Page
[217]	τε παίδων καὶ μετὰ παίδων)	ἦν	ἀληθής, ἔπειτα ἀφανίσαι Σωκράτους ἔργον
[195]	βίαια, εἰ Ἔρως ἐν αὐτοῖς	ἦν,	ἀλλὰ φιλία καὶ εἰρήνη, ὥσπερ
[192]	ὅτι ἡ ἀρχαία φύσις ἡμῶν	ἦν	αὕτη καὶ ἦμεν ὅλοι· τοῦ
[173]	Σωκράτης; (Οὐ μὰ τὸν Δία,	ἦν	δ᾽ ἐγώ, ἀλλ᾽ ὅσπερ Φοίνικι·
[206]	δοκοῦσιν; Μὰ Δί᾽ οὐκ ἔμοιγε,	ἦν	δ᾽ ἐγώ. Ἆρ᾽ οὖν, ἦ
[204]	τῶν ἀγαθῶν· τί ἐρᾷ; Γενέσθαι,	ἦν	δ᾽ ἐγώ, αὑτῷ. Καὶ τί
[206]	καὶ κατὰ τὴν ψυχήν. Μαντείας,	ἦν	δ᾽ ἐγώ, δεῖται ὅτι ποτε
[202]	θεοῦ τε καὶ θνητοῦ. Τίνα,	ἦν	δ᾽ ἐγώ, δύναμιν ἔχον; Ἑρμηνεῦον
[202]	οὐδὲ θεὸν εἶναι; Τίνες οὗτοι;	ἦν	δ᾽ ἐγώ. Εἷς μέν, ἔφη,
[218]	μάλιστα, ἔφη. Σὺ ἐμοὶ δοκεῖς,	ἦν	δ᾽ ἐγώ, ἐμοῦ ἐραστὴς ἄξιος
[204]	ἂν γένηται τἀγαθά; Τοῦτ᾽ εὐπορώτερον,	ἦν	δ᾽ ἐγώ, ἔχω ἀποκρίνασθαι, ὅτι
[205]	ἐρᾶν, τοὺς δ᾽ οὔ; Θαυμάζω,	ἦν	δ᾽ ἐγώ, καὶ αὐτός. Ἀλλὰ
[205]	ἀεί, ἢ πῶς λέγεις; Οὕτως,	ἦν	δ᾽ ἐγώ· κοινὸν εἶναι πάντων.
[202]	μεταξὺ φρονήσεως καὶ ἀμαθίας. Ἀληθῆ,	ἦν	δ᾽ ἐγώ, λέγεις. (Μὴ τοίνυν
[202]	μεταξύ, ἔφη, τούτοιν. Καὶ μήν,	ἦν	δ᾽ ἐγώ, ὁμολογεῖταί γε παρὰ
[206]	τόκου ἐν τῷ καλῷ. Εἶεν,	ἦν	δ᾽ ἐγώ. Πάνυ μὲν οὖν,
[203]	καὶ ὁ Ἔρως. Πατρὸς δέ,	ἦν	δ᾽ ἐγώ, τίνος ἐστὶ καὶ
[172]	ἐμὲ παραγενέσθαι. Ἔγωγε δή. Πόθεν,	ἦν	δ᾽ ἐγώ, ὦ Γλαύκων; οὐκ
[208]	ἐθαύμασά τε καὶ εἶπον Εἶεν,	ἦν	δ᾽ ἐγώ, ὦ σοφωτάτη Διοτίμα,
[205]	ἄλλοις καταχρώμεθα ὀνόμασιν. Ὥσπερ τί;	ἦν	δ᾽ ἐγώ. Ὥσπερ τόδε, οἶσθ᾽
[190]	μέλεσιν ἀπερειδόμενοι ταχὺ ἐφέροντο κύκλῳ.	ἦν	δὲ διὰ ταῦτα τρία (τὰ
[220]	τινες τῶν Ἰώνων, ἐπειδὴ ἑσπέρα	ἦν,	δειπνήσαντες, καὶ (γὰρ θέρος τότε
[184]	νόμος, ὥσπερ ἐπὶ τοῖς ἐρασταῖς	ἦν	δουλεύειν ἐθέλοντας (ἡντινοῦν δουλείαν παιδικοῖς
[203]	τοῦ νέκταρος, οἶνος γὰρ οὔπω	ἦν,	εἰς τὸν τοῦ Διὸς κῆπον
[189]	ὀνείδει ὄνομα κείμενον. ἔπειτα ὅλον	ἦν	ἑκάστου τοῦ ἀνθρώπου τὸ εἶδος
[220]	ἀποδοῦναι· ὅτε γὰρ ἡ μάχη	ἦν	ἐξ ἧς ἐμοὶ καὶ τἀριστεῖα
[217]	λέγειν; οὐδὲν γάρ μοι πλέον	ἦν.	ἐπειδὴ δὲ οὐδαμῇ ταύτῃ ἤνυτον,
[180]	μὲν οὖν οὔσης εἷς ἂν	ἦν	Ἔρως· ἐπεὶ δὲ δὴ δύο
[189]	πάλαι ἡμῶν φύσις οὐχ αὑτὴ	ἦν	ἥπερ νῦν, ἀλλ᾽ ἀλλοία. πρῶτον
[220]	ἔτι τοίνυν, ὦ ἄνδρες, ἄξιον	ἦν	θεάσασθαι Σωκράτη, ὅτε ἀπὸ Δηλίου
[201]	Διοτίμας, ἣ ταῦτά τε σοφὴ	ἦν	καὶ ἄλλα πολλά, καὶ Ἀθηναίοις
[190]	ἀμφοτέρων μετέχει· περιφερῆ δὲ δὴ	ἦν	καὶ αὐτὰ καὶ ἡ πορεία
[189]	ἀνδρόγυνον γὰρ ἓν τότε μὲν	ἦν	καὶ εἶδος καὶ ὄνομα ἐξ
[180]	φάσκων Ἀχιλλέα Πατρόκλου ἐρᾶν, ὃς	ἦν	καλλίων οὐ μόνον Πατρόκλου ἀλλ᾽
[220]	ἀλλὰ εἱστήκει ζητῶν. καὶ ἤδη	ἦν	μεσημβρία, καὶ ἅνθρωποι ᾐσθάνοντο, καὶ
[211]	αὐτοῖς, εἴ πως οἷόν τ᾽	ἦν,	μήτ᾽ ἐσθίειν μήτε πίνειν, ἀλλὰ
[180]	Ἔρωτα. εἰ μὲν γὰρ εἷς	ἦν	ὁ Ἔρως, καλῶς ἂν εἶχε·
[195]	ποιητοῦ δ᾽ ἔστιν (ἐνδεὴς οἷος	ἦν	Ὅμηρος, πρὸς τὸ ἐπιδεῖξαι θεοῦ
[190]	τὸ τοῖς γονεῦσιν ὅμοια εἶναι.	ἦν	οὖν τὴν ἰσχὺν δεινὰ καὶ
[219]	χρήμασί γε πολὺ μᾶλλον ἄτρωτος	ἦν	πανταχῇ ἢ σιδήρῳ ὁ Αἴας,
[196]	οὐ γὰρ ἂν οἷός τ᾽	ἦν	πάντῃ περιπτύσσεσθαι οὐδὲ διὰ πάσης
[203]	οὔσης ἀφίκετο ἡ Πενία, καὶ	ἦν	περὶ τὰς θύρας. ὁ οὖν
[217]	παθόντα οὐκ ἐθέλειν λέγειν οἷον	ἦν	πλὴν τοῖς δεδηγμένοις, ὡς μόνοις
[198]	εἰ δὲ ψευδῆ, οὐδὲν ἄρ᾽	ἦν	πρᾶγμα. προυρρήθη γάρ, ὡς ἔοικεν,
[196]	λανθάνειν καὶ ἐξιών, εἰ σκληρὸς	ἦν.	συμμέτρου δὲ καὶ ὑγρᾶς ἰδέας
[213]	εἰπεῖν· Ὦ Ἡράκλεις, τουτὶ τί	ἦν;	Σωκράτης οὗτος; ἐλλοχῶν αὖ με
[189]	ἀλλοία. πρῶτον μὲν γὰρ τρία	ἦν	τὰ γένη τὰ τῶν ἀνθρώπων,
[220]	εὐωχίαις μόνος ἀπολαύειν οἷός τ᾽	ἦν	τά τ᾽ ἄλλα καὶ πίνειν
[208]	ἕτερον νέον ἐγκαταλείπειν οἷον αὐτὸ	ἦν.	ταύτῃ τῇ μηχανῇ, ὦ Σώκρατες,
[173]	ἐγώ, ἀλλ᾽ ὅσπερ Φοίνικι· Ἀριστόδημος	ἦν	τις, Κυδαθηναιεύς, σμικρός, ἀνυπόδητος ἀεί·
[198]	ἄρα, ὡς ἔοικεν, οὐ τοῦτο	ἦν	τὸ καλῶς ἐπαινεῖν ὁτιοῦν, ἀλλὰ
[190]	τοιαῦτα, ὅτι τὸ μὲν ἄρρεν	ἦν	τοῦ ἡλίου τὴν ἀρχὴν ἔκγονον,
[220]	καὶ (γὰρ θέρος τότε γ᾽	ἦν,	χαμεύνια ἐξενεγκάμενοι ἅμα μὲν ἐν
[219]	τὸ ἐμαυτοῦ τοῦτον— καὶ γὰρ	ἦν	χειμών— ὑπὸ τὸν τρίβωνα κατακλινεὶς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005