Page |
[222] |
ὦ
Ἀγάθων,
μὴ
ἐξαπατᾶσθαι
ὑπὸ
|
τούτου, |
ἀλλ᾽
ἀπὸ
τῶν
ἡμετέρων
παθημάτων |
[200] |
βούλωνται
ἐάν
τε
μή,
καὶ
|
τούτου |
γε
δή
που
τίς
ἂν |
[178] |
ἦ
δ᾽
ὅς·
τεκμήριον
δὲ
|
τούτου· |
γονῆς
γὰρ
Ἔρωτος
οὔτ᾽
εἰσὶν |
[179] |
ἄνδρες,
ἀλλὰ
καὶ
αἱ
γυναῖκες.
|
τούτου |
δὲ
καὶ
ἡ
Πελίου
θυγάτηρ |
[218] |
ὅ
τι
βέλτιστον
ἐμὲ
γενέσθαι,
|
τούτου |
δὲ
οἶμαί
μοι
συλλήπτορα
οὐδένα |
[215] |
γὰρ
Ὄλυμπος
ηὔλει,
Μαρσύου
λέγω,
|
τούτου |
διδάξαντος·
τὰ
οὖν
ἐκείνου
ἐάν |
[193] |
καὶ
τῶν
νῦν
παρόντων
τὸ
|
τούτου |
ἐγγυτάτω
ἄριστον
εἶναι·
τοῦτο
δ᾽ |
[222] |
αὐτὸ
ἔθηκας,
ὡς
οὐ
πάντα
|
τούτου |
ἕνεκα
εἰρηκώς,
τοῦ
ἐμὲ
καὶ |
[192] |
τῶν
ἀφροδισίων
συνουσία,
ὡς
ἄρα
|
τούτου |
ἕνεκα
ἕτερος
ἑτέρῳ
χαίρει
ξυνὼν |
[200] |
ἐπιθυμεῖν,
ἵν᾽
οὖν
μὴ
ἐξαπατηθῶμεν,
|
τούτου |
ἕνεκα
λέγω·
τούτοις
γάρ,
ὦ |
[192] |
μὴ
ἀπολείπεσθαι
ἀλλήλων;
εἰ
γὰρ
|
τούτου |
ἐπιθυμεῖτε,
ἐθέλω
ὑμᾶς
συντῆξαι
καὶ |
[201] |
ἐνδεής
ἐστι
καὶ
μὴ
ἔχει,
|
τούτου |
ἐρᾷν;
Ναί,
εἰπεῖν.
Ἐνδεὴς
ἄρ᾽ |
[192] |
κοινῇ
τεθνεῶτε·
ἀλλ᾽
ὁρᾶτε
εἰ
|
τούτου |
ἐρᾶτε
καὶ
ἐξαρκεῖ
ὑμῖν
ἂν |
[213] |
μοι
ἐπαμύνεις·
ὡς
ἐμοὶ
ὁ
|
τούτου |
ἔρως
τοῦ
ἀνθρώπου
οὐ
φαῦλον |
[213] |
γὰρ
τοῦ
χρόνου,
ἀφ᾽
οὗ
|
τούτου |
(ἠράσθην,
οὐκέτι
ἔξεστίν
μοι
οὔτε |
[202] |
πᾶν
αὐτὸ
αὑτῷ
ξυνδεδέσθαι.
διὰ
|
τούτου |
καὶ
ἡ
μαντικὴ
πᾶσα
χωρεῖ |
[208] |
χρόνον
ἀθάνατον
„καταθέσθαι„
καὶ
ὑπὲρ
|
τούτου |
κινδύνους
τε
κινδυνεύειν
ἕτοιμοί
εἰσι |
[186] |
λέγω,
πᾶσα
διὰ
τοῦ
θεοῦ
|
τούτου |
~(κυβερνᾶται,
ὡσαύτως
δὲ
καὶ
γυμναστικὴ |
[215] |
δὴ
πέπονθα
αὐτὸς
ὑπὸ
τῶν
|
τούτου |
λόγων
καὶ
πάσχω
ἔτι
καὶ |
[213] |
βιάζεσθαι,
ἐπάμυνε,
ὡς
ἐγὼ
τὴν
|
τούτου |
μανίαν
τε
καὶ
φιλεραστίαν
πάνυ |
[220] |
Σωκράτη
μεθύοντα
οὐδεὶςπώποτε
ἑώρακεν
ἀνθρώπων.
|
τούτου |
μὲν
οὖν
μοι
δοκεῖ
καὶ |
[206] |
ἔφην
ἐγώ,
λέγεις.
(Ὅτε
δὴ
|
τούτου |
ὁ
ἔρως
ἐστὶν
ἀεί,
ἦ |
[215] |
ἐκχεῖται
ὑπὸ
τῶν
λόγων
τῶν
|
τούτου, |
ὁρῶ
δὲ
καὶ
ἄλλους
παμπόλλους |
[214] |
γάρ,
ἐάν
τινα
ἐγὼ
ἐπαινέσω
|
τούτου |
παρόντος
ἢ
θεὸν
ἢ
ἄνθρωπον |
[203] |
ἀνθρώπῳ
οὐ
μίγνυται,
ἀλλὰ
διὰ
|
τούτου |
πᾶσά
ἐστιν
ἡ
ὁμιλία
καὶ |
[219] |
ὑπὸ
τὸν
τρίβωνα
κατακλινεὶς
τὸν
|
τούτου, |
περιβαλὼν
τὼ
χεῖρε
τούτῳ
τῷ |
[219] |
ὀργιζοίμην
εἶχον
καὶ
ἀποστερηθείην
τῆς
|
τούτου |
συνουσίας,
οὔθ᾽
ὅπῃ
προσαγαγοίμην
(αὐτὸν |
[213] |
ταινιῶν,
ἵνα
ἀναδήσωμεν
καὶ
τὴν
|
τούτου |
ταυτηνὶ
τὴν
θαυμαστὴν
κεφαλήν,
καὶ |
[179] |
πάντων
τῶν
ἄλλων,
καὶ
πρὸ
|
τούτου |
τεθνάναι
ἂν
πολλάκις
ἕλοιτο.
καὶ |
[221] |
πόρρωθεν
ὅτι
εἴ
τις
ἅψεται
|
τούτου |
τοῦ
ἀνδρός,
μάλα
ἐρρωμένως
ἀμυνεῖται. |
[191] |
οἱ
πολλοὶ
τῶν
μοιχῶν
ἐκ
|
τούτου |
τοῦ
γένους
γεγόνασιν,
καὶ
(ὅσαι |
[191] |
φίλανδροί
τε
καὶ
μοιχεύτριαι,
ἐκ
|
τούτου |
τοῦ
γένους
γίγνονται.
ὅσαι
δὲ |
[191] |
εἰσί,
καὶ
αἱ
ἑταιρίστριαι
ἐκ
|
τούτου |
τοῦ
γένους
γίγνονται.
ὅσοι
δὲ |
[181] |
τὸ
ἄρρεν
τρέπονται
οἱ
ἐκ
|
τούτου |
τοῦ
ἔρωτος
ἔπιπνοι,
τὸ
φύσει |
[207] |
οἴει,
ὦ
Σώκρατες,
αἴτιον
εἶναι
|
τούτου |
τοῦ
ἔρωτος
καὶ
τῆς
ἐπιθυμίας; |
[181] |
τῇ
παιδεραστίᾳ
τοὺς
εἰλικρινῶς
(ὑπὸ
|
τούτου |
τοῦ
ἔρωτος
ὡρμημένους·
οὐ
γὰρ |
[212] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
πείθειν
ὅτι
|
τούτου |
τοῦ
κτήματος
τῇ
ἀνθρωπείᾳ
φύσει |
[207] |
ἔρως
ἐστίν.
ἀναγκαῖον
δὴ
ἐκ
|
τούτου |
τοῦ
λόγου
καὶ
τῆς
ἀθανασίας |
[192] |
ἐρᾶτε
καὶ
ἐξαρκεῖ
ὑμῖν
ἂν
|
τούτου |
τύχητε·
ταῦτ᾽
ἀκούσας
ἴσμεν
ὅτι |
[219] |
μὲν
ἠτιμάσθαι,
ἀγάμενον
δὲ
τὴν
|
τούτου |
φύσιν
τε
καὶ
σωφροσύνην
καὶ |