HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τήν 2
τῆς 73
Τῆς 1
τι 61
τί 30
τὶ 3
Τί 10

Fréquences [« »]
58 τις
59 τοῦτο
58 φάναι
61 τι
64 ἀλλ
64 γε
64 μοι

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Le Banquet

τι

Page

[214]   λέγομεν ἐπὶ τῇ κύλικι οὔτε τι ᾄδομεν, ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς ὥσπερ οἱ

[182]   παρὰ πάντων θαυμαστή, οὐχ ὥς τι αἰσχρὸν ποιοῦντι, καὶ ἑλόντι τε

[178]   ἐγὼ ἄνδρα ὅστις ἐρᾷ, εἴ τι αἰσχρὸν ποιῶν κατάδηλος γίγνοιτο ἢ

[218]   καὶ τοῦτο χαρίζεσθαι καὶ εἴ τι ἄλλο ἢ τῆς οὐσίας τῆς

[222]   πανταχῇ περιεῖναι. ἀλλ᾽ εἰ μή τι ἄλλο, ὦ θαυμάσιε, ἐν μέσῳ

[214]   εἰπὼν δὲ ἐπιτάξαι Σωκράτει ὅ τι ἂν βούλῃ, καὶ τοῦτον τῷ

[214]   Ἐρυξίμαχον· ἀλλὰ τί ποιῶμεν; Ὅ τι ἂν σὺ κελεύῃς. δεῖ γάρ

[181]   πάνδημός (ἐστι καὶ ἐξεργάζεται ὅ τι ἂν τύχῃ· καὶ οὗτός ἐστιν

[181]   ὅθεν δὴ ξυμβαίνει αὐτοῖς ὅ τι ἂν τύχωσι τοῦτο πράττειν, ὁμοίως

[192]   ἂν εἷς ἐξαρνηθείη οὐδ᾽ ἄλλο τι ἂν φανείη βουλόμενος, ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς

[191]   χωρὶς ἀλλήλων ποιεῖν. καὶ ὁπότε τι ἀποθάνοι τῶν ἡμίσεων, τὸ δὲ

[174]   ἄκλητος. ἆρ᾽ οὖν ἄγων μέ τι ἀπολογήσει; ὡς ἐγὼ μὲν οὐχ

[211]   καλὸν ἄρχηται καθορᾶν, σχεδὸν ἄν τι ἅπτοιτο τοῦ τέλους. τοῦτο γὰρ

[218]   ἐστι πρεσβύτερον τοῦ ὡς ὅ τι βέλτιστον ἐμὲ γενέσθαι, τούτου δὲ

[192]   ἐπὶ μεγάλης σπουδῆς· ἀλλ᾽ ἄλλο τι βουλομένη ἑκατέρου ἡ ψυχὴ (δήλη

[192]   οὐδ᾽ ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν ὅ τι βούλονται σφίσι παρ᾽ ἀλλήλων γίγνεσθαι.

[218]   ἢ ψυχὴν γὰρ ἢ ὅ τι δεῖ αὐτὸ ὀνομάσαι πληγείς τε

[194]   Σωκράτη, ὦ Ἀγάθων, περὶ σοῦ τι ἐγὼ ἄγροικον δοξάζων· ἀλλ᾽ εὖ

[205]   ἐρασταί, οἱ δὲ κατὰ ἕν τι εἶδος ἰόντες τε καὶ ἐσπουδακότες

[205]   ἀφελόντες γὰρ ἄρα τοῦ ἔρωτός τι εἶδος ὀνομάζομεν, τὸ τοῦ ὅλου

[220]   ἀκοῦσαι. ξυννοήσας γὰρ αὐτόθι ἕωθέν τι εἱστήκει σκοπῶν, καὶ ἐπειδὴ οὐ

[217]   (προὐκαλούμην αὐτὸν καὶ συνεγυμναζόμην, ὥς τι ἐνταῦθα περανῶν. συνεγυμνάζετο οὖν μοι

[188]   μέντοι ἑκών γε. ἀλλ᾽ εἴ τι ἐξέλιπον, σὸν ἔργον, ὦ Ἀριστόφανες,

[212]   ἐπαινεῖν, τὸν δὲ Ἀριστοφάνη λέγειν τι ἐπιχειρεῖν, ὅτι ἐμνήσθη αὐτοῦ λέγων

[174]   πρὸ ὁ τοῦ βουλευσόμεθα ὅ τι ἐροῦμεν. ἀλλ᾽ ἴωμεν. Τοιαῦτ᾽ ἄττα

[220]   ὅτι Σωκράτης ἐξ ἑωθινοῦ φροντίζων τι ἕστηκε. τελευτῶντες δέ τινες τῶν

[213]   ἐμαυτόν. ἀλλὰ φερέτω, Ἀγάθων, εἴ τι ἔστιν ἔκπωμα μέγα. μᾶλλον δὲ

[200]   Σωκράτη, ἀνομολογησώμεθα τὰ εἰρημένα. ἄλλο τι ἔστιν ὁ Ἔρως ἢ πρῶτον

[174]   ἀνεῳγμένην καταλαμβάνειν τὴν θύραν, καί τι ἔφη αὐτόθι γελοῖον παθεῖν. οἷ

[210]   περὶ τὸ σῶμα καλὸν σμικρόν τι ἡγήσηται εἶναι. μετὰ δὲ τὰ

[210]   ἰὼν τῶν ἐρωτικῶν ἐξαίφνης κατόψεταί τι θαυμαστὸν τὴν φύσιν καλόν, τοῦτο

[194]   τάχ᾽ ἂν αἰσχύνοιο αὐτούς, εἴ τι ἴσως οἴοιο αἰσχρὸν ὂν ποιεῖν·

[201]   ξένη ἀνακρίνουσα διῄει. σχεδὸν γάρ τι καὶ ἐγὼ πρὸς αὐτὴν ἕτερα

[197]   αἴτιος εἶναι. ἐπέρχεται δέ μοί τι καὶ ἔμμετρον εἰπεῖν, ὅτι οὗτός

[213]   μόγις ἀπέχεται. ὅρα οὖν μή τι καὶ νῦν ἐργάσηται, ἀλλὰ διάλλαξον

[199]   ὅρα οὖν, ὦ Φαῖδρε, εἴ τι καὶ τοιούτου λόγου δέῃ, περὶ

[217]   ὥστε ποιητέον εἶναι ἔμβραχυ ὅ τι κελεύοι Σωκράτης. ἡγούμενος δὲ αὐτὸν

[200]   ἐπιθυμῶ τῶν παρόντων, εἰ ἄλλο τι λέγεις ἢ τόδε, ὅτι βούλομαι

[214]   ὦ Ἀλκιβιάδη, ποιοῦμεν; (οὕτως οὔτε τι λέγομεν ἐπὶ τῇ κύλικι οὔτε

[202]   εἶναι ἀγαθὸν μηδὲ καλόν, μηδέν τι μᾶλλον οἴου δεῖν αὐτὸν αἰσχρὸν

[202]   αἰσχρὸν καὶ κακὸν εἶναι, ἀλλά τι μεταξύ, ἔφη, τούτοιν. Καὶ μήν,

[202]   ἢ οὐκ ᾔσθησαι ὅτι ἔστιν τι μεταξὺ σοφίας καὶ ἀμαθίας; Τί

[214]   καὶ μέντοι οὑτωσὶ ποίησον. ἐάν τι μὴ ἀληθὲς λέγω, μεταξὺ ἐπιλαβοῦ,

[189]   περὶ τῶν μελλόντων ῥηθήσεσθαι, οὔ τι μὴ γελοῖα εἴπω (τοῦτο μὲν

[201]   εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει, ἄλλο τι ὁ Ἔρως κάλλους ἂν εἴη

[194]   πολλοὺς οὐκ ἂν αἰσχύνοιο εἴ τι οἴοιο αἰσχρὸν ποιεῖν; (καὶ τὸν

[200]   τὸν ἔπειτα χρόνον παρεῖναι· ἄλλο τι ὁμολογοῖ ἄν; Συμφάναι ἔφη τὸν

[183]   δὲ καὶ ἑταῖροι ὀνειδίζωσιν ἐάν τι ὁρῶσιν τοιοῦτον γιγνόμενον, καὶ τοὺς

[211]   αὐτῷ τὸ καλὸν οἷον πρόσωπόν τι οὐδὲ χεῖρες οὐδὲ ἄλλο οὐδὲν

[196]   γὰρ αὐτὸς βίᾳ πάσχει, εἴ τι πάσχει— βία γὰρ Ἔρωτος οὐχ

[211]   καὶ ἀπολλυμένων μηδὲν ἐκεῖνο μήτε τι πλέον μήτε ἔλαττον γίγνεσθαι μηδὲ

[205]   τόδε, οἶσθ᾽ ὅτι ποίησίς ἐστί τι πολύ· ἡ γάρ τοι ἐκ

[183]   ἄνευ ὀνείδους πράττειν, ὡς πάγκαλόν τι πρᾶγμα διαπραττομένου· ὃ δὲ δεινότατον,

[215]   λέγω, μηδὲν θαυμάσῃς· οὐ γάρ τι ῥᾴδιον τὴν σὴν ἀτοπίαν ὧδ᾽

[203]   δαιμόνιος ἀνήρ, ὁ δὲ ἄλλο τι σοφὸς ὢν ἢ περὶ τέχνας

[185]   ἄρα πάνυ ἰσχυρά ἐστιν, ἀναλαβών τι τοιοῦτον οἵῳ κινήσαις ἂν τὴν

[191]   καὶ τὰ στήθη διήρθρου, ἔχων τι τοιοῦτον ὄργανον οἷον οἱ σκυτοτόμοι

[175]   ἀλλ᾽ ἐᾶτε αὐτόν. ἔθος γάρ τι τοῦτ᾽ ἔχει· ἐνίοτε ἀποστὰς ὅποι

[221]   καὶ ὁ ἑταῖρος· σχεδὸν γάρ τι τῶν οὕτω διακειμένων ἐν τῷ

[190]   οἱ ἄλλοι θεοὶ ἐβουλεύοντο, ὅ τι χρὴ αὐτοὺς ποιῆσαι, καὶ ἠπόρουν·

[216]   ἀχθοίμην, ὥστε οὐκ ἔχω ὅ τι χρήσωμαι τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ. Καὶ

Page
[214]	λέγομεν ἐπὶ τῇ κύλικι οὔτε	τι	ᾄδομεν, ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς ὥσπερ οἱ
[182]	παρὰ πάντων θαυμαστή, οὐχ ὥς	τι	αἰσχρὸν ποιοῦντι, καὶ ἑλόντι τε
[178]	ἐγὼ ἄνδρα ὅστις ἐρᾷ, εἴ	τι	αἰσχρὸν ποιῶν κατάδηλος γίγνοιτο ἢ
[218]	καὶ τοῦτο χαρίζεσθαι καὶ εἴ	τι	ἄλλο ἢ τῆς οὐσίας τῆς
[222]	πανταχῇ περιεῖναι. ἀλλ᾽ εἰ μή	τι	ἄλλο, ὦ θαυμάσιε, ἐν μέσῳ
[214]	εἰπὼν δὲ ἐπιτάξαι Σωκράτει ὅ	τι	ἂν βούλῃ, καὶ τοῦτον τῷ
[214]	Ἐρυξίμαχον· ἀλλὰ τί ποιῶμεν; Ὅ	τι	ἂν σὺ κελεύῃς. δεῖ γάρ
[181]	πάνδημός (ἐστι καὶ ἐξεργάζεται ὅ	τι	ἂν τύχῃ· καὶ οὗτός ἐστιν
[181]	ὅθεν δὴ ξυμβαίνει αὐτοῖς ὅ	τι	ἂν τύχωσι τοῦτο πράττειν, ὁμοίως
[192]	ἂν εἷς ἐξαρνηθείη οὐδ᾽ ἄλλο	τι	ἂν φανείη βουλόμενος, ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς
[191]	χωρὶς ἀλλήλων ποιεῖν. καὶ ὁπότε	τι	ἀποθάνοι τῶν ἡμίσεων, τὸ δὲ
[174]	ἄκλητος. ἆρ᾽ οὖν ἄγων μέ	τι	ἀπολογήσει; ὡς ἐγὼ μὲν οὐχ
[211]	καλὸν ἄρχηται καθορᾶν, σχεδὸν ἄν	τι	ἅπτοιτο τοῦ τέλους. τοῦτο γὰρ
[218]	ἐστι πρεσβύτερον τοῦ ὡς ὅ	τι	βέλτιστον ἐμὲ γενέσθαι, τούτου δὲ
[192]	ἐπὶ μεγάλης σπουδῆς· ἀλλ᾽ ἄλλο	τι	βουλομένη ἑκατέρου ἡ ψυχὴ (δήλη
[192]	οὐδ᾽ ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν ὅ	τι	βούλονται σφίσι παρ᾽ ἀλλήλων γίγνεσθαι.
[218]	ἢ ψυχὴν γὰρ ἢ ὅ	τι	δεῖ αὐτὸ ὀνομάσαι πληγείς τε
[194]	Σωκράτη, ὦ Ἀγάθων, περὶ σοῦ	τι	ἐγὼ ἄγροικον δοξάζων· ἀλλ᾽ εὖ
[205]	ἐρασταί, οἱ δὲ κατὰ ἕν	τι	εἶδος ἰόντες τε καὶ ἐσπουδακότες
[205]	ἀφελόντες γὰρ ἄρα τοῦ ἔρωτός	τι	εἶδος ὀνομάζομεν, τὸ τοῦ ὅλου
[220]	ἀκοῦσαι. ξυννοήσας γὰρ αὐτόθι ἕωθέν	τι	εἱστήκει σκοπῶν, καὶ ἐπειδὴ οὐ
[217]	(προὐκαλούμην αὐτὸν καὶ συνεγυμναζόμην, ὥς	τι	ἐνταῦθα περανῶν. συνεγυμνάζετο οὖν μοι
[188]	μέντοι ἑκών γε. ἀλλ᾽ εἴ	τι	ἐξέλιπον, σὸν ἔργον, ὦ Ἀριστόφανες,
[212]	ἐπαινεῖν, τὸν δὲ Ἀριστοφάνη λέγειν	τι	ἐπιχειρεῖν, ὅτι ἐμνήσθη αὐτοῦ λέγων
[174]	πρὸ ὁ τοῦ βουλευσόμεθα ὅ	τι	ἐροῦμεν. ἀλλ᾽ ἴωμεν. Τοιαῦτ᾽ ἄττα
[220]	ὅτι Σωκράτης ἐξ ἑωθινοῦ φροντίζων	τι	ἕστηκε. τελευτῶντες δέ τινες τῶν
[213]	ἐμαυτόν. ἀλλὰ φερέτω, Ἀγάθων, εἴ	τι	ἔστιν ἔκπωμα μέγα. μᾶλλον δὲ
[200]	Σωκράτη, ἀνομολογησώμεθα τὰ εἰρημένα. ἄλλο	τι	ἔστιν ὁ Ἔρως ἢ πρῶτον
[174]	ἀνεῳγμένην καταλαμβάνειν τὴν θύραν, καί	τι	ἔφη αὐτόθι γελοῖον παθεῖν. οἷ
[210]	περὶ τὸ σῶμα καλὸν σμικρόν	τι	ἡγήσηται εἶναι. μετὰ δὲ τὰ
[210]	ἰὼν τῶν ἐρωτικῶν ἐξαίφνης κατόψεταί	τι	θαυμαστὸν τὴν φύσιν καλόν, τοῦτο
[194]	τάχ᾽ ἂν αἰσχύνοιο αὐτούς, εἴ	τι	ἴσως οἴοιο αἰσχρὸν ὂν ποιεῖν·
[201]	ξένη ἀνακρίνουσα διῄει. σχεδὸν γάρ	τι	καὶ ἐγὼ πρὸς αὐτὴν ἕτερα
[197]	αἴτιος εἶναι. ἐπέρχεται δέ μοί	τι	καὶ ἔμμετρον εἰπεῖν, ὅτι οὗτός
[213]	μόγις ἀπέχεται. ὅρα οὖν μή	τι	καὶ νῦν ἐργάσηται, ἀλλὰ διάλλαξον
[199]	ὅρα οὖν, ὦ Φαῖδρε, εἴ	τι	καὶ τοιούτου λόγου δέῃ, περὶ
[217]	ὥστε ποιητέον εἶναι ἔμβραχυ ὅ	τι	κελεύοι Σωκράτης. ἡγούμενος δὲ αὐτὸν
[200]	ἐπιθυμῶ τῶν παρόντων, εἰ ἄλλο	τι	λέγεις ἢ τόδε, ὅτι βούλομαι
[214]	ὦ Ἀλκιβιάδη, ποιοῦμεν; (οὕτως οὔτε	τι	λέγομεν ἐπὶ τῇ κύλικι οὔτε
[202]	εἶναι ἀγαθὸν μηδὲ καλόν, μηδέν	τι	μᾶλλον οἴου δεῖν αὐτὸν αἰσχρὸν
[202]	αἰσχρὸν καὶ κακὸν εἶναι, ἀλλά	τι	μεταξύ, ἔφη, τούτοιν. Καὶ μήν,
[202]	ἢ οὐκ ᾔσθησαι ὅτι ἔστιν	τι	μεταξὺ σοφίας καὶ ἀμαθίας; Τί
[214]	καὶ μέντοι οὑτωσὶ ποίησον. ἐάν	τι	μὴ ἀληθὲς λέγω, μεταξὺ ἐπιλαβοῦ,
[189]	περὶ τῶν μελλόντων ῥηθήσεσθαι, οὔ	τι	μὴ γελοῖα εἴπω (τοῦτο μὲν
[201]	εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει, ἄλλο	τι	ὁ Ἔρως κάλλους ἂν εἴη
[194]	πολλοὺς οὐκ ἂν αἰσχύνοιο εἴ	τι	οἴοιο αἰσχρὸν ποιεῖν; (καὶ τὸν
[200]	τὸν ἔπειτα χρόνον παρεῖναι· ἄλλο	τι	ὁμολογοῖ ἄν; Συμφάναι ἔφη τὸν
[183]	δὲ καὶ ἑταῖροι ὀνειδίζωσιν ἐάν	τι	ὁρῶσιν τοιοῦτον γιγνόμενον, καὶ τοὺς
[211]	αὐτῷ τὸ καλὸν οἷον πρόσωπόν	τι	οὐδὲ χεῖρες οὐδὲ ἄλλο οὐδὲν
[196]	γὰρ αὐτὸς βίᾳ πάσχει, εἴ	τι	πάσχει— βία γὰρ Ἔρωτος οὐχ
[211]	καὶ ἀπολλυμένων μηδὲν ἐκεῖνο μήτε	τι	πλέον μήτε ἔλαττον γίγνεσθαι μηδὲ
[205]	τόδε, οἶσθ᾽ ὅτι ποίησίς ἐστί	τι	πολύ· ἡ γάρ τοι ἐκ
[183]	ἄνευ ὀνείδους πράττειν, ὡς πάγκαλόν	τι	πρᾶγμα διαπραττομένου· ὃ δὲ δεινότατον,
[215]	λέγω, μηδὲν θαυμάσῃς· οὐ γάρ	τι	ῥᾴδιον τὴν σὴν ἀτοπίαν ὧδ᾽
[203]	δαιμόνιος ἀνήρ, ὁ δὲ ἄλλο	τι	σοφὸς ὢν ἢ περὶ τέχνας
[185]	ἄρα πάνυ ἰσχυρά ἐστιν, ἀναλαβών	τι	τοιοῦτον οἵῳ κινήσαις ἂν τὴν
[191]	καὶ τὰ στήθη διήρθρου, ἔχων	τι	τοιοῦτον ὄργανον οἷον οἱ σκυτοτόμοι
[175]	ἀλλ᾽ ἐᾶτε αὐτόν. ἔθος γάρ	τι	τοῦτ᾽ ἔχει· ἐνίοτε ἀποστὰς ὅποι
[221]	καὶ ὁ ἑταῖρος· σχεδὸν γάρ	τι	τῶν οὕτω διακειμένων ἐν τῷ
[190]	οἱ ἄλλοι θεοὶ ἐβουλεύοντο, ὅ	τι	χρὴ αὐτοὺς ποιῆσαι, καὶ ἠπόρουν·
[216]	ἀχθοίμην, ὥστε οὐκ ἔχω ὅ	τι	χρήσωμαι τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ. Καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 1/03/2005