Page |
[215] |
καὶ
πάσχω
ἔτι
καὶ
(νυνί.
|
ὅταν |
γὰρ
ἀκούω,
πολύ
μοι
μᾶλλον |
[184] |
γενέσθαι
τὸ
ἐραστῇ
παιδικὰ
χαρίσασθαι.
|
ὅταν |
γὰρ
εἰς
τὸ
αὐτὸ
ἔλθωσιν |
[206] |
καὶ
τίκτει
τε
καὶ
γεννᾷ·
|
ὅταν |
δὲ
αἰσχρῷ,
σκυθρωπόν
τε
καὶ |
[173] |
οἴεσθαι
ὠφελεῖσθαι
ὑπερφυῶς
ὡς
χαίρω·
|
ὅταν |
δὲ
ἄλλους
τινάς,
ἄλλως
τε |
[188] |
καὶ
φυτοῖς,
καὶ
οὐδὲν
ἠδίκησεν·
|
ὅταν |
δὲ
ὁ
μετὰ
τῆς
ὕβρεως |
[211] |
ἔλαττον
γίγνεσθαι
μηδὲ
πάσχειν
μηδέν,
|
ὅταν |
δή
τις
ἀπὸ
τῶνδε
διὰ |
[203] |
ἡμέρας
θάλλει
τε
καὶ
ζῇ,
|
ὅταν |
εὐπορήσῃ,
τοτὲ
δὲ
ἀποθνῄσκει,
πάλιν |
[219] |
διανοίας
ὄψις
ἄρχεται
ὀξὺ
βλέπειν
|
ὅταν |
ἡ
τῶν
ὀμμάτων
τῆς
ἀκμῆς |
[216] |
οὖν
αὐτὸν
καὶ
φεύγω,
καὶ
|
ὅταν |
ἴδω,
αἰσχύνομαι
τὰ
ὡμολογημένα.
(καὶ |
[218] |
ἀγριώτερον,
νέου
ψυχῆς
μὴ
ἀφυοῦς
|
ὅταν |
λάβωνται,
καὶ
ποιοῦσι
δρᾷν
τε |
[206] |
ἐστι
τῇ
γενέσει.
διὰ
ταῦτα
|
ὅταν |
μὲν
καλῷ
προσπελάζῃ
τὸ
κυοῦν, |
[192] |
γίγνεται,
ἀεὶ
τὸ
συγγενὲς
ἀσπαζόμενος.
|
ὅταν |
μὲν
οὖν
καὶ
αὐτῷ
ἐκείνῳ |
[173] |
καὶ
γὰρ
ἔγωγε
καὶ
ἄλλως,
|
ὅταν |
μέν
τινας
περὶ
φιλοσοφίας
λόγους |
[215] |
ταὐτὸν
(τοῦτο
ποιεῖς.
ἡμεῖς
γοῦν
|
ὅταν |
μέν
του
ἄλλου
ἀκούωμεν
λέγοντος |
[180] |
ἐρώμενος
τὸν
ἐραστὴν
ἀγαπᾷ,
ἢ
|
ὅταν |
ὁ
ἐραστὴς
τὰ
παιδικά.
θειότερον |
[180] |
καὶ
ἄγανται
καὶ
εὖ
ποιοῦσιν
|
ὅταν |
ὁ
ἐρώμενος
τὸν
ἐραστὴν
ἀγαπᾷ, |
[178] |
ὅτι
διαφερόντως
τοὺς
ἐραστὰς
αἰσχύνεται,
|
ὅταν |
ὀφθῇ
ἐν
αἰσχρῷ
τινι
ὤν. |
[209] |
καὶ
δικαιοσύνη·
τούτων
δ᾽
αὖ
|
ὅταν |
τις
ἐκ
(νέου
ἐγκύμων
ᾖ |
[200] |
που
τίς
ἂν
ἐπιθυμήσειεν;
ἀλλ᾽
|
ὅταν |
τις
λέγῃ
ὅτι
ἐγὼ
ὑγιαίνων |
[200] |
εἴτε
μή,
ἔχεις·
σκόπει
οὖν,
|
ὅταν |
τοῦτο
λέγῃς,
ὅτι
ἐπιθυμῶ
τῶν |