Page |
[195] |
Ἔρωτα
ὅτι
ἁπαλός.
οὐ
γὰρ
|
ἐπὶ |
γῆς
βαίνει
οὐδ᾽
ἐπὶ
κρανίων, |
[174] |
μεταβάλλοντες,
ὡς
ἄρα
καὶ
ἀγαθῶν
|
ἐπὶ |
δαῖτας
ἴασιν
αὐτόματοι
ἀγαθοί.
Ὅμηρος |
[184] |
τούτῳ
καὶ
ἐξαπατηθῆναι
οὐδὲν
αἰσχρόν·
|
ἐπὶ |
δὲ
τοῖς
ἄλλοις
πᾶσι
καὶ |
[178] |
ἐπὶ
μὲν
τοῖς
αἰσχροῖς
αἰσχύνην,
|
ἐπὶ |
δὲ
τοῖς
καλοῖς
φιλοτιμίαν·
οὐ |
[174] |
τὸ
ἐθέλειν
ἂν
ἰέναι
ἄκλητος
|
ἐπὶ |
δεῖπνον;
κἀγώ,
ἔφη,
εἶπον
ὅτι |
[175] |
καὶ
ἐμὲ
ὑφ᾽
ὑμῶν
κεκλῆσθαι
|
ἐπὶ |
δεῖπνον
καὶ
τούσδε
τοὺς
(ἄλλους, |
[174] |
ἥκοιμι,
κληθεὶς
ὑπ᾽
ἐκείνου
δεῦρ᾽
|
ἐπὶ |
δεῖπνον.
Καλῶς
γ᾽
ἔφη,
ποιῶν |
[214] |
πρὶν
σὲ
εἰσελθεῖν
ἔδοξε
χρῆναι
|
ἐπὶ |
δεξιὰ
ἕκαστον
ἐν
μέρει
λόγον |
[222] |
δεῖ
δὲ
ἐμὲ
αὖ
τὸν
|
ἐπὶ |
δεξιὰ
ἐπαινεῖν.
ἐὰν
οὖν
ὑπὸ |
[214] |
ἂν
βούλῃ,
καὶ
τοῦτον
τῷ
|
ἐπὶ |
δεξιὰ
καὶ
οὕτω
τοὺς
ἄλλους. |
[223] |
καὶ
πίνειν
ἐκ
φιάλης
μεγάλης
|
ἐπὶ |
δεξιά.
τὸν
οὖν
Σωκράτη
αὐτοῖς |
[177] |
ἡμῶν
λόγον
εἰπεῖν
ἔπαινον
Ἔρωτος
|
ἐπὶ |
δεξιὰ
ὡς
ἂν
δύνηται
κάλλιστον, |
[211] |
ὥσπερ
ἐπαναβαθμοῖς
χρώμενον,
ἀπὸ
ἑνὸς
|
ἐπὶ |
δύο
καὶ
ἀπὸ
δυοῖν
ἐπὶ |
[190] |
ἀριθμὸν
γεγονέναι·
καὶ
βαδιοῦνται
ὀρθοὶ
|
ἐπὶ |
δυοῖν
σκελοῖν·
ἐὰν
δ᾽
ἔτι |
[210] |
(τὸ
ἐπὶ
ὁτῳοῦν
σώματι
τῷ
|
ἐπὶ |
ἑτέρῳ
σώματι
ἀδελφόν
ἐστι,
καὶ |
[183] |
καὶ
ὅρκους
ὀμνύντες,
καὶ
κοιμήσεις
|
ἐπὶ |
θύραις,
καὶ
ἐθέλοντες
δουλείας
δουλεύειν |
[203] |
χαμαιπετὴς
ἀεὶ
ὢν
καὶ
ἄστρωτος,
|
ἐπὶ |
θύραις
καὶ
ἐν
ὁδοῖς
ὑπαίθριος |
[195] |
γὰρ
ἐπὶ
γῆς
βαίνει
οὐδ᾽
|
ἐπὶ |
κρανίων,
ἅ
ἐστιν
οὐ
πάνυ |
[195] |
οὐκ
ἐπὶ
σκληροῦ
βαίνει,
ἀλλ᾽
|
ἐπὶ |
μαλθακοῦ.
τῷ
αὐτῷ
(δὴ
καὶ |
[192] |
ἕτερος
ἑτέρῳ
χαίρει
ξυνὼν
οὕτως
|
ἐπὶ |
μεγάλης
σπουδῆς·
ἀλλ᾽
ἄλλο
τι |
[178] |
δὲ
δὴ
τί
τοῦτο;
τὴν
|
ἐπὶ |
μὲν
τοῖς
αἰσχροῖς
αἰσχύνην,
ἐπὶ |
[210] |
κατανοῆσαι
ὅτι
τὸ
κάλλος
(τὸ
|
ἐπὶ |
ὁτῳοῦν
σώματι
τῷ
ἐπὶ
ἑτέρῳ |
[186] |
ὡς
μέγας
καὶ
θαυμαστὸς
καὶ
|
ἐπὶ |
πᾶν
ὁ
θεὸς
τείνει
καὶ |
[222] |
ἐπὶ
πλεῖστον
τείνοντας,
μᾶλλον
δὲ
|
ἐπὶ |
πᾶν
ὅσον
προσήκει
σκοπεῖν
τῷ |
[211] |
ἐπὶ
δύο
καὶ
ἀπὸ
δυοῖν
|
ἐπὶ |
πάντα
τὰ
καλὰ
σώματα,
καὶ |
[210] |
τε
καὶ
ταὐτὸν
ἡγεῖσθαι
τὸ
|
ἐπὶ |
πᾶσιν
τοῖς
σώμασι
κάλλος·
τοῦτο |
[222] |
ἀρετῆς
ἐν
αὑτοῖς
ἔχοντας
καὶ
|
ἐπὶ |
πλεῖστον
τείνοντας,
μᾶλλον
δὲ
ἐπὶ |
[213] |
λέγω.
ἀλλά
μοι
λέγετε
αὐτόθεν,
|
ἐπὶ |
ῥητοῖς
εἰσίω
ἢ
μή;
συμπίεσθε |
[195] |
τὴν
ἁπλότητα
ἀποφαίνειν,
ὅτι
οὐκ
|
ἐπὶ |
σκληροῦ
βαίνει,
ἀλλ᾽
ἐπὶ
μαλθακοῦ. |
[206] |
ἔφην
ἐγώ,
ὦ
Διοτίμα,
ἐθαύμαζον
|
ἐπὶ |
σοφίᾳ
καὶ
ἐφοίτων
παρὰ
σὲ |
[174] |
ἀλλὰ
καθ᾽
Ὅμηρον
φαῦλος
ὢν
|
ἐπὶ |
σοφοῦ
ἀνδρὸς
ἰέναι
θοίνην
ἄκλητος. |
[220] |
ἔτλη
καρτερὸς
ἀνὴρ
ἐκεῖ
ποτε
|
ἐπὶ |
στρατείας,
ἄξιον
ἀκοῦσαι.
ξυννοήσας
γὰρ |
[219] |
ἀναγκασθεῖμεν
ἀποληφθέντες
που,
οἷα
δὴ
|
ἐπὶ |
στρατείας,
~(ἀσιτεῖν,
οὐδὲν
ἦσαν
οἱ |
[215] |
οὗτος
μὲν
οὖν
ἴσως
οἰήσεται
|
ἐπὶ |
τὰ
γελοιότερα,
ἔσται
δ᾽
ἡ |
[214] |
Σωκράτη,
τί
ἐν
νῷ
ἔχεις;
|
ἐπὶ |
τὰ
γελοιότερά
με
ἐπαινέσαι;
ἢ |
[191] |
τῆς
συνουσίας
καὶ
διαπαύοιντο
καὶ
|
ἐπὶ |
τὰ
ἔργα
τρέποιντο
καὶ
τοῦ |
[211] |
γὰρ
δή
ἐστι
τὸ
ὀρθῶς
|
ἐπὶ |
(τὰ
ἐρωτικὰ
ἰέναι
ἢ
ὑπ᾽ |
[211] |
καὶ
ἀπὸ
τῶν
καλῶν
σωμάτων
|
ἐπὶ |
τὰ
καλὰ
ἐπιτηδεύματα,
καὶ
ἀπὸ |
[211] |
καὶ
ἀπὸ
τῶν
καλῶν
ἐπιτηδευμάτων
|
ἐπὶ |
τὰ
καλὰ
μαθήματα,
καὶ
ἀπὸ |
[210] |
ἄρχεσθαι
μὲν
νέον
ὄντα
ἰέναι
|
ἐπὶ |
τὰ
καλὰ
σώματα,
καὶ
πρῶτον |
[186] |
ὅτι
δὲ
οὐ
μόνον
ἐστὶν
|
ἐπὶ |
ταῖς
ψυχαῖς
τῶν
ἀνθρώπων
πρὸς |
[210] |
εἶναι.
μετὰ
δὲ
τὰ
ἐπιτηδεύματα
|
ἐπὶ |
τὰς
ἐπιστήμας
ἀγαγεῖν,
ἵνα
ἴδῃ |
[212] |
τινὰς
τῶν
ἀκολούθων,
καὶ
ἐπιστῆναι
|
ἐπὶ |
τὰς
θύρας
(ἐστεφανωμένον
αὐτὸν
κιττοῦ |
[223] |
ἐξαίφνης
δὲ
κωμαστὰς
ἥκειν
παμπόλλους
|
ἐπὶ |
τὰς
θύρας,
καὶ
ἐπιτυχόντας
ἀνεῳγμέναις |
[222] |
ὡς
ἐν
παρέργῳ
δὴ
λέγων
|
ἐπὶ |
τελευτῆς
αὐτὸ
ἔθηκας,
ὡς
οὐ |
[198] |
ὁμοίως
μὲν
θαυμαστά·
τὸ
δὲ
|
ἐπὶ |
τελευτῆς
τοῦ
κάλλους
τῶν
ὀνομάτων |
[217] |
Σωκράτης.
ἡγούμενος
δὲ
αὐτὸν
ἐσπουδακέναι
|
ἐπὶ |
τῇ
ἐμῇ
ὥρᾳ
ἕρμαιον
ἡγησάμην |
[212] |
ἐγενόμην
ἀφικέσθαι,
νῦν
δὲ
ἥκω
|
ἐπὶ |
τῇ
κεφαλῇ
ἔχων
τὰς
ταινίας, |
[214] |
ποιοῦμεν;
(οὕτως
οὔτε
τι
λέγομεν
|
ἐπὶ |
τῇ
κύλικι
οὔτε
τι
ᾄδομεν, |
[174] |
τὸ
πρόσθεν.
ἐπειδὴ
δὲ
γενέσθαι
|
ἐπὶ |
τῇ
οἰκίᾳ
(τῇ
Ἀγάθωνος,
ἀνεῳγμένην |
[222] |
ταῦτα
τοῦ
Ἀλκιβιάδου
γέλωτα
γενέσθαι
|
ἐπὶ |
τῇ
παρρησίᾳ
αὐτοῦ,
ὅτι
ἐδόκει |
[217] |
οὗτος
ᾔδει·
ἐφρόνουν
γὰρ
δὴ
|
ἐπὶ |
τῇ
ὥρᾳ
θαυμάσιον
ὅσον.
ταῦτα |
[190] |
καὶ
συνέλκων
πανταχόθεν
τὸ
δέρμα
|
ἐπὶ |
τὴν
γαστέρα
νῦν
καλουμένην,
ὥσπερ |
[174] |
ἄκλητον
ἐποίησεν
ἐλθόντα
τὸν
Μενέλεων
|
ἐπὶ |
τὴν
θοίνην,
χείρω
ὄντα
ἐπὶ |
[174] |
ἐπὶ
τὴν
θοίνην,
χείρω
ὄντα
|
ἐπὶ |
τὴν
τοῦ
ἀμείνονος.
ταῦτ᾽
ἀκούσας |
[212] |
καὶ
ἴων,
καὶ
ταινίας
ἔχοντα
|
ἐπὶ |
τῆς
κεφαλῆς
πάνυ
πολλάς,
καὶ |
[181] |
πρεσβυτέρας,
ὕβρεως
ἀμοίρου·
ὅθεν
δὴ
|
ἐπὶ |
τὸ
ἄρρεν
τρέπονται
οἱ
ἐκ |
[210] |
φαῦλος
ᾖ
καὶ
σμικρολόγος,
ἀλλ᾽
|
ἐπὶ |
τὸ
πολὺ
πέλαγος
τετραμμένος
τοῦ |
[184] |
Ἔστι
γὰρ
ἡμῖν
νόμος,
ὥσπερ
|
ἐπὶ |
τοῖς
ἐρασταῖς
ἦν
δουλεύειν
ἐθέλοντας |
[198] |
δεινοῦ
λέγειν
ἐν
τῷ
λόγῳ
|
ἐπὶ |
τὸν
ἐμὸν
λόγον
πέμψας
αὐτόν |
[185] |
ἀναγκαῖον
εἶναι,
ἐπειδὴ
Παυσανίας
ὁρμήσας
|
ἐπὶ |
τὸν
λόγον
καλῶς
οὐχ
~(ἱκανῶς |
[194] |
σὴν
ἀνδρείαν
καὶ
μεγαλοφροσύνην
ἀναβαίνοντος
|
ἐπὶ |
τὸν
ὀκρίβαντα
μετὰ
τῶν
ὑποκριτῶν, |
[210] |
γάρ,
ἔφη,
τὸν
ὀρθῶς
ἰόντα
|
ἐπὶ |
τοῦτο
τὸ
πρᾶγμα
ἄρχεσθαι
μὲν |
[184] |
ἐραστῇ
χαρίσασθαι,
ἄλλοθι
δὲ
οὐδαμοῦ.
|
ἐπὶ |
τούτῳ
καὶ
ἐξαπατηθῆναι
οὐδὲν
αἰσχρόν· |
[186] |
ὑγιεινῷ
ἔρως,
ἄλλος
δὲ
ὁ
|
ἐπὶ |
τῷ
νοσώδει.
ἔστι
δή,
ὥσπερ |
[186] |
ἐρᾷ.
ἄλλος
μὲν
οὖν
ὁ
|
ἐπὶ |
τῷ
ὑγιεινῷ
ἔρως,
ἄλλος
δὲ |