Pages
[448]	ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ	ὁ	ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν ~τέχνης,
[469]	ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ	ὁ	ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε, καὶ ἧττον
[488]	μὲν εἶναι, μοχθηρότερον δέ· ἢ	ὁ	αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν τοῦ βελτίονος
[469]	ὦ Πῶλε, καὶ ἧττον ἢ	ὁ	δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς δῆτα,
[478]	καὶ ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ, ἢ	ὁ	μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων δέ; ~(Πῶλος)
[464]	καὶ ~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς ἢ	ὁ	ὀψοποιός, λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν τὸν
[483]	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευσεν ἢ	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ
[495]	δή μοι μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ	ὁ	λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι,
[452]	εἶ, ὦ ἄνθρωπε, καὶ τί	τὸ	σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν,
[503]	τούτων τοιοῦτος γέγονεν· φέρε γάρ,	~ὁ	ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ τὸ
[448]	~εἰ δέ γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν	ὁ	Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ
[448]	ἐπιστήμων ὢν τῆς τέχνης ἧσπερ	ὁ	ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί ἂν
[472]	Πῶλε, ὁ ἀδικῶν τε καὶ	ὁ	ἄδικος πάντως μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος
[472]	ἐὰν ἄρα μὴ τυγχάνῃ δίκης	ὁ	ἀδικῶν, κατὰ τὸν σὸν λόγον
[472]	τὴν ἐμὴν δόξαν, ὦ Πῶλε,	ὁ	ἀδικῶν τε καὶ ὁ ἄδικος
[481]	τι σοῦ λέγοντος ὁ ~δῆμος	ὁ	Ἀθηναίων μὴ φῇ οὕτως ἔχειν,
[526]	ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ	ὁ	Αἰακός ἑκάτερος τούτων ῥάβδον ἔχων
[507]	ὁ ἐναντίως ~ἔχων τῷ σώφρονι,	ὁ	ἀκόλαστος, ὃν σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ
[495]	~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης δέ γε ἡμῖν	ὁ	Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα. ἢ
[506]	ὥστε, ἂν τὶ φαίνηται ~λέγων	ὁ	ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι.
[485]	ἤδη δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες, οὗτος	ὁ	ἀνήρ. ὃ γὰρ νυνδὴ ἔλεγον,
[516]	μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ	ὁ	ἄνθρωπος ἓν τῶν ~ζῴων ἐστὶν
[524]	πράγματος ἔσχεν ἐν τῇ ψυχῇ	ὁ	ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ
[495]	δήπου ὑγιαίνει τε καὶ νοσεῖ	ὁ	ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας
[524]	αὑτοῦ ἥνπερ καὶ ὅτε ἔζη	ὁ	ἄνθρωπος, τό τε σῶμα τὴν
[478]	δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος δέ που	ὁ	ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος
[453]	ἐστὶν τὰ τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ	ὁ	ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ γε.
[518]	ἔλεγές μοι πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων	ὁ	ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος ὁ ~τὴν
[471]	~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα οὗτός ἐστιν	ὁ	Ἀρχέλαος κατὰ τὸν σὸν λόγον;
[521]	ὅτι ~λέγω ἐν τῷ δικαστηρίῳ.	ὁ	αὐτὸς δέ μοι ἥκει λόγος
[457]	οἱ μὴ χρώμενοι οἶμαι ὀρθῶς.	ὁ	αὐτὸς δὴ λόγος καὶ περὶ
[509]	λέγω καλῶς λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε	ὁ	αὐτὸς ~λόγος ἐστιν ἀεί, ὅτι
[476]	οὐκοῦν καὶ εἰ τέμνει τι,	ὁ	αὐτὸς λόγος; τέμνεται γάρ τι.
[460]	ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν (δέ γε	ὁ	αὐτὸς οὗτος φαίνεται, ὁ ῥητορικός,
[505]	δὲ ψυχήν, ὦ ἄριστε, οὐχ	ὁ	αὐτὸς τρόπος; ἕως μὲν ἂν
[481]	λέγεις, ἄλλο τι ἢ ἡμῶν	ὁ	βίος ἀνατετραμμένος ἂν εἴη τῶν
[492]	ὥς γε σὺ λέγεις δεινὸς	ὁ	βίος. οὐ γάρ τοι θαυμάζοιμ'
[521]	πολλάκις εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ με	ὁ	βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ καὶ
[482]	(βουλόμενος μαθεῖν, εἰ ~διδάξοι αὐτὸν	ὁ	(Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ φάναι
[457]	γὰρ ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν,	ὁ	~δ' ἐναντίως χρῆται. τὸν οὖν
[493]	μὲν οἴνου, ὁ δὲ μέλιτος,	ὁ	δὲ γάλακτος, καὶ ἄλλοι πολλοὶ
[508]	ἐστιν, ὡς ὁ σὸς λόγος.	ὁ	δὲ δὴ ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις
[460]	δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)	~ὁ	δὲ δίκαιος δίκαιά που πράττει.
[526]	ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι·	ὁ	δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα
[463]	ἀλλ' αὐτὸν λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος,	ὁ	δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ καλὸν
[493]	καὶ ~πλήρεις, ὁ μὲν οἴνου,	ὁ	δὲ μέλιτος, ὁ δὲ γάλακτος,
[459]	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~ὁ	δὲ μὴ ἰατρός γε δήπου
[526]	ἑκάτερος τούτων ῥάβδον ἔχων δικάζει	ὁ	δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος
[518]	θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ δὲ ὄψον,	ὁ	δὲ οἶνον. ἴσως ἂν οὖν
[476]	ὑπό γε τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης)	ὁ	δὲ ὀρθῶς κολάζων (δικαίως κολάζει;
[518]	ὁ μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων,	ὁ	δὲ ὄψον, ὁ δὲ οἶνον.
[476]	ἄρα ὁ μὲν ποιεῖ καλά,	ὁ	δὲ πάσχει, ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος)
[471]	μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους,	ὁ	δὲ τἀναντία λέγων ἕνα τινὰ
[452]	ἰατρόν, δοῦλον δὲ τὸν παιδοτρίβην·	ὁ	δὲ χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται
[481]	ἐκκλησίᾳ, ἐάν τι σοῦ λέγοντος	ὁ	~δῆμος ὁ Ἀθηναίων μὴ φῇ
[513]	οὐ πάνυ σοι πείθομαι. ~(Σωκράτης)	~ὁ	δήμου γὰρ ἔρως, ὦ Καλλίκλεις,
[473]	(οὐκ ἂν εἴη ἀθλιώτερος μέντοι	ὁ	διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας. τί τοῦτο,
[473]	~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα ἀδίκως οὔτε	ὁ	διδοὺς δίκην δυοῖν γὰρ ἀθλίοιν
[477]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ ἄρα πάσχει	ὁ	δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)
[477]	~(Σωκράτης) κακίας ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται	ὁ	δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[484]	ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος	ὁ	~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ
[490]	καὶ οὐ ῥήματι θηρεύω εἰ	ὁ	~εἷς τῶν μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης)
[521]	λέγεις, πονηρός τίς μ' ~ἔσται	ὁ	εἰσάγων οὐδεὶς γὰρ ἂν χρηστὸς
[506]	τις ἄρα ἐγγενόμενος ἐν ἑκάστῳ	ὁ	ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον
[472]	παρέχηται ἢ μηδένα. ~οὗτος δὲ	ὁ	ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν πρὸς
[475]	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν, ὦ Πῶλε,	ὁ	ἔλεγχος παρὰ τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος
[463]	μὲν εἶναι τέχνη, ~ὡς δὲ	ὁ	ἐμὸς λόγος, οὐκ ἔστιν τέχνη
[507]	ἄθλιον· οὗτος δ' ἂν εἴη	ὁ	ἐναντίως ~ἔχων τῷ σώφρονι, ὁ
[457]	του ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ φῇ	ὁ	~ἕτερος τὸν ἕτερον ὀρθῶς λέγειν
[485]	ὁ ~Ζῆθος πρὸς τὸν Ἀμφίονα	ὁ	Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην. καὶ γὰρ
[481]	διαφύγῃ καὶ μὴ δῷ δίκην	ὁ	ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε ~χρυσίον ᾖ>
[480]	~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ ἄλλον ἀδικῇ	ὁ	ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ
[478]	ναί. ~(Σωκράτης) κάκιστα ἄρα ζῇ	ὁ	ἔχων (ἀδικίαν) καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος.
[511]	δύο δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς	ὁ	ἔχων τὴν τέχνην καὶ ταῦτα
[523]	ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν	ὁ	Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ, ἔφη, παύσω
[523]	Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν	ὁ	Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ
[485]	κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι νῦν ὅπερ	ὁ	~Ζῆθος πρὸς τὸν Ἀμφίονα ὁ
[524]	λόγων τοιόνδε τι λογίζομαι συμβαίνειν.	ὁ	θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς ~ἐμοὶ
[478]	ἐν σώματι εἴτ' ἐν ψυχῇ,	ὁ	~ἰατρευόμενος καὶ ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ,
[459]	ἰατρός γε δήπου ἀνεπιστήμων ὧν	ὁ	ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον ὅτι.
[464]	τῶν χρηστῶν σιτίων καὶ ~(πονηρῶν,	ὁ	ἰατρὸς ἢ ὁ ὀψοποιός, λιμῷ
[452]	χρηματιστής, καὶ εἴποι πρῶτον μὲν	ὁ	~ἰατρὸς ὅτι ὦ Σώκρατες, ἐξαπατᾷ
[499]	ἀγαθῷ ἢ καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς	ὁ	κακός; οὐ ταῦτα συμβαίνει καὶ
[518]	συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν καὶ Σάραμβος	ὁ	κάπηλος, ὅτι οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν
[473]	οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε	ὁ	~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα ἀδίκως οὔτε
[476]	οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ὁ	κολαζόμενος δίκην διδοὺς δίκαια πάσχει;
[476]	ποιεῖ καλά, ὁ δὲ πάσχει,	ὁ	κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[491]	~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς περὶ τίνων	ὁ	κρείττων τε καὶ φρονιμώτερος πλέον
[512]	~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ	ὁ	λόγος. ἀλλὰ σὺ οὐδὲν ἧττον
[505]	αὐτὸς τοῦτο πάσχων περὶ οὗ	ὁ	λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ
[453]	εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο περὶ ὅτου	ὁ	λόγος ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ εἶναι
[472]	αὐτίκα πρῶτον, περὶ οὗ νῦν	ὁ	λόγος ἐστίν, σὺ ἡγῇ οἷόν
[472]	~πεπεράνθαι περὶ ὧν ἂν (ἡμῖν	ὁ	λόγος ᾖ· οἶμαι δὲ οὐδὲ
[474]	αὐτὸν πρὸς ὃν ἄν μοι	ὁ	λόγος ᾖ, τοὺς δὲ ~πολλοὺς
[508]	εἶεν· ἢ ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος	ὁ	λόγος (ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς οὐ
[501]	συγχωρῶ, ἵνα σοι καὶ περανθῇ	ὁ	λόγος καὶ Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι.
[505]	καὶ τὰ λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν	ὁ	λόγος κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς
[487]	~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε φῂς καὶ	ὁ	λόγος ὃν ὀλίγον πρότερον ἔλεγες
[511]	~οὐ νοῦν γε ἔχοντι, ὡς	ὁ	λόγος σημαίνει. ἢ οἴει δεῖν
[527]	καὶ ζῶν καὶ τελευτήσας, ὡς	~ὁ	λόγος σημαίνει. καὶ ἔασόν τινά
[471]	νῦν ἄλλο τι οὗτός ~ἐστιν	ὁ	λόγος, ᾧ με καὶ ἂν
[458]	περὶ ὧν τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν	ὁ	λόγος ὤν. εἰ μὲν οὖν
[527]	ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ	ὁ	λόγος, ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ
[526]	εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης	ὁ	Λυσιμάχου· οἱ δὲ πολλοί, ὦ
[460]	οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον,	ὁ	μεμαθηκὼς ~ἕκαστα τοιοῦτός ἐστιν οἷον
[518]	οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί,	ὁ	μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ
[482]	~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔμπληκτος·	ὁ	μὲν γὰρ Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε
[493]	μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις,	ὁ	μὲν οἴνου, ὁ δὲ μέλιτος,
[493]	πολλῶν πόνων καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα·	ὁ	μὲν οὖν ἕτερος πληρωσάμενος μήτ'
[476]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τούτων ἄρα	ὁ	μὲν ποιεῖ καλά, ὁ δὲ
[478]	ναί. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα	ὁ	μὴ ἔχων κακίαν ἐν ψυχῇ,
[478]	ἔχων δέ; ~(Πῶλος) φαίνεταί μοι	ὁ	μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ
[511]	ἢ οὐκ ~οἶσθα ὅτι οὗτος	ὁ	μιμούμενος τὸν μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον
[524]	ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης τούτου καὶ	ὁ	νεκρός. μαστιγίας ~αὖ εἴ τις
[524]	ζῶντος, τούτου καὶ ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ	ὁ	νεκρὸς μέγας, καὶ εἰ παχύς,
[472]	σοι, ~ἐὰν μὲν βούλῃ, Νικίας	ὁ	Νικηράτου καὶ οἱ ἀδελφοὶ μετ'
[482]	ἐστίν, ἥ τε φύσις καὶ	ὁ	νόμος· ~ἐὰν οὖν τις αἰσχύνηται
[489]	κατηγορεῖν λέγων ὅτι ἐναντίον ἐστὶν	ὁ	νόμος καὶ ἡ ~φύσις, ἃ
[478]	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος δ' ἦν	ὁ	νουθετούμενός τε καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ
[526]	χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς φησιν Ὀδυσσεὺς	ὁ	~Ὁμήρου ἰδεῖν αὐτὸν ~χρύσεον σκῆπτρον
[510]	παλαιοί τε καὶ σοφοὶ λέγουσιν,	ὁ	ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ
[459]	ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον ὅτι. ~(Σωκράτης)	~ὁ	οὐκ εἰδὼς ἄρα τοῦ εἰδότος
[452]	εἰ δ' αὖ μετὰ τοῦτον	ὁ	~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί τἄν,
[520]	τὴν χάριν, εἰ προοῖτο ~αὐτῷ	ὁ	παιδοτρίβης καὶ μὴ συνθέμενος αὐτῷ
[484]	ἐν ᾧ λέγει ὅτι ~νόμος	ὁ	πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν τε καὶ
[502]	γε πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; ἦ πρὸς
[523]	Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ	ὁ	Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ ~πατρὸς
[451]	γενέσθαι, τρίτον δέ, ὥς φησιν	ὁ	ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν
[485]	τὰς ~ἀγοράς, ἐν αἷς ἔφη	ὁ	ποιητὴς τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι,
[523]	τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ	ὁ	Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ
[493]	κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς ἔφη	ὁ	πρὸς ἐμὲ (λέγων, τὴν ψυχὴν
[460]	ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων, ἐὰν	ὁ	πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί τε
[526]	δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν	ὁ	Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα λάβῃ,
[524]	τῆς Ἀσίας (παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν,	~ὁ	Ῥαδάμανθυς ἐκείνους ἐπιστήσας θεᾶται ἑκάστου
[460]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται	ὁ	ῥητορικὸς ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) οὐ φαίνεταί
[456]	ὅτου οὐκ ἂν πιθανώτερον εἴποι	ὁ	ῥητορικὸς ἢ ἄλλος ὁστισοῦν τῶν
[456]	~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι	ὁ	ῥητορικὸς μᾶλλον ἢ ἄλλος ὁστισοῦν·
[455]	ἔθνους, ἄλλο ~τι ἢ τότε	ὁ	ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει; δῆλον γὰρ
[460]	γε ὁ αὐτὸς οὗτος φαίνεται,	ὁ	ῥητορικός, οὐκ ἄν ποτε ἀδικήσας.
[459]	~ἀγαθὸν καὶ κακὸν οὕτως ἔχων	ὁ	ῥητορικὸς ὡς περὶ τὸ ὑγιεινὸν
[459]	ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται	ὁ	~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ γὰρ ἔλεγον,
[504]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα βλέπων	ὁ	ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός τε
[455]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ' ἄρα διδασκαλικὸς	ὁ	ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων τε καὶ
[459]	ἄλλας ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως ἔχει	ὁ	ῥήτωρ καὶ ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ
[457]	μὲν γὰρ πρὸς ἅπαντάς ἐστιν	ὁ	ῥήτωρ καὶ περὶ παντὸς λέγειν,
[460]	ὡσαύτως δὲ οὕτως καὶ ἐὰν	ὁ	ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως χρῆται,
[461]	δὲ ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες ~ὅτι	ὁ	ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ κἂν ἀδίκως
[459]	οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος ἔσται, ὅταν	ὁ	ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ πιθανώτερος ᾖ.
[459]	μὲν ἐλαττοῦται ἢ μὴ ἐλαττοῦται	ὁ	ῥήτωρ τῶν ἄλλων διὰ τὸ
[472]	Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης	(ὁ	~Σκελλίου, οὗ αὖ ἐστιν ἐν
[507]	εὐδαίμων εἶναι. οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ	ὁ	σκοπὸς εἶναι πρὸς ὃν βλέποντα
[508]	πάντων δὴ αἴσχιστόν ἐστιν, ὡς	ὁ	σὸς λόγος. ὁ δὲ δὴ
[477]	ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι γε, ὡς	ὁ	~σὸς λόγος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[514]	φέρε πρὸς θεῶν, αὐτὸς δὲ	ὁ	(Σωκράτης) πῶς ἔχει τὸ σῶμα
[460]	κατὰ τοῦτον τὸν λόγον καὶ	ὁ	τὰ δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας)
[453]	Ζεῦξις, εἴ μοι εἶπες ὅτι	ὁ	τὰ ζῷα ~γράφων, ἆρ' οὐκ
[460]	μουσικός; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ὁ	τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ τἆλλα
[460]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	ὁ	τὰ μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας) ναί.
[453]	οὐκ ἂν δικαίως σε ἠρόμην	ὁ	τὰ ποῖα τῶν ζῴων γράφων
[460]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;	ὁ	τὰ τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ
[504]	ταῦτα βλέπων ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος,	ὁ	τεχνικός τε καὶ ἀγαθός, καὶ
[518]	Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος	ὁ	~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν
[482]	~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος τὰ δίκαια	ὁ	τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν, εἰ
[459]	~ῥητορικήν; εἰ δὲ μή, σὺ	ὁ	τῆς ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων μὲν
[452]	οἱ δημιουργοὶ τούτων ὧν ἐπῄνεσεν	ὁ	τὸ σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός τε
[521]	~σκόπει γάρ, τί ἂν ἀπολογοῖτο	ὁ	τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν τούτοις ληφθείς,
[468]	βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν ὅπως	ὁ	τοιοῦτος (μέγα δύναται ἐν τῇ
[507]	ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν εἴη	ὁ	τοιοῦτος οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ
[519]	ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται, ὡς	ὁ	τούτων ~λόγος. τὸ δὲ ὅλον
[527]	ὃς ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι οὗτος	ὁ	τρόπος ἄριστος τοῦ βίου, καὶ
[476]	εἰ σφόδρα τύπτει ἢ ταχὺ	ὁ	(τύπτων, οὕτω καὶ τὸ τυπτόμενον
[510]	οὗτος· καταφρονοῖ γὰρ ἂν αὐτοῦ	ὁ	~τύραννος καὶ οὐκ ἄν ποτε
[510]	εἴη, φοβοῖτο δήπου ἂν αὐτὸν	ὁ	τύραννος καὶ τούτῳ ἐξ ~ἅπαντος
[494]	καὶ τούτων ~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον,	ὁ	τῶν κιναίδων βίος, οὗτος οὐ
[510]	ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα (δύνασθαι, ὡς	ὁ	ὑμέτερος ~λόγος, ἐν τῇ πόλει
[452]	δὲ τὸν παιδοτρίβην εἴποι ἂν	ὁ	χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ καταφρονῶν
[512]	ὁποῖός τις ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι	ὁ	ψόγος ~γίγνεται καὶ μηχανοποιοῦ καὶ
[460]	εἴη ἡ ῥητορικὴ ~ἄδικον πρᾶγμα,	ὅ	γ' ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης τοὺς
[469]	δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ που	ὅ	γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός τε
[460]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται	ὅ	γε δίκαιος ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη.
[449]	γε, ὦ Σώκρατες, εἰ δὴ	ὅ	γε εὔχομαι εἶναι, ὡς ἔφη
[463]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι φράσαι	ὅ	γέ μοι φαίνεται εἶναι ἡ
[507]	ἀκόλαστος. ~πάνυ γε. ~καὶ μὴν	ὅ	γε σώφρων τὰ προσήκοντα πράττοι
[523]	~κακῶς οὖν αἱ δίκαι ἐκρίνοντο.	ὅ	τε οὖν Πλούτων καὶ οἱ
[469]	ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν τῇ πόλει,	ὃ	ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο,
[474]	χρείαν λέγεις καλὰ εἶναι, πρὸς	ὃ	ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ, πρὸς
[465]	ἐγὼ δὲ ~τέχνην οὐ καλῶ	ὃ	ἂν ᾖ ἄλογον πρᾶγμα· τούτων
[467]	δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι	ὃ	ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο
[503]	τάξιν τινὰ ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν	ὃ	~ἂν τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει τὸ
[476]	~συλλήβδην δὴ ὅρα εἰ ὁμολογεῖς,	ὃ	ἄρτι ἔλεγον, περὶ πάντων, οἷον
[508]	εἶναι καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων,	ὃ	αὖ Γοργίαν ἔφη πῶλος δι'
[520]	ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ τῷ πράγματι	ὃ	~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς πονηρόν ἐστιν
[467]	χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό ~ἐστιν	ὃ	βούλονται, ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς
[485]	ὦ ~Σώκρατες, οὗτος ὁ ἀνήρ.	ὃ	γὰρ νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ
[463]	ἐγένετο τί ποτε οὗτος ἡγεῖται	~ὃ	δ' ἐγὼ καλῶ τὴν ῥητορικήν,
[461]	~συνέβη ἐν τοῖς (λόγοις τοῦτο	ὃ>	δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν ἐπὶ
[483]	ἅπερ νοεῖ, ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν.	ὃ	δὴ καὶ σὺ τοῦτο τὸ
[523]	τίσεώς τε καὶ δίκης ~δεσμωτήριον,	ὃ	δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων
[453]	ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον	ὃ	διδάσκει πείθει ἢ οὔ; ~(Γοργίας)
[454]	ὕστερον τοιοῦτόν τί σε ἀνέρωμαι,	ὃ	δοκεῖ ~μὲν δῆλον (εἶναι, ἐγὼ
[463]	ἓν δὲ καὶ ἡ ὀψοποιική·	ὃ	δοκεῖ μὲν εἶναι τέχνη, ~ὡς
[493]	ὑπό τι ~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν	ὃ	ἐγὼ βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν
[462]	ποιῆσαι τέχνην ἐν τῷ συγγράμματι	(ὃ	ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί
[512]	δὲ βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν	ὃ	ἐγὼ λέγω, ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ'
[491]	κατὰ φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον,	ὃ	ἐγώ σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω,
[447]	τοῦ ἀνδρός, καὶ τί ~ἐστιν	ὃ	ἐπαγγέλλεταί τε καὶ διδάσκει· τὴν
[488]	μοι ἔνδειξαι τί ἔστιν τοῦτο	ὃ	ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ τίνα τρόπον
[503]	εἶδός τι αὐτῷ σχῇ τοῦτο	ὃ	ἐργάζεται. οἷον εἰ βούλει ἰδεῖν
[513]	σῶμα τυγχάνει ὂν εἴτε ψυχή,	ὃ	~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[465]	γὰρ (ἂν ἴσως ἀκολουθήσαις ὅτι	ὃ	κομμωτικὴ πρὸς ~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ
[464]	σοι, ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω	ὃ	λέγω. δυοῖν ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν
[465]	ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν.	ὃ	μὲν οὖν ἐγώ φημι τὴν
[504]	ἢ ποτὰ ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν,	ὃ	μὴ ὀνήσει αὐτὸ ἔσθ' ὅτι
[499]	ἔστιν δὲ δή, ὡς ἔοικεν,	ὃ	νῦν λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί τινές
[494]	ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν,	ὃ	νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, τὸ ὥσπερ
[495]	ἢ εἶναί τι τῶν ἡδέων	ὃ	οὐκ ἔστιν ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης) ~ἵνα
[467]	οὖν ἔστιν τι τῶν ὄντων	ὃ	οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν γ' ἐστὶν
[465]	σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν, καὶ ὅτι	ὃ	ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν, τοῦτο ῥητορικὴ
[464]	σώματι εἶναι καὶ ἐν ψυχῇ,	ὃ	ποιεῖ μὲν δοκεῖν εὖ ἔχειν
[467]	οὐ τοῦτό ~ἐστιν ὃ βούλονται,	ὃ	ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς γὰρ βούλεται
[521]	γε ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς	ὃ	πολλάκις εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ με
[467]	ἕνεκά του, οὐ τοῦτο ~βούλεται	ὃ	πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα
[467]	ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ'	ὃ	πράττουσιν; οἷον οἱ τὰ φάρμακα
[521]	~δικαστήριον περὶ (τούτων τινὸς κινδυνεύων,	ὃ	σὺ λέγεις, πονηρός τίς μ'
[522]	ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι, ὦ Καλλίκλεις,	ὃ	σὺ πολλάκις ὡμολόγησας· εἰ ~βεβοηθηκὼς
[476]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο πάσχον	ὃ	τὸ ποιοῦν ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον
[448]	παρεσκευάσθαι εἰς λόγους· ἀλλὰ γὰρ	ὃ	~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν) τι οὐ ποιεῖ.
[452]	ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί ἐστιν τοῦτο	ὃ	φῂς σὺ μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι
[462]	ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα	ὃ	φῂς σὺ ποιῆσαι τέχνην ἐν
[505]	~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ οὐκ ἂν	δύναιο	διελθεῖν τὸν λόγον, ἢ λέγων
[475]	κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης)	~δέξαιο	ἂν οὖν σὺ μᾶλλον τὸ
[468]	σύ, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἂν	δέξαιο	ἐξεῖναί σοι ποιεῖν ὅτι δοκεῖ
[469]	σὺ ἄρα τυραννεῖν οὐκ ἂν	δέξαιο;	~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ τυραννεῖν
[486]	ὅτι οὐκ ἂν ἔχοις ὅτι	(χρήσαιο	σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν καὶ
[486]	~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν βούλευμα	βουλεύσαιο.	~καίτοι, ὦ φίλε Σώκρατες καί
[518]	δ' ἄλλας πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν·	διὸ	δὴ καὶ ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς
[525]	οὐ γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ·	διὸ	καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ οἷς
[461]	~λόγους, ὅτι εἰ μὲν κέρδος	ἡγοῖο	εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ,
[469]	ἥκιστά γε. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα	βούλοιο	ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν;
[481]	ἴσως εἴποις ἂν αὐτῷ, εἰ	βούλοιο	τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι εἰ μή
[473]	τί τοῦτο, ὦ Πῶλε; γελᾷς;	ἄλλο	αὖ τοῦτο εἶδος ἐλέγχου ἐστίν,
[501]	τὴν ἡδονὴν ἡμῶν μόνον διώκειν,	ἄλλο	δ' οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε
[524]	ὤν, ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν	ἄλλο	ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς
[513]	πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς καὶ οὐδὲν	ἄλλο	ἢ κολακεία ~τυγχάνει οὖσα· ἦ
[501]	οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον αὐταῖς	ἄλλο	ἢ χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε βέλτιον
[462]	ἔμοιγε, εἰ μή τι σὺ	ἄλλο	λέγεις. ~(Πῶλος) τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης)
[488]	ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου; μή τι	ἄλλο	λέγεις τὸ ~δίκαιον εἶναι, ἢ
[513]	ἄχθονται, εἰ μή τι σὺ	ἄλλο	λέγεις, ὦ φίλη κεφαλή. λέγομέν
[526]	Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα λάβῃ,	ἄλλο	μὲν ~περὶ αὐτοῦ οὐκ οἶδεν
[501]	καὶ περὶ ψυχὴν καὶ περὶ	ἄλλο	ὅτου ἄν τις τὴν ἡδονὴν
[522]	τοῦτο, ὦ ~ἄνδρες δικασταί, οὔτε	ἄλλο	οὐδέν· ὥστε ἴσως, ὅτι ἂν
[458]	λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι	ἄλλο	πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς,
[458]	αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους τι καὶ	ἄλλο	πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν θορύβου,
[454]	οἴομαι μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες,	ἄλλο.	~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ οἴει· γνώσῃ
[454]	καὶ μάθησις ~καὶ πίστις, ἢ	ἄλλο	τι; ~(Γοργίας) οἴομαι μὲν ἔγωγε,
[459]	πιθανώτερος ᾖ. τοῦτο συμβαίνει ἢ	ἄλλο	τι; ~(Γοργίας) τοῦτο ἐνταῦθά γε
[496]	εἶεν· διψῶντα δὲ δὴ πίνειν	ἄλλο	τι ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι;
[481]	ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα ἃ λέγεις,	ἄλλο	τι ἢ ἡμῶν ὁ βίος
[502]	τὸν ῥυθμὸν καὶ τὸ ~μέτρον,	ἄλλο	τι ἢ λόγοι γίγνονται τὸ
[490]	μὲν ἰσχυρότερος, τῶν δὲ ἀσθενέστερος,	ἄλλο	τι ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν
[481]	μὲν ἄλλο τι, τοῖς δὲ	ἄλλο	τι ~(ἢ) τὸ αὐτό, ἀλλά
[455]	περὶ ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ ἔθνους,	ἄλλο	~τι ἢ τότε ὁ ῥητορικὸς
[489]	~τοῦτο ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ οἴει	ἄλλο	τι λέγειν τὸ κρείττους εἶναι
[470]	δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ καὶ τόδε·	ἄλλο	τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν ἄμεινον
[503]	βέλτιστον λέγων, ἃ ἂν λέγῃ	ἄλλο	τι οὐκ εἰκῇ ἐρεῖ, ἀλλ'
[467]	πλέουσιν. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἄλλο	τι οὖν οὕτω καὶ περὶ
[475]	~(Πῶλος) δῆλον δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης)	~ἄλλο	τι οὖν ὑπὸ μὲν τῶν
[495]	ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης)	ἄλλο	τι οὖν ὡς ἕτερον τὴν
[471]	δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ νῦν	ἄλλο	τι οὗτός ~ἐστιν ὁ λόγος,
[512]	ἀλλ' ὦ μακάριε, ὅρα μὴ	ἄλλο	τι τὸ γενναῖον καὶ τὸ
[481]	τοῖς ἀνθρώποις πάθος, τοῖς μὲν	ἄλλο	τι, τοῖς δὲ ἄλλο τι
[472]	μὲν ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα δέ.	ἄλλο	τι ὡς οὕτω σου νομίζοντος
[522]	ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ	ἐκεῖνό	γε ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι, ὦ
[465]	~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ, ὡς	ἐκεῖνο	ἐν σώματι. ἴσως μὲν οὖν
[467]	~κινδυνεύειν καὶ πράγματ' ἔχειν; ἀλλ'	ἐκεῖνο	οἶμαι οὗ ἕνεκα πλέουσιν, πλουτεῖν·
[467]	τοῦτο ~βούλεται ὃ πράττει, ἀλλ'	ἐκεῖνο	(οὗ ἕνεκα πράττει; ~(Πῶλος) ναί.
[467]	ὃ ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ	ἐκεῖνο	οὗ ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ' ὃ
[468]	ποιοῦμεν, μὴ ἐκεῖνα βούλεσθαι, (ἀλλ'	~ἐκεῖνο	οὗ ἕνεκα ταῦτα ποιοῦμεν; ~(Πῶλος)
[467]	τὸ φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἢ	ἐκεῖνο,	τὸ ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα πίνουσιν;
[500]	πάντα τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ	~ἐκεῖνο	τῶν ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν εἶ
[471]	καὶ ἴσως ἔστιν ὅστις ~Ἀθηναίων	ἀπὸ	σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ' ἂν ἄλλος
[453]	ποτὲ λέγεις τὴν πειθὼ τὴν	ἀπὸ	τῆς (ῥητορικῆς καὶ περὶ τίνων
[453]	~ἐγὼ ἐρῶ νῦν. ἐγὼ τὴν	ἀπὸ	τῆς ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις ποτ'
[509]	ὠφελίας ταύτας ἔχειν, τήν τε	ἀπὸ	~τοῦ μὴ ἀδικεῖν καὶ τὴν
[509]	~τοῦ μὴ ἀδικεῖν καὶ τὴν	ἀπὸ	τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα δύναμιν
[477]	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,	ἀπὸ	τούτων γε. ~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ τινι
[476]	ποιοῦντος; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;	ὑπό	γε τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ
[486]	μήτε ἑαυτὸν μήτε ἄλλον μηδένα,	ὑπὸ	δὲ (τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν
[464]	στοχασαμένη τέτραχα ἑαυτὴν διανείμασα, ~ὑποδῦσα	ὑπὸ	ἕκαστον τῶν μορίων, προσποιεῖται (εἶναι
[525]	τὸ ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ	~ὑπὸ	ἐξουσίας καὶ τρυφῆς καὶ ὕβρεως
[525]	~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν μεστὴν	ὑπὸ	(ἐπιορκιῶν καὶ ἀδικίας, ἃ ~ἑκάστη
[525]	~ὠφελούμενοί τε καὶ δίκην διδόντες	ὑπὸ	θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων οὗτοι
[472]	διδῷ δίκην καὶ τυγχάνῃ δίκης	ὑπὸ	θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος)
[469]	ἐγὼ ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν	ὑπὸ	μάλης ἐγχειρίδιον λέγοιμι πρὸς σὲ
[524]	οὐλὰς ἐν τῷ σώματι ἢ	ὑπὸ	μαστίγων ἢ ~ἄλλων τραυμάτων ζῶν,
[464]	ὥστε δοκεῖ πλείστου ἀξία εἶναι.	ὑπὸ	μὲν οὖν τὴν ἰατρικὴν ἡ
[475]	ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν	ὑπὸ	μὲν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων καὶ
[522]	ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος	ὑπὸ	μόνου, καὶ εἰ διὰ ταύτην
[521]	οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς εἰς δικαστήριον	ὑπὸ	πάνυ ἴσως μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου καὶ
[472]	γὰρ ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις	ὑπὸ	πολλῶν καὶ δοκούντων εἶναί τι.
[467]	πόλεσιν, ἐὰν μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ	ὑπὸ	Πώλου ὅτι ποιοῦσιν ἃ βούλονται;
[482]	ἔφη γάρ που Γοργίαν ἐρωτώμενον	ὑπὸ	σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται παρ' ~αὐτὸν
[499]	οὐκ ᾤμην γε ~κατ' ἀρχὰς	ὑπὸ	σοῦ ἑκόντος εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς
[458]	ἃ θαυμάζω ἐν τοῖς λεγομένοις	ὑπὸ	σοῦ· ἴσως γάρ τοι σοῦ
[491]	τι ἥκεις ἔχων· ἀνδρειότεροί τινες	ὑπὸ	σοῦ λέγονται οἱ κρείττους καὶ
[471]	ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ	ὑπὸ	σοῦ νῦν, ὡς σὺ οἴει,
[473]	ἔφην εἶναι ἐγώ, καὶ ἐξηλέγχθην	ὑπὸ	σοῦ. ~(Πῶλος) ναὶ μὰ Δία.
[482]	γὰρ αὖ τῆς ὁμολογίας ~αὐτὸς	ὑπὸ	σοῦ συμποδισθεὶς ἐν τοῖς λόγοις
[475]	μὲν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων καὶ	ὑπὸ	σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν τῷ
[465]	ἀλλ' ~αὐτὸ αὑτῷ, καὶ μὴ	ὑπὸ	ταύτης κατεθεωρεῖτο καὶ διεκρίνετο ἥ
[523]	δικαίως βεβιώκασιν· (οἱ οὖν δικασταὶ	ὑπό	τε τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα
[526]	~ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ Καλλίκλεις,	ὑπό	τε τούτων τῶν λόγων πέπεισμαι,
[493]	λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν ἐστιν	ὑπό	τι ~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν ὃ
[476]	ὦ Σώκρατες, πάσχειν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ὑπό	τινος ποιοῦντος; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ
[519]	δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν	ὑπὸ	τοῦ διδασκάλου, σχόντας δὲ δικαιοσύνην,
[480]	ἐὰν μόνον μὴ αὐτὸς ἀδικῆται	ὑπὸ	τοῦ ἐχθροῦ τοῦτο μὲν γὰρ
[492]	οὐκ ἂν ἄθλιοι γεγονότες ~(εἶεν	ὑπὸ	τοῦ καλοῦ τοῦ τῆς δικαιοσύνης
[476]	ἀνάγκη τι εἶναι καὶ πάσχον	ὑπὸ	τούτου τοῦ ~ποιοῦντος; ~(Πῶλος) ἔμοιγε
[473]	βούληται, ζηλωτὸς ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος	ὑπὸ	τῶν ~(πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων
[525]	τὴν ψυχήν, καὶ πάντα σκολιὰ	ὑπὸ	~ψεύδους καὶ ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν
[523]	ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι,	πρὸ	τῆς ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς
[505]	τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ	πρὸ	τοῦ δύο ἄνδρες ἔλεγον, εἷς
[511]	δικανικῇ, ἐὰν ~μὲν ἐξ Αἰγίνης	δεῦρο	σώσῃ, οἶμαι δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο,
[452]	ἄν· καὶ τί ἐστιν (τοῦτο	τὸ	ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι οὖν
[468]	(μεταξὺ δήπου τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης)	~τὸ	ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες καὶ βαδίζομεν
[506]	ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ	τὸ	ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ ἡδέος; ~τὸ
[512]	ἄλλο τι τὸ γενναῖον καὶ	τὸ	ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ τὸ σῴζειν
[499]	τέλος εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων	~τὸ	ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου ἕνεκα δεῖν
[480]	ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν ἰατρῷ,	τὸ	ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ
[500]	οὐ τέχνην, τῶν δὲ περὶ	τὸ	ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ
[506]	λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ καὶ	τὸ	ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό ἐστιν; οὐ
[495]	ἄθρει ~μὴ οὐ τοῦτο ᾖ	τὸ	ἀγαθόν, τὸ πάντως χαίρειν· ταῦτά
[511]	~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ	τὸ	ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν γε
[482]	ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι σοι συνεχώρησεν	τὸ	~ἀδικεῖν αἴσχιον εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι·
[509]	ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν κακὸν	τὸ	~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι.
[482]	ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον, ὡς οὐ	τὸ	ἀδικεῖν ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα δίκην
[474]	~τί δὲ δή; αἴσχιον πότερον	τὸ	ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου.
[474]	σοι, ὦ ~Πῶλε, κάκιον εἶναι,	τὸ	ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)
[475]	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον	τὸ	ἀδικεῖν κάκιον ἂν εἴη τοῦ
[527]	ὁ λόγος, ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν	τὸ	ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι,
[483]	κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ	τὸ	ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό
[469]	μέγιστον τῶν κακῶν τυγχάνει ὂν	τὸ	ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ γὰρ τοῦτο
[479]	μέγιστον κακὸν ἡ ἀδικία καὶ	τὸ	(ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)
[474]	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)	τὸ	ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ κάκιον,
[479]	ἄρα ἐστὶν τῶν κακῶν μεγέθει	τὸ	ἀδικεῖν· τὸ δὲ ἀδικοῦντα μὴ
[483]	τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν	τὸ	ἀδικεῖν, τὸ πλέον τῶν ἄλλων
[489]	τὸ ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον	τὸ	ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα
[475]	ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν
[475]	δὴ σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι
[473]	ἐγώ ~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι.
[474]	σὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους	τὸ	~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι
[489]	πλέον δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει
[508]	ἀληθῆ ~ἄρα ἦν, τὸ εἶναι	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον
[489]	νόμῳ ἄρα μόνον ἐστὶν αἴσχιον	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον
[475]	τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον εἶναι	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί.
[483]	τοῦτό γ' ἐστὶν τὸ πάθημα,	τὸ	ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ
[474]	αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν ἢ	τὸ	ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν.
[474]	ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)	τὸ	ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[527]	ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ	τὸ	ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ
[469]	ἦ γὰρ τοῦτο μέγιστον; οὐ	τὸ	ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά γε.
[483]	~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ καὶ κάκιον,	τὸ	ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ τὸ ἀδικεῖν.
[473]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ	τὸ	ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[474]	κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν ἢ	τὸ	ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε.
[509]	κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ	τὸ	ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν παρασκευασάμενος
[480]	ἀλλ' εἰς τὸ φανερὸν ἄγειν	τὸ	ἀδίκημα, ἵνα δῷ δίκην καὶ
[477]	ἐστιν τοῦ πένεσθαι καὶ κάμνειν	τὸ	ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ
[459]	~(τυγχάνει περὶ τὸ δίκαιον καὶ	τὸ	ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ
[476]	οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα,	τὸ	ἀδικοῦντα διδόναι δίκην ~ἆρα μέγιστον
[509]	μεγίστου ὄντος, εἰ οἷόν τε,	τὸ	~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι δίκην, τίνα
[493]	~ἐνδείκνυται ὡς τῶν ἐν Ἅιδου	τὸ	ἀιδὲς δὴ λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι
[475]	σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον καὶ	τὸ	αἴσχιον ἀντὶ τοῦ ἧττον; μὴ
[477]	Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ	τὸ	αἴσχιστον ἤτοι λύπην μεγίστην παρέχον
[459]	δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον καὶ	τὸ	αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν καὶ
[475]	ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὸ	αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε
[487]	τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε διὰ	τὸ	αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς
[493]	ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί,	τὸ	ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ οὐ στεγανόν,
[479]	τὴν δίκην φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε,	τὸ	ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ
[480]	~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον	τὸ	ἀλγεινόν, ἐὰν μέν γε πληγῶν
[462]	ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον ᾖ	τὸ	ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ Γοργίου
[522]	ἢ ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ, οὔτε	τὸ	ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως
[505]	φιλονίκως ἔχειν πρὸς τὸ εἰδέναι	τὸ	ἀληθὲς τί ἐστιν ~περὶ ὧν
[525]	ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ	τὸ	ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ
[497]	χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ	τὸ	ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον ~γίγνεται
[504]	εἶναι καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν	τὸ	(ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε καὶ
[494]	ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ	τὸ	ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ' ἄττα
[522]	(τὸν θάνατον. ~αὐτὸ μὲν γὰρ	τὸ	ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις μὴ
[480]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν ἄρα	τὸ	ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς ἀδικίας τῆς
[520]	ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους λαμβάνοι	(τὸ	ἀργύριον· οὐ γὰρ δὴ τῇ
[451]	~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν καὶ	τὸ	ἄρτιον ἡ λογιστική. καὶ εἴ
[451]	εἴποιμ' ἂν ὅτι τῶν περὶ	τὸ	ἄρτιόν τε καὶ περιττὸν (γνῶσις)
[454]	~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ	τὸ	(ἄρτιόν τε καὶ τὸ περιττὸν
[517]	ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα εἰς	τὸ	αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες
[481]	τοῖς δὲ ἄλλο τι ~(ἢ)	τὸ	αὐτό, ἀλλά τις ἡμῶν ἴδιόν
[451]	ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ ἔχει περὶ	τὸ	αὐτὸ γάρ ἐστιν, τό τε
[479]	γάρ που οὗτοι, ὦ ἄριστε,	τὸ	αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν
[506]	τὸ ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν	τὸ	~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς
[495]	νῦν λέγε πότερον φῂς εἶναι	τὸ	αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν, ἢ
[476]	τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα	~τὸ	αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[464]	μὲν δὴ ἀλλήλαις, ἅτε περὶ	τὸ	αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι τούτων, ἥ
[495]	λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι,	τὸ	αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις,
[483]	πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν καὶ	τὸ	~αὑτοῖς συμφέρον τούς τε νόμους
[481]	ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι οἷον	τὸ	αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς
[447]	~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον	τὸ	αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες. καὶ
[503]	ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς τὸ ἔργον	τὸ	~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός
[503]	ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς	τὸ	αὑτῶν ἔργον ἕκαστος οὐκ εἰκῇ
[508]	τὸ σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε	τὸ	βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν καὶ
[516]	~Μιλτιάδην δὲ τὸν Μαραθῶνι εἰς	τὸ	βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ
[513]	ὄντα τῇ πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ	τὸ	βέλτιον εἴτ' ἐπὶ τὸ χεῖρον,
[488]	ἕτερόν ἐστιν τὸ ~κρεῖττον καὶ	τὸ	βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης)
[489]	λέγω ὅτι ταὐτόν φημι εἶναι	τὸ	βέλτιον καὶ τὸ κρεῖττον; ἢ
[500]	~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ	τὸ	βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον, αἱ
[489]	λέγειν τὸ κρείττους εἶναι ἢ	τὸ	βελτίους; οὐ ~πάλαι σοι λέγω
[502]	ἐστίν; ~πότερόν σοι δοκοῦσιν πρὸς	τὸ	βέλτιστον ἀεὶ λέγειν οἱ ῥήτορες,
[502]	πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; ἦ πρὸς	τὸ	βέλτιστον βλέπων ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν;
[464]	τούτων οὐσῶν, καὶ ἀεὶ πρὸς	τὸ	~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν μὲν τὸ
[501]	ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον	τὸ	βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[503]	~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ	τὸ	βέλτιστον λέγων, ἃ ἂν λέγῃ
[513]	ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν δὲ ~πρὸς	τὸ	βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον.
[521]	οὓς λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς	τὸ	βέλτιστον, οὐ πρὸς ~(τὸ ἥδιστον,
[490]	ἐγὼ τὸ δίκαιον εἶναι φύσει,	τὸ	βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ
[484]	δὲ δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν	τὸ	βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν
[458]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν, ὦ Καλλίκλεις,	τό	γ' ἐμὸν οὐδὲν κωλύει, εἴπερ
[473]	δῆτα, ὦ Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον·	τὸ	γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος)
[484]	ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει οὕτω πως	τὸ	γὰρ ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι λέγει
[472]	κάλλιστον μὴ εἰδέναι τε αἴσχιστον·	τὸ	~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν ἢ
[477]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν που	τό	γε μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον
[496]	(λέγω. ~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ' οὖν	τό	γε πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ
[512]	μακάριε, ὅρα μὴ ἄλλο τι	τὸ	γενναῖον καὶ τὸ ἀγαθὸν ᾖ
[527]	ἀγαθὸν μετὰ τὸ εἶναι δίκαιον,	τὸ	γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην·
[449]	διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ μὲν ~ἐρωτῶν,	τὸ	δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος
[454]	πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ εἰδέναι,	~τὸ	δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ γε.
[485]	ἐντεῦθεν φεύγει καὶ λοιδορεῖ τοῦτο,	~τὸ	δ' ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ
[503]	ἂν εἴη ~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία,	τὸ	δ' ἕτερον καλόν, τὸ παρασκευάζειν
[475]	τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι,	τὸ	δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον.
[522]	ἀλόγιστός ~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν,	τὸ	δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ
[479]	τῶν κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν·	τὸ	δὲ ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην
[512]	βελτίων εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων.	τὸ	δὲ βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν
[479]	δίκην διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης)	τὸ	δέ γε μὴ διδόναι ἐμμονὴ
[451]	ὅτι ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν,	τὸ	δὲ ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον
[452]	σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν,	τὸ	δὲ ἔργον μού ἐστιν καλούς
[470]	οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης)	τὸ	δὲ ζημιοῦσθαι οὐ κακόν; ~(Πῶλος)
[493]	ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ.	τὸ	δὲ κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς
[449]	μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος,	τὸ	δὲ μῆκος τῶν λόγων τοῦτο,
[519]	ἀπόλλυνται, ὡς ὁ τούτων ~λόγος.	τὸ	δὲ ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης
[496]	δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	τὸ	δὲ πίνειν πλήρωσίς τε τῆς
[467]	ἐστιν, ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν,	τὸ	δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ
[512]	~λόγοις, λέγων καὶ παρακαλῶν ἐπὶ	τὸ	δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν
[486]	~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοιούτων εἰς	τὸ	δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν
[476]	μετὰ τοῦτο ~δὲ περὶ οὗ	τὸ	δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα
[499]	εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο δέχεσθαι	τὸ	διδόμενον παρὰ σοῦ. ἔστιν δὲ
[476]	ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ τῇδε·	τὸ	διδόναι δίκην καὶ τὸ κολάζεσθαι
[527]	τῇ ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ	τὸ	δίκαιον ἀεί, καὶ τῇ ἄλλῃ
[518]	δὲ γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ	τὸ	δίκαιον δεσποίνας εἶναι τούτων. ταὐτὰ
[471]	Περδίκκου ἀδελφοῦ, καὶ κατὰ μὲν	τὸ	~δίκαιον δοῦλος ἦν Ἀλκέτου, καὶ
[484]	τοῦτό ἐστιν τὸ καλὸν καὶ	τὸ	δίκαιον. ἐὰν δέ γε οἶμαι
[488]	φαυλοτέρου; μή τι ἄλλο λέγεις	τὸ	~δίκαιον εἶναι, ἢ ὀρθῶς μέμνημαι;
[490]	λέγω. τοῦτο γὰρ οἶμαι ἐγὼ	τὸ	δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ βελτίω
[488]	δέ μοι ἐπανάλαβε πῶς φῂς	τὸ	δίκαιον ἔχειν καὶ σὺ καὶ
[459]	πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει περὶ	τὸ	δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον καὶ
[483]	καὶ τοῖς γένεσιν, ὅτι ~οὕτω	τὸ	δίκαιον κέκριται, τὸν κρείττω τοῦ
[471]	οὗ ἡ ~ἀρχὴ ἐγίγνετο κατὰ	τὸ	δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι
[455]	πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ	τὸ	δίκαιόν τε καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας)
[491]	(προσήκει τῶν πόλεων ἄρχειν, καὶ	τὸ	δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον ἔχειν
[486]	ἔχων ὅτι εἴποις, καὶ εἰς	τὸ	δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ
[478]	ὁ μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὸ	δίκην διδόναι μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ
[476]	ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ ὁμολογουμένων,	τὸ	δίκην διδόναι πότερον πάσχειν τί
[479]	γε ἐφάνη τούτου τοῦ κακοῦ	τὸ	δίκην διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης)
[496]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	τὸ	διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[527]	~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον οὐ	τὸ	δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ
[466]	ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ	τὸ	δύνασθαί γε λέγεις ἀγαθόν τι
[462]	λέγειν, μὴ οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν	τὸ	ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ, ~εἰ
[481]	ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ	τὸ	ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω δ' ἐννοήσας
[490]	τε αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς	τὸ	ἑαυτοῦ σῶμα οὐ πλεονεκτητέον, εἰ
[469]	εἰ οὖν ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι	~τὸ	ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν
[482]	αὐτὸν καὶ φάναι διδάξειν διὰ	τὸ	ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν
[454]	τοῦ εἰδέναι ἢ ἐξ ἧς	~τὸ	εἰδέναι; ~(Γοργίας) δῆλον δήπου, ὦ
[518]	χρῆσθαι τοῖς τούτων ἔργοις διὰ	τὸ	εἰδέναι ὅτι χρηστὸν καὶ πονηρὸν
[505]	πάντας ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν πρὸς	τὸ	εἰδέναι τὸ ἀληθὲς τί ἐστιν
[520]	τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ, ὡς	τὸ	εἰκός, μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ
[527]	καὶ τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ	τὸ	εἶναι δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι καὶ
[527]	τὸ δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ	τὸ	εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ·
[508]	ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα ἦν,	τὸ	εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι
[505]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	τὸ	εἴργειν ἐστὶν ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ
[513]	ἔφαμεν εἶναι τὰς παρασκευὰς ἐπὶ	τὸ	ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ σῶμα καὶ
[461]	εἰ μὲν κέρδος ἡγοῖο εἶναι	τὸ	ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον εἴη
[508]	τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ σῶμα	τὸ	ἐμὸν οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ
[497]	καὶ πρόιθί γε ἔτι εἰς	τὸ	ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα
[459]	ἔν γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὸ	ἐν ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν, ἐν
[468]	βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον εἶναι, ~καὶ	τὸ	ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ
[512]	εἱμαρμένην οὐδ' ἂν ~εἷς ἐκφύγοι,	τὸ	ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον τίν' ἂν
[502]	ᾧ ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν αὐτῆς	τὸ	ἐπιχείρημα καὶ ἡ σπουδή, ὡς
[454]	τοίνυν οὐ μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο	τὸ	ἔργον, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι, δικαίως
[503]	οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς	τὸ	ἔργον τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως
[449]	ψεύσῃ, ἀλλὰ ἐθέλησον κατὰ ~βραχὺ	τὸ	ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν,
[461]	μακρὰ λέγοντος καὶ μὴ ἐθέλοντος	τὸ	ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ ἂν
[448]	τί μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~τὸ	ἐρωτώμενον οὐ πάνυ μοι φαίνεται
[473]	~ἐπιδὼν παῖδάς τε καὶ γυναῖκα	τὸ	ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ, οὗτος
[508]	ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως, ἐάντε,	τὸ	ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι
[475]	ὅταν δὲ δὴ δυοῖν αἰσχροῖν	τὸ	(ἕτερον αἴσχιον ᾖ, ἤτοι λύπῃ
[503]	ὃ ~ἂν τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει	τὸ	ἕτερον τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε
[492]	λέγων ~τίς δ' οἶδεν, εἰ	τὸ	ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ
[512]	σῴζεσθαι. μὴ γὰρ τοῦτο μέν,	τὸ	ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν γε
[494]	λυπούμενον. ἀλλ' ἐν τούτῳ ἐστὶν	τὸ	~ἡδέως ζῆν, ἐν τῷ ὡς
[502]	ἢ ~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ πρὸς	τὸ	ἥδιστον; ἠνία γὰρ ᾄδων τοὺς
[521]	πρὸς τὸ βέλτιστον, οὐ πρὸς	~(τὸ	ἥδιστον, καὶ οὐκ ἐθέλων ποιεῖν
[506]	τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ ἡδέος;	~τὸ	ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ
[506]	καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ	τὸ	ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον,
[506]	ἐμοῦ ἀναλαβόντος τὸν λόγον. ἆρα	τὸ	ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν τὸ
[500]	δέ τι ἡδύ, ἕτερον δὲ	τὸ	ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ
[497]	ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον ~γίγνεται	τὸ	ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης) οὐκ
[478]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν	τὸ	ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν, καὶ χαίρουσιν
[489]	νομίζουσιν, ἢ οὔ, οἱ πολλοὶ	τὸ	ἴσον ἔχειν ~ἀλλ' οὐ τὸ
[489]	ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον	~τὸ	ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ καὶ φύσει·
[488]	αὖ σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον εἶναι	τὸ	ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον τὸ
[483]	ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι αὐτοὶ ἂν	τὸ	ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες. διὰ
[484]	καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς	τὸ	ἴσον χρὴ ἔχειν καὶ τοῦτό
[488]	ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ κρεῖττον καὶ	τὸ	ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον ταὐτὸν ὄν,
[488]	~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον καὶ	τὸ	ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ σοι
[479]	μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς	τὸ	κάεσθαι καὶ τὸ τέμνεσθαι, ὅτι
[475]	~δέξαιο ἂν οὖν σὺ μᾶλλον	τὸ	κάκιον καὶ τὸ αἴσχιον ἀντὶ
[496]	εἴη τό τε ἀγαθὸν καὶ	τὸ	κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ εὖ
[472]	αὖ ἐστιν ἐν Πυθίου τοῦτο	τὸ	καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν δὲ βούλῃ,
[459]	ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ	τὸ	καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν καὶ κακὸν
[484]	χρὴ ἔχειν καὶ τοῦτό ἐστιν	τὸ	καλὸν καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν
[475]	ἡδονῇ τε καὶ ἀγαθῷ ὁριζόμενος	τὸ	~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν
[476]	κάει ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι	τὸ	καόμενον ὡς ἂν τὸ κᾶον
[476]	κάεσθαι τὸ καόμενον ὡς ἂν	τὸ	κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[483]	τε καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου	τὸ	κατὰ νόμον ~αἴσχιον λέγοντος, σὺ
[488]	ἔχειν καὶ σὺ καὶ Πίνδαρος	τὸ	κατὰ ~φύσιν; ἄγειν βίᾳ τὸν
[491]	~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν	τὸ	κατὰ φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον,
[492]	τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,	~τὸ	κατθανεῖν δὲ ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς
[453]	ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ τοῦτο	τὸ	~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή,
[453]	ἡ πραγματεία αὐτῆς ἅπασα καὶ	τὸ	κεφάλαιον εἰς τοῦτο τελευτᾷ· ἢ
[463]	ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ	τὸ	κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι δοκεῖ
[505]	ἐπιθυμεῖ κολάζειν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~τὸ	κολάζεσθαι ἄρα τῇ ψυχῇ ἄμεινόν
[476]	τῇδε· τὸ διδόναι δίκην καὶ	τὸ	κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ
[489]	φημι εἶναι τὸ βέλτιον καὶ	τὸ	κρεῖττον; ἢ οἴει με λέγειν,
[489]	τοπάζω τοιοῦτόν τί σε λέγειν	τὸ	~κρεῖττον, καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς
[488]	διόρισον, ταὐτὸν ἢ ἕτερόν ἐστιν	τὸ	~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον καὶ
[488]	κρείττους εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς	τὸ	κρεῖττον καὶ τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ
[489]	γὰρ οἴει ἄλλο τι λέγειν	τὸ	κρείττους εἶναι ἢ τὸ βελτίους;
[450]	παράπαν ~πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ	τὸ	(κῦρος αὐταῖς διὰ λόγων ἐστίν.
[450]	εἶπες, ὅτι ἡ διὰ λόγου	τὸ	κῦρος ἔχουσα ῥητορική ἐστιν, καὶ
[451]	ἡ περὶ τί ἐν λόγοις	τὸ	κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ
[451]	ὅτι τῶν διὰ λόγου τις	τὸ	κῦρος ἐχουσῶν. καὶ εἴ με
[514]	καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν ~τέχνην,	τὸ	λεγόμενον δὴ τοῦτο ἐν τῷ
[447]	οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ,	τὸ	λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν καὶ
[502]	ἄλλο τι ἢ λόγοι γίγνονται	τὸ	λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[458]	ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ	τὸ	λοιπόν, ὦ Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ
[468]	τῇ πόλει ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ	τὸ	~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν τι κατὰ
[470]	καὶ τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν	τὸ	μέγα δύνασθαι· εἰ δὲ μή,
[466]	τὸν οὐ σύ γε, ἐπεὶ	τὸ	μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν εἶναι
[470]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ θαυμάσιε,	(τὸ	μέγα δύνασθαι) πάλιν αὖ σοι
[466]	εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν	τὸ	μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς
[469]	~ἀλλ' οὐκ ἄρα τοῦτ' ἔστιν	τὸ	μέγα δύνασθαι, τὸ ποιεῖν ἃ
[456]	δαιμονία γάρ τις ἔμοιγε καταφαίνεται	τὸ	μέγεθος οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ
[452]	ἐστιν ἡ τούτου τέχνη περὶ	~τὸ	μέγιστον ἀγαθὸν τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ'
[511]	γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὸ	μέγιστον αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ
[475]	ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες	τὸ	μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ
[496]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις	τὸ	μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν;
[449]	Γοργία, ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι	τὸ	μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος,
[503]	γὰρ καὶ τοῦτό ἐστι διπλοῦν,	τὸ	μὲν ἕτερόν που τούτου κολακεία
[510]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ	τὸ	μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα
[484]	τῶν χειρόνων τε καὶ ἡττόνων.	~τὸ	μὲν οὖν ἀληθὲς οὕτως ἔχει,
[520]	~Πῶλον· σὺ δὲ δι' ἄγνοιαν	(τὸ	μὲν πάγκαλόν τι οἴει εἶναι,
[454]	οὖν δύο εἴδη θῶμεν πειθοῦς,	τὸ	μὲν πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ
[515]	καὶ ἐγὼ καὶ σύ, ὅτι	τὸ	μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ
[493]	ὡς νῦν ἡμεῖς τέθναμεν καὶ	τὸ	μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα,
[496]	τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε·	τὸ	μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω.
[452]	ἂν ἡμεῖς. δῆλον οὖν ὅτι	~τὸ	μετὰ τοῦτο ἔροιτ' ἄν· καὶ
[462]	ὅτι φημὶ (αὐτὴν εἶναι, ὥστε	τὸ	μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ οὐ
[502]	μέλος καὶ τὸν ῥυθμὸν καὶ	τὸ	~μέτρον, ἄλλο τι ἢ λόγοι
[510]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ	τὸ	μὴ ἀδικεῖν; ἢ πολλοῦ δεῖ,
[474]	τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ	τὸ	μὴ διδόναι δίκην τοῦ διδόναι.
[476]	ὡς σὺ ᾤου, ἢ μεῖζον	τὸ	μὴ διδόναι, ὡς αὖ ἐγὼ
[487]	μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ	τὸ	μὴ κήδεσθαί μου ὥσπερ σύ·
[487]	οἷοί τέ εἰσιν ~βασανίζειν διὰ	τὸ	μὴ σοφοὶ εἶναι ὥσπερ σύ·
[508]	τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν βούληται,	~τὸ	νεανικὸν δὴ τοῦτο τὸ τοῦ
[480]	ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν	τὸ	νόσημα τῆς ἀδικίας ὕπουλον τὴν
[514]	ἢ ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ τοῦτο	τὸ	οἰκοδόμημα καλὸν ἢ αἰσχρόν ἐστιν·
[510]	ἡ ~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ ἐπὶ	τὸ	οἵῳ τε εἶναι ὡς πλεῖστα
[508]	καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιότητα, καὶ	τὸ	ὅλον τοῦτο διὰ ~ταῦτα κόσμον
[504]	~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ	τὸ	ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί δὲ οὐκ
[485]	αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι	τὸ	ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας
[459]	ὁ ῥήτωρ τῶν ἄλλων διὰ	τὸ	οὕτως ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν
[483]	(γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό γ' ἐστὶν	τὸ	πάθημα, τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου
[451]	καὶ αὕτη ἐστὶν τῶν λόγῳ	τὸ	πᾶν κυρουμένων· καὶ εἰ ἐπανέροιτο·
[495]	οὐ τοῦτο ᾖ τὸ ἀγαθόν,	τὸ	πάντως χαίρειν· ταῦτά τε γὰρ
[459]	ἀγαθὸν εἶναι οὐκ ὄντα; ἢ	τὸ	παράπαν ~οὐχ οἷός τε ἔσῃ
[450]	αἱ δὲ πολλαὶ πλείους, καὶ	τὸ	παράπαν ~πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ
[503]	δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον καλόν,	τὸ	παρασκευάζειν ὅπως ὡς βέλτισται ~ἔσονται
[499]	μοι κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον	τὸ	παρὸν εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο
[476]	ἂν ποιῇ τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον	τὸ	πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ' ὁμολογῶ.
[452]	οὖν δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας)	~τὸ	πείθειν ἔγωγ' οἷόν τ' εἶναι
[496]	δὴ ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα.	τὸ	πεινῆν ἔλεγες πότερον ἡδὺ ἢ
[496]	ἢ ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ λέγω	τὸ	πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ
[451]	ἐστιν, τό τε ἄρτιον καὶ	~τὸ	περιττόν διαφέρει δὲ τοσοῦτον, ὅτι
[451]	ἄλληλα πῶς ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ	τὸ	περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον ἡ
[454]	περὶ τὸ (ἄρτιόν τε καὶ	τὸ	περιττὸν ὅσον ἐστίν· καὶ ~τὰς
[493]	Ἰταλικός, παράγων τῷ ὀνόματι διὰ	τὸ	πιθανόν τε καὶ πειστικὸν ὠνόμασε
[496]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ	τὸ	πίνειν χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα.
[454]	ὦ Σώκρατες, ὅτι ἐξ ἧς	τὸ	πιστεύειν. ~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ ἄρα,
[484]	καὶ ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων	τὸ	πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ μέρος, ~ἵν'
[489]	τὸ ἴσον ἔχειν ~ἀλλ' οὐ	τὸ	πλέον δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον
[483]	τοῦτο ἄδικον καὶ αἰσχρὸν λέγεται,	τὸ	πλέον ζητεῖν ἔχειν τῶν ~πολλῶν,
[483]	καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ ἀδικεῖν,	τὸ	πλέον τῶν ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν·
[483]	λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον	τὸ	πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ
[451]	φησιν ὁ ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ,	τὸ	~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ·
[469]	τοῦτ' ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι,	τὸ	ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἢ
[476]	ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον οἷον ποιεῖ	τὸ	ποιοῦν; λέγω δὲ ~τὸ τοιόνδε·
[476]	~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο πάσχον ὃ	τὸ	ποιοῦν ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον οἷον
[476]	περὶ πάντων, οἷον ἂν ποιῇ	τὸ	~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ πάσχον πάσχειν.
[450]	τῶν τεχνῶν τῶν μὲν ἐργασία	τὸ	πολύ ἐστιν καὶ λόγου βραχέος
[451]	τούτων τις τῶν τεχνῶν τῶν	τὸ	πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ
[512]	ὦ ~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων	(τὸ	πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς τοῖς
[450]	τούτους, οἳ τυγχάνουσιν ὄντες περὶ	τὸ	πρᾶγμα οὗ ἑκάστη ἐστὶν ἡ
[457]	μή με ὑπολάβῃς οὐ πρὸς	τὸ	πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ ~καταφανὲς
[457]	λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ ζητοῦντας	τὸ	προκείμενον ἐν ~τῷ λόγῳ· καὶ
[457]	ἀκόλουθα ~λέγειν οὐδὲ σύμφωνα οἷς	τὸ	πρῶτον ἔλεγες περὶ τῆς ῥητορικῆς·
[461]	ὦ Πῶλε, ἢν καθέρξῃς, ᾗ	τὸ	πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί
[520]	εὖ ποιεῖν, ὥστε καλὸν δοκεῖ	τὸ	σημεῖον εἶναι, εἰ εὖ ποιήσας
[451]	τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο	τὸ	~σκολιόν, ἐν ᾧ καταριθμοῦνται ᾄδοντες
[452]	δημιουργοὶ τούτων ὧν ἐπῄνεσεν ὁ	τὸ	σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός τε καὶ
[455]	καὶ ἐμὲ νῦν ~νόμισον καὶ	τὸ	σὸν σπεύδειν· ἴσως γὰρ καὶ
[483]	ὃ δὴ καὶ σὺ τοῦτο	τὸ	σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν τοῖς
[496]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν	τὸ	συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον χαίρειν λέγεις
[512]	ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή,	τὸ	~σῴζειν αὑτὸν καὶ τὰ ἑαυτοῦ
[512]	καὶ τὸ ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ	τὸ	σῴζειν τε καὶ σῴζεσθαι. μὴ
[479]	μὴ διδόναι δίκην τῶν περὶ	~τὸ	σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς μηδὲ
[499]	τὰς τοιάσδε λέγεις, οἷον κατὰ	τὸ	σῶμα ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν
[465]	καὶ ἡ ~ἰατρική, ἀλλ' αὐτὸ	τὸ	σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς χάρισι
[524]	~ἄλλων τραυμάτων ζῶν, καὶ τεθνεῶτος	τὸ	σῶμα ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα ἔχον·
[524]	δὲ λόγῳ, οἷος εἶναι παρεσκεύαστο	τὸ	σῶμα ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα ~καὶ
[517]	(ἡ πραγματεία ἔστιν καὶ περὶ	τὸ	σῶμα καὶ περὶ τὴν ψυχήν,
[456]	εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ ἔχων	τὸ	σῶμα καὶ πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα
[504]	~τε καὶ ἰατροί, κοσμοῦσί που	τὸ	σῶμα καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω
[464]	ποιεῖ μὲν δοκεῖν εὖ ἔχειν	τὸ	~σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, (ἔχει
[514]	δι' ἡμᾶς ~μηδένα (βελτίω γεγονότα	τὸ	σῶμα, μήτε τῶν ξένων μήτε
[504]	οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ περὶ	τὸ	σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε καὶ ἰατροί,
[523]	ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ ὅλον	τὸ	σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ αὐτοῖς
[514]	δὲ ὁ (Σωκράτης) πῶς ἔχει	τὸ	σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν; ἢ ἤδη
[512]	μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ	τὸ	σῶμα συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη, οὗτος
[508]	οὐδέ γε τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε	τὸ	σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε τὸ
[464]	τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν μὲν	τὸ	σῶμα, τῶν δὲ τὴν ψυχήν,
[524]	~οἷον εἴ τινος μέγα ἦν	τὸ	σῶμα φύσει ἢ τροφῇ ἢ
[503]	πρότερον σὺ ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής,	τὸ	τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς
[496]	ταῦτά γε οὐκ ἂν εἴη	τό	τε ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν.
[451]	περὶ τὸ αὐτὸ γάρ ἐστιν,	τό	τε ἄρτιον καὶ ~τὸ περιττόν
[502]	τις περιέλοι τῆς ποιήσεως πάσης	τό	τε μέλος καὶ τὸν ῥυθμὸν
[524]	καὶ ὅτε ἔζη ὁ ἄνθρωπος,	τό	τε σῶμα τὴν ~φύσιν τὴν
[479]	ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ κάεσθαι καὶ	τὸ	τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν. ἢ οὐ
[508]	ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ γε	τὸ	~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ σῶμα τὸ
[476]	ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται	τὸ	~τεμνόμενον οἷον τὸ τέμνον τέμνει;
[476]	(τμῆμα τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον οἷον	τὸ	τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[452]	ἰατρός. τί οὖν λέγεις; ἦ	τὸ	τῆς σῆς τέχνης ~ἔργον μέγιστόν
[450]	~δέονται, ἔνιαι δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ	τὸ	τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν καὶ
[523]	δὲ ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς	τὸ	τῆς τίσεώς τε καὶ δίκης
[484]	ὁ ~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν	τὸ	τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ
[476]	εἰ μέγα γε ἢ βαθὺ	τὸ	τμῆμα ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα
[476]	ποιεῖ τὸ ποιοῦν; λέγω δὲ	~τὸ	τοιόνδε· εἴ τις τύπτει, ἀνάγκη
[494]	οὐδὲ λίθου. καί μοι λέγε·	τὸ	~τοιόνδε λέγεις οἷον πεινῆν καὶ
[453]	καὶ ἄλλαι τέχναι; λέγω δὲ	τὸ	τοιόνδε· ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα,
[457]	λόγων καὶ καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς	τὸ	τοιόνδε, ὅτι οὐ ῥᾳδίως δύνανται
[501]	τε εἶναι, καὶ ἔγωγέ φημι	τὸ	τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι καὶ περὶ
[464]	τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~τὸ	τοιοῦτον λέγω καὶ ἐν σώματι
[502]	χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	τὸ	τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ
[465]	καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν φημι (εἶναι	τὸ	τοιοῦτον, ὦ Πῶλε τοῦτο γὰρ
[465]	ταῖς χάρισι ταῖς πρὸς αὑτό,	τὸ	~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ ἦν,
[505]	~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι	τὸ	τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ πρὸ
[484]	λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ	τὸ	τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ ἐστιν
[508]	βούληται, ~τὸ νεανικὸν δὴ τοῦτο	τὸ	τοῦ σοῦ λόγου, ἐπὶ κόρρης,
[458]	διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν χρὴ καὶ	τὸ	τούτων, μή τινας αὐτῶν κατέχομεν
[508]	ἐμὸν οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ	τὸ	τύπτειν καὶ ~ἐμὲ καὶ τὰ
[508]	λέγεσθαι· οὔ φημι, ὦ ~Καλλίκλεις,	τὸ	τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον
[476]	ταχὺ ὁ (τύπτων, οὕτω καὶ	τὸ	τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[476]	τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον ἂν	τὸ	τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[469]	ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ	τὸ	τυραννεῖν γε λέγεις ὅπερ ἐγώ.
[475]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	τὸ	τῶν μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος)
[458]	ἴσως ~μέντοι χρῆν ἐννοεῖν καὶ	τὸ	τῶν παρόντων. πάλαι γάρ τοι,
[513]	λέγειν, ὦ Σώκρατες, πέπονθα δὲ	τὸ	τῶν ~πολλῶν πάθος· οὐ πάνυ
[467]	φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο,	τὸ	ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος)
[467]	ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι	τὸ	(ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οἱ
[459]	ἔχων ὁ ῥητορικὸς ὡς περὶ	τὸ	ὑγιεινὸν καὶ περὶ τὰ ἄλλα
[522]	ταῦτα ἐγὼ λέγω, καὶ πράττω	τὸ	ὑμέτερον δὴ τοῦτο, ὦ ~ἄνδρες
[480]	~καὶ μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς	τὸ	φανερὸν ἄγειν τὸ ἀδίκημα, ἵνα
[467]	τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν	τὸ	φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο,
[488]	πόλεις ἐπὶ τὰς σμικρὰς κατὰ	τὸ	φύσει δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι κρείττους
[497]	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα	τὸ	χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ
[462]	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς	τὸ	χαρίζεσθαι, σμικρόν τί μοι χαρίσασθαι;
[502]	τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται καὶ	~τὸ	χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[502]	λόγους, ἢ ~καὶ οὗτοι πρὸς	τὸ	χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις ὡρμημένοι, καὶ
[500]	ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ βέλτιον καὶ	τὸ	χεῖρον, αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι
[513]	ἐπὶ τὸ βέλτιον εἴτ' ἐπὶ	τὸ	χεῖρον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ
[485]	ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ὦ ~Σώκρατες,	τὸ	χρῆμα γίγνεται, καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον
[494]	ἔστιν, ὃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,	τὸ	ὥσπερ λίθον ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ,
[479]	ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ	τὸ	ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν
[470]	μὲν ~πράττοντι ἃ δοκεῖ ἕπηται	τὸ	ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν τε εἶναι,
[448]	Γοργίαν· ὥσπερ τὰ ἔμπροσθέν σοι	ὑπετείνατο	Χαιρεφῶν ~καὶ αὐτῷ καλῶς (καὶ
[447]	εἰ ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων δημιουργός,	ἀπεκρίνατο	ἂν δήπου σοι ~ὅτι σκυτοτόμος·
[511]	δεῦρο σώσῃ, οἶμαι δύ' ὀβολοὺς	ἐπράξατο,	ἐὰν δὲ ἐξ Αἰγύπτου ἢ
[511]	εἰς ~τὸν λιμένα δύο δραχμὰς	ἐπράξατο,	καὶ αὐτὸς ὁ ἔχων τὴν
[447]	καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν ὀλίγον πρότερον	~ἐπεδείξατο.	~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι, ὦ Καλλίκλεις,
[503]	Ἀθηναῖοι βελτίους ~γεγονέναι, ἐπειδὴ ἐκεῖνος	ἤρξατο	δημηγορεῖν, ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ
[449]	λόγων τοῦτο, οἷον καὶ πῶλος	~ἤρξατο,	εἰς αὖθις ἀποθέσθαι; ἀλλ' ὅπερ
[525]	ἃ ~ἑκάστη ἡ πρᾶξις αὐτοῦ	ἐξωμόρξατο	εἰς τὴν ψυχήν, καὶ πάντα
[484]	πριάμενος οὔτε ~δόντος τοῦ Γηρυόνου	ἠλάσατο	τὰς βοῦς, (ὡς τούτου ὄντος
[475]	ναί. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πῶς	ἐλέγετο	νυνδὴ περὶ τοῦ ἀδικεῖν καὶ
[460]	πρώτοις γε, ὦ Γοργία, λόγοις	ἐλέγετο	ὅτι ἡ ῥητορικὴ περὶ λόγους
[479]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀποδέδεικται ὅτι ἀληθῆ	ἐλέγετο;	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· εἰ
[516]	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς	ἐπεμέλετο;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;
[471]	τὴν ἀρχὴν ἣν Περδίκκας ~αὐτὸν	ἀφείλετο,	ξενίσας καὶ καταμεθύσας αὐτόν τε
[521]	αὐτοῖς, ἀλλ' ὥσπερ με ~ἀδίκως	ἀφείλετο,	οὕτως καὶ (λαβὼν ἀδίκως χρήσεται,
[516]	εἰς ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν	ἐβούλετο.	~(Καλλίκλης) βούλει σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης)
[471]	δοῦλος ἦν Ἀλκέτου, καὶ εἰ	ἐβούλετο	τὰ δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν
[471]	ὡς ἑπτέτη, οὗ ἡ ~ἀρχὴ	ἐγίγνετο	κατὰ τὸ δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη
[463]	τοῦ λόγου οὐδὲν ἡμῖν καταφανὲς	ἐγένετο	τί ποτε οὗτος ἡγεῖται ~ὃ
[465]	μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο καὶ	διεκρίνετο	ἥ τε ὀψοποιικὴ καὶ ἡ
[465]	ἔμπειρος ὁμοῦ ἂν ~πάντα χρήματα	ἐφύρετο	ἐν τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων
[515]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς	ἤρχετο	λέγειν ἐν τῷ δήμῳ, χείρους
[448]	εἰς λόγους· ἀλλὰ γὰρ ὃ	~ὑπέσχετο	(Χαιρεφῶν) τι οὐ ποιεῖ. ~(Γοργίας)
[457]	ἰατροὺς τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι	~δύναιτο	ἂν τοῦτο ποιῆσαι οὔτε τοὺς
[520]	εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ τῷ ὄντι	~δύναιτό	τις ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ οὕτω;
[455]	γὰρ δήπου ὄχλον γ' ἂν	~δύναιτο	τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι
[510]	(τοῦ νοῦ οὐκ ἄν ποτε	δύναιτο	φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα.
[479]	τις ~τοῖς μεγίστοις νοσήμασιν συνισχόμενος	διαπράξαιτο	μὴ διδόναι δίκην τῶν περὶ
[475]	πολλῶν ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ σοῦ	ὡμολογεῖτο	ἡμῖν ἐν τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ
[516]	~ἀδικωτέρων ὑπ' ἐκείνου, εἴπερ (ἐκεῖνος	ἐπεμελεῖτο	αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν τὰ ~πολιτικά;
[465]	αὑτῷ, καὶ μὴ ὑπὸ ταύτης	κατεθεωρεῖτο	καὶ διεκρίνετο ἥ τε ὀψοποιικὴ
[510]	τῇ ~πόλει πολὺ βελτίων εἴη,	φοβοῖτο	δήπου ἂν αὐτὸν ὁ τύραννος
[521]	ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ, τί ἂν	ἀπολογοῖτο	ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν τούτοις
[494]	δ' ἀγγεῖα τετρημένα καὶ σαθρά,	~ἀναγκάζοιτο	δ' ἀεὶ καὶ νύκτα καὶ
[456]	πρὸς ἄλλον γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν	~ἀγωνίζοιτο,	πείσειεν ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ
[464]	σώματα, οὓς οὐκ ἂν ῥᾳδίως	αἴσθοιτό	τις ὅτι οὐκ εὖ ἔχουσιν,
[491]	~ὦσιν, ὅντινα ἂν τρόπον εὖ	οἰκοῖτο,	καὶ μὴ μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ
[519]	(οὐδ' ἂν εἷς ποτε ~ἀδίκως	ἀπόλοιτο	ὑπ' αὐτῆς τῆς πόλεως ἧς
[450]	καὶ ~ὑπολάβοι ἄν τις, εἰ	βούλοιτο	δυσχεραίνειν ἐν τοῖς λόγοις, τὴν
[486]	καὶ μοχθηροῦ, ἀποθάνοις ἄν, εἰ	βούλοιτο	θανάτου σοι τιμᾶσθαι. ~καίτοι πῶς
[456]	ἂν τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ	βούλοιτο.	καὶ εἰ πρὸς ἄλλον γε
[512]	τὸν δικανικὸν εἶναι; καίτοι εἰ	βούλοιτο	λέγειν, ὦ ~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς,
[447]	γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι τις	βούλοιτο	τῶν ἔνδον ὄντων, καὶ ~πρὸς
[501]	ψυχῆς, τίνα ἂν ~αὐτῇ τρόπον	γίγνοιτο,	ἥτις δὲ ἢ βελτίων ἢ
[491]	Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς ἂν εὐδαίμων	γένοιτο	ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ'
[458]	δ' οὖν καὶ αὐτῷ μὴ	γένοιτο	τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε τοιούτων λόγων
[450]	οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ τῆς τέχνης	περαίνοιτο	ἂν καὶ διὰ σιγῆς, οἷον
[521]	ὡς ἐν παιδίοις ἰατρὸς ἂν	κρίνοιτο	κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ, τί
[519]	λέγειν, εἰ μή τίς σοι	ἀποκρίνοιτο;	~(Σωκράτης) ~ἔοικά γε· νῦν γοῦν
[520]	ἂν ἀποστερήσειε τὴν χάριν, εἰ	προοῖτο	~αὐτῷ ὁ παιδοτρίβης καὶ μὴ
[494]	πιμπλάναι αὐτά, ἢ τὰς ~ἐσχάτας	λυποῖτο	λύπας· ἆρα τοιούτου ἑκατέρου ὄντος
[454]	ἐνθένδε. εἰ γάρ τίς σε	ἔροιτο·	ἆρ' ἔστιν τις, ὦ Γοργία,
[451]	τυγχάνῃ ὄντα. εἰ δ' αὖ	ἔροιτο·	τὴν δὲ λογιστικὴν τίνα καλεῖς
[451]	ὥσπερ ἂν εἴ τίς με	ἔροιτο	ὧν νυνδὴ ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν
[451]	καὶ εἴ τις τὴν ~ἀστρονομίαν	ἀνέροιτο,	ἐμοῦ λέγοντος ὅτι καὶ αὕτη
[451]	τὸ πᾶν κυρουμένων· καὶ εἰ	ἐπανέροιτο·	ἡ ~περὶ τί; εἴποιμ' ἂν
[451]	κῦρος ἐχουσῶν. καὶ εἴ με	ἐπανέροιτο·	~τῶν περὶ τί; εἴποιμ' ἂν
[453]	Ζεῦξις ἔγραφε, καλῶς ἄν σοι	ἀπεκέκριτο;	~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[523]	λέγειν. ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει,	~διενείμαντο	τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ
[519]	τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς	~ἐκτήσαντο,	οὐκ αἰτίων ὄντων τῶν κακῶν
[516]	Μαραθῶνι εἰς τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν	ἐψηφίσαντο,	καὶ εἰ ~μὴ διὰ τὸν
[515]	Περικλῆς καὶ οὐδεμίαν αἰσχρὰν δίκην	κατεψηφίσαντο	αὐτοῦ Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα χείρους ἦσαν·
[516]	βίου τοῦ Περικλέους, κλοπὴν αὐτοῦ	κατεψηφίσαντο,	ὀλίγου δὲ καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν,
[469]	οὕτω μὲν πάντες ἂν μέγα	~δύναιντο,	ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ
[467]	ἂν οὖν οἱ ῥήτορες μέγα	δύναιντο	ἢ οἱ τύραννοι ἐν ταῖς
[492]	ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην	ἐπαγάγοιντο	τὸν τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον
[501]	~ὅθεν ἂν οἱ ἀκούοντες βελτίους	γίγνοιντο,	~ἢ ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ
[523]	τελευτᾶν· ~κακῶς οὖν αἱ δίκαι	ἐκρίνοντο.	ὅ τε οὖν Πλούτων καὶ
[517]	ἦσαν, οὔτε τῇ ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ	ἐχρῶντο	οὐ γὰρ ἂν ἐξέπεσον οὔτε
[524]	ἑνὶ δὲ λόγῳ, οἷος εἶναι	παρεσκεύαστο	τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα
[458]	ἐλεγχθέντων ἢ ~ἐλεγξάντων· μεῖζον γὰρ	αὐτὸ	ἀγαθὸν ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ μεῖζον ἀγαθόν
[517]	διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα εἰς τὸ	αὐτὸ	ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων
[481]	δὲ ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ	αὐτό,	ἀλλά τις ἡμῶν ἴδιόν τι
[496]	ἀλλ' οὖν τό γε πεινῆν	αὐτὸ	ἀνιαρόν. ἢ οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί.
[465]	ψυχὴ τῷ σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ'	~αὐτὸ	αὑτῷ, καὶ μὴ ὑπὸ ταύτης
[451]	ἡ λογιστικὴ ἔχει περὶ τὸ	αὐτὸ	γάρ ἐστιν, τό τε ἄρτιον
[509]	καὶ ἀσκήσῃ, ἀδικήσει; τί οὐκ	αὐτό	γέ μοι τοῦτο ἀπεκρίνω, ~ὦ
[447]	(Σωκράτης) ἀκοῦσαι Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ'	αὐτό	γέ τοι τοῦτο πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης)
[500]	θήραν, τὴν ~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ	αὐτὸ	δέ μοι τοῦτο πρῶτον ἢ
[487]	τε καὶ σοῦ, καὶ ~οὐκέτι	αὐτὸ	δεήσει ἐπ' ἄλλην βάσανον ἀναφέρειν.
[479]	που οὗτοι, ὦ ἄριστε, τὸ	αὐτὸ	διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν εἴ
[505]	γὰρ ἀγαθὸν ἅπασι φανερὸν γενέσθαι	αὐτό.	~δίειμι (μὲν οὖν τῷ λόγῳ
[504]	ἄλλ' ὁτιοῦν, ὃ μὴ ὀνήσει	αὐτὸ	ἔσθ' ὅτι ~πλέον ἢ τοὐναντίον
[506]	ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν τὸ	~αὐτό	ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς ἐγὼ
[495]	λέγε πότερον φῂς εἶναι τὸ	αὐτὸ	~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν, ἢ εἶναί
[488]	καὶ τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν	αὐτό,	καὶ ἐάν με λάβῃς νῦν
[476]	κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ	αὐτὸ	καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις
[483]	ἔχειν τῶν ~πολλῶν, καὶ ἀδικεῖν	αὐτὸ	καλοῦσιν· ἡ δέ γε οἶμαι
[464]	τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν οὖν	αὐτὸ	καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν φημι (εἶναι
[496]	πότερον ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν ~εἶναι;	αὐτὸ	λέγω τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν
[522]	ἄν με φέροντα (τὸν θάνατον.	~αὐτὸ	μὲν γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς
[483]	γε οἶμαι φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει	~(αὐτό,	ὅτι δίκαιόν ἐστιν τὸν ἀμείνω
[464]	δὴ ἀλλήλαις, ἅτε περὶ τὸ	αὐτὸ	οὖσαι, ~ἑκάτεραι τούτων, ἥ τε
[488]	~καὶ τοῦ κρείττονος; τοῦτό μοι	αὐτὸ	σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν ἢ ἕτερόν
[487]	ἀναφέρειν. οὐ γὰρ ἄν ποτε	αὐτὸ	~συνεχώρησας σὺ οὔτε σοφίας ἐνδείᾳ
[465]	ὀψοποιικὴ καὶ ἡ ~ἰατρική, ἀλλ'	αὐτὸ	τὸ σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς
[512]	ἔστιν ὃ ἐγὼ λέγω, ἀλλ'	αὐτὸ	τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή, τὸ ~σῴζειν
[482]	αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ δὲ	αὐτὸ	τοῦτο ἀγαπᾶν καί σου ~καταγελᾶν,
[520]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ τις	αὐτὸ	τοῦτο ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν
[500]	παρασκευαὶ αἱ μὲν μέχρι ἡδονῆς,	αὐτὸ	~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ
[482]	τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε κατ'	αὐτὸ	τοῦτο οὐκ ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι
[453]	~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι	αὐτὸ	τοῦτο περὶ ὅτου ὁ λόγος
[495]	ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι, τὸ	αὐτό	φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ
[465]	σταθμώμενον ταῖς χάρισι ταῖς πρὸς	αὑτό,	τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ
[470]	μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες, ἀπόκριναι	(ταὐτὸ)	τοῦτο. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν τοίνυν
[482]	αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ δὲ αὐτὸ	τοῦτο	ἀγαπᾶν καί σου ~καταγελᾶν, ὥς
[483]	διὰ ~ταῦτα δὴ νόμῳ μὲν	τοῦτο	ἄδικον καὶ αἰσχρὸν λέγεται, τὸ
[504]	ἐάν τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς	τοῦτο	ἀεὶ τὸν νοῦν ~ἔχων, ὅπως
[520]	ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ ὅτι	τοῦτο	αἴτιόν ἐστιν, ὅτι μόνη αὕτη
[481]	ᾖ> ἡρπακὼς πολύ, μὴ ἀποδιδῷ	τοῦτο	ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ εἰς
[503]	τῶν ἄλλων· εἰ δὲ μὴ	τοῦτο,	ἀλλ' ~ὅπερ ἐν τῷ ὑστέρῳ
[475]	κακῷ ἢ ἀμφοτέροις; οὐ καὶ	τοῦτο	ἀνάγκη; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;
[509]	τί οὐκ αὐτό γέ μοι	τοῦτο	ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν σοι
[493]	καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω κάτω, καὶ	τοῦτο	ἄρα τις μυθολογῶν κομψὸς ἀνήρ,
[510]	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ	τοῦτο	ἄρα, ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ
[519]	οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ σοι	τοῦτο	ἄτοπον εἶναι, ὦ ἑταῖρε; ὡς
[519]	οἱ ~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ ὄντες,	τοῦτο	ἄτοπον ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ
[520]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ τις αὐτὸ	τοῦτο	ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν
[467]	οὖν σοι δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι	τοῦτο	βούλεσθαι ὃ ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε,
[467]	τῶν ἰατρῶν πότερόν σοι δοκοῦσιν	τοῦτο	βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ
[467]	τι πράττῃ ἕνεκά του, οὐ	τοῦτο	~βούλεται ὃ πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο
[483]	τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς	τοῦτό	γ' ἐστὶν τὸ πάθημα, τὸ
[490]	ἔχειν τὸν ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων·	τοῦτο	γάρ μοι δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν
[490]	~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν ἃ λέγω.	τοῦτο	γὰρ οἶμαι ἐγὼ τὸ δίκαιον
[465]	(εἶναι τὸ τοιοῦτον, ὦ Πῶλε	τοῦτο	γὰρ ~πρὸς σὲ λέγω ὅτι
[505]	ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς	τοῦτό	γε καὶ σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[509]	οὐκ ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ	τοῦτό	γε, ὅτι ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης)
[480]	τάδε ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος) ναί,	τοῦτό	γε οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον
[475]	ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος) οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες,	τοῦτό	γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἄρα λύπῃ
[502]	τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ	τοῦτό	γε, ὦ Σώκρατες, Κινησίου γε
[502]	τραγῳδιῶν ποίησις; ~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ	τοῦτό	γε, ὦ Σώκρατες, ὅτι πρὸς
[496]	~πίνειν λέγῃς; ἢ οὐχ ἅμα	τοῦτο	γίγνεται κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον
[523]	Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ, ἔφη, παύσω	τοῦτο	γιγνόμενον. ~νῦν μὲν γὰρ κακῶς
[502]	τι τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον,	τοῦτο	~δὲ καὶ λέξει καὶ ᾄσεται,
[476]	μὲν ἡμῖν οὕτως ἐχέτω· μετὰ	τοῦτο	~δὲ περὶ οὗ τὸ δεύτερον
[503]	~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ χείρω, μή,	τοῦτο	δὲ τέχνη τις εἴη τοιοῦτον
[509]	γὰρ ~ἀδικήσει ἢ καὶ ἐπὶ	(τοῦτο	δεῖ δύναμίν τινα καὶ τέχνην
[515]	ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν	τοῦτο	δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν
[515]	ἢ οὐ ~πολλάκις ἤδη ὡμολογήκαμεν	τοῦτο	δεῖν πράττειν τὸν πολιτικὸν ἄνδρα;
[527]	κακὸς γίγνηται, κολαστέος ἐστί, καὶ	τοῦτο	~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ τὸ εἶναι
[499]	τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν ~καὶ	τοῦτο	δέχεσθαι τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ.
[511]	καλὸν κἀγαθὸν ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν	τοῦτο	δὴ καὶ τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης)
[508]	καὶ δικαιότητα, καὶ τὸ ὅλον	τοῦτο	διὰ ~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ
[448]	Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί δὲ	τοῦτο,	ἐὰν σοί γε ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν)
[482]	ἁπάντων ~ἔσχατον κακῶν· ἢ εἰ	τοῦτο	ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν κύνα
[463]	εἶναι ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν	τοῦτο,	~εἰ δὲ μὴ Πῶλος ὅδε
[473]	ὦ Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο αὖ	τοῦτο	εἶδος ἐλέγχου ἐστίν, ~ἐπειδάν τίς
[492]	ἁμόθεν γέ ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ	~(τοῦτο	εἶναι τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ
[513]	ἑτέρα, ὅπως ὡς βέλτιστον ἔσται	τοῦτο,	εἴτε σῶμα τυγχάνει ὂν εἴτε
[473]	διδόντας δίκην ἧττον. βούλει καὶ	~τοῦτο	ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι τοῦτ'
[498]	διαφέρειν. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ	τοῦτο.	ἐν πολέμῳ δὲ ἤδη εἶδες
[514]	τὴν ~τέχνην, τὸ λεγόμενον δὴ	τοῦτο	ἐν τῷ πίθῳ τὴν κεραμείαν
[493]	ἡμῖν σῆμα, τῆς ~δὲ ψυχῆς	τοῦτο	ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει
[449]	βραχυτάτων. καὶ γὰρ αὖ καὶ	~τοῦτο	ἕν ἐστιν ὧν φημι, μηδένα
[459]	συμβαίνει ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας)	τοῦτο	ἐνταῦθά γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[482]	νῦν δὲ πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν	τοῦτο	~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε κατ' αὐτὸ
[454]	~ὥσπερ περὶ τοῦ ζωγράφου μετὰ	τοῦτο	ἐπανεροίμεθ' ἂν τὸν λέγοντα· ποίας
[452]	δῆλον οὖν ὅτι ~τὸ μετὰ	τοῦτο	ἔροιτ' ἄν· καὶ τί ἐστιν
[462]	(αὐτὴν εἶναι, ὥστε τὸ μετὰ	~τοῦτο	ἐρωτᾷς εἰ οὐ καλή μοι
[503]	φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι	τοῦτο	ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν γὰρ οἳ
[486]	~βασάνου; ~(Καλλίκλης) πρὸς τί δὴ	τοῦτο	ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ
[503]	~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ. εἰ γὰρ καὶ	τοῦτό	ἐστι διπλοῦν, τὸ μὲν ἕτερόν
[459]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ ἐν ὄχλῳ	τοῦτό	ἐστιν, ἐν τοῖς μὴ εἰδόσιν;
[463]	ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ, ~εἰ μὲν	τοῦτό	ἐστιν ἡ ῥητορικὴ ἣν Γοργίας
[467]	τὸν ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ	τοῦτό	~ἐστιν ὃ βούλονται, ὃ ποιοῦσιν
[483]	~καὶ ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ	τοῦτό	ἐστιν τὸ ἀδικεῖν, τὸ πλέον
[484]	τὸ ἴσον χρὴ ἔχειν καὶ	τοῦτό	ἐστιν τὸ καλὸν καὶ τὸ
[486]	σοι τιμᾶσθαι. ~καίτοι πῶς σοφὸν	τοῦτό	ἐστιν, ὦ Σώκρατες, ἥτις εὐφυῆ
[466]	δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν	τοῦτο	ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης)
[474]	ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ, πρὸς	τοῦτο,	ἢ κατὰ ἡδονήν τινα, ἐὰν
[495]	ὦ μακάριε, ἄθρει ~μὴ οὐ	τοῦτο	ᾖ τὸ ἀγαθόν, τὸ πάντως
[469]	ὃ ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν	~τοῦτο,	καὶ ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι καὶ
[466]	εἶναι, νοῦν μὴ ~ἔχων; καὶ	τοῦτο	καλεῖς σὺ μέγα δύνασθαι; ~(Πῶλος)
[489]	ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει ~μοι ἀποκρίνασθαι	τοῦτο,	Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν μοι ὁμολογήσῃς,
[526]	ὅτι δὲ πονηρός τις· καὶ	τοῦτο	~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος,
[467]	καὶ οἱ τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν	τοῦτο	~κεκτήσονται, ἡ δὲ δύναμίς ἐστιν,
[452]	~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης) τί οὖν δὴ	τοῦτο	λέγεις; ~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν ἔγωγ'
[451]	~ἀλλ' ὦ Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ	τοῦτο	λέγεις (καὶ οὐδέν πω σαφές.
[462]	ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί	τοῦτο	λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα.
[451]	ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ πρὸς τί	τοῦτο	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι εἴ σοι
[461]	ἓν μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί	τοῦτο	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν, ὦ
[491]	οὐκ ἂν γνοίη ὅτι οὐ	τοῦτο	λέγω. ~(Καλλίκλης) ~πάνυ γε σφόδρα,
[469]	ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε	τοῦτο	λέγω ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν
[469]	τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ γὰρ	τοῦτο	μέγιστον; οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον;
[478]	ἔχων κακίαν ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ	τοῦτο	~(μέγιστον τῶν κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος)
[480]	αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ	τοῦτο	μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ
[470]	οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τοῦτο	μὲν δή, ὡς ἔοικε, καὶ
[476]	τοὺς ἄλλους ἐῶ χαίρειν. καὶ	τοῦτο	μὲν ἡμῖν οὕτως ἐχέτω· μετὰ
[502]	καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ, ὅπως	τοῦτο	μὲν μὴ ἐρεῖ, εἰ δέ
[491]	λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ	τοῦτο	μὲν οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ
[523]	θάνατον· νῦν ~γὰρ προί̈ σασι.	τοῦτο	μὲν οὖν καὶ δὴ εἴρηται
[512]	τε καὶ σῴζεσθαι. μὴ γὰρ	τοῦτο	μέν, τὸ ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον,
[488]	τοῦ βελτίονος ~καὶ τοῦ κρείττονος;	τοῦτό	μοι αὐτὸ σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν
[510]	ἐπαινεῖν, (ἄν τι καλῶς λέγῃς;	τοῦτό	~μοι δοκεῖς πάνυ καλῶς εἰρηκέναι.
[500]	αἱ μὲν μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ	~τοῦτο	μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ
[461]	τι ~συνέβη ἐν τοῖς (λόγοις	τοῦτο	ὃ> δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν
[488]	ἱκανῶς μοι ἔνδειξαι τί ἔστιν	τοῦτο	ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ τίνα
[503]	ἂν εἶδός τι αὐτῷ σχῇ	τοῦτο	ὃ ἐργάζεται. οἷον εἰ βούλει
[452]	ὑπ' ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί ἐστιν	τοῦτο	ὃ φῂς σὺ μέγιστον ἀγαθὸν
[517]	ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι ἐπὶ	τοῦτο	ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ
[449]	τὸ δὲ μῆκος τῶν λόγων	τοῦτο,	οἷον καὶ πῶλος ~ἤρξατο, εἰς
[500]	σμικρὸν νοῦν ἔχων ἄνθρωπος, ἢ	τοῦτο,	ὅντινα χρὴ ~τρόπον ζῆν, πότερον
[464]	ἕκαστον τῶν μορίων, προσποιεῖται (εἶναι	τοῦτο	ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ μὲν
[453]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ	τοῦτο,	ὅτι καὶ ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι
[488]	βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι	τοῦτο	ὅτι οὐχ ἑκὼν ἐξαμαρτάνω ἀλλ'
[506]	τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ δέ ἐστιν	τοῦτο	οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν δὲ
[482]	~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε κατ' αὐτὸ	τοῦτο	οὐκ ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι σοι
[495]	ποιῶ οὔτ' ἐγώ, εἴπερ ποιῶ	τοῦτο,	οὔτε σύ. ἀλλ' ὦ μακάριε,
[504]	~ἔχειν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω	τοῦτο	οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα καὶ
[522]	δὲ βούλει, σοὶ ~ἐγώ, ὡς	τοῦτο	οὕτως ἔχει, ἐθέλω λόγον λέξαι.
[495]	καὶ αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ	τοῦτο	οὕτως ἔχει, καὶ ἄλλα πολλά.
[521]	πόλει ~ὁντινοῦν ἂν ὅτι τύχοι,	τοῦτο	παθεῖν. τόδε μέντοι εὖ οἶδ'
[511]	λόγος σημαίνει. ἢ οἴει δεῖν	τοῦτο	παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον χρόνον
[447]	~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ' αὐτό γέ τοι	τοῦτο	πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε
[476]	~(Πῶλος) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα	τοῦτο	πάσχον ὃ τὸ ποιοῦν ποιεῖ,
[485]	πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν οὖν ἔγωγε	τοῦτο	πάσχω καὶ πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας.
[505]	οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος καὶ αὐτὸς	τοῦτο	πάσχων περὶ οὗ ὁ λόγος
[522]	ὥστε ἴσως, ὅτι ἂν τύχω,	τοῦτο	πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν σοι,
[522]	γε καὶ τἆλλα ἐπέρανας, καὶ	τοῦτο	πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή, φασί,
[501]	περὶ μὲν μίαν ψυχὴν ἔστιν	τοῦτο,	περὶ δὲ δύο καὶ πολλὰς
[453]	ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ	τοῦτο	περὶ ὅτου ὁ λόγος ἐστίν,
[449]	γὰρ οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς	τοῦτο	ποιεῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις. ἴθι
[457]	δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο ἂν	τοῦτο	ποιῆσαι οὔτε τοὺς ἄλλους δημιουργούς,
[489]	(ἐάν τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον	~τοῦτο	ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ οἴει ἄλλο
[501]	αἵτινές εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ	τοῦτο	ποιοῦσαι; μᾶλλον δέ, εἰ ~βούλει,
[500]	τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ μοι	τοῦτο	πρῶτον ἢ (σύμφαθι ἢ μή
[465]	ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν,	τοῦτο	ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην. ὅπερ μέντοι
[465]	ὅτι ὃ κομμωτικὴ πρὸς ~γυμναστικήν,	τοῦτο	σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν, καὶ ὅτι
[459]	ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ πιθανώτερος ᾖ.	τοῦτο	συμβαίνει ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας)
[504]	ἀνάγκη ἐκ τῶν πρόσθεν καὶ	τοῦτο	συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν ὄνομά
[470]	οὖν, ὦ Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ)	τοῦτο.	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν τοίνυν φημί,
[497]	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ τί	τοῦτο;	~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης)
[507]	δεῖ ~ζῆν, καὶ πάντα εἰς	τοῦτο	τὰ αὑτοῦ συντείνοντα καὶ τὰ
[453]	ἅπασα καὶ τὸ κεφάλαιον εἰς	τοῦτο	τελευτᾷ· ἢ ἔχεις τι ~λέγειν
[493]	ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν δ' ἀνοήτων	τοῦτο	τῆς ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι
[452]	ἔροιτ' ἄν· καὶ τί ἐστιν	(τοῦτο	τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι
[485]	ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει καὶ λοιδορεῖ	τοῦτο,	~τὸ δ' ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ
[454]	~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνη ἀπεργάζεται	τοῦτο	τὸ ἔργον, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι,
[472]	οὗ αὖ ἐστιν ἐν Πυθίου	τοῦτο	τὸ καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν δὲ
[453]	δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ	τοῦτο	τὸ ~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον
[514]	τινὶ ἢ ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ	τοῦτο	τὸ οἰκοδόμημα καλὸν ἢ αἰσχρόν
[451]	ἐν τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων	τοῦτο	τὸ ~σκολιόν, ἐν ᾧ καταριθμοῦνται
[483]	~λέγειν. ὃ δὴ καὶ σὺ	τοῦτο	τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν
[508]	τύπτειν βούληται, ~τὸ νεανικὸν δὴ	τοῦτο	τὸ τοῦ σοῦ λόγου, ἐπὶ
[451]	τῶν περὶ τί; τί> ἐστι	τοῦτο	τῶν ὄντων, περὶ οὗ οὗτοι
[508]	ἀδικῇ, καὶ ~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ	τοῦτο	χρηστέον· καὶ ἃ Πῶλον αἰσχύνῃ
[480]	τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ ἐπὶ	τοῦτο	~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ, ὅπως ἂν
[522]	καὶ πράττω τὸ ὑμέτερον δὴ	τοῦτο,	ὦ ~ἄνδρες δικασταί, οὔτε ἄλλο
[473]	ὁ διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας. τί	τοῦτο,	ὦ Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο αὖ
[510]	πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι	τοῦτο,	ὦ Σώκρατες, οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς
[470]	πράττειν, ἀγαθόν τε εἶναι, καὶ	τοῦτο,	ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ μέγα
[461]	ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ κἂν ἀδίκως	χρῷτο,	οὕτω ~θαυμάσας καὶ ἡγησάμενος οὐ
[466]	~(Σωκράτης) ~εἶεν, ὦ φίλε· ἔπειτα	δύο	ἅμα με ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος) πῶς
[505]	Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ πρὸ τοῦ	δύο	ἄνδρες ἔλεγον, εἷς ὢν ἱκανὸς
[489]	γὰρ δήπου σύ γε ~τοὺς	δύο	βελτίους ἡγῇ τοῦ ἑνός, οὐδὲ
[511]	γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν λιμένα	δύο	δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς ὁ
[454]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν	δύο	εἴδη θῶμεν πειθοῦς, τὸ μὲν
[501]	~(Καλλίκλης) οὔκ, ἀλλὰ καὶ περὶ	δύο	καὶ περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[501]	ψυχὴν ἔστιν τοῦτο, περὶ δὲ	δύο	καὶ πολλὰς οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης)
[464]	λέγω. δυοῖν ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν	δύο	λέγω τέχνας· τὴν μὲν ἐπὶ
[523]	ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς ὑεῖς ἐμαυτοῦ,	~δύο	μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω
[464]	οὔσης τῆς τοῦ σώματος ~θεραπείας	δύο	μόρια λέγω, τὴν μὲν γυμναστικήν,
[481]	τυγχάνομεν ταὐτόν τι πεπονθότες, ἐρῶντε	δύο	ὄντε δυοῖν ἑκάτερος, ἐγὼ ~μὲν
[466]	ἅμα με ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος) πῶς	δύο;	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι οὕτω πως
[466]	~(Σωκράτης) ~λέγω τοίνυν σοι ὅτι	δύο	ταῦτ' ἐστιν τὰ ἐρωτήματα, καὶ
[495]	ἕτερον τὴν ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης	δύο	ταῦτα ἔλεγες; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.
[486]	σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν καὶ	~χασμῷο	οὐκ ἔχων ὅτι εἴποις, καὶ