Page |
[185] |
οὐ
κεκτημένου
ἀρετήν,
ὅμως
καλὴ
|
ἡ |
ἀπάτη·
δοκεῖ
γὰρ
αὖ
καὶ |
[205] |
βουλόμενος,
ἀλλὰ
τέλος
δοκεῖ
ἔχειν
|
ἡ |
ἀπόκρισις.
Ἀληθῆ
λέγεις,
εἶπον
ἐγώ. |
[204] |
Γενέσθαι
αὑτῷ.
Ἀλλ᾽
ἐπιποθεῖ,
ἔφη,
|
ἡ |
ἀπόκρισις
ἐρώτησιν
τοιάνδε·
τί
ἔσται |
[182] |
ὁ
γὰρ
Ἀριστογείτονος
ἔρως
καὶ
|
ἡ |
Ἁρμοδίου
φιλία
βέβαιος
γενομένη
κατέλυσεν |
[192] |
γάρ
ἐστι
τὸ
αἴτιον,
ὅτι
|
ἡ |
ἀρχαία
φύσις
ἡμῶν
ἦν
αὕτη |
[188] |
τε
καὶ
ἴασιν·
πᾶσα
γὰρ
|
ἡ |
ἀσέβεια
φιλεῖ
γίγνεσθαι
ἐὰν
μή |
[203] |
σοι
ἐρῶ.
ὅτε
γὰρ
ἐγένετο
|
ἡ |
Ἀφροδίτη,
εἱστιῶντο
οἱ
θεοὶ
οἵ |
[206] |
δύναται,
ἐν
δὲ
τῷ
καλῷ.
|
ἡ |
γὰρ
ἀνδρὸς
καὶ
γυναικὸς
συνουσία |
[187] |
καὶ
βαρέος
ἁρμονία
ἂν
εἴη.
|
ἡ |
γὰρ
ἁρμονία
συμφωνία
ἐστί,
συμφωνία |
[189] |
φύσιν
καὶ
τὰ
παθήματα
αὐτῆς.
|
ἡ |
γὰρ
πάλαι
ἡμῶν
φύσις
οὐχ |
[205] |
ὅτι
ποίησίς
ἐστί
τι
πολύ·
|
ἡ |
γάρ
τοι
ἐκ
τοῦ
μὴ |
[186] |
ἵνα
καὶ
πρεσβεύωμεν
τὴν
τέχνην.
|
ἡ |
γὰρ
φύσις
τῶν
σωμάτων
τὸν |
[204] |
αἰτία
δὲ
αὐτῷ
καὶ
τούτων
|
ἡ |
γένεσις·
πατρὸς
μὲν
γὰρ
σοφοῦ |
[206] |
ἐστι
καὶ
ἀθάνατον
ὡς
θνητῷ
|
ἡ |
γέννησις.
ἀθανασίας
~(δὲ
ἀναγκαῖον
ἐπιθυμεῖν |
[206] |
ἀθάνατον
ἔνεστιν,
ἡ
κύησις
καὶ
|
ἡ |
γέννησις.
τὰ
δὲ
ἐν
τῷ |
[199] |
αὐτὸς
ἐν
τῷ
μέρει
ἐπαινέσεσθαι.
|
ἡ |
γλῶσσα
οὖν
ὑπέσχετο,
ἡ
δὲ |
[180] |
ἣν
δὴ
καὶ
Οὐρανίαν
ἐπονομάζομεν·
|
ἡ |
δὲ
νεωτέρα
Διὸς
καὶ
Διώνης, |
[175] |
καὶ
ἀμφισβητήσιμος,
ὥσπερ
ὄναρ
οὖσα,
|
ἡ |
δὲ
σὴ
λαμπρά
τε
καὶ |
[199] |
ἐπαινέσεσθαι.
ἡ
γλῶσσα
οὖν
ὑπέσχετο,
|
ἡ |
δὲ
φρὴν
„οὔ„
χαιρέτω
δή. |
[203] |
πᾶσά
ἐστιν
ἡ
ὁμιλία
καὶ
|
ἡ |
διάλεκτος
θεοῖς
πρὸς
ἀνθρώπους,
καὶ |
[177] |
περὶ
Διόνυσον
καὶ
Ἀφροδίτην
πᾶσα
|
ἡ |
διατριβή,
οὐδὲ
ἄλλος
οὐδεὶς
τουτωνὶ |
[184] |
ὁτιοῦν
μέρος
ἀρετῆς,
αὕτη
αὖ
|
ἡ |
ἐθελοδουλεία
οὐκ
αἰσχρὰ
εἶναι
οὐδὲ |
[215] |
ἐπὶ
τὰ
γελοιότερα,
ἔσται
δ᾽
|
ἡ |
εἰκὼν
τοῦ
ἀληθοῦς
ἕνεκα,
οὐ |
[173] |
μοι;
πάντως
δὲ
ἡ
ὁδὸς
|
ἡ |
εἰς
ἄστυ
ἐπιτηδεία
πορευομένοις
καὶ |
[200] |
ἐστι,
τοιαῦτ᾽
ἄττα
ἐστὶν
ὧν
|
ἡ |
ἐπιθυμία
τε
καὶ
ὁ
ἔρως |
[196] |
καὶ
ὑγρᾶς
ἰδέας
μέγα
τεκμήριον
|
ἡ |
εὐσχημοσύνη,
ὃ
δὴ
διαφερόντως
ἐκ |
[207] |
γὰρ
(τὸν
αὐτὸν
ἐκείνῳ
λόγον
|
ἡ |
θνητὴ
φύσις
ζητεῖ
κατὰ
τὸ |
[187] |
ὁμολογίαν
πᾶσι
τούτοις,
ὥσπερ
ἐκεῖ
|
ἡ |
ἰατρική,
ἐνταῦθα
ἡ
μουσικὴ
ἐντίθησιν, |
[206] |
ἁρμόττον.
Μοῖρα
οὖν
καὶ
Εἰλείθυια
|
ἡ |
Καλλονή
ἐστι
τῇ
γενέσει.
διὰ |
[196] |
ἀεὶ
πόλεμος.
χρόας
δὲ
κάλλος
|
ἡ |
κατ᾽
ἄνθη
δίαιτα
τοῦ
θεοῦ |
[206] |
ὄντι
τῷ
ζῴῳ
ἀθάνατον
ἔνεστιν,
|
ἡ |
κύησις
καὶ
ἡ
γέννησις.
τὰ |
[185] |
ἀπνευστὶ
ἔχοντι
πολὺν
χρόνον
παύεσθαι
|
ἡ |
λύγξ·
εἰ
δὲ
μή,
ὕδατι |
[202] |
αὑτῷ
ξυνδεδέσθαι.
διὰ
τούτου
καὶ
|
ἡ |
μαντικὴ
πᾶσα
χωρεῖ
καὶ
ἡ |
[188] |
καὶ
ἰατρεύειν·
καὶ
ἔστιν
αὖ
|
ἡ |
(μαντικὴ
φιλίας
θεῶν
καὶ
ἀνθρώπων |
[211] |
βίου,
ὦ
φίλε
Σώκρατες,
ἔφη
|
ἡ |
Μαντινικὴ
ξένη,
εἴπερ
που
ἄλλοθι, |
[220] |
γε
αὐτῷ
ἀποδοῦναι·
ὅτε
γὰρ
|
ἡ |
μάχη
ἦν
ἐξ
ἧς
ἐμοὶ |
[176] |
ἰατρικῆς,
ὅτι
χαλεπὸν
τοῖς
ἀνθρώποις
|
ἡ |
μέθη
ἐστί·
καὶ
οὔτε
αὐτὸς |
[175] |
πολλῆς
καὶ
καλῆς
σοφίας
πληρωθήσεσθαι.
|
ἡ |
μὲν
γὰρ
ἐμὴ
φαύλη
τις |
[180] |
δ᾽
οὐ
δύο
τὼ
θεά;
|
ἡ |
μέν
γέ
που
πρεσβυτέρα
καὶ |
[204] |
δὲ
οὐ
σοφῆς
καὶ
ἀπόρου·
|
ἡ |
μὲν
οὖν
φύσις
τοῦ
δαίμονος, |
[199] |
φάναι
τὸν
Ἀγάθωνα.
Οὐκοῦν
καὶ
|
ἡ |
μήτηρ
ὡσαύτως;
Ὁμολογεῖσθαι
καὶ
τοῦτο. |
[187] |
ὥσπερ
ἐκεῖ
ἡ
ἰατρική,
ἐνταῦθα
|
ἡ |
μουσικὴ
ἐντίθησιν,
ἔρωτα
καὶ
ὁμόνοιαν |
[201] |
οὕτω
διελθεῖν,
ὥς
ποτέ
με
|
ἡ |
ξένη
ἀνακρίνουσα
διῄει.
σχεδὸν
γάρ |
[206] |
τίνι
πράξει
ἡ
σπουδὴ
καὶ
|
ἡ |
ξύντασις
ἔρως
ἂν
καλοῖτο;
τί |
[173] |
οὐ
διηγήσω
μοι;
πάντως
δὲ
|
ἡ |
ὁδὸς
ἡ
εἰς
ἄστυ
ἐπιτηδεία |
[203] |
ἀλλὰ
διὰ
τούτου
πᾶσά
ἐστιν
|
ἡ |
ὁμιλία
καὶ
ἡ
διάλεκτος
θεοῖς |
[202] |
ἔστι
δὲ
δή
που
τοιοῦτον
|
ἡ |
ὀρθὴ
δόξα,
μεταξὺ
φρονήσεως
καὶ |
[203] |
Διὸς
κῆπον
εἰσελθὼν
βεβαρημένος
ηὗδεν.
|
ἡ |
οὖν
Πενία
ἐπιβουλεύουσα
διὰ
τὴν |
[182] |
ἄλλων
ὦσι,
καὶ
ὅτι
αὖ
|
ἡ |
παρακέλευσις
τῷ
ἐρῶντι
παρὰ
πάντων |
[179] |
αἱ
γυναῖκες.
τούτου
δὲ
καὶ
|
ἡ |
Πελίου
θυγάτηρ
Ἄλκηστις
ἱκανὴν
μαρτυρίαν |
[203] |
οἷον
δὴ
εὐωχίας
οὔσης
ἀφίκετο
|
ἡ |
Πενία,
καὶ
ἦν
περὶ
τὰς |
[188] |
μαντικὴ
ἐπιστατεῖ
(ταῦτα
δ᾽
ἐστὶν
|
ἡ |
περὶ
θεούς
τε
(καὶ
ἀνθρώπους |
[209] |
ἔφη,
καὶ
καλλίστη
τῆς
φρονήσεως
|
ἡ |
περὶ
τὰ
τῶν
πόλεών
τε |
[184] |
οὐκ
ἐπονείδιστος·
αὕτη
δ᾽
ἐστὶν
|
ἡ |
περὶ
τὴν
ἀρετήν.
Νενόμισται
γὰρ |
[190] |
δὴ
ἦν
καὶ
αὐτὰ
καὶ
|
ἡ |
πορεία
αὐτῶν
διὰ
τὸ
τοῖς |
[206] |
τε
καὶ
ἤδη
σπαργῶντι
πολλὴ
|
ἡ |
πτοίησις
γέγονε
(περὶ
τὸ
καλὸν |
[190] |
μετέχον
τῆς
σελήνης,
ὅτι
καὶ
|
ἡ |
σελήνη
ἀμφοτέρων
μετέχει·
περιφερῆ
δὲ |
[204] |
ἔστι
γὰρ
δὴ
τῶν
καλλίστων
|
ἡ |
σοφία,
Ἔρως
δ᾽
ἐστὶν
ἔρως |
[175] |
εἰ
γὰρ
οὕτως
ἔχει
καὶ
|
ἡ |
(σοφία,
πολλοῦ
τιμῶμαι
τὴν
παρὰ |
[175] |
ὦ
Ἀγάθων,
εἰ
τοιοῦτον
εἴη
|
ἡ |
σοφία
ὥστ᾽
ἐκ
τοῦ
πληρεστέρου |
[206] |
αὐτὸ
καὶ
ἐν
τίνι
πράξει
|
ἡ |
σπουδὴ
καὶ
ἡ
ξύντασις
ἔρως |
[208] |
ἀθανασίας
γὰρ
χάριν
παντὶ
αὕτη
|
ἡ |
σπουδὴ
καὶ
ὁ
ἔρως
ἕπεται. |
[173] |
ἀλλ᾽
εἰπέ
μοι
πότε
ἐγένετο
|
ἡ |
συνουσία
αὕτη.
κἀγὼ
εἶπον
ὅτι· |
[205] |
τὸ
μὲν
κεφάλαιόν
ἐστι
πᾶσα
|
ἡ |
τῶν
ἀγαθῶν
ἐπιθυμία
καὶ
τοῦ |
[192] |
γὰρ
ἂν
δόξειεν
τοῦτ᾽
εἶναι
|
ἡ |
τῶν
ἀφροδισίων
συνουσία,
ὡς
ἄρα |
[202] |
ἡ
μαντικὴ
πᾶσα
χωρεῖ
καὶ
|
ἡ |
τῶν
ἱερέων
τέχνη
τῶν
τε |
[219] |
ὄψις
ἄρχεται
ὀξὺ
βλέπειν
ὅταν
|
ἡ |
τῶν
ὀμμάτων
τῆς
ἀκμῆς
λήγειν |
[188] |
ἔρωτα·
ἔνεστον
~(γάρ.
Ἐπεὶ
καὶ
|
ἡ |
τῶν
ὡρῶν
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
σύστασις |
[182] |
καὶ
ἥ
γε
(φιλοσοφία
καὶ
|
ἡ |
φιλογυμναστία·
οὐ
γὰρ
οἶμαι
συμφέρει |
[191] |
τοῦ
παλαιοῦ
πάθους.
ἐπειδὴ
οὖν
|
ἡ |
φύσις
δίχα
ἐτμήθη,
ποθοῦν
ἕκαστον |
[206] |
ἡλικίᾳ
γένωνται,
τίκτειν
ἐπιθυμεῖ
ἡμῶν
|
ἡ |
φύσις.
τίκτειν
δὲ
ἐν
μὲν |
[192] |
ἀλλ᾽
ἄλλο
τι
βουλομένη
ἑκατέρου
|
ἡ |
ψυχὴ
(δήλη
ἐστίν,
ὃ
οὐ |
[215] |
οὐδὲν
ἔπασχον,
οὐδ᾽
ἐτεθορύβητό
μου
|
ἡ |
ψυχὴ
οὐδ᾽
ἠγανάκτει
ὡς
ἀνδραποδωδῶς |