Page |
[201] |
μὴν
καλῶς
γε
εἶπες,
φάναι,
|
ὦ |
Ἀγάθων.
ἀλλὰ
σμικρὸν
ἔτι
εἰπέ· |
[200] |
τούτου
ἕνεκα
λέγω·
τούτοις
γάρ,
|
ὦ |
Ἀγάθων,
εἰ
ἐννοεῖς,
ἔχειν
μὲν |
[175] |
ὅτι·
Εὖ
ἂν
ἔχοι,
φάναι,
|
ὦ |
Ἀγάθων,
εἰ
τοιοῦτον
εἴη
ἡ |
[194] |
ἐμοῦ.
Ἐπιλήσμων
μέντ᾽
ἂν
εἴην,
|
ὦ |
Ἀγάθων,
εἰπεῖν
τὸν
Σωκράτη,
(εἰ |
[222] |
ἃ
δὴ
καὶ
σοὶ
λέγω,
|
ὦ |
Ἀγάθων,
μὴ
ἐξαπατᾶσθαι
ὑπὸ
τούτου, |
[194] |
καλῶς
ποιοίην,
φάναι
τὸν
Σωκράτη,
|
ὦ |
Ἀγάθων,
περὶ
σοῦ
τι
ἐγὼ |
[200] |
ἐμοὶ
μὲν
γὰρ
θαυμαστῶς
δοκεῖ,
|
ὦ |
Ἀγάθων,
ὡς
ἀνάγκη
εἶναι·
σοὶ |
[201] |
ὅπως
ἂν
δύνωμαι.
δεῖ
δή,
|
ὦ |
Ἀγάθων,
ὥσπερ
σὺ
διηγήσω,
διελθεῖν |
[222] |
Σωκράτη·
Νήφειν
μοι
δοκεῖς,
φάναι,
|
ὦ |
Ἀλκιβιάδη.
οὐ
γὰρ
ἄν
ποτε |
[214] |
δ᾽
Ἐρυξίμαχον·
Πῶς
οὖν,
φάναι,
|
ὦ |
Ἀλκιβιάδη,
ποιοῦμεν;
(οὕτως
οὔτε
τι |
[222] |
καλῷ
κἀγαθῷ
ἔσεσθαι.
ταῦτ᾽
ἐστίν,
|
ὦ |
ἄνδρες,
ἃ
ἐγὼ
Σωκράτη
ἐπαινῶ· |
[220] |
λαβεῖν
ἢ
σαυτόν.
ἔτι
τοίνυν,
|
ὦ |
ἄνδρες,
ἄξιον
ἦν
θεάσασθαι
Σωκράτη, |
[219] |
ἐκεῖνό
γε
ᾤμην
τὶ
εἶναι,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί·
δικασταὶ
γάρ
ἐστε |
[215] |
ἐσμὲν
καὶ
κατεχόμεθα.
ἐγὼ
γοῦν,
|
ὦ |
ἄνδρες,
εἰ
μὴ
ἔμελλον
κομιδῇ |
[217] |
ψεύδομαι,
Σώκρατες,
ἐξέλεγχε.
συνεγιγνόμην
γάρ,
|
ὦ |
ἄνδρες,
μόνος
μόνῳ,
καὶ
ᾤμην |
[218] |
ὠσὶν
ἐπίθεσθε.
Ἐπειδὴ
γὰρ
οὖν,
|
ὦ |
ἄνδρες,
ὅ
τε
λύχνος
ἀπεσβήκει |
[215] |
καταριθμῆσαι.
Σωκράτη
δ᾽
ἐγὼ
ἐπαινεῖν,
|
ὦ |
ἄνδρες,
οὕτως
ἐπιχειρήσω,
δι᾽
εἰκόνων. |
[216] |
δὲ
ἀνοιχθεὶς
πόσης
οἴεσθε
γέμει,
|
ὦ |
ἄνδρες
συμπόται,
σωφροσύνης;
ἴστε
ὅτι |
[214] |
ἅμα
εἰπεῖν·
Πρὸς
μὲν
Σωκράτη,
|
ὦ |
ἄνδρες,
τὸ
σόφισμά
μοι
οὐδέν· |
[200] |
εἴποιμεν
ἂν
αὐτῷ
ὅτι
σύ,
|
ὦ |
ἄνθρωπε,
(πλοῦτον
κεκτημένος
καὶ
ὑγίειαν |
[192] |
ἔροιτο·
τί
ἔσθ᾽
ὃ
βούλεσθε,
|
ὦ |
ἄνθρωποι,
ὑμῖν
παρ᾽
ἀλλήλων
γενέσθαι; |
[173] |
οἶδα.
Ἑταῖρος
Ἀεὶ
ὅμοιος
εἶ,
|
ὦ |
Ἀπολλόδωρε·
ἀεὶ
γὰρ
σαυτόν
τε |
[188] |
εἴ
τι
ἐξέλιπον,
σὸν
ἔργον,
|
ὦ |
Ἀριστόφανες,
ἀναπληρῶσαι·
ἢ
εἴ
πως |
[189] |
μὴ
καταγέλαστα.
Βαλών
γε,
φάναι,
|
ὦ |
Ἀριστόφανες,
οἴει
ἐκφεύξεσθαι·
ἀλλὰ
πρόσεχε |
[221] |
ἔμφρων
εἶναι·
ἔπειτα
ἔμοιγ᾽
ἐδόκει,
|
ὦ |
Ἀριστόφανες,
τὸ
σὸν
δὴ
τοῦτο, |
[172] |
δή.
Πόθεν,
ἦν
δ᾽
ἐγώ,
|
ὦ |
Γλαύκων;
οὐκ
οἶσθ᾽
ὅτι
πολλῶν |
[223] |
ἐμοῦ
μᾶλλον
ἐπαινεθῆναι.
ἀλλ᾽
ἔασον,
|
~(ὦ |
δαιμόνιε,
καὶ
μὴ
φθονήσῃς
τῷ |
[201] |
καὶ
ἐγώ,
Πῶς
λέγεις,
ἔφην,
|
ὦ |
Διοτίμα;
αἰσχρὸς
ἄρα
ὁ
Ἔρως |
[202] |
θνητοῦ
καὶ
ἀθανάτου.
Τί
οὖν,
|
ὦ |
Διοτίμα;
Δαίμων
μέγας,
ὦ
Σώκρατες· |
[206] |
μεντ᾽
ἂν
σέ,
ἔφην
ἐγώ,
|
ὦ |
Διοτίμα,
ἐθαύμαζον
ἐπὶ
σοφίᾳ
καὶ |
[204] |
ἐπιδεῖσθαι.
Τίνες
οὖν,
ἔφην
ἐγώ,
|
ὦ |
Διοτίμα,
οἱ
φιλοσοφοῦντες,
εἰ
μήτε |
[207] |
ἐννοῇς;
Ἀλλὰ
διὰ
ταῦτά
τοι,
|
ὦ |
Διοτίμα,
ὅπερ
νῦν
δὴ
εἶπον, |
[177] |
ἀγανακτῶν
λέγει·
Οὐ
δεινόν,
φησίν,
|
ὦ |
Ἐρυξίμαχε,
ἄλλοις
μέν
τισι
θεῶν |
[194] |
εἰπεῖν
Καλῶς
γὰρ
αὐτὸς
ἠγώνισαι,
|
ὦ |
Ἐρυξίμαχε·
εἰ
δὲ
γένοιο
οὗ |
[189] |
μοι,
ἀφήσω
σε.
Καὶ
μήν,
|
ὦ |
Ἐρυξίμαχε,
εἰπεῖν
τὸν
Ἀριστοφάνη,
ἄλλῃ |
[214] |
εἰπεῖν
τὸν
Ἀλκιβιάδην·
δοκεῖ
χρῆναι,
|
ὦ |
Ἐρυξίμαχε;
ἐπιθῶμαι
τῷ
ἀνδρὶ
καὶ |
[189] |
Ἀριστοφάνη
γελάσαντα
εἰπεῖν·
Εὖ
λέγεις,
|
ὦ |
Ἐρυξίμαχε,
καί
μοι
ἔστω
ἄρρητα |
[193] |
καὶ
εὐδαίμονας
ποιῆσαι.
οὗτος,
ἔφη,
|
ὦ |
Ἐρυξίμαχε,
ὁ
ἐμὸς
λόγος
ἐστὶ |
[214] |
οὕτω
τοὺς
ἄλλους.
Ἀλλά,
φάναι,
|
ὦ |
Ἐρυξίμαχε,
τὸν
Ἀλκιβιάδην,
καλῶς
μὲν |
[177] |
πατὴρ
τοῦ
λόγου.
Οὐδείς
σοι,
|
ὦ |
Ἐρυξίμαχε,
φάναι
τὸν
Σωκράτη,
ἐναντία |
[205] |
ἐὰν
μὴ
τυγχάνῃ
γέ
που,
|
ὦ |
ἑταῖρε,
ἀγαθὸν
ὄν·
ἐπεὶ
αὑτῶν |
[201] |
Ἀγάθωνα.
Καὶ
ἐπιεικῶς
γε
λέγεις,
|
ὦ |
ἑταῖρε,
φάναι
τὸν
Σωκράτη·
καὶ |
[222] |
ἀλλ᾽
εἰ
μή
τι
ἄλλο,
|
ὦ |
θαυμάσιε,
ἐν
μέσῳ
ἡμῶν
ἔα |
[219] |
χρύσεα
„χαλκείων„
διαμείβεσθαι
νοεῖς.
ἀλλ᾽
|
ὦ |
μακάριε,
ἄμεινον
σκόπει,
μή
σε |
[198] |
ἀπορήσειν,
οὐκ
οἶμαι.
(Καὶ
πῶς,
|
ὦ |
μακάριε,
εἰπεῖν
τὸν
Σωκράτη,
οὐ |
[214] |
ἐξ
ἴσου
ᾖ.
καὶ
ἅμα,
|
ὦ |
μακάριε,
πείθει
τί
(σε
Σωκράτης |
[204] |
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Εἶεν
δή,
|
ὦ |
ξένη·
καλῶς
γὰρ
λέγεις·
τοιοῦτος |
[198] |
Ἐρυξίμαχον·
Ἆρά
σοι
δοκῶ,
φάναι,
|
ὦ |
παῖ
Ἀκουμενοῦ,
ἀδεὲς
πάλαι
δέος |
[175] |
φάναι
τὸν
Ἀγάθωνα.
ἀλλ᾽
ἡμᾶς,
|
ὦ |
παῖδες,
τοὺς
ἄλλους
ἑστιᾶτε.
πάντως |
[176] |
εἰπεῖν.
Τοῦτο
μέντοι
εὖ
λέγεις,
|
ὦ |
Παυσανία,
τὸ
παντὶ
τρόπῳ
παρασκευάσασθαι |
[208] |
εἶπον
Εἶεν,
ἦν
δ᾽
ἐγώ,
|
ὦ |
σοφωτάτη
Διοτίμα,
ταῦτα
ὡς
ἀληθῶς |
[207] |
καί
ποτε
ἤρετο
Τί
οἴει,
|
ὦ |
Σώκρατες,
αἴτιον
εἶναι
τούτου
τοῦ |
[174] |
ἐγὼ
οὐχ
ὡς
σὺ
λέγεις,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἀλλὰ
καθ᾽
Ὅμηρον
φαῦλος |
[194] |
ἐγὼ
νῦν.
Φαρμάττειν
βούλει
με,
|
ὦ |
Σώκρατες,
εἰπεῖν
τὸν
Ἀγάθωνα,
ἵνα |
[208] |
τέλεοι
σοφισταί,
Εὖ
ἴσθι,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες·
ἐπεί
γε
καὶ
τῶν |
[219] |
ὅλην.
καὶ
οὐδὲ
ταῦτα
αὖ,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἐρεῖς
ὅτι
ψεύδομαι.
ποιήσαντος |
[204] |
τῷ
ἀγαθῷ
χρώμενος
πυνθάνοιτο·
φέρε,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἐροιτο·
ὁ
ἐρῶν
τῶν |
[208] |
αὐτὸ
ἦν.
ταύτῃ
τῇ
μηχανῇ,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἔφη,
θνητὸν
ἀθανασίας
μετέχει, |
[206] |
ἀπολύειν
τὸν
ἔχοντα.
ἔστιν
γάρ,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἔφη,
οὐ
τοῦ
καλοῦ |
[202] |
οὖν,
ὦ
Διοτίμα;
Δαίμων
μέγας,
|
ὦ |
Σώκρατες·
καὶ
γὰρ
πᾶν
τὸ |
[220] |
αὐτὸν
ἐμέ.
καὶ
ἐγὼ
μέν,
|
ὦ |
Σώκρατες,
καὶ
τότε
ἐκέλευον
σοὶ |
[209] |
μὲν
οὖν
τὰ
ἐρωτικὰ
ἴσως,
|
ὦ |
Σώκρατες,
κἂν
σὺ
~(μυηθείης·
τὰ |
[222] |
οὖν
Ἀγάθωνα
εἰπεῖν·
Καὶ
μήν,
|
ὦ |
Σώκρατες,
κινδυνεύεις
(ἀληθῆ
λέγειν.
τεκμαίρομαι |
[175] |
ἢ
τρισμυρίοις.
Ὑβριστὴς
εἶ,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ὁ
Ἀγάθων.
καὶ
ταῦτα |
[202] |
γελάσασα·
Καὶ
πῶς
ἄν,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
(ὁμολογοῖτο
μέγας
θεὸς
εἶναι |
[205] |
πάντων.
Τί
δὴ
οὖν,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
οὐ
πάντας
ἐρᾶν
φαμέν, |
[210] |
τὴν
φύσιν
καλόν,
τοῦτο
ἐκεῖνο,
|
ὦ |
Σώκρατες,
οὗ
δὴ
ἕνεκεν
καὶ |
[215] |
γε
εἶδος
ὅμοιος
εἶ
τούτοις,
|
ὦ |
Σώκρατες,
οὐδ᾽
ἄν
αὐτὸς
δή |
[201] |
καὶ
τὸν
Ἀγάθωνα
εἰπεῖν.
Κινδυνεύω,
|
ὦ |
Σώκρατες,
οὐδὲν
εἰδέναι
ὧν
τότε |
[216] |
ἔχοντι
ὡς
ἔχω.
καὶ
ταῦτα,
|
ὦ |
Σώκρατες,
οὐκ
ἐρεῖς
ὡς
οὐκ |
[206] |
σαφέστερον
ἐρῶ.
κυοῦσιν
γάρ,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
πάντες
ἄνθρωποι
καὶ
κατὰ |
[204] |
(Τοῦτο
δὴ
μετὰ
ταῦτ᾽
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
πειράσομαί
σε
διδάξαι.
ἔστι |
[201] |
ἀγαθῶν
ἐνδεὴς
εἴη.
Ἐγώ,
φάναι,
|
ὦ |
Σώκρατες,
σοὶ
οὐκ
ἂν
δυναίμην |
[204] |
τῶν
καλῶν
ἐστιν
ὁ
Ἔρως,
|
ὦ |
Σώκρατές
τε
καὶ
Διοτίμα;
ὧδε |
[194] |
ἡμῶν
ὀλίγων
ἀνθρώπων.
Τί
δέ,
|
ὦ |
Σώκρατες;
τὸν
Ἀγάθωνα
φάναι,
οὐ |
[212] |
εἰμί.
τοῦτον
(οὖν
τὸν
λόγον,
|
ὦ |
Φαῖδρε,
εἰ
μὲν
βούλει,
ὡς |
[199] |
μὴ
γέλωτα
ὄφλω.
ὅρα
οὖν,
|
ὦ |
Φαῖδρε,
εἴ
τι
καὶ
τοιούτου |
[197] |
καὶ
ἀνθρώποις.
(οὕτως
ἐμοὶ
δοκεῖ,
|
ὦ |
Φαῖδρε,
Ἔρως
πρῶτος
αὐτὸς
ὢν |
[195] |
τοιόσδε.
πρῶτον
μὲν
νεώτατος
θεῶν,
|
ὦ |
Φαῖδρε.
μέγα
(δὲ
τεκμήριον
τῷ |
[199] |
εἰπεῖν,
ταύτῃ.
Ἔτι
τοίνυν,
φάναι,
|
ὦ |
Φαῖδρε,
πάρες
μοι
Ἀγάθωνα
σμίκρ᾽ |
[185] |
ἔφη,
ὡς
ἐκ
τοῦ
παραχρῆμα,
|
ὦ |
Φαῖδρε,
περὶ
Ἔρωτος
ξυμβάλλομαι.
Παυσανίου |
[180] |
ὅτι·
οὐ
καλῶς
μοι
δοκεῖ,
|
ὦ |
Φαῖδρε,
προβεβλῆσθαι
ἡμῖν
ὁ
λόγος, |
[212] |
ἀθανάτῳ
καὶ
ἐκείνῳ;
(Ταῦτα
δή,
|
ὦ |
Φαῖδρέ
τε
καὶ
οἱ
ἄλλοι, |
[197] |
ἔφη,
ὁ
παρ᾽
ἐμοῦ
λόγος,
|
ὦ |
Φαῖδρε,
τῷ
θεῷ
ἀνακείσθω,
τὰ |
[194] |
ἤδη
διαλεγέσθω.
(Ἀλλὰ
καλῶς
λέγεις,
|
ὦ |
Φαῖδρε,
φάναι
τὸν
Ἀγάθωνα,
καὶ |
[199] |
ἐνθένδε
ποθὲν
ἄρξασθαι.
Καὶ
μήν,
|
ὦ |
φίλε
Ἀγάθων,
καλῶς
μοι
ἔδοξας |
[222] |
καὶ
σειληνικὸν
κατάδηλον
ἐγένετο.
ἀλλ᾽
|
ὦ |
φίλε
Ἀγάθων,
μηδὲν
πλέον
αὐτῷ |
[204] |
μὲν
οὖν
φύσις
τοῦ
δαίμονος,
|
ὦ |
φίλε
Σώκρατες,
αὕτη·
ὃν
δὲ |
[211] |
ἔστι
(καλόν.
ἐνταῦθα
τοῦ
βίου,
|
ὦ |
φίλε
Σώκρατες,
ἔφη
ἡ
Μαντινικὴ |
[201] |
μὲν
οὖν
τῇ
ἀληθείᾳ,
φάναι,
|
ὦ |
φιλούμενε
Ἀγάθων,
δύνασαι
ἀντιλέγειν,
ἐπεὶ |