| Page |
|---|
| [202] |
μηδέν
τι
μᾶλλον
οἴου
δεῖν
|
αὐτὸν |
αἰσχρὸν
καὶ
κακὸν
εἶναι,
ἀλλά |
| [213] |
ὡς
ἐκεῖνον
καθίζειν.
παρακαθεζόμενον
δὲ
|
αὐτὸν |
ἀσπάζεσθαί
τε
τὸν
Ἀγάθωνα
καὶ |
| [185] |
πρὸς
ἀρετὴν
τόν
(τε
ἐρῶντα
|
αὐτὸν |
αὑτοῦ
καὶ
τὸν
ἐρώμενον·
οἱ |
| [213] |
μέμφηται
ὅτι
σὲ
μὲν
ἀνέδησα,
|
αὐτὸν |
δὲ
νικῶντα
ἐν
λόγοις
πάντας |
| [185] |
δὲ
οὐ
καλόν.
κατὰ
τὸν
|
αὐτὸν |
δὴ
λόγον
κἂν
εἴ
τις |
| [174] |
δεῖπνον
εἰς
Ἀγάθωνος.
χθὲς
γὰρ
|
αὐτὸν |
διέφυγον
τοῖς
ἐπινικίοις,
φοβηθεὶς
τὸν |
| [223] |
ἐπαινεθῆναι·
καὶ
γὰρ
πάνυ
ἐπιθυμῶ
|
αὐτὸν |
ἐγκωμιάσαι.
Ἰοὺ
ἰοὺ,
φάναι
τὸν |
| [220] |
ψύχει
καθηῦδον,
ἅμα
δ᾽
ἐφύλαττον
|
αὐτὸν |
εἰ
καὶ
τὴν
νύκτα
ἑστήξοι. |
| [195] |
ἀρχαιότερός
ἐστιν.
ἀλλά
(φημὶ
νεώτατον
|
αὐτὸν |
εἶναι
θεῶν
καὶ
ἀεὶ
νέον, |
| [215] |
γελοίου.
φημὶ
γὰρ
δὴ
ὁμοιότατον
|
αὐτὸν |
εἶναι
τοῖς
σειληνοῖς
τούτοις
τοῖς |
| [177] |
πάντας
καὶ
βούλεσθαι
καὶ
κελεύειν
|
αὐτὸν |
εἰσηγεῖσθαι.
εἰπεῖν
οὖν
τὸν
Ἐρυξίμαχον |
| [207] |
μὴ
θαύμαζε.
ἐνταῦθα
γὰρ
(τὸν
|
αὐτὸν |
ἐκείνῳ
λόγον
ἡ
θνητὴ
φύσις |
| [214] |
χωροῦντα.
τοῦτον
ἐμπλησάμενον
πρῶτον
μὲν
|
αὐτὸν |
ἐκπιεῖν,
ἔπειτα
τῷ
Σωκράτει
κελεύειν |
| [220] |
συνδιέσωσε
καὶ
τὰ
ὅπλα
καὶ
|
αὐτὸν |
ἐμέ.
καὶ
ἐγὼ
μέν,
ὦ |
| [199] |
λέγων
ὅτι
πρῶτον
μὲν
δέοι
|
αὐτὸν |
ἐπιδεῖξαι
ὁποῖός
τίς
ἐστιν
ὁ |
| [217] |
τι
κελεύοι
Σωκράτης.
ἡγούμενος
δὲ
|
αὐτὸν |
ἐσπουδακέναι
ἐπὶ
τῇ
ἐμῇ
ὥρᾳ |
| [180] |
καὶ
ὑπεραγασθέντες
οἱ
θεοὶ
διαφερόντως
|
αὐτὸν |
ἐτίμησαν,
ὅτι
τὸν
ἐραστὴν
οὕτω |
| [219] |
τούτου
συνουσίας,
οὔθ᾽
ὅπῃ
προσαγαγοίμην
|
(αὐτὸν |
εὐπόρουν.
εὖ
γὰρ
ᾔδη
ὅτι |
| [175] |
γ᾽
ἔφη,
λέγεις·
οὔκουν
καλεῖς
|
αὐτὸν |
καὶ
μὴ
ἀφήσεις;
(καὶ
ὃς |
| [188] |
Ἔρωτι
χαρίζηται
μηδὲ
τιμᾷ
τε
|
αὐτὸν |
καὶ
πρεσβεύῃ
ἐν
παντὶ
ἔργῳ, |
| [217] |
ἀπιών.
μετὰ
ταῦτα
ξυγγυμνάζεσθαι
(προὐκαλούμην
|
αὐτὸν |
καὶ
συνεγυμναζόμην,
ὥς
τι
ἐνταῦθα |
| [216] |
τ᾽
ἐστὶν
οἷς
ἐγὼ
εἴκασα
|
αὐτὸν |
καὶ
τὴν
δύναμιν
ὡς
θαυμασίαν |
| [221] |
τοῖς
δὲ
σειληνοῖς
καὶ
σατύροις,
|
αὐτὸν |
καὶ
τοὺς
λόγους.
Καὶ
γὰρ |
| [216] |
ὑπὸ
τῶν
πολλῶν.
δραπετεύω
οὖν
|
αὐτὸν |
καὶ
φεύγω,
καὶ
ὅταν
ἴδω, |
| [210] |
γεννᾷν
λόγους
καλούς,
ἔπειτα
δὲ
|
αὐτὸν |
κατανοῆσαι
ὅτι
τὸ
κάλλος
(τὸ |
| [212] |
ἐπιστῆναι
ἐπὶ
τὰς
θύρας
(ἐστεφανωμένον
|
αὐτὸν |
κιττοῦ
τέ
τινι
στεφάνῳ
δασεῖ |
| [213] |
ἔπειτα
οὐκ
ἀνέδησα.
καὶ
ἅμ᾽
|
αὐτὸν |
λαβόντα
τῶν
ταινιῶν
ἀναδεῖν
τὸν |
| [217] |
σκηπτόμενος
ὅτι
ὀψὲ
εἴη,
προσηνάγκασα
|
αὐτὸν |
μένειν.
ἀνεπαύετο
οὖν
ἐν
τῇ |
| [216] |
πολλάκις
μὲν
ἡδέως
ἂν
ἴδοιμι
|
αὐτὸν |
μὴ
ὄντα
ἐν
ἀνθρώποις·
εἰ |
| [219] |
ὁ
Αἴας,
ᾧ
τε
ᾤμην
|
αὐτὸν |
μόνῳ
ἁλώσεσθαι,
διεπεφεύγει
με.
ἠπόρουν |
| [195] |
καὶ
ἡμᾶς
δίκαιον
ἐπαινέσαι
πρῶτον
|
αὐτὸν |
οἷός
ἐστιν,
ἔπειτα
τὰς
δόσεις. |
| [174] |
ἐκεῖνος
ὀλιγάκις
ἐποίει·
καὶ
ἐρέσθαι
|
αὐτὸν |
ὅποι
ἴοι
οὕτω
καλὸς
γεγενημένος. |
| [213] |
τρίτος
συμπότης;
καὶ
ἅμα
μεταστρεφόμενον
|
αὐτὸν |
ὁρᾶν
τὸν
Σωκράτη,
ἰδόντα
δὲ |
| [180] |
Παυσανίου
λόγον
διηγεῖτο.
εἰπεῖν
δ᾽
|
αὐτὸν |
ὅτι·
οὐ
καλῶς
μοι
δοκεῖ, |
| [175] |
δὲ
οὐκ
ἐᾶν.
ἥκειν
οὖν
|
αὐτὸν |
οὐ
πολὺν
χρόνον
ὡς
εἰώθει |
| [202] |
εἶναι
παρὰ
τούτων,
οἵ
φασιν
|
αὐτὸν |
οὐδὲ
θεὸν
εἶναι;
Τίνες
οὗτοι; |
| [212] |
ἄγειν
παρ᾽
Ἀγάθωνα.
ἄγειν
οὖν
|
αὐτὸν |
παρὰ
σφᾶς
τήν
τε
αὐλητρίδα |
| [213] |
φάναι,
τὸν
ψυκτῆρα
ἐκεῖνον,
ἰδόντα
|
αὐτὸν |
~(πλέον
ἢ
ὀκτὼ
κοτύλας
χωροῦντα. |
| [217] |
ἐστι
τὸ
πρᾶγμα.
προκαλοῦμαι
δὴ
|
αὐτὸν |
πρὸς
τὸ
συνδειπνεῖν,
ἀτεχνῶς
ὥσπερ |
| [201] |
Ἀγάθων,
ὥσπερ
σὺ
διηγήσω,
διελθεῖν
|
(αὐτὸν |
πρῶτον,
τίς
ἐστιν
ὁ
Ἔρως |
| [184] |
ὑπηρετεῖν,
ὁ
δὲ
τῷ
ποιοῦντι
|
αὐτὸν |
σοφόν
τε
καὶ
ἀγαθὸν
δικαίως |
| [210] |
ὀρθῶς
ἡγῆται
ὁ
ἡγούμενος,
ἑνὸς
|
αὐτὸν |
σώματος
ἐρᾷν
καὶ
ἐνταῦθα
γεννᾷν |
| [218] |
τε
καὶ
Ἀριστοφάνας—
Σωκράτη
δὲ
|
αὐτὸν |
τί
δεῖ
λέγειν,
καὶ
ὅσοι |
| [198] |
ἀνατίθετε
τῷ
Ἔρωτι,
καί
φατε
|
αὐτὸν |
τοιοῦτόν
τε
εἶναι
καὶ
τοσούτων |
| [215] |
θεῶν.
καὶ
φημὶ
αὖ
ἐοικέναι
|
αὐτὸν |
τῷ
σατύρῳ
τῷ
Μαρσύᾳ.
ὅτι |
| [219] |
καὶ
ἀφεὶς
ὥσπερ
βέλη,
τετρῶσθαι
|
αὐτὸν |
ᾤμην·
καὶ
ἀναστάς
γε,
οὐδ᾽ |
| [220] |
ὑποδεδεμένοι,
οἱ
δὲ
στρατιῶται
ὑπέβλεπον
|
(αὐτὸν |
ὡς
καταφρονοῦντα
σφῶν.
Καὶ
ταῦτα |
