὶ	μὲν ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ
[500]	ὅντινα χρὴ ~τρόπον ζῆν, πότερον	ἐπὶ	ὃν σὺ παρακαλεῖς ἐμέ, τὰ
[453]	τελευτᾷ· ἢ ἔχεις τι ~λέγειν	ἐπὶ	πλέον τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ
[521]	οὕτως ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)	~ἐπὶ	ποτέραν οὖν με παρακαλεῖς τὴν
[483]	ἐστράτευσεν ἢ ὁ πατὴρ αὐτοῦ	ἐπὶ	~Σκύθας; ἢ (ἄλλα μυρία ἄν
[464]	ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ, τὴν δὲ	ἐπὶ	~σώματι μίαν μὲν οὕτως ὀνομάσαι
[514]	νοῦν ἐχόντων ἦν ἂν ἰέναι	ἐπὶ	τὰ δημόσια ~ἔργα· εἰ δὲ
[496]	ὡς ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ	ἐπὶ	τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν
[514]	τειχῶν ἢ νεωρίων ἢ ἱερῶν	ἐπὶ	τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει
[484]	οὕτως ἔχει, γνώσῃ δέ, ἂν	ἐπὶ	τὰ μείζω ἔλθῃς ἐάσας ἤδη
[514]	δημοσίᾳ πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων	ἐπὶ	τὰ οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν ἢ
[515]	του ἄρα ἐπιμελήσῃ ἡμῖν ἐλθὼν	~ἐπὶ	τὰ (τῆς πόλεως πράγματα ἢ
[481]	(πλεῖστον χρόνον βιώσεται τοιοῦτος ὤν.	ἐπὶ	τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ
[488]	~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ μεγάλαι πόλεις	ἐπὶ	τὰς σμικρὰς κατὰ τὸ φύσει
[516]	καλοὶ κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ,	ἐπὶ	~τελευτῇ τοῦ βίου τοῦ Περικλέους,
[463]	τὴν σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα μόρια	ἐπὶ	τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ οὖν βούλεται
[464]	δύο λέγω τέχνας· τὴν μὲν	ἐπὶ	τῇ ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ, τὴν
[483]	ἐπεὶ ~ποίῳ δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης	ἐπὶ	τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευσεν ἢ ὁ
[489]	ἐὰν δέ τις κατὰ νόμον,	ἐπὶ	τὴν φύσιν. ~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ ἀνὴρ
[523]	πάντων τῶν συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα	ἐπὶ	τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν
[524]	ἢ πάντα ἢ τὰ πολλὰ	ἐπί	τινα χρόνον. ταὐτὸν δή μοι
[513]	~ἀνόμοιον ὄντα τῇ πολιτείᾳ εἴτ'	ἐπὶ	τὸ βέλτιον εἴτ' ἐπὶ τὸ
[503]	γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ	ἐπὶ	τὸ βέλτιστον λέγων, ἃ ἂν
[512]	τοῖς ~λόγοις, λέγων καὶ παρακαλῶν	ἐπὶ	τὸ δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς
[527]	καὶ τῇ ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον	ἐπὶ	τὸ δίκαιον ἀεί, καὶ τῇ
[513]	δύ' ἔφαμεν εἶναι τὰς παρασκευὰς	ἐπὶ	τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ σῶμα
[510]	οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ	ἐπὶ	τὸ οἵῳ τε εἶναι ὡς
[513]	εἴτ' ἐπὶ τὸ βέλτιον εἴτ'	ἐπὶ	τὸ χεῖρον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,
[461]	ὃ> δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν	ἐπὶ	τοιαῦτα ~ἐρωτήματα ἐπεὶ τίνα οἴει
[489]	μέν τις κατὰ φύσιν λέγῃ,	~ἐπὶ	τὸν νόμον ἄγων, ἐὰν δέ
[500]	ὃν ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε, ἢ	(ἐπὶ)	τόνδε τὸν βίον τὸν ἐν
[480]	εἰ μὴ ~εἴ τις (ὑπολάβοι	ἐπὶ	τοὐναντίον κατηγορεῖν δεῖν μάλιστα μὲν
[484]	ἐστιν ἕκαστος ἐν τούτῳ, καὶ	ἐπὶ	τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων τὸ πλεῖστον
[510]	διαπεράνῃς τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἐπὶ	τοῦτο ἄρα, ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον
[509]	οὐ γὰρ ~ἀδικήσει ἢ καὶ	ἐπὶ	(τοῦτο δεῖ δύναμίν τινα καὶ
[517]	μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι	ἐπὶ	τοῦτο ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι
[508]	τι ἀδικῇ, καὶ ~τῇ ῥητορικῇ	ἐπὶ	τοῦτο χρηστέον· καὶ ἃ Πῶλον
[480]	καὶ τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ	ἐπὶ	τοῦτο ~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ, ὅπως
[526]	καὶ δὴ καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ	ἐπὶ	τοῦτον τὸν βίον καὶ τὸν
[515]	~οὐδέν· ἀλλὰ τόδε μοι εἰπὲ	ἐπὶ	τούτῳ, εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ
[512]	οὐδ' ἂν ~εἷς ἐκφύγοι, τὸ	ἐπὶ	τούτῳ σκεπτέον τίν' ἂν τρόπον
[508]	τῶν μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ δὲ	~ἐπὶ	τῷ βουλομένῳ ὥσπερ οἱ ἄτιμοι
[456]	πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ παρέδοσαν	ἐπὶ	τῷ δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς
[488]	δὴ καὶ τοὺς νόμους ~τίθενται	ἐπὶ	τῷ ἑνί, ὥσπερ καὶ σὺ
[453]	μάλιστα πείθει. ~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ	ἐπὶ	τῶν αὐτῶν τεχνῶν λέγωμεν ὧνπερ
[520]	διαφέρειν τούτους ἐκείνων; ταὐτόν, ὦ	μακάρι'	ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ, ἢ
[527]	τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς μᾶλλον	ἀνδρὶ	μελετητέον οὐ τὸ δοκεῖν εἶναι
[470]	οὐ γάρ πω συγγέγονα τῷ	ἀνδρί.	~(Πῶλος) ~τί δέ; συγγενόμενος ἂν
[519]	καὶ ἀκούω τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν	πέρι.	~αἰσθάνομαι γάρ, ὅταν ἡ πόλις
[501]	σῶμα καὶ περὶ ψυχὴν καὶ	περὶ	ἄλλο ὅτου ἄν τις τὴν
[455]	σύλλογος ἢ περὶ ναυπηγῶν ἢ	περὶ	ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ ἔθνους, ἄλλο
[522]	εἰ ~βεβοηθηκὼς εἴη αὑτῷ, μήτε	περὶ	(ἀνθρώπους μήτε περὶ θεοὺς ἄδικον
[507]	ἂν καὶ περὶ θεοὺς καὶ	περὶ	~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ ἂν σωφρονοῖ
[523]	παρέλαβον. ἦν οὖν νόμος ὅδε	περὶ	ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ
[450]	τὰς τοιαύτας (μοι δοκεῖς ~λέγειν,	περὶ	ἃς οὐ φῂς τὴν ῥητορικὴν
[526]	τοιοῦτόν τινα λάβῃ, ἄλλο μὲν	~περὶ	αὐτοῦ οὐκ οἶδεν οὐδέν, οὔθ'
[495]	ἐναντία ἐστὶν ταῦτα ἀλλήλοις, ἀνάγκη	περὶ	αὐτῶν ἔχειν ὥσπερ ~περὶ ὑγιείας
[459]	δίκαιον ἢ ἄδικον, πειθὼ δὲ	περὶ	αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν ~εἰδέναι
[518]	ἐπαί̈ οντας καλὸν κἀγαθὸν οὐδὲν	~περὶ	αὐτῶν, οἵ, ἂν οὕτω τύχωσιν,
[490]	τὰ τοιάδε· οἷον γεωργικὸν ἄνδρα	περὶ	γῆν ~φρόνιμόν τε καὶ καλὸν
[518]	~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις οὐδὲν	περὶ	γυμναστικῆς· διακόνους μοι λέγεις καὶ
[520]	αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης)	~περὶ	δέ γε ταύτης τῆς πράξεως,
[501]	μὲν μίαν ψυχὴν ἔστιν τοῦτο,	περὶ	δὲ δύο καὶ πολλὰς οὐκ
[507]	προσήκοντα πράττων δίκαι' ἂν πράττοι,	περὶ	δὲ ~θεοὺς ὅσια· τὸν δὲ
[505]	καὶ σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~περὶ	δὲ ψυχήν, ὦ ἄριστε, οὐχ
[460]	~ἄδικον πρᾶγμα, ὅ γ' ἀεὶ	περὶ	δικαιοσύνης τοὺς λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ
[455]	συμβουλεύειν οἷοί τε ἐσόμεθα; πότερον	~περὶ	δικαίου μόνον καὶ ἀδίκου ἢ
[501]	ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ, ἀλλὰ καὶ	περὶ	δύο καὶ περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης)
[527]	καὶ πᾶσαν κολακείαν καὶ τὴν	περὶ	ἑαυτὸν καὶ τὴν περὶ τοὺς
[465]	ᾖ ἄλογον πρᾶγμα· τούτων δὲ	πέρι	εἰ ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν λόγον.
[520]	ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἂν	περὶ	ἐκείνων λέγοις, οἳ φάσκοντες προεστάναι
[515]	πόλει, νῦν μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ	περὶ	ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ
[450]	γυμναστικὴ περὶ λόγους ἐστὶν τοὺς	περὶ	εὐεξίαν τε τῶν σωμάτων ~καὶ
[455]	οὐδ' αὖ ὅταν στρατηγῶν αἱρέσεως	~πέρι	ἢ τάξεώς τινος πρὸς πολεμίους
[520]	συμβουλεύειν λαμβάνοντα ~ἀργύριον, οἷον οἰκοδομίας	πέρι	ἢ τῶν ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν
[451]	με ἔροιτο ὧν νυνδὴ ἔλεγον	περὶ	ἡστινοσοῦν τῶν ~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες,
[455]	~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα, ὦ Γοργία,	περὶ	Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ καὶ αὐτὸς
[522]	αὑτῷ, μήτε περὶ (ἀνθρώπους μήτε	περὶ	θεοὺς ἄδικον ~μηδὲν μήτε εἰρηκὼς
[507]	τὰ προσήκοντα πράττοι ἂν καὶ	περὶ	θεοὺς καὶ περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ
[455]	δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι λέγω. ὅταν	περὶ	ἰατρῶν αἱρέσεως ᾖ τῇ ~πόλει
[455]	τῶν ἄλλων ὄχλων ~δικαίων τε	πέρι	καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς μόνον·
[516]	ὡμολόγεις. πάλιν δὲ λέγε μοι	περὶ	Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν οὗτοι
[450]	ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ ἂν ᾖ	περὶ	λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι, ὦ Σώκρατες,
[460]	λόγοις ἐλέγετο ὅτι ἡ ῥητορικὴ	περὶ	λόγους εἴη ~οὐ τοὺς τοῦ
[450]	τέχνας οὐ ῥητορικὰς καλεῖς, οὔσας	περὶ	λόγους, εἴπερ ~ταύτην ῥητορικὴν καλεῖς,
[450]	ἡ ἰατρικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν,	περὶ	λόγους ἐστίν. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[450]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ γυμναστικὴ	περὶ	λόγους ἐστὶν τοὺς περὶ εὐεξίαν
[450]	Γοργία, οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν	περὶ	~λόγους ἐστὶν τούτους, οἳ τυγχάνουσιν
[450]	τὴν ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ εἶναι	περὶ	λόγους, ὀρθῶς λέγων, ~ὡς ἐγώ
[449]	τῶν ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας)	περὶ	λόγους. ~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους, ὦ
[507]	ταῦτ' εἶναι οὕτω. ~καὶ μὴν	περὶ	μὲν ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα πράττων
[501]	τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον δὲ	περὶ	μὲν μίαν ψυχὴν ἔστιν τοῦτο,
[455]	ᾖ τῇ ~πόλει σύλλογος ἢ	περὶ	ναυπηγῶν ἢ περὶ ἄλλου τινὸς
[487]	δὴ οὑτωσὶ δῆλον ὅτι τούτων	πέρι	νυνί· (ἐάν τι σὺ ἐν
[455]	δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν τειχῶν	περὶ	οἰκοδομήσεως ἢ λιμένων ~κατασκευῆς ἢ
[527]	τὴν περὶ τοὺς ~ἄλλους, καὶ	περὶ	ὀλίγους καὶ περὶ πολλούς, φευκτέον·
[487]	τὸν μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς	πέρι	~ὀρθῶς τε ζώσης καὶ μὴ
[454]	~δημιουργοὺς οὔσας καὶ ἧστινος καὶ	περὶ	ὅτι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί.
[457]	εἶναι ἐν τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ	περὶ	ὅτου ἂν βούληται· ἀλλ' ~οὐδέν
[496]	~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) οἷον	περὶ	ὅτου βούλει τοῦ σώματος ἀπολαβὼν
[453]	μάλιστ' ἂν ἡμῖν καταφανὲς ποιοῖ	~περὶ	ὅτου λέγεται. σκόπει γὰρ εἴ
[453]	διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο	περὶ	ὅτου ὁ λόγος ἐστίν, ~καὶ
[456]	ἄλλος ὁστισοῦν· οὐ ~γὰρ ἔστιν	περὶ	ὅτου οὐκ ἂν πιθανώτερον εἴποι
[472]	καὶ ~(ὅστις μή. αὐτίκα πρῶτον,	περὶ	οὗ νῦν ὁ λόγος ἐστίν,
[505]	ὠφελούμενος καὶ αὐτὸς τοῦτο πάσχων	περὶ	οὗ ὁ λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος.
[451]	τί> ἐστι τοῦτο τῶν ὄντων,	περὶ	οὗ οὗτοι οἱ λόγοι εἰσὶν
[476]	οὕτως ἐχέτω· μετὰ τοῦτο ~δὲ	περὶ	οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα,
[520]	ἀλλὰ τί ἂν λέγοις ἀνθρώπων	πέρι	οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί δ'
[449]	~(Γοργίας) οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα	περὶ	πάντας γε τοὺς λόγους ἡ
[457]	ἅπαντάς ἐστιν ὁ ῥήτωρ καὶ	περὶ	παντὸς λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι
[467]	~ἄλλο τι οὖν οὕτω καὶ	περὶ	πάντων; ἐάν τίς τι πράττῃ
[476]	εἰ ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι ἔλεγον,	περὶ	πάντων, οἷον ἂν ποιῇ τὸ
[459]	μανθάνειν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	περὶ	πάντων ὥστ' ἐν ὄχλῳ πιθανὸν
[501]	ἀλλὰ καὶ περὶ δύο καὶ	περὶ	πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἁθρόαις
[527]	~ἄλλους, καὶ περὶ ὀλίγους καὶ	περὶ	πολλούς, φευκτέον· καὶ τῇ ῥητορικῇ
[490]	Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως, ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης)	~περὶ	σιτία, λέγεις, καὶ ποτὰ καὶ
[514]	ἢ ἐλεύθερος; ~κἂν ἐγὼ οἶμαι	περὶ	σοῦ ἕτερα τοιαῦτα ἐσκόπουν· καὶ
[457]	τε ~καὶ εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες	περὶ	σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα οἷα καὶ
[502]	γε, ὦ Σώκρατες, Κινησίου γε	πέρι.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὁ πατὴρ
[478]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως ἂν	περὶ	σῶμα εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος εἴη, ἰατρευόμενος,
[501]	τὸ τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι καὶ	περὶ	σῶμα καὶ περὶ ψυχὴν καὶ
[474]	ἔχεις τι ἐκτὸς τούτων λέγειν	περὶ	σώματος κάλλους; ~(Πῶλος) οὐκ ἔχω.
[518]	καὶ διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι	περὶ	σώματος πραγματείαν, τὰς ἄλλας τέχνας,
[459]	ὡς περὶ τὸ ὑγιεινὸν καὶ	περὶ	τὰ ἄλλα ~ὧν αἱ ἄλλαι
[518]	τὰ πολιτικά, ὥσπερ ἂν εἰ	περὶ	τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες
[450]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) τούς γε	περὶ	τὰ νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης)
[518]	δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους	περὶ	τὰ πολιτικά, ὥσπερ ἂν εἰ
[459]	γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	περὶ	τὰς ἄλλας ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως
[500]	κακόν· καὶ ἐτίθην τῶν μὲν	περὶ	τὰς ἡδονὰς ~τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν
[490]	εἷς δὲ ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος	περὶ	ταῦτα, ἰατρὸς ὤν, ᾖ δέ,
[465]	φύρονται ἐν τῷ αὐτῷ καὶ	περὶ	ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες, καὶ
[451]	ὦ Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν ὅτι	~περὶ	τὴν τῶν ἄστρων φορὰν καὶ
[449]	τυγχάνει οὖσα; ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ	~περὶ	τὴν τῶν ἱματίων ἐργασίαν· ἦ
[449]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ μουσικὴ	περὶ	τὴν τῶν μελῶν ποίησιν; ~(Γοργίας)
[501]	~προμήθειάν τινα ἔχουσαι τοῦ βελτίστου	περὶ	τὴν ψυχήν, αἱ δὲ τούτου
[524]	μοι δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα καὶ	περὶ	τὴν ψυχὴν εἶναι, ὦ Καλλίκλεις·
[517]	καὶ περὶ τὸ σῶμα καὶ	περὶ	τὴν ψυχήν, καὶ ἡ ~μὲν
[524]	ὡς δικαιοτάτη ἡ ~κρίσις ᾖ	περὶ	τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ'
[461]	ὦ Σώκρατες; οὕτω καὶ σὺ	περὶ	τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ νῦν
[457]	ὁ αὐτὸς δὴ λόγος καὶ	περὶ	τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν γὰρ
[455]	ἴδωμεν τί ποτε καὶ λέγομεν	περὶ	τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν γάρ
[453]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ	περὶ	τῆς ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν σοι
[449]	δή μοι ἀπόκριναι οὕτως καὶ	περὶ	τῆς ῥητορικῆς, περὶ τί τῶν
[462]	ἐπειδὴ (Γοργίας) ἀπορεῖν σοι ~δοκεῖ	περὶ	τῆς ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν τίνα
[457]	σύμφωνα οἷς τὸ πρῶτον ἔλεγες	περὶ	τῆς ῥητορικῆς· φοβοῦμαι οὖν ~διελέγχειν
[453]	ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας πειθοῦς καὶ	περὶ	τί, ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ ~ὅτι
[451]	καὶ εἴ με ἐπανέροιτο· ~τῶν	περὶ	τί; εἴποιμ' ἂν ὅτι τῶν
[451]	κυρουμένων· καὶ εἰ ἐπανέροιτο· ἡ	~περὶ	τί; εἴποιμ' ἂν ὥσπερ οἱ
[451]	οἱ τῆς ἀστρονομίας, εἰ φαίη,	περὶ	τί εἰσιν, ὦ Σώκρατες; εἴποιμ'
[451]	τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν ἡ	περὶ	τί ἐν λόγοις τὸ κῦρος
[454]	ποίας δὴ ~πειθοῦς καὶ τῆς	περὶ	τί πειθοῦς ἡ ῥητορική ἐστιν
[451]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ τῶν	περὶ	τί; τί> ἐστι τοῦτο τῶν
[449]	οὕτως καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς,	περὶ	τί τῶν ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη;
[449]	καὶ ~ἄλλον ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ	περὶ	τί τῶν ὄντων τυγχάνει οὖσα;
[453]	τὴν ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς καὶ	περὶ	τίνων αὐτὴν ~εἶναι. τοῦ ἕνεκα
[491]	λόγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς	περὶ	τίνων ὁ κρείττων τε καὶ
[455]	Γοργία, ἔσται, ~ἐάν σοι συνῶμεν;	περὶ	τίνων τῇ πόλει συμβουλεύειν οἷοί
[500]	ἀλλὰ οὐ τέχνην, τῶν δὲ	περὶ	τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην.
[451]	τί; εἴποιμ' ἂν ὅτι τῶν	περὶ	τὸ ἄρτιόν τε καὶ περιττὸν
[454]	αὐτῷ ~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς τῆς	περὶ	τὸ (ἄρτιόν τε καὶ τὸ
[451]	ἡ ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ ἔχει	περὶ	τὸ αὐτὸ γάρ ἐστιν, τό
[464]	(ἐπικοινωνοῦσι μὲν δὴ ἀλλήλαις, ἅτε	περὶ	τὸ αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι τούτων,
[459]	τόδε πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει	περὶ	τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον
[455]	ἐστιν πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς	περὶ	τὸ δίκαιόν τε καὶ ἄδικον.
[452]	γάρ ἐστιν ἡ τούτου τέχνη	περὶ	~τὸ μέγιστον ἀγαθὸν τοῖς ἀνθρώποις,
[450]	ἐστὶν τούτους, οἳ τυγχάνουσιν ὄντες	περὶ	τὸ πρᾶγμα οὗ ἑκάστη ἐστὶν
[479]	διαπράξαιτο μὴ διδόναι δίκην τῶν	περὶ	~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς
[517]	τις (ἡ πραγματεία ἔστιν καὶ	περὶ	τὸ σῶμα καὶ περὶ τὴν
[504]	καὶ οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ	περὶ	τὸ σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε καὶ
[459]	οὕτως ἔχων ὁ ῥητορικὸς ὡς	περὶ	τὸ ὑγιεινὸν καὶ περὶ τὰ
[475]	~φέρε δή, πῶς ἐλέγετο νυνδὴ	περὶ	τοῦ ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ
[457]	~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν	περί	του ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ φῇ
[493]	σκόπει γὰρ εἰ ~τοιόνδε λέγεις	περὶ	τοῦ βίου ἑκατέρου, τοῦ τε
[455]	αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν	περὶ	τοῦ διὰ μέσου τείχους. ~(Γοργίας)
[454]	ἀλλὰ καὶ ἄλλαι, δικαίως ~ὥσπερ	περὶ	τοῦ ζωγράφου μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ'
[459]	~ἔλεγές τοι νυνδὴ ὅτι καὶ	περὶ	τοῦ ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος
[527]	τὴν περὶ ἑαυτὸν καὶ τὴν	περὶ	τοὺς ~ἄλλους, καὶ περὶ ὀλίγους
[500]	ὡς παίζοντος· ὁρᾷς γὰρ ὅτι	περὶ	τούτου ἡμῖν εἰσιν οἱ λόγοι,
[479]	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ	περὶ	τούτου, ὦ φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ
[454]	ὥσπερ καὶ ἄρτι ἔλεγον, καὶ	περὶ	τούτων ἅ ἐστι δίκαιά τε
[491]	καὶ ~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ, ὡς	περὶ	τούτων ἡμῖν ὄντα τὸν λόγον.
[456]	καὶ οἱ νικῶντες τὰς γνώμας	περὶ	τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ θαυμάζων,
[459]	τὴν ῥητορικήν, ἐὰν μὴ προειδῇ	περὶ	τούτων τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ πῶς
[501]	δὲ δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι ἡμῖν	περὶ	τούτων τὴν αὐτὴν δόξαν ἢ
[521]	ὅτι, ἐάνπερ εἰσίω εἰς ~δικαστήριον	περὶ	(τούτων τινὸς κινδυνεύων, ὃ σὺ
[512]	καὶ οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα	~περὶ	τούτων τῷ θεῷ καὶ πιστεύσαντα
[454]	σε λέγειν τὴν πειθὼ καὶ	περὶ	τούτων, ὦ Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα
[487]	ἐστὶν ἡ σκέψις, ὦ ~Καλλίκλεις,	περὶ	τούτων ὧν σὺ δή μοι
[491]	τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ λέγεις	περὶ	τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ μὲν
[527]	ὄντας, οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ	περὶ	τῶν ~αὐτῶν, καὶ ταῦτα περὶ
[490]	γε, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ	περὶ	τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς
[454]	τε καὶ τοῖς ἄλλοις ὄχλοις	~περὶ	τῶν δικαίων τε καὶ ἀδίκων;
[450]	(ἣν νυνδὴ ἐλέγομεν, ἡ ἰατρικὴ	περὶ	τῶν καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι
[527]	περὶ τῶν ~αὐτῶν, καὶ ταῦτα	περὶ	(τῶν μεγίστων εἰς τοσοῦτον ἥκομεν
[487]	ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα	περὶ	τῶν μεγίστων. σὺ δὲ ταῦτα
[464]	οἱ παῖδες, πότερος ἐπαί̈ ει	περὶ	τῶν χρηστῶν σιτίων καὶ ~(πονηρῶν,
[495]	ἀνάγκη περὶ αὐτῶν ἔχειν ὥσπερ	~περὶ	ὑγιείας ἔχει καὶ νόσου; οὐ
[450]	Σώκρατες, τῶν μὲν ἄλλων τεχνῶν	περὶ	χειρουργίας τε καὶ τοιαύτας ~πράξεις
[501]	~εἶναι καὶ περὶ σῶμα καὶ	περὶ	ψυχὴν καὶ περὶ ἄλλο ὅτου
[501]	λέγεσθαι, καὶ ~εἶναί τινες καὶ	περὶ	ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ
[518]	οὖν ταῦτα ὅτι ἔστιν καὶ	~περὶ	ψυχήν, τοτὲ μέν μοι δοκεῖς
[472]	~ἀλλήλων. καὶ γὰρ καὶ τυγχάνει	περὶ	ὧν ἀμφισβητοῦμεν οὐ πάνυ σμικρὰ
[457]	τοιόνδε, ὅτι οὐ ῥᾳδίως δύνανται	περὶ	ὧν ἂν ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι
[472]	οἶμαι ἄξιον λόγου μοι ~πεπεράνθαι	περὶ	ὧν ἂν (ἡμῖν ὁ λόγος
[469]	δέ; οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν	περὶ	ὧν ἐγὼ λέγω τῶν ἀνθρώπων;
[472]	ὄντα, ~ἀλλὰ σχεδόν τι ταῦτα	περὶ	ὧν εἰδέναι τε κάλλιστον μὴ
[486]	ὅτι, ἅν μοι σὺ ὁμολογήσῃς	περὶ	ὧν ἡ ἐμὴ ψυχὴ δοξάζει,
[505]	εἰδέναι τὸ ἀληθὲς τί ἐστιν	~περὶ	ὧν λέγομεν καὶ τί ψεῦδος·
[472]	ἕνα ὄντα μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα	περὶ	ὧν λέγω, οὐδὲν οἶμαι ἄξιον
[455]	μόνον καὶ ἀδίκου ἢ καὶ	περὶ	ὧν νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν; πειρῶ
[453]	ἣν οἶμαί σε λέγειν καὶ	περὶ	ὧν· οὐδὲν μέντοι ἧττον ἐρήσομαί
[472]	δοκούντων εἶναί τι. ~καὶ νῦν	περὶ	ὧν σὺ λέγεις ὀλίγου σοι
[458]	εἶναι ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα (ψευδὴς	περὶ	ὧν τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν ὁ
[449]	δυνατούς. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	περὶ	ὧνπερ λέγειν, καὶ φρονεῖν; ~(Γοργίας)
[453]	ἐστὶν ἣν σὺ λέγεις καὶ	~περὶ	ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν πειθώ, σαφῶς
[484]	~ἄγει δικαιῶν τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ	χειρί·	τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας
[500]	(ὅτι εἶεν παρασκευαὶ αἱ μὲν	μέχρι	ἡδονῆς, αὐτὸ ~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι,
[487]	ποτε ὑμῶν ἐγὼ ~ἐπήκουσα βουλευομένων	μέχρι	ὅποι τὴν σοφίαν ἀσκητέον εἴη,
[488]	ἄνδρα καὶ τί (ἐπιτηδεύειν καὶ	μέχρι	τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον
[519]	καὶ φόρων καὶ τοιούτων φλυαριῶν	ἐμπεπλήκασι	τὴν πόλιν· ~ὅταν οὖν ἔλθῃ
[505]	τί ψεῦδος· κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν	ἅπασι	φανερὸν γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι (μὲν
[523]	τὸν θάνατον· νῦν ~γὰρ προί̈	σασι.	τοῦτο μὲν οὖν καὶ δὴ
[507]	~κοινωνία, φιλία οὐκ ἂν εἴη.	φασὶ	δ' οἱ σοφοί, ὦ Καλλίκλεις,
[523]	τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή,	φασί,	μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ
[518]	~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν ἐπεθύμουν. καί	φασι	μεγάλην τὴν πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς·
[505]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ τοὺς μύθους	φασὶ	μεταξὺ θέμις εἶναι (καταλείπειν, ἀλλ'
[513]	μή, ὦ δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ	φασὶ	τὰς τὴν σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς
[447]	Πῶλος. ~(Καλλίκλης) ~πολέμου καὶ μάχης	φασὶ	χρῆναι, ὦ Σώκρατες, οὕτω μεταλαγχάνειν.
[483]	τῶν ἀνθρώπων ἐν ὅλαις ταῖς	πόλεσι	καὶ τοῖς γένεσιν, ὅτι ~οὕτω
[466]	σοι ὡς κόλακες ἐν ταῖς	πόλεσι	φαῦλοι νομίζεσθαι οἱ ἀγαθοὶ ~ῥήτορες;
[504]	~ταῖς δέ γε τῆς ψυχῆς	τάξεσι	καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν τε καὶ
[486]	μορφώματι, καὶ ~οὔτ' ἂν δίκης	βουλαῖσι	προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς λόγον, οὔτ'
[464]	εἰδέναι, ~ὥστ' εἰ δέοι ἐν	παισὶ	διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε καὶ ἰατρόν,
[502]	~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ	παισὶ	προσομιλοῦσι τοῖς δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς
[453]	διὰ τοῦτο, ὅτι καὶ ἄλλοι	εἰσὶ	ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα πολλὰ ζῷα;
[526]	ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν (δυναμένων	εἰσὶ	καὶ οἱ σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι
[503]	~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς·	εἰσὶ	μὲν γὰρ οἳ κηδόμενοι τῶν
[449]	~βραχὺ τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας)	~εἰσὶ	μέν, ὦ Σώκρατες, ἔνιαι τῶν
[523]	ὅς, ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι	εἰσὶ	σώματά τε καλὰ καὶ γένη
[493]	τῆς ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι	εἰσί,	τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ οὐ
[493]	ψυχῆς τοῦτο ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι	εἰσὶ	τυγχάνει ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ
[450]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι δέ γέ	εἰσι	τῶν τεχνῶν αἳ διὰ λόγου
[458]	τις βούλεται. (ἀλλ' εἰ δοκεῖ	τουτοισί,	διαλέγου ~τε καὶ ἐρώτα ὅτι
[465]	τὸ σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς	χάρισι	ταῖς πρὸς αὑτό, τὸ ~τοῦ
[459]	ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι τοῖς οὐκ	εἰδόσι	μᾶλλον εἰδέναι τῶν εἰδότων. ~(Γοργίας)
[459]	ἄρα τοῦ εἰδότος ἐν οὐκ	εἰδόσι	πιθανώτερος ἔσται, ὅταν ὁ ῥήτωρ
[459]	γὰρ δήπου ἔν γε τοῖς	εἰδόσι	~τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται. ~(Γοργίας)
[489]	νόμον, ἐπὶ τὴν φύσιν. ~(Καλλίκλης)	~οὑτοσὶ	ἀνὴρ οὐ παύσεται φλυαρῶν. εἰπέ
[475]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ	ἀλγοῦσι	μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες ἢ οἱ
[523]	καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι	δικάζουσι,	πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν
[503]	μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω	ποιοῦσι	τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν,
[519]	πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν μαθητῶν ὡς	ἀδικοῦσι	σφᾶς ~(αὑτούς) τούς τε μισθοὺς
[502]	ἂν εἴη· ἢ οὐ ῥητορεύειν	δοκοῦσί	σοι οἱ ποιηταὶ ἐν τοῖς
[466]	τάχα δράσεις; ~(Πῶλος) ~ἆρ' οὖν	δοκοῦσί	σοι ὡς κόλακες ἐν ταῖς
[517]	διακόνους εἶναι πόλεως, ἀλλά μοι	~δοκοῦσι	τῶν γε νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι
[466]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν μοι	δοκοῦσι	τῶν ἐν τῇ πόλει δύνασθαι
[449]	τούτους, ὦ Γοργία; ἆρα οἳ	δηλοῦσι	τοὺς κάμνοντας, ὡς ἂν διαιτώμενοι
[502]	ὀλιγωροῦντες τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ	προσομιλοῦσι	τοῖς δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι
[504]	σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε καὶ ἰατροί,	κοσμοῦσί	που τὸ σῶμα καὶ συντάττουσιν.
[525]	ἐξουσίαν μέγιστα καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα	ἁμαρτάνουσι.	μαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ Ὅμηρος·
[457]	ὀρθῶς λέγειν ἢ μὴ σαφῶς,	χαλεπαίνουσί	τε καὶ κατὰ φθόνον ~οἴονται
[450]	τεχνῶν αἳ διὰ λόγου πᾶν	περαίνουσι,	καὶ ἔργου ὡς ἔπος ~εἰπεῖν
[464]	δὲ τῇ ἰατρικῇ ~τὴν δικαιοσύνην.	(ἐπικοινωνοῦσι	μὲν δὴ ἀλλήλαις, ἅτε περὶ
[458]	καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ τοῖς	παροῦσι	πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν ἴσως
[498]	φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ μᾶλλον	χαίρουσι	καὶ λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι ἢ
[513]	(ἤθει λεγομένων τῶν λόγων ἕκαστοι	χαίρουσι,	τῷ ~δὲ ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ
[472]	παρασχέσθαι ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγω·	μαρτυρήσουσί	σοι, ~ἐὰν μὲν βούλῃ, Νικίας
[479]	ἡ ὑγίεια καὶ ἀρετὴ σώματος.	κινδυνεύουσι	γὰρ ~ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν
[450]	σχεδόν τι ~ἴσους τοὺς λόγους	ἔχουσι	ταῖς πράξεσιν, αἱ δὲ πολλαὶ
[519]	ἀγανακτούντων καὶ σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ	πάσχουσι·	πολλὰ καὶ ~ἀγαθὰ τὴν πόλιν
[473]	οὐκ εἰμὶ τῶν πολιτικῶν, καὶ	πέρυσι	βουλεύειν λαχών, ἐπειδὴ ἡ φυλὴ
[518]	τι ποιήσουσιν, ἂν οἷοί τ'	ὦσι,	τοὺς δὲ ~προτέρους ἐκείνους καὶ
[471]	~ἐπειδὰν τῶν λόγων ὧν ἂν	λέγωσι	μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους,
[479]	εἴτ' ἄλλος ἀνθρώπων ὁστισοῦν μὴ	δίδωσι	~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ
[473]	αὖ τοὺς ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ	διδῶσι	δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.
[491]	ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ	ἀποκάμνωσι	διὰ μαλακίαν τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης)
[483]	πλέον τῶν ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν·	ἀγαπῶσι	γὰρ οἶμαι αὐτοὶ ἂν τὸ
[498]	~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα οἳ ἂν	χαίρωσι,	κακοὶ δὲ οἳ ἂν ἀνιῶνται;
[525]	~(οἳ δ' ἂν τὰ ἔσχατα	ἀδικήσωσι	καὶ διὰ τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα
[524]	Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν	τελευτήσωσι,	δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι, ἐν
[503]	καλῶς, εὑρήσεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ	οὑτωσὶ	ἀτρέμα σκοπούμενοι εἴ τις τούτων
[487]	ἔλεγες ὁμολογεῖ σοι. ~ἔχει δὴ	οὑτωσὶ	δῆλον ὅτι τούτων πέρι νυνί·
[510]	ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε, πᾶν τοὐναντίον	οὑτωσὶ	ἡ ~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ ἐπὶ
[509]	~λόγοις, ὡς γοῦν ἂν δόξειεν	οὑτωσί,	οὓς σὺ εἰ μὴ λύσεις
[519]	Ἀλκιβιάδου, ὅταν καὶ τὰ ἀρχαῖα	προσαπολλύωσι	(πρὸς οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων
[518]	σαρκῶν, ἀλλ' οἳ ἂν αὐτοῖς	τύχωσι	~τότε παρόντες καὶ συμβουλεύοντές τι,
[500]	τε καὶ σὺ εἶναι μέν	τι	~ἀγαθόν, εἶναι δέ τι ἡδύ,
[459]	τέχναι, αὐτὰ μὲν οὐκ εἰδώς,	τί	ἀγαθὸν ἢ τί κακόν ἐστιν
[508]	καὶ ὑέος καὶ ἑταίρου, ἐάν	τι	ἀδικῇ, καὶ ~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ
[459]	ἐστιν ἢ τί καλὸν ἢ	~τί	αἰσχρὸν ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον,
[464]	τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως δὲ διαφέρουσίν	τι	ἀλλήλων. τεττάρων δὴ τούτων οὐσῶν,
[488]	τὸν ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου; μή	τι	ἄλλο λέγεις τὸ ~δίκαιον εἶναι,
[519]	αὐτῶν. καὶ τούτου τοῦ λόγου	τί	ἂν ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους
[521]	κρίνοιτο κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ,	τί	ἂν ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος
[448]	ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος,	τί	ἂν αὐτὸν ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ
[520]	εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ	τί	ἂν λέγοις ἀνθρώπων πέρι οὐδενὸς
[500]	ἡμῖν εἰσιν οἱ λόγοι, οὗ	τί	~ἂν μᾶλλον σπουδάσειέ τις καὶ
[522]	ἡδέα καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς·	τί	ἂν οἴει ἐν τούτῳ τῷ
[492]	τινα ἢ τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν,	τί	ἂν> τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον καὶ
[494]	σε ἐρωτῶ; ὅρα, ὦ Καλλίκλεις,	τί	~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς σε τὰ
[453]	ἡμᾶς ποίας πειθοῦς καὶ περὶ	τί,	ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ ~ὅτι τῆς
[491]	αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε, τί; ἦ	τι	ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης) πῶς
[493]	ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν ἐστιν ὑπό	τι	~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν ὃ ἐγὼ
[502]	μόνον, ἢ καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν	τι	αὐτοῖς ἡδὺ μὲν ᾖ καὶ
[503]	~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός	τι	αὐτῷ σχῇ τοῦτο ὃ ἐργάζεται.
[504]	τι διδῷ, δώσει, καὶ ἐάν	τι	ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο ἀεὶ
[480]	συμφωνεῖν, ἄλλως δὲ μή; ~(Πῶλος)	τί	γὰρ δὴ φῶμεν, ὦ Σώκρατες;
[504]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) συγχωρῶ. ~(Σωκράτης)	~τί	γὰρ ὄφελος, ὦ Καλλίκλεις, σώματί
[458]	καὶ οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν	τι	~γενέσθαι ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ
[513]	αὐτοφυῶς ὅμοιον ~τούτοις, εἰ μέλλεις	τι	γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν τῷ
[454]	μάθησις ~καὶ πίστις, ἢ ἄλλο	τι;	~(Γοργίας) οἴομαι μὲν ἔγωγε, ὦ
[459]	ᾖ. τοῦτο συμβαίνει ἢ ἄλλο	τι;	~(Γοργίας) τοῦτο ἐνταῦθά γε συμβαίνει.
[520]	ἀνθρώπων πέρι οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης)	~τί	δ' ἂν περὶ ἐκείνων λέγοις,
[477]	~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ πενίαν. ~(Σωκράτης)	~τί	δ' ἐν σώματος κατασκευῇ; κακίαν
[452]	ἂν ἴσως, ὦ Σώκρατες, ὑγίεια;	~τί	δ' ἐστὶν μεῖζον ἀγαθὸν (ἀνθρώποις
[504]	ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τί	δ' ἡ ψυχή; ἀταξίας τυχοῦσα
[497]	κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας
[478]	~κτῆσις. ~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν ἐχόντοιν
[504]	ἰσχὺν ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε.	τί	δὲ αὖ τῷ ἐν τῇ
[491]	τοὺς ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε, τί;
[474]	~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ δή; αἴσχιον πότερον τὸ
[452]	~φαῖμεν ἂν οὖν πρὸς αὐτόν·	τί	δὲ δή; ἦ σὺ τούτου
[502]	χάριν ~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ δὴ ἡ σεμνὴ αὕτη
[509]	γε, ὅτι ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ δὴ τοῦ ἀδικεῖν; πότερον
[464]	ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; δοκοῦσαν μὲν εὐεξίαν, οὖσαν
[470]	ὅπως ἔχει καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος)	~τί	δέ; ἐν τούτῳ ἡ πᾶσα
[454]	ἐγὼ οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς καὶ
[502]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν·	τί	δὲ ἡ πρὸς τὸν Ἀθηναίων
[501]	τοῖς ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ ἡ τῶν χορῶν διδασκαλία
[495]	ἔλεγες; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)	τί	δέ; ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν
[503]	οἶδα τίς ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης)	~τί	δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις ἄνδρα
[498]	ἀλλ' ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) εἶδον. ~(Σωκράτης)	τί	δέ; νοῦν ἔχοντα λυπούμενον καὶ
[502]	Σώκρατες, Κινησίου γε πέρι. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ ὁ πατὴρ αὐτοῦ Μέλης;
[496]	αὐτούς; ~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ ὅταν τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται;
[504]	ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης)	τί	δὲ οὐκ αὐτὸς λέγεις, ὦ
[461]	τὸ πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος)	τί	δέ; οὐκ ἐξέσται μοι λέγειν
[469]	τοὺς ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος)	~τί	δέ; οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν
[466]	πόλει δύνασθαι οἱ ῥήτορες. ~(Πῶλος)	~τί	δέ; οὐχ, ὥσπερ οἱ τύραννοι,
[497]	~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	τί	δέ; παῖδα ἀνόητον χαίροντα ἤδη
[454]	τι μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης)	τί	δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[470]	πω συγγέγονα τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος)	~τί	δέ; συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως
[474]	αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ τόδε; τὰ καλὰ πάντα,
[498]	οἱ χαίροντες; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	τί	δέ; τοῖς ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν
[448]	κάλλιον ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος)	τί	δὲ τοῦτο, ἐὰν σοί γε
[503]	γε νῦν ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; τῶν παλαιῶν ἔχεις τινὰ
[511]	ὀρθῶς γέ σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ, ὦ βέλτιστε; ἦ καὶ
[462]	οἷόν τε εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης)	~τί	δέ, ὦ Πῶλε; ἤδη πέπυσαι
[448]	πολλὰ γὰρ ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν)	τί	δέ, ὦ Πῶλε; οἴει σὺ
[461]	ἐστὶν ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος)	~τί	δέ, ὦ Σώκρατες; οὕτω καὶ
[447]	δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης)	~τί	δέ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης)
[470]	τοιαύτην δύναμιν; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	τί	δή; λέγε. ~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον
[486]	ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης)	τί	δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ' ὅτι,
[469]	~(Σωκράτης) εὐφήμει, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)	τί	δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ χρὴ
[486]	δεῖ ἄλλης ~βασάνου; ~(Καλλίκλης) πρὸς	τί	δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες;
[448]	μᾶλλον ~μεμελέτηκεν ἢ διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος)	τί	δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι,
[511]	οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη ~ὡς ὑπερήφανόν	τι	διαπραττομένη, ἀλλὰ ταὐτὰ διαπραξαμένη τῇ
[498]	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε οὐ πολύ	τι	διαφέρειν. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ
[520]	ὅταν τύχωσιν, ~ὡς πονηροτάτης; οἴει	τι	διαφέρειν τούτους ἐκείνων; ταὐτόν, ὦ
[504]	πράξεις ἁπάσας, καὶ δῶρον ~ἐάν	τι	διδῷ, δώσει, καὶ ἐάν τι
[472]	οὖν παρ' ἀλλήλους σκεψώμεθα εἴ	τι	διοίσουσιν ~ἀλλήλων. καὶ γὰρ καὶ
[461]	ἐν λόγοις. καὶ νῦν εἴ	τι	ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας) ἐν τοῖς
[453]	τέχνην ~ἡγῇ εἶναι, καὶ εἴ	τι	ἐγὼ συνίημι, λέγεις ὅτι πειθοῦς
[476]	εἴ τίς τι ποιεῖ, ἀνάγκη	τι	εἶναι καὶ πάσχον ὑπὸ τούτου
[485]	ὦτα καί μοι δοκεῖ δουλοπρεπές	τι	εἶναι· ὅταν δὲ (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ
[466]	τὸ δύνασθαί γε λέγεις ἀγαθόν	τι	εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ
[509]	καὶ δέδεται, ~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν	τι	εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς καὶ ἀδαμαντίνοις
[473]	εἶδος ἐλέγχου ἐστίν, ~ἐπειδάν τίς	τι	εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν δὲ μή;
[451]	εἴ με ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ	τί;	εἴποιμ' ἂν ὅτι τῶν περὶ
[451]	καὶ εἰ ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ	τί;	εἴποιμ' ἂν ὥσπερ οἱ ἐν
[451]	τῆς ἀστρονομίας, εἰ φαίη, περὶ	τί	εἰσιν, ὦ Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν
[474]	χαίρειν ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας; ἔχεις	τι	ἐκτὸς τούτων λέγειν περὶ σώματος
[451]	οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν ἡ περὶ	τί	ἐν λόγοις τὸ κῦρος ἔχουσα
[481]	αὐτό, ἀλλά τις ἡμῶν ἴδιόν	τι	ἔπασχεν πάθος ἢ οἱ ἄλλοι,
[488]	χρὴ εἶναι τὸν ἄνδρα καὶ	τί	(ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι τοῦ, καὶ
[463]	τοίνυν μοι, ὦ Γοργία, εἶναί	τι	ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν οὔ, ψυχῆς
[515]	σῇ; ὀκνεῖς ἀποκρίνασθαι, ~εἴπερ ἔστιν	τι	ἔργον σὸν ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν
[515]	σε ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ Καλλίκλεις,	τί	ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις βελτίω πεποιηκέναι
[447]	ὦ (Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν)	τί	ἔρωμαι; ~(Σωκράτης) ὅστις ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν)
[451]	~λέγε δὴ τῶν περὶ τί;	τί>	ἐστι τοῦτο τῶν ὄντων, περὶ
[476]	τὸ δίκην διδόναι πότερον πάσχειν	τί	ἐστιν ἢ ποιεῖν; ~(Πῶλος) ἀνάγκη,
[447]	τῆς τέχνης τοῦ ἀνδρός, καὶ	τί	~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί τε καὶ
[505]	πρὸς τὸ εἰδέναι τὸ ἀληθὲς	τί	ἐστιν ~περὶ ὧν λέγομεν καὶ
[452]	ἐκείνων καὶ ὑπ' ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι	τί	ἐστιν τοῦτο ὃ φῂς σὺ
[452]	μετὰ τοῦτο ἔροιτ' ἄν· καὶ	τί	ἐστιν (τοῦτο τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω
[488]	ἀποστῇς, ἀλλ' ἱκανῶς μοι ἔνδειξαι	τί	ἔστιν τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι,
[466]	νῦν ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει εἴ	~τι	ἔχεις χρῆσθαι, χρῶ. ~(Πῶλος) ~τί
[521]	ὄντα· μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται ἐάν	τι	ἔχω, ἵνα μὴ αὖ ~ἐγὼ
[496]	διψῶντα δὲ δὴ πίνειν ἄλλο	τι	ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι; ~(Καλλίκλης)
[481]	ἀληθῆ ~ὄντα ἃ λέγεις, ἄλλο	τι	ἢ ἡμῶν ὁ βίος ἀνατετραμμένος
[502]	ῥυθμὸν καὶ τὸ ~μέτρον, ἄλλο	τι	ἢ λόγοι γίγνονται τὸ λειπόμενον;
[490]	ἰσχυρότερος, τῶν δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο	τι	ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν,
[481]	ἄλλο τι, τοῖς δὲ ἄλλο	τι	~(ἢ) τὸ αὐτό, ἀλλά τις
[455]	ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ ἔθνους, ἄλλο	~τι	ἢ τότε ὁ ῥητορικὸς οὐ
[491]	~τί δέ; αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε,	τί;	ἦ τι ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους;
[500]	μέν τι ~ἀγαθόν, εἶναι δέ	τι	ἡδύ, ἕτερον δὲ τὸ ἡδὺ
[491]	φρονιμωτέρους, νῦν δ' αὖ ~ἕτερόν	τι	ἥκεις ἔχων· ἀνδρειότεροί τινες ὑπὸ
[527]	τοῖς πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον ἄν	τι	ἡμῖν δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα, ~βελτίους
[459]	οὕτως ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν	τι	ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ· νῦν
[498]	~συλλόγισαι δὴ κοινῇ μετ' ἐμοῦ	τί	ἡμῖν συμβαίνει ἐκ τῶν ὡμολογημένων·
[455]	νόμισον καὶ ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι·	τί	ἡμῖν, ὦ Γοργία, ἔσται, ~ἐάν
[481]	~(Σωκράτης) ~ὦ Καλλίκλεις, εἰ μή	τι	ἦν τοῖς ἀνθρώποις πάθος, τοῖς
[450]	πολλαὶ τέχναι, ὧν ἔνιαι σχεδόν	τι	~ἴσους τοὺς λόγους ἔχουσι ταῖς
[476]	καὶ εἰ κάει τις, ἀνάγκη	τι	κάεσθαι; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;
[486]	πόλει; τὸν δὲ ~τοιοῦτον, εἴ	τι	καὶ ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ
[458]	μή τινας αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους	τι	καὶ ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ
[472]	ὑπὸ πολλῶν καὶ δοκούντων εἶναί	τι.	~καὶ νῦν περὶ ὧν σὺ
[520]	~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ, ἢ ἐγγύς	τι	καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ ἔλεγον
[464]	ὅδε (ἐλέγξει. σῶμά που καλεῖς	τι	καὶ ψυχήν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ
[459]	οὐκ εἰδώς, τί ἀγαθὸν ἢ	τί	κακόν ἐστιν ἢ τί καλὸν
[527]	δημοσίᾳ· ἐὰν δέ τις κατά	τι	κακὸς γίγνηται, κολαστέος ἐστί, καὶ
[495]	διελοῦ τάδε· ἐπιστήμην που καλεῖς	τι;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ
[499]	ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ αἱ κακόν	τι;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[459]	ἢ τί κακόν ἐστιν ἢ	τί	καλὸν ἢ ~τί αἰσχρὸν ἢ
[510]	ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν	τι	καλῶς λέγῃς; τοῦτό ~μοι δοκεῖς
[468]	ἐστὶ τὸ ~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν	τι	κατὰ τὴν σὴν ὁμολογίαν; ~(Πῶλος)
[462]	μὴ ἀκούειν σου; ~ἀλλ' εἴ	τι	κήδῃ τοῦ λόγου τοῦ εἰρημένου
[453]	εἰς τοῦτο τελευτᾷ· ἢ ἔχεις	τι	~λέγειν ἐπὶ πλέον τὴν ῥητορικὴν
[489]	ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ οἴει ἄλλο	τι	λέγειν τὸ κρείττους εἶναι ἢ
[458]	τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν ἐάν	τι	λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν καὶ
[500]	αὐτοῖν. ἴσως οὖν οὔπω οἶσθα	τί	λέγω. ~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[524]	ἐκ ~τούτων τῶν λόγων τοιόνδε	τι	λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ θάνατος τυγχάνει
[448]	(Χαιρεφῶν) τι οὐ ποιεῖ. ~(Γοργίας)	τί	μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~τὸ
[493]	ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα μυθολογῶ, οὐδέν	τι	μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ' ἀληθέστερον
[457]	ὅτου ἂν βούληται· ἀλλ' ~οὐδέν	τι	μᾶλλον τούτου ἕνεκα δεῖ οὔτε
[452]	Σώκρατες, ἐάν ~σοι πλούτου φανῇ	τι	μεῖζον ἀγαθὸν ὂν ἢ παρὰ
[454]	δὴ καὶ τόδε ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς	τι	μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης) τί
[458]	δ' ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ τίς	τι	μὴ ἀληθὲς λέγοι, οὐκ ἀηδέστερον
[458]	ἡδέως μὲν ἂν ἐλεγχθέντων εἴ	τι	μὴ ἀληθὲς λέγω, ἡδέως δ'
[488]	νεώτερον ὄντα. ἐγὼ γὰρ εἴ	τι	μὴ ὀρθῶς πράττω κατὰ τὸν
[485]	σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν	τί	μοι δοκεῖ χρῆμα εἶναι ~καὶ
[462]	ἐπειδὴ τιμᾷς τὸ χαρίζεσθαι, σμικρόν	τί	μοι χαρίσασθαι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[476]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ τέμνει	τι,	ὁ αὐτὸς λόγος; τέμνεται γάρ
[522]	ἐποίουν, ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον	τι	οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι τοὺς τοιούτους
[520]	δι' ἄγνοιαν (τὸ μὲν πάγκαλόν	τι	οἴει εἶναι, τὴν ῥητορικήν, τοῦ
[470]	~(σκεψώμεθα δὲ καὶ τόδε· ἄλλο	τι	ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν ἄμεινον εἶναι
[527]	φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς	τὶ	ὄντας, οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ
[518]	τύχωσι ~τότε παρόντες καὶ συμβουλεύοντές	τι,	ὅταν δὴ αὐτοῖς ἥκῃ ἡ
[448]	ἀλλὰ γὰρ ὃ ~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν)	τι	οὐ ποιεῖ. ~(Γοργίας) τί μάλιστα,
[468]	~λέγειν, ὦ Πῶλε, ἢ οὔ;	τί	οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀληθῆ. ~(Σωκράτης)
[468]	εἴπερ τυγχάνει ταῦτα κακὰ ὄντα;	τί	οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀλλ' οὔ
[509]	μάθῃ αὐτὰ καὶ ἀσκήσῃ, ἀδικήσει;	τί	οὐκ αὐτό γέ μοι τοῦτο
[503]	λέγων, ἃ ἂν λέγῃ ἄλλο	τι	οὐκ εἰκῇ ἐρεῖ, ἀλλ' ~(ἀποβλέπων
[509]	~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι.	τί	οὖν ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν
[498]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~τί	οὖν; ἀπιόντων τῶν πολεμίων πότεροί
[505]	Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης) εἶεν·	τί	οὖν δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν
[450]	ἡ τέχνη. ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~τί	οὖν δή ποτε τὰς ἄλλας
[497]	δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε·	τί	οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ
[515]	γ' ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης. ~(Καλλίκλης)	τί	οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν· ἀλλὰ
[452]	τῇ αὑτοῦ πόλει ~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης)	τί	οὖν δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας)
[453]	ἀξιῶ δὲ καὶ σέ. ~(Γοργίας)	τί	οὖν δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[463]	λόγον ~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον. ~(Πῶλος)	~τί	οὖν; καλὸν ἢ αἰσχρὸν λέγεις
[452]	φαίη ἄν. τίς ὤν; ~χρηματιστής.	τί	οὖν; κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνθρώποις
[452]	εἴποι ἂν ἴσως ὅτι ἰατρός.	τί	οὖν λέγεις; ἦ τὸ τῆς
[460]	σοῦ. ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τί	οὖν; ὁ τὰ τεκτονικὰ μεμαθηκὼς
[504]	πρόσθεν καὶ τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης)	~τί	οὖν ὄνομά ἐστιν ἐν τῷ
[516]	Περικλῆς ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~τί	οὖν; οὐκ ἔδει αὐτούς, ὡς
[467]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο	τι	οὖν οὕτω καὶ περὶ πάντων;
[516]	ὅτι ὡς πονηροῦ ὄντος. ~(Καλλίκλης)	τί	οὖν; τούτου ἕνεκα κακὸς ἦν
[478]	καὶ ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	τί	οὖν τούτων κάλλιστόν ἐστιν (ὧν
[475]	δῆλον δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο	τι	οὖν ὑπὸ μὲν τῶν πολλῶν
[466]	~τι ἔχεις χρῆσθαι, χρῶ. ~(Πῶλος)	~τί	οὖν φῄς; κολακεία δοκεῖ σοι
[495]	~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο	τι	οὖν ὡς ἕτερον τὴν ἀνδρείαν
[471]	διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ νῦν ἄλλο	τι	οὗτός ~ἐστιν ὁ λόγος, ᾧ
[503]	ἔχεις τῶν ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν,	τί	οὐχὶ καὶ ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας
[454]	δὴ ~πειθοῦς καὶ τῆς περὶ	τί	πειθοῦς ἡ ῥητορική ἐστιν τέχνη;
[481]	καὶ ~σὺ νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν	τι	πεπονθότες, ἐρῶντε δύο ὄντε δυοῖν
[476]	καὶ τόδε· ἆρα εἴ τίς	τι	ποιεῖ, ἀνάγκη τι εἶναι καὶ
[479]	τῶν νῦν ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν	τι	ποιεῖν καὶ οἱ τὴν δίκην
[518]	~αἰτιάσονται καὶ ψέξουσιν καὶ κακόν	τι	ποιήσουσιν, ἂν οἷοί τ' ὦσι,
[499]	ὠφέλιμοι δέ γε αἱ ἀγαθόν	τι	ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ αἱ κακόν
[508]	~τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα	τί	ποτ' ἐστὶν ἃ σὺ ἐμοὶ
[500]	βίον τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ	τί	ποτ' ἐστὶν οὗτος ἐκείνου διαφέρων.
[490]	φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δὴ αὐτοῦ.	τί	ποτε αὖ νῦν λέγεις; ἐὰν
[502]	δήμους τοὺς τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν,	τί	ποτε ἡμῖν αὕτη ἐστίν; ~πότερόν
[455]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἴδωμεν	τί	ποτε καὶ λέγομεν περὶ τῆς
[489]	ἀλλὰ πάλιν ἐξ ἀρχῆς εἰπὲ	τί	ποτε λέγεις τοὺς βελτίους, ~ἐπειδὴ
[488]	οἷός ~τ' ἦ μαθεῖν σου	τί	ποτε λέγοις. πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους
[463]	λόγου οὐδὲν ἡμῖν καταφανὲς ἐγένετο	τί	ποτε οὗτος ἡγεῖται ~ὃ δ'
[467]	καὶ περὶ πάντων; ἐάν τίς	τι	πράττῃ ἕνεκά του, οὐ τοῦτο
[513]	λέγεις, ὦ φίλη κεφαλή. λέγομέν	τι	πρὸς ~ταῦτα, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης)
[476]	ὁ αὐτὸς λόγος; τέμνεται γάρ	τι.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ
[514]	~οὐκοῦν δεύτερον αὖ τόδε, εἴ	τι	πώποτε οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ
[454]	ἐὰν καὶ ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν	τί	σε ἀνέρωμαι, ὃ δοκεῖ ~μὲν
[494]	κεφαλὴν μόνον κνησιῷ ἢ ἔτι	τί	σε ἐρωτῶ; ὅρα, ὦ Καλλίκλεις,
[493]	βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ πότερον ~(πείθω	τί	σε καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι
[489]	καὶ αὐτὸς πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν	τί	σε λέγειν τὸ ~κρεῖττον, καὶ
[494]	ἢ τὸν τοῦ κοσμίου; πείθω	τί	σε ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι τὸν
[497]	ἀνερωτᾷ καὶ ~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ	τί	σοὶ διαφέρει; πάντως οὐ σὴ
[462]	σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος) ἀλλὰ	τί	σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι;
[461]	ἐγὼ ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων εἴ	τί	σοι δοκεῖ μὴ καλῶς ὡμολογῆσθαι,
[506]	ἐμοῦ γε ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου, ἐάν	τί	σοι δοκῶ μὴ (καλῶς λέγειν.
[481]	ἔν τε τῇ ἐκκλησίᾳ, ἐάν	τι	σοῦ λέγοντος ὁ ~δῆμος ὁ
[462]	εἶναι; ~(Σωκράτης) ἔμοιγε, εἰ μή	τι	σὺ ἄλλο λέγεις. ~(Πῶλος) τίνος
[513]	~δὲ ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ μή	τι	σὺ ἄλλο λέγεις, ὦ φίλη
[487]	ὅτι τούτων πέρι νυνί· (ἐάν	τι	σὺ ἐν τοῖς λόγοις ~ὁμολογήσῃς
[461]	ταύτης ἴσως τῆς ὁμολογίας ἐναντίον	τι	~συνέβη ἐν τοῖς (λόγοις τοῦτο
[508]	εἰ οὗτος ἀληθής ἐστιν, σκεπτέον	τί	τὰ συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν ~ἐκεῖνα,
[472]	πάνυ σμικρὰ ὄντα, ~ἀλλὰ σχεδόν	τι	ταῦτα περὶ ὧν εἰδέναι τε
[466]	μνημονεύεις τηλικοῦτος ὤν, ὦ ~Πῶλε;	τί	τάχα δράσεις; ~(Πῶλος) ~ἆρ' οὖν
[500]	τούτω διττὼ τὼ βίω, σκέψασθαι	τί	τε διαφέρετον ἀλλήλοιν καὶ ~ὁπότερον
[501]	~ἀτέχνως ἐπ' αὐτὴν ἔρχεται, οὔτε	τι	τὴν φύσιν σκεψαμένη τῆς ἡδονῆς
[451]	~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ τῶν περὶ	τί;	τί> ἐστι τοῦτο τῶν ὄντων,
[512]	ὦ μακάριε, ὅρα μὴ ἄλλο	τι	τὸ γενναῖον καὶ τὸ ἀγαθὸν
[452]	τίς εἶ, ὦ ἄνθρωπε, καὶ	τί	τὸ σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη
[511]	θανάτου τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν εἴς	τι	τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ ταύτης
[501]	Κινησίαν τὸν Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ	τι	τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν οἱ ἀκούοντες
[481]	ἀνθρώποις πάθος, τοῖς μὲν ἄλλο	τι,	τοῖς δὲ ἄλλο τι ~(ἢ)
[462]	(ὃ ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος)	τί	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ
[451]	~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ πρὸς	τί	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι εἴ
[461]	μοι ἓν μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος)	τί	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν,
[497]	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ	τί	τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου.
[473]	μέντοι ὁ διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας.	τί	τοῦτο, ὦ Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο
[502]	μὲν μὴ ἐρεῖ, εἰ δέ	τι	τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο
[476]	τοιόνδε· εἴ τις τύπτει, ἀνάγκη	τι	τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[524]	~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν	τι	τὼ ἑτέρω, ἵνα ὡς δικαιοτάτη
[495]	~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν, ἢ εἶναί	τι	τῶν ἡδέων ὃ οὐκ ἔστιν
[449]	καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς, περὶ	τί	τῶν ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας)
[467]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἔστιν	τι	τῶν ὄντων ὃ οὐχὶ ἤτοι
[449]	~ἄλλον ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ περὶ	τί	τῶν ὄντων τυγχάνει οὖσα; ὥσπερ
[462]	οὐδεμία, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀλλὰ	τί;	φάθι. ~(Σωκράτης) φημὶ δή, ἐμπειρία
[506]	κοινῇ μεθ' ὑμῶν, ὥστε, ἂν	τὶ	φαίνηται ~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί,
[516]	ὡς ἔφη Ὅμηρος· σὺ δὲ	τί	φῄς; οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί.
[501]	τίς σοι ~καταφαίνεται; ἢ ἡγῇ	τι	φροντίζειν Κινησίαν τὸν Μέλητος, ὅπως
[493]	ἕτερος πληρωσάμενος μήτ' ἐποχετεύοι μήτε	τι	~φροντίζοι, ἀλλ' ἕνεκα τούτων ἡσυχίαν
[505]	ἐστιν ~περὶ ὧν λέγομεν καὶ	τί	ψεῦδος· κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν ἅπασι
[472]	ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα δέ. ἄλλο	τι	ὡς οὕτω σου νομίζοντος διανοώμεθα;
[503]	εἰκῇ ἐρεῖ, ἀλλ' ~(ἀποβλέπων πρός	τι;	ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι πάντες
[520]	οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ τῷ	πράγματι	ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς πονηρόν
[525]	βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι ἢ	παραδείγματι	τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι
[489]	ὀνόματα θηρεύων, καὶ (ἐάν τις	ῥήματι	ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο ποιούμενος; ἐμὲ
[490]	δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν καὶ οὐ	ῥήματι	θηρεύω εἰ ὁ ~εἷς τῶν
[450]	ῥητορικὴν καλεῖν, οὐχ ὅτι τῷ	~ῥήματι	οὕτως εἶπες, ὅτι ἡ διὰ
[511]	τὴν ναῦν περιπατεῖ ἐν μετρίῳ	~σχήματι·	λογίζεσθαι γὰρ οἶμαι ἐπίσταται ὅτι
[462]	σὺ ποιῆσαι τέχνην ἐν τῷ	συγγράμματι	(ὃ ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος)
[493]	~τις ἢ Ἰταλικός, παράγων τῷ	ὀνόματι	διὰ τὸ πιθανόν τε καὶ
[490]	τῶν ~σπερμάτων καὶ ὡς πλείστῳ	σπέρματι	χρῆσθαι εἰς τὴν αὑτοῦ γῆν.
[484]	ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ	ᾄσματι	ἐν ᾧ λέγει ὅτι ~νόμος
[504]	~τί γὰρ ὄφελος, ὦ Καλλίκλεις,	σώματί	γε κάμνοντι καὶ μοχθηρῶς διακειμένῳ
[464]	προσποιεῖται τὰ βέλτιστα σιτία τῷ	σώματι	εἰδέναι, ~ὥστ' εἰ δέοι ἐν
[464]	~τὸ τοιοῦτον λέγω καὶ ἐν	σώματι	εἶναι καὶ ἐν ψυχῇ, ὃ
[478]	δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν εἴτ' ἐν	σώματι	εἴτ' ἐν ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος
[465]	εἰ μὴ ἡ ψυχὴ τῷ	σώματι	(ἐπεστάτει, ἀλλ' ~αὐτὸ αὑτῷ, καὶ
[499]	μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν τῷ	σώματι,	ἢ ἰσχὺν ἢ ~ἄλλην τινὰ
[524]	τῶν πληγῶν οὐλὰς ἐν τῷ	σώματι	ἢ ὑπὸ μαστίγων ἢ ~ἄλλων
[489]	μηδενὸς ἀξίων πλὴν ~ἴσως τῷ	σώματι	ἰσχυρίσασθαι, καὶ οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ
[465]	ἐν ψυχῇ, ὡς ἐκεῖνο ἐν	σώματι.	ἴσως μὲν οὖν ~ἄτοπον πεποίηκα,
[464]	πολιτικὴν καλῶ, τὴν δὲ ἐπὶ	~σώματι	μίαν μὲν οὕτως ὀνομάσαι οὐκ
[504]	οὖν ὄνομά ἐστιν ἐν τῷ	σώματι	τῷ ἐκ τῆς τάξεώς τε
[486]	ὧδε γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις	μορφώματι,	καὶ ~οὔτ' ἂν δίκης βουλαῖσι
[506]	ἡδέως μὲν ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ	ἔτι	διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ τὴν τοῦ
[497]	ὦ Καλλίκλεις· καὶ πρόιθί γε	ἔτι	εἰς τὸ ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων
[523]	Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ νῦν	~ἔτι	ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων
[515]	~εἴπερ ἔστιν τι ἔργον σὸν	ἔτι	ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης)
[495]	~ὁποῖαι ἀγαθαὶ καὶ κακαί; ἀλλ'	ἔτι	καὶ νῦν λέγε πότερον φῂς
[508]	εἴρηται, οὐδὲν δὲ κωλύει καὶ	ἔτι	λέγεσθαι· οὔ φημι, ὦ ~Καλλίκλεις,
[498]	καὶ οἱ κακοί; ἢ καὶ	ἔτι	~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ καὶ
[495]	πρώτους λόγους, καὶ οὐκ ἂν	ἔτι	μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ ὄντα
[494]	ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ, μήτε χαίροντα	ἔτι	μήτε λυπούμενον. ἀλλ' ἐν τούτῳ
[523]	δὲ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ	ἔτι	νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν
[496]	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν	ἔτι	πλείω ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν
[485]	μὲν γὰρ ~παιδίον ἴδω, ᾧ	ἔτι	προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ
[515]	ὧν ὀλίγῳ πρότερον ἔλεγες, εἰ	ἔτι	σοι ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ πολῖται γεγονέναι,
[494]	τὴν κεφαλὴν μόνον κνησιῷ ἢ	ἔτι	τί σε ἐρωτῶ; ὅρα, ὦ
[498]	τοὺς ἀνδρείους, ἢ καὶ μᾶλλον	ἔτι	τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[473]	καὶ ~τοῦτο ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ'	ἔτι	τοῦτ' ἐκείνου χαλεπώτερόν ἐστιν, ὦ
[503]	οὐδὲν φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν	ἔτι	τοῦτο ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν γὰρ
[509]	ἡ ἀδικία τῷ ἀδικοῦντι καὶ	ἔτι	τούτου μεῖζον μεγίστου ὄντος, εἰ
[475]	λύπῃ, ἀμφοτέροις μὲν οὐκ ἂν	ἔτι	ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος) οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[485]	δὲ ἤδη πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος	ἔτι	φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ὦ ~Σώκρατες, τὸ
[485]	ὅταν δὲ δὴ πρεσβύτερον ἴδω	ἔτι	~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν
[488]	με ἡγοῦ βλᾶκα ~εἶναι καὶ	(μηκέτι	ποτέ με νουθετήσῃς ὕστερον, ὡς
[515]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε	οὐκέτι	ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς καὶ
[487]	ἐμοῦ τε καὶ σοῦ, καὶ	~οὐκέτι	αὐτὸ δεήσει ἐπ' ἄλλην βάσανον
[525]	γίγνεται, καὶ οὗτοι αὐτοὶ μὲν	οὐκέτι	~ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι ὄντες,
[498]	εἶναι κακοὺς τοὺς κακούς· ἢ	οὐκέτι	φῄς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ
[513]	βέλτιον (ταὐτὰ ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ.	~ἀναμνήσθητι	δ' οὖν ὅτι δύ' ἔφαμεν
[506]	κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει καὶ	ὀρθότητι	καὶ ~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ ἀποδέδοται
[465]	ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ χρώμασιν καὶ	λειότητι	καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν
[520]	ἀργύριον· οὐ γὰρ δὴ τῇ	βραδυτῆτι	οἶμαι ἀδικοῦσιν ~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ'
[516]	ὡς ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους γεγονέναι	ἀντὶ	~ἀδικωτέρων ὑπ' ἐκείνου, εἴπερ (ἐκεῖνος
[464]	δὲ ἰατρικήν· τῆς δὲ ~πολιτικῆς	ἀντὶ	μὲν τῆς γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν,
[526]	ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν ἐγώ φημι	ἀντὶ	πάντων τῶν ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι,
[506]	τὴν τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν	ἀντὶ	τῆς τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ δὲ
[493]	οἷός τε ὦ, πεῖσαι ~μεταθέσθαι,	ἀντὶ	τοῦ ἀπλήστως καὶ ἀκολάστως ἔχοντος
[475]	τὸ κάκιον καὶ τὸ αἴσχιον	ἀντὶ	τοῦ ἧττον; μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι,
[515]	αὐτῶν βελτίους ἐποίει τοὺς πολίτας	ἀντὶ	~χειρόνων. ἐποίει ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[482]	ὡς τὰ ~πολλὰ δὲ ταῦτα	ἐναντί'	ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ τε φύσις
[460]	ῥητορικῇ ἀδίκως χρῆται, ~μὴ τῷ	διδάξαντι	ἐγκαλεῖν μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ τῆς
[517]	σὺ ἐν τοῖς λόγοις· ἐν	παντὶ	γὰρ τῷ χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα
[452]	ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ	~παντί,	ὅστις ἂν πολιτικὸς σύλλογος γίγνηται.
[480]	δὲ ἄλλον ἀδικῇ ὁ ἐχθρός,	παντὶ	τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα καὶ
[525]	τὰ προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει δὲ	παντὶ	τῷ ἐν τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ'
[517]	τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι σώματος,	παντὶ	τῷ μὴ εἰδότι ὅτι ~ἔστιν
[482]	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν	ἅπαντι	τῷ βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε οἶμαι,
[527]	τῷ λόγῳ χρησώμεθα τῷ νῦν	παραφανέντι,	ὃς ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι οὗτος
[510]	εἴπερ ὅμοιος ἔσται τῷ ἄρχοντι	ὄντι	ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ τούτῳ μέγα
[517]	καὶ ἰατρική, ἣ δὴ τῷ	ὄντι	γε ~ἐστὶν σώματος θεραπεία, ἥνπερ
[520]	τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ τῷ	ὄντι	~δύναιτό τις ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ
[471]	ἀρχῆς οὐδὲν ἣν νῦν ἔχει,	ὄντι	~ἐκ γυναικὸς ἣ ἦν δούλη
[527]	γὰρ δεινὸν πείσῃ, ἐὰν τῷ	ὄντι	ᾖς καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν ἀρετήν.
[493]	δὲ ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς τῷ	ὄντι	ἴσως τέθναμεν· ἤδη γάρ του
[492]	μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα τῷ	ὄντι	κατάδηλον γένηται πῶς βιωτέον. καί
[487]	ὡς καὶ αὐτὸς φῄς. τῷ	ὄντι	οὖν ἡ ἐμὴ καὶ ἡ
[511]	μέγιστον αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ	ὄντι	τὴν ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ διὰ
[525]	δὲ παντὶ τῷ ἐν τιμωρίᾳ	ὄντι,	ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς τιμωρουμένῳ, ἢ
[485]	μετέχειν, καὶ οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ	ὄντι	φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ ἤδη πρεσβύτερος
[495]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ τῷ	ὄντι,	ὦ Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης)
[482]	ἐνόει ~εἰπεῖν. σὺ γὰρ τῷ	ὄντι,	ὦ Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα ἄγεις
[526]	τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ	ὄντι	ὡς ἂν δύνωμαι βέλτιστος ὢν
[485]	~πάνυ εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι	φεύγοντι	τὰ μέσα τῆς πόλεως καὶ
[469]	ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι καὶ	ἐκβάλλοντι	καὶ πάντα πράττοντι κατὰ τὴν
[481]	εἶναι, ἐπεὶ τῷ γε μὴ	μέλλοντι	~ἀδικεῖν οὐ μεγάλη τίς μοι
[507]	παρέσται καὶ σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ	μέλλοντι	ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας
[504]	ὄφελος, ὦ Καλλίκλεις, σώματί γε	κάμνοντι	καὶ μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ
[470]	αὖ σοι φαίνεται, ἐὰν μὲν	~πράττοντι	ἃ δοκεῖ ἕπηται τὸ ὠφελίμως
[469]	ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι καὶ πάντα	πράττοντι	κατὰ τὴν αὐτοῦ δόξαν. ~(Σωκράτης)
[511]	ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν γε	ἔχοντι,	ὡς ὁ λόγος σημαίνει. ἢ
[510]	δεῖ, εἴπερ ὅμοιος ἔσται τῷ	ἄρχοντι	ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ τούτῳ
[510]	ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι τῷ	ἄρχοντι.	οὗτος ~μέγα (ἐν ταύτῃ τῇ
[469]	δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ	ἀποκτεινύντι	καὶ ἐκβάλλοντι καὶ πάντα πράττοντι
[509]	κακῶν ~ἐστιν ἡ ἀδικία τῷ	ἀδικοῦντι	καὶ ἔτι τούτου μεῖζον μεγίστου
[508]	ἐμὲ καὶ ~τὰ ἐμὰ τῷ	ἀδικοῦντι	καὶ κάκιον καὶ αἴσχιον εἶναι
[460]	ἐκ τῆς πόλεως, ἀλλὰ τῷ	ἀδικοῦντι	καὶ ~οὐκ ὀρθῶς χρωμένῳ τῇ
[456]	ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ μέγεθος οὕτω	σκοποῦντι.	~(Γοργίας) ~εἰ πάντα γε εἰδείης,
[469]	τῇδε τῇ πόλει, εἰ οὖν	ἀπιστοῦντί	σοι δείξαιμι ~τὸ ἐγχειρίδιον, ἴσως
[482]	διὰ τὸ ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων,	ὅτι	ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ τις μὴ
[511]	~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ οἶμαι ἐπίσταται	ὅτι	ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς τε ὠφέληκεν
[503]	ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν	ὅτι	αἳ μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι
[479]	τὸ κάεσθαι καὶ τὸ τέμνεσθαι,	ὅτι	(ἀλγεινόν. ἢ οὐ δοκεῖ καὶ
[479]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀποδέδεικται	ὅτι	ἀληθῆ ἐλέγετο; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[521]	ἵνα μὴ αὖ ~ἐγὼ εἴπω	ὅτι	ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ ἕξει ὅτι
[485]	οἷάπερ ἐκεῖνος πρὸς τὸν ἀδελφόν,	ὅτι	ἀμελεῖς, ὦ ~Σώκρατες, ὧν δεῖ
[462]	σὺ κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε	ὅτι	ἄν τις βούληται, ὡς ~ἐπιστάμενος
[447]	Καλλικλῆς ὅδε ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι	ὅτι	ἄν τίς σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας)
[466]	ὡς ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι	ὅτι	ἂν αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι.
[473]	ἐν τῇ πόλει ~διαβιῷ ποιῶν	ὅτι	ἂν βούληται, ζηλωτὸς ὢν καὶ
[461]	δοκεῖ μὴ καλῶς ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι	ὅτι	ἂν σὺ βούλῃ, ἐάν μοι
[500]	δεῖν πρὸς ἐμὲ παίζειν ~μηδ'	ὅτι	ἂν τύχῃς παρὰ τὰ δοκοῦντα
[522]	οὔτε ἄλλο οὐδέν· ὥστε ἴσως,	ὅτι	ἂν τύχω, τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης)
[481]	σου ἑκάστοτε, καίπερ ὄντος δεινοῦ,	~ὅτι	ἂν φῇ σου τὰ παιδικὰ
[486]	τί δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ'	ὅτι,	ἅν μοι σὺ ὁμολογήσῃς περὶ
[470]	~(Σωκράτης) τί δή; λέγε. ~(Πῶλος)	~ὅτι	ἀναγκαῖον τὸν οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί
[518]	ἠγανάκτεις, εἴ σοι ἔλεγον ἐγὼ	~ὅτι	Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις οὐδὲν περὶ
[518]	ἥκεις δὲ ὀλίγον ὕστερον λέγων	ὅτι	ἄνθρωποι (καλοὶ κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν πολῖται
[449]	Γοργία, ἄγαμαί γε τὰς ἀποκρίσεις,	ὅτι	ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν τε διὰ
[521]	~μὴ εἴπῃς ὃ πολλάκις εἴρηκας,	ὅτι	ἀποκτενεῖ με ὁ βουλόμενος, ἵνα
[511]	ἀλλὰ καὶ σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε,	ὅτι	ἀποκτενεῖ μέν, ἂν βούληται, ἀλλὰ
[461]	ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ καὶ ~αὐτὸς	ὅτι	αὖ ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον
[521]	γε ὢν ἀγαθὸν ὄντα· μηδ'	ὅτι	ἀφαιρήσεται ἐάν τι ἔχω, ἵνα
[515]	(τῆς πόλεως πράγματα ἢ ὅπως	ὅτι	βέλτιστοι οἱ πολῖται ὦμεν; ἢ
[490]	σιτίων πλέον ἡμῶν ἑκτέον αὐτῷ,	ὅτι	βελτίων ἐστίν, ἢ τῷ μὲν
[458]	τουτοισί, διαλέγου ~τε καὶ ἐρώτα	ὅτι	βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή, ὦ
[487]	μοι εὔνους εἶ. καὶ μὴν	ὅτι	γε οἷος παρρησιάζεσθαι καὶ μὴ
[461]	ὥσπερ νῦν λέγεις; ἢ ~οἴει	ὅτι	Γοργίας ᾐσχύνθη σοι μὴ προσομολογῆσαι
[519]	μεγάλην τὴν πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς·	~ὅτι	δὲ οἰδεῖ καὶ ὕπουλός ἐστιν
[526]	οὐδέν, οὔθ' ὅστις οὔθ' ὧντινων,	ὅτι	δὲ πονηρός τις· καὶ τοῦτο
[490]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰς ὑποδήματα δῆλον	ὅτι	δεῖ πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον εἰς
[491]	ἐγώ σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω,	ὅτι	δεῖ τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς
[483]	οἶμαι φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει ~(αὐτό,	ὅτι	δίκαιόν ἐστιν τὸν ἀμείνω τοῦ
[522]	οὔτε τὸ ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν,	~ὅτι	δικαίως (πάντα ταῦτα ἐγὼ λέγω,
[468]	ἂν δέξαιο ἐξεῖναί σοι ποιεῖν	ὅτι	δοκεῖ σοι ἐν τῇ πόλει
[513]	διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι δ' οὖν	ὅτι	δύ' ἔφαμεν εἶναι τὰς παρασκευὰς
[457]	τοὺς ἰατροὺς τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι	ὅτι	~δύναιτο ἂν τοῦτο ποιῆσαι οὔτε
[466]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~λέγω τοίνυν σοι	ὅτι	δύο ταῦτ' ἐστιν τὰ ἐρωτήματα,
[509]	~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό γε,	ὅτι	ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[521]	παθεῖν. τόδε μέντοι εὖ οἶδ'	ὅτι,	ἐάνπερ εἰσίω εἰς ~δικαστήριον περὶ
[518]	λέγω, καὶ ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς	ὅτι	~ἐγὼ λέγω· ἥκεις δὲ ὀλίγον
[482]	τοιαῦτα ἀκούειν, καὶ μὴ ~θαύμαζε	ὅτι	ἐγὼ ταῦτα λέγω, ἀλλὰ τὴν
[509]	ὁ αὐτὸς ~λόγος ἐστιν ἀεί,	ὅτι	ἐγὼ ταῦτα οὐκ οἶδα ὅπως
[481]	ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω δ' ἐννοήσας	ὅτι	ἐγώ τε καὶ ~σὺ νῦν
[507]	λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης) ~λέγω δὴ	ὅτι,	εἰ ἡ σώφρων ἀγαθή ἐστιν,
[461]	λεγόμενα ἐκείνους εἶπον τοὺς ~λόγους,	ὅτι	εἰ μὲν κέρδος ἡγοῖο εἶναι
[482]	αὐτῷ, εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν,	~ὅτι	εἰ μή τις παύσει τὰ
[452]	πρὸς τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ὅτι	εἴ σοι αὐτίκα παρασταῖεν οἱ
[500]	ἔλεγον ~γὰρ αὖ, εἰ μνημονεύεις,	(ὅτι	εἶεν παρασκευαὶ αἱ μὲν μέχρι
[448]	~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ γὰρ ἀπεκρινάμην	ὅτι	εἴη ἡ καλλίστη; ~(Σωκράτης) ~καὶ
[486]	ἂν καὶ ~χασμῷο οὐκ ἔχων	ὅτι	εἴποις, καὶ εἰς τὸ δικαστήριον
[515]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί, δῆλον	ὅτι	ἕκαστος αὐτῶν βελτίους ἐποίει τοὺς
[456]	δεῖ πρὸς ἅπαντας χρῆσθαι ~ἀνθρώπους,	ὅτι	ἔμαθεν πυκτεύειν τε καὶ παγκρατιάζειν
[462]	εἶναι; ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ πέπυσμαι	ὅτι	ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν φῂς εἶναι;
[455]	ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει; δῆλον γὰρ	ὅτι	ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει τὸν ~τεχνικώτατον
[489]	οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν λέγων	ὅτι	ἐναντίον ἐστὶν ὁ νόμος καὶ
[487]	σοφίαν ἀσκητέον εἴη, καὶ οἶδα	ὅτι	ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν τοιάδε τις
[454]	~(Γοργίας) δῆλον δήπου, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	ἐξ ἧς τὸ πιστεύειν. ~(Σωκράτης)
[447]	Γοργία, ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς ὅδε	ὅτι	~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἄν τίς
[463]	ῥητορικὴν πρὶν ἂν πρῶτον ἀποκρίνωμαι	ὅτι	ἐστίν. οὐ ~γὰρ δίκαιον, ὦ
[468]	~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, λέγων	ὅτι	ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν πόλει
[518]	εἶναι τούτων. ταὐτὰ οὖν ταῦτα	ὅτι	ἔστιν καὶ ~περὶ ψυχήν, τοτὲ
[517]	σώματος, παντὶ τῷ μὴ εἰδότι	ὅτι	~ἔστιν τις παρὰ ταύτας ἁπάσας
[470]	ἄλλως δὲ αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις	ὅτι	εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης) μὰ Δί' οὐ
[497]	γε ἔτι εἰς τὸ ἔμπροσθεν,	(ὅτι	ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα εἰδῇς ὡς
[448]	αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος) δῆλον	ὅτι	ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν) ~νῦν δ' ἐπειδὴ
[454]	οὔσας καὶ ἧστινος καὶ περὶ	ὅτι·	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[450]	ὅτι τῷ ~ῥήματι οὕτως εἶπες,	ὅτι	ἡ διὰ λόγου τὸ κῦρος
[508]	σοφὸς ὤν, ἀλλὰ λέληθέν σε	ὅτι	ἡ ἰσότης ἡ γεωμετρικὴ καὶ
[500]	~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον δέ που	ὅτι	ἡ μὲν ὀψοποιικὴ οὔ μοι
[501]	~ἐμπειρία, ~(ἡ δ' ἰατρική, λέγων	ὅτι	ἡ μὲν τούτου οὗ θεραπεύει
[460]	γε, ὦ Γοργία, λόγοις ἐλέγετο	ὅτι	ἡ ῥητορικὴ περὶ λόγους εἴη
[499]	ὡς ἔοικεν, ὃ νῦν λέγεις,	~ὅτι	ἡδοναί τινές εἰσιν αἱ μὲν
[452]	μετὰ τοῦτον ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι	ὅτι	θαυμάζοιμί τἄν, ὦ Σώκρατες, καὶ
[452]	ταῦτα λέγεις; εἴποι ἂν ἴσως	ὅτι	ἰατρός. τί οὖν λέγεις; ἦ
[486]	~τεθεραπεῦσθαι τὴν ψυχήν, εὖ εἴσεσθαι	ὅτι	ἱκανῶς ἔχω καὶ οὐδέν με
[489]	τοὺς σοὺς δούλους βελτίους σοῦ,	ὅτι	~ἰσχυρότεροί εἰσιν ἢ σύ. ἀλλὰ
[453]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ τοῦτο,	ὅτι	καὶ ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες
[451]	τίνα καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν	ὅτι	καὶ αὕτη ἐστὶν τῶν λόγῳ
[451]	τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος	ὅτι	καὶ αὕτη λόγῳ κυροῦται τὰ
[459]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἔλεγές τοι νυνδὴ	ὅτι	καὶ περὶ τοῦ ὑγιεινοῦ τοῦ
[451]	~τὸ περιττόν διαφέρει δὲ τοσοῦτον,	ὅτι	καὶ πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς
[500]	~γιγνώσκουσαι ὅτι τε ἀγαθὸν καὶ	ὅτι	κακόν· καὶ ἐτίθην τῶν μὲν
[491]	τε καὶ ~κρείττους καὶ εἰς	ὅτι.	~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά γε ἔγωγε
[495]	~φέρε δὴ ὅπως μεμνησόμεθα ταῦτα,	ὅτι	Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν
[499]	ἀκροῶμαι, ὦ Σώκρατες, καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος	ὅτι,	κἂν ~παίζων τίς σοι ἐνδῷ
[508]	ἤρου εἰ σπουδάζων λέγοιμι, ~λέγοντα	ὅτι	κατηγορητέον εἴη καὶ αὑτοῦ καὶ
[488]	κατὰ τὸ φύσει δίκαιον ~ἔρχονται,	ὅτι	κρείττους εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς
[512]	μηχανοποιόν, ὃς οὔτε στρατηγοῦ, μὴ	ὅτι	κυβερνήτου, ~οὔτε ἄλλου οὐδενὸς ἐλάττω
[497]	τοῦ πίνειν; ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδα	ὅτι	λέγεις. ~(Γοργίας) ~μηδαμῶς, ὦ Καλλίκλεις,
[489]	καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι	ὅτι	λέγεις. οὐ γὰρ δήπου σύ
[463]	ἀλλ' ἐγὼ οὐδὲ αὐτὸς συνίημι	ὅτι	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε, ὦ
[498]	ἀλλὰ μὰ Δί' οὐκ οἶδ'	ὅτι	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶσθ' ὅτι
[467]	ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ εἰδῶ	ὅτι	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν σοι
[517]	ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων	ὅτι	~λέγομεν. ἐγὼ γοῦν σε πολλάκις
[521]	τὰ κομψὰ ταῦτα, οὐχ ἕξω	ὅτι	~λέγω ἐν τῷ δικαστηρίῳ. ὁ
[518]	τοτὲ μέν μοι δοκεῖς μανθάνειν	ὅτι	λέγω, καὶ ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς
[455]	~οὐδ' αὐτός πω δύναμαι κατανοῆσαι	ὅτι	λέγω. ὅταν περὶ ἰατρῶν αἱρέσεως
[496]	~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν τὸ συμβαῖνον,	ὅτι	λυπούμενον χαίρειν λέγεις ἅμα, ὅταν
[520]	καὶ μὴ συνθέμενος αὐτῷ μισθὸν	ὅτι	μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους
[510]	τῷ δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν ~ὅπως	ὅτι	μάλιστα ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ
[502]	οἱ ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ	ὅτι	μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ τῶν
[470]	~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν εἰπεῖν δι'	ὅτι	μέμφῃ τὴν τοιαύτην δύναμιν; ~(Πῶλος)
[509]	ταῦτα οὐκ οἶδα ὅπως ἔχει,	ὅτι	μέντοι ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ
[478]	~μηδὲ κάμνων ἀρχήν; ~(Πῶλος) δῆλον	ὅτι	μηδὲ κάμνων. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ
[471]	ὦ Πῶλε, ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα	ὅτι	μοι δοκεῖς εὖ πρὸς τὴν
[520]	γὰρ ὅτι τοῦτο αἴτιόν ἐστιν,	ὅτι	μόνη αὕτη τῶν εὐεργεσιῶν τὸν
[484]	τῷ ᾄσματι ἐν ᾧ λέγει	ὅτι	~νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν
[457]	τοῦ δὴ ἕνεκα λέγω ταῦτα;	ὅτι	νῦν ἐμοὶ δοκεῖς σὺ οὐ
[461]	~ἐπειδὴ δὲ ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες	~ὅτι	ὁ ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ κἂν
[453]	ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ μοι εἶπες	ὅτι	ὁ τὰ ζῷα ~γράφων, ἆρ'
[465]	ἤδη γὰρ (ἂν ἴσως ἀκολουθήσαις	ὅτι	ὃ κομμωτικὴ πρὸς ~γυμναστικήν, τοῦτο
[465]	τοῦτο σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν, καὶ	ὅτι	ὃ ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν, τοῦτο
[456]	σὺ ἔλεγες, ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς	ὅτι	οἱ ῥήτορές ~εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες
[460]	~μέμνησαι οὖν λέγων ὀλίγῳ πρότερον	ὅτι	οὐ δεῖ τοῖς (παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν
[515]	ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις	ὅτι	οὐ πράττω, οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους,
[457]	καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς τὸ τοιόνδε,	ὅτι	οὐ ῥᾳδίως δύνανται περὶ ὧν
[497]	ἔγωγε· τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)	~ὅτι	οὐ τὰ αὐτὰ γίγνεται, ὦ
[454]	οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον ἄρ' αὖ	ὅτι	οὐ ταὐτόν ἐστιν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ
[491]	οὐδεὶς ὅστις οὐκ ἂν γνοίη	ὅτι	οὐ τοῦτο λέγω. ~(Καλλίκλης) ~πάνυ
[469]	Πῶλε. ~(Πῶλος) τί δή; ~(Σωκράτης)	~ὅτι	οὐ χρὴ οὔτε τοὺς ἀζηλώτους
[470]	~(Πῶλος) ~δῆλον δή, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	οὐδὲ τὸν μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν
[448]	αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην, καὶ λέγω	ὅτι	~οὐδείς μέ πω ἠρώτηκε καινὸν
[512]	καταποντωθῆναι καὶ οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς	ὅτι	οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους ἐξεβίβασεν ἢ
[475]	ἔλεγχος παρὰ τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος	ὅτι	οὐδὲν ~ἔοικεν, ἀλλὰ σοὶ μὲν
[520]	τούτῳ ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν	ὅτι	οὐδὲν ὠφελήκασιν οὕς φασιν ὠφελεῖν.
[517]	ἔοικεν, οἱ ἔμπροσθεν λόγοι ἦσαν,	(ὅτι	οὐδένα ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν
[491]	μοι· ἐγὼ δὲ σοῦ τοὐναντίον,	ὅτι	~οὐδέποτε ταὐτὰ λέγεις περὶ τῶν
[470]	οὐχὶ κἂν παῖς σε ἐλέγξειεν	ὅτι	οὐκ ~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν
[512]	ἄλλοθεν ~ὁποθενοῦν (σώσῃ, ἀλλ' οἶδεν	ὅτι	οὐκ ἄμεινόν ἐστιν ζῆν τῷ
[486]	φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν ~ἀδικοῦντα, οἶσθ'	ὅτι	οὐκ ἂν ἔχοις ὅτι (χρήσαιο
[512]	ἀπεπνίγη, οὗτος μὲν ἄθλιός ἐστιν	ὅτι	οὐκ ~ἀπέθανεν, καὶ οὐδὲν ὑπ'
[512]	~οὔτε τὰς ψυχάς. λογίζεται οὖν	ὅτι	οὐκ, εἰ μέν τις μεγάλοις
[464]	οὐκ ἂν ῥᾳδίως αἴσθοιτό τις	ὅτι	οὐκ εὖ ἔχουσιν, ἀλλ' ἢ
[465]	οὔ ~φημι εἶναι ἀλλ' ἐμπειρίαν,	ὅτι	οὐκ ἔχει λόγον οὐδένα ᾧ
[453]	πειθώ, σαφῶς μὲν εὖ ἴσθ'	ὅτι	οὐκ οἶδα, οὐ μὴν ~ἀλλ'
[475]	~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον,	ὅτι	οὔτ' ἂν ἐγὼ οὔτ' ἂν
[484]	ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι λέγει δ'	ὅτι	οὔτε πριάμενος οὔτε ~δόντος τοῦ
[518]	Σικελικὴν καὶ Σάραμβος ὁ κάπηλος,	ὅτι	οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί,
[511]	ὦ Σώκρατες· ἢ οὐκ ~οἶσθα	ὅτι	οὗτος ὁ μιμούμενος τὸν μὴ
[527]	νῦν παραφανέντι, ὃς ἡμῖν σημαίνει	~ὅτι	οὗτος ὁ τρόπος ἄριστος τοῦ
[483]	ταῖς πόλεσι καὶ τοῖς γένεσιν,	ὅτι	~οὕτω τὸ δίκαιον κέκριται, τὸν
[483]	ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ ταῦτα πολλαχοῦ	ὅτι	οὕτως ἔχει, καὶ ἐν ~τοῖς
[488]	τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι τοῦτο	ὅτι	οὐχ ἑκὼν ἐξαμαρτάνω ἀλλ' ἀμαθίᾳ
[526]	ἀγώνων εἶναι, καὶ ὀνειδίζω σοι	ὅτι	οὐχ οἷός ~τ' ἔσῃ σαυτῷ
[522]	~τοιοῦτον μέντοι καὶ ἐγὼ οἶδα	ὅτι	πάθος πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν εἰς
[453]	εἴ τι ἐγὼ συνίημι, λέγεις	ὅτι	πειθοῦς δημιουργός ἐστιν ἡ ῥητορική,
[451]	εἰσιν, ὦ Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν	ὅτι	~περὶ τὴν τῶν ἄστρων φορὰν
[500]	ἀποδέχου ὡς παίζοντος· ὁρᾷς γὰρ	ὅτι	περὶ τούτου ἡμῖν εἰσιν οἱ
[504]	ὃ μὴ ὀνήσει αὐτὸ ἔσθ'	ὅτι	~πλέον ἢ τοὐναντίον κατά γε
[467]	μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου	ὅτι	ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Πῶλος) οὗτος
[521]	μὴ αὖ καὶ ἐγὼ ~εἴπω,	ὅτι	Πονηρός γε ὢν ἀγαθὸν ὄντα·
[474]	οὖν· καὶ γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι	ὅτι	ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης) ~λέγε δή
[502]	δὴ τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	πρὸς τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται
[522]	ἐνδείᾳ ~τελευτῴην ἔγωγε, εὖ οἶδα	ὅτι	ῥᾳδίως ἴδοις ἄν με φέροντα
[465]	ἴσως μὲν οὖν ~ἄτοπον πεποίηκα,	ὅτι	σε οὐκ ἐῶν μακροὺς λόγους
[447]	δημιουργός, ἀπεκρίνατο ἂν δήπου σοι	~ὅτι	σκυτοτόμος· ἢ οὐ μανθάνεις ὡς
[462]	βούλει, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον, ἀναθέμενος	ὅτι	σοι δοκεῖ, ἐν τῷ μέρει
[482]	αὐτὸ τοῦτο οὐκ ἄγαμαι Πῶλον,	ὅτι	σοι συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν αἴσχιον
[489]	ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα	ὅτι	σὺ αὐτὸς ὀνόματα λέγεις, δηλοῖς
[475]	τοῦ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) δῆλον δὴ	ὅτι.	~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν ὑπὸ
[459]	ὁ ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον	ὅτι.	~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ εἰδὼς ἄρα
[497]	~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ, ὦ Καλλίκλεις,	ὅτι	τὰ μεγάλα μεμύησαι πρὶν τὰ
[451]	οἱ ἐν τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι,	ὅτι	τὰ μὲν ἄλλα ~καθάπερ ἡ
[455]	καλῶς ὑφηγήσω. οἶσθα γὰρ δήπου	ὅτι	τὰ νεώρια ~ταῦτα (καὶ τὰ
[496]	ἄνθρωπος καὶ ἅμα ἔχει, δῆλον	~ὅτι	ταῦτά γε οὐκ ἂν εἴη
[522]	ἢ εἰ εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν,	ὅτι	ταῦτα πάντα ἐγὼ ἐποίουν, ὦ
[521]	ἀποθάνοιμι. βούλει σοι εἴπω δι'	ὅτι	ταῦτα προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[488]	ἀλλ' ἐγώ σοι σαφῶς λέγω,	ὅτι	ταὐτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἱ
[489]	βελτίους; οὐ ~πάλαι σοι λέγω	ὅτι	ταὐτόν φημι εἶναι τὸ βέλτιον
[500]	τὸ χεῖρον, αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι	ὅτι	τε ἀγαθὸν καὶ ὅτι κακόν·
[512]	θεῷ καὶ πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν	ὅτι	τὴν εἱμαρμένην οὐδ' ἂν ~εἷς
[448]	πῶλος καὶ ἐξ ὧν εἴρηκεν	ὅτι	τὴν καλουμένην ῥητορικὴν μᾶλλον ~μεμελέτηκεν
[454]	περὶ τί, ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ	~ὅτι	τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ τὸ
[458]	μὴ ἐθέλειν, αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν	ὅτι	τις βούλεται. (ἀλλ' εἰ δοκεῖ
[447]	~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν	ὅτι	τις βούλοιτο τῶν ἔνδον ὄντων,
[515]	σαφῶς καὶ ἐγὼ καὶ σύ,	ὅτι	τὸ μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς
[452]	φαῖμεν ἂν ἡμεῖς. δῆλον οὖν	ὅτι	~τὸ μετὰ τοῦτο ἔροιτ' ἄν·
[467]	οὗ ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος) δῆλον	ὅτι	τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[457]	παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν,	ὅτι	τοιούτων ἀνθρώπων ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ ~γενέσθαι.
[487]	ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ γὰρ	(ὅτι	τὸν μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς
[465]	τοῦτο γὰρ ~πρὸς σὲ λέγω	ὅτι	τοῦ ἡδέος στοχάζεται ἄνευ τοῦ
[498]	ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶσθ'	ὅτι	τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ
[520]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ	ὅτι	τοῦτο αἴτιόν ἐστιν, ὅτι μόνη
[487]	σοι. ~ἔχει δὴ οὑτωσὶ δῆλον	ὅτι	τούτων πέρι νυνί· (ἐάν τι
[527]	ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν δὲ ὁρᾷς	ὅτι	τρεῖς ὄντες ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί
[521]	τῇδε τῇ πόλει ~ὁντινοῦν ἂν	ὅτι	τύχοι, τοῦτο παθεῖν. τόδε μέντοι
[450]	σε βούλεσθαι ῥητορικὴν καλεῖν, οὐχ	ὅτι	τῷ ~ῥήματι οὕτως εἶπες, ὅτι
[451]	ἂν αὐτῷ, ~ὥσπερ σὺ ἄρτι,	ὅτι	τῶν διὰ λόγου τις τὸ
[451]	~τῶν περὶ τί; εἴποιμ' ἂν	ὅτι	τῶν περὶ τὸ ἄρτιόν τε
[451]	~σκολιόν, ἐν ᾧ καταριθμοῦνται ᾄδοντες	ὅτι	ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν, τὸ
[519]	~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ μέμφεσθαι τούτῳ	ὅτι	ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς γεγονώς τε
[512]	ἄλλων ὧν νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ'	ὅτι	φαίης ἂν βελτίων εἶναι καὶ
[462]	Πῶλε; ἤδη πέπυσαι παρ' ἐμοῦ	ὅτι	φημὶ (αὐτὴν εἶναι, ὥστε τὸ
[523]	ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν Δία	ὅτι	φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι.
[522]	πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν αὐτὸν ἔχεσθαι	ὅτι	(χρὴ εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[486]	οἶσθ' ὅτι οὐκ ἂν ἔχοις	ὅτι	(χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν
[521]	ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ ἕξει	ὅτι	χρήσεται αὐτοῖς, ἀλλ' ὥσπερ με
[465]	καὶ ~ῥήτορες, καὶ οὐκ ἔχουσιν	ὅτι	χρήσονται οὔτε αὐτοὶ ἑαυτοῖς οὔτε
[518]	τούτων ἔργοις διὰ τὸ εἰδέναι	ὅτι	χρηστὸν καὶ πονηρὸν τῶν ~σιτίων
[466]	(ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου μὴ ἔχω	ὅτι	χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ σὺ λόγον,
[467]	μὲν ἔχεις ~ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον	ὅτι	ψεύδομαι, εἰ δὲ μή, αὐτὸς
[521]	εἰ αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις λέγων	ὅτι	ὦ παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς καὶ
[469]	μάλης ἐγχειρίδιον λέγοιμι πρὸς σὲ	ὅτι	ὦ Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς τις
[448]	τί δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ὅτι,	ὦ Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος
[452]	εἴποι πρῶτον μὲν ὁ ~ἰατρὸς	ὅτι	ὦ Σώκρατες, ἐξαπατᾷ σε Γοργίας·
[469]	ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν	ὅτι	ὦ Σώκρατες, οὕτω μὲν πάντες
[450]	ἂν ᾖ περὶ λόγους; ~(Γοργίας)	~ὅτι,	ὦ Σώκρατες, τῶν μὲν ἄλλων
[487]	ἑταιροτάτοις, ἱκανόν μοι τεκμήριόν ἐστιν	ὅτι	~ὡς ἀληθῶς μοι εὔνους εἶ.
[521]	γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν	ὅτι	ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα
[453]	Γοργία. ἐγὼ γὰρ εὖ ἴσθ'	ὅτι,	ὡς (ἐμαυτὸν πείθω, εἴπερ τις
[456]	πάντα γε εἰδείης, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	ὡς ἔπος εἰπεῖν ἁπάσας τὰς
[516]	δὲ καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον	ὅτι	ὡς πονηροῦ ὄντος. ~(Καλλίκλης) τί
[463]	δεῖ σοι ἀποκρίνασθαι ὡς ἤδη	~εἰδότι	ἃ ἐγὼ λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ
[517]	εἶναι σώματος, παντὶ τῷ μὴ	εἰδότι	ὅτι ~ἔστιν τις παρὰ ταύτας
[485]	ποιητὴς τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι,	καταδεδυκότι	δὲ ~τὸν λοιπὸν βίον βιῶναι
[469]	οὐδὲ μέντοι ζηλωτός. ~(Πῶλος) οὐκ	ἄρτι	ἄθλιον ἔφησθα εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν
[515]	ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ μὲν αὐτὸς	ἄρτι	ἄρχῃ πράττειν τὰ τῆς ~πόλεως
[488]	οἱ πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως, ὡς	ἄρτι	αὖ σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον εἶναι
[497]	ἄφρονας καὶ δειλούς; οὐ γὰρ	ἄρτι	γε, ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους καὶ
[473]	γενναῖε Πῶλε, καὶ οὐκ ἐλέγχεις·	ἄρτι	δὲ ἐμαρτύρου. ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν
[448]	ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ	ἄρτι	διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί δέ, ὦ
[500]	ἴσως (οὖν βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς	ἄρτι	ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ
[460]	Γοργία; ~(καὶ πρὸς Διός, ὥσπερ	ἄρτι	εἶπες, ἀποκαλύψας τῆς ῥητορικῆς εἰπὲ
[463]	(ἐπιτηδεύει, οὐκ οἶδα ~καὶ γὰρ	ἄρτι	ἐκ τοῦ λόγου οὐδὲν ἡμῖν
[488]	τῷ ἑνί, ὥσπερ καὶ σὺ	ἄρτι	ἔλεγες. ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[454]	τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ καὶ	ἄρτι	ἔλεγον, καὶ περὶ τούτων ἅ
[476]	δὴ ὅρα εἰ ὁμολογεῖς, ὃ	ἄρτι	ἔλεγον, περὶ πάντων, οἷον ἂν
[482]	ἢ οὖν ἐκείνην ἐξέλεγξον, ὅπερ	~ἄρτι	ἔλεγον, ὡς οὐ τὸ ἀδικεῖν
[469]	~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο λέγω ὅπερ	ἄρτι,	ἐξεῖναι ἐν τῇ πόλει, ὃ
[451]	εἴποιμ' ἂν αὐτῷ, ~ὥσπερ σὺ	ἄρτι,	ὅτι τῶν διὰ λόγου τις
[466]	~(Πῶλος) πῶς δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρτι	οὕτω πως ἔλεγες· ἦ οὐχὶ
[511]	καὶ σοῦ ἀκούων καὶ Πώλου	ἄρτι	~πολλάκις καὶ τῶν ἄλλων ὀλίγου
[469]	~δύναμίς τις καὶ τυραννὶς θαυμασία	ἄρτι	προσγέγονεν· ἐὰν γὰρ ἄρα ἐμοὶ
[467]	ἀλλά μ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~οὐκ	ἄρτι	ὡμολόγεις ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς
[516]	οὖν; οὐκ ἔδει αὐτούς, ὡς	ἄρτι	ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους γεγονέναι ἀντὶ ~ἀδικωτέρων
[454]	ἔλεγον, καὶ περὶ τούτων ἅ	ἐστι	δίκαιά τε καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης)
[503]	~ἐξαρκεῖ. εἰ γὰρ καὶ τοῦτό	ἐστι	διπλοῦν, τὸ μὲν ἕτερόν που
[510]	τοῦτο ἄρα, ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον	ἐστὶ	δύναμίν τινα καὶ τέχνην, ~ὅπως
[477]	γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν	ἐστι	καὶ ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων
[463]	λέγω, πῶλος δὲ ὅδε νέος	ἐστὶ	καὶ ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον
[527]	κατά τι κακὸς γίγνηται, κολαστέος	ἐστί,	καὶ τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ
[492]	οἶδεν, εἰ τὸ ζῆν μέν	ἐστι	κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν;
[505]	πάσχων περὶ οὗ ὁ λόγος	~ἐστί,	κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ μοι
[482]	γὰρ Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε ~ἄλλων	ἐστὶ	λόγων, ἡ δὲ φιλοσοφία ἀεὶ
[479]	ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν	ἐστι	μὴ ὑγιοῦς σώματος μὴ ὑγιεῖ
[463]	καλῶ τὴν ῥητορικήν, πράγματός τινός	ἐστι	μόριον οὐδενὸς τῶν καλῶν. ~(Γοργίας)
[477]	ἡ τῆς ψυχῆς πονηρία αἴσχιστόν	ἐστι	πάντων, ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι γε,
[512]	ζῆν. ~διὰ ταῦτα οὐ νόμος	ἐστὶ	σεμνύνεσθαι τὸν κυβερνήτην, καίπερ σῴζοντα
[468]	ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, εἴπερ	ἐστὶ	τὸ ~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν τι
[451]	δὴ τῶν περὶ τί; τί>	ἐστι	τοῦτο τῶν ὄντων, περὶ οὗ
[488]	~καὶ βέλτιον ταὐτὸν ὄν, ἢ	ἔστι	βελτίω μὲν εἶναι, ἥττω δὲ
[527]	ᾧ σὺ πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς·	ἔστι	γὰρ οὐδενὸς ~ἄξιος ὦ Καλλίκλεις.
[494]	κνώμενον διατελοῦντα τὸν βίον ~εὐδαιμόνως	ἔστι	ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἄτοπος εἶ,
[501]	~οὐκοῦν καὶ ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι	ἔστι,	μηδὲν σκοπούμενον τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης)
[516]	γένωνται ἡνίοχοι, τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ	ἔστι	ταῦτ' οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ'
[496]	βούλει; οὐδὲν γὰρ οἶμαι διαφέρει.	ἔστι	ταῦτα ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.
[507]	ἀνάγκη δίκαιον καὶ ὅσιον εἶναι.	~ἔστι	ταῦτα. ~καὶ μὲν δὴ καὶ
[504]	τὸν δίκαιον λόγον καὶ ἔλαττον;	ἔστι	ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[520]	πείσεται· εἰ δὲ μή, οὔ.	ἔστι	ταῦτα οὕτως ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.
[454]	εἰσὶν καὶ οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν δύο
[451]	καὶ κυρουμένων· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ τῶν
[510]	ποτε δύναιτο φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε εἴ
[497]	καὶ ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τῶν
[478]	τὴν ἀρχὴν μηδὲ ~κτῆσις. ~(Πῶλος)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀθλιώτερος
[464]	(ἔχει δὲ οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή σοι,
[448]	ῥᾳδίως ἀποκρινῇ, ὦ Γοργία. ~(Γοργίας)	πάρεστι	τούτου πεῖραν, ὦ (Χαιρεφῶν) λαμβάνειν.
[503]	~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα τουτονὶ τὸν	νεωστὶ	τετελευτηκότα, οὗ καὶ σὺ ἀκήκοας;
[523]	δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι	νεωστὶ	τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος
[515]	πᾶν τοὐναντίον διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου.	ταυτὶ	γὰρ ἔγωγε ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι
[472]	δέ φημι ἀδύνατον. ἓν μὲν	τουτὶ	ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν δὲ δὴ
[457]	~(οἱ δὲ μεταστρέψαντες χρῶνται τῇ	ἰσχύϊ	καὶ τῇ τέχνῃ οὐκ ὀρθῶς.
[497]	(ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει δέ̓ τοὺς ἀγαθοὺς	οὐχὶ	~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ
[466]	ἄρτι οὕτω πως ἔλεγες· ἦ	οὐχὶ	ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες οὓς ἂν
[456]	εἰσελθὼν παρά τινα τῶν ~καμνόντων	οὐχὶ	ἐθέλοντα ἢ φάρμακον πιεῖν ἢ
[502]	τοὺς θεατάς. ἀλλὰ δὴ σκόπει·	~οὐχὶ	ἥ τε κιθαρῳδικὴ δοκεῖ σοι
[467]	ἔστιν τι τῶν ὄντων ὃ	οὐχὶ	ἤτοι ἀγαθόν γ' ἐστὶν ἢ
[474]	πρῶτον τὰ ~σώματα τὰ καλὰ	οὐχὶ	ἤτοι κατὰ τὴν χρείαν λέγεις
[461]	ἐπεὶ τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ	οὐχὶ	καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια
[503]	τῶν ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν, τί	οὐχὶ	καὶ ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας τίς
[461]	προσομολογῆσαι τὸν ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ	οὐχὶ	~καὶ τὰ δίκαια εἰδέναι καὶ
[496]	γε πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ	οὐχί;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[470]	σε ἐλέγξαι, ὦ Σώκρατες· ἀλλ'	οὐχὶ	κἂν παῖς σε ἐλέγξειεν ὅτι
[476]	~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν λέγειν ὡς	οὐχὶ	τά γε δίκαια πάντα καλά
[489]	αὖ αἰσχυνόμενος. νομίζουσιν, ἢ οὔ,	οἱ	πολλοὶ τὸ ἴσον ἔχειν ~ἀλλ'
[476]	ἄλλοι πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ,	~ἐμοὶ	δὲ σὺ ἐξαρκεῖς εἷς ὢν