Page |
[194] |
δὲ
ἄλλοις
ἐντύχοις
σοφοῖς,
τάχ᾽
|
ἂν |
αἰσχύνοιο
αὐτούς,
εἴ
τι
ἴσως |
[194] |
φάναι.
Τοὺς
δὲ
πολλοὺς
οὐκ
|
ἂν |
αἰσχύνοιο
εἴ
τι
οἴοιο
αἰσχρὸν |
[192] |
φανείη
βουλόμενος,
ἀλλ᾽
ἀτεχνῶς
οἴοιτ᾽
|
ἂν |
ἀκηκοέναι
τοῦτο
ὃ
πάλαι
ἄρα |
[196] |
οὔτ᾽
ἂν
ἑτέρῳ
δοίη
οὔτ᾽
|
ἂν |
ἄλλον
διδάξειεν.
καὶ
~(μὲν
δὴ |
[178] |
καὶ
παιδικῶν,
οὐκ
ἔστιν
ὅπως
|
ἂν |
ἄμεινον
οἰκήσειαν
τὴν
ἑαυτῶν
ἢ |
[208] |
εὐκλεοῦς
πάντες
πάντα
ποιοῦσιν,
ὅσῳ
|
ἂν |
ἀμείνους
(ὦσι,
τοσούτῳ
μᾶλλον·
τοῦ |
[196] |
ἀνδρειοτάτου
τῶν
ἄλλων
κρατῶν
πάντων
|
ἂν |
ἀνδρειότατος
εἴη·
περὶ
μὲν
οὖν |
[179] |
οὐδεὶς
οὕτω
κακὸς,
ὅντινα
οὐκ
|
ἂν |
αὐτὸς
ὁ
Ἔρως
ἔνθεον
ποιήσειε |
[189] |
ᾐσθῆσθαι,
ἐπεὶ
αἰσθανόμενοί
γε
μέγιστ᾽
|
ἂν |
αὐτοῦ
ἱερὰ
κατασκευάσαι
καὶ
βωμούς, |
[200] |
αὐτῶν
τούτων
ἃ
ἔχω,
εἴποιμεν
|
ἂν |
αὐτῷ
ὅτι
σύ,
ὦ
ἄνθρωπε, |
[194] |
ἐντύχοις
οὓς
ἡγεῖο
σοφούς,
μᾶλλον
|
ἂν |
αὐτῶν
φροντίζοις
ἢ
τῶν
πολλῶν· |
[216] |
εὖ
οἶδα
ὅτι
πολὺ
μεῖζον
|
ἂν |
ἀχθοίμην,
ὥστε
οὐκ
ἔχω
ὅ |
[214] |
μὴ
ἀληθὲς
λέγω,
μεταξὺ
ἐπιλαβοῦ,
|
ἂν |
βούλῃ,
καὶ
εἰπὲ
ὅτι
τοῦτο |
[214] |
δὲ
ἐπιτάξαι
Σωκράτει
ὅ
τι
|
ἂν |
βούλῃ,
καὶ
τοῦτον
τῷ
ἐπὶ |
[175] |
ἄλλους
ἑστιᾶτε.
πάντως
παρατίθετε
ὅτι
|
ἂν |
βούλησθε,
ἐπειδάν
τις
ὑμῖν
μὴ |
[176] |
χαίρειν
ἐᾷν,
αὐλοῦσαν
ἑαυτῇ
ἢ
|
ἂν |
βούληται
ταῖς
γυναιξὶ
ταῖς
ἔνδον, |
[204] |
τοιάνδε·
τί
ἔσται
ἐκείνῳ
ᾧ
|
ἂν |
γένηται
τὰ
καλά;
Οὐ
πάνυ |
[204] |
Καὶ
τί
ἔσται
ἐκείνῳ
ᾧ
|
ἂν |
γένηται
τἀγαθά;
Τοῦτ᾽
εὐπορώτερον,
ἦν |
[209] |
περιιὼν
τὸ
καλὸν
ἐν
ᾧ
|
ἂν |
γεννήσειεν·
ἐν
τῷ
γὰρ
αἰσχρῷ |
[181] |
μᾶλλον
ἔχον
ἀγαπῶντες.
καί
τις
|
ἂν |
γνοίη
καὶ
ἐν
αὐτῇ
τῇ |
[209] |
ἀθανατωτέρων
παίδων
κεκοινωνηκότες.
καὶ
πᾶς
|
ἂν |
δέξαιτο
ἑαυτῷ
τοιούτους
παῖδας
μᾶλλον |
[179] |
τάξιν
ἢ
ὅπλα
ἀποβαλὼν
ἧττον
|
ἂν |
δή
που
δέξαιτο
ἢ
ὑπὸ |
[199] |
πατήρ
τινος
ἢ
οὔ;
εἶπες
|
ἂν |
δή
πού
μοι,
εἰ
ἐβούλου |
[187] |
ὁμολογίαν
δὲ
ἐκ
διαφερομένων,
ἕως
|
ἂν |
διαφέρωνται,
ἀδύνατον
εἶναι·
διαφερόμενον
δὲ |
[182] |
νομίμως
ὁτιοῦν
πρᾶγμα>
πραττόμενον
ψόγον
|
ἂν |
δικαίως
φέροι.
καὶ
δὴ
καὶ |
[192] |
παρ᾽
ἀλλήλων
γίγνεσθαι.
οὐδενὶ
γὰρ
|
ἂν |
δόξειεν
τοῦτ᾽
εἶναι
ἡ
τῶν |
[189] |
ὡς
δώσων
λόγον·
(ἴσως
μέντοι,
|
ἂν |
δόξῃ
μοι,
ἀφήσω
σε.
Καὶ |
[183] |
ἐθέλοντες
δουλείας
δουλεύειν
οἵας
οὐδ᾽
|
ἂν |
δοῦλος
οὐδείς,
ἐμποδίζοιτο
ἂν
μὴ |
[201] |
φάναι,
ὦ
Σώκρατες,
σοὶ
οὐκ
|
ἂν |
δυναίμην
ἀντιλέγειν,
ἀλλ᾽
οὕτως
ἐχέτω |
[199] |
τοῦτον
τὸν
τρόπον·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
δυναίμην·
οὐ
μέντοι
ἀλλὰ
τά |
[177] |
ἔπαινον
Ἔρωτος
ἐπὶ
δεξιὰ
ὡς
|
ἂν |
δύνηται
κάλλιστον,
ἄρχειν
δὲ
Φαῖδρον |
[201] |
Ἀγάθωνι,
αὐτὸς
ἀπ᾽
ἐμαυτοῦ,
ὅπως
|
ἂν |
δύνωμαι.
δεῖ
δή,
ὦ
Ἀγάθων, |
[181] |
ἢ
τῶν
ψυχῶν,
ἔπειτα
ὡς
|
ἂν |
δύνωνται
ἀνοητοτάτων,
πρὸς
τὸ
διαπράξασθαι |
[177] |
καὶ
ἄλλα
τοιαῦτα
(συχνὰ
ἴδοις
|
ἂν |
ἐγκεκωμιασμένα.
τὸ
οὖν
τοιούτων
μὲν |
[185] |
τῷ
ἐμῷ.
ἐν
ᾧ
δ᾽
|
ἂν |
ἐγὼ
λέγω,
ἐὰν
μέν
σοι |
[185] |
ἢ
λέγειν
ὑπὲρ
ἐμοῦ,
ἕως
|
ἂν |
ἐγὼ
παύσωμαι.
καὶ
τὸν
Ἐρυξίμαχον |
[176] |
τὸ
πολὺν
πίνειν
οἶνον,
ἴσως
|
ἂν |
ἐγὼ
περὶ
τοῦ
μεθύσκεσθαι,
οἷόν |
[199] |
μητρὸς
ἢ
πατρός—
ἀλλ᾽
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
αὐτὸ
τοῦτο
πατέρα
ἠρώτων, |
[204] |
προχείρως
ἀποκρίνασθαι.
(Ἀλλ᾽
ἔφη,
ὥσπερ
|
ἂν |
εἴ
τις
μεταβαλὼν
ἀντὶ
τοῦ |
[190] |
μοι,
ἔφη,
ἔχειν
μηχανήν,
ὡς
|
ἂν |
εἶέν
τε
ἄνθρωποι
καὶ
παύσαιντο |
[202] |
γὰρ
τοῦ
ὄντος
τυγχάνον
πῶς
|
ἂν |
εἴη
ἀμαθία;
ἔστι
δὲ
δή |
[186] |
ἐμποιῆσαι
καὶ
ἐνόντα
ἐξελεῖν,
ἀγαθὸς
|
ἂν |
εἴη
δημιουργός.
δεῖ
γὰρ
δὴ |
[202] |
ἐστιν
(ἄλογον
γὰρ
πρᾶγμα
πῶς
|
ἂν |
εἴη
ἐπιστήμη;
οὔτε
ἀμαθία
(τὸ |
[201] |
ἄλλο
τι
ὁ
Ἔρως
κάλλους
|
ἂν |
εἴη
ἔρως,
αἴσχους
δὲ
οὔ; |
[175] |
μὲν
γὰρ
ἐμὴ
φαύλη
τις
|
ἂν |
εἴη,
ἢ
καὶ
ἀμφισβητήσιμος,
ὥσπερ |
[187] |
τοῦ
ὀξέος
καὶ
βαρέος
ἁρμονία
|
ἂν |
εἴη.
ἡ
γὰρ
ἁρμονία
συμφωνία |
[176] |
φάναι,
οὐδ᾽
αὐτὸς
ἔρρωμαι.
(Ἕρμαιον
|
ἂν |
εἴη
ἡμῖν,
ἦ
δ᾽
ὅς, |
[197] |
ἡγεμονεύσαντος,
(ὥστε
καὶ
οὗτος
Ἔρωτος
|
ἂν |
εἴη
μαθητής,
καὶ
Μοῦσαι
μουσικῆς |
[175] |
ἀλλὰ
θαυμάζω
καὶ
αὐτὸς
ποῦ
|
ἂν |
εἴη.
Οὐ
σκέψῃ,
ἔφη,
παῖ, |
[199] |
ἢ
πατρός
ἐστιν—
γελοῖον
γὰρ
|
ἂν |
εἴη
τὸ
ἐρώτημα,
εἰ
Ἔρως |
[200] |
ὡμολογημένων.
Οὐ
γάρ
που
ἐνδεὴς
|
ἂν |
εἴη
τούτων
ὅ
γε
ὤν. |
[176] |
οἷόν
ἐστι,
τἀληθῆ
λέγων
ἧττον
|
ἂν |
εἴην
ἀηδής.
ἐμοὶ
γὰρ
δὴ |
[194] |
εὖ
ἐροῦντος
ἐμοῦ.
Ἐπιλήσμων
μέντ᾽
|
ἂν |
εἴην,
ὦ
Ἀγάθων,
εἰπεῖν
τὸν |
[210] |
οὐκ
οἶδ᾽
εἰ
οἷός
τ᾽
|
ἂν |
εἴης.
ἐρῶ
μὲν
οὖν,
ἔφη, |
[192] |
ταῦτ᾽
ἀκούσας
ἴσμεν
ὅτι
οὐδ᾽
|
ἂν |
εἷς
ἐξαρνηθείη
οὐδ᾽
ἄλλο
τι |
[216] |
ἀλλὰ
καταφρονεῖ
τοσοῦτον
(ὅσον
οὐδ᾽
|
ἂν |
εἷς
οἰηθείη,
οὔτ᾽
εἴ
τις |
[180] |
εἷς
ἦν
ὁ
Ἔρως,
καλῶς
|
ἂν |
εἶχε·
νῦν
δὲ
οὐ
γάρ |
[176] |
τοῦτο
μὲν
δέδοκται,
πίνειν
ὅσον
|
ἂν |
ἕκαστος
βούληται,
ἐπάναγκες
δὲ
μηδὲν |
[195] |
ἐκεῖνοι
ἀληθῆ
ἔλεγον·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ἐκτομαὶ
οὐδὲ
δεσμοὶ
ἀλλήλων
ἐγίγνοντο |
[196] |
Ἔρωτι
πᾶν
ὑπηρετεῖ—
ἃ
δ᾽
|
ἂν |
ἑκὼν
ἑκόντι
ὁμολογήσῃ,
φασὶν
οἱ |
[218] |
ἀμείνων·
ἀμήχανόν
τοι
κάλλος
ὁρῴης
|
ἂν |
ἐν
ἐμοὶ
καὶ
τῆς
παρὰ |
[214] |
πρὸς
ταῦτα,
ὡς
ἐγὼ
οὐδ᾽
|
ἂν |
ἕνα
ἄλλον
ἐπαινέσαιμι
σοῦ
παρόντος. |
[200] |
μὲν
τινῶν,
ἔπειτα
τούτων
ὧν
|
ἂν |
ἔνδεια
παρῇ
αὐτῷ;
~(Ναί,
φάναι. |
[223] |
Ἀγάθωνα,
Ἀλκιβιάδη,
οὐκ
ἔσθ᾽
ὅπως
|
ἂν |
ἐνθάδε
μείναιμι,
ἀλλὰ
παντὸς
μᾶλλον |
[210] |
διανοήματα
ἐν
φιλοσοφίᾳ
ἀφθόνῳ,
ἕως
|
ἂν |
ἐνταῦθα
ῥωσθεὶς
καὶ
αὐξηθεὶς
κατίδῃ |
[209] |
αἰσχρὰ
ἀσπάζεται
ἅτε
κυῶν,
καὶ
|
ἂν |
ἐντύχῃ
ψυχῇ
καλῇ
καὶ
γενναίᾳ |
[198] |
ὀνομάτων
καὶ
ῥημάτων
τίς
οὐκ
|
ἂν |
ἐξεπλάγη
ἀκούων;
ἐπεὶ
ἔγωγε
ἐνθυμούμενος |
[200] |
τούτου
γε
δή
που
τίς
|
ἂν |
ἐπιθυμήσειεν;
ἀλλ᾽
ὅταν
τις
λέγῃ |
[217] |
αὐτίκα
διαλέξεσθαι
αὐτόν
μοι
ἅπερ
|
ἂν |
ἐραστὴς
παιδικοῖς
ἐν
ἐρημίᾳ
διαλεχθείη, |
[196] |
ἄμουσος
ᾖ
τὸ
„πρίν„
οὗ
|
ἂν |
Ἔρως
ἅψηται.
ᾧ
δὴ
πρέπει |
[197] |
καὶ
φανὸς
ἀπέβη,
οὗ
δ᾽
|
ἂν |
Ἔρως
μὴ
ἐφάψηται,
σκοτεινός;
τοξικήν |
[196] |
ἔχει
ἢ
μὴ
οἶδεν,
οὔτ᾽
|
ἂν |
ἑτέρῳ
δοίη
οὔτ᾽
ἂν
ἄλλον |
[176] |
περὶ
ἰατρικῆς
λέγῃς·
νῦν
δ᾽
|
ἂν |
εὖ
βουλεύωνται,
καὶ
οἱ
λοιποί. |
[196] |
οὐκ
ἐνίζει
Ἔρως·
οὗ
δ᾽
|
ἂν |
εὐανθής
τε
καὶ
εὐώδης
τόπος |
[221] |
οἱ
λόγοι
αὐτοῦ,
οὐδ᾽
ἐγγὺς
|
ἂν |
εὕροι
τις
ζητῶν,
οὔτε
τῶν |
[193] |
οὖσι
περὶ
τὰ
ἐρωτικά,
πάνυ
|
ἂν |
ἐφοβούμην
μὴ
ἀπορήσωσι
λόγων
διὰ |
[217] |
δὴ
δεῦρο
τοῦ
λόγου
καλῶς
|
ἂν |
ἔχοι
καὶ
πρὸς
ὁντινοῦν
λέγειν· |
[175] |
καθίζεσθαι
καὶ
εἰπεῖν
ὅτι·
Εὖ
|
ἂν |
ἔχοι,
φάναι,
ὦ
Ἀγάθων,
εἰ |
[192] |
βίου
οὗτοί
εἰσιν,
οἳ
οὐδ᾽
|
ἂν |
ἔχοιεν
εἰπεῖν
ὅ
τι
βούλονται |
[192] |
ἕνα
γεγονέναι
καὶ
ἕως
τ᾽
|
ἂν |
ζῆτε,
ὡς
ἕνα
ὄντα,
κοινῇ |
[177] |
οὖν
(ξυνδοκεῖ
καὶ
ὑμῖν,
γένοιτ᾽
|
ἂν |
ἡμῖν
ἐν
λόγοις
ἱκανὴ
διατριβή· |
[193] |
ἀνδρῶν
καὶ
γυναικῶν,
ὅτι
οὕτως
|
ἂν |
ἡμῶν
τὸ
γένος
εὔδαιμον
γένοιτο, |
[180] |
μιᾶς
μὲν
οὖν
οὔσης
εἷς
|
ἂν |
ἦν
Ἔρως·
ἐπεὶ
δὲ
δὴ |
[216] |
ὡμολογημένα.
(καὶ
πολλάκις
μὲν
ἡδέως
|
ἂν |
ἴδοιμι
αὐτὸν
μὴ
ὄντα
ἐν |
[174] |
πῶς
(ἔχεις
πρὸς
τὸ
ἐθέλειν
|
ἂν |
ἰέναι
ἄκλητος
ἐπὶ
δεῖπνον;
κἀγώ, |
[206] |
σπουδὴ
καὶ
ἡ
ξύντασις
ἔρως
|
ἂν |
καλοῖτο;
τί
τοῦτο
τυγχάνει
ὂν |
[194] |
πολλῶν
ἀφρόνων
φοβερώτεροι;
(Οὐ
μέντ᾽
|
ἂν |
καλῶς
ποιοίην,
φάναι
τὸν
Σωκράτη, |
[216] |
ἐθέλοιμι
παρέχειν
τὰ
ὦτα,
οὐκ
|
ἂν |
καρτερήσαιμι
ἀλλὰ
ταὐτὰ
ἂν
πάσχοιμι· |
[214] |
σόφισμά
μοι
οὐδέν·
ὁπόσον
γὰρ
|
ἂν |
κελεύῃ
τις,
τοσοῦτον
ἐκπιὼν
οὐδὲν |
[189] |
γελοῖα
εἴπω
(τοῦτο
μὲν
γὰρ
|
ἂν |
κέρδος
εἴη
καὶ
τῆς
ἡμετέρας |
[187] |
κοσμίοις
τῶν
ἀνθρώπων,
καὶ
ὡς
|
ἂν |
κοσμιώτεροι
γίγνοιντο
οἱ
μήπω
ὄντες, |
[172] |
πεποίημαι
ἑκάστης
ἡμέρας
εἰδέναι
ὅτι
|
ἂν |
λέγῃ
ἢ
πράττῃ
οὐδέπω
τρία |
[195] |
ἐχούσῃ
ἐντύχῃ,
ἀπέρχεται,
ᾗ
δ᾽
|
ἂν |
μαλακόν,
οἰκίζεται.
ἁπτόμενον
οὖν
ἀεὶ |
[179] |
πρὸς
~(ἀλλήλους·
καὶ
μαχόμενοί
γ᾽
|
ἂν |
μετ᾽
ἀλλήλων
οἱ
τοιοῦτοι
νικῷεν |
[210] |
οἷόν
τε
μάλιστα.
Ὃς
γὰρ
|
ἂν |
μέχρι
ἐνταῦθα
πρὸς
τὰ
ἐρωτικὰ |
[201] |
εὐφημήσεις;
ἔφη·
ἢ
οἴει,
ὅτι
|
ἂν |
μὴ
καλὸν
ᾖ,
ἀναγκαῖον
αὐτὸ |
[204] |
μὴ
οἰόμενος
ἐνδεὴς
εἶναι
οὗ
|
ἂν |
μὴ
οἴηται
ἐπιδεῖσθαι.
Τίνες
οὖν, |
[183] |
οὐδ᾽
ἂν
δοῦλος
οὐδείς,
ἐμποδίζοιτο
|
ἂν |
μὴ
πράττειν
οὕτω
τὴν
πρᾶξιν |
[202] |
αἰσχρόν;
~(Μάλιστά
γε.
Ἦ
καὶ
|
ἂν |
μὴ
σοφόν,
ἀμαθές;
ἢ
οὐκ |
[218] |
δὴ
τοιούτῳ
ἀνδρὶ
πολὺ
μᾶλλον
|
ἂν |
μὴ
χαριζόμενος
αἰσχυνοίμην
τοὺς
φρονίμους, |
[197] |
οὐκ
ἴσμεν,
ὅτι
οὗ
μὲν
|
ἂν |
ὁ
θεὸς
οὗτος
διδάσκαλος
γένηται, |
[195] |
αἴτιος
ὢν
τυγχάνει
περὶ
οὗ
|
ἂν |
ὁ
λόγος
ᾖ.
οὕτω
δὴ |
[196] |
ὑγρὸς
τὸ
εἶδος,
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
οἷός
τ᾽
ἦν
πάντῃ
περιπτύσσεσθαι |
[210] |
οὐδὲν
ἀπολείψω·
πειρῶ
δὲ
ἕπεσθαι,
|
ἂν |
οἷός
τε
ᾖς.
δεῖ
γάρ, |
[179] |
μετ᾽
ἀλλήλων
οἱ
τοιοῦτοι
νικῷεν
|
ἂν |
ὀλίγοι
ὄντες
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν |
[183] |
πλὴν
φιλοσοφίας,
τὰ
μέγιστα
καρποῖτ᾽
|
ἂν |
ὀνείδη·
εἰ
γὰρ
ἢ
χρήματα |
[185] |
ἐπιδεῖξαι,
ὅτι
ἕνεκα
χρημάτων
ὁτιοῦν
|
ἂν |
ὁτῳοῦν
ὑπηρετοῖ,
τοῦτο
δὲ
οὐ |
[202] |
ἐνδεής
ἐστιν.
Ὡμολόγηκα
γάρ.
Πῶς
|
ἂν |
οὖν
θεὸς
εἴη
ὅ
γε |
[191] |
ἄρρενα
διώκουσι,
καὶ
τέως
μὲν
|
ἂν |
παῖδες
ὦσιν,
ἅτε
τεμάχια
ὄντα |
[183] |
ταῦτά
τις
αὖ
βλέψας
ἡγήσαιτ᾽
|
ἂν |
πάλιν
αἴσχιστον
τὸ
τοιοῦτον
ἐνθάδε |
[185] |
καὶ
τοῦ
βελτίων
γενέσθαι
πᾶν
|
ἂν |
παντὶ
προθυμηθείη,
τοῦτο
δὲ
αὖ |
[221] |
τῶν
Σωκράτους
ἀκούειν
λόγων,
φανεῖεν
|
ἂν |
πάνυ
γελοῖοι
τὸ
πρῶτον·
τοιαῦτα |
[216] |
οὐκ
ἂν
καρτερήσαιμι
ἀλλὰ
ταὐτὰ
|
ἂν |
πάσχοιμι·
ἀναγκάζει
γάρ
με
ὁμολογεῖν |
[176] |
πείθεσθαι
ἄλλως
τε
καὶ
ἅττ᾽
|
ἂν |
περὶ
ἰατρικῆς
λέγῃς·
νῦν
δ᾽ |
[176] |
αὐτὸς
ἑκὼν
εἶναι
πόρρω
ἐθελήσαιμι
|
ἂν |
πιεῖν
οὔτε
ἄλλῳ
συμβουλεύσαιμι,
ἄλλως |
[189] |
κατασκευάσαι
καὶ
βωμούς,
καὶ
θυσίας
|
ἂν |
ποιεῖν
μεγίστας,
οὐχ
ὥσπερ
νῦν |
[176] |
ἀμφότερα,
ὥστ᾽
ἐξαρκέσει
αὐτῷ
ὁπότερ᾽
|
ἂν |
ποιῶμεν.
ἐπειδὴ
οὖν
μοι
δοκεῖ |
[179] |
ἄλλων,
καὶ
πρὸ
τούτου
τεθνάναι
|
ἂν |
πολλάκις
ἕλοιτο.
καὶ
μὴν
ἐγκαταλιπεῖν |
[181] |
ἀλλ᾽
ἐν
τῇ
πράξει,
ὡς
|
ἂν |
πραχθῇ,
τοιοῦτον
ἀπέβη·
καλῶς
μὲν |
[207] |
παιδαρίου
ὁ
αὐτὸς
λέγεται
ἕως
|
ἂν |
πρεσβύτης
γένηται·
οὗτος
μέντοι
οὐδέποτε |
[175] |
αὐτὸ
καὶ
ἔχεις·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
προαπέστης.
καὶ
τὸν
Σωκράτη
καθίζεσθαι |
[187] |
ὃν
δεῖ
εὐλαβούμενον
προσφέρειν
οἷς
|
ἂν |
προσφέρῃ,
ὅπως
ἂν
τὴν
μὲν |
[206] |
ἔργον;
ἔχεις
εἰπεῖν;
Οὐ
μεντ᾽
|
ἂν |
σέ,
ἔφην
ἐγώ,
ὦ
Διοτίμα, |
[195] |
πάσαις
ταῖς
ψυχαῖς,
ἀλλ᾽
ᾗτινι
|
ἂν |
σκληρὸν
ἦθος
ἐχούσῃ
ἐντύχῃ,
ἀπέρχεται, |
[218] |
ἐν
ἐμοὶ
δύναμις
δι᾽
ἧς
|
ἂν |
σὺ
γένοιο
ἀμείνων·
ἀμήχανόν
τοι |
[214] |
ἀλλὰ
τί
ποιῶμεν;
Ὅ
τι
|
ἂν |
σὺ
κελεύῃς.
δεῖ
γάρ
σοι |
[174] |
ἔφη,
εἶπον
ὅτι
Οὕτως
ὅπως
|
ἂν |
σὺ
κελεύῃς.
Ἕπου
τοίνυν,
ἔφη, |
[196] |
καὶ
ἐπιθυμιῶν
ὁ
Ἔρως
διαφερόντως
|
ἂν |
σωφρονοῖ.
καὶ
μὴν
εἴς
γε |
[215] |
δυνάμει,
καὶ
ἔτι
νυνὶ
ὃς
|
ἂν |
τὰ
ἐκείνου
αὐλῇ·
ἃ
γὰρ |
[187] |
προσφέρειν
οἷς
ἂν
προσφέρῃ,
ὅπως
|
ἂν |
τὴν
μὲν
ἡδονὴν
αὐτοῦ
καρπώσηται, |
[185] |
ἀναλαβών
τι
τοιοῦτον
οἵῳ
κινήσαις
|
ἂν |
τὴν
ῥῖνα,
πτάρε·
καὶ
ἐὰν |
[208] |
εἰς
τὴν
φιλοτιμίαν
βλέψαι,
θαυμάζοις
|
ἂν |
τῆς
ἀλογίας
πέρι,
ἃ
ἐγὼ |
[205] |
τις,
ἔφη,
λόγος,
ὡς
οἳ
|
ἂν |
τὸ
ἥμισυ
(ἑαυτῶν
ζητῶσιν,
οὗτοι |
[192] |
τούτου
ἐρᾶτε
καὶ
ἐξαρκεῖ
ὑμῖν
|
ἂν |
τούτου
τύχητε·
ταῦτ᾽
ἀκούσας
ἴσμεν |
[175] |
τοῦτ᾽
ἔχει·
ἐνίοτε
ἀποστὰς
ὅποι
|
ἂν |
τύχῃ
ἕστηκεν.
ἥξει
δ᾽
αὐτίκα, |
[181] |
(ἐστι
καὶ
ἐξεργάζεται
ὅ
τι
|
ἂν |
τύχῃ·
καὶ
οὗτός
ἐστιν
ὃν |
[181] |
δὴ
ξυμβαίνει
αὐτοῖς
ὅ
τι
|
ἂν |
τύχωσι
τοῦτο
πράττειν,
ὁμοίως
μὲν |
[189] |
τούτων
ὧν
ἰαθέντων
μεγίστη
εὐδαιμονία
|
ἂν |
τῷ
ἀνθρωπείῳ
γένει
εἴη.
ἐγὼ |
[222] |
ἄπειρος
καὶ
ἀνόητος
ἄνθρωπος
~(πᾶς
|
ἂν |
τῶν
λόγων
καταγελάσειεν.
διοιγομένους
δὲ |
[213] |
οὖν
αἱροῦμαι
τῆς
πόσεως,
ἕως
|
ἂν |
ὑμεῖς
ἱκανῶς
πίητε,
ἐμαυτόν.
ἀλλὰ |
[215] |
κομιδῇ
δόξειν
μεθύειν,
εἶπον
ὀμόσας
|
ἂν |
ὑμῖν
οἷα
δὴ
πέπονθα
αὐτὸς |
[193] |
τὸν
αἴτιον
θεὸν
ὑμνοῦντες
(δικαίως
|
ἂν |
ὑμνοῖμεν
Ἔρωτα,
ὃς
ἔν
τε |
[184] |
χαρισαμένοις
παιδικοῖς
ὑπηρετῶν
ὁτιοῦν
δικαίως
|
ἂν |
ὑπηρετεῖν,
ὁ
δὲ
τῷ
ποιοῦντι |
[196] |
εἶναι·
εἰ
δὲ
ἥττους,
κρατοῖντ᾽
|
ἂν |
ὑπὸ
Ἔρωτος,
ὁ
δὲ
κρατοῖ, |
[178] |
δι᾽
ἀνανδρίαν
μὴ
ἀμυνόμενος,
οὔτ᾽
|
ἂν |
ὑπὸ
πατρὸς
ὀφθέντα
οὕτως
ἀλγῆσαι |
[184] |
καὶ
ἀγαθὸν
δικαίως
αὖ
ὁτιοῦν
|
ἂν |
ὑπουργεῖν
ὑπουργῶν>
καὶ
ὁ
μὲν |
[219] |
ἐπιόντι
χρόνῳ
(βουλευόμενοι
πράξομεν
ὃ
|
ἂν |
φαίνηται
νῷν
περί
τε
τούτων |
[198] |
εἶναι
καὶ
τοσούτων
αἴτιον,
ὅπως
|
ἂν |
~(φαίνηται
ὡς
κάλλιστος
καὶ
ἄριστος, |
[192] |
εἷς
ἐξαρνηθείη
οὐδ᾽
ἄλλο
τι
|
ἂν |
φανείη
βουλόμενος,
ἀλλ᾽
ἀτεχνῶς
οἴοιτ᾽ |
[214] |
παρίημι
καὶ
κελεύω
λέγειν.
Οὐκ
|
ἂν |
φθάνοιμι,
εἰπεῖν
τὸν
Ἀλκιβιάδην.
καὶ |
[185] |
πάνυ
ἰσχυρά
ἐστι,
παύσεται.
Οὐκ
|
ἂν |
φθάνοις
λέγων,
φάναι
τὸν
Ἀριστοφάνη· |
[194] |
Ἀγάθων
εἴπῃ
εὖ,
καὶ
μάλ᾽
|
ἂν |
φοβοῖο
καὶ
ἐν
παντὶ
εἴης |
[219] |
ἀνθρώπῳ
τοιούτῳ
οἵῳ
ἐγὼ
οὐκ
|
ἂν |
ᾤμην
ποτ᾽
ἐντυχεῖν
εἰς
φρόνησιν |
[176] |
χθές-
σκοπεῖσθε
(οὖν
τίνι
τρόπῳ
|
ἂν |
ὡς
ῤᾷστα
πίνοιμεν·
τὸν
οὖν |