Page |
[191] |
ἐστὶν
ἀνθρώπου
ξύμβολον,
ἅτε
τετμημένος
|
ὥσπερ |
αἱ
ψῆτται,
ἐξ
ἑνὸς
δύο. |
[179] |
τολμᾶν
ἕνεκα
τοῦ
ἔρωτος
ἀποθνήσκειν
|
ὥσπερ |
Ἄλκηστις,
ἀλλὰ
διαμηχανᾶσθαι
ζῶν
εἰσιέναι |
[223] |
καὶ
ἐλθόντα
εἰς
Λύκειον,
ἀπονιψάμενον,
|
ὥσπερ |
ἄλλοτε
τὴν
ἄλλην
ἡμέραν
διατρίβειν, |
[199] |
ἔρως
μητρὸς
ἢ
πατρός—
ἀλλ᾽
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
αὐτὸ
τοῦτο
πατέρα |
[204] |
ἐρώτησιν
προχείρως
ἀποκρίνασθαι.
(Ἀλλ᾽
ἔφη,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἴ
τις
μεταβαλὼν
ἀντὶ |
[216] |
δ᾽
Ἀθηναίων
πράττω.
βίᾳ
οὖν
|
ὥσπερ |
ἀπὸ
τῶν
Σειρήνων
ἐπισχόμενος
τὰ |
[187] |
φησι
διαφερόμενον
αὐτὸ
αὑτῷ
ξυμφέρεσθαι,
|
ὥσπερ |
ἁρμονίαν
τόξου
τε
καὶ
λύρας. |
[186] |
ἐπὶ
τῷ
νοσώδει.
ἔστι
δή,
|
ὥσπερ |
ἄρτι
Παυσανίας
ἔλεγεν
τοῖς
μὲν |
[179] |
αὐτοῦ
ὑπὸ
γυναικῶν
(γενέσθαι,
οὐχ
|
ὥσπερ |
Ἀχιλλέα
τὸν
τῆς
Θέτιδος
υἱὸν |
[219] |
τε
καὶ
εἰπών,
καὶ
ἀφεὶς
|
ὥσπερ |
βέλη,
τετρῶσθαι
αὐτὸν
ᾤμην·
καὶ |
[187] |
καὶ
μὴ
ὁμολογοῦν
ἀδύνατον
ἁρμόσαι·
|
ὥσπερ |
γε
καὶ
ὁ
ῥυθμὸς
ἐκ |
[194] |
φοβοῖο
καὶ
ἐν
παντὶ
εἴης
|
ὥσπερ |
ἐγὼ
νῦν.
Φαρμάττειν
βούλει
με, |
[217] |
οὐ
μάλα
ἐγίγνετο
οὐδέν,
ἀλλ᾽
|
ὥσπερ |
εἰώθει
διαλεχθεὶς
ἄν
μοι
καὶ |
[223] |
ἐκείνους,
ἀναστάντα
ἀπιέναι,
καὶ
ἓ
|
ὥσπερ |
εἰώθει
ἕπεσθαι,
καὶ
ἐλθόντα
εἰς |
[213] |
ἐλλοχῶν
αὖ
με
ἐνταῦθα
κατέκεισο,
|
(ὥσπερ |
εἰώθεις
ἐξαίφνης
ἀναφαίνεσθαι
ὅπου
ἐγὼ |
[187] |
τὴν
δὲ
ὁμολογίαν
πᾶσι
τούτοις,
|
ὥσπερ |
ἐκεῖ
ἡ
ἰατρική,
ἐνταῦθα
ἡ |
[197] |
ἔνι
Ἔρως)
πρὸ
τοῦ
δέ,
|
ὥσπερ |
ἐν
ἀρχῇ
εἶπον,
πολλὰ
καὶ |
[187] |
καρπώσηται,
ἀκολασίαν
δὲ
μηδεμίαν
ἐμποιήσῃ·
|
ὥσπερ |
ἐν
τῇ
ἡμετέρᾳ
τέχνῃ
μέγα |
[211] |
ἕνεκα
τοῦ
καλοῦ
ἀεὶ
ἐπανιέναι,
|
ὥσπερ |
ἐπαναβαθμοῖς
χρώμενον,
ἀπὸ
ἑνὸς
ἐπὶ |
[184] |
παιδικά.
Ἔστι
γὰρ
ἡμῖν
νόμος,
|
ὥσπερ |
ἐπὶ
τοῖς
ἐρασταῖς
ἦν
δουλεύειν |
[217] |
αὐτὸν
πρὸς
τὸ
συνδειπνεῖν,
ἀτεχνῶς
|
ὥσπερ |
ἐραστὴς
παιδικοῖς
ἐπιβουλεύων.
καί
μοι |
[196] |
ἐγὼ
τὴν
ἡμετέραν
τέχνην
τιμήσω
|
ὥσπερ |
Ἐρυξίμαχος
(τὴν
αὑτοῦ,
ποιητὴς
ὁ |
[187] |
ὅτι
κατὰ
ταὐτὰ
ἔχει
τούτοις,
|
ὥσπερ |
ἴσως
καὶ
Ἡράκλειτος
βούλεται
λέγειν, |
[221] |
δὴ
τοῦτο,
καὶ
ἐκεῖ
διαπορεύεσθαι
|
ὥσπερ |
καὶ
ἐνθάδε,
βρενθυόμενος
καὶ
τὠφθαλμὼ |
[181] |
πανδήμους
ἐραστὰς
προσαναγκάζειν
τὸ
τοιοῦτον,
|
ὥσπερ |
καὶ
τῶν
ἐλευθέρων
γυναικῶν
προσαναγκάζομεν |
[193] |
ἔρως
ὄνομα.
καὶ
πρὸ
τοῦ,
|
ὥσπερ |
λέγω,
ἓν
ἦμεν,
νυνὶ
δὲ |
[178] |
τὸν
λόγον.
πρῶτον
μὲν
γάρ,
|
ὥσπερ |
λέγω,
ἔφη
Φαῖδρον
ἀρξάμενον
ἐνθένδε |
[186] |
τέχνην.
ἥ
τε
οὖν
ἰατρική,
|
ὥσπερ |
λέγω,
πᾶσα
διὰ
τοῦ
θεοῦ |
[193] |
διαπεπρισμένοι
κατὰ
τὰς
ῥῖνας,
γεγονότες
|
ὥσπερ |
λίσπαι.
ἀλλὰ
τούτων
ἕνεκα
πάντ᾽ |
[222] |
καὶ
μὴ
κατὰ
τὴν
παροιμίαν
|
ὥσπερ |
νήπιον
παθόντα
γνῶναι.
(Εἰπόντος
δὴ |
[189] |
γένη
τὰ
τῶν
ἀνθρώπων,
οὐχ
|
ὥσπερ |
νῦν
δύο,
ἄρρεν
καὶ
θῆλυ, |
[195] |
ἦν,
ἀλλὰ
φιλία
καὶ
εἰρήνη,
|
ὥσπερ |
νῦν,
ἐξ
οὗ
Ἔρως
τῶν |
[190] |
εἰκάσειεν.
ἐπορεύετο
δὲ
καὶ
ὀρθὸν
|
ὥσπερ |
νῦν,
ὁποτέρωσε
βουληθείη·
καὶ
ὁπότε |
[189] |
θυσίας
ἂν
ποιεῖν
μεγίστας,
οὐχ
|
ὥσπερ |
νῦν
τούτων
οὐδὲν
γίγνεται
περὶ |
[177] |
καὶ
ἄλλων
ἐπαίνους
καταλογάδην
ξυγγράφειν,
|
ὥσπερ |
ὁ
βέλτιστος
Πρόδικος·
καὶ
τοῦτο |
[216] |
τοῦτο
γὰρ
οὗτος
ἔξωθεν
περιβέβληται,
|
ὥσπερ |
ὁ
γεγλυμμένος
σειληνός·
ἔνδοθεν
δὲ |
[214] |
οὔτε
τι
ᾄδομεν,
ἀλλ᾽
ἀτεχνῶς
|
ὥσπερ |
οἱ
διψῶντες
πιόμεθα;
τὸν
οὖν |
[193] |
αὖθις
διασχισθησόμεθα,
καὶ
περίιμεν
ἔχοντες
|
ὥσπερ |
οἱ
ἐν
ταῖς
στήλαις
καταγραφὴν |
[190] |
καὶ
ὁπότε
ταχὺ
ὁρμήσειεν
θεῖν,
|
ὥσπερ |
οἱ
κυβιστῶντες
καὶ
εἰς
ὀρθὸν |
[190] |
τέμνοντες
(καὶ
μέλλοντες
ταριχεύειν,
ἢ
|
ὥσπερ |
οἱ
τὰ
ὠὰ
ταῖς
θριξίν· |
[190] |
εἰπὼν
ἔτεμνε
τοὺς
ἀνθρώπους
δίχα,
|
ὥσπερ |
οἱ
τὰ
ὠὰ
τέμνοντες
(καὶ |
[208] |
ἀληθῶς
οὕτως
ἔχει;
(καὶ
ἥ,
|
ὥσπερ |
οἱ
τέλεοι
σοφισταί,
Εὖ
ἴσθι, |
[191] |
εἰς
ἀλλήλους
ἀλλ᾽
εἰς
γῆν,
|
ὥσπερ |
οἱ
τέττιγες.
μετέθηκέ
τε
οὖν |
[210] |
καλὸν
μηκέτι
τῷ
παρ᾽
ἑνί,
|
ὥσπερ |
οἰκέτης,
ἀγαπῶν
παιδαρίου
κάλλος
ἢ |
[175] |
ἂν
εἴη,
ἢ
καὶ
ἀμφισβητήσιμος,
|
ὥσπερ |
ὄναρ
οὖσα,
ἡ
δὲ
σὴ |
[193] |
Ἔρωτος,
ἀλλοῖος
ἢ
ὁ
σός.
|
ὥσπερ |
οὖν
ἐδεήθην
σου,
μὴ
κωμῳδήσῃς |
[213] |
πάντας
ἀνθρώπους,
οὐ
μόνον
πρῴην
|
ὥσπερ |
σύ,
ἀλλ᾽
ἀεί,
ἔπειτα
οὐκ |
[201] |
δύνωμαι.
δεῖ
δή,
ὦ
Ἀγάθων,
|
ὥσπερ |
σὺ
διηγήσω,
διελθεῖν
(αὐτὸν
πρῶτον, |
[190] |
ἐπὶ
τὴν
γαστέρα
νῦν
καλουμένην,
|
ὥσπερ |
τὰ
σύσπαστα
βαλάντια,
ἓν
στόμα |
[175] |
ῥεῖν
ἡμῶν,
ἐὰν
ἁπτώμεθα
ἀλλήλων,
|
ὥσπερ |
τὸ
ἐν
ταῖς
κύλιξιν
ὕδωρ |
[208] |
παντάπασιν
τὸ
αὐτὸ
ἀεὶ
εἶναι
|
ὥσπερ |
τὸ
(θεῖον,
ἀλλὰ
τῷ
τὸ |
[190] |
γὰρ
ὅπως
ἀποκτείναιεν
εἶχον
καὶ
|
ὥσπερ |
τοὺς
γίγαντας
κεραυνώσαντες
τὸ
γένος |