Page |
[217] |
τε
παίδων
καὶ
μετὰ
παίδων)
|
ἦν |
ἀληθής,
ἔπειτα
ἀφανίσαι
Σωκράτους
ἔργον |
[195] |
βίαια,
εἰ
Ἔρως
ἐν
αὐτοῖς
|
ἦν, |
ἀλλὰ
φιλία
καὶ
εἰρήνη,
ὥσπερ |
[192] |
ὅτι
ἡ
ἀρχαία
φύσις
ἡμῶν
|
ἦν |
αὕτη
καὶ
ἦμεν
ὅλοι·
τοῦ |
[173] |
Σωκράτης;
(Οὐ
μὰ
τὸν
Δία,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ,
ἀλλ᾽
ὅσπερ
Φοίνικι· |
[206] |
δοκοῦσιν;
Μὰ
Δί᾽
οὐκ
ἔμοιγε,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ.
Ἆρ᾽
οὖν,
ἦ |
[204] |
τῶν
ἀγαθῶν·
τί
ἐρᾷ;
Γενέσθαι,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ,
αὑτῷ.
Καὶ
τί |
[206] |
καὶ
κατὰ
τὴν
ψυχήν.
Μαντείας,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ,
δεῖται
ὅτι
ποτε |
[202] |
θεοῦ
τε
καὶ
θνητοῦ.
Τίνα,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ,
δύναμιν
ἔχον;
Ἑρμηνεῦον |
[202] |
οὐδὲ
θεὸν
εἶναι;
Τίνες
οὗτοι;
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ.
Εἷς
μέν,
ἔφη, |
[218] |
μάλιστα,
ἔφη.
Σὺ
ἐμοὶ
δοκεῖς,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ,
ἐμοῦ
ἐραστὴς
ἄξιος |
[204] |
ἂν
γένηται
τἀγαθά;
Τοῦτ᾽
εὐπορώτερον,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ,
ἔχω
ἀποκρίνασθαι,
ὅτι |
[205] |
ἐρᾶν,
τοὺς
δ᾽
οὔ;
Θαυμάζω,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ,
καὶ
αὐτός.
Ἀλλὰ |
[205] |
ἀεί,
ἢ
πῶς
λέγεις;
Οὕτως,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ·
κοινὸν
εἶναι
πάντων. |
[202] |
μεταξὺ
φρονήσεως
καὶ
ἀμαθίας.
Ἀληθῆ,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ,
λέγεις.
(Μὴ
τοίνυν |
[202] |
μεταξύ,
ἔφη,
τούτοιν.
Καὶ
μήν,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ,
ὁμολογεῖταί
γε
παρὰ |
[206] |
τόκου
ἐν
τῷ
καλῷ.
Εἶεν,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ.
Πάνυ
μὲν
οὖν, |
[203] |
καὶ
ὁ
Ἔρως.
Πατρὸς
δέ,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ,
τίνος
ἐστὶ
καὶ |
[172] |
ἐμὲ
παραγενέσθαι.
Ἔγωγε
δή.
Πόθεν,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων;
οὐκ |
[208] |
ἐθαύμασά
τε
καὶ
εἶπον
Εἶεν,
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ,
ὦ
σοφωτάτη
Διοτίμα, |
[205] |
ἄλλοις
καταχρώμεθα
ὀνόμασιν.
Ὥσπερ
τί;
|
ἦν |
δ᾽
ἐγώ.
Ὥσπερ
τόδε,
οἶσθ᾽ |
[190] |
μέλεσιν
ἀπερειδόμενοι
ταχὺ
ἐφέροντο
κύκλῳ.
|
ἦν |
δὲ
διὰ
ταῦτα
τρία
(τὰ |
[220] |
τινες
τῶν
Ἰώνων,
ἐπειδὴ
ἑσπέρα
|
ἦν, |
δειπνήσαντες,
καὶ
(γὰρ
θέρος
τότε |
[184] |
νόμος,
ὥσπερ
ἐπὶ
τοῖς
ἐρασταῖς
|
ἦν |
δουλεύειν
ἐθέλοντας
(ἡντινοῦν
δουλείαν
παιδικοῖς |
[203] |
τοῦ
νέκταρος,
οἶνος
γὰρ
οὔπω
|
ἦν, |
εἰς
τὸν
τοῦ
Διὸς
κῆπον |
[189] |
ὀνείδει
ὄνομα
κείμενον.
ἔπειτα
ὅλον
|
ἦν |
ἑκάστου
τοῦ
ἀνθρώπου
τὸ
εἶδος |
[220] |
ἀποδοῦναι·
ὅτε
γὰρ
ἡ
μάχη
|
ἦν |
ἐξ
ἧς
ἐμοὶ
καὶ
τἀριστεῖα |
[217] |
λέγειν;
οὐδὲν
γάρ
μοι
πλέον
|
ἦν. |
ἐπειδὴ
δὲ
οὐδαμῇ
ταύτῃ
ἤνυτον, |
[180] |
μὲν
οὖν
οὔσης
εἷς
ἂν
|
ἦν |
Ἔρως·
ἐπεὶ
δὲ
δὴ
δύο |
[189] |
πάλαι
ἡμῶν
φύσις
οὐχ
αὑτὴ
|
ἦν |
ἥπερ
νῦν,
ἀλλ᾽
ἀλλοία.
πρῶτον |
[220] |
ἔτι
τοίνυν,
ὦ
ἄνδρες,
ἄξιον
|
ἦν |
θεάσασθαι
Σωκράτη,
ὅτε
ἀπὸ
Δηλίου |
[201] |
Διοτίμας,
ἣ
ταῦτά
τε
σοφὴ
|
ἦν |
καὶ
ἄλλα
πολλά,
καὶ
Ἀθηναίοις |
[190] |
ἀμφοτέρων
μετέχει·
περιφερῆ
δὲ
δὴ
|
ἦν |
καὶ
αὐτὰ
καὶ
ἡ
πορεία |
[189] |
ἀνδρόγυνον
γὰρ
ἓν
τότε
μὲν
|
ἦν |
καὶ
εἶδος
καὶ
ὄνομα
ἐξ |
[180] |
φάσκων
Ἀχιλλέα
Πατρόκλου
ἐρᾶν,
ὃς
|
ἦν |
καλλίων
οὐ
μόνον
Πατρόκλου
ἀλλ᾽ |
[220] |
ἀλλὰ
εἱστήκει
ζητῶν.
καὶ
ἤδη
|
ἦν |
μεσημβρία,
καὶ
ἅνθρωποι
ᾐσθάνοντο,
καὶ |
[211] |
αὐτοῖς,
εἴ
πως
οἷόν
τ᾽
|
ἦν, |
μήτ᾽
ἐσθίειν
μήτε
πίνειν,
ἀλλὰ |
[180] |
Ἔρωτα.
εἰ
μὲν
γὰρ
εἷς
|
ἦν |
ὁ
Ἔρως,
καλῶς
ἂν
εἶχε· |
[195] |
ποιητοῦ
δ᾽
ἔστιν
(ἐνδεὴς
οἷος
|
ἦν |
Ὅμηρος,
πρὸς
τὸ
ἐπιδεῖξαι
θεοῦ |
[190] |
τὸ
τοῖς
γονεῦσιν
ὅμοια
εἶναι.
|
ἦν |
οὖν
τὴν
ἰσχὺν
δεινὰ
καὶ |
[219] |
χρήμασί
γε
πολὺ
μᾶλλον
ἄτρωτος
|
ἦν |
πανταχῇ
ἢ
σιδήρῳ
ὁ
Αἴας, |
[196] |
οὐ
γὰρ
ἂν
οἷός
τ᾽
|
ἦν |
πάντῃ
περιπτύσσεσθαι
οὐδὲ
διὰ
πάσης |
[203] |
οὔσης
ἀφίκετο
ἡ
Πενία,
καὶ
|
ἦν |
περὶ
τὰς
θύρας.
ὁ
οὖν |
[217] |
παθόντα
οὐκ
ἐθέλειν
λέγειν
οἷον
|
ἦν |
πλὴν
τοῖς
δεδηγμένοις,
ὡς
μόνοις |
[198] |
εἰ
δὲ
ψευδῆ,
οὐδὲν
ἄρ᾽
|
ἦν |
πρᾶγμα.
προυρρήθη
γάρ,
ὡς
ἔοικεν, |
[196] |
λανθάνειν
καὶ
ἐξιών,
εἰ
σκληρὸς
|
ἦν. |
συμμέτρου
δὲ
καὶ
ὑγρᾶς
ἰδέας |
[213] |
εἰπεῖν·
Ὦ
Ἡράκλεις,
τουτὶ
τί
|
ἦν; |
Σωκράτης
οὗτος;
ἐλλοχῶν
αὖ
με |
[189] |
ἀλλοία.
πρῶτον
μὲν
γὰρ
τρία
|
ἦν |
τὰ
γένη
τὰ
τῶν
ἀνθρώπων, |
[220] |
εὐωχίαις
μόνος
ἀπολαύειν
οἷός
τ᾽
|
ἦν |
τά
τ᾽
ἄλλα
καὶ
πίνειν |
[208] |
ἕτερον
νέον
ἐγκαταλείπειν
οἷον
αὐτὸ
|
ἦν. |
ταύτῃ
τῇ
μηχανῇ,
ὦ
Σώκρατες, |
[173] |
ἐγώ,
ἀλλ᾽
ὅσπερ
Φοίνικι·
Ἀριστόδημος
|
ἦν |
τις,
Κυδαθηναιεύς,
σμικρός,
ἀνυπόδητος
ἀεί· |
[198] |
ἄρα,
ὡς
ἔοικεν,
οὐ
τοῦτο
|
ἦν |
τὸ
καλῶς
ἐπαινεῖν
ὁτιοῦν,
ἀλλὰ |
[190] |
τοιαῦτα,
ὅτι
τὸ
μὲν
ἄρρεν
|
ἦν |
τοῦ
ἡλίου
τὴν
ἀρχὴν
ἔκγονον, |
[220] |
καὶ
(γὰρ
θέρος
τότε
γ᾽
|
ἦν, |
χαμεύνια
ἐξενεγκάμενοι
ἅμα
μὲν
ἐν |
[219] |
τὸ
ἐμαυτοῦ
τοῦτον—
καὶ
γὰρ
|
ἦν |
χειμών—
ὑπὸ
τὸν
τρίβωνα
κατακλινεὶς |