Page
[199]	δυναίμην· οὐ μέντοι ἀλλὰ τά	γε	ἀληθῆ, (εἰ βούλεσθε, ἐθέλω εἰπεῖν
[214]	παρίης. Ἀλλὰ μέντοι, φάναι, τά	γε	ἀληθῆ παρίημι καὶ κελεύω λέγειν.
[188]	πολλὰ παραλείπω, οὐ μέντοι ἑκών	γε.	ἀλλ᾽ εἴ τι ἐξέλιπον, σὸν
[202]	καὶ τὰ καλὰ κεκτημένους; Πάνυ	γε.	(Ἀλλὰ μὴν Ἔρωτά γε ὡμολόγηκας
[202]	εἴη ὁ Ἔρως; θνητός; Ἥκιστά	γε.	Ἀλλὰ τί μήν; Ὥσπερ τὰ
[205]	δὲ κακὸν ἀλλότριον· ὡς οὐδέν	γε	ἄλλο ἐστὶν οὗ ~(ἐρῶσιν ἅνθρωποι
[196]	ἂν σωφρονοῖ. καὶ μὴν εἴς	γε	ἀνδρείαν Ἔρωτι (οὐδ᾽ Ἄρης „ἀνθίσταται„
[187]	ἐρωτικῶν ἐπιστήμη. καὶ ἐν μέν	γε	αὐτῇ τῇ συστάσει ἁρμονίας τε
[185]	δοκεῖ γὰρ ὁ τοιοῦτος τό	γε	αὑτοῦ ἐπιδεῖξαι, ὅτι ἕνεκα χρημάτων
[220]	μάχαις· τοῦτο γὰρ δὴ δίκαιόν	γε	αὐτῷ ἀποδοῦναι· ὅτε γὰρ ἡ
[208]	ἣν νῦν ἡμεῖς ἔχομεν; πολλοῦ	γε	δεῖ, ἔφη, ἀλλ᾽ οἶμαι ὑπὲρ
[173]	Ἀπολλόδωρος (Ὦ φίλτατε, καὶ δῆλόν	γε	δὴ ὅτι οὕτω διανοούμενος καὶ
[200]	ἐάν τε μή, καὶ τούτου	γε	δή που τίς ἂν ἐπιθυμήσειεν;
[215]	γε θαυμασιώτερος ἐκείνου· (ὁ μέν	γε	δι᾽ ὀργάνων ἐκήλει τοὺς ἀνθρώπους
[215]	Μαρσύᾳ. ὅτι μὲν οὖν τό	γε	εἶδος ὅμοιος εἶ τούτοις, ὦ
[199]	γιγνώσκουσιν· οὐ γὰρ που τοῖς	γε	εἰδόσιν· καὶ καλῶς γ᾽ ἔχει
[213]	ἵνα ἐκ τρίτων κατακέηται. Πάνυ	γε,	εἰπεῖν τὸν Ἀλκιβιάδην· ἀλλὰ τίς
[201]	τότε εἶπον. (Καὶ μὴν καλῶς	γε	εἶπες, φάναι, ὦ Ἀγάθων. ἀλλὰ
[173]	οὐ μέντοι ἀλλὰ καὶ Σωκράτη	γε	ἔνια ἤδη ἀνηρόμην ὧν ἐκείνου
[204]	τέλεον καὶ μακαριστόν· τὸ δέ	γε	ἐρῶν ἄλλην ἰδέαν τοιαύτην ἔχον,
[187]	γὰρ δή που ἐκ διαφερομένων	γε	ἔτι τοῦ ὀξέος καὶ βαρέος
[199]	καλῶς ἀποκρίνασθαι, ὅτι ἔστιν ὑέος	γε	ἢ θυγατρὸς ὁ πατὴρ πατήρ·
[202]	ἀναγκαῖον αὐτὸ εἶναι αἰσχρόν; ~(Μάλιστά	γε.	Ἦ καὶ ἂν μὴ σοφόν,
[201]	οὐδὲν χαλεπόν. (Καὶ σὲ μέν	γε	ἤδη ἐάσω· τὸν δὲ λόγον
[204]	ἀμαθεῖς; (Δῆλον δή, ἔφη, τοῦτό	γε	ἤδη καὶ παιδί, ὅτι οἱ
[215]	παρέξομαι. ἀλλ᾽ οὐκ αὐλητής; πολύ	γε	θαυμασιώτερος ἐκείνου· (ὁ μέν γε
[182]	διὰ τὰς τυραννίδας αἰσχρὸν τοῦτό	γε	καὶ ἥ γε (φιλοσοφία καὶ
[182]	ἐπεὶ οὐ δή που κοσμίως	γε	καὶ νομίμως ὁτιοῦν πρᾶγμα> πραττόμενον
[187]	μὴ ὁμολογοῦν ἀδύνατον ἁρμόσαι· ὥσπερ	γε	καὶ ὁ ῥυθμὸς ἐκ τοῦ
[205]	ἑταῖρε, ἀγαθὸν ὄν· ἐπεὶ αὑτῶν	γε	καὶ πόδας καὶ χεῖρας ἐθέλουσιν
[208]	ἴσθι, ἔφη, ὦ Σώκρατες· ἐπεί	γε	καὶ τῶν ἀνθρώπων εἰ ἐθέλεις
[185]	πάντων κάλλιστον· οὕτω πᾶν> πάντως	γε	καλὸν ἀρετῆς γ᾽ ἕνεκα χαρίζεσθαι.
[195]	οὔδεος πίλναται, ἀλλ᾽ ἄρα ἥ	γε	κατ᾽ ἀνδρῶν κράατα βαίνει. καλῷ
[201]	φάναι τὸν Ἀγάθωνα. Καὶ ἐπιεικῶς	γε	λέγεις, ὦ ἑταῖρε, φάναι τὸν
[183]	διαπραττομένου· ὃ δὲ δεινότατον, ὥς	γε	λέγουσιν οἱ πολλοί, ὅτι καὶ
[189]	δύναμιν οὐκ ᾐσθῆσθαι, ἐπεὶ αἰσθανόμενοί	γε	μέγιστ᾽ ἂν αὐτοῦ ἱερὰ κατασκευάσαι
[197]	Ἔρως μὴ ἐφάψηται, σκοτεινός; τοξικήν	γε	μὴν καὶ ἰατρικὴν καὶ μαντικὴν
[179]	παρ᾽ αὑτοῦ. Καὶ μὴν ὑπεραποθνήσκειν	γε	μόνοι ἐθέλουσιν οἱ ἐρῶντες, οὐ
[216]	ὡς οὐκ ἀληθῆ. καὶ ἔτι	γε	νῦν ξύνοιδ᾽ ἐμαυτῷ ὅτι εἰ
[200]	ταῦτα κεκτῆσθαι, ἐπεὶ ἐν τῷ	γε	νῦν παρόντι, εἴτε βούλει εἴτε
[176]	ἀηδής. ἐμοὶ γὰρ δὴ τοῦτό	γε	οἶμαι (κατάδηλον γεγονέναι ἐκ τῆς
[219]	τετρῶσθαι αὐτὸν ᾤμην· καὶ ἀναστάς	γε,	οὐδ᾽ ἐπιτρέψας τούτῳ εἰπεῖν οὐδὲν
[201]	Ἀγάθων, δύνασαι ἀντιλέγειν, ἐπεὶ Σωκράτει	γε	οὐδὲν χαλεπόν. (Καὶ σὲ μέν
[205]	οὐ πάντας ἐρᾶν φαμέν, (εἴπερ	γε	πάντες τῶν αὐτῶν ἐρῶσι καὶ
[202]	μήν, ἦν δ᾽ ἐγώ, ὁμολογεῖταί	γε	παρὰ πάντων μέγας θεὸς εἶναι;
[175]	καὶ πολλὴν ἐπίδοσιν ἔχουσα, ἥ	γε	παρὰ σοῦ νέου ὄντος οὕτω
[219]	εὖ γὰρ ᾔδη ὅτι χρήμασί	γε	πολὺ μᾶλλον ἄτρωτος ἦν πανταχῇ
[187]	Ἡράκλειτος βούλεται λέγειν, ἐπεὶ τοῖς	γε	ῥήμασιν οὐ καλῶς λέγει. τὸ
[179]	πολλάκις ἕλοιτο. καὶ μὴν ἐγκαταλιπεῖν	γε	τὰ παιδικὰ ἢ μὴ βοηθῆσαι
[189]	μάλ᾽ ἐπαύσατο, οὐ μέντοι πρίν	γε	τὸν πταρμὸν προσενεχθῆναι αὐτῇ, ὥστε
[192]	ἀποροῦντας αὐτοὺς πάλιν ἔροιτο· ἆρά	γε	τοῦδε ἐπιθυμεῖτε, ἐν τῷ αὐτῷ
[216]	αὐτοῦ. τοῦτο οὐ σειληνῶδες; σφόδρα	γε.	τοῦτο γὰρ οὗτος ἔξωθεν περιβέβληται,
[197]	διδάξειεν. καὶ ~(μὲν δὴ τήν	γε	τῶν ζῴων ποίησιν πάντων τίς
[202]	ἂν οὖν θεὸς εἴη ὅ	γε	τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἄμοιρος;
[200]	αὐτῷ σῳζόμενα καὶ παρόντα; (Πάνυ	γε,	φάναι. Καὶ οὗτος ἄρα καὶ
[200]	ἐπιθυμεῖ αὐτοῦ ἢ οὔ; Πάνυ	γε,	φάναι. Πότερον ἔχων αὐτὸ οὗ
[200]	Οὐκ ἔχων, ὡς τὸ εἰκός	γε,	φάναι. Σκόπει δή, εἰπεῖν τὸν
[199]	πατὴρ πατήρ· ἢ οὔ; Πάνυ	γε,	φάναι τὸν Ἀγάθωνα. Οὐκοῦν καὶ
[222]	παρὰ σὲ ἐλθὼν κατακλινήσομαι. Πάνυ	γε,	φάναι τὸν Σωκράτη, δεῦρο ὑποκάτω
[189]	ἐπιχώριον) ἀλλὰ μὴ καταγέλαστα. Βαλών	γε,	φάναι, ὦ Ἀριστόφανες, οἴει ἐκφεύξεσθαι·
[182]	αἰσχρὸν τοῦτό γε καὶ ἥ	γε	(φιλοσοφία καὶ ἡ φιλογυμναστία· οὐ
[219]	καὶ ὕβρισεν· καὶ περὶ ἐκεῖνό	γε	ᾤμην τὶ εἶναι, ὦ ἄνδρες
[202]	Πάνυ γε. (Ἀλλὰ μὴν Ἔρωτά	γε	ὡμολόγηκας δι᾽ ἔνδειαν τῶν ἀγαθῶν
[200]	ἐνδεὴς ἂν εἴη τούτων ὅ	γε	ὤν. Ἀληθῆ λέγεις. Εἰ γὰρ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005