Page |
[176] |
νῦν
ἀπειρήκατε·
ἡμεῖς
μὲν
γὰρ
|
ἀεὶ |
ἀδύνατοι.
Σωκράτη
δ᾽
ἐξαιρῶ
λόγου· |
[211] |
ὁρῶντες
τὰ
παιδικὰ
καὶ
ξυνόντες
|
ἀεὶ |
αὐτοῖς,
εἴ
πως
οἷόν
τ᾽ |
[173] |
Ἀεὶ
ὅμοιος
εἶ,
ὦ
Ἀπολλόδωρε·
|
ἀεὶ |
γὰρ
σαυτόν
τε
κακηγορεῖς
καὶ |
[207] |
ὁ
αὐτὸς
καλεῖται,
ἀλλὰ
νέος
|
ἀεὶ |
γιγνόμενος,
τὰ
δὲ
ἀπολλύς,
καὶ |
[221] |
καὶ
σκυτοτόμους
καὶ
βυρσοδέψας,
καὶ
|
ἀεὶ |
διὰ
τῶν
αὐτῶν
τὰ
αὐτὰ |
[212] |
παρακελεύομαι,
καὶ
νῦν
τε
καὶ
|
ἀεὶ |
ἐγκωμιάζω
τὴν
δύναμιν
καὶ
ἀνδρείαν |
[206] |
οὐ
μόνον
εἶναι,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἀεὶ |
εἶναι;
Καὶ
τοῦτο
προσθετέον.
Ἔστιν |
[208] |
οὐ
τὸ
παντάπασιν
τὸ
αὐτὸ
|
ἀεὶ |
εἶναι
ὥσπερ
τὸ
(θεῖον,
ἀλλὰ |
[203] |
τὴν
τῆς
μητρὸς
φύσιν
ἔχων,
|
ἀεὶ |
ἐνδείᾳ
ξύνοικος.
κατὰ
δὲ
αὖ |
[211] |
καλῶν
ἐκείνου
ἕνεκα
τοῦ
καλοῦ
|
ἀεὶ |
ἐπανιέναι,
ὥσπερ
ἐπαναβαθμοῖς
χρώμενον,
ἀπὸ |
[207] |
εἴπερ
τοῦ
τἀγαθὸν
ἑαυτῷ
εἶναι
|
ἀεὶ |
ἔρως
ἐστίν.
ἀναγκαῖον
δὴ
ἐκ |
[195] |
ἂν
μαλακόν,
οἰκίζεται.
ἁπτόμενον
οὖν
|
ἀεὶ |
καὶ
ποσὶν
καὶ
πάντῃ
ἐν |
[207] |
ταύτῃ
μόνον
τῇ
γενέσει,
ὅτι
|
ἀεὶ |
καταλείπει
ἕτερον
νέον
ἀντὶ
τοῦ |
[195] |
νεώτατον
αὐτὸν
εἶναι
θεῶν
καὶ
|
ἀεὶ |
νέον,
τὰ
δὲ
παλαιὰ
πράγματα |
[211] |
καθ᾽
αὑτὸ
μεθ᾽
αὑτοῦ
μονοειδὲς
|
ἀεὶ |
ὄν,
τὰ
δὲ
ἄλλα
πάντα |
[211] |
πάντες
πόνοι
ἦσαν,
πρῶτον
μὲν
|
~(ἀεὶ |
ὂν
καὶ
οὔτε
γιγνόμενον
οὔτε |
[195] |
εὖ
ἔχει,
ὡς
ὅμοιον
ὁμοίῳ
|
ἀεὶ |
πελάζει.
ἐγὼ
δὲ
Φαίδρῳ
πολλὰ |
[216] |
ἐρωτικῶς
διάκειται
τῶν
καλῶν
καὶ
|
ἀεὶ |
περὶ
τούτους
ἐστὶ
καὶ
ἐκπέπληκται, |
[196] |
γὰρ
καὶ
Ἔρωτι
πρὸς
ἀλλήλους
|
ἀεὶ |
πόλεμος.
χρόας
δὲ
κάλλος
ἡ |
[195] |
πολλοῦ
πλησιάζειν.
μετὰ
δὲ
νέων
|
ἀεὶ |
σύνεστί
τε
καὶ
ἔστιν·
ὁ |
[191] |
ἐξ
ἑνὸς
δύο.
ζητεῖ
δὴ
|
ἀεὶ |
τὸ
αὑτοῦ
ἕκαστος
ξύμβολον.
ὅσοι |
[192] |
παιδεραστής
τε
καὶ
φιλεραστὴς
γίγνεται,
|
ἀεὶ |
τὸ
συγγενὲς
ἀσπαζόμενος.
ὅταν
μὲν |
[173] |
ἐν
μὲν
γὰρ
τοῖς
λόγοις
|
ἀεὶ |
τοιοῦτος
εἶ·
σαυτῷ
τε
καὶ |
[203] |
πατρὸς
φύσιν,
τὸ
δὲ
ποριζόμενον
|
ἀεὶ |
ὑπεκρεῖ·
ὥστε
οὔτε
ἀπορεῖ
Ἔρως |
[208] |
γενέσθαι
καὶ
κλέος
ἐς
τὸν
|
ἀεὶ |
χρόνον
ἀθάνατον
„καταθέσθαι„
καὶ
ὑπὲρ |
[203] |
καὶ
ἀνυπόδητος
καὶ
ἄοικος,
χαμαιπετὴς
|
ἀεὶ |
ὢν
καὶ
ἄστρωτος,
ἐπὶ
θύραις |