Page |
[183] |
τοῦ
ἤθους
χρηστοῦ
ὄντος
ἐραστὴς
|
διὰ |
βίου
μένει,
ἅ
τε
μονίμῳ |
[192] |
καὶ
οἱ
διατελοῦντες
μετ᾽
ἀλλήλων
|
διὰ |
βίου
οὗτοί
εἰσιν,
οἳ
οὐδ᾽ |
[209] |
γέγονε
διὰ
τοὺς
τοιούτους
παῖδας,
|
διὰ |
δὲ
τοὺς
ἀνθρωπίνους
οὐδενός
πω. |
[176] |
γυναιξὶ
ταῖς
ἔνδον,
ἡμᾶς
δὲ
|
διὰ |
λόγων
ἀλλήλοις
συνεῖναι
τὸ
τήμερον· |
[176] |
δὴ
ἀκούσαντας
συγχωρεῖν
πάντας
μὴ
|
διὰ |
μέθης
ποιήσασθαι
τὴν
ἐν
τῷ |
[208] |
τρέπονται
καὶ
ταύτῃ
ἐρωτικοί
εἰσιν,
|
διὰ |
παιδογονίας
ἀθανασίαν
καὶ
μνήμην
καὶ |
[203] |
φρονήσεως
ἐπιθυμητὴς
καὶ
πόριμος,
φιλοσοφῶν
|
διὰ |
παντὸς
τοῦ
βίου,
δεινὸς
γόης |
[196] |
τ᾽
ἦν
πάντῃ
περιπτύσσεσθαι
οὐδὲ
|
διὰ |
πάσης
ψυχῆς
καὶ
εἰσιὼν
τὸ |
[182] |
βαρβάροις
οἰκοῦσιν.
τοῖς
γὰρ
βαρβάροις
|
διὰ |
τὰς
τυραννίδας
αἰσχρὸν
τοῦτό
γε |
[198] |
ἐγκωμιάζειν
δόξει,
οὐχ
ὅπως
ἐγκωμιάσεται.
|
διὰ |
ταῦτα
δὴ,
οἶμαι,
πάντα
λόγον |
[179] |
ζῶν
εἰσιέναι
εἰς
Ἅιδου,
τοιγάρτοι
|
διὰ |
ταῦτα
δίκην
αὐτῷ
ἐπέθεσαν,
καὶ |
[180] |
ἐραστὴς
παιδικῶν·
ἔνθεος
γάρ
ἐστι.
|
διὰ |
ταῦτα
καὶ
τὸν
Ἀχιλλέα
τῆς |
[206] |
ἡ
Καλλονή
ἐστι
τῇ
γενέσει.
|
διὰ |
ταῦτα
ὅταν
μὲν
καλῷ
προσπελάζῃ |
[184] |
μὲν
χαρίσασθαι,
τοὺς
δὲ
διαφεύγειν.
|
διὰ |
ταῦτα
οὖν
τοῖς
μὲν
διώκειν |
[204] |
Ἔρωτα
εἶναι,
οὐ
τὸ
ἐρῶν·
|
διὰ |
ταῦτά
σοι
οἶμαι
πάγκαλος
ἐφαίνετο |
[207] |
ἐὰν
ταῦτα
μὴ
ἐννοῇς;
Ἀλλὰ
|
διὰ |
ταῦτά
τοι,
ὦ
Διοτίμα,
ὅπερ |
[190] |
ταχὺ
ἐφέροντο
κύκλῳ.
ἦν
δὲ
|
διὰ |
ταῦτα
τρία
(τὰ
γένη
καὶ |
[193] |
λέγω,
ἓν
ἦμεν,
νυνὶ
δὲ
|
διὰ |
τὴν
ἀδικίαν
διῳκίσθημεν
ὑπὸ
τοῦ |
[203] |
ηὗδεν.
ἡ
οὖν
Πενία
ἐπιβουλεύουσα
|
διὰ |
τὴν
αὑτῆς
ἀπορίαν
παιδίον
ποιήσασθαι |
[197] |
δεινὰ
θεοῖς
ἐγίγνετο.
ὡς
λέγεται,
|
διὰ |
τὴν
τῆς
Ἀνάγκης
βασιλείαν·
ἐπειδὴ |
[203] |
δὲ
ἀποθνῄσκει,
πάλιν
δὲ
ἀναβιώσκεται
|
διὰ |
τὴν
τοῦ
πατρὸς
φύσιν,
τὸ |
[182] |
οὗ
δὲ
καλὸν
ἁπλῶς
ἐνομίσθη,
|
διὰ |
τὴν
τῶν
θεμένων
τῆς
ψυχῆς |
[209] |
δὲ
παρ᾽
ὑμῖν
καὶ
Σόλων
|
διὰ |
τὴν
τῶν
νόμων
γέννησιν,
καὶ |
[185] |
καὶ
αὐτὸς
ὡς
ἀμείνων
ἐσόμενος
|
διὰ |
τὴν
φιλίαν
ἐραστοῦ
ἐξαπατηθείη,
ἀναφανέντος |
[221] |
γὰρ
ἧττον
ἐν
φόβῳ
ἦ
|
διὰ |
τὸ
ἐφ᾽
ἵππου
εἶναι·
πρῶτον |
[215] |
θεῶν
τε
καὶ
τελετῶν
δεομένους
|
διὰ |
τὸ
θεῖα
εἶναι.
σὺ
δ᾽ |
[206] |
πτοίησις
γέγονε
(περὶ
τὸ
καλὸν
|
διὰ |
τὸ
μεγάλης
ὠδῖνος
ἀπολύειν
τὸν |
[191] |
λιμοῦ
καὶ
τῆς
(ἄλλης
ἀργίας
|
διὰ |
τὸ
μηδὲν
ἐθέλειν
χωρὶς
ἀλλήλων |
[194] |
εἰπεῖν
τὸν
Ἀγάθωνα,
ἵνα
θορυβηθῶ
|
διὰ |
τὸ
οἴεσθαι
τὸ
θέατρον
προσδοκίαν |
[211] |
ὅταν
δή
τις
ἀπὸ
τῶνδε
|
διὰ |
τὸ
ὀρθῶς
παιδεραστεῖν
ἐπανιὼν
ἐκεῖνο |
[190] |
ἔσονται,
ἅμα
δὲ
χρησιμώτεροι
ἡμῖν
|
διὰ |
τὸ
πλείους
τὸν
ἀριθμὸν
γεγονέναι· |
[193] |
ἂν
ἐφοβούμην
μὴ
ἀπορήσωσι
λόγων
|
διὰ |
τὸ
πολλὰ
καὶ
παντοδαπὰ
εἰρῆσθαι· |
[190] |
αὐτὰ
καὶ
ἡ
πορεία
αὐτῶν
|
διὰ |
τὸ
τοῖς
γονεῦσιν
ὅμοια
εἶναι. |
[179] |
ἐκείνη
τοσοῦτον
ὑπερεβάλετο
τῇ
φιλίᾳ
|
διὰ |
τὸν
ἔρωτα,
ὥστε
ἀποδεῖξαι
αὐτοὺς |
[191] |
τὴν
γένεσιν
ἐν
ἀλλήλοις
ἐποίησε,
|
διὰ |
τοῦ
ἄρρενος
ἐν
τῷ
θήλει, |
[175] |
ἐν
ταῖς
κύλιξιν
ὕδωρ
τὸ
|
διὰ |
τοῦ
ἐρίου
ῥέον
ἐκ
τῆς |
[186] |
οὖν
ἰατρική,
ὥσπερ
λέγω,
πᾶσα
|
διὰ |
τοῦ
θεοῦ
τούτου
~(κυβερνᾶται,
ὡσαύτως |
[220] |
πρότερον
εἰώθει
φορεῖν,
ἀνυπόδητος
δὲ
|
διὰ |
τοῦ
κρυστάλλου
ῥᾷον
ἐπορεύετο
ἢ |
[209] |
καὶ
ἱερὰ
πολλὰ
ἤδη
γέγονε
|
διὰ |
τοὺς
τοιούτους
παῖδας,
διὰ
δὲ |
[202] |
τὸ
πᾶν
αὐτὸ
αὑτῷ
ξυνδεδέσθαι.
|
διὰ |
τούτου
καὶ
ἡ
μαντικὴ
πᾶσα |
[203] |
δὲ
ἀνθρώπῳ
οὐ
μίγνυται,
ἀλλὰ
|
διὰ |
τούτου
πᾶσά
ἐστιν
ἡ
ὁμιλία |
[191] |
αὐτῶν
εἰς
τὸ
πρόσθεν
καὶ
|
διὰ |
τούτων
τὴν
γένεσιν
ἐν
ἀλλήλοις |
[221] |
σκυτοτόμους
καὶ
βυρσοδέψας,
καὶ
ἀεὶ
|
διὰ |
τῶν
αὐτῶν
τὰ
αὐτὰ
φαίνεται |