Page |
[174] |
ἰδεῖν.
ἀλλὰ
Σωκράτη
ἡμῖν
πῶς
|
οὐκ |
ἄγεις;
καὶ
ἐγώ,
ἔφη,
μεταστρεφόμενος |
[207] |
ἔρωτος
καὶ
τῆς
ἐπιθυμίας;
ἢ
|
οὐκ |
αἰσθάνει
ὡς
δεινῶς
διατίθεται
πάντα |
[184] |
ἀρετῆς,
αὕτη
αὖ
ἡ
ἐθελοδουλεία
|
οὐκ |
αἰσχρὰ
εἶναι
οὐδὲ
κολακεία.
δεῖ |
[216] |
ὦ
Σώκρατες,
οὐκ
ἐρεῖς
ὡς
|
οὐκ |
ἀληθῆ.
καὶ
ἔτι
γε
νῦν |
[211] |
τὸ
μάθημα
τελευτῆσῃ,
ὅ
ἐστιν
|
οὐκ |
ἄλλου
ἢ
αὐτοῦ
ἐκείνου
τοῦ |
[172] |
(Δοκῶ
μοι
περὶ
ὧν
πυνθάνεσθε
|
οὐκ |
ἀμελέτητος
εἶναι·
καὶ
γὰρ
ἐτύγχανον |
[173] |
ἐποιούμεθα,
(ὥστε,
ὅπερ
ἀρχόμενος
εἶπον,
|
οὐκ |
ἀμελετήτως
ἔχω.
εἰ
οὖν
δεῖ |
[217] |
ὁντινοῦν
λέγειν·
τὸ
δ᾽
ἐντεῦθεν
|
οὐκ |
ἄν
μου
ἠκούσατε
λέγοντος,
εἰ |
[182] |
καλὸν
τὸ
χαρίζεσθαι
ἐρασταῖς,
καὶ
|
οὐκ |
ἄν
τις
εἴποι
οὔτε
νέος |
[216] |
(πρὸς
τοῦτον
μόνον
ἀνθρώπων,
ὃ
|
οὐκ |
ἄν
τις
οἴοιτο
ἐν
ἐμοὶ |
[212] |
ἀνθρωπείᾳ
φύσει
συνεργὸν
ἀμείνω
Ἔρωτος
|
οὐκ |
ἄν
τις
ῥᾳδίως
λάβοι.
διὸ |
[194] |
λέγεις,
φάναι.
Τοὺς
δὲ
πολλοὺς
|
οὐκ |
ἂν
αἰσχύνοιο
εἴ
τι
οἴοιο |
[179] |
κινδυνεύοντι-
οὐδεὶς
οὕτω
κακὸς,
ὅντινα
|
οὐκ |
ἂν
αὐτὸς
ὁ
Ἔρως
ἔνθεον |
[201] |
Ἐγώ,
φάναι,
ὦ
Σώκρατες,
σοὶ
|
οὐκ |
ἂν
δυναίμην
ἀντιλέγειν,
ἀλλ᾽
οὕτως |
[198] |
τῶν
ὀνομάτων
καὶ
ῥημάτων
τίς
|
οὐκ |
ἂν
ἐξεπλάγη
ἀκούων;
ἐπεὶ
ἔγωγε |
[216] |
εἰ
ἐθέλοιμι
παρέχειν
τὰ
ὦτα,
|
οὐκ |
ἂν
καρτερήσαιμι
ἀλλὰ
ταὐτὰ
ἂν |
[219] |
ἐντετυχηκότα
ἀνθρώπῳ
τοιούτῳ
οἵῳ
ἐγὼ
|
οὐκ |
ἂν
ᾤμην
ποτ᾽
ἐντυχεῖν
εἰς |
[213] |
ὥσπερ
σύ,
ἀλλ᾽
ἀεί,
ἔπειτα
|
οὐκ |
ἀνέδησα.
καὶ
ἅμ᾽
αὐτὸν
λαβόντα |
[217] |
ἀνδρὶ
κατὰ
τὸ
καρτερὸν
καὶ
|
οὐκ |
ἀνετέον,
ἐπειδήπερ
ἐγκεχειρήκη,
ἀλλὰ
ἰστέον |
[220] |
καὶ
ἐπειδὴ
οὐ
προυχώρει
αὐτῷ,
|
οὐκ |
ἀνίει
ἀλλὰ
εἱστήκει
ζητῶν.
καὶ |
[221] |
αὐτοῖς
θαρρεῖν,
καὶ
ἔλεγον
ὅτι
|
οὐκ |
ἀπολείψω
αὐτώ.
ἐνταῦθα
δὴ
καὶ |
[195] |
ἀνθρώπων
τὴν
οἴκησιν
ἵδρυται·
καὶ
|
οὐκ |
αὖ
ἑξῆς
ἐν
πάσαις
ταῖς |
[215] |
μὴ
ὁμολογῇς,
μάρτυρας
παρέξομαι.
ἀλλ᾽
|
οὐκ |
αὐλητής;
πολύ
γε
θαυμασιώτερος
ἐκείνου· |
[214] |
ἢ
ἄνθρωπον
ἄλλον
ἢ
τοῦτον,
|
οὐκ |
ἀφέξεταί
μου
τὼ
χεῖρε.
Οὐκ |
[175] |
μεταπέμψασθαι
τὸν
Σωκράτη,
ἓ
δὲ
|
οὐκ |
ἐᾶν.
ἥκειν
οὖν
αὐτὸν
οὐ |
[202] |
εὐδαίμονα
θεῶν
εἶναι;
Μὰ
Δί᾽
|
οὐκ |
ἔγωγ᾽
ἔφην.
Εὐδαίμονας
δὲ
δὴ |
[175] |
γειτόνων
προθύρῳ
ἕστηκεν,
κἀμοῦ
καλοῦντος
|
οὐκ |
ἐθέλει
εἰσιέναι.
Ἄτοπόν
γ᾽
ἔφη, |
[217] |
γάρ
πού
τινα
τοῦτο
παθόντα
|
οὐκ |
ἐθέλειν
λέγειν
οἷον
ἦν
πλὴν |
[192] |
τε
καὶ
(οἰκειότητι
καὶ
ἔρωτι,
|
οὐκ |
ἐθέλοντες,
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
χωρίζεσθαι |
[220] |
ἔσωσεν
(ἀνθρώπων
ἢ
οὗτος,
τετρωμένον
|
οὐκ |
ἐθέλων
ἀπολιπεῖν,
ἀλλὰ
συνδιέσωσε
καὶ |
[220] |
τά
τ᾽
ἄλλα
καὶ
πίνειν
|
οὐκ |
ἐθέλων,
ὁπότε
ἀναγκασθείη,
πάντας
ἐκράτει, |
[199] |
ἔρως,
ἢ
οὐδενός;
ἐρωτῶ
δ᾽
|
οὐκ |
εἰ
μητρός
τινος
ἢ
πατρός |
[207] |
καὶ
ἐγὼ
αὖ
ἔλεγον
ὅτι
|
οὐκ |
εἰδείην·
ἣ
δ᾽
εἶπεν,
Διανοεῖ |
[212] |
ᾧ
ὁρατὸν
τὸ
καλόν,
τίκτειν
|
οὐκ |
εἴδωλα
ἀρετῆς,
ἅτε
οὐκ
εἰδώλου |
[212] |
τίκτειν
οὐκ
εἴδωλα
ἀρετῆς,
ἅτε
|
οὐκ |
εἰδώλου
ἐφαπτομένῳ,
ἀλλὰ
ἀληθῆ,
ἅτε |
[201] |
δι᾽
ἔρωτα
καλῶν·
αἰσχρῶν
γὰρ
|
οὐκ |
εἴη
ἔρως.
οὐχ
οὑτωσί
πως |
[214] |
ἡμεῖς
εἰρήκαμεν·
σὺ
δ᾽
ἐπειδὴ
|
οὐκ |
εἴρηκας
καὶ
ἐκπέπωκας,
δίκαιος
εἰ |
[191] |
εἶχον,
καὶ
ἐγέννων
(καὶ
ἔτικτον
|
οὐκ |
εἰς
ἀλλήλους
ἀλλ᾽
εἰς
γῆν, |
[175] |
μὲν
δειπνεῖν,
τὸν
δὲ
Σωκράτη
|
οὐκ |
εἰσιέναι.
τὸν
οὖν
Ἀγάθωνα
πολλάκις |
[217] |
ταῦτα
οὖν
διανοηθείς,
πρὸ
τοῦ
|
οὐκ |
εἰωθὼς
ἄνευ
ἀκολούθου
μόνος
μετ᾽ |
[222] |
μηδ᾽
ὑφ᾽
ἑνὸς
ἄλλου.
ἀλλ᾽
|
οὐκ |
ἔλαθες,
ἀλλὰ
τὸ
σατυρικόν
σου |
[222] |
ἅ
με
ὕβρισε.
καὶ
μέντοι
|
(οὐκ |
ἐμὲ
μόνον
ταῦτα
πεποίηκεν,
ἀλλὰ |
[206] |
ἢ
σοὶ
δοκοῦσιν;
Μὰ
Δί᾽
|
οὐκ |
ἔμοιγε,
ἦν
δ᾽
ἐγώ.
Ἆρ᾽ |
[212] |
θεωμένου
καὶ
ξυνόντος
αὐτῷ;
ἢ
|
οὐκ |
ἐνθυμῇ,
ἔφη,
ὅτι
ἐνταῦθα
αὐτῷ |
[197] |
δῆλον
ὅτι
κάλλους
(αἴσχει
γὰρ
|
οὐκ |
ἔνι
Ἔρως)
πρὸ
τοῦ
δέ, |
[196] |
καὶ
ψυχῇ
καὶ
ἄλλῳ
ὁτῳοῦν
|
οὐκ |
ἐνίζει
Ἔρως·
οὗ
δ᾽
ἂν |
[177] |
τουτωνὶ
ὧν
ἐγὼ
ὁρῶ.
καίτοι
|
οὐκ |
ἐξ
ἴσου
γίγνεται
ἡμῖν
τοῖς |
[214] |
παρὰ
νηφόντων
λόγους
παραβάλλειν
μὴ
|
οὐκ |
ἐξ
ἴσου
ᾖ.
καὶ
ἅμα, |
[181] |
ξυνεσόμενοι
καὶ
κοινῇ
συμβιωσόμενοι,
ἀλλ᾽
|
οὐκ |
ἐξαπατήσαντες,
ἐν
ἀφροσύνῃ
λαβόντες
ὡς |
[220] |
οἵου
δεινοτάτου,
καὶ
πάντων
ἢ
|
οὐκ |
ἐξιόντων
ἔνδοθεν,
ἢ
εἴ
τις |
[195] |
τεκμηρίῳ
τὴν
ἁπλότητα
ἀποφαίνειν,
ὅτι
|
οὐκ |
ἐπὶ
σκληροῦ
βαίνει,
ἀλλ᾽
ἐπὶ |
[172] |
ὅτι
πολλῶν
ἐτῶν
Ἀγάθων
ἐνθάδε
|
οὐκ |
ἐπιδεδήμηκεν;
ἀφ᾽
οὗ
δ᾽
ἐγὼ |
[213] |
ἄνδρες·
δοκεῖτε
γάρ
μοι
νήφειν.
|
οὐκ |
ἐπιτρεπτέον
ὑμῖν,
ἀλλὰ
ποτέον·
ὡμολόγηται |
[184] |
μία
μόνη
δουλεία
ἑκούσιος
λείπεται
|
οὐκ |
ἐπονείδιστος·
αὕτη
δ᾽
ἐστὶν
ἡ |
[216] |
ἔχω.
καὶ
ταῦτα,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὐκ |
ἐρεῖς
ὡς
οὐκ
ἀληθῆ.
καὶ |
[195] |
καὶ
Παρμενίδης
λέγουσιν,
Ἀνάγκῃ
καὶ
|
οὐκ |
Ἔρωτι
γεγονέναι,
εἰ
ἐκεῖνοι
ἀληθῆ |
[223] |
ἰοὺ,
φάναι
τὸν
Ἀγάθωνα,
Ἀλκιβιάδη,
|
οὐκ |
ἔσθ᾽
ὅπως
ἂν
ἐνθάδε
μείναιμι, |
[181] |
πίνειν
ἢ
ᾄδειν
ἢ
διαλέγεσθαι,
|
οὐκ |
ἔστι
τούτων
αὐτὸ
καλὸν
οὐδέν, |
[213] |
καὶ
φιλεραστίαν
πάνυ
ὀρρωδῶ.
Ἀλλ᾽
|
οὐκ |
ἔστι,
φάναι
τὸν
Ἀλκιβιάδην,
ἐμοὶ |
[189] |
ἄρρενος
καὶ
θήλεος,
νῦν
δὲ
|
οὐκ |
ἔστιν
ἀλλ᾽
ἢ
ἐν
ὀνείδει |
[180] |
θεοῦ.
πάντες
γὰρ
ἴσμεν
ὅτι
|
οὐκ |
ἔστιν
ἄνευ
Ἔρωτος
Ἀφροδίτη.
μιᾶς |
[178] |
στρατόπεδον
ἐραστῶν
τε
καὶ
παιδικῶν,
|
οὐκ |
ἔστιν
ὅπως
ἂν
ἄμεινον
οἰκήσειαν |
[223] |
τὰ
μὲν
ἄλλα
ὁ
(Ἀριστόδημος
|
οὐκ |
ἔφη
μεμνῆσθαι
τῶν
λόγων.
οὔτε |
[201] |
εἰπεῖν.
Ἐνδεὴς
ἄρ᾽
ἐστὶ
καὶ
|
οὐκ |
ἔχει
ὁ
Ἔρως
κάλλος.
Ἀνάγκη, |
[216] |
πολὺ
μεῖζον
ἂν
ἀχθοίμην,
ὥστε
|
οὐκ |
ἔχω
ὅ
τι
χρήσωμαι
τούτῳ |
[200] |
ἐπιθυμεῖ
τε
καὶ
ἐρᾷ,
ἢ
|
οὐκ |
ἔχων;
Οὐκ
ἔχων,
ὡς
τὸ |
[199] |
ὁ
ἔπαινος.
ἀλλὰ
γὰρ
ἐγὼ
|
οὐκ |
ᾔδη
τὸν
τρόπον
τοῦ
ἐπαίνου, |
[202] |
ἂν
μὴ
σοφόν,
ἀμαθές;
ἢ
|
οὐκ |
ᾔσθησαι
ὅτι
ἔστιν
τι
μεταξὺ |
[189] |
παντάπασι
τὴν
τοῦ
ἔρωτος
δύναμιν
|
οὐκ |
ᾐσθῆσθαι,
ἐπεὶ
αἰσθανόμενοί
γε
μέγιστ᾽ |
[197] |
ἀλλὰ
τὴν
τῶν
τεχνῶν
δημιουργίαν
|
οὐκ |
ἴσμεν,
ὅτι
οὗ
μὲν
ἂν |
[210] |
ἔστιν,
ἐάν
τις
ὀρθῶς
μετίῃ,
|
οὐκ |
οἶδ᾽
εἰ
οἷός
τ᾽
ἂν |
[173] |
ἐπωνυμίαν
ἔλαβες
τὸ
μαλακὸς
καλεῖσθαι,
|
οὐκ |
οἶδα
ἔγωγε·
ἐν
μὲν
γὰρ |
[216] |
σπουδάσαντος
δὲ
αὐτοῦ
καὶ
ἀνοιχθέντος
|
οὐκ |
οἶδα
εἴ
τις
ἑώρακε
τὰ |
[198] |
ἐρεῖ·
τὸ
δὲ
σὲ
ἀπορήσειν,
|
οὐκ |
οἶμαι.
(Καὶ
πῶς,
ὦ
μακάριε, |
[173] |
ἀληθῆ
οἴεσθαι·
ἐγὼ
μέντοι
ὑμᾶς
|
οὐκ |
οἴομαι
ἀλλ᾽
εὖ
οἶδα.
Ἑταῖρος
|
[202] |
ἄνευ
τοῦ
ἔχειν
λόγον
δοῦναι
|
οὐκ |
οἶσθ᾽
ἔφη,
ὅτι
οὔτε
ἐπίστασθαί |
[172] |
ἦν
δ᾽
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων;
|
οὐκ |
οἶσθ᾽
ὅτι
πολλῶν
ἐτῶν
Ἀγάθων |
[218] |
καὶ
ἀλλάξασθαι
κάλλος
ἀντὶ
κάλλους,
|
οὐκ |
ὀλίγῳ
μου
πλεονεκτεῖν
διανοεῖ,
ἀλλ᾽ |
[183] |
μὴ
διακωλύωσι
μηδὲ
λοιδορῶσιν
ὡς
|
οὐκ |
ὀρθῶς
λέγοντας,
εἰς
δὲ
ταῦτά |