Page |
[215] |
δὲ
καὶ
τἆλλα
ἔοικας,
μετὰ
|
τοῦτο |
ἄκουε.
ὑβριστὴς
εἶ·
ἢ
οὔ; |
[221] |
παλαιῶν
μήτε
τῶν
νῦν
ὄντων,
|
τοῦτο |
ἄξιον
παντὸς
θαύματος.
οἷος
γὰρ |
[193] |
ἀρχαίαν
ἀπελθὼν
φύσιν·
εἰ
δὲ
|
τοῦτο |
ἄριστον,
ἀναγκαῖον
καὶ
τῶν
νῦν |
[220] |
δὲ
βούλεσθε
ἐν
ταῖς
μάχαις·
|
τοῦτο |
γὰρ
δὴ
δίκαιόν
γε
αὐτῷ |
[211] |
ἄν
τι
ἅπτοιτο
τοῦ
τέλους.
|
τοῦτο |
γὰρ
δή
ἐστι
τὸ
ὀρθῶς |
[192] |
ἐρωμένῳ
ἐκ
δυοῖν
εἷς
γενέσθαι.
|
τοῦτο |
γάρ
ἐστι
τὸ
αἴτιον,
ὅτι |
[216] |
τοῦτο
οὐ
σειληνῶδες;
σφόδρα
γε.
|
τοῦτο |
γὰρ
οὗτος
ἔξωθεν
περιβέβληται,
ὥσπερ |
[216] |
ἐν
ἀνθρώποις·
εἰ
δ᾽
αὖ
|
τοῦτο |
γένοιτο,
εὖ
οἶδα
ὅτι
πολὺ |
[179] |
ἐργασαμένων
εὐαριθμήτοις
δή
τισιν
ἔδοσαν
|
τοῦτο |
γέρας
οἱ
θεοί,
ἐξ
Ἅιδου |
[210] |
ἐπὶ
πᾶσιν
τοῖς
σώμασι
κάλλος·
|
τοῦτο |
δ᾽
ἐννοήσαντα
καταστῆναι
πάντων
τῶν |
[193] |
τὸ
τούτου
ἐγγυτάτω
ἄριστον
εἶναι·
|
τοῦτο |
δ᾽
ἐστὶ
παιδικῶν
τυχεῖν
κατὰ |
[185] |
γενέσθαι
πᾶν
ἂν
παντὶ
προθυμηθείη,
|
τοῦτο |
δὲ
αὖ
πάντων
κάλλιστον·
οὕτω |
[185] |
χρημάτων
ὁτιοῦν
ἂν
ὁτῳοῦν
ὑπηρετοῖ,
|
τοῦτο |
δὲ
οὐ
καλόν.
κατὰ
τὸν |
[181] |
ἐπειδὰν
ἤδη
ἄρχωνται
νοῦν
ἴσχειν,
|
τοῦτο |
δὲ
πλησιάζει
τῷ
γενειάσκειν.
παρεσκευασμένοι |
[192] |
ψευδόμενοι·
οὐ
γὰρ
ὑπ᾽
ἀναισχυντίας
|
τοῦτο |
δρῶσιν
ἀλλ᾽
ὑπὸ
θάρρους
καὶ |
[176] |
δὲ
μηδὲν
εἶναι,
τὸ
μετὰ
|
τοῦτο |
εἰσηγοῦμαι
τὴν
μὲν
ἄρτι
εἰσελθοῦσαν |
[210] |
τι
θαυμαστὸν
τὴν
φύσιν
καλόν,
|
τοῦτο |
ἐκεῖνο,
ὦ
Σώκρατες,
οὗ
δὴ |
[206] |
τοῦτο
θεῖον
τὸ
πρᾶγμα,
καὶ
|
τοῦτο |
ἐν
θνητῷ
ὄντι
τῷ
ζῴῳ |
[221] |
λόγους.
Καὶ
γὰρ
οὖν
καὶ
|
τοῦτο |
ἐν
τοῖς
πρώτοις
παρέλιπον,
ὅτι |
[180] |
δεῖ
ἐπαινεῖν.
ἐγὼ
οὖν
πειράσομαι
|
τοῦτο |
ἐπανορθώσασθαι,
πρῶτον
μὲν
Ἔρωτα
φράσαι |
[199] |
ἡ
μήτηρ
ὡσαύτως;
Ὁμολογεῖσθαι
καὶ
|
τοῦτο. |
(Ἔτι
τοίνυν,
εἰπεῖν
τὸν
Σωκράτη, |
[202] |
δ᾽
ἐγώ.
κἀγὼ
εἶπον·
Πῶς
|
τοῦτο, |
ἔφην,
λέγεις;
καὶ
ἥ,
Ῥᾳδίως, |
[198] |
δὲ
ἄρα,
ὡς
ἔοικεν,
οὐ
|
τοῦτο |
ἦν
τὸ
καλῶς
ἐπαινεῖν
ὁτιοῦν, |
[206] |
συνουσία
τόκος
ἐστίν.
ἔστι
δὲ
|
τοῦτο |
θεῖον
τὸ
πρᾶγμα,
καὶ
τοῦτο |
[221] |
ὦ
Ἀριστόφανες,
τὸ
σὸν
δὴ
|
τοῦτο, |
καὶ
ἐκεῖ
διαπορεύεσθαι
ὥσπερ
καὶ |
[222] |
ἀλλὰ
τὸ
σατυρικόν
σου
δρᾶμα
|
τοῦτο |
καὶ
σειληνικὸν
κατάδηλον
ἐγένετο.
ἀλλ᾽ |
[178] |
ὡς
ὑπὸ
παιδικῶν.
ταὐτὸν
δὲ
|
τοῦτο |
καὶ
τὸν
ἐρώμενον
ὁρῶμεν,
ὅτι |
[200] |
μή,
ἔχεις·
σκόπει
οὖν,
ὅταν
|
τοῦτο |
λέγῃς,
ὅτι
ἐπιθυμῶ
τῶν
παρόντων, |
[189] |
οὔ
τι
μὴ
γελοῖα
εἴπω
|
(τοῦτο |
μὲν
γὰρ
ἂν
κέρδος
εἴη |
[176] |
Ἐπειδὴ
τοίνυν,
φάναι
τὸν
Ἐρυξίμαχον,
|
τοῦτο |
μὲν
δέδοκται,
πίνειν
ὅσον
ἂν |
[177] |
ὥσπερ
ὁ
βέλτιστος
Πρόδικος·
καὶ
|
τοῦτο |
μὲν
ἧττον
καὶ
θαυμαστόν,
ἀλλ᾽ |
[198] |
περὶ
ἑκάστου
τοῦ
ἐγκωμιαζομένου,
καὶ
|
τοῦτο |
μὲν
ὑπάρχειν,
ἐξ
αὐτῶν
δὲ |
[205] |
ὅλου
ὀνόματι
προσαγορεύεται.
ποίησις
γὰρ
|
τοῦτο |
μόνον
καλεῖται,
καὶ
οἱ
ἔχοντες |
[179] |
ἐνίοις
τῶν
ἡρώων
τὸν
θεόν,
|
τοῦτο |
ὁ
Ἔρως
τοῖς
ἐρῶσι
παρέχει |
[192] |
ἀλλ᾽
ἀτεχνῶς
οἴοιτ᾽
ἂν
ἀκηκοέναι
|
τοῦτο |
ὃ
πάλαι
ἄρα
ἐπεθύμει,
συνελθὼν |
[212] |
ὅτι
καὶ
ὅπῃ
χαίρεις
ὀνομάζων,
|
τοῦτο |
ὀνόμαζε.
Εἰπόντος
δὲ
ταῦτα
τοῦ |
[216] |
οἶδεν.
ὡς
τὸ
σχῆμα
αὐτοῦ.
|
τοῦτο |
οὐ
σειληνῶδες;
σφόδρα
γε.
τοῦτο |
[178] |
βίου
τοῖς
μέλλουσι
καλῶς
βιώσεσθαι,
|
τοῦτο |
οὔτε
συγγένεια
οἵα
τε
ἐμποιεῖν |
[201] |
φάναι
τὸν
Σωκράτη·
καὶ
εἰ
|
τοῦτο |
οὕτως
ἔχει,
ἄλλο
τι
ὁ |
[195] |
δὲ
Φαίδρῳ
πολλὰ
ἄλλα
ὁμολογῶν
|
τοῦτο |
οὐχ
ὁμολογῶ,
ὡς
Ἔρως
Κρόνου |
[217] |
ἔχει.
φασὶ
γάρ
πού
τινα
|
τοῦτο |
παθόντα
οὐκ
ἐθέλειν
λέγειν
οἷον |
[199] |
ἀλλ᾽
ὥσπερ
ἂν
εἰ
αὐτὸ
|
τοῦτο |
πατέρα
ἠρώτων,
ἆρα
ὁ
πατήρ |
[183] |
διώκων
καὶ
~(βουλόμενος
διαπράξασθαι
πλὴν
|
τοῦτο, |
πλὴν
φιλοσοφίας,
τὰ
μέγιστα
καρποῖτ᾽ |
[215] |
ἄνευ
ὀργάνων
ψιλοῖς
λόγοις
ταὐτὸν
|
(τοῦτο |
ποιεῖς.
ἡμεῖς
γοῦν
ὅταν
μέν |
[185] |
τὴν
ῥῖνα,
πτάρε·
καὶ
ἐὰν
|
τοῦτο |
ποιήσῃς
ἅπαξ
ἢ
δίς,
καὶ |
[181] |
αὐτοῖς
ὅ
τι
ἂν
τύχωσι
|
τοῦτο |
πράττειν,
ὁμοίως
μὲν
ἀγαθόν,
ὁμοίως |
[206] |
ἀλλὰ
καὶ
ἀεὶ
εἶναι;
Καὶ
|
τοῦτο |
προσθετέον.
Ἔστιν
ἄρα
συλλήβδην,
ἔφη, |
[217] |
παιδικοῖς
ἐπιβουλεύων.
καί
μοι
οὐδὲ
|
τοῦτο |
ταχὺ
(ὑπήκουσεν,
ὅμως
δ᾽
οὖν |
[178] |
ἔρως.
λέγω
δὲ
δὴ
τί
|
τοῦτο; |
τὴν
ἐπὶ
μὲν
τοῖς
αἰσχροῖς |
[219] |
ἀδελφοῦ
πρεσβυτέρου.
Τὸ
δὴ
μετὰ
|
τοῦτο |
τίνα
οἴεσθέ
με
διάνοιαν
ἔχειν, |
[205] |
μόνον
καλεῖται,
καὶ
οἱ
ἔχοντες
|
τοῦτο |
τὸ
μόριον
τῆς
ποιήσεως
ποιηταί. |
[202] |
μεταξὺ
σοφίας
καὶ
ἀμαθίας;
Τί
|
τοῦτο; |
Τὸ
ὀρθὰ
δοξάζειν
καὶ
ἄνευ |
[210] |
ἔφη,
τὸν
ὀρθῶς
ἰόντα
ἐπὶ
|
τοῦτο |
τὸ
πρᾶγμα
ἄρχεσθαι
μὲν
νέον |
[197] |
ὢν
κάλλιστος
καὶ
ἄριστος
μετὰ
|
τοῦτο |
τοῖς
ἄλλοις
ἄλλων
τοιούτων
αἴτιος |
[206] |
σοι,
ἔφη,
ἐρῶ.
ἔστι
γὰρ
|
τοῦτο |
τόκος
ἐν
καλῷ
καὶ
κατὰ |
[206] |
ξύντασις
ἔρως
ἂν
καλοῖτο;
τί
|
τοῦτο |
τυγχάνει
ὂν
τὸ
ἔργον;
ἔχεις |
[210] |
ἐραστήν,
ἑνὸς
δὲ
τὸ
σφόδρα
|
τοῦτο |
χαλάσαι
καταφρονήσαντα
καὶ
σμικρὸν
ἡγησάμενον· |
[218] |
εἶναι
σοὶ
μὴ
οὐ
καὶ
|
τοῦτο |
χαρίζεσθαι
καὶ
εἴ
τι
ἄλλο |
[214] |
ἂν
βούλῃ,
καὶ
εἰπὲ
ὅτι
|
τοῦτο |
ψεύδομαι·
ἑκὼν
γὰρ
εἶναι
οὐδὲν |