Page |
[219] |
τῷ
ἐπιόντι
χρόνῳ
(βουλευόμενοι
πράξομεν
|
ὃ |
ἂν
φαίνηται
νῷν
περί
τε |
[192] |
τὰ
ὄργανα,
ἔροιτο·
τί
ἔσθ᾽
|
ὃ |
βούλεσθε,
ὦ
ἄνθρωποι,
ὑμῖν
παρ᾽ |
[192] |
οὐ
δύναται
εἰπεῖν,
ἀλλὰ
μαντεύεται
|
ὃ |
βούλεται,
καὶ
αἰνίττεται.
καὶ
εἰ |
[199] |
ὀλίγῳ
πλείω,
ἵνα
μᾶλλον
καταμάθῃς
|
ὃ |
βούλομαι.
εἰ
γὰρ
ἐροίμην,
τί |
[208] |
ἑκάστη
τῶν
ἐπιστημῶν
ταὐτὸν
πάσχει.
|
ὃ |
γὰρ
καλεῖται
μελετᾷν,
ὡς
ἐξιούσης |
[178] |
ἐραστὴς
χρηστὸς
καὶ
ἐραστῇ
παιδικά.
|
ὃ |
γὰρ
χρὴ
ἀνθρώποις
ἡγεῖσθαι
παντὸς |
[183] |
ὡς
πάγκαλόν
τι
πρᾶγμα
διαπραττομένου·
|
ὃ |
δὲ
δεινότατον,
ὥς
γε
λέγουσιν |
[196] |
ἰδέας
μέγα
τεκμήριον
ἡ
εὐσχημοσύνη,
|
ὃ |
δὴ
διαφερόντως
ἐκ
πάντων
ὁμολογουμένως |
[182] |
οὐδὲ
φιλίας
ἰσχυρὰς
καὶ
κοινωνίας,
|
ὃ |
δὴ
μάλιστα
φιλεῖ
τά
τε |
[187] |
τε
καὶ
ἁρμονίᾳ
ἢ
ποιοῦντα,
|
(ὃ |
δὴ
μελοποιίαν
καλοῦσιν)
ἢ
χρώμενον |
[191] |
γυναικὸς
τῆς
ὅλης
ἐντύχοι
ἡμίσει,
|
ὃ |
δὴ
νῦν
γυναῖκα
καλοῦμεν,
εἴτ᾽ |
[187] |
πεποιημένοις
μέλεσί
τε
καὶ
μέτροις,
|
(ὃ |
δὴ
παιδεία
ἐκλήθη)
ἐνταῦθα
δὴ |
[195] |
γοῦν
τοῦ
δέοντος
ἡμῖν
προσέρχεται.
|
ὃ |
δὴ
πέφυκεν
Ἔρως
μισεῖν
καὶ |
[190] |
ἀπέδει
κατὰ
μέσην
τὴν
γαστέρα,
|
ὃ |
δὴ
τὸν
ὀμφαλὸν
καλοῦσι.
καὶ |
[191] |
ἀνδρῶν
τοῦ
κοινοῦ
τμῆμά
εἰσιν,
|
ὃ |
δὴ
τότε
ἀνδρόγυνον
ἐκαλεῖτο,
φιλογύναικές |
[211] |
ἀνθρώπῳ,
θεωμένῳ
αὐτὸ
τὸ
καλόν.
|
ὃ |
ἐάν
ποτε
ἴδῃς,
οὐ
κατὰ |
[175] |
ἐπειδάν
τις
ὑμῖν
μὴ
ἐφεστήκῃ·
|
ὃ |
ἐγὼ
οὐδεπώποτε
ἐποίησα·
νῦν
οὖν, |
[214] |
ὅτι
τοὐναντίον
ἐστὶ
πᾶν
ἢ
|
ὃ |
ἔλεγεν;
οὗτος
γάρ,
ἐάν
τινα |
[211] |
μάθημα,
καὶ
γνῷ
αὐτὸ
τελευτῶν
|
ὃ |
ἔστι
(καλόν.
ἐνταῦθα
τοῦ
βίου, |
[179] |
τῷ
ἀρίστῳ
φύσει.
(καὶ
ἀτεχνῶς,
|
ὃ |
ἔφη
Ὅμηρος,
μένος
ἐμπνεῦσαι
ἐνίοις |
[190] |
ἐπεχείρησαν
δὲ
τοῖς
θεοῖς,
καὶ
|
ὃ |
λέγει
Ὅμηρος
περὶ
Ἐφιάλτου
τε |
[202] |
καλόν
ἐστιν
αἰσχρὸν
εἶναι,
μηδὲ
|
ὃ |
μὴ
ἀγαθόν,
κακόν.
οὕτω
δὲ |
[200] |
καὶ
ὃ
μὴ
ἔχει
καὶ
|
ὃ |
μὴ
ἔστιν
αὐτὸς
καὶ
οὗ |
[200] |
καὶ
τοῦ
μὴ
παρόντος,
καὶ
|
ὃ |
μὴ
ἔχει
καὶ
ὃ
μὴ |
[202] |
ἐγώ,
λέγεις.
(Μὴ
τοίνυν
ἀνάγκαζε
|
ὃ |
μὴ
καλόν
ἐστιν
αἰσχρὸν
εἶναι, |
[181] |
οὔτε
καλὴ
οὔτε
αἰσχρά.
~(οἷον
|
ὃ |
νῦν
ἡμεῖς
ποιοῦμεν,
ἢ
πίνειν |
[192] |
ἑκατέρου
ἡ
ψυχὴ
(δήλη
ἐστίν,
|
ὃ |
οὐ
δύναται
εἰπεῖν,
ἀλλὰ
μαντεύεται |
[216] |
δὲ
(πρὸς
τοῦτον
μόνον
ἀνθρώπων,
|
ὃ |
οὐκ
ἄν
τις
οἴοιτο
ἐν |
[200] |
τοῦτό
γ᾽
ἐστὶν
ἐκείνου
ἐρᾶν,
|
ὃ |
οὔπω
ἕτοιμον
αὐτῷ
ἐστιν
οὐδὲ |
[192] |
ἀτεχνῶς
οἴοιτ᾽
ἂν
ἀκηκοέναι
τοῦτο
|
ὃ |
πάλαι
ἄρα
ἐπεθύμει,
συνελθὼν
καὶ |
[220] |
ὁπότε
ἀναγκασθείη,
πάντας
ἐκράτει,
καὶ
|
ὃ |
πάντων
θαυμαστότατον,
Σωκράτη
μεθύοντα
οὐδεὶςπώποτε |
[193] |
τοῖς
παιδικοῖς
τοῖς
ἡμετέροις
αὐτῶν,
|
ὃ |
τῶν
νῦν
ὀλίγοι
ποιοῦσι.
καὶ |