Page
[207]	ἐκ τούτου τοῦ λόγου καὶ	τῆς	ἀθανασίας τὸν ἔρωτα εἶναι. Ταῦτά
[184]	ἐρώμενος. Οὕτω δὴ ὑπὸ ταύτης	τῆς	αἰτίας πρῶτον μὲν τὸ ἁλίσκεσθαι
[219]	βλέπειν ὅταν ἡ τῶν ὀμμάτων	τῆς	ἀκμῆς λήγειν ἐπιχειρῇ· σὺ δὲ
[190]	εἶέν τε ἄνθρωποι καὶ παύσαιντο	τῆς	ἀκολασίας ἀσθενέστεροι (γενόμενοι. νῦν μὲν
[180]	διὰ ταῦτα καὶ τὸν Ἀχιλλέα	τῆς	Ἀλκήστιδος μᾶλλον ἐτίμησαν, εἰς μακάρων
[191]	συμφῦναι, ἀπέθνῃσκον ὑπὸ λιμοῦ καὶ	τῆς	(ἄλλης ἀργίας διὰ τὸ μηδὲν
[208]	τὴν φιλοτιμίαν βλέψαι, θαυμάζοις ἂν	τῆς	ἀλογίας πέρι, ἃ ἐγὼ εἴρηκα
[197]	ἐγίγνετο. ὡς λέγεται, διὰ τὴν	τῆς	Ἀνάγκης βασιλείαν· ἐπειδὴ δ᾽ ὁ
[208]	δὲ πάλιν καινὴν ἐμποιοῦσα ἀντὶ	τῆς	ἀπιούσης μνήμην σῴζει τὴν ἐπιστήμην,
[191]	ἔμφυτος ἀλλήλων τοῖς ἀνθρώποις καὶ	τῆς	ἀρχαίας φύσεως συναγωγεὺς καὶ ἐπιχειρῶν
[203]	ὡς θνητός, ἀλλὰ τοτὲ μὲν	τῆς	αὐτῆς ἡμέρας θάλλει τε καὶ
[203]	τὸν ἔρωτα. διὸ δὴ καὶ	τῆς	Ἀφροδίτης ἀκόλουθος καὶ θεράπων γέγονεν
[203]	ὢν περὶ τὸ καλὸν καὶ	τῆς	Ἀφροδίτης καλῆς οὔσης. ἅτε οὖν
[208]	προαποθανεῖν τὸν ὑμέτερον Κόδρον ὑπὲρ	τῆς	βασιλείας τῶν παίδων, μὴ οἰομένους
[206]	οὖν, ἔφη. τί δὴ οὖν	τῆς	γεννήσεως; ὅτι ἀειγενές ἐστι καὶ
[190]	ἀρχὴν ἔκγονον, τὸ δὲ θῆλυ	τῆς	γῆς, τὸ δὲ ἀμφοτέρων μετέχον
[179]	ἀπέπεμψαν ἐξ Ἅιδου. φάσμα δείξαντες	τῆς	γυναικὸς ἐφ᾽ ἣν ἧκεν, αὐτὴν
[182]	τοὺς νέους, ἅτε ἀδύνατοι λέγειν·	τῆς	δὲ Ἰωνίας καὶ ἄλλοθι πολλαχοῦ
[219]	λανθάνω οὐδὲν ὤν. ἥ τοι	τῆς	διανοίας ὄψις ἄρχεται ὀξὺ βλέπειν
[209]	Λακεδαίμονος καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν	τῆς	Ἑλλάδος. τίμιος δὲ παρ᾽ ὑμῖν
[218]	τι ἄλλο ἢ τῆς οὐσίας	τῆς	ἐμῆς (δέοιο ἢ τῶν φίλων
[212]	ἔχων τὰς ταινίας, ἵνα ἀπὸ	τῆς	ἐμῆς κεφαλῆς τὴν τοῦ σοφωτάτου
[219]	τε καὶ κατεφρόνησεν καὶ κατεγέλασεν	τῆς	ἐμῆς ὥρας καὶ ὕβρισεν· καὶ
[207]	εἶναι τούτου τοῦ ἔρωτος καὶ	τῆς	ἐπιθυμίας; ἢ οὐκ αἰσθάνει ὡς
[208]	καλεῖται μελετᾷν, ὡς ἐξιούσης ἐστὶ	τῆς	ἐπιστήμης· λήθη γὰρ ἐπιστήμης ἔξοδος,
[181]	νεωτέρας (τε οὔσης πολὺ ἢ	τῆς	ἑτέρας, καὶ μετεχούσης ἐν τῇ
[185]	ἐρώμενον· οἱ δ᾽ ἕτεροι πάντες	τῆς	ἑτέρας, τῆς πανδήμου. ταῦτά σοι,
[209]	ψυχήν θεῖος ὢν, καὶ ἡκούσης	τῆς	ἡλικίας, τίκτειν τε καὶ γεννᾶν
[189]	γὰρ ἂν κέρδος εἴη καὶ	τῆς	ἡμετέρας μούσης ἐπιχώριον) ἀλλὰ μὴ
[186]	μοι δοκῶ ἐκ τῆς ἰατρικῆς,	τῆς	ἡμετέρας (τέχνης, ὡς μέγας καὶ
[181]	τοὐναντίον. ἔστι γὰρ καὶ ἀπὸ	τῆς	θεοῦ νεωτέρας (τε οὔσης πολὺ
[179]	(γενέσθαι, οὐχ ὥσπερ Ἀχιλλέα τὸν	τῆς	Θέτιδος υἱὸν ἐτίμησαν καὶ εἰς
[186]	θεῖα πράγματα. ἄρξομαι δὲ ἀπὸ	τῆς	ἰατρικῆς λέγων, ἵνα καὶ πρεσβεύωμεν
[176]	γε οἶμαι (κατάδηλον γεγονέναι ἐκ	τῆς	ἰατρικῆς, ὅτι χαλεπὸν τοῖς ἀνθρώποις
[186]	οὖσι, καθεωρακέναι μοι δοκῶ ἐκ	τῆς	ἰατρικῆς, τῆς ἡμετέρας (τέχνης, ὡς
[212]	ἴων, καὶ ταινίας ἔχοντα ἐπὶ	τῆς	κεφαλῆς πάνυ πολλάς, καὶ εἰπεῖν·
[209]	παῖδας κατελίπετο ἐν Λακεδαίμονι σωτῆρας	τῆς	Λακεδαίμονος καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν
[185]	δίκαιος εἶ ἢ παῦσαί με	τῆς	λυγγὸς ἢ λέγειν ὑπὲρ ἐμοῦ,
[188]	τὸν θεόν, ἐγκωμίαζε, ἐπειδὴ καὶ	τῆς	λυγγὸς πέπαυσαι. ~(Ἐκδεξάμενον οὖν ἔφη
[195]	πόδας αὐτῆς ἁπαλοὺς εἶναι) λέγων	τῆς	μένθ᾽ ἁπαλοὶ πόδες· οὐ γὰρ
[203]	οἵ τε ἄλλοι καὶ ὁ	τῆς	Μήτιδος ὑὸς Πόρος. ἐπειδὴ δὲ
[203]	ἐν ὁδοῖς ὑπαίθριος κοιμώμενος, τὴν	τῆς	μητρὸς φύσιν ἔχων, ἀεὶ ἐνδείᾳ
[179]	νήσους ἀπέπεμψαν, ὅτι πεπυσμένος παρὰ	τῆς	μητρὸς ὡς ἀποθανοῖτο ἀποκτείνας Ἕκτορα,
[187]	ἔπειτα ὕστερον ὁμολογησάντων γέγονεν ὑπὸ	τῆς	μουσικῆς τέχνης. οὐ γὰρ δή
[201]	λοιμοῦ δέκα ἔτη ἀναβολὴν ἐποίησε	τῆς	νόσου, ἣ δὴ καὶ ἐμὲ
[218]	δρᾷν τε καὶ λέγειν ὑπὸ	τῆς	ὀδύνης. ἐγὼ οὖν δεδηγμένος τε
[191]	ἐζήτει καὶ συνεπλέκετο, εἴτε γυναικὸς	τῆς	ὅλης ἐντύχοι ἡμίσει, ὃ δὴ
[185]	ἕνεκα χαρίζεσθαι. οὗτός ἐστιν ὁ	τῆς	Οὐρανίας θεοῦ Ἔρως καὶ Οὐράνιος
[187]	ὁ καλός, ὁ οὐράνιος, ὁ	τῆς	Οὐρανίας (μούσης Ἔρως· ὁ δὲ
[181]	θήλεος καὶ ἄρρενος. ὁ δὲ	τῆς	Οὐρανίας πρῶτον μὲν οὐ μετεχούσης
[218]	καὶ εἴ τι ἄλλο ἢ	τῆς	οὐσίας τῆς ἐμῆς (δέοιο ἢ
[181]	προτρέπων ἐρᾷν. Ὁ μὲν οὖν	τῆς	Πανδήμου Ἀφροδίτης ὡς ἀληθῶς πάνδημός
[185]	δ᾽ ἕτεροι πάντες τῆς ἑτέρας,	τῆς	πανδήμου. ταῦτά σοι, ἔφη, ὡς
[218]	ὁρῴης ἂν ἐν ἐμοὶ καὶ	τῆς	παρὰ σοὶ εὐμορφίας πάμπολυ διαφέρον.
[175]	διὰ τοῦ ἐρίου ῥέον ἐκ	τῆς	πληρεστέρας εἰς τὴν κενωτέραν. εἰ
[205]	ἔχουσιν ὀνόματα, ἀπὸ δὲ πάσης	τῆς	ποιήσεως ἓν μόριον ἀφορισθὲν τὸ
[205]	οἱ ἔχοντες τοῦτο τὸ μόριον	τῆς	ποιήσεως ποιηταί. Ἀληθῆ λέγεις, ἔφην.
[213]	ταῦθ᾽ ἡμῖν. ἄρχοντα οὖν αἱροῦμαι	τῆς	πόσεως, ἕως ἂν ὑμεῖς ἱκανῶς
[176]	παντὶ τρόπῳ παρασκευάσασθαι ῥᾳστώνην τινὰ	τῆς	πόσεως· καὶ γὰρ αὐτός εἰμι
[176]	τε καὶ κραιπαλῶντα ἔτι ἐκ	τῆς	προτεραίας. Ἀλλὰ μήν, ἔφη φάναι
[190]	γῆς, τὸ δὲ ἀμφοτέρων μετέχον	τῆς	σελήνης, ὅτι καὶ ἡ σελήνη
[175]	ἐγώ τε καὶ σὺ περὶ	τῆς	σοφίας, δικαστῇ χρώμενοι τῷ Διονύσῳ·
[191]	ἄρρην ἄρρενι, πλησμονὴν γοῦν γίγνοιτο	τῆς	συνουσίας καὶ διαπαύοιντο καὶ ἐπὶ
[219]	ἄνδρες δικασταί· δικασταὶ γάρ ἐστε	τῆς	Σωκράτους ὑπερηφανίας. εὖ γὰρ ἴστε
[216]	κελεύει, ἐπειδὰν δὲ ἀπέλθω, ἡττημένῳ	τῆς	τιμῆς τῆς ὑπὸ τῶν πολλῶν.
[219]	οὖν ὀργιζοίμην εἶχον καὶ ἀποστερηθείην	τῆς	τούτου συνουσίας, οὔθ᾽ ὅπῃ προσαγαγοίμην
[209]	ἐκείνου, ὥστε πολὺ μείζω κοινωνίαν	τῆς	τῶν παίδων πρὸς ἀλλήλους οἱ
[188]	ἠδίκησεν· ὅταν δὲ ὁ μετὰ	τῆς	ὕβρεως Ἔρως ἐγκρατέστερος περὶ τὰς
[216]	δὲ ἀπέλθω, ἡττημένῳ τῆς τιμῆς	τῆς	ὑπὸ τῶν πολλῶν. δραπετεύω οὖν
[218]	ὅσοι ἄλλοι; πάντες γὰρ κεκοινωνήκατε	τῆς	φιλοσόφου μανίας τε καὶ βακχείας·
[209]	δὲ μεγίστη, ἔφη, καὶ καλλίστη	τῆς	φρονήσεως ἡ περὶ τὰ τῶν
[182]	ἐνομίσθη, διὰ τὴν τῶν θεμένων	τῆς	ψυχῆς ἀργίαν. ἐνθάδε δὲ πολὺ
[183]	(ὁ τοῦ σώματος μᾶλλον ἢ	τῆς	ψυχῆς ἐρῶν· καὶ γὰρ οὐδὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005