HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τινος 3
τίνων 1
τινῶν 1
τις 58
τίς 9
τισι 1
τισὶ 2

Fréquences [« »]
56 εἰς
54 πρὸς
55 τοὺς
58 τις
58 φάναι
59 τοῦτο
61 τι

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Le Banquet

τις

Page

[215]   εἰπεῖν οὐδενί· ἐπειδὰν δὲ σοῦ τις ἀκούῃ ἢ τῶν σῶν λόγων

[213]   οὐ παρὰ Ἀριστοφάνει οὐδὲ εἴ τις ἄλλος γελοῖος ἔστι τε καὶ

[218]   οἱ δὲ οἰκέται, καὶ εἴ τις ἄλλος ἐστὶν βέβηλός τε καὶ

[204]   γενέσθαι· ἔστι γάρ· οὐδ᾽ εἴ τις ἄλλος σοφός, οὐ φιλοσοφεῖ· οὐδ᾽

[181]   νοῦν μᾶλλον ἔχον ἀγαπῶντες. καί τις ἂν γνοίη καὶ ἐν αὐτῇ

[175]   ἡ μὲν γὰρ ἐμὴ φαύλη τις ἂν εἴη, ἢ καὶ ἀμφισβητήσιμος,

[221]   τοὺς ἄλλους κατὰ ταὔτ᾽ ἄν τις ἀπεικάζοι· οἷος δὲ οὑτοσὶ γέγονε

[211]   μηδὲ πάσχειν μηδέν, ὅταν δή τις ἀπὸ τῶνδε διὰ τὸ ὀρθῶς

[183]   ὀρθῶς λέγοντας, εἰς δὲ ταῦτά τις αὖ βλέψας ἡγήσαιτ᾽ ἂν πάλιν

[221]   εἰ οἷς ἐγὼ λέγω ἀπεικάζοι τις αὐτόν, ἀνθρώπων μὲν μηδενί, τοῖς

[194]   θεὸς αὐτοῖς αἴτιος· ὁποῖος δέ τις αὐτὸς ὢν ~(ταῦτα ἐδωρήσατο, οὐδεὶς

[221]   καὶ πάνυ πόρρωθεν ὅτι εἴ τις ἅψεται τούτου τοῦ ἀνδρός, μάλα

[178]   τινι ὤν. εἰ οὖν μηχανή τις γένοιτο ὥστε πόλιν γενέσθαι ἢ

[218]   καὶ τὸ ἀλγεινότατον ὧν ἄν τις δηχθείη— τὴν καρδίαν ἢ ψυχὴν

[184]   Νενόμισται γὰρ δὴ ἡμῖν, ἐάν τις ἐθέλῃ τινὰ θεραπεύειν ἡγούμενος δι᾽

[190]   πάντα ὡς ἀπὸ τούτων ἄν τις εἰκάσειεν. ἐπορεύετο δὲ καὶ ὀρθὸν

[182]   χαρίζεσθαι ἐρασταῖς, καὶ οὐκ ἄν τις εἴποι οὔτε νέος οὔτε παλαιὸς

[207]   γὰρ ἀνθρώπους, ἔφη, οἴοιτ᾽ ἄν τις ἐκ λογισμοῦ ταῦτα ποιεῖν· τὰ

[209]   δικαιοσύνη· τούτων δ᾽ αὖ ὅταν τις ἐκ (νέου ἐγκύμων ᾖ τὴν

[220]   οὐκ ἐξιόντων ἔνδοθεν, ἢ εἴ τις ἐξίοι, ἠμφιεσμένων τε θαυμαστὰ δὴ

[201]   ἐστιν ὁ Ἔρως καὶ ποῖός τις, ἔπειτα τὰ ἔργα αὐτοῦ. δοκεῖ

[211]   μετέχει, οὐδέ τις λόγος οὐδέ τις ἐπιστήμη, οὐδέ που ὂν ἐν

[184]   φέρει καὶ μή. εἰ γάρ τις ~(ἐραστῇ ὡς πλουσίῳ πλούτου ἕνεκα

[218]   ἃ λέγεις (περὶ ἐμοῦ, καί τις ἔστ᾽ ἐν ἐμοὶ δύναμις δι᾽

[205]   λέγειν. Καὶ λέγεται μέν γέ τις, ἔφη, λόγος, ὡς οἳ ἂν

[216]   καὶ ἀνοιχθέντος οὐκ οἶδα εἴ τις ἑώρακε τὰ ἐντὸς ἀγάλματα· ἀλλ᾽

[221]   αὐτοῦ, οὐδ᾽ ἐγγὺς ἂν εὕροι τις ζητῶν, οὔτε τῶν νῦν οὔτε

[196]   τὴν κατὰ μουσικήν· ἃ γάρ τις ἢ μὴ ἔχει ἢ μὴ

[204]   ὡς σὺ φῄς. εἰ δέ τις ἡμᾶς ἔροιτο· τί τῶν καλῶν

[221]   διώκουσιν. πολλὰ μὲν οὖν ἄν τις καὶ ἄλλα ἔχοι Σωκράτη ἐπαινέσαι

[221]   γὰρ Ἀχιλλεὺς ἐγένετο, ἀπεικάσειεν ἄν τις καὶ Βρασίδαν καὶ ἄλλους, καὶ

[222]   καταγελάσειεν. διοιγομένους δὲ ἰδὼν ἄν τις καὶ ἐντὸς αὐτῶν γιγνόμενος πρῶτον

[221]   μὲν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων τάχ᾽ ἄν τις καὶ περὶ ἄλλου τοιαῦτα εἴποι,

[216]   σωφροσύνης; ἴστε ὅτι οὔτε εἴ τις καλός ἐστι μέλει αὐτῷ οὐδέν,

[210]   ἐὰν ἐπιεικὴς ὢν τὴν ψυχήν τις κἂν σμικρὸν ἄνθος (ἔχῃ, ἐξαρκεῖν

[173]   ἀλλ᾽ ὅσπερ Φοίνικι· Ἀριστόδημος ἦν τις, Κυδαθηναιεύς, σμικρός, ἀνυπόδητος ἀεί· παρεγεγόνει

[200]   τίς ἂν ἐπιθυμήσειεν; ἀλλ᾽ ὅταν τις λέγῃ ὅτι ἐγὼ ὑγιαίνων βούλομαι

[211]   οὐδὲν ὧν σῶμα μετέχει, οὐδέ τις λόγος οὐδέ τις ἐπιστήμη, οὐδέ

[200]   λέγεις. ἆρ᾽ οὖν βούλοιτ᾽ ἄν τις μέγας ὢν μέγας εἶναι, ἢ

[204]   (Ἀλλ᾽ ἔφη, ὥσπερ ἂν εἴ τις μεταβαλὼν ἀντὶ τοῦ καλοῦ τῷ

[216]   μόνον ἀνθρώπων, ὃ οὐκ ἄν τις οἴοιτο ἐν ἐμοὶ ἐνεῖναι, τὸ

[187]   συμφωνία ἐστί, συμφωνία δὲ ὁμολογία τις· ὁμολογίαν δὲ ἐκ διαφερομένων, ἕως

[172]   ἀνιὼν Φαληρόθεν· τῶν οὖν γνωρίμων τις ὄπισθεν κατιδών με πόρρωθεν ἐκάλεσε,

[210]   ἕνεκα καὶ ταῦτα ἔστιν, ἐάν τις ὀρθῶς μετίῃ, οὐκ οἶδ᾽ εἰ

[183]   ταύτῃ μὲν οὖν οἰηθείη ἄν τις πάγκαλον νομίζεσθαι ἐν τῇδε τῇ

[216]   ἂν εἷς οἰηθείη, οὔτ᾽ εἴ τις πλούσιος, οὔτ᾽ εἰ ἄλλην τινὰ

[212]   συνεργὸν ἀμείνω Ἔρωτος οὐκ ἄν τις ῥᾳδίως λάβοι. διὸ δὴ ἔγωγέ

[200]   ὢν ὑγιής— ἴσως γὰρ ἄν τις ταῦτα οἰηθείη καὶ πάντα τὰ

[186]   καὶ δεῖ ἀχαριστεῖν, εἰ μέλλει τις τεχνικὸς εἶναι. ἔστι γὰρ ἰατρική,

[205]   ἕκαστοι ἀσπάζονται, εἰ μὴ εἴ τις τὸ μὲν ἀγαθὸν οἰκεῖον καλεῖ

[182]   ἔργα ἐργαζομένῳ ἐπαινεῖσθαι, ἃ εἴ τις τολμῴη ποιεῖν ἄλλ᾽ ὁτιοῦν διώκων

[214]   οὐδέν· ὁπόσον γὰρ ἂν κελεύῃ τις, τοσοῦτον ἐκπιὼν οὐδὲν μᾶλλον μή

[199]   ῥημάτων τοιαύτῃ ὁποία δὴ ἄν τις τύχῃ ἐπελθοῦσα. τὸν οὖν Φαῖδρον

[188]   ἀσέβεια φιλεῖ γίγνεσθαι ἐὰν μή τις τῷ κοσμίῳ Ἔρωτι χαρίζηται μηδὲ

[212]   (οὐ σκέψεσθε; καὶ ἐὰν μέν τις τῶν ἐπιτηδείων ᾖ, καλεῖτε· εἰ

[221]   τοῖς διοιγομένοις. (εἰ γὰρ ἐθέλοι τις τῶν Σωκράτους ἀκούειν λόγων, φανεῖεν

[175]   παρατίθετε ὅτι ἂν βούλησθε, ἐπειδάν τις ὑμῖν μὴ ἐφεστήκῃ· ὃ ἐγὼ

[185]   αὐτὸν δὴ λόγον κἂν εἴ τις ὡς ἀγαθῷ χαρισάμενος καὶ αὐτὸς

Page
[215]	εἰπεῖν οὐδενί· ἐπειδὰν δὲ σοῦ	τις	ἀκούῃ ἢ τῶν σῶν λόγων
[213]	οὐ παρὰ Ἀριστοφάνει οὐδὲ εἴ	τις	ἄλλος γελοῖος ἔστι τε καὶ
[218]	οἱ δὲ οἰκέται, καὶ εἴ	τις	ἄλλος ἐστὶν βέβηλός τε καὶ
[204]	γενέσθαι· ἔστι γάρ· οὐδ᾽ εἴ	τις	ἄλλος σοφός, οὐ φιλοσοφεῖ· οὐδ᾽
[181]	νοῦν μᾶλλον ἔχον ἀγαπῶντες. καί	τις	ἂν γνοίη καὶ ἐν αὐτῇ
[175]	ἡ μὲν γὰρ ἐμὴ φαύλη	τις	ἂν εἴη, ἢ καὶ ἀμφισβητήσιμος,
[221]	τοὺς ἄλλους κατὰ ταὔτ᾽ ἄν	τις	ἀπεικάζοι· οἷος δὲ οὑτοσὶ γέγονε
[211]	μηδὲ πάσχειν μηδέν, ὅταν δή	τις	ἀπὸ τῶνδε διὰ τὸ ὀρθῶς
[183]	ὀρθῶς λέγοντας, εἰς δὲ ταῦτά	τις	αὖ βλέψας ἡγήσαιτ᾽ ἂν πάλιν
[221]	εἰ οἷς ἐγὼ λέγω ἀπεικάζοι	τις	αὐτόν, ἀνθρώπων μὲν μηδενί, τοῖς
[194]	θεὸς αὐτοῖς αἴτιος· ὁποῖος δέ	τις	αὐτὸς ὢν ~(ταῦτα ἐδωρήσατο, οὐδεὶς
[221]	καὶ πάνυ πόρρωθεν ὅτι εἴ	τις	ἅψεται τούτου τοῦ ἀνδρός, μάλα
[178]	τινι ὤν. εἰ οὖν μηχανή	τις	γένοιτο ὥστε πόλιν γενέσθαι ἢ
[218]	καὶ τὸ ἀλγεινότατον ὧν ἄν	τις	δηχθείη— τὴν καρδίαν ἢ ψυχὴν
[184]	Νενόμισται γὰρ δὴ ἡμῖν, ἐάν	τις	ἐθέλῃ τινὰ θεραπεύειν ἡγούμενος δι᾽
[190]	πάντα ὡς ἀπὸ τούτων ἄν	τις	εἰκάσειεν. ἐπορεύετο δὲ καὶ ὀρθὸν
[182]	χαρίζεσθαι ἐρασταῖς, καὶ οὐκ ἄν	τις	εἴποι οὔτε νέος οὔτε παλαιὸς
[207]	γὰρ ἀνθρώπους, ἔφη, οἴοιτ᾽ ἄν	τις	ἐκ λογισμοῦ ταῦτα ποιεῖν· τὰ
[209]	δικαιοσύνη· τούτων δ᾽ αὖ ὅταν	τις	ἐκ (νέου ἐγκύμων ᾖ τὴν
[220]	οὐκ ἐξιόντων ἔνδοθεν, ἢ εἴ	τις	ἐξίοι, ἠμφιεσμένων τε θαυμαστὰ δὴ
[201]	ἐστιν ὁ Ἔρως καὶ ποῖός	τις,	ἔπειτα τὰ ἔργα αὐτοῦ. δοκεῖ
[211]	μετέχει, οὐδέ τις λόγος οὐδέ	τις	ἐπιστήμη, οὐδέ που ὂν ἐν
[184]	φέρει καὶ μή. εἰ γάρ	τις	~(ἐραστῇ ὡς πλουσίῳ πλούτου ἕνεκα
[218]	ἃ λέγεις (περὶ ἐμοῦ, καί	τις	ἔστ᾽ ἐν ἐμοὶ δύναμις δι᾽
[205]	λέγειν. Καὶ λέγεται μέν γέ	τις,	ἔφη, λόγος, ὡς οἳ ἂν
[216]	καὶ ἀνοιχθέντος οὐκ οἶδα εἴ	τις	ἑώρακε τὰ ἐντὸς ἀγάλματα· ἀλλ᾽
[221]	αὐτοῦ, οὐδ᾽ ἐγγὺς ἂν εὕροι	τις	ζητῶν, οὔτε τῶν νῦν οὔτε
[196]	τὴν κατὰ μουσικήν· ἃ γάρ	τις	ἢ μὴ ἔχει ἢ μὴ
[204]	ὡς σὺ φῄς. εἰ δέ	τις	ἡμᾶς ἔροιτο· τί τῶν καλῶν
[221]	διώκουσιν. πολλὰ μὲν οὖν ἄν	τις	καὶ ἄλλα ἔχοι Σωκράτη ἐπαινέσαι
[221]	γὰρ Ἀχιλλεὺς ἐγένετο, ἀπεικάσειεν ἄν	τις	καὶ Βρασίδαν καὶ ἄλλους, καὶ
[222]	καταγελάσειεν. διοιγομένους δὲ ἰδὼν ἄν	τις	καὶ ἐντὸς αὐτῶν γιγνόμενος πρῶτον
[221]	μὲν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων τάχ᾽ ἄν	τις	καὶ περὶ ἄλλου τοιαῦτα εἴποι,
[216]	σωφροσύνης; ἴστε ὅτι οὔτε εἴ	τις	καλός ἐστι μέλει αὐτῷ οὐδέν,
[210]	ἐὰν ἐπιεικὴς ὢν τὴν ψυχήν	τις	κἂν σμικρὸν ἄνθος (ἔχῃ, ἐξαρκεῖν
[173]	ἀλλ᾽ ὅσπερ Φοίνικι· Ἀριστόδημος ἦν	τις,	Κυδαθηναιεύς, σμικρός, ἀνυπόδητος ἀεί· παρεγεγόνει
[200]	τίς ἂν ἐπιθυμήσειεν; ἀλλ᾽ ὅταν	τις	λέγῃ ὅτι ἐγὼ ὑγιαίνων βούλομαι
[211]	οὐδὲν ὧν σῶμα μετέχει, οὐδέ	τις	λόγος οὐδέ τις ἐπιστήμη, οὐδέ
[200]	λέγεις. ἆρ᾽ οὖν βούλοιτ᾽ ἄν	τις	μέγας ὢν μέγας εἶναι, ἢ
[204]	(Ἀλλ᾽ ἔφη, ὥσπερ ἂν εἴ	τις	μεταβαλὼν ἀντὶ τοῦ καλοῦ τῷ
[216]	μόνον ἀνθρώπων, ὃ οὐκ ἄν	τις	οἴοιτο ἐν ἐμοὶ ἐνεῖναι, τὸ
[187]	συμφωνία ἐστί, συμφωνία δὲ ὁμολογία	τις·	ὁμολογίαν δὲ ἐκ διαφερομένων, ἕως
[172]	ἀνιὼν Φαληρόθεν· τῶν οὖν γνωρίμων	τις	ὄπισθεν κατιδών με πόρρωθεν ἐκάλεσε,
[210]	ἕνεκα καὶ ταῦτα ἔστιν, ἐάν	τις	ὀρθῶς μετίῃ, οὐκ οἶδ᾽ εἰ
[183]	ταύτῃ μὲν οὖν οἰηθείη ἄν	τις	πάγκαλον νομίζεσθαι ἐν τῇδε τῇ
[216]	ἂν εἷς οἰηθείη, οὔτ᾽ εἴ	τις	πλούσιος, οὔτ᾽ εἰ ἄλλην τινὰ
[212]	συνεργὸν ἀμείνω Ἔρωτος οὐκ ἄν	τις	ῥᾳδίως λάβοι. διὸ δὴ ἔγωγέ
[200]	ὢν ὑγιής— ἴσως γὰρ ἄν	τις	ταῦτα οἰηθείη καὶ πάντα τὰ
[186]	καὶ δεῖ ἀχαριστεῖν, εἰ μέλλει	τις	τεχνικὸς εἶναι. ἔστι γὰρ ἰατρική,
[205]	ἕκαστοι ἀσπάζονται, εἰ μὴ εἴ	τις	τὸ μὲν ἀγαθὸν οἰκεῖον καλεῖ
[182]	ἔργα ἐργαζομένῳ ἐπαινεῖσθαι, ἃ εἴ	τις	τολμῴη ποιεῖν ἄλλ᾽ ὁτιοῦν διώκων
[214]	οὐδέν· ὁπόσον γὰρ ἂν κελεύῃ	τις,	τοσοῦτον ἐκπιὼν οὐδὲν μᾶλλον μή
[199]	ῥημάτων τοιαύτῃ ὁποία δὴ ἄν	τις	τύχῃ ἐπελθοῦσα. τὸν οὖν Φαῖδρον
[188]	ἀσέβεια φιλεῖ γίγνεσθαι ἐὰν μή	τις	τῷ κοσμίῳ Ἔρωτι χαρίζηται μηδὲ
[212]	(οὐ σκέψεσθε; καὶ ἐὰν μέν	τις	τῶν ἐπιτηδείων ᾖ, καλεῖτε· εἰ
[221]	τοῖς διοιγομένοις. (εἰ γὰρ ἐθέλοι	τις	τῶν Σωκράτους ἀκούειν λόγων, φανεῖεν
[175]	παρατίθετε ὅτι ἂν βούλησθε, ἐπειδάν	τις	ὑμῖν μὴ ἐφεστήκῃ· ὃ ἐγὼ
[185]	αὐτὸν δὴ λόγον κἂν εἴ	τις	ὡς ἀγαθῷ χαρισάμενος καὶ αὐτὸς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 1/03/2005