Page |
[215] |
πάσχοντας.
Περικλέους
δὲ
ἀκούων
καὶ
|
ἄλλων |
ἀγαθῶν
ῥητόρων
εὖ
μὲν
ἡγούμην |
[173] |
λόγους
ἢ
αὐτὸς
ποιῶμαι
ἢ
|
ἄλλων |
ἀκούω,
χωρὶς
τοῦ
οἴεσθαι
ὠφελεῖσθαι |
[219] |
ἐμοῦ
περιῆν,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἁπάντων.
ὁπότ᾽
ἀναγκασθεῖμεν
ἀποληφθέντες
που, |
[219] |
τε
τούτων
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἄριστον.
ἐγὼ
μὲν
δὴ
ταῦτα |
[189] |
δύναμιν
αὐτοῦ,
ὑμεῖς
δὲ
τῶν
|
ἄλλων |
διδάσκαλοι
ἔσεσθε.
δεῖ
δὲ
πρῶτον |
[177] |
χρηστοὺς
σοφιστάς,
Ἡρακλέους
μὲν
καὶ
|
ἄλλων |
ἐπαίνους
καταλογάδην
ξυγγράφειν,
ὥσπερ
ὁ |
[214] |
ἰητρὸς
γὰρ
ἀνὴρ
πολλῶν
ἀντάξιος
|
ἄλλων· |
ἐπίταττε
οὖν
ὅτι
βούλει.
Ἄκουσον |
[221] |
καὶ
θαυμάσια·
ἀλλὰ
τῶν
μὲν
|
ἄλλων |
ἐπιτηδευμάτων
τάχ᾽
ἄν
τις
καὶ |
[211] |
τοιοῦτον,
οἷον
γιγνομένων
τε
τῶν
|
ἄλλων |
καὶ
ἀπολλυμένων
μηδὲν
ἐκεῖνο
μήτε |
[179] |
δέξαιτο
ἢ
ὑπὸ
πάντων
τῶν
|
ἄλλων, |
καὶ
πρὸ
τούτου
τεθνάναι
ἂν |
[196] |
ἐχομένου·
τοῦ
δ᾽
ἀνδρειοτάτου
τῶν
|
ἄλλων |
κρατῶν
πάντων
ἂν
ἀνδρειότατος
εἴη· |
[176] |
Σωκράτους
καὶ
δειπνήσαντος
καὶ
τῶν
|
ἄλλων, |
σπονδάς
τε
σφᾶς
ποιήσασθαι,
καὶ |
[197] |
ἄριστος
μετὰ
τοῦτο
τοῖς
ἄλλοις
|
ἄλλων |
τοιούτων
αἴτιος
εἶναι.
ἐπέρχεται
δέ |
[207] |
τούτων
τὴν
αἰτίαν
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
περὶ
τὰ
ἐρωτικά.
Εἰ |
[172] |
Σωκράτους
καὶ
Ἀλκιβιάδου
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
τότε
ἐν
τῷ
συνδείπνῳ |
[182] |
γενναιοτάτων
καὶ
ἀρίστων,
κἂν
αἰσχίους
|
ἄλλων |
ὦσι,
καὶ
ὅτι
αὖ
ἡ |