HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Gorgias

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ο = 81 formes différentes pour 964 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Pages

[448]   ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν ~τέχνης,

[469]   ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ ὁ ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε, καὶ ἧττον

[488]   μὲν εἶναι, μοχθηρότερον δέ· ἢ ὁ αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν τοῦ βελτίονος

[469]   ὦ Πῶλε, καὶ ἧττον ἢ ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς δῆτα,

[478]   καὶ ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ, ἢ ὁ μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων δέ; ~(Πῶλος)

[464]   καὶ ~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς ἢ ὁ ὀψοποιός, λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν τὸν

[483]   ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευσεν ἢ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ

[495]   δή μοι μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι,

[452]   εἶ, ὦ ἄνθρωπε, καὶ τί τὸ σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν,

[503]   τούτων τοιοῦτος γέγονεν· φέρε γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ τὸ

[448]   ~εἰ δέ γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ

[448]   ἐπιστήμων ὢν τῆς τέχνης ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί ἂν

[472]   Πῶλε, ὁ ἀδικῶν τε καὶ ὁ ἄδικος πάντως μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος

[472]   ἐὰν ἄρα μὴ τυγχάνῃ δίκης ὁ ἀδικῶν, κατὰ τὸν σὸν λόγον

[472]   τὴν ἐμὴν δόξαν, ὦ Πῶλε, ὁ ἀδικῶν τε καὶ ὁ ἄδικος

[481]   τι σοῦ λέγοντος ὁ ~δῆμος ὁ Ἀθηναίων μὴ φῇ οὕτως ἔχειν,

[526]   ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ ὁ Αἰακός ἑκάτερος τούτων ῥάβδον ἔχων

[507]   ὁ ἐναντίως ~ἔχων τῷ σώφρονι, ὁ ἀκόλαστος, ὃν σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ

[495]   ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης δέ γε ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα. ἢ

[506]   ὥστε, ἂν τὶ φαίνηται ~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι.

[485]   ἤδη δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες, οὗτος ὁ ἀνήρ. ὃ γὰρ νυνδὴ ἔλεγον,

[516]   μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ ὁ ἄνθρωπος ἓν τῶν ~ζῴων ἐστὶν

[524]   πράγματος ἔσχεν ἐν τῇ ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ

[495]   δήπου ὑγιαίνει τε καὶ νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας

[524]   αὑτοῦ ἥνπερ καὶ ὅτε ἔζη ὁ ἄνθρωπος, τό τε σῶμα τὴν

[478]   δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος δέ που ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος

[453]   ἐστὶν τὰ τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ ὁ ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ γε.

[518]   ἔλεγές μοι πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος ὁ ~τὴν

[471]   ~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα οὗτός ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος κατὰ τὸν σὸν λόγον;

[521]   ὅτι ~λέγω ἐν τῷ δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς δέ μοι ἥκει λόγος

[457]   οἱ μὴ χρώμενοι οἶμαι ὀρθῶς. ὁ αὐτὸς δὴ λόγος καὶ περὶ

[509]   λέγω καλῶς λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ αὐτὸς ~λόγος ἐστιν ἀεί, ὅτι

[476]   οὐκοῦν καὶ εἰ τέμνει τι, ὁ αὐτὸς λόγος; τέμνεται γάρ τι.

[460]   ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν (δέ γε ὁ αὐτὸς οὗτος φαίνεται, ὁ ῥητορικός,

[505]   δὲ ψυχήν, ὦ ἄριστε, οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος; ἕως μὲν ἂν

[481]   λέγεις, ἄλλο τι ἢ ἡμῶν ὁ βίος ἀνατετραμμένος ἂν εἴη τῶν

[492]   ὥς γε σὺ λέγεις δεινὸς ὁ βίος. οὐ γάρ τοι θαυμάζοιμ'

[521]   πολλάκις εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ με ὁ βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ καὶ

[482]   (βουλόμενος μαθεῖν, εἰ ~διδάξοι αὐτὸν ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ φάναι

[457]   γὰρ ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν, ὁ ~δ' ἐναντίως χρῆται. τὸν οὖν

[493]   μὲν οἴνου, ὁ δὲ μέλιτος, ὁ δὲ γάλακτος, καὶ ἄλλοι πολλοὶ

[508]   ἐστιν, ὡς ὁ σὸς λόγος. ὁ δὲ δὴ ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις

[460]   δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ δίκαιος δίκαιά που πράττει.

[526]   ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι· ὁ δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα

[463]   ἀλλ' αὐτὸν λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ καλὸν

[493]   καὶ ~πλήρεις, ὁ μὲν οἴνου, ὁ δὲ μέλιτος, ὁ δὲ γάλακτος,

[459]   ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ μὴ ἰατρός γε δήπου

[526]   ἑκάτερος τούτων ῥάβδον ἔχων δικάζει ὁ δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος

[518]   θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ δὲ ὄψον, ὁ δὲ οἶνον. ἴσως ἂν οὖν

[476]   ὑπό γε τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ δὲ ὀρθῶς κολάζων (δικαίως κολάζει;

[518]   ὁ μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ δὲ ὄψον, ὁ δὲ οἶνον.

[476]   ἄρα ὁ μὲν ποιεῖ καλά, ὁ δὲ πάσχει, ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος)

[471]   μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ δὲ τἀναντία λέγων ἕνα τινὰ

[452]   ἰατρόν, δοῦλον δὲ τὸν παιδοτρίβην· ὁ δὲ χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται

[481]   ἐκκλησίᾳ, ἐάν τι σοῦ λέγοντος ὁ ~δῆμος ὁ Ἀθηναίων μὴ φῇ

[513]   οὐ πάνυ σοι πείθομαι. ~(Σωκράτης) ~ὁ δήμου γὰρ ἔρως, ὦ Καλλίκλεις,

[473]   (οὐκ ἂν εἴη ἀθλιώτερος μέντοι ὁ διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας. τί τοῦτο,

[473]   ~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα ἀδίκως οὔτε ὁ διδοὺς δίκην δυοῖν γὰρ ἀθλίοιν

[477]   ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ ἄρα πάσχει ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)

[477]   ~(Σωκράτης) κακίας ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)

[484]   ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος ὁ ~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ

[490]   καὶ οὐ ῥήματι θηρεύω εἰ ὁ ~εἷς τῶν μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης)

[521]   λέγεις, πονηρός τίς μ' ~ἔσται ὁ εἰσάγων οὐδεὶς γὰρ ἂν χρηστὸς

[506]   τις ἄρα ἐγγενόμενος ἐν ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον

[472]   παρέχηται ἢ μηδένα. ~οὗτος δὲ ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν πρὸς

[475]   ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν, ὦ Πῶλε, ὁ ἔλεγχος παρὰ τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος

[463]   μὲν εἶναι τέχνη, ~ὡς δὲ ὁ ἐμὸς λόγος, οὐκ ἔστιν τέχνη

[507]   ἄθλιον· οὗτος δ' ἂν εἴη ὁ ἐναντίως ~ἔχων τῷ σώφρονι, ὁ

[457]   του ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ φῇ ὁ ~ἕτερος τὸν ἕτερον ὀρθῶς λέγειν

[485]   ὁ ~Ζῆθος πρὸς τὸν Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην. καὶ γὰρ

[481]   διαφύγῃ καὶ μὴ δῷ δίκην ὁ ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε ~χρυσίον ᾖ>

[480]   ~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ ἄλλον ἀδικῇ ὁ ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ

[478]   ναί. ~(Σωκράτης) κάκιστα ἄρα ζῇ ὁ ἔχων (ἀδικίαν) καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος.

[511]   δύο δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς ὁ ἔχων τὴν τέχνην καὶ ταῦτα

[523]   ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ, ἔφη, παύσω

[523]   Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ

[485]   κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι νῦν ὅπερ ὁ ~Ζῆθος πρὸς τὸν Ἀμφίονα ὁ

[524]   λόγων τοιόνδε τι λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς ~ἐμοὶ

[478]   ἐν σώματι εἴτ' ἐν ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος καὶ ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ,

[459]   ἰατρός γε δήπου ἀνεπιστήμων ὧν ὁ ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον ὅτι.

[464]   τῶν χρηστῶν σιτίων καὶ ~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς ἢ ὁ ὀψοποιός, λιμῷ

[452]   χρηματιστής, καὶ εἴποι πρῶτον μὲν ὁ ~ἰατρὸς ὅτι ὦ Σώκρατες, ἐξαπατᾷ

[499]   ἀγαθῷ ἢ καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ κακός; οὐ ταῦτα συμβαίνει καὶ

[518]   συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν καὶ Σάραμβος ὁ κάπηλος, ὅτι οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν

[473]   οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε ὁ ~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα ἀδίκως οὔτε

[476]   οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος δίκην διδοὺς δίκαια πάσχει;

[476]   ποιεῖ καλά, ὁ δὲ πάσχει, ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν

[491]   ~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς περὶ τίνων ὁ κρείττων τε καὶ φρονιμώτερος πλέον

[512]   ~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ ὁ λόγος. ἀλλὰ σὺ οὐδὲν ἧττον

[505]   αὐτὸς τοῦτο πάσχων περὶ οὗ ὁ λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ

[453]   εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο περὶ ὅτου ὁ λόγος ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ εἶναι

[472]   αὐτίκα πρῶτον, περὶ οὗ νῦν ὁ λόγος ἐστίν, σὺ ἡγῇ οἷόν

[472]   ~πεπεράνθαι περὶ ὧν ἂν (ἡμῖν ὁ λόγος ᾖ· οἶμαι δὲ οὐδὲ

[474]   αὐτὸν πρὸς ὃν ἄν μοι ὁ λόγος ᾖ, τοὺς δὲ ~πολλοὺς

[508]   εἶεν· ἢ ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος ὁ λόγος (ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς οὐ

[501]   συγχωρῶ, ἵνα σοι καὶ περανθῇ ὁ λόγος καὶ Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι.

[505]   καὶ τὰ λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν ὁ λόγος κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς

[487]   ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε φῂς καὶ ὁ λόγος ὃν ὀλίγον πρότερον ἔλεγες

[511]   ~οὐ νοῦν γε ἔχοντι, ὡς ὁ λόγος σημαίνει. ἢ οἴει δεῖν

[527]   καὶ ζῶν καὶ τελευτήσας, ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει. καὶ ἔασόν τινά

[471]   νῦν ἄλλο τι οὗτός ~ἐστιν ὁ λόγος, ᾧ με καὶ ἂν

[458]   περὶ ὧν τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν ὁ λόγος ὤν. εἰ μὲν οὖν

[527]   ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ λόγος, ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ

[526]   εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου· οἱ δὲ πολλοί, ὦ

[460]   οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα τοιοῦτός ἐστιν οἷον

[518]   οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί, ὁ μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ

[482]   ~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔμπληκτος· ὁ μὲν γὰρ Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε

[493]   μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις, ὁ μὲν οἴνου, ὁ δὲ μέλιτος,

[493]   πολλῶν πόνων καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν οὖν ἕτερος πληρωσάμενος μήτ'

[476]   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τούτων ἄρα ὁ μὲν ποιεῖ καλά, ὁ δὲ

[478]   ναί. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα ὁ μὴ ἔχων κακίαν ἐν ψυχῇ,

[478]   ἔχων δέ; ~(Πῶλος) φαίνεταί μοι ὁ μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ

[511]   ἢ οὐκ ~οἶσθα ὅτι οὗτος ὁ μιμούμενος τὸν μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον

[524]   ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης τούτου καὶ ὁ νεκρός. μαστιγίας ~αὖ εἴ τις

[524]   ζῶντος, τούτου καὶ ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς μέγας, καὶ εἰ παχύς,

[472]   σοι, ~ἐὰν μὲν βούλῃ, Νικίας ὁ Νικηράτου καὶ οἱ ἀδελφοὶ μετ'

[482]   ἐστίν, ἥ τε φύσις καὶ ὁ νόμος· ~ἐὰν οὖν τις αἰσχύνηται

[489]   κατηγορεῖν λέγων ὅτι ἐναντίον ἐστὶν ὁ νόμος καὶ ἡ ~φύσις, ἃ

[478]   ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος δ' ἦν ὁ νουθετούμενός τε καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ

[526]   χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς φησιν Ὀδυσσεὺς ὁ ~Ὁμήρου ἰδεῖν αὐτὸν ~χρύσεον σκῆπτρον

[510]   παλαιοί τε καὶ σοφοὶ λέγουσιν, ὁ ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ

[459]   ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ εἰδὼς ἄρα τοῦ εἰδότος

[452]   εἰ δ' αὖ μετὰ τοῦτον ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί τἄν,

[520]   τὴν χάριν, εἰ προοῖτο ~αὐτῷ ὁ παιδοτρίβης καὶ μὴ συνθέμενος αὐτῷ

[484]   ἐν ᾧ λέγει ὅτι ~νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν τε καὶ

[502]   γε πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὁ πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; ἦ πρὸς

[523]   Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ ~πατρὸς

[451]   γενέσθαι, τρίτον δέ, ὥς φησιν ὁ ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν

[485]   τὰς ~ἀγοράς, ἐν αἷς ἔφη ὁ ποιητὴς τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι,

[523]   τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ

[493]   κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς ἔφη ὁ πρὸς ἐμὲ (λέγων, τὴν ψυχὴν

[460]   ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων, ἐὰν ὁ πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί τε

[526]   δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα λάβῃ,

[524]   τῆς Ἀσίας (παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκείνους ἐπιστήσας θεᾶται ἑκάστου

[460]   ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὁ ῥητορικὸς ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) οὐ φαίνεταί

[456]   ὅτου οὐκ ἂν πιθανώτερον εἴποι ὁ ῥητορικὸς ἢ ἄλλος ὁστισοῦν τῶν

[456]   ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον ἢ ἄλλος ὁστισοῦν·

[455]   ἔθνους, ἄλλο ~τι ἢ τότε ὁ ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει; δῆλον γὰρ

[460]   γε ὁ αὐτὸς οὗτος φαίνεται, ὁ ῥητορικός, οὐκ ἄν ποτε ἀδικήσας.

[459]   ~ἀγαθὸν καὶ κακὸν οὕτως ἔχων ὁ ῥητορικὸς ὡς περὶ τὸ ὑγιεινὸν

[459]   ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται ὁ ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ γὰρ ἔλεγον,

[504]   ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα βλέπων ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός τε

[455]   ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ' ἄρα διδασκαλικὸς ὁ ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων τε καὶ

[459]   ἄλλας ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως ἔχει ὁ ῥήτωρ καὶ ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ

[457]   μὲν γὰρ πρὸς ἅπαντάς ἐστιν ὁ ῥήτωρ καὶ περὶ παντὸς λέγειν,

[460]   ὡσαύτως δὲ οὕτως καὶ ἐὰν ὁ ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως χρῆται,

[461]   δὲ ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες ~ὅτι ὁ ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ κἂν ἀδίκως

[459]   οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος ἔσται, ὅταν ὁ ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ πιθανώτερος ᾖ.

[459]   μὲν ἐλαττοῦται ἢ μὴ ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ τῶν ἄλλων διὰ τὸ

[472]   Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου, οὗ αὖ ἐστιν ἐν

[507]   εὐδαίμων εἶναι. οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ ὁ σκοπὸς εἶναι πρὸς ὃν βλέποντα

[508]   πάντων δὴ αἴσχιστόν ἐστιν, ὡς ὁ σὸς λόγος. ὁ δὲ δὴ

[477]   ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι γε, ὡς ὁ ~σὸς λόγος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)

[514]   φέρε πρὸς θεῶν, αὐτὸς δὲ ὁ (Σωκράτης) πῶς ἔχει τὸ σῶμα

[460]   κατὰ τοῦτον τὸν λόγον καὶ ὁ τὰ δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας)

[453]   Ζεῦξις, εἴ μοι εἶπες ὅτι ὁ τὰ ζῷα ~γράφων, ἆρ' οὐκ

[460]   μουσικός; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὁ τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ τἆλλα

[460]   ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ὁ τὰ μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας) ναί.

[453]   οὐκ ἂν δικαίως σε ἠρόμην ὁ τὰ ποῖα τῶν ζῴων γράφων

[460]   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ὁ τὰ τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ

[504]   ταῦτα βλέπων ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός τε καὶ ἀγαθός, καὶ

[518]   Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος ὁ ~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν

[482]   ~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος τὰ δίκαια ὁ τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν, εἰ

[459]   ~ῥητορικήν; εἰ δὲ μή, σὺ ὁ τῆς ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων μὲν

[452]   οἱ δημιουργοὶ τούτων ὧν ἐπῄνεσεν ὁ τὸ σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός τε

[521]   ~σκόπει γάρ, τί ἂν ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν τούτοις ληφθείς,

[468]   βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν ὅπως ὁ τοιοῦτος (μέγα δύναται ἐν τῇ

[507]   ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν εἴη ὁ τοιοῦτος οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ

[519]   ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται, ὡς ὁ τούτων ~λόγος. τὸ δὲ ὅλον

[527]   ὃς ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι οὗτος ὁ τρόπος ἄριστος τοῦ βίου, καὶ

[476]   εἰ σφόδρα τύπτει ἢ ταχὺ ὁ (τύπτων, οὕτω καὶ τὸ τυπτόμενον

[510]   οὗτος· καταφρονοῖ γὰρ ἂν αὐτοῦ ὁ ~τύραννος καὶ οὐκ ἄν ποτε

[510]   εἴη, φοβοῖτο δήπου ἂν αὐτὸν ὁ τύραννος καὶ τούτῳ ἐξ ~ἅπαντος

[494]   καὶ τούτων ~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον, ὁ τῶν κιναίδων βίος, οὗτος οὐ

[510]   ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα (δύνασθαι, ὡς ὁ ὑμέτερος ~λόγος, ἐν τῇ πόλει

[452]   δὲ τὸν παιδοτρίβην εἴποι ἂν ὁ χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ καταφρονῶν

[512]   ὁποῖός τις ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι ὁ ψόγος ~γίγνεται καὶ μηχανοποιοῦ καὶ

[460]   εἴη ἡ ῥητορικὴ ~ἄδικον πρᾶγμα, ὅ γ' ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης τοὺς

[469]   δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ που ὅ γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός τε

[460]   γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὅ γε δίκαιος ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη.

[449]   γε, ὦ Σώκρατες, εἰ δὴ ὅ γε εὔχομαι εἶναι, ὡς ἔφη

[463]   ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ γέ μοι φαίνεται εἶναι ἡ

[507]   ἀκόλαστος. ~πάνυ γε. ~καὶ μὴν ὅ γε σώφρων τὰ προσήκοντα πράττοι

[523]   ~κακῶς οὖν αἱ δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ τε οὖν Πλούτων καὶ οἱ

[469]   ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν τῇ πόλει, ὃ ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο,

[474]   χρείαν λέγεις καλὰ εἶναι, πρὸς ὃ ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ, πρὸς

[465]   ἐγὼ δὲ ~τέχνην οὐ καλῶ ὃ ἂν ᾖ ἄλογον πρᾶγμα· τούτων

[467]   δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι ὃ ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο

[503]   τάξιν τινὰ ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν ὃ ~ἂν τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει τὸ

[476]   ~συλλήβδην δὴ ὅρα εἰ ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι ἔλεγον, περὶ πάντων, οἷον

[508]   εἶναι καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων, ὃ αὖ Γοργίαν ἔφη πῶλος δι'

[520]   ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ τῷ πράγματι ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς πονηρόν ἐστιν

[467]   χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό ~ἐστιν ὃ βούλονται, ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς

[485]   ὦ ~Σώκρατες, οὗτος ὁ ἀνήρ. ὃ γὰρ νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ

[463]   ἐγένετο τί ποτε οὗτος ἡγεῖται ~ὃ δ' ἐγὼ καλῶ τὴν ῥητορικήν,

[461]   ~συνέβη ἐν τοῖς (λόγοις τοῦτο ὃ> δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν ἐπὶ

[483]   ἅπερ νοεῖ, ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν. ὃ δὴ καὶ σὺ τοῦτο τὸ

[523]   τίσεώς τε καὶ δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων

[453]   ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον ὃ διδάσκει πείθει ἢ οὔ; ~(Γοργίας)

[454]   ὕστερον τοιοῦτόν τί σε ἀνέρωμαι, ὃ δοκεῖ ~μὲν δῆλον (εἶναι, ἐγὼ

[463]   ἓν δὲ καὶ ἡ ὀψοποιική· ὃ δοκεῖ μὲν εἶναι τέχνη, ~ὡς

[493]   ὑπό τι ~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν ὃ ἐγὼ βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν

[462]   ποιῆσαι τέχνην ἐν τῷ συγγράμματι (ὃ ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί

[512]   δὲ βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν ὃ ἐγὼ λέγω, ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ'

[491]   κατὰ φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον, ὃ ἐγώ σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω,

[447]   τοῦ ἀνδρός, καὶ τί ~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί τε καὶ διδάσκει· τὴν

[488]   μοι ἔνδειξαι τί ἔστιν τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ τίνα τρόπον

[503]   εἶδός τι αὐτῷ σχῇ τοῦτο ὃ ἐργάζεται. οἷον εἰ βούλει ἰδεῖν

[513]   σῶμα τυγχάνει ὂν εἴτε ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)

[465]   γὰρ (ἂν ἴσως ἀκολουθήσαις ὅτι ὃ κομμωτικὴ πρὸς ~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ

[464]   σοι, ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ λέγω. δυοῖν ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν

[465]   ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν οὖν ἐγώ φημι τὴν

[504]   ἢ ποτὰ ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν, ὃ μὴ ὀνήσει αὐτὸ ἔσθ' ὅτι

[499]   ἔστιν δὲ δή, ὡς ἔοικεν, ὃ νῦν λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί τινές

[494]   ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν, ὃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, τὸ ὥσπερ

[495]   ἢ εἶναί τι τῶν ἡδέων ὃ οὐκ ἔστιν ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης) ~ἵνα

[467]   οὖν ἔστιν τι τῶν ὄντων ὃ οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν γ' ἐστὶν

[465]   σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν, καὶ ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν, τοῦτο ῥητορικὴ

[464]   σώματι εἶναι καὶ ἐν ψυχῇ, ὃ ποιεῖ μὲν δοκεῖν εὖ ἔχειν

[467]   οὐ τοῦτό ~ἐστιν ὃ βούλονται, ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς γὰρ βούλεται

[521]   γε ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς ὃ πολλάκις εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ με

[467]   ἕνεκά του, οὐ τοῦτο ~βούλεται ὃ πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα

[467]   ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ' ὃ πράττουσιν; οἷον οἱ τὰ φάρμακα

[521]   ~δικαστήριον περὶ (τούτων τινὸς κινδυνεύων, ὃ σὺ λέγεις, πονηρός τίς μ'

[522]   ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι, ὦ Καλλίκλεις, ὃ σὺ πολλάκις ὡμολόγησας· εἰ ~βεβοηθηκὼς

[476]   δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο πάσχον ὃ τὸ ποιοῦν ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον

[448]   παρεσκευάσθαι εἰς λόγους· ἀλλὰ γὰρ ὃ ~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν) τι οὐ ποιεῖ.

[452]   ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί ἐστιν τοῦτο ὃ φῂς σὺ μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι

[462]   ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα ὃ φῂς σὺ ποιῆσαι τέχνην ἐν

[505]   ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν τὸν λόγον, ἢ λέγων

[475]   κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~δέξαιο ἂν οὖν σὺ μᾶλλον τὸ

[468]   σύ, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἂν δέξαιο ἐξεῖναί σοι ποιεῖν ὅτι δοκεῖ

[469]   σὺ ἄρα τυραννεῖν οὐκ ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ τυραννεῖν

[486]   ὅτι οὐκ ἂν ἔχοις ὅτι (χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν καὶ

[486]   ~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν βούλευμα βουλεύσαιο. ~καίτοι, ὦ φίλε Σώκρατες καί

[518]   δ' ἄλλας πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ καὶ ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς

[525]   οὐ γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ· διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ οἷς

[461]   ~λόγους, ὅτι εἰ μὲν κέρδος ἡγοῖο εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ,

[469]   ἥκιστά γε. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν;

[481]   ἴσως εἴποις ἂν αὐτῷ, εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι εἰ μή

[473]   τί τοῦτο, ὦ Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο αὖ τοῦτο εἶδος ἐλέγχου ἐστίν,

[501]   τὴν ἡδονὴν ἡμῶν μόνον διώκειν, ἄλλο δ' οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε

[524]   ὤν, ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς

[513]   πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ κολακεία ~τυγχάνει οὖσα· ἦ

[501]   οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον αὐταῖς ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε βέλτιον

[462]   ἔμοιγε, εἰ μή τι σὺ ἄλλο λέγεις. ~(Πῶλος) τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης)

[488]   ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου; μή τι ἄλλο λέγεις τὸ ~δίκαιον εἶναι, ἢ

[513]   ἄχθονται, εἰ μή τι σὺ ἄλλο λέγεις, ὦ φίλη κεφαλή. λέγομέν

[526]   Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα λάβῃ, ἄλλο μὲν ~περὶ αὐτοῦ οὐκ οἶδεν

[501]   καὶ περὶ ψυχὴν καὶ περὶ ἄλλο ὅτου ἄν τις τὴν ἡδονὴν

[522]   τοῦτο, ὦ ~ἄνδρες δικασταί, οὔτε ἄλλο οὐδέν· ὥστε ἴσως, ὅτι ἂν

[458]   λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς,

[458]   αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους τι καὶ ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν θορύβου,

[454]   οἴομαι μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ οἴει· γνώσῃ

[454]   καὶ μάθησις ~καὶ πίστις, ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας) οἴομαι μὲν ἔγωγε,

[459]   πιθανώτερος ᾖ. τοῦτο συμβαίνει ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας) τοῦτο ἐνταῦθά γε

[496]   εἶεν· διψῶντα δὲ δὴ πίνειν ἄλλο τι ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι;

[481]   ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα ἃ λέγεις, ἄλλο τι ἢ ἡμῶν ὁ βίος

[502]   τὸν ῥυθμὸν καὶ τὸ ~μέτρον, ἄλλο τι ἢ λόγοι γίγνονται τὸ

[490]   μὲν ἰσχυρότερος, τῶν δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο τι ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν

[481]   μὲν ἄλλο τι, τοῖς δὲ ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ αὐτό, ἀλλά

[455]   περὶ ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ ἔθνους, ἄλλο ~τι ἢ τότε ὁ ῥητορικὸς

[489]   ~τοῦτο ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ οἴει ἄλλο τι λέγειν τὸ κρείττους εἶναι

[470]   δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ καὶ τόδε· ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν ἄμεινον

[503]   βέλτιστον λέγων, ἃ ἂν λέγῃ ἄλλο τι οὐκ εἰκῇ ἐρεῖ, ἀλλ'

[467]   πλέουσιν. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν οὕτω καὶ περὶ

[475]   ~(Πῶλος) δῆλον δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν ὑπὸ μὲν τῶν

[495]   ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι οὖν ὡς ἕτερον τὴν

[471]   δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ νῦν ἄλλο τι οὗτός ~ἐστιν ὁ λόγος,

[512]   ἀλλ' ὦ μακάριε, ὅρα μὴ ἄλλο τι τὸ γενναῖον καὶ τὸ

[481]   τοῖς ἀνθρώποις πάθος, τοῖς μὲν ἄλλο τι, τοῖς δὲ ἄλλο τι

[472]   μὲν ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα δέ. ἄλλο τι ὡς οὕτω σου νομίζοντος

[522]   ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό γε ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι, ὦ

[465]   ~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ, ὡς ἐκεῖνο ἐν σώματι. ἴσως μὲν οὖν

[467]   ~κινδυνεύειν καὶ πράγματ' ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι οὗ ἕνεκα πλέουσιν, πλουτεῖν·

[467]   τοῦτο ~βούλεται ὃ πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα πράττει; ~(Πῶλος) ναί.

[467]   ὃ ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ' ὃ

[468]   ποιοῦμεν, μὴ ἐκεῖνα βούλεσθαι, (ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα ταῦτα ποιοῦμεν; ~(Πῶλος)

[467]   τὸ φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα πίνουσιν;

[500]   πάντα τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο τῶν ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν εἶ

[471]   καὶ ἴσως ἔστιν ὅστις ~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ' ἂν ἄλλος

[453]   ποτὲ λέγεις τὴν πειθὼ τὴν ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς καὶ περὶ τίνων

[453]   ~ἐγὼ ἐρῶ νῦν. ἐγὼ τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις ποτ'

[509]   ὠφελίας ταύτας ἔχειν, τήν τε ἀπὸ ~τοῦ μὴ ἀδικεῖν καὶ τὴν

[509]   ~τοῦ μὴ ἀδικεῖν καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα δύναμιν

[477]   οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἀπὸ τούτων γε. ~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ τινι

[476]   ποιοῦντος; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ὑπό γε τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ

[486]   μήτε ἑαυτὸν μήτε ἄλλον μηδένα, ὑπὸ δὲ (τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν

[464]   στοχασαμένη τέτραχα ἑαυτὴν διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον τῶν μορίων, προσποιεῖται (εἶναι

[525]   τὸ ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς καὶ ὕβρεως

[525]   ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ ἀδικίας, ἃ ~ἑκάστη

[525]   ~ὠφελούμενοί τε καὶ δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων οὗτοι

[472]   διδῷ δίκην καὶ τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος)

[469]   ἐγὼ ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ μάλης ἐγχειρίδιον λέγοιμι πρὸς σὲ

[524]   οὐλὰς ἐν τῷ σώματι ἢ ὑπὸ μαστίγων ἢ ~ἄλλων τραυμάτων ζῶν,

[464]   ὥστε δοκεῖ πλείστου ἀξία εἶναι. ὑπὸ μὲν οὖν τὴν ἰατρικὴν ἡ

[475]   ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν ὑπὸ μὲν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων καὶ

[522]   ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος ὑπὸ μόνου, καὶ εἰ διὰ ταύτην

[521]   οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς εἰς δικαστήριον ὑπὸ πάνυ ἴσως μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου καὶ

[472]   γὰρ ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν καὶ δοκούντων εἶναί τι.

[467]   πόλεσιν, ἐὰν μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου ὅτι ποιοῦσιν ἃ βούλονται;

[482]   ἔφη γάρ που Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται παρ' ~αὐτὸν

[499]   οὐκ ᾤμην γε ~κατ' ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ ἑκόντος εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς

[458]   ἃ θαυμάζω ἐν τοῖς λεγομένοις ὑπὸ σοῦ· ἴσως γάρ τοι σοῦ

[491]   τι ἥκεις ἔχων· ἀνδρειότεροί τινες ὑπὸ σοῦ λέγονται οἱ κρείττους καὶ

[471]   ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ ὑπὸ σοῦ νῦν, ὡς σὺ οἴει,

[473]   ἔφην εἶναι ἐγώ, καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος) ναὶ μὰ Δία.

[482]   γὰρ αὖ τῆς ὁμολογίας ~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς ἐν τοῖς λόγοις

[475]   μὲν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν τῷ

[465]   ἀλλ' ~αὐτὸ αὑτῷ, καὶ μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο καὶ διεκρίνετο ἥ

[523]   δικαίως βεβιώκασιν· (οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό τε τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα

[526]   ~ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ Καλλίκλεις, ὑπό τε τούτων τῶν λόγων πέπεισμαι,

[493]   λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν ἐστιν ὑπό τι ~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν ὃ

[476]   ὦ Σώκρατες, πάσχειν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό τινος ποιοῦντος; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ

[519]   δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ διδασκάλου, σχόντας δὲ δικαιοσύνην,

[480]   ἐὰν μόνον μὴ αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ τοῦτο μὲν γὰρ

[492]   οὐκ ἂν ἄθλιοι γεγονότες ~(εἶεν ὑπὸ τοῦ καλοῦ τοῦ τῆς δικαιοσύνης

[476]   ἀνάγκη τι εἶναι καὶ πάσχον ὑπὸ τούτου τοῦ ~ποιοῦντος; ~(Πῶλος) ἔμοιγε

[473]   βούληται, ζηλωτὸς ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων

[525]   τὴν ψυχήν, καὶ πάντα σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους καὶ ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν

[523]   ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς

[505]   τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ πρὸ τοῦ δύο ἄνδρες ἔλεγον, εἷς

[511]   δικανικῇ, ἐὰν ~μὲν ἐξ Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ, οἶμαι δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο,

[452]   ἄν· καὶ τί ἐστιν (τοῦτο τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι οὖν

[468]   (μεταξὺ δήπου τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες καὶ βαδίζομεν

[506]   ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ ἡδέος; ~τὸ

[512]   ἄλλο τι τὸ γενναῖον καὶ τὸ ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ τὸ σῴζειν

[499]   τέλος εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων ~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου ἕνεκα δεῖν

[480]   ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ

[500]   οὐ τέχνην, τῶν δὲ περὶ τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ

[506]   λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό ἐστιν; οὐ

[495]   ἄθρει ~μὴ οὐ τοῦτο ᾖ τὸ ἀγαθόν, τὸ πάντως χαίρειν· ταῦτά

[511]   ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν γε

[482]   ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι σοι συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν αἴσχιον εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι·

[509]   ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι.

[482]   ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον, ὡς οὐ τὸ ἀδικεῖν ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα δίκην

[474]   ~τί δὲ δή; αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου.

[474]   σοι, ὦ ~Πῶλε, κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)

[475]   ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν κάκιον ἂν εἴη τοῦ

[527]   ὁ λόγος, ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι,

[483]   κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό

[469]   μέγιστον τῶν κακῶν τυγχάνει ὂν τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ γὰρ τοῦτο

[479]   μέγιστον κακὸν ἡ ἀδικία καὶ τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)

[474]   ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ κάκιον,

[479]   ἄρα ἐστὶν τῶν κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ δὲ ἀδικοῦντα μὴ

[483]   τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ ἀδικεῖν, τὸ πλέον τῶν ἄλλων

[489]   τὸ ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα

[475]   ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν

[475]   δὴ σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι

[473]   ἐγώ ~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι.

[474]   σὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι

[489]   πλέον δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει

[508]   ἀληθῆ ~ἄρα ἦν, τὸ εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον

[489]   νόμῳ ἄρα μόνον ἐστὶν αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον

[475]   τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί.

[483]   τοῦτό γ' ἐστὶν τὸ πάθημα, τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ

[474]   αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν.

[474]   ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ

[527]   ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ

[469]   ἦ γὰρ τοῦτο μέγιστον; οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά γε.

[483]   ~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ καὶ κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ τὸ ἀδικεῖν.

[473]   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ

[474]   κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε.

[509]   κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν παρασκευασάμενος

[480]   ἀλλ' εἰς τὸ φανερὸν ἄγειν τὸ ἀδίκημα, ἵνα δῷ δίκην καὶ

[477]   ἐστιν τοῦ πένεσθαι καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ

[459]   ~(τυγχάνει περὶ τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ

[476]   οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα διδόναι δίκην ~ἆρα μέγιστον

[509]   μεγίστου ὄντος, εἰ οἷόν τε, τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι δίκην, τίνα

[493]   ~ἐνδείκνυται ὡς τῶν ἐν Ἅιδου τὸ ἀιδὲς δὴ λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι

[475]   σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον καὶ τὸ αἴσχιον ἀντὶ τοῦ ἧττον; μὴ

[477]   Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ τὸ αἴσχιστον ἤτοι λύπην μεγίστην παρέχον

[459]   δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν καὶ

[475]   ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε

[487]   τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς

[493]   ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ οὐ στεγανόν,

[479]   τὴν δίκην φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ

[480]   ~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν, ἐὰν μέν γε πληγῶν

[462]   ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον ᾖ τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ Γοργίου

[522]   ἢ ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ, οὔτε τὸ ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως

[505]   φιλονίκως ἔχειν πρὸς τὸ εἰδέναι τὸ ἀληθὲς τί ἐστιν ~περὶ ὧν

[525]   ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ

[497]   χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ τὸ ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον ~γίγνεται

[504]   εἶναι καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν τὸ (ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε καὶ

[494]   ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ τὸ ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ' ἄττα

[522]   (τὸν θάνατον. ~αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις μὴ

[480]   Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς ἀδικίας τῆς

[520]   ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους λαμβάνοι (τὸ ἀργύριον· οὐ γὰρ δὴ τῇ

[451]   ~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον ἡ λογιστική. καὶ εἴ

[451]   εἴποιμ' ἂν ὅτι τῶν περὶ τὸ ἄρτιόν τε καὶ περιττὸν (γνῶσις)

[454]   ~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ τὸ (ἄρτιόν τε καὶ τὸ περιττὸν

[517]   ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα εἰς τὸ αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες

[481]   τοῖς δὲ ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ αὐτό, ἀλλά τις ἡμῶν ἴδιόν

[451]   ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ ἔχει περὶ τὸ αὐτὸ γάρ ἐστιν, τό τε

[479]   γάρ που οὗτοι, ὦ ἄριστε, τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν

[506]   τὸ ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς

[495]   νῦν λέγε πότερον φῂς εἶναι τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν, ἢ

[476]   τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)

[464]   μὲν δὴ ἀλλήλαις, ἅτε περὶ τὸ αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι τούτων, ἥ

[495]   λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι, τὸ αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις,

[483]   πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν καὶ τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον τούς τε νόμους

[481]   ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι οἷον τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς

[447]   ~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες. καὶ

[503]   ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς τὸ ἔργον τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός

[503]   ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς τὸ αὑτῶν ἔργον ἕκαστος οὐκ εἰκῇ

[508]   τὸ σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν καὶ

[516]   ~Μιλτιάδην δὲ τὸν Μαραθῶνι εἰς τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ

[513]   ὄντα τῇ πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ τὸ βέλτιον εἴτ' ἐπὶ τὸ χεῖρον,

[488]   ἕτερόν ἐστιν τὸ ~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης)

[489]   λέγω ὅτι ταὐτόν φημι εἶναι τὸ βέλτιον καὶ τὸ κρεῖττον; ἢ

[500]   ~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον, αἱ

[489]   λέγειν τὸ κρείττους εἶναι ἢ τὸ βελτίους; οὐ ~πάλαι σοι λέγω

[502]   ἐστίν; ~πότερόν σοι δοκοῦσιν πρὸς τὸ βέλτιστον ἀεὶ λέγειν οἱ ῥήτορες,

[502]   πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; ἦ πρὸς τὸ βέλτιστον βλέπων ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν;

[464]   τούτων οὐσῶν, καὶ ἀεὶ πρὸς τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν μὲν τὸ

[501]   ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης)

[503]   ~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ τὸ βέλτιστον λέγων, ἃ ἂν λέγῃ

[513]   ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν δὲ ~πρὸς τὸ βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον.

[521]   οὓς λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς τὸ βέλτιστον, οὐ πρὸς ~(τὸ ἥδιστον,

[490]   ἐγὼ τὸ δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ

[484]   δὲ δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν

[458]   ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν, ὦ Καλλίκλεις, τό γ' ἐμὸν οὐδὲν κωλύει, εἴπερ

[473]   δῆτα, ὦ Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος)

[484]   ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει οὕτω πως τὸ γὰρ ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι λέγει

[472]   κάλλιστον μὴ εἰδέναι τε αἴσχιστον· τὸ ~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν ἢ

[477]   φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν που τό γε μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον

[496]   (λέγω. ~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ' οὖν τό γε πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ

[512]   μακάριε, ὅρα μὴ ἄλλο τι τὸ γενναῖον καὶ τὸ ἀγαθὸν ᾖ

[527]   ἀγαθὸν μετὰ τὸ εἶναι δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην·

[449]   διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος

[454]   πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ εἰδέναι, ~τὸ δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ γε.

[485]   ἐντεῦθεν φεύγει καὶ λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ δ' ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ

[503]   ἂν εἴη ~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον καλόν, τὸ παρασκευάζειν

[475]   τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον.

[522]   ἀλόγιστός ~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν, τὸ δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ

[479]   τῶν κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ δὲ ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην

[512]   βελτίων εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων. τὸ δὲ βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν

[479]   δίκην διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ δέ γε μὴ διδόναι ἐμμονὴ

[451]   ὅτι ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν, τὸ δὲ ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον

[452]   σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν, τὸ δὲ ἔργον μού ἐστιν καλούς

[470]   οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ ζημιοῦσθαι οὐ κακόν; ~(Πῶλος)

[493]   ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ δὲ κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς

[449]   μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος τῶν λόγων τοῦτο,

[519]   ἀπόλλυνται, ὡς ὁ τούτων ~λόγος. τὸ δὲ ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης

[496]   δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ πίνειν πλήρωσίς τε τῆς

[467]   ἐστιν, ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν, τὸ δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ

[512]   ~λόγοις, λέγων καὶ παρακαλῶν ἐπὶ τὸ δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν

[486]   ~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοιούτων εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν

[476]   μετὰ τοῦτο ~δὲ περὶ οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα

[499]   εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο δέχεσθαι τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ. ἔστιν δὲ

[476]   ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ τῇδε· τὸ διδόναι δίκην καὶ τὸ κολάζεσθαι

[527]   τῇ ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ τὸ δίκαιον ἀεί, καὶ τῇ ἄλλῃ

[518]