Pages
[481]	τε καὶ λόγοις οὐχ οἷός	τ'	εἶ ~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε, εἴ τίς
[519]	~σὺ δ' οὐκ ἂν οἷός	τ'	εἴης λέγειν, εἰ μή τίς
[508]	ὡς ἄρα ἐγὼ οὐχ οἷός	τ'	εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε
[458]	ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν οἷός	τ'	εἶναι, ~ἐάν τις βούληται παρὰ
[452]	~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν ἔγωγ' οἷόν	τ'	εἶναι τοῖς λόγοις καὶ ἐν
[491]	Καλλίκλεις, ὡς οὐ ταὐτὰ σύ	τ'	ἐμοῦ κατηγορεῖς καὶ ἐγὼ σοῦ;
[526]	ὀνειδίζω σοι ὅτι οὐχ οἷός	~τ'	ἔσῃ σαυτῷ βοηθῆσαι, ὅταν ἡ
[509]	ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς οἷός	τ'	ἐστὶν ἄλλως λέγων μὴ οὐ
[488]	(οὐδὲ γάρ τοι τότε οἷός	~τ'	ἦ μαθεῖν σου τί ποτε
[465]	ἥν σοι ἀπεκρινάμην οὐδὲν ~οἷός	τ'	ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν
[518]	κακόν τι ποιήσουσιν, ἂν οἷοί	τ'	ὦσι, τοὺς δὲ ~προτέρους ἐκείνους
[516]	οὔκουν οἵ γε ἀγαθοὶ ἡνίοχοι	κατ'	ἀρχὰς μὲν ~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ
[471]	μᾶλλον ἢ Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ	κατ'	ἀρχὰς τῶν λόγων, ὦ Πῶλε,
[499]	με. καίτοι οὐκ ᾤμην γε	~κατ'	ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ ἑκόντος εἶναι
[482]	ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε	κατ'	αὐτὸ τοῦτο οὐκ ἄγαμαι Πῶλον,
[472]	καὶ οἱ ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ	κατ'	ἐμοῦ μάρτυρας παρασχέσθαι ὡς οὐκ
[472]	σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας πολλοὺς	κατ'	ἐμοῦ παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν με
[467]	πλεῖν τε καὶ ~κινδυνεύειν καὶ	πράγματ'	ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι οὗ
[494]	τῷ μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ	οὐκέτ'	ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ τοῦτ'
[526]	ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν καὶ	μετ'	ἀληθείας, ἀνδρὸς ἰδιώτου ἢ ἄλλου
[472]	ὁ Νικηράτου καὶ οἱ ἀδελφοὶ	μετ'	αὐτοῦ, ὧν οἱ τρίποδες οἱ
[495]	λόγους, καὶ οὐκ ἂν ἔτι	μετ'	ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ ὄντα ἐξετάζοις,
[498]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ κοινῇ	μετ'	ἐμοῦ τί ἡμῖν συμβαίνει ἐκ
[521]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι	μετ'	ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα μὴ εἴπω
[500]	τύχῃς παρὰ τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου,	μήτ'	(αὖ τὰ παρ' ἐμοῦ ~οὕτως
[493]	ὁ μὲν οὖν ἕτερος πληρωσάμενος	μήτ'	ἐποχετεύοι μήτε τι ~φροντίζοι, ἀλλ'
[471]	ὅστις ~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος	δέξαιτ'	ἂν ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι
[475]	σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων	~δέξαιτ'	ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι·
[479]	δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος	εἴτ'	ἄλλος ἀνθρώπων ὁστισοῦν μὴ δίδωσι
[478]	ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν	εἴτ'	ἐν σώματι εἴτ' ἐν ψυχῇ,
[478]	ἐχόντοιν κακὸν εἴτ' ἐν σώματι	εἴτ'	ἐν ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος καὶ
[513]	τῇδε ~ἀνόμοιον ὄντα τῇ πολιτείᾳ	εἴτ'	ἐπὶ τὸ βέλτιον εἴτ' ἐπὶ
[513]	πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ τὸ βέλτιον	εἴτ'	ἐπὶ τὸ χεῖρον, ὡς ἐμοὶ
[480]	ἄρα δεῖ τινα κακῶς ποιεῖν,	εἴτ'	ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν, ἐὰν μόνον
[452]	οὖν ὅτι ~τὸ μετὰ τοῦτο	ἔροιτ'	ἄν· καὶ τί ἐστιν (τοῦτο
[520]	εὖ ποιήσας ~ταύτην τὴν εὐεργεσίαν	ἀντ'	εὖ πείσεται· εἰ δὲ μή,
[520]	τὸν εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ	ἀντ'	εὖ ποιεῖν, ὥστε καλὸν δοκεῖ
[455]	καὶ συχνοὺς ~αἰσθάνομαι, οἳ ἴσως	αἰσχύνοιντ'	ἄν σε ἀνερέσθαι. ὑπ' (ἐμοῦ
[521]	οὐδεὶς γὰρ ἂν χρηστὸς μὴ	ἀδικοῦντ'	ἄνθρωπον εἰσαγάγοι καὶ ~οὐδέν γε
[474]	καὶ γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι	ποτ'	ἐρεῖς. ~(Σωκράτης) ~λέγε δή μοι,
[508]	δὲ οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα τί	ποτ'	ἐστὶν ἃ σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις,
[453]	ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις	ποτ'	ἐστὶν ἣν σὺ λέγεις καὶ
[500]	τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί	ποτ'	ἐστὶν οὗτος ἐκείνου διαφέρων. ἴσως
[510]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν	ποτ'	ἐστὶν τέχνη τῆς παρασκευῆς τοῦ
[460]	τότε ταῦτα λέγοντος ὑπέλαβον ὡς	οὐδέποτ'	ἂν εἴη ἡ ῥητορικὴ ~ἄδικον
[505]	κάμνοντα δὲ ὡς ἔπος ~εἰπεῖν	οὐδέποτ'	ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς
[516]	καὶ αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται ἡνίοχοι,	τότ'	ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι ταῦτ' οὔτ'
[516]	καὶ ταῦτ' εἰς ~αὑτόν, ὃν	ἥκιστ'	ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει σοι
[453]	ἵνα οὕτω προί̈ ῃ ὡς	μάλιστ'	ἂν ἡμῖν καταφανὲς ποιοῖ ~περὶ
[464]	βέλτιστα σιτία τῷ σώματι εἰδέναι,	~ὥστ'	εἰ δέοι ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι
[458]	πώποτε ἥσθην οὕτως ὥσπερ νυνί·	ὥστ'	ἔμοιγε, κἂν ~τὴν ἡμέραν ὅλην
[459]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ πάντων	ὥστ'	ἐν ὄχλῳ πιθανὸν εἶναι, οὐ
[447]	ἰάσομαι. φίλος γάρ μοι (Γοργίας)	ὥστ'	~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ μὲν δοκεῖ,
[485]	οὗπερ ἐμνήσθην. καὶ γὰρ ἐμοὶ	τοιαῦτ'	~ἄττα ἐπέρχεται πρὸς σὲ λέγειν,
[510]	πρὸς φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης) καὶ	ταῦτ'	ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ ἐκεῖνος
[520]	οὕτω; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ	ταῦτ'	ἄρα, ὡς ἔοικε, τὰς μὲν
[450]	κύρωσις διὰ λόγων ~(ἐστίν. διὰ	ταῦτ'	ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ
[507]	τὰ μὴ προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη	ταῦτ'	εἶναι οὕτω. ~καὶ μὴν περὶ
[516]	ἀπέφηνεν ἢ οἵους παρέλαβεν, καὶ	ταῦτ'	εἰς ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν
[493]	δι' ἀπιστίαν τε καὶ λήθην.	ταῦτ'	ἐπιεικῶς μέν ἐστιν ὑπό τι
[473]	νῦν μὲν οὖν ἃ διαφερόμεθα	ταῦτ'	ἐστιν· σκόπει δὲ καὶ σύ.
[466]	~λέγω τοίνυν σοι ὅτι δύο	ταῦτ'	ἐστιν τὰ ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί
[492]	καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ δὲ ἄλλα	ταῦτ'	ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα, τὰ παρὰ
[490]	τῶν μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ	ταῦτ'	ἔστιν ἃ λέγω. τοῦτο γὰρ
[524]	περὶ τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώποις.	~ταῦτ'	ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ
[486]	ὧν ἡ ἐμὴ ψυχὴ δοξάζει,	ταῦτ'	ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ
[479]	διδόντα ~δίκην τοῦ διδόντος; οὐ	ταῦτ'	ἦν τὰ ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα;
[501]	δὴ καὶ ~πορίζεται τὰς ἡδονάς.	ταῦτ'	οὖν πρῶτον σκόπει εἰ δοκεῖ
[516]	ἡνίοχοι, τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι	ταῦτ'	οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν
[487]	~συνεχώρησας σὺ οὔτε σοφίας ἐνδείᾳ	οὔτ'	αἰσχύνης περιουσίᾳ, οὐδ' αὖ ἀπατῶν
[474]	~ἐγὼ δέ γε οὔτ' ἐμὲ	οὔτ'	ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα. ἐπεὶ σὺ
[475]	ἂν ἐγὼ οὔτ' ἂν σὺ	οὔτ'	ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν
[474]	ἀλλ' οὔτ' ἐγὼ οὔτε σὺ	οὔτ'	ἄλλος οὐδείς. ~(Σωκράτης) οὔκουν ἀποκρινῇ;
[512]	οὔτ' ἂν δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις,	οὔτ'	ἂν αὐτὸς λαβεῖν τὴν ἐκείνου.
[486]	μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις μορφώματι, καὶ	~οὔτ'	ἂν δίκης βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν
[512]	μηχανοποιόν, καὶ ~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ	οὔτ'	ἂν δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ'
[475]	~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι	οὔτ'	ἂν ἐγὼ οὔτ' ἂν σὺ
[475]	ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν ἐγὼ	οὔτ'	ἂν σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς
[491]	ἢ οὔτε ἐμοῦ ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ	οὔτ'	αὐτὸς ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε
[495]	~(Σωκράτης) ~οὐ τοίνυν ὀρθῶς ποιῶ	οὔτ'	ἐγώ, εἴπερ ποιῶ τοῦτο, οὔτε
[474]	~(Πῶλος) πολλοῦ γε δεῖ, ἀλλ'	οὔτ'	ἐγὼ οὔτε σὺ οὔτ' ἄλλος
[486]	βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς λόγον,	οὔτ'	εἰκὸς ἂν καὶ πιθανὸν ἂν
[474]	διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ δέ γε	οὔτ'	ἐμὲ οὔτ' ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα.
[516]	ἔστι ταῦτ' οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ	οὔτ'	~ἐν ἄλλῳ ἔργῳ οὐδενί· ἢ
[516]	τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι ταῦτ'	οὔτ'	ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ
[493]	οὐδέν τι μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης)	τοῦτ'	ἀληθέστερον εἴρηκας, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[524]	χρόνον. ταὐτὸν δή μοι δοκεῖ	~τοῦτ'	ἄρα καὶ περὶ τὴν ψυχὴν
[473]	~τοῦτο ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι	τοῦτ'	ἐκείνου χαλεπώτερόν ἐστιν, ὦ Σώκρατες,
[484]	ἕκαστος ἐν τούτῳ, καὶ ἐπὶ	τοῦτ'	ἐπείγεται, ~νέμων τὸ πλεῖστον ἡμέρας
[466]	οἱ ἀγαθοὶ ~ῥήτορες; ~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα	τοῦτ'	ἐρωτᾷς ἢ λόγου τινὸς ἀρχὴν
[492]	καὶ ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ,	τοῦτ'	ἐστὶν ἀρετή τε καὶ ~εὐδαιμονία,
[512]	ὃ ἐγὼ λέγω, ἀλλ' αὐτὸ	τοῦτ'	ἐστὶν ἀρετή, τὸ ~σῴζειν αὑτὸν
[509]	ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖν, ἱκανὸν	τοῦτ'	ἐστίν οὐ γὰρ ~ἀδικήσει ἢ
[491]	πόλεων ἄρχειν, καὶ τὸ δίκαιον	τοῦτ'	~ἐστίν, πλέον ἔχειν τούτους τῶν
[491]	γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ	τοῦτ'	ἐστὶν τὸ κατὰ φύσιν καλὸν
[494]	οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ	τοῦτ'	ἔστιν, ὃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,
[469]	τὰ ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ ἄρα	τοῦτ'	ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι, τὸ
[504]	σῶμα καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω	τοῦτ'	~ἔχειν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω
[487]	τοῖς λόγοις ~ὁμολογήσῃς μοι, βεβασανισμένον	τοῦτ'	ἤδη ἔσται ἱκανῶς ὑπ' ἐμοῦ
[478]	μηδὲ κάμνων. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ	τοῦτ'	ἦν εὐδαιμονία, ὡς ἔοικε, κακοῦ
[447]	Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτῷ ἓν	τοῦτ'	ἦν τῆς ~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε γοῦν
[492]	ἀεὶ ἡ ἐπιθυμία γίγνηται. ~ἀλλὰ	τοῦτ'	οἶμαι τοῖς πολλοῖς οὐ δυνατόν·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005