| Page |
|---|
| [178] |
πρεσβύτατος
δὲ
ὢν
μεγίστων
ἀγαθῶν
|
ἡμῖν |
αἴτιός
ἐστιν.
οὐ
γὰρ
ἔγωγ᾽ |
| [177] |
ἱκανῶς
καὶ
καλῶς
εἴπωσιν,
ἐξαρκέσει
|
ἡμῖν. |
ἀλλὰ
τύχῃ
ἀγαθῇ
καταρχέτω
Φαῖδρος |
| [213] |
ἀλλὰ
ποτέον·
ὡμολόγηται
γὰρ
ταῦθ᾽
|
ἡμῖν. |
ἄρχοντα
οὖν
αἱροῦμαι
τῆς
πόσεως, |
| [190] |
ἀσθενέστεροι
ἔσονται,
ἅμα
δὲ
χρησιμώτεροι
|
ἡμῖν |
διὰ
τὸ
πλείους
τὸν
ἀριθμὸν |
| [184] |
τὴν
ἀρετήν.
Νενόμισται
γὰρ
δὴ
|
ἡμῖν, |
ἐάν
τις
ἐθέλῃ
τινὰ
θεραπεύειν |
| [219] |
προὐγεγόνει,
καὶ
μετὰ
ταῦτα
στρατεία
|
ἡμῖν |
εἰς
Ποτείδαιαν
ἐγένετο
κοινὴ
καὶ |
| [177] |
(ξυνδοκεῖ
καὶ
ὑμῖν,
γένοιτ᾽
ἂν
|
ἡμῖν |
ἐν
λόγοις
ἱκανὴ
διατριβή·
δοκεῖ |
| [188] |
μεγίστην
δύναμιν
ἔχει
καὶ
πᾶσαν
|
ἡμῖν |
εὐδαιμονίαν
παρασκευάζει
καὶ
ἀλλήλοις
δυναμένους |
| [176] |
αὐτὸς
ἔρρωμαι.
(Ἕρμαιον
ἂν
εἴη
|
ἡμῖν, |
ἦ
δ᾽
ὅς,
ὡς
ἔοικεν, |
| [193] |
δὲ
τύχωμεν,
ὧν
ὁ
Ἔρως
|
ἡμῖν |
ἡγεμὼν
καὶ
στρατηγός.
ᾧ
μηδεὶς |
| [208] |
μὲν
γίγνονται,
αἱ
δὲ
ἀπόλλυνται
|
ἡμῖν, |
καὶ
οὐδέποτε
οἱ
αὐτοί
ἐσμεν |
| [188] |
καὶ
δικαιοσύνης
ἀποτελούμενος
καὶ
παρ᾽
|
ἡμῖν |
καὶ
παρὰ
θεοῖς,
οὗτος
τὴν |
| [184] |
χαριεῖσθαι
ἐραστῇ
παιδικά.
Ἔστι
γὰρ
|
ἡμῖν |
νόμος,
ὥσπερ
ἐπὶ
τοῖς
ἐρασταῖς |
| [180] |
μοι
δοκεῖ,
ὦ
Φαῖδρε,
προβεβλῆσθαι
|
ἡμῖν |
ὁ
λόγος,
τὸ
ἁπλῶς
οὕτως |
| [213] |
εἰπεῖν
τὸν
Ἀλκιβιάδην·
ἀλλὰ
τίς
|
ἡμῖν |
ὅδε
τρίτος
συμπότης;
καὶ
ἅμα |
| [214] |
Ἄκουσον
δή,
εἰπεῖν
τὸν
Ἐρυξίμαχον.
|
ἡμῖν |
πρὶν
σὲ
εἰσελθεῖν
ἔδοξε
χρῆναι |
| [195] |
ὅτι·
θᾶττον
γοῦν
τοῦ
δέοντος
|
ἡμῖν |
προσέρχεται.
ὃ
δὴ
πέφυκεν
Ἔρως |
| [174] |
τ᾽
ἦ
ἰδεῖν.
ἀλλὰ
Σωκράτη
|
ἡμῖν |
πῶς
οὐκ
ἄγεις;
καὶ
ἐγώ, |
| [177] |
παρόντι
πρέπον
μοι
δοκεῖ
εἶναι
|
ἡμῖν |
τοῖς
παροῦσι
κοσμῆσαι
τὸν
θεόν. |
| [177] |
καίτοι
οὐκ
ἐξ
ἴσου
γίγνεται
|
ἡμῖν |
τοῖς
ὑστάτοις
κατακειμένοις·
ἀλλ᾽
ἐὰν |
