Alphabétiquement     [«   »]
ἀμφοτέρους 1
ἀμφοτέρων 7
ἄν 27
ἂν 154
ἀναβαίνοντος 1
ἀναβαλοῦ 1
ἀνάβασιν 1
Fréquences     [«    »]
139
138 οὖν
147 τοῦ
154 ἂν
161 τῶν
163 τε
168 μὲν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Le Banquet

ἂν


Page
[194]   δὲ ἄλλοις ἐντύχοις σοφοῖς, τάχ᾽  ἂν   αἰσχύνοιο αὐτούς, εἴ τι ἴσως
[194]   φάναι. Τοὺς δὲ πολλοὺς οὐκ  ἂν   αἰσχύνοιο εἴ τι οἴοιο αἰσχρὸν
[192]   φανείη βουλόμενος, ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς οἴοιτ᾽  ἂν   ἀκηκοέναι τοῦτο πάλαι ἄρα
[196]   οὔτ᾽ ἂν ἑτέρῳ δοίη οὔτ᾽  ἂν   ἄλλον διδάξειεν. καὶ ~(μὲν δὴ
[178]   καὶ παιδικῶν, οὐκ ἔστιν ὅπως  ἂν   ἄμεινον οἰκήσειαν τὴν ἑαυτῶν
[208]   εὐκλεοῦς πάντες πάντα ποιοῦσιν, ὅσῳ  ἂν   ἀμείνους (ὦσι, τοσούτῳ μᾶλλον· τοῦ
[196]   ἀνδρειοτάτου τῶν ἄλλων κρατῶν πάντων  ἂν   ἀνδρειότατος εἴη· περὶ μὲν οὖν
[179]   οὐδεὶς οὕτω κακὸς, ὅντινα οὐκ  ἂν   αὐτὸς Ἔρως ἔνθεον ποιήσειε
[189]   ᾐσθῆσθαι, ἐπεὶ αἰσθανόμενοί γε μέγιστ᾽  ἂν   αὐτοῦ ἱερὰ κατασκευάσαι καὶ βωμούς,
[200]   αὐτῶν τούτων ἔχω, εἴποιμεν  ἂν   αὐτῷ ὅτι σύ, ἄνθρωπε,
[194]   ἐντύχοις οὓς ἡγεῖο σοφούς, μᾶλλον  ἂν   αὐτῶν φροντίζοις τῶν πολλῶν·
[216]   εὖ οἶδα ὅτι πολὺ μεῖζον  ἂν   ἀχθοίμην, ὥστε οὐκ ἔχω
[214]   μὴ ἀληθὲς λέγω, μεταξὺ ἐπιλαβοῦ,  ἂν   βούλῃ, καὶ εἰπὲ ὅτι τοῦτο
[214]   δὲ ἐπιτάξαι Σωκράτει τι  ἂν   βούλῃ, καὶ τοῦτον τῷ ἐπὶ
[175]   ἄλλους ἑστιᾶτε. πάντως παρατίθετε ὅτι  ἂν   βούλησθε, ἐπειδάν τις ὑμῖν μὴ
[176]   χαίρειν ἐᾷν, αὐλοῦσαν ἑαυτῇ  ἂν   βούληται ταῖς γυναιξὶ ταῖς ἔνδον,
[204]   τοιάνδε· τί ἔσται ἐκείνῳ  ἂν   γένηται τὰ καλά; Οὐ πάνυ
[204]   Καὶ τί ἔσται ἐκείνῳ  ἂν   γένηται τἀγαθά; Τοῦτ᾽ εὐπορώτερον, ἦν
[209]   περιιὼν τὸ καλὸν ἐν  ἂν   γεννήσειεν· ἐν τῷ γὰρ αἰσχρῷ
[181]   μᾶλλον ἔχον ἀγαπῶντες. καί τις  ἂν   γνοίη καὶ ἐν αὐτῇ τῇ
[209]   ἀθανατωτέρων παίδων κεκοινωνηκότες. καὶ πᾶς  ἂν   δέξαιτο ἑαυτῷ τοιούτους παῖδας μᾶλλον
[179]   τάξιν ὅπλα ἀποβαλὼν ἧττον  ἂν   δή που δέξαιτο ὑπὸ
[199]   πατήρ τινος οὔ; εἶπες  ἂν   δή πού μοι, εἰ ἐβούλου
[187]   ὁμολογίαν δὲ ἐκ διαφερομένων, ἕως  ἂν   διαφέρωνται, ἀδύνατον εἶναι· διαφερόμενον δὲ
[182]   νομίμως ὁτιοῦν πρᾶγμα> πραττόμενον ψόγον  ἂν   δικαίως φέροι. καὶ δὴ καὶ
[192]   παρ᾽ ἀλλήλων γίγνεσθαι. οὐδενὶ γὰρ  ἂν   δόξειεν τοῦτ᾽ εἶναι τῶν
[189]   ὡς δώσων λόγον· (ἴσως μέντοι,  ἂν   δόξῃ μοι, ἀφήσω σε. Καὶ
[183]   ἐθέλοντες δουλείας δουλεύειν οἵας οὐδ᾽  ἂν   δοῦλος οὐδείς, ἐμποδίζοιτο ἂν μὴ
[201]   φάναι, Σώκρατες, σοὶ οὐκ  ἂν   δυναίμην ἀντιλέγειν, ἀλλ᾽ οὕτως ἐχέτω
[199]   τοῦτον τὸν τρόπον· οὐ γὰρ  ἂν   δυναίμην· οὐ μέντοι ἀλλὰ τά
[177]   ἔπαινον Ἔρωτος ἐπὶ δεξιὰ ὡς  ἂν   δύνηται κάλλιστον, ἄρχειν δὲ Φαῖδρον
[201]   Ἀγάθωνι, αὐτὸς ἀπ᾽ ἐμαυτοῦ, ὅπως  ἂν   δύνωμαι. δεῖ δή, Ἀγάθων,
[181]   τῶν ψυχῶν, ἔπειτα ὡς  ἂν   δύνωνται ἀνοητοτάτων, πρὸς τὸ διαπράξασθαι
[177]   καὶ ἄλλα τοιαῦτα (συχνὰ ἴδοις  ἂν   ἐγκεκωμιασμένα. τὸ οὖν τοιούτων μὲν
[185]   τῷ ἐμῷ. ἐν δ᾽  ἂν   ἐγὼ λέγω, ἐὰν μέν σοι
[185]   λέγειν ὑπὲρ ἐμοῦ, ἕως  ἂν   ἐγὼ παύσωμαι. καὶ τὸν Ἐρυξίμαχον
[176]   τὸ πολὺν πίνειν οἶνον, ἴσως  ἂν   ἐγὼ περὶ τοῦ μεθύσκεσθαι, οἷόν
[199]   μητρὸς πατρός— ἀλλ᾽ ὥσπερ  ἂν   εἰ αὐτὸ τοῦτο πατέρα ἠρώτων,
[204]   προχείρως ἀποκρίνασθαι. (Ἀλλ᾽ ἔφη, ὥσπερ  ἂν   εἴ τις μεταβαλὼν ἀντὶ τοῦ
[190]   μοι, ἔφη, ἔχειν μηχανήν, ὡς  ἂν   εἶέν τε ἄνθρωποι καὶ παύσαιντο
[202]   γὰρ τοῦ ὄντος τυγχάνον πῶς  ἂν   εἴη ἀμαθία; ἔστι δὲ δή
[186]   ἐμποιῆσαι καὶ ἐνόντα ἐξελεῖν, ἀγαθὸς  ἂν   εἴη δημιουργός. δεῖ γὰρ δὴ
[202]   ἐστιν (ἄλογον γὰρ πρᾶγμα πῶς  ἂν   εἴη ἐπιστήμη; οὔτε ἀμαθία (τὸ
[201]   ἄλλο τι Ἔρως κάλλους  ἂν   εἴη ἔρως, αἴσχους δὲ οὔ;
[175]   μὲν γὰρ ἐμὴ φαύλη τις  ἂν   εἴη, καὶ ἀμφισβητήσιμος, ὥσπερ
[187]   τοῦ ὀξέος καὶ βαρέος ἁρμονία  ἂν   εἴη. γὰρ ἁρμονία συμφωνία
[176]   φάναι, οὐδ᾽ αὐτὸς ἔρρωμαι. (Ἕρμαιον  ἂν   εἴη ἡμῖν, δ᾽ ὅς,
[197]   ἡγεμονεύσαντος, (ὥστε καὶ οὗτος Ἔρωτος  ἂν   εἴη μαθητής, καὶ Μοῦσαι μουσικῆς
[175]   ἀλλὰ θαυμάζω καὶ αὐτὸς ποῦ  ἂν   εἴη. Οὐ σκέψῃ, ἔφη, παῖ,
[199]   πατρός ἐστιν— γελοῖον γὰρ  ἂν   εἴη τὸ ἐρώτημα, εἰ Ἔρως
[200]   ὡμολογημένων. Οὐ γάρ που ἐνδεὴς  ἂν   εἴη τούτων γε ὤν.
[176]   οἷόν ἐστι, τἀληθῆ λέγων ἧττον  ἂν   εἴην ἀηδής. ἐμοὶ γὰρ δὴ
[194]   εὖ ἐροῦντος ἐμοῦ. Ἐπιλήσμων μέντ᾽  ἂν   εἴην, Ἀγάθων, εἰπεῖν τὸν
[210]   οὐκ οἶδ᾽ εἰ οἷός τ᾽  ἂν   εἴης. ἐρῶ μὲν οὖν, ἔφη,
[192]   ταῦτ᾽ ἀκούσας ἴσμεν ὅτι οὐδ᾽  ἂν   εἷς ἐξαρνηθείη οὐδ᾽ ἄλλο τι
[216]   ἀλλὰ καταφρονεῖ τοσοῦτον (ὅσον οὐδ᾽  ἂν   εἷς οἰηθείη, οὔτ᾽ εἴ τις
[180]   εἷς ἦν Ἔρως, καλῶς  ἂν   εἶχε· νῦν δὲ οὐ γάρ
[176]   τοῦτο μὲν δέδοκται, πίνειν ὅσον  ἂν   ἕκαστος βούληται, ἐπάναγκες δὲ μηδὲν
[195]   ἐκεῖνοι ἀληθῆ ἔλεγον· οὐ γὰρ  ἂν   ἐκτομαὶ οὐδὲ δεσμοὶ ἀλλήλων ἐγίγνοντο
[196]   Ἔρωτι πᾶν ὑπηρετεῖ— δ᾽  ἂν   ἑκὼν ἑκόντι ὁμολογήσῃ, φασὶν οἱ
[218]   ἀμείνων· ἀμήχανόν τοι κάλλος ὁρῴης  ἂν   ἐν ἐμοὶ καὶ τῆς παρὰ
[214]   πρὸς ταῦτα, ὡς ἐγὼ οὐδ᾽  ἂν   ἕνα ἄλλον ἐπαινέσαιμι σοῦ παρόντος.
[200]   μὲν τινῶν, ἔπειτα τούτων ὧν  ἂν   ἔνδεια παρῇ αὐτῷ; ~(Ναί, φάναι.
[223]   Ἀγάθωνα, Ἀλκιβιάδη, οὐκ ἔσθ᾽ ὅπως  ἂν   ἐνθάδε μείναιμι, ἀλλὰ παντὸς μᾶλλον
[210]   διανοήματα ἐν φιλοσοφίᾳ ἀφθόνῳ, ἕως  ἂν   ἐνταῦθα ῥωσθεὶς καὶ αὐξηθεὶς κατίδῃ
[209]   αἰσχρὰ ἀσπάζεται ἅτε κυῶν, καὶ  ἂν   ἐντύχῃ ψυχῇ καλῇ καὶ γενναίᾳ
[198]   ὀνομάτων καὶ ῥημάτων τίς οὐκ  ἂν   ἐξεπλάγη ἀκούων; ἐπεὶ ἔγωγε ἐνθυμούμενος
[200]   τούτου γε δή που τίς  ἂν   ἐπιθυμήσειεν; ἀλλ᾽ ὅταν τις λέγῃ
[217]   αὐτίκα διαλέξεσθαι αὐτόν μοι ἅπερ  ἂν   ἐραστὴς παιδικοῖς ἐν ἐρημίᾳ διαλεχθείη,
[196]   ἄμουσος τὸ „πρίν„ οὗ  ἂν   Ἔρως ἅψηται. δὴ πρέπει
[197]   καὶ φανὸς ἀπέβη, οὗ δ᾽  ἂν   Ἔρως μὴ ἐφάψηται, σκοτεινός; τοξικήν
[196]   ἔχει μὴ οἶδεν, οὔτ᾽  ἂν   ἑτέρῳ δοίη οὔτ᾽ ἂν ἄλλον
[176]   περὶ ἰατρικῆς λέγῃς· νῦν δ᾽  ἂν   εὖ βουλεύωνται, καὶ οἱ λοιποί.
[196]   οὐκ ἐνίζει Ἔρως· οὗ δ᾽  ἂν   εὐανθής τε καὶ εὐώδης τόπος
[221]   οἱ λόγοι αὐτοῦ, οὐδ᾽ ἐγγὺς  ἂν   εὕροι τις ζητῶν, οὔτε τῶν
[193]   οὖσι περὶ τὰ ἐρωτικά, πάνυ  ἂν   ἐφοβούμην μὴ ἀπορήσωσι λόγων διὰ
[217]   δὴ δεῦρο τοῦ λόγου καλῶς  ἂν   ἔχοι καὶ πρὸς ὁντινοῦν λέγειν·
[175]   καθίζεσθαι καὶ εἰπεῖν ὅτι· Εὖ  ἂν   ἔχοι, φάναι, Ἀγάθων, εἰ
[192]   βίου οὗτοί εἰσιν, οἳ οὐδ᾽  ἂν   ἔχοιεν εἰπεῖν τι βούλονται
[192]   ἕνα γεγονέναι καὶ ἕως τ᾽  ἂν   ζῆτε, ὡς ἕνα ὄντα, κοινῇ
[177]   οὖν (ξυνδοκεῖ καὶ ὑμῖν, γένοιτ᾽  ἂν   ἡμῖν ἐν λόγοις ἱκανὴ διατριβή·
[193]   ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ὅτι οὕτως  ἂν   ἡμῶν τὸ γένος εὔδαιμον γένοιτο,
[180]   μιᾶς μὲν οὖν οὔσης εἷς  ἂν   ἦν Ἔρως· ἐπεὶ δὲ δὴ
[216]   ὡμολογημένα. (καὶ πολλάκις μὲν ἡδέως  ἂν   ἴδοιμι αὐτὸν μὴ ὄντα ἐν
[174]   πῶς (ἔχεις πρὸς τὸ ἐθέλειν  ἂν   ἰέναι ἄκλητος ἐπὶ δεῖπνον; κἀγώ,
[206]   σπουδὴ καὶ ξύντασις ἔρως  ἂν   καλοῖτο; τί τοῦτο τυγχάνει ὂν
[194]   πολλῶν ἀφρόνων φοβερώτεροι; (Οὐ μέντ᾽  ἂν   καλῶς ποιοίην, φάναι τὸν Σωκράτη,
[216]   ἐθέλοιμι παρέχειν τὰ ὦτα, οὐκ  ἂν   καρτερήσαιμι ἀλλὰ ταὐτὰ ἂν πάσχοιμι·
[214]   σόφισμά μοι οὐδέν· ὁπόσον γὰρ  ἂν   κελεύῃ τις, τοσοῦτον ἐκπιὼν οὐδὲν
[189]   γελοῖα εἴπω (τοῦτο μὲν γὰρ  ἂν   κέρδος εἴη καὶ τῆς ἡμετέρας
[187]   κοσμίοις τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὡς  ἂν   κοσμιώτεροι γίγνοιντο οἱ μήπω ὄντες,
[172]   πεποίημαι ἑκάστης ἡμέρας εἰδέναι ὅτι  ἂν   λέγῃ πράττῃ οὐδέπω τρία
[195]   ἐχούσῃ ἐντύχῃ, ἀπέρχεται, δ᾽  ἂν   μαλακόν, οἰκίζεται. ἁπτόμενον οὖν ἀεὶ
[179]   πρὸς ~(ἀλλήλους· καὶ μαχόμενοί γ᾽  ἂν   μετ᾽ ἀλλήλων οἱ τοιοῦτοι νικῷεν
[210]   οἷόν τε μάλιστα. Ὃς γὰρ  ἂν   μέχρι ἐνταῦθα πρὸς τὰ ἐρωτικὰ
[201]   εὐφημήσεις; ἔφη· οἴει, ὅτι  ἂν   μὴ καλὸν ᾖ, ἀναγκαῖον αὐτὸ
[204]   μὴ οἰόμενος ἐνδεὴς εἶναι οὗ  ἂν   μὴ οἴηται ἐπιδεῖσθαι. Τίνες οὖν,
[183]   οὐδ᾽ ἂν δοῦλος οὐδείς, ἐμποδίζοιτο  ἂν   μὴ πράττειν οὕτω τὴν πρᾶξιν
[202]   αἰσχρόν; ~(Μάλιστά γε. καὶ  ἂν   μὴ σοφόν, ἀμαθές; οὐκ
[218]   δὴ τοιούτῳ ἀνδρὶ πολὺ μᾶλλον  ἂν   μὴ χαριζόμενος αἰσχυνοίμην τοὺς φρονίμους,
[197]   οὐκ ἴσμεν, ὅτι οὗ μὲν  ἂν   θεὸς οὗτος διδάσκαλος γένηται,
[195]   αἴτιος ὢν τυγχάνει περὶ οὗ  ἂν   λόγος ᾖ. οὕτω δὴ
[196]   ὑγρὸς τὸ εἶδος, οὐ γὰρ  ἂν   οἷός τ᾽ ἦν πάντῃ περιπτύσσεσθαι
[210]   οὐδὲν ἀπολείψω· πειρῶ δὲ ἕπεσθαι,  ἂν   οἷός τε ᾖς. δεῖ γάρ,
[179]   μετ᾽ ἀλλήλων οἱ τοιοῦτοι νικῷεν  ἂν   ὀλίγοι ὄντες ὡς ἔπος εἰπεῖν
[183]   πλὴν φιλοσοφίας, τὰ μέγιστα καρποῖτ᾽  ἂν   ὀνείδη· εἰ γὰρ χρήματα
[185]   ἐπιδεῖξαι, ὅτι ἕνεκα χρημάτων ὁτιοῦν  ἂν   ὁτῳοῦν ὑπηρετοῖ, τοῦτο δὲ οὐ
[202]   ἐνδεής ἐστιν. Ὡμολόγηκα γάρ. Πῶς  ἂν   οὖν θεὸς εἴη γε
[191]   ἄρρενα διώκουσι, καὶ τέως μὲν  ἂν   παῖδες ὦσιν, ἅτε τεμάχια ὄντα
[183]   ταῦτά τις αὖ βλέψας ἡγήσαιτ᾽  ἂν   πάλιν αἴσχιστον τὸ τοιοῦτον ἐνθάδε
[185]   καὶ τοῦ βελτίων γενέσθαι πᾶν  ἂν   παντὶ προθυμηθείη, τοῦτο δὲ αὖ
[221]   τῶν Σωκράτους ἀκούειν λόγων, φανεῖεν  ἂν   πάνυ γελοῖοι τὸ πρῶτον· τοιαῦτα
[216]   οὐκ ἂν καρτερήσαιμι ἀλλὰ ταὐτὰ  ἂν   πάσχοιμι· ἀναγκάζει γάρ με ὁμολογεῖν
[176]   πείθεσθαι ἄλλως τε καὶ ἅττ᾽  ἂν   περὶ ἰατρικῆς λέγῃς· νῦν δ᾽
[176]   αὐτὸς ἑκὼν εἶναι πόρρω ἐθελήσαιμι  ἂν   πιεῖν οὔτε ἄλλῳ συμβουλεύσαιμι, ἄλλως
[189]   κατασκευάσαι καὶ βωμούς, καὶ θυσίας  ἂν   ποιεῖν μεγίστας, οὐχ ὥσπερ νῦν
[176]   ἀμφότερα, ὥστ᾽ ἐξαρκέσει αὐτῷ ὁπότερ᾽  ἂν   ποιῶμεν. ἐπειδὴ οὖν μοι δοκεῖ
[179]   ἄλλων, καὶ πρὸ τούτου τεθνάναι  ἂν   πολλάκις ἕλοιτο. καὶ μὴν ἐγκαταλιπεῖν
[181]   ἀλλ᾽ ἐν τῇ πράξει, ὡς  ἂν   πραχθῇ, τοιοῦτον ἀπέβη· καλῶς μὲν
[207]   παιδαρίου αὐτὸς λέγεται ἕως  ἂν   πρεσβύτης γένηται· οὗτος μέντοι οὐδέποτε
[175]   αὐτὸ καὶ ἔχεις· οὐ γὰρ  ἂν   προαπέστης. καὶ τὸν Σωκράτη καθίζεσθαι
[187]   ὃν δεῖ εὐλαβούμενον προσφέρειν οἷς  ἂν   προσφέρῃ, ὅπως ἂν τὴν μὲν
[206]   ἔργον; ἔχεις εἰπεῖν; Οὐ μεντ᾽  ἂν   σέ, ἔφην ἐγώ, Διοτίμα,
[195]   πάσαις ταῖς ψυχαῖς, ἀλλ᾽ ᾗτινι  ἂν   σκληρὸν ἦθος ἐχούσῃ ἐντύχῃ, ἀπέρχεται,
[218]   ἐν ἐμοὶ δύναμις δι᾽ ἧς  ἂν   σὺ γένοιο ἀμείνων· ἀμήχανόν τοι
[214]   ἀλλὰ τί ποιῶμεν; τι  ἂν   σὺ κελεύῃς. δεῖ γάρ σοι
[174]   ἔφη, εἶπον ὅτι Οὕτως ὅπως  ἂν   σὺ κελεύῃς. Ἕπου τοίνυν, ἔφη,
[196]   καὶ ἐπιθυμιῶν Ἔρως διαφερόντως  ἂν   σωφρονοῖ. καὶ μὴν εἴς γε
[215]   δυνάμει, καὶ ἔτι νυνὶ ὃς  ἂν   τὰ ἐκείνου αὐλῇ· γὰρ
[187]   προσφέρειν οἷς ἂν προσφέρῃ, ὅπως  ἂν   τὴν μὲν ἡδονὴν αὐτοῦ καρπώσηται,
[185]   ἀναλαβών τι τοιοῦτον οἵῳ κινήσαις  ἂν   τὴν ῥῖνα, πτάρε· καὶ ἐὰν
[208]   εἰς τὴν φιλοτιμίαν βλέψαι, θαυμάζοις  ἂν   τῆς ἀλογίας πέρι, ἐγὼ
[205]   τις, ἔφη, λόγος, ὡς οἳ  ἂν   τὸ ἥμισυ (ἑαυτῶν ζητῶσιν, οὗτοι
[192]   τούτου ἐρᾶτε καὶ ἐξαρκεῖ ὑμῖν  ἂν   τούτου τύχητε· ταῦτ᾽ ἀκούσας ἴσμεν
[175]   τοῦτ᾽ ἔχει· ἐνίοτε ἀποστὰς ὅποι  ἂν   τύχῃ ἕστηκεν. ἥξει δ᾽ αὐτίκα,
[181]   (ἐστι καὶ ἐξεργάζεται τι  ἂν   τύχῃ· καὶ οὗτός ἐστιν ὃν
[181]   δὴ ξυμβαίνει αὐτοῖς τι  ἂν   τύχωσι τοῦτο πράττειν, ὁμοίως μὲν
[189]   τούτων ὧν ἰαθέντων μεγίστη εὐδαιμονία  ἂν   τῷ ἀνθρωπείῳ γένει εἴη. ἐγὼ
[222]   ἄπειρος καὶ ἀνόητος ἄνθρωπος ~(πᾶς  ἂν   τῶν λόγων καταγελάσειεν. διοιγομένους δὲ
[213]   οὖν αἱροῦμαι τῆς πόσεως, ἕως  ἂν   ὑμεῖς ἱκανῶς πίητε, ἐμαυτόν. ἀλλὰ
[215]   κομιδῇ δόξειν μεθύειν, εἶπον ὀμόσας  ἂν   ὑμῖν οἷα δὴ πέπονθα αὐτὸς
[193]   τὸν αἴτιον θεὸν ὑμνοῦντες (δικαίως  ἂν   ὑμνοῖμεν Ἔρωτα, ὃς ἔν τε
[184]   χαρισαμένοις παιδικοῖς ὑπηρετῶν ὁτιοῦν δικαίως  ἂν   ὑπηρετεῖν, δὲ τῷ ποιοῦντι
[196]   εἶναι· εἰ δὲ ἥττους, κρατοῖντ᾽  ἂν   ὑπὸ Ἔρωτος, δὲ κρατοῖ,
[178]   δι᾽ ἀνανδρίαν μὴ ἀμυνόμενος, οὔτ᾽  ἂν   ὑπὸ πατρὸς ὀφθέντα οὕτως ἀλγῆσαι
[184]   καὶ ἀγαθὸν δικαίως αὖ ὁτιοῦν  ἂν   ὑπουργεῖν ὑπουργῶν> καὶ μὲν
[219]   ἐπιόντι χρόνῳ (βουλευόμενοι πράξομεν  ἂν   φαίνηται νῷν περί τε τούτων
[198]   εἶναι καὶ τοσούτων αἴτιον, ὅπως  ἂν   ~(φαίνηται ὡς κάλλιστος καὶ ἄριστος,
[192]   εἷς ἐξαρνηθείη οὐδ᾽ ἄλλο τι  ἂν   φανείη βουλόμενος, ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς οἴοιτ᾽
[214]   παρίημι καὶ κελεύω λέγειν. Οὐκ  ἂν   φθάνοιμι, εἰπεῖν τὸν Ἀλκιβιάδην. καὶ
[185]   πάνυ ἰσχυρά ἐστι, παύσεται. Οὐκ  ἂν   φθάνοις λέγων, φάναι τὸν Ἀριστοφάνη·
[194]   Ἀγάθων εἴπῃ εὖ, καὶ μάλ᾽  ἂν   φοβοῖο καὶ ἐν παντὶ εἴης
[219]   ἀνθρώπῳ τοιούτῳ οἵῳ ἐγὼ οὐκ  ἂν   ᾤμην ποτ᾽ ἐντυχεῖν εἰς φρόνησιν
[176]   χθές- σκοπεῖσθε (οὖν τίνι τρόπῳ  ἂν   ὡς ῤᾷστα πίνοιμεν· τὸν οὖν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | BCS - Bibliotheca Classica Selecta

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 1/03/2005