Page |
[212] |
δή,
ὦ
Φαῖδρέ
τε
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι,
ἔφη
μὲν
Διοτίμα,
πέπεισμαι |
[190] |
θεοῖς.
Ὁ
οὖν
Ζεὺς
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι
θεοὶ
ἐβουλεύοντο,
ὅ
τι |
[174] |
ἔνδοθεν
ἀπαντήσαντα
ἄγειν
οὗ
κατέκειντο
|
οἱ |
ἄλλοι,
καὶ
καταλαμβάνειν
ἤδη
μέλλοντας |
[177] |
τὸν
Ἔρωτα.
ταῦτα
δὴ
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι
πάντες
ἄρα
ξυνέφασάν
τε |
[220] |
ἐπὶ
στρατείας,
~(ἀσιτεῖν,
οὐδὲν
ἦσαν
|
οἱ |
ἄλλοι
πρὸς
τὸ
καρτερεῖν·
ἔν |
[220] |
τοῦ
κρυστάλλου
ῥᾷον
ἐπορεύετο
ἢ
|
οἱ |
ἄλλοι
ὑποδεδεμένοι,
οἱ
δὲ
στρατιῶται |
[204] |
εἰ
μήτε
οἱ
σοφοὶ
μήτε
|
οἱ |
ἀμαθεῖς;
(Δῆλον
δή,
ἔφη,
τοῦτό |
[204] |
σοφός,
οὐ
φιλοσοφεῖ·
οὐδ᾽
αὖ
|
οἱ |
ἀμαθεῖς
φιλοσοφοῦσιν
οὐδ᾽
ἐπιθυμοῦσι
σοφοὶ |
[205] |
πόδας
καὶ
χεῖρας
ἐθέλουσιν
ἀποτέμνεσθαι
|
οἱ |
ἄνθρωποι,
ἐὰν
αὐτοῖς
δοκῇ
τὰ |
[183] |
οὕτω
(καὶ
οἱ
θεοὶ
καὶ
|
οἱ |
ἄνθρωποι
πᾶσαν
ἐξουσίαν
πεποιήκασι
τῷ |
[206] |
οὕτως
ἁπλοῦν
ἐστι
λέγειν
ὅτι
|
οἱ |
ἄνθρωποι
τἀγαθοῦ
ἐρῶσιν;
Ναί,
ἔφην. |
[208] |
δὲ
ἀπόλλυνται
ἡμῖν,
καὶ
οὐδέποτε
|
οἱ |
αὐτοί
ἐσμεν
οὐδὲ
κατὰ
τὰς |
[185] |
αὐτὸν
αὑτοῦ
καὶ
τὸν
ἐρώμενον·
|
οἱ |
δ᾽
ἕτεροι
πάντες
τῆς
ἑτέρας, |
[203] |
χειρουργίας
τινὰς
βάναυσος.
οὗτοι
δὴ
|
οἱ |
δαίμονες
πολλοὶ
καὶ
παντοδαποί
εἰσιν, |
[205] |
οὔτε
ἐρᾶν
καλοῦνται
οὔτ᾽
ἐρασταί,
|
οἱ |
δὲ
κατὰ
ἕν
τι
εἶδος |
[208] |
τὸν
ἔπειτα
χρόνον
πάντα
ποριζόμενοι·
|
οἱ |
δὲ
κατὰ
τὴν
~(ψυχήν—
εἰσὶ |
[218] |
πραχθεῖσι
καὶ
τοῖς
νῦν
λεγομένοις·
|
οἱ |
δὲ
οἰκέται,
καὶ
εἴ
τις |
[220] |
ἐπορεύετο
ἢ
οἱ
ἄλλοι
ὑποδεδεμένοι,
|
οἱ |
δὲ
στρατιῶται
ὑπέβλεπον
(αὐτὸν
ὡς |
[215] |
τοῖς
ἑρμογλυφείοις
καθημένοις,
οὕστινας
ἐργάζονται
|
οἱ |
δημιουργοὶ
σύριγγας
ἢ
αὐλοὺς
ἔχοντας, |
[192] |
ἀλλήλων
οὐδὲ
σμικρὸν
χρόνον.
καὶ
|
οἱ |
διατελοῦντες
μετ᾽
ἀλλήλων
διὰ
βίου |
[214] |
τι
ᾄδομεν,
ἀλλ᾽
ἀτεχνῶς
ὥσπερ
|
οἱ |
διψῶντες
πιόμεθα;
τὸν
οὖν
Ἀλκιβιάδην |
[176] |
Φαίδρῳ
καὶ
τοῖσδε,
εἰ
ὑμεῖς
|
οἱ |
δυνατώτατοι
πίνειν
νῦν
ἀπειρήκατε·
ἡμεῖς |
[181] |
δὴ
ἐπὶ
τὸ
ἄρρεν
τρέπονται
|
οἱ |
ἐκ
τούτου
τοῦ
ἔρωτος
ἔπιπνοι, |
[210] |
Σώκρατες,
οὗ
δὴ
ἕνεκεν
καὶ
|
οἱ |
ἔμπροσθεν
πάντες
πόνοι
ἦσαν,
πρῶτον |
[193] |
διασχισθησόμεθα,
καὶ
περίιμεν
ἔχοντες
ὥσπερ
|
οἱ |
ἐν
ταῖς
στήλαις
καταγραφὴν
ἐκτετυπωμένοι, |
[182] |
ἔργῳ
δὲ
τοῦτῳ
ἔμαθον
καὶ
|
οἱ |
ἐνθάδε
τύραννοι·
ὁ
γὰρ
Ἀριστογείτονος |
[181] |
γενειάσκειν.
παρεσκευασμένοι
γὰρ,
οἶμαί
εἰσιν
|
οἱ |
ἐντεῦθεν
ἀρχόμενοι
ἐρᾷν
ὡς
τὸν |
[183] |
ἄλλην
δύναμιν
ἐθέλοι
ποιεῖν
οἷάπερ
|
οἱ |
ἐρασταὶ
πρὸς
τὰ
παιδικά,
ἱκετείας |
[179] |
μὴν
ὑπεραποθνήσκειν
γε
μόνοι
ἐθέλουσιν
|
οἱ |
ἐρῶντες,
οὐ
μόνον
ὅτι
ἄνδρες, |
[205] |
ἔσται.
~(Κτήσει
γάρ,
ἔφη,
ἀγαθῶν
|
οἱ |
εὐδαίμονες
εὐδαίμονες,
καὶ
οὐκέτι
προσδεῖ |
[205] |
γὰρ
τοῦτο
μόνον
καλεῖται,
καὶ
|
οἱ |
ἔχοντες
τοῦτο
τὸ
μόριον
τῆς |
[180] |
τετελευτηκότι·
ὅθεν
δὴ
καὶ
ὑπεραγασθέντες
|
οἱ |
θεοὶ
διαφερόντως
αὐτὸν
ἐτίμησαν,
ὅτι |
[179] |
δή
τισιν
ἔδοσαν
τοῦτο
γέρας
|
οἱ |
θεοί,
ἐξ
Ἅιδου
ἀνεῖναι
πάλιν |
[183] |
οὔ
φασιν
εἶναι·
οὕτω
(καὶ
|
οἱ |
θεοὶ
καὶ
οἱ
ἄνθρωποι
πᾶσαν |
[203] |
γὰρ
ἐγένετο
ἡ
Ἀφροδίτη,
εἱστιῶντο
|
οἱ |
θεοὶ
οἵ
τε
ἄλλοι
καὶ |
[180] |
μάλιστα
μὲν
ταύτην
τὴν
ἀρετὴν
|
οἱ |
θεοὶ
τιμῶσιν
τὴν
περὶ
(τὸν |
[182] |
μὴ
ἐρᾶν.
οὗτοι
γάρ
εἰσιν
|
οἱ |
καὶ
τὸ
ὄνειδος
πεποιηκότες,
ὥστε |
[190] |
ὁπότε
ταχὺ
ὁρμήσειεν
θεῖν,
ὥσπερ
|
οἱ |
κυβιστῶντες
καὶ
εἰς
ὀρθὸν
τὰ |
[173] |
ποιήσῃς,
ἀλλὰ
διήγησαι
τίνες
ἦσαν
|
οἱ |
λόγοι.
Ἀπολλόδωρος
Ἦσαν
τοίνυν
ἐκεῖνοι |
[221] |
τοῖς
πρώτοις
παρέλιπον,
ὅτι
καὶ
|
οἱ |
λόγοι
αὐτοῦ
ὁμοιότατοί
εἰσι
τοῖς |
[221] |
ἀτοπίαν
ἅνθρωπος,
καὶ
αὐτὸς
καὶ
|
οἱ |
λόγοι
αὐτοῦ,
οὐδ᾽
ἐγγὺς
ἂν |
[176] |
δ᾽
ἂν
εὖ
βουλεύωνται,
καὶ
|
οἱ |
λοιποί.
(ταῦτα
δὴ
ἀκούσαντας
συγχωρεῖν |
[205] |
καὶ
δολερὸς
ἔρως
παντί·
ἀλλ᾽
|
οἱ |
μὲν
ἄλλῃ
τρεπόμενοι
πολλαχῇ
ἐπ᾽ |
[181] |
ψυχῆς
τε
πέρι
καὶ
σώματος.
|
οἱ |
μὲν
οὖν
ἀγαθοὶ
τὸν
νόμον |
[214] |
ὡς
δύναιτο
κάλλιστον,
καὶ
ἐγκωμιάσαι.
|
οἱ |
μὲν
οὖν
ἄλλοι
πάντες
ἡμεῖς |
[208] |
μᾶλλον·
τοῦ
γὰρ
ἀθανάτου
ἐρῶσιν.
|
οἱ |
μὲν
οὖν
ἐγκύμονες,
ἔφη,
κατὰ |
[204] |
γε
ἤδη
καὶ
παιδί,
ὅτι
|
οἱ |
μεταξὺ
τούτων
ἀμφοτέρων,
ὧν
αὖ |
[187] |
καὶ
ὡς
ἂν
κοσμιώτεροι
γίγνοιντο
|
οἱ |
μήπω
ὄντες,
δεῖ
χαρίζεσθαι
καὶ |
[218] |
ὅ
τε
λύχνος
ἀπεσβήκει
καὶ
|
(οἱ |
παῖδες
ἔξω
ἦσαν,
ἔδοξέ
μοι |
[183] |
ἐρασταῖς.
ἐπειδὰν
δὲ
παιδαγωγοὺς
ἐπιστήσαντες
|
οἱ |
πατέρες
τοῖς
ἐρωμένοις
μὴ
ἐῶσι |
[186] |
πρόγονος
Ἀσκληπιός,
ὥς
φασιν
οἵδε
|
οἱ |
ποιηταὶ
καὶ
ἐγὼ
πείθομαι,
συνέστησεν |
[209] |
ἀρετήν·
ὧν
δή
εἰσι
καὶ
|
οἱ |
ποιηταὶ
πάντες
γεννήτορες
καὶ
τῶν |
[196] |
ἂν
ἑκὼν
ἑκόντι
ὁμολογήσῃ,
φασὶν
|
οἱ |
πόλεως
βασιλῆς
„νόμοι„
δίκαια
εἶναι. |
[203] |
ἁπαλός
τε
καὶ
καλός,
οἷον
|
οἱ |
πολλοὶ
οἴονται,
ἀλλὰ
σκληρὸς
(καὶ |
[183] |
δὲ
δεινότατον,
ὥς
γε
λέγουσιν
|
οἱ |
πολλοί,
ὅτι
καὶ
ὀμνύντι
μόνῳ |
[191] |
ἐκαλεῖτο,
φιλογύναικές
τέ
εἰσὶ
καὶ
|
οἱ |
πολλοὶ
τῶν
μοιχῶν
ἐκ
τούτου |
[183] |
γιγνόμενον,
καὶ
τοὺς
ὀνειδίζοντας
αὖ
|
οἱ |
(πρεσβύτεροι
μὴ
διακωλύωσι
μηδὲ
λοιδορῶσιν |
[194] |
εἰπεῖν.
δοκοῦσι
γάρ
μοι
πάντες
|
οἱ |
πρόσθεν
εἰρηκότες
οὐ
τὸν
θεὸν |
[177] |
τοῖς
ὑστάτοις
κατακειμένοις·
ἀλλ᾽
ἐὰν
|
οἱ |
πρόσθεν
ἱκανῶς
καὶ
καλῶς
εἴπωσιν, |
[191] |
ἔχων
τι
τοιοῦτον
ὄργανον
οἷον
|
οἱ |
σκυτοτόμοι
περὶ
τὸν
καλάποδα
λεαίνοντες |
[185] |
γάρ
με
ἴσα
λέγειν
οὑτωσὶ
|
οἱ |
σοφοί,
ἔφη
ὁ
Ἀριστόδημος
δεῖν |
[204] |
Διοτίμα,
οἱ
φιλοσοφοῦντες,
εἰ
μήτε
|
οἱ |
σοφοὶ
μήτε
οἱ
ἀμαθεῖς;
(Δῆλον |
[220] |
ἧς
ἐμοὶ
καὶ
τἀριστεῖα
ἔδοσαν
|
οἱ |
στρατηγοί,
οὐδεὶς
ἄλλος
ἐμὲ
ἔσωσεν |
[174] |
ἐγὼ
πειράσομαι
διηγήσασθαι.
Ἔφη
γάρ
|
οἱ |
Σωκράτη
ἐντυχεῖν
λελουμένον
τε
καὶ |
[190] |
(καὶ
μέλλοντες
ταριχεύειν,
ἢ
ὥσπερ
|
οἱ |
τὰ
ὠὰ
ταῖς
θριξίν·
ὄντινα |
[190] |
ἔτεμνε
τοὺς
ἀνθρώπους
δίχα,
ὥσπερ
|
οἱ |
τὰ
ὠὰ
τέμνοντες
(καὶ
μέλλοντες |
[208] |
οὕτως
ἔχει;
(καὶ
ἥ,
ὥσπερ
|
οἱ |
τέλεοι
σοφισταί,
Εὖ
ἴσθι,
ἔφη, |
[191] |
ἀλλήλους
ἀλλ᾽
εἰς
γῆν,
ὥσπερ
|
οἱ |
τέττιγες.
μετέθηκέ
τε
οὖν
οὕτω |
[192] |
ἀποβαίνουσιν
εἰς
τὰ
πολιτικὰ
ἄνδρες
|
οἱ |
τοιοῦτοι.
ἐπειδὰν
δὲ
ἀνδρωθῶσι,
(παιδεραστοῦσι |
[209] |
τῆς
τῶν
παίδων
πρὸς
ἀλλήλους
|
οἱ |
τοιοῦτοι
ἴσχουσι
καὶ
φιλίαν
βεβαιοτέραν, |
[179] |
μαχόμενοί
γ᾽
ἂν
μετ᾽
ἀλλήλων
|
οἱ |
τοιοῦτοι
νικῷεν
ἂν
ὀλίγοι
ὄντες |
[181] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἐρῶσιν.
ἐρῶσι
δὲ
|
οἱ |
τοιοῦτοι
πρῶτον
μὲν
οὐχ
ἧττον |
[205] |
τέχναις
ἐργασίαι
ποιήσεις
εἰσὶ
καὶ
|
οἱ |
τούτων
δημιουργοὶ
πάντες
ποιηταί.
Ἀληθῆ |
[207] |
ἀλλὰ
καὶ
κατὰ
τὴν
ψυχὴν
|
οἱ |
τρόποι,
τὰ
ἤθη,
δόξαι,
ἐπιθυμίαι, |
[181] |
τύχῃ·
καὶ
οὗτός
ἐστιν
ὃν
|
οἱ |
φαῦλοι
τῶν
ἀνθρώπων
ἐρῶσιν.
ἐρῶσι |
[204] |
οὖν,
ἔφην
ἐγώ,
ὦ
Διοτίμα,
|
οἱ |
φιλοσοφοῦντες,
εἰ
μήτε
οἱ
σοφοὶ |
[173] |
ἐπινίκια
ἔθυεν
αὐτός
τε
καὶ
|
οἱ |
χορευταί.
Πάνυ,
ἔφη,
ἄρα
πάλαι, |