Page |
[176] |
πίνειν
νῦν
ἀπειρήκατε·
ἡμεῖς
μὲν
|
γὰρ |
ἀεὶ
ἀδύνατοι.
Σωκράτη
δ᾽
ἐξαιρῶ |
[208] |
ἀμείνους
(ὦσι,
τοσούτῳ
μᾶλλον·
τοῦ
|
γὰρ |
ἀθανάτου
ἐρῶσιν.
οἱ
μὲν
οὖν |
[209] |
ᾧ
ἂν
γεννήσειεν·
ἐν
τῷ
|
γὰρ |
αἰσχρῷ
οὐδέποτε
γεννήσει.
τά
τε |
[215] |
πάσχω
ἔτι
καὶ
(νυνί.
ὅταν
|
γὰρ |
ἀκούω,
πολύ
μοι
μᾶλλον
ἢ |
[222] |
δοκεῖς,
φάναι,
ὦ
Ἀλκιβιάδη.
οὐ
|
γὰρ |
ἄν
ποτε
οὕτω
κομψῶς
κύκλῳ |
[177] |
τὸν
Σωκράτη,
ἐναντία
ψηφιεῖται.
οὔτε
|
γὰρ |
ἄν
που
ἐγὼ
ἀποφήσαιμι,
ὃς |
[200] |
καὶ
ὑγιὴς
ὢν
ὑγιής—
ἴσως
|
γὰρ |
ἄν
τις
ταῦτα
οἰηθείη
καὶ |
[192] |
σφίσι
παρ᾽
ἀλλήλων
γίγνεσθαι.
οὐδενὶ
|
γὰρ |
ἂν
δόξειεν
τοῦτ᾽
εἶναι
ἡ |
[199] |
ἐγκωμιάζω
τοῦτον
τὸν
τρόπον·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
δυναίμην·
οὐ
μέντοι
ἀλλὰ |
[199] |
τινος
ἢ
πατρός
ἐστιν—
γελοῖον
|
γὰρ |
ἂν
εἴη
τὸ
ἐρώτημα,
εἰ |
[195] |
εἰ
ἐκεῖνοι
ἀληθῆ
ἔλεγον·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
ἐκτομαὶ
οὐδὲ
δεσμοὶ
ἀλλήλων |
[214] |
τὸ
σόφισμά
μοι
οὐδέν·
ὁπόσον
|
γὰρ |
ἂν
κελεύῃ
τις,
τοσοῦτον
ἐκπιὼν |
[189] |
μὴ
γελοῖα
εἴπω
(τοῦτο
μὲν
|
γὰρ |
ἂν
κέρδος
εἴη
καὶ
τῆς |
[210] |
ὡς
οἷόν
τε
μάλιστα.
Ὃς
|
γὰρ |
ἂν
μέχρι
ἐνταῦθα
πρὸς
τὰ |
[196] |
τούτοις
ὑγρὸς
τὸ
εἶδος,
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
οἷός
τ᾽
ἦν
πάντῃ |
[175] |
εὗρες
αὐτὸ
καὶ
ἔχεις·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
προαπέστης.
καὶ
τὸν
Σωκράτη |
[206] |
ἐν
δὲ
τῷ
καλῷ.
ἡ
|
γὰρ |
ἀνδρὸς
καὶ
γυναικὸς
συνουσία
τόκος |
[214] |
δεῖ
γάρ
σοι
πείθεσθαι·
ἰητρὸς
|
γὰρ |
ἀνὴρ
πολλῶν
ἀντάξιος
ἄλλων·
ἐπίταττε |
[179] |
ἔπος
εἰπεῖν
πάντας
ἀνθρώπους.
ἐρῶν
|
γὰρ |
ἀνὴρ
ὑπὸ
παιδικῶν
ὀφθῆναι
ἢ |
[207] |
ἄλλο
πᾶν
ποιοῦντα;
τοὺς
μὲν
|
γὰρ |
ἀνθρώπους,
ἔφη,
οἴοιτ᾽
ἄν
τις |
[205] |
Ἀλλὰ
μὴ
θαύμαζ᾽
ἔφη·
ἀφελόντες
|
γὰρ |
ἄρα
τοῦ
ἔρωτός
τι
εἶδος |
[182] |
καὶ
οἱ
ἐνθάδε
τύραννοι·
ὁ
|
γὰρ |
Ἀριστογείτονος
ἔρως
καὶ
ἡ
Ἁρμοδίου |
[187] |
βαρέος
ἁρμονία
ἂν
εἴη.
ἡ
|
γὰρ |
ἁρμονία
συμφωνία
ἐστί,
συμφωνία
δὲ |
[195] |
τὸ
ἐπιδεῖξαι
θεοῦ
ἁπαλότητα.
Ὅμηρος
|
γὰρ |
Ἄτην
θεόν
τέ
φησιν
εἶναι |
[185] |
ὅμως
καλὴ
ἡ
ἀπάτη·
δοκεῖ
|
γὰρ |
αὖ
καὶ
οὗτος
τὸ
καθ᾽ |
[220] |
ἐπὶ
στρατείας,
ἄξιον
ἀκοῦσαι.
ξυννοήσας
|
γὰρ |
αὐτόθι
ἕωθέν
τι
εἱστήκει
σκοπῶν, |
[220] |
τὰς
τοῦ
χειμῶνος
καρτερήσεις—
δεινοὶ
|
γὰρ |
αὐτόθι
χειμῶνες—
θαυμάσια
εἰργάζετο
τά |
[190] |
τὸ
γένος
ἀφανίσαιεν
αἱ
τιμαὶ
|
γὰρ |
αὐτοῖς
καὶ
ἱερὰ
τὰ
παρὰ |
[174] |
Ἐπὶ
δεῖπνον
εἰς
Ἀγάθωνος.
χθὲς
|
γὰρ |
αὐτὸν
διέφυγον
τοῖς
ἐπινικίοις,
φοβηθεὶς |
[196] |
ὑπ᾽
ἀνθρώπου
οὔτε
ἄνθρωπον.
οὔτε
|
γὰρ |
αὐτὸς
βίᾳ
πάσχει,
εἴ
τι |
[176] |
ῥᾳστώνην
τινὰ
τῆς
πόσεως·
καὶ
|
γὰρ |
αὐτός
εἰμι
τῶν
χθὲς
βεβαπτισμένων. |
[194] |
~(τὸν
οὖν
Σωκράτη
εἰπεῖν
Καλῶς
|
γὰρ |
αὐτὸς
ἠγώνισαι,
ὦ
Ἐρυξίμαχε·
εἰ |
[185] |
εἰπεῖν
αὐτόν,
ἐν
τῇ
κάτω
|
γὰρ |
αὐτοῦ
τὸν
ἰατρὸν
Ἐρυξίμαχον
κατακεῖσθαι, |
[190] |
ἀκολασίας
ἀσθενέστεροι
(γενόμενοι.
νῦν
μὲν
|
γὰρ |
αὐτούς,
ἔφη,
διατεμῶ
δίχα
ἕκαστον, |
[221] |
τοῦτο
ἄξιον
παντὸς
θαύματος.
οἷος
|
γὰρ |
Ἀχιλλεὺς
ἐγένετο,
ἀπεικάσειεν
ἄν
τις |
[182] |
ὅποι
ὑπὸ
βαρβάροις
οἰκοῦσιν.
τοῖς
|
γὰρ |
βαρβάροις
διὰ
τὰς
τυραννίδας
αἰσχρὸν |
[193] |
ἐναντία
ὅστις
θεοῖς
ἀπεχθάνεται)
φίλοι
|
γὰρ |
γενόμενοι
καὶ
διαλλαγέντες
τῷ
θεῷ |
[220] |
βούλεσθε
ἐν
ταῖς
μάχαις·
τοῦτο
|
γὰρ |
δὴ
δίκαιόν
γε
αὐτῷ
ἀποδοῦναι· |
[217] |
ὅσα
περ
οὗτος
ᾔδει·
ἐφρόνουν
|
γὰρ |
δὴ
ἐπὶ
τῇ
ὥρᾳ
θαυμάσιον |
[211] |
τι
ἅπτοιτο
τοῦ
τέλους.
τοῦτο
|
γὰρ |
δή
ἐστι
τὸ
ὀρθῶς
ἐπὶ |
[184] |
ἡ
περὶ
τὴν
ἀρετήν.
Νενόμισται
|
γὰρ |
δὴ
ἡμῖν,
ἐάν
τις
ἐθέλῃ |
[215] |
ἕνεκα,
οὐ
τοῦ
γελοίου.
φημὶ
|
γὰρ |
δὴ
ὁμοιότατον
αὐτὸν
εἶναι
τοῖς |
[187] |
ὑπὸ
τῆς
μουσικῆς
τέχνης.
οὐ
|
γὰρ |
δή
που
ἐκ
διαφερομένων
γε |
[186] |
ἀγαθὸς
ἂν
εἴη
δημιουργός.
δεῖ
|
γὰρ |
δὴ
τὰ
ἔχθιστα
ὄντα
ἐν |
[204] |
πειράσομαί
σε
διδάξαι.
ἔστι
μὲν
|
γὰρ |
δὴ
τοιοῦτος
καὶ
οὕτω
γεγονὼς |
[176] |
ἧττον
ἂν
εἴην
ἀηδής.
ἐμοὶ
|
γὰρ |
δὴ
τοῦτό
γε
οἶμαι
(κατάδηλον |
[204] |
αὖ
καὶ
ὁ
Ἔρως.
ἔστι
|
γὰρ |
δὴ
τῶν
καλλίστων
ἡ
σοφία, |
[186] |
ἐπιθεῖναι
τῷ
λόγῳ.
Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
διπλοῦν
εἶναι
τὸν
Ἔρωτα
δοκεῖ |
[184] |
διαπράξεις
πολιτικὰς
μὴ
καταφρονήσῃ·
οὐδὲν
|
γὰρ |
δοκεῖ
τούτων
οὔτε
βέβαιον
οὔτε |
[189] |
τε
καὶ
Παυσανίας
εἰπέτην.
ἐμοὶ
|
γὰρ |
δοκοῦσιν
ἅνθρωποι
παντάπασι
τὴν
τοῦ |
[203] |
ὅμως
δέ
σοι
ἐρῶ.
ὅτε
|
γὰρ |
ἐγένετο
ἡ
Ἀφροδίτη,
εἱστιῶντο
οἱ |
[199] |
καὶ
σεμνῶς
ὁ
ἔπαινος.
ἀλλὰ
|
γὰρ |
ἐγὼ
οὐκ
ᾔδη
τὸν
τρόπον |
[178] |
ἀγαθῶν
ἡμῖν
αἴτιός
ἐστιν.
οὐ
|
γὰρ |
ἔγωγ᾽
ἔχω
εἰπεῖν
ὅτι
μεῖζόν |
[173] |
διηγήσασθαι,
ταῦτα
χρὴ
ποιεῖν.
καὶ
|
γὰρ |
ἔγωγε
καὶ
ἄλλως,
ὅταν
μέν |
[221] |
τοῖς
σειληνοῖς
τοῖς
διοιγομένοις.
(εἰ
|
γὰρ |
ἐθέλοι
τις
τῶν
Σωκράτους
ἀκούειν |
[172] |
σὺ
οὖν
μοι
διήγησαι·
δικαιότατος
|
γὰρ |
εἶ
τοὺς
τοῦ
ἑταίρου
λόγους |
[214] |
εἰπὲ
ὅτι
τοῦτο
ψεύδομαι·
ἑκὼν
|
γὰρ |
εἶναι
οὐδὲν
~(ψεύσομαι.
ἐὰν
μέντοι |
[184] |
τὸ
ἐραστῇ
παιδικὰ
χαρίσασθαι.
ὅταν
|
γὰρ |
εἰς
τὸ
αὐτὸ
ἔλθωσιν
ἐραστής |
[180] |
παρηγγέλθαι
ἐγκωμιάζειν
Ἔρωτα.
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
εἷς
ἦν
ὁ
Ἔρως,
καλῶς |
[177] |
τοῦδε,
ὃν
μέλλω
λέγειν.
Φαῖδρος
|
γὰρ |
ἑκάστοτε
πρός
με
ἀγανακτῶν
λέγει· |
[196] |
(ἅπτεται—
οὔτε
ποιῶν
ποιεῖ—
πᾶς
|
γὰρ |
ἑκὼν
Ἔρωτι
πᾶν
ὑπηρετεῖ—
ἃ |
[216] |
δὲ
τοῦτον
μόνον
αἰσχύνομαι.
ξύνοιδα
|
γὰρ |
ἐμαυτῷ
ἀντιλέγειν
μὲν
οὐ
δυναμένῳ |
[222] |
φάναι
τὸν
Σωκράτη.
σὺ
μὲν
|
γὰρ |
ἐμὲ
ἐπῄνεσας,
δεῖ
δὲ
ἐμὲ |
[175] |
καλῆς
σοφίας
πληρωθήσεσθαι.
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
ἐμὴ
φαύλη
τις
ἂν
εἴη, |
[177] |
κατὰ
τὴν
Εὐριπίδου
Μελανίππην·
οὐ
|
γὰρ |
ἐμὸς
ὁ
μῦθος,
ἀλλὰ
Φαίδρου |
[178] |
δὲ
κατὰ
τὴν
γένεσιν.
τὸ
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
πρεσβύτατον
(εἶναι
τῶν |
[189] |
λοιπόν,
αὐτὸ
δὲ
ἠφάνισται·
ἀνδρόγυνον
|
γὰρ |
ἓν
τότε
μὲν
ἦν
καὶ |
[223] |
ἔφη
μεμνῆσθαι
τῶν
λόγων.
οὔτε
|
γὰρ |
ἐξ
ἀρχῆς
παραγενέσθαι
ὑπονυστάζειν
τε· |
[195] |
τῆς
μένθ᾽
ἁπαλοὶ
πόδες·
οὐ
|
γὰρ |
ἐπ᾽
οὔδεος
πίλναται,
ἀλλ᾽
ἄρα |
[195] |
περὶ
Ἔρωτα
ὅτι
ἁπαλός.
οὐ
|
γὰρ |
ἐπὶ
γῆς
βαίνει
οὐδ᾽
ἐπὶ |
[208] |
ἐξιούσης
ἐστὶ
τῆς
ἐπιστήμης·
λήθη
|
γὰρ |
ἐπιστήμης
ἔξοδος,
μελέτη
δὲ
πάλιν |
[180] |
ὁ
ἐραστὴς
τὰ
παιδικά.
θειότερον
|
γὰρ |
ἐραστὴς
παιδικῶν·
ἔνθεος
γάρ
ἐστι. |
[199] |
μᾶλλον
καταμάθῃς
ὃ
βούλομαι.
εἰ
|
γὰρ |
ἐροίμην,
τί
δέ;
ἀδελφός,
αὐτὸ |
[185] |
ποιήσω
ἀμφότερα
ταῦτα·
ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
ἐρῶ
ἐν
τῷ
σῷ
μέρει, |
[181] |
τούτου
τοῦ
ἔρωτος
ὡρμημένους·
οὐ
|
γὰρ |
ἐρῶσι
παίδων,
ἀλλ᾽
ἐπειδὰν
ἤδη |
[178] |
ὅς·
τεκμήριον
δὲ
τούτου·
γονῆς
|
γὰρ |
Ἔρωτος
οὔτ᾽
εἰσὶν
οὔτε
λέγονται |
[196] |
πάσχει,
εἴ
τι
πάσχει—
βία
|
γὰρ |
Ἔρωτος
οὐχ
(ἅπτεται—
οὔτε
ποιῶν |
[204] |
πάγκαλος
ἐφαίνετο
ὁ
Ἔρως.
καὶ
|
γὰρ |
ἔστι
τὸ
ἐραστὸν
τὸ
τῷ |
[178] |
δὲ
τοῖς
καλοῖς
φιλοτιμίαν·
οὐ
|
γὰρ |
ἔστιν
ἄνευ
τούτων
οὔτε
πόλιν |
[175] |
δειπνοῦντας.
τὸν
οὖν
Ἀγάθωνα,
τυγχάνειν
|
γὰρ |
ἔσχατον
κατακείμενον
μόνον·
Δεῦρ᾽
ἔφη |
[199] |
φρὴν
„οὔ„
χαιρέτω
δή.
οὐ
|
γὰρ |
ἔτι
ἐγκωμιάζω
τοῦτον
τὸν
τρόπον· |
[172] |
πυνθάνεσθε
οὐκ
ἀμελέτητος
εἶναι·
καὶ
|
γὰρ |
ἐτύγχανον
πρώην
εἰς
ἄστυ
οἴκοθεν |
[189] |
καὶ
ὁ
πταρμός
ἐστι·
πάνυ
|
γὰρ |
εὐθὺς
ἐπαύσατο,
ἐπειδὴ
αὐτῷ
τὸν |
[174] |
αὐτόθι
γελοῖον
παθεῖν.
οἷ
μὲν
|
γὰρ |
εὐθὺς
παῖδά
τινα
τῶν
ἔνδοθεν |
[196] |
Ἔρωτι
(οὐδ᾽
Ἄρης
„ἀνθίσταται„
οὐ
|
γὰρ |
ἔχει
Ἔρωτα
Ἄρης,
ἀλλ᾽
Ἔρως |
[218] |
δηχθείη—
τὴν
καρδίαν
ἢ
ψυχὴν
|
γὰρ |
ἢ
ὅ
τι
δεῖ
αὐτὸ |
[183] |
μέγιστα
καρποῖτ᾽
ἂν
ὀνείδη·
εἰ
|
γὰρ |
ἢ
χρήματα
βουλόμενος
παρά
του |
[188] |
φυλακήν
τε
καὶ
ἴασιν·
πᾶσα
|
γὰρ |
ἡ
ἀσέβεια
φιλεῖ
γίγνεσθαι
ἐὰν |
[220] |
δίκαιόν
γε
αὐτῷ
ἀποδοῦναι·
ὅτε
|
γὰρ |
ἡ
μάχη
ἦν
ἐξ
ἧς |
[219] |
ὅπῃ
προσαγαγοίμην
(αὐτὸν
εὐπόρουν.
εὖ
|
γὰρ |
ᾔδη
ὅτι
χρήμασί
γε
πολὺ |
[195] |
καὶ
βαίνει
καὶ
οἰκεῖ.
ἐν
|
γὰρ |
ἤθεσι
καὶ
ψυχαῖς
θεῶν
καὶ |
[187] |
καὶ
ἀγαθοῦ
δημιουργοῦ
δεῖ.
πάλιν
|
γὰρ |
ἥκει
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι |
[184] |
καλῶς
χαριεῖσθαι
ἐραστῇ
παιδικά.
Ἔστι
|
γὰρ |
ἡμῖν
νόμος,
ὥσπερ
ἐπὶ
τοῖς |
[219] |
ἱμάτιον
τὸ
ἐμαυτοῦ
τοῦτον—
καὶ
|
γὰρ |
ἦν
χειμών—
ὑπὸ
τὸν
τρίβωνα |
[221] |
Σωκράτη
ἢ
ἐν
Ποτειδαίᾳ.
αὐτὸς
|
γὰρ |
ἧττον
ἐν
φόβῳ
ἦ
διὰ |
[200] |
μὴ
ἐνδεὲς
ᾖ.
ἐμοὶ
μὲν
|
γὰρ |
θαυμαστῶς
δοκεῖ,
ὦ
Ἀγάθων,
ὡς |
[220] |
ἐπειδὴ
ἑσπέρα
ἦν,
δειπνήσαντες,
καὶ
|
(γὰρ |
θέρος
τότε
γ᾽
ἦν,
χαμεύνια |
[189] |
δέον
πάντων
μάλιστα
γίγνεσθαι.
ἔστι
|
γὰρ |
θεῶν
φιλανθρωπότατος,
(ἐπίκουρός
τε
ὢν |
[186] |
μέλλει
τις
τεχνικὸς
εἶναι.
ἔστι
|
γὰρ |
ἰατρική,
ὡς
ἐν
κεφαλαίῳ
εἰπεῖν, |
[180] |
ἐπαινέσαι
ἀξίως
τοῦ
θεοῦ.
πάντες
|
γὰρ |
ἴσμεν
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἄνευ |
[219] |
ἐστε
τῆς
Σωκράτους
ὑπερηφανίας.
εὖ
|
γὰρ |
ἴστε
μὰ
θεούς,
μὰ
θεάς, |
[216] |
δύναμιν
ὡς
θαυμασίαν
ἔχει.
εὖ
|
γὰρ |
ἴστε
ὅτι
οὐδεὶς
ὑμῶν
(τοῦτον |
[176] |
Σωκράτη
δ᾽
ἐξαιρῶ
λόγου·
ἱκανὸς
|
γὰρ |
καὶ
ἀμφότερα,
ὥστ᾽
ἐξαρκέσει
αὐτῷ |
[196] |
δίαιτα
τοῦ
θεοῦ
σημαίνει·
ἀνανθεῖ
|
γὰρ |
(καὶ
ἀπηνθηκότι
καὶ
σώματι
καὶ |
[181] |
ἀγαθόν,
ὁμοίως
δὲ
τοὐναντίον.
ἔστι
|
γὰρ |
καὶ
ἀπὸ
τῆς
θεοῦ
νεωτέρας |
[194] |
οὐδέν
με
κωλύει
λέγειν·
Σωκράτει
|
γὰρ |
καὶ
αὖθις
ἔσται
πολλάκις
διαλέγεσθαι. |
[194] |
οὗτοι
ἡμεῖς
ὦμεν·
ἡμεῖς
μὲν
|
γὰρ |
καὶ
ἐκεῖ
παρῆμεν
καὶ
ἦμεν |
[182] |
Λακεδαίμονι
ποικίλος.
ἐν
Ἤλιδι
μὲν
|
γὰρ |
καὶ
ἐν
Βοιωτοῖς,
καὶ
οὗ |
[196] |
πάντων
ὁμολογουμένως
Ἔρως
ἔχει·
ἀσχημοσύνῃ
|
γὰρ |
καὶ
Ἔρωτι
πρὸς
ἀλλήλους
ἀεὶ |
[200] |
γε
ὤν.
Ἀληθῆ
λέγεις.
Εἰ
|
γὰρ |
καὶ
ἰσχυρὸς
ὢν
βούλοιτο
ἰσχυρὸς |
[193] |
καὶ
Ἀγάθωνα
λέγω·
ἴσως
μὲν
|
(γὰρ |
καὶ
οὗτοι
τούτων
τυγχάνουσιν
ὄντες |
[193] |
μᾶλλον
δὲ
τί
ἑκάτερος·
Ἀγάθων
|
γὰρ |
καὶ
Σωκράτης
λοιποί.
Ἀλλὰ
πείσομαί |
[191] |
αἰδοῖα
εἰς
τὸ
πρόσθεν·
τέως
|
γὰρ |
καὶ
ταῦτα
ἐκτὸς
εἶχον,
καὶ |
[208] |
τῶν
ἐπιστημῶν
ταὐτὸν
πάσχει.
ὃ
|
γὰρ |
καλεῖται
μελετᾷν,
ὡς
ἐξιούσης
ἐστὶ |
[221] |
δή
τινα
ὑβριστοῦ
δοράν.
ὄνους
|
γὰρ |
κανθηλίους
λέγει
καὶ
χαλκέας
τινὰς |
[218] |
λέγειν,
καὶ
ὅσοι
ἄλλοι;
πάντες
|
γὰρ |
κεκοινωνήκατε
τῆς
φιλοσόφου
μανίας
τε |
[174] |
ἴασιν
αὐτόματοι
ἀγαθοί.
Ὅμηρος
μὲν
|
γὰρ |
κινδυνεύει
οὐ
μόνον
διαφθεῖραι
ἀλλὰ |
[204] |
Εἶεν
δή,
ὦ
ξένη·
καλῶς
|
γὰρ |
λέγεις·
τοιοῦτος
ὢν
ὁ
Ἔρως |
[188] |
πολλὰ
καὶ
ἠδίκησεν.
(οἵ
τε
|
γὰρ |
λοιμοὶ
φιλοῦσι
γίγνεσθαι
ἐκ
τῶν |
[215] |
ὑβριστὴς
εἶ·
ἢ
οὔ;
ἐὰν
|
γὰρ |
μὴ
ὁμολογῇς,
μάρτυρας
παρέξομαι.
ἀλλ᾽ |
[185] |
πένητος,
οὐδὲν
ἧττον
αἰσχρόν·
δοκεῖ
|
γὰρ |
ὁ
τοιοῦτος
τό
γε
αὑτοῦ |
[181] |
δὲ
πλησιάζει
τῷ
γενειάσκειν.
παρεσκευασμένοι
|
γὰρ, |
οἶμαί
εἰσιν
οἱ
ἐντεῦθεν
ἀρχόμενοι |
[182] |
(φιλοσοφία
καὶ
ἡ
φιλογυμναστία·
οὐ
|
γὰρ |
οἶμαι
συμφέρει
τοῖς
ἄρχουσι
φρονήματα |
[209] |
ἐπιτηδεύειν,
καὶ
ἐπιχειρεῖ
παιδεύειν.
ἁπτόμενος
|
γὰρ |
οἶμαι
τοῦ
καλοῦ
καὶ
ὁμιλῶν |
[215] |
ἂν
τὰ
ἐκείνου
αὐλῇ·
ἃ
|
γὰρ |
Ὄλυμπος
ηὔλει,
Μαρσύου
λέγω,
τούτου |
[196] |
δικαιοσύνῃ
σωφροσύνης
πλείστης
μετέχει.
εἶναι
|
γὰρ |
ὁμολογεῖται
σωφροσύνη
τὸ
κρατεῖν
ἡδονῶν |
[190] |
αὐτοὺς
ποιῆσαι,
καὶ
ἠπόρουν·
οὔτε
|
γὰρ |
ὅπως
ἀποκτείναιεν
εἶχον
καὶ
ὥσπερ |
[183] |
θεῶν
ἐκβάντι
τῶν
ὅρκων·
ἀφροδίσιον
|
γὰρ |
ὅρκον
οὔ
φασιν
εἶναι·
οὕτω |
[175] |
προσέστη
ἐν
τοῖς
προθύροις.
δῆλον
|
γὰρ |
ὅτι
εὗρες
αὐτὸ
καὶ
ἔχεις· |
[182] |
εἶπον,
οὐ
ῥᾴδιον
κατανοῆσαι.
Ἐνθυμηθέντι
|
γὰρ |
ὅτι
λέγεται
κάλλιον
τὸ
φανερῶς |
[216] |
ἐγὼ
δηλώσω,
ἐπείπερ
ἠρξάμην.
ὁρᾶτε
|
γὰρ |
ὅτι
Σωκράτης
ἐρωτικῶς
διάκειται
τῶν |
[183] |
ἢ
τῆς
ψυχῆς
ἐρῶν·
καὶ
|
γὰρ |
οὐδὲ
μόνιμός
ἐστιν,
ἅτε
οὐ |
[172] |
δὲ
καὶ
σὲ
εἰδέναι.
ἀλλὰ
|
γὰρ |
οὐδὲν
εἶχε
σαφὲς
λέγειν·
σὺ |
[218] |
φίλων
τῶν
ἐμῶν.
ἐμοὶ
μὲν
|
γὰρ |
οὐδέν
ἐστι
πρεσβύτερον
τοῦ
ὡς |
[201] |
πράγματα
δι᾽
ἔρωτα
καλῶν·
αἰσχρῶν
|
γὰρ |
οὐκ
εἴη
ἔρως.
οὐχ
οὑτωσί |
[197] |
ἐγγενομένου,
δῆλον
ὅτι
κάλλους
(αἴσχει
|
γὰρ |
οὐκ
ἔνι
Ἔρως)
πρὸ
τοῦ |
[209] |
δὲ
κατὰ
τὴν
~(ψυχήν—
εἰσὶ
|
γὰρ |
οὖν,
ἔφη,
οἳ
ἐν
ταῖς |
[221] |
αὐτὸν
καὶ
τοὺς
λόγους.
Καὶ
|
γὰρ |
οὖν
καὶ
τοῦτο
ἐν
τοῖς |
[218] |
μεγάλας
τοῖς
ὠσὶν
ἐπίθεσθε.
Ἐπειδὴ
|
γὰρ |
οὖν,
ὦ
ἄνδρες,
ὅ
τε |
[203] |
Πόρος
μεθυσθεὶς
τοῦ
νέκταρος,
οἶνος
|
γὰρ |
οὔπω
ἦν,
εἰς
τὸν
τοῦ |
[216] |
οὐ
σειληνῶδες;
σφόδρα
γε.
τοῦτο
|
γὰρ |
οὗτος
ἔξωθεν
περιβέβληται,
ὥσπερ
ὁ |
[175] |
πληρεστέρας
εἰς
τὴν
κενωτέραν.
εἰ
|
γὰρ |
οὕτως
ἔχει
καὶ
ἡ
(σοφία, |
[189] |
καὶ
τὰ
παθήματα
αὐτῆς.
ἡ
|
γὰρ |
πάλαι
ἡμῶν
φύσις
οὐχ
αὑτὴ |
[195] |
σύνεστί
τε
καὶ
ἔστιν·
ὁ
|
γὰρ |
παλαιὸς
λόγος
εὖ
ἔχει,
ὡς |
[202] |
Δαίμων
μέγας,
ὦ
Σώκρατες·
καὶ
|
γὰρ |
πᾶν
τὸ
δαιμόνιον
(μεταξύ
ἐστι |
[223] |
μειρακίῳ
ὑπ᾽
ἐμοῦ
ἐπαινεθῆναι·
καὶ
|
γὰρ |
πάνυ
ἐπιθυμῶ
αὐτὸν
ἐγκωμιάσαι.
Ἰοὺ |
[221] |
~(φυγῇ
ἀνεχώρει
τὸ
στρατόπεδον·
ἔτυχον
|
γὰρ |
παραγενόμενος
ἵππον
ἔχων,
οὗτος
δὲ |
[188] |
θηρίοις
καὶ
τοῖς
φυτοῖς·
καὶ
|
γὰρ |
πάχναι
καὶ
χάλαζαι
καὶ
ἐρυσῖβαι |
[199] |
ὅτι
τοῖς
μὴ
γιγνώσκουσιν·
οὐ
|
γὰρ |
που
τοῖς
γε
εἰδόσιν·
καὶ |
[202] |
ὅτι
οὔτε
ἐπίστασθαί
ἐστιν
(ἄλογον
|
γὰρ |
πρᾶγμα
πῶς
ἂν
εἴη
ἐπιστήμη; |
[180] |
ἑκάτερος
εἴληχε
πειρατέον
εἰπεῖν.
πᾶσα
|
γὰρ |
πρᾶξις
ὧδ᾽
ἔχει·
αὐτὴ
ἐφ᾽ |
[181] |
πραχθῇ,
τοιοῦτον
ἀπέβη·
καλῶς
μὲν
|
γὰρ |
πραττόμενον
καὶ
ὀρθῶς
καλὸν
γίγνεται, |
[217] |
(τὸν
ἀκόλουθον
μόνος
συνεγιγνόμην.
δεῖ
|
γὰρ |
πρὸς
ὑμᾶς
πάντα
τἀληθῆ
εἰπεῖν· |
[173] |
ὅμοιος
εἶ,
ὦ
Ἀπολλόδωρε·
ἀεὶ
|
γὰρ |
σαυτόν
τε
κακηγορεῖς
καὶ
τοὺς |
[204] |
τούτων
ἡ
γένεσις·
πατρὸς
μὲν
|
γὰρ |
σοφοῦ
ἐστί
καὶ
εὐπόρου,
μητρὸς |
[214] |
πατρὸς
καὶ
σωφρονεστάτου,
χαῖρε.
Καὶ
|
γὰρ |
σύ,
φάναι
τὸν
Ἐρυξίμαχον·
ἀλλὰ |
[213] |
ἐπιτρεπτέον
ὑμῖν,
ἀλλὰ
ποτέον·
ὡμολόγηται
|
γὰρ |
ταῦθ᾽
ἡμῖν.
ἄρχοντα
οὖν
αἱροῦμαι |
[192] |
ἀσπαζόμενοι.
μέγα
δὲ
τεκμήριον·
καὶ
|
γὰρ |
τελεωθέντες
μόνοι
ἀποβαίνουσιν
εἰς
τὰ |
[205] |
τὰ
ἑαυτῶν
πονηρὰ
εἶναι.
οὐ
|
γὰρ |
τὸ
ἑαυτῶν
οἶμαι
ἕκαστοι
ἀσπάζονται, |
[173] |
οὐκ
οἶδα
ἔγωγε·
ἐν
μὲν
|
γὰρ |
τοῖς
λόγοις
ἀεὶ
τοιοῦτος
εἶ· |
[218] |
βακχείας·
διὸ
πάντες
ἀκούσεσθε·
συγγνώσεσθε
|
γὰρ |
τοῖς
τε
τότε
πραχθεῖσι
καὶ |
[174] |
εἰς
ταύτην
τὴν
παροιμίαν·
ποιήσας
|
γὰρ |
τὸν
Ἀγαμέμνονα
διαφερόντως
ἀγαθὸν
ἄνδρα |
[207] |
πολλάκις
ὡμολογήκαμεν,
μὴ
θαύμαζε.
ἐνταῦθα
|
γὰρ |
(τὸν
αὐτὸν
ἐκείνῳ
λόγον
ἡ |
[213] |
Σωκράτους
τε
καὶ
ἐκείνου·
παραχωρῆσαι
|
γὰρ |
τὸν
Σωκράτη
ὡς
ἐκεῖνον
καθίζειν. |
[202] |
εἴη
ἐπιστήμη;
οὔτε
ἀμαθία
(τὸ
|
γὰρ |
τοῦ
ὄντος
τυγχάνον
πῶς
ἂν |
[213] |
φαῦλον
πρᾶγμα
γέγονεν.
ἀπ᾽
ἐκείνου
|
γὰρ |
τοῦ
χρόνου,
ἀφ᾽
οὗ
τούτου |
[204] |
οὐδ᾽
ἐπιθυμοῦσι
σοφοὶ
γενέσθαι·
αὐτὸ
|
γὰρ |
τοῦτό
ἐστι
χαλεπὸν
ἀμαθία,
τὸ |
[205] |
τοῦ
ὅλου
ὀνόματι
προσαγορεύεται.
ποίησις
|
γὰρ |
τοῦτο
μόνον
καλεῖται,
καὶ
οἱ |
[206] |
ἐγώ
σοι,
ἔφη,
ἐρῶ.
ἔστι
|
γὰρ |
τοῦτο
τόκος
ἐν
καλῷ
καὶ |
[192] |
ἡμέραν
μὴ
ἀπολείπεσθαι
ἀλλήλων;
εἰ
|
γὰρ |
τούτου
ἐπιθυμεῖτε,
ἐθέλω
ὑμᾶς
συντῆξαι |
[189] |
νῦν,
ἀλλ᾽
ἀλλοία.
πρῶτον
μὲν
|
γὰρ |
τρία
ἦν
τὰ
γένη
τὰ |
[219] |
τοῦτό
γ᾽
εὖ
λέγεις·
ἐν
|
γὰρ |
τῷ
ἐπιόντι
χρόνῳ
(βουλευόμενοι
πράξομεν |
[180] |
πολύ,
ὥς
φησιν
Ὅμηρος.
ἀλλὰ
|
γὰρ |
τῷ
ὄντι
μάλιστα
μὲν
ταύτην |
[183] |
οὐ
μονίμου
ἐρῶν
πράγματος.
ἅμα
|
γὰρ |
τῷ
τοῦ
σώματος
ἄνθει
λήγοντι, |
[208] |
τὴν
αὐτὴν
δοκεῖν
εἶναι.
τούτῳ
|
γὰρ |
τῷ
τρόπῳ
πᾶν
τὸ
θνητὸν |
[181] |
ἄδηλον
πολλὴ
σπουδὴ
ἀνηλίσκετο·
τὸ
|
γὰρ |
τῶν
παίδων
τέλος
ἄδηλον
οἷ |
[220] |
οὔτε
ἐρεῖς
ὅτι
ψεύδομαι·
ἀλλὰ
|
γὰρ |
τῶν
στρατηγῶν
πρὸς
τὸ
ἐμὸν |
[186] |
διπλοῦν
Ἔρωτα
τοῦτον
ἔχει·
τὸ
|
γὰρ |
ὑγιὲς
τοῦ
σώματος
καὶ
τὸ |
[198] |
ἔδει
ἐγκωμιάζειν
ὁτιοῦν.
ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
ὑπ᾽
ἀβελτερίας
ᾤμην
δεῖν
τἀληθῆ |
[192] |
αὐτοὺς
ἀναισχύντους
εἶναι,
ψευδόμενοι·
οὐ
|
γὰρ |
ὑπ᾽
ἀναισχυντίας
τοῦτο
δρῶσιν
ἀλλ᾽ |
[186] |
καὶ
πρεσβεύωμεν
τὴν
τέχνην.
ἡ
|
γὰρ |
φύσις
τῶν
σωμάτων
τὸν
διπλοῦν |
[208] |
ἀποβλάστημα
φύσει
πᾶν
τιμᾷ·
ἀθανασίας
|
γὰρ |
χάριν
παντὶ
αὕτη
ἡ
σπουδὴ |
[176] |
καὶ
ὑμῶν
τοὺς
πολλούς·
παρῆστε
|
γὰρ |
χθές-
σκοπεῖσθε
(οὖν
τίνι
τρόπῳ |
[178] |
χρηστὸς
καὶ
ἐραστῇ
παιδικά.
ὃ
|
γὰρ |
χρὴ
ἀνθρώποις
ἡγεῖσθαι
παντὸς
τοῦ |
[204] |
ἀμαθίας
ἐν
μέσῳ
ἐστίν.
~(ἔχει
|
γὰρ |
ὧδε.
θεῶν
οὐδεὶς
φιλοσοφεῖ
οὐδ᾽ |
[182] |
ἄλλαις
πόλεσι
νοῆσαι
ῥᾴδιος,
ἁπλῶς
|
γὰρ |
ὥρισται·
ὁ
δ᾽
ἐνθάδε
(καὶ |