Page |
[200] |
καὶ
πλουτεῖν,
καὶ
ἐπιθυμῶ
αὐτῶν
|
τούτων |
ἃ
ἔχω,
εἴποιμεν
ἂν
αὐτῷ |
[204] |
καὶ
παιδί,
ὅτι
οἱ
μεταξὺ
|
τούτων |
ἀμφοτέρων,
ὧν
αὖ
καὶ
ὁ |
[190] |
καὶ
τἆλλα
πάντα
ὡς
ἀπὸ
|
τούτων |
ἄν
τις
εἰκάσειεν.
ἐπορεύετο
δὲ |
[200] |
(τε
τοιούτους
καὶ
ἔχοντας
ταῦτα
|
τούτων |
ἅπερ
ἔχουσι
καὶ
ἐπιθυμεῖν,
ἵν᾽ |
[173] |
παραπαίω.
Ἑταῖρος
Οὐκ
ἄξιον
περὶ
|
τούτων, |
Ἀπολλόδωρε,
νῦν
ἐρίζειν·
ἀλλ᾽
ὅπερ |
[207] |
τὰ
δὲ
ἀπόλλυται.
πολὺ
δὲ
|
τούτων |
ἀτοπώτερον
ἔτι,
ὅτι
καὶ
αἱ |
[181] |
ᾄδειν
ἢ
διαλέγεσθαι,
οὐκ
ἔστι
|
τούτων |
αὐτὸ
καλὸν
οὐδέν,
ἀλλ᾽
ἐν |
[209] |
ἐστι
σωφροσύνη
τε
καὶ
δικαιοσύνη·
|
τούτων |
δ᾽
αὖ
ὅταν
τις
ἐκ |
[217] |
ἐν
ἐρημίᾳ
διαλεχθείη,
καὶ
ἔχαιρον.
|
τούτων |
δ᾽
οὐ
μάλα
ἐγίγνετο
οὐδέν, |
[205] |
ἐργασίαι
ποιήσεις
εἰσὶ
καὶ
οἱ
|
τούτων |
δημιουργοὶ
πάντες
ποιηταί.
Ἀληθῆ
λέγεις. |
[207] |
δόξαι,
ἐπιθυμίαι,
ἡδοναί,
λῦπαι,
φόβοι
|
τούτων |
ἕκαστα
οὐδέποτε
τὰ
αὐτὰ
πάρεστιν |
[200] |
εἰ
ἐννοεῖς,
ἔχειν
μὲν
ἕκαστα
|
τούτων |
ἐν
τῷ
παρόντι
ἀνάγκη
ἃ |
[193] |
ῥῖνας,
γεγονότες
ὥσπερ
λίσπαι.
ἀλλὰ
|
τούτων |
ἕνεκα
πάντ᾽
ἄνδρα
χρὴ
ἅπαντα |
[187] |
δεῖ
χαρίζεσθαι
καὶ
φυλάττειν
τὸν
|
τούτων |
ἔρωτα,
καὶ
οὗτός
ἐστιν
ὁ |
[203] |
καὶ
παντοδαποί
εἰσιν,
εἷς
δὲ
|
τούτων |
ἐστὶ
καὶ
ὁ
Ἔρως.
Πατρὸς |
[219] |
ἀκμῆς
λήγειν
ἐπιχειρῇ·
σὺ
δὲ
|
τούτων |
ἔτι
πόρρω.
κἀγὼ
ἀκούσας·
Τὰ |
[204] |
ἀμαθοῦς.
αἰτία
δὲ
αὐτῷ
καὶ
|
τούτων |
ἡ
γένεσις·
πατρὸς
μὲν
γὰρ |
[207] |
γενομένου,
καὶ
ἕτοιμά
ἐστιν
ὑπὲρ
|
τούτων |
καὶ
διαμάχεσθαι
τὰ
ἀσθενέστατα
τοῖς |
[188] |
ἐνιαυτοῦ
σύστασις
μεστή
ἐστιν
ἀμφοτέρων
|
τούτων, |
καὶ
ἐπειδὰν
μὲν
πρὸς
ἄλληλα |
[219] |
ἂν
φαίνηται
νῷν
περί
τε
|
τούτων |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
ἄριστον. |
[182] |
ψυχῆς
ἀργίαν.
ἐνθάδε
δὲ
πολὺ
|
τούτων |
κάλλιον
νενομοθέτηται,
καὶ
ὅπερ
εἶπον, |
[213] |
ἐμοὶ
καὶ
σοὶ
διαλλαγή.
ἀλλὰ
|
τούτων |
μὲν
εἰσαῦθις
σε
τιμωρήσομαι·
νῦν |
[184] |
ἄλλην
σοφίαν
κτᾶσθαι,
τότε
δὴ
|
τούτων |
ξυνιόντων
εἰς
ταὐτὸν
τῶν
νόμων |
[200] |
γάρ
που
ἐνδεὴς
ἂν
εἴη
|
τούτων |
ὅ
γε
ὤν.
Ἀληθῆ
λέγεις. |
[202] |
(ὁμολογοῖτο
μέγας
θεὸς
εἶναι
παρὰ
|
τούτων, |
οἵ
φασιν
αὐτὸν
οὐδὲ
θεὸν |
[189] |
τρίτον
προσῆν
κοινὸν
ὂν
ἀμφοτέρων
|
τούτων, |
οὗ
νῦν
ὄνομα
λοιπόν,
αὐτὸ |
[189] |
ποιεῖν
μεγίστας,
οὐχ
ὥσπερ
νῦν
|
τούτων |
οὐδὲν
γίγνεται
περὶ
αὐτόν,
δέον |
[198] |
οἷός
τ᾽
ἔσομαι
οὐδ᾽
ἐγγὺς
|
τούτων |
οὐδὲν
καλὸν
εἰπεῖν,
ὑπ᾽
αἰσχύνης |
[184] |
μὴ
καταφρονήσῃ·
οὐδὲν
γὰρ
δοκεῖ
|
τούτων |
οὔτε
βέβαιον
οὔτε
μόνιμον
εἶναι, |
[178] |
φιλοτιμίαν·
οὐ
γὰρ
ἔστιν
ἄνευ
|
τούτων |
οὔτε
πόλιν
οὔτε
ἰδιώτην
μεγάλα |
[198] |
μὲν
ὑπάρχειν,
ἐξ
αὐτῶν
δὲ
|
τούτων |
τὰ
κάλλιστα
ἐκλεγομένους
ὡς
εὐπρεπέστατα |
[207] |
δέομαι.
ἀλλά
μοι
λέγε
καὶ
|
τούτων |
τὴν
αἰτίαν
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[191] |
εἰς
τὸ
πρόσθεν
καὶ
διὰ
|
τούτων |
τὴν
γένεσιν
ἐν
ἀλλήλοις
ἐποίησε, |
[193] |
ἴσως
μὲν
(γὰρ
καὶ
οὗτοι
|
τούτων |
τυγχάνουσιν
ὄντες
καί
εἰσιν
ἀμφότεροι |
[178] |
καὶ
ὧν
ἔδοξέ
μοι
ἀξιομνημόνευτον,
|
τούτων |
ὑμῖν
ἐρῶ
ἑκάστου
τὸν
λόγον. |
[200] |
ἢ
πρῶτον
μὲν
τινῶν,
ἔπειτα
|
τούτων |
ὧν
ἂν
ἔνδεια
παρῇ
αὐτῷ; |
[202] |
ἀγαθῶν
καὶ
καλῶν
ἐπιθυμεῖν
αὐτῶν
|
τούτων |
ὧν
ἐνδεής
ἐστιν.
Ὡμολόγηκα
γάρ. |
[189] |
ὢν
τῶν
ἀνθρώπων
καὶ
ἰατρὸς
|
τούτων |
ὧν
ἰαθέντων
μεγίστη
εὐδαιμονία
ἂν |