HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Le Banquet

Liste des contextes (ordre alphabétique)


θ  =  105 formes différentes pour 216 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Page
[203]   τοτὲ μὲν τῆς αὐτῆς ἡμέρας  θάλλει   τε καὶ ζῇ, ὅταν εὐπορήσῃ,
[179]   αὐτῷ ἐπέθεσαν, καὶ ἐποίησαν τὸν  θάνατον   αὐτοῦ ὑπὸ γυναικῶν (γενέσθαι, οὐχ
[221]   ἰδὼν εὐθὺς παρακελεύομαί τε αὐτοῖς  θαρρεῖν,   καὶ ἔλεγον ὅτι οὐκ ἀπολείψω
[192]   ἀναισχυντίας τοῦτο δρῶσιν ἀλλ᾽ ὑπὸ  θάρρους   καὶ ἀνδρείας καὶ ἀρρενωπίας, τὸ
[193]   παντοδαπὰ εἰρῆσθαι· νῦν δὲ ὅμως  θαρρῶ,   ~(τὸν οὖν Σωκράτη εἰπεῖν Καλῶς
[195]   γῆρας, ταχὺ ὂν δῆλον ὅτι·  θᾶττον   γοῦν τοῦ δέοντος ἡμῖν προσέρχεται.
[205]   ἐγώ, καὶ αὐτός. Ἀλλὰ μὴ  θαύμαζ᾽   ἔφη· ἀφελόντες γὰρ ἄρα τοῦ
[208]   ἀθάνατον δὲ ἄλλῃ. μὴ οὖν  θαύμαζε   εἰ τὸ αὑτοῦ ἀποβλάστημα φύσει
[207]   ἔρωτα, οὗ πολλάκις ὡμολογήκαμεν, μὴ  θαύμαζε.   ἐνταῦθα γὰρ (τὸν αὐτὸν ἐκείνῳ
[189]   πταρμὸν προσενεχθῆναι αὐτῇ, ὥστε με  θαυμάζειν   εἰ τὸ κόσμιον τοῦ σώματος
[208]   ἐθέλεις εἰς τὴν φιλοτιμίαν βλέψαι,  θαυμάζοις   ἂν τῆς ἀλογίας πέρι,
[220]   μεσημβρία, καὶ ἅνθρωποι ᾐσθάνοντο, καὶ  θαυμάζοντες   ἄλλος ἄλλῳ ἔλεγεν, ὅτι Σωκράτης
[180]   περὶ (τὸν ἔρωτα, μᾶλλον μέντοι  θαυμάζουσιν   καὶ ἄγανται καὶ εὖ ποιοῦσιν
[205]   φαμεν ἐρᾶν, τοὺς δ᾽ οὔ;  Θαυμάζω,   ἦν δ᾽ ἐγώ, καὶ αὐτός.
[175]   ~(Ὅπισθεν ἐμοῦ ἄρτι εἰσῄει· ἀλλὰ  θαυμάζω   καὶ αὐτὸς ποῦ ἂν εἴη.
[215]   ἀναμιμνῃσκόμενος ἄλλο ἄλλοθεν λέγω, μηδὲν  θαυμάσῃς·   οὐ γάρ τι ῥᾴδιον τὴν
[221]   ἄλλα ἔχοι Σωκράτη ἐπαινέσαι καὶ  θαυμάσια·   ἀλλὰ τῶν μὲν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων
[220]   καρτερήσεις— δεινοὶ γὰρ αὐτόθι χειμῶνες—  θαυμάσια   εἰργάζετο τά τε (ἄλλα, καί
[216]   αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν ὡς  θαυμασίαν   ἔχει. εὖ γὰρ ἴστε ὅτι
[222]   εἰ μή τι ἄλλο,  θαυμάσιε,   ἐν μέσῳ ἡμῶν ἔα Ἀγάθωνα
[177]   ἐν ἐνῆσαν ἅλες ἔπαινον  θαυμάσιον   ἔχοντες πρὸς ὠφέλειαν· καὶ ἄλλα
[217]   γὰρ δὴ ἐπὶ τῇ ὥρᾳ  θαυμάσιον   ὅσον. ταῦτα οὖν διανοηθείς, πρὸ
[215]   ἀλλ᾽ οὐκ αὐλητής; πολύ γε  θαυμασιώτερος   ἐκείνου· (ὁ μέν γε δι᾽
[220]   εἴ τις ἐξίοι, ἠμφιεσμένων τε  θαυμαστὰ   δὴ ὅσα καὶ ὑποδεδεμένων καὶ
[192]   καὶ ἄλλος πᾶς, τότε καὶ  θαυμαστὰ   ἐκπλήττονται φιλίᾳ τε καὶ (οἰκειότητι
[182]   νόμος δέδωκε τῷ ἐραστῇ  θαυμαστὰ   ἔργα ἐργαζομένῳ ἐπαινεῖσθαι, εἴ
[213]   οὑτοσὶ ζηλοτυπῶν με καὶ φθονῶν  θαυμαστὰ   ἐργάζεται καὶ λοιδορεῖταί τε καὶ
[198]   μὲν ἄλλα οὐχ ὁμοίως μὲν  θαυμαστά·   τὸ δὲ ἐπὶ τελευτῆς τοῦ
[217]   ~(χρυσᾶ εἶναι καὶ πάγκαλα καὶ  θαυμαστά,   ὥστε ποιητέον εἶναι ἔμβραχυ
[182]   παρακέλευσις τῷ ἐρῶντι παρὰ πάντων  θαυμαστή,   οὐχ ὥς τι αἰσχρὸν ποιοῦντι,
[213]   καὶ τὴν τούτου ταυτηνὶ τὴν  θαυμαστὴν   κεφαλήν, καὶ μή μοι μέμφηται
[177]   καὶ τοῦτο μὲν ἧττον καὶ  θαυμαστόν,   ἀλλ᾽ ἔγωγε ἤδη τινὶ ἐνέτυχον
[204]   δὲ σὺ ᾠήθης Ἔρωτα (εἶναι,  θαυμαστὸν   οὐδὲν ἔπαθες. ᾠήθης δέ, ὡς
[210]   τῶν ἐρωτικῶν ἐξαίφνης κατόψεταί τι  θαυμαστὸν   τὴν φύσιν καλόν, τοῦτο ἐκεῖνο,
[217]   ἡγησάμην εἶναι καὶ εὐτύχημα ἐμὸν  θαυμαστόν,   ὡς ὑπάρχον μοι χαρισαμένῳ Σωκράτει
[178]   θεὸς εἴη Ἔρως καὶ  θαυμαστὸς   ἐν ἀνθρώποις τε καὶ θεοῖς,
[186]   ἡμετέρας (τέχνης, ὡς μέγας καὶ  θαυμαστὸς   καὶ ἐπὶ πᾶν θεὸς
[220]   πάντας ἐκράτει, καὶ πάντων  θαυμαστότατον,   Σωκράτη μεθύοντα οὐδεὶςπώποτε ἑώρακεν ἀνθρώπων.
[219]   τῷ (δαιμονίῳ ὡς ἀληθῶς καὶ  θαυμαστῷ,   κατεκείμην τὴν νύκτα ὅλην. καὶ
[200]   ἐνδεὲς ᾖ. ἐμοὶ μὲν γὰρ  θαυμαστῶς   δοκεῖ, Ἀγάθων, ὡς ἀνάγκη
[198]   δὴ ἔλεγον εἰπεῖν, ὅτι Ἀγάθων  θαυμαστῶς   ἐροῖ, ἐγὼ δ᾽ ἀπορήσοιμι; Τὸ
[221]   νῦν ὄντων, τοῦτο ἄξιον παντὸς  θαύματος.   οἷος γὰρ Ἀχιλλεὺς ἐγένετο, ἀπεικάσειεν
[180]   πῶς δ᾽ οὐ δύο τὼ  θεά;   μέν γέ που πρεσβυτέρα
[219]   γὰρ ἴστε μὰ θεούς, μὰ  θεάς,   οὐδὲν περιττότερον καταδεδαρθηκὼς (ἀνέστην μετὰ
[220]   τοίνυν, ἄνδρες, ἄξιον ἦν  θεάσασθαι   Σωκράτη, ὅτε ἀπὸ Δηλίου ~(φυγῇ
[210]   τοὺς νέους, ἵνα ἀναγκασθῇ αὖ  θεάσασθαι   τὸ ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασι καὶ
[211]   μήτ᾽ ἐσθίειν μήτε πίνειν, ἀλλὰ  θεᾶσθαι   μόνον καὶ συνεῖναι. τί δῆτα,
[197]   εὐμενείας, ἄδωρος δυσμενείας· ἵλεως ἀγαθοῖς·  θεατὸς   σοφοῖς, ἀγαστὸς θεοῖς· ζηλωτὸς ἀμοίροις,
[194]   θορυβηθῶ διὰ τὸ οἴεσθαι τὸ  θέατρον   προσδοκίαν μεγάλην ἔχειν ὡς εὖ
[194]   οὐ δή πού με οὕτω  θεάτρου   μεστὸν ἡγεῖ, ὥστε καὶ ἀγνοεῖν
[194]   ὑποκριτῶν, καὶ βλέψαντος ἐναντία τοσούτῳ  θεάτρῳ,   μέλλοντος ἐπιδείξεσθαι σαυτοῦ λόγους, καὶ
[215]   καὶ τελετῶν δεομένους διὰ τὸ  θεῖα   εἶναι. σὺ δ᾽ ἐκείνου τοσοῦτον
[216]   εἶδον, καί μοι ἔδοξεν οὕτω  θεῖα   καὶ ~(χρυσᾶ εἶναι καὶ πάγκαλα
[186]   καὶ κατ᾽ ἀνθρώπινα καὶ κατὰ  θεῖα   πράγματα. ἄρξομαι δὲ ἀπὸ τῆς
[190]   βουληθείη· καὶ ὁπότε ταχὺ ὁρμήσειεν  θεῖν,   ὥσπερ οἱ κυβιστῶντες καὶ εἰς
[187]   καὶ τοῖς ἀνθρωπείοις καὶ τοῖς  θείοις,   καθ᾽ ὅσον παρείκει, φυλακτέον ἑκάτερον
[208]   αὐτὸ ἀεὶ εἶναι ὥσπερ τὸ  (θεῖον,   ἀλλὰ τῷ τὸ ἀπιὸν καὶ
[211]   φλυαρίας θνητῆς, ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸ  θεῖον   καλὸν δύναιτο μονοειδὲς κατιδεῖν; ἆρ᾽
[206]   τόκος ἐστίν. ἔστι δὲ τοῦτο  θεῖον   τὸ πρᾶγμα, καὶ τοῦτο ἐν
[209]   (νέου ἐγκύμων τὴν ψυχήν  θεῖος   ὢν, καὶ ἡκούσης τῆς ἡλικίας,
[222]   μόνους εὑρήσει τῶν λόγων, ἔπειτα  θειοτάτους   καὶ πλεῖστα ἀγάλματ᾽ ἀρετῆς ἐν
[180]   ὅταν ἐραστὴς τὰ παιδικά.  θειότερον   γὰρ ἐραστὴς παιδικῶν· ἔνθεος γάρ
[206]   ἐστὶ τὸ αἰσχρὸν παντὶ τῷ  θείῳ,   τὸ δὲ καλὸν ἁρμόττον. Μοῖρα
[197]   καλῆς ᾠδῆς μετέχοντα ἣν ᾄδει  θέλγων   πάντων θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων
[182]   ἐτέθη (χαρίζεσθαι ἐρασταῖς, κακίᾳ τῶν  θεμένων   κεῖται, τῶν μὲν ἀρχόντων πλεονεξίᾳ,
[182]   ἁπλῶς ἐνομίσθη, διὰ τὴν τῶν  θεμένων   τῆς ψυχῆς ἀργίαν. ἐνθάδε δὲ
[188]   ἀνθρώπους ἐρωτικά, ὅσα τείνει πρὸς  θέμιν   καὶ ἀσέβειαν. οὕτω πολλὴν καὶ
[195]   θεῶν εὐδαιμόνων ὄντων Ἔρωτα, εἰ  θέμις   καὶ ἀνεμέσητον εἰπεῖν, εὐδαιμονέστατον εἶναι
[180]   ὅθεν δὴ καὶ ὑπεραγασθέντες οἱ  θεοὶ   διαφερόντως αὐτὸν ἐτίμησαν, ὅτι τὸν
[190]   οὖν Ζεὺς καὶ οἱ ἄλλοι  θεοὶ   ἐβουλεύοντο, τι χρὴ αὐτοὺς
[179]   τισιν ἔδοσαν τοῦτο γέρας οἱ  θεοί,   ἐξ Ἅιδου ἀνεῖναι πάλιν τὴν
[183]   φασιν εἶναι· οὕτω (καὶ οἱ  θεοὶ   καὶ οἱ ἄνθρωποι πᾶσαν ἐξουσίαν
[203]   ἐγένετο Ἀφροδίτη, εἱστιῶντο οἱ  θεοὶ   οἵ τε ἄλλοι καὶ
[179]   ἀγασθέντες (τῷ ἔργῳ· οὕτω καὶ  θεοὶ   τὴν περὶ τὸν ἔρωτα σπουδήν
[180]   μὲν ταύτην τὴν ἀρετὴν οἱ  θεοὶ   τιμῶσιν τὴν περὶ (τὸν ἔρωτα,
[193]   πραττέτω (πράττει δ᾽ ἐναντία ὅστις  θεοῖς   ἀπεχθάνεται) φίλοι γὰρ γενόμενοι καὶ
[197]   ἀρχῇ εἶπον, πολλὰ καὶ δεινὰ  θεοῖς   ἐγίγνετο. ὡς λέγεται, διὰ τὴν
[197]   ἵλεως ἀγαθοῖς· θεατὸς σοφοῖς, ἀγαστὸς  θεοῖς·   ζηλωτὸς ἀμοίροις, κτητὸς εὐμοίροις· Τρυφῆς,
[188]   εἶναι καὶ τοῖς κρείττοσιν ἡμῶν  θεοῖς.   ἴσως μὲν (οὖν καὶ ἐγὼ
[197]   καλῶν πάντ᾽ ἀγαθὰ γέγονεν καὶ  θεοῖς   καὶ ἀνθρώποις. (οὕτως ἐμοὶ δοκεῖ,
[190]   μεγάλα εἶχον, ἐπεχείρησαν δὲ τοῖς  θεοῖς,   καὶ λέγει Ὅμηρος περὶ
[201]   οὑτωσί πως εἰπεῖν, ὅτι τοῖς  θεοῖς   κατεσκευάσθη τὰ πράγματα δι᾽ ἔρωτα
[190]   ἐπιχειρεῖν (ποιεῖν, ὡς ἐπιθησομένων τοῖς  θεοῖς.   οὖν Ζεὺς καὶ οἱ
[188]   καὶ παρ᾽ ἡμῖν καὶ παρὰ  θεοῖς,   οὗτος τὴν μεγίστην δύναμιν ἔχει
[178]   θαυμαστὸς ἐν ἀνθρώποις τε καὶ  θεοῖς,   πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ, οὐχ
[203]   ὁμιλία καὶ διάλεκτος  θεοῖς   πρὸς ἀνθρώπους, καὶ ἐγρηγορόσι καὶ
[202]   δύναμιν ἔχον; Ἑρμηνεῦον καὶ διαπορθμεῦον  θεοῖς   τὰ παρ᾽ ἀνθρώπων καὶ ἀνθρώποις
[179]   οὐ μόνον ἀνθρώποις ἀλλὰ καὶ  θεοῖς,   ὥστε πολλῶν πολλὰ καὶ καλὰ
[188]   ἐν νῷ ἔχεις ἐγκωμιάζειν τὸν  θεόν,   ἐγκωμίαζε, ἐπειδὴ καὶ τῆς λυγγὸς
[194]   οἱ πρόσθεν εἰρηκότες οὐ τὸν  θεὸν   ἐγκωμιάζειν ἀλλὰ τοὺς ἀνθρώπους εὐδαιμονίζειν
[177]   ἡμῖν τοῖς παροῦσι κοσμῆσαι τὸν  θεόν.   Εἰ οὖν (ξυνδοκεῖ καὶ ὑμῖν,
[202]   τούτων, οἵ φασιν αὐτὸν οὐδὲ  θεὸν   εἶναι; Τίνες οὗτοι; ἦν δ᾽
[214]   ἐγὼ ἐπαινέσω τούτου παρόντος  θεὸν   ἄνθρωπον ἄλλον τοῦτον,
[176]   σφᾶς ποιήσασθαι, καὶ ᾄσαντας τὸν  θεὸν   καὶ τἆλλα τὰ νομιζόμενα, τρέπεσθαι
[202]   ὅτι καὶ σὺ ἔρωτα οὐ  θεὸν   νομίζεις; Τί οὖν ἄν, ἔφην,
[196]   ἀδικεῖται οὔθ᾽ ὑπὸ θεοῦ οὔτε  θεόν,   οὔθ᾽ ὑπ᾽ ἀνθρώπου οὔτε ἄνθρωπον.
[195]   θεοῦ ἁπαλότητα. Ὅμηρος γὰρ Ἄτην  θεόν   τέ φησιν εἶναι καὶ ἁπαλήν
[179]   ἐμπνεῦσαι ἐνίοις τῶν ἡρώων τὸν  θεόν,   τοῦτο Ἔρως τοῖς ἐρῶσι
[193]   πεφυκότων· οὗ δὴ τὸν αἴτιον  θεὸν   ὑμνοῦντες (δικαίως ἂν ὑμνοῖμεν Ἔρωτα,
[194]   εὐδαιμονίζειν τῶν ἀγαθῶν ὧν  θεὸς   αὐτοῖς αἴτιος· ὁποῖος δέ τις
[203]   τὴν μαντείαν πᾶσαν καὶ γοητείαν.  θεὸς   δὲ ἀνθρώπῳ οὐ μίγνυται, ἀλλὰ
[201]   ὡς εἴη Ἔρως μέγας  θεός,   εἴη δὲ τῶν καλῶν· ἤλεγχε
[178]   ἐνθένδε ποθὲν λέγειν, ὅτι μέγας  θεὸς   εἴη Ἔρως καὶ θαυμαστὸς
[202]   Ὡμολόγηκα γάρ. Πῶς ἂν οὖν  θεὸς   εἴη γε τῶν καλῶν
[202]   ἔφη, Σώκρατες, (ὁμολογοῖτο μέγας  θεὸς   εἶναι παρὰ τούτων, οἵ φασιν
[202]   ὁμολογεῖταί γε παρὰ πάντων μέγας  θεὸς   εἶναι; Τῶν μὴ εἰδότων, ἔφη,
[197]   ὅτι οὗ μὲν ἂν  θεὸς   οὗτος διδάσκαλος γένηται, ἐλλόγιμος καὶ
[197]   Ἀνάγκης βασιλείαν· ἐπειδὴ δ᾽  θεὸς   οὗτος ἔφυ, ἐκ τοῦ ἐρᾷν
[196]   Ἐρυξίμαχος (τὴν αὑτοῦ, ποιητὴς  θεὸς   σοφὸς οὕτως ὥστε καὶ ἄλλον
[177]   ὑμνῇσαι, ἀλλ᾽ οὕτως ἠμέληται τοσοῦτος  θεός;   ταῦτα δή μοι δοκεῖ εὖ
[186]   θαυμαστὸς καὶ ἐπὶ πᾶν  θεὸς   τείνει καὶ κατ᾽ ἀνθρώπινα καὶ
[195]   ἦν Ὅμηρος, πρὸς τὸ ἐπιδεῖξαι  θεοῦ   ἁπαλότητα. Ὅμηρος γὰρ Ἄτην θεόν
[196]   καὶ σωφροσύνης καὶ ἀνδρείας τοῦ  θεοῦ   εἴρηται, περὶ δὲ σοφίας λείπεται·
[185]   οὗτός ἐστιν τῆς Οὐρανίας  θεοῦ   Ἔρως καὶ Οὐράνιος καὶ πολλοῦ
[193]   τὴν ἀδικίαν διῳκίσθημεν ὑπὸ τοῦ  θεοῦ,   καθάπερ Ἀρκάδες ὑπὸ Λακεδαιμονίων· φόβος
[196]   Περὶ μὲν οὖν κάλλους τοῦ  θεοῦ   καὶ ταῦθ᾽ ἱκανὰ καὶ ἔτι
[181]   ἔστι γὰρ καὶ ἀπὸ τῆς  θεοῦ   νεωτέρας (τε οὔσης πολὺ
[196]   ἀδικεῖ οὔτ᾽ ἀδικεῖται οὔθ᾽ ὑπὸ  θεοῦ   οὔτε θεόν, οὔθ᾽ ὑπ᾽ ἀνθρώπου
[180]   ἐπαινεῖν, ἔπειτα ἐπαινέσαι ἀξίως τοῦ  θεοῦ.   πάντες γὰρ ἴσμεν ὅτι οὐκ
[196]   κατ᾽ ἄνθη δίαιτα τοῦ  θεοῦ   σημαίνει· ἀνανθεῖ γὰρ (καὶ ἀπηνθηκότι
[202]   πᾶν τὸ δαιμόνιον (μεταξύ ἐστι  θεοῦ   τε καὶ θνητοῦ. Τίνα, ἦν
[186]   ὥσπερ λέγω, πᾶσα διὰ τοῦ  θεοῦ   τούτου ~(κυβερνᾶται, ὡσαύτως δὲ καὶ
[180]   ἐπαινεῖν μὲν οὖν δεῖ πάντας  θεούς,   δ᾽ οὖν ἑκάτερος εἴληχε
[188]   ζῶντας καὶ τετελευτηκότας καὶ περὶ  θεούς·   δὴ προστέτακται τῇ μαντικῇ
[195]   τὰ δὲ παλαιὰ πράγματα περὶ  θεούς,   Ἡσίοδος καὶ Παρμενίδης λέγουσιν,
[193]   μεγίστας παρέχεται, ἡμῶν παρεχομένων πρὸς  θεοὺς   εὐσέβειαν, καταστήσας ἡμᾶς εἰς τὴν
[193]   χρὴ ἅπαντα παρακελεύεσθαι εὐσεβεῖν περὶ  (θεούς,   ἵνα τὰ μὲν ἐκφύγωμεν, τῶν
[219]   ὑπερηφανίας. εὖ γὰρ ἴστε μὰ  θεούς,   μὰ θεάς, οὐδὲν περιττότερον καταδεδαρθηκὼς
[193]   μὴ κόσμιοι ὦμεν πρὸς τοὺς  θεούς,   ὅπως μὴ καὶ αὖθις διασχισθησόμεθα,
[188]   (ταῦτα δ᾽ ἐστὶν περὶ  θεούς   τε (καὶ ἀνθρώπους πρὸς ἀλλήλους
[202]   λέγε γάρ μοι, οὐ πάντας  θεοὺς   φῂς εὐδαίμονας εἶναι καὶ καλούς;
[212]   ἀρετὴν ἀληθῆ καὶ θρεψαμένῳ ὑπάρχει  θεοφιλῆ   γενέσθαι, καὶ εἴπέρ τῳ ἄλλῳ
[184]   ἡμῖν, ἐάν τις ἐθέλῃ τινὰ  θεραπεύειν   ἡγούμενος δι᾽ ἐκεῖνον ἀμείνων ἔσεσθαι
[175]   δεῖπνον καὶ τούσδε τοὺς (ἄλλους,  θεραπεύετε,   ἵν᾽ ὑμᾶς ἐπαινῶμεν. Μετὰ ταῦτα
[203]   καὶ τῆς Ἀφροδίτης ἀκόλουθος καὶ  θεράπων   γέγονεν Ἔρως, γεννηθεὶς ἐν
[188]   δὴ ἐγὼ ἔλεγον, τά τε  θερμὰ   καὶ τὰ ψυχρὰ καὶ ξηρὰ
[186]   δὲ ἔχθιστα τὰ ἐναντιώτατα, ψυχρὸν  θερμῷ,   πικρὸν γλυκεῖ, ξηρὸν ὑγρῷ, (πάντα
[220]   ἑσπέρα ἦν, δειπνήσαντες, καὶ (γὰρ  θέρος   τότε γ᾽ ἦν, χαμεύνια ἐξενεγκάμενοι
[199]   λεγόμενα ἀκούειν, ὀνομάσει δὲ καὶ  θέσει   ῥημάτων τοιαύτῃ ὁποία δὴ ἄν
[179]   οὐχ ὥσπερ Ἀχιλλέα τὸν τῆς  Θέτιδος   υἱὸν ἐτίμησαν καὶ εἰς μακάρων
[197]   ἐμοῦ λόγος, Φαῖδρε, τῷ  θεῷ   ἀνακείσθω, τὰ μὲν παιδιᾶς, τὰ
[193]   γὰρ γενόμενοι καὶ διαλλαγέντες τῷ  θεῷ   ἐξευρήσομέν τε καὶ ἐντευξόμεθα τοῖς
[177]   Ἔρωτι, τηλικούτῳ ὄντι καὶ τοσούτῳ  θεῷ,   μηδὲ ἕνα πώποτε τοσούτων (γεγονότων
[194]   λόγον· ἀποδοὺς οὖν ἑκάτερος τῷ  θεῷ   οὕτως ἤδη διαλεγέσθω. (Ἀλλὰ καλῶς
[198]   εἰρηκότος καὶ αὑτῷ καὶ τῷ  θεῷ·   τὸν οὖν Σωκράτη εἰπεῖν βλέψαντα
[210]   ἐνταῦθα πρὸς τὰ ἐρωτικὰ παιδαγωγηθῇ,  θεώμενος   ἐφεξῆς τε καὶ ὀρθῶς τὰ
[190]   ἥμισυ πρὸς τὴν τομήν, ἵνα  θεώμενος   τὴν αὑτοῦ τμῆσιν κοσμιώτερος εἴη
[212]   ἀνθρώπου καὶ ἐκεῖνο δεῖ  θεωμένου   καὶ ξυνόντος αὐτῷ; οὐκ
[211]   εἴπερ που ἄλλοθι, βιωτὸν ἀνθρώπῳ,  θεωμένῳ   αὐτὸ τὸ καλόν. ἐάν
[195]   νῦν, ἐξ οὗ Ἔρως τῶν  θεῶν   βασιλεύει. νέος μὲν οὖν ἐστί,
[202]   φάναι καλόν τε καὶ εὐδαίμονα  θεῶν   εἶναι; Μὰ Δί᾽ οὐκ ἔγωγ᾽
[183]   καὶ ὀμνύντι μόνῳ συγγνώμη παρὰ  θεῶν   ἐκβάντι τῶν ὅρκων· ἀφροδίσιον γὰρ
[195]   δόσεις. φημὶ οὖν ἐγὼ πάντων  θεῶν   εὐδαιμόνων ὄντων Ἔρωτα, εἰ θέμις
[195]   ἀλλά (φημὶ νεώτατον αὐτὸν εἶναι  θεῶν   καὶ ἀεὶ νέον, τὰ δὲ
[188]   ἔστιν αὖ (μαντικὴ φιλίας  θεῶν   καὶ ἀνθρώπων δημιουργὸς τῷ ἐπίστασθαι
[197]   καὶ σωτὴρ ἄριστος, ξυμπάντων τε  θεῶν   καὶ ἀνθρώπων κόσμος, ἡγεμὼν κάλλιστος
[195]   ἐν γὰρ ἤθεσι καὶ ψυχαῖς  θεῶν   καὶ ἀνθρώπων τὴν οἴκησιν ἵδρυται·
[180]   οὕτω δὴ ἔγωγέ φημι Ἔρωτα  θεῶν   καὶ πρεσβύτατον καὶ τιμιώτατον καὶ
[215]   διοιχθέντες φαίνονται ἔνδοθεν ἀγάλματα ἔχοντες  θεῶν.   καὶ φημὶ αὖ ἐοικέναι αὐτὸν
[178]   γένεσιν λέγει πρώτιστον μὲν Ἔρωτα  θεῶν   μητίσατο πάντων. (Ἡσιόδῳ δὲ καὶ
[204]   μέσῳ ἐστίν. ~(ἔχει γὰρ ὧδε.  θεῶν   οὐδεὶς φιλοσοφεῖ οὐδ᾽ ἐπιθυμεῖ σοφὸς
[197]   ὅθεν δὴ καὶ κατεσκευάσθη τῶν  θεῶν   τὰ πράγματα Ἔρωτος ἐγγενομένου, δῆλον
[197]   μετέχοντα ἣν ᾄδει θέλγων πάντων  θεῶν   τε καὶ ἀνθρώπων νόημα· οὗτος,
[197]   Ἀθηνᾶ ἱστουργίας καὶ Ζεὺς κυβερνᾶν  θεῶν   τε καὶ „ἀνθρώπων„ ὅθεν δὴ
[215]   ποιεῖ καὶ δηλοῖ τοὺς τῶν  θεῶν   τε καὶ τελετῶν δεομένους διὰ
[178]   ἐν τοῖς πρεσβύτατον (εἶναι τῶν  θεῶν,   τίμιον, δ᾽ ὅς· τεκμήριον
[202]   ἀνθρώπων καὶ ἀνθρώποις τὰ παρὰ  θεῶν,   τῶν μὲν τὰς δεήσεις καὶ
[177]   Ἐρυξίμαχε, ἄλλοις μέν τισι  θεῶν   ὕμνους καὶ παίωνας εἶναι ὑπὸ
[189]   πάντων μάλιστα γίγνεσθαι. ἔστι γὰρ  θεῶν   φιλανθρωπότατος, (ἐπίκουρός τε ὢν τῶν
[195]   ὢν τοιόσδε. πρῶτον μὲν νεώτατος  θεῶν,   Φαῖδρε. μέγα (δὲ τεκμήριον
[210]   πέλαγος τετραμμένος τοῦ καλοῦ καὶ  θεωρῶν   πολλοὺς καὶ καλοὺς λόγους καὶ
[191]   διὰ τοῦ ἄρρενος ἐν τῷ  θήλει,   τῶνδε ἕνεκα, ἵνα ἐν τῇ
[181]   Οὐρανίας πρῶτον μὲν οὐ μετεχούσης  θήλεος   ἀλλ᾽ ἄρρενος μόνον (καὶ ἔστιν
[181]   μετεχούσης ἐν τῇ γενέσει καὶ  θήλεος   καὶ ἄρρενος. δὲ τῆς
[189]   κοινὸν τοῦ τε ἄρρενος καὶ  θήλεος,   νῦν δὲ οὐκ ἔστιν ἀλλ᾽
[189]   ὥσπερ νῦν δύο, ἄρρεν καὶ  θῆλυ,   (ἀλλὰ καὶ τρίτον προσῆν κοινὸν
[190]   τὴν ἀρχὴν ἔκγονον, τὸ δὲ  θῆλυ   τῆς γῆς, τὸ δὲ ἀμφοτέρων
[203]   ὢν καὶ ἴτης καὶ σύντονος,  θηρευτὴς   δεινός, ἀεί τινας πλέκων μηχανάς,
[207]   ὡς δεινῶς διατίθεται πάντα τὰ  θηρία   ἐπειδὰν γεννᾶν ἐπιθυμήσῃ, καὶ τὰ
[207]   λογισμοῦ ταῦτα ποιεῖν· τὰ δὲ  θηρία   τίς αἰτία οὕτως ἐρωτικῶς διατίθεσθαι;
[188]   ὅμοια πολλὰ νοσήματα καὶ τοῖς  θηρίοις   καὶ τοῖς φυτοῖς· καὶ γὰρ
[207]   (τὸν αὐτὸν ἐκείνῳ λόγον  θνητὴ   φύσις ζητεῖ κατὰ τὸ δυνατὸν
[211]   χρωμάτων καὶ ἄλλης πολλῆς φλυαρίας  θνητῆς,   ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸ θεῖον καλὸν
[208]   τῇ μηχανῇ, Σώκρατες, ἔφη,  θνητὸν   ἀθανασίας μετέχει, καὶ σῶμα καὶ
[208]   γὰρ τῷ τρόπῳ πᾶν τὸ  θνητὸν   σῴζεται, οὐ τὸ παντάπασιν τὸ
[203]   ὡς (ἀθάνατος πέφυκεν οὔτε ὡς  θνητός,   ἀλλὰ τοτὲ μὲν τῆς αὐτῆς
[202]   ἄν, ἔφην, εἴη Ἔρως;  θνητός;   Ἥκιστά γε. Ἀλλὰ τί μήν;
[202]   Ὥσπερ τὰ πρότερα, ἔφη, μεταξὺ  θνητοῦ   καὶ ἀθανάτου. Τί οὖν,
[202]   (μεταξύ ἐστι θεοῦ τε καὶ  θνητοῦ.   Τίνα, ἦν δ᾽ ἐγώ, δύναμιν
[206]   ἀειγενές ἐστι καὶ ἀθάνατον ὡς  θνητῷ   γέννησις. ἀθανασίας ~(δὲ ἀναγκαῖον
[206]   τὸ πρᾶγμα, καὶ τοῦτο ἐν  θνητῷ   ὄντι τῷ ζῴῳ ἀθάνατον ἔνεστιν,
[174]   ὢν ἐπὶ σοφοῦ ἀνδρὸς ἰέναι  θοίνην   ἄκλητος. ἆρ᾽ οὖν ἄγων μέ
[174]   ἐλθόντα τὸν Μενέλεων ἐπὶ τὴν  θοίνην,   χείρω ὄντα ἐπὶ τὴν τοῦ
[194]   Σώκρατες, εἰπεῖν τὸν Ἀγάθωνα, ἵνα  θορυβηθῶ   διὰ τὸ οἴεσθαι τὸ θέατρον
[194]   ὁπωστιοῦν ἐκπλαγέντος, νῦν οἰηθείην σε  θορυβήσεσθαι   ἕνεκα ἡμῶν ὀλίγων ἀνθρώπων. Τί
[223]   παρὰ σφᾶς καὶ κατακλίνεσθαι, καὶ  θορύβου   μεστὰ πάντα εἶναι, καὶ οὐκέτι
[212]   τεκόντι δὲ ἀρετὴν ἀληθῆ καὶ  θρεψαμένῳ   ὑπάρχει θεοφιλῆ γενέσθαι, καὶ εἴπέρ
[190]   ὥσπερ οἱ τὰ ὠὰ ταῖς  θριξίν·   ὄντινα δὲ τέμοι, τὸν Ἀπόλλω
[179]   τούτου δὲ καὶ Πελίου  θυγάτηρ   Ἄλκηστις ἱκανὴν μαρτυρίαν παρέχεται ὑπὲρ
[180]   που πρεσβυτέρα καὶ ἀμήτωρ Οὐρανοῦ  θυγάτηρ,   ἣν δὴ καὶ Οὐρανίαν ἐπονομάζομεν·
[199]   ὅτι ἔστιν ὑέος γε  θυγατρὸς   πατὴρ πατήρ· οὔ;
[183]   ὅρκους ὀμνύντες, καὶ κοιμήσεις ἐπὶ  θύραις,   καὶ ἐθέλοντες δουλείας δουλεύειν οἵας
[203]   ἀεὶ ὢν καὶ ἄστρωτος, ἐπὶ  θύραις   καὶ ἐν ὁδοῖς ὑπαίθριος κοιμώμενος,
[174]   (τῇ Ἀγάθωνος, ἀνεῳγμένην καταλαμβάνειν τὴν  θύραν,   καί τι ἔφη αὐτόθι γελοῖον
[212]   λόγου· καὶ ἐξαίφνης τὴν αὔλειον  θύραν   κρουομένην πολὺν ψόφον παρασχεῖν ὡς
[212]   ἀκολούθων, καὶ ἐπιστῆναι ἐπὶ τὰς  θύρας   (ἐστεφανωμένον αὐτὸν κιττοῦ τέ τινι
[223]   κωμαστὰς ἥκειν παμπόλλους ἐπὶ τὰς  θύρας,   καὶ ἐπιτυχόντας ἀνεῳγμέναις ἐξιόντος τινὸς
[203]   Πενία, καὶ ἦν περὶ τὰς  θύρας.   οὖν Πόρος μεθυσθεὶς τοῦ
[201]   ἄλλα πολλά, καὶ Ἀθηναίοις ποτὲ  θυσαμένοις   πρὸ τοῦ λοιμοῦ δέκα ἔτη
[188]   ἀστρονομία καλεῖται. ἔτι τοίνυν καὶ  θυσίαι   πᾶσαι καὶ οἷς μαντικὴ ἐπιστατεῖ
[197]   ἐν ἑορταῖς, ἐν χοροῖς, ἐν  θυσίαις   γιγνόμενος ἡγεμών· πρᾳότητα μὲν πορίζων,
[174]   τὸν δὲ Μενέλεων μαλθακὸν αἰχμητήν,  θυσίαν   ποιουμένου καὶ ἑστιῶντος τοῦ Ἀγαμέμνονος
[189]   ἱερὰ κατασκευάσαι καὶ βωμούς, καὶ  θυσίας   ἂν ποιεῖν μεγίστας, οὐχ ὥσπερ
[202]   τέχνη τῶν τε περὶ τὰς  θυσίας   καὶ τελετὰς ~(καὶ τὰς ἐπῳδὰς
[202]   τῶν μὲν τὰς δεήσεις καὶ  θυσίας,   τῶν δὲ τὰς ἐπιτάξεις τε
[202]   ἐπιτάξεις τε καὶ ἀμοιβὰς τῶν  θυσιῶν,   ἐν μέσῳ δὲ ὂν ἀμφοτέρων




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | BCS - Bibliotheca Classica Selecta

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 1/03/2005