Page |
[196] |
δ᾽
ἀνδρειοτάτου
τῶν
ἄλλων
κρατῶν
|
πάντων |
ἂν
ἀνδρειότατος
εἴη·
περὶ
μὲν |
[205] |
τοῦτον
πότερα
κοινὸν
οἴει
εἶναι
|
πάντων |
ἀνθρώπων,
καὶ
πάντας
τἀγαθὰ
βούλεσθαι |
[178] |
γενέσθαι,
αὐτὰρ
ἔπειτα
Γαῖ᾽
εὐρύστερνος,
|
πάντων |
ἕδος
ἀσφαλὲς
αἰεί,
ἠδ᾽
Ἔρος |
[186] |
ἄλλοις,
τοῖς
τε
σώμασι
τῶν
|
πάντων |
ζῴων
καὶ
τοῖς
ἐν
τῇ |
[220] |
ὄντος
πάγου
οἵου
δεινοτάτου,
καὶ
|
πάντων |
ἢ
οὐκ
ἐξιόντων
ἔνδοθεν,
ἢ |
[178] |
πρώτιστον
μὲν
Ἔρωτα
θεῶν
μητίσατο
|
πάντων. |
(Ἡσιόδῳ
δὲ
καὶ
Ἀκουσίλεως
ὁμολογεῖ. |
[182] |
ἡ
παρακέλευσις
τῷ
ἐρῶντι
παρὰ
|
πάντων |
θαυμαστή,
οὐχ
ὥς
τι
αἰσχρὸν |
[220] |
ἀναγκασθείη,
πάντας
ἐκράτει,
καὶ
ὃ
|
πάντων |
θαυμαστότατον,
Σωκράτη
μεθύοντα
οὐδεὶςπώποτε
ἑώρακεν |
[195] |
τὰς
δόσεις.
φημὶ
οὖν
ἐγὼ
|
πάντων |
θεῶν
εὐδαιμόνων
ὄντων
Ἔρωτα,
εἰ |
[197] |
ᾠδῆς
μετέχοντα
ἣν
ᾄδει
θέλγων
|
πάντων |
θεῶν
τε
καὶ
ἀνθρώπων
νόημα· |
[185] |
παντὶ
προθυμηθείη,
τοῦτο
δὲ
αὖ
|
πάντων |
κάλλιστον·
οὕτω
πᾶν>
πάντως
γε |
[202] |
εἶναι;
Τῶν
μὴ
εἰδότων,
ἔφη,
|
πάντων |
λέγεις,
ἢ
καὶ
τῶν
εἰδότων; |
[189] |
οὐδὲν
γίγνεται
περὶ
αὐτόν,
δέον
|
πάντων |
μάλιστα
γίγνεσθαι.
ἔστι
γὰρ
θεῶν |
[202] |
δ᾽
ἐγώ,
ὁμολογεῖταί
γε
παρὰ
|
πάντων |
μέγας
θεὸς
εἶναι;
Τῶν
μὴ |
[178] |
καὶ
~(ἐκέλευον
ἅπερ
ὁ
Σωκράτης.
|
πάντων |
μὲν
οὖν
ἃ
ἕκαστος
εἶπεν, |
[196] |
εὐσχημοσύνη,
ὃ
δὴ
διαφερόντως
ἐκ
|
πάντων |
ὁμολογουμένως
Ἔρως
ἔχει·
ἀσχημοσύνῃ
γὰρ |
[205] |
ἦν
δ᾽
ἐγώ·
κοινὸν
εἶναι
|
πάντων. |
Τί
δὴ
οὖν,
ἔφη,
ὦ |
[197] |
τήν
γε
τῶν
ζῴων
ποίησιν
|
πάντων |
τίς
ἐναντιώσεται
μὴ
οὐχὶ
Ἔρωτος |
[178] |
οἰκήσειαν
τὴν
ἑαυτῶν
ἢ
ἀπεχόμενοι
|
πάντων |
τῶν
αἰσχρῶν
καὶ
φιλοτιμούμενοι
πρὸς |
[179] |
δή
που
δέξαιτο
ἢ
ὑπὸ
|
πάντων |
τῶν
ἄλλων,
καὶ
πρὸ
τούτου |
[210] |
κάλλος·
τοῦτο
δ᾽
ἐννοήσαντα
καταστῆναι
|
πάντων |
τῶν
καλῶν
σωμάτων
ἐραστήν,
ἑνὸς |