Page |
[186] |
πρὸς
τοὺς
καλοὺς
ἀλλὰ
καὶ
|
πρὸς |
ἄλλα
πολλὰ
καὶ
ἐν
τοῖς |
[188] |
ἀμφοτέρων
τούτων,
καὶ
ἐπειδὰν
μὲν
|
πρὸς |
ἄλληλα
τοῦ
κοσμίου
τύχῃ
ἔρωτος |
[196] |
ἔχει·
ἀσχημοσύνῃ
γὰρ
καὶ
Ἔρωτι
|
πρὸς |
ἀλλήλους
ἀεὶ
πόλεμος.
χρόας
δὲ |
[178] |
πάντων
τῶν
αἰσχρῶν
καὶ
φιλοτιμούμενοι
|
πρὸς |
~(ἀλλήλους·
καὶ
μαχόμενοί
γ᾽
ἂν |
[188] |
περὶ
θεούς
τε
(καὶ
ἀνθρώπους
|
πρὸς |
ἀλλήλους
κοινωνία)
οὐ
περὶ
ἄλλο |
[209] |
μείζω
κοινωνίαν
τῆς
τῶν
παίδων
|
πρὸς |
ἀλλήλους
οἱ
τοιοῦτοι
ἴσχουσι
καὶ |
[203] |
ὁμιλία
καὶ
ἡ
διάλεκτος
θεοῖς
|
πρὸς |
ἀνθρώπους,
καὶ
ἐγρηγορόσι
καὶ
καθεύδουσι· |
[185] |
ἰδιώταις,
πολλὴν
ἐπιμέλειαν
ἀναγκάζων
ποιεῖσθαι
|
πρὸς |
ἀρετὴν
τόν
(τε
ἐρῶντα
αὐτὸν |
[179] |
αὐτὸς
ὁ
Ἔρως
ἔνθεον
ποιήσειε
|
πρὸς |
ἀρετήν,
ὥστε
ὅμοιον
εἶναι
τῷ |
[201] |
σχεδὸν
γάρ
τι
καὶ
ἐγὼ
|
πρὸς |
αὐτὴν
ἕτερα
τοιαῦτα
ἔλεγον
οἷάπερ |
[218] |
ἔδοξέ
μοι
χρῆναι
μηδὲν
ποικίλλειν
|
πρὸς |
αὐτόν,
ἀλλ᾽
ἐλευθέρως
εἰπεῖν
ἅ |
[192] |
ἐπειδὰν
δὲ
ἀνδρωθῶσι,
(παιδεραστοῦσι
καὶ
|
πρὸς |
γάμους
καὶ
παιδοποιίας
οὐ
προσέχουσι |
[220] |
καὶ
αὐτίκα
ὁ
ἔλεγχος
ἔσεσθαι.
|
πρὸς |
δὲ
αὖ
τὰς
τοῦ
χειμῶνος |
[196] |
πόλεως
βασιλῆς
„νόμοι„
δίκαια
εἶναι.
|
πρὸς |
δὲ
τῇ
δικαιοσύνῃ
σωφροσύνης
πλείστης |
[211] |
οὐδὲ
πρὸς
μὲν
τὸ
καλόν,
|
πρὸς |
δὲ
τὸ
αἰσχρόν.
οὐδ᾽
ἔνθα |
[196] |
μὲν
δή
ἐστι
καὶ
ἁπαλώτατος,
|
πρὸς |
δὲ
τούτοις
ὑγρὸς
τὸ
εἶδος, |
[195] |
βασιλεύει.
νέος
μὲν
οὖν
ἐστί,
|
πρὸς |
δὲ
τῷ
νέῳ
ἁπαλός·
ποιητοῦ |
[201] |
ἕτερα
τοιαῦτα
ἔλεγον
οἷάπερ
νῦν
|
πρὸς |
ἐμὲ
Ἀγάθων,
ὡς
εἴη
ὁ |
[176] |
παρόντι
συνουσίαν,
ἀλλ᾽
οὕτω
πίνοντας
|
πρὸς |
ἡδονήν.
Ἐπειδὴ
τοίνυν,
φάναι
τὸν |
[223] |
τῶν
νυκτῶν
οὐσῶν,
ἐξεγρέσθαι
δὲ
|
πρὸς |
ἡμέραν
ἤδη
ἀλεκτρυόνων
ᾀδόντων,
ἐξεγρόμενος |
[188] |
κατὰ
ἀνθρώπους
ἐρωτικά,
ὅσα
τείνει
|
πρὸς |
θέμιν
καὶ
ἀσέβειαν.
οὕτω
πολλὴν |
[193] |
ἐλπίδας
μεγίστας
παρέχεται,
ἡμῶν
παρεχομένων
|
πρὸς |
θεοὺς
εὐσέβειαν,
καταστήσας
ἡμᾶς
εἰς |
[211] |
μέν,
τοτὲ
δὲ
οὔ,
οὐδὲ
|
πρὸς |
μὲν
τὸ
καλόν,
πρὸς
δὲ |
[217] |
λόγου
καλῶς
ἂν
ἔχοι
καὶ
|
πρὸς |
ὁντινοῦν
λέγειν·
τὸ
δ᾽
ἐντεῦθεν |
[186] |
ἐπιστήμη
τῶν
τοῦ
σώματος
ἐρωτικῶν
|
πρὸς |
πλησμονὴν
καὶ
κένωσιν,
καὶ
ὁ |
[210] |
αὖ
ἐπιστημῶν
κάλλος,
καὶ
βλέπων
|
πρὸς |
(πολὺ
ἤδη
τὸ
καλὸν
μηκέτι |
[210] |
Ὃς
γὰρ
ἂν
μέχρι
ἐνταῦθα
|
πρὸς |
τὰ
ἐρωτικὰ
παιδαγωγηθῇ,
θεώμενος
ἐφεξῆς |
[183] |
ἐθέλοι
ποιεῖν
οἷάπερ
οἱ
ἐρασταὶ
|
πρὸς |
τὰ
παιδικά,
ἱκετείας
τε
καὶ |
[208] |
ἔφη,
κατὰ
τὰ
σώματα
ὄντες
|
πρὸς |
τὰς
γυναῖκας
μᾶλλον
τρέπονται
καὶ |
[191] |
τὸν
νοῦν
προσέχουσιν,
ἀλλὰ
μᾶλλον
|
πρὸς |
τὰς
γυναῖκας
τετραμμέναι
εἰσί,
καὶ |
[214] |
εἰπεῖν
τὸν
Ἀλκιβιάδην,
μηδὲν
λέγε
|
πρὸς |
ταῦτα,
ὡς
ἐγὼ
οὐδ᾽
ἂν |
[204] |
πάνυ
ἔφην
ἔτι
ἔχειν
ἐγὼ
|
πρὸς |
ταύτην
τὴν
ἐρώτησιν
προχείρως
ἀποκρίνασθαι. |
[210] |
τε
καὶ
ὀρθῶς
τὰ
καλά,
|
πρὸς |
τέλος
ἤδη
ἰὼν
τῶν
ἐρωτικῶν |
[190] |
καὶ
τὸ
τοῦ
αὐχένος
ἥμισυ
|
πρὸς |
τὴν
τομήν,
ἵνα
θεώμενος
τὴν |
[175] |
χρώμενοι
τῷ
Διονύσῳ·
νῦν
δὲ
|
πρὸς |
τὸ
δεῖπνον
πρῶτα
τρέπου.
~(Μετὰ |
[181] |
ἔπειτα
ὡς
ἂν
δύνωνται
ἀνοητοτάτων,
|
πρὸς |
τὸ
διαπράξασθαι
μόνον
βλέποντες,
ἀμελοῦντες |
[174] |
ἦ
δ᾽
ὅς,
πῶς
(ἔχεις
|
πρὸς |
τὸ
ἐθέλειν
ἂν
ἰέναι
ἄκλητος |
[220] |
ψεύδομαι·
ἀλλὰ
γὰρ
τῶν
στρατηγῶν
|
πρὸς |
τὸ
ἐμὸν
ἀξίωμα
ἀποβλεπόντων
καὶ |
[195] |
ἔστιν
(ἐνδεὴς
οἷος
ἦν
Ὅμηρος,
|
πρὸς |
τὸ
ἐπιδεῖξαι
θεοῦ
ἁπαλότητα.
Ὅμηρος |
[182] |
(καὶ
μὴ
ἑλόντι
αἰσχρόν,
καὶ
|
πρὸς |
τὸ
ἐπιχειρεῖν
ἑλεῖν
ἐξουσίαν
ὁ |
[176] |
δέομαι
ὑμῶν
ἀκοῦσαι·
πῶς
ἔχει
|
πρὸς |
τὸ
ἐρρῶσθαι
πίνειν,
Ἀγάθων;
Οὐδαμῶς, |
[220] |
~(ἀσιτεῖν,
οὐδὲν
ἦσαν
οἱ
ἄλλοι
|
πρὸς |
τὸ
καρτερεῖν·
ἔν
τ᾽
αὖ |
[176] |
οὐδεὶς
τῶν
παρόντων
προθύμως
ἔχειν
|
πρὸς |
τὸ
πολὺν
πίνειν
οἶνον,
ἴσως |
[217] |
τὸ
πρᾶγμα.
προκαλοῦμαι
δὴ
αὐτὸν
|
πρὸς |
τὸ
συνδειπνεῖν,
ἀτεχνῶς
ὥσπερ
ἐραστὴς |
[176] |
καὶ
τἆλλα
τὰ
νομιζόμενα,
τρέπεσθαι
|
πρὸς |
τὸν
πότον·
τὸν
οὖν
Παυσανίαν |
[216] |
καὶ
παίζων
πάντα
τὸν
βίον
|
πρὸς |
τοὺς
ἀνθρώπους
διατελεῖ.
σπουδάσαντος
δὲ |
[187] |
πως
ἔστιν·
ἀλλ᾽
ἐπειδὰν
δέῃ
|
πρὸς |
τοὺς
ἀνθρώπους
καταχρῆσθαι
(ῥυθμῷ
τε |
[193] |
ἔστιν,
ἐὰν
μὴ
κόσμιοι
ὦμεν
|
πρὸς |
τοὺς
θεούς,
ὅπως
μὴ
καὶ |
[186] |
ἐπὶ
ταῖς
ψυχαῖς
τῶν
ἀνθρώπων
|
πρὸς |
τοὺς
καλοὺς
ἀλλὰ
καὶ
πρὸς |
[199] |
ἐθέλω
εἰπεῖν
κατ᾽
ἐμαυτόν,
οὐ
|
πρὸς |
τοὺς
ὑμετέρους
λόγους,
ἵνα
μὴ |
[216] |
παρὰ
τούτῳ
καταγηράσω.
πέπονθα
δὲ
|
(πρὸς |
τοῦτον
μόνον
ἀνθρώπων,
ὃ
οὐκ |
[209] |
δὴ
ἀσπάζεται
τὸ
ξυναμφότερον,
καὶ
|
πρὸς |
τοῦτον
τὸν
ἄνθρωπον
εὐθὺς
εὐπορεῖ |
[217] |
ἀκόλουθον
μόνος
συνεγιγνόμην.
δεῖ
γὰρ
|
πρὸς |
ὑμᾶς
πάντα
τἀληθῆ
εἰπεῖν·
ἀλλὰ |
[177] |
ἐνῆσαν
ἅλες
ἔπαινον
θαυμάσιον
ἔχοντες
|
πρὸς |
ὠφέλειαν·
καὶ
ἄλλα
τοιαῦτα
(συχνὰ |