Pages |
[454] |
ἄρτι
ἔλεγον,
καὶ
περὶ
τούτων
|
ἅ |
ἐστι
δίκαιά
τε
καὶ
ἄδικα. |
[526] |
ἀρετὴν
τὴν
τοῦ
δικαίως
(διαχειρίζειν
|
ἃ |
ἄν
τις
~ἐπιτρέπῃ·
εἷς
δὲ |
[466] |
εἶναι,
ἐάν
τις
ποιῇ
ταῦτα
|
ἃ |
ἂν
δοκῇ
αὐτῷ
βέλτιστα
εἶναι, |
[503] |
καὶ
ἐπὶ
τὸ
βέλτιστον
λέγων,
|
ἃ |
ἂν
λέγῃ
ἄλλο
τι
οὐκ |
[491] |
ἀλλὰ
καὶ
ἀνδρεῖοι,
~ἱκανοὶ
ὄντες
|
ἃ |
ἂν
νοήσωσιν
ἐπιτελεῖν,
καὶ
μὴ |
[525] |
γίγνεσθαι,
ἵνα
ἄλλοι
~ὁρῶντες
πάσχοντα
|
ἃ |
ἂν
πάσχῃ
φοβούμενοι
βελτίους
γίγνωνται. |
[507] |
εὖ
τε
καὶ
~καλῶς
πράττειν
|
ἃ |
ἂν
πράττῃ,
τὸν
δ'
εὖ |
[468] |
ναί.
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν
καὶ
|
ἃ |
βούλεται,
εἴπερ
τυγχάνει
ταῦτα
κακὰ |
[468] |
μὴ
μέγα
δύνασθαι
μηδὲ
ποιεῖν
|
ἃ |
βούλεται.
~(Πῶλος)
~ὡς
δὴ
σύ, |
[468] |
ἀλλ'
οὔ
μοι
δοκεῖ
ποιεῖν
|
ἃ |
βούλεται.
~(Σωκράτης)
~ἔστιν
οὖν
ὅπως |
[467] |
~(Σωκράτης)
~οὔ
φημι
ποιεῖν
αὐτοὺς
|
ἃ |
βούλονται·
ἀλλά
μ'
ἔλεγχε.
~(Πῶλος) |
[467] |
ἐξελεγχθῇ
ὑπὸ
Πώλου
ὅτι
ποιοῦσιν
|
ἃ |
βούλονται;
~(Πῶλος)
οὗτος
ἀνήρ
~(Σωκράτης) |
[467] |
ὁμολογῶ.
~(Πῶλος)
οὐκ
οὖν
ποιοῦσιν
|
ἃ |
βούλονται;
~(Σωκράτης)
οὔ
φημι.
~(Πῶλος) |
[507] |
φεύγειν
ἃ
μὴ
προσήκει,
ἀλλ'
|
ἃ |
δεῖ
καὶ
πράγματα
καὶ
ἀνθρώπους |
[489] |
ὁ
νόμος
καὶ
ἡ
~φύσις,
|
ἃ |
δὴ
καὶ
ἐγὼ
γνοὺς
κακουργῶ |
[524] |
τῆς
φύσεως
καὶ
τὰ
παθήματα
|
ἃ |
διὰ
~τὴν
ἐπιτήδευσιν
ἑκάστου
πράγματος |
[481] |
εἴ
τίς
σου
λέγοντος
ἑκάστοτε
|
ἃ |
διὰ
τούτους
λέγεις
θαυμάζοι
~ὡς |
[473] |
σε
~ἡγοῦμαι.
νῦν
μὲν
οὖν
|
ἃ |
διαφερόμεθα
ταῦτ'
ἐστιν·
σκόπει
δὲ |
[467] |
~(Πῶλος)
~οὐκ
ἄρτι
ὡμολόγεις
ποιεῖν
|
ἃ |
δοκεῖ
αὐτοῖς
βέλτιστα
εἶναι,
(τούτου |
[467] |
οἱ
~ποιοῦντες
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
|
ἃ |
δοκεῖ
αὐτοῖς
καὶ
οἱ
τύραννοι |
[467] |
~(Σωκράτης)
οὔ
φημι.
~(Πῶλος)
ποιοῦντες
|
ἃ |
δοκεῖ
αὐτοῖς;
~(Σωκράτης)
φημί.
~(Πῶλος) |
[469] |
τὸ
μέγα
δύνασθαι,
τὸ
ποιεῖν
|
ἃ |
δοκεῖ
αὐτῷ·
ἢ
δοκεῖ
σοι; |
[468] |
ὂν
κάκιον,
οὗτος
δήπου
ποιεῖ
|
ἃ |
δοκεῖ
αὐτῷ·
ἦ
γάρ;
~(Πῶλος) |
[468] |
ἔστιν
ἄνθρωπον
ποιοῦντα
ἐν
πόλει
|
ἃ |
δοκεῖ
~αὐτῷ
μὴ
μέγα
δύνασθαι |
[470] |
σοι
φαίνεται,
ἐὰν
μὲν
~πράττοντι
|
ἃ |
δοκεῖ
ἕπηται
τὸ
ὠφελίμως
πράττειν, |
[467] |
τὸ
δὲ
ποιεῖν
ἄνευ
νοῦ
|
ἃ |
~δοκεῖ
καὶ
σὺ
ὁμολογεῖς
κακὸν |
[524] |
ἀνθρώποις.
~ταῦτ'
ἔστιν,
ὦ
Καλλίκλεις,
|
ἃ |
ἐγὼ
ἀκηκοὼς
πιστεύω
(ἀληθῆ
εἶναι· |
[463] |
σοι
ἀποκρίνασθαι
ὡς
ἤδη
~εἰδότι
|
ἃ |
ἐγὼ
λέγω.
~(Γοργίας)
~μὰ
τὸν |
[525] |
μεστὴν
ὑπὸ
(ἐπιορκιῶν
καὶ
ἀδικίας,
|
ἃ |
~ἑκάστη
ἡ
πρᾶξις
αὐτοῦ
ἐξωμόρξατο |
[481] |
φῇ
οὕτως
ἔχειν,
μεταβαλλόμενος
λέγεις
|
ἃ |
ἐκεῖνος
~βούλεται,
καὶ
πρὸς
τὸν |
[468] |
~(Πῶλος)
φημί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ὡμολογήσαμεν,
|
ἃ |
ἕνεκά
του
ποιοῦμεν,
μὴ
ἐκεῖνα |
[467] |
μήτε
κακὰ
ἆρα
τοιάδε
λέγεις,
|
ἃ |
ἐνίοτε
μὲν
μετέχει
τοῦ
ἀγαθοῦ, |
[482] |
ἐν
τοῖς
λόγοις
ἐπεστομίσθη,
αἰσχυνθεὶς
|
ἃ |
ἐνόει
~εἰπεῖν.
σὺ
γὰρ
τῷ |
[475] |
καὶ
ἢ
(φάθι
ἢ
μὴ
|
ἃ |
ἐρωτῶ.
~(Πῶλος)
ἀλλ'
οὐκ
ἂν |
[458] |
~(Σωκράτης)
~ἄκουε
δή,
ὦ
Γοργία,
|
ἃ |
θαυμάζω
ἐν
τοῖς
λεγομένοις
ὑπὸ |
[500] |
οὕτως
φημί.
~(Σωκράτης)
~ἴθι
δή,
|
ἃ |
καὶ
πρὸς
τούσδε
ἐγὼ
ἔλεγον, |
[481] |
καὶ
τυγχάνει
ταῦτα
ἀληθῆ
~ὄντα
|
ἃ |
λέγεις,
ἄλλο
τι
ἢ
ἡμῶν |
[503] |
οἳ
κηδόμενοι
τῶν
πολιτῶν
λέγουσιν
|
ἃ |
~λέγουσιν,
εἰσὶν
δὲ
καὶ
οἵους |
[506] |
γάρ
~τοι
ἔγωγε
εἰδὼς
λέγω
|
ἃ |
λέγω,
ἀλλὰ
ζητῶ
κοινῇ
μεθ' |
[490] |
κρείττων.
~(Καλλίκλης)
~ἀλλὰ
ταῦτ'
ἔστιν
|
ἃ |
λέγω.
τοῦτο
γὰρ
οἶμαι
ἐγὼ |
[523] |
ἀληθῆ
γὰρ
ὄντα
σοι
λέξω
|
ἃ |
μέλλω
λέγειν.
ὥσπερ
γὰρ
Ὅμηρος |
[507] |
ἐστιν
οὔτε
~διώκειν
οὔτε
φεύγειν
|
ἃ |
μὴ
προσήκει,
ἀλλ'
ἃ
δεῖ |
[521] |
ἤρξω
παρρησιάζεσθαι
πρὸς
ἐμέ,
διατελεῖν
|
ἃ |
νοεῖς
λέγων.
~καὶ
νῦν
εὖ |
[482] |
λέγει
γάρ,
ὦ
φίλε
ἑταῖρε,
|
ἃ |
νῦν
ἐμοῦ
ἀκούεις,
καί
μοί |
[470] |
μὲν
ἄμεινον
εἶναι
ταῦτα
~ποιεῖν
|
ἃ |
νυνδὴ
ἐλέγομεν,
ἀποκτεινύναι
τε
καὶ |
[511] |
ταύτης
τῆς
μεγάλης
εὐεργεσίας,
σώσασα
|
ἃ |
~νυνδὴ
ἔλεγον,
καὶ
αὐτὸν
καὶ |
[492] |
σαφῶς
γὰρ
~σὺ
νῦν
λέγεις
|
ἃ |
οἱ
ἄλλοι
διανοοῦνται
μέν,
λέγειν |
[487] |
σὺ
δὲ
ταῦτα
πάντα
ἔχεις
|
ἃ |
οἱ
ἄλλοι
οὐκ
ἔχουσιν·
~πεπαίδευσαί |
[473] |
ὦ
Σώκρατες,
ὅταν
τοιαῦτα
λέγῃς
|
ἃ |
οὐδεὶς
ἂν
φήσειεν
~ἀνθρώπων;
ἐπεὶ |
[505] |
μοι
τὸ
τοῦ
Ἐπιχάρμου
γένηται,
|
ἃ |
πρὸ
τοῦ
δύο
ἄνδρες
ἔλεγον, |
[465] |
ἔχει
λόγον
οὐδένα
ᾧ
προσφέρει
|
ἃ |
προσφέρει
~ὁποῖ'
ἄττα
τὴν
φύσιν |
[508] |
ῥητορικῇ
ἐπὶ
τοῦτο
χρηστέον·
καὶ
|
ἃ |
Πῶλον
αἰσχύνῃ
ᾤου
συγχωρεῖν,
ἀληθῆ |
[508] |
ἐχόντων
σκεψώμεθα
τί
ποτ'
ἐστὶν
|
ἃ |
σὺ
ἐμοὶ
ὀνειδίζεις,
ἆρα
~καλῶς |
[482] |
ἀεὶ
(τῶν
αὐτῶν,
λέγει
δὲ
|
ἃ |
σὺ
νῦν
~θαυμάζεις,
παρῆσθα
δὲ |
[487] |
μὴ
τρία
ἄρα
δεῖ
ἔχειν
|
ἃ |
σὺ
πάντα
ἔχεις,
ἐπιστήμην
τε |
[521] |
ἥδιστον,
καὶ
οὐκ
ἐθέλων
ποιεῖν
|
ἃ |
σὺ
παραινεῖς,
τὰ
κομψὰ
ταῦτα, |
[513] |
ἀλλὰ
διαμαχόμενον.
οὐ
ταῦτα
ἦν
|
ἃ |
τότε
~ὡριζόμεθα;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε. |
[482] |
δημηγορικά,
~φάσκων
τὴν
ἀλήθειαν
διώκειν,
|
ἃ |
φύσει
μὲν
οὐκ
ἔστιν
καλά, |
[476] |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~καὶ
εἰ
|
μέγα |
γε
ἢ
βαθὺ
τὸ
τμῆμα |
[456] |
δυνάμεις
~συλλαβοῦσα
ὑφ'
αὑτῇ
ἔχει.
|
(μέγα |
δέ
σοι
τεκμήριον
ἐρῶ·
πολλάκις |
[510] |
νέων,
τίνα
ἂν
τρόπον
ἐγὼ
|
μέγα |
~δυναίμην
καὶ
μηδείς
με
ἀδικοῖ; |
[469] |
Σώκρατες,
οὕτω
μὲν
πάντες
ἂν
|
μέγα |
~δύναιντο,
ἐπεὶ
κἂν
ἐμπρησθείη
οἰκία |
[467] |
~πῶς
ἂν
οὖν
οἱ
ῥήτορες
|
μέγα |
δύναιντο
ἢ
οἱ
τύραννοι
ἐν |
[468] |
πόλει
ταύτῃ,
εἴπερ
ἐστὶ
τὸ
|
~μέγα |
δύνασθαι
ἀγαθόν
τι
κατὰ
τὴν |
[470] |
τοῦτο,
ὡς
~ἔοικεν,
ἐστὶν
τὸ
|
μέγα |
δύνασθαι·
εἰ
δὲ
μή,
κακὸν |
[513] |
τινὰ
τοιαύτην,
ἥτις
(σε
ποιήσει
|
μέγα |
δύνασθαι
ἐν
τῇ
πόλει
τῇδε |
[513] |
~μέλλεις
τούτῳ
προσφιλὴς
εἶναι
καὶ
|
μέγα |
δύνασθαι
ἐν
τῇ
πόλει·
τοῦθ' |
[466] |
οὐ
σύ
γε,
ἐπεὶ
τὸ
|
μέγα |
δύνασθαι
ἔφης
ἀγαθὸν
εἶναι
τῷ |
[468] |
πόλει
ἃ
δοκεῖ
~αὐτῷ
μὴ
|
μέγα |
δύνασθαι
μηδὲ
ποιεῖν
ἃ
βούλεται. |
[470] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν,
ὦ
θαυμάσιε,
(τὸ
|
μέγα |
δύνασθαι)
πάλιν
αὖ
σοι
φαίνεται, |
[466] |
~ἔχων;
καὶ
τοῦτο
καλεῖς
σὺ
|
μέγα |
δύνασθαι;
~(Πῶλος)
οὐκ
ἔγωγε.
~(Σωκράτης) |
[466] |
~(Πῶλος)
οὐκοῦν
τοῦτο
ἔστιν
τὸ
|
μέγα |
δύνασθαι;
~(Σωκράτης)
οὔχ,
ὥς
γέ |
[469] |
οὐκ
ἄρα
τοῦτ'
ἔστιν
τὸ
|
μέγα |
δύνασθαι,
τὸ
ποιεῖν
ἃ
δοκεῖ |
[510] |
τὸ
μὲν
μὴ
ἀδικεῖσθαι
καὶ
|
μέγα |
(δύνασθαι,
ὡς
ὁ
ὑμέτερος
~λόγος, |
[468] |
~ἔστιν
οὖν
ὅπως
ὁ
τοιοῦτος
|
(μέγα |
δύναται
ἐν
τῇ
πόλει
ταύτῃ, |
[508] |
ἐν
~θεοῖς
καὶ
ἐν
ἀνθρώποις
|
μέγα |
δύναται,
σὺ
δὲ
πλεονεξίαν
οἴει |
[510] |
ὄντι
ἀδίκῳ
~καὶ
παρὰ
τούτῳ
|
μέγα |
δυνήσεται;
ἀλλ'
οἶμαι
ἔγωγε,
πᾶν |
[469] |
θοἰμάτιον
διεσχίσθαι,
διεσχισμένον
ἔσται
~οὕτω
|
(μέγα |
ἐγὼ
δύναμαι
ἐν
τῇδε
τῇ |
[510] |
καὶ
ὑποκεῖσθαι
τῷ
ἄρχοντι.
οὗτος
|
~μέγα |
(ἐν
ταύτῃ
τῇ
πόλει
δυνήσεται, |
[524] |
ἔνδηλα
(πάντα.
~οἷον
εἴ
τινος
|
μέγα |
ἦν
τὸ
σῶμα
φύσει
ἢ |
[485] |
(τεττάρων
~ψιθυρίζοντα,
ἐλεύθερον
δὲ
καὶ
|
μέγα |
καὶ
ἱκανὸν
μηδέποτε
φθέγξασθαι.
ἐγὼ |
[522] |
ἀναβοῆσαι
τοὺς
τοιούτους
δικαστάς;
οὐ
|
μέγα; |
~(Καλλίκλης)
ἴσως·
οἴεσθαί
γε
χρή. |
[514] |
ἂν
ἰέναι
ἐπὶ
τὰ
δημόσια
|
~ἔργα· |
εἰ
δὲ
μήτε
διδάσκαλον
εἴχομεν |
[517] |
μή
ποτέ
τις
τῶν
νῦν
|
ἔργα |
τοιαῦτα
~ἐργάσηται
οἷα
τούτων
ὅστις |
[483] |
δικαίῳ
χρώμενος
Ξέρξης
ἐπὶ
τὴν
|
Ἑλλάδα |
ἐστράτευσεν
ἢ
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ |
[497] |
μὲν
οὖν.
~(Σωκράτης)
τί
δέ;
|
παῖδα |
ἀνόητον
χαίροντα
ἤδη
εἶδες;
~(Καλλίκλης) |
[471] |
τὸν
γνήσιον
τοῦ
Περδίκκου
ὑόν,
|
παῖδα |
ὡς
ἑπτέτη,
οὗ
ἡ
~ἀρχὴ |
[473] |
αὐτῶν,
οὔτε
ὁ
~κατειργασμένος
τὴν
|
τυραννίδα |
ἀδίκως
οὔτε
ὁ
διδοὺς
δίκην |
[492] |
ἱκανοὺς
ἐκπορίσασθαι
ἀρχήν
τινα
ἢ
|
τυραννίδα |
ἢ
~δυναστείαν,
τί
ἂν>
τῇ |
[463] |
ῥητορικὴ
ἣν
Γοργίας
(ἐπιτηδεύει,
οὐκ
|
οἶδα |
~καὶ
γὰρ
ἄρτι
ἐκ
τοῦ |
[509] |
ἀεί,
ὅτι
ἐγὼ
ταῦτα
οὐκ
|
οἶδα |
ὅπως
ἔχει,
ὅτι
μέντοι
ὧν |
[487] |
τὴν
σοφίαν
ἀσκητέον
εἴη,
καὶ
|
οἶδα |
ὅτι
ἐνίκα
~ἐν
ὑμῖν
τοιάδε |
[497] |
διὰ
τοῦ
πίνειν;
~(Καλλίκλης)
οὐκ
|
οἶδα |
ὅτι
λέγεις.
~(Γοργίας)
~μηδαμῶς,
ὦ |
[522] |
~(Σωκράτης)
~τοιοῦτον
μέντοι
καὶ
ἐγὼ
|
οἶδα |
ὅτι
πάθος
πάθοιμι
ἂν
εἰσελθὼν |
[522] |
ῥητορικῆς
ἐνδείᾳ
~τελευτῴην
ἔγωγε,
εὖ
|
οἶδα |
ὅτι
ῥᾳδίως
ἴδοις
ἄν
με |
[453] |
μὲν
εὖ
ἴσθ'
ὅτι
οὐκ
|
οἶδα, |
οὐ
μὴν
~ἀλλ'
ὑποπτεύω
γε |
[470] |
ἀληθῆ
γε
ἐρῶ·
οὐ
γὰρ
|
οἶδα |
παιδείας
ὅπως
ἔχει
καὶ
δικαιοσύνης. |
[515] |
~ἀλλὰ
τάδε
οὐκέτι
ἀκούω,
ἀλλ'
|
οἶδα |
σαφῶς
καὶ
ἐγὼ
καὶ
σύ, |
[503] |
~ὄντες;
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
οὐκ
|
οἶδα |
τίς
ἐστιν
οὗτος.
~(Καλλίκλης)
~τί |
[487] |
τεκμηρίῳ
χρῶμαι;
ἐγώ
σοι
ἐρῶ.
|
οἶδα |
ὑμᾶς
ἐγώ,
ὦ
Καλλίκλεις,
τέτταρας |
[470] |
εἶναι
ἢ
ἄθλιος;
~(Σωκράτης)
~οὐκ
|
οἶδα, |
ὦ
Πῶλε·
οὐ
γάρ
πω |
[511] |
καὶ
ἀφαιρήσεται
τὰ
ὄντα.
~(Σωκράτης)
|
~οἶδα, |
ὠγαθὲ
Καλλίκλεις,
εἰ
μὴ
κωφός |
[463] |
ὀξύς.
~(Γοργίας)
~ἀλλὰ
τοῦτον
μὲν
|
ἔα, |
ἐμοὶ
δ'
εἰπὲ
πῶς
λέγεις |
[466] |
σὺ
λόγον,
ἐὰν
δὲ
ἔχω,
|
ἔα |
με
χρῆσθαι·
δίκαιον
γάρ.
καὶ |
[487] |
τὸν
Ἀνδροτίωνος
καὶ
Ναυσικύδην
τὸν
|
Χολαργέα· |
καί
ποτε
ὑμῶν
ἐγὼ
~ἐπήκουσα |
[474] |
τοῦ
ἢ
ὠφέλιμα
εἶναι
ἢ
|
ἡδέα |
ἢ
ἀμφότερα.
~(Πῶλος)
οὐκ
ἔμοιγε |
[477] |
εἴπερ
καλά,
ἀγαθά;
ἢ
γὰρ
|
ἡδέα |
ἢ
ὠφέλιμα.
~(Πῶλος)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης) |
[522] |
οὐχ
ὥσπερ
ἐγὼ
πολλὰ
καὶ
|
ἡδέα |
καὶ
παντοδαπὰ
ηὐώχουν
~ὑμᾶς·
τί |
[500] |
δεῖ
καὶ
τἆλλα
καὶ
τὰ
|
ἡδέα |
πράττειν,
ἀλλ'
οὐ
τἀγαθὰ
τῶν |
[499] |
ἐκεῖνα,
ἐάν
τις
ταὐτὰ
φῇ
|
~ἡδέα |
τε
καὶ
ἀγαθὰ
εἶναι;
οὐ |
[497] |
οὖν
ταὐτὰ
ἂν
εἴη
τὰ
|
~ἡδέα |
τοῖς
ἀγαθοῖς
ἢ
τὰ
ἀνιαρὰ |
[470] |
Σώκρατες,
ὅτι
οὐδὲ
τὸν
μέγαν
|
βασιλέα |
γιγνώσκειν
φήσεις
εὐδαίμονα
~ὄντα.
~(Σωκράτης) |
[515] |
καὶ
ἀκόλαστος
καὶ
ἄφρων,
~διὰ
|
Καλλικλέα |
καλός
τε
κἀγαθὸς
γέγονεν,
ἢ |
[515] |
τούτῳ,
εἰ
λέγονται
Ἀθηναῖοι
διὰ
|
Περικλέα |
βελτίους
~γεγονέναι,
ἢ
πᾶν
τοὐναντίον |
[519] |
Θεμιστοκλέα
δὲ
καὶ
Κίμωνα
καὶ
|
Περικλέα |
ἐγκωμιάσουσιν,
τοὺς
~αἰτίους
τῶν
κακῶν· |
[515] |
ἐκείνου.
ταυτὶ
γὰρ
ἔγωγε
ἀκούω,
|
~Περικλέα |
πεποιηκέναι
Ἀθηναίους
ἀργοὺς
καὶ
δειλοὺς |
[503] |
καὶ
Κίμωνα
καὶ
~Μιλτιάδην
καὶ
|
Περικλέα |
τουτονὶ
τὸν
νεωστὶ
τετελευτηκότα,
οὗ |
[519] |
τοὺς
τότε
παρόντας
αἰτιάσονται
~συμβούλους,
|
Θεμιστοκλέα |
δὲ
καὶ
Κίμωνα
καὶ
Περικλέα |
[503] |
ἐστιν
οὗτος.
~(Καλλίκλης)
~τί
δέ;
|
Θεμιστοκλέα |
οὐκ
ἀκούεις
ἄνδρα
ἀγαθὸν
γεγονότα |
[516] |
μὴ
ἀκούσειαν
~τῆς
φωνῆς;
καὶ
|
Θεμιστοκλέα |
ταὐτὰ
ταῦτα
ἐποίησαν
καὶ
φυγῇ |
[465] |
ἔχειν
ἐστίν·
λέγοντος
γάρ
μου
|
~βραχέα |
οὐκ
ἐμάνθανες,
οὐδὲ
χρῆσθαι
τῇ |
[477] |
ἢ
ὠφέλιμα.
~(Πῶλος)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
|
ἀγαθὰ |
ἄρα
πάσχει
ὁ
δίκην
διδούς; |
[468] |
ὄντα
οὐ
βουλόμεθα.
τὰ
γὰρ
|
ἀγαθὰ |
βουλόμεθα,
ὡς
φῂς
σύ,
τὰ |
[499] |
ταὐτὰ
φῇ
~ἡδέα
τε
καὶ
|
ἀγαθὰ |
εἶναι;
οὐ
ταῦτα
ἀνάγκη,
ὦ |
[498] |
κακοὺς
δὲ
~κακῶν;
τὰ
δὲ
|
ἀγαθὰ |
εἶναι
τὰς
ἡδονάς,
κακὰ
δὲ |
[506] |
ἡμεῖς
καὶ
τἆλλα
πάντα
ὅσ'
|
ἀγαθά |
ἐστιν,
ἀρετῆς
~τινος
παραγενομένης;
~ἔμοιγε |
[477] |
ναί.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
εἴπερ
καλά,
|
ἀγαθά; |
ἢ
γὰρ
ἡδέα
ἢ
ὠφέλιμα. |
[461] |
καὶ
τὰ
καλὰ
καὶ
τὰ
|
ἀγαθά, |
καὶ
ἐὰν
μὴ
ἔλθῃ
ταῦτα |
[467] |
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~τὰ
δὲ
μήτε
|
ἀγαθὰ |
μήτε
κακὰ
ἆρα
τοιάδε
λέγεις, |
[468] |
φῂς
σύ,
τὰ
~δὲ
μήτε
|
ἀγαθὰ |
μήτε
κακὰ
οὐ
βουλόμεθα,
οὐδὲ |
[468] |
ἄλλ'
ἄττα
καλεῖς
τὰ
μήτε
|
ἀγαθὰ |
μήτε
κακά;
~(Πῶλος)
οὔκ,
ἀλλὰ |
[486] |
καὶ
δόξα
καὶ
ἄλλα
πολλὰ
|
ἀγαθά. |
~(Σωκράτης)
~εἰ
χρυσῆν
ἔχων
ἐτύγχανον |
[519] |
ὡς
δεινὰ
πάσχουσι·
πολλὰ
καὶ
|
~ἀγαθὰ |
τὴν
πόλιν
πεποιηκότες
ἄρα
ἀδίκως |
[500] |
παντὸς
ἀνδρός
ἐστιν
ἐκλέξασθαι
ποῖα
|
ἀγαθὰ |
τῶν
ἡδέων
ἐστὶν
καὶ
ὁποῖα |
[498] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τοῖς
χαίρουσιν
πάρεστιν
|
τἀγαθά, |
αἱ
ἡδοναί,
εἴπερ
χαίρουσιν;
~(Καλλίκλης) |
[496] |
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~ἦ
καὶ
|
τἀγαθὰ |
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
καὶ
τἀναντία |
[497] |
τὰ
αὐτὰ
γίγνεται,
ὦ
φίλε,
|
τἀγαθὰ |
τοῖς
ἡδέσιν
οὐδὲ
τὰ
κακὰ |
[500] |
τὰ
ἡδέα
πράττειν,
ἀλλ'
οὐ
|
τἀγαθὰ |
τῶν
~ἡδέων.
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε. |
[468] |
ἀγαθῶν
πράττουσιν
ὅταν
πράττωσιν,
ἢ
|
~τἀγαθὰ |
τῶν
μεταξύ;
~(Πῶλος)
τὰ
(μεταξὺ |
[502] |
καὶ
ἐλευθέρων,
ἣν
οὐ
πάνυ
|
~ἀγάμεθα· |
κολακικὴν
γὰρ
αὐτήν
φαμεν
εἶναι. |
[514] |
ἐπιστάμεθα
τὴν
τέχνην
ἢ
οὐκ
|
ἐπιστάμεθα, |
τὴν
~οἰκοδομικήν,
καὶ
παρὰ
τοῦ |
[514] |
καὶ
~(ἐξετάσαι
πρῶτον
μὲν
εἰ
|
ἐπιστάμεθα |
τὴν
τέχνην
ἢ
οὐκ
ἐπιστάμεθα, |
[514] |
ἀλλήλους
ὡς
ἱκανοὶ
ἰατροὶ
ὄντες,
|
ἐπεσκεψάμεθα |
δήπου
ἂν
ἐγώ
τε
~σὲ |
[483] |
ἴσως
κατὰ
τοῦτον
ὃν
ἡμεῖς
|
τιθέμεθα· |
πλάττοντες
τοὺς
~βελτίστους
καὶ
ἐρρωμενεστάτους |
[449] |
ἄν,
ὦ
Γοργία,
ὥσπερ
νῦν
|
διαλεγόμεθα, |
διατελέσαι
τὸ
μὲν
~ἐρωτῶν,
τὸ |
[517] |
παντὶ
γὰρ
τῷ
χρόνῳ
ὃν
|
διαλεγόμεθα |
~οὐδὲν
παυόμεθα
εἰς
τὸ
αὐτὸ |
[506] |
δέ
ἐστιν
τοῦτο
οὗ
(παραγενομένου
|
ἡδόμεθα, |
ἀγαθὸν
δὲ
οὗ
παρόντος
~ἀγαθοί |
[513] |
οὐ
ταῦτα
ἦν
ἃ
τότε
|
~ὡριζόμεθα; |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν |
[461] |
καὶ
~(Γοργίας)
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
σφαλλόμεθα, |
σὺ
παρὼν
ἐπανόρθου
δίκαιος
δ' |
[468] |
μάλιστα.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
ἄρα
σφάττειν
|
βουλόμεθα |
οὐδ'
ἐκβάλλειν
ἐκ
τῶν
πόλεων |
[468] |
μήτε
ἀγαθὰ
μήτε
κακὰ
οὐ
|
βουλόμεθα, |
οὐδὲ
τὰ
κακά.
ἦ
γάρ; |
[468] |
ἐὰν
μὲν
ὠφέλιμα
ᾖ
ταῦτα,
|
βουλόμεθα |
πράττειν
~αὐτά,
βλαβερὰ
δὲ
ὄντα |
[468] |
~αὐτά,
βλαβερὰ
δὲ
ὄντα
οὐ
|
βουλόμεθα. |
τὰ
γὰρ
ἀγαθὰ
βουλόμεθα,
ὡς |
[468] |
οὐ
βουλόμεθα.
τὰ
γὰρ
ἀγαθὰ
|
βουλόμεθα, |
ὡς
φῂς
σύ,
τὰ
~δὲ |
[527] |
γὰρ
ἔχοντάς
γε
ὡς
νῦν
|
φαινόμεθα |
~ἔχειν,
ἔπειτα
νεανιεύεσθαι
ὡς
τὶ |
[473] |
~ἡγοῦμαι.
νῦν
μὲν
οὖν
ἃ
|
διαφερόμεθα |
ταῦτ'
ἐστιν·
σκόπει
δὲ
καὶ |
[455] |
τῇ
πόλει
συμβουλεύειν
οἷοί
τε
|
ἐσόμεθα; |
πότερον
~περὶ
δικαίου
μόνον
καὶ |
[527] |
τότε
ἤδη,
ἐὰν
δοκῇ
χρῆναι,
|
~ἐπιθησόμεθα |
τοῖς
πολιτικοῖς,
ἢ
ὁποῖον
ἄν |
[495] |
οὔ;
~(Σωκράτης)
~φέρε
δὴ
ὅπως
|
μεμνησόμεθα |
ταῦτα,
ὅτι
Καλλικλῆς
ἔφη
Ἀχαρνεὺς |
[513] |
ἐμοί,
ὅπως
μή,
ὦ
δαιμόνιε,
|
πεισόμεθα |
ὅπερ
φασὶ
τὰς
τὴν
σελήνην |
[527] |
ἄν
τι
ἡμῖν
δοκῇ,
τότε
|
βουλευσόμεθα, |
~βελτίους
ὄντες
βουλεύεσθαι
ἢ
νῦν. |
[517] |
τῷ
χρόνῳ
ὃν
διαλεγόμεθα
~οὐδὲν
|
παυόμεθα |
εἰς
τὸ
αὐτὸ
ἀεὶ
περιφερόμενοι |
[515] |
ὀνειδίζεις
ὅτι
οὐ
πράττω,
οὐκ
|
~ἐπισκεψόμεθα |
ἀλλήλους,
φέρε,
Καλλικλῆς
ἤδη
τινὰ |
[459] |
διὰ
τὸ
οὕτως
ἔχειν,
αὐτίκα
|
~ἐπισκεψόμεθα, |
ἐάν
τι
ἡμῖν
πρὸς
λόγου |
[484] |
λέοντας,
κατεπᾴδοντές
τε
καὶ
γοητεύοντες
|
καταδουλούμεθα |
(λέγοντες
~ὡς
τὸ
ἴσον
χρὴ |
[453] |
ποίας
πειθοῦς
καὶ
περὶ
τί,
|
ἀποκρινούμεθά |
που
αὐτῷ
~ὅτι
τῆς
διδασκαλικῆς |
[468] |
τιν'
ἀποκτείνυμεν,
καὶ
ἐκβάλλομεν
καὶ
|
~ἀφαιρούμεθα |
χρήματα,
οἰόμενοι
ἄμεινον
εἶναι
ἡμῖν |
[458] |
καὶ
σὺ
φῂς
τοιοῦτος
εἶναι,
|
διαλεγώμεθα· |
εἰ
δὲ
καὶ
~δοκεῖ
χρῆναι |
[458] |
νῦν
ἴσως
πόρρω
ἀποτενοῦμεν,
~(ἢν
|
διαλεγώμεθα. |
σκοπεῖν
οὖν
χρὴ
καὶ
τὸ |
[454] |
σοῦ
ἕνεκα
ἀλλ'
ἵνα
μὴ
|
ἐθιζώμεθα |
ὑπονοοῦντες
~προαρπάζειν
ἀλλήλων
τὰ
λεγόμενα, |
[461] |
ἵνα
ἐπειδὰν
~αὐτοὶ
πρεσβύτεροι
γενόμενοι
|
σφαλλώμεθα, |
παρόντες
ὑμεῖς
οἱ
νεώτεροι
~ἐπανορθῶτε |
[472] |
τι
ὡς
οὕτω
σου
νομίζοντος
|
διανοώμεθα; |
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~ἐγὼ |
[527] |
ζῆν
καὶ
τεθνάναι.
τούτῳ
οὖν
|
ἑπώμεθα, |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
~παρακαλῶμεν,
μὴ |
[476] |
διδόναι,
ὡς
αὖ
ἐγὼ
ᾤμην.
|
~σκοπώμεθα |
δὲ
τῇδε·
τὸ
διδόναι
δίκην |
[513] |
(ἴσως
καὶ)
βέλτιον
(ταὐτὰ
ταῦτα
|
διασκοπώμεθα, |
πεισθήσῃ.
~ἀναμνήσθητι
δ'
οὖν
ὅτι |
[527] |
~ὥσπερ
οὖν
ἡγεμόνι
τῷ
λόγῳ
|
χρησώμεθα |
τῷ
νῦν
παραφανέντι,
ὃς
ἡμῖν |
[479] |
ἐκ
τοῦ
λόγου;
ἢ
βούλει
|
~συλλογισώμεθα |
αὐτά;
~(Πῶλος)
εἰ
σοί
γε |
[461] |
κάλλιστε
Πῶλε,
ἀλλά
τοι
ἐξεπίτηδες
|
κτώμεθα |
ἑταίρους
καὶ
ὑεῖς,
ἵνα
ἐπειδὰν |
[475] |
οὔ;
~(Σωκράτης)
~πρῶτον
(μὲν
δὴ
|
σκεψώμεθα, |
ἆρα
λύπῃ
ὑπερβάλλει
τὸ
ἀδικεῖν |
[459] |
ᾖ·
νῦν
δὲ
τόδε
πρότερον
|
σκεψώμεθα, |
ἆρα
~(τυγχάνει
περὶ
τὸ
δίκαιον |
[470] |
μή,
κακὸν
καὶ
σμικρὸν
δύνασθαι.
|
~(σκεψώμεθα |
δὲ
καὶ
τόδε·
ἄλλο
τι |
[472] |
οἶμαι.
παραβαλόντες
οὖν
παρ'
ἀλλήλους
|
σκεψώμεθα |
εἴ
τι
διοίσουσιν
~ἀλλήλων.
καὶ |
[501] |
μή,
μὴ
~φάθι.
(πρῶτον
δὲ
|
σκεψώμεθα |
τὴν
αὐλητικήν.
οὐ
δοκεῖ
σοι |
[508] |
ὁμολογῆσαι.
~τούτων
δὲ
οὕτως
ἐχόντων
|
σκεψώμεθα |
τί
ποτ'
ἐστὶν
ἃ
σὺ |
[476] |
περὶ
οὗ
τὸ
δεύτερον
ἠμφεσβητήσαμεν
|
σκεψώμεθα, |
τὸ
ἀδικοῦντα
διδόναι
δίκην
~ἆρα |
[454] |
~(Σωκράτης)
~ἴθι
δὴ
καὶ
τόδε
|
ἐπισκεψώμεθα. |
καλεῖς
τι
μεμαθηκέναι;
~(Γοργίας)
καλῶ. |
[463] |
~εἶναι
τὴν
ῥητορικήν,
ἀλλ'
αὐτὸν
|
λέληθα |
οὔπω
ἀποκεκριμένος,
ὁ
δὲ
ἐπανερωτᾷ |
[513] |
δοκεῖς
εὖ
λέγειν,
ὦ
Σώκρατες,
|
πέπονθα |
δὲ
τὸ
τῶν
~πολλῶν
πάθος· |
[465] |
σοι
ἀπεκρινάμην
οὐδὲν
~οἷός
τ'
|
ἦσθα, |
ἀλλ'
ἐδέου
διηγήσεως.
~ἐὰν
μὲν |
[482] |
δὲ
ἃ
σὺ
νῦν
~θαυμάζεις,
|
παρῆσθα |
δὲ
καὶ
αὐτὸς
λεγομένοις.
ἢ |
[469] |
ζηλωτός.
~(Πῶλος)
οὐκ
ἄρτι
ἄθλιον
|
ἔφησθα |
εἶναι;
~(Σωκράτης)
~τὸν
ἀδίκως
γε, |
[497] |
ἅττα
σοφίζῃ,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
|
~οἶσθα, |
ἀλλὰ
ἀκκίζῃ,
ὦ
Καλλίκλεις·
καὶ |
[455] |
ἅπασαν·
αὐτὸς
γὰρ
καλῶς
ὑφηγήσω.
|
οἶσθα |
γὰρ
δήπου
ὅτι
τὰ
νεώρια |
[511] |
κάτω,
ὦ
Σώκρατες·
ἢ
οὐκ
|
~οἶσθα |
ὅτι
οὗτος
ὁ
μιμούμενος
τὸν |
[500] |
βιωτέον
αὐτοῖν.
ἴσως
οὖν
οὔπω
|
οἶσθα |
τί
λέγω.
~(Καλλίκλης)
οὐ
δῆτα. |
[459] |
ἢ
ἄλλο
τι;
~(Γοργίας)
τοῦτο
|
ἐνταῦθά |
γε
συμβαίνει.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ |
[484] |
δεσπότης
ἡμέτερος
ὁ
~δοῦλος,
καὶ
|
ἐνταῦθα |
(ἐξέλαμψεν
τὸ
τῆς
φύσεως
δίκαιον. |
[527] |
πράξει.
ἐμοὶ
οὖν
πειθόμενος
~ἀκολούθησον
|
ἐνταῦθα, |
οἷ
ἀφικόμενος
εὐδαιμονήσεις
καὶ
ζῶν |
[489] |
οὔ;
καὶ
ὅπως
μὴ
~ἁλώσῃ
|
ἐνταῦθα |
σὺ
αὖ
αἰσχυνόμενος.
νομίζουσιν,
ἢ |
[461] |
ἐξουσία
τοῦ
λέγειν,
ἔπειτα
σὺ
|
ἐνταῦθα |
τούτου
μόνος
ἀτυχήσαις.
~ἀλλὰ
ἀντίθες |
[494] |
~(Σωκράτης)
~ἦ
γὰρ
ἐγὼ
ἄγω
|
ἐνταῦθα, |
ὦ
γενναῖε,
ἢ
ἐκεῖνος
ὃς |
[457] |
ἐμοὶ
δοκεῖς
σὺ
οὐ
πάνυ
|
ἀκόλουθα |
~λέγειν
οὐδὲ
σύμφωνα
οἷς
τὸ |
[461] |
ἄνδρα
μὴ
οὐχὶ
~καὶ
τὰ
|
δίκαια |
εἰδέναι
καὶ
τὰ
καλὰ
καὶ |
[523] |
πάντα
ἐκεῖνον
τὸν
κόσμον,
ἵνα
|
δικαία |
ἡ
κρίσις
ᾖ.
~ἐγὼ
μὲν |
[461] |
οὐχὶ
καὶ
αὐτὸν
ἐπίστασθαι
τὰ
|
~δίκαια |
καὶ
ἄλλους
διδάξειν;
ἀλλ'
εἰς |
[476] |
πάντα
καλά
ἐστιν,
καθ'
ὅσον
|
δίκαια; |
καὶ
~διασκεψάμενος
εἰπέ.
~(Πῶλος)
ἀλλά |
[507] |
~θεοὺς
ὅσια·
τὸν
δὲ
τὰ
|
δίκαια |
καὶ
ὅσια
πράττοντα
ἀνάγκη
δίκαιον |
[460] |
ποιήσῃς,
ἀνάγκη
αὐτὸν
~εἰδέναι
τὰ
|
δίκαια |
καὶ
τὰ
ἄδικα
ἤτοι
πρότερόν |
[460] |
τὸν
λόγον
καὶ
ὁ
τὰ
|
δίκαια |
μεμαθηκὼς
δίκαιος;
~(Γοργίας)
πάντως
δήπου. |
[482] |
παρ'
~αὐτὸν
μὴ
ἐπιστάμενος
τὰ
|
δίκαια |
ὁ
τὴν
ῥητορικὴν
(βουλόμενος
μαθεῖν, |
[476] |
λέγειν
ὡς
οὐχὶ
τά
γε
|
δίκαια |
πάντα
καλά
ἐστιν,
καθ'
ὅσον |
[476] |
οὐκοῦν
ὁ
κολαζόμενος
δίκην
διδοὺς
|
δίκαια |
πάσχει;
~(Πῶλος)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
τὰ |
[471] |
Ἀλκέτου,
καὶ
εἰ
ἐβούλετο
τὰ
|
δίκαια |
ποιεῖν,
ἐδούλευεν
ἂν
~Ἀλκέτῃ
καὶ |
[476] |
(δικαίως
κολάζει;
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
|
δίκαια |
ποιῶν
ἢ
οὔ;
~(Πῶλος)
δίκαια. |
[476] |
~(Πῶλος)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
τὰ
δὲ
|
δίκαιά |
που
καλὰ
ὡμολόγηται;
~(Πῶλος)
πάνυ |
[460] |
δήπου.
~(Σωκράτης)
~ὁ
δὲ
δίκαιος
|
δίκαιά |
που
πράττει.
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης) |
[460] |
εἶναι,
τὸν
δὲ
δίκαιον
βούλεσθαι
|
δίκαια |
~πράττειν;
~(Γοργίας)
φαίνεταί
γε.
~(Σωκράτης) |
[476] |
δίκαια
ποιῶν
ἢ
οὔ;
~(Πῶλος)
|
δίκαια. |
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
ὁ
κολαζόμενος
δίκην |
[454] |
καὶ
περὶ
τούτων
ἅ
ἐστι
|
δίκαιά |
τε
καὶ
ἄδικα.
~(Σωκράτης)
~καὶ |
[515] |
οἱ
Ἀθηναῖοι
ἢ
ὅτε
~τὰ
|
τελευταῖα |
ἔλεγεν;
~(Καλλίκλης)
ἴσως.
~(Σωκράτης)
~οὐκ |
[519] |
~ἑταίρου
Ἀλκιβιάδου,
ὅταν
καὶ
τὰ
|
ἀρχαῖα |
προσαπολλύωσι
(πρὸς
οἷς
~ἐκτήσαντο,
οὐκ |
[488] |
Πίνδαρος
τὸ
κατὰ
~φύσιν;
ἄγειν
|
βίᾳ |
τὸν
κρείττω
τὰ
τῶν
ἡττόνων |
[487] |
ἡ
ἐμὴ
καὶ
ἡ
~σὴ
|
ὁμολογία |
τέλος
ἤδη
ἕξει
τῆς
ἀληθείας. |
[458] |
βούλει.
~(Σωκράτης)
~ἄκουε
δή,
ὦ
|
Γοργία, |
ἃ
θαυμάζω
ἐν
τοῖς
λεγομένοις |
[449] |
~(Σωκράτης)
~νὴ
τὴν
Ἥραν,
ὦ
|
Γοργία, |
ἄγαμαί
γε
τὰς
ἀποκρίσεις,
ὅτι |
[447] |
καὶ
ἐρήσομαι.
εἰπέ
μοι,
ὦ
|
Γοργία, |
ἀληθῆ
λέγει
Καλλικλῆς
ὅδε
ὅτι |
[454] |
πειθὼ
καὶ
περὶ
τούτων,
ὦ
|
Γοργία· |
~ἀλλ'
ἵνα
μὴ
θαυμάζῃς
ἐὰν |
[451] |
καὶ
ἄριστα.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
ὦ
|
Γοργία, |
ἀμφισβητήσιμον
καὶ
τοῦτο
λέγεις
(καὶ |
[449] |
λόγους.
~(Σωκράτης)
~ποίους
τούτους,
ὦ
|
Γοργία; |
ἆρα
οἳ
δηλοῦσι
τοὺς
κάμνοντας, |
[449] |
χρὴ
ἡμᾶς.
μᾶλλον
δέ,
ὦ
|
Γοργία, |
αὐτὸς
ἡμῖν
εἰπὲ
τίνα
σε |
[448] |
που
ἄρα
ῥᾳδίως
ἀποκρινῇ,
ὦ
|
Γοργία. |
~(Γοργίας)
πάρεστι
τούτου
πεῖραν,
ὦ |
[497] |
τε
καὶ
στενὰ
ταῦτα,
ἐπείπερ
|
Γοργίᾳ |
δοκεῖ
οὕτως.
~(Σωκράτης)
~εὐδαίμων
εἶ, |
[453] |
~νῦν
μοι
δοκεῖς
δηλῶσαι,
ὦ
|
Γοργία, |
ἐγγύτατα
τὴν
(ῥητορικὴν
ἥντινα
τέχνην |
[453] |
αὐτῆς.
~(Σωκράτης)
~ἄκουσον
δή,
ὦ
|
Γοργία. |
ἐγὼ
γὰρ
εὖ
ἴσθ'
ὅτι, |
[463] |
~(Σωκράτης)
~δοκεῖ
τοίνυν
μοι,
ὦ
|
Γοργία, |
εἶναί
τι
ἐπιτήδευμα
τεχνικὸν
μὲν |
[454] |
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~ἀπόκριναι
δή,
ὦ
|
Γοργία, |
ἐπειδή
γε
καὶ
σοὶ
δοκεῖ |
[452] |
~(Γοργίας)
ἴθι
οὖν
νομίσας,
ὦ
|
Γοργία, |
ἐρωτᾶσθαι
καὶ
ὑπ'
ἐκείνων
καὶ |
[455] |
ἐκείνων
ἀνερωτᾶσθαι·
τί
ἡμῖν,
ὦ
|
Γοργία, |
ἔσται,
~ἐάν
σοι
συνῶμεν;
περὶ |
[452] |
μεῖζον
ἀγαθὸν
ὂν
ἢ
παρὰ
|
Γοργίᾳ |
ἢ
παρ'
ἄλλῳ
ὁτῳοῦν.
~φαῖμεν |
[506] |
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
μὲν
δή,
ὦ
|
Γοργία, |
καὶ
αὐτὸς
ἡδέως
μὲν
ἂν |
[449] |
~(Σωκράτης)
~τούτου
μὴν
δεῖ,
ὦ
|
Γοργία· |
καί
μοι
ἐπίδειξιν
αὐτοῦ
τούτου |
[459] |
πῶς
τὰ
τοιαῦτα
ἔχει,
ὦ
|
Γοργία; |
~(καὶ
πρὸς
Διός,
ὥσπερ
ἄρτι |
[457] |
τὸν
διδάξαντα.
~(Σωκράτης)
~οἶμαι,
ὦ
|
Γοργία, |
καὶ
σὲ
ἔμπειρον
εἶναι
πολλῶν |
[450] |
τὴν
ἀριθμητικὴν
ἄρα
~ῥητορικήν,
ὦ
|
Γοργία, |
λέγεις;
ἀλλ'
οὐκ
οἶμαί
σε |
[460] |
ἐν
τοῖς
πρώτοις
γε,
ὦ
|
Γοργία, |
λόγοις
ἐλέγετο
ὅτι
ἡ
ῥητορικὴ |
[463] |
λέγεις.
~(Σωκράτης)
~εἰκότως
γε,
ὦ
|
Γοργία· |
οὐδὲν
γάρ
πω
σαφὲς
λέγω, |
[461] |
ἔχει,
μὰ
τὸν
(κύνα,
ὦ
|
~Γοργία, |
οὐκ
ὀλίγης
συνουσίας
ἐστὶν
ὥστε |
[450] |
καὶ
αἱ
ἄλλαι
τέχναι,
ὦ
|
Γοργία, |
οὕτως
(ἔχουσιν·
ἑκάστη
αὐτῶν
περὶ |
[456] |
~(Σωκράτης)
~ταῦτα
καὶ
θαυμάζων,
ὦ
|
Γοργία, |
πάλαι
ἐρωτῶ
τίς
ποτε
ἡ |
[455] |
~δημιουργῶν.
~(Σωκράτης)
~λέγεται
ταῦτα,
ὦ
|
Γοργία, |
περὶ
Θεμιστοκλέους·
Περικλέους
δὲ
καὶ |
[454] |
ἔροιτο·
ἆρ'
ἔστιν
τις,
ὦ
|
Γοργία, |
~πίστις
ψευδὴς
καὶ
ἀληθής;
φαίης |
[497] |
ἀεὶ
τοιοῦτός
ἐστιν
(Σωκράτης)
ὦ
|
Γοργία· |
σμικρὰ
καὶ
ὀλίγου
ἄξια
ἀνερωτᾷ |
[455] |
οὔ·
ἢ
πῶς
λέγεις,
ὦ
|
~Γοργία, |
τὰ
τοιαῦτα;
ἐπειδὴ
γὰρ
αὐτός |
[458] |
~(Χαιρεφῶν)
~τοῦ
μὲν
θορύβου,
ὦ
|
Γοργία |
τε
καὶ
Σώκρατες,
αὐτοὶ
ἀκούετε |
[451] |
~ἴθι
δὴ
καὶ
σύ,
ὦ
|
Γοργία. |
τυγχάνει
μὲν
γὰρ
δὴ
ἡ |
[501] |
καὶ
περανθῇ
ὁ
λόγος
καὶ
|
Γοργίᾳ |
τῷδε
~χαρίσωμαι.
(Σωκράτης)
~πότερον
δὲ |
[448] |
τεχνῶν.
~(Σωκράτης)
~καλῶς
γε,
ὦ
|
Γοργία, |
φαίνεται
πῶλος
παρεσκευάσθαι
εἰς
λόγους· |
[449] |
~ἆρ'
οὖν
ἐθελήσαις
ἄν,
ὦ
|
Γοργία, |
ὥσπερ
νῦν
διαλεγόμεθα,
διατελέσαι
τὸ |
[448] |
ὦ
(Χαιρεφῶν)
λαμβάνειν.
~(Πῶλος)
~νὴ
|
Δία· |
ἂν
δέ
γε
βούλῃ,
ὦ |
[449] |
Χαιρεφῶν
~καὶ
αὐτῷ
καλῶς
(καὶ
|
διὰ |
βραχέων
ἀπεκρίνω,
καὶ
νῦν
οὕτως |
[449] |
ὅτι
ἀποκρίνῃ
ὡς
οἷόν
τε
|
διὰ |
~βραχυτάτων.
~(Γοργίας)
~πάνυ
γὰρ
οἶμαι, |
[449] |
μὴν
ἀλλὰ
(πειράσομαί
γε
ὡς
|
διὰ |
βραχυτάτων.
καὶ
γὰρ
αὖ
καὶ |
[482] |
ἂν
εἴ
τις
μὴ
φαίη
|
διὰ |
δὴ
ταύτην
τὴν
ὁμολογίαν
~ἀναγκασθῆναι |
[456] |
καὶ
ἀποκτεινύναι.
οὐδέ
γε
μὰ
|
Δία |
ἐάν
τις
εἰς
παλαίστραν
~φοιτήσας |
[474] |
καὶ
σχήματα
καὶ
χρώματα
ἢ
|
διὰ |
ἡδονήν
τινα
ἢ
διὰ
~ὠφελίαν |
[515] |
τε
καὶ
ἀκόλαστος
καὶ
ἄφρων,
|
~διὰ |
Καλλικλέα
καλός
τε
κἀγαθὸς
γέγονεν, |
[483] |
ταῦτα
πράττουσιν,
καὶ
ναὶ
μὰ
|
Δία |
κατὰ
νόμον
γε
τὸν
τῆς |
[450] |
γέ
εἰσι
τῶν
τεχνῶν
αἳ
|
διὰ |
λόγου
πᾶν
περαίνουσι,
καὶ
ἔργου |
[451] |
~ὥσπερ
σὺ
ἄρτι,
ὅτι
τῶν
|
διὰ |
λόγου
τις
τὸ
κῦρος
ἐχουσῶν. |
[450] |
~ῥήματι
οὕτως
εἶπες,
ὅτι
ἡ
|
διὰ |
λόγου
τὸ
κῦρος
ἔχουσα
ῥητορική |
[450] |
ἡ
πρᾶξις
καὶ
ἡ
κύρωσις
|
διὰ |
λόγων
~(ἐστίν.
διὰ
ταῦτ'
ἐγὼ |
[450] |
πρᾶξις
καὶ
τὸ
(κῦρος
αὐταῖς
|
διὰ |
λόγων
ἐστίν.
τῶν
τοιούτων
τινά |
[449] |
Σώκρατες,
ἔνιαι
τῶν
ἀποκρίσεων
ἀναγκαῖαι
|
διὰ |
μακρῶν
τοὺς
λόγους
~ποιεῖσθαι·
οὐ |
[491] |
νοήσωσιν
ἐπιτελεῖν,
καὶ
μὴ
ἀποκάμνωσι
|
διὰ |
μαλακίαν
τῆς
ψυχῆς.
~(Σωκράτης)
~ὁρᾷς, |
[455] |
~ὅτε
συνεβούλευεν
ἡμῖν
περὶ
τοῦ
|
διὰ |
μέσου
τείχους.
~(Γοργίας)
~καὶ
ὅταν |
[511] |
δικαστηρίοις
διασῴζουσαν;
~(Καλλίκλης)
ναὶ
μὰ
|
Δία |
ὀρθῶς
γέ
σοι
συμβουλεύων.
~(Σωκράτης) |
[523] |
~νήσων
ἰόντες
ἔλεγον
πρὸς
τὸν
|
Δία |
ὅτι
φοιτῷέν
(σφιν
ἄνθρωποι
ἑκατέρωσε |
[503] |
τίς
ἐστιν;
~(Καλλίκλης)
~ἀλλὰ
μὰ
|
Δία |
οὐκ
ἔχω
ἔγωγέ
σοι
εἰπεῖν |
[520] |
τις
εὐεργετηθείς,
οἷον
~ταχὺς
γενόμενος
|
διὰ |
παιδοτρίβην,
ἴσως
ἂν
ἀποστερήσειε
τὴν |
[515] |
ἐπὶ
τούτῳ,
εἰ
λέγονται
Ἀθηναῖοι
|
διὰ |
Περικλέα
βελτίους
~γεγονέναι,
ἢ
πᾶν |
[450] |
τῆς
τέχνης
περαίνοιτο
ἂν
καὶ
|
διὰ |
σιγῆς,
οἷον
~γραφικὴ
καὶ
ἀνδριαντοποιία |
[527] |
ἐὰν
βούληται,
καὶ
ναὶ
μὰ
|
Δία |
σύ
γε
θαρρῶν
πατάξαι
τὴν |
[514] |
~ὑγίειαν;
ἢ
ἤδη
τις
ἄλλος
|
διὰ |
Σωκράτην
ἀπηλλάγη
νόσου,
ἢ
δοῦλος |
[473] |
ὑπὸ
σοῦ.
~(Πῶλος)
ναὶ
μὰ
|
Δία. |
~(Σωκράτης)
ὡς
σύ
γε
οἴει, |
[525] |
ἂν
τὰ
ἔσχατα
ἀδικήσωσι
καὶ
|
διὰ |
τὰ
τοιαῦτα
ἀδικήματα
ἀνίατοι
~γένωνται, |
[525] |
δὲ
ὀνίνανται
οἱ
τούτους
ὁρῶντες
|
διὰ |
~τὰς
ἁμαρτίας
τὰ
μέγιστα
καὶ |
[520] |
οὐχ
οὕτω;
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
|
~διὰ |
ταῦτ'
ἄρα,
ὡς
ἔοικε,
τὰς |
[450] |
ἡ
κύρωσις
διὰ
λόγων
~(ἐστίν.
|
διὰ |
ταῦτ'
ἐγὼ
τὴν
ῥητορικὴν
τέχνην |
[483] |
τὸ
ἴσον
ἔχωσιν
φαυλότεροι
ὄντες.
|
διὰ |
~ταῦτα
δὴ
νόμῳ
μὲν
τοῦτο |
[508] |
δικαιότητα,
καὶ
τὸ
ὅλον
τοῦτο
|
διὰ |
~ταῦτα
κόσμον
καλοῦσιν,
~ὦ
ἑταῖρε, |
[512] |
κακῶς
γὰρ
ἀνάγκη
ἐστὶν
ζῆν.
|
~διὰ |
ταῦτα
οὐ
νόμος
ἐστὶ
σεμνύνεσθαι |
[503] |
γε
βελτίους
ἔσονται
ἢ
χείρους
|
(διὰ |
ταῦτα,
οὐδὲν
φροντίζουσιν;
~(Καλλίκλης)
~οὐχ |
[522] |
μόνος
ὑπὸ
μόνου,
καὶ
εἰ
|
διὰ |
ταύτην
~τὴν
ἀδυναμίαν
ἀποθνῄσκοιμι,
ἀγανακτοίην |
[493] |
στεγανόν,
ὡς
τετρημένος
εἴη
πίθος,
|
~διὰ |
τὴν
ἀπληστίαν
ἀπεικάσας.
τοὐναντίον
δὴ |
[492] |
τὴν
σωφροσύνην
(καὶ
τὴν
~δικαιοσύνην
|
διὰ |
τὴν
αὑτῶν
ἀνανδρίαν.
ἐπεὶ
ὅσοις |
[525] |
πόλεων
~πραξάντων
γεγονότας·
οὗτοι
γὰρ
|
διὰ |
τὴν
ἐξουσίαν
μέγιστα
καὶ
ἀνοσιώτατα |
[524] |
φύσεως
καὶ
τὰ
παθήματα
ἃ
|
διὰ |
~τὴν
ἐπιτήδευσιν
ἑκάστου
πράγματος
ἔσχεν |
[511] |
ὄντι
τὴν
ψυχὴν
καὶ
~λελωβημένῳ
|
διὰ |
τὴν
μίμησιν
τοῦ
δεσπότου
καὶ |
[465] |
κάλλος
ἐφελκομένους
τοῦ
οἰκείου
τοῦ
|
~διὰ |
τῆς
γυμναστικῆς
ἀμελεῖν.
ἵν'
οὖν |
[487] |
εἰς
τοσοῦτον
αἰσχύνης
ἐληλύθατον,
ὥστε
|
διὰ |
τὸ
αἰσχύνεσθαι
τολμᾷ
~ἑκάτερος
αὐτῶν |
[525] |
καὶ
ἀλαζονείας
καὶ
οὐδὲν
εὐθὺ
|
διὰ |
τὸ
ἄνευ
ἀληθείας
τεθράφθαι·
καὶ |
[482] |
αἰσχυνθῆναι
αὐτὸν
καὶ
φάναι
διδάξειν
|
διὰ |
τὸ
ἔθος
τῶν
~ἀνθρώπων,
ὅτι |
[518] |
~καὶ
χρῆσθαι
τοῖς
τούτων
ἔργοις
|
διὰ |
τὸ
εἰδέναι
ὅτι
χρηστὸν
καὶ |
[487] |
δέ
μοι
λέγειν
τὴν
ἀλήθειαν
|
διὰ |
τὸ
μὴ
κήδεσθαί
μου
ὥσπερ |
[487] |
οὐχ
οἷοί
τέ
εἰσιν
~βασανίζειν
|
διὰ |
τὸ
μὴ
σοφοὶ
εἶναι
ὥσπερ |
[459] |
ἐλαττοῦται
ὁ
ῥήτωρ
τῶν
ἄλλων
|
διὰ |
τὸ
οὕτως
ἔχειν,
αὐτίκα
~ἐπισκεψόμεθα, |
[493] |
ἢ
Ἰταλικός,
παράγων
τῷ
ὀνόματι
|
διὰ |
τὸ
πιθανόν
τε
καὶ
πειστικὸν |
[516] |
(ἐμβαλεῖν
ἐψηφίσαντο,
καὶ
εἰ
~μὴ
|
διὰ |
τὸν
πρύτανιν,
ἐνέπεσεν
ἄν;
καίτοι |
[497] |
~ἡμῶν
πέπαυται
καὶ
ἅμα
ἡδόμενος
|
διὰ |
τοῦ
πίνειν;
~(Καλλίκλης)
οὐκ
οἶδα |
[502] |
οἱ
πολῖται
ὡς
βέλτιστοι
ἔσονται
|
διὰ |
τοὺς
αὑτῶν
λόγους,
ἢ
~καὶ |
[453] |
~(Γοργίας)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~ἆρα
|
διὰ |
τοῦτο,
ὅτι
καὶ
ἄλλοι
εἰσὶ |
[481] |
τίς
σου
λέγοντος
ἑκάστοτε
ἃ
|
διὰ |
τούτους
λέγεις
θαυμάζοι
~ὡς
ἄτοπά |
[489] |
τινάς;
~(Καλλίκλης)
ἀλλὰ
ναὶ
μὰ
|
Δία |
τούτους
λέγω,
καὶ
σφόδρα
γε. |
[513] |
Ἀθηναίων
δήμῳ
καὶ
~ναὶ
μὰ
|
Δία |
τῷ
Πυριλάμπους
γε
πρός.
ὅστις |
[517] |
εἰς
ἐπιθυμίαν·
καὶ
ἐξεπίτηδές
σοι
|
διὰ |
τῶν
αὐτῶν
εἰκόνων
~λέγω,
ἵνα |
[463] |
ἐγὼ
λέγω.
~(Γοργίας)
~μὰ
τὸν
|
Δία, |
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ'
ἐγὼ
οὐδὲ |
[474] |
ἢ
διὰ
ἡδονήν
τινα
ἢ
|
διὰ |
~ὠφελίαν
ἢ
δι'
ἀμφότερα
καλὰ |
[522] |
~κακηγορεῖν
λέγοντα
πικροὺς
λόγους
ἢ
|
ἰδίᾳ |
ἢ
δημοσίᾳ,
οὔτε
τὸ
ἀληθὲς |
[514] |
εἴ
τι
πώποτε
οἰκοδόμημα
ᾠκοδομήκαμεν
|
ἰδίᾳ |
ἢ
τῶν
~φίλων
τινὶ
ἢ |
[527] |
ἀγαθὸν
ἀλλὰ
τὸ
εἶναι,
καὶ
|
~ἰδίᾳ |
καὶ
δημοσίᾳ·
ἐὰν
δέ
τις |
[484] |
τοῖς
~συμβολαίοις
τοῖς
ἀνθρώποις
καὶ
|
ἰδίᾳ |
καὶ
δημοσίᾳ,
καὶ
τῶν
ἡδονῶν |
[469] |
καὶ
τὰ
δημόσια
καὶ
τὰ
|
ἴδια· |
~ἀλλ'
οὐκ
ἄρα
τοῦτ'
ἔστιν |
[514] |
ᾠκοδομημένα
ἡμῖν,
πολλὰ
δὲ
καὶ
|
ἴδια |
ἡμῶν
ἐπειδὴ
τῶν
διδασκάλων
~ἀπηλλάγημεν, |
[524] |
τῆς
Εὐρώπης
Αἰακός·
Μίνῳ
δὲ
|
~πρεσβεῖα |
δώσω
ἐπιδιακρίνειν,
ἐὰν
ἀπορῆτόν
τι |
[493] |
πορίζεσθαι,
χαλεπὰ
δέ,
τὰ
δ'
|
ἀγγεῖα |
τετρημένα
καὶ
σαθρά,
~ἀναγκάζοιτο
δ' |
[487] |
αὐτὸ
~συνεχώρησας
σὺ
οὔτε
σοφίας
|
ἐνδείᾳ |
οὔτ'
αἰσχύνης
περιουσίᾳ,
οὐδ'
αὖ |
[522] |
ἄν·
εἰ
δὲ
κολακικῆς
ῥητορικῆς
|
ἐνδείᾳ |
~τελευτῴην
ἔγωγε,
εὖ
οἶδα
ὅτι |
[492] |
ἢ
~δυναστείαν,
τί
ἂν>
τῇ
|
ἀληθείᾳ |
αἴσχιον
καὶ
κάκιον
εἴη
σωφροσύνης |
[509] |
βοηθεῖν
~ἑαυτῷ
καταγέλαστος
ἂν
τῇ
|
ἀληθείᾳ |
εἴη;
ἆρα
οὐ
ταύτην,
ἥτις |
[514] |
οὐ
καταγέλαστον
ἂν
ἦν
τῇ
|
~ἀληθείᾳ, |
εἰς
τοσοῦτον
ἀνοίας
ἐλθεῖν
ἀνθρώπους, |
[520] |
τοῦ
~δὲ
καταφρονεῖς.
τῇ
δὲ
|
ἀληθείᾳ |
κάλλιόν
ἐστιν
σοφιστικὴ
ῥητορικῆς
ὅσῳπερ |
[452] |
~ὅπερ
ἐστίν,
ὦ
Σώκρατες,
τῇ
|
ἀληθείᾳ |
μέγιστον
ἀγαθὸν
καὶ
αἴτιον
ἅμα |
[492] |
τῇ
ἑαυτῶν
~πόλει;
ἀλλὰ
τῇ
|
ἀληθείᾳ, |
ὦ
Σώκρατες,
ἣν
φῂς
σὺ |
[504] |
ἐξ
οὗ
ἐν
αὐτῷ
ἡ
|
ὑγίεια |
γίγνεται
καὶ
ἡ
ἄλλη
ἀρετὴ |
[479] |
ὡς
ἔοικεν,
οἷόν
ἐστιν
ἡ
|
ὑγίεια |
καὶ
ἀρετὴ
σώματος.
κινδυνεύουσι
γὰρ |
[452] |
φαίη
ἂν
ἴσως,
ὦ
Σώκρατες,
|
ὑγίεια; |
~τί
δ'
ἐστὶν
μεῖζον
ἀγαθὸν |
[503] |
τὸ
μὲν
ἕτερόν
που
τούτου
|
κολακεία |
ἂν
εἴη
~καὶ
αἰσχρὰ
δημηγορία, |
[466] |
χρῶ.
~(Πῶλος)
~τί
οὖν
φῄς;
|
κολακεία |
δοκεῖ
σοι
εἶναι
ἡ
ῥητορική; |
[513] |
ἀγεννὴς
καὶ
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ
|
κολακεία |
~τυγχάνει
οὖσα·
ἦ
γάρ;
~(Καλλίκλης) |
[465] |
ἰατρικῇ,
ὥσπερ
λέγω,
ἡ
ὀψοποιικὴ
|
κολακεία |
ὑπόκειται·
τῇ
δὲ
~γυμναστικῇ
κατὰ |
[472] |
~Περικλέους
ὅλη
οἰκία
ἢ
ἄλλη
|
συγγένεια |
ἥντινα
ἂν
βούλῃ
τῶν
ἐνθάδε |
[501] |
τῆς
ἡδονῆς,
πρὸς
ἣν
ἡ
|
θεραπεία |
αὐτῇ
ἐστιν
ἅπασα,
κομιδῇ
~ἀτέχνως |
[517] |
τῷ
ὄντι
γε
~ἐστὶν
σώματος
|
θεραπεία, |
ἥνπερ
καὶ
προσήκει
τούτων
ἄρχειν |
[481] |
μεγάλη
τίς
μοι
δοκεῖ
ἡ
|
χρεία |
αὐτῆς
εἶναι,
εἰ
δὴ
καὶ |
[480] |
ὦ
Πῶλε,
τίς
ἡ
μεγάλη
|
χρεία |
ἐστὶν
τῆς
ῥητορικῆς;
δεῖ
~μὲν |
[457] |
ἐκεῖνος
μὲν
γὰρ
ἐπὶ
(δικαίου
|
χρείᾳ |
παρέδωκεν,
ὁ
~δ'
ἐναντίως
χρῆται. |
[481] |
εἰ
δὴ
καὶ
ἔστιν
τις
|
χρεία, |
ὡς
~ἔν
γε
τοῖς
πρόσθεν |
[453] |
ἐστιν
ἡ
ῥητορική,
~καὶ
ἡ
|
πραγματεία |
αὐτῆς
ἅπασα
καὶ
τὸ
κεφάλαιον |
[517] |
ἄρα
διττὴ
~αὕτη
τις
(ἡ
|
πραγματεία |
ἔστιν
καὶ
περὶ
τὸ
σῶμα |
[513] |
πόλει
τῇδε
~ἀνόμοιον
ὄντα
τῇ
|
πολιτείᾳ |
εἴτ'
ἐπὶ
τὸ
βέλτιον
εἴτ' |
[513] |
βιοίη,
~ἆρα
ἐξομοιῶν
(αὑτὸν
τῇ
|
πολιτείᾳ |
ταύτῃ
ἐν
ᾗ
ἂν
οἰκῇ, |
[516] |
οὐκ
ἔστι
ταῦτ'
οὔτ'
ἐν
|
ἡνιοχείᾳ |
οὔτ'
~ἐν
ἄλλῳ
ἔργῳ
οὐδενί· |
[488] |
ὅτι
οὐχ
ἑκὼν
ἐξαμαρτάνω
ἀλλ'
|
ἀμαθίᾳ |
τῇ
ἐμῇ·
σὺ
οὖν,
ὥσπερ |
[450] |
διὰ
σιγῆς,
οἷον
~γραφικὴ
καὶ
|
ἀνδριαντοποιία |
καὶ
ἄλλαι
πολλαί.
τὰς
τοιαύτας |
[462] |
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
ἐροῦ
νῦν
με,
|
ὀψοποιία |
ἥτις
μοι
δοκεῖ
τέχνη
εἶναι. |
[462] |
Πῶλε.
~(Πῶλος)
ταὐτὸν
ἄρ'
ἐστὶν
|
ὀψοποιία |
καὶ
ῥητορική;
~(Σωκράτης)
~οὐδαμῶς
γε, |
[462] |
~(Πῶλος)
ἐρωτῶ
δή,
τίς
τέχνη
|
ὀψοποιία; |
~(Σωκράτης)
οὐδεμία,
ὦ
Πῶλε.
~(Πῶλος) |
[504] |
καὶ
ἡ
ἄλλη
ἀρετὴ
ἐγγίγνηται,
|
κακία |
δὲ
ἀπίῃ.
συγχωρεῖς
ἢ
οὔ; |
[499] |
τούτου
ἅσμενος
ἔχῃ
ὥσπερ
τὰ
|
μειράκια. |
ὡς
δὴ
σὺ
οἴει
~ἐμὲ |
[477] |
~ὄντων.
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~ἡ
|
ἀδικία |
ἄρα
καὶ
ἡ
ἀκολασία
καὶ |
[504] |
μὲν
ἐν
ταῖς
ψυχαῖς
~γίγνηται,
|
ἀδικία |
δὲ
ἀπαλλάττηται,
καὶ
σωφροσύνη
μὲν |
[478] |
μέγιστα
ἀδικῶν
καὶ
χρώμενος
μεγίστῃ
|
ἀδικίᾳ |
~διαπράξηται
~ὥστε
μήτε
νουθετεῖσθαι
(μήτε |
[520] |
οἶμαι
ἀδικοῦσιν
~οἱ
ἄνθρωποι,
ἀλλ'
|
ἀδικίᾳ· |
ἦ
γάρ;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης) |
[477] |
τῶν
πονηριῶν
αἰσχίστη;
οὐχ
ἡ
|
ἀδικία |
καὶ
συλλήβδην
ἡ
τῆς
ψυχῆς |
[477] |
~(Πῶλος)
μάλιστα.
~(Σωκράτης)
~αἴσχιστον
δὲ
|
ἀδικία |
καὶ
σύμπασα
ψυχῆς
πονηρία
νυνδὴ |
[479] |
οὖν
συμβαίνει
μέγιστον
κακὸν
ἡ
|
ἀδικία |
καὶ
τὸ
(ἀδικεῖν;
~(Πῶλος)
φαίνεταί |
[509] |
μέγιστον
τῶν
κακῶν
~ἐστιν
ἡ
|
ἀδικία |
τῷ
ἀδικοῦντι
καὶ
ἔτι
τούτου |
[484] |
αὐτοῦ
μετρίως
~ἅψηται
ἐν
τῇ
|
ἡλικίᾳ· |
ἐὰν
δὲ
περαιτέρω
τοῦ
δέοντος |
[485] |
καὶ
πρέπον
τῇ
τοῦ
παιδίου
|
ἡλικίᾳ, |
~ὅταν
δὲ
σαφῶς
διαλεγομένου
παιδαρίου |
[515] |
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
οὐ
|
φιλονικίᾳ |
γε
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
ὡς
ἀληθῶς |
[472] |
δὲ
βούλῃ,
ἡ
~Περικλέους
ὅλη
|
οἰκία |
ἢ
ἄλλη
συγγένεια
ἥντινα
ἂν |
[469] |
μέγα
~δύναιντο,
ἐπεὶ
κἂν
ἐμπρησθείη
|
οἰκία |
τούτῳ
τῷ
τρόπῳ
ἥντινά
σοι |
[504] |
~τάξεως
ἄρα
καὶ
κόσμου
τυχοῦσα
|
οἰκία |
χρηστὴ
ἂν
εἴη,
ἀταξίας
δὲ |
[461] |
εἰς
τὰ
τοιαῦτα
ἄγειν
πολλὴ
|
ἀγροικία |
ἐστὶν
~τοὺς
λόγους.
~(Σωκράτης)
~ὦ |
[501] |
~τί
δὲ
ἡ
τῶν
χορῶν
|
διδασκαλία |
καὶ
ἡ
τῶν
διθυράμβων
ποίησις; |
[475] |
κάλλιόν
ἐστιν,
ἤτοι
ἡδονῇ
ἢ
|
ὠφελίᾳ |
ἢ
ἀμφοτέροις.
~(Πῶλος)
πάνυ
γε. |
[525] |
καὶ
ὀδυνῶν
γίγνεται
αὐτοῖς
ἡ
|
~ὠφελία |
καὶ
ἐνθάδε
καὶ
ἐν
Ἅιδου· |
[507] |
ὅτῳ
δὲ
μὴ
ἔνι
~κοινωνία,
|
φιλία |
οὐκ
ἂν
εἴη.
φασὶ
δ' |
[525] |
εἰς
τὴν
ψυχήν,
καὶ
πάντα
|
σκολιὰ |
ὑπὸ
~ψεύδους
καὶ
ἀλαζονείας
καὶ |
[458] |
καὶ
αὐτῷ
μὴ
γένοιτο
τοσαύτη
|
~ἀσχολία, |
ὥστε
τοιούτων
λόγων
καὶ
οὕτω |
[467] |
δοκεῖ
αὐτοῖς;
~(Σωκράτης)
φημί.
~(Πῶλος)
|
σχέτλιά |
γε
λέγεις
καὶ
ὑπερφυῆ,
ὦ |
[494] |
πληρωσαμένῳ
ἐκείνῳ
οὐκέτ'
ἔστιν
ἡδονὴ
|
~οὐδεμία, |
ἀλλὰ
τοῦτ'
ἔστιν,
ὃ
νυνδὴ |
[462] |
φημὶ
εἶναι;
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
|
~οὐδεμία |
ἔμοιγε
δοκεῖ,
ὦ
Πῶλε,
ὥς |
[462] |
δή,
τίς
τέχνη
ὀψοποιία;
~(Σωκράτης)
|
οὐδεμία, |
ὦ
Πῶλε.
~(Πῶλος)
ἀλλὰ
τί; |
[496] |
~που
ἄνθρωπος
ὀφθαλμούς,
ᾧ
ὄνομα
|
ὀφθαλμία; |
~(Καλλίκλης)
πῶς
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης) |
[511] |
~αὕτη
μὲν
προσεσταλμένη
ἐστὶν
καὶ
|
κοσμία, |
καὶ
οὐ
σεμνύνεται
ἐσχηματισμένη
~ὡς |
[506] |
μὴν
ἥ
γε
κόσμον
ἔχουσα
|
κοσμία; |
~πῶς
γὰρ
οὐ
μέλλει;
~ἡ |
[507] |
οὐ
μέλλει;
~ἡ
δέ
(γε
|
κοσμία |
σώφρων;
~πολλὴ
ἀνάγκη.
~ἡ
ἄρα |
[492] |
ἀποπιμπλάναι
ὧν
ἂν
ἀεὶ
ἡ
|
ἐπιθυμία |
γίγνηται.
~ἀλλὰ
τοῦτ'
οἶμαι
τοῖς |
[485] |
μοι
δοκεῖ
χρῆμα
εἶναι
~καὶ
|
ἀνιᾷ |
μου
τὰ
ὦτα
καί
μοι |
[477] |
~οὐκοῦν
ἢ
ἀνιαρότατόν
ἐστι
καὶ
|
ἀνίᾳ |
ὑπερβάλλον
αἴσχιστον
τούτων
ἐστὶν
ἢ |
[493] |
ἄλλοι
πολλοὶ
πολλῶν,
~νάματα
δὲ
|
σπάνια |
καὶ
χαλεπὰ
ἑκάστου
τούτων
εἴη |
[502] |
μὲν
οὐδὲ
πρὸς
τὸ
ἥδιστον;
|
ἠνία |
γὰρ
ᾄδων
τοὺς
θεατάς.
ἀλλὰ |
[471] |
ἅτε
μέγιστα
ἠδικηκὼς
τῶν
ἐν
|
Μακεδονίᾳ, |
ἀθλιώτατός
~ἐστιν
πάντων
Μακεδόνων,
ἀλλ' |
[456] |
ἡ
δύναμίς
ἐστιν
τῆς
~ῥητορικῆς.
|
δαιμονία |
γάρ
τις
ἔμοιγε
καταφαίνεται
τὸ |
[523] |
νήσους
ἀπιόντα
οἰκεῖν
ἐν
πάσῃ
|
~εὐδαιμονίᾳ |
ἐκτὸς
κακῶν,
τὸν
δὲ
ἀδίκως |
[470] |
δέ;
ἐν
τούτῳ
ἡ
πᾶσα
|
εὐδαιμονία |
ἐστίν;
~(Σωκράτης)
~ὥς
γε
ἐγὼ |
[492] |
τοῦτ'
ἐστὶν
ἀρετή
τε
καὶ
|
~εὐδαιμονία, |
τὰ
δὲ
ἄλλα
ταῦτ'
ἐστὶν |
[478] |
~(Σωκράτης)
~οὐ
γὰρ
τοῦτ'
ἦν
|
εὐδαιμονία, |
ὡς
ἔοικε,
κακοῦ
ἀπαλλαγή,
ἀλλὰ |
[485] |
βίον
βιῶναι
μετὰ
μειρακίων
ἐν
|
γωνίᾳ |
τριῶν
ἢ
(τεττάρων
~ψιθυρίζοντα,
ἐλεύθερον |
[457] |
~ῥητορικῇ
χρῆσθαι,
ὥσπερ
καὶ
τῇ
|
ἀγωνίᾳ. |
ἐὰν
δὲ
οἶμαι
ῥητορικὸς
γενόμενός |
[456] |
χρῆσθαι
ὥσπερ
τῇ
ἄλλῃ
πάσῃ
|
ἀγωνίᾳ. |
καὶ
~γὰρ
(τῇ
ἄλλῃ
ἀγωνίᾳ |
[456] |
ἀγωνίᾳ.
καὶ
~γὰρ
(τῇ
ἄλλῃ
|
ἀγωνίᾳ |
οὐ
τούτου
ἕνεκα
δεῖ
πρὸς |
[507] |
ἀδύνατος,
ὅτῳ
δὲ
μὴ
ἔνι
|
~κοινωνία, |
φιλία
οὐκ
ἂν
εἴη.
φασὶ |
[464] |
~καὶ
ἐξαπατᾷ,
ὥστε
δοκεῖ
πλείστου
|
ἀξία |
εἶναι.
ὑπὸ
μὲν
οὖν
τὴν |
[497] |
ὦ
Γοργία·
σμικρὰ
καὶ
ὀλίγου
|
ἄξια |
ἀνερωτᾷ
καὶ
~ἐξελέγχει.
~(Γοργίας)
~ἀλλὰ |
[481] |
καὶ
ἀθέως,
ἐάντε
αὖ
θανάτου
|
ἄξια |
ἠδικηκὼς
~ᾖ,
ὅπως
μὴ
ἀποθανεῖται, |
[480] |
ἀλγεινόν,
ἐὰν
μέν
γε
πληγῶν
|
ἄξια |
~ἠδικηκὼς
(ᾖ,
τύπτειν
παρέχοντα,
ἐὰν |
[514] |
~μηδὲν
ἢ
πολλὰ
καὶ
μηδενὸς
|
ἄξια, |
οὕτω
δὴ
ἀνόητον
ἦν
δήπου |
[492] |
~συνθήματα
ἀνθρώπων,
φλυαρία
καὶ
οὐδενὸς
|
ἄξια. |
~(Σωκράτης)
~οὐκ
ἀγεννῶς
γε,
ὦ |
[457] |
ἀκούσαντες
περὶ
σφῶν
αὐτῶν
τοιαῦτα
|
οἷα |
καὶ
τοὺς
παρόντας
~ἄχθεσθαι
ὑπὲρ |
[517] |
τῶν
νῦν
ἔργα
τοιαῦτα
~ἐργάσηται
|
οἷα |
τούτων
ὅστις
(βούλει
εἴργασται.
~(Σωκράτης) |
[469] |
καὶ
αἱ
τριήρεις
καὶ
τὰ
|
πλοῖα |
πάντα
καὶ
τὰ
δημόσια
καὶ |
[514] |
~ἐὰν
μὴ
καλὴ
κἀγαθὴ
ἡ
|
διάνοια |
ᾖ
τῶν
μελλόντων
ἢ
χρήματα |
[486] |
Σώκρατες
καί
μοι
μηδὲν
ἀχθεσθῇς·
|
εὐνοίᾳ |
γὰρ
ἐρῶ
~τῇ
σῇ
οὐκ |
[485] |
τοῦτο,
~τὸ
δ'
ἕτερον
ἐπαινεῖ,
|
εὐνοίᾳ |
τῇ
ἑαυτοῦ,
ἡγούμενος
οὕτως
αὐτὸς |
[500] |
οὖν
παντὸς
ἀνδρός
ἐστιν
ἐκλέξασθαι
|
ποῖα |
ἀγαθὰ
τῶν
ἡδέων
ἐστὶν
καὶ |
[470] |
ἄνθρωποι
εὐδαίμονές
εἰσιν.
~(Σωκράτης)
τὰ
|
ποῖα |
ταῦτα;
~(Πῶλος)
~Ἀρχέλαον
δήπου
τοῦτον |
[448] |
~καὶ
μάλα.
ἀλλ'
οὐδεὶς
ἐρωτᾷ
|
ποία |
τις
ἡ
Γοργίου
τέχνη,
ἀλλὰ |
[453] |
δικαίως
σε
ἠρόμην
ὁ
τὰ
|
ποῖα |
τῶν
ζῴων
γράφων
καὶ
ποῦ; |
[490] |
καὶ
πλεῖστα
~ὑποδεδεμένον
περιπατεῖν.
~(Καλλίκλης)
|
ποῖα |
ὑποδήματα;
φλυαρεῖς
ἔχων.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ' |
[500] |
ἀγαθὰ
τῶν
ἡδέων
ἐστὶν
καὶ
|
ὁποῖα |
~κακά,
ἢ
τεχνικοῦ
δεῖ
εἰς |
[492] |
τὰ
παρὰ
φύσιν
~συνθήματα
ἀνθρώπων,
|
φλυαρία |
καὶ
οὐδενὸς
ἄξια.
~(Σωκράτης)
~οὐκ |
[492] |
ἔχει·
τρυφὴ
καὶ
~ἀκολασία
καὶ
|
ἐλευθερία, |
ἐὰν
ἐπικουρίαν
ἔχῃ,
τοῦτ'
ἐστὶν |
[477] |
ὑπερβάλλουσα
~(τἆλλα
ἡ
τῆς
ψυχῆς
|
πονηρία |
αἴσχιστόν
ἐστι
πάντων,
ἐπειδὴ
οὐκ |
[477] |
ἀκολασία
καὶ
ἡ
ἄλλη
ψυχῆς
|
πονηρία |
μέγιστον
τῶν
ὄντων
~κακόν
ἐστιν; |
[477] |
δὲ
ἀδικία
καὶ
σύμπασα
ψυχῆς
|
πονηρία |
νυνδὴ
(ὡμολόγηται
ἡμῖν;
~(Πῶλος)
ὡμολόγηται |
[477] |
καὶ
συλλήβδην
ἡ
τῆς
ψυχῆς
|
~πονηρία; |
~(Πῶλος)
πολύ
γε.
~(Σωκράτης)
εἰ |
[448] |
αἰῶνα
ἡμῶν
πορεύεσθαι
κατὰ
τέχνην,
|
~ἀπειρία |
δὲ
κατὰ
τύχην.
ἑκάστων
δὲ |
[462] |
~(Σωκράτης)
ἐμπειρίαν
ἔγωγέ
τινα.
~(Πῶλος)
|
ἐμπειρία |
ἄρα
σοι
δοκεῖ
ἡ
ῥητορικὴ |
[500] |
μοι
δοκεῖ
τέχνη
εἶναι
ἀλλ'
|
~ἐμπειρία, |
~(ἡ
δ'
ἰατρική,
λέγων
ὅτι |
[463] |
λόγος,
οὐκ
ἔστιν
τέχνη
ἀλλ'
|
ἐμπειρία |
καὶ
τριβή.
ταύτης
μόριον
καὶ |
[448] |
ἐκ
τῶν
ἐμπειριῶν
ἐμπείρως
~ηὑρημέναι·
|
ἐμπειρία |
μὲν
γὰρ
ποιεῖ
τὸν
αἰῶνα |
[501] |
εἰπεῖν
οὐδὲν
διαριθμησαμένη,
τριβῇ
καὶ
|
~ἐμπειρίᾳ |
μνήμην
μόνον
σῳζομένη
(τοῦ
εἰωθότος |
[462] |
σὺ
ἄλλο
λέγεις.
~(Πῶλος)
τίνος
|
ἐμπειρία; |
~(Σωκράτης)
χάριτός
τινος
καὶ
ἡδονῆς |
[462] |
τί;
φάθι.
~(Σωκράτης)
φημὶ
δή,
|
ἐμπειρία |
τις.
~(Πῶλος)
τίς;
φάθι.
~(Σωκράτης) |
[502] |
~(Καλλίκλης)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ῥητορικὴ
|
δημηγορία |
ἂν
εἴη·
ἢ
οὐ
ῥητορεύειν |
[502] |
οἱ
λόγοι;
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
|
δημηγορία |
ἄρα
τίς
ἐστιν
ἡ
ποιητική. |
[503] |
κολακεία
ἂν
εἴη
~καὶ
αἰσχρὰ
|
δημηγορία, |
τὸ
δ'
ἕτερον
καλόν,
τὸ |
[463] |
ἐπιτηδεύσεως
~πολλὰ
μὲν
καὶ
ἄλλα
|
μόρια |
εἶναι,
ἓν
δὲ
καὶ
ἡ |
[463] |
καὶ
τὴν
σοφιστικήν,
τέτταρα
~ταῦτα
|
μόρια |
ἐπὶ
τέτταρσιν
πράγμασιν.
εἰ
οὖν |
[464] |
τῆς
τοῦ
σώματος
~θεραπείας
δύο
|
μόρια |
λέγω,
τὴν
μὲν
γυμναστικήν,
τὴν |
[522] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
οἴει
ἐν
πάσῃ
|
ἀπορίᾳ |
ἂν
αὐτὸν
ἔχεσθαι
ὅτι
(χρὴ |
[487] |
~ὀρθῶς
τε
ζώσης
καὶ
μὴ
|
τρία |
ἄρα
δεῖ
ἔχειν
ἃ
σὺ |
[483] |
αὐτοῦ
ἐπὶ
~Σκύθας;
ἢ
(ἄλλα
|
μυρία |
ἄν
τις
ἔχοι
τοιαῦτα
λέγειν. |
[469] |
δοκοῖ,
καὶ
τά
γε
~Ἀθηναίων
|
νεώρια |
καὶ
αἱ
τριήρεις
καὶ
τὰ |
[517] |
ναῦς
δὲ
καὶ
τείχη
καὶ
|
νεώρια |
καὶ
ἄλλα
πολλὰ
τοιαῦτα
καὶ |
[455] |
οἶσθα
γὰρ
δήπου
ὅτι
τὰ
|
νεώρια |
~ταῦτα
(καὶ
τὰ
τείχη
τὰ |
[525] |
~(προσήκει
δὲ
παντὶ
τῷ
ἐν
|
τιμωρίᾳ |
ὄντι,
ὑπ'
ἄλλου
ὀρθῶς
τιμωρουμένῳ, |
[450] |
οἶμαι
τῶν
τεχνῶν
τῶν
μὲν
|
ἐργασία |
τὸ
πολύ
ἐστιν
καὶ
λόγου |
[504] |
ἀπαλλάττηται,
καὶ
σωφροσύνη
μὲν
ἐγγίγνηται,
|
ἀκολασία |
δὲ
~ἀπαλλάττηται,
καὶ
ἡ
ἄλλη |
[492] |
διώκειν,
ὧδ'
ἔχει·
τρυφὴ
καὶ
|
~ἀκολασία |
καὶ
ἐλευθερία,
ἐὰν
ἐπικουρίαν
ἔχῃ, |
[477] |
~ἡ
ἀδικία
ἄρα
καὶ
ἡ
|
ἀκολασία |
καὶ
ἡ
ἄλλη
ψυχῆς
πονηρία |
[505] |
ψυχῇ
ἄμεινόν
ἐστιν
ἢ
ἡ
|
ἀκολασία, |
ὥσπερ
σὺ
νυνδὴ
ᾤου.
~(Καλλίκλης) |
[469] |
ἐμοὶ
~δύναμίς
τις
καὶ
τυραννὶς
|
θαυμασία |
ἄρτι
προσγέγονεν·
ἐὰν
γὰρ
ἄρα |
[481] |
κάτω
μεταβαλλομένου·
ἔν
τε
τῇ
|
ἐκκλησίᾳ, |
ἐάν
τι
σοῦ
λέγοντος
ὁ |
[452] |
ἐν
~βουλευτηρίῳ
βουλευτὰς
καὶ
ἐν
|
ἐκκλησίᾳ |
ἐκκλησιαστὰς
καὶ
ἐν
ἄλλῳ
συλλόγῳ |
[456] |
~εἰ
δέοι
λόγῳ
διαγωνίζεσθαι
ἐν
|
ἐκκλησίᾳ |
ἢ
ἐν
ἄλλῳ
τινὶ
συλλόγῳ |
[507] |
τὸν
δὲ
τὰ
δίκαια
καὶ
|
ὅσια |
πράττοντα
ἀνάγκη
δίκαιον
καὶ
ὅσιον |
[507] |
ἂν
πράττοι,
περὶ
δὲ
~θεοὺς
|
ὅσια· |
τὸν
δὲ
τὰ
δίκαια
καὶ |
[527] |
τὸ
εἶναι,
καὶ
~ἰδίᾳ
καὶ
|
δημοσίᾳ· |
ἐὰν
δέ
τις
κατά
τι |
[514] |
ἦν
ἂν
ἰέναι
ἐπὶ
τὰ
|
δημόσια |
~ἔργα·
εἰ
δὲ
μήτε
διδάσκαλον |
[469] |
τὰ
πλοῖα
πάντα
καὶ
τὰ
|
δημόσια |
καὶ
τὰ
ἴδια·
~ἀλλ'
οὐκ |
[484] |
τοῖς
ἀνθρώποις
καὶ
ἰδίᾳ
καὶ
|
δημοσίᾳ, |
καὶ
τῶν
ἡδονῶν
τε
καὶ |
[522] |
πικροὺς
λόγους
ἢ
ἰδίᾳ
ἢ
|
δημοσίᾳ, |
οὔτε
τὸ
ἀληθὲς
ἕξω
εἰπεῖν, |
[514] |
οὖν
παρεκαλοῦμεν
ἀλλήλους,
ὦ
Καλλίκλεις,
|
δημοσίᾳ |
πράξοντες
τῶν
~πολιτικῶν
πραγμάτων
ἐπὶ |
[487] |
οὔτε
σοφίας
ἐνδείᾳ
οὔτ'
αἰσχύνης
|
περιουσίᾳ, |
οὐδ'
αὖ
ἀπατῶν
~ἐμὲ
συγχωρήσαις |
[515] |
~φήσεις
βελτίω
πεποιηκέναι
ἄνθρωπον
τῇ
|
συνουσίᾳ |
τῇ
σῇ;
ὀκνεῖς
ἀποκρίνασθαι,
~εἴπερ |
[526] |
πολλοῦ
ἐπαίνου
~ἄξιον
ἐν
μεγάλῃ
|
ἐξουσίᾳ |
τοῦ
ἀδικεῖν
γενόμενον
δικαίως
διαβιῶναι. |
[461] |
οὗ
τῆς
Ἑλλάδος
~πλείστη
ἐστὶν
|
ἐξουσία |
τοῦ
λέγειν,
ἔπειτα
σὺ
ἐνταῦθα |
[497] |
δέ̓
τοὺς
ἀγαθοὺς
οὐχὶ
~ἀγαθῶν
|
παρουσίᾳ |
ἀγαθοὺς
καλεῖς,
ὥσπερ
τοὺς
καλοὺς |
[498] |
ὅτι
τοὺς
ἀγαθοὺς
ἀγαθῶν
φῂς
|
παρουσίᾳ |
εἶναι
ἀγαθούς,
καὶ
κακοὺς
δὲ |
[498] |
πάρεστιν.
~(Σωκράτης)
~κακῶν
δέ
γε
|
παρουσίᾳ |
φῂς
σὺ
εἶναι
κακοὺς
τοὺς |
[517] |
διψῇ,
ποτά,
ἐὰν
δὲ
ῥιγῷ,
|
ἱμάτια, |
στρώματα,
ὑποδήματα,
ἄλλ'
~ὧν
ἔρχεται |
[457] |
πονηροί,
οὐδὲ
ἡ
τέχνη
οὔτε
|
αἰτία |
οὔτε
πονηρὰ
τούτου
ἕνεκά
ἐστιν, |
[517] |
μὲν
πεινῇ
τὰ
σώματα
~ἡμῶν,
|
σιτία, |
ἐὰν
δὲ
διψῇ,
ποτά,
ἐὰν |
[490] |
ἡμῖν
ᾖ
ἐν
κοινῷ
πολλὰ
|
σιτία |
καὶ
ποτά,
ὦμεν
δὲ
παντοδαποί, |
[490] |
οὐχ
οὕτως,
ὠγαθέ;
~(Καλλίκλης)
~περὶ
|
σιτία, |
λέγεις,
καὶ
ποτὰ
καὶ
ἰατροὺς |
[504] |
γε
κάμνοντι
καὶ
μοχθηρῶς
διακειμένῳ
|
~σιτία |
πολλὰ
διδόναι
καὶ
τὰ
ἥδιστα |
[464] |
ὑποδέδυκεν,
καὶ
προσποιεῖται
τὰ
βέλτιστα
|
σιτία |
τῷ
σώματι
εἰδέναι,
~ὥστ'
εἰ |
[471] |
παρέχωνται
καὶ
~εὐδοκίμους,
ὁ
δὲ
|
τἀναντία |
λέγων
ἕνα
τινὰ
παρέχηται
ἢ |
[496] |
τἀγαθὰ
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
καὶ
|
τἀναντία |
τούτων,
κακά
τε
καὶ
ἀθλιότητα, |
[499] |
αὗται
μὲν
ἀγαθαί,
αἱ
δὲ
|
(τἀναντία |
τούτων
~κακαί;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε. |
[467] |
τἆλλα
τὰ
~τοιαῦτα,
κακὰ
δὲ
|
τἀναντία |
τούτων;
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~τὰ |
[482] |
δὴ
ταύτην
τὴν
ὁμολογίαν
~ἀναγκασθῆναι
|
ἐναντία |
αὐτὸν
αὑτῷ
εἰπεῖν,
σὲ
δὲ |
[495] |
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν,
εἴπερ
|
ἐναντία |
ἐστὶν
ταῦτα
ἀλλήλοις,
ἀνάγκη
περὶ |
[487] |
τολμᾷ
~ἑκάτερος
αὐτῶν
αὐτὸς
αὑτῷ
|
ἐναντία |
λέγειν
ἐναντίον
πολλῶν
ἀνθρώπων,
καὶ |
[482] |
ἐμὲ
ἐμαυτῷ
ἀσύμφωνον
~εἶναι
καὶ
|
ἐναντία |
λέγειν.
~(Καλλίκλης)
~ὦ
Σώκρατες,
δοκεῖς |
[482] |
ἀνθρώπους
μὴ
~ὁμολογεῖν
μοι
ἀλλ'
|
ἐναντία |
λέγειν
μᾶλλον
ἢ
ἕνα
ὄντα |
[483] |
τολμᾷ
λέγειν
ἅπερ
νοεῖ,
ἀναγκάζεται
|
ἐναντία |
~λέγειν.
ὃ
δὴ
καὶ
σὺ |
[481] |
τῶν
ἀνθρώπων
καὶ
~πάντα
τὰ
|
ἐναντία |
πράττομεν,
ὡς
ἔοικεν,
ἢ
ἃ |
[507] |
ἐστιν,
ἡ
τοὐναντίον
τῇ
σώφρονι
|
πεπονθυῖα |
κακή
~ἐστιν·
ἦν
δὲ
αὕτη |
[518] |
χρόνῳ,
ἅτε
ἄνευ
τοῦ
ὑγιεινοῦ
|
γεγονυῖα, |
τούτους
~αἰτιάσονται
καὶ
ψέξουσιν
καὶ |
[482] |
~ἄλλων
ἐστὶ
λόγων,
ἡ
δὲ
|
φιλοσοφία |
ἀεὶ
(τῶν
αὐτῶν,
λέγει
δὲ |
[484] |
μείζω
ἔλθῃς
ἐάσας
ἤδη
~φιλοσοφίαν.
|
φιλοσοφία |
γάρ
τοί
ἐστιν,
ὦ
Σώκρατες, |
[500] |
τόνδε
τὸν
βίον
τὸν
ἐν
|
~φιλοσοφίᾳ, |
καὶ
τί
ποτ'
ἐστὶν
οὗτος |
[498] |
τοῖς
ἀνιωμένοις
οὐ
πάρεστιν
τὰ
|
κακά, |
αἱ
λῦπαι;
~(Καλλίκλης)
πάρεστιν.
~(Σωκράτης) |
[463] |
~(Σωκράτης)
~αἰσχρὸν
ἔγωγε
τὰ
γὰρ
|
κακὰ |
αἰσχρὰ
καλῶ
ἐπειδὴ
δεῖ
σοι |
[467] |
~τὰ
δὲ
μήτε
ἀγαθὰ
μήτε
|
κακὰ |
ἆρα
τοιάδε
λέγεις,
ἃ
ἐνίοτε |
[467] |
πλοῦτον
καὶ
τἆλλα
τὰ
~τοιαῦτα,
|
κακὰ |
δὲ
τἀναντία
τούτων;
~(Πῶλος)
ἔγωγε. |
[498] |
δὲ
ἀγαθὰ
εἶναι
τὰς
ἡδονάς,
|
κακὰ |
δὲ
τὰς
ἀνίας;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε. |
[500] |
τῶν
ἡδέων
ἐστὶν
καὶ
ὁποῖα
|
~κακά, |
ἢ
τεχνικοῦ
δεῖ
εἰς
ἕκαστον; |
[468] |
κακὰ
οὐ
βουλόμεθα,
οὐδὲ
τὰ
|
κακά. |
ἦ
γάρ;
ἀληθῆ
σοι
δοκῶ |
[521] |
ὦ
παῖδες,
πολλὰ
ὑμᾶς
καὶ
|
κακὰ |
ὅδε
εἴργασται
ἀνὴρ
καὶ
~αὐτούς, |
[468] |
ἃ
βούλεται,
εἴπερ
τυγχάνει
ταῦτα
|
κακὰ |
ὄντα;
τί
οὐκ
ἀποκρίνῃ;
~(Πῶλος) |
[468] |
τὰ
~δὲ
μήτε
ἀγαθὰ
μήτε
|
κακὰ |
οὐ
βουλόμεθα,
οὐδὲ
τὰ
κακά. |
[468] |
καλεῖς
τὰ
μήτε
ἀγαθὰ
μήτε
|
κακά; |
~(Πῶλος)
οὔκ,
ἀλλὰ
ταῦτα.
~(Σωκράτης) |
[496] |
τὴν
εὐδαιμονίαν
καὶ
τἀναντία
τούτων,
|
κακά |
τε
καὶ
ἀθλιότητα,
~ἐν
μέρει |
[497] |
τἀγαθὰ
τοῖς
ἡδέσιν
οὐδὲ
τὰ
|
κακὰ |
τοῖς
ἀνιαροῖς.
~τῶν
μὲν
γὰρ |
[488] |
ἅπερ
ὡμολόγησα,
πάνυ
με
ἡγοῦ
|
βλᾶκα |
~εἶναι
καὶ
(μηκέτι
ποτέ
με |
[467] |
ὃ
πράττουσιν;
οἷον
οἱ
τὰ
|
φάρμακα |
~πίνοντες
παρὰ
τῶν
ἰατρῶν
πότερόν |
[465] |
λόγους
λέγειν
αὐτὸς
συχνὸν
λόγον
|
~ἀποτέτακα. |
ἄξιον
μὲν
οὖν
ἐμοὶ
συγγνώμην |
[516] |
οὗτοι
οὓς
ἐθεράπευεν,
ἵνα
αὐτοῦ
|
δέκα |
ἐτῶν
μὴ
ἀκούσειαν
~τῆς
φωνῆς; |
[454] |
τὸν
λόγον
ἐρωτῶ,
οὐ
σοῦ
|
ἕνεκα |
ἀλλ'
ἵνα
μὴ
ἐθιζώμεθα
ὑπονοοῦντες |
[453] |
οὐκ
αὐτὸς
λέγω;
οὐ
σοῦ
|
~ἕνεκα |
ἀλλὰ
τοῦ
λόγου,
ἵνα
οὕτω |
[499] |
οὔ;
~(Καλλίκλης)
δῆλον
δή.
~(Σωκράτης)
|
~ἕνεκα |
γάρ
που
τῶν
ἀγαθῶν
ἅπαντα |
[500] |
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~τῶν
ἀγαθῶν
ἄρα
|
ἕνεκα |
δεῖ
καὶ
τἆλλα
καὶ
τὰ |
[457] |
ἀλλ'
~οὐδέν
τι
μᾶλλον
τούτου
|
ἕνεκα |
δεῖ
οὔτε
τοὺς
ἰατροὺς
τὴν |
[456] |
(τῇ
ἄλλῃ
ἀγωνίᾳ
οὐ
τούτου
|
ἕνεκα |
δεῖ
πρὸς
ἅπαντας
χρῆσθαι
~ἀνθρώπους, |
[456] |
ἢ
τῶν
φίλων,
οὐ
τούτου
|
ἕνεκα |
δεῖ
τοὺς
~(παιδοτρίβας
καὶ
τοὺς |
[500] |
πράξεων
~τὸ
ἀγαθόν,
~καὶ
ἐκείνου
|
ἕνεκα |
δεῖν
πάντα
τἆλλα
πράττεσθαι
(ἀλλ' |
[453] |
περὶ
τίνων
αὐτὴν
~εἶναι.
τοῦ
|
ἕνεκα |
δὴ
αὐτὸς
ὑποπτεύων
σὲ
ἐρήσομαι, |
[457] |
οὔτε
αἰτία
οὔτε
πονηρὰ
τούτου
|
ἕνεκά |
ἐστιν,
~ἀλλ'
οἱ
μὴ
χρώμενοι |
[497] |
Καλλίκλεις,
ἀλλ'
ἀποκρίνου
καὶ
ἡμῶν
|
ἕνεκα, |
ἵνα
περανθῶσιν
οἱ
~λόγοι.
~(Καλλίκλης) |
[516] |
ὄντος.
~(Καλλίκλης)
τί
οὖν;
τούτου
|
ἕνεκα |
κακὸς
ἦν
Περικλῆς;
~(Σωκράτης)
~ὄνων |
[462] |
ἀληθὲς
εἰπεῖν·
ὀκνῶ
γὰρ
Γοργίου
|
ἕνεκα |
λέγειν,
μὴ
οἴηταί
~με
διακωμῳδεῖν |
[457] |
ἠξίωσαν
(ἀκροαταὶ
~γενέσθαι.
τοῦ
δὴ
|
ἕνεκα |
λέγω
ταῦτα;
ὅτι
νῦν
ἐμοὶ |
[512] |
ἄλλων
τεχνῶν
ὅσαι
τοῦ
σῴζειν
|
~ἕνεκα |
πεποίηνται.
ἀλλ'
ὦ
μακάριε,
ὅρα |
[454] |
ὅπερ
γὰρ
λέγω,
τοῦ
ἑξῆς
|
ἕνεκα |
~περαίνεσθαι
τὸν
λόγον
ἐρωτῶ,
οὐ |
[467] |
ἢ
ἐκεῖνο,
τὸ
ὑγιαίνειν,
οὗ
|
ἕνεκα |
πίνουσιν;
~(Πῶλος)
δῆλον
ὅτι
τὸ |
[467] |
ἔχειν;
ἀλλ'
ἐκεῖνο
οἶμαι
οὗ
|
ἕνεκα |
πλέουσιν,
πλουτεῖν·
~πλούτου
γὰρ
ἕνεκα |
[467] |
ἕνεκα
πλέουσιν,
πλουτεῖν·
~πλούτου
γὰρ
|
ἕνεκα |
πλέουσιν.
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[467] |
ὃ
πράττει,
ἀλλ'
ἐκεῖνο
(οὗ
|
ἕνεκα |
πράττει;
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~ἆρ' |
[467] |
πράττωσιν
~ἑκάστοτε,
ἢ
ἐκεῖνο
οὗ
|
ἕνεκα |
πράττουσιν
τοῦθ'
ὃ
πράττουσιν;
οἷον |
[468] |
ἐκεῖνα
βούλεσθαι,
(ἀλλ'
~ἐκεῖνο
οὗ
|
ἕνεκα |
ταῦτα
ποιοῦμεν;
~(Πῶλος)
μάλιστα.
~(Σωκράτης) |
[468] |
ἕσταμεν
ὅταν
ἑστῶμεν,
τοῦ
αὐτοῦ
|
ἕνεκα, |
τοῦ
ἀγαθοῦ·
ἢ
οὔ;
~(Πῶλος) |
[506] |
ἕνεκα
τοῦ
ἡδέος;
~τὸ
ἡδὺ
|
ἕνεκα |
τοῦ
ἀγαθοῦ.
~ἡδὺ
δέ
ἐστιν |
[506] |
ὡμολογήσαμεν.
~πότερον
δὲ
τὸ
ἡδὺ
|
ἕνεκα |
τοῦ
ἀγαθοῦ
πρακτέον,
ἢ
τὸ |
[506] |
ἀγαθοῦ
πρακτέον,
ἢ
τὸ
ἀγαθὸν
|
ἕνεκα |
τοῦ
ἡδέος;
~τὸ
ἡδὺ
ἕνεκα |
[502] |
χαρίζεσθαι
τοῖς
πολίταις
ὡρμημένοι,
καὶ
|
ἕνεκα |
τοῦ
ἰδίου
τοῦ
~αὑτῶν
ὀλιγωροῦντες |
[467] |
πάντων;
ἐάν
τίς
τι
πράττῃ
|
ἕνεκά |
του,
οὐ
τοῦτο
~βούλεται
ὃ |
[468] |
φημί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ὡμολογήσαμεν,
ἃ
|
ἕνεκά |
του
ποιοῦμεν,
μὴ
ἐκεῖνα
βούλεσθαι, |
[456] |
φίλων
καὶ
ἐχθρῶν,
οὐ
τούτου
|
ἕνεκα |
τοὺς
φίλους
δεῖ
~τύπτειν
οὐδὲ |
[493] |
ἐποχετεύοι
μήτε
τι
~φροντίζοι,
ἀλλ'
|
ἕνεκα |
τούτων
ἡσυχίαν
ἔχοι·
τῷ
δ' |
[468] |
~πότερον
οὖν
τὰ
μεταξὺ
ταῦτα
|
ἕνεκα |
τῶν
ἀγαθῶν
πράττουσιν
ὅταν
πράττωσιν, |
[465] |
σώματι.
ἴσως
μὲν
οὖν
~ἄτοπον
|
πεποίηκα, |
ὅτι
σε
οὐκ
ἐῶν
μακροὺς |
[491] |
καὶ
εἰς
ὅτι.
~(Καλλίκλης)
~ἀλλ'
|
εἴρηκά |
γε
ἔγωγε
τοὺς
φρονίμους
εἰς |
[509] |
ἔχει,
ὅτι
μέντοι
ὧν
ἐγὼ
|
ἐντετύχηκα, |
~ὥσπερ
νῦν,
οὐδεὶς
οἷός
τ' |
[470] |
καλὸν
καὶ
ἀγαθὸν
ἄνδρα
καὶ
|
γυναῖκα |
~εὐδαίμονα
εἶναί
φημι,
τὸν
δὲ |
[514] |
τῶν
ἀστῶν,
μήτε
~ἄνδρα
μήτε
|
γυναῖκα, |
πρὸς
Διός,
ὦ
Καλλίκλεις,
οὐ |
[473] |
αὑτοῦ
~ἐπιδὼν
παῖδάς
τε
καὶ
|
γυναῖκα |
τὸ
ἔσχατον
ἀνασταυρωθῇ
ἢ
καταπιττωθῇ, |
[460] |
~εἰδέναι
τὰ
δίκαια
καὶ
τὰ
|
ἄδικα |
ἤτοι
πρότερόν
γε
ἢ
ὕστερον |
[454] |
ἅ
ἐστι
δίκαιά
τε
καὶ
|
ἄδικα. |
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἐγώ
τοι
ὑπώπτευον |
[481] |
~ὅτι
ἂν
φῇ
σου
τὰ
|
παιδικὰ |
καὶ
ὅπως
ἂν
φῇ
ἔχειν, |
[482] |
ἀλλὰ
τὴν
φιλοσοφίαν,
τὰ
ἐμὰ
|
παιδικά, |
παῦσον
~ταῦτα
λέγουσαν.
λέγει
γάρ, |
[482] |
μή
τις
παύσει
τὰ
(σὰ
|
παιδικὰ |
τούτων
τῶν
λόγων,
οὐδὲ
σὺ |
[514] |
τῶν
~πολιτικῶν
πραγμάτων
ἐπὶ
τὰ
|
οἰκοδομικά, |
ἢ
τειχῶν
ἢ
νεωρίων
ἢ |
[487] |
ἀσκητέον
εἴη,
καὶ
οἶδα
ὅτι
|
ἐνίκα |
~ἐν
ὑμῖν
τοιάδε
τις
δόξα, |
[515] |
αἰσχρὰν
δίκην
κατεψηφίσαντο
αὐτοῦ
Ἀθηναῖοι,
|
~ἡνίκα |
χείρους
ἦσαν·
~ἐπειδὴ
δὲ
καλοὶ |
[509] |
τε
καὶ
πῶλος
ἢ
οὔ,
|
ἡνίκα |
ὡμολογήσαμεν
μηδένα
~βουλόμενον
ἀδικεῖν,
ἀλλ' |
[460] |
~(Σωκράτης)
~τί
οὖν;
ὁ
τὰ
|
τεκτονικὰ |
μεμαθηκὼς
τεκτονικός,
ἢ
οὔ;
~(Γοργίας) |
[519] |
μή
τίς
σοι
ἀποκρίνοιτο;
~(Σωκράτης)
|
~ἔοικά |
γε·
νῦν
γοῦν
συχνοὺς
τείνω |
[482] |
εἰς
τοιαῦτα
ἄγεις
φορτικὰ
καὶ
|
δημηγορικά, |
~φάσκων
τὴν
ἀλήθειαν
διώκειν,
ἃ |
[522] |
δικαστήριον.
~οὔτε
γὰρ
ἡδονὰς
ἃς
|
ἐκπεπόρικα |
ἕξω
αὐτοῖς
λέγειν,
ἃς
οὗτοι |
[460] |
ναί.
~(Σωκράτης)
~καὶ
ὁ
τὰ
|
ἰατρικὰ |
ἰατρικός;
καὶ
τἆλλα
οὕτω
κατὰ |
[460] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
ὁ
τὰ
|
μουσικὰ |
μουσικός;
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~καὶ |
[517] |
ἴσμεν
~ἄνδρα
ἀγαθὸν
γεγονότα
τὰ
|
πολιτικὰ |
ἐν
τῇδε
τῇ
πόλει.
σὺ |
[516] |
ἐπεμελεῖτο
αὐτῶν
ἀγαθὸς
ὢν
τὰ
|
~πολιτικά; |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν |
[521] |
~πολιτικῇ
τέχνῃ
καὶ
πράττειν
τὰ
|
πολιτικὰ |
μόνος
τῶν
νῦν·
ἅτε
οὖν |
[516] |
~(Σωκράτης)
~οὐκ
ἄρ'
ἀγαθὸς
τὰ
|
πολιτικὰ |
Περικλῆς
ἦν
ἐκ
τούτου
τοῦ |
[518] |
~ὁμοιοτάτους
προτείνεσθαι
ἀνθρώπους
περὶ
τὰ
|
πολιτικά, |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
περὶ
τὰ |
[482] |
ὦ
Σώκρατες,
εἰς
τοιαῦτα
ἄγεις
|
φορτικὰ |
καὶ
δημηγορικά,
~φάσκων
τὴν
ἀλήθειαν |
[518] |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
περὶ
τὰ
|
~γυμναστικὰ |
ἐμοῦ
ἐρωτῶντος
οἵτινες
ἀγαθοὶ
γεγόνασιν |
[483] |
φύσεως,
τὰ
τοῦ
νόμου.
~ὥσπερ
|
αὐτίκα |
ἐν
τούτοις,
τῷ
ἀδικεῖν
τε |
[459] |
ἄλλων
διὰ
τὸ
οὕτως
ἔχειν,
|
αὐτίκα |
~ἐπισκεψόμεθα,
ἐάν
τι
ἡμῖν
πρὸς |
[469] |
τῶν
ἀνθρώπων
ὧν
σὺ
ὁρᾷς
|
αὐτίκα |
μάλα
δεῖν
τεθνάναι,
τεθνήξει
~οὗτος |
[469] |
αὐτῶν
καταγῆναι
δεῖν,
~κατεαγὼς
ἔσται
|
αὐτίκα |
μάλα,
κἂν
θοἰμάτιον
διεσχίσθαι,
διεσχισμένον |
[452] |
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~ὅτι
εἴ
σοι
|
αὐτίκα |
παρασταῖεν
οἱ
δημιουργοὶ
τούτων
ὧν |
[472] |
εὐδαίμων
ἐστὶν
καὶ
~(ὅστις
μή.
|
αὐτίκα |
πρῶτον,
περὶ
οὗ
νῦν
ὁ |
[506] |
~ἕως
αὐτῷ
τὴν
τοῦ
Ἀμφίονος
|
ἀπέδωκα |
ῥῆσιν
ἀντὶ
τῆς
τοῦ
Ζήθου· |
[497] |
εἶ,
ὦ
Καλλίκλεις,
ὅτι
τὰ
|
μεγάλα |
μεμύησαι
πρὶν
τὰ
σμικρά·
ἐγὼ |
[455] |
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ
διδάξαι
οὕτω
|
μεγάλα |
πράγματα.
~(Γοργίας)
οὐ
δῆτα.
~(Σωκράτης) |
[477] |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
εἴπερ
|
καλά, |
ἀγαθά;
ἢ
γὰρ
ἡδέα
ἢ |
[447] |
ἀστείας
ἑορτῆς·
πολλὰ
γὰρ
καὶ
|
καλὰ |
(Γοργίας)
ἡμῖν
ὀλίγον
πρότερον
~ἐπεδείξατο. |
[474] |
ἤτοι
κατὰ
τὴν
χρείαν
λέγεις
|
καλὰ |
εἶναι,
πρὸς
ὃ
ἂν
ἕκαστον |
[476] |
οὐχὶ
τά
γε
δίκαια
πάντα
|
καλά |
ἐστιν,
καθ'
ὅσον
δίκαια;
καὶ |
[523] |
ἔχοντες
ἠμφιεσμένοι
εἰσὶ
σώματά
τε
|
καλὰ |
καὶ
γένη
καὶ
~πλούτους,
καί, |
[461] |
τὰ
δίκαια
εἰδέναι
καὶ
τὰ
|
καλὰ |
καὶ
τὰ
ἀγαθά,
καὶ
ἐὰν |
[488] |
τὰ
τούτων
νόμιμα
κατὰ
φύσιν
|
καλά, |
κρειττόνων
γε
ὄντων;
~(Καλλίκλης)
φημί. |
[499] |
τρίς
φασιν
καλὸν
(εἶναι
τὰ
|
καλὰ |
λέγειν
τε
καὶ
~ἐπισκοπεῖσθαι.
ἀγαθὸν |
[514] |
καὶ
οἰκοδομήματα
πολλὰ
μὲν
καὶ
|
καλὰ |
μετὰ
τῶν
~διδασκάλων
ᾠκοδομημένα
ἡμῖν, |
[482] |
ἃ
φύσει
μὲν
οὐκ
ἔστιν
|
καλά, |
νόμῳ
δέ.
ὡς
τὰ
~πολλὰ |
[476] |
τούτων
ἄρα
ὁ
μὲν
ποιεῖ
|
καλά, |
ὁ
δὲ
πάσχει,
ὁ
κολαζόμενος. |
[474] |
εἰς
οὐδὲν
ἀποβλέπων
καλεῖς
ἑκάστοτε
|
καλά; |
οἷον
πρῶτον
τὰ
~σώματα
τὰ |
[474] |
οἷον
πρῶτον
τὰ
~σώματα
τὰ
|
καλὰ |
οὐχὶ
ἤτοι
κατὰ
τὴν
χρείαν |
[474] |
~(Σωκράτης)
~τί
δὲ
τόδε;
τὰ
|
καλὰ |
πάντα,
οἷον
καὶ
σώματα
καὶ |
[474] |
διὰ
~ὠφελίαν
ἢ
δι'
ἀμφότερα
|
καλὰ |
προσαγορεύεις;
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~οὐ |
[474] |
δήπου
ἐκτὸς
τούτων
~ἐστίν,
τὰ
|
καλά, |
τοῦ
ἢ
ὠφέλιμα
εἶναι
ἢ |
[476] |
~(Σωκράτης)
τὰ
δὲ
δίκαιά
που
|
καλὰ |
ὡμολόγηται;
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[448] |
εἴη
ἡ
καλλίστη;
~(Σωκράτης)
~καὶ
|
μάλα. |
ἀλλ'
οὐδεὶς
ἐρωτᾷ
ποία
τις |
[447] |
ἥκομεν
καὶ
ὑστεροῦμεν;
~(Καλλίκλης)
~καὶ
|
μάλα |
γε
ἀστείας
ἑορτῆς·
πολλὰ
γὰρ |
[469] |
ἀνθρώπων
ὧν
σὺ
ὁρᾷς
αὐτίκα
|
μάλα |
δεῖν
τεθνάναι,
τεθνήξει
~οὗτος
ὃν |
[523] |
πέρανον.
~(Σωκράτης)
~Ἄκουε
δή,
φασί,
|
μάλα |
καλοῦ
λόγου,
ὃν
σὺ
μὲν |
[469] |
καταγῆναι
δεῖν,
~κατεαγὼς
ἔσται
αὐτίκα
|
μάλα, |
κἂν
θοἰμάτιον
διεσχίσθαι,
διεσχισμένον
ἔσται |
[496] |
κακόν.
ὁμολογοῦμεν
ταῦτα;
καὶ
εὖ
|
~μάλα |
σκεψάμενος
ἀποκρίνου.
~(Καλλίκλης)
ἀλλ'
ὑπερφυῶς |
[524] |
ζῶντος,
καὶ
(τεθνεῶτος
ταὐτὰ
~ταῦτα
|
ἔνδηλα. |
ἑνὶ
δὲ
λόγῳ,
οἷος
εἶναι |
[524] |
τὴν
ψυχὴν
εἶναι,
ὦ
Καλλίκλεις·
|
ἔνδηλα |
πάντα
ἐστὶν
ἐν
τῇ
~ψυχῇ, |
[524] |
τὰ
θεραπεύματα
καὶ
τὰ
παθήματα
|
ἔνδηλα |
(πάντα.
~οἷον
εἴ
τινος
μέγα |
[524] |
εἶναι
παρεσκεύαστο
τὸ
σῶμα
ζῶν,
|
ἔνδηλα |
ταῦτα
~καὶ
τελευτήσαντος
ἢ
πάντα |
[451] |
καὶ
πρὸς
αὑτὰ
καὶ
πρὸς
|
ἄλληλα |
πῶς
ἔχει
~πλήθους
ἐπισκοπεῖ
τὸ |
[451] |
ἡλίου
καὶ
σελήνης,
πῶς
πρὸς
|
ἄλληλα |
τάχους
ἔχει.
~(Γοργίας)
ὀρθῶς
γε |
[497] |
σοφίζῃ,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~οἶσθα,
|
ἀλλὰ |
ἀκκίζῃ,
ὦ
Καλλίκλεις·
καὶ
πρόιθί |
[461] |
σὺ
ἐνταῦθα
τούτου
μόνος
ἀτυχήσαις.
|
~ἀλλὰ |
ἀντίθες
τοι·
σοῦ
μακρὰ
λέγοντος |
[449] |
Ὅμηρος,
βούλει
με
καλεῖν.
~(Σωκράτης)
|
ἀλλὰ |
βούλομαι.
~(Γοργίας)
κάλει
δή.
~(Σωκράτης) |
[517] |
ἐκπορίζειν
τῇ
~πόλει
ὧν
ἐπεθύμει.
|
ἀλλὰ |
γὰρ
μεταβιβάζειν
τὰς
ἐπιθυμίας
καὶ |
[448] |
φαίνεται
πῶλος
παρεσκευάσθαι
εἰς
λόγους·
|
ἀλλὰ |
γὰρ
ὃ
~ὑπέσχετο
(Χαιρεφῶν)
τι |
[525] |
εὐδαιμονέστερος
ἦν
ἢ
οἷς
ἐξῆν
|
ἀλλὰ |
γάρ,
ὦ
Καλλίκλεις,
~ἐκ
τῶν |
[475] |
ὦ
Πῶλε·
οὐδὲν
γὰρ
βλαβήσῃ·
|
ἀλλὰ |
γενναίως
τῷ
λόγῳ
ὥσπερ
~ἰατρῷ |
[502] |
ἠνία
γὰρ
ᾄδων
τοὺς
θεατάς.
|
ἀλλὰ |
δὴ
σκόπει·
~οὐχὶ
ἥ
τε |
[513] |
~πρὸς
τὸ
βέλτιστον,
μὴ
καταχαριζόμενον
|
ἀλλὰ |
διαμαχόμενον.
οὐ
ταῦτα
ἦν
ἃ |
[525] |
οὐδὲν
ὑγιὲς
ὂν
τῆς
ψυχῆς,
|
~ἀλλὰ |
διαμεμαστιγωμένην
καὶ
οὐλῶν
μεστὴν
ὑπὸ |
[482] |
σοι
ὁμολογήσει
Καλλικλῆς,
ὦ
Καλλίκλεις,
|
ἀλλὰ |
διαφωνήσει
ἐν
ἅπαντι
τῷ
βίῳ. |
[506] |
ὦ
Σώκρατες,
χρῆναί
πω
(ἀπιέναι,
|
ἀλλὰ |
διεξελθεῖν
~σε
τὸν
λόγον·
φαίνεται |
[457] |
ποιῆσαι
οὔτε
τοὺς
ἄλλους
δημιουργούς,
|
ἀλλὰ |
δικαίως
καὶ
τῇ
~ῥητορικῇ
χρῆσθαι, |
[449] |
ἀλλ'
ὅπερ
ὑπισχνῇ,
μὴ
ψεύσῃ,
|
ἀλλὰ |
ἐθέλησον
κατὰ
~βραχὺ
τὸ
ἐρωτώμενον |
[526] |
κρίσις
ἣν
νυνδὴ
ἐγὼ
ἔλεγον,
|
~ἀλλὰ |
ἐλθὼν
παρὰ
τὸν
δικαστήν,
~(τὸν |
[512] |
ἐατέον
ἐστὶν
καὶ
οὐ
φιλοψυχητέον,
|
ἀλλὰ |
ἐπιτρέψαντα
~περὶ
τούτων
τῷ
θεῷ |
[487] |
προθυμεῖσθαι
εἰς
τὴν
ἀκρίβειαν
φιλοσοφεῖν,
|
ἀλλὰ |
~εὐλαβεῖσθαι
(παρεκελεύεσθε
ἀλλήλοις
ὅπως
μὴ |
[506] |
ἔγωγε
εἰδὼς
λέγω
ἃ
λέγω,
|
ἀλλὰ |
ζητῶ
κοινῇ
μεθ'
ὑμῶν,
ὥστε, |
[454] |
μόνη
ἀπεργάζεται
τοῦτο
τὸ
ἔργον,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἄλλαι,
δικαίως
~ὥσπερ
περὶ |
[449] |
δὴ
ταῦτα
οὐ
μόνον
ἐνθάδε
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἄλλοθι.
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν |
[491] |
οἰκοῖτο,
καὶ
μὴ
μόνον
φρόνιμοι,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἀνδρεῖοι,
~ἱκανοὶ
ὄντες
ἃ |
[501] |
πολλὰς
οὐκ
ἔστιν;
~(Καλλίκλης)
οὔκ,
|
ἀλλὰ |
καὶ
περὶ
δύο
καὶ
περὶ |
[490] |
οὐ
μόνον
γε,
ὦ
Καλλίκλεις,
|
ἀλλὰ |
καὶ
περὶ
τῶν
αὐτῶν.
~(Καλλίκλης) |
[511] |
πάντων
τῶν
ἐν
τῇ
πόλει·
|
ἀλλὰ |
καὶ
σὺ
ἐμοῦ
~ἄκουε,
ὅτι |
[511] |
οὐ
μόνον
τὰς
ψυχὰς
σῴζει
|
ἀλλὰ |
~καὶ
τὰ
σώματα
καὶ
τὰ |
[489] |
οὐδὲ
δίκαιον
~τὸ
ἴσον
ἔχειν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
φύσει·
ὥστε
κινδυνεύεις
οὐκ |
[508] |
~τούτοις,
καὶ
ταῦτα
σοφὸς
ὤν,
|
ἀλλὰ |
λέληθέν
σε
ὅτι
ἡ
ἰσότης |
[467] |
φημι
ποιεῖν
αὐτοὺς
ἃ
βούλονται·
|
ἀλλά |
μ'
ἔλεγχε.
~(Πῶλος)
~οὐκ
ἄρτι |
[498] |
κακοί)
εἰσιν
οἱ
κακοί;
~(Καλλίκλης)
|
ἀλλὰ |
μὰ
Δί'
οὐκ
οἶδ'
ὅτι |
[503] |
αὐτὸν
~ἔφρασας
τίς
ἐστιν;
~(Καλλίκλης)
|
~ἀλλὰ |
μὰ
Δία
οὐκ
ἔχω
ἔγωγέ |
[506] |
~ἀχθεσθήσομαί
σοι
ὥσπερ
σὺ
ἐμοί,
|
ἀλλὰ |
μέγιστος
εὐεργέτης
παρ'
ἐμοὶ
~ἀναγεγράψῃ. |
[506] |
δοκεῖ
ἀναγκαῖον
εἶναι,
ὦ
Καλλίκλεις.
|
~ἀλλὰ |
μὲν
δὴ
ἥ
γε
ἀρετὴ |
[492] |
οἱ
νεκροὶ
εὐδαιμονέστατοι
εἶεν.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλὰ |
μὲν
δὴ
καὶ
ὥς
γε |
[471] |
γε,
ὦ
φίλε,
ἄδικος.
~(Πῶλος)
|
~ἀλλὰ |
μὲν
δὴ
πῶς
οὐκ
ἄδικος; |
[506] |
αὐτοῦ
διιόντος
τὰ
ἐπίλοιπα.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλὰ |
μὲν
δή,
ὦ
Γοργία,
καὶ |
[517] |
ἐξέπεσον
οὔτε
τῇ
κολακικῇ.
~(Καλλίκλης)
|
~ἀλλὰ |
μέντοι
πολλοῦ
γε
δεῖ,
ὦ |
[496] |
ἐπιθυμίαν
~ἀνιαρὸν
εἶναι;
~(Καλλίκλης)
ὁμολογῶ,
|
ἀλλὰ |
μὴ
ἐρώτα.
~(Σωκράτης)
εἶεν·
διψῶντα |
[470] |
με
ἐλέγξῃς
καὶ
~ἀπαλλάξῃς
φλυαρίας.
|
ἀλλὰ |
μὴ
κάμῃς
φίλον
ἄνδρα
εὐεργετῶν, |
[467] |
ἔχοντας
καὶ
(τέχνην
τὴν
ῥητορικὴν
|
~ἀλλὰ |
μὴ
κολακείαν,
ἐμὲ
ἐξελέγξας;
εἰ |
[506] |
παρόντος
~ἀγαθοί
ἐσμεν;
~πάνυ
γε.
|
~ἀλλὰ |
μὴν
ἀγαθοί
γέ
ἐσμεν
καὶ |
[516] |
οὐχ
οὕτως;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλὰ |
μὴν
ἀγριωτέρους
γε
αὐτοὺς
ἀπέφηνεν |
[497] |
ἢ
οὔ;
~(Καλλίκλης)
ἔστιν.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλὰ |
μὴν
εὖ
γε
πράττοντα
κακῶς |
[506] |
ἑαυτῆς
ἀμείνων
τῆς
ἀκοσμήτου;
~ἀνάγκη.
|
~ἀλλὰ |
μὴν
ἥ
γε
κόσμον
ἔχουσα |
[449] |
ἐστιν.
~(Γοργίας)
οὐ
δῆτα.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλὰ |
μὴν
λέγειν
γε
ποιεῖ
δυνατούς. |
[466] |
τι
εἶναι
τῷ
δυναμένῳ.
~(Πῶλος)
|
ἀλλὰ |
μὴν
λέγω
γε.
~(Σωκράτης)
~ἐλάχιστον |
[498] |
τῶν
~ἀνδρείων;
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλὰ |
μὴν
οἵ
γε
φρόνιμοι
καὶ |
[454] |
ἐστιν.
~(Γοργίας)
ἀληθῆ
λέγεις.
~(Σωκράτης)
|
~(ἀλλὰ |
μὴν
οἵ
τέ
γε
μεμαθηκότες |
[477] |
~σὸς
λόγος.
~(Πῶλος)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλὰ |
μήν
που
τό
γε
μεγίστῃ |
[497] |
ἅμα
παύεται;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλὰ |
μὴν
τῶν
ἀγαθῶν
γε
καὶ |
[458] |
ὅλην
ἐθέλητε
διαλέγεσθαι,
χαριεῖσθε.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλὰ |
μήν,
ὦ
Καλλίκλεις,
τό
γ' |
[470] |
ἄνδρα
εὐεργετῶν,
ἀλλ'
ἔλεγχε.
~(Πῶλος)
|
~ἀλλὰ |
μήν,
ὦ
Σώκρατες,
οὐδέν
γέ |
[459] |
μὴ
μαθόντα
τὰς
ἄλλας
τέχνας
|
~ἀλλὰ |
μίαν
ταύτην,
μηδὲν
ἐλαττοῦσθαι
τῶν |
[476] |
δίκαια;
καὶ
~διασκεψάμενος
εἰπέ.
~(Πῶλος)
|
ἀλλά |
μοι
δοκεῖ,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης) |
[453] |
~ποιεῖν;
~(Γοργίας)
~οὐδαμῶς,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἀλλά |
μοι
δοκεῖς
ἱκανῶς
ὁρίζεσθαι·
ἔστιν |
[517] |
ὥς
γε
διακόνους
εἶναι
πόλεως,
|
ἀλλά |
μοι
~δοκοῦσι
τῶν
γε
νῦν |
[520] |
οὐδὲν
δεινὸν
αὐτῷ
μήποτε
~ἀδικηθῇ,
|
ἀλλὰ |
μόνῳ
ἀσφαλὲς
ταύτην
τὴν
εὐεργεσίαν |
[489] |
λέγεις
ἢ
ἄλλους
τινάς;
~(Καλλίκλης)
|
ἀλλὰ |
ναὶ
μὰ
Δία
τούτους
λέγω, |
[500] |
τὰς
ἡδονὰς
~τὴν
μαγειρικὴν
ἐμπειρίαν
|
ἀλλὰ |
οὐ
τέχνην,
τῶν
δὲ
περὶ |
[489] |
ὅτι
~ἰσχυρότεροί
εἰσιν
ἢ
σύ.
|
ἀλλὰ |
πάλιν
ἐξ
ἀρχῆς
εἰπὲ
τί |
[453] |
~(Γοργίας)
~οὐ
δῆτα,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἀλλὰ |
πάντων
μάλιστα
πείθει.
~(Σωκράτης)
~πάλιν |
[480] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
μὴ
ἀποδειλιᾶν
|
ἀλλὰ |
~παρέχειν
μύσαντα
εὖ
καὶ
ἀνδρείως |
[450] |
ῥητορικῆς
οὐδέν
ἐστιν
~τοιοῦτον
χειρούργημα,
|
ἀλλὰ |
πᾶσα
ἡ
πρᾶξις
καὶ
ἡ |
[459] |
ὄχλῳ
πιθανὸν
εἶναι,
οὐ
διδάσκοντα
|
ἀλλὰ |
~(πείθοντα;
~(Γοργίας)
πάνυ
μὲν
οὖν. |
[449] |
τοὺς
λόγους
~ποιεῖσθαι·
οὐ
μὴν
|
ἀλλὰ |
(πειράσομαί
γε
ὡς
διὰ
βραχυτάτων. |
[477] |
ἐνορᾷς
ἢ
πενίαν;
~(Πῶλος)
οὔκ,
|
ἀλλὰ |
πενίαν.
~(Σωκράτης)
~τί
δ'
ἐν |
[455] |
~δικαίων
τε
πέρι
καὶ
ἀδίκων,
|
ἀλλὰ |
πιστικὸς
μόνον·
οὐ
γὰρ
δήπου |
[449] |
μακρολογίας
δὲ
εἰς
αὖθις.
~(Γοργίας)
|
~ἀλλὰ |
ποιήσω,
καὶ
οὐδενὸς
φήσεις
βραχυλογωτέρου |
[462] |
ποίει,
ἐρώτα
ἢ
ἀποκρίνου.
~(Πῶλος)
|
~ἀλλὰ |
ποιήσω
ταῦτα.
καί
μοι
ἀπόκριναι, |
[524] |
ψυχήν,
οὐκ
εἰδὼς
ὅτου
~ἐστίν,
|
ἀλλὰ |
πολλάκις
τοῦ
μεγάλου
βασιλέως
ἐπιλαβόμενος |
[509] |
ἀποτρέψει
τὴν
~μεγίστην
ἡμῶν
βλάβην;
|
ἀλλὰ |
πολλὴ
ἀνάγκη
ταύτην
εἶναι
τὴν |
[448] |
γε
σοὶ
βουλομένῳ
ἐστὶν
ἀποκρίνεσθαι,
|
ἀλλὰ |
πολὺ
ἂν
ἥδιον
σέ.
~δῆλος |
[511] |
ὅτι
ἀποκτενεῖ
μέν,
ἂν
βούληται,
|
ἀλλὰ |
πονηρὸς
ὢν
καλὸν
κἀγαθὸν
ὄντα. |
[493] |
καὶ
ἐξαρκούντως
ἔχοντα
βίον
ἑλέσθαι.
|
ἀλλὰ |
πότερον
~(πείθω
τί
σε
καὶ |
[457] |
φιλονικοῦντα
λέγειν
τοῦ
~καταφανὲς
γενέσθαι,
|
ἀλλὰ |
πρὸς
σέ.
~(ἐγὼ
οὖν,
εἰ |
[451] |
~πλουτεῖν
ἀδόλως.
~(Γοργίας)
ἀκήκοα
γάρ·
|
ἀλλὰ |
πρὸς
τί
τοῦτο
λέγεις;
~(Σωκράτης) |
[521] |
τοὺς
λόγους
οὓς
λέγω
ἑκάστοτε,
|
ἀλλὰ |
πρὸς
τὸ
βέλτιστον,
οὐ
πρὸς |
[479] |
σώματος
μὴ
ὑγιεῖ
ψυχῇ
συνοικεῖν,
|
ἀλλὰ |
~σαθρᾷ
καὶ
ἀδίκῳ
(καὶ
ἀνοσίῳ, |
[475] |
ἔλεγχον
παραβαλλόμενος
ὅτι
οὐδὲν
~ἔοικεν,
|
ἀλλὰ |
σοὶ
μὲν
οἱ
ἄλλοι
πάντες |
[452] |
~ἀναφανήσεται
χρηματιζόμενος
καὶ
οὐχ
αὑτῷ,
|
ἀλλὰ |
σοὶ
τῷ
δυναμένῳ
λέγειν
καὶ |
[464] |
κολακευτικὴ
~αἰσθομένη
οὐ
γνοῦσα
λέγω
|
ἀλλὰ |
στοχασαμένη
τέτραχα
ἑαυτὴν
διανείμασα,
~ὑποδῦσα |
[448] |
πάνυ
μοι
φαίνεται
ἀποκρίνεσθαι.
~(Γοργίας)
|
ἀλλὰ |
σύ,
εἰ
βούλει,
ἐροῦ
αὐτόν. |
[512] |
ἱκανὸς
γὰρ
αὐτῷ
ὁ
λόγος.
|
ἀλλὰ |
σὺ
οὐδὲν
ἧττον
αὐτοῦ
καταφρονεῖς |
[454] |
ὑπονοοῦντες
~προαρπάζειν
ἀλλήλων
τὰ
λεγόμενα,
|
ἀλλὰ |
σὺ
τὰ
σαυτοῦ
κατὰ
τὴν |
[501] |
ἢ
ἀντίφῃς;
~(Καλλίκλης)
~οὐκ
ἔγωγε,
|
ἀλλὰ |
συγχωρῶ,
ἵνα
σοι
καὶ
περανθῇ |
[472] |
ἀμφισβητοῦμεν
οὐ
πάνυ
σμικρὰ
ὄντα,
|
~ἀλλὰ |
σχεδόν
τι
ταῦτα
περὶ
ὧν |
[515] |
ἀκούεις
ταῦτα,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
|
~ἀλλὰ |
τάδε
οὐκέτι
ἀκούω,
ἀλλ'
οἶδα |
[506] |
οὐ
τῷ
εἰκῇ
κάλλιστα
παραγίγνεται,
|
ἀλλὰ |
τάξει
καὶ
ὀρθότητι
καὶ
~τέχνῃ, |
[490] |
~εἷς
τῶν
μυρίων
κρείττων.
~(Καλλίκλης)
|
~ἀλλὰ |
ταῦτ'
ἔστιν
ἃ
λέγω.
τοῦτο |
[488] |
εἶναι,
ἢ
ὀρθῶς
μέμνημαι;
~(Καλλίκλης)
|
ἀλλὰ |
ταῦτα
ἔλεγον
καὶ
τότε
καὶ |
[468] |
ἀγαθὰ
μήτε
κακά;
~(Πῶλος)
οὔκ,
|
ἀλλὰ |
ταῦτα.
~(Σωκράτης)
~πότερον
οὖν
τὰ |
[511] |
ἐσχηματισμένη
~ὡς
ὑπερήφανόν
τι
διαπραττομένη,
|
ἀλλὰ |
ταὐτὰ
διαπραξαμένη
τῇ
δικανικῇ,
ἐὰν |
[492] |
ἄρχοντες
ἐν
τῇ
ἑαυτῶν
~πόλει;
|
ἀλλὰ |
τῇ
ἀληθείᾳ,
ὦ
Σώκρατες,
ἣν |
[478] |
εὐδαιμονία,
ὡς
ἔοικε,
κακοῦ
ἀπαλλαγή,
|
ἀλλὰ |
τὴν
ἀρχὴν
μηδὲ
~κτῆσις.
~(Πῶλος) |
[482] |
~θαύμαζε
ὅτι
ἐγὼ
ταῦτα
λέγω,
|
ἀλλὰ |
τὴν
φιλοσοφίαν,
τὰ
ἐμὰ
παιδικά, |
[462] |
καὶ
ῥητορική;
~(Σωκράτης)
~οὐδαμῶς
γε,
|
ἀλλὰ |
τῆς
αὐτῆς
μὲν
ἐπιτηδεύσεως
μόριον. |
[520] |
ἀνθρώπους
εἰς
~ἀρετήν;
~(Καλλίκλης)
~ἔγωγε·
|
ἀλλὰ |
τί
ἂν
λέγοις
ἀνθρώπων
πέρι |
[497] |
ἄξια
ἀνερωτᾷ
καὶ
~ἐξελέγχει.
~(Γοργίας)
|
~ἀλλὰ |
τί
σοὶ
διαφέρει;
πάντως
οὐ |
[462] |
πρὸς
σὲ
τἀληθῆ
εἰρῆσθαι.
~(Πῶλος)
|
ἀλλὰ |
τί
σοι
δοκεῖ
ἡ
ῥητορικὴ |
[497] |
ἀνόητον
χαίροντα;
~(Καλλίκλης)
οἶμαι
ἔγωγε·
|
ἀλλὰ |
τί
τοῦτο;
~(Σωκράτης)
οὐδέν·
ἀλλ' |
[462] |
~(Σωκράτης)
οὐδεμία,
ὦ
Πῶλε.
~(Πῶλος)
|
ἀλλὰ |
τί;
φάθι.
~(Σωκράτης)
φημὶ
δή, |
[481] |
ἄλλο
τι
~(ἢ)
τὸ
αὐτό,
|
ἀλλά |
τις
ἡμῶν
ἴδιόν
τι
ἔπασχεν |
[448] |
ποία
τις
ἡ
Γοργίου
τέχνη,
|
ἀλλὰ |
τίς,
καὶ
ὅντινα
δέοι
~καλεῖν |
[527] |
οὐ
τὸ
δοκεῖν
εἶναι
ἀγαθὸν
|
ἀλλὰ |
τὸ
εἶναι,
καὶ
~ἰδίᾳ
καὶ |
[450] |
βραχέος
~δέονται,
ἔνιαι
δὲ
οὐδενὸς
|
ἀλλὰ |
τὸ
τῆς
τέχνης
περαίνοιτο
ἂν |
[508] |
τὸ
ἐμὸν
οὔτε
τὸ
βαλλάντιον,
|
ἀλλὰ |
τὸ
τύπτειν
καὶ
~ἐμὲ
καὶ |
[515] |
τί
οὖν
δή;
~(Σωκράτης)
~οὐδέν·
|
ἀλλὰ |
τόδε
μοι
εἰπὲ
ἐπὶ
τούτῳ, |
[461] |
λόγους.
~(Σωκράτης)
~ὦ
κάλλιστε
Πῶλε,
|
ἀλλά |
τοι
ἐξεπίτηδες
κτώμεθα
ἑταίρους
καὶ |
[491] |
ταὐτὰ
λέγεις
περὶ
τῶν
αὐτῶν,
|
ἀλλὰ |
τοτὲ
μὲν
τοὺς
(βελτίους
τε |
[453] |
αὐτὸς
λέγω;
οὐ
σοῦ
~ἕνεκα
|
ἀλλὰ |
τοῦ
λόγου,
ἵνα
οὕτω
προί̈ |
[497] |
δειλούς;
οὐ
γὰρ
ἄρτι
γε,
|
ἀλλὰ |
τοὺς
~ἀνδρείους
καὶ
φρονίμους
ἔλεγες· |
[460] |
τοὺς
τοῦ
ἀρτίου
καὶ
περιττοῦ,
|
ἀλλὰ |
τοὺς
τοῦ
δικαίου
καὶ
ἀδίκου· |
[491] |
εὐδαίμων
γένοιτο
ἄνθρωπος
~δουλεύων
ὁτῳοῦν;
|
ἀλλὰ |
τοῦτ'
ἐστὶν
τὸ
κατὰ
φύσιν |
[494] |
ἐκείνῳ
οὐκέτ'
ἔστιν
ἡδονὴ
~οὐδεμία,
|
ἀλλὰ |
τοῦτ'
ἔστιν,
ὃ
νυνδὴ
ἐγὼ |
[492] |
ἂν
ἀεὶ
ἡ
ἐπιθυμία
γίγνηται.
|
~ἀλλὰ |
τοῦτ'
οἶμαι
τοῖς
πολλοῖς
οὐ |
[463] |
νέος
ἐστὶ
καὶ
ὀξύς.
~(Γοργίας)
|
~ἀλλὰ |
τοῦτον
μὲν
ἔα,
ἐμοὶ
δ' |
[460] |
μηδ'
ἐξελαύνειν
ἐκ
τῆς
πόλεως,
|
ἀλλὰ |
τῷ
ἀδικοῦντι
καὶ
~οὐκ
ὀρθῶς |
[490] |
πλεονεκτητέον,
εἰ
μὴ
μέλλει
ζημιοῦσθαι,
|
ἀλλὰ |
τῶν
μὲν
~πλέον,
τῶν
δ' |
[458] |
καὶ
διαλύωμεν
τὸν
λόγον.
~(Γοργίας)
|
~ἀλλὰ |
φημὶ
μὲν
ἔγωγε,
ὦ
Σώκρατες, |
[472] |
οὐ
γάρ
με
σὺ
ἀναγκάζεις,
|
ἀλλὰ |
~ψευδομάρτυρας
πολλοὺς
κατ'
ἐμοῦ
παρασχόμενος |
[451] |
δήμῳ
(συγγραφόμενοι,
ὅτι
τὰ
μὲν
|
ἄλλα |
~καθάπερ
ἡ
ἀριθμητικὴ
ἡ
λογιστικὴ |
[514] |
~οὐκοῦν
οὕτω
πάντα,
τά
τε
|
ἄλλα |
κἂν
εἰ
ἐπιχειρήσαντες
δημοσιεύειν
~παρεκαλοῦμεν |
[463] |
τῆς
ἐπιτηδεύσεως
~πολλὰ
μὲν
καὶ
|
ἄλλα |
μόρια
εἶναι,
ἓν
δὲ
καὶ |
[483] |
πατὴρ
αὐτοῦ
ἐπὶ
~Σκύθας;
ἢ
|
(ἄλλα |
μυρία
ἄν
τις
ἔχοι
τοιαῦτα |
[486] |
καὶ
βίος
καὶ
δόξα
καὶ
|
ἄλλα |
πολλὰ
ἀγαθά.
~(Σωκράτης)
~εἰ
χρυσῆν |
[453] |
καὶ
ἄλλοι
εἰσὶ
ζωγράφοι
γράφοντες
|
ἄλλα |
πολλὰ
ζῷα;
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης) |
[495] |
εἰ
τοῦτο
οὕτως
ἔχει,
καὶ
|
ἄλλα |
πολλά.
~(Καλλίκλης)
ὡς
σύ
γε |
[517] |
καὶ
τείχη
καὶ
νεώρια
καὶ
|
ἄλλα |
πολλὰ
τοιαῦτα
καὶ
ἐγώ
~σοι |
[493] |
τῶν
~ἀκολάστων,
ἢ
οὐδ'
ἂν
|
ἄλλα |
πολλὰ
τοιαῦτα
μυθολογῶ,
οὐδέν
τι |
[492] |
τε
καὶ
~εὐδαιμονία,
τὰ
δὲ
|
ἄλλα |
ταῦτ'
ἐστὶν
τὰ
καλλωπίσματα,
τὰ |
[507] |
μὲν
οὐκ
ἔχω
παρὰ
ταῦτα
|
ἄλλα |
φάναι,
ὦ
φίλε
~Καλλίκλεις·
σὺ |
[459] |
τὸ
ὑγιεινὸν
καὶ
περὶ
τὰ
|
ἄλλα |
~ὧν
αἱ
ἄλλαι
τέχναι,
αὐτὰ |
[522] |
~(Καλλίκλης)
ἀλλ'
ἐπείπερ
γε
καὶ
|
τἆλλα |
ἐπέρανας,
καὶ
τοῦτο
πέρανον.
~(Σωκράτης) |
[512] |
δεῖν
γίγνεσθαι
μηχανοποιούς,
ὡς
οὐδὲν
|
~τἆλλά |
ἐστιν·
ἱκανὸς
γὰρ
αὐτῷ
ὁ |
[477] |
βλάβῃ
καὶ
κακῷ
θαυμασίῳ
ὑπερβάλλουσα
|
~(τἆλλα |
ἡ
τῆς
ψυχῆς
πονηρία
αἴσχιστόν |
[500] |
ἀγαθῶν
ἄρα
ἕνεκα
δεῖ
καὶ
|
τἆλλα |
καὶ
τὰ
ἡδέα
πράττειν,
ἀλλ' |
[484] |
δικαίου
~φύσει,
καὶ
βοῦς
καὶ
|
τἆλλα |
κτήματα
εἶναι
πάντα
τοῦ
βελτίονός |
[460] |
ὁ
τὰ
ἰατρικὰ
ἰατρικός;
καὶ
|
τἆλλα |
οὕτω
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
λόγον, |
[524] |
παχύς,
παχὺς
καὶ
ἀποθανόντος,
καὶ
|
~τἆλλα |
οὕτως·
καὶ
εἰ
αὖ
ἐπετήδευε |
[509] |
τρίτην
τὴν
τοῦ
τρίτου
καὶ
|
τἆλλα |
~οὕτως·
ὡς
ἑκάστου
κακοῦ
μέγεθος |
[506] |
γέ
ἐσμεν
καὶ
ἡμεῖς
καὶ
|
τἆλλα |
πάντα
ὅσ'
ἀγαθά
ἐστιν,
ἀρετῆς |
[474] |
οὐκ
ἔχω.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
|
τἆλλα |
πάντα
οὕτω
καὶ
σχήματα
καὶ |
[500] |
~καὶ
ἐκείνου
ἕνεκα
δεῖν
πάντα
|
τἆλλα |
πράττεσθαι
(ἀλλ'
οὐκ
~ἐκεῖνο
τῶν |
[519] |
σοφισταί.
καὶ
γὰρ
οἱ
~σοφισταί,
|
τἆλλα |
σοφοὶ
ὄντες,
τοῦτο
ἄτοπον
ἐργάζονται |
[467] |
καὶ
ὑγίειαν
καὶ
πλοῦτον
καὶ
|
τἆλλα |
τὰ
~τοιαῦτα,
κακὰ
δὲ
τἀναντία |
[468] |
αὖ
λίθους
καὶ
ξύλα
καὶ
|
τἆλλα |
τὰ
τοιαῦτα;
οὐ
ταῦτα
~λέγεις; |
[486] |
βίος
καὶ
δόξα
καὶ
ἄλλα
|
πολλὰ |
ἀγαθά.
~(Σωκράτης)
~εἰ
χρυσῆν
ἔχων |
[448] |
γὰρ
καὶ
ἀπειρηκέναι
μοι
~δοκεῖ·
|
πολλὰ |
γὰρ
ἄρτι
διελήλυθεν.
~(Χαιρεφῶν)
τί |
[447] |
~καὶ
μάλα
γε
ἀστείας
ἑορτῆς·
|
πολλὰ |
γὰρ
καὶ
καλὰ
(Γοργίας)
ἡμῖν |
[514] |
μετὰ
τῶν
~διδασκάλων
ᾠκοδομημένα
ἡμῖν,
|
πολλὰ |
δὲ
καὶ
ἴδια
ἡμῶν
ἐπειδὴ |
[514] |
πολλὰ
~μὲν
ὅπως
ἐτύχομεν
ποιῆσαι,
|
πολλὰ |
δὲ
κατορθῶσαι
καὶ
γυμνάσασθαι
ἱκανῶς |
[482] |
καλά,
νόμῳ
δέ.
ὡς
τὰ
|
~πολλὰ |
δὲ
ταῦτα
ἐναντί'
ἀλλήλοις
ἐστίν, |
[504] |
κάμνοντι
καὶ
μοχθηρῶς
διακειμένῳ
~σιτία
|
πολλὰ |
διδόναι
καὶ
τὰ
ἥδιστα
ἢ |
[458] |
ὑμᾶς
ἐλθεῖν,
~ἐγὼ
τοῖς
παροῦσι
|
πολλὰ |
ἐπεδειξάμην,
καὶ
νῦν
ἴσως
πόρρω |
[524] |
τελευτήσαντος
ἢ
πάντα
ἢ
τὰ
|
πολλὰ |
ἐπί
τινα
χρόνον.
ταὐτὸν
δή |
[453] |
ἄλλοι
εἰσὶ
ζωγράφοι
γράφοντες
ἄλλα
|
πολλὰ |
ζῷα;
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~εἰ |
[519] |
καὶ
σχετλιαζόντων
ὡς
δεινὰ
πάσχουσι·
|
πολλὰ |
καὶ
~ἀγαθὰ
τὴν
πόλιν
πεποιηκότες |
[495] |
τε
γὰρ
τὰ
νυνδὴ
αἰνιχθέντα
|
~πολλὰ |
καὶ
αἰσχρὰ
φαίνεται
συμβαίνοντα,
εἰ |
[522] |
διψῆν
ἀναγκάζων,
οὐχ
ὥσπερ
ἐγὼ
|
πολλὰ |
καὶ
ἡδέα
καὶ
παντοδαπὰ
ηὐώχουν |
[514] |
οἰκοδομήματά
τε
ἢ
~μηδὲν
ἢ
|
πολλὰ |
καὶ
μηδενὸς
ἄξια,
οὕτω
δὴ |
[495] |
τοῦτο
οὕτως
ἔχει,
καὶ
ἄλλα
|
πολλά. |
~(Καλλίκλης)
ὡς
σύ
γε
οἴει, |
[505] |
ἐῶσιν
οἱ
ἰατροὶ
ὡς
τὰ
|
πολλά, |
κάμνοντα
δὲ
ὡς
ἔπος
~εἰπεῖν |
[514] |
ᾖ
τῶν
μελλόντων
ἢ
χρήματα
|
πολλὰ |
~λαμβάνειν
ἢ
ἀρχήν
τινων
ἢ |
[463] |
ταύτης
μοι
δοκεῖ
τῆς
ἐπιτηδεύσεως
|
~πολλὰ |
μὲν
καὶ
ἄλλα
μόρια
εἶναι, |
[514] |
καὶ
~(ἐλλογίμους
γεγονότας
καὶ
οἰκοδομήματα
|
πολλὰ |
μὲν
καὶ
καλὰ
μετὰ
τῶν |
[514] |
ἐλθεῖν
ἀνθρώπους,
ὥστε,
πρὶν
ἰδιωτεύοντας
|
πολλὰ |
~μὲν
ὅπως
ἐτύχομεν
ποιῆσαι,
πολλὰ |
[512] |
τοῦ
σώματος
~τιμιωτέρῳ,
τῇ
ψυχῇ,
|
πολλὰ |
νοσήματα
ἔχει
καὶ
ἀνίατα,
τούτῳ |
[489] |
ὦ
Καλλίκλεις,
ᾧ
σὺ
χρώμενος
|
πολλὰ |
νυνδὴ
εἰρωνεύου
πρός
με·
~ἀλλ' |
[490] |
καὶ
ἡμῖν
ᾖ
ἐν
κοινῷ
|
πολλὰ |
σιτία
καὶ
ποτά,
ὦμεν
δὲ |
[517] |
τείχη
καὶ
νεώρια
καὶ
ἄλλα
|
πολλὰ |
τοιαῦτα
καὶ
ἐγώ
~σοι
ὁμολογῶ |
[493] |
~ἀκολάστων,
ἢ
οὐδ'
ἂν
ἄλλα
|
πολλὰ |
τοιαῦτα
μυθολογῶ,
οὐδέν
τι
μᾶλλον |
[521] |
τις
λέγων
ὅτι
ὦ
παῖδες,
|
πολλὰ |
ὑμᾶς
καὶ
κακὰ
ὅδε
εἴργασται |
[468] |
καὶ
οἷον
αὖ
λίθους
καὶ
|
ξύλα |
καὶ
τἆλλα
τὰ
τοιαῦτα;
οὐ |
[470] |
οὐ
γιγνώσκεις
ὅτι
εὐδαιμονεῖ;
~(Σωκράτης)
|
μὰ |
Δί'
οὐ
δῆτα.
~(Πῶλος)
~δῆλον |
[516] |
οὐ
σύ
γε
φῄς.
~(Σωκράτης)
|
~μὰ |
Δί'
οὐδέ
γε
σὺ
ἐξ |
[511] |
τίς
σοι
δοκεῖ
εἶναι;
~(Καλλίκλης)
|
μὰ |
Δί'
οὐκ
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~καὶ |
[498] |
εἰσιν
οἱ
κακοί;
~(Καλλίκλης)
ἀλλὰ
|
μὰ |
Δί'
οὐκ
οἶδ'
ὅτι
λέγεις. |
[456] |
τε
καὶ
ἀποκτεινύναι.
οὐδέ
γε
|
μὰ |
Δία
ἐάν
τις
εἰς
παλαίστραν |
[483] |
δικαίου
ταῦτα
πράττουσιν,
καὶ
ναὶ
|
μὰ |
Δία
κατὰ
νόμον
γε
τὸν |
[511] |
τοῖς
δικαστηρίοις
διασῴζουσαν;
~(Καλλίκλης)
ναὶ
|
μὰ |
Δία
ὀρθῶς
γέ
σοι
συμβουλεύων. |
[503] |
~ἔφρασας
τίς
ἐστιν;
~(Καλλίκλης)
~ἀλλὰ
|
μὰ |
Δία
οὐκ
ἔχω
ἔγωγέ
σοι |
[527] |
~προπηλακίσαι,
ἐὰν
βούληται,
καὶ
ναὶ
|
μὰ |
Δία
σύ
γε
θαρρῶν
πατάξαι |
[473] |
ἐξηλέγχθην
ὑπὸ
σοῦ.
~(Πῶλος)
ναὶ
|
μὰ |
Δία.
~(Σωκράτης)
ὡς
σύ
γε |
[489] |
ἄλλους
τινάς;
~(Καλλίκλης)
ἀλλὰ
ναὶ
|
μὰ |
Δία
τούτους
λέγω,
καὶ
σφόδρα |
[513] |
τῷ
Ἀθηναίων
δήμῳ
καὶ
~ναὶ
|
μὰ |
Δία
τῷ
Πυριλάμπους
γε
πρός. |
[463] |
~εἰδότι
ἃ
ἐγὼ
λέγω.
~(Γοργίας)
|
~μὰ |
τὸν
Δία,
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ' |
[489] |
~(Καλλίκλης)
εἰρωνεύῃ,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
|
~μὰ |
τὸν
Ζῆθον,
ὦ
Καλλίκλεις,
ᾧ |
[482] |
ἢ
εἰ
τοῦτο
ἐάσεις
ἀνέλεγκτον,
|
μὰ |
τὸν
κύνα
τὸν
Αἰγυπτίων
θεόν, |
[461] |
ταῦτα
οὖν
ὅπῃ
ποτὲ
ἔχει,
|
μὰ |
τὸν
(κύνα,
ὦ
~Γοργία,
οὐκ |
[466] |
φημὶ
μὲν
οὖν
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
|
~μὰ |
τὸν
οὐ
σύ
γε,
ἐπεὶ |
[497] |
εὖ
γε
πράττοντα
κακῶς
(πράττειν
|
ἅμα |
ἀδύνατον
φῂς
εἶναι.
~(Καλλίκλης)
φημὶ |
[496] |
ἀπαλλάττεται
~τῶν
ὀφθαλμῶν
καὶ
τελευτῶν
|
ἅμα |
ἀμφοτέρων
ἀπήλλακται;
~(Καλλίκλης)
ἥκιστά
γε. |
[495] |
καὶ
νοσεῖ
ὁ
ἄνθρωπος,
~οὐδὲ
|
ἅμα |
ἀπαλλάττεται
ὑγιείας
τε
καὶ
νόσου. |
[452] |
μὲν
~ἐλευθερίας
αὐτοῖς
τοῖς
ἀνθρώποις,
|
ἅμα |
δὲ
τοῦ
ἄλλων
ἄρχειν
ἐν |
[495] |
ἔχει
καὶ
νόσου;
οὐ
γὰρ
|
ἅμα |
δήπου
ὑγιαίνει
τε
καὶ
νοσεῖ |
[497] |
σοφὸς
(ὤν
με
νουθετεῖς.
οὐχ
|
ἅμα |
διψῶν
τε
ἕκαστος
~ἡμῶν
πέπαυται |
[496] |
ἅμα
τε
ἀπαλλάττεται
ἄνθρωπος
καὶ
|
ἅμα |
ἔχει,
δῆλον
~ὅτι
ταῦτά
γε |
[497] |
τε
ἕκαστος
~ἡμῶν
πέπαυται
καὶ
|
ἅμα |
ἡδόμενος
διὰ
τοῦ
πίνειν;
~(Καλλίκλης) |
[508] |
καὶ
κάκιον,
καὶ
κλέπτειν
γε
|
ἅμα |
~καὶ
ἀνδραποδίζεσθαι
καὶ
τοιχωρυχεῖν
καὶ |
[523] |
ὑπό
τε
τούτων
~ἐκπλήττονται,
καὶ
|
ἅμα |
καὶ
αὐτοὶ
ἀμπεχόμενοι
δικάζουσι,
πρὸ |
[520] |
ἢ
τῷ
αὐτῷ
λόγῳ
τούτῳ
|
ἅμα |
καὶ
~ἑαυτῶν
κατηγορεῖν
ὅτι
οὐδὲν |
[466] |
~εἶεν,
ὦ
φίλε·
ἔπειτα
δύο
|
ἅμα |
με
ἐρωτᾷς;
~(Πῶλος)
πῶς
δύο; |
[452] |
ἀληθείᾳ
μέγιστον
ἀγαθὸν
καὶ
αἴτιον
|
ἅμα |
μὲν
~ἐλευθερίας
αὐτοῖς
τοῖς
ἀνθρώποις, |
[520] |
συνθέμενος
αὐτῷ
μισθὸν
ὅτι
μάλιστα
|
ἅμα |
μεταδιδοὺς
~τοῦ
τάχους
λαμβάνοι
(τὸ |
[496] |
συμβαῖνον,
ὅτι
λυπούμενον
χαίρειν
λέγεις
|
ἅμα, |
ὅταν
διψῶντα
~πίνειν
λέγῃς;
ἢ |
[497] |
οὖν
ἀπέλιπες
ἀποκρίνου,
εἰ
οὐχ
|
ἅμα |
παύεται
διψῶν
~ἕκαστος
ἡμῶν
καὶ |
[497] |
τῶν
ἄλλων
ἐπιθυμιῶν
καὶ
ἡδονῶν
|
ἅμα |
παύεται;
~(Καλλίκλης)
ἔστι
ταῦτα.
~(Σωκράτης) |
[497] |
τῶν
λυπῶν
(καὶ
τῶν
ἡδονῶν
|
ἅμα |
παύεται;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ |
[497] |
τοῖς
ἀνιαροῖς.
~τῶν
μὲν
γὰρ
|
ἅμα |
παύεται,
τῶν
δὲ
οὔ,
ὡς |
[497] |
ἀγαθῶν
γε
καὶ
κακῶν
οὐχ
|
ἅμα |
παύεται,
ὡς
σὺ
ὡμολόγεις·
νῦν |
[496] |
~ἐὰν
εὕρωμεν
ἄρα
ἄττα
ὧν
|
ἅμα |
τε
ἀπαλλάττεται
ἄνθρωπος
καὶ
ἅμα |
[496] |
οὐ
δήπου
καὶ
ὑγιαίνει
γε
|
ἅμα |
τοὺς
αὐτούς;
~(Καλλίκλης)
οὐδ'
ὁπωστιοῦν. |
[496] |
διψῶντα
~πίνειν
λέγῃς;
ἢ
οὐχ
|
ἅμα |
τοῦτο
γίγνεται
κατὰ
τὸν
αὐτὸν |
[501] |
πολλάς.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
ἁθρόαις
|
ἅμα |
χαρίζεσθαι
ἔστι,
μηδὲν
σκοπούμενον
τὸ |
[519] |
λόγου
τί
ἂν
ἀλογώτερον
εἴη
|
~πρᾶγμα, |
ἀνθρώπους
ἀγαθοὺς
καὶ
δικαίους
γενομένους, |
[519] |
ἴσως
συναιτίων.
καίτοι
ἔγωγε
~ἀνόητον
|
πρᾶγμα |
καὶ
νῦν
ὁρῶ
γιγνόμενον
καὶ |
[504] |
συστήσηται
τεταγμένον
τε
καὶ
κεκοσμημένον
|
πρᾶγμα· |
καὶ
~οἵ
τε
δὴ
ἄλλοι |
[512] |
~Καλλίκλεις,
ἅπερ
ὑμεῖς,
σεμνύνων
(τὸ
|
πρᾶγμα, |
καταχώσειεν
ἂν
ὑμᾶς
τοῖς
~λόγοις, |
[460] |
ἂν
εἴη
ἡ
ῥητορικὴ
~ἄδικον
|
πρᾶγμα, |
ὅ
γ'
ἀεὶ
περὶ
δικαιοσύνης |
[462] |
δοκεῖ
ἡ
ῥητορικὴ
εἶναι;
~(Σωκράτης)
|
~πρᾶγμα |
ὃ
φῂς
σὺ
ποιῆσαι
τέχνην |
[450] |
οἳ
τυγχάνουσιν
ὄντες
περὶ
τὸ
|
πρᾶγμα |
οὗ
ἑκάστη
ἐστὶν
ἡ
τέχνη. |
[517] |
δεινοτέρους
εἶναι
ἐκείνους
τούτων
ἐκπορίζειν.
|
πρᾶγμα |
οὖν
γελοῖον
~ποιοῦμεν
ἐγώ
τε |
[453] |
τὸ
τοιόνδε·
ὅστις
διδάσκει
ὁτιοῦν
|
πρᾶγμα, |
~πότερον
ὃ
διδάσκει
πείθει
ἢ |
[465] |
καλῶ
ὃ
ἂν
ᾖ
ἄλογον
|
πρᾶγμα· |
τούτων
δὲ
πέρι
εἰ
ἀμφισβητεῖς, |
[519] |
σοφοὶ
ὄντες,
τοῦτο
ἄτοπον
ἐργάζονται
|
πρᾶγμα· |
φάσκοντες
γὰρ
~ἀρετῆς
διδάσκαλοι
εἶναι |
[457] |
με
ὑπολάβῃς
οὐ
πρὸς
τὸ
|
πρᾶγμα |
φιλονικοῦντα
λέγειν
τοῦ
~καταφανὲς
γενέσθαι, |
[447] |
ἀναγκάσας
ἡμᾶς
~διατρῖψαι.
~(Χαιρεφῶν)
~οὐδὲν
|
πρᾶγμα, |
ὦ
Σώκρατες·
ἐγὼ
γὰρ
καὶ |
[508] |
τύπτειν
καὶ
~ἐμὲ
καὶ
τὰ
|
ἐμὰ |
ἀδίκως
καὶ
τέμνειν
καὶ
αἴσχιον |
[482] |
λέγω,
ἀλλὰ
τὴν
φιλοσοφίαν,
τὰ
|
ἐμὰ |
παιδικά,
παῦσον
~ταῦτα
λέγουσαν.
λέγει |
[508] |
ἀδικεῖν
καὶ
ἐμὲ
καὶ
~τὰ
|
ἐμὰ |
τῷ
ἀδικοῦντι
καὶ
κάκιον
καὶ |
[503] |
εὑρήσεις.
~(Σωκράτης)
~ἴδωμεν
δὴ
οὑτωσὶ
|
ἀτρέμα |
σκοπούμενοι
εἴ
τις
τούτων
τοιοῦτος |
[450] |
δὲ
ῥητορικῆς
οὐδέν
ἐστιν
~τοιοῦτον
|
χειρούργημα, |
ἀλλὰ
πᾶσα
ἡ
πρᾶξις
καὶ |
[472] |
ἐν
Πυθίου
τοῦτο
τὸ
καλὸν
|
ἀνάθημα, |
ἐὰν
δὲ
βούλῃ,
ἡ
~Περικλέους |
[481] |
~(ἐνδείξασθαι
τῷ
ἑτέρῳ
τὸ
ἑαυτοῦ
|
πάθημα. |
λέγω
δ'
ἐννοήσας
ὅτι
ἐγώ |
[483] |
~ἀνδρὸς
τοῦτό
γ'
ἐστὶν
τὸ
|
πάθημα, |
τὸ
ἀδικεῖσθαι,
ἀλλ'
ἀνδραπόδου
τινὸς |
[480] |
εἰς
τὸ
φανερὸν
ἄγειν
τὸ
|
ἀδίκημα, |
ἵνα
δῷ
δίκην
καὶ
~ὑγιὴς |
[514] |
ἡμέτερον
αὐτῶν,
καὶ
τοῦτο
τὸ
|
οἰκοδόμημα |
καλὸν
ἢ
αἰσχρόν
ἐστιν·
~καὶ |
[514] |
αὖ
τόδε,
εἴ
τι
πώποτε
|
οἰκοδόμημα |
ᾠκοδομήκαμεν
ἰδίᾳ
ἢ
τῶν
~φίλων |
[476] |
μέγα
γε
ἢ
βαθὺ
τὸ
|
τμῆμα |
ἢ
ἀλγεινόν,
τοιοῦτον
(τμῆμα
τέμνεται |
[476] |
τὸ
τμῆμα
ἢ
ἀλγεινόν,
τοιοῦτον
|
(τμῆμα |
τέμνεται
τὸ
~τεμνόμενον
οἷον
τὸ |
[502] |
ἐσπούδακεν;
~πότερόν
ἐστιν
αὐτῆς
τὸ
|
ἐπιχείρημα |
καὶ
ἡ
σπουδή,
ὡς
σοὶ |
[485] |
φιλοσοφῇ,
καταγέλαστον,
ὦ
~Σώκρατες,
τὸ
|
χρῆμα |
γίγνεται,
καὶ
ἔγωγε
(ὁμοιότατον
πάσχω |
[485] |
ἀκούσω,
πικρόν
τί
μοι
δοκεῖ
|
χρῆμα |
εἶναι
~καὶ
ἀνιᾷ
μου
τὰ |
[493] |
τὸ
μὲν
σῶμά
ἐστιν
ἡμῖν
|
σῆμα, |
τῆς
~δὲ
ψυχῆς
τοῦτο
ἐν |
[480] |
~(σπεύδοντα
ὅπως
μὴ
ἐγχρονισθὲν
τὸ
|
νόσημα |
τῆς
ἀδικίας
ὕπουλον
τὴν
ψυχὴν |
[466] |
νομίζεσθαι
οἱ
ἀγαθοὶ
~ῥήτορες;
~(Σωκράτης)
|
~ἐρώτημα |
τοῦτ'
ἐρωτᾷς
ἢ
λόγου
τινὸς |
[474] |
~ἐστίν,
τὰ
καλά,
τοῦ
ἢ
|
ὠφέλιμα |
εἶναι
ἢ
ἡδέα
ἢ
ἀμφότερα. |
[468] |
ἁπλῶς
οὕτως,
ἀλλ'
ἐὰν
μὲν
|
ὠφέλιμα |
ᾖ
ταῦτα,
βουλόμεθα
πράττειν
~αὐτά, |
[477] |
ἀγαθά;
ἢ
γὰρ
ἡδέα
ἢ
|
ὠφέλιμα. |
~(Πῶλος)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
ἀγαθὰ
ἄρα |
[488] |
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τὰ
τούτων
|
νόμιμα |
κατὰ
φύσιν
καλά,
κρειττόνων
γε |
[489] |
οὗτοι
φῶσιν,
αὐτὰ
ταῦτα
εἶναι
|
νόμιμα; |
~(Σωκράτης)
εἶεν,
ὦ
σοφώτατε
Καλλίκλεις· |
[488] |
~(Σωκράτης)
τὰ
τῶν
πολλῶν
ἄρα
|
νόμιμα |
τὰ
τῶν
κρειττόνων
ἐστίν.
~(Καλλίκλης) |
[525] |
καὶ
ἀνθρώπων
οὗτοι
οἳ
ἂν
|
ἰάσιμα |
~ἁμαρτήματα
ἁμάρτωσιν·
ὅμως
δὲ
δι' |
[487] |
ἐληλύθατον,
ὥστε
διὰ
τὸ
αἰσχύνεσθαι
|
τολμᾷ |
~ἑκάτερος
αὐτῶν
αὐτὸς
αὑτῷ
ἐναντία |
[483] |
οὖν
τις
αἰσχύνηται
(καὶ
μὴ
|
τολμᾷ |
λέγειν
ἅπερ
νοεῖ,
ἀναγκάζεται
ἐναντία |
[504] |
ταῖς
μὲν
τοῦ
σώματος
τάξεσιν
|
~ὄνομα |
εἶναι
ὑγιεινόν,
ἐξ
οὗ
ἐν |
[504] |
τοῦτο
συνομολογεῖν.
~(Σωκράτης)
~τί
οὖν
|
ὄνομά |
ἐστιν
ἐν
τῷ
σώματι
τῷ |
[504] |
καὶ
εἰπεῖν
ὥσπερ
ἐκεῖ
τὸ
|
ὄνομα. |
~(Καλλίκλης)
τί
δὲ
οὐκ
αὐτὸς |
[496] |
νοσεῖ
~που
ἄνθρωπος
ὀφθαλμούς,
ᾧ
|
ὄνομα |
ὀφθαλμία;
~(Καλλίκλης)
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[484] |
~λέγει
οὕτω
πως
τὸ
γὰρ
|
ᾆσμα |
οὐκ
ἐπίσταμαι
λέγει
δ'
ὅτι |
[462] |
οἴηταί
~με
διακωμῳδεῖν
τὸ
ἑαυτοῦ
|
ἐπιτήδευμα. |
ἐγὼ
δέ,
~εἰ
μὲν
τοῦτό |
[463] |
μοι,
ὦ
Γοργία,
εἶναί
τι
|
ἐπιτήδευμα |
τεχνικὸν
μὲν
οὔ,
ψυχῆς
δὲ |
[486] |
λάβοις,
~οὔθ'
ὑπὲρ
ἄλλου
νεανικὸν
|
βούλευμα |
βουλεύσαιο.
~καίτοι,
ὦ
φίλε
Σώκρατες |
[479] |
διδόναι
δίκην
τῶν
περὶ
~τὸ
|
σῶμα |
ἁμαρτημάτων
τοῖς
ἰατροῖς
μηδὲ
ἰατρεύεσθαι, |
[499] |
τοιάσδε
λέγεις,
οἷον
κατὰ
τὸ
|
σῶμα |
ἃς
νυνδὴ
ἐλέγομεν
ἐν
τῷ |
[465] |
ἡ
~ἰατρική,
ἀλλ'
αὐτὸ
τὸ
|
σῶμα |
ἔκρινε
σταθμώμενον
ταῖς
χάρισι
ταῖς |
[493] |
ἡμεῖς
τέθναμεν
καὶ
τὸ
μὲν
|
σῶμά |
ἐστιν
ἡμῖν
σῆμα,
τῆς
~δὲ |
[524] |
τραυμάτων
ζῶν,
καὶ
τεθνεῶτος
τὸ
|
σῶμα |
ἔστιν
ἰδεῖν
ταῦτα
ἔχον·
ἢ |
[478] |
~ἆρ'
οὖν
οὕτως
ἂν
περὶ
|
σῶμα |
εὐδαιμονέστατος
ἄνθρωπος
εἴη,
ἰατρευόμενος,
ἢ |
[524] |
λόγῳ,
οἷος
εἶναι
παρεσκεύαστο
τὸ
|
σῶμα |
ζῶν,
ἔνδηλα
ταῦτα
~καὶ
τελευτήσαντος |
[517] |
πραγματεία
ἔστιν
καὶ
περὶ
τὸ
|
σῶμα |
καὶ
περὶ
τὴν
ψυχήν,
καὶ |
[501] |
τοιοῦτον
κολακείαν
~εἶναι
καὶ
περὶ
|
σῶμα |
καὶ
περὶ
ψυχὴν
καὶ
περὶ |
[456] |
παλαίστραν
~φοιτήσας
εὖ
ἔχων
τὸ
|
σῶμα |
καὶ
πυκτικὸς
γενόμενος,
ἔπειτα
τὸν |
[504] |
καὶ
ἰατροί,
κοσμοῦσί
που
τὸ
|
σῶμα |
καὶ
συντάττουσιν.
ὁμολογοῦμεν
οὕτω
τοῦτ' |
[464] |
μὲν
δοκεῖν
εὖ
ἔχειν
τὸ
|
~σῶμα |
καὶ
τὴν
ψυχήν,
(ἔχει
δὲ |
[513] |
ἐπὶ
τὸ
ἕκαστον
~θεραπεύειν,
καὶ
|
σῶμα |
καὶ
ψυχήν,
μίαν
μὲν
πρὸς |
[514] |
ἡμᾶς
~μηδένα
(βελτίω
γεγονότα
τὸ
|
σῶμα, |
μήτε
τῶν
ξένων
μήτε
τῶν |
[490] |
καὶ
καταχρῆσθαι
~εἰς
τὸ
ἑαυτοῦ
|
σῶμα |
οὐ
πλεονεκτητέον,
εἰ
μὴ
μέλλει |
[504] |
νυνδὴ
ἐλέγομεν,
οἱ
περὶ
τὸ
|
σῶμα, |
παιδοτρίβαι
~τε
καὶ
ἰατροί,
κοσμοῦσί |
[464] |
δὲ
μὴ
Πῶλος
ὅδε
(ἐλέγξει.
|
σῶμά |
που
καλεῖς
τι
καὶ
ψυχήν; |
[523] |
καὶ
ὦτα
καὶ
ὅλον
τὸ
|
σῶμα |
προκεκαλυμμένοι.
ταῦτα
δὴ
αὐτοῖς
~πάντα |
[514] |
ὁ
(Σωκράτης)
πῶς
ἔχει
τὸ
|
σῶμα |
πρὸς
~ὑγίειαν;
ἢ
ἤδη
τις |
[512] |
καὶ
ἀνιάτοις
νοσήμασιν
~κατὰ
τὸ
|
σῶμα |
συνεχόμενος
μὴ
ἀπεπνίγη,
οὗτος
μὲν |
[524] |
ἔζη
ὁ
ἄνθρωπος,
τό
τε
|
σῶμα |
τὴν
~φύσιν
τὴν
αὑτοῦ
καὶ |
[508] |
γε
τὸ
~τέμνεσθαι
(οὔτε
τὸ
|
σῶμα |
τὸ
ἐμὸν
οὔτε
τὸ
βαλλάντιον, |
[513] |
ὡς
βέλτιστον
ἔσται
τοῦτο,
εἴτε
|
σῶμα |
τυγχάνει
ὂν
εἴτε
ψυχή,
ὃ |
[464] |
~βέλτιστον
θεραπευουσῶν
τῶν
μὲν
τὸ
|
σῶμα, |
τῶν
δὲ
τὴν
ψυχήν,
ἡ |
[524] |
εἴ
τινος
μέγα
ἦν
τὸ
|
σῶμα |
φύσει
ἢ
τροφῇ
ἢ
ἀμφότερα |
[470] |
ἐχθὲς
καὶ
πρώην
γεγονότα
ταῦτα
|
ἱκανά |
σε
ἐξελέγξαι
ἐστὶν
καὶ
ἀποδεῖξαι |
[453] |
ἐστίν,
~καὶ
ἐμὲ
εἶναι
τούτων
|
ἕνα· |
ἀξιῶ
δὲ
καὶ
σέ.
~(Γοργίας) |
[524] |
Ἀσίας,
Μίνω
τε
καὶ
Ῥαδάμανθυν,
|
~(ἕνα |
δὲ
ἐκ
τῆς
Εὐρώπης,
Αἰακόν· |
[491] |
ἀρχομένους;
~(Καλλίκλης)
πῶς
λέγεις;
~(Σωκράτης)
|
~ἕνα |
ἕκαστον
λέγω
αὐτὸν
ἑαυτοῦ
ἄρχοντα· |
[474] |
δὲ
~πολλοὺς
ἐῶ
χαίρειν,
καὶ
|
ἕνα |
ἐπιψηφίζειν
ἐπίσταμαι,
τοῖς
δὲ
(πολλοῖς |
[525] |
καὶ
νουθετήματα.
~(ὧν
ἐγώ
φημι
|
ἕνα |
καὶ
Ἀρχέλαον
ἔσεσθαι,
εἰ
ἀληθῆ |
[474] |
ἐγὼ
γὰρ
ὧν
ἂν
λέγω
|
ἕνα |
μὲν
~παρασχέσθαι
μάρτυρα
ἐπίσταμαι,
αὐτὸν |
[482] |
ἀλλ'
ἐναντία
λέγειν
μᾶλλον
ἢ
|
ἕνα |
ὄντα
ἐμὲ
ἐμαυτῷ
ἀσύμφωνον
~εἶναι |
[472] |
δὲ
ἂν
μὴ
σὲ
αὐτὸν
|
ἕνα |
ὄντα
μάρτυρα
~παράσχωμαι
ὁμολογοῦντα
περὶ |
[471] |
~εὐδοκίμους,
ὁ
δὲ
τἀναντία
λέγων
|
ἕνα |
τινὰ
παρέχηται
ἢ
μηδένα.
~οὗτος |
[449] |
~τοῦτο
ἕν
ἐστιν
ὧν
φημι,
|
μηδένα |
ἂν
ἐν
βραχυτέροις
ἐμοῦ
τὰ |
[514] |
εἰ
μὴ
ηὑρίσκομεν
δι'
ἡμᾶς
|
~μηδένα |
(βελτίω
γεγονότα
τὸ
σῶμα,
μήτε |
[509] |
πῶλος
ἢ
οὔ,
ἡνίκα
ὡμολογήσαμεν
|
μηδένα |
~βουλόμενον
ἀδικεῖν,
ἀλλ'
ἄκοντας
τοὺς |
[471] |
λέγων
ἕνα
τινὰ
παρέχηται
ἢ
|
μηδένα. |
~οὗτος
δὲ
ὁ
ἔλεγχος
οὐδενὸς |
[486] |
κινδύνων
μήτε
ἑαυτὸν
μήτε
ἄλλον
|
μηδένα, |
ὑπὸ
δὲ
(τῶν
ἐχθρῶν
~περισυλᾶσθαι |
[474] |
οὔτ'
ἐμὲ
οὔτ'
ἄλλον
ἀνθρώπων
|
οὐδένα. |
ἐπεὶ
σὺ
δέξαι'
ἂν
μᾶλλον |
[517] |
οἱ
ἔμπροσθεν
λόγοι
ἦσαν,
(ὅτι
|
οὐδένα |
ἡμεῖς
ἴσμεν
~ἄνδρα
ἀγαθὸν
γεγονότα |
[503] |
εἰπεῖν
τῶν
γε
νῦν
ῥητόρων
|
οὐδένα. |
~(Σωκράτης)
~τί
δέ;
τῶν
παλαιῶν |
[517] |
δὲ
ὡμολόγεις
τῶν
γε
~νῦν
|
οὐδένα, |
τῶν
μέντοι
ἔμπροσθεν,
καὶ
προείλου |
[465] |
ἐμπειρίαν,
ὅτι
οὐκ
ἔχει
λόγον
|
οὐδένα |
ᾧ
προσφέρει
ἃ
προσφέρει
~ὁποῖ' |
[496] |
~ἴθι
δὴ
ἐπὶ
τὰ
ἔμπροσθεν
|
ὡμολογημένα. |
τὸ
πεινῆν
ἔλεγες
πότερον
ἡδὺ |
[514] |
καὶ
καλὰ
μετὰ
τῶν
~διδασκάλων
|
ᾠκοδομημένα |
ἡμῖν,
πολλὰ
δὲ
καὶ
ἴδια |
[493] |
χαλεπὰ
δέ,
τὰ
δ'
ἀγγεῖα
|
τετρημένα |
καὶ
σαθρά,
~ἀναγκάζοιτο
δ'
ἀεὶ |
[511] |
καὶ
γυναῖκας,
ἀποβιβάσασ'
εἰς
~τὸν
|
λιμένα |
δύο
δραχμὰς
ἐπράξατο,
καὶ
αὐτὸς |
[524] |
εἴ
του
ἦν
μέλη
ἢ
|
διεστραμμένα |
ζῶντος,
καὶ
(τεθνεῶτος
ταὐτὰ
~ταῦτα |
[454] |
ἐθιζώμεθα
ὑπονοοῦντες
~προαρπάζειν
ἀλλήλων
τὰ
|
λεγόμενα, |
ἀλλὰ
σὺ
τὰ
σαυτοῦ
κατὰ |
[461] |
καὶ
ἡγησάμενος
οὐ
συνᾴδειν
τὰ
|
λεγόμενα |
ἐκείνους
εἶπον
τοὺς
~λόγους,
ὅτι |
[479] |
ταῦτ'
ἦν
τὰ
ὑπ'
ἐμοῦ
|
λεγόμενα; |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
ἀποδέδεικται |
[493] |
μετὰ
πολλῶν
πόνων
καὶ
~χαλεπῶν
|
ἐκποριζόμενα· |
ὁ
μὲν
οὖν
ἕτερος
πληρωσάμενος |
[494] |
~ἀποκρινῇ,
ἐάν
τίς
σε
τὰ
|
ἐχόμενα |
τούτοις
ἐφεξῆς
ἅπαντα
ἐρωτᾷ.
καὶ |
[474] |
μέρει
διδόναι
ἔλεγχον
ἀποκρινόμενος
τὰ
|
~ἐρωτώμενα. |
ἐγὼ
γὰρ
δὴ
οἶμαι
καὶ |
[497] |
σὺ
τὰ
σμικρά
τε
καὶ
|
στενὰ |
ταῦτα,
ἐπείπερ
Γοργίᾳ
δοκεῖ
οὕτως. |
[471] |
~πρὸς
τὴν
μητέρα
αὐτοῦ
Κλεοπάτραν
|
χῆνα |
ἔφη
διώκοντα
ἐμπεσεῖν
καὶ
~ἀποθανεῖν. |
[525] |
ἢ
παραδείγματι
τοῖς
ἄλλοις
γίγνεσθαι,
|
ἵνα |
ἄλλοι
~ὁρῶντες
πάσχοντα
ἃ
ἂν |
[516] |
~ἐξωστράκισαν
αὐτὸν
οὗτοι
οὓς
ἐθεράπευεν,
|
ἵνα |
αὐτοῦ
δέκα
ἐτῶν
μὴ
ἀκούσειαν |
[495] |
ὃ
οὐκ
ἔστιν
ἀγαθόν;
~(Καλλίκλης)
|
~ἵνα |
δή
μοι
μὴ
ἀνομολογούμενος
ᾖ |
[510] |
σοι
τοῦτο,
ὦ
Σώκρατες,
οὕτως,
|
ἵνα |
διαπεράνῃς
τὸν
λόγον.
~(Σωκράτης)
~καὶ |
[523] |
γῆς
πάντα
ἐκεῖνον
τὸν
κόσμον,
|
ἵνα |
δικαία
ἡ
κρίσις
ᾖ.
~ἐγὼ |
[480] |
τὸ
φανερὸν
ἄγειν
τὸ
ἀδίκημα,
|
ἵνα |
δῷ
δίκην
καὶ
~ὑγιὴς
γένηται, |
[497] |
τὸ
ἔμπροσθεν,
(ὅτι
ἔχων
~ληρεῖς)
|
ἵνα |
εἰδῇς
ὡς
σοφὸς
(ὤν
με |
[461] |
ἐξεπίτηδες
κτώμεθα
ἑταίρους
καὶ
ὑεῖς,
|
ἵνα |
ἐπειδὰν
~αὐτοὶ
πρεσβύτεροι
γενόμενοι
σφαλλώμεθα, |
[505] |
ἀπόκριναι
οὖν
καὶ
τὰ
λοιπά,
|
~ἵνα |
ἡμῖν
ὁ
λόγος
κεφαλὴν
λάβῃ. |
[467] |
ἀποκρίνου.
~(Πῶλος)
~ἀλλ'
ἐθέλω
ἀποκρίνεσθαι,
|
ἵνα |
καὶ
εἰδῶ
ὅτι
λέγεις.
~(Σωκράτης) |
[505] |
εἶναι
(καταλείπειν,
ἀλλ'
~ἐπιθέντας
κεφαλήν,
|
ἵνα |
μὴ
ἄνευ
κεφαλῆς
περιίῃ.
ἀπόκριναι |
[489] |
ὦ
θαυμάσιε
πρᾳότερόν
με
προδίδασκε,
|
ἵνα |
μὴ
~ἀποφοιτήσω
παρὰ
σοῦ.
~(Καλλίκλης) |
[521] |
ὅτι
ἀφαιρήσεται
ἐάν
τι
ἔχω,
|
ἵνα |
μὴ
αὖ
~ἐγὼ
εἴπω
ὅτι |
[521] |
ὅτι
ἀποκτενεῖ
με
ὁ
βουλόμενος,
|
ἵνα |
μὴ
αὖ
καὶ
ἐγὼ
~εἴπω, |
[483] |
καὶ
~δυνατοὺς
ὄντας
πλέον
ἔχειν,
|
ἵνα |
μὴ
αὐτῶν
πλέον
ἔχωσιν,
λέγουσιν |
[454] |
ἐρωτῶ,
οὐ
σοῦ
ἕνεκα
ἀλλ'
|
ἵνα |
μὴ
ἐθιζώμεθα
ὑπονοοῦντες
~προαρπάζειν
ἀλλήλων |
[521] |
~(Σωκράτης)
~οἶμαι
μετ'
ὀλίγων
Ἀθηναίων,
|
ἵνα |
μὴ
εἴπω
μόνος,
ἐπιχειρεῖν
τῇ |
[454] |
περὶ
τούτων,
ὦ
Γοργία·
~ἀλλ'
|
ἵνα |
μὴ
θαυμάζῃς
ἐὰν
καὶ
ὀλίγον |
[505] |
σαυτὸν
ἢ
~ἀποκρινόμενος
σαυτῷ;
~(Σωκράτης)
|
~ἵνα |
μοι
τὸ
τοῦ
Ἐπιχάρμου
γένηται, |
[453] |
σοῦ
~ἕνεκα
ἀλλὰ
τοῦ
λόγου,
|
ἵνα |
οὕτω
προί̈
ῃ
ὡς
μάλιστ' |
[497] |
ἀλλ'
ἀποκρίνου
καὶ
ἡμῶν
ἕνεκα,
|
ἵνα |
περανθῶσιν
οἱ
~λόγοι.
~(Καλλίκλης)
~ἀλλ' |
[467] |
~μὴ
κακηγόρει,
ὦ
λῷστε
Πῶλε,
|
ἵνα |
προσείπω
σε
(κατὰ
σέ·
ἀλλ' |
[517] |
διὰ
τῶν
αὐτῶν
εἰκόνων
~λέγω,
|
ἵνα |
ῥᾷον
καταμάθῃς.
τούτων
γὰρ
ποριστικὸν |
[501] |
~(Καλλίκλης)
~οὐκ
ἔγωγε,
ἀλλὰ
συγχωρῶ,
|
ἵνα |
σοι
καὶ
περανθῇ
ὁ
λόγος |
[516] |
ἢ
οὔ;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε,
|
ἵνα |
σοι
χαρίσωμαι.
~(Σωκράτης)
~καὶ
τόδε |
[492] |
~ἐγώ
σου
μηδενὶ
τρόπῳ
ἀνεῖναι,
|
ἵνα |
τῷ
ὄντι
κατάδηλον
γένηται
πῶς |
[524] |
ἐὰν
ἀπορῆτόν
τι
τὼ
ἑτέρω,
|
ἵνα |
ὡς
δικαιοτάτη
ἡ
~κρίσις
ᾖ |
[461] |
ἐθέλοντος
τὸ
ἐρωτώμενον
~ἀποκρίνεσθαι,
οὐ
|
δεινὰ |
ἂν
αὖ
ἐγὼ
πάθοιμι,
~εἰ |
[461] |
λέγειν
ὁπόσα
ἂν
βούλωμαι;
~(Σωκράτης)
|
~δεινὰ |
μεντἂν
πάθοις,
ὦ
βέλτιστε,
εἰ |
[519] |
~ἀδικοῦντα,
ἀγανακτούντων
καὶ
σχετλιαζόντων
ὡς
|
δεινὰ |
πάσχουσι·
πολλὰ
καὶ
~ἀγαθὰ
τὴν |
[480] |
σοι
~ὁμολογεῖται.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
ἢ
|
κἀκεῖνα |
λυτέον
ἢ
τάδε
ἀνάγκη
συμβαίνειν; |
[468] |
ἃ
ἕνεκά
του
ποιοῦμεν,
μὴ
|
ἐκεῖνα |
βούλεσθαι,
(ἀλλ'
~ἐκεῖνο
οὗ
ἕνεκα |
[499] |
ταῦτα
συμβαίνει
καὶ
τὰ
πρότερα
|
ἐκεῖνα, |
ἐάν
τις
ταὐτὰ
φῇ
~ἡδέα |
[508] |
τί
τὰ
συμβαίνοντα.
τὰ
πρόσθεν
|
~ἐκεῖνα, |
ὦ
Καλλίκλεις,
συμβαίνει
πάντα,
ἐφ' |
[501] |
τὴν
ἡδονὴν
μόνον
τῆς
ψυχῆς,
|
τίνα |
ἂν
~αὐτῇ
τρόπον
γίγνοιτο,
ἥτις |
[448] |
ἀδελφὸς
αὐτοῦ
ἔμπειρος
ἦν
~τέχνης,
|
τίνα |
ἂν
αὐτὸν
ὀρθῶς
ἐκαλοῦμεν;
~(Πῶλος) |
[509] |
τὸ
~ἀδικοῦντα
μὴ
διδόναι
δίκην,
|
τίνα |
ἂν
βοήθειαν
μὴ
δυνάμενος
ἄνθρωπος |
[448] |
ἐπειδὴ
τίνος
τέχνης
ἐπιστήμων
ἐστίν,
|
τίνα |
ἂν
καλοῦντες
αὐτὸν
ὀρθῶς
~καλοῖμεν; |
[510] |
ταύτῃ
τῇ
πόλει
τῶν
νέων,
|
τίνα |
ἂν
τρόπον
ἐγὼ
μέγα
~δυναίμην |
[499] |
σώματι,
ἢ
ἰσχὺν
ἢ
~ἄλλην
|
τινὰ |
ἀρετὴν
τοῦ
σώματος,
αὗται
μὲν |
[494] |
πάνυ
μὲν
οὖν.
~(Σωκράτης)
~χαραδριοῦ
|
τινα |
αὖ
σὺ
βίον
λέγεις,
ἀλλ' |
[462] |
~οὐ
γὰρ
πέπυσμαι
ὅτι
ἐμπειρίαν
|
τινὰ |
αὐτὴν
φῂς
εἶναι;
~(Σωκράτης)
~βούλει |
[515] |
~ἐπισκεψόμεθα
ἀλλήλους,
φέρε,
Καλλικλῆς
ἤδη
|
τινὰ |
βελτίω
πεποίηκεν
τῶν
~πολιτῶν;
ἔστιν |
[527] |
~ἔχετε
ἀποδεῖξαι
ὡς
δεῖ
ἄλλον
|
τινὰ |
βίον
ζῆν
ἢ
τοῦτον,
ὅσπερ |
[503] |
τις
εἴη
τοιοῦτον
ἄνδρα
τούτων
|
τινὰ |
~(γεγονέναι)
οὐκ
ἔχω
ἔγωγε
πῶς |
[449] |
εἰπὲ
τίς
ἡ
τέχνη
~καὶ
|
τίνα |
Γοργίαν
καλεῖν
χρὴ
ἡμᾶς.
μᾶλλον |
[469] |
~οὗτος
ὃν
ἂν
δόξῃ·
κἄν
|
τινα |
δόξῃ
μοι
τῆς
κεφαλῆς
αὐτῶν |
[474] |
πρὸς
τοῦτο,
ἢ
κατὰ
ἡδονήν
|
τινα, |
ἐὰν
ἐν
τῷ
θεωρεῖσθαι
χαίρειν |
[464] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
τούτων
οἴει
|
τινὰ |
εἶναι
ἑκατέρου
εὐεξίαν;
~(Γοργίας)
ἔγωγε. |
[500] |
ἀγαθοῦ,
ἑκατέρου
δὲ
αὐτοῖν
~μελέτην
|
τινὰ |
εἶναι
καὶ
παρασκευὴν
τῆς
κτήσεως, |
[495] |
οὐ
καὶ
ἀνδρείαν
νυνδὴ
ἔλεγές
|
τινα |
εἶναι
μετὰ
ἐπιστήμης;
~(Καλλίκλης)
ἔλεγον |
[477] |
καὶ
ἐν
ψυχῇ
πονηρίαν
ἡγῇ
|
τινα |
εἶναι;
~(Πῶλος)
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[485] |
μοι
δοκεῖ,
καὶ
ἡγοῦμαι
ἐλεύθερόν
|
τινα |
εἶναι
τοῦτον
τὸν
ἄνθρωπον,
τὸν |
[503] |
~τί
δέ;
τῶν
παλαιῶν
ἔχεις
|
τινὰ |
εἰπεῖν
δι'
ὅντινα
αἰτίαν
ἔχουσιν |
[503] |
βούλει
αὐτῶν,
ὡς
εἰς
τάξιν
|
τινὰ |
ἕκαστος
ἕκαστον
τίθησιν
ὃ
~ἂν |
[477] |
χρημάτων
~κατασκευῇ
ἀνθρώπου
κακίαν
ἄλλην
|
τινὰ |
ἐνορᾷς
ἢ
πενίαν;
~(Πῶλος)
οὔκ, |
[505] |
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ'
ἄλλον
|
τινὰ |
ἐρώτα.
~(Σωκράτης)
~οὗτος
ἀνὴρ
οὐχ |
[503] |
εἶδες
τὴν
~ῥητορικήν·
ἢ
εἴ
|
τινα |
ἔχεις
τῶν
ῥητόρων
τοιοῦτον
εἰπεῖν, |
[501] |
πραγματεῖαι,
αἱ
μὲν
τεχνικαί,
~προμήθειάν
|
τινα |
ἔχουσαι
τοῦ
βελτίστου
περὶ
τὴν |
[468] |
μή,
οὐδὲ
ζηλοῖς
ὅταν
ἴδῃς
|
τινὰ |
ἢ
ἀποκτείναντα
ὃν
ἔδοξεν
αὐτῷ |
[474] |
καὶ
χρώματα
ἢ
διὰ
ἡδονήν
|
τινα |
ἢ
διὰ
~ὠφελίαν
ἢ
δι' |
[468] |
ταῦτα
ὁμολογοῦμεν,
εἴ
τις
ἀποκτείνει
|
τινὰ |
ἢ
ἐκβάλλει
ἐκ
πόλεως
ἢ |
[492] |
τῇ
φύσει
ἱκανοὺς
ἐκπορίσασθαι
ἀρχήν
|
τινα |
ἢ
τυραννίδα
ἢ
~δυναστείαν,
τί |
[484] |
~γίγνονται.
ἐπειδὰν
οὖν
ἔλθωσιν
εἴς
|
τινα |
ἰδίαν
ἢ
πολιτικὴν
(πρᾶξιν,
~καταγέλαστοι |
[510] |
ὡς
ἔοικεν,
παρασκευαστέον
ἐστὶ
δύναμίν
|
τινα |
καὶ
τέχνην,
~ὅπως
μὴ
ἀδικήσωμεν. |
[509] |
καὶ
ἐπὶ
(τοῦτο
δεῖ
δύναμίν
|
τινα |
καὶ
τέχνην
παρασκευάσασθαι,
~ὡς,
ἐὰν |
[480] |
αὖ
μεταβαλόντα,
εἰ
ἄρα
δεῖ
|
τινα |
κακῶς
ποιεῖν,
εἴτ'
ἐχθρὸν
εἴτε |
[451] |
αὖ
ἔροιτο·
τὴν
δὲ
λογιστικὴν
|
τίνα |
καλεῖς
τέχνην;
~εἴποιμ'
ἂν
ὅτι |
[526] |
ἐπειδὰν
ὁ
Ῥαδάμανθυς
ἐκεῖνος
τοιοῦτόν
|
τινα |
λάβῃ,
ἄλλο
μὲν
~περὶ
αὐτοῦ |
[519] |
ἄλογον
εἶναι
ἀγαθὸν
~φάσκοντα
πεποιηκέναι
|
τινὰ |
μέμφεσθαι
τούτῳ
ὅτι
ὑφ'
ἑαυτοῦ |
[450] |
διὰ
λόγων
ἐστίν.
τῶν
τοιούτων
|
τινά |
μοι
~δοκεῖς
λέγειν
τὴν
ῥητορικήν. |
[461] |
ἀγαγὼν
ἐπὶ
τοιαῦτα
~ἐρωτήματα
ἐπεὶ
|
τίνα |
οἴει
ἀπαρνήσεσθαι
μὴ
οὐχὶ
καὶ |
[470] |
ἄμεινον
εἶναι
ταῦτα
ποιεῖν;
εἰπὲ
|
τίνα |
ὅρον
ὁρίζῃ.
~(Πῶλος)
~σὺ
μὲν |
[471] |
ὁ
δὲ
τἀναντία
λέγων
ἕνα
|
τινὰ |
παρέχηται
ἢ
μηδένα.
~οὗτος
δὲ |
[459] |
εἰδέναι
ὅπως
ἔχει,
μηχανὴν
(δέ
|
τινα |
~πειθοῦς
ηὑρηκέναι
ὥστε
φαίνεσθαι
τοῖς |
[460] |
γὰρ
λέγεις.
ἐάνπερ
ῥητορικὸν
σύ
|
τινα |
ποιήσῃς,
ἀνάγκη
αὐτὸν
~εἰδέναι
τὰ |
[453] |
οὐδὲν
μέντοι
ἧττον
ἐρήσομαί
~σε
|
τίνα |
ποτὲ
λέγεις
τὴν
πειθὼ
τὴν |
[502] |
~νῦν
ἄρα
ἡμεῖς
ηὑρήκαμεν
ῥητορικήν
|
τινα |
πρὸς
δῆμον
τοιοῦτον
οἷον
παίδων |
[462] |
τοῦτο
λέγεις;
~(Σωκράτης)
ἐμπειρίαν
ἔγωγέ
|
τινα. |
~(Πῶλος)
ἐμπειρία
ἄρα
σοι
δοκεῖ |
[449] |
ὦ
Γοργία,
αὐτὸς
ἡμῖν
εἰπὲ
|
τίνα |
σε
χρὴ
~καλεῖν
ὡς
τίνος |
[527] |
~ὁ
λόγος
σημαίνει.
καὶ
ἔασόν
|
τινά |
σου
καταφρονῆσαι
ὡς
ἀνοήτου
καὶ |
[513] |
οἴει
ὁντινοῦν
ἀνθρώπων
παραδώσειν
~τέχνην
|
τινὰ |
τοιαύτην,
ἥτις
(σε
ποιήσει
μέγα |
[473] |
ἂν
φήσειεν
~ἀνθρώπων;
ἐπεὶ
ἐροῦ
|
τινα |
τουτωνί.
~(Σωκράτης)
~ὦ
Πῶλε,
οὐκ |
[469] |
ἐὰν
γὰρ
ἄρα
ἐμοὶ
δόξῃ
|
~τινὰ |
τουτωνὶ
τῶν
ἀνθρώπων
ὧν
σὺ |
[488] |
τοῦτο
ὃ
ἐπιτηδευτέον
~μοι,
καὶ
|
τίνα |
τρόπον
κτησαίμην
ἂν
αὐτό,
καὶ |
[456] |
τῶν
ἄλλων
ἰατρῶν
εἰσελθὼν
παρά
|
τινα |
τῶν
~καμνόντων
οὐχὶ
ἐθέλοντα
ἢ |
[486] |
οἴει
με
ἅσμενον
~εὑρεῖν
τούτων
|
τινὰ |
τῶν
λίθων
ᾗ
βασανίζουσιν
τὸν |
[456] |
καὶ
~τὴν
μητέρα
ἢ
ἄλλον
|
τινὰ |
τῶν
οἰκείων
ἢ
τῶν
φίλων, |
[519] |
~αἰσθάνομαι
γάρ,
ὅταν
ἡ
πόλις
|
τινὰ |
τῶν
πολιτικῶν
ἀνδρῶν
μεταχειρίζηται
ὡς |
[462] |
περὶ
τῆς
ῥητορικῆς,
σὺ
αὐτὴν
|
τίνα |
φῂς
εἶναι;
~(Σωκράτης)
~ἆρα
ἐρωτᾷς |
[515] |
ἐξετάζῃ,
ὦ
Καλλίκλεις,
τί
ἐρεῖς;
|
τίνα |
~φήσεις
βελτίω
πεποιηκέναι
ἄνθρωπον
τῇ |
[488] |
σὺ
δή
μοι
ἐπετίμησας,
~ποῖόν
|
τινα |
χρὴ
εἶναι
τὸν
ἄνδρα
καὶ |
[524] |
πάντα
ἢ
τὰ
πολλὰ
ἐπί
|
τινα |
χρόνον.
ταὐτὸν
δή
μοι
δοκεῖ |
[472] |
ὅλη
οἰκία
ἢ
ἄλλη
συγγένεια
|
ἥντινα |
ἂν
βούλῃ
τῶν
ἐνθάδε
~ἐκλέξασθαι. |
[486] |
τὸν
χρυσόν,
τὴν
ἀρίστην,
πρὸς
|
~ἥντινα |
ἔμελλον
προσαγαγὼν
αὐτήν,
εἴ
μοι |
[469] |
ἐμπρησθείη
οἰκία
τούτῳ
τῷ
τρόπῳ
|
ἥντινά |
σοι
δοκοῖ,
καὶ
τά
γε |
[453] |
ὦ
Γοργία,
ἐγγύτατα
τὴν
(ῥητορικὴν
|
ἥντινα |
τέχνην
~ἡγῇ
εἶναι,
καὶ
εἴ |
[462] |
φῂς
εἶναι;
~(Σωκράτης)
~ἆρα
ἐρωτᾷς
|
ἥντινα |
τέχνην
φημὶ
εἶναι;
~(Πῶλος)
ἔγωγε. |
[503] |
παλαιῶν
ἔχεις
τινὰ
εἰπεῖν
δι'
|
ὅντινα |
αἰτίαν
ἔχουσιν
Ἀθηναῖοι
βελτίους
~γεγονέναι, |
[491] |
τῆς
πόλεως
πράγματα
φρόνιμοι
~ὦσιν,
|
ὅντινα |
ἂν
τρόπον
εὖ
οἰκοῖτο,
καὶ |
[503] |
ναυπηγούς,
τοὺς
ἄλλους
πάντας
~δημιουργούς,
|
ὅντινα |
βούλει
αὐτῶν,
ὡς
εἰς
τάξιν |
[448] |
Γοργίου
τέχνη,
ἀλλὰ
τίς,
καὶ
|
ὅντινα |
δέοι
~καλεῖν
τὸν
Γοργίαν·
ὥσπερ |
[513] |
ὦ
Καλλίκλεις;
~(Καλλίκλης)
~οὐκ
οἶδ'
|
ὅντινά |
μοι
τρόπον
δοκεῖς
εὖ
λέγειν, |
[515] |
ἀλλ'
ὡς
ἀληθῶς
βουλόμενος
εἰδέναι
|
ὅντινά |
ποτε
~τρόπον
οἴει
δεῖν
πολιτεύεσθαι |
[500] |
νοῦν
ἔχων
ἄνθρωπος,
ἢ
τοῦτο,
|
ὅντινα |
χρὴ
~τρόπον
ζῆν,
πότερον
ἐπὶ |
[470] |
ὦ
Πῶλε·
οὐ
γάρ
πω
|
συγγέγονα |
τῷ
ἀνδρί.
~(Πῶλος)
~τί
δέ; |
[478] |
ἀπαλλάττεται,
ὥστε
λυσιτελεῖ
ὑπομεῖναι
τὴν
|
ἀλγηδόνα |
καὶ
~ὑγιῆ
εἶναι.
~(Πῶλος)
πῶς |
[485] |
ὅπερ
ὁ
~Ζῆθος
πρὸς
τὸν
|
Ἀμφίονα |
ὁ
Εὐριπίδου,
οὗπερ
ἐμνήσθην.
καὶ |
[493] |
~(Σωκράτης)
~φέρε
δή,
ἄλλην
σοι
|
εἰκόνα |
λέγω
ἐκ
τοῦ
αὐτοῦ
γυμνασίου |
[449] |
σε
χρὴ
~καλεῖν
ὡς
τίνος
|
ἐπιστήμονα |
τέχνης.
~(Γοργίας)
τῆς
ῥητορικῆς,
ὦ |
[508] |
δίκαιον
ἄρα
δεῖ
εἶναι
καὶ
|
ἐπιστήμονα |
~τῶν
δικαίων,
ὃ
αὖ
Γοργίαν |
[472] |
Ἀρχέλαον
ἄδικον
μὲν
ἡγῇ
~εἶναι,
|
εὐδαίμονα |
δέ.
ἄλλο
τι
ὡς
οὕτω |
[471] |
λόγῳ,
φάσκων
τὸν
ἀδικοῦντα
οὐκ
|
εὐδαίμονα |
εἶναι;
πόθεν,
~ὠγαθέ;
καὶ
μὴν |
[507] |
ἀληθῆ,
~τὸν
βουλόμενον,
ὡς
ἔοικεν,
|
εὐδαίμονα |
(εἶναι
σωφροσύνην
μὲν
διωκτέον
~καὶ |
[507] |
εὖ
πράττοντα
μακάριόν
τε
καὶ
|
εὐδαίμονα |
~εἶναι,
τὸν
δὲ
πονηρὸν
καὶ |
[470] |
καὶ
ἀγαθὸν
ἄνδρα
καὶ
γυναῖκα
|
~εὐδαίμονα |
εἶναί
φημι,
τὸν
δὲ
ἄδικον |
[470] |
τὸν
μέγαν
βασιλέα
γιγνώσκειν
φήσεις
|
εὐδαίμονα |
~ὄντα.
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἀληθῆ
γε |
[486] |
εὐφυῆ
λαβοῦσα
τέχνη
φῶτα
~ἔθηκε
|
χείρονα, |
μήτε
αὐτὸν
αὑτῷ
δυνάμενον
βοηθεῖν |
[499] |
ναί.
~(Σωκράτης)
κακὸν
δὲ
τὸν
|
ἄφρονα |
καὶ
δειλόν;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε. |
[491] |
ποικίλον
ἀλλ'
ὥσπερ
οἱ
πολλοί,
|
σώφρονα |
ὄντα
καὶ
ἐγκρατῆ
αὐτὸν
ἑαυτοῦ, |
[507] |
~πολλὴ
(ἀνάγκη,
ὦ
Καλλίκλεις,
τὸν
|
σώφρονα, |
ὥσπερ
διήλθομεν,
δίκαιον
~ὄντα
καὶ |
[466] |
δοκῇ
αὐτοῖς;
~(Σωκράτης)
~νὴ
τὸν
|
κύνα, |
ἀμφιγνοῶ
μέντοι,
ὦ
Πῶλε,
ἐφ' |
[482] |
τοῦτο
ἐάσεις
ἀνέλεγκτον,
μὰ
τὸν
|
κύνα |
τὸν
Αἰγυπτίων
θεόν,
~οὔ
σοι |
[461] |
ὅπῃ
ποτὲ
ἔχει,
μὰ
τὸν
|
(κύνα, |
ὦ
~Γοργία,
οὐκ
ὀλίγης
συνουσίας |
[526] |
τοῦτον
τὸν
βίον
καὶ
τὸν
|
ἀγῶνα |
τοῦτον,
~ὃν
ἐγώ
φημι
ἀντὶ |
[448] |
ἐμπειρία
μὲν
γὰρ
ποιεῖ
τὸν
|
αἰῶνα |
ἡμῶν
πορεύεσθαι
κατὰ
τέχνην,
~ἀπειρία |
[503] |
ἀκούεις
ἄνδρα
ἀγαθὸν
γεγονότα
καὶ
|
Κίμωνα |
καὶ
~Μιλτιάδην
καὶ
Περικλέα
τουτονὶ |
[519] |
αἰτιάσονται
~συμβούλους,
Θεμιστοκλέα
δὲ
καὶ
|
Κίμωνα |
καὶ
Περικλέα
ἐγκωμιάσουσιν,
τοὺς
~αἰτίους |
[487] |
καὶ
Τείσανδρον
τὸν
Ἀφιδναῖον
καὶ
|
~Ἄνδρωνα |
τὸν
Ἀνδροτίωνος
καὶ
Ναυσικύδην
τὸν |
[457] |
οὐ
πάνυ
ἀκόλουθα
~λέγειν
οὐδὲ
|
σύμφωνα |
οἷς
τὸ
πρῶτον
ἔλεγες
περὶ |
[494] |
Πῶλον
μὲν
καὶ
Γοργίαν
καὶ
|
ἐξέπληξα |
καὶ
αἰσχύνεσθαι
~ἐποίησα,
σὺ
δὲ |
[486] |
~οἷς
ἔστιν
καὶ
βίος
καὶ
|
δόξα |
καὶ
ἄλλα
πολλὰ
ἀγαθά.
~(Σωκράτης) |
[487] |
ἐνίκα
~ἐν
ὑμῖν
τοιάδε
τις
|
δόξα, |
μὴ
προθυμεῖσθαι
εἰς
τὴν
ἀκρίβειαν |
[458] |
~τοσοῦτον
κακὸν
εἶναι
ἀνθρώπῳ,
ὅσον
|
δόξα |
(ψευδὴς
περὶ
ὧν
τυγχάνει
νῦν |
[500] |
διομολόγησαί
μοι,
εἰ
ἄρα
σοι
|
ἔδοξα |
τότε
~ἀληθῆ
λέγειν.
ἔλεγον
δέ |
[451] |
σκολιοῦ,
τὸ
~πλουτεῖν
ἀδόλως.
~(Γοργίας)
|
ἀκήκοα |
γάρ·
ἀλλὰ
πρὸς
τί
τοῦτο |
[522] |
ἐγὼ
πολλὰ
καὶ
ἡδέα
καὶ
|
παντοδαπὰ |
ηὐώχουν
~ὑμᾶς·
τί
ἂν
οἴει |
[493] |
~καὶ
ἐκείνῳ,
δυνατὰ
μὲν
πορίζεσθαι,
|
χαλεπὰ |
δέ,
τὰ
δ'
ἀγγεῖα
τετρημένα |
[493] |
πολλῶν,
~νάματα
δὲ
σπάνια
καὶ
|
χαλεπὰ |
ἑκάστου
τούτων
εἴη
καὶ
μετὰ |
[505] |
περιίῃ.
ἀπόκριναι
οὖν
καὶ
τὰ
|
λοιπά, |
~ἵνα
ἡμῖν
ὁ
λόγος
κεφαλὴν |
[506] |
ἀκοῦσαί
σου
αὐτοῦ
διιόντος
τὰ
|
ἐπίλοιπα. |
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
μὲν
δή,
ὦ |
[473] |
θεῶν
τε
καὶ
ἀνθρώπων.
~(Πῶλος)
|
ἄτοπά |
γε,
ὦ
Σώκρατες,
ἐπιχειρεῖς
λέγειν. |
[493] |
ἐπιεικῶς
μέν
ἐστιν
ὑπό
τι
|
~ἄτοπα, |
δηλοῖ
μὴν
ὃ
ἐγὼ
βούλομαί |
[481] |
διὰ
τούτους
λέγεις
θαυμάζοι
~ὡς
|
ἄτοπά |
ἐστιν,
ἴσως
εἴποις
ἂν
αὐτῷ, |
[480] |
μὴ
φῶμεν,
ὦ
Πῶλε;
~(Πῶλος)
|
~ἄτοπα |
μέν,
ὦ
Σώκρατες,
ἔμοιγε
δοκεῖ, |
[519] |
καὶ
~ἀγαθὰ
τὴν
πόλιν
πεποιηκότες
|
ἄρα |
ἀδίκως
ὑπ'
αὐτῆς
ἀπόλλυνται,
ὡς |
[524] |
~ἀπ'
ἀλλήλοιν·
ἐπειδὰν
δὲ
διαλυθῆτον
|
ἄρα |
ἀπ'
ἀλλήλοιν,
οὐ
πολὺ
ἧττον |
[496] |
πάντως
δήπου.
~(Σωκράτης)
~ἐὰν
εὕρωμεν
|
ἄρα |
ἄττα
ὧν
ἅμα
τε
ἀπαλλάττεται |
[460] |
εἶναι.
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐδέποτε
|
ἄρα |
βουλήσεται
ὁ
ῥητορικὸς
ἀδικεῖν.
~(Γοργίας) |
[460] |
~(Γοργίας)
φαίνεταί
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐδέποτε
|
ἄρα |
βουλήσεται
ὅ
γε
δίκαιος
ἀδικεῖν. |
[469] |
~(Σωκράτης)
ἥκιστά
γε.
~(Πῶλος)
σὺ
|
ἄρα |
βούλοιο
ἂν
ἀδικεῖσθαι
μᾶλλον
ἢ |
[508] |
μέλλοντα
ὀρθῶς
ῥητορικὸν
ἔσεσθαι
δίκαιον
|
ἄρα |
δεῖ
εἶναι
καὶ
ἐπιστήμονα
~τῶν |
[487] |
τε
ζώσης
καὶ
μὴ
τρία
|
ἄρα |
δεῖ
ἔχειν
ἃ
σὺ
πάντα |
[513] |
ἂν
οἰκῇ,
~καὶ
νῦν
δὲ
|
ἄρα |
δεῖ
σὲ
ὡς
ὁμοιότατον
γίγνεσθαι |
[480] |
δέ
γε
αὖ
μεταβαλόντα,
εἰ
|
ἄρα |
δεῖ
τινα
κακῶς
ποιεῖν,
εἴτ' |
[453] |
πείθει;
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~πειθοῦς
|
ἄρα |
δημιουργός
ἐστιν
καὶ
ἡ
ἀριθμητική; |
[455] |
ἄδικον.
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐδ'
|
ἄρα |
διδασκαλικὸς
ὁ
ῥήτωρ
ἐστὶν
δικαστηρίων |
[517] |
οἶμαι
ὡμολογηκέναι
καὶ
ἐγνωκέναι
ὡς
|
ἄρα |
διττὴ
~αὕτη
τις
(ἡ
πραγματεία |
[468] |
τῶν
ἀγαθῶν.
~(Σωκράτης)
~τὸ
ἀγαθὸν
|
ἄρα |
διώκοντες
καὶ
βαδίζομεν
ὅταν
βαδίζωμεν, |
[475] |
κακῷ;
~(Πῶλος)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
~ὅταν
|
ἄρα |
δυοῖν
καλοῖν
θάτερον
κάλλιον
ᾖ, |
[506] |
~φαίην
ἂν
ἔγωγε.
~κόσμος
τις
|
ἄρα |
ἐγγενόμενος
ἐν
ἑκάστῳ
ὁ
ἑκάστου |
[468] |
~(Πῶλος)
οὐκ
ἔστιν.
~(Σωκράτης)
~ἀληθῆ
|
ἄρα |
ἐγὼ
ἔλεγον,
λέγων
ὅτι
ἔστιν |
[475] |
τοῦτον
τὸν
λόγον.
~(Σωκράτης)
~ἀληθῆ
|
ἄρα |
ἐγὼ
ἔλεγον,
ὅτι
οὔτ'
ἂν |
[508] |
~καλῶς
λέγεται
ἢ
οὔ,
ὡς
|
ἄρα |
ἐγὼ
οὐχ
οἷός
τ'
εἰμὶ |
[470] |
οὐκ
~ἀληθῆ
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~πολλὴν
|
ἄρα |
ἐγὼ
τῷ
παιδὶ
χάριν
ἕξω, |
[521] |
~ἀνθρώπου
καὶ
φαύλου.
~(Σωκράτης)
~ἀνόητος
|
ἄρα |
εἰμί,
ὦ
Καλλίκλεις,
ὡς
ἀληθῶς, |
[490] |
καὶ
σφόδρα
γε.
~(Σωκράτης)
~πολλάκις
|
ἄρα |
εἷς
φρονῶν
μυρίων
μὴ
φρονούντων |
[469] |
θαυμασία
ἄρτι
προσγέγονεν·
ἐὰν
γὰρ
|
ἄρα |
ἐμοὶ
δόξῃ
~τινὰ
τουτωνὶ
τῶν |
[512] |
αὐτοῦ
ὠφέληται·
εἰ
δέ
τις
|
ἄρα |
ἐν
τῷ
τοῦ
σώματος
~τιμιωτέρῳ, |
[500] |
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~τῶν
ἀγαθῶν
|
ἄρα |
ἕνεκα
δεῖ
καὶ
τἆλλα
καὶ |
[515] |
ἐν
ἡμῖν.
ἢ
ἄλλου
του
|
ἄρα |
ἐπιμελήσῃ
ἡμῖν
ἐλθὼν
~ἐπὶ
τὰ |
[479] |
κακοῦ;
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~δεύτερον
|
ἄρα |
ἐστὶν
τῶν
κακῶν
μεγέθει
τὸ |
[478] |
διδούς.
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
κάκιστα
|
ἄρα |
ζῇ
ὁ
ἔχων
(ἀδικίαν)
καὶ |
[502] |
~θεάτροις;
~(Καλλίκλης)
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~νῦν
|
ἄρα |
ἡμεῖς
ηὑρήκαμεν
ῥητορικήν
τινα
πρὸς |
[508] |
Πῶλον
αἰσχύνῃ
ᾤου
συγχωρεῖν,
ἀληθῆ
|
~ἄρα |
ἦν,
τὸ
εἶναι
τὸ
ἀδικεῖν |
[477] |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~ἡ
ἀδικία
|
ἄρα |
καὶ
ἡ
ἀκολασία
καὶ
ἡ |
[504] |
ἔστω
τοῦτο
οὕτω.
~(Σωκράτης)
~τάξεως
|
ἄρα |
καὶ
κόσμου
τυχοῦσα
οἰκία
χρηστὴ |
[524] |
ταὐτὸν
δή
μοι
δοκεῖ
~τοῦτ'
|
ἄρα |
καὶ
περὶ
τὴν
ψυχὴν
εἶναι, |
[506] |
ὄντων;
~ἔμοιγε
δοκεῖ.
~καὶ
ψυχὴ
|
ἄρα |
κόσμον
ἔχουσα
τὸν
ἑαυτῆς
ἀμείνων |
[493] |
τετρημένῳ
~κοσκίνῳ.
τὸ
δὲ
κόσκινον
|
ἄρα |
λέγει,
ὡς
ἔφη
ὁ
πρὸς |
[475] |
Σώκρατες,
τοῦτό
γε.
~(Σωκράτης)
οὐκ
|
ἄρα |
λύπῃ
γε
ὑπερέχει.
~(Πῶλος)
οὐ |
[521] |
ὅτι
ὡς
διακονήσοντα.
~(Σωκράτης)
~κολακεύσοντα
|
ἄρα |
με,
ὦ
γενναιότατε,
παρακαλεῖς.
~(Καλλίκλης) |
[472] |
ἀθλιώτατος
εἴη.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
ἐὰν
|
ἄρα |
μὴ
τυγχάνῃ
δίκης
ὁ
ἀδικῶν, |
[489] |
νομίζουσιν
οὕτως.
~(Σωκράτης)
~οὐ
νόμῳ
|
ἄρα |
μόνον
ἐστὶν
αἴσχιον
τὸ
ἀδικεῖν |
[488] |
οὔ;
~(Σωκράτης)
τὰ
τῶν
πολλῶν
|
ἄρα |
νόμιμα
τὰ
τῶν
κρειττόνων
ἐστίν. |
[476] |
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
τούτων
|
ἄρα |
ὁ
μὲν
ποιεῖ
καλά,
ὁ |
[478] |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~εὐδαιμονέστατος
μὲν
|
ἄρα |
ὁ
μὴ
ἔχων
κακίαν
ἐν |
[498] |
φῄς;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
ἀγαθοὶ
|
ἄρα |
οἳ
ἂν
χαίρωσι,
κακοὶ
δὲ |
[492] |
φημὶ
ταῦτα
ἐγώ.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
|
ἄρα |
ὀρθῶς
λέγονται
οἱ
μηδενὸς
δεόμενοι |
[489] |
τοὺς
ἀμείνους
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~ὁρᾷς
|
ἄρα |
ὅτι
σὺ
αὐτὸς
ὀνόματα
λέγεις, |
[471] |
καὶ
πονηρὸν
ἄθλιον.
~(Πῶλος)
ἄθλιος
|
ἄρα |
οὗτός
ἐστιν
ὁ
Ἀρχέλαος
κατὰ |
[476] |
τύπτεσθαι;
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~τοιοῦτον
|
ἄρα |
πάθος
τῷ
τυπτομένῳ
ἐστὶν
οἷον |
[477] |
ὠφέλιμα.
~(Πῶλος)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
ἀγαθὰ
|
ἄρα |
πάσχει
ὁ
δίκην
διδούς;
~(Πῶλος) |
[478] |
δῆλον
δή.
~(Σωκράτης)
~χρηματιστικὴ
μὲν
|
ἄρα |
πενίας
ἀπαλλάττει,
(ἰατρικὴ
δὲ
νόσου, |
[449] |
~ὑγιαίνοιεν;
~(Γοργίας)
οὔ.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
|
ἄρα |
περὶ
πάντας
γε
τοὺς
λόγους |
[477] |
διδούς;
~(Πῶλος)
ἔοικεν.
~(Σωκράτης)
ὠφελεῖται
|
ἄρα; |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~ἆρα
ἥνπερ |
[448] |
πολλῶν
ἐτῶν.
~(Χαιρεφῶν)
ἦ
που
|
ἄρα |
ῥᾳδίως
ἀποκρινῇ,
ὦ
Γοργία.
~(Γοργίας) |
[454] |
οὔ;
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
|
ἄρα |
ῥητορικὴ
μόνη
πειθοῦς
ἐστιν
δημιουργός. |
[450] |
ἐν
τοῖς
λόγοις,
τὴν
ἀριθμητικὴν
|
ἄρα |
~ῥητορικήν,
ὦ
Γοργία,
λέγεις;
ἀλλ' |
[462] |
ἐμπειρίαν
ἔγωγέ
τινα.
~(Πῶλος)
ἐμπειρία
|
ἄρα |
σοι
δοκεῖ
ἡ
ῥητορικὴ
εἶναι; |
[500] |
ἐγὼ
ἔλεγον,
διομολόγησαί
μοι,
εἰ
|
ἄρα |
σοι
ἔδοξα
τότε
~ἀληθῆ
λέγειν. |
[468] |
ποιοῦμεν;
~(Πῶλος)
μάλιστα.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
|
ἄρα |
σφάττειν
βουλόμεθα
οὐδ'
ἐκβάλλειν
ἐκ |
[507] |
κοσμία
σώφρων;
~πολλὴ
ἀνάγκη.
~ἡ
|
ἄρα |
σώφρων
ψυχὴ
ἀγαθή.
ἐγὼ
μὲν |
[505] |
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~τὸ
κολάζεσθαι
|
ἄρα |
τῇ
ψυχῇ
ἄμεινόν
ἐστιν
ἢ |
[510] |
ἔχει;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~εἰ
|
ἄρα |
τις
ἐννοήσειεν
ἐν
ταύτῃ
τῇ |
[502] |
λόγοι;
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
δημηγορία
|
ἄρα |
τίς
ἐστιν
ἡ
ποιητική.
~(Καλλίκλης) |
[493] |
~μεταπίπτειν
ἄνω
κάτω,
καὶ
τοῦτο
|
ἄρα |
τις
μυθολογῶν
κομψὸς
ἀνήρ,
ἴσως |
[480] |
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
~ἐπὶ
μὲν
|
ἄρα |
τὸ
ἀπολογεῖσθαι
ὑπὲρ
τῆς
ἀδικίας |
[497] |
ὡμολόγηκας.
~(Καλλίκλης)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
|
ἄρα |
τὸ
χαίρειν
ἐστὶν
εὖ
πράττειν |
[468] |
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~ἕνεκ'
|
ἄρα |
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἅπαντα
ταῦτα
ποιοῦσιν |
[459] |
ὅτι.
~(Σωκράτης)
~ὁ
οὐκ
εἰδὼς
|
ἄρα |
τοῦ
εἰδότος
ἐν
οὐκ
εἰδόσι |
[469] |
καὶ
τὰ
ἴδια·
~ἀλλ'
οὐκ
|
ἄρα |
τοῦτ'
ἔστιν
τὸ
μέγα
δύνασθαι, |
[499] |
ἐσθίειν
~καὶ
πίνειν
ἡδονάς,
ἦ
|
ἄρα |
τούτων
αἱ
μὲν
ὑγίειαν
ποιοῦσαι |
[469] |
ἀδικεῖσθαι
ἢ
ἀδικεῖν.
~(Πῶλος)
σὺ
|
ἄρα |
τυραννεῖν
οὐκ
ἂν
δέξαιο;
~(Σωκράτης) |
[495] |
ἰσχυρίζῃ;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~ἐπιχειρῶμεν
|
ἄρα |
τῷ
λόγῳ
ὡς
σοῦ
σπουδάζοντος; |
[448] |
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Χαιρεφῶν)
ἰατρὸν
|
ἄρα |
φάσκοντες
αὐτὸν
εἶναι
καλῶς
ἂν |
[498] |
κακοί;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~παραπλησίως
|
ἄρα |
χαίρουσιν
καὶ
λυποῦνται
οἱ
ἀγαθοὶ |
[449] |
ῥητορικῆς,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
ῥήτορα
|
ἄρα |
χρή
σε
καλεῖν;
~(Γοργίας)
~ἀγαθόν |
[477] |
~(Πῶλος)
εἰκός
γε.
~(Σωκράτης)
κακίας
|
ἄρα |
ψυχῆς
ἀπαλλάττεται
ὁ
δίκην
διδούς; |
[520] |
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
~διὰ
ταῦτ'
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικε,
τὰς
μὲν
ἄλλας |
[517] |
~(Καλλίκλης)
οὐκ
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~ἀληθεῖς
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικεν,
οἱ
ἔμπροσθεν
λόγοι |
[510] |
λόγον.
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἐπὶ
τοῦτο
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικεν,
παρασκευαστέον
ἐστὶ
δύναμίν |
[455] |
τὸ
πιστεύειν.
~(Σωκράτης)
~ἡ
ῥητορικὴ
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικεν,
πειθοῦς
(δημιουργός
ἐστιν |
[450] |
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἡ
ἰατρικὴ
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικεν,
περὶ
λόγους
ἐστίν. |
[477] |
τούτων
γε.
~(Σωκράτης)
~ὑπερφυεῖ
τινι
|
ἄρα |
ὡς
μεγάλῃ
βλάβῃ
καὶ
κακῷ |
[509] |
βοηθεῖν
καὶ
αἰσχύνη
τοῦ
μή.
|
ἆρα |
ἄλλως
ἢ
οὕτως
ἔχει,
ὦ |
[453] |
ποῦ;
~(Γοργίας)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
|
~ἆρα |
διὰ
τοῦτο,
ὅτι
καὶ
ἄλλοι |
[447] |
~εὖ
λέγεις,
ὦ
Καλλίκλεις.
ἀλλ'
|
ἆρα |
ἐθελήσειεν
ἂν
(ἡμῖν
διαλεχθῆναι;
~βούλομαι |
[476] |
~(Σωκράτης)
~σκόπει
δὴ
καὶ
τόδε·
|
ἆρα |
εἴ
τίς
τι
ποιεῖ,
ἀνάγκη |
[513] |
χρόνον
~βιῶναι
ὡς
ἄριστα
βιοίη,
|
~ἆρα |
ἐξομοιῶν
(αὑτὸν
τῇ
πολιτείᾳ
ταύτῃ |
[462] |
αὐτὴν
τίνα
φῂς
εἶναι;
~(Σωκράτης)
|
~ἆρα |
ἐρωτᾷς
ἥντινα
τέχνην
φημὶ
εἶναι; |
[506] |
~τέχνῃ,
ἥτις
ἑκάστῳ
ἀποδέδοται
αὐτῶν·
|
ἆρα |
ἔστιν
ταῦτα;
~ἐγὼ
μὲν
γάρ |
[477] |
ὠφελεῖται
ἄρα;
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
|
~ἆρα |
ἥνπερ
ἐγὼ
ὑπολαμβάνω
τὴν
ὠφελίαν; |
[499] |
μνημονεύεις,
~ἐμοί
τε
καὶ
Πώλῳ.
|
ἆρα |
καὶ
σοὶ
συνδοκεῖ
οὕτω,
τέλος |
[508] |
ἐστὶν
ἃ
σὺ
ἐμοὶ
ὀνειδίζεις,
|
ἆρα |
~καλῶς
λέγεται
ἢ
οὔ,
ὡς |
[475] |
~(Σωκράτης)
~πρῶτον
(μὲν
δὴ
σκεψώμεθα,
|
ἆρα |
λύπῃ
ὑπερβάλλει
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ |
[476] |
σκεψώμεθα,
τὸ
ἀδικοῦντα
διδόναι
δίκην
|
~ἆρα |
μέγιστον
τῶν
κακῶν
ἐστιν,
ὡς |
[449] |
~(Σωκράτης)
~ποίους
τούτους,
ὦ
Γοργία;
|
ἆρα |
οἳ
δηλοῦσι
τοὺς
κάμνοντας,
ὡς |
[498] |
οἱ
ἀνδρεῖοι;
~(Καλλίκλης)
ἀμφότεροι.
~(Σωκράτης)
|
ἆρα |
ὁμοίως;
~(Καλλίκλης)
μᾶλλον
ἴσως
οἱ |
[509] |
καταγέλαστος
ἂν
τῇ
ἀληθείᾳ
εἴη;
|
ἆρα |
οὐ
ταύτην,
ἥτις
ἀποτρέψει
τὴν |
[477] |
δίκην
διδούς;
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
|
~ἆρα |
οὖν
τοῦ
μεγίστου
ἀπαλλάττεται
(κακοῦ; |
[506] |
~ἐγὼ
μὲν
γάρ
φημι.
~(τάξει
|
ἆρα |
τεταγμένον
καὶ
κεκοσμημένον
ἐστὶν
ἡ |
[476] |
καὶ
τὸ
κολάζεσθαι
δικαίως
ἀδικοῦντα
|
ἆρα |
~τὸ
αὐτὸ
καλεῖς;
~(Πῶλος)
ἔγωγε. |
[506] |
ἀρχῆς
ἐμοῦ
ἀναλαβόντος
τὸν
λόγον.
|
ἆρα |
τὸ
ἡδὺ
καὶ
τὸ
ἀγαθὸν |
[467] |
δὲ
μήτε
ἀγαθὰ
μήτε
κακὰ
|
ἆρα |
τοιάδε
λέγεις,
ἃ
ἐνίοτε
μὲν |
[494] |
ἢ
τὰς
~ἐσχάτας
λυποῖτο
λύπας·
|
ἆρα |
τοιούτου
ἑκατέρου
ὄντος
τοῦ
βίου, |
[496] |
δὲ
ὅταν
τῆς
ὀφθαλμίας
ἀπαλλάττηται;
|
ἆρα |
τότε
καὶ
τῆς
ὑγιείας
ἀπαλλάττεται |
[476] |
~ποιοῦντος;
~(Πῶλος)
ἔμοιγε
δοκεῖ.
~(Σωκράτης)
|
~ἆρα |
τοῦτο
πάσχον
ὃ
τὸ
ποιοῦν |
[459] |
νῦν
δὲ
τόδε
πρότερον
σκεψώμεθα,
|
ἆρα |
~(τυγχάνει
περὶ
τὸ
δίκαιον
καὶ |
[497] |
~ἡδέα
τοῖς
ἀγαθοῖς
ἢ
τὰ
|
ἀνιαρὰ |
τοῖς
κακοῖς;
ἐὰν
δὲ
βούλῃ, |
[452] |
τι
μεῖζον
ἀγαθὸν
ὂν
ἢ
|
παρὰ |
Γοργίᾳ
ἢ
παρ'
ἄλλῳ
ὁτῳοῦν. |
[485] |
πάσχω
καὶ
πρὸς
τοὺς
~φιλοσοφοῦντας.
|
παρὰ |
νέῳ
μὲν
γὰρ
μειρακίῳ
ὁρῶν |
[459] |
καὶ
~δεῖ
προεπιστάμενον
ταῦτα
ἀφικέσθαι
|
παρὰ |
σὲ
τὸν
μέλλοντα
μαθήσεσθαι
τὴν |
[489] |
ἐάν
μοι
ὁμολογήσῃς,
βεβαιώσωμαι
ἤδη
|
~παρὰ |
σοῦ,
ἅτε
ἱκανοῦ
ἀνδρὸς
διαγνῶναι |
[460] |
πρότερόν
γε
ἢ
ὕστερον
μαθόντα
|
παρὰ |
σοῦ.
~(Γοργίας)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[499] |
~καὶ
τοῦτο
δέχεσθαι
τὸ
διδόμενον
|
παρὰ |
σοῦ.
ἔστιν
δὲ
δή,
ὡς |
[470] |
μὲν
δή,
ὡς
ἔοικε,
καὶ
|
παρὰ |
σοῦ
καὶ
παρ'
ἐμοῦ
ὁμολογεῖται. |
[489] |
με
προδίδασκε,
ἵνα
μὴ
~ἀποφοιτήσω
|
παρὰ |
σοῦ.
~(Καλλίκλης)
εἰρωνεύῃ,
ὦ
Σώκρατες. |
[458] |
τ'
εἶναι,
~ἐάν
τις
βούληται
|
παρὰ |
σοῦ
μανθάνειν;
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης) |
[455] |
ἔχει
τὰ
τῆς
σῆς
τέχνης
|
παρὰ |
σοῦ
πυνθάνεσθαι.
καὶ
ἐμὲ
νῦν |
[500] |
παίζειν
~μηδ'
ὅτι
ἂν
τύχῃς
|
παρὰ |
τὰ
δοκοῦντα
ἀποκρίνου,
μήτ'
(αὖ |
[495] |
ἱκανῶς
~τὰ
ὄντα
ἐξετάζοις,
εἴπερ
|
παρὰ |
τὰ
δοκοῦντα
σαυτῷ
ἐρεῖς.
~(Καλλίκλης) |
[507] |
ἀγαθή.
ἐγὼ
μὲν
οὐκ
ἔχω
|
παρὰ |
ταῦτα
ἄλλα
φάναι,
ὦ
φίλε |
[517] |
μὴ
εἰδότι
ὅτι
~ἔστιν
τις
|
παρὰ |
ταύτας
ἁπάσας
τέχνη
γυμναστική
τε |
[511] |
τέχνην
καὶ
ταῦτα
~διαπραξάμενος
ἐκβὰς
|
παρὰ |
τὴν
θάλατταν
καὶ
τὴν
ναῦν |
[456] |
μετὰ
τῶν
ἄλλων
ἰατρῶν
εἰσελθὼν
|
παρά |
τινα
τῶν
~καμνόντων
οὐχὶ
ἐθέλοντα |
[478] |
ὧδε
σκόπει·
ποῖ
ἄγομεν
καὶ
|
~παρὰ |
τίνας
τοὺς
κάμνοντας
τὰ
σώματα; |
[481] |
μὴ
δῷ
δίκην
μηδὲ
ἔλθῃ
|
παρὰ |
τὸν
δικαστήν·
~ἐὰν
δὲ
ἔλθῃ, |
[524] |
ὁ
ἄνθρωπος.
ἐπειδὰν
οὖν
~ἀφίκωνται
|
παρὰ |
τὸν
δικαστήν,
οἱ
μὲν
ἐκ |
[526] |
νυνδὴ
ἐγὼ
ἔλεγον,
~ἀλλὰ
ἐλθὼν
|
παρὰ |
τὸν
δικαστήν,
~(τὸν
τῆς
Αἰγίνης |
[480] |
~ὅπου
ὡς
τάχιστα
δώσει
δίκην,
|
παρὰ |
τὸν
δικαστὴν
ὥσπερ
παρὰ
τὸν |
[475] |
οὖν,
ὦ
Πῶλε,
ὁ
ἔλεγχος
|
παρὰ |
τὸν
ἔλεγχον
παραβαλλόμενος
ὅτι
οὐδὲν |
[480] |
δίκην,
παρὰ
τὸν
δικαστὴν
ὥσπερ
|
παρὰ |
τὸν
ἰατρόν,
~(σπεύδοντα
ὅπως
μὴ |
[524] |
οἱ
μὲν
ἐκ
τῆς
Ἀσίας
|
(παρὰ |
τὸν
Ῥαδάμανθυν,
~ὁ
Ῥαδάμανθυς
ἐκείνους |
[514] |
οὐκ
ἐπιστάμεθα,
τὴν
~οἰκοδομικήν,
καὶ
|
παρὰ |
τοῦ
ἐμάθομεν;
ἔδει
ἂν
ἢ |
[523] |
Ποσειδῶν
καὶ
ὁ
Πλούτων,
ἐπειδὴ
|
παρὰ |
τοῦ
~πατρὸς
παρέλαβον.
ἦν
οὖν |
[478] |
ἀδικοῦντας
καὶ
τοὺς
ἀκολασταίνοντας;
~(Πῶλος)
|
παρὰ |
τοὺς
δικαστὰς
λέγεις;
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν |
[478] |
τοὺς
κάμνοντας
τὰ
σώματα;
~(Πῶλος)
|
παρὰ |
τοὺς
ἰατρούς,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης) |
[510] |
τῷ
ἄρχοντι
ὄντι
ἀδίκῳ
~καὶ
|
παρὰ |
τούτῳ
μέγα
δυνήσεται;
ἀλλ'
οἶμαι |
[467] |
οἷον
οἱ
τὰ
φάρμακα
~πίνοντες
|
παρὰ |
τῶν
ἰατρῶν
πότερόν
σοι
δοκοῦσιν |
[484] |
καὶ
ἐπῳδὰς
~καὶ
νόμους
τοὺς
|
παρὰ |
φύσιν
ἅπαντας,
ἐπαναστὰς
ἀνεφάνη
δεσπότης |
[492] |
ταῦτ'
ἐστὶν
τὰ
καλλωπίσματα,
τὰ
|
παρὰ |
φύσιν
~συνθήματα
ἀνθρώπων,
φλυαρία
καὶ |
[463] |
γε
κομμωτικὴν
καὶ
τὴν
σοφιστικήν,
|
τέτταρα |
~ταῦτα
μόρια
ἐπὶ
τέτταρσιν
πράγμασιν. |
[503] |
~τί
δέ;
Θεμιστοκλέα
οὐκ
ἀκούεις
|
ἄνδρα |
ἀγαθὸν
γεγονότα
καὶ
Κίμωνα
καὶ |
[517] |
ἦσαν,
(ὅτι
οὐδένα
ἡμεῖς
ἴσμεν
|
~ἄνδρα |
ἀγαθὸν
γεγονότα
τὰ
πολιτικὰ
ἐν |
[472] |
ἡγῇ
οἷόν
τε
εἶναι
~μακάριον
|
ἄνδρα |
ἀδικοῦντά
τε
καὶ
ἄδικον
ὄντα, |
[497] |
ἤδη
εἶδες;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
|
ἄνδρα |
δὲ
οὔπω
εἶδες
ἀνόητον
χαίροντα; |
[498] |
ἐν
πολέμῳ
δὲ
ἤδη
εἶδες
|
ἄνδρα |
δειλόν;
~(Καλλίκλης)
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[512] |
(χρόνον,
~τόν
γε
ὡς
ἀληθῶς
|
ἄνδρα |
ἐατέον
ἐστὶν
καὶ
οὐ
φιλοψυχητέον, |
[507] |
καὶ
ἀνδρεῖον
καὶ
ὅσιον
ἀγαθὸν
|
ἄνδρα |
εἶναι
τελέως,
τὸν
δὲ
ἀγαθὸν |
[470] |
φλυαρίας.
ἀλλὰ
μὴ
κάμῃς
φίλον
|
ἄνδρα |
εὐεργετῶν,
ἀλλ'
ἔλεγχε.
~(Πῶλος)
~ἀλλὰ |
[484] |
~καλὸν
κἀγαθὸν
καὶ
εὐδόκιμον
ἔσεσθαι
|
ἄνδρα. |
καὶ
γὰρ
τῶν
νόμων
ἄπειροι |
[470] |
μὲν
γὰρ
καλὸν
καὶ
ἀγαθὸν
|
ἄνδρα |
καὶ
γυναῖκα
~εὐδαίμονα
εἶναί
φημι, |
[456] |
πόλιν
ὅπῃ
βούλει
ἐλθόντα
ῥητορικὸν
|
ἄνδρα |
καὶ
ἰατρόν,
~εἰ
δέοι
λόγῳ |
[488] |
~ποῖόν
τινα
χρὴ
εἶναι
τὸν
|
ἄνδρα |
καὶ
τί
(ἐπιτηδεύειν
καὶ
μέχρι |
[461] |
σοι
μὴ
προσομολογῆσαι
τὸν
ῥητορικὸν
|
ἄνδρα |
μὴ
οὐχὶ
~καὶ
τὰ
δίκαια |
[514] |
ξένων
μήτε
τῶν
ἀστῶν,
μήτε
|
~ἄνδρα |
μήτε
γυναῖκα,
πρὸς
Διός,
ὦ |
[515] |
~τοίνυν
τοῦτο
δεῖ
τὸν
ἀγαθὸν
|
ἄνδρα |
παρασκευάζειν
τῇ
ἑαυτοῦ
πόλει,
νῦν |
[490] |
ἴσως
τὰ
τοιάδε·
οἷον
γεωργικὸν
|
ἄνδρα |
περὶ
γῆν
~φρόνιμόν
τε
καὶ |
[503] |
δὲ
τέχνη
τις
εἴη
τοιοῦτον
|
ἄνδρα |
τούτων
τινὰ
~(γεγονέναι)
οὐκ
ἔχω |
[515] |
τοῦτο
δεῖν
πράττειν
τὸν
πολιτικὸν
|
ἄνδρα; |
~ὡμολογήκαμεν
ἢ
οὔ;
ἀποκρίνου.
ὡμολογήκαμεν· |
[526] |
τούτοις
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
ἐγγίγνεσθαι,
καὶ
|
σφόδρα |
γε
ἄξιον
~ἄγασθαι
τῶν
γιγνομένων· |
[476] |
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης)
~καὶ
εἰ
|
σφόδρα |
γε
κάει
ἢ
ἀλγεινῶς,
οὕτω |
[496] |
ἄλογον
γίγνεται·
ἦ
γάρ;
~(Καλλίκλης)
|
σφόδρα |
γε.
~(Σωκράτης)
ἀλλ'
ἐν
μέρει |
[498] |
οὖν
καὶ
οἱ
δειλοί;
~(Καλλίκλης)
|
σφόδρα |
γε.
~(Σωκράτης)
καὶ
οἱ
ἄφρονες, |
[489] |
μὰ
Δία
τούτους
λέγω,
καὶ
|
σφόδρα |
γε.
~(Σωκράτης)
~πολλάκις
ἄρα
εἷς |
[496] |
οὐκοῦν
καὶ
τὸ
διψῆν;
~(Καλλίκλης)
|
σφόδρα |
γε.
~(Σωκράτης)
~πότερον
οὖν
ἔτι |
[495] |
ἐπιστήμης
δύο
ταῦτα
ἔλεγες;
~(Καλλίκλης)
|
σφόδρα |
γε.
~(Σωκράτης)
τί
δέ;
ἡδονὴν |
[526] |
τῶν
(δυναμένων
εἰσὶ
καὶ
οἱ
|
σφόδρα |
πονηροὶ
γιγνόμενοι
ἄνθρωποι·
οὐδὲν
~μὴν |
[495] |
σοῦ
σπουδάζοντος;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε
|
σφόδρα. |
~(Σωκράτης)
~ἴθι
δή
μοι,
ἐπειδὴ |
[476] |
~(Πῶλος)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
~καὶ
εἰ
|
σφόδρα |
τύπτει
ἢ
ταχὺ
ὁ
(τύπτων, |
[491] |
τοῦτο
λέγω.
~(Καλλίκλης)
~πάνυ
γε
|
σφόδρα, |
ὦ
Σώκρατες.
ἐπεὶ
πῶς
ἂν |
[468] |
ᾖ
ταῦτα,
βουλόμεθα
πράττειν
~αὐτά,
|
βλαβερὰ |
δὲ
ὄντα
οὐ
βουλόμεθα.
τὰ |
[523] |
ζῶντες
~ἦσαν
ζώντων,
ἐκείνῃ
τῇ
|
ἡμέρᾳ |
δικάζοντες
ᾗ
μέλλοιεν
τελευτᾶν·
~κακῶς |
[487] |
~εὐλαβεῖσθαι
(παρεκελεύεσθε
ἀλλήλοις
ὅπως
μὴ
|
πέρα |
τοῦ
δέοντος
~σοφώτεροι
γενόμενοι
λήσετε |
[512] |
ὑεῖ
αὐτοῦ
οὔτ'
ἂν
δοῦναι
|
θυγατέρα |
ἐθέλοις,
οὔτ'
ἂν
αὐτὸς
λαβεῖν |
[451] |
καὶ
περιττὸν
(γνῶσις)
ὅσα
ἂν
|
~ἑκάτερα |
τυγχάνῃ
ὄντα.
εἰ
δ'
αὖ |
[456] |
καὶ
πυκτικὸς
γενόμενος,
ἔπειτα
τὸν
|
πατέρα |
τύπτῃ
καὶ
~τὴν
μητέρα
ἢ |
[517] |
τὴν
ψυχήν,
καὶ
ἡ
~μὲν
|
ἑτέρα |
διακονική
ἐστιν,
ᾗ
δυνατὸν
εἶναι |
[513] |
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ἡ
μὲν
|
ἑτέρα, |
ἡ
πρὸς
ἡδονήν,
ἀγεννὴς
καὶ |
[513] |
οὕτως.
~(Σωκράτης)
~ἡ
δέ
γε
|
ἑτέρα, |
ὅπως
ὡς
βέλτιστον
ἔσται
τοῦτο, |
[501] |
δοῦναι,
ἡ
~ἰατρική·
ἡ
δ'
|
ἑτέρα |
τῆς
ἡδονῆς,
πρὸς
ἣν
ἡ |
[481] |
νεανίαν
τὸν
καλὸν
τοῦτον
τοιαῦτα
|
ἕτερα |
~πέπονθας.
τοῖς
γὰρ
τῶν
παιδικῶν |
[482] |
τοίνυν
καὶ
παρ'
ἐμοῦ
χρῆναι
|
ἕτερα |
τοιαῦτα
ἀκούειν,
καὶ
μὴ
~θαύμαζε |
[514] |
~κἂν
ἐγὼ
οἶμαι
περὶ
σοῦ
|
ἕτερα |
τοιαῦτα
ἐσκόπουν·
καὶ
εἰ
μὴ |
[469] |
~(Σωκράτης)
~βουλοίμην
μὲν
ἂν
ἔγωγε
|
οὐδέτερα· |
εἰ
δ'
ἀναγκαῖον
εἴη
ἀδικεῖν |
[484] |
διαρρήξας
καὶ
~διαφυγών,
καταπατήσας
τὰ
|
ἡμέτερα |
γράμματα
καὶ
μαγγανεύματα
καὶ
ἐπῳδὰς |
[504] |
καὶ
τὰ
σώματά
φαμεν
τὰ
|
ἡμέτερα; |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~τί |
[471] |
ἐμβαλὼν
καὶ
ἀποπνίξας
~πρὸς
τὴν
|
μητέρα |
αὐτοῦ
Κλεοπάτραν
χῆνα
ἔφη
διώκοντα |
[456] |
τὸν
πατέρα
τύπτῃ
καὶ
~τὴν
|
μητέρα |
ἢ
ἄλλον
τινὰ
τῶν
οἰκείων |
[509] |
τὴν
ἀπὸ
τοῦ
μὴ
ἀδικεῖσθαι;
|
πότερα |
δύναμιν
ἢ
βούλησιν;
ὧδε
~δὲ |
[499] |
οὐ
ταῦτα
συμβαίνει
καὶ
τὰ
|
πρότερα |
ἐκεῖνα,
ἐάν
τις
ταὐτὰ
φῇ |
[477] |
μεγίστην
παρέχον
ἢ
βλάβην
ἢ
|
ἀμφότερα |
~αἴσχιστόν
ἐστιν
ἐκ
τῶν
ὡμολογημένων |
[478] |
πλείστην
ποιεῖ
ἢ
ὠφελίαν
ἢ
|
ἀμφότερα, |
εἴπερ
κάλλιστόν
~ἐστιν;
~(Πῶλος)
ναί. |
[524] |
σῶμα
φύσει
ἢ
τροφῇ
ἢ
|
ἀμφότερα |
ζῶντος,
τούτου
καὶ
~ἐπειδὰν
ἀποθάνῃ |
[474] |
ἢ
διὰ
~ὠφελίαν
ἢ
δι'
|
ἀμφότερα |
καλὰ
προσαγορεύεις;
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης) |
[477] |
τούτων
ἐστὶν
ἢ
~βλάβῃ
ἢ
|
ἀμφότερα; |
~(Πῶλος)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν |
[474] |
ὠφέλιμα
εἶναι
ἢ
ἡδέα
ἢ
|
ἀμφότερα. |
~(Πῶλος)
οὐκ
ἔμοιγε
δοκεῖ.
~(Σωκράτης) |
[466] |
καὶ
ἀποκρινοῦμαί
γέ
σοι
πρὸς
|
~ἀμφότερα. |
φημὶ
γάρ,
ὦ
Πῶλε,
ἐγὼ |
[503] |
τὰ
βέλτιστα,
εἴτε
ἡδίω
~εἴτε
|
ἀηδέστερα |
ἔσται
τοῖς
ἀκούουσιν.
(ἀλλ'
οὐ |
[527] |
ζητοῦντες
~εἴχομεν
αὐτῶν
βελτίω
καὶ
|
ἀληθέστερα |
εὑρεῖν·
νῦν
δὲ
ὁρᾷς
ὅτι |
[516] |
ὃς
ἂν
παραλαβὼν
ἡμερώτερα
~ἀποδείξῃ
|
ἀγριώτερα |
ἢ
παρέλαβε;
δοκεῖ
ἢ
οὔ; |
[516] |
ὁτουοῦν
ζῴου,
ὃς
ἂν
παραλαβὼν
|
ἡμερώτερα |
~ἀποδείξῃ
ἀγριώτερα
ἢ
παρέλαβε;
δοκεῖ |
[504] |
χρηστὴ
ἂν
εἴη,
ἀταξίας
δὲ
|
μοχθηρά; |
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
καὶ |
[505] |
αὐτὸς
τρόπος;
ἕως
μὲν
ἂν
|
πονηρὰ |
ᾖ,
ἀνόητός
τε
~οὖσα
καὶ |
[457] |
ἡ
τέχνη
οὔτε
αἰτία
οὔτε
|
πονηρὰ |
τούτου
ἕνεκά
ἐστιν,
~ἀλλ'
οἱ |
[493] |
τὰ
δ'
ἀγγεῖα
τετρημένα
καὶ
|
σαθρά, |
~ἀναγκάζοιτο
δ'
ἀεὶ
καὶ
νύκτα |
[479] |
μὴ
ὑγιεῖ
ψυχῇ
συνοικεῖν,
ἀλλὰ
|
~σαθρᾷ |
καὶ
ἀδίκῳ
(καὶ
ἀνοσίῳ,
ὅθεν |
[461] |
ἀτυχήσαις.
~ἀλλὰ
ἀντίθες
τοι·
σοῦ
|
μακρὰ |
λέγοντος
καὶ
μὴ
ἐθέλοντος
τὸ |
[486] |
ζηλῶν
οὐκ
ἐλέγχοντας
ἄνδρας
τὰ
|
μικρὰ |
(ταῦτα,
ἀλλ'
~οἷς
ἔστιν
καὶ |
[497] |
τὰ
μεγάλα
μεμύησαι
πρὶν
τὰ
|
σμικρά· |
ἐγὼ
δ'
οὐκ
~ᾤμην
θεμιτὸν |
[511] |
εἰ
δ'
αὕτη
σοι
δοκεῖ
|
σμικρὰ |
εἶναι,
ἐγώ
σοι
~(μείζω
ταύτης |
[497] |
τοιοῦτός
ἐστιν
(Σωκράτης)
ὦ
Γοργία·
|
σμικρὰ |
καὶ
ὀλίγου
ἄξια
ἀνερωτᾷ
καὶ |
[472] |
περὶ
ὧν
ἀμφισβητοῦμεν
οὐ
πάνυ
|
σμικρὰ |
ὄντα,
~ἀλλὰ
σχεδόν
τι
ταῦτα |
[497] |
~(Καλλίκλης)
~Ἐρώτα
δὴ
σὺ
τὰ
|
σμικρά |
τε
καὶ
στενὰ
ταῦτα,
ἐπείπερ |
[485] |
~ἀκούσῃ
τις
ψελλιζομένου
ἢ
παίζοντα
|
ὁρᾷ, |
καταγέλαστον
φαίνεται
καὶ
ἄνανδρον
~καὶ |
[476] |
~(Πῶλος)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
~συλλήβδην
δὴ
|
ὅρα |
εἰ
ὁμολογεῖς,
ὃ
ἄρτι
ἔλεγον, |
[513] |
δύνασθαι
ἐν
τῇ
πόλει·
τοῦθ'
|
ὅρα |
εἰ
σοὶ
~λυσιτελεῖ
καὶ
ἐμοί, |
[512] |
~ἕνεκα
πεποίηνται.
ἀλλ'
ὦ
μακάριε,
|
ὅρα |
μὴ
ἄλλο
τι
τὸ
γενναῖον |
[474] |
τοῖς
δὲ
(πολλοῖς
οὐδὲ
~διαλέγομαι.
|
ὅρα |
οὖν
εἰ
ἐθελήσεις
ἐν
τῷ |
[494] |
ἢ
ἔτι
τί
σε
ἐρωτῶ;
|
ὅρα, |
ὦ
Καλλίκλεις,
τί
~ἀποκρινῇ,
ἐάν |
[447] |
Καλλίκλεις,
αἴτιος
(Χαιρεφῶν)
ὅδε,
ἐν
|
ἀγορᾷ |
ἀναγκάσας
ἡμᾶς
~διατρῖψαι.
~(Χαιρεφῶν)
~οὐδὲν |
[469] |
ἐπιλαβοῦ.
(εἰ
γὰρ
ἐγὼ
ἐν
|
ἀγορᾷ |
~πληθούσῃ
λαβὼν
ὑπὸ
μάλης
ἐγχειρίδιον |
[484] |
δὲ
περαιτέρω
τοῦ
δέοντος
ἐνδιατρίψῃ,
|
διαφθορὰ |
τῶν
~ἀνθρώπων.
ἐὰν
γὰρ
καὶ |
[449] |
τῆς
ῥητορικῆς,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
|
ῥήτορα |
ἄρα
χρή
σε
καλεῖν;
~(Γοργίας) |
[449] |
καὶ
ποιῆσαι
ἂν
καὶ
~ἄλλον
|
ῥήτορα· |
ἡ
ῥητορικὴ
περὶ
τί
τῶν |
[474] |
ἂν
λέγω
ἕνα
μὲν
~παρασχέσθαι
|
μάρτυρα |
ἐπίσταμαι,
αὐτὸν
πρὸς
ὃν
ἄν |
[472] |
μὴ
σὲ
αὐτὸν
ἕνα
ὄντα
|
μάρτυρα |
~παράσχωμαι
ὁμολογοῦντα
περὶ
ὧν
λέγω, |
[503] |
τούτου
κολακεία
ἂν
εἴη
~καὶ
|
αἰσχρὰ |
δημηγορία,
τὸ
δ'
ἕτερον
καλόν, |
[463] |
~αἰσχρὸν
ἔγωγε
τὰ
γὰρ
κακὰ
|
αἰσχρὰ |
καλῶ
ἐπειδὴ
δεῖ
σοι
ἀποκρίνασθαι |
[495] |
τὰ
νυνδὴ
αἰνιχθέντα
~πολλὰ
καὶ
|
αἰσχρὰ |
φαίνεται
συμβαίνοντα,
εἰ
τοῦτο
οὕτως |
[482] |
εἰ
μή
τις
παύσει
τὰ
|
(σὰ |
παιδικὰ
τούτων
τῶν
λόγων,
οὐδὲ |
[464] |
λέγω
ἀλλὰ
στοχασαμένη
τέτραχα
ἑαυτὴν
|
διανείμασα, |
~ὑποδῦσα
ὑπὸ
ἕκαστον
τῶν
μορίων, |
[450] |
τοιαύτας
~πράξεις
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
|
πᾶσά |
ἐστιν
ἡ
ἐπιστήμη,
τῆς
δὲ |
[470] |
~τί
δέ;
ἐν
τούτῳ
ἡ
|
πᾶσα |
εὐδαιμονία
ἐστίν;
~(Σωκράτης)
~ὥς
γε |
[450] |
οὐδέν
ἐστιν
~τοιοῦτον
χειρούργημα,
ἀλλὰ
|
πᾶσα |
ἡ
πρᾶξις
καὶ
ἡ
κύρωσις |
[450] |
πολλαὶ
πλείους,
καὶ
τὸ
παράπαν
|
~πᾶσα |
ἡ
πρᾶξις
καὶ
τὸ
(κῦρος |
[502] |
ἥ
τε
κιθαρῳδικὴ
δοκεῖ
σοι
|
πᾶσα |
καὶ
ἡ
τῶν
διθυράμβων
ποίησις |
[453] |
ῥητορική,
~καὶ
ἡ
πραγματεία
αὐτῆς
|
ἅπασα |
καὶ
τὸ
κεφάλαιον
εἰς
τοῦτο |
[501] |
ἣν
ἡ
θεραπεία
αὐτῇ
ἐστιν
|
ἅπασα, |
κομιδῇ
~ἀτέχνως
ἐπ'
αὐτὴν
ἔρχεται, |
[477] |
~(Σωκράτης)
~αἴσχιστον
δὲ
ἀδικία
καὶ
|
σύμπασα |
ψυχῆς
πονηρία
νυνδὴ
(ὡμολόγηται
ἡμῖν; |
[511] |
πάμπολυ,
ταύτης
τῆς
μεγάλης
εὐεργεσίας,
|
σώσασα |
ἃ
~νυνδὴ
ἔλεγον,
καὶ
αὐτὸν |
[485] |
ᾖ,
ἀνάνδρῳ
γενέσθαι
φεύγοντι
τὰ
|
μέσα |
τῆς
πόλεως
καὶ
τὰς
~ἀγοράς, |
[471] |
λόγων,
ὦ
Πῶλε,
ἔγωγέ
σε
|
ἐπῄνεσα |
ὅτι
μοι
δοκεῖς
εὖ
πρὸς |
[488] |
χρόνῳ
μὴ
ταὐτὰ
πράττοντα
ἅπερ
|
ὡμολόγησα, |
πάνυ
με
ἡγοῦ
βλᾶκα
~εἶναι |
[494] |
Γοργίαν
καὶ
ἐξέπληξα
καὶ
αἰσχύνεσθαι
|
~ἐποίησα, |
σὺ
δὲ
οὐ
μὴ
ἐκπλαγῇς |
[500] |
βέλτιστόν
~ἐστιν,
ὡς
ἄρτι
ἐγὼ
|
ἐπεχείρησα, |
διαιρεῖσθαι,
διελομένους
δὲ
καὶ
ὁμολογήσαντας |
[456] |
δυναμένου
τοῦ
ἰατροῦ
πεῖσαι,
ἐγὼ
|
ἔπεισα, |
οὐκ
ἄλλῃ
τέχνῃ
ἢ
τῇ |
[451] |
ἄρτιόν
τε
καὶ
περιττὸν
(γνῶσις)
|
ὅσα |
ἂν
~ἑκάτερα
τυγχάνῃ
ὄντα.
εἰ |
[453] |
ἡ
ἀριθμητικὴ
οὐ
διδάσκει
~ἡμᾶς
|
ὅσα |
ἐστὶν
τὰ
τοῦ
ἀριθμοῦ,
καὶ |
[461] |
δέ;
οὐκ
ἐξέσται
μοι
λέγειν
|
ὁπόσα |
ἂν
βούλωμαι;
~(Σωκράτης)
~δεινὰ
μεντἂν |
[464] |
ἀλλὰ
στοχασαμένη
τέτραχα
ἑαυτὴν
διανείμασα,
|
~ὑποδῦσα |
ὑπὸ
ἕκαστον
τῶν
μορίων,
προσποιεῖται |
[513] |
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ
κολακεία
~τυγχάνει
|
οὖσα· |
ἦ
γάρ;
~(Καλλίκλης)
ἔστω,
εἰ |
[505] |
ἂν
πονηρὰ
ᾖ,
ἀνόητός
τε
|
~οὖσα |
καὶ
ἀκόλαστος
καὶ
ἄδικος
καὶ |
[481] |
γε
τοῖς
πρόσθεν
οὐδαμῇ
ἐφάνη
|
οὖσα. |
~(Καλλίκλης)
~εἰπέ
μοι,
ὦ
(Χαιρεφῶν) |
[451] |
ἐπεὶ
γὰρ
ῥητορικὴ
τυγχάνει
~μὲν
|
οὖσα |
τούτων
τις
τῶν
τεχνῶν
τῶν |
[451] |
μὲν
γὰρ
δὴ
ἡ
ῥητορικὴ
|
οὖσα |
τῶν
λόγῳ
τὰ
πάντα
~διαπραττομένων |
[449] |
περὶ
τί
τῶν
ὄντων
τυγχάνει
|
οὖσα; |
ὥσπερ
ἡ
ὑφαντικὴ
~περὶ
τὴν |
[486] |
ἐστιν,
ὦ
Σώκρατες,
ἥτις
εὐφυῆ
|
λαβοῦσα |
τέχνη
φῶτα
~ἔθηκε
χείρονα,
μήτε |
[456] |
ἔπος
εἰπεῖν
ἁπάσας
τὰς
δυνάμεις
|
~συλλαβοῦσα |
ὑφ'
αὑτῇ
ἔχει.
(μέγα
δέ |
[525] |
~εὐθὺ
τῆς
φρουρᾶς,
οἷ
μέλλει
|
ἐλθοῦσα |
ἀνατλῆναι
τὰ
προσήκοντα
πάθη.
~(προσήκει |
[493] |
ἤδη
γάρ
του
ἔγωγε
καὶ
|
~ἤκουσα |
τῶν
σοφῶν
ὡς
νῦν
ἡμεῖς |
[487] |
Χολαργέα·
καί
ποτε
ὑμῶν
ἐγὼ
|
~ἐπήκουσα |
βουλευομένων
μέχρι
ὅποι
τὴν
σοφίαν |
[477] |
μεγάλῃ
βλάβῃ
καὶ
κακῷ
θαυμασίῳ
|
ὑπερβάλλουσα |
~(τἆλλα
ἡ
τῆς
ψυχῆς
πονηρία |
[464] |
ψυχήν,
ἡ
κολακευτικὴ
~αἰσθομένη
οὐ
|
γνοῦσα |
λέγω
ἀλλὰ
στοχασαμένη
τέτραχα
ἑαυτὴν |
[518] |
ἥκῃ
ἡ
τότε
πλησμονὴ
~νόσον
|
φέρουσα |
συχνῷ
ὕστερον
χρόνῳ,
ἅτε
ἄνευ |
[506] |
~ἀλλὰ
μὴν
ἥ
γε
κόσμον
|
ἔχουσα |
κοσμία;
~πῶς
γὰρ
οὐ
μέλλει; |
[450] |
ἡ
διὰ
λόγου
τὸ
κῦρος
|
ἔχουσα |
ῥητορική
ἐστιν,
καὶ
~ὑπολάβοι
ἄν |
[451] |
τί
ἐν
λόγοις
τὸ
κῦρος
|
ἔχουσα |
~ῥητορική
ἐστιν.
ὥσπερ
ἂν
εἴ |
[506] |
δοκεῖ.
~καὶ
ψυχὴ
ἄρα
κόσμον
|
ἔχουσα |
τὸν
ἑαυτῆς
ἀμείνων
τῆς
ἀκοσμήτου; |
[504] |
~τί
δ'
ἡ
ψυχή;
ἀταξίας
|
τυχοῦσα |
ἔσται
χρηστή,
ἢ
τάξεώς
τε |
[504] |
~(Σωκράτης)
~τάξεως
ἄρα
καὶ
κόσμου
|
τυχοῦσα |
οἰκία
χρηστὴ
ἂν
εἴη,
ἀταξίας |
[465] |
χρώμασιν
καὶ
λειότητι
καὶ
~ἐσθῆσιν
|
ἀπατῶσα, |
ὥστε
ποιεῖν
ἀλλότριον
κάλλος
ἐφελκομένους |
[461] |
εἰδέναι
καὶ
τὰ
καλὰ
καὶ
|
τὰ |
ἀγαθά,
καὶ
ἐὰν
μὴ
ἔλθῃ |
[460] |
αὐτὸν
~εἰδέναι
τὰ
δίκαια
καὶ
|
τὰ |
ἄδικα
ἤτοι
πρότερόν
γε
ἢ |
[455] |
νεώρια
~ταῦτα
(καὶ
τὰ
τείχη
|
τὰ |
Ἀθηναίων
καὶ
ἡ
τῶν
λιμένων |
[459] |
περὶ
τὸ
ὑγιεινὸν
καὶ
περὶ
|
τὰ |
ἄλλα
~ὧν
αἱ
ἄλλαι
τέχναι, |
[497] |
τὰ
~ἡδέα
τοῖς
ἀγαθοῖς
ἢ
|
τὰ |
ἀνιαρὰ
τοῖς
κακοῖς;
ἐὰν
δὲ |
[519] |
ἐμοῦ
~ἑταίρου
Ἀλκιβιάδου,
ὅταν
καὶ
|
τὰ |
ἀρχαῖα
προσαπολλύωσι
(πρὸς
οἷς
~ἐκτήσαντο, |
[497] |
οὖν
δή;
~(Σωκράτης)
~ὅτι
οὐ
|
τὰ |
αὐτὰ
γίγνεται,
ὦ
φίλε,
τἀγαθὰ |
[449] |
μηδένα
ἂν
ἐν
βραχυτέροις
ἐμοῦ
|
τὰ |
αὐτὰ
εἰπεῖν.
~(Σωκράτης)
~τούτου
μὴν |
[499] |
(ὥσπερ
παιδὶ
χρῇ,
τοτὲ
μὲν
|
~τὰ |
αὐτὰ
φάσκων
οὕτως
ἔχειν,
τοτὲ |
[526] |
ἔγωγέ
φημι,
ὦ
Καλλίκλεις,
φιλοσόφου
|
τὰ |
αὑτοῦ
πράξαντος
καὶ
οὐ
~πολυπραγμονήσαντος |
[507] |
~ζῆν,
καὶ
πάντα
εἰς
τοῦτο
|
τὰ |
αὑτοῦ
συντείνοντα
καὶ
τὰ
τῆς |
[523] |
αὐτοῖς
~πάντα
ἐπίπροσθεν
γίγνεται,
καὶ
|
τὰ |
αὑτῶν
ἀμφιέσματα
καὶ
τὰ
τῶν |
[503] |
αἱ
ψυχαί,
καὶ
διαμάχεσθαι
λέγοντα
|
τὰ |
βέλτιστα,
εἴτε
ἡδίω
~εἴτε
ἀηδέστερα |
[464] |
ἡ
~ὀψοποιικὴ
ὑποδέδυκεν,
καὶ
προσποιεῖται
|
τὰ |
βέλτιστα
σιτία
τῷ
σώματι
εἰδέναι, |
[468] |
βλαβερὰ
δὲ
ὄντα
οὐ
βουλόμεθα.
|
τὰ |
γὰρ
ἀγαθὰ
βουλόμεθα,
ὡς
φῂς |
[470] |
σε
δεῖ
παλαιοῖς
(πράγμασιν
ἐλέγχειν·
|
τὰ |
~γὰρ
ἐχθὲς
καὶ
πρώην
γεγονότα |
[463] |
αὐτὴν
εἶναι;
~(Σωκράτης)
~αἰσχρὸν
ἔγωγε
|
τὰ |
γὰρ
κακὰ
αἰσχρὰ
καλῶ
ἐπειδὴ |
[469] |
τρόπῳ
ἥντινά
σοι
δοκοῖ,
καὶ
|
τά |
γε
~Ἀθηναίων
νεώρια
καὶ
αἱ |
[476] |
~ἔχεις
οὖν
λέγειν
ὡς
οὐχὶ
|
τά |
γε
δίκαια
πάντα
καλά
ἐστιν, |
[474] |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~καὶ
μὴν
|
τά |
γε
κατὰ
τοὺς
νόμους
καὶ |
[518] |
πολιτικά,
ὥσπερ
ἂν
εἰ
περὶ
|
τὰ |
~γυμναστικὰ
ἐμοῦ
ἐρωτῶντος
οἵτινες
ἀγαθοὶ |
[493] |
δυνατὰ
μὲν
πορίζεσθαι,
χαλεπὰ
δέ,
|
τὰ |
δ'
ἀγγεῖα
τετρημένα
καὶ
σαθρά, |
[455] |
ἐκ
τῆς
~Θεμιστοκλέους
συμβουλῆς
γέγονεν,
|
τὰ |
δ'
ἐκ
τῆς
Περικλέους
ἀλλ' |
[498] |
ἀγαθούς,
καὶ
κακοὺς
δὲ
~κακῶν;
|
τὰ |
δὲ
ἀγαθὰ
εἶναι
τὰς
ἡδονάς, |
[492] |
ἐστὶν
ἀρετή
τε
καὶ
~εὐδαιμονία,
|
τὰ |
δὲ
ἄλλα
ταῦτ'
ἐστὶν
τὰ |
[476] |
δίκαια
πάσχει;
~(Πῶλος)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
|
τὰ |
δὲ
δίκαιά
που
καλὰ
ὡμολόγηται; |
[467] |
τἀναντία
τούτων;
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
|
~τὰ |
δὲ
μήτε
ἀγαθὰ
μήτε
κακὰ |
[468] |
ἀγαθὰ
βουλόμεθα,
ὡς
φῂς
σύ,
|
τὰ |
~δὲ
μήτε
ἀγαθὰ
μήτε
κακὰ |
[514] |
ἐχόντων
ἦν
ἂν
ἰέναι
ἐπὶ
|
τὰ |
δημόσια
~ἔργα·
εἰ
δὲ
μήτε |
[469] |
καὶ
τὰ
πλοῖα
πάντα
καὶ
|
τὰ |
δημόσια
καὶ
τὰ
ἴδια·
~ἀλλ' |
[461] |
ῥητορικὸν
ἄνδρα
μὴ
οὐχὶ
~καὶ
|
τὰ |
δίκαια
εἰδέναι
καὶ
τὰ
καλὰ |
[461] |
μὴ
οὐχὶ
καὶ
αὐτὸν
ἐπίστασθαι
|
τὰ |
~δίκαια
καὶ
ἄλλους
διδάξειν;
ἀλλ' |
[507] |
δὲ
~θεοὺς
ὅσια·
τὸν
δὲ
|
τὰ |
δίκαια
καὶ
ὅσια
πράττοντα
ἀνάγκη |
[460] |
τινα
ποιήσῃς,
ἀνάγκη
αὐτὸν
~εἰδέναι
|
τὰ |
δίκαια
καὶ
τὰ
ἄδικα
ἤτοι |
[460] |
τοῦτον
τὸν
λόγον
καὶ
ὁ
|
τὰ |
δίκαια
μεμαθηκὼς
δίκαιος;
~(Γοργίας)
πάντως |
[482] |
ἀφίκηται
παρ'
~αὐτὸν
μὴ
ἐπιστάμενος
|
τὰ |
δίκαια
ὁ
τὴν
ῥητορικὴν
(βουλόμενος |
[471] |
ἦν
Ἀλκέτου,
καὶ
εἰ
ἐβούλετο
|
τὰ |
δίκαια
ποιεῖν,
ἐδούλευεν
ἂν
~Ἀλκέτῃ |
[500] |
~μηδ'
ὅτι
ἂν
τύχῃς
παρὰ
|
τὰ |
δοκοῦντα
ἀποκρίνου,
μήτ'
(αὖ
τὰ |
[495] |
~τὰ
ὄντα
ἐξετάζοις,
εἴπερ
παρὰ
|
τὰ |
δοκοῦντα
σαυτῷ
ἐρεῖς.
~(Καλλίκλης)
καὶ |
[512] |
ἀρετή,
τὸ
~σῴζειν
αὑτὸν
καὶ
|
τὰ |
ἑαυτοῦ
ὄντα
ὁποῖός
τις
ἔτυχεν, |
[508] |
τὸ
τύπτειν
καὶ
~ἐμὲ
καὶ
|
τὰ |
ἐμὰ
ἀδίκως
καὶ
τέμνειν
καὶ |
[482] |
ταῦτα
λέγω,
ἀλλὰ
τὴν
φιλοσοφίαν,
|
τὰ |
ἐμὰ
παιδικά,
παῦσον
~ταῦτα
λέγουσαν. |
[508] |
ὁτιοῦν
ἀδικεῖν
καὶ
ἐμὲ
καὶ
|
~τὰ |
ἐμὰ
τῷ
ἀδικοῦντι
καὶ
κάκιον |
[448] |
δέοι
~καλεῖν
τὸν
Γοργίαν·
ὥσπερ
|
τὰ |
ἔμπροσθέν
σοι
ὑπετείνατο
Χαιρεφῶν
~καὶ |
[496] |
ὁμολογῶ.
~(Σωκράτης)
~ἴθι
δὴ
ἐπὶ
|
τὰ |
ἔμπροσθεν
ὡμολογημένα.
τὸ
πεινῆν
ἔλεγες |
[481] |
εἴη
τῶν
ἀνθρώπων
καὶ
~πάντα
|
τὰ |
ἐναντία
πράττομεν,
ὡς
ἔοικεν,
ἢ |
[506] |
~αὐτὸς
ἀκοῦσαί
σου
αὐτοῦ
διιόντος
|
τὰ |
ἐπίλοιπα.
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
μὲν
δή, |
[474] |
γε
κατὰ
τοὺς
νόμους
καὶ
|
τὰ |
ἐπιτηδεύματα
οὐ
δήπου
ἐκτὸς
τούτων |
[466] |
σοι
ὅτι
δύο
ταῦτ'
ἐστιν
|
τὰ |
ἐρωτήματα,
καὶ
ἀποκρινοῦμαί
γέ
σοι |
[474] |
τῷ
μέρει
διδόναι
ἔλεγχον
ἀποκρινόμενος
|
τὰ |
~ἐρωτώμενα.
ἐγὼ
γὰρ
δὴ
οἶμαι |
[525] |
ἀδικίας
ἀπαλλάττεσθαι.
~(οἳ
δ'
ἂν
|
τὰ |
ἔσχατα
ἀδικήσωσι
καὶ
διὰ
τὰ |
[494] |
τί
~ἀποκρινῇ,
ἐάν
τίς
σε
|
τὰ |
ἐχόμενα
τούτοις
ἐφεξῆς
ἅπαντα
ἐρωτᾷ. |
[453] |
εἴ
μοι
εἶπες
ὅτι
ὁ
|
τὰ |
ζῷα
~γράφων,
ἆρ'
οὐκ
ἂν |
[500] |
ἕνεκα
δεῖ
καὶ
τἆλλα
καὶ
|
τὰ |
ἡδέα
πράττειν,
ἀλλ'
οὐ
τἀγαθὰ |
[497] |
πῶς
οὖν
ταὐτὰ
ἂν
εἴη
|
τὰ |
~ἡδέα
τοῖς
ἀγαθοῖς
ἢ
τὰ |
[504] |
διακειμένῳ
~σιτία
πολλὰ
διδόναι
καὶ
|
τὰ |
ἥδιστα
ἢ
ποτὰ
ἢ
ἄλλ' |
[484] |
καὶ
διαρρήξας
καὶ
~διαφυγών,
καταπατήσας
|
τὰ |
ἡμέτερα
γράμματα
καὶ
μαγγανεύματα
καὶ |
[504] |
μὴν
καὶ
τὰ
σώματά
φαμεν
|
τὰ |
ἡμέτερα;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[524] |
τὴν
~φύσιν
τὴν
αὑτοῦ
καὶ
|
τὰ |
θεραπεύματα
καὶ
τὰ
παθήματα
ἔνδηλα |
[460] |
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~καὶ
ὁ
|
τὰ |
ἰατρικὰ
ἰατρικός;
καὶ
τἆλλα
οὕτω |
[469] |
πάντα
καὶ
τὰ
δημόσια
καὶ
|
τὰ |
ἴδια·
~ἀλλ'
οὐκ
ἄρα
τοῦτ' |
[498] |
δέ;
τοῖς
ἀνιωμένοις
οὐ
πάρεστιν
|
τὰ |
κακά,
αἱ
λῦπαι;
~(Καλλίκλης)
πάρεστιν. |
[468] |
μήτε
κακὰ
οὐ
βουλόμεθα,
οὐδὲ
|
τὰ |
κακά.
ἦ
γάρ;
ἀληθῆ
σοι |
[497] |
φίλε,
τἀγαθὰ
τοῖς
ἡδέσιν
οὐδὲ
|
τὰ |
κακὰ
τοῖς
ἀνιαροῖς.
~τῶν
μὲν |
[461] |
~καὶ
τὰ
δίκαια
εἰδέναι
καὶ
|
τὰ |
καλὰ
καὶ
τὰ
ἀγαθά,
καὶ |
[499] |
καὶ
τρίς
φασιν
καλὸν
(εἶναι
|
τὰ |
καλὰ
λέγειν
τε
καὶ
~ἐπισκοπεῖσθαι. |
[474] |
καλά;
οἷον
πρῶτον
τὰ
~σώματα
|
τὰ |
καλὰ
οὐχὶ
ἤτοι
κατὰ
τὴν |
[474] |
δῆτα.
~(Σωκράτης)
~τί
δὲ
τόδε;
|
τὰ |
καλὰ
πάντα,
οἷον
καὶ
σώματα |
[474] |
οὐ
δήπου
ἐκτὸς
τούτων
~ἐστίν,
|
τὰ |
καλά,
τοῦ
ἢ
ὠφέλιμα
εἶναι |
[492] |
τὰ
δὲ
ἄλλα
ταῦτ'
ἐστὶν
|
τὰ |
καλλωπίσματα,
τὰ
παρὰ
φύσιν
~συνθήματα |
[474] |
~οὐ
καὶ
τὰς
φωνὰς
καὶ
|
τὰ |
κατὰ
τὴν
μουσικὴν
πάντα
ὡσαύτως; |
[486] |
ἄσκει
ὁπόθεν
δόξεις
φρονεῖν,
ἄλλοις
|
τὰ |
κομψὰ
ταῦτα
~ἀφείς,
εἴτε
ληρήματα |
[521] |
ἐθέλων
ποιεῖν
ἃ
σὺ
παραινεῖς,
|
τὰ |
κομψὰ
ταῦτα,
οὐχ
ἕξω
ὅτι |
[454] |
μὴ
ἐθιζώμεθα
ὑπονοοῦντες
~προαρπάζειν
ἀλλήλων
|
τὰ |
λεγόμενα,
ἀλλὰ
σὺ
τὰ
σαυτοῦ |
[461] |
~θαυμάσας
καὶ
ἡγησάμενος
οὐ
συνᾴδειν
|
τὰ |
λεγόμενα
ἐκείνους
εἶπον
τοὺς
~λόγους, |
[505] |
κεφαλῆς
περιίῃ.
ἀπόκριναι
οὖν
καὶ
|
τὰ |
λοιπά,
~ἵνα
ἡμῖν
ὁ
λόγος |
[497] |
~εὐδαίμων
εἶ,
ὦ
Καλλίκλεις,
ὅτι
|
τὰ |
μεγάλα
μεμύησαι
πρὶν
τὰ
σμικρά· |
[479] |
μὲν
τὸν
Ἀρχέλαον
~εὐδαιμονίζων
τὸν
|
τὰ |
μέγιστα
ἀδικοῦντα
(δίκην
οὐδεμίαν
διδόντα, |
[478] |
οὗτος
τυγχάνει
ὢν
ὃς
ἂν
|
τὰ |
μέγιστα
ἀδικῶν
καὶ
χρώμενος
μεγίστῃ |
[471] |
θαυμασίως
ὡς
ἄθλιος
~γέγονεν,
ἐπεὶ
|
τὰ |
μέγιστα
ἠδίκηκεν·
(ὅς
γε
πρῶτον |
[525] |
τούτους
ὁρῶντες
διὰ
~τὰς
ἁμαρτίας
|
τὰ |
μέγιστα
καὶ
ὀδυνηρότατα
καὶ
φοβερώτατα |
[514] |
ἢ
νεωρίων
ἢ
ἱερῶν
ἐπὶ
|
τὰ |
~μέγιστα
οἰκοδομήματα,
πότερον
ἔδει
ἂν |
[451] |
οἷς
ἡ
~ῥητορικὴ
χρῆται;
~(Γοργίας)
|
τὰ |
μέγιστα
τῶν
ἀνθρωπείων
πραγμάτων,
ὦ |
[484] |
ἔχει,
γνώσῃ
δέ,
ἂν
ἐπὶ
|
τὰ |
μείζω
ἔλθῃς
ἐάσας
ἤδη
~φιλοσοφίαν. |
[499] |
ὁτιοῦν,
τούτου
ἅσμενος
ἔχῃ
ὥσπερ
|
τὰ |
μειράκια.
ὡς
δὴ
σὺ
οἴει |
[451] |
ἐν
τῷ
δήμῳ
(συγγραφόμενοι,
ὅτι
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
~καθάπερ
ἡ
ἀριθμητικὴ |
[493] |
ἡσυχίαν
ἔχοι·
τῷ
δ'
ἑτέρῳ
|
τὰ |
μὲν
νάματα,
ὥσπερ
~καὶ
ἐκείνῳ, |
[485] |
εὐφυὴς
ᾖ,
ἀνάνδρῳ
γενέσθαι
φεύγοντι
|
τὰ |
μέσα
τῆς
πόλεως
καὶ
τὰς |
[468] |
ἢ
~τἀγαθὰ
τῶν
μεταξύ;
~(Πῶλος)
|
τὰ |
(μεταξὺ
δήπου
τῶν
ἀγαθῶν.
~(Σωκράτης) |
[468] |
ἀλλὰ
ταῦτα.
~(Σωκράτης)
~πότερον
οὖν
|
τὰ |
μεταξὺ
ταῦτα
ἕνεκα
τῶν
ἀγαθῶν |
[507] |
~ἀνθρώπους·
οὐ
γὰρ
ἂν
σωφρονοῖ
|
τὰ |
μὴ
προσήκοντα
πράττων;
~(ἀνάγκη
ταῦτ' |
[468] |
~λέγεις;
ἢ
ἄλλ'
ἄττα
καλεῖς
|
τὰ |
μήτε
ἀγαθὰ
μήτε
κακά;
~(Πῶλος) |
[486] |
δόμοις·
ζηλῶν
οὐκ
ἐλέγχοντας
ἄνδρας
|
τὰ |
μικρὰ
(ταῦτα,
ἀλλ'
~οἷς
ἔστιν |
[460] |
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
ὁ
|
τὰ |
μουσικὰ
μουσικός;
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης) |
[455] |
ὑφηγήσω.
οἶσθα
γὰρ
δήπου
ὅτι
|
τὰ |
νεώρια
~ταῦτα
(καὶ
τὰ
τείχη |
[450] |
ναί.
~(Σωκράτης)
τούς
γε
περὶ
|
τὰ |
νοσήματα;
~(Γοργίας)
μάλιστα.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν |
[495] |
πάντως
χαίρειν·
ταῦτά
τε
γὰρ
|
τὰ |
νυνδὴ
αἰνιχθέντα
~πολλὰ
καὶ
αἰσχρὰ |
[514] |
πράξοντες
τῶν
~πολιτικῶν
πραγμάτων
ἐπὶ
|
τὰ |
οἰκοδομικά,
ἢ
τειχῶν
ἢ
νεωρίων |
[506] |
ἐὰν
δέ
τῳ
ὑμῶν
μὴ
|
~τὰ |
ὄντα
δοκῶ
ὁμολογεῖν
ἐμαυτῷ,
χρὴ |
[495] |
ἂν
ἔτι
μετ'
ἐμοῦ
ἱκανῶς
|
~τὰ |
ὄντα
ἐξετάζοις,
εἴπερ
παρὰ
τὰ |
[511] |
ἀποκτενεῖ,
ἐὰν
~βούληται,
καὶ
ἀφαιρήσεται
|
τὰ |
ὄντα.
~(Σωκράτης)
~οἶδα,
ὠγαθὲ
Καλλίκλεις, |
[524] |
τά
τε
τῆς
φύσεως
καὶ
|
τὰ |
παθήματα
ἃ
διὰ
~τὴν
ἐπιτήδευσιν |
[524] |
αὑτοῦ
καὶ
τὰ
θεραπεύματα
καὶ
|
τὰ |
παθήματα
ἔνδηλα
(πάντα.
~οἷον
εἴ |
[481] |
δεινοῦ,
~ὅτι
ἂν
φῇ
σου
|
τὰ |
παιδικὰ
καὶ
ὅπως
ἂν
φῇ |
[451] |
ἡ
ῥητορικὴ
οὖσα
τῶν
λόγῳ
|
τὰ |
πάντα
~διαπραττομένων
τε
καὶ
κυρουμένων· |
[451] |
ὅτι
καὶ
αὕτη
λόγῳ
κυροῦται
|
τὰ |
πάντα,
οἱ
~δὲ
λόγοι
οἱ |
[500] |
τὰ
δοκοῦντα
ἀποκρίνου,
μήτ'
(αὖ
|
τὰ |
παρ'
ἐμοῦ
~οὕτως
ἀποδέχου
ὡς |
[492] |
ἄλλα
ταῦτ'
ἐστὶν
τὰ
καλλωπίσματα,
|
τὰ |
παρὰ
φύσιν
~συνθήματα
ἀνθρώπων,
φλυαρία |
[525] |
ἀδικήματα
ἀνίατοι
~γένωνται,
ἐκ
τούτων
|
τὰ |
παραδείγματα
γίγνεται,
καὶ
οὗτοι
αὐτοὶ |
[452] |
τῷ
δυναμένῳ
λέγειν
καὶ
~πείθειν
|
τὰ |
πλήθη.
~(Σωκράτης)
~νῦν
μοι
δοκεῖς |
[469] |
νεώρια
καὶ
αἱ
τριήρεις
καὶ
|
τὰ |
πλοῖα
πάντα
καὶ
τὰ
δημόσια |
[470] |
ἀδικοῦντες
ἄνθρωποι
εὐδαίμονές
εἰσιν.
~(Σωκράτης)
|
τὰ |
ποῖα
ταῦτα;
~(Πῶλος)
~Ἀρχέλαον
δήπου |
[453] |
ἂν
δικαίως
σε
ἠρόμην
ὁ
|
τὰ |
ποῖα
τῶν
ζῴων
γράφων
καὶ |
[517] |
ἡμεῖς
ἴσμεν
~ἄνδρα
ἀγαθὸν
γεγονότα
|
τὰ |
πολιτικὰ
ἐν
τῇδε
τῇ
πόλει. |
[516] |
(ἐκεῖνος
ἐπεμελεῖτο
αὐτῶν
ἀγαθὸς
ὢν
|
τὰ |
~πολιτικά;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[521] |
ἀληθῶς
~πολιτικῇ
τέχνῃ
καὶ
πράττειν
|
τὰ |
πολιτικὰ
μόνος
τῶν
νῦν·
ἅτε |
[516] |
ἔστω.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
ἄρ'
ἀγαθὸς
|
τὰ |
πολιτικὰ
Περικλῆς
ἦν
ἐκ
τούτου |
[518] |
μοι
~ὁμοιοτάτους
προτείνεσθαι
ἀνθρώπους
περὶ
|
τὰ |
πολιτικά,
ὥσπερ
ἂν
εἰ
περὶ |
[482] |
ἔστιν
καλά,
νόμῳ
δέ.
ὡς
|
τὰ |
~πολλὰ
δὲ
ταῦτα
ἐναντί'
ἀλλήλοις |
[524] |
~καὶ
τελευτήσαντος
ἢ
πάντα
ἢ
|
τὰ |
πολλὰ
ἐπί
τινα
χρόνον.
ταὐτὸν |
[505] |
μὲν
ἐῶσιν
οἱ
ἰατροὶ
ὡς
|
τὰ |
πολλά,
κάμνοντα
δὲ
ὡς
ἔπος |
[459] |
καὶ
ἡ
ῥητορική·
~αὐτὰ
μὲν
|
τὰ |
πράγματα
οὐδὲν
δεῖ
αὐτὴν
εἰδέναι |
[525] |
φρουρᾶς,
οἷ
μέλλει
ἐλθοῦσα
ἀνατλῆναι
|
τὰ |
προσήκοντα
πάθη.
~(προσήκει
δὲ
παντὶ |
[526] |
εἶναι·
ὁ
δὲ
ἐκεῖσε
ἀφικόμενος
|
(τὰ |
προσήκοντα
πάσχει.
ἐνίοτε
δ'
ἄλλην |
[507] |
~καὶ
μὴν
ὅ
γε
σώφρων
|
τὰ |
προσήκοντα
πράττοι
ἂν
καὶ
περὶ |
[507] |
~καὶ
μὴν
περὶ
μὲν
ἀνθρώπους
|
τὰ |
προσήκοντα
πράττων
δίκαι'
ἂν
πράττοι, |
[508] |
ἐστιν,
σκεπτέον
τί
τὰ
συμβαίνοντα.
|
τὰ |
πρόσθεν
~ἐκεῖνα,
ὦ
Καλλίκλεις,
συμβαίνει |
[499] |
κακός;
οὐ
ταῦτα
συμβαίνει
καὶ
|
τὰ |
πρότερα
ἐκεῖνα,
ἐάν
τις
ταὐτὰ |
[480] |
πῶς
λέγομεν,
ὦ
Πῶλε,
εἴπερ
|
τὰ |
πρότερον
μένει
ἡμῖν
~ὁμολογήματα;
οὐκ |
[482] |
~ὅτι
εἰ
μή
τις
παύσει
|
τὰ |
(σὰ
παιδικὰ
τούτων
τῶν
λόγων, |
[512] |
τὴν
ἐκείνου.
~καίτοι
ἐξ
ὧν
|
τὰ |
σαυτοῦ
ἐπαινεῖς,
τίνι
δικαίῳ
λόγῳ |
[454] |
ἀλλήλων
τὰ
λεγόμενα,
ἀλλὰ
σὺ
|
τὰ |
σαυτοῦ
κατὰ
τὴν
ὑπόθεσιν
~ὅπως |
[497] |
ὅτι
τὰ
μεγάλα
μεμύησαι
πρὶν
|
τὰ |
σμικρά·
ἐγὼ
δ'
οὐκ
~ᾤμην |
[497] |
βούληται.
~(Καλλίκλης)
~Ἐρώτα
δὴ
σὺ
|
τὰ |
σμικρά
τε
καὶ
στενὰ
ταῦτα, |
[479] |
~ὡμολογήκαμεν,
ὦ
Πῶλε,
ἆρ'
αἰσθάνῃ
|
τὰ |
συμβαίνοντα
ἐκ
τοῦ
λόγου;
ἢ |
[517] |
εἶναι
ἐκπορίζειν,
ἐὰν
μὲν
πεινῇ
|
τὰ |
σώματα
~ἡμῶν,
σιτία,
ἐὰν
δὲ |
[511] |
τὰς
ψυχὰς
σῴζει
ἀλλὰ
~καὶ
|
τὰ |
σώματα
καὶ
τὰ
χρήματα
ἐκ |
[452] |
καὶ
ἰσχυροὺς
ποιεῖν
~τοὺς
ἀνθρώπους
|
τὰ |
σώματα.
μετὰ
δὲ
τὸν
παιδοτρίβην |
[464] |
λέγω·
πολλοὶ
δοκοῦσιν
εὖ
~ἔχειν
|
τὰ |
σώματα,
οὓς
οὐκ
ἂν
ῥᾳδίως |
[512] |
ἐξεβίβασεν
ἢ
οἷοι
ἐνέβησαν,
οὔτε
|
τὰ |
σώματα
~οὔτε
τὰς
ψυχάς.
λογίζεται |
[478] |
καὶ
~παρὰ
τίνας
τοὺς
κάμνοντας
|
τὰ |
σώματα;
~(Πῶλος)
παρὰ
τοὺς
ἰατρούς, |
[474] |
καλεῖς
ἑκάστοτε
καλά;
οἷον
πρῶτον
|
τὰ |
~σώματα
τὰ
καλὰ
οὐχὶ
ἤτοι |
[518] |
οὕτω
τύχωσιν,
ἐμπλήσαντες
καὶ
παχύναντες
|
τὰ |
σώματα
τῶν
~ἀνθρώπων,
ἐπαινούμενοι
ὑπ' |
[504] |
ναί.
~(Σωκράτης)
καὶ
μὴν
καὶ
|
τὰ |
σώματά
φαμεν
τὰ
ἡμέτερα;
~(Καλλίκλης) |
[514] |
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
οὕτω
πάντα,
|
τά |
τε
ἄλλα
κἂν
εἰ
ἐπιχειρήσαντες |
[524] |
~ψυχῇ,
ἐπειδὰν
γυμνωθῇ
τοῦ
σώματος,
|
τά |
τε
τῆς
φύσεως
καὶ
τὰ |
[455] |
ὅτι
τὰ
νεώρια
~ταῦτα
(καὶ
|
τὰ |
τείχη
τὰ
Ἀθηναίων
καὶ
ἡ |
[460] |
γε.
~(Σωκράτης)
~τί
οὖν;
ὁ
|
τὰ |
τεκτονικὰ
μεμαθηκὼς
τεκτονικός,
ἢ
οὔ; |
[515] |
ἦσαν
οἱ
Ἀθηναῖοι
ἢ
ὅτε
|
~τὰ |
τελευταῖα
ἔλεγεν;
~(Καλλίκλης)
ἴσως.
~(Σωκράτης) |
[507] |
τοῦτο
τὰ
αὑτοῦ
συντείνοντα
καὶ
|
τὰ |
τῆς
πόλεως,
ὅπως
~δικαιοσύνη
παρέσται |
[515] |
μὲν
αὐτὸς
ἄρτι
ἄρχῃ
πράττειν
|
τὰ |
τῆς
~πόλεως
πράγματα,
ἐμὲ
δὲ |
[515] |
ἄρα
ἐπιμελήσῃ
ἡμῖν
ἐλθὼν
~ἐπὶ
|
τὰ |
(τῆς
πόλεως
πράγματα
ἢ
ὅπως |
[491] |
γε
ἔγωγε
τοὺς
φρονίμους
εἰς
|
τὰ |
τῆς
πόλεως
πράγματα
καὶ
~ἀνδρείους. |
[491] |
μαγείρους,
ἀλλ'
(οἳ
ἂν
εἰς
|
τὰ |
τῆς
πόλεως
πράγματα
φρόνιμοι
~ὦσιν, |
[455] |
ἄλλους
ποιεῖν
~ῥητορικούς,
εὖ
ἔχει
|
τὰ |
τῆς
σῆς
τέχνης
παρὰ
σοῦ |
[483] |
κατὰ
φύσιν
ὑπερωτῶν,
ἐὰν
δὲ
|
τὰ |
τῆς
φύσεως,
τὰ
τοῦ
νόμου. |
[490] |
μὴ
τὰ
τοιαῦτα
λέγεις,
ἴσως
|
τὰ |
τοιάδε·
οἷον
γεωργικὸν
ἄνδρα
περὶ |
[461] |
καὶ
ἄλλους
διδάξειν;
ἀλλ'
εἰς
|
τὰ |
τοιαῦτα
ἄγειν
πολλὴ
ἀγροικία
ἐστὶν |
[525] |
τὰ
ἔσχατα
ἀδικήσωσι
καὶ
διὰ
|
τὰ |
τοιαῦτα
ἀδικήματα
ἀνίατοι
~γένωνται,
ἐκ |
[481] |
χρόνον
βιώσεται
τοιοῦτος
ὤν.
ἐπὶ
|
τὰ |
~τοιαῦτα
ἔμοιγε
δοκεῖ,
ὦ
Πῶλε, |
[455] |
ἢ
πῶς
λέγεις,
ὦ
~Γοργία,
|
τὰ |
τοιαῦτα;
ἐπειδὴ
γὰρ
αὐτός
τε |
[459] |
τούτων
τὴν
~ἀλήθειαν;
ἢ
πῶς
|
τὰ |
τοιαῦτα
ἔχει,
ὦ
Γοργία;
~(καὶ |
[467] |
ὑγίειαν
καὶ
πλοῦτον
καὶ
τἆλλα
|
τὰ |
~τοιαῦτα,
κακὰ
δὲ
τἀναντία
τούτων; |
[490] |
ἔχων.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
εἰ
μὴ
|
τὰ |
τοιαῦτα
λέγεις,
ἴσως
τὰ
τοιάδε· |
[468] |
λίθους
καὶ
ξύλα
καὶ
τἆλλα
|
τὰ |
τοιαῦτα;
οὐ
ταῦτα
~λέγεις;
ἢ |
[459] |
τοῖς
πολλοῖς
δοκεῖν
εἰδέναι
~αὐτὸν
|
τὰ |
τοιαῦτα
οὐκ
εἰδότα
καὶ
δοκεῖν |
[477] |
καὶ
νόσον
καὶ
~αἶσχος
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα;
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν |
[477] |
καὶ
ἀμαθίαν
καὶ
δειλίαν
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα;
~(Πῶλος)
πάνυ
μὲν
οὖν. |
[500] |
ἐπὶ
ὃν
σὺ
παρακαλεῖς
ἐμέ,
|
τὰ |
τοῦ
ἀνδρὸς
δὴ
ταῦτα
~πράττοντα, |
[453] |
οὐ
διδάσκει
~ἡμᾶς
ὅσα
ἐστὶν
|
τὰ |
τοῦ
ἀριθμοῦ,
καὶ
ὁ
ἀριθμητικὸς |
[483] |
ἐὰν
δὲ
τὰ
τῆς
φύσεως,
|
τὰ |
τοῦ
νόμου.
~ὥσπερ
αὐτίκα
ἐν |
[488] |
λόγον.
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
τὰ |
τούτων
νόμιμα
κατὰ
φύσιν
καλά, |
[494] |
ἀπιὸν
εἶναι,
καὶ
μεγάλ'
ἄττα
|
τὰ |
~τρήματα
εἶναι
ταῖς
ἐκροαῖς;
~(Καλλίκλης) |
[488] |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
τὰ |
τῶν
βελτιόνων;
οἱ
γὰρ
κρείττους |
[488] |
~φύσιν;
ἄγειν
βίᾳ
τὸν
κρείττω
|
τὰ |
τῶν
ἡττόνων
καὶ
ἄρχειν
τὸν |
[488] |
τὰ
τῶν
πολλῶν
ἄρα
νόμιμα
|
τὰ |
τῶν
κρειττόνων
ἐστίν.
~(Καλλίκλης)
πάνυ |
[523] |
καὶ
τὰ
αὑτῶν
ἀμφιέσματα
καὶ
|
τὰ |
τῶν
κρινομένων.
~πρῶτον
μὲν
οὖν, |
[525] |
καὶ
βασιλέων
καὶ
δυναστῶν
καὶ
|
τὰ |
τῶν
πόλεων
~πραξάντων
γεγονότας·
οὗτοι |
[488] |
~(Καλλίκλης)
πῶς
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης)
|
τὰ |
τῶν
πολλῶν
ἄρα
νόμιμα
τὰ |
[484] |
τοῦ
βελτίονός
τε
καὶ
κρείττονος
|
~τὰ |
τῶν
χειρόνων
τε
καὶ
ἡττόνων. |
[479] |
τοῦ
διδόντος;
οὐ
ταῦτ'
ἦν
|
τὰ |
ὑπ'
ἐμοῦ
λεγόμενα;
~(Πῶλος)
ναί. |
[467] |
τοῦθ'
ὃ
πράττουσιν;
οἷον
οἱ
|
τὰ |
φάρμακα
~πίνοντες
παρὰ
τῶν
ἰατρῶν |
[511] |
ἀλλὰ
~καὶ
τὰ
σώματα
καὶ
|
τὰ |
χρήματα
ἐκ
τῶν
ἐσχάτων
κινδύνων, |
[485] |
χρῆμα
εἶναι
~καὶ
ἀνιᾷ
μου
|
τὰ |
ὦτα
καί
μοι
δοκεῖ
δουλοπρεπές |
[515] |
μισθοφορίαν
πρῶτον
καταστήσαντα.
~(Καλλίκλης)
~τῶν
|
τὰ |
ὦτα
κατεαγότων
ἀκούεις
ταῦτα,
ὦ |
[512] |
ψυχῇ,
πολλὰ
νοσήματα
ἔχει
καὶ
|
ἀνίατα, |
τούτῳ
δὲ
βιωτέον
ἐστὶν
~καὶ |
[449] |
ὑπισχνῇ,
μὴ
ψεύσῃ,
ἀλλὰ
ἐθέλησον
|
κατὰ |
~βραχὺ
τὸ
ἐρωτώμενον
ἀποκρίνεσθαι.
~(Γοργίας) |
[504] |
ἔσθ'
ὅτι
~πλέον
ἢ
τοὐναντίον
|
κατά |
γε
τὸν
δίκαιον
λόγον
καὶ |
[475] |
ἀνθρώπων;
~(Πῶλος)
οὔ
μοι
δοκεῖ
|
κατά |
γε
τοῦτον
τὸν
λόγον.
~(Σωκράτης) |
[472] |
εὐδαίμων
ἔσται;
~(Πῶλος)
φημί.
~(Σωκράτης)
|
~κατὰ |
δέ
γε
τὴν
ἐμὴν
δόξαν, |
[474] |
~χρήσιμον
ᾖ,
πρὸς
τοῦτο,
ἢ
|
κατὰ |
ἡδονήν
τινα,
ἐὰν
ἐν
τῷ |
[471] |
Ἀλκέτου
τοῦ
Περδίκκου
ἀδελφοῦ,
καὶ
|
κατὰ |
μὲν
τὸ
~δίκαιον
δοῦλος
ἦν |
[483] |
καὶ
τῷ
ἀδικεῖσθαι,
Πώλου
τὸ
|
κατὰ |
νόμον
~αἴσχιον
λέγοντος,
σὺ
τὸν |
[483] |
πράττουσιν,
καὶ
ναὶ
μὰ
Δία
|
κατὰ |
νόμον
γε
τὸν
τῆς
~φύσεως, |
[489] |
νόμον
ἄγων,
ἐὰν
δέ
τις
|
κατὰ |
νόμον,
ἐπὶ
τὴν
φύσιν.
~(Καλλίκλης) |
[483] |
τοῖς
λόγοις,
ἐὰν
μέν
τις
|
~κατὰ |
νόμον
λέγῃ,
κατὰ
φύσιν
ὑπερωτῶν, |
[505] |
διελθεῖν
τὸν
λόγον,
ἢ
λέγων
|
κατὰ |
σαυτὸν
ἢ
~ἀποκρινόμενος
σαυτῷ;
~(Σωκράτης) |
[467] |
λῷστε
Πῶλε,
ἵνα
προσείπω
σε
|
(κατὰ |
σέ·
ἀλλ'
εἰ
μὲν
ἔχεις |
[448] |
ποιεῖ
τὸν
αἰῶνα
ἡμῶν
πορεύεσθαι
|
κατὰ |
τέχνην,
~ἀπειρία
δὲ
κατὰ
τύχην. |
[469] |
καὶ
ἐκβάλλοντι
καὶ
πάντα
πράττοντι
|
κατὰ |
τὴν
αὐτοῦ
δόξαν.
~(Σωκράτης)
~ὦ |
[474] |
καὶ
τὰς
φωνὰς
καὶ
τὰ
|
κατὰ |
τὴν
μουσικὴν
πάντα
ὡσαύτως;
~(Πῶλος) |
[484] |
τῶν
νόμων
ἄπειροι
~γίγνονται
τῶν
|
κατὰ |
τὴν
πόλιν,
καὶ
τῶν
λόγων |
[468] |
τὸ
~μέγα
δύνασθαι
ἀγαθόν
τι
|
κατὰ |
τὴν
σὴν
ὁμολογίαν;
~(Πῶλος)
οὐκ |
[454] |
λεγόμενα,
ἀλλὰ
σὺ
τὰ
σαυτοῦ
|
κατὰ |
τὴν
ὑπόθεσιν
~ὅπως
ἂν
βούλῃ |
[474] |
~σώματα
τὰ
καλὰ
οὐχὶ
ἤτοι
|
κατὰ |
τὴν
χρείαν
λέγεις
καλὰ
εἶναι, |
[527] |
καὶ
δημοσίᾳ·
ἐὰν
δέ
τις
|
κατά |
τι
κακὸς
γίγνηται,
κολαστέος
ἐστί, |
[518] |
τὴν
δὲ
γυμναστικὴν
καὶ
~ἰατρικὴν
|
κατὰ |
τὸ
δίκαιον
δεσποίνας
εἶναι
τούτων. |
[471] |
ἑπτέτη,
οὗ
ἡ
~ἀρχὴ
ἐγίγνετο
|
κατὰ |
τὸ
δίκαιον,
οὐκ
ἐβουλήθη
εὐδαίμων |
[496] |
ἡδονή;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
|
κατὰ |
τὸ
πίνειν
χαίρειν
λέγεις;
~(Καλλίκλης) |
[499] |
οὖν
τὰς
τοιάσδε
λέγεις,
οἷον
|
κατὰ |
τὸ
σῶμα
ἃς
νυνδὴ
ἐλέγομεν |
[512] |
τις
μεγάλοις
καὶ
ἀνιάτοις
νοσήμασιν
|
~κατὰ |
τὸ
σῶμα
συνεχόμενος
μὴ
ἀπεπνίγη, |
[488] |
μεγάλαι
πόλεις
ἐπὶ
τὰς
σμικρὰς
|
κατὰ |
τὸ
φύσει
δίκαιον
~ἔρχονται,
ὅτι |
[460] |
ἰατρικὰ
ἰατρικός;
καὶ
τἆλλα
οὕτω
|
κατὰ |
τὸν
αὐτὸν
λόγον,
ὁ
μεμαθηκὼς |
[496] |
ἢ
οὐχ
ἅμα
τοῦτο
γίγνεται
|
κατὰ |
τὸν
αὐτὸν
τόπον
καὶ
χρόνον |
[465] |
κολακεία
ὑπόκειται·
τῇ
δὲ
~γυμναστικῇ
|
κατὰ |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
τοῦτον
ἡ |
[488] |
εἴ
τι
μὴ
ὀρθῶς
πράττω
|
κατὰ |
τὸν
βίον
τὸν
~ἐμαυτοῦ,
εὖ |
[512] |
ὅλας
~σῴζει.
μή
σοι
δοκεῖ
|
κατὰ |
τὸν
δικανικὸν
εἶναι;
καίτοι
εἰ |
[463] |
ἀποκριναμένου;
ἔστιν
γὰρ
ἡ
ῥητορικὴ
|
κατὰ |
τὸν
ἐμὸν
λόγον
~πολιτικῆς
μορίου |
[499] |
καὶ
ὡς
ἔοικεν
ἀνάγκη
μοι
|
κατὰ |
τὸν
παλαιὸν
λόγον
τὸ
παρὸν |
[472] |
μὴ
τυγχάνῃ
δίκης
ὁ
ἀδικῶν,
|
κατὰ |
τὸν
σὸν
λόγον
εὐδαίμων
ἔσται; |
[490] |
μυρίων
μὴ
φρονούντων
κρείττων
ἐστὶν
|
κατὰ |
τὸν
σὸν
~λόγον,
καὶ
τοῦτον |
[488] |
οἱ
γὰρ
κρείττους
βελτίους
πολὺ
|
κατὰ |
τὸν
σὸν
λόγον.
~(Καλλίκλης)
ναί. |
[471] |
ἂν
~Ἀλκέτῃ
καὶ
ἦν
εὐδαίμων
|
κατὰ |
τὸν
σὸν
λόγον.
νῦν
δὲ |
[471] |
ἄρα
οὗτός
ἐστιν
ὁ
Ἀρχέλαος
|
κατὰ |
τὸν
σὸν
λόγον;
~(Σωκράτης)
εἴπερ |
[474] |
~(Σωκράτης)
~καὶ
μὴν
τά
γε
|
κατὰ |
τοὺς
νόμους
καὶ
τὰ
ἐπιτηδεύματα |
[483] |
τῆς
~φύσεως,
οὐ
μέντοι
ἴσως
|
κατὰ |
τοῦτον
ὃν
ἡμεῖς
τιθέμεθα·
πλάττοντες |
[460] |
~(Γοργίας)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
κατὰ |
τοῦτον
τὸν
λόγον
καὶ
ὁ |
[448] |
πορεύεσθαι
κατὰ
τέχνην,
~ἀπειρία
δὲ
|
κατὰ |
τύχην.
ἑκάστων
δὲ
τούτων
μεταλαμβάνουσιν |
[457] |
μὴ
σαφῶς,
χαλεπαίνουσί
τε
καὶ
|
κατὰ |
φθόνον
~οἴονται
τὸν
ἑαυτῶν
λέγειν, |
[488] |
καὶ
σὺ
καὶ
Πίνδαρος
τὸ
|
κατὰ |
~φύσιν;
ἄγειν
βίᾳ
τὸν
κρείττω |
[488] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τὰ
τούτων
νόμιμα
|
κατὰ |
φύσιν
καλά,
κρειττόνων
γε
ὄντων; |
[491] |
ὁτῳοῦν;
ἀλλὰ
τοῦτ'
ἐστὶν
τὸ
|
κατὰ |
φύσιν
καλὸν
καὶ
δίκαιον,
ὃ |
[489] |
τοῖς
λόγοις,
ἐὰν
μέν
τις
|
κατὰ |
φύσιν
λέγῃ,
~ἐπὶ
τὸν
νόμον |
[488] |
πολλοὶ
τοῦ
ἑνὸς
κρείττους
εἰσὶν
|
κατὰ |
φύσιν;
οἳ
δὴ
καὶ
τοὺς |
[483] |
τοιαῦτα
λέγειν.
ἀλλ'
οἶμαι
οὗτοι
|
κατὰ |
~φύσιν
τὴν
τοῦ
δικαίου
ταῦτα |
[483] |
μέν
τις
~κατὰ
νόμον
λέγῃ,
|
κατὰ |
φύσιν
ὑπερωτῶν,
ἐὰν
δὲ
τὰ |
[483] |
λέγοντος,
σὺ
τὸν
λόγον
ἐδιώκαθες
|
κατὰ |
φύσιν.
φύσει
μὲν
γὰρ
πᾶν |
[457] |
δὲ
οἶμαι
ῥητορικὸς
γενόμενός
τις
|
~κᾆτα |
ταύτῃ
τῇ
δυνάμει
καὶ
τῇ |
[525] |
τοῖς
ἀεὶ
τῶν
ἀδίκων
ἀφικνουμένοις
|
θεάματα |
καὶ
νουθετήματα.
~(ὧν
ἐγώ
φημι |
[493] |
γάλακτος,
καὶ
ἄλλοι
πολλοὶ
πολλῶν,
|
~νάματα |
δὲ
σπάνια
καὶ
χαλεπὰ
ἑκάστου |
[493] |
τῷ
δ'
ἑτέρῳ
τὰ
μὲν
|
νάματα, |
ὥσπερ
~καὶ
ἐκείνῳ,
δυνατὰ
μὲν |
[455] |
ὀλίγῳ
χρόνῳ
διδάξαι
οὕτω
μεγάλα
|
πράγματα. |
~(Γοργίας)
οὐ
δῆτα.
~(Σωκράτης)
~φέρε |
[515] |
ἄρχῃ
πράττειν
τὰ
τῆς
~πόλεως
|
πράγματα, |
ἐμὲ
δὲ
παρακαλεῖς
καὶ
ὀνειδίζεις |
[515] |
ἐλθὼν
~ἐπὶ
τὰ
(τῆς
πόλεως
|
πράγματα |
ἢ
ὅπως
ὅτι
βέλτιστοι
οἱ |
[491] |
φρονίμους
εἰς
τὰ
τῆς
πόλεως
|
πράγματα |
καὶ
~ἀνδρείους.
τούτους
γὰρ
(προσήκει |
[507] |
προσήκει,
ἀλλ'
ἃ
δεῖ
καὶ
|
πράγματα |
καὶ
ἀνθρώπους
καὶ
~ἡδονὰς
καὶ |
[459] |
ἡ
ῥητορική·
~αὐτὰ
μὲν
τὰ
|
πράγματα |
οὐδὲν
δεῖ
αὐτὴν
εἰδέναι
ὅπως |
[491] |
ἂν
εἰς
τὰ
τῆς
πόλεως
|
πράγματα |
φρόνιμοι
~ὦσιν,
ὅντινα
ἂν
τρόπον |
[525] |
πάσχοντας
τὸν
~ἀεὶ
χρόνον,
ἀτεχνῶς
|
παραδείγματα |
ἀνηρτημένους
ἐκεῖ
ἐν
Ἅιδου
ἐν |
[525] |
ἀνίατοι
~γένωνται,
ἐκ
τούτων
τὰ
|
παραδείγματα |
γίγνεται,
καὶ
οὗτοι
αὐτοὶ
μὲν |
[480] |
εἴπερ
τὰ
πρότερον
μένει
ἡμῖν
|
~ὁμολογήματα; |
οὐκ
ἀνάγκη
ταῦτα
ἐκείνοις
οὕτω |
[517] |
ἐὰν
δὲ
ῥιγῷ,
ἱμάτια,
στρώματα,
|
ὑποδήματα, |
ἄλλ'
~ὧν
ἔρχεται
σώματα
εἰς |
[490] |
ποίων
ἱματίων;
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
εἰς
|
ὑποδήματα |
δῆλον
ὅτι
δεῖ
πλεονεκτεῖν
τὸν |
[490] |
τὸν
σκυτοτόμον
ἴσως
μέγιστα
δεῖ
|
ὑποδήματα |
καὶ
πλεῖστα
~ὑποδεδεμένον
περιπατεῖν.
~(Καλλίκλης) |
[490] |
πλεῖστα
~ὑποδεδεμένον
περιπατεῖν.
~(Καλλίκλης)
ποῖα
|
ὑποδήματα; |
φλυαρεῖς
ἔχων.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
εἰ |
[524] |
τε
τῆς
φύσεως
καὶ
τὰ
|
παθήματα |
ἃ
διὰ
~τὴν
ἐπιτήδευσιν
ἑκάστου |
[524] |
καὶ
τὰ
θεραπεύματα
καὶ
τὰ
|
παθήματα |
ἔνδηλα
(πάντα.
~οἷον
εἴ
τινος |
[492] |
τὰ
καλλωπίσματα,
τὰ
παρὰ
φύσιν
|
~συνθήματα |
ἀνθρώπων,
φλυαρία
καὶ
οὐδενὸς
ἄξια. |
[525] |
ἀδικήσωσι
καὶ
διὰ
τὰ
τοιαῦτα
|
ἀδικήματα |
ἀνίατοι
~γένωνται,
ἐκ
τούτων
τὰ |
[514] |
ἀγαθοὺς
καὶ
~(ἐλλογίμους
γεγονότας
καὶ
|
οἰκοδομήματα |
πολλὰ
μὲν
καὶ
καλὰ
μετὰ |
[514] |
ἢ
ἱερῶν
ἐπὶ
τὰ
~μέγιστα
|
οἰκοδομήματα, |
πότερον
ἔδει
ἂν
ἡμᾶς
σκέψασθαι |
[514] |
διδάσκαλον
εἴχομεν
ἡμῶν
αὐτῶν
ἐπιδεῖξαι
|
οἰκοδομήματά |
τε
ἢ
~μηδὲν
ἢ
πολλὰ |
[486] |
τὰ
κομψὰ
ταῦτα
~ἀφείς,
εἴτε
|
ληρήματα |
χρὴ
φάναι
εἶναι
εἴτε
φλυαρίας, |
[494] |
εἶναι,
καὶ
μεγάλ'
ἄττα
τὰ
|
~τρήματα |
εἶναι
ταῖς
ἐκροαῖς;
~(Καλλίκλης)
πάνυ |
[468] |
ἐκβάλλειν
ἐκ
τῶν
πόλεων
οὐδὲ
|
χρήματα |
~ἀφαιρεῖσθαι
ἁπλῶς
οὕτως,
ἀλλ'
ἐὰν |
[508] |
σοῦ
λόγου,
ἐπὶ
κόρρης,
ἐάντε
|
χρήματα |
ἀφαιρεῖσθαι,
~ἐάντε
ἐκβάλλειν
ἐκ
τῆς |
[466] |
~βούλωνται,
ὥσπερ
οἱ
τύραννοι,
καὶ
|
χρήματα |
ἀφαιροῦνται
καὶ
ἐξελαύνουσιν
ἐκ
~τῶν |
[468] |
ἐκβάλλει
ἐκ
πόλεως
ἢ
~ἀφαιρεῖται
|
χρήματα, |
εἴτε
τύραννος
ὢν
εἴτε
ῥήτωρ, |
[511] |
~καὶ
τὰ
σώματα
καὶ
τὰ
|
χρήματα |
ἐκ
τῶν
ἐσχάτων
κινδύνων,
ὥσπερ |
[470] |
καὶ
ἐξελαύνειν
ἀνθρώπους
καὶ
~ἀφαιρεῖσθαι
|
χρήματα, |
ἐνίοτε
δὲ
οὔ;
~(Πῶλος)
πάνυ |
[465] |
τούτων
ἔμπειρος
ὁμοῦ
ἂν
~πάντα
|
χρήματα |
ἐφύρετο
ἐν
τῷ
αὐτῷ,
ἀκρίτων |
[468] |
ὃν
ἔδοξεν
αὐτῷ
ἢ
~ἀφελόμενον
|
χρήματα |
ἢ
δήσαντα.
~(Σωκράτης)
δικαίως
λέγεις |
[511] |
καὶ
αὐτὸν
καὶ
παῖδας
καὶ
|
χρήματα |
καὶ
γυναῖκας,
ἀποβιβάσασ'
εἰς
~τὸν |
[466] |
(ὃν
ἂν
βούλωνται,
καὶ
~ἀφαιροῦνται
|
χρήματα |
καὶ
ἐκβάλλουσιν
ἐκ
τῶν
πόλεων |
[468] |
ἀποκτείνυμεν,
καὶ
ἐκβάλλομεν
καὶ
~ἀφαιρούμεθα
|
χρήματα, |
οἰόμενοι
ἄμεινον
εἶναι
ἡμῖν
ταῦτα |
[479] |
ἀπαλλάττεσθαι
τοῦ
μεγίστου
κακοῦ,
καὶ
|
χρήματα |
παρασκευαζόμενοι
καὶ
~φίλους
καὶ
ὅπως |
[514] |
διάνοια
ᾖ
τῶν
μελλόντων
ἢ
|
χρήματα |
πολλὰ
~λαμβάνειν
ἢ
ἀρχήν
τινων |
[450] |
~(Σωκράτης)
τούς
γε
περὶ
τὰ
|
νοσήματα; |
~(Γοργίας)
μάλιστα.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ |
[512] |
σώματος
~τιμιωτέρῳ,
τῇ
ψυχῇ,
πολλὰ
|
νοσήματα |
ἔχει
καὶ
ἀνίατα,
τούτῳ
δὲ |
[525] |
τῶν
ἀδίκων
ἀφικνουμένοις
θεάματα
καὶ
|
νουθετήματα. |
~(ὧν
ἐγώ
φημι
ἕνα
καὶ |
[484] |
~φύσει,
καὶ
βοῦς
καὶ
τἆλλα
|
κτήματα |
εἶναι
πάντα
τοῦ
βελτίονός
τε |
[525] |
τὴν
ἐξουσίαν
μέγιστα
καὶ
ἀνοσιώτατα
|
~ἁμαρτήματα |
ἁμαρτάνουσι.
μαρτυρεῖ
δὲ
τούτοις
καὶ |
[525] |
ἀνθρώπων
οὗτοι
οἳ
ἂν
ἰάσιμα
|
~ἁμαρτήματα |
ἁμάρτωσιν·
ὅμως
δὲ
δι'
ἀλγηδόνων |
[461] |
ἀγαπᾷς,
αὐτὸς
ἀγαγὼν
ἐπὶ
τοιαῦτα
|
~ἐρωτήματα |
ἐπεὶ
τίνα
οἴει
ἀπαρνήσεσθαι
μὴ |
[466] |
ὅτι
δύο
ταῦτ'
ἐστιν
τὰ
|
ἐρωτήματα, |
καὶ
ἀποκρινοῦμαί
γέ
σοι
πρὸς |
[474] |
καὶ
σώματα
καὶ
χρώματα
καὶ
|
σχήματα |
καὶ
φωνὰς
~καὶ
ἐπιτηδεύματα,
εἰς |
[474] |
καὶ
τἆλλα
πάντα
οὕτω
καὶ
|
σχήματα |
καὶ
χρώματα
ἢ
διὰ
ἡδονήν |
[484] |
καὶ
~διαφυγών,
καταπατήσας
τὰ
ἡμέτερα
|
γράμματα |
καὶ
μαγγανεύματα
καὶ
ἐπῳδὰς
~καὶ |
[489] |
Σώκρατες,
οὐκ
αἰσχύνῃ
~τηλικοῦτος
ὢν
|
ὀνόματα |
θηρεύων,
καὶ
(ἐάν
τις
ῥήματι |
[489] |
~ὁρᾷς
ἄρα
ὅτι
σὺ
αὐτὸς
|
ὀνόματα |
λέγεις,
δηλοῖς
δὲ
οὐδέν;
οὐκ |
[523] |
ἐπίπροσθεν
γίγνεται,
καὶ
τὰ
αὑτῶν
|
ἀμφιέσματα |
καὶ
τὰ
τῶν
κρινομένων.
~πρῶτον |
[492] |
δὲ
ἄλλα
ταῦτ'
ἐστὶν
τὰ
|
καλλωπίσματα, |
τὰ
παρὰ
φύσιν
~συνθήματα
ἀνθρώπων, |
[474] |
καὶ
σχήματα
καὶ
φωνὰς
~καὶ
|
ἐπιτηδεύματα, |
εἰς
οὐδὲν
ἀποβλέπων
καλεῖς
ἑκάστοτε |
[474] |
κατὰ
τοὺς
νόμους
καὶ
τὰ
|
ἐπιτηδεύματα |
οὐ
δήπου
ἐκτὸς
τούτων
~ἐστίν, |
[484] |
καταπατήσας
τὰ
ἡμέτερα
γράμματα
καὶ
|
μαγγανεύματα |
καὶ
ἐπῳδὰς
~καὶ
νόμους
τοὺς |
[524] |
~φύσιν
τὴν
αὑτοῦ
καὶ
τὰ
|
θεραπεύματα |
καὶ
τὰ
παθήματα
ἔνδηλα
(πάντα. |
[522] |
καὶ
πνίγων
ἀπορεῖν
ποιεῖ,
πικρότατα
|
πώματα |
διδοὺς
καὶ
πεινῆν
~καὶ
διψῆν |
[517] |
ποτά,
ἐὰν
δὲ
ῥιγῷ,
ἱμάτια,
|
στρώματα, |
ὑποδήματα,
ἄλλ'
~ὧν
ἔρχεται
σώματα |
[474] |
πάντα
οὕτω
καὶ
σχήματα
καὶ
|
χρώματα |
ἢ
διὰ
ἡδονήν
τινα
ἢ |
[474] |
πάντα,
οἷον
καὶ
σώματα
καὶ
|
χρώματα |
καὶ
σχήματα
καὶ
φωνὰς
~καὶ |
[517] |
στρώματα,
ὑποδήματα,
ἄλλ'
~ὧν
ἔρχεται
|
σώματα |
εἰς
ἐπιθυμίαν·
καὶ
ἐξεπίτηδές
σοι |
[517] |
ἐκπορίζειν,
ἐὰν
μὲν
πεινῇ
τὰ
|
σώματα |
~ἡμῶν,
σιτία,
ἐὰν
δὲ
διψῇ, |
[511] |
ψυχὰς
σῴζει
ἀλλὰ
~καὶ
τὰ
|
σώματα |
καὶ
τὰ
χρήματα
ἐκ
τῶν |
[474] |
τὰ
καλὰ
πάντα,
οἷον
καὶ
|
σώματα |
καὶ
χρώματα
καὶ
σχήματα
καὶ |
[452] |
ἰσχυροὺς
ποιεῖν
~τοὺς
ἀνθρώπους
τὰ
|
σώματα. |
μετὰ
δὲ
τὸν
παιδοτρίβην
εἴποι |
[464] |
πολλοὶ
δοκοῦσιν
εὖ
~ἔχειν
τὰ
|
σώματα, |
οὓς
οὐκ
ἂν
ῥᾳδίως
αἴσθοιτό |
[512] |
ἢ
οἷοι
ἐνέβησαν,
οὔτε
τὰ
|
σώματα |
~οὔτε
τὰς
ψυχάς.
λογίζεται
οὖν |
[478] |
~παρὰ
τίνας
τοὺς
κάμνοντας
τὰ
|
σώματα; |
~(Πῶλος)
παρὰ
τοὺς
ἰατρούς,
ὦ |
[474] |
ἑκάστοτε
καλά;
οἷον
πρῶτον
τὰ
|
~σώματα |
τὰ
καλὰ
οὐχὶ
ἤτοι
κατὰ |
[523] |
ψυχὰς
πονηρὰς
ἔχοντες
ἠμφιεσμένοι
εἰσὶ
|
σώματά |
τε
καλὰ
καὶ
γένη
καὶ |
[518] |
τύχωσιν,
ἐμπλήσαντες
καὶ
παχύναντες
τὰ
|
σώματα |
τῶν
~ἀνθρώπων,
ἐπαινούμενοι
ὑπ'
αὐτῶν, |
[504] |
~(Σωκράτης)
καὶ
μὴν
καὶ
τὰ
|
σώματά |
φαμεν
τὰ
ἡμέτερα;
~(Καλλίκλης)
πάνυ |
[493] |
μὲν
νάματα,
ὥσπερ
~καὶ
ἐκείνῳ,
|
δυνατὰ |
μὲν
πορίζεσθαι,
χαλεπὰ
δέ,
τὰ |
[452] |
ὁ
~ἰατρὸς
ὅτι
ὦ
Σώκρατες,
|
ἐξαπατᾷ |
σε
Γοργίας·
οὐ
γάρ
ἐστιν |
[464] |
ἡδίστῳ
θηρεύεται
τὴν
ἄνοιαν
~καὶ
|
ἐξαπατᾷ, |
ὥστε
δοκεῖ
πλείστου
ἀξία
εἶναι. |
[525] |
~τὰς
ἁμαρτίας
τὰ
μέγιστα
καὶ
|
ὀδυνηρότατα |
καὶ
φοβερώτατα
πάθη
πάσχοντας
τὸν |
[522] |
(ἰσχναίνων
καὶ
πνίγων
ἀπορεῖν
ποιεῖ,
|
πικρότατα |
πώματα
διδοὺς
καὶ
πεινῆν
~καὶ |
[484] |
φησίν,
~ἄγει
δικαιῶν
τὸ
βιαιότατον
|
~ὑπερτάτᾳ |
χειρί·
τεκμαίρομαι
~ἔργοισιν
Ἡρακλέος,
ἐπεὶ |
[453] |
μοι
δοκεῖς
δηλῶσαι,
ὦ
Γοργία,
|
ἐγγύτατα |
τὴν
(ῥητορικὴν
ἥντινα
τέχνην
~ἡγῇ |
[525] |
διὰ
τὴν
ἐξουσίαν
μέγιστα
καὶ
|
ἀνοσιώτατα |
~ἁμαρτήματα
ἁμαρτάνουσι.
μαρτυρεῖ
δὲ
τούτοις |
[525] |
τὰ
μέγιστα
καὶ
ὀδυνηρότατα
καὶ
|
φοβερώτατα |
πάθη
πάσχοντας
τὸν
~ἀεὶ
χρόνον, |
[525] |
ἀπαλλάττεσθαι.
~(οἳ
δ'
ἂν
τὰ
|
ἔσχατα |
ἀδικήσωσι
καὶ
διὰ
τὰ
τοιαῦτα |
[452] |
ποιεῖν
~τοὺς
ἀνθρώπους
τὰ
σώματα.
|
μετὰ |
δὲ
τὸν
παιδοτρίβην
εἴποι
ἂν |
[495] |
ἀνδρείαν
νυνδὴ
ἔλεγές
τινα
εἶναι
|
μετὰ |
ἐπιστήμης;
~(Καλλίκλης)
ἔλεγον
γάρ.
~(Σωκράτης) |
[485] |
δὲ
~τὸν
λοιπὸν
βίον
βιῶναι
|
μετὰ |
μειρακίων
ἐν
γωνίᾳ
τριῶν
ἢ |
[505] |
~(Σωκράτης)
~οὐ
γὰρ
οἶμαι
λυσιτελεῖ
|
μετὰ |
μοχθηρίας
σώματος
ζῆν
ἀνθρώπῳ·
ἀνάγκη |
[493] |
χαλεπὰ
ἑκάστου
τούτων
εἴη
καὶ
|
μετὰ |
πολλῶν
πόνων
καὶ
~χαλεπῶν
ἐκποριζόμενα· |
[527] |
ἐστί,
καὶ
τοῦτο
~δεύτερον
ἀγαθὸν
|
μετὰ |
τὸ
εἶναι
δίκαιον,
τὸ
γίγνεσθαι |
[456] |
ἐρῶ·
πολλάκις
γὰρ
ἤδη
~ἔγωγε
|
μετὰ |
τοῦ
ἀδελφοῦ
καὶ
μετὰ
τῶν |
[476] |
τοῦτο
μὲν
ἡμῖν
οὕτως
ἐχέτω·
|
μετὰ |
τοῦτο
~δὲ
περὶ
οὗ
τὸ |
[454] |
δικαίως
~ὥσπερ
περὶ
τοῦ
ζωγράφου
|
μετὰ |
τοῦτο
ἐπανεροίμεθ'
ἂν
τὸν
λέγοντα· |
[452] |
ἡμεῖς.
δῆλον
οὖν
ὅτι
~τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο
ἔροιτ'
ἄν·
καὶ
τί |
[462] |
φημὶ
(αὐτὴν
εἶναι,
ὥστε
τὸ
|
μετὰ |
~τοῦτο
ἐρωτᾷς
εἰ
οὐ
καλή |
[452] |
(ἀνθρώποις
ὑγιείας;
εἰ
δ'
αὖ
|
μετὰ |
τοῦτον
ὁ
~παιδοτρίβης
εἴποι
ὅτι |
[456] |
~ἔγωγε
μετὰ
τοῦ
ἀδελφοῦ
καὶ
|
μετὰ |
τῶν
ἄλλων
ἰατρῶν
εἰσελθὼν
παρά |
[514] |
οἰκοδομήματα
πολλὰ
μὲν
καὶ
καλὰ
|
μετὰ |
τῶν
~διδασκάλων
ᾠκοδομημένα
ἡμῖν,
πολλὰ |
[469] |
ἢ
δοκεῖ
σοι;
~(Πῶλος)
οὐ
|
δῆτα |
οὕτω
γε.
~(Σωκράτης)
ἔχεις
οὖν |
[470] |
εὐδαιμονεῖ;
~(Σωκράτης)
μὰ
Δί'
οὐ
|
δῆτα. |
~(Πῶλος)
~δῆλον
δή,
ὦ
Σώκρατες, |
[500] |
οἶσθα
τί
λέγω.
~(Καλλίκλης)
οὐ
|
δῆτα. |
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
ἐγώ
σοι
σαφέστερον |
[449] |
ἡ
ῥητορική
ἐστιν.
~(Γοργίας)
οὐ
|
δῆτα. |
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
μὴν
λέγειν
γε |
[475] |
λύπῃ
γε
ὑπερέχει.
~(Πῶλος)
οὐ
|
δῆτα. |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
εἰ
μὴ
λύπῃ, |
[474] |
κακὸν
~καὶ
αἰσχρόν.
~(Πῶλος)
οὐ
|
δῆτα. |
~(Σωκράτης)
~τί
δὲ
τόδε;
τὰ |
[455] |
οὕτω
μεγάλα
πράγματα.
~(Γοργίας)
οὐ
|
δῆτα. |
~(Σωκράτης)
~φέρε
δή,
ἴδωμεν
τί |
[473] |
ὦ
Σώκρατες,
ἐξελέγξαι.
~(Σωκράτης)
~οὐ
|
δῆτα, |
ὦ
Πῶλε,
ἀλλ'
ἀδύνατον·
τὸ |
[453] |
πείθει
ἢ
οὔ;
~(Γοργίας)
~οὐ
|
δῆτα, |
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλὰ
πάντων
μάλιστα |
[452] |
ἐγᾦμαι
πάνυ
καταφρονῶν
ἁπάντων·
(σκόπει
|
δῆτα, |
ὦ
Σώκρατες,
ἐάν
~σοι
πλούτου |
[469] |
ὁ
δικαίως
ἀποθνῄσκων.
~(Πῶλος)
πῶς
|
δῆτα, |
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
~οὕτως,
ὡς |
[508] |
καὶ
κοσμιότητα
καὶ
σωφροσύνην
καὶ
|
δικαιότητα, |
καὶ
τὸ
ὅλον
τοῦτο
διὰ |
[496] |
τἀναντία
τούτων,
κακά
τε
καὶ
|
ἀθλιότητα, |
~ἐν
μέρει
λαμβάνει
καὶ
ἐν |
[508] |
κοινωνίαν
συνέχειν
~καὶ
φιλίαν
καὶ
|
κοσμιότητα |
καὶ
σωφροσύνην
καὶ
δικαιότητα,
καὶ |
[516] |
~ἀπέδειξε
ταῦτα
ἅπαντα
ποιοῦντας
δι'
|
ἀγριότητα. |
ἢ
οὐ
δοκεῖ
σοι
(κακὸς |
[496] |
ναί.
~(Σωκράτης)
καὶ
τάχος
καὶ
|
βραδυτῆτα; |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~ἦ |
[527] |
ᾖς
καλὸς
κἀγαθός,
~ἀσκῶν
ἀρετήν.
|
κἄπειτα |
οὕτω
κοινῇ
ἀσκήσαντες,
τότε
ἤδη, |
[523] |
Προμηθεῖ
(ὅπως
ἂν
παύσῃ
~αὐτῶν.
|
ἔπειτα |
γυμνοὺς
κριτέον
ἁπάντων
τούτων·
τεθνεῶτας |
[480] |
κατηγορεῖν
δεῖν
μάλιστα
μὲν
ἑαυτοῦ,
|
~ἔπειτα |
δὲ
καὶ
τῶν
οἰκείων
καὶ |
[466] |
ἐρωτῶ.
~(Σωκράτης)
~εἶεν,
ὦ
φίλε·
|
ἔπειτα |
δύο
ἅμα
με
ἐρωτᾷς;
~(Πῶλος) |
[461] |
εἰδὼς
~παρ'
αὐτόν,
αὐτὸς
διδάξειν,
|
ἔπειτα |
ἐκ
ταύτης
ἴσως
τῆς
ὁμολογίας |
[527] |
γε
ὡς
νῦν
φαινόμεθα
~ἔχειν,
|
ἔπειτα |
νεανιεύεσθαι
ὡς
τὶ
ὄντας,
οἷς |
[519] |
ἀγαθὸς
γεγονώς
τε
~καὶ
ὢν
|
ἔπειτα |
πονηρός
ἐστιν;
~(Καλλίκλης)
ἔμοιγε
δοκεῖ. |
[461] |
~πλείστη
ἐστὶν
ἐξουσία
τοῦ
λέγειν,
|
ἔπειτα |
σὺ
ἐνταῦθα
τούτου
μόνος
ἀτυχήσαις. |
[456] |
τὸ
σῶμα
καὶ
πυκτικὸς
γενόμενος,
|
ἔπειτα |
τὸν
πατέρα
τύπτῃ
καὶ
~τὴν |
[494] |
σαθρά,
~ἀναγκάζοιτο
δ'
ἀεὶ
καὶ
|
νύκτα |
καὶ
(ἡμέραν
πιμπλάναι
αὐτά,
ἢ |
[469] |
~τὸν
ἀδίκως
γε,
ὦ
ἑταῖρε,
|
ἀποκτείναντα, |
καὶ
ἐλεινόν
γε
πρός
τὸν |
[468] |
ζηλοῖς
ὅταν
ἴδῃς
τινὰ
ἢ
|
ἀποκτείναντα |
ὃν
ἔδοξεν
αὐτῷ
ἢ
~ἀφελόμενον |
[457] |
τῇ
τέχνῃ
ἀδικῇ,
οὐ
τὸν
|
διδάξαντα |
δεῖ
μισεῖν
τε
καὶ
~ἐκβάλλειν |
[457] |
~καὶ
ἀποκτεινύναι
ἀλλ'
οὐ
τὸν
|
διδάξαντα. |
~(Σωκράτης)
~οἶμαι,
ὦ
Γοργία,
καὶ |
[456] |
μέγεθος
οὕτω
σκοποῦντι.
~(Γοργίας)
~εἰ
|
πάντα |
γε
εἰδείης,
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι |
[451] |
ῥητορικὴ
οὖσα
τῶν
λόγῳ
τὰ
|
πάντα |
~διαπραττομένων
τε
καὶ
κυρουμένων·
ἦ |
[522] |
εἴποι
~τὴν
ἀλήθειαν,
ὅτι
ταῦτα
|
πάντα |
ἐγὼ
ἐποίουν,
ὦ
παῖδες,
ὑγιεινῶς, |
[507] |
ὃν
βλέποντα
δεῖ
~ζῆν,
καὶ
|
πάντα |
εἰς
τοῦτο
τὰ
αὑτοῦ
συντείνοντα |
[490] |
ἐστίν,
ἢ
τῷ
μὲν
~ἄρχειν
|
πάντα |
ἐκεῖνον
δεῖ
νέμειν,
ἐν
τῷ |
[523] |
καὶ
~καταλιπόντα
ἐπὶ
τῆς
γῆς
|
πάντα |
ἐκεῖνον
τὸν
κόσμον,
ἵνα
δικαία |
[523] |
σῶμα
προκεκαλυμμένοι.
ταῦτα
δὴ
αὐτοῖς
|
~πάντα |
ἐπίπροσθεν
γίγνεται,
καὶ
τὰ
αὑτῶν |
[524] |
ψυχὴν
εἶναι,
ὦ
Καλλίκλεις·
ἔνδηλα
|
πάντα |
ἐστὶν
ἐν
τῇ
~ψυχῇ,
ἐπειδὰν |
[508] |
πρόσθεν
~ἐκεῖνα,
ὦ
Καλλίκλεις,
συμβαίνει
|
πάντα, |
ἐφ'
οἷς
σύ
με
ἤρου |
[487] |
τῶν
μεγίστων.
σὺ
δὲ
ταῦτα
|
πάντα |
ἔχεις
ἃ
οἱ
ἄλλοι
οὐκ |
[487] |
ἄρα
δεῖ
ἔχειν
ἃ
σὺ
|
πάντα |
ἔχεις,
ἐπιστήμην
τε
καὶ
~εὔνοιαν |
[524] |
ἔνδηλα
ταῦτα
~καὶ
τελευτήσαντος
ἢ
|
πάντα |
ἢ
τὰ
πολλὰ
ἐπί
τινα |
[469] |
αἱ
τριήρεις
καὶ
τὰ
πλοῖα
|
πάντα |
καὶ
τὰ
δημόσια
καὶ
τὰ |
[476] |
ὡς
οὐχὶ
τά
γε
δίκαια
|
πάντα |
καλά
ἐστιν,
καθ'
ὅσον
δίκαια; |
[451] |
καὶ
αὕτη
λόγῳ
κυροῦται
τὰ
|
πάντα, |
οἱ
~δὲ
λόγοι
οἱ
τῆς |
[524] |
θεραπεύματα
καὶ
τὰ
παθήματα
ἔνδηλα
|
(πάντα. |
~οἷον
εἴ
τινος
μέγα
ἦν |
[474] |
~τί
δὲ
τόδε;
τὰ
καλὰ
|
πάντα, |
οἷον
καὶ
σώματα
καὶ
χρώματα |
[506] |
ἐσμεν
καὶ
ἡμεῖς
καὶ
τἆλλα
|
πάντα |
ὅσ'
ἀγαθά
ἐστιν,
ἀρετῆς
~τινος |
[474] |
ἔχω.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
τἆλλα
|
πάντα |
οὕτω
καὶ
σχήματα
καὶ
χρώματα |
[469] |
καὶ
ἀποκτεινύντι
καὶ
ἐκβάλλοντι
καὶ
|
πάντα |
πράττοντι
κατὰ
τὴν
αὐτοῦ
δόξαν. |
[525] |
ἐξωμόρξατο
εἰς
τὴν
ψυχήν,
καὶ
|
πάντα |
σκολιὰ
ὑπὸ
~ψεύδους
καὶ
ἀλαζονείας |
[481] |
ἂν
εἴη
τῶν
ἀνθρώπων
καὶ
|
~πάντα |
τὰ
ἐναντία
πράττομεν,
ὡς
ἔοικεν, |
[514] |
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
οὕτω
|
πάντα, |
τά
τε
ἄλλα
κἂν
εἰ |
[500] |
ἀγαθόν,
~καὶ
ἐκείνου
ἕνεκα
δεῖν
|
πάντα |
τἆλλα
πράττεσθαι
(ἀλλ'
οὐκ
~ἐκεῖνο |
[484] |
φύσιν
~ἱκανὴν
γένηται
ἔχων
ἀνήρ,
|
πάντα |
ταῦτα
ἀποσεισάμενος
καὶ
διαρρήξας
καὶ |
[522] |
ἀληθὲς
ἕξω
εἰπεῖν,
~ὅτι
δικαίως
|
(πάντα |
ταῦτα
ἐγὼ
λέγω,
καὶ
πράττω |
[484] |
βοῦς
καὶ
τἆλλα
κτήματα
εἶναι
|
πάντα |
τοῦ
βελτίονός
τε
καὶ
κρείττονος |
[465] |
γὰρ
τούτων
ἔμπειρος
ὁμοῦ
ἂν
|
~πάντα |
χρήματα
ἐφύρετο
ἐν
τῷ
αὐτῷ, |
[474] |
καὶ
τὰ
κατὰ
τὴν
μουσικὴν
|
πάντα |
ὡσαύτως;
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~καὶ |
[494] |
σε
τὰ
ἐχόμενα
τούτοις
ἐφεξῆς
|
ἅπαντα |
ἐρωτᾷ.
καὶ
τούτων
~τοιούτων
ὄντων |
[447] |
τῶν
ἔνδον
ὄντων,
καὶ
~πρὸς
|
ἅπαντα |
ἔφη
ἀποκρινεῖσθαι.
~(Σωκράτης)
~ἦ
καλῶς |
[499] |
~ἕνεκα
γάρ
που
τῶν
ἀγαθῶν
|
ἅπαντα |
ἡμῖν
ἔδοξεν
πρακτέον
εἶναι,
εἰ |
[516] |
κυρίττοντας
μηδὲ
δάκνοντας
~ἀπέδειξε
ταῦτα
|
ἅπαντα |
ποιοῦντας
δι'
ἀγριότητα.
ἢ
οὐ |
[468] |
~(Σωκράτης)
~ἕνεκ'
ἄρα
τοῦ
ἀγαθοῦ
|
ἅπαντα |
ταῦτα
ποιοῦσιν
οἱ
ποιοῦντες.
~(Πῶλος) |
[488] |
με
λάβῃς
νῦν
μέν
σοι
|
ὁμολογήσαντα, |
ἐν
~δὲ
τῷ
ὑστέρῳ
χρόνῳ |
[468] |
αὐτῷ
ἢ
~ἀφελόμενον
χρήματα
ἢ
|
δήσαντα. |
~(Σωκράτης)
δικαίως
λέγεις
ἢ
ἀδίκως; |
[515] |
καὶ
~φιλαργύρους,
εἰς
μισθοφορίαν
πρῶτον
|
καταστήσαντα. |
~(Καλλίκλης)
~τῶν
τὰ
ὦτα
κατεαγότων |
[512] |
~περὶ
τούτων
τῷ
θεῷ
καὶ
|
πιστεύσαντα |
ταῖς
γυναιξὶν
ὅτι
τὴν
εἱμαρμένην |
[480] |
ἄλλους
μὴ
ἀποδειλιᾶν
ἀλλὰ
~παρέχειν
|
μύσαντα |
εὖ
καὶ
ἀνδρείως
ὥσπερ
τέμνειν |
[512] |
ἐστὶν
καὶ
οὐ
φιλοψυχητέον,
ἀλλὰ
|
ἐπιτρέψαντα |
~περὶ
τούτων
τῷ
θεῷ
καὶ |
[522] |
οἴει
ἐν
τούτῳ
τῷ
κακῷ
|
ἀποληφθέντα |
ἰατρὸν
ἔχειν
εἰπεῖν;
ἢ
εἰ |
[495] |
ταῦτά
τε
γὰρ
τὰ
νυνδὴ
|
αἰνιχθέντα |
~πολλὰ
καὶ
αἰσχρὰ
φαίνεται
συμβαίνοντα, |
[508] |
ἐν
τοῖς
πρόσθεν
λόγοις
οὕτω
|
φανέντα, |
ὡς
ἐγὼ
λέγω,
κατέχεται
καὶ |
[481] |
τε
καὶ
τυγχάνει
ταῦτα
ἀληθῆ
|
~ὄντα |
ἃ
λέγεις,
ἄλλο
τι
ἢ |
[472] |
ὧν
ἀμφισβητοῦμεν
οὐ
πάνυ
σμικρὰ
|
ὄντα, |
~ἀλλὰ
σχεδόν
τι
ταῦτα
περὶ |
[506] |
δέ
τῳ
ὑμῶν
μὴ
~τὰ
|
ὄντα |
δοκῶ
ὁμολογεῖν
ἐμαυτῷ,
χρὴ
ἀντιλαμβάνεσθαι |
[488] |
τοῦ,
καὶ
~πρεσβύτερον
καὶ
νεώτερον
|
ὄντα. |
ἐγὼ
γὰρ
εἴ
τι
μὴ |
[451] |
(γνῶσις)
ὅσα
ἂν
~ἑκάτερα
τυγχάνῃ
|
ὄντα. |
εἰ
δ'
αὖ
ἔροιτο·
τὴν |
[472] |
ἄνδρα
ἀδικοῦντά
τε
καὶ
ἄδικον
|
ὄντα, |
εἴπερ
Ἀρχέλαον
ἄδικον
μὲν
ἡγῇ |
[522] |
ἐξελέγχοι
ταύτην
τὴν
~βοήθειαν
ἀδύνατον
|
ὄντα |
ἐμαυτῷ
καὶ
ἄλλῳ
βοηθεῖν,
αἰσχυνοίμην |
[482] |
ἐναντία
λέγειν
μᾶλλον
ἢ
ἕνα
|
ὄντα |
ἐμὲ
ἐμαυτῷ
ἀσύμφωνον
~εἶναι
καὶ |
[488] |
νουθετήσῃς
ὕστερον,
ὡς
μηδενὸς
ἄξιον
|
ὄντα. |
ἐξ
~ἀρχῆς
δέ
μοι
ἐπανάλαβε |
[495] |
ἔτι
μετ'
ἐμοῦ
ἱκανῶς
~τὰ
|
ὄντα |
ἐξετάζοις,
εἴπερ
παρὰ
τὰ
δοκοῦντα |
[517] |
γὰρ
ποριστικὸν
εἶναι
ἢ
κάπηλον
|
ὄντα |
ἢ
~ἔμπορον
ἢ
δημιουργόν
του |
[459] |
καὶ
δοκεῖν
ἀγαθὸν
εἶναι
οὐκ
|
ὄντα; |
ἢ
τὸ
παράπαν
~οὐχ
οἷός |
[507] |
τὸν
σώφρονα,
ὥσπερ
διήλθομεν,
δίκαιον
|
~ὄντα |
καὶ
ἀνδρεῖον
καὶ
ὅσιον
ἀγαθὸν |
[491] |
ἀλλ'
ὥσπερ
οἱ
πολλοί,
σώφρονα
|
ὄντα |
καὶ
ἐγκρατῆ
αὐτὸν
ἑαυτοῦ,
~τῶν |
[490] |
δίκαιον
εἶναι
φύσει,
τὸ
βελτίω
|
~ὄντα |
καὶ
φρονιμώτερον
καὶ
ἄρχειν
καὶ |
[511] |
ἀλλὰ
πονηρὸς
ὢν
καλὸν
κἀγαθὸν
|
ὄντα. |
~(Καλλίκλης)
οὐκοῦν
τοῦτο
δὴ
καὶ |
[480] |
δὲ
θανάτου,
ἀποθνῄσκοντα,
αὐτὸν
~πρῶτον
|
ὄντα |
κατήγορον
καὶ
αὑτοῦ
καὶ
τῶν |
[472] |
ἂν
μὴ
σὲ
αὐτὸν
ἕνα
|
ὄντα |
μάρτυρα
~παράσχωμαι
ὁμολογοῦντα
περὶ
ὧν |
[521] |
ὅτι
Πονηρός
γε
ὢν
ἀγαθὸν
|
ὄντα· |
μηδ'
ὅτι
ἀφαιρήσεται
ἐάν
τι |
[512] |
~σῴζειν
αὑτὸν
καὶ
τὰ
ἑαυτοῦ
|
ὄντα |
ὁποῖός
τις
ἔτυχεν,
καταγέλαστός
σοι |
[468] |
βουλόμεθα
πράττειν
~αὐτά,
βλαβερὰ
δὲ
|
ὄντα |
οὐ
βουλόμεθα.
τὰ
γὰρ
ἀγαθὰ |
[523] |
δὲ
~λόγον·
ὡς
ἀληθῆ
γὰρ
|
ὄντα |
σοι
λέξω
ἃ
μέλλω
λέγειν. |
[470] |
μέγαν
βασιλέα
γιγνώσκειν
φήσεις
εὐδαίμονα
|
~ὄντα. |
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἀληθῆ
γε
ἐρῶ· |
[511] |
ἐὰν
~βούληται,
καὶ
ἀφαιρήσεται
τὰ
|
ὄντα. |
~(Σωκράτης)
~οἶδα,
ὠγαθὲ
Καλλίκλεις,
εἰ |
[513] |
ἐν
τῇ
πόλει
τῇδε
~ἀνόμοιον
|
ὄντα |
τῇ
πολιτείᾳ
εἴτ'
ἐπὶ
τὸ |
[468] |
βούλεται,
εἴπερ
τυγχάνει
ταῦτα
κακὰ
|
ὄντα; |
τί
οὐκ
ἀποκρίνῃ;
~(Πῶλος)
ἀλλ' |
[517] |
ἢ
σκυτοδεψόν,
οὐδὲν
θαυμαστόν
ἐστιν
|
ὄντα |
τοιοῦτον
~δόξαι
καὶ
αὑτῷ
καὶ |
[491] |
παύῃ,
ὡς
περὶ
τούτων
ἡμῖν
|
ὄντα |
τὸν
λόγον.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
σὺ |
[509] |
νεανικώτερος,
~οὐχ
οἷόν
τε
ἄλλως
|
λέγοντα |
ἢ
ὡς
ἐγὼ
νῦν
λέγω |
[481] |
τρόπῳ
παρασκευαστέον,
~καὶ
(πράττοντα
καὶ
|
λέγοντα, |
ὅπως
μὴ
δῷ
δίκην
μηδὲ |
[508] |
με
ἤρου
εἰ
σπουδάζων
λέγοιμι,
|
~λέγοντα |
ὅτι
κατηγορητέον
εἴη
καὶ
αὑτοῦ |
[522] |
ποιοῦντα,
ἢ
τοὺς
πρεσβυτέρους
~κακηγορεῖν
|
λέγοντα |
πικροὺς
λόγους
ἢ
ἰδίᾳ
ἢ |
[454] |
μετὰ
τοῦτο
ἐπανεροίμεθ'
ἂν
τὸν
|
λέγοντα· |
ποίας
δὴ
~πειθοῦς
καὶ
τῆς |
[503] |
πολιτῶν
αἱ
ψυχαί,
καὶ
διαμάχεσθαι
|
λέγοντα |
τὰ
βέλτιστα,
εἴτε
ἡδίω
~εἴτε |
[500] |
τοῦ
ἀνδρὸς
δὴ
ταῦτα
~πράττοντα,
|
λέγοντά |
τε
ἐν
τῷ
δήμῳ
καὶ |
[480] |
ζημίας,
~ἀποτίνοντα,
ἐὰν
δὲ
φυγῆς,
|
φεύγοντα, |
ἐὰν
δὲ
θανάτου,
ἀποθνῄσκοντα,
αὐτὸν |
[479] |
ἀθλιώτερον
εἶναι
καὶ
τὸν
μὴ
|
διδόντα |
~δίκην
τοῦ
διδόντος;
οὐ
ταῦτ' |
[479] |
τὰ
μέγιστα
ἀδικοῦντα
(δίκην
οὐδεμίαν
|
διδόντα, |
ἐγὼ
δὲ
~τοὐναντίον
οἰόμενος,
εἴτε |
[480] |
δικαστὴν
ὥσπερ
παρὰ
τὸν
ἰατρόν,
|
~(σπεύδοντα |
ὅπως
μὴ
ἐγχρονισθὲν
τὸ
νόσημα |
[481] |
Σώκρατες,
(πότερόν
σε
θῶμεν
νυνὶ
|
~σπουδάζοντα |
ἢ
παίζοντα;
εἰ
μὲν
γὰρ |
[481] |
σε
θῶμεν
νυνὶ
~σπουδάζοντα
ἢ
|
παίζοντα; |
εἰ
μὲν
γὰρ
σπουδάζεις
τε |
[485] |
(ἀνδρὸς
~ἀκούσῃ
τις
ψελλιζομένου
ἢ
|
παίζοντα |
ὁρᾷ,
καταγέλαστον
φαίνεται
καὶ
ἄνανδρον |
[485] |
ἐν
γωνίᾳ
τριῶν
ἢ
(τεττάρων
|
~ψιθυρίζοντα, |
ἐλεύθερον
δὲ
καὶ
μέγα
καὶ |
[512] |
ἐστὶ
σεμνύνεσθαι
τὸν
κυβερνήτην,
καίπερ
|
σῴζοντα |
ἡμᾶς,
~οὐδέ
γε,
ὦ
θαυμάσιε, |
[460] |
ἤτοι
πρότερόν
γε
ἢ
ὕστερον
|
μαθόντα |
παρὰ
σοῦ.
~(Γοργίας)
πάνυ
γε. |
[459] |
ῥᾳστώνη,
ὦ
Σώκρατες,
γίγνεται,
μὴ
|
μαθόντα |
τὰς
ἄλλας
τέχνας
~ἀλλὰ
μίαν |
[520] |
αὕτη
τῶν
εὐεργεσιῶν
τὸν
εὖ
|
παθόντα |
~ἐπιθυμεῖν
ποιεῖ
ἀντ'
εὖ
ποιεῖν, |
[459] |
πιθανὸν
εἶναι,
οὐ
διδάσκοντα
ἀλλὰ
|
~(πείθοντα; |
~(Γοργίας)
πάνυ
μὲν
οὖν.
~(Σωκράτης) |
[456] |
καὶ
εἰς
πόλιν
ὅπῃ
βούλει
|
ἐλθόντα |
ῥητορικὸν
ἄνδρα
καὶ
ἰατρόν,
~εἰ |
[523] |
τὸν
μὲν
δικαίως
τὸν
βίον
|
διελθόντα |
καὶ
~(ὁσίως,
ἐπειδὰν
τελευτήσῃ,
εἰς |
[523] |
ἐπειδὰν
τελευτήσῃ,
εἰς
μακάρων
νήσους
|
ἀπιόντα |
οἰκεῖν
ἐν
πάσῃ
~εὐδαιμονίᾳ
ἐκτὸς |
[480] |
τις
ὧν
ἂν
κήδηται,
αὐτὸν
|
ἑκόντα |
ἰέναι
ἐκεῖσε
~ὅπου
ὡς
τάχιστα |
[525] |
οἷ
μέλλει
ἐλθοῦσα
ἀνατλῆναι
τὰ
|
προσήκοντα |
πάθη.
~(προσήκει
δὲ
παντὶ
τῷ |
[526] |
ὁ
δὲ
ἐκεῖσε
ἀφικόμενος
(τὰ
|
προσήκοντα |
πάσχει.
ἐνίοτε
δ'
ἄλλην
~εἰσιδὼν |
[507] |
μὴν
ὅ
γε
σώφρων
τὰ
|
προσήκοντα |
πράττοι
ἂν
καὶ
περὶ
θεοὺς |
[507] |
γὰρ
ἂν
σωφρονοῖ
τὰ
μὴ
|
προσήκοντα |
πράττων;
~(ἀνάγκη
ταῦτ'
εἶναι
οὕτω. |
[507] |
μὴν
περὶ
μὲν
ἀνθρώπους
τὰ
|
προσήκοντα |
πράττων
δίκαι'
ἂν
πράττοι,
περὶ |
[459] |
ἐν
ὄχλῳ
πιθανὸν
εἶναι,
οὐ
|
διδάσκοντα |
ἀλλὰ
~(πείθοντα;
~(Γοργίας)
πάνυ
μὲν |
[519] |
δοκεῖ
σοι
ἄλογον
εἶναι
ἀγαθὸν
|
~φάσκοντα |
πεποιηκέναι
τινὰ
μέμφεσθαι
τούτῳ
ὅτι |
[480] |
φυγῆς,
φεύγοντα,
ἐὰν
δὲ
θανάτου,
|
ἀποθνῄσκοντα, |
αὐτὸν
~πρῶτον
ὄντα
κατήγορον
καὶ |
[471] |
μητέρα
αὐτοῦ
Κλεοπάτραν
χῆνα
ἔφη
|
διώκοντα |
ἐμπεσεῖν
καὶ
~ἀποθανεῖν.
τοιγάρτοι
νῦν, |
[480] |
ἰατρῷ,
τὸ
ἀγαθὸν
~καὶ
καλὸν
|
διώκοντα, |
μὴ
ὑπολογιζόμενον
τὸ
ἀλγεινόν,
ἐὰν |
[480] |
~(Σωκράτης)
~τοὐναντίον
δέ
γε
αὖ
|
μεταβαλόντα, |
εἰ
ἄρα
δεῖ
τινα
κακῶς |
[456] |
παρά
τινα
τῶν
~καμνόντων
οὐχὶ
|
ἐθέλοντα |
ἢ
φάρμακον
πιεῖν
ἢ
τεμεῖν |
[487] |
τἀληθῆ.
~ἐννοῶ
γὰρ
(ὅτι
τὸν
|
μέλλοντα |
βασανιεῖν
ἱκανῶς
ψυχῆς
πέρι
~ὀρθῶς |
[484] |
ὧν
χρὴ
ἔμπειρον
εἶναι
τὸν
|
μέλλοντα |
~καλὸν
κἀγαθὸν
καὶ
εὐδόκιμον
ἔσεσθαι |
[459] |
ταῦτα
ἀφικέσθαι
παρὰ
σὲ
τὸν
|
μέλλοντα |
μαθήσεσθαι
τὴν
~ῥητορικήν;
εἰ
δὲ |
[508] |
(αἴσχιον
τοσούτῳ
κάκιον·
~καὶ
τὸν
|
μέλλοντα |
ὀρθῶς
ῥητορικὸν
ἔσεσθαι
δίκαιον
ἄρα |
[522] |
ἀδικεῖν
φοβεῖται·
πολλῶν
γὰρ
ἀδικημάτων
|
γέμοντα |
~τὴν
ψυχὴν
εἰς
Ἅιδου
ἀφικέσθαι |
[520] |
τὰς
μὲν
ἄλλας
συμβουλὰς
συμβουλεύειν
|
λαμβάνοντα |
~ἀργύριον,
οἷον
οἰκοδομίας
πέρι
ἢ |
[507] |
λύπας
φεύγειν
καὶ
διώκειν,
καὶ
|
ὑπομένοντα |
καρτερεῖν
ὅπου
δεῖ·
ὥστε
~πολλὴ |
[495] |
αἰνιχθέντα
~πολλὰ
καὶ
αἰσχρὰ
φαίνεται
|
συμβαίνοντα, |
εἰ
τοῦτο
οὕτως
ἔχει,
καὶ |
[479] |
ὦ
Πῶλε,
ἆρ'
αἰσθάνῃ
τὰ
|
συμβαίνοντα |
ἐκ
τοῦ
λόγου;
ἢ
βούλει |
[508] |
ἀληθής
ἐστιν,
σκεπτέον
τί
τὰ
|
συμβαίνοντα. |
τὰ
πρόσθεν
~ἐκεῖνα,
ὦ
Καλλίκλεις, |
[505] |
ὅσον
βούλεται
ἢ
~διψῶντα
πιεῖν,
|
ὑγιαίνοντα |
μὲν
ἐῶσιν
οἱ
ἰατροὶ
ὡς |
[507] |
πάντα
εἰς
τοῦτο
τὰ
αὑτοῦ
|
συντείνοντα |
καὶ
τὰ
τῆς
πόλεως,
ὅπως |
[480] |
δεσμοῦ,
δεῖν,
ἐὰν
δὲ
ζημίας,
|
~ἀποτίνοντα, |
ἐὰν
δὲ
φυγῆς,
φεύγοντα,
ἐὰν |
[505] |
οἱ
ἰατροὶ
ὡς
τὰ
πολλά,
|
κάμνοντα |
δὲ
ὡς
ἔπος
~εἰπεῖν
οὐδέποτ' |
[480] |
~μὴ
ἀδικήσει,
ὡς
ἱκανὸν
κακὸν
|
ἕξοντα. |
οὐ
γάρ;
~(Πῶλος)
πάνυ
γε. |
[507] |
ὁ
σκοπὸς
εἶναι
πρὸς
ὃν
|
βλέποντα |
δεῖ
~ζῆν,
καὶ
πάντα
εἰς |
[523] |
ἔρημον
πάντων
τῶν
συγγενῶν
καὶ
|
~καταλιπόντα |
ἐπὶ
τῆς
γῆς
πάντα
ἐκεῖνον |
[522] |
ὅτι
ῥᾳδίως
ἴδοις
ἄν
με
|
φέροντα |
(τὸν
θάνατον.
~αὐτὸ
μὲν
γὰρ |
[494] |
λίθον
ζῆν,
ἐπειδὰν
~(πληρώσῃ,
μήτε
|
χαίροντα |
ἔτι
μήτε
λυπούμενον.
ἀλλ'
ἐν |
[494] |
ἁπάσας
ἔχοντα
καὶ
δυνάμενον
πληροῦντα
|
~χαίροντα |
εὐδαιμόνως
ζῆν.
~(Σωκράτης)
~εὖγε,
ὦ |
[497] |
~(Σωκράτης)
τί
δέ;
παῖδα
ἀνόητον
|
χαίροντα |
ἤδη
εἶδες;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης) |
[499] |
~(Σωκράτης)
ἀγαθὸν
δὲ
αὖ
τὸν
|
χαίροντα; |
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
κακὸν
δὲ |
[497] |
ἄνδρα
δὲ
οὔπω
εἶδες
ἀνόητον
|
χαίροντα; |
~(Καλλίκλης)
οἶμαι
ἔγωγε·
ἀλλὰ
τί |
[498] |
δέ;
νοῦν
ἔχοντα
λυπούμενον
καὶ
|
χαίροντα; |
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
~πότεροι
δὲ |
[521] |
ὡς
~διακονήσοντα
καὶ
πρὸς
χάριν
|
ὁμιλήσοντα; |
τἀληθῆ
μοι
εἰπέ,
ὦ
Καλλίκλεις· |
[521] |
ἔσονται,
ὡς
ἰατρόν,
ἢ
ὡς
|
~διακονήσοντα |
καὶ
πρὸς
χάριν
ὁμιλήσοντα;
τἀληθῆ |
[521] |
~(Καλλίκλης)
λέγω
τοίνυν
ὅτι
ὡς
|
διακονήσοντα. |
~(Σωκράτης)
~κολακεύσοντα
ἄρα
με,
ὦ |
[521] |
τοίνυν
ὅτι
ὡς
διακονήσοντα.
~(Σωκράτης)
|
~κολακεύσοντα |
ἄρα
με,
ὦ
γενναιότατε,
παρακαλεῖς. |
[485] |
φιλοσοφοῦντα
ἀνελεύθερον
καὶ
οὐδέποτε
οὐδενὸς
|
ἀξιώσοντα |
ἑαυτὸν
οὔτε
~καλοῦ
οὔτε
γενναίου |
[486] |
ἀγροικότερον
εἰρῆσθαι,
ἔξεστιν
ἐπὶ
κόρρης
|
τύπτοντα |
μὴ
~διδόναι
δίκην.
ἀλλ'
ὠγαθέ, |
[507] |
τὸν
δὲ
πονηρὸν
καὶ
κακῶς
|
πράττοντα |
ἄθλιον·
οὗτος
δ'
ἂν
εἴη |
[507] |
δὲ
τὰ
δίκαια
καὶ
ὅσια
|
πράττοντα |
ἀνάγκη
δίκαιον
καὶ
ὅσιον
εἶναι. |
[488] |
τῷ
ὑστέρῳ
χρόνῳ
μὴ
ταὐτὰ
|
πράττοντα |
ἅπερ
ὡμολόγησα,
πάνυ
με
ἡγοῦ |
[470] |
~(Πῶλος)
~ὅτι
ἀναγκαῖον
τὸν
οὕτω
|
πράττοντα |
ζημιοῦσθαί
ἐστιν.
~(Σωκράτης)
τὸ
δὲ |
[481] |
ἐχθρός,
παντὶ
τρόπῳ
παρασκευαστέον,
~καὶ
|
(πράττοντα |
καὶ
λέγοντα,
ὅπως
μὴ
δῷ |
[497] |
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
μὴν
εὖ
γε
|
πράττοντα |
κακῶς
(πράττειν
ἅμα
ἀδύνατον
φῂς |
[500] |
τὰ
τοῦ
ἀνδρὸς
δὴ
ταῦτα
|
~πράττοντα, |
λέγοντά
τε
ἐν
τῷ
δήμῳ |
[507] |
ἂν
πράττῃ,
τὸν
δ'
εὖ
|
πράττοντα |
μακάριόν
τε
καὶ
εὐδαίμονα
~εἶναι, |
[526] |
ἰδεῖν
αὐτὸν
~χρύσεον
σκῆπτρον
ἔχοντα,
|
θεμιστεύοντα |
νέκυσσιν.
~ἐγὼ
μὲν
οὖν,
ὦ |
[493] |
ἀεὶ
παροῦσιν
ἱκανῶς
καὶ
ἐξαρκούντως
|
ἔχοντα |
βίον
ἑλέσθαι.
ἀλλὰ
πότερον
~(πείθω |
[526] |
~Ὁμήρου
ἰδεῖν
αὐτὸν
~χρύσεον
σκῆπτρον
|
ἔχοντα, |
θεμιστεύοντα
νέκυσσιν.
~ἐγὼ
μὲν
οὖν, |
[494] |
καὶ
τὰς
ἄλλας
ἐπιθυμίας
ἁπάσας
|
ἔχοντα |
καὶ
δυνάμενον
πληροῦντα
~χαίροντα
εὐδαιμόνως |
[520] |
μή,
οὔ.
ἔστι
ταῦτα
οὕτως
|
ἔχοντα; |
~(Καλλίκλης)
ἔστιν.
~(Σωκράτης)
~ἐπὶ
ποτέραν |
[498] |
εἶδον.
~(Σωκράτης)
τί
δέ;
νοῦν
|
ἔχοντα |
λυπούμενον
καὶ
χαίροντα;
~(Καλλίκλης)
φημί. |
[494] |
καὶ
ψωρῶντα
καὶ
~κνησιῶντα,
ἀφθόνως
|
ἔχοντα |
τοῦ
κνῆσθαι,
κνώμενον
διατελοῦντα
τὸν |
[480] |
πληγῶν
ἄξια
~ἠδικηκὼς
(ᾖ,
τύπτειν
|
παρέχοντα, |
ἐὰν
δὲ
δεσμοῦ,
δεῖν,
ἐὰν |
[491] |
~ἕνα
ἕκαστον
λέγω
αὐτὸν
ἑαυτοῦ
|
ἄρχοντα· |
ἢ
τοῦτο
μὲν
οὐδὲν
δεῖ, |
[491] |
δὲ
ἄλλων;
~(Καλλίκλης)
πῶς
ἑαυτοῦ
|
ἄρχοντα |
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~οὐδὲν
ποικίλον
ἀλλ' |
[470] |
δήπου
τοῦτον
τὸν
Περδίκκου
ὁρᾷς
|
ἄρχοντα |
Μακεδονίας;
~(Σωκράτης)
~εἰ
δὲ
μή, |
[490] |
ἄρχεσθαι,
καὶ
πλέον
ἔχειν
τὸν
|
ἄρχοντα |
τῶν
~ἀρχομένων·
τοῦτο
γάρ
μοι |
[491] |
ἑαυτοῦ,
~τῶν
ἡδονῶν
καὶ
ἐπιθυμιῶν
|
(ἄρχοντα |
τῶν
ἐν
ἑαυτῷ.
~(Καλλίκλης)
ὡς |
[525] |
ἄλλοις
γίγνεσθαι,
ἵνα
ἄλλοι
~ὁρῶντες
|
πάσχοντα |
ἃ
ἂν
πάσχῃ
φοβούμενοι
βελτίους |
[472] |
αὐτὸν
ἕνα
ὄντα
μάρτυρα
~παράσχωμαι
|
ὁμολογοῦντα |
περὶ
ὧν
λέγω,
οὐδὲν
οἶμαι |
[468] |
ἔλεγον,
λέγων
ὅτι
ἔστιν
ἄνθρωπον
|
ποιοῦντα |
ἐν
πόλει
ἃ
δοκεῖ
~αὐτῷ |
[522] |
ἢ
νεωτέρους
φῇ
διαφθείρειν
ἀπορεῖν
|
ποιοῦντα, |
ἢ
τοὺς
πρεσβυτέρους
~κακηγορεῖν
λέγοντα |
[519] |
τῶν
πολιτικῶν
ἀνδρῶν
μεταχειρίζηται
ὡς
|
~ἀδικοῦντα, |
ἀγανακτούντων
καὶ
σχετλιαζόντων
ὡς
δεινὰ |
[476] |
δίκην
καὶ
τὸ
κολάζεσθαι
δικαίως
|
ἀδικοῦντα |
ἆρα
~τὸ
αὐτὸ
καλεῖς;
~(Πῶλος) |
[476] |
τὸ
δεύτερον
ἠμφεσβητήσαμεν
σκεψώμεθα,
τὸ
|
ἀδικοῦντα |
διδόναι
δίκην
~ἆρα
μέγιστον
τῶν |
[482] |
οὐ
τὸ
ἀδικεῖν
ἐστιν
καὶ
|
ἀδικοῦντα |
δίκην
μὴ
διδόναι
ἁπάντων
~ἔσχατον |
[479] |
Ἀρχέλαον
~εὐδαιμονίζων
τὸν
τὰ
μέγιστα
|
ἀδικοῦντα |
(δίκην
οὐδεμίαν
διδόντα,
ἐγὼ
δὲ |
[510] |
εἶναι
ὡς
πλεῖστα
ἀδικεῖν
καὶ
|
ἀδικοῦντα |
μὴ
~διδόναι
δίκην.
ἦ
γάρ; |
[479] |
μεγέθει
τὸ
ἀδικεῖν·
τὸ
δὲ
|
ἀδικοῦντα |
μὴ
διδόναι
~δίκην
πάντων
μέγιστόν |
[509] |
ὄντος,
εἰ
οἷόν
τε,
τὸ
|
~ἀδικοῦντα |
μὴ
διδόναι
δίκην,
τίνα
ἂν |
[486] |
δεσμωτήριον
ἀπάγοι,
φάσκων
ἀδικεῖν
μηδὲν
|
~ἀδικοῦντα, |
οἶσθ'
ὅτι
οὐκ
ἂν
ἔχοις |
[471] |
τούτῳ
τῷ
λόγῳ,
φάσκων
τὸν
|
ἀδικοῦντα |
οὐκ
εὐδαίμονα
εἶναι;
πόθεν,
~ὠγαθέ; |
[472] |
οἷόν
τε
εἶναι
~μακάριον
ἄνδρα
|
ἀδικοῦντά |
τε
καὶ
ἄδικον
ὄντα,
εἴπερ |
[479] |
ἄλλων
ἀνθρώπων,
~καὶ
ἀεὶ
τὸν
|
ἀδικοῦντα |
τοῦ
ἀδικουμένου
ἀθλιώτερον
εἶναι
καὶ |
[457] |
ὑπολάβῃς
οὐ
πρὸς
τὸ
πρᾶγμα
|
φιλονικοῦντα |
λέγειν
τοῦ
~καταφανὲς
γενέσθαι,
ἀλλὰ |
[500] |
ὅτι
ἂν
τύχῃς
παρὰ
τὰ
|
δοκοῦντα |
ἀποκρίνου,
μήτ'
(αὖ
τὰ
παρ' |
[495] |
ὄντα
ἐξετάζοις,
εἴπερ
παρὰ
τὰ
|
δοκοῦντα |
σαυτῷ
ἐρεῖς.
~(Καλλίκλης)
καὶ
γὰρ |
[500] |
ἐν
τῷ
δήμῳ
καὶ
ῥητορικὴν
|
ἀσκοῦντα |
καὶ
πολιτευόμενον
~τοῦτον
τὸν
τρόπον |
[494] |
ἀφθόνως
ἔχοντα
τοῦ
κνῆσθαι,
κνώμενον
|
διατελοῦντα |
τὸν
βίον
~εὐδαιμόνως
ἔστι
ζῆν. |
[494] |
ἐπιθυμίας
ἁπάσας
ἔχοντα
καὶ
δυνάμενον
|
πληροῦντα |
~χαίροντα
εὐδαιμόνως
ζῆν.
~(Σωκράτης)
~εὖγε, |
[507] |
ἐῶντα
ἀκολάστους
εἶναι
καὶ
ταύτας
|
ἐπιχειροῦντα |
~πληροῦν,
ἀνήνυτον
κακόν,
λῃστοῦ
βίον |
[523] |
τῇ
ψυχῇ
αὐτὴν
τὴν
ψυχὴν
|
~θεωροῦντα |
ἐξαίφνης
ἀποθανόντος
ἑκάστου,
ἔρημον
πάντων |
[485] |
τὸν
ἄνθρωπον,
τὸν
~δὲ
μὴ
|
φιλοσοφοῦντα |
ἀνελεύθερον
καὶ
οὐδέποτε
οὐδενὸς
ἀξιώσοντα |
[485] |
δὲ
δὴ
πρεσβύτερον
ἴδω
ἔτι
|
~φιλοσοφοῦντα |
καὶ
μὴ
ἀπαλλαττόμενον,
πληγῶν
μοι |
[507] |
ἔσεσθαι,
οὕτω
~πράττειν,
οὐκ
ἐπιθυμίας
|
ἐῶντα |
ἀκολάστους
εἶναι
καὶ
ταύτας
ἐπιχειροῦντα |
[492] |
μέλλει
τις
οἷον
δεῖ
εἶναι,
|
ἐῶντα |
~δὲ
αὐτὰς
ὡς
μεγίστας
πλήρωσιν |
[507] |
~πληροῦν,
ἀνήνυτον
κακόν,
λῃστοῦ
βίον
|
ζῶντα. |
οὔτε
γὰρ
ἂν
ἄλλῳ
ἀνθρώπῳ |
[494] |
εἰπὲ
εἰ
καὶ
ψωρῶντα
καὶ
|
~κνησιῶντα, |
ἀφθόνως
ἔχοντα
τοῦ
κνῆσθαι,
κνώμενον |
[496] |
~(Καλλίκλης)
ἀνιαρὸν
ἔγωγε·
τὸ
μέντοι
|
πεινῶντα |
ἐσθίειν
ἡδὺ
(λέγω.
~(Σωκράτης)
μανθάνω· |
[494] |
~τοιόνδε
λέγεις
οἷον
πεινῆν
καὶ
|
πεινῶντα |
ἐσθίειν;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
καὶ |
[505] |
καὶ
τὰς
ἐπιθυμίας
ἀποπιμπλάναι,
οἷον
|
πεινῶντα |
φαγεῖν
ὅσον
βούλεται
ἢ
~διψῶντα |
[494] |
πρῶτον
μὲν
εἰπὲ
εἰ
καὶ
|
ψωρῶντα |
καὶ
~κνησιῶντα,
ἀφθόνως
ἔχοντα
τοῦ |
[496] |
χαίρειν
λέγεις;
~(Καλλίκλης)
μάλιστα.
~(Σωκράτης)
|
διψῶντά |
γε.
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
λυπούμενον; |
[496] |
ἀλλὰ
μὴ
ἐρώτα.
~(Σωκράτης)
εἶεν·
|
διψῶντα |
δὲ
δὴ
πίνειν
ἄλλο
τι |
[496] |
τούτου
οὗ
λέγεις
τὸ
μὲν
|
διψῶντα |
λυπούμενον
δήπου
ἐστίν;
~(Καλλίκλης)
ναί. |
[505] |
πεινῶντα
φαγεῖν
ὅσον
βούλεται
ἢ
|
~διψῶντα |
πιεῖν,
ὑγιαίνοντα
μὲν
ἐῶσιν
οἱ |
[494] |
~(Σωκράτης)
καὶ
διψῆν
γε
καὶ
|
διψῶντα |
πίνειν;
~(Καλλίκλης)
~λέγω,
καὶ
τὰς |
[496] |
λυπούμενον
χαίρειν
λέγεις
ἅμα,
ὅταν
|
διψῶντα |
~πίνειν
λέγῃς;
ἢ
οὐχ
ἅμα |
[524] |
ἔστιν
ἰδεῖν
ταῦτα
ἔχον·
ἢ
|
~κατεαγότα |
εἴ
του
ἦν
μέλη
ἢ |
[459] |
εἰδέναι
~αὐτὸν
τὰ
τοιαῦτα
οὐκ
|
εἰδότα |
καὶ
δοκεῖν
ἀγαθὸν
εἶναι
οὐκ |
[503] |
καὶ
Περικλέα
τουτονὶ
τὸν
νεωστὶ
|
τετελευτηκότα, |
οὗ
καὶ
σὺ
ἀκήκοας;
~(Σωκράτης) |
[503] |
Θεμιστοκλέα
οὐκ
ἀκούεις
ἄνδρα
ἀγαθὸν
|
γεγονότα |
καὶ
Κίμωνα
καὶ
~Μιλτιάδην
καὶ |
[517] |
οὐδένα
ἡμεῖς
ἴσμεν
~ἄνδρα
ἀγαθὸν
|
γεγονότα |
τὰ
πολιτικὰ
ἐν
τῇδε
τῇ |
[470] |
τὰ
~γὰρ
ἐχθὲς
καὶ
πρώην
|
γεγονότα |
ταῦτα
ἱκανά
σε
ἐξελέγξαι
ἐστὶν |
[514] |
ηὑρίσκομεν
δι'
ἡμᾶς
~μηδένα
(βελτίω
|
γεγονότα |
τὸ
σῶμα,
μήτε
τῶν
ξένων |
[517] |
~ἡμῶν,
σιτία,
ἐὰν
δὲ
διψῇ,
|
ποτά, |
ἐὰν
δὲ
ῥιγῷ,
ἱμάτια,
στρώματα, |
[504] |
διδόναι
καὶ
τὰ
ἥδιστα
ἢ
|
ποτὰ |
ἢ
ἄλλ'
ὁτιοῦν,
ὃ
μὴ |
[490] |
~(Καλλίκλης)
~περὶ
σιτία,
λέγεις,
καὶ
|
ποτὰ |
καὶ
ἰατροὺς
καὶ
φλυαρίας·
(ἐγὼ |
[490] |
ἐν
κοινῷ
πολλὰ
σιτία
καὶ
|
ποτά, |
ὦμεν
δὲ
παντοδαποί,
οἱ
μὲν |
[509] |
κάλλος
τοῦ
δυνατὸν
εἶναι
~ἐφ'
|
ἕκαστα |
βοηθεῖν
καὶ
αἰσχύνη
τοῦ
μή. |
[460] |
τὸν
αὐτὸν
λόγον,
ὁ
μεμαθηκὼς
|
~ἕκαστα |
τοιοῦτός
ἐστιν
οἷον
ἡ
ἐπιστήμη |
[479] |
τὸν
Ἀρχέλαον
~εὐδαιμονίζων
τὸν
τὰ
|
μέγιστα |
ἀδικοῦντα
(δίκην
οὐδεμίαν
διδόντα,
ἐγὼ |
[478] |
τυγχάνει
ὢν
ὃς
ἂν
τὰ
|
μέγιστα |
ἀδικῶν
καὶ
χρώμενος
μεγίστῃ
ἀδικίᾳ |
[490] |
~καὶ
βέλτιστον.
τὸν
σκυτοτόμον
ἴσως
|
μέγιστα |
δεῖ
ὑποδήματα
καὶ
πλεῖστα
~ὑποδεδεμένον |
[471] |
ὡς
ἄθλιος
~γέγονεν,
ἐπεὶ
τὰ
|
μέγιστα |
ἠδίκηκεν·
(ὅς
γε
πρῶτον
μὲν |
[471] |
καὶ
~ἀποθανεῖν.
τοιγάρτοι
νῦν,
ἅτε
|
μέγιστα |
ἠδικηκὼς
τῶν
ἐν
Μακεδονίᾳ,
ἀθλιώτατός |
[525] |
οὗτοι
γὰρ
διὰ
τὴν
ἐξουσίαν
|
μέγιστα |
καὶ
ἀνοσιώτατα
~ἁμαρτήματα
ἁμαρτάνουσι.
μαρτυρεῖ |
[525] |
ὁρῶντες
διὰ
~τὰς
ἁμαρτίας
τὰ
|
μέγιστα |
καὶ
ὀδυνηρότατα
καὶ
φοβερώτατα
πάθη |
[514] |
νεωρίων
ἢ
ἱερῶν
ἐπὶ
τὰ
|
~μέγιστα |
οἰκοδομήματα,
πότερον
ἔδει
ἂν
ἡμᾶς |
[451] |
ἡ
~ῥητορικὴ
χρῆται;
~(Γοργίας)
τὰ
|
μέγιστα |
τῶν
ἀνθρωπείων
πραγμάτων,
ὦ
Σώκρατες, |
[510] |
τοῦ
μηδὲν
ἀδικεῖσθαι
ἢ
ὡς
|
ὀλίγιστα; |
~σκέψαι
εἰ
σοὶ
δοκεῖ
ἥπερ |
[504] |
~σιτία
πολλὰ
διδόναι
καὶ
τὰ
|
ἥδιστα |
ἢ
ποτὰ
ἢ
ἄλλ'
ὁτιοῦν, |
[510] |
τὸ
οἵῳ
τε
εἶναι
ὡς
|
πλεῖστα |
ἀδικεῖν
καὶ
ἀδικοῦντα
μὴ
~διδόναι |
[490] |
ὑφαντικώτατον
μέγιστον
ἱμάτιον
ἔχειν
~καὶ
|
πλεῖστα |
καὶ
κάλλιστα
ἀμπεχόμενον
περιιέναι;
~(Καλλίκλης) |
[490] |
ἴσως
μέγιστα
δεῖ
ὑποδήματα
καὶ
|
πλεῖστα |
~ὑποδεδεμένον
περιπατεῖν.
~(Καλλίκλης)
ποῖα
ὑποδήματα; |
[478] |
δίκην
διδούς.
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
|
κάκιστα |
ἄρα
ζῇ
ὁ
ἔχων
(ἀδικίαν) |
[472] |
δίκης
τε
καὶ
τιμωρίας;
~(Πῶλος)
|
ἥκιστά |
γε,
ἐπεὶ
οὕτω
γ'
ἂν |
[469] |
οὐ
τὸ
ἀδικεῖσθαι
μεῖζον;
~(Σωκράτης)
|
ἥκιστά |
γε.
~(Πῶλος)
σὺ
ἄρα
βούλοιο |
[496] |
τελευτῶν
ἅμα
ἀμφοτέρων
ἀπήλλακται;
~(Καλλίκλης)
|
ἥκιστά |
γε.
~(Σωκράτης)
θαυμάσιον
γὰρ
(οἶμαι |
[474] |
καὶ
κάκιον,
εἴπερ
αἴσχιον.
~(Πῶλος)
|
ἥκιστά |
γε.
~(Σωκράτης)
~μανθάνω·
οὐ
(ταὐτὸν |
[520] |
μὴ
συνθέμενος
αὐτῷ
μισθὸν
ὅτι
|
μάλιστα |
ἅμα
μεταδιδοὺς
~τοῦ
τάχους
λαμβάνοι |
[480] |
(ὑπολάβοι
ἐπὶ
τοὐναντίον
κατηγορεῖν
δεῖν
|
μάλιστα |
μὲν
ἑαυτοῦ,
~ἔπειτα
δὲ
καὶ |
[526] |
ἀνδρὸς
ἰδιώτου
ἢ
ἄλλου
τινός,
|
~μάλιστα |
μέν,
ἔγωγέ
φημι,
ὦ
Καλλίκλεις, |
[507] |
ποδῶν
ἕκαστος
ἡμῶν,
καὶ
~παρασκευαστέον
|
μάλιστα |
μὲν
μηδὲν
δεῖσθαι
τοῦ
κολάζεσθαι, |
[481] |
ἠδικηκὼς
~ᾖ,
ὅπως
μὴ
ἀποθανεῖται,
|
μάλιστα |
μὲν
μηδέποτε,
ἀλλ'
ἀθάνατος
ἔσται |
[510] |
δεσπότῃ,
καὶ
παρασκευάζειν
~ὅπως
ὅτι
|
μάλιστα |
ὅμοιος
ἔσται
ἐκείνῳ.
οὐχ
οὕτως; |
[510] |
ἑκάστῳ
εἶναι
~ὡς
οἷόν
τε
|
μάλιστα, |
ὅνπερ
οἱ
παλαιοί
τε
καὶ |
[453] |
δῆτα,
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλὰ
πάντων
|
μάλιστα |
πείθει.
~(Σωκράτης)
~πάλιν
δὴ
ἐπὶ |
[477] |
ὡμολογημένων
ἐν
τῷ
ἔμπροσθεν.
~(Πῶλος)
|
μάλιστα. |
~(Σωκράτης)
~αἴσχιστον
δὲ
ἀδικία
καὶ |
[496] |
τὸ
πίνειν
χαίρειν
λέγεις;
~(Καλλίκλης)
|
μάλιστα. |
~(Σωκράτης)
διψῶντά
γε.
~(Καλλίκλης)
φημί. |
[468] |
οὗ
ἕνεκα
ταῦτα
ποιοῦμεν;
~(Πῶλος)
|
μάλιστα. |
~(Σωκράτης)
~οὐκ
ἄρα
σφάττειν
βουλόμεθα |
[450] |
γε
περὶ
τὰ
νοσήματα;
~(Γοργίας)
|
μάλιστα. |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
ἡ
γυμναστικὴ |
[480] |
τῶν
νῦν
ὡμολογημένων
αὐτὸν
ἑαυτὸν
|
μάλιστα |
φυλάττειν
ὅπως
~μὴ
ἀδικήσει,
ὡς |
[448] |
τι
οὐ
ποιεῖ.
~(Γοργίας)
τί
|
μάλιστα, |
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
~τὸ
ἐρωτώμενον |
[490] |
ἱμάτιον
ἔχειν
~καὶ
πλεῖστα
καὶ
|
κάλλιστα |
ἀμπεχόμενον
περιιέναι;
~(Καλλίκλης)
ποίων
ἱματίων; |
[506] |
~ζῴου
παντός,
οὐ
τῷ
εἰκῇ
|
κάλλιστα |
παραγίγνεται,
ἀλλὰ
τάξει
καὶ
ὀρθότητι |
[512] |
ὃν
μέλλοι
χρόνον
~βιῶναι
ὡς
|
ἄριστα |
βιοίη,
~ἆρα
ἐξομοιῶν
(αὑτὸν
τῇ |
[451] |
ἀνθρωπείων
πραγμάτων,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
|
ἄριστα. |
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
ὦ
Γοργία,
ἀμφισβητήσιμον |
[520] |
τρόπον
ὡς
βέλτιστος
εἴη
καὶ
|
ἄριστα |
~τὴν
αὑτοῦ
οἰκίαν
διοικοῖ
ἢ |
[466] |
ταῦτα
ἃ
ἂν
δοκῇ
αὐτῷ
|
βέλτιστα |
εἶναι,
νοῦν
μὴ
~ἔχων;
καὶ |
[467] |
ὡμολόγεις
ποιεῖν
ἃ
δοκεῖ
αὐτοῖς
|
βέλτιστα |
εἶναι,
(τούτου
πρόσθεν)
~(Σωκράτης)
καὶ |
[503] |
ψυχαί,
καὶ
διαμάχεσθαι
λέγοντα
τὰ
|
βέλτιστα, |
εἴτε
ἡδίω
~εἴτε
ἀηδέστερα
ἔσται |
[464] |
~ὀψοποιικὴ
ὑποδέδυκεν,
καὶ
προσποιεῖται
τὰ
|
βέλτιστα |
σιτία
τῷ
σώματι
εἰδέναι,
~ὥστ' |
[480] |
ἑκόντα
ἰέναι
ἐκεῖσε
~ὅπου
ὡς
|
τάχιστα |
δώσει
δίκην,
παρὰ
τὸν
δικαστὴν |
[457] |
λόγῳ·
καὶ
ἔνιοί
γε
τελευτῶντες
|
αἴσχιστα |
ἀπαλλάττονται,
λοιδορηθέντες
τε
~καὶ
εἰπόντες |
[485] |
ἐμνήσθην.
καὶ
γὰρ
ἐμοὶ
τοιαῦτ'
|
~ἄττα |
ἐπέρχεται
πρὸς
σὲ
λέγειν,
οἷάπερ |
[468] |
οὐ
ταῦτα
~λέγεις;
ἢ
ἄλλ'
|
ἄττα |
καλεῖς
τὰ
μήτε
ἀγαθὰ
μήτε |
[505] |
ἐπιθυμιῶν
καὶ
~μὴ
ἐπιτρέπειν
ἄλλ'
|
ἄττα |
ποιεῖν
ἢ
ἀφ'
ὧν
βελτίων |
[494] |
τὸ
ἀπιὸν
εἶναι,
καὶ
μεγάλ'
|
ἄττα |
τὰ
~τρήματα
εἶναι
ταῖς
ἐκροαῖς; |
[465] |
ᾧ
προσφέρει
ἃ
προσφέρει
~ὁποῖ'
|
ἄττα |
τὴν
φύσιν
ἐστίν,
ὥστε
τὴν |
[496] |
δήπου.
~(Σωκράτης)
~ἐὰν
εὕρωμεν
ἄρα
|
ἄττα |
ὧν
ἅμα
τε
ἀπαλλάττεται
ἄνθρωπος |
[505] |
νυνδὴ
ᾤου.
~(Καλλίκλης)
οὐκ
οἶδ'
|
ἅττα |
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ'
ἄλλον |
[497] |
τοῦ
ἀγαθοῦ.
~(Καλλίκλης)
οὐκ
οἶδ'
|
ἅττα |
σοφίζῃ,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~οἶσθα, |
[468] |
ὠφέλιμα
ᾖ
ταῦτα,
βουλόμεθα
πράττειν
|
~αὐτά, |
βλαβερὰ
δὲ
ὄντα
οὐ
βουλόμεθα. |
[497] |
δή;
~(Σωκράτης)
~ὅτι
οὐ
τὰ
|
αὐτὰ |
γίγνεται,
ὦ
φίλε,
τἀγαθὰ
τοῖς |
[449] |
ἂν
ἐν
βραχυτέροις
ἐμοῦ
τὰ
|
αὐτὰ |
εἰπεῖν.
~(Σωκράτης)
~τούτου
μὴν
δεῖ, |
[494] |
καὶ
νύκτα
καὶ
(ἡμέραν
πιμπλάναι
|
αὐτά, |
ἢ
τὰς
~ἐσχάτας
λυποῖτο
λύπας· |
[509] |
παρασκευάσασθαι,
~ὡς,
ἐὰν
μὴ
μάθῃ
|
αὐτὰ |
καὶ
ἀσκήσῃ,
ἀδικήσει;
τί
οὐκ |
[490] |
ἐν
τῷ
δὲ
ἀναλίσκειν
τε
|
αὐτὰ |
καὶ
καταχρῆσθαι
~εἰς
τὸ
ἑαυτοῦ |
[459] |
ἄλλα
~ὧν
αἱ
ἄλλαι
τέχναι,
|
αὐτὰ |
μὲν
οὐκ
εἰδώς,
τί
ἀγαθὸν |
[459] |
ὁ
ῥήτωρ
καὶ
ἡ
ῥητορική·
|
~αὐτὰ |
μὲν
τὰ
πράγματα
οὐδὲν
δεῖ |
[479] |
τοῦ
λόγου;
ἢ
βούλει
~συλλογισώμεθα
|
αὐτά; |
~(Πῶλος)
εἰ
σοί
γε
δοκεῖ. |
[486] |
ψυχὴ
δοξάζει,
ταῦτ'
ἤδη
ἐστὶν
|
~αὐτὰ |
τἀληθῆ.
~ἐννοῶ
γὰρ
(ὅτι
τὸν |
[489] |
σώματι
ἰσχυρίσασθαι,
καὶ
οὗτοι
φῶσιν,
|
αὐτὰ |
ταῦτα
εἶναι
νόμιμα;
~(Σωκράτης)
εἶεν, |
[448] |
ὦ
(Χαιρεφῶν)
καὶ
γὰρ
νυνδὴ
|
αὐτὰ |
ταῦτα
ἐπηγγελλόμην,
καὶ
λέγω
ὅτι |
[499] |
παιδὶ
χρῇ,
τοτὲ
μὲν
~τὰ
|
αὐτὰ |
φάσκων
οὕτως
ἔχειν,
τοτὲ
δὲ |
[514] |
ἔργοις
καὶ
παρακαλεῖν
ἀλλήλους
ἐπ'
|
αὐτά. |
φῶμεν
ταῦτα
ὀρθῶς
~λέγεσθαι
(ἢ |
[451] |
δὲ
τοσοῦτον,
ὅτι
καὶ
πρὸς
|
αὑτὰ |
καὶ
πρὸς
ἄλληλα
πῶς
ἔχει |
[461] |
ἄλλους
διδάξειν;
ἀλλ'
εἰς
τὰ
|
τοιαῦτα |
ἄγειν
πολλὴ
ἀγροικία
ἐστὶν
~τοὺς |
[482] |
τῷ
ὄντι,
ὦ
Σώκρατες,
εἰς
|
τοιαῦτα |
ἄγεις
φορτικὰ
καὶ
δημηγορικά,
~φάσκων |
[494] |
~δέονται;
~(Καλλίκλης)
οὐκ
αἰσχύνῃ
εἰς
|
τοιαῦτα |
ἄγων,
ὦ
Σώκρατες,
τοὺς
λόγους; |
[525] |
ἔσχατα
ἀδικήσωσι
καὶ
διὰ
τὰ
|
τοιαῦτα |
ἀδικήματα
ἀνίατοι
~γένωνται,
ἐκ
τούτων |
[482] |
καὶ
παρ'
ἐμοῦ
χρῆναι
ἕτερα
|
τοιαῦτα |
ἀκούειν,
καὶ
μὴ
~θαύμαζε
ὅτι |
[481] |
βιώσεται
τοιοῦτος
ὤν.
ἐπὶ
τὰ
|
~τοιαῦτα |
ἔμοιγε
δοκεῖ,
ὦ
Πῶλε,
ἡ |
[455] |
πῶς
λέγεις,
ὦ
~Γοργία,
τὰ
|
τοιαῦτα; |
ἐπειδὴ
γὰρ
αὐτός
τε
φῂς |
[517] |
ποτέ
τις
τῶν
νῦν
ἔργα
|
τοιαῦτα |
~ἐργάσηται
οἷα
τούτων
ὅστις
(βούλει |
[461] |
δὴ
ἀγαπᾷς,
αὐτὸς
ἀγαγὼν
ἐπὶ
|
τοιαῦτα |
~ἐρωτήματα
ἐπεὶ
τίνα
οἴει
ἀπαρνήσεσθαι |
[514] |
ἐγὼ
οἶμαι
περὶ
σοῦ
ἕτερα
|
τοιαῦτα |
ἐσκόπουν·
καὶ
εἰ
μὴ
ηὑρίσκομεν |
[481] |
Πυριλάμπους
νεανίαν
τὸν
καλὸν
τοῦτον
|
τοιαῦτα |
ἕτερα
~πέπονθας.
τοῖς
γὰρ
τῶν |
[459] |
τὴν
~ἀλήθειαν;
ἢ
πῶς
τὰ
|
τοιαῦτα |
ἔχει,
ὦ
Γοργία;
~(καὶ
πρὸς |
[517] |
καὶ
νεώρια
καὶ
ἄλλα
πολλὰ
|
τοιαῦτα |
καὶ
ἐγώ
~σοι
ὁμολογῶ
δεινοτέρους |
[467] |
καὶ
πλοῦτον
καὶ
τἆλλα
τὰ
|
~τοιαῦτα, |
κακὰ
δὲ
τἀναντία
τούτων;
~(Πῶλος) |
[483] |
(ἄλλα
μυρία
ἄν
τις
ἔχοι
|
τοιαῦτα |
λέγειν.
ἀλλ'
οἶμαι
οὗτοι
κατὰ |
[490] |
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
εἰ
μὴ
τὰ
|
τοιαῦτα |
λέγεις,
ἴσως
τὰ
τοιάδε·
οἷον |
[473] |
οἴει
ἐξεληλέγχθαι,
ὦ
Σώκρατες,
ὅταν
|
τοιαῦτα |
λέγῃς
ἃ
οὐδεὶς
ἂν
φήσειεν |
[519] |
ἔμοιγε
δοκεῖ.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ἀκούεις
|
τοιαῦτα |
λεγόντων
τῶν
φασκόντων
παιδεύειν
ἀνθρώπους |
[493] |
ἢ
οὐδ'
ἂν
ἄλλα
πολλὰ
|
τοιαῦτα |
μυθολογῶ,
οὐδέν
τι
μᾶλλον
μεταθήσῃ; |
[457] |
καὶ
ἀκούσαντες
περὶ
σφῶν
αὐτῶν
|
τοιαῦτα |
οἷα
καὶ
τοὺς
παρόντας
~ἄχθεσθαι |
[468] |
καὶ
ξύλα
καὶ
τἆλλα
τὰ
|
τοιαῦτα; |
οὐ
ταῦτα
~λέγεις;
ἢ
ἄλλ' |
[459] |
πολλοῖς
δοκεῖν
εἰδέναι
~αὐτὸν
τὰ
|
τοιαῦτα |
οὐκ
εἰδότα
καὶ
δοκεῖν
ἀγαθὸν |
[477] |
νόσον
καὶ
~αἶσχος
καὶ
τὰ
|
τοιαῦτα; |
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
καὶ |
[477] |
ἀμαθίαν
καὶ
δειλίαν
καὶ
τὰ
|
τοιαῦτα; |
~(Πῶλος)
πάνυ
μὲν
οὖν.
~(Σωκράτης) |
[466] |
οἴει
εἶναι,
ἐάν
τις
ποιῇ
|
ταῦτα |
ἃ
ἂν
δοκῇ
αὐτῷ
βέλτιστα |
[471] |
τε
καὶ
ἠφάνισεν
ἀμφοτέρους.
καὶ
|
ταῦτα |
ἀδικήσας
ἔλαθεν
~ἑαυτὸν
ἀθλιώτατος
γενόμενος |
[507] |
ταῦτα
οὕτω
τίθεμαι
καί
φημι
|
ταῦτα |
ἀληθῆ
εἶναι·
εἰ
δὲ
ἔστιν |
[481] |
γὰρ
σπουδάζεις
τε
καὶ
τυγχάνει
|
ταῦτα |
ἀληθῆ
~ὄντα
ἃ
λέγεις,
ἄλλο |
[480] |
~(Σωκράτης)
~εἶεν·
εἰ
οὖν
δὴ
|
ταῦτα |
ἀληθῆ,
ὦ
Πῶλε,
τίς
ἡ |
[486] |
οὐκ
ἐλέγχοντας
ἄνδρας
τὰ
μικρὰ
|
(ταῦτα, |
ἀλλ'
~οἷς
ἔστιν
καὶ
βίος |
[507] |
ἐγὼ
μὲν
οὐκ
ἔχω
παρὰ
|
ταῦτα |
ἄλλα
φάναι,
ὦ
φίλε
~Καλλίκλεις· |
[495] |
~ἆρ'
οὖν,
εἴπερ
ἐναντία
ἐστὶν
|
ταῦτα |
ἀλλήλοις,
ἀνάγκη
περὶ
αὐτῶν
ἔχειν |
[499] |
τε
καὶ
ἀγαθὰ
εἶναι;
οὐ
|
ταῦτα |
ἀνάγκη,
ὦ
Καλλίκλεις;
~(Καλλίκλης)
~πάλαι |
[516] |
μηδὲ
κυρίττοντας
μηδὲ
δάκνοντας
~ἀπέδειξε
|
ταῦτα |
ἅπαντα
ποιοῦντας
δι'
ἀγριότητα.
ἢ |
[484] |
~ἱκανὴν
γένηται
ἔχων
ἀνήρ,
πάντα
|
ταῦτα |
ἀποσεισάμενος
καὶ
διαρρήξας
καὶ
~διαφυγών, |
[492] |
αὑτῶν
ἢ
τοῖς
ἐχθροῖς,
καὶ
|
ταῦτα |
ἄρχοντες
ἐν
τῇ
ἑαυτῶν
~πόλει; |
[486] |
δόξεις
φρονεῖν,
ἄλλοις
τὰ
κομψὰ
|
ταῦτα |
~ἀφείς,
εἴτε
ληρήματα
χρὴ
φάναι |
[459] |
ἀνάγκη
εἰδέναι,
καὶ
~δεῖ
προεπιστάμενον
|
ταῦτα |
ἀφικέσθαι
παρὰ
σὲ
τὸν
μέλλοντα |
[504] |
~(Καλλίκλης)
ἔστω.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
πρὸς
|
ταῦτα |
βλέπων
ὁ
ῥήτωρ
ἐκεῖνος,
ὁ |
[468] |
ἀλλ'
ἐὰν
μὲν
ὠφέλιμα
ᾖ
|
ταῦτα, |
βουλόμεθα
πράττειν
~αὐτά,
βλαβερὰ
δὲ |
[496] |
καὶ
ἅμα
ἔχει,
δῆλον
~ὅτι
|
ταῦτά |
γε
οὐκ
ἂν
εἴη
τό |
[521] |
ὦ
Σώκρατες·
ὡς
εἰ
μὴ
|
ταῦτά |
γε
ποιήσεις
~(Σωκράτης)
~μὴ
εἴπῃς |
[504] |
καὶ
~νόμιμοι
γίγνονται
καὶ
κόσμιοι·
|
ταῦτα |
δ'
ἔστιν
δικαιοσύνη
τε
καὶ |
[523] |
καὶ
ὅλον
τὸ
σῶμα
προκεκαλυμμένοι.
|
ταῦτα |
δὴ
αὐτοῖς
~πάντα
ἐπίπροσθεν
γίγνεται, |
[483] |
ἴσον
ἔχωσιν
φαυλότεροι
ὄντες.
διὰ
|
~ταῦτα |
δὴ
νόμῳ
μὲν
τοῦτο
ἄδικον |
[482] |
ἀληθῶς
δημηγόρος
ὤν·
καὶ
~νῦν
|
ταῦτα |
δημηγορεῖς
ταὐτὸν
παθόντος
Πώλου
πάθος |
[511] |
ὁ
ἔχων
τὴν
τέχνην
καὶ
|
ταῦτα |
~διαπραξάμενος
ἐκβὰς
παρὰ
τὴν
θάλατταν |
[513] |
~πολλάκις
(ἴσως
καὶ)
βέλτιον
(ταὐτὰ
|
ταῦτα |
διασκοπώμεθα,
πεισθήσῃ.
~ἀναμνήσθητι
δ'
οὖν |
[523] |
κρίσις
ᾖ.
~ἐγὼ
μὲν
οὖν
|
ταῦτα |
ἐγνωκὼς
πρότερος
ἢ
ὑμεῖς
ἐποιησάμην |
[522] |
ἕξω
εἰπεῖν,
~ὅτι
δικαίως
(πάντα
|
ταῦτα |
ἐγὼ
λέγω,
καὶ
πράττω
τὸ |
[506] |
ἑκάστῳ
ἀποδέδοται
αὐτῶν·
ἆρα
ἔστιν
|
ταῦτα; |
~ἐγὼ
μὲν
γάρ
φημι.
~(τάξει |
[492] |
εἶναι
τὴν
ἀρετήν;
~(Καλλίκλης)
φημὶ
|
ταῦτα |
ἐγώ.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
ἄρα
ὀρθῶς |
[506] |
ἐγὼ
πρῶτος
συγχωρήσομαι.
λέγω
μέντοι
|
ταῦτα, |
εἰ
~δοκεῖ
χρῆναι
διαπερανθῆναι
τὸν |
[461] |
ἀγαθά,
καὶ
ἐὰν
μὴ
ἔλθῃ
|
ταῦτα |
εἰδὼς
~παρ'
αὐτόν,
αὐτὸς
διδάξειν, |
[489] |
ἰσχυρίσασθαι,
καὶ
οὗτοι
φῶσιν,
αὐτὰ
|
ταῦτα |
εἶναι
νόμιμα;
~(Σωκράτης)
εἶεν,
ὦ |
[480] |
μένει
ἡμῖν
~ὁμολογήματα;
οὐκ
ἀνάγκη
|
ταῦτα |
ἐκείνοις
οὕτω
μὲν
συμφωνεῖν,
ἄλλως |
[495] |
τὴν
ἀνδρείαν
τῆς
ἐπιστήμης
δύο
|
ταῦτα |
ἔλεγες;
~(Καλλίκλης)
σφόδρα
γε.
~(Σωκράτης) |
[488] |
ἢ
ὀρθῶς
μέμνημαι;
~(Καλλίκλης)
ἀλλὰ
|
ταῦτα |
ἔλεγον
καὶ
τότε
καὶ
νῦν |
[482] |
δέ.
ὡς
τὰ
~πολλὰ
δὲ
|
ταῦτα |
ἐναντί'
ἀλλήλοις
ἐστίν,
ἥ
τε |
[524] |
διεστραμμένα
ζῶντος,
καὶ
(τεθνεῶτος
ταὐτὰ
|
~ταῦτα |
ἔνδηλα.
ἑνὶ
δὲ
λόγῳ,
οἷος |
[468] |
~(Σωκράτης)
~πότερον
οὖν
τὰ
μεταξὺ
|
ταῦτα |
ἕνεκα
τῶν
ἀγαθῶν
πράττουσιν
ὅταν |
[515] |
λέγε
μοι,
(ἐάν
τίς
σε
|
ταῦτα |
ἐξετάζῃ,
ὦ
Καλλίκλεις,
τί
ἐρεῖς; |
[516] |
σὺ
~φῄς,
οὐκ
ἄν
ποτε
|
ταῦτα |
ἔπασχον.
οὔκουν
οἵ
γε
ἀγαθοὶ |
[497] |
τὰ
σμικρά
τε
καὶ
στενὰ
|
ταῦτα, |
ἐπείπερ
Γοργίᾳ
δοκεῖ
οὕτως.
~(Σωκράτης) |
[448] |
(Χαιρεφῶν)
καὶ
γὰρ
νυνδὴ
αὐτὰ
|
ταῦτα |
ἐπηγγελλόμην,
καὶ
λέγω
ὅτι
~οὐδείς |
[516] |
~τῆς
φωνῆς;
καὶ
Θεμιστοκλέα
ταὐτὰ
|
ταῦτα |
ἐποίησαν
καὶ
φυγῇ
προσεζημίωσαν;
~Μιλτιάδην |
[524] |
τεθνεῶτος
τὸ
σῶμα
ἔστιν
ἰδεῖν
|
ταῦτα |
ἔχον·
ἢ
~κατεαγότα
εἴ
του |
[495] |
ἡμῖν
ὁ
Ἀλωπεκῆθεν
οὐχ
ὁμολογεῖ
|
ταῦτα. |
ἢ
ὁμολογεῖ;
~(Σωκράτης)
~οὐχ
ὁμολογεῖ· |
[460] |
ὀρθῶς
χρωμένῳ
τῇ
ῥητορικῇ;
ἐρρήθη
|
ταῦτα |
ἢ
οὔ;
~(Γοργίας)
ἐρρήθη.
~(Σωκράτης) |
[489] |
τὸ
ἀδικεῖν
(τοῦ
ἀδικεῖσθαι;
ἔστιν
|
ταῦτα |
ἢ
οὔ;
καὶ
ὅπως
μὴ |
[496] |
οὐδὲν
γὰρ
οἶμαι
διαφέρει.
ἔστι
|
ταῦτα |
ἢ
οὔ;
~(Καλλίκλης)
ἔστιν.
~(Σωκράτης) |
[504] |
ἄλλη
ἀρετὴ
τοῦ
~σώματος.
ἔστιν
|
ταῦτα |
ἢ
οὐκ
ἔστιν;
~(Καλλίκλης)
ἔστιν. |
[508] |
εἶναι
ἢ
ἐμοὶ
τῷ
ἀδικουμένῳ.
|
ταῦτα |
ἡμῖν
ἄνω
~ἐκεῖ
ἐν
τοῖς |
[513] |
μὴ
καταχαριζόμενον
ἀλλὰ
διαμαχόμενον.
οὐ
|
ταῦτα |
ἦν
ἃ
τότε
~ὡριζόμεθα;
~(Καλλίκλης) |
[490] |
δὲ
ἡμῶν
ᾖ
φρονιμώτερος
περὶ
|
ταῦτα, |
ἰατρὸς
ὤν,
ᾖ
δέ,
~οἷον |
[470] |
~γὰρ
ἐχθὲς
καὶ
πρώην
γεγονότα
|
ταῦτα |
ἱκανά
σε
ἐξελέγξαι
ἐστὶν
καὶ |
[495] |
δὲ
τῷ
ὄντι,
ὦ
Καλλίκλεις,
|
ταῦτα |
ἰσχυρίζῃ;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~ἐπιχειρῶμεν |
[490] |
δεῖ
πλεονεκτεῖν
τὸν
(φρονιμώτατον
εἰς
|
ταῦτα |
~καὶ
βέλτιστον.
τὸν
σκυτοτόμον
ἴσως |
[496] |
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
κακόν.
ὁμολογοῦμεν
|
ταῦτα; |
καὶ
εὖ
~μάλα
σκεψάμενος
ἀποκρίνου. |
[456] |
τὰς
γνώμας
περὶ
τούτων.
~(Σωκράτης)
|
~ταῦτα |
καὶ
θαυμάζων,
ὦ
Γοργία,
πάλαι |
[507] |
δίκαιον
καὶ
ὅσιον
εἶναι.
~ἔστι
|
ταῦτα. |
~καὶ
μὲν
δὴ
καὶ
ἀνδρεῖόν |
[462] |
ἢ
ἀποκρίνου.
~(Πῶλος)
~ἀλλὰ
ποιήσω
|
ταῦτα. |
καί
μοι
ἀπόκριναι,
ὦ
Σώκρατες· |
[526] |
μακάρων
νήσους
ἀπέπεμψε.
~ταὐτὰ
δὲ
|
ταῦτα |
καὶ
ὁ
Αἰακός
ἑκάτερος
τούτων |
[455] |
γὰρ
δήπου
ὅτι
τὰ
νεώρια
|
~ταῦτα |
(καὶ
τὰ
τείχη
τὰ
Ἀθηναίων |
[524] |
παρεσκεύαστο
τὸ
σῶμα
ζῶν,
ἔνδηλα
|
ταῦτα |
~καὶ
τελευτήσαντος
ἢ
πάντα
ἢ |
[468] |
καὶ
ἃ
βούλεται,
εἴπερ
τυγχάνει
|
ταῦτα |
κακὰ
ὄντα;
τί
οὐκ
ἀποκρίνῃ; |
[504] |
δίκαιον
λόγον
καὶ
ἔλαττον;
ἔστι
|
ταῦτα; |
~(Καλλίκλης)
ἔστω.
~(Σωκράτης)
~οὐ
γὰρ |
[490] |
βελτίων
καὶ
κρείττων
ἔσται
εἰς
|
ταῦτα; |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~ἦ |
[508] |
καὶ
τὸ
ὅλον
τοῦτο
διὰ
|
~ταῦτα |
κόσμον
καλοῦσιν,
~ὦ
ἑταῖρε,
οὐκ |
[473] |
~(πολιτῶν
καὶ
τῶν
ἄλλων
ξένων;
|
ταῦτα |
λέγεις
ἀδύνατον
εἶναι
ἐξελέγχειν;
~(Σωκράτης) |
[452] |
ἐροίμην·
σὺ
~δὲ
τίς
ὢν
|
ταῦτα |
λέγεις;
εἴποι
ἂν
ἴσως
ὅτι |
[468] |
καὶ
τἆλλα
τὰ
τοιαῦτα;
οὐ
|
ταῦτα |
~λέγεις;
ἢ
ἄλλ'
ἄττα
καλεῖς |
[466] |
ἑκάστου
ὧν
λέγεις
πότερον
αὐτὸς
|
~ταῦτα |
λέγεις
καὶ
γνώμην
σαυτοῦ
ἀποφαίνῃ, |
[460] |
~(Σωκράτης)
~ἐγὼ
τοίνυν
σου
τότε
|
ταῦτα |
λέγοντος
ὑπέλαβον
ὡς
οὐδέποτ'
ἂν |
[482] |
φιλοσοφίαν,
τὰ
ἐμὰ
παιδικά,
παῦσον
|
~ταῦτα |
λέγουσαν.
λέγει
γάρ,
ὦ
φίλε |
[482] |
καὶ
μὴ
~θαύμαζε
ὅτι
ἐγὼ
|
ταῦτα |
λέγω,
ἀλλὰ
τὴν
φιλοσοφίαν,
τὰ |
[490] |
καὶ
φλυαρίας·
(ἐγὼ
δὲ
οὐ
|
ταῦτα |
~λέγω.
~(Σωκράτης)
~πότερον
οὐ
τὸν |
[482] |
λόγων,
οὐδὲ
σὺ
παύσῃ
ποτὲ
|
~ταῦτα |
λέγων.
νόμιζε
τοίνυν
καὶ
παρ' |
[494] |
τοῦ
κοσμίου;
πείθω
τί
σε
|
ταῦτα |
λέγων
~συγχωρῆσαι
τὸν
κόσμιον
βίον |
[463] |
κομμωτικὴν
καὶ
τὴν
σοφιστικήν,
τέτταρα
|
~ταῦτα |
μόρια
ἐπὶ
τέτταρσιν
πράγμασιν.
εἰ |
[527] |
πάντως
προπηλακιεῖ.
~τάχα
δ'
οὖν
|
ταῦτα |
μῦθός
σοι
δοκεῖ
λέγεσθαι
ὥσπερ |
[468] |
~(Πῶλος)
ἀληθῆ.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
εἴπερ
|
ταῦτα |
ὁμολογοῦμεν,
εἴ
τις
ἀποκτείνει
τινὰ |
[514] |
παρακαλεῖν
ἀλλήλους
ἐπ'
αὐτά.
φῶμεν
|
ταῦτα |
ὀρθῶς
~λέγεσθαι
(ἢ
οὔ;
~(Καλλίκλης) |
[518] |
δεσποίνας
εἶναι
τούτων.
ταὐτὰ
οὖν
|
ταῦτα |
ὅτι
ἔστιν
καὶ
~περὶ
ψυχήν, |
[495] |
~(Σωκράτης)
~φέρε
δὴ
ὅπως
μεμνησόμεθα
|
ταῦτα, |
ὅτι
Καλλικλῆς
ἔφη
Ἀχαρνεὺς
ἡδὺ |
[457] |
~γενέσθαι.
τοῦ
δὴ
ἕνεκα
λέγω
|
ταῦτα; |
ὅτι
νῦν
ἐμοὶ
δοκεῖς
σὺ |
[449] |
ποιεῖν;
~(Γοργίας)
~ἐπαγγέλλομαί
γε
δὴ
|
ταῦτα |
οὐ
μόνον
ἐνθάδε
ἀλλὰ
καὶ |
[512] |
γὰρ
ἀνάγκη
ἐστὶν
ζῆν.
~διὰ
|
ταῦτα |
οὐ
νόμος
ἐστὶ
σεμνύνεσθαι
τὸν |
[503] |
βελτίους
ἔσονται
ἢ
χείρους
(διὰ
|
ταῦτα, |
οὐδὲν
φροντίζουσιν;
~(Καλλίκλης)
~οὐχ
ἁπλοῦν |
[509] |
~λόγος
ἐστιν
ἀεί,
ὅτι
ἐγὼ
|
ταῦτα |
οὐκ
οἶδα
ὅπως
ἔχει,
ὅτι |
[461] |
τῇ
~ῥητορικῇ
καὶ
ἐθέλειν
ἀδικεῖν.
|
ταῦτα |
οὖν
ὅπῃ
ποτὲ
ἔχει,
μὰ |
[507] |
σὺ
ἐπῄνεις.
~ἐγὼ
μὲν
οὖν
|
ταῦτα |
οὕτω
τίθεμαι
καί
φημι
ταῦτα |
[509] |
ἐγὼ
μὲν
~οὖν
αὖ
τίθημι
|
(ταῦτα |
οὕτως
ἔχειν·
εἰ
δὲ
οὕτως |
[520] |
εἰ
δὲ
μή,
οὔ.
ἔστι
|
ταῦτα |
οὕτως
ἔχοντα;
~(Καλλίκλης)
ἔστιν.
~(Σωκράτης) |
[521] |
ἃ
σὺ
παραινεῖς,
τὰ
κομψὰ
|
ταῦτα, |
οὐχ
ἕξω
ὅτι
~λέγω
ἐν |
[522] |
εἰ
εἴποι
~τὴν
ἀλήθειαν,
ὅτι
|
ταῦτα |
πάντα
ἐγὼ
ἐποίουν,
ὦ
παῖδες, |
[487] |
περὶ
τῶν
μεγίστων.
σὺ
δὲ
|
ταῦτα |
πάντα
ἔχεις
ἃ
οἱ
ἄλλοι |
[460] |
ἐὰν
τύχῃ
μὴ
εἰδώς,
καὶ
|
ταῦτα |
παρ'
ἐμοῦ
~μαθήσεται.
~(Σωκράτης)
~ἔχε |
[527] |
δοκεῖ
περὶ
τῶν
~αὐτῶν,
καὶ
|
ταῦτα |
περὶ
(τῶν
μεγίστων
εἰς
τοσοῦτον |
[487] |
λέγειν
ἐναντίον
πολλῶν
ἀνθρώπων,
καὶ
|
~ταῦτα |
περὶ
τῶν
μεγίστων.
σὺ
δὲ |
[472] |
σμικρὰ
ὄντα,
~ἀλλὰ
σχεδόν
τι
|
ταῦτα |
περὶ
ὧν
εἰδέναι
τε
κάλλιστον |
[470] |
ὁμολογοῦμεν
ἐνίοτε
μὲν
ἄμεινον
εἶναι
|
ταῦτα |
~ποιεῖν
ἃ
νυνδὴ
ἐλέγομεν,
ἀποκτεινύναι |
[470] |
οὖν
σὺ
φῂς
ἄμεινον
εἶναι
|
ταῦτα |
ποιεῖν;
εἰπὲ
τίνα
ὅρον
ὁρίζῃ. |
[468] |
χρήματα,
οἰόμενοι
ἄμεινον
εἶναι
ἡμῖν
|
ταῦτα |
ποιεῖν
ἢ
μή;
~(Πῶλος)
πάνυ |
[470] |
ἀκούειν,
ὅταν
μὲν
~δικαίως
τις
|
ταῦτα |
ποιῇ,
ἄμεινον
εἶναι,
ὅταν
δὲ |
[468] |
βούλεσθαι,
(ἀλλ'
~ἐκεῖνο
οὗ
ἕνεκα
|
ταῦτα |
ποιοῦμεν;
~(Πῶλος)
μάλιστα.
~(Σωκράτης)
~οὐκ |
[468] |
~ἕνεκ'
ἄρα
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἅπαντα
|
ταῦτα |
ποιοῦσιν
οἱ
ποιοῦντες.
~(Πῶλος)
φημί. |
[483] |
~δυνατώτερον
τοῦ
ἀδυνατωτέρου.
δηλοῖ
δὲ
|
ταῦτα |
πολλαχοῦ
ὅτι
οὕτως
ἔχει,
καὶ |
[500] |
ἐμέ,
τὰ
τοῦ
ἀνδρὸς
δὴ
|
ταῦτα |
~πράττοντα,
λέγοντά
τε
ἐν
τῷ |
[483] |
κατὰ
~φύσιν
τὴν
τοῦ
δικαίου
|
ταῦτα |
πράττουσιν,
καὶ
ναὶ
μὰ
Δία |
[521] |
βούλει
σοι
εἴπω
δι'
ὅτι
|
ταῦτα |
προσδοκῶ;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[470] |
εὐδαίμονές
εἰσιν.
~(Σωκράτης)
τὰ
ποῖα
|
ταῦτα; |
~(Πῶλος)
~Ἀρχέλαον
δήπου
τοῦτον
τὸν |
[505] |
οὐδὲν
ὧν
σὺ
λέγεις,
καὶ
|
ταῦτά |
σοι
Γοργίου
χάριν
ἀπεκρινάμην.
~(Σωκράτης) |
[508] |
προσέχειν
τὸν
νοῦν
~τούτοις,
καὶ
|
ταῦτα |
σοφὸς
ὤν,
ἀλλὰ
λέληθέν
σε |
[499] |
μᾶλλον
~(ἀγαθὸς
ὁ
κακός;
οὐ
|
ταῦτα |
συμβαίνει
καὶ
τὰ
πρότερα
ἐκεῖνα, |
[454] |
καὶ
οἱ
πεπιστευκότες.
~(Γοργίας)
ἔστι
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
~βούλει
οὖν
δύο
εἴδη |
[481] |
~εἰπέ
μοι,
ὦ
(Χαιρεφῶν)
σπουδάζει
|
ταῦτα |
(Σωκράτης)
ἢ
παίζει;
~(Χαιρεφῶν)
~ἐμοὶ |
[451] |
κυρουμένων·
ἦ
γάρ;
~(Γοργίας)
ἔστι
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
~λέγε
δὴ
τῶν
περὶ |
[510] |
δύναιτο
φίλος
γενέσθαι;
~(Καλλίκλης)
ἔστι
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
~οὐδέ
γε
εἴ
τις |
[516] |
ἀληθῆ
λέγειν.
~(Καλλίκλης)
ἔστω
δὴ
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
εἴπερ
ἀγριωτέρους,
ἀδικωτέρους |
[497] |
ἡδονῶν
ἅμα
παύεται;
~(Καλλίκλης)
ἔστι
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
καὶ
τῶν
λυπῶν |
[468] |
μήτε
κακά;
~(Πῶλος)
οὔκ,
ἀλλὰ
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
~πότερον
οὖν
τὰ
μεταξὺ |
[478] |
ἀρχὴν
μηδὲ
~κτῆσις.
~(Πῶλος)
ἔστι
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
~τί
δέ;
ἀθλιώτερος
πότερος |
[464] |
δὲ
οὐδὲν
μᾶλλον.
~(Γοργίας)
ἔστι
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
~φέρε
δή
σοι,
ἐὰν |
[495] |
τὸ
ἀγαθόν,
τὸ
πάντως
χαίρειν·
|
ταῦτά |
τε
γὰρ
τὰ
νυνδὴ
αἰνιχθέντα |
[455] |
ἐκ
τῶν
~δημιουργῶν.
~(Σωκράτης)
~λέγεται
|
ταῦτα, |
ὦ
Γοργία,
περὶ
Θεμιστοκλέους·
Περικλέους |
[513] |
φίλη
κεφαλή.
λέγομέν
τι
πρὸς
|
~ταῦτα, |
ὦ
Καλλίκλεις;
~(Καλλίκλης)
~οὐκ
οἶδ' |
[515] |
~τῶν
τὰ
ὦτα
κατεαγότων
ἀκούεις
|
ταῦτα, |
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
τάδε |
[472] |
λέγεις
ὀλίγου
σοι
πάντες
συμφήσουσιν
|
ταὐτὰ |
Ἀθηναῖοι
καὶ
οἱ
ξένοι,
~ἐὰν |
[497] |
ὡς
ἑτέρων
ὄντων·
πῶς
οὖν
|
ταὐτὰ |
ἂν
εἴη
τὰ
~ἡδέα
τοῖς |
[526] |
καὶ
ἐς
μακάρων
νήσους
ἀπέπεμψε.
|
~ταὐτὰ |
δὲ
ταῦτα
καὶ
ὁ
Αἰακός |
[511] |
~ὡς
ὑπερήφανόν
τι
διαπραττομένη,
ἀλλὰ
|
ταὐτὰ |
διαπραξαμένη
τῇ
δικανικῇ,
ἐὰν
~μὲν |
[527] |
ὡς
τὶ
ὄντας,
οἷς
οὐδέποτε
|
ταὐτὰ |
δοκεῖ
περὶ
τῶν
~αὐτῶν,
καὶ |
[473] |
καὶ
σὲ
ποιῆσαι,
ὦ
ἑταῖρε,
|
ταὐτὰ |
ἐμοὶ
λέγειν·
φίλον
γάρ
σε |
[487] |
διαφθαρέντες.
ἐπειδὴ
οὖν
σου
ἀκούω
|
ταὐτὰ |
ἐμοὶ
~συμβουλεύοντος
ἅπερ
τοῖς
σεαυτοῦ |
[491] |
~μὲν
γὰρ
ἐμὲ
φῂς
ἀεὶ
|
ταὐτὰ |
λέγειν,
καὶ
μέμφῃ
μοι·
ἐγὼ |
[491] |
δὲ
σοῦ
τοὐναντίον,
ὅτι
~οὐδέποτε
|
ταὐτὰ |
λέγεις
περὶ
τῶν
αὐτῶν,
ἀλλὰ |
[490] |
αὑτοῦ
γῆν.
~(Καλλίκλης)
ὡς
ἀεὶ
|
ταὐτὰ |
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
οὐ |
[518] |
τὸ
δίκαιον
δεσποίνας
εἶναι
τούτων.
|
ταὐτὰ |
οὖν
ταῦτα
ὅτι
ἔστιν
καὶ |
[488] |
~δὲ
τῷ
ὑστέρῳ
χρόνῳ
μὴ
|
ταὐτὰ |
πράττοντα
ἅπερ
ὡμολόγησα,
πάνυ
με |
[465] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
καὶ
περὶ
|
ταὐτὰ |
σοφισταὶ
καὶ
~ῥήτορες,
καὶ
οὐκ |
[491] |
ὦ
βέλτιστε
Καλλίκλεις,
ὡς
οὐ
|
ταὐτὰ |
σύ
τ'
ἐμοῦ
κατηγορεῖς
καὶ |
[513] |
ἐὰν
~πολλάκις
(ἴσως
καὶ)
βέλτιον
|
(ταὐτὰ |
ταῦτα
διασκοπώμεθα,
πεισθήσῃ.
~ἀναμνήσθητι
δ' |
[524] |
ἢ
διεστραμμένα
ζῶντος,
καὶ
(τεθνεῶτος
|
ταὐτὰ |
~ταῦτα
ἔνδηλα.
ἑνὶ
δὲ
λόγῳ, |
[516] |
ἀκούσειαν
~τῆς
φωνῆς;
καὶ
Θεμιστοκλέα
|
ταὐτὰ |
ταῦτα
ἐποίησαν
καὶ
φυγῇ
προσεζημίωσαν; |
[499] |
τὰ
πρότερα
ἐκεῖνα,
ἐάν
τις
|
ταὐτὰ |
φῇ
~ἡδέα
τε
καὶ
ἀγαθὰ |
[510] |
τοιούτῳ,
ὃς
ἂν
ὁμοήθης
ὤν,
|
~ταὐτὰ |
ψέγων
καὶ
ἐπαινῶν,
ἐθέλῃ
ἄρχεσθαι |
[453] |
καὶ
τὸ
κεφάλαιον
εἰς
τοῦτο
|
τελευτᾷ· |
ἢ
ἔχεις
τι
~λέγειν
ἐπὶ |
[485] |
εἶναι
~καὶ
ἀνιᾷ
μου
τὰ
|
ὦτα |
καί
μοι
δοκεῖ
δουλοπρεπές
τι |
[523] |
ψυχῆς
τῆς
~αὑτῶν
ὀφθαλμοὺς
καὶ
|
ὦτα |
καὶ
ὅλον
τὸ
σῶμα
προκεκαλυμμένοι. |
[515] |
πρῶτον
καταστήσαντα.
~(Καλλίκλης)
~τῶν
τὰ
|
ὦτα |
κατεαγότων
ἀκούεις
ταῦτα,
ὦ
Σώκρατες. |
[523] |
τὸν
κριτὴν
δεῖ
γυμνὸν
εἶναι,
|
τεθνεῶτα, |
αὐτῇ
τῇ
ψυχῇ
αὐτὴν
τὴν |
[474] |
~ἐπρυτάνευε
καὶ
ἔδει
με
ἐπιψηφίζειν,
|
~(γέλωτα |
παρεῖχον
καὶ
οὐκ
ἠπιστάμην
ἐπιψηφίζειν. |
[447] |
ἀποκρίνεσθαι
ὅτι
ἄν
τίς
σε
|
ἐρωτᾷ; |
~(Γοργίας)
~ἀληθῆ,
ὦ
(Χαιρεφῶν)
καὶ |
[497] |
ἐξελέγξαι
ὅπως
ἂν
βούληται.
~(Καλλίκλης)
|
~Ἐρώτα |
δὴ
σὺ
τὰ
σμικρά
τε |
[462] |
δὴ
τούτων
ὁπότερον
βούλει
ποίει,
|
ἐρώτα |
ἢ
ἀποκρίνου.
~(Πῶλος)
~ἀλλὰ
ποιήσω |
[453] |
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ἐάν
τις
|
ἐρωτᾷ |
ἡμᾶς
ποίας
πειθοῦς
καὶ
περὶ |
[494] |
τὰ
ἐχόμενα
τούτοις
ἐφεξῆς
ἅπαντα
|
ἐρωτᾷ. |
καὶ
τούτων
~τοιούτων
ὄντων
κεφάλαιον, |
[463] |
Πῶλε·
ἀλλ'
εἴπερ
βούλει
πυθέσθαι,
|
ἐρώτα |
ὁποῖον
μόριον
τῆς
~κολακείας
φημὶ |
[458] |
δοκεῖ
τουτοισί,
διαλέγου
~τε
καὶ
|
ἐρώτα |
ὅτι
βούλει.
~(Σωκράτης)
~ἄκουε
δή, |
[448] |
~(Σωκράτης)
~καὶ
μάλα.
ἀλλ'
οὐδεὶς
|
ἐρωτᾷ |
ποία
τις
ἡ
Γοργίου
τέχνη, |
[496] |
εἶναι;
~(Καλλίκλης)
ὁμολογῶ,
ἀλλὰ
μὴ
|
ἐρώτα. |
~(Σωκράτης)
εἶεν·
διψῶντα
δὲ
δὴ |
[505] |
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ'
ἄλλον
τινὰ
|
ἐρώτα. |
~(Σωκράτης)
~οὗτος
ἀνὴρ
οὐχ
ὑπομένει |
[448] |
ἐπειδὴ
σὺ
βούλει,
ἀποκρίνου.
~(Πῶλος)
|
Ἐρώτα. |
~(Χαιρεφῶν)
~ἐρωτῶ
δή.
εἰ
ἐτύγχανε |
[497] |
Γοργία·
σμικρὰ
καὶ
ὀλίγου
ἄξια
|
ἀνερωτᾷ |
καὶ
~ἐξελέγχει.
~(Γοργίας)
~ἀλλὰ
τί |
[463] |
λέληθα
οὔπω
ἀποκεκριμένος,
ὁ
δὲ
|
ἐπανερωτᾷ |
εἰ
~οὐ
καλὸν
ἡγοῦμαι
εἶναι. |
[486] |
Σώκρατες,
ἥτις
εὐφυῆ
λαβοῦσα
τέχνη
|
φῶτα |
~ἔθηκε
χείρονα,
μήτε
αὐτὸν
αὑτῷ |
[464] |
οὐ
γνοῦσα
λέγω
ἀλλὰ
στοχασαμένη
|
τέτραχα |
ἑαυτὴν
διανείμασα,
~ὑποδῦσα
ὑπὸ
ἕκαστον |
[527] |
κόρρης
ἀτίμως
καὶ
πάντως
προπηλακιεῖ.
|
~τάχα |
δ'
οὖν
ταῦτα
μῦθός
σοι |
[450] |
μανθάνω
οἵαν
αὐτὴν
βούλει
καλεῖν;
|
τάχα |
δὲ
εἴσομαι
σαφέστερον.
ἀλλ'
~ἀπόκριναι· |
[466] |
τηλικοῦτος
ὤν,
ὦ
~Πῶλε;
τί
|
τάχα |
δράσεις;
~(Πῶλος)
~ἆρ'
οὖν
δοκοῦσί |
[486] |
ὁπόθεν
δόξεις
φρονεῖν,
ἄλλοις
τὰ
|
κομψὰ |
ταῦτα
~ἀφείς,
εἴτε
ληρήματα
χρὴ |
[521] |
ποιεῖν
ἃ
σὺ
παραινεῖς,
τὰ
|
κομψὰ |
ταῦτα,
οὐχ
ἕξω
ὅτι
~λέγω |
[453] |
εἰσὶ
ζωγράφοι
γράφοντες
ἄλλα
πολλὰ
|
ζῷα; |
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~εἰ
δέ |
[453] |
μοι
εἶπες
ὅτι
ὁ
τὰ
|
ζῷα |
~γράφων,
ἆρ'
οὐκ
ἂν
δικαίως |
[481] |
ἐναντία
πράττομεν,
ὡς
ἔοικεν,
ἢ
|
ἃ |
δεῖ;
~(Σωκράτης)
~ὦ
Καλλίκλεις,
εἰ |
[508] |
οὗτος
ἀληθής
ἐστιν,
σκεπτέον
τί
|
τὰ |
συμβαίνοντα.
τὰ
πρόσθεν
~ἐκεῖνα,
ὦ |