Page
[186]	ἐν αὐτοῖς τοῖς σώμασιν τοῖς	μὲν	ἀγαθοῖς ἑκάστου τοῦ σώματος καὶ
[186]	ὥσπερ ἄρτι Παυσανίας ἔλεγεν τοῖς	μὲν	ἀγαθοῖς καλὸν χαρίζεσθαι τῶν ἀνθρώπων,
[205]	εἰ μὴ εἴ τις τὸ	μὲν	ἀγαθὸν οἰκεῖον καλεῖ καὶ ἑαυτοῦ,
[181]	ἂν τύχωσι τοῦτο πράττειν, ὁμοίως	μὲν	ἀγαθόν, ὁμοίως δὲ τοὐναντίον. ἔστι
[210]	ἔμπροσθεν πάντες πόνοι ἦσαν, πρῶτον	μὲν	~(ἀεὶ ὂν καὶ οὔτε γιγνόμενον
[182]	αὐτῶν τὴν ἀρχήν. οὕτως οὗ	μὲν	αἰσχρὸν ἐτέθη (χαρίζεσθαι ἐρασταῖς, κακίᾳ
[206]	ἡ φύσις. τίκτειν δὲ ἐν	μὲν	αἰσχρῷ οὐ δύναται, ἐν δὲ
[217]	δειπνήσας ἀπιέναι ἐβούλετο. καὶ τότε	μὲν	αἰσχυνόμενος ἀφῆκα αὐτόν· αὖθις δ᾽
[194]	καὶ καλῷ. ἐγὼ δὲ ἡδέως	μὲν	ἀκούω Σωκράτους διαλεγομένου, ἀναγκαῖον δέ
[223]	Σωκράτη αὐτοῖς διαλέγεσθαι· καὶ τὰ	μὲν	ἄλλα ὁ (Ἀριστόδημος οὐκ ἔφη
[198]	παντοδαπὸν λόγον ῥηθέντα; καὶ τὰ	μὲν	ἄλλα οὐχ ὁμοίως μὲν θαυμαστά·
[190]	τὸν ὀμφαλὸν καλοῦσι. καὶ τὰς	μὲν	ἄλλας ῥυτίδας ~(τὰς πολλὰς ἐξελέαινε
[205]	δολερὸς ἔρως παντί· ἀλλ᾽ οἱ	μὲν	ἄλλῃ τρεπόμενοι πολλαχῇ ἐπ᾽ αὐτόν,
[223]	ᾀδόντων, ἐξεγρόμενος δὲ ἰδεῖν τοὺς	μὲν	ἄλλους καθεύδοντας καὶ οἰχομένους, Ἀγάθωνα
[221]	ἐπαινέσαι καὶ θαυμάσια· ἀλλὰ τῶν	μὲν	ἄλλων ἐπιτηδευμάτων τάχ᾽ ἄν τις
[216]	ἐνδεὴς ὢν αὐτὸς ἔτι ἐμαυτοῦ	μὲν	ἀμελῶ, τὰ δ᾽ Ἀθηναίων πράττω.
[197]	δημιουργίαν οὐκ ἴσμεν, ὅτι οὗ	μὲν	ἂν ὁ θεὸς οὗτος διδάσκαλος
[191]	τὰ ἄρρενα διώκουσι, καὶ τέως	μὲν	ἂν παῖδες ὦσιν, ἅτε τεμάχια
[213]	μή μοι μέμφηται ὅτι σὲ	μὲν	ἀνέδησα, αὐτὸν δὲ νικῶντα ἐν
[185]	σοφοί, ἔφη ὁ Ἀριστόδημος δεῖν	μὲν	Ἀριστοφάνη λέγειν, τυχεῖν δὲ αὐτῷ
[190]	γένη καὶ τοιαῦτα, ὅτι τὸ	μὲν	ἄρρεν ἦν τοῦ ἡλίου τὴν
[176]	τὸ μετὰ τοῦτο εἰσηγοῦμαι τὴν	μὲν	ἄρτι εἰσελθοῦσαν αὐλητρίδα χαίρειν ἐᾷν,
[182]	κακίᾳ τῶν θεμένων κεῖται, τῶν	μὲν	ἀρχόντων πλεονεξίᾳ, τῶν δὲ ἀρχομένων
[190]	διατεμῶ δίχα ἕκαστον, καὶ ἅμα	μὲν	ἀσθενέστεροι ἔσονται, ἅμα δὲ χρησιμώτεροι
[214]	κοτύλας χωροῦντα. τοῦτον ἐμπλησάμενον πρῶτον	μὲν	αὐτὸν ἐκπιεῖν, ἔπειτα τῷ Σωκράτει
[212]	τὸν λόγον, ὦ Φαῖδρε, εἰ	μὲν	βούλει, ὡς ἐγκώμιον εἰς Ἔρωτα
[176]	δυνατώτατοι πίνειν νῦν ἀπειρήκατε· ἡμεῖς	μὲν	γὰρ ἀεὶ ἀδύνατοι. Σωκράτη δ᾽
[189]	τι μὴ γελοῖα εἴπω (τοῦτο	μὲν	γὰρ ἂν κέρδος εἴη καὶ
[207]	καὶ ἄλλο πᾶν ποιοῦντα; τοὺς	μὲν	γὰρ ἀνθρώπους, ἔφη, οἴοιτ᾽ ἄν
[190]	τῆς ἀκολασίας ἀσθενέστεροι (γενόμενοι. νῦν	μὲν	γὰρ αὐτούς, ἔφη, διατεμῶ δίχα
[204]	Σώκρατες, πειράσομαί σε διδάξαι. ἔστι	μὲν	γὰρ δὴ τοιοῦτος καὶ οὕτω
[186]	τέλος ἐπιθεῖναι τῷ λόγῳ. Τὸ	μὲν	γὰρ διπλοῦν εἶναι τὸν Ἔρωτα
[180]	οὕτως παρηγγέλθαι ἐγκωμιάζειν Ἔρωτα. εἰ	μὲν	γὰρ εἷς ἦν ὁ Ἔρως,
[222]	ἀδύνατον, φάναι τὸν Σωκράτη. σὺ	μὲν	γὰρ ἐμὲ ἐπῄνεσας, δεῖ δὲ
[175]	καὶ καλῆς σοφίας πληρωθήσεσθαι. ἡ	μὲν	γὰρ ἐμὴ φαύλη τις ἂν
[185]	Ἀλλὰ ποιήσω ἀμφότερα ταῦτα· ἐγὼ	μὲν	γὰρ ἐρῶ ἐν τῷ σῷ
[174]	ἔφη αὐτόθι γελοῖον παθεῖν. οἷ	μὲν	γὰρ εὐθὺς παῖδά τινα τῶν
[200]	ἐὰν μὴ ἐνδεὲς ᾖ. ἐμοὶ	μὲν	γὰρ θαυμαστῶς δοκεῖ, ὦ Ἀγάθων,
[194]	οὐχ οὗτοι ἡμεῖς ὦμεν· ἡμεῖς	μὲν	γὰρ καὶ ἐκεῖ παρῆμεν καὶ
[182]	ἐν Λακεδαίμονι ποικίλος. ἐν Ἤλιδι	μὲν	γὰρ καὶ ἐν Βοιωτοῖς, καὶ
[193]	Παυσανίαν καὶ Ἀγάθωνα λέγω· ἴσως	μὲν	(γὰρ καὶ οὗτοι τούτων τυγχάνουσιν
[174]	δαῖτας ἴασιν αὐτόματοι ἀγαθοί. Ὅμηρος	μὲν	γὰρ κινδυνεύει οὐ μόνον διαφθεῖραι
[218]	τῶν φίλων τῶν ἐμῶν. ἐμοὶ	μὲν	γὰρ οὐδέν ἐστι πρεσβύτερον τοῦ
[181]	ἂν πραχθῇ, τοιοῦτον ἀπέβη· καλῶς	μὲν	γὰρ πραττόμενον καὶ ὀρθῶς καλὸν
[204]	καὶ τούτων ἡ γένεσις· πατρὸς	μὲν	γὰρ σοφοῦ ἐστί καὶ εὐπόρου,
[173]	καλεῖσθαι, οὐκ οἶδα ἔγωγε· ἐν	μὲν	γὰρ τοῖς λόγοις ἀεὶ τοιοῦτος
[189]	ἥπερ νῦν, ἀλλ᾽ ἀλλοία. πρῶτον	μὲν	γὰρ τρία ἦν τὰ γένη
[198]	ὡς ἔδει ἐγκωμιάζειν ὁτιοῦν. ἐγὼ	μὲν	γὰρ ὑπ᾽ ἀβελτερίας ᾤμην δεῖν
[178]	ἐρῶ ἑκάστου τὸν λόγον. πρῶτον	μὲν	γάρ, ὥσπερ λέγω, ἔφη Φαῖδρον
[207]	αὐτὰ πάρεστιν ἑκάστῳ, ἀλλὰ τὰ	μὲν	γίγνεται, τὰ δὲ ἀπόλλυται. πολὺ
[208]	αἱ ἐπιστῆμαι ~(μὴ ὅτι αἱ	μὲν	γίγνονται, αἱ δὲ ἀπόλλυνται ἡμῖν,
[176]	τοίνυν, φάναι τὸν Ἐρυξίμαχον, τοῦτο	μὲν	δέδοκται, πίνειν ὅσον ἂν ἕκαστος
[175]	ἐπαινῶμεν. Μετὰ ταῦτα ἔφη σφᾶς	μὲν	δειπνεῖν, τὸν δὲ Σωκράτη οὐκ
[199]	τοῦ λόγου, λέγων ὅτι πρῶτον	μὲν	δέοι αὐτὸν ἐπιδεῖξαι ὁποῖός τίς
[196]	μαλακωτάτων, ἁπαλώτατον ἀνάγκη ~(εἶναι. νεώτατος	μὲν	δή ἐστι καὶ ἁπαλώτατος, πρὸς
[219]	περὶ τῶν ἄλλων ἄριστον. ἐγὼ	μὲν	δὴ ταῦτα ἀκούσας τε καὶ
[220]	ὡς καταφρονοῦντα σφῶν. Καὶ ταῦτα	μὲν	δὴ ταῦτα· οἷον δ᾽ αὖ
[197]	οὔτ᾽ ἂν ἄλλον διδάξειεν. καὶ	~(μὲν	δὴ τήν γε τῶν ζῴων
[216]	τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ. Καὶ ὑπὸ	μὲν	δὴ τῶν αὐλημάτων καὶ ἐγὼ
[212]	τε καὶ οἱ ἄλλοι, ἔφη	μὲν	Διοτίμα, πέπεισμαι δ᾽ ἐγώ· πεπεισμένος
[184]	διαφεύγειν. διὰ ταῦτα οὖν τοῖς	μὲν	διώκειν παρακελεύεται, τοῖς δὲ φεύγειν,
[184]	ἂν ὑπουργεῖν ὑπουργῶν> καὶ ὁ	μὲν	δυνάμενος εἰς φρόνησιν καὶ τὴν
[191]	ἵνα ἐν τῇ συμπλοκῇ ἅμα	μὲν	εἰ ἀνὴρ γυναικὶ ἐντύχοι, γεννῷεν
[194]	Ἐγὼ δὲ δὴ βούλομαι πρῶτον	μὲν	εἰπεῖν ὡς χρή με εἰπεῖν,
[213]	καὶ σοὶ διαλλαγή. ἀλλὰ τούτων	μὲν	εἰσαῦθις σε τιμωρήσομαι· νῦν (δέ
[200]	ὦ Ἀγάθων, εἰ ἐννοεῖς, ἔχειν	μὲν	ἕκαστα τούτων ἐν τῷ παρόντι
[193]	εὐσεβεῖν περὶ (θεούς, ἵνα τὰ	μὲν	ἐκφύγωμεν, τῶν δὲ τύχωμεν, ὧν
[197]	οὗτός ἐστιν ὁ ποιῶν εἰρήνην	μὲν	ἐν ἀνθρώποις, πελάγει δὲ γαλήνην
[220]	γ᾽ ἦν, χαμεύνια ἐξενεγκάμενοι ἅμα	μὲν	ἐν τῷ ψύχει καθηῦδον, ἅμα
[212]	δὲ ταῦτα τοῦ Σωκράτους τοὺς	μὲν	ἐπαινεῖν, τὸν δὲ Ἀριστοφάνη λέγειν
[178]	δὲ τὴν γένεσιν λέγει πρώτιστον	μὲν	Ἔρωτα θεῶν μητίσατο πάντων. (Ἡσιόδῳ
[180]	οὖν πειράσομαι τοῦτο ἐπανορθώσασθαι, πρῶτον	μὲν	Ἔρωτα φράσαι ὃν δεῖ ἐπαινεῖν,
[198]	ἐροῖ, ἐγὼ δ᾽ ἀπορήσοιμι; Τὸ	μὲν	ἕτερον, φάναι τὸν Ἐρυξίμαχον, μαντικῶς
[175]	παρ᾽ Ἐρυξίμαχον κατακλίνου. Καὶ ἓ	μὲν	ἔφη ἀπονίζειν τὸν παῖδα ἵνα
[215]	καὶ ἄλλων ἀγαθῶν ῥητόρων εὖ	μὲν	ἡγούμην λέγειν, τοιοῦτον δ᾽ οὐδὲν
[216]	αἰσχύνομαι τὰ ὡμολογημένα. (καὶ πολλάκις	μὲν	ἡδέως ἂν ἴδοιμι αὐτὸν μὴ
[187]	ἂν προσφέρῃ, ὅπως ἂν τὴν	μὲν	ἡδονὴν αὐτοῦ καρπώσηται, ἀκολασίαν δὲ
[189]	ἠφάνισται· ἀνδρόγυνον γὰρ ἓν τότε	μὲν	ἦν καὶ εἶδος καὶ ὄνομα
[219]	οἴεσθέ με διάνοιαν ἔχειν, ἡγούμενον	μὲν	ἠτιμάσθαι, ἀγάμενον δὲ τὴν τούτου
[177]	ὁ βέλτιστος Πρόδικος· καὶ τοῦτο	μὲν	ἧττον καὶ θαυμαστόν, ἀλλ᾽ ἔγωγε
[198]	τὰ μὲν ἄλλα οὐχ ὁμοίως	μὲν	θαυμαστά· τὸ δὲ ἐπὶ τελευτῆς
[178]	ἀνθρώποις τε καὶ θεοῖς, πολλαχῇ	μὲν	καὶ ἄλλῃ, οὐχ ἥκιστα δὲ
[177]	σκέψασθαι τοὺς χρηστοὺς σοφιστάς, Ἡρακλέους	μὲν	καὶ ἄλλων ἐπαίνους καταλογάδην ξυγγράφειν,
[175]	Σώκρατες, ὁ Ἀγάθων. καὶ ταῦτα	μὲν	καὶ ὀλίγον ὕστερον διαδικασόμεθα ἐγώ
[211]	δὲ τὸ αἰσχρόν. οὐδ᾽ ἔνθα	μὲν	καλόν, ἔνθα δὲ αἰσχρόν, ὡς
[211]	οὔτε φθίνον, ἔπειτα οὐ τῇ	μὲν	καλόν, τῇ δ᾽ αἰσχρόν, οὐδὲ
[206]	τῇ γενέσει. διὰ ταῦτα ὅταν	μὲν	καλῷ προσπελάζῃ τὸ κυοῦν, ἵλεών
[223]	σφόδρα ἑπομένους νυστάζειν· καὶ πρότερον	μὲν	καταδαρθεῖν τὸν Ἀριστοφάνη, ἤδη δὲ
[197]	κήδει. (οὗτος δὲ ἡμᾶς ἀλλοτριότητος	μὲν	κενοῖ, οἰκειότητος δὲ πληροῖ, τὰς
[205]	καὶ περὶ τὸν ἔρωτα· τὸ	μὲν	κεφάλαιόν ἐστι πᾶσα ἡ τῶν
[187]	ὁ αὐτὸς λόγος, ὅτι τοῖς	μὲν	κοσμίοις τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὡς
[214]	ὦ Ἐρυξίμαχε, τὸν Ἀλκιβιάδην, καλῶς	μὲν	λέγεις, μεθύοντα δὲ ἄνδρα παρὰ
[196]	Ἔρωτος μετὰ ταῦτα λεκτέον· τὸ	μὲν	μέγιστον ὅτι Ἔρως οὔτ᾽ ἀδικεῖ
[221]	λέγω ἀπεικάζοι τις αὐτόν, ἀνθρώπων	μὲν	μηδενί, τοῖς δὲ σειληνοῖς καὶ
[210]	ἐπὶ τοῦτο τὸ πρᾶγμα ἄρχεσθαι	μὲν	νέον ὄντα ἰέναι ἐπὶ τὰ
[195]	δὲ κάλλιστος ὢν τοιόσδε. πρῶτον	μὲν	νεώτατος θεῶν, ὦ Φαῖδρε. μέγα
[222]	καὶ ἐντὸς αὐτῶν γιγνόμενος πρῶτον	μὲν	νοῦν ἔχοντας ἔνδον μόνους εὑρήσει
[188]	δὲ πᾶσαν δύναμιν ἔχει ξυλλήβδην	μὲν	ὁ πᾶς Ἔρως, ὁ δὲ
[211]	ἔνθα δὲ αἰσχρόν, ὡς τισὶ	μὲν	ὂν καλόν, τισὶ δὲ αἰσχρόν·
[183]	φίλων καὶ ὑπὸ ἐχθρῶν, (τῶν	μὲν	ὀνειδιζόντων κολακείας καὶ ἀνελευθερίας, τῶν
[221]	τὸ ἐφ᾽ ἵππου εἶναι· πρῶτον	μὲν	ὅσον περιῆν (Λάχητος τῷ ἔμφρων
[216]	αἰσχύνομαι. ξύνοιδα γὰρ ἐμαυτῷ ἀντιλέγειν	μὲν	οὐ δυναμένῳ ὡς οὐ δεῖ
[181]	ὁ δὲ τῆς Οὐρανίας πρῶτον	μὲν	οὐ μετεχούσης θήλεος ἀλλ᾽ ἄρρενος
[178]	~(ἐκέλευον ἅπερ ὁ Σωκράτης. πάντων	μὲν	οὖν ἃ ἕκαστος εἶπεν, οὔτε
[181]	τε πέρι καὶ σώματος. οἱ	μὲν	οὖν ἀγαθοὶ τὸν νόμον τοῦτον
[223]	παρ᾽ ἑαυτῷ τουτονὶ κατακεῖσθαι. (Τὸν	μὲν	οὖν Ἀγάθωνα ὡς κατακεισόμενον παρὰ
[214]	δύναιτο κάλλιστον, καὶ ἐγκωμιάσαι. οἱ	μὲν	οὖν ἄλλοι πάντες ἡμεῖς εἰρήκαμεν·
[221]	τοὺς προτροπάδην (φεύγοντας διώκουσιν. πολλὰ	μὲν	οὖν ἄν τις καὶ ἄλλα
[180]	καλεῖσθαι, τὸν δὲ Οὐράνιον. ἐπαινεῖν	μὲν	οὖν δεῖ πάντας θεούς, ἃ
[217]	ἄλλος καθηῦδεν ἢ (ἡμεῖς. μέχρι	μὲν	οὖν δὴ δεῦρο τοῦ λόγου
[196]	πάντων ἂν ἀνδρειότατος εἴη· περὶ	μὲν	οὖν δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης καὶ
[208]	τοῦ γὰρ ἀθανάτου ἐρῶσιν. οἱ	μὲν	οὖν ἐγκύμονες, ἔφη, κατὰ τὰ
[223]	ἀναγκάζεσθαι πίνειν πάμπολυν οἶνον. τὸν	μὲν	οὖν Ἐρυξίμαχον καὶ τὸν Φαῖδρον
[183]	καλόν, αἰσχρῶς δὲ αἰσχρόν. αἰσχρῶς	μὲν	οὖν ἐστὶ πονηρῷ τε καὶ
[195]	Ἔρως τῶν θεῶν βασιλεύει. νέος	μὲν	οὖν ἐστί, πρὸς δὲ τῷ
[199]	ἐστὶν οὐδενὸς ἢ τινός; Πάνυ	μὲν	οὖν ἔστιν. ~(Τοῦτο μὲν τοίνυν,
[210]	οἷός τ᾽ ἂν εἴης. ἐρῶ	μὲν	οὖν, ἔφη, ἐγὼ καὶ προθυμίας
[206]	Εἶεν, ἦν δ᾽ ἐγώ. Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη. τί δὴ οὖν
[215]	οὕτως ἐπιχειρήσω, δι᾽ εἰκόνων. οὗτος	μὲν	οὖν ἴσως οἰήσεται ἐπὶ τὰ
[192]	ἀεὶ τὸ συγγενὲς ἀσπαζόμενος. ὅταν	μὲν	οὖν καὶ αὐτῷ ἐκείνῳ ἐντύχῃ
[188]	τοῖς κρείττοσιν ἡμῶν θεοῖς. ἴσως	μὲν	(οὖν καὶ ἐγὼ τὸν Ἔρωτα
[202]	ἢ καὶ τῶν εἰδότων; Ξυμπάντων	μὲν	οὖν. καὶ ἣ γελάσασα· Καὶ
[196]	καὶ ἵζει καὶ μένει. Περὶ	μὲν	οὖν κάλλους τοῦ θεοῦ καὶ
[176]	τίνα τρόπον ῥᾷστα πιόμεθα; ἐγὼ	μὲν	οὖν λέγω ὑμῖν ὅτι τῷ
[220]	μεθύοντα οὐδεὶςπώποτε ἑώρακεν ἀνθρώπων. τούτου	μὲν	οὖν μοι δοκεῖ καὶ αὐτίκα
[186]	ἀνομοίων ἐπιθυμεῖ καὶ ἐρᾷ. ἄλλος	μὲν	οὖν ὁ ἐπὶ τῷ ὑγιεινῷ
[192]	μετ᾽ ἀλλήλων καταζῇν ἀγάμοις. πάντως	μὲν	οὖν ὁ τοιοῦτος παιδεραστής τε
[183]	νόμος φησὶν ὁ ἐνθάδε· ταύτῃ	μὲν	οὖν οἰηθείη ἄν τις πάγκαλον
[180]	ἔστιν ἄνευ Ἔρωτος Ἀφροδίτη. μιᾶς	μὲν	οὖν οὔσης εἷς ἂν ἦν
[214]	μᾶλλον μή ποτε μεθυσθῇ. τὸν	μὲν	οὖν Σωκράτη ἐγχέαντος τοῦ παιδὸς
[209]	τοὺς ἀνθρωπίνους οὐδενός πω. Ταῦτα	μὲν	οὖν τὰ ἐρωτικὰ ἴσως, ὦ
[201]	ἐχέτω ὡς σὺ λέγεις. Οὐ	μὲν	οὖν τῇ ἀληθείᾳ, φάναι, ὦ
[181]	ὁ καλῶς προτρέπων ἐρᾷν. Ὁ	μὲν	οὖν τῆς Πανδήμου Ἀφροδίτης ὡς
[215]	τῷ σατύρῳ τῷ Μαρσύᾳ. ὅτι	μὲν	οὖν τό γε εἶδος ὅμοιος
[219]	κοινὴ καὶ συνεσιτοῦμεν ἐκεῖ. πρῶτον	μὲν	οὖν τοῖς πόνοις οὐ μόνον
[191]	τὸ αὑτοῦ ἕκαστος ξύμβολον. ὅσοι	μὲν	οὖν τῶν ἀνδρῶν τοῦ κοινοῦ
[204]	οὐ σοφῆς καὶ ἀπόρου· ἡ	μὲν	οὖν φύσις τοῦ δαίμονος, ὦ
[181]	ἐρῶσι δὲ οἱ τοιοῦτοι πρῶτον	μὲν	οὐχ ἧττον γυναικῶν ἢ παίδων,
[212]	ἐγὼ γάρ τοι, φάναι, χθὲς	μὲν	οὐχ οἷός τ᾽ ἐγενόμην ἀφικέσθαι,
[174]	μέ τι ἀπολογήσει; ὡς ἐγὼ	μὲν	οὐχ ὁμολογήσω ἄκλητος (ἥκειν, ἀλλ᾽
[197]	Φαῖδρε, τῷ θεῷ ἀνακείσθω, τὰ	μὲν	παιδιᾶς, τὰ δὲ σπουδῆς μετρίας,
[219]	ἔτι πόρρω. κἀγὼ ἀκούσας· Τὰ	μὲν	παρ᾽ ἐμοῦ, ἔφην, ταῦτά ἐστιν,
[203]	ἐν τοιαύτῃ τύχῃ καθέστηκεν. πρῶτον	μὲν	πένης ἀεί ἐστι, καὶ πολλοῦ
[177]	ἂν ἐγκεκωμιασμένα. τὸ οὖν τοιούτων	μὲν	πέρι πολλὴν σπουδὴν ποιήσασθαι, Ἔρωτα
[203]	ἐγρηγορόσι καὶ καθεύδουσι· καὶ ὁ	μὲν	περὶ τὰ τοιαῦτα σοφὸς δαιμόνιος
[207]	(πάντα καὶ ἐρωτικῶς διατιθέμενα, πρῶτον	μὲν	περὶ τὸ ξυμμιγῆναι ἀλλήλοις, ἔπειτα
[197]	ἐν θυσίαις γιγνόμενος ἡγεμών· πρᾳότητα	μὲν	πορίζων, ἀγριότητα δ᾽ ἐξορίζων· φιλόδωρος
[183]	αὑτὸ οὔτε αἰσχρόν, ἀλλὰ καλῶς	μὲν	πραττόμενον καλόν, αἰσχρῶς δὲ αἰσχρόν.
[188]	ἐστιν ἀμφοτέρων τούτων, καὶ ἐπειδὰν	μὲν	πρὸς ἄλληλα τοῦ κοσμίου τύχῃ
[222]	(Ἀγάθωνα διαβάλλειν, οἰόμενος δεῖν ἐμὲ	μὲν	σοῦ ἐρᾷν καὶ μηδενὸς ἄλλου,
[214]	ἐγχεῖν καὶ ἅμα εἰπεῖν· Πρὸς	μὲν	Σωκράτη, ὦ ἄνδρες, τὸ σόφισμά
[182]	περὶ τὸν ἔρωτα νόμος ἐν	μὲν	ταῖς ἄλλαις πόλεσι νοῆσαι ῥᾴδιος,
[202]	ἀνθρώποις τὰ παρὰ θεῶν, τῶν	μὲν	τὰς δεήσεις καὶ θυσίας, τῶν
[180]	ἀλλὰ γὰρ τῷ ὄντι μάλιστα	μὲν	ταύτην τὴν ἀρετὴν οἱ θεοὶ
[180]	ἀναγκαῖον δὴ καὶ ἔρωτα τὸν	μὲν	τῇ ἑτέρᾳ συνεργὸν Πάνδημον ὀρθῶς
[203]	οὔτε ὡς θνητός, ἀλλὰ τοτὲ	μὲν	τῆς αὐτῆς ἡμέρας θάλλει τε
[200]	ἔστιν ὁ Ἔρως ἢ πρῶτον	μὲν	τινῶν, ἔπειτα τούτων ὧν ἂν
[184]	ὑπὸ ταύτης τῆς αἰτίας πρῶτον	μὲν	τὸ ἁλίσκεσθαι ταχὺ αἰσχρὸν νενόμισται,
[211]	τοτὲ δὲ οὔ, οὐδὲ πρὸς	μὲν	τὸ καλόν, πρὸς δὲ τὸ
[200]	Πάνυ μὲν οὖν ἔστιν. ~(Τοῦτο	μὲν	τοίνυν, εἰπεῖν τὸν Σωκράτη, φύλαξον
[220]	ἐν τούτοις ἐξῄει ἔχων ἱμάτιον	μὲν	τοιοῦτον οἷόνπερ καὶ πρότερον εἰώθει
[180]	καὶ ζῶσι καὶ τελευτήσασιν. (Φαῖδρον	μὲν	τοιοῦτόν τινα λόγον ἔφη εἰπεῖν,
[178]	δὴ τί τοῦτο; τὴν ἐπὶ	μὲν	τοῖς αἰσχροῖς αἰσχύνην, ἐπὶ δὲ
[177]	Φαῖδρος. ἐγὼ οὖν ἐπιθυμῶ ἅμα	μὲν	τούτῳ ἔρανον εἰσενεγκεῖν καὶ χαρίσασθαι,
[198]	ἑκάστου τοῦ ἐγκωμιαζομένου, καὶ τοῦτο	μὲν	ὑπάρχειν, ἐξ αὐτῶν δὲ τούτων
[178]	οὔτε ποιητοῦ, ἀλλ᾽ Ἡσίοδος πρῶτον	μὲν	Χάος φησὶ γενέσθαι, αὐτὰρ ἔπειτα
[184]	παιδικά, νόμον ἔχων ἑκάτερος, ὁ	μὲν	χαρισαμένοις παιδικοῖς ὑπηρετῶν ὁτιοῦν δικαίως
[184]	καὶ καλῶς βασανίζειν, καὶ τοῖς	μὲν	χαρίσασθαι, τοὺς δὲ διαφεύγειν. διὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005