Page
[186]	οἷόν τ᾽ εἶναι ποιεῖν καὶ	ἐρᾷν	ἀλλήλων. ἔστι δὲ ἔχθιστα τὰ
[210]	ὁ ἡγούμενος, ἑνὸς αὐτὸν σώματος	ἐρᾷν	καὶ ἐνταῦθα γεννᾷν λόγους καλούς,
[210]	ἄνθος (ἔχῃ, ἐξαρκεῖν αὐτῷ καὶ	ἐρᾷν	καὶ κήδεσθαι καὶ τίκτειν λόγους
[222]	οἰόμενος δεῖν ἐμὲ μὲν σοῦ	ἐρᾷν	καὶ μηδενὸς ἄλλου, Ἀγάθωνα δὲ
[181]	αἰσχρόν. Οὕτω δὴ καὶ τὸ	ἐρᾷν	καὶ ὁ Ἔρως οὐ πᾶς
[201]	ἐστι καὶ μὴ ἔχει, τούτου	ἐρᾷν;	Ναί, εἰπεῖν. Ἐνδεὴς ἄρ᾽ ἐστὶ
[181]	ἐγκωμιάζεσθαι, ἀλλὰ ὁ καλῶς προτρέπων	ἐρᾷν.	Ὁ μὲν οὖν τῆς Πανδήμου
[181]	δὲ καὶ νόμον εἶναι μὴ	ἐρᾷν	(παίδων, ἵνα μὴ εἰς ἄδηλον
[182]	ὅτι λέγεται κάλλιον τὸ φανερῶς	ἐρᾷν	τοῦ λάθρᾳ, καὶ μάλιστα τῶν
[197]	θεὸς οὗτος ἔφυ, ἐκ τοῦ	ἐρᾷν	τῶν καλῶν πάντ᾽ ἀγαθὰ γέγονεν
[181]	οἶμαί εἰσιν οἱ ἐντεῦθεν ἀρχόμενοι	ἐρᾷν	ὡς τὸν βίον ἅπαντα ξυνεσόμενοι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005