Page
[212]	δή, ὦ Φαῖδρέ τε καὶ	οἱ	ἄλλοι, ἔφη μὲν Διοτίμα, πέπεισμαι
[190]	θεοῖς. Ὁ οὖν Ζεὺς καὶ	οἱ	ἄλλοι θεοὶ ἐβουλεύοντο, ὅ τι
[174]	ἔνδοθεν ἀπαντήσαντα ἄγειν οὗ κατέκειντο	οἱ	ἄλλοι, καὶ καταλαμβάνειν ἤδη μέλλοντας
[177]	τὸν Ἔρωτα. ταῦτα δὴ καὶ	οἱ	ἄλλοι πάντες ἄρα ξυνέφασάν τε
[220]	ἐπὶ στρατείας, ~(ἀσιτεῖν, οὐδὲν ἦσαν	οἱ	ἄλλοι πρὸς τὸ καρτερεῖν· ἔν
[220]	τοῦ κρυστάλλου ῥᾷον ἐπορεύετο ἢ	οἱ	ἄλλοι ὑποδεδεμένοι, οἱ δὲ στρατιῶται
[204]	εἰ μήτε οἱ σοφοὶ μήτε	οἱ	ἀμαθεῖς; (Δῆλον δή, ἔφη, τοῦτό
[204]	σοφός, οὐ φιλοσοφεῖ· οὐδ᾽ αὖ	οἱ	ἀμαθεῖς φιλοσοφοῦσιν οὐδ᾽ ἐπιθυμοῦσι σοφοὶ
[205]	πόδας καὶ χεῖρας ἐθέλουσιν ἀποτέμνεσθαι	οἱ	ἄνθρωποι, ἐὰν αὐτοῖς δοκῇ τὰ
[183]	οὕτω (καὶ οἱ θεοὶ καὶ	οἱ	ἄνθρωποι πᾶσαν ἐξουσίαν πεποιήκασι τῷ
[206]	οὕτως ἁπλοῦν ἐστι λέγειν ὅτι	οἱ	ἄνθρωποι τἀγαθοῦ ἐρῶσιν; Ναί, ἔφην.
[208]	δὲ ἀπόλλυνται ἡμῖν, καὶ οὐδέποτε	οἱ	αὐτοί ἐσμεν οὐδὲ κατὰ τὰς
[185]	αὐτὸν αὑτοῦ καὶ τὸν ἐρώμενον·	οἱ	δ᾽ ἕτεροι πάντες τῆς ἑτέρας,
[203]	χειρουργίας τινὰς βάναυσος. οὗτοι δὴ	οἱ	δαίμονες πολλοὶ καὶ παντοδαποί εἰσιν,
[205]	οὔτε ἐρᾶν καλοῦνται οὔτ᾽ ἐρασταί,	οἱ	δὲ κατὰ ἕν τι εἶδος
[208]	τὸν ἔπειτα χρόνον πάντα ποριζόμενοι·	οἱ	δὲ κατὰ τὴν ~(ψυχήν— εἰσὶ
[218]	πραχθεῖσι καὶ τοῖς νῦν λεγομένοις·	οἱ	δὲ οἰκέται, καὶ εἴ τις
[220]	ἐπορεύετο ἢ οἱ ἄλλοι ὑποδεδεμένοι,	οἱ	δὲ στρατιῶται ὑπέβλεπον (αὐτὸν ὡς
[215]	τοῖς ἑρμογλυφείοις καθημένοις, οὕστινας ἐργάζονται	οἱ	δημιουργοὶ σύριγγας ἢ αὐλοὺς ἔχοντας,
[192]	ἀλλήλων οὐδὲ σμικρὸν χρόνον. καὶ	οἱ	διατελοῦντες μετ᾽ ἀλλήλων διὰ βίου
[214]	τι ᾄδομεν, ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς ὥσπερ	οἱ	διψῶντες πιόμεθα; τὸν οὖν Ἀλκιβιάδην
[176]	Φαίδρῳ καὶ τοῖσδε, εἰ ὑμεῖς	οἱ	δυνατώτατοι πίνειν νῦν ἀπειρήκατε· ἡμεῖς
[181]	δὴ ἐπὶ τὸ ἄρρεν τρέπονται	οἱ	ἐκ τούτου τοῦ ἔρωτος ἔπιπνοι,
[210]	Σώκρατες, οὗ δὴ ἕνεκεν καὶ	οἱ	ἔμπροσθεν πάντες πόνοι ἦσαν, πρῶτον
[193]	διασχισθησόμεθα, καὶ περίιμεν ἔχοντες ὥσπερ	οἱ	ἐν ταῖς στήλαις καταγραφὴν ἐκτετυπωμένοι,
[182]	ἔργῳ δὲ τοῦτῳ ἔμαθον καὶ	οἱ	ἐνθάδε τύραννοι· ὁ γὰρ Ἀριστογείτονος
[181]	γενειάσκειν. παρεσκευασμένοι γὰρ, οἶμαί εἰσιν	οἱ	ἐντεῦθεν ἀρχόμενοι ἐρᾷν ὡς τὸν
[183]	ἄλλην δύναμιν ἐθέλοι ποιεῖν οἷάπερ	οἱ	ἐρασταὶ πρὸς τὰ παιδικά, ἱκετείας
[179]	μὴν ὑπεραποθνήσκειν γε μόνοι ἐθέλουσιν	οἱ	ἐρῶντες, οὐ μόνον ὅτι ἄνδρες,
[205]	ἔσται. ~(Κτήσει γάρ, ἔφη, ἀγαθῶν	οἱ	εὐδαίμονες εὐδαίμονες, καὶ οὐκέτι προσδεῖ
[205]	γὰρ τοῦτο μόνον καλεῖται, καὶ	οἱ	ἔχοντες τοῦτο τὸ μόριον τῆς
[180]	τετελευτηκότι· ὅθεν δὴ καὶ ὑπεραγασθέντες	οἱ	θεοὶ διαφερόντως αὐτὸν ἐτίμησαν, ὅτι
[179]	δή τισιν ἔδοσαν τοῦτο γέρας	οἱ	θεοί, ἐξ Ἅιδου ἀνεῖναι πάλιν
[183]	οὔ φασιν εἶναι· οὕτω (καὶ	οἱ	θεοὶ καὶ οἱ ἄνθρωποι πᾶσαν
[203]	γὰρ ἐγένετο ἡ Ἀφροδίτη, εἱστιῶντο	οἱ	θεοὶ οἵ τε ἄλλοι καὶ
[180]	μάλιστα μὲν ταύτην τὴν ἀρετὴν	οἱ	θεοὶ τιμῶσιν τὴν περὶ (τὸν
[182]	μὴ ἐρᾶν. οὗτοι γάρ εἰσιν	οἱ	καὶ τὸ ὄνειδος πεποιηκότες, ὥστε
[190]	ὁπότε ταχὺ ὁρμήσειεν θεῖν, ὥσπερ	οἱ	κυβιστῶντες καὶ εἰς ὀρθὸν τὰ
[173]	ποιήσῃς, ἀλλὰ διήγησαι τίνες ἦσαν	οἱ	λόγοι. Ἀπολλόδωρος Ἦσαν τοίνυν ἐκεῖνοι
[221]	τοῖς πρώτοις παρέλιπον, ὅτι καὶ	οἱ	λόγοι αὐτοῦ ὁμοιότατοί εἰσι τοῖς
[221]	ἀτοπίαν ἅνθρωπος, καὶ αὐτὸς καὶ	οἱ	λόγοι αὐτοῦ, οὐδ᾽ ἐγγὺς ἂν
[176]	δ᾽ ἂν εὖ βουλεύωνται, καὶ	οἱ	λοιποί. (ταῦτα δὴ ἀκούσαντας συγχωρεῖν
[205]	καὶ δολερὸς ἔρως παντί· ἀλλ᾽	οἱ	μὲν ἄλλῃ τρεπόμενοι πολλαχῇ ἐπ᾽
[181]	ψυχῆς τε πέρι καὶ σώματος.	οἱ	μὲν οὖν ἀγαθοὶ τὸν νόμον
[214]	ὡς δύναιτο κάλλιστον, καὶ ἐγκωμιάσαι.	οἱ	μὲν οὖν ἄλλοι πάντες ἡμεῖς
[208]	μᾶλλον· τοῦ γὰρ ἀθανάτου ἐρῶσιν.	οἱ	μὲν οὖν ἐγκύμονες, ἔφη, κατὰ
[204]	γε ἤδη καὶ παιδί, ὅτι	οἱ	μεταξὺ τούτων ἀμφοτέρων, ὧν αὖ
[187]	καὶ ὡς ἂν κοσμιώτεροι γίγνοιντο	οἱ	μήπω ὄντες, δεῖ χαρίζεσθαι καὶ
[218]	ὅ τε λύχνος ἀπεσβήκει καὶ	(οἱ	παῖδες ἔξω ἦσαν, ἔδοξέ μοι
[183]	ἐρασταῖς. ἐπειδὰν δὲ παιδαγωγοὺς ἐπιστήσαντες	οἱ	πατέρες τοῖς ἐρωμένοις μὴ ἐῶσι
[186]	πρόγονος Ἀσκληπιός, ὥς φασιν οἵδε	οἱ	ποιηταὶ καὶ ἐγὼ πείθομαι, συνέστησεν
[209]	ἀρετήν· ὧν δή εἰσι καὶ	οἱ	ποιηταὶ πάντες γεννήτορες καὶ τῶν
[196]	ἂν ἑκὼν ἑκόντι ὁμολογήσῃ, φασὶν	οἱ	πόλεως βασιλῆς „νόμοι„ δίκαια εἶναι.
[203]	ἁπαλός τε καὶ καλός, οἷον	οἱ	πολλοὶ οἴονται, ἀλλὰ σκληρὸς (καὶ
[183]	δὲ δεινότατον, ὥς γε λέγουσιν	οἱ	πολλοί, ὅτι καὶ ὀμνύντι μόνῳ
[191]	ἐκαλεῖτο, φιλογύναικές τέ εἰσὶ καὶ	οἱ	πολλοὶ τῶν μοιχῶν ἐκ τούτου
[183]	γιγνόμενον, καὶ τοὺς ὀνειδίζοντας αὖ	οἱ	(πρεσβύτεροι μὴ διακωλύωσι μηδὲ λοιδορῶσιν
[194]	εἰπεῖν. δοκοῦσι γάρ μοι πάντες	οἱ	πρόσθεν εἰρηκότες οὐ τὸν θεὸν
[177]	τοῖς ὑστάτοις κατακειμένοις· ἀλλ᾽ ἐὰν	οἱ	πρόσθεν ἱκανῶς καὶ καλῶς εἴπωσιν,
[191]	ἔχων τι τοιοῦτον ὄργανον οἷον	οἱ	σκυτοτόμοι περὶ τὸν καλάποδα λεαίνοντες
[185]	γάρ με ἴσα λέγειν οὑτωσὶ	οἱ	σοφοί, ἔφη ὁ Ἀριστόδημος δεῖν
[204]	Διοτίμα, οἱ φιλοσοφοῦντες, εἰ μήτε	οἱ	σοφοὶ μήτε οἱ ἀμαθεῖς; (Δῆλον
[220]	ἧς ἐμοὶ καὶ τἀριστεῖα ἔδοσαν	οἱ	στρατηγοί, οὐδεὶς ἄλλος ἐμὲ ἔσωσεν
[174]	ἐγὼ πειράσομαι διηγήσασθαι. Ἔφη γάρ	οἱ	Σωκράτη ἐντυχεῖν λελουμένον τε καὶ
[190]	(καὶ μέλλοντες ταριχεύειν, ἢ ὥσπερ	οἱ	τὰ ὠὰ ταῖς θριξίν· ὄντινα
[190]	ἔτεμνε τοὺς ἀνθρώπους δίχα, ὥσπερ	οἱ	τὰ ὠὰ τέμνοντες (καὶ μέλλοντες
[208]	οὕτως ἔχει; (καὶ ἥ, ὥσπερ	οἱ	τέλεοι σοφισταί, Εὖ ἴσθι, ἔφη,
[191]	ἀλλήλους ἀλλ᾽ εἰς γῆν, ὥσπερ	οἱ	τέττιγες. μετέθηκέ τε οὖν οὕτω
[192]	ἀποβαίνουσιν εἰς τὰ πολιτικὰ ἄνδρες	οἱ	τοιοῦτοι. ἐπειδὰν δὲ ἀνδρωθῶσι, (παιδεραστοῦσι
[209]	τῆς τῶν παίδων πρὸς ἀλλήλους	οἱ	τοιοῦτοι ἴσχουσι καὶ φιλίαν βεβαιοτέραν,
[179]	μαχόμενοί γ᾽ ἂν μετ᾽ ἀλλήλων	οἱ	τοιοῦτοι νικῷεν ἂν ὀλίγοι ὄντες
[181]	τῶν ἀνθρώπων ἐρῶσιν. ἐρῶσι δὲ	οἱ	τοιοῦτοι πρῶτον μὲν οὐχ ἧττον
[205]	τέχναις ἐργασίαι ποιήσεις εἰσὶ καὶ	οἱ	τούτων δημιουργοὶ πάντες ποιηταί. Ἀληθῆ
[207]	ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ψυχὴν	οἱ	τρόποι, τὰ ἤθη, δόξαι, ἐπιθυμίαι,
[181]	τύχῃ· καὶ οὗτός ἐστιν ὃν	οἱ	φαῦλοι τῶν ἀνθρώπων ἐρῶσιν. ἐρῶσι
[204]	οὖν, ἔφην ἐγώ, ὦ Διοτίμα,	οἱ	φιλοσοφοῦντες, εἰ μήτε οἱ σοφοὶ
[173]	ἐπινίκια ἔθυεν αὐτός τε καὶ	οἱ	χορευταί. Πάνυ, ἔφη, ἄρα πάλαι,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005