Page
[223]	τὸν Σωκράτη ὁμολογεῖν αὐτοὺς τοῦ	αὐτοῦ	ἀνδρὸς εἶναι κωμῳδίαν καὶ τραγῳδίαν
[217]	εἰωθὼς ἄνευ ἀκολούθου μόνος μετ᾽	αὐτοῦ	γίγνεσθαι, τότε ἀποπέμπων (τὸν ἀκόλουθον
[201]	ποῖός τις, ἔπειτα τὰ ἔργα	αὐτοῦ.	δοκεῖ οὖν μοι ῥᾷστον εἶναι
[211]	ὅ ἐστιν οὐκ ἄλλου ἢ	αὐτοῦ	ἐκείνου τοῦ καλοῦ μάθημα, καὶ
[200]	ἐκείνου οὗ ἔστιν ἔρως, ἐπιθυμεῖ	αὐτοῦ	ἢ οὔ; Πάνυ γε, φάναι.
[189]	ἐπεὶ αἰσθανόμενοί γε μέγιστ᾽ ἂν	αὐτοῦ	ἱερὰ κατασκευάσαι καὶ βωμούς, καὶ
[216]	ὦτα οἴχομαι φεύγων, ἵνα μὴ	αὐτοῦ	καθήμενος παρὰ τούτῳ καταγηράσω. πέπονθα
[216]	τοὺς ἀνθρώπους διατελεῖ. σπουδάσαντος δὲ	αὐτοῦ	καὶ ἀνοιχθέντος οὐκ οἶδα εἴ
[187]	ὅπως ἂν τὴν μὲν ἡδονὴν	αὐτοῦ	καρπώσηται, ἀκολασίαν δὲ μηδεμίαν ἐμποιήσῃ·
[212]	λέγειν τι ἐπιχειρεῖν, ὅτι ἐμνήσθη	αὐτοῦ	λέγων ὁ Σωκράτης περὶ τοῦ
[221]	παρέλιπον, ὅτι καὶ οἱ λόγοι	αὐτοῦ	ὁμοιότατοί εἰσι τοῖς σειληνοῖς τοῖς
[222]	γέλωτα γενέσθαι ἐπὶ τῇ παρρησίᾳ	αὐτοῦ,	ὅτι ἐδόκει ἔτι ἐρωτικῶς ἔχειν
[221]	καὶ αὐτὸς καὶ οἱ λόγοι	αὐτοῦ,	οὐδ᾽ ἐγγὺς ἂν εὕροι τις
[199]	ἄττα ἐρέσθαι, ἵνα ἀνομολογησάμενος παρ᾽	αὐτοῦ	οὕτως ἤδη λέγω. (Ἀλλὰ παρίημι,
[199]	Ἔρως, ὕστερον δὲ τὰ ἔργα	αὐτοῦ,	ταύτην τὴν ἀρχὴν πάνυ ἄγαμαι.
[185]	αὐτόν, ἐν τῇ κάτω γὰρ	αὐτοῦ	τὸν ἰατρὸν Ἐρυξίμαχον κατακεῖσθαι, Ὦ
[216]	οὐδὲν οἶδεν. ὡς τὸ σχῆμα	αὐτοῦ.	τοῦτο οὐ σειληνῶδες; σφόδρα γε.
[183]	δὲ νουθετούντων καὶ αἰσχυνομένων ὑπὲρ	αὐτοῦ·	τῷ δ᾽ ἐρῶντι πάντα ταῦτα
[189]	πειράσομαι ὑμῖν εἰσηγήσασθαι τὴν δύναμιν	αὐτοῦ,	ὑμεῖς δὲ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι
[179]	ἐπέθεσαν, καὶ ἐποίησαν τὸν θάνατον	αὐτοῦ	ὑπὸ γυναικῶν (γενέσθαι, οὐχ ὥσπερ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005