HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Ὁ 2
Ὅ 1
ὅ 15
ὃ 32
ὅδε 1
ὁδοῖς 1
ὁδὸν 1

Fréquences [« »]
32 αὐτὸς
32 ἐστιν
32 καλὸν
32 ὃ
33 οὐδὲν
34 ἐκ
34 κατὰ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Le Banquet

ὃ

Page

[219]   τῷ ἐπιόντι χρόνῳ (βουλευόμενοι πράξομεν ὃ ἂν φαίνηται νῷν περί τε

[192]   τὰ ὄργανα, ἔροιτο· τί ἔσθ᾽ ὃ βούλεσθε, ὦ ἄνθρωποι, ὑμῖν παρ᾽

[192]   οὐ δύναται εἰπεῖν, ἀλλὰ μαντεύεται ὃ βούλεται, καὶ αἰνίττεται. καὶ εἰ

[199]   ὀλίγῳ πλείω, ἵνα μᾶλλον καταμάθῃς ὃ βούλομαι. εἰ γὰρ ἐροίμην, τί

[208]   ἑκάστη τῶν ἐπιστημῶν ταὐτὸν πάσχει. ὃ γὰρ καλεῖται μελετᾷν, ὡς ἐξιούσης

[178]   ἐραστὴς χρηστὸς καὶ ἐραστῇ παιδικά. ὃ γὰρ χρὴ ἀνθρώποις ἡγεῖσθαι παντὸς

[183]   ὡς πάγκαλόν τι πρᾶγμα διαπραττομένου· ὃ δὲ δεινότατον, ὥς γε λέγουσιν

[196]   ἰδέας μέγα τεκμήριον ἡ εὐσχημοσύνη, ὃ δὴ διαφερόντως ἐκ πάντων ὁμολογουμένως

[182]   οὐδὲ φιλίας ἰσχυρὰς καὶ κοινωνίας, ὃ δὴ μάλιστα φιλεῖ τά τε

[187]   τε καὶ ἁρμονίᾳ ἢ ποιοῦντα, (ὃ δὴ μελοποιίαν καλοῦσιν) ἢ χρώμενον

[191]   γυναικὸς τῆς ὅλης ἐντύχοι ἡμίσει, ὃ δὴ νῦν γυναῖκα καλοῦμεν, εἴτ᾽

[187]   πεποιημένοις μέλεσί τε καὶ μέτροις, (ὃ δὴ παιδεία ἐκλήθη) ἐνταῦθα δὴ

[195]   γοῦν τοῦ δέοντος ἡμῖν προσέρχεται. ὃ δὴ πέφυκεν Ἔρως μισεῖν καὶ

[190]   ἀπέδει κατὰ μέσην τὴν γαστέρα, ὃ δὴ τὸν ὀμφαλὸν καλοῦσι. καὶ

[191]   ἀνδρῶν τοῦ κοινοῦ τμῆμά εἰσιν, ὃ δὴ τότε ἀνδρόγυνον ἐκαλεῖτο, φιλογύναικές

[211]   ἀνθρώπῳ, θεωμένῳ αὐτὸ τὸ καλόν. ὃ ἐάν ποτε ἴδῃς, οὐ κατὰ

[175]   ἐπειδάν τις ὑμῖν μὴ ἐφεστήκῃ· ὃ ἐγὼ οὐδεπώποτε ἐποίησα· νῦν οὖν,

[214]   ὅτι τοὐναντίον ἐστὶ πᾶν ἢ ὃ ἔλεγεν; οὗτος γάρ, ἐάν τινα

[211]   μάθημα, καὶ γνῷ αὐτὸ τελευτῶν ὃ ἔστι (καλόν. ἐνταῦθα τοῦ βίου,

[179]   τῷ ἀρίστῳ φύσει. (καὶ ἀτεχνῶς, ὃ ἔφη Ὅμηρος, μένος ἐμπνεῦσαι ἐνίοις

[190]   ἐπεχείρησαν δὲ τοῖς θεοῖς, καὶ ὃ λέγει Ὅμηρος περὶ Ἐφιάλτου τε

[202]   καλόν ἐστιν αἰσχρὸν εἶναι, μηδὲ ὃ μὴ ἀγαθόν, κακόν. οὕτω δὲ

[200]   καὶ ὃ μὴ ἔχει καὶ ὃ μὴ ἔστιν αὐτὸς καὶ οὗ

[200]   καὶ τοῦ μὴ παρόντος, καὶ ὃ μὴ ἔχει καὶ ὃ μὴ

[202]   ἐγώ, λέγεις. (Μὴ τοίνυν ἀνάγκαζε ὃ μὴ καλόν ἐστιν αἰσχρὸν εἶναι,

[181]   οὔτε καλὴ οὔτε αἰσχρά. ~(οἷον ὃ νῦν ἡμεῖς ποιοῦμεν, ἢ πίνειν

[192]   ἑκατέρου ἡ ψυχὴ (δήλη ἐστίν, ὃ οὐ δύναται εἰπεῖν, ἀλλὰ μαντεύεται

[216]   δὲ (πρὸς τοῦτον μόνον ἀνθρώπων, ὃ οὐκ ἄν τις οἴοιτο ἐν

[200]   τοῦτό γ᾽ ἐστὶν ἐκείνου ἐρᾶν, ὃ οὔπω ἕτοιμον αὐτῷ ἐστιν οὐδὲ

[192]   ἀτεχνῶς οἴοιτ᾽ ἂν ἀκηκοέναι τοῦτο ὃ πάλαι ἄρα ἐπεθύμει, συνελθὼν καὶ

[220]   ὁπότε ἀναγκασθείη, πάντας ἐκράτει, καὶ ὃ πάντων θαυμαστότατον, Σωκράτη μεθύοντα οὐδεὶςπώποτε

[193]   τοῖς παιδικοῖς τοῖς ἡμετέροις αὐτῶν, ὃ τῶν νῦν ὀλίγοι ποιοῦσι. καὶ

Page
[219]	τῷ ἐπιόντι χρόνῳ (βουλευόμενοι πράξομεν	ὃ	ἂν φαίνηται νῷν περί τε
[192]	τὰ ὄργανα, ἔροιτο· τί ἔσθ᾽	ὃ	βούλεσθε, ὦ ἄνθρωποι, ὑμῖν παρ᾽
[192]	οὐ δύναται εἰπεῖν, ἀλλὰ μαντεύεται	ὃ	βούλεται, καὶ αἰνίττεται. καὶ εἰ
[199]	ὀλίγῳ πλείω, ἵνα μᾶλλον καταμάθῃς	ὃ	βούλομαι. εἰ γὰρ ἐροίμην, τί
[208]	ἑκάστη τῶν ἐπιστημῶν ταὐτὸν πάσχει.	ὃ	γὰρ καλεῖται μελετᾷν, ὡς ἐξιούσης
[178]	ἐραστὴς χρηστὸς καὶ ἐραστῇ παιδικά.	ὃ	γὰρ χρὴ ἀνθρώποις ἡγεῖσθαι παντὸς
[183]	ὡς πάγκαλόν τι πρᾶγμα διαπραττομένου·	ὃ	δὲ δεινότατον, ὥς γε λέγουσιν
[196]	ἰδέας μέγα τεκμήριον ἡ εὐσχημοσύνη,	ὃ	δὴ διαφερόντως ἐκ πάντων ὁμολογουμένως
[182]	οὐδὲ φιλίας ἰσχυρὰς καὶ κοινωνίας,	ὃ	δὴ μάλιστα φιλεῖ τά τε
[187]	τε καὶ ἁρμονίᾳ ἢ ποιοῦντα,	(ὃ	δὴ μελοποιίαν καλοῦσιν) ἢ χρώμενον
[191]	γυναικὸς τῆς ὅλης ἐντύχοι ἡμίσει,	ὃ	δὴ νῦν γυναῖκα καλοῦμεν, εἴτ᾽
[187]	πεποιημένοις μέλεσί τε καὶ μέτροις,	(ὃ	δὴ παιδεία ἐκλήθη) ἐνταῦθα δὴ
[195]	γοῦν τοῦ δέοντος ἡμῖν προσέρχεται.	ὃ	δὴ πέφυκεν Ἔρως μισεῖν καὶ
[190]	ἀπέδει κατὰ μέσην τὴν γαστέρα,	ὃ	δὴ τὸν ὀμφαλὸν καλοῦσι. καὶ
[191]	ἀνδρῶν τοῦ κοινοῦ τμῆμά εἰσιν,	ὃ	δὴ τότε ἀνδρόγυνον ἐκαλεῖτο, φιλογύναικές
[211]	ἀνθρώπῳ, θεωμένῳ αὐτὸ τὸ καλόν.	ὃ	ἐάν ποτε ἴδῃς, οὐ κατὰ
[175]	ἐπειδάν τις ὑμῖν μὴ ἐφεστήκῃ·	ὃ	ἐγὼ οὐδεπώποτε ἐποίησα· νῦν οὖν,
[214]	ὅτι τοὐναντίον ἐστὶ πᾶν ἢ	ὃ	ἔλεγεν; οὗτος γάρ, ἐάν τινα
[211]	μάθημα, καὶ γνῷ αὐτὸ τελευτῶν	ὃ	ἔστι (καλόν. ἐνταῦθα τοῦ βίου,
[179]	τῷ ἀρίστῳ φύσει. (καὶ ἀτεχνῶς,	ὃ	ἔφη Ὅμηρος, μένος ἐμπνεῦσαι ἐνίοις
[190]	ἐπεχείρησαν δὲ τοῖς θεοῖς, καὶ	ὃ	λέγει Ὅμηρος περὶ Ἐφιάλτου τε
[202]	καλόν ἐστιν αἰσχρὸν εἶναι, μηδὲ	ὃ	μὴ ἀγαθόν, κακόν. οὕτω δὲ
[200]	καὶ ὃ μὴ ἔχει καὶ	ὃ	μὴ ἔστιν αὐτὸς καὶ οὗ
[200]	καὶ τοῦ μὴ παρόντος, καὶ	ὃ	μὴ ἔχει καὶ ὃ μὴ
[202]	ἐγώ, λέγεις. (Μὴ τοίνυν ἀνάγκαζε	ὃ	μὴ καλόν ἐστιν αἰσχρὸν εἶναι,
[181]	οὔτε καλὴ οὔτε αἰσχρά. ~(οἷον	ὃ	νῦν ἡμεῖς ποιοῦμεν, ἢ πίνειν
[192]	ἑκατέρου ἡ ψυχὴ (δήλη ἐστίν,	ὃ	οὐ δύναται εἰπεῖν, ἀλλὰ μαντεύεται
[216]	δὲ (πρὸς τοῦτον μόνον ἀνθρώπων,	ὃ	οὐκ ἄν τις οἴοιτο ἐν
[200]	τοῦτό γ᾽ ἐστὶν ἐκείνου ἐρᾶν,	ὃ	οὔπω ἕτοιμον αὐτῷ ἐστιν οὐδὲ
[192]	ἀτεχνῶς οἴοιτ᾽ ἂν ἀκηκοέναι τοῦτο	ὃ	πάλαι ἄρα ἐπεθύμει, συνελθὼν καὶ
[220]	ὁπότε ἀναγκασθείη, πάντας ἐκράτει, καὶ	ὃ	πάντων θαυμαστότατον, Σωκράτη μεθύοντα οὐδεὶςπώποτε
[193]	τοῖς παιδικοῖς τοῖς ἡμετέροις αὐτῶν,	ὃ	τῶν νῦν ὀλίγοι ποιοῦσι. καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 1/03/2005