Page |
[174] |
δὲ
γενέσθαι
ἐπὶ
τῇ
οἰκίᾳ
|
(τῇ |
Ἀγάθωνος,
ἀνεῳγμένην
καταλαμβάνειν
τὴν
θύραν, |
[201] |
σὺ
λέγεις.
Οὐ
μὲν
οὖν
|
τῇ |
ἀληθείᾳ,
φάναι,
ὦ
φιλούμενε
Ἀγάθων, |
[212] |
πείθειν
ὅτι
τούτου
τοῦ
κτήματος
|
τῇ |
ἀνθρωπείᾳ
φύσει
συνεργὸν
ἀμείνω
Ἔρωτος |
[215] |
δι᾽
ὀργάνων
ἐκήλει
τοὺς
ἀνθρώπους
|
τῇ |
ἀπὸ
τοῦ
στόματος
δυνάμει,
καὶ |
[212] |
Ἀλκιβιάδου
τὴν
φωνὴν
ἀκούειν
ἐν
|
τῇ |
αὐλῇ
σφόδρα
μεθύοντος
καὶ
μέγα |
[198] |
λόγον
πέμψας
αὐτόν
με
λίθον
|
τῇ |
ἀφωνίᾳ
ποιήσειε.
καὶ
ἐνενόησα
τότε |
[206] |
καὶ
Εἰλείθυια
ἡ
Καλλονή
ἐστι
|
τῇ |
γενέσει.
διὰ
ταῦτα
ὅταν
μὲν |
[181] |
τῆς
ἑτέρας,
καὶ
μετεχούσης
ἐν
|
τῇ |
γενέσει
καὶ
θήλεος
καὶ
ἄρρενος. |
[207] |
ἀθάνατος.
δύναται
δὲ
ταύτῃ
μόνον
|
τῇ |
γενέσει,
ὅτι
ἀεὶ
καταλείπει
ἕτερον |
[186] |
πάντων
ζῴων
καὶ
τοῖς
ἐν
|
τῇ |
γῇ
φυομένοις
καὶ
ὡς
ἔπος |
[211] |
ἔπειτα
οὐ
τῇ
μὲν
καλόν,
|
τῇ |
δ᾽
αἰσχρόν,
οὐδὲ
τοτὲ
μέν, |
[196] |
„νόμοι„
δίκαια
εἶναι.
πρὸς
δὲ
|
τῇ |
δικαιοσύνῃ
σωφροσύνης
πλείστης
μετέχει.
εἶναι |
[217] |
ἡγούμενος
δὲ
αὐτὸν
ἐσπουδακέναι
ἐπὶ
|
τῇ |
ἐμῇ
ὥρᾳ
ἕρμαιον
ἡγησάμην
εἶναι |
[192] |
ἦμεν
ὅλοι·
τοῦ
ὅλου
οὖν
|
τῇ |
ἐπιθυμίᾳ
~(καὶ
διώξει
ἔρως
ὄνομα. |
[180] |
δὴ
καὶ
ἔρωτα
τὸν
μὲν
|
τῇ |
ἑτέρᾳ
συνεργὸν
Πάνδημον
ὀρθῶς
καλεῖσθαι, |
[217] |
αὐτὸν
μένειν.
ἀνεπαύετο
οὖν
ἐν
|
τῇ |
ἐχομένῃ
ἐμοῦ
κλίνῃ,
ἐν
ᾗπερ |
[187] |
δὲ
μηδεμίαν
ἐμποιήσῃ·
ὥσπερ
ἐν
|
τῇ |
ἡμετέρᾳ
τέχνῃ
μέγα
ἔργον
ταῖς |
[185] |
λέγειν,
(ἀλλ᾽
εἰπεῖν
αὐτόν,
ἐν
|
τῇ |
κάτω
γὰρ
αὐτοῦ
τὸν
ἰατρὸν |
[212] |
ἀφικέσθαι,
νῦν
δὲ
ἥκω
ἐπὶ
|
τῇ |
κεφαλῇ
ἔχων
τὰς
ταινίας,
ἵνα |
[172] |
πόρρωθεν
ἐκάλεσε,
καὶ
παίζων
ἅμα
|
τῇ |
κλήσει·
Ὦ
Φαληρεύς,
ἔφη,
οὗτος |
[214] |
(οὕτως
οὔτε
τι
λέγομεν
ἐπὶ
|
τῇ |
κύλικι
οὔτε
τι
ᾄδομεν,
ἀλλ᾽ |
[188] |
περὶ
θεούς·
ἃ
δὴ
προστέτακται
|
τῇ |
μαντικῇ
ἐπισκοπεῖν
τοὺς
Ἔρωτας
καὶ |
[211] |
αὐξανόμενον
οὔτε
φθίνον,
ἔπειτα
οὐ
|
τῇ |
μὲν
καλόν,
τῇ
δ᾽
αἰσχρόν, |
[208] |
ἐγκαταλείπειν
οἷον
αὐτὸ
ἦν.
ταύτῃ
|
τῇ |
μηχανῇ,
ὦ
Σώκρατες,
ἔφη,
θνητὸν |
[174] |
πρόσθεν.
ἐπειδὴ
δὲ
γενέσθαι
ἐπὶ
|
τῇ |
οἰκίᾳ
(τῇ
Ἀγάθωνος,
ἀνεῳγμένην
καταλαμβάνειν |
[181] |
ἂν
γνοίη
καὶ
ἐν
αὐτῇ
|
τῇ |
παιδεραστίᾳ
τοὺς
εἰλικρινῶς
(ὑπὸ
τούτου |
[222] |
τοῦ
Ἀλκιβιάδου
γέλωτα
γενέσθαι
ἐπὶ
|
τῇ |
παρρησίᾳ
αὐτοῦ,
ὅτι
ἐδόκει
ἔτι |
[183] |
τις
πάγκαλον
νομίζεσθαι
ἐν
τῇδε
|
τῇ |
πόλει
καὶ
τὸ
ἐρᾶν
καὶ |
[181] |
αὐτὸ
καλὸν
οὐδέν,
ἀλλ᾽
ἐν
|
τῇ |
πράξει,
ὡς
ἂν
πραχθῇ,
τοιοῦτον |
[173] |
Παίδων
ὄντων
ἡμῶν
ἔτι,
ὅτε
|
τῇ |
πρώτῃ
τραγῳδίᾳ
ἐνίκησεν
Ἀγάθων,
τῇ |
[191] |
θήλει,
τῶνδε
ἕνεκα,
ἵνα
ἐν
|
τῇ |
συμπλοκῇ
ἅμα
μὲν
εἰ
ἀνὴρ |
[173] |
ἀνυπόδητος
ἀεί·
παρεγεγόνει
δ᾽
ἐν
|
τῇ |
συνουσίᾳ,
Σωκράτους
ἐραστὴς
ὢν
ἐν |
[172] |
ὅς,
εἰπέ·
σὺ
αὐτὸς
παρεγένου
|
τῇ |
συνουσίᾳ
ταύτῃ
ἢ
οὔ;
κἀγὼ |
[187] |
καὶ
ἐν
μέν
γε
αὐτῇ
|
τῇ |
συστάσει
ἁρμονίας
τε
καὶ
ῥυθμοῦ |
[173] |
τῇ
πρώτῃ
τραγῳδίᾳ
ἐνίκησεν
Ἀγάθων,
|
τῇ |
ὑστεραίᾳ
ἢ
ᾗ
τὰ
ἐπινίκια |
[179] |
μητρός·
οὓς
ἐκείνη
τοσοῦτον
ὑπερεβάλετο
|
τῇ |
φιλίᾳ
διὰ
τὸν
ἔρωτα,
ὥστε |
[217] |
ᾔδει·
ἐφρόνουν
γὰρ
δὴ
ἐπὶ
|
τῇ |
ὥρᾳ
θαυμάσιον
ὅσον.
ταῦτα
οὖν |