| Page |
|---|
| [172] |
μοι,
ἦ
δ᾽
ὅς,
εἰπέ·
|
σὺ |
αὐτὸς
παρεγένου
τῇ
συνουσίᾳ
ταύτῃ |
| [218] |
ἐμοὶ
δύναμις
δι᾽
ἧς
ἂν
|
σὺ |
γένοιο
ἀμείνων·
ἀμήχανόν
τοι
κάλλος |
| [215] |
δεομένους
διὰ
τὸ
θεῖα
εἶναι.
|
σὺ |
δ᾽
ἐκείνου
τοσοῦτον
μόνον
διαφέρεις, |
| [185] |
ἐρῶ
ἐν
τῷ
σῷ
μέρει,
|
σὺ |
δ᾽
ἐπειδὰν
παύσῃ,
ἐν
τῷ |
| [214] |
οὖν
ἄλλοι
πάντες
ἡμεῖς
εἰρήκαμεν·
|
σὺ |
δ᾽
ἐπειδὴ
οὐκ
εἴρηκας
καὶ |
| [175] |
τὸν
Ἀγάθωνα,
καὶ
εἰσάξεις
Σωκράτη;
|
σὺ |
δ᾽
ἦ
δ᾽
ὅς,
Ἀριστόδημε, |
| [219] |
ἄλλως
εἴρηται
ἢ
ὡς
διανοοῦμαι·
|
σὺ |
δὲ
αὐτὸς
οὕτω
βουλεύου
ὅτι |
| [219] |
ὀμμάτων
τῆς
ἀκμῆς
λήγειν
ἐπιχειρῇ·
|
σὺ |
δὲ
τούτων
ἔτι
πόρρω.
κἀγὼ |
| [201] |
δεῖ
δή,
ὦ
Ἀγάθων,
ὥσπερ
|
σὺ |
διηγήσω,
διελθεῖν
(αὐτὸν
πρῶτον,
τίς |
| [202] |
Ὁρᾷς
οὖν,
ἔφη,
ὅτι
καὶ
|
σὺ |
ἔρωτα
οὐ
θεὸν
νομίζεις;
Τί |
| [211] |
ἐκπέπληξαι
καὶ
ἕτοιμος
εἶ
καὶ
|
σὺ |
καὶ
ἄλλοι
πολλοί,
ὁρῶντες
τὰ |
| [201] |
μηδαμῇ
κεκτημένον
κάλλος
ἆρα
λέγεις
|
σὺ |
καλὸν
εἶναι;
Οὐ
δῆτα.
Ἔτι |
| [214] |
τί
ποιῶμεν;
Ὅ
τι
ἂν
|
σὺ |
κελεύῃς.
δεῖ
γάρ
σοι
πείθεσθαι· |
| [174] |
εἶπον
ὅτι
Οὕτως
ὅπως
ἂν
|
σὺ |
κελεύῃς.
Ἕπου
τοίνυν,
ἔφη,
ἵνα |
| [201] |
ἀντιλέγειν,
ἀλλ᾽
οὕτως
ἐχέτω
ὡς
|
σὺ |
λέγεις.
Οὐ
μὲν
οὖν
τῇ |
| [204] |
ἐμοὶ
δοκεῖ
τεκμαιρομένῃ
ἐξ
ὧν
|
σὺ |
λέγεις,
τὸ
ἐρώμενον
Ἔρωτα
εἶναι, |
| [174] |
κινδυνεύσω
καὶ
ἐγὼ
οὐχ
ὡς
|
σὺ |
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλὰ
καθ᾽ |
| [222] |
Ἀλλ᾽
ἀδύνατον,
φάναι
τὸν
Σωκράτη.
|
σὺ |
μὲν
γὰρ
ἐμὲ
ἐπῄνεσας,
δεῖ |
| [209] |
ἐρωτικὰ
ἴσως,
ὦ
Σώκρατες,
κἂν
|
σὺ |
~(μυηθείης·
τὰ
δὲ
τέλεα
καὶ |
| [173] |
ἦ
ὁτουοῦν,
οὐχ
ἧττον
ἢ
|
σὺ |
νυνί,
οἰόμενος
δεῖν
πάντα
μᾶλλον |
| [206] |
τοῦ
καλοῦ
ὁ
ἔρως,
ὡς
|
σὺ |
οἴει.
Ἀλλὰ
τί
μήν;
Τῆς |
| [172] |
γὰρ
οὐδὲν
εἶχε
σαφὲς
λέγειν·
|
σὺ |
οὖν
μοι
διήγησαι·
δικαιότατος
γὰρ |
| [175] |
ὕστερον
διαδικασόμεθα
ἐγώ
τε
καὶ
|
σὺ |
περὶ
τῆς
σοφίας,
δικαστῇ
χρώμενοι |
| [204] |
ἔστι
δὲ
τῶν
καλῶν,
ὡς
|
σὺ |
φῄς.
εἰ
δέ
τις
ἡμᾶς |
| [204] |
φίλε
Σώκρατες,
αὕτη·
ὃν
δὲ
|
σὺ |
ᾠήθης
Ἔρωτα
(εἶναι,
θαυμαστὸν
οὐδὲν |
