Page |
[187] |
τέχνης.
οὐ
γὰρ
δή
που
|
ἐκ |
διαφερομένων
γε
ἔτι
τοῦ
ὀξέος |
[187] |
ἀλογία
ἁρμονίαν
φάναι
διαφέρεσθαι
ἢ
|
ἐκ |
διαφερομένων
ἔτι
εἶναι.
ἀλλὰ
ἴσως |
[187] |
δὲ
ὁμολογία
τις·
ὁμολογίαν
δὲ
|
ἐκ |
διαφερομένων,
ἕως
ἂν
διαφέρωνται,
ἀδύνατον |
[187] |
ἴσως
τόδε
ἐβούλετο
λέγειν,
ὅτι
|
ἐκ |
διαφερομένων
(πρότερον
τοῦ
ὀξέος
καὶ |
[187] |
ἐκ
τοῦ
ταχέος
καὶ
(βραδέος,
|
ἐκ |
διενηνεγμένων
πρότερον,
ὕστερον
δὲ
ὁμολογησάντων |
[192] |
συνελθὼν
καὶ
συντακεὶς
τῷ
ἐρωμένῳ
|
ἐκ |
δυοῖν
εἷς
γενέσθαι.
τοῦτο
γάρ |
[191] |
συναγωγεὺς
καὶ
ἐπιχειρῶν
ποιῆσαι
ἓν
|
ἐκ |
δυοῖν
καὶ
ἰάσασθαι
τὴν
φύσιν |
[207] |
ἀνθρώπους,
ἔφη,
οἴοιτ᾽
ἄν
τις
|
ἐκ |
λογισμοῦ
ταῦτα
ποιεῖν·
τὰ
δὲ |
[209] |
τούτων
δ᾽
αὖ
ὅταν
τις
|
ἐκ |
(νέου
ἐγκύμων
ᾖ
τὴν
ψυχήν |
[207] |
καὶ
εἶναι
τὸ
αὐτό·
οἷον
|
ἐκ |
παιδαρίου
ὁ
αὐτὸς
λέγεται
ἕως |
[196] |
ἡ
εὐσχημοσύνη,
ὃ
δὴ
διαφερόντως
|
ἐκ |
πάντων
ὁμολογουμένως
Ἔρως
ἔχει·
ἀσχημοσύνῃ |
[188] |
πάχναι
καὶ
χάλαζαι
καὶ
ἐρυσῖβαι
|
ἐκ |
πλεονεξίας
καὶ
ἀκοσμίας
περὶ
ἄλληλα |
[176] |
τοῦτό
γε
οἶμαι
(κατάδηλον
γεγονέναι
|
ἐκ |
τῆς
ἰατρικῆς,
ὅτι
χαλεπὸν
τοῖς |
[186] |
τοῖς
οὖσι,
καθεωρακέναι
μοι
δοκῶ
|
ἐκ |
τῆς
ἰατρικῆς,
τῆς
ἡμετέρας
(τέχνης, |
[175] |
τὸ
διὰ
τοῦ
ἐρίου
ῥέον
|
ἐκ |
τῆς
πληρεστέρας
εἰς
τὴν
κενωτέραν. |
[176] |
ἄλλως
τε
καὶ
κραιπαλῶντα
ἔτι
|
ἐκ |
τῆς
προτεραίας.
Ἀλλὰ
μήν,
ἔφη |
[191] |
βίου
ἐπιμελοῖντο.
ἔστι
δὴ
οὖν
|
ἐκ |
τόσου
(ὁ
ἔρως
ἔμφυτος
ἀλλήλων |
[197] |
δ᾽
ὁ
θεὸς
οὗτος
ἔφυ,
|
ἐκ |
τοῦ
ἐρᾷν
τῶν
καλῶν
πάντ᾽ |
[205] |
τι
πολύ·
ἡ
γάρ
τοι
|
ἐκ |
τοῦ
μὴ
ὄντος
εἰς
τὸ |
[185] |
πανδήμου.
ταῦτά
σοι,
ἔφη,
ὡς
|
ἐκ |
τοῦ
παραχρῆμα,
ὦ
Φαῖδρε,
περὶ |
[175] |
τοιοῦτον
εἴη
ἡ
σοφία
ὥστ᾽
|
ἐκ |
τοῦ
πληρεστέρου
εἰς
τὸ
κενώτερον |
[203] |
τὴν
αὑτῆς
ἀπορίαν
παιδίον
ποιήσασθαι
|
ἐκ |
τοῦ
Πόρου,
κατακλίνεταί
(τε
παρ᾽ |
[187] |
ὥσπερ
γε
καὶ
ὁ
ῥυθμὸς
|
ἐκ |
τοῦ
ταχέος
καὶ
(βραδέος,
ἐκ |
[191] |
καὶ
οἱ
πολλοὶ
τῶν
μοιχῶν
|
ἐκ |
τούτου
τοῦ
γένους
γεγόνασιν,
καὶ |
[191] |
γυναῖκες
φίλανδροί
τε
καὶ
μοιχεύτριαι,
|
ἐκ |
τούτου
τοῦ
γένους
γίγνονται.
ὅσαι |
[191] |
τετραμμέναι
εἰσί,
καὶ
αἱ
ἑταιρίστριαι
|
ἐκ |
τούτου
τοῦ
γένους
γίγνονται.
ὅσοι |
[181] |
ἐπὶ
τὸ
ἄρρεν
τρέπονται
οἱ
|
ἐκ |
τούτου
τοῦ
ἔρωτος
ἔπιπνοι,
τὸ |
[207] |
ἀεὶ
ἔρως
ἐστίν.
ἀναγκαῖον
δὴ
|
ἐκ |
τούτου
τοῦ
λόγου
καὶ
τῆς |
[213] |
Ἀγάθωνα·
Ὑπολύετε,
παῖδες,
Ἀλκιβιάδην,
ἵνα
|
ἐκ |
τρίτων
κατακέηται.
Πάνυ
γε,
εἰπεῖν |
[188] |
τε
γὰρ
λοιμοὶ
φιλοῦσι
γίγνεσθαι
|
ἐκ |
τῶν
τοιούτων
καὶ
ἄλλ᾽
αὖ |
[207] |
~(δὲ
ἀναγκαῖον
ἐπιθυμεῖν
μετὰ
ἀγαθοῦ
|
ἐκ |
τῶν
ὡμολογημένων,
εἴπερ
τοῦ
τἀγαθὸν |
[201] |
ἔλεγε
λόγον,
πειράσομαι
ὑμῖν
διελθεῖν
|
ἐκ |
τῶν
ὡμολογημένων
ἐμοὶ
καὶ
Ἀγάθωνι, |
[200] |
ἢ
ἰσχυρὸς
ὢν
ἰσχυρός;
Ἀδύνατον
|
ἐκ |
τῶν
ὡμολογημένων.
Οὐ
γάρ
που |
[223] |
ἔτι
μόνους
ἐγρηγορέναι
καὶ
πίνειν
|
ἐκ |
φιάλης
μεγάλης
ἐπὶ
δεξιά.
τὸν |