Pages
[454]	ἄρτι ἔλεγον, καὶ περὶ τούτων	ἅ	ἐστι δίκαιά τε καὶ ἄδικα.
[526]	ἀρετὴν τὴν τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν	ἃ	ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ
[466]	εἶναι, ἐάν τις ποιῇ ταῦτα	ἃ	ἂν δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα εἶναι,
[503]	καὶ ἐπὶ τὸ βέλτιστον λέγων,	ἃ	ἂν λέγῃ ἄλλο τι οὐκ
[491]	ἀλλὰ καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες	ἃ	ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ
[525]	γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες πάσχοντα	ἃ	ἂν πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται.
[507]	εὖ τε καὶ ~καλῶς πράττειν	ἃ	ἂν πράττῃ, τὸν δ' εὖ
[468]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ	ἃ	βούλεται, εἴπερ τυγχάνει ταῦτα κακὰ
[468]	μὴ μέγα δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν	ἃ	βούλεται. ~(Πῶλος) ~ὡς δὴ σύ,
[468]	ἀλλ' οὔ μοι δοκεῖ ποιεῖν	ἃ	βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν ὅπως
[467]	~(Σωκράτης) ~οὔ φημι ποιεῖν αὐτοὺς	ἃ	βούλονται· ἀλλά μ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος)
[467]	ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου ὅτι ποιοῦσιν	ἃ	βούλονται; ~(Πῶλος) οὗτος ἀνήρ ~(Σωκράτης)
[467]	ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ οὖν ποιοῦσιν	ἃ	βούλονται; ~(Σωκράτης) οὔ φημι. ~(Πῶλος)
[507]	φεύγειν ἃ μὴ προσήκει, ἀλλ'	ἃ	δεῖ καὶ πράγματα καὶ ἀνθρώπους
[489]	ὁ νόμος καὶ ἡ ~φύσις,	ἃ	δὴ καὶ ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ
[524]	τῆς φύσεως καὶ τὰ παθήματα	ἃ	διὰ ~τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου πράγματος
[481]	εἴ τίς σου λέγοντος ἑκάστοτε	ἃ	διὰ τούτους λέγεις θαυμάζοι ~ὡς
[473]	σε ~ἡγοῦμαι. νῦν μὲν οὖν	ἃ	διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν· σκόπει δὲ
[467]	~(Πῶλος) ~οὐκ ἄρτι ὡμολόγεις ποιεῖν	ἃ	δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα εἶναι, (τούτου
[467]	οἱ ~ποιοῦντες ἐν ταῖς πόλεσιν	ἃ	δοκεῖ αὐτοῖς καὶ οἱ τύραννοι
[467]	~(Σωκράτης) οὔ φημι. ~(Πῶλος) ποιοῦντες	ἃ	δοκεῖ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) φημί. ~(Πῶλος)
[469]	τὸ μέγα δύνασθαι, τὸ ποιεῖν	ἃ	δοκεῖ αὐτῷ· ἢ δοκεῖ σοι;
[468]	ὂν κάκιον, οὗτος δήπου ποιεῖ	ἃ	δοκεῖ αὐτῷ· ἦ γάρ; ~(Πῶλος)
[468]	ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν πόλει	ἃ	δοκεῖ ~αὐτῷ μὴ μέγα δύνασθαι
[470]	σοι φαίνεται, ἐὰν μὲν ~πράττοντι	ἃ	δοκεῖ ἕπηται τὸ ὠφελίμως πράττειν,
[467]	τὸ δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ	ἃ	~δοκεῖ καὶ σὺ ὁμολογεῖς κακὸν
[524]	ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις,	ἃ	ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι·
[463]	σοι ἀποκρίνασθαι ὡς ἤδη ~εἰδότι	ἃ	ἐγὼ λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ τὸν
[525]	μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ ἀδικίας,	ἃ	~ἑκάστη ἡ πρᾶξις αὐτοῦ ἐξωμόρξατο
[481]	φῇ οὕτως ἔχειν, μεταβαλλόμενος λέγεις	ἃ	ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ πρὸς τὸν
[468]	~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν,	ἃ	ἕνεκά του ποιοῦμεν, μὴ ἐκεῖνα
[467]	μήτε κακὰ ἆρα τοιάδε λέγεις,	ἃ	ἐνίοτε μὲν μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ,
[482]	ἐν τοῖς λόγοις ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς	ἃ	ἐνόει ~εἰπεῖν. σὺ γὰρ τῷ
[475]	καὶ ἢ (φάθι ἢ μὴ	ἃ	ἐρωτῶ. ~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ ἂν
[458]	~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή, ὦ Γοργία,	ἃ	θαυμάζω ἐν τοῖς λεγομένοις ὑπὸ
[500]	οὕτως φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή,	ἃ	καὶ πρὸς τούσδε ἐγὼ ἔλεγον,
[481]	καὶ τυγχάνει ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα	ἃ	λέγεις, ἄλλο τι ἢ ἡμῶν
[503]	οἳ κηδόμενοι τῶν πολιτῶν λέγουσιν	ἃ	~λέγουσιν, εἰσὶν δὲ καὶ οἵους
[506]	γάρ ~τοι ἔγωγε εἰδὼς λέγω	ἃ	λέγω, ἀλλὰ ζητῶ κοινῇ μεθ'
[490]	κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν	ἃ	λέγω. τοῦτο γὰρ οἶμαι ἐγὼ
[523]	ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι λέξω	ἃ	μέλλω λέγειν. ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος
[507]	ἐστιν οὔτε ~διώκειν οὔτε φεύγειν	ἃ	μὴ προσήκει, ἀλλ' ἃ δεῖ
[521]	ἤρξω παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ, διατελεῖν	ἃ	νοεῖς λέγων. ~καὶ νῦν εὖ
[482]	λέγει γάρ, ὦ φίλε ἑταῖρε,	ἃ	νῦν ἐμοῦ ἀκούεις, καί μοί
[470]	μὲν ἄμεινον εἶναι ταῦτα ~ποιεῖν	ἃ	νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι τε καὶ
[511]	ταύτης τῆς μεγάλης εὐεργεσίας, σώσασα	ἃ	~νυνδὴ ἔλεγον, καὶ αὐτὸν καὶ
[492]	σαφῶς γὰρ ~σὺ νῦν λέγεις	ἃ	οἱ ἄλλοι διανοοῦνται μέν, λέγειν
[487]	σὺ δὲ ταῦτα πάντα ἔχεις	ἃ	οἱ ἄλλοι οὐκ ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί
[473]	ὦ Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα λέγῃς	ἃ	οὐδεὶς ἂν φήσειεν ~ἀνθρώπων; ἐπεὶ
[505]	μοι τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται,	ἃ	πρὸ τοῦ δύο ἄνδρες ἔλεγον,
[465]	ἔχει λόγον οὐδένα ᾧ προσφέρει	ἃ	προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα τὴν φύσιν
[508]	ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο χρηστέον· καὶ	ἃ	Πῶλον αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ
[508]	ἐχόντων σκεψώμεθα τί ποτ' ἐστὶν	ἃ	σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις, ἆρα ~καλῶς
[482]	ἀεὶ (τῶν αὐτῶν, λέγει δὲ	ἃ	σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ
[487]	μὴ τρία ἄρα δεῖ ἔχειν	ἃ	σὺ πάντα ἔχεις, ἐπιστήμην τε
[521]	ἥδιστον, καὶ οὐκ ἐθέλων ποιεῖν	ἃ	σὺ παραινεῖς, τὰ κομψὰ ταῦτα,
[513]	ἀλλὰ διαμαχόμενον. οὐ ταῦτα ἦν	ἃ	τότε ~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[482]	δημηγορικά, ~φάσκων τὴν ἀλήθειαν διώκειν,	ἃ	φύσει μὲν οὐκ ἔστιν καλά,
[476]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ	μέγα	γε ἢ βαθὺ τὸ τμῆμα
[456]	δυνάμεις ~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ ἔχει.	(μέγα	δέ σοι τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις
[510]	νέων, τίνα ἂν τρόπον ἐγὼ	μέγα	~δυναίμην καὶ μηδείς με ἀδικοῖ;
[469]	Σώκρατες, οὕτω μὲν πάντες ἂν	μέγα	~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη οἰκία
[467]	~πῶς ἂν οὖν οἱ ῥήτορες	μέγα	δύναιντο ἢ οἱ τύραννοι ἐν
[468]	πόλει ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ τὸ	~μέγα	δύνασθαι ἀγαθόν τι κατὰ τὴν
[470]	τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ	μέγα	δύνασθαι· εἰ δὲ μή, κακὸν
[513]	τινὰ τοιαύτην, ἥτις (σε ποιήσει	μέγα	δύνασθαι ἐν τῇ πόλει τῇδε
[513]	~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς εἶναι καὶ	μέγα	δύνασθαι ἐν τῇ πόλει· τοῦθ'
[466]	οὐ σύ γε, ἐπεὶ τὸ	μέγα	δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν εἶναι τῷ
[468]	πόλει ἃ δοκεῖ ~αὐτῷ μὴ	μέγα	δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν ἃ βούλεται.
[470]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ θαυμάσιε, (τὸ	μέγα	δύνασθαι) πάλιν αὖ σοι φαίνεται,
[466]	~ἔχων; καὶ τοῦτο καλεῖς σὺ	μέγα	δύνασθαι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[466]	~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν τὸ	μέγα	δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς γέ
[469]	οὐκ ἄρα τοῦτ' ἔστιν τὸ	μέγα	δύνασθαι, τὸ ποιεῖν ἃ δοκεῖ
[510]	τὸ μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ	μέγα	(δύνασθαι, ὡς ὁ ὑμέτερος ~λόγος,
[468]	~ἔστιν οὖν ὅπως ὁ τοιοῦτος	(μέγα	δύναται ἐν τῇ πόλει ταύτῃ,
[508]	ἐν ~θεοῖς καὶ ἐν ἀνθρώποις	μέγα	δύναται, σὺ δὲ πλεονεξίαν οἴει
[510]	ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ τούτῳ	μέγα	δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε, πᾶν
[469]	θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω	(μέγα	ἐγὼ δύναμαι ἐν τῇδε τῇ
[510]	καὶ ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι. οὗτος	~μέγα	(ἐν ταύτῃ τῇ πόλει δυνήσεται,
[524]	ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον εἴ τινος	μέγα	ἦν τὸ σῶμα φύσει ἢ
[485]	(τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ καὶ	μέγα	καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ
[522]	ἀναβοῆσαι τοὺς τοιούτους δικαστάς; οὐ	μέγα;	~(Καλλίκλης) ἴσως· οἴεσθαί γε χρή.
[514]	ἂν ἰέναι ἐπὶ τὰ δημόσια	~ἔργα·	εἰ δὲ μήτε διδάσκαλον εἴχομεν
[517]	μή ποτέ τις τῶν νῦν	ἔργα	τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα τούτων ὅστις
[483]	δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ τὴν	Ἑλλάδα	ἐστράτευσεν ἢ ὁ πατὴρ αὐτοῦ
[497]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) τί δέ;	παῖδα	ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης)
[471]	τὸν γνήσιον τοῦ Περδίκκου ὑόν,	παῖδα	ὡς ἑπτέτη, οὗ ἡ ~ἀρχὴ
[473]	αὐτῶν, οὔτε ὁ ~κατειργασμένος τὴν	τυραννίδα	ἀδίκως οὔτε ὁ διδοὺς δίκην
[492]	ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι ἀρχήν τινα ἢ	τυραννίδα	ἢ ~δυναστείαν, τί ἂν> τῇ
[463]	ῥητορικὴ ἣν Γοργίας (ἐπιτηδεύει, οὐκ	οἶδα	~καὶ γὰρ ἄρτι ἐκ τοῦ
[509]	ἀεί, ὅτι ἐγὼ ταῦτα οὐκ	οἶδα	ὅπως ἔχει, ὅτι μέντοι ὧν
[487]	τὴν σοφίαν ἀσκητέον εἴη, καὶ	οἶδα	ὅτι ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν τοιάδε
[497]	διὰ τοῦ πίνειν; ~(Καλλίκλης) οὐκ	οἶδα	ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας) ~μηδαμῶς, ὦ
[522]	~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι καὶ ἐγὼ	οἶδα	ὅτι πάθος πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν
[522]	ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην ἔγωγε, εὖ	οἶδα	ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις ἄν με
[453]	μὲν εὖ ἴσθ' ὅτι οὐκ	οἶδα,	οὐ μὴν ~ἀλλ' ὑποπτεύω γε
[470]	ἀληθῆ γε ἐρῶ· οὐ γὰρ	οἶδα	παιδείας ὅπως ἔχει καὶ δικαιοσύνης.
[515]	~ἀλλὰ τάδε οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ'	οἶδα	σαφῶς καὶ ἐγὼ καὶ σύ,
[503]	~ὄντες; ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ	οἶδα	τίς ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί
[487]	τεκμηρίῳ χρῶμαι; ἐγώ σοι ἐρῶ.	οἶδα	ὑμᾶς ἐγώ, ὦ Καλλίκλεις, τέτταρας
[470]	εἶναι ἢ ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ	οἶδα,	ὦ Πῶλε· οὐ γάρ πω
[511]	καὶ ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης)	~οἶδα,	ὠγαθὲ Καλλίκλεις, εἰ μὴ κωφός
[463]	ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον μὲν	ἔα,	ἐμοὶ δ' εἰπὲ πῶς λέγεις
[466]	σὺ λόγον, ἐὰν δὲ ἔχω,	ἔα	με χρῆσθαι· δίκαιον γάρ. καὶ
[487]	τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην τὸν	Χολαργέα·	καί ποτε ὑμῶν ἐγὼ ~ἐπήκουσα
[474]	τοῦ ἢ ὠφέλιμα εἶναι ἢ	ἡδέα	ἢ ἀμφότερα. ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε
[477]	εἴπερ καλά, ἀγαθά; ἢ γὰρ	ἡδέα	ἢ ὠφέλιμα. ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[522]	οὐχ ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ καὶ	ἡδέα	καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί
[500]	δεῖ καὶ τἆλλα καὶ τὰ	ἡδέα	πράττειν, ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ τῶν
[499]	ἐκεῖνα, ἐάν τις ταὐτὰ φῇ	~ἡδέα	τε καὶ ἀγαθὰ εἶναι; οὐ
[497]	οὖν ταὐτὰ ἂν εἴη τὰ	~ἡδέα	τοῖς ἀγαθοῖς ἢ τὰ ἀνιαρὰ
[470]	Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ τὸν μέγαν	βασιλέα	γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης)
[515]	καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄφρων, ~διὰ	Καλλικλέα	καλός τε κἀγαθὸς γέγονεν, ἢ
[515]	τούτῳ, εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ	Περικλέα	βελτίους ~γεγονέναι, ἢ πᾶν τοὐναντίον
[519]	Θεμιστοκλέα δὲ καὶ Κίμωνα καὶ	Περικλέα	ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς ~αἰτίους τῶν κακῶν·
[515]	ἐκείνου. ταυτὶ γὰρ ἔγωγε ἀκούω,	~Περικλέα	πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ δειλοὺς
[503]	καὶ Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην καὶ	Περικλέα	τουτονὶ τὸν νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ
[519]	τοὺς τότε παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους,	Θεμιστοκλέα	δὲ καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα
[503]	ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ;	Θεμιστοκλέα	οὐκ ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα
[516]	μὴ ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς; καὶ	Θεμιστοκλέα	ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν καὶ φυγῇ
[465]	ἔχειν ἐστίν· λέγοντος γάρ μου	~βραχέα	οὐκ ἐμάνθανες, οὐδὲ χρῆσθαι τῇ
[477]	ἢ ὠφέλιμα. ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	ἀγαθὰ	ἄρα πάσχει ὁ δίκην διδούς;
[468]	ὄντα οὐ βουλόμεθα. τὰ γὰρ	ἀγαθὰ	βουλόμεθα, ὡς φῂς σύ, τὰ
[499]	ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα τε καὶ	ἀγαθὰ	εἶναι; οὐ ταῦτα ἀνάγκη, ὦ
[498]	κακοὺς δὲ ~κακῶν; τὰ δὲ	ἀγαθὰ	εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ δὲ
[506]	ἡμεῖς καὶ τἆλλα πάντα ὅσ'	ἀγαθά	ἐστιν, ἀρετῆς ~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε
[477]	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ καλά,	ἀγαθά;	ἢ γὰρ ἡδέα ἢ ὠφέλιμα.
[461]	καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ	ἀγαθά,	καὶ ἐὰν μὴ ἔλθῃ ταῦτα
[467]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ μήτε	ἀγαθὰ	μήτε κακὰ ἆρα τοιάδε λέγεις,
[468]	φῂς σύ, τὰ ~δὲ μήτε	ἀγαθὰ	μήτε κακὰ οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ
[468]	ἄλλ' ἄττα καλεῖς τὰ μήτε	ἀγαθὰ	μήτε κακά; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ
[486]	καὶ δόξα καὶ ἄλλα πολλὰ	ἀγαθά.	~(Σωκράτης) ~εἰ χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον
[519]	ὡς δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ καὶ	~ἀγαθὰ	τὴν πόλιν πεποιηκότες ἄρα ἀδίκως
[500]	παντὸς ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα	ἀγαθὰ	τῶν ἡδέων ἐστὶν καὶ ὁποῖα
[498]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν	τἀγαθά,	αἱ ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης)
[496]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ	τἀγαθὰ	καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία
[497]	τὰ αὐτὰ γίγνεται, ὦ φίλε,	τἀγαθὰ	τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ τὰ κακὰ
[500]	τὰ ἡδέα πράττειν, ἀλλ' οὐ	τἀγαθὰ	τῶν ~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[468]	ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν πράττωσιν, ἢ	~τἀγαθὰ	τῶν μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ
[502]	καὶ ἐλευθέρων, ἣν οὐ πάνυ	~ἀγάμεθα·	κολακικὴν γὰρ αὐτήν φαμεν εἶναι.
[514]	ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην ἢ οὐκ	ἐπιστάμεθα,	τὴν ~οἰκοδομικήν, καὶ παρὰ τοῦ
[514]	καὶ ~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν εἰ	ἐπιστάμεθα	τὴν τέχνην ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα,
[514]	ἀλλήλους ὡς ἱκανοὶ ἰατροὶ ὄντες,	ἐπεσκεψάμεθα	δήπου ἂν ἐγώ τε ~σὲ
[483]	ἴσως κατὰ τοῦτον ὃν ἡμεῖς	τιθέμεθα·	πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους
[449]	ἄν, ὦ Γοργία, ὥσπερ νῦν	διαλεγόμεθα,	διατελέσαι τὸ μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ
[517]	παντὶ γὰρ τῷ χρόνῳ ὃν	διαλεγόμεθα	~οὐδὲν παυόμεθα εἰς τὸ αὐτὸ
[506]	δέ ἐστιν τοῦτο οὗ (παραγενομένου	ἡδόμεθα,	ἀγαθὸν δὲ οὗ παρόντος ~ἀγαθοί
[513]	οὐ ταῦτα ἦν ἃ τότε	~ὡριζόμεθα;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[461]	καὶ ~(Γοργίας) ἐν τοῖς λόγοις	σφαλλόμεθα,	σὺ παρὼν ἐπανόρθου δίκαιος δ'
[468]	μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σφάττειν	βουλόμεθα	οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων
[468]	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ οὐ	βουλόμεθα,	οὐδὲ τὰ κακά. ἦ γάρ;
[468]	ἐὰν μὲν ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα,	βουλόμεθα	πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ δὲ ὄντα
[468]	~αὐτά, βλαβερὰ δὲ ὄντα οὐ	βουλόμεθα.	τὰ γὰρ ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς
[468]	οὐ βουλόμεθα. τὰ γὰρ ἀγαθὰ	βουλόμεθα,	ὡς φῂς σύ, τὰ ~δὲ
[527]	γὰρ ἔχοντάς γε ὡς νῦν	φαινόμεθα	~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς τὶ
[473]	~ἡγοῦμαι. νῦν μὲν οὖν ἃ	διαφερόμεθα	ταῦτ' ἐστιν· σκόπει δὲ καὶ
[455]	τῇ πόλει συμβουλεύειν οἷοί τε	ἐσόμεθα;	πότερον ~περὶ δικαίου μόνον καὶ
[527]	τότε ἤδη, ἐὰν δοκῇ χρῆναι,	~ἐπιθησόμεθα	τοῖς πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον ἄν
[495]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε δὴ ὅπως	μεμνησόμεθα	ταῦτα, ὅτι Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς
[513]	ἐμοί, ὅπως μή, ὦ δαιμόνιε,	πεισόμεθα	ὅπερ φασὶ τὰς τὴν σελήνην
[527]	ἄν τι ἡμῖν δοκῇ, τότε	βουλευσόμεθα,	~βελτίους ὄντες βουλεύεσθαι ἢ νῦν.
[517]	τῷ χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν	παυόμεθα	εἰς τὸ αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι
[515]	ὀνειδίζεις ὅτι οὐ πράττω, οὐκ	~ἐπισκεψόμεθα	ἀλλήλους, φέρε, Καλλικλῆς ἤδη τινὰ
[459]	διὰ τὸ οὕτως ἔχειν, αὐτίκα	~ἐπισκεψόμεθα,	ἐάν τι ἡμῖν πρὸς λόγου
[484]	λέοντας, κατεπᾴδοντές τε καὶ γοητεύοντες	καταδουλούμεθα	(λέγοντες ~ὡς τὸ ἴσον χρὴ
[453]	ποίας πειθοῦς καὶ περὶ τί,	ἀποκρινούμεθά	που αὐτῷ ~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς
[468]	τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν καὶ	~ἀφαιρούμεθα	χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι ἡμῖν
[458]	καὶ σὺ φῂς τοιοῦτος εἶναι,	διαλεγώμεθα·	εἰ δὲ καὶ ~δοκεῖ χρῆναι
[458]	νῦν ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν	διαλεγώμεθα.	σκοπεῖν οὖν χρὴ καὶ τὸ
[454]	σοῦ ἕνεκα ἀλλ' ἵνα μὴ	ἐθιζώμεθα	ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν ἀλλήλων τὰ λεγόμενα,
[461]	ἵνα ἐπειδὰν ~αὐτοὶ πρεσβύτεροι γενόμενοι	σφαλλώμεθα,	παρόντες ὑμεῖς οἱ νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε
[472]	τι ὡς οὕτω σου νομίζοντος	διανοώμεθα;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ
[527]	ζῆν καὶ τεθνάναι. τούτῳ οὖν	ἑπώμεθα,	καὶ τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ
[476]	διδόναι, ὡς αὖ ἐγὼ ᾤμην.	~σκοπώμεθα	δὲ τῇδε· τὸ διδόναι δίκην
[513]	(ἴσως καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ ταῦτα	διασκοπώμεθα,	πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι δ' οὖν ὅτι
[527]	~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι τῷ λόγῳ	χρησώμεθα	τῷ νῦν παραφανέντι, ὃς ἡμῖν
[479]	ἐκ τοῦ λόγου; ἢ βούλει	~συλλογισώμεθα	αὐτά; ~(Πῶλος) εἰ σοί γε
[461]	κάλλιστε Πῶλε, ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες	κτώμεθα	ἑταίρους καὶ ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν
[475]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~πρῶτον (μὲν δὴ	σκεψώμεθα,	ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν
[459]	ᾖ· νῦν δὲ τόδε πρότερον	σκεψώμεθα,	ἆρα ~(τυγχάνει περὶ τὸ δίκαιον
[470]	μή, κακὸν καὶ σμικρὸν δύνασθαι.	~(σκεψώμεθα	δὲ καὶ τόδε· ἄλλο τι
[472]	οἶμαι. παραβαλόντες οὖν παρ' ἀλλήλους	σκεψώμεθα	εἴ τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων. καὶ
[501]	μή, μὴ ~φάθι. (πρῶτον δὲ	σκεψώμεθα	τὴν αὐλητικήν. οὐ δοκεῖ σοι
[508]	ὁμολογῆσαι. ~τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων	σκεψώμεθα	τί ποτ' ἐστὶν ἃ σὺ
[476]	περὶ οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν	σκεψώμεθα,	τὸ ἀδικοῦντα διδόναι δίκην ~ἆρα
[454]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ τόδε	ἐπισκεψώμεθα.	καλεῖς τι μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ.
[463]	~εἶναι τὴν ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν	λέληθα	οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ δὲ ἐπανερωτᾷ
[513]	δοκεῖς εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες,	πέπονθα	δὲ τὸ τῶν ~πολλῶν πάθος·
[465]	σοι ἀπεκρινάμην οὐδὲν ~οἷός τ'	ἦσθα,	ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν
[482]	δὲ ἃ σὺ νῦν ~θαυμάζεις,	παρῆσθα	δὲ καὶ αὐτὸς λεγομένοις. ἢ
[469]	ζηλωτός. ~(Πῶλος) οὐκ ἄρτι ἄθλιον	ἔφησθα	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως γε,
[497]	ἅττα σοφίζῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~οἶσθα,	ἀλλὰ ἀκκίζῃ, ὦ Καλλίκλεις· καὶ
[455]	ἅπασαν· αὐτὸς γὰρ καλῶς ὑφηγήσω.	οἶσθα	γὰρ δήπου ὅτι τὰ νεώρια
[511]	κάτω, ὦ Σώκρατες· ἢ οὐκ	~οἶσθα	ὅτι οὗτος ὁ μιμούμενος τὸν
[500]	βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως οὖν οὔπω	οἶσθα	τί λέγω. ~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα.
[459]	ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας) τοῦτο	ἐνταῦθά	γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[484]	δεσπότης ἡμέτερος ὁ ~δοῦλος, καὶ	ἐνταῦθα	(ἐξέλαμψεν τὸ τῆς φύσεως δίκαιον.
[527]	πράξει. ἐμοὶ οὖν πειθόμενος ~ἀκολούθησον	ἐνταῦθα,	οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν
[489]	οὔ; καὶ ὅπως μὴ ~ἁλώσῃ	ἐνταῦθα	σὺ αὖ αἰσχυνόμενος. νομίζουσιν, ἢ
[461]	ἐξουσία τοῦ λέγειν, ἔπειτα σὺ	ἐνταῦθα	τούτου μόνος ἀτυχήσαις. ~ἀλλὰ ἀντίθες
[494]	~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ ἐγὼ ἄγω	ἐνταῦθα,	ὦ γενναῖε, ἢ ἐκεῖνος ὃς
[457]	ἐμοὶ δοκεῖς σὺ οὐ πάνυ	ἀκόλουθα	~λέγειν οὐδὲ σύμφωνα οἷς τὸ
[461]	ἄνδρα μὴ οὐχὶ ~καὶ τὰ	δίκαια	εἰδέναι καὶ τὰ καλὰ καὶ
[523]	πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα	δικαία	ἡ κρίσις ᾖ. ~ἐγὼ μὲν
[461]	οὐχὶ καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ	~δίκαια	καὶ ἄλλους διδάξειν; ἀλλ' εἰς
[476]	πάντα καλά ἐστιν, καθ' ὅσον	δίκαια;	καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά
[507]	~θεοὺς ὅσια· τὸν δὲ τὰ	δίκαια	καὶ ὅσια πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον
[460]	ποιήσῃς, ἀνάγκη αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ	δίκαια	καὶ τὰ ἄδικα ἤτοι πρότερόν
[460]	τὸν λόγον καὶ ὁ τὰ	δίκαια	μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως δήπου.
[482]	παρ' ~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος τὰ	δίκαια	ὁ τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν,
[476]	λέγειν ὡς οὐχὶ τά γε	δίκαια	πάντα καλά ἐστιν, καθ' ὅσον
[476]	οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος δίκην διδοὺς	δίκαια	πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ
[471]	Ἀλκέτου, καὶ εἰ ἐβούλετο τὰ	δίκαια	ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ
[476]	(δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	δίκαια	ποιῶν ἢ οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια.
[476]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ δὲ	δίκαιά	που καλὰ ὡμολόγηται; ~(Πῶλος) πάνυ
[460]	δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ δίκαιος	δίκαιά	που πράττει. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[460]	εἶναι, τὸν δὲ δίκαιον βούλεσθαι	δίκαια	~πράττειν; ~(Γοργίας) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)
[476]	δίκαια ποιῶν ἢ οὔ; ~(Πῶλος)	δίκαια.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος δίκην
[454]	καὶ περὶ τούτων ἅ ἐστι	δίκαιά	τε καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[515]	οἱ Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε ~τὰ	τελευταῖα	ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[519]	~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν καὶ τὰ	ἀρχαῖα	προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ
[488]	Πίνδαρος τὸ κατὰ ~φύσιν; ἄγειν	βίᾳ	τὸν κρείττω τὰ τῶν ἡττόνων
[487]	ἡ ἐμὴ καὶ ἡ ~σὴ	ὁμολογία	τέλος ἤδη ἕξει τῆς ἀληθείας.
[458]	βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή, ὦ	Γοργία,	ἃ θαυμάζω ἐν τοῖς λεγομένοις
[449]	~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν Ἥραν, ὦ	Γοργία,	ἄγαμαί γε τὰς ἀποκρίσεις, ὅτι
[447]	καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ μοι, ὦ	Γοργία,	ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς ὅδε ὅτι
[454]	πειθὼ καὶ περὶ τούτων, ὦ	Γοργία·	~ἀλλ' ἵνα μὴ θαυμάζῃς ἐὰν
[451]	καὶ ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ὦ	Γοργία,	ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο λέγεις (καὶ
[449]	λόγους. ~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους, ὦ	Γοργία;	ἆρα οἳ δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας,
[449]	χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον δέ, ὦ	Γοργία,	αὐτὸς ἡμῖν εἰπὲ τίνα σε
[448]	που ἄρα ῥᾳδίως ἀποκρινῇ, ὦ	Γοργία.	~(Γοργίας) πάρεστι τούτου πεῖραν, ὦ
[497]	τε καὶ στενὰ ταῦτα, ἐπείπερ	Γοργίᾳ	δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ,
[453]	~νῦν μοι δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ	Γοργία,	ἐγγύτατα τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην
[453]	αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή, ὦ	Γοργία.	ἐγὼ γὰρ εὖ ἴσθ' ὅτι,
[463]	~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ	Γοργία,	εἶναί τι ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν
[454]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι δή, ὦ	Γοργία,	ἐπειδή γε καὶ σοὶ δοκεῖ
[452]	~(Γοργίας) ἴθι οὖν νομίσας, ὦ	Γοργία,	ἐρωτᾶσθαι καὶ ὑπ' ἐκείνων καὶ
[455]	ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι· τί ἡμῖν, ὦ	Γοργία,	ἔσται, ~ἐάν σοι συνῶμεν; περὶ
[452]	μεῖζον ἀγαθὸν ὂν ἢ παρὰ	Γοργίᾳ	ἢ παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν
[506]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δή, ὦ	Γοργία,	καὶ αὐτὸς ἡδέως μὲν ἂν
[449]	~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν δεῖ, ὦ	Γοργία·	καί μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου
[459]	πῶς τὰ τοιαῦτα ἔχει, ὦ	Γοργία;	~(καὶ πρὸς Διός, ὥσπερ ἄρτι
[457]	τὸν διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι, ὦ	Γοργία,	καὶ σὲ ἔμπειρον εἶναι πολλῶν
[450]	τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν, ὦ	Γοργία,	λέγεις; ἀλλ' οὐκ οἶμαί σε
[460]	ἐν τοῖς πρώτοις γε, ὦ	Γοργία,	λόγοις ἐλέγετο ὅτι ἡ ῥητορικὴ
[463]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε, ὦ	Γοργία·	οὐδὲν γάρ πω σαφὲς λέγω,
[461]	ἔχει, μὰ τὸν (κύνα, ὦ	~Γοργία,	οὐκ ὀλίγης συνουσίας ἐστὶν ὥστε
[450]	καὶ αἱ ἄλλαι τέχναι, ὦ	Γοργία,	οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν περὶ
[456]	~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ θαυμάζων, ὦ	Γοργία,	πάλαι ἐρωτῶ τίς ποτε ἡ
[455]	~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα, ὦ	Γοργία,	περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ καὶ
[454]	ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν τις, ὦ	Γοργία,	~πίστις ψευδὴς καὶ ἀληθής; φαίης
[497]	ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης) ὦ	Γοργία·	σμικρὰ καὶ ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ
[455]	οὔ· ἢ πῶς λέγεις, ὦ	~Γοργία,	τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ αὐτός
[458]	~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν θορύβου, ὦ	Γοργία	τε καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε
[451]	~ἴθι δὴ καὶ σύ, ὦ	Γοργία.	τυγχάνει μὲν γὰρ δὴ ἡ
[501]	καὶ περανθῇ ὁ λόγος καὶ	Γοργίᾳ	τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον δὲ
[448]	τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γε, ὦ	Γοργία,	φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς λόγους·
[449]	~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις ἄν, ὦ	Γοργία,	ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ
[448]	ὦ (Χαιρεφῶν) λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ	Δία·	ἂν δέ γε βούλῃ, ὦ
[449]	Χαιρεφῶν ~καὶ αὐτῷ καλῶς (καὶ	διὰ	βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ νῦν οὕτως
[449]	ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν τε	διὰ	~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ γὰρ οἶμαι,
[449]	μὴν ἀλλὰ (πειράσομαί γε ὡς	διὰ	βραχυτάτων. καὶ γὰρ αὖ καὶ
[482]	ἂν εἴ τις μὴ φαίη	διὰ	δὴ ταύτην τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι
[456]	καὶ ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε μὰ	Δία	ἐάν τις εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας
[474]	καὶ σχήματα καὶ χρώματα ἢ	διὰ	ἡδονήν τινα ἢ διὰ ~ὠφελίαν
[515]	τε καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄφρων,	~διὰ	Καλλικλέα καλός τε κἀγαθὸς γέγονεν,
[483]	ταῦτα πράττουσιν, καὶ ναὶ μὰ	Δία	κατὰ νόμον γε τὸν τῆς
[450]	γέ εἰσι τῶν τεχνῶν αἳ	διὰ	λόγου πᾶν περαίνουσι, καὶ ἔργου
[451]	~ὥσπερ σὺ ἄρτι, ὅτι τῶν	διὰ	λόγου τις τὸ κῦρος ἐχουσῶν.
[450]	~ῥήματι οὕτως εἶπες, ὅτι ἡ	διὰ	λόγου τὸ κῦρος ἔχουσα ῥητορική
[450]	ἡ πρᾶξις καὶ ἡ κύρωσις	διὰ	λόγων ~(ἐστίν. διὰ ταῦτ' ἐγὼ
[450]	πρᾶξις καὶ τὸ (κῦρος αὐταῖς	διὰ	λόγων ἐστίν. τῶν τοιούτων τινά
[449]	Σώκρατες, ἔνιαι τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι	διὰ	μακρῶν τοὺς λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ
[491]	νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ ἀποκάμνωσι	διὰ	μαλακίαν τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς,
[455]	~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν περὶ τοῦ	διὰ	μέσου τείχους. ~(Γοργίας) ~καὶ ὅταν
[511]	δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ	Δία	ὀρθῶς γέ σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης)
[523]	~νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν	Δία	ὅτι φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε
[503]	τίς ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μὰ	Δία	οὐκ ἔχω ἔγωγέ σοι εἰπεῖν
[520]	τις εὐεργετηθείς, οἷον ~ταχὺς γενόμενος	διὰ	παιδοτρίβην, ἴσως ἂν ἀποστερήσειε τὴν
[515]	ἐπὶ τούτῳ, εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι	διὰ	Περικλέα βελτίους ~γεγονέναι, ἢ πᾶν
[450]	τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν καὶ	διὰ	σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία
[527]	ἐὰν βούληται, καὶ ναὶ μὰ	Δία	σύ γε θαρρῶν πατάξαι τὴν
[514]	~ὑγίειαν; ἢ ἤδη τις ἄλλος	διὰ	Σωκράτην ἀπηλλάγη νόσου, ἢ δοῦλος
[473]	ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος) ναὶ μὰ	Δία.	~(Σωκράτης) ὡς σύ γε οἴει,
[525]	ἂν τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ	διὰ	τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται,
[525]	δὲ ὀνίνανται οἱ τούτους ὁρῶντες	διὰ	~τὰς ἁμαρτίας τὰ μέγιστα καὶ
[520]	οὐχ οὕτω; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	~διὰ	ταῦτ' ἄρα, ὡς ἔοικε, τὰς
[450]	ἡ κύρωσις διὰ λόγων ~(ἐστίν.	διὰ	ταῦτ' ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν τέχνην
[483]	τὸ ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες.	διὰ	~ταῦτα δὴ νόμῳ μὲν τοῦτο
[508]	δικαιότητα, καὶ τὸ ὅλον τοῦτο	διὰ	~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ ἑταῖρε,
[512]	κακῶς γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν.	~διὰ	ταῦτα οὐ νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι
[503]	γε βελτίους ἔσονται ἢ χείρους	(διὰ	ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ
[522]	μόνος ὑπὸ μόνου, καὶ εἰ	διὰ	ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην
[493]	στεγανόν, ὡς τετρημένος εἴη πίθος,	~διὰ	τὴν ἀπληστίαν ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ
[492]	τὴν σωφροσύνην (καὶ τὴν ~δικαιοσύνην	διὰ	τὴν αὑτῶν ἀνανδρίαν. ἐπεὶ ὅσοις
[525]	πόλεων ~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι γὰρ	διὰ	τὴν ἐξουσίαν μέγιστα καὶ ἀνοσιώτατα
[524]	φύσεως καὶ τὰ παθήματα ἃ	διὰ	~τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου πράγματος ἔσχεν
[511]	ὄντι τὴν ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ	διὰ	τὴν μίμησιν τοῦ δεσπότου καὶ
[465]	κάλλος ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου τοῦ	~διὰ	τῆς γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν' οὖν
[487]	εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε	διὰ	τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν
[525]	καὶ ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ	διὰ	τὸ ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ
[482]	αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ φάναι διδάξειν	διὰ	τὸ ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι
[518]	~καὶ χρῆσθαι τοῖς τούτων ἔργοις	διὰ	τὸ εἰδέναι ὅτι χρηστὸν καὶ
[487]	δέ μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν	διὰ	τὸ μὴ κήδεσθαί μου ὥσπερ
[487]	οὐχ οἷοί τέ εἰσιν ~βασανίζειν	διὰ	τὸ μὴ σοφοὶ εἶναι ὥσπερ
[459]	ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ τῶν ἄλλων	διὰ	τὸ οὕτως ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα,
[493]	ἢ Ἰταλικός, παράγων τῷ ὀνόματι	διὰ	τὸ πιθανόν τε καὶ πειστικὸν
[516]	(ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ ~μὴ	διὰ	τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι
[497]	~ἡμῶν πέπαυται καὶ ἅμα ἡδόμενος	διὰ	τοῦ πίνειν; ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδα
[502]	οἱ πολῖται ὡς βέλτιστοι ἔσονται	διὰ	τοὺς αὑτῶν λόγους, ἢ ~καὶ
[453]	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα	διὰ	τοῦτο, ὅτι καὶ ἄλλοι εἰσὶ
[481]	τίς σου λέγοντος ἑκάστοτε ἃ	διὰ	τούτους λέγεις θαυμάζοι ~ὡς ἄτοπά
[489]	τινάς; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ναὶ μὰ	Δία	τούτους λέγω, καὶ σφόδρα γε.
[513]	Ἀθηναίων δήμῳ καὶ ~ναὶ μὰ	Δία	τῷ Πυριλάμπους γε πρός. ὅστις
[517]	εἰς ἐπιθυμίαν· καὶ ἐξεπίτηδές σοι	διὰ	τῶν αὐτῶν εἰκόνων ~λέγω, ἵνα
[463]	ἐγὼ λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ τὸν	Δία,	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ οὐδὲ
[474]	ἢ διὰ ἡδονήν τινα ἢ	διὰ	~ὠφελίαν ἢ δι' ἀμφότερα καλὰ
[522]	~κακηγορεῖν λέγοντα πικροὺς λόγους ἢ	ἰδίᾳ	ἢ δημοσίᾳ, οὔτε τὸ ἀληθὲς
[514]	εἴ τι πώποτε οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν	ἰδίᾳ	ἢ τῶν ~φίλων τινὶ ἢ
[527]	ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ εἶναι, καὶ	~ἰδίᾳ	καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν δέ τις
[484]	τοῖς ~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις καὶ	ἰδίᾳ	καὶ δημοσίᾳ, καὶ τῶν ἡδονῶν
[469]	καὶ τὰ δημόσια καὶ τὰ	ἴδια·	~ἀλλ' οὐκ ἄρα τοῦτ' ἔστιν
[514]	ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ δὲ καὶ	ἴδια	ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν,
[524]	τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ	~πρεσβεῖα	δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν τι
[493]	πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ, τὰ δ'	ἀγγεῖα	τετρημένα καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ'
[487]	αὐτὸ ~συνεχώρησας σὺ οὔτε σοφίας	ἐνδείᾳ	οὔτ' αἰσχύνης περιουσίᾳ, οὐδ' αὖ
[522]	ἄν· εἰ δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς	ἐνδείᾳ	~τελευτῴην ἔγωγε, εὖ οἶδα ὅτι
[492]	ἢ ~δυναστείαν, τί ἂν> τῇ	ἀληθείᾳ	αἴσχιον καὶ κάκιον εἴη σωφροσύνης
[509]	βοηθεῖν ~ἑαυτῷ καταγέλαστος ἂν τῇ	ἀληθείᾳ	εἴη; ἆρα οὐ ταύτην, ἥτις
[514]	οὐ καταγέλαστον ἂν ἦν τῇ	~ἀληθείᾳ,	εἰς τοσοῦτον ἀνοίας ἐλθεῖν ἀνθρώπους,
[520]	τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς. τῇ δὲ	ἀληθείᾳ	κάλλιόν ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ
[452]	~ὅπερ ἐστίν, ὦ Σώκρατες, τῇ	ἀληθείᾳ	μέγιστον ἀγαθὸν καὶ αἴτιον ἅμα
[492]	τῇ ἑαυτῶν ~πόλει; ἀλλὰ τῇ	ἀληθείᾳ,	ὦ Σώκρατες, ἣν φῂς σὺ
[504]	ἐξ οὗ ἐν αὐτῷ ἡ	ὑγίεια	γίγνεται καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ
[479]	ὡς ἔοικεν, οἷόν ἐστιν ἡ	ὑγίεια	καὶ ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ
[452]	φαίη ἂν ἴσως, ὦ Σώκρατες,	ὑγίεια;	~τί δ' ἐστὶν μεῖζον ἀγαθὸν
[503]	τὸ μὲν ἕτερόν που τούτου	κολακεία	ἂν εἴη ~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία,
[466]	χρῶ. ~(Πῶλος) ~τί οὖν φῄς;	κολακεία	δοκεῖ σοι εἶναι ἡ ῥητορική;
[513]	ἀγεννὴς καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ	κολακεία	~τυγχάνει οὖσα· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[465]	ἰατρικῇ, ὥσπερ λέγω, ἡ ὀψοποιικὴ	κολακεία	ὑπόκειται· τῇ δὲ ~γυμναστικῇ κατὰ
[472]	~Περικλέους ὅλη οἰκία ἢ ἄλλη	συγγένεια	ἥντινα ἂν βούλῃ τῶν ἐνθάδε
[501]	τῆς ἡδονῆς, πρὸς ἣν ἡ	θεραπεία	αὐτῇ ἐστιν ἅπασα, κομιδῇ ~ἀτέχνως
[517]	τῷ ὄντι γε ~ἐστὶν σώματος	θεραπεία,	ἥνπερ καὶ προσήκει τούτων ἄρχειν
[481]	μεγάλη τίς μοι δοκεῖ ἡ	χρεία	αὐτῆς εἶναι, εἰ δὴ καὶ
[480]	ὦ Πῶλε, τίς ἡ μεγάλη	χρεία	ἐστὶν τῆς ῥητορικῆς; δεῖ ~μὲν
[457]	ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἐπὶ (δικαίου	χρείᾳ	παρέδωκεν, ὁ ~δ' ἐναντίως χρῆται.
[481]	εἰ δὴ καὶ ἔστιν τις	χρεία,	ὡς ~ἔν γε τοῖς πρόσθεν
[453]	ἐστιν ἡ ῥητορική, ~καὶ ἡ	πραγματεία	αὐτῆς ἅπασα καὶ τὸ κεφάλαιον
[517]	ἄρα διττὴ ~αὕτη τις (ἡ	πραγματεία	ἔστιν καὶ περὶ τὸ σῶμα
[513]	πόλει τῇδε ~ἀνόμοιον ὄντα τῇ	πολιτείᾳ	εἴτ' ἐπὶ τὸ βέλτιον εἴτ'
[513]	βιοίη, ~ἆρα ἐξομοιῶν (αὑτὸν τῇ	πολιτείᾳ	ταύτῃ ἐν ᾗ ἂν οἰκῇ,
[516]	οὐκ ἔστι ταῦτ' οὔτ' ἐν	ἡνιοχείᾳ	οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ ἔργῳ οὐδενί·
[488]	ὅτι οὐχ ἑκὼν ἐξαμαρτάνω ἀλλ'	ἀμαθίᾳ	τῇ ἐμῇ· σὺ οὖν, ὥσπερ
[450]	διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ καὶ	ἀνδριαντοποιία	καὶ ἄλλαι πολλαί. τὰς τοιαύτας
[462]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν με,	ὀψοποιία	ἥτις μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι.
[462]	Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ' ἐστὶν	ὀψοποιία	καὶ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς γε,
[462]	~(Πῶλος) ἐρωτῶ δή, τίς τέχνη	ὀψοποιία;	~(Σωκράτης) οὐδεμία, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)
[504]	καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται,	κακία	δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ οὔ;
[499]	τούτου ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ τὰ	μειράκια.	ὡς δὴ σὺ οἴει ~ἐμὲ
[477]	~ὄντων. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ	ἀδικία	ἄρα καὶ ἡ ἀκολασία καὶ
[504]	μὲν ἐν ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται,	ἀδικία	δὲ ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη μὲν
[478]	μέγιστα ἀδικῶν καὶ χρώμενος μεγίστῃ	ἀδικίᾳ	~διαπράξηται ~ὥστε μήτε νουθετεῖσθαι (μήτε
[520]	οἶμαι ἀδικοῦσιν ~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ'	ἀδικίᾳ·	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[477]	τῶν πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ ἡ	ἀδικία	καὶ συλλήβδην ἡ τῆς ψυχῆς
[477]	~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον δὲ	ἀδικία	καὶ σύμπασα ψυχῆς πονηρία νυνδὴ
[479]	οὖν συμβαίνει μέγιστον κακὸν ἡ	ἀδικία	καὶ τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί
[509]	μέγιστον τῶν κακῶν ~ἐστιν ἡ	ἀδικία	τῷ ἀδικοῦντι καὶ ἔτι τούτου
[484]	αὐτοῦ μετρίως ~ἅψηται ἐν τῇ	ἡλικίᾳ·	ἐὰν δὲ περαιτέρω τοῦ δέοντος
[485]	καὶ πρέπον τῇ τοῦ παιδίου	ἡλικίᾳ,	~ὅταν δὲ σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου
[515]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ	φιλονικίᾳ	γε ἐρωτῶ, ἀλλ' ὡς ἀληθῶς
[472]	δὲ βούλῃ, ἡ ~Περικλέους ὅλη	οἰκία	ἢ ἄλλη συγγένεια ἥντινα ἂν
[469]	μέγα ~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη	οἰκία	τούτῳ τῷ τρόπῳ ἥντινά σοι
[504]	~τάξεως ἄρα καὶ κόσμου τυχοῦσα	οἰκία	χρηστὴ ἂν εἴη, ἀταξίας δὲ
[461]	εἰς τὰ τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ	ἀγροικία	ἐστὶν ~τοὺς λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ
[501]	~τί δὲ ἡ τῶν χορῶν	διδασκαλία	καὶ ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις;
[475]	κάλλιόν ἐστιν, ἤτοι ἡδονῇ ἢ	ὠφελίᾳ	ἢ ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[525]	καὶ ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς ἡ	~ὠφελία	καὶ ἐνθάδε καὶ ἐν Ἅιδου·
[507]	ὅτῳ δὲ μὴ ἔνι ~κοινωνία,	φιλία	οὐκ ἂν εἴη. φασὶ δ'
[525]	εἰς τὴν ψυχήν, καὶ πάντα	σκολιὰ	ὑπὸ ~ψεύδους καὶ ἀλαζονείας καὶ
[458]	καὶ αὐτῷ μὴ γένοιτο τοσαύτη	~ἀσχολία,	ὥστε τοιούτων λόγων καὶ οὕτω
[467]	δοκεῖ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) φημί. ~(Πῶλος)	σχέτλιά	γε λέγεις καὶ ὑπερφυῆ, ὦ
[494]	πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ	~οὐδεμία,	ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν, ὃ νυνδὴ
[462]	φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐδεμία	ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ὥς
[462]	δή, τίς τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης)	οὐδεμία,	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί;
[496]	~που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα	ὀφθαλμία;	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[511]	~αὕτη μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ	κοσμία,	καὶ οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη ~ὡς
[506]	μὴν ἥ γε κόσμον ἔχουσα	κοσμία;	~πῶς γὰρ οὐ μέλλει; ~ἡ
[507]	οὐ μέλλει; ~ἡ δέ (γε	κοσμία	σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη. ~ἡ ἄρα
[492]	ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν ἀεὶ ἡ	ἐπιθυμία	γίγνηται. ~ἀλλὰ τοῦτ' οἶμαι τοῖς
[485]	μοι δοκεῖ χρῆμα εἶναι ~καὶ	ἀνιᾷ	μου τὰ ὦτα καί μοι
[477]	~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι καὶ	ἀνίᾳ	ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων ἐστὶν ἢ
[493]	ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα δὲ	σπάνια	καὶ χαλεπὰ ἑκάστου τούτων εἴη
[502]	μὲν οὐδὲ πρὸς τὸ ἥδιστον;	ἠνία	γὰρ ᾄδων τοὺς θεατάς. ἀλλὰ
[471]	ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν ἐν	Μακεδονίᾳ,	ἀθλιώτατός ~ἐστιν πάντων Μακεδόνων, ἀλλ'
[456]	ἡ δύναμίς ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς.	δαιμονία	γάρ τις ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ
[523]	νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ	~εὐδαιμονίᾳ	ἐκτὸς κακῶν, τὸν δὲ ἀδίκως
[470]	δέ; ἐν τούτῳ ἡ πᾶσα	εὐδαιμονία	ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς γε ἐγὼ
[492]	τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή τε καὶ	~εὐδαιμονία,	τὰ δὲ ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν
[478]	~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ τοῦτ' ἦν	εὐδαιμονία,	ὡς ἔοικε, κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ
[485]	βίον βιῶναι μετὰ μειρακίων ἐν	γωνίᾳ	τριῶν ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον
[457]	~ῥητορικῇ χρῆσθαι, ὥσπερ καὶ τῇ	ἀγωνίᾳ.	ἐὰν δὲ οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός
[456]	χρῆσθαι ὥσπερ τῇ ἄλλῃ πάσῃ	ἀγωνίᾳ.	καὶ ~γὰρ (τῇ ἄλλῃ ἀγωνίᾳ
[456]	ἀγωνίᾳ. καὶ ~γὰρ (τῇ ἄλλῃ	ἀγωνίᾳ	οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ πρὸς
[507]	ἀδύνατος, ὅτῳ δὲ μὴ ἔνι	~κοινωνία,	φιλία οὐκ ἂν εἴη. φασὶ
[464]	~καὶ ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ πλείστου	ἀξία	εἶναι. ὑπὸ μὲν οὖν τὴν
[497]	ὦ Γοργία· σμικρὰ καὶ ὀλίγου	ἄξια	ἀνερωτᾷ καὶ ~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ
[481]	καὶ ἀθέως, ἐάντε αὖ θανάτου	ἄξια	ἠδικηκὼς ~ᾖ, ὅπως μὴ ἀποθανεῖται,
[480]	ἀλγεινόν, ἐὰν μέν γε πληγῶν	ἄξια	~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν
[514]	~μηδὲν ἢ πολλὰ καὶ μηδενὸς	ἄξια,	οὕτω δὴ ἀνόητον ἦν δήπου
[492]	~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία καὶ οὐδενὸς	ἄξια.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς γε, ὦ
[457]	ἀκούσαντες περὶ σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα	οἷα	καὶ τοὺς παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ
[517]	τῶν νῦν ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται	οἷα	τούτων ὅστις (βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης)
[469]	καὶ αἱ τριήρεις καὶ τὰ	πλοῖα	πάντα καὶ τὰ δημόσια καὶ
[514]	~ἐὰν μὴ καλὴ κἀγαθὴ ἡ	διάνοια	ᾖ τῶν μελλόντων ἢ χρήματα
[486]	Σώκρατες καί μοι μηδὲν ἀχθεσθῇς·	εὐνοίᾳ	γὰρ ἐρῶ ~τῇ σῇ οὐκ
[485]	τοῦτο, ~τὸ δ' ἕτερον ἐπαινεῖ,	εὐνοίᾳ	τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος οὕτως αὐτὸς
[500]	οὖν παντὸς ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι	ποῖα	ἀγαθὰ τῶν ἡδέων ἐστὶν καὶ
[470]	ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ	ποῖα	ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον
[448]	~καὶ μάλα. ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ	ποία	τις ἡ Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ
[453]	δικαίως σε ἠρόμην ὁ τὰ	ποῖα	τῶν ζῴων γράφων καὶ ποῦ;
[490]	καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης)	ποῖα	ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[500]	ἀγαθὰ τῶν ἡδέων ἐστὶν καὶ	ὁποῖα	~κακά, ἢ τεχνικοῦ δεῖ εἰς
[492]	τὰ παρὰ φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων,	φλυαρία	καὶ οὐδενὸς ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[492]	ἔχει· τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία καὶ	ἐλευθερία,	ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν
[477]	ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ τῆς ψυχῆς	πονηρία	αἴσχιστόν ἐστι πάντων, ἐπειδὴ οὐκ
[477]	ἀκολασία καὶ ἡ ἄλλη ψυχῆς	πονηρία	μέγιστον τῶν ὄντων ~κακόν ἐστιν;
[477]	δὲ ἀδικία καὶ σύμπασα ψυχῆς	πονηρία	νυνδὴ (ὡμολόγηται ἡμῖν; ~(Πῶλος) ὡμολόγηται
[477]	καὶ συλλήβδην ἡ τῆς ψυχῆς	~πονηρία;	~(Πῶλος) πολύ γε. ~(Σωκράτης) εἰ
[448]	αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ τέχνην,	~ἀπειρία	δὲ κατὰ τύχην. ἑκάστων δὲ
[462]	~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα. ~(Πῶλος)	ἐμπειρία	ἄρα σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ
[500]	μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι ἀλλ'	~ἐμπειρία,	~(ἡ δ' ἰατρική, λέγων ὅτι
[463]	λόγος, οὐκ ἔστιν τέχνη ἀλλ'	ἐμπειρία	καὶ τριβή. ταύτης μόριον καὶ
[448]	ἐκ τῶν ἐμπειριῶν ἐμπείρως ~ηὑρημέναι·	ἐμπειρία	μὲν γὰρ ποιεῖ τὸν αἰῶνα
[501]	εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ καὶ	~ἐμπειρίᾳ	μνήμην μόνον σῳζομένη (τοῦ εἰωθότος
[462]	σὺ ἄλλο λέγεις. ~(Πῶλος) τίνος	ἐμπειρία;	~(Σωκράτης) χάριτός τινος καὶ ἡδονῆς
[462]	τί; φάθι. ~(Σωκράτης) φημὶ δή,	ἐμπειρία	τις. ~(Πῶλος) τίς; φάθι. ~(Σωκράτης)
[502]	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ	δημηγορία	ἂν εἴη· ἢ οὐ ῥητορεύειν
[502]	οἱ λόγοι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	δημηγορία	ἄρα τίς ἐστιν ἡ ποιητική.
[503]	κολακεία ἂν εἴη ~καὶ αἰσχρὰ	δημηγορία,	τὸ δ' ἕτερον καλόν, τὸ
[463]	ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα	μόρια	εἶναι, ἓν δὲ καὶ ἡ
[463]	καὶ τὴν σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα	μόρια	ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ οὖν
[464]	τῆς τοῦ σώματος ~θεραπείας δύο	μόρια	λέγω, τὴν μὲν γυμναστικήν, τὴν
[522]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἴει ἐν πάσῃ	ἀπορίᾳ	ἂν αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ
[487]	~ὀρθῶς τε ζώσης καὶ μὴ	τρία	ἄρα δεῖ ἔχειν ἃ σὺ
[483]	αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ (ἄλλα	μυρία	ἄν τις ἔχοι τοιαῦτα λέγειν.
[469]	δοκοῖ, καὶ τά γε ~Ἀθηναίων	νεώρια	καὶ αἱ τριήρεις καὶ τὰ
[517]	ναῦς δὲ καὶ τείχη καὶ	νεώρια	καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα καὶ
[455]	οἶσθα γὰρ δήπου ὅτι τὰ	νεώρια	~ταῦτα (καὶ τὰ τείχη τὰ
[525]	~(προσήκει δὲ παντὶ τῷ ἐν	τιμωρίᾳ	ὄντι, ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς τιμωρουμένῳ,
[450]	οἶμαι τῶν τεχνῶν τῶν μὲν	ἐργασία	τὸ πολύ ἐστιν καὶ λόγου
[504]	ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται,	ἀκολασία	δὲ ~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ ἄλλη
[492]	διώκειν, ὧδ' ἔχει· τρυφὴ καὶ	~ἀκολασία	καὶ ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ,
[477]	~ἡ ἀδικία ἄρα καὶ ἡ	ἀκολασία	καὶ ἡ ἄλλη ψυχῆς πονηρία
[505]	ψυχῇ ἄμεινόν ἐστιν ἢ ἡ	ἀκολασία,	ὥσπερ σὺ νυνδὴ ᾤου. ~(Καλλίκλης)
[469]	ἐμοὶ ~δύναμίς τις καὶ τυραννὶς	θαυμασία	ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν γὰρ ἄρα
[481]	κάτω μεταβαλλομένου· ἔν τε τῇ	ἐκκλησίᾳ,	ἐάν τι σοῦ λέγοντος ὁ
[452]	ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ ἐν	ἐκκλησίᾳ	ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ
[456]	~εἰ δέοι λόγῳ διαγωνίζεσθαι ἐν	ἐκκλησίᾳ	ἢ ἐν ἄλλῳ τινὶ συλλόγῳ
[507]	τὸν δὲ τὰ δίκαια καὶ	ὅσια	πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον καὶ ὅσιον
[507]	ἂν πράττοι, περὶ δὲ ~θεοὺς	ὅσια·	τὸν δὲ τὰ δίκαια καὶ
[527]	τὸ εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ καὶ	δημοσίᾳ·	ἐὰν δέ τις κατά τι
[514]	ἦν ἂν ἰέναι ἐπὶ τὰ	δημόσια	~ἔργα· εἰ δὲ μήτε διδάσκαλον
[469]	τὰ πλοῖα πάντα καὶ τὰ	δημόσια	καὶ τὰ ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ
[484]	τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ καὶ	δημοσίᾳ,	καὶ τῶν ἡδονῶν τε καὶ
[522]	πικροὺς λόγους ἢ ἰδίᾳ ἢ	δημοσίᾳ,	οὔτε τὸ ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν,
[514]	οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις,	δημοσίᾳ	πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ
[487]	οὔτε σοφίας ἐνδείᾳ οὔτ' αἰσχύνης	περιουσίᾳ,	οὐδ' αὖ ἀπατῶν ~ἐμὲ συγχωρήσαις
[515]	~φήσεις βελτίω πεποιηκέναι ἄνθρωπον τῇ	συνουσίᾳ	τῇ σῇ; ὀκνεῖς ἀποκρίνασθαι, ~εἴπερ
[526]	πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον ἐν μεγάλῃ	ἐξουσίᾳ	τοῦ ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως διαβιῶναι.
[461]	οὗ τῆς Ἑλλάδος ~πλείστη ἐστὶν	ἐξουσία	τοῦ λέγειν, ἔπειτα σὺ ἐνταῦθα
[497]	δέ̓ τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν	παρουσίᾳ	ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ τοὺς καλοὺς
[498]	ὅτι τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς	παρουσίᾳ	εἶναι ἀγαθούς, καὶ κακοὺς δὲ
[498]	πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ γε	παρουσίᾳ	φῂς σὺ εἶναι κακοὺς τοὺς
[517]	διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ ῥιγῷ,	ἱμάτια,	στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ' ~ὧν ἔρχεται
[457]	πονηροί, οὐδὲ ἡ τέχνη οὔτε	αἰτία	οὔτε πονηρὰ τούτου ἕνεκά ἐστιν,
[517]	μὲν πεινῇ τὰ σώματα ~ἡμῶν,	σιτία,	ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν
[490]	ἡμῖν ᾖ ἐν κοινῷ πολλὰ	σιτία	καὶ ποτά, ὦμεν δὲ παντοδαποί,
[490]	οὐχ οὕτως, ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης) ~περὶ	σιτία,	λέγεις, καὶ ποτὰ καὶ ἰατροὺς
[504]	γε κάμνοντι καὶ μοχθηρῶς διακειμένῳ	~σιτία	πολλὰ διδόναι καὶ τὰ ἥδιστα
[464]	ὑποδέδυκεν, καὶ προσποιεῖται τὰ βέλτιστα	σιτία	τῷ σώματι εἰδέναι, ~ὥστ' εἰ
[471]	παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ δὲ	τἀναντία	λέγων ἕνα τινὰ παρέχηται ἢ
[496]	τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ	τἀναντία	τούτων, κακά τε καὶ ἀθλιότητα,
[499]	αὗται μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ	(τἀναντία	τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[467]	τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ δὲ	τἀναντία	τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ
[482]	δὴ ταύτην τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι	ἐναντία	αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ δὲ
[495]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, εἴπερ	ἐναντία	ἐστὶν ταῦτα ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ
[487]	τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς αὑτῷ	ἐναντία	λέγειν ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ
[482]	ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ	ἐναντία	λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς
[482]	ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν μοι ἀλλ'	ἐναντία	λέγειν μᾶλλον ἢ ἕνα ὄντα
[483]	τολμᾷ λέγειν ἅπερ νοεῖ, ἀναγκάζεται	ἐναντία	~λέγειν. ὃ δὴ καὶ σὺ
[481]	τῶν ἀνθρώπων καὶ ~πάντα τὰ	ἐναντία	πράττομεν, ὡς ἔοικεν, ἢ ἃ
[507]	ἐστιν, ἡ τοὐναντίον τῇ σώφρονι	πεπονθυῖα	κακή ~ἐστιν· ἦν δὲ αὕτη
[518]	χρόνῳ, ἅτε ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ	γεγονυῖα,	τούτους ~αἰτιάσονται καὶ ψέξουσιν καὶ
[482]	~ἄλλων ἐστὶ λόγων, ἡ δὲ	φιλοσοφία	ἀεὶ (τῶν αὐτῶν, λέγει δὲ
[484]	μείζω ἔλθῃς ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν.	φιλοσοφία	γάρ τοί ἐστιν, ὦ Σώκρατες,
[500]	τόνδε τὸν βίον τὸν ἐν	~φιλοσοφίᾳ,	καὶ τί ποτ' ἐστὶν οὗτος
[498]	τοῖς ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν τὰ	κακά,	αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης)
[463]	~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ γὰρ	κακὰ	αἰσχρὰ καλῶ ἐπειδὴ δεῖ σοι
[467]	~τὰ δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε	κακὰ	ἆρα τοιάδε λέγεις, ἃ ἐνίοτε
[467]	πλοῦτον καὶ τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα,	κακὰ	δὲ τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[498]	δὲ ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς,	κακὰ	δὲ τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[500]	τῶν ἡδέων ἐστὶν καὶ ὁποῖα	~κακά,	ἢ τεχνικοῦ δεῖ εἰς ἕκαστον;
[468]	κακὰ οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ	κακά.	ἦ γάρ; ἀληθῆ σοι δοκῶ
[521]	ὦ παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς καὶ	κακὰ	ὅδε εἴργασται ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς,
[468]	ἃ βούλεται, εἴπερ τυγχάνει ταῦτα	κακὰ	ὄντα; τί οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος)
[468]	τὰ ~δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε	κακὰ	οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ κακά.
[468]	καλεῖς τὰ μήτε ἀγαθὰ μήτε	κακά;	~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[496]	τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία τούτων,	κακά	τε καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει
[497]	τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ τὰ	κακὰ	τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν γὰρ
[488]	ἅπερ ὡμολόγησα, πάνυ με ἡγοῦ	βλᾶκα	~εἶναι καὶ (μηκέτι ποτέ με
[467]	ὃ πράττουσιν; οἷον οἱ τὰ	φάρμακα	~πίνοντες παρὰ τῶν ἰατρῶν πότερόν
[465]	λόγους λέγειν αὐτὸς συχνὸν λόγον	~ἀποτέτακα.	ἄξιον μὲν οὖν ἐμοὶ συγγνώμην
[516]	οὗτοι οὓς ἐθεράπευεν, ἵνα αὐτοῦ	δέκα	ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς;
[454]	τὸν λόγον ἐρωτῶ, οὐ σοῦ	ἕνεκα	ἀλλ' ἵνα μὴ ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες
[453]	οὐκ αὐτὸς λέγω; οὐ σοῦ	~ἕνεκα	ἀλλὰ τοῦ λόγου, ἵνα οὕτω
[499]	οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)	~ἕνεκα	γάρ που τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα
[500]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν ἄρα	ἕνεκα	δεῖ καὶ τἆλλα καὶ τὰ
[457]	ἀλλ' ~οὐδέν τι μᾶλλον τούτου	ἕνεκα	δεῖ οὔτε τοὺς ἰατροὺς τὴν
[456]	(τῇ ἄλλῃ ἀγωνίᾳ οὐ τούτου	ἕνεκα	δεῖ πρὸς ἅπαντας χρῆσθαι ~ἀνθρώπους,
[456]	ἢ τῶν φίλων, οὐ τούτου	ἕνεκα	δεῖ τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς
[500]	πράξεων ~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου	ἕνεκα	δεῖν πάντα τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ'
[453]	περὶ τίνων αὐτὴν ~εἶναι. τοῦ	ἕνεκα	δὴ αὐτὸς ὑποπτεύων σὲ ἐρήσομαι,
[457]	οὔτε αἰτία οὔτε πονηρὰ τούτου	ἕνεκά	ἐστιν, ~ἀλλ' οἱ μὴ χρώμενοι
[497]	Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου καὶ ἡμῶν	ἕνεκα,	ἵνα περανθῶσιν οἱ ~λόγοι. ~(Καλλίκλης)
[516]	ὄντος. ~(Καλλίκλης) τί οὖν; τούτου	ἕνεκα	κακὸς ἦν Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων
[462]	ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ Γοργίου	ἕνεκα	λέγειν, μὴ οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν
[457]	ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ ~γενέσθαι. τοῦ δὴ	ἕνεκα	λέγω ταῦτα; ὅτι νῦν ἐμοὶ
[512]	ἄλλων τεχνῶν ὅσαι τοῦ σῴζειν	~ἕνεκα	πεποίηνται. ἀλλ' ὦ μακάριε, ὅρα
[454]	ὅπερ γὰρ λέγω, τοῦ ἑξῆς	ἕνεκα	~περαίνεσθαι τὸν λόγον ἐρωτῶ, οὐ
[467]	ἢ ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν, οὗ	ἕνεκα	πίνουσιν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι τὸ
[467]	ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι οὗ	ἕνεκα	πλέουσιν, πλουτεῖν· ~πλούτου γὰρ ἕνεκα
[467]	ἕνεκα πλέουσιν, πλουτεῖν· ~πλούτου γὰρ	ἕνεκα	πλέουσιν. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[467]	ὃ πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ	ἕνεκα	πράττει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[467]	πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο οὗ	ἕνεκα	πράττουσιν τοῦθ' ὃ πράττουσιν; οἷον
[468]	ἐκεῖνα βούλεσθαι, (ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ	ἕνεκα	ταῦτα ποιοῦμεν; ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης)
[468]	ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ αὐτοῦ	ἕνεκα,	τοῦ ἀγαθοῦ· ἢ οὔ; ~(Πῶλος)
[506]	ἕνεκα τοῦ ἡδέος; ~τὸ ἡδὺ	ἕνεκα	τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ δέ ἐστιν
[506]	ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ τὸ ἡδὺ	ἕνεκα	τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ τὸ
[506]	ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ τὸ ἀγαθὸν	ἕνεκα	τοῦ ἡδέος; ~τὸ ἡδὺ ἕνεκα
[502]	χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις ὡρμημένοι, καὶ	ἕνεκα	τοῦ ἰδίου τοῦ ~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες
[467]	πάντων; ἐάν τίς τι πράττῃ	ἕνεκά	του, οὐ τοῦτο ~βούλεται ὃ
[468]	φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν, ἃ	ἕνεκά	του ποιοῦμεν, μὴ ἐκεῖνα βούλεσθαι,
[456]	φίλων καὶ ἐχθρῶν, οὐ τούτου	ἕνεκα	τοὺς φίλους δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ
[493]	ἐποχετεύοι μήτε τι ~φροντίζοι, ἀλλ'	ἕνεκα	τούτων ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ δ'
[468]	~πότερον οὖν τὰ μεταξὺ ταῦτα	ἕνεκα	τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν πράττωσιν,
[465]	σώματι. ἴσως μὲν οὖν ~ἄτοπον	πεποίηκα,	ὅτι σε οὐκ ἐῶν μακροὺς
[491]	καὶ εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ'	εἴρηκά	γε ἔγωγε τοὺς φρονίμους εἰς
[509]	ἔχει, ὅτι μέντοι ὧν ἐγὼ	ἐντετύχηκα,	~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς οἷός τ'
[470]	καλὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ	γυναῖκα	~εὐδαίμονα εἶναί φημι, τὸν δὲ
[514]	τῶν ἀστῶν, μήτε ~ἄνδρα μήτε	γυναῖκα,	πρὸς Διός, ὦ Καλλίκλεις, οὐ
[473]	αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς τε καὶ	γυναῖκα	τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ,
[460]	~εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ τὰ	ἄδικα	ἤτοι πρότερόν γε ἢ ὕστερον
[454]	ἅ ἐστι δίκαιά τε καὶ	ἄδικα.	~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ τοι ὑπώπτευον
[481]	~ὅτι ἂν φῇ σου τὰ	παιδικὰ	καὶ ὅπως ἂν φῇ ἔχειν,
[482]	ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ	παιδικά,	παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν. λέγει γάρ,
[482]	μή τις παύσει τὰ (σὰ	παιδικὰ	τούτων τῶν λόγων, οὐδὲ σὺ
[514]	τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰ	οἰκοδομικά,	ἢ τειχῶν ἢ νεωρίων ἢ
[487]	ἀσκητέον εἴη, καὶ οἶδα ὅτι	ἐνίκα	~ἐν ὑμῖν τοιάδε τις δόξα,
[515]	αἰσχρὰν δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ Ἀθηναῖοι,	~ἡνίκα	χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ καλοὶ
[509]	τε καὶ πῶλος ἢ οὔ,	ἡνίκα	ὡμολογήσαμεν μηδένα ~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ'
[460]	~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ὁ τὰ	τεκτονικὰ	μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ οὔ; ~(Γοργίας)
[519]	μή τίς σοι ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης)	~ἔοικά	γε· νῦν γοῦν συχνοὺς τείνω
[482]	εἰς τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ καὶ	δημηγορικά,	~φάσκων τὴν ἀλήθειαν διώκειν, ἃ
[522]	δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ ἡδονὰς ἃς	ἐκπεπόρικα	ἕξω αὐτοῖς λέγειν, ἃς οὗτοι
[460]	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὁ τὰ	ἰατρικὰ	ἰατρικός; καὶ τἆλλα οὕτω κατὰ
[460]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ὁ τὰ	μουσικὰ	μουσικός; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[517]	ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα τὰ	πολιτικὰ	ἐν τῇδε τῇ πόλει. σὺ
[516]	ἐπεμελεῖτο αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν τὰ	~πολιτικά;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[521]	~πολιτικῇ τέχνῃ καὶ πράττειν τὰ	πολιτικὰ	μόνος τῶν νῦν· ἅτε οὖν
[516]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς τὰ	πολιτικὰ	Περικλῆς ἦν ἐκ τούτου τοῦ
[518]	~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ τὰ	πολιτικά,	ὥσπερ ἂν εἰ περὶ τὰ
[482]	ὦ Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα ἄγεις	φορτικὰ	καὶ δημηγορικά, ~φάσκων τὴν ἀλήθειαν
[518]	ὥσπερ ἂν εἰ περὶ τὰ	~γυμναστικὰ	ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες ἀγαθοὶ γεγόνασιν
[483]	φύσεως, τὰ τοῦ νόμου. ~ὥσπερ	αὐτίκα	ἐν τούτοις, τῷ ἀδικεῖν τε
[459]	ἄλλων διὰ τὸ οὕτως ἔχειν,	αὐτίκα	~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν τι ἡμῖν πρὸς
[469]	τῶν ἀνθρώπων ὧν σὺ ὁρᾷς	αὐτίκα	μάλα δεῖν τεθνάναι, τεθνήξει ~οὗτος
[469]	αὐτῶν καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς ἔσται	αὐτίκα	μάλα, κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον
[452]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι εἴ σοι	αὐτίκα	παρασταῖεν οἱ δημιουργοὶ τούτων ὧν
[472]	εὐδαίμων ἐστὶν καὶ ~(ὅστις μή.	αὐτίκα	πρῶτον, περὶ οὗ νῦν ὁ
[506]	~ἕως αὐτῷ τὴν τοῦ Ἀμφίονος	ἀπέδωκα	ῥῆσιν ἀντὶ τῆς τοῦ Ζήθου·
[497]	εἶ, ὦ Καλλίκλεις, ὅτι τὰ	μεγάλα	μεμύησαι πρὶν τὰ σμικρά· ἐγὼ
[455]	ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι οὕτω	μεγάλα	πράγματα. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[477]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ	καλά,	ἀγαθά; ἢ γὰρ ἡδέα ἢ
[447]	ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ καὶ	καλὰ	(Γοργίας) ἡμῖν ὀλίγον πρότερον ~ἐπεδείξατο.
[474]	ἤτοι κατὰ τὴν χρείαν λέγεις	καλὰ	εἶναι, πρὸς ὃ ἂν ἕκαστον
[476]	οὐχὶ τά γε δίκαια πάντα	καλά	ἐστιν, καθ' ὅσον δίκαια; καὶ
[523]	ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε	καλὰ	καὶ γένη καὶ ~πλούτους, καί,
[461]	τὰ δίκαια εἰδέναι καὶ τὰ	καλὰ	καὶ τὰ ἀγαθά, καὶ ἐὰν
[488]	τὰ τούτων νόμιμα κατὰ φύσιν	καλά,	κρειττόνων γε ὄντων; ~(Καλλίκλης) φημί.
[499]	τρίς φασιν καλὸν (εἶναι τὰ	καλὰ	λέγειν τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν
[514]	καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν καὶ	καλὰ	μετὰ τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν,
[482]	ἃ φύσει μὲν οὐκ ἔστιν	καλά,	νόμῳ δέ. ὡς τὰ ~πολλὰ
[476]	τούτων ἄρα ὁ μὲν ποιεῖ	καλά,	ὁ δὲ πάσχει, ὁ κολαζόμενος.
[474]	εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς ἑκάστοτε	καλά;	οἷον πρῶτον τὰ ~σώματα τὰ
[474]	οἷον πρῶτον τὰ ~σώματα τὰ	καλὰ	οὐχὶ ἤτοι κατὰ τὴν χρείαν
[474]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε; τὰ	καλὰ	πάντα, οἷον καὶ σώματα καὶ
[474]	διὰ ~ὠφελίαν ἢ δι' ἀμφότερα	καλὰ	προσαγορεύεις; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[474]	δήπου ἐκτὸς τούτων ~ἐστίν, τὰ	καλά,	τοῦ ἢ ὠφέλιμα εἶναι ἢ
[476]	~(Σωκράτης) τὰ δὲ δίκαιά που	καλὰ	ὡμολόγηται; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[448]	εἴη ἡ καλλίστη; ~(Σωκράτης) ~καὶ	μάλα.	ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ ποία τις
[447]	ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ	μάλα	γε ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ
[469]	ἀνθρώπων ὧν σὺ ὁρᾷς αὐτίκα	μάλα	δεῖν τεθνάναι, τεθνήξει ~οὗτος ὃν
[523]	πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή, φασί,	μάλα	καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν
[469]	καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα	μάλα,	κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται
[496]	κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ εὖ	~μάλα	σκεψάμενος ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ὑπερφυῶς
[524]	ζῶντος, καὶ (τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα	ἔνδηλα.	ἑνὶ δὲ λόγῳ, οἷος εἶναι
[524]	τὴν ψυχὴν εἶναι, ὦ Καλλίκλεις·	ἔνδηλα	πάντα ἐστὶν ἐν τῇ ~ψυχῇ,
[524]	τὰ θεραπεύματα καὶ τὰ παθήματα	ἔνδηλα	(πάντα. ~οἷον εἴ τινος μέγα
[524]	εἶναι παρεσκεύαστο τὸ σῶμα ζῶν,	ἔνδηλα	ταῦτα ~καὶ τελευτήσαντος ἢ πάντα
[451]	καὶ πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς	ἄλληλα	πῶς ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ
[451]	ἡλίου καὶ σελήνης, πῶς πρὸς	ἄλληλα	τάχους ἔχει. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γε
[497]	σοφίζῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα,	ἀλλὰ	ἀκκίζῃ, ὦ Καλλίκλεις· καὶ πρόιθί
[461]	σὺ ἐνταῦθα τούτου μόνος ἀτυχήσαις.	~ἀλλὰ	ἀντίθες τοι· σοῦ μακρὰ λέγοντος
[449]	Ὅμηρος, βούλει με καλεῖν. ~(Σωκράτης)	ἀλλὰ	βούλομαι. ~(Γοργίας) κάλει δή. ~(Σωκράτης)
[517]	ἐκπορίζειν τῇ ~πόλει ὧν ἐπεθύμει.	ἀλλὰ	γὰρ μεταβιβάζειν τὰς ἐπιθυμίας καὶ
[448]	φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς λόγους·	ἀλλὰ	γὰρ ὃ ~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν) τι
[525]	εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ οἷς ἐξῆν	ἀλλὰ	γάρ, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν
[475]	ὦ Πῶλε· οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ·	ἀλλὰ	γενναίως τῷ λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ
[502]	ἠνία γὰρ ᾄδων τοὺς θεατάς.	ἀλλὰ	δὴ σκόπει· ~οὐχὶ ἥ τε
[513]	~πρὸς τὸ βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον	ἀλλὰ	διαμαχόμενον. οὐ ταῦτα ἦν ἃ
[525]	οὐδὲν ὑγιὲς ὂν τῆς ψυχῆς,	~ἀλλὰ	διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ
[482]	σοι ὁμολογήσει Καλλικλῆς, ὦ Καλλίκλεις,	ἀλλὰ	διαφωνήσει ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ.
[506]	ὦ Σώκρατες, χρῆναί πω (ἀπιέναι,	ἀλλὰ	διεξελθεῖν ~σε τὸν λόγον· φαίνεται
[457]	ποιῆσαι οὔτε τοὺς ἄλλους δημιουργούς,	ἀλλὰ	δικαίως καὶ τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι,
[449]	ἀλλ' ὅπερ ὑπισχνῇ, μὴ ψεύσῃ,	ἀλλὰ	ἐθέλησον κατὰ ~βραχὺ τὸ ἐρωτώμενον
[526]	κρίσις ἣν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,	~ἀλλὰ	ἐλθὼν παρὰ τὸν δικαστήν, ~(τὸν
[512]	ἐατέον ἐστὶν καὶ οὐ φιλοψυχητέον,	ἀλλὰ	ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων τῷ θεῷ
[487]	προθυμεῖσθαι εἰς τὴν ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν,	ἀλλὰ	~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις ὅπως μὴ
[506]	ἔγωγε εἰδὼς λέγω ἃ λέγω,	ἀλλὰ	ζητῶ κοινῇ μεθ' ὑμῶν, ὥστε,
[454]	μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ ἔργον,	ἀλλὰ	καὶ ἄλλαι, δικαίως ~ὥσπερ περὶ
[449]	δὴ ταῦτα οὐ μόνον ἐνθάδε	ἀλλὰ	καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[491]	οἰκοῖτο, καὶ μὴ μόνον φρόνιμοι,	ἀλλὰ	καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες ἃ
[501]	πολλὰς οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ,	ἀλλὰ	καὶ περὶ δύο καὶ περὶ
[490]	οὐ μόνον γε, ὦ Καλλίκλεις,	ἀλλὰ	καὶ περὶ τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης)
[511]	πάντων τῶν ἐν τῇ πόλει·	ἀλλὰ	καὶ σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι
[511]	οὐ μόνον τὰς ψυχὰς σῴζει	ἀλλὰ	~καὶ τὰ σώματα καὶ τὰ
[489]	οὐδὲ δίκαιον ~τὸ ἴσον ἔχειν,	ἀλλὰ	καὶ φύσει· ὥστε κινδυνεύεις οὐκ
[508]	~τούτοις, καὶ ταῦτα σοφὸς ὤν,	ἀλλὰ	λέληθέν σε ὅτι ἡ ἰσότης
[467]	φημι ποιεῖν αὐτοὺς ἃ βούλονται·	ἀλλά	μ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~οὐκ ἄρτι
[498]	κακοί) εἰσιν οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ	μὰ Δί' οὐκ οἶδ' ὅτι
[503]	αὐτὸν ~ἔφρασας τίς ἐστιν; ~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ	μὰ Δία οὐκ ἔχω ἔγωγέ
[506]	~ἀχθεσθήσομαί σοι ὥσπερ σὺ ἐμοί,	ἀλλὰ	μέγιστος εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ.
[506]	δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι, ὦ Καλλίκλεις.	~ἀλλὰ	μὲν δὴ ἥ γε ἀρετὴ
[492]	οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὲν δὴ καὶ ὥς γε
[471]	γε, ὦ φίλε, ἄδικος. ~(Πῶλος)	~ἀλλὰ	μὲν δὴ πῶς οὐκ ἄδικος;
[506]	αὐτοῦ διιόντος τὰ ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὲν δή, ὦ Γοργία, καὶ
[517]	ἐξέπεσον οὔτε τῇ κολακικῇ. ~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ	μέντοι πολλοῦ γε δεῖ, ὦ
[496]	ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ,	ἀλλὰ	μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν· διψῶντα
[470]	με ἐλέγξῃς καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας.	ἀλλὰ	μὴ κάμῃς φίλον ἄνδρα εὐεργετῶν,
[467]	ἔχοντας καὶ (τέχνην τὴν ῥητορικὴν	~ἀλλὰ	μὴ κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ
[506]	παρόντος ~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ γε.	~ἀλλὰ	μὴν ἀγαθοί γέ ἐσμεν καὶ
[516]	οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν ἀγριωτέρους γε αὐτοὺς ἀπέφηνεν
[497]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν εὖ γε πράττοντα κακῶς
[506]	ἑαυτῆς ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη.	~ἀλλὰ	μὴν ἥ γε κόσμον ἔχουσα
[449]	ἐστιν. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν λέγειν γε ποιεῖ δυνατούς.
[466]	τι εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος)	ἀλλὰ	μὴν λέγω γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον
[498]	τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν οἵ γε φρόνιμοι καὶ
[454]	ἐστιν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~(ἀλλὰ	μὴν οἵ τέ γε μεμαθηκότες
[477]	~σὸς λόγος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μήν που τό γε μεγίστῃ
[497]	ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν τῶν ἀγαθῶν γε καὶ
[458]	ὅλην ἐθέλητε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μήν, ὦ Καλλίκλεις, τό γ'
[470]	ἄνδρα εὐεργετῶν, ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος)	~ἀλλὰ	μήν, ὦ Σώκρατες, οὐδέν γέ
[459]	μὴ μαθόντα τὰς ἄλλας τέχνας	~ἀλλὰ	μίαν ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τῶν
[476]	δίκαια; καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος)	ἀλλά	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[453]	~ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες,	ἀλλά	μοι δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν
[517]	ὥς γε διακόνους εἶναι πόλεως,	ἀλλά	μοι ~δοκοῦσι τῶν γε νῦν
[520]	οὐδὲν δεινὸν αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ,	ἀλλὰ	μόνῳ ἀσφαλὲς ταύτην τὴν εὐεργεσίαν
[489]	λέγεις ἢ ἄλλους τινάς; ~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ	ναὶ μὰ Δία τούτους λέγω,
[500]	τὰς ἡδονὰς ~τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν	ἀλλὰ	οὐ τέχνην, τῶν δὲ περὶ
[489]	ὅτι ~ἰσχυρότεροί εἰσιν ἢ σύ.	ἀλλὰ	πάλιν ἐξ ἀρχῆς εἰπὲ τί
[453]	~(Γοργίας) ~οὐ δῆτα, ὦ Σώκρατες,	ἀλλὰ	πάντων μάλιστα πείθει. ~(Σωκράτης) ~πάλιν
[480]	καὶ τοὺς ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν	ἀλλὰ	~παρέχειν μύσαντα εὖ καὶ ἀνδρείως
[450]	ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον χειρούργημα,	ἀλλὰ	πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ ἡ
[459]	ὄχλῳ πιθανὸν εἶναι, οὐ διδάσκοντα	ἀλλὰ	~(πείθοντα; ~(Γοργίας) πάνυ μὲν οὖν.
[449]	τοὺς λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν	ἀλλὰ	(πειράσομαί γε ὡς διὰ βραχυτάτων.
[477]	ἐνορᾷς ἢ πενίαν; ~(Πῶλος) οὔκ,	ἀλλὰ	πενίαν. ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἐν
[455]	~δικαίων τε πέρι καὶ ἀδίκων,	ἀλλὰ	πιστικὸς μόνον· οὐ γὰρ δήπου
[449]	μακρολογίας δὲ εἰς αὖθις. ~(Γοργίας)	~ἀλλὰ	ποιήσω, καὶ οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου
[462]	ποίει, ἐρώτα ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)	~ἀλλὰ	ποιήσω ταῦτα. καί μοι ἀπόκριναι,
[524]	ψυχήν, οὐκ εἰδὼς ὅτου ~ἐστίν,	ἀλλὰ	πολλάκις τοῦ μεγάλου βασιλέως ἐπιλαβόμενος
[509]	ἀποτρέψει τὴν ~μεγίστην ἡμῶν βλάβην;	ἀλλὰ	πολλὴ ἀνάγκη ταύτην εἶναι τὴν
[448]	γε σοὶ βουλομένῳ ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι,	ἀλλὰ	πολὺ ἂν ἥδιον σέ. ~δῆλος
[511]	ὅτι ἀποκτενεῖ μέν, ἂν βούληται,	ἀλλὰ	πονηρὸς ὢν καλὸν κἀγαθὸν ὄντα.
[493]	καὶ ἐξαρκούντως ἔχοντα βίον ἑλέσθαι.	ἀλλὰ	πότερον ~(πείθω τί σε καὶ
[457]	φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ ~καταφανὲς γενέσθαι,	ἀλλὰ	πρὸς σέ. ~(ἐγὼ οὖν, εἰ
[451]	~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ·	ἀλλὰ	πρὸς τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)
[521]	τοὺς λόγους οὓς λέγω ἑκάστοτε,	ἀλλὰ	πρὸς τὸ βέλτιστον, οὐ πρὸς
[479]	σώματος μὴ ὑγιεῖ ψυχῇ συνοικεῖν,	ἀλλὰ	~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ,
[475]	ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι οὐδὲν ~ἔοικεν,	ἀλλὰ	σοὶ μὲν οἱ ἄλλοι πάντες
[452]	~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ οὐχ αὑτῷ,	ἀλλὰ	σοὶ τῷ δυναμένῳ λέγειν καὶ
[464]	κολακευτικὴ ~αἰσθομένη οὐ γνοῦσα λέγω	ἀλλὰ	στοχασαμένη τέτραχα ἑαυτὴν διανείμασα, ~ὑποδῦσα
[448]	πάνυ μοι φαίνεται ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας)	ἀλλὰ	σύ, εἰ βούλει, ἐροῦ αὐτόν.
[512]	ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ ὁ λόγος.	ἀλλὰ	σὺ οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς
[454]	ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν ἀλλήλων τὰ λεγόμενα,	ἀλλὰ	σὺ τὰ σαυτοῦ κατὰ τὴν
[501]	ἢ ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ ἔγωγε,	ἀλλὰ	συγχωρῶ, ἵνα σοι καὶ περανθῇ
[472]	ἀμφισβητοῦμεν οὐ πάνυ σμικρὰ ὄντα,	~ἀλλὰ	σχεδόν τι ταῦτα περὶ ὧν
[515]	ἀκούεις ταῦτα, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	τάδε οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ' οἶδα
[506]	οὐ τῷ εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται,	ἀλλὰ	τάξει καὶ ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ,
[490]	~εἷς τῶν μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ	ταῦτ' ἔστιν ἃ λέγω. τοῦτο
[488]	εἶναι, ἢ ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ	ταῦτα ἔλεγον καὶ τότε καὶ
[468]	ἀγαθὰ μήτε κακά; ~(Πῶλος) οὔκ,	ἀλλὰ	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν τὰ
[511]	ἐσχηματισμένη ~ὡς ὑπερήφανόν τι διαπραττομένη,	ἀλλὰ	ταὐτὰ διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ, ἐὰν
[492]	ἄρχοντες ἐν τῇ ἑαυτῶν ~πόλει;	ἀλλὰ	τῇ ἀληθείᾳ, ὦ Σώκρατες, ἣν
[478]	εὐδαιμονία, ὡς ἔοικε, κακοῦ ἀπαλλαγή,	ἀλλὰ	τὴν ἀρχὴν μηδὲ ~κτῆσις. ~(Πῶλος)
[482]	~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ ταῦτα λέγω,	ἀλλὰ	τὴν φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ παιδικά,
[462]	καὶ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς γε,	ἀλλὰ	τῆς αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον.
[520]	ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε·	ἀλλὰ	τί ἂν λέγοις ἀνθρώπων πέρι
[497]	ἄξια ἀνερωτᾷ καὶ ~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας)	~ἀλλὰ	τί σοὶ διαφέρει; πάντως οὐ
[462]	πρὸς σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος)	ἀλλὰ	τί σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ
[497]	ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε·	ἀλλὰ	τί τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ'
[462]	~(Σωκράτης) οὐδεμία, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)	ἀλλὰ	τί; φάθι. ~(Σωκράτης) φημὶ δή,
[481]	ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ αὐτό,	ἀλλά	τις ἡμῶν ἴδιόν τι ἔπασχεν
[448]	ποία τις ἡ Γοργίου τέχνη,	ἀλλὰ	τίς, καὶ ὅντινα δέοι ~καλεῖν
[527]	οὐ τὸ δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν	ἀλλὰ	τὸ εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ καὶ
[450]	βραχέος ~δέονται, ἔνιαι δὲ οὐδενὸς	ἀλλὰ	τὸ τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν
[508]	τὸ ἐμὸν οὔτε τὸ βαλλάντιον,	ἀλλὰ	τὸ τύπτειν καὶ ~ἐμὲ καὶ
[515]	τί οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν·	ἀλλὰ	τόδε μοι εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ,
[461]	λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε Πῶλε,	ἀλλά	τοι ἐξεπίτηδες κτώμεθα ἑταίρους καὶ
[491]	ταὐτὰ λέγεις περὶ τῶν αὐτῶν,	ἀλλὰ	τοτὲ μὲν τοὺς (βελτίους τε
[453]	αὐτὸς λέγω; οὐ σοῦ ~ἕνεκα	ἀλλὰ	τοῦ λόγου, ἵνα οὕτω προί̈
[497]	δειλούς; οὐ γὰρ ἄρτι γε,	ἀλλὰ	τοὺς ~ἀνδρείους καὶ φρονίμους ἔλεγες·
[460]	τοὺς τοῦ ἀρτίου καὶ περιττοῦ,	ἀλλὰ	τοὺς τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου·
[491]	εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν;	ἀλλὰ	τοῦτ' ἐστὶν τὸ κατὰ φύσιν
[494]	ἐκείνῳ οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία,	ἀλλὰ	τοῦτ' ἔστιν, ὃ νυνδὴ ἐγὼ
[492]	ἂν ἀεὶ ἡ ἐπιθυμία γίγνηται.	~ἀλλὰ	τοῦτ' οἶμαι τοῖς πολλοῖς οὐ
[463]	νέος ἐστὶ καὶ ὀξύς. ~(Γοργίας)	~ἀλλὰ	τοῦτον μὲν ἔα, ἐμοὶ δ'
[460]	μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ τῆς πόλεως,	ἀλλὰ	τῷ ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ ὀρθῶς
[490]	πλεονεκτητέον, εἰ μὴ μέλλει ζημιοῦσθαι,	ἀλλὰ	τῶν μὲν ~πλέον, τῶν δ'
[458]	καὶ διαλύωμεν τὸν λόγον. ~(Γοργίας)	~ἀλλὰ	φημὶ μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες,
[472]	οὐ γάρ με σὺ ἀναγκάζεις,	ἀλλὰ	~ψευδομάρτυρας πολλοὺς κατ' ἐμοῦ παρασχόμενος
[451]	δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ μὲν	ἄλλα	~καθάπερ ἡ ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ
[514]	~οὐκοῦν οὕτω πάντα, τά τε	ἄλλα	κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν
[463]	τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν καὶ	ἄλλα	μόρια εἶναι, ἓν δὲ καὶ
[483]	πατὴρ αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ	(ἄλλα	μυρία ἄν τις ἔχοι τοιαῦτα
[486]	καὶ βίος καὶ δόξα καὶ	ἄλλα	πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ χρυσῆν
[453]	καὶ ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες	ἄλλα	πολλὰ ζῷα; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[495]	εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει, καὶ	ἄλλα	πολλά. ~(Καλλίκλης) ὡς σύ γε
[517]	καὶ τείχη καὶ νεώρια καὶ	ἄλλα	πολλὰ τοιαῦτα καὶ ἐγώ ~σοι
[493]	τῶν ~ἀκολάστων, ἢ οὐδ' ἂν	ἄλλα	πολλὰ τοιαῦτα μυθολογῶ, οὐδέν τι
[492]	τε καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ δὲ	ἄλλα	ταῦτ' ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα, τὰ
[507]	μὲν οὐκ ἔχω παρὰ ταῦτα	ἄλλα	φάναι, ὦ φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ
[459]	τὸ ὑγιεινὸν καὶ περὶ τὰ	ἄλλα	~ὧν αἱ ἄλλαι τέχναι, αὐτὰ
[522]	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ γε καὶ	τἆλλα	ἐπέρανας, καὶ τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης)
[512]	δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν	~τἆλλά	ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ ὁ
[477]	βλάβῃ καὶ κακῷ θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα	~(τἆλλα	ἡ τῆς ψυχῆς πονηρία αἴσχιστόν
[500]	ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα δεῖ καὶ	τἆλλα	καὶ τὰ ἡδέα πράττειν, ἀλλ'
[484]	δικαίου ~φύσει, καὶ βοῦς καὶ	τἆλλα	κτήματα εἶναι πάντα τοῦ βελτίονός
[460]	ὁ τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ	τἆλλα	οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον,
[524]	παχύς, παχὺς καὶ ἀποθανόντος, καὶ	~τἆλλα	οὕτως· καὶ εἰ αὖ ἐπετήδευε
[509]	τρίτην τὴν τοῦ τρίτου καὶ	τἆλλα	~οὕτως· ὡς ἑκάστου κακοῦ μέγεθος
[506]	γέ ἐσμεν καὶ ἡμεῖς καὶ	τἆλλα	πάντα ὅσ' ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς
[474]	οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	τἆλλα	πάντα οὕτω καὶ σχήματα καὶ
[500]	~καὶ ἐκείνου ἕνεκα δεῖν πάντα	τἆλλα	πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο τῶν
[519]	σοφισταί. καὶ γὰρ οἱ ~σοφισταί,	τἆλλα	σοφοὶ ὄντες, τοῦτο ἄτοπον ἐργάζονται
[467]	καὶ ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ	τἆλλα	τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ δὲ τἀναντία
[468]	αὖ λίθους καὶ ξύλα καὶ	τἆλλα	τὰ τοιαῦτα; οὐ ταῦτα ~λέγεις;
[486]	βίος καὶ δόξα καὶ ἄλλα	πολλὰ	ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ χρυσῆν ἔχων
[448]	γὰρ καὶ ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ·	πολλὰ	γὰρ ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί
[447]	~καὶ μάλα γε ἀστείας ἑορτῆς·	πολλὰ	γὰρ καὶ καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν
[514]	μετὰ τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν,	πολλὰ	δὲ καὶ ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ
[514]	πολλὰ ~μὲν ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι,	πολλὰ	δὲ κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς
[482]	καλά, νόμῳ δέ. ὡς τὰ	~πολλὰ	δὲ ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν,
[504]	κάμνοντι καὶ μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία	πολλὰ	διδόναι καὶ τὰ ἥδιστα ἢ
[458]	ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ τοῖς παροῦσι	πολλὰ	ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν ἴσως πόρρω
[524]	τελευτήσαντος ἢ πάντα ἢ τὰ	πολλὰ	ἐπί τινα χρόνον. ταὐτὸν δή
[453]	ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα	πολλὰ	ζῷα; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[519]	καὶ σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ πάσχουσι·	πολλὰ	καὶ ~ἀγαθὰ τὴν πόλιν πεποιηκότες
[495]	τε γὰρ τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα	~πολλὰ	καὶ αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ
[522]	διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ	πολλὰ	καὶ ἡδέα καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν
[514]	οἰκοδομήματά τε ἢ ~μηδὲν ἢ	πολλὰ	καὶ μηδενὸς ἄξια, οὕτω δὴ
[495]	τοῦτο οὕτως ἔχει, καὶ ἄλλα	πολλά.	~(Καλλίκλης) ὡς σύ γε οἴει,
[505]	ἐῶσιν οἱ ἰατροὶ ὡς τὰ	πολλά,	κάμνοντα δὲ ὡς ἔπος ~εἰπεῖν
[514]	ᾖ τῶν μελλόντων ἢ χρήματα	πολλὰ	~λαμβάνειν ἢ ἀρχήν τινων ἢ
[463]	ταύτης μοι δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως	~πολλὰ	μὲν καὶ ἄλλα μόρια εἶναι,
[514]	καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα	πολλὰ	μὲν καὶ καλὰ μετὰ τῶν
[514]	ἐλθεῖν ἀνθρώπους, ὥστε, πρὶν ἰδιωτεύοντας	πολλὰ	~μὲν ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ
[512]	τοῦ σώματος ~τιμιωτέρῳ, τῇ ψυχῇ,	πολλὰ	νοσήματα ἔχει καὶ ἀνίατα, τούτῳ
[489]	ὦ Καλλίκλεις, ᾧ σὺ χρώμενος	πολλὰ	νυνδὴ εἰρωνεύου πρός με· ~ἀλλ'
[490]	καὶ ἡμῖν ᾖ ἐν κοινῷ	πολλὰ	σιτία καὶ ποτά, ὦμεν δὲ
[517]	τείχη καὶ νεώρια καὶ ἄλλα	πολλὰ	τοιαῦτα καὶ ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ
[493]	~ἀκολάστων, ἢ οὐδ' ἂν ἄλλα	πολλὰ	τοιαῦτα μυθολογῶ, οὐδέν τι μᾶλλον
[521]	τις λέγων ὅτι ὦ παῖδες,	πολλὰ	ὑμᾶς καὶ κακὰ ὅδε εἴργασται
[468]	καὶ οἷον αὖ λίθους καὶ	ξύλα	καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα; οὐ
[470]	οὐ γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης)	μὰ	Δί' οὐ δῆτα. ~(Πῶλος) ~δῆλον
[516]	οὐ σύ γε φῄς. ~(Σωκράτης)	~μὰ	Δί' οὐδέ γε σὺ ἐξ
[511]	τίς σοι δοκεῖ εἶναι; ~(Καλλίκλης)	μὰ	Δί' οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[498]	εἰσιν οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ	μὰ	Δί' οὐκ οἶδ' ὅτι λέγεις.
[456]	τε καὶ ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε	μὰ	Δία ἐάν τις εἰς παλαίστραν
[483]	δικαίου ταῦτα πράττουσιν, καὶ ναὶ	μὰ	Δία κατὰ νόμον γε τὸν
[511]	τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ	μὰ	Δία ὀρθῶς γέ σοι συμβουλεύων.
[503]	~ἔφρασας τίς ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ	μὰ	Δία οὐκ ἔχω ἔγωγέ σοι
[527]	~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται, καὶ ναὶ	μὰ	Δία σύ γε θαρρῶν πατάξαι
[473]	ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος) ναὶ	μὰ	Δία. ~(Σωκράτης) ὡς σύ γε
[489]	ἄλλους τινάς; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ναὶ	μὰ	Δία τούτους λέγω, καὶ σφόδρα
[513]	τῷ Ἀθηναίων δήμῳ καὶ ~ναὶ	μὰ	Δία τῷ Πυριλάμπους γε πρός.
[463]	~εἰδότι ἃ ἐγὼ λέγω. ~(Γοργίας)	~μὰ	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'
[489]	~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~μὰ	τὸν Ζῆθον, ὦ Καλλίκλεις, ᾧ
[482]	ἢ εἰ τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον,	μὰ	τὸν κύνα τὸν Αἰγυπτίων θεόν,
[461]	ταῦτα οὖν ὅπῃ ποτὲ ἔχει,	μὰ	τὸν (κύνα, ὦ ~Γοργία, οὐκ
[466]	φημὶ μὲν οὖν ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~μὰ	τὸν οὐ σύ γε, ἐπεὶ
[497]	εὖ γε πράττοντα κακῶς (πράττειν	ἅμα	ἀδύνατον φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ
[496]	ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν	ἅμα	ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης) ἥκιστά γε.
[495]	καὶ νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ	ἅμα	ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε καὶ νόσου.
[452]	μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις,	ἅμα	δὲ τοῦ ἄλλων ἄρχειν ἐν
[495]	ἔχει καὶ νόσου; οὐ γὰρ	ἅμα	δήπου ὑγιαίνει τε καὶ νοσεῖ
[497]	σοφὸς (ὤν με νουθετεῖς. οὐχ	ἅμα	διψῶν τε ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται
[496]	ἅμα τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ	ἅμα	ἔχει, δῆλον ~ὅτι ταῦτά γε
[497]	τε ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται καὶ	ἅμα	ἡδόμενος διὰ τοῦ πίνειν; ~(Καλλίκλης)
[508]	καὶ κάκιον, καὶ κλέπτειν γε	ἅμα	~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ
[523]	ὑπό τε τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ	ἅμα	καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ
[520]	ἢ τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ	ἅμα	καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν
[466]	~εἶεν, ὦ φίλε· ἔπειτα δύο	ἅμα	με ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος) πῶς δύο;
[452]	ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν καὶ αἴτιον	ἅμα	μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις,
[520]	συνθέμενος αὐτῷ μισθὸν ὅτι μάλιστα	ἅμα	μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους λαμβάνοι (τὸ
[496]	συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον χαίρειν λέγεις	ἅμα,	ὅταν διψῶντα ~πίνειν λέγῃς; ἢ
[497]	οὖν ἀπέλιπες ἀποκρίνου, εἰ οὐχ	ἅμα	παύεται διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν καὶ
[497]	τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν	ἅμα	παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[497]	τῶν λυπῶν (καὶ τῶν ἡδονῶν	ἅμα	παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[497]	τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν γὰρ	ἅμα	παύεται, τῶν δὲ οὔ, ὡς
[497]	ἀγαθῶν γε καὶ κακῶν οὐχ	ἅμα	παύεται, ὡς σὺ ὡμολόγεις· νῦν
[496]	~ἐὰν εὕρωμεν ἄρα ἄττα ὧν	ἅμα	τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ ἅμα
[496]	οὐ δήπου καὶ ὑγιαίνει γε	ἅμα	τοὺς αὐτούς; ~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν.
[496]	διψῶντα ~πίνειν λέγῃς; ἢ οὐχ	ἅμα	τοῦτο γίγνεται κατὰ τὸν αὐτὸν
[501]	πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἁθρόαις	ἅμα	χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον τὸ
[519]	λόγου τί ἂν ἀλογώτερον εἴη	~πρᾶγμα,	ἀνθρώπους ἀγαθοὺς καὶ δικαίους γενομένους,
[519]	ἴσως συναιτίων. καίτοι ἔγωγε ~ἀνόητον	πρᾶγμα	καὶ νῦν ὁρῶ γιγνόμενον καὶ
[504]	συστήσηται τεταγμένον τε καὶ κεκοσμημένον	πρᾶγμα·	καὶ ~οἵ τε δὴ ἄλλοι
[512]	~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ	πρᾶγμα,	καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις,
[460]	ἂν εἴη ἡ ῥητορικὴ ~ἄδικον	πρᾶγμα,	ὅ γ' ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης
[462]	δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης)	~πρᾶγμα	ὃ φῂς σὺ ποιῆσαι τέχνην
[450]	οἳ τυγχάνουσιν ὄντες περὶ τὸ	πρᾶγμα	οὗ ἑκάστη ἐστὶν ἡ τέχνη.
[517]	δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν.	πρᾶγμα	οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν ἐγώ τε
[453]	τὸ τοιόνδε· ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν	πρᾶγμα,	~πότερον ὃ διδάσκει πείθει ἢ
[465]	καλῶ ὃ ἂν ᾖ ἄλογον	πρᾶγμα·	τούτων δὲ πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς,
[519]	σοφοὶ ὄντες, τοῦτο ἄτοπον ἐργάζονται	πρᾶγμα·	φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι
[457]	με ὑπολάβῃς οὐ πρὸς τὸ	πρᾶγμα	φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ ~καταφανὲς γενέσθαι,
[447]	ἀναγκάσας ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν	πρᾶγμα,	ὦ Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ καὶ
[508]	τύπτειν καὶ ~ἐμὲ καὶ τὰ	ἐμὰ	ἀδίκως καὶ τέμνειν καὶ αἴσχιον
[482]	λέγω, ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν, τὰ	ἐμὰ	παιδικά, παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν. λέγει
[508]	ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ καὶ ~τὰ	ἐμὰ	τῷ ἀδικοῦντι καὶ κάκιον καὶ
[503]	εὑρήσεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ οὑτωσὶ	ἀτρέμα	σκοπούμενοι εἴ τις τούτων τοιοῦτος
[450]	δὲ ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον	χειρούργημα,	ἀλλὰ πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ
[472]	ἐν Πυθίου τοῦτο τὸ καλὸν	ἀνάθημα,	ἐὰν δὲ βούλῃ, ἡ ~Περικλέους
[481]	~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ	πάθημα.	λέγω δ' ἐννοήσας ὅτι ἐγώ
[483]	~ἀνδρὸς τοῦτό γ' ἐστὶν τὸ	πάθημα,	τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς
[480]	εἰς τὸ φανερὸν ἄγειν τὸ	ἀδίκημα,	ἵνα δῷ δίκην καὶ ~ὑγιὴς
[514]	ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ τοῦτο τὸ	οἰκοδόμημα	καλὸν ἢ αἰσχρόν ἐστιν· ~καὶ
[514]	αὖ τόδε, εἴ τι πώποτε	οἰκοδόμημα	ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ τῶν ~φίλων
[476]	μέγα γε ἢ βαθὺ τὸ	τμῆμα	ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται
[476]	τὸ τμῆμα ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον	(τμῆμα	τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον οἷον τὸ
[502]	ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν αὐτῆς τὸ	ἐπιχείρημα	καὶ ἡ σπουδή, ὡς σοὶ
[485]	φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ὦ ~Σώκρατες, τὸ	χρῆμα	γίγνεται, καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω
[485]	ἀκούσω, πικρόν τί μοι δοκεῖ	χρῆμα	εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ μου τὰ
[493]	τὸ μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν	σῆμα,	τῆς ~δὲ ψυχῆς τοῦτο ἐν
[480]	~(σπεύδοντα ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν τὸ	νόσημα	τῆς ἀδικίας ὕπουλον τὴν ψυχὴν
[466]	νομίζεσθαι οἱ ἀγαθοὶ ~ῥήτορες; ~(Σωκράτης)	~ἐρώτημα	τοῦτ' ἐρωτᾷς ἢ λόγου τινὸς
[474]	~ἐστίν, τὰ καλά, τοῦ ἢ	ὠφέλιμα	εἶναι ἢ ἡδέα ἢ ἀμφότερα.
[468]	ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ' ἐὰν μὲν	ὠφέλιμα	ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά,
[477]	ἀγαθά; ἢ γὰρ ἡδέα ἢ	ὠφέλιμα.	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ ἄρα
[488]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τούτων	νόμιμα	κατὰ φύσιν καλά, κρειττόνων γε
[489]	οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα εἶναι	νόμιμα;	~(Σωκράτης) εἶεν, ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις·
[488]	~(Σωκράτης) τὰ τῶν πολλῶν ἄρα	νόμιμα	τὰ τῶν κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης)
[525]	καὶ ἀνθρώπων οὗτοι οἳ ἂν	ἰάσιμα	~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ δι'
[487]	ἐληλύθατον, ὥστε διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι	τολμᾷ	~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς αὑτῷ ἐναντία
[483]	οὖν τις αἰσχύνηται (καὶ μὴ	τολμᾷ	λέγειν ἅπερ νοεῖ, ἀναγκάζεται ἐναντία
[504]	ταῖς μὲν τοῦ σώματος τάξεσιν	~ὄνομα	εἶναι ὑγιεινόν, ἐξ οὗ ἐν
[504]	τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν	ὄνομά	ἐστιν ἐν τῷ σώματι τῷ
[504]	καὶ εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ τὸ	ὄνομα.	~(Καλλίκλης) τί δὲ οὐκ αὐτὸς
[496]	νοσεῖ ~που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ᾧ	ὄνομα	ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[484]	~λέγει οὕτω πως τὸ γὰρ	ᾆσμα	οὐκ ἐπίσταμαι λέγει δ' ὅτι
[462]	οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ	ἐπιτήδευμα.	ἐγὼ δέ, ~εἰ μὲν τοῦτό
[463]	μοι, ὦ Γοργία, εἶναί τι	ἐπιτήδευμα	τεχνικὸν μὲν οὔ, ψυχῆς δὲ
[486]	λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν	βούλευμα	βουλεύσαιο. ~καίτοι, ὦ φίλε Σώκρατες
[479]	διδόναι δίκην τῶν περὶ ~τὸ	σῶμα	ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύεσθαι,
[499]	τοιάσδε λέγεις, οἷον κατὰ τὸ	σῶμα	ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν τῷ
[465]	ἡ ~ἰατρική, ἀλλ' αὐτὸ τὸ	σῶμα	ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς χάρισι ταῖς
[493]	ἡμεῖς τέθναμεν καὶ τὸ μὲν	σῶμά	ἐστιν ἡμῖν σῆμα, τῆς ~δὲ
[524]	τραυμάτων ζῶν, καὶ τεθνεῶτος τὸ	σῶμα	ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα ἔχον· ἢ
[478]	~ἆρ' οὖν οὕτως ἂν περὶ	σῶμα	εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος εἴη, ἰατρευόμενος, ἢ
[524]	λόγῳ, οἷος εἶναι παρεσκεύαστο τὸ	σῶμα	ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα ~καὶ τελευτήσαντος
[517]	πραγματεία ἔστιν καὶ περὶ τὸ	σῶμα	καὶ περὶ τὴν ψυχήν, καὶ
[501]	τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι καὶ περὶ	σῶμα	καὶ περὶ ψυχὴν καὶ περὶ
[456]	παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ ἔχων τὸ	σῶμα	καὶ πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα τὸν
[504]	καὶ ἰατροί, κοσμοῦσί που τὸ	σῶμα	καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω τοῦτ'
[464]	μὲν δοκεῖν εὖ ἔχειν τὸ	~σῶμα	καὶ τὴν ψυχήν, (ἔχει δὲ
[513]	ἐπὶ τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ	σῶμα	καὶ ψυχήν, μίαν μὲν πρὸς
[514]	ἡμᾶς ~μηδένα (βελτίω γεγονότα τὸ	σῶμα,	μήτε τῶν ξένων μήτε τῶν
[490]	καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς τὸ ἑαυτοῦ	σῶμα	οὐ πλεονεκτητέον, εἰ μὴ μέλλει
[504]	νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ περὶ τὸ	σῶμα,	παιδοτρίβαι ~τε καὶ ἰατροί, κοσμοῦσί
[464]	δὲ μὴ Πῶλος ὅδε (ἐλέγξει.	σῶμά	που καλεῖς τι καὶ ψυχήν;
[523]	καὶ ὦτα καὶ ὅλον τὸ	σῶμα	προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ αὐτοῖς ~πάντα
[514]	ὁ (Σωκράτης) πῶς ἔχει τὸ	σῶμα	πρὸς ~ὑγίειαν; ἢ ἤδη τις
[512]	καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ τὸ	σῶμα	συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη, οὗτος μὲν
[524]	ἔζη ὁ ἄνθρωπος, τό τε	σῶμα	τὴν ~φύσιν τὴν αὑτοῦ καὶ
[508]	γε τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ	σῶμα	τὸ ἐμὸν οὔτε τὸ βαλλάντιον,
[513]	ὡς βέλτιστον ἔσται τοῦτο, εἴτε	σῶμα	τυγχάνει ὂν εἴτε ψυχή, ὃ
[464]	~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν μὲν τὸ	σῶμα,	τῶν δὲ τὴν ψυχήν, ἡ
[524]	εἴ τινος μέγα ἦν τὸ	σῶμα	φύσει ἢ τροφῇ ἢ ἀμφότερα
[470]	ἐχθὲς καὶ πρώην γεγονότα ταῦτα	ἱκανά	σε ἐξελέγξαι ἐστὶν καὶ ἀποδεῖξαι
[453]	ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ εἶναι τούτων	ἕνα·	ἀξιῶ δὲ καὶ σέ. ~(Γοργίας)
[524]	Ἀσίας, Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν,	~(ἕνα	δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν·
[491]	ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ἕνα	ἕκαστον λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα·
[474]	δὲ ~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν, καὶ	ἕνα	ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ (πολλοῖς
[525]	καὶ νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ φημι	ἕνα	καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ
[474]	ἐγὼ γὰρ ὧν ἂν λέγω	ἕνα	μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι, αὐτὸν
[482]	ἀλλ' ἐναντία λέγειν μᾶλλον ἢ	ἕνα	ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι
[472]	δὲ ἂν μὴ σὲ αὐτὸν	ἕνα	ὄντα μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ
[471]	~εὐδοκίμους, ὁ δὲ τἀναντία λέγων	ἕνα	τινὰ παρέχηται ἢ μηδένα. ~οὗτος
[449]	~τοῦτο ἕν ἐστιν ὧν φημι,	μηδένα	ἂν ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ
[514]	εἰ μὴ ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς	~μηδένα	(βελτίω γεγονότα τὸ σῶμα, μήτε
[509]	πῶλος ἢ οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν	μηδένα	~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας τοὺς
[471]	λέγων ἕνα τινὰ παρέχηται ἢ	μηδένα.	~οὗτος δὲ ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς
[486]	κινδύνων μήτε ἑαυτὸν μήτε ἄλλον	μηδένα,	ὑπὸ δὲ (τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι
[474]	οὔτ' ἐμὲ οὔτ' ἄλλον ἀνθρώπων	οὐδένα.	ἐπεὶ σὺ δέξαι' ἂν μᾶλλον
[517]	οἱ ἔμπροσθεν λόγοι ἦσαν, (ὅτι	οὐδένα	ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα
[503]	εἰπεῖν τῶν γε νῦν ῥητόρων	οὐδένα.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; τῶν παλαιῶν
[517]	δὲ ὡμολόγεις τῶν γε ~νῦν	οὐδένα,	τῶν μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ προείλου
[465]	ἐμπειρίαν, ὅτι οὐκ ἔχει λόγον	οὐδένα	ᾧ προσφέρει ἃ προσφέρει ~ὁποῖ'
[496]	~ἴθι δὴ ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν	ὡμολογημένα.	τὸ πεινῆν ἔλεγες πότερον ἡδὺ
[514]	καὶ καλὰ μετὰ τῶν ~διδασκάλων	ᾠκοδομημένα	ἡμῖν, πολλὰ δὲ καὶ ἴδια
[493]	χαλεπὰ δέ, τὰ δ' ἀγγεῖα	τετρημένα	καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ
[511]	καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν	λιμένα	δύο δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς
[524]	εἴ του ἦν μέλη ἢ	διεστραμμένα	ζῶντος, καὶ (τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα
[454]	ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν ἀλλήλων τὰ	λεγόμενα,	ἀλλὰ σὺ τὰ σαυτοῦ κατὰ
[461]	καὶ ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν τὰ	λεγόμενα	ἐκείνους εἶπον τοὺς ~λόγους, ὅτι
[479]	ταῦτ' ἦν τὰ ὑπ' ἐμοῦ	λεγόμενα;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀποδέδεικται
[493]	μετὰ πολλῶν πόνων καὶ ~χαλεπῶν	ἐκποριζόμενα·	ὁ μὲν οὖν ἕτερος πληρωσάμενος
[494]	~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς σε τὰ	ἐχόμενα	τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ. καὶ
[474]	μέρει διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ	~ἐρωτώμενα.	ἐγὼ γὰρ δὴ οἶμαι καὶ
[497]	σὺ τὰ σμικρά τε καὶ	στενὰ	ταῦτα, ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ οὕτως.
[471]	~πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν	χῆνα	ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν καὶ ~ἀποθανεῖν.
[525]	ἢ παραδείγματι τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι,	ἵνα	ἄλλοι ~ὁρῶντες πάσχοντα ἃ ἂν
[516]	~ἐξωστράκισαν αὐτὸν οὗτοι οὓς ἐθεράπευεν,	ἵνα	αὐτοῦ δέκα ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν
[495]	ὃ οὐκ ἔστιν ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης)	~ἵνα	δή μοι μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ
[510]	σοι τοῦτο, ὦ Σώκρατες, οὕτως,	ἵνα	διαπεράνῃς τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[523]	γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον,	ἵνα	δικαία ἡ κρίσις ᾖ. ~ἐγὼ
[480]	τὸ φανερὸν ἄγειν τὸ ἀδίκημα,	ἵνα	δῷ δίκην καὶ ~ὑγιὴς γένηται,
[497]	τὸ ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων ~ληρεῖς)	ἵνα	εἰδῇς ὡς σοφὸς (ὤν με
[461]	ἐξεπίτηδες κτώμεθα ἑταίρους καὶ ὑεῖς,	ἵνα	ἐπειδὰν ~αὐτοὶ πρεσβύτεροι γενόμενοι σφαλλώμεθα,
[505]	ἀπόκριναι οὖν καὶ τὰ λοιπά,	~ἵνα	ἡμῖν ὁ λόγος κεφαλὴν λάβῃ.
[467]	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι,	ἵνα	καὶ εἰδῶ ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης)
[505]	εἶναι (καταλείπειν, ἀλλ' ~ἐπιθέντας κεφαλήν,	ἵνα	μὴ ἄνευ κεφαλῆς περιίῃ. ἀπόκριναι
[489]	ὦ θαυμάσιε πρᾳότερόν με προδίδασκε,	ἵνα	μὴ ~ἀποφοιτήσω παρὰ σοῦ. ~(Καλλίκλης)
[521]	ὅτι ἀφαιρήσεται ἐάν τι ἔχω,	ἵνα	μὴ αὖ ~ἐγὼ εἴπω ὅτι
[521]	ὅτι ἀποκτενεῖ με ὁ βουλόμενος,	ἵνα	μὴ αὖ καὶ ἐγὼ ~εἴπω,
[483]	καὶ ~δυνατοὺς ὄντας πλέον ἔχειν,	ἵνα	μὴ αὐτῶν πλέον ἔχωσιν, λέγουσιν
[454]	ἐρωτῶ, οὐ σοῦ ἕνεκα ἀλλ'	ἵνα	μὴ ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν ἀλλήλων
[521]	~(Σωκράτης) ~οἶμαι μετ' ὀλίγων Ἀθηναίων,	ἵνα	μὴ εἴπω μόνος, ἐπιχειρεῖν τῇ
[454]	περὶ τούτων, ὦ Γοργία· ~ἀλλ'	ἵνα	μὴ θαυμάζῃς ἐὰν καὶ ὀλίγον
[505]	σαυτὸν ἢ ~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης)	~ἵνα	μοι τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται,
[453]	σοῦ ~ἕνεκα ἀλλὰ τοῦ λόγου,	ἵνα	οὕτω προί̈ ῃ ὡς μάλιστ'
[497]	ἀλλ' ἀποκρίνου καὶ ἡμῶν ἕνεκα,	ἵνα	περανθῶσιν οἱ ~λόγοι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ'
[467]	~μὴ κακηγόρει, ὦ λῷστε Πῶλε,	ἵνα	προσείπω σε (κατὰ σέ· ἀλλ'
[517]	διὰ τῶν αὐτῶν εἰκόνων ~λέγω,	ἵνα	ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων γὰρ ποριστικὸν
[501]	~(Καλλίκλης) ~οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ,	ἵνα	σοι καὶ περανθῇ ὁ λόγος
[516]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε,	ἵνα	σοι χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης) ~καὶ τόδε
[492]	~ἐγώ σου μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι,	ἵνα	τῷ ὄντι κατάδηλον γένηται πῶς
[524]	ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω,	ἵνα	ὡς δικαιοτάτη ἡ ~κρίσις ᾖ
[461]	ἐθέλοντος τὸ ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ	δεινὰ	ἂν αὖ ἐγὼ πάθοιμι, ~εἰ
[461]	λέγειν ὁπόσα ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης)	~δεινὰ	μεντἂν πάθοις, ὦ βέλτιστε, εἰ
[519]	~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων καὶ σχετλιαζόντων ὡς	δεινὰ	πάσχουσι· πολλὰ καὶ ~ἀγαθὰ τὴν
[480]	σοι ~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἢ	κἀκεῖνα	λυτέον ἢ τάδε ἀνάγκη συμβαίνειν;
[468]	ἃ ἕνεκά του ποιοῦμεν, μὴ	ἐκεῖνα	βούλεσθαι, (ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα
[499]	ταῦτα συμβαίνει καὶ τὰ πρότερα	ἐκεῖνα,	ἐάν τις ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα
[508]	τί τὰ συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν	~ἐκεῖνα,	ὦ Καλλίκλεις, συμβαίνει πάντα, ἐφ'
[501]	τὴν ἡδονὴν μόνον τῆς ψυχῆς,	τίνα	ἂν ~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο, ἥτις
[448]	ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν ~τέχνης,	τίνα	ἂν αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος)
[509]	τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι δίκην,	τίνα	ἂν βοήθειαν μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος
[448]	ἐπειδὴ τίνος τέχνης ἐπιστήμων ἐστίν,	τίνα	ἂν καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν;
[510]	ταύτῃ τῇ πόλει τῶν νέων,	τίνα	ἂν τρόπον ἐγὼ μέγα ~δυναίμην
[499]	σώματι, ἢ ἰσχὺν ἢ ~ἄλλην	τινὰ	ἀρετὴν τοῦ σώματος, αὗται μὲν
[494]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ	τινα	αὖ σὺ βίον λέγεις, ἀλλ'
[462]	~οὐ γὰρ πέπυσμαι ὅτι ἐμπειρίαν	τινὰ	αὐτὴν φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~βούλει
[515]	~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους, φέρε, Καλλικλῆς ἤδη	τινὰ	βελτίω πεποίηκεν τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν
[527]	~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς δεῖ ἄλλον	τινὰ	βίον ζῆν ἢ τοῦτον, ὅσπερ
[503]	τις εἴη τοιοῦτον ἄνδρα τούτων	τινὰ	~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω ἔγωγε πῶς
[449]	εἰπὲ τίς ἡ τέχνη ~καὶ	τίνα	Γοργίαν καλεῖν χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον
[469]	~οὗτος ὃν ἂν δόξῃ· κἄν	τινα	δόξῃ μοι τῆς κεφαλῆς αὐτῶν
[474]	πρὸς τοῦτο, ἢ κατὰ ἡδονήν	τινα,	ἐὰν ἐν τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν
[464]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τούτων οἴει	τινὰ	εἶναι ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε.
[500]	ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ αὐτοῖν ~μελέτην	τινὰ	εἶναι καὶ παρασκευὴν τῆς κτήσεως,
[495]	οὐ καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές	τινα	εἶναι μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον
[477]	καὶ ἐν ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ	τινα	εἶναι; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;
[485]	μοι δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν	τινα	εἶναι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, τὸν
[503]	~τί δέ; τῶν παλαιῶν ἔχεις	τινὰ	εἰπεῖν δι' ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν
[503]	βούλει αὐτῶν, ὡς εἰς τάξιν	τινὰ	ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν ὃ ~ἂν
[477]	χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην	τινὰ	ἐνορᾷς ἢ πενίαν; ~(Πῶλος) οὔκ,
[505]	λέγεις, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον	τινὰ	ἐρώτα. ~(Σωκράτης) ~οὗτος ἀνὴρ οὐχ
[503]	εἶδες τὴν ~ῥητορικήν· ἢ εἴ	τινα	ἔχεις τῶν ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν,
[501]	πραγματεῖαι, αἱ μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν	τινα	ἔχουσαι τοῦ βελτίστου περὶ τὴν
[468]	μή, οὐδὲ ζηλοῖς ὅταν ἴδῃς	τινὰ	ἢ ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν αὐτῷ
[474]	καὶ χρώματα ἢ διὰ ἡδονήν	τινα	ἢ διὰ ~ὠφελίαν ἢ δι'
[468]	ταῦτα ὁμολογοῦμεν, εἴ τις ἀποκτείνει	τινὰ	ἢ ἐκβάλλει ἐκ πόλεως ἢ
[492]	τῇ φύσει ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι ἀρχήν	τινα	ἢ τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν, τί
[484]	~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν εἴς	τινα	ἰδίαν ἢ πολιτικὴν (πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι
[510]	ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν	τινα	καὶ τέχνην, ~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν.
[509]	καὶ ἐπὶ (τοῦτο δεῖ δύναμίν	τινα	καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς, ἐὰν
[480]	αὖ μεταβαλόντα, εἰ ἄρα δεῖ	τινα	κακῶς ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε
[451]	αὖ ἔροιτο· τὴν δὲ λογιστικὴν	τίνα	καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν ὅτι
[526]	ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν	τινα	λάβῃ, ἄλλο μὲν ~περὶ αὐτοῦ
[519]	ἄλογον εἶναι ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι	τινὰ	μέμφεσθαι τούτῳ ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ
[450]	διὰ λόγων ἐστίν. τῶν τοιούτων	τινά	μοι ~δοκεῖς λέγειν τὴν ῥητορικήν.
[461]	ἀγαγὼν ἐπὶ τοιαῦτα ~ἐρωτήματα ἐπεὶ	τίνα	οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ καὶ
[470]	ἄμεινον εἶναι ταῦτα ποιεῖν; εἰπὲ	τίνα	ὅρον ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ μὲν
[471]	ὁ δὲ τἀναντία λέγων ἕνα	τινὰ	παρέχηται ἢ μηδένα. ~οὗτος δὲ
[459]	εἰδέναι ὅπως ἔχει, μηχανὴν (δέ	τινα	~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι τοῖς
[460]	γὰρ λέγεις. ἐάνπερ ῥητορικὸν σύ	τινα	ποιήσῃς, ἀνάγκη αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ
[453]	οὐδὲν μέντοι ἧττον ἐρήσομαί ~σε	τίνα	ποτὲ λέγεις τὴν πειθὼ τὴν
[502]	~νῦν ἄρα ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν	τινα	πρὸς δῆμον τοιοῦτον οἷον παίδων
[462]	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ	τινα.	~(Πῶλος) ἐμπειρία ἄρα σοι δοκεῖ
[449]	ὦ Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν εἰπὲ	τίνα	σε χρὴ ~καλεῖν ὡς τίνος
[527]	~ὁ λόγος σημαίνει. καὶ ἔασόν	τινά	σου καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου καὶ
[513]	οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν ~τέχνην	τινὰ	τοιαύτην, ἥτις (σε ποιήσει μέγα
[473]	ἂν φήσειεν ~ἀνθρώπων; ἐπεὶ ἐροῦ	τινα	τουτωνί. ~(Σωκράτης) ~ὦ Πῶλε, οὐκ
[469]	ἐὰν γὰρ ἄρα ἐμοὶ δόξῃ	~τινὰ	τουτωνὶ τῶν ἀνθρώπων ὧν σὺ
[488]	τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ	τίνα	τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό, καὶ
[456]	τῶν ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά	τινα	τῶν ~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ
[486]	οἴει με ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων	τινὰ	τῶν λίθων ᾗ βασανίζουσιν τὸν
[456]	καὶ ~τὴν μητέρα ἢ ἄλλον	τινὰ	τῶν οἰκείων ἢ τῶν φίλων,
[519]	~αἰσθάνομαι γάρ, ὅταν ἡ πόλις	τινὰ	τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς
[462]	περὶ τῆς ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν	τίνα	φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς
[515]	ἐξετάζῃ, ὦ Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς;	τίνα	~φήσεις βελτίω πεποιηκέναι ἄνθρωπον τῇ
[488]	σὺ δή μοι ἐπετίμησας, ~ποῖόν	τινα	χρὴ εἶναι τὸν ἄνδρα καὶ
[524]	πάντα ἢ τὰ πολλὰ ἐπί	τινα	χρόνον. ταὐτὸν δή μοι δοκεῖ
[472]	ὅλη οἰκία ἢ ἄλλη συγγένεια	ἥντινα	ἂν βούλῃ τῶν ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι.
[486]	τὸν χρυσόν, τὴν ἀρίστην, πρὸς	~ἥντινα	ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν, εἴ μοι
[469]	ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ τῷ τρόπῳ	ἥντινά	σοι δοκοῖ, καὶ τά γε
[453]	ὦ Γοργία, ἐγγύτατα τὴν (ῥητορικὴν	ἥντινα	τέχνην ~ἡγῇ εἶναι, καὶ εἴ
[462]	φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς	ἥντινα	τέχνην φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[503]	παλαιῶν ἔχεις τινὰ εἰπεῖν δι'	ὅντινα	αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους ~γεγονέναι,
[491]	τῆς πόλεως πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν,	ὅντινα	ἂν τρόπον εὖ οἰκοῖτο, καὶ
[503]	ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους πάντας ~δημιουργούς,	ὅντινα	βούλει αὐτῶν, ὡς εἰς τάξιν
[448]	Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ τίς, καὶ	ὅντινα	δέοι ~καλεῖν τὸν Γοργίαν· ὥσπερ
[513]	ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ'	ὅντινά	μοι τρόπον δοκεῖς εὖ λέγειν,
[515]	ἀλλ' ὡς ἀληθῶς βουλόμενος εἰδέναι	ὅντινά	ποτε ~τρόπον οἴει δεῖν πολιτεύεσθαι
[500]	νοῦν ἔχων ἄνθρωπος, ἢ τοῦτο,	ὅντινα	χρὴ ~τρόπον ζῆν, πότερον ἐπὶ
[470]	ὦ Πῶλε· οὐ γάρ πω	συγγέγονα	τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί δέ;
[478]	ἀπαλλάττεται, ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι τὴν	ἀλγηδόνα	καὶ ~ὑγιῆ εἶναι. ~(Πῶλος) πῶς
[485]	ὅπερ ὁ ~Ζῆθος πρὸς τὸν	Ἀμφίονα	ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην. καὶ
[493]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἄλλην σοι	εἰκόνα	λέγω ἐκ τοῦ αὐτοῦ γυμνασίου
[449]	σε χρὴ ~καλεῖν ὡς τίνος	ἐπιστήμονα	τέχνης. ~(Γοργίας) τῆς ῥητορικῆς, ὦ
[508]	δίκαιον ἄρα δεῖ εἶναι καὶ	ἐπιστήμονα	~τῶν δικαίων, ὃ αὖ Γοργίαν
[472]	Ἀρχέλαον ἄδικον μὲν ἡγῇ ~εἶναι,	εὐδαίμονα	δέ. ἄλλο τι ὡς οὕτω
[471]	λόγῳ, φάσκων τὸν ἀδικοῦντα οὐκ	εὐδαίμονα	εἶναι; πόθεν, ~ὠγαθέ; καὶ μὴν
[507]	ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον, ὡς ἔοικεν,	εὐδαίμονα	(εἶναι σωφροσύνην μὲν διωκτέον ~καὶ
[507]	εὖ πράττοντα μακάριόν τε καὶ	εὐδαίμονα	~εἶναι, τὸν δὲ πονηρὸν καὶ
[470]	καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ γυναῖκα	~εὐδαίμονα	εἶναί φημι, τὸν δὲ ἄδικον
[470]	τὸν μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις	εὐδαίμονα	~ὄντα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἀληθῆ γε
[486]	εὐφυῆ λαβοῦσα τέχνη φῶτα ~ἔθηκε	χείρονα,	μήτε αὐτὸν αὑτῷ δυνάμενον βοηθεῖν
[499]	ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν	ἄφρονα	καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[491]	ποικίλον ἀλλ' ὥσπερ οἱ πολλοί,	σώφρονα	ὄντα καὶ ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ,
[507]	~πολλὴ (ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις, τὸν	σώφρονα,	ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα καὶ
[466]	δοκῇ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ τὸν	κύνα,	ἀμφιγνοῶ μέντοι, ὦ Πῶλε, ἐφ'
[482]	τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν	κύνα	τὸν Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ σοι
[461]	ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μὰ τὸν	(κύνα,	ὦ ~Γοργία, οὐκ ὀλίγης συνουσίας
[526]	τοῦτον τὸν βίον καὶ τὸν	ἀγῶνα	τοῦτον, ~ὃν ἐγώ φημι ἀντὶ
[448]	ἐμπειρία μὲν γὰρ ποιεῖ τὸν	αἰῶνα	ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία
[503]	ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα καὶ	Κίμωνα	καὶ ~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα τουτονὶ
[519]	αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ καὶ	Κίμωνα	καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς ~αἰτίους
[487]	καὶ Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον καὶ	~Ἄνδρωνα	τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην τὸν
[457]	οὐ πάνυ ἀκόλουθα ~λέγειν οὐδὲ	σύμφωνα	οἷς τὸ πρῶτον ἔλεγες περὶ
[494]	Πῶλον μὲν καὶ Γοργίαν καὶ	ἐξέπληξα	καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ δὲ
[486]	~οἷς ἔστιν καὶ βίος καὶ	δόξα	καὶ ἄλλα πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης)
[487]	ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν τοιάδε τις	δόξα,	μὴ προθυμεῖσθαι εἰς τὴν ἀκρίβειαν
[458]	~τοσοῦτον κακὸν εἶναι ἀνθρώπῳ, ὅσον	δόξα	(ψευδὴς περὶ ὧν τυγχάνει νῦν
[500]	διομολόγησαί μοι, εἰ ἄρα σοι	ἔδοξα	τότε ~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον δέ
[451]	σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας)	ἀκήκοα	γάρ· ἀλλὰ πρὸς τί τοῦτο
[522]	ἐγὼ πολλὰ καὶ ἡδέα καὶ	παντοδαπὰ	ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί ἂν οἴει
[493]	~καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι,	χαλεπὰ	δέ, τὰ δ' ἀγγεῖα τετρημένα
[493]	πολλῶν, ~νάματα δὲ σπάνια καὶ	χαλεπὰ	ἑκάστου τούτων εἴη καὶ μετὰ
[505]	περιίῃ. ἀπόκριναι οὖν καὶ τὰ	λοιπά,	~ἵνα ἡμῖν ὁ λόγος κεφαλὴν
[506]	ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ διιόντος τὰ	ἐπίλοιπα.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δή, ὦ
[473]	θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος)	ἄτοπά	γε, ὦ Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν.
[493]	ἐπιεικῶς μέν ἐστιν ὑπό τι	~ἄτοπα,	δηλοῖ μὴν ὃ ἐγὼ βούλομαί
[481]	διὰ τούτους λέγεις θαυμάζοι ~ὡς	ἄτοπά	ἐστιν, ἴσως εἴποις ἂν αὐτῷ,
[480]	μὴ φῶμεν, ὦ Πῶλε; ~(Πῶλος)	~ἄτοπα	μέν, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ,
[519]	καὶ ~ἀγαθὰ τὴν πόλιν πεποιηκότες	ἄρα	ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται, ὡς
[524]	~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν δὲ διαλυθῆτον	ἄρα	ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ πολὺ ἧττον
[496]	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν	ἄρα	ἄττα ὧν ἅμα τε ἀπαλλάττεται
[460]	εἶναι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε	ἄρα	βουλήσεται ὁ ῥητορικὸς ἀδικεῖν. ~(Γοργίας)
[460]	~(Γοργίας) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε	ἄρα	βουλήσεται ὅ γε δίκαιος ἀδικεῖν.
[469]	~(Σωκράτης) ἥκιστά γε. ~(Πῶλος) σὺ	ἄρα	βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ
[508]	μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον	ἄρα	δεῖ εἶναι καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν
[487]	τε ζώσης καὶ μὴ τρία	ἄρα	δεῖ ἔχειν ἃ σὺ πάντα
[513]	ἂν οἰκῇ, ~καὶ νῦν δὲ	ἄρα	δεῖ σὲ ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι
[480]	δέ γε αὖ μεταβαλόντα, εἰ	ἄρα	δεῖ τινα κακῶς ποιεῖν, εἴτ'
[453]	πείθει; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς	ἄρα	δημιουργός ἐστιν καὶ ἡ ἀριθμητική;
[455]	ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ'	ἄρα	διδασκαλικὸς ὁ ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων
[517]	οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ ἐγνωκέναι ὡς	ἄρα	διττὴ ~αὕτη τις (ἡ πραγματεία
[468]	τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν	ἄρα	διώκοντες καὶ βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν,
[475]	κακῷ; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν	ἄρα	δυοῖν καλοῖν θάτερον κάλλιον ᾖ,
[506]	~φαίην ἂν ἔγωγε. ~κόσμος τις	ἄρα	ἐγγενόμενος ἐν ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου
[468]	~(Πῶλος) οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ	ἄρα	ἐγὼ ἔλεγον, λέγων ὅτι ἔστιν
[475]	τοῦτον τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ	ἄρα	ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν
[508]	~καλῶς λέγεται ἢ οὔ, ὡς	ἄρα	ἐγὼ οὐχ οἷός τ' εἰμὶ
[470]	οὐκ ~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν	ἄρα	ἐγὼ τῷ παιδὶ χάριν ἕξω,
[521]	~ἀνθρώπου καὶ φαύλου. ~(Σωκράτης) ~ἀνόητος	ἄρα	εἰμί, ὦ Καλλίκλεις, ὡς ἀληθῶς,
[490]	καὶ σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις	ἄρα	εἷς φρονῶν μυρίων μὴ φρονούντων
[469]	θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν γὰρ	ἄρα	ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ τῶν
[512]	αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ δέ τις	ἄρα	ἐν τῷ τοῦ σώματος ~τιμιωτέρῳ,
[500]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν	ἄρα	ἕνεκα δεῖ καὶ τἆλλα καὶ
[515]	ἐν ἡμῖν. ἢ ἄλλου του	ἄρα	ἐπιμελήσῃ ἡμῖν ἐλθὼν ~ἐπὶ τὰ
[479]	κακοῦ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον	ἄρα	ἐστὶν τῶν κακῶν μεγέθει τὸ
[478]	διδούς. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) κάκιστα	ἄρα	ζῇ ὁ ἔχων (ἀδικίαν) καὶ
[502]	~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν	ἄρα	ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα πρὸς
[508]	Πῶλον αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ	~ἄρα	ἦν, τὸ εἶναι τὸ ἀδικεῖν
[477]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία	ἄρα	καὶ ἡ ἀκολασία καὶ ἡ
[504]	ἔστω τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως	ἄρα	καὶ κόσμου τυχοῦσα οἰκία χρηστὴ
[524]	ταὐτὸν δή μοι δοκεῖ ~τοῦτ'	ἄρα	καὶ περὶ τὴν ψυχὴν εἶναι,
[506]	ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ	ἄρα	κόσμον ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς ἀμείνων
[493]	τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ δὲ κόσκινον	ἄρα	λέγει, ὡς ἔφη ὁ πρὸς
[475]	Σώκρατες, τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) οὐκ	ἄρα	λύπῃ γε ὑπερέχει. ~(Πῶλος) οὐ
[521]	ὅτι ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα	ἄρα	με, ὦ γενναιότατε, παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης)
[472]	ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐὰν	ἄρα	μὴ τυγχάνῃ δίκης ὁ ἀδικῶν,
[489]	νομίζουσιν οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ νόμῳ	ἄρα	μόνον ἐστὶν αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν
[488]	οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ τῶν πολλῶν	ἄρα	νόμιμα τὰ τῶν κρειττόνων ἐστίν.
[476]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τούτων	ἄρα	ὁ μὲν ποιεῖ καλά, ὁ
[478]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος μὲν	ἄρα	ὁ μὴ ἔχων κακίαν ἐν
[498]	φῄς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ	ἄρα	οἳ ἂν χαίρωσι, κακοὶ δὲ
[492]	φημὶ ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρα	ὀρθῶς λέγονται οἱ μηδενὸς δεόμενοι
[489]	τοὺς ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς	ἄρα	ὅτι σὺ αὐτὸς ὀνόματα λέγεις,
[471]	καὶ πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος	ἄρα	οὗτός ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος κατὰ
[476]	τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον	ἄρα	πάθος τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον
[477]	ὠφέλιμα. ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ	ἄρα	πάσχει ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος)
[478]	δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ μὲν	ἄρα	πενίας ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ δὲ νόσου,
[449]	~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας) οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρα	περὶ πάντας γε τοὺς λόγους
[477]	διδούς; ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ὠφελεῖται	ἄρα;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ
[448]	πολλῶν ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν) ἦ που	ἄρα	ῥᾳδίως ἀποκρινῇ, ὦ Γοργία. ~(Γοργίας)
[454]	οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρα	ῥητορικὴ μόνη πειθοῦς ἐστιν δημιουργός.
[450]	ἐν τοῖς λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν	ἄρα	~ῥητορικήν, ὦ Γοργία, λέγεις; ἀλλ'
[462]	ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα. ~(Πῶλος) ἐμπειρία	ἄρα	σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι;
[500]	ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί μοι, εἰ	ἄρα	σοι ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ λέγειν.
[468]	ποιοῦμεν; ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρα	σφάττειν βουλόμεθα οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ
[507]	κοσμία σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη. ~ἡ	ἄρα	σώφρων ψυχὴ ἀγαθή. ἐγὼ μὲν
[505]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ κολάζεσθαι	ἄρα	τῇ ψυχῇ ἄμεινόν ἐστιν ἢ
[510]	ἔχει; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ	ἄρα	τις ἐννοήσειεν ἐν ταύτῃ τῇ
[502]	λόγοι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία	ἄρα	τίς ἐστιν ἡ ποιητική. ~(Καλλίκλης)
[493]	~μεταπίπτειν ἄνω κάτω, καὶ τοῦτο	ἄρα	τις μυθολογῶν κομψὸς ἀνήρ, ἴσως
[480]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν	ἄρα	τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς ἀδικίας
[497]	ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρα	τὸ χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν
[468]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκ'	ἄρα	τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα ταῦτα ποιοῦσιν
[459]	ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ εἰδὼς	ἄρα	τοῦ εἰδότος ἐν οὐκ εἰδόσι
[469]	καὶ τὰ ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ	ἄρα	τοῦτ' ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι,
[499]	ἐσθίειν ~καὶ πίνειν ἡδονάς, ἦ	ἄρα	τούτων αἱ μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι
[469]	ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) σὺ	ἄρα	τυραννεῖν οὐκ ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης)
[495]	ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν	ἄρα	τῷ λόγῳ ὡς σοῦ σπουδάζοντος;
[448]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν	ἄρα	φάσκοντες αὐτὸν εἶναι καλῶς ἂν
[498]	κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως	ἄρα	χαίρουσιν καὶ λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ
[449]	ῥητορικῆς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ῥήτορα	ἄρα	χρή σε καλεῖν; ~(Γοργίας) ~ἀγαθόν
[477]	~(Πῶλος) εἰκός γε. ~(Σωκράτης) κακίας	ἄρα	ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ δίκην διδούς;
[520]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ'	ἄρα,	ὡς ἔοικε, τὰς μὲν ἄλλας
[517]	~(Καλλίκλης) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς	ἄρα,	ὡς ἔοικεν, οἱ ἔμπροσθεν λόγοι
[510]	λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ τοῦτο	ἄρα,	ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν
[455]	τὸ πιστεύειν. ~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ	ἄρα,	ὡς ἔοικεν, πειθοῦς (δημιουργός ἐστιν
[450]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἡ ἰατρικὴ	ἄρα,	ὡς ἔοικεν, περὶ λόγους ἐστίν.
[477]	τούτων γε. ~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ τινι	ἄρα	ὡς μεγάλῃ βλάβῃ καὶ κακῷ
[509]	βοηθεῖν καὶ αἰσχύνη τοῦ μή.	ἆρα	ἄλλως ἢ οὕτως ἔχει, ὦ
[453]	ποῦ; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἆρα	διὰ τοῦτο, ὅτι καὶ ἄλλοι
[447]	~εὖ λέγεις, ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ'	ἆρα	ἐθελήσειεν ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι
[476]	~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ τόδε·	ἆρα	εἴ τίς τι ποιεῖ, ἀνάγκη
[513]	χρόνον ~βιῶναι ὡς ἄριστα βιοίη,	~ἆρα	ἐξομοιῶν (αὑτὸν τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ
[462]	αὐτὴν τίνα φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης)	~ἆρα	ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην φημὶ εἶναι;
[506]	~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν·	ἆρα	ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν γάρ
[477]	ὠφελεῖται ἄρα; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἆρα	ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν;
[499]	μνημονεύεις, ~ἐμοί τε καὶ Πώλῳ.	ἆρα	καὶ σοὶ συνδοκεῖ οὕτω, τέλος
[508]	ἐστὶν ἃ σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις,	ἆρα	~καλῶς λέγεται ἢ οὔ, ὡς
[475]	~(Σωκράτης) ~πρῶτον (μὲν δὴ σκεψώμεθα,	ἆρα	λύπῃ ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[476]	σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα διδόναι δίκην	~ἆρα	μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν, ὡς
[449]	~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους, ὦ Γοργία;	ἆρα	οἳ δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας, ὡς
[498]	οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης)	ἆρα	ὁμοίως; ~(Καλλίκλης) μᾶλλον ἴσως οἱ
[509]	καταγέλαστος ἂν τῇ ἀληθείᾳ εἴη;	ἆρα	οὐ ταύτην, ἥτις ἀποτρέψει τὴν
[477]	δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἆρα	οὖν τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ;
[506]	~ἐγὼ μὲν γάρ φημι. ~(τάξει	ἆρα	τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον ἐστὶν ἡ
[476]	καὶ τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα	ἆρα	~τὸ αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[506]	ἀρχῆς ἐμοῦ ἀναλαβόντος τὸν λόγον.	ἆρα	τὸ ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν
[467]	δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ	ἆρα	τοιάδε λέγεις, ἃ ἐνίοτε μὲν
[494]	ἢ τὰς ~ἐσχάτας λυποῖτο λύπας·	ἆρα	τοιούτου ἑκατέρου ὄντος τοῦ βίου,
[496]	δὲ ὅταν τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται;	ἆρα	τότε καὶ τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται
[476]	~ποιοῦντος; ~(Πῶλος) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~ἆρα	τοῦτο πάσχον ὃ τὸ ποιοῦν
[459]	νῦν δὲ τόδε πρότερον σκεψώμεθα,	ἆρα	~(τυγχάνει περὶ τὸ δίκαιον καὶ
[497]	~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς ἢ τὰ	ἀνιαρὰ	τοῖς κακοῖς; ἐὰν δὲ βούλῃ,
[452]	τι μεῖζον ἀγαθὸν ὂν ἢ	παρὰ	Γοργίᾳ ἢ παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν.
[485]	πάσχω καὶ πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας.	παρὰ	νέῳ μὲν γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν
[459]	καὶ ~δεῖ προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι	παρὰ	σὲ τὸν μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν
[489]	ἐάν μοι ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι ἤδη	~παρὰ	σοῦ, ἅτε ἱκανοῦ ἀνδρὸς διαγνῶναι
[460]	πρότερόν γε ἢ ὕστερον μαθόντα	παρὰ	σοῦ. ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[499]	~καὶ τοῦτο δέχεσθαι τὸ διδόμενον	παρὰ	σοῦ. ἔστιν δὲ δή, ὡς
[470]	μὲν δή, ὡς ἔοικε, καὶ	παρὰ	σοῦ καὶ παρ' ἐμοῦ ὁμολογεῖται.
[489]	με προδίδασκε, ἵνα μὴ ~ἀποφοιτήσω	παρὰ	σοῦ. ~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ, ὦ Σώκρατες.
[458]	τ' εἶναι, ~ἐάν τις βούληται	παρὰ	σοῦ μανθάνειν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[455]	ἔχει τὰ τῆς σῆς τέχνης	παρὰ	σοῦ πυνθάνεσθαι. καὶ ἐμὲ νῦν
[500]	παίζειν ~μηδ' ὅτι ἂν τύχῃς	παρὰ	τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ
[495]	ἱκανῶς ~τὰ ὄντα ἐξετάζοις, εἴπερ	παρὰ	τὰ δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης)
[507]	ἀγαθή. ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω	παρὰ	ταῦτα ἄλλα φάναι, ὦ φίλε
[517]	μὴ εἰδότι ὅτι ~ἔστιν τις	παρὰ	ταύτας ἁπάσας τέχνη γυμναστική τε
[511]	τέχνην καὶ ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς	παρὰ	τὴν θάλατταν καὶ τὴν ναῦν
[456]	μετὰ τῶν ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν	παρά	τινα τῶν ~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα
[478]	ὧδε σκόπει· ποῖ ἄγομεν καὶ	~παρὰ	τίνας τοὺς κάμνοντας τὰ σώματα;
[481]	μὴ δῷ δίκην μηδὲ ἔλθῃ	παρὰ	τὸν δικαστήν· ~ἐὰν δὲ ἔλθῃ,
[524]	ὁ ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται	παρὰ	τὸν δικαστήν, οἱ μὲν ἐκ
[526]	νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν	παρὰ	τὸν δικαστήν, ~(τὸν τῆς Αἰγίνης
[480]	~ὅπου ὡς τάχιστα δώσει δίκην,	παρὰ	τὸν δικαστὴν ὥσπερ παρὰ τὸν
[475]	οὖν, ὦ Πῶλε, ὁ ἔλεγχος	παρὰ	τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι οὐδὲν
[480]	δίκην, παρὰ τὸν δικαστὴν ὥσπερ	παρὰ	τὸν ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως μὴ
[524]	οἱ μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας	(παρὰ	τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκείνους
[514]	οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν ~οἰκοδομικήν, καὶ	παρὰ	τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει ἂν ἢ
[523]	Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ	παρὰ	τοῦ ~πατρὸς παρέλαβον. ἦν οὖν
[478]	ἀδικοῦντας καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος)	παρὰ	τοὺς δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[478]	τοὺς κάμνοντας τὰ σώματα; ~(Πῶλος)	παρὰ	τοὺς ἰατρούς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[510]	τῷ ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ	παρὰ	τούτῳ μέγα δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι
[467]	οἷον οἱ τὰ φάρμακα ~πίνοντες	παρὰ	τῶν ἰατρῶν πότερόν σοι δοκοῦσιν
[484]	καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους τοὺς	παρὰ	φύσιν ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης
[492]	ταῦτ' ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα, τὰ	παρὰ	φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία καὶ
[463]	γε κομμωτικὴν καὶ τὴν σοφιστικήν,	τέτταρα	~ταῦτα μόρια ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν.
[503]	~τί δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις	ἄνδρα	ἀγαθὸν γεγονότα καὶ Κίμωνα καὶ
[517]	ἦσαν, (ὅτι οὐδένα ἡμεῖς ἴσμεν	~ἄνδρα	ἀγαθὸν γεγονότα τὰ πολιτικὰ ἐν
[472]	ἡγῇ οἷόν τε εἶναι ~μακάριον	ἄνδρα	ἀδικοῦντά τε καὶ ἄδικον ὄντα,
[497]	ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	ἄνδρα	δὲ οὔπω εἶδες ἀνόητον χαίροντα;
[498]	ἐν πολέμῳ δὲ ἤδη εἶδες	ἄνδρα	δειλόν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[512]	(χρόνον, ~τόν γε ὡς ἀληθῶς	ἄνδρα	ἐατέον ἐστὶν καὶ οὐ φιλοψυχητέον,
[507]	καὶ ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον ἀγαθὸν	ἄνδρα	εἶναι τελέως, τὸν δὲ ἀγαθὸν
[470]	φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ κάμῃς φίλον	ἄνδρα	εὐεργετῶν, ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ
[484]	~καλὸν κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι	ἄνδρα.	καὶ γὰρ τῶν νόμων ἄπειροι
[470]	μὲν γὰρ καλὸν καὶ ἀγαθὸν	ἄνδρα	καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι,
[456]	πόλιν ὅπῃ βούλει ἐλθόντα ῥητορικὸν	ἄνδρα	καὶ ἰατρόν, ~εἰ δέοι λόγῳ
[488]	~ποῖόν τινα χρὴ εἶναι τὸν	ἄνδρα	καὶ τί (ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι
[461]	σοι μὴ προσομολογῆσαι τὸν ῥητορικὸν	ἄνδρα	μὴ οὐχὶ ~καὶ τὰ δίκαια
[514]	ξένων μήτε τῶν ἀστῶν, μήτε	~ἄνδρα	μήτε γυναῖκα, πρὸς Διός, ὦ
[515]	~τοίνυν τοῦτο δεῖ τὸν ἀγαθὸν	ἄνδρα	παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ πόλει, νῦν
[490]	ἴσως τὰ τοιάδε· οἷον γεωργικὸν	ἄνδρα	περὶ γῆν ~φρόνιμόν τε καὶ
[503]	δὲ τέχνη τις εἴη τοιοῦτον	ἄνδρα	τούτων τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω
[515]	τοῦτο δεῖν πράττειν τὸν πολιτικὸν	ἄνδρα;	~ὡμολογήκαμεν ἢ οὔ; ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν·
[526]	τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι, καὶ	σφόδρα	γε ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων·
[476]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ	σφόδρα	γε κάει ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω
[496]	ἄλογον γίγνεται· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	σφόδρα	γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν μέρει
[498]	οὖν καὶ οἱ δειλοί; ~(Καλλίκλης)	σφόδρα	γε. ~(Σωκράτης) καὶ οἱ ἄφρονες,
[489]	μὰ Δία τούτους λέγω, καὶ	σφόδρα	γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις ἄρα εἷς
[496]	οὐκοῦν καὶ τὸ διψῆν; ~(Καλλίκλης)	σφόδρα	γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ἔτι
[495]	ἐπιστήμης δύο ταῦτα ἔλεγες; ~(Καλλίκλης)	σφόδρα	γε. ~(Σωκράτης) τί δέ; ἡδονὴν
[526]	τῶν (δυναμένων εἰσὶ καὶ οἱ	σφόδρα	πονηροὶ γιγνόμενοι ἄνθρωποι· οὐδὲν ~μὴν
[495]	σοῦ σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε	σφόδρα.	~(Σωκράτης) ~ἴθι δή μοι, ἐπειδὴ
[476]	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ	σφόδρα	τύπτει ἢ ταχὺ ὁ (τύπτων,
[491]	τοῦτο λέγω. ~(Καλλίκλης) ~πάνυ γε	σφόδρα,	ὦ Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς ἂν
[468]	ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά,	βλαβερὰ	δὲ ὄντα οὐ βουλόμεθα. τὰ
[523]	ζῶντες ~ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ	ἡμέρᾳ	δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν· ~κακῶς
[487]	~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις ὅπως μὴ	πέρα	τοῦ δέοντος ~σοφώτεροι γενόμενοι λήσετε
[512]	ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ' ἂν δοῦναι	θυγατέρα	ἐθέλοις, οὔτ' ἂν αὐτὸς λαβεῖν
[451]	καὶ περιττὸν (γνῶσις) ὅσα ἂν	~ἑκάτερα	τυγχάνῃ ὄντα. εἰ δ' αὖ
[456]	καὶ πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα τὸν	πατέρα	τύπτῃ καὶ ~τὴν μητέρα ἢ
[517]	τὴν ψυχήν, καὶ ἡ ~μὲν	ἑτέρα	διακονική ἐστιν, ᾗ δυνατὸν εἶναι
[513]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἡ μὲν	ἑτέρα,	ἡ πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς καὶ
[513]	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ δέ γε	ἑτέρα,	ὅπως ὡς βέλτιστον ἔσται τοῦτο,
[501]	δοῦναι, ἡ ~ἰατρική· ἡ δ'	ἑτέρα	τῆς ἡδονῆς, πρὸς ἣν ἡ
[481]	νεανίαν τὸν καλὸν τοῦτον τοιαῦτα	ἕτερα	~πέπονθας. τοῖς γὰρ τῶν παιδικῶν
[482]	τοίνυν καὶ παρ' ἐμοῦ χρῆναι	ἕτερα	τοιαῦτα ἀκούειν, καὶ μὴ ~θαύμαζε
[514]	~κἂν ἐγὼ οἶμαι περὶ σοῦ	ἕτερα	τοιαῦτα ἐσκόπουν· καὶ εἰ μὴ
[469]	~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν ἂν ἔγωγε	οὐδέτερα·	εἰ δ' ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν
[484]	διαρρήξας καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας τὰ	ἡμέτερα	γράμματα καὶ μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς
[504]	καὶ τὰ σώματά φαμεν τὰ	ἡμέτερα;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί
[471]	ἐμβαλὼν καὶ ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν	μητέρα	αὐτοῦ Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη διώκοντα
[456]	τὸν πατέρα τύπτῃ καὶ ~τὴν	μητέρα	ἢ ἄλλον τινὰ τῶν οἰκείων
[509]	τὴν ἀπὸ τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι;	πότερα	δύναμιν ἢ βούλησιν; ὧδε ~δὲ
[499]	οὐ ταῦτα συμβαίνει καὶ τὰ	πρότερα	ἐκεῖνα, ἐάν τις ταὐτὰ φῇ
[477]	μεγίστην παρέχον ἢ βλάβην ἢ	ἀμφότερα	~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ τῶν ὡμολογημένων
[478]	πλείστην ποιεῖ ἢ ὠφελίαν ἢ	ἀμφότερα,	εἴπερ κάλλιστόν ~ἐστιν; ~(Πῶλος) ναί.
[524]	σῶμα φύσει ἢ τροφῇ ἢ	ἀμφότερα	ζῶντος, τούτου καὶ ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ
[474]	ἢ διὰ ~ὠφελίαν ἢ δι'	ἀμφότερα	καλὰ προσαγορεύεις; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[477]	τούτων ἐστὶν ἢ ~βλάβῃ ἢ	ἀμφότερα;	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[474]	ὠφέλιμα εἶναι ἢ ἡδέα ἢ	ἀμφότερα.	~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[466]	καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ σοι πρὸς	~ἀμφότερα.	φημὶ γάρ, ὦ Πῶλε, ἐγὼ
[503]	τὰ βέλτιστα, εἴτε ἡδίω ~εἴτε	ἀηδέστερα	ἔσται τοῖς ἀκούουσιν. (ἀλλ' οὐ
[527]	ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν βελτίω καὶ	ἀληθέστερα	εὑρεῖν· νῦν δὲ ὁρᾷς ὅτι
[516]	ὃς ἂν παραλαβὼν ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ	ἀγριώτερα	ἢ παρέλαβε; δοκεῖ ἢ οὔ;
[516]	ὁτουοῦν ζῴου, ὃς ἂν παραλαβὼν	ἡμερώτερα	~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ παρέλαβε; δοκεῖ
[504]	χρηστὴ ἂν εἴη, ἀταξίας δὲ	μοχθηρά;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[505]	αὐτὸς τρόπος; ἕως μὲν ἂν	πονηρὰ	ᾖ, ἀνόητός τε ~οὖσα καὶ
[457]	ἡ τέχνη οὔτε αἰτία οὔτε	πονηρὰ	τούτου ἕνεκά ἐστιν, ~ἀλλ' οἱ
[493]	τὰ δ' ἀγγεῖα τετρημένα καὶ	σαθρά,	~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ καὶ νύκτα
[479]	μὴ ὑγιεῖ ψυχῇ συνοικεῖν, ἀλλὰ	~σαθρᾷ	καὶ ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν
[461]	ἀτυχήσαις. ~ἀλλὰ ἀντίθες τοι· σοῦ	μακρὰ	λέγοντος καὶ μὴ ἐθέλοντος τὸ
[486]	ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας τὰ	μικρὰ	(ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς ἔστιν καὶ
[497]	τὰ μεγάλα μεμύησαι πρὶν τὰ	σμικρά·	ἐγὼ δ' οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν
[511]	εἰ δ' αὕτη σοι δοκεῖ	σμικρὰ	εἶναι, ἐγώ σοι ~(μείζω ταύτης
[497]	τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης) ὦ Γοργία·	σμικρὰ	καὶ ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ καὶ
[472]	περὶ ὧν ἀμφισβητοῦμεν οὐ πάνυ	σμικρὰ	ὄντα, ~ἀλλὰ σχεδόν τι ταῦτα
[497]	~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα δὴ σὺ τὰ	σμικρά	τε καὶ στενὰ ταῦτα, ἐπείπερ
[485]	~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου ἢ παίζοντα	ὁρᾷ,	καταγέλαστον φαίνεται καὶ ἄνανδρον ~καὶ
[476]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~συλλήβδην δὴ	ὅρα	εἰ ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι ἔλεγον,
[513]	δύνασθαι ἐν τῇ πόλει· τοῦθ'	ὅρα	εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ καὶ ἐμοί,
[512]	~ἕνεκα πεποίηνται. ἀλλ' ὦ μακάριε,	ὅρα	μὴ ἄλλο τι τὸ γενναῖον
[474]	τοῖς δὲ (πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι.	ὅρα	οὖν εἰ ἐθελήσεις ἐν τῷ
[494]	ἢ ἔτι τί σε ἐρωτῶ;	ὅρα,	ὦ Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν
[447]	Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν	ἀγορᾷ	ἀναγκάσας ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν
[469]	ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ ἐγὼ ἐν	ἀγορᾷ	~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ μάλης ἐγχειρίδιον
[484]	δὲ περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ,	διαφθορὰ	τῶν ~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ καὶ
[449]	τῆς ῥητορικῆς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	ῥήτορα	ἄρα χρή σε καλεῖν; ~(Γοργίας)
[449]	καὶ ποιῆσαι ἂν καὶ ~ἄλλον	ῥήτορα·	ἡ ῥητορικὴ περὶ τί τῶν
[474]	ἂν λέγω ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι	μάρτυρα	ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς ὃν ἄν
[472]	μὴ σὲ αὐτὸν ἕνα ὄντα	μάρτυρα	~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ ὧν λέγω,
[503]	τούτου κολακεία ἂν εἴη ~καὶ	αἰσχρὰ	δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον καλόν,
[463]	~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ γὰρ κακὰ	αἰσχρὰ	καλῶ ἐπειδὴ δεῖ σοι ἀποκρίνασθαι
[495]	τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ καὶ	αἰσχρὰ	φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο οὕτως
[482]	εἰ μή τις παύσει τὰ	(σὰ	παιδικὰ τούτων τῶν λόγων, οὐδὲ
[464]	λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη τέτραχα ἑαυτὴν	διανείμασα,	~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον τῶν μορίων,
[450]	τοιαύτας ~πράξεις ὡς ἔπος εἰπεῖν	πᾶσά	ἐστιν ἡ ἐπιστήμη, τῆς δὲ
[470]	~τί δέ; ἐν τούτῳ ἡ	πᾶσα	εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς γε
[450]	οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον χειρούργημα, ἀλλὰ	πᾶσα	ἡ πρᾶξις καὶ ἡ κύρωσις
[450]	πολλαὶ πλείους, καὶ τὸ παράπαν	~πᾶσα	ἡ πρᾶξις καὶ τὸ (κῦρος
[502]	ἥ τε κιθαρῳδικὴ δοκεῖ σοι	πᾶσα	καὶ ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις
[453]	ῥητορική, ~καὶ ἡ πραγματεία αὐτῆς	ἅπασα	καὶ τὸ κεφάλαιον εἰς τοῦτο
[501]	ἣν ἡ θεραπεία αὐτῇ ἐστιν	ἅπασα,	κομιδῇ ~ἀτέχνως ἐπ' αὐτὴν ἔρχεται,
[477]	~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον δὲ ἀδικία καὶ	σύμπασα	ψυχῆς πονηρία νυνδὴ (ὡμολόγηται ἡμῖν;
[511]	πάμπολυ, ταύτης τῆς μεγάλης εὐεργεσίας,	σώσασα	ἃ ~νυνδὴ ἔλεγον, καὶ αὐτὸν
[485]	ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι τὰ	μέσα	τῆς πόλεως καὶ τὰς ~ἀγοράς,
[471]	λόγων, ὦ Πῶλε, ἔγωγέ σε	ἐπῄνεσα	ὅτι μοι δοκεῖς εὖ πρὸς
[488]	χρόνῳ μὴ ταὐτὰ πράττοντα ἅπερ	ὡμολόγησα,	πάνυ με ἡγοῦ βλᾶκα ~εἶναι
[494]	Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι	~ἐποίησα,	σὺ δὲ οὐ μὴ ἐκπλαγῇς
[500]	βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς ἄρτι ἐγὼ	ἐπεχείρησα,	διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ καὶ ὁμολογήσαντας
[456]	δυναμένου τοῦ ἰατροῦ πεῖσαι, ἐγὼ	ἔπεισα,	οὐκ ἄλλῃ τέχνῃ ἢ τῇ
[451]	ἄρτιόν τε καὶ περιττὸν (γνῶσις)	ὅσα	ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ ὄντα. εἰ
[453]	ἡ ἀριθμητικὴ οὐ διδάσκει ~ἡμᾶς	ὅσα	ἐστὶν τὰ τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ
[461]	δέ; οὐκ ἐξέσται μοι λέγειν	ὁπόσα	ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν
[464]	ἀλλὰ στοχασαμένη τέτραχα ἑαυτὴν διανείμασα,	~ὑποδῦσα	ὑπὸ ἕκαστον τῶν μορίων, προσποιεῖται
[513]	οὐδὲν ἄλλο ἢ κολακεία ~τυγχάνει	οὖσα·	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ἔστω, εἰ
[505]	ἂν πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός τε	~οὖσα	καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄδικος καὶ
[481]	γε τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη	οὖσα.	~(Καλλίκλης) ~εἰπέ μοι, ὦ (Χαιρεφῶν)
[451]	ἐπεὶ γὰρ ῥητορικὴ τυγχάνει ~μὲν	οὖσα	τούτων τις τῶν τεχνῶν τῶν
[451]	μὲν γὰρ δὴ ἡ ῥητορικὴ	οὖσα	τῶν λόγῳ τὰ πάντα ~διαπραττομένων
[449]	περὶ τί τῶν ὄντων τυγχάνει	οὖσα;	ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ ~περὶ τὴν
[486]	ἐστιν, ὦ Σώκρατες, ἥτις εὐφυῆ	λαβοῦσα	τέχνη φῶτα ~ἔθηκε χείρονα, μήτε
[456]	ἔπος εἰπεῖν ἁπάσας τὰς δυνάμεις	~συλλαβοῦσα	ὑφ' αὑτῇ ἔχει. (μέγα δέ
[525]	~εὐθὺ τῆς φρουρᾶς, οἷ μέλλει	ἐλθοῦσα	ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει
[493]	ἤδη γάρ του ἔγωγε καὶ	~ἤκουσα	τῶν σοφῶν ὡς νῦν ἡμεῖς
[487]	Χολαργέα· καί ποτε ὑμῶν ἐγὼ	~ἐπήκουσα	βουλευομένων μέχρι ὅποι τὴν σοφίαν
[477]	μεγάλῃ βλάβῃ καὶ κακῷ θαυμασίῳ	ὑπερβάλλουσα	~(τἆλλα ἡ τῆς ψυχῆς πονηρία
[464]	ψυχήν, ἡ κολακευτικὴ ~αἰσθομένη οὐ	γνοῦσα	λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη τέτραχα ἑαυτὴν
[518]	ἥκῃ ἡ τότε πλησμονὴ ~νόσον	φέρουσα	συχνῷ ὕστερον χρόνῳ, ἅτε ἄνευ
[506]	~ἀλλὰ μὴν ἥ γε κόσμον	ἔχουσα	κοσμία; ~πῶς γὰρ οὐ μέλλει;
[450]	ἡ διὰ λόγου τὸ κῦρος	ἔχουσα	ῥητορική ἐστιν, καὶ ~ὑπολάβοι ἄν
[451]	τί ἐν λόγοις τὸ κῦρος	ἔχουσα	~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ ἂν εἴ
[506]	δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ ἄρα κόσμον	ἔχουσα	τὸν ἑαυτῆς ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου;
[504]	~τί δ' ἡ ψυχή; ἀταξίας	τυχοῦσα	ἔσται χρηστή, ἢ τάξεώς τε
[504]	~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα καὶ κόσμου	τυχοῦσα	οἰκία χρηστὴ ἂν εἴη, ἀταξίας
[465]	χρώμασιν καὶ λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν	ἀπατῶσα,	ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον κάλλος ἐφελκομένους
[461]	εἰδέναι καὶ τὰ καλὰ καὶ	τὰ	ἀγαθά, καὶ ἐὰν μὴ ἔλθῃ
[460]	αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ	τὰ	ἄδικα ἤτοι πρότερόν γε ἢ
[455]	νεώρια ~ταῦτα (καὶ τὰ τείχη	τὰ	Ἀθηναίων καὶ ἡ τῶν λιμένων
[459]	περὶ τὸ ὑγιεινὸν καὶ περὶ	τὰ	ἄλλα ~ὧν αἱ ἄλλαι τέχναι,
[497]	τὰ ~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς ἢ	τὰ	ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς; ἐὰν δὲ
[519]	ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν καὶ	τὰ	ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς ~ἐκτήσαντο,
[497]	οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ	τὰ	αὐτὰ γίγνεται, ὦ φίλε, τἀγαθὰ
[449]	μηδένα ἂν ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ	τὰ	αὐτὰ εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν
[499]	(ὥσπερ παιδὶ χρῇ, τοτὲ μὲν	~τὰ	αὐτὰ φάσκων οὕτως ἔχειν, τοτὲ
[526]	ἔγωγέ φημι, ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου	τὰ	αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος
[507]	~ζῆν, καὶ πάντα εἰς τοῦτο	τὰ	αὑτοῦ συντείνοντα καὶ τὰ τῆς
[523]	αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ	τὰ	αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν
[503]	αἱ ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα	τὰ	βέλτιστα, εἴτε ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα
[464]	ἡ ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν, καὶ προσποιεῖται	τὰ	βέλτιστα σιτία τῷ σώματι εἰδέναι,
[468]	βλαβερὰ δὲ ὄντα οὐ βουλόμεθα.	τὰ	γὰρ ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς φῂς
[470]	σε δεῖ παλαιοῖς (πράγμασιν ἐλέγχειν·	τὰ	~γὰρ ἐχθὲς καὶ πρώην γεγονότα
[463]	αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε	τὰ	γὰρ κακὰ αἰσχρὰ καλῶ ἐπειδὴ
[469]	τρόπῳ ἥντινά σοι δοκοῖ, καὶ	τά	γε ~Ἀθηναίων νεώρια καὶ αἱ
[476]	~ἔχεις οὖν λέγειν ὡς οὐχὶ	τά	γε δίκαια πάντα καλά ἐστιν,
[474]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν	τά	γε κατὰ τοὺς νόμους καὶ
[518]	πολιτικά, ὥσπερ ἂν εἰ περὶ	τὰ	~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες ἀγαθοὶ
[493]	δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ,	τὰ	δ' ἀγγεῖα τετρημένα καὶ σαθρά,
[455]	ἐκ τῆς ~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς γέγονεν,	τὰ	δ' ἐκ τῆς Περικλέους ἀλλ'
[498]	ἀγαθούς, καὶ κακοὺς δὲ ~κακῶν;	τὰ	δὲ ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς,
[492]	ἐστὶν ἀρετή τε καὶ ~εὐδαιμονία,	τὰ	δὲ ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν τὰ
[476]	δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	τὰ	δὲ δίκαιά που καλὰ ὡμολόγηται;
[468]	ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς φῂς σύ,	τὰ	~δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ
[467]	τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~τὰ	δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ
[514]	ἐχόντων ἦν ἂν ἰέναι ἐπὶ	τὰ	δημόσια ~ἔργα· εἰ δὲ μήτε
[469]	καὶ τὰ πλοῖα πάντα καὶ	τὰ	δημόσια καὶ τὰ ἴδια· ~ἀλλ'
[461]	ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ οὐχὶ ~καὶ	τὰ	δίκαια εἰδέναι καὶ τὰ καλὰ
[461]	μὴ οὐχὶ καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι	τὰ	~δίκαια καὶ ἄλλους διδάξειν; ἀλλ'
[507]	δὲ ~θεοὺς ὅσια· τὸν δὲ	τὰ	δίκαια καὶ ὅσια πράττοντα ἀνάγκη
[460]	τινα ποιήσῃς, ἀνάγκη αὐτὸν ~εἰδέναι	τὰ	δίκαια καὶ τὰ ἄδικα ἤτοι
[460]	τοῦτον τὸν λόγον καὶ ὁ	τὰ	δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως
[482]	ἀφίκηται παρ' ~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος	τὰ	δίκαια ὁ τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος
[471]	ἦν Ἀλκέτου, καὶ εἰ ἐβούλετο	τὰ	δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ
[500]	~μηδ' ὅτι ἂν τύχῃς παρὰ	τὰ	δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ τὰ
[495]	~τὰ ὄντα ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ	τὰ	δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης) καὶ
[512]	ἀρετή, τὸ ~σῴζειν αὑτὸν καὶ	τὰ	ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός τις ἔτυχεν,
[508]	τὸ τύπτειν καὶ ~ἐμὲ καὶ	τὰ	ἐμὰ ἀδίκως καὶ τέμνειν καὶ
[482]	ταῦτα λέγω, ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν,	τὰ	ἐμὰ παιδικά, παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν.
[508]	ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ καὶ	~τὰ	ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ κάκιον
[448]	δέοι ~καλεῖν τὸν Γοργίαν· ὥσπερ	τὰ	ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ
[496]	ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ ἐπὶ	τὰ	ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν ἔλεγες
[481]	εἴη τῶν ἀνθρώπων καὶ ~πάντα	τὰ	ἐναντία πράττομεν, ὡς ἔοικεν, ἢ
[506]	~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ διιόντος	τὰ	ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δή,
[474]	γε κατὰ τοὺς νόμους καὶ	τὰ	ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου ἐκτὸς τούτων
[466]	σοι ὅτι δύο ταῦτ' ἐστιν	τὰ	ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ σοι
[474]	τῷ μέρει διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος	τὰ	~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ δὴ οἶμαι
[525]	ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ' ἂν	τὰ	ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ διὰ τὰ
[494]	τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς σε	τὰ	ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ.
[453]	εἴ μοι εἶπες ὅτι ὁ	τὰ	ζῷα ~γράφων, ἆρ' οὐκ ἂν
[500]	ἕνεκα δεῖ καὶ τἆλλα καὶ	τὰ	ἡδέα πράττειν, ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ
[497]	πῶς οὖν ταὐτὰ ἂν εἴη	τὰ	~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς ἢ τὰ
[504]	διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ διδόναι καὶ	τὰ	ἥδιστα ἢ ποτὰ ἢ ἄλλ'
[484]	καὶ διαρρήξας καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας	τὰ	ἡμέτερα γράμματα καὶ μαγγανεύματα καὶ
[504]	μὴν καὶ τὰ σώματά φαμεν	τὰ	ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[524]	τὴν ~φύσιν τὴν αὑτοῦ καὶ	τὰ	θεραπεύματα καὶ τὰ παθήματα ἔνδηλα
[460]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὁ	τὰ	ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ τἆλλα οὕτω
[469]	πάντα καὶ τὰ δημόσια καὶ	τὰ	ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ ἄρα τοῦτ'
[498]	δέ; τοῖς ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν	τὰ	κακά, αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν.
[468]	μήτε κακὰ οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ	τὰ	κακά. ἦ γάρ; ἀληθῆ σοι
[497]	φίλε, τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ	τὰ	κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν
[461]	~καὶ τὰ δίκαια εἰδέναι καὶ	τὰ	καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά, καὶ
[499]	καὶ τρίς φασιν καλὸν (εἶναι	τὰ	καλὰ λέγειν τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι.
[474]	καλά; οἷον πρῶτον τὰ ~σώματα	τὰ	καλὰ οὐχὶ ἤτοι κατὰ τὴν
[474]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε;	τὰ	καλὰ πάντα, οἷον καὶ σώματα
[474]	οὐ δήπου ἐκτὸς τούτων ~ἐστίν,	τὰ	καλά, τοῦ ἢ ὠφέλιμα εἶναι
[492]	τὰ δὲ ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν	τὰ	καλλωπίσματα, τὰ παρὰ φύσιν ~συνθήματα
[474]	~οὐ καὶ τὰς φωνὰς καὶ	τὰ	κατὰ τὴν μουσικὴν πάντα ὡσαύτως;
[486]	ἄσκει ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις	τὰ	κομψὰ ταῦτα ~ἀφείς, εἴτε ληρήματα
[521]	ἐθέλων ποιεῖν ἃ σὺ παραινεῖς,	τὰ	κομψὰ ταῦτα, οὐχ ἕξω ὅτι
[454]	μὴ ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν ἀλλήλων	τὰ	λεγόμενα, ἀλλὰ σὺ τὰ σαυτοῦ
[461]	~θαυμάσας καὶ ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν	τὰ	λεγόμενα ἐκείνους εἶπον τοὺς ~λόγους,
[505]	κεφαλῆς περιίῃ. ἀπόκριναι οὖν καὶ	τὰ	λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν ὁ λόγος
[497]	~εὐδαίμων εἶ, ὦ Καλλίκλεις, ὅτι	τὰ	μεγάλα μεμύησαι πρὶν τὰ σμικρά·
[479]	μὲν τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν	τὰ	μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν διδόντα,
[478]	οὗτος τυγχάνει ὢν ὃς ἂν	τὰ	μέγιστα ἀδικῶν καὶ χρώμενος μεγίστῃ
[471]	θαυμασίως ὡς ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ	τὰ	μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς γε πρῶτον
[525]	τούτους ὁρῶντες διὰ ~τὰς ἁμαρτίας	τὰ	μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα
[514]	ἢ νεωρίων ἢ ἱερῶν ἐπὶ	τὰ	~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει ἂν
[451]	οἷς ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας)	τὰ	μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ
[484]	ἔχει, γνώσῃ δέ, ἂν ἐπὶ	τὰ	μείζω ἔλθῃς ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν.
[499]	ὁτιοῦν, τούτου ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ	τὰ	μειράκια. ὡς δὴ σὺ οἴει
[451]	ἐν τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι	τὰ	μὲν ἄλλα ~καθάπερ ἡ ἀριθμητικὴ
[493]	ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ δ' ἑτέρῳ	τὰ	μὲν νάματα, ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ,
[485]	εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι	τὰ	μέσα τῆς πόλεως καὶ τὰς
[468]	ἢ ~τἀγαθὰ τῶν μεταξύ; ~(Πῶλος)	τὰ	(μεταξὺ δήπου τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης)
[468]	ἀλλὰ ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν	τὰ	μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν
[507]	~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ ἂν σωφρονοῖ	τὰ	μὴ προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ'
[468]	~λέγεις; ἢ ἄλλ' ἄττα καλεῖς	τὰ	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακά; ~(Πῶλος)
[486]	δόμοις· ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας	τὰ	μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς ἔστιν
[460]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ὁ	τὰ	μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[455]	ὑφηγήσω. οἶσθα γὰρ δήπου ὅτι	τὰ	νεώρια ~ταῦτα (καὶ τὰ τείχη
[450]	ναί. ~(Σωκράτης) τούς γε περὶ	τὰ	νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[495]	πάντως χαίρειν· ταῦτά τε γὰρ	τὰ	νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ καὶ αἰσχρὰ
[514]	πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ	τὰ	οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν ἢ νεωρίων
[506]	ἐὰν δέ τῳ ὑμῶν μὴ	~τὰ	ὄντα δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ
[495]	ἂν ἔτι μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς	~τὰ	ὄντα ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ τὰ
[511]	ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται	τὰ	ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεις,
[524]	τά τε τῆς φύσεως καὶ	τὰ	παθήματα ἃ διὰ ~τὴν ἐπιτήδευσιν
[524]	αὑτοῦ καὶ τὰ θεραπεύματα καὶ	τὰ	παθήματα ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον εἴ
[481]	δεινοῦ, ~ὅτι ἂν φῇ σου	τὰ	παιδικὰ καὶ ὅπως ἂν φῇ
[451]	ἡ ῥητορικὴ οὖσα τῶν λόγῳ	τὰ	πάντα ~διαπραττομένων τε καὶ κυρουμένων·
[451]	ὅτι καὶ αὕτη λόγῳ κυροῦται	τὰ	πάντα, οἱ ~δὲ λόγοι οἱ
[500]	τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ	τὰ	παρ' ἐμοῦ ~οὕτως ἀποδέχου ὡς
[492]	ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα,	τὰ	παρὰ φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία
[525]	ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ τούτων	τὰ	παραδείγματα γίγνεται, καὶ οὗτοι αὐτοὶ
[452]	τῷ δυναμένῳ λέγειν καὶ ~πείθειν	τὰ	πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν μοι δοκεῖς
[469]	νεώρια καὶ αἱ τριήρεις καὶ	τὰ	πλοῖα πάντα καὶ τὰ δημόσια
[470]	ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης)	τὰ	ποῖα ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου
[453]	ἂν δικαίως σε ἠρόμην ὁ	τὰ	ποῖα τῶν ζῴων γράφων καὶ
[517]	ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα	τὰ	πολιτικὰ ἐν τῇδε τῇ πόλει.
[516]	(ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν	τὰ	~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[521]	ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ καὶ πράττειν	τὰ	πολιτικὰ μόνος τῶν νῦν· ἅτε
[516]	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς	τὰ	πολιτικὰ Περικλῆς ἦν ἐκ τούτου
[518]	μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ	τὰ	πολιτικά, ὥσπερ ἂν εἰ περὶ
[482]	ἔστιν καλά, νόμῳ δέ. ὡς	τὰ	~πολλὰ δὲ ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις
[524]	~καὶ τελευτήσαντος ἢ πάντα ἢ	τὰ	πολλὰ ἐπί τινα χρόνον. ταὐτὸν
[505]	μὲν ἐῶσιν οἱ ἰατροὶ ὡς	τὰ	πολλά, κάμνοντα δὲ ὡς ἔπος
[459]	καὶ ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ μὲν	τὰ	πράγματα οὐδὲν δεῖ αὐτὴν εἰδέναι
[525]	φρουρᾶς, οἷ μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι	τὰ	προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει δὲ παντὶ
[526]	εἶναι· ὁ δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος	(τὰ	προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε δ' ἄλλην
[507]	~καὶ μὴν ὅ γε σώφρων	τὰ	προσήκοντα πράττοι ἂν καὶ περὶ
[507]	~καὶ μὴν περὶ μὲν ἀνθρώπους	τὰ	προσήκοντα πράττων δίκαι' ἂν πράττοι,
[508]	ἐστιν, σκεπτέον τί τὰ συμβαίνοντα.	τὰ	πρόσθεν ~ἐκεῖνα, ὦ Καλλίκλεις, συμβαίνει
[499]	κακός; οὐ ταῦτα συμβαίνει καὶ	τὰ	πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν τις ταὐτὰ
[480]	πῶς λέγομεν, ὦ Πῶλε, εἴπερ	τὰ	πρότερον μένει ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ
[482]	~ὅτι εἰ μή τις παύσει	τὰ	(σὰ παιδικὰ τούτων τῶν λόγων,
[512]	τὴν ἐκείνου. ~καίτοι ἐξ ὧν	τὰ	σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι δικαίῳ λόγῳ
[454]	ἀλλήλων τὰ λεγόμενα, ἀλλὰ σὺ	τὰ	σαυτοῦ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν ~ὅπως
[497]	ὅτι τὰ μεγάλα μεμύησαι πρὶν	τὰ	σμικρά· ἐγὼ δ' οὐκ ~ᾤμην
[497]	βούληται. ~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα δὴ σὺ	τὰ	σμικρά τε καὶ στενὰ ταῦτα,
[479]	~ὡμολογήκαμεν, ὦ Πῶλε, ἆρ' αἰσθάνῃ	τὰ	συμβαίνοντα ἐκ τοῦ λόγου; ἢ
[517]	εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν πεινῇ	τὰ	σώματα ~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν δὲ
[511]	τὰς ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ ~καὶ	τὰ	σώματα καὶ τὰ χρήματα ἐκ
[452]	καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς ἀνθρώπους	τὰ	σώματα. μετὰ δὲ τὸν παιδοτρίβην
[464]	λέγω· πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν	τὰ	σώματα, οὓς οὐκ ἂν ῥᾳδίως
[512]	ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι ἐνέβησαν, οὔτε	τὰ	σώματα ~οὔτε τὰς ψυχάς. λογίζεται
[478]	καὶ ~παρὰ τίνας τοὺς κάμνοντας	τὰ	σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς ἰατρούς,
[474]	καλεῖς ἑκάστοτε καλά; οἷον πρῶτον	τὰ	~σώματα τὰ καλὰ οὐχὶ ἤτοι
[518]	οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες	τὰ	σώματα τῶν ~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ'
[504]	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν καὶ	τὰ	σώματά φαμεν τὰ ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης)
[514]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω πάντα,	τά	τε ἄλλα κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες
[524]	~ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ τοῦ σώματος,	τά	τε τῆς φύσεως καὶ τὰ
[455]	ὅτι τὰ νεώρια ~ταῦτα (καὶ	τὰ	τείχη τὰ Ἀθηναίων καὶ ἡ
[460]	γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ὁ	τὰ	τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ οὔ;
[515]	ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε	~τὰ	τελευταῖα ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης)
[507]	τοῦτο τὰ αὑτοῦ συντείνοντα καὶ	τὰ	τῆς πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται
[515]	μὲν αὐτὸς ἄρτι ἄρχῃ πράττειν	τὰ	τῆς ~πόλεως πράγματα, ἐμὲ δὲ
[515]	ἄρα ἐπιμελήσῃ ἡμῖν ἐλθὼν ~ἐπὶ	τὰ	(τῆς πόλεως πράγματα ἢ ὅπως
[491]	γε ἔγωγε τοὺς φρονίμους εἰς	τὰ	τῆς πόλεως πράγματα καὶ ~ἀνδρείους.
[491]	μαγείρους, ἀλλ' (οἳ ἂν εἰς	τὰ	τῆς πόλεως πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν,
[455]	ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ ἔχει	τὰ	τῆς σῆς τέχνης παρὰ σοῦ
[483]	κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ	τὰ	τῆς φύσεως, τὰ τοῦ νόμου.
[490]	μὴ τὰ τοιαῦτα λέγεις, ἴσως	τὰ	τοιάδε· οἷον γεωργικὸν ἄνδρα περὶ
[461]	καὶ ἄλλους διδάξειν; ἀλλ' εἰς	τὰ	τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν
[525]	τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ διὰ	τὰ	τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ
[481]	χρόνον βιώσεται τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ	τὰ	~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε,
[455]	ἢ πῶς λέγεις, ὦ ~Γοργία,	τὰ	τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ αὐτός τε
[459]	τούτων τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ πῶς	τὰ	τοιαῦτα ἔχει, ὦ Γοργία; ~(καὶ
[467]	ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ τἆλλα	τὰ	~τοιαῦτα, κακὰ δὲ τἀναντία τούτων;
[490]	ἔχων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὴ	τὰ	τοιαῦτα λέγεις, ἴσως τὰ τοιάδε·
[468]	λίθους καὶ ξύλα καὶ τἆλλα	τὰ	τοιαῦτα; οὐ ταῦτα ~λέγεις; ἢ
[459]	τοῖς πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν	τὰ	τοιαῦτα οὐκ εἰδότα καὶ δοκεῖν
[477]	καὶ νόσον καὶ ~αἶσχος καὶ	τὰ	τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[477]	καὶ ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ	τὰ	τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.
[500]	ἐπὶ ὃν σὺ παρακαλεῖς ἐμέ,	τὰ	τοῦ ἀνδρὸς δὴ ταῦτα ~πράττοντα,
[453]	οὐ διδάσκει ~ἡμᾶς ὅσα ἐστὶν	τὰ	τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ ὁ ἀριθμητικὸς
[483]	ἐὰν δὲ τὰ τῆς φύσεως,	τὰ	τοῦ νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα ἐν
[488]	λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὰ	τούτων νόμιμα κατὰ φύσιν καλά,
[494]	ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ' ἄττα	τὰ	~τρήματα εἶναι ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης)
[488]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὰ	τῶν βελτιόνων; οἱ γὰρ κρείττους
[488]	~φύσιν; ἄγειν βίᾳ τὸν κρείττω	τὰ	τῶν ἡττόνων καὶ ἄρχειν τὸν
[488]	τὰ τῶν πολλῶν ἄρα νόμιμα	τὰ	τῶν κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ
[523]	καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ	τὰ	τῶν κρινομένων. ~πρῶτον μὲν οὖν,
[525]	καὶ βασιλέων καὶ δυναστῶν καὶ	τὰ	τῶν πόλεων ~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι
[488]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	τὰ	τῶν πολλῶν ἄρα νόμιμα τὰ
[484]	τοῦ βελτίονός τε καὶ κρείττονος	~τὰ	τῶν χειρόνων τε καὶ ἡττόνων.
[479]	τοῦ διδόντος; οὐ ταῦτ' ἦν	τὰ	ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα; ~(Πῶλος) ναί.
[467]	τοῦθ' ὃ πράττουσιν; οἷον οἱ	τὰ	φάρμακα ~πίνοντες παρὰ τῶν ἰατρῶν
[511]	ἀλλὰ ~καὶ τὰ σώματα καὶ	τὰ	χρήματα ἐκ τῶν ἐσχάτων κινδύνων,
[485]	χρῆμα εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ μου	τὰ	ὦτα καί μοι δοκεῖ δουλοπρεπές
[515]	μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν	τὰ	ὦτα κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα, ὦ
[512]	ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα ἔχει καὶ	ἀνίατα,	τούτῳ δὲ βιωτέον ἐστὶν ~καὶ
[449]	ὑπισχνῇ, μὴ ψεύσῃ, ἀλλὰ ἐθέλησον	κατὰ	~βραχὺ τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας)
[504]	ἔσθ' ὅτι ~πλέον ἢ τοὐναντίον	κατά	γε τὸν δίκαιον λόγον καὶ
[475]	ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ μοι δοκεῖ	κατά	γε τοῦτον τὸν λόγον. ~(Σωκράτης)
[472]	εὐδαίμων ἔσται; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης)	~κατὰ	δέ γε τὴν ἐμὴν δόξαν,
[474]	~χρήσιμον ᾖ, πρὸς τοῦτο, ἢ	κατὰ	ἡδονήν τινα, ἐὰν ἐν τῷ
[471]	Ἀλκέτου τοῦ Περδίκκου ἀδελφοῦ, καὶ	κατὰ	μὲν τὸ ~δίκαιον δοῦλος ἦν
[483]	καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ	κατὰ	νόμον ~αἴσχιον λέγοντος, σὺ τὸν
[483]	πράττουσιν, καὶ ναὶ μὰ Δία	κατὰ	νόμον γε τὸν τῆς ~φύσεως,
[489]	νόμον ἄγων, ἐὰν δέ τις	κατὰ	νόμον, ἐπὶ τὴν φύσιν. ~(Καλλίκλης)
[483]	τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν τις	~κατὰ	νόμον λέγῃ, κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν,
[505]	διελθεῖν τὸν λόγον, ἢ λέγων	κατὰ	σαυτὸν ἢ ~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης)
[467]	λῷστε Πῶλε, ἵνα προσείπω σε	(κατὰ	σέ· ἀλλ' εἰ μὲν ἔχεις
[448]	ποιεῖ τὸν αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι	κατὰ	τέχνην, ~ἀπειρία δὲ κατὰ τύχην.
[469]	καὶ ἐκβάλλοντι καὶ πάντα πράττοντι	κατὰ	τὴν αὐτοῦ δόξαν. ~(Σωκράτης) ~ὦ
[474]	καὶ τὰς φωνὰς καὶ τὰ	κατὰ	τὴν μουσικὴν πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος)
[484]	τῶν νόμων ἄπειροι ~γίγνονται τῶν	κατὰ	τὴν πόλιν, καὶ τῶν λόγων
[468]	τὸ ~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν τι	κατὰ	τὴν σὴν ὁμολογίαν; ~(Πῶλος) οὐκ
[454]	λεγόμενα, ἀλλὰ σὺ τὰ σαυτοῦ	κατὰ	τὴν ὑπόθεσιν ~ὅπως ἂν βούλῃ
[474]	~σώματα τὰ καλὰ οὐχὶ ἤτοι	κατὰ	τὴν χρείαν λέγεις καλὰ εἶναι,
[527]	καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν δέ τις	κατά	τι κακὸς γίγνηται, κολαστέος ἐστί,
[518]	τὴν δὲ γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν	κατὰ	τὸ δίκαιον δεσποίνας εἶναι τούτων.
[471]	ἑπτέτη, οὗ ἡ ~ἀρχὴ ἐγίγνετο	κατὰ	τὸ δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων
[496]	ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	κατὰ	τὸ πίνειν χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης)
[499]	οὖν τὰς τοιάσδε λέγεις, οἷον	κατὰ	τὸ σῶμα ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν
[512]	τις μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν	~κατὰ	τὸ σῶμα συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη,
[488]	μεγάλαι πόλεις ἐπὶ τὰς σμικρὰς	κατὰ	τὸ φύσει δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι
[460]	ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ τἆλλα οὕτω	κατὰ	τὸν αὐτὸν λόγον, ὁ μεμαθηκὼς
[496]	ἢ οὐχ ἅμα τοῦτο γίγνεται	κατὰ	τὸν αὐτὸν τόπον καὶ χρόνον
[465]	κολακεία ὑπόκειται· τῇ δὲ ~γυμναστικῇ	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον τοῦτον ἡ
[488]	εἴ τι μὴ ὀρθῶς πράττω	κατὰ	τὸν βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ
[512]	ὅλας ~σῴζει. μή σοι δοκεῖ	κατὰ	τὸν δικανικὸν εἶναι; καίτοι εἰ
[463]	ἀποκριναμένου; ἔστιν γὰρ ἡ ῥητορικὴ	κατὰ	τὸν ἐμὸν λόγον ~πολιτικῆς μορίου
[499]	καὶ ὡς ἔοικεν ἀνάγκη μοι	κατὰ	τὸν παλαιὸν λόγον τὸ παρὸν
[472]	μὴ τυγχάνῃ δίκης ὁ ἀδικῶν,	κατὰ	τὸν σὸν λόγον εὐδαίμων ἔσται;
[490]	μυρίων μὴ φρονούντων κρείττων ἐστὶν	κατὰ	τὸν σὸν ~λόγον, καὶ τοῦτον
[488]	οἱ γὰρ κρείττους βελτίους πολὺ	κατὰ	τὸν σὸν λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί.
[471]	ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν εὐδαίμων	κατὰ	τὸν σὸν λόγον. νῦν δὲ
[471]	ἄρα οὗτός ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος	κατὰ	τὸν σὸν λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ
[474]	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν τά γε	κατὰ	τοὺς νόμους καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα
[483]	τῆς ~φύσεως, οὐ μέντοι ἴσως	κατὰ	τοῦτον ὃν ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες
[460]	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	κατὰ	τοῦτον τὸν λόγον καὶ ὁ
[448]	πορεύεσθαι κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία δὲ	κατὰ	τύχην. ἑκάστων δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν
[457]	μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί τε καὶ	κατὰ	φθόνον ~οἴονται τὸν ἑαυτῶν λέγειν,
[488]	καὶ σὺ καὶ Πίνδαρος τὸ	κατὰ	~φύσιν; ἄγειν βίᾳ τὸν κρείττω
[488]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τούτων νόμιμα	κατὰ	φύσιν καλά, κρειττόνων γε ὄντων;
[491]	ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν τὸ	κατὰ	φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον, ὃ
[489]	τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν τις	κατὰ	φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν νόμον
[488]	πολλοὶ τοῦ ἑνὸς κρείττους εἰσὶν	κατὰ	φύσιν; οἳ δὴ καὶ τοὺς
[483]	τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' οἶμαι οὗτοι	κατὰ	~φύσιν τὴν τοῦ δικαίου ταῦτα
[483]	μέν τις ~κατὰ νόμον λέγῃ,	κατὰ	φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ τὰ
[483]	λέγοντος, σὺ τὸν λόγον ἐδιώκαθες	κατὰ	φύσιν. φύσει μὲν γὰρ πᾶν
[457]	δὲ οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός τις	~κᾆτα	ταύτῃ τῇ δυνάμει καὶ τῇ
[525]	τοῖς ἀεὶ τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις	θεάματα	καὶ νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ φημι
[493]	γάλακτος, καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν,	~νάματα	δὲ σπάνια καὶ χαλεπὰ ἑκάστου
[493]	τῷ δ' ἑτέρῳ τὰ μὲν	νάματα,	ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν
[455]	ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι οὕτω μεγάλα	πράγματα.	~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[515]	ἄρχῃ πράττειν τὰ τῆς ~πόλεως	πράγματα,	ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις
[515]	ἐλθὼν ~ἐπὶ τὰ (τῆς πόλεως	πράγματα	ἢ ὅπως ὅτι βέλτιστοι οἱ
[491]	φρονίμους εἰς τὰ τῆς πόλεως	πράγματα	καὶ ~ἀνδρείους. τούτους γὰρ (προσήκει
[507]	προσήκει, ἀλλ' ἃ δεῖ καὶ	πράγματα	καὶ ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς καὶ
[459]	ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ μὲν τὰ	πράγματα	οὐδὲν δεῖ αὐτὴν εἰδέναι ὅπως
[491]	ἂν εἰς τὰ τῆς πόλεως	πράγματα	φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα ἂν τρόπον
[525]	πάσχοντας τὸν ~ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς	παραδείγματα	ἀνηρτημένους ἐκεῖ ἐν Ἅιδου ἐν
[525]	ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ τούτων τὰ	παραδείγματα	γίγνεται, καὶ οὗτοι αὐτοὶ μὲν
[480]	εἴπερ τὰ πρότερον μένει ἡμῖν	~ὁμολογήματα;	οὐκ ἀνάγκη ταῦτα ἐκείνοις οὕτω
[517]	ἐὰν δὲ ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα,	ὑποδήματα,	ἄλλ' ~ὧν ἔρχεται σώματα εἰς
[490]	ποίων ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰς	ὑποδήματα	δῆλον ὅτι δεῖ πλεονεκτεῖν τὸν
[490]	τὸν σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα δεῖ	ὑποδήματα	καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης)
[490]	πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης) ποῖα	ὑποδήματα;	φλυαρεῖς ἔχων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ
[524]	τε τῆς φύσεως καὶ τὰ	παθήματα	ἃ διὰ ~τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου
[524]	καὶ τὰ θεραπεύματα καὶ τὰ	παθήματα	ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον εἴ τινος
[492]	τὰ καλλωπίσματα, τὰ παρὰ φύσιν	~συνθήματα	ἀνθρώπων, φλυαρία καὶ οὐδενὸς ἄξια.
[525]	ἀδικήσωσι καὶ διὰ τὰ τοιαῦτα	ἀδικήματα	ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ τούτων τὰ
[514]	ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ	οἰκοδομήματα	πολλὰ μὲν καὶ καλὰ μετὰ
[514]	ἢ ἱερῶν ἐπὶ τὰ ~μέγιστα	οἰκοδομήματα,	πότερον ἔδει ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι
[514]	διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν ἐπιδεῖξαι	οἰκοδομήματά	τε ἢ ~μηδὲν ἢ πολλὰ
[486]	τὰ κομψὰ ταῦτα ~ἀφείς, εἴτε	ληρήματα	χρὴ φάναι εἶναι εἴτε φλυαρίας,
[494]	εἶναι, καὶ μεγάλ' ἄττα τὰ	~τρήματα	εἶναι ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[468]	ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων οὐδὲ	χρήματα	~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ' ἐὰν
[508]	σοῦ λόγου, ἐπὶ κόρρης, ἐάντε	χρήματα	ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ τῆς
[466]	~βούλωνται, ὥσπερ οἱ τύραννοι, καὶ	χρήματα	ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν
[468]	ἐκβάλλει ἐκ πόλεως ἢ ~ἀφαιρεῖται	χρήματα,	εἴτε τύραννος ὢν εἴτε ῥήτωρ,
[511]	~καὶ τὰ σώματα καὶ τὰ	χρήματα	ἐκ τῶν ἐσχάτων κινδύνων, ὥσπερ
[470]	καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι	χρήματα,	ἐνίοτε δὲ οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ
[465]	τούτων ἔμπειρος ὁμοῦ ἂν ~πάντα	χρήματα	ἐφύρετο ἐν τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων
[468]	ὃν ἔδοξεν αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον	χρήματα	ἢ δήσαντα. ~(Σωκράτης) δικαίως λέγεις
[511]	καὶ αὐτὸν καὶ παῖδας καὶ	χρήματα	καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν
[466]	(ὃν ἂν βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται	χρήματα	καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν πόλεων
[468]	ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα	χρήματα,	οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι ἡμῖν ταῦτα
[479]	ἀπαλλάττεσθαι τοῦ μεγίστου κακοῦ, καὶ	χρήματα	παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους καὶ ὅπως
[514]	διάνοια ᾖ τῶν μελλόντων ἢ	χρήματα	πολλὰ ~λαμβάνειν ἢ ἀρχήν τινων
[450]	~(Σωκράτης) τούς γε περὶ τὰ	νοσήματα;	~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[512]	σώματος ~τιμιωτέρῳ, τῇ ψυχῇ, πολλὰ	νοσήματα	ἔχει καὶ ἀνίατα, τούτῳ δὲ
[525]	τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ	νουθετήματα.	~(ὧν ἐγώ φημι ἕνα καὶ
[484]	~φύσει, καὶ βοῦς καὶ τἆλλα	κτήματα	εἶναι πάντα τοῦ βελτίονός τε
[525]	τὴν ἐξουσίαν μέγιστα καὶ ἀνοσιώτατα	~ἁμαρτήματα	ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ
[525]	ἀνθρώπων οὗτοι οἳ ἂν ἰάσιμα	~ἁμαρτήματα	ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ δι' ἀλγηδόνων
[461]	ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν ἐπὶ τοιαῦτα	~ἐρωτήματα	ἐπεὶ τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ
[466]	ὅτι δύο ταῦτ' ἐστιν τὰ	ἐρωτήματα,	καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ σοι πρὸς
[474]	καὶ σώματα καὶ χρώματα καὶ	σχήματα	καὶ φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα, εἰς
[474]	καὶ τἆλλα πάντα οὕτω καὶ	σχήματα	καὶ χρώματα ἢ διὰ ἡδονήν
[484]	καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας τὰ ἡμέτερα	γράμματα	καὶ μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ
[489]	Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν	ὀνόματα	θηρεύων, καὶ (ἐάν τις ῥήματι
[489]	~ὁρᾷς ἄρα ὅτι σὺ αὐτὸς	ὀνόματα	λέγεις, δηλοῖς δὲ οὐδέν; οὐκ
[523]	ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν	ἀμφιέσματα	καὶ τὰ τῶν κρινομένων. ~πρῶτον
[492]	δὲ ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν τὰ	καλλωπίσματα,	τὰ παρὰ φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων,
[474]	καὶ σχήματα καὶ φωνὰς ~καὶ	ἐπιτηδεύματα,	εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς ἑκάστοτε
[474]	κατὰ τοὺς νόμους καὶ τὰ	ἐπιτηδεύματα	οὐ δήπου ἐκτὸς τούτων ~ἐστίν,
[484]	καταπατήσας τὰ ἡμέτερα γράμματα καὶ	μαγγανεύματα	καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους τοὺς
[524]	~φύσιν τὴν αὑτοῦ καὶ τὰ	θεραπεύματα	καὶ τὰ παθήματα ἔνδηλα (πάντα.
[522]	καὶ πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα	πώματα	διδοὺς καὶ πεινῆν ~καὶ διψῆν
[517]	ποτά, ἐὰν δὲ ῥιγῷ, ἱμάτια,	στρώματα,	ὑποδήματα, ἄλλ' ~ὧν ἔρχεται σώματα
[474]	πάντα οὕτω καὶ σχήματα καὶ	χρώματα	ἢ διὰ ἡδονήν τινα ἢ
[474]	πάντα, οἷον καὶ σώματα καὶ	χρώματα	καὶ σχήματα καὶ φωνὰς ~καὶ
[517]	στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ' ~ὧν ἔρχεται	σώματα	εἰς ἐπιθυμίαν· καὶ ἐξεπίτηδές σοι
[517]	ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν πεινῇ τὰ	σώματα	~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν δὲ διψῇ,
[511]	ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ ~καὶ τὰ	σώματα	καὶ τὰ χρήματα ἐκ τῶν
[474]	τὰ καλὰ πάντα, οἷον καὶ	σώματα	καὶ χρώματα καὶ σχήματα καὶ
[452]	ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς ἀνθρώπους τὰ	σώματα.	μετὰ δὲ τὸν παιδοτρίβην εἴποι
[464]	πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν τὰ	σώματα,	οὓς οὐκ ἂν ῥᾳδίως αἴσθοιτό
[512]	ἢ οἷοι ἐνέβησαν, οὔτε τὰ	σώματα	~οὔτε τὰς ψυχάς. λογίζεται οὖν
[478]	~παρὰ τίνας τοὺς κάμνοντας τὰ	σώματα;	~(Πῶλος) παρὰ τοὺς ἰατρούς, ὦ
[474]	ἑκάστοτε καλά; οἷον πρῶτον τὰ	~σώματα	τὰ καλὰ οὐχὶ ἤτοι κατὰ
[523]	ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ	σώματά	τε καλὰ καὶ γένη καὶ
[518]	τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες τὰ	σώματα	τῶν ~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν,
[504]	~(Σωκράτης) καὶ μὴν καὶ τὰ	σώματά	φαμεν τὰ ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[493]	μὲν νάματα, ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ,	δυνατὰ	μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ, τὰ
[452]	ὁ ~ἰατρὸς ὅτι ὦ Σώκρατες,	ἐξαπατᾷ	σε Γοργίας· οὐ γάρ ἐστιν
[464]	ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν ἄνοιαν ~καὶ	ἐξαπατᾷ,	ὥστε δοκεῖ πλείστου ἀξία εἶναι.
[525]	~τὰς ἁμαρτίας τὰ μέγιστα καὶ	ὀδυνηρότατα	καὶ φοβερώτατα πάθη πάσχοντας τὸν
[522]	(ἰσχναίνων καὶ πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ,	πικρότατα	πώματα διδοὺς καὶ πεινῆν ~καὶ
[484]	φησίν, ~ἄγει δικαιῶν τὸ βιαιότατον	~ὑπερτάτᾳ	χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν Ἡρακλέος, ἐπεὶ
[453]	μοι δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ Γοργία,	ἐγγύτατα	τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ
[525]	διὰ τὴν ἐξουσίαν μέγιστα καὶ	ἀνοσιώτατα	~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ τούτοις
[525]	τὰ μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα καὶ	φοβερώτατα	πάθη πάσχοντας τὸν ~ἀεὶ χρόνον,
[525]	ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ' ἂν τὰ	ἔσχατα	ἀδικήσωσι καὶ διὰ τὰ τοιαῦτα
[452]	ποιεῖν ~τοὺς ἀνθρώπους τὰ σώματα.	μετὰ	δὲ τὸν παιδοτρίβην εἴποι ἂν
[495]	ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές τινα εἶναι	μετὰ	ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης)
[485]	δὲ ~τὸν λοιπὸν βίον βιῶναι	μετὰ	μειρακίων ἐν γωνίᾳ τριῶν ἢ
[505]	~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ οἶμαι λυσιτελεῖ	μετὰ	μοχθηρίας σώματος ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη
[493]	χαλεπὰ ἑκάστου τούτων εἴη καὶ	μετὰ	πολλῶν πόνων καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα·
[527]	ἐστί, καὶ τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν	μετὰ	τὸ εἶναι δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι
[456]	ἐρῶ· πολλάκις γὰρ ἤδη ~ἔγωγε	μετὰ	τοῦ ἀδελφοῦ καὶ μετὰ τῶν
[476]	τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτως ἐχέτω·	μετὰ	τοῦτο ~δὲ περὶ οὗ τὸ
[454]	δικαίως ~ὥσπερ περὶ τοῦ ζωγράφου	μετὰ	τοῦτο ἐπανεροίμεθ' ἂν τὸν λέγοντα·
[452]	ἡμεῖς. δῆλον οὖν ὅτι ~τὸ	μετὰ	τοῦτο ἔροιτ' ἄν· καὶ τί
[462]	φημὶ (αὐτὴν εἶναι, ὥστε τὸ	μετὰ	~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ οὐ καλή
[452]	(ἀνθρώποις ὑγιείας; εἰ δ' αὖ	μετὰ	τοῦτον ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι
[456]	~ἔγωγε μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ	μετὰ	τῶν ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά
[514]	οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν καὶ καλὰ	μετὰ	τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ
[469]	ἢ δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος) οὐ	δῆτα	οὕτω γε. ~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν
[470]	εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης) μὰ Δί' οὐ	δῆτα.	~(Πῶλος) ~δῆλον δή, ὦ Σώκρατες,
[500]	οἶσθα τί λέγω. ~(Καλλίκλης) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγώ σοι σαφέστερον
[449]	ἡ ῥητορική ἐστιν. ~(Γοργίας) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν λέγειν γε
[475]	λύπῃ γε ὑπερέχει. ~(Πῶλος) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὴ λύπῃ,
[474]	κακὸν ~καὶ αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε; τὰ
[455]	οὕτω μεγάλα πράγματα. ~(Γοργίας) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἴδωμεν τί
[473]	ὦ Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ	δῆτα,	ὦ Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ
[453]	πείθει ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~οὐ	δῆτα,	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πάντων μάλιστα
[452]	ἐγᾦμαι πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων· (σκόπει	δῆτα,	ὦ Σώκρατες, ἐάν ~σοι πλούτου
[469]	ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς	δῆτα,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς
[508]	καὶ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην καὶ	δικαιότητα,	καὶ τὸ ὅλον τοῦτο διὰ
[496]	τἀναντία τούτων, κακά τε καὶ	ἀθλιότητα,	~ἐν μέρει λαμβάνει καὶ ἐν
[508]	κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ φιλίαν καὶ	κοσμιότητα	καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιότητα, καὶ
[516]	~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας δι'	ἀγριότητα.	ἢ οὐ δοκεῖ σοι (κακὸς
[496]	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τάχος καὶ	βραδυτῆτα;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ
[527]	ᾖς καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν ἀρετήν.	κἄπειτα	οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε ἤδη,
[523]	Προμηθεῖ (ὅπως ἂν παύσῃ ~αὐτῶν.	ἔπειτα	γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας
[480]	κατηγορεῖν δεῖν μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ,	~ἔπειτα	δὲ καὶ τῶν οἰκείων καὶ
[466]	ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης) ~εἶεν, ὦ φίλε·	ἔπειτα	δύο ἅμα με ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος)
[461]	εἰδὼς ~παρ' αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν,	ἔπειτα	ἐκ ταύτης ἴσως τῆς ὁμολογίας
[527]	γε ὡς νῦν φαινόμεθα ~ἔχειν,	ἔπειτα	νεανιεύεσθαι ὡς τὶ ὄντας, οἷς
[519]	ἀγαθὸς γεγονώς τε ~καὶ ὢν	ἔπειτα	πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ.
[461]	~πλείστη ἐστὶν ἐξουσία τοῦ λέγειν,	ἔπειτα	σὺ ἐνταῦθα τούτου μόνος ἀτυχήσαις.
[456]	τὸ σῶμα καὶ πυκτικὸς γενόμενος,	ἔπειτα	τὸν πατέρα τύπτῃ καὶ ~τὴν
[494]	σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ καὶ	νύκτα	καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά, ἢ
[469]	~τὸν ἀδίκως γε, ὦ ἑταῖρε,	ἀποκτείναντα,	καὶ ἐλεινόν γε πρός τὸν
[468]	ζηλοῖς ὅταν ἴδῃς τινὰ ἢ	ἀποκτείναντα	ὃν ἔδοξεν αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον
[457]	τῇ τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ τὸν	διδάξαντα	δεῖ μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν
[457]	~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ τὸν	διδάξαντα.	~(Σωκράτης) ~οἶμαι, ὦ Γοργία, καὶ
[456]	μέγεθος οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ	πάντα	γε εἰδείης, ὦ Σώκρατες, ὅτι
[451]	ῥητορικὴ οὖσα τῶν λόγῳ τὰ	πάντα	~διαπραττομένων τε καὶ κυρουμένων· ἦ
[522]	εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα	πάντα	ἐγὼ ἐποίουν, ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς,
[507]	ὃν βλέποντα δεῖ ~ζῆν, καὶ	πάντα	εἰς τοῦτο τὰ αὑτοῦ συντείνοντα
[490]	ἐστίν, ἢ τῷ μὲν ~ἄρχειν	πάντα	ἐκεῖνον δεῖ νέμειν, ἐν τῷ
[523]	καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς	πάντα	ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα δικαία
[523]	σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ αὐτοῖς	~πάντα	ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν
[524]	ψυχὴν εἶναι, ὦ Καλλίκλεις· ἔνδηλα	πάντα	ἐστὶν ἐν τῇ ~ψυχῇ, ἐπειδὰν
[508]	πρόσθεν ~ἐκεῖνα, ὦ Καλλίκλεις, συμβαίνει	πάντα,	ἐφ' οἷς σύ με ἤρου
[487]	τῶν μεγίστων. σὺ δὲ ταῦτα	πάντα	ἔχεις ἃ οἱ ἄλλοι οὐκ
[487]	ἄρα δεῖ ἔχειν ἃ σὺ	πάντα	ἔχεις, ἐπιστήμην τε καὶ ~εὔνοιαν
[524]	ἔνδηλα ταῦτα ~καὶ τελευτήσαντος ἢ	πάντα	ἢ τὰ πολλὰ ἐπί τινα
[469]	αἱ τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα	πάντα	καὶ τὰ δημόσια καὶ τὰ
[476]	ὡς οὐχὶ τά γε δίκαια	πάντα	καλά ἐστιν, καθ' ὅσον δίκαια;
[451]	καὶ αὕτη λόγῳ κυροῦται τὰ	πάντα,	οἱ ~δὲ λόγοι οἱ τῆς
[524]	θεραπεύματα καὶ τὰ παθήματα ἔνδηλα	(πάντα.	~οἷον εἴ τινος μέγα ἦν
[474]	~τί δὲ τόδε; τὰ καλὰ	πάντα,	οἷον καὶ σώματα καὶ χρώματα
[506]	ἐσμεν καὶ ἡμεῖς καὶ τἆλλα	πάντα	ὅσ' ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς ~τινος
[474]	ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τἆλλα	πάντα	οὕτω καὶ σχήματα καὶ χρώματα
[469]	καὶ ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι καὶ	πάντα	πράττοντι κατὰ τὴν αὐτοῦ δόξαν.
[525]	ἐξωμόρξατο εἰς τὴν ψυχήν, καὶ	πάντα	σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους καὶ ἀλαζονείας
[481]	ἂν εἴη τῶν ἀνθρώπων καὶ	~πάντα	τὰ ἐναντία πράττομεν, ὡς ἔοικεν,
[514]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω	πάντα,	τά τε ἄλλα κἂν εἰ
[500]	ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου ἕνεκα δεῖν	πάντα	τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο
[484]	φύσιν ~ἱκανὴν γένηται ἔχων ἀνήρ,	πάντα	ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας καὶ
[522]	ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως	(πάντα	ταῦτα ἐγὼ λέγω, καὶ πράττω
[484]	βοῦς καὶ τἆλλα κτήματα εἶναι	πάντα	τοῦ βελτίονός τε καὶ κρείττονος
[465]	γὰρ τούτων ἔμπειρος ὁμοῦ ἂν	~πάντα	χρήματα ἐφύρετο ἐν τῷ αὐτῷ,
[474]	καὶ τὰ κατὰ τὴν μουσικὴν	πάντα	ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[494]	σε τὰ ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς	ἅπαντα	ἐρωτᾷ. καὶ τούτων ~τοιούτων ὄντων
[447]	τῶν ἔνδον ὄντων, καὶ ~πρὸς	ἅπαντα	ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἦ καλῶς
[499]	~ἕνεκα γάρ που τῶν ἀγαθῶν	ἅπαντα	ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον εἶναι, εἰ
[516]	κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε ταῦτα	ἅπαντα	ποιοῦντας δι' ἀγριότητα. ἢ οὐ
[468]	~(Σωκράτης) ~ἕνεκ' ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ	ἅπαντα	ταῦτα ποιοῦσιν οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος)
[488]	με λάβῃς νῦν μέν σοι	ὁμολογήσαντα,	ἐν ~δὲ τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ
[468]	αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα ἢ	δήσαντα.	~(Σωκράτης) δικαίως λέγεις ἢ ἀδίκως;
[515]	καὶ ~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν πρῶτον	καταστήσαντα.	~(Καλλίκλης) ~τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων
[512]	~περὶ τούτων τῷ θεῷ καὶ	πιστεύσαντα	ταῖς γυναιξὶν ὅτι τὴν εἱμαρμένην
[480]	ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν	μύσαντα	εὖ καὶ ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν
[512]	ἐστὶν καὶ οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ	ἐπιτρέψαντα	~περὶ τούτων τῷ θεῷ καὶ
[522]	οἴει ἐν τούτῳ τῷ κακῷ	ἀποληφθέντα	ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν; ἢ εἰ
[495]	ταῦτά τε γὰρ τὰ νυνδὴ	αἰνιχθέντα	~πολλὰ καὶ αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα,
[508]	ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις οὕτω	φανέντα,	ὡς ἐγὼ λέγω, κατέχεται καὶ
[481]	τε καὶ τυγχάνει ταῦτα ἀληθῆ	~ὄντα	ἃ λέγεις, ἄλλο τι ἢ
[472]	ὧν ἀμφισβητοῦμεν οὐ πάνυ σμικρὰ	ὄντα,	~ἀλλὰ σχεδόν τι ταῦτα περὶ
[506]	δέ τῳ ὑμῶν μὴ ~τὰ	ὄντα	δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι
[488]	τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον	ὄντα.	ἐγὼ γὰρ εἴ τι μὴ
[451]	(γνῶσις) ὅσα ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ	ὄντα.	εἰ δ' αὖ ἔροιτο· τὴν
[472]	ἄνδρα ἀδικοῦντά τε καὶ ἄδικον	ὄντα,	εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον μὲν ἡγῇ
[522]	ἐξελέγχοι ταύτην τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον	ὄντα	ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην
[482]	ἐναντία λέγειν μᾶλλον ἢ ἕνα	ὄντα	ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ
[488]	νουθετήσῃς ὕστερον, ὡς μηδενὸς ἄξιον	ὄντα.	ἐξ ~ἀρχῆς δέ μοι ἐπανάλαβε
[495]	ἔτι μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ	ὄντα	ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ τὰ δοκοῦντα
[517]	γὰρ ποριστικὸν εἶναι ἢ κάπηλον	ὄντα	ἢ ~ἔμπορον ἢ δημιουργόν του
[459]	καὶ δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι οὐκ	ὄντα;	ἢ τὸ παράπαν ~οὐχ οἷός
[507]	τὸν σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον	~ὄντα	καὶ ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον ἀγαθὸν
[491]	ἀλλ' ὥσπερ οἱ πολλοί, σώφρονα	ὄντα	καὶ ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν
[490]	δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ βελτίω	~ὄντα	καὶ φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν καὶ
[511]	ἀλλὰ πονηρὸς ὢν καλὸν κἀγαθὸν	ὄντα.	~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ
[480]	δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον	ὄντα	κατήγορον καὶ αὑτοῦ καὶ τῶν
[472]	ἂν μὴ σὲ αὐτὸν ἕνα	ὄντα	μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ ὧν
[521]	ὅτι Πονηρός γε ὢν ἀγαθὸν	ὄντα·	μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται ἐάν τι
[512]	~σῴζειν αὑτὸν καὶ τὰ ἑαυτοῦ	ὄντα	ὁποῖός τις ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι
[468]	βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ δὲ	ὄντα	οὐ βουλόμεθα. τὰ γὰρ ἀγαθὰ
[523]	δὲ ~λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ	ὄντα	σοι λέξω ἃ μέλλω λέγειν.
[470]	μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα	~ὄντα.	~(Σωκράτης) ~καὶ ἀληθῆ γε ἐρῶ·
[511]	ἐὰν ~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται τὰ	ὄντα.	~(Σωκράτης) ~οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεις, εἰ
[513]	ἐν τῇ πόλει τῇδε ~ἀνόμοιον	ὄντα	τῇ πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ τὸ
[468]	βούλεται, εἴπερ τυγχάνει ταῦτα κακὰ	ὄντα;	τί οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀλλ'
[517]	ἢ σκυτοδεψόν, οὐδὲν θαυμαστόν ἐστιν	ὄντα	τοιοῦτον ~δόξαι καὶ αὑτῷ καὶ
[491]	παύῃ, ὡς περὶ τούτων ἡμῖν	ὄντα	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ
[509]	νεανικώτερος, ~οὐχ οἷόν τε ἄλλως	λέγοντα	ἢ ὡς ἐγὼ νῦν λέγω
[481]	τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα καὶ	λέγοντα,	ὅπως μὴ δῷ δίκην μηδὲ
[508]	με ἤρου εἰ σπουδάζων λέγοιμι,	~λέγοντα	ὅτι κατηγορητέον εἴη καὶ αὑτοῦ
[522]	ποιοῦντα, ἢ τοὺς πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν	λέγοντα	πικροὺς λόγους ἢ ἰδίᾳ ἢ
[454]	μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ' ἂν τὸν	λέγοντα·	ποίας δὴ ~πειθοῦς καὶ τῆς
[503]	πολιτῶν αἱ ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι	λέγοντα	τὰ βέλτιστα, εἴτε ἡδίω ~εἴτε
[500]	τοῦ ἀνδρὸς δὴ ταῦτα ~πράττοντα,	λέγοντά	τε ἐν τῷ δήμῳ καὶ
[480]	ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ φυγῆς,	φεύγοντα,	ἐὰν δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν
[479]	ἀθλιώτερον εἶναι καὶ τὸν μὴ	διδόντα	~δίκην τοῦ διδόντος; οὐ ταῦτ'
[479]	τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν	διδόντα,	ἐγὼ δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε
[480]	δικαστὴν ὥσπερ παρὰ τὸν ἰατρόν,	~(σπεύδοντα	ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν τὸ νόσημα
[481]	Σώκρατες, (πότερόν σε θῶμεν νυνὶ	~σπουδάζοντα	ἢ παίζοντα; εἰ μὲν γὰρ
[481]	σε θῶμεν νυνὶ ~σπουδάζοντα ἢ	παίζοντα;	εἰ μὲν γὰρ σπουδάζεις τε
[485]	(ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου ἢ	παίζοντα	ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται καὶ ἄνανδρον
[485]	ἐν γωνίᾳ τριῶν ἢ (τεττάρων	~ψιθυρίζοντα,	ἐλεύθερον δὲ καὶ μέγα καὶ
[512]	ἐστὶ σεμνύνεσθαι τὸν κυβερνήτην, καίπερ	σῴζοντα	ἡμᾶς, ~οὐδέ γε, ὦ θαυμάσιε,
[460]	ἤτοι πρότερόν γε ἢ ὕστερον	μαθόντα	παρὰ σοῦ. ~(Γοργίας) πάνυ γε.
[459]	ῥᾳστώνη, ὦ Σώκρατες, γίγνεται, μὴ	μαθόντα	τὰς ἄλλας τέχνας ~ἀλλὰ μίαν
[520]	αὕτη τῶν εὐεργεσιῶν τὸν εὖ	παθόντα	~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ ἀντ' εὖ ποιεῖν,
[459]	πιθανὸν εἶναι, οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ	~(πείθοντα;	~(Γοργίας) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[456]	καὶ εἰς πόλιν ὅπῃ βούλει	ἐλθόντα	ῥητορικὸν ἄνδρα καὶ ἰατρόν, ~εἰ
[523]	τὸν μὲν δικαίως τὸν βίον	διελθόντα	καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς
[523]	ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους	ἀπιόντα	οἰκεῖν ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς
[480]	τις ὧν ἂν κήδηται, αὐτὸν	ἑκόντα	ἰέναι ἐκεῖσε ~ὅπου ὡς τάχιστα
[525]	οἷ μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι τὰ	προσήκοντα	πάθη. ~(προσήκει δὲ παντὶ τῷ
[526]	ὁ δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ	προσήκοντα	πάσχει. ἐνίοτε δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν
[507]	μὴν ὅ γε σώφρων τὰ	προσήκοντα	πράττοι ἂν καὶ περὶ θεοὺς
[507]	γὰρ ἂν σωφρονοῖ τὰ μὴ	προσήκοντα	πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι οὕτω.
[507]	μὴν περὶ μὲν ἀνθρώπους τὰ	προσήκοντα	πράττων δίκαι' ἂν πράττοι, περὶ
[459]	ἐν ὄχλῳ πιθανὸν εἶναι, οὐ	διδάσκοντα	ἀλλὰ ~(πείθοντα; ~(Γοργίας) πάνυ μὲν
[519]	δοκεῖ σοι ἄλογον εἶναι ἀγαθὸν	~φάσκοντα	πεποιηκέναι τινὰ μέμφεσθαι τούτῳ ὅτι
[480]	φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν δὲ θανάτου,	ἀποθνῄσκοντα,	αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα κατήγορον καὶ
[471]	μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη	διώκοντα	ἐμπεσεῖν καὶ ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν,
[480]	ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν	διώκοντα,	μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν, ἐὰν
[480]	~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον δέ γε αὖ	μεταβαλόντα,	εἰ ἄρα δεῖ τινα κακῶς
[456]	παρά τινα τῶν ~καμνόντων οὐχὶ	ἐθέλοντα	ἢ φάρμακον πιεῖν ἢ τεμεῖν
[487]	τἀληθῆ. ~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι τὸν	μέλλοντα	βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς πέρι ~ὀρθῶς
[484]	ὧν χρὴ ἔμπειρον εἶναι τὸν	μέλλοντα	~καλὸν κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι
[459]	ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ σὲ τὸν	μέλλοντα	μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν; εἰ δὲ
[508]	(αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ τὸν	μέλλοντα	ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα
[522]	ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων	γέμοντα	~τὴν ψυχὴν εἰς Ἅιδου ἀφικέσθαι
[520]	τὰς μὲν ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν	λαμβάνοντα	~ἀργύριον, οἷον οἰκοδομίας πέρι ἢ
[507]	λύπας φεύγειν καὶ διώκειν, καὶ	ὑπομένοντα	καρτερεῖν ὅπου δεῖ· ὥστε ~πολλὴ
[495]	αἰνιχθέντα ~πολλὰ καὶ αἰσχρὰ φαίνεται	συμβαίνοντα,	εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει, καὶ
[479]	ὦ Πῶλε, ἆρ' αἰσθάνῃ τὰ	συμβαίνοντα	ἐκ τοῦ λόγου; ἢ βούλει
[508]	ἀληθής ἐστιν, σκεπτέον τί τὰ	συμβαίνοντα.	τὰ πρόσθεν ~ἐκεῖνα, ὦ Καλλίκλεις,
[505]	ὅσον βούλεται ἢ ~διψῶντα πιεῖν,	ὑγιαίνοντα	μὲν ἐῶσιν οἱ ἰατροὶ ὡς
[507]	πάντα εἰς τοῦτο τὰ αὑτοῦ	συντείνοντα	καὶ τὰ τῆς πόλεως, ὅπως
[480]	δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν δὲ ζημίας,	~ἀποτίνοντα,	ἐὰν δὲ φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν
[505]	οἱ ἰατροὶ ὡς τὰ πολλά,	κάμνοντα	δὲ ὡς ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ'
[480]	~μὴ ἀδικήσει, ὡς ἱκανὸν κακὸν	ἕξοντα.	οὐ γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[507]	ὁ σκοπὸς εἶναι πρὸς ὃν	βλέποντα	δεῖ ~ζῆν, καὶ πάντα εἰς
[523]	ἔρημον πάντων τῶν συγγενῶν καὶ	~καταλιπόντα	ἐπὶ τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον
[522]	ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις ἄν με	φέροντα	(τὸν θάνατον. ~αὐτὸ μὲν γὰρ
[494]	λίθον ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ, μήτε	χαίροντα	ἔτι μήτε λυπούμενον. ἀλλ' ἐν
[494]	ἁπάσας ἔχοντα καὶ δυνάμενον πληροῦντα	~χαίροντα	εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε, ὦ
[497]	~(Σωκράτης) τί δέ; παῖδα ἀνόητον	χαίροντα	ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[499]	~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν	χαίροντα;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ
[497]	ἄνδρα δὲ οὔπω εἶδες ἀνόητον	χαίροντα;	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ τί
[498]	δέ; νοῦν ἔχοντα λυπούμενον καὶ	χαίροντα;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ
[521]	ὡς ~διακονήσοντα καὶ πρὸς χάριν	ὁμιλήσοντα;	τἀληθῆ μοι εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις·
[521]	ἔσονται, ὡς ἰατρόν, ἢ ὡς	~διακονήσοντα	καὶ πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ
[521]	~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν ὅτι ὡς	διακονήσοντα.	~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα με, ὦ
[521]	τοίνυν ὅτι ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης)	~κολακεύσοντα	ἄρα με, ὦ γενναιότατε, παρακαλεῖς.
[485]	φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε οὐδενὸς	ἀξιώσοντα	ἑαυτὸν οὔτε ~καλοῦ οὔτε γενναίου
[486]	ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης	τύπτοντα	μὴ ~διδόναι δίκην. ἀλλ' ὠγαθέ,
[507]	τὸν δὲ πονηρὸν καὶ κακῶς	πράττοντα	ἄθλιον· οὗτος δ' ἂν εἴη
[507]	δὲ τὰ δίκαια καὶ ὅσια	πράττοντα	ἀνάγκη δίκαιον καὶ ὅσιον εἶναι.
[488]	τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ ταὐτὰ	πράττοντα	ἅπερ ὡμολόγησα, πάνυ με ἡγοῦ
[470]	~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον τὸν οὕτω	πράττοντα	ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ
[481]	ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ	(πράττοντα	καὶ λέγοντα, ὅπως μὴ δῷ
[497]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν εὖ γε	πράττοντα	κακῶς (πράττειν ἅμα ἀδύνατον φῂς
[500]	τὰ τοῦ ἀνδρὸς δὴ ταῦτα	~πράττοντα,	λέγοντά τε ἐν τῷ δήμῳ
[507]	ἂν πράττῃ, τὸν δ' εὖ	πράττοντα	μακάριόν τε καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι,
[526]	ἰδεῖν αὐτὸν ~χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα,	θεμιστεύοντα	νέκυσσιν. ~ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ
[493]	ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως	ἔχοντα	βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ πότερον ~(πείθω
[526]	~Ὁμήρου ἰδεῖν αὐτὸν ~χρύσεον σκῆπτρον	ἔχοντα,	θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ~ἐγὼ μὲν οὖν,
[494]	καὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας	ἔχοντα	καὶ δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως
[520]	μή, οὔ. ἔστι ταῦτα οὕτως	ἔχοντα;	~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν
[498]	εἶδον. ~(Σωκράτης) τί δέ; νοῦν	ἔχοντα	λυπούμενον καὶ χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί.
[494]	καὶ ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως	ἔχοντα	τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα τὸν
[480]	πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν	παρέχοντα,	ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν
[491]	~ἕνα ἕκαστον λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ	ἄρχοντα·	ἢ τοῦτο μὲν οὐδὲν δεῖ,
[491]	δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ	ἄρχοντα	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ποικίλον ἀλλ'
[470]	δήπου τοῦτον τὸν Περδίκκου ὁρᾷς	ἄρχοντα	Μακεδονίας; ~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ μή,
[490]	ἄρχεσθαι, καὶ πλέον ἔχειν τὸν	ἄρχοντα	τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ μοι
[491]	ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν	(ἄρχοντα	τῶν ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς
[525]	ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες	πάσχοντα	ἃ ἂν πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους
[472]	αὐτὸν ἕνα ὄντα μάρτυρα ~παράσχωμαι	ὁμολογοῦντα	περὶ ὧν λέγω, οὐδὲν οἶμαι
[468]	ἔλεγον, λέγων ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον	ποιοῦντα	ἐν πόλει ἃ δοκεῖ ~αὐτῷ
[522]	ἢ νεωτέρους φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν	ποιοῦντα,	ἢ τοὺς πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα
[519]	τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς	~ἀδικοῦντα,	ἀγανακτούντων καὶ σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ
[476]	δίκην καὶ τὸ κολάζεσθαι δικαίως	ἀδικοῦντα	ἆρα ~τὸ αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος)
[476]	τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ	ἀδικοῦντα	διδόναι δίκην ~ἆρα μέγιστον τῶν
[482]	οὐ τὸ ἀδικεῖν ἐστιν καὶ	ἀδικοῦντα	δίκην μὴ διδόναι ἁπάντων ~ἔσχατον
[479]	Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ μέγιστα	ἀδικοῦντα	(δίκην οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ δὲ
[510]	εἶναι ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν καὶ	ἀδικοῦντα	μὴ ~διδόναι δίκην. ἦ γάρ;
[479]	μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ δὲ	ἀδικοῦντα	μὴ διδόναι ~δίκην πάντων μέγιστόν
[509]	ὄντος, εἰ οἷόν τε, τὸ	~ἀδικοῦντα	μὴ διδόναι δίκην, τίνα ἂν
[486]	δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν	~ἀδικοῦντα,	οἶσθ' ὅτι οὐκ ἂν ἔχοις
[471]	τούτῳ τῷ λόγῳ, φάσκων τὸν	ἀδικοῦντα	οὐκ εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν, ~ὠγαθέ;
[472]	οἷόν τε εἶναι ~μακάριον ἄνδρα	ἀδικοῦντά	τε καὶ ἄδικον ὄντα, εἴπερ
[479]	ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ τὸν	ἀδικοῦντα	τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι καὶ
[457]	ὑπολάβῃς οὐ πρὸς τὸ πρᾶγμα	φιλονικοῦντα	λέγειν τοῦ ~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ
[500]	ὅτι ἂν τύχῃς παρὰ τὰ	δοκοῦντα	ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ τὰ παρ'
[495]	ὄντα ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ τὰ	δοκοῦντα	σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης) καὶ γὰρ
[500]	ἐν τῷ δήμῳ καὶ ῥητορικὴν	ἀσκοῦντα	καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον τὸν τρόπον
[494]	ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον	διατελοῦντα	τὸν βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν.
[494]	ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα καὶ δυνάμενον	πληροῦντα	~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε,
[507]	ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι καὶ ταύτας	ἐπιχειροῦντα	~πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν, λῃστοῦ βίον
[523]	τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν	~θεωροῦντα	ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον πάντων
[485]	τὸν ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ μὴ	φιλοσοφοῦντα	ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα
[485]	δὲ δὴ πρεσβύτερον ἴδω ἔτι	~φιλοσοφοῦντα	καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν μοι
[507]	ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας	ἐῶντα	ἀκολάστους εἶναι καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα
[492]	μέλλει τις οἷον δεῖ εἶναι,	ἐῶντα	~δὲ αὐτὰς ὡς μεγίστας πλήρωσιν
[507]	~πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν, λῃστοῦ βίον	ζῶντα.	οὔτε γὰρ ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ
[494]	εἰπὲ εἰ καὶ ψωρῶντα καὶ	~κνησιῶντα,	ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον
[496]	~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ μέντοι	πεινῶντα	ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω. ~(Σωκράτης) μανθάνω·
[494]	~τοιόνδε λέγεις οἷον πεινῆν καὶ	πεινῶντα	ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ
[505]	καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον	πεινῶντα	φαγεῖν ὅσον βούλεται ἢ ~διψῶντα
[494]	πρῶτον μὲν εἰπὲ εἰ καὶ	ψωρῶντα	καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ
[496]	χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης)	διψῶντά	γε. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον;
[496]	ἀλλὰ μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν·	διψῶντα	δὲ δὴ πίνειν ἄλλο τι
[496]	τούτου οὗ λέγεις τὸ μὲν	διψῶντα	λυπούμενον δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί.
[505]	πεινῶντα φαγεῖν ὅσον βούλεται ἢ	~διψῶντα	πιεῖν, ὑγιαίνοντα μὲν ἐῶσιν οἱ
[494]	~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε καὶ	διψῶντα	πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ τὰς
[496]	λυπούμενον χαίρειν λέγεις ἅμα, ὅταν	διψῶντα	~πίνειν λέγῃς; ἢ οὐχ ἅμα
[524]	ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα ἔχον· ἢ	~κατεαγότα	εἴ του ἦν μέλη ἢ
[459]	εἰδέναι ~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα οὐκ	εἰδότα	καὶ δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι οὐκ
[503]	καὶ Περικλέα τουτονὶ τὸν νεωστὶ	τετελευτηκότα,	οὗ καὶ σὺ ἀκήκοας; ~(Σωκράτης)
[503]	Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν	γεγονότα	καὶ Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην καὶ
[517]	οὐδένα ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν	γεγονότα	τὰ πολιτικὰ ἐν τῇδε τῇ
[470]	τὰ ~γὰρ ἐχθὲς καὶ πρώην	γεγονότα	ταῦτα ἱκανά σε ἐξελέγξαι ἐστὶν
[514]	ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς ~μηδένα (βελτίω	γεγονότα	τὸ σῶμα, μήτε τῶν ξένων
[517]	~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν δὲ διψῇ,	ποτά,	ἐὰν δὲ ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα,
[504]	διδόναι καὶ τὰ ἥδιστα ἢ	ποτὰ	ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν, ὃ μὴ
[490]	~(Καλλίκλης) ~περὶ σιτία, λέγεις, καὶ	ποτὰ	καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ
[490]	ἐν κοινῷ πολλὰ σιτία καὶ	ποτά,	ὦμεν δὲ παντοδαποί, οἱ μὲν
[509]	κάλλος τοῦ δυνατὸν εἶναι ~ἐφ'	ἕκαστα	βοηθεῖν καὶ αἰσχύνη τοῦ μή.
[460]	τὸν αὐτὸν λόγον, ὁ μεμαθηκὼς	~ἕκαστα	τοιοῦτός ἐστιν οἷον ἡ ἐπιστήμη
[479]	τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ	μέγιστα	ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ
[478]	τυγχάνει ὢν ὃς ἂν τὰ	μέγιστα	ἀδικῶν καὶ χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ
[490]	~καὶ βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον ἴσως	μέγιστα	δεῖ ὑποδήματα καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον
[471]	ὡς ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ τὰ	μέγιστα	ἠδίκηκεν· (ὅς γε πρῶτον μὲν
[471]	καὶ ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν, ἅτε	μέγιστα	ἠδικηκὼς τῶν ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός
[525]	οὗτοι γὰρ διὰ τὴν ἐξουσίαν	μέγιστα	καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ
[525]	ὁρῶντες διὰ ~τὰς ἁμαρτίας τὰ	μέγιστα	καὶ ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα πάθη
[514]	νεωρίων ἢ ἱερῶν ἐπὶ τὰ	~μέγιστα	οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει ἂν ἡμᾶς
[451]	ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας) τὰ	μέγιστα	τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ Σώκρατες,
[510]	τοῦ μηδὲν ἀδικεῖσθαι ἢ ὡς	ὀλίγιστα;	~σκέψαι εἰ σοὶ δοκεῖ ἥπερ
[504]	~σιτία πολλὰ διδόναι καὶ τὰ	ἥδιστα	ἢ ποτὰ ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν,
[510]	τὸ οἵῳ τε εἶναι ὡς	πλεῖστα	ἀδικεῖν καὶ ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι
[490]	ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ	πλεῖστα	καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι; ~(Καλλίκλης)
[490]	ἴσως μέγιστα δεῖ ὑποδήματα καὶ	πλεῖστα	~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης) ποῖα ὑποδήματα;
[478]	δίκην διδούς. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	κάκιστα	ἄρα ζῇ ὁ ἔχων (ἀδικίαν)
[472]	δίκης τε καὶ τιμωρίας; ~(Πῶλος)	ἥκιστά	γε, ἐπεὶ οὕτω γ' ἂν
[469]	οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης)	ἥκιστά	γε. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα βούλοιο
[496]	τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης)	ἥκιστά	γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι
[474]	καὶ κάκιον, εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος)	ἥκιστά	γε. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω· οὐ (ταὐτὸν
[520]	μὴ συνθέμενος αὐτῷ μισθὸν ὅτι	μάλιστα	ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους λαμβάνοι
[480]	(ὑπολάβοι ἐπὶ τοὐναντίον κατηγορεῖν δεῖν	μάλιστα	μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ καὶ
[526]	ἀνδρὸς ἰδιώτου ἢ ἄλλου τινός,	~μάλιστα	μέν, ἔγωγέ φημι, ὦ Καλλίκλεις,
[507]	ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν, καὶ ~παρασκευαστέον	μάλιστα	μὲν μηδὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι,
[481]	ἠδικηκὼς ~ᾖ, ὅπως μὴ ἀποθανεῖται,	μάλιστα	μὲν μηδέποτε, ἀλλ' ἀθάνατος ἔσται
[510]	δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι	μάλιστα	ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως;
[510]	ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς οἷόν τε	μάλιστα,	ὅνπερ οἱ παλαιοί τε καὶ
[453]	δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πάντων	μάλιστα	πείθει. ~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ ἐπὶ
[477]	ὡμολογημένων ἐν τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος)	μάλιστα.	~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον δὲ ἀδικία καὶ
[496]	τὸ πίνειν χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης)	μάλιστα.	~(Σωκράτης) διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης) φημί.
[468]	οὗ ἕνεκα ταῦτα ποιοῦμεν; ~(Πῶλος)	μάλιστα.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σφάττειν βουλόμεθα
[450]	γε περὶ τὰ νοσήματα; ~(Γοργίας)	μάλιστα.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ γυμναστικὴ
[480]	τῶν νῦν ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν	μάλιστα	φυλάττειν ὅπως ~μὴ ἀδικήσει, ὡς
[448]	τι οὐ ποιεῖ. ~(Γοργίας) τί	μάλιστα,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~τὸ ἐρωτώμενον
[490]	ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ πλεῖστα καὶ	κάλλιστα	ἀμπεχόμενον περιιέναι; ~(Καλλίκλης) ποίων ἱματίων;
[506]	~ζῴου παντός, οὐ τῷ εἰκῇ	κάλλιστα	παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει καὶ ὀρθότητι
[512]	ὃν μέλλοι χρόνον ~βιῶναι ὡς	ἄριστα	βιοίη, ~ἆρα ἐξομοιῶν (αὑτὸν τῇ
[451]	ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ Σώκρατες, καὶ	ἄριστα.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ὦ Γοργία, ἀμφισβητήσιμον
[520]	τρόπον ὡς βέλτιστος εἴη καὶ	ἄριστα	~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ ἢ
[466]	ταῦτα ἃ ἂν δοκῇ αὐτῷ	βέλτιστα	εἶναι, νοῦν μὴ ~ἔχων; καὶ
[467]	ὡμολόγεις ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς	βέλτιστα	εἶναι, (τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ
[503]	ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ	βέλτιστα,	εἴτε ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται
[464]	~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν, καὶ προσποιεῖται τὰ	βέλτιστα	σιτία τῷ σώματι εἰδέναι, ~ὥστ'
[480]	ἑκόντα ἰέναι ἐκεῖσε ~ὅπου ὡς	τάχιστα	δώσει δίκην, παρὰ τὸν δικαστὴν
[457]	λόγῳ· καὶ ἔνιοί γε τελευτῶντες	αἴσχιστα	ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε ~καὶ εἰπόντες
[485]	ἐμνήσθην. καὶ γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ'	~ἄττα	ἐπέρχεται πρὸς σὲ λέγειν, οἷάπερ
[468]	οὐ ταῦτα ~λέγεις; ἢ ἄλλ'	ἄττα	καλεῖς τὰ μήτε ἀγαθὰ μήτε
[505]	ἐπιθυμιῶν καὶ ~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ'	ἄττα	ποιεῖν ἢ ἀφ' ὧν βελτίων
[494]	τὸ ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ'	ἄττα	τὰ ~τρήματα εἶναι ταῖς ἐκροαῖς;
[465]	ᾧ προσφέρει ἃ προσφέρει ~ὁποῖ'	ἄττα	τὴν φύσιν ἐστίν, ὥστε τὴν
[496]	δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν ἄρα	ἄττα	ὧν ἅμα τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος
[505]	νυνδὴ ᾤου. ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ'	ἅττα	λέγεις, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον
[497]	τοῦ ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ'	ἅττα	σοφίζῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα,
[468]	ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν	~αὐτά,	βλαβερὰ δὲ ὄντα οὐ βουλόμεθα.
[497]	δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ τὰ	αὐτὰ	γίγνεται, ὦ φίλε, τἀγαθὰ τοῖς
[449]	ἂν ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ	αὐτὰ	εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν δεῖ,
[494]	καὶ νύκτα καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι	αὐτά,	ἢ τὰς ~ἐσχάτας λυποῖτο λύπας·
[509]	παρασκευάσασθαι, ~ὡς, ἐὰν μὴ μάθῃ	αὐτὰ	καὶ ἀσκήσῃ, ἀδικήσει; τί οὐκ
[490]	ἐν τῷ δὲ ἀναλίσκειν τε	αὐτὰ	καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς τὸ ἑαυτοῦ
[459]	ἄλλα ~ὧν αἱ ἄλλαι τέχναι,	αὐτὰ	μὲν οὐκ εἰδώς, τί ἀγαθὸν
[459]	ὁ ῥήτωρ καὶ ἡ ῥητορική·	~αὐτὰ	μὲν τὰ πράγματα οὐδὲν δεῖ
[479]	τοῦ λόγου; ἢ βούλει ~συλλογισώμεθα	αὐτά;	~(Πῶλος) εἰ σοί γε δοκεῖ.
[486]	ψυχὴ δοξάζει, ταῦτ' ἤδη ἐστὶν	~αὐτὰ	τἀληθῆ. ~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι τὸν
[489]	σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ οὗτοι φῶσιν,	αὐτὰ	ταῦτα εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν,
[448]	ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ γὰρ νυνδὴ	αὐτὰ	ταῦτα ἐπηγγελλόμην, καὶ λέγω ὅτι
[499]	παιδὶ χρῇ, τοτὲ μὲν ~τὰ	αὐτὰ	φάσκων οὕτως ἔχειν, τοτὲ δὲ
[514]	ἔργοις καὶ παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ'	αὐτά.	φῶμεν ταῦτα ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ
[451]	δὲ τοσοῦτον, ὅτι καὶ πρὸς	αὑτὰ	καὶ πρὸς ἄλληλα πῶς ἔχει
[461]	ἄλλους διδάξειν; ἀλλ' εἰς τὰ	τοιαῦτα	ἄγειν πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν ~τοὺς
[482]	τῷ ὄντι, ὦ Σώκρατες, εἰς	τοιαῦτα	ἄγεις φορτικὰ καὶ δημηγορικά, ~φάσκων
[494]	~δέονται; ~(Καλλίκλης) οὐκ αἰσχύνῃ εἰς	τοιαῦτα	ἄγων, ὦ Σώκρατες, τοὺς λόγους;
[525]	ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ διὰ τὰ	τοιαῦτα	ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ τούτων
[482]	καὶ παρ' ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα	τοιαῦτα	ἀκούειν, καὶ μὴ ~θαύμαζε ὅτι
[481]	βιώσεται τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ τὰ	~τοιαῦτα	ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ἡ
[455]	πῶς λέγεις, ὦ ~Γοργία, τὰ	τοιαῦτα;	ἐπειδὴ γὰρ αὐτός τε φῂς
[517]	ποτέ τις τῶν νῦν ἔργα	τοιαῦτα	~ἐργάσηται οἷα τούτων ὅστις (βούλει
[461]	δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν ἐπὶ	τοιαῦτα	~ἐρωτήματα ἐπεὶ τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι
[514]	ἐγὼ οἶμαι περὶ σοῦ ἕτερα	τοιαῦτα	ἐσκόπουν· καὶ εἰ μὴ ηὑρίσκομεν
[481]	Πυριλάμπους νεανίαν τὸν καλὸν τοῦτον	τοιαῦτα	ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς γὰρ τῶν
[459]	τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ πῶς τὰ	τοιαῦτα	ἔχει, ὦ Γοργία; ~(καὶ πρὸς
[517]	καὶ νεώρια καὶ ἄλλα πολλὰ	τοιαῦτα	καὶ ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους
[467]	καὶ πλοῦτον καὶ τἆλλα τὰ	~τοιαῦτα,	κακὰ δὲ τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος)
[483]	(ἄλλα μυρία ἄν τις ἔχοι	τοιαῦτα	λέγειν. ἀλλ' οἶμαι οὗτοι κατὰ
[490]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὴ τὰ	τοιαῦτα	λέγεις, ἴσως τὰ τοιάδε· οἷον
[473]	οἴει ἐξεληλέγχθαι, ὦ Σώκρατες, ὅταν	τοιαῦτα	λέγῃς ἃ οὐδεὶς ἂν φήσειεν
[519]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις	τοιαῦτα	λεγόντων τῶν φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους
[493]	ἢ οὐδ' ἂν ἄλλα πολλὰ	τοιαῦτα	μυθολογῶ, οὐδέν τι μᾶλλον μεταθήσῃ;
[457]	καὶ ἀκούσαντες περὶ σφῶν αὐτῶν	τοιαῦτα	οἷα καὶ τοὺς παρόντας ~ἄχθεσθαι
[468]	καὶ ξύλα καὶ τἆλλα τὰ	τοιαῦτα;	οὐ ταῦτα ~λέγεις; ἢ ἄλλ'
[459]	πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν τὰ	τοιαῦτα	οὐκ εἰδότα καὶ δοκεῖν ἀγαθὸν
[477]	νόσον καὶ ~αἶσχος καὶ τὰ	τοιαῦτα;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[477]	ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ τὰ	τοιαῦτα;	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[466]	οἴει εἶναι, ἐάν τις ποιῇ	ταῦτα	ἃ ἂν δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα
[471]	τε καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ	ταῦτα	ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος
[507]	ταῦτα οὕτω τίθεμαι καί φημι	ταῦτα	ἀληθῆ εἶναι· εἰ δὲ ἔστιν
[481]	γὰρ σπουδάζεις τε καὶ τυγχάνει	ταῦτα	ἀληθῆ ~ὄντα ἃ λέγεις, ἄλλο
[480]	~(Σωκράτης) ~εἶεν· εἰ οὖν δὴ	ταῦτα	ἀληθῆ, ὦ Πῶλε, τίς ἡ
[486]	οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας τὰ μικρὰ	(ταῦτα,	ἀλλ' ~οἷς ἔστιν καὶ βίος
[507]	ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω παρὰ	ταῦτα	ἄλλα φάναι, ὦ φίλε ~Καλλίκλεις·
[495]	~ἆρ' οὖν, εἴπερ ἐναντία ἐστὶν	ταῦτα	ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ αὐτῶν ἔχειν
[499]	τε καὶ ἀγαθὰ εἶναι; οὐ	ταῦτα	ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~πάλαι
[516]	μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε	ταῦτα	ἅπαντα ποιοῦντας δι' ἀγριότητα. ἢ
[484]	~ἱκανὴν γένηται ἔχων ἀνήρ, πάντα	ταῦτα	ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας καὶ ~διαφυγών,
[492]	αὑτῶν ἢ τοῖς ἐχθροῖς, καὶ	ταῦτα	ἄρχοντες ἐν τῇ ἑαυτῶν ~πόλει;
[486]	δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις τὰ κομψὰ	ταῦτα	~ἀφείς, εἴτε ληρήματα χρὴ φάναι
[459]	ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ ~δεῖ προεπιστάμενον	ταῦτα	ἀφικέσθαι παρὰ σὲ τὸν μέλλοντα
[504]	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς	ταῦτα	βλέπων ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ
[468]	ἀλλ' ἐὰν μὲν ὠφέλιμα ᾖ	ταῦτα,	βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ δὲ
[496]	καὶ ἅμα ἔχει, δῆλον ~ὅτι	ταῦτά	γε οὐκ ἂν εἴη τό
[521]	ὦ Σώκρατες· ὡς εἰ μὴ	ταῦτά	γε ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς
[504]	καὶ ~νόμιμοι γίγνονται καὶ κόσμιοι·	ταῦτα	δ' ἔστιν δικαιοσύνη τε καὶ
[523]	καὶ ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι.	ταῦτα	δὴ αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται,
[483]	ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες. διὰ	~ταῦτα	δὴ νόμῳ μὲν τοῦτο ἄδικον
[482]	ἀληθῶς δημηγόρος ὤν· καὶ ~νῦν	ταῦτα	δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος Πώλου πάθος
[511]	ὁ ἔχων τὴν τέχνην καὶ	ταῦτα	~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ τὴν θάλατταν
[513]	~πολλάκις (ἴσως καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ	ταῦτα	διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι δ' οὖν
[523]	κρίσις ᾖ. ~ἐγὼ μὲν οὖν	ταῦτα	ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην
[522]	ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως (πάντα	ταῦτα	ἐγὼ λέγω, καὶ πράττω τὸ
[506]	ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα ἔστιν	ταῦτα;	~ἐγὼ μὲν γάρ φημι. ~(τάξει
[492]	εἶναι τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ	ταῦτα	ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ὀρθῶς
[506]	ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι	ταῦτα,	εἰ ~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν
[461]	ἀγαθά, καὶ ἐὰν μὴ ἔλθῃ	ταῦτα	εἰδὼς ~παρ' αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν,
[489]	ἰσχυρίσασθαι, καὶ οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ	ταῦτα	εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν, ὦ
[480]	μένει ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη	ταῦτα	ἐκείνοις οὕτω μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως
[495]	τὴν ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης δύο	ταῦτα	ἔλεγες; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[488]	ἢ ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ	ταῦτα	ἔλεγον καὶ τότε καὶ νῦν
[482]	δέ. ὡς τὰ ~πολλὰ δὲ	ταῦτα	ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ τε
[524]	διεστραμμένα ζῶντος, καὶ (τεθνεῶτος ταὐτὰ	~ταῦτα	ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ λόγῳ, οἷος
[468]	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν τὰ μεταξὺ	ταῦτα	ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν
[515]	λέγε μοι, (ἐάν τίς σε	ταῦτα	ἐξετάζῃ, ὦ Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς;
[516]	σὺ ~φῄς, οὐκ ἄν ποτε	ταῦτα	ἔπασχον. οὔκουν οἵ γε ἀγαθοὶ
[497]	τὰ σμικρά τε καὶ στενὰ	ταῦτα,	ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης)
[448]	(Χαιρεφῶν) καὶ γὰρ νυνδὴ αὐτὰ	ταῦτα	ἐπηγγελλόμην, καὶ λέγω ὅτι ~οὐδείς
[516]	~τῆς φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ	ταῦτα	ἐποίησαν καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην
[524]	τεθνεῶτος τὸ σῶμα ἔστιν ἰδεῖν	ταῦτα	ἔχον· ἢ ~κατεαγότα εἴ του
[495]	ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ	ταῦτα.	ἢ ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ·
[460]	ὀρθῶς χρωμένῳ τῇ ῥητορικῇ; ἐρρήθη	ταῦτα	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης)
[489]	τὸ ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν	ταῦτα	ἢ οὔ; καὶ ὅπως μὴ
[496]	οὐδὲν γὰρ οἶμαι διαφέρει. ἔστι	ταῦτα	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)
[504]	ἄλλη ἀρετὴ τοῦ ~σώματος. ἔστιν	ταῦτα	ἢ οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.
[508]	εἶναι ἢ ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ.	ταῦτα	ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ ἐν τοῖς
[513]	μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον. οὐ	ταῦτα	ἦν ἃ τότε ~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης)
[490]	δὲ ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος περὶ	ταῦτα,	ἰατρὸς ὤν, ᾖ δέ, ~οἷον
[470]	~γὰρ ἐχθὲς καὶ πρώην γεγονότα	ταῦτα	ἱκανά σε ἐξελέγξαι ἐστὶν καὶ
[495]	δὲ τῷ ὄντι, ὦ Καλλίκλεις,	ταῦτα	ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν
[490]	δεῖ πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον εἰς	ταῦτα	~καὶ βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον ἴσως
[496]	ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν	ταῦτα;	καὶ εὖ ~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου.
[456]	τὰς γνώμας περὶ τούτων. ~(Σωκράτης)	~ταῦτα	καὶ θαυμάζων, ὦ Γοργία, πάλαι
[507]	δίκαιον καὶ ὅσιον εἶναι. ~ἔστι	ταῦτα.	~καὶ μὲν δὴ καὶ ἀνδρεῖόν
[462]	ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω	ταῦτα.	καί μοι ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες·
[526]	μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ	ταῦτα	καὶ ὁ Αἰακός ἑκάτερος τούτων
[455]	γὰρ δήπου ὅτι τὰ νεώρια	~ταῦτα	(καὶ τὰ τείχη τὰ Ἀθηναίων
[524]	παρεσκεύαστο τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα	ταῦτα	~καὶ τελευτήσαντος ἢ πάντα ἢ
[468]	καὶ ἃ βούλεται, εἴπερ τυγχάνει	ταῦτα	κακὰ ὄντα; τί οὐκ ἀποκρίνῃ;
[504]	δίκαιον λόγον καὶ ἔλαττον; ἔστι	ταῦτα;	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ
[490]	βελτίων καὶ κρείττων ἔσται εἰς	ταῦτα;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ
[508]	καὶ τὸ ὅλον τοῦτο διὰ	~ταῦτα	κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ ἑταῖρε, οὐκ
[473]	~(πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων ξένων;	ταῦτα	λέγεις ἀδύνατον εἶναι ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης)
[452]	ἐροίμην· σὺ ~δὲ τίς ὢν	ταῦτα	λέγεις; εἴποι ἂν ἴσως ὅτι
[468]	καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα; οὐ	ταῦτα	~λέγεις; ἢ ἄλλ' ἄττα καλεῖς
[466]	ἑκάστου ὧν λέγεις πότερον αὐτὸς	~ταῦτα	λέγεις καὶ γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ,
[460]	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ τοίνυν σου τότε	ταῦτα	λέγοντος ὑπέλαβον ὡς οὐδέποτ' ἂν
[482]	φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ παιδικά, παῦσον	~ταῦτα	λέγουσαν. λέγει γάρ, ὦ φίλε
[482]	καὶ μὴ ~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ	ταῦτα	λέγω, ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν, τὰ
[490]	καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ οὐ	ταῦτα	~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ τὸν
[482]	λόγων, οὐδὲ σὺ παύσῃ ποτὲ	~ταῦτα	λέγων. νόμιζε τοίνυν καὶ παρ'
[494]	τοῦ κοσμίου; πείθω τί σε	ταῦτα	λέγων ~συγχωρῆσαι τὸν κόσμιον βίον
[463]	κομμωτικὴν καὶ τὴν σοφιστικήν, τέτταρα	~ταῦτα	μόρια ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ
[527]	πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα δ' οὖν	ταῦτα	μῦθός σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ
[468]	~(Πῶλος) ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ	ταῦτα	ὁμολογοῦμεν, εἴ τις ἀποκτείνει τινὰ
[514]	παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ' αὐτά. φῶμεν	ταῦτα	ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[518]	δεσποίνας εἶναι τούτων. ταὐτὰ οὖν	ταῦτα	ὅτι ἔστιν καὶ ~περὶ ψυχήν,
[495]	~(Σωκράτης) ~φέρε δὴ ὅπως μεμνησόμεθα	ταῦτα,	ὅτι Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ
[457]	~γενέσθαι. τοῦ δὴ ἕνεκα λέγω	ταῦτα;	ὅτι νῦν ἐμοὶ δοκεῖς σὺ
[449]	ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ	ταῦτα	οὐ μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ καὶ
[512]	γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν. ~διὰ	ταῦτα	οὐ νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι τὸν
[503]	βελτίους ἔσονται ἢ χείρους (διὰ	ταῦτα,	οὐδὲν φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν
[509]	~λόγος ἐστιν ἀεί, ὅτι ἐγὼ	ταῦτα	οὐκ οἶδα ὅπως ἔχει, ὅτι
[461]	τῇ ~ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν ἀδικεῖν.	ταῦτα	οὖν ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μὰ
[507]	σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν οὖν	ταῦτα	οὕτω τίθεμαι καί φημι ταῦτα
[509]	ἐγὼ μὲν ~οὖν αὖ τίθημι	(ταῦτα	οὕτως ἔχειν· εἰ δὲ οὕτως
[520]	εἰ δὲ μή, οὔ. ἔστι	ταῦτα	οὕτως ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)
[521]	ἃ σὺ παραινεῖς, τὰ κομψὰ	ταῦτα,	οὐχ ἕξω ὅτι ~λέγω ἐν
[522]	εἰ εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι	ταῦτα	πάντα ἐγὼ ἐποίουν, ὦ παῖδες,
[487]	περὶ τῶν μεγίστων. σὺ δὲ	ταῦτα	πάντα ἔχεις ἃ οἱ ἄλλοι
[460]	ἐὰν τύχῃ μὴ εἰδώς, καὶ	ταῦτα	παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχε
[527]	δοκεῖ περὶ τῶν ~αὐτῶν, καὶ	ταῦτα	περὶ (τῶν μεγίστων εἰς τοσοῦτον
[487]	λέγειν ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ	~ταῦτα	περὶ τῶν μεγίστων. σὺ δὲ
[472]	σμικρὰ ὄντα, ~ἀλλὰ σχεδόν τι	ταῦτα	περὶ ὧν εἰδέναι τε κάλλιστον
[470]	ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν ἄμεινον εἶναι	ταῦτα	~ποιεῖν ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι
[470]	οὖν σὺ φῂς ἄμεινον εἶναι	ταῦτα	ποιεῖν; εἰπὲ τίνα ὅρον ὁρίζῃ.
[468]	χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι ἡμῖν	ταῦτα	ποιεῖν ἢ μή; ~(Πῶλος) πάνυ
[470]	ἀκούειν, ὅταν μὲν ~δικαίως τις	ταῦτα	ποιῇ, ἄμεινον εἶναι, ὅταν δὲ
[468]	βούλεσθαι, (ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα	ταῦτα	ποιοῦμεν; ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[468]	~ἕνεκ' ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα	ταῦτα	ποιοῦσιν οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί.
[483]	~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ	ταῦτα	πολλαχοῦ ὅτι οὕτως ἔχει, καὶ
[500]	ἐμέ, τὰ τοῦ ἀνδρὸς δὴ	ταῦτα	~πράττοντα, λέγοντά τε ἐν τῷ
[483]	κατὰ ~φύσιν τὴν τοῦ δικαίου	ταῦτα	πράττουσιν, καὶ ναὶ μὰ Δία
[521]	βούλει σοι εἴπω δι' ὅτι	ταῦτα	προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[470]	εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ ποῖα	ταῦτα;	~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον τὸν
[505]	οὐδὲν ὧν σὺ λέγεις, καὶ	ταῦτά	σοι Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης)
[508]	προσέχειν τὸν νοῦν ~τούτοις, καὶ	ταῦτα	σοφὸς ὤν, ἀλλὰ λέληθέν σε
[499]	μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ κακός; οὐ	ταῦτα	συμβαίνει καὶ τὰ πρότερα ἐκεῖνα,
[454]	καὶ οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν δύο εἴδη
[481]	~εἰπέ μοι, ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει	ταῦτα	(Σωκράτης) ἢ παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ
[451]	κυρουμένων· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ τῶν περὶ
[510]	δύναιτο φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε εἴ τις
[516]	ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης) ἔστω δὴ	ταῦτα.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους
[497]	ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τῶν λυπῶν
[468]	μήτε κακά; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν τὰ μεταξὺ
[478]	ἀρχὴν μηδὲ ~κτῆσις. ~(Πῶλος) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀθλιώτερος πότερος
[464]	δὲ οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή σοι, ἐὰν
[495]	τὸ ἀγαθόν, τὸ πάντως χαίρειν·	ταῦτά	τε γὰρ τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα
[455]	ἐκ τῶν ~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται	ταῦτα,	ὦ Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους
[513]	φίλη κεφαλή. λέγομέν τι πρὸς	~ταῦτα,	ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ'
[515]	~τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις	ταῦτα,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε
[472]	λέγεις ὀλίγου σοι πάντες συμφήσουσιν	ταὐτὰ	Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξένοι, ~ἐὰν
[497]	ὡς ἑτέρων ὄντων· πῶς οὖν	ταὐτὰ	ἂν εἴη τὰ ~ἡδέα τοῖς
[526]	καὶ ἐς μακάρων νήσους ἀπέπεμψε.	~ταὐτὰ	δὲ ταῦτα καὶ ὁ Αἰακός
[511]	~ὡς ὑπερήφανόν τι διαπραττομένη, ἀλλὰ	ταὐτὰ	διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ, ἐὰν ~μὲν
[527]	ὡς τὶ ὄντας, οἷς οὐδέποτε	ταὐτὰ	δοκεῖ περὶ τῶν ~αὐτῶν, καὶ
[473]	καὶ σὲ ποιῆσαι, ὦ ἑταῖρε,	ταὐτὰ	ἐμοὶ λέγειν· φίλον γάρ σε
[487]	διαφθαρέντες. ἐπειδὴ οὖν σου ἀκούω	ταὐτὰ	ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος ἅπερ τοῖς σεαυτοῦ
[491]	~μὲν γὰρ ἐμὲ φῂς ἀεὶ	ταὐτὰ	λέγειν, καὶ μέμφῃ μοι· ἐγὼ
[491]	δὲ σοῦ τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε	ταὐτὰ	λέγεις περὶ τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ
[490]	αὑτοῦ γῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἀεὶ	ταὐτὰ	λέγεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ
[518]	τὸ δίκαιον δεσποίνας εἶναι τούτων.	ταὐτὰ	οὖν ταῦτα ὅτι ἔστιν καὶ
[488]	~δὲ τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ	ταὐτὰ	πράττοντα ἅπερ ὡμολόγησα, πάνυ με
[465]	ἐν τῷ αὐτῷ καὶ περὶ	ταὐτὰ	σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες, καὶ οὐκ
[491]	ὦ βέλτιστε Καλλίκλεις, ὡς οὐ	ταὐτὰ	σύ τ' ἐμοῦ κατηγορεῖς καὶ
[513]	ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως καὶ) βέλτιον	(ταὐτὰ	ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι δ'
[524]	ἢ διεστραμμένα ζῶντος, καὶ (τεθνεῶτος	ταὐτὰ	~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ λόγῳ,
[516]	ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα	ταὐτὰ	ταῦτα ἐποίησαν καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν;
[499]	τὰ πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν τις	ταὐτὰ	φῇ ~ἡδέα τε καὶ ἀγαθὰ
[510]	τοιούτῳ, ὃς ἂν ὁμοήθης ὤν,	~ταὐτὰ	ψέγων καὶ ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι
[453]	καὶ τὸ κεφάλαιον εἰς τοῦτο	τελευτᾷ·	ἢ ἔχεις τι ~λέγειν ἐπὶ
[485]	εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ μου τὰ	ὦτα	καί μοι δοκεῖ δουλοπρεπές τι
[523]	ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ	ὦτα	καὶ ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι.
[515]	πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν τὰ	ὦτα	κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα, ὦ Σώκρατες.
[523]	τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι,	τεθνεῶτα,	αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν
[474]	~ἐπρυτάνευε καὶ ἔδει με ἐπιψηφίζειν,	~(γέλωτα	παρεῖχον καὶ οὐκ ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν.
[447]	ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἄν τίς σε	ἐρωτᾷ;	~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ
[497]	ἐξελέγξαι ὅπως ἂν βούληται. ~(Καλλίκλης)	~Ἐρώτα	δὴ σὺ τὰ σμικρά τε
[462]	δὴ τούτων ὁπότερον βούλει ποίει,	ἐρώτα	ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω
[453]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐάν τις	ἐρωτᾷ	ἡμᾶς ποίας πειθοῦς καὶ περὶ
[494]	τὰ ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα	ἐρωτᾷ.	καὶ τούτων ~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον,
[463]	Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ βούλει πυθέσθαι,	ἐρώτα	ὁποῖον μόριον τῆς ~κολακείας φημὶ
[458]	δοκεῖ τουτοισί, διαλέγου ~τε καὶ	ἐρώτα	ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή,
[448]	~(Σωκράτης) ~καὶ μάλα. ἀλλ' οὐδεὶς	ἐρωτᾷ	ποία τις ἡ Γοργίου τέχνη,
[496]	εἶναι; ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ	ἐρώτα.	~(Σωκράτης) εἶεν· διψῶντα δὲ δὴ
[505]	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον τινὰ	ἐρώτα.	~(Σωκράτης) ~οὗτος ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει
[448]	ἐπειδὴ σὺ βούλει, ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)	Ἐρώτα.	~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ δή. εἰ ἐτύγχανε
[497]	Γοργία· σμικρὰ καὶ ὀλίγου ἄξια	ἀνερωτᾷ	καὶ ~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τί
[463]	λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ δὲ	ἐπανερωτᾷ	εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι.
[486]	Σώκρατες, ἥτις εὐφυῆ λαβοῦσα τέχνη	φῶτα	~ἔθηκε χείρονα, μήτε αὐτὸν αὑτῷ
[464]	οὐ γνοῦσα λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη	τέτραχα	ἑαυτὴν διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον
[527]	κόρρης ἀτίμως καὶ πάντως προπηλακιεῖ.	~τάχα	δ' οὖν ταῦτα μῦθός σοι
[450]	μανθάνω οἵαν αὐτὴν βούλει καλεῖν;	τάχα	δὲ εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι·
[466]	τηλικοῦτος ὤν, ὦ ~Πῶλε; τί	τάχα	δράσεις; ~(Πῶλος) ~ἆρ' οὖν δοκοῦσί
[486]	ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις τὰ	κομψὰ	ταῦτα ~ἀφείς, εἴτε ληρήματα χρὴ
[521]	ποιεῖν ἃ σὺ παραινεῖς, τὰ	κομψὰ	ταῦτα, οὐχ ἕξω ὅτι ~λέγω
[453]	εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα πολλὰ	ζῷα;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ δέ
[453]	μοι εἶπες ὅτι ὁ τὰ	ζῷα	~γράφων, ἆρ' οὐκ ἂν δικαίως
[481]	ἐναντία πράττομεν, ὡς ἔοικεν, ἢ	ἃ	δεῖ; ~(Σωκράτης) ~ὦ Καλλίκλεις, εἰ
[508]	οὗτος ἀληθής ἐστιν, σκεπτέον τί	τὰ	συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν ~ἐκεῖνα, ὦ